PSALMORUM.
64.
In finem. Psalmus David, canticum Jeremiæ et Ezechielis populo transmigrationis, cum inciperent exire. 
Te decet hymnus, Deus, in Sion, et tibi reddetur votum in Jerusalem. 
Exaudi orationem meam; ad te omnis caro veniet. 
Verba iniquorum prævaluerunt super nos, et impietatibus nostris tu propitiaberis. 
Beatus quem elegisti et assumpsisti: inhabitabit in atriis tuis. Replebimur in bonis domus tuæ; sanctum est templum tuum, 
mirabile in æquitate. Exaudi nos, Deus, salutaris noster, spes omnium finium terræ, et in mari longe. 
Præparans montes in virtute tua, accinctus potentia; 
qui conturbas profundum maris, sonum fluctuum ejus. Turbabuntur gentes, 
et timebunt qui habitant terminos a signis tuis; exitus matutini et vespere delectabis. 
Visitasti terram, et inebriasti eam; multiplicasti locupletare eam. Flumen Dei repletum est aquis; parasti cibum illorum: quoniam ita est præparatio ejus. 
Rivos ejus inebria; multiplica genimina ejus: in stillicidiis ejus lætabitur germinans. 
Benedices coronæ anni benignitatis tuæ, et campi tui replebuntur ubertate. 
Pinguescent speciosa deserti, et exsultatione colles accingentur. 
Induti sunt arietes ovium, et valles abundabunt frumento; clamabunt, etenim hymnum dicent.