Parallel EXO 20:3

20.3 Elohim

20.3 Non habebis deos alienos, etc. ORIG. Primum mandatum est: Non erunt tibi dii alii præter me; et sequitur: Non facies tibi idolum, neque ullam similitudinem, etc. Hæc omnia quidam simul putant esse unum mandatum: quod si ita computetur, non complebitur numerus decem mandatorum. Est ergo primum mandatum: Non erunt tibi dii alii præter me, etc. Secundum, Non facies tibi idolum, neque ullam similitudinem, etc. Incipiamus ergo a primo mandato: Non erunt tibi dii alii præter me. Si dixisset, Non sunt, absolutior sermo videretur; sed quia dicit, Non erunt, non negavit quia sint, sed ne illi sint, cui hæc præcepta dantur, inhibuit. Hinc Paulum sumpsisse puto I Cor. 8: Si quidem sunt qui dicuntur dii sive in cœlo, sive in terra. In aliisque locis invenies deos nominari sicut ibi: Rex magnus super omnes deos, et Deus Deo locutus est, etc. De dominis idem Apostolus dicit: Sive throni, sive dominationes, etc. Col. 1. Dominationes vero non aliud sunt quam ordo quidam dominorum et multitudo. In quo videtur sensum legis aperire Apostolus; ac si dicat: Licet sint domini multi, qui aliis gentibus dominentur, et dii multi qui ab aliis colantur: sed tamen unus Deus est nobis, et unus est Dominus. Unde Deut. 32: Cum divideret Excelsus gentes et separabat filios Adam, statuit terminos gentium secundum numerum angelorum Dei. Angelos ergo, quibus gentes commisit Excelsus, dominos vel deos appellat Scriptura: deos quasi a Deo datos, et dominos a Domino potestatem sortitos. Unde eis dicitur psal. LXXXI: Ego dixi: Dii estis et filii Excelsi omnes. Vos autem sicut homines moriemini, et sicut unus de principibus cadetis; imitantes scilicet diabolum, qui princeps omnium factus est ad ruinam. Unde constat quod exsecrabiles fecit eos prævaricatio, non natura. Tibi ergo, o Isræl, qui pars Dei et funiculus ejus es, non erunt, inquit, tibi dii alii præter me: quia vere Deus, unus est Deus, et vere Dominus, unus est Dominus; cæteris vero ab ipso creatis contulit hoc nomen non natura, sed gratia. Non hæc tantum dicuntur ad Isræl secundum carnem, imo ad te qui Isræl effectus es mente Deum videndo, et circumcisus corde, non carne; si tamen ita agas ut dignus sis esse pars Dei, et in funiculo hæreditatis ejus metiri: alioquin exemplo tibi sint qui ad hoc vocati fuerant ut essent pars Dei, et exigentibus peccatis dispersi sunt per omnes gentes, et educti de domo servitutis jam non Ægyptiis solis, sed omnibus gentibus serviunt. Qui enim peccat, servus est peccati Joan. 5..

20.3 Non habebis deos alienos, etc. ORIG. Primum mandatum it_is: Non erunt to_you dii alii præter me; and follows: Non faces to_you idolum, nor ullam similitudinem, etc. This everything quidam simul putant esse one mandatum: that when/but_if ita computetur, not/no complebitur numerus ten mandatorum. Est therefore primum mandatum: Non erunt to_you dii alii præter me, etc. Secundum, Non faces to_you idolum, nor ullam similitudinem, etc. Incipiamus therefore from primo mandato: Non erunt to_you dii alii præter me. When/But_if dixisset, Non are, absolutior sermo videretur; but because dicit, Non erunt, not/no negavit because sint, but not illi sint, cui these_things præcepta dantur, inhibuit. Hinc Paulum sumpsisse puto I Cor. 8: When/But_if indeed are who dicuntur dii if/or in cœlo, if/or in terra. In aliisque locis invenies deos nominari like ibi: Rex big over everyone deos, and God Deo spoke it_is, etc. De dominis idem Apostolus he_says: Sive throni, if/or dominationes, etc. Col. 1. Dominationes vero not/no something_else are how ordo quidam dominorum and multitudo. In quo videtur sensum legis aperire Apostolus; ac when/but_if let_him_say: It’s_possible sint master multi, who aliis nations dominentur, and dii multi who away aliis colantur: but tamen unus God it_is nobis, and unus it_is Master. Unde Deut. 32: Since divideret Excelsus gentes and separabat filios Adam, statuit terminos gentium after/second numerum angelorum of_God. Angelos therefore, to_whom gentes commisit Excelsus, dominos or deos appellat Scriptura: deos as_if from Deo datos, and dominos from Master potestatem sortitos. Unde to_them it_is_said psal. LXXXI: I dixi: Dii estis and children Excelsi omnes. Vos however like homines moriemini, and like unus about principibus cadetis; imitantes scilicet diabolum, who prince omnium factus it_is to ruinam. Unde constat that exsecrabiles he_did them prævaricatio, not/no natura. Tibi therefore, o Isræl, who pars of_God and funiculus his es, non erunt, inquit, tibi dii alii præter me: because vere God, unus it_is God, and vere Master, unus it_is Master; cæteris vero away ipso creatis contook this nomen not/no natura, but gratia. Non these_things only dicuntur to Isræl after/second carnem, imo to you(sg) who Isræl effectus you_are mente God videndo, and circumcisus corde, not/no carne; when/but_if tamen ita agas as dignus sis esse pars of_God, and in funiculo hæreditatis his metiri: alioquin exemplo to_you sint who to this vocati fuerant as they_would_be pars of_God, and exigentibus sins dispersi are through everyone gentes, and educti about at_home servitutis yam not/no Ægyptiis solis, but to_all nations serviunt. Who because peccat, servus it_is peccati Yoan. 5..