PSALMORUM.
9.
In finem, pro occultis filii. Psalmus David. 
Confitebor tibi, Domine, in toto corde meo; narrabo omnia mirabilia tua. 
Lætabor et exsultabo in te; psallam nomini tuo, Altissime. 
In convertendo inimicum meum retrorsum; infirmabuntur, et peribunt a facie tua. 
Quoniam fecisti judicium meum et causam meam; sedisti super thronum, qui judicas justitiam. 
Increpasti gentes, et periit impius: nomen eorum delesti in æternum, et in sæculum sæculi. 
Inimici defecerunt frameæ in finem, et civitates eorum destruxisti. Periit memoria eorum cum sonitu; 
et Dominus in æternum permanet. Paravit in judicio thronum suum, 
et ipse judicabit orbem terræ in æquitate: judicabit populos in justitia. 
Et factus est Dominus refugium pauperi; adjutor in opportunitatibus, in tribulatione. 
Et sperent in te qui noverunt nomen tuum, quoniam non dereliquisti quærentes te, Domine. 
Psallite Domino qui habitat in Sion; annuntiate inter gentes studia ejus: 
quoniam requirens sanguinem eorum recordatus est; non est oblitus clamorem pauperum. 
Miserere mei, Domine: vide humilitatem meam de inimicis meis, 
qui exaltas me de portis mortis, ut annuntiem omnes laudationes tuas in portis filiæ Sion: 
exultabo in salutari tuo. Infixæ sunt gentes in interitu quem fecerunt; in laqueo isto quem absconderunt comprehensus est pes eorum. 
Cognoscetur Dominus judicia faciens; in operibus manuum suarum comprehensus est peccator. 
Convertantur peccatores in infernum, omnes gentes quæ obliviscuntur Deum. 
Quoniam non in finem oblivio erit pauperis; patientia pauperum non peribit in finem. 
Exsurge, Domine; non confortetur homo: judicentur gentes in conspectu tuo. 
Constitue, Domine, legislatorem super eos, ut sciant gentes quoniam homines sunt. 
Ut quid, Domine, recessisti longe; despicis in opportunitatibus, in tribulatione? 
Dum superbit impius, incenditur pauper: comprehenduntur in consiliis quibus cogitant. 
Quoniam laudatur peccator in desideriis animæ suæ, et iniquus benedicitur. 
Exacerbavit Dominum peccator: secundum multitudinem iræ suæ, non quæret. 
Non est Deus in conspectu ejus; inquinatæ sunt viæ illius in omni tempore. Auferuntur judicia tua a facie ejus; omnium inimicorum suorum dominabitur. 
Dixit enim in corde suo: Non movebor a generatione in generationem, sine malo. 
Cujus maledictione os plenum est, et amaritudine, et dolo; sub lingua ejus labor et dolor. 
Sedet in insidiis cum divitibus in occultis, ut interficiat innocentem. 
Oculi ejus in pauperem respiciunt; insidiatur in abscondito, quasi leo in spelunca sua. Insidiatur ut rapiat pauperem; rapere pauperem dum attrahit eum. 
In laqueo suo humiliabit eum; inclinabit se, et cadet cum dominatus fuerit pauperum. 
Dixit enim in corde suo: Oblitus est Deus; avertit faciem suam, ne videat in finem. 
Exsurge, Domine Deus, exaltetur manus tua; ne obliviscaris pauperum. 
Propter quid irritavit impius Deum? dixit enim in corde suo: Non requiret. 
Vides, quoniam tu laborem et dolorem consideras, ut tradas eos in manus tuas. Tibi derelictus est pauper; orphano tu eris adjutor. 
Contere brachium peccatoris et maligni; quæretur peccatum illius, et non invenietur. 
Dominus regnabit in æternum, et in sæculum sæculi; peribitis, gentes, de terra illius. 
Desiderium pauperum exaudivit Dominus; præparationem cordis eorum audivit auris tua: 
judicare pupillo et humili, ut non apponat ultra magnificare se homo super terram.