Open Bible Data Home  About  News  OET Key

Demonstration version—prototype quality only—still in development

Reference pages contents page

Hebrew words index Transliterated Hebrew words index

Hebrew lemmas index Transliterated Hebrew lemmas index

Greek words index Transliterated Greek words index

Greek lemmas index Transliterated Greek lemmas index

Bible people index

Bible locations index

Greek Words Index

βίβλος γενέσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ υἱοῦ Δαυὶδ υἱοῦ Ἀβραάμ Ἀβραὰμ ἐγέννησεν τὸν Ἰσαάκ Ἰσαὰκ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰακώβ Ἰακὼβ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰούδαν καὶ τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ Ἰούδας δὲ ἐγέννησεν τὸν Φαρὲς καὶ τὸν Ζάρα ἐκ τῆς Θαμάρ Φαρὲς δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἑσρώμ Ἑσρὼμ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἀράμ Ἀρὰμ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἀμιναδάβ Ἀμιναδὰβ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ναασσών Ναασσὼν δὲ ἐγέννησεν τὸν Σαλμών Σαλμὼν δὲ ἐγέννησεν τὸν Βόες Βοὸζ ἐκ τῆς Ῥαχάβ Βόες Βοὸζ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰωβὴδ Ὠβὴδ ἐκ τῆς Ῥούθ Ἰωβὴδ Ὠβὴδ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰεσσαί Ἰεσσαὶ δὲ ἐγέννησεν τὸν Δαυὶδ τὸν βασιλέα Δαυὶδ δὲ ὁ βασιλεὺς ἐγέννησεν τὸν Σολομῶνα Σαλομῶνα Σολομῶντα Σαλομὼν ἐκ τῆς τοῦ Οὐρίου Σολομὼν Σαλομὼν δὲ ἐγέννησεν τὸν Ῥοβοάμ Ῥοβοὰμ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἀβιά Ἀβιὰ Ἀβιὰς δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἀσάφ Ἀσά Ἀσὰφ Ἀσὰ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰωσαφάτ Ἰωσαφὰτ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰωράμ Ἰωρὰμ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ὀζίαν Ὀζίας δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰωαθάμ Ἰωαθὰμ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἀχάζ Ἀχὰζ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἑζεκίαν Ἑζεκίας δὲ ἐγέννησεν τὸν Μανασσῆ Μανασσῆς Μανασσῆς Μανασσῆ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἀμώς Ἀμών Ἀμὼς Ἀμὼν δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰωσίαν Ἰωσίας δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰεχονίαν καὶ τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ ἐπὶ τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος μετὰ δὲ τὴν μετοικεσίαν Βαβυλῶνος Ἰεχονίας ἐγέννησεν γεννᾷ τὸν Σαλαθιήλ Σαλαθιὴλ δὲ ἐγέννησεν γεννᾷ τὸν Ζοροβαβέλ Ζοροβαβὲλ δὲ ἐγέννησεν γεννᾷ τὸν Ἀβιούδ Ἀβιοὺδ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἐλιακείμ Ἐλιακεὶμ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἀζώρ Ἀζὼρ δὲ ἐγέννησεν τὸν Σαδώκ Σαδὼκ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἀχείμ Ἀχεὶμ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἐλιούδ Ἐλιοὺδ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἐλεάζαρ Ἐλεάζαρ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ματθάν Ματθὰν δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰακώβ Ἰακὼβ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰωσὴφ τὸν ἄνδρα Μαρίας ἐξ ἧς ἐγεννήθη Ἰησοῦς ὁ λεγόμενος Χριστός πᾶσαι οὖν αἱ γενεαὶ ἀπὸ Ἀβραὰμ ἕως Δαυὶδ γενεαὶ δεκατέσσαρες καὶ ἀπὸ Δαυὶδ ἕως τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος γενεαὶ δεκατέσσαρες καὶ ἀπὸ τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος ἕως τοῦ Χριστοῦ γενεαὶ δεκατέσσαρες τοῦ δὲ Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἡ γένεσις γέννησις οὕτως ἦν μνηστευθείσης γὰρ τῆς μητρὸς αὐτοῦ Μαρίας τῷ Ἰωσήφ πρὶν ἢ συνελθεῖν αὐτοὺς εὑρέθη ἐν γαστρὶ ἔχουσα ἐκ Πνεύματος Ἁγίου Ἰωσὴφ δὲ ὁ ἀνὴρ αὐτῆς δίκαιος ὢν καὶ μὴ θέλων αὐτὴν δειγματίσαι παραδειγματίσαι ἐβουλήθη λάθρᾳ ἀπολῦσαι αὐτήν ταῦτα δὲ αὐτοῦ ἐνθυμηθέντος ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου ἐφάνη κατʼ ὄναρ ἐφάνη αὐτῷ λέγων Ἰωσὴφ υἱὸς Δαυίδ μὴ φοβηθῇς παραλαβεῖν Μαριὰμ τὴν γυναῖκά σου τὸ γὰρ ἐν αὐτῇ γεννηθὲν ἐκ Πνεύματός ἐστιν Ἁγίου εστιν τέξεται δὲ υἱὸν καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν αὐτὸς γὰρ σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν τοῦτο δὲ ὅλον γέγονεν ἵνα πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν ὑπὸ τοῦ Κυρίου διὰ Ἠσαΐου τοῦ προφήτου λέγοντος ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει καὶ τέξεται υἱόν καὶ καλέσουσιν καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ ὅ ἐστιν μεθερμηνευόμενον μεθʼ ἡμῶν ὁ Θεός ἐγερθεὶς διεγερθεὶς δὲ ὁ Ἰωσὴφ ἀπὸ τοῦ ὕπνου ἐποίησεν ὡς προσέταξεν αὐτῷ ὁ ἄγγελος Κυρίου καὶ παρέλαβεν τὴν γυναῖκα ἑαυτοῦ αὐτοῦ καὶ οὐκ ἐγίνωσκεν ἔγνω αὐτὴν ἕως οὗ ἔτεκεν τὸν υἱόν αὑτῆς τὸν πρωτότοκον καὶ ἐκάλεσεν τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν τοῦ δὲ Ἰησοῦ γεννηθέντος ἐν Βηθλέεμ τῆς Ἰουδαίας ἐν ἡμέραις Ἡρῴδου Ἡρώδους τοῦ βασιλέως ἰδοὺ μάγοι ἀπὸ ἀνατολῶν παρεγένοντο εἰς Ἱεροσόλυμα Ἰερουσαλὴμ λέγοντες ποῦ ἐστιν ὁ τεχθεὶς Βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων εἴδομεν γὰρ αὐτοῦ τὸν ἀστέρα ἐν τῇ ἀνατολῇ καὶ ἤλθομεν προσκυνῆσαι αὐτῷ ἀκούσας δὲ Ἡρώδης ὁ βασιλεὺς Ἡρῴδης ἐταράχθη καὶ πᾶσα Ἱεροσόλυμα μετʼ αὐτοῦ καὶ συναγαγὼν πάντας τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ γραμματεῖς τοῦ λαοῦ ἐπυνθάνετο παρʼ αὐτῶν ποῦ ὁ Χριστὸς γεννᾶται οἱ δὲ εἶπον εἶπαν αὐτῷ ἐν Βηθλέεμ τῆς Ἰουδαίας οὕτως γὰρ γέγραπται διὰ τοῦ προφήτου καὶ σύ Βηθλέεμ Βεθλέεμ γῆ τῇ τῆς Ἰούδα Ἰούδα Ἰουδαίας μὴ οὐδαμῶς ἐλαχίστη εἶ ἐν τοῖς ἡγεμόσιν Ἰούδα ἐξ οὖ σοῦ γὰρ μοι ἐξελεύσεται ἡγούμενος ὅστις ποιμανεῖ τὸν λαόν μου τὸν Ἰσραήλ τότε Ἡρῴδης λάθρᾳ καλέσας τοὺς μάγους ἠκρίβωσεν ἠκρίβασεν παρʼ αὐτῶν τὸν χρόνον τοῦ φαινομένου ἀστέρος καὶ πέμψας αὐτοὺς εἰς Βηθλέεμ Βεθλέεμ εἶπεν αὐτοῖς πορευθέντες ἀκριβῶς ἐξετάσατε ἀκριβῶς περὶ τοῦ παιδίου ὅταν ἐπὰν δὲ εὕρητε εὕρηται ἐπαγγείλατέ ἀπαγγείλατέ μοι ὅπως κἀγὼ ἐλθὼν προσκυνήσω αὐτῷ οἱ δὲ ἀκούσαντες ἀκοῦσαν τοῦ βασιλέως ἐπορεύθησαν καὶ ἰδοὺ ὁ ἀστὴρ ὃν εἶδον ἐν τῇ ἀνατολῇ προῆγεν προῆγον αὐτούς ἕως ἐλθὼν ἐστάθη ἔστη ἐπάνω οὗ ἦν τὸ τοῦ παιδίον παιδίου ἰδόντες δὲ τὸν ἀστέρα ἀστέραν ἐχάρησαν χαρὰν μεγάλην σφόδρα καὶ ἐλθόντες εἰς τὴν οἰκίαν εἶδον εὗρον τὸ τὸν παιδίον παῖδά μετὰ Μαρίας τῆς μητρὸς αὐτοῦ καὶ πεσόντες προσεκύνησαν αὐτῷ καὶ ἀνοίξαντες τοὺς θησαυροὺς αὐτῶν προσήνεγκαν αὐτῷ δῶρα χρυσὸν καὶ λίβανον καὶ σμύρναν καὶ χρηματισθέντες κατʼ ὄναρ μὴ ἀνακάμψαι πρὸς Ἡρῴδην διʼ ἄλλης ὁδοῦ ἀνεχώρησαν εἰς τὴν ἑαυτῶν χώραν αὐτῶν ἀναχωρησάντων αὐτῶν δὲ αὐτῶν ἀναχωρησάντων εἰς τὴν χώραν αὐτῶν ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου φαίνεται κατʼ ὄναρ ἐφάνη φαίνεται τῷ Ἰωσὴφ κατʼ ὄναρ λέγων ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ τὸν παιδίον παῖδά καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ φεῦγε εἰς Αἴγυπτον καὶ ἴσθι ἐκεῖ ἕως ἂν εἴπω σοι εἴπω μέλλει γὰρ Ἡρῴδης ζητεῖν τὸ τὸν παιδίον παῖδά τοῦ ἀπολέσαι αὐτό αὑτόν ὁ δὲ διεγερθεὶς ἐγερθεὶς παρέλαβε τὸ τὸν παιδίον παῖδά καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ νυκτὸς καὶ ἀνεχώρησεν εἰς Αἴγυπτον καὶ ἦν ἐκεῖ ἕως τῆς τελευτῆς Ἡρῴδου ἵνα πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν ὑπὸ τοῦ Κυρίου διὰ τοῦ προφήτου λέγοντος ἐξ Αἰγύπτου ἐκάλεσα τὸν Υἱόν μου τότε Ἡρῴδης ἰδὼν ὅτι ἐνεπαίχθη ὑπὸ τῶν μάγων ἐθυμώθη λίαν καὶ ἀποστείλας ἀνεῖλεν πάντας τοὺς παῖδας τοὺς ἐν Βηθλέεμ καὶ ἐν πᾶσι τοῖς ὁρίοις αὐτῆς ἀπὸ διετίας διετοῦς καὶ κάτω κατωτέρω κατὰ τὸν χρόνον ὃν ἠκρίβωσεν ἠκρίβασεν παρὰ τῶν μάγων τότε ἐπληρώθη τὸ ῥηθὲν ὑπὸ Κυρίου διὰ Ἰερεμίου τοῦ προφήτου λέγοντος φωνὴ ἐν Ῥαμὰ ἠκούσθη θρῆνος καὶ κλαυθμὸς καὶ ὀδυρμὸς πολύς Ῥαχὴλ κλαίουσα τὰ τέκνα αὐτῆς καὶ οὐκ ἤθελεν ἤθελησεν παρακληθῆναι ὅτι οὐκ εἰσίν τελευτήσαντος δὲ τοῦ Ἡρῴδου ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου φαίνεται κατʼ ὄναρ φαίνεται τῷ Ἰωσὴφ ἐν Αἰγύπτῳ λέγων ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ τὸν παιδίον παῖδά καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ πορεύου εἰς γῆν Ἰσραήλ τεθνήκασιν γὰρ οἱ ζητοῦντες τὴν ψυχὴν τοῦ παιδίου ὁ δὲ διεγερθεὶς ἐγερθεὶς παρέλαβεν τὸ τὸν παιδίον παῖδά καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ εἰσῆλθεν ἦλθεν εἰς γῆν τὴν Ἰσραήλ ἀκούσας δὲ ὅτι Ἀρχέλαος βασιλεύει ἐπὶ τῆς Ἰουδαίας ἀντὶ Ἡρώδου τοῦ πατρὸς αὐτοῦ Ἡρῴδου ἐφοβήθη ἐκεῖ ἀπελθεῖν χρηματισθεὶς δὲ κατʼ ὄναρ ἀνεχώρησεν εἰς τὰ μέρη τῆς Γαλιλαίας καὶ ἐλθὼν κατῴκησεν εἰς πόλιν λεγομένην Ναζαρέτ Ναζαρά ὅπως πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν ὑπὸ διὰ τῶν προφητῶν ὅτι Ναζωραῖος κληθήσεται ἐν δὲ ταῖς ἡμέραις ἐκείναις παραγίνεται Ἰωάννης ὁ Βαπτιστὴς κηρύσσων ἐν τῇ ἐρήμῳ τῆς Ἰουδαίας καὶ λέγων μετανοεῖτε ἤγγικεν γὰρ ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν οὗτος γάρ ἐστιν ὁ ῥηθεὶς διὰ ὑπὸ Ἠσαΐου τοῦ προφήτου λέγοντος φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου εὐθείας ποιεῖτε τὰς τρίβους αὐτοῦ αὐτὸς δὲ ὁ Ἰωάννης εἶχεν τὸ ἔνδυμα αὐτοῦ ἀπὸ τριχῶν καμήλου καὶ ζώνην δερματίνην περὶ τὴν ὀσφὺν αὐτοῦ ἡ δὲ τροφὴ αὐτοῦ ἦν αὐτοῦ ἀκρίδες καὶ μέλι ἄγριον τότε ἐξεπορεύετο πρὸς αὐτὸν Ἱεροσόλυμα καὶ πᾶσα ἡ Ἰουδαία καὶ πᾶσα ἡ περίχωρος τοῦ Ἰορδάνου καὶ ἐβαπτίζοντο ἐν τῷ Ἰορδάνῃ Ποταμῷ ὑπʼ αὐτοῦ ἐξομολογούμενοι τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν ἰδὼν δὲ πολλοὺς τῶν Φαρισαίων καὶ Σαδδουκαίων ἐρχομένους ἐπὶ τὸ βάπτισμα αὐτοῦ εἶπεν αὐτοῖς γενήματα ἐχιδνῶν τίς ὑπέδειξεν ὑμῖν φυγεῖν ἀπὸ τῆς μελλούσης ὀργῆς ποιήσατε οὖν καρπὸν καρποὺς ἄξιον ἀξίους τῆς μετανοίας καὶ μὴ δόξητε λέγειν ἐν ἑαυτοῖς πατέρα ἔχομεν τὸν Ἀβραάμ λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι δύναται ὁ Θεὸς ἐκ τῶν λίθων τούτων ἐγεῖραι τέκνα τῷ Ἀβραάμ ἥδε ἤδη δὲ καὶ ἡ ἀξίνη πρὸς τὴν ῥίζαν τῶν δένδρων κεῖται πᾶν οὖν δένδρον μὴ ποιοῦν καρπὸν καλὸν ἐκκόπτεται καὶ πρός εἰς πῦρ βάλλεται ἐγὼ μὲν γάρ βαπτίζω ὑμᾶς βαπτίζω ἐν ὕδατι βαπτίζω εἰς μετάνοιαν ὁ δὲ ὀπίσω μου ἐρχόμενος ἰσχυρότερός μού ἐστιν οὗ οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς τὰ ὑποδήματα βαστάσαι αὐτὸς ὑμᾶς βαπτίσει ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ καὶ πυρί οὗ τὸ πτύον ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ καὶ διακαθαριεῖ τὴν ἅλωνα αὐτοῦ καὶ συνάξει τὸν σῖτον αὐτοῦ εἰς τὴν ἀποθήκην αὐτοῦ τὸ δὲ ἄχυρον κατακαύσει πυρὶ ἀσβέστῳ τότε παραγίνεται ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας ἐπὶ τὸν Ἰορδάνην πρὸς τὸν Ἰωάννην τοῦ βαπτισθῆναι ὑπʼ αὐτοῦ ὁ δὲ Ἰωάννης διεκώλυεν αὐτὸν λέγων ἐγὼ χρείαν ἔχω ὑπὸ σοῦ βαπτισθῆναι καὶ σὺ ἔρχῃ πρός με ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν πρὸς αὐτόν αὐτῷ ἄφες ἄρτι οὕτως γὰρ πρέπον ἐστὶν ἡμῖν ἡμᾶς πληρῶσαι πᾶσαν δικαιοσύνην τότε ἀφίησιν αὐτόν καὶ βαπτισθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς ἀνέβη εὐθὺς ἀνέβη ἀπὸ τοῦ ὕδατος καὶ ἰδοὺ ἀνεῴχθησαν ἠνεῴχθησαν αὐτῷ οἱ οὐρανοί καὶ εἶδεν τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ καταβαῖνον καταβαίνοντα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ὡς ὡσεὶ περιστερὰν καὶ ἐρχόμενον εἰς πρός ἐπʼ αὐτόν καὶ ἰδοὺ φωνὴ ἐκ τῶν τοῦ οὐρανῶν οὐρανοῦ λέγουσα πρός αὐτόν οὗτός σὺ ἐστιν εῖ ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός ἐν ᾧ εὐδόκησα ηὐδόκησα ἀνήχθη δὲ τότε ὁ Ἰησοῦς ἀνήχθη εἰς τὴν ἔρημον ὑπὸ τοῦ Πνεύματος εἰς τὴν ἔρημον πειρασθῆναι ὑπὸ τοῦ διαβόλου καὶ νηστεύσας ἡμέρας τεσσεράκοντα ἡμέρας καὶ νύκτας τεσσεράκοντα νύκτας ὕστερον ἐπείνασεν καὶ προσελθὼν προσῆλθεν αὐτῷ ὁ πειράζων καὶ εἶπεν αὐτῷ εἰ Υἱὸς εἶ τοῦ Θεοῦ εἰπὲ εἰπὸν ἵνα οἱ λίθοι οὗτοι ἄρτοι γένωνται ὁ δὲ ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν γέγραπται οὐκ ἐπʼ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ὁ ἄνθρωπος ἀλλʼ ἐν ἐπὶ παντὶ ῥήματι ἐκπορευομένῳ διὰ στόματος Θεοῦ τότε παραλαμβάνει αὐτὸν ὁ διάβολος αὐτὸν εἰς τὴν ἁγίαν πόλιν καὶ ἔστησεν ἵστησιν αὐτὸν ἐπὶ τὸ πτερύγιον τοῦ ἱεροῦ καὶ λέγει εἶπεν αὐτῷ εἰ Υἱὸς εἶ τοῦ Θεοῦ βάλε σεαυτὸν ἐντεῦθεν κάτω γέγραπται γὰρ ὅτι τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ ἐντελεῖται περὶ σοῦ καὶ ἐπὶ χειρῶν ἀροῦσίν αἴρουσιν σε μήποτε προσκόψῃς πρὸς λίθον τὸν πόδα σου ἔφη αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς πάλιν γέγραπται οὐκ πειράσεις ἐκπειράσεις Κύριον τὸν Θεόν σου πάλιν παραλαμβάνει αὐτὸν ὁ διάβολος εἰς ὄρος ὑψηλὸν λίαν καὶ δείκνυσιν ἔδειξεν δεικνύει αὐτῷ πάσας τὰς βασιλείας τοῦ κόσμου καὶ τὴν δόξαν αὐτῶν καὶ λέγει εἶπεν αὐτῷ ταῦτά πάντα σοι πάντα δώσω ἐὰν πεσὼν προσκυνήσεις προσκυνήσῃς μοι τότε λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς ὕπαγε ὀπίσω μου Σατανᾶ γέγραπται γάρ Κύριον τὸν Θεόν σου προσκυνήσεις προσκυνήσῃς καὶ αὐτῷ μόνῳ λατρεύσεις τότε ἀφίησιν αὐτὸν ὁ διάβολος καὶ ἰδοὺ ἄγγελοι προσῆλθον καὶ διηκόνουν αὐτῷ ἀκούσας δὲ ὁ Ἰησοῦς ὅτι Ἰωάννης ὅτι παρεδόθη ἀνεχώρησεν εἰς τὴν Γαλιλαίαν καὶ καταλιπὼν τὴν Ναζαρὰ Ναζαρὲτ ἐλθὼν κατῴκησεν κατοίκησεν εἰς Καφαρναοὺμ τὴν παραθαλασσίαν παραθαλάσσιον παρά θάλασσαν ἐν ὁρίοις Ζαβουλὼν καὶ Νεφθαλίμ ἵνα πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰ Ἠσαΐου τοῦ προφήτου τοῦ λέγοντος γῆ Ζαβουλὼν καὶ γῆ Νεφθαλίμ ὁδὸν θαλάσσης πέραν τοῦ Ἰορδάνου Γαλιλαία Γαλιλαίας τῶν ἐθνῶν ὁ λαὸς ὁ καθήμενος ἐν τῇ σκοτίᾳ σκότει εἶδεν εἶδον φῶς εἶδεν μέγα καὶ τοῖς νοῖ καθημένοις καθήμενοι ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς ἀπὸ τότε γάρ ἤρξατο ὁ Ἰησοῦς κηρύσσειν καὶ λέγειν μετανοεῖτε ἤγγικεν γὰρ ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν παράγων περιπατῶν δὲ ὁ Ἰησοῦς παρὰ τὴν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας εἶδεν δύο ἀδελφούς Σίμωνα τὸν καλούμενον λεγόμενον Πέτρον καὶ Ἀνδρέαν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ βάλλοντας ἀμφίβληστρον εἰς τὴν θάλασσαν ἦσαν γὰρ ἁλιεῖς ἁλεεῖς καὶ λέγει αὐτοῖς δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς γενέσθαι ἁλιεῖς ἁλεεῖς ἀνθρώπων οἱ δὲ εὐθέως ἀφέντες τὰ δίκτυα αὐτῶν ἠκολούθησαν αὐτῷ καὶ προβὰς ἐκεῖθεν εἶδεν ἄλλους δύο ἀδελφούς Ἰάκωβον τὸν τοῦ Ζεβεδαίου Ζεβεδαίους καὶ Ἰωάννην τὸν ἀδελφὸν ἑαυτοῦ αὐτοῦ ἐν τῷ πλοίῳ μετὰ Ζεβεδαίου τοῦ πατρὸς αὐτῶν καταρτίζοντας τὰ δίκτυα αὐτῶν καὶ ἐκάλεσεν αὐτούς οἱ δὲ εὐθέως ἀφέντες τὸ πλοῖον αὐτῶν καὶ τὸν πατέρα αὐτῶν ἠκολούθησαν αὐτῷ καὶ περιῆγεν ὁ κύριος Ἰησοῦς ἐν ὅλην ὅλῃ τὴν τῇ Γαλιλαίαν Γαλιλαίᾳ ὁ Ἰησοῦς διδάσκων διδάσκον αὐτούς ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν αὑτόν καὶ κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας καὶ θεραπεύων πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ καὶ ἐξῆλθεν ἀπῆλθεν αὐτοῦ ἡ ἀκοὴ αὐτοῦ εἰς πᾶσαν ὅλην τὴν Συρίαν καὶ προσήνεγκαν αὐτῷ πάντας τοὺς κακῶς ἔχοντας ποικίλαις νόσοις καὶ βασάνοις βασάνους συνεχομένους καὶ σεληνιαζομένους δαιμονιζομένους καὶ σεληνιαζομένους καὶ παραλυτικούς καὶ πάντας ἐθεράπευσεν αὐτούς καὶ ἠκολούθησαν αὐτῷ ὄχλοι πολλοὶ ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας καὶ Δεκαπόλεως καὶ Ἱεροσολύμων καὶ Ἰουδαίας καὶ πέραν τοῦ Ἰορδάνου ἰδὼν δὲ τοὺς ὄχλους ἀνέβη εἰς τὸ ὄρος καὶ καθίσαντος αὐτοῦ προσῆλθαν προσῆλθον αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ ἀνοίξας τὸ στόμα αὐτοῦ ἐδίδασκεν ἐδίδαξεν αὐτοὺς λέγων μακάριοι οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν μακάριοι οἱ πενθοῦντες νῦν ὅτι αὐτοὶ παρακληθήσονται μακάριοι οἱ πραεῖς ὅτι αὐτοὶ κληρονομήσουσιν τὴν γῆν μακάριοι οἱ πεινῶντες καὶ διψῶντες τὴν δικαιοσύνην ὅτι αὐτοὶ χορτασθήσονται μακάριοι οἱ ἐλεήμονες ὅτι αὐτοὶ ἐλεηθήσονται μακάριοι οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ ὅτι αὐτοὶ τὸν Θεὸν ὄψονται μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί ὅτι αὐτοὶ υἱοὶ Θεοῦ κληθήσονται μακάριοι οἱ δεδιωγμένοι ἕνεκεν ἕνεκα τῆς δικαιοσύνης ὅτι αὐτῶν ἐστιν εστε ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν μακάριοί ἐστε ὅταν διώξουσιν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς καὶ ὀνειδίσουσιν διώξωσιν διώξουσιν καὶ εἴπωσιν πᾶν πονηρὸν ῥῆμα καθʼ ὑμῶν πᾶν πονηρόν ψευδόμενοι ἕνεκεν ἕνεκα δικαιοσύνης ἐμοῦ χαίρετε καὶ ἀγαλλιᾶσθε ὅτι ὁ μισθὸς ὑμῶν πολὺς ἐν τοῖς τῷ οὐρανοῖς οὐρανῷ οὕτως γὰρ ἐδίωξαν τοὺς προφήτας τοὺς πρὸ ὑμῶν ὑπαρχόντων ὑμεῖς ἐστε τὸ ἅλας ἅλα τῆς γῆς ἐὰν δὲ τὸ ἅλας ἅλα μαρανθῇ μωρανθῇ ἐν τίνι ἁλισθήσεται εἰς οὐδὲν οὐδενὶ ἰσχύει ἔτι εἰ μὴ βληθῆναι βληθὲν ἔξω καὶ καταπατεῖσθαι ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων ὑμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου οὐ δύναται πόλις κρυβῆναι ἐπάνω ὄρους κειμένη οὐδὲ καίουσιν λύχνον καὶ τιθέασιν αὐτὸν ὑπὸ τὸν τὸ μόδιον ἀλλʼ ἐπὶ τὴν λυχνίαν καὶ λάμπει πᾶσιν τοῖς ἐν τῇ οἰκίᾳ οὕτως λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσιν τὸν Πατέρα ὑμῶν Πατέρα τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον καταλῦσαι τὸν νόμον ἢ τοὺς προφήτας οὐκ ἦλθον καταλῦσαι ἀλλὰ πληρῶσαι ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν ἕως ἂν παρέλθῃ ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ ἰῶτα ἓν ἢ μία κεραία οὐ μὴ παρέλθῃ ἀπὸ τοῦ νόμου ἕως ἂν πάντα γένηται πάντα ὃς ἐὰν οὖν λύσῃ λύσει μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτως τοὺς ἀνθρώπους ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ Βασιλείᾳ τῶν Οὐρανῶν ὃς δʼ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ Βασιλείᾳ τῶν Οὐρανῶν λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι ἐὰν μὴ περισσεύσῃ ὑμῶν ἡ δικαιοσύνη ὑμῶν πλεῖον πλέον τῶν γραμματέων καὶ Φαρισαίων οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν ἠκούσατε ὅτι ἐρρέθη τοῖς ἀρχαίοις οὐ φονεύσεις φονεύσῃς ὃς δʼ ἂν φονεύσῃ ἔνοχος ἔσται τῇ κρίσει ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι πᾶς ὁ ὀργιζόμενος ὀργαζόμενος τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ εἰκῆ ἔνοχος ἔσται τῇ κρίσει ὃς δʼ ἂν εἴπῃ τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ ῥακά ἔνοχος ἔσται τῷ Συνεδρίῳ ὃς δʼ ἂν ἃ εἴπῃ μωρέ ἔνοχος ἔσται εἰς τὴν Γέενναν τοῦ πυρός ἐὰν οὖν προσφέρῃς προσφέρῃ τὸ δῶρόν σου ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον κἀκεῖ καὶ ἐκεῖ μνησθῇς ὅτι ὁ ἀδελφός σου ἔχει τι κατὰ σοῦ ἄφες ἐκεῖ τὸ δῶρόν σου ἔμπροσθεν τοῦ θυσιαστηρίου καὶ ὕπαγε πρῶτον καταλλάγηθι διαλλάγηθι τῷ ἀδελφῷ σου καὶ τότε ἐλθὼν πρόσφερε προσφέρεις τὸ δῶρόν σου ἴσθι εὐνοῶν τῷ ἀντιδίκῳ σου ταχὺ ἕως ὅτου εἶ μετʼ αὐτοῦ ἐν τῇ ὁδῷ μετʼ αὐτοῦ μήποτέ σε παραδῷ παραδώσει ὁ ἀντίδικος τῷ κριτῇ καὶ ὁ κριτὴς σε παραδῷ παραδώσει τῷ ὑπηρέτῃ καὶ εἰς φυλακὴν βληθήσῃ ἀμὴν λέγω σοι οὐ μὴ ἐξέλθῃς ἐκεῖθεν ἕως οὔ ἂν ἀποδῷς τὸν ἔσχατον κοδράντην ἠκούσατε ὅτι ἐρρέθη τοῖς ἀρχαίοις οὐ μοιχεύσεις ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι πᾶς ὁ βλέπων γυναῖκα πρὸς τὸ ἐπιθυμῆσαι αὐτὴν αὐτῆς ἤδη ἐμοίχευσεν αὐτὴν ἐν τῇ καρδίᾳ ἑαυτοῦ αὐτοῦ εἰ δὲ ὁ ὀφθαλμός σου ὁ δεξιὸς σου σκανδαλίζει σε ἔξελε αὐτὸν καὶ βάλε ἀπὸ σοῦ συμφέρει γάρ σοι ἵνα ἀπόληται ἓν τῶν μελῶν σου καὶ μὴ ὅλον τὸ σῶμά σου ἀπέλθῃ βληθῇ εἰς τὴν Γέενναν καὶ εἰ ἡ δεξιά σου χεὶρ σκανδαλίζει σε κόψον ἔκκοψον αὐτὴν καὶ βάλε ἀπὸ σοῦ συμφέρει γάρ σοι ἵνα ἀπόληται ἓν τῶν μελῶν ἤ σου καὶ μὴ ὅλον τὸ σῶμά σου βληθῇ εἰς Γέενναν ἀπέλθῃ ἐρρέθη δέ ὅτι ὃς ἐάν ἂν ἀπολύσῃ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ δότω αὐτῇ ἀποστάσιον ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι πᾶς ὁ ὃς ἂν ἀπολύσῃ ἀπολύων τὴν γυναῖκα αὐτοῦ παρεκτὸς λόγου πορνείας ποιεῖ αὐτὴν μοιχευθῆναι μοιχᾶσθαι καὶ ὁ ὃς ἂν ἐὰν ἀπολελυμένην γαμήσῃ γαμήσας μοιχᾶται πάλιν ἠκούσατε ὅτι ἐρρέθη τοῖς ἀρχαίοις οὐκ ἐπιορκήσεις ἀποδώσεις ἀποδώσῃς δὲ τῷ Κυρίῳ τοὺς ὅρκους σου ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν μὴ ὀμόσαι ὅλως μήτε ἐν τῷ οὐρανῷ ὅτι θρόνος ἐστὶν τοῦ Θεοῦ μήτε ἐν τῇ γῇ ὅτι ὑποπόδιόν ἐστιν τῶν ποδῶν αὐτοῦ μήτε εἰς Ἱεροσόλυμα ὅτι πόλις ἐστὶν τοῦ μεγάλου Βασιλέως μηδὲ μήτε ἐν τῇ κεφαλῇ σου ὀμόσῃς ὅτι οὐ δύνασαι μίαν ποιεῖν τρίχα τρίχαν μίαν λευκὴν ποιῆσαι ἢ μέλαιναν ποιῆσαι ἔστω ἔσται δὲ ὁ λόγος ὑμῶν ναὶ ναί οὒ οὔ τὸ δὲ περισσὸν τούτων ἐκ τοῦ πονηροῦ ἐστιν ἠκούσατε ὅτι ἐρρέθη ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ καὶ ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν μὴ ἀντιστῆναι ἀντισταθῆναι τῷ πονηρῷ ἀλλʼ ὅστις σε ῥαπίζει εἰς ἐπὶ τὴν δεξιὰν σου σιαγόνα σου στρέψον αὐτῷ καὶ τὴν ἄλλην καὶ τῷ ὁ θέλοντί θέλων σοι κριθῆναι καὶ τὸν χιτῶνά σου λαβεῖν ἄφες ἀφήσεις τούτῳ αὐτῷ καὶ τὸ ἱμάτιον σου καὶ ὅστις σε ἔαν ἀγγαρεύσει ἀγγαρεύσῃ ἀγγαρεύει μίλιον ἕν ὕπαγε μετʼ αὐτοῦ ἔτι ἄλλα δύο τῷ αἰτοῦντί σε σοι δίδου δός καὶ τὸν τῷ θέλοντα θέλοντί ἀπὸ σοῦ δανίσασθαι μὴ ἀποστραφῇς ἠκούσατε ὅτι ἐρρέθη ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου καὶ μισήσεις μισήσῃς τὸν ἐχθρόν σου ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν ἀγαπᾶτε τοὺς τοῦ ἐχθροὺς ὑμῶν εὐλογεῖτε τοὺς καταρωμένους ὑμᾶς ὑμῖν καλῶς ποιεῖτε τοῖς τοὺς μισοῦσιν μισοῦντας ὑμᾶς καὶ προσεύχεσθε ὑπὲρ τῶν ἐπηρεαζόντων ὑμᾶς καὶ διωκόντων ὑμᾶς ὅπως γένησθε υἱοὶ τοῦ Πατρὸς ὑμῶν τοῦ ἐν τοῖς οὐρανοῖς ὅτι τὸν ἥλιον αὐτοῦ ἀνατέλλει ἐπὶ πονηροὺς καὶ ἀγαθοὺς καὶ βρέχει ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους ἐὰν γὰρ ἀγαπήσητε τοὺς ἀγαπῶντας ὑμᾶς τίνα μισθὸν ἔχετε ἕξετε οὐχὶ καὶ οἱ τελῶναι τὸ οὕτως αὐτὸ ποιοῦσιν καὶ ἐὰν ἀσπάσησθε τοὺς φίλους ἀδελφοὺς ὑμῶν μόνον τί περισσὸν ποιεῖτε οὐχὶ καὶ οἱ ἐθνικοὶ τελῶναι τοῦτο τὸ αὐτὸ οὕτως ποιοῦσιν ἔσεσθε οὖν ὑμεῖς τέλειοι ὡς ὥςπερ ὁ Πατὴρ ὑμῶν ὁ ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς οὐράνιος τέλειός ἐστιν προσέχετε δὲ τὴν δόσιν δικαιοσύνην ἐλεημοσύνην ὑμῶν μὴ ποιεῖν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων πρὸς τὸ θεαθῆναι αὐτοῖς εἰ δὲ μή γε μισθὸν οὐκ ἔχετε παρὰ τῷ Πατρὶ ὑμῶν τῷ ἐν τοῖς οὐρανοῖς ὅταν οὖν ποιῇς ποιήσεις ἐλεημοσύνην μὴ σαλπίσῃς ἔμπροσθέν σου ὥσπερ οἱ ὑποκριταὶ ποιοῦσιν ἐν ταῖς συναγωγαῖς καὶ ἐν ταῖς ῥύμαις ὅπως δοξασθῶσιν ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων ἀμὴν ἀμήν λέγω ὑμῖν ἀπέχουσιν τὸν μισθὸν αὐτῶν σοῦ δὲ ποιοῦντος ἐλεημοσύνην μὴ γνώτω ἡ ἀριστερά σου τί ποιεῖ ἡ δεξιά σου ὅπως ᾖ σου ἡ ἐλεημοσύνη σου ἡ ἐν τῷ κρυπτῷ καὶ ὁ Πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ αὐτὸς ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ καὶ ὅταν προσεύχῃ προσεύχησθε οὐκ ἔσῃ ἔσεσθε ὡς ὥςπερ οἱ ὑποκριταί ὅτι φιλοῦσιν στῆναι ἐν ταῖς συναγωγαῖς καὶ ἐν ταῖς γωνίαις τῶν πλατειῶν ἑστῶτες καὶ προσεύχεσθαι προσεύχομενοι ὅπως ἂν φανῶσιν τοῖς ἀνθρώποις ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἀπέχουσι τὸν μισθὸν αὐτῶν αὐτόν σὺ δὲ ὅταν προσευχῆς προσεύχῃ εἴσελθε εἰς τὸ ταμεῖόν ταμιεῖόν σου καὶ κλείσας τὴν θύραν σου πρόσευξαι τῷ Πατρί σου τῷ ἐν τῷ κρυπτῷ καὶ ὁ Πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει ἀποδώσῃ σοι ἐν τῷ φανερῷ προσευχόμενοι δὲ μὴ βατταλογήσητε βαττολογήσητε βατταλόγειτε ὥσπερ οἱ ὑποκριταὶ ἐθνικοί δοκοῦσιν γὰρ ὅτι ἐν τῇ πολυλογίᾳ αὐτῶν εἰσακουσθήσονται μὴ οὖν ὁμοιωθῆτε αὐτοῖς οἶδεν γὰρ ὁ Θεὸς ὁ Πατὴρ ὑμῶν ὧν χρείαν ἔχετε πρὸ τοῦ ὑμᾶς αἰτῆσαι ἄνοιξε αὐτόν τὸ στόμα οὕτως οὖν προσεύχεσθε ὑμεῖς Πάτερ ἡμῶν ὁ ᾧ ἐν τοῖς οὐρανοῖς ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου ἐλθέτω ἐλθάτω ἡ βασιλεία σου γενηθήτω τὸ θέλημά σου ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν ἡμᾶς σήμερον καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ τὸ ὀφειλήματα ὀφείλημα ἡμῶν ὥςπερ ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν ἀφίομεν ἀφήκαμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἐμὰς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα εἰς τοῦς αἰῶνας ἀμήν ἐὰν γὰρ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα ὑμῶν αὐτῶν ἀφήσει καὶ ὑμῖν καὶ ὁ Πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος ἐὰν δὲ μὴ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν οὐδὲ ὁ Πατὴρ ὑμῶν ὑμῖν ἀφήσει ὑμῖν τὰ παραπτώματα ὑμῶν καὶ ὅταν δὲ νηστεύητε μὴ γίνεσθε ὡς ὥςπερ οἱ ὑποκριταὶ σκυθρωποί ἀφανίζουσιν γὰρ τὰ τὸ πρόσωπα πρόσωπον ἑαυτῶν αὐτῶν ὅπως φανῶσιν τοῖς ἀνθρώποις νηστεύοντες ἀμὴν γάρ λέγω ὑμῖν ὅτι ἀπέχουσιν τὸν μισθὸν αὐτῶν σὺ δὲ νηστεύων ἄλειψαί ἄλειψον σου τὴν κεφαλὴν καὶ τὸ πρόσωπόν σου νίψαι ἵνα ὅπως μὴ φανῇς νηστεύων τοῖς ἀνθρώποις νηστεύων ἀλλὰ τῷ Πατρί σου τῷ ἐν τῷ κρυφαίῳ κρυπτῷ κρυφίᾳ καὶ ὁ Πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυφαίῳ κρυπτῷ αὐτὸς ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ μὴ θησαυρίζετε ὑμῖν θησαυροὺς ἐπὶ τῆς γῆς ὅπου σὴς καὶ βρῶσις ἀφανίζει ἀφανίζουσιν καὶ ὅπου κλέπται διορύσσουσιν καὶ κλέπτουσιν θησαυρίζετε δὲ ὑμῖν θησαυροὺς οὓς ἐν οὐρανῷ ὅπου οὐδὲ οὔτε σὴς οὔτε βρῶσις ἀφανίζει καὶ ὅπου κλέπται οὐ διορύσσουσιν καὶ οὐδὲ κλέπτουσιν ὅπου γάρ ἐστιν ὁ θησαυρός ὑμῶν σου ἐκεῖ ἔσται καὶ ἡ καρδία ὑμῶν σου ὁ λύχνος τοῦ σώματός ἐστιν ὁ ὀφθαλμός σου ἐὰν οὖν ᾖ ὁ ὀφθαλμός σου ἁπλοῦς ᾖ ὅλον τὸ σῶμά σου φωτεινὸν ἔσται ἐὰν δὲ ᾖ ὁ ὀφθαλμός σου πονηρὸς ᾖ ὅλον τὸ σῶμά σου σκοτεινὸν ἔσται εἰ οὖν τὸ φῶς τὸ ἐν σοὶ σκότος ἐστίν σκότος τὸ σκότος πόσον οὐδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν εἰ ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει ἢ ἑνὸς ἀνθέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν μὴ μεριμνᾶτε τῇ ψυχῇ ἡμῶν ὑμῶν τί φάγητε ἢ καὶ τί πίητε μηδὲ τῷ σώματι ὑμῶν τί ἐνδύσησθε οὐχὶ ἡ ψυχὴ πλεῖόν ἐστι τῆς τροφῆς καὶ τὸ σῶμα τοῦ ἐνδύματος ἐμβλέψατε εἰς τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ ὅτι οὐ σπείρουσιν οὐδὲ θερίζουσιν οὐδὲ συνάγουσιν εἰς τὰς ἀποθήκας καὶ ὁ Πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος τρέφει αὐτά οὐχι οὐχ ὑμεῖς μᾶλλον διαφέρετε αὐτῶν τίς δὲ ἐξ ὑμῶν μεριμνῶν δύναται προσθεῖναι ἐπὶ τὴν ἡλικίαν αὐτοῦ πῆχυν ἕνα καὶ περὶ ἐνδύματος τί μεριμνᾶτε καταμάθετε τὰ κρίνα τοῦ ἀγροῦ πῶς αὐξάνει αὐξάνουσιν οὐ κοπιῶσιν κοπιοῦσιν κοπιᾷ οὐδὲ νήθουσιν νήθει λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι οὐδὲ Σολομὼν ἐν πάσῃ τῇ δόξῃ αὐτοῦ περιεβάλετο ὡς ἓν τούτων ἴδε εἰ δὲ τὸν χόρτον τοῦ ἀγροῦ σήμερον ἐν ἀγρῷ ὄντα καὶ αὔριον εἰς κλίβανον βαλλόμενον ὁ Θεὸς οὕτως ἀμφιέννυσιν οὐ πολλῷ μᾶλλον ὑμᾶς ὀλιγόπιστοι μὴ οὖν μεριμνήσητε λέγοντες τί φάγωμεν ἤ τί πίωμεν ἤ τί περιβαλώμεθα πάντα ταῦτα γὰρ ταῦτα πάντα τὰ ἔθνη ἐπιζητεῖ ἐπιζητοῦσιν οἶδεν γὰρ ὁ Θεός ὁ Πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος ὅτι χρῄζετε τούτων ἁπάντων ζητεῖτε γάρ δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν δικαιοσύνην τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην βασιλείαν αὐτοῦ καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν μὴ οὖν μεριμνήσητε εἰς τὴν αὔριον ἡ γὰρ αὔριον μεριμνήσει τὰ ἑαυτῆς αὑτῆς ἀρκετὸν τῇ ἡμέρᾳ ἡ κακία αὐτῆς μὴ κρίνετε ἵνα μὴ κριθῆτε ἐν ᾧ γὰρ κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε καὶ ἐν ᾧ μέτρῳ μετρεῖτε ἀντιμετρηθήσεται μετρηθήσεται ὑμῖν τί δὲ βλέπεις τὸ κάρφος τὸ ἐν τῷ ὀφθαλμῷ τοῦ ἀδελφοῦ σου τὴν δὲ δοκὸν τὴν ἐν τῷ σῷ ὀφθαλμῷ δοκὸν οὐ κατανοεῖς ἢ πῶς ἐρεῖς λέγεις τῷ ἀδελφῷ σου ἀδελφέ ἄφες ἐκβάλω τὸ κάρφος ἐκ ἀπὸ τοῦ ὀφθαλμοῦ σου καὶ ἰδοὺ ἡ δοκὸς ἐν τῷ ὀφθαλμῷ σοῦ ὑποκριτά ἔκβαλε πρῶτον τὴν δοκὸν ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ σοῦ τὴν δοκόν καὶ τότε διαβλέψεις ἐκβαλεῖν ἐκβάλλειν τὸ κάρφος ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ τοῦ ἀδελφοῦ σου μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων μήποτε καταπατήσωσιν καταπατήσουσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς αἰτεῖτε καὶ δοθήσεται ὑμῖν ζητεῖτε καὶ εὑρήσετε κρούετε καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν πᾶς γὰρ ὁ αἰτῶν λαμβάνει καὶ ὁ αἰτῶν ζητῶν εὑρίσκει καὶ τῷ κρούοντι ἀνοιγήσεται ἀνοίγεται ἢ τίς ἐστιν ἐξ ὑμῶν ἄνθρωπος ὃν ἐὰν αἰτήσει αἰτήσῃ αἰτήσεις ὁ υἱὸς αὐτοῦ ἄρτον μὴ λίθον ἐπιδώσει ἐπιδώσῃ αὐτῷ ἢ καὶ ἐὰν ἰχθὺν αἰτήσει αἰτήσῃ μὴ ὄφιν ἐπιδώσει αὐτῷ εἰ οὖν ὑμεῖς πονηροὶ ὄντες οἴδατε δόματα ἀγαθὰ διδόναι τοῖς τέκνοις ὑμῶν πόσῳ μᾶλλον ὁ Πατὴρ ὑμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς δώσει ἀγαθὰ τοῖς αἰτοῦσιν αὐτόν πάντα οὖν ὅσα ἐὰν ἂν θέλητε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι οὕτως καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς οὗτος γάρ ἐστιν ὁ νόμος καὶ οἱ προφῆται εἰσέλθατε εἰσέλθετε διὰ τῆς στενῆς πύλης ὅτι πλατεῖα ἡ πύλη καὶ εὐρύχωρος ἡ ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ἀπώλειαν καὶ πολλοί εἰσιν οἱ εἰσερχόμενοι διʼ αὐτῆς τί ὅτι δὲ στενὴ ἡ πύλη καὶ τεθλιμμένη ἡ ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ζωήν καὶ ὀλίγοι εἰσὶν οἱ εὑρίσκοντες αὐτήν προσέχετε δὲ ἀπὸ τῶν ψευδοπροφητῶν οἵτινες ἔρχονται πρὸς ὑμᾶς ἐν ἐνδύμασι προβάτων ἔσωθεν δέ εἰσιν λύκοι ἅρπαγες ἀπὸ τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς μήτι συλλέγουσιν ἀπὸ ἀκανθῶν σταφυλὰς σταφυλὴν ἢ ἀπὸ τριβόλων σῦκα οὕτως πᾶν δένδρον ἀγαθὸν καρποὺς καλοὺς ποιεῖ καλοὺς τὸ δὲ σαπρὸν δένδρον καρποὺς πονηροὺς ποιεῖ οὐ δύναται δένδρον ἀγαθὸν καρποὺς πονηροὺς ἐνεγκεῖν ποιεῖν οὐδὲ δένδρον σαπρὸν καρποὺς καλοὺς ἐνεγκεῖν ποιεῖν πᾶν δένδρον μὴ ποιοῦν καρπὸν καλὸν ἐκκόπτεται καὶ εἰς πῦρ βάλλεται ἄρα γε ἐκ ἀπὸ τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς οὐ πᾶς ὁ λέγων μοι Κύριε Κύριε εἰσελεύσεται εἰς τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν ἀλλʼ ὁ ποιῶν τὸ τὰ θέλημα θελήματα τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν τοῖς οὐρανοῖς αὐτὸς εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν πολλοὶ ἐροῦσίν μοι ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ Κύριε Κύριε οὕτως οὐ τῷ σῷ ὀνόματι ἐπροφητεύσαμεν προεφητεύσαμεν καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δαιμόνια πολλά ἐξεβάλομεν ἐξεβάλλομεν καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δυνάμεις πολλὰς ἐποιήσαμεν καὶ τότε ὁμολογήσω αὐτοῖς ὅτι οὐδέποτε ἔγνων ὑμᾶς ἀποχωρεῖτε ἀπʼ ἐμοῦ οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν πᾶς οὖν ὅστις ἀκούει μου τοὺς λόγους τούτους καὶ ποιεῖ αὐτούς ὁμοιωθήσεται ὁμοιώσω αὐτὸν ἀνδρὶ φρονίμῳ ὅστις ᾠκοδόμησεν οἰκοδόμησεν αὐτοῦ τὴν οἰκίαν αὐτοῦ ἐπὶ τὴν πέτραν καὶ κατέβη ἡ βροχὴ καὶ ἦλθον ἦλθαν οἱ ποταμοὶ καὶ ἔπνευσαν οἱ ἄνεμοι καὶ προσέκρουσαν προσέπεσαν προσέπεσεν προσέπεσον τῇ οἰκίᾳ ἐκείνῃ καὶ οὐκ ἔπεσεν τεθεμελίωτο γὰρ ἐπὶ τὴν πέτραν καὶ πᾶς None ὁ ἀκούων μου τοὺς λόγους τούτους καὶ μὴ ποιῶν αὐτοὺς ὁμοιωθήσεται ἀνδρὶ μωρῷ ὅστις ᾠκοδόμησεν οἰκοδόμησεν αὐτοῦ τὴν οἰκίαν αὑτοῦ ἐπὶ τὴν ἄμμον καὶ κατέβη ἡ βροχὴ καὶ ἦλθον ἦλθαν οἱ ποταμοὶ καὶ ἔπνευσαν οἱ ἄνεμοι καὶ προσέρρηξαν προσέκοψαν τῇ οἰκίᾳ ἐκείνῃ καὶ ἔπεσεν καὶ ἦν ἡ πτῶσις αὐτῆς μεγάλη καὶ ἐγένετο ὅτε συνετέλεσεν ἐτέλεσεν ὁ Ἰησοῦς τοὺς λόγους τούτους ἐξεπλήσσοντο ἐξεπλήττοντο οἱ ὄχλοι ἐπὶ τῇ διδαχῇ αὐτοῦ οἱ ὄχλοι ἦν γὰρ διδάσκων αὐτοὺς ὡς ἐξουσίαν ἔχων καὶ οὐχ ὡς οἱ γραμματεῖς αὐτῶν καὶ οἱ Φαρισαῖοι καταβάντι καταβάντος δὲ αὐτῷ αὐτοῦ ἀπὸ τοῦ ὄρους ἠκολούθησαν αὐτῷ ὄχλοι πολλοί καὶ ἰδοὺ λεπρὸς προσελθὼν ἐλθὼν προσεκύνει αὐτῷ λέγων Κύριε ἐὰν θέλῃς δύνασαί με καθαρίσαι καὶ ἐκτείνας τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἥψατο αὐτοῦ ὁ Ἰησοῦς λέγων θέλω καθαρίσθητι καὶ εὐθέως ἐκαθαρίσθη αὐτοῦ ἡ λέπρα καὶ λέγει εἶπεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς ὅρα μηδενὶ εἴπῃς ἀλλὰ ὕπαγε σεαυτὸν δεῖξον τῷ ἱερεῖ καὶ προσένεγκον προσένεγκε τὸ δῶρον ὃ προσέταξεν Μωϋσῆς εἰς μαρτύριον αὐτοῖς εἰσελθόντι εἰσελθόντος δὲ τῷ Ἰησοῦ αὐτῷ αὐτοῦ εἰς Καφαρναοὺμ προσῆλθεν αὐτῷ ἑκατόνταρχος ἑκατοντάρχης παρακαλῶν αὐτὸν αὐτό καὶ λέγων Κύριε ὁ παῖς μου βέβληται ἐν τῇ οἰκίᾳ παραλυτικός δεινῶς βασανιζόμενος καὶ λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς ἀκολουθεῖ μοι ἐγὼ ἐλθὼν θεραπεύσω αὐτόν καὶ ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἑκατόνταρχος ἑκατοντάρχης εἶπεν ἔφη Κύριε οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς ἵνα μου ὑπὸ τὴν στέγην εἰσέλθῃς ἀλλὰ μόνον εἰπὲ λόγῳ λόγον καὶ ἰαθήσεται ὁ παῖς μου καὶ γὰρ ἐγὼ ἄνθρωπός εἰμι ὑπὸ ἐξουσίαν τασσόμενος ἔχων ὑπʼ ἐμαυτὸν στρατιώτας καὶ λέγω τούτῳ πορεύθητι καὶ πορεύεται καὶ ἄλλῳ ἔρχου καὶ ἔρχεται καὶ τῷ δούλῳ μου ποίησον τοῦτο καὶ ποιεῖ ἀκούσας δὲ ὁ Ἰησοῦς ἐθαύμασεν καὶ εἶπεν τοῖς ἀκολουθοῦσιν αὐτῷ ἀμὴν λέγω ὑμῖν παρʼ οὐδενὶ οὐδὲ τοσαύτην πίστιν ἐν τῷ Ἰσραὴλ τοσαύτην πίστιν εὗρον λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι πολλοὶ ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν ἥξουσιν καὶ ἀνακλιθήσονται μετὰ Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ ἐν τῇ Βασιλείᾳ τῶν Οὐρανῶν οἱ δὲ υἱοὶ τῆς βασιλείας ἐξελεύσονται ἐκβληθήσονται εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων καὶ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς τῷ ἑκατοντάρχῃ ἑκατοντάρχῳ ὕπαγε καὶ ὡς ἐπίστευσας γενηθήτω γενητῷ σοι καὶ ἰάθη ὁ παῖς αὐτοῦ ἀπὸ ἐν τῇ τῆς ἡμέρᾳ ὥρᾳ ὥρας ἐκείνῃ ἐκείνης καὶ ὑποστρέψας ὁ ἑκατοντάρχος εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ ἐν ἀυτῇ τῇ ὥρᾳ εὗρεν τὸν παῖδά ὑγιαίνοντα καὶ ἐλθὼν ὁ Ἰησοῦς εἰς τὴν οἰκίαν Πέτρου εἶδεν τὴν πενθερὰν αὐτοῦ βεβλημένην καὶ πυρέσσουσαν καὶ ἥψατο τῆς χειρὸς αὐτῆς καὶ ἀφῆκεν αὐτὴν ὁ πυρετός καὶ ἠγέρθη ἐγερθεὶς καὶ διηκόνει αὐτῷ αὐτοῖς ὀψίας δὲ γενομένης προσήνεγκαν αὐτῷ δαιμονιζομένους πολλούς καὶ ἐξέβαλεν τὰ πνεύματα λόγῳ καὶ πάντας τοὺς κακῶς ἔχοντας ἐθεράπευσεν ὅπως πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰ Ἠσαΐου τοῦ προφήτου λέγοντος ὅτι αὐτὸς τὰς ἀσθενείας ἡμῶν ἔλαβεν καὶ τὰς νόσους ἐβάστασεν ἰδὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς πολλοὺς ὄχλους ὄχλον πολὺν περὶ αὐτὸν ἐκέλευσεν ἀπελθεῖν εἰς τὸ πέραν καὶ προσελθὼν εἷς γραμματεὺς εἶπεν αὐτῷ Διδάσκαλε ἀκολουθήσω σοι ὅπου ἂν ἐὰν ἀπέρχῃ καὶ λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς αἱ ἀλώπεκες φωλεοὺς ἔχουσιν καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατασκηνώσεις ὁ δὲ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου οὐκ ἔχει ποῦ τὴν κεφαλὴν κλίνῃ ἕτερος δὲ τῶν μαθητῶν μάτων αὐτοῦ εἶπεν αὐτῷ Κύριε ἐπίτρεψόν μοι πρῶτον ἀπελθεῖν καὶ θάψαι τὸν πατέρα μου ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν λέγει αὐτῷ ἀκολούθει μοι καὶ ἄφες τοὺς νεκροὺς θάψαι τοὺς ἑαυτῶν νεκρούς καὶ ἐμβάντι αὐτῷ εἰς τὸ πλοῖον ἠκολούθησαν αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ ἰδοὺ σεισμὸς μέγας ἐγένετο ἐν τῇ θαλάσσῃ ὥστε τὸ πλοῖον καλύπτεσθαι ἀπὸ ὑπὸ τῶν κυμάτων αὐτὸς δὲ ἐκάθευδεν καὶ προσελθόντες αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἤγειραν αὐτὸν λέγοντες Κύριε σῶσον ἡμᾶς ἀπολλύμεθα καὶ λέγει αὐτοῖς τί δειλοί ἐστε ὀλιγόπιστοι τότε ἐγερθεὶς ἐπετίμησεν τοῖς τῷ ἀνέμοις ἀνέμῳ καὶ τῇ θαλάσσῃ καὶ ἐγένετο γαλήνη μεγάλη οἱ δὲ ἄνθρωποι ἐθαύμασαν λέγοντες ποταπός ἐστιν οὗτος ὁ ἄνθρωπος ὅτι καὶ οἱ ἄνεμοι καὶ ἡ θάλασσα αὐτῷ ὑπακούουσιν αὐτῷ καὶ ἐλθόντι ἐλθόντων ἐλθόντος αὐτῷ αὐτῶν αὐτοῦ εἰς τὸ πέραν εἰς τὴν χώραν τῶν Γαδαρηνῶν Γεργεσηνῶν ὑπήντησαν αὐτῷ δύο δαιμονιζόμενοι ἐκ τῶν μνημείων ἐξερχόμενοι χαλεποὶ λίαν ὥστε μὴ ἰσχύειν τινὰ παρελθεῖν διὰ τῆς ὁδοῦ ἐκείνης καὶ ἰδοὺ ἔκραξαν ἔκραζον λέγοντες τί ἡμῖν καὶ σοί Ἰησοῦ Υἱὲ τοῦ Θεοῦ ἦλθες ὧδε ἡμᾶς ἀπολέσαι ἡμᾶς καὶ πρὸ καιροῦ βασανίσαι ἡμᾶς ἦν δὲ μακρὰν ἀπʼ αὐτῶν ἀγέλη χοίρων πολλῶν βοσκομένη βοσκομένων οἱ δὲ δαίμονες παρεκάλουν αὐτὸν λέγοντες εἰ ἐκβάλλεις ἡμᾶς ἀπόστειλον ἐπίτρεψον ἡμᾶς ἡμῖν ἀπελθεῖν εἰς τὴν ἀγέλην τῶν χοίρων καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς ὑπάγετε οἱ δὲ ἐξελθόντες εἰσῆλθον ἀπῆλθον ἀπῆλθαν εἰς τὴν ἀγέλην τοὺς τῶν χοίρους χοίρων καὶ ἰδοὺ ὥρμησεν πᾶσα ἡ ἀγέλη πᾶσα τῶν χοίρων κατὰ τοῦ κρημνοῦ εἰς τὴν θάλασσαν καὶ ἀπέθανον ἀπέθαναν ἀπέθανεν ἐν τοῖς ὕδασιν οἱ δὲ βόσκοντες ἔφυγον καὶ ἀπελθόντες εἰς τὴν πόλιν ἀπήγγειλαν ἀπήγγειλον πάντα καὶ τὰ τῶν δαιμονιζομένων καὶ ἰδοὺ πᾶσα ἡ πόλις ἐξῆλθεν εἰς ὑπάντησιν συνάντησιν τῷ τοῦ Ἰησοῦ καὶ ἰδόντες αὐτὸν παρεκάλεσαν ἵνα ὅπως μεταβῇ ἀπὸ τῶν ὁρίων αὐτῶν καὶ ἐμβὰς εἰς τὸ πλοῖον ὁ Ἰησοῦς διεπέρασεν καὶ ἦλθεν εἰς τὴν Ἰουδαίαν ἰδίαν πόλιν καὶ ἰδοὺ προσέφερον προσφέρουσιν αὐτῷ παραλυτικὸν ἐπὶ κλίνης βεβλημένον καὶ ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν εἶπεν τῷ παραλυτικῷ θάρσει τέκνον ἀφίενταί ἀφέωνταί ἀφίονται σοι σου αἱ ἁμαρτίαι σου καὶ ἰδού τινες τῶν γραμματέων εἶπον εἶπαν ἐν ἑαυτοῖς οὗτος βλασφημεῖ καὶ εἰδὼς ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς τὰς ἐνθυμήσεις αὐτῶν εἶπεν αὐτοῖς ἵνα τί ὑμεῖς ἐνθυμεῖσθε πονηρὰ ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν τί γάρ ἐστιν εὐκοπώτερον εἰπεῖν ἀφέωνταί ἀφίενταί ἀφίονται σου σοι αἱ ἁμαρτίαι ἢ εἰπεῖν ἔγειρε ἔγειραι καὶ περιπάτει ἵνα δὲ ἴδητε εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου ἐξουσίαν ἔχει ἀφιέναι ἐπὶ τῆς γῆς ἀφιέναι ἁμαρτίας τότε λέγει τῷ παραλυτικῷ ἐγερθεὶς ἔγειρε καὶ ἆρόν σου τὴν κλίνην καὶ πορεύου ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου καὶ ἐγερθεὶς ἀπῆλθεν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ ἰδόντες δὲ οἱ ὁ ὄχλοι ἐφοβήθησαν ἐθαύμασαν καὶ ἐδόξασαν τὸν Θεὸν τὸν δόντα ἐξουσίαν τοιαύτην τοῖς ἀνθρώποις καὶ παράγων ἐκεῖθέν ὁ Ἰησοῦς ἐκεῖθεν εἶδεν ἄνθρωπον καθήμενον ἐπὶ τὸ τελώνιον καθήμενον Ματθαῖον καλούμενον λεγόμενον καὶ λέγει αὐτῷ ἀκολούθει μοι καὶ ἀναστὰς ἠκολούθησεν ἠκολούθει αὐτῷ καὶ ἐγένετο αὐτοῦ ἀνακειμένου ἀνακειμένων αὐτοῦ ἐν τῇ οἰκίᾳ καὶ ἰδοὺ τελῶναι πολλοὶ τελῶναι ἁμαρτωλοὶ καὶ ἁμαρτωλοὶ τελῶναι ἐλθόντες συνέκειντο συνανέκειντο τῷ Ἰησοῦ καὶ τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καὶ ἰδόντες δὲ οἱ Φαρισαῖοι ἔλεγον εἶπον τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ διὰ τί ὁ διδάσκαλος ὑμῶν μετὰ τῶν τελωνῶν ἁμαρτωλῶν καὶ ἁμαρτωλῶν τελωνῶν ἐσθίει ὁ διδάσκαλος ὑμῶν ἐσθίει ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀκούσας εἶπεν αὐτοῖς οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ἰσχύοντες ἰατροῦ ἰατρῶν ἀλλὰ οἱ κακῶς ἔχοντες πορευθέντες δὲ μάθετε τί ἐστιν ἔλεον ἔλεος θέλω καὶ οὐ θυσίαν οὐ γὰρ ἦλθον καλέσαι δικαίους καλέσαι ἀλλὰ ἁμαρτωλούς εἰς μετάνοιαν τότε προσέρχονται αὐτῷ οἱ μαθηταὶ Ἰωάννου λέγοντες διὰ τί ἡμεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι νηστεύομεν πυκνὰ πολλά οἱ δὲ μαθηταί σου οὐ νηστεύουσιν καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς μήτι μὴ δύναντα δύνανται οἱ υἱοὶ τοῦ νυμφίου νυμφῶνος νηστεύειν πενθεῖν ἐφʼ ὅσον μετʼ αὐτῶν ἐστιν ὁ νυμφίος ἐλεύσονται δὲ αἱ ἡμέραι ὅταν ἀρθῇ ἀπαρθῇ ἀφαιρεθῇ ἀπʼ αὐτῶν ὁ νυμφίος καὶ τότε νηστεύσουσιν νηστεύουσιν ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις οὐδεὶς δὲ ἐπιβάλλει ἐπίβλημα ῥάκους ἀγνάφου ἀγνάφους ἐπὶ ἱματίῳ παλαιῷ αἴρει γὰρ τὸ πλήρωμα αὐτοῦ ἀπὸ τοῦ ἱματίου καὶ χεῖρον σχίσμα γίνεται οὐδὲ βάλλουσιν οἶνον νέον εἰς ἀσκοὺς παλαιούς εἰ δὲ μή γε ῥήγνυνται ῥήσσει ὁ οἶνος ὁ νέος οἱ τοὺς ἀσκοί ἀσκούς καὶ ὁ οἶνος ἐκχεῖται ἀπόλλυται καὶ οἱ ἀσκοὶ ἀπόλλυνται ἀπολοῦνται ἀλλὰ βάλλουσιν δὲ οἶνον νέον εἰς ἀσκοὺς βάλλουσιν καινούς βλητέον καὶ ἀμφότεροι ἀμφότερα τηροῦνται συντηροῦνται ταῦτα αὐτοῦ λαλοῦντος αὐτοῖς ἰδοὺ ἄρχων εἷς προσελθὼν ἐλθὼν προσεκύνει αὐτῷ λέγων ὅτι ἡ θυγάτηρ μου ἄρτι ἐτελεύτησεν ἀλλὰ ἐλθὼν ἐπίθες τὴν χεῖρά σου ἐπʼ αὐτήν καὶ ζήσεται καὶ ἐγερθεὶς ὁ Ἰησοῦς ἠκολούθει ἠκολούθησεν αὐτῷ καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ ἰδοὺ γυνὴ αἱμορροοῦσα αἱμαρροοῦσα δώδεκα ἔτη προσελθοῦσα ὄπισθεν ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ ἔλεγεν γὰρ ἐν ἑαυτῇ ἐὰν μόνον ἅψωμαι μόνον τοῦ ἱματίου αὐτοῦ σωθήσομαι ὁ δὲ ἔστη Ἰησοῦς στραφεὶς ἐπιστραφεὶς καὶ ἰδὼν αὐτὴν εἶπεν θάρσει θύγατερ θυγάτηρ ἡ πίστις σου σέσωκέν σε καὶ ἐσώθη ἡ γυνὴ ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης καὶ ἐλθὼν ὁ Ἰησοῦς εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ ἄρχοντος καὶ ἰδὼν τοὺς αὐλητὰς καὶ τὸν ὄχλον θορυβούμενον λέγει ἔλεγεν αὐτοῖς ἀναχωρεῖτε οὐ γὰρ ἀπέθανεν τὸ κοράσιον ἀλλὰ καθεύδει καὶ κατεγέλων κατεγέλουν αὐτοῦ αὑτόν εἰδότες ὅτι ἀπέθανεν ὅτε δὲ ἐξεβλήθη ὁ ὄχλος ἐλθών εἰσελθὼν ἐκράτησεν τῆς τὴν χειρὸς χεῖρα αὐτῆς καὶ ἠγέρθη τὸ κοράσιον καὶ ἐξῆλθεν ἡ φήμη αὐτῆς αὐτοῦ αὕτη εἰς ὅλην τὴν γῆν ἐκείνην καὶ παράγοντι ἐκεῖθεν τῷ Ἰησοῦ ἐκεῖθέν ἠκολούθησαν αὐτῷ δύο τυφλοὶ κραυγάζοντες κράζοντες καὶ λέγοντες ἐλέησον ἡμᾶς Υἱὲ υἱὸς Δαυίδ καὶ ἐλθόντι ἔρχεται εἰσελθόντι δὲ αὐτῷ εἰς τὴν οἰκίαν καὶ προσῆλθον προσῆλθαν αὐτῷ οἱ δύο τυφλοί καὶ λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς πιστεύετε πιστεύεται ὅτι δύναμαι ὑμῖν τοῦτο δύναμαί ποιῆσαι τοῦτο λέγουσιν αὐτῷ ναί Κύριε τότε ἥψατο τῶν ὀμμάτων ὀφθαλμῶν αὐτῶν καὶ λέγων εἶπεν κατὰ τὴν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν καὶ ἠνεῴχθησαν ἀνεῴχθησαν ἠνοίχθησαν αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοί αὐτῶν καὶ ἐνεβριμήσατο ἐνεβριμήθη αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς λέγων ὁρᾶτε μηδεὶς γινωσκέτω οἱ δὲ ἐξελθόντες διεφήμισαν αὐτὸν ἐν ὅλῃ τῇ γῇ ἐκείνῃ αὐτῶν δὲ ἐξερχομένων ἰδοὺ προσήνεγκαν αὐτῷ ἄνθρωπον κωφὸν δαιμονιζόμενον καὶ ἐκβληθέντος τοῦ δαιμονίου ἐλάλησεν ὁ κωφός καὶ ἐθαύμασαν οἱ ὄχλοι λέγοντες ὅτι οὐδέποτε ἐφάνη οὕτως ἐφάνη ἐν τῷ Ἰσραήλ οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἔλεγον ἐν τῷ ἄρχοντι τῶν δαιμονίων ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια καὶ περιῆγεν ὁ Ἰησοῦς τὰς πόλεις πάσας καὶ τὰς κώμας διδάσκων ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν καὶ κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας καὶ θεραπεύων πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ καὶ ἠκολούθησαν αὐτῷ ἰδὼν δὲ τοὺς ὄχλους ὁ Ἰησοῦς ἐσπλαγχνίσθη περὶ αὐτῶν ὅτι ἦσαν ἐσκυλμένοι ἐκλελυμένοι καὶ ἐρριμμένοι ρερριμμένοι ὡς ὡσεὶ πρόβατα μὴ ἔχοντα ποιμένα τότε λέγει τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ὁ μὲν θερισμὸς πολύς οἱ δὲ ἐργάται ὀλίγοι δεήθητε οὖν τοῦ τὸν Κυρίου Κύριον τοῦ θερισμοῦ ὅπως ἐκβάλῃ ἐργάτας εἰς τὸν θερισμὸν αὐτοῦ καὶ προσκαλεσάμενος τοὺς δώδεκα μαθητὰς αὐτοῦ ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν πνευμάτων ἀκαθάρτων ὥστε ἐκβάλλειν ἐκβαλεῖν αὐτὰ αὐτῷ καὶ θεραπεύειν πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν τῶν δὲ δώδεκα ἀποστόλων τὰ ὀνόματά ἐστιν ταῦτα πρῶτος Σίμων ὁ λεγόμενος Πέτρος καὶ Ἀνδρέας ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ καὶ Ἰάκωβος ὁ τοῦ Ζεβεδαίου καὶ Ἰωάννης ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ Φίλιππος καὶ Βαρθολομαῖος Θωμᾶς καὶ Ματθαῖος ὁ τελώνης Ἰάκωβος ὁ τοῦ Ἁλφαίου καὶ Λεββαῖος ὁ ἐπικληθεὶς καὶ Θαδδαῖος καὶ Σίμων ὁ Χαναναῖος Καναναῖος Κανανίτης καὶ ὁ Ἰούδας ὁ Ἰσκαριώτης Σκαριώτης Ἰσκαριὼθ ὁ καὶ παραδοὺς παραδιδοὺς αὐτόν τούτους τοὺς δώδεκα ἐξαπέστειλεν ἀπέστειλεν ὁ Ἰησοῦς παραγγείλας αὐτοῖς καὶ λέγων εἰς ὁδὸν ἐθνῶν μὴ ἀπέλθητε καὶ εἰς πόλιν Σαμαρειτῶν μὴ εἰσέλθητε ὑπάγετε πορεύεσθε δὲ μᾶλλον πρὸς τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα οἴκου Ἰσραήλ πορευόμενοι δὲ κηρύσσετε λέγοντες ὅτι ἤγγικεν ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν ἀσθενοῦντας θεραπεύετε θεραπεύςατε λεπροὺς νεκροὺς ἐγείρετε λεπροὺς καθαρίζετε νεκροὺς ἐγείρετε καὶ δαιμόνια ἐκβάλλετε ἐκβάλετε νεκρούς ἐγείρεται δωρεὰν ἐλάβετε δωρεὰν δότε μὴ κτήσησθε χρυσὸν μήτε μηδὲ ἄργυρον μήτε μηδὲ χαλκὸν εἰς τὰς ζώνας ὑμῶν μήτε μὴ πήραν εἰς ὁδὸν μήτε μηδὲ δύο χιτῶνας μήτε μηδὲ ὑποδήματα μήτε μηδὲ ῥάβδους ῥάβδον ἄξιος γὰρ εστιν ὁ ἐργάτης τῆς τροφῆς αὐτοῦ ἐστιν ἡ πόλις εἰς ἣν δʼ ἂν πόλιν ἢ κώμην εἰσέλθητε εἰς αὐτήν ἐξετάσατε τίς ἐν αὐτῇ τίς ἄξιός ἐστιν κἀκεῖ μείνατε ἕως ἂν ἐξέλθητε εἰσερχόμενοι δὲ εἰς τὴν οἰκίαν ἀσπάσασθε αὐτήν λέγοντες εἰρήνη τῷ οἴκῳ τούτῳ καὶ ἐὰν μὲν ᾖ ἦν ἡ οἰκία ἀξία ἐλθάτω ἐλθέτω ἐστε ἡ εἰρήνη ὑμῶν ἐπʼ αὐτήν εἰ ἐὰν δὲ μὴ γε ᾖ ἀξία ἡ εἰρήνη ὑμῶν πρὸς ἐφʼ ὑμᾶς ἐπιστραφήτω καὶ ὃς ἂν ἐὰν μὴ μὴν δέξηται ὑμᾶς μηδὲ ἀκούσῃ τοὺς τῶν λόγους λόγων ὑμῶν ἐξερχόμενοι ἐξερχομένων ὑμῶν ἔξω τῆς οἰκίας ἢ τῆς πόλεως ἢ κώμης ἐκείνης ἐκτινάξατε ἐκμάξατε τὸν κονιορτὸν ἐκ ἀπὸ τῶν ποδῶν ὑμῶν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ἀνεκτότερον ἔσται γῇ Σοδόμων καὶ γῇ Γομόρρων Γομόρρας ἐν ᾗ ἡμέρᾳ κρίσεως ἢ τῇ πόλει ἐκείνῃ ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω ὑμᾶς ὡς πρόβατα ἐν εἰς μέσῳ μέσον λύκων γίνεσθε οὖν φρόνιμοι ὡς οἱ ὁ ὄφεις ὄφῖς καὶ ἁπλούστατοι ἀκέραιοι ὡς αἱ περιστεραί προσέχετε δὲ ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων παραδώσουσιν παραδώσωσιν γὰρ ὑμᾶς εἰς συνέδρια καὶ ἐν εἰς ταῖς τὰς συναγωγαῖς συναγωγὰς αὐτῶν μαστιγώσουσιν ὑμᾶς καὶ ἐπὶ ἡγεμόνας ἡγεμόνων δὲ καὶ βασιλεῖς βασιλέων ἀχθήσεσθε ἀχθήσεσθαι σταθήσεσθε σταθήσεσθαι ἕνεκεν ἐμοῦ εἰς μαρτύριον αὐτοῖς καὶ τοῖς ἔθνεσιν ὅταν δὲ παραδῶσιν παραδιδῶσιν παραδώσουσιν ὑμᾶς μὴ μεριμνήσητε πῶς ἢ τί λαλήσητε δοθήσεται γὰρ ὑμῖν ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ὥρᾳ τί λαλήσητε λαλήσετε οὐ γὰρ ὑμεῖς ἐστε οἱ λαλοῦντες ἀλλὰ τὸ Πνεῦμα τοῦ Πατρὸς ὑμῶν τὸ λαλοῦν ἐν ὑμῖν παραδώσει δὲ ἀδελφὸς ἀδελφὸν ἀδελφὸς εἰς θάνατον καὶ πατὴρ τέκνον τέκνα καὶ ἐπαναστήσονται ἐπαναστήσεται τέκνα ἐπὶ γονεῖς καὶ θανατώσουσιν αὐτούς καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος οὗτος σωθήσεται ὅταν δὲ διώκωσιν διώκουσιν ὑμᾶς ἐν τῇ πόλει ταύτῃ φεύγετε εἰς τὴν ἑτέραν ἄλλην ἐάν δὲ ἐν τῇ ἄλλη διώκουσιν διώξουσιν ὑμᾶς φεύγετε εἰς τὴν ἄλλην ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν ὅτι οὐ μὴ τελέσητε τὰς πόλεις τοῦ Ἰσραὴλ ἕως ἂν ἔλθῃ ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου οὐκ ἔστιν μαθητὴς ὑπὲρ τὸν διδάσκαλον αὐτοῦ οὐδὲ δοῦλος ὑπὲρ τὸν κύριον αὐτοῦ ἀρκετὸν τῷ μαθητῇ ἵνα γένηται ὡς ὁ διδάσκαλος αὐτοῦ καὶ ὁ δοῦλος ὡς ὁ κύριος αὐτοῦ εἰ τὸν τῷ οἰκοδεσπότην οἰκοδεσπότῃ ἐπεκάλεσεν ἐπεκάλεσαν Βεελζεβοὺλ Βεεζεβοὺλ ἐπεκάλεσαν ἐπεκαλέσαντο ἐκάλεσαν καλοῦσιν πόσῳ μᾶλλον τοὺς τοῖς οἰκιακοὺς οἰκιακοῖς οἰκείους οἰκείοις αὐτοῦ μὴ οὖν φοβηθῆτε αὐτούς οὐδὲν γάρ ἐστιν κεκαλυμμένον ὃ οὐκ ἀποκαλυφθήσεται καὶ κρυπτὸν ὃ οὐ γνωσθήσεται ὃ λέγω ὑμῖν ἐν τῇ σκοτίᾳ εἴπατε ἐν τῷ φωτί καὶ ὃ ὃ εἰς τὸ οὖς ἀκούετε ἀκούεται κηρύξατε κηρύσσεται ἐπὶ τῶν δωμάτων καὶ μὴ φοβεῖσθε φοβεῖσθαι φοβηθῆτε ἀπὸ τῶν ἀποκτεννόντων ἀποκτεινόντων τὸ σῶμα τὴν δὲ ψυχὴν μὴ δυναμένων σφάξαι ἀποκτεῖναι φοβήθητε φοβεῖσθε φοβεῖσθαι δὲ μᾶλλον τὸν δυνάμενον καὶ τὴν ψυχὴν καὶ τὸ σῶμα ἀποκτεῖναι ἀπολέσαι ἐν εἰς Γεέννῃ Γέενναν οὐχὶ δύο στρουθία τοῦ ἀσσαρίου πωλεῖται πωλοῦνται καὶ ἓν ἐξ αὐτῶν οὐ πεσεῖται ἐπὶ τὴν γῆν ἄνευ τοῦ Πατρὸς ὑμῶν ὑμῶν δὲ ἀλλὰ καὶ αἱ τρίχες τῆς κεφαλῆς ὑμῶν πᾶσαι ἠριθμημέναι εἰσίν μὴ οὖν φοβηθῆτε φοβεῖσθε αὑτούς πολλῶν στρουθίων διαφέρετε ὑμεῖς πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ αὐτόν ἔμπροσθεν τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν τοῖς οὐρανοῖς καὶ ὅστις δʼ ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼ αὐτὸν ἔμπροσθεν τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν τοῖς οὐρανοῖς μὴ οὖν νομίσητε ὅτι ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην βαλεῖν ἐπὶ τὴν γῆν οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἴρην εἰρήνην ἀλλὰ μάχαιραν ἦλθον γὰρ διχάσαι δικάσαι ἄνθρωπον υἱὸν κατὰ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ καὶ θυγατέρα κατὰ τῆς μητρὸς αὐτῆς καὶ νύμφην κατὰ τῆς πενθερᾶς αὐτῆς καὶ ἐχθροὶ τοῦ ἀνθρώπου οἱ οἰκιακοὶ αὐτοῦ ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστιν μου ἄξιος καὶ ὁ φιλῶν υἱὸν ἢ θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστιν μου ἄξιος καὶ ὃς οὐ λαμβάνει τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθεῖ ὀπίσω μου οὐκ ἔστιν μου ἄξιος ὁ εὑρὼν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἀπολέσει αὐτήν καὶ ὁ δὲ ἀπολέσας τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἕνεκεν ἐμοῦ εὑρήσει αὐτήν ὁ δεχόμενος ὑμᾶς ἐμὲ δέχεται καὶ ὁ δὲ ἐμὲ δεχόμενος δέχεται τὸν ἀποστείλαντά με ὁ δεχόμενος προφήτην εἰς ὄνομα προφήτου μισθὸν προφήτου λήμψεται καὶ ὁ δεχόμενος δίκαιον εἰς ὄνομα δικαίου μισθὸν δικαίου λήμψεται καὶ ὃς ἂν ἐὰν ποτίσῃ ἕνα τῶν ἐλαχίστων μικρῶν τούτων ποτήριον ὕδατος ψυχροῦ μόνον εἰς ὄνομα μαθητοῦ ἀμὴν λέγω ὑμῖν οὐ μὴ ἀπολέσῃ ἀπόληται τὸν ὁ μισθὸν μισθὸς αὐτοῦ καὶ ἐγένετο ὅτε ἐτέλεσεν ὁ Ἰησοῦς διατάσσων τοῖς δώδεκα μαθηταῖς αὐτοῦ μετέβη ἐκεῖθεν τοῦ διδάσκειν καὶ κηρύσσειν ἐν ταῖς πόλεσιν αὐτῶν ὁ δὲ Ἰωάννης ἀκούσας ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ τὰ ἔργα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ πέμψας διὰ δύο τῶν μαθητῶν αὐτοῦ εἶπεν αὐτῷ σὺ εἶ ὁ ἐργαζόμενος ἐρχόμενος ἢ ἕτερον προσδοκῶμεν καὶ ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς πορευθέντες ἀπαγγείλατε τῷ Ἰωάννῃ ἃ ἀκούετε καὶ βλέπετε τυφλοὶ ἀναβλέπουσιν καὶ χωλοὶ περιπατοῦσιν λεπροὶ καθαρίζονται καὶ κωφοὶ ἀκούουσιν καὶ νεκροὶ ἐγείρονται καὶ πτωχοὶ εὐαγγελίζονται καὶ μακάριός ἐστιν ὃς ἂν ἐὰν μὴ σκανδαλισθῇ ἐν ἐμοί τούτων δὲ πορευομένων ἤρξατο ὁ Ἰησοῦς λέγειν τοῖς ὄχλοις περὶ Ἰωάννου τί ἐξήλθατε ἐξήλθετε εἰς τὴν ἔρημον θεάσασθαι θεάσασθε κάλαμον ὑπὸ ἀνέμου σαλευόμενον ἀλλὰ τί ἐξήλθατε ἐξήλθετε ἰδεῖν ἄνθρωπον ἰδεῖν ἐν μαλακοῖς ἱματίοις ἠμφιεσμένον ἰδοὺ οἱ τὰ μαλακὰ φοροῦντες ἐν τοῖς οἴκοις τῶν βασιλείων βασιλέων εἰσίν ἀλλὰ τί ἐξήλθατε ἐξήλθετε ἐξεληλύθατε ἰδεῖν προφήτην ἰδεῖν ναί λέγω ὑμῖν καὶ περισσότερον προφήτου οὗτός γάρ ἐστιν περὶ οὗ γέγραπται ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω τὸν ἄγγελόν μου πρὸ προσώπου σου ὃς κατασκευάσει τὴν ὁδόν σου ἔμπροσθέν σου ἀμὴν λέγω ὑμῖν οὐκ ἐγήγερται ἐν τοῖς γεννητοῖς τῶν γυναικῶν μείζων μείζον Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ ὁ δὲ μικρότερος ἐν τῇ Βασιλείᾳ τῶν Οὐρανῶν μείζων αὐτοῦ ἐστιν αὐτοῦ ἀπὸ δὲ τῶν ἡμερῶν Ἰωάννου Ἰωάννους τοῦ Βαπτιστοῦ ἕως ἄρτι ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν βιάζεται καὶ οἱ βιασταὶ βιάζετε ἁρπάζουσιν αὐτήν πάντες γὰρ οἱ προφῆται καὶ ὁ νόμος ἕως Ἰωάννου Ἰάννου ἐπροφήτευσαν προεφήτευσαν καὶ εἰ θέλετε δέξασθαι αὐτός ἐστιν Ἠλίας ὁ μέλλων ἔρχεσθαι ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω τίνι δὲ ὁμοιώσω τὴν γενεὰν ταύτην ὁμοία ἐστὶν παιδαρίοις παιδίοις καθημένοις ἐν ταῖς τῇ ἀγοραῖς ἀγορᾷ καθημένοις καὶ ἃ προσφωνοῦσιν προσφωνοῦντα τοῖς ἑτέροις αὑτῶν καὶ λέγουσιν ηὐλήσαμεν ὑμῖν καὶ οὐκ ὠρχήσασθε ἐθρηνήσαμεν ὑμῖν καὶ οὐκ ἐκλαύσασθε ἐκόψασθε ἦλθεν γὰρ Ἰωάννης μήτε ἐσθίων μήτε πίνων καὶ λέγουσιν δαιμόνιον ἔχει ἦλθεν ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου ἐσθίων καὶ πίνων καὶ λέγουσιν ἰδοὺ ἄνθρωπος φάγος καὶ οἰνοπότης τελωνῶν φίλος τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν καὶ ἐδικαιώθη ἡ σοφία ἀπὸ τῶν ἔργων τέκνων αὐτῆς τότε ἤρξατο ὁ Ἰησοῦς ὀνειδίζειν τὰς πόλεις ἐν αἷς ἐγένοντο γεγόνεισαν ἃ αἱ πλεῖσται δυνάμεις αὐτοῦ ὅτι οὐ μετενόησαν οὐαί σοι Χοραζίν οὐαί σοι καὶ Βηθσαϊδά Βηθσαϊδάν ὅτι εἰ ἡ ἐν Τύρῳ καὶ Σιδῶνι ἐγένοντο ἐγεγόνεισαν αἱ δυνάμεις αἱ γενόμεναι ἐν ὑμῖν πάλαι ἂν ἐν σάκκῳ καὶ σποδῷ καθήμενοι μετενόησαν πλὴν λέγω ὑμῖν Τύρῳ καὶ Σιδῶνι ἀνεκτότερον ἔσται ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως ἦν ἢ ὑμῖν καὶ σύ Καφαρναούμ μὴ ἡ ἕως τοῦ οὐρανοῦ ὑψωθεῖσα ὑψωθήσῃ ἡ ἕως ᾍδου καταβήσῃ καταβιβασθήσῃ ὅτι εἰ ἐν Σοδόμοις ἐγένοντο ἐγενήθησαν αἱ δυνάμεις αἱ γενόμεναι ἐν σοί ὑμῖν ἔμεινεν ἔμειναν ἂν μέχρι τῆς τῇ σήμερον πλὴν λέγω ὑμῖν ὅτι γῇ γῆς Σοδόμων ἀνεκτότερον ἔσται γῇ Σοδόμων ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως ἦν ἢ σοί ὑμῖν ἐν ἐκείνῳ τῷ καιρῷ ἀποκριθεὶς εἶπεν ὁ Ἰησοῦς εἶπεν ἐξομολογοῦμαί σοι Πάτερ Κύριε τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς ὅτι ἔκρυψας ἀπέκρυψας ταῦτα ἀπὸ σοφῶν καὶ συνετῶν καὶ ἀπεκάλυψας αὐτὰ νηπίοις ναί ὁ Πατήρ ὅτι οὕτως ἐγένετο εὐδοκία ἐγένετο ἔμπροσθέν σου πάντα μοι παρεδόθη ὑπὸ τοῦ Πατρός μου καὶ οὐδεὶς γινώσκει ἐπιγινώσκει ἐπιγιγνώσκει τὸν Υἱὸν εἰ μὴ ὁ Πατήρ οὐδὲ τὸν Πατέρα τις ἐπιγινώσκει ἐπιγιγνώσκει εἰ μὴ ὁ Υἱὸς καὶ ᾧ ἂν ἐὰν βούληται βούλεται ὁ Υἱὸς ἀποκαλύψαι δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι ἔσται κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς ἄρατε τὸν ζυγόν μου ἐφʼ ὑμᾶς καὶ μάθετε ἀπʼ ἐμοῦ ὅτι πραΰς πρᾷός εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν ὁ γὰρ ζυγός μου χρηστὸς καὶ τὸ φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστιν ἐν ἐκείνῳ τῷ καιρῷ ἐπορεύθη ὁ Ἰησοῦς ἐν τοῖς Σάββασιν Σάββατοις διὰ τῶν σπορίμων οἱ ὁ δὲ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐπείνασαν καὶ ἤρξαντο τίλλειν τοὺς τοῦ στάχυας τίλλειν καὶ ἐσθίειν οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἰδόντες αὑτούς εἶπαν εἶπον αὐτῷ ἰδοὺ οἱ μαθηταί σου ποιοῦσιν ὃ οὐκ ἔξεστιν ποιεῖν ἐν Σαββάτῳ ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς οὐκ ἀνέγνωτε τί ἐποίησεν Δαυὶδ ὅτε ἐπείνασεν αὐτὸς καὶ οἱ μετʼ αὐτοῦ ὡς πῶς εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον τοῦ Θεοῦ καὶ τοὺς ἄρτους τῆς Προσθέσεως Προθέσεως ἔφαγεν ἔφαγον ὃυς ὃ οὐκ ἦν ἐξὸν ἔξεστιν ἦν αὐτῷ φαγεῖν οὐδὲ τοῖς μετʼ αὐτοῦ εἰ μὴ τοῖς ἱερεῦσιν μόνοις ἢ οὐκ ἀνέγνωτε ἐν τῷ νόμῳ ὅτι ἐν τοῖς τῷ Σάββασιν Σαββάτῳ οἱ ἱερεῖς ἐν τῷ ἱερῷ τὸ Σάββατον βεβηλοῦσιν καὶ ἀναίτιοί εἰσιν λέγω γάρ δὲ ὑμῖν ὅτι τοῦ ἱεροῦ μεῖζόν μείζων ἐστιν ὧδε εἰ δὲ ἐγνώκειτε τί ἐστιν ἔλεον ἔλεος θέλω καὶ οὐ θυσίαν οὐκ ἂν κατεδικάσατε τοὺς ἀναιτίους Κύριος γάρ ἐστιν καὶ τοῦ Σαββάτου ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου καὶ μεταβὰς ἐκεῖθεν ὁ Ἰησοῦς ἦλθεν εἰς τὴν συναγωγὴν αὐτῶν καὶ ἰδοὺ ἄνθρωπος ἦν ἐκεῖ τὴν χεῖρα χεῖραν ἔχων ξηράν καὶ ἐπηρώτησαν ἐπερώτησαν αὐτὸν λέγοντες εἰ ἔξεστιν τοῖς Σάββασιν θεραπεύειν θεραπεῦσαι ἵνα κατηγορήσωσιν κατηγορήσουσιν αὐτοῦ ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς τίς τί ἔσται εστιν ἐξ ἓν ὑμῶν ὑμῖν ἄνθρωπος ὃς ἕξει ἔχει πρόβατον ἕν καὶ ἐὰν πέσῃ ἐμπέσῃ τοῦτο τοῖς Σάββασιν εἰς βόθυνον οὐχὶ κρατήσει κράτει κρατήσας αὐτὸ καὶ ἐγερεῖ ἐγείρει αὐτό πόσῳ οὔ οὖν διαφέρει ἄνθρωπος τοῦ προβάτου ὥστε ἔξεστιν τοῖς Σάββασιν Σάββατοις καλῶς ποιεῖν τότε λέγει τῷ ἀνθρώπῳ ἔκτεινόν σου τὴν χεῖρα σου καὶ ἐξέτεινεν καὶ ἀπεκατεστάθη ἀποκατεστάθη ὑγιὴς ὡς ἡ ἄλλη καὶ ἐξελθόντες οἱ δὲ οἱ Φαρισαῖοι συμβούλιον ἔλαβον κατʼ αὐτοῦ ἐξελθόντες ὅπως αὐτὸν ἀπολέσωσιν ὁ δὲ Ἰησοῦς γνοὺς ἀνεχώρησεν ἐκεῖθεν καὶ ἠκολούθησαν αὐτῷ ὄχλοι πολλοί καὶ ἐθεράπευσεν αὐτοὺς πάντας πάντας δὲ οὓς ἐθεράπευσεν ἐπέπληξεν αὐτοῖς καὶ ἐπετίμησεν αὐτοῖς ἵνα μὴ φανερὸν αὐτὸν ποιήσωσιν ἵνα ὅπως πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰ Ἠσαΐου τοῦ προφήτου λέγοντος ἰδοὺ ὁ παῖς μου εἰς ὃν ᾑρέτισα ὁ ἀγαπητός μου ἐν εἰς ὃν ᾧ εὐδόκησεν ηὐδόκησεν ἡ ψυχή μου θήσω τὸ Πνεῦμά μου ἐπʼ αὐτόν καὶ κρίσιν τοῖς ἔθνεσιν ἀπαγγελεῖ ἀπαγγέλλει οὐκ ἐρίσει οὐδὲ κραυγάσει οὐδὲ ἀκούσει ἀκούει τις ἐν ταῖς πλατείαις τὴν φωνὴν αὐτοῦ κάλαμον συντετριμμένον οὐ μὴ κατεάξει κατεάξεις καὶ λίνον τυφόμενον οὐ μὴ σβέσει ἕως ἂν ἐκβάλῃ εἰς νῖκος τὴν κρίσιν καὶ ἐπὶ ἐν τῷ ὀνόματι αὐτοῦ ἔθνη ἐλπιοῦσιν ἐλπίζουσιν τότε προσηνέχθη προσήνεγκαν αὐτῷ δαιμονιζόμενος δαιμονιζόμενον τυφλὸς τυφλὸν καὶ κωφός κωφόν καὶ ἐθεράπευσεν αὐτόν αὑτούς ὥστε τὸν τυφλὸν κωφὸν καὶ κωφὸν τυφλὸν καὶ λαλεῖν καὶ βλέπειν καὶ ἐξίσταντο πάντες οἱ ὄχλοι καὶ ἔλεγον μήτι ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς Δαυίδ οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἀκούσαντες εἶπον οὗτος οὐκ ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια εἰ μὴ ἐν τῷ Βεελζεβοὺλ Βεεζεβοὺλ ἄρχοντι τῶν δαιμονίων ἰδὼν εἰδὼς δὲ ὁ Ἰησοῦς τὰς ἐνθυμήσεις αὐτῶν εἶπεν αὐτοῖς πᾶσα βασιλεία μερισθεῖσα καθʼ ἐφʼ ἑαυτῆς ἑαυτήν ἐρημοῦται καὶ πᾶσα πόλις ἢ οἰκία μερισθεῖσα καθʼ ἐφʼ ἑαυτῆς ἑαυτήν οὐ σταθήσεται στήσεται καὶ εἰ δὲ καὶ ὁ Σατανᾶς τὸν Σατανᾶν ἐκβάλλει ἐφʼ ἑαυτὸν ἐμερίσθη πῶς οὖν σταθήσεται ἡ βασιλεία αὐτοῦ καὶ εἰ δὲ ἐγὼ ἐν Βεελζεβοὺλ Βεεζεβοὺλ ἐκβάλλω τὰ δαιμόνια οἱ υἱοὶ ὑμῶν ἐν τίνι ἐκβάλλουσιν διὰ τοῦτο αὐτοὶ ὑμῶν κριταὶ ἔσονται κριταὶ αὑτοί ὑμῶν εἰ δὲ ἐγὼ ἐν Πνεύματι Θεοῦ ἐγὼ ἐκβάλλω τὰ δαιμόνια ἄρα ἔφθασεν ἔφθασαν ἐφʼ ὑμᾶς ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἢ πῶς δύναταί τις εἰσελθεῖν εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ ἰσχυροῦ καὶ τὰ σκεύη αὐτοῦ ἁρπάσαι διαρπάσαι ἐὰν μὴ πρῶτον δήσῃ τὸν ἰσχυρόν καὶ τότε τὴν οἰκίαν αὐτοῦ διαρπάσει διαρπάσῃ ὁ μὴ ὢν μετʼ ἐμοῦ κατʼ ἐμοῦ ἐστιν καὶ ὁ μὴ συνάγων μετʼ ἐμοῦ σκορπίζει με διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν πᾶσα ἁμαρτία καὶ βλασφημία ἀφεθήσεται ὑμῖν τοῖς ἀνθρώποις ἡ δὲ τοῦ Πνεύματος βλασφημία οὐκ ἀφεθήσεται τοῖς ἀνθρώποις καὶ ὃς ἂν ἐὰν εἴπῃ λόγον κατὰ τοῦ Υἱοῦ τοῦ Ἀνθρώπου οὐκ ἀφεθήσεται αὐτῷ οὕτω ὃς δʼ ἂν εἴπῃ κατὰ τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου οὐκ μὴ ἀφεθήσεται ἀφεθῇ αὐτῷ οὔτε ἐν τούτῳ τῷ νῦν αἰῶνι οὔτε ἐν τῷ μέλλοντι ἢ ποιήσατε ποιήσηται τὸ τὸν δένδρον καλὸν καὶ τὸν καρπὸν αὐτοῦ καλόν ἀγαθόν ἢ ποιήσατε τὸ δένδρον σαπρὸν καὶ τὸν καρπὸν αὐτοῦ σαπρόν ἐκ γὰρ τοῦ καρποῦ τὸ τὸ δένδρον δένδρον γινώσκεται γινώσκετε γενήματα γέννημα ἐχιδνῶν πῶς δύνασθε ἀγαθὰ λαλεῖν πονηροὶ ὄντες ἐκ γὰρ τοῦ περισσεύματος τῆς καρδίας τὸ στόμα λαλεῖ ἀγαθά ὁ ἀγαθὸς ἄνθρωπος ἐκ τοῦ ἀγαθοῦ θησαυροῦ τῆς καρδίας ἐκβάλλει τὰ ἀγαθά καὶ ὁ πονηρὸς ἄνθρωπος ἐκ τοῦ πονηροῦ θησαυροῦ ἐκβάλλει πονηρά λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι πᾶν ῥῆμα ἀργὸν ὃ ἐὰν λαλήσωσιν λαλήσουσιν λαλοῦσιν οἱ ἄνθρωποι δώσουσιν ἀποδώσουσιν ἀποδώσωσιν περὶ αὐτοῦ λόγον ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως ἐκ γὰρ τῶν λόγων σου δικαιωθήσῃ ἢ καὶ ἐκ τῶν λόγων σου καταδικασθήσῃ τότε ἀπεκρίθησαν αὐτῷ τινες τῶν γραμματέων καὶ Φαρισαίων λέγοντες Διδάσκαλε θέλομεν ἀπὸ σοῦ σημεῖον ἰδεῖν ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς γενεὰ πονηρὰ καὶ μοιχαλὶς σημεῖον ἐπιζητεῖ καὶ σημεῖον οὐ δοθήσεται σοι αὐτῇ εἰ μὴ τὸ σημεῖον Ἰωνᾶ τοῦ προφήτου ὡσπερεὶ ὥσπερ γὰρ ἦν Ἰωνᾶς ἐν τῇ κοιλίᾳ τοῦ κήτους τρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας οὕτως ἔσται καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου ἐν τῇ καρδίᾳ τῆς γῆς τρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας ἄνδρες Νινευῖται ἀναστήσονται ἐν τῇ κρίσει μετὰ τῆς νέας γενεᾶς ταύτης καὶ κατακρινοῦσιν αὐτήν ὅτι μετενόησαν εἰς τὸ κήρυγμα Ἰωνᾶ καὶ ἰδοὺ πλεῖον Ἰωνᾶ ὧδε βασίλισσα νότου ἐγερθήσεται ἐν τῇ κρίσει μετὰ τῆς γενεᾶς ταύτης καὶ κατακρινεῖ αὐτήν ὅτι ἦλθεν ἐκ τῶν περάτων τῆς γῆς ἀκοῦσαι τὴν σοφίαν τοῦ Σολομῶνος Σολομῶντος καὶ ἰδοὺ πλεῖον Σολομῶνος Σολομῶντος ὧδε ὅταν δὲ τὸ ἀκάθαρτον πνεῦμα ἐξέλθῃ ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου διέρχεται διʼ ἀνύδρων τόπων ζητοῦν ζητῶν ἀνάπαυσιν καὶ οὐχ εὑρίσκει τότε λέγει ἐπιστρέψω εἰς τὸν οἶκόν μου ἐπιστρέψω ὅθεν ἐξῆλθον καὶ ἐλθὸν ἐλθών εὑρίσκει τὸν οἶκον σχολάζοντα καὶ σεσαρωμένον καὶ κεκοσμημένον τότε πορεύεται καὶ παραλαμβάνει μεθʼ ἑαυτοῦ ἑπτὰ ἕτερα πνεύματα πονηρότερα αὐτοῦ ἑαυτοῦ καὶ εἰσελθόντα κατοικεῖ ἐκεῖ καὶ γίνεται τὰ ἔσχατα αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου ἐκείνου χείρονα χεῖρόν τῶν πρώτων οὕτως ἔσται καὶ τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ πονηρᾷ ἔτι λαλοῦντος δὲ αὐτοῦ λαλοῦντος τοῖς ὄχλοις ἰδοὺ ἡ μήτηρ καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ εἱστήκεισαν ἔξω ζητοῦντες αὐτῷ λαλῆσαι αὐτῷ εἶπεν δέ τις αὐτῷ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ ἰδοὺ ἡ μήτηρ σου καὶ οἱ ἀδελφοί σου ἔξω ἑστήκασιν ἑστήκεισαν ἔξω ζητοῦντές ζητοῦσιν σοι σε λαλῆσαι σοι ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν τῷ λέγοντι εἰπόντι αὐτῷ τίς ἐστιν ἡ μήτηρ μου καὶ ἤ τίνες εἰσὶν οἱ ἀδελφοί μου καὶ ἐκτείνας τὴν χεῖρα χεῖραν αὐτοῦ ἐπὶ τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ εἶπεν ἰδοὺ ἡ μήτηρ μου καὶ οἱ ἀδελφοί μου ὅστις γὰρ ἂν ποιήσῃ ποιεῖ ποίῃ τὸ θέλημα τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς αὐτός μου ἀδελφὸς καὶ ἀδελφὴ καὶ μήτηρ ἐστίν ἐν δὲ τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἐξελθὼν ἐξῆλθεν ὁ Ἰησοῦς ἐκ ἀπὸ τῆς οἰκίας καὶ ἐκάθητο παρὰ τὴν θάλασσαν καὶ συνήχθησαν πρὸς αὐτὸν ὄχλοι πολλοί ὥστε αὐτὸν εἰς τὸ πλοῖον ἐμβάντα καθῆσθαι καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἐπὶ τὸν αἰγιαλὸν εἱστήκει ἑστήκει καὶ ἐλάλησεν αὐτοῖς πολλὰ ἐν παραβολαῖς πολλὰ λέγων ἰδοὺ ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπείρειν σπεῖραι καὶ ἐν τῷ τοῦ σπείρειν αὐτὸν ἃ μὲν ἔπεσεν παρὰ τὴν ὁδόν καὶ ἦλθεν ἦλθον ἐλθόντα τὰ πετεινὰ καὶ κατέφαγεν αὐτά ἃ ἄλλα δὲ ἔπεσεν ἐπὶ τὰ πετρώδη ὅπου οὐκ εἶχεν γῆν πολλήν καὶ εὐθέως εὐθὺς ἐξανέτειλεν ἐξανέτειλαν διὰ τὸ μὴ ἔχειν βάθος τῆς γῆς τοῦ ἡλίου δὲ ἡλίου ἀνατείλαντος ἐκαυματίσθη ἐκαυματίσθησαν καὶ διὰ τὸ μὴ ἔχειν ῥίζαν ἐξηράνθη ἐξηράνθησαν ἄλλα δὲ ἔπεσεν εἰς ἐπὶ τὰς ἀκάνθας καὶ ἀνέβησαν αἱ ἄκανθαι καὶ ἔπνιξαν ἀπέπνιξαν αὐτά ἄλλα δὲ ἔπεσεν ἔπεσαν εἰς ἐπὶ τὴν γῆν τὴν καλὴν καὶ ἐδίδου ἐδίδουν καρπόν ὃ μὲν ἑκατὸν ὃ δὲ ἑξήκοντα ὃ δὲ τριάκοντα ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω καὶ προσελθόντες αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ εἶπαν εἶπον αὐτῷ διὰ τί ἐν παραβολαῖς λαλεῖς αὐτοῖς λαλεῖς ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς ὅτι ὑμῖν δέδοται γνῶναι τὰ μυστήρια τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν ἐκείνοις δὲ οὐ δέδοται ὅστις γὰρ ἔχει δοθήσεται αὐτῷ καὶ περισσευθήσεται ὅστις δὲ οὐκ ἔχει καὶ ὃ ἔχει ἀρθήσεται ἀπʼ αὐτοῦ διὰ τοῦτο ἐν παραβολαῖς λάλει αὐτοῖς λαλῶ ὅτι ἵνα βλέποντες μὴ οὐ βλέπουσιν βλέπωσιν καὶ ἀκούοντες μὴ οὐκ ἀκούουσιν ἀκούσωσιν καὶ οὐδὲ μὴ συνίουσιν συνῶσιν μήποτε ἐπιστρέψωσιν καὶ τότε πληρωθήσεται ἀναπληροῦται ἐπʼ αὐτοῖς ἡ προφητεία τοῦ Ἠσαΐου ἡ λέγουσα πορεύθητι καὶ εἰπὲ τῷ λαῷ τούτῳ ἀκοῇ ἀκούσετε ἀκούσητε ἀκούσατε καὶ οὐ μὴ συνῆτε καὶ βλέποντες βλέψετε βλέψητε καὶ οὐ μὴ ἴδητε ἐπαχύνθη γὰρ ἡ καρδία τοῦ λαοῦ τούτου καὶ τοῖς ὠσὶν αὐτῶν βαρέως ἤκουσαν καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν ἐκάμμυσαν μήποτε ἴδωσιν τοῖς ὀφθαλμοῖς αὐτῶν καὶ τοῖς ὠσὶν αὐτῶν ἀκούσωσιν καὶ τῇ καρδίᾳ συνῶσιν καὶ ἐπιστρέψωσιν ἐπιστρέψουσιν καὶ ἰάσομαι ἰάσωμαι αὐτούς ὑμῶν δὲ μακάριοι οἱ ὀφθαλμοὶ ὅτι βλέπουσιν καὶ τὰ ὦτα ὑμῶν ὅτι ἀκούει ἀκούουσιν ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν ὅτι πολλοὶ προφῆται καὶ δίκαιοι ἐπεθύμησαν ἰδεῖν ἃ βλέπετε καὶ οὐκ ἠδυνήθησαν ἰδεῖν εἶδον εἶδαν καὶ ἀκοῦσαι ἃ ἀκούετε καὶ οὐκ ἤκουσαν ὑμεῖς οὖν ἀκούσατε τὴν παραβολὴν τοῦ σπείραντος σπείροντος παντὸς ἀκούοντος τὸν λόγον τῆς βασιλείας καὶ μὴ συνιόντος συνιέντος ἔρχεται ὁ πονηρὸς καὶ ἁρπάζει τὸ ἐσπαρμένον σπειρόμενον ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ αὐτῶν οὗτός ἐστιν ὁ παρὰ τὴν ὁδὸν σπαρείς ὁ δὲ ἐπὶ τὰ πετρώδη σπαρείς οὗτός ἐστιν ὁ τὸν λόγον μου ἀκούων καὶ εὐθὺς καὶ μετὰ χαρᾶς λαμβάνων αὐτόν οὐκ ἔχει δὲ ῥίζαν ἐν ἑαυτῷ ἀλλὰ πρόσκαιρός ἐστιν γενομένης δὲ θλίψεως ἢ διωγμοῦ διὰ τὸν λόγον εὐθὺς εὐθέως σκανδαλίζεται ὁ δὲ εἰς τὰς ἀκάνθας σπαρείς σπειρόμενος οὗτός ἐστιν ὁ τὸν λόγον μου ἀκούων καὶ ἡ μέριμνα τοῦ αἰῶνος τούτου καὶ ἡ ἀπάτη τοῦ πλούτου πλούτους συμπνίγει τὸν λόγον καὶ ἄκαρπος γίνεται ὁ δὲ ἐπὶ τὴν γῆν τὴν καλὴν γῆν σπαρείς οὗτός ἐστιν ὁ ἀκούων τὸν λόγον μου ἀκούων καὶ συνιείς συνιών τότε ὃς δὴ καρποφορεῖ καὶ ποιεῖ ὃ μὲν ἑκατὸν ὃ δὲ ἑξήκοντα ὃ δὲ τριάκοντα ἄλλην παραβολὴν παρέθηκεν αὐτοῖς λέγων ὡμοιώθη ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν ἀνθρώπῳ σπείραντι σπείροντι καλὸν σπέρμα ἐν τῷ ἰδίῳ ἀγρῷ ἑαυτοῦ αὐτοῦ ἐν δὲ τῷ καθεύδειν τοὺς ἀνθρώπους ἦλθεν αὐτοῦ ὁ ἐχθρὸς καὶ ἐπέσπειρεν ἔσπειρεν ζιζάνια ἀνὰ μέσον τοῦ σίτου καὶ ἀπῆλθεν ὅτε δὲ ἐβλάστησεν ὁ χόρτος καὶ καρπὸν ἐποίησεν τότε ἐφάνη καὶ τὰ ζιζάνια προσελθόντες δὲ οἱ δοῦλοι τοῦ οἰκοδεσπότου ἐκείνου εἶπον αὐτῷ Κύριε οὐχὶ καλὸν σπέρμα ἔσπειρας ἔσπειρες ἐν τῷ σῷ ἀγρῷ πόθεν οὖν ἔχει τὰ ζιζάνια ὁ δὲ ἔφη αὐτοῖς ἐχθρὸς ἄνθρωπος τοῦτο ἐποίησεν οἱ δὲ δοῦλοι εἶπον λέγουσιν αὐτῷ οἱ δοῦλοι λέγουσιν θέλεις οὖν ἀπελθόντες συλλέξωμεν συλλέξομεν αὐτά ὁ δέ φησιν ἔφη λέγει αὐτοῖς οὔ μήποτε συλλέγοντες τὰ ζιζάνια ἐκριζώσητε ἅμα ἅμα καὶ αὐτοῖς τὸν σῖτον σὺν αὐτοῖς ἄφετε συναυξάνεσθαι ἀμφότερα συναυξάνεσθαι ἕως μέχρι ἄχρι τοῦ θερισμοῦ καὶ ἐν τῷ καιρῷ τοῦ θερισμοῦ ἐρῶ τοῖς θερισταῖς συλλέξατε πρῶτον τὰ ζιζάνια καὶ δήσατε αὐτὰ εἰς δέσμας πρὸς τὸ κατακαῦσαι αὐτά αὐτὰς τὸν δὲ σῖτον συλλέγεται συναγάγετε συνάγετε εἰς τὴν ἀποθήκην μου ἄλλην παραβολὴν παρέθηκεν ἐλάλησεν αὐτοῖς λέγων ὁμοία ἐστὶν ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν κόκκῳ σινάπεως ὃν λαβὼν ἄνθρωπος ἔσπειρεν ἐν τῷ ἀγρῷ αὐτοῦ ὃ μικρότερον μέν ἐστιν πάντων τῶν σπερμάτων ὅταν δὲ αὐξηθῇ αὐξήσῃ μεῖζον μείζων τῶν λαχάνων ἐστὶν καὶ γίνεται δένδρον ὥστε ἐλθεῖν τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ κατασκηνοῦν κατασκηνοῖν ἐν τοῖς κλάδοις αὐτοῦ ἄλλην παραβολὴν παρέθηκεν ἐλάλησεν αὐτοῖς λέγων ὁμοία ἐστὶν ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν ζύμῃ ἣν λαβοῦσα γυνὴ ἔκρυψεν ἐνέκρυψεν εἰς ἀλεύρου σάτα τρία ἕως οὗ ἐζυμώθη ὅλον ταῦτα πάντα ἐλάλησεν ὁ Ἰησοῦς ἐν παραβολαῖς τοῖς ὄχλοις καὶ χωρὶς παραβολῆς οὐδὲν οὐκ ἐλάλει ἐλάλησεν αὐτοῖς ὅπως πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰ Ἡσαΐου τοῦ προφήτου λέγοντος ἀνοίξω ἐν παραβολαῖς τὸ στόμα μου ἐρεύξομαι κεκρυμμένα ἀπὸ καταβολῆς κόσμου τότε ἀφεὶς τοὺς ὄχλους εἰσῆλθεν ἦλθεν εἰς τὴν οἰκίαν ὁ Ἰησοῦς καὶ προσῆλθον προσῆλθαν προσῆλθεν αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες διασάφησον φράσον ἡμῖν τὴν παραβολὴν τῶν ζιζανίων τοῦ ἀγροῦ ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς ὁ σπείρων τὸ καλὸν σπέρμα ἐστὶν ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου ὁ δὲ ἀγρός ἐστιν ὁ κόσμος τὸ δὲ καλὸν σπέρμα οὗτοί εἰσιν οἱ υἱοὶ τῆς βασιλείας τὰ δὲ ζιζάνιά εἰσιν εστιν οἱ υἱοὶ τοῦ πονηροῦ ὁ δὲ ἐχθρὸς εστιν ὁ σπείρας αὐτά ἐστιν ὁ διάβολος ὁ δὲ θερισμὸς συντέλεια τοῦ αἰῶνός ἐστιν οἱ δὲ θερισταὶ ἄγγελοί εἰσιν ὥσπερ οὖν συλλέγεται συλλέγονται τὰ ζιζάνια καὶ πυρὶ καίεται κατακαίεται κατακαίονται οὕτως ἔσται καὶ ἐν τῇ συντελείᾳ τοῦ αἰῶνος τούτου καὶ ἀποστελεῖ ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ καὶ συλλέξουσιν ἐκ τῆς βασιλείας αὐτοῦ πάντα τὰ σκάνδαλα καὶ τοὺς ποιοῦντας τὴν ἀνομίαν καὶ βαλοῦσιν βάλλουσιν αὐτοὺς εἰς τὴν κάμινον τοῦ πυρός ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων τότε οἱ δίκαιοι λάμψουσιν ἐκλάμψουσιν ὡς ὁ ἥλιος ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Πατρὸς αὐτῶν ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω πάλιν ὁμοία δὲ ἐστὶν ἡ Βασιλεία τῶν τῷ Οὐρανῶν θησαυρῷ κεκρυμμένῳ ἐν τῷ ἀγρῷ ὃν εὑρὼν τις ἄνθρωπος ἔκρυψεν καὶ ἀπὸ τῆς χαρᾶς αὐτοῦ ὑπάγει καὶ πωλεῖ πάντα ὅσα ἔχει πωλεῖ καὶ ἀγοράζει τὸν ἀγρὸν ἐκεῖνον πάλιν ὁμοία ἐστὶν ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν ἀνθρώπῳ ἐμπόρῳ ζητοῦντι καλοὺς μαργαρίτας ὃς εὑρὼν δὲ ἕνα πολύτιμον μαργαρίτην ἀπελθὼν ἐπώλησεν πέπρακεν πάντα ἃ ὅσα εἶχεν καὶ ἠγόρασεν αὐτόν πάλιν ὁμοία ἐστὶν ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν σαγήνῃ βληθείσῃ εἰς τὴν θάλασσαν καὶ ἐκ παντὸς γένους συναγαγούσῃ ἣν ὅτε δὲ ἐπληρώθη ἀναβιβάσαντες ἀνεβίβασαν αὐτήν καὶ ἐπὶ τὸν αἰγιαλὸν καὶ καθίσαντες συνέλεξαν τὰ καλλίστα καλὰ εἰς τὰ ἀγγεῖα ἄγγη τὰ δὲ σαπρὰ ἔξω ἔβαλον ἔβαλλον ἔβαλαν οὕτως ἔσται ἐν τῇ συντελείᾳ τοῦ κόσμου αἰῶνος ἐξελεύσονται οἱ ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ καὶ ἀφοριοῦσιν τοὺς πονηροὺς ἐκ μέσου τῶν δικαίων καὶ βαλοῦσιν βάλλουσιν αὐτοὺς εἰς τὴν κάμινον τοῦ πυρός ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς συνήκατε ταῦτα πάντα λέγουσιν αὐτῷ ναί Κύριε ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν λέγει αὐτοῖς διὰ τοῦτο πᾶς γραμματεὺς μαθητευθεὶς ἐν εἰς τῇ τὴν Βασιλείᾳ βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν ὅμοιός ὁμοία ἐστιν ἀνθρώπῳ οἰκοδεσπότῃ ὅστις ἐκβάλλει ἐκβάλει ἐκ τοῦ θησαυροῦ αὐτοῦ καινὰ καὶ παλαιά καὶ ἐγένετο ὅτε ἐτέλεσεν ὁ Ἰησοῦς τὰς παραβολὰς ταύτας μετῆρεν ἐκεῖθεν καὶ ἐλθὼν εἰς τὴν Ἀντιπατρίδα πατρίδα αὐτοῦ ἐδίδασκεν αὐτοὺς ἐν τῇ συναγωγῇ αὐτῶν ὥστε ἐκπλήττεσθαι ἐκπλήσσεσθαι αὐτοὺς καὶ λέγειν πόθεν τούτῳ ταῦτα καὶ τίς πᾶσα ἡ σοφία αὕτη καὶ αἱ δυνάμεις οὐχ οὗτός ἐστιν ὁ τοῦ τέκτονος υἱός οὐχ οὐχὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ λέγεται Μαριὰμ Μαρία καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης Ἰωσὴφ Ἰωσῆς καὶ Σίμων καὶ Ἰούδας καὶ αἱ ἀδελφαὶ αὐτοῦ οὐχὶ πᾶσαι πρὸς ἡμᾶς εἰσιν πόθεν οὖν τούτῳ ταῦτα πάντα ταῦτα καὶ ἐσκανδαλίζοντο ἐπʼ ἐν αὐτῷ ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς οὐκ ἔστιν προφήτης ἄτιμος εἰ μὴ ἐν τῇ ἴδιᾳ πατρίδι αὑτοῦ καὶ ἐν τῇ οἰκίᾳ αὐτοῦ καὶ οὐκ ἐποίησεν ἐκεῖ δυνάμεις πολλὰς διὰ τὴν τὰς ἀπιστίαν ἀπιστίας αὐτῶν ἤκουσεν Ἡρώδης ἐν ἐκείνῳ δὲ τῷ καιρῷ ἤκουσεν Ἡρῴδης ὁ τετράρχης τὴν ἀκοὴν Ἰησοῦ καὶ εἶπεν τοῖς παισὶν αὐτοῦ μήτι οὗτός ἐστιν Ἰωάννης ὁ Βαπτιστής ὃν ἐγὼ ἀπεκεφάλισα αὐτὸς οὗτος ἠγέρθη ἀπὸ τῶν νεκρῶν καὶ διὰ τοῦτο αἱ δυνάμεις ἐνεργοῦσιν ἐν αὐτῷ ὁ γὰρ Ἡρῴδης τότε κρατήσας τὸν Ἰωάννην ἔδησεν αὐτὸν καὶ ἔθετο ἐν τῇ φυλακῇ ἀπέθετο διὰ Ἡρῳδιάδα τὴν γυναῖκα Φιλίππου τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ ἔλεγεν γὰρ αὐτῷ ὁ Ἰωάννης αὐτῷ οὐκ ἔξεστίν σοι ἔχειν ἔχεν αὐτήν καὶ θέλων αὐτὸν αὐτήν ἀποκτεῖναι ἐφοβήθη τὸν ὄχλον ἐπεὶ ὅτι ὡς προφήτην αὐτὸν εἶχον γενεσίοις γενεσίων δὲ γενομένοις γενομένων ἀγομένων τοῦ Ἡρῴδου ὠρχήσατο ἡ θυγάτηρ αὐτοῦ τῆς Ἡρῳδιάδος Ἡρῳδιὰς ἐν τῷ μέσῳ καὶ ἤρεσεν τῷ Ἡρῴδῃ ὅθεν μεθʼ ὅρκου ὡμολόγησεν αὐτῇ δοῦναι αὐτῇ ὃ ἂν ἐὰν αἰτήσηται ἡ δὲ προβιβασθεῖσα ὑπὸ τῆς μητρὸς αὐτῆς εἶπεν δός μοι φησίν ὧδε ἐπὶ πίνακι τὴν κεφαλὴν Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ καὶ ἐλυπήθη λυπηθεὶς ὁ βασιλεὺς διὰ δὲ τοὺς ὅρκους καὶ διὰ τοὺς συνανακειμένους ἐκέλευσεν δοθῆναι καὶ πέμψας ἀπεκεφάλισεν τὸν Ἰωάννην ἐν τῇ φυλακῇ καὶ ἠνέχθη ἡ κεφαλὴ αὐτοῦ ἐπὶ τῷ πίνακι καὶ ἐδόθη τῷ κορασίῳ καὶ ἤνεγκεν τῇ μητρὶ αὐτῆς καὶ προσελθόντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἦραν τὸ πτῶμα σῶμα αὐτοῦ καὶ ἔθαψαν αὐτό αὐτόν καὶ ἐλθόντες ἀπήγγειλαν τῷ Ἰησοῦ καὶ ἀκούσας δὲ ὁ Ἰησοῦς ἀνεχώρησεν ἐκεῖθεν ἐν πλοίῳ εἰς ἔρημον τόπον κατʼ ἰδίαν καὶ ἀκούσαντες οἱ ὄχλοι ἠκολούθησαν αὐτῷ πεζοί πεζῇ ἀπὸ τῶν πόλεων καὶ ἐξελθὼν ὁ Ἰησοῦς εἶδεν πολὺν ὄχλον πολὺν καὶ ἐσπλαγχνίσθη ἐπʼ περὶ αὐτοῖς αὐτῶν αὐτοῦς καὶ ἐθεράπευσεν τοὺς ἀρρωστοῦντας ἀρρώστους αὐτῶν ὀψίας δὲ γενομένης προσῆλθον προσῆλθαν αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες ἔρημός ἐστιν ὁ τόπος καὶ ἡ ὥρα ἤδη παρῆλθεν ἤδη ἀπόλυσον οὖν τοὺς ὄχλους ἵνα ἀπελθόντες εἰς τὰς κύκλῳ κώμας χώρας ἀγοράσωσιν ἑαυτοῖς βρώματα ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς οὐ χρείαν ἔχουσιν ἀπελθεῖν δότε αὐτοῖς ὑμεῖς φαγεῖν αὐτοῖς οἱ δὲ λέγουσιν αὐτῷ οὐκ ἔχομεν ὧδε ἄρτους εἰ μὴ πέντε ἄρτους καὶ δύο ἰχθύας ὁ δὲ εἶπεν φέρετέ μοι ὧδε αὐτούς ὧδε καὶ κελεύσας κελεύσατε ἐκέλευσέν τοὺς τὸν ὄχλους ὄχλον ἀνακλιθῆναι ἐπὶ τοὺς τὸν τοῦ χόρτους χόρτον χόρτου καὶ λαβὼν ἔλαβεν τοὺς πέντε ἄρτους καὶ τοὺς δύο ἰχθύας ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν εὐλόγησεν ηὐλόγησεν καὶ κλάσας ἔδωκεν τοῖς μαθηταῖς τοὺς ἄρτους οἱ δὲ μαθηταὶ τοῖς ὄχλοις καὶ ἔφαγον πάντες καὶ ἐχορτάσθησαν καὶ ἦραν τὸ περισσεῦον τῶν κλασμάτων δώδεκα κοφίνους πλήρεις οἱ δὲ ἐσθίοντες ἦσαν ἄνδρες ὡς ὡσεὶ πεντακισχίλιοι χωρὶς γυναικῶν παιδίων καὶ παιδίων γυναικῶν καὶ εὐθέως ἠνάγκασεν ὁ Ἰησοῦς τοὺς μαθητὰς αὑτοῦ ἐμβῆναι εἰς τὸ πλοῖον καὶ προάγειν αὐτὸν εἰς τὸ πέραν ἕως οὗ ἀπολύσῃ τοὺς ὄχλους καὶ ἀπολύσας τοὺς ὄχλους ἀνέβη εἰς τὸ ὄρος κατʼ ἰδίαν προσεύξασθαι ὀψίας δὲ γενομένης μόνος ἦν ἐκεῖ τὸ δὲ πλοῖον ἤδη σταδίους πολλοὺς ἦν εἰς ἀπὸ μέσον τῆς γῆς θαλάσσης ἀπεῖχεν ἦν βασανιζόμενον ὑπὸ τῶν κυμάτων ἦν ᾖ γὰρ ἐναντίος ὁ ἄνεμος τετάρτῃ τετάρτης δὲ οὖν φυλακῇ φυλακῆς τῆς νυκτὸς ἦλθεν ἀπῆλθεν περιπατῶν πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς περιπατῶν ἐπὶ τῆς τὴν θαλάσσης θάλασσαν οἱ καὶ δὲ μαθηταὶ ἰδόντες δὲ αὐτὸν οἱ μαθηταὶ ἐπὶ τὴν τῆς θάλασσαν θαλάσσης περιπατοῦντα ἐταράχθησαν λέγοντες ὅτι φάντασμά ἐστιν καὶ ἀπὸ τοῦ φόβου ἔκραξαν εὐθὺς εὐθέως δὲ ἐλάλησεν ὁ Ἰησοῦς αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς λέγων θαρσεῖτε θαρρεῖτε ἐγώ εἰμι μὴ φοβεῖσθε ἀποκριθεὶς δὲ αὐτῷ ὁ Πέτρος εἶπεν αὐτῷ Κύριε εἰ σὺ εἶ Κύριε κέλευσόν με μοι ἐλθεῖν πρὸς σὲ ἐλθεῖν ἐπὶ τὰ ὕδατα ὁ δὲ εἶπεν ἐλθέ καὶ καταβὰς ἀπὸ τοῦ πλοίου ὁ Πέτρος περιεπάτησεν ἐπὶ τὰ ὕδατα καὶ ἐλθεῖν ἦλθεν οὖν πρὸς τὸν Ἰησοῦν βλέπων δὲ τὸν ἄνεμον ἰσχυρὸν σφόδρα ἐφοβήθη ἐλθεῖν καὶ ἀρξάμενος καταποντίζεσθαι ἔκραξεν λέγων Κύριε σῶσόν με εὐθέως εὐθὺς δὲ ὁ Ἰησοῦς ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἐπελάβετο αὐτοῦ ἐπελάβετο καὶ λέγει αὐτῷ ὀλιγόπιστε εἰς τί ἐδίστασας καὶ ἀναβάντων ἐμβάντων αὐτῶν εἰς τὸ πλοῖον ἐκόπασεν ὁ ἄνεμος οἱ δὲ ἐν τῷ πλοίῳ ἐλθόντες προσεκύνησαν αὐτῷ λέγοντες ἀληθῶς Θεοῦ Υἱὸς Θεοῦ εἶ σὺ καὶ διαπεράσαντες ἦλθον ἦλθαν ἐπὶ εἰς τὴν γῆν εἰς Γεννησαρέτ Γεννησάρ καὶ ἐπιγνόντες αὐτὸν οἱ ἄνδρες τοῦ τόπου ἐκείνου ἀπέστειλαν εἰς ὅλην τὴν περίχωρον ἐκείνην καὶ προσήνεγκαν αὐτῷ πάντας τοὺς κακῶς ἔχοντας καὶ παρεκάλουν αὐτὸν ἵνα μόνον ἅψωνται τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ καὶ ὅσοι ἂν ἥψαντο ἐσώθησαν διεσώθησαν τότε προσέρχονται προέρχονται τῷ πρός Ἰησοῦ αὐτόν οἱ ἀπὸ Ἱεροσολύμων Φαρισαῖοι γραμματεῖς καὶ γραμματεῖς Φαρισαῖοι λέγοντες διὰ τί οἱ μαθηταί σου παραβαίνουσιν τὴν παράδοσιν τῶν πρεσβυτέρων οὐ γὰρ νίπτονται τὰς χεῖρας αὑτῶν ὅταν ἄρτον ἐσθίωσιν ἐσθίουσιν ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς διὰ τί καὶ ὑμεῖς παραβαίνετε τὴν ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ διὰ τὴν παράδοσιν ὑμῶν ὁ γὰρ Θεὸς ἐνετείλατο λέγων εἶπεν τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου καί ὁ κακολογῶν πατέρα ἢ μητέρα θανάτῳ τελευτάτω ὑμεῖς δὲ λέγετε ὃς δʼ ἂν ἐάν εἴπῃ τῷ πατρὶ ἢ τῇ μητρί δῶρον ὃ δʼ ἂν ἐὰν ἐξ ἐμοῦ ὠφεληθῇς οὐδὲν εστιν καὶ οὐ μὴ τιμήσει τιμήσῃ τὸν πατέρα αὐτοῦ ἢ τὴν μητέρα αὑτοῦ καὶ ἠκυρώσατε τὸν τὴν νόμον λόγον ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ διὰ τὴν παράδοσιν ὑμῶν ὑποκριταί καλῶς ἐπροφήτευσεν προεφήτευσεν περὶ ὑμῶν Ἠσαΐας λέγων ἐγγίζει μοι ὁ λαὸς οὗτος τῷ στόματι αὑτῶν καὶ τοῖς χείλεσίν με τιμᾷ ἡ δὲ καρδία αὐτῶν πόρρω εστιν ἀπέχει ἄπεστιν ἀπʼ ἐμοῦ μάτην δὲ σέβονταί με διδάσκοντες διδασκαλίας ἐντάλματα ἀνθρώπων καὶ προσκαλεσάμενος τὸν ὄχλον εἶπεν αὐτοῖς ἀκούετε καὶ συνίετε οὐ πᾶν τὸ ἐρχόμενον εἰσερχόμενον εἰς τὸ στόμα τοῦτο κοινοῖ κοινωνεῖ τὸν ἄνθρωπον ἀλλὰ τὸ ἐκπορευόμενον ἐκ τοῦ στόματος ἐκεῖνο τοῦτο κοινοῖ κοινωνεῖ τὸν ἄνθρωπον τότε προσελθόντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ εἶπον εἶπαν λέγουσιν αὐτῷ οἶδας ὅτι οἱ Φαρισαῖοι ἀκούσαντες τὸν λόγον ἐσκανδαλίσθησαν ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν πᾶσα φυτεία ἣν οὐκ ἐφύτευσεν ὁ Πατήρ μου ὁ οὐράνιος ἐκριζωθήσεται ἄφετε αὐτούς τοὺς τυφλοὺς ὁδηγοί εἰσιν τυφλοί εἰσιν ὁδηγοί τυφλῶν τυφλὸς δὲ τυφλὸν ἐὰν ὁδηγῇ ἀμφότεροι ἐμπεσοῦνται εἰς βόθυνον βόθρον ἐμπεσοῦνται πεσοῦνται ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Πέτρος εἶπεν αὐτῷ εἶπεν φράσον ἡμῖν τὴν παραβολήν ταύτην ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν ἀκμὴν καὶ ὑμεῖς ἀσύνετοί ἐστε οὐ οὔπω νοεῖτε νοεῖται ὅτι πᾶν τὸ εἰσερχόμενον εἰσπορευόμενον εἰς τὸ στόμα εἰς τὴν κοιλίαν χωρεῖ καὶ εἰς τὸν ἀφεδρῶνα ἐκβάλλεται τὰ δὲ ἐκπορευόμενα ἐκ τοῦ στόματος ἐκ τῆς καρδίας ἐξέρχεται ἐκεῖνά κἀκεῖνα κοινωνεῖ κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον ἐκ γὰρ τῆς καρδίας ἐξέρχονται ἐξέρχεται διαλογισμοὶ πονηροί φόνοι πορνεῖαι μοιχεῖαι πορνεῖαι φόνοι κλοπαί ψευδομαρτυρίαι βλασφημίαι βλασφημία ταῦτά ἐστιν εἰσιν τὰ κοινοῦντα κοινωνοῦντα τὸν ἄνθρωπον τὸ δὲ ἀνίπτοις χερσὶν φαγεῖν οὐ κοινοῖ κοινωνεῖ τὸν ἄνθρωπον καὶ ἐξελθὼν ἐκεῖθεν ὁ Ἰησοῦς ἀνεχώρησεν εἰς τὰ μέρη Τύρου καὶ Σιδῶνος καὶ ἰδοὺ γυνὴ Χαναναία ἀπὸ τῶν ὁρίων ἐκείνων ἐξελθοῦσα ἔκραζεν ἔκραξεν ἔκραύγασεν ὀπίσω αὐτοῦ αὐτῷ λέγουσα ἐλέησόν με Κύριε Υἱὸς υἱὲ Δαυίδ ἡ θυγάτηρ μου κακῶς δαιμονίζεται ὁ δὲ οὐκ ἀπεκρίθη αὐτῇ λόγον καὶ προσελθόντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἠρώτων ἠρώτουν αὐτὸν λέγοντες ἀπόλυσον αὐτήν ὅτι κράζει ἔμπροσθεν ὄπισθεν ἡμῶν ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν οὐκ ἀπεστάλην εἰ μὴ εἰς τὰ πρόβατα ταῦτα τὰ ἀπολωλότα οἴκου Ἰσραήλ ἡ δὲ ἐλθοῦσα προσεκύνησεν προσεκύνει αὐτῷ λέγουσα Κύριε βοήθει μοι ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν οὐκ ἔξεστιν ἔστιν καλὸν λαβεῖν τὸν ἄρτον τῶν τέκνων καὶ βαλεῖν τοῖς κυναρίοις ἡ δὲ εἶπεν ναί Κύριε καὶ γὰρ τὰ κυνάρια ἐσθίει ἐσθίουσιν ἀπὸ τῶν τῶν ψιχίων ψίχων τῶν τῶν πιπτόντων πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τῶν κυναρίων κυρίων αὐτῶν τότε ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῇ ὦ γύναι μεγάλη σου ἡ πίστις γενηθήτω σοι ὡς θέλεις καὶ ἰάθη ἡ θυγάτηρ αὐτῆς ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης καὶ μεταβὰς ἐκεῖθεν ὁ Ἰησοῦς ἦλθεν παρὰ τὴν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας καὶ ἀναβὰς εἰς τὸ ὄρος ἐκάθητο ἐκεῖ καὶ προσῆλθον αὐτῷ ὄχλοι πολλοὶ ἔχοντες μεθʼ ἑαυτῶν κωφούς τυφλούς χωλούς τυφλούς κωφοὺς τυφλοὺς κυλλούς τυφλούς κωφούς καὶ ἑτέρους πολλούς καὶ ἔρριψαν αὐτοὺς ὑπὸ παρὰ τοὺς πόδας αὐτοῦ τοῦ Ἰησοῦ καὶ ἐθεράπευσεν αὐτούς αὐτοῖς πάντας ὥστε τοὺς τὸν ὄχλους ὄχλον θαυμάσαι βλέποντας θαυμάσαι κωφοὺς ἀκούοντάς λαλοῦντας καὶ κυλλοὺς ὑγιεῖς καὶ χωλοὺς περιπατοῦντας καὶ τοὺς τυφλοὺς βλέποντας καὶ ἐδόξασαν ἐδόξαζον τὸν Θεὸν Ἰσραήλ ὁ δὲ Ἰησοῦς προσκαλεσάμενος τοὺς τοῦ μαθητὰς αὐτοῦ εἶπεν λέγει αὐτοῖς σπλαγχνίζομαι ἐπὶ τὸν ὄχλον τοῦτον ὅτι ἤδη ἡμέραι ἡμέρας τρεῖς εἰσιν καὶ προσμένουσίν μοι καὶ οὐκ ἔχουσιν τί φάγωσιν φαγεῖν καὶ ἀπολῦσαι αὐτοὺς νήστεις οὐ θέλω μὴ μήποτε ἐκλυθῶσιν ἐν τῇ ὁδῷ καὶ λέγουσιν αὐτῷ οἱ μαθηταί αὐτοῦ πόθεν οὖν ἡμῖν ἐν ἐρημίᾳ ἐρήμῳ τόπῳ ἄρτοι τοσοῦτοι ὥστε χορτάσαι ὄχλον τοσοῦτον καὶ λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς πόσους ἄρτους ἔχετε οἱ δὲ εἶπον εἶπαν αὐτῷ ἑπτά καὶ ὀλίγα ἰχθύδια καὶ παραγγείλας ἐκέλευσεν τοῖς τοὺς τῷ ὄχλοις ὄχλους ὄχλῳ ἀναπεσεῖν ἐπὶ τὴν γῆν καὶ λαβὼν ἔλαβεν τοὺς ἑπτὰ ἄρτους καὶ τοὺς δύο ἰχθύας καὶ εὐχαριστήσας ἔκλασεν καὶ ἔδωκεν ἐδίδου τοῖς μαθηταῖς αὑτοῦ οἱ δὲ μαθηταὶ τῷ τοῖς ὄχλῷ ὄχλοις καὶ ἔφαγον πάντες καὶ ἐχορτάσθησαν καὶ ἦραν τὸ περισσεῦον τῶν κλασμάτων ἦραν ἑπτὰ σπυρίδας πλήρεις οἱ δὲ ἐσθίοντες ἦσαν ἄνδρες ὡσει ὡς τετρακισχίλιοι ἄνδρες χωρὶς γυναικῶν παιδίων καὶ παιδίων γυναικῶν καὶ ἀπολύσας τοὺς ὄχλους ἀνέβη ἐνέβη ἐμβαίνει εἰς τὸ πλοῖον καὶ ἦλθεν ἦλθον εἰς τὰ ὅρια τῆς Μαγαδάν Μαγδαλάν Μαγδαλά καὶ προσελθόντες οἱ Φαρισαῖοι καὶ Σαδδουκαῖοι πειράζοντες ἐπηρώτησαν ἐπηρώτων αὐτὸν ἐπηρώτησαν σημεῖον ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἐπιδεῖξαι αὐτοῖς ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς ὀψίας γενομένης λέγετε λέγεται εὐδία πυῤῥάζει γὰρ ὁ οὐρανός καὶ πρωῒ σήμερον χειμών πυῤῥάζει γὰρ στυγνάζων ὁ οὐρανός ἀὴρ ὑποκριταὶ τὸ μὲν πρόσωπον τοῦ οὐρανοῦ γινώσκετε γιγνώσκετε διακρίνειν τὰ δὲ σημεῖα τῶν καιρῶν οὐ δύνασθε δύνασθαι δοκιμάσαι γενεὰ πονηρὰ καὶ μοιχαλὶς ζήτει σημεῖον αἴτει ἐπιζητεῖ καὶ σημεῖον οὐ δοθήσεται αὐτῇ εἰ μὴ τὸ σημεῖον Ἰωνᾶ τοῦ προφήτου καὶ καταλιπὼν αὐτοὺς ἀπῆλθεν καὶ ἐλθόντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ εἰς τὸ πέραν ἐπελάθοντο οἱ μαθηταὶ ἄρτους λαβεῖν ἄρτους ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς ὁρᾶτε καὶ προσέχετε ἀπὸ τῆς ζύμης τῶν Φαρισαίων καὶ Σαδδουκαίων οἱ τότε δὲ διελογίζοντο ἐν ἑαυτοῖς λέγοντες ὅτι ἄρτους οὐκ ἐλάβομεν γνοὺς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς τί διαλογίζεσθε ἐν ἑαυτοῖς ὀλιγόπιστοι ὅτι ἄρτους οὐκ ἔχετε ἐλάβετε οὔπω νοεῖτε οὔτε οὐδὲ μνημονεύετε ὅτε τοὺς πέντε ἄρτους τῶν τοῖς πεντακισχιλίων πεντακισχιλίοις καὶ πόσους κοφίνους ἐλάβετε οὐδὲ τοὺς ἑπτὰ ἄρτους τῶν τοῖς τετρακισχιλίων τετρακισχιλίοις καὶ πόσας σπυρίδας ἐλάβετε πῶς οὐ νοεῖτε νοεῖται ὅτι οὐ περὶ ἄρτων ἄρτου ὑμῖν εἶπον ὑμῖν προσέχετε προσέχειν δὲ ἀπὸ τῆς ζύμης τῶν Φαρισαίων καὶ Σαδδουκαίων τότε συνῆκαν ὅτι οὐκ εἶπεν προσέχειν ἀπὸ τῆς ζύμης τοῦ τῶν ἄρτου ἄρτων Φαρισαίων καὶ Σαδδουκαίων ἀλλὰ ἀπὸ τῆς διδασκαλίας διδαχῆς τῶν Φαρισαίων Σαδδουκαίων καὶ Σαδδουκαίων Φαρισαίων ἐξελθὼν ἐλθὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς εἰς τὰ μέρη Καισαρείας τῆς Φιλίππου ἠρώτα τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ λέγων τίνα με λέγουσιν με οἱ ἄνθρωποι εἶναι λέγουσιν εἶναι τὸν Υἱὸν τοῦ Ἀνθρώπου οἱ δὲ εἶπον εἶπαν οἱ μὲν Ἰωάννην τὸν Βαπτιστήν οἱ ἄλλοι δὲ Ἠλίαν ἕτεροι δὲ Ἰερεμίαν ἢ ἕνα τῶν προφητῶν λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς ὑμεῖς δὲ τίνα με λέγετε εἶναι ἀποκριθεὶς δὲ Σίμων Πέτρος εἶπεν αὐτῷ σὺ εἶ ὁ Χριστὸς ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ τὸ ζῶντος σώζοντος καὶ ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ μακάριος εἶ Σίμων Βαριωνᾶ ὅτι σὰρξ καὶ αἷμα οὐκ ἀπεκάλυψέν σοι ἀλλʼ ὁ Πατήρ μου ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς κἀγὼ δέ σοι λέγω ὅτι σὺ εἶ Πέτρος καὶ ἐπὶ ταύτῃ ταύτην τῇ τὴν πέτρᾳ πέτραν οἰκοδομήσω μου τὴν ἐκκλησίαν μου καὶ πύλαι ᾍδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς καὶ σοι δώσω σοι τὰς κλεῖς κλεῖδας τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν καὶ ὃ ἂν ἐὰν δήσῃς ἐπὶ τῆς τὴν γῆς γῆν ἔσται δεδεμένον ἐν τοῖς οὐρανοῖς καὶ ὃ ἂν ἐὰν λύσῃς ἐπὶ τῆς γῆς ἔσται λελυμένον ἐν τοῖς οὐρανοῖς τότε διεστείλατο ἐπετίμησεν τοῖς μαθηταῖς αὑτοῦ ἵνα μηδενὶ εἴπωσιν ὅτι οὗτος αὐτός ἐστιν Ἰησοῦς ὁ Χριστός Ἰησοῦς ἀπὸ τότε ἤρξατο ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς δεικνύειν δεικνύναι τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ὅτι διʼ δεῖ αὐτὸν ἀπελθεῖν εἰς Ἱεροσόλυμα ἀπελθεῖν καὶ πολλὰ παθεῖν ὑπὸ ἀπὸ τῶν πρεσβυτέρων καὶ ἀρχιερέων καὶ γραμματέων καὶ ἀποκτανθῆναι καὶ τῇ μετὰ τρίτῃ τρεῖς ἡμέρᾳ ἡμέρας ἀναστῆναι ἐγερθῆναι καὶ προσλαβόμενος αὐτὸν ὁ Πέτρος ἤρξατο ἐπιτιμίαν ἐπιτιμᾶν λέγει αὐτῷ ἐπιτιμᾶν ἐπιτιμῶν καὶ λέγειν λέγων ἵλεώς σοι Κύριε οὐ μὴ ἔσται σοι τοῦτο σοι ὁ δὲ ἐπιστραφεὶς στραφεὶς εἶπεν τῷ Πέτρῳ ὕπαγε ὀπίσω μου Σατανᾶ σκάνδαλον μου εἶ ἐμοῦ μου ἐμοί ὅτι οὐ φρονεῖς τὰ τοῦ Θεοῦ ἀλλὰ τὰ τῶν τοῦ ἀνθρώπων ἀνθρώπου τότε ὁ Ἰησοῦς εἶπεν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν ἀπαρνησάσθω αὐτόν ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι ὃς γὰρ ἐὰν ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι ἀπολέσει αὐτήν ὃς δʼ ἂν ἀπολέσῃ ἀπολέσει τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἕνεκεν ἐμοῦ εὑρήσει αὐτήν τί γὰρ ὠφεληθήσεται ὠφελεῖται ἄνθρωπος ἐὰν τὸν κόσμον ὅλον κερδήσῃ τὴν δὲ ψυχὴν αὐτοῦ ζημιωθῇ ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ μέλλει γὰρ ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου ἔρχεσθαι ἐν τῇ δόξῃ τοῦ Πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἁγίων ἀγγέλων τῶν ἁγίων αὐτοῦ καὶ τότε ἀποδώσει ἀποδώσῃ ἑκάστῳ κατὰ τὴν τὰ πρᾶξιν ἔργα αὐτοῦ ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἰσίν τινες τῶν ὧδε ἑστῶτες ἑστώτων ἑστηκότων οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσιν τὸν Υἱὸν τοῦ Ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐν τῇ βασιλείᾳ αὐτοῦ καὶ ἐγένετο μεθʼ ἡμέρας ἓξ παραλαμβάνει ὁ Ἰησοῦς τὸν Πέτρον καὶ τὸν Ἰάκωβον καὶ τὸν Ἰωάννην τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ καὶ ἀνάγει ἀναφέρει αὐτοὺς εἰς ὄρος ὑψηλὸν λίαν κατʼ ἰδίαν καὶ μετεμορφώθη μεταμορφωθείς ὁ Ἰησοῦς ἔμπροσθεν αὐτῶν καὶ ἔλαμψεν τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ὡς ὁ ἥλιος τὰ δὲ ἱμάτια αὐτοῦ ἐγένετο ἐγένοντο λευκὰ ὡς τὸ φῶς χιών καὶ ἰδοὺ ὤφθησαν ὤφθη αὐτοῖς Μωϋσῆς καὶ Ἠλίας συλλαλοῦντες μετʼ αὐτοῦ συλλαλοῦντες ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Πέτρος εἶπεν τῷ Ἰησοῦ Κύριε καλόν ἐστιν ἡμᾶς ὧδε εἶναι εἰ θέλεις ποιήσωμεν ποιήσω ὧδε τρεῖς σκηνάς τρεῖς σοὶ μίαν καὶ Μωϋσεῖ Ἠλίᾳ μίαν καὶ μίαν Ἠλίᾳ Μωϋσεῖ μίαν ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος ἰδοὺ νεφέλη φωτεινὴ ἐπεσκίασεν ἐπεσκίαζεν αὐτούς καὶ ἰδοὺ φωνὴ ἐκ τῆς νεφέλης λέγουσα οὗτός ἐστιν ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός ἐν ᾧ εὐδόκησα ηὐδόκησα αὐτοῦ ἀκούετε αὐτοῦ καὶ ἀκούσαντες δὲ οἱ μαθηταὶ ἔπεσαν ἔπεσον ἐπὶ πρόσωπον αὐτῶν καὶ ἐφοβήθησαν σφόδρα καὶ προσελθὼν προσῆλθεν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἥψατο ἁψάμενος αὐτῶν καὶ εἶπεν ἐγέρθητε ἐγείρεσθαι καὶ μὴ φοβεῖσθε ἐπάραντες δὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν οὐκἔτι οὐδένα εἶδον εἰ μὴ μόνον αὐτὸν τὸν Ἰησοῦν αὐτὸν μόνον καὶ καταβαινόντων καταβαίνοντες αὐτῶν ἐκ ἀπὸ τοῦ ὄρους ἐνετείλατο αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς λέγων μηδενὶ εἴπητε τὸ ὅραμα ἕως οὗ ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου ἀναστῇ ἐκ νεκρῶν ἐγερθῇ ἀναστῇ καὶ ἐπηρώτησαν ἐπερώτησαν αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες τί οὖν οἱ γραμματεῖς λέγουσιν ὅτι Ἠλίαν διελθεῖν δεῖ ἐλθεῖν πρῶτον ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς ὅτι Ἠλίας μὲν ἔρχεται πρῶτον καὶ ἀποκαταστήσει ἀποκαταστῆσαι πάντα λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι Ἠλίας ἤδη ἦλθεν καὶ οὐκ ἐπέγνωσαν αὐτὸν ἀλλὰ ἐποίησαν ἐν αὐτῷ ὅσα ἠθέλησαν οὕτως καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου μέλλει πάσχειν ὑπʼ αὐτῶν τότε συνῆκαν οἱ μαθηταὶ ὅτι περὶ Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ εἶπεν αὐτοῖς οὕτως καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου μέλλει πάσχειν ὑπʼ αὐτῶν καὶ ἐλθών ἐλθόντων αὐτῶν πρὸς τὸν ὄχλον προσῆλθεν αὐτῷ ἄνθρωπος γονυπετῶν ἔμπροσθεν αὐτοῦ αὐτὸν αὐτῷ καὶ λέγων Κύριε ἐλέησόν μου τὸν υἱόν μου ὅτι σεληνιάζεται καὶ κακῶς ἔχει πάσχει πολλάκις γὰρ πίπτει εἰς τὸ πῦρ καὶ ἐνίοτε πολλάκις εἰς τὸ ὕδωρ καὶ προσήνεγκα αὐτὸν τοῖς μαθηταῖς σου καὶ οὐκ ἠδυνήθησαν αὐτὸν θεραπεῦσαι αὐτόν ὁ ἀποκριθεὶς δὲ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς ὦ γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη ἕως πότε ἔσομαι μεθʼ ὑμῶν ἔσομαι ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν φέρετέ μοι αὐτὸν ὧδε καὶ ἐπετίμησεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς καὶ ἐξῆλθεν ἀπʼ αὐτοῦ τὸ δαιμόνιον καὶ ἐθεραπεύθη ὁ παῖς ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης τότε προσελθόντες οἱ μαθηταὶ τῷ Ἰησοῦ κατʼ ἰδίαν εἶπον εἶπαν διὰ τί ὑμεῖς ἡμεῖς οὐκ ἠδυνήθημεν ἐδυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτό ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν λέγει αὐτοῖς διὰ τὴν ὀλιγοπιστίαν ἀπιστίαν ὑμῶν ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν ὅτι ἐὰν ἔχητε πίστιν ὡς κόκκον κόκκος σινάπεως ἐρεῖτε τῷ ὄρει τούτῳ μετάβηθι μετάβα ἔνθεν ἐντεῦθεν ἐκεῖ καὶ μεταβήσεται καὶ οὐδὲν ἀδυνατήσει ὑμῖν τοῦτο δὲ τὸ γένος οὐκ ἐκπορεύεται εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ συστρεφομένων ἀναστρεφομένων αὐτῶν δὲ αὐτῶν ἀναστρεφομένων ἐν τῇ Γαλιλαίᾳ εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς μέλλει ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου παραδίδοσθαι εἰς χεῖρας ἀνθρώπων καὶ ἀποκτενοῦσιν ἀποκτείνουσιν αὐτόν καὶ μετὰ τῇ τρίτῃ τρεῖς ἡμέρᾳ ἡμέρας ἀναστήσεται ἐγερθήσεται καὶ ἐλυπήθησαν σφόδρα καὶ ἐλθόντων δὲ αὐτῶν εἰς Καφαρναοὺμ προσῆλθον οἱ τὰ τὸ δίδραχμα διδράχματα λαμβάνοντες τῷ Πέτρῳ καὶ εἶπον εἶπαν τῷ Πέτρῳ ὁ διδάσκαλος ὑμῶν οὔτε οὐ τελεῖ τὰ τὸ δίδραχμα λέγει ναί καὶ ὅτε εἰσῆλθεν εἰσελθόντι εἰσελθόντα ἐλθόντα ἦλθον ὁ Ἰησοῦς εἰς τὴν οἰκίαν προέφθασεν αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς λέγων τί σοι δοκεῖ Σίμων οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς ἀπὸ τίνων τίνος λαμβάνουσιν τέλη ἢ κῆνσον ἀπὸ τῶν υἱῶν αὐτῶν ἢ ἀπὸ τῶν ἀλλοτρίων λέγει αὐτῷ ὁ Πέτρος δὲ ἔφη ἀπὸ τῶν ἀλλοτρίων εἰπόντος δέ αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἀλλοτρίων ἔφη αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς ἄρα γε ἐλεύθεροί εἰσιν οἱ υἱοί ἵνα δὲ μὴ σκανδαλίσωμεν αὐτούς πορευθεὶς εἰς τὴν θάλασσαν βάλε ἄγκιστρον καὶ τὸν ἀναβάντα ἀναβαίνοντα πρῶτον ἰχθὺν ἆρον καὶ ἀνοίξας τὸ στόμα αὐτοῦ εὑρήσεις ἐκεῖ στατῆρα ἐκεῖνον λαβὼν δὸς αὐτοῖς ἀντὶ ἐμοῦ καὶ σοῦ ἐν ἐκείνῃ δὲ τῇ ὥρᾳ προσῆλθον οἱ μαθηταὶ τῷ Ἰησοῦ λέγοντες τίς ἄρα μείζων μείζω ἐστὶν ἐν τῇ Βασιλείᾳ τῶν Οὐρανῶν καὶ προσκαλεσάμενος ὁ Ἰησοῦς παιδίον ἔστησεν ἐνέστησεν αὐτὸ ἐν μέσῳ αὐτῶν καὶ εἶπεν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ἐὰν μὴ στραφῆτε καὶ γένησθε ὡς τὰ παιδία οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν ὅστις γάρ οὖν ταπεινώσει ταπεινώσῃ ἑαυτὸν ὡς τὸ παιδίον τοῦτο οὗτός ἐστιν ὁ μείζων ἐν τῇ τοῦ Βασιλείᾳ οὐρανοῦ τῶν Οὐρανῶν καὶ ὃς ἂν ἐὰν δέξηται ἓν παιδίον ἓν τοιοῦτο τοιοῦτον ἓν ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου ἐμὲ δέχεται ὃς δʼ ἂν σκανδαλίσῃ ἕνα τῶν μικρῶν τούτων τῶν πιστευόντων εἰς ἐμέ συμφέρει αὐτῷ ἵνα κρεμασθῇ μύλος ὀνικὸς περὶ εἰς ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ καταποντισθῇ ἐν τῷ πελάγει τῆς θαλάσσης οὐαὶ τῷ κόσμῳ ἀπὸ τῶν σκανδάλων ἀνάγκη γὰρ ἐστιν ἐλθεῖν τὰ σκάνδαλα πλὴν ἐκείνῳ δὲ οὐαὶ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ διʼ οὗ τὸ σκάνδαλον ἔρχεται εἰ δὲ ἡ χείρ σου ἢ ὁ πούς σου σκανδαλίζει σε ἔξελε ἔκκοψον αὐτὰ αὐτὸν καὶ βάλε ἀπὸ σοῦ καλόν σοί ἐστιν εἰσελθεῖν εἰς τὴν ζωὴν χωλὸν ἢ κυλλὸν ἢ δύο πόδας χωλόν ἢ δύο χεῖρας ἢ δύο πόδας ἔχοντα βληθῆναι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ αὐτό καὶ εἰ καὶ ὁ ὀφθαλμός σου σκανδαλίζει σε ἔξελε αὐτὸν καὶ βάλε ἀπὸ σοῦ καλόν σοί ἐστιν μονόφθαλμον εἰς τὴν ζωὴν εἰσελθεῖν ἢ δύο ὀφθαλμοὺς ἔχοντα βληθῆναι εἰς τὴν Γέενναν τοῦ πυρός ὁρᾶτε μὴ καταφρονήσητε ἑνὸς τούτων τῶν μικρῶν τούτων τῶν πιστευόντων εἰς ἐμέ λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι οἱ ἄγγελοι αὐτῶν ἐν τῷ οὐρανοῖς οὐρανῷ διὰ παντὸς βλέπουσι τὸ πρόσωπον τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν τοῖς οὐρανοῖς ἦλθεν γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου σῶσαι τὸ ἀπολωλός τί δὲ ὑμῖν δοκεῖ ἐὰν γένηταί τινι ἀνθρώπῳ ἑκατὸν πρόβατα καὶ πλανηθῇ ἓν ἐξ αὐτῶν οὐχὶ ἀφεὶς ἀφίησιν ἀφήσει τὰ ἐνενήκοντα ἐννέα πρόβατα ἐπὶ τὰ ὄρη καὶ πορευθεὶς πορευόμενος ζητεῖ τὸ πλανώμενον καὶ ἐὰν γένηται εὑρεῖν αὐτό ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι χαίρει ἐπʼ αὐτῷ μᾶλλον ἢ ἐπὶ τοῖς ἐνενήκοντα ἐννέα τοῖς μὴ πεπλανημένοις οὕτως οὐκ ἔστιν θέλημα ἔμπροσθεν τοῦ Πατρὸς μου ἡμῶν ὑμῶν τοῦ ἐν τοῖς οὐρανοῖς ἵνα ἀπόληται εἷς ἓν τῶν μικρῶν τούτων ἐὰν δὲ ἁμαρτήσῃ ἁμάρτῃ εἰς σὲ ὁ ἀδελφός σου ὕπαγε καὶ ἔλεγξον ἐλέγχε αὐτὸν μεταξὺ σοῦ καὶ αὐτοῦ μόνου ἐάν σου ἀκούσῃ ἐκέρδησας τὸν ἀδελφόν σου ἐὰν δὲ μὴ ἀκούσῃ παράλαβε μετὰ σεαυτοῦ σοῦ ἔτι ἕνα ἢ δύο μετὰ σου ἵνα ἐπὶ στόματος δύο μαρτύρων ἢ τριῶν μαρτύρων σταθῇ πᾶν ῥῆμα ἐὰν δὲ παρακούσῃ αὐτῶν εἰπὲ εἰπὸν τῇ ἐκκλησίᾳ ἐὰν δὲ καὶ τῆς ἐκκλησίας παρακούσῃ ἔστω σοι ὥσπερ ὁ ἐθνικὸς καὶ ὡς ὁ τελώνης ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὃς ὅσα ἂν ἐὰν δήσητε ἐπὶ τῆς γῆς ἔσται δεδεμένα δεδεμένον ἐν τῷ τοῖς οὐρανῷ οὐρανοῖς καὶ ὅσα ἂν ἐὰν λύσητε ἐπὶ τῆς γῆς ἔσται εστε λελυμένα ἐν τῷ τοῖς οὐρανῷ οὐρανοῖς πάλιν δὲ ἀμὴν λέγω ὑμῖν λέγω ὅτι ἐὰν δύο ἐὰν ἐξ ὑμῶν συμφωνήσωσιν συμφωνήσουσιν ἐξ ὑμῶν ἐπὶ τῆς γῆς περὶ παντὸς τοῦ πράγματος ὁ οὗ ἂν ἐὰν αἰτήσωνται γενήσεται αὐτοῖς γενήσεται παρὰ τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς οὐκ οὗ ὅπου εἰσιν γάρ εἰσιν δύο ἢ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα παρʼ οἷς οὐκ ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν τότε προσελθὼν αὐτῷ ὁ Πέτρος εἶπεν αὐτῷ Κύριε ποσάκις ἁμαρτήσει ἁμαρτήσῃ εἰς ἐμὲ ὁ ἀδελφός μου εἰς ἐμὲ καὶ ἀφήσω αὐτῷ ἕως ἑπτάκις λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς οὐ λέγω σοι ἕως ἑπτάκις ἀλλὰ ἕως ἑβδομηκοντάκις ἑπτάκις ἑπτά διὰ τοῦτο ὡμοιώθη ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν ἀνθρώπῳ βασιλεῖ ὃς ἠθέλησεν συνᾶραι λόγον μετὰ τῶν δούλων αὐτοῦ ἀρξαμένου δὲ αὐτοῦ συναίρειν προσήχθη προσηνέχθη αὐτῷ εἷς αὐτῷ ὀφειλέτης πολλῶν μυρίων ταλάντων μὴ ἔχοντος δὲ αὐτοῦ ἀποδοῦναι ἐκέλευσεν αὐτὸν ὁ κύριος αὐτοῦ πραθῆναι καὶ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ καὶ τὰ παιδία τέκνα καὶ πάντα ὅσα εἶχεν ἔχει καὶ ἀποθῆναι ἀποδοθῆναι πεσὼν δὲ οὖν ὁ δοῦλος ἐκεῖνος προσεκύνει αὐτῷ λέγων Κύριε μακροθύμησον ἐπʼ ἐμοί ἐμέ καὶ πάντα σοι ἀποδώσω σοι σπλαγχνισθεὶς δὲ ὁ κύριος τοῦ δούλου ἐκείνου ἀπέλυσεν αὐτόν καὶ τὸ τόν δάνιον ἀνιόν ἀφῆκεν αὐτῷ ἐξελθὼν δὲ ὁ δοῦλος ἐκεῖνος εὗρεν ἕνα τῶν συνδούλων αὐτοῦ ὃς ὤφειλεν αὐτῷ ἑκατὸν δηνάρια ἑκατὸν καὶ κρατήσας αὐτὸν ἔπνιγεν λέγων ἀπόδος μοι εἴ ὅ τι ὀφείλεις πεσὼν οὖν ὁ σύνδουλος αὐτοῦ εἰς τοὺς πόδας αὐτοῦ παρεκάλει αὐτὸν λέγων μακροθύμησον ἐπʼ ἐμοί ἐμέ κᾀγὼ καὶ πάντα σοι ἀποδώσω σοι ὁ δὲ οὐκ ἤθελεν ἤθελησεν καὶ ἀλλὰ ἀπελθὼν ἔβαλεν αὐτὸν εἰς φυλακὴν ἕως οὗ ἀποδῷ ἀποδῆ πᾶν τὸ ὀφειλόμενον ἰδόντες οὖν δὲ αὐτοῦ οἱ σύνδουλοι αὐτοῦ τὰ γενόμενα γινόμενα ἐλυπήθησαν σφόδρα οἱ δὲ καὶ ἐλθόντες διεσάφησαν τῷ κυρίῳ ἑαυτῶν αὑτῶν πάντα ἅπαντα τὰ γενόμενα τότε προσκαλεσάμενος αὐτὸν ὁ κύριος αὐτοῦ λέγει αὐτῷ δοῦλε πονηρέ δοῦλε πᾶσαν τὴν ὀφειλὴν ἐκείνην ἀφῆκά σοι ἐπεὶ παρεκάλεσάς με οὐκ ἔδει οὖν καὶ σὲ ἐλεῆσαι τὸν σύνδουλόν σου ὡς κἀγὼ καὶ ἐγώ σὲ ἠλέησα ὑμᾶς καὶ ὀργισθεὶς ὁ κύριος αὐτοῦ παρέδωκεν αὐτὸν τοῖς βασανισταῖς ἕως οὗ ἀποδῷ πᾶν τὸ ὀφειλόμενον αὑτῷ οὕτως καὶ ὑμῖν ποιήσει ὁ Πατήρ μου ὁ οὐράνιος ἐπουράνιος ποιήσει ὑμῖν ἐὰν μὴ ἀφῆτε ἕκαστος τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ ἀπὸ τῶν καρδιῶν ὑμῶν τὰ παραπτώματα αὐτῶν καὶ ἐγένετο ὅτε ἐλάλησεν ἐτέλεσεν ἔτελλεν ὁ Ἰησοῦς τοὺς λόγους τούτους μετῆρεν ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας καὶ ἦλθεν εἰς τὰ ὅρια τῆς Γαλιλαίας Ἰουδαίας πέραν τοῦ Ἰορδάνου καὶ ἠκολούθησαν αὐτῷ ὄχλοι πολλοί καὶ ἐθεράπευσεν αὐτοὺς ἐκεῖ καὶ προσῆλθον προσῆλθαν αὐτῷ οἱ Φαρισαῖοι πειράζοντες αὐτὸν καὶ λέγοντες λέγουσιν αὐτῷ εἰ ἔξεστιν ἀνθρώπῳ ἀπολῦσαι τὴν γυναῖκα αὐτοῦ κατὰ πᾶσαν αἰτίαν ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς οὐκ ἀνέγνωτε ὅτι ὁ κτίσας ποιήσας ἀπʼ ἀρχῆς ἄρσεν καὶ θῆλυ θῆλυν ἐποίησεν αὐτοὺς καὶ εἶπεν ἕνεκεν ἕνεκα τούτου καταλείψει ἄνθρωπος τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ κολληθήσεται προσκολληθήσεται τῇ γυναικὶ αὐτοῦ καὶ ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν ὥστε οὐκέτι εἰσὶν δύο ἀλλὰ σὰρξ μία σὰρξ ὃ οὖν ὁ Θεὸς συνέζευξεν εἰς ἐν ἄνθρωπος μὴ ἀποχωριζέτω χωριζέτω λέγουσιν αὐτῷ τί οὖν ὁ Μωϋσῆς ἐνετείλατο δοῦναι βιβλίον ἀποστασίου καὶ ἀπολῦσαι αὐτήν καὶ λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς ὅτι Μωϋσῆς ἐπέτρεψεν ὑμῖν πρὸς τὴν σκληροκαρδίαν ὑμῶν ἐπέτρεψεν ὑμῖν Μωϋσῆς ἀπολῦσαι τὰς γυναῖκας ὑμῶν ἀπʼ ἀρχῆς δὲ οὐ γέγονεν ἐγένετο οὕτως λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι ὃς ἔαν ἂν ἀπολύσῃ τὴν γυναῖκα ὑμῶν αὐτοῦ παρεκτὸς εἰ λόγου μὴ ἐπὶ πορνείᾳ πορνείας καὶ γαμήσῃ ἄλλην ποιεῖ αὐτήν μοιχευθῆναι μοιχᾶται ὡσαύτως καὶ ὁ γαμῶν ἀπολελυμένην γαμήσας γαμῶν μοιχᾶται λέγουσιν αὐτῷ οἱ μαθηταί αὐτοῦ εἰ οὕτως None γίνεται ἐστὶν ἡ αἰτία τοῦ ἀνδρὸς ἀνθρώπου ἄνθρωπος μετὰ τῆς γυναικός οὐ συμφέρει γαμῆσαι ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς οὐ πάντες χωροῦσιν τὸν λόγον τοῦτον ἀλλʼ οἷς δέδοται εἰσὶν γὰρ εὐνοῦχοι οἵτινες ἐκ κοιλίας μητρὸς ἐγεννήθησαν οὕτως καὶ εἰσὶν εὐνοῦχοι οἵτινες εὐνουχίσθησαν ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων καὶ εἰσὶν εὐνοῦχοι οἵτινες εὐνούχισαν ἑαυτοὺς διὰ τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν ὁ δυνάμενος δυνόμενος χωρεῖν χωρείτω τότε προσηνέχθη προσηνέχθησαν αὐτῷ παιδία ἵνα ἐπιθῇ τὰς χεῖρας ἐπιθῇ αὐτοῖς καὶ προσεύξηται οἱ δὲ μαθηταὶ ἐπετίμησαν ἐπετίμων αὐτοῖς ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς ἄφετε τὰ παιδία καὶ μὴ κωλύετε κωλύσητε αὐτὰ ἐλθεῖν πρός με ἐμέ τῶν γὰρ τοιούτων ἐστὶν ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν καὶ ἐπιθεὶς αὐτοῖς τὰς χεῖρας ἐπʼ αὑτούς αὐτοῖς ἐπορεύθη ἐκεῖθεν καὶ ἰδοὺ εἷς προσελθὼν εἶπεν λέγει αὐτῷ εἶπεν Διδάσκαλε ἀγαθὲ τί ἀγαθὸν ποιήσω ποιήσας ἵνα ἔχω σχῶ ζωὴν ἔχω αἰώνιον κληρονομήσω ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ τί με ἐρωτᾷς λέγεις περὶ τοῦ ἀγαθοῦ ἀγαθόν οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς ἐστιν ὁ ἀγαθός Θεός εἰ δὲ θέλεις εἰσελθεῖν εἰς τὴν ζωὴν ἐλθεῖν εἰσελθεῖν τήρησον τήρει τὰς ἐντολάς λέγει αὐτῷ ποίας φησίν ὁ δὲ Ἰησοῦς ἔφη εἶπεν τὸ οὐ φονεύσεις φονεύσῃς οὐ μοιχεύσεις οὐ κλέψεις οὐ ψευδομαρτυρήσεις τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα καὶ ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν λέγει αὐτῷ ὁ νεανίσκος πάντα ταῦτα πάντα ἐφυλαξάμην ἐφύλαξα ἐκ νεότητός μου τί ἔτι ὑστερῶ λέγει ἔφη αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς εἰ θέλεις τέλειος γένεσθε εἶναι ὕπαγε πώλησόν σου τὰ ὑπάρχοντα καὶ δὸς τοῖς πτωχοῖς καὶ ἕξεις ἕξετε θησαυρὸν ἐν οὐρανοῖς οὐρανῷ καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι ἀκούσας δὲ ὁ νεανίσκος τὸν λόγον τοῦτον ἀπῆλθεν λυπούμενος ἦν γὰρ ἔχων χρήματα κτήματα πολλά ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι δυσκόλως πλούσιος δυσκόλως εἰσελεύσεται εἰς τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν πάλιν δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι εὐκοπώτερόν ἐστιν κάμηλον εἰσελθεῖν διὰ τρήματος τρυπήματος τρυμαλιᾶς ῥαφίδος διελθεῖν εἰσελθεῖν ἢ πλούσιον εἰσελθεῖν εἰς τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν ἀκούσαντες δὲ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐξεπλήσσοντο καὶ ἐφοβήθησαν σφόδρα λέγοντες τίς ἄρα δύναται σωθῆναι ἐμβλέψας δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς παρὰ ἀνθρώποις τοῦτο δυνατὸν ἀδύνατόν ἐστιν παρὰ δὲ τῷ Θεῷ πάντα δυνατά πάντα ἐστιν τότε ἀποκριθεὶς ὁ Πέτρος εἶπεν αὐτῷ ἰδοὺ ἡμεῖς ἀφήκαμεν πάντα καὶ ἠκολουθήσαμέν ἠκολουθήκαμεν σοι τί ἄρα ἔσται ἡμῖν ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς αὐτῷ ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ὑμεῖς οἱ ἀκολουθήσαντές μοι ἐν τῇ παλιγγενεσίᾳ ὅταν καθίσῃ ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ καθήσεσθε καὶ αὑτοί ὑμεῖς ἐπὶ δώδεκα δεκαδύο θρόνους κρίνοντες τὰς δώδεκα φυλὰς τοῦ Ἰσραήλ Ἰστραήλ καὶ πᾶς ὅστις ὃς ἀφῆκεν οἰκίας ἢ ἀδελφοὺς ἢ ἀδελφὰς ἢ πατέρα ἢ μητέρα ἢ γυναῖκα ἢ τέκνα ἢ ἀγροὺς ἢ οἰκίας ἕνεκεν ἕνεκα τοῦ ἐμοῦ ὀνόματος μου ἑκατονταπλασίονα ἑκατονταπλασίον πολλαπλασίονα λήμψεται καὶ ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσει πολλοὶ δὲ ἔσονται πρῶτοι ἔσχατοι πρῶτοι καὶ πρῶτοι οἱ ἔσχατοι ἔσονται πρῶτοι ὁμοία γάρ ἐστιν ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν ἀνθρώπῳ οἰκοδεσπότῃ ὅστις ἐξῆλθεν ἅμα πρωῒ μισθώσασθαι ἐργάτας εἰς τὸν ἀμπελῶνα αὐτοῦ καὶ συμφωνήσας δὲ μετὰ τῶν ἐργατῶν ἐκ δηναρίου τὴν ἡμέραν ἀπέστειλεν αὐτοὺς εἰς τὸν ἀμπελῶνα αὐτοῦ καὶ διεξελθών ἐξελθὼν περὶ τὴν τρίτην ὥραν τρίτην εὗρεν εἶδεν ἄλλους ἑστῶτας ἐν τῇ ἀγορᾷ ἀργούς κἀκείνοις καὶ ἐκείνοις εἶπεν ὑπάγετε καὶ ὑμεῖς εἰς τὸν ἀμπελῶνα μου καὶ ὃ ἂν ἐὰν ᾖ δίκαιον δώσω ὑμῖν οἱ δὲ ἀπῆλθον πάλιν δὲ ἐξελθὼν περὶ ὥραν ἕκτην καὶ ἑνδεκάτην ἐνάτην ὥραν ἐποίησεν ὡσαύτως περὶ δὲ τὴν ἑνδεκάτην ὥραν ἐξελθὼν ἐξῆλθεν καὶ εὗρεν ἄλλους ἑστῶτας ἀργοὺς καὶ λέγει αὐτοῖς τί ὧδε ἑστήκατε ὅλην τὴν ἡμέραν ἀργοί λέγουσιν αὐτῷ ὅτι οὐδεὶς ἡμᾶς ἐμισθώσατο λέγει αὐτοῖς ὑπάγετε καὶ ὑμεῖς εἰς τὸν ἀμπελῶνα μου καὶ ὁ ἐὰν ᾖ δίκαιον λήψεσθε ὀψίας δὲ γενομένης λέγει ὁ κύριος τοῦ ἀμπελῶνος τῷ ἐπιτρόπῳ αὐτοῦ κάλεσον τοὺς ἐργάτας καὶ ἀπόδος αὐτοῖς τὸν μισθὸν ἀρξάμενος ἀπὸ τῶν ἐσχάτων ἕως τῶν πρώτων καὶ ἐλθόντες οὖν δὲ οἱ περὶ τὴν ἑνδεκάτην ὥραν ἔλαβον ἀνὰ δηνάριον καὶ ἐλθόντες δὲ οἱ πρῶτοι ἐνόμισαν ὅτι πλεῖον πλείονα πλείω λήμψονται καὶ ἔλαβον δὲ καὶ αὐτοὶ τὸ ἀνὰ δηνάριον καὶ αὐτοί λαβόντες δὲ ἐγόγγυζον ἐγόγγυσαν κατὰ τοῦ οἰκοδεσπότου λέγοντες ὅτι οὗτοι οἱ ἔσχατοι μίαν ὥραν ἐποίησαν καὶ ἴσους ἡμῖν αὐτοὺς αὑτόν ἡμῖν ἐποίησας τοῖς βαστάσασιν τὸ βάρος τῆς ἡμέρας καὶ τὸν καύσωνα ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν ἑνὶ αὐτῶν ἑνί εἶπεν ἑταῖρε οὐκ ἀδικῶ σε οὐχὶ δηναρίου συνεφώνησάς μοι ἆρον τὸ σὸν καὶ ὕπαγε θέλω ἐγὼ δὲ τούτῳ ᾧ τῷ ἐσχάτῳ τούτῳ δοῦναι ὡς καὶ σοί σὺ ἢ οὐκ εστιν ἔξεστίν μοι ποιῆσαι ὡς ὃ θέλω ποιῆσαι ἐν τοῖς ἐμοῖς ἢ εἰ ὁ ὀφθαλμός σου πονηρός ἐστιν ὅτι ἐγὼ ἀγαθός εἰμι οὕτως ἔσονται οἱ ἔσχατοι πρῶτοι καὶ οἱ πρῶτοι ἔσχατοι πολλοὶ γάρ εἰσιν κλητοὶ ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί μέλλων καὶ δὲ ἀναβαίνων ἀναβαίνειν ὁ Ἰησοῦς εἰς Ἱεροσόλυμα παρέλαβεν τοὺς δώδεκα μαθητὰς κατʼ ἰδίαν καὶ ἐν τῇ ὁδῷ καὶ εἶπεν αὐτοῖς ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου παραδοθήσεται τοῖς ἀρχιερεῦσιν καὶ γραμματεῦσιν καὶ κατακρινοῦσιν αὐτὸν εἰς θάνατον θανάτῳ καὶ παραδώσουσιν αὐτὸν τοῖς ἔθνεσιν εἰς τὸ ἐμπαῖξαι καὶ μαστιγῶσαι καὶ σταυρῶσαι καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἐγερθήσεται ἀναστήσεται τότε προσῆλθεν αὐτῷ ἡ μήτηρ τῶν υἱῶν Ζεβεδαίου μετὰ τῶν υἱῶν αὐτῆς προσκυνοῦσα καὶ αἰτοῦσά τι ἀπʼ παρʼ αὐτοῦ ὁ δὲ εἶπεν αὐτῇ τί θέλεις ἡ δὲ λέγει εἶπεν αὐτῷ εἰπὲ ἵνα καθίσωσιν οὗτοι οἱ δύο υἱοί μου εἷς ἐκ δεξιῶν σου καὶ εἷς ἐξ εὐωνύμων σου ἐν τῇ βασιλείᾳ σου ἀποκριθεὶς δὲ ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε αἰτεῖτε δύνασθε πιεῖν τὸ ποτήριον πιεῖν ὃ ἐγὼ μέλλω πίνειν πιεῖν ἢ καὶ τὸ βάπτισμα ὁ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθῆναι λέγουσιν αὐτῷ δυνάμεθα καὶ λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς τὸ μὲν ποτήριόν μου πίεσθε καὶ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθήσεσθε τὸ δὲ καθίσαι ἐκ δεξιῶν μου ἢ καὶ ἐξ εὐωνύμων μου οὐκ ἔστιν ἐμὸν τοῦτο δοῦναι ἀλλʼ οἷς ἡτοίμασται ὑπὸ τοῦ Πατρός μου καὶ ἀκούσαντες οἱ δέκα ἤρξαντο ἠγανάκτησαν ἀγανακτεῖν περὶ τῶν δύο ἀδελφῶν ὁ δὲ Ἰησοῦς προσκαλεσάμενος αὐτοὺς εἶπεν αὐτοῖς οἴδατε ὅτι οἱ ἄρχοντες τῶν ἐθνῶν κατακυριεύουσιν κατακυριεύσουσιν αὐτῶν καὶ οἱ μεγάλοι κατεξουσιάζουσιν αὐτῶν οὐχ οὕτως δὲ ἔσται ἐστὶν ἐν ὑμῖν ἀλλʼ ὃς ἂν ἐὰν θέλῃ μέγας ἐν ὑμῖν μέγας γενέσθαι ἐν ὑμῖν ἔσται ἔστω ὑμῶν διάκονος καὶ ὃς ἂν ἐὰν θέλῃ ἐν ὑμῖν εἶναι ὑμῶν πρῶτος εἶναι ἔσται ἔστω ὑμῶν δοῦλος ὥσπερ ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου οὐκ ἦλθεν διακονηθῆναι ἀλλὰ διακονῆσαι καὶ δοῦναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ λύτρον ἀντὶ πολλῶν ὑμεῖς δὲ ζητεῖτε ἐκ μικροῦ αὐξῆσαι καὶ ἐκ μείζονος ἔλαττον εἶναι εἰσερχόμενοι δὲ καὶ παρακληθέντες δειπνῆσαι μὴ ἀνακλίνεσθαι εἰς τοὺς ἐξέχοντας τόπους μήποτε ἐνδοξότερος σου ἐπέλθῃ καὶ προσελθὼν ὁ δειπνοκλήτωρ εἴπῃ σοι ἔτι κάτω χωρεῖ καὶ καταἰσχυνθήσῃ ἔαν δὲ ἀναπέσῃς εἰς τὸν ἥττονα τόπον καὶ ἐπέλθῃ σου ἥττων ἐρεῖ σοι ὁ δειπνοκλήτωρ σύναγε ἔτι ἅνω καὶ ἔσται σοι τοῦτο χρήσιμον καὶ ἐκπορευομένων αὐτῶν ἀπὸ Ἰεριχὼ ἠκολούθησεν ἠκολούθησαν αὐτῷ ὄχλος ὄχλοι πολύς πολλοὶ καὶ ἰδοὺ δύο τυφλοὶ καθήμενοι παρὰ τὴν ὁδόν ἀκούσαντες ἤκουσαν ὅτι ὁ Ἰησοῦς παράγει καὶ ἔκραξαν λέγοντες κύριε ἐλέησον ἡμᾶς Ἰησοῦ Κύριε Υἱὸς Υἱὲ Δαυίδ ὁ δὲ ὄχλος ἐπετίμησεν αὐτοῖς ἵνα σιωπήσωσιν οἱ δὲ πολλῷ μᾶλλον μεῖζον ἔκραζον ἔκραξαν ἐκραύγασαν λέγοντες Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς Κύριε Υἱὸς Υἱέ Υἱοῦ Δαυίδ καὶ στὰς ὁ Ἰησοῦς ἐφώνησεν αὐτοὺς καὶ εἶπεν τί θέλετε θέλεις ποιήσω ὑμῖν λέγουσιν αὐτῷ Κύριε ἵνα ἀνοιγῶσιν ἀνοιχθῶσιν ἀνεωχθῶσιν ἡμῶν οἱ ὀφθαλμοὶ ὑμῶν ἡμῶν σπλαγχνισθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς ἥψατο αὐτῶν τῶν ὀμμάτων ὀφθαλμῶν αὐτῶν αὐτοῦ καὶ εὐθέως ἀνέβλεψαν αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοὶ καὶ ἠκολούθησαν αὐτῷ καὶ ὅτε ἤγγισαν εἰς Ἱεροσόλυμα καὶ ἦλθον ἦλθεν εἰς Βηθφαγὴ Βηθσφαγὴ πρὸς εἰς τὸ Ὄρος τῶν Ἐλαιῶν τότε ὁ Ἰησοῦς ἀπέστειλεν δύο μαθητὰς λέγων αὐτοῖς πορεύθητε πορεύεσθε εἰς τὴν κώμην τὴν κατέναντι ἀπέναντι ὑμῶν καὶ εὐθέως εὐθὺς εὑρήσετε ὄνον δεδεμένην καὶ πῶλον μετʼ αὐτῆς λύσαντες ἀγάγετέ ἄγετε μοι καὶ ἂν ἐάν τις ὑμῖν εἴπῃ τι ποιεῖται ἐρεῖτε ὅτι ὁ Κύριος αὐτῶν αὐτοῦ ἔχει χρείαν ἔχει καὶ εὐθέως εὐθὺς δὲ ἀποστελεῖ ἀποστέλλει αὐτούς τοῦτο δὲ ὅλον γέγονεν ἵνα πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰ τοῦ προφήτου λέγοντος εἴπατε τῇ θυγατρὶ Σιών ἰδοὺ ἃ ὁ βασιλεύς σου ἔρχεταί σοι πραῢς καὶ ἐπιβεβηκὼς ἐπὶ ὄνον καὶ ἐπὶ πῶλον υἱὸν ὑποζυγίου πορευθέντες δὲ οἱ μαθηταὶ καὶ ποιήσαντες ἐποίησαν καθὼς συνέταξεν προσέταξεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς καὶ ἤγαγον τὴν ὄνον καὶ τὸν πῶλον καὶ ἐπέθηκαν ἐπʼ ἐπάνω αὐτῶν αὑτόν τὰ ἱμάτια αὐτῶν καὶ ἐκάθητο ἐκάθισεν ἐκάθισαν ἐπεκάθισεν ἐπάνω ἐπʼ αὐτῶν αὐτοῦ ὁ δὲ πλεῖστος ὄχλος ἔστρωσαν αὐτῶν ἑαυτῶν τὰ ἱμάτια ἐν τῇ ὁδῷ ἄλλοι δὲ ἔκοπτον κλάδους ἀπὸ τῶν δένδρων καὶ ἐστρώννυον ἔστρωσαν ἐν τῇ ὁδῷ οἱ δὲ ὄχλοι οἱ προάγοντες αὐτὸν καὶ οἱ ἀκολουθοῦντες ἔκραζον ἔκραξαν λέγοντες ὡσαννὰ τῷ Υἱῷ Δαυίδ εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις καὶ ἐλθόντος εἰσελθόντος αὐτοῦ εἰς Ἱεροσόλυμα ἐσείσθη πᾶσα ἡ πόλις λέγουσα τίς ἐστιν οὗτος οἱ δὲ πολλοὶ ὄχλοι ἔλεγον εἷπον οὗτός ἐστιν Ἰησοῦς ὁ προφήτης Ἰησοῦς ὁ ἀπὸ Ναζαρὲτ τῆς Γαλιλαίας καὶ εἰσῆλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς τὸ ἱερόν τοῦ Θεοῦ καὶ ἐξέβαλεν πάντας τοὺς πωλοῦντας καὶ ἀγοράζοντας ἐν τῷ ἱερῷ καὶ τὰς τραπέζας τῶν κολλυβιστῶν κατέστρεψεν καὶ τὰς καθέδρας τῶν πωλούντων τὰς περιστεράς καὶ λέγει αὐτοῖς γέγραπται ὁ οἶκός μου οἶκος προσευχῆς κληθήσεται ὑμεῖς δὲ αὐτὸν ἐποιήσατε ποιεῖτε σπήλαιον λῃστῶν καὶ προσῆλθον προσελθόντες αὐτῷ τυφλοὶ χωλοὶ καὶ χωλοὶ τυφλοὶ ἐν τῷ ἱερῷ καὶ ἐθεράπευσεν αὐτούς ἰδόντες δὲ οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς τὰ θαυμάσια ἃ ἐποίησεν καὶ τοὺς παῖδας τοὺς κράζοντας ἐν τῷ ἱερῷ καὶ λέγοντας ὡσαννὰ τῷ Υἱῷ Δαυίδ ἠγανάκτησαν καὶ εἶπαν εἶπον αὐτῷ ἀκούεις τί οὗτοι λέγουσιν ὁ δὲ Ἰησοῦς λέγει αὐτοῖς αὐτῷ ναί οὐδέποτε ἀνέγνωτε ὅτι ἐκ στόματος νηπίων καὶ θηλαζόντων κατηρτίσω αἶνον ἕνον καὶ καταλιπὼν αὐτοὺς ἐξῆλθεν ἔξω τῆς πόλεως εἰς Βηθανίαν Βηθανία καὶ ηὐλίσθη ηὐλίσθησαν ἐκεῖ πρωῒ πρωΐας δὲ ὑπάγων παράγων ἐπανάγων ἐπαναγαγὼν εἰς τὴν πόλιν ἐπείνασεν καὶ ἰδὼν συκῆν μίαν ἐπὶ τῆς ὁδοῦ ἦλθεν ἐπʼ αὐτήν αὐτῆς καὶ οὐδὲν εὗρεν ἐπʼ ἐν αὐτῇ εἰ μὴ φύλλα μόνον καὶ λέγει αὐτῇ οὐ μηκέτι ἔξου ἐκ σοῦ καρπὸς γένηται γένοιτο εἰς τὸν αἰῶνα καὶ ἐξηράνθη παραχρῆμα ἡ συκῆ καὶ ἰδόντες οἱ μαθηταὶ ἐθαύμασαν λέγοντες πῶς παραχρῆμα ἐξηράνθη ἡ συκῆ ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς ἀμὴν λέγω ὑμῖν ἐὰν ἔχητε πίστιν καὶ μὴ διακριθῆτε οὐ μόνον τὸ τῆς συκῆς ποιήσετε ἀλλὰ καὶ κἂν τῷ ὄρει τούτῳ ἔαν εἴπητε ἄρθητι καὶ βλήθητι εἰς τὴν θάλασσαν γενήσεται καὶ πάντα ὅσα ἐὰν ἂν αἰτήσητε ἐν τῇ προσευχῇ πιστεύοντες λήμψεσθε καὶ ἐλθόντι ἐλθόντος αὐτῷ αὐτοῦ εἰς τὸ ἱερὸν προσῆλθον προσῆλθαν προσῆλθεν αὐτῷ διδάσκοντι οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ λέγοντες ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιεῖς ἢ καὶ τίς σοι ἔδωκεν τὴν ἐξουσίαν ταύτην ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς ἐπερωτήσω ἐρωτήσω ὑμᾶς κἀγὼ καὶ ἐγὼ λόγον ἕνα λόγον ὃν ἐὰν εἴπητέ μοι κἀγὼ καὶ ἐγὼ ὑμῖν ἐρῶ ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιῶ τὸ βάπτισμα τὸ Ἰωάννου πόθεν ᾖ ἦν ἐξ οὐρανοῦ ἢ ἐξ ἀνθρώπων οἱ δὲ διελογίζοντο ἐν παρʼ ἑαυτοῖς λέγοντες ἐὰν εἴπωμεν ἐξ οὐρανοῦ ἐρεῖ ἡμῖν διὰ τί οὖν οὐκ ἐπιστεύσατε αὐτῷ ἐὰν δὲ εἴπωμεν ἐξ ἀνθρώπων ἀνθρώπου φοβούμεθα τὸν ὄχλον πάντες γὰρ ὡς προφήτην ἔχουσιν τὸν Ἰωάννην ὡς προφήτην καὶ ἀποκριθέντες τῷ Ἰησοῦ εἶπον εἶπαν οὐκ οἴδαμεν ἔφη αὐτοῖς καὶ ὁ αὐτός Ἰησοῦς οὐδὲ ἐγὼ λέγω ὑμῖν λέγω ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιῶ τί δὲ ὑμῖν δοκεῖ ἄνθρωπος τις εἶπεν εἶχεν δύο τέκνα δύο καὶ προσελθὼν τῷ πρῴ πρώτῳ εἶπεν τέκνον ὕπαγε σήμερον ἐργάζου ἐν εἰς τῷ τὸ ἀμπελῶνι ἀμπελῶνα μου ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν ἐγώ κύριε καὶ οὐκ οὐ θέλω ὕστερον δὲ μεταμεληθεὶς ἀπῆλθεν εἰς τὸν ἀμπελῶνα καὶ προσελθὼν δὲ τῷ ἑτέρῳ δευτέρῳ εἶπεν ὡσαύτως ὁ δὲ ἀποκριθεὶς ἀπεκρίθης εἶπεν ἐγώ κύριε ὑπάγω καὶ οὐκ οὐ θέλω ὕστερον μεταμεληθεὶς ἀπῆλθεν τίς ἐκ τῶν δύο ἐποίησεν τὸ θέλημα τοῦ πατρός ἐποίησεν λέγουσιν αὐτῷ ὁ ἔσχατος ὕστερος πρῶτος λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι οἱ τελῶναι καὶ αἱ πόρναι προάγουσιν ὑμᾶς εἰς τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἦλθεν γὰρ Ἰωάννης πρὸς ὑμᾶς Ἰωάννης ἐν ὁδῷ δικαιοσύνης καὶ οὐκ ἐπιστεύσατε αὐτῷ οἱ δὲ τελῶναι καὶ αἱ πόρναι ἐπίστευσαν αὐτῷ ὑμεῖς δὲ ἰδόντες οὐδὲ οὐ μετεμελήθητε ὕστερον τοῦ τῷ πιστεῦσαι αὐτῷ ἄλλην παραβολὴν ἀκούσατε ἄνθρωπος τις ἦν οἰκοδεσπότης ὅστις ἐφύτευσεν ἀμπελῶνα καὶ φραγμὸν αὐτῷ περιέθηκεν καὶ ὤρυξεν ἐν αὐτῷ ληνὸν καὶ ᾠκοδόμησεν πύργον καὶ ἐξέδοτο ἐξέδετο αὐτὸν γεωργοῖς καὶ ἀπεδήμησεν ὅτε δὲ ἤγγισεν ὁ καιρὸς τῶν καρπῶν ἀπέστειλεν τοὺς δούλους αὐτοῦ πρὸς τοὺς γεωργοὺς καὶ λαβεῖν λαβόν τοὺς καρποὺς αὐτοῦ καὶ λαβόντες οἱ γεωργοὶ τοὺς δούλους αὐτοῦ ὃν μὲν ἔδειραν ὃν δὲ ἀπέκτειναν ὃν δὲ ἐλιθοβόλησαν καὶ πάλιν οὖν ἀπέστειλεν ἄλλους δούλους πλείονας τῶν πρώτων καὶ ἐποίησαν αὐτοῖς ὡσαύτως ὕστερον δὲ ἀπέστειλεν πρὸς αὐτοὺς αὐτοῖς τὸν υἱὸν αὐτοῦ λέγων ἐντραπήσονται τὸν υἱόν μου οἱ δὲ γεωργοὶ ἰδόντες τὸν υἱὸν εἶπον ἐν ἑαυτοῖς οὗτός ἐστιν ὁ κληρονόμος δεῦτε ἀποκτείνωμεν αὐτὸν καὶ σχῶμεν κατάσχωμεν τὴν κληρονομίαν αὐτοῦ καὶ λαβόντες αὐτὸν ἀπέκτειναν καὶ ἐξέβαλον ἐξέβαλαν ἔβαλον ἔξω τοῦ ἀμπελῶνος καὶ ἀπέκτειναν ὅταν οὖν ἔλθῃ ὁ κύριος τοῦ ἀμπελῶνος τί ποιήσει τοῖς γεωργοῖς ἐκείνοις λέγουσιν αὐτῷ κακοὺς κακῶς ἀπολέσει ἀπολεῖ αὐτούς καὶ τὸν ἀμπελῶνα ἐκδώσεται ἐκδώσει ἄλλοις γεωργοῖς οἵτινες ἀποδώσουσιν ἀποδώσωσιν αὐτῷ τοὺς καρποὺς ἐν τοῖς καιροῖς αὐτῶν λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς οὐδέποτε ἀνέγνωτε ἐν ταῖς Γραφαῖς λίθον ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλὴν γωνίας παρὰ Κυρίου Κυρίῳ ἐγένετο αὕτη καὶ ἔστιν θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ὑμῶν ἡμῶν διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν ὅτι ἀρθήσεται ἀφʼ ὑμῶν ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ δοθήσεται ἔθνει ποιοῦντι τοὺς καρποὺς αὐτῆς αὐτοῦ καὶ ὁ πεσὼν ἐπὶ τὸν λίθον τοῦτον συνθλασθήσεται ἐφʼ ὃν δʼ ἂν πέσῃ λικμήσει αὐτόν καὶ ἀκούσαντες δὲ οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι τὰς παραβολὰς αὐτοῦ ἔγνωσαν ὅτι περὶ αὐτῶν λέγει καὶ ζητοῦντες αὐτὸν κρατῆσαι ἐκράτησα ἐφοβήθησαν τοὺς τὸν ὄχλους ὄχλον ἐπεὶ ἐπειδὴ εἰς ὡς προφήτην αὐτὸν εἶχον καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς πάλιν εἶπεν αὐτοῖς ἐν παραβολαῖς αὐτοῖς λέγων ὡμοιώθη ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν ἀνθρώπῳ βασιλεῖ ὅστις ἐποίησεν γάμους τῷ υἱῷ αὐτοῦ καὶ ἀπέστειλεν τοὺς δούλους αὐτοῦ καλέσαι τοὺς κεκλημένους εἰς τοὺς γάμους καὶ οὐκ ἤθελον ἐλθεῖν πάλιν ἀπέστειλεν ἄλλους δούλους λέγων εἴπατε τοῖς κεκλημένοις ἰδοὺ τὸ ἄριστόν μου ἡτοίμασα ἡτοίμακα οἱ ταῦροί μου καὶ τὰ σιτιστὰ μου τεθυμένα καὶ πάντα ἕτοιμα δεῦτε εἰς τοὺς γάμους οἱ δὲ ἀμελήσαντες ἀπῆλθον ὃς ὁ οἱ μὲν εἰς τὸν ἴδιον ἀγρόν ὃς ὁ οἱ δὲ ἐπὶ εἰς τὴν ἐμπορίαν αὐτοῦ αὐτῶν οἱ δὲ λοιποὶ κρατήσαντες τοὺς δούλους αὐτοῦ ὕβρισαν καὶ ἀπέκτειναν καὶ ἀκούσας ἐκεῖνος ὁ δὲ ὁ βασιλεὺς ἀκούσας ἐκεῖνος ὑβρίσθη ὠργίσθη καὶ πέμψας τὰ τὸ στρατεύματα στράτευμα αὐτοῦ ἀπώλεσεν τοὺς φονεῖς ἐκείνους καὶ τὴν πόλιν αὐτῶν ἐνέπρησεν τότε λέγει τοῖς δούλοις αὐτοῦ ὁ μὲν γάμος ἕτοιμός ἐστιν οἱ δὲ κεκλημένοι οὐκ ἦσαν ἄξιοι πορεύεσθε οὖν ἐπὶ τὰς διεξόδους τῶν ὑδάτων ὁδῶν καὶ ὅσους ἐὰν ἂν εὕρητε καλέσατε εἰς τοὺς γάμους καὶ ἐξελθόντες οἱ δοῦλοι αὐτοῦ ἐκεῖνοι εἰς τὰς ὁδοὺς συνήγαγον πάντας οὓς ὅσους εὗρον εὗραν πονηρούς τε καὶ ἀγαθούς καὶ ἐπλήσθη ὁ νυμφὼν γάμος ἄγαμος τῶν ἀνακειμένων ἀνά κεινῶν εἰσελθὼν δὲ ὁ βασιλεὺς θεάσασθαι τοὺς ἀνακειμένους εἶδεν ἐκεῖ ἄνθρωπον μὴ οὐκ ἐνδεδυμένον ἔνδυμα γάμου καὶ λέγει αὐτῷ ἑταῖρε πῶς ἦλθες εἰσῆλθες ὧδε μὴ ἔχων ἔνδυμα γάμου ὁ δὲ ἐφιμώθη τότε εἶπεν ὁ βασιλεὺς εἶπεν τοῖς διακόνοις δήσαντες αὐτοῦ ἄρατε αὑτόν πόδας ποδῶν καὶ χεῖρας χειρῶν ἄρατε αὐτὸν καὶ βάλλεται ἐκβάλετε αὐτὸν εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων πολλοὶ γάρ εἰσιν κλητοὶ ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί τότε πορευθέντες οἱ Φαρισαῖοι συμβούλιον ἔλαβον πῶς ὅπως αὐτὸν παγιδεύσωσιν ἐν λόγῳ καὶ ἀποστέλλουσιν πρός αὑτόν αὐτῷ τοὺς μαθητὰς αὐτῶν μετὰ τῶν Ἡρῳδιανῶν λέγοντες λέγοντας Διδάσκαλε οἴδαμεν ὅτι ἀληθὴς εἶ καὶ τὴν ὁδὸν τοῦ Θεοῦ ἐν ἐπʼ ἀληθείᾳ ἀληθείας διδάσκεις καὶ οὐ μέλει σοι περὶ οὐδενός οὐ γὰρ βλέπεις εἰς πρόσωπον ἀνθρώπων εἰπὲ εἰπὸν οὖν ἡμῖν τί σοι δοκεῖ ἔξεστιν δοῦναι κῆνσον δοῦναι Καίσαρι ἢ οὔ γνοὺς δὲ ὁ Ἰησοῦς τὴν τὰς πονηρίαν πονηρίας αὐτῶν εἶπεν τί με πειράζετε ὑποκριταί ἐπιδείξατέ μοι τὸ νόμισμα τοῦ κήνσου οἱ δὲ προσήνεγκαν αὐτῷ δηνάριον ὁ δὲ καὶ λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς τίνος ἡ εἰκὼν αὕτη καὶ ἡ ἐπιγραφή λέγουσιν αὐτῷ Καίσαρος τότε λέγει αὐτοῖς ἀπόδοτε οὖν τὰ Καίσαρος τῷ Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ καὶ ἀκούσαντες ἐθαύμασαν καὶ ἀφέντες αὐτὸν ἀπῆλθαν ἀπῆλθον καὶ ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ προσῆλθον αὐτῷ Σαδδουκαῖοι οἱ λέγοντες μὴ εἶναι ἀνάστασιν καὶ ἐπηρώτησαν αὐτὸν λέγοντες Διδάσκαλε Μωϋσῆς εἶπεν ἐάν τις ἀποθάνῃ μὴ ἔχων τέκνα ἵνα ἐπιγαμβρεύσει ἐπιγαμβρεύσῃ ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ καὶ ἀναστήσει σπέρμα τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ ἦσαν δὲ παρʼ ἡμῖν ἑπτὰ ἀδελφοί καὶ ὁ πρῶτος γάμησας γήμας ἐτελεύτησεν καὶ μὴ ἔχων σπέρμα ἀφῆκεν τὴν γυναῖκα αὐτοῦ τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ ὁμοίως καὶ ὁ δεύτερος καὶ ὁ τρίτος ἕως τῶν ἑπτά ὕστερον δὲ πάντων ἀπέθανεν καὶ ἡ γυνή ἐν τῇ οὖν ἀναστάσει οὖν τίνος εστε τῶν ἑπτὰ ἔσται γυνή πάντες γὰρ ἔσχον αὐτήν καὶ ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς πλανᾶσθε μὴ εἰδότες τὰς Γραφὰς μηδὲ τὴν δύναμιν τοῦ Θεοῦ ἐν γὰρ τῇ ἀναστάσει οὔτε γαμοῦσιν οὔτε γαμίζονται γαμίσκονται ἐκγαμίζονται ἀλλʼ ὡς ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ οὐρανῷ εἰσιν περὶ δὲ τῆς ἀναστάσεως τῶν νεκρῶν οὐκ ἀνέγνωτε τὸ ῥηθὲν ὑμῖν ὑπὸ τοῦ Θεοῦ λέγοντος ἐγώ εἰμι ὁ Θεὸς Ἀβραὰμ καὶ ὁ Θεὸς Ἰσαὰκ καὶ ὁ Θεὸς Ἰακώβ οὐκ ἔστιν ὁ Θεὸς Θεὸς νεκρῶν ἀλλὰ ζώντων καὶ ἀκούσαντες οἱ ὄχλοι ἐξεπλήσσοντο ἐπὶ τῇ διδαχῇ αὐτοῦ οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἀκούσαντες ὅτι ἐφίμωσεν τοὺς Σαδδουκαίους συνήχθησαν ἐπὶ τὸ αὐτό αὑτόν καὶ ἐπηρώτησεν εἷς ἐξ αὐτῶν νομικὸς πειράζων αὐτόν καὶ λέγων Διδάσκαλε ποία ἐντολὴ μεγάλη ἐν τῷ νόμῳ μεγάλη ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν ἔφη αὐτῷ Ἰησοῦς ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐν ὅλῃ τῇ καρδίᾳ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ψυχῇ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ διανοίᾳ σου αὕτη ἐστὶν ἡ μεγάλη πρώτη καὶ ἡ μεγάλη πρώτη ἐντολή δευτέρα δὲ ὁμοία ὁμοίως ταύτῃ αὐτῇ ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν ἐν ταύταις ταῖς δυσὶν ἐντολαῖς ὅλος ὁ νόμος κρέμαται καὶ οἱ προφῆται κρέμανται συνηγμένων δὲ τῶν Φαρισαίων ἐπηρώτησεν αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς λέγων τί ὑμῖν δοκεῖ περὶ τοῦ Χριστοῦ τίνος υἱός ἐστιν λέγουσιν αὐτῷ τοῦ Δαυίδ λέγει αὐτοῖς πῶς οὖν Δαυὶδ ἐν Πνεύματι καλεῖ Κύριον αὐτὸν αὐτὸν Κύριον καλεῖ λέγων εἶπεν ὁ Κύριος τῷ Κυρίῳ μου κάθου ἐκ δεξιῶν μου ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποκάτω ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου εἰ οὖν Δαυὶδ ἐν πνεύματι καλεῖ αὐτὸν Κύριον πῶς υἱὸς αὐτοῦ ἐστιν καὶ οὐδεὶς ἐδύνατο αὐτῷ ἀποκριθῆναι αὐτῷ λόγον οὐδὲ ἐτόλμησέν τις ἀπʼ ἐκείνης τῆς ὥρας ἡμέρας ἐπερωτῆσαι αὐτὸν οὐκέτι τότε ἐλάλησεν ὁ Ἰησοῦς ἐλάλησεν τοῖς ὄχλοις καὶ τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ λέγων ἐπὶ τῆς Μωϋσέως καθέδρας Μωϋσέως ἐκάθισαν οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι πάντα οὖν ὅσα ἐὰν ἂν εἴπωσιν ὑμῖν τηρεῖν τηρεῖτε ποιήσατε ποιεῖτε καὶ ποιεῖτε τηρεῖτε κατὰ δὲ τὰ ἔργα αὐτῶν μὴ ποιεῖτε λέγουσιν γὰρ καὶ οὐ ποιοῦσιν δεσμεύουσιν δὲ γὰρ φορτία μεγάλα βαρέα καὶ ἃ δυσβάστακτα καὶ ἐπιτιθέασιν ἐπὶ τοὺς ὤμους τῶν ἀνθρώπων αὐτοὶ τῷ δὲ τῷ δακτύλῳ αὐτῶν οὐ θέλουσιν κινῆσαι αὐτά πάντα δὲ τὰ ἔργα αὐτῶν ποιοῦσιν πρὸς τὸ θεαθῆναι τοῖς ἀνθρώποις πλατύνουσι γὰρ δὲ τὰ φυλακτήρια αὐτῶν καὶ μεγαλύνουσι τὰ κράσπεδα τῶν ἱματίων αὑτῶν φιλοῦσι δὲ τε τὴν πρωτοκλισίαν ἐν τοῖς δείπνοις καὶ τὰς πρωτοκαθεδρίας ἐν ταῖς συναγωγαῖς καὶ τοὺς ἀσπασμοὺς ἐν ταῖς ἀγοραῖς καὶ καλεῖσθαι ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων Ῥαββί Ῥαββί ὑμεῖς δὲ μὴ κληθῆτε Ῥαββί εἷς γάρ ἐστιν ὑμῶν ὁ διδάσκαλος καθηγητὴς ὑμῶν ὁ Χριστός πάντες δὲ ὑμεῖς ἀδελφοί ἐστε καὶ Πατέρα μὴ καλέσητε ὑμῶν ὑμῖν ἐπὶ τῆς γῆς εἷς γάρ ἐστιν ὑμῶν ὁ Πατὴρ ὑμῶν ὁ ὁ ἐν τοῖς οὐράνιος οὐρανοῖς μηδὲ κληθῆτε Καθηγηταί ὅτι καθηγητὴς εἷς γὰρ ὑμῶν εἷς ἐστιν ὑμῶν εἷς ὁ καθηγητὴς ὁ Χριστός ὁ δὲ μείζων μεῖζον ὑμῶν ἔσται ὑμῶν διάκονος ὅστις δὲ ὑψώσει ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται καὶ ὅστις ταπεινώσει ἑαυτὸν ὑψωθήσεται οὐαὶ δὲ ὑμῖν γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί ὅτι κλείετε τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων ὑμεῖς γὰρ οὐκ εἰσέρχεσθε οὐδὲ τοὺς εἰσερχομένους ἀφίετε εἰσελθεῖν οὐαὶ δὲ ὑμῖν γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταὶ ὅτι κατεσθίετε τὰς οἰκίας τῶν χηρῶν καὶ προφάσει πρό φάει μακρᾷ προσευχόμενοι διὰ τοῦτο λήψεσθε περισσότερον κρίμα οὐαὶ ὑμῖν γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί ὅτι περιάγετε τὴν θάλασσαν καὶ τὴν ξηρὰν ἵνα ποιῆσαι ποιήσηται ἕνα προσήλυτον καὶ ὅταν γένηται ποιεῖτε αὐτὸν υἱὸν Γεέννης διπλότερον ὑμῶν οὐαὶ ὑμῖν ὁδηγοὶ οἱ τυφλοὶ οἱ λέγοντες ὃς ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ ναῷ οὐδέν ἐστιν ὃς δʼ ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ χρυσῷ τοῦ ναοῦ ὀφείλει μωροὶ καὶ τυφλοί τίς τί γὰρ μείζων μείζω ἐστίν ὁ χρυσὸς ἢ ὁ ναὸς ὁ ἁγιάζων ἁγιάσας τὸν χρυσόν καί ὃς ἂν ἐὰν ὀμόσῃ ἐν τῷ θυσιαστηρίῳ οὐδέν ἐστιν ὃς δʼ ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ δώρῳ τῷ ἐπάνω αὐτοῦ ὀφείλει μωροὶ καὶ τυφλοί τί γὰρ μεῖζον μείζω τὸ δῶρον ἢ τὸ θυσιαστήριον τὸ ἁγιάζον ἁγιάζων τὸ δῶρον ὁ οὖν ὀμόσας ἐν τῷ θυσιαστηρίῳ ὀμνύει ἐν αὐτῷ καὶ ἐν πᾶσι τοῖς ἐπάνω αὐτοῦ καὶ ὁ ὀμόσας ἐν τῷ ναῷ ὀμνύει ἐν αὐτῷ καὶ ἐν τῷ κατοικοῦντι κατοικήσαντι αὐτόν καὶ ὁ ὀμόσας ἐν τῷ οὐρανῷ ὀμνύει ἐν τῷ θρόνῳ τοῦ Θεοῦ καὶ ἐν τῷ καθημένῳ ἐπάνω αὐτοῦ οὐαὶ ὑμῖν γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί ὅτι ἀποδεκατοῦτε τὸ ἡδύοσμον καὶ τὸ ἄνηθον καὶ τὸ κύμινον καὶ ἀφήκατε τὰ βαρύτερα τοῦ νόμου τὴν κρίσιν καὶ τὸ τὸν ἔλεος ἔλεον καὶ τὴν πίστιν ταῦτα δὲ ἔδει ποιῆσαι κἀκεῖνα μὴ ἀφιέναι ἀφεῖναι ὁδηγοὶ τυφλοί οἱ διϋλίζοντες τὸν κώνωπα τὴν τὸν δὲ κάμηλον κάμηλον καταπίνοντες οὐαὶ ὑμῖν γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί ὅτι καθαρίζετε τὸ ἔξω ἔξωθεν τοῦ ποτηρίου καὶ τῆς παροψίδος ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ἐξ ἁρπαγῆς καὶ ἀκρασίας ἀδικίας Φαρισαῖε τυφλέ καθάρισον πρῶτον τὸ ἐντὸς τοῦ ποτηρίου καὶ τῆς παροψίδος ἵνα γένηται καὶ τὸ ἔξωθεν ἐντὸς ἐκτὸς αὐτῶν αὐτοῦ καθαρόν οὐαὶ ὑμῖν γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί ὅτι ομοιάζετε παρομοιάζετε τάφοις κεκονιαμένοις οἵτινες ἔξωθεν ὁ τάφος μὲν φαίνονται φαίνετε ὡραῖοι ὡραῖος ἔσωθεν δὲ γέμουσιν γέμει ὀστέων νεκρῶν καὶ πάσης ἀκαθαρσίας οὕτως καὶ ὑμεῖς ἔξωθεν μὲν φαίνεσθε τοῖς ἀνθρώποις δίκαιοι ἔσωθεν δέ ἐστε μεστοὶ ἐστε ὑποκρίσεως καὶ ἀνομίας οὐαὶ ὑμῖν γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί ὅτι οἰκοδομεῖτε τοὺς τάφους τῶν προφητῶν καὶ κοσμεῖτε τὰ μνημεῖα τῶν δικαίων καὶ λέγετε λέγεται εἰ ἦμεν ἤμεθα ἐν ταῖς ἡμέραις τῶν πατέρων ἡμῶν οὐκ ἂν ἦμεν ἤμεθα κοινωνοὶ αὐτῶν κοινωνοὶ ἐν τῷ αἵματι τῶν προφητῶν ὥστε μαρτυρεῖτε ἑαυτοῖς ὅτι υἱοί ἐστε τῶν φονευσάντων τοὺς προφήτας καὶ ὑμεῖς πληρώσατε ἐπληρώσατε τὸ μέτρον τῶν πατέρων ὑμῶν ὄφεις γενήματα ἐχιδνῶν πῶς φύγητε ἀπὸ τῆς κρίσεως τῆς Γεέννης διὰ τοῦτο ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω ἀποστελῶ πρὸς ὑμᾶς προφήτας καὶ σοφοὺς καὶ γραμματεῖς καὶ ἐξ αὐτῶν ἀποκτενεῖτε καὶ σταυρώσετε καὶ ἐξ αὐτῶν καὶ μαστιγώσετε ἐν ταῖς συναγωγαῖς ὑμῶν καὶ διώξετε ἀπὸ πόλεως εἰς πόλιν ὅπως ἔλθῃ ἐφʼ ὑμᾶς πᾶν αἷμα δίκαιον ἐκχυννόμενον ἐκχυνόμενον ἐπὶ τῆς γῆς ἀπὸ τοῦ αἵματος Ἅβελ τοῦ δικαίου ἕως τοῦ αἵματος Ζαχαρίου υἱοῦ Βαραχίου ὃν ἐφονεύσατε μεταξὺ τοῦ ναοῦ καὶ τοῦ θυσιαστηρίου ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἥξει ταῦτα πάντα ταῦτα ἐπὶ τὴν γενεὰν ταύτην Ἰερουσαλὴμ Ἰερουσαλήμ ἡ ἀποκτείνουσα ἀποκτέννουσα τοὺς προφήτας ἀποκτέννουσα καὶ λιθοβολοῦσα λιθοβολήσασα τοὺς ἀπεσταλμένους πρὸς σε αὐτήν ποσάκις ἠθέλησα ἠθέληκα ἐπισυναγαγεῖν ἐπισυνάγειν ἐπισυνάξαι τὰ τέκνα σου ὃν τρόπον ἐπισυνάγει ὄρνις ὄρνιξ ἐπισυνάγει τὰ νοσσία αὐτῆς ἑαυτῆς ὑπὸ τὰς πτέρυγας καὶ οὐκ ἠθελήσατε ἰδοὺ ἀφίεται ὑμῖν ὁ οἶκος ὑμῶν ἔρημος λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι οὐ μή με ἴδητε ἀπʼ ἄρτι ἕως ἂν εἴπητε εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Θεοῦ Κυρίου καὶ ἐξελθὼν ὁ Ἰησοῦς ἐπορεύετο ἀπὸ ἐκ τοῦ ἱεροῦ ἐπορεύετο καὶ προσῆλθον οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐπιδεῖξαι αὐτῷ τὰς οἰκοδομὰς τοῦ ἱεροῦ ὁ δὲ ἀποκριθεὶς Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς οὐ βλέπετε πάντα ταῦτα πάντα ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι οὐ μὴ ἀφεθῇ ὧδε λίθος ἐπὶ λίθον ὃς οὐ μὴ καταλυθήσεται καθημένου δὲ αὐτοῦ ἐπὶ τοῦ Ὄρους τῶν Ἐλαιῶν κατέναντι τοῦ ἱεροῦ προσῆλθον αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ κατʼ ἰδίαν λέγοντες εἰπὲ εἰπὸν ἡμῖν τότε πότε ταῦτα ἔσται καὶ τί τὸ σημεῖον τῆς σῆς παρουσίας σου καὶ τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς βλέπετε μή τις ὑμᾶς πλανήσῃ πολλοὶ γὰρ ἐλεύσονται ἐν ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου λέγοντες ὅτι ἐγώ εἰμι ὁ Χριστός καὶ πολλοὺς πλανήσουσιν μελλήσετε μέλλετε δὲ ἀκούειν πολέμους καὶ ἀκοὰς πολέμων ὁρᾶτε μὴ θροεῖσθε δεῖ γὰρ πάντα γενέσθαι ἀλλʼ οὔπω ἐστὶν τὸ τέλος ἐγερθήσεται γὰρ ἔθνος ἐπὶ ἔθνος καὶ βασιλεία ἐπὶ βασιλείαν καὶ ἔσονται λιμοὶ λοιμοὶ σεισμοί καὶ λοιμοὶ λιμοί καὶ σεισμοὶ κατὰ τόπους πάντα ταῦτα δὲ ταῦτα πάντα ἀρχὴ ὀδυνῶν ὠδίνων τότε παραδώσουσιν παραδώσωσιν ὑμᾶς εἰς θλῖψιν καὶ ἀποκτενοῦσιν ἀποκτείνουσιν ὑμᾶς καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων τῶν ἐθνῶν διὰ τὸ ὄνομά μου καὶ τότε σκανδαλισθήσονται πολλοὶ καὶ ἀλλήλους παραδώσουσιν εἰς θλῖψιν καὶ μισήσουσιν ἀλλήλους καὶ πολλοὶ ψευδοπροφῆται ἀναστήσονται ἐξεγερθήσονται ἐγερθήσονται καὶ πολλοὺς πλανήσουσιν πολλούς ὑμᾶς καὶ διὰ τὸ πληθυνθῆναι πληθύναι τὴν ἀνομίαν ψυγήσεται ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος οὗτος σωθήσεται καὶ κηρυχθήσεται τοῦτο τὸ εὐαγγέλιον τοῦτο τῆς βασιλείας εἰς ἐν ὅλῃ ὅλην τῇ τὴν οἰκουμένῃ οἰκουμένην εἰς μαρτύριον πᾶσιν τοῖς ἔθνεσιν καὶ τότε ἥξει τὸ τέλος ὅταν οὖν εἰδῆτε ἴδητε τὸ βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως τὸ ῥηθὲν διὰ Ἰσραήλ Δανιὴλ Δανίηλου τοῦ προφήτου ἑστὸς ἐν τόπῳ ἁγίῳ ὁ ἀναγινώσκων ἀναγιγνώσκων νοείτω τότε οἱ ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ φευγέτωσαν εἰς ἐπὶ τὰ ὄρη ὁ δὲ ἐπὶ τοῦ δώματος μὴ καταβαινέτω καταβάτω ἆραι τὰ τὸ τι ἐκ τῆς οἰκίας αὐτοῦ καὶ ὁ ἐν τῷ ἀγρῷ μὴ ἐπιστρεψάτω ὀπίσω ἆραι τὸ τὰ ἱμάτιον ἱμάτια αὐτοῦ οὐαὶ δὲ ταῖς ἐν γαστρὶ ἐχούσαις καὶ ταῖς θηλαζούσαις θηλαζομέναις ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις προσεύχεσθε δὲ ἵνα μὴ γένηται ὑμῶν ἡ φυγὴ ὑμῶν χειμῶνος μηδὲ ἐν Σαββάτῳ Σαββάτου ἔσται γὰρ τότε θλῖψις μεγάλη οἵα οὐ γέγονεν ἐγένετο ἀπʼ ἀρχῆς κόσμου ἕως τοῦ νῦν οὐδʼ οὐ μὴ γένηται γένοιτο καὶ εἰ μὴ ἐκολοβώθησαν αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι οὐκ ἂν ἐσώθη πᾶσα σάρξ διὰ δὲ τοὺς ἐκλεκτοὺς κολοβωθήσονται ἐκολοβώθησαν αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι τότε ἐάν τις ὑμῖν εἴπῃ ἰδοὺ ὧδε ὁ Χριστός ἤ ἐκεῖ ὧδε μὴ πιστεύσητε πιστεύετε ἐγερθήσονται γὰρ εἰ ψευδόχριστοι καὶ ψευδοπροφῆται καὶ δώσουσιν σημεῖα μεγάλα καὶ τέρατα ὥστε πλανῆσαι πλανᾶσθαι πλανηθῆναι εἰ δυνατὸν καὶ τοὺς ἐκλεκτούς ἰδοὺ προείρηκα ὑμῖν ἐὰν οὖν εἴπωσιν ὑμῖν ἰδοὺ ἐν τῇ ἐρήμῳ ἐστίν μὴ ἐξέλθητε ἰδοὺ ἐν τοῖς ταμείοις μὴ πιστεύσητε ὥσπερ γὰρ ἡ ἀστραπὴ ἐξέρχεται ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ φαίνεται φαίνει ἕως δυσμῶν οὕτως ἔσται καὶ ἡ παρουσία τοῦ Υἱοῦ τοῦ Ἀνθρώπου ποῦ ὅπου γὰρ ἐὰν ἂν ᾖ τὸ σῶμα πτῶμα ἐκεῖ συναχθήσονται οἱ ἀετοί εὐθέως δὲ μετὰ τὴν θλῖψιν τῶν ἡμερῶν ἐκείνων ὁ ἥλιος σκοτισθήσεται καὶ ἡ σελήνη οὐ δώσει τὸ φέγγος αὐτῆς καὶ οἱ ἀστέρες πεσοῦνται ἐκ ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ καὶ αἱ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν σαλευθήσονται καὶ τότε φανήσεται τὸ σημεῖον τοῦ Υἱοῦ τοῦ Ἀνθρώπου τοῦ ἐν τῷ οὐρανῷ οὐρανοῖς καὶ τότε κόψονται τότε πᾶσαι αἱ φυλαὶ τῆς γῆς καὶ ὄψονται τὸν Υἱὸν τοῦ Ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐπὶ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ μετὰ δυνάμεως πολλῆς καὶ δόξης πολλῆς καὶ τότε ἀποστελεῖ τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ μετὰ σάλπιγγος καὶ φωνῆς μεγάλης καὶ ἐπισυνάξουσιν ἐπισυνάξει τοὺς ἐκλεκτοὺς αὐτοῦ ἐκ τῶν τεσσάρων ἀνέμων ἀπʼ ἄκρων οὐρανῶν ἕως τῶν ἄκρων αὐτῶν ἀρχομένων δὲ τούτων γίνεσθαι ἀναβλέψατε καὶ ἐπάρατε τὰς κεφαλὰς ὑμῶν διότι ἐγγίζει ἡ ἀπολυτρώσις ὑμῶν ἀπὸ δὲ τῆς συκῆς μάθετε τὴν παραβολήν ὅταν ἤδη ὁ τὸ κλάδος αὐτῆς γένηται ἁπαλὸς καὶ τὰ φύλλα ἐκφύῃ ἐκφύει γινώσκετε γινώσκεται γιγνώσκεται ὅτι ἐγγὺς εστιν τὸ θέρος οὕτως καὶ ὑμεῖς ὅταν ἴδητε πάντα ταῦτα πάντα γινώσκετε γινώσκεται ὅτι ἐγγύς ἐστιν ἐπὶ θύραις ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι οὐ μὴ παρέλθῃ ἡ γενεὰ αὕτη ἕως ἂν πάντα ταῦτα πάντα γένηται ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύσεται παρελεύσονται οἱ δὲ λόγοι μου οὐ μὴ παρέλθωσιν περὶ δὲ τῆς ἡμέρας ἐκείνης καὶ τῆς ὥρας οὐδεὶς οἶδεν οὐδὲ οἱ ἄγγελοι τῶν οὐρανῶν οὐδὲ ὁ Υἱός εἰ μὴ ὁ Πατὴρ μου μόνος ὥσπερ γὰρ δὲ αἱ ἡμέραι τοῦ Νῶε οὕτως ἔσται καὶ ἡ παρουσία τοῦ Υἱοῦ τοῦ Ἀνθρώπου ὡς ὥςπερ γὰρ ἦσαν ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ταῖς πρὸ τοῦ κατακλυσμοῦ τρώγοντες καὶ πίνοντες καὶ γαμοῦντες καὶ γαμίζοντες γαμίσκοντες ἐκγαμίζοντες ἐκγαμίσκοντες ἄχρι ἧς τῆς ἡμέρας εἰσῆλθεν Νῶε εἰς τὴν κιβωτόν καὶ οὐκ ἔγνωσαν ὁ ἕως ἀνῆλθεν ἦλθεν ὁ κατακλυσμὸς καὶ ἦρεν πάντας ἅπαντας οὕτως ἔσται καὶ ἡ παρουσία τοῦ Υἱοῦ τοῦ Ἀνθρώπου τότε δύο ἔσονται δύο ἐν τῷ ἀγρῷ ὁ εἷς παραλαμβάνεται καὶ ὁ εἷς ἀφίεται δύο ἀλήθουσαι ἐν τῷ μύλῳ μύλωνι μία παραλαμβάνεται καὶ μία ἀφίεται δύο ἐπὶ κλίνης μιᾶς εἰς παραλαμβάνεται καὶ εἰς ἀφίεται γρηγορεῖτε οὖν ὅτι οὐκ οἴδατε ποίᾳ ἡμέρᾳ ὥρᾳ ὁ Κύριος ὑμῶν ἔρχεται ἐκεῖνο ἐκεῖνο δὲ γινώσκετε γινώσκεται ὅτι εἰ ᾔδει ὁ οἰκοδεσπότης ποίᾳ φυλακῇ ὁ κλέπτης ἔρχεται ἐγρηγόρησεν ἂν καὶ οὐκ ἂν εἴασεν διορυχθῆναι διορυγῆναι τὴν τὸν οἰκίαν οἶκον αὐτοῦ διὰ τοῦτο καὶ ὑμεῖς γίνεσθε ἕτοιμοι ὅτι ᾗ ὥρᾳ οὐ δοκεῖτε ὥρᾳ ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου ἔρχεται τίς γάρ ἄρα ἐστὶν ὁ πιστὸς δοῦλος καὶ φρόνιμος ὃν κατέστησεν καταστήσει ὁ κύριος αὐτοῦ ἐπὶ τῆς οἰκίας οἰκετείας θεραπείας αὐτοῦ ἑαυτοῦ τοῦ δοῦναι διδόναι αὐτοῖς τὴν τροφὴν ἐν καιρῷ μακάριος ὁ δοῦλος ἐκεῖνος ὃν ἐλθὼν ὁ κύριος αὐτοῦ εὑρήσει ποιοῦντα οὕτως ποιοῦντα ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἐπὶ πᾶσιν τοῖς ὑπάρχουσιν αὐτοῦ καταστήσει αὐτόν ἐὰν δὲ εἴπῃ ὁ κακὸς δοῦλος ἐκεῖνος ἐν τῇ καρδίᾳ ἑαυτοῦ αὐτοῦ χρονίζει μου ὁ κύριος μου ἐλθεῖν καὶ ἄρξηται τύπτειν τοὺς συνδούλους ἑαυτοῦ αὐτοῦ ἐσθίῃ ἐσθίειν τε δὲ καὶ πίνῃ πίνειν μετὰ τῶν μεθυόντων μεθυστών ἥξει ὁ κύριος τοῦ δούλου ἐκείνου ἐν ἡμέρᾳ ᾗ οὐ προσδοκᾷ καὶ ἐν ὥρᾳ ᾗ οὐ γινώσκει καὶ διχοτομήσει αὐτὸν καὶ τὸ μέρος αὐτοῦ θήσει μετὰ τῶν ὑποκριτῶν θήσει ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων τότε ὁμοιωθήσεται ὡμοιώθη ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν δέκα παρθένοις αἵτινες λαβοῦσαι τὰς λαμπάδας ἑαυτῶν αὐτῶν ἐξῆλθον εἰς ὑπάντησιν ἀπάντησιν τοῦ τῷ νυμφίου νυμφίῳ καὶ τῆς νύμφης πέντε δὲ ἦσαν ἐξ αὐτῶν ἦσαν μωραὶ φρόνιμοι καὶ αἱ πέντε φρόνιμοι μωραί αἵτινες αἱ οὖν γὰρ μωραὶ λαβοῦσαι τὰς λαμπάδας ἑαυτῶν αὐτῶν οὐκ ἔλαβον μεθʼ ἑαυτῶν ἔλαιον ἐν τοῖς ἀγγείοις αὐτῶν αἱ δὲ φρόνιμοι ἔλαβον ἔλαιον ἐν τοῖς ἀγγείοις αὑτῶν μετὰ τῶν λαμπάδων ἑαυτῶν αὑτῶν χρονίζοντος δὲ τοῦ νυμφίου ἐνύσταξαν πᾶσαι καὶ ἐκάθευδον μέσης δὲ νυκτὸς κραυγὴ γέγονεν ἐγένετο ἰδοὺ ὁ νυμφίος ἔρχεται ἐξέρχεται ἐξέρχεσθε εἰς συνάντησιν ἀπάντησιν αὐτοῦ αὐτῷ τότε ἠγέρθησαν πᾶσαι αἱ παρθένοι ἐκεῖναι καὶ ἐκόσμησαν τὰς λαμπάδας ἑαυτῶν αὑτῶν αἱ δὲ μωραὶ ταῖς φρονίμοις εἶπον εἶπαν δότε ἡμῖν ἔλαιον ἐκ τοῦ ἐλαίου ὑμῶν ὅτι αἱ λαμπάδες ἡμῶν ὑμῶν σβέννυνται ἀπεκρίθησαν δὲ αἱ φρόνιμοι λέγουσαι μήποτε οὐ μὴ ἀρκέσῃ ἀρκέσει ἡμῖν ὑμῖν καὶ ὑμῖν ἡμῖν πορεύεσθε δὲ μᾶλλον πρὸς τοὺς πωλοῦντας καὶ ἀγοράσατε ἑαυταῖς ἕως ὑπάγουσιν ἀπερχομένων δὲ αὐτῶν ἀγοράσαι ἦλθεν ὁ νυμφίος καὶ αἱ ἕτοιμοι ἕτοιμαι εἰσῆλθον μετʼ αὐτοῦ εἰς τοὺς γάμους καὶ ἐκλείσθη ἡ θύρα ὕστερον δὲ ἔρχονται ἦλθον καὶ αἱ λοιπαὶ παρθένοι λέγουσαι κύριε κύριε ἄνοιξον ἡμῖν ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν ἀμὴν λέγω ὑμῖν οὐκ οἶδα ὑμᾶς γρηγορεῖτε οὖν ὅτι οὐκ οἴδατε τὴν ἡμέραν οὐδὲ τὴν ὥραν ἐν ᾗ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται ὥσπερ γὰρ ἄνθρωπος ἀποδημῶν ἐκάλεσεν τοὺς ἰδίους δούλους καὶ παρέδωκεν αὐτοῖς τὰ ὑπάρχοντα αὐτοῦ αὐτῶν καὶ ᾧ μὲν ἔδωκεν πέντε τάλαντα ᾧ δὲ δύο ᾧ δὲ ἕν ἕνα ἑκάστῳ κατὰ τὴν ἰδίαν δύναμιν αὐτοῦ καὶ ἀπεδήμησεν εὐθέως πορευθεὶς δὲ ὁ τὰ πέντε τάλαντα λαβὼν ἠργάσατο ἐν αὐτοῖς καὶ ἐκέρδησεν ἐποίησεν ἄλλα πέντε τάλαντα ὁμοίως ὡσαύτως δὲ καὶ ὁ τὰ δύο τάλαντα λαβὼν ἐκέρδησεν καὶ αὐτὸς ἐκέρδησεν ἄλλα δύο ὁ δὲ τὸ ἓν τάλαντον λαβὼν ἀπελθὼν ὤρυξεν ἐν τῇ τὴν γῇ γῆν καὶ ἔκρυψεν ἀπέκρυψεν τὸ ἀργύριον τοῦ κυρίου αὐτοῦ μετὰ δὲ χρόνον τινα πολὺν χρόνον ἔρχεται ὁ κύριος τῶν δούλων ἐκείνων καὶ συναίρει λόγον μετʼ αὐτῶν λόγον καὶ προσελθὼν δὲ ὁ τὰ πέντε τάλαντα λαβὼν προσήνεγκεν ἄλλα πέντε τάλαντα λέγων Κύριε πέντε τάλαντά μοι παρέδωκας ἴδε ἄλλα πέντε τάλαντα ἐκέρδησα ἐπεκέρδησα ἐπʼ αὐτοῖς ἔφη δὲ αὐτῷ ὁ κύριος αὐτοῦ εὖ σὺ δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κυρίου σου προσελθὼν δὲ καὶ ὁ τὰ δύο τάλαντα λαβὼν εἶπεν Κύριε δύο τάλαντά μοι παρέδωκας ἴδε ἰδοὺ ἄλλα δύο τάλαντα ἐπεκέρδησα ἐκέρδησα ἐπʼ αὐτοῖς ἔφη αὐτῷ ὁ κύριος αὐτοῦ εὖ σὺ δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός ἦς ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κυρίου σου προσελθὼν δὲ καὶ ὁ τὸ ἓν ἕνα τάλαντον εἰληφὼς εἶπεν Κύριε ἔγνων σε ὅτι σκληρὸς εἶ ἄνθρωπος αὐστηρός εἶ θερίζων ὅπου οὐκ ἔσπειρας καὶ συνάγων ὅπου ὅθεν οὐ ἐσκόρπισας διεσκόρπισας καὶ φοβηθεὶς ἀπελθὼν ἀπῆλθον καὶ ἔκρυψα τὸ τάλαντόν σου ἐν τῇ γῇ ἴδε ἰδοὺ ἔχεις τὸ σόν ἀποκριθεὶς δὲ ὁ κύριος αὐτοῦ εἶπεν αὐτῷ πονηρὲ δοῦλε πονηρὲ καὶ ὀκνηρέ ᾔδεις ὅτι ἐγὼ ἄνθρωπος αὐστηρός ειμι θερίζω ὅπου οὐκ ἔσπειρα καὶ συνάγω ὅθεν οὐ διεσκόρπισα ἔδει σε οὖν σε βαλεῖν τὰ τὸ ἀργύριά ἀργύριόν μου τοῖς τραπεζίταις καὶ ἐλθὼν ἐγὼ ἐλθὼν ἐκομισάμην ἂν τὸ ἐμὸν σὺν τῷ τόκῳ ἄρατε οὖν ἀπʼ αὐτοῦ τὸ τάλαντον καὶ δότε τῷ ἔχοντι τὰ πέντε δέκα τάλαντα τῷ γὰρ ἔχοντι παντὶ δοθήσεται καὶ περισσευθήσεται περισσεύσεται ἀπὸ τοῦ δὲ τοῦ μὴ ἔχοντος καὶ ὃ ἔχει ἀρθήσεται ἀπʼ αὐτοῦ καὶ τὸν ἀχρεῖον δοῦλον ἐκβάλετε ἐκβάλλετε βάλλεται ἔξω εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων ὅταν δὲ ἔλθῃ ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετʼ αὐτοῦ τότε καθίσει ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ καὶ συναχθήσονται συναχθήσεται ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη ἔμπροσθεν αὐτοῦ καὶ ἀφοριεῖ ἀφορίσει αὐτοὺς ἀπʼ ἀλλήλων ὥσπερ ὁ ποιμὴν ἀφορίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τῶν ἐρίφιων ἐρίφων καὶ στήσει τὰ μὲν πρόβατα ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ τὰ δὲ ἐρίφια ἐξ εὐωνύμων αὐτοῦ τότε ἐρεῖ ὁ Βασιλεὺς τοῖς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατρός μου κληρονομήσατε κληρονομήσητε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου ἐπείνασα γὰρ καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν καὶ ἐδίψησα καὶ ἐποτίσατέ με ἑνὸς ξένος ἤμην καὶ συνηγάγετέ με γυμνὸς καὶ περιεβάλετέ με ἠσθένησα καὶ ἐπεσκέψασθέ με ἐν φυλακῇ ἤμην καὶ ἤλθατε ἤλθετε πρός με ἐμέ τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ οἱ δίκαιοι λέγοντες Κύριε πότε σε εἴδομεν εἴδαμεν πεινῶντα καὶ ἐθρέψαμεν ἢ διψῶντα καὶ ἐποτίσαμεν πότε δέ σε εἴδομεν εἴδαμεν σε ξένον καὶ συνηγάγομεν καὶ ἢ γυμνὸν καὶ περιεβάλομεν ἢ πότε δέ σε εἴδομεν ἀσθενοῦντα ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ καὶ ἤλθομεν ἤλθαμεν πρός σε καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Βασιλεὺς ἐρεῖ αὐτοῖς ὁ Βασιλεὺς ἀμὴν λέγω ὑμῖν ἐφʼ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων ἐμοὶ ἐποιήσατε τότε ἐρεῖ καὶ τοῖς ἐξ εὐωνύμων εὐωνύμοις ὑπάγετε πορεύεσθε ἀπʼ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ὁ ἡτοιμασμένον ἡτοίμασεν ὁ πατὴρ μου τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ ἐπείνασα γὰρ καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν καὶ ἐδίψησα καὶ οὐκ ἐποτίσατέ με ξένος ἤμην καὶ οὐ συνηγάγετέ με καὶ γυμνὸς ἤμην καὶ οὐ περιεβάλετέ με ἀσθενὴς καὶ ἐν φυλακῇ καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθέ με τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ καὶ αὐτοὶ οἱ λέγοντες Κύριε πότε σε εἴδομεν πεινῶντα ἢ διψῶντα ἢ ξένον ἢ γυμνὸν ἢ ἀσθενῆ καὶ ἢ ἐν φυλακῇ καὶ οὐ ἦ διηκονήσαμέν σοι τότε ἀποκριθήσεται αὐτοῖς λέγων ἀμὴν λέγω ὑμῖν ἐφʼ ὅσον οὐκ ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων οὐδὲ ἐμοὶ ἐποιήσατε καὶ ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιον καὶ ἐγένετο ὃ ὅτε ἐτέλεσεν τέλεσεν ὁ Ἰησοῦς πάντας τοὺς λόγους τοὺς τούτους ὁ Ἰησοῦς πάντας εἶπεν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ οἴδατε ὅτι μετὰ δύο ἡμέρας δύο τὸ Πάσχα γίνεται καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου παραδίδοται εἰς τὸ σταυρωθῆναι τότε συνήχθησαν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι γραμματεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ εἰς τὴν αὐλὴν τοῦ ἀρχιερέως τοῦ λεγομένου Καϊάφα Καίφα καὶ συνεβουλεύσαντο συνεβουλεύοντο ἵνα τὸν Ἰησοῦν κρατήσωσι δόλῳ κρατήσωσιν καὶ ἀποκτείνωσιν ἔλεγον δέ μὴ ἐν τῇ ἑορτῇ ἵνα μὴ θόρυβος γένηται ἐν τῷ λαῷ τοῦ τῷ δὲ Ἰησοῦ γενομένου ἐν Βηθανίᾳ ἐν οἰκίᾳ Σίμωνος τοῦ λεγομένου λεπροῦ προσῆλθεν αὐτῷ γυνὴ ἔχουσα ἀλάβαστρον ἔχουσα μύρου ἔχουσα πολυτίμου βαρυτίμου καὶ κατέχεεν ἐπὶ τὴν τῆς κεφαλὴν κεφαλῆς αὐτοῦ ἀνακειμένου αὐτοῦ ἰδόντες δὲ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἠγανάκτησαν λέγοντες εἰς τί ἡ ἀπώλεια αὕτη ἐδύνατο ἠδύνατο γὰρ τοῦτο τὸ μύρον πραθῆναι πολλοῦ καὶ δοθῆναι τοῖς πτωχοῖς γνοὺς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς τί κόπους παρέχετε τῇ γυναικί ἔργον γὰρ καλὸν ἠργάσατο εἰς ἐμέ πάντοτε γὰρ τοὺς πτωχοὺς ἔχετε μεθʼ ἑαυτῶν ἐμὲ δὲ οὐ πάντοτε ἔχετε βαλοῦσα βάλλουσα γὰρ αὕτη τὸ μύρον τοῦτο ἐπὶ τοῦ σώματός μου πρὸς τὸ ἐνταφιάσαι με ἐποίησεν None ἀμὴν δὲ λέγω ὑμῖν ὅπου ἂν ἐὰν κηρυχθῇ τὸ εὐαγγέλιον τοῦτο ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ λαληθήσεται καὶ ὃ ἐποίησεν αὕτη εἰς μνημόσυνον αὐτῆς τότε πορευθεὶς εἷς τῶν δώδεκα δεκαδύο ὁ λεγόμενος Ἰούδας Ἰσκαριώτης Σκαριώτης πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ εἶπεν αὐτοῖς τί εἰ θέλετέ μοι δοῦναι δῶναι κἀγὼ καὶ ἐγὼ ὑμῖν παραδώσω παραδῷ αὐτόν οἷς οἱ δὲ ἔστησαν αὐτῷ αὐτῶν τριάκοντα ἀργύρια ἀργυρᾶ στατῆρας καὶ ἀπὸ ὅτε τότε ἐζήτει εὐκαιρίαν ἵνα αὐτὸν παραδῷ αὐτοῖς τῇ δὲ πρώτῃ τῶν Ἀζύμων προσῆλθον οἱ μαθηταὶ λέγοντες τῷ Ἰησοῦ λέγοντες αὐτῷ ποῦ θέλεις ἀπελθόντες ἑτοιμάσωμέν ἑτοιμάσομέν σοι φαγεῖν τὸ Πάσχα ὁ δὲ εἶπεν ὑπάγετε εἰς τὴν πόλιν πρὸς τὸν δεῖνα καὶ εἴπατε αὐτῷ ὁ διδάσκαλος λέγει ὁ καιρός μου ἐγγύς ἐστιν πρὸς σὲ ποιῶ ποιήσω τὸ τὰ Πάσχα Πάσχα μετὰ τῶν μαθητῶν μου καὶ ἐποίησαν οὖν οἱ μαθηταὶ ὡς συνέταξεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς καὶ ἡτοίμασαν τὸ Πάσχα ὀψίας δὲ γενομένης ἀνέκειτο μετὰ τῶν δώδεκα μαθητῶν καὶ ἐσθιόντων αὐτῶν εἶπεν λέγει ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἷς ἐξ ὑμῶν παραδώσει με καὶ λυπούμενοι σφόδρα ἤρξαντο λέγειν αὐτῷ εἷς ἕκαστος αὐτῶν μήτι ἐγώ εἰμι Κύριε ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν ὁ ἐμβάψας ἐμβαπτόμενος τὴν χεῖρα μετʼ ἐμοῦ τὴν χεῖρα ἐν εἰς τῷ τό τρυβλίῳ τρύβαλιον τὴν χεῖρα ἐκεῖνος οὗτός με παραδώσει ὁ μὲν οὖν Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου ὑπάγει καθὼς γέγραπται περὶ ἑαυτοῦ αὐτοῦ οὐαὶ δὲ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ διʼ οὗ ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου παραδίδοται διὰ τοῦτο καλὸν ἦν αὐτῷ εἰ οὐκ ἐγενήθη ἐγεννήθη ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰούδας ὁ παραδιδοὺς αὐτὸν εἶπεν μήτι ἐγώ εἰμι Ῥαββί λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς σὺ εἶπας ἐσθιόντων αὐτῶν δὲ αὐτῶν ἐσθιόντων λαβὼν ὁ Ἰησοῦς λαβὼν τὸν ἄρτον καὶ εὐλογήσας εὐχαριστήσας ἐκάλεσεν ἔκλασεν καὶ ἐδίδου ἔδωκεν δοὺς τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καὶ εἶπεν λέγων λάβετε φάγετε τοῦτό μοι ἐστιν τὸ σῶμά μου καὶ λαβὼν τὸ ποτήριον καὶ εὐχαριστήσας ἔδωκεν αὐτοῖς λέγων πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες τοῦτο γάρ ἐστιν τὸ αἷμά μου τὸ τῆς καινῆς διαθήκης τὸ ὑπὲρ περὶ πολλῶν ἐκχυννόμενον ἐκχυνόμενον εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι οὐ μὴ πίω ἀπʼ ἄρτι ἐκ τούτου τοῦ γεννήματος τῆς ἀμπέλου ἕως τῆς ἡμέρας ἐκείνης ὅταν αὐτὸ πίνω πίω καινόν μεθʼ ὑμῶν καινὸν ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Πατρός μου καὶ ὑμνήσαντες ἐξῆλθον εἰς τὸ Ὄρος τῶν Ἐλαιῶν τότε λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς πάντες ὑμεῖς σκανδαλισθήσεσθε ἐν ἐμοὶ ἐν ταύτῃ τῇ νυκτὶ ταύτῃ γέγραπται γάρ πατάξω τὸν ποιμένα καὶ διασκορπισθήσεται διασκορπισθήσονται τὰ πρόβατα τῆς ποίμνης μετὰ δὲ τὸ ἐγερθῆναί με προάξω ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Πέτρος εἶπεν αὐτῷ εἰ καὶ πάντες σκανδαλισθήσονται ἐγὼ ἐν σοί ἐγὼ δὲ οὐδέποτε σκανδαλισθήσομαι ἔφη αὐτῷ καὶ ὁ Ἰησοῦς ἀμὴν λέγω σοι ὅτι ἐν ταύτῃ τῇ νυκτὶ πρὶν ἀλεκτοροφωνίας ἀλέκτορα φωνῆσαι τρὶς ἀπαρνήσῃ ἀπαρνήσει με τρὶς ἀπαρνήσῃ λέγει αὐτῷ ὁ Πέτρος κἂν δέῃ με σὺν σοὶ ἀποθανεῖν οὐ μή σε ἀπαρνήσομαι ἀπαρνήσωμαι ὁμοίως δὲ καὶ πάντες οἱ μαθηταὶ εἶπον εἶπαν τότε ἔρχεται μετʼ αὐτῶν ὁ Ἰησοῦς μετʼ αὐτῶν εἰς χωρίον λεγόμενον Γεθσημανὶ καὶ λέγει τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καθίσατε αὐτοῦ ἕως οὗ ἂν ἀπελθὼν προσεύξωμαι ἐκεῖ προσεύξωμαι προσεύξομαι καὶ παραλαβὼν τὸν Πέτρον καὶ τοὺς δύο υἱοὺς Ζεβεδαίου ἤρξατο λυπεῖσθαι καὶ ἀδημονεῖν τότε λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς περίλυπός ἐστιν ἡ ψυχή μου ἕως θανάτου μείνατε δὲ ὧδε καὶ γρηγορεῖτε ἐγρηγορεῖτε μετʼ ἐμοῦ καὶ προσελθὼν προελθὼν μικρὸν ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον αὐτοῦ προσευχόμενος καὶ λέγων Πάτερ μου εἰ δυνατόν ἐστιν παρελθάτω παρελθέτω ἀπʼ ἐμοῦ τὸ ποτήριον τοῦτο πλὴν οὐχ ὡς ἐγὼ θέλω ἀλλʼ ὡς σύ καὶ ἔρχεται πρὸς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ αὑτούς καὶ εὑρίσκει αὐτοὺς καθεύδοντας καὶ λέγει τῷ Πέτρῳ οὕτως οὐκ ἰσχύσατε ἴσχυσας ἰσχύσαντας μίαν ὥραν γρηγορῆσαι ἐγρηγορῆσαι μετʼ ἐμοῦ γρηγορεῖτε ἐγρηγορεῖτε καὶ προσεύχεσθε ἵνα μὴ ἔλθητε εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν τὸ μὲν πνεῦμα πρόθυμον ἡ δὲ σὰρξ ἀσθενής πάλιν ἐκ δευτέρου ἀπελθὼν προσηύξατο ὁ Ἰησοῦς λέγων Πάτερ μου εἰ οὐ δύναται τοῦτο τὸ ποτήριον τοῦτο παρελθεῖν ἀπʼ ἐμοῦ ἐὰν μὴ αὐτὸ πίω γενηθήτω τὸ θέλημά σου καὶ ἐλθὼν πάλιν εὑρίσκει εὗρεν αὐτοὺς πάλιν καθεύδοντας ἦσαν γὰρ αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοὶ βεβαρημένοι καὶ ἀφεὶς αὐτοὺς πάλιν ἀπελθὼν πάλιν προσηύξατο πάλιν ἐκ τρίτου τὸν αὐτὸν ἐκ τρίτου λόγον εἰπὼν πάλιν τότε ἔρχεται πρὸς τοὺς τοῦ μαθητὰς αὑτοῦ καὶ λέγει αὐτοῖς καθεύδετε τὸ λοιπὸν καὶ ἀναπαύεσθε ἰδοὺ γάρ ἤγγικεν ἡ ὥρα καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου παραδίδοται εἰς χεῖρας ἁμαρτωλῶν ἐγείρεσθε ἄγωμεν ἰδοὺ ἤγγικεν ὁ παραδιδούς παραδίδων με καὶ ἔτι δὲ αὐτοῦ λαλοῦντος ἰδοὺ Ἰούδας εἷς τῶν δώδεκα ἦλθεν καὶ μετʼ αὐτοῦ ὄχλος πολὺς μετὰ μαχαιρῶν καὶ ξύλων ἀπὸ τῶν ἀρχιερέων καὶ πρεσβυτέρων τοῦ λαοῦ ὁ δὲ παραδιδοὺς αὐτὸν ἔδωκεν αὐτοῖς σημεῖον λέγων ὃν ἐάν ἂν φιλήσω αὐτός ἐστιν κρατήσατε αὐτόν καὶ εὐθέως προσελθὼν προσῆλθεν τῷ Ἰησοῦ καὶ εἶπεν αὐτῷ χαῖρε Ῥαββί καὶ κατεφίλησεν αὐτόν ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν δὲ αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς ἑταῖρε ἐφʼ ᾧ ὃ πάρει ἑταῖρε τότε προσελθόντες ἐπέβαλον τὰς χεῖρας ἐπὶ τὸν Ἰησοῦν καὶ ἐκράτησαν αὐτόν καὶ ἰδοὺ εἷς τῶν τῷ μετὰ αὐτοῦ Ἰησοῦ ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἀπέσπασεν τὴν μάχαιραν αὐτοῦ καὶ πατάξας ἐπάταξεν τὸν δοῦλον τοῦ ἀρχιερέως καὶ ἀφεῖλεν αὐτοῦ τὸ ὠτίον τότε λέγει αὐτῷ αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς ἀπόστρεψον σου τὴν μάχαιράν σου εἰς τὸν τόπον αὐτῆς πάντες γὰρ οἱ λαβόντες μάχαιραν ἐν μαχαίρᾳ μαχαίρῃ ἀποθανοῦνται ἀπολοῦνται ἢ δοκεῖς δοκεῖ σοι ὅτι οὐ δύναμαι δύνομαι ἄρτι παρακαλέσαι τὸν Πατέρα μου καὶ παραστήσει μοι ὧδε ἄρτι πλείω πλείους ἢ δώδεκα λεγιῶνας λεγεῶνας λεγιώνης λεγεῶνων ἀγγέλων ἀγγέλους πῶς οὖν πληρωθῶσιν πληρωθήσονται αἱ Γραφαὶ ὅτι οὕτως δεῖ ἔδει γενέσθαι ἐν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς εἶπεν τοῖς ὄχλοις ὡς ἐπὶ λῃστὴν ἤλθατε ἐξήλθατε ἐξήλθετε μετὰ μαχαιρῶν καὶ ξύλων συλλαβεῖν με καθʼ ἡμέραν ἐκαθεζόμην πρὸς ὑμᾶς ἐκαθεζόμην ἐκαθήμην διδάσκων ἐν τῷ ἱερῷ ἐκαθεζόμην διδάσκων καὶ οὐκ ἐκρατήσατέ με τοῦτο δὲ ὅλον γέγονεν ἵνα πληρωθῶσιν αἱ Γραφαὶ τῶν προφητῶν τότε οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ πάντες ἀφέντες αὐτὸν ἔφυγον οἱ δὲ κρατήσαντες τὸν Ἰησοῦν ἀπήγαγον ἀπῆγον ἔφυγον πρὸς Καϊάφαν τὸν ἀρχιερέα ὅπου οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι συνήχθησαν ὁ δὲ Πέτρος ἠκολούθει αὐτῷ ἀπὸ μακρόθεν ἕως τῆς αὐλῆς τοῦ ἀρχιερέως καὶ εἰσελθὼν ἔσω ἐκάθητο μετὰ τῶν ὑπηρετῶν ἰδεῖν τὸ τέλος οἱ δὲ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι καὶ τὸ Συνέδριον ὅλον ἐζήτουν ψευδομαρτυρίαν κατὰ τοῦ Ἰησοῦ ὅπως αὐτὸν θανατώσωσιν θανατώσουσιν αὐτόν καὶ οὐχ εὗρον τὸ ἑξῆς καὶ πολλῶν πολλοὶ ψευδομαρτύρων προσελθόντων προσῆλθον ψευδομαρτύρων ψευδομάρτυρες καὶ οὐχ εὗρον τὸ ἑξῆς ὕστερον δὲ ἦλθον προσελθόντες δύο τινες ψευδομάρτυρες μάρτυρες καὶ εἶπον εἶπαν οὗτος τοῦτον ἠκούσαμεν λέγοντα ἔφη δύναμαι καταλῦσαι τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ καὶ διὰ τριῶν ἡμερῶν αὑτόν οἰκοδομῆσαι αὐτόν καὶ ἀναστὰς ὁ ἀρχιερεὺς εἶπεν αὐτῷ οὐδὲν ἀποκρίνῃ τί οὗτοί σου σοι καταμαρτυροῦσιν ὁ δὲ Ἰησοῦς ἐσιώπα καὶ ἀποκριθεὶς οὖν ὁ ἀρχιερεὺς εἶπεν αὐτῷ ἐξορκίζω ὀρκίζω σε κατὰ τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος ἵνα ἡμῖν εἴπῃς εἰ σὺ εἶ ὁ Χριστὸς ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς σὺ εἶπας πλὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἀπʼ ἄρτι ὄψεσθε τὸν Υἱὸν τοῦ Ἀνθρώπου καθήμενον ἐκ δεξιῶν τῆς δυνάμεως καὶ ἐρχόμενον ἐπὶ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ τότε ὁ ἀρχιερεὺς διέρρηξεν τὰ ἱμάτια αὐτοῦ καὶ λέγων λέγει ὅτι ἴδε τί ἐβλασφήμησεν τί ὅτι ἔτι χρείαν ἔχομεν μαρτυριῶν μαρτύρων ἴδε νῦν ἠκούσατε τὴν βλασφημίαν αὐτοῦ τί ὑμῖν δοκεῖ οἱ δὲ ἀποκριθέντες ἀπεκρίθησαν πάντες καὶ εἶπον εἶπαν ἔνοχος θανάτου ἐστίν τότε ἐνέπτυσαν εἰς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ καὶ ἐκολάφισαν αὐτόν ἄλλοι οἱ δὲ ἐράπισαν αὑτόν λέγοντες προφήτευσον ἡμῖν Χριστέ τίς ἐστιν ὁ παίσας σε ὁ δὲ Πέτρος ἔξω ἐκάθητο ἔξω ἐν τῇ αὐλῇ καὶ προσῆλθεν αὐτῷ μία παιδίσκη λέγουσα καὶ σὺ ἦσθα μετὰ Ἰησοῦ τοῦ Ναζωραίου Γαλιλαίου ὁ δὲ ἠρνήσατο ἔμπροσθεν αὐτῶν πάντων πάντων λέγων οὐκ οἶδα τί λέγεις οὐδὲ ἐπίσταμαι ἐξελθόντα ἐξελθόντος δὲ αὐτὸν αὐτοῦ εἰς τὸν πυλῶνα εἶδεν αὐτὸν ἄλλη παιδίσκη καὶ λέγει αὐτοῖς τοῖς ἐκεῖ καὶ οὗτος ἦν μετὰ Ἰησοῦ τοῦ Ναζωραίου καὶ πάλιν ἠρνήσατο μετὰ ὅρκου λέγων ὅτι οὐκ οἶδα τὸν ἄνθρωπον μετὰ μικρὸν δὲ προσελθόντες οἱ ἑστῶτες εἶπον τῷ Πέτρῳ ἀληθῶς καὶ σὺ ἐξ αὐτῶν εἶ καὶ γὰρ Γαλιλαῖος εἶ καὶ ἡ λαλιά σου ὁμοιάζει δῆλόν σε ποιεῖ τότε ἤρξατο καταναθεματίζειν καταθεματίζειν καὶ ὀμνύειν ὅτι οὐκ οἶδα τὸν ἄνθρωπον καὶ εὐθέως εὐθὺς ἀλέκτωρ ἐφώνησεν καὶ ἐμνήσθη ὁ Πέτρος τοῦ ῥήματος τοῦ Ἰησοῦ εἰρηκότος αὐτῷ ὅτι πρὶν ἤ ἀλεκτοροφωνίας ἀλέκτορα φωνῆσαι τρὶς ἀπαρνήσῃ ἀπαρνήσει με καὶ ἐξελθὼν ἔξω ἔκλαυσεν πικρῶς πρωΐας δὲ γενομένης λεγομένης συμβούλιον ἐποίησαν ἔλαβον πάντες οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ κατὰ τοῦ Ἰησοῦ ἵνα ὥστε θανατῶσαι θανατώσουσιν αὐτόν καὶ δήσαντες αὐτὸν ἀπήγαγον καὶ παρέδωκαν αὐτὸν Ποντίῳ Πιλάτῳ τῷ ἡγεμόνι τότε ἰδὼν Ἰούδας ὁ παραδιδοὺς παραδοὺς αὐτὸν ὅτι κατεκρίθη μεταμεληθεὶς μετεμελήθη καὶ ἔστρεψεν ἀπέστρεψεν τὰ τριάκοντα ἀργύρια τοῖς ἀρχιερεῦσιν καὶ τοῖς πρεσβυτέροις λέγων ἥμαρτον παραδοὺς αἷμα δίκαιον ἀθῷον οἱ δὲ εἶπον εἶπαν διεῖπον τί πρὸς ἡμᾶς σὺ ὄψῃ ὄψει καὶ ῥίψας τὰ τριάκοντα ἀργύρια εἰς ἐν τὸν τῷ ναὸν ναῷ ἀνεχώρησεν καὶ ἀπελθὼν ἀπήγξατο οἱ δὲ ἀρχιερεῖς λαβόντες τὰ ἀργύρια εἶπον εἶπαν οὐκ εστιν ἔξεστιν βαλεῖν αὐτὰ εἰς τὸν κορβανᾶν κορβᾶν ἐπεὶ τιμὴ αἵματός ἐστιν συμβούλιον δὲ λαβόντες ἠγόρασαν ἐξ αὐτῶν τὸν Ἀγρὸν τοῦ Κεραμέως εἰς ταφὴν τοῖς ξένοις διὸ ἐκλήθη ὁ ἀγρὸς ἐκεῖνος Ἀγρὸς Αἵματος ἕως τῆς σήμερον καὶ τότε ἐπληρώθη τὸ ῥηθὲν διὰ Ἰερεμίου τοῦ προφήτου λέγοντος καὶ ἔλαβον τὰ τριάκοντα ἀργύρια τὴν τιμὴν τοῦ τετιμημένου ὃν ἐτιμήσαντο ἀπὸ υἱῶν Ἰσραήλ καὶ ἔδωκαν ἔδωκεν ἔδωκα αὐτὰ εἰς τὸν Ἀγρὸν τοῦ Κεραμέως καθὰ συνέταξέν μοι Κύριος ὁ δὲ Ἰησοῦς ἔστη ἐστάθη ἔμπροσθεν τοῦ ἡγεμόνος καὶ ἐπηρώτησεν αὐτὸν ὁ ἡγεμὼν λέγων σὺ εἶ ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων ὁ δὲ Ἰησοῦς ἔφη αὐτῷ σὺ λέγεις καὶ ἐν τῷ κατηγορεῖσθαι αὐτὸν ὑπὸ τῶν ἀρχιερέων καὶ τῶν πρεσβυτέρων οὐδὲν ἀπεκρίνατο τότε λέγει αὐτῷ ὁ Πιλᾶτος οὐκ ἀκούεις τόσα ὃσα πόσα σου καταμαρτυροῦσιν σου καὶ οὐκ ἀπεκρίθη αὐτῷ πρὸς οὐδὲ ἓν ῥῆμα ὥστε θαυμάζειν τὸν ἡγεμόνα λίαν κατὰ δὲ τὴν ἑορτὴν εἰώθει ὁ ἡγεμὼν ἀπολύειν ἕνα δέσμιον τῷ ὄχλῳ δέσμιον ὃν ἤθελον παρῃτοῦντο εἶχον δὲ τότε τὸν τε δέσμιον ἐπίσημον τὸν λεγόμενον Ἰησοῦν Βαραββᾶν συνηγμένων οὖν δὲ αὐτῶν εἶπεν αὐτοῖς ὁ Πιλᾶτος τίνα θέλετε ἀπολύσω ὑμῖν ἀπολύσω Ἰησοῦν τὸν Βαραββᾶν ἢ Ἰησοῦν τὸν λεγόμενον Χριστόν ᾔδει γὰρ ὅτι διὰ φθόνον παρέδωκαν αὐτόν καθημένου δὲ αὐτοῦ ἐπὶ τοῦ βήματος ἀπέστειλεν πρὸς αὐτὸν ἡ γυνὴ αὐτοῦ λέγουσα μηδὲν σοὶ καὶ τῷ δικαίῳ ἐκείνῳ πολλὰ γὰρ ἔπαθον σήμερον κατʼ ὄναρ διʼ αὐτόν οἱ δὲ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι ἔπεισαν τοὺς ὄχλους ἵνα αἰτήσωνται τὸν Βαραββᾶν τὸν δὲ Ἰησοῦν ἀπολέσωσιν ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἡγεμὼν εἶπεν αὐτοῖς τίνα θέλετε ἀπὸ τῶν δύο ἀπολύσω ὑμῖν οἱ δὲ εἶπον εἶπαν τὸν Βαραββᾶν λέγει αὐτοῖς ὁ Πιλᾶτος τί οὖν ποιήσω ποιήσωμεν Ἰησοῦν τὸν λεγόμενον Χριστόν λέγουσιν αὐτῷ πάντες σταυρωθήτω λέγει αὐτοῖς ὁ ὁ δὲ ἡγεμὼν ἔφη τί γὰρ κακὸν ἐποίησεν οἱ δὲ περισσῷ περισσῶς ἔκραζον ἔκραξαν λέγοντες σταυρωθήτω ἰδὼν δὲ ὁ Πιλᾶτος ὅτι οὐδὲν ὠφελεῖ ἀλλὰ μᾶλλον θόρυβος γίνεται λαβὼν ὕδωρ ἀπενίψατο τὰς χεῖρας κατέναντι ἀπέναντι τοῦ ὄχλου λέγων ἀθῷός εἰμι ἐγὼ ἀπὸ τοῦ αἵματος τούτου τοῦ δικαίου τούτου τούτου ὑμεῖς δὲ ὄψεσθε καὶ ἀποκριθεὶς πᾶς ὁ λαὸς εἶπεν τὸ αἷμα αὐτοῦ ἐφʼ ἡμᾶς καὶ ἐπὶ τὰ τέκνα ἡμῶν τότε ἀπέλυσεν αὐτοῖς τὸν Βαραββᾶν τὸν δὲ Ἰησοῦν φραγελλώσας φλαγελλώσας παρέδωκεν αὐτοῖς ἵνα σταυρωθῇ σταυρώσωσιν αὑτόν τότε οἱ στρατιῶται τοῦ ἡγεμόνος παραλαβόντες τὸν Ἰησοῦν εἰς τὸ πραιτώριον συνήγαγον συνήγαγεν ἐπʼ αὐτὸν ὅλην τὴν σπεῖραν καὶ ἐκδύσαντες ἐνδύσαντες αὐτὸν ἱμάτιον πορφυροῦν καὶ περιέθηκαν αὐτῷ χλαμύδα χλαμύδαν κοκκίνην περιέθηκαν αὐτῷ καὶ πλέξαντες στέφανον ἐξ ἀκανθῶν ἔθηκαν περιέθηκαν ἐπέθηκαν ἐπὶ τὴν τῆς κεφαλὴν κεφαλῆς αὐτοῦ καὶ κάλαμον ἐν ἐπὶ τῇ τὴν δεξιᾷ δεξιὰν αὐτοῦ καὶ γονυπετήσαντες ἔμπροσθεν αὐτοῦ ἐνέπαιζον ἐνέπαιξαν αὐτῷ δέροντες λέγοντες χαῖρε ὁ βασιλεῦς Βασιλεῦ τῶν Ἰουδαίων καὶ ἐμπτύσαντες εἰς αὐτὸν ἔλαβον τὸν κάλαμον καὶ ἔτυπτον εἰς τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ καὶ ὅτε ἐνέπαιξαν αὐτῷ ἐξέδυσαν ἐκδύσαντες αὐτὸν τὴν χλαμύδα καὶ ἐνέδυσαν αὐτὸν τὰ ἱμάτια αὐτοῦ καὶ ἀπήγαγον αὐτὸν εἰς τὸ σταυρῶσαι ἐξερχόμενοι δὲ εὗρον ἄνθρωπον Κυρηναῖον εἰς ἀπάντησιν αὐτοῦ ὀνόματι Σίμωνα τοῦτον ἠγγάρευσαν ἵνα ἄρῃ τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἐλθόντες εἰς τὸν τόπον τὸν λεγόμενον Γολγοθᾶ ὅ ὅς ἐστιν λεγόμενος λεγόμενον Κρανίου Τόπος λεγόμενος καὶ ἔδωκαν αὐτῷ πιεῖν πεῖν οἶνον ὄξος μετὰ χολῆς μεμιγμένον καὶ γευσάμενος οὐκ ἤθελεν ἠθέλησεν πιεῖν πεῖν σταυρώσαντες δὲ αὐτὸν διεμερίσαντο διεμέρισαν τὰ ἱμάτια αὐτοῦ βάλλοντες βαλόντες κλῆρον ἵνα πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν ὑπὸ τοῦ προφήτου διεμερίσαντο τὰ ἱμάτια μου ἑαυτοῖς καὶ ἐπὶ τὸν ἱματισμόν μου ἔβαλον κλῆρον καὶ καθήμενοι ἐτήρουν αὐτὸν ἐκεῖ καὶ ἐπέθηκαν ἐπάνω τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ τὴν αἰτίαν αὐτοῦ γεγραμμένην οὗτός ἐστιν Ἰησοῦς ὁ Βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων τότε σταυροῦνται σὺν αὐτῷ δύο λῃσταί εἷς ἐκ δεξιῶν καὶ εἷς ἐξ εὐωνύμων οἱ δὲ παραπορευόμενοι ἐβλασφήμουν αὐτὸν κινοῦντες αὐτῶν τὰς τὴν κεφαλὰς κεφαλὴν αὐτῶν καὶ λέγοντες οὐὰ ὁ καταλύων τὸν ναὸν καὶ ἐν τρισὶν ἡμέραις οἰκοδομῶν σῶσον σεαυτόν εἰ υἱὸς εἶ τοῦ Θεοῦ εἶ καὶ κατάβηθι ἀπὸ τοῦ σταυροῦ ὁμοίως δὲ καὶ οἱ ἀρχιερεῖς ἐμπαίζοντες μετὰ τῶν γραμματέων πρεσβυτέρων καὶ γραμματέων πρεσβυτέρων καὶ Φαρισαίων Φαρισαίῳ ἔλεγον λέγοντες ἄλλους ἔσωσεν ἑαυτὸν οὐ δύναται σῶσαι εἰ Βασιλεὺς Ἰσραήλ ἐστιν καταβάτω νῦν ἀπὸ τοῦ σταυροῦ καὶ πιστεύσομεν πιστεύσωμεν πιστεύομεν ἐπʼ αὐτόν αὐτῷ εἰ πέποιθεν ἐπὶ τὸν τῷ Θεόν θεῷ ῥυσάσθω νῦν αὐτὸν εἰ θέλει αὐτόν εἶπεν γὰρ ὅτι τοῦ Θεοῦ εἰμι Υἱός τὸ δʼ αὐτὸ αὑτοί καὶ οἱ λῃσταὶ οἱ σταυρωθέντες συσταυρωθέντες σὺν αὐτῷ ὠνείδιζον αὐτόν αὐτῷ ἀπὸ δὲ ἕκτης ὥρας σκότος ἐγένετο σκότος ἐπὶ ὅλην πᾶσαν τὴν γῆν ἕως ὥρας ἐνάτης ὥρας περὶ δὲ τὴν ἐνάτην ὥραν ἐβόησεν ἀνεβόησεν ὁ Ἰησοῦς φωνῇ μεγάλῃ λέγων Ἐλωί Ἠλὶ ἐλωί ἠλὶ λεμὰ λιμὰ σαβαχθάνι ζαφθάνι τοῦτʼ ἔστιν Θεέ μου Θεέ μου ἵνα τί με ἐγκατέλιπες τινὲς δὲ τῶν ἐκεῖ ἑστώτων ἑστηκότων ἀκούσαντες ἔλεγον ὅτι Ἠλίαν φωνεῖ οὗτος καὶ εὐθέως δραμὼν εἷς ἐξ αὐτῶν καὶ λαβὼν σπόγγον πλήσας τε ὄξους ὄξου καὶ περιθεὶς καλάμῳ ἐπότιζεν αὐτόν οἱ δὲ λοιποὶ ἔλεγον εἶπαν εἶπον ἄφες εἰδῶμεν ἴδωμεν εἰ ἔρχεται Ἠλίας σῷ καὶ σώσων σώσει σῶσαι αὐτόν ἄλλος δὲ λαβὼν λόγχην ἔνυξεν αὐτοῦ τὴν πλευρὰν καὶ ἐξῆλθεν ὕδωρ καὶ αἷμα ὁ δὲ Ἰησοῦς πάλιν κράξας πάλιν φωνῇ μεγάλῃ ἀφῆκεν τὸ πνεῦμα καὶ ἰδοὺ τὸ καταπέτασμα τοῦ ναοῦ ἐσχίσθη εἰς δύο δύο μέρη ἀπʼ ἄνωθεν ἕως κάτω εἰς δύο καὶ ἡ γῆ ἐσχίσθη ἐσείσθη καὶ αἱ πέτραι ἐσχίσθησαν καὶ τὰ μνῆματα μνημεῖα ἀνεῴχθησαν ἀνεῴχθη ἠνεῴχθη καὶ πολλὰ σώματα τῶν κεκοιμημένων ἁγίων ἠγέρθη ἠγέρθησαν καὶ ἐξελθόντες ἐκ τῶν μνημείων μετὰ τὴν ἔγερσιν αὐτοῦ ἦλθον εἰσῆλθον εἰς τὴν ἁγίαν πόλιν καὶ ἐφάνησαν ἐνεφανίσθησαν πολλοῖς ὁ δὲ ἑκατόνταρχος ἑκατοντάρχης καὶ οἱ μετʼ αὐτοῦ τηροῦντες τὸν Ἰησοῦν ἰδόντες τὸν σεισμὸν καὶ τὰ γενόμενα γινόμενα ἐφοβήθησαν σφόδρα λέγοντες ἀληθῶς Θεοῦ Υἱὸς ἦν εστιν τοῦ Θεοῦ ἦν οὗτος ἦσαν δὲ καὶ ἐκεῖ κἀκεῖ γυναῖκες πολλαὶ ἀπὸ μακρόθεν θεωροῦσαι αἵτινες ἠκολούθησαν τῷ Ἰησοῦ ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας διακονοῦσαι διακονῆσαι αὐτῷ ἐν αἷς ἦν καὶ Μαρία Μαριάμ ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία Μαριάμ ἡ τοῦ Ἰακώβου καὶ ἡ Μαρία ἡ Ἰωσὴφ Ἰωσῆ μήτηρ καὶ ἡ μήτηρ Μαρία ἡ τῶν υἱῶν Ζεβεδαίου ὀψίας δὲ γενομένης ἦλθεν ἄνθρωπος πλούσιος ἀπὸ Ἁριμαθαίας τοὔνομα τὸ ὄνομα Ἰωσήφ ὃς καὶ αὐτὸς ἐμαθητεύθη ἐμαθήτευσεν τῷ Ἰησοῦ οὗτος προσελθὼν προσέλθω προσῆλθεν τῷ Πιλάτῳ καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ τότε ὁ Πιλᾶτος ἐκέλευσεν ἀποδοθῆναι τὸ σῶμα καὶ παραλαβὼν λαβὼν Ἰωσὴφ τὸ σῶμα ὁ Ἰωσὴφ ἐνετύλιξεν αὐτὸ ἐν σινδόνι καθαρᾷ καὶ ἔθηκεν αὐτὸ ἐν τῷ καινῷ αὐτοῦ μνημείῳ ὃ ᾧ ἐλατόμησεν ἐν τῇ πέτρᾳ καὶ προσκυλίσας λίθον μέγαν μέγα ἐν ἐπὶ τῇ θύρᾳ τοῦ μνημείου ἀπῆλθεν ἦν δὲ ἐκεῖ Μαρία Μαριὰμ ἡ Μαγδαληνὴ καὶ ἡ ἄλλη Μαρία καθήμεναι ἐπὶ κατέναντι ἀπέναντι τοῦ τάφου τῇ δὲ ἐπαύριον ἥτις ἐστὶν μετὰ τὴν παρασκευήν συνήχθησαν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι πρὸς Πιλᾶτον λέγοντες κύριε ἐμνήσθημεν ὅτι None ἐκεῖνος ὁ πλάνος εἶπεν ἔτι ζῶν ὅτι μετὰ τρεῖς ἡμέρας ἐγείρομαι κέλευσον οὖν ἀσφαλισθῆναι τὸν τάφον ἕως τῆς τρίτης ἡμέρας τρίτης μήποτε ἐλθόντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ νυκτὸς κλέψωσιν κλέψουσιν αὐτὸν καὶ εἴπωσιν ἐροῦσιν τῷ λαῷ ἠγέρθη ἀπὸ τῶν νεκρῶν καὶ ἔσται ἡ ἐσχάτη πλάνη χείρων χεῖρον χείρω τῆς πρώτης ἔφη δὲ αὐτοῖς ὁ Πιλᾶτος ἔχετε φύλακας κουστωδίαν ὑπάγετε ἀσφαλίσασθε ἀσφαλίσασθαι ὡς οἴδατε οἱ δὲ πορευθέντες ἠσφαλίσαντο τὸν τάφον σφραγίσαντες τὸν λίθον μετὰ τῆς τῶν κουστωδίας φυλακῶν ὀψὲ δὲ Σαββάτων τῇ ἐπιφωσκούσῃ εἰς μίαν σαββάτων ἦλθεν Μαρία Μαριὰμ ἡ Μαγδαληνὴ καὶ ἡ ἄλλη Μαρία θεωρῆσαι θεωροῦσαι τὸν τάφον καὶ ἰδοὺ σεισμὸς ἐγένετο μέγας ἄγγελος γὰρ Κυρίου καταβὰς κατέβη ἀπʼ ἐξ οὐρανοῦ καὶ προσελθὼν ἀπεκύλισεν τὸν λίθον ἀπὸ τῆς θύρας καὶ ἐκάθητο ἐπάνω αὐτοῦ ἦν δὲ ἡ ἡ εἰδέα εἶδε αὐτοῦ ὡς ἀστραπὴ καὶ τὸ ἔνδυμα αὐτοῦ λευκὸν ὡς ὡσεὶ χιών ἀπὸ δὲ τοῦ Φόρου φόβου αὐτοῦ ἐσείσθησαν οἱ τηροῦντες καὶ ἐγένοντο ἐγενήθησαν ὡς ὡσεὶ νεκροί ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἄγγελος εἶπεν ταῖς γυναιξίν μὴ φοβεῖσθε φοβηθῆτε ὑμεῖς οἶδα γὰρ ὅτι Ἰησοῦν τὸν ἐσταυρωμένον ζητεῖτε οὐκ ἔστιν ὧδε ἠγέρθη γὰρ καθὼς εἶπεν δεῦτε ἴδετε τὸν τόπον ὅπου ἔκειτο ὁ Κύριος καὶ ταχὺ πορευθεῖσαι εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ὅτι ἠγέρθη ἀπὸ τῶν νεκρῶν καὶ ἰδοὺ προάγει ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν ἐκεῖ αὐτὸν ὄψεσθε ἰδοὺ εἶπον εἶπα ὑμῖν καὶ ἀπελθοῦσαι ἐξελθοῦσαι ταχὺ ἀπὸ τοῦ μνημείου μετὰ φόβου καὶ χαρᾶς μεγάλης ἔδραμον ἀπαγγεῖλαι τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ὡς δὲ ἐπορεύοντο ἀπαγγεῖλαι τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καὶ καὶ ἰδοὺ ὁ Ἰησοῦς ὑπήντησεν ἀπήντησεν αὐταῖς λέγων χαίρετε αἱ δὲ προσελθοῦσαι ἐκράτησαν αὐτοῦ τοὺς πόδας αὐτοῦ καὶ προσεκύνησαν αὐτῷ τότε λέγει αὐταῖς ὁ Ἰησοῦς μὴ φοβεῖσθε ὑπάγετε ἀπαγγείλατε τοῖς ἀδελφοῖς μου ἵνα ἔλθωσιν ἀπέλθωσιν εἰς τὴν Γαλιλαίαν κἀκεῖ καὶ ἐκεῖ με ὄψονται ὄψεσθαι πορευομένων δὲ αὐτῶν ἰδού τινες τῆς κουστωδίας ἐλθόντες εἰς τὴν πόλιν ἀνήγγειλαν ἀπήγγειλαν ἀπήγγειλον τοῖς ἀρχιερεῦσιν πάντα ἅπαντα τὰ γενόμενα καὶ συναχθέντες μετὰ τῶν πρεσβυτέρων συμβούλιόν τε ἐποίησαν καὶ λαβόντες ἀργύρια ἀργύριον ἱκανὰ ἱκανόν ἔδωκαν τοῖς στρατιώταις λέγοντες εἴπατε ὅτι εἴπατε οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ νυκτὸς ἐλθόντες ἔκλεψαν αὐτὸν ἡμῶν κοιμωμένων καὶ ἂν ἐὰν ἀκουσθῇ τοῦτο ὑπὸ ἐπὶ τοῦ ἡγεμόνος ἡμεῖς πείσομεν αὐτὸν καὶ ὑμᾶς ἀμερίμνους ποιήσομεν ποιήσωμεν οἱ δὲ λαβόντες τὰ ἀργύρια ἐποίησαν ὡς ἐδιδάχθησαν καὶ ἐφημίσθη διεφημίσθη ὁ λόγος οὗτος παρὰ τοῖς Ἰουδαίοις ἕως μέχρι τῆς σήμερον ἡμέρας οἱ δὲ ἕνδεκα μαθηταὶ ἐπορεύθησαν εἰς τὴν Γαλιλαίαν εἰς τὸ ὄρος οὗ ἐτάξατο αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς καὶ ἰδόντες αὐτὸν προσεκύνησαν αὐτῷ οἱ δὲ ἐδίστασαν καὶ προσελθὼν ὁ Ἰησοῦς ἐλάλησεν αὐτοῖς λέγων ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία None ἐν οὐρανῷ οὐρανοῖς καὶ ἐπὶ τῆς γῆς πορευθέντες πορεύεσθαι νῦν οὖν μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη βαπτίζοντες βαπτίσαντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν καὶ ἰδοὺ ἐγὼ εἰμι μεθʼ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος ἀμήν ἀρχὴ τοῦ εὐαγγελίου Ἰησοῦ τοῦ Χριστοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ υἱοῦ Ἀβραὰμ καθὼς ὡς γέγραπται ἐν τῷ Ἠσαΐᾳ τοῖς τῷ προφήταις προφήτῃ ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω ἀποστελῶ τὸν ἄγγελόν μου πρὸ προσώπου σου ὃς κατασκευάσει τὴν ὁδόν σου ἔμπροσθέν σου φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου εὐθείας ποιεῖτε τὰς τρίβους τρίβου αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ ὑμῶν πᾶσα φάραγξ πληρωθήσεται καὶ πᾶν ὄρος καὶ βουνὸς ταπεινωθήσεται καὶ ἔσται πάντα τὰ σκολιὰ εἰς εὐθεῖαν καὶ ἡ τραχεῖα εἰς πεδίον καὶ ὀφθήσεται ἡ δόξα Κυρίου καὶ ὄψεται πᾶσα σὰρξ τὸ σωτήριον τοῦ Θεοῦ ὅτι Κύριος ἐλάλησεν φωνή λέγοντος βόησον καὶ εἶπα τι βοήσω ὅτι πᾶσα σὰρξ χόρτος καὶ πᾶσα ἡ δόξα αὐτῆς ὡς ἄνθος χόρτου ἐξηράνθη ὁ χόρτος καὶ τὸ ἄνθος ἐξέπεσεν τὸ δὲ ῥῆμα Κυρίου μένει εἰς τὸν αἰῶνα καὶ ἐγένετο Ἰωάννης ὁ βαπτίζων ἐν τῇ ἐρήμῳ βαπτίζων καὶ κηρύσσων βάπτισμα μετανοίας εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ ἐξεπορεύετο πρὸς αὐτὸν πᾶσα ἡ Ἰουδαία χώρα καὶ οἱ Ἱεροσολυμῖται πάντες καὶ ἐβαπτίζοντο πάντες ὑπʼ αὐτοῦ ἐν τῷ Ἰορδάνῃ ποταμῷ ὑπʼ αὐτοῦ ἐξομολογούμενοι τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν καὶ ἦν δὲ ὁ Ἰωάννης ἐνδεδυμένος τρίχας δέρρην καμήλου καὶ ζώνην δερματίνην περὶ τὴν ὀσφὺν αὐτοῦ καὶ ἦν ἐσθίων ἔσθων ἀκρίδας καὶ μέλι ἄγριον καὶ ἐκήρυσσεν ἔλεγεν λέγων αὐτοῖς ἐγὼ μὲν ὑμᾶς βαπτίζω ἐν ὕδατι ἔρχεται δὲ ὀπίσω μου ὁ ἰσχυρὸς ἰσχυρότερός μου ὀπίσω μου οὗ οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς κύψας λῦσαι τὸν ἱμάντα τῶν τοῦ ὑποδημάτων ὑποδήματος αὐτοῦ ἐγὼ μὲν ἐβάπτισα ὑμᾶς ἐν ὕδατι καὶ αὐτὸς δὲ ὑμᾶς βαπτίσει βαπτίσῃ ὑμᾶς ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ καὶ ἐγένετο δὲ ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις ἐκείναις καὶ ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ Ναζαρὲτ τῆς Γαλιλαίας καὶ ἐβαπτίσθη ὑπὸ Ἰωάννου εἰς τὸν τὴν Ἰορδάνην ὑπὸ Ἰωάννου καὶ εὐθὺς εὐθέως ἀναβαίνων ἐκ ἀπὸ τοῦ τὸ ὕδατος εἶδεν σχιζομένους ἠνοιγμένους τοὺς οὐρανοὺς καὶ τὸ Πνεῦμα καταβαῖνον ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ ὡσεὶ ὡς περιστερὰν καταβαῖνον καταβαῖνων καὶ μένον ἐπʼ εἰς αὐτόν καὶ φωνὴ ἐγένετο ἐκ τῶν τοῦ οὐρανῶν οὐρανοῦ σὺ εἶ ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός ἐν σοὶ ᾧ εὐδόκησα ηὐδόκησα καὶ εὐθὺς εὐθέως τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον αὐτὸν ἐκβάλλει αὑτόν εἰς τὴν ἔρημον καὶ ἦν ἐκεῖ ἐν τῇ ἐρήμῳ ἡμέρας τεσσεράκοντα ἡμέρας καὶ πειραζόμενος ὑπὸ τοῦ Σατανᾶ καὶ ἦν μετὰ τῶν θηρίων καὶ οἱ ἄγγελοι διηκόνουν αὐτῷ καὶ μετὰ με δὲ τὸ παραδοθῆναι τὸν Ἰωάννην ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς τὴν Γαλιλαίαν κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ καὶ λέγων ὅτι πεπλήρωται πεπλήρωνται ὁ οἱ καιρὸς καιροὶ καὶ ἤγγικεν ἡ Βασιλεία τοῦ τῶν Θεοῦ Οὐρανῶν μετανοεῖτε καὶ πιστεύετε ἐν τῷ εὐαγγελίῳ καὶ παράγων περιπατῶν δὲ παρὰ τὴν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας εἶδεν τὸν Σίμωνα καὶ Ἀνδρέαν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ τοῦ Σίμωνος ἀμφιβάλλοντας ἀμφιβάλλοντες βάλλοντας τὰ δίκτυα ἀμφίβληστρον ἐν τῇ θαλάσσῃ ἦσαν γὰρ ἁλιεῖς ἁλεεῖς καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς γενέσθαι ἁλιεῖς ἁλεεῖς ἀνθρώπων καὶ εὐθέως εὐθὺς ἀφέντες πάντα τὰ δίκτυα αὑτῶν ἠκολούθησαν ἠκολούθουν αὐτῷ καὶ προβὰς προσβάς ἐκεῖθεν ὀλίγον εἶδεν Ἰάκωβον τὸν τοῦ Ζεβεδαίου καὶ Ἰωάννην τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ καὶ αὐτοὺς ἐν τῷ πλοίῳ καταρτίζοντας τὰ δίκτυα καὶ εὐθέως εὐθὺς ἐκάλεσεν αὐτούς καὶ εὐθέως ἀφέντες τὸν πατέρα αὐτῶν Ζεβεδαῖον Ζεβεδαίου ἐν τῷ πλοίῳ μετὰ τῶν μισθωτῶν ἐν τῷ πλοίῳ ἀπῆλθον ἠκολούθησαν ὀπίσω αὐτοῦ αὐτῷ καὶ εἰσπορεύονται εἰσεπορεύοντο εἰς Καφαρναούμ καὶ εὐθέως εὐθὺς ἐδίδασκεν ἐν τοῖς Σάββασιν εἰσελθὼν ἐδίδασκεν ἐδίδαξεν εἰς τὴν συναγωγὴν ἐδίδασκεν αὑτούς καὶ ἐξεπλήσσοντο ἐπὶ τῇ διδαχῇ αὐτοῦ ἦν γὰρ διδάσκων αὐτοὺς ὡς ἐξουσίαν ἔχων καὶ οὐχ ὡς οἱ γραμματεῖς αὐτῶν καὶ εὐθὺς ἦν ἐν τῇ συναγωγῇ αὐτῶν ἦν ἄνθρωπος ἐν πνεύματι ἀκαθάρτῳ καὶ ἐνέκραξεν ἀνέκραξεν λέγων ἔα τί ἡμῖν καὶ σοί σὺ Ἰησοῦ Ναζαρηνέ ἦλθες ἡμᾶς ἀπολέσαι ἡμᾶς ὧδε οἶδά οἴδαμεν σε τίς εἶ ὁ Ἅγιος τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπετίμησεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς καὶ λέγων εἶπεν φιμώθητι καὶ ἔξελθε ἐξ αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου πνεῦμα ἀκάθαρτον καὶ ἐξῆλθεν σπαράξαν αὐτὸν τὸ πνεῦμα τὸ ἀκάθαρτον σπαράξας σπαράξαν αὑτόν καὶ κράξαν κράξας ἀνέκραγεν φωνῆσαν φωνῇ μεγάλῃ καὶ ἀπῆλθεν ἐξῆλθεν ἀπʼ ἐξ αὐτοῦ καὶ ἐθαμβήθησαν ἐθάμβησαν ἐθαύμαζον ἅπαντες πάντες καὶ ὥστε συζητεῖν συνεζήτουν πρὸς αὐτοὺς ἑαυτοὺς λέγοντας λέγοντες τί ἐστιν τοῦτο τίς ἡ διδαχὴ ἐκείνη ἡ καινή αὕτη διδαχή ὅτι κατʼ ἡ ἐξουσίαν ἐξουσία ἐξουσιαστική αὐτοῦ ὅτι καὶ ὅτι τοῖς πνεύμασιν τοῖς ἀκαθάρτοις ἐπιτάσσει καὶ ὑπακούουσιν αὐτῷ καὶ ἐξῆλθεν δὲ ἡ ἀκοὴ αὐτοῦ εὐθὺς πανταχοῦ εἰς ὅλην τὴν περίχωρον τῆς Ἰουδαίας Γαλιλαίας καὶ εὐθὺς εὐθέως ἐξελθὼν δὲ ἐκ τῆς συναγωγῆς ἐξελθόντες ἐξελθὼν ἦλθον ἦλθαν ἦλθεν εἰς τὴν οἰκίαν Σίμωνος καὶ Ἀνδρέου μετὰ Ἰακώβου καὶ Ἰωάννου κατέκειτο ἡ δὲ ἡ πενθερὰ Σίμωνος κατέκειτο πυρέσσουσα καὶ εὐθὺς εὐθέως λέγουσιν αὐτῷ περὶ αὐτῆς καὶ προσελθὼν ἤγειρεν αὐτὴν κρατήσας ἐκτείνας τῆς τὴν χειρός χεῖρα αὐτῆς καὶ ἐπιλαβόμενος κρατήσας ἤγειρεν αὐτήν καὶ εὐθέως ἀφῆκεν αὐτὴν ὁ πυρετός εὐθέως καὶ διηκόνει διακονεῖ αὐτοῖς αὐτῷ ὀψίας δὲ γενομένης ὅτε ἔδυ ἔδυσεν ὁ ἥλιος ἔφερον ἐφέροσαν πρὸς αὐτὸν πάντας τοὺς κακῶς ἔχοντας νόσοις ποικίλαις καὶ τοὺς δαιμονιζομένους καὶ ἦν ὅλη ἡ πόλις ὅλη ἐπισυνηγμένη συνηγμένη ἦν πρὸς τὴν τὰς θύραν θύρας αὐτοῦ καὶ ἐθεράπευσεν αὑτούς καὶ τοὺς δαιμόνια ἔχοντας ἐξέβαλεν αὐτά ἀπʼ αὐτῶν καὶ οὐκ ἤφιεν αὐτά λαλεῖν ὅτι τι ᾔδεισαν αὑτόν καὶ ἐθεράπευσεν πολλοὺς κακῶς ἔχοντας ποικίλαις νόσοις καὶ δαιμόνια πολλὰ ἐξέβαλεν ἐξέβαλλεν ἀπʼ αὐτῶν καὶ οὐκ ἤφιεν λαλεῖν τὰ δαιμόνια λαλεῖν ὅτι ᾔδεισαν αὐτόν τὸν Χριστὸν αὐτόν εἶναι καὶ πρωῒ ἔννυχα ἔννυχον λίαν ἀναστὰς ἐξῆλθεν καὶ ἀπῆλθεν εἰς τὸν ἔρημον τόπον κἀκεῖ καὶ ἐκεῖ προσηύχετο προσηύξετο καὶ κατεδίωξαν κατεδίωξεν αὐτὸν τότε τε ὁ Σίμων καὶ οἱ μετʼ αὐτοῦ καὶ ὅτε εὗρον εὗροντες αὐτὸν καὶ λέγουσιν λέγοντες αὐτῷ ὅτι πάντες ζητοῦσίν σε πάντες ζητοῦσιν καὶ λέγει αὐτοῖς αὑτοί ἄγωμεν ἄγομεν ἀλλαχοῦ εἰς τὰς ἐχομένας ἐχόμενα ἐγγὺς κωμοπόλεις κώμας καὶ εἰς τὰς πόλεις ἵνα κἀκεῖ καὶ ἐκεῖ κηρύξω κηρύσσειν εἰς τοῦτο γὰρ καὶ ἐξελήλυθα ἐξῆλθον ἐλήλυθα καὶ ἦλθεν ἦν κηρύσσων κηρύσσειν εἰς ἐν τὰς ταῖς συναγωγὰς συναγωγαῖς αὐτῶν εἰς ὅλην τὴν Γαλιλαίαν καὶ τὰ δαιμόνια ἐκβάλλων καὶ ἔρχεται πρὸς αὐτὸν λεπρὸς ἐρωτῶν παρακαλῶν αὐτὸν καὶ γονυπετῶν αὐτὸν καὶ λέγων αὐτῷ Κύριε ὅτι ἐὰν θέλῃς θέλεις δύνασαί δύνῃ με καθαρίσαι ὁ καὶ δὲ Ἰησοῦς σπλαγχνισθεὶς ὀργισθεὶς ἐκτείνας τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἥψατο αὐτοῦ καὶ λέγει λέγων αὐτῷ θέλω καθαρίσθητι καὶ εἰπόντος αὐτοῦ εὐθέως εὐθὺς ἀπῆλθεν ἡ λέπρα ἀπῆλθεν ἀπʼ αὐτοῦ ἡ λέπρα καὶ ἐκαθαρίσθη καὶ ἐμβριμησάμενος ἐμβρισάμενος αὐτῷ εὐθὺς εὐθέως ἐξέβαλεν αὐτόν εὐθέως καὶ λέγει αὐτῷ ὅρα μηδενὶ μηδὲν εἴπῃς ἀλλὰ ὕπαγε σεαυτὸν σαυτόν δεῖξον σεαυτόν ἑαυτόν τῷ ἱερεῖ καὶ προσένεγκε προσενέγκαι περὶ τοῦ καθαρισμοῦ καθαρσίου σου καθὼς ἃ ὁ προσέταξεν Μωϋσῆς εἰς μαρτύριον αὐτοῖς αὐτῷ ὁ δὲ ἐξελθὼν ἤρξατο κηρύσσειν πολλὰ καὶ διαφημίζειν τὸν λόγον ὥστε μηκέτι αὐτὸν δύνασθαι αὑτόν φανερῶς εἰς πόλιν φανερῶς εἰσελθεῖν εἰς πόλιν ἀλλʼ ἔξω ἐπʼ ἐν ἐρήμοις τόποις ἦν καὶ ἤρχοντο πρὸς αὐτὸν πάντοθεν πανταχόθεν καὶ πάλιν ἔρχεται εἰσῆλθεν εἰσελθὼν πάλιν εἰς Καφαρναοὺμ διʼ ἡμερῶν καὶ ἠκούσθη ὅτι ἐν εἰς οἴκῳ οἶκόν ἐστίν καὶ εὐθέως συνήχθησαν πολλοὶ ὥστε μηκέτι χωρεῖν μηδὲ τὰ πρὸς τὴν θύραν καὶ ἐλάλει πρός αὑτούς αὐτοῖς τὸν λόγον καὶ ἰδοὺ ἄνδρες ἔρχονται φέροντες πρὸς αὐτὸν φέροντες βαστάζοντες ἐν κραββάτῳ παραλυτικὸν φέροντες αἰρόμενον αἰρομένων ὑπὸ τεσσάρων καὶ μὴ δυνάμενοι προσενέγκαι προσεγγίσαι προσελθεῖν αὐτῷ διὰ ἀπὸ τὸν τοῦ ὄχλον ὄχλου ἀπεστέγασαν τὴν στέγην ὅπου ἦν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἐξορύξαντες χαλῶσι τὸν κράββατον κράβακτον ὅπου ἐφʼ εἰς ᾧ ὃν ἦν ὁ παραλυτικὸς κατέκειτο κατακείμενος καὶ ἰδὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν λέγει τῷ παραλυτικῷ θάρσει τέκνον μου ἀφέωνται ἀφίενταί σοι σου αἱ ἁμάρτυριαι ἁμαρτίαι σου ἦσαν δέ τινες τῶν γραμματέων ἐκεῖ καθήμενοι καὶ διαλογιζόμενοι ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν λέγοντες ὅτι τί οὗτος οὕτως λαλεῖ βλασφημίας βλασφημεῖ τίς δύναται ἀφιέναι ἀφεῖναι τὰς ἁμαρτίας εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός καὶ εὐθὺς εὐθέως ἐπιγνοὺς ὁ Ἰησοῦς ἐπιγνοὺς τῷ πνεύματι αὐτοῦ αὐτῷ ὅτι οὕτως αὐτοὶ διαλογίζονται ἐν ἑαυτοῖς λέγει εἶπεν αὐτοῖς ὅτι τί ταῦτα διαλογίζεσθε διαλογίζεσθαι ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν τί γάρ ἐστιν εὐκοπώτερον εἰπεῖν τῷ παραλυτικῷ παράλυτῳ ἀφίενταί ἀφέωνταί σου σοι αἱ ἁμαρτίαι ἢ εἰπεῖν ἔγειρε ἔγειραι ἐγείρου καὶ ἆρον σου τὸν κράββατόν κράβακτον σου καὶ περιπάτει ὕπαγε εἰς τὸν οἶκον σου ἢ εἰπεῖν ἀφέωνται σοι αἱ ἁμαρτίαι ἵνα δὲ εἰδῆτε ἴδητε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ἔχε ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου ἀφιέναι ἁμαρτίας ἐπὶ τῆς γῆς ἀφιέναι ἁμαρτίας λέγει τῷ παραλυτικῷ ἔγειρε σοὶ λέγω ἔγειρε ἔγειραι καὶ ἆρον τὸν κράββατόν κράβακτον σου καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου ὁ δὲ καὶ ἠγέρθη ἐγερθείς καὶ εὐθὺς εὐθέως ἠγέρθη καὶ ἄρας ἀρᾷ αὐτοῦ τὸν κράββατον κράβακτον ἐξῆλθεν ἔμπροσθεν ἐναντίον πάντων ἀπῆλθεν ὥστε ἐξίστασθαι θαυμάζειν πάντας πάντες αὑτούς καὶ δοξάζειν τὸν Θεὸν καὶ λέγοντας λέγειν ὅτι οὐδέποτε οὕτως οὐδέποτε εἴδομεν εἴδαμεν εἶδον ἐφάνη ἐν τῷ Ἰσραήλ καὶ ἐξῆλθεν ἐξῆλθον πάλιν παρὰ εἰς τὴν θάλασσαν καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἤρχετο πρὸς αὐτόν αὑτούς καὶ ἐδίδασκεν αὐτούς καὶ παράγων εἶδεν Ἰάκωβον Λευὶν Λευῒ τὸν τοῦ Ἁλφαίου καθήμενον ἐπὶ τὸ τοῦ τελώνιον τελώνιου καὶ λέγει αὐτῷ ἀκολούθει μοι καὶ ἀναστὰς ἠκολούθησεν ἠκολούθει αὐτῷ καὶ ἐγένετο γίνεται ἐν τῷ κατακεῖσθαι κατακειμένων ἀνακειμένων αὐτὸν αὐτῶν ἐν τῇ οἰκίᾳ αὐτοῦ καὶ πολλοὶ τελῶναι καὶ ἁμαρτωλοὶ ἐλθόντες συνανέκειντο τῷ Ἰησοῦ καὶ τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ἦσαν γὰρ πολλοὶ οἱ καὶ ἠκολούθουν ἠκολούθησαν αὐτῷ καὶ οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ τῶν Φαρισαῖοι Φαρισαίων καὶ ἰδόντες εἶδαν αὐτὸν ὅτι ἐσθίει ἤσθιεν ἐσθίοντα μετὰ τῶν τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν ἐσθίοντα καὶ τῶν τελωνῶν καὶ ἔλεγον τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ διὰ τί ὅτι μετὰ τῶν ἁμαρτωλῶν τελωνῶν καὶ τῶν τελωνῶν ἁμαρτωλῶν ἐσθίει ὁ διδάσκαλος ὑμῶν ἐσθίει καὶ πίνει καὶ ἀκούσας ὁ Ἰησοῦς λέγει αὐτοῖς ὅτι οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ἰσχύοντες ἰατροῦ ἀλλʼ οἱ κακῶς ἔχοντες οὐκ γάρ ἦλθον ἐλήλυθα καλέσαι δικαίους ἀλλὰ ἁμαρτωλούς εἰς μετάνοιαν καὶ ἦσαν οἱ μαθηταὶ Ἰωάννου καὶ οἱ μαθηταὶ τῶν Φαρισαίων Φαρισαῖοι νηστεύοντες καὶ ἔρχονται καὶ λέγουσιν αὐτῷ διὰ τί οἱ μαθηταὶ Ἰωάννου καὶ οἱ μαθηταὶ τῶν Φαρισαίων νηστεύουσιν οἱ δὲ σοὶ μαθηταὶ σου οὐ νηστεύουσιν καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς μὴ δύνανται οἱ νυμφίοι υἱοὶ τοῦ νυμφῶνος ἐν ᾧ ὁ νυμφίος μετʼ αὐτῶν ἐστιν νηστεύειν ὅσον χρόνον μεθʼ ἑαυτῶν ἔχουσιν τὸν νυμφίον μετʼ ἑαυτῶν αὐτῶν οὐ δύνανται νηστεύειν ἐλεύσονται δὲ ἡμέραι ὅταν ἀρθῇ ἀπαρθῇ ἀπʼ αὐτῶν ὁ νυμφίος καὶ τότε νηστεύσουσιν νηστεύουσιν ἐν ἐκείναις ἐκείνῃ ταῖς τῇ ἡμέραις ἡμέρᾳ καὶ οὐδεὶς δὲ ἐπίβλημα ῥάκους ἀγνάφου ἐπιράπτει ἐπισυνάπτει ἐπισυνράπτει ἐπὶ ἱμάτιον ἱματίῳ παλαιόν παλαιῷ εἰ δὲ μή αἴρει τὸ πλήρωμα ἀπʼ ἑαυτοῦ αὐτοῦ τὸ πλήρωμα τὸ καινὸν ἀπὸ τοῦ παλαιοῦ καὶ χεῖρον χειρῶν πλείω σχίσμα σχίσμα γίνεται καὶ οὐδεὶς βάλλει βαλεῖ οἶνον νέον εἰς ἀσκοὺς παλαιούς ἀλλʼ εἰς καινοὺς εἰ δὲ μή γε ῥήσσει ῥήξει διαρρήσσονται ὁ οἶνος ὁ νέος τοὺς οἱ ἀσκούς ἀσκοί καὶ ὁ οἶνος ἐκχεῖται ἀπόλλυται καὶ οἱ ἀσκοί ἀπολοῦνται ἀπόλλυνται ἀλλὰ οἶνον νέον εἰς ἀσκοὺς καινοὺς βάλλουσιν βλητέον καὶ ἐγένετο πάλιν παραπορεύεσθαι αὐτὸν ἐν τοῖς Σάββασιν παραπορεύεσθαι πορεύεσθαι διαπορεύεσθαι αὑτόν διὰ τῶν τῶν σπορίμων ἐσπαρμένων καὶ ἤρξαντο οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἤρξαντο ὁδοποιεῖν ὁδὸν ποιεῖν τίλλοντες τίλλειν τοὺς στάχυας καὶ οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἔλεγον αὐτῷ ἴδε τί ποιοῦσιν οἱ μαθηταὶ σου ἐν τοῖς Σάββασιν ὃ οὐκ ἔξεστιν αὐτοῖς τοῖς Σάββασιν καὶ ἀποκριθεὶς αὐτὸς ἔλεγεν εἶπεν λέγει αὐτοῖς οὐδέποτε οὐδὲ τοῦτο ἀνέγνωτε ὁ τί ἐποίησεν Δαυὶδ ὅτε χρείαν ἔσχεν καὶ ἐπείνασεν αὐτὸς καὶ οἱ οὖ μετʼ αὐτοῦ ὄντες πῶς εἰσῆλθεν εἰσελθὼν εἰς τὸν οἶκον τοῦ Θεοῦ ἐπὶ Ἀβιαθὰρ τοῦ ἀρχιερέως καὶ ἔφαγεν τοὺς ἄρτους τῆς Προθέσεως Προσθέσεως ἔφαγεν καὶ ἔδωκεν καὶ τοῖς μετʼ αὐτοῦ οὖσιν οὓς ὃς οὐκ ἔξεστιν φαγεῖν εἰ μὴ τοῖς τοὺς ἱερεῦσιν ἱερεῖς καὶ ἔδωκεν καὶ τοῖς σὺν αὐτῷ οὖσιν καὶ ἔλεγεν λέγω δὲ ὑμῖν αὐτοῖς ὅτι τὸ Σάββατον διὰ τὸν ἄνθρωπον ἐκτίσθη ἐγένετο καὶ οὐχ ὁ ἄνθρωπος διὰ τὸ Σάββατον ὥστε Κύριός ἐστιν ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου καὶ τοῦ Σαββάτου καὶ εἰσῆλθεν εἰσελθόντος αὐτοῦ πάλιν εἰς τὴν συναγωγήν καὶ ἦν ἐκεῖ ἔρχεται ἦν ἄνθρωπος πρός αὑτόν ἐξηραμμένην ξηρὰν ἔχων ξηρὰν τὴν χεῖρα καὶ παρετήρουν παρετηροῦντο αὐτὸν εἰ ἐν τοῖς Σάββασιν θεραπεύσει θεραπεύει αὐτόν ἵνα κατηγορήσωσιν κατηγορήσουσιν αὑτόν αὐτοῦ καὶ λέγει τῷ ἀνθρώπῳ τῷ ἐξηραμμένην ἔχοντι τὴν ξηρὰν χεῖρα χεῖραν ἔχοντι ξηράν ἐξηραμμένην ἔγειρε ἔγειραι καὶ στήθι εἰς ἐκ ἐν τὸ τοῦ μέσον μέσῳ μέσου καὶ λέγει εἶπεν πρός αὑτούς αὐτοῖς ἔξεστιν ἐν τοῖς Σάββασιν τι ἀγαθοποιῆσαι ἀγαθόν ποιῆσαι ἢ κακοποιῆσαι οὗ ψυχὴν σῶσαι μᾶλλον ἢ ἀπολέσαι ἀποκτεῖναι οἱ δὲ ἐσιώπων καὶ περιβλεψάμενος δὲ αὐτοὺς μετʼ ὀργῆς συλλυπούμενος ἐπὶ τῇ πωρώσει νεκρώσει τῆς καρδίας αὐτῶν λέγει τῷ ἀνθρώπῳ ἔκτεινον τὴν χεῖρα σου καὶ ἐξέτεινεν καὶ ἀπεκατεστάθη ἀποκατεστάθη ἀπεκατέστη ἡ χεὶρ αὐτοῦ εὐθέως ὑγιὴς ὡς ἡ ἄλλη καὶ ἐξελθόντες δὲ οἱ Φαρισαῖοι εὐθὺς εὐθέως μετὰ τῶν Ἡρῳδιανῶν συμβούλιον ἐδίδουν ἐποίουν ἐποιοῦντο ποιοῦντες ἐποίησαν κατʼ αὐτοῦ ὅπως αὐτὸν ἀπολέσωσιν καὶ ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀνεχώρησεν μετὰ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ ἀνεχώρησεν πρὸς εἰς τὴν θάλασσαν καὶ πολὺ πολὺς πλῆθος ὄχλος ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας ἠκολούθησεν ἠκολούθησαν αὐτῷ καὶ ἀπὸ τῆς Ἰουδαίας ἠκολούθησαν καὶ ἀπὸ Ἱεροσολύμων καὶ ἀπὸ τῆς Ἰδουμαίας καὶ οἱ πέραν τοῦ Ἰορδάνου καὶ οἱ περὶ Τύρον καὶ οἱ περὶ Σιδῶνα ἠκολούθουν αὐτῷ πλῆθος πολύ ἀκούοντες ἀκούσαντες ἃ ὅσα ἐποίει ποιεῖ ἦλθον ἦλθαν πρὸς αὐτόν καὶ εἶπεν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ἵνα πλοιάριον πλοιάρια προσκαρτερῇ αὐτῷ διὰ τὸν ὄχλον ἵνα μὴ θλίβωσιν αὐτόν πολλοὶ πολλοὺς γὰρ ἐθεράπευσεν ἐθεράπευεν ὥστε ἐπιπίπτειν ἐπέπιπτον ἐν αὐτῷ αὐτοῦ ἵνα αὐτοῦ ἅψωνται ἅψων καὶ ὅσοι εἶχον μάστιγας καὶ τὰ πνεύματα δὲ τὰ ἀκάθαρτα ὅταν οὖν αὐτὸν εἶδον ἐθεώρει ἐθεώρουν προσέπιπτον προσέπιπτεν αὐτῷ καὶ ἔκραζον ἔκραζεν λέγοντα λέγοντες ὅτι σὺ εἶ ὁ Χριστὸς ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ καὶ πολλὰ ἐπετίμα αὐτοῖς ἵνα μὴ αὐτὸν φανερὸν αὐτὸν ποιήσωσιν ποιῶσιν ὅτι ᾔδεισαν τὸν Χριστὸν αὑτόν εἶναι καὶ ἀναβαίνει ἀναβὰς εἰς τὸ ὄρος καὶ προσκαλεῖται προσεκαλέσατο οὓς ἤθελεν αὐτός οἱ καὶ δὲ ἀπῆλθον ἀπῆλθεν ἦλθον πρὸς αὐτόν καὶ ἐποίησεν δώδεκα μαθητάς οὓς καὶ ἀποστόλους ὠνόμασεν δώδεκα ἵνα ὦσιν δώδεκα μετʼ αὐτοῦ οὓς καὶ ἀποστόλους ὠνόμασεν καὶ ἵνα ἀποστέλλῃ ἀποστείλῃ αὐτοὺς κηρύσσειν τὸ εὐαγγέλιον καὶ ἔχειν ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν θεραπεύειν τὰς νόσους καὶ ἐκβάλλειν τὰ δαιμόνια καὶ περιάγοντας κηρύσσειν τὸ εὐαγγέλιον καὶ ἐποίησεν τοὺς δώδεκα καὶ ἐπέθηκεν ὄνομα τῷ Σίμωνι ὄνομα Πέτρον καὶ τὸν Ἰάκωβον τὸν τοῦ Ζεβεδαίου καὶ τὸν Ἰωάννην τὸν ἀδελφὸν τοῦ αὐτοῦ Ἰακώβου κοινῶς δὲ καὶ ἐπέθηκεν αὐτοῖς αὑτούς ὀνόματα ὄνομα ἐκάλεσεν Βοανηργές ὅ ἐστιν υἱοὶ βροντῆς ἦσαν δὲ οὗτοι Σίμων καὶ Ἀνδρέαν Ἀνδρέας Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης Φίλιππον Φίλιππος καὶ Βαρθολομαῖον καὶ Ματθαῖον Ματθαῖος καὶ Θωμᾶν Θωμᾶς καὶ Ἰάκωβον Ἰάκωβος τὸν ὁ τοῦ Ἁλφαίου καὶ Θαδδαῖον Λεββαῖον καὶ Σίμωνα Σίμων τὸν τὸ ὁ Καναναῖον Καναναῖος Κανανίτην καὶ Ἰούδαν Ἰούδας Ἰσκαριώθ Ἰσκαριώτην Ἰσκαριώτης Σκαριὼθ ὁ ὃς καὶ παρέδωκεν παραδοὺς αὐτόν καὶ εἰσέρχονται ἔρχεται ἔρχονται εἰς οἶκον καὶ συνέρχεται πάλιν ὁ ὄχλος ὥστε μὴ δύνασθαι αὐτοὺς μηδὲ μήτε ἄρτον ἄρτους φαγεῖν καὶ ὅτε ἀκούσαντες ἤκουσαν οἱ παρʼ περὶ αὐτοῦ οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ λοιποὶ ἐξῆλθον κρατῆσαι αὐτόν ἔλεγον ἔλεγαν γὰρ ὅτι ἐξέστη ἐξήρτηνται ἐξέστατε αὐτοῦ αὑτούς καὶ οἱ γραμματεῖς οἱ ἀπὸ Ἱεροσολύμων καταβάντες γραμματεῖς ἔλεγον ὅτι Βεελζεβοὺλ Βεεζεβοὺλ ἔχει καὶ ὅτι ἐν τῷ τὸν ἄρχοντι ἄρχοντα τῶν δαιμονίων καὶ διʼ αὐτοῦ ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια καὶ προσκαλεσάμενος αὐτοὺς εἶπεν αὐτοῖς ἐν παραβολαῖς ἔλεγεν ὁ Κύριος Ἰησοῦς αὐτοῖς πῶς δύναται Σατανᾶς Σατανᾶν ἐκβάλλειν ἐκβάλειν καὶ ἐὰν βασιλεία ἐφʼ ἑαυτὴν μερισθῇ οὐ δύναται σταθῆναι ἡ βασιλεία ἐκείνη κᾂν καὶ ἐὰν οἰκία ἐφʼ ἑαυτὴν μερισθῇ οὐ δυνήσεται δύναται σταθῆναι ἡ οἰκία ἐκείνη σταθῆναι στῆναι ἑστάναι καὶ εἰ ἐάν ὁ Σατανᾶς Σατανᾶν ἐκβάλλει μεμερίσθαι ἀνέστη ἐφʼ ἑαυτὸν ἀνέστη καὶ μεμερίσται ἐμερίσθη καὶ οὐ δύναται στῆναι σταθῆναι ἡ βασιλεία αὐτοῦ ἀλλὰ τὸ τέλος ἔχει ἀλλʼ οὐ δύναται οὐδεὶς δύναται τὰ σκεύη τοῦ ἰσχυροῦ διαρπάσαι εἰσελθὼν εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ ἰσχυροῦ εἰσελθὼν τὰ σκεύη αὐτοῦ διαρπάσαι ἐὰν μὴ πρῶτον τὸν ἰσχυρὸν δήσῃ καὶ τότε τὴν τὰ οἰκίαν σκεύη αὐτοῦ διαρπάσει διαρπάσῃ ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι πάντα ἀφεθήσεται τὰ ἁμαρτήματα ἀφεθήσεται τοῖς υἱοῖς ἀνθρώποις τῶν ἀνθρώπων τὰ ἁμαρτήματα καὶ αἱ βλασφημίαι ὅσα ὅσας ἐὰν ἂν βλασφημήσωσιν ὃς ἂν δʼ ἂν τις βλασφημήσῃ εἰς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον οὐκ ἔχει ἄφεσιν εἰς τὸν αἰῶνα ἀλλὰ ἔνοχός ἑνὸς ἐστιν ἔσται αἰωνίου ἁμαρτίας ἁμαρτήματος κρίσεως ὅτι ἔλεγον πνεῦμα ἀκάθαρτον αὑτόν ἔχει ἔχειν αὑτόν ἔρχονται οὖν οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ καὶ ἔρχονται ἔρχεται αὐτοῦ ἡ μήτηρ αὐτοῦ καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ καὶ ἔξω στήκοντες ἑστῶτες στάντες ἀπέστειλαν πρὸς αὐτὸν καλοῦντες ζητοῦντες φωνοῦντες αὐτόν καὶ ἐκάθητο ὄχλος περὶ πρός αὐτὸν τὸν ὄχλος ὄχλον καὶ λέγουσιν εἶπον δὲ αὐτῷ ἰδοὺ ἡ μήτηρ σου καὶ οἱ ἀδελφοί σου καὶ αἱ ἀδελφαί σου ἔξω στηκοῦσίν ζητοῦσίν ζητοῦντες σε ὃς δὲ καὶ ἀπεκρίθη ἀποκριθεὶς καὶ λέγει εἶπεν αὐτοῖς λέγων λέγει τίς ἐστιν ἡ μήτηρ μου καὶ ἢ οἱ ἀδελφοί μου καὶ περιβλεψάμενος κύκλῳ τοὺς περὶ αὐτὸν αὐτοῦ κύκλῳ καθημένους τοὺς μαθητάς λέγει εἶπεν ἴδε ἰδοὺ ἡ μήτηρ μου καὶ οἱ ἀδελφοί μου καὶ ὃς γὰρ ἂν ποιήσῃ ποιῇ τὸ τὰ θέλημα θελήματα τοῦ Θεοῦ οὗτος μου ἀδελφός μου καὶ ἀδελφὴ μου καὶ μήτηρ ἐστίν καὶ πάλιν ἤρξατο πάλιν διδάσκειν παρὰ πρός τὴν θάλασσαν καὶ συνάγεται συνήχθη συνήχθησάν πρὸς αὐτὸν ὁ λαὸς ὄχλος πολὺς πλεῖστος ὥστε αὐτὸν ἐμβάντα εἰς τὸ πλοῖον ἐμβάντα καθῆσθαι ἐν παρὰ πέραν τῇ τὸν τῆς θαλάσσῃ αἰγιαλόν θαλάσσης καὶ πᾶς ὁ ὄχλος πέραν πρὸς ἐν τῆς τῷ τὴν θαλάσσης θάλασσαν αἰγιαλῷ ἐπὶ τῆς γῆς ἦν ἦσαν καὶ ἐδίδασκεν αὐτοὺς πολλά ἐν παραβολαῖς πολλά πολλαῖς καὶ ἔλεγεν λέγων αὐτοῖς ἐν τῇ διδαχῇ αὐτοῦ ἀκούετε ἀκούσατε ἰδοὺ ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι καὶ ἐγένετο ἐν τῷ σπείρειν σπεῖραι ὃ τὸ μὲν ἔπεσεν παρὰ τὴν ὁδόν καὶ ἦλθεν ἦλθαν τὰ ὄρνεα πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ κατέφαγεν αὐτό καὶ ἀλλὰ ἄλλο δὲ ἔπεσεν ἔπεσαν ἐπὶ τὸ τὰ πετρῶδες πετρώδη καὶ ὅτι ὅπου οὐκ εἶχεν γῆν πολλήν καὶ εὐθὺς εὐθέως ἐξανέτειλεν ἐξανέστειλεν ἀνέτειλε διὰ τὸ μὴ ἔχειν βάθος τῆς τὴν γῆς γῆν ἡλίου δὲ καὶ ὅτε ἀνατείλαντος ἀνέτειλεν ὁ ἥλιος ἐκαυματίσθη ἐκαυματίσθησαν καὶ διὰ τὸ μὴ ἔχειν ῥίζαν ἐξηράνθη ἐξηράνθησαν καὶ ἁλλά ἄλλο ἄλλος ἔπεσεν εἰς ἐπὶ τὰς ἀκάνθας καὶ ἀνέβησαν αἱ ἄκανθαι καὶ συνέπνιξαν αὐτό αὐτά καὶ καρπὸν οὐκ ἔδωκεν ἔδωκαν καὶ ἄλλα ἄλλο ἔπεσεν εἰς ἐπὶ τὴν γῆν τὴν καλήν καὶ ἐδίδου ἐδίδοσαν καρπὸν ἀναβαίνοντα καὶ αὐξάνοντα αὐξανόμενα αὐξανόμενον καὶ ἔφερεν ἔφερον φέρει τὸ εἰς ἓν τριάκοντα τριάκοντα καὶ τὸ ἓν εἰς ἑξήκοντα ἑξήκοντα καὶ τὸ ἓν εἰς ἑκατόν ἑκατόν καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς ὃς ὁ ἔχει ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω καὶ ὁ συνίων συνιέτω καὶ ὅτε δὲ ἐγένετο κατὰ μόνας ἐπηρώτων ἐπηρώτησαν ἠρώτησαν ἠρώτουν ἠρώτων αὐτὸν οἱ οἱ μαθηταὶ περὶ αὐτὸν αὐτοῦ σὺν τοῖς δώδεκα τίς ἡ τὴν τὰς παραβολήν παραβολάς παραβολή αὕτη καὶ ἔλεγεν λέγει αὐτοῖς ὑμῖν δέδοται γνῶναι τὸ μυστήριον δέδοται τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ ἐκείνοις δὲ τοῖς ἔξω ἔξωθεν ἐν παραβολαῖς τὰ πάντα γίνεται λέγεται ἵνα βλέποντες ἀκούωσιν βλέπωσιν καὶ μὴ ἴδωσιν καὶ ἀκούοντες ἀκούωσι ἀκούσωσι καὶ μὴ συνιῶσιν συνῶσιν μήποτε ἐπιστρέψωσιν καὶ ἀφεθῇ ἀφεθήσομαι ἀφεθήσεται αὐτοῖς τὰ ἁμαρτήματα καὶ λέγει αὐτοῖς οὐκ οἴδατε τὴν παραβολὴν ταύτην καὶ πῶς πάσας τὰς τὰς παραγνώσεσθαι παραβολὰς γνώσεσθε ὁ σπείρων τὸν λόγον σπείρει σπερεῖ οὗτοι δέ εἰσιν οἱ παρὰ τὴν ὁδὸν οἷς ὅπου σπείρεται ὁ λόγος καὶ οἱ ὅταν ἀκούσωσιν ἀκούωσιν εὐθὺς εὐθέως ἔρχεται ὁ Σατανᾶς καὶ αἴρει ἀφαίρει ἁρπάζει τὸν λόγον τὸν ἐσπαρμένον ἐν εἰς ἀπὸ ταῖς τῆς καρδίαις καρδίας αὐτοῖς αὐτῶν αὐτούς καὶ οὗτοί δὲ ὁμοίως εἰσιν ὁμοίως οἱ ἐπὶ τὰ πετρώδη πετρώδης σπειρόμενοι οἳ οἵτινες ὅταν ἀκούσωσιν τὸν λόγον εὐθὺς εὐθέως μετὰ χαρᾶς λαμβάνουσιν αὐτόν καὶ οὐκ ἔχουσιν ῥίζαν ἐν ἑαυτοῖς ἀλλὰ πρόσκαιροί εἰσιν εἶτα γενομένης θλίψεως καὶ ἢ διωγμοῦ διὰ τὸν λόγον καὶ εὐθὺς εὐθέως σκανδαλίζονται σκανδαλίζεται σκανδαλισθήσονται καὶ ἄλλοι οὗτοί εἰσὶν οἱ δὲ εἰς ἐπὶ τὰς ἀκάνθας σπειρόμενοι οὗτοί εἰσιν οἱ ἀκούσαντες τὸν λόγον ἀκούοντες ἀκούσαντες καὶ αἱ μέριμναι μερίμναις τοῦ βίου αἰῶνος τούτου καὶ ἡ ἀπάτη ἀπάται τοῦ πλούτου κόσμου συμπνίγει τὸν λόγον καὶ αἱ περὶ παρὰ τὰ λοιπὰ ἐπιθυμίαι εἰσπορευόμεναι συμπνίγουσιν τὸν λόγον καὶ ἄκαρπος ἄκαρποι γίνεται γίγνονται γίνονται καὶ ἐκεῖνοί οὗτοί δὲ εἰσιν οἱ ἐπὶ τὴν γῆν τὴν καλὴν γῆν σπαρέντες πίπτοντες οἵτινες ἀκούουσιν τὸν λόγον καὶ παραδέχονται καὶ καρποφοροῦσιν καρπὸν φέρουσιν τὸ ἓν τριάκοντα καὶ τὸ ἓν ἑξήκοντα καὶ τὸ ἓν ἑκατόν καὶ ἔλεγεν λέγει αὐτοῖς ὅτι μήτι ἅπτεται ἔρχεται ὁ λύχνος καίεται ἔρχεται ἵνα ὑπὸ τὸν μόδιον τεθῇ τεθῆναι ἢ ὑπὸ τὴν κλίνην ἀλλʼ καὶ οὐχι οὐχ ἵνα ἐπὶ ὑπὸ τὴν λυχνίαν τεθῇ ἐπιτεθῇ οὐ οὐδὲν γάρ ἐστιν τι κρυπτὸν ὁ ἀλλʼ ἐὰν μὴ ἵνα φανερωθῇ οὐδὲ ἐγένετο ἀπόκρυφον ἀλλʼ ἵνα ἔλθῃ εἰς φανερόν φανερωθῇ ἔλθῃ εἴ τις ἔχει ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς βλέπετε τὰ τί ἀκούετε ἐν ᾧ μέτρῳ μετρεῖτε μετρεῖται μετρηθήσεται ὑμῖν καὶ προστεθήσεται ὑμῖν τοῖς ἀκούουσιν ὃς γὰρ ἂν ἔχει ἔχῃ δοθήσεται προστεθήσεται αὐτῷ καὶ ὃς οὐκ ἔχει καὶ ὃ ἔχει ἀρθήσεται ἀπʼ αὐτοῦ καὶ ἔλεγεν ὅτι οὕτως ἐστὶν ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ὡς ἂν ἐὰν ἄνθρωπος ὅταν βάλῃ τὸν τὸ σπόρον βάλῃ ἐπὶ τῆς τὴν γῆς γῆν καὶ καθεύδῃ καὶ ἐγείρηται ἐγείρεται ἐγερθῇ νύκτα νυκτὸς καὶ ἡμέραν καὶ ὁ σπόρος βλαστᾷ βλαστάνῃ καὶ μηκύνηται μηκύνεται ὡς οὐκ οἶδεν αὐτός ὅτι αὐτομάτη γὰρ ἡ γῆ καρποφορεῖ πρῶτον χόρτον εἶτα εἶτεν στάχυν στάχυας εἶτα εἶτεν πλήρης πλῆρες πλήρη ὁ σῖτος σῖτον ἐν τῷ στάχυϊ καὶ ὅταν δὲ παραδοῖ παραδῷ ὁ καρπός εὐθὺς εὐθέως ἀποστέλλει τὸ δρέπανον ὅτι παρέστηκεν ὁ θερισμός καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς πῶς τίνι ὁμοιώσωμεν ὁμοιώσομεν τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἢ ἐν τίνι ποίᾳ αὐτὴν τὴν παραβολῇ παραβολὴν δῶμεν θῶμεν παραβάλωμεν αὐτήν ὡς ὁμοία εστιν κόκκῳ κόκκον σινάπεως ὁ ὃς ὡς ὅταν ὁπόταν ὅτι ἂν σπαρῇ ἐπὶ τῆς τὴν γῆς γῆν ὁ μικρότερον μικρότερος μὲν ὂν ὤν εστιν πάντων τῶν σπερμάτων ἃ ἐστὶν εἰσιν τῶν ἐπὶ τῆς γῆς εστιν καὶ ὅταν σπαρῇ ἀναβαίνει αὔξει καὶ γίνεται μεῖζον μείζων πάντων τῶν λαχάνων μείζων μεῖζον καὶ None ποιεῖ κλάδους μεγάλους ὥστε δύνασθαι αὐτοῦ ὑπὸ τὴν σκιὰν αὐτοῦ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατασκηνοῦν κατασκηνοῖν καὶ τοιαύταις πολλαῖς παραβολαῖς πολλαῖς ἐλάλει αὐτοῖς τὸν λόγον καθὼς ἠδύναντο ἐδύναντο ἀκούειν καὶ χωρὶς δὲ παραβολῆς οὐκ ἐλάλει αὐτοῖς κατʼ ἰδίαν δὲ τοῖς ἰδίοις μαθηταῖς αὑτοῦ ἐπέλυεν πάντα αὐτὰς καὶ λέγει αὐτοῖς ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ὀψίας γενομένης διέλθωμεν εἰς τὸ πέραν καὶ ἀφέντες ἀφίουσιν αὑτόν τὸν ὄχλον καὶ παραλαμβάνουσιν αὐτὸν ὡς ἦν ἐν τῷ πλοίῳ καὶ ἄλλα ἅμα ἄλλαι δὲ πλοῖα πλοῖαι πλοιάρια πολλαί πολλοὶ ἦν ἦσαν μετʼ αὐτοῦ καὶ γίνεται ἐγένετο λαῖλαψ μεγάλη μεγάλου μέγας ἀνέμου μεγάλη μεγάλου καὶ τὰ δὲ κύματα εἰσέβαλλεν ἔβαλεν ἐπέβαλλεν ἐπέβαλεν εἰς τὸ πλοῖον ὥστε αὐτὸ ἤδη γεμίζεσθαι τὸ πλοῖον καὶ ἦν αὐτὸς ἦν ἐν ἐπὶ τῇ πρύμνῃ ἐπὶ τὸ προσκεφάλαιον προσκεφαλαίου καθεύδων καὶ ἐγείρουσιν διεγείρουσιν διεγείραντες αὐτὸν καὶ λέγουσιν αὐτῷ Διδάσκαλε οὐ μέλει σοι ὅτι ἀπολλύμεθα καὶ διεγερθεὶς ἐγερθείς ἐπετίμησεν τῷ ἀνέμῳ καὶ εἶπεν τῇ θαλάσσῃ καὶ εἶπεν σιώπα καὶ πεφίμωσο φιμώθητι καὶ ἐκόπασεν ὁ ἄνεμος καὶ ἐγένετο γαλήνη μεγάλη καὶ εἶπεν λέγει αὐτοῖς τί οὕτως δειλοί ἐστε οὔπω οὕτως πῶς οὐκ ἔχετε πίστιν καὶ ἐφοβήθησαν φόβον μέγαν καὶ ἔλεγον πρὸς ἀλλήλους τίς ἄρα οὗτός ἐστιν οὗτος ὅτι καὶ ὁ ἡ ἄνεμος θάλασσα καὶ ἡ οἱ θάλασσα ἄνεμοι ὑπακούουσιν ὑπακούει αὐτῷ ὑπακούει καὶ ἦλθον ἦλθαν ἦλθεν εἰς τὸ πέραν πέραν τῆς θαλάσσης καὶ εἰς τὴν τῇ χώραν τῶν Γερασηνῶν Γεργεσηνῶν Γαδαρηνῶν καὶ ἐξελθόντι ἐξελθόντων ἐξελθόντος αὐτῷ αὐτῶν αὐτοῦ ἐκ τοῦ πλοίου εὐθὺς εὐθέως ὑπήντησεν ἀπήντησεν αὐτῷ ἄνθρωπος ἐκ τῶν μνημείων ἄνθρωπος ἐν πνεύματι ἀκαθάρτῳ ὃς εἴχεν τὴν κατοίκησιν εἶχεν ἐν τοῖς μνημείοις μνήμασιν καὶ οὐδὲ οὔτε ἁλύσει ἁλύσεσιν αὐτὸν οὐκέτι οὐδεὶς ἐδύνατο ἠδύνατο ἐδύναντο αὐτὸν ἐδύνατο δῆσαι ὅτι διὰ τὸ αὐτὸν πολλάκις αὑτόν δεδεμένον δεδέσθαι καὶ πέδαις καὶ ἁλύσεσι ἐν αἷς δεδέσθαι ἔδησαν καὶ διεσπάσθαι διεσπακέναι δὲ ὑπʼ αὐτοῦ τὰς ἁλύσεις καὶ τὰς πέδας συντετρῖφθαι συντετρῖφεναι καὶ οὐδεὶς μηδένα δὲ αὐτὸν ἰσχὺν ἴσχυεν ἰσχύειν ἴσχυσεν αὐτὸν ἔτι δαμάσαι δῆσαι καὶ διὰ παντὸς νυκτὸς δὲ καὶ ἡμέρας διὰ παντὸς ἐν τοῖς μνήμασιν ὄρεσιν καὶ ἐν τοῖς ὄρεσιν μνημείοις μνήμασιν ἦν κράζων κράζον καὶ κατακόπτων ἑαυτὸν αὑτόν λίθοις καὶ ἰδὼν δὲ τὸν Ἰησοῦν ἀπὸ μακρόθεν ἔδραμεν προσέδραμεν καὶ προσεκύνησεν αὐτῷ αὐτόν καὶ κράξας φωνῇ μεγάλῃ εἶπεν λέγει τί ἐμοὶ καὶ σοί σὺ Ἰησοῦ Υἱὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου ζῶντος ὁρκίζω σε τὸν Θεόν μή με βασανίσῃς καὶ ἔλεγεν γὰρ αὐτῷ ὁ Ἰησοῦ ἔξελθε τὸ πνεῦμα τὸ ἀκάθαρτον ἔξελθε ἀπὸ ἐκ τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἐπηρώτα ἐπηρώτησεν αὐτόν τί σοι ὄνομά σοι εστιν καὶ ἀπεκρίθη λέγων λέγει αὐτῷ Λεγιὼν Λεγεὼν εστιν μοι ὄνομά μοι Λεγιὼν εστιν ὅτι πολλοί ἐσμεν καὶ παρεκάλει παρεκάλουν αὐτὸν πολλὰ ἵνα μὴ αὐτοὺς αὑτόν αὐτὰ ἀποστείλῃ αὑτούς αὑτόν ἔξω τῆς χώρας ἦν δὲ ἐκεῖ πρὸς τῷ τὰ ὄρει ὄρη ἀγέλη χοίρων μεγάλη πρός τῷ ὄρει βοσκομένη βοσκομένων πρός τῷ ὄρει καὶ παρεκάλεσαν παρεκάλουν παρακαλέσαντες αὐτὸν τὸν πάντες οἱ τὰ δαίμονες δαιμόνια λέγοντες εἶπαν εἰπόντα πέμψον ἡμᾶς εἰς τοὺς χοίρους ἵνα εἰς αὐτοὺς εἰσέλθωμεν ἀπέλθωμεν καὶ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς εὐθέως ὁ Κύριος Ἰησοῦς ἔπεμψεν αὑτούς εἰς τοὺς χοίρους καὶ ἐξελθόντα τὰ πνεύματα τὰ ἀκάθαρτα εἰσῆλθον εἰσῆλθαν εἰσῆλθεν εἰς τοὺς χοίρους καὶ ὥρμησεν ἡ ἀγέλη κατὰ τοῦ κρημνοῦ εἰς τὴν θάλασσαν ἦσαν δὲ ὡς δισχίλιοι καὶ ἐπνίγοντο ἐν τῇ θαλάσσῃ καὶ οἱ δὲ βόσκοντες αὐτοὺς αὐτὸς τοὺς χοίρους ἔφυγον καὶ ἀπήγγειλαν ἀπήγγειλον ἀνήγγειλαν ἀνήγγειλον εἰς τὴν πόλιν καὶ εἰς τοὺς ἀγρούς καὶ ἦλθον ἐξῆλθον ἰδεῖν τί ἐστιν τὸ γεγονός καὶ ἔρχονται ἤρχοντο πρὸς τὸν Ἰησοῦν καὶ θεωροῦσιν εὑρίσκουσιν αὑτόν τὸν δαιμονιζόμενον καθήμενον καὶ ἱματισμένον καὶ σωφρονοῦντα τὸν ἐσχηκότα τὸν λεγεῶνα λεγιῶνα καὶ ἐφοβήθησαν καὶ διηγήσαντο δὲ αὐτοῖς οἱ ἰδόντες εἰδότες πῶς ἐγένετο αὐτῷ τῷ δαιμονιζομένῳ καὶ περὶ τῶν χοίρων καὶ ἤρξαντο παρακαλεῖν παρακαλοῦν αὐτὸν ἵνα ἀπελθεῖν ἀπέλθῃ ἀπὸ τῶν ὁρίων αὐτῶν καὶ ἐμβαίνοντος ἐμβάντος αὐτοῦ εἰς τὸ πλοῖον ἤρξατο παρεκάλει παρακαλεῖν αὐτὸν ὁ δαιμονισθεὶς ἵνα ᾖ μετʼ αὐτοῦ ᾖ ἦν ὁ δὲ καὶ Ἰησοῦς οὐκ ἀφῆκεν αὐτόν ἀλλὰ καὶ λέγει εἶπεν αὐτῷ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου πρὸς τοὺς σούς καὶ ἀπάγγειλον διάγγειλον ἀνάγγειλον αὐτοῖς ὅσα σοι ὁ Θεός Κύριός σοι πεποίηκεν ἐποίησε σοι καὶ ὅτι ἠλέησέν ἠλέηκέν σε καὶ ἀπῆλθεν καὶ ἤρξατο κηρύσσειν ἐν ὅλῃ τῇ Δεκαπόλει ἃ ὅσα ἐποίησεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς καὶ πάντες ἐθαύμαζον καὶ διαπεράσαντος διαπεράσαντες τοῦ Ἰησοῦ ἐν τῷ πλοίῳ τοῦ Ἰησοῦ πάλιν εἰς τὸ πέραν πάλιν συνήχθη ὁ ὄχλος πολὺς ἐπʼ πρός αὐτόν καὶ ἦν παρὰ τὴν θάλασσαν καὶ ἰδοὺ ἔρχεται τις εἷς τῶν ἀρχισυναγώγων ᾧ ὀνόματι ὄνομα Ἰάειρος καὶ ἰδὼν αὐτὸν πίπτει προσπίπτει προσέπεσεν πρὸς τοὺς πόδας αὐτοῦ καὶ παρακαλεῖ παρεκάλει παρακαλῶν αὐτὸν καὶ πολλὰ λέγων ὅτι τὸ θυγάτριόν μου ἐσχάτως ἔχει ἵνα ἐλθὼν ἐλθέ ἅψαι ἐπιθῇς αὐτῇ αὐτῆς αὐτῷ ἐκ τῶν τὰς χειρῶν χεῖρας σου αὐτῇ ἵνα ὅπως σωθῇ καὶ ζήσῃ ζήσεται καὶ ὑπῆγεν ἀπῆλθεν μετʼ αὐτοῦ καὶ ἠκολούθει ἠκολούθησεν αὐτῷ ὄχλος πολύς καὶ συνέθλιβον αὐτόν καὶ γυνὴ τις οὖσα ἐν ῥύσει αἵματος ἔτη δώδεκα ἔτη καὶ ἡ πολλὰ παθοῦσα ὑπὸ πολλῶν ἰατρῶν καὶ δαπανήσασα τὰ παρʼ αὐτῆς ἑαυτῆς πάντα καὶ μηδὲν ὠφεληθεῖσα ἀλλὰ μᾶλλον εἰς ἐπὶ τὸ χεῖρον ἐλθοῦσα καὶ ἀκούσασα τὰ περὶ τοῦ Ἰησοῦ ἐλθοῦσα ἐν τῷ ὄχλῳ ὄπισθεν ὄπιθεν καὶ ἥψατο τοῦ ἱματίου αὐτοῦ ἐν τῷ ὄχλῷ ἔλεγεν λέγουσα γὰρ ἐν ἑαυτῇ ὅτι ἐὰν ἅψωμαι κἂν τῶν τοῦ ἱματίων ἱματίου ἅψωμαι ἑαυτοῦ αὐτοῦ ἅψωμαι σωθήσομαι καὶ εὐθὺς εὐθέως ἐξηράνθη ἡ πηγὴ τοῦ αἵματος αὐτῆς καὶ ἔγνω τῷ σώματι ὅτι ἴαται εἰάθη ἀπὸ τῆς μάστιγος καὶ εὐθὺς εὐθέως ἐπιγνοὺς καὶ ὁ Ἰησοῦς ἐπιγνοὺς ἐν ἑαυτῷ τὴν ἐξ αὐτοῦ δύναμιν ἐξελθοῦσαν ἀπʼ αὐτοῦ καὶ ἐπιστραφεὶς ἐν τῷ ὄχλῳ ἔλεγεν εἶπεν τίς μου ἥψατο τῶν ἱματίων μου καὶ ἔλεγον αὐτῷ οἱ δὲ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγουσιν αὐτῷ βλέπεις τὸν ὄχλον συνθλίβοντά συντρίβοντα σε καὶ λέγεις τίς μου ἥψατο καὶ περιεβλέπετο ἰδεῖν τὴν τοῦτο ποιήσασαν πεποιηκυῖαν ποίησαν ἡ δὲ γυνὴ φοβηθεῖσα καὶ τρέμουσα καὶ διό πεποιήκει λάθρᾳ εἰδυῖα ὃ γέγονεν ἐπʼ αὐτῇ ἦλθεν καὶ προσέπεσεν προσεκύνησεν αὐτῷ αὑτόν καὶ εἶπεν αὐτῷ ἔμπροσθεν πάντων πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν αἰτίαν αὐτῆς ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῇ αὐτῷ θυγάτηρ θύγατερ ἡ πίστις σου σέσωκέν σε ὕπαγε εἰς εἰρήνην καὶ ἴσθι ὑγιὴς ἀπὸ τῆς μάστιγός σου ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος ἔρχονται ἀπὸ τοῦ ἀρχισυναγώγου λέγοντες αὐτῷ ὅτι ἡ θυγάτηρ σου ἀπέθανεν τί ἔτι σκύλλεις τὸν διδάσκαλον ὁ δὲ Ἰησοῦς εὐθέως παρακούσας ἀκούσας τοῦτον τὸν λόγον τὸν λαλούμενον λέγει τῷ ἀρχισυναγώγῳ μὴ φοβοῦ μόνον πίστευε καὶ οὐκ ἀφῆκεν οὐδένα οὐδὲ ἕνα παρακολουθῆσαι μετʼ αὐτοῦ αὐτῷ οὐδένα παρακολουθῆσαι ἀκολουθῆσαι συνακολουθῆσαι εἰ μὴ μόνον τὸν Πέτρον καὶ Ἰάκωβον καὶ Ἰωάννην τὸν ἀδελφὸν Ἰακώβου αὐτοῦ καὶ ἔρχονται ἔρχεται εἰς τὸν τὴν οἶκον οἰκίαν τοῦ ἀρχισυναγώγου καὶ θεωρεῖ ἐθεώρει θόρυβον καὶ κλαίοντας κλαιόντων καὶ ἀλαλάζοντας ἀλαλαζόντων πολλὰς πολλά καὶ εἰσελθὼν λέγει αὐτοῖς τί θορυβεῖσθε καὶ τί κλαίετε τὸ παιδίον οὐκ ἀπέθανεν ἀλλὰ καθεύδει οἱ δὲ καὶ κατεγέλων αὐτοῦ εἰδότες ὅτι ἀπέθανεν αὐτὸς ὁ δὲ ἐκβαλὼν πάντας ἅπαντας τοὺς ὄχλους ἔξω παραλαμβάνει τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα τοῦ παιδίου καὶ τὴν μητέρα καὶ τοὺς μετʼ αὐτοῦ ἑαυτοῦ ὄντας καὶ εἰσπορεύεται εἰσεπορεύετο οὗ ὅπου ἦν τὸ παιδίον κατακείμενον ἀνακείμενον καὶ κρατήσας τῆς τὴν χειρὸς χεῖρα τοῦ παιδίου λέγει αὐτῇ Ῥαββί Ταβιθά ταλιθά κούμ κοῦμι ὅ ἐστιν μεθερμηνευόμενον τὸ κοράσιον σοὶ σὺ λέγω ἔγειρε ἔγειραι καὶ εὐθέως εὐθὺς ἀνέστη τὸ κοράσιον καὶ περιεπάτει ἦν γὰρ δὲ ὡσει ἐτῶν δώδεκα καὶ ἐξέστησαν πάντες εὐθὺς ἐκστάσει μεγάλῃ καὶ διεστείλατο αὐτοῖς πολλὰ ἵνα μηδεὶς γνοῖ γνῷ τοῦτο καὶ εἶπεν δοθῆναι δοῦναι αὐτῇ φαγεῖν καὶ ἐξῆλθεν ἐκεῖθεν καὶ ἦλθεν ἔρχεται εἰς τὴν πατρίδα αὐτοῦ καὶ ἀκολουθοῦσιν αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ γενομένου ἡμέρα Σαββάτου σαββάτων ἤρξατο ἤρξαντο διδάσκειν ἐν τῇ συναγωγῇ διδάσκειν καὶ οἱ πολλοὶ ἀκούοντες ἀκούσαντες ἐξεπλήσσοντο ἐπὶ τῇ διδαχῇ αὐτοῦ λέγοντες πόθεν τούτῳ ταῦτα ἅπαντα πάντα καὶ τίς ἡ σοφία ἡ δοθεῖσα τούτῳ αὐτῷ ἵνα ὅτι καὶ αἱ δυνάμεις τοιαῦται διὰ τῶν χειρῶν αὐτοῦ γίνονται γίνωνται γινόμεναι οὐχ οὗτός ἐστιν ὁ τοῦ τέκτων τέκτονος ὁ υἱὸς τῆς Μαρίας καὶ ὁ ἀδελφὸς δὲ Ἰακώβου καὶ Ἰωσὴφ Ἰωσῆ Ἰωσῆτος καὶ Ἰούδα καὶ Σίμωνος οὐχι καὶ καὶ οὐκ εἰσὶν αἱ ἀδελφαὶ αὐτοῦ ὧδε πρὸς ἡμᾶς εἰσιν καὶ ἐσκανδαλίζοντο ἐν αὐτῷ καὶ ἔλεγεν δὲ αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς ὅτι οὐκ ἔστιν προφήτης ἄτιμος εἰ μὴ ἐν τῇ ἰδίᾳ πατρίδι ἑαυτοῦ αὐτοῦ καὶ ἐν τοῖς συγγενεῦσιν συγγενέσιν αὐτοῦ καὶ ἐν τῇ οἰκίᾳ αὐτοῦ καὶ οὐκ ἐδύνατο ἠδύνατο ἐκεῖ ποιῆσαι οὐδεμίαν οὐκέτι ποιῆσαι δύναμιν ποιῆσαι εἰ μὴ ὀλίγοις ἀρρώστοις ἐπιθεὶς τὰς χεῖρας ἐθεράπευσεν καὶ ἐθαύμασεν ἐθαύμαζεν διὰ τὴν πίστιν ἀπιστίαν αὐτῶν καὶ περιῆγεν ὁ Ἰησοῦς τὰς κώμας κύκλῳ κώμας διδάσκων καὶ προσκαλεῖται προσκαλεσάμενος τοὺς δώδεκα μαθητάς καὶ ἤρξατο αὐτοὺς ἀποστέλλειν ἀπέστειλεν αὑτούς ἀνὰ δύο δύο καὶ ἐδίδου ἔδωκεν δοὺς αὐτοῖς ἐξουσίαν τῶν πνευμάτων τῶν ἀκαθάρτων καὶ παρήγγειλεν παρήγγελλεν αὐτοῖς ἵνα μηδὲν αἴρωσιν ἄρωσιν εἰς ὁδὸν εἰ μὴ ῥάβδον μόνον μὴ ἄρτον μὴ μήτε πήραν μὴ μήτε ἄρτον μὴ μήτε εἰς τὴν πήραν ζώνην χαλκόν ἀλλὰ ὑποδεδεμένους σανδάλια καὶ μὴ ἐνδύσησθε ἐνδύσασθε ἐνδύσασθαι δύο χιτῶνας καὶ ἔλεγεν λέγει αὐτοῖς ὅπου ὅποι ἂν ἐὰν εἰσέλθητε εἰς οἰκίαν ἐκεῖ μένετε μείνατε ἕως ἂν ἐξέλθητε ἐκεῖθεν καὶ ὃς ὃσοι ἂν ἐάν τόπος μὴ δέξηται δέξωνται ὑμᾶς μηδὲ ἀκούσωσιν ἀκούσῃ ὑμῶν ἐκπορευόμενοι ἐκεῖθεν ἐκτινάξατε τὸν χοῦν τὸν ὑποκάτω τῶν ποδῶν ὑμῶν εἰς μαρτύριον αὐτοῖς αὐτῶν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ἀνεκτότερον ἔσται Σοδόμοις ἢ Γομόῤῥοις ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως ἢ τῇ πόλει ἐκείνῃ καὶ ἐξελθόντες ἐκήρυσσον ἐκήρυξαν αὐτοῖς ἵνα μετανοῶσιν μετανοήσωσιν καὶ δαιμόνια πολλὰ ἐξέπεμπον ἐξέβαλλον ἐξέβαλον καὶ ἤλειφον ἀλείψαντες ἐλαίῳ ἐλέῳ πολλοὺς ἀρρώστους καὶ ἐθεράπευον αὑτούς καὶ ἤκουσεν Ἡρώδης ὁ βασιλεὺς Ἡρῴδης φανερὸν γὰρ ἐγένετο τὸ ὄνομα αὐτοῦ καὶ ἔλεγεν ἔλεγον ἐλέγοσαν ὅτι Ἰωάννης ὁ Βαπτιστὴς βαπτίζων ἐγήγερται ἠγέρθη ἐκ νεκρῶν ἀνέστη ἠγέρθη καὶ διὰ τοῦτο ἐνεργοῦσιν αἱ δυνάμεις ἐν αὐτῷ αὐτοῦ ἄλλοι δὲ ἔλεγον ὅτι Ἠλίας ἐστίν ἄλλοι δὲ ἔλεγον ὅτι προφήτης ἐστὶν ἢ ὡς εἷς τῶν προφητῶν ἀκούσας δὲ ὁ Ἡρῴδης εἶπεν ἔλεγεν ὅτι ὃν ἐγὼ ὃν ἀπεκεφάλισα Ἰωάννην οὗτος Ἰωάννης ἐστιν αὐτὸς ἐκ νεκρῶν ἠγέρθη ἐκ ἀπὸ τῶν νεκρῶν αὐτὸς δὲ γὰρ ὁ Ἡρῴδης ἀποστείλας ἐκράτησεν τὸν Ἰωάννην ἐν φυλακῇ καὶ ἔδησεν αὐτὸν καὶ ἔβαλεν εἰς ἐν τῇ φυλακῇ φυλακὴν διὰ Ἡρῳδιάδα τὴν γυναῖκα Φιλίππου τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ γυναῖκα ὅτι αὐτὴν ἐγάμησεν αὐτήν ἔλεγεν γὰρ ὁ Ἰωάννης τῷ Ἡρῴδῃ ὅτι οὐκ ἔξεστίν σοι σε ἔχειν αὐτήν τὴν γυναῖκα ἔχειν τοῦ ἀδελφοῦ σου ἡ δὲ Ἡρῳδιὰς δὲ ἐνεῖχεν αὐτῷ καὶ ἐζήτει ἤθελεν αὐτὸν ἀπολέσαι ἀποκτεῖναι αὑτόν καὶ οὐκ ἠδύνατο ἐδύνατο ὁ γὰρ Ἡρῴδης ἐφοβεῖτο τὸν Ἰωάννην εἰδὼς αὐτὸν ἄνδρα δίκαιον καὶ ἅγιον εἶναι καὶ συνετήρει αὐτόν καὶ ἀκούσας αὐτοῦ πολλὰ ἠπόρει ἠπορεῖτο ἐποίει καὶ ἡδέως αὐτοῦ ἤκουεν καὶ γενομένης δὲ ἡμέρας εὐκαίρου ὅτε Ἡρῴδης ἐν τοῖς γενεσίοις αὐτοῦ δεῖπνον ἐποίει ἐποίησεν τοῖς μεγιστᾶσιν αὐτοῦ καὶ τοῖς χιλιάρχοις καὶ τοῖς πρώτοις τῆς Γαλιλαίας καὶ ἐλθούσης εἰσελθούσης δὲ τῆς θυγατρὸς αὐτῆς αὐτοῦ τῆς Ἡρῳδιάδος καὶ ὀρχησαμένης καὶ ἀρεσάσης ἤρεσεν τῷ Ἡρῴδῃ καὶ τοῖς συνανακειμένοις εἶπεν ὁ δὲ ὁ βασιλεὺς Ἡρώδης εἶπεν τῷ κορασίῳ αἴτησόν αἰτῆσαι με ὃ δʼ ἂν ἐὰν θέλῃς θέλεις καὶ δώσω σοι καὶ ὤμοσεν αὐτῇ πολλά ὅτι εἰ ὃ τι ἐάν ἂν με αἰτήσῃς με δώσω σοι καὶ ἕως τὸ ἡμίσους ἥμισυ τῆς βασιλείας μου ἡ δὲ καὶ ἐξελθοῦσα εἶπεν τῇ μητρὶ αὐτῆς τί αἰτήσωμαι αἰτήσομαι ἡ δὲ εἶπεν αἰτῆσαι τὴν κεφαλὴν Ἰωάννου τοῦ τοῦ βαπτίζοντος βαπτιστοῦ καὶ ἐλθοῦσα εἰσελθοῦσα εὐθὺς εὐθέως μετὰ σπουδῆς πρὸς τὸν βασιλέα ᾐτήσατο λέγουσα εἶπεν θέλω ἵνα μοι δῷς δῷ σῆς ἐξαυτῆς δῷς μοι ἐπὶ πίνακι ὧδε τὴν κεφαλὴν Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ καὶ περίλυπος γενόμενος ὁ βασιλεὺς ὡς ἤκουσεν διὰ τοὺς ὅρκους καὶ διὰ τοὺς ἀνακειμένους συνανακειμένους οὐκ ἠθέλησεν αὐτὴν ἀθετῆσαι αὐτήν καὶ ἀλλὰ εὐθὺς εὐθέως ἀποστείλας ὁ βασιλεὺς σπεκουλάτορα ἐπέταξεν ἐνεχθῆναι ἐνέγκαι ἔνεγκε τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ ἐπὶ πίνακι ὁ δὲ καὶ ἀπελθὼν ἀπεκεφάλισεν αὐτὸν ἐν τῇ φυλακῇ καὶ ἤνεγκεν τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ ἐπὶ πίνακι καὶ ἔδωκεν αὐτὴν τῷ κορασίῳ καὶ τὸ κοράσιον ἤνεγκεν ἔδωκεν αὐτὴν τῇ μητρὶ αὐτῆς καὶ ἀκούσαντες δὲ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἦλθον ἦλθαν καὶ ἦραν κηδεῦσαι τὸ πτῶμα αὐτοῦ καὶ ἔθηκαν αὐτὸ αὑτόν ἐν τῷ μνημείῳ καὶ συνάγονται οἱ ἀπόστολοι πρὸς τὸν Ἰησοῦν καὶ ἀπήγγειλαν ἀπήγγειλον αὐτῷ πάντα καὶ ὅσα ἐποίησαν ἐποίησεν καὶ ὅσα ἐδίδαξαν ἐδίδασκεν καὶ εἶπεν λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς δεῦτε ὑμεῖς αὐτοὶ κατʼ ἰδίαν ὑπάγωμεν εἰς ἔρημον τόπον καὶ ἀναπαύσασθε ἀναπαύσασθαι ἀναπαύεσθε ὀλίγον λοιπόν ἦσαν γὰρ οἱ ἐρχόμενοι καὶ οἱ ὑπάγοντες πολλοί καὶ οὐδὲ φαγεῖν εὐκαίρουν ηὐκαίρουν εὔκαιρος εἴχον καὶ ἀναβάντες ἀπῆλθον ἐν εἰς τῷ τὸ πλοίῳ πλοῖον ἀπῆλθον εἰς ἔρημον τόπον τῷ πλοίῳ κατʼ ἰδίαν καὶ εἶδον εἶδαν αὐτοὺς αὐτόν ὑπάγοντας ὑπάγοντες οἱ ὄχλοι καὶ ἔγνωσαν ἐπέγνωσαν αὐτὸν αὑτούς πολλοί καὶ πεζῇ ἀπὸ πάντων πασῶν τῶν πόλεων πολέων συνέδραμον ἐκεῖ καὶ προῆλθον αὐτούς καὶ συνέδραμον συνῆλθον πρὸς αὐτόν αὐτοῦ καὶ ἐξελθὼν καὶ ὁ Ἰησοῦς εἶδεν ἰδῶν ὁ Ἰησοῦς πολὺν ὄχλον πολὺν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἐσπλαγχνίσθη ἐπʼ αὐτοὺς αὐτοῖς ὅτι ἦσαν ὡς πρόβατα μὴ ἔχοντα ποιμένα καὶ ἤρξατο ἤρξαντο διδάσκειν αὐτοὺς διδάσκειν πολλά καὶ ἤδη δὲ ὥρας πολλῆς γενομένης γινομένης προσελθόντες αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ αὐτῷ λέγουσιν ἔλεγον αὐτῷ ὅτι ἔρημός ἐστιν ὁ τόπος καὶ ἤδη ὥρα παρῆλθεν πολλή ἀπόλυσον αὐτούς ἵνα ἀπελθόντες εἰς τοὺς κύκλῳ ἔγγιστα ἀγροὺς καὶ εἰς τὰς κώμας ἵνα ἀγοράσωσιν ἑαυτοῖς βρώματα ἄρτους τί γὰρ φάγωσιν φαγεῖν οὐκ ἔχουσιν ὁ καὶ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς δότε αὐτοῖς ὑμεῖς φαγεῖν αὐτοῖς καὶ λέγουσιν αὐτῷ ἀπελθόντες ἀγοράσωμεν διακοσίων δηναρίων ἑκατὸν διακοσίων ἄρτους καὶ δώσομεν δώσωμεν δῶμεν αὐτοῖς φαγεῖν ἵνα ἕκαστος αὐτῶν βραχύ τι λάβῃ ὁ καὶ δὲ λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς πόσους ἄρτους ἔχετε ἄρτους ὑπάγετε καὶ ἴδετε καὶ ἐλθόντες γνόντες λέγουσιν αὐτῷ πέντε ἄρτους καὶ δύο ἰχθύας καὶ ἐπέταξεν ὁ Ἰησοῦς αὐτοῖς ἀνακλῖναι ἀνακλιθῆναι πάντας κατὰ τήν συμπόσιαν συμπόσια συμπόσια ἐπὶ ἐν τῷ χλωρῷ χόρτῳ καὶ ἀνέπεσαν ἀνέπεσον πρασιαὶ πρασιαὶ κατὰ ἀνὰ ἄνδρες ἑκατὸν καὶ κατὰ ἀνὰ πεντήκοντα καὶ λαβὼν τοὺς πέντε ἄρτους καὶ τοὺς δύο ἰχθύας ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν εὐλόγησεν ηὐλόγησεν καὶ κλάσας κατέκλασεν τοὺς πέντε ἄρτους καὶ ἐδίδου τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ἵνα παρατιθῶσιν παραθῶσιν κατέναντι αὐτῶν αὐτοῖς καὶ τοὺς δύο ἰχθύας ἐμέρισεν πᾶσιν καὶ ἔφαγον πάντες καὶ ἐχορτάσθησαν καὶ ἦραν κλασμάτων κλάσματα δώδεκα κοφίνους κοφίνων πληρώματα πλήρεις καὶ ἀπὸ τῶν δύο ἰχθύων καὶ ἦσαν οἱ φαγόντες τοὺς ἄρτους ὡσεὶ ὡς πεντακισχίλιοι πέντε ἄνδρες καὶ εὐθὺς εὐθέως ἐξεγερθείς ἠνάγκασεν τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἐμβῆναι εἰς τὸ πλοῖον καὶ προάγειν προσάγειν αὑτόν εἰς τὸ πέραν πρὸς Βηθσαϊδάν ἕως ἂν αὐτὸς δὲ ἀπολύσῃ ἀπολύει τὸν ὄχλον καὶ ἀποταξάμενος αὐτοῖς ἀπῆλθεν εἰς τὸ ὄρος προσεύξασθαι καὶ ὀψίας γενομένης ἦν πάλαι τὸ πλοῖον ἐν μέσῳ μέσῃ τῆς τῇ θαλάσσης θαλάσσῃ καὶ αὐτὸς μόνος ἦν ἐπὶ τῆς γῆς καὶ εἶδεν ἰδὼν αὐτοὺς βασανιζομένους καὶ ἐν τῷ ἐλαύνειν ἐλαύνοντας ἦν γὰρ ἐναντίος ὁ ἄνεμος ἐναντίος αὐτοῖς σφόδρα καὶ περὶ τετάρτην φυλακὴν τῆς νυκτὸς ἔρχεται ὁ Ἰησοῦς πρὸς αὐτοὺς περιπατῶν περὶ πάντων ἐπὶ τῆς θαλάσσης καὶ ἦλθεν ἤθελεν ἤθελησεν παρελθεῖν αὐτούς οἱ δὲ ἰδόντες αὐτὸν περιπατοῦντα ἐπὶ τῆς θαλάσσης περιπατοῦντα ἔδοξαν ὅτι φάντασμά ἔδοξαν εἶναι ἐστιν καὶ ἀνέκραξαν πάντες γὰρ αὐτὸν εἶδον εἶδαν καὶ ἐταράχθησαν ὁ καὶ δὲ εὐθὺς εὐθέως ἐλάλησεν μετʼ πρός αὐτῶν αὑτούς καὶ λέγει λέγων αὐτοῖς θαρσεῖτε ἐγώ εἰμι μὴ φοβεῖσθε ἐγὼ ειμι καὶ ἀνέβη πρὸς αὐτοὺς εἰς τὸ πλοῖον πρός αὑτούς καὶ ἐκόπασεν ὁ ἄνεμος καὶ λίαν ἐκπερισσοῦ περισσῶς ἐν αὐτοῖς ἑαυτοῖς ἐξίσταντο καὶ ἐθαύμαζον οὐ γὰρ συνῆκαν ἐπὶ τοῖς ἄρτοις ἀλλʼ ἦν γὰρ αὐτῶν ἡ καρδία αὐτῶν πεπωρωμένη καὶ διαπεράσαντες ἐκεῖθέν ἦλθον ἦλθαν ἐπὶ τὴν γῆν ἦλθον εἰς Γεννησαρὲτ Γεννησάρ καὶ προσωρμίσθησαν καὶ ἐξελθόντων αὐτῶν ἐκ τοῦ πλοίου εὐθὺς εὐθέως ἐπιγνόντες ἐπέγνωσαν αὐτὸν οἱ ἄνδρες τοῦ τόπου ἐκείνου περιδραμόντες περιέδραμον δὲ εἰς ὅλην τὴν χώραν περίχωρον ἐκείνην καὶ ἤρξαντο ἐπὶ ἐν τοῖς κραββάτοις κραβάκτοις φέρειν πάντας τοὺς κακῶς ἔχοντας περιφέρειν περιέφερον γάρ αὑτούς ὅπου ὅτι ἂν ἤκουον ἠκούσθη ἤκουσαν τὸν Ἰησοῦν ὅτι ἐκεῖ ἐστίν εἶναι ἐκεῖ καὶ ὁπόταν ποῦ ὅπου ἐάν ἂν εἰσεπορεύετο εἰσεπορεύοντο εἰς κώμας ἢ εἰς πόλεις ἢ εἰς ἀγροὺς ἢ εἰς τὰς πόλις ἢ ἐν ταῖς πλατείαις ἀγοραῖς ἐτίθουν ἐτίθεσαν τοὺς ἀσθενοῦντας καὶ παρεκάλουν αὐτὸν ἵνα κἂν τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ ἅψωνται καὶ ὅσοι ἂν ἥψαντο ἥπτοντο αὐτοῦ αὑτόν ἐσῴζοντο καὶ συνάγονται πρὸς αὐτὸν οἱ Φαρισαῖοι καί τινες τῶν γραμματέων ἐλθόντες ἀπὸ Ἱεροσολύμων καὶ εἰδότες ἰδόντες τίνες τινὰς τῶν μαθητῶν αὐτοῦ τινας ὅτι κοιναῖς χερσίν τοῦτʼ ἔστιν ἀνίπτοις ἐσθίοντας ἐσθίουσιν τοὺς ἄρτους ἄρτον κατέγνωσαν ἐμέμψαντο οἱ γὰρ Φαρισαῖοι καὶ πάντες οἱ Ἰουδαῖοι ἐὰν μὴ πυκνὰ πυγμῇ νίψωνται τὰς χεῖρας οὐκ ἐσθίουσιν ἐσθίωσιν ἄρτον κρατοῦντες τὴν παράδοσιν παραδοσίαν τῶν πρεσβυτέρων καὶ ἀπʼ ἀγορᾶς δὲ ὅταν ἔλθωσιν ἐὰν μὴ ῥαντίσωνται βαπτίσωνται οὐκ ἐσθίουσιν καὶ ἄλλα πολλά ἐστιν ἃ ἅπερ ἔλαβον παρέλαβον αὐτοῖς τηρεῖν κρατεῖν βαπτισμοὺς ποτηρίων καὶ ξεστῶν καὶ χαλκίων καὶ κλινῶν καὶ ἔπειτα ἐρωτῶσιν ἐπερωτῶσιν αὐτὸν οἱ Φαρισαῖοι καὶ οἱ γραμματεῖς λέγοντες διὰ τί οὐ περιπατοῦσιν οἱ μαθηταί σου οὐ περιπατοῦσιν κατὰ τὴν παράδοσιν τῶν πρεσβυτέρων ἀλλὰ κοιναῖς χερσὶν καὶ ἀνίπτοις ταῖς χερσὶν ἐσθίουσιν τὸν ἄρτον ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς ὅτι καλῶς ἐπροφήτευσεν προεφήτευσεν Ἠσαΐας περὶ ὑμῶν Ἠσαΐας τῶν ὑποκριτῶν ὡς καὶ γέγραπται εἶπεν ὅτι οὗτος ὁ λαὸς οὗτος τοῖς χείλεσίν με ἀγαπᾷ τιμᾷ ἡ δὲ καρδία αὐτῶν πόρρω ἔχει ἀφέστηκεν ἀπέχει ἀπʼ ἐμοῦ μάτην δὲ σέβονταί με διδάσκοντες διδασκαλίας καὶ ἐντάλματα ἀνθρώπων βαπτισμοὺς ξεστῶν καὶ ποτηρίων καὶ ἄλλα παρόμοια ἃ ποιεῖτε τοιαῦτα πολλά ἀφέντες γὰρ τὴν ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ κρατεῖτε τὴν ἐντολήν παράδοσιν τῶν ἀνθρώπων βαπτισμοὺς βαπτισμοῦ ξεστῶν καὶ ποτηρίων καὶ ἀλλὰ παρόμοια τοιαῦτα πολλὰ ποιεῖτε καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς καλῶς ἀθετεῖτε τὴν ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ ἵνα τὴν παράδοσιν ὑμῶν στήσητε τηρήσητε τηρῆτε Μωϋσῆς γὰρ εἶπεν τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου καί ὁ ἀθετῶν κακολογῶν πατέρα ἢ μητέρα θανάτῳ τελευτάτω τελευτείτω ὑμεῖς δὲ λέγετε ὃς ἂν ἐὰν εἴπῃ ἄνθρωπος τῷ πατρὶ αὐτοῦ ἢ τῇ μητρί κορβᾶν ὅ ἐστιν δῶρον ὃ ἂν ἐὰν ἐξ ἐμοῦ μου ὠφεληθῇς καὶ οὐκέτι οὐκ ἀφίετε ἐναφίετε αὐτὸν οὐδὲν ποιῆσαι τῷ πατρὶ αὐτοῦ ἢ τῇ μητρί αὐτοῦ ἀκυροῦντες τὸν λόγον τὴν ἐντολήν τοῦ Θεοῦ τῇ παραδόσει ὑμῶν τῇ μωρᾷ ᾗ παρεδώκατε παρέδοτε καὶ παρόμοια τοιαῦτα τὰ αὐτά πολλὰ τοιαῦτα ποιεῖτε καὶ προσκαλεσάμενος πάλιν πάντα τὸν ὄχλον ἔλεγεν λέγει αὐτοῖς ἀκούετέ ἀκούσατέ μου πάντες καὶ σύνετε συνίετε οὐδʼ οὐδέν ἐστιν ἔξω ἔξωθεν τοῦ ἀνθρώπου εἰσπορευόμενον ἐπʼ εἰς αὐτὸν αὐτό ὃ δύναται αὐτὸν τὸ κοινῶσαι κοινοῦν αὐτόν ἀλλὰ τὰ ἐκ τοῦ ἀνθρώπου ἐκπορευόμενά ἀπʼ αὐτοῦ ἐκεῖνά ἐστιν τὰ κοινοῦντα τὸν ἄνθρωπον εἴ τις ἔχει ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω καὶ ὅτε εἰσῆλθεν εἰσῆλθον εἰς τὸν τὴν οἶκον οἰκίαν ἀπὸ τοῦ ὄχλου ἐπηρώτων αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ περὶ τῆς τὴν παραβολῆς παραβολήν καὶ λέγει αὐτοῖς οὕτως καὶ ὑμεῖς ἀσύνετοί ἐστε οὔπω οὐ νοεῖτε νοεῖται ὅτι πᾶν τὸ ἔξωθεν εἰσπορευόμενον οὔ κοινοῖ εἰς τὸν ἄνθρωπον οὐ δύναται αὐτὸν κοινῶσαι ὅτι οὐκ γάρ εἰσέρχεται εἰσπορεύεται αὐτοῦ εἰς τὴν διάνοιαν καρδίαν αὐτοῦ ἀλλʼ εἰς τὴν κοιλίαν καὶ εἰς τὸν ἀφεδρῶνα ὀχετόν ἐξέρχεται χωρεῖ ἐκβάλλετε ἐκπορεύεται καθαρίζων καθαρίζον καθαρίζει πάντα τὰ βρώματα ἔλεγεν ἔλεγον δὲ ὅτι τὸ ἐκ τοῦ ἀνθρώπου ἐκπορευόμενον ἐκεῖνο ἐκεῖνά κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον ἔσωθεν γὰρ ἐκ τῆς καρδίας τῶν ἀνθρώπων οἱ διαλογισμοὶ οἱ κακοὶ ἐκπορεύονται μοιχεῖαι πορνεῖαι πορνεία κλοπαί κλέμματα μοιχεῖαι φόνοι φόνος μοιχεῖαι κλοπαὶ πλεονεξίαι πλεονεξία πονηρίαι πονηρία δόλος πονηρία ἀσέλγεια ὀφθαλμὸς πονηρός βλασφημίαι βλασφημία ὑπερηφανίαι ὑπερηφανία ἀφροσύνη πάντα ταῦτα τὰ πονηρὰ ἔσωθεν ἐκπορεύεται κἀκεῖνα καὶ κοινοῖ κοινόν τὸν ἄνθρωπον καὶ ἐκεῖθεν δὲ ἀναστὰς ἐκεῖθέν ἀπῆλθεν εἰς τὰ ὅρια μεθόρια Τύρου καὶ Σιδῶνος καὶ εἰσελθὼν εἰς τὴν οἰκίαν οὐδένα ἤθελεν ἤθελησεν γνῶναι καὶ οὐκ ἠδυνήθη ἠδυνάσθη λαλεῖν λαθεῖν γυνὴ δὲ ἀλλʼ εὐθὺς εὐθέως ὡς ἀκούσασα γὰρ γυνὴ περὶ αὐτοῦ ἧς εἶχεν τὸ θυγάτριον αὐτῆς ἐν πνεύματι πνεῦμα ἀκαθάρτῳ ἀκάθαρτον εἰσελθοῦσα ἐλθοῦσα καὶ προσέπεσεν πρὸς τοὺς πόδας αὐτοῦ αὐτῷ ἦν ἡ δὲ ἡ γυνὴ ἦν Ἑλληνίς Φοίνισσα Συροφοινίκισσα Συραφοινίκισσα Συροφοίνισσα Συραφοίνισσα τῷ γένει καὶ ἠρώτα αὐτὸν ἵνα τὸ δαιμόνιον ἐκβάλῃ ἐκβάλλῃ ἀπὸ ἐκ τῆς θυγατρὸς αὐτῆς ὁ καὶ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν λέγει ἔλεγεν αὐτῇ ἄφες πρῶτον χορτασθῆναι τὰ τέκνα οὐ γάρ καλόν ἐστιν καλὸν λαβεῖν τὸν ἄρτον τῶν τέκνων καὶ βαλεῖν τοῖς κυναρίοις βαλεῖν ἡ δὲ ἀπεκρίθη καὶ λέγει αὐτῷ λέγουσα ναί Κύριε Κυρίου ἀλλὰ καὶ γὰρ τὰ κυνάρια ἐσθίουσιν τὰ ὑποκάτω τῆς τραπέζης ἐσθίει ἐσθίουσιν ἀπὸ τῶν τῶν ψιχίων ψιχῶν τῶν πεδῶν παιδίων καὶ εἶπεν αὐτῇ ὕπαγε διὰ τοῦτον τὸν λόγον ὕπαγε ἐξελήλυθεν τὸ δαιμόνιον ἐκ τῆς θυγατρός σου τὸ δαιμόνιον καὶ ἀπελθοῦσα εἰς τὸν οἶκον ἑαυτῆς αὐτῆς εὗρεν τὸ δαιμόνιον ἐξεληλυθὸς καὶ τὸ τὴν παιδίον θυγατέρα θυγατέραν βεβλημένην βεβλημένον ἐπὶ τῆς τὴν κλίνης κλίνην καὶ τὸ δαιμόνιον ἐξεληλυθός καὶ πάλιν ἐξελθὼν ἐκ τῶν ὁρίων Τύρου ἦλθεν διὰ καὶ Σιδῶνος ἦλθεν εἰς πρὸς τὴν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας ἀνὰ μέσον τῶν ὁρίων εἰς τῆς τὴν Δεκαπόλεως Δεκαπόλίν καὶ φέρουσιν αὐτῷ κωφὸν καὶ μογιλάλον καὶ παρακαλοῦσιν αὐτὸν ἵνα ἐπιθῇ αὐτῷ τὴν τὰς χεῖρα χεῖραν χεῖρας καὶ προσλαβόμενος ἀπολαβόμενος αὐτὸν κατʼ ἰδίαν ἀπὸ τοῦ ὄχλου κατʼ ἰδίαν πτύσας ἔβαλεν ἔλαβεν ἐνέβαλεν τοὺς δακτύλους αὐτοῦ πτύσας εἰς τὰ ὦτα αὐτοῦ πτύσας καὶ πτύσας ἥψατο τῆς γλώσσης γλώσσας αὐτοῦ καὶ ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν ἀνεστέναξεν ἐστέναξεν καὶ λέγει αὐτῷ ἐφφαθά ὅ ἐστιν διανοίχθητι καὶ εὐθέως ἠνοίγησαν διηνοίχθησαν διηνοίγησαν αὐτοῦ αἱ ἀκοαί αὐτοῦ καὶ εὐθὺς ὁ δεσμὸς ἐλύθη ὁ δεσμὸς τῆς γλώσσης αὐτοῦ καὶ ἐλάλει ὀρθῶς καὶ διεστείλατο αὐτοῖς ἵνα μηδενὶ μηδὲν λέγωσιν εἴπωσιν ὅσον ὅσῳ οἱ δὲ αὐτὸς αὐτοῖς διεστέλλετο αὐτοὶ μᾶλλον περισσότερον περισσοτέρως ἐκήρυσσον καὶ ὑπερπερισσῶς ὑπερεκπερισσῶς ἐξεπλήσσοντο λέγοντες καλῶς πάντα πεποίηκεν ὡς καὶ τοὺς κωφοὺς ποιεῖ πεποίηκεν ἀκούειν καὶ τοὺς ἀλάλους λαλεῖν ἐν ἐκείναις δὲ ταῖς ἡμέραις παμπόλλου πάλιν πολλοῦ ὄχλου ὄντος καὶ μὴ ἐχόντων αὐτῶν τί φάγωσιν προσκαλεσάμενος ὁ Ἰησοῦς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ λέγει αὐτοῖς σπλαγχνίζομαι ἐπὶ τὸν τῷ τοῦ ὄχλον ὄχλῷ ὄχλου τούτου ὅτι ἤδη ἡμέραι ἡμέραις ἡμέρας τρεῖς τρισὶν εἰσιν ἀπὸ ποτε ὧδε εἰσιν προσμένουσίν μοι καὶ οὐκ ἔχουσιν τί φάγωσιν καὶ ἐὰν ἀπολύσω ἀπολῦσαι αὐτοὺς νήστεις ἕως εἰς οἶκον αὐτῶν οὔ θέλω μὴ ἐκλυθήσονται ἐκλυθῶσιν ἐν τῇ ὁδῷ ὅτι καί τινες γὰρ ἐξ αὐτῶν ἀπὸ μακρόθεν εἰσίν ἥκουσιν ἥκασιν καὶ ἀπεκρίθησαν αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ εἶπαν λέγοντες ὅτι πόθεν τούτους ὧδε δυνήσεταί δύνασαι αὑτούς τις ὧδε χορτάσαι ἄρτων αὐτῶν ἐπʼ ἐρημίας ἐρημίαις ὁ καὶ δὲ ἠρώτα ἠρώτησεν ἐπηρώτα ἄρτους αὐτούς πόσους ὧδε ἔχετε ἄρτους ἔχετε οἱ δὲ εἶπαν εἶπον ἑπτά καὶ παρήγγειλεν παραγγέλλει τῷ ὄχλῳ ἀναπεσεῖν ἐπὶ τῆς γῆς καὶ λαβὼν τοὺς ἑπτὰ ἄρτους καὶ εὐχαριστήσας ἔκλασεν καὶ ἐδίδου αὐτοῖς τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ἵνα παρατιθῶσιν παραθῶσιν καὶ παρέθηκαν τῷ ὄχλῳ καὶ εἶχαν εἶχον ἰχθύδια ὀλίγα καὶ αὐτά ταῦτα εὐλογήσας εὐχαριστήσας αὐτὰ εἶπεν καὶ καὶ ταῦτα αὑτούς ἐκέλευσέν παρατιθέναι παράθετε παρέθηκεν παραθεῖναι παρατεθῆναι καὶ αὐτά καὶ ἔφαγον δὲ πάντες καὶ ἐχορτάσθησαν καὶ ἦραν τὰ τὸ περισσεύματα περίσσευμα τῶν κλασμάτων ἑπτὰ σπυρίδας πλήρεις ἑπτὰ ἦσαν δὲ οἱ φαγόντες ὡς τετρακισχίλιοι καὶ ἀπέλυσεν αὐτούς καὶ εὐθὺς εὐθέως ἐμβὰς εὐθὺς εὐθέως αὐτὸς ἀνέβη εἰς τὸ πλοῖον μετὰ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ καὶ ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς πρός τὰ τὸ ὅρια ὄρος μέρη Δαλμανουθά Δαλμοῦναι Μελεγαδά Μαγαδάν καὶ ἐξῆλθον ἐξῆλθοσαν οἱ Φαρισαῖοι καὶ ἤρξαντο συζητεῖν σὺν αὐτῷ ζητοῦντες παρʼ ἀπʼ αὐτοῦ τὸ σημεῖον ἰδεῖν ἀπὸ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ παρʼ αὐτοῦ ζητοῦντες πειράζοντες αὐτόν καὶ ἀναστενάξας τῷ πνεύματι ἑαυτοῦ αὐτοῦ λέγει ὅτι τί ἡ γενεὰ αὕτη ζητεῖ σημεῖον αἴτει ἐπιζητεῖ ἀμὴν λέγω ὑμῖν εἰ οὔ δοθήσεται ταύτῃ τῇ γενεᾷ ταύτῃ σημεῖον καὶ ἀφεὶς αὐτοὺς αὐτοῦ ἐμβὰς πάλιν ἐμβὰς εἰς τὸ πλοῖον ἀπῆλθεν εἰς τὸ πέραν καὶ ἀπελθόντες ἐπελάθοντο οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λαβεῖν ἄρτους καὶ εἰ μὴ ἕνα μόνον ἄρτον οὐκ εἶχον ἔχοντες ἄρτον μεθʼ ἑαυτῶν ἐν τῷ πλοίῳ καὶ διετέλλετο διεστέλλετο αὐτοῖς λέγων ὁρᾶτε καὶ βλέπετε ἀπὸ τῆς ζύμης τῶν Φαρισαίων καὶ ἀπὸ τῆς ζύμης τῶν Ἡρῳδιανῶν Ἡρῴδου οἱ καὶ δὲ διελογίζοντο πρὸς ἀλλήλους λέγοντες ὅτι ἄρτους οὐκ ἔχομεν εἶχαν ἔχουσιν καὶ γνοὺς ὁ Ἰησοῦς λέγει αὐτοῖς τί διαλογίζεσθε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν ἑαυτοῖς ὀλιγόπιστοι ὅτι ἄρτους οὐκ ἔχετε οὔπω νοεῖτε οὐδὲ συνίετε σύνιτε ἔτι πεπωρωμένην πεπωρωμένη πεπηρωμένη ἔχετε εστιν τὴν ἡ καρδίαν καρδία ὑμῶν ὀφθαλμοὺς ἔχοντες ἔχετε καὶ οὐ βλέπετε βλέπεται βλέπουσιν καὶ ὦτα ἔχοντες ἔχετε ἔχοντε καὶ οὐκ ἀκούετε ἀκούεται οὔπω νοεῖτε καὶ οὐ οὐδὲ μνημονεύετε μνημονεύεται ὅτε τοὺς πέντε ἄρτους τοὺς ἔκλασα εἰς τοὺς πεντακισχιλίους καὶ πόσους κοφίνους πλήρεις κλασμάτων πλήρεις ἤρατε πλήρεις λέγουσιν αὐτῷ δώδεκα ὅτε δὲ καὶ τοὺς ἑπτὰ ἄρτους εἰς τοὺς τετρακισχιλίους πόσων πόσας σπυρίδων σπυρίδας πληρώματα τῶν κλασμάτων πληρώματα ἤρατε οἱ καὶ δὲ εἶπον εἶπαν λέγουσιν αὐτῷ ἑπτά καὶ ἔλεγεν λέγει αὐτοῖς πῶς οὔπω οὐ συννοεῖτε νοεῖτε συνίετε καὶ ἔρχονται ἔρχεται εἰς Βηθανίαν Βηθσαϊδάν Βηθσαϊδά καὶ φέρουσιν αὐτῷ τυφλὸν καὶ παρακαλοῦσιν αὐτὸν ἵνα αὐτοῦ ἅψηται καὶ λαβόμενος ἐπιλαβόμενος τῆς τὴν χειρὸς χεῖρα τοῦ τυφλοῦ αὐτοῦ ἐξήνεγκεν ἐξήγαγεν αὐτὸν ἔξω τῆς κώμης καὶ ἐμπτύσας πτύσας εἰς τὰ ὄμματα αὐτοῦ καὶ ἐπιθεὶς τὰς χεῖρας ἐπʼ αὐτῷ αὐτοῦ ἠρώτα ἐπηρώτα ἐπερωτᾷ αὐτόν εἴ τι βλέπει βλέπεις ὁ καὶ δὲ ἀναβλέψας ἔλεγεν λέγει εἶπεν βλέπω τοὺς τοὺ ἀνθρώπους ἀνθρώπου ὅτι ὡς δένδρα ὁρῶ περιπατοῦντας καὶ εἶτα πάλιν ἔθηκεν ἐπέθηκεν ἐπιθεὶς τὰς χεῖρας αὐτοῦ ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ καὶ ἤρξατο ἐποίησεν αὐτὸν ἀναβλέψαι διέβλεψεν καὶ ἀποκατεστάθη ἀπεκατεστάθη ἀπεκατέστη ἀποκατέστη καὶ ὥςτε ἐνέβλεψεν ἐνέβλεπεν ἀνέβλεπεν ἔβλεψεν ἀναβλέψαι πάντα τηλαυγῶς δηλαυγῶς ἅπαντας ἅπαντα πάντα καὶ ἀπέστειλεν αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον αὑτόν αὐτοῦ καὶ λέγων λέγει αὐτῷ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκον σου καὶ μηδενὶ μηδὲ μὴ εἴπῃς εἰς τὴν κώμην εἰσέλθῃς μηδὲ εἴπῃς τινὶ ἐν τῇ πόλει κώμῃ καὶ ἐξῆλθεν ὁ Ἰησοῦς καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ εἰς τὰς κώμας Καισαρείας Καισάρειαν τῆς Φιλίππου καὶ ἐν τῇ ὁδῷ ἐπηρώτα τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἐπηρώτα λέγων αὐτοῖς αὑτούς τίνα με λέγουσιν εἶναι οἱ ἄνθρωποι εἶναι οἱ δὲ ἀπεκρίθησαν εἶπαν αὐτῷ λέγοντες οἱ μὲν ὅτι Ἰωάννην τὸν Βαπτιστήν καὶ ἄλλοι δὲ Ἠλίαν ἄλλοι δὲ ὡς ὅτι ἕνα εἷς τῶν προφητῶν καὶ αὐτὸς δὲ ἐπηρώτα λέγει αὐτούς αὐτοῖς ὑμεῖς δὲ τίνα με λέγετε εἶναι καὶ ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Πέτρος λέγει αὐτῷ σὺ εἶ ὁ Χριστός ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος καὶ ἐπετίμησεν αὐτοῖς αὐτῷ ἵνα μηδενὶ λέγωσιν εἴπωσιν λέγουσιν περὶ αὐτοῦ καὶ ἀπὸ τότε ἤρξατο διδάσκειν αὐτοὺς ὅτι δεῖ τὸν Υἱὸν τοῦ Ἀνθρώπου πολλὰ παθεῖν καὶ ἀποδοκιμασθῆναι ὑπὸ ἀπὸ τῶν πρεσβυτέρων καὶ ἀπὸ τῶν ἀρχιερέων καὶ τῶν γραμματέων καὶ ἀποκτανθῆναι καὶ μετὰ τῇ τρεῖς τρίτῃ ἡμέρας ἡμέρᾳ ἀναστῆναι καὶ παρρησίᾳ τὸν λόγον ἐλάλει καὶ προσλαβόμενος αὐτὸν ὁ Πέτρος αὐτὸν ἤρξατο ἐπιτιμᾶν αὐτῷ ὁ δὲ Ἰησοῦς ἐπιστραφεὶς καὶ ἰδὼν εἰδὼς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἐπετίμησεν τῷ Πέτρῳ καὶ λέγων λέγει ὕπαγε ὀπίσω μου Σατανᾶ ὅτι οὐ φρονεῖς τὰ τοῦ Θεοῦ ἀλλὰ τὰ τῶν ἀνθρώπων καὶ προσκαλεσάμενος τὸν ὄχλον σὺν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ εἶπεν αὐτοῖς εἴ τις ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν ἐλθεῖν ἀπαρνησάσθω ἀρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω ἄρας τὸν σταυρὸν ἑαυτοῦ αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι ὃς γὰρ ἐὰν ἂν θέλῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι ἀπολέσει αὐτήν ὃς δʼ ἂν ἀπολέσει ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν αὐτοῦ αὐτήν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου οὗτος σώσει αὐτήν τί γὰρ ὠφελήσει ὠφελεῖ τὸν ἄνθρωπον ἄνθρωπος ἐὰν κερδήσῃ κερδῆσαι τὸν κόσμον ὅλον κερδήσῃ καὶ ζημιωθῇ ζημιωθῆναι τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν αὐτοῦ ἢ τί γὰρ δώσει δοῖ ὁ ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς ἑαυτοῦ αὐτοῦ αὐτῷ ὃς δʼ γὰρ ἐὰν ἂν ἐπαισχυνθῇ ἐπαισχυνθήσεται μὲν με ἐμέ καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ Πατρὸς αὐτοῦ καὶ μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἰσίν τινες ὧδε τῶν ὧδε ἑστηκότων ἑστώτων μετʼ ἐμοῦ ὧδε οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσιν τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει καὶ μετὰ ἡμέρας ἓξ παραλαμβάνει ὁ Ἰησοῦς παραλαμβάνει τὸν Πέτρον καὶ τὸν Ἰάκωβον καὶ τὸν Ἰωάννην Ἰάννην καὶ ἀνάγει ἀναφέρει αὐτοὺς εἰς ὄρος ὑψηλὸν λίαν κατʼ ἰδίαν μόνους καὶ ἐν τῷ προσεύχεσθαι αὑτούς μετεμορφώθη τὰ τε μορφωθῇ ὁ Ἰησοῦς ἔμπροσθεν αὐτῶν καὶ τὰ ἱμάτια αὐτοῦ ἐγένοντο ἐγένετο στίλβοντα λευκὰ λίαν ὡς χιὼν οἷα ὡς γναφεὺς ἐπὶ τῆς γῆς οὐ δύναται οὕτως τις λευκᾶναι ἐπὶ τῆς γῆς λευκᾶναι καὶ ἰδοὺ ὤφθη αὐτοῖς αὐτὸς Ἠλίας σὺν Μωϋσεῖ καὶ ἦσαν λαλοῦντες συλλαλοῦντες συνελάλουν τῷ Ἰησοῦ καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Πέτρος λέγει εἶπεν Πέτρος τῷ Ἰησοῦ Ῥαββί καλόν ἐστιν ἡμᾶς ὧδε ἡμᾶς εἶναι καὶ θέλεις ποιήσωμεν ποιήσω ὧδε σκηνὰς τρεῖς σκηνάς σοὶ μίαν καὶ Μωϋσεῖ μίαν καὶ Ἠλίᾳ μίαν οὐ γὰρ ᾔδει τί ἀποκριθῇ ἀπεκρίθη λαλήσῃ λαλήσει λάλει ἦσαν ἔκφοβοι γὰρ ἐγένοντο ἔκφοβοι καὶ ἰδοὺ ἐγένετο νεφέλη ἐπισκιάζουσα αὐτοῖς αὑτούς καὶ ἐγένετο ἦλθεν φωνὴ ἐκ τῆς νεφέλης φωνὴ λέγουσα οὗτός μου ἐστιν ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός ἐν ᾧ ηὐδόκησα αὐτοῦ ἀκούετε αὐτοῦ καὶ εὐθέως ἐξάπινα περιβλεψάμενοι περιβλεπόμενοι οὐκέτι οὐδένα εἶδον μεθʼ ἑαυτῶν εἰ ἀλλὰ μὴ τὸν Ἰησοῦν μόνον μεθʼ ἑαυτῶν καὶ καταβαινόντων δὲ αὐτῶν ἐκ ἀπὸ τοῦ ὄρους διεστείλατο διεστέλλετο αὐτοῖς ἵνα μηδενὶ διηγήσωνται ἃ εἶδον εἶδοσαν ἐξἡγήσονται διηγήσωνται εἰ μὴ ὅταν ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου ἐκ νεκρῶν ἀναστῇ οἱ καὶ δὲ τὸν λόγον ἐκράτησαν πρὸς ἑαυτοὺς συζητοῦντες τί ἐστιν ὅταν τὸ ἐκ νεκρῶν ἀναστῆναι ἀναστῇ καὶ ἐπηρώτων ἐπηρώτησαν αὐτὸν λέγοντες ὅτι τί οὖν λέγουσιν οἱ Φαρισαῖοι καὶ οἱ γραμματεῖς λέγουσιν ὅτι Ἠλίαν δεῖ ἐλθεῖν διελθεῖν πρῶτον ἐλθεῖν ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν ἔφη αὐτοῖς εἰ Ἠλίας μὲν ἐλθὼν πρῶτος πρῶτον ἀποκαθιστάνει ἀποκαταστάνει ἀποκαταστήσει ἀποκαθιστᾷ πάντα καὶ πῶς καθὼς γέγραπται ἐπὶ τὸν Υἱὸν τοῦ Ἀνθρώπου ἵνα πολλὰ πάθῃ καὶ ἐξουδενηθῇ ἐξουδενώθῃ ἀλλὰ λέγω ὑμῖν ὅτι καὶ ἤδη Ἠλίας ἤδη ἐλήλυθεν ἦλθεν καὶ ἐποίησαν αὐτῷ ὅσα ἠθέλησαν ἤθελον καθὼς γέγραπται ἐπʼ αὐτόν αὐτῷ καὶ ἐλθὼν ἐλθόντες πρὸς τοὺς μαθητὰς εἶδεν εἶδον εἶδαν ὄχλον πολὺν πρός περὶ αὐτοὺς καὶ τοὺς γραμματεῖς συζητοῦντας πρὸς ἑαυτοὺς αὐτούς αὐτοῖς καὶ εὐθὺς εὐθέως πᾶς ὁ ὄχλος ἰδὼν ἰδόντες αὐτὸν τὸν Ἰησοῦν ἐθάμβησαν ἐξεθαμβήθη ἐξεθαμβήθησαν καὶ προσχαίροντες προτρέχοντες προστρέχοντες ἠσπάζοντο αὐτόν καὶ ἐπηρώτησεν αὐτούς τοὺς γραμματεῖς τί συζητεῖτε πρὸς ἐν ἑαυτοὺς αὑτούς ὑμῖν καὶ ἀποκριθεὶς ἀπεκρίθη αὐτῷ εἷς ἐκ τοῦ ὄχλου εἷς εἶπεν αὐτῷ Διδάσκαλε ἤνεγκα τὸν υἱόν μου πρὸς σέ ἔχοντα πνεῦμα ἄλαλον καὶ ὅπου ἐὰν ἂν αὐτὸν καταλάβῃ ῥάσσει ῥήσσει αὐτόν καὶ ἀφρίζει καὶ τρίζει τοὺς ὀδόντας αὑτοῦ καὶ ξηραίνεται καὶ εἶπα εἶπον τοῖς μαθηταῖς σου ἵνα αὐτὸ ἐκβάλωσιν καὶ οὐκ ἠδυνήθησαν ἴσχυσαν ἐκβαλεῖν αὐτό ὁ καὶ δὲ ἀποκριθεὶς αὐτῷ αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς λέγει εἶπεν ὦ γενεὰ ἄπιστος ἄπιστε καὶ διεστραμμένη ἕως πότε πρὸς ὑμᾶς ἔσομαι ἕως πότε ἀνέξομαι ἀνέξωμαι ὑμῶν φέρετε αὐτὸν πρός με ἐμέ καὶ ἤνεγκαν αὐτὸν πρὸς αὐτόν καὶ ἰδὼν αὐτὸν εὐθέως τὸ πνεῦμα εὐθὺς συνεσπάραξεν ἐτάραξεν ἐσπάραξεν αὐτόν καὶ πεσὼν ἐπὶ τῆς γῆς ἐκυλίετο ἀφρίζων καὶ ἐπηρώτησεν αὐτοῦ τὸν πατέρα αὐτοῦ λέγων πόσος χρόνος ἐστὶν ἕως ὡς ἐξ οὗ τοῦτο γέγονεν αὐτῷ ὁ δὲ εἶπεν ἐκ παιδός παιδιόθεν παιδόθεν καὶ πολλάκις αὐτὸν καὶ εἰς τὸ πῦρ αὐτὸν ἔβαλεν καὶ εἰς ὕδατα βάλλει ἵνα ἀπολέσῃ αὐτόν ἀπολέσῃ ἀλλʼ ἔτι εἴ τι δύνασαι δύνῃ βοήθησον ἡμῖν κύριε σπλαγχνισθεὶς ἐφʼ ἡμᾶς κύριε ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ τοῦτο τὸ εἰ δύνασαι δύνῃ πιστεῦσαι πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι καὶ εὐθέως εὐθὺς κράξας ὁ τὸ πατὴρ πνεῦμα τοῦ παιδαρίου παιδίου μετὰ δακρύων ἔλεγεν λέγει εἶπεν πιστεύω κύριε βοήθει βοήθησον μου τῇ ἀπιστίᾳ μου καὶ ὅτε ἰδὼν εἶδεν δὲ ὁ Ἰησοῦς ὅτι συντρέχει ἐπισυντρέχει ὁ ὄχλος ἐπετίμησεν τῷ πνεύματι τῷ ἀκαθάρτῳ λέγων εἰπὼν αὐτῷ τὸ πνεῦμα τὸ ἄλαλον καὶ κωφὸν πνεῦμα ἐγὼ σοι ἐπιτάσσω σοι ἔξελθε ἀπʼ ἐξ αὐτοῦ καὶ μηκέτι εἰσέλθῃς εἰς αὐτόν καὶ κράξαν κράξας καὶ πολλὰ σπαράξαν σπαράξας αὐτόν ἐξῆλθεν ἀπʼ αὐτοῦ καὶ ἐγένετο ὡς ὡσεὶ νεκρὸς ὥστε τοὺς πολλοὺς λέγειν λέγοντας ὅτι ἀπέθανεν ὁ δὲ Ἰησοῦς κρατήσας αὐτὸν τῆς χειρὸς αὐτοῦ ἤγειρεν αὐτόν καὶ ἀνέστη καὶ εἰσελθόντα εἰσελθόντι εἰσελθόντος αὐτὸν αὐτοῦ εἰς τὸν οἶκον αὐτῷ προσῆλθον αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐπηρώτων αὐτὸν κατʼ ἰδίαν αὐτῷ καὶ ἐπηρώτων ἐπηρώτησαν ἐπερώτουν ἠρώτησαν ἠρώτων αὐτόν λέγοντες ὅτι διὰ τί ἡμεῖς οὐκ ἠδυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτό καὶ εἶπεν αὐτοῖς τοῦτο τὸ γένος ἐν οὔ οὐδενὶ οὐδὲν δύναται ἐξελθεῖν εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ κἀκεῖθεν καὶ ἐκεῖθεν ἐξελθόντες ἐπορεύοντο παρεπορεύοντο διὰ τῆς Γαλιλαίας καὶ οὐκ ἤθελεν ἵνα τις γνοῖ γνῷ ἐδίδασκεν γὰρ τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ καὶ ἔλεγεν λέγει αὐτοῖς ὅτι ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου παραδίδοται εἰς χεῖρας ἀνθρώπων ἀνθρώπου καὶ ἀποκτενοῦσιν ἀποκτείνουσιν αὐτόν καὶ ἀποκτανθεὶς μετὰ τῇ τρεῖς τρίτῃ ἡμέρας ἡμέρᾳ ἐγείρεται ἀναστήσεται οἱ δὲ ἠγνόουν τὸ ῥῆμα καὶ ἐφοβοῦντο αὐτὸν ἐρωτῆσαί ἐπερωτῆσαι καὶ ἦλθον ἦλθεν ἦλθοσαν εἰς Καφαρναούμ καὶ ἐν τῇ οἰκίᾳ γενόμενος ἐπηρώτα αὐτούς τί ἐν τῇ ὁδῷ πρὸς ἑαυτοὺς διελογίζεσθε διελέχθητε πρός ἑαυτοὺς οἱ δὲ ἐσιώπων ἐσιώπουν πρὸς ἀλλήλους γὰρ διελέχθησαν ἐν τῇ ὁδῷ τίς αὐτῶν μείζων μεῖζον εἴη εστιν γένηται αὐτῶν τότε καὶ καθίσας ἐφώνησεν τοὺς δώδεκα καὶ λέγει αὐτοῖς εἴ τις θέλει πρῶτος εἶναι ἔσται πάντων ἔσχατος καὶ πάντων διάκονος καὶ λαβὼν τὸ παιδίον ἔστησεν αὐτὸ αὑτόν ἐν μέσῳ αὐτῶν καὶ εἶπεν ἐναγκαλισάμενος ἀναγκαλισάμενος ἀνακλεισάμενος αὐτὸ εἶπεν αὐτοῖς ὃς ἂν ἐὰν ἓν ἐκ τῶν τοιούτων παιδίων παιδίον τούτων δέξηται ἓν ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου ἐμὲ δέχεται καὶ ὃς ἂν ἐὰν ἐμὲ δέξηται δέχηται δέχεται οὐκ ἐμὲ δέχεται ἀλλὰ τὸν ἀποστείλαντά με καὶ ἀπεκρίθη ἀποκριθείς δὲ ἔφη αὐτῷ ὁ Ἰωάννης καὶ λέγων εἶπεν Διδάσκαλε εἴδομέν εἴδαμέν τινα ἐν τῷ ὀνόματί σου ἐκβάλλοντα δαιμόνια ὃς οὐκ ἀκολουθεῖ ἠκολούθει μεθʼ ἡμῶν ἡμῖν καὶ ἐκωλύσαμεν ἐκωλύομεν αὐτόν ὅτι οὐκ ἀκολουθεῖ ἠκολούθει ἡμῖν ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀποκριθεὶς εἶπεν μὴ κωλύετε αὐτόν οὐδεὶς γάρ ἐστιν ὃς ποιήσει δύναμιν ἐν ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου καὶ δυνήσεται δυνήσονται ταχὺ με κακολογῆσαί με ὃς γὰρ οὐκ ἔστιν καθʼ ὑμῶν ἡμῶν ὑπὲρ ὑμῶν ἡμῶν ἐστιν ὃς ἂν γὰρ ἐάν ἂν ποτίσῃ ὑμᾶς ποτήριον ὕδατος ἐν τῷ ὀνόματι μου ὅτι ἐμὸν Χριστοῦ Χριστός ἐστε ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι οὐ μὴ ἀπολέσῃ ἀπολέσει τὸν μισθὸν αὐτοῦ καὶ ὃς ἐὰν ἂν σκανδαλίσῃ ἕνα τῶν μικρῶν μου τούτων τῶν πιστευόντων πίστιν ἐχόντων εἰς ἐμέ καλόν ἐστιν αὐτῷ εστιν μᾶλλον εἰ περίκειται περιέκειτο λίθος μύλος μύλον μυλικὸς ὀνικὸς ὀνικὸν περὶ ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ βέβληται ἐβλήθη εἰς τὴν θάλασσαν ἐβλήθη καὶ ἐὰν σκανδαλίζῃ σε ἡ χείρ σου ἀπόκοψον αὐτήν καλόν σοι ἐστίν σε σοι κυλλὸν εἰσελθεῖν εἰς τὴν ζωὴν εἰσελθεῖν κυλλὸν ἢ τὰς δύο χεῖρας ἔχοντα βληθῆναι εἰσελθεῖν ἀπελθεῖν εἰς τὴν Γέενναν ὅπου εστιν εἰς τὸ πῦρ τὸ ἄσβεστον ὅπου ὁ σκώληξ αὐτῶν οὐ τελευτᾷ καὶ τὸ πῦρ οὐ σβέννυται κᾂν καὶ ἐὰν ὁ πούς σου σκανδαλίζῃ σκανδαλίζει σε κόψον ἀπόκοψον αὐτόν αὐτήν καλόν γάρ σοι ἐστίν σοι σε χωλόν εἰσελθεῖν εἰς τὴν ζωὴν αἰώνιον εἰσελθεῖν κυλλὸν ἢ χωλὸν ἢ τοὺς δύο πόδας ἔχοντα ἀπελθεῖν βληθῆναι εἰς τὴν Γέενναν βληθῆναι εἰς τὸ πῦρ τὸ ἄσβεστον ὅπου ὁ σκώληξ αὐτῶν οὐ τελευτᾷ καὶ τὸ πῦρ οὐ σβέννυται καὶ εἰ ἐὰν ὁ ὀφθαλμός σου εἰ σκανδαλίζῃ σκανδαλίζει σε ἔκβαλε αὐτόν καλόν σοι σέ ἐστιν μονόφθαλμον εἰσελθεῖν εἰς τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν ἢ δύο ὀφθαλμοὺς ἔχοντα ἀπελθεῖν βληθῆναι εἰς τὴν Γέενναν τοῦ πυρὸς ὅπου ὁ σκώληξ αὐτῶν οὐ τελευτᾷ καὶ τὸ πῦρ οὐ σβέννυται πᾶς γὰρ ἐν πυρὶ ἁλισθήσεται ἁλισγηθήσεται καὶ πᾶσα γὰρ θυσία ἀλὶ ἁλισθήσεται καλὸν τὸ ἅλας ἅλα ἐὰν δὲ τὸ ἅλας ἅλα μωρανθῇ ἄναλον γένηται γενήσεται ἐν τίνι αὐτὸ ἀρτύσετε ὑμεῖς οὖν ἔχετε ἐν ἑαυτοῖς ἔχεται ἅλα ἅλας καὶ εἰρηνεύετε ἐν ἀλλήλοις κἀκεῖθεν καὶ ἐκεῖθεν ἀναστὰς ἔρχεται εἰς τὰ ὅρια τῆς Ἰουδαίας καὶ διὰ τοῦ πέραν τοῦ Ἰορδάνου καὶ συνέρχεται συμπορεύονται συμπορεύεται πάλιν ὁ ὄχλος ὄχλοι πρὸς αὐτόν καὶ ὡς εἰώθει καὶ πάλιν ἐδίδασκεν αὐτούς καὶ προσελθόντες οἱ δὲ Φαρισαῖοι προσελθόντες ἐπηρώτων ἐπηρώτησαν ἐπήρουν αὐτὸν αὐτοῦ εἰ ἔξεστιν ἀνδρὶ γυναῖκα ἀπολῦσαι πειράζοντες αὐτόν ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς τί ὑμῖν ἐτείλατο ἐνετείλατο Μωϋσῆς οἱ δὲ εἶπαν εἶπον Μωϋσῆς ἐπέτρεψεν Μωϋσῆς βιβλίον ἀποστασίου δοῦναι γράψαι καὶ ἀπολῦσαι καὶ ἀποκριθεὶς ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς πρὸς τὴν σκληροκαρδίαν ὑμῶν ἔγραψεν Μωϋσῆς ὑμῖν τὴν ἐντολὴν ταύτην ἀπὸ δὲ ἀρχῆς κτίσεως ἄρσεν καὶ θῆλυ θῆλυν ἐποίησεν αὐτούς ὁ Θεός καὶ εἶπεν ἕνεκεν τούτου καταλείψει ἕκαστος ἄνθρωπος ἀνθρώπων τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ τὴν μητέρα ἑαυτοῦ καὶ προσκολληθήσεται πρὸς τὴν τῇ γυναῖκα γυναικί αὑτοῦ καὶ ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν ὥστε οὐκ οὐκέτι εἰσὶν δύο ἀλλὰ μία σάρξ μία ὃ οὖν ὁ Θεὸς ἔζευξεν συνέζευξεν ἄνθρωπος μὴ χωριζέτω καὶ εἰ εἰς ἐν τὴν τῇ οἰκίαν οἰκίᾳ πάλιν ἐπηρώτησαν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ περὶ τούτου τούτων τοῦ τοῦ αὐτοῦ αὐτοῦ λόγου ἐπηρώτων ἐπηρώτουν ἐπηρώτησαν αὐτόν αὐτοῖς καὶ λέγει αὐτοῖς ὃς ἂν ἐὰν ἀπολύσῃ τὴν γυναῖκα γυνὴ τὸν ἄνδρα αὐτοῦ αὐτῆς καὶ ἄλλην γαμήσῃ ἄλλην ἄλλον μοιχᾶται ἐπʼ αὐτήν καὶ ἐὰν αὐτὴ γυνὴ ἀνὴρ ἀπολύσῃ ἀπολύσασα ἐξέλθῃ ἀπὸ τὸν τὴν τοῦ γυναῖκα ἄνδρα ἀνδρὸς αὐτῆς καὶ γαμήσῃ γαμηθῇ ἄλλον ἄλλῳ γαμήσῃ μοιχᾶται καὶ προσέφερον αὐτῷ παιδία ἵνα ἅψηται αὐτῶν ἅψηται οἱ δὲ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐπετίμων ἐπετίμησαν αὐτοῖς τοῖς προσφέρουσιν ἰδὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς ἠγανάκτησεν καὶ ἐπιτιμήσας εἶπεν αὐτοῖς εἶπεν ἄφετε τὰ παιδάρια παιδία ἔρχεσθαι πρός με ἐμέ καὶ μὴ κωλύετε αὐτά τῶν γὰρ τοιούτων ἐστὶν ἡ Βασιλεία τοῦ τῶν Θεοῦ οὐρανῶν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὃς ἂν ἐὰν μὴ δέξηται τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ὡς παιδίον οὐ μὴ εἰσέλθῃ εἰς αὐτήν εἰσελεύσεται καὶ προσκαλεσάμενος ἐναγκαλισάμενος αὐτὰ κατευλόγει τιθεὶς ἐτίθει ἐπιτίθει τὰς χεῖρας ἐπʼ αὐτά καὶ ηὐλόγει εὐλόγει αὐτά καὶ ἐκπορευομένου αὐτοῦ εἰς ὁδὸν ἰδοὺ τις πλούσιός προσδραμὼν εἷς καὶ γονυπετήσας γονυπετῶν αὐτὸν ἠρώτα ἐπηρώτα αὐτόν λέγων Διδάσκαλε ἀγαθέ τί ποιήσω ἵνα ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ τί με λέγεις ἀγαθόν οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ μόνος εἷς ὁ Θεός τὰς ἐντολὰς οἶδας μὴ μοιχεύσῃς μὴ πορνεύσῃς φονεύσῃς μὴ μοιχεύσῃς μὴ κλέψῃς μὴ ψευδομαρτυρήσῃς ψευδομαρτυρήσεις μὴ ἀποστερήσῃς ἀποστερήσεις τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου ὁ καὶ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν ἔφη αὐτῷ Διδάσκαλε ταῦτα πάντα ταῦτα ἐφυλαξάμην ἐφύλαξα ἐκ νεότητός μου τί ὑστερῶ ἔτι ὁ ὁ δὲ Ἰησοῦς ἐμβλέψας αὐτῷ ἠγάπησεν αὐτὸν αὐτῷ καὶ εἶπεν αὐτῷ ἔτι εἰ θέλεις τέλειος εἶναι ἕν σοι σε ὑστερεῖ ὕπαγε ὅσα ἔχεις πώλησον καὶ δὸς τοῖς πτωχοῖς καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ οὐρανοῖς καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι ἄρας τὸν σταυρόν σου δεῦρο ἀκολούθει μοί ὁ δὲ στυγνάσας ἐστυγνάσεν ἀπὸ ἐπὶ τούτῳ τῷ τοῦ λόγῳ λόγου καὶ ἀπῆλθεν ἀπʼ αὐτοῦ λυπούμενος λυποῦ με ἦν γὰρ ἔχων κτήματα πολλά χρήματα καὶ περιβλεψάμενος ὁ Ἰησοῦς λέγει ἔλεγεν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ πῶς δυσκόλως οἱ τὰ χρήματα ἔχοντες εἰς τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελεύσονται οἱ δὲ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐθαμβοῦντο ἐπὶ τοῖς λόγοις αὐτοῦ ὁ δὲ Ἰησοῦς πάλιν ἀποκριθεὶς λέγει αὐτοῖς τεκνία τέκνα πῶς δύσκολόν ἐστιν τοὺς πεποιθότας ἐπὶ τοῖς χρήμασιν εἰς τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν πλούσιον εὐκοπώτερόν τάχιον δὲ ἐστιν κάμηλον κάμηλος διὰ τῆς τρυμαλιᾶς τρήματος τρυμαλίδος τῆς ῥαφίδος εἰσελθεῖν διελθεῖν διελεύσεται ἢ πλούσιον πλούσιός εἰς τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ πλούσιον εἰσελθεῖν οἱ δὲ περισσῶς ἐξεπλήσσοντο λέγοντες πρὸς αὐτόν ἑαυτοὺς καὶ τίς δύναται δυνήσεται σωθῆναι ἐμβλέψας δὲ αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς λέγει εἶπεν παρὰ μὲν ἀνθρώποις τοῦτο ἀδύνατον ἀλλʼ οὐ παρὰ τῷ Θεῷ πάντα γὰρ δυνατὰ ἐστιν παρὰ δὲ τῷ Θεῷ δυνατὸν καὶ ἤρξατο αὐτῷ λέγειν ὁ Πέτρος λέγειν αὐτῷ ἰδοὺ ἡμεῖς πάντα ἀφήκαμεν πάντα καὶ ἠκολουθήκαμέν ἠκολουθήσαμέν σοι τί ἄρα ἔσται ἡμῖν καὶ ἀποκριθεὶς ἔφη δὲ αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι οὐδείς ἐστιν ὃς ἀφῆκεν οἰκίαν ἢ ἀδελφοὺς ἢ ἀδελφὰς ἢ πατέρα ἢ μητέρα ἢ πατέρα ἢ γυναῖκα ἢ τέκνα ἢ ἀγροὺς ἕνεκεν ἐμοῦ ἢ καὶ ἕνεκεν ἕνεκα τοῦ εὐαγγελίου ὃς ἂν ἐὰν μὴ ἀπολάβῃ λάβῃ ἑκατονταπλασίονα νῦν ἐν τῷ καιρῷ τούτῳ ὃς δὲ ἀφῆκεν οἰκίας οἰκίαν καὶ ἀδελφοὺς καὶ ἀδελφὰς καὶ ἀδελφούς καὶ μητέρας μητέρα καὶ τέκνα καὶ ἀγροὺς μετὰ διωγμῶν διωγμοῦ καὶ ἐν τῷ αἰῶνι τῷ ἐρχομένῳ ζωὴν αἰώνιον αἰωνίαν λήμψεται πολλοὶ δὲ ἔσονται πρῶτοι ἔσχατοι καὶ οἱ ἔσχατοι πρῶτοι ἦσαν δὲ ἐν τῇ ὁδῷ ἀναβαίνοντες εἰς Ἱεροσόλυμα καὶ ἦν προσάγων προάγων αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς καὶ ἐθαμβοῦντο οἱ καὶ δὲ ἀκολουθοῦντες αὐτῷ ἐφοβοῦντο καὶ παραλαβὼν πάλιν τοὺς δώδεκα ἤρξατο αὐτοῖς λέγειν τὰ μέλλοντα αὐτῷ συμβαίνειν ὅτι ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου παραδοθήσεται τοῖς ἀρχιερεῦσιν καὶ τοῖς γραμματεῦσιν καὶ κατακρινοῦσιν αὐτὸν θανάτῳ θανάτου καὶ παραδώσουσιν αὐτὸν τοῖς ἔθνεσιν καὶ ἐμπαίξουσιν αὐτῷ καὶ μαστιγώσουσιν αὐτὸν καὶ ἐμπτύσουσιν ἐμπτύουσιν ἐμπτύσωσιν αὐτῷ καὶ μαστιγώσουσιν αὐτὸν καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐτόν καὶ μετὰ τῇ τρεῖς τρίτῃ ἡμέρας ἡμέρᾳ ἀναστήσεται καὶ προσῆλθον προσελθόντες παραπορεύονται προσπορεύονται αὐτῷ Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης οἱ δύο υἱοὶ Ζεβεδαίου καὶ λέγοντες λέγουσιν αὐτῷ Διδάσκαλε θέλομεν θέλωμεν ἵνα ὅτι ὃ ἂν ἐὰν αἰτήσωμέν αἰτήσομέν σε αἰτησώμεθα ἐρωτήσωμεν ποιήσῃς ἡμῖν ὁ δὲ εἶπεν λέγει αὐτοῖς τί θέλετε με ποιῆσαί ποιήσω με ὑμῖν οἱ καὶ δὲ εἶπαν εἶπον αὐτῷ δὸς ἡμῖν ἵνα εἷς σου ἐκ δεξιῶν σου καὶ εἷς σου ἐξ ἀριστερῶν εὐωνύμων σου καθίσωμεν ἐν τῇ βασιλείᾳ τῇ τῆς δόξῃ δόξης σου ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς αὐτῷ οὐκ οἴδατε τὸ τί αἰτεῖσθε δύνασθε πιεῖν πεῖν τὸ ποτήριον ὃ ἐγὼ πίνω ἢ καὶ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθῆναι οἱ δὲ εἶπαν εἶπον αὐτῷ δυνάμεθα δυνόμεθα ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς τὸ μὲν ποτήριον ὃ ἐγὼ πίνω πίεσθε καὶ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθήσεσθε τὸ δὲ καθίσαι ἐκ δεξιῶν μου ἢ καὶ ἐξ εὐωνύμων μου οὐκ ἔστιν ἐμὸν δοῦναι ἀλλʼ οἷς οἱ ἡτοίμασται ὑπὸ τοῦ Πατρὸς μου καὶ ἀκούσαντες οἱ λοιποὶ δέκα ἤρξαντο ἀγανακτεῖν ἠγανάκτησαν καὶ περὶ τῶν τοῦ δύο ἀδελφῶν Ἰακώβου καὶ Ἰωάννου ὁ καὶ δὲ Ἰησοῦς προσκαλεσάμενος αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς λέγει αὐτοῖς οἴδατε ὅτι οἱ δοκοῦντες ἄρχειν τῶν ἐθνῶν καὶ κατακυριεύουσιν κατακυριεύσουσιν αὐτῶν καὶ οὖ οἱ μεγάλοι βασιλεῖς αὐτῶν κατεξουσιάζουσιν αὐτῶν οὐχ οὕτως δέ ἔσται ἐστιν ἐν ὑμῖν ἀλλʼ ὅστις ὃς ἂν ἐὰν θέλῃ γενέσθαι μέγας γενέσθαι ἐν ὑμῖν μέγας γενέσθαι εἶναι ἔσται ἔστω ὑμῶν διάκονος ὑμῶν καὶ ὃς ἐὰν ἂν θέλῃ ἐν ὑμῖν ὑμῶν εἶναι γενέσθαι πρῶτος ἔσται ὑμῶν πάντων δοῦλος καὶ γὰρ ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου οὐκ ἦλθεν διακονηθῆναι ἀλλὰ διακονῆσαι καὶ δοῦναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ λουτρόν λύτρον ἀντὶ πολλῶν καὶ ἔρχονται ἔρχεται εἰς Ἰεριχώ καὶ ἐκπορευομένου αὐτοῦ ἀπὸ Ἰεριχὼ ἐκεῖθέν καὶ μετὰ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ καὶ ὄχλου ἱκανοῦ ὁ υἱὸς Τιμαίου Βαρτιμαῖος ὁ τυφλὸς καὶ προσαίτης ἐκάθητο παρὰ τὴν ὁδόν ἐπαιτῶν προσαιτῶν καὶ ἀκούσας ὅτι Ἰησοῦς εστιν ὁ Ναζαρηνός Ναζορηνός Ναζωραῖός ἐστιν ἤρξατο κράζειν καὶ λέγειν ὁ υἱὸς Υἱὲ Δαυὶδ Ἰησοῦ ἐλέησόν με καὶ ἐπετίμων αὐτῷ αὑτοί πολλοὶ ἵνα σιωπήσῃ ὁ δὲ πολλῷ μᾶλλον ἔκραζεν Υἱὲ υἱὸς Δαυίδ ἐλέησόν με καὶ στὰς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν φωνήσατε αὐτόν φωνηθῆναι οἱ καὶ δὲ φωνοῦσι λέγουσιν τὸν τῷ τυφλὸν τυφλῷ λέγοντες αὐτῷ θάρσει θαρρῶν ἔγειρε ἔγειραι φωνεῖ σε ὁ δὲ ἀποβαλὼν τὸ ἱμάτιον αὐτοῦ ἀναπηδήσας ἀναστὰς ἦλθεν πρὸς αὑτόν τὸν Ἰησοῦν καὶ ἀποκριθεὶς λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν τί σοι θέλεις ποιήσω σοι ὁ δὲ τυφλὸς εἶπεν αὐτῷ Κύριε Ῥαββί Ῥαββουνί Ῥαββονὶ ἵνα ἀναβλέψω καὶ ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ ὕπαγε ἡ πίστις σου σέσωκέν σε καὶ εὐθέως εὐθὺς ἀνέβλεψεν καὶ ἠκολούθει αὐτῷ τῷ Ἰησοῦ ἐν τῇ ὁδῷ καὶ ὅτε ἐγγίζουσιν ἤγγιζεν εἰς Ἱεροσόλυμα Ἰερουσαλήμ καὶ εἰς Βηθφαγὴ Βηθσφαγὴ καὶ εἰς Βηθανίαν πρὸς τὸ Ὄρος τῶν τὸ Ἐλαιῶν ἔπεμψεν ἀποστέλλει δύο τῶν μαθητῶν αὐτοῦ καὶ λέγει λέγων εἶπεν αὐτοῖς ὑπάγετε εἰς τὴν κατέναντι κώμην τὴν κατέναντι ὑμῶν καὶ εὐθέως εὐθὺς εἰσπορευόμενοι εἰς αὐτὴν εὑρήσετε πῶλον δεδεμένον ἐφʼ ὃν ᾧ οὔπω οὐδεὶς πώποτε οὔπω ἀνθρώπων οὔπω καὶ κεκάθικεν ἐκάθισεν καθῆκεν ἐπικεκάθικεν λύσαντες λύσατε αὐτὸν καὶ φέρετε ἀγάγετε καὶ ἂν ἐάν τις ὑμῖν εἴπῃ τί λύετε ποιεῖτε τὸν τοῦ πῶλον τοῦτο εἴπατε ὅτι ὁ Κύριος αὐτοῦ χρείαν ἔχει καὶ εὐθὺς εὐθέως αὐτὸν πάλιν ἀποστέλλει ἀποστελεῖ πάλιν αὑτόν ὧδε καὶ ἀπῆλθον ἀπελθόντες δὲ καὶ εὗρον τὸν πῶλον δεδεμένον πρὸς τὴν θύραν ἔξω ἐπὶ τοῦ ἀμφόδου καὶ λύουσιν αὐτόν καί τινες δὲ τῶν ἐκεῖ ἑστηκότων ἑστώτων ἔλεγον αὐτοῖς τί ποιεῖτε λύοντες τὸν πῶλον οἱ δὲ εἶπον εἶπαν αὐτοῖς καθὼς εἶπεν εἰρήκει ἐνετείλατο αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς καὶ ἀφῆκαν αὐτούς καὶ φέρουσιν ἤγαγον ἄγουσιν τὸν πῶλον πρὸς τὸν Ἰησοῦν καὶ ἐπέβαλον ἐπιβάλλουσιν αὐτῷ αὐτῶν τὰ ἱμάτια ἑαυτῶν αὐτῶν αὐτῷ αὐτοῦ καὶ ἐκάθισεν ἐκάθισαν καθίζει ἐπʼ αὐτῷ αὐτόν καὶ πολλοὶ δὲ τὰ ἱμάτια ἑαυτῶν αὐτῶν ἔστρωσαν ἐστρώννυον εἰς ἐν τὴν τῇ ὁδόν ὁδῷ ἄλλοι δὲ στιβάδας στοιβάδας ἔκοπτον κόψαντες ἐκ τῶν ἀγρῶν δένδρων καὶ ἐστρώννυον εἰς τὴν ὁδόν καὶ οἱ προσάγοντες προάγοντες καὶ οἱ ἀκολουθοῦντες ἔκραζον λέγοντες ὡσαννά εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου καὶ εὐλογημένη ἡ ἐρχομένη βασιλεία ἐν ὀνόματι Κυρίου τοῦ πατρὸς ἡμῶν Δαυίδ ὡσαννὰ εἰρήνη ἐν τοῖς ὑψίστοις καὶ εἰσῆλθεν εἰσελθὼν εἰς Ἱεροσόλυμα ὁ Ἰησοῦς καὶ εἰς τὸ ἱερόν καὶ περιβλεψάμενος πάντα ὀψίας ὀψὲ ἤδη οὔσης οὔσας τῆς ὥρας ἐξῆλθεν εἰς Βηθανίαν μετὰ τῶν δώδεκα μαθητῶν καὶ τῇ ἐπαύριον αὔριον ὃν ἐξελθόντων ἐξελθόντα αὐτῶν ἀπὸ εἰς Βηθανίας Βηθανίαν ἐπείνασεν καὶ ἰδὼν συκῆν μίαν ἀπὸ μακρόθεν συκῆν ἔχουσαν φύλλα ἦλθεν εἰς αὐτήν εἰ ἄρα ὡς εὑρήσει εὑρήσων ἰδεῖν ἐάν τι εὑρήσει εστιν εἰς ἐν αὐτῇ αὐτήν καὶ ἐλθὼν δὲ ἐπʼ αὐτὴν οὐδὲν μηδὲν εὗρεν εὑρὼν ἐν αὑτῇ εἰ μὴ φύλλα μόνον οὐ ὁ γὰρ ἦν ὁ καιρὸς καρπὸς οὐκ ἦν σύκων καὶ ἀποκριθεὶς ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς μηκέτι μὴ εἷς ἀπὸ ἐκ σοῦ καρπὸν φάγοι εἰς τὸν αἰῶνα ἐκ σοῦ οὖ μηδεὶς καρπὸν μηδεὶς φάγοι φάγῃ καὶ ἤκουον ἤκουσαν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ εἰσελθὼν ἔρχονται ἤρχοντο εἰς Ἱεροσόλυμα καὶ ὅτε ἦν εἰσελθὼν ὁ Ἰησοῦς εἰς ἐν τὸ τῷ ἱερὸν ἱερῷ ἤρξατο ἐκβάλλειν ἐκεῖθέν καὶ τοὺς πωλοῦντας καὶ τοὺς ἀγοράζοντας ἐν τῷ ἱερῷ αὐτῷ καὶ τὰς τραπέζας τῶν κολλυβιστῶν ἐξέχεεν κατέστρεψεν καὶ τὰς καθέδρας τῶν πωλούντων τὰς περιστερὰς περιστάς ἀνέστρεψεν κατέστρεψεν καὶ οὐκ ἤφιεν ἵνα τις διενέγκῃ διενεγκεῖν τινα τις σκεῦος διὰ τοῦ ἱεροῦ καὶ ἐδίδασκεν καὶ λέγων ἔλεγεν αὐτοῖς οὐ γέγραπται ὅτι ὁ οἶκός μου οἶκος προσευχῆς κληθήσεται πᾶσιν τοῖς ἔθνεσιν ὑμεῖς δὲ ἐποιήσατε πεποιήκατε αὐτὸν αὐτήν ἐποιήσατε σπήλαιον λῃστῶν καὶ ἤκουσαν οἱ ἀρχιερεῖς γραμματεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς ἀρχιερεῖς καὶ ἐζήτουν πῶς αὐτὸν ἀπολέσωσιν ἀπολέσουσιν ἐφοβοῦντο γὰρ αὐτόν ὅτι πᾶς γὰρ ὁ ὄχλος ἐξεπλήσσετο ἐξεπλήσσοντο ἐπὶ τῇ διδαχῇ αὐτοῦ καὶ ὅταν ὅτε ὀψὲ ἐγένετο ἐγίνετο ἐξεπορεύετο ἐξεπορεύοντο ἐκ ἔξω τῆς πόλεως ἐξεπορεύοντο καὶ πρωῒ παραπορευόμενοι παρεπορεύετο τὸ πρωῒ καὶ εἶδον τὴν συκῆν ἐξηραμμένην ἐκ ῥιζῶν καὶ ἀναμνησθεὶς ὁ Πέτρος λέγει αὐτῷ Ῥαββί ἴδε ἰδοὺ ἡ συκῆ ἣν κατηράσω ἐξήρανται ἐξηράνθη καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς λέγει αὐτοῖς εἰ ἔχετε πίστιν τοῦ Θεοῦ ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν ὅτι ὃς ἐάν ἂν εἴπῃ τῷ ὄρει τούτῳ ἄρθητι ἀρθῆναι καὶ βλήθητι βληθῆναι εἰς τὴν θάλασσαν καὶ μὴ διακριθῇ διακριθῆς ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ ἀλλὰ πιστεύσῃ πιστεύῃ τὸ μέλλον ὅτι ὃ ἃ ἂν λέγει εἴπῃ λαλεῖ γίνεται γενήσεται ἔσται αὐτῷ ὃ ἐὰν εἴπῃ διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν πάντα ὅσα ἂν προσεύχομενοι προσεύχεσθε καὶ αἰτεῖσθε πιστεύετε ὅτι ἐλάβετε λαμβάνετε λαμβάνεται λήψεσθε καὶ ἔσται ὑμῖν καὶ ὅταν στῆτε στήκετε στήκητε προσευχόμενοι ἀφίετε ἄφετε εἴ τι ἔχετε κατά τινος ἵνα καὶ ὁ Πατὴρ ὑμῶν ὁ ὢν ἐν τοῖς οὐρανοῖς ἀνῇ ἀφῇ ἀφήσει ὑμῖν τὰ παραπτώματα ὑμῶν εἰ δὲ ὑμεῖς οὐκ ἀφίετε οὐδὲ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς ἀφήσει ὑμῖν τὰ παραπτώματα ὑμῶν καὶ ἔρχονται ἔρχεται πάλιν εἰς Ἱεροσόλυμα καὶ ἐν τῷ ἱερῷ περιπατοῦντος αὐτοῦ ἔρχονται πρὸς αὐτὸν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ καὶ λέγουσιν ἔλεγον αὐτῷ ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιεῖς ἢ καὶ τίς σοι ταύτην ἔδωκεν τὴν ἐξουσίαν ταύτην ἔδωκεν δέδωκεν ἵνα ταῦτα ποιῇς ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς ἐπερωτήσω ἐπερωτῶ ὑμᾶς κἀγὼ καὶ ἐγὼ ὑμᾶς ἕνα λόγον καὶ ἀποκρίθητέ μοι καὶ ἐγὼ ἐρῶ λέγω ὑμῖν ἐν τινὶ ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιῶ τὸ βάπτισμα τὸ Ἰωάννου πόθεν ἦν ἐξ ἀπʼ οὐρανοῦ οὐρανῶν ἦν ἢ ἐξ ἀνθρώπων ἀποκρίθητέ μοι καὶ προσελογίζοντο διελογίζοντο ἐλογίζοντο πρὸς αὑτούς ἑαυτοὺς λέγοντες ὅτι τί εἴπωμεν ἐὰν εἴπωμεν ἐξ οὐρανοῦ ἐρεῖ λέγει ἡμῖν ὑμῖν διὰ τί οὖν οὐκ ἐπιστεύσατε αὐτῷ ἀλλὰ ἐὰν εἴπωμεν ἐξ ἀνθρώπων ἐφοβοῦντο φοβούμεθα φοβοῦμεν τὸν ὄχλον λαόν πάντες ἅπαντες γὰρ ᾔδεισαν εἶχον τὸν Ἰωάννην ὄντως ὅτι ὄντως ἀληθῶς προφήτης ἦν καὶ ἀποκριθέντες λέγουσιν τῷ Ἰησοῦ λέγουσιν οὐκ οἴδαμεν καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς ἀποκριθεὶς λέγει αὐτοῖς αὐτῷ οὐδὲ ἐγὼ λέγω ὑμῖν ἐν εἰς ποίᾳ ποίαν ἐξουσίᾳ ἐξουσίαν ταῦτα ποιῶ καὶ ἤρξατο αὐτοῖς ἐν παραβολαῖς λαλεῖν λέγεῖν ἀμπελῶνα ἐφύτευσεν ἄνθρωπος τις ἐφύτευσεν ἀμπελῶνα καὶ περιέθηκεν αὐτῷ φραγμὸν καὶ ὤρυξεν ἐξώρυξεν ὑπολήνιον καὶ ᾠκοδόμησεν πύργον καὶ ἐξέδετο ἐξέδοτο αὐτὸν τοῖς γεωργοῖς καὶ ἀπεδήμησεν καὶ ἀπέστειλεν πρὸς τοὺς γεωργοὺς τῷ καιρῷ δοῦλον ἵνα παρὰ τῶν γεωργῶν λάβῃ λάβοι ἀπὸ τοῦ τῶν καρποῦ καρπῶν τοῦ ἀμπελῶνος δώσουσιν αὐτῷ οἱ καὶ δὲ λαβόντες αὐτὸν ἔδειραν καὶ ἀπέκτειναν καὶ ἀπέστειλαν κενόν πρός αὑτόν καὶ πάλιν ἀπέστειλεν πρὸς αὐτοὺς ἄλλον δοῦλον κἀκεῖνον καὶ ἐκεῖνον λιθοβολήσαντες ἐκεφαλίωσαν ἐκεφαλαίωσαν κεφαλαιώσαντες καὶ ἀπέστειλαν ἠτιμωμένον ἠτιμασμένον ἠτίμασαν ἠτίμησαν καὶ πάλιν ἄλλον ἀπέστειλεν δοῦλον κἀκεῖνον ἀπέκτειναν καὶ πολλοὺς ἄλλους οὓς τοὺς δὲ μὲν δέροντες ἄλλους οὓς τοὺς δὲ ἀποκτέννοντες ἀποκτέννυντες ἀποκτείνοντες ὕστερον ἔτι οὖν δὲ ἕνα υἱὸν ἔχων εἶχεν υἱὸν τὸν ἀγαπητόν αὑτοῦ κἀκεῖνον ἀπέστειλεν καὶ αὐτὸν ἔσχατον πρὸς αὐτοὺς ἔσχατον λέγων ὅτι ἐντραπήσονται τὸν υἱόν μου ἐντραπήσονται ἐκεῖνοι δὲ οἱ δὲ γεωργοὶ θεασάμενοι αὑτόν ἐρχόμενον εἶπον εἶπαν πρὸς ἑαυτοὺς εἶπαν ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ κληρονόμος δεῦτε ἀποκτείνωμεν αὐτόν καὶ ἡμῶν ἔσται ἡ κληρονομία καὶ λαβόντες αὐτὸν ἀπέκτειναν αὐτόν καὶ ἐξέβαλον ἐξέβαλαν αὐτὸν ἔξω τοῦ ἀμπελῶνος τί οὖν ποιήσει ὁ κύριος τοῦ ἀμπελῶνος ἐλεύσεται καὶ ἀπολέσει τοὺς γεωργούς καὶ δώσει τὸν ἀμπελῶνα ἄλλοις οὐδὲ τὴν Γραφὴν ταύτην ἀνεγνώκατε ἀνέγνωτε λίθον ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλὴν γωνίας παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη καὶ ἔστιν θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν καὶ ἐζήτουν αὐτὸν κρατῆσαι καὶ ἐφοβήθησαν τὸν ὄχλον ἔγνωσαν γὰρ ὅτι πρὸς αὐτοὺς τὴν παραβολὴν πρός αὑτούς εἶπεν καὶ ἀφέντες αὐτὸν ἀπῆλθον ἀπῆλθαν καὶ ἀποστέλλουσιν πρὸς αὐτόν τινας τῶν Φαρισαίων καὶ τῶν Ἡρῳδιανῶν ἵνα αὐτὸν παγιδεύσωσιν ἀγρεύσωσιν λόγῳ οἱ καὶ δὲ ἐλθόντες ἤρξαντο ἐρωτᾶν λέγουσιν ἐπηρώτων αὑτόν αὐτῷ οἱ Φαρισαῖοι ἐν δόλῳ Διδάσκαλε οἴδαμεν ὅτι ἀληθὴς εἶ καὶ οὐ μέλει σοι περὶ οὐδενός οὐ γὰρ βλέπεις εἰς πρόσωπον ἀνθρώπων ἀλλʼ ἐπʼ ἀληθείας τὴν ὁδὸν τοῦ Θεοῦ διδάσκεις εἰπὲ εἶπον οὖν ἡμῖν εἰ ἔξεστιν ἡμᾶς δοῦναι ἐπικεφάλαιον κῆνσον Καίσαρι δοῦναι ἢ οὔ δῶμεν οὖν ἢ μὴ δῶμεν ὁ δὲ Ἰησοῦς ἰδῶν εἰδὼς αὐτῶν τὴν ὑπόκρισιν εἶπεν αὐτοῖς τί με πειράζετε ὑποκριταὶ φέρετέ μοι δηνάριον ὧδε ἵνα εἰδῶ ἴδω οἱ δὲ ἤνεγκαν καὶ λέγει αὐτοῖς τίνος ἡ εἰκὼν αὕτη καὶ ἡ ἐπιγραφή οἱ δὲ εἶπαν εἶπον λέγουσιν αὐτῷ Καίσαρος καὶ ἀποκριθεὶς ὁ δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς ἀπόδοτε τὰ τοῦ Καίσαρος τῷ ἀπόδοτε Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ καὶ ἐξεθαύμαζον ἐθαύμασαν ἐθαυμάζοντο ἐπʼ αὐτῷ αὑτόν καὶ ἔρχονται Σαδδουκαῖοι πρὸς αὐτόν Σαδδουκαῖοι οἵτινες λέγουσιν ἀνάστασιν μὴ εἶναι καὶ ἐπηρώτων ἐπηρώτουν ἐπηρώτησαν αὐτὸν λέγοντες Διδάσκαλε Μωϋσῆς ἔγραψεν ἡμῖν ἔγραψεν ὅτι ἐάν τινος ἀδελφὸς ἀποθάνῃ καὶ ἔχῃ καταλίπῃ καταλείψει καταλείψῃ γυναῖκα καὶ τέκνα τέκνον μὴ ἀφῇ τέκνον τέκνα ἵνα λάβῃ ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ καὶ ἐξαναστήσῃ ἐξαναστήσει σπέρμα τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ ἦσαν οὖν παρʼ ἡμῖν ἑπτὰ οὖν ἀδελφοὶ ἦσαν παρʼ ἡμῖν καὶ ὁ εἷς πρῶτος ἔλαβεν γυναῖκα καὶ ἀποθνῄσκων ἀπέθανεν καὶ οὐκ ἀφῆκεν σπέρμα καὶ ὁ δεύτερος ἔλαβεν αὐτήν καὶ ἀπέθανεν καὶ οὐδὲ αὐτὸς μὴ οὐκ καταλιπὼν ἀφῆκεν σπέρμα καὶ ὁ τρίτος ὡσαύτως καὶ ὡσαύτως ἔλαβον αὐτὴν ὡσαύτως καὶ οἱ ἑπτὰ καὶ οὐκ ἀφῆκαν ἀφῆκεν σπέρμα ἔσχατον ἐσχάτη πάντων ἀπέθανεν καὶ ἡ γυνὴ ἀπέθανεν ἐν τῇ οὖν ἀναστάσει οὖν ὅταν ἀναστῶσιν τίνος αὐτῶν τίνος ἔσται ἡ γυνή οἱ γὰρ ἑπτὰ ἔσχον αὐτὴν γυναῖκα καὶ ἀποκριθεὶς ἔφη αὐτοῖς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς οὐ διὰ τοῦτο πλανᾶσθε μὴ γινώσκοντες εἰδότες τὰς Γραφὰς μηδὲ τὴν δύναμιν τοῦ Θεοῦ οἴδατε ὅταν γὰρ ἐκ νεκρῶν ἀναστῶσιν ἀναστήσουσιν οὐ οὔτε γαμοῦσιν οὐδὲ οὔτε ἐκγαμίσκονται γαμίζονται γαμίσκονται γαμίζουσιν ἀλλʼ εἰσὶν ὡς οἱ ἄγγελοι οἱ ἐν τοῖς οὐρανοῖς περὶ δὲ τῶν νεκρῶν εἰ ὅτι ἐγείρονται οὐκ ἀνεγνώκατε ἀνέγνωτε ἐν τῇ βίβλῳ βύβλῳ Μωϋσέως None ἐπὶ τοῦ τῆς βάτου βάτου πῶς ὡς εἶπεν αὐτῷ ὁ Θεὸς λέγων αὐτῷ ἐγὼ ὁ Θεὸς Ἀβραὰμ καὶ ὁ Θεὸς Ἰσαὰκ καὶ ὁ Θεὸς Ἰακώβ οὐκ ἔστιν ὁ Θεὸς νεκρῶν ἀλλὰ Θεὸς ζώντων ὑμεῖς οὖν πολὺ πλανᾶσθε καὶ προελθὼν προσελθὼν εἷς τῶν γραμματέων ἀκούσας ἀκούων αὐτῶν αὐτῷ συζητούντων καὶ ἰδὼν εἰδὼς ὅτι καλῶς αὐτοῖς ἀπεκρίθη αὐτοῖς ἐπηρώτησεν αὐτόν λέγων Διδάσκαλε ποία ἐστὶν ἐντολὴ πρώτη πάντων πασῶν ἐντολή ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀπεκρίθη ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ ὅτι πάντων πρώτη πάντων πασῶν τῶν ἐντολῶν ἐντολή ἐστίν αὕτη ἄκουε Ἰσραήλ Ἰστραήλ Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν Κύριος εἷς ἐστιν καὶ ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς διανοίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου αὕτη πρώτη ἐντολή καὶ δευτέρα δὲ ὁμοία ὁμοίως αὐτῆς αὕτη ταύτῃ εστιν ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν μείζων δὲ τούτων ἄλλη ἐντολὴ ἄλλη οὐκ ἔστιν καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ γραμματεύς καλῶς εἶπες Διδάσκαλε ἐπʼ ἀληθείας εἶπας εἶπες ὅτι εἷς Θεὸς ἐστιν ὁ Θεὸς καὶ οὐκ ἔστιν ἄλλος πλὴν αὐτοῦ καὶ τὸ ἀγαπᾶν αὐτὸν ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ τὸ ἐξ ὅλης τῆς δυνάμεως συνέσεως καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς αὐτοῦ καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος καὶ τὸ ἀγαπᾶν τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν ἑαυτὸν περισσότερόν πλεῖόν ἐστιν πάντων τῶν ὁλοκαυτωμάτων καὶ τῶν θυσιῶν καὶ ὁ Ἰησοῦς ἰδὼν αὐτὸν ὅτι νουνεχῶς ἀπεκρίθη εἶπεν αὐτῷ ὅτι οὐ μακρὰν εἶ ἀπὸ τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ καὶ οὐδεὶς οὐκέτι ἐτόλμα αὐτὸν οὐκέτι ἐπερωτῆσαι ἐπερωτᾶν αὑτόν καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς ἔλεγεν λέγει διδάσκων ἐν τῷ ἱερῷ εἶπεν πῶς λέγουσιν οἱ γραμματεῖς ὅτι ὁ Χριστὸς υἱὸς ἐστιν Δαυίδ ἐστιν καὶ αὐτὸς οὗτος γὰρ Δαυὶδ εἶπεν ἐν τῷ Πνεύματι τῷ ἁγίῳ λέγει εἶπεν ὁ Κύριος τῷ Κυρίῳ μου κάθισον κάθου ἐκ δεξιῶν μου ἕως ἂν θῶ σῷ τοὺς ἐχθρούς ἐκχθρούς σου ὑποκάτω ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου αὐτὸς οὖν Δαυὶδ λέγει αὐτὸν Κύριον καὶ πῶς πόθεν υἱός αὐτοῦ ἐστιν υἱός αὐτοῦ καὶ ὁ πολὺς ὄχλος καὶ ἤκουεν ἤκουσεν αὐτοῦ ἡδέως αὐτοῦ ἤκουεν ὁ δὲ καὶ διδάσκων ἅμα ἔλεγεν αὐτοῖς ἐν τῇ διδαχῇ αὐτοῦ ἔλεγεν λέγεν βλέπετε ἀπὸ τῶν γραμματέων καὶ τῶν τελωνῶν θελόντων ἐν ταῖς στολαῖς περιπατεῖν καὶ ἀσπασμοὺς ἐν ταῖς ἀγοραῖς ποιεῖσθαι καὶ πρωτοκαθεδρίας ἐν ταῖς συναγωγαῖς καὶ πρωτοκλισίας ἐν τοῖς δείπνοις οἱ κατεσθίοντες κατέσθοντες κατεσθίουσιν τὰς οἰκίας τῶν χηρῶν καὶ ὀρφανῶν καὶ προφάσει μακρᾷ προσευχόμενοι οἵτινες οὗτοι λήμψονται περισσόν περισσότερον κρίμα καὶ καθίσας ἑστὼς ὁ Ἰησοῦς κατέναντι ἀπέναντι τοῦ γαζοφυλακίου καθεζόμενος ὁ Ἰησοῦς ἐθεώρει θεωρεῖ πάντας πῶς ὁ ὄχλος βάλλει τὸν χαλκὸν εἰς τὸ γαζοφυλάκιον καὶ πολλοὶ πλούσιοι ἐξέβαλλον ἔβαλλον πολλά καὶ ἐλθοῦσα δὲ ἅμα μία γυνὴ χήρα πτωχὴ ἔβαλεν λεπτὰ δύο ὅ ἐστιν κοδράντης καὶ προσκαλεσάμενος τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ λέγει εἶπεν αὐτοῖς ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἡ χήρα αὕτη ἡ πτωχὴ αὕτη πλεῖον πλέον πάντων βέβληκεν ἔβαλεν ἔβαλλεν τῶν βαλλόντων βαλόντων εἰς τὸ γαζοφυλάκιον πάντες πάντες γὰρ οὗτοι ἐκ τοῦ περισσεύματος περισσεύοντος αὐτοῖς αὐτῶν ἔβαλον αὕτη δὲ ἐκ τῆς ὑστερήσεως αὐτῆς πάντα ὅσα εἶχεν ἔβαλεν ὅλον τὸν βίον αὐτῆς καὶ ἐκπορευομένου αὐτοῦ ἐκ τοῦ ἱεροῦ λέγει αὐτῷ εἷς ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ αὐτῷ Διδάσκαλε ἴδε ποταποὶ λίθοι καὶ ποταπαὶ οἰκοδομαί τοῦ ἱεροῦ καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτῷ αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς βλέπεις βλέπετε ταύτας τὰς μεγάλας οἰκοδομάς ἀμήν λέγω ὑμῖν ὅτι οὐ μὴ ἀφεθῇ ὧδε λίθος ἐπὶ λίθον λίθῳ ὃς οὐ μὴ καταλυθῇ καταλυθήσεται ἀφεθῇ οὐδὲ διαλυθήσεται καὶ διὰ τριῶν ἡμερῶν ἄλλος ἀναστήσεται ἄνευ χειρῶν καὶ καθημένου δὲ αὐτοῦ εἰς τὸ Ὄρος τῶν Ἐλαιῶν κατέναντι τοῦ ἱεροῦ ἐπηρώτα ἐπηρώτων ἐπερωτῶν αὐτὸν κατʼ ἰδίαν ὁ Πέτρος καὶ Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης καὶ Ἀνδρέας εἰπὸν εἰπὲ ἡμῖν πότε ταῦτα ἔσται καὶ τί τὸ σημεῖον ὅταν μέλλῃ μέλλει πάντα ταῦτα πάντα συντελεῖσθαι πάντα καὶ ἀποκριθεὶς αὐτοῖς ὁ δὲ Ἰησοῦς ἤρξατο λέγειν εἶπεν ἀποκριθεὶς αὐτοῖς ἤρξατο λέγειν βλέπετε μή τις ὑμᾶς πλανήσῃ πλανήσει πολλοὶ γὰρ ἐλεύσονται ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου λέγοντες ὅτι ἐγώ εἰμι ὁ Χριστὸς καὶ πολλοὺς πολλοῦ πλανήσουσιν ὅταν δὲ ἀκούσητε ἀκούητε πολέμους καὶ ἀκοὰς πολέμων ὁρᾶτε μὴ θροεῖσθε δεῖ γὰρ γενέσθαι ἀλλʼ οὔπω τὸ τέλος ἐγερθήσεται γὰρ ἔθνος ἐπὶ ἔθνος καὶ βασιλεία ἐπὶ βασιλείαν καὶ ἔσονται σεισμοὶ κατὰ τόπους καὶ ἔσονται λιμοί καὶ ταραχαί ἀρχαὶ ἀρχὴ ὠδίνων ταῦτα βλέπετε καὶ εἶτα δὲ ὑμεῖς ὑμᾶς αὑτούς ἑαυτούς παραδώσουσιν δώσουσιν γὰρ ὑμᾶς εἰς συνέδρια καὶ εἰς συναγωγὰς δαρήσεσθε δαρήσεσθαι καὶ ἐπὶ ἡγεμόνων δὲ καὶ καὶ βασιλέων σταθήσεσθε σταθήσεσθαι ἀχθήσεσθε ἕνεκεν ἕνεκα ἐμοῦ εἰς μαρτύριον αὐτοῖς καὶ εἰς πάντα τὰ ἔθνη δεῖ πρῶτον πρός δὲ τὸν λᾷον δεῖ κηρυχθῆναι τὸ εὐαγγέλιον ἐν πᾶσι τοῖς ἔθνεσιν καὶ ὅταν δὲ ἄγωσιν ἀγάγωσιν ὑμᾶς παραδιδόντες μὴ προμεριμνᾶτε τί λαλήσητε μηδὲ μελετᾶτε ἀλλʼ ὃ ἂν ἐὰν δοθῇ ὑμῖν ὑμῶν ἐν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ ἐκεῖνο αὐτό τοῦτο λαλεῖτε οὐ γάρ ἐστε ὑμεῖς οἱ λαλοῦντες ἀλλὰ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον καὶ παραδώσει δὲ ἀδελφὸς ἀδελφὸν εἰς θάνατον καὶ πατὴρ τέκνον καὶ ἀναστήσονται ἐπαναστήσονται ἐπαναστήσεται τέκνα ἐπὶ γονεῖς καὶ θανατώσουσιν αὐτούς καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος οὗτος σωθήσεται ὅταν δὲ εἰδῆτε ἴδητε τὸ βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως τὸ ῥηθὲν ὑπὸ Δανιὴλ τοῦ προφήτου ἑστὸς ἑστὼς στηκὸν ἑστηκὸς ἑστηκότα ὅπου οὐ δεῖ ὁ ἀναγινώσκων νοείτω τί ἀναγινώσκει τότε οἱ ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ φευγέτωσαν εἰς τὰ ὄρη καὶ ὁ δὲ ἐπὶ τοῦ δώματος μὴ καταβάτω εἰς τὴν οἰκίαν μηδὲ εἰσελθάτω εἰσελθέτω τι ἆραί τι ἐκ τῆς οἰκίας αὐτοῦ τι καὶ ὁ εἰς τὸν ἀγρὸν ὢν μὴ ἐπιστρεψάτω εἰς τὰ ὀπίσω ἆραι τὸ τὰ ἱμάτιον ἱμάτια αὐτοῦ οὐαὶ δὲ ταῖς ἐν γαστρὶ ἐχούσαις καὶ ταῖς θηλαζούσαις θηλαζομέναις ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις καὶ προσεύχεσθε δὲ ἵνα μὴ γένηται ἠ φυγὴ ὑμῶν χειμῶνος γένωνται ἔσονται γὰρ αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι θλῖψις οἵα οἷαι οὐ γέγονεν ἐγένοντο τοιαύτη τοιαῦται ἀπʼ ἀρχῆς κτίσεως ἧς ἣν ἔκτισεν ὁ Θεὸς ἕως τοῦ νῦν καὶ οὐ οὐδὲ μὴ γένηται γένωνται καὶ εἰ μὴ Κύριος ἐκολόβωσεν Κύριος τὰς ἡμέρας διὰ τοὺς ἐκλεκτούς αὐτοῦ οὐκ ἂν ἐσώθη πᾶσα σάρξ ἀλλὰ διὰ τοὺς τοὺς ἐκλεκτοὺς ἐκλέκτου οὓς ἐξελέξατο ἐκολόβωσεν τὰς ἡμέρας καὶ τότε ἂν ἐάν τις ὑμῖν εἴπῃ ἰδοὺ ἴδε ὧδε ὁ Κύριος Χριστός καὶ ἢ ἰδοὺ ἴδε ἐκεῖ μὴ πιστεύετε πιστεύσητε ἐγερθήσονται δὲ γὰρ πολλοὶ ψευδόχριστοι καὶ ψευδοπροφῆται καὶ ποιήσουσιν δώσουσιν σημεῖα καὶ τέρατα πρὸς τὸ πλανᾶν ἀποπλανᾶν εἰ δυνατὸν καὶ τοὺς ἐκλεκτούς ὑμεῖς δὲ βλέπετε ἰδοὺ προείρηκα ὑμῖν ἅπαντα πάντα ἀλλὰ ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις μετὰ τὴν θλῖψιν ἐκείνην ὁ ἥλιος σκοτισθήσεται καὶ ἡ σελήνη οὐ δώσει τὸ φέγγος αὐτῆς καὶ οἱ ἀστέρες οἱ ἔσονται ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἔσονται πίπτοντες πεσοῦνται ἐκπίπτοντες καὶ αἱ δυνάμεις αἱ ἐν τοῖς τῷ τῶν οὐρανοῖς οὐρανῷ οὐρανῶν σαλευθήσονται καὶ τότε ὄψονται τὸν Υἱὸν τοῦ Ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐπὶ ἐν τῶν νεφέλαις νεφέλῃ νεφελῶν μετὰ δυνάμεως πολλῆς καὶ δόξης πολλῆς καὶ τότε ἀποστελεῖ ἀποστέλλει τοὺς ἀγγέλους αὑτοῦ καὶ επισυστρέψουσιν ἐπισυνάξει τοὺς ἐκλεκτοὺς αὐτοῦ ἐκ τῶν τεσσάρων ἀνέμων ἀπʼ ἄκρου ἄκρων τῆς γῆς ἕως ἄκρου ἄκρων οὐρανοῦ οὐρανῶν ἀπὸ δὲ τῆς συκῆς μάθετε τὴν παραβολήν ὅταν αὐτῆς ἤδη ὁ κλάδος αὐτῆς ἁπαλὸς γένηται καὶ ἐκφύῃ τὰ φύλλα ἐν αὑτῇ γινώσκετε γινώσκεται ὅτι ἤδη ἐγγὺς τὸ θέρος ἐστίν οὕτως καὶ ὑμεῖς ὅταν εἰδῆτε ἴδητε πάντα ταῦτα ἴδητε εἰδῆτε γινόμενα γινώσκετε γινώσκεται ὅτι ἐγγύς ἐστιν ἐπὶ θύραις ἀμὴν δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι οὐ μὴ παρέλθῃ ἡ γενεὰ αὕτη ἕως μέχρις ὅτου οὗ πάντα ταῦτα πάντα γένηται ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύσονται παρελεύσεται οἱ δὲ λόγοι μου οὐ μὴ παρέλθωσιν παρελεύσονται περὶ δὲ τῆς ἡμέρας ἐκείνης ἢ καὶ τῆς ὥρας οὐδεὶς οἶδεν οὐδὲ οἱ ἄγγελοι ἄγγελος οἱ ἐν τῷ οὐρανῷ οὐδὲ ὁ Υἱός εἰ μὴ ὁ Πατήρ βλέπετε δὲ οὖν ἀγρυπνεῖτε καὶ προσεύχεσθε οὐκ οἴδατε γὰρ εἰ μὴ ὁ Πατὴρ καὶ ὁ Υἱὸς πότε ὁ καιρός ἐστιν ὡς ὥςπερ γάρ ἄνθρωπος ἀπόδημος ἀποδημῶν ἀφεὶς τὴν οἰκίαν ἑαυτοῦ αὐτοῦ καὶ δοὺς τοῖς δούλοις ἑαυτοῦ αὐτοῦ τὴν ἐξουσίαν καὶ ἑκάστῳ τὸ ἔργον αὐτοῦ καὶ τῷ θυρωρῷ θυρουρῷ ἐνετείλατο ἵνα γρηγορῇ γρηγορεῖτε οὖν οὐκ οἴδατε γὰρ πότε ὁ κύριος τῆς οἰκίας ἔρχεται ἢ ὀψὲ ἢ μεσονυκτίου μεσονύκτιον μεσανύκτιον ἢ ἀλεκτοροφωνίας ἀλεκτοροφωνίου ἢ πρωΐ μὴ ἐξελθὼν ἐλθὼν ἐξαίφνης εὕρῃ ὑμᾶς καθεύδοντας ἐγὼ ὃ ἃ δὲ ὑμῖν λέγω ὑμῖν πᾶσιν λέγω γρηγορεῖτε ἦν δὲ τὸ Πάσχα καὶ τὰ Ἄζυμα μετὰ δύο ἡμέρας καὶ ἐζήτουν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι γραμματεῖς πῶς αὐτὸν ἐν δόλῳ κρατήσαντες κρατήσοντες καὶ ἀποκτείνωσιν ἔλεγον γάρ δὲ μὴ μήποτε ἐν τῇ ἑορτῇ μήποτε θόρυβος ἔσται θόρυβος τοῦ λαοῦ καὶ ὄντος αὐτοῦ τοῦ Ἰησοῦ ἐν Βηθανίᾳ ἐν τῇ οἰκίᾳ Σίμωνος τοῦ λεπροῦ κατακειμένου αὐτοῦ ἦλθεν γυνὴ προσῆλθεν ἔχουσα ἀλάβαστρον μύρου νάρδου πιστικῆς πολυτίμου πολυτελοῦς καὶ θραύσασα συντρίψασα τὴν τὸν τὸ ἀλάβαστρον ἀλάβαστρον ἀλάβαστρον κατέχεεν αὐτοῦ κατὰ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ οἱ ἦσαν δέ τινες τῶν μαθητῶν μαθηταὶ αὐτοῦ διεπονοῦντο ἀγανακτοῦντες πρὸς αὑτούς ἑαυτούς καὶ λέγοντες ἔλεγον εἰς τί ἡ ἀπώλεια αὕτη τοῦ μύρου γέγονεν ἠδύνατο ἐδύνατο γὰρ τοῦτο πραθῆναι τὸ μύρον τοῦτο πραθῆναι ἐπάνω τριακοσίων δηναρίων τριακοσίων καὶ δοθῆναι τοῖς πτωχοῖς καὶ ἐνεβριμῶντο ἐνεβριμοῦντο ἐν αὐτῇ ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς ἄφετε αὐτήν τί αὐτῇ κόπους κόπον παρέχετε καλὸν γάρ ἔργον ἠργάσατο ἐν εἰς ἐμοί ἐμέ πάντοτε γὰρ τοὺς πτωχοὺς ἔχετε μεθʼ ὑμῶν ἑαυτῶν καὶ ὅταν θέλητε δύνασθε αὐτοὺς αὐτοῖς πάντοτε εὖ ποιῆσαι ποιεῖν ἐμὲ δὲ οὐ πάντοτε ἔχετε ὃ ἔσχεν εἶχεν αὕτη αἰτῇ ἐποίησεν προέλαβεν μυρίσαι μου τὸ σῶμά μου εἰς τὸν ἐνταφιασμόν ἀμὴν δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι ὅπου ἐὰν ἂν κηρυχθῇ τὸ εὐαγγέλιον τοῦτο εἰς ὅλον τὸν κόσμον καὶ ὃ ἐποίησεν αὕτη λαληθήσεται εἰς μνημόσυνον αὐτῆς καὶ ἰδοὺ ὁ Ἰούδας ὁ Ἰσκαριὼθ Ἰσκαριώτης Σκαριώτης ὁ εἷς ἐκ τῶν δώδεκα ἀπῆλθεν πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς ἵνα αὐτὸν παραδοῖ παραδῷ προδοῖ αὐτὸν αὐτοῖς οἱ καὶ δὲ ἀκούσαντες ἐχάρησαν καὶ ἀπηγγείλαντο ἐπηγγείλαντο αὐτῷ ἀργύριον ἀργύρια δοῦναι καὶ ἐζήτει πῶς εὐκαίρως αὐτὸν εὐκαίρως παραδοῖ παραδῷ καὶ τῇ πρώτῃ ἡμέρᾳ τῶν Ἀζύμων ὅτε τὸ Πάσχα ἔθυον λέγουσιν αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ποῦ θέλεις ἀπελθόντες ἑτοιμάσωμεν σοι ἵνα φάγῃς τὸ Πάσχα καὶ ἀποστέλλει ἀποστείλας δύο ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ αὐτοῖς δύο καὶ λέγει λέγων αὐτοῖς ὑπάγετε ὕπαγε εἰς τὴν πόλιν καὶ εἰσελθόντων ὑμῶν ἀπαντήσει ὑμῖν ἄνθρωπος κεράμιον ὕδατος βαστάζων ἀκολουθήσατε αὐτῷ καὶ ὅπου ἂν ἐὰν εἰσέλθῃ εἴπατε τῷ οἰκοδεσπότῃ ὅτι ὁ διδάσκαλος λέγει ποῦ ἐστιν τὸ κατάλυμά μου ὅπου τὸ Πάσχα μετὰ τῶν μαθητῶν μου φάγω φάγομαι τὸ Πάσχα καὶ αὐτὸς ὑμῖν δείξει ἀνάγαιον ἀνώγεον οἶκον μέγα ἐστρωμένον μέγαν ἕτοιμον κἀκεῖ καὶ ἐκεῖ ἑτοιμάσατε ἡμῖν καὶ ἐξῆλθον ἑτοιμάσαι οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ ἦλθον εἰς τὴν πόλιν καὶ ἐποίησαν εὗρον καθὼς εἶπεν αὐτοῖς καὶ ἡτοίμασαν τὸ Πάσχα καὶ ὀψίας δὲ γενομένης γενομένους ἔρχεται μετὰ τῶν δώδεκα καὶ ἀνακειμένων αὐτῶν καὶ ἐσθιόντων εἶπεν λέγει ὁ Ἰησοῦς εἶπεν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἷς ἐξ ὑμῶν παραδώσει με παραδώσει ὁ τῶν ἐσθίων ἐσθιόντων μετʼ ἐμοῦ οἱ καὶ δὲ ἤρξαντο λυπεῖσθαι καὶ λέγειν αὐτῷ εἷς ἕκαστος καθʼ εἷς μήτι ἐγώ ειμι Ῥαββί καὶ ἄλλος μήτι ἐγώ ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν λέγει αὐτοῖς εἷς ἐκ τῶν δώδεκα ὁ ἐμβαπτιζόμενος ἐμβαπτόμενος μετʼ ἐμοῦ τὴν χεῖρα εἰς τὸ ἓν τρύβλιον τρύβαλιον ὅτι ὁ μὲν Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου παραδίδοται ὑπάγει καθὼς εστιν γέγραπται γεγραμμένον περὶ αὐτοῦ οὐαὶ δὲ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ διʼ οὗ ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου παραδίδοται καλὸν ἦν αὐτῷ εἰ οὐκ ἐγενήθη ἐγεννήθη ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος καὶ ἐσθιόντων αὐτῶν λαβὼν ὁ Ἰησοῦς ἄρτον εὐλογήσας εὐλόγησεν καὶ ἔκλασεν εὐλογήσας καὶ ἔδωκεν ἐδίδου αὐτοῖς καὶ εἶπεν αὐτοῖς λάβετε φάγετε τοῦτό ἐστιν τὸ σῶμά μου καὶ λαβὼν τὸ ποτήριον εὐχαριστήσας ἔδωκεν αὐτοῖς τοῖς μαθηταῖς καὶ ἔπιον ἐξ αὐτοῦ πάντες καὶ εἶπεν αὐτοῖς τοῦτό ἐστιν τὸ αἷμά μου τὸ τῆς καινῆς διαθήκης τὸ περὶ ὑπὲρ πολλῶν ἐκχυννόμενον ἐκχυνόμενον ὑπὲρ πολλῶν εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι οὐκέτι οὐ μὴ προσθῶ πίω πεῖν ἐκ τοῦ γεννήματος τῆς ἀμπέλου ἕως τῆς ἡμέρας ἐκείνης ὅταν αὐτὸ πίνω καινὸν ἐν τῇ Βασιλείᾳ τοῦ Θεοῦ καὶ ὑμνήσαντες ἐξῆλθον εἰς τὸ Ὄρος τῶν Ἐλαιῶν τότε καὶ λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς ὅτι πάντες ὑμεῖς σκανδαλισθήσεσθε σκανδαλισθήσονται σκανδαλίσασθαι ἐν ἐμοὶ ἐν τῇ νυκτὶ ταύτῃ ὅτι γέγραπται πατάξω τὸν ποιμένα καὶ διασκορπισθήσεται διασκορπισθήσονται τὰ πρόβατα σκορπισθήσεται διασκορπισθήσονται καὶ ἀλλὰ μετὰ τὸ ἐγερθῆναί με ἐκ νεκρῶν προάξω ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν ὁ δὲ Πέτρος ἀποκριθεὶς λέγει ἔφη αὐτῷ καὶ εἰ ἐάν καὶ πάντες σκανδαλισθήσονται σκανδαλισθῶσιν ἀλλʼ οὐκ ἐγώ οὔ σκανδαλισθήσομαι καὶ λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς ἀμὴν λέγω σοι ὅτι σὺ σήμερον ἐν ταύτῃ τῇ νυκτὶ ταύτῃ πρὶν ἢ δὶς ἀλέκτορα δὶς φωνῆσαι τρίς ἀπαρνήσῃ με ἀρνήσῃ ἀπαρνήσῃ ἀπαρνήσει ὁ ὁ δὲ Πέτρος μᾶλλον ἐκπερισσῶς περισσῶς ἐκπερισσοῦ ἐλάλει ἔλεγεν μᾶλλον ὅτι ἐὰν μὴ με δέῃ με ἦ συναποθανεῖν σοι οὐ μή σε ἀπαρνήσομαι ἀπαρνήσωμαι ὁμοίως ὡσαύτως δὲ καὶ πάντες ἔλεγον καὶ ἐξέρχονται ἔρχονται εἰς χωρίον οὗ ᾧ τὸ ὄνομα Γεθσημανί καὶ λέγει τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ αὐτοῖς καθίσατε ὧδε ἕως προσεύξωμαι προσεύξομαι καὶ παραλαμβάνει τὸν Πέτρον καὶ τὸν Ἰάκωβον καὶ τὸν Ἰωάννην μετʼ αὐτοῦ ἑαυτοῦ καὶ ἤρξατο ἐκθαμβεῖσθαι καὶ ἀδημονεῖν τότε καὶ λέγει αὐτοῖς περίλυπός ἐστιν ἡ ψυχή μου ἕως θανάτου μείνατε ὧδε καὶ γρηγορεῖτε καὶ προσελθὼν προελθὼν μικρὸν ἔπεσεν ἔπιπτεν ἐπὶ πρόσωπον ἐπὶ τῆς τὴν γῆς γῆν καὶ προσηύχετο ἵνα εἰ δυνατόν ἐστιν ἵνα παρέλθῃ παρελθεῖν ἀπʼ αὐτοῦ ἡ ὥρα αὕτη καὶ ἔλεγεν Ἀββά ὁ Πατήρ μου πάντα δυνατά πάντα σοι εἰσιν εστιν παρένεγκε παρενέγκαι τοῦτο τὸ ποτήριον τοῦτο ἀπʼ ἐμοῦ τοῦτο ἀλλʼ οὐ ὁ τί ἐγὼ θέλω ἀλλὰ εἰ τί ὁ σύ θέλεις καὶ ἔρχεται καὶ εὑρίσκει αὐτοὺς καθεύδοντας καὶ λέγει τῷ Πέτρῳ Σίμων καθεύδεις οὐκ ἴσχυσας ἰσχύσατε μίαν ὥραν γρηγορῆσαι γρηγορεῖτε καὶ προσεύχεσθε ἵνα μὴ ἔλθητε εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν τὸ μὲν πνεῦμα πρόθυμον ἡ δὲ σὰρξ ἀσθενής καὶ πάλιν ἀπελθὼν προσηύξατο τὸν αὐτὸν λόγον εἰπών καὶ πάλιν ἐλθὼν ὑποστρέψας εὗρεν αὐτοὺς πάλιν καθεύδοντας ἦσαν γὰρ αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτῶν καταβαρυνόμενοι καταβεβαρημένοι καταβαρούμενοι βεβαρημένοι καὶ οὐκ ᾔδεισαν τί αὐτῷ ἀποκριθῶσιν αὐτῷ καὶ ἔρχεται τὸ τρίτον καὶ λέγει αὐτοῖς καθεύδετε τὸ λοιπὸν καὶ ἀναπαύεσθε ἀπέχει τὸ τέλος ἰδοὺ καὶ ἦλθεν ἡ ὥρα καὶ ἰδοὺ παραδίδοται ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου εἰς τὰς χεῖρας τῶν ἁμαρτωλῶν ἐγείρεσθε ἄγωμεν ἰδοὺ ἤγγικεν ὁ παραδιδούς παραδίδων με ἤγγικεν ἤγγισεν καὶ εὐθὺς εὐθέως ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος παραγίνεται ὁ Ἰούδας ὁ Σκαριώτης Ἰσκαριώτης εἷς ὢν τῶν δώδεκα καὶ μετʼ αὐτοῦ ὄχλος πολὺς μετὰ μαχαιρῶν καὶ ξύλων ἀπὸ παρὰ τῶν ἀρχιερέων καὶ ἀπὸ τῶν γραμματέων καὶ τῶν πρεσβυτέρων δεδώκει ἔδωκεν δὲ ὁ παραδιδοὺς αὐτὸν σημεῖον σύσσημον αὐτοῖς λέγων αὐτοῖς ὃν ἂν φιλήσω αὐτός ἐστιν κρατήσατε αὐτὸν καὶ ἀπαγάγετε ἀπάγετε ἀγάγετε αὑτόν ἀσφαλῶς καὶ ἐλθὼν εὐθὺς εὐθέως καὶ προσελθὼν αὐτῷ λέγει αὐτῷ χαῖρε Ῥαββὶ Ῥαββί καὶ κατεφίλησεν αὐτόν οἱ δὲ ἐπέβαλον ἐπέβαλαν ἐπʼ αὐτὸν τὰς χεῖρας αὐτῶν αὐτῷ ἐπʼ αὑτόν καὶ ἐκράτησαν ἐκράτουν αὐτόν καὶ εἷς δέ τις τῶν παρεστηκότων παρεστώτων σπασάμενος τὴν μάχαιραν καὶ ἔπεσεν ἔπαισεν πέσεν τὸν δοῦλον τοῦ ἀρχιερέως καὶ ἀφεῖλεν αὐτοῦ τὸ ὠτάριον ὠτίον καὶ ἀποκριθεὶς ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς ὡς ἐπὶ λῃστὴν ἐξήλθατε ἐξήλθετε μετὰ μαχαιρῶν καὶ ξύλων συλλαβεῖν με καθʼ ἡμέραν ἤμην πρὸς ὑμᾶς ἐν τῷ ἱερῷ διδάσκων καὶ οὐκ ἐκρατήσατέ ἐκράτει με ἀλλʼ ἵνα πληρωθῶσιν αἱ Γραφαί τῶν προφητῶν τότε οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ ἀφέντες αὐτὸν πάντες ἔφυγον πάντες καὶ εἷς τις νεανίσκος δὲ τις συνηκολούθει ἠκολούθησεν ἠκολούθει αὐτῷ αὑτούς περιβεβλημένος σινδόνα ἐπὶ γυμνοῦ οἱ καὶ δὲ νεανίσκοι κρατοῦσιν ἐκράτησαν αὐτόν οἱ νεανίσκοι ὁ δὲ καταλιπὼν τὴν σινδόνα γυμνὸς ἔφυγεν ἀπʼ αὐτῶν καὶ ἀπήγαγον τὸν Ἰησοῦν πρὸς τὸν ἀρχιερέα Καϊάφαν καὶ συμπορεύονται συνέρχονται πρός αὑτόν αὐτῷ πάντες οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ ὁ γραμματεῖς πρεσβύτεροι καὶ οἱ πρεσβύτεροι γραμματεῖς καὶ ὁ Πέτρος ἀπὸ μακρόθεν ἠκολούθησεν ἠκολούθει αὐτῷ ἕως ἔσω εἰς τὴν αὐλὴν τοῦ ἀρχιερέως καὶ ἦν καθήμενος συγκαθήμενος μετὰ τῶν τῷ ὑπηρετῶν καὶ θερμαινόμενος πρὸς τὸ φῶς οἱ δὲ ἀρχιερεῖς καὶ ὅλον τὸ Συνέδριον ἐζήτουν κατὰ τοῦ Ἰησοῦ ψευδομαρτυρίαν μαρτυρίαν ἵνα εἰς τὸ θανατῶσαι θανατώσουσιν αὐτόν καὶ οὐχ ηὕρισκον εὕρισκον πολλοὶ γὰρ ἐψευδομαρτύρουν ἔλεγον κατʼ αὐτοῦ καὶ ἴσαι αἱ μαρτυρίαι οὐκ ἦσαν καί ἄλλοι τινες ἀναστάντες ἐψευδομαρτύρουν καὶ ἔλεγον κατʼ αὐτοῦ λέγοντες ὅτι ἡμεῖς ἠκούσαμεν αὐτοῦ λέγοντος εἶπεν ὅτι ἐγὼ καταλύσω καταλύω τὸν ναὸν τοῦτον τὸν χειροποίητον καὶ διὰ τριῶν ἡμερῶν ἄλλον ἀναστήσω ἀχειροποίητον οἰκοδομήσω καὶ οὐδὲ οὕτως ἴση ἦν ἴση ἡ μαρτυρία αὐτῶν καὶ ἀναστὰς ὁ ἀρχιερεὺς εἰς τὸ μέσον ἐπηρώτησεν τὸν Ἰησοῦν λέγων οὐκ ἀποκρίνῃ οὐδέν ὅτι τί οὗτοί σου καταμαρτυροῦσιν ἐκεῖνος ὃς ὁ δὲ Ἰησοῦς ἐσιώπα ἐσίγα καὶ οὐκ οὐδὲν ἀπεκρίνατο ἀπεκρίθη οὐδέν καὶ πάλιν ὁ ἀρχιερεὺς ἐπηρώτα ἐπερωτᾷ αὐτὸν ἐκ δευτέρου καὶ λέγει αὐτῷ ὁ ἀρχιερεύς σὺ εἶ ὁ Χριστὸς ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ εὐλογητοῦ ευλογημένου ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀποκριθεὶς εἶπεν λέγει αὐτῷ ἐγώ εἰμι καὶ ὄψεσθε τὸν Υἱὸν τοῦ Ἀνθρώπου καθήμενον ἐκ δεξιῶν καθήμενον τῆς δυνάμεως καὶ ἐρχόμενον μετὰ τῶν τῆς νεφελῶν δυνάμεως τοῦ οὐρανοῦ ὁ δὲ ἀρχιερεὺς εὐθὺς διαρρήξας τοὺς χιτῶνας αὐτοῦ καὶ λέγει τί ἔτι χρείαν ἔχομεν μαρτύρων ἴδε νῦν ἠκούσατε πάντες τῆς τὴν βλασφημίας βλασφημίαν τοῦ στόματος αὐτοῦ τί ὑμῖν δοκεῖ φαίνεται ὑμῖν οἱ καὶ δὲ πάντες δὲ κατέκριναν αὐτὸν αὐτῷ εἶναι ἔνοχον εἶναι θανάτου καὶ ἤρξαντό τινες ἐμπτύειν αὐτῷ καὶ περικαλύπτειν αὐτοῦ τὸ τῷ πρόσωπον προσώπῳ αὐτοῦ καὶ κολαφίζειν εκολαφίζον αὐτὸν καὶ λέγειν ἔλεγον αὐτῷ προφήτευσον νῦν Χριστέ τίς εστιν ὁ παίσας σε καὶ οἱ ὑπηρέται ῥαπίσμασιν ἐλάμβανον αὐτὸν ἔλαβον ἐλάμβανον ἔβαλλον καὶ ὄντος τοῦ Πέτρου κάτω ἐν τῇ αὐλῇ κάτω ἔρχεται πρός αὑτόν μία τῶν παιδισκῶν παιδίσκη τοῦ ἀρχιερέως καὶ ἰδοῦσα τὸν Πέτρον θερμαινόμενον ἐμβλέψασα λέγει αὐτῷ λέγει καὶ σὺ μετὰ τοῦ Ἰησοῦ ἦσθα τοῦ Ναζαρηνοῦ Ναζορηνοῦ Ἰησοῦ ἦσθα ἦς τοῦ Ἰησοῦ ὁ δὲ ἠρνήσατο λέγων οὔτε οὐκ οἶδα οὔτε οὐδὲ ἐπίσταμαι σὺ τί σὺ λέγεις καὶ ἐξῆλθεν ἔξω εἰς τὸ τὴν ἔξω αὐλὴν προαύλιον προσαυλήν καὶ ἀλέκτωρ ἐφώνησεν πάλιν δὲ καὶ ἡ παιδίσκη ἰδοῦσα αὐτὸν ἡ παιδίσκη ὁ δὲ πάλιν ἠρνήσατο καὶ ἤρξατο πάλιν λέγειν εἶπεν τοῖς παρεστηκόσιν παρεστῶσιν ὅτι καὶ αὐτὸς οὗτος ἐξ αὐτῶν ἐστιν ὁ δὲ πάλιν ἠρνεῖτο ἠρνήσατο καὶ μετὰ μικρὸν πάλιν οἱ παρεστῶτες παρεστηκότες περιεστηκότες ἔλεγον τῷ Πέτρῳ ἀληθῶς ἐξ αὐτῶν εἶ καὶ γὰρ Γαλιλαῖος εἶ καὶ ἡ λαλιά σου ὁμοιάζει ὁ δὲ ἤρξατο ἀναθεματίζειν καὶ λέγειν ὀμνύναι ὀμνύειν ὅτι οὐκ οἶδα τὸν ἄνθρωπον τοῦτον ὃν λέγετε καὶ εὐθὺς εὐθέως ἐκ δευτέρου ἀλέκτωρ ἐφώνησεν καὶ ἀνεμνήσθη ἀναμνησθεὶς ὁ Πέτρος τὸ τοῦ ῥῆμα ῥήματος ὡς ὃ οὖ εἶπεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς Ἰησοῦν ὅτι πρὶν ἀλέκτορα δὶς φωνῆσαι δὶς ἀπαρνήσῃ με τρίς με ἀπαρνήσῃ καὶ ἤρξατο ἐπιβαλὼν ἔκλαιεν κλαίειν ἔκλαυσεν καὶ εὐθὺς εὐθέως ἐπὶ τὸ πρωῒ συμβούλιον ἑτοιμάσαντες ποιήσαντες ἐποίησαν οἱ ἀρχιερεῖς μετὰ τῶν πρεσβυτέρων γραμματέων καὶ τῶν γραμματέων πρεσβυτέρων καὶ ὅλον τὸ Συνέδριον καὶ δήσαντες τὸν Ἰησοῦν ἀπήνεγκαν ἀπήγαγον εἰς τὴν αὐλὴν καὶ παρέδωκαν αὑτόν τῷ Πιλάτῳ καὶ ἐπηρώτησεν αὐτὸν ὁ Πιλᾶτος λέγων σὺ εἶ ὁ Βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων ὁ καὶ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτῷ λέγει σὺ λέγεις καὶ κατηγόρουν κατηγοροῦσίν αὐτοῦ οἱ ἀρχιερεῖς πολλά αὐτὸς δὲ οὐδὲν ἀπεκρίνατο ὁ δὲ Πιλᾶτος πάλιν ἐπηρώτησεν ἐπηρώτα αὐτὸν πάλιν λέγων οὐκ ἀποκρίνῃ οὐδέν ἴδε πόσα σου πόσα κατηγοροῦσιν καταμαρτυροῦσιν ὁ δὲ Ἰησοῦς οὐκέτι οὐδὲν ἀπεκρίθη ὥστε θαυμάζειν τὸν Πιλᾶτον κατὰ δὲ τὴν ἑορτὴν εἰώθει ὁ ἡγεμὼν ἀπέλυεν ἀπολύειν αὐτοῖς ἕνα δέσμιον ὃν ὅνπερ ἂν ᾐτοῦντο παρῃτοῦντο ἦν δὲ τότε ὁ λεγόμενος Βαρναβᾶς Βαραββᾶς μετὰ τῶν στασιαστῶν συστασιαστῶν δεδεμένος οἵτινες ἐν τῇ στάσει φόνον τινα πεποιήκεισαν φόνον καὶ ἀναβοήσας ἀναβὰς ὅλος ὁ ὄχλος ἤρξατο αἰτεῖσθαι αὑτόν καθὼς ἀεὶ ἐποίει αὐτοῖς ὁ δὲ Πιλᾶτος ἀπεκρίθη ἀποκριθεὶς λέγει αὐτοῖς λέγων θέλετε θέλεται ἀπολύσω ὑμῖν τὸν Βασιλέα τῶν Ἰουδαίων ᾔδει ἐπεγίνωσκεν ἐγίνωσκεν ἐγνώκει γὰρ ὅτι διὰ φθόνον παραδεδώκεισαν παρέδωκαν αὐτὸν οἱ ἀρχιερεῖς οἱ δὲ ἀρχιερεῖς ἔπεισαν ἀνέσεισαν τὸν τῷ ὄχλον ὄχλῷ ἵνα μᾶλλον τὸν Βαρναβᾶν Βαραββᾶν ἀπολύσῃ αὐτοῖς ὁ δὲ Πιλᾶτος πάλιν ἀποκριθεὶς πάλιν εἶπεν ἔλεγεν αὐτοῖς τί οὖν θέλετε ποιήσω ὃν λέγετε τὸν Βασιλέα Βασιλεῖ τῶν Ἰουδαίων οἱ δὲ πάλιν ἔκραξαν πάλιν λέγοντες σταύρωσον αὐτόν ὁ δὲ Πιλᾶτος ἔλεγεν αὐτοῖς τί γὰρ κακὸν ἐποίησεν κακόν οἱ δὲ περισσῶς περισσοτέρως ἔκραξαν ἔκραζον λέγοντες σταύρωσον αὐτόν ὁ δὲ Πιλᾶτος βουλόμενος τῷ ὄχλῳ ποιῆσαι τὸ ἱκανὸν τῷ ὄχλῷ ποιῆσαι ποιεῖν ἀπέλυσεν αὐτοῖς τὸν Βαραββᾶν καὶ παρέδωκεν δὲ τὸν δὲ Ἰησοῦν φραγελλώσας φλαγελλώσας παρέδωκεν ἵνα σταυρωθῇ οἱ δὲ στρατιῶται ἀπήγαγον αὐτὸν ἔσω εἰς τῆς τὴν αὐλῆς αὐλὴν ὅ ἐστιν πραιτώριον καὶ καλοῦσιν συγκαλοῦσιν ὅλην τὴν σπεῖραν καὶ ἐνδιδύσκουσιν ἐνδύουσιν αὐτὸν πορφύραν καὶ ἐπιτιθέασιν περιτιθέασιν αὐτῷ πλέξαντες ἀκάνθινον στέφανον καὶ ἤρξαντο ἀσπάζεσθαι αὐτόν καὶ λέγειν Χαῖρε ὁ Βασιλεὺς Βασιλεῦ τῶν Ἰουδαίων καὶ ἔτυπτον αὐτοῦ αὑτόν καλάμῳ εἰς τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ καλάμῳ καὶ ἐνέπτυον ἐνέπτυσαν αὐτῷ καὶ τιθέντες τὰ γόνατα προσεκύνουν αὐτῷ καὶ ὅτε ἐνέπαιξαν αὐτῷ ἐξέδυσαν αὐτὸν τὴν πορφύραν καὶ ἐνέδυσαν αὐτὸν τὰ ἴδια ἱμάτια αὐτοῦ τὰ ἴδια καὶ ἄγουσιν ἐξάγουσιν αὐτὸν ἵνα σταυρώσωσιν σταυρώσουσιν αὐτόν καὶ ἀγγαρεύουσιν ἐγγαρεύουσιν παράγοντά τινα τὸν Σίμωνα παράγοντά τὸν Κυρηναῖον ἐρχόμενον ἀπʼ ἄκρου ἀγροῦ τὸν πατέρα Ἀλεξάνδρου καὶ Ῥούφου ἵνα ἄρῃ τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἄγουσιν φέρουσιν αὐτὸν ἐπὶ τὸν τόπον Γολγοθᾶ Γολγοθᾶν τόπον ὅ ὁπέρ ἐστιν μεθερμηνευόμενον μεθερμηνευόμενος Κρανίου Τόπος καὶ ἐδίδουν αὐτῷ πιεῖν πεῖν ἐσμυρνισμένον οἶνον ὃς ὁ καὶ δὲ οὐκ ἔλαβεν καὶ σταυρώσαντες σταυροῦσιν αὐτὸν καὶ διαμερίζονται διεμέριζον τὰ ἱμάτια ἑαυτοῦ αὐτοῦ βάλλοντες κλῆρον ἐπʼ αὐτὰ τίς τί ἄρῃ ἦν δὲ ὥρα τρίτη ὥρα καὶ ἐφύλασσον ἐσταύρωσαν αὐτόν καὶ ἦν δὲ ἡ ἐπιγραφὴ τῆς αἰτίας αὐτοῦ ἐπιγεγραμμένη οὗτος εστιν ὁ Βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων καὶ σὺν αὐτῷ σταυροῦσιν σταυροῦνται ἐσταύρωσαν δύο δύο λῃστάς λῃσταί ἕνα ἐκ δεξιῶν καὶ ἕνα ἐξ εὐωνύμων αὐτοῦ καὶ ἐπληρώθη ἡ γραφὴ ἡ λέγουσα καὶ μετὰ ἀνόμων ἐλογίσθη καὶ οἱ παράγοντες παραπορευόμενοι ἐβλασφήμουν αὐτὸν κινοῦντες τὰς κεφαλὰς αὐτῶν καὶ λέγοντες λέγοντας οὐὰ ὁ καταλύων τὸν ναὸν καὶ οἰκοδομῶν ἐν τρισὶν ἡμέραις οἰκοδομῶν σῶσον σεαυτὸν καὶ κατάβα καταβὰς ἀπὸ τοῦ σταυροῦ ὁμοίως δὲ καὶ οἱ ἀρχιερεῖς ἐμπαίζοντες εἰς πρὸς ἀλλήλους μετὰ τῶν γραμματέων ἔλεγον ἄλλους ἔσωσεν ἑαυτὸν οὐ δύναται σῶσαι ὁ Χριστὸς ὁ Βασιλεὺς τοῦ Ἰσραὴλ καταβάτω νῦν ἀπὸ τοῦ σταυροῦ ἵνα εἰδῶμεν ἴδωμεν καὶ πιστεύσωμεν αὐτῷ καὶ οἱ συνεσταυρωμένοι σὺν αὐτῷ ὠνείδιζον αὐτόν καὶ γενομένης δὲ ὥρας ἕκτης σκότος ἐγένετο ἐφʼ ὅλην ὅλης τὴν τῆς γῆν γῆς ἕως ὥρας ἐνάτης καὶ τῇ ὥρᾳ τῇ ἐνάτῃ ὥρᾳ ἐφώνησεν ἐβόησεν ὁ Ἰησοῦς φωνῇ μεγάλῃ λέγων Ἐλωῒ Ἠλι ἐλωῒ ἠλι λεμὰ λιμὰ σαβαχθάνι ζαφθάνι ὅ ἐστιν μεθερμηνευόμενον ὁ Θεός μου ὁ Θεός μου εἰς τί με ἐγκατέλιπές ὀνειδίσας με καί τινες τῶν ἐκεῖ ἑστηκότων παρεστηκότων παρεστώτων ἀκούσαντες ἔλεγον ὅτι ἰδοὺ ἴδε Ἠλίαν φωνεῖ οὗτος καὶ δραμὼν δέ τις εἶς καὶ πλήσας γεμίσας σπόγγον ὄξους ἐπιθεὶς περιθεὶς τε καλάμῳ ἐπότιζεν αὐτόν λέγων ἄφετε ἄφες εἰδῶμεν ἴδωμεν εἰ ἔρχεται Ἠλίας καθελεῖν αὐτόν ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀφεὶς φωνὴν μεγάλην ἐξέπνευσεν καὶ τὸ καταπέτασμα τοῦ ναοῦ ἐσχίσθη εἰς δύο δύο μέρη ἀπʼ ἄνωθεν ἕως κάτω ἰδὼν δὲ ὁ κεντυρίων ὁ παρεστηκὼς παρεστώς ἐκεῖ ἐξ ἐναντίας αὐτοῦ αὐτῷ ὅτι οὕτως αὑτόν κράξας κράξαντα καὶ ἐξέπνευσεν εἶπεν ἀληθῶς οὗτος ὁ ἄνθρωπος οὗτος Θεοῦ Υἱὸς Θεοῦ ἦν Θεοῦ ἦσαν δὲ ἐκεῖ καὶ γυναῖκες ἀπὸ μακρόθεν θεωροῦσαι ἐν αἷς ἦν καὶ Μαρία Μαριὰμ ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ τοῦ Ἰακώβου τοῦ μικροῦ καὶ ἡ Ἰωσῆ Ἰωσῆτος μήτηρ καὶ Σαλώμη αἳ καὶ ὅτε ἦν ἐν τῇ Γαλιλαίᾳ ἠκολούθουν ἠκολούθησαν αὐτῷ καὶ διηκόνουν διηκόνουσαν αὐτῷ καὶ ἕτεραι ἄλλαι πολλαὶ αἱ συναναβᾶσαι αὐτῷ εἰς Ἱεροσόλυμα καὶ ἤδη ὀψίας γενομένης ἐπεὶ ἐπειδὴ ἦν παρασκευή ὅ ἐστιν προσάββατον πρὶν πρός Σάββατον ἦλθεν ἐλθὼν Ἰωσῆς Ἰωσὴφ ὁ ἀπὸ Ἁριμαθαίας Ἁριμαθίας εὐσχήμων βουλευτής ὃς ἦν καὶ αὐτὸς ἦν προσδεχόμενος τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ τολμήσας ἦλθεν εἰσῆλθεν πρὸς τὸν Πιλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸ πτωτοῦ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ ὁ δὲ Πιλᾶτος ἐθαύμασεν ἐθαύμαζεν εἰ ἤδη εἰ τέθνηκεν τεθνήκει καὶ προσκαλεσάμενος τὸν κεντυρίωνα ἐπηρώτησεν αὐτὸν εἰ ἤδη πάλαι ἀπέθανεν τέθνηκεν τεθνήκει καὶ γνοὺς παρὰ ἀπὸ τοῦ κεντυρίωνος ἐδωρήσατο τὸ πτῶμα σῶμα αὐτοῦ τῷ τὸ Ἰωσῆ Ἰωσήφ ὃ καὶ δὲ Ἰωσὴφ ἀγοράσας σινδόνα εὐθέως ἤνεγκεν καὶ καθελὼν λαβὼν αὐτὸν ἐνείλησεν εἰς τῇ τὴν σινδόνι σινδόνα καὶ καθῆκεν ἔθηκεν κατέθηκεν αὐτὸν αὐτό ἐν τῷ μνημείῳ μνήματι ὃ ἦν λελατομημένον ἐκ τῆς πέτρας καὶ προσεκύλισεν προσκυλίσας λίθον μέγαν ἐπὶ τὴν θύραν τοῦ μνημείου καὶ ἀπῆλθεν ἡ δὲ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ Ἰωσῆ Ἰωσῆτος Ἰωσὴφ Ἰακώβου μήτηρ ἐθεώρουν ἐθεάσαντο τὸν τόπον ὅπου ποῦ τέθειται τίθεται καὶ διαγενομένου τοῦ Σαββάτου ἡ δὲ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ τοῦ Ἰακώβου καὶ Σαλώμη πορευθεῖσαι ἠγόρασαν ἀρώματα ἵνα εἰσελθοῦσαι ἐλθοῦσαι αὐτόν ἀλείψωσιν αὐτόν καὶ λίαν ἔρχονται πρωῒ τῆς τῇ μιᾶς μιᾷ τῶν σαββάτων σαββάτου ἔρχονται ἐπὶ τὸ μνῆμα μνημεῖον ἔτι ἀνατείλαντος ἀνατέλλοντος τοῦ ἡλίου καὶ ἔλεγον πρὸς ἑαυτάς ἑαυτοὺς τίς τί σημεῖον ἡμῖν ἀποκυλίσει ἀποκυλίσῃ ἀποκαλύψει ἡμῖν τὸν λίθον ἀπὸ ἐκ τῆς θύρας τοῦ μνημείου καὶ ἀναβλέψασαι θεωροῦσιν ὅτι ἀνακεκύλισται ἀποκεκύλισται ἀνακεκυλισμένον ὁ τὸν λίθος λίθον ἦν γὰρ μέγας σφόδρα μέγας καὶ ἔρχονται καὶ εὑρίσκουσιν ἀποκεκυλισμένον τὸν λίθον καὶ ἐλθοῦσαι εἰσελθοῦσαι εἰς τὸ μνημεῖον θεωροῦσιν εἶδον νεανίσκον εἶδον καθήμενον ἐν τοῖς δεξιοῖς περιβεβλημένον στολὴν λευκήν καὶ ἐθάμβησαν ἐξεθαμβήθησαν ὁ καὶ δὲ λέγει αὐταῖς αὐτοῖς ὁ ἄγγελος μὴ ἐκθαμβεῖσθε φοβεῖσθαι οἶδά γάρ ὅτι τὸν Ἰησοῦν ζητεῖτε τὸν Ναζαρηνὸν ζητεῖτε τὸν ἐσταυρωμένον ἠγέρθη οὐκ ἔστιν ὧδε ἴδε εἴδετε ἐκεῖ ὁ τόπος τόπον αὐτοῦ εστιν ὅπου ἔθηκαν αὐτόν ἀλλὰ ὑπάγετε καὶ εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καὶ τῷ Πέτρῳ ὅτι ἰδοὺ προάγει προάγω ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν ἐκεῖ με αὐτὸν ὄψεσθε καθὼς εἶπεν εἴρηκα ὑμῖν καὶ ἀκούσασαι ἐξελθοῦσαι ἐξῆλθον καὶ ταχὺ ἔφυγον ἀπὸ τοῦ μνημείου εἶχεν ἔσχεν γὰρ δὲ αὐτὰς φόβος τρόμος καὶ ἔκστασις καὶ οὐδενὶ οὐδὲν εἶπον εἶπαν ἐφοβοῦντο γάρ ἀναστὰς δὲ πρωῒ πρώτῃ σαββάτου ἐφανέρωσεν ἐφάνη πρώτοις πρῶτον Μαρίᾳ Μαριάμ τῇ Μαγδαληνῇ παρʼ ἀφʼ ἧς ἐκβεβλήκει ἑπτὰ δαιμόνια ἐκείνη δὲ πορευθεῖσα ἀπήγγειλεν αὐτοῖς τοῖς μετʼ αὐτοῦ γενομένοις πενθοῦσιν καὶ κλαίουσιν κᾀκεῖνοι ἐκεῖνοι δὲ ἀκούσαντες ὅτι ζῇ καὶ ἐθεάθη ὑπʼ αὐτῆς καὶ οὐκ ἐπίστευσαν ἠπίστησαν αὐτῇ καὶ μετὰ δὲ ταῦτα δυσὶν ἐξ αὐτῶν περιπατοῦσιν ἐφανερώθη ἐν ἑτέρᾳ μορφῇ πορευομένοις εἰς ἀγρόν κᾀκεῖνοι ἀπελθόντες ἀπήγγειλαν τοῖς λοιποῖς οὐδὲ ἐκείνοις ἐπίστευσαν ὕστερον δὲ ἀνακειμένοις αὐτοῖς τοῖς δώδεκα ἕνδεκα ἐφανερώθη καὶ ὠνείδισεν τὴν ἀπιστίαν αὐτῶν καὶ σκληροκαρδίαν ὅτι τοῖς θεασαμένοις αὐτὸν ἐγηγερμένον ἐκ νεκρῶν οὐκ ἐπίστευσαν κᾀκεῖνοι ἀπελογοῦντο λέγοντες ὅτι ὁ αἰών οὗτος τῆς ἀνομίας καὶ τῆς ἀπιστίας ὑπὸ τὸν Σατανᾶν εστιν ὁ μὴ ἐών τὰ ὑπὸ τῶν πνευμάτων ἀκάθαρτα τὴν ἀλήθειαν τοῦ Θεοῦ καταλαβέσθαι δύναμιν διὰ τοῦτο ἀποκάλυψον σου τὴν δικαιοσύνην ἤδη ἐκεῖνοι ἔλεγον τῷ Χριστῷ καὶ ὁ Χριστὸς ἐκείνοις προσέλεγεν ὅτι πεπλήρωται ὁ ὅρος τῶν ἐτῶν τῆς ἐξουσίας τοῦ Σατανᾶ ἀλλὰ ἐγγίζει ἁλλά δεῖνα καὶ ὑπὲρ ὧν ἐγὼ ἁμαρτησάντων παρεδόθην εἰς θάνατον ἵνα ὑποστρέψωσιν εἰς τὴν ἀλήθειαν καὶ μηκέτι ἁμαρτήσωσιν ἵνα τὴν ἐν τῷ οὐρανῷ πνευματικὴν καὶ ἄφθαρτον τῆς δικαιοσύνης δόξαν κληρονομήσωσιν ἀλλὰ καὶ εἶπεν πρός αὐτούς αὐτοῖς πορευθέντες εἰς τὸν κόσμον ἅπαντα καὶ κηρύξατε τὸ εὐαγγέλιον πάσῃ τῇ κτίσει ὁ πιστεύσας καὶ βαπτισθεὶς σωθήσεται ὁ δὲ ἀπιστήσας κατακριθήσεται κατακριθείς οὔ σωθήσεται σημεῖα δὲ τοῖς πιστεύσασιν ταῦτα παρακολουθήσει ἀκολουθήσει ταῦτα ἐν τῷ ὀνόματί μου δαιμόνια ἐκβαλοῦσιν γλώσσαις λαλήσουσιν καιναῖς καὶ ἐν ταῖς χερσὶν ὄφεις ἀροῦσιν κᾂν θανάσιμόν τι πίωσιν οὐδὲν οὐ μὴ αὐτοὺς βλάψει βλάψῃ ἐπὶ ἀῤῥώστους χεῖρας ἐπιθήσουσιν καὶ καλῶς ἕξουσιν ὁ μὲν οὖν Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς μετὰ τὸ λαλῆσαι αὐτοῖς ἀνελήφθη εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐκάθισεν ἐκ ἐν δεξιῶν δεξιᾷ τοῦ Θεοῦ ἐκεῖνοι δὲ ἐξελθόντες ἐκήρυξαν πανταχοῦ τοῦ Κυρίου συνεργοῦντος καὶ τὸν λόγον βεβαιοῦντος διὰ τῶν ἐπακολουθούντων σημείων ἀμήν ἐπειδήπερ πολλοὶ ἐπεχείρησαν ἀνατάξασθαι ἀναδέξασθαι διήγησιν περὶ τῶν πεπληροφορημένων πεπληροφορημένον ἐν ἡμῖν πραγμάτων καθὰ καθὼς παρέδοσαν ἡμῖν οἱ ἀπʼ ἀρχῆς αὐτόπται καὶ ὑπηρέται γενόμενοι γενομένου τοῦ λόγου ἔδοξε κἀμοὶ παρηκολουθηκότι ἄνωθεν πᾶσιν ἀκριβῶς καθεξῆς σοι γράψαι κράτιστε Θεόφιλε ἵνα ἐπιγνῷς περὶ τῶν ὧν κατηχήθης λόγων τὴν ἀσφάλειαν ἐγένετο ἐν ταῖς ἡμέραις Ἡρῴδου τοῦ βασιλέως τῆς Ἰουδαίας ἱερεύς τις ὀνόματι Ζαχαρίας ἐξ ἐφημερίας Ἀβιά καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ αὐτῷ ἐκ τῶν θυγατέρων Ἀαρών καὶ τὸ ὄνομα αὐτῆς αὑτῇ Ἐλισάβετ ἦσαν δὲ δίκαιοι ἀμφότεροι ἐναντίον ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ πορευόμενοι ἐν πάσαις ταῖς ἐντολαῖς καὶ δικαιώμασιν τοῦ Κυρίου ἄμεμπτοι καὶ οὐκ ἦν αὐτοῖς τέκνον καθότι ἦν ἡ Ἐλισάβετ ἦν στεῖρα καὶ ἀμφότεροι ἦσαν προβεβηκότες ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτῶν ἦσαν ἐγένετο δὲ ἐν τῷ ἱερατεύειν αὐτὸν ἐν τῇ τάξει τῆς ἐφημερίας αὐτοῦ ἐναντίον ἔναντι τοῦ Θεοῦ κατὰ τὸ ἔθος τῆς ἱερατείας ἔλαχε τοῦ τὸ θυμιᾶσαι εἰσελθὼν εἰς τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ Κυρίου καὶ πᾶν τὸ πλῆθος ἦν τοῦ λαοῦ ἦν προσευχόμενον ἔξω τῇ ὥρᾳ τοῦ θυμιάματος ὤφθη δὲ αὐτῷ ἄγγελος Κυρίου ἑστὼς ἐκ δεξιῶν τοῦ θυσιαστηρίου τοῦ θυμιάματος καὶ ἐταράχθη Ζαχαρίας ἰδών καὶ φόβος ἐπέπεσεν ἐπʼ αὐτόν καὶ εἶπεν δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ ἄγγελος μὴ φοβοῦ Ζαχαρία ὅτι διότι εἰσηκούσθη ἡ δέησίς σου καὶ ἡ γυνή σου Ἐλισάβετ γενήσει γεννήσει υἱόν σοι σου καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰωάννην καὶ ἔσται χαρά σοι χαρά καὶ ἀγαλλίασις καὶ πολλοὶ ἐπὶ τῇ γενέσει γεννήσει αὐτοῦ χαρήσονται ἔσται γὰρ μέγας με γάρ ἐνώπιον τοῦ Κυρίου καὶ οἶνον καὶ σίκερα οὐ μὴ πίῃ καὶ Πνεύματος Ἁγίου πλησθήσεται ἔτι ἐκ ἐν κοιλίας κοιλίᾳ μητρὸς αὐτοῦ καὶ πολλοὺς τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ ἐπιστρέψει ἐπὶ Κύριον τὸν Θεὸν αὐτῶν καὶ αὐτὸς προσελεύσεται προελεύσεται ἐνώπιον αὐτοῦ ἐν πνεύματι καὶ δυνάμει Ἠλιοῦ Ἠλίᾳ ἐπιστρέψαι καρδίας πατέρων ἐπὶ τέκνα καὶ ἀπειθεῖς ἐν φρονήσει δικαίων ἑτοιμάσαι τῷ Κυρίῳ λαὸν κατεσκευασμένον καὶ εἶπεν Ζαχαρίας πρὸς τὸν ἄγγελον κατὰ τί γνώσομαι τοῦτο ἐγὼ γάρ εἰμι πρεσβύτης καὶ ἡ γυνή μου προβεβηκυῖα ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτῆς καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἄγγελος εἶπεν αὐτῷ ἐγώ εἰμι Γαβριὴλ ὁ παρεστηκὼς παρεστώς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ ἀπεστάλην λαλῆσαι πρὸς σὲ καὶ εὐαγγελίσασθαί σοι ταῦτα καὶ ἰδοὺ ἔσῃ σιωπῶν καὶ μὴ δυνάμενος λαλῆσαι ἄχρι ἧς ἡμέρας ἧς γένηται ταῦτα ἀνθʼ ὧν οὐκ ἐπίστευσας τοῖς λόγοις μου οἵτινες πληρωθήσονται πλησθήσονται εἰς τὸν καιρὸν αὐτῶν καὶ ἦν ὁ λαὸς προσδεχόμενος προσδοκῶν τὸν Ζαχαρίαν καὶ ἐθαύμαζον ἐπὶ ἐν τῷ χρονίζειν αὐτόν ἐν τῷ ναῷ αὐτόν ἐξελθὼν δὲ οὐκ ἐδύνατο ἠδύνατο λαλῆσαι αὐτοῖς καὶ ἐπέγνωσαν ὅτι ὀπτασίαν ἑώρακεν ἐν τῷ ναῷ καὶ αὐτὸς ἦν διανεύων αὐτοῖς καὶ διέμενεν διέμεινεν κωφός καὶ ἐγένετο ὡς ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι τῆς λειτουργίας αὐτοῦ τότε ἀπῆλθεν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ αὑτόν καὶ μετὰ δὲ ταύτας τὰς ἡμέρας ταύτας συνέλαβεν Ἐλισάβετ ἡ γυνὴ αὐτοῦ καὶ περιέκρυβεν ἑαυτὴν μῆνας πέντε λέγουσα ὅτι οὕτως μοι πεποίηκεν ὁ Κύριος ἐν ἡμέραις αἷς ἐπεῖδεν ἀφελεῖν τὸ ὄνειδός μου ἐν ἀνθρώποις ἐν δὲ τῷ μηνὶ τῷ ἕκτῳ μηνὶ ἀπεστάλη ὁ ἄγγελος Γαβριὴλ ἀπὸ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ εἰς πόλιν τῆς Ἰουδαίας Γαλιλαίας Γαλιλαίαν ᾗ ὄνομα Ναζαρὲτ πρὸς παρθένον μεμνησμένην ἐμνηστευμένην μεμνηστευμένην ἀνδρὶ ᾧ ὄνομα Ἰωσὴφ ἐξ οἴκου καὶ πατριᾶς Δαυὶδ καὶ τὸ ὄνομα τῆς παρθένου Μαριάμ καὶ ἔλθων εἰσελθὼν ὁ ἄγγελος πρὸς αὐτὴν ὁ ἄγγελος εἶπεν χαῖρε κεχαριτωμένη ὁ Κύριος μετὰ σοῦ εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξίν ἡ ἦν δὲ ἰδοῦσα διεταράχθη ἐπὶ τῷ λόγῳ αὐτοῦ ἐταράχθη διεταράχθη καὶ διελογίζετο ἐν ἑαυτῇ ποταπὸς ἂν εἴη ὁ ἀσπασμὸς οὗτος καὶ εἶπεν αὑτῇ ὁ ἄγγελος πρός αὐτήν αὐτῇ μὴ φοβοῦ Μαριάμ Μαρία εὗρες γὰρ χάριν παρὰ τῷ Θεῷ καὶ ἰδοὺ συλλήμψῃ ἐν γαστρὶ καὶ τέξῃ υἱόν καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν αὐτὸς οὗτος ἔσται μέγας καὶ Υἱὸς Ὑψίστου κληθήσεται καὶ δώσει δώσῃ αὐτῷ Κύριος ὁ Θεὸς τὸν θρόνον Δαυὶδ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ καὶ βασιλεύσει ἐπὶ τὸν οἶκον Ἰακὼβ εἰς τοὺς αἰῶνας καὶ τῆς βασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος καὶ εἶπεν δὲ Μαριὰμ Μαρία πρὸς τὸν ἄγγελον πῶς ἔσται ἐστι τοῦτο ἐπεὶ ἐπὶ ἄνδρα οὐ γινώσκω γιγνώσκω καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἄγγελος εἶπεν αὐτῇ Πνεῦμα Ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπὶ σέ καὶ δύναμις Ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι διότι διὸ καὶ τὸ γεννώμενον ἐκ σοῦ Ἅγιον κληθήσεται Υἱὸς Θεοῦ καὶ ἰδοὺ Ἐλισάβετ ἡ συγγενίς συγγενής σου καὶ αὐτὴ συνειληφυῖα συνείληφεν υἱὸν ἐν γήρει γήρᾳ αὐτῆς καὶ οὗτος ὁ μὴν ἕκτος ἐστὶν αὐτῇ τῇ καλουμένῃ στείρᾳ ὅτι οὐκ ἀδυνατήσει πᾶν ῥῆμα παρὰ τοῦ τῷ Θεοῦ Θεῷ πᾶν ῥῆμα καὶ εἶπεν δὲ Μαριάμ Μαρία ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου γένοιτό μοι κατὰ τὸ ῥῆμά σου καὶ ἀπέστη ἀπῆλθεν ἀπʼ αὐτῆς ὁ ἄγγελος καὶ ἀναστᾶσα δὲ Μαριὰμ Μαρία ἐν ταῖς ἡμέραις ταύταις ἐπορεύθη ἐπορεύετο εἰς τὴν ὀρεινὴν μετὰ σπουδῆς εἰς πόλιν Ἰούδα καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον Ζαχαρίου καὶ ἠσπάσατο τὴν Ἐλισάβετ καὶ ἐγένετο ὡς ἤκουσεν ἡ Ἐλισάβετ τὸν ἀσπασμὸν τῆς Μαρίας ἡ Ἐλισάβετ ἐσκίρτησεν ἐν ἀγαλλιάσει τὸ βρέφος ἐν τῇ κοιλίᾳ τῆς Ἐλισάβετ τὸ βρέφος αὐτῆς καὶ ἐπλήσθη Πνεύματος Ἁγίου ἡ Ἐλισάβετ καὶ ἀνεβόησεν ἀνεφώνησεν κραυγῇ φωνῇ μεγάλῃ καὶ εἶπεν εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξίν καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου καὶ πόθεν μοι τοῦτο ἵνα ἔλθῃ ἡ μήτηρ τοῦ Κυρίου μου πρὸς με ἐμέ ἰδοὺ γὰρ ὡς ἐγένετο ἡ φωνὴ τοῦ ἀσπασμοῦ σου εἰς τὰ ὦτά μου ἐσκίρτησεν ἐν ἀγαλλιάσει τὸ βρέφος ἐν ἀγαλλιάσει ἐν τῇ κοιλίᾳ μου καὶ ἡ καρδία μακαρία ἡ πιστεύσασα ὅτι ἔσται τελείωσις τοῖς λελαλημένοις αὐτῇ παρὰ Κυρίου καὶ εἶπεν Μαριάμ Μαρία μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον καὶ ἠγαλλίασεν τὸ πνεῦμά μου ἐν ἐπὶ τῷ Θεῷ τῷ Σωτῆρί μου ὅτι ἐπέβλεψεν Κύριος ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης αὐτοῦ ἰδοὺ γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσίν με πᾶσαι αἱ γενεαί ὅτι ἐποίησέν μοι μεγάλα μεγαλεῖα ὁ Θεός ὁ δυνατός καὶ ἅγιον τὸ ἔλεος ὄνομα αὐτοῦ καὶ τὸ ἔλεος αὐτοῦ εἰς γενεὰς γενεὰν καὶ γενεῶν γενεὰν γενεὰς τοῖς φοβουμένοις αὐτόν ἐποίησεν κράτος ἐν βραχίονι αὐτοῦ διεσκόρπισεν ὑπερηφάνους διανοίᾳ καρδίας αὐτῶν καθεῖλεν δυνάστας ἀπὸ θρόνων καὶ ὕψωσεν ταπεινούς πεινῶντας ἐνέπλησεν ἀγαθῶν καὶ πλουτοῦντας ἐξαπέστειλεν κενούς ἀντελάβετο Ἰσραὴλ παιδὸς αὐτοῦ μνησθῆναι ἐλέους καθὼς ἐλάλησεν πρὸς τοὺς πατέρας ἡμῶν τῷ Ἀβραὰμ καὶ τῷ σπέρματι αὐτοῦ εἰς ἕως τὸν αἰῶνα αἰῶνος ἔμεινεν δὲ Μαριὰμ Μαρία σὺν αὐτῇ ὡς ὡσεὶ μῆνας τρεῖς καὶ ὑπέστρεψεν εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς τῇ δὲ Ἐλισάβετ ἐπλήσθη ὁ χρόνος τοῦ τεκεῖν αὐτήν καὶ ἐγέννησεν υἱόν καὶ ἤκουσαν οἱ περίοικοι καὶ οἱ συγγενεῖς συγγενεῖ αὐτῆς ὅτι ἐμεγάλυνεν Κύριος τὸ ἔλεος αὐτοῦ μετʼ αὐτῆς καὶ συνέχαιρον αὐτῇ καὶ ἐγένετο ἐν τῇ ὀγδόῃ ἡμέρᾳ τῇ ὀγδόῃ ἦλθον ἦλθαν περιτεμεῖν τὸ παιδίον καὶ ἐκάλουν αὐτὸ ἐπὶ τῷ ὀνόματι τοῦ πατρὸς αὐτοῦ Ζαχαρίαν καὶ ἀποκριθεῖσα ἡ μήτηρ αὐτοῦ εἶπεν οὐχί ἀλλὰ κληθήσεται τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰωάννης καὶ εἶπαν εἶπον πρὸς αὐτὴν ὅτι οὐδείς ἐστιν ἐκ ἐν τῆς τῇ συγγενείας συγγενείᾳ σου ὃς καλεῖται τῷ τὸ ὀνόματι ὄνομα τούτῳ τοῦτο ἐνένευον δὲ τῷ πατρὶ αὐτοῦ τὸ ὅτι τί ὁ ἂν θέλοι καλεῖσθαι αὐτό αὐτόν καὶ αἰτήσας πινακίδα πινακίδιον ἔγραψεν λέγων Ἰωάννης ἐστὶν ἔσται τὸ ὄνομα αὐτοῦ καὶ παραχρῆμα ἐλύθη ἡ γλῶσσα αὐτοῦ καὶ ἐθαύμασαν πάντες ἀνεῴχθη ἠνεῴχθη δὲ παραχρῆμα τὸ στόμα αὐτοῦ παραχρῆμα καὶ ἡ γλῶσσα αὐτοῦ καὶ ἐλάλει εὐλογῶν τὸν Θεόν καὶ ἐγένετο δὲ φόβος μέγας ἐπὶ πάντας φόβος τοὺς περιοικοῦντας αὐτούς αὑτόν καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ὀρεινῇ τῆς Ἰουδαίας καὶ ἐλαλεῖτο διελαλεῖτο διὰ πάντα τὰ ῥήματα ταῦτα καὶ ἔθεντο πάντες οἱ ἀκούσαντες ἀκούοντες ἐν τῇ ταῖς καρδίᾳ καρδίαις ἑαυτῶν αὐτῶν λέγοντες τί ἄρα τὸ παιδίον τοῦτο ἔσται καὶ γὰρ χεὶρ Κυρίου ἦν μετʼ αὐτοῦ καὶ Ζαχαρίας ὁ πατὴρ αὐτοῦ ἐπλήσθη Πνεύματος Ἁγίου καὶ ἐπροφήτευσεν προεφήτευσεν λέγων εἶπεν εὐλογητὸς Κύριος ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ ὅτι ἐπεσκέψατο ἐπισκέψατο καὶ ἐποίησεν λύτρωσιν τῷ τοῦ λαῷ λαοῦ αὐτοῦ καὶ ἤγειρεν κέρας σωτηρίας ἡμῖν ἐν τῷ οἴκῳ Δαυὶδ τοῦ παιδὸς αὐτοῦ καθὼς ἐλάλησεν διὰ στόματος τῶν ἁγίων προφητῶν αὐτοῦ τῶν ἀπʼ αἰῶνος προφητῶν αὐτοῦ προφητῶν σωτηρίαν ἐξ χειρὸς ἐχθρῶν ἡμῶν καὶ ἐκ χειρὸς πάντων τῶν μισούντων ἡμᾶς ποιῆσαι ἔλεος μετὰ τῶν πατέρων ἡμῶν καὶ μνησθῆναι διαθήκης ἁγίας αὐτοῦ ὅρκον ὃν ὤμοσεν πρὸς Ἀβραὰμ τὸν πατέρα ἡμῶν τοῦ δοῦναι ἡμῖν ἀφόβως ἐκ χειρὸς τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν ῥυσθέντας λατρεύειν αὐτῷ ἐν ὁσιότητι καὶ δικαιοσύνῃ ἐνώπιον αὐτοῦ πάσας πάσαις τὰς ταῖς ἡμέρας ἡμέραις τὴς ζωῆς ἡμῶν καὶ σὺ δέ παιδίον προφήτης Ὑψίστου κληθήσῃ προπορεύσῃ γὰρ ἐνώπιον πρὸ προσώπου τοῦ Κυρίου ἑτοιμάσαι ὁδοὺς αὐτοῦ τοῦ δοῦναι γνῶσιν σωτηρίας τῷ λαῷ αὐτοῦ ἐν ἀφέσει ἁμαρτιῶν ἡμῶν αὐτῶν αὐτοῦ διὰ σπλάγχνα ἐλέους Θεοῦ ἡμῶν ἐν οἷς ἐπεσκέψατο ἐπισκέψεται ἡμᾶς ἀνατολὴ ἐξ ὕψους ἐπιφᾶναι φῶς τοῖς ἐν σκότει καὶ σκιᾷ θανάτου καθημένοις τοῦ κατευθῦναι τοὺς πόδας ἡμῶν εἰς ὁδὸν εἰρήνης τὸ δὲ παιδίον ηὔξανε καὶ ἐκραταιοῦτο πνεύματι καὶ ἦν ἐν ταῖς ἐρήμοις ἕως ἡμέρας ἀναδείξεως αὐτοῦ πρὸς τὸν Ἰσραήλ ἐγένετο δὲ ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἐξῆλθεν δόγμα παρὰ Καίσαρος Αὐγούστου τοῦ ἀπογράφεσθαι πᾶσαν τὴν οἰκουμένην αὕτη αὕτην ἐγένετο ἡ ἀπογραφὴ ἀπογραφήν πρώτη ἐγένετο πρώτη ἡγεμονεύοντος τῆς Συρίας Κυρηνίου Κυρίνου καὶ ἐπορεύοντο πάντες ἕκαστος ἀπογράφεσθαι ἕκαστος εἰς τὴν ἑαυτοῦ ἑαυτῶν ἰδίαν πατρίδα χώραν πόλιν ἀνέβη δὲ καὶ Ἰωσὴφ ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας ἐκ πόλεως Ναζαρὲτ εἰς γῆν τὴν Ἰουδαίαν Ἰούδα εἰς τὴν πόλιν Δαυὶδ ἥτις καλεῖται Βηθλέεμ διὰ τὸ εἶναι αὐτὸν ἐξ οἴκου καὶ πατριᾶς Δαυίδ ἀπογράψασθαι ἀπογράφεσθαι σὺν Μαριὰμ Μαρία τῇ ἐμνηστευμένῃ μεμνηστευμένῃ αὐτῷ γυναικὶ οὔσῃ ἐγγυῷ ἐγκύῳ διὰ τὸ εἶναι αὑτόν ἐξ οἴκου καὶ πατριᾶς Δαυίδ ἐγένετο ὡς δὲ παρεγίνοντο ἐν τῷ εἶναι αὐτοὺς ἐκεῖ ἐπλήσθησαν ἐτελέσθησαν αἱ ἡμέραι τοῦ τεκεῖν αὐτήν καὶ ἔτεκεν τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν πρωτότοκον καὶ ἐσπαργάνωσεν αὐτὸν καὶ ἀνέκλινεν αὐτὸν ἐπὶ ἐν τῇ φάτνῃ διότι οὐκ ἦν αὐτοῖς τόπος ἐν τῷ καταλύματι καὶ ποιμένες δὲ ἦσαν ἐν τῇ χώρᾳ χαρᾷ τῇ αὐτῇ ταύτῃ ἀγραυλοῦντες καὶ φυλάσσοντες τὰς φυλακὰς τῆς νυκτὸς ἐπὶ τὴν ποίμνην αὐτῶν καὶ ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου ἐπέστη αὐτοῖς καὶ δόξα δόξαν Κυρίου περιέλαμψεν ἐπέλαμψεν αὐτούς αὐτοῖς καὶ ἐφοβήθησαν φόβον μέγαν σφόδρα καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὁ ἄγγελος μὴ φοβεῖσθε ἰδοὺ γὰρ εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαρὰν μεγάλην ἥτις ἔσται εστιν καὶ παντὶ τῷ λαῷ ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον Σωτὴρ ὅς ἐστιν Χριστὸς Κύριος Χριστὸς ἐν πόλει Δαυίδ καὶ τοῦτο ἡμῖν ὑμῖν τὸ σημεῖον ἔστω εὑρήσετε βρέφος ἐσπαργανωμένον καὶ κείμενον ἐν ἐπὶ τῇ φάτνῃ καὶ ἐξαίφνης ἐγένετο σὺν τῷ ἀγγέλῳ πλῆθος στρατιᾶς οὐρανίου οὐρανοῦ αἰνούντων αἰτούντων τὸν Θεὸν καὶ λεγόντων δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη εἰρήνης ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία εὐδοκίας καὶ ἐγένετο ὡς ἀπῆλθον οἱ ἄγγελοι ἀπʼ αὐτῶν εἰς τὸν οὐρανὸν οἱ ἄγγελοι καὶ οἱ ἄνθρωποι οἱ ποιμένες ἐλάλουν εἶπον πρὸς ἀλλήλους λέγοντες διέλθωμεν δὴ ἕως Βηθλέεμ καὶ ἴδωμεν τὸ ῥῆμα τοῦτο τὸ γεγονὸς ὃ ὁ Κύριος ἐγνώρισεν ἡμῖν καὶ ἦλθον ἦλθαν σπεύσαντες σπεύδοντες καὶ εὗρον ἀνεῦραν ἀνεῦρον τήν τε Μαριὰμ καὶ τὸν Ἰωσὴφ καὶ τὸ βρέφος κείμενον ἐν τῇ φάτνῃ ἰδόντες δὲ ἐγνώρισαν διεγνώρισαν περὶ τοῦ ῥήματος τοῦ λαληθέντος αὐτοῖς περὶ τοῦ παιδίου τούτου καὶ πάντες οἱ ἀκούσαντες ἀκούοντες ἐθαύμασαν ἐθαύμαζον περὶ τῶν λαληθέντων ὑπὸ τῶν ποιμένων πρὸς αὐτούς ἡ δὲ Μαριὰμ Μαρία πάντα συνετήρει πάντα τὰ ῥήματα ταῦτα συμβάλλουσα ἐν τῇ καρδίᾳ ἑαυτῆς αὐτῆς καὶ ἐπέστρεψαν ὑπέστρεψαν οἱ ποιμένες δοξάζοντες καὶ αἰνοῦντες τὸν Θεὸν ἐπὶ πᾶσιν οἷς ἤκουσαν καὶ εἶδον καθὼς ἐλαλήθη πρὸς αὐτούς καὶ ὅτε ἐπλήσθησαν συνετελέσθησαν αἱ ἡμέραι αἱ ὀκτὼ τοῦ περιτεμεῖν τὸ παιδίον αὐτόν καὶ ἐκλήθη ὠνομάσθη τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦς τὸ λεχθέν κληθὲν ὑπὸ τοῦ ἀγγέλου πρὸ τοῦ συλλημφθῆναι αὐτὸν αὐτήν ἐν τῇ κοιλίᾳ μητρὸς καὶ ὅτε ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι τοῦ καθαρισμοῦ αὐτῶν αὐτοῦ αὐτῆς κατὰ τὸν νόμον Μωϋσέως ἀνήγαγον αὐτὸν εἰς Ἱεροσόλυμα παραστῆσαι παραστήσεται τῷ Κυρίῳ καθὼς γέγραπται ἐν τῷ νόμῳ Κυρίου ὅτι πᾶν ἄρσεν διανοῖγον διανοίγων μήτραν ἅγιον τῷ Κυρίῳ κληθήσεται καὶ τοῦ δοῦναι θυσίαν κατὰ τὸ εἰρημένον ἐν τῷ νόμῳ Κυρίου ζεῦγος τρυγόνων ἢ δύο νοσσοὺς νεοσσοὺς περιστερῶν καὶ ἰδοὺ ἦν ἄνθρωπος ἦν ἐν Ἰερουσαλὴμ ᾧ ὄνομα αὐτοῦ Συμεών καὶ ὁ ἄνθρωπος οὗτος δίκαιος καὶ εὐσεβὴς εὐλαβής προσδεχόμενος παράκλησιν τοῦ Ἰσραήλ καὶ Πνεῦμα Ἅγιον ἦν Ἅγιον ἐπʼ αὐτόν καὶ ἦν αὐτῷ κεχρηματισμένον κεχρηματισμένος δὲ ἦν ὑπὸ τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου μὴ ἰδεῖν θάνατον ἕως πρὶν ἢ ἂν ἴδῃ τὸν Χριστὸν Κυρίου καὶ ἦλθεν ἐν τῷ Πνεύματι εἰς τὸ ἱερόν καὶ ἐν τῷ εἰσαγαγεῖν εἰσάγειν τοὺς γονεῖς τὸ παιδίον Ἰησοῦν τοῦ ποιῆσαι αὐτοὺς κατὰ τὸ ἔθος εἰθισμένον τοῦ νόμου περὶ αὐτοῦ καὶ αὐτὸς δὲ ἐδέξατο αὐτὸ εἰς τὰς ἀγκάλας αὑτοῦ καὶ εὐλόγησεν ηὐλόγησεν τὸν Θεὸν καὶ εἶπεν νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου Δέσποτα κατὰ τὸ ῥῆμά σου ἐν εἰρήνῃ ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου ὃ ἡτοίμασας κατὰ πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν καὶ δόξαν λαοῦ σου Ἰσραήλ Ἰστραήλ καὶ ἦν ὁ πατὴρ Ἰωσὴφ αὐτοῦ καὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ θαυμάζοντες ἐπὶ τοῖς λαλουμένοις περὶ αὐτοῦ καὶ εὐλόγησεν ηὐλόγησεν αὐτοὺς Συμεὼν καὶ εἶπεν πρὸς Μαριὰμ τὴν μητέρα αὐτοῦ ἰδοὺ οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ εἰς ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ Ἰσραὴλ καὶ εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον καὶ σοῦ δὲ αὐτῆς τὴν ψυχὴν διελεύσεται ῥομφαία ὅπως ἂν ἀποκαλυφθῶσιν ἀνακαλυφθῶσιν ἐκ πολλῶν καρδιῶν διαλογισμοί πονηροὶ καὶ ἦν Ἅννα προφῆτις θυγάτηρ Φανουήλ ἐκ φυλῆς Ἀσήρ καὶ αὕτη προβεβηκυῖα ἐν ἡμέραις πολλαῖς χηρεύσασα ζήσασα ἔτη ἑπτὰ μετὰ ἀνδρὸς ἔτη ἑπτὰ ἀπὸ τῆς παρθενίας αὐτῆς καὶ ἦν αὐτὴ χήρα ἕως ὡς ἐτῶν ἑβδομήκοντα ὀγδοήκοντα τεσσάρων ἣ οὐκ ἀφίστατο ἀφίστα ἐκ ἀπὸ τοῦ ναοῦ ἱεροῦ νηστείαις νηστείας τε καὶ καὶ δεήσεσιν δέησιν λατρεύουσα νύκτα καὶ ἡμέραν ἡμέρᾳ καὶ αὕτῃ αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἐπιστᾶσα ἀνθωμολογεῖτο τῷ Θεῷ κυρίῳ καὶ ἐλάλει περὶ αὐτοῦ πᾶσιν τοῖς προσδεχομένοις λύτρωσιν ἐν Ἰερουσαλήμ καὶ ὡς ἐτέλεσαν ἐτέλεσεν πάντα ἅπαντα τὰ κατὰ τὸν νόμον Κυρίου ἐπέστρεψαν ἐπέστρεψεν ὑπέστρεψαν εἰς τὴν Γαλιλαίαν εἰς τὴν πόλιν ἑαυτῶν αὑτῶν Ναζαρέτ καθὼς ἐρρέθη διὰ τοῦ προφήτου ὅτι Ναζωραῖός κληθήσεταί τὸ δὲ παιδίον Ἰησοῦς ηὔξανεν καὶ ἐκραταιοῦτο καὶ ηὔξανε ηὐξάνετο πνεύματι πληρούμενον σοφίας σοφίᾳ καὶ χάρις Θεοῦ ἦν ἐπʼ ἐν αὐτό αὐτῷ καὶ ἐπορεύοντο δὲ καὶ οἱ γονεῖς αὐτοῦ κατʼ ἔθος ἔτος εἰς Ἰερουσαλὴμ ἐν τῇ ἑορτῇ τοῦ Πάσχα καὶ ὅτε ἐγένετο αὐτῷ ὅτων ἐτῶν ἔτη δεκαδύο δώδεκα δώδεκα καὶ ἀναβαινόντων ἀναβάντων ἀνέβησαν οἱ γονεῖς αὐτοῦ ἔχοντες αὑτόν αὐτῶν εἰς Ἱεροσόλυμα κατὰ τὸ ἔθος τῆς ἑορτῆς τῶν ἀζύμων καὶ τελειωσάντων τελεσάντων τὰς ἡμέρας ἐν τῷ ὑποστρέφειν αὐτοὺς ἀπεμεινεν ὑπέμεινεν Ἰησοῦς ὁ παῖς Ἰησοῦς ἐν Ἰερουσαλήμ καὶ οὐκ ἔγνω ἔγνωσαν Ἰωσὴφ καὶ οἱ ἡ γονεῖς μήτηρ αὐτοῦ καὶ νομίσαντες δὲ αὐτὸν εἶναι ἐν τῇ συνοδίᾳ εἶναι ἦλθον ὁδόν ἡμέρας ὁδὸν καὶ ἀνεζήτουν αὐτὸν ἐν τοῖς συγγενέσιν συγγενεῦσιν καὶ ἐν τοῖς γνωστοῖς καὶ μὴ εὑρόντες εὑρίσκοντες αὐτὸν ὑπέστρεψαν εἰς Ἰερουσαλὴμ ἀναζητοῦντες ζητοῦντες αὐτόν καὶ ἐγένετο μετὰ ἡμέρας τρεῖς εὗρον αὐτὸν καθήμενον ἐν τῷ ἱερῷ καθεζόμενον ἐν μέσῳ τῶν διδασκάλων καὶ ἀκούοντα αὐτῶν καὶ ἐπερωτῶντα αὐτούς αὑτόν ἐξίσταντο δὲ πάντες οἱ ἀκούοντες αὐτοῦ ἐπὶ τῇ συνέσει καὶ ταῖς ἀποκρίσεσιν αὐτοῦ καὶ ἰδόντες αὐτὸν ἐξεπλάγησαν καὶ εἶπεν πρὸς αὐτὸν ἡ μήτηρ αὐτοῦ εἶπεν τέκνον τί ἐποίησας ἡμῖν οὕτως ἰδοὺ οἱ συγγενεῖς ὁ πατήρ σου κἀγὼ καὶ ἐγὼ ὀδυνώμενοι ὀδυνούμενοι καὶ λυπούμενοι ἐζητοῦμέν ζητοῦμέν σε καὶ εἶπεν πρὸς αὐτούς τί ὅτι ἐζητεῖτέ ζητεῖτε με οὐκ ᾔδειτε οἴδατε ὅτι ἐν τοῖς τοῦ πατρός μου δεῖ εἶναί με εἶναι καὶ αὐτοὶ δὲ οὐ συνῆκαν τὸ ῥῆμα ὃ ἐλάλησεν αὐτοῖς καὶ κατέβη μετʼ αὐτῶν καὶ ἦλθεν εἰς Ναζαρέτ καὶ ἦν ὑποτασσόμενος αὐτοῖς καὶ ἡ δὲ μήτηρ αὐτοῦ ἐτήρει διετήρει πάντα τὰ ῥήματα πάντα ἅπαντα ταῦτα ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῆς καὶ ὁ Ἰησοῦς προέκοπτεν ἐν τῇ σοφίᾳ ἡλικίᾳ καὶ ἡλικίᾳ σοφίᾳ καὶ χάριτι παρὰ Θεῷ Θεοῦ καὶ παρὰ ἀνθρώποις ἐν ἔτει δὲ πεντεκαιδεκάτῳ τῆς βασιλείας ἡγεμονίας Τιβερίου Καίσαρος ἐπιτροπεύοντος ἡγεμονεύοντος Ποντίου Πιλάτου τῆς Ἰουδαίας καὶ τετραρχοῦντος Ἡρώδου τῆς Γαλιλαίας Ἡρῴδου Φιλίππου δὲ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ τετραρχοῦντος τῆς ὀρεινῆς Ἰτουραίας τετραρχοῦντος τῆς Ἰτουραίας Ἰουδαίας καὶ τε Τραχωνίτιδος χώρας καὶ Λυσανίου τῆς Ἀβιληνῆς τετραρχοῦντος ἐπὶ ἀρχιερέως ἀρχιερέων Ἅννα καὶ Καϊάφα Καίφα ἐγένετο ῥῆμα Θεοῦ ἐπὶ Ἰωάννην τὸν τοῦ Ζαχαρίου υἱὸν ἐν τῇ ἐρήμῳ καὶ ἦλθεν εἰς πᾶσαν τὴν περίχωρον τοῦ Ἰορδάνου κηρύσσων βάπτισμα μετανοίας εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καθὼς ὡς γέγραπται ἐν βιβλίῳ βίβλῳ λόγων Ἠσαΐου τοῦ προφήτου λέγοντος φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν τοῦ Κυρίου εὐθείας ποιεῖτε τὰς τρίβους ὑμῶν αὐτοῦ πᾶσα φάραγξ πληρωθήσεται καὶ πᾶν ὄρος καὶ βουνὸς ταπεινωθήσεται καὶ ἔσται τὰ σκολιὰ εἰς εὐθείαν εὐθείας καὶ αἱ τροχίαι τραχεῖαι εἰς ὁδοὺς λείας καὶ ὄψεται πᾶσα σὰρξ τὸ σωτήριον τοῦ Θεοῦ Κυρίου ἔλεγεν ἔλεγον δὲ οὖν τοῖς ἐκπορευομένοις ὄχλοις βαπτισθῆναι ἐνώπιον ὑπʼ αὐτοῦ γενήματα ἐχιδνῶν τίς ὑπέδειξεν ὑμῖν ὑπέδειξεν φυγεῖν ἀπὸ τῆς μελλούσης ὀργῆς ποιήσατε οὖν καρποὺς καρπὸν ἀξίους ἄξιον καρποὺς τῆς μετανοίας καὶ μὴ ἄρξησθε λέγειν ἐν ἑαυτοῖς αὐτοῖς πατέρα ἔχομεν τὸν Ἀβραάμ λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι δύναται ὁ Θεὸς ἐκ τῶν λίθων τούτων ἐγεῖραι τέκνα τῷ Ἀβραάμ ἤδη δὲ καὶ ἡ ἀξίνη πρὸς τὴν ῥίζαν τῶν δένδρων κεῖται πᾶν οὖν δένδρον μὴ ποιοῦν καρπὸν καρποὺς καλὸν καλοὺς ἐκκόπτεται καὶ εἰς πῦρ βάλλεται καὶ ἐπηρώτων ἐπηρώτησαν αὐτὸν οἱ ὄχλοι λέγοντες τί οὖν ποιήσωμεν ποιήσομεν ἵνα σωθῶμεν ἀποκριθεὶς δὲ λέγει εἶπεν ἔλεγεν αὐτοῖς ὁ ἔχων δύο χιτῶνας μεταδότω τῷ μὴ ἔχοντι καὶ ὁ ἔχων βρώματα ὁμοίως ποιείτω ἦλθον τε δὲ καὶ τελῶναι ὁμοίως βαπτισθῆναι ὑπʼ αὐτοῦ καὶ εἶπον εἶπαν πρὸς αὐτόν Διδάσκαλε τί ποιήσωμεν ποιήσομεν ἵνα σωθῶμεν ὁ δὲ εἶπεν πρὸς αὐτούς αὐτοῖς μηδὲν πλέον πράσσετε παρὰ τὸ διατεταγμένον ὑμῖν πράσσετε πράσσειν ἐπηρώτων ἐπηρώτησαν δὲ αὐτὸν καὶ στρατευόμενοι λέγοντες καὶ ἡμεῖς τί ποιήσωμεν ποιήσομεν ἵνα σωθῶμεν καὶ ἡμεῖς ὁ δὲ καὶ εἶπεν πρὸς αὐτοὺς αὐτοῖς μηδένα διασείσητε μηδὲ μηδένα συκοφαντήσητε καὶ ἀρκεῖσθε τοῖς ὀψωνίοις ὑμῶν προσδοκῶντος δὲ τοῦ λαοῦ καὶ διαλογιζομένων πάντων ἐν ταῖς καρδίαις ἑαυτῶν αὐτῶν περὶ τοῦ Ἰωάννου μήποτε αὐτὸς εἴη ὁ Χριστός ἀπεκρίνατο λέγων πᾶσιν ὁ Ἰωάννης ἅπασιν ἐπιγνοὺς τὰ διανοήματα αὐτῶν λέγων εἶπεν ἐγὼ μὲν ὕδατι βαπτίζω ὑμᾶς βαπτίζω ἐν ὕδατι εἰς μετάνοιαν ἔρχεται ὁ δὲ ὁ ἐρχόμενος ἰσχυρότερός μου εστιν οὗ οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς λῦσαι τὸν ἱμάντα τῶν τοῦ ὑποδημάτων ὑποδήματος αὐτοῦ αὐτὸς ὑμᾶς βαπτίσει ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ καὶ πυρί οὗ τὸ πτύον ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ καὶ διακαθαριεῖ διακαθᾶραι τὴν ἅλωνα αὐτοῦ καὶ συνάξει συνάξαι συναγαγεῖν τὸν μὲν σῖτον συνάξει εἰς τὴν ἀποθήκην αὐτοῦ τὸ δὲ ἄχυρον κατασβέσει κατακαύσει πυρὶ ἀσβέστῳ πολλὰ μὲν οὖν καὶ ἕτερα παραινῶν παρακαλῶν εὐηγγελίζετο εὐηγγέλιζε τὸν λαόν ὁ δὲ Ἡρῴδης ὁ τετράρχης ἐλεγχόμενος ὑπʼ αὐτοῦ περὶ Ἡρῳδιάδος τῆς γυναικὸς Φιλίππου τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ καὶ περὶ πάντων τῶν πονηρῶν ὧν ἐποίησεν πονηρῶν ὁ Ἡρῴδης προσέθηκεν καὶ τοῦτο ἐπὶ πᾶσιν καὶ κατέκλεισεν ἐνέκλεισε τὸν Ἰωάννην ἐν τῇ φυλακῇ ἐγένετο δὲ ἐν τῷ βαπτισθῆναι πάντα ἅπαντα τὸν λαὸν καὶ Ἰησοῦ βαπτισθέντος καὶ καὶ προσευχομένου ἀνεῳχθῆναι ἀνοιχθῆναι τὸν οὐρανὸν καὶ καταβῆναι τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον σωματικῷ πνευματικῷ εἴδει ὡς ὡσεὶ περιστερὰν εἰς ἐπʼ αὐτόν καὶ φωνὴν ἐξ τοῦ οὐρανοῦ γενέσθαι λέγουσαν σὺ εἶ ὁ Υἱός μου εἶ σὺ ὁ ἀγαπητός ἐν σοὶ ἐγὼ σήμερον εὐδόκησα ηὐδόκησα γεγέννηκά σε καὶ αὐτὸς ἦν δὲ ὁ Ἰησοῦς ἀρχόμενος ὡσεὶ ὡς ἐτῶν τριάκοντα ἀρχόμενος ὢν υἱός ὡς ἐνομίζετο εἶναι υἱὸς Ἰωσὴφ τοῦ Ἰακώβ Ἠλὶ τοῦ Ματθάν Μαθθάτ τοῦ Ἐλεάζαρ Ἠλί Λευὶ τοῦ Ἐλιοὺδ Μελχὶ τοῦ Ἰαχείν Ἰανναὶ Ἰαννά τοῦ Σαδὼκ Ἰωσὴφ τοῦ Ἀζὼρ Ματταθίου τοῦ Ἐλιακεὶμ Ἀμὼς τοῦ Ἀβιοὺδ Ναοὺμ τοῦ Ζοροβαβὲλ Ἑσλεὶ Ἑσλαὶ τοῦ Σαλαθιὴλ Ναγγαὶ τοῦ Ἰεχονίου Μάαθ τοῦ Ἰωακειμ Ματταθίου τοῦ Ἐλιακεὶμ Σεμεῒν Σεμεῒ τοῦ Ἰωσία Ἰωσὴχ Ἰωσὴφ τοῦ Ἀμὼς Ἰούδα Ἰωδὰ τοῦ Μανασσῆ Ἰωνὰμ Ἰωαννὰν Ἰωαννᾶ τοῦ Ἑζεκία Ῥησὰ τοῦ Ἀχάζ Ζοροβαβὲλ τοῦ Ἰωαθάμ Σαλαθιὴλ τοῦ Νηρὶ τοῦ Ὀζία Μελχὶ τοῦ Ἀμασίου Ἀδδὶ τοῦ Ἰωάς Κωσὰμ τοῦ Ὀχοζίου Ἐλμαδὰμ Ἐλμωδὰμ τοῦ Ἰωράμ Ἢρ τοῦ Ἰωσαφάτ Ἰησοῦ Ἰωσή τοῦ Ἀσάφ Ἐλιέζερ Ἐλιάζερ τοῦ Ἀβιοὺδ Ἰωρεὶμ τοῦ Ῥοβοάμ Μαθθὰτ τοῦ Σολομών Λευὶ τοῦ Συμεὼν τοῦ Ἰούδα τοῦ Ἰωσὴφ τοῦ Ἰωαννάν Ἰωνὰμ τοῦ Ἐλιακεὶμ τοῦ Μελεὰ τοῦ Μεννὰ Μαϊνάν τοῦ Ματταθὰ τοῦ Ναθὰμ τοῦ Δαυὶδ τοῦ Ἰεσσαὶ τοῦ Ἰωβὴλ Ὠβήδ Ἰωβὴδ τοῦ Βόος τοῦ Σαλὰ Σαλμὼν τοῦ Ναασσὼν τοῦ Ἀδὰμ Ἀμιναδὰβ τοῦ Ἀδμὶν τοῦ Ἀρνὶ Ἀρὰμ τοῦ Ἑσρὼμ τοῦ Φαρὲς τοῦ Ἰούδα τοῦ Ἰακὼβ τοῦ Ἰσαὰκ τοῦ Ἀβραὰμ τοῦ Θάρα τοῦ Ναχὼρ τοῦ Σεροὺχ τοῦ Ῥαγαὺ τοῦ Φάλεκ τοῦ Ἔβερ τοῦ Σαλὰ τοῦ Καϊνὰμ τοῦ Ἀρφαξὰδ τοῦ Σὴμ τοῦ Νῶε τοῦ Λάμεχ τοῦ Μαθουσαλὰ τοῦ Ἑνὼχ τοῦ Ἰάρετ τοῦ Μαλελεὴλ τοῦ Καϊνὰμ τοῦ Ἐνὼς τοῦ Σὴμ Σὴθ τοῦ Ἀδὰμ τοῦ Θεοῦ Ἰησοῦς δὲ πλήρης Πνεύματος Ἁγίου πλήρης ὑπέστρεψεν ἀπὸ τοῦ Ἰορδάνου καὶ ἤγετο τὸ ἐν τῷ Πνεύματι ἐν εἰς τῇ τὴν ἐρήμῳ ἔρημον ἡμέρας τεσσεράκοντα πειραζόμενος ὑπὸ τοῦ Σατανᾶ διαβόλου καὶ οὐκ ἔφαγεν οὐδὲν ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις καὶ συντελεσθεισῶν αὐτῶν ὕστερον ἐπείνασεν καὶ εἶπεν δὲ αὐτῷ ὁ διάβολος εἰ Υἱὸς εἶ τοῦ Θεοῦ εἰπὲ ἵνα τῷ οἱ λίθῳ λίθοι τούτῳ οὗτοι ἵνα γένηται ἄρτος ἄρτοι γένωνται καὶ ἀπεκρίθη ἀποκριθῇ ἀποκριθεὶς πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς πρὸς αὐτὸν λέγων εἶπεν γέγραπται ὅτι οὐκ ἐπʼ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ὁ ἄνθρωπος ἀλλʼ ἐν ἐπὶ παντὶ ῥήματι Θεοῦ καὶ ἀναγαγὼν αὐτὸν ὁ διάβολος εἰς ὄρος ὑψηλὸν λίαν ἔδειξεν αὐτῷ πάσας τὰς βασιλείας τῆς τοῦ οἰκουμένης γῆς κόσμου ἐν στιγμῇ χρόνου καὶ εἶπεν πρός αὑτόν αὐτῷ ὁ διάβολος σοὶ δώσω τὴν τῆς ἐξουσίαν πᾶσαν ταύτην ἅπασαν πᾶσαν καὶ τὴν δόξαν τούτων αὐτῶν ὅτι ἐμοὶ παραδέδοται καὶ ᾧ ἐὰν ἂν θέλω παραδίδωμι δίδωμι δώσω αὐτήν σὺ οὖν ἐὰν προσκυνήσῃς μοι ἐνώπιον ἐμοῦ μου ἔσται σοῦ πᾶσα πάντα καὶ ἀποκριθεὶς αὐτῷ εἶπεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ ὕπαγε ὀπίσω μου Σατανᾶ γέγραπται γὰρ προσκυνήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου προσκυνήσεις καὶ αὐτῷ μόνῳ λατρεύσεις καὶ ἤγαγεν δὲ αὐτὸν εἰς Ἰερουσαλὴμ καὶ ἔστησεν αὐτὸν ἐπὶ τὸ πτερύγιον τοῦ ἱεροῦ καὶ εἶπεν αὐτῷ εἰ ὁ Υἱὸς εἶ τούτου τοῦ Θεοῦ βάλε σεαυτὸν ἐντεῦθεν κάτω γέγραπται γὰρ ὅτι τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ ἐντελεῖται περὶ σοῦ τοῦ διαφυλάξαι σε καὶ ὅτι ἐπὶ χειρῶν ἀροῦσίν σε μήποτε προσκόψῃς πρὸς λίθον τὸν πόδα σου καὶ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ ὅτι γέγραπται εἴρηται οὐκ ἐκπειράσεις Κύριον τὸν Θεόν σου καὶ συντελέσας πάντα πειρασμὸν ὁ διάβολος ἀπέστη ἀπʼ αὐτοῦ ἄχρι χρόνου καιροῦ καὶ ὑπέστρεψεν ὁ Ἰησοῦς ἐν τῇ δυνάμει τοῦ Πνεύματος εἰς τὴν Γαλιλαίαν καὶ φήμη ἐξῆλθεν καθʼ ὅλης τῆς χώρας περιχώρου περὶ αὐτοῦ καὶ αὐτὸς ἐδίδασκεν ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν δοξαζόμενος ὑπὸ πάντων καὶ ἦλθεν ἐλθών δὲ εἰς τὴν Ναζαρά Ναζαρὲτ ὅπου οὗ ἦν ἀνατεθραμμένος τεθραμμένος καὶ εἰσῆλθεν κατὰ τὸ εἰωθὸς αὐτῷ ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῶν Σαββάτων εἰς τὴν συναγωγήν καὶ ἀνέστη ἀναγνῶναι καὶ ἐπεδόθη αὐτῷ βιβλίον Ἡσαΐου τοῦ ὁ προφήτου προφήτης Ἠσαΐου Ἠσαΐας καὶ ἀπτύξας ἀνοίξας ἀναπτύξας τὸ βιβλίον εὗρεν τὸν τόπον οὗ ἦν γεγραμμένον Πνεῦμα Κυρίου ἐπʼ ἐμέ οὗ εἵνεκεν ἕνεκεν ἔχρισέν με εὐαγγελίσασθαι εὐαγγελίζεσθαι πτωχοῖς ἀπέσταλκέν ἀπεστάλμαι με ἰάσασθαι τοὺς συντετριμμένους τὴν καρδίαν κηρύξαι αἰχμαλώτοις ἄφεσιν καὶ τυφλοῖς ἀνάβλεψιν ἀποστεῖλαι τεθραυματισμένους τεθραυσμένους τεθραμμένους ἐν ἀφέσει κηρύξαι ἐνιαυτὸν Κυρίου δεκτόν καὶ πτύξας τὸ βιβλίον καὶ ἀποδοὺς τῷ ὑπηρέτῃ ἐκάθισεν καὶ πάντων οἱ ὀφθαλμοὶ ἐν τῇ συναγωγῇ οἱ ὀφθαλμοὶ ἦσαν οἱ ὀφθαλμοὶ ἀτενίζοντες αὐτῷ ἤρξατο δὲ λέγειν πρὸς αὐτοὺς ὅτι σήμερον πεπλήρωται ἡ Γραφὴ αὕτη ἐν τοῖς ὠσὶν ὑμῶν καὶ πάντες ἐμαρτύρουν αὐτῷ καὶ ἐθαύμαζον ἐπὶ τοῖς λόγοις τῆς χάριτος τοῖς ἐκπορευομένοις ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ καὶ ἔλεγον οὐχὶ οὐχ οὗτός ἐστιν ὁ υἱός ἐστιν Ἰωσὴφ εστιν οὗτος καὶ εἶπεν πρὸς αὐτούς πάντως ἐρεῖτέ μοι τὴν παραβολὴν ταύτην ἰατρέ θεράπευσον σεαυτόν ὅσα ἠκούσαμεν γενόμενα γινόμενα εἰς ἐν τὴν τῇ Καφαρναοὺμ ποίησον καὶ ὧδε ἐν τῇ πατρίδι σου εἶπεν δέ ἀμὴν ἀμήν λέγω ὑμῖν λέγω ὅτι οὐδεὶς προφήτης δεκτός ἐστιν ἐν τῇ πατρίδι ἑαυτοῦ αὐτοῦ ἐπʼ ἀληθείας δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι πολλαὶ χῆραι ἦσαν ἐν ταῖς ἡμέραις Ἠλίου ἐν τῷ Ἰσραήλ Ἰστραήλ ὅτε ἐκλείσθη ὁ οὐρανὸς ἐπὶ ἔτη τρία καὶ μῆνας μῆνα ἕξ ὡς ἐγένετο λιμὸς μέγας μεγάλη ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν καὶ πρὸς οὐδεμίαν αὐτῶν ἐπέμφθη Ἠλίας εἰ μὴ εἰς Σάρεπτα τῆς Σιδωνίας Σιδῶνος πρὸς γυναῖκα χήραν καὶ πολλοὶ λεπροὶ ἦσαν ἐν τῷ Ἰσραὴλ ἐπὶ Ἐλισαίου τοῦ προφήτου ἐν τῷ Ἰσραὴλ καὶ οὐδεὶς αὐτῶν ἐκαθαρίσθη εἰ μὴ Ναιμὰν Νεεμὰν ὁ Σύρος οἱ δὲ καὶ ἐπλήσθησαν πάντες πάντες θυμοῦ ἐν τῇ συναγωγῇ ἀκούοντες ἀκούσαντες ταῦτα καὶ ἀναστάντες ἐξέβαλον αὐτὸν ἔξω τῆς πόλεως καὶ ἤγαγον αὐτὸν ἕως τῆς ὀφρύος τοῦ ὄρους ἐφʼ οὗ ἡ πόλις αὐτῶν ᾠκοδόμητο οἰκοδόμηται αὐτῶν ὥστε εἰς τὸ κατακρημνίσαι αὐτόν αὐτὸς δὲ διελθὼν διὰ μέσου αὐτῶν ἐπορεύετο καὶ κατῆλθεν εἰς Καφαρναοὺμ πόλιν τῆς Γαλιλαίας τὴν παραθαλάσσιον ἐν ὁρίοις Ζαβουλὼν καὶ Νεφθαλίμ καὶ ἦν διδάσκων αὐτοὺς ἐν τοῖς Σάββασιν καὶ ἐξεπλήσσοντο ἐπὶ τῇ διδαχῇ αὐτοῦ ὅτι ἐν ἐξουσίᾳ ἦν ὁ λόγος αὐτοῦ ἦν καὶ δὲ ἐν τῇ συναγωγῇ ἦν ἄνθρωπος ἔχων πνεῦμα δαιμονίου δαιμόνιον ἀκαθάρτου ἀκάθαρτον καὶ ἀνέκραξεν φωνῇ μεγάλῃ λέγων ἔα τί ἡμῖν καὶ σοί σὺ Ἰησοῦ Ναζαρηνέ Ναζορηνέ ἦλθες ἀπολέσαι ἡμᾶς ὧδε ἀπολέσαι οἶδά σε τίς εἶ ὁ Ἅγιος τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπετίμησεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς λέγων φιμώθητι καὶ ἔξελθε ἀπʼ ἐξ αὐτοῦ καὶ ῥίψαν ῥίψας αὐτὸν τὸ δαιμόνιον εἰς τὸ μέσον ἀνακραύγασαν τε ἐξῆλθεν ἐξ ἀπʼ αὐτοῦ μηδὲν βλάψαν βλάψας αὐτόν καὶ ἐγένετο θάμβος μέγας ἐπὶ πάντας καὶ συνελάλουν πρὸς ἀλλήλους λέγοντες τίς ὁ λόγος οὗτος ὅτι ἐν ἐξουσίᾳ καὶ δυνάμει ἐπιτάσσει τοῖς ἀκαθάρτοις πνεύμασιν καὶ ἐξέρχονται ὑπακούουσιν αὐτῷ καὶ ἐξεπορεύετο ἐξῆλθεν ἡ ἀκοή ἦχος περὶ αὐτοῦ εἰς πάντα τόπον τῆς περιχώρου ἀναστὰς δὲ ἀπὸ ἐκ τῆς συναγωγῆς ὁ Ἰησοῦς εἰσῆλθεν ἦλθεν εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ Σίμωνος καὶ Ἀνδρέου ἡ δὲ πενθερὰ δὲ τοῦ Σίμωνος ἦν κατεχομένη συνεχομένη πυρετῷ μεγάλῳ καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν περὶ αὐτῆς καὶ ἐπιστὰς ἐπισταθεὶς ἐπάνω αὐτῆς ἐπετίμησεν τῷ πυρὶ πυρετῷ καὶ ἀφῆκεν αὐτήν ὁ πυρετός καὶ παραχρῆμα δὲ ὥςτε ἀναστᾶσα ἀναστᾶσαν αὐτήν διηκόνει διακονεῖν αὐτοῖς δύνοντος δὲ τοῦ ἡλίου ἅπαντες πάντες οἱ ὅσοι εἶχον εἶχαν ἀσθενοῦντας νόσοις ποικίλαις καὶ ἤγαγον ἠγόν ἔφερον αὐτοὺς αὐτοῖς πρὸς αὐτόν ὁ δὲ ἑνὶ ἑκάστῳ αὐτῶν αὐτῷ ἐπιθεὶς τὰς χεῖρας ἐπιτιθεὶς ἐπιθεὶς ἐθεράπευσεν ἐθεράπευεν αὐτούς ἐξήρχετο ἐξήρχοντο δὲ καὶ δαιμόνια ἀπὸ πολλῶν κραυγάζοντα κράζοντα κραζόντων καὶ λέγοντα ὅτι σὺ εἶ ὁ Χριστὸς ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπιτιμῶν οὐκ εἴα ᾖ ἃ αὐτὰ λέγειν λαλεῖν αὐτά ὅτι ᾔδεισαν τὸν Χριστὸν αὐτὸν Χριστὸν εἶναι γενομένης δὲ ἡμέρας ἐξελθὼν ἐπορεύθη εἰς ἔρημον τόπον καὶ οἱ ὄχλοι ἐζήτουν ἐπεζήτουν αὐτόν καὶ ἦλθον ἕως αὐτοῦ καὶ ἐπεῖχον κατεῖχον αὐτὸν τοῦ μὴ πορεύεσθαι ἀπʼ αὐτῶν ὁ δὲ εἶπεν πρὸς αὐτοὺς ὅτι δεῖ με καὶ εἰς ταῖς τὰς ἑτέραις ἄλλας πόλεσιν πόλεις εὐαγγελίσασθαί αὐταῖς με δεῖ με τὴν τὸ Βασιλείαν εὐαγγέλιον τοῦ Θεοῦ ὅτι ἐπὶ εἰς τοῦτο γάρ ἀπεστάλμαι ἀπεστάλην καὶ ἦν κηρύσσων ἐν εἰς ταῖς τὰς συναγωγαῖς συναγωγὰς τῆς τῶν Ἰουδαίας Γαλιλαίας Ἰουδαίων καὶ ἐγένετο δὲ ἐν τῷ συναχθῆναι τὸν ὄχλον ἐπικεῖσθαι αὐτῷ καὶ τοῦ ἀκούειν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ αὐτὸς ἦν ἑστὼς ἑστῶτος αὐτοῦ παρὰ τὴν λίμνην Γεννησαρέτ καὶ εἶδεν δύο πλοιάρια πλοῖα δύο ἑστῶτα παρὰ τὴν λίμνην οἱ δὲ ἁλιεῖς ἁλεεῖς ἀποβάντες ἀπʼ αὐτῶν ἀποβάντες ἔπλυνον ἔπλυναν ἀπέπλυναν τὰ δίκτυα ἐμβὰς δὲ εἰς ἓν τῶν πλοίων πλοῖον ὃ ἦν τοῦ Σίμωνος ἠρώτησεν αὐτὸν ἐπαναγαγεῖν ἀπὸ τῆς γῆς ἐπαναγαγεῖν ἐπανάγειν ὅσον ὀλίγον καὶ δὲ καθίσας δὲ ἐδίδασκεν ἐκ ἓν τοῦ τῷ πλοίου πλοίῳ ἐδίδασκεν τοὺς ὄχλους ὡς ὅτε δὲ ἐπαύσατο λαλῶν εἶπεν πρὸς τὸν Σίμωνα ἐπανάγαγε επαναγάγετε εἰς τὸ βάθος καὶ χαλάσατε χαλάσαι τὰ δίκτυα ὑμῶν εἰς ἄγραν καὶ ἀποκριθεὶς ὁ δὲ Σίμων ἀποκριθεὶς εἶπεν Σίμων αὐτῷ Διδάσκαλε Ἐπιστάτα διʼ ὅλης τῆς νυκτὸς κοπιάσαντες οὐδὲν ἐλάβομεν ἐπὶ δὲ τῷ σῷ ῥήματί σου οὔ μὴ παρακούσομαι καὶ εὐθὺς χαλάσω χαλάσαντες τὰ τὸ δίκτυα δίκτυον καὶ τοῦτο ποιήσαντες συνέκλεισαν πλῆθος ἰχθύων πλῆθος πολύ διερρήσσετο διερρήγνυτο διερρήσσοντο διῄρητο δὲ ὥςτε τὰ τὸ δίκτυα δίκτυον ῥήσσεσθαι αὐτῶν καὶ κατένευσαν κατένευσεν κατένευον τοῖς μετόχοις τοῖς ἐν τῷ ἑτέρῳ πλοίῳ τοῦ τοὺς ἐλθόντας βοηθεῖν συλλαβέσθαι συλλαμβάνεσθαι αὐτοῖς καὶ ἦλθον ἦλθαν ἐλθόντες οὖν καὶ ἔπλησαν ἐπλήσθησαν ἀμφότερα ἀμφότεροι τὰ πλοῖα ὥστε ᾧτε ἤδη παρὰ τι βυθίζεσθαι αὐτά ἰδὼν ὁ δὲ ὁ Σίμων Πέτρος προσέπεσεν αὐτοῦ τοῖς γόνασιν ποσὶν τοῦ Ἰησοῦ λέγων παρακαλῶ ἔξελθε ἀπʼ ἐμοῦ ὅτι ἀνὴρ ἁμαρτωλός εἰμι Κύριε θάμβος γὰρ περιέσχεν αὐτὸν αὑτούς καὶ πάντας τοὺς σὺν αὐτῷ ἐπὶ τῇ ἁγίᾳ ἄγρᾳ τῶν ἰχθύων ᾗ ὧν συνέλαβον ὁμοίως ἦσαν δὲ κοινωνοὶ αὐτοῦ καὶ Ἰάκωβον Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννην Ἰωάννης οἳ υἱοὶ υἱοὺς Ζεβεδαίου οἳ ἦσαν κοινωνοὶ τῷ Σίμωνι ὁ καὶ δὲ εἶπεν πρὸς τὸν Σίμωνα αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς δεῦτε καὶ μὴ φοβοῦ ἀπὸ τοῦ νῦν ἀνθρώπους ἔσῃ ζωγρῶν γίνεσθε ἁλιεῖς ἰχθύων ποιήσω γάρ ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων οἱ δὲ καὶ καταγαγόντες ἀκούσαντες τὰ πλοῖα πάντα κατέλειψαν καὶ ἐπὶ τὴν τῆς γῆν γῆς καὶ ἀφέντες πάντα ἅπαντα ἠκολούθησαν αὐτῷ καὶ ἐγένετο ἐν τῷ εἶναι αὐτὸν ἐν μιᾷ τῶν πόλεων καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ πλήρης λέπρας λεπρὸς καὶ ἰδὼν δὲ τὸν Ἰησοῦν πεσὼν ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον ἐδεήθη αὐτοῦ λέγων Κύριε ἐὰν θέλῃς δύνασαί με καθαρίσαι καὶ ἐκτείνας δὲ τὴν τὰς χεῖρα χεῖρας ἥψατο αὐτοῦ εἰπὼν λέγων θέλω καθαρίσθητι καὶ εὐθέως ἃ ἡ λέπρα ἀπῆλθεν ἐκαθαρίσθη ἀπʼ αὐτοῦ καὶ αὐτὸς παρήγγειλεν αὐτῷ μηδενὶ εἰπεῖν ἀλλὰ ἀπελθὼν ἀπελθέ δὲ καὶ δεῖξον σεαυτὸν τῷ ἱερεῖ καὶ προσένεγκε προσενέγκαι περὶ τοῦ καθαρισμοῦ σου καθὼς προσέταξεν Μωϋσῆς ἵνα εἰς μαρτύριον ἦν ὑμῖν αὐτοῖς τοῦτο ὁ δὲ ἐξελθὼν ἤρξατο κηρύσσειν καὶ διαφημίζειν τὸν λόγον ὥςτε μηκέτι δύνασθαι αὑτόν φανερῶς εἰς πόλιν εἰσελθεῖν ἀλλὰ ἔξω ἦν ἐν ἐρήμοις τόποις καὶ συνήρχοντο πρός αὑτόν καὶ ἦλθεν πάλιν εἰς Καφαρναούμ διήρχετο δὲ μᾶλλον ὁ λόγος μᾶλλον περὶ αὐτοῦ καὶ συνήρχοντο ὄχλοι πολλοὶ ἀκούειν καὶ θεραπεύεσθαι ἀπὸ ὑπʼ αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἀσθενειῶν αὐτῶν αὐτὸς δὲ ἦν ὑποχωρῶν ἐν ταῖς ἐρήμοις καὶ προσευχόμενος καὶ ἐγένετο ἐν μιᾷ τῶν ἡμερῶν καὶ αὐτὸς αὐτοῦ ἦν διδάσκων διδάσκοντος καὶ ἦσαν καθήμενοι συνελθεῖν οἳ τοὺς Φαρισαῖοι Φαρισαίους καὶ οἳ νομοδιδάσκαλοι νομοδιδάσκαλους οἳ ἦσαν δὲ συνεληλυθότες ἐληλυθότες ἐκ πάσης τῆς κώμης χώρας τῆς Γαλιλαίας καὶ Ἰουδαίας καὶ Ἰερουσαλήμ καὶ δύναμις Κυρίου ἦν εἰς τὸ τοῦ ἰᾶσθαι αὐτούς αὐτόν καὶ ἰδοὺ ἄνδρες φέροντες ἄνθρωπον ἐπὶ κλίνης ἄνθρωπον βεβλημένον ὃς ἦν παραλελυμένος καὶ ἐζήτουν αὐτὸν εἰσενεγκεῖν εἰσένεγκεν αὑτόν καὶ θεῖναι αὐτὸν ἐνώπιον αὐτοῦ καὶ μὴ εὑρόντες διὰ ποίας εἰσενέγκωσιν αὐτὸν διὰ τὸν ὄχλον ἀναβάντες ἀνέβησαν ἐπὶ τὸ δῶμα διὰ καὶ αποστεγάσαντες τῶν τοὺς κεράμων κεραμοῦς ὅπου ἦν καθῆκαν αὐτὸν τὸν κράββατόν σὺν τῷ κλινιδίῳ παραλυτικῷ εἰς τὸ μέσον ἔμπροσθεν πάντων τοῦ Ἰησοῦ καὶ ἰδὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν εἶπεν λέγει αὐτῷ τῷ παραλυτικῷ ἄνθρωπε ἀφέωνταί σοι σου αἱ ἁμαρτίαι σου καὶ ἤρξαντο διαλογίζεσθαι οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν λέγοντες τίς τί ἐστιν οὗτος ὃς λαλεῖ βλασφημίας τίς δύναται ἀφιέναι ἁμαρτίας ἀφεῖναι εἰ μὴ εἷς μόνος ὁ Θεός ἐπιγνοὺς δὲ ὁ Ἰησοῦς τοὺς διαλογισμοὺς αὐτῶν ἀποκριθεὶς εἶπεν λέγει πρὸς αὐτούς αὐτοῖς τί διαλογίζεσθε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν πονηρά τί ἐστιν εὐκοπώτερον εἰπεῖν εἶπεν ἀφέωνταί σοι σου αἱ ἁμαρτίαι σου ἢ εἰπεῖν εἶπεν ἔγειρε ἔγειραι καὶ περιπάτει ἵνα δὲ ἴδητε εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου ἐξουσίαν ἔχει ἐπὶ τῆς γῆς ἀφιέναι ἁμαρτίας εἶπεν λέγει τῷ τῷ παραλυτικῷ παραλελυμένῳ σοὶ λέγω ἔγειρε ἔγειραι καὶ ἄρας ἆρον τὸ τὸν κλινίδιόν κράββατόν σου καὶ πορεύου εἰς τὸν οἶκόν σου καὶ παραχρῆμα ἀναστὰς ἐνώπιον πάντων αὐτῶν αὐτοῦ ἄρας ἐφʼ ὃ ᾧ τὴν κατέκειτο κλίνην ἀπῆλθεν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ δοξάζων τὸν Θεόν καὶ ἔκστασις ἔλαβεν ἅπαντας καὶ ἐδόξαζον τὸν Θεόν καὶ ἐπλήσθησαν φόβου θάμβου καὶ ἐδόξαζον τὸν Θεον λέγοντες ὅτι εἴδομεν εἴδαμεν παράδοξα σήμερον καὶ μετὰ ταῦτα αὐτά ἐξῆλθεν ἐλθών πάλιν παρὰ τὴν θάλασσαν τὸν ἐπακολουθοῦντα αὐτῷ ὄχλον ἐδίδασκεν καὶ παράγων εἶδεν ἐθεάσατο τελώνην ὀνόματι Λευὶν Λευῒ τὸν τοῦ Ἁλφαίου καλούμενον καθήμενον ἐπὶ τὸ τελώνιον καὶ εἶπεν λέγει αὐτῷ ἀκολούθει μοι καὶ καταλιπὼν πάντα πάντας ἅπαντα ἅπαντας ἀναστὰς ἠκολούθησεν ἠκολούθει αὐτῷ καὶ ἐποίησεν Λευῒ δοχὴν αὐτῷ μεγάλην ὁ Λευὶς αὐτῷ ἐν τῇ τῷ οἰκίᾳ οἴκῳ αὐτοῦ καὶ ἦν ὄχλος τελωνῶν πολὺς τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν ἄλλων οἳ ἦσαν μετʼ αὐτῶν αὐτοῦ κατακείμενοι ἀνακειμένων καὶ ἐγόγγυζον οἱ Φαρισαῖοι γραμματεῖς αὐτῶν καὶ οἱ γραμματεῖς Φαρισαῖοι ἐγόγγυζον αὐτῶν πρὸς τοὺς του μαθητὰς αὐτοῦ λέγοντες διὰ τί μετὰ τῶν τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν ἐσθίετε ἐσθίεται καὶ πίνετε πίνεται καὶ ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν πρὸς αὐτούς αὑτόν οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ὑγιαίνοντες ἰατροῦ ἀλλὰ οἱ κακῶς ἔχοντες οὐκ ἐλήλυθα ἦλθον καλέσαι δικαίους ἀλλὰ ἀσεβεῖς ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν οἱ δὲ εἶπαν εἶπον πρὸς αὐτόν δια τί οἱ μαθηταὶ Ἰωάννου καὶ οἱ μαθηταὶ τῶν Φαρισαίων νηστεύουσιν πυκνὰ καὶ δεήσεις ποιοῦνται ὁμοίως καὶ οἱ τῶν Φαρισαίων οἱ δὲ μαθηταὶ σου σοὶ οὐδὲν τούτων ἐσθίουσιν καὶ πίνουσιν ποιοῦσιν ὁ ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν πρὸς αὐτούς μὴ δύνασθε δύνανται τοὺς οἱ υἱοὺς υἱοὶ τοῦ νυμφῶνος ἐν ἐφʼ ᾧ ὅσον ἔχουσιν ὁ τὸν νυμφίος νυμφίον μετʼ ἑαυτῶν αὐτῶν ἐστιν ποιῆσαι νηστεύειν νηστεῦσαι ἐλεύσονται δὲ ἡμέραι καὶ ὅταν ἀπαρθῇ ἀπʼ αὐτῶν ὁ νυμφίος καὶ τότε νηστεύσουσιν ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις ἔλεγεν δὲ καὶ παραβολὴν πρὸς αὐτοὺς παραβολὴν ὅτι οὐδεὶς ἐπίβλημα ἀπὸ ἱματίου καινοῦ σχίσας ἐπιβάλλει ἐπὶ ἱμάτιον παλαιόν εἰ δὲ μή γε καὶ τὸ καινὸν σχίσει καὶ τῷ παλαιῷ οὐ συμφωνεῖ συμφωνήσει τὸ ἐπίβλημα τὸ ἀπὸ τοῦ καινοῦ ἐπίβλημα καὶ οὐδεὶς ἐπιβάλλει βάλλει οἶνον νέον εἰς ἀσκοὺς παλαιούς εἰ δὲ μή γε ῥήξει ῥήγνυσι ῥήσσει ὁ νέος οἶνος ὁ νέος τοὺς ἀσκούς τοὺς παλαιούς καὶ αὐτὸς ἐκχυθήσεται καὶ οἱ ἀσκοὶ ἀπολοῦνται ἀπόλλυνται ἀλλὰ οἶνον νέον εἰς ἀσκοὺς καινοὺς βάλλουσιν βάλληται βλητέον καὶ ἀμφότεροι τηροῦνται συντηροῦνται καὶ οὐδεὶς πιὼν παλαιὸν εὐθέως θέλει νέον λέγει γάρ ὁ παλαιὸς χρηστός χρηστότερός ἐστιν καὶ ἐγένετο δὲ αὑτόν ἐν Σαββάτῳ δευτεροπρώτῳ πορεύεσθαι διαπορεύεσθαι αὐτὸν διὰ τῶν σπορίμων καὶ ἔτιλλον ἔτελλον οἱ δὲ μαθηταὶ αὐτοῦ ἤρξαντο τίλλειν καὶ ἤσθιον τοὺς στάχυας καὶ ἤσθιον ψώχοντες ταῖς χερσίν αὐτῶν ἤσθιον τινὲς δὲ τῶν Φαρισαίων εἶπον εἶπαν ἔλεγον αὐτοῖς αὐτῷ ἰδέ τί ποιεῖτε ποιοῦσιν οἱ μαθηταὶ σου τοῖς Σάββασιν ὃ οὐκ ἔξεστιν ποιεῖν ἐν τοῖς Σάββασιν καὶ ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν ἔλεγεν πρὸς αὐτοὺς εἶπεν ὁ Ἰησοῦς οὐδὲ οὐδέποτε τοῦτο ἀνέγνωτε ὃ ἐποίησεν Δαυὶδ ὅτε ὁπότε ἐπείνασεν αὐτὸς καὶ οἱ σὺν μετʼ αὐτοῦ αὐτῷ ὄντες ὡς εἰσῆλθεν εἰσελθὼν εἰς τὸν οἶκον τοῦ Θεοῦ καὶ τοὺς ἄρτους τῆς Προσθέσεως Προθέσεως ἔλαβεν λαβὼν καὶ ἔφαγεν καὶ ἔδωκεν καὶ τοῖς μετʼ αὐτοῦ οὓς οἷς οὐκ ἔξεστιν ἐξὸν ἦν φαγεῖν εἰ μὴ μόνους μόνοις τοὺς τοῖς ἱερεῖς ἱερεῦσιν τῇ ἀυτῇ ἡμέρᾳ θεασάμενος τινα ἐργαζόμενον τῷ Σαββάτῳ εἶπεν αὐτῷ ἄνθρωπε εἰ μὲν οἶδας τί ποιεῖς μακάριος εἷ εἰ δὲ μὴ οἶδας ἐπικατάρατος καὶ παραβάτης εἷ τοῦ νόμου καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς ὅτι Κύριός ἐστιν τοῦ Σαββάτου ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου καὶ τοῦ Σαββάτου ἐγένετο δὲ καὶ ἐν τῷ ἑτέρῳ Σαββάτῳ εἰσελθεῖν εἰσελθόντος αὐτὸν αὐτοῦ πάλιν εἰς τὴν συναγωγὴν Σαββάτῳ καὶ διδάσκειν καὶ ἐν ᾗ ἦν ἐκεῖ ἄνθρωπος ἐκεῖ καὶ ξηρὰν ἔχων ἡ τὴν χεὶρ χεῖρα αὐτοῦ ἡ δεξιὰ αὐτοῦ ἦν ξηρά παρετήρουν παρετηροῦντο δὲ αὐτὸν οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι εἰ ἐν τῷ Σαββάτῳ θεραπεύσει θεραπεύει ἵνα εὕρωσιν κατηγορεῖν κατηγορῆσαι κατηγορίαν κατʼ αὐτοῦ αὐτὸς δὲ γινώσκων ᾔδει τοὺς διαλογισμοὺς αὐτῶν καὶ εἶπεν λέγει δὲ τῷ ἀνδρὶ ἀνθρώπῳ τῷ τὴν ξηρὰν χεῖρα ἔχοντι τὴν χεῖρα χεῖραν ξηρὰν ἔγειρε ἔγειραι ἐγείρου καὶ στῆθι εἰς ἐν τὸ τῷ μέσον μέσῳ ὁ καὶ δὲ ἀναστὰς ἔστη ἐστάθη εἶπεν δὲ οὖν ὁ Ἰησοῦς πρὸς αὐτούς ὁ Ἰησοῦς ἐπερωτήσω ἐπερωτῶ ὑμᾶς τί εἰ ἔξεστιν τοῖς τῷ Σάββασιν Σαββάτῳ ἀγαθοποιῆσαι ἢ κακοποιῆσαι ψυχὴν σῶσαι ἢ ἀποκτεῖναι ἀπολέσαι οἱ δὲ ἐσιώπων καὶ περιβλεψάμενος αὑτούς πάντας αὐτοὺς ἐν ὀργῇ εἶπεν λέγει αὐτῷ τῷ ἀνθρώπῳ ἔκτεινον τὴν χεῖρά σου ὁ καὶ δὲ ἐξέτεινεν ἐποίησεν οὕτω καὶ ἀπεκατεστάθη ἀποκατεστάθη ἀπεκατέστη ἡ χεὶρ αὐτοῦ ὑγιὴς ὡς καὶ ἡ ἄλλη αὐτοὶ δὲ ἐπλήσθησαν ἀνοίας καὶ διελογίζοντο ἐλάλουν διελάλουν πρὸς ἀλλήλους πῶς ἀπολέσωσιν αὑτόν λέγοντες τί ἂν ποιήσαιεν ποιήσειαν ποιήσειεν τῷ Ἰησοῦ ἐγένετο δὲ ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ταύταις ἐξελθεῖν ἐξῆλθεν αὐτὸν εἰς τὸ ὄρος καὶ προσεύξασθαι προσεύχεσθαι καὶ ἦν διανυκτερεύων ἐπὶ ἐν τῇ προσευχῇ τοῦ Θεοῦ καὶ ὅτε ἐγένετο ἡμέρα ἐφώνησεν προσεφώνησεν τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ καὶ ἐκλεξάμενος ἀπʼ αὐτῶν δώδεκα οὓς καὶ ἀποστόλους ἐκάλεσεν ὠνόμασεν πρῶτον Σίμωνα Σίμων ὃν καὶ ὠνόμασεν Πέτρον ἐπωνόμασεν καὶ Ἀνδρέαν τὸν τοῦ ἀδελφὸν ἀδελφοῦ αὐτοῦ καὶ Ἰάκωβον καὶ Ἰωάννην τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ οὓς ἐπωνόμασεν Βοανηργές ὁ εστιν υἱοὶ βροντῆς καὶ Φίλιππον καὶ Βαρθολομαῖον καὶ Ματθαῖον καὶ Θωμᾶν τὸν ἐπικαλούμενον Δίδυμον καὶ Ἰάκωβον τὸν τοῦ Ἁλφαίου καὶ Σίμωνα τὸν καλούμενον Ζηλωτὴν καὶ Ἰούδαν Ἰακώβου καὶ Ἰούδαν Ἰσκαριώτην Ἰσκαριὼθ Σκαριὼθ ὃς καὶ ἐγένετο προδότης καὶ καταβὰς μετʼ αὐτῶν ἔστη ἐπὶ τόπου πεδινοῦ καὶ ὄχλος πολὺς μαθητῶν αὐτοῦ καὶ πλῆθος πολὺ τοῦ λαοῦ ἀπὸ πάσης τῆς Ἰουδαίας καὶ ἄλλων πόλεων Ἰερουσαλὴμ καὶ τῆς Πιραιάς καὶ τῆς παραλίου Τύρου καὶ Σιδῶνος οἳ ἦλθον ἦλθαν ἐληλυθότων ἀκοῦσαι αὐτοῦ καὶ ἰαθῆναι ἀπὸ τῶν νόσων αὐτῶν καὶ οἱ ἐνοχλούμενοι ὀχλούμενοι ἀπὸ ὑπὸ πνευμάτων ἀκαθάρτων καὶ ἐθεραπεύοντο καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἐζήτει ἐζήτουν ἅπτεσθαι ἅψασθαι αὐτοῦ ὅτι δύναμις παρʼ αὐτοῦ ἐξήρχετο καὶ ἰᾶτο πάντας καὶ αὐτὸς ἔτι ἄρας ἐπάρας τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ εἰς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἔλεγεν μακάριοι οἱ πτωχοί ὅτι ὑμετέρα αὐτῶν ἐστὶν ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ μακάριοι οἱ πεινῶντες νῦν ὅτι χορτασθήσεσθε χορτασθήσονται μακάριοι οἱ κλαίοντες νῦν ὅτι γελάσετε γελάσουσιν μακάριοί ἐστε μακάριοι ὅταν μισήσωσιν μισήσουσιν ὑμᾶς οἱ ἄνθρωποι καὶ ὅταν ἀφορίσωσιν ὑμᾶς καὶ ὀνειδίσωσιν ἐκβάλωσιν καὶ ἐκβάλωσιν ὀνειδίσωσιν τὸ ὄνομα ὑμῶν ὡς πονηρὸν ἕνεκα ἕνεκεν τοῦ Υἱοῦ τοῦ Ἀνθρώπου χάρητε χαίρετε ἐν ἐκείνῃ τε τῇ ἡμέρᾳ καὶ σκιρτήσατε ἰδοὺ γὰρ ὅτι ὑμῶν ὁ μισθὸς ὑμῶν ἐστι πολὺς ἐν τῷ τοῖς οὐρανῷ οὐρανοῖς κατὰ ταῦτα τὰ αὐτὰ γὰρ ἐποίουν τοῖς προφήταις οἱ πατέρες αὐτῶν πλὴν οὐαὶ ὑμῖν τοῖς πλουσίοις ὅτι ἀπέχετε τὴν παράκλησιν ὑμῶν οὐαὶ ὑμῖν οἱ ἐμπεπλησμένοι νῦν ὅτι πεινάσετε οὐαί ὑμῖν οἱ γελῶντες νῦν ὅτι πενθήσετε καὶ κλαύσετε οὐαὶ ὑμῖν ὅταν ὑμᾶς καλῶς ὑμᾶς ὑμῖν εἴπωσιν ὑμᾶς πάντες οἱ ἄνθρωποι πάντες κατὰ ταῦτα τὰ αὐτὰ γὰρ ἐποίουν τοῖς ψευδοπροφήταις οἱ πατέρες αὐτῶν ἀλλὰ ὑμῖν λέγω τοῖς ἀκούουσιν μου ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν καὶ καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς εὐλογεῖτε τοὺς καταρωμένους ὑμῖν ὑμᾶς καὶ προσεύχεσθε περὶ ὑπὲρ τῶν ἐπηρεαζόντων ὑμᾶς τῷ τῶν τύπτοντί σε εἰς ἐπὶ τὴν δεξιὰν σιαγόνα πάρεχε αὐτῷ καὶ τὴν ἄλλην καὶ ἀπὸ τοῦ αἴροντός σου τὸ ἱμάτιον καὶ τὸν χιτῶνα σου μὴ κωλύσῃς παντὶ δὲ τῷ αἰτοῦντί σε δίδου καὶ ἀπὸ τοῦ αἴροντος τὰ σὰ μὴ ἀπαίτει καὶ καθὼς θέλετε θέλεται ἵνα ποιῶσιν ποιοῦσιν ὑμῖν ὑμᾶς οἱ ἄνθρωποι καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως καὶ εἰ ἀγαπᾶτε τοὺς ἀγαπῶντας ὑμᾶς ποία ὑμῖν χάρις ἐστίν καὶ γὰρ οἱ ἁμαρτωλοὶ τοῦτο ποιοῦσιν τοὺς ἀγαπῶντας αὐτοὺς ἀγαπῶσιν καὶ γὰρ ἐὰν εἰ ἀγαθοποιῆτε τοὺς ἀγαθοποιοῦντας ὑμᾶς ποία ὑμῖν χάρις ὑμῖν ἐστίν καὶ γὰρ οἱ ἁμαρτωλοὶ τὸ αὐτὸ τοῦτο ποιοῦσιν κᾂν καὶ ἐὰν δανίσητε δανίζετε παρʼ ὧν ἐλπίζετε λαβεῖν ἀπολαβεῖν ποία ὑμῖν χάρις ὑμῖν ἐστίν ὑμῖν καὶ γὰρ οἱ ἁμαρτωλοὶ ἁμαρτωλοῖς δανίζουσιν ἵνα ἀπολάβωσιν ἀπολαμβάνωσιν τὰ ἴσα πλὴν ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ἐκχθροὺς ὑμῶν καὶ ἀγαθοποιεῖτε καὶ δανίζετε μηδὲν μηδένα ἀπελπίζοντες καὶ ἔσται ὁ μισθὸς ὑμῶν πολύς ἐν τοῖς οὐρανοῖς καὶ ἔσεσθε ἔσται υἱοὶ τοῦ Ὑψίστου ὅτι αὐτὸς χρηστός αὐτὸς ἐστιν ἐπὶ τοὺς ἀχαρίστους καὶ πονηρούς γίνεσθε γίγνεσθαι οὖν οἰκτίρμονες καθὼς καὶ ὁ Πατὴρ ὑμῶν οἰκτίρμων ἐστίν ὁ οὐράνιος καὶ μὴ κρίνετε καὶ ἵνα οὐ μὴ κριθῆτε καὶ μὴ δικάζετε καταδικάζετε καὶ ἵνα οὐ μὴ δικασθῆτε καταδικασθῆτε καταδικασθήσεσθε ἀπολύετε καὶ ἀπολυθήσεσθε δίδοτε καὶ δοθήσεται ὑμῖν μέτρον καλὸν πεπιεσμένον πεπιασμένον καὶ σεσαλευμένον πεπιεσμένον καὶ ὑπερεκχυνόμενον δώσουσιν εἰς τὸν κόλπον ὑμῶν τῷ ᾧ γὰρ αὐτῷ μέτρῳ ᾧ μετρεῖτε μετρεῖται ἀντιμετρηθήσεται μετρηθήσεται ὑμῖν εἶπεν ἔλεγεν δὲ καὶ παραβολὴν αὐτοῖς μήτι μὴ δύναται τυφλὸς τυφλὸν ὁδηγεῖν οὐχὶ οὐκ ἀμφότεροι εἰς βόθυνον ἐμπεσοῦνται πεσοῦνται οὐκ ἔστιν μαθητὴς ὑπὲρ τὸν διδάσκαλον αὐτοῦ κατηρτισμένος δὲ πᾶς ἔσται ἔστω ὡς ὁ διδάσκαλος αὐτοῦ τί δὲ βλέπεις τὸ κάρφος τὸ ἐν τῷ ὀφθαλμῷ τοῦ ἀδελφοῦ σου τὴν δὲ δοκὸν τὴν ἐν τῷ σῷ ἰδίῳ ὀφθαλμῷ οὐ κατανοεῖς ἢ πῶς δὲ δύνασαι λέγειν τῷ ἀδελφῷ σου ἀδελφέ ἄφες ἐκβάλω τὸ κάρφος τὸ ἐν ἐκ τῷ τοῦ ὀφθαλμῷ ὀφθαλμοῦ σου καὶ ἰδοὺ ἧ δοκὸς αὐτὸς τὴν ἐν τῷ σῷ ὀφθαλμῷ σοῦ ὑπόκειται δοκὸν οὐ βλέπων ὑποκριτά ὑποκριταὶ ἔκβαλε πρῶτον τὴν δοκὸν ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ σοῦ καὶ τότε διαβλέψεις ἐκβαλεῖν τὸ κάρφος τὸ ἐν ἐκ τῷ τοῦ ὀφθαλμῷ ὀφθαλμοῦ τοῦ ἀδελφοῦ σου ἐκβαλεῖν οὐ γάρ ἐστιν δένδρον καλὸν ποιοῦν καρπὸν καρποὺς κακόν σαπρόν σαπρούς οὐδὲ πάλιν δένδρον σαπρὸν ποιοῦν καρπὸν καρποὺς καλόν καλοὺς ἕκαστον ἕκαστον γὰρ δένδρον δένδρον ἐκ τοῦ ἰδίου καρποῦ αὐτοῦ γινώσκεται γινώσκετε γιγνώσκεται οὐ γὰρ ἐκλέγονται ἐξ ἀκανθῶν συλλέγουσιν σῦκα οὐδὲ ἐκ βλαστοῦ βάτου τρυγῶσιν σταφυλὴν τρυγῶσιν ὁ ἀγαθὸς ἄνθρωπος ἐκ τοῦ ἀγαθοῦ θησαυροῦ αὐτοῦ τῆς καρδίας αὑτοῦ προφέρει τὸ ἀγαθόν καὶ ὁ πονηρὸς πονηρὸς ἄνθρωπος ἐκ τοῦ πονηροῦ θησαυροῦ τῆς καρδίας αὑτοῦ προφέρει τὸ πονηρόν ἐκ γὰρ τοῦ περισσεύματος τῆς καρδίας καλεῖ λαλεῖ τὸ στόμα αὐτοῦ λάλει τί δέ με λέγετε καλεῖτε Κύριε Κύριε καὶ οὐ ποιεῖτε ὁ ἃ λέγω πᾶς ὁ ἐρχόμενος πρός με καὶ ἀκούων μου τῶν τοὺς λόγων λόγους μου καὶ ποιῶν αὐτούς ὑποδείξω ὑμῖν τίνι ἐστὶν ὅμοιος ὅμοιός ἐστιν ἀνθρώπῳ οἰκοδομοῦντι οἰκίαν ὃς ἔσκαψεν καὶ ἐβάθυνεν καὶ ἔθηκεν θεμέλιον ἐπὶ τὴν πέτραν πλημμύρας πλημμύρης δὲ γενομένης προσέρηξεν ὁ ποταμὸς τῇ οἰκίᾳ ἐκείνῃ κείνῃ καὶ οὐκ ἴσχυσεν σαλεῦσαι αὐτὴν διὰ τε τὸ καλῶς οἰκοδομῆσθαι ᾠκοδομῆσθαι αὐτήν τεθεμελίωτο γὰρ ἐπὶ τὴν πέτραν ὁ δὲ ἀκούσας καὶ μὴ ποιήσας ὅμοιός ἐστιν ἀνθρώπῳ οἰκοδομήσαντι οἰκοδομοῦντι τὴν οἰκίαν ἐπὶ τὴν γῆν χωρὶς θεμελίου καὶ ᾗ προσέρρηξεν συνέρρηξεν αὑτῇ ὁ ποταμός καὶ εὐθὺς εὐθέως συνέπεσεν ἔπεσεν καὶ ἐγένετο τὸ ῥῆγμα τῆς οἰκίας ἐκείνης μέγα καὶ ἐπειδὴ ἐπει ἐγένετο δὲ ὅτε ἐτέλεσεν ἐπλήρωσεν ταῦτα πάντα τὰ ῥήματα λαλῶν αὐτοῦ εἰς τὰς ἀκοὰς τοῦ λαοῦ εἰσῆλθεν ἦλθεν εἰς Καφαρναούμ ἑκατοντάρχου δέ τινος τίς δοῦλος δούλου κακῶς ἔχων ἤμελλεν ἔμελλεν τελευτᾶν ὃς ἦν αὐτῷ τίμιος ἔντιμος καὶ ἀκούσας δὲ περὶ τοῦ Ἰησοῦ ἀπέστειλεν πρὸς αὐτὸν πρεσβυτέρους τῶν Ἰουδαίων ἐρωτῶν αὐτὸν αὐτό ὅπως αὐτὸς ἐλθὼν διασώσῃ τὸν δοῦλον αὐτοῦ οἱ δὲ παραγενόμενοι πρὸς τὸν Ἰησοῦν ἠρώτων παρεκάλουν παρεκάλεσαν αὐτὸν σπουδαίως λέγοντες αὐτῷ ὅτι ἄξιός ἐστιν ὁ ᾧ παρέξῃ παρέξει τοῦτο ἀγαπᾷ γὰρ τὸ ἔθνος ἡμῶν καὶ τὴν συναγωγὴν αὐτὸς ἐποίησεν ᾠκοδόμησεν οἰκοδόμησεν ἡμῖν ὁ δὲ Ἰησοῦς ἐπορεύετο δὲ σὺν μετʼ αὐτοῖς αὐτῶν ὁ Ἰησοῦς ἤδη δὲ αὐτοῦ οὐ μακρὰν ἔχοντος ἀπέχοντος αὐτοῦ ἀπὸ τῆς οἰκίας ἔπεμψεν ἐπʼ πρὸς αὐτὸν αὑτούς φίλους ὁ ἑκατόνταρχος ἑκατοντάρχης φίλους αὐτῷ λέγων αὐτῷ Κύριε μὴ σκύλλου οὐ γὰρ εἰμι ἱκανός εἰμι ἵνα μου ὑπὸ τὴν στέγην μου εἰσέλθῃς διὸ οὐδὲ ἐμαυτὸν ἠξίωσα πρὸς σὲ ἐλθεῖν ἀλλὰ μόνον εἰπὲ λόγῳ καὶ ἰαθήσεται ἰαθήτω ὁ παῖς μου καὶ γὰρ ἐγὼ ἄνθρωπός εἰμι ὑπὸ ἐξουσίαν τασσόμενος ἔχων ὑπʼ ἐμαυτὸν στρατιώτας καὶ λέγω τούτῳ πορεύθητι πορεύου καὶ πορεύεται καὶ ἄλλῳ ἔρχου καὶ ἔρχεται καὶ τῷ δούλῳ μου ποίησον τοῦτο καὶ ποιεῖ ἀκούσας δὲ ταῦτα ὁ Ἰησοῦς ταῦτα ἐθαύμασεν αὐτόν καὶ στραφεὶς εἶπεν τῷ ἀκολουθοῦντι αὐτῷ ὄχλῳ εἶπεν ἀμήν λέγω ὑμῖν ὅτι οὐδὲ οὔτε οὐδέποτε ἐν τῷ Ἰσραὴλ τοσαύτην πίστιν εὗρον εὗραν ἐν τῷ Ἰσραήλ καὶ ὑποστρέψαντες οἱ πεμφθέντες εἰς τὸν οἶκον οἱ πεμφθέντες δοῦλοι εὗρον τὸν ἀσθενοῦντα δοῦλον ὑγιαίνοντα καὶ ἐγένετο ἐν τῷ τῇ ἑξῆς ἐπορεύετο ἐπορεύθη εἰς πόλιν καλουμένην Ναΐν καὶ συνεπορεύοντο αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἱκανοὶ καὶ ὄχλος πολύς ἐγένετο ὡς δὲ ὡς ἤγγισεν ἤγγιζεν τῇ πύλῃ τῆς πόλεως καὶ ἰδοὺ ἐξεκομίζετο τεθνηκὼς υἱὸς μονογενὴς υἱὸς τῇ μητρὶ αὐτοῦ καὶ αὐτὴ ἦν χήρα οὔσῃ καὶ πολὺς ὄχλος τῆς πόλεως ἱκανὸς ἦν σὺν συνεληλύθει αὐτῇ καὶ ἰδὼν δὲ αὐτὴν ὁ Ἰησοῦς Κύριος ἐσπλαγχνίσθη ἐπʼ αὐτῇ αὐτήν καὶ εἶπεν αὐτῇ μὴ κλαῖε καὶ προσελθὼν ἥψατο τῆς σοροῦ οἱ δὲ βαστάζοντες ἔστησαν καὶ εἶπεν νεανίσκε σοὶ λέγω ἐγέρθητι καὶ ἐκάθισεν ἀνεκάθισεν ὁ νεκρὸς καὶ ἤρξατο λαλεῖν καὶ ἀπέδωκεν ἔδωκεν αὐτὸν τῇ μητρὶ αὐτοῦ ἔλαβεν δὲ φόβος πάντας ἅπαντας καὶ ἐδόξαζον τὸν Θεὸν λέγοντες ὅτι προφήτης μέγας ἐξηγέρθη ἐγήγερται ἠγέρθη ἐν ἡμῖν καὶ ὅτι ἐπεσκέψατο ὁ Θεὸς τὸν λαὸν αὐτοῦ καὶ ἐξῆλθεν οὗτος ὁ λόγος οὗτος ἐν ὅλῃ τῇ Ἰουδαίᾳ περὶ αὐτοῦ καὶ ἐν πάσῃ τῇ περιχώρῳ ἐν οἷς καὶ καὶ μέχρι ἀπήγγειλαν ἀπήγγειλον Ἰωάννῃ Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ ὃς οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ περὶ πάντων τούτων καὶ καὶ προσκαλεσάμενος δύο τινὰς τῶν μαθητῶν αὐτοῦ ὁ Ἰωάννης ἔπεμψεν πρὸς τὸν Κύριον Ἰησοῦν λέγων λέγει πορευθέντες εἴπατε αὐτῷ σὺ εἶ ὁ ἐρχόμενος ἢ ἕτερον ἄλλον προσδοκῶμεν καὶ παραγενόμενοι δὲ πρὸς αὐτὸν οἱ ἄνδρες πρός αὑτόν εἶπαν εἶπον Ἰωάννης ὁ Βαπτιστὴς ἀπέσταλκεν ἀπέστειλεν ἡμᾶς πρὸς σὲ λέγων σὺ εἶ ὁ ἐρχόμενος ἢ ἕτερον ἄλλον προσδοκῶμεν ἐν ἐκείνῃ αὐτῇ δὲ τῇ ἡμέρᾳ ὥρᾳ ἐθεράπευσεν ἐθεράπευεν πολλοὺς ἀπὸ νόσων καὶ μαστίγων καὶ πονηρῶν πνευμάτων ἀκαθάρτων πονηρῶν καὶ τυφλοῖς τυφλούς πολλοῖς ἐπόει ἐχαρίσατο τὸ βλέπειν καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς πορευθέντες εἴπατε ἀπαγγείλατε Ἰωάννῃ ἃ εἴδετε εἴδατε εἶδον ὑμῶν οἱ ὀφθαλμοί καὶ ἃ ἠκούσατε ἤκουσαν ὑμῶν τὰ ὦτα ὅτι τυφλοὶ ἀναβλέπουσιν καὶ χωλοὶ περιπατοῦσιν λεπροὶ καθαρίζονται καὶ κωφοὶ ἀκούουσιν νεκροὶ ἐγείρονται καὶ πτωχοὶ εὐαγγελίζονται καὶ μακάριός ἐστιν ὃς ἂν ἐὰν μὴ σκανδαλισθῇ ἐν ἐμοί ἀπελθόντων δὲ τῶν ἀγγέλων Ἰωάννου ἤρξατο λέγειν πρὸς τοῖς τοῦ τοὺς ὄχλοις ὄχλου ὄχλους περὶ Ἰωάννου τοῖς ὄχλοις τί ἐξεληλύθατε ἐξήλθατε εἰς τὴν ἔρημον θεάσασθαι θεάσασθε κάλαμον ὑπὸ ἀνέμου σαλευόμενον σαλεύομεν ἀλλὰ τί ἐξεληλύθατε ἐξήλθατε ἰδεῖν ἄνθρωπον ἐν μαλακοῖς ἱματίοις ἠμφιεσμένον ἰδοὺ οἱ ἐν ἱματισμῷ ἐνδόξῳ καὶ τρυφῇ διάγοντες ὑπάρχοντες ἐν τοῖς βασιλείοις εἰσίν ἀλλὰ τί ἐξεληλύθατε ἐξήλθατε ἰδεῖν προφήτην ναί λέγω ὑμῖν καὶ περισσότερον προφήτου ὅτι οὐδεὶς μείζων ἐν γεννητοῖς γυναικῶν προφήτης Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ οὗτός ἐστιν περὶ οὗ γέγραπται ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω τὸν ἄγγελόν μου πρὸ προσώπου σου ὃς κατασκευάσει τὴν ὁδόν σου ἔμπροσθέν σου ἀμήν λέγω δὲ γὰρ ὑμῖν ὅτι μείζων μείζων μείζον ἐν γεννητοῖς γεννῆται γυναικῶν προφήτης Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ οὐδείς ἐστιν καὶ ὁ δὲ μικρότερος αὐτοῦ ἐν τῇ Βασιλείᾳ τοῦ Θεοῦ μείζων αὐτοῦ ἐστιν καὶ πᾶς ὁ λαὸς ἀκούσας καὶ οἱ τελῶναι ἐδικαίωσαν τὸν Θεόν βαπτισθέντες τὸ βάπτισμα Ἰωάννου οἱ δὲ Φαρισαῖοι καὶ οἱ νομικοὶ τὴν βουλὴν τοῦ Θεοῦ ἠθέτησαν εἰς αὑτούς ἑαυτούς μὴ βαπτισθέντες ὑπʼ αὐτοῦ τὸ βάπτισμα Ἰωάννου εἶπε δὲ ὁ Κύριος τίνι δὲ οὖν ὁμοιώσω τοὺς ἀνθρώπους τῆς γενεᾶς ταύτης καὶ τίνι εἰσὶν ὅμοιοι ὅμοιοί εἰσιν τοῖς παιδίοις τοῖς ἐν τῇ ἀγορᾷ ἀγοραῖς καθημένοις καὶ προσφωνοῦσιν ἀλλήλοις καὶ ἃ λέγουσιν λέγοντα λέγοντες λέγει ηὐλήσαμεν ὑμῖν καὶ οὐκ ὠρχήσασθε ἐθρηνήσαμεν ὑμῖν καὶ οὐκ ἐκλαύσατε ἐλήλυθεν γὰρ ὁ Ἰωάννης ὁ Βαπτιστὴς μὴ μήτε ἄρτον ἐσθίων ἔσθων ἄρτον μηδὲ μήτε οἶνον πίνων οἶνον καὶ λέγετε λέγεται δαιμόνιον ἔχει ἐλήλυθεν ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου ἐσθίων ἔσθων καὶ πίνων καὶ λέγετε λέγεται ἰδοὺ ἄνθρωπος φάγος καὶ οἰνοπότης φίλος τελωνῶν φίλος καὶ ἁμαρτωλῶν καὶ ἐδικαιώθη ἡ σοφία ἀπὸ πάντων τῶν ἔργων τέκνων αὐτῆς πάντων ἠρώτα ἠρώτησεν δέ τις αὐτὸν τις τῶν Φαρισαίων ἵνα φάγῃ μετʼ αὐτοῦ καὶ εἰσελθὼν εἰς τὸν τὴν οἶκον οἰκίαν τοῦ Φαρισαίου κατέκειτο κατεκλίθη ἀνεκλίθη καὶ ἰδοὺ γυνὴ τις ἥτις ἦν ἐν τῇ πόλει ἥτις ἦν ἁμαρτωλός καὶ ἐπιγνοῦσα γνοῦσα ὅτι κατάκειται ἀνάκειται ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ Φαρισαίου κατάκειται κομίσασα ἀλάβαστρον μύρου ἀλάβαστρον καὶ στᾶσα ὀπίσω παρὰ τοὺς πόδας αὐτοῦ τοῦ Ἰησοῦ ὀπίσω κλαίουσα τοῖς δάκρυσιν ἤρξατο βρέχειν ἔβρεξε τοὺς πόδας αὐτοῦ τοῖς δάκρυσιν καὶ ταῖς θριξὶν τῆς κεφαλῆς αὐτῆς αὐτοῦ ἐξέμασσεν ἐξέμαξεν καὶ κατεφίλει τοὺς πόδας αὐτοῦ καὶ ἤλειφεν τῷ μύρῳ ἰδὼν δὲ ὁ Φαρισαῖος παρʼ ὁ ᾧ καλέσας κατέκειτο αὐτὸν εἶπεν ἐν ἑαυτῷ λέγων οὗτος εἰ ἦν ὁ προφήτης ἐγίνωσκεν ἐγίγνωσκεν ἂν τίς καὶ ποταπὴ ἡ γυνὴ ἡ ἥτις ἅπτεται ἁπτομένη αὐτοῦ ὅτι ἁμαρτωλός ἐστιν καὶ ἀποκριθεὶς εἶπεν ὁ Ἰησοῦς εἶπεν πρὸς αὐτόν Σίμων ἔχω σοί τι εἰπεῖν εἶπεν ὁ δέ φησιν ἔφη Διδάσκαλε φησίν εἰπέ εἶπον φησίν ὁ δὲ εἷπεν δύο χρεοφειλέται ἦσαν δανιστῇ τινι ὁ εἷς ὤφειλεν δηνάρια πεντακόσια ὁ δὲ ἕτερος δηνάρια πεντήκοντα μὴ ἐχόντων δὲ αὐτῶν ἀποδοῦναι ἀμφοτέροις ἐχαρίσατο τίς οὖν αὐτῶν αὑτόν εἶπὲ ἐπὶ πλεῖον πλέον αὐτὸν ἀγαπήσει αὐτόν ἀποκριθεὶς ὁ δὲ ὁ Σίμων εἶπεν ὑπολαμβάνω ὅτι ᾧ τὸ πλεῖον πλέον ἐχαρίσατο ὁ ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ ὀρθῶς ἔκρινας καὶ στραφεὶς πρὸς τὴν γυναῖκα εἶπεν τῷ Σίμωνι ἔφη βλέπεις ταύτην τὴν γυναῖκα εἰσῆλθόν σου εἰς τὴν τὸν οἰκίαν οἶκον καὶ ὕδωρ μου μοι ἐπὶ ὑπὸ τοὺς πόδας μου μοι οὐκ ἐπέδωκας ἔδωκας αὕτη δὲ τοῖς δάκρυσιν ἔβρεξέν μου τοὺς πόδας καὶ ταῖς θριξὶν τῆς κεφαλῆς αὐτῆς ἐξέμαξεν φίλημά μοι οὐκ ἔδωκας αὕτη δὲ ἀφʼ ἧς εἰσῆλθον οὐ διέλιπεν διέλειπεν καταφιλοῦσά μου τοὺς πόδας ἐλεῶ ἐλαίῳ τὴν κεφαλήν μου οὐκ ἤλειψας αὕτη δὲ μύρῳ ἤλειψεν μου τοὺς πόδας μου οὗ χάριν δὲ λέγω εἶπον σοι ἀφέωνται ἀφέονται ἀφίενταί αὐτῆς αὑτῇ αἱ ἁμαρτίαι αὐτῆς αἱ πολλαί πολλά ὅτι ἠγάπησεν πολύ ᾧ δὲ ὀλίγον ἀφίεται καὶ ὀλίγον ἀγαπᾷ εἶπεν δὲ αὐτῇ ἀφέωνταί ἀφέονταί ἀφίενταί σου αἱ ἁμαρτίαι καὶ ἤρξαντο οἱ συνανακείμενοι λέγειν ἐν πρός ἑαυτοῖς ἑαυτοὺς αὑτούς τίς οὗτός ἐστιν οὗτος ὃς καὶ ἁμαρτίας ἀφίησιν εἶπεν δὲ πρὸς τὴν γυναῖκα γύναι ἡ πίστις σου σέσωκέν σε πορεύου εἰς ἐν εἰρήνην εἰρήνῃ καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἑξῆς καθεξῆς καὶ αὐτὸς διώδευεν διώδευσεν κατὰ πόλιν καὶ κώμην κηρύσσων καὶ εὐαγγελιζόμενος τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ οἱ δώδεκα δεκαδύο σὺν μετʼ αὐτῷ αὐτοῦ καὶ γυναῖκές τινες αἳ ἦσα ἦσαν τεθεραπευμέναι ἀπὸ πνευμάτων ἀκαθάρτων πονηρῶν καὶ ἀσθενειῶν Μαρία Μαριάμ ἡ καλουμένη Μαγδαληνή ἐξ ἀφʼ ἧς δαιμόνια ἑπτὰ δαιμόνια ἐξεληλύθει καὶ Ἰωάννα γυνὴ Χουζᾶ ἐπιτρόπου Ἡρῴδου καὶ Σουσάννα καὶ ἕτεραι πολλαί αἵτινες καὶ διηκόνουν αὐτοῖς αὐτῷ ἐκ ἀπὸ τῶν ὑπαρχόντων αὐταῖς αὐτῶν συνελθόντος συνιόντος συνόντος δὲ ὄχλου πολλοῦ καὶ τῶν κατὰ τὴν πόλιν εἰσπορευομένων ἐπιπορευομένων πρὸς αὐτὸν εἶπεν διὰ παραβολῆς παραβολὴν τοιαύτην πρός αὑτούς ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι τὸν σπόρον ἑαυτοῦ αὐτοῦ καὶ ἐν τῷ σπείρειν αὐτὸν ὃ ἃ μὲν ἔπεσεν παρὰ τὴν ὁδόν καὶ κατεπατήθη καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατέφαγεν αὐτό αὐτά καὶ ἄλλο ἕτερον κατέπεσεν ἔπεσεν ἐπὶ τὴν πέτραν καὶ φυὲν ἐξηράνθη καὶ διὰ τὸ μὴ ἔχειν ἰκμάδα καὶ ἄλλο ἕτερον ἔπεσεν ἐν μέσῳ μέσον τῶν ἀκανθῶν καὶ συμφυεῖσαι αἱ ἄκανθαι ἔπνιξαν ἀπέπνιξαν αὐτό αὐτά καὶ ἄλλο ἕτερον ἔφυεν ἔπεσεν εἰς ἐπὶ τὴν γῆν τὴν ἀγαθήν καὶ καλὴν καὶ φυὲν ἔφυεν καὶ ἐποίησεν καρπὸν ἑκατονταπλασίονα ταῦτα λέγων ἐφώνει ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω ἐπηρώτων δὲ αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες τὸ τίς αὕτη εἴη ἡ παραβολή αὕτη ὁ δὲ εἶπεν ὑμῖν δέδοται γνῶναι τὰ τὰς μυστήρια τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ γνῶναι τοῖς δὲ λοιποῖς ἐν παραβολαῖς ἵνα βλέποντες μὴ ἴδωσιν βλέπωσιν καὶ ἀκούσαντες ἀκούοντες ἀκούωσιν καὶ μὴ συνιῶσιν συνῶσιν ἔστιν δὲ αὕτη ἡ παραβολή ὁ σπόρος ἐστὶν ὁ λόγος ὁ τοῦ Θεοῦ οἱ δὲ παρὰ τὴν ὁδόν εἰσιν οἱ ἀκούσαντες ἀκούοντες ἀκολουθοῦντες ὧν εἶτα ἔρχεται ὁ διάβολος καὶ αἴρει τὸν λόγον ἀπὸ τῆς καρδίας αὐτῶν τὸν λόγον ἵνα μὴ πιστεύσαντες σωθῶσιν οἱ δὲ ἐπὶ τῆς τὴν πέτρας πέτραν οἳ ὅταν ἀκούσωσιν μετὰ χαρᾶς δέχονται τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ οὗτοι αὑτοί ῥίζαν οὐκ ἔχουσιν οἳ πρὸς καιρὸν πιστεύουσιν καὶ ἐν καιρῷ πειρασμοῦ ἀφίστανται ἀφίσταται τὸ δὲ εἰς τὰς ἀκάνθας πεσόν οὗτοί εἰσιν οἱ ἀκούσαντες καὶ ὑπὸ μεριμνῶν καὶ πλούτου καὶ ὑπὸ ἡδονῶν τοῦ βίου πορευόμενοι συμπνίγονται καὶ οὐ τελεσφοροῦσιν τὸ δὲ ἐν εἰς τῇ τὴν καλῇ καλὴν γῇ γῆν οὗτοί εἰσιν οἵτινες ἐν καρδίᾳ καλῇ καὶ ἀγαθῇ ἀκούσαντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ κατέχουσιν καὶ καρποφοροῦσιν ἐν ὑπομονῇ οὐδεὶς δὲ λύχνον ἅψας καλύπτει αὐτὸν σκεύει ἢ ὑποκάτω τῆς κλίνης τίθησιν ἀλλʼ ἐπὶ τὴν λυχνίας λυχνίαν τίθησιν τίθει ἐπιτίθησιν ἵνα οἱ εἰσπορευόμενοι βλέπωσιν τὸ φῶς οὐ γάρ ἐστιν κρυπτὸν ὃ οὐ φανερὸν ἔσται γενήσεται οὐδὲ ἀπόκρυφον ἀλλὰ ἵνα ὃ οὐ μὴ γνωσθήσεται γνωσθῇ καὶ εἰς φανερὸν ἔλθῃ βλέπετε οὖν πῶς ἀκούετε ὃς ὅσον ἂν γὰρ ἂν ἐὰν ἔχῃ δοθήσεται αὐτῷ καὶ ὃς ἐὰν ἂν μὴ ἔχῃ ἀρθήσεται ἀπʼ αὐτοῦ καὶ ὃ δοκεῖ ἔχειν ἀρθήσεται ἀπʼ αὐτοῦ παρεγένοντο παρεγένετο δὲ πρὸς αὐτὸν ἡ μήτηρ αὐτοῦ καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ καὶ οὐκ ἠδύναντο συντυχεῖν αὐτῷ διὰ τὸν ὄχλον καὶ ἀπηγγέλη ἀπηγγέλθη δὲ αὐτῷ λεγόντων ὅτι ἡ μήτηρ σου καὶ οἱ ἀδελφοί σου ἔξω ἑστήκασιν ἔξω ἰδεῖν σε θέλοντές ζητοῦντες σε ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν πρὸς αὐτούς αὐτοῖς αὑτόν ἡ μήτηρ μου καὶ οἱ ἀδελφοί μου οὗτοί εἰσιν οἱ τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ ἀκούοντες καὶ ποιοῦντες αὐτόν καὶ ἐγένετο δὲ ἐν μιᾷ τῶν ἡμερῶν καὶ αὐτὸς ἐνέβη ἀνέβη ἀναβῆναι αὑτόν εἰς τὸ πλοῖον καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ εἶπεν πρὸς αὐτούς διέλθωμεν εἰς τὸ πέραν τῆς λίμνης καὶ ἀνήχθησαν πλεόντων δὲ αὐτῶν ἀφύπνωσεν καὶ κατέβη λαῖλαψ ἀνέμου πολλή εἰς τὴν λίμνην ἀνέμου καὶ συνεπληροῦντο καὶ ἐκινδύνευον προσελθόντες δὲ διήγειραν αὐτὸν λέγοντες Κύριε Ἐπιστάτα Κύριε Ἐπιστάτα ἀπολλύμεθα ὁ δὲ διεγερθεὶς ἐγερθεὶς ἐπετίμησεν τῷ ἀνέμῳ καὶ τῷ τοῦ κλύδωνι τοῦ ὕδατος καὶ ἐπαύσαντο ἐπαύσατο καὶ ἐγένετο γαλήνη εἶπεν δὲ αὐτοῖς ποῦ ἐστιν ἡ πίστις ὑμῶν οἱ δὲ φοβηθέντες δὲ ἐθαύμασαν λέγοντες πρὸς ἀλλήλους τίς ἄρα οὗτός ἐστιν ὅτι καὶ τοῖς ἀνέμοις ἐπιτάσσει καὶ τῷ ὕδατι καὶ ὑπακούουσιν αὐτῷ καὶ κατέπλευσαν κατέπλευσεν δὲ εἰς τὴν χώραν τῶν Γεργεσηνῶν Γερασηνῶν Γαδαρηνῶν ἥτις ἐστὶν ἀντιπέρα τῆς Γαλιλαίας καὶ ἐξελθόντι ἐξῆλθον δὲ αὐτῷ ἐπὶ τὴν γῆν καὶ ὑπήντησεν αὐτῷ τις ἀνήρ τις ἐκ τῆς πόλεως ὃς εἶχεν ἔχων δαιμόνια καὶ ἐκ ἀπὸ χρόνῳ χρόνων ἱκανῷ ἱκανῶν καὶ ὃς ἱμάτιον οὐκ ἐνεδύσατο ἐνεδιδύσκετο ἱμάτιον καὶ ἐν οἴκῳ οἰκίᾳ οὐκ ἔμενεν ἔμεινεν ἀλλʼ ἐν τοῖς μνημείοις μνήμασιν ἰδὼν δὲ τὸν Ἰησοῦν καὶ ἀνακράξας ἀνέκραξεν προσέπεσεν αὐτῷ καὶ φωνῇ μεγάλῃ εἶπεν αὐτῷ τί ἐμοὶ καὶ σοί Ἰησοῦ Υἱὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου δέομαί σου μή με βασανίσῃς ἔλεγεν παρήγγειλεν παρήγγελλεν γὰρ τῷ δαιμονίῳ πνεύματι τῷ ἄκαρτῳ ἀκαθάρτῳ ἐξελθεῖν ἔξελθε ἐξῆλθεν ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου πολλοῖς γὰρ χρόνοις συνηρπάκει αὐτόν καὶ ἐδεσμεῖτο ἐδεσμεύετο γάρ ἁλύσεσιν καὶ πέδαις φυλασσόμενος φυλασσομένῳ καὶ διαρρήσσων διερρήσσε τὰ δαιμόνια δεσμὰ ἠλαύνετο γάρ ὑπὸ ἀπὸ τοῦ δαιμονίου δαίμονος εἰς τὰς τὴν ἐρήμους ἔρημον ἐπηρώτησεν δὲ αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς λέγων τί σοι ἐστιν ὄνομά σοι ἐστιν ὁ δὲ εἶπεν λεγεών Λεγιών ὄνομα μοι ὅτι εἰσῆλθεν δαιμόνια πολλὰ γάρ ἦσαν δαιμόνια εἰσῆλθεν εἰσῆλθον εἰς αὐτόν καὶ παρεκάλει παρεκάλουν δὲ αὐτὸν ἵνα μὴ ἐπιτάξῃ ἐπιτάξει αὐτοῖς εἰς τὴν Ἄβυσσον ἀπελθεῖν ἦν δὲ ἐκεῖ ἀγέλη χοίρων ἱκανῶν βοσκομένων βοσκομένη ἐν τῷ ὄρει τούτῳ καὶ παρεκάλουν παρεκάλεσαν δὲ αὐτὸν ἵνα μὴ ἐπιτρέψῃ αὐτοῖς εἰς ἐκείνους τοὺς χοίρους εἰσελθεῖν εἰσέλθωσιν ὁ καὶ δʼ ἐπέτρεψεν ἐπέστρεψεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς ἐξελθόντα δὲ τὰ δαιμόνια ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου ὥρμησάν εἰσῆλθον εἰσῆλθεν εἰς τοὺς χοίρους καὶ ὥρμησεν δὲ ἡ ἀγέλη κατὰ τοῦ κρημνοῦ εἰς τὴν θάλασσαν λίμνην καὶ ἀπεπνίγη ἀπεπνίγοντο ἰδόντες δὲ οἱ βόσκοντες τὸ γεγενημένον γεγονὸς ἔφυγον ἔφυγαν καὶ ἀπελθόντες ἀπήγγειλαν εἰς τὴν πόλιν καὶ εἰς τοὺς ἀγρούς καὶ παραγενομένων ἐξῆλθον δὲ ἐκ τῆς πόλεως ἰδεῖν τὸ γεγονὸς καὶ ἦλθον ἦλθαν πρὸς τὸν Ἰησοῦν καὶ εὗρον εὗραν θεωρησάντων καθήμενον τὸν τὸν ἄνθρωπον δαιμονιζόμενον καθήμενον ἀφʼ οὗ τὰ δαιμόνια ἐξεληλύθει ἐξῆλθεν ἱματισμένον σωφρονοῦντα καὶ σωφρονοῦντα ἱματισμένον καθήμενον παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ καὶ ἐφοβήθησαν καὶ ἀπήγγειλαν γάρ δὲ λέγοντες αὐτοῖς καὶ οἱ ἰδόντες πῶς ἐσώθη ὁ Λεγιὼν δαιμονισθείς καὶ ἠρώτησεν ἠρώτησαν δὲ αὐτὸν τὸν Ἰησοῦν πάντες πᾶν ἅπαν τὸ πλῆθος καὶ τῆς ἡ περιχώρου χώρα τῶν Γεργεσηνῶν Γερασηνῶν Γαδαρηνῶν ἀπελθεῖν ἀπʼ αὐτῶν ὅτι φόβῳ γάρ μεγάλῳ συνείχοντο αὐτὸς ἐμβὰς δὲ ἐμβὰς εἰς τὸ πλοῖον συνέστρεψεν ἐπέστρεψαν ὑπέστρεψεν ἠρώτα ἐδέετο ἐδεῖτο δὲ αὐτοῦ αὑτόν ὁ ἀνὴρ ἀφʼ οὗ ἐξεληλύθει τὰ δαιμόνια ἐξεληλύθει εἶναι σὺν αὐτῷ ἀπέλυσεν ἐδίδασκεν δὲ αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς λέγων πορεύου ὑπόστρεφε εἰς τὸν οἶκόν σου καὶ διηγοῦ διηγούμενος ὅσα ἐποίησέν σοι ἐποίησεν ὁ Κύριος Θεός πεποίηκεν ἐποίησεν καὶ ἠλέησεν σε καὶ ἀπῆλθεν ἀπελθὼν καθʼ ὅλην τὴν πόλιν κηρύσσων ἐκήρυσσεν ὅσα ἐποίησεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς ἐγένετο ἐν δὲ ἐν τῷ ὑποστρέψαι ὑποστρέφειν τὸν Ἰησοῦν ἀπεδέξατο ἀποδέξασθαι αὐτὸν ὁ τὸν ὄχλος ὄχλον ἦσαν γὰρ πάντες προσδοκῶντες αὐτόν τὸν Θεον καὶ ἰδοὺ ἦλθεν ἐλθών ἀνὴρ τῆς συναγωγῆς πεσὼν ᾧ ὄνομα Ἰάειρος καὶ οὗτος αὐτὸς ἄρχων τῆς συναγωγῆς ὑπῆρχεν καὶ πεσὼν ὑπὸ παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ παρεκάλει αὐτὸν ἵνα εἰσελθεῖν εἰσέλθῃ εἰς τὸν τὴν οἶκον οἰκίαν αὐτοῦ ἦν γάρ ὅτι θυγάτηρ αὐτῷ μονογενὴς ἦν αὐτῷ ὡς ἐτῶν δώδεκα καὶ αὐτὴ ἀπέθνῃσκεν ἀποθνήσκουσα καὶ ἐγένετο ἐν δὲ τῷ πορεύεσθαι ὑπάγειν αὐτὸν οἱ ὄχλοι συνέθλιβον συνέπνιγον αὐτόν καὶ γυνὴ οὖσα ἐν ῥύσει αἵματος ἀπὸ ἐτῶν δώδεκα ἦν ἥτις εἰς ἰατροῖς ἰατροὺς προσαναλώσασα ὅλον τὸν βίον αὐτῆς ἑαυτῆς καὶ οὐκ ἴσχυσεν ἀπʼ ὑπʼ οὐδενὸς οὐδὲ εἷς σθένος ἴσχυεν θεραπευθῆναι θεραπεῦσαι προσελθοῦσα δὲ ὄπισθεν ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ καὶ παραχρῆμα ἔστη ἡ ῥύσις τοῦ αἵματος αὐτῆς καὶ εἶπεν ὁ δὲ Ἰησοῦς γνοὺς τὴν ἐξελθοῦσαν ἐξ αὐτοῦ δύναμιν ἐπηρώτα τίς ὁ ἁψάμενός μου ἥψατό ἀρνουμένων δὲ πάντων εἶπεν ὁ Πέτρος καὶ οἱ σὺν μετʼ αὐτῷ αὐτοῦ Ἐπιστάτα οἱ ὄχλοι συνέχουσίν σε καὶ ἀποθλίβουσιν καὶ λέγεις τίς τί ὁ ἁψάμενός μου ἥψατό ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν ἥψατό μού τις ἐγὼ γὰρ ἔγνων ἔγνω δύναμιν ἐξελθοῦσαν ἐξεληλυθυῖαν ἀπʼ ἐμοῦ ἰδοῦσα δὲ ἡ γυνὴ ὅτι οὐκ ἔλαθεν τρέμουσα ἔντρομος οὖσα ἦλθεν καὶ προσπεσοῦσα αὐτῷ διʼ ἣν αἰτίαν ἥψατο αὐτοῦ ἀπήγγειλεν διήγγειλεν αὐτῷ ἐνώπιον ἐναντίον παντὸς τοῦ λαοῦ καὶ ὡς πῶς ὅτι ἰάθη παραχρῆμα ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῇ θάρσει θύγατερ θυγάτηρ ἡ πίστις σου σέσωκέν σε πορεύου εἰς ἐν εἰρήνην εἰρήνῃ ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος ἔρχεταί ἔρχονται τις ἀπὸ παρὰ τοῦ ἀρχισυναγώγου λέγων λέγοντες αὐτῷ ὅτι τέθνηκεν σου ἡ θυγάτηρ σου μηκέτι μὴ σκύλλε τὸν διδάσκαλον ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀκούσας τὸν λόγον ἀπεκρίθη εἶπεν αὐτῷ λέγων μὴ φοβοῦ μόνον πίστευε πίστευσον καὶ σωθήσεται ἐλθὼν εἰσελθὼν δὲ εἰς τὴν οἰκίαν οὐκ οὐδένα ἀφῆκεν εἰσελθεῖν συνεισελθεῖν οὐδένα τινα σὺν αὐτῷ τινα εἰ μὴ Πέτρον καὶ Ἰωάννην Ἰάκωβον καὶ Ἰάκωβον Ἰωάννην καὶ τὸν πατέρα τῆς τοῦ παιδὸς κορασίου καὶ τὴν μητέρα ἔκλαιον δὲ πάντες καὶ ἐκόπτοντο αὐτήν ὁ δὲ εἶπεν μὴ καίετε κλαίετε οὐ γὰρ ἀπέθανεν ἀλλὰ καθεύδει καὶ κατεγέλων κατεγέλουν αὐτοῦ εἰδότες ὅτι ἀπέθανεν αὐτὸς δὲ ἐκβαλὼν ἔξω πάντας ἔξω καὶ κρατήσας τῆς χειρὸς αὐτῆς αὑτῇ ἐφώνησεν λέγων ἡ παῖς ἔγειρε ἐγείρου καὶ ὑπέστρεψεν ἐπέστρεψεν τὸ πνεῦμα αὐτῆς καὶ ἀνέστη παραχρῆμα καὶ ἐπέταξεν διέταξεν αὐτῇ δοθῆναι αὑτῇ φαγεῖν καὶ ἐξέστησαν οἱ δὲ γονεῖς αὐτῆς θεωροῦντες ἐξέστησαν ὁ δὲ παρήγγειλεν δὲ αὐτοῖς μηδὲ μηδενὶ εἰπεῖν τὸ γεγονός συγκαλεσάμενος δὲ τοὺς δώδεκα ἀποστόλους μαθητὰς αὑτοῦ ἔδωκεν δέδωκεν αὐτοῖς δύναμιν αὐτοῖς καὶ ἕξουσιν ἐξουσίαν ἐπὶ πάντα πᾶσαν τὰ δαιμόνια δαιμόνιον καὶ νόσους θεραπεύειν καὶ ἀπέστειλεν αὐτοὺς κηρύσσειν τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ ἰᾶσθαι ἰάσασθαι τοὺς τοὺς ἀσθενεῖς ἀσθενοῦντας καὶ εἶπεν πρὸς αὐτούς μηδὲν αἴρετε εἰς τὴν ὁδόν μήτε ῥάβδους ῥάβδον μήτε πήραν μήτε ἄρτον μηδὲ μήτε ἀργύριον μήτε ἀνὰ δύο χιτῶνας ἔχειν ἔχετε καὶ εἰς ἣν ἂν οἰκίαν εἰσέλθητε ἐκεῖ μένετε μείνατε κἀκεῖθεν καὶ ἐκεῖθεν ἐξέρχεσθε καὶ ὅσοι ἐὰν ἂν μὴ δέχωνται δέξωνται ὑμᾶς ἐξερχόμενοι ἐκ ἀπὸ τῆς πόλεως ἐκείνης καὶ ἐκτινάξατε τὸν κονιορτὸν ἀπὸ τῶν ποδῶν ὑμῶν ἀποτινάξατε ἀποτινάσσετε εἰς μαρτύριον ἐπʼ αὐτούς αὐτοῖς ἐξερχόμενοι δὲ διήρχοντο κατὰ τὰς κώμας πόλεις καὶ ἤρχοντο εὐαγγελιζόμενοι καὶ θεραπεύοντες πανταχοῦ ἤκουσεν ἀκούσας δὲ Ἡρῴδης ὁ τετράρχης τὰ γινόμενα γενόμενα ὑπʼ αὐτοῦ πάντα καὶ διηπόρει ἠπορεῖτο διὰ τὸ λέγεσθαι ὑπό τινων ὅτι Ἰωάννης ἐγήγερται ἠγέρθη ἐκ νεκρῶν ἀνέστη ὑπό τινων δὲ λεγόντων ὅτι Ἠλίας ἐφάνη ἄλλων ἄλλοι δὲ ὅτι προφήτης τις εἷς τῶν ἀρχαίων ἀνέστη καὶ εἶπεν δὲ ὁ Ἡρῴδης ὅτι Ἰωάννην ἐγὼ ἀπεκεφάλισα τίς τί δέ ἐστιν οὗτος περὶ οὗ ἐγὼ ταῦτα ἀκούω τοιαῦτα καὶ ἐζήτει ἰδεῖν αὐτόν ἰδεῖν καὶ ὑποστρέψαντες οἱ ἀπόστολοι διηγήσαντο αὐτῷ ἃ ὅσα ἐποίησαν ἐποίησεν καὶ ὃσα ἐδίδαξαν καὶ παραλαβὼν αὐτοὺς ἀνεχώρησεν ὑπεχώρησεν κατʼ ἰδίαν ἴδια εἰς τόπον ἔρημον τόπον πόλεως πόλιν κώμην καλουμένης καλουμένην λεγομένην Βηθσαϊδά Βηθσαϊδάν οἱ δὲ ὄχλοι γνόντες ἠκολούθησαν αὐτῷ καὶ ἀποδεξάμενος δεξάμενος δεξόμενος αὐτοὺς ἐλάλει ἐλάλησεν αὐτοῖς περὶ τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ καὶ τοὺς χρείαν ἔχοντας θεραπείας αὐτοῦ πάντας ἰᾶτο ἰάσατο ἤδη ἡ δὲ ἡμέρα ἤρξατο ἤρξαντο κλίνειν προσελθόντες δὲ οἱ δώδεκα εἶπον εἶπαν αὐτῷ ἀπόλυσον τὸν τοὺς ὄχλον ὄχλους ἵνα πορευθέντες ἀπελθόντες εἰς τὰς κύκλῳ κώμας καὶ τοῦς ἀγροὺς καταλύσωσιν καὶ εὕρωσιν ἐπισιτισμόν ὅτι ὧδε ἐν ἐρήμῳ τόπῳ ἐσμέν εἶπεν δὲ πρὸς αὐτούς αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς δότε αὐτοῖς ὑμεῖς φαγεῖν ὑμεῖς οἱ δὲ εἶπαν εἶπον οὐκ εἰσὶν ἡμῖν πλείονές πλεῖον πλέον ἢ ἑπτὰ πέντε ἄρτοι ἄρτων πέντε καὶ δύο ἰχθύες δύο εἰ μήτι πορευθέντες ἡμεῖς πορευθέντες ἀγοράσωμεν εἰς πάντα τὸν λαὸν τοῦτον βρώματα ἦσαν δὲ γὰρ ὡσεὶ ἄνδρες ὡς πεντακισχίλιοι εἶπεν δὲ πρὸς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ κατακλίνατε αὐτοὺς κλισίας ὡσεὶ ἀνὰ πεντήκοντα καὶ ἐποίησαν οὕτως καὶ κατέκλιναν ἀνέκλιναν πάντας ἅπαντας λαβὼν δὲ τοὺς πέντε ἄρτους καὶ τοὺς δύο ἰχθύας ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν προσηύξατο εὐλόγησεν ηὐλόγησεν αὐτοὺς καὶ εὐλόγησεν ἐπʼ αὑτούς κατέκλασεν καὶ ἐδίδου τοῖς μαθηταῖς παραθεῖναι παρατιθέναι τῷ τοῖς ὄχλῳ ὄχλοις καὶ ἔφαγον καὶ ἐχορτάσθησαν πάντες καὶ ἤρθη τὸ τὸ περίσσευμα περισσεῦσαν αὐτοῖς αὐτῶν τῶν κλασμάτων κόφινοι κοφίνους δώδεκα δεκαδύο καὶ ἐγένετο ἐν τῷ εἶναι αὐτὸν αὑτούς ἐν τόπῳ προσευχόμενον κατὰ μόνας συνήντησαν συνῆσαν συνῆτησαν αὐτῷ οἱ μαθηταί αὐτοῦ καὶ ἐπηρώτησεν αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς λέγων τίνα με λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι ὄχλοι λέγουσιν εἶναι οἱ δὲ ἀποκριθέντες εἶπαν εἶπον Ἰωάννην τὸν Βαπτιστήν ἄλλοι δὲ Ἠλίαν ἄλλοι δὲ ὅτι προφήτης τις ἢ ἕνα τῶν προφητῶν ἀρχαίων ἀνέστη εἶπεν δὲ αὐτοῖς ὑμεῖς δὲ τίνα με λέγετε εἶναι ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Πέτρος δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν τὸν Χριστὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ ὁ δὲ ἐπιτιμήσας αὐτοῖς παρήγγειλεν μηδενὶ εἰπεῖν λέγειν τοῦτο εἰπὼν τοδί ὅτι δεῖ τὸν Υἱὸν τοῦ Ἀνθρώπου δεῖ πολλὰ παθεῖν καὶ ἀποδοκιμασθῆναι ὑπὸ ἀπὸ τῶν πρεσβυτέρων καὶ ἀρχιερέων καὶ γραμματέων καὶ ἀποκτανθῆναι καὶ μεθʼ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἡμέρας τρεῖς ἀναστῆναι ἐγερθῆναι ἔλεγεν δὲ πρὸς πάντας εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν ἔρχεσθαι ἀρνησάσθω ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καθʼ ἡμέραν καὶ ἀκολουθείτω μοι ὃς γὰρ ἐὰν ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι ἀπολέσει αὐτήν ὃς δʼ ἂν ἀπολέσῃ ἀπολέσει τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἕνεκεν εἵνεκεν ἐμοῦ οὗτος σώσει αὐτήν τί γὰρ ὠφελεῖται ὠφελεῖ ἄνθρωπος ἄνθρωπον κερδήσας κερδῆσαί τὸν κόσμον ὅλον ἑαυτὸν δὲ ἀπολέσας ἀπολέσαι ἢ ζημιωθείς ζημιωθῆναι ὃς γὰρ ἄρʼ ἐάν ἂν ἐπαισχυνθῇ με ἐμέ καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους τοῦτον ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ τοῦ Πατρὸς αὐτοῦ καὶ τῶν ἁγίων ἀγγέλων λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι ἀληθῶς ὅτι εἰσίν τινες τῶν αὐτοῦ ὧδε ἑστώτων ἑστηκότων οἵτινες οἳ οὐ μὴ γεύσωνται γεύσονται θανάτου ἕως ἂν εἰδῶσιν ἴδωσιν τὴν τὸν Βασιλείαν Ὑἱὸν τοῦ Θεοῦ Ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ ἐγένετο δὲ μετὰ τοὺς λόγους τούτους ὡσεὶ ἡμέραι ὀκτὼ καὶ παραλαβὼν τὸν Πέτρον καὶ Ἰωάννην Ἰάκωβον καὶ Ἰάκωβον Ἰωάννην καὶ ἀνέβη εἰς τὸ ὄρος προσεύξασθαι προσεύχεσθαι καὶ ἐγένετο ἐν τῷ προσεύχεσθαι προσεύξασθαι αὐτὸν τὸ ἡ εἶδος εἰδέα τοῦ προσώπου αὐτοῦ ἐγένετο ἕτερον ἠλλοιώθη καὶ ὁ ἱματισμὸς αὐτοῦ λευκὸς ἐξαστράπτων καὶ ἰδοὺ ἄνδρες δύο συνελάλουν συλλαλοῦντες αὐτῷ οἱ οἵτινες ἦσαν ἦν δὲ Μωϋσῆς καὶ Ἠλίας οἳ ὀφθέντες ἐν τῇ δόξῃ ἔλεγον δὲ τὴν ἔξοδον αὐτοῦ ἣν ἤμελλεν ἔμελλεν ἔμελλον μέλλει πληροῦν εἰς ἐν Ἰερουσαλήμ ὁ δὲ Πέτρος καὶ οἱ σὺν αὐτῷ ἦσαν βεβαρημένοι ὕπνῳ διαγρηγορήσαντες δὲ εἶδον εἶδαν τὴν δόξαν αὐτοῦ καὶ τοὺς δύο ἄνδρας τοὺς συνεστῶτας αὐτῷ καὶ ἐγένετο ἐν τῷ διαχωρίζεσθαι διαχωρισθῆναι αὐτοὺς ἀπʼ αὐτοῦ εἶπεν ὁ Πέτρος πρὸς τὸν τῷ Ἰησοῦν Ἰησοῦ Διδάσκαλε Ἐπιστάτα καλόν ἐστιν ἡμᾶς ὧδε εἶναι καὶ θέλεις ποιήσωμεν ποιήσομεν ποιήσω ὧδε σκηνὰς τρεῖς σκηνὰς μίαν σοὶ μίαν καὶ μίαν Μωϋσεῖ μίαν καὶ μίαν Ἠλίᾳ μὴ εἰδὼς ὃ ἃ λέγει ταῦτα δὲ αὐτοῦ λέγοντος ἐγένετο νεφέλη καὶ ἐπεσκίασεν ἐπεσκίαζεν αὐτούς ἐφοβήθησαν δὲ ἐν τῷ ἐκείνους αὑτούς εἰσελθεῖν αὐτοὺς εἰς τὴν νεφέλην καὶ φωνὴ ἦλθεν ἐγένετο ἐκ τῆς νεφέλης λέγουσα οὗτός ἐστιν ὁ Υἱός μου ὁ ὁ ἐκλελεγμένος ἀγαπητὸς ἐν ᾧ ηὐδόκησα αὐτοῦ ἀκούετε αὐτοῦ καὶ ἐγένετο ἐν τῷ γενέσθαι τὴν φωνὴν εὑρέθη ὁ Ἰησοῦς μόνος καὶ αὐτοὶ δὲ ἐσίγησαν καὶ οὐδενὶ ἀπήγγειλαν ἀπήγγειλον ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις οὐδὲν ὧν ἐθέασαν ἑώρακασιν ἑώρακαν ἑόρακεν ἐγένετο δὲ διὰ ἐν τῇ τῆς ἑξῆς ἡμέρᾳ ἡμέρας κατελθόντων κατελθόντα αὐτῶν αὑτόν ἀπὸ τοῦ ὄρους συνελθεῖν συνήντησεν αὐτῷ ὄχλος ὄχλον πολύς πολὺν καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ ἀπὸ τοῦ ὄχλου ἐβόησεν ἀνεβόησεν λέγων Διδάσκαλε δέομαί σου ἐπιβλέψαι ἐπίβλεψον ἐπὶ τὸν υἱόν μου ὅτι μονογενής ἐστίν μοί ἐστιν καὶ ἰδοὺ πνεῦμα λαμβάνει γάρ αὐτόν καὶ ἐξαίφνης πνεῦμα κράζει καὶ ῥήσσει ῥάσσει καὶ σπαράσσει αὐτὸν μετὰ ἀφροῦ καὶ μόλις μόγις ἀποχωρεῖ ἀπʼ αὐτοῦ καὶ συντρῖβον συντρίβει αὐτόν καὶ ἐδεήθην τῶν μαθητῶν σου ἵνα ἀπαλλάξωσιν ἐκβάλωσιν ἐκβάλλωσιν αὐτό αὑτόν καὶ οὐκ ἠδυνήθησαν ἐδυνήθησαν ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν ὦ γενεὰ ἄπιστος ἄπιστε καὶ διεστραμμένη ἕως πότε ἔσομαι πρὸς μεθʼ ὑμᾶς ὑμῶν ἔσομαι καὶ ἀνέξομαι ὑμῶν προσένεγκε προσάγαγε ὧδε τὸν υἱόν σου ὧδε ἔτι δὲ προσευχομένου προσερχομένου αὐτοῦ ἔρρηξεν αὐτὸν τὸ δαιμόνιον καὶ συνετάραξεν συνεσπάραξεν ἐπετίμησεν δὲ ὁ Ἰησοῦς τῷ πνεύματι τῷ ἀκαθάρτῳ πνεύματι καὶ ἰάσατο ἀφῆκεν τὸν παῖδα αὑτόν καὶ ἀπέδωκεν τὸν παῖδά αὐτὸν τῷ πατρὶ αὐτοῦ ἐξεπλήσσοντο πάντες δὲ πάντες ἐξεπλήσσοντο ἐπὶ τῇ μεγαλειότητι τοῦ Θεοῦ πάντων δὲ θαυμαζόντων ἐπὶ πᾶσιν οἷς ἐποίησεν ἐποίει ὁ Ἰησοῦς εἶπεν πρὸς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ θέσθε ὑμεῖς εἰς τὰ ὦτα ὑμῶν τοὺς λόγους τούτους ὁ γὰρ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου μέλλει παραδίδοσθαι εἰς χεῖρας ἀνθρώπων οἱ δὲ ἠγνόουν τὸ ῥῆμα τοῦτο καὶ ἦν κεκαλυμμένον παρακεκαλυμμένον ἀπʼ αὐτῶν ἵνα μὴ αἴσθωνται αὐτό καὶ ἐφοβοῦντο ἐπερωτῆσαι ἐρωτῆσαι αὐτὸν περὶ τοῦ ῥήματος τούτου εἰσῆλθεν δὲ διαλογισμὸς ἐν αὐτοῖς τὸ τίς ἂν εἴη μείζων μεῖζον αὐτῶν ὁ δὲ Ἰησοῦς εἰδὼς ἰδὼν τὸν διαλογισμὸν αὐτῶν τῆς καρδίας αὐτῶν ἐπιλαβόμενος παιδίου παιδίον ἔστησεν αὐτὸ παρʼ ἑαυτῷ ἑαυτὸν καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὃς ἐὰν ἂν δέξηται τοῦτο τὸ παιδίον τοῦτο ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου ἐμὲ δέχεται δέχηται καὶ ὃς δʼ ἂν ἐὰν ἐμὲ δέξηται δέχεται δέχεται τὸν ἀποστείλαντά με ὁ γὰρ μικρότερος ἐν πᾶσιν ὑμῖν ὑμῶν ὑπάρχων οὗτός ἔσται ἐστιν ὁ μέγας ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰωάννης εἶπεν Διδάσκαλε Ἐπιστάτα εἴδομέν εἴδαμέν τινα ἐν ἐπὶ τῷ ὀνόματί σου ἐκβάλλοντα τὰ δαιμόνια καὶ ἐκωλύσαμεν ἐκωλύομεν αὐτὸν ὅτι οὐκ ἀκολουθεῖ μεθʼ ἡμῶν καὶ εἶπεν δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς μὴ κωλύετε αὑτόν ὃς οὐ γὰρ οὐκ ἔστιν καθʼ ὑμῶν ἡμῶν οὐδὲ ὑπὲρ ὑμῶν ἡμῶν ἐστιν ἐγένετο δὲ ἐν τῷ πληροῦσθαι συμπληροῦσθαι τὰς ἡμέρας τῆς ἀναλήμψεως αὐτοῦ καὶ αὐτὸς τὸ πρόσωπον αὑτοῦ ἐστήριξεν ἐστήρισεν αὐτοῦ τοῦ πορεύεσθαι εἰς ἐν Ἰερουσαλήμ Ἰερουσαλήμ καὶ ἀπέστειλεν τοὺς ἀγγέλους πρὸ προσώπου ἑαυτοῦ αὐτοῦ καὶ πορευθέντες εἰσῆλθον εἰσῆλθεν εἰς πόλιν κώμην Σαμαρειτῶν ὡς ὥςτε ἑτοιμάσαι αὐτῷ καὶ οὐκ ἐξεδέξαντο ἐδέξαντο αὐτόν ὅτι τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἦν αὐτοῦ πορευόμενον πορευομένου εἰς Ἰερουσαλήμ ἰδόντες δὲ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης εἶπαν εἶπον Κύριε θέλεις εἴπωμεν πῦρ καταβῆναι ἐκ ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἀναλῶσαι αὐτούς ὡς καὶ Ἠλίας ἐποίησεν στραφεὶς δὲ ἐπετίμησεν αὐτοῖς καὶ εἶπεν οὐκ οἴδατε ποίου οἵου πνεύματός ἐστε ὑμεῖς ὁ γὰρ Ὑἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου οὐκ ἦλθεν ψυχὰς ἀνθρώπων ἀπολέσαι ἀλλὰ σῶσαι καὶ ἐπορεύθησαν εἰς ἑτέραν κώμην καὶ ἐγένετο δὲ πορευομένων αὐτῶν ἐν τῇ ὁδῷ εἶπέν τις πρὸς αὐτόν ἀκολουθήσω σοι ὅπου ἐὰν ἂν ὑπάγῃς ὑπάγεις ἀπέρχῃ Κύριε καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς αἱ ἀλώπεκες φωλεοὺς ἔχουσιν καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατασκηνώσεις ὁ δὲ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου οὐκ ἔχει ποῦ τὴν κεφαλὴν κεφαλῇ κλίνῃ εἶπεν δὲ πρὸς ἕτερον ἀκολούθει μοι ὁ δὲ εἶπεν Κύριε ἐπίτρεψόν μοι ἀπελθόντι ἀπελθεῖν πρῶτον ἀπελθόντι ἀπελθόντα θάψαι τὸν πατέρα μου εἶπεν ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς ἄφες τοὺς νεκροὺς θάψαι τοὺς ἑαυτῶν νεκρούς ἑαυτῶν σὺ δὲ πορευθεὶς ἀπελθὼν διάγγελλε τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἶπεν δὲ καὶ ἕτερος ἀκολουθήσω σοι Κύριε πρῶτον ἐπίτρεψόν δὲ ἐπίτρεψόν μοι πρῶτον ἀποτάξασθαι τοῖς εἰς τὸν οἶκόν μου εἶπεν ὁ δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν πρὸς αὐτὸν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς οὐδεὶς εἰς τὰ ὀπίσω βλέπων καὶ ἐπιβαλὼν ἐπιβάλλων ἐπιβαλόν τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐπʼ ἄροτρον καὶ βλέπων εἰς τὰ ὀπίσω εὔθετός ἐστιν ἐν εἰς τῇ τὴν Βασιλείᾳ Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ μετὰ ἀπέδειξεν δὲ ταῦτα ἐνέδειξεν ἀνέδειξεν ὁ Κύριος καὶ ἑτέρους ἑβδομήκοντα δύο καὶ ἀπέστειλεν αὐτοὺς ἀνὰ δύο δύο πρὸ προσώπου αὐτοῦ εἰς πᾶσαν πάντα πόλιν καὶ τόπον καὶ πόλιν οὗ ἤμελλεν ἔμελλεν αὐτὸς εἰσέρχεσθαι ἔρχεσθαι ἔλεγεν δὲ οὖν πρὸς αὐτούς ὁ μὲν θερισμὸς πολύς οἱ δὲ ἐργάται ὀλίγοι δεήθητε οὖν τοῦ Θεοῦ Κυρίου τοῦ θερισμοῦ ὅπως ἐκβάλλῃ ἐκβάλῃ ἐργάτας ἐργάτης ἐκβάλῃ εἰς τὸν θερισμὸν αὐτοῦ ὑπάγετε ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω ὑμᾶς ὡς πρόβατα ἄρνας ἐν μέσῳ μέσον λύκων μὴ βαστάζετε βαλλάντιον μὴ πήραν μὴ μηδὲ ὑποδήματα καὶ μηδένα κατὰ τὴν ὁδὸν ἀσπάσησθε ἀσπάσασθαι εἰς ἣν ἂν δʼ ἂν οἰκίαν εἰσέρχησθε εἰσέλθητε οἰκίαν πρῶτον οἰκίαν λέγετε εἰρήνη τῷ οἴκῳ τούτῳ κᾂν καὶ ἐὰν μὲν ᾖ ἐκεῖ ᾖ ὁ υἱὸς εἰρήνης ἐπαναπαήσεται ἐπαναπαύσεται ἐπʼ αὐτὸν ἡ εἰρήνη ὑμῶν εἰ δὲ μή γε ἐφʼ ὑμᾶς ἀνακάμψει ἐπιστρέψει ἡ εἰρήνη ὑμῶν ἐν αὐτῇ δὲ τῇ οἰκίᾳ μένετε μὲν τέ ἐσθίοντες ἔσθοντες καὶ πίνοντες τὰ παρʼ αὐτῶν ἄξιος γὰρ ὁ ἐργάτης τοῦ μισθοῦ αὐτοῦ ἐστιν μὴ μεταβαίνετε ἀπὸ ἐξ οἰκίας εἰς οἰκίαν καὶ καὶ εἰς ἣν δʼ ἂν ἐάν πόλιν εἰσέρχησθε καὶ δέχωνται δέχονται ὑμᾶς ἐσθίετε τὰ παρατιθέμενα ὑμῖν καὶ θεραπεύετε οὓς τοὺς ἐν αὐτῇ ἀσθενεῖς ἀσθενοῦντας καὶ λέγετε αὐτοῖς ἤγγικεν ἐφʼ ὑμᾶς ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἰς ἣν δʼ ἂν πόλιν ἐπέρχησθε εἰσέρχησθε εἰσέλθητε καὶ μὴ δέχωνται δέξωνται ὑμᾶς ἐξελθόντες εἰς τὰς πλατείας πλατίους αὐτῆς εἴπατε καὶ τὸν κονιορτὸν τὸν κολληθέντα ὑμῖν ἡμῖν ἐκ τῆς πόλεως ὑμῶν εἰς τοὺς πόδας ἡμῶν ἀπομασσόμεθα ὑμῖν πλὴν τοῦτο τοῦτο γινώσκετε γινώσκεται ὑμεῖς ὅτι ἤγγικεν ἐφʼ ὑμᾶς ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι Σοδόμοις ἀνεκτότερον ἔσται ἐν τῇ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἀνεκτότερον ἔσται ἢ τῇ πόλει ἐκείνῃ οὐαί οὐὰ σοι Χοραζίν καὶ οὐαί σοι Βηθσαϊδά Βηθσαϊδάν ὅτι εἰ ἐν Τύρῳ καὶ Σιδῶνι ἐγένοντο ἐγενήθησαν ἐγεννήθησαν αἱ δυνάμεις αἱ γενόμεναι ἐν ὑμῖν πάλαι ἂν ἐν σάκκῳ καὶ ἐν σποδῷ καθήμενοι καθήμεναι μετενόησαν πλὴν Τύρῳ καὶ Σιδῶνι ἀνεκτότερον ἔσται ἐν τῇ κρίσει ἢ ὑμῖν ἡμῖν καὶ σύ Καφαρναούμ μὴ ἡ ἕως τοῦ οὐρανοῦ ὑψωθεῖσα ὑψωθήσῃ καὶ ἧ ἕως τοῦ ὁ ᾍδου καταβήσῃ καταβιβασθήσῃ ὁ ὑμῶν ἐμοῦ ἀκούων ὑμῶν ὑμᾶς ἐμοῦ ἀκούει καὶ ὁ ὑμᾶς ἀθετῶν ὑμᾶς ἐμὲ ἀθετεῖ ὁ δὲ ἐμὲ ἐμοῦ ἀθετῶν ἀκούων ἀθετεῖ ἀκούει τὸν τοῦ ἀποστείλαντά ἀποστείλαντος με ὑπέστρεψαν δὲ οἱ ἑβδομήκοντα δύο μετὰ χαρᾶς οἱ ἑβδομήκοντα λέγοντες Κύριε καὶ τὰ δαιμόνια ὑποτάσσεται ἡμῖν ἐν ᾧ τῷ ὀνόματί σου εἶπεν δὲ αὐτοῖς ἐθεώρουν τὸν Σατανᾶν ὡς ἀστραπὴν πεσόντα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ὡς ἀστραπὴν πεσόντα ἰδοὺ δίδωμι δέδωκα ὑμῖν τὴν ἐξουσίαν τοῦ πατεῖν ἐπάνω τῶν ὄφεων καὶ τῶν σκορπίων καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν δύναμιν τὴν τοῦ ἐχθροῦ καὶ οὐδὲν ὑμᾶς οὐ μὴ ἀδικήσῃ ἀδικήσει πλὴν ἐν τούτῳ μὴ χαίρετε ὅτι τὰ δαιμόνια πνεύματα ὑμῖν ὑποτάσσεται χαίρετε δὲ μᾶλλον ὅτι τὰ ὀνόματα ὑμῶν ἐγγέγραπται ἐγράφη ἐν τοῖς τῷ οὐρανοῖς οὐρανῷ ἐν ταύτῃ αὐτῇ δὲ τῇ ὥρᾳ ἠγαλλιάσατο ἐν τῷ Πνεύματι τῷ Ἁγίῳ ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπεν εἶπαν ἐξομολογοῦμαί σοι Πάτερ Κύριε τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς ὅτι ἀπέκρυψας ταῦτα ἀπὸ σοφῶν συνετῶν καὶ συνετῶν σοφῶν καὶ ἀπεκάλυψας αὐτὰ νηπίοις ναί ὁ Πατήρ ὅτι οὕτως ἐγένετο εὐδοκία ἐγένετο ἔμπροσθέν σου καὶ στραφεὶς πρὸς τοὺς μαθητὰς εἶπεν πάντα μοι παρεδόθη μοι ὑπὸ ἀπὸ τοῦ Πατρός μου καὶ οὐδεὶς ἐπιγινώσκει γινώσκει γιγνώσκει τίς ἐστιν ὁ Υἱὸς εἰ μὴ ὁ Πατήρ καὶ τίς ἐστιν ὁ Πατὴρ εἰ μὴ ὁ Υἱὸς καὶ ᾧ ἂν ἐὰν βούληται βούλεται ὁ Υἱὸς ἀποκαλύψαι καὶ στραφεὶς δὲ πρὸς τοὺς μαθητὰς κατʼ ἰδίαν εἶπεν αὐτοῖς μακάριοι οἱ ὀφθαλμοὶ οἱ βλέποντες ἃ βλέπετε καὶ ἀκούοντες ἃ ἀκούετε λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι πολλοὶ προφῆται καὶ βασιλεῖς ἠθέλησαν ἰδεῖν ἃ ὑμεῖς βλέπετε καὶ οὐκ εἶδον εἶδαν καὶ ἀκοῦσαι μου ἃ ὑμεῖς ἀκούετε καὶ οὐκ ἤκουσαν ἀνέστη καὶ ἰδοὺ δὲ τις νομικός τις ἀνέστη ἐκπειράζων αὐτὸν καὶ λέγων Διδάσκαλε τί ποιήσας ἵνα ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω ὁ δὲ εἶπεν πρὸς αὐτόν ἐν τῷ ὀνόματι ὄνομα νόμῳ τί γέγραπται πῶς ἀναγινώσκεις ἀναγιγνώσκεις ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ἐν ὅλης ὅλῃ τῆς τῇ καρδίας καρδίᾳ σου καὶ ἐξ ἐν ὅλης ὅλῃ τῆς τῇ ψυχῆς ψυχῇ σου καὶ ἐξ ἐν ὅλης ὅλῃ τῆς τῇ ἰσχύος ἰσχύϊ σου καὶ ἐξ ἐν ὅλης ὅλῃ τῆς τῇ διανοίας διανοίᾳ σου καὶ τὸν πλησίον σου ὡς ἑαυτὸν σεαυτόν εἶπεν δὲ αὐτῷ ὀρθῶς ἀπεκρίθης τοῦτο ποίει καὶ ζήσῃ ζήσεις ὁ δὲ θέλων δικαιοῦν δικαιῶσαι αὑτόν ἑαυτὸν δικαιῶσαι εἶπεν πρὸς τὸν Ἰησοῦν καὶ τίς ἐστίν μου πλησίον ὑπολαβὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ ἄνθρωπός τις κατέβαινεν καταβαίνει ἀπὸ Ἰεριχὼ Ἰερουσαλὴμ εἰς Ἰεριχὼ ἱερῷ καὶ λῃσταῖς περιέπεσεν περιέπεν οἳ καὶ ἐκδύσαντες αὐτὸν καὶ πληγὰς ἐπιθέντες ἀπῆλθον ἀπῆλθαν ἀφέντες ἀφεῖκαν ἡμιθανῆ τυγχάνοντα κατὰ συγκυρίαν τύχα συντυχίαν δὲ ἱερεύς τις κατέβαινεν καταβαίνων ἐν τῇ ὁδῷ ἐκείνῃ καὶ ἰδὼν αὐτὸν ἀντιπαρῆλθεν ὁμοίως δὲ καὶ Λευίτης γενόμενος κατὰ τὸν τόπον ἐλθὼν καὶ ἰδὼν αὑτόν ἀντιπαρῆλθεν Σαμαρείτης δέ τις ὁδεύων ἦλθεν κατʼ αὐτὸν καὶ ἰδὼν αὐτὸν ἐσπλαγχνίσθη καὶ προσελθὼν κατέδησεν τὰ τραύματα αὐτοῦ ἐπιχέων ἐπιχέας ἔλαιον καὶ οἶνον καὶ ἐπιβιβάσας δὲ αὐτὸν εἰς ἐπὶ τὸ ἴδιον κτῆνος ἤγαγεν αὐτὸν εἰς πανδοχεῖον καὶ ἐπεμελήθη αὐτοῦ καὶ ἐπὶ τὴν ἐπαύριον αὔριον ἐξελθὼν καὶ ἐκβαλὼν ἔδωκεν δύο δηνάρια δύο ἔδωκεν τῷ πανδοχεῖ καὶ εἶπεν αὐτῷ ἐπιμελήθητι αὐτοῦ καὶ ὅ τι ἐάν ἂν προσδαπανήσῃς προσδαπανήσεις ἐγὼ ἐν τῷ ἐπανέρχεσθαί με ἐγὼ ἀποδώσω σοι τίς τίνα οὖν τούτων τῶν τριῶν πλησίον δοκεῖ δοκεῖς σοι πλησίον γεγονέναι τοῦ ἐμπεσόντος εἰς τοὺς λῃστάς ὁ δὲ εἶπεν ὁ ποιήσας τὸ ἔλεος μετʼ αὐτοῦ εἶπεν δὲ οὖν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς πορεύου καὶ σὺ σοι καὶ ποίει ὁμοίως ἐγένετο ἐν δὲ ἐν τῷ πορεύεσθαι αὐτοὺς αὑτόν καὶ αὐτὸς εἰσῆλθεν εἰσελθεῖν αὐτὸς εἰς κώμην τινά γυνὴ δέ τις ὀνόματι Μάρθα ὑπεδέξατο αὐτὸν εἰς τὸν τὴν οἶκον οἰκίαν αὑτῆς καὶ αἱ τῇδε ταύτῃ ἦν ἀδελφὴ καλουμένη Μαρία Μαριάμ ἣ καὶ παρακαθίσασα παρακαθεσθεῖσα πρὸς παρὰ τοὺς πόδας αὐτοῦ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ἤκουεν ἤκουσεν τὸν λόγον αὐτοῦ ἡ δὲ Μάρθα περιεσπᾶτο περὶ πολλὴν διακονίαν ἐπιστᾶσα ἐπισταθεὶς τε δὲ εἶπεν Κύριε μου οὐ μέλει σοι ὅτι ἡ ἀδελφή μου μόνην κατέλιπεν με εγκατέλειψεν κατέλειπεν κατέλιπεν μόνην διακονεῖν εἰπὲ εἰπὸν οὖν αὐτῇ ἵνα μοι μου αντιλάβητε συλλάβηται συναντιλάβηται ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς Κύριος εἶπεν αὐτῇ ὁ Κύριος Ἰησοῦς Μάρθα Μάρθα μεριμνᾷς καὶ θορυβάζῃ τυρβάζῃ περὶ πολλά ὀλίγων ἑνὸς δέ χρεία ἐστιν χρεία ἢ ἑνός Μαρία Μαριὰμ γὰρ δὲ τὴν καλὴν ἀγαθὴν μερίδα ἐξελέξατο ἡ ἥτις οὐκ ἀφαιρεθήσεται ἀπʼ αὐτῆς καὶ ἐγένετο δὲ ἐν τῷ εἶναι αὐτὸν ἐν τόπῳ τινὶ προσευχόμενον καὶ ὡς ἐπαύσατο εἶπέν τις τῶν μαθητῶν αὐτοῦ πρὸς αὐτόν Κύριε δίδαξον ἡμᾶς προσεύχεσθαι καθὼς καὶ Ἰωάννης ἐδίδαξεν τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ὁ εἶπεν δὲ εἶπεν αὐτοῖς ὅταν προσεύχησθε προσεύχεσθε μὴ βαττολογειτε ὡς οἱ λοιποὶ δοκοῦσιν γάρ τινες ὅτι ἐν τῇ πολυλογίᾳ αὐτῶν εἰσακουσθήσονται ἀλλὰ προσεύχομενοι λέγετε Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου ἐφʼ ἡμᾶς ἐλθέτω ἐλθάτω σου ἡ βασιλεία σου γενηθήτω τὸ θέλημά σου ὡς ἐν οὐρανῷ οὕτω καὶ ἐπὶ τῆς γῆς τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δίδου δός ἡμῖν τὸ καθʼ ἡμέραν σήμερον καὶ ἄφες ἡμῖν τὰς τὰ ἁμαρτίας ὀφειλήματα ἡμῶν ὡς καὶ γὰρ αὐτοὶ ἡμεῖς ὀφείλομεν ἀφίομεν ἀφίεμεν παντὶ τοῖς ὀφειλέταις ὀφείλοντι ἡμῖν ἡμῶν καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ καὶ εἶπεν πρὸς αὐτούς τίς ἐξ ὑμῶν ἕξει φίλον καὶ πορεύσεται πρὸς αὐτὸν μεσονυκτίου μεσανυκτίου μεσονύκτιον καὶ εἴπῃ ἐρεῖ αὐτῷ αὐτό φίλε χρῆσόν μοι τρεῖς ἄρτους ἐπειδὴ φίλος μου μοι παρεγένετο πάρεστιν ἐξ ἀπʼ ὁδοῦ ἀγροῦ πρός με καὶ οὐκ ἔχω ὃ παραθήσω αὐτῷ κἀκεῖνος καὶ ἐκεῖνος δὲ ἔσωθεν ἀποκριθεὶς εἴπῃ ἐρεῖ μή μοι κόπους πάρεχε ἤδη ἡ θύρα μου κέκλεισται καὶ τὰ παῖδά παιδία μου μετʼ ἐμοῦ εἰς ἐν τὴν τῇ κοίτην κοίτῃ μετʼ ἐμοῦ εἰσίν εστιν καὶ οὐ δύναμαι σοι ἀναστὰς δοῦναί δῶναι σοι λέγω ὑμῖν εἰ καὶ οὐ δώσει αὐτῷ ἀναστὰς διὰ τὸ εἶναι αὑτόν αὐτοῦ φίλον φίλος αὐτοῦ διά δὲ γε τὴν ἀναίδειαν αὐτοῦ ἀναστὰς ἐγερθεὶς δώσει δώσῃ αὐτῷ ὅσων ὅσον χρῄζει κἀγὼ ὑμῖν λέγω αἰτεῖτε καὶ δοθήσεται ὑμῖν ζητεῖτε καὶ εὑρήσετε κρούετε καὶ ἀνοιγήσεται ἀνοιχθήσεται ὑμῖν πᾶς γὰρ ὁ αἰτῶν λαμβάνει καὶ ὁ ζητῶν εὑρίσκει καὶ τῷ κρούοντι ἀνοιγήσεται ἀνοιχθήσεται ἀνοίγεται τίνα τίς γάρ δὲ ἐξ ὑμῶν αἰτήσει τὸν πατέρα αἰτήσει ὁ υἱὸς αἰτήσει ἄρτον μὴ λίθον ἐπιδώσει αὐτῷ ἐπιδώσει ἢ εἰ καὶ ἰχθύν ἰσχὺν καὶ αἰτήσει μὴ ἀντὶ ἰχθύος ὄφιν ἐπιδώσει αὐτῷ ἐπιδώσει ἢ ἐὰν δὲ καὶ ἂν ἐὰν ᾠόν αἰτήσει αἰτήσῃ ᾠόν ἄρτον μὴ ἐπιδώσει ἐπιδώσῃ σκορπίον αὐτῷ σκορπίον ἐπιδώσει ἢ καὶ ἰχθὺν μὴ ἀντὶ ἰχθύος ὄφιν ἐπιδώσει αὐτῷ εἰ οὖν ὑμεῖς πονηροὶ ὄντες ὑπάρχοντες οἴδατε δόματα ἀγαθὰ δόματα διδόναι τοῖς τέκνοις ὑμῶν πόσῳ μᾶλλον ὁ Πατὴρ ὑμῶν ὁ ἐξ οὐρανοῦ οὐράνιος δώσει Πνεῦμα ἀγαθόν Ἅγιον δόμα τοῖς αἰτοῦσιν αὐτόν ταῦτα δὲ εἰπόντος αὐτοῦ προσφέρεται αὐτῷ δαιμονιζόμενος καὶ ἦν ἐκβάλλων δαιμόνιον καὶ αὐτὸ ἦν κωφόν κωφός καὶ ἐγένετο δὲ τοῦ δαιμονίου ἐκβληθέντος ἐξελθόντος ἐκβαλόντος αὐτοῦ ἐλάλησεν ὁ κωφός καὶ πάντες ἐθαύμασαν ἐθαύμαζον οἱ ὄχλοι καὶ τινὲς δὲ ἐξ αὐτῶν ἐλάλησαν ὀχυροὶ εἶπον εἶπαν λέγοντες ἐν Βεελζεβοὺλ Βεεζεβοὺλ τῷ τῶν ἄρχοντι τῶν δαιμονίων ἐκβάλλει ἐκβάλλειν τὰ δαιμόνια ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν πῶς δύναται Σατανᾶς Σατανᾶν ἐκβαλεῖν ἐκβάλλειν ἕτεροι δὲ πειράζοντες σημεῖον σημεῖου παρʼ αὐτοῦ ἐζήτουν ἐξ οὐρανοῦ ἐζήτουν παρʼ αὐτοῦ αὐτὸς δὲ εἰδὼς αὐτῶν τὰ διανοήματα αὐτῶν εἶπεν αὐτοῖς πᾶσα βασιλεία διαμερισθεῖσα μερισθεῖσα ἐφʼ ἑαυτὴν μερισθεῖσα διαμερισθεῖσα ἐρημοῦται καὶ οἶκος ἐπὶ οἶκον πίπτει πεσεῖται εἰ δὲ καὶ ὁ Σατανᾶς ἐφʼ ἑαυτὸν ἐμερίσθη μερισθῇ διεμερίσθη οὗ πῶς σταθήσεται ἡ βασιλεία αὐτοῦ ὅτι τί λέγετε λέγεται ἐν Βεελζεβοὺλ Βεεζεβοὺλ ἐκβάλλειν ἐκβάλειν ἐκβάλλει με τὰ δαιμόνια εἰ δὲ ἐγὼ ἐν Βεελζεβοὺλ Βεεζεβοὺλ ἐκβάλλω τὰ δαιμόνια οἱ υἱοὶ ὑμῶν ἐν ἐκ τίνι τί ἐκβάλλουσιν ἐκβαλοῦσιν διὰ τοῦτο αὐτοὶ κριταὶ ὑμῶν αὐτοὶ κριταὶ ἔσονται ὑμῶν κριταὶ ἐν εἰ δὲ ἐγὼ ἐν δακτύλῳ Θεοῦ ἐγὼ ἐκβάλλω τὰ δαιμόνια ἄρα ἔφθασεν ἐφʼ ὑμᾶς ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ὅταν ὁ ἰσχυρὸς καθωπλισμένος καθοπλισάμενος φυλάσσῃ φυλάσσει τὴν ἑαυτοῦ αὐλήν αὐτοῦ ἐν εἰρήνῃ ἐστὶν ἔσται τὰ ὑπάρχοντα αὐτοῦ ἐάν ἐπὰν δὲ ὁ ἰσχυρότερος αὐτοῦ εστιν ἐπελθὼν ἐπανελθών ἐλθών νικήσῃ νικήσει αὐτόν τὴν πανοπλίαν αὐτοῦ αἴρει ἐφʼ ᾗ ἐπεποίθει πέποιθεν καὶ τὰ σκῦλα αὐτοῦ αὐτό δίδωσι διαδίδωσιν ὁ μὴ ὢν μετʼ ἐμοῦ κατʼ ἐμοῦ ἐστιν καὶ ὁ μὴ συνάγων μετʼ ἐμοῦ σκορπίζει με ὅταν δὲ τὸ ἀκάθαρτον πνεῦμα ἐξέλθῃ ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου διέρχεται διʼ τῶν ὕδρων ἀνύδρων τόπων ζητοῦν ἀνάπαυσιν καὶ μὴ εὑρίσκον εὑρίσκων ἀνάπαυσιν τότε λέγει ὑποστρέψω εἰς τὸν οἶκόν μου ὅθεν ἐξῆλθον καὶ ἐλθὸν ἐλθών εὑρίσκει σχολάζοντα σεσαρωμένον καὶ κεκοσμημένον τότε πορεύεται καὶ παραλαμβάνει μεθʼ ἑαυτοῦ ἀλλὰ ἑπτὰ ἕτερα πνεύματα πονηρότερα ἑαυτοῦ ἑπτά καὶ ἐλθόντα εἰσελθόντα κατοικεῖ ἐκεῖ καὶ γίνεται τὰ ἔσχατα τοῦ ἀνθρώπου ἐκείνου χείρονα τῶν πρώτων ἐγένετο δὲ ἐν τῷ λέγειν αὐτὸν ταῦτα ἐπάρασά γυνὴ τις γυνὴ ἐπάρασά φωνὴν γυνὴ ἐκ τοῦ ὄχλου εἶπεν αὐτῷ μακαρία ἡ κοιλία ἡ βαστάσασά σε καὶ ἡ μαστοὶ οὓς ἐθήλασας καὶ αὐτὸς ὁ δὲ εἶπεν μενοῦν μενοῦνγε μακάριοι οἱ ἀκούοντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ φυλάσσοντες αὐτόν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ τῶν δὲ ὄχλων ἐπαθροιζομένων ἤρξατο λέγειν ἡ γενεὰ αὕτη γενεὰ πονηρά ἐστιν σημεῖον ζητεῖ ἐπιζητεῖ καὶ σημεῖον προφήτου οὐ δοθήσεται αὐτῇ εἰ μὴ τὸ σημεῖον Ἰωνᾶ τοῦ προφήτου καθὼς γὰρ ἐγένετο ὁ Ἰωνᾶς σημεῖον τοῖς Νινευίταις σημεῖον οὕτως ἔσται καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου τῇ γενεᾷ ταύτῃ καὶ καθὼς Ἰωνᾶς ἐν τῇ κοιλίᾳ τοῦ κήτους ἐγένετο τρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας οὕτως καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου ἐν τῇ γῆ βασίλισσα νότου ἐγερθήσεται ἐν τῇ κρίσει μετὰ τῶν ἀνθρώπων ἀνδρῶν τῆς γενεᾶς ταύτης καὶ κατακρινεῖ αὐτούς αὐτήν ὅτι ἦλθεν ἐκ τῶν περάτων τῆς γῆς ἀκοῦσαι τὴν σοφίαν Σολομῶνος Σολομῶντος καὶ ἰδοὺ πλεῖον πλέον Σολομῶνος Σολομῶντος ὧδε ἄνδρες Νινευῖται Νινευῒ ἀναστήσονται ἐν τῇ κρίσει μετὰ τῆς γενεᾶς ταύτης καὶ κατακρινοῦσιν αὐτήν ὅτι μετενόησαν εἰς τὸ κήρυγμα Ἰωνᾶ καὶ ἰδοὺ πλεῖον πλείονα Ἰωνᾶ ὧδε οὐδεὶς δὲ λύχνον ἅψας εἰς κρύπτην κρυπτὸν τίθησιν οὐδὲ ὑπὸ τὸν μόδιον ἀλλʼ ἐπὶ τὴν λυχνίαν ἵνα οἱ εἰσπορευόμενοι τὸ φῶς φέγγος βλέπωσιν βλέπουσιν ὁ λύχνος τοῦ σώματός σου ἐστιν ὁ ὀφθαλμός σου ὅταν οὖν ᾖ ὁ ὀφθαλμός σου ἁπλοῦς ᾖ καὶ πᾶν ὅλον τὸ σῶμά σου φωτεινόν ἐστιν ἔσται ὅταν ἐπὰν δὲ None πονηρὸς ᾖ καὶ τὸ σῶμά σῷ σου εστιν σκοτεινόν ἔσται εστιν σκόπει εἰ οὖν μὴ τὸ φῶς τὸ ἐν σοὶ σκότος ἐστίν τὸ σκότος πόσον εἰ οὖν τὸ σῶμά σου ὅλον φωτεινόν μὴ ἔχον ἔχων τὶ μέρος μέλος τι σκοτεινόν ἔσται φωτεινὸν ὅλον ὡς ὅταν ὁ λύχνος ἐν τῇ ἀστραπῇ φωτίζῃ σε ἐδεήθη ἐν δὲ τῷ λαλῆσαι αὑτόν αὐτοῦ ἐρωτᾷ ἠρώτα αὐτὸν τις Φαρισαῖος τις ἵνα ὅπως ἀριστήσῃ ἀριστήσει παρʼ μετʼ αὐτῷ αὐτοῦ εἰσελθὼν δὲ ἀνέπεσεν ὁ δὲ Φαρισαῖος ἰδὼν ἐθαύμασεν ἤρξατο διακρινόμενος ἐν ἑαυτῷ λέγειν διὰ τί ὅτι οὐ πρῶτον ἐβαπτίσθη εβαπτίσατο πρὸ τοῦ ἀρίστου εἶπεν δὲ ὁ Κύριος πρὸς αὐτόν νῦν ὑμεῖς οἱ Φαρισαῖοι ὑποκριταὶ τὸ ἔξωθεν τοῦ ποτηρίου καὶ τοῦ πίνακος καθαρίζετε τὸ τε δὲ ἔσωθεν ὑμῶν ὑμῖν γέμει ἁρπαγῆς καὶ πονηρίας ὁ ἄφρονες οὐχ ὁ ποιήσας τὸ ἔσωθεν ἔξωθεν καὶ τὸ ἔξωθεν ἔσωθεν ἐποίησεν πλὴν τὰ ἐνόντα δότε ἐλεημοσύνην καὶ ἰδοὺ ἅπαντα πάντα καθαρὰ ἔσται ὑμῖν ἐστιν ἔσται ἀλλὰ οὐαὶ ὑμῖν τοῖς Φαρισαίοις ὅτε ὅτι ἀποδεκατοῦτε τὸ ἡδύοσμον καὶ τὸ ἄνηθον πήγανον καὶ τὸ πᾶν λάχανον καὶ παρέρχεσθε τὴν κρίσιν καὶ τὴν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ ταῦτα δὲ ἔδει δεῖ ποιῆσαι κἀκεῖνα καὶ κεῖνα μὴ παραφιέναι παρεῖναι ἀφιέναι ἀφεῖναι οὐαὶ ὑμῖν τοῖς Φαρισαίοις Φαρισαῖοι ὅτι ἀγαπᾶτε τὴν πρωτοκαθεδρίαν ἐν ταῖς συναγωγαῖς καὶ τοὺς ἀσπασμοὺς ἐν ταῖς τῇ ἀγοραῖς ἀγορᾷ καὶ τὰς πρωτοκλισίας ἐν τοῖς δείπνοις οὐαὶ ὑμῖν γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταὶ ὅτι ἐστὲ ὡς ἐστε τὰ μνημεῖα τὰ ἄδηλα καὶ οἱ ἄνθρωποι οἱ περιπατοῦντες ἐπάνω περιπατοῦντες οὖ οὐκ οἴδασιν ἀποκριθεὶς δέ τις τῶν νομικῶν λέγει αὐτῷ Διδάσκαλε ταῦτα λέγων καὶ ἡμᾶς ὑβρίζεις ὁ δὲ εἶπεν καὶ ὑμῖν οὐαὶ τοῖς νομικοῖς οὐαί ὅτι φορτίζετε φόρτιζε τοὺς ἀνθρώπους φορτία βαρέα καὶ δυσβάστακτα καὶ αὐτοὶ ὑμεῖς ἑνὶ τῶν δακτύλων ὑμῶν οὐ προσψαύετε τοῖς φορτίοις οὐαὶ ὑμῖν ὅτι οἰκοδομεῖτε τὰ μνημεῖα τῶν προφητῶν καὶ οἱ δὲ πατέρες ὑμῶν ἀπέκτειναν αὐτούς ἄρα μάρτυρές μαρτυρεῖτε ἐστε καὶ μὴ συνευδοκεῖτε συνευδοκεῖν τοῖς ἔργοις τῶν πατέρων ὑμῶν ὅτι αὐτοὶ μὲν ἀπέκτειναν αὐτοὺς ὑμεῖς δὲ οἰκοδομεῖτε αὐτῶν τὰ μνημεῖα διὰ τοῦτο καὶ ἡ σοφία τοῦ Θεοῦ εἶπεν ἀποστελῶ ἀποστέλλω εἰς αὐτοὺς προφήτας καὶ ἀποστόλους καὶ ἐξ αὐτῶν ἀποκτενοῦσιν ἀποκτείνουσιν καὶ διώξουσιν ἐκδιώξουσιν ἵνα ἐκζητηθῇ τὸ αἷμα πάντων τῶν προφητῶν τὸ ἐκχυννόμενον ἐκχυνόμενον ἐκκεχυμένον ἀπὸ καταβολῆς κόσμου ἕως ἀπὸ τῆς γενεᾶς ταύτης ἀπὸ τοῦ αἵματος Ἅβελ ἕως τοῦ αἵματος Ζαχαρίου υἱοῦ Βαραχίου ὃν τοῦ ἐφόνευσαν ἀπολομένου ἀνὰ μέσον μεταξὺ μετοξὺ τοῦ θυσιαστηρίου καὶ τοῦ ναοῦ οἴκου ναί λέγω ὑμῖν ζητήσεται ἐκζητηθήσεται ἀπὸ τῆς γενεᾶς αὐτῆς ταύτης οὐαὶ ὑμῖν τοῖς νομικοῖς ὅτι ἐκρύψατε ἤρατε τὴν κλεῖδα κλεῖν τῆς γνώσεως καὶ αὐτοὶ οὐκ εἰσήλθατε εἰσήλθετε καὶ τοὺς εἰσπορευομένους εἰσερχομένους ἐκωλύσατε κἀκεῖθεν ἐξελθόντος ἐξελθόντες λέγοντος λέγοντες δὲ αὐτοῦ ταῦτα πρὸς αὐτοὺς ἐνώπιον παντὸς τοῦ λαοῦ ἤρξαντο ἤρξατο οἱ Φαρισαῖοι γραμματεῖς καὶ οἱ νομικοὶ Φαρισαῖοι δεινῶς ἔχειν ἐνέχειν καὶ συμβάλλειν ἀποστοματίζειν αὐτὸν αὐτῷ περὶ πλειόνων ἐνεδρεύοντες αὐτὸν καὶ ζητοῦντες ἀφορμὴν θηρεῦσαί τι τινα λαβεῖν ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ ἵνα εὕρωσιν κατηγορήσωσιν κατηγορήσουσιν κατηγορῆσαι αὐτοῦ πολλῶν δὲ ὄχλων ἐν οἷς συνπεριεχόντων ἐπισυναχθεισῶν συναχθεισῶν κύκλῳ τῶν μυριάδων τοῦ ὄχλου λαοῦ ὥστε καταπατεῖν ἀλλήλους συμπνίγειν ἤρξατο δὲ λέγειν πρὸς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ πρῶτον προσέχετε ἑαυτοῖς ἀπὸ τῆς ζύμης τῶν Φαρισαίων ἥτις ἐστὶν ὑπόκρισις τῶν Φαρισαίων οὐδὲν γάρ δὲ ἐστὶν κεκαλυμμένον συγκεκαλυμμένον ἐστὶν ὃ οὐκ φανερωθήσεται ἀποκαλυφθήσεται καὶ κρυπτὸν ὃ οὐ γνωσθήσεται ἀνθʼ ὧν ὅσα ἐν τῇ σκοτίᾳ ἐάν εἴπατε εἴπητέ ἐν τῷ φωτὶ ἀκουσθήσεται καὶ ὃ πρὸς τὸ οὖς ἐλαλήσατε ἐν τοῖς ταμείοις κηρυχθήσεται ἐπὶ τῶν δωμάτων λέγω δὲ ὑμῖν τοῖς φίλοις μου μὴ πτοηθῆτε φοβηθῆτε ἀπὸ τῶν ἀποκτεινόντων ἀποκτεννόντων τὸ σῶμα τὴν δὲ καὶ ψυχὴν μετὰ αὐτά ταῦτα μὴ δυναμένων ἀποκτεῖναι μηδὲ ἐχόντων περισσόν περισσότερόν τι ποιῆσαι ὑποδείξω δὲ ὑμῖν τίνα φοβηθῆτε φοβήθητε τὸν μετὰ τὸ ἀποκτεῖναι ἐξουσίαν ἔχοντα ἐξουσίαν βαλεῖν ἐμβαλεῖν ἐμβάλλειν εἰς τὴν Γέενναν βαλεῖν ναί λέγω ὑμῖν τοῦτον φοβήθητε φοβηθῆναι οὐχὶ πέντε στρουθία πωλοῦνται πωλεῖται δύο ἀσσαρίων δύο καὶ ἓν ἐξ αὐτῶν οὐκ ἔστιν ἐπιλελησμένον ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ἀλλὰ καὶ αἱ τρίχες ὑμῶν πᾶσαι τῆς κεφαλῆς ὑμῶν πᾶσαι ἠρίθμηνται ἠριθμημέναι εἰσιν μὴ οὖν φοβεῖσθε φοβηθῆτε πολλῶν γάρ στρουθίων διαφέρετε ὑμεῖς λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι πᾶς ὃς ἂν ὁμολογήσῃ ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου ὁμολογήσει ἐν αὐτῷ αὑτόν ἔμπροσθεν τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ ὁ δὲ ἀρνησάμενός με ἔμπροσθεν ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων ἀρνηθήσεται ἀπαρνηθήσεται ἀπαρνήσεται ἐνώπιον ἔμπροσθεν τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ καὶ πᾶς ὃς ἂν ἐρεῖ λόγον εἰς τὸν Υἱὸν τοῦ Ἀνθρώπου ἀφεθήσεται αὐτῷ τῷ εἰς δὲ εἰς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον Πνεῦμα βλασφημήσαντι βλασφημοῦντι οὐκ ἀφεθήσεται αὐτῷ οὔτε ἐν τῷ αἰῶνι τούτῳ οὔτε ἐν τῷ μέλλοντι ὅταν δὲ εις εἰσφέρωσιν προσφέρωσιν φέρωσιν ὑμᾶς εἰς ἐπὶ τὰς ἀρχὰς συναγωγὰς καὶ τὰς συναγωγὰς ἀρχὰς καὶ τὰς ἐξουσίας μὴ μερίμνῃ μὴ μεριμνᾶτε μεριμνήσητε προμεριμνᾶτε πῶς ἢ τί ἀπολογήσησθε ἀπολογήσεσθαι ἢ τί εἴπητε τὸ γὰρ Ἅγιον Πνεῦμα διδάξει διδάξῃ ὑμᾶς ἐν αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἃ δεῖ εἰπεῖν εἶπεν δέ τις αὐτῷ ἐκ τοῦ ὄχλου αὐτῷ Διδάσκαλε εἰπὲ εἶπον τῷ ἀδελφῷ μου μερίσασθαι μετʼ ἐμοῦ τὴν κληρονομίαν ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ ἄνθρωπε τίς με κατέστησεν κριτὴν δικαστὴν ἢ μεριστὴν ἐφʼ ὑμᾶς ὑμῶν εἶπεν δὲ πρὸς αὐτούς ὁρᾶτε καὶ φυλάσσεσθε ἀπὸ πάσης τῆς πλεονεξίας ὅτι οὐκ ἐν τῷ περισσεύειν τινὶ εστιν ἡ ζωὴ αὐτῷ αὐτῶν αὐτοῦ ἐστιν ἐκ τῶν ὑπαρχόντων αὐτοῦ αὐτῷ αὐτῶν εἶπεν δὲ παραβολὴν πρὸς αὐτοὺς παραβολὴν λέγων ἀνθρώπου τινὸς πλουσίου εὐφόρησεν ηὐφόρησεν ἡ χώρα καὶ διελογίζετο ἐν αὑτῷ ἑαυτῷ λέγων τί ποιήσω ὅτι οὐκ ἔχω ποῦ συνάξω συνάξαι τοὺς καρπούς μου καὶ εἶπεν τοῦτο ποιήσω καθελῶ μου τὰς ἀποθήκας καὶ ποιήσω αὐτὰς μείζονας ἀνοικοδομήσω οἰκοδομήσω καὶ κἀκεῖ συνάξω ἐκεῖ πάντα τὸν τὰ σῖτον γεννήματά μου καὶ τὰ ἀγαθά μου καὶ ἐρῶ τῇ ψυχῇ μου σὺ ψυχή ἔχεις πολλὰ ἀγαθὰ κείμενα εἰς ἔτη πολλά ἀναπαύου φάγε πίε εὐφραίνου εἶπεν δὲ αὐτῷ ὁ Κύριος Θεός ἄφρων ἄφρον ταύτῃ τῇ νυκτὶ ἀπαιτοῦσιν τὴν ψυχήν σου αἰτοῦσιν ἀπαιτοῦσιν ἀπὸ σοῦ ἃ οὖν δὲ ἡτοίμασας τινος τίνι ἔσται οὕτως ὁ θησαυρίζων ἐν ἑαυτῷ αὑτῷ καὶ μὴ εἰς Θεὸν πλουτῶν εἶπεν δὲ πρὸς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ διὰ τοῦτο ὑμῖν λέγω ὑμῖν μὴ μεριμνᾶτε τῇ ψυχῇ ὑμῶν τί φάγητε μηδὲ τῷ σώματι ὑμῶν τί ἐνδύσησθε ἡ γὰρ ψυχὴ πλεῖόν πλέον ἐστιν τῆς τροφῆς καὶ τὸ σῶμα τοῦ ἐνδύματος κατανοήσατε τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ τοὺς κόρακας ὅτι οὔτε οὐ σπείρουσιν οὔτε οὐδὲ θερίζουσιν οἷς οὐκ ἔστιν οὔτε ταμεῖον οὔτε οὐδὲ ἀποθήκη ἀποθῆκαι καὶ ὁ Θεὸς τρέφει αὐτούς αὐτά οὐχι πόσῳ μᾶλλον ὑμεῖς διαφέρετε τῶν πετεινῶν τίς δὲ ἐξ ὑμῶν μεριμνῶν δύναται προσθεῖναι ἐπὶ τὴν ἡλικίαν αὐτοῦ προσθεῖναι πῆχυν ἕνα εἰ οὖν οὐδὲ οὔτε ἐλάχιστον ἐλάχιστον τί δύνασθε καὶ τί περὶ τῶν λοιπῶν τί μεριμνᾶτε κατανοήσατε τὰ κρίνα πῶς αὐξάνει οὐ κοπιᾷ οὐδὲ οὔτε νήθει οὔτε ὑφαίνει λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι οὐδὲ Σολομὼν ἐν πάσῃ τῇ δόξῃ αὐτοῦ περιεβάλετο ὡς ἓν τούτων ἴδε εἰ τε δὲ ἐν ἀγρῷ σήμερον τὸν χόρτον ἐν τῷ τοῦ ἀγρῷ ἀγροῦ σήμερον ἐν ἀγρῷ ὄντα σήμερον καὶ αὔριον εἰς κλίβανον βαλλόμενον ὁ Θεὸς οὕτως ἀμφιέζει ἀμφιάζει ἀμφιέννυσιν πόσῳ οὖν μᾶλλον ὑμᾶς ὀλιγόπιστοι καὶ ὑμεῖς μὴ ζητεῖτε τί φάγητε φάγησθε καὶ ἢ τί πίητε μηδὲ τῷ σώματι καὶ μὴ μετεωρίζεσθε μετεωρίζετε ταῦτα γὰρ πάντα τὰ ἔθνη τοῦ κόσμου ζήτει ἐπιζητεῖ ἐπιζητοῦσιν ὑμῶν οἶδεν δὲ γάρ ὁ Πατὴρ ὑμῶν οἶδεν ὅτι χρῄζετε τούτων πλὴν ζητεῖτε δὲ τὴν βασιλείαν αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν μὴ φοβοῦ τὸ μικρὸν ποίμνιον ὅτι ἐν αὐτῷ εὐδόκησεν ηὐδόκησεν ὑμῶν ὁ Πατὴρ ὑμῶν δοῦναι ὑμῖν τὴν βασιλείαν πωλήσατε τὰ ὑπάρχοντα ὑμῶν καὶ δότε ἐλεημοσύνην ποιήσατε ἑαυτοῖς βαλλάντια μὴ παλαιούμενα θησαυρὸν ἀνέκλειπτον ἐν τοῖς οὐρανοῖς ὅπου κλέπτης οὐκ ἐγγίζει οὐδὲ σὴς διαφθείρει διαφθερεῖ ὅπου γάρ ἐστιν ὁ θησαυρὸς ὑμῶν ἐκεῖ ἔται καὶ ἡ καρδία ἡμῶν ὑμῶν ἔσται ἔστωσαν ἔστω ὑμῶν αἱ ἡ ὀσφύες ὀσφῦς ὑμῶν περιεζωσμέναι περιεζωσμένη καὶ οἱ λύχνοι καιόμενοι καὶ ὑμεῖς ὅμοιοι ἀνθρώποις προσδεχομένοις τὸν κύριον αὐτῶν ἑαυτῶν πότε ἀναλύσῃ ἀναλύσει ἐκ τῶν γάμων ἵνα ἐλθόντος εὐθέως καὶ κρούσαντος αὐτοῦ εὐθέως ἀνοίξωσιν ἀνοίξουσιν αὐτῷ μακάριοι οἱ δοῦλοι ἐκεῖνοι οὓς ἐλθὼν ὁ Κύριος εὑρήσει εὕρῃ γρηγοροῦντας ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι περιζώσεται καὶ ἀνακλινεῖ αὐτοὺς καὶ παρελθὼν διακονήσει αὐτοῖς κἂν καὶ ἐὰν ἔλθῃ τῇ ἑσπερινῇ φυλακῇ καὶ εὑρήσει οὕτως ποιήσει καὶ ἐάν ἐν τῇ δευτέρᾳ φυλακῇ κἂν καὶ ἐν τῇ τρίτῃ φυλακῇ ἔλθῃ καὶ ἐλθών εὕρῃ οὕτως μακάριοί εἰσιν οἱ δοῦλοι ἐκεῖνοι τοῦτο τοῦτο δὲ γινώσκετε γινώσκεται ὅτι εἰ ᾔδει ὁ οἰκοδεσπότης ποίᾳ ὥρᾳ ὁ κλέπτης ἔρχεται ἐγρηγόρησεν ἂν καὶ οὐκ ἂν ἀφῆκεν διορυχθῆναι διορυγῆναι τὸν οἶκον αὐτοῦ καὶ ὑμεῖς δὲ οὖν γίνεσθε ἕτοιμοι ὅτι ᾗ ὥρᾳ ᾗ οὐ δοκεῖτε ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου ἔρχεται καὶ εἶπεν δὲ αὐτῷ ὁ Πέτρος Κύριε πρὸς ἡμᾶς λέγεις τὴν παραβολὴν ταύτην λέγεις ἢ καὶ πρὸς πάντας καὶ εἶπεν δὲ ὁ Κύριος τίς ἄρα ἐστὶν ἔσται ὁ πιστὸς δοῦλος οἰκονόμος ὁ καὶ φρόνιμος ὁ ἀγαθός ὃν καταστήσει κατέστησεν ὁ Κύριος ἐπὶ τῆς τὴν θεραπείας θεραπείαν αὐτοῦ τοῦ διαδοῦναι διαδιδόναι διδόναι δοῦναι ἐν καιρῷ τὸ σιτομέτριον μακάριος ὁ δοῦλος ἐκεῖνος ὃν ἐλθὼν ὁ κύριος αὐτοῦ εὑρήσει αὑτόν ποιοῦντα οὕτως ποιοῦντα ἀμήν ἀληθῶς λέγω ὑμῖν ὅτι ἐπὶ πᾶσιν τοῖς ὑπάρχουσιν αὐτοῦ αὐτῷ καταστήσει αὐτόν ἐὰν δὲ εἴπῃ ὁ δοῦλος ἐκεῖνος ἐν τῇ καρδίᾳ ἑαυτοῦ αὐτοῦ χρονίζει μου ὁ κύριός μου ἔρχεσθαι καὶ ἄρξηται τύπειν τύπτειν τοὺς παῖδας καὶ τὰς παιδίσκας ἐσθίειν ἐσθίων τι τε καὶ πίνειν πίνων καὶ μεθύσκεσθαι μεθυσκόμενος ἥξει ὁ κύριος αὐτοῦ τοῦ δούλου ἐκείνου ἐν ἡμέρᾳ ᾗ οὐ προσδοκᾷ καὶ ἐν ὥρᾳ ᾗ οὐ γινώσκει γιγνώσκει καὶ διχοτομήσει αὐτὸν καὶ τὸ μέρος αὐτοῦ θήσει μετὰ τῶν ἀπίστων θήσει ἐκεῖνος δὲ ὁ δοῦλος ὁ γνοὺς τὸ θέλημα τοῦ κυρίου αὐτοῦ ἑαυτοῦ καὶ μὴ ἑτοιμάσας ἢ μηδὲ ποιήσας πρὸς τὸ θέλημα αὐτοῦ δαρήσεται πολλάς ὁ δὲ μὴ γνοὺς ποιήσας δὲ ἄξια πληγῶν δαρήσεται ὀλίγας ὀλίγα παντὶ δὲ ᾧ ἐδόθη ἔδωκαν τὸ πολύ πολύ πολὺ ζητηθήσεται ζητήσουσιν πολὺ παρʼ ἀπʼ αὐτοῦ περισσότερον καὶ ᾧ παρέθεντο τὸ πολύ περισσότερον πλέον ἀπαἰτήσουσιν αἰτήσουσιν αὐτόν πῦρ ἦλθον βαλεῖν ἐπὶ εἰς τὴν γῆν καὶ τί θέλω εἰ ἤδη ἀνήφθη βάπτισμα δὲ ἔχω βαπτισθῆναι καὶ πῶς συνέχομαι ἕως ὅπου ὅτου οὖ τελεσθῇ δοκεῖτε δοκεῖται ὅτι εἰρήνην παρεγενόμην ποιῆσαι δοῦναι ἐν ἐπὶ τῇ τῆς γῇ γῆς οὐχί λέγω ὑμῖν ἀλλʼ ἢ διαμερισμένοι διαμερισμόν ἔσονται ἔσται γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν πέντε ἐν οἴκῳ ἑνὶ οἴκῳ πέντε διαμεμερισμένοι τρεῖς διαμεμερισμένοι ἐν ἐπὶ δυσὶν καὶ δύο ἐν ἐπὶ τρισίν διαμερισθήσονται διαμερισθήσεται πατὴρ ἐπὶ υἱῷ καὶ υἱὸς ἐπὶ πατρί αὐτοῦ διαμερισθήσονται καὶ πατὴρ ἐπὶ ὑιῷ μήτηρ ἐπὶ τὴν θυγατρὶ θυγατέρα καὶ θυγάτηρ ἐπὶ τὴν μητέρα μητρί πενθερὰ ἐπὶ τὴν νύμφην αὐτῆς καὶ νύμφη ἐπὶ τὴν πενθεράν αὑτῆς ἔλεγεν δὲ καὶ τοῖς ὄχλοις ὅταν εἰδῆτε ἴδητε τὴν νεφέλην ἀνατέλλουσαν ἐπὶ ἀπὸ δυσμῶν εὐθέως λέγετε λέγεται ὅτι ὄμβρος ἔρχεται καὶ γίνεται οὕτως καὶ ὅταν νότον πλέοντα πνέοντα ἴδητε λέγετε λέγεται ὅτι καύσων ἔρχεται ἔσται ἔσεται καὶ γίνεται ὑποκριταί τὸ μὲν πρόσωπον τῆς τοῦ γῆς οὐρανοῦ καὶ τοῦ τῆς οὐρανοῦ γῆς οἴδατε δοκιμάζειν πλὴν τὸν δὲ καιρὸν δὲ τοῦτον πῶς οὐκ οἴδατε δοκιμάζετε δοκιμάζειν τί δὲ καὶ ἀφʼ ἑαυτῶν οὐ κρίνετε τὸ δίκαιον ὡς γὰρ ὑπάγεις μετὰ τοῦ ἀντιδίκου σου ἐπʼ τὸν ἄρχοντα ἐν τῇ τῷ ὁδῷ ὁδῷ δὸς ἐργασίαν ἀπηλλάχθαι ἀπαλλαγῆναι ἀπʼ αὐτοῦ μήποτε κατακρίνῃ κατασύρῃ σε πρὸς τὸν κριτήν καὶ ὁ κριτής σε παραδῷ παραδώσει σε τῷ πράκτορι καὶ ὁ πράκτωρ σε βαλεῖ βάλῃ βάλλῃ σε εἰς τὴν φυλακήν λέγω σοι οὐ μὴ ἐξέλθῃς ἐκεῖθεν ἕως τοῦ οὐ ἀποδοῖς καὶ τὸ τὸν ἔσχατον κοδράντην λεπτὸν ἀποδῷς παρῆσαν δέ τινες ἐν αὐτῷ τῷ καιρῷ ἀπαγγέλλοντες αὐτῷ περὶ τῶν Γαλιλαίων ὧν τὸ αἷμα Πιλᾶτος ἔμιξεν μετὰ τῶν θυσιῶν αὐτῶν καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς δοκεῖτε ὅτι οὗτοι οἱ Γαλιλαῖοι οὗτοι ἁμαρτωλοὶ παρὰ πάντας τοὺς Γαλιλαίους ἐγένοντο ἁμαρτωλοὶ ὅτι ταῦτα τοιαῦτα πεπόνθασιν οὐχί λέγω ὑμῖν ἀλλʼ ἐὰν μὴ μετανοῆτε μετανοήσητε πάντες ὁμοίως ὡσαύτως ἀπολεῖσθε ἢ ἐκεῖνοι οἱ δεκαοκτὼ δέκα καὶ ὀκτὼ ἐφʼ οὓς ἐπέπεσεν ἔπεσεν ὁ πύργος ἐν τῷ τοῦ Σιλωὰμ Σιλωὰμ καὶ ἀπέκτεινεν αὐτούς δοκεῖτε ὅτι αὐτοὶ οὗτοι ὀφειλέται ἐγένοντο παρὰ πάντας τοὺς ἀνθρώπους τοὺς ἐνοικοῦντας κατοικοῦντας ἐν Ἰερουσαλήμ Ἰερουσαλήμ οὐχί λέγω δὲ ὑμῖν ἀλλʼ ὅτι ἐὰν μὴ μετανοῆτε μετανοήσητε πάντες ὡσαύτως ὁμοίως ἀπολεῖσθε ἔλεγεν δὲ ταύτην τὴν παραβολήν συκῆν εἶχέν τις εἴχεν πεφυτευμένην ἐν τῷ ἀμπελῶνι αὐτοῦ πεφυτευμένην καὶ ἦλθεν ζητῶν καρπὸν ζητῶν ἐν ἀπʼ αὐτῇ αὐτῆς καὶ μὴ οὐχ εὗρεν εὑρὼν εἶπεν δὲ πρὸς τὸν ἀμπελουργόν ἰδοὺ τρία ἔτη τρία ἀφʼ οὗ ἔρχομαι ζητῶν καρπὸν ἐν τῇ συκῇ ταύτῃ καὶ οὐχ εὑρίσκω φέρε τὴν ἀξίνην ἔκκοψον οὖν αὐτήν ἵνα τί καὶ τὴν τὸν γῆν τόπον καταργεῖ ὁ δὲ ἀποκριθεὶς λέγει αὐτῷ κύριε ἄφες αὐτὴν ἔτι καὶ τοῦτο τοῦτον τὸ τὸν ἔτος ἐνιαυτόν ἕως ὅτου σκάψω περὶ αὐτὴν καὶ βάλω κόφινον κόπρια κόπριαν κοπρίων κἂν καὶ ἐάν μὲν ποιήσῃ καρπὸν εἰς τὸ μέλλον εἰ δὲ μή γε εἰς τὸ μέλλον ἐκκόψεις ἔκκοψον αὐτήν ἦν δὲ διδάσκων τοῖς Σάββασιν ἐν μιᾷ τῶν συναγωγῶν ἐν τοῖς Σάββασιν Σαββάτῳ καὶ ἰδοὺ γυνὴ ἐν ἀσθενείᾳ ἦν γυνὴ πνεῦμα πνεύματος ἔχουσα ἀσθενείας ἔτη δεκαοκτώ δέκα καὶ ὀκτὼ καὶ ἦν συγκάμπτουσα συγκύπτουσα καὶ μὴ δυναμένη ἀνακύψαι εἰς τὸ παντελές ἰδὼν δὲ αὐτὴν ὁ Ἰησοῦς προσεφώνησεν καὶ εἶπεν αὐτῇ γύναι ἀπολέλυσαι ἀπὸ τῆς ἀσθενείας σου καὶ ἐπέθηκεν ἐπʼ αὐτῇ τὰς χεῖρας αὑτῇ καὶ παραχρῆμα ἀνωρθώθη καὶ ἐδόξαζεν ἐδόξασεν ἐδόξαζον τὸν Θεόν ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἀρχισυνάγωγος ἀγανακτῶν ὅτι τῷ Σαββάτῳ ἐθεράπευσεν ὁ Ἰησοῦς ἔλεγεν τῷ ὄχλῳ ὅτι τῷ Σαββάτῳ ἐθεράπευσεν Ἰησοῦς ἓξ ἡμέραι εἰσὶν ἐν αἷς δεῖ ἐργάζεσθαι ἐν αὐταῖς ταύταις συνερχόμενοι οὖν ἐρχόμενοι θεραπεύεσθε καὶ μὴ τῇ ἡμέρᾳ τοῦ Σαββάτου ἀπεκρίθη ἀποκριθεὶς δὲ οὖν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς Κύριος καὶ εἶπεν ὑποκριταί ὑποκριτὰ ἕκαστος ὑμῶν ἐν τῷ Σαββάτῳ οὐ λύει αὐτοῦ τὸν βοῦν αὐτοῦ καὶ ἢ τὸν τὴν ὄνον ὄνον ἀπὸ τῆς φάτνης καὶ ἀπαγαγὼν ἀπάγων ποτίζει ταύτην δὲ θυγατέρα τοῦ Ἀβραὰμ σαν οὖσαν ἣν ἔδησεν ὁ Σατανᾶς ἰδοὺ δεκαοκτώ δέκα καὶ ὀκτὼ ἔτη δεκαοκτώ οὐκ ἔδει λυθῆναι ἀπὸ τοῦ δεσμοῦ τούτου τῇ ἡμέρᾳ τοῦ Σαββάτου καὶ ταῦτα λέγοντος αὐτοῦ κατῃσχύνοντο κατησχύνθησαν πάντες οἱ ἀντικείμενοι αὐτῷ καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἔχαιρεν ἐν ἐπὶ πᾶσιν πᾶσιν οἷς τοῖς ἐθεώρουν ἐνδόξοις τοῖς λεγομένοις γινομένοις γενομένοις ὑπʼ αὐτοῦ γινομένοις ἔλεγεν οὖν δὲ τίνι ὁμοία ἐστὶν ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ τίνι ὁμοιώσω αὐτήν ὁμοία ἐστὶν κόκκῳ σινάπεως ὃν λαβὼν ἄνθρωπος εισβάλεν ἔβαλεν εἰς τὸν κῆπον αὐτοῦ ἑαυτοῦ καὶ ηὔξησεν καὶ ἐγένετο εἰς δένδρον μέγα καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατεσκήνωσεν κατεσκήνωσαν κατεσκήνουν ἐν ὑπὸ τοῖς τοὺς κλάδοις κλάδους αὐτοῦ καὶ ἤ πάλιν εἶπεν τίνι ὁμοιώσω ὁμοία εστιν τὴν ἡ Βασιλείαν βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ τίνι ὁμοιώσω αὐτήν ὁμοία ἐστὶν ζύμῃ ἣν λαβοῦσα γυνὴ ἔκρυψεν ἐνέκρυψεν εἰς ἀλεύρου αὐτήν ῥοῦ σάτα τρία ἕως οὗ ἐζυμώθη ζυμώθη ὅλον ὅλη καὶ διεπορεύετο κατὰ πόλεις καὶ κώμας διδάσκων καὶ τὴν πορείαν πορείας ποιούμενος εἰς Ἱεροσόλυμα Ἰερουσαλήμ εἶπεν δέ τις αὐτῷ Κύριε εἰ ὀλίγοι εἰσιν οἱ σῳζόμενοι ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν πρὸς αὐτούς ἀγωνίζεσθε εἰσελθεῖν διὰ τῆς στενῆς θύρας πύλης εἰσελθεῖν ὅτι πολλοί λέγω ὑμῖν ζητήσουσιν εἰσελθεῖν καὶ οὐκ εὑρήσουσιν ἰσχύσουσιν ἀφʼ ὅτου οὗ ἂν ἐγερθῇ ὁ δεσπότης οἰκοδεσπότης εἰσέλθῃ καὶ ἀποκλείσῃ τὴν θύραν καὶ ἄρξησθε ἔξω ἑστάναι καὶ κρούειν τὴν θύραν λέγοντες κύριε κύριε ἄνοιξον ἡμῖν καὶ ἀποκριθεὶς ἐρεῖ ὑμῖν οὐκ οἶδα ὑμᾶς πόθεν ἐστέ τότε ἄρξεσθε ἄρξησθε λέγειν κύριε ἐφάγομεν ἐνώπιόν σου καὶ ἐπίομεν καὶ ἐν ταῖς πλατείαις ἡμῶν ἐδίδαξας καὶ ἐρεῖ λέγω λέγων ὑμῖν οὐκ οὐδέποτε οἶδα εἶδον ὑμᾶς πόθεν ἐστέ ἀπόστητε ἀπʼ ἐμοῦ πάντες οἱ ἐργάται τῆς ἀδικίας ἀνομίας ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων ὅταν ὄψησθε ὄψεσθε ἴδητε Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ καὶ πάντας τοὺς προφήτας ἐν τῇ Βασιλείᾳ αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ ὑμᾶς δὲ ἐκβαλλομένους ἔξω καὶ ἥξουσιν ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν καὶ ἀπὸ βορρᾶ καὶ νότου καὶ ἀνακλιθήσονται ἐν τῇ Βασιλείᾳ τοῦ Θεοῦ καὶ ἰδοὺ εἰσὶν οἷ ἔσχατοι οἳ ἔσονται πρῶτοι καὶ εἰσὶν πρῶτοι εἰσιν οἳ ἔσονται ἔσχατοι ἐν ταύτῃ αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἡμέρᾳ προσῆλθάν προσῆλθόν αὐτῷ τινες τῶν Φαρισαῖοι Φαρισαίων λέγοντες αὐτῷ ἔξελθε καὶ πορεύου ἐντεῦθεν ὅτι Ἡρῴδης ζήτει θέλει σε θέλει ἀποκτεῖναι καὶ εἶπεν αὐτοῖς πορευθέντες εἴπατε τῇ ἀλώπεκι ταύτῃ ἰδοὺ ἐκβάλλω δαιμόνια καὶ ἰάσεις ποιοῦμαι ἀποτελῶ ἀποτελοῦμαι ἐπιτελῶ καὶ σήμερον καὶ αὔριον καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ τελειοῦμαι πλὴν δὲ δεῖ με σήμερον καὶ τῇ αὔριον καὶ τῇ ἐρχομένη ἐχομένῃ πορεύεσθαι ὅτι οὐκ εἰσδέχεται ἐνδέχεται προφήτην ἀπολέσθαι πρόστην ἔξω Ἰερουσαλήμ Ἰερουσαλὴμ Ἰερουσαλήμ ἡ ἀποκτείνουσα ἀποκτέννουσα τοὺς προφήτας καὶ λιθοβολοῦσα τοὺς ἀπεσταλμένους πρὸς αὐτήν αὑτόν ποσάκις ἠθέλησα ἐπισυνάξαι τὰ τέκνα σου ὃν τρόπον ὄρνις ὄρνιξ τὴν τὰ ἑαυτῆς ἑαυτοῦ νοσσιὰν νοσσιὰ αὐτῆς ὑπὸ τὰς πτέρυγας καὶ οὐκ ἠθελήσατε ἰδοὺ ἀφίεται ὑμῖν ὁ οἶκος ὑμῶν ἔρημος ἀμὴν λέγω δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι οὐ μὴ με ἴδητέ με ἕως ἂν ἥξει ἥξῃ ἥξοι ὅτε εἴπητε εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου καὶ ἐγένετο ἐν τῷ εἰσελθεῖν ἐλθεῖν αὐτὸν εἰς τὸν οἶκόν τινος τῶν ἀρχόντων τῶν Φαρισαίων ἐν Σαββάτῳ φαγεῖν ἄρτον καὶ αὐτοὶ ἦσαν παρατηρούμενοι αὐτόν καὶ ἰδοὺ ἄνθρωπός τις ἦν ὑδρωπικὸς ἔμπροσθεν αὐτοῦ καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν πρὸς τοὺς αὑτούς νομικοὺς καὶ Φαρισαίους λέγων εἰ ἔξεστιν τῷ Σαββάτῳ θεραπεύειν θεραπεῦσαι ἢ οὔ οἱ δὲ ἡσύχασαν καὶ ἐπιλαβόμενος ἰάσατο αὐτὸν καὶ ἰασάμενος ἀπέλυσεν καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν πρὸς αὐτοὺς αὑτόν εἶπεν τίνος ἐξ ὑμῶν ἦ ὁ υἱὸς ὄνος πρόβατον ἢ βοῦς εἰς φρέαρ πεσεῖται ἐμπεσεῖται τῇ ἡμέρᾳ τοῦ Σαββάτου καὶ οὐκ εὐθέως οὐκ ἀνασπάσει αὐτὸν αὐτό ἐν τῇ ἡμέρᾳ τοῦ Σαββάτου οἱ καὶ δὲ οὐκ ἴσχυσαν ἀποκριθῆναι ἀπεκρίθησαν ἀνταποκριθῆναι αὐτῷ πρὸς ταῦτα ἔλεγεν δὲ καὶ πρὸς τοὺς κεκλημένους παραβολήν ἐπέχων πῶς τὰς πρωτοκλισίας ἐξελέγοντο λέγων πρὸς αὐτούς ὅταν κληθῇς ὑπό τινος εἰς γάμους γάμον μὴ κατακλιθῇς κατακλίνου εἰς τὴν πρωτοκλισίαν μήποτε ἐντιμότερός σου ᾖ ἥξει κεκλημένος ὑπʼ αὐτοῦ καὶ ἐλθὼν ὁ σὲ καὶ αὐτὸν καλέσας ἐρεῖ σοι δὸς τούτῳ τόπον καὶ τότε ἔσῃ ἄρξῃ μετὰ αἰσχύνης τὸν ἔσχατον τόπον κατέχειν ἀλλʼ ὅταν κληθῇς κληθείς πορευθεὶς ἀνάπεσε ἀνάπεσον εἰς τὸν ἔσχατον τόπον ἀναπῖπτε ἵνα ὅταν ἔλθῃ ὁ κεκληκώς σε εἴπῃ ἐρεῖ σοι φίλε προσανάβηθι ἃ ἀνώτερον καὶ τότε σοι ἔσται σοι δόξα σοι ἐνώπιον πάντων τῶν συνανακειμένων σοι ὅτι πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται ταπεινοῦται καὶ ὁ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται ὑψοῦται ἔλεγεν δὲ καὶ τῷ κεκληκότι αὐτόν ὅταν ποιῇς ποίην ἄριστον ἢ δεῖπνον μὴ φώνει τοὺς φίλους σου μηδὲ τοὺς ἀδελφούς σου μηδὲ τοὺς συγγενεῖς σου μὴ μηδὲ γείτονας μηδὲ τοὺς πλουσίους πλουσίους μήποτε καὶ αὐτοὶ σε ἀντικαλέσωσίν σε καὶ γένηται σοι ἀνταπόδομά σοι ἀλλʼ ὅταν ποιῇς δοχὴν ποιῇς ποιήσῃς κάλει πτωχούς ἀναπείρους χωλούς τυφλούς καὶ μακάριος ἔσῃ ὅτι οὐκ ἔχουσιν ἀνταποδοῦναί σοι ἀνταποδοθήσεται δὲ γάρ σοι ἐν τῇ ἀναστάσει τῶν δικαίων ἀκούσας δέ τις ταῦτα τῶν συνανακειμένων ταῦτα εἶπεν αὐτῷ μακάριος ὅστις ὃς φάγεται ἄριστον ἄρτον ἐν τῇ Βασιλείᾳ τοῦ Θεοῦ οὖ ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ ἄνθρωπός τις ἐποίησεν ἐποίει δεῖπνον δεῖπνον μέγα μέγαν καὶ ἐκάλεσεν πολλούς καὶ ἀπέστειλεν τὸν δοῦλον αὐτοῦ τῇ ὥρᾳ τοῦ δείπνου εἰπεῖν τοῖς κεκλημένοις ἔρχεσθε ὅτι ἤδη πάντα ἕτοιμά ἐστιν εἰσιν πάντα καὶ ἤρξαντο ἤρξατο ἀπὸ μιᾶς παραιτεῖσθαι πάντες παραιτεῖσθαι ὁ πρῶτος εἶπεν αὐτῷ ἀγρὸν ἠγόρασα καὶ ἔχω ἀνάγκην ἀνάγκῃ ἔχω ἐξελθεῖν ἐξελθὼν καὶ ἰδεῖν αὐτόν ἐρωτῶ σε σοι ἔχε με παρῃτημένον καὶ ἕτερος εἶπεν ζεύγη βοῶν ἠγόρασα ἤγορα πέντε καὶ πορεύομαι δοκιμάσαι αὐτά διό οὔ δύναμαί ἐλθεῖν ἐρωτῶ σε ἔχε με παρῃτημένον καὶ ἄλλος ἕτερος εἶπεν γυναῖκα ἔλαβον ἔγημα ἐγάμηκα καὶ διὰ διό τοῦτο οὐ δύναμαι ἐλθεῖν καὶ παραγενόμενος ὁ δοῦλος ἐκεῖνος ἀπήγγειλεν τῷ κυρίῳ ἑαυτοῦ αὐτοῦ πάντα ταῦτα καὶ τότε ὀργισθεὶς ὁ οἰκοδεσπότης εἶπεν τῷ δούλῳ αὐτοῦ εἶπεν ἔξελθε ταχέως εἰς τὰς πλατείας καὶ ῥύμας τῆς πόλεως καὶ ὅσους ἐάν εὕρητε τοὺς πτωχοὺς καὶ ἀναπείρους καὶ χωλοὺς τυφλοὺς καὶ χωλοὺς τυφλοὺς ἔνεγκε εἰσάγαγε ὧδε καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ δοῦλος εἶπεν Κύριε γέγονεν ὃ ὡς ἐπέταξας καὶ ἔτι τόπος ἐστίν καὶ εἶπεν ὁ κύριος πρὸς τὸν δοῦλον αὐτοῦ εἰ ἔξελθε εἰς τὰς ὁδοὺς καὶ τοὺς φραγμοὺς καὶ ποίησον ἀνάγκασον εἰσελθεῖν ἵνα γεμισθῇ μου ὁ οἶκος μου λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι οὐδεὶς τῶν ἀνθρώπων ἀνδρῶν ἐκείνων τῶν κεκλημένων γεύσεταί γεύσηται μου τοῦ δείπνου πολλοὶ γάρ εἰσιν κλητοί ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί συνεπορεύοντο συμπορεύοντο δὲ αὐτῷ ὄχλοι πολλοί καὶ στραφεὶς εἶπεν πρὸς αὐτούς αὐτοῖς εἴ τις ἔρχεται πρός με ἐμέ καὶ οὐ πείσει μισεῖ τὸν πατέρα ἑαυτοῦ αὐτοῦ καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ τὴν γυναῖκα καὶ τὰ τέκνα καὶ τοὺς ἀδελφοὺς καὶ τὰς ἀδελφάς ἔτι τε δὲ καὶ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἑαυτοῦ οὐ δύναται εἶναί μου εἶναι μαθητής εἶναι καὶ ὃς ὅστις οὖν οὐ βαστάζει τὸν σταυρὸν ἑαυτοῦ αὐτοῦ καὶ ἔρχεται ὀπίσω μου οὐ δύναται εἶναί μου εἶναι μαθητής εἶναι τίς δὲ γὰρ ἐξ ὑμῶν ὁ θέλων θέλει πύργον οἰκοδομῆσαι οὐχὶ πρῶτον καθίσας πρῶτον ψηφίζει τὴν δαπάνην εἰ ἔχει τὰ εἰς πρὸς ἀπαρτισμόν ἵνα μήποτε θέντος θέντες αὐτοῦ θεμέλιον καὶ μὴ ἰσχύοντος ἰσχύσῃ οἰκοδομῆσαι ἐκτελέσαι καὶ πάντες οἱ θεωροῦντες μέλλουσιν ἄρξωνται ἐμπαίζειν αὐτῷ ἐμπαίζειν λέγοντες λέγειν ὅτι οὗτος ὁ ἄνθρωπος ἤρξατο οἰκοδομεῖν καὶ οὐκ ἴσχυσεν ἐκτελέσαι ἢ τίς βασιλεὺς πορευόμενος συμβαλεῖν ἑτέρῳ βασιλεῖ συμβαλεῖν συμβάλλειν εἰς πόλεμον οὐκ οὐχὶ εὐθέως καθίσας πρῶτον βουλεύσεται βουλεύεται εἰ δυνατός ἐστιν ἕσιν ἐν δέκα χιλιάσιν ὑπαντῆσαι ἀπαντῆσαι τῷ μετὰ εἴκοσι χιλιάδων ἐρχομένῳ ἐπʼ αὐτόν ὑπαντῆσαι εἰ δὲ μή γε ἔτι αὐτοῦ πόρρω αὐτοῦ ὄντος πρεσβείαν ἀποστείλας πρεσβείαν ἐρωτᾷ τὰ πρὸς εἰς εἰρήνην εἰρήνῃ οὕτως οὖν καὶ πᾶς ἐξ ὑμῶν πᾶς ὃς οὐκ ἀποτάσσεται πᾶσιν τοῖς ἑαυτοῦ αὐτοῦ ὑπάρχουσιν αὐτοῦ οὐ δύναται μου εἶναί μου μαθητής μαθητάς εἶναι καλὸν οὖν τὸ ἅλας ἅλα ἐὰν δὲ καὶ τὸ ἅλας ἅλα μωρανθῇ ἐν τίνι ἀρτυθήσεται οὔτε εἰς τὴν γῆν οὔτε εἰς κοπρίαν εὔθετόν ἐστιν ἔξω βάλλουσιν αὐτό αὑτόν ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω ἦσαν δὲ αὐτῷ ἐγγίζοντες αὐτῷ πάντες οἱ τελῶναι καὶ οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀκούειν αὐτοῦ καὶ διεγόγγυζον οἵ τε Φαρισαῖοι γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι γραμματεῖς λέγοντες ὅτι οὗτος ἁμαρτωλοὺς προσδέχεται καὶ συνεσθίει αὐτοῖς εἶπεν δὲ πρὸς αὐτοὺς τὴν παραβολὴν ταύτην λέγων τίς ἄνθρωπος ἐξ ὑμῶν ὃς ἔχων ἕξει ἑκατὸν πρόβατα καὶ ἀπολέσας ἀπολέσῃ ἓν ἐξ αὐτῶν ἓν οὐ ἀφίησι καταλείπει τὰ ἐνενήκοντα ἐννέα ἐν τῇ ἐρήμῳ καὶ ἀπελθὼν πορεύεται ἐπὶ τὸ ἀπολωλὸς ζήτει ἕως οὔ εὕρῃ αὐτό καὶ εὑρὼν ἐπιτίθησιν ἐπὶ τοὺς ὤμους αὐτοῦ ἑαυτοῦ χαίρων καὶ ἐλθὼν ἔλθω δὲ εἰς τὸν οἶκον συγκαλεῖ συγκαλεῖται τοὺς φίλους καὶ τοὺς γείτονας λέγων αὐτοῖς συγχάρητέ μοι ὅτι εὗρον τὸ πρόβατόν μου τὸ ἀπολωλός λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι οὕτως χαρὰ ἔσται ἐν τῷ οὐρανῷ ἔσται ἐπὶ ἑνὶ ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι ἢ ἐπὶ ἐνενήκοντα ἐννέα δικαίοις οἵτινες οὐ χρείαν ἔχουσιν χρείαν μετανοίας ἢ τίς γυνὴ δραχμὰς ἔχουσα δραχμὰς δέκα ἐὰν καὶ ἀπολέσῃ ἀπολέσασα δραχμὴν μίαν οὐχὶ ἅπτει λύχνον καὶ σαροῖ τὴν οἰκίαν καὶ ζητεῖ ἐπιμελῶς ἕως οὗ ὅτου εὕρῃ καὶ εὑροῦσα συγκαλεῖται συγκαλεῖ τὰς φίλας καὶ τὰς γείτονας καὶ φίλας λέγουσα συγχάρητέ μοι ὅτι εὗρον τὴν δραχμὴν ἣν ἀπώλεσα δραχμὴν οὕτως λέγω ὑμῖν γίνεται χαρὰ γίνεται ἔσται ἐνώπιον τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ ἐπὶ ἄνιʼ ἑνὶ ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι εἶπεν δέ ἄνθρωπός τις εἶχεν ἔσχεν δύο υἱούς υἱὸς καὶ εἶπεν ὁ νεώτερος αὐτῶν τῷ πατρί Πάτερ δός μοι τὸ ἐπιβάλλον ἐπιβάλον μοι μέρος τῆς οὐσίας ὁ καὶ δὲ διεῖλεν αὐτοῖς τὸν βίον καὶ μετʼ οὐ μετὰ πολλὰς ἡμέρας συναγαγὼν συνάγων πάντα ἅπαντα ὁ νεώτερος υἱὸς ἀπεδήμησεν εἰς χώραν μακράν κἀκεῖ καὶ ἐκεῖ διεσκόρπισεν τὴν οὐσίαν ἑαυτοῦ αὐτοῦ εἰς χώραν μακράν τὸν βίον ζῶν ἀσώτως δαπανήσαντος δὲ αὐτοῦ πάντα ἐγένετο λιμὸς λιμὸς ἰσχυρὰ ἰσχυρὸς κατὰ τὴν χώραν ἐκείνην καὶ αὐτὸς ἤρξατο τοῦ ὑστερεῖσθαι καὶ πορευθεὶς ἐκολλήθη ἑνὶ τῶν πολιτῶν τῆς χώρας ἐκείνης καὶ ἔπεμψεν αὐτὸν εἰς τοὺς ἀγροὺς αὐτοῦ βόσκειν χοίρους καὶ ἐπεθύμει γεμίσαι τὴν κοιλίαν αὑτοῦ καὶ χορτασθῆναι ἀπὸ ἐκ τῶν κερατίων ὧν ἤσθιον οἱ χοῖροι καὶ οὐδεὶς ἐδίδου τῷ αὐτῷ εἰς ἑαυτὸν δὲ ἐλθὼν ἔφη εἶπεν πόσοι μίσθιοι μισθίου τοῦ πατρός μου περισσεύουσιν περισσεύονται ἄρτων ἄρτοις ἐγὼ δὲ ὧδε λιμῷ ὧδε ἀπόλλυμαι ἀναστὰς δὲ πορεύσομαι πρὸς τὸν πατέρα μου καὶ ἐρῶ αὐτῷ Πάτερ ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου καὶ οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός σου υἱὸς ποίησόν με μοι ὡς ἕνα τῶν μισθίων σου καὶ ἀναστὰς ἦλθεν πρὸς τὸν πατέρα ἑαυτοῦ αὐτοῦ ἔτι δὲ αὐτοῦ μακρὰν ἀπέχοντος εἶδεν αὐτὸν ὁ πατὴρ αὐτοῦ καὶ ἐσπλαγχνίσθη καὶ δραμὼν ἔπεσεν ἐνεπέπεσεν ἐπέπεσεν ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ κατεφίλησεν αὐτόν εἶπεν ὁ δὲ αὐτῷ ὁ υἱὸς εἶπεν αὐτῷ Πάτερ ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου καὶ οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός σου υἱὸς ποίησόν με ὡς ἕνα τῶν μισθίων σου εἶπεν δὲ ὁ πατὴρ πρὸς τοὺς δούλους ἑαυτοῦ αὐτοῦ ταχέως ταχὺ ἐνέγκατε ἐξενέγκατε ἐξενέγκαντες τὴν στολὴν τὴν πρώτην καὶ ἐνδύσατε αὐτόν καὶ δότε αὐτῷ δακτύλιον εἰς τὴν χεῖρα αὐτοῦ καὶ ὑποδήματα εἰς τοὺς πόδας αὐτοῦ καὶ ἐνέγκαντες ἐνέγκατε φέρετε τὸν μόσχον τὸν σιτευτόν μόσχον καὶ θύσατε καὶ φαγόντες φάγωμεν καὶ εὐφρανθῶμεν ὅτι οὗτος μου ὁ υἱός μου οὗτος νεκρὸς ἦν καὶ ἔζησεν ἀνέζησεν καὶ ἦν ἀπολωλὼς ἦν καὶ ἄρτι εὑρέθη ηὑρέθη καὶ ἤρξαντο ἤρξατο εὐφραίνεσθαι ἦν δὲ ὁ υἱὸς αὐτοῦ ὁ πρεσβύτερος ἐν ἀγρῷ καὶ ὡς ἐρχόμενος ἐλθών δὲ καὶ ἤγγισεν ἤγγιζεν ἐγγίσας τῇ οἰκίᾳ ἤκουσεν συμφωνίας καὶ χοίρων χορῶν καὶ προσκαλεσάμενος ἕνα τῶν παίδων αὐτοῦ ἐπυνθάνετο τί θέλει ἂν εἴη ταῦτα τοῦτο εἶναι ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ ὅτι ὁ ἀδελφός σου ἥκει καὶ ἔθυσεν ὁ πατήρ σου τὸν μόσχον τὸν σιτευτόν μόσχον αὐτῷ ὅτι ὑγιαίνοντα αὐτὸν ἀπέλαβεν ὠργίσθη δὲ καὶ οὐκ ἤθελεν ἤθελησεν εἰσελθεῖν ὁ δὲ οὖν πατὴρ αὐτοῦ ἐξελθὼν παρεκάλει ἤρξατο αὐτόν ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν τῷ πατρὶ αὐτοῦ ἰδοὺ τοσαῦτα ἔτη δουλεύω σοι καὶ οὐδέποτε παρέβην ἐντολήν σου ἐντολήν παρῆλθον καὶ ἐμοὶ οὐδέποτε ἔδωκας μοι ἔριφον ἐρίφιον ἐξ αἰγῶν ἵνα μετὰ τῶν φίλων μου αριστήσω εὐφρανθῶ ὅτε τῷ δὲ ὁ υἱός ὑιῷ σου οὗτος ὁ τῷ καταφαγών καταφάγοντι πάντα σου τὸν βίον μετὰ τῶν πορνῶν καὶ ἦλθεν ἐλθόντι ἔθυσας αὐτῷ τὸν μόσχον τὸν σιτιστὸν σιτευτὸν μόσχον ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ τέκνον σὺ πάντοτε μετʼ ἐμοῦ εἶ καὶ πάντα τὰ ἐμὰ σά ἐστιν εὐφρανθῆναι δὲ ἔδει καὶ χαρῆναι ἔδει ὅτι ὁ ἀδελφός σου οὗτος νεκρὸς ἦν καὶ ἔζησεν ἀνέζησεν καὶ ἀπολωλὼς ἦν καὶ εὑρέθη ηὑρέθη ἔλεγεν δὲ καὶ πρὸς τοὺς μαθητάς ἑαυτοῦ αὑτοῦ ἄνθρωπός τις ἦν πλούσιος ὃς εἶχεν οἰκονόμον οἰκονόμους καὶ οὗτος διεβλήθη αὐτῷ ὡς διασκορπίζων τὰ ὑπʼ ὑπάρχοντα αὐτοῦ καὶ φωνήσας αὐτὸν εἶπεν αὐτῷ τί τοῦτο ἀκούω περὶ σοῦ ἀπόδος τὸν λόγον τῆς οἰκονομίας σου οὐ γὰρ δυνήσῃ δύνῃ ἔτι δύνῃ οἰκονομεῖν εἶπεν δὲ ἐν ἑαυτῷ αὐτῷ ὁ οἰκονόμος τί ποιήσω ὅτι ὁ κύριός μου ἀφαιρεῖται τὴν οἰκονομίαν ἀπʼ ἐμοῦ μου σκάπτειν οὐκ ἰσχύω καὶ ἐπαιτεῖν αἰσχύνομαι ἔγνων τί ποιήσω ἵνα ἂν ὅταν μετασταθῶ ἐκ τῆς οἰκονομίας δέξωνταί με εἰς τοὺς οἴκους ἑαυτῶν αὐτῶν καὶ προσκαλεσάμενος ἕνα ἕκαστον τῶν χρεωστῶν χρεοφειλετῶν τοῦ κυρίου αὐτοῦ ἑαυτοῦ ἔλεγεν τῷ πρώτῳ πόσον ὀφείλεις τῷ κυρίῳ μου ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ ἑκατὸν κάδους βάτους ἐλαίου ὁ δὲ καὶ εἶπεν δὲ αὐτῷ δέξαι σου τὸ τὰ γράμμα γράμματα καὶ καθίσας ταχέως γράψον ταχέως πεντήκοντα ἔπειτα τῷ ἑτέρῳ εἶπεν σὺ δὲ πόσον ὀφείλεις ὁ δὲ εἶπεν ἑκατὸν κόρους σίτου ὁ δὲ καὶ λέγει δὲ αὐτῷ δέξαι σου τὸ τὰ γράμμα γράμματα καὶ γράψον ὀγδοήκοντα καὶ ἐπῄνεσεν ὁ κύριος τὸν οἰκονόμον τῆς ἀδικίας ὅτι φρονίμως ἐποίησεν ὅτι διό λέγω ὑμῖν φρονιμώτεροι οἱ υἱοὶ τοῦ αἰῶνος τούτου φρονιμώτεροι ὑπὲρ τοὺς υἱοὺς τοῦ φωτὸς εἰς τὴν γενεὰν ταύτην τὴν ἑαυτῶν εἰσιν κᾳγὼ καὶ ἐγὼ ὑμῖν λέγω ὑμῖν ποιήσατε ἑαυτοῖς ποιήσατε φίλους ἐκ τοῦ ἀδίκου μαμωνᾶ τῆς ἀδικίας ἵνα ὅταν ἐκλίπητε ἐκλίπηται ἐκλίπῃ δέξωνται ὑμᾶς εἰς τὰς αἰωνίους σκηνάς ὁ πιστὸς ἐν ἐλαχίστῳ καὶ ἐν πολλῷ πιστός ἐστιν καὶ ὁ ἐν ὀλίγῳ ἐλαχίστῳ ἄδικος καὶ ἐν πολλῷ ἄδικός γίνεται ἐστιν εἰ οὖν ἐν τῷ ἀδίκῳ μαμωνᾷ πιστοὶ οὐκ ἐγένεσθε τὸ ἀληθινὸν τίς ὑμῖν πιστεύσει καὶ εἰ ἐν τῷ ἀλλοτρίῳ πιστοὶ οὐκ ἐγένεσθε τὸ ἡμέτερον ὑμέτερον τίς ὑμῖν δώσει ὑμῖν οὐδεὶς οἰκέτης δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν εἰ ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει ἢ ἑνὸς ἀνθέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ ἤκουον δὲ ταῦτα πάντα καὶ οἱ Φαρισαῖοι φιλάργυροι ὑπάρχοντες καὶ ἐξεμυκτήριζον αὐτόν καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὑμεῖς ἐστε οἱ δικαιοῦντες ἑαυτοὺς ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων ὁ δὲ Θεὸς γινώσκει τὰς καρδίας ὑμῶν ὅτι τὸ ἐν ἀνθρώποις ἀνθρώπῳ ὑψηλὸν βδέλυγμα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ Κυρίου ἐστιν ὁ νόμος καὶ οἱ προφῆται μέχρι ἕως Ἰωάννου ἐπροφήτευσαν ἀπὸ τε τότε ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ εὐαγγελίζεται καὶ πᾶς εἰς αὐτὴν βιάζεται εὐκοπώτερον δέ ἐστιν τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν παρελθεῖν ἢ τοῦ νόμου μίαν κεραίαν μίαν πεσεῖν παρελθεῖν πᾶς ὁ ἀπολύων τὴν γυναῖκα αὐτοῦ καὶ γαμῶν ἑτέραν μοιχεύει καὶ πᾶς ὁ ἀπολελυμένην ἀπὸ ἀνδρὸς γαμῶν μοιχεύει εἶπεν ἄνθρωπος δέ καὶ ἑτέραν παραβολὴν ἄνθρωπος τις ἦν πλούσιος πλούσιον ὀνόματι Νευής καὶ ἐνεδιδύσκετο πορφύραν καὶ βύσσον καὶ εὐφραινόμενος καθʼ ἡμέραν λαμπρῶς πτωχὸς δέ τις ἦν ὀνόματι Λάζαρος ὃς ἐβέβλητο πρὸς τὸν πυλῶνα αὐτοῦ εἱλκωμένος καὶ ἐπιθυμῶν χορτασθῆναι ἀπὸ τῶν τῶν ψιχίων ψιχῶν τῶν τῶν πιπτόντων πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τοῦ πλουσίου ἀλλὰ καὶ οἱ κύνες ἐρχόμενοι ἔλειχον ἐπέλειχον ἀπέλειχον τὰ ἕλκη αὐτοῦ ἐγένετο δὲ ἐν τῷ ἀποθανεῖν τὸν πτωχὸν καὶ ἀπενεχθῆναι αὐτὸν ὑπὸ τῶν ἀγγέλων εἰς τὸν κόλπον τοῦ Ἀβραάμ ὑπὸ τῶν ἀγγέλων ἀπέθανεν δὲ καὶ ὁ πλούσιος καὶ ἐτάφη καὶ ἐν τῷ ᾍδῃ ἐπάρας τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ ὑπάρχων ἐν βασάνοις ὁρᾷ τὸν Ἀβραὰμ ἀπὸ μακρόθεν καὶ Λάζαρον ἐν τοῖς τῷ κόλποις κόλπῳ αὐτοῦ ἀναπαυόμενον καὶ αὐτὸς ἐμφωνήσας φωνήσας εἶπεν Πάτερ Ἀβραάμ ἐλέησόν με καὶ πέμψον Λάζαρον ἵνα βάψῃ τὸ ἄκρον τοῦ δακτύλου αὐτοῦ ὕδατος ὕδατι καὶ καταψύξῃ τὴν γλῶσσάν μου ὅτι ὀδυνῶμαι ἐν τῇ φλογὶ ταύτῃ εἶπεν δὲ Ἀβραάμ τέκνον μνήσθητι τέκνον ὅτι ἀπέλαβες σὺ τὰ ἀγαθά σου σὺ ἐν τῇ ζωῇ σου καὶ Λάζαρος ὁμοίως τὰ κακά νῦν δὲ ὧδε ὅδε παρακαλεῖται σὺ δὲ ὀδυνᾶσαι καὶ ἐν ἐπὶ πᾶσι τούτοις μεταξὺ ἡμῶν ὑμῶν καὶ ὑμῶν ἡμῶν χάσμα μέγα ἐστήρικται ὅπως οἱ θέλοντες διαβῆναι ἐντεῦθεν ἔνθεν πρὸς ὑμᾶς μὴ δύνωνται μήτε μηδὲ οἱ ἐκεῖθεν ὧδε πρὸς ἡμᾶς διαπερῶσιν διαπερᾶσαι εἶπεν οὖν δέ ἐρωτῶ οὖν σε οὖν Πάτερ Ἀβραάμ ἵνα πέμψῃς αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον τοῦ πατρός μου ἔχω γὰρ πέντε ἀδελφούς ὅπως διαμαρτύρηται αὐτοῖς ἵνα μὴ καὶ αὐτοὶ ἔλθωσιν εἰς τοῦτον τὸν τόπον τοῦτον τῆς βασάνου λέγει εἶπεν δὲ αὐτῷ ὁ Ἀβραάμ ἔχουσι Μωϋσέα καὶ τοὺς προφήτας ἀκουσάτωσαν αὐτῶν ὁ δὲ εἶπεν οὐχί Πάτερ πατὴρ Ἀβραάμ ἀλλʼ ἐάν τις ἐκ ἀπὸ νεκρῶν ἀναστῇ ἐγερθῇ πορευθῇ πρὸς αὐτοὺς μετανοήσουσιν εἶπεν δὲ αὐτῷ εἰ Μωϋσέως καὶ τῶν προφητῶν οὐκ ἀκούουσιν οὐδʼ ἐάν τις ἐκ νεκρῶν ἐγερθῇ ἀναστῇ καὶ ἀπέλθῃ πρός αὑτούς πιστεύουσιν πιστεύσουσιν πεισθήσονται εἶπεν δὲ πρὸς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἀνένδεκτόν ἐστιν τοῦ μὴ ἐλθεῖν τὰ σκάνδαλα μὴ ἐλθεῖν πλὴν οὐαὶ οὐδὲ δὲ διʼ οὗ ἔρχεται λυσιτελεῖ συμφέρει δὲ αὐτῷ εἰ λίθος μυλικὸς μύλος ὀνικὸς περίκειται περιέκειτο περὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ ἔρριπται ἔρριπτο εἰς τὴν θάλασσαν ἢ ἵνα σκανδαλίσῃ ἕνα τῶν μικρῶν τούτων ἕνα προσέχετε ἑαυτοῖς ἐὰν δὲ ἁμάρτῃ ἁμαρτήσῃ εἰς σὲ ὁ ἀδελφός σου ἐπιτίμησον αὐτῷ καὶ ἐὰν ἑπτάκις μὲν μετανοήσῃ ἄφες αὐτῷ καὶ ἐὰν ἑπτάκις τῆς ἡμέρας ἁμάρτῃ ἁμαρτήσῃ εἰς σὲ καὶ ἐάν τὸ ἑπτάκις τῆς ἡμέρας ἐπιστρέψῃ πρὸς ἐπί σὲ λέγων μετανοῶ μετανοήσω ἀφήσεις ἄφες ἀφήσει αὐτῷ καὶ εἶπαν εἶπον οἱ ἀπόστολοι τῷ Κυρίῳ πρόσθες πρόσθεν ἡμῖν πίστιν ὁ εἶπεν δὲ ὁ εἶπεν Κύριος αὐτοῖς εἰ ἔχετε εἴχετε πίστιν ὡς κόκκον σινάπεως ἐλέγετε ἂν τῷ ὄρει τῇ συκαμίνῳ ταύτῃ τούτῳ μετάβα ἐντεῦθεν ἐκεῖ ἐκριζώθητι καὶ μετέβαινεν καὶ τῇ συκαμίνῳ μεταφυτεύθητι φυτεύθητι εἰς ἐν τῇ τὴν θαλάσσῃ θάλασσαν καὶ ὑπήκουσεν ἂν ὑμῖν τίς δὲ ἐξ ἔχων ὑμῶν δοῦλον ἔχων ἀροτριῶντα ἢ ποιμαίνοντα ὃς εἰσελθόντι ἐκ τοῦ ἀγροῦ μὴ ἐρεῖ αὐτῷ εὐθέως παρελθὼν ἀνάπεσε ἀνάπεσαι ἀλλʼ οὐχ οὐχὶ ἐρεῖ αὐτῷ ἑτοίμασον μοι τί δειπνήσω δείπνῳ σῷ καὶ περιζωσάμενος διακόνει μοι ἕως ἂν φάγω καὶ πίω καὶ μετὰ ταῦτα φάγεσαι σὺ καὶ πίεσαι σύ μὴ χάριν ἔχει χάριν τῷ δούλῳ ἐκείνῳ ὅτι ἐποίησεν τὰ διαταχθέντα αὐτῷ οὐ δοκῶ οὕτως καὶ ὑμεῖς ὅταν ποιήσητε ὃσα πάντα πάντα ταῦτα τὰ διαταχθέντα λέγω ὑμῖν λέγετε ὅτι δοῦλοι ἀχρεῖοί ἐσμεν ἀχρεῖοί ὅτι ὃ ὠφείλομεν ποιῆσαι πεποιήκαμεν καὶ ἐγένετο ἐν τῷ πορεύεσθαι αὐτὸν εἰς Ἰερουσαλὴμ καὶ αὐτὸς διήρχετο διέρχεται διὰ μέσου μέσον Σαμαρείας καὶ Γαλιλαίας καὶ εἰσερχομένου αὐτοῦ εἴς τινα κώμην ὅπου ἦσαν ἀπήντησαν ὑπήντησαν αὐτῷ δέκα λεπροὶ ἄνδρες λεπροὶ καὶ οἳ ἔστησαν ἀνέστησαν πόρρω πόρρωθεν καὶ αὐτοὶ ἦραν ἔκραξαν τὴν φωνὴν φωνῇ μεγάλῃ λέγοντες Ἰησοῦ Ἐπιστάτα ἐλέησον ἡμᾶς καὶ ἰδὼν αὑτούς εἶπεν αὐτοῖς θέλω καθαρίσθητε τεθεραπευσθε καὶ εὐθέως ἐκαθαρίσθησαν πορευθέντες ἐπιδείξατε ἑαυτοὺς τοῖς ἱερεῦσιν καὶ ἐγένετο δὲ ἐν τῷ ὑπάγειν αὐτοὺς ἐκαθαρίσθησαν εἷς δὲ ἐξ αὐτῶν ἰδὼν ὅτι ἰάθη εἰάθη ἐκαθαρίσθη ὑπέστρεψεν μετὰ φωνῆς μεγάλης φωνῆς δοξάζων τὸν Θεόν καὶ ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον παρὰ πρός τοὺς πόδας αὐτοῦ εὐχαριστῶν αὐτῷ καὶ αὐτὸς ἦν δὲ Σαμαρείτης ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς οὐχ οὐχὶ οἱ οὗτοι δέκα οὗτοι ἐκαθαρίσθησαν οἱ δὲ ἐννέα ποῦ ἐξ αὐτῶν οὐδεὶς οὐχ εὑρέθησαν εὑρεθῇ ὑποστρέψαντες ὑποστρέφων ὃς δοῦναι δώσει δόξαν τῷ Θεῷ εἰ μὴ ὁ ἀλλογενὴς οὗτος καὶ εἶπεν αὐτῷ ἀναστὰς πορεύου ὅτι ἡ πίστις σου σέσωκέν σε ἐπερωτηθεὶς δὲ ὑπὸ τῶν Φαρισαίων πότε ἔρχεται ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἀπεκρίθη αὐτοῖς καὶ ὁ εἶπεν οὐκ ἔρχεται ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ μετὰ παρατηρήσεως οὐδὲ ἐροῦσιν ἰδοὺ ὧδε καὶ ἤ ἰδοὺ ἐκεῖ μὴ πιστεύσητε ἰδοὺ γὰρ ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντὸς ὑμῶν ἐστιν εἶπεν οὖν δὲ πρὸς τοὺς μαθητάς αὐτοῦ ἐλεύσονται ἡμέραι τοῦ ὅτε ἐπιθυμήσετε ἐπιθυμῆσαι ὑμᾶς μίαν τῶν ἡμερῶν τούτων τοῦ Υἱοῦ τοῦ Ἀνθρώπου ἰδεῖν καὶ οὐκ ὄψεσθε καὶ ἐροῦσιν ὑμῖν ἰδοὺ ἐκεῖ ὧδε καὶ ἤ ἰδοὺ ὧδε ἐκεῖ μὴ ἀπέλθητε μήτε μηδὲ διώξητε διώξετε ὥσπερ γὰρ ἡ ἀστραπὴ ἡ ἀστράπτουσα ἐκ τῆς ὑπὸ τὸν οὐρανὸν εἰς τὴν ὑπʼ οὐρανὸν λάμπει ἀστράπτει οὕτως ἔσται καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου ἐν τῇ ἡμέρᾳ αὐτοῦ πρῶτον δὲ δεῖ διʼ αὐτὸν πολλὰ παθεῖν αὑτόν καὶ ἀποδοκιμασθῆναι ἀπὸ τῆς γενεᾶς ταύτης καὶ καθὼς ἐγένετο ἐν ταῖς ἡμέραις τοῦ Νῶε οὕτως ἔσται καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις τοῦ Υἱοῦ τοῦ Ἀνθρώπου ἤσθιον ἔπινον ἐγάμουν ἐγαμίζοντο ἐξεγαμίζοντο ἄχρι ἧς ἡμέρας εἰσῆλθεν Νῶε εἰς τὴν κιβωτόν καὶ ἐγένετο ἦλθεν ὁ κατακλυσμὸς καὶ ἦρεν ἀπώλεσεν πάντας ἅπαντας ὁμοίως καθὼς καὶ ὼς ἐγένετο ἐν ταῖς ἡμέραις Λώτ ἤσθιον ἔπινον ἠγόραζον ἐπώλουν ἐφύτευον ᾠκοδόμουν οἰκοδομοῦν ᾗ δὲ ἡμέρᾳ ἐξῆλθεν Λὼτ ἀπὸ Σοδόμων ἔβρεξεν πῦρ θεῖον καὶ θεῖον πῦρ ἀπʼ οὐρανοῦ καὶ ἀπώλεσεν πάντας ἅπαντας κατὰ ταῦτα τὰ αὐτὰ ἔσται ἐν τῇ ᾗ ἡμέρᾳ ὁ τοῦ Υἱὸς υἱοῦ τοῦ Ἀνθρώπου ἡ ἀποκαλύπτεται ἀποκαλυφθῇ ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ὃς ἔσται εστιν ἐπὶ τοῦ δώματος καὶ τὰ σκεύη αὐτοῦ ἐν τῇ οἰκίᾳ αὐτοῦ μὴ καταβάτω ἆραι αὐτά καὶ ὁ ἐν τῷ ἀγρῷ ὁμοίως μὴ ἐπιστρεψάτω ἐπιστραφήτω εἰς τὰ ὀπίσω μνημονεύετε τῆς γυναικὸς λῴη Λώτ ὃς δʼ ἂν ἐὰν θελήσῃ ζητήσῃ ζωογονῆσαι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ περιποιήσασθαι σῶσαι ἀπολέσει ἀπολέσῃ αὐτήν καὶ ὃς δʼ ἂν ἐὰν ἀπολέσει ἀπολέσῃ αὐτὴν ζῳογονήσει αὐτήν λέγω ὑμῖν ταύτῃ ἀυτῇ τῇ νυκτὶ δύο ἔσονται δύο ἐπὶ κλίνης μιᾶς δύο ὁ εἷς παραλημφθήσεται παραλαμβάνεται καὶ ὁ ἕτερος ἀφεθήσεται ἀφίεται καὶ ἀποκριθέντες λέγουσιν δύο ἔσονται δύο ἀλήθουσαι ἐπὶ τὸ αὐτό ἡ μία παραλημφθήσεται καὶ ἡ δὲ ἑτέρα ἀφεθήσεται δύο ἔσονται ἐν τῷ ἀγρῷ ὁ εἴς παραληφθήσεται καὶ ὁ ἕτερος ἀφεθήσεται καὶ ἀποκριθέντες λέγουσιν αὐτῷ ποῦ Κύριε ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς ὅπου τὸ σῶμα ἐκεῖ καὶ συναχθήσονται οἱ ἀετοὶ ἐκεῖ συναχθήσονται ἐπισυναχθήσονται ἔλεγεν δὲ καὶ παραβολὴν αὐτοῖς πρὸς τὸ δεῖν πάντοτε προσεύχεσθαι αὐτοὺς καὶ μὴ ἐγκακεῖν ἐκκακεῖν λέγων κριτής τις ἦν ἔν τῇ τινι πόλει τὸν Θεὸν μὴ φοβούμενος καὶ ἄνθρωπον ἄνθρωπους μὴ ἐντρεπόμενος χήρα δὲ ἦν ἐν τῇ πόλει ἐκείνῃ καὶ ἤρχετο πρὸς αὐτὸν λέγουσα ἐκδίκησόν με ἀπὸ τοῦ ἀντιδίκου μου καὶ οὐκ ἤθελησεν ἤθελεν ἐπὶ χρόνον τινα μετὰ ταῦτα δὲ ταῦτα ἦλθεν εἶπεν ἐν εἰς ἑαυτῷ ἑαυτὸν καὶ λέγει εἰ καὶ τὸν Θεὸν οὐ φοβοῦμαι καὶ οὐδὲ ἄνθρωπον οὐκ ἐντρέπομαι διά γε τὸ παρενοχλεῖν παρέχειν μοι κόπον κόπους τὴν χήραν ταύτην ἀπελθὼν ἐκδικήσω αὐτήν ἵνα μὴ εἰς τέλος ἐρχομένη ὑπωπιάζῃ ὑποπτάζη με εἶπεν δὲ ὁ Κύριος ἀκούσατε τί ὁ κριτὴς τῆς ἀδικίας λέγει ὁ δὲ Θεὸς οὐ μὴ ποιήσῃ ποιήσει τὴν ἐκδίκησιν τῶν ἐκλεκτῶν αὐτοῦ τῶν βοώντων πρὸς αὐτῷ αὐτῶν αὐτὸν ἡμέρας νυκτός καὶ νυκτός ἡμέρας καὶ μακροθυμῶν μακροθυμεῖ ἐν ἐπʼ αὐτοῖς λέγω ὑμῖν ὅτι ποιήσει τὴν ἐκδίκησιν αὐτῶν ἐν τάχει πλὴν ἆρα ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου ἐλθὼν ἆρα εὑρήσει τὴν πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς εἶπεν δὲ καὶ πρός τινας τοὺς πεποιθότας ἐφʼ ἑαυτοῖς ὅτι εἰσὶν δίκαιοι καὶ ἐξουθενοῦντας ἐξουθενοῦντες τοὺς λοιποὺς λοιποὺς ἀνθρώπους τὴν παραβολὴν ταύτην δύο ἄνθρωποι δύο ἀνέβησαν εἰς τὸ ἱερὸν προσεύξασθαι ὁ εἷς Φαρισαῖος καὶ ὁ ἕτερος εἷς τελώνης ὁ Φαρισαῖος σταθεὶς ταῦτα πρὸς καθʼ ἑαυτὸν ταῦτα προσηύχετο προσεύχεται προσηύξατο ὁ Θεός εὐχαριστῶ σοι ὅτι οὐκ εἰμὶ ὡς ὥσπερ None οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων ἅρπαγες ἄδικοι μοιχοί ἢ καὶ ὡς οὗτος ὁ τελώνης οὗτος νηστεύω δὶς τοῦ σαββάτου ἀποδεκατεύω ἀποδεκατῶ πάντα ὅσα κτῶμαι καὶ ὁ δὲ τελώνης μακρόθεν ἑστὼς οὐκ ἠδύνατο ἤθελεν οὐδὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς ἐπᾶραι εἰς τὸν οὐρανόν ἐπᾶραι ἀλλʼ ἔτυπτεν εἰς τὸ στῆθος ἑαυτοῦ αὐτοῦ λέγων ὁ Θεός ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ λέγω ὑμῖν κατέβη οὗτος δεδικαιωμένος εἰς τὸν οἶκον ἑαυτοῦ αὐτοῦ ἢ μᾶλλον γὰρ παρʼ ἐκεῖνος ἐκεῖνον τὸν Φαρισαῖον ὅτι πᾶς ὁ ὑψῶν αὑτόν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται καὶ ὁ δὲ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται προσέφερον δὲ αὐτῷ καὶ τὰ βρέφη παιδία ἵνα αὐτῶν ἅπτηται ἰδόντες δὲ οἱ μαθηταὶ ἐπετίμησαν ἐπετίμων αὐτοῖς ὁ δὲ Ἰησοῦς προσεκαλέσατο προσκαλεσάμενος προσεκαλεῖτο αὐτὰ εἶπεν λέγων ἄφετε τὰ παιδία ἔρχεσθαι πρός ὑμᾶς με ἐμέ καὶ μὴ κωλύετε κωλύσητε αὐτά τῶν γὰρ τοιούτων ἐστὶν ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἀμὴν γάρ λέγω ὑμῖν ὃς ἂν ἐὰν μὴ δέξηται τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ὡς παιδίον οὐ μὴ εἰσέλθῃ εἰς αὐτήν καὶ ἐπηρώτησέν τις αὐτὸν ἄρχων λέγων Διδάσκαλε ἀγαθέ τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω ὁ εἶπεν δὲ εἶπεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς τί με λέγεις ἀγαθόν οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός τὰς ἐντολὰς οἶδας ὁ δὲ εἶπεν ποίας εἶπεν δὲ ὁ Ἰησοῦς τὸ οὔ μὴ μοιχεύσῃς μοιχεύσεις οὔ μὴ φονεύσῃς φονεύσεις οὔ μὴ κλέψῃς κλέψεις οὔ μὴ ψευδομαρτυρήσῃς ψευδομαρτυρήσεις τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου ὁ δὲ εἶπεν ταῦτα πάντα ταῦτα ἐφυλαξάμην ἐφύλαξα ἐκ νεότητος μου ἀκούσας δὲ ταῦτα ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ ὅτι ἔτι ἕν σοι λείπει πάντα ὅσα ἔχεις πώλησον καὶ διάδος δός τοῖς πτωχοῖς καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς οὐρανῷ καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι ὁ δὲ ἀκούσας ταῦτα πάντα περίλυπος ἐγένετο ἐγενήθη ἦν γὰρ πλούσιος σφόδρα ἰδὼν δὲ αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς περίλυπον γενόμενον εἶπεν ὁ Ἰησοῦς πῶς δυσκόλως οἱ τὰ χρήματα ἔχοντες εἰσελεύσονται εἰς τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελεύσονται εἰσπορεύονται εὐκοπώτερον γάρ ἐστιν κάμηλον διὰ τρυμαλιᾶς τρήματος βελόνης ῥαφίδος διελθεῖν εἰσελθεῖν ἢ πλούσιον εἰσελθεῖν εἰς τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν εἶπον εἶπαν δὲ οἱ ἀκούσαντες ἀκούοντες καὶ τίς δύναται σωθῆναι ὁ δὲ εἶπεν τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ ἐστιν παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν εἶπεν δὲ ὁ Πέτρος ἰδοὺ ἡμεῖς ἀφήκαμεν ἀφέντες πάντα καὶ τὰ ἴδια ἀφέντες ἠκολουθήσαμέν σοι ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς ἀμὴν λέγω ὑμῖν λέγω ὅτι οὐδείς ἐστιν ὃς ἀφῆκεν οἰκίαν οἰκίας ἢ γυναῖκα γονεῖς ἢ ἀδελφοὺς ἢ ἀδελφὰς ἢ γυναῖκα γονεῖς ἢ τέκνα ἐν τῷ καιρῷ τούτῳ ἕνεκεν εἵνεκεν τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ ἐάν ὃς οὐχὶ οὐ μὴ λάβῃ ἀπολάβῃ πολλαπλασίονα ἑπταπλασίονα ἐν τῷ καιρῷ τούτῳ καὶ ἐν τῷ αἰῶνι τῷ ἐρχομένῳ ζωὴν αἰώνιον παραλαβὼν δὲ τοὺς δώδεκα εἶπεν πρὸς αὐτούς αὐτοῖς ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα Ἰερουσαλήμ καὶ τελεσθήσεται πάντα τὰ γεγραμμένα διὰ τῶν προφητῶν περὶ τῷ τοῦ Υἱῷ υἱοῦ τοῦ Ἀνθρώπου ὅτι παραδοθήσεται γὰρ τοῖς ἔθνεσιν καὶ ἐμπαιχθήσεται καὶ ὑβρισθήσεται καὶ ἐμπτυσθήσεται καὶ μαστιγώσαντες ἀποκτενοῦσιν ἀποκτείνουσιν αὐτόν καὶ τῇ ἡμέρᾳ τῇ τρίτῃ ἀναστήσεται καὶ αὐτοὶ δὲ οὐδὲν τούτων οὐδὲν συνῆκαν καὶ ἀλλʼ ἦν τὸ ῥῆμα τοῦτο κεκρυμμένον ἀπʼ αὐτῶν καὶ οὐκ ἐγίνωσκον τὰ λεγόμενα ἐγένετο δὲ ἐν τῷ ἐγγίζειν αὐτὸν εἰς Ἰεριχὼ αὑτόν τυφλός τις ἐπαιτῶν ἐκάθητο παρὰ τὴν ὁδὸν ἐπαιτῶν προσαιτῶν ἀκούσας δὲ ὄχλου παραπορευομένου διαπορευομένου ἐπυνθάνετο τί ἂν εἴη τοῦτο οἱ ἀπήγγειλαν δὲ ἀπήγγειλαν αὐτῷ ὅτι Ἰησοῦς ὁ Ναζαρηνός Ναζωραῖος παρέρχεται ὁ καὶ δὲ ἐβόησεν λέγων Ἰησοῦ Υἱὲ Δαυίδ ἐλέησόν με καὶ οἱ δὲ προάγοντες παράγοντες ἐπετίμων ἐπετίμουν αὐτῷ ἵνα σιγήσῃ σιωπήσῃ ὁ αὐτὸς δὲ πολλῷ μᾶλλον ἔκραζεν Ἰησοῦ Υἱὲ Υἱὸς Υἱοῦ Δαυίδ ἐλέησόν με σταθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς ἐκέλευσεν αὐτὸν ἀχθῆναι πρὸς αὐτόν ἐγγίσαντος δὲ αὐτοῦ ἐπηρώτησεν αὐτόν λέγων τί σοι θέλεις ποιήσω ὁ δὲ εἶπεν Κύριε ἵνα ἀναβλέψω καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ ἀνάβλεψον ἡ πίστις σου σέσωκέν σε καὶ παραχρῆμα ἀνέβλεψεν καὶ ἠκολούθει ἠκολούθησεν αὐτῷ αὑτόν δοξάζων τὸν Θεόν καὶ πᾶς ὁ λαὸς ἰδὼν ἔδωκεν δόξαν αἶνον τῷ Θεῷ καὶ καὶ ἐξελθὼν εἰσελθὼν διήρχετο τὴν Ἰεριχώ καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ ὀνόματι καλούμενος Ζακχαῖος καὶ αὐτὸς οὗτος ἦν ἀρχιτελώνης καὶ αὐτὸς οὗτος ἦν πλούσιος καὶ ἐζήτει ἰδεῖν τὸν Ἰησοῦν τίς ἐστιν καὶ οὐκ ἠδύνατο ἐδύνατο ἀπὸ τοῦ ὄχλου ὅτι τῇ ἡλικίᾳ μικρὸς ἦν καὶ προσδραμὼν προλαβών προδραμὼν εἰς τὸ ἔμπροσθεν ἀνέβη ἐπὶ συκομορέαν συκόμωρον τοῦ ἵνα ἴδῃ ἰδεῖν αὐτόν ὅτι δἰ ἐκείνης ἐκείνῃ ἤμελλεν ἔμελλεν διέρχεσθαι καὶ ὡς ἦλθεν ἐγένετο ἐπὶ ἐν τὸν τῷ τόπον διέρχεσθαι ἀναβλέψας ὁ Ἰησοῦς εἶδεν αὐτὸν εἶδεν καὶ εἶπεν πρὸς αὐτόν αὐτῷ Ζακχαῖε σπεύσας σπεῦσον κατάβηθι ὅτι σήμερον γὰρ ἐν τῷ οἴκῳ σου δεῖ με μεῖναι καὶ σπεύσας δὲ κατέβη καὶ ὑπεδέξατο αὐτὸν χαίρων καὶ ἰδόντες ἅπαντες πάντες διεγόγγυζον λέγοντες ὅτι παρὰ ἀνδρὶ ἁμαρτωλῷ ἀνδρὶ εἰσῆλθεν καταλῦσαι σταθεὶς δὲ ὁ Ζακχαῖος εἶπεν πρὸς τὸν Κύριον ἰδοὺ τὰ τὸ ἡμίσιά ἡμίση ἥμισυ μου τῶν ὑπαρχόντων μου μοι Κύριε δίδωμι τοῖς πτωχοῖς δίδωμι καὶ εἴ τινός τι ἐσυκοφάντησα ἀποδίδωμι τετραπλοῦν εἶπεν δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς πρός αὑτόν ὅτι σήμερον σωτηρία ἐν τῷ οἴκῳ τούτῳ ἐγένετο καθότι καὶ αὐτὸς υἱὸς Ἀβραάμ ἐστιν ἦλθεν γὰρ ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου ζητῆσαι καὶ σῶσαι τὸ ἀπολωλός ἀκουόντων δὲ αὐτῶν ταῦτα προσθεὶς εἶπεν παραβολὴν διὰ τὸ ἐγγὺς εἶναι αὐτὸν εἶναι ἐγγὺς Ἰερουσαλὴμ αὐτὸν καὶ δοκεῖν δοκεῖ αὐτοὺς αὐτοῖς ὅτι μέλλει παραχρῆμα μέλλει ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ μέλλει ἀναφαίνεσθαι εἶπεν δὲ οὖν ἄνθρωπός τις ἦν εὐγενὴς καὶ ἐπορεύθη ἐπορεύετο εἰς χώραν μακρὰν λαβεῖν ἑαυτῷ βασιλείαν καὶ ὑποστρέψαι καλέσας δὲ δέκα δούλους αὐτοῦ ἑαυτοῦ ἔδωκεν αὐτοῖς δέκα μνᾶς καὶ εἶπεν πρὸς αὐτούς πραγματεύσασθαι πραγματεύσασθε πραγματεύεσθαι ἕως ἐν ᾧ ἔρχομαι οἱ δὲ πολῖται αὐτοῦ ἐμίσουν αὐτόν καὶ ἐνέπεμψαν ἀπέστειλαν πρεσβείαν ὀπίσω αὐτοῦ λέγοντες οὐ θέλομεν τοῦτον βασιλεῦσαι ἐφʼ ἡμᾶς καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἐπανελθεῖν αὐτὸν λαβόντα τὴν βασιλείαν καὶ εἶπεν φωνηθῆναι αὐτῷ αὐτοῦ τοὺς δούλους τούτους οἷς ἔδωκεν δεδώκει τὸ ἀργύριον ἵνα γνοῖ γνῷ τίς τί διεπραγματεύσατο διεπραγματεύσαντο ἐπραγματεύσατο παρεγένετο δὲ ὁ πρῶτος λέγων Κύριε ἡ μνᾶ σου προσειργάσατο δέκα προσηργάσατο προσήργασα μνᾶς προσηργάσατο ὁ καὶ δὲ εἶπεν αὐτῷ εὖγε εὖ ἀγαθὲ δοῦλε ἀγαθέ ὅτι ἐν ἐλαχίστῳ πιστὸς ἐγένου ἴσθι ἐξουσίαν ἔχων ἐπάνω δέκα πόλεων καὶ ἦλθεν ὁ δεύτερος ἕτερος ἐλθών λέγων εἶπεν Κύριε ἡ μνᾶ σου Κύριε πέντε ἐποίησεν πέντε μνᾶς εἶπεν δὲ καὶ τούτῳ γίνου καὶ σὺ γίνου γενοῦ ἐπάνω γίνου πέντε πόλεων καὶ ὁ ἕτερος ἦλθεν λέγων Κύριε ἰδοὺ ἡ μνᾶ σου ἣν εἶχον ἀποκειμένην ἐν σουδαρίῳ ὅτι ἐφοβούμην ἐφοβήθην γάρ σε ὅτι ἄνθρωπος γάρ αὐστηρὸς εἶ αὐστηρός αἴρεις ὃ οὐκ ἔθηκας καὶ θερίζεις ὃ οὐκ ἔσπειρας λέγει ὃ δὲ εἶπεν αὐτῷ ἐκ τοῦ στόματός σου κρίνω σε πονηρὲ δοῦλε ᾔδεις ὅτι ἐγὼ ἄνθρωπος αὐστηρός εἰμι αἴρων αἴρω ὃ οὐκ ἔθηκα καὶ θερίζων θερίζω ὃ οὐκ ἔσπειρα καὶ διὰ τί οὖν οὐκ ἔδωκάς μου τὸ ἀργύριον μου ἐπὶ τὴν τράπεζαν κἀγὼ καὶ ἐγὼ ἐλθὼν οὖν σὺν τῷ τόκῳ ἂν ἔπραξα αὐτὸ ἀνέπραξα ἔπραξα εἶπεν καὶ δὲ τοῖς παρεστῶσιν εἶπεν ἄρατε ἆραι ἀπʼ αὐτοῦ τὴν μνᾶν καὶ ἀπενέγκατε δότε τῷ τὰς δέκα μνᾶς ἔχοντι καὶ εἶπαν εἶπον αὐτῷ Κύριε ἔχει δέκα μνᾶς λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι παντὶ τῷ ἔχοντι προστίθεται δοθήσεται ἀπὸ δὲ τοῦ μὴ ἔχοντος καὶ ὃ ἔχει ἀρθήσεται ἀπʼ αὐτοῦ πλὴν ἐκείνους τοὺς ἐχθρούς μου τούτους ἐκείνους τοὺς μὴ θελήσαντάς θέλοντας με βασιλεῦσαι βασιλεύειν ἐπʼ αὐτοὺς ἀγάγετε ἀγάγατε ὧδε καὶ κατασφάξατε αὐτοὺς ἔμπροσθέν μου καὶ τὸν ἀχρεῖον δοῦλον ἐκβάλετε εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων καὶ εἰπὼν ταῦτα ἐπορεύετο ἔμπροσθεν ἀναβαίνων δὲ εἰς Ἱεροσόλυμα Ἰερουσαλήμ καὶ ἐγένετο ὡς ἤγγισεν εἰς Βηθφαγὴ Βηθσφαγὴ καὶ Βηθανίαν Βηθανιὰ πρὸς τὸ ὄρος τὸ τῶν Ἐλαιῶν καλούμενον Ἐλαιῶν Ἐλαιῶνα ἀπέστειλεν δύο τῶν μαθητῶν αὑτοῦ εἰπὼν λέγων ὑπάγετε εἰς τὴν κατέναντι κώμην ἐν ᾗ καὶ εἰσπορευόμενοι εὑρήσετε πῶλον δεδεμένον ἐφʼ ὃν οὐδεὶς πώποτε ἀνθρώπων ἐκάθισεν καὶ λύσαντες αὐτὸν ἀγάγετε ἀγάγατε αὑτόν καὶ ἂν ἐάν τις ὑμᾶς ἐρωτᾷ διὰ τί λύετε οὕτως ἐρεῖτε αὐτῷ ὅτι ὁ Κύριος αὐτοῦ χρείαν ἔχει καὶ ἀπελθόντες δὲ οἱ ἀπεσταλμένοι εὗρον εὗραν καθὼς εἶπεν ἀπεκρίθησαν αὐτοῖς λυόντων δὲ αὐτῶν τὸν πῶλον εἶπαν εἶπον οἱ κύριοι αὐτοῦ πρὸς αὐτούς τί λύετε τὸν πῶλον οἱ δὲ εἶπαν εἶπον ὅτι ὁ Κύριος αὐτοῦ χρείαν ἔχει καὶ ἤγαγον ἀγαγόντες αὐτὸν τὸν πῶλον πρὸς τὸν Ἰησοῦν καὶ ἐπιρίψαντες ἑπέριψαν αὐτῶν ἑαυτῶν τὰ ἱμάτια αὐτῶν ἐπὶ αὑτόν τὸν πῶλον καὶ ἐπεβίβασαν τὸν Ἰησοῦν πορευομένου δὲ αὐτοῦ ὑπεστρώννυον τὰ ἱμάτια ἑαυτῶν αὑτῶν ἐν τῇ ὁδῷ ἐγγίζοντος ἐγγιζόντων δὲ αὐτοῦ αὐτῶν ἤδη πρὸς τῇ τὴν καταβάσει κατάβασιν τοῦ Ὄρους τῶν Ἐλαιῶν ἤρξαντο ἤρξατο ἅπαν πᾶν ἀπαντᾶν τὸ πλῆθος τῶν μαθητῶν χαίροντες αἰνεῖν τὸν Θεὸν φωνῇ μεγάλῃ περὶ πασῶν πάντων ὧν εἶδον γινομένων δυνάμεων λέγοντες εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ὁ βασιλεὺς ἐν ὀνόματι Κυρίου εὐλογημένος ὁ βασιλεὺς εἰρήνη ἐν οὐρανῷ οὐρανοῖς ἐν εἰρήνη εἰρήνῃ καὶ δόξα ἐν ὑψίστοις καί τινες τινες δὲ τῶν Φαρισαίων Φαρισαῖοι ἀπὸ τοῦ ὄχλου εἶπαν εἶπον πρὸς αὐτόν Διδάσκαλε ἐπιτίμησον τοῖς μαθηταῖς σου καὶ ἀποκριθεὶς δὲ εἶπεν λέγει αὐτοῖς λέγω ὑμῖν ὅτι ἐὰν οὗτοι σιγήσουσιν σιωπήσωσιν σιωπήσουσιν οἱ λίθοι κεκράξονται κράξονται κράξουσιν καὶ ὡς ἤγγισεν ἰδὼν τὴν πόλιν ἔκλαυσεν ἐπʼ αὐτήν αὐτῇ λέγων ὅτι εἰ ἔγνως καὶ σὺ καί γε ἐν τῇ ἡμέρᾳ σου ταύτῃ καὶ σὺ τὰ πρὸς εἰρήνην σου σοι νῦν δὲ ἐκρύβη ἀπὸ ὀφθαλμῶν σου ὅτι ἥξουσιν ἡμέραι καὶ βαλοῦσιν ἐπὶ σὲ καὶ παρεμβαλοῦσιν περιβαλοῦσιν οἱ ἐχθροί σου χάρακά σοι καὶ περικυκλώσουσίν περικύκλωσιν σε καὶ συνέξουσίν σε πάντοθεν καὶ ἐδαφιοῦσίν σε καὶ τὰ τέκνα σου ἐν σοί καὶ οὐκ ἀφήσουσιν ἐν σοὶ λίθον ἐπὶ λίθον λίθῳ ἐν ὅλῃ σοί ἀνθʼ ὧν οὐκ ἔγνως εἰς τὸν καιρὸν τῆς ἐπισκοπῆς σου καὶ εἰσελθὼν ἐλθών δὲ εἰς τὸ ἱερὸν ἤρξατο ἐκβάλλειν τοὺς πωλοῦντας ἐν αὐτῷ καὶ τοὺς ἀγοράζοντας καὶ τὰς τραπέζας τῶν κολλυβιστῶν ἐξέχεεν καὶ τὰς καθέδρας τῶν πωλούντων τὰς περιστερὰς λέγων αὐτοῖς γέγραπται ὅτι καὶ ἔσται ὁ οἶκός μου οἶκος προσευχῆς ἐστιν ὑμεῖς δὲ αὐτὸν ἐποιήσατε αὑτόν σπήλαιον λῃστῶν ληστόν καὶ ἦν διδάσκων τὸ καθʼ ἡμέραν ἐν τῷ ἱερῷ οἱ δὲ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς ἐζήτουν αὐτὸν ἀπολέσαι καὶ οἱ πρῶτοι τοῦ λαοῦ ἐζήτουν αὑτόν ἀπολέσαι καὶ οὐχ εὕρισκον ηὕρισκον τὸ τί ποιήσωσιν ποιήσουσιν αὐτῷ ὁ λαὸς γὰρ λαὸς ἅπας ἐξεκρέματο ἐξεκρέμετο ἐκρέματο αὐτοῦ ἀκούων ἀκούειν αὐτοῦ καὶ ἐγένετο δὲ ἐν μιᾷ τῶν ἡμερῶν ἐκείνων διδάσκοντος αὐτοῦ τὸν λαὸν ἐν τῷ ἱερῷ τὸν λᾷον καὶ εὐαγγελιζομένου εὐαγγελιζόμενοι ἐπέστησαν αὐτῷ οἱ ἱερεῖς ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς σὺν τοῖς πρεσβυτέροις καὶ εἶπον εἶπαν λέγοντες πρὸς αὐτόν λέγοντες εἰπὲ εἰπὸν ἡμῖν ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιεῖς καὶ ἢ τίς ἐστιν ὁ δούς σοι ταύτην τὴν ἐξουσίαν ταύτην ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν πρὸς αὐτούς αὑτόν ἐπερωτήσω ἐρωτήσω ὑμᾶς κἀγὼ ἕνα λόγον ἕνα καὶ ὃν εἴπατέ μοι τὸ βάπτισμα τὸ Ἰωάννου ἐξ οὐρανοῦ ἦν ἢ ἐξ ἀνθρώπων οἱ δὲ συνελογίσαντο συνελογίζοντο πρὸς αὑτούς ἑαυτοὺς λέγοντες ὅτι ἐὰν εἴπωμεν ἐξ οὐρανοῦ ἐρεῖ ἡμῖν διὰ τί οὖν οὐκ ἐπιστεύσατε αὐτῷ καὶ ἐὰν δὲ εἴπωμεν ὅτι ἐξ ἀπὸ τῶν ἀνθρώπου ἀνθρώπων λιθάσει ἡμάς πᾶς ὁ λαὸς ἅπας καταλιθάσει ἡμᾶς πεπεισμένος πεπεισμένοι γάρ ἐστιν εἰσιν Ἰωάννην προφήτην γεγονέναι εἶναι καὶ ἀπεκρίθησαν μὴ εἰδέναι αὑτούς τὸ πόθεν καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς οὐδὲ ἐγὼ λέγω ὑμῖν ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιῶ ἤρξατο δὲ πρὸς τὸν λαὸν λέγειν ἔλεγεν δὲ τὴν παραβολὴν ταύτην ἀμπελῶνα ἄνθρωπος τις ἐφύτευσεν ἀμπελῶνα ἄνθρωπος καὶ ἐξέδετο ἐξέδοτο αὐτὸν γεωργοῖς αὐτὸς καὶ δὲ ἀπεδήμησεν χρόνους ἱκανούς καὶ ἐν τῷ καιρῷ δὲ ἀπέστειλεν πρὸς τοὺς γεωργοὺς δοῦλον ἵνα ἀπὸ τοῦ καρποῦ τοῦ ἀμπελῶνος δῶσιν δώσουσιν αὐτῷ οἱ δείραντες δὲ γεωργοὶ δείραντες αὐτὸν ἐξαπέστειλαν αὐτὸν δείραντες κενόν καὶ ἔθετο προσέθετο πέμψαι ἔπεμψεν ἕτερον αὐτοῖς πέμψαι δοῦλον οἱ δὲ κἀκεῖνον δείραντες καὶ ἀτιμάσαντες ἐξάπειλαν ἐξαπέστειλαν κενόν καὶ προσέθετο πέμψαι τρίτον πέμψαι ἔπεμψεν οἱ δὲ καὶ τοῦτον κἀκεῖνον τραυματίσαντες τραυμάτισαν ἐξέβαλον ἐξαπέστειλαν κενόν εἶπεν ὁ δὲ ὁ κύριος τοῦ ἀμπελῶνος εἶπεν τί ποιήσω πέμψω τὸν υἱόν μου τὸν ἀγαπητόν τυχὸν ἴσως τοῦτον ἰδόντες ἐντραπήσονται ἰδόντες δὲ αὐτὸν οἱ γεωργοὶ διελογίζοντο διαλογίζοντες πρὸς ἀλλήλους ἑαυτοὺς λέγοντες οὗτός ἐστιν ὁ κληρονόμος δεῦτε ἀποκτείνωμεν αὐτόν ἵνα καὶ ἡμῶν ἔσται γένηται ἡ κληρονομία καὶ ἐκβαλόντες λαβόντες αὐτὸν ἐξέβαλον ἔξω τοῦ ἀμπελῶνος καὶ ἀπέκτειναν τί οὖν ποιήσει αὐτοῖς ὁ κύριος τοῦ ἀμπελῶνος ἐλεύσεται καὶ ἀπολέσει τοὺς γεωργοὺς τούτους ἀμπελῶνος καὶ δώσει τὸν ἀμπελῶνα ἄλλοις οἱ ἀκούσαντες δὲ ἀκούσαντες εἶπαν εἶπον μὴ γένοιτο ὁ δὲ ἐμβλέψας αὐτοῖς εἶπεν τί οὖν ἐστιν τὸ γεγραμμένον τοῦτο λίθον ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλὴν γωνίας πᾶς ὁ πεσὼν ἐπʼ ἐκεῖνον τὸν λίθον συνθλασθήσεται ἐφʼ ὃν δʼ ἂν πέσῃ πεσεῖται λικμήσει αὐτόν καὶ ἐζήτησαν ἐζήτουν οἱ γραμματεῖς ἀρχιερεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι ἀρχιερεῖς γραμματεῖς ἐπιβαλεῖν ἐπʼ αὐτὸν τὰς χεῖρας ἐν αὐτῇ τῇ ὥρᾳ καὶ ἐφοβήθησαν δὲ τὸν ὄχλον λαόν ἔγνωσαν γὰρ ὅτι πρὸς αὐτοὺς εἶπεν εἴρηκεν τὴν παραβολὴν ταύτην εἶπεν καὶ ὑποχωρήσαντες ἀποχωρήσαντες παρατηρήσαντες ἀπέστειλαν ἐγκαθέτους ἀποκρινομένους ὑποκρινομένους ἑαυτοὺς ἑαυτοῦ δικαίους εἶναι ἵνα ἐπιλάβωνται αὐτοῦ τῶν λόγου λόγον λόγων ὥστε εἰς τὸ παραδοῦναι αὐτὸν τῇ ἀρχῇ καὶ τῇ ἐξουσίᾳ τοῦ τῷ ἡγεμόνος ἡγεμόνι καὶ ἐπηρώτησαν αὐτὸν λέγοντες οἴδαμεν Διδάσκαλε οἴδαμεν ὅτι ὀρθῶς λέγεις ὀρθῶς καὶ διδάσκεις καὶ οὐδενὸς οὐ λαμβάνεις πρόσωπον ἀλλʼ ἐπʼ ἀληθείας τὴν ὁδὸν τοῦ Θεοῦ διδάσκεις ἔξεστιν ἡμῖν ἡμᾶς Καίσαρι φόρον δοῦναι διδόναι Καίσαρι ἢ οὔ ἐπιγνοὺς κατανοήσας δὲ αὐτῶν τὴν πονηρίαν πανουργίαν εἶπεν πρὸς αὐτούς τί με πειράζετε ὑποκριταὶ δείξατέ ἐπιδείξατέ μοι τὸ νόμισμα δηνάριον οἱ δὲ ἔδειξαν αὐτῷ καὶ εἶπεν εἶπαν τίνος ἔχει εἰκόνα καὶ τὴν ἐπιγραφήν οἱ ἀποκριθέντες δὲ εἶπαν εἶπον Καίσαρος ὁ εἶπεν δὲ εἶπεν πρὸς αὐτούς αὐτοῖς τοίνυν ἀπόδοτε τοίνυν τὰ τοῦ Καίσαρος τῷ Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ καὶ οὐκ ἴσχυσαν δὲ ἐπιλαβέσθαι τοῦ αὐτοῦ ῥήματος ῥῆμα ἐπιλαβέσθαι ἐναντίον τοῦ λαοῦ καὶ θαυμάσαντες ἐπὶ τῇ ἀποκρίσει αὐτοῦ ἐσιώπησαν ἐσίγησαν προσελθόντες δέ τινες τῶν Σαδδουκαίων οἱ λέγοντες ἀντιλέγοντες ἀνάστασιν μὴ εἶναι ἐπηρώτησαν ἐπηρώτων αὐτὸν λέγοντες Διδάσκαλε Μωϋσῆς ἔγραψεν ἡμῖν ἐάν τινος ἀδελφὸς ἀποθάνῃ ἄτεκνος ἔχων γυναῖκα καὶ οὗτος ἄτεκνος ᾖ ἦν ἀποθάνῃ ἵνα λάβῃ ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ τὴν γυναῖκα καὶ ἐξαναστήσῃ ἐξαναστήσει σπέρμα τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ ἑπτὰ οὖν ἀδελφοὶ ἦσαν παρʼ ἡμῖν ἑπτὰ ἀδελφοὶ καὶ ὁ πρῶτος λαβὼν γυναῖκα ἀπέθανεν ἄτεκνος καὶ ἔλαβεν ὁ δεύτερος τὴν γυναῖκα καὶ οὗτος ἀπέθανεν ἄτεκνος καὶ ὁ τρίτος ἔλαβεν αὐτήν ὡσαύτως ὡσαύτως δὲ καὶ οἱ ἑπτὰ καὶ οὐ ἀφῆκαν κατέλιπον τέκνα τέκνον καὶ ἀπέθανον ἀπέθαναν ὕστερον ὕστερα δὲ πάντων ἀπέθανεν καὶ ἡ γυνὴ ἀπέθανεν ἡ γυνὴ οὖν ἐν τῇ οὖν ἀναστάσει τίνος αὐτῶν ἔσται γίνεται γυνή οἱ γὰρ ἑπτὰ ἔσχον ἔχον αὐτὴν γυναῖκα καὶ ἀποκριθεὶς εἶπεν πρός αὑτούς αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς οἱ υἱοὶ τοῦ αἰῶνος τούτου γεννῶνται καὶ γεννῶσιν γαμοῦσιν καὶ γαμοῦνται γαμίσκονται ἐκγαμίσκονται ἐκγαμίζονται οἱ δὲ καταξιωθέντες τοῦ αἰῶνος ἐκείνου τυχεῖν καὶ τῆς ἀναστάσεως τῆς τῶν ἐκ νεκρῶν οὔτε γαμοῦσιν οὔτε γαμίζονται γαμίσκονται ἐκγαμίζονται ἐκγαμίσκονται οὐδὲ οὔτε γὰρ ἀποθανεῖν ἔτι μέλλουσιν δύνανται ἰσάγγελοι γάρ εἰσιν καὶ οἱ υἱοί εἰσιν τοῦ τῷ Θεοῦ Θεῷ εἰσιν τῆς ἀναστάσεως υἱοὶ ὄντες ὅτι δὲ ἐγείρονται οἱ νεκροὶ καὶ Μωϋσῆς ἐδήλωσέν ἐμήνυσεν ἐπὶ τῆς βάτου ὡς λέγει Κύριον τὸν Θεὸν Ἀβραὰμ καὶ τὸν Θεὸν Ἰσαὰκ καὶ τὸν Θεὸν Ἰακώβ ὁ Θεὸς νεκρῶν δὲ οὐκ ἔστιν νεκρῶν ἀλλὰ ζώντων πάντες πάντες γὰρ αὐτῷ αὐτοῦ οὗτοι ζῶσιν ἀποκριθέντες δέ τινες τῶν γραμματέων εἶπαν εἶπον αὐτῷ Διδάσκαλε καλῶς εἶπας οὐκέτι γὰρ δὲ ἐτόλμων ἐπερωτᾶν αὐτὸν οὐδέν εἶπεν δὲ πρὸς αὐτούς πῶς λέγουσιν τινες τὸν Χριστὸν υἱὸν εἶναι Δαυὶδ Υἱόν εἶναι καὶ αὐτὸς γὰρ Δαυὶδ λέγει ἐν τῇ βίβλῳ βύβλῳ τῶν Ψαλμῶν εἶπεν λέγει ὁ Κύριος τῷ Κυρίῳ μου κάθου ἐκ δεξιῶν μου ἕως ἂν θῶ τιθῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποκάτω ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου Δαυὶδ οὖν Κύριον αὐτὸν Κύριον καλεῖ λέγει καὶ πῶς υἱὸς αὐτοῦ υἱός ἐστιν ἀκούοντος δὲ παντὸς τοῦ λαοῦ εἶπεν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ προσέχετε ἀπὸ τῶν γραμματέων τῶν θελόντων περιπατεῖν ἐν στολαῖς περιπατεῖν καὶ φιλούντων ἀσπασμοὺς ἐν ταῖς ἀγοραῖς καὶ πρωτοκαθεδρίας ἐν ταῖς συναγωγαῖς καὶ πρωτοκλισίας ἐν τοῖς δείπνοις οἳ κατεσθίουσιν κατέσθοντες τὰς οἰκίας τῶν χηρῶν καὶ προφάσει μακρὰν μακρᾷ προσεύχονται προσεύχομενοι οὗτοι λήμψονται περισσότερον κρίμα ἀναβλέψας δὲ εἶδεν τοὺς βάλλοντας τὰ δῶρα αὑτῶν εἰς τὸ γαζοφυλάκιον τὰ δῶρα αὐτῶν τοὺς πλουσίους εἶδεν δέ καί τινα καὶ χήραν πενιχρὰν βάλλουσαν ἐκεῖ δύο λεπτὰ δύο ὁ εστιν κοδράντης καὶ εἶπεν ἀληθῶς λέγω ὑμῖν ὅτι ἡ χήρα αὕτη ἡ πτωχὴ αὕτη πλεῖον πλέον πλείω πάντων ἔβαλεν πάντες ἅπαντες γὰρ οὗτοι ἐκ τοῦ περισσεύοντος αὐτοῖς ἔβαλον εἰς τὰ δῶρα τοῦ Θεοῦ αὕτη δὲ ἐκ τοῦ ὑστερήματος αὐτῆς πάντα ἅπαντα τὸν βίον ὃν εἶχεν ἔβαλεν καί τινων λεγόντων περὶ τοῦ ἱεροῦ ὅτι λίθοις μεγάλοις καλοῖς κεκόσμηται καὶ ἀναθέμασιν ἀναθήμασιν κεκόσμηται κεκόσμητο εἶπεν ταῦτα ἃ θεωρεῖτε ἐλεύσονται ἡμέραι ἐν αἷς οὐκ ἀφεθήσεται λίθος ἐπὶ λίθῳ λίθον ἐν τοίχῳ ὧδε ὃς οὐ καταλυθήσεται ἐπηρώτησαν δὲ αὐτὸν οἱ μαθηταὶ λέγοντες Διδάσκαλε πότε οὖν ταῦτα ἔσται καὶ τί τὸ σημεῖον τῆς σῆς ἐλεύσεως ὅταν μέλλῃ μέλλει ταῦτα γίνεσθαι ὁ δὲ εἶπεν βλέπετε μὴ πλανηθῆτε πολλοὶ γὰρ ἐλεύσονται ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου λέγοντες ὅτι ἐγώ εἰμι καί ὁ καιρὸς ἤγγικεν μὴ οὖν πορευθῆτε ὀπίσω αὐτῶν ὅταν δὲ ἀκούσητε πολέμους καὶ ἀκαταστασίας μὴ φοβηθῆτε πτοηθῆτε δεῖ γὰρ ταῦτα γενέσθαι ταῦτα πρῶτον ἀλλʼ οὐκ εὐθέως τὸ τέλος τότε ἔλεγεν αὐτοῖς ἐγερθήσεται γάρ ἔθνος ἐπʼ ἔθνος καὶ βασιλεία ἐπὶ βασιλείαν σεισμοί τε μεγάλοι καὶ κατὰ τόπους καὶ λιμοὶ λοιμοὶ καὶ λοιμοὶ λιμοὶ ἔσονται φόβητρά τε καὶ σημεῖα μεγάλα ἀπʼ οὐρανοῦ καὶ σημεῖα μεγάλα ἔσται πρὸ δὲ τούτων πάντων ἁπάντων ἐπιβαλοῦσιν ἐφʼ ὑμᾶς αὑτούς τὰς χεῖρας αὐτῶν καὶ διώξουσιν παραδιδόντες εἰς τὰς συναγωγὰς καὶ φυλακάς ἀπαγομένους ἀγομένους ἐπὶ βασιλεῖς καὶ ἡγεμόνας ἕνεκεν ἕνεκα τοῦ ὀνόματός μου ἀποβήσεται δὲ ὑμῖν εἰς μαρτύριον θέσθε θέτε οὖν εἰς ἐν τὰς ταῖς καρδίας καρδίαις ὑμῶν μὴ προμελετᾶν προμελετῶντες ἀπολογηθῆναι ἐγὼ γὰρ δώσω ὑμῖν δώσω στόμα καὶ σοφίαν ᾗ οὐ δυνήσονται ἀντειπεῖν οὐδὲ ἢ ἀντιστῆναι ἢ ἀντειπεῖν ἅπαντες πάντες οἱ ἀντικείμενοι ὑμῖν παραδοθήσεσθε δὲ καὶ ὑπὸ γονέων καὶ ἀδελφῶν καὶ συγγενῶν συγγενέων καὶ φίλων καὶ ἀδελφῶν καὶ θανατώσουσιν ἐξ ὑμῶν καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου καὶ θρὶξ ἐκ τῆς κεφαλῆς ὑμῶν οὐ μὴ ἀπόληται ἐν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτήσασθε κτήσεσθε τὰς ψυχὰς ὑμῶν ὅταν δὲ ἴδητε κυκλουμένην Ἰερουσαλήμ ὑπὸ στρατοπέδων τὴν Ἰερουσαλήμ τότε γνῶτε γινώσκεται γνώσεσθε ὅτι ἤγγικεν ἤγγισεν ἡ ἐρήμωσις αὐτῆς τότε οἱ ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ φευγέτωσαν εἰς τὰ ὄρη καὶ οἱ ἐν μέσῳ αὐτῆς μὴ ἐκχωρείτωσαν καὶ οἱ ἐν ταῖς χώραις μὴ εἰσερχέσθωσαν εἰς αὐτήν ὅτι ἡμέραι ἐκδικήσεως αὗταί εἰσιν τοῦ πληρωθῆναι πλησθῆναι πάντα τὰ γεγραμμένα οὐαὶ δὲ ταῖς ἐν γαστρὶ ἐχούσαις καὶ ταῖς θηλαζούσαις θηλαζομέναις ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις ἔσται γὰρ ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις ἀνάγκη μεγάλη ἐπὶ τῆς γῆς καὶ ὀργὴ ἐν τῷ λαῷ τούτῳ καὶ πεσοῦνται ἐν στόματι ῥομφαίας μαχαίρης μαχαίρας μαχαίραις καὶ αἰχμαλωτισθήσονται εἰς πάντα τὰ ἔθνη πάντα καὶ Ἰερουσαλὴμ ἔσται πατουμένη ὑπὸ ἐθνῶν ἄχρι οὗ πληρωθῶσιν καὶ ἔσονται καιροὶ ἐθνῶν καὶ ἔσονται ἔσται σημεῖα ἐν ἡλίῳ καὶ σελήνῃ καὶ ἄστροις καὶ ἐπὶ τῆς γῆς συνοχὴ ἐθνῶν καὶ ἐν ἀπορίᾳ ἡ ὡς ἠχούσης ἤχους θαλάσσης καὶ σάλου σάλους ἀποψυχόντων ἀνθρώπων ἀπὸ φόβου καὶ προσδοκίας τῶν ἐπερχομένων τῇ οἰκουμένῃ οἰκουμένης αἱ γὰρ δυνάμεις ἦ ἐν τῶν τῷ οὐρανῶν οὐρανῷ σαλευθήσονται καὶ τότε ὄψονται τὸν Υἱὸν τοῦ Ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐν νεφέλῃ νεφέλαις καὶ μετὰ δυνάμεως δυνάμει πολλῇ καὶ δόξης δόξῃ πολλῆς ἐρχομένων ἀρχομένων δὲ τούτων γίνεσθαι ἀνακαλύψατε ἀνακύψατε καὶ ἐπάρατε τὰς κεφαλὰς ὑμῶν διότι ἐγγίζει ἡ ἀπολύτρωσις ὑμῶν καὶ εἶπεν παραβολὴν αὐτοῖς ἴδετε τὴν συκῆν καὶ πάντα τὰ δένδρα ὅταν προβάλωσιν τὸν καρπὸν ἤδη βλέποντες αὐτῶν ἀφʼ αὐτῶν ἑαυτῶν γινώσκετε γινώσκεται ὅτι διότι ἤδη ὅτι ἐγγὺς εστιν ἤδη τὸ θέρος ἐστίν οὕτως καὶ ὑμεῖς ὅταν εἰδῆτε ἴδητε ταῦτα γινόμενα γινώσκετε γινώσκεται ὅτι ἐγγύς ἐστιν ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι οὐ μὴ παρέλθῃ ἡ γενεὰ αὕτη ἕως ἂν ταῦτα πάντα πάντα γένηται ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύσονται παρελεύσεται οἱ δὲ λόγοι μου οὐ μὴ παρέλθωσιν παρελεύσονται παρελεύσεται προσέχετε δὲ αὐτοῖς ἑαυτοῖς μήποτε βαρηθῶσιν βαρυνθῶσιν ὑμῶν αἱ καρδίαι ὑμῶν ἐν κραιπάλῃ καὶ μέθῃ καὶ μερίμναις βιωτικαῖς καὶ αἰφνίδιος ἐπιστῇ ἐφʼ ὑμᾶς αἰφνίδιος ἐπιστῇ ἡ ἡμέρα ἐκείνη ὡς παγίς ἐπεισελεύσεται γὰρ ἐπελεύσεται ἐπὶ πάντας τοὺς καθημένους ἐπὶ πρόσωπον πάσης τῆς γῆς πάσης ἀγρυπνεῖτε δὲ οὖν ἐν παντὶ καιρῷ δεόμενοι ἵνα κατισχύσητε κατισχύσατε καταξιωθῆτε ἐκφυγεῖν ταῦτα πάντα ταῦτα τὰ μέλλοντα γίνεσθαι καὶ σταθῆναι στήσεσθε ἔμπροσθεν τοῦ Υἱοῦ τοῦ Ἀνθρώπου ἦν δὲ τὰς ἡμέρας διδάσκων ἐν τῷ ἱερῷ διδάσκων τὰς δὲ νύκτας ἐξερχόμενος διηλίζετο ηὐλίζετο εἰς τὸ ὄρος ηὐλίζετο τὸ καλούμενον Ἐλαιῶν καὶ πᾶς ὁ λαὸς ὤρθριζεν πρὸς αὐτὸν ἐν τῷ ὄρει ἱερῷ ἀκούειν αὐτοῦ ἐν τῷ ἱερῷ ἤγγιζεν ἤγγισεν δὲ ἡ ἑορτὴ τῶν Ἀζύμων ἡ λεγομένη Πάσχα καὶ ἐζήτουν οἱ δὲ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς ἐζήτουν τὸ πῶς ἀπολέσωσιν ἀνέλωσιν αὐτόν ἐφοβοῦντο δὲ γὰρ τὸν λαόν εἰσῆλθεν δὲ ὁ Σατανᾶς εἰς τὸν Ἰούδαν τὸν καλούμενον ἐπικαλούμενον Ἰσκαριώτην Ἰσκαριὼθ ὄντα ἐκ τοῦ ἀριθμοῦ ἐκ τῶν δώδεκα καὶ ἀπελθὼν συνελάλησεν τοῖς ἀρχιερεῦσιν καὶ τοῖς γραμματεῦσιν καὶ τοῖς στρατηγοῖς τοῦ ἱεροῦ τὸ πῶς αὐτὸν αὐτοῖς παραδῷ παραδοῖ αὐτοῖς αὐτόν καὶ ἐχάρησαν καὶ συνέθεντο αὐτῷ ἀργύριον ἀργύρια δοῦναι καὶ ὡμολόγησεν ἐξωμολόγησεν καὶ ἐζήτει εὐκαιρίαν τοῦ παραδοῦναι αὐτὸν αὐτοῖς ἄτερ ὄχλου αὐτοῖς ἦλθεν δὲ ἡ ἡμέρα τῶν τοῦ Ἀζύμων Πάσχα ἐν ᾗ ἔδει θύεσθαι τὸ Πάσχα καὶ ἀπέστειλεν τὸν Πέτρον καὶ Ἰωάννην εἰπών πορευθέντες ἑτοιμάσατε ἡμῖν τὸ Πάσχα ἵνα φάγωμεν οἱ δὲ εἶπαν εἶπον αὐτῷ ποῦ θέλεις ἑτοιμάσωμεν ἑτοιμάσομεν σοι φαγεῖν τὸ Πάσχα ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς ἰδοὺ εἰσελθόντων εἰσερχομένων ὑμῶν εἰς τὴν πόλιν ἀπαντήσει ὑπαντήσει συναντήσει ὑμῖν ἄνθρωπος βαστάζων κεράμιον ὕδατος βαστάζων ἀκολουθήσατε αὐτῷ εἰς τὴν οἰκίαν εἰς ἣν οὗ ἐάν εἰσπορεύεται καὶ ἐρεῖτε τῷ οἰκοδεσπότῃ τῆς οἰκίας λέγοντες λέγει σοι ὁ διδάσκαλος ποῦ ἐστιν τὸ κατάλυμα μου ὅπου τὸ Πάσχα μετὰ τῶν μαθητῶν μου φάγω ἐκεῖνος κἀκεῖνος ὑμῖν δείξει ἀνάγαιον ἀνώγεον οἶκον μέγα ἐστρωμένον κἀκεῖ ἐκεῖ ἑτοιμάσατε ἀπελθόντες δὲ εὗρον καθὼς εἰρήκει εἴρηκεν αὐτοῖς αὐτὸς καὶ ἡτοίμασαν τὸ Πάσχα καὶ ὅτε ἐγένετο ἡ ὥρα ἀνέπεσεν καὶ οἱ δώδεκα ἀπόστολοι σὺν αὐτῷ καὶ εἶπεν πρὸς αὐτούς ἐπιθυμίᾳ ἐπεθύμησα τοῦτο τὸ Πάσχα φαγεῖν μεθʼ ὑμῶν πρὸ τοῦ με παθεῖν λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι οὐκέτι οὐ μὴ φάγω φάγομαι ἀπʼ ἐξ αὐτοῦ αὐτὸ ἕως ὅτου καινόν βρωθῇ πληρωθῇ ἐν τῇ Βασιλείᾳ τοῦ Θεοῦ καὶ δεξάμενος τὸ ποτήριον εὐχαριστήσας εἶπεν λάβετε τοῦτο καὶ διαμερίσατε εἰς ἑαυτούς ἑαυτοῖς ἀλλήλοις λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι ἀπὸ τοῦ νῦν οὐ μὴ πίω ἀπὸ τοῦ νῦν ἀπὸ τοῦ γεννήματος τῆς ἀμπέλου ἕως τοῦ οὗ ὅτου ἔλθῃ ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἔλθῃ καὶ λαβὼν ἄρτον εὐχαριστήσας ἔκλασεν καὶ ἔδωκεν αὐτοῖς αὑτόν λέγων λάβετε τοῦτό ἐστιν τὸ σῶμά μου τὸ ὑπὲρ ὑμῶν διδόμενον τοῦτο τοῦτο ποιεῖτε ποιεῖται εἰς τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν ὡσαύτως καὶ τὸ ποτήριον ὡσαύτως μετὰ τὸ δειπνῆσαι λέγων τοῦτο τὸ ποτήριον ἡ καινὴ διαθήκη ἐν τῷ ἔτι αἵματί μου τὸ τῷ ὑπὲρ ὑμῶν ἐκχυνόμενον ἐκχυννόμενον πλὴν ἰδοὺ ἡ χεὶρ τοῦ παραδιδόντος με μετʼ ἐμοῦ ἐπὶ τῆς τραπέζης καὶ ὅτι μὲν ὁ μὲν Υἱὸς μὲν τοῦ Ἀνθρώπου πορεύεται κατὰ τὸ ὡρισμένον πορεύεται πλὴν οὐαὶ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ διʼ οὗ παραδίδοται καὶ αὐτοὶ δὲ ἤρξαντο ἤρξατο συζητεῖν πρὸς αὑτούς ἑαυτοὺς τὸ τίς ἄρα εἴη ἐξ αὐτῶν εἴη ὁ τοῦτο μέλλων τοῦτο πράσσειν ἐγένετο δὲ καὶ φιλονικία ἐν εἰς ἑαυτοῖς αὐτοῖς ἑαυτοὺς τὸ τίς αὐτῶν δοκεῖ εἶναι ἀνίῃ μείζων ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς οἱ βασιλεῖς τῶν ἐθνῶν κυριεύουσιν αὐτῶν καὶ οἱ οἱ ἄρχοντες τῶν ἐξουσιάζοντες ἐξουσιάζουσιν αὐτῶν καὶ εὐεργέται καλοῦνται ὑμεῖς δὲ οὐχ οὕτως ἀλλʼ ὁ μείζων ἐν ὑμῖν γενέσθω γινέσθω ὡς ὁ νεώτερος μικρότερος καὶ ὁ ἡγούμενος ὡς ὁ ὁ διάκονος διακονῶν τίς γὰρ ὁ μείζων μᾶλλον ἢ ὁ ἀνακείμενος ἢ ὁ διακονῶν οὐχὶ ὁ ἀνακείμενος ἐγὼ γάρ δὲ εἰμι ἐν μέσῳ ὑμῶν ἦλθον οὐχ ὡς ὁ ἀνακείμενος ἀλλʼ εἰμι ὡς ὁ διακονῶν καὶ ὑμεῖς δέ ἐστε ηὐξήθητε ἐν τῇ διακονίᾳ μου ὡς ὁ διακονῶν οἱ διαμεμενηκότες μετʼ ἐμοῦ ἐν τοῖς πειρασμοῖς μου κἀγὼ διατίθεμαι διατίθημι ὑμῖν διαθήκην καθὼς διέθετό μοι ὁ Πατήρ μου βασιλείαν ἵνα ἔσθητε ἐσθίητε καὶ πίνητε ἐπὶ τῆς τραπέζης μου ἐν τῇ βασιλείᾳ μου καὶ καθῆσθε καθήσεσθε καθίσησθε καθίσεσθε καθέζησθε ἐπὶ δώδεκα θρόνων θρόνους κρίνοντες τὰς δώδεκα φυλὰς κρίνοντες τοῦ Ἰσραήλ εἶπεν δὲ ὁ Κύριος Σίμων Σίμων ἰδοὺ ὁ Σατανᾶς ἐξηγήσατο ἐξῃτήσατο ὑμᾶς τοῦ σινιάσαι ὡς τὸν σῖτον ἐγὼ δὲ ἐδεήθην περὶ σοῦ ἵνα μὴ ἐκλίπῃ ἡ πίστις σου καὶ σύ δὲ ποτε ἐπιστρέψας ἐπίστρεψον καὶ στήριξον στήρισον τοὺς ἀδελφούς σου ὁ εἶπεν δὲ εἶπεν αὐτῷ Κύριε μετὰ σοῦ ἕτοιμός εἰμι καὶ εἰς φυλακὴν καὶ εἰς θάνατον πορεύεσθαι ὁ δὲ εἶπεν λέγω σοι Πέτρε οὐ μὴ φωνήσει φωνήσῃ σήμερον ἀλέκτωρ ἕως πρὶν ὅτου ἢ τρίς με ἀπαρνήσῃ μὴ εἰδέναι με καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὅτε ἀπέστειλα ὑμᾶς ἄτερ βαλλαντίου καὶ πήρας καὶ ὑποδημάτων μή τινος τι ὑστερήσατε οἱ δὲ εἶπαν εἶπον εἶπεν οὐθενός ὁ εἶπεν δὲ οὖν εἶπεν αὐτοῖς ἀλλὰ νῦν ὁ ἔχων βαλλάντιον ἀράτω ἄρει ὁμοίως καὶ πήραν καὶ ὁ μὴ ἔχων πωλήσει πωλῆσαι πωλησάτω τὸ ἱμάτιον αὐτοῦ καὶ ἀγοράσει ἀγορασάτω μάχαιραν λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι ἔτι τοῦτο τὸ γεγραμμένον δεῖ πληρωθῆναι τελεσθῆναι ἐν ἐμοί ὅτι τό καὶ μετὰ τῶν ἀνόμων ἐλογίσθη ἐλογίσθην καὶ τὸ γὰρ τὰ τὸ περὶ ἐμοῦ ἐμοί τέλος ἔχει οἱ δὲ εἶπαν εἶπον καὶ Κύριε ἰδοὺ Κύριε δύο μάχαιραι ὧδε δύο ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς ἱκανόν ἐστιν ἀρκεῖ καὶ ἐξελθὼν ἐπορεύθη ἐπορεύετο κατὰ τὸ ἔθος τῷ εἰς τὸ Ὄρος τῶν Ἐλαιῶν ἠκολούθησαν δὲ αὐτῷ καὶ οἱ μαθηταί αὐτοῦ γενόμενος δὲ ἐπὶ τοῦ τόπου εἶπεν αὐτοῖς προσεύχεσθε προσεύχεσθαι μὴ εἰσελθεῖν εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν καὶ αὐτὸς δὲ ἀπεστάθη ἀπεσπάσθη ἀπεσπάθη ἀπʼ αὐτῶν ὡσεὶ λίθου βολήν καὶ θεὶς τὰ γόνατα προσηύχετο προσεύχετο προσηύξατο προσεύξατο λέγων Πάτερ εἰ βούλει παρένεγκε παρενέγκαι παρενεγκεῖν τοῦτο τὸ ποτήριον τοῦτο ἀπʼ ἐμοῦ πλὴν μὴ τὸ θέλημά μου ἀλλὰ τὸ σὸν γινέσθω γενέσθω εἰ βούλει παρένεγκε τοῦτο τὸ ποτήριον ἀπʼ ἐμοῦ ὤφθη δὲ αὐτῷ ἄγγελος ἀπʼ τοῦ οὐρανοῦ ἐνισχύων αὐτόν καὶ γενόμενος ἐν ἀγωνίᾳ ἐκτενέστερον προσηύχετο καὶ ἐγένετο δὲ ὁ ἱδρὼς αὐτοῦ ὡς ὡσεὶ θρόμβοι αἵματος καταβαίνοντες καταβαίνοντος ἐπὶ τὴν γῆν καὶ ἀναστὰς ἀπὸ τῆς προσευχῆς καὶ ἐλθὼν ἐπὶ πρὸς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ εὗρεν αὐτοὺς καθεύδοντας κοιμωμένους αὐτοὺς ἀπὸ τῆς λύπης καὶ εἶπεν αὐτοῖς τί καθεύδετε ἀναστάντες προσεύχεσθε ἵνα μὴ εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν εἰσέλθητε ἔτι δὲ αὐτοῦ λαλοῦντος ἰδοὺ ὄχλος πολὺς καὶ ὁ καλούμενος καλουμένου λεγόμενος Ἰούδας Ἰσκαριὼθ εἷς τῶν δώδεκα προῆγεν προσήρχετο προήρχετο αὐτούς αὐτοῦ αὐτῶν καὶ ἤγγισεν ἐγγίσας ἐφίλησεν τῷ τὸν Ἰησοῦ Ἰησοῦν τοῦτο γάρ σημεῖον δεδώκει αὐτοῖς ὃν ἂν φιλῆσαι φιλήσω αὐτόν αὐτὸς εστιν ὁ Ἰησοῦς δὲ Ἰησοῦς εἶπεν τῷ αὐτῷ Ἰούδα Ἰούδᾳ φιλήματι τὸν Υἱὸν τοῦ Ἀνθρώπου παραδίδως ἰδόντες δὲ οἱ περὶ αὐτὸν τὸ γενόμενον ἐσόμενον εἶπαν εἶπον αὐτῷ τῷ Κυρίῳ Κύριε ἐπιτάξομεν εἰ πατάξομεν ἐν μαχαίρᾳ μαχαίρῃ καὶ ἐπάταξεν εἷς τις ἐξ αὐτῶν τὸν δοῦλον τοῦ ἀρχιερέως τὸν δοῦλον καὶ ἀφεῖλεν ἀφείλατο αὐτοῦ τὸ ὠτίον οὖς αὐτοῦ τὸ δεξιόν ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν ἐᾶτε ἐάσατε ἕως τούτου καὶ ἁψάμενος ἐκτείνας τοῦ τὴν ὠτίου χεῖρα ἥψατό αὐτοῦ καὶ ἰάσατο ἀπεκατεστάθη τὸ οὖς αὐτόν αὐτοῦ εἶπεν δὲ ὁ Ἰησοῦς πρὸς τοὺς παραγενομένους πρός ἐπʼ αὐτὸν None ἀρχιερεῖς καὶ στρατηγοὺς τοῦ λαοῦ ἱεροῦ καὶ πρεσβυτέρους ὡς ἐπὶ λῃστὴν ἐξεληλύθατε ἐξήλθατε ἐξήλθετε μετὰ μαχαιρῶν καὶ ξύλων τὸ καθʼ ἡμέραν ὄντος μου μεθʼ ὑμῶν ἐν τῷ ἱερῷ μεθʼ ὑμῶν οὐκ ἐξετείνατε τὰς χεῖρας ἐπʼ ἐμέ ἀλλʼ ἦ αὕτη ὑμῶν ἐστὶν ὑμῶν ἡ ὥρα καὶ ἡ ἐξουσία τοῦ τὸ σκότους σκότος συλλαβόντες δὲ αὐτὸν ἤγαγον καὶ συνήγαγον εἰσήγαγον αὐτὸν εἰς τὴν τὸν οἰκίαν οἶκον τοῦ ἀρχιερέως ὁ δὲ Πέτρος ἠκολούθει αὐτῷ ἀπὸ μακρόθεν περιαψάντων ἁψάντων δὲ πῦρ ἐν μέσῳ μέσῃ τῆς τῇ αὐλῆς αὐλῇ καὶ περικαθισάντων συγκαθισάντων αὐτῶν ἐκάθητο καὶ ὁ Πέτρος μετʼ ἐν μέσῳ μέσος αὐτῶν None θερμαινόμενος ἰδοῦσα δὲ αὐτὸν παιδίσκη τις καθήμενον πρὸς τὸ φῶς καὶ ἀτενίσασα αὐτῷ εἶπεν καὶ οὗτος σὺν αὐτῷ ἦν ὁ δὲ ἠρνήσατο αὐτὸν λέγων γύναι οὐκ οἶδα αὐτόν γύναι καὶ μετὰ βραχὺ πάλιν ἕτερος ἰδὼν αὐτὸν ἔφη εἶπεν τὸ αὐτό καὶ σὺ ἐξ αὐτῶν εἶ ὁ δὲ Πέτρος ἔφη εἴπεν ἄνθρωπε οὐκ εἰμί καὶ διαστάσης διαστήσας ἧς ὡσεὶ ὥρας μιᾶς ἄλλος τις διϊσχυρίζετο λέγων ἐπʼ ἀληθείας λέγω καὶ οὗτος ἦν μετʼ αὐτοῦ ἦν καὶ γὰρ Γαλιλαῖός ἐστιν εἶπεν δὲ ὁ Πέτρος ἄνθρωπε οὐκ οἶδα τί ὃ λέγεις καὶ παραχρῆμα ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος αὐτοῦ παραχρῆμα ἐφώνησεν ὁ ἀλέκτωρ καὶ στραφεὶς δὲ ὁ Πέτρος ὁ Κύριος Κύριε Ἰησοῦς ἐνέβλεψεν τῷ Πέτρῳ καὶ τότε ὑπεμνήσθη ὁ Πέτρος τοῦ τοῦ ῥήματος λόγου τοῦ Κυρίου ὡς εἶπεν αὐτῷ ὅτι πρὶν ἦ ἀλέκτορα φωνῆσαι σήμερον τρίς ἀπαρνήσῃ με τρίς μὴ εἰδέναι με καὶ ἐξελθὼν ἔξω ὁ Πέτρος ἔκλαυσεν πικρῶς καὶ οἱ δὲ ἄνδρες οἱ συνέχοντες αὐτὸν τὸν Ἰησοῦν ἐνέπαιζον αὐτῷ δέροντες καὶ περικαλύψαντες αὐτὸν ἔτυπτον αὐτοῦ τὸ πρόσωπον ἔτυπτον καὶ ἐπηρώτων αὐτὸν καὶ λέγοντες ἔλεγον προφήτευσον τίς τί ἐστιν ὁ παίσας σε καὶ ἁλλά ἕτερα πολλὰ βλασφημοῦντες ἔλεγον εἰς ἑαυτοὺς αὐτόν καὶ ὡς ἐγένετο ἡμέρα ἐγένετο συνήχθη τὸ πρεσβυτέριον τοῦ λαοῦ καὶ ἀρχιερεῖς τε καὶ γραμματεῖς καὶ ἀπήγαγον ἀνήγαγον αὐτὸν εἰς τὸ Συνέδριον ἑαυτῶν αὐτῶν λέγοντες εἰ σὺ εἶ ὁ Χριστός εἰπὸν εἰπὲ ἡμῖν εἶπεν ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς ἐὰν ὑμῖν εἴπω οὐ μὴ πιστεύσητε ἐὰν δὲ καὶ ἐρωτήσω οὐ μὴ ἀποκριθῆτε μοι ἢ ἀπολύσητε ἀπὸ τοῦ νῦν δὲ ἔσται ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου καθήμενος ἐκ δεξιῶν τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ εἶπαν εἶπον οὖν δὲ πάντες σὺ οὖν εἶ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ὁ δὲ εἶπεν πρὸς αὐτοὺς αὐτοῖς ἔφη ὑμεῖς λέγετε ὅτι ἐγώ εἰμι οἱ δὲ εἶπαν εἶπον τί ἔτι χρείαν ἔχομεν μαρτυρῶν μαρτυρίας χρείαν αὐτοὶ ἠκούσαμεν γὰρ ἠκούσαμεν ἀπὸ τοῦ στόματος αὐτοῦ καὶ ἀναστὰν ἀναστάντες ἅπαν τὸ πλῆθος αὐτῶν ἤγαγον ἤγαγεν αὐτὸν αὑτόν ἐπὶ τὸν Πιλᾶτον ἤρξαντο δὲ κατηγορεῖν αὐτοῦ αὑτόν λέγοντες τοῦτον εὕρομεν εὕραμεν εὗρον διαστρέφοντα τὸ ἔθνος ἡμῶν καὶ κωλύοντα Καίσαρι φόρους φόρον Καίσαρι διδόναι Καίσαρι καὶ λέγοντα δὲ ἑαυτὸν αὑτὸν Χριστὸν βασιλέα εἶναι ὁ δὲ Πιλᾶτος ἠρώτησεν ἐπηρώτησεν αὐτὸν λέγων σὺ εἶ ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων ὁ δὲ ἀποκριθεὶς ἀπεκρίθη αὐτῷ αὐτὸς λέγει λέγων ἔφη σὺ λέγεις ὁ δὲ Πιλᾶτος εἶπεν πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ τοὺς ὄχλους οὐδὲν εὑρίσκω αἴτιον ἐν τῷ ἀνθρώπῳ τούτῳ οἱ δὲ ἐνίσχυον ἐπίσχυον λέγοντες ὅτι ἀνασείει τὸν ὄχλον λαὸν διδάσκων καθʼ ὅλης τῆς γῆς Ἰουδαίας καὶ ἀρξάμενος ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας ἕως ὧδε Πιλᾶτος ἀκούσας δὲ ἀκούσας ὁ Πιλᾶτος τὴν Γαλιλαίαν ἐπηρώτησεν εἰ ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας ὁ ἄνθρωπος Γαλιλαῖός ἐστιν καὶ ἐπιγνοὺς δὲ ὅτι ἐκ τῆς ἐξουσίας Ἡρῴδου ἐστὶν ἀνέπεμψεν αὐτὸν πρὸς τὸν τῷ Ἡρῴδην Ἡρῴδῃ ὄντα ὄντι καὶ κατʼ αὐτὸν αὐτῷ ἐν Ἱεροσολύμοις ἐν ἐκείναις αὐταῖς ταύταις ταῖς ἡμέραις ὁ δὲ Ἡρῴδης ἰδὼν τὸν Ἰησοῦν ἐχάρη λίαν ἦν γὰρ θέλων ἰδεῖν αὑτόν ἐξ ἱκανῶν ἱκανοῦ χρόνων χρόνου θέλων ἰδεῖν αὐτὸν διὰ τὸ ἀκούειν πολλὰ περὶ αὐτοῦ καὶ ἤλπιζέν ἤλπισέν ἐλπίζειν τι σημεῖον ἰδεῖν ὑπʼ αὐτοῦ γινόμενον γινόμενων ἐπηρώτα δὲ αὐτὸν ἐν λόγοις ἱκανοῖς αὐτὸς δὲ οὐκ οὐδὲν ἀπεκρίνατο ἀπεκρίναντο αὐτῷ αὑτόν οὐδὲν εἱστήκεισαν δὲ οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς εὐτόνως κατηγοροῦντες αὐτοῦ ἐξουθενήσας τε δὲ αὐτὸν καὶ ὁ Ἡρῴδης σὺν τοῖς στρατεύμασιν αὐτοῦ καὶ ἐμπαίξας περιβαλὼν αὐτὸν ἃ ἐσθῆτα λαμπρὰν ἔπεμψεν ἀνέπεμψεν αὐτὸν τῷ Πιλάτῳ ὄντες ἐγένοντο ἐγένετο δὲ ἐν ἀηδίᾳ φίλοι ὅ τε Ἡρῴδης Πιλάτος καὶ ὁ Πιλᾶτος Ἡρώδης ἐγένοντο φίλοι ἐν ἐκείνη αὐτῇ τῇ ἡμέρᾳ μετʼ ἀλλήλων προϋπῆρχον προϋπῆρχεν προυπηρχοντο γὰρ ἐν ἔχθρᾳ ὄντες πρὸς αὑτούς ἑαυτούς ὁ Πιλᾶτος δὲ Πιλᾶτος συγκαλεσάμενος συγκαλέσας τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ τοὺς ἄρχοντας καὶ πάντα τὸν λαὸν εἶπεν πρὸς αὐτούς κατηνεγκατέ προσηνέγκατέ μοι τὸν ἄνθρωπον τοῦτον ὡς ἀποστρέφοντα τὸν λαόν κᾀγὼ δὲ ἀνακρίνας καὶ ἰδοὺ ἐγὼ ἐνώπιον ὑμῶν ἀνακρίνας οὐθὲν εὗρον ἐν τῷ ἀνθρώπῳ τούτῳ αἴτιον ἐν αὐτῷ ὧν κατηγορεῖτε κατηγορεῖται κατʼ αὐτοῦ ἀλλʼ οὐδὲ Ἡρῴδης ἀνέπεμψεν ἀνέπεμψα γὰρ αὐτὸν ὑμᾶς πρὸς αὐτὸν ἡμᾶς καὶ ὁ ἰδοὺ οὐδὲν ἄξιον θανάτου ἐστὶν πεπραγμένον εστιν ἐν αὐτῷ παιδεύσας οὖν αὐτὸν ἀπολύσω ἀνάγκην δὲ εἶχεν ἀπολύειν αὐτοῖς κατὰ ἑορτὴν ἀπολύειν αὐτοῖς ἕνα ἵνα ἀνέκραξαν ἀνέκραγον οὖν δὲ αὑτόν παμπληθεὶ δὲ λέγοντες αἶρε τοῦτον αἶρε τοῦτον ἀπόλυσον δὲ ἡμῖν τὸν Βαραββᾶν ὅστις ἦν διὰ στάσιν τινὰ γενομένην ἐν τῇ πόλει καὶ φόνον βεβλημένος βληθεὶς ἐν εἰς τῇ τὴν φυλακῇ φυλακήν πάλιν δὲ οὖν ὁ Πιλᾶτος προσεφώνησεν αὐτοῖς αὑτούς θέλων ἀπολῦσαι τὸν Ἰησοῦν οἱ δὲ ἔκραξαν ἐπεφώνουν λέγοντες λέγον σταύρωσον σταύρου σταύρωσον σταύρου τὸν αὐτόν ὁ δὲ τρίτον εἶπεν πρὸς αὐτούς τί γὰρ κακὸν ἐποίησεν οὗτος οὐδὲν οὐδεμίαν αἴτιον αἰτίαν θανάτου εὗρον εὑρίσκω ἐν αὐτῷ παιδεύσας οὖν αὐτὸν ἀπολύσω αὑτόν οἱ δὲ ἔκειντο ἐπέκειντο φωναῖς μεγάλαις αἰτούμενοι αὐτὸν σταυρωθῆναι σταυρῶσαί αὑτόν καὶ κατίσχυον αἱ φωναὶ αὐτῶν καὶ τῶν τῶν ἀρχιερέων ἐπέκρινεν ὁ καὶ δὲ ὁ Πιλᾶτος ἐπέκρινεν γενέσθαι τὸ αἴτημα αὐτῶν ἀπέλυσεν δὲ αὐτοῖς τὸν διὰ ἕνεκα στάσιν καὶ φόνον φόνου βεβλημένον εἰς ἐν τὴν τῇ φυλακὴν φυλακῇ ἦν ὃν ᾐτοῦντο τὸν δὲ Ἰησοῦν παρέδωκεν τῷ θελήματι αὐτῶν καὶ ὡς δὲ ἀπήγαγον ἀπῆγον αὐτόν ἐπιλαβόμενοι ἐπιλαβόμενος Σίμωνά Σίμωνός τινα τινος Σίμωνα Κυρηναίου Κυρηναῖον τοῦ ἐρχόμενου ἐρχόμενον ἀπʼ ἀγροῦ ἐπέθηκαν ἐπέθηκέν αὐτῷ τὸν σταυρὸν αἴρειν φέρειν ὄπισθεν ὄπισοθεν τοῦ Ἰησοῦ ἠκολούθει δὲ αὐτῷ πολὺ τὸ πλῆθος αὐτῷ τοῦ λαοῦ καὶ γυναικῶν γυναῖκες αἳ καὶ ἐκόπτοντο αὑτόν καὶ ἐθρήνουν αὐτόν στραφεὶς δὲ πρὸς αὐτὰς ὁ Ἰησοῦς πρός αὐτὰς εἶπεν πρός αὐτὰς θυγατέρες Ἰερουσαλήμ μὴ κλαίετε ἐπʼ ἐμέ μηδὲ πενθεῖτε ἀλλʼ πλὴν ἐφʼ ἑαυτὰς κλαίετε καὶ ἐπὶ τὰ τέκνα ὑμῶν ὅτι ἰδοὺ ἔρχονται ἔρχεται ἐλεύσονται ἡμέραι ἔρχονται ἐν αἷς ἐροῦσιν μακάριαι αἱ στεῖραι καὶ αἱ κοιλίαι κοιλία αἳ οὐκ ἐγέννησαν καὶ μαστοὶ μαζοί οἳ οὐκ ἐξέθρεψαν ἔθρεψαν ἐθήλασαν τότε ἄρξονται ἄρξωνται λέγειν τοῖς ὄρεσιν πέσετε πέσατε ἐφʼ ἡμᾶς καὶ τοῖς βουνοῖς καλύψατε ἡμᾶς ὅτι εἰ ἐν τῷ ὑγρῷ ξύλῳ ταῦτα τοῦτο ποιοῦσιν ἐν τῷ ξηρῷ τί γένηται γενήσεται ἤγοντο δὲ καὶ ἕτεροι δύο κακοῦργοι δύο σὺν αὐτῷ ἀναιρεθῆναι καὶ ὅτε ἦλθον ἦλθαν ἀπῆλθον ἐπὶ τὸν τόπον τὸν λεγόμενον καλούμενον Κρανίον ἐκεῖ ἔστρωσαν ἐσταύρωσαν αὐτὸν καὶ τοὺς κακούργους ὁμοῦ ὃν μὲν ἐκ δεξιῶν τὸν ὃν δὲ ἐξ εὐωνύμων ἀριστερῶν ὁ δὲ Ἰησοῦς ἔλεγεν εἶπεν πάτερ ἄφες αὐτοῖς οὐ γὰρ οἴδασιν τί ποιοῦσιν διαμεριζόμενοι διεμερίζοντο δὲ τὰ ἱμάτια αὐτοῦ ἔβαλον βαλόντες κλῆρον κλήρους ἐν οἷς καὶ εἱστήκει ἑστήκει ὁ λαὸς θεωρῶν ὁρῶν εμυκτήριζον ἐξεμυκτήριζον δὲ αὑτόν καὶ οἱ ἄρχοντες σὺν αὐτοῖς λέγοντες ἔλεγαν αὐτῷ ἄλλους ἔσωσας ἔσωσεν σωσάτω ἑαυτόν σεαυτόν σῶσόν εἰ οὗτός οὕτως υἱὸς εῖ ἐστιν ὁ Χριστὸς ὁ ἐκλεκτός υἱὸς τοῦ Θεοῦ εἰ Χριστὸς εῖ ὁ ἐκλεκτός ἐνέπαιζον ἐνέπαιξαν δὲ αὐτῷ καὶ οἱ στρατιῶται προσεύχομενοι προσερχόμενοι καὶ ὄξος τε προσφέροντες προσέφερον αὐτῷ καὶ λέγοντες χαῖρε εἰ σὺ εἶ ὁ Βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων περιτεθέντες αὐτῷ καὶ ἀκάνθινον στέφανόν σῶσον σεαυτόν ἦν δὲ καὶ ἡ ἐπιγραφὴ ἐπιγεγραμμένη γεγραμμένη ἐπʼ αὐτῷ γεγραμμένη γράμμασιν Ἑλληνικοῖς καὶ Ρωμαϊκοῖς καὶ Ἑβραϊκοῖς οὗτός ἐστιν ὁ Βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων οὗτος εστιν εἷς δὲ τῶν κρεμασθέντων κακούργων ἐβλασφήμει αὐτόν λέγων οὐχὶ εἰ σὺ εἶ ὁ Χριστός σῶσον καὶ αὑτόν σεαυτὸν καὶ ἡμᾶς ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἕτερος ἐπιτιμῶν ἐπετίμα αὐτῷ ἔφη λέγων ὅτι οὔ οὐδὲ φοβῇ σὺ τὸν Θεόν ὅτι ἐν τῷ αὐτῷ κρίματι εἶ καὶ ἡμεῖς ἐσμεν καὶ ἡμεῖς μὲν δικαίως ἄξια γὰρ ὧν ἐπράξαμεν ἀπολαμβάνομεν ἀπελάβαμεν οὗτος δὲ οὐδὲν πονηρόν ἄτοπον ἔπραξεν καὶ στραφεὶς πρός τὸν Κύριον εἶπεν ἔλεγεν αὐτῷ τῷ Ἰησοῦ Ἰησοῦ μνήσθητί μου Κύριε ὅταν ἔλθῃς Κύριε ἐν εἰς τῇ τὴν ἡμέρᾳ τῆς ἐλεύσεως βασιλείᾳ βασιλείαν σου ἀποκριθεὶς δὲ καὶ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς τῷ ἐπιπλήσσοντι θάρσει ἀμήν λέγω σοι λέγω σήμερον ἔσῃ μετʼ ἐμοῦ ἔσῃ ἐν τῷ Παραδείσῳ καὶ ἦν δὲ ἤδη ὥρα ὡσεὶ ὥρα ἕκτη καὶ σκότος ἐγένετο ἐφʼ ὅλην τὴν γῆν ἕως ὥρας ἐνάτης καὶ ἐσκοτίσθη δὲ ὁ τοῦ ἥλιος ἡλίου ἐκλιπόντος καὶ ἐσχίσθη δὲ τὸ καταπέτασμα τοῦ ναοῦ μέσον καὶ φωνήσας φωνῇ μεγάλῃ ὁ Ἰησοῦς φωνῇ μεγάλη φωνῇ εἶπεν Πάτερ εἰς χεῖράς χεῖρα σου παρατίθεμαι παραθήσομαι παρατίθημι τὸ Πνεῦμά μου καὶ ταῦτα τοῦτο δὲ εἰπὼν ἐξέπνευσεν καὶ τὸ καταπέτασμα τοῦ ναοῦ ἐσχίσθη ἰδὼν καὶ δὲ ὁ ἑκατόνταρχος ἑκατοντάρχης τὸ γενόμενον γεγονός φωνήσας ἐδόξαζεν ἐδόξασεν τὸν Θεὸν λέγων ὅτι ὄντως δίκαιος ἦν ὁ ἄνθρωπος οὗτος δίκαιος ἦν καὶ πάντες οἱ συμπαραγενόμενοι ὄχλοι εἰς ἐπὶ τὴν θεωρίαν θεωρίᾳ ταύτην ὄχλοι θεωρήσαντες θεωροῦντες τὰ γενόμενα τύπτοντες αὐτῶν ἑαυτῶν τὰ στήθη καὶ τὰ μέτωπα ὑπέστρεφον ὑπέστρεφαν εἱστήκεισαν δὲ πάντες οἱ γνωστοὶ αὐτοῦ αὐτῷ ἀπὸ μακρόθεν καὶ αἱ γυναῖκες αἱ συνακολουθοῦσαι συνακολουθήσασαι αὐτῷ ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας ὁρῶσαι ταῦτα καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ ὀνόματι Ἰωσὴφ βουλευτὴς ὑπάρχων καὶ ὁ ἀνὴρ ἀγαθὸς καὶ δίκαιος οὗτος οὐκ ἦν συγκατατεθειμένος συγκατατιθέμενος τῇ βουλῇ καὶ τῇ πράξει αὐτῶν ἀπὸ Ἁριμαθαίας Ἁριμαθίας πόλεως τῶν τῆς Ἰουδαίων Ἰουδαίας ὃς καὶ προσεδέχετο καὶ αὐτὸς τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ οὗτος προσελθὼν τῷ Πιλάτῳ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ καὶ καθελὼν αὐτὸ ἐνετύλιξεν αὐτὸ τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ ἐν σινδόνι καὶ ἔθηκεν αὐτὸν αὐτὸ ἐν μνημείῳ μνήματι λαξευτῷ λελατομημένῳ οὗ οὐκ ἦν οὐδέπω οὔπω οὐδεὶς οὐδέπω οὔπω κείμενος καὶ θέντος αὐτοῦ ἐπέθηκέν τῷ μνημείῳ λίθον ὃν μόγις εἴκοσι ἐκύλιον ἦν καὶ δὲ ἡ ἡμέρα ἦν παρασκευὴ παρασκευῆς καὶ πρὸ Σάββατον Σαββάτου ἐπίφαυσκεν ἐπέφωσκεν κατακολουθήσασαι κατηκολούθησαν δὲ καὶ δύο αἱ γυναῖκες αἵτινες ἦσαν συνεληλυθυῖαι αὐτῷ ἐκ ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας Ἀγαλιλαίας αὐτῷ καὶ ἐθεάσαντο τὸ μνῆμα μνημεῖον καὶ ὡς ἐτέθη τὸ σῶμα αὐτοῦ ὑποστρέψασαι δὲ ἡτοίμασαν ἀρώματα καὶ μύρα καὶ τὸ μὲν Σάββατον ἡσύχασαν κατὰ τὴν ἐντολήν τῇ μιᾷ δὲ μιᾷ τῶν σαββάτων ὀρθοῦ ὄρθρου βαθέως ἦλθον ἤρχοντο ἐπὶ τὸ μνημεῖον μνῆμα ἦλθαν ἦλθον φέρουσαι ἃ ἡτοίμασαν ἀρώματα καί τινες σὺν αὐταῖς ἐλογίζοντο δὲ ἐν ἑαυταῖς τίς ἄρα ἀποκυλίσει ἀποκάλυψεν τὸν λίθον ἐλθοῦσαι εὗρον δὲ εὗρον τὸν λίθον ἀποκεκυλισμένον ἐκ ἀπὸ τοῦ μνημείου καὶ εἰσελθοῦσαι δὲ οὐχ εὗρον τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ καὶ ἐγένετο δὲ ἐν τῷ ἀπορεῖσθαι διαπορεῖσθαι αὐτὰς περὶ αὐτοῦ τούτου καὶ ἰδοὺ δύο ἄνδρες δύο παρειστήκεισαν ἐπέστησαν αὐταῖς ἐν ἐσθῆτι αἰσθήσεσιν ἐσθήσεσιν ἀστραπτούσαις ἀστραπτούσῃ ἐμφόβων ἔμφοβοι δὲ γενομένων γενόμεναι αὐτῶν καὶ κλινουσῶν ἔκλιναν τὰ τὸ πρόσωπα πρόσωπον αὐτῶν εἰς τὴν γῆν οἱ δὲ εἶπαν εἶπον πρὸς αὐτάς αὑτούς τί ζητεῖτε τὸν ζῶντα μετὰ τῶν νεκρῶν οὐκ ἔστιν ὧδε ἀλλὰ ἀνέστη ἠγέρθη μνήσθητε δὲ ὃσα ὡς ἐλάλησεν ὑμῖν ἔτι ζῶν ὢν ἐν τῇ Γαλιλαίᾳ λέγων ὅτι δεῖ τὸν Υἱὸν τοῦ Ἀνθρώπου ὅτι δεῖ παραδοθῆναι εἰς χεῖρας ἀνθρώπων ἁμαρτωλῶν καὶ σταυρωθῆναι καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστῆναι καὶ ἐμνήσθησαν τῶν ῥημάτων αὐτοῦ καὶ ὑποστρέψασαι ἀπὸ τοῦ μνημείου ἀπήγγειλαν ταῦτα πάντα ταῦτα τοῖς ἕνδεκα καὶ πᾶσιν τοῖς λοιποῖς ἦσαν δὲ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ Μαρία Μαριάμ καὶ Ἰωάννα καὶ Μαρία ἡ Ἰακώβου καὶ αἱ λοιπαὶ σὺν αὐταῖς αἳ ἔλεγον ἔλεγαν πρὸς τοὺς αὑτούς ἀποστόλους ταῦτα καὶ ἐφάνησαν ἐνώπιον αὐτῶν ὡσεὶ λῆρος τὰ ῥήματα ταῦτα αὐτῶν καὶ ἠπίστουν αὐταῖς ὁ δὲ Πέτρος ἀναστὰς ἔδραμεν ἐπὶ τὸ μνημεῖον καὶ παρακύψας βλέπει τὰ ὀθόνια κείμενα μόνα καὶ ἀπῆλθεν ἀπῆλθον πρὸς αὑτὸν ἑαυτὸν θαυμάζων τὸ γεγονός ἦσαν καὶ δὲ ἰδοὺ δύο πορευόμενοι ἐξ αὐτῶν ἦσαν πορευόμενοι ἐν αὐτῇ τῇ αὑτῇ ἡμέρᾳ ὥρᾳ ἦσαν δὲ πορευόμενοι εἰς κώμην ἀπέχουσαν σταδίους ἑκατὸν ἑξήκοντα ἀπὸ Ἰερουσαλήμ ᾗ ὄνομα ὀνόματι Ἐμμαοῦς Οὐλαμμαοῦς καὶ αὐτοὶ ὡμίλουν δὲ περὶ πάντων πρὸς ἑαυτοὺς ἀλλήλους περὶ πάντων τῶν συμβεβηκότων τούτων καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ὁμιλεῖν αὐτοὺς καὶ συζητεῖν καὶ αὐτὸς αὑτούς ὁ Ἰησοῦς ἐγγίσας συνεπορεύετο αὐτοῖς αὐτοῖσιν οἱ δὲ ὀφθαλμοὶ αὐτῶν ἐκρατοῦντο τοῦ μὴ ἐπιγνῶναι αὐτόν ὁ εἶπεν δὲ εἶπεν πρὸς αὐτούς τίνες οἱ λόγοι οὗτοι οὓς ἀντιβάλλετε πρὸς ἑαυτοὺς ἀλλήλους περιπατοῦντες καὶ ἐστάθησαν ἐστὲ σκυθρωποί ἀποκριθεὶς δὲ ὁ εἷς ᾧ ὄνομα ὀνόματι Κλεοπᾶς εἶπεν πρὸς αὐτόν σὺ μόνος μόνοις παροικεῖς ἐν Ἰερουσαλὴμ καὶ ταῦτα οὐκ ἔγνως τὰ γενόμενα ἐν αὐτῇ ἐν ταῖς τῇ ἡμέραις ἡμέρᾳ ταύταις ταύτᾳ καὶ ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς αὐτῷ ποῖα οἱ δὲ εἶπαν εἶπον αὐτῷ τὰ περὶ Ἰησοῦ τοῦ Ναζαρηνοῦ Ναζωραίου ὃς ἐγένετο ἀνὴρ προφήτης δυνατὸς ἐν ἔργῳ λόγῳ καὶ ἐν λόγῳ ἔργῳ ἐνώπιον ἐναντίον τοῦ Θεοῦ καὶ παντὸς τοῦ λαοῦ ὅπως ὡς τε αὑτόν τοῦτον παρέδωκαν αὐτὸν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ ἄρχοντες ἡμῶν εἰς κρίμα θανάτου καὶ ἐσταύρωσαν αὐτόν ἡμεῖς δὲ ἠλπίζομεν ἐλπίζομεν ἠλπίσαμεν ἠλπίκαμεν ὅτι αὐτός ἐστιν ἦν ὁ μέλλων λυτροῦσθαι τὸν Ἰσραήλ ἀλλά γε καὶ σὺν πᾶσιν τούτοις τρίτην ταύτην ἡμέραν ἄγει σήμερον ἄγει ἀφʼ οὗ ταῦτα ἐγένετο γέγονεν ἀλλὰ καὶ γυναῖκές τινες ἐξ ἡμῶν ἐξέστησαν ἡμᾶς γενόμεναι γενάμεναι ὀρθριναὶ ὄρθριαι ἐπὶ τὸ μνημεῖον καὶ μὴ εὑροῦσαι τὸ σῶμα αὐτοῦ ἦλθον ἦλθαν λέγουσαι καὶ ὀπτασίαν ἀγγέλων ἑωρακέναι οἳ λέγουσιν αὐτὸν ζῆν καὶ ἀπῆλθόν ἀπῆλθάν τινες ἐκ τῶν σὺν ἡμῖν ἐπὶ τὸ μνημεῖον καὶ εὗρον οὕτως ὡς καθὼς καὶ εἶπον αἱ γυναῖκες εἶπον αὐτὸν δὲ οὐκ εἶδον εἴδομέν καὶ αὐτὸς ὁ δὲ εἶπεν πρὸς ἑαυτοὺς αὐτούς ὦ ἀνόητοι καὶ βραδεῖς τῇ καρδίᾳ τοῦ πιστεύειν ἐπὶ πᾶσιν οἷς ἐλάλησαν οἱ προφῆται ὅτι οὐχὶ ταῦτα ἔδει παθεῖν τὸν Χριστὸν καὶ εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν δόξαν αὐτοῦ καὶ ἦν ἀρξάμενος ἀπὸ Μωϋσέως καὶ ἀπὸ πάντων τῶν προφητῶν καὶ διηρμήνευεν διερμηνεύειν διερμήνευσεν ἑρμηνεύειν αὐτοῖς τί ἦν τὰ περὶ ἑαυτοῦ ἐν πάσαις ταῖς Γραφαῖς τὰ περὶ αὐτοῦ ἑαυτοῦ καὶ ἤγγισαν ἤγγικαν εἰς τὴν κώμην οὗ ἐπορεύοντο καὶ αὐτὸς προσεποιεῖτο προσεποιήσατο πορρώτερον πορρωτέρω πορεύεσθαι καὶ παρεβιάσαντο αὐτὸν λέγοντες μεῖνον μεθʼ ἡμῶν ὅτι πρὸς ἑσπέραν ἑσπέρας ἐστὶν καὶ κέκλικεν ἤδη ἡ ἡμέρα καὶ εἰσῆλθεν τοῦ μεῖναι σὺν μετʼ αὐτοῖς αὐτῶν καὶ ἐγένετο ἐν τῷ κατακεῖσθαι κατακλιθῆναι αὐτὸν μετʼ αὐτῶν καὶ λαβὼν λαβόν τὸν ἄρτον εὐλόγησεν ηὐλόγησεν καὶ κλάσας ἐδίδου προσεδίδου ἐπεδίδου ἐπιδίδου αὐτοῖς λαβόντων λαβὼν αὐτῶν δὲ αὐτῶν τὸν ἄρτον ἀπʼ αὐτοῦ ἠνοίγησαν διηνοίχθησαν διηνοίγησαν οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτῶν καὶ ἐπέγνωσαν αὐτόν καὶ αὐτὸς ἄφαντος ἐγένετο ἀπʼ αὐτῶν οἱ καὶ δὲ εἶπαν εἶπον πρὸς ἑαυτοὺς ἀλλήλους οὐχὶ ἡ καρδία ἡμῶν καιομένη ἦν ἐν ἡμῖν ἡμῶν κεκαλυμμένη ὡς ἐλάλει ἐλάλησεν ἡμῖν ἐν τῇ ὁδῷ καὶ ὡς ἤνοιγεν διήνοιγεν ἡμῖν τὰς ἡ Γραφάς καὶ ἀναστάντες λυπούμενοι αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ὑπέστρεψαν εἰς Ἰερουσαλήμ καὶ εὗρον ἠθροισμένους συνηθροισμένους τοὺς ἕνδεκα καὶ τοὺς σὺν αὐτοῖς λέγοντας λέγοντες ὅτι ὄντως ἠγέρθη ὁ Κύριος ὄντως καὶ ὤφθη τῷ Σίμωνι καὶ αὐτοὶ ἐξηγοῦντο τὰ τὸ ἐν τῇ ὁδῷ καὶ ὅτι ὡς ἐγνώσθη αὐτοῖς ἐν τῇ κλάσει τοῦ ἄρτου ταῦτα δὲ αὐτῶν λαλούντων αὐτοῖς αὐτὸς ὁ Ἰησοῦς ἔστη ἐστάθη ἐν μέσῳ αὐτῶν καὶ λέγει αὐτοῖς ἐγὼ ειμι μὴ φοβεῖσθαι εἰρήνη ὑμῖν αὑτοί πτοηθέντες φοβηθέντες θροηθέντες δὲ πτοηθέντες καὶ ἔμφοβοι γενόμενοι ἐδόκουν φάντασμά πνεῦμα θεωρεῖν ὁ καὶ δὲ εἶπεν αὐτοῖς τί τεταραγμένοι ἐστέ καὶ διὰ ἵνα τί διαλογισμοὶ ἀναβαίνουσιν ἐν ταῖς τῇ καρδίαις καρδίᾳ ὑμῶν ἴδετε τὰς τοὺς χεῖράς πόδας μου καὶ τοὺς τὰς πόδας χεῖρας μου ὅτι αὐτὸς ἐγώ αὐτὸς εἰμι αὐτός ψηλαφήσατέ με καὶ ἴδετε ὅτι τὸ πνεῦμα καὶ σάρκα σάρκας καὶ ὀστέα ὀστᾶ οὐκ ἔχει καὶ σάρκας καθὼς ἐμὲ με ἐβλέπετε θεωρεῖτε ἔχοντα καὶ τοῦτο εἰπὼν ἔδειξεν ἐπέδειξεν αὐτοῖς τὰς χεῖρας καὶ τοὺς πόδας ἔτι δὲ ἀπιστούντων αὐτῶν αὐτῷ καὶ θαυμαζόντων ἀπὸ τῆς τῇ χαρᾶς καὶ θαυμαζόντων εἶπεν αὐτοῖς ἔχετέ τι βρώσιμον ὧδε ἐνθάδε οἱ καὶ δὲ ἐπέδωκαν αὐτῷ ἰχθύος ὀπτοῦ μέρος καὶ ἀπὸ μελισσίου κηρίου καὶ λαβὼν ἐνώπιον πάντων αὐτῶν ἔφαγεν καὶ εἶπεν δὲ πρὸς αὐτούς αὐτοῖς οὗτοι οἱ λόγοι μου οὓς ἐλάλησα πρὸς ὑμᾶς ἔτι ἐν ᾧ ὢν ἤμην σὺν ὑμῖν ὅτι δεῖ πλησθῆναι πληρωθῆναι ἅπαντα πάντα τὰ γεγραμμένα ἐν τῷ νόμῳ Μωϋσέως καὶ ἐν τοῖς προφήταις καὶ ψαλμοῖς ψαλμοί περὶ ἐμοῦ τότε διήνοιξεν αὐτῶν τὸν νοῦν τοῦ συνιέναι συνεῖναι τὰς Γραφάς καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὅτι οὕτως γέγραπται καὶ οὕτως ἔδει παθεῖν τὸν Χριστὸν παθεῖν καὶ ἀναστῆναι ἐκ νεκρῶν τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ καὶ κηρυχθῆναι ἐν ἐπὶ τῷ ὀνόματι αὐτοῦ μετάνοιαν εἰς καὶ ἄφεσιν ἁμαρτιῶν ὡς ἐπὶ εἰς πάντα τὰ ἔθνη ἀρξάμενον ἀρξάμενων ἀρξάμενοι ἀπὸ Ἰερουσαλήμ καὶ ὑμεῖς δέ ἐστε μάρτυρες ἐστε τούτων καὶ ἰδοὺ ἐγὼ κᾀγὼ ἰδοὺ ἀποστέλλω ἐξαποστέλλω τὴν ἐπαγγελίαν τοῦ Πατρός μου ἐφʼ ὑμᾶς ὑμεῖς δὲ καθίσατε ἐν τῇ πόλει Ἱερουσαλὴμ ἕως ὅτου οὗ ἐνδύσησθε δύναμιν ἐξ ὕψους δύναμιν ἐξήγαγεν δὲ αὐτοὺς ἔξω ἕως πρὸς εἰς Βηθανίαν Βηθανίας καὶ ἀπάρας ἐπάρας δὲ τὰς χεῖρας αὐτοῦ εὐλόγησεν ηὐλόγησεν αὐτούς καὶ ἐγένετο ἐν τῷ εὐλογεῖν αὐτὸν αὐτοὺς ἀπέστη διέστη ἀπʼ αὐτῶν αὐτῷ καὶ ἀνεφέρετο εἰς τὸν οὐρανόν καὶ αὐτοὶ προσκυνήσαντες αὐτὸν ὑπέστρεψαν εἰς Ἰερουσαλὴμ μετὰ χαρᾶς μεγάλης καὶ ἦσαν διὰ παντὸς ἐν τῷ ἱερῷ αἰνοῦντες καὶ εὐλογοῦντες τὸν Θεόν αμήν ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ λόγος καὶ ὁ λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν καὶ ὁ Θεὸς ἦν ὁ λόγος οὗτος ἦν ἐν ἀρχῇ πρὸς τὸν Θεόν πάντα διʼ αὐτοῦ ἐγένετο καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲν οὐδὲ ἕν ὃ γέγονεν ἐν αὐτῷ ζωὴ ζωήν ἦν εστιν καὶ ἡ ζωὴ ἦν τὸ φῶς τῶν ἀνθρώπων καὶ τὸ φῶς ἐν τῇ σκοτίᾳ φαίνει καὶ ἡ σκοτία αὐτὸ οὐ κατέλαβεν ἐγένετο ἄνθρωπος ἀπεσταλμένος ἀπὸ παρὰ Κυρίου Θεοῦ ἦν ἐν ὄνομα αὐτῷ Ἰωάννης Ἰωάννην οὗτος ἦλθεν εἰς μαρτύριον μαρτυρίαν ἵνα μαρτυρήσῃ περὶ τοῦ φωτός ἵνα πάντες πιστεύσωσιν πιστεύσουσιν διʼ αὐτοῦ οὐκ ἦν ἐκεῖνος τὸ φῶς ἀλλʼ ἵνα μαρτυρήσῃ περὶ τοῦ φωτός ἦν τὸ φῶς τὸ ἀληθινὸν ὃ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον ἐν τῷ κόσμῳ ἦν ἦμεν καὶ ὁ κόσμος διʼ αὐτοῦ αὑτόν ἐγένετο καὶ ὁ κόσμος αὐτὸν οὐκ ἔγνω εἰς τὰ ἴδια ἦλθεν καὶ οἱ ἴδιοι αὐτὸν οὐ παρέλαβον ὅσοι δὲ ἔλαβον ἔλαβαν αὐτόν ἔδωκεν ἔδων αὐτοῖς αὐτῷ ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γενέσθαι τοῖς πιστεύουσιν εἰς τὸ ὄνομα αὐτοῦ οἳ οὐκ ἐξ αἱμάτων οὐδὲ ἐκ θελήματος σαρκὸς οὐδὲ ἐκ θελήματος ἀνδρὸς ἀλλʼ ἐκ Θεοῦ ἐγενήθησαν ἐγεννήθησαν καὶ ὁ λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν καὶ ἐθεασάμεθα τὴν δόξαν αὐτοῦ δόξαν ὡς μονογενοῦς παρὰ πατρός πλήρης πλήρη χάριτος καὶ ἀληθείας Ἰωάννης μαρτυρεῖ περὶ αὐτοῦ καὶ κέκραγεν λέγων οὗτος ἦν ὁ ὃν εἶπον εἰπών ὑμῖν ὁ ὀπίσω μου ἐρχόμενος ὃς ἔμπροσθέν μου γέγονεν ὅτι πρῶτός μου ἦν ὅτι καὶ ἐκ τοῦ πληρώματος αὐτοῦ ἡμεῖς πάντες ζωήν ἐλάβομεν καὶ χάριν ἀντὶ χάριτος ὅτι ὁ νόμος διὰ Μωϋσέως ἐδόθη ἡ χάρις δὲ χάρις καὶ ἡ ἀλήθεια διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐγένετο Θεὸν οὐδεὶς ἑώρακεν πώποτε ἑόρακεν εἰ μὴ ὁ μονογενὴς Θεὸς υἱὸς ὁ ὢν εἰς τὸν κόλπον τοῦ Πατρὸς ἐκεῖνος ἐξηγήσατο ἡμῖν καὶ αὕτη ἐστὶν ἡ μαρτυρία τοῦ Ἰωάννου ὅτε ἀπέστειλαν ἀπέστειλεν πρὸς αὐτὸν οἱ Ἰουδαῖοι ἐξ Ἱεροσολύμων ἱερεῖς καὶ Λευίτας πρός αὑτόν ἵνα ἐρωτήσωσιν ἐρωτήσουσιν ἐπερωτήσωσιν αὐτόν σῦς σὺ τίς εἶ καὶ ὡμολόγησεν καὶ οὐκ ἠρνήσατο καὶ ὡμολόγησεν ὅτι ἐγὼ οὐκ εἰμὶ ἐγὼ ὁ Χριστός καὶ ἐπηρώτησαν ἠρώτησαν αὐτόν πάλιν τί τίς σὺ οὖν σὺ τί εἶ Ἠλίας εἶ σύ καὶ λέγει οὐκ εἰμί τί οὖν ὁ προφήτης εἶ σύ καὶ ἀπεκρίθη οὔ εἶπαν εἶπον οὖν αὐτῷ σὺ τίς εἶ ἵνα ἀπόκρισιν δῶμεν τοῖς πέμψασιν ἡμᾶς τί λέγεις περὶ ὑπὲρ σεαυτοῦ ἔφη ἐγὼ φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ εὐθύνατε τὴν ὁδὸν Κυρίου εὐθείας ποιεῖτε τὰς τρίβους αὐτοῦ καθὼς εἶπεν Ἠσαΐας ὁ προφήτης καὶ οἱ ἀπεσταλμένοι ἦσαν ἐκ τῶν Φαρισαίων καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν καὶ εἶπαν εἶπον αὐτῷ τί οὖν βαπτίζεις εἰ σὺ οὐκ εἶ ὁ Χριστὸς οὐδὲ οὔτε Ἠλίας οὐδὲ οὔτε ὁ προφήτης ἀπεκρίθη αὐτοῖς ὁ Ἰωάννης λέγων ἐγὼ βαπτίζω ἡμᾶς ἐν τῷ ὕδατι μέσος δὲ ὑμῶν στήκει ἕστηκεν εἱστήκει ἑστήκει ὃν ὑμεῖς οὐκ οἴδατε αὐτός ἐστιν ὁ ὀπίσω μου ἐρχόμενος ὃς ἔμπροσθέν μου γέγονεν οὗ ἐγὼ οὐκ εἰμὶ ἐγὼ ἱκανὸς ἄξιος ἵνα λύσω αὐτοῦ τὸν ἱμάντα τοῦ ὑποδήματος αὐτοῦ ταῦτα ἐγένετο ἐν Βηθανίᾳ Βηθαβαρᾷ ἐγένετο πέραν τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ ὅπου ἦν ὁ Ἰωάννης βαπτίζων τὸ πρῶτον τῇ ἐπαύριον βλέπει ὁ Ἰωάννης τὸν Ἰησοῦν ἐρχόμενον πρὸς αὐτόν καὶ λέγει ἴδε ὁ Ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν τὰς ἁμαρτίαν ἁμαρτίας τοῦ κόσμου οὗτός ἐστιν ὑπὲρ περὶ οὗ ἐγὼ εἶπον ὑμῖν ὅτι ὀπίσω μου ἔρχεται ἀνὴρ ὃς ἔμπροσθέν μου γέγονεν ὅτι πρῶτός μου ἦν κἀγὼ οὐκ ᾔδειν αὐτόν ἀλλʼ ἵνα φανερωθῇ τῷ Ἰσραὴλ διὰ τοῦτο ἐγὼ ἦλθον ἐγὼ ἐν τῷ ὕδατι βαπτίζων βαπτίζειν καὶ ἐμαρτύρησεν Ἰωάννης λέγων ὅτι τεθέαμαι τὸ Πνεῦμα καταβαῖνον ὡς ὡσεὶ περιστερὰν καταβαῖνον ἐξ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἔμεινεν μένον ἐπʼ αὐτόν κἀγὼ καὶ ἐγὼ οὐκ ᾔδειν αὐτόν ἀλλʼ ὁ πέμψας με βαπτίζειν ἐν τῷ ὕδατι ἐκεῖνός μοι εἶπεν ἐφʼ ὃν ἂν ἐάν εἰδῇς ἴδῃς τὸ Πνεῦμα καταβαῖνον καὶ μένον ἐπʼ αὐτόν αὐτῷ οὗτός αὐτὸς ἐστιν ὁ βαπτίζων ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ καὶ πυρὶ κἀγὼ ἑώρακα καὶ μεμαρτύρηκα ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ ἐκλεκτὸς Υἱὸς ὁ τοῦ Θεοῦ τῇ ἐπαύριον πάλιν εἱστήκει ὁ Ἰωάννης καὶ ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ δύο καὶ ἐμβλέψας τῷ Ἰησοῦ περιπατοῦντι λέγει ἴδε ὁ Ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν τὰς ἁμαρτίαν ἁμαρτίας τοῦ κόσμου καὶ ἤκουσαν ἀκούσαντες αὐτοῦ οἱ δύο αὐτοῦ μαθηταὶ αὐτοῦ ἰά λαλοῦντος καὶ ἠκολούθησαν τῷ Ἰησοῦ στραφεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς καὶ θεασάμενος αὐτοὺς ἀκολουθοῦντας αὐτῷ λέγει αὐτοῖς τί ζητεῖτε οἱ δὲ εἶπαν εἶπον αὐτῷ Ῥαββί ὃ λέγεται μεθερμηνευόμενον ἑρμηνευόμενον Διδάσκαλε ποῦ μένεις λέγει αὐτοῖς ἔρχεσθε καὶ ὄψεσθε ἴδετε ἦλθαν ἦλθον οὖν καὶ εἶδαν εἶδον ποῦ μένει καὶ παρʼ αὐτῷ ἔμειναν τὴν ἡμέραν ἐκείνην ὥρα δὲ ἦν ὡς ἕκτη δεκάτη ἦν δὲ Ἀνδρέας ὁ ἀδελφὸς Σίμωνος Πέτρου Πέτρος εἷς ἐκ τῶν δύο τῶν ἀκουσάντων παρὰ Ἰωάννου καὶ ἀκολουθησάντων ἠκολούθησαν αὐτῷ εὑρίσκει οὗτος πρῶτον πρῶτος τὸν ἀδελφὸν τὸν ἴδιον Σίμωνα καὶ λέγει αὐτῷ εὑρήκαμεν τὸν Μεσσίαν ὅ ἐστιν μεθερμηνευόμενον ὁ Χριστός καὶ οὗτος ἤγαγεν αὐτὸν πρὸς τὸν Ἰησοῦν καὶ ἐμβλέψας δὲ αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ σὺ εἶ Σίμων ὁ υἱὸς Ἰωάννου Ἰωνᾶ σὺ κληθήσῃ Κηφᾶς ὃ ὃς ἑρμηνεύεται Πέτρος τῇ ἐπαύριον ἠθέλησεν ὁ Ἰησοῦς ἐξελθεῖν εἰς τὴν Γαλιλαίαν καὶ εὑρίσκει Φίλιππον καὶ λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς ἀκολούθει μοι ἦν δὲ ὁ Φίλιππος ἀπὸ Βηθσαϊδά Βηθσαϊδάν ἐκ τῆς πόλεως τοῦ Ἀνδρέου καὶ Πέτρου εὑρίσκει Φίλιππος τὸν Ναθαναὴλ καὶ λέγει αὐτῷ ὃν ἔγραψεν Μωϋσῆς ἐν τῷ νόμῳ καὶ οἱ προφῆται εὑρήκαμεν Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ τῷ Ἰωσὴφ Ἰωσὴφ τὸν ἀπὸ Ναζαρέτ καὶ εἶπεν αὐτῷ Ναθαναήλ ἐκ Ναζαρὲτ δύναταί τι ἀγαθὸν τι εἶναι λέγει αὐτῷ ὁ Φίλιππος ἔρχου καὶ ἴδε εἶδεν ἰδὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς τὸν Ναθαναὴλ ἐρχόμενον πρὸς αὐτὸν καὶ λέγει περὶ αὐτοῦ τοῦ Ναθαναὴλ ἴδε ἀληθῶς Ἰσραηλίτης Ἰστραηλίτης ἐν ᾧ δόλος οὐκ ἔστιν λέγει αὐτῷ Ναθαναήλ πόθεν με γινώσκεις γιγνώσκεις ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ πρὸ τοῦ σε Φίλιππον φωνῆσαι ὄντα ὑπὸ τὴν συκῆν εἶδόν σε ἀπεκρίθη αὐτῷ Ναθαναήλ καὶ λέγει εἶπεν αὐτῷ Ῥαββί σὺ εἶ ἀληθῶς ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ σὺ εἶ ὁ Βασιλεὺς βασιλεῦ εἶ τοῦ Ἰσραήλ ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ ὅτι εἶπόν σοι ὅτι εἶδόν σε ὑποκάτω ὑπὸ τῆς τὴν συκῆς συκῆν πιστεύεις μείζω μείζων μείζονα τούτων μείζω ὄψῃ ὄψει καὶ λέγει αὐτῷ ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ἀπʼ ἄρτι ὄψεσθε τὸν οὐρανὸν ἀνεῳγότα καὶ τοὺς ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ ἀναβαίνοντας καὶ καταβαίνοντας ἐπὶ τὸν Υἱὸν τοῦ Ἀνθρώπου καὶ τῇ ἡμέρᾳ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ γάμος ἐγένετο ἐγίνετο ἐν τῇ Κανὰ τῆς Γαλιλαίας καὶ ἦν ἡ μήτηρ τοῦ Ἰησοῦ ἐκεῖ ἐκλήθη δὲ καὶ ὁ Ἰησοῦς ἐκεῖ καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ εἰς τὸν γάμον καὶ ὑστερήσαντος οἴνου οἶνον οὐκ εἴχον ὅτι συνετελέσθη ελάσθη ὁ οἶνος τοῦ γάμου εἶτα λέγει ἡ μήτηρ τοῦ τῷ Ἰησοῦ πρὸς αὐτόν οἶνον οἶνος οὐκ εστιν ἔχουσιν καὶ λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς τί ἐμοὶ καὶ σοί σὺ γύναι οὔπω ἥκει ἡ ὥρα μου λέγει ἡ μήτηρ αὐτοῦ τοῖς διακόνοις ὅ τι ὃ ἂν ἐάν λέγῃ ὑμῖν ποιήσατε ἦσαν δὲ ἐκεῖ ὑδρίαι λίθιναι ὑδρίαι ἓξ κείμεναι κατὰ τὸν καθαρισμὸν τῶν Ἰουδαίων Ἰδαίων κείμεναι χωροῦσαι χωρῆσαι ἀνὰ μήτρας μετρητὰς δύο ἢ τρεῖς καὶ λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς γεμίσατε τὰς ὑδρίας ὕδατος καὶ ἐγέμισαν αὐτὰς ἕως ἄνω καὶ λέγει αὐτοῖς ἀντλήσατε νῦν καὶ φέρετε τῷ ἀρχιτρικλίνῳ οἱ καὶ δὲ ἤνεγκαν ὡς δὲ ἐγεύσατο ὁ ἀρχιτρίκλινος τὸ ὕδωρ οἶνον γεγενημένον καὶ οὐκ ᾔδει πόθεν ἐστίν οἱ δὲ διάκονοι ἦσαν ᾔδεισαν οἱ ἠντληκότες τὸ ὕδωρ φωνεῖ τὸν νυμφίον ὁ ἀρχιτρίκλινος καὶ λέγει αὐτῷ πᾶς ἄνθρωπος πρῶτον τὸν καλὸν οἶνον πρῶτον τίθησιν καὶ ὅταν μεθυσθῶσιν τότε τὸν ἐλάσσω σὺ δὲ τετήρηκας τὸν καλὸν οἶνον ἕως ἄρτι ταύτην πρώτην ἐποίησεν τὴν ἀρχὴν ἐποίησεν τῶν σημείων ὁ Ἰησοῦς ἐν Κανὰ τῆς τῇ Γαλιλαίας πρώτην καὶ ἐφανέρωσεν τὴν δόξαν αὐτοῦ καὶ ἐπίστευσαν εἰς αὐτὸν σαυτόν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ εἰς αὑτόν μετὰ τοῦτο ταῦτα κατέβη εἰς Καφαρναοὺμ αὐτὸς καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ ἐκεῖ ἔμειναν ἔμεινεν οὐ πολλὰς ἡμέρας καὶ ἐγγὺς δὲ ἦν τὸ Πάσχα τῶν Ἰουδαίων καὶ ἀνέβη ὁ Ἰησοῦς εἰς Ἱεροσόλυμα ὁ Ἰησοῦς καὶ εὗρεν ἐν τῷ ἱερῷ τοὺς πωλοῦντας τὰς βόας καὶ τὰ πρόβατα καὶ βόας καὶ περιστερὰς καὶ τοὺς κολλυβιστὰς κερματιστὰς καθημένους καὶ ποιήσας ἐποίησεν ὡς φραγέλλιον ἐκ σχοινίων καὶ πάντας ἐξέβαλεν ἐκ τοῦ ἱεροῦ καὶ τά καὶ τε πρόβατα καὶ τοὺς βόας καὶ τῶν κολλυβιστῶν ἐξέχεεν τὸ τὰ κέρμα κέρματα καὶ τὰς τραπέζας κατέστρεψεν ἀνέτρεψεν ἀνέστρεψεν καὶ τοῖς πωλοῦσιν τὰς περιστερὰς πωλοῦσιν εἶπεν ἄρατε ταῦτα ἐντεῦθεν καὶ μὴ ποιεῖτε τὸν οἶκον τοῦ πατρός μου οἶκον οἴκου ἐμπορίου καὶ ἐμνήσθησαν δὲ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ὅτι γεγραμμένον γεγραμμένος ἐστίν γεγραμμένον ὅτι ὁ ζῆλος τοῦ οἴκου σου καταφάγεταί κατέφαγέ με ἀπεκρίθησαν οὖν οἱ Ἰουδαῖοι καὶ εἶπαν εἶπον αὐτῷ τί σημεῖον δεικνύεις ἡμῖν ὅτι ταῦτα ποιεῖς ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτοῖς λύσατε τὸν ναὸν τοῦτον καὶ ἐν τρισὶν ἡμέραις ἐγερῶ αὐτόν εἶπαν εἶπον οὖν οἱ Ἰουδαῖοι τεσσεράκοντα καὶ ἓξ ἔτεσιν οἰκοδομήθη ᾠκοδομήθη ὁ ναὸς οὗτος οἰκοδομήθη καὶ σὺ σοι ἐν τρισὶν ἡμέραις ἐγερεῖς αὐτόν ἐκεῖνος αὐτὸς δὲ ἔλεγεν περὶ τοῦ ναοῦ τοῦ σώματος αὐτοῦ ὅτε οὖν ἀνέστη ἠγέρθη ἐκ νεκρῶν ἐμνήσθησαν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ αὐτῷ ὅτι τοῦτο ἔλεγεν αὐτοῖς καὶ ἐπίστευσαν τῇ Γραφῇ καὶ τῷ λόγῳ ᾧ ὃν εἶπεν ὁ Ἰησοῦς ὡς δὲ ἦν ἐν τοῖς Ἱεροσολύμοις ἐν τῷ Πάσχα ἐν τῇ ἑορτῇ πολλοὶ ἐπίστευσαν εἰς τὸ ὄνομα αὐτοῦ θεωροῦντες αὐτοῦ τὰ σημεῖα ἃ ἐποίει αὐτὸς δὲ ὁ Ἰησοῦς οὐκ ἐπίστευεν ἐπίστευσεν αὑτὸν ἑαυτὸν αὐτοῖς ἑαυτοῖς διὰ τὸ αὐτὸν γινώσκειν γιγνώσκειν πάντας καὶ ὅτι οὐ χρείαν οὐκ εἶχεν ἵνα τις μαρτυρήσῃ περὶ τοῦ ἀνθρώπου αὐτὸς γὰρ ἐγίνωσκεν ἐγίγνωσκεν τί ἦν ἐν τῷ ἀνθρώπῳ ἦν δὲ ἄνθρωπος ἐκ τῶν Φαρισαίων Νικόδημος ὄνομα ὀνόματι αὐτῷ ἄρχων τῶν Ἰουδαίων οὗτος ἦλθεν νυκτὸς πρὸς αὐτὸν τὸν Ἰησοῦν νυκτὸς καὶ εἶπεν αὐτῷ Ῥαββί οἴδαμεν ὅτι ἀπὸ Θεοῦ ἐλήλυθας διδάσκαλος καὶ οὐδεὶς γὰρ δύναται ταῦτα τὰ σημεῖα ταῦτα δύναται ἃ ποιεῖν ἃ σὺ ποιεῖς ἐὰν μὴ ᾖ ὁ Θεὸς μετʼ αὐτοῦ ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν σοι ἐὰν μή τις γεννηθῇ ἄνωθεν οὐ δύναται ἰδεῖν τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ Νικόδημος πῶς δύναται ἄνθρωπος γενηθῆναι γεννηθῆναι ἄνθρωπος γέρων ὤν γεννηθῆναι μὴ δύναται εἰς τὴν κοιλίαν τῆς μητρὸς αὐτοῦ δεύτερον εἰσελθεῖν καὶ γενηθῆναι γεννηθῆναι ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς ἀμὴν ἀμὴν λέγω σοι ἐὰν μή τις γεννηθῇ γενηθῇ ἐξ ὕδατος καὶ Πνεύματος γεννηθῇ οὐ δύναται εἰσελθεῖν ἰδεῖν εἰς τὴν Βασιλείαν τοῦ τῶν Θεοῦ οὐρανῶν τὸ γε γεγεννημένον γεγενημένον ἐκ τῆς σαρκὸς σάρξ ἐστιν καὶ τὸ γεγεννημένον ἐκ τοῦ Πνεύματος πνεῦμά ἐστιν μὴ θαυμάσῃς ὅτι εἶπόν σοι διʼ δεῖ ὑμᾶς γενηθῆναι γεννηθῆναι ἄνωθεν τὸ πνεῦμα ὅπου θέλει πνεῖ καὶ τὴν φωνὴν αὐτοῦ ἀκούεις ἀλλʼ οὐκ οἶδας πόθεν ἔρχεται ἢ καὶ ποῦ ὑπάγει οὕτως ἐστὶν πᾶς ὁ γεγεννημένος ἐκ τοῦ ὕδατος καὶ τοῦ Πνεύματος ἀπεκρίθη Νικόδημος καὶ εἶπεν αὐτῷ πῶς δύναται ταῦτα γενέσθαι ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ σὺ εἶ ὁ διδάσκαλος τοῦ Ἰσραὴλ καὶ ταῦτα οὐ γινώσκεις γιγνώσκεις ἀμὴν ἀμὴν λέγω σοι ὅτι ὃ οἴδαμεν λαλοῦμεν καὶ ὃ ἑωράκαμεν μαρτυροῦμεν καὶ τὴν μαρτυρίαν ἡμῶν οὐδεὶς οὐ λαμβάνετε εἰ τὰ ἐπίγεια εἶπον ἡμῖν ὑμῖν καὶ οὐ πιστεύετε πιστεύεται πῶς ἐὰν εἴπω ὑμῖν τὰ ἐπουράνια πιστεύσετε πιστεύσητε πιστεύετε καὶ οὐδεὶς εστιν ὃς ἀναβέβηκεν ἀνέβη εἰς τὸν οὐρανὸν εἰ μὴ ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου ὁ ὤν ἐν τῷ οὐρανῷ καὶ καθὼς Μωϋσῆς ὕψωσεν τὸν ὄφιν ἐν τῇ ἐρήμῳ οὕτως ὁ δεῖ ὑψωθῆναι δεῖ διʼ τὸν Υἱὸν τοῦ Ἀνθρώπου ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων ἐπʼ ἐν εἰς αὐτῷ αὐτὸν μὴ ἀπόληται ἀλλʼ ἔχῃ ζωὴν ζωὴ αἰώνιον οὕτως γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον ὥστε τὸν Υἱὸν αὑτοῦ τὸν μονογενῆ μονογενὴς ἔδωκεν ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων ἐπʼ εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται ἀπολλύηται ἀλλʼ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον οὐ γὰρ ἀπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν Υἱὸν αὑτοῦ εἰς τὸν κόσμον ἀλλʼ ἵνα κρίνῃ τὸν κόσμον ἀλλʼ ἵνα σωθῇ ὁ κόσμος διʼ αὐτοῦ ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν οὐ κρίνεται ὁ δὲ μὴ πιστεύων ἤδη κέκριται ὅτι μὴ πεπίστευκεν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ μονογενοῦς Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ αὕτη δέ ἐστιν ἡ κρίσις ὅτι τὸ φῶς ἐλήλυθεν εἰς τὸν κόσμον καὶ ἠγάπησαν μᾶλλον οἱ ἄνθρωποι ἠγάπησαν μᾶλλον τὸ σκότος μᾶλλον ἢ τὸ φῶς ἦν γὰρ πονηρὰ αὐτῶν πονηρὰ τὰ ἔργα πᾶς γὰρ ὁ φαῦλα πράσσων μισεῖ τὸ φῶς καὶ οὐκ ἔρχεται πρὸς τὸ φῶς ἵνα μὴ ἐλεγχθῇ αὐτοῦ τὰ ἔργα αὐτοῦ ὅτι πονηρά εστιν ὁ δὲ ποιῶν τὴν ἀλήθειαν ἔρχεται πρὸς τὸ φῶς ἵνα φανερωθῇ αὐτοῦ τὰ ἔργα ὅτι ἐν Θεῷ ἐστιν εἰσιν εἰργασμένα εἰργασμένον μετὰ ταῦτα ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς τὴν Ἰουδαίαν γῆν καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ εἰς τὴν Ἰουδαίαν γῆν κἀκεῖ καὶ ἐκεῖ διέτριβεν μετʼ αὐτῶν καὶ ἐβάπτιζεν ἦν δὲ καὶ ὁ Ἰωάννης βαπτίζων ἐν Αἰνὼν ἐγγὺς τοῦ Σαλήμ Σαλείμ ὅτι ὕδατα πολλὰ ἦν ἐκεῖ καὶ παρεγίνοντο καὶ ἐβαπτίζοντο οὔπω γὰρ ἦν βεβλημένος εἰς τὴν φυλακὴν ὁ Ἰωάννης ἐγένετο οὖν δὲ ζήτησις συζήτησις ἐκ τῶν μαθητῶν τῶν Ἰωάννου μετὰ Ἰουδαίου Ἰουδαίων περὶ καθαρισμοῦ καὶ ἦν ἦλθον ἦλθαν πρὸς τὸν Ἰωάννην καὶ εἶπαν εἶπον αὐτῷ Ῥαββί ὃς ἦν μετὰ σοῦ πέραν τοῦ Ἰορδάνου ὡς ᾧ σὺ μεμαρτύρηκας ἴδε ἰδοὺ οὗτος βαπτίζει καὶ πάντες ἔρχονται πρὸς αὐτόν ἀπεκρίθη Ἰωάννης καὶ εἶπεν οὐ δύναται ἄνθρωπος λαμβάνειν λαμβάνει λαβεῖν οὐδὲν οὐδὲ ἓν ἐὰν ἂν μὴ ᾖ ἦν δεδομένον αὐτῷ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ αὐτοὶ ὑμεῖς μοι μαρτυρεῖτε ὅτι εἶπον ἐγώ ὅτι οὐκ εἰμὶ ἐγὼ ὁ Χριστός ἀλλʼ ὅτι ἀπεσταλμένος εἰμὶ ἔμπροσθεν ἐκείνου ὁ ἔχων τὴν τῇ νύμφην νυμφίος ἐστίν ὁ δὲ φίλος τοῦ νυμφίου ὁ ἑστηκὼς ἑστὼς αὐτοῦ καὶ ἀκούων αὐτοῦ χαρᾷ χαίρει διὰ τὴν φωνὴν τοῦ νυμφίου αὕτη οὖν ἡ χαρὰ ἡ ἐμὴ πεπλήρωται ἐκεῖνον διαυξάνειν δεῖ αὐξάνειν ἐμὲ δὲ ἐλαττοῦσθαι ὁ ἄνωθεν ἐρχόμενος ἐπάνω πάντων ἐστίν ὁ δὲ ὢν ἀπὸ ἐπὶ ἐκ τῆς γῆς ἐκ τῆς γῆς ἐστιν καὶ ἐκ τῆς γῆς λαλεῖ ὁ ὢν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἐρχόμενος ἐπάνω πάντων ἐστίν καὶ ὃ ὃν ἑώρακεν καὶ ἤκουσεν τοῦτο μαρτυρεῖ καὶ τὴν μαρτυρίαν αὐτοῦ οὐδεὶς λαμβάνει ὁ λαβὼν αὐτοῦ τὴν μαρτυρίαν οὗτος τοῦτο ἐσφράγισεν ὅτι ὁ Θεὸς ἀληθής ἐστιν ὃν γὰρ ἀπέστειλεν ὁ Θεὸς τὰ ῥήματα τοῦ Θεοῦ λαλεῖ οὐ γὰρ ἐκ μέρους μέτρου δίδωσιν ὁ Θεὸς τὸ Πνεῦμα ὁ Πατὴρ ἀγαπᾷ τὸν Υἱόν καὶ πάντα δέδωκεν ἔδωκεν ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ ἵνα ὁ πιστεύων εἰς τὸν Υἱὸν ἔχει ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον ὁ δὲ ἀπειθῶν τῷ Υἱῷ οὐκ ἔχει ὄψεται ζωήν ἀλλʼ ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ μένει ἐπʼ αὐτόν μένει ὡς οὖν ἔγνω ὁ Ἰησοῦς Κύριος ὅτι ἤκουσαν οἱ Φαρισαῖοι ὅτι Ἰησοῦς πλείονας μαθητὰς ποιεῖ καὶ βαπτίζει ἢ Ἰωάννης καίτοι καίτοιγε Ἰησοῦς αὐτὸς Ἰησοῦς οὐκ ἐβάπτιζεν ἀλλʼ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἀφῆκεν τὴν Ἰουδαίαν γῆν καὶ ἀπῆλθεν πάλιν εἰς τὴν Γαλιλαίαν ἔδει δὲ αὐτὸν διέρχεσθαι διὰ τῆς Σαμαρείας ἔρχεται οὖν εἰς πόλιν τῆς Σαμαρείας λεγομένην Συχὰρ πλησίον τοῦ χωρίου ὃ οὖ ἔδωκεν Ἰακὼβ τῷ Ἰωσὴφ τῷ υἱῷ αὐτοῦ ἦν δὲ ἐκεῖ πηγὴ τοῦ Ἰακώβ ὁ οὖν Ἰησοῦς κεκοπιακὼς ἐκ τῆς ὁδοιπορίας ὁδηπορίας ἐκαθέζετο ἐκαθίζετο οὕτως ἐπὶ τῇ πηγῇ γῆ ὥρα δὲ ἦν ὡς ὡσεὶ ἕκτη καὶ ἔρχεται τις γυνὴ ἐκ τῆς Σαμαρείας ἀντλῆσαι ὕδωρ λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς δός μοι πεῖν πιεῖν οἱ γὰρ μαθηταὶ αὐτοῦ ἀπεληλύθεισαν εἰς τὴν πόλιν ἵνα τροφὰς ἀγοράσωσιν λέγει οὖν αὐτῷ ἡ γυνὴ ἡ Σαμαρεῖτις πῶς σὺ Ἰουδαῖος ὢν πῶς παρʼ ἐμοῦ μου πεῖν πιεῖν αἰτεῖς πεῖν οὔσης γυναικὸς οὔσης Σαμαρείτιδος οὔσης οὐ γὰρ συγχρῶνται Ἰουδαῖοι Ἰουδαίοις Σαμαρείταις ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῇ εἰ ᾔδεις τὴν δωρεὰν τοῦ Θεοῦ καὶ τίς ἐστιν ὁ λέγων σοι δός μοι πεῖν πιεῖν σὺ ἂν ᾔτησας αὐτὸν καὶ ἔδωκεν ἄν σοι ὕδωρ ζῶν λέγει αὐτῷ αὑτῇ ἐκείνη ἡ γυνή κύριε οὐδὲ οὔτε ἄντλημα ἔχεις καὶ τὸ φρέαρ ἐστὶν βαθύ καὶ οὔτε ἄντλημα Θεοῦ πόθεν οὖν ἔχεις καὶ πόθεν εστιν τὸ ὕδωρ τὸ ζῶν μὴ σὺ μείζων μεῖζον εἶ τοῦ πατρὸς ἡμῶν Ἰακώβ ὅστις ὃς ἔδωκεν δέδωκεν ἡμῖν τὸ φρέαρ τὸ ζῶν καὶ αὐτὸς καὶ ἐξ αὐτοῦ ἔπιεν καὶ οἱ υἱοὶ αὐτοῦ καὶ τὰ θρέμματα αὐτοῦ ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῇ πῶς πᾶς ὁ πίνων ἐκ τοῦ ὕδατος τούτου διψήσει πάλιν ὃς ὃ δʼ ἂν δὲ πίῃ πίνων ἐκ τοῦ ὕδατος οὗ ἐγὼ δώσω αὐτῷ οὐ μὴ διψήσει διψήσῃ εἰς τὸν αἰῶνα ἀλλὰ ἄλλο τὸ ὕδωρ ὃ ἐγὼ δώσω αὐτῷ γενήσεται πηγῇ ἐν αὐτῷ πηγὴ ὕδατος ἁλλομένου εἰς ζωὴν αἰώνιον λέγει πρὸς αὐτὸν ἡ γυνή κύριε δός μοι τοῦτο τὸ ὕδωρ ἵνα μὴ διψῶ διψήσω μηδὲ διέρχωμαι διέρχομαι ἔρχωμαι ἔρχομαι ὧδε ἐνθάδε ἀντλεῖν λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς καλεῖ ὕπαγε φώνησον σου τὸν ἄνδρα σου καὶ ἐλθὲ ἐνθάδε ἀπεκρίθη ἡ γυνὴ καὶ εἶπεν λέγει αὐτῷ ἄνδρα οὐκ ἔχω ἄνδρα λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς καλῶς εἶπας εἶπες ὅτι ἄνδρα οὐκ ἔχω ἔχεις πέντε γὰρ ἄνδρας ἔσχες καὶ νῦν ὃν ἔχεις οὐκ ἔστιν σου ἀνήρ τοῦτο ἀληθῶς ἀληθὲς εἴρηκας εἴπας λέγει αὐτῷ ἡ γυνή κύριε θεωρῶ ὅτι προφήτης εἶ σύ οἱ πατέρες ἡμῶν ἐν τούτῳ τῷ ὄρει τούτῳ προσεκύνησαν καὶ ὑμεῖς λέγετε ὅτι ἐν Ἱεροσολύμοις ἐστὶν ὁ τόπος ὅπου δεῖ προσκυνεῖν δεῖ λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς γύναι πίστευέ πίστευσόν μοι γύναι ὅτι ἔρχεται ὥρα ὅτι ὅτε οὔτε ἐν τῷ κόσμῳ ὄρει τούτῳ τῷ ὄρει οὔτε ἐν Ἱεροσολύμοις προσκυνήσετε τῷ Πατρί ὑμεῖς προσκυνεῖτε ὃ οὐκ οἴδατε ἡμεῖς προσκυνοῦμεν ὃ οἴδαμεν ὅτι ἡ σωτηρία ἐκ τῶν Ἰουδαίων ἐστίν ἀλλὰ ἔρχεται ὥρα καὶ νῦν ἐστιν ὅτε οἱ ἀληθινοὶ προσκυνηταὶ προσκυνήσουσιν τῷ Πατρὶ ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ καὶ γὰρ ὁ Πατὴρ τοιούτους ζητεῖ τοὺς προσκυνοῦντας προσκυνοῦτας αὐτόν αὐτῷ ἐν πνεύματι Πνεῦμα ὁ Θεός ὃς καὶ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτὸν ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ ἀληθείας δεῖ προσκυνεῖν δεῖ λέγει αὐτῷ ἡ γυνή οἶδα οἴδαμεν ὅτι Μεσσίας ἔρχεται ὁ λεγόμενος Χριστός ὅταν ἔλθῃ ἐκεῖνος ἀναγγελεῖ ἀναγγέλλει ἡμῖν ἅπαντα πάντα λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς ἐγώ εἰμι ὁ λαλῶν σοι καὶ ἐπὶ ἐν τούτῳ ἐπῆλθαν ἦλθον ἦλθαν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ ἐθαύμαζον ἐθαύμασαν ὅτι μετὰ γυναικὸς ἐλάλει λάλει οὐδεὶς μέντοι γε εἶπεν εἰπεῖν αὐτῷ τί ζητεῖς ἢ τί λαλεῖς μετʼ αὐτῆς ἀφῆκεν οὖν ἡ γυνὴ τὴν ὑδρίαν αὐτῆς ἑαυτῆς ἡ γυνὴ καὶ ἀπῆλθεν εἰς τὴν πόλιν καὶ λέγει τοῖς ἀνθρώποις δεῦτε ἴδετε ἄνθρωπον ὃς εἶπέν μοι πάντα ἃ ὅσα ἐποίησα μήτι ἐκεῖνος οὗτός ἐστιν ὁ Χριστός καὶ ἐξῆλθον οὖν ἐκ τῆς πόλεως καὶ ἤρχοντο πρὸς αὐτόν καὶ ἐν δὲ τῷ μεταξὺ μετοξὺ ἠρώτων ἠρώτουν αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες Ῥαββί φάγε ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς ἐγὼ βρῶσιν ἔχω φαγεῖν ἣν ὑμεῖς οὐκ οἴδατε ἔλεγον λέγουσιν οὖν δὲ ἐν ἑαυτοῖς οἱ μαθηταὶ πρὸς ἀλλήλους μή τις ἤνεγκεν αὐτῷ φαγεῖν λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς ἐμὸν βρῶμά ἐστιν ἵνα ποιήσω ποιῶ τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με καὶ τελειώσω αὐτοῦ τὸ ἔργον οὐχ ὑμεῖς λέγετε ὅτι ἔτι τετράμηνός τετράμηνόν ἐστιν καὶ ὁ θερισμὸς ἔρχεται ἰδοὺ λέγω ὑμῖν ἐπάρατε ἀπάρατε τοὺς ὀφθαλμοὺς ὑμῶν καὶ θεάσασθε τὰς χώρας ὅτι λευκαί εἰσιν πρὸς θερισμόν ἤδη καὶ ὁ θερίζων μισθὸν λαμβάνει καὶ συνάγει καρπὸν εἰς ζῶν ζωὴν αἰώνιον ἵνα καὶ ὁ σπείρων ὁμοῦ χαίρῃ χαίρων καὶ ὁ θερίζων ὁμοῦ χάρη ἐν γὰρ τούτῳ εστιν ὁ λόγος ἐστὶν ὁ ἀληθινὸς ὅτι ἄλλος ἐστὶν ὁ σπείρων καὶ ἄλλος ὁ θερίζων ἐγὼ ἀπέστειλα ἀπέσταλκα ὑμᾶς θερίζειν ὃ οὐχ ὑμεῖς κεκοπιάκατε εκοπιάσατε ἄλλοι κεκοπιάκασιν εκοπίασαν καὶ ὑμεῖς εἰς τὸν κόπον αὐτῶν εἰσεληλύθατε ἐκ δὲ τῆς πόλεως ἐκείνης πολλοὶ ἐπίστευσαν εἰς αὐτὸν τῶν Σαμαρειτῶν διὰ τὸν λόγον τῆς γυναικὸς μαρτυρούσης ὅτι εἶπέν μοι πάντα ἃ ὅσα ἐποίησα ὡς συνῆλθον οὖν συνῆλθον ἦλθον πρὸς αὐτὸν οἱ Σαμαρεῖται ἠρώτων ἠρώτουν αὐτὸν μεῖναι παρʼ πρός αὐτοῖς αὑτούς καὶ ἔμεινεν παρʼ αὐτοῖς ἐκεῖ δύο ἡμέρας δύο καὶ πολλῷ πλείους πλεῖόν ἐπίστευσαν διὰ τὸν λόγον αὐτοῦ τῇ καὶ τε δὲ γυναικὶ εἶπαν ἔλεγον τῇ γυναικί ὅτι οὐκέτι διὰ τὴν σὴν μαρτυρίαν λαλιὰν σου πιστεύομεν αὐτοὶ αὐτοῦ γὰρ ἀκηκόαμεν παρʼ αὐτοῦ καὶ οἴδαμεν ὅτι ἀληθῶς οὗτός αὐτὸς ἐστιν ἀληθῶς ὁ Σωτὴρ τοῦ κόσμου ὁ Χριστός μετὰ δὲ τὰς δύο ἡμέρας ἐξῆλθεν ἐκεῖθεν καὶ ἀπῆλθεν εἰς τὴν Γαλιλαίαν αὐτὸς γὰρ ὁ Ἰησοῦς ἐμαρτύρησεν ὅτι προφήτης ἐν τῇ ἰδίᾳ πατρίδι τιμὴν οὐκ ἔχει ὅτε ὡς οὖν ἦλθεν εἰς τὴν Γαλιλαίαν ἐξεδέξαντο ἐδέξαντο αὐτὸν οἱ Γαλιλαῖοι πάντα ἑωρακότες πάντα ὅσα ἃ ἐποίησεν ἐν τοῖς Ἱεροσολύμοις Ἰερουσαλήμ ἐν τῇ ἑορτῇ καὶ αὐτοὶ γὰρ ἦλθον ἐληλύθεισαν εἰς ἐν τὴν τῇ ἑορτήν ὁρτήν ἑορτῇ ἦλθεν ἦλθαν οὖν πάλιν ὁ Ἰησοῦς πάλιν εἰς ἐν τὴν Κανὰν Κανὰ Κανὰ τῆς Γαλιλαίας ὅπου ἐποίησεν ἐποίησαν τὸ ὕδωρ οἶνον καὶ ἦν δὲ τις βασιλίσκος βασιλικὸς οὗ ὁ υἱὸς ἠσθένει ἐν Καφαρναούμ οὗτος ἀκούσας ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἥκει ἧκεν ἐκ τῆς Ἰουδαίας εἰς τὴν Γαλιλαίαν ἀπῆλθεν ἦλθεν οὖν πρὸς αὐτὸν καὶ ἠρώτα αὐτὸν ἵνα καταβῇ καταβὰς καὶ ἰάσηται αὐτοῦ τὸν υἱόν ἤμελλεν ἔμελλεν γὰρ ἀποθνῄσκειν εἶπεν οὖν ὁ Ἰησοῦς πρὸς αὐτόν ἐὰν μὴ σημεῖα καὶ τέρατα εἰδῆτε ἴδητε οὐ μὴ πιστεύσητε λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ βασιλίσκος βασιλικός κύριε καὶ κατάβηθι πρὶν ἀποθανεῖν τὸ τὸν παιδίον υἱὸν παῖδά μου λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς πορεύου ὁ υἱός σου ζῇ καὶ ἐπίστευσεν ὁ ἄνθρωπος τῷ λόγῳ ᾧ ὃν εἶπεν αὐτῷ ὁ τοῦ Ἰησοῦς Ἰησοῦ καὶ ἐπορεύετο ἤδη δὲ αὐτοῦ καταβαίνοντος ὑπήντησαν αὐτῷ οἱ δοῦλοι αὐτοῦ ὑπήντησαν ἀπήντησαν αὐτῷ αὑτόν καὶ ἀπήγγειλαν ἤγγειλαν αὐτῷ λέγοντες ὅτι ὁ υἱὸς παῖς αὐτοῦ σου ζῇ ἐπύθετο οὖν παρʼ αὐτῶν τὴν ὥραν ἐκείνην παρʼ αὐτῶν ἐν ᾗ κομψότερον ἔσχεν καὶ εἶπον εἶπαν οὖν αὐτῷ ὅτι ἐχθὲς χθὲς ὥραν ἑβδόμην ἀφῆκεν αὐτὸν αὐτήν ὁ πυρετός ἔγνω οὖν ὁ πατὴρ αὐτοῦ ὅτι ἐν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ ἐν ᾗ εἶπεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς ὅτι ὁ υἱός σου ζῇ καὶ ἐπίστευσεν αὐτὸς καὶ ἡ οἰκία αὐτοῦ ὅλη τοῦτο τοῦ δὲ πάλιν ἐποίησεν δεύτερον σημεῖον ἐποίησεν σημεῖον ὁ Ἰησοῦς ἐλθὼν ἐκ τῆς Ἰουδαίας εἰς τὴν Γαλιλαίαν μετὰ ταῦτα ἦν ἡ ἑορτὴ τῶν Ἰουδαίων καὶ ἀνέβη ὁ Ἰησοῦς εἰς Ἱεροσόλυμα ἔστιν δὲ ἐν τοῖς Ἱεροσολύμοις ἐν ἐπὶ τῇ Προβατικῇ κολυμβήθρα ἡ τῇ τὸ εστιν λεγομένη λεγόμενον ἐπιλεγομένη Ἑβραϊστὶ Βηθσαϊδά Βηθσαϊδάν Βηθεσδὰ Βηθζαθά πέντε στοὰς ἔχουσα ἐν ταύταις οὖν κατέκειτο κατέκειντο πλῆθος πολὺ τῶν ἀσθενούντων τυφλῶν χωλῶν ξηρῶν παραλυτικῶν ἐκδεχομένων ἐκδεχόμενοι τὴν τοῦ ὕδατος κίνησιν ἄγγελος γὰρ Κυρίου κατὰ καιρὸν ἐλούετο κατέβαινεν ἐν τῇ κολυμβήθρᾳ καὶ ἐτάρασσεν τὸ ὕδωρ ὁ οὖν πρῶτος ἐμβὰς μετὰ τὴν ταραχὴν τοῦ ὕδατος ὑγιὴς ἐγίνετο οἵῳ ᾧ δήποτε οὖν κατείχετο νοσήματι ἦν δέ τις ἐκεῖ ἄνθρωπος ἐκεῖ ἔτη τεσσεράκοντα τριάκοντα καὶ ὀκτὼ ἔτη ἔχων ἐν τῇ ἀσθενείᾳ αὐτοῦ τοῦτον ἰδὼν εἰδὼς ὁ Ἰησοῦς ἀνακείμενον κατακείμενον καὶ γνοὺς ὅτι πολὺν ἤδη ἔχει χρόνον ἤδη ἔχει λέγει αὐτῷ θέλεις ὑγιὴς γενέσθαι ἀπεκρίθη λέγει αὐτῷ ὁ ἀσθενῶν κύριε ἄνθρωπον ἄνθρωπος οὐκ ἔχω ἵνα ὅταν ταραχθῇ τὸ ὕδωρ ἐμβάλῃ βάλῃ βάλλῃ με εἰς τὴν κολυμβήθραν ἐν ὅσῳ ᾧ δὲ ἔρχομαι ἐγὼ ἄλλος πρὸ πρός ἐμοῦ καταβαίνει λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς ἔγειρε ἔγειραι καὶ ἆρον τὸν κράββατόν κράβακτον σου καὶ περιπάτει καὶ εὐθέως ὑγιὴς ἐγένετο ὑγιὴς ὁ ἄνθρωπος καὶ ἠγέρθη ἐγερθείς καὶ ἦρεν τὸν κράββατον κράβακτον ἑαυτοῦ αὐτοῦ καὶ περιεπάτει περιπάτει ἦν δὲ Σάββατον ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ἔλεγον οὖν σοι οἱ Ἰουδαῖοι τῷ τεθεραπευμένῳ Σάββατόν ἐστιν καὶ οὐκ ἔξεστίν σοι ἆραι ἀρεῖν τὸν κράββατον κράβακτον σου ὁ ὃς δὲ ἀπεκρίθη ἀπεκρίνατο αὐτοῖς ὁ ποιήσας με ὑγιῆ ὑγιῆν ἐκεῖνός μοι εἶπεν ἆρον ἀράν ἆραι τὸν κράββατόν κράβακτον σου σοι καὶ περιπάτει περιπατεῖν ἠρώτησαν οὖν αὐτόν τίς ἐστιν ὁ ἄνθρωπος ὁ εἰπών σοι ἆρον ἆραι τὸν κράββατόν σου καὶ περιπάτει περιπατεῖν ὁ δὲ ἰαθεὶς ἀσθενῶν οὐκ ᾔδει τίς ἐστιν ἦν ὁ γὰρ δὲ Ἰησοῦς ἔνευσεν ἐξένευσεν ὄχλου ὄντος ἐν τῷ μέσῳ τόπῳ μετὰ ταῦτα εὑρίσκει εὑρίσκοι αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς τὸν τεθεραπευμένον ἐν τῷ ἱερῷ καὶ εἶπεν λέγει αὐτῷ ἴδε ὑγιὴς γέγονας μηκέτι ἁμάρτανε ἵνα μὴ χεῖρόν τί σοί τι γένηται καὶ ἀπῆλθεν δὲ οὖν ὁ ἄνθρωπος καὶ ἀπήγγειλεν ἀνήγγειλεν εἶπεν τοῖς Ἰουδαίοις Ἰουδαίους καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὅτι Ἰησοῦς ἐστιν ὁ ποιήσας με αὐτὸν ὑγιῆ καὶ διὰ τὸ τοῦτο ἐδίωκον τὸν Ἰησοῦν οἱ Ἰουδαῖοι τὸν Ἰησοῦν καὶ ἐζήτουν αὐτὸν ἀποκτεῖναι τὸ ὅτι ταῦτα ἐποίει ἐποίησεν ἐν τῷ Σαββάτῳ ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀπεκρίνατο ἀπεκρίνετο ἀπεκρίθη αὐτοῖς ὁ Πατήρ μου ἕως ἄρτι ἐργάζεται κἀγὼ ἐργάζομαι διὰ τοῦτο οὖν μᾶλλον ἐζήτουν αὐτὸν ἀποκτεῖναι οἱ Ἰουδαῖοι ἐζήτουν αὑτόν ἀποκτεῖναι ὅτι οὐ μόνον ἔλυε τὸ Σάββατον ἀλλὰ καὶ Πατέρα ἴδιον ἔλεγεν τὸν Ἰησοῦν Θεόν ἴσον ἑαυτὸν ποιῶν τῷ Θεῷ ἀπεκρίνατο ἀπεκρίθη οὖν ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπεν ἔλεγεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς ἁμῆ ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν οὐ δύναται ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ποιεῖν τι ἀφʼ αὐτοῦ ἑαυτοῦ ποιεῖν οὐδὲν οὐδὲ ἐν ἐὰν ἂν ἔα μή τι βλέπῃ ποιοῦντα τὸν Πατέρα ποιοῦντα ὁ ἃ γὰρ ἐάν ἂν ἐκεῖνος ποιῇ ποίει ποιήσῃ ταῦτα καὶ ὁ Υἱὸς ὁμοίως ποιεῖ ὁμοίως ὁ γὰρ Πατὴρ ἀγαπᾷ φιλεῖ τὸν Υἱὸν καὶ πάντα δείκνυσιν δεικνύει αὐτῷ ἃ ἂν αὐτὸς ποιεῖ ποίῃ καὶ μείζονα τούτων ἔργα δείξει δείξῃ δείκνυσιν αὐτῷ ἔργα ἵνα ὑμεῖς θαυμάζητε θαυμάζετε ὥσπερ ὡς γὰρ ὁ Πατὴρ τοὺς νεκρούς ἐγείρει τοὺς νεκροὺς ὁ πατὴρ καὶ ζῳοποιεῖ οὕτως καὶ ὁ Υἱὸς οὓς θέλει ζῳοποιεῖ οὐδὲ οὔ γὰρ ὁ Πατὴρ κρίνει οὐδένα ἀλλὰ τὴν κρίσιν πᾶσαν δέδωκεν ἔδωκεν τῷ Υἱῷ ἵνα πάντες τιμῶσι τὸν Υἱὸν καθὼς τιμῶσι τὸν Πατέρα ὁ μὴ τιμῶν τὸν Υἱὸν οὐ τιμᾷ τὸν Πατέρα τὸν πέμψαντα αὐτόν ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ὁ τὸν λόγον μου ἀκούων καὶ πιστεύων τῷ πέμψαντί με ἔχει ζωὴν αἰώνιον καὶ εἰς κρίσιν οὐκ ἔρχεται εἰς κρίσιν ἀλλὰ μεταβέβηκεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἔρχεται ὥρα καὶ νῦν ἐστιν ὅτε οἱ νεκροὶ ἀκούσονται ἀκούσωσιν ἀκούσουσιν τῆς φωνῆς τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ καὶ οἱ ἀκούσαντες ζήσονται ζήσουσιν ὥσπερ ὡς γὰρ ὁ Πατὴρ ὁ ζῶν ἔχει ζωὴν ἔχει ἐν ἑαυτῷ οὕτως ἔδωκεν καὶ τῷ Υἱῷ ἔδωκεν ζωὴν ἔδωκεν ἔχειν ἐν ἑαυτῷ καὶ None ἐξουσίαν κρίσιν ἔδωκεν αὐτῷ καὶ κρίσιν ἐξουσίαν ποιεῖν ὅτι Υἱὸς Ἀνθρώπου ἐστίν μὴ θαυμάζετε τοῦτο ὅτι ἔρχεται ὥρα ἐν ᾗ πάντες οἱ σοι ἐν τοῖς τῇ μνημείοις ἐρήμῳ ἀκούσονται ἀκούσαντες ἀκούσωσιν ἀκούσουσιν τῆς φωνῆς αὐτοῦ καὶ ἐξελεύσονται ἐκπορεύσονται ἐκπορεύσωνται οἱ τὰ ἀγαθὰ ποιήσαντες εἰς ἀνάστασιν ζωῆς καὶ οἱ δὲ τὰ φαῦλα πράξαντες πράσσοντες εἰς ἀνάστασιν κρίσεως οὐ δύναμαι δύνομαι ἐγὼ ποιεῖν ἐγὼ ἀπʼ ἐμαυτοῦ ποιεῖν οὐδέν οὐδὲ ἐν καθὼς ἀκούω κρίνω καὶ ἡ κρίσις ἡ ἐμὴ δικαία ἐστίν ὅτι οὐ ζητῶ τὸ θέλημα τὸ ἐμὸν ἀλλὰ ἄλλο τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με πατρός ἐὰν ἐγὼ μαρτυρῶ περὶ ἐμαυτοῦ ἡ μαρτυρία μου οὐκ ἔστιν ἀληθής ἄλλος ἐστὶν ὁ μαρτυρῶν περὶ ἐμοῦ καὶ οἶδα οἴδατε ὅτι ἀληθής ἐστιν ἡ μαρτυρία μου ἣν μαρτυρεῖ περὶ ἐμοῦ ὑμεῖς ἀπεστάλκατε πρὸς Ἰωάννην καὶ μεμαρτύρηκεν τῇ ἀληθείᾳ ἐγὼ δὲ οὐ παρὰ ἀνθρώπου ἀνθρώπων λαμβάνω τὴν μαρτυρίαν λαμβάνω ἀλλὰ ταῦτα λέγω ἵνα ὑμεῖς σωθῆτε ἐκεῖνος ἦν ὁ λύχνος ὁ καιόμενος καὶ φαίνων ὑμεῖς δὲ ἠθελήσατε ἀγαλλιαθῆναι πρὸς ὥραν ἀγαλλιαθῆναι ἐν τῷ φωτὶ αὐτοῦ ἐγὼ δὲ ἔχω τὴν μαρτυρίαν μείζω μείζων μείζονα τοῦ Ἰωάννου τὰ γὰρ ἔργα ἃ δέδωκέν ἔδωκέν καὶ μοι ὁ Πατὴρ ἵνα τελειώσω αὐτά ταῦτα αὐτὰ τὰ ἔργα ἃ ἐγὼ ποιῶ μαρτυρεῖ μαρτυροῦσιν περὶ ἐμοῦ ὅτι ὁ Πατήρ με ἐμέ ἀπέσταλκεν ἀπέστειλεν καὶ ὁ πέμψας με Πατὴρ ἐκεῖνος αὐτὸς μάρτυρι μεμαρτύρηκεν περὶ ἐμοῦ οὔτε φωνὴν αὐτοῦ ἀκηκόατε πώποτε πότε ἀκηκόατε οὔτε εἶδος αὐτοῦ ἑωράκατε καὶ τὸν λόγον αὐτοῦ οὐκ ἔχετε μένοντα ἐν ὑμῖν μένοντα ὅτι ὃν ἀπέστειλεν ἀπέσταλκεν ἐκεῖνος τούτῳ ὑμεῖς οὐ πιστεύετε ἐραυνᾶτε τὰς Γραφάς ὅτι ὑμεῖς δοκεῖτε ἔχειν ἐν αὐταῖς ζωὴν αἰώνιον ἔχειν καὶ αὗται αἱ ἐκεῖναί εἰσιν ἁμαρτανοῦσαι αἱ μαρτυροῦσαι περὶ ἐμοῦ καὶ οὐ θέλετε ἐλθεῖν πρός με ἵνα ζωὴν αἰώνιον ἔχητε δόξαν παρὰ ἀνθρώπων ἀνθρώπου οὐ λαμβάνω ἀλλὰ ἔγνωκα ὑμᾶς ὅτι οὐκ ἔχετε τὴν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔχετε ἔται ἐν ἑαυτοῖς ἐγὼ δὲ ἐλήλυθα ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Πατρός μου καὶ οὐ λαμβάνετέ με ἐὰν ἄλλος ἔλθῃ ἐν τῷ ὀνόματι τῷ ἰδίῳ ἐκεῖνον λήμψεσθε πῶς δύνασθε ὑμεῖς πιστεῦσαι πιστεύειν δόξαν παρὰ ἀλλήλων λαμβάνοντες καὶ τὴν δόξαν τὴν παρὰ τοῦ μόνου Θεοῦ οὐ ζητεῖτε ζητοῦντες μὴ δοκεῖτε ὅτι ἐγὼ κατηγορήσω ὑμῶν ὑμᾶς ὑμῖν πρὸς τὸν Πατέρα ἔστιν ὁ κατηγορῶν ὑμῶν πρός τὸν Πατέρα Μωϋσῆς εἰς ὃν ὑμεῖς ἠλπίκατε εἰ γὰρ ἐπιστεύετε Μωϋσεῖ ἐπιστεύετε ἂν ἐμοί περὶ γὰρ ἐμοῦ γάρ ἐκεῖνος ἔγραψεν γέγραφεν εἰ δὲ τοῖς ἐκείνου γράμμασιν οὐ πιστεύετε πιστεύεται πῶς τοῖς ἐμοῖς ῥήμασιν πιστεύσετε πιστεύσητε πιστεύετε μετὰ ταῦτα ἀπῆλθεν ὁ Ἰησοῦς πέραν τῆς θαλάσσης τῆς Γαλιλαίας εἰς τὰ μέρη τῆς Τιβεριάδος καὶ ἠκολούθει δὲ αὐτῷ ὄχλος πολύς ὄχλος ὅτι ἐθεώρουν θεωροῦντες ἐθεώρων ἑώρων αὐτοῦ τὰ σημεῖα ἃ ἐποίει ἐπὶ περὶ τῶν ἀσθενούντων καὶ ἀπῆλθεν ἀνῆλθεν δὲ οὖν εἰς τὸ ὄρος ὁ Ἰησοῦς καὶ ἐκεῖ ἐκαθέζετο ἐκάθητο ἐκεῖ μετὰ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ ἦν ἐγγὺς δὲ ἐγγὺς ἦν τὸ Πάσχα ἡ ἑορτὴ τῶν Ἰουδαίων ἐπάρας οὖν ὁ Ἰησοῦς τοὺς ὀφθαλμοὺς ὁ Ἰησοῦς καὶ θεασάμενος ὅτι πολὺς ὄχλος πολὺς ἔρχεται πρὸς αὐτὸν λέγει πρὸς τὸν Φίλιππον πόθεν ἀγοράσωμεν ἀγοράσομεν ἀγοράσωσιν ἄρτους ἵνα οὗτοι φάγωσιν οὗτοι τοῦτο γάρ δὲ ἔλεγεν πειράζων αὐτόν αὐτὸς δὲ γὰρ ᾔδει τί ἔμελλεν ἤμελλεν ποιεῖν ἀπεκρίθη ἀποκρίνεται οὖν αὐτῷ ὁ Φίλιππος διακοσίων δηναρίων ἄρτοι οὐκ ἀρκοῦσιν αὐτοῖς ἄρτοι ἵνα ἕκαστος αὐτῶν βραχύ τι λάβῃ λέγει αὐτῷ εἷς ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ Ἀνδρέας ὁ ἀδελφὸς Σίμωνος Πέτρου ἔστιν παιδάριον ἓν ὧδε ὃ ὃς ἔχει πέντε ἄρτους κριθίνους καὶ δύο ὀψάρια ἀλλὰ ταῦτα τί ἐστιν ταῦτα εἰς τοσούτους εἶπεν οὖν δὲ ὁ Ἰησοῦς ποιήσατε τοὺς ἀνθρώπους ἀναπεσεῖν ἦν δὲ τόπος χόρτος πολὺς χόρτος ἐν τῷ τόπῳ ἀνέπεσαν ἀνέπεσον οὖν οἱ ἄνθρωποι ἄνδρες τὸν ἀριθμὸν ὡσεὶ ὡς τρισχίλιοι πεντακισχίλιοι ἔλαβεν οὖν δὲ τοὺς πέντε ἄρτους ὁ Ἰησοῦς καὶ εὐχαριστήσας ηὐχαρίστησεν εὐχαρίστησεν καὶ ἔδωκεν διέδωκεν τοῖς μαθηταῖς οἱ δὲ μαθηταὶ τοῖς ἀνακειμένοις ὁμοίως δὲ καὶ ἐκ τῶν ὀψαρίων ὅσον ἤθελον ὡς δὲ ἐνεπλήσθησαν λέγει τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ συναγάγετε τὰ περισσεύσαντα περισσεύοντα κλάσματα ἵνα μή τι ἀπόληται ἐξ αὐτῶν συνήγαγον οὖν δὲ καὶ ἐγέμισαν ἐκ τῶν πέντε δώδεκα κοφίνους κλασμάτων ἐκ τῶν πέντε ἄρτων τῶν κριθίνων ἃ ἐπερίσσευσαν ἐπερίσσευσεν τοῖς βεβρωκόσιν οἱ οὖν ἄνθρωποι οἱ ἰδόντες ὃ ἃ ἐποίησεν σημεῖον σημεῖα ὁ Ἰησοῦς ἔλεγον ὅτι οὗτός ἐστιν ἀληθῶς ὁ προφήτης ὁ ἐρχόμενος εἰς τὸν κόσμον ἐρχόμενος Ἰησοῦς οὖν γνοὺς ὅτι μέλλουσιν ἔρχεσθαι καὶ ἁρπάζειν αὐτὸν καὶ ἵνα ποιήσωσιν ἀναδεικνύναι αὐτὸν βασιλέα ἀνεχώρησεν φεύγει πάλιν εἰς τὸ ὄρος αὐτὸς μόνος αὐτὸς κἀκεῖ προσηύχετο ὡς δὲ ὀψία ἐγένετο κατέβησαν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐπὶ τὴν θάλασσαν καὶ ἀναβάντες ἐμβάντες εἰς τὸ πλοῖον ἤρχοντο ἔρχονται εἰς τὸ πέραν τῆς θαλάσσης εἰς Καφαρναούμ κατέλαβεν καὶ δὲ αὑτούς ἡ σκοτία ἤδη ἐγεγόνει καὶ ἤδη οὔπω οὐκ ἐληλύθει ὁ Ἰησοῦς πρὸς αὐτοὺς ἐγεγόνει ἐληλύθει ὁ Ἰησοῦς ἥ τε δὲ θάλασσα ἀνέμου μεγάλου πνέοντος διηγείρετο διεγείρετο ἐληλακότες οὖν ᾧ ὡσει ὡς σταδίους σταδία ὡσει εἴκοσι πέντε ἢ τριάκοντα θεωροῦσιν τὸν Ἰησοῦν περιπατοῦντα ἐπὶ τῆς τὴν θαλάσσης θάλασσαν καὶ ἐγγὺς τοῦ πλοίου γινόμενον καὶ ἐφοβήθησαν ὁ καὶ δὲ λέγει αὐτοῖς ἐγώ εἰμι μὴ φοβεῖσθε ἦλθον ἤθελον οὖν λαβεῖν αὐτὸν βαλεῖν λαβεῖν εἰς τὸ πλοῖον καὶ εὐθέως ἐγένετο τὸ πλοῖον ἐγένετο ἐγενήθη ἐπὶ τῆς τὴν γῆς γῆν εἰς ἣν ὑπήντησεν ὑπῆγον τῇ ἐπαύριον ὁ ὄχλος ὁ ἑστηκὼς ἑστὼς πέραν τῆς θαλάσσης εἶδον ἰδὼν εἶδεν ὅτι πλοιάριον ἄλλο οὐκ ἦν ἐκεῖ εἰ μὴ ἕν ἐκεῖνο κεῖνο εἰς ὃ ἐνέβησαν οἱ μαθηταὶ τοῦ αὐτοῦ Ἰησοῦ καὶ ὅτι ὅπου οὐ συνεισῆλθεν συνεληλύθει ὃ Ἰησοῦς αὐτοῖς τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ὁ Ἰησοῦς εἰς τὸ πλοῖον πλοιάριον ἀλλὰ μόνον μόνοι οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἀπῆλθον ἄλλα ἄλλων ἐπελθόντων δὲ οὖν ἦλθεν τῶν πλοῖα πλοίων πλοιάρια πλοιαρίων ἐλθόντων ἐκ τῆς Τιβεριάδος ἐγγὺς οὔσης τοῦ τόπου ὅπου καὶ ἔφαγον τὸν ἄρτον εὐχαριστήσαντος τοῦ Κυρίου καὶ ὅτε οὖν εἶδεν ἰδόντες ὁ ὄχλος ὅτι Ἰησοῦς οὐκ ἔστιν ἦν ἐκεῖ ὁ Ἰησοῦς οὐδὲ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἔλαβον ἐνέβησαν ἀνέβησαν καὶ αὐτοὶ ἑαυτοῖς εἰς τὰ τὸ πλοιάρια πλοῖα πλοῖον καὶ ἦλθον εἰς Καφαρναοὺμ ζητοῦντες τὸν Ἰησοῦν καὶ μὴ εὑρόντες αὐτὸν πέραν τῆς θαλάσσης εἶπον εἶπαν αὐτῷ Ῥαββί πότε ὧδε ἦλθες ἐλήλυθας γέγονας ἀπεκρίθη αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπεν ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ζητεῖτέ με οὐχ ὅτι εἴδετε εἴδατε σημεῖα καὶ τέρατα ἀλλʼ ὅτι ἐφάγετε ἐκ τῶν ἄρτων καὶ ἐχορτάσθητε ἐργάζεσθε μὴ τὴν βρῶσιν μὴ τὴν ἀπολλυμένην ἀλλὰ τὴν βρῶσιν τὴν μένουσαν εἰς ζωὴν αἰώνιον ἣν ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου δίδωσιν ὑμῖν δώσει τοῦτον γὰρ ὁ Πατὴρ ἐσφράγισεν ὁ Θεός εἶπον οὖν πρὸς αὐτόν αὐτῷ τί ποιῶμεν ποιήσωμεν ποιοῦμεν ἐρώμεθα ἵνα ἐργαζώμεθα ποιήσωμεν τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτοῖς τοῦτό ἐστιν τὸ τὰ ἔργον ἔργα τοῦ Θεοῦ ἵνα πιστεύσητε πιστεύητε εἰς ὃν ἀπέστειλεν ἀπέσταλκεν ἐκεῖνος εἶπον εἶπεν οὖν αὐτῷ τί οὖν σοι ποιεῖς σὺ σημεῖον σὺ ἵνα εἰδῶμεν ἴδωμεν καὶ πιστεύσωμέν σοι τί ἐργάζῃ οἱ πατέρες ἡμῶν τὸ μάννα ἔφαγον ἐν τῇ ἐρήμῳ καθώς ἐστιν γεγραμμένον εστιν ἄρτον ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἔδωκεν δέδωκεν αὐτοῖς φαγεῖν εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν οὐ Μωϋσῆς δέδωκεν ἔδωκεν ὑμῖν τὸν ἄρτον ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἀλλʼ ὁ Πατήρ μου δίδωσιν ὑμῖν τὸν ἄρτον τὸν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ τὸν ἀληθινόν ὁ γὰρ ἄρτος ὁ τοῦ Θεοῦ ἐστιν ὁ καταβαίνων ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ζωὴν διδοὺς διδῷς ζωήν τῷ κόσμῳ εἶπον οὖν πρὸς αὐτόν κύριε πάντοτε κύριε δὸς ἡμῖν τὸν ἄρτον τοῦτον εἶπεν οὖν δὲ αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς ἐγώ εἰμι ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς ὁ ἐρχόμενος πρὸς ἐμὲ με οὐ μὴ πεινάσῃ πεινάσει πώποτε καὶ ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ διψήσει διψήσῃ διψάσει πώποτε ἀλλʼ εἶπον ὑμῖν ὅτι καὶ ἑωράκατέ μὴ με καὶ οὐ πιστεύετε μοι πᾶν ὃ δίδωσίν μοι ὁ Πατὴρ πρὸς ἐμὲ ἥξει καὶ τὸν ἐρχόμενον πρός με ἐμὲ οὐ μὴ ἐκβάλω ἔξω ὅπου ὅτι καταβέβηκα ἀπὸ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ οὐχ ἵνα ποιῶ ποιήσω τὸ θέλημα τὸ ἐμὸν ἀλλὰ τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με πατρὸς τοῦτο δέ ἐστιν τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με πατρὸς ἵνα πᾶν ὃ δέδωκέν ἔδωκεν μοι μὴ ἀπολέσω μηδὲν ἐξ αὐτοῦ ἀλλὰ ἵνα ἀναστήσω αὐτὸ αὑτόν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ τοῦτο τοῦτον γάρ δέ ἐστιν τὸ θέλημα τοῦ τοῦ Πατρός πέμψαντός με μου ἵνα πᾶς ὁ θεωρῶν τὸν Υἱὸν καὶ πιστεύων πίστεων εἰς αὐτὸν ἔχῃ ἔχει ζωὴν αἰώνιον καὶ ἀναστήσω αὐτὸν ἐγὼ ἐν τῇ ἦ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ ἐγόγγυζον οὖν δὲ οἱ Ἰουδαῖοι περὶ αὐτοῦ ὅτι εἶπεν ἐγώ εἰμι ὁ ἄρτος ὁ καταβὰς ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἐλέγων ἔλεγον ὅτι οὐχ οὐχὶ οὗτός ἐστιν Ἰησοῦς ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωσήφ οὗ ἡμεῖς οἴδαμεν καὶ τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα μητέραν πῶς νῦν οὖν οὗτος λέγει ἑαυτὸν οὗτος ὅτι ἐγὼ ἐκ ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ καταβέβηκα καταβεβηκέναι ἀπεκρίθη οὖν ὁ Ἰησοῦς αὐτοῖς καὶ εἶπεν αὐτοῖς μὴ γογγύζετε μετʼ ἀλλήλων οὐδεὶς δύναται ἐλθεῖν πρός με ἐμέ ἐὰν μὴ ὁ Πατὴρ μου ὁ πέμψας με ἑλκύσῃ αὐτόν πρός με κἀγὼ καὶ ἐγὼ ἀναστήσω αὐτὸν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ ἔστιν γεγραμμένον ἐν τοῖς προφήταις καὶ ἔσονται πάντες διδακτοὶ τοῦ Θεοῦ πᾶς οὖν ὁ ἀκούων ἀκούσας παρὰ τοῦ Πατρὸς καὶ μαθὼν τὴν ἀλήθειαν ἔρχεται πρὸς με ἐμέ οὐχ ὅτι τὸν Πατέρα τὶς ἑώρακέν τις εἰ μὴ ὁ ὢν παρὰ τοῦ πατρὸς Θεοῦ αὐτὸς οὗτος ἑώρακεν τὸν Θεον Πατέρα ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ ἔχει ζωὴν αἰώνιον ἐγώ εἰμι ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς οἱ πατέρες ὑμῶν ἔφαγον τὸν ἄρτον τὸ μάννα ἐν τῇ ἐρήμῳ τὸ μάννα καὶ ἀπέθανον οὗτός ἐστιν ὁ ἄρτος ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ καταβαίνων καταβαίνον ἵνα τις φάγῃ ἐξ αὐτοῦ φάγῃ καὶ οὔ μὴ ἀποθάνῃ ἀποθνῄσκῃ ἐγώ εἰμι ὁ ἄρτος ὁ ζῶν ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς ἐάν οὖν τις φάγῃ ἐκ τούτου τοῦ ἐμοῦ ἄρτου τούτου ζήσεται ζήσει εἰς τὸν αἰῶνα καὶ ὁ ἄρτος δὲ ὃν ἐγὼ δώσω ἡ σάρξ μού ἐστιν ἣν ἐγὼ δώσω ὑπὲρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς ἡ σὰρξ μου εστιν ἐμάχοντο οὖν πρὸς ἀλλήλους οἱ Ἰουδαῖοι πρός ἀλλήλους λέγοντες πῶς οὖν δύναται ἡμῖν οὗτος ἡμῖν δοῦναι ἡμῖν τὴν σάρκα σάρκαν δοῦναι αὐτοῦ φαγεῖν εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ἂν ἐὰν μὴ λάβητε φάγητε τὴν σάρκα σάρκαν τοῦ Υἱοῦ τοῦ Ἀνθρώπου καὶ πίητε πίετε αὐτοῦ τὸ αἷμα αὐτοῦ πίητε οὐκ ἔχετε ζωὴν αἰώνιον ἐν ἑαυτοῖς τὴν ζωήν ὁ τρώγων αὐτοῦ μου τὴν τὸ σάρκα σάρκαν καὶ πίνων αὐτοῦ μου τὸ αἷμα ἔχει ζωὴν αἰώνιον κἀγὼ καὶ ἐγὼ ἀναστήσω αὐτὸν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ ἡ γὰρ σάρξ μου ἀληθής ἀληθῶς ἐστιν βρῶσις καὶ τὸ αἷμά μου ἀληθής ἀληθῶς ἐστιν πόσις ποτόν ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἔχει ζωήν αἰώνιον κᾀγὼ ἀναστήσω αὑτόν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ ἡ γάρ σὰρξ μου ἀληθής εστιν βρῶσις καὶ τὸ αἷμα μου ἀληθής εστιν πόσις ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ τὰ αἷμα ἐν ἐμοὶ μένει κἀγὼ ἐν αὐτῷ καθὼς ἐν ἐμοί ὁ πατὴρ κᾀγὼ ἐν τῷ πατρὶ ἀμήν ἀμήν λέγω ὑμῖν ἐάν μὴ λάβητε τὸ σῶμα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου ὡς τὸν ἄρτον τῆς ζωῆς οὐκ ἔχετε ζωήν ἐν αὐτῷ καθὼς ἀπέστειλέν ἀπέσταλκεν με ὁ ζῶν Πατὴρ κἀγὼ ζῶ διὰ τὸν Πατέρα μου καὶ ὁ τρώγων λαμβάνων με κἀκεῖνος ζήσεται ζῇ ζήσει διʼ ἐμέ οὗτός ἐστιν ὁ ἄρτος ὁ ἐξ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς καταβαίνων οὐ καθὼς ἔφαγον οἱ πατέρες ἔφαγον ὑμῶν τὸ μάννα καὶ ἀπέθανον ὁ τρώγων τοῦτον τὸν ἄρτον τοῦτον ζήσεται ζήσει ζήσῃ εἰς τὸν αἰῶνα ταῦτα εἶπεν ἐν τῇ συναγωγῇ συνάγω διδάσκων ἐν Καφαρναούμ Σαββάτῳ πολλοὶ οὖν ἀκούσαντες ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ ἀκούσαντες εἶπον εἶπαν σκληρός ἐστιν οὗτος ὁ λόγος οὗτος τίς δύναται αὐτοῦ ἀκούειν εἰδὼς ἰδὼν ὡς ἔγνω δὲ οὖν ἔγνω ὁ Ἰησοῦς ὅτι ἐν ἑαυτῷ ἑαυτοῖς ὅτι γογγύζουσιν περὶ τούτου οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ εἶπεν αὐτοῖς Ἰησοῦς τοῦτο ὑμᾶς σκανδαλίζει ἐὰν οὖν ἴδητε θεωρῆτε θεωρήσητε ἀναβαίνοντα τὸν Υἱὸν τοῦ Ἀνθρώπου ἀναβαίνοντα οὗ ὅπου ἦν τὸ πρότερον τὸ Πνεῦμά ἐστιν τὸ ζῳοποιοῦν ἡ σὰρξ δὲ οὐκ ὠφελεῖ οὐδέν τὰ ῥήματα ῥῆμα ἃ ἐγὼ λελάληκα λαλῶ ὑμῖν πνεῦμά ἐστιν καὶ ζωή ἐστιν ἀλλʼ εἰσὶν ἕσιν τινες ἐξ ὑμῶν εἰσιν τινες οἳ μὴ οὐ πιστεύουσιν πιστεύσουσιν ᾔδει γὰρ ἀπʼ ἐξ ἀρχῆς ὁ Σωτὴρ Ἰησοῦς τίνες εἰσὶν οἱ μὴ πιστεύοντες καὶ τίς ἐστιν ἦν ὁ μέλλων παραδιδοὺς παραδώσων αὐτόν παραδιδόναι καὶ ἔλεγεν διὰ τοῦτο εἴρηκα ὑμῖν ὅτι οὐδεὶς δύναται ἐλθεῖν πρός με ἐμέ ἐὰν μὴ ᾖ ἦν δεδομένον αὐτῷ ἐκ τοῦ Πατρός μου ἐκ τούτου οὖν πολλοὶ ἐκ ἀπῆλθον τῶν μαθητῶν αὐτοῦ ἀπῆλθον εἰς τὰ ὀπίσω καὶ οὐκέτι μετʼ αὐτοῦ περιεπάτουν περιπατοῦν εἶπεν δὲ οὖν ὁ Ἰησοῦς τοῖς δώδεκα μὴ καὶ ὑμεῖς θέλετε ὑπάγειν ἀπεκρίθη εἶπεν δὲ οὖν αὐτῷ Σίμων Πέτρος Κύριε πρὸς τίνα ἀπελευσόμεθα ῥήματα ζωῆς αἰωνίου ἔχεις καὶ ἡμεῖς πεπιστεύκαμεν καὶ ἐγνώκαμεν σε ὅτι σὺ εἶ ὁ Χριστὸς ὁ Ἅγιος υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος ἀπεκρίθη αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπεν λέγων αὐτοῖς οὐχι οὐκ ἐγὼ ὑμᾶς τοὺς τοῦ δώδεκα ἐξελεξάμην δώδεκα καὶ εἷς ἐξ ὑμῶν εἷς διάβολός ἐστιν ἔλεγεν δὲ τὸν Ἰούδαν Σίμωνος ἀπὸ Ἰσκαριώτην Σκαριὼθ Ἰσκαριώτου Καρυώτου οὗτος γὰρ καὶ ἔμελλεν ἤμελλεν ἔμελλον αὐτὸν παραδιδόναι αὐτόν εἷς ὢν ἐκ τῶν δώδεκα καὶ μετὰ ταῦτα περιεπάτει ὁ Ἰησοῦς μετὰ ταῦτα ἐν τῇ Γαλιλαίᾳ οὐ γὰρ ἤθελεν εἴχεν ἐξουσίαν ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ περιπατεῖν ὅτι ἐζήτουν αὐτὸν οἱ Ἰουδαῖοι ἀποκτεῖναι ἦν δὲ ἐγγὺς ἡ ἑορτὴ τῶν Ἰουδαίων ἡ σκηνοπηγία καὶ εἶπον εἶπαν οὖν πρὸς αὐτὸν οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ πρός αὑτόν μετάβηθι ἐντεῦθεν καὶ ὕπαγε εἰς τὴν Γαλιλαίαν Ἰουδαίαν ἵνα καὶ οἱ μαθηταί σου θεωρήσωσιν θεωρήσουσιν θεωροῦσιν σοῦ σοι τὰ ἔργα σου ἃ ποιεῖς οὐδεὶς γάρ τι ἐν κρυπτῷ τὶ ποιεῖ ποιῶν καὶ ζητεῖ αὐτὸς αὐτό ἐν παρρησίᾳ αὐτό εἶναι εἰ ταῦτα ποιεῖς φανέρωσον σεαυτὸν τῷ κόσμῳ οὐδὲ οἶδε γὰρ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ ἐπίστευον ἐπίστευσαν εἰς αὐτόν τότε λέγει οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς ὁ καιρὸς ὁ ἐμὸς οὔπω οὐδέπω οὔ πάρεστιν ὁ δὲ καιρὸς ὁ ὑμέτερος πάντοτέ πάρεστιν ἐστιν ἕτοιμος οὐ δύναται ὁ κόσμος οὔ δύναται μισεῖν ὑμᾶς ἐμὲ δὲ μισεῖ ὅτι ἐγὼ μαρτυρῶ μαρτύρον περὶ αὐτοῦ ὅτι τὰ ἔργα αὐτοῦ πονηρά ἐστιν ὑμεῖς ἀνάβητε ἀνάβατε εἰς τὴν ἑορτήν ταύτην ἐγὼ οὔπω οὐκ ἀναβαίνω εἰς τὴν ἑορτὴν ταύτην ὅτι ὁ καιρὸς ὁ ἐμὸς καιρὸς οὐδέπω οὔπω πεπλήρωται καὶ ταῦτα δὲ εἰπὼν αὐτοῖς αὐτὸς ἔμεινεν ἐν εἰς τῇ τὴν Γαλιλαίᾳ Γαλιλαίαν ὡς δὲ ἀνέβησαν οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ εἰς τὴν ἑορτήν τότε καὶ αὐτὸς ἀνέβη εἰς τὴν ἑορτὴν οὐ φανερῶς ἀλλʼ ὡς ἐν κρυπτῷ οἱ οὖν Ἰουδαῖοι ἐζήτουν αὐτὸν ἐν τῇ ἑορτῇ καὶ ἔλεγον ποῦ ἐστιν ἐκεῖνος καὶ γογγυσμὸς πολὺς ἦν περὶ αὐτοῦ ἦν πολὺς ἐν τοῖς τῷ ὄχλοις ὄχλῷ οἱ μὲν ἔλεγον ὅτι ἀγαθός ἐστιν ἄλλοι δὲ ἔλεγον οὔ οὐχι ἀλλὰ πλανᾷ ἀποπλανᾷ τὸν ὄχλον οὐδεὶς μέντοι παρρησίᾳ ἐλάλει ὑπὲρ περὶ αὐτοῦ ἐλάλει διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων ἤδη δὲ τῆς ἑορτῆς μεσούσης μεσαζούσης ἀνέβη ἀναβῇ ὁ Ἰησοῦς εἰς τὸ ἱερὸν καὶ ἐδίδασκεν καὶ ἐθαύμαζον οὖν οἱ Ἰουδαῖοι λέγοντες πῶς οὗτος γράμματα οἶδεν μὴ μεμαθηκώς ἀπεκρίθη οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπεν ἡ ἐμὴ διδαχὴ οὐκ ἔστιν ἐμὴ ἀλλὰ τοῦ πέμψαντός με ἐάν τις θέλῃ τὸ θέλημα αὐτοῦ ποιεῖν ποιῇ γνώσεται περὶ τῆς διδαχῆς πότερον ἐκ ἐν τοῦ Θεοῦ ἐστιν ἢ ἐγὼ ἀπʼ ἐμαυτοῦ λαλῶ ὁ ἀφʼ ἑαυτοῦ λαλῶν τὴν δόξαν τὴν ἰδίαν ζητεῖ καὶ ὁ δὲ ζητῶν τὴν δόξαν τοῦ πέμψαντος αὐτὸν οὗτος ἀληθής ἐστιν καὶ ἀδικία ἐν αὐτῷ οὐκ ἔστιν οὐ Μωϋσῆς δέδωκεν ἔδωκεν ὑμῖν τὸν νόμον καὶ οὐδεὶς ἐξ ὑμῶν ποιεῖ πίει τὸν νόμον τί με ζητεῖτε ἀποκτεῖναι ἀπεκρίθη ὁ ὄχλος καὶ εἶπεν δαιμόνιον ἔχεις τίς σε ζητεῖ ἀποκτεῖναι ἀπεκρίθη ἀπἐκρεῖ ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτοῖς ἓν ἔργον ἐποίησα καὶ ὑμεῖς πάντες θαυμάζετε διὰ τοῦτο ὁ Μωϋσῆς δέδωκεν ἔδωκεν ὑμῖν Μωϋσῆς τὴν περιτομήν οὐχ ὅτι ἐκ τοῦ Μωϋσέως ἐστὶν ἀλλʼ ὅτι ἐκ τῶν πατέρων καὶ ἐν Σαββάτῳ περιτέμνετε ἄνθρωπον εἰ οὖν περιτομὴν λαμβάνει ὁ ἄνθρωπος ἐν Σαββάτῳ ἵνα μὴ λυθῇ ὁ νόμος ὁ Μωϋσέως πῶς ἐμοὶ χολᾶτε ὅτι ὅλον ἄνθρωπον ὅλον ὑγιῆ ἐποίησα ἐν Σαββάτῳ μὴ κρίνετε κρῖνε κατʼ ὄψιν ἀλλὰ τὴν δικαίαν κρίσιν κρίνετε κρίνατε ἔλεγον οὖν τινες ἐκ τῶν Ἱεροσολυμιτῶν οὐχ οὗτός ἐστιν ὃν ζητοῦσιν ἀποκτεῖναι καὶ ἴδε παρρησίᾳ λαλεῖ καὶ οὐδὲν αὐτῷ λέγουσιν μήτι μήπω μήποτε ἀληθῶς ἔγνωσαν οἱ ἀρχιερεῖς ἄρχοντες ἔγνωσαν ὅτι οὗτός ἐστιν ἀληθῶς ὁ Χριστός ἀλλὰ τοῦτον οἴδαμεν πόθεν ἐστίν ὁ Χριστὸς δὲ Χριστὸς ὅταν ἔλθῃ μὴ πλείονα σημεῖα ποιήσει ἢ ὅταν ἔρχηται ἔρχεται οὐδεὶς γινώσκει γιγνώσκει αὑτόν πόθεν ἐστίν ἔκραξεν ἔκραζεν οὖν δὲ ὁ Ἰησοῦς διδάσκων ἐν τῷ ἱερῷ διδάσκων ὁ Ἰησοῦς διδάσκων καὶ λέγων κἀμὲ καὶ ἐμέ οἴδατε καὶ οἴδατε πόθεν εἰμί καὶ ἀπʼ ἐμαυτοῦ οὐκ ἐλήλυθα ἀλλʼ ἔστιν ἀληθής ἀληθινὸς ὁ πέμψας με ὃν ὑμεῖς οὐκ οἴδατε ἐγὼ δὲ οἶδα αὐτόν ὅτι παρʼ αὐτοῦ αὐτῷ εἰμι κἀκεῖνός με ἀπέστειλεν ἀπέσταλκεν οἱ δὲ ἐζήτουν οὖν αὐτὸν πιάσαι καὶ οὐδεὶς ἐπέβαλεν ἐπέβαλλεν ἔβαλεν ἐπʼ αὐτὸν τὴν τὰς χεῖρα χεῖρας ὅτι οὐδέπω οὔπω ἐληλύθει ἡ ὥρα αὐτοῦ πολλοὶ δὲ δεῖ ἐπίστευσαν ἐκ τοῦ οὖν ὄχλου δὲ πολλοὶ ἐπίστευσαν εἰς αὐτόν καὶ ἔλεγον ἔλεγαν ὅτι ὁ Χριστὸς ὅταν ἔλθῃ μὴ μήτι πλείονα πλέονα σημεῖα τούτων ποιήσει ὧν οὗτος ἐποίησεν ποιεῖ ἤκουσαν δὲ οἱ Φαρισαῖοι τοῦ ὄχλου γογγύζοντος ταῦτα περὶ αὐτοῦ ταῦτα καὶ ἀπέστειλαν τοὺς ὑπηρέτας οἱ ἀρχιερεῖς Φαρισαῖοι καὶ οἱ Φαρισαῖοι ἀρχιερεῖς ὑπηρέτας ἵνα πιάσωσιν αὐτόν εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἔτι μικρὸν χρόνον μικρὸν μεθʼ ὑμῶν εἰμι καὶ ὑπάγω πρὸς τὸν πέμψαντά πέμψοντα με ζητήσετέ με καὶ οὐχ εὑρήσετέ με καὶ ὅπου εἰμὶ ἐγὼ ὑμεῖς οὐ δύνασθε ἐλθεῖν ἐκεῖ εἶπον εἶπαν οὖν οἱ Ἰδαῖοι Ἰουδαῖοι πρὸς ἑαυτούς ποῦ οὗτος μέλλει οὗτος πορεύεσθαι ὅτι ἡμεῖς οὐχ εὑρήσομεν αὐτόν μήτι μὴ εἰς τὴν διασπορὰν τῶν Ἑλλήνων μέλλει πορεύεσθαι καὶ διδάσκειν διδάσκει τοὺς Ἕλληνας τίς τί ἐστιν οὗτος ὁ λόγος οὗτος ὃν ὅτι εἶπεν ὅτι ζητήσετέ με καὶ οὐχ εὑρήσετέ με καὶ ὅπου εἰμὶ ἐγὼ ὑμεῖς οὐ δύνασθε ἐλθεῖν ἐν δὲ τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ τῇ τῆς μεγάλῃ μεγάλης τῇ ἐσχάτῃ τῆς ἑορτῆς εἱστήκει ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔκραξεν ἔκραζεν λέγων ἐάν εἰ τις διψᾷ ἐρχέσθω πρός με ἐμέ καὶ πινέτω ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ με καθὼς εἶπεν ἡ Γραφή ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ῥεύσουσιν ὕδατος ζῶντος τοῦτο δὲ εἶπεν ἔλεγεν περὶ τοῦ Πνεύματος οὗ ὁ ἔμελλον ἤμελλον λαμβάνειν ἐλάμβανον οἱ πιστεύσαντες πιστεύοντες εἰ εἰς αὐτόν οὔπω γὰρ ἦν τὸ Πνεῦμα ἅγιον ἐπʼ αὐτοῖς δεδομένον ὅτι ὁ Ἰησοῦς οὔπω οὐδέπω ἐδοξάσθη δεδοξάστο πολλοὶ οὖν ἐκ τοῦ ὄχλου οὖ οἱ οὖν ἀκούσαντες αὐτοῦ τῶν τὸν λόγων λόγον τούτων αὐτοῦ ἔλεγον ὅτι ἀληθῶς οὗτός ἐστιν ἀληθῶς ὁ προφήτης ἄλλοι δὲ ἔλεγον ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ Χριστός οἱ ἄλλοι δὲ ἔλεγον ἔλεγαν μὴ γὰρ ἐκ τῆς Γαλιλαίας ὁ Χριστὸς ἔρχεται οὐχ οὐχὶ ἡ Γραφὴ εἶπεν λέγει ὅτι ἐκ τοῦ σπέρματος Δαυὶδ καὶ ἀπὸ Βηθλέεμ τῆς κώμης ὅπου ἦν ὁ Δαυὶδ ἔρχεται ὁ Χριστός ἔρχεται ὅπου ἦν Δαυίδ σχίσμα σχίμα οὖν ἐγένετο ἐν εἰς τῷ τὸν ὄχλῳ ὄχλον ἐγένετο διʼ αὐτόν τινὲς δὲ ἔλεγον ἤθελον ἐξ αὐτῶν πιάσαι αὐτόν ἀλλʼ οὐδεὶς ἔβαλεν ἐπέβαλεν ἐπέβαλλεν ἐπʼ ἑαυτὸν αὐτὸν αὐτῷ τὰς χεῖρας ἦλθον ἦλθαν οὖν οἱ ὑπηρέται πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ Φαρισαίους καὶ εἶπον λέγουσιν αὐτοῖς ἐκεῖνοι διὰ τί οὐκ ἠγάγετε ἤγαγεν τε αὐτόν ἀπεκρίθησαν οἱ δὲ αὐτοῖς οἱ ὑπηρέται ἀπεκρίθησαν οὐδέποτε ἐλάλησεν οὕτως ἐλάλησεν ἄνθρωπος ἐλάλησεν ὡς οὗτος None λάλει ὁ ἄνθρωπος ἀπεκρίθησαν οὖν αὐτοῖς οἱ Φαρισαῖοι μὴ καὶ ὑμεῖς πεπλάνησθε μή τις ἐκ τῶν ἀρχόντων ἐπίστευσεν πιστεύει εἰς αὐτὸν ἢ ἐκ τῶν Φαρισαίων ἀλλὰ ὁ ὄχλος οὗτος ὁ μὴ γινώσκων τὸν νόμον ἐπάρατοί ἀπάρατοί ἐπικατάρατοί εἰσιν λέγει εἶπεν δὲ Νικόδημος πρὸς αὐτούς ὁ ἐλθὼν νυκτὸς πρὸς αὐτὸν τὸ πρότερον εἷς ὢν ἐξ αὐτῶν ὁ ἐλθών πρός αὑτόν νυκτὸς τὸ πρῶτον μὴ ὁ νόμος ἡμῶν κρίνει τὸν ἄνθρωπον ἐὰν μὴ ἀκούσῃ πρῶτον παρʼ αὐτοῦ πρότερον καὶ ἐπιγνωσθῇ γνῷ τί ποιεῖ ἐποίησεν ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπαν εἶπον αὐτῷ μὴ καὶ σὺ σοι ἐκ τῆς Γαλιλαίας εἶ ἐραύνησον τὰς γραφάς καὶ ἴδε τὰς γραφάς ὅτι προφήτης ἐκ τῆς Γαλιλαίας ὁ προφήτης οὐκ ἐγείρεται ἐγήγερται καὶ ἐπορεύθη ἐπορεύθησαν ἕκαστος εἰς τὸν οἶκον αὑτοῦ Ἰησοῦς δὲ ἐπορεύθη εἰς τὸ ὄρος τῶν ἐλαιῶν ὄρθρου δὲ πάλιν παρεγένετο παραγίνεται εἰς τὸ ἱερὸν καὶ πᾶς ὁ λαὸς ἤρχετο πρὸς αὐτὸν καὶ καθίσας ἐδίδασκεν αὐτούς ἄγουσιν δὲ οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι πρὸς αὐτὸν ἐπὶ ἁμαρτίᾳ γυναῖκα ἐν μοιχείᾳ καταληφθεῖσαν κατειλημμένην εἰλημμένην καὶ στήσαντες αὐτὴν ἐν μέσῳ λέγουσιν αὐτῷ ἐκπειράζοντες πειράζοντες αὑτόν οἱ ἱερεῖς ἵνα ἔχωσιν κατηγορίαν αὐτοῦ διδάσκαλε αὕτη ἡ γυνὴ κατειλήφθη κατελήφθη κατείληπται ἐπʼ αὐτοφώρῳ μοιχευομένη Μωϋσῆς ἐν δὲ ἐν τῷ νόμῳ Μωυσῆς ἡμῖν ἐνετείλατο ἐκέλευσέν τὰς τοιαύτας λιθάζειν λιθοβολεῖσθαι σὺ οὖν δὲ νῦν τί λέγεις τοῦτο δὲ ἔλεγον πειράζοντες αὐτὸν ἵνα ἔχωσιν κατηγορεῖν αὐτοῦ ὁ δὲ Ἰησοῦς κάτω κύψας τῷ δακτύλῳ κατέγραφεν ἔγραφεν εἰς τὴν γῆν μὴ προσποιούμενος ὡς δὲ ἐπέμενον ἐρωτῶντες αὐτὸν ἀνακύψας ἀνέκυψεν καὶ εἶπεν πρὸς αὐτοὺς αὐτοῖς ὁ ἀναμάρτητος ὑμῶν πρῶτον πρῶτος τὸν λίθον ἐπʼ αὐτῇ αὐτὴν τὸν λίθον βαλέτω λίθον καὶ πάλιν κατακύψας κάτω κύψας τῷ δακτύλῳ κατέγραφεν ἔγραφεν εἰς τὴν γῆν ἕκαστος οἱ δὲ τῶν Ἰουδαίων ἀκούσαντες καὶ ὑπὸ τῆς συνειδήσεως ἐλεγχόμενοι ἐξήρχοντο ἐξήρχετο εἷς καθʼ εἷς ἀρξάμενοι ἀπὸ τῶν πρεσβυτέρων ὥςτε πάντας ἐξελθεῖν ἕως τῶν ἐσχάτων καὶ κατελείφθη μόνος ὁ Ἰησοῦς καὶ ἡ γυνὴ ἐν μέσῳ οὖσα ἑστῶσα ἀνακύψας δὲ ὁ Ἰησοῦς καὶ μηδένα θεασάμενος πλὴν τὴς γυναικὸς εἶπεν αὐτῇ ἡ τῇ γυνὴ γυναικί ποῦ εἰσιν ἐκεῖνοι οἱ κατήγοροί σου οὐδείς σε κατέκρινεν κἀκείνη ἡ δὲ εἶπεν αὐτῷ οὐδεὶς κύριε ὁ εἶπεν δὲ εἶπεν αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς οὐδὲ ἐγώ σε κρίνω κατακρίνω ὕπαγε πορεύου ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ μηκέτι ἁμάρτανε πάλιν οὖν αὐτοῖς ἐλάλησεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς αὐτοῖς ἐλάλησεν καὶ λέγων εἶπεν ἐγώ εἰμι τὸ φῶς ειμι τοῦ κόσμου ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ μοι οὐ μὴ περιπατήσῃ περιπατήσει ἐν τῇ σκοτίᾳ ἀλλʼ ἕξει ἔχει τὸ φῶς τῆς ζωῆς εἶπον οὖν αὐτῷ οἱ Φαρισαῖοι σὺ περὶ σεαυτοῦ μαρτυρεῖς ἡ μαρτυρία σου οὐκ ἔστιν ἀληθής ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς κἂν ἐγὼ μαρτυρῶ περὶ ἐμαυτοῦ ἀληθής ἀληθινή μου ἐστιν ἡ μαρτυρία μου ἀληθής εστιν ὅτι οἶδα πόθεν ἦλθον καὶ ποῦ ὑπάγω ὑμεῖς δὲ οὐκ οἴδατε πόθεν ἔρχομαι ἢ καὶ ποῦ ὑπάγω ὑμεῖς κατὰ τὰ τὴν σάρκα κρίνετε ἐγὼ δὲ οὐ κρίνω οὐδένα κᾂν καὶ ἐὰν κρίνω δὲ ἐγώ ἡ κρίσις ἡ ἐμὴ ἀληθινή ἀληθής ἐστιν ὅτι μόνος ἐγὼ οὐκ εἰμί ἀλλʼ ἐγὼ καὶ ὁ πέμψας με Πατήρ καὶ ἐν τῷ νόμῳ δὲ τῷ ὑμετέρῳ γέγραπται γεγραμμένον εστιν ὅτι δύο ἀνθρώπων ἡ μαρτυρία ἀληθής ἐστιν ἀληθής ἐγώ εἰμι ὁ μαρτυρῶν περὶ ἐμαυτοῦ καὶ μάρτυρι μαρτυρεῖ περὶ ἐμοῦ ὁ πέμψας με Πατήρ ἔλεγον οὖν αὐτῷ ποῦ ἐστιν ὁ πατήρ σου ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτοῖς οὔτε οὐδὲ ἐμὲ οἴδατε οὔτε οὐδὲ τὸν Πατέρα μου εἰ ἐμὲ ᾔδειτε καὶ τὸν Πατέρα μου ἂν ᾔδειτε ἄν ταῦτα τὰ ῥήματα ῥητά ἐλάλησεν ὁ Ἰησοῦς ἐν τῷ γαζοφυλακίῳ διδάσκων ἐν τῷ ἱερῷ καὶ οὐδεὶς ἐπίασεν αὐτόν ὅτι οὔπω ἐληλύθει ἡ ὥρα αὐτοῦ εἶπεν ἔλεγεν οὖν πάλιν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς ἐγὼ ὑπάγω καὶ ζητήσετέ ζήσετε με καὶ ἐν τῇ ἁμαρτίᾳ ἁμαρτίαν ὑμῶν ἀποθανεῖσθε ὅπου ἐγὼ ὑπάγω ὑμεῖς οὐ δύνασθε ἐλθεῖν ἔλεγον ἔλεγαν οὖν οἱ Ἰουδαῖοι μήτι ἀποκτενεῖ αὑτόν ἑαυτὸν ὅτι λέγει ὅπου ἂν ἐγὼ ὑπάγω ὑμεῖς οὐ δύνασθε ἐλθεῖν καὶ εἴπεν ἔλεγεν οὖν αὐτοῖς ὑμεῖς ἐκ τῶν κάτω ἐστέ ἐγὼ δὲ ἐκ τῶν ἄνω εἰμί ὑμεῖς ἐκ τούτου τοῦ κόσμου τούτου ἐστέ ἐγὼ οὐκ εἰμὶ ἐκ τούτου τοῦ κόσμου τούτου εἶπον οὖν ὑμῖν ὅτι ἀποθανεῖσθε ἐν ταῖς ἁμαρτίαις ὑμῶν ἐὰν γὰρ μὴ πιστεύσητε πιστεύητε μοι ὅτι ἐγώ εἰμι ἀποθανεῖσθε ἐν ταῖς ἁμαρτίαις ὑμῶν καὶ ἔλεγον εἶπον οὖν αὐτῷ σὺ τίς εἶ καὶ εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς εἶπον ὑμῖν τὴν ἀρχὴν ὅ τι καὶ ἐν λαλῶ ὑμῖν πολλὰ ἔχω ἔχων περὶ ὑμῶν εἰπεῖν λαλεῖν καὶ κρίνειν ἀλλʼ ὁ πέμψας με πατὴρ ἀληθής ἐστιν καὶ κἀγὼ ἃ ἤκουσα παρʼ αὐτοῦ αὐτῷ ταῦτα λαλῶ λέγω εἰς τὸν κόσμον οὐκ ἔγνωσαν ὅτι τὸν Πατέρα αὐτοῖς αὐτοῦ ἔλεγεν λέγει τὸν Θεον εἶπεν οὖν αὐτοῖς πάλιν ὁ Ἰησοῦς πάλιν ὅτι ὅταν ὁ ὑψώσητε τὸν Υἱὸν τοῦ Ἀνθρώπου τότε γνώσεσθε ὅτι ἐγώ εἰμι καὶ ἀπʼ ἐμαυτοῦ ποιῶ οὐδέν οὐδὲ ἐν ἀλλὰ καθὼς ἐδίδαξέν ἔδειξεν με μοι ὁ Πατὴρ μου ταῦτα οὕτως λαλῶ καὶ ὁ πέμψας με μετʼ ἐμοῦ ἐστιν οὐκ ἀφῆκέν με μόνον μετʼ ἐμοῦ εστιν ὁ πατὴρ ὅτι ἐγὼ τὰ ἀρεστὰ αὐτῷ ποιῶ πάντοτε ταῦτα αὐτοῦ λαλοῦντος πολλοὶ ἐπίστευσαν εἰς αὐτόν ἔλεγεν οὖν ὁ Ἰησοῦς πρὸς τοὺς πεπιστευκότας αὐτῷ Ἰουδαίους ἐὰν ὑμεῖς μείνητε μένητε ἐν τῷ λόγῳ τῷ ἐμῷ λόγῳ ἀληθῶς μαθηταί μού ἐστε καὶ γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς ἀπεκρίθησαν πρὸς αὐτόν αὐτῷ καὶ εἶπαν σπέρμα Ἀβραάμ ἐσμεν καὶ οὔ οὐδενὶ δεδουλεύκαμεν οὐδενὶ πώποτε καὶ πῶς σὺ σοι λέγεις ὅτι ἐλεύθεροι γενήσεσθε ἀπεκρίθη αὐτοῖς αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι πᾶς ὁ ποιῶν τὴν ἁμαρτίαν δοῦλός ἐστιν τῆς ἁμαρτίας ὁ δὲ δοῦλος οὐ μένει ἐν εἰς τῇ τὴν οἰκίᾳ οἰκίαν εἰς τὸν αἰῶνα ὁ δὲ Υἱὸς μένει εἰς τὸν αἰῶνα ἐὰν οὖν ὁ Υἱὸς ὑμᾶς ἐλευθερώσῃ ἐλευθερώσει ἐλευθερώθη ἐλευθερῶ ὄντως ἐλεύθεροι ἔσεσθε ἐστε οἶδα ὅτι σπέρμα Ἀβραάμ ἐστε ἀλλὰ ζητεῖτέ με ἀποκτεῖναι με ὅτι ὁ λόγος ὁ ἐμὸς οὐ χωρεῖ ἐν ὑμῖν ἃ ἐγὼ ὃ ἃ ἑώρακα παρὰ ἀπὸ τῷ τοῦ Πατρὶ Πατρὸς μου ταῦτα λαλῶ καὶ ὑμεῖς οὖν ἃ ὃ ἠκούσατε ἑωράκατε παρὰ τοῦ τῷ πατρὸς πατρὶ ὑμῶν ταῦτα ποιεῖτε λαλεῖτε ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπαν εἶπον αὐτῷ ὁ πατὴρ ἡμῶν Ἀβραάμ ἐστιν λέγει εἶπεν ἀπεκρίθη οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς εἰ τέκνα τοῦ Ἀβραάμ ἦτε ἐστε τὰ ἔργα τοῦ Ἀβραὰμ ἐποιεῖτε ποιεῖτε ἄν νῦν δὲ ζητεῖτέ με ἀποκτεῖναι ἄνθρωπον ὃς τὴν ἀλήθειαν ὑμῖν λελάληκα λελάληκεν ὑμῖν ἣν ἤκουσα ἤκουσεν παρὰ τοῦ Θεοῦ τοῦτο Ἀβραὰμ οὐκ ἐποίησεν ὑμεῖς δὲ ποιεῖτε τὰ ἔργα τοῦ πατρὸς ὑμῶν εἶπαν εἶπον οὖν αὐτῷ ἡμεῖς ἐκ πορνείας οὐ γεγεννήμεθα γεγενήμεθα ἐγεννήμεθα ἐγεννήθημεν ἕνα Πατέρα ἔχομεν τὸν Θεόν εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς εἰ ὁ οὔ Θεὸς ὁ Πατὴρ ἡμῶν ὑμῶν ἦν ἠγαπᾶτε ἂν ἐμέ ἐγὼ γὰρ ἐκ γάρ τοῦ Θεοῦ ἐξῆλθον ἐξελήλυθα καὶ ἥκω οὐδὲ οὔ γὰρ ἀπʼ ἐμαυτοῦ οὐκ ἐλήλυθα ἐξελήλυθα ἀλλʼ ἐκεῖνός με ἀπέστειλεν ἀπέσταλκεν διὰ τί τὴν ἀλήθειαν λαλιὰν τὴν ἐμὴν οὐ γινώσκετε ὅτι οὐ δύνασθε ἀκούειν τὸν λόγον τὸν ἐμόν ὑμεῖς ἐκ τοῦ πατρὸς τοῦ διαβόλου ἐστὲ καὶ τὰς ἐπιθυμίας τοῦ πατρὸς ὑμῶν θέλετε ποιεῖν ἐκεῖνος ἀνθρωποκτόνος ἦν ἀπʼ ἀρχῆς καὶ ἐν τῇ ἀληθείᾳ οὐκ ἔστηκεν εστιν ὅτι ἀλήθεια οὐκ ἔστιν ἀλήθεια ἐν αὐτῷ ὅταν λαλῇ τὸ ψεῦδος ἐκ τῶν ἰδίων λαλεῖ ὅτι ψεύστης ἐστὶν καὶ ὁ πατὴρ αὐτοῦ ἐγὼ δὲ ὅτι τὴν ἀλήθειαν λέγω λαλῶ ὑμῖν οὐ πιστεύετέ μοι ὑμεῖς τίς ἐξ ὑμῶν ἐλέγχει ἐλέγξει με περὶ ἁμαρτίας εἰ δὲ ἀλήθειαν λέγω διὰ τί ὑμεῖς οὐ πιστεύετέ μοι ὁ ὢν ἐκ τοῦ Θεοῦ τὰ ῥήματα τοῦ Θεοῦ ἀκούει διὰ τοῦτο ὑμεῖς οὐκ ἀκούετε ὅτι ἐκ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἐστέ ἀπεκρίθησαν οὖν οἱ Ἰουδαῖοι καὶ εἶπαν εἶπον αὐτῷ οὐ καλῶς λέγομεν ἡμεῖς λέγομεν ἐλέγομεν ὅτι Σαμαρείτης εἶ σὺ καὶ δαιμόνιον ἔχεις ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπεν ἐγὼ δαιμόνιον οὐκ ἔχω ἀλλὰ τιμῶ μου τὸν Πατέρα μου καὶ ὑμεῖς ἀτιμάζετέ με ἐγὼ δὲ οὐ ζητῶ τὴν δόξαν μου ἔστιν ὁ ζητῶν καὶ κρίνων ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὃς ἐάν ἂν τις τὸν λόγον τὸν ἐμὸν λόγον τηρήσῃ τηρήσει θάνατον οὐ μὴ θεωρήσῃ θεωρήσει ἴδῃ εἰς τὸν αἰῶνα εἶπον εἶπαν οὖν αὐτῷ οἱ Ἰουδαῖοι νῦν ἐγνώκαμεν ὅτι δαιμόνιον ἔχεις Ἀβραὰμ ἀπέθανεν καὶ οἱ προφῆται καὶ σὺ λέγεις ὅτι ἐάν μου τις μου τὸν λόγον μου τηρήσῃ τηρήσει θάνατον οὐ μὴ θεωρήσῃ γεύσηται γεύσεται θανάτου εἰς τὸν αἰῶνα μὴ σὺ μείζων εἶ τοῦ πατρὸς ἡμῶν Ἀβραάμ ὅστις ὅτι ἀπέθανεν καὶ οἱ προφῆται ἀπέθανον ἀπέθαναν τίνα σεαυτὸν σὺ ποιεῖς ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς ἐὰν ἐγὼ δοξάσω ἐμαυτόν ἡ δόξα μου οὐδέν ἐστιν ἔστιν ὁ Πατήρ μου ὁ δοξάζων με ὃν ὑμεῖς λέγετε ὅτι ὁ Θεὸς ἡμῶν ὑμῶν ἐστιν καὶ οὐκ ἐγνώκατε αὐτόν ἐγὼ δὲ οἶδα αὐτόν κἂν καὶ ἐὰν εἴπω ὑμῖν ὅτι οὐκ οἶδα αὐτόν ἔσομαι ὅμοιος ἔσομαι ὑμῶν ὑμῖν ὅμοιος ψεύστης ἀλλʼ οἶδα αὐτὸν καὶ τὸν λόγον αὐτοῦ τηρῶ Ἀβραὰμ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἠγαλλιάσατο ἵνα ἴδῃ τὴν ἡμέραν τὴν ἐμήν καὶ εἶδεν ἴδῃ καὶ ἐχάρη εἶπον εἶπαν οὖν οἱ Ἰουδαῖοι πρὸς αὐτόν πεντήκοντα ἔτη οὐδέπω οὔπω ἔχεις καὶ Ἀβραὰμ ἑώρακας ἑώρακες ἑώρακεν σε εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν πρὶν Ἀβραὰμ γενέσθαι ἐγὼ εἰμί τότε ἦραν οὖν λίθους ἵνα βάλωσιν ἐπʼ αὐτόν Ἰησοῦς δὲ ἐκρύβη καὶ ἐξῆλθεν ἐκ τοῦ ἱεροῦ καὶ διελθὼν διὰ μέσου αὐτῶν ἐπορεύετο καὶ παρῆγεν οὕτως καὶ παράγων εἶδεν ἄνθρωπον τυφλὸν ἐκ γενετῆς καθήμενον καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες Ῥαββί τίς ἥμαρτεν οὗτος ἢ οἱ οἷοι γονεῖς αὐτοῦ ἵνα τυφλὸς γεννηθῇ γενηθῇ ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς οὔτε οὗτος ἥμαρτεν οὔτε οἱ γονεῖς αὐτοῦ ἀλλʼ ἵνα φανερωθῇ τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῷ ἐμὲ ἡμᾶς δεῖ ἡμᾶς ἐργάζεσθαι διεργάζεσθαι τὰ ἔργα τοῦ πέμψαντός με ἡμᾶς ἕως ὡς ἡμέρα ἐστίν ἔρχεται νὺξ ὅτε οὐδεὶς δύναται δυνήσεται ἐργάζεσθαι ὅταν ὦ ἐν τῷ κόσμῳ ὦ φῶς εἰμι τοῦ κόσμου ταῦτα εἰπὼν ἔπτυσεν χαμαὶ καὶ ἐποίησεν πηλὸν ἐκ τοῦ πτύσματος καὶ ἐπέχρισεν ἐπέθηκεν αὐτοῦ αὐτῷ αὑτόν τὸν πηλὸν ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμούς αὐτοῦ τοῦ τυφλοῦ καὶ εἶπεν αὐτῷ ὕπαγε νίψαι εἰς τὴν κολυμβήθραν τοῦ Σιλωάμ καὶ νίψαι ὃ ἑρμηνεύεται μεθερμηνεύεται ἀπεσταλμένος ἀπῆλθεν οὖν καὶ ἐνίψατο καὶ ἦλθεν βλέπων οἱ οὖν γείτονες αὐτοῦ καὶ οἱ θεωροῦντες αὐτὸν τὸ πρότερον ὅτι προσαίτης τυφλὸς ἦν ἔλεγον οὐχ οὗτός ἐστιν ὁ καθήμενος καὶ προσαιτῶν ἄλλοι ἔλεγον ὅτι οὗτός ἐστιν ἄλλοι ἕτεροι δὲ ἔλεγον οὐχί ἀλλὰ ὅτι ὅμοιος αὐτῷ ἐστιν ἐκεῖνος δὲ ἔλεγεν ὅτι ἐγώ εἰμι ἔλεγον ἔλεγαν εἶπον εἶπαν οὖν οἱ Ἰουδαῖος αὐτῷ πῶς οὖν σου ἠνεῴχθησάν ἀνεῴχθησάν σου οἱ ὀφθαλμοί ἀπεκρίθη ἐκεῖνος καὶ εἶπεν ὁ ἄνθρωπος ὁ λεγόμενος Ἰησοῦς πηλὸν ἐποίησεν καὶ ἐπέχρισέν μου τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ εἶπέν μοι ὅτι ὕπαγε εἰς τὴν κολυμβήθραν τὸν τοῦ Σιλωὰμ Σιλωὰμ καὶ νίψαι ἀπελθὼν ἀπελθόν οὖν δὲ καὶ νιψάμενος ἐνιψάμην καὶ ἦλθον βλέπων ἀνέβλεψα καὶ εἶπαν εἶπον οὖν αὐτῷ ποῦ ἐστιν ἐκεῖνος λέγει αὐτοῖς οὐκ οἶδα καὶ ἄγουσιν αὐτὸν πρὸς τοὺς Φαρισαίους τόν ποτε τυφλόν ἦν δὲ Σάββατον ἐν ᾗ τῇ ἡμέρᾳ ὅτε τὸν πηλὸν ἐποίησεν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἀνέῳξεν ἠνέῳξέν ἤνοιξεν αὐτοῦ τοὺς ὀφθαλμούς πάλιν οὖν ἠρώτων ἐπηρώτων αὐτὸν καὶ οἱ Φαρισαῖοι πῶς ἀνέβλεψεν ὁ δὲ εἶπεν καὶ αὐτοῖς πηλὸν μου ἐπέθηκέν μου μοι ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμούς μου καὶ ἐνιψάμην καὶ βλέπω ἔλεγον ἔλεγαν οὖν ἐκ τῶν Φαρισαίων τινές οὗτος ὁ ἄνθρωπος οὐκ ἔστιν οὗτος παρὰ τοῦ Θεοῦ ὁ ἄνθρωπος ὅτι τὸ Σάββατον οὐ τηρεῖ ἄλλοι δὲ ἔλεγον ἔλεγαν πῶς δύναται ἄνθρωπος ἁμαρτωλὸς τοιαῦτα σημεῖα τοιαῦτα ποιεῖν καὶ σχίσμα σχίμα ἦν ἐν αὐτοῖς λέγουσιν ἔλεγον οὖν τῷ πότε τυφλῷ πάλιν οὖν σὺ τί σὺ λέγεις περὶ αὐτοῦ σεαυτοῦ ἑαυτοῦ ὅτι ἠνέῳξέν ἤνοιξέν σου τοὺς ὀφθαλμούς ὁ δὲ εἶπεν ὅτι προφήτης ἐστίν οὐκ ἐπίστευσαν οὖν οἱ Ἰουδαῖοι περὶ αὐτοῦ ὅτι τυφλὸς ἦν τυφλὸς καὶ ἀνέβλεψεν ἕως ὅτου οὗ ἐφώνησαν ὁ φωνῆσαν τοὺς γονεῖς αὐτοῦ τοῦ ἀναβλέψαντος καὶ ἐπηρώτησαν ἠρώτησαν αὐτοὺς λέγοντες εἰ οὗτός ἐστιν οὗτος ὁ υἱὸς ἡμῶν ὑμῶν ὃν ὑμεῖς λέγετε ὅτι τυφλὸς ἐγεννήθη ἐγενήθη θῇ πῶς οὖν ἄρτι βλέπει ἄρτι ἀπεκρίθησαν οὖν δὲ αὐτοῖς οἱ γονεῖς αὐτοῦ καὶ εἶπαν εἶπον οἴδαμεν ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς ἡμῶν καὶ ὅτι τυφλὸς ἐγενήθη ἐγεννήθη πῶς δὲ νῦν βλέπει οὐκ οἴδαμεν ἢ τίς ἤνοιξεν ἠνέῳξέν αὐτοῦ ἤνοιξε τοὺς ὀφθαλμοὺς ἡμεῖς οὐκ οἴδαμεν αὐτὸν ἐπερωτήσατε ἐρωτήσατε αὐτὸς ἡλικίαν ἔχει αὐτὸν ἐρωτήσατε αὐτὸς περὶ αὑτοῦ ἑαυτοῦ λαλήσει ταῦτα εἶπον εἶπαν οἱ γονεῖς αὐτοῦ ὅτι ἐφοβοῦντο τοὺς Ἰουδαίους ἤδη γὰρ συνετέθειντο συνέθεντο οἱ Ἰουδαῖοι ἵνα ἂν ἐάν τις αὐτὸν ὁμολογήσῃ αὑτόν Χριστόν εἶναι ἀποσυνάγωγος γένηται διὰ τοῦτο οἱ γονεῖς αὐτοῦ εἶπαν εἶπον ὅτι ἡλικίαν ἔχει καὶ αὐτὸν ἐπερωτήσατε ἐρωτήσατε ἐρωτᾶτε ἐφώνησαν οὖν αὑτόν τὸν ἄνθρωπον ἐκ δευτέρου τὸν ἄνθρωπον ὃς ἦν τυφλὸς καὶ εἶπαν εἶπον αὐτῷ δὸς δόξαν τῷ Θεῷ ἡμεῖς οἴδαμεν ὅτι οὗτος ὁ ἄνθρωπος ὁ οὗτος ἁμαρτωλός ἐστιν ἀπεκρίθη οὖν ἐκεῖνος καὶ εἶπεν εἰ ἁμαρτωλός ἐστιν οὐκ οἶδα ἓν δὲ οἶδα ὅτι τυφλὸς ὢν ἤμην καὶ ἄρτι βλέπω εἶπον εἶπαν οὖν δὲ αὐτῷ πάλιν τί ἐποίησέν ἐποίησαν σοι καὶ πῶς ἤνοιξέν ἠνέῳξέν σου τοὺς ὀφθαλμούς ὀφθαλμοῦ ὁ δὲ εἶπεν ἀπεκρίθη αὐτοῖς εἶπον ὑμῖν ἤδη καὶ οὐκ ἠκούσατε τί οὖν πάλιν θέλετε πάλιν ἀκούειν ἀκοῦσαι μὴ καὶ ὑμεῖς θέλετε αὐτοῦ μαθηταὶ αὐτοῦ γενέσθαι οἱ καὶ δὲ ἐλοιδόρησαν οὖν αὐτὸν καὶ εἶπαν εἶπον σὺ εἶ μαθητὴς εἶ ἐκείνου εἶ ἡμεῖς γάρ δὲ τοῦ Μωϋσέως ἐσμὲν μαθηταί ἡμεῖς δὲ οἴδαμεν ὅτι Μωϋσεῖ λελάληκεν ἐλάλησεν ὁ Θεός καὶ ὅτι Θεός ἁμαρτωλῶν οὐκ ἀκούει τοῦτον δὲ οὐκ οἴδαμεν πόθεν ἐστίν ἀπεκρίθη δὲ ὁ ἄνθρωπος καὶ εἶπεν ὁ ἄνθρωπος αὐτοῖς ἐν τούτῳ οὖν γὰρ τούτῳ τὸ θαυμαστόν ἐστιν ὅτι ὑμεῖς οὐκ οἴδατε πόθεν ἐστίν καὶ ἤνοιξέν ἠνέῳξεν ἀνέῳξέν μου τοὺς ὀφθαλμούς οἴδαμεν δὲ ὅτι ἁμαρτωλῶν ὁ Θεὸς ἁμαρτωλῶν οὐκ ἀκούει ἀλλʼ ἐάν τις θεοσεβὴς ᾖ ἦν καὶ τὸ θέλημα αὐτοῦ ποιῇ τούτου ἀκούει ἐκ τοῦ αἰῶνος οὐκ ἠκούσθη ὅτι ἠνέῳξέν ἀνέῳξεν ἤνοιξέν τις ὀφθαλμοὺς ὀφθαλμοῦ τυφλοῦ γεγεννημένου γεγενημένου εἰ μὴ ἦν οὗτος παρὰ Θεοῦ ἦν ὁ ἄνθρωπος οὐκ ἠδύνατο ποιεῖν οὐδέν ἀπεκρίθησαν αὐτῷ καὶ εἶπαν εἶπον αὐτῷ ἐν ἁμαρτίαις ἁμαρτίᾳ σὺ ἐγεννήθης ἐγενήθης ὁ λόγος ὅλος καὶ σὺ διδάσκεις ἡμᾶς καὶ ἐξέβαλον ἐξέβαλαν αὐτὸν ἔξω καὶ ἤκουσεν δὲ ὁ Ἰησοῦς ὅτι ἐξέβαλον ἐξέβαλαν αὐτὸν ἔξω καὶ εὑρὼν εὗρεν αὐτὸν καὶ εἶπεν αὐτῷ σὺ πιστεύεις εἰς τὸν Υἱὸν τοῦ Ἀνθρώπου Θεοῦ ἀπεκρίθη ἐκεῖνος καὶ εἶπεν κύριε καὶ τίς ἐστιν ἔφη κύριε ἵνα πιστεύσω εἰς αὐτόν ἀπεκρίθη ἔφη εἶπεν δὲ αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς καὶ ἑώρακας αὐτὸν καὶ ὁ λαλῶν μετὰ σοῦ λαλῶν ἐκεῖνός αὐτὸς ἐστιν ὁ δὲ ἔφη πιστεύω Κύριε καὶ προσεκύνησεν αὐτῷ αὑτόν καὶ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς ἐγὼ εἰς κρίμα ἐγὼ ἦλθον εἰς τὸν κόσμον τοῦτον ἦλθον ἐλήλυθα ἵνα οἱ μὴ βλέποντες βλέπωσιν καὶ οἱ μὴ βλέποντες τυφλοὶ γένωνται καὶ ἤκουσαν δὲ ἐκ τῶν Φαρισαίων ταῦτα οἱ ὄντες μετʼ αὐτοῦ ὄντες καὶ εἶπον εἶπαν αὐτῷ μὴ καὶ ὑμεῖς ἡμεῖς τυφλοί ἐσμεν εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς αὐτοῖς εἰ τυφλοὶ ἦτε οὐκ ἂν εἴχετε ἁμαρτίαν νῦν δὲ λέγετε λέγεται ὅτι βλέπομεν καὶ ἡ αἱ ἃ οὖν ἁμαρτία ἁμαρτίαι ἃ ὑμῶν μένει μένουσιν ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν λέγω ὁ μὴ εἰσερχόμενος διὰ τῆς θύρας εἰς τὴν αὐλὴν τῶν προβάτων ἀλλὰ ἀναβαίνων ἀλλαχόθεν ἀναβαίνων ἐκεῖνος κλέπτης ἐστὶν καὶ λῃστής ὁ δὲ ἐρχόμενος εἰσερχόμενος διὰ τῆς θύρας ἐκεῖνος αὐτὸς ποιμήν ἐστιν ὁ ποιμήν τῶν προβάτων τούτῳ ὁ θυρωρὸς θυρουρὸς ἀνοίγει καὶ τὰ πρόβατα τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούει καὶ τὰ ἴδια προβάτια πρόβατα τὰ ἴδια φωνεῖ καλεῖ κατʼ ὄνομα καὶ ἐξάγει αὐτά καὶ ὅταν τὰ ἴδια πάντα πρόβατα ἐκβάλῃ πάντα ἔμπροσθεν αὐτῶν πορεύεται καὶ τὰ πρόβατα αὐτῷ ἀκολουθεῖ ὅτι οἴδασιν αὐτοῦ τὴν φωνὴν αὐτοῦ ἀλλοτρίῳ δὲ οὐ μὴ ἀκολουθήσωσιν ἀκολουθήσουσιν ἀλλὰ φεύξονται ἀπʼ αὐτοῦ ὅτι οὐκ οἴδασι τῶν ἀλλοτρίων τὴν φωνήν τῶν ἀλλοτρίων ταύτην τὴν παροιμίαν εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς ἐκεῖνοι δὲ καὶ οὐκ ἔγνωσαν ἔγνων τίνα τί ἦν ἃ ἐλάλει αὐτοῖς εἶπεν οὖν πάλιν αὐτοῖς πάλιν ὁ Ἰησοῦς ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν λέγω ὅτι ἐγώ εἰμι ἡ ὁ θύρα ποιμήν τῶν προβάτων πάντες ὅσοι ἦλθον πρὸ ἐμοῦ ἦλθον κλέπται εἰσὶν καὶ λῃσταί ἀλλʼ οὐκ ἤκουσαν ἤκουσεν αὐτῶν αὑτοί τὰ πρόβατα ἐγώ ἦ εἰμι ἡ θύρα διʼ ἐμοῦ ἂν ἐάν τις εἰσέλθῃ σωθήσεται καὶ εἰσελεύσεται καὶ ἐξελεύσεται καὶ νομὴν εὑρήσει ὁ δὲ κλέπτης οὐκ ἔρχεται εἰ τι ἵνα μὴ ἵνα κλέψῃ καὶ θύσῃ καὶ ἀπολέσῃ ἐγὼ δὲ ἦλθον ἵνα ζωὴν αἰώνιον ἔχωσιν καὶ περισσότερον περισσὸν ἔχωσιν ἐγώ εἰμι ὁ καλὸς ποιμὴν ὁ καλός ὁ ποιμὴν ὁ καλὸς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ δίδωσιν τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων ὁ δὲ μισθωτὸς δὲ καὶ οὐκ ὢν ποιμήν οὗ οὐκ εἰσὶν ἔστιν ἴδια τὰ πρόβατα τὰ ἴδια θεωρεῖ τὸν λύκον Λυδόν ἐρχόμενον καὶ ἀφίησιν τὰ πρόβατα καὶ φεύγει καὶ ὁ λύκος ἁρπάζει αὐτὰ καὶ σκορπίζει τὰ πρόβατα ὁ δὲ μισθωτὸς φεύγει ὅτι μισθωτός μισθὸς ἐστιν καὶ οὐ μέλει αὐτῷ αὐτῶν περὶ τῶν προβάτων ἐγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός ποιμήν καὶ γινώσκω τὰ ἐμὰ καὶ γινώσκουσί γινώσκομαι γίνωσιν γινώσκει με ἐμέ ὑπὸ τὰ τῶν ἐμά ἐμῶν καὶ καθὼς γινώσκει με ὁ Πατὴρ κἀγὼ γινώσκω τὸν Πατέρα καὶ τὴν ψυχήν μου τίθημι δίδωμι ὑπὲρ τῶν καὶ προβάτων καὶ ἄλλα δὲ πρόβατα ἔχω ἃ ἅπερ οὐκ ἔστιν ἐκ τῆς αὐλῆς ταύτης κἀκεῖνα με δεῖ με συναγαγεῖν ἀγαγεῖν καὶ τῆς φωνῆς μου ἀκούσουσιν ἀκούσωσιν καὶ γενήσονται γενήσεται μία ποίμνη εἷς ποιμήν διὰ τοῦτό με ὁ Πατὴρ με ἀγαπᾷ ὅτι ἐγὼ τίθημι τὴν ψυχήν μου ἵνα πάλιν λάβω αὐτήν αὐταί οὐδεὶς αἴρει ἦρεν αὐτὴν ἀπʼ ἐμοῦ ἀλλʼ ἐγὼ τίθημι αὐτὴν ἀπʼ ἐμαυτοῦ καὶ ἐξουσίαν ἔχω θεῖναι αὐτήν καὶ πάλιν ἐξουσίαν ἔχω πάλιν ἆραι λαβεῖν αὐτήν ταύτην τὴν ἐντολὴν ἔλαβον ἐντολήν παρὰ ἀπὸ τοῦ Πατρός μου σχίσμα οὖν πάλιν ἐγένετο ἐν τοῖς Ἰουδαίοις διὰ τοὺς λόγους τούτους ἔλεγον ἔλεγαν οὖν δὲ πολλοὶ ἐξ αὐτῶν ὅτι δαιμόνιον ἔχει καὶ μαίνεται μένεται τί αὐτοῦ ἀκούετε ἄλλοι ἔλεγον δὲ ἔλεγον ἄλλοι ταῦτα τὰ ῥήματα οὐκ ἔστιν τὰ ῥήματα ταῦτα δαιμονιζομένου μὴ δαιμόνιον δύναται τυφλῶν ὀφθαλμοὺς τυφλῶν ἀνοῖξαι ἀνοίγειν ἐγένετο ἐγένοντο τότε δὲ τὰ ἐγκαίνια ἐν τοῖς Ἱεροσολύμοις καὶ χειμὼν δὲ ἦν καὶ περιεπάτει περιπάτει ὁ Ἰησοῦς ἐν τῷ ἱερῷ ἐν τῇ στοᾷ τοῦ Σολομῶνος Σολομῶντος Σαλομῶντος ἐκύκλωσαν ἐκύκλευσαν οὖν αὐτὸν οἱ Ἰουδαῖοι καὶ ἔλεγον ἔλεγαν αὐτῷ ἕως πότε τὴν ψυχὴν ἡμῶν αἴρεις εἰ σὺ εἶ ὁ Χριστός εἰπὲ εἰπὸν ἡμῖν παρρησίᾳ καὶ ἀπεκρίθη αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς λαλῶ εἶπον ὑμῖν καὶ οὐ πιστεύετε πιστεύεται ἐπιστεύσατε μοι τὰ ἔργα ἃ ἐγὼ ποιῶ ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Πατρός μου αὐτά ταῦτα τὰ ἔργα μαρτυρεῖ μαρτυρήσει περὶ ἐμοῦ ἀλλὰ ὑμεῖς οὐ πιστεύετε ὅτι οὐκ γάρ ἐστὲ ἐκ τῶν προβάτων τῶν ἐμῶν καθὼς εἶπον ὑμῖν ὅτι τὰ πρόβατα τὰ ἐμὰ τῆς φωνῆς μου ἀκούει ἀκούουσιν κἀγὼ καὶ γινώσκω αὐτά καὶ ἀκολουθοῦσίν μοι κἀγὼ ζωὴν αἰώνιον δίδωμι αὐτοῖς ζωὴν αἰώνιον καὶ οὐ μὴ ἀπόλωνται ἀπόληται εἰς τὸν αἰῶνα καὶ οὐχ μὴ ἁρπάσει ἁρπάσῃ τις αὐτὰ ἐκ τῆς χειρός μου ὁ Πατήρ μου μοι ὃ ὃς δέδωκέν ἔδωκεν δεδωκώς μοι μείζων μεῖζον πάντων μεῖζων μεῖζόν ἐστιν καὶ οὐδεὶς δύναται ἁρπάζειν ἐκ τῆς χειρὸς τοῦ Πατρός μου ἐγὼ καὶ ὁ Πατὴρ μου ἕν ἐσμεν ἐβάστασαν οὖν πάλιν λίθους οἱ Ἰουδαῖοι ἵνα λιθάσωσιν αὐτόν λιθάσωσιν ἀπεκρίθη αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς πολλὰ καλὰ ἔργα καλὰ ἔδειξα ὑμῖν ἔργα καλὰ ἐκ τοῦ Πατρός μου διὰ ποῖον οὖν αὐτῶν αὐτῷ ἔργον λιθάζετέ ἐμὲ με λιθάζετε ἀπεκρίθησαν ἀπεκρίθης αὐτῷ οἱ Ἰουδαῖοι λέγοντες περὶ καλοῦ ἔργου οὐ λιθάζομέν σε ἀλλὰ περὶ βλασφημίας καὶ ὅτι σὺ ἄνθρωπος ὢν ποιεῖς σεαυτὸν τὸν Θεόν ἀπεκρίθη αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτοῖς οὐκ ἔστιν γεγραμμένον ἐν τῇ γραφῇ ἐν ἐκ τῷ νόμῳ ὑμῶν ὅτι ἐγὼ εἶπα εἶπον θεοί ἐστε εἰ ἐκείνους εἶπεν θεοὺς πρὸς οὓς ὁ λόγος ἐγένετο τοῦ Θεοῦ ἐγένετο καὶ οὐ δύναται λυθῆναι ἡ Γραφή ὃν ὁ Πατὴρ ἡγίασεν καὶ ἀπέστειλεν εἰς τὸν κόσμον ὑμεῖς λέγετε ὅτι βλασφημεῖς ὅτι εἶπον ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ εἰμι εἰ οὖν οὐ ποιῶ τὰ ἔργα τοῦ Πατρός μου μὴ πιστεύετέ μοι εἰ δὲ ποιῶ κἂν ἐμοὶ μὴ θέλετε πιστεύητε πιστεύετε πιστεύειν πιστεύσητε τοῖς ἔργοις πιστεύσατε πιστεύετε ἀναγνῶτε ἵνα γνῶτε καὶ γινώσκητε γινώσκηται γινώσκεται πιστεύσητε πιστεύητε ὅτι ἐν ἐμοὶ ὁ Πατὴρ κἀγὼ ἐν τῷ αὐτῷ Πατρί καὶ ἐζήτουν δὲ οὖν πάλιν αὐτὸν πάλιν πιάσαι καὶ ἐξῆλθεν ἐκ τῆς χειρὸς αὐτῶν καὶ ἀπῆλθεν οὖν πάλιν πέραν τοῦ Ἰορδάνου εἰς τὸν τόπον οὗ ὅπου ἦν Ἰωάννης τὸ πρότερον πρῶτον βαπτίζων καὶ ἔμεινεν ἔμενεν ἐκεῖ καὶ πολλοὶ ἦλθον πρὸς αὐτὸν καὶ ἔλεγον ὅτι Ἰωάννης μὲν σημεῖον ἐποίησεν σημεῖον οὐδὲ οὐδέν ἐν πάντα δὲ ὅσα Ἰωάννης εἶπεν Ἰωάννης περὶ τούτου ἀληθῆ ἦν καὶ ἐπίστευσαν πολλοὶ οὖν ἐπίστευσαν ἐκεῖ εἰς αὐτὸν ἐκεῖ ἦν δέ τις ἐκεῖ ἀσθενῶν Λάζαρος ἀπὸ Βηθανίας ἐκ τῆς κώμης τῆς Μαρίας καὶ τῆς Μάρθας Μαρίας τῆς ἀδελφῆς αὐτῆς αὐτοῦ ἦν δὲ αὕτη ἡ Μαρία Μαριὰμ ἡ ἀλείψασα τὸν Κύριον μύρῳ καὶ ἐκμάξασα τοὺς πόδας αὐτοῦ ταῖς θριξὶν αὐτῆς ἧς καὶ ὁ ἀδελφὸς ἦν Λάζαρος Λάζαρ ἠσθένει ἀσθενῶν ἀπέστειλαν ἀπέστειλεν οὖν πρός αὑτόν αἱ ἀδελφαὶ Μάρθα αὐτοῦ πρὸς αὐτὸν τὸν Ἰησοῦν λέγουσαι λέγουσα Κύριε ἴδε ὃν φιλεῖς ἀσθενεῖ ἀκούσας δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὕτη ἡ ἀσθένεια αὐτοῦ οὐκ ἔστιν πρὸς θάνατον ἀλλʼ ὑπὲρ τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ ἀλλʼ ἵνα δοξασθῇ ὁ Υἱὸς αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ διʼ αὐτῆς ἠγάπα ἐφίλει δὲ ὁ Ἰησοῦς τὴν Μάρθαν καὶ τὴν Μαριάμ τὴν τῆς ἀδελφὴν ἀδελφῆς αὐτῆς καὶ τὸν Λάζαρον ὡς οὖν ἤκουσεν ὅτι ἀσθενεῖ τότε μὲν ἔμεινεν ὁ Ἰησοῦς ἐν ἐπὶ ᾧ τῷ ἦν τόπῳ δύο ἡμέρας εἶτα ἔπειτα μετὰ τοῦτο λέγει αὐτοῖς τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ἄγωμεν εἰς τὴν Ἰουδαίαν πόλιν πάλιν λέγουσιν αὐτῷ οἱ μαθηταί αὐτοῦ Ῥαββί νῦν ἐζήτουν σε λιθάσαι οἱ Ἰουδαῖοι καὶ πάλιν ὑπάγεις ἐκεῖ ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς οὐχὶ δώδεκα εἰσιν ὧραί ὥρας εἰσιν ἔχει τῆς ἡ ἡμέρας ἡμέρα ἐάν τις περιπατῇ ἐν τῇ ἡμέρᾳ περιπατῇ οὐ προσκόπτει ὅτι τὸ φῶς τοῦ κόσμου τούτου τοῦ βλέπει ἐὰν δέ τις περιπατῇ ἐν τῇ νυκτί προσκόπτει ὅτι τὸ φῶς οὐκ ἔστιν ἐν αὐτῷ αὑτῇ ταῦτα εἶπεν καὶ μετὰ τοῦτο λέγει αὐτοῖς Λάζαρος ἦ ὁ φίλος ἡμῶν κεκοίμηται κοιμᾶται ἀλλὰ πορεύομαι τοῦ ἵνα ἐξυπνίσω ἐξυπνίσαι αὐτόν εἶπον εἶπαν οὖν αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ αὐτῷ Κύριε εἰ κεκοίμηται κοιμᾶται σωθήσεται ἐγερθήσεται εἰρήκει δὲ ὁ Ἰησοῦς περὶ τοῦ τῆς θανάτου κοιμήσεως αὐτοῦ ἐκεῖνοι δὲ ἔδοξαν ὅτι περὶ τῆς κοιμήσεως τοῦ ὕπνου λέγει τότε οὖν εἶπεν λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς παρρησίᾳ Λάζαρος ὁ φίλος ἡμῶν ἀπέθανεν καὶ χαίρω διʼ ὑμᾶς ἵνα πιστεύσητε ὅτι οὐκ ἤμην ἐκεῖ ἀλλὰ ἄγωμεν πρὸς αὐτόν εἶπεν οὖν Θωμᾶς ὁ λεγόμενος Δίδυμος τοῖς συμμαθηταῖς αὐτοῦ ἄγωμεν καὶ ἡμεῖς ἵνα ἀποθάνωμεν μετʼ αὐτοῦ ἐλθὼν ἦλθεν οὖν ὁ Ἰησοῦς εἰς Βηθανίαν καὶ εὗρεν εὗρον αὐτὸν ἤδη τέσσαρας ἤδη ἡμέρας ἤδη ἔχοντα ἐν τῷ μνημείῳ ἔχοντα ἦν δὲ ἡ Βηθανία ἐγγὺς τῶν Ἱεροσολύμων ὡς ἀπὸ σταδίων δεκαπέντε καὶ πολλοὶ δὲ ἐκ τῶν τῶν Ἰουδαίων Ἱεροσολύμων ἐληλύθεισαν πρὸς τὴν τὰς περὶ Μάρθαν καὶ τὴν Μαριὰμ ἵνα παραμυθήσωνται αὐτὰς περὶ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτῶν ἡ οὖν Μάρθα ὡς ἤκουσεν ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἔρχεται ὑπήντησεν αὐτῷ Μαρία Μαριὰμ δὲ ἐν τῷ οἴκῳ οἰκεῖ ἑαυτῆς ἐκαθέζετο ἐκάθητο εἶπεν οὖν ἡ Μάρθα πρὸς τὸν Ἰησοῦν Κύριον Κύριε εἰ ἦς σής ὧδε οὐκ ἂν ἀπέθανεν ὁ ἀδελφός μου οὐκ ἂν ἀπέθανεν ἐτεθνήκει ἀλλὰ καὶ νῦν οἶδα ὅτι ὅσα ἂν ἐάν αἰτήσῃ αἰτήσει αἰτήσῃς τὸν Θεὸν δώσει σοι ὁ Θεός λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς ἀναστήσεται σου ὁ ἀδελφός σου λέγει αὐτῷ ἡ Μάρθα οἶδα ὅτι ἀναστήσεται ἐν τῇ ἀναστήσει ἀναστάσει ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ εἶπεν δὲ οὖν αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ κἂν ἀποθάνῃ ζήσεται ζήσει καὶ πᾶς ὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ ἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα πιστεύεις τοῦτο λέγει αὐτῷ ναί ὁ Ἰησοῦς Κύριε πιστεύω ἐγὼ πεπίστευκα πιστεύω ὅτι σὺ εἶ ὁ Χριστὸς ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ὁ εἰς τὸν κόσμον κόσμος ἐρχόμενος καὶ ταῦτα τοῦτο εἰποῦσα ἀπῆλθεν καὶ ἐφώνησεν Μαριὰμ τὴν ἀδελφὴν αὐτῆς Μαριάμ σιωπῇ λάθρᾳ εἰποῦσα εἴπασα ὅτι ὁ διδάσκαλος πάρεστιν καὶ φωνεῖ σε ἐκείνη ἐκείνης δὲ ὡς ἤκουσεν ἐγείρεται ἠγέρθη ταχὺ καὶ ἔρχεται ἤρχετο πρὸς αὐτόν οὔπω οὔ δὲ γάρ ἐληλύθει ὁ Ἰησοῦς ἐληλύθει εἰς τὴν κώμην ἀλλʼ ἦν ἔτι ἐν ἐπὶ τῷ τόπῳ ὅπου ὑπήντησεν αὐτῷ ἡ Μάρθα οἱ οὖν Ἰουδαῖοι οἱ ὄντες μετʼ αὐτῆς ἐν τῇ οἰκίᾳ καὶ παραμυθούμενοι αὐτήν ἰδόντες τὴν Μαριὰμ ὅτι ταχύ ταχέως ἀνέστη ταχέως καὶ ἐξῆλθεν καὶ ἠκολούθησαν αὐτῇ δόξαντες δοξάζοντες λέγοντες ὅτι Ἰησοῦς ὑπάγει εἰς τὸ μνημεῖον ὑπάγει ἵνα κλαύσῃ ἐκεῖ ἡ οὖν Μαρία Μαριὰμ ὡς ἦλθεν ὅπου ἦν ὁ Ἰησοῦς ἦν καὶ ἰδοῦσα δὲ αὐτὸν ἔπεσεν αὐτοῦ πρὸς εἰς τοὺς πόδας αὐτοῦ λέγουσα αὐτῷ Κύριε εἰ ἦς ὧδε ἦς οὐκ ἄν ἀπέθανέν μου ἀπέθανεν ὁ ἀδελφός ἀπέθανεν Ἰησοῦς οὖν ὡς εἶδεν αὐτὴν κλαίουσαν καὶ τοὺς συνελθόντας συνεληλυθότας σὺν αὐτῇ Ἰουδαίους κλαίοντας τοὺς συνεληλυθότας μετʼ ἀυτῇ αὐτῆς ἐταράχθη ἐνεβριμήσατο ἐβριμήσατο τῷ πνεύματι καὶ ὡς ἐτάραξεν ἐμβριμώμενος ἐμβριμούμενος ἑαυτόν καὶ εἶπεν ποῦ τεθείκατε αὐτόν λέγουσιν αὐτῷ καὶ Κύριε ἔρχου καὶ ἴδε καὶ ἐδάκρυσεν ὁ Ἰησοῦς ἔλεγον ἔλεγαν οὖν οἱ Ἰουδαῖοι ἴδε πῶς ἐφίλει αὐτόν τινὲς δὲ εἶπον ἐξ αὐτῶν ὧν εἶπον εἶπαν ἔλεγον οὐκ ἐδύνατο ἠδύνατο οὗτος ὁ ἀνοίξας τοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦ τυφλοῦ ποιῆσαι ἵνα καὶ οὗτος μὴ ἀποθάνῃ Ἰησοῦς οὖν πάλιν ἐμβριμώμενος ἐμβριμούμενος ἐμβριμησάμενος ἐμβρίμων ἐν ἑαυτῷ ἔρχεται εἰς ἐπὶ τὸ μνημεῖον ἦν δὲ σπήλαιον καὶ λίθος ἐπέκειτο ἐπʼ αὐτῷ λέγει ὁ Ἰησοῦς ἄρατε τὸν λίθον λέγει αὐτῷ ἡ Μάρθα ἡ ἀδελφὴ τοῦ τετελευτηκότος τεθνηκότος Μάρθα Κύριε ἤδη ὄζει τεταρταῖος γάρ ἐστιν λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς οὐκ εἶπόν σοι ὅτι ἐὰν πιστεύσῃς ὄψῃ ὄψει τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ ὅτε ἦραν οὖν ἦραν τὸν λίθον οὗ ἦν ὁ τεθνηκὼς κείμενος καὶ ὁ δὲ Ἰησοῦς ἦρεν τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ ἄνω καὶ εἶπεν Πάτερ εὐχαριστῶ σοι ὅτι ἤκουσάς μου ἐγὼ δὲ ᾔδειν ὅτι πάντοτέ μου ἀκούεις ἀλλὰ διὰ τὸν ὄχλον τὸν περιεστῶτα εἶπον ἵνα πιστεύσωσιν ὅτι σύ με ἀπέστειλας καὶ ταῦτα εἰπὼν φωνῇ μεγάλῃ ἐκραύγασεν ἐκραύγαζεν ἔκραξεν Λάζαρε Λάζαρ δεῦρο ἔξω καὶ εὐθὺς ἐξῆλθεν ὁ τεθνηκὼς δεδεμένος τοὺς τὰς πόδας χεῖρας καὶ τὰς τοὺς χεῖρας πόδας κειρίαις καὶ ἡ ὄψις αὐτοῦ σουδαρίῳ περιεδέδετο ἐδέδετο περιδέδετο λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς αὐτοῖς λύσατε αὐτὸν καὶ ἄφετε αὐτὸν ὑπάγειν πολλοὶ δὲ οὖν ἐκ τῶν Ἰουδαίων οἱ τῶν ἐλθόντες ἐλθόντων πρὸς τὴν Μαριὰμ καὶ θεασάμενοι ἑωρακότες ἃ ὃ ὃσα ἐποίησεν ὁ Ἰησοῦς ἐπίστευσαν εἰς αὐτόν τινὲς δὲ ἐξ αὐτῶν ἀπῆλθον ἀπῆλθαν πρὸς τοὺς Φαρισαίους καὶ εἶπον εἶπαν ἐπόν αὐτοῖς ὃσα ἃ ὁ ἐποίησεν ὁ Ἰησοῦς συνήγαγον οὖν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι Συνέδριον καὶ ἔλεγον ἔλεγαν τί ποιοῦμεν ποιήσομεν ὅτι οὗτος ὁ ἄνθρωπος τοιαῦτα πολλὰ σημεῖα ποιεῖ σημεῖα καὶ ἐὰν ἀφῶμεν αὐτὸν οὕτως πάντες πιστεύσουσιν πιστεύουσιν πιστεύσωσιν εἰς αὐτόν καὶ ἐλεύσονται οἱ Ῥωμαῖοι καὶ ἀροῦσιν ἡμῶν καὶ τὸν τὸ τὴν τόπον πόλιν ἡμῶν καὶ τὸ ἔθνος εἷς δέ τις ἐξ αὐτῶν Καϊάφας Καίφας ἀρχιερεὺς ὢν τοῦ ἐνιαυτοῦ ἐκείνου εἶπεν αὐτοῖς ὑμεῖς οὐκ οἴδατε οὐδέν οὐδὲ λογίζεσθε διαλογίζεσθε ὅτι συμφέρει ὑμῖν ἡμῖν ἵνα εἷς ἄνθρωπος ἀποθάνῃ ὑπὲρ τοῦ λαοῦ καὶ μὴ ὅλον τὸ ἔθνος ἀπόληται τοῦτο δὲ ἀφʼ ἑαυτοῦ οὐκ εἶπεν ἀλλὰ ἄρχων ἀρχιερεὺς ὢν τοῦ ἐνιαυτοῦ ἐκείνου ἐπροφήτευσεν προεφήτευσεν ὅτι Ἰησοῦς ἔμελλεν ἤμελλεν ὁ Ἰησοῦς ἀποθνῄσκειν Ἰησοῦς ὑπὲρ τοῦ ἔθνους καὶ οὐχ ὑπὲρ τοῦ ἔθνους μόνον ἀλλʼ ἵνα καὶ τὰ τέκνα τοῦ Θεοῦ τέκνα τὰ διεσκορπισμένα ἐσκορπισμένα συναγάγῃ εἰς ἕν συναγάγῃ ἀπʼ ἐκείνης οὖν τῆς ἡμέρας ἐβουλεύσαντο συνεβουλεύσαντο ἵνα ἀποκτείνωσιν αὐτόν ὁ Ἰησοῦς οὖν δὲ Ἰησοῦς οὐκέτι παρρησίᾳ περιεπάτει ἐν τοῖς Ἰουδαίοις ἀλλὰ ἀπῆλθεν ἐκεῖθεν εἰς τὴν χώραν Σαμφουρείν ἐγγὺς τῆς ἐρήμου εἰς Ἐφραὶμ λεγομένην πόλιν κἀκεῖ καὶ ἐκεῖ ἔμεινεν διέτριβεν μετὰ τῶν μαθητῶν αὑτοῦ ἦν ἐγγὺς δὲ ἐγγὺς ἦν τὸ Πάσχα τῶν Ἰουδαίων καὶ ἀνέβησαν οὖν πολλοὶ εἰς Ἱεροσόλυμα πολλοὶ ἐκ τῆς χώρας πρὸ πρὶν τοῦ τὸ Πάσχα Πάσχα ἵνα ἁγνίσωσιν ἑαυτούς ἐζήτουν οὖν καὶ τὸν Ἰησοῦν καὶ ἔλεγον ἔλεγαν μετʼ ἀλλήλων ἐν τῷ ἱερῷ ἑστηκότες ἑστῶτες τί δοκεῖ δοκεῖτε ὑμῖν ὅτι οὐ μὴ ἔλθῃ εἰς τὴν ἑορτήν ὁρτήν δεδώκεισαν δὲ καὶ οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι πρεσβύτεροι ἐντολὴν ἐντολὰς ἵνα ἂν ἐάν τις γνῷ γνοῖ ποῦ ἐστιν μηνύσῃ ὅπως ὀπῷ πιάσωσιν αὐτόν ὁ οὖν Ἰησοῦς πρὸ ἓξ πέντε ἡμερῶν τοῦ Πάσχα ἦλθεν εἰς Βηθανίαν ὅπου ἦν Λάζαρος ὁ τεθνηκὼς ὃν ἤγειρεν Ἰησοῦς ἐκ νεκρῶν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἐποίησαν ἐποίησεν οὖν αὐτῷ δεῖπνον ἐκεῖ καὶ ἡ Μάρθα διηκόνει Μάρθα αὐτῷ ὁ δὲ Λάζαρος εἷς ἦν ἐκ τῶν ἀνακειμένων συνανακειμένων σὺν αὐτῷ ἡ οὖν Μαρία Μαριὰμ λαβοῦσα λαμβάνει λίτραν μύρου νάρδου πιστικῆς μύρου πολυτίμου καὶ ἤλειψεν τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ καὶ ἐξέμαξεν ταῖς θριξὶν αὐτῆς τοὺς πόδας αὐτοῦ καὶ ἡ δὲ οἰκία ἐπληρώθη ἐπλήσθη ἐπληροῦτο ἐκ τῆς ὀσμῆς τοῦ μύρου λέγει δὲ οὖν Ἰούδας ὁ Ἰσκαριώτης εἷς ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ Ἰούδας ἀπὸ Σίμωνος Ἰσκαριώτης Καρυώτου ὃς ὁ μέλλων ἤμελλεν αὐτὸν παραδιδόναι παραδοῦναι αὑτόν διὰ τί τοῦτο τὸ μύρον οὐκ ἐπράθη τριακοσίων δηναρίων καὶ ἐδόθη τοῖς πτωχοῖς εἶπεν τοῦτο δὲ τοῦτο εἶπεν οὐχ ὅτι περὶ τῶν πτωχῶν ἔμελεν αὐτῷ ἀλλʼ ὅτι κλέπτης ἦν καὶ τὸ γλωσσόκομον γλωσσοκομίον εἶχεν ἔχον ἔχων καὶ τὰ βαλλόμενα ἐβάσταζεν εἶπεν οὖν ὁ Ἰησοῦς ἄφες αὐτήν ἵνα εἰς τὴν ἡμέραν τοῦ ἐνταφιασμοῦ μου τετήρηκεν τηρήσῃ αὐτό τοὺς πτωχοὺς γὰρ πάντοτε ἔχετε μεθʼ ἑαυτῶν ἐμὲ δὲ οὐ πάντοτε ἔχετε ἔγνω οὖν ὁ ὄχλος δὲ ὁ πολὺς ἐκ τῶν Ἰουδαίων ἤκουσαν ὅτι ἐκεῖ ἐστιν καὶ ἦλθον ἦλθαν οὐ διὰ τὸν Ἰησοῦν μόνον ἀλλʼ ἵνα καὶ τὸν Λάζαρον λᾷον ἴδωσιν ὃν ἤγειρεν Ἰησοῦς ἐκ τῶν νεκρῶν ὁ Ἰησοῦς ἐβουλεύσαντο δὲ καὶ οἱ ἀρχιερεῖς ἵνα καὶ τὸν Λάζαρον ἀποκτείνωσιν ὅτι πολλοὶ τῶν Ἰουδαίων διʼ αὐτὸν ὑπῆγον τῶν Ἰουδαίων καὶ ἐπίστευον ἐπίστευσαν εἰς τὸν Ἰησοῦν τῇ ἐπαύριον ὁ ὄχλος ὁ πολὺς ὁ ἐλθὼν εἰς τὴν ἑορτήν ἀκούσαντες ὅτι ἔρχεται ὁ Ἰησοῦς ἔρχεται εἰς Ἱεροσόλυμα Ἰερουσαλήμ ἔλαβον ἔλαβαν τὰ βαΐα τῶν φοινίκων καὶ ἐξῆλθον εἰς ὑπάντησιν συνάντησιν ἀπάντησιν αὐτῷ αὐτοῦ καὶ ἐκραύγαζον ἐκραύγασαν ἔκραζον λέγοντες ὡσαννά εὐλογητὸς εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου καὶ ὁ Βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ Ἰστραήλ εὑρὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς ὀνάριον ἐκάθισεν ἐπʼ αὐτό καθώς ἐστιν γεγραμμένον μὴ φοβοῦ ἡ θυγάτηρ θύγατερ Σιών ἰδοὺ ὁ βασιλεύς σου ἔρχεται καθήμενος ἐπὶ πῶλον πώλου ὄνου ταῦτα δὲ οὐκ ἐνόησαν ἔγνωσαν αὐτοῦ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ τὸ πρῶτον ἀλλʼ ὅτε ἐδοξάσθη ὁ Ἰησοῦς τότε ἐμνήσθησαν ὅτι ταῦτα ἦν ᾖ ἐπʼ ἐν περὶ αὐτῷ αὐτοῦ ἦν γεγραμμένα καὶ ταῦτα ἐποίησαν αὐτῷ ἐμαρτύρει οὖν ὁ ὄχλος ὁ ὢν μετʼ αὐτοῦ ὅτε ὅτι τὸν Λάζαρον ἐφώνησεν ἐκ τοῦ μνημείου καὶ ἤγειρεν αὐτὸν ἐκ νεκρῶν διὰ τοῦτο καὶ ὑπήντησεν ὑπήντησαν αὐτῷ καὶ ὁ ὄχλος ὄχλοι πολὺς ὅτι ἤκουσαν ἤκουσεν τοῦτο αὐτὸν τοῦτο πεποιηκέναι τὸ σημεῖον οἱ οὖν Φαρισαῖοι εἶπαν εἶπον πρὸς αὑτούς ἑαυτούς θεωρεῖτε θεωρεῖται ὅτι οὐκ ὠφελεῖτε οὐδέν ἴδε ὁ κόσμος ὅλος ὀπίσω αὐτοῦ ἀπῆλθεν ἦσαν δὲ καὶ τινες Ἕλληνές τινες ἐκ τῶν ἀναβαινόντων ἀναβάντων ἵνα προσκυνήσωσιν προσκυνήσουσιν ἐν τῇ ἑορτῇ οὗτοι οὖν προσῆλθον προσῆλθαν τῷ Φιλίππῳ τῷ ἀπὸ Βηθσαϊδὰ τῆς Γαλιλαίας καὶ ἠρώτων αὐτὸν λέγοντες κύριε θέλομεν τὸν Ἰησοῦν ἰδεῖν ἔρχεται ὁ Φίλιππος καὶ λέγει τῷ Ἀνδρέᾳ καὶ πάλιν ἔρχεται ὁ Ἀνδρέας δὲ καὶ ὁ Φίλιππος καὶ λέγουσιν τῷ Ἰησοῦ ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀποκρίνεται ἀπεκρίνατο αὐτοῖς λέγων ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵνα δοξασθῇ ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ἐὰν μὴ ὁ κόκκος τοῦ σίτου πεσὼν εἰς τὴν γῆν ἀποθάνῃ αὐτὸς μόνος μένει ἐὰν δὲ ἀποθάνῃ πολὺν καρπὸν φέρει ὁ φιλῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἀπολλύει ἀπολεῖ ἀπολέσει αὐτήν καὶ ὁ μισῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ φυλάξει αὐτήν εἰς ζωὴν αἰώνιον φυλάξει αὐτήν ἐὰν ἐμοί τις μοι διακονῇ τις ἐμοὶ ἀκολουθείτω καὶ ὅπου ἂν εἰμὶ ἐγὼ ειμι ἐκεῖ καὶ ὁ διάκονος ὁ ἐμὸς ἔσται εστιν καὶ ἐάν δὲ τις ἐμοὶ διακονῇ τιμήσει αὐτὸν ὁ Πατήρ μου νῦν ἡ ψυχή μου τετάρακται καὶ τί εἴπω Πάτερ σῶσόν με ἐκ τῆς ὥρας ταύτης ἀλλὰ διὰ τοῦτο ἦλθον εἰς τὴν ὥραν ταύτην Πάτερ Πατὴρ δόξασόν μου σου τὸ ὄνομα ἐν τῇ δόξῃ ᾗ εἴχον παρὰ σοι πρὸ τοῦ τὸν κόσμον γενέσθαι καὶ ἐγένετο ἦλθεν οὖν φωνὴ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ λέγουσα καὶ ἐδόξασα καὶ πάλιν δοξάσω ὁ οὖν δὲ ὄχλος ὁ ἑστὼς ἑστηκώς καὶ ἀκούσας ἔλεγεν ἔλεγον ὅτι βροντὴν βροντή γεγονέναι γέγονεν ἄλλοι δὲ ἔλεγον ὅτι ἄγγελος αὐτῷ λελάληκεν ἐλάλησεν ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπεν Ἰησοῦς οὐ διʼ ἐμὲ αὕτη ἡ φωνὴ αὕτη ἦλθεν γέγονεν ἀλλὰ διʼ ὑμᾶς νῦν κρίσις ἐστὶν τοῦ κόσμου τούτου νῦν ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου καὶ ἐκβληθήσεται βληθήσεται ἔξω κἀγὼ καὶ ἐγὼ ἐὰν ἂν ὑψωθῶ ἐκ ἀπὸ τῆς γῆς πάντας πάντα ἑλκύσω πάντα πρὸς ἐμαυτόν τοῦτο τοῦτον δὲ ἔλεγεν σημαίνων ποίῳ θανάτῳ ἤμελλεν ἔμελλεν ἀποθνῄσκειν ἀπεκρίθη οὖν αὐτῷ ὁ ὄχλος ἡμεῖς ἠκούσαμεν ἐκ τοῦ νόμου ὅτι ὁ Χριστὸς μένει εἰς τὸν αἰῶνα καὶ πῶς σὺ λέγεις σὺ ὅτι δεῖ ὑψωθῆναι τὸν Υἱὸν τοῦ Ἀνθρώπου τίς ἐστιν οὖν οὗτος ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς ἔτι μικρὸν χρόνον τὸ φῶς ἐν μεθʼ ὑμῖν ὑμῶν ἐστιν περιπατεῖτε οὖν ὡς ἕως τὸ φῶς ἔχετε ἵνα μὴ σκοτία ὑμᾶς σκοτία καταλάβῃ καταβῇ λάβῃ καὶ ὁ περιπατῶν ἐν τῇ σκοτίᾳ οὐκ οἶδεν ποῦ ὑπάγει ὡς ἕως τὸ φῶς ἔχετε πιστεύετε εἰς τὸ φῶς ἵνα υἱοὶ ἰοῖ φωτὸς γένησθε ταῦτα ἐλάλησεν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἀπελθὼν ἀπῆλθεν καὶ ἐκρύβη ἀπʼ αὐτῶν τοσαῦτα ταῦτα δὲ αὐτοῦ σημεῖα πεποιηκότος ἔμπροσθεν αὐτῶν οὐκ ἐπίστευον ἐπίστευσαν εἰς αὐτόν ἵνα ὁ λόγος Ἠσαΐου τοῦ προφήτου πληρωθῇ ὃν εἶπεν Κύριε τίς ἐπίστευσεν τῇ ἀκοῇ ἡμῶν καὶ ὁ βραχίων Κυρίου τίνι ἀπεκαλύφθη διὰ τοῦτο οὐκ ἠδύναντο ἐδύναντο πιστεύειν καὶ ὅτι γάρ πάλιν εἶπεν Ἠσαΐας τετύφλωκεν αὐτῶν τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ ἐπώρωσεν ἐπήρωσεν πεπώρωκεν αὐτῶν τὴν καρδίαν ἵνα μὴ ἴδωσιν τοῖς ὀφθαλμοῖς καὶ μὴ νοήσωσιν νοήσουσιν τῇ καρδίᾳ συνῶσιν καὶ στραφῶσιν ἐπιστραφῶσιν ἐπιστρέψωσιν καὶ ἰάσομαι ἰάσωμαι αὐτούς ταῦτα δὲ εἶπεν Ἠσαΐας ὅτι ἐπεὶ ὅτε εἶδεν τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ αὐτοῦ καὶ ἐλάλησεν περὶ αὐτοῦ ὅμως μέντοι καὶ πολλοὶ ἐκ τῶν ἀρχόντων πολλοὶ ἐπίστευσαν εἰς αὐτόν ἀλλὰ διὰ τοὺς Φαρισαίους οὐχ ὡμολόγουν ἵνα μὴ ἀποσυνάγωγοι ἀποσυνάγωγῳ γένωνται ἠγάπησαν γὰρ τὴν δόξαν τῶν ἀνθρώπων μᾶλλον ἤπερ ὑπὲρ τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ Ἰησοῦς ἔκραξεν οὖν δὲ ἔκραξεν ἔκραζεν ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπεν ἔλεγεν ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ πιστεύει εἰς ἐμὲ ἀλλὰ εἰς τὸν πέμψαντά με καὶ ὁ θεωρῶν ἐμὲ θεωρεῖ καὶ τὸν πέμψαντά με ἐγὼ φῶς εἰς τὸν κόσμον ἐλήλυθα ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ ἐν τῇ σκοτίᾳ μὴ μείνῃ καὶ ἐάν ἂν τίς μου μὴ ἀκούσῃ τῶν ῥημάτων καὶ μὴ μηδὲ φυλάξῃ πιστεύσῃ αὐτά ἐγὼ οὐ κρίνω αὐτόν οὐ γὰρ ἦλθον ἵνα κρίνω τὸν κόσμον ἀλλʼ ἵνα σώσω τὸν κόσμον ὁ ἀθετῶν ἐμὲ καὶ μὴ λαμβάνων τὰ ῥήματά μου ἔχει τὸν κρίνοντα αὐτόν ὁ λόγος ὃν ἐλάλησα ἐκεῖνος κρινεῖ κρίνει αὐτὸν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ ὅτι ἐγὼ ἐξ ἐμαυτοῦ ἐγὼ οὐκ ἐλάλησα ἀλλʼ ὁ πέμψας με Πατὴρ αὐτός μοι ἐντολὴν μοι δέδωκεν ἔδωκεν τί εἴπω καὶ τί λαλήσω καὶ οἶδα ὅτι ἡ ἐντολὴ αὐτοῦ ζωὴ αἰώνιός αἰώνιον ἐστιν ζωὴ ἃ οὖν ἐγὼ λαλῶ ἐγὼ καθὼς εἴρηκέν μοι ὁ Πατήρ οὕτως λαλῶ πρὸ δὲ τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα εἰδὼς ὁ Ἰησοῦς ὅτι ἦλθεν ἥκει ἐλήλυθεν παρῆν αὐτοῦ ἡ ὥρα ἵνα μεταβῇ ἐκ τούτου τοῦ κόσμου τούτου πρὸς τὸν Πατέρα ἀγαπήσας τοὺς Ἰουδαίους ἰδίους τοὺς ἐν τῷ κόσμῳ εἰς τέλος ἠγάπησεν αὐτούς καὶ δείπνου γινομένου γενομένου τοῦ τε διαβόλου ἤδη βεβληκότος εἰς τὴν καρδίαν ἵνα παραδοῖ παραδῷ αὐτὸν Ἰούδας Ἰούδα Ἴδα Σίμωνος ἀπὸ Ἰσκαριώτου Καρυώτου Ἰσκαριώτῃ Ἰσκαριώτης ἵνα παραδοῖ αὐτὸν παραδῷ εἰδὼς ὁ Ἰησοῦς ὅτι πάντα δέδωκεν ἔδωκεν αὐτῷ ὁ Πατὴρ εἰς τὰς χεῖρας ὁ Πατὴρ καὶ ὅτι ἀπὸ Θεοῦ ἐξῆλθεν καὶ ὅτι πρὸς τὸν Θεὸν ὑπάγει ἐγείρεται ἐκ τοῦ δείπνου καὶ τίθησιν τὰ ἱμάτια αὐτοῦ καὶ λαβὼν λέντιον διέζωσεν διεζώσατο ἑαυτόν εἶτα λαβὼν βάλλει ὕδωρ βάλλει εἰς τὸν νιπτῆρα ποδονιπτῆρα καὶ ἤρξατο ἤρξαντο νίπτειν τοὺς πόδας τῶν μαθητῶν αὐτοῦ καὶ ἐκμάσσειν τῷ λεντίῳ ᾧ ἦν διεζωσμένος ἔρχεται οὖν πρὸς τὸν Σίμωνα Πέτρον Σίμωνα καὶ λέγει αὐτῷ ἐκεῖνος Κύριε σύ μου νίπτεις τοὺς πόδας ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ ὃ ἃ ἐγὼ ποιῶ σὺ σοι οὐκ οἶδας ἄρτι γάρ ἇρʼ τί γνώσῃ δὲ με μετὰ ταῦτα λέγει αὐτῷ Πέτρος Κύριε οὐ μὴ μου νίψῃς νίψεις μου τοὺς πόδας μου εἰς τὸν αἰῶνα ἀπεκρίθη αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς αὐτῷ ἐὰν μὴ νίψω σε οὐκ ἔχεις μέρος μετʼ ἐμοῦ λέγει αὐτῷ Σίμων Πέτρος Σίμων Κύριε μὴ μόνον τοὺς πόδας μου μόνον ἀλλὰ καὶ τὰς χεῖρας καὶ τὴν κεφαλήν λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς ὁ λελουμένος οὐκ χρείαν ἔχει χρείαν τὴν κεφαλὴν νίψασθαι εἰ ἢ μὴ τοὺς πόδας μόνον νίψασθαι ἀλλʼ ἔστιν γάρ καθαρὸς ὅλος πιστὸς καὶ ὑμεῖς καθαροί ἐστε ἀλλʼ οὐχὶ πάντες ᾔδει γὰρ Ἰησοῦς τὸν παραδιδόντα αὐτόν διὰ τοῦτο εἶπεν ὅτι οὐχὶ πάντες καθαροί ἐστε ὅτε οὖν ἔνιψεν τοὺς πόδας αὐτῶν καὶ ἔλαβεν τὰ ἱμάτια αὐτοῦ ἑαυτοῦ αὐτῶν καὶ ἀναπεσὼν ἀνέπεσεν πάλιν εἶπεν αὐτοῖς γινώσκετε τί πεποίηκα ὑμῖν ὑμεῖς φωνεῖτέ με ὁ Διδάσκαλος καὶ ὁ Κύριος καὶ καλῶς λέγετε λέγεται εἰμὶ γάρ εἰ οὖν ἐγὼ ἔνιψα ὑμῶν τοὺς πόδας ὑμῶν ὁ Κύριος καὶ ὁ Διδάσκαλος πόσῳ μᾶλλον καὶ ὑμεῖς ὀφειλέται ὀφείλετε ἀλλήλων νίπτειν ἀλλήλων τοὺς πόδας ὑπόδειγμα γὰρ ἔδωκα δέδωκα ὑμῖν ἵνα καθὼς ἐγὼ ἐποίησα ὑμῖν καὶ ὑμεῖς ποιῆτε ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν οὐκ ἔστιν δοῦλος μείζων τοῦ κυρίου αὐτοῦ οὐδὲ μεῖζον ἀπόστολος μείζων μεῖζον τοῦ πέμψαντος αὐτόν εἰ ταῦτα οἴδατε μακάριοί ἐστε ἐὰν ποιῆτε αὐτά οὐ περὶ πάντων ὑμῶν λέγω ἐγὼ γάρ οἶδα τίνας οὓς ἐξελεξάμην ἀλλʼ ἵνα πληρωθῇ ἡ Γραφὴ πληρωθῇ ὁ τρώγων μετʼ ἐμοῦ μου τὸν ἄρτον ἐπῆρεν ἐπῆρκεν ἐπʼ ἐμὲ τὴν πτέρναν αὐτοῦ ἀπʼ ἄρτι λέγω ὑμῖν πρὸ τοῦ γενέσθαι ἵνα πιστεύσητε πιστεύητε ὅταν γένηται πιστεύσητε πιστεύητε ὅτι ἐγώ εἰμι ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὁ λαμβάνων ἄν ἐάν ἅτινά τινα πέμψω ἐμὲ λαμβάνει καὶ ὁ δὲ ἐμὲ λαμβάνων ἐμέ λαμβάνει καὶ τὸν πέμψαντά με ταῦτα εἰπὼν ὁ Ἰησοῦς ἐταράχθη τῷ πνεύματι πνεῦμα καὶ ἐμαρτύρησεν καὶ εἶπεν ἀμὴν ἀμὴν λέγω λέγων ὑμῖν λέγω ὅτι εἷς ἐξ ὑμῶν παραδώσει με ἔβλεπον οὖν οἱ Ἰουδαῖοι εἰς ἀλλήλους οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἀπορούμενοι ἀποροῦντες περὶ τίνος λέγει ἦν δὲ ἀνακείμενος εἷς ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ ἐν τῷ κόλπῳ κόπῳ τοῦ Ἰησοῦ ὃν καὶ ἠγάπα ὁ Ἰησοῦς νεύει οὖν τούτῳ Σίμων Πέτρος Πέτρους πυθέσθαι τίς ἂν εἴη οὗτος περὶ οὖ ἔλεγεν καὶ λέγει αὐτῷ εἰπὲ τίς ἐστιν περὶ οὗ λέγει εἶπεν ἀναπεσὼν ἐπιπεσὼν οὖν δὲ ἐκεῖνος οὕτως ἐπὶ τὸ στῆθος τοῦ Ἰησοῦ λέγει αὐτῷ Κύριε τίς ἐστιν ἀποκρίνεται αὐτῷ οὖν ὁ Ἰησοῦς καὶ λέγει ἐκεῖνός ἐστιν ᾧ ἂν ἐγὼ δώσω ἐμβάψας βάψας βάψω τὸ ψωμίον ἐπιδώσω καὶ δώσω αὐτῷ βάψας ἐμβάψας οὖν τὸ ψωμίον λαμβάνει καὶ δίδωσιν Ἰούδᾳ Σίμωνος ἀπὸ Ἰσκαριώτῃ Ἰσκαριώτου Καρυώτου καὶ μετὰ τὸ ψωμίον τότε εἰσῆλθεν εἰς ἐκεῖνον ὁ Σατανᾶς καὶ λέγει οὖν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς ὃ ποιεῖς ποίησον ποιῇς τάχιον τοῦτο δὲ οὐδεὶς ἔγνω ἐγνοῖ τῶν ἀνακειμένων πρὸς τί εἶπεν αὐτῷ τινὲς γὰρ δὲ ἐδόκουν ὅτι ἐπεὶ ἐπὶ τὸ γλωσσόκομον γλωσσοκομίον εἶχεν ὁ Ἰούδας ὅτι λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς Ἰούδας ἀγορᾷ ἀγόρασον ὧν χρείαν ἔχομεν εἰς τὴν ἑορτήν ἢ τοῖς πτωχοῖς ἵνα τι δῷ δοῖ λαβὼν οὖν τὸ ψωμίον ἐκεῖνος εὐθέως ἐξῆλθεν εὐθύς ἦν δὲ νύξ ὅτε οὖν ἐξῆλθεν λέγει ὁ Ἰησοῦς νῦν ἐδοξάσθη ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου καὶ ὁ Θεὸς ἐδοξάσθη ἐν αὐτῷ καὶ εἰ ὁ Θεὸς ἐδοξάσθη ἐν αὐτῷ καὶ ὁ Θεὸς δοξάσει αὐτὸν ἐν αὑτῷ ἑαυτῷ καὶ εὐθὺς καὶ ἐΰς δοξάσει αὐτόν τεκνία ἔτι μικρὸν χρόνον μεθʼ ὑμῶν εἰμι ζητήσετέ με καὶ καθὼς εἶπον εἴρηκα τοῖς Ἰουδαίοις ὅτι ὅπου ἐγὼ ὑπάγω ἐγὼ ὑμεῖς οὐ δύνασθε ἐλθεῖν καὶ ὑμῖν λέγω πλὴν ἄρτι ἐντολὴν καινὴν δίδωμι ὑμῖν ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους καθὼς κᾀγὼ ἐγὼ ἠγάπησα ὑμᾶς ἵνα καὶ ὑμεῖς ἀλλʼ ἀγαπᾶτε ἀλλήλους ἀγαπᾶτε ἐν τούτῳ γάρ γνώσονται πάντες ὅτι ἐμοῦ ἐμοὶ μαθηταί ἐστε μαθηταὶ ἐὰν ἀγάπην ἔχητε ἐν μετʼ ἀλλήλοις ἅλλοις ἀλλήλων λέγει αὐτῷ Σίμων Πέτρος Κύριε ποῦ ὑπάγεις ἀπεκρίθη λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς ὅπου ἐγὼ ὑπάγω οὐ δύνασαί μοι νῦν ἀκολουθῆσαι ἀκολουθεῖν συνακολουθῆσαι ἄρτι ὕστερον ἀκολουθήσεις δὲ μοι ἀκολουθήσεις ὕστερον μοι λέγει αὐτῷ ὁ Πέτρος Κύριε διὰ τί οὐ δύναμαί δύνασαι σοι μοι νῦν ἀκολουθῆσαι ἀκολουθεῖν ἄρτι ὑπὲρ σου τὴν ψυχήν μου ὑπὲρ σοῦ θήσω ἀπεκρίθη ἀποκρίνεται αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ τὴν ψυχήν σου ὑπὲρ ἐμοῦ θήσεις ἀμὴν ἀμὴν λέγω σοι σου ὅτι οὐ μὴ ἀλέκτωρ φωνήσῃ φωνήσει ἕως οὗ σὺ ἀρνήσῃ ἀπαρνήσῃ με ἀπαρνήσῃ τρίς καὶ εἶπεν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ μὴ ταρασσέσθω ὑμῶν ἡ καρδία πιστεύετε εἰς τὸν Θεόν καὶ εἰς ἐμὲ πιστεύετε ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ Πατρός μου μοναὶ πολλαί εἰσιν εἰ δὲ μή ἂν εἶπον ἂν ὑμῖν ὅτι πορεύομαι ἑτοιμάσαι τόπον ὑμῖν τόπον κᾂν καὶ ἐὰν πορευθῶ καὶ ἑτοιμάσω ἑτοιμάσαι ὑμῖν τόπον ὑμῖν πάλιν ἔρχομαι πάλιν καὶ παραλήμψομαι ὑμᾶς πρὸς ἐμαυτόν ἵνα ὅπου εἰμὶ ἐγὼ ειμι καὶ ὑμεῖς ἦτε ἕσθαι καὶ ὅπου ἐγὼ ὑπάγω οἴδατε καὶ τὴν ὁδόν οἴδατε λέγει αὐτῷ Θωμᾶς ὁ λεγόμενος Δίδυμος Κύριε οὐκ οἴδαμεν ποῦ ὑπάγεις καὶ πῶς οἴδαμεν δυνάμεθα τὴν ὁδὸν εἰδέναι οἴδαμεν δυνάμεθα λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή οὐδεὶς ἔρχεται πρὸς τὸν Πατέρα εἰ μὴ διʼ ἐμοῦ εἰ ἐγνώκατε ἐγνώκειτέ με ἐμέ καὶ τὸν Πατέρα μου ἐγνώκειτε ἂν γνώσεσθε ᾔδειτε καὶ ἀπʼ ἄρτι γινώσκετε γιγνώσκετε γνώσεσθαι αὐτὸν καὶ ἑωράκατε αὐτόν λέγει αὐτῷ ὁ Φίλιππος Κύριε δεῖξον ἡμῖν τὸν Πατέρα καὶ ἀρκεῖ ἡμῖν λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς τοσοῦτον τοσούτῳ χρόνον χρόνῳ μεθʼ ὑμῶν εἰμι καὶ οὐκ ἔγνωκάς με Φίλιππε ὁ ἑωρακὼς ἐμὲ ἑώρακεν καὶ τὸν Πατέρα καὶ πῶς σὺ λέγεις ὅτι δεῖξον ἡμῖν τὸν Πατέρα οὐ πιστεύεις πιστεύσεις ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ Πατρὶ καὶ ὁ Πατὴρ ἐν ἐμοί ἐστιν τὰ ῥήματα ἃ ἐγὼ λέγω λαλῶ λελάληκα ὑμῖν ἀπʼ ἐμαυτοῦ οὐ λαλῶ ὁ δὲ Πατὴρ ὁ ἐν ἐμοὶ μένων αὐτὸς ποιεῖ τὰ ἔργα αὐτὸς αὐτοῦ πιστεύετέ μοι ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ Πατρὶ καὶ ὁ Πατὴρ ἐν ἐμοί κᾀγὼ ἐν τῷ πατρὶ εἰ δὲ μή γε διὰ τὰ ἔργα αὐτὰ αὐτοῦ πιστεύετε μοι ἀμὴν ἁμῆ ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ τὰ ἔργα ἃ ἐγὼ ποιῶ κἀκεῖνος ποιήσει κἀκεῖ καὶ μείζονα τούτων ποιήσει ὅτι ἐγὼ πρὸς τὸν Πατέρα μου πορεύομαι πορεύσομαι καὶ ὅ τι ἂν ἐάν αἰτήσητε αἰτήσηται αἰτήτε αἰτηταὶ ἐν τῷ ὀνόματί μου τοῦτο ποιήσω ἵνα δοξασθῇ ὁ Πατὴρ ἐν τῷ Υἱῷ ἐάν ἂν τι αἰτήσητέ με ἐν τῷ ὀνόματί μου τοῦτο ἐγὼ ποιήσω ἐὰν ἀγαπᾶτέ ἀγαπητέ με τὰς ἐντολὰς τὰς ἐμὰς τηρήσετε τηρήσατε τηρήσητε κἀγὼ καὶ ἐγὼ ἐρωτήσω τηρήσω τὸν Πατέρα καὶ ἀλλὰ ἄλλον Παράκλητον δώσει ὑμῖν ἵνα μένῃ ᾖ μεθʼ ὑμῶν ᾖ εἰς τὸν αἰῶνα ᾖ μεθʼ ὑμῶν τὸ τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας ὃ ὁ κόσμος οὐ δύναται λαβεῖν ὅτι οὐ θεωρεῖ αὐτὸ αὑτόν οὐδὲ γινώσκει γιγνώσκει αὐτό αὑτόν ὑμεῖς δὲ γινώσκετε αὐτό αὑτόν ὅτι παρʼ ὑμῖν μένει καὶ ἐν ὑμῖν ἔσται ἐστίν οὐκ ἀφήσω ὑμᾶς ὀρφανούς ἔρχομαι πρὸς ὑμᾶς ἔτι μικρὸν καὶ ὁ κόσμος με οὐκέτι θεωρεῖ ὑμεῖς δὲ θεωρεῖτέ με ὅτι ἐγὼ ζῶ ἐγὼ καὶ ὑμεῖς ζήσεσθε ζήσετε ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ὑμεῖς γνώσεσθε ὑμεῖς ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ Πατρί μου καὶ ὑμεῖς ἐν ἐμοὶ κἀγὼ καὶ ἐγὼ ἐν ὑμῖν ὁ ἔχων τὰς ἐντολάς μου καὶ τηρῶν αὐτὰς ἐκεῖνός ἐστιν ὁ ἀγαπῶν με ὁ δὲ ἀγαπῶν με ἀγαπηθήσεται τηρηθήσεται ὑπὸ τοῦ Πατρός μου κἀγὼ καὶ ἐγὼ ἀγαπήσω αὐτὸν καὶ ἐμφανίσω ἐμφωνήσω αὐτῷ ἐμαυτόν λέγει πρός αὑτόν αὐτῷ Ἰούδας οὐχ ὁ ὁ ἀπὸ Ἰσκαριώτης Καρυώτου Κύριε καὶ τί γέγονεν εστιν ὅτι ἡμῖν μέλλεις ἡμεῖς ἡμῖν ἐμφανίζειν ἐμφανίζεις σεαυτὸν καὶ οὐχὶ τῷ κόσμῳ ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ ἐάν τις ἀγαπᾷ με τὸν λόγον μου τηρήσει τηρήσῃ καὶ ὁ Πατήρ μου ἀγαπήσει αὐτόν καὶ πρὸς παρʼ αὐτὸν ἐλευσόμεθα ἐλεύσομαι εἰσελευσόμεθα καὶ πρός αὑτόν μονὴν παρʼ αὐτῷ ποιησόμεθα ποιήσομαι ποιήσομεν ὁ μὴ ἀγαπῶν με τοὺς τοῦ λόγους λόγου μου οὐ τηρεῖ τηρήσει καὶ ὁ λόγος ὁ ἐμὸς ὃν ἀκούετε οὐκ ἔστιν ἐμὸς ἀλλὰ τοῦ πέμψαντός με Πατρός ταῦτα λελάληκα ὑμῖν παρʼ ὑμῖν μένων ὁ δὲ Παράκλητος πέμψει τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ὃ πέμψει ὑμῖν ὁ Πατὴρ μου ἐν τῷ ὀνόματί μου ἐκεῖνος ὑμᾶς διδάξει πάντα καὶ ὑπομνήσει ὑμᾶς πάντα ἃ ἂν εἶπον εἴπω ὑμῖν ἐγώ εἰρήνην ἀφίημι ὑμῖν εἰρήνην τὴν ἐμὴν δίδωμι ὑμῖν οὐ καθὼς ὁ κόσμος δίδωσιν ὑμῖν ἐγὼ δίδωμι ὑμῖν μὴ ταρασσέσθω ὑμῶν ἡ καρδία μηδὲ δειλιάτω ἠκούσατε ὅτι ἐγὼ εἶπον ὑμῖν ὑπάγω καὶ ἔρχομαι πρὸς ὑμᾶς εἰ ἠγαπᾶτέ ἀγαπᾶτε με ἐχάρητε ἄν ὅτι εἶπον πορεύομαι πρὸς τὸν Πατέρα μου ὅτι ὁ Πατὴρ μου μείζων μού ἐστιν καὶ νῦν εἴρηκα ὑμῖν πρὶν γενέσθαι ἵνα ὅταν γένηται πιστεύσητε μοι οὐκέτι πολλὰ λαλήσω μεθʼ ὑμῶν ἔρχεται γὰρ ὁ τοῦ κόσμου τούτου ἄρχων καὶ ἐν ἐμοὶ οὐκ ἔχει οὐδέν εὑρεῖν ἀλλʼ ἵνα γνῷ ὁ κόσμος ὅτι ἀγαπῶ τὸν Πατέρα καὶ καθὼς ἐνετείλατο ἐντολὴν ἔδωκέν μοι ὁ Πατὴρ οὕτως ποιῶ ἐγείρεσθε ἄγωμεν ἐντεῦθεν ἐγώ εἰμι ἡ ἄμπελος ἡ ἀληθινή καὶ ὁ Πατήρ μου ὁ γεωργός ἐστιν πᾶν κλῆμα ἐν ἐμοὶ μὴ φέρον φέρων καρπὸν αἴρει αὐτό καὶ πᾶν τὸ καρποφόρον καρπὸν φέρον φέρων καθαίρει καθαριεῖ αὐτὸ αὑτόν ἵνα πλείονα καρπὸν πλείονα πλείω φέρῃ ἤδη ὑμεῖς καθαροί ἐστε διὰ τὸν λόγον ὃν λελάληκα ἐν ὑμῖν μείνατε ἐν ἐμοί κἀγὼ ἐν ὑμῖν καθὼς τὸ κλῆμα οὐ δύναται καρπὸν φέρειν ἀφʼ ἑαυτοῦ ἐὰν μὴ μένῃ μείνῃ ἐν τῇ ἀμπέλῳ οὕτως οὐδὲ ὑμεῖς ἐὰν μὴ καὶ ὁ ἐν ἐμοὶ μένητε μείνητε μένων ἐγώ γάρ εἰμι ἡ ἄμπελος ὑμεῖς τὰ κλήματα ὁ μένων ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν αὐτῷ οὗτος φέρει καρπὸν πολύν ὅτι χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν οὐδὲ ἐν ἐὰν μή ἐμῇ τις μένῃ μείνῃ ἐν ἐμοί ἐβλήθη ἐπλήθη ἔξω ὡς τὸ κλῆμα καὶ ἐξηράνθη καὶ συνάγουσιν αὐτὰ αὐτό καὶ εἰς τὸ πῦρ βάλλουσιν αὐτά καὶ καίεται ἐὰν δὲ μὴ μείνητε ἐν ἐμοὶ καὶ τὰ ῥήματά μου ἐν ὑμῖν μείνῃ ὃ ὃσα ἂν ἐὰν θέλητε θέλετε αἰτήσασθε αἰτήσεσθε καὶ γενήσεται ὑμῖν ἐν τούτῳ ἐδοξάσθη ὁ Πατήρ μου ἵνα καρπὸν πλείονα πολὺν καρπὸν φέρητε καὶ γένησθε γενήσεσθε μου μοι ἐμοὶ μαθηταί καθὼς ἠγάπησέν με ὁ Πατήρ κἀγὼ ἠγάπησα ὑμᾶς ἠγάπησα μείνατε ἐν τῇ ἀγάπῃ τῇ ἐμῇ ἐὰν τὰς ἐντολάς τὰς ἐμὰς μου τηρήσητε τηρῆτε μενεῖτε ἐν τῇ ἀγάπῃ μου καθὼς κᾀγὼ ἐγὼ τὰς ἐντολὰς τοῦ Πατρὸς μου τὰς ἐντολὰς μου τετήρηκα ἐτήρησα καὶ μένω αὐτοῦ ἐν τῇ ἀγάπῃ ταῦτα δὲ λελάληκα ὑμῖν ἵνα ἡ χαρὰ ἡ ἐμὴ ἐν ὑμῖν ᾖ μείνῃ καὶ ἡ χαρὰ ὑμῶν πληρωθῇ αὕτη ἐστὶν ἡ ἐντολὴ ἡ ἐμὴ ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους ὡς καθὼς ἠγάπησα ὑμᾶς μείζονα ταύτης ἀγάπην οὐδεὶς οὐδὲ εἰς ἔχει ἵνα τις τὴν ψυχὴν τὴν ἑαυτοῦ αὐτοῦ θῇ ὑπὲρ τῶν φίλων αὐτοῦ αὐτῷ ὑμεῖς γάρ φίλοι μού ἐστε ἐὰν ποιῆτε ποιήσητε ἃ ὃ ὅσα ἐγὼ ἐντέλλομαι ὑμῖν οὐκέτι ὑμᾶς λέγω ὑμᾶς δούλους ὅτι ὁ δοῦλος οὐκ οἶδεν τί ποιεῖ αὐτοῦ ὁ κύριος ὑμᾶς δὲ εἴρηκα λέγω φίλους ὅτι πάντα ὃσα ἃ ἤκουσα παρὰ πρὸ τοῦ Πατρός μου ἐγνώρισα ὑμῖν οὐχ ὑμεῖς με ἐξελέξασθε ἀλλʼ ἐγὼ ἐξελεξάμην ὑμᾶς καὶ ἔθηκα ὑμᾶς ἵνα ὑμεῖς ὑμᾶς ὑπάγητε καὶ πολὺ καρπὸν ὁ φέρητε καὶ ὁ καρπὸς ὑμῶν μένῃ μείνῃ ἵνα ὅ τι ἂν ἐάν αἰτήσητε αἰτήτε τὸν Πατέρα ἐν τῷ ὀνόματί μου δῷ δώσει ὑμῖν ταῦτα ἐντέλλομαι ὑμῖν ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους εἰ ὁ κόσμος ὑμᾶς μισεῖ ἐμίσει ἐμίσησε γινώσκετε ὅτι ἐμὲ πρῶτον ὑμῶν μεμίσηκεν εἰ ἐκ τοῦ κόσμου ἦτε ὁ κόσμος ἂν τὸ τὸν ἴδιον ἴδιον ἐφίλει ὅτι δὲ οὐκ ἐκ τούτου τοῦ κόσμου οὐκ ἐστέ ἦτε ἀλλʼ ἐγὼ ἐξελεξάμην ὑμᾶς ἐκ τοῦ κόσμου διὰ τοῦτο μισεῖ ὑμᾶς μισεῖ ὁ κόσμος μισεῖ ὑμᾶς μνημονεύετε τοῦ τοὺς τὸν λόγου λόγους λόγον οὗ οὓς ὃν ἐγὼ εἶπον ἐλάλησα ὑμῖν οὐκ ἔστιν μου δοῦλος μείζων τοῦ κυρίου αὐτοῦ εἰ ἐμὲ ἐδίωξαν καὶ ὑμᾶς διώξουσιν εἰ τὸν λόγον μου ἐτήρησαν καὶ τὸν ὑμέτερον τηρήσουσιν τηρήσωσιν ἀλλὰ ταῦτα πάντα ποιήσουσιν ποιοῦσιν εἰς ὑμῖν ὑμᾶς διὰ τὸ ὄνομά μου ὅτι οὐκ οἴδασιν τὸν πέμψαντά με εἰ μὴ ἦλθον καὶ ἐλάλησα αὐτοῖς ἁμαρτίαν οὐκ εἴχοσαν εἴχον εἶχαν νῦν δὲ πρόφασιν οὐκ ἔχουσιν περὶ τῆς ἁμαρτίας αὐτῶν ὁ ἐμὲ μισῶν καὶ τὸν Πατέρα μου μισεῖ εἰ τὰ ἔργα μὴ ἐποίησα ἐν αὐτοῖς ἃ οὐδεὶς μηδείς ἄλλος ἐποίησεν πεποίηκεν ἁμαρτίαν οὐκ εἴχοσαν εἴχον εἶχαν νῦν δὲ καὶ ἑωράκασιν καὶ μεμισήκασιν καὶ ἐμὲ με καὶ τὸν Πατέρα μου ἀλλʼ ἵνα πληρωθῇ ὁ λόγος ὁ γεγραμμένος ἐν τῷ νόμῳ κόσμῳ αὐτῶν γεγραμμένος ὅτι ἐμίσησάν με δωρεάν ὅταν δὲ ἔλθῃ ὁ Παράκλητος ὃν ἐγὼ πέμψω πέμπω ὑμῖν παρὰ τοῦ Πατρός Πατέρα μου τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας ὃ παρὰ τοῦ Πατρὸς μου ἐκπορεύεται ἐκεῖνος μαρτυρήσει περὶ ἐμοῦ καὶ ὑμεῖς δὲ μαρτυρεῖτε ὅτι ἀπʼ ἀρχῆς μετʼ ἐμοῦ ἐστε ταῦτα λελάληκα ὑμῖν ἵνα μὴ σκανδαλισθῆτε ἀποσυναγώγους γάρ ποιήσουσιν ποιήσωσιν ὑμᾶς ἀλλʼ ἔρχεται ὥρα ἵνα πᾶς ὁ ἀποκτείνας ὑμᾶς δόξῃ λατρείαν προσφέρειν τῷ Κυρίῳ Θεῷ καὶ ταῦτα ποιήσουσιν ποιήσωσιν ὑμῖν ὅτι οὐκ ἔγνωσαν τὸν Πατέρα οὐδὲ ἐμέ ἀλλὰ ταῦτα λελάληκα ὑμῖν ἵνα ὅταν ἂν ἔλθῃ ἡ ὥρα αὐτῶν μνημονεύητε μνημονεύηται αὐτῶν ὅτι ἐγὼ εἶπον ὑμῖν ταῦτα δὲ ὑμῖν ἐξ ἀρχῆς ὑμῖν οὐκ εἶπον ὅτι μεθʼ ὑμῶν ἤμην νῦν δὲ ἐγὼ ὑπάγω πρὸς τὸν πέμψαντά με καὶ οὐδεὶς ἐξ ὑμῶν ἐρωτᾷ με ποῦ ὑπάγεις ὑπάγει ἀλλʼ ὅτι ταῦτα λελάληκα ὑμῖν ἡ λύπη πεπλήρωκεν ὑμῶν τὴν καρδίαν ἀλλʼ ἐγὼ τὴν ἀλήθειαν λέγω ὑμῖν συμφέρει ὑμῖν ἵνα ἐγὼ ἀπέλθω ἐὰν γὰρ ἐγὼ μὴ ἀπέλθω ὁ Παράκλητος οὐκ μὴ ἐλεύσεται ἔλθῃ πρὸς ἡμᾶς ὑμᾶς ἐὰν δὲ μὴ ἀπέλθω πορευθῶ πέμψω αὐτὸν πρὸς ὑμᾶς καὶ ἐλθὼν ἐκεῖνος ἐλέγξει τὸν κόσμον περὶ ἁμαρτίας καὶ περὶ δικαιοσύνης καὶ περὶ κρίσεως περὶ ἁμαρτίας μέν ὅτι οὐ πιστεύουσιν εἰς ἐμέ περὶ δικαιοσύνης δέ ὅτι πρὸς τὸν Πατέρα μου ὑπάγω καὶ οὐκέτι θεωρεῖτέ με περὶ δὲ κρίσεως ὅτι ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου κέκριται ἔτι πολλὰ ἔχω λέγειν ὑμῖν λέγειν ἀλλʼ οὐ δύνασθε αὐτά βαστάζειν ἄρτι ὅταν δὲ ἔλθῃ ἐκεῖνος τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας ἐκεῖνος ὁδηγήσει ὑμᾶς ὁδηγήσει ἐν εἰς πάσαν τῇ τὴν ἀληθείᾳ ἀλήθειαν πάσῃ πᾶσαν οὐ γὰρ λαλήσει ἀφʼ ἑαυτοῦ ἀλλʼ ὅσα ἐάν ἂν ἀκούσει ἀκούσῃ ἀκούει λαλήσει καὶ τὰ ἐρχόμενα ἀναγγελεῖ ἀναγγέλλει ὑμῖν ἡμῖν ἐκεῖνος ἐμὲ δοξάσει ὅτι ἐκ τοῦ ἐμοῦ λήμψεται καὶ ἀναγγελεῖ ἀναγγέλλει ὑμῖν πάντα ὅσα ἔχει ὁ Πατὴρ ἐμά ἐστιν διὰ τοῦτο εἶπον ὅτι ἐκ τοῦ ἐμοῦ λαμβάνει λήψεται καὶ ἀναγγελεῖ ὑμῖν μικρὸν καὶ οὐκέτι οὐ θεωρεῖτέ με καὶ πάλιν μικρὸν καὶ ὄψεσθέ με ὅτι ἐγὼ ὑπάγω πρὸς τὸν Πατέρα εἶπαν εἶπον οὖν ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ πρὸς ἀλλήλους τί ἐστιν τοῦτο ὃ λέγει ἡμῖν μικρὸν καὶ οὐ οὐκέτι θεωρεῖτέ ὄψεσθε με καὶ πάλιν μικρὸν καὶ ὄψεσθέ με καί ὅτι ᾧ ἐγὼ ὑπάγω πρὸς τὸν Πατέρα ἔλεγον οὖν τοῦτο τί ἐστιν τοῦτο τὸ ὃ λέγει τὸ μικρόν οὐκ οἴδαμεν τί ὃ λαλεῖ λέγει ἔγνω ἐγνοῖ οὖν ὁ Ἰησοῦς ὅτι ἤμελλον καὶ ἤθελον αὐτὸν ἐρωτᾶν ἐπερωτῆσαι περὶ τούτου καὶ εἶπεν αὐτοῖς περὶ τούτου ζητεῖτε μετʼ πρός ἀλλήλων ἀλλήλους ὅτι εἶπον μικρὸν καὶ οὐ θεωρεῖτέ με καὶ πάλιν μικρὸν καὶ ὄψεσθέ με ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι κλαύσετε καὶ θρηνήσετε ὑμεῖς ὁ δὲ κόσμος χαρήσεται ὑμεῖς δὲ λυπηθήσεσθε ἀλλʼ ἡ λύπη ὑμῶν εἰς χαρὰν γενήσεται ἡ γυνὴ ὅταν τίκτῃ λύπην λοιπήν ἔχει ὅτι ἦλθεν ἡ ὥρα ἡμέρα αὐτῆς ὅταν δὲ γεννήσῃ τὸ παιδίον οὐκέτι μνημονεύει τῆς λύπης θλίψεως διὰ τὴν χαρὰν ὅτι ἐγεννήθη ἐγενήθη ὁ ἄνθρωπος εἰς τὸν κόσμον καὶ ὑμεῖς οὖν λύπην μὲν νῦν μὲν οὖν λύπην ἔχετε ἕξετε πάλιν δὲ ὄψομαι ὑμᾶς καὶ χαρήσεται ὑμῶν ἡ καρδία καρδίαν καὶ τὴν χαρὰν ὑμῶν οὐδεὶς αἴρει ἀφαίρει ἀρεῖ ἀφʼ ὑμῶν καὶ ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ἐμὲ οὐκ ἐρωτήσετε οὐδέν ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ὅσα ὁ ἄν ἐάν τι αἰτήσητε τὸν Πατέρα δώσει ὑμῖν ἐν τῷ ὀνόματί μου δώσει ὑμῖν ἕως ἄρτι οὐκ ᾐτήσατε ᾐτήσασθε οὐδὲν ἐν τῷ ὀνόματί μου με αἰτεῖτε αἰτήσασθε καὶ λήμψεσθε ἵνα ἡ χαρὰ ὑμῶν ᾖ πεπληρωμένη ἦν ταῦτα ἐν παροιμίαις λελάληκα ὑμῖν ἀλλʼ ἔρχεται ὥρα ὅπου ὅτε οὐκέτι ἐν παροιμίαις λαλήσω ὑμῖν ἀλλὰ ἐν παρρησίᾳ περὶ τοῦ Πατρὸς λαλήσω ὑμῖν ἀπαγγελῶ ἀπαγγέλλω ἀναγγελῶ ὑμῖν ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ αἰτήσασθε ἐν τῷ ὀνόματί μου αἰτήσεσθε καὶ οὐ λέγω ὑμῖν ὅτι ἐγὼ ἐρωτήσω τὸν Πατέρα μου περὶ ὑμῶν αὐτὸς γὰρ ὁ Πατὴρ φιλεῖ ὑμᾶς ὅτι ὑμεῖς ἐμὲ με πεφιλήκατε καὶ πεπιστεύκατε ὅτι ἐγὼ παρὰ τοῦ πατρὸς Θεοῦ ἐξῆλθον ἐξῆλθον παρὰ ἐκ τοῦ Πατρὸς καὶ ἐλήλυθα ἦλθον εἰς τὸν κόσμον πάλιν ἀφίημι τὸν κόσμον καὶ πορεύομαι πρὸς τὸν Πατέρα πορεύομαι λέγουσιν αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτῷ αὐτοῦ ἴδε νῦν ἐν παρρησίᾳ λαλεῖς καὶ παροιμίαν οὐδεμίαν λέγεις νῦν οἴδαμεν ὅτι οἶδας πάντα καὶ οὐ χρείαν ἔχεις ἵνα τίς σε ἐρωτᾷ ἐν τούτῳ πιστεύομεν ὅτι ἀπὸ παρὰ Θεοῦ ἐξῆλθες ἀπεκρίθη αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς ἄρτι πιστεύετε πιστεύεται ἰδοὺ ἴδε ἔρχεται ὥρα καὶ νῦν ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵνα σκορπισθῆτε πάντες ἕκαστος εἰς τὰ ἴδια κἀμὲ καὶ ἐμὲ μόνον ἀφῆτε καὶ οὐκ εἰμὶ μόνος ὅτι ὁ Πατὴρ μετʼ ἐμοῦ ἐστιν ταῦτα δὲ λελάληκα ὑμῖν ἵνα ἐν ἐμοὶ εἰρήνην ἔχητε ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἔχετε ἔξετε ἀλλὰ θαρσεῖτε ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον ταῦτα ἐλάλησεν λελάληκεν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἐπάρας ἐπῆρεν τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ εἶπεν Πάτερ ἐλήλυθεν ἡ ὥρα δόξασόν σου τὸν Υἱόν ἵνα καὶ ὁ Υἱὸς σου δοξάσῃ σέ καθὼς ἔδωκας αὐτῷ ἐξουσίαν πάσης σαρκός ἵνα πᾶν ὃ δέδωκας αὐτῷ δώσῃ δώσει δώσω δῷς ἔχῃ αὐτοῖς αὐτῷ ζωὴν αἰώνιον αὕτη δέ ἐστιν ἡ αἰώνιος ζωὴ ἵνα γινώσκωσι γινώσκουσιν σὲ τὸν μόνον ἀληθινὸν Θεὸν καὶ ὃν ἀπέστειλας ἀπέπεμψας ἀπέστειλεν Ἰησοῦν Χριστόν εἰς τοῦτον τὸν κόσμον ἐγώ σε ἐδόξασα ἐπὶ τῆς γῆς καὶ τὸ ἔργον σου τελειώσας ἐτελείωσα ὃ δέδωκάς ἔδωκας μοι με ἵνα ποιήσω καὶ νῦν δόξασόν με σύ Πάτερ Πατὴρ παρὰ σεαυτῷ τῇ δόξῃ ἥν ᾗ εἶχον παρὰ σοι πρὸ τοῦ γενέσθαι τὸν κόσμον εἶναι παρὰ σοί ἐφανέρωσά σου τὸ ὄνομα σου τοῖς ἀνθρώποις οὓς ἔδωκάς δέδωκάς μοι ἐκ τούτου τοῦ κόσμου σου σοὶ ἦσαν κἀμοὶ καὶ ἐμοὶ αὐτοὺς ἔδωκας δέδωκας καὶ τὸν λόγον σου τετήρηκαν τετηρήκασιν ἐτήρησαν νῦν ἔγνωκαν ἔγνωκα ἔγνωσαν ἔγνων ὅτι πάντα ὅσα δέδωκάς ἔδωκάς ἔδωκες μοι παρὰ σοῦ ἐστιν εἰσιν ὅτι τὰ ῥήματα σου ἃ δέδωκάς ἔδωκάς ἔδωκες μοι δέδωκα ἔδωκα αὐτοῖς καὶ αὐτοὶ αὐτό ἔλαβον καὶ ἔγνωσαν ἀληθῶς ὅτι παρὰ σοῦ ἐξῆλθον καὶ ἐπίστευσαν ἐπίστευσας ὅτι σύ με ἀπέστειλας ἐγὼ περὶ αὐτῶν ἐρωτῶ οὐ περὶ τοῦ κόσμου ἐρωτῶ ἀλλὰ περὶ ὧν δέδωκάς ἔδωκας μοι ὅτι σοί εἰσιν καὶ τὰ ἐμὰ πάντα σά ἐστιν καὶ τὰ σὰ ἐμά εστιν ἐμοί αὑτούς ἔδωκας καὶ δεδόξασμαι ἐδόξασας ἔδοξας με ἐν αὐτοῖς καὶ οὐκέτι ἔτι εἰμὶ ἐν τούτῳ τῷ κόσμῳ ειμι καὶ οὗτοι αὐτοὶ ἐν τῷ κόσμῳ εἰσίν κἀγὼ καὶ ἐγὼ πρὸς σὲ ἔρχομαι οὐκέτι ειμι ἐν τῷ κόσμῳ καὶ ἐν τῷ κόσμῳ ειμι Πάτερ Πατὴρ Ἅγιε τήρησον αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου μου καὶ ὅτε ἤμην μετʼ αὐτῶν ἐγὼ ἐτήρουν αὑτούς ἐν τῷ ὀνόματι σου ὁ ᾧ οὓς δέδωκάς ἔδωκας μοι ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς καὶ ἡμεῖς ὅτε ἤμην ἦμεν μήν μετʼ αὐτῶν ἐν τῷ κόσμῳ ἐγὼ ἐτήρουν αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου μου οὓς ᾧ δέδωκάς ἔδωκας μοι καὶ ἐφύλαξα ἐφύλασσον καὶ οὐδεὶς ἐξ αὐτῶν ἀπώλετο εἰ μὴ ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας ἵνα ἡ Γραφὴ πληρωθῇ νῦν δὲ πρὸς σὲ ἔρχομαι καὶ ταῦτα λαλῶ ἐν τούτῳ τῷ κόσμῳ ἵνα ἔχωσιν τὴν χαρὰν τὴν ἐμὴν πεπληρωμένην ἐν ταῖς καρδίαις ἑαυτοῖς αὑτοῖς σεαυτών ἐγὼ δέδωκα δὲ ἔδωκα αὐτοῖς τὸν λόγον σου ἐν αὐτοῖς καὶ ὁ κόσμος ἐμίσησεν μισεῖ αὐτούς ὅτι οὐκ εἰσὶν ἐκ τούτου τοῦ κόσμου καθὼς ἐγὼ οὐκ εἰμὶ ἐκ τοῦ κόσμου οὐκ ειμι οὐκ ἐρωτῶ ἵνα ἄρῃς αὐτοὺς ἐκ τοῦ κόσμου ἀλλʼ ἵνα τηρήσῃς αὐτοὺς ἐκ τοῦ πονηροῦ ἐκ τούτου τοῦ κόσμου οὐκ εἰσὶν καθὼς κᾀγὼ ἐγὼ οὐκ εἰμὶ ἐκ τοῦ κόσμου οὐκ εἰμί ἁγίασον αὐτοὺς ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου ὁ λόγος ὁ σὸς ἡ ἀλήθειά ἐστιν καθὼς ἐμὲ ἀπέστειλας εἰς τοῦτον τὸν κόσμον κἀγὼ ἀπέστειλα αὐτοὺς εἰς τοῦτον τὸν κόσμον καὶ ὑπὲρ αὐτῶν ἐγὼ ἁγιάζω ἐμαυτόν ἵνα ὦσιν καὶ αὐτοὶ ὦσιν ἡγιασμένοι ἐν ἀληθείᾳ οὐ περὶ τούτων δὲ μονῶν ἐρωτῶ μόνον ἀλλὰ καὶ περὶ ὑπὲρ τῶν πιστευόντων πιστευσόντων διὰ τοῦ λόγου αὐτῶν εἰς ἐμέ ἵνα πάντες ἓν ὦσιν καθὼς σύ Πάτερ Πατήρ ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν σοί ἵνα καὶ αὐτοὶ ἐν ἡμῖν ἓν ὦσιν ἵνα ὁ κόσμος πιστεύῃ πιστεύσῃ ὅτι σύ με ἀπέστειλας κἀγὼ καὶ ἐγὼ τὴν δόξαν μου ἣν δέδωκάς ἔδωκας μοι δέδωκα ἔδωκα αὐτοῖς ἵνα ὦσιν τὸ ἓν καθὼς ἡμεῖς ἕν ἐσμεν ἐγὼ ἐν αὐτοῖς καὶ σὺ ἐν ἐμοί κᾀγὼ ἐν αὐτοῖς ἵνα ὦσιν τετελειωμένοι εἰς τὸ ἕν καὶ ἵνα γινώσκῃ ὁ κόσμος ὅτι σύ με ἀπέστειλας καὶ ἠγάπησας ἠγάπησα αὐτοὺς καθὼς σὺ ἐμὲ με κἀμὲ ἠγάπησας Πάτερ Πατήρ οὓς ὃ δέδωκάς ἔδωκας μοι θέλω ἵνα ὅπου εἰμὶ ἐγὼ ειμι κἀκεῖνοι καὶ ἐκεῖνοι ὦσιν μετʼ ἐμοῦ ἵνα θεωρῶσιν θεωροῦσιν τὴν δόξαν τὴν ἐμὴν ἣν δέδωκάς ἔδωκάς μοι ὅτι ἠγάπησάς με πρὸ καταβολῆς κόσμου Πάτερ Πατὴρ δίκαιε καὶ ὁ κόσμος οὗτος σε οὐκ ἔγνω ἐγὼ δέ σε ἔγνων ἔγνωκα σε καὶ οὗτοι ἔγνωσαν ὅτι σύ με ἀπέστειλας καὶ ἐγνώρισα αὐτοῖς τὸ ὄνομά σου καὶ γνωρίσω ἵνα ἡ ἀγάπη ἣν ἡ ἠγάπησάς με αὑτούς ἐν αὐτοῖς ᾖ ἤν κἀγὼ καὶ ἐγὼ ἐν αὐτοῖς ταῦτα εἰπὼν ὁ Ἰησοῦς ἐξῆλθεν σὺν αὐτοῖς τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ πέραν τοῦ χειμάρρου τοῦ τῶν κέδρου Κεδρὼν ὅπου ἦν κῆπος εἰς ὃν εἰσῆλθεν εἰσελήλυθεν αὐτὸς καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ᾔδει δὲ καὶ Ἰούδας ὁ παραδιδοὺς παραδίδων αὐτὸν τὸν τόπον ὅτι πολλάκις συνήχθη ἐκεῖ ὁ Ἰησοῦς ἐκεῖ μετὰ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ ἐκεῖ ὁ οὖν Ἰούδας λαβὼν τὴν σπεῖραν καὶ ἐκ τῶν ἀρχιερέων καὶ ἐκ τῶν Φαρισαίων ὑπηρέτας ἔρχεται ἐκεῖ μετὰ φανῶν καὶ λαμπάδων καὶ ὅπλων Ἰησοῦς δὲ οὖν εἰδὼς ἰδῶν πάντα τὰ ἐρχόμενα ἐπʼ αὐτὸν ἐξελθὼν ἐξῆλθεν καὶ εἶπεν λέγει αὐτοῖς τίνα ζητεῖτε ἀπεκρίθησαν αὐτῷ Ἰησοῦν τὸν Ναζαρηνὸν Ναζωραῖον λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς ἐγώ εἰμι Ἰησοῦς εἱστήκει δὲ καὶ Ἰούδας ὁ παραδιδοὺς αὐτὸν μετʼ αὐτῶν ὡς οὖν εἶπεν αὐτοῖς ὅτι ἐγώ εἰμι ἀπῆλθαν ἀπῆλθον εἰς τὰ ὀπίσω καὶ ἔπεσαν ἔπεσον χαμαί πάλιν οὖν αὐτοὺς ἐπηρώτησεν αὐτούς λέγων τίνα ζητεῖτε οἱ δὲ εἶπον εἶπαν πάλιν Ἰησοῦν τὸν Ναζωραῖον ἀπεκρίθη αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς εἶπον ὑμῖν ὅτι ἐγώ εἰμι εἰ οὖν ἐμὲ ζητεῖτε ἄφετε τούτους ὑπάγειν ἵνα πληρωθῇ ὁ λόγος ὃν εἶπεν ὅτι οὓς δέδωκάς ἔδωκας μοι οὐκ ἀπώλεσα ἐξ αὐτῶν αὐτοῦ οὐδένα ἀπώλεσα τότε Σίμων οὖν Πέτρος ἔχων μάχαιραν εἵλκυσεν αὐτὴν καὶ ἔπαισεν τὸν δοῦλον τοῦ ἀρχιερέως δοῦλον καὶ ἀπέκοψεν αὐτοῦ τὸ ὠτάριον ὠτίον αὐτοῦ τὸ δεξιόν ἦν δὲ τὸ ὄνομα τῷ τοῦ δούλῳ δούλου ἐκείνου Μάλχος εἶπεν οὖν ὁ Ἰησοῦς τῷ Πέτρῳ βάλε τὴν μάχαιραν σου εἰς τὴν θήκην τὸ ποτήριον ὃ δέδωκέν ἔδωκεν μοι ὁ Πατὴρ μου οὐ μὴ πίω αὐτό ἡ οὖν σπεῖρα καὶ ὁ χιλίαρχος καὶ οἱ ὑπηρέται τῶν Ἰουδαίων συνέλαβον τὸν Ἰησοῦν καὶ ἔδησαν αὐτὸν καὶ ἤγαγον ἀπήγαγον αὐτὸν πρὸς Ἅνναν πρῶτον ἦν γὰρ πενθερὸς τοῦ Καϊάφα Καίφα ὃς ἦν ἀρχιερεὺς τοῦ ἐνιαυτοῦ ἐκείνου ἦν δὲ καὶ Καϊάφας ὁ συμβουλεύσας τοῖς Ἰουδαίοις ὅτι συμφέρει ἕνα ἄνθρωπον ἀποθανεῖν ἀπολέσθαι ὑπὲρ τοῦ λαοῦ ἠκολούθει δὲ αὐτοῖς τῷ Ἰησοῦ Σίμων Πέτρος καὶ ὁ ἄλλος μαθητής μαθηταῖς ὁ δὲ μαθητὴς ἐκεῖνος ἦν γνωστὸς ἦν τῷ ἀρχιερεῖ καὶ συνεισῆλθεν τῷ Ἰησοῦ εἰς τὴν αὐλὴν τοῦ ἀρχιερέως ὁ δὲ Πέτρος εἱστήκει ἔξω πρὸς τῇ θύρᾳ ἔξω ἐξῆλθεν οὖν ὁ μαθητὴς ὁ ἄλλος ὁ ὅς ἦν γνωστὸς γνωτός τῷ τοῦ ἀρχιερεῖ ἀρχιερέως καὶ εἶπεν τῇ τῷ θυρωρῷ θυρουρῷ καὶ εἰσήγαγεν εἰσήνεγκεν τὸν Πέτρον λέγει οὕτω οὖν αὐτῷ τῷ Πέτρῳ ἡ παιδίσκη ἡ θυρωρὸς θυρουρὸς τῷ Πέτρῳ μὴ καὶ σὺ ἐκ τῶν μαθητῶν εἶ τοῦ ἀνθρώπου τούτου λέγει ἐκεῖνος οὐκ εἰμί εἱστήκεισαν δὲ καὶ οἱ δοῦλοι καὶ οἱ ὑπηρέται ἀνθρακιὰν πεποιηκότες ὅτι ψῦχος ἦν καὶ ἐθερμαίνοντο ἦν δὲ καὶ μετʼ αὐτῶν ὁ Πέτρος μετʼ αὐτῶν ἑστὼς καὶ θερμαινόμενος ὁ οὖν ἀρχιερεὺς ἠρώτησεν τὸν Ἰησοῦν περὶ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ καὶ περὶ τῆς διδαχῆς αὐτοῦ καὶ ἀπεκρίθη αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς αὐτῷ ἐγὼ παρρησίᾳ ἐλάλησα λελάληκα τῷ κόσμῳ ἐγὼ πάντοτε ἐδίδαξα ἐν τῇ συναγωγῇ καὶ ἐν τῷ ἱερῷ ὅπου πάντες πάντοτε οἱ Ἰουδαῖοι συνέρχονται καὶ ἐν κρυπτῷ ἐλάλησα οὐδέν τί με ἐρωτᾷς ἐπερωτᾷς ἐρώτησον ἐπερώτησον τοὺς ἀκηκοότας τί ἐλάλησα αὐτοῖς ἴδε οὗτοι οἴδασιν ἃ εἶπον ἐγώ ταῦτα δὲ αὐτοῦ εἰπόντος εἷς παρεστηκὼς τῶν παρεστώτων ὑπηρετῶν παρεστηκὼς ἔδωκεν ῥάπισμα τῷ Ἰησοῦ εἰπών οὕτως ἀποκρίνῃ τῷ ἀρχιερεῖ ἀπεκρίθη αὐτῷ ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ εἰ κακῶς εἶπον ἐλάλησα μαρτύρησον περὶ τοῦ κακοῦ εἰ δὲ καλῶς τί με δέρεις ἀπέστειλεν δὲ οὖν αὐτὸν ὁ Ἅννας δεδεμένον πρὸς Καϊάφαν τὸν ἀρχιερέα ἦν δὲ Σίμων Πέτρος ἑστὼς καὶ θερμαινόμενος εἶπον εἶπαν οὖν αὐτῷ μὴ καὶ σὺ ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ εἶ ἐκείνου ἠρνήσατο οὖν ἐκεῖνος καὶ εἶπεν λέγει οὐκ εἰμί λέγει εἷς ἐκ τῶν δούλων τοῦ ἀρχιερέως συγγενὴς ὢν οὗ ἀπέκοψεν Πέτρος τὸ ὠτίον οὐκ ἐγώ σε εἶδον ἐν τῷ κήπῳ μετʼ αὐτοῦ πάλιν οὖν ἠρνήσατο ὁ Πέτρος καὶ εὐθέως εὐθὺς ἀλέκτωρ ἐφώνησεν ἄγουσιν οὖν τὸν Ἰησοῦν ἀπὸ τοῦ Καϊάφα εἰς τὸ πραιτώριον ἦν δὲ πρωΐα πρωΐ καὶ αὐτοὶ οὐκ εἰσῆλθον εἰς τὸ πραιτώριον ἵνα μὴ μιανθῶσιν ἀλλὰ ἵνα φάγωσιν τὸ Πάσχα ἐξῆλθεν οὖν πρός αὑτούς ὁ Πιλᾶτος ἔξω πρὸς αὐτοὺς ἔξω καὶ φησίν εἶπεν τίνα κατηγορίαν φέρετε κατὰ τοῦ ἀνθρώπου τούτου ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπαν εἶπον αὐτῷ εἰ μὴ ἦν οὗτος κακοποιῶν κακοποιὸς κακὸν ποιῶν ποιήσας οὐκ ἄν σοι παρεδώκαμεν παραδεδώκειμεν σοι αὐτόν εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Πιλᾶτος λάβετε οὖν αὐτὸν ὑμεῖς καὶ κατὰ τὸν νόμον ὑμῶν κρίνατε αὐτόν εἶπον δὲ οὖν αὐτῷ οἱ Ἰουδαῖοι ἡμῖν οὐκ ἔξεστιν ἀποκτεῖναι οὐδένα ἵνα πληρωθῇ ὁ λόγος τοῦ Ἰησοῦ πληρωθῇ ὃν εἶπεν εἰπεῖν σημαίνων ποίῳ ποι θανάτῳ ἤμελλεν ἔμελλεν ἀποθνῄσκειν εἰσῆλθεν οὖν πάλιν εἰς τὸ πραιτώριον πάλιν ὁ Πιλᾶτος καὶ ἐφώνησεν τὸν Ἰησοῦν καὶ εἶπεν αὐτῷ αὐτοῖς σὺ εἶ ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων καὶ ἀπεκρίθη ἀπεκρίνατο αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ σεαυτοῦ ἑαυτοῦ σὺ τοῦτο λέγεις εἴπας ἢ ἄλλοι σοι εἶπόν εἶπεν σοι περὶ ἐμοῦ ἀπεκρίθη ὁ Πιλᾶτος μήτι μὴ γάρ ἐγὼ Ἰουδαῖός εἰμι τὸ ἔθνος τὸ σὸν καὶ οἱ ὁ ἀρχιερεῖς ἀρχιερεύς παρέδωκάν σε ἐμοί τί ἐποίησας ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς ἡ ἐμὴ βασιλεία ἡ ἐμὴ οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου εἰ ἦν ἐκ τούτου τοῦ κόσμου τούτου ἦν ἡ ἐμὴ βασιλεία ἡ ἐμή καὶ οἱ ὑπηρέται ἂν οἱ ἐμοὶ ἠγωνίζοντο ἄν ἵνα μὴ παραδοθῶ τοῖς Ἰουδαίοις νῦν δὲ ἡ ἐμὴ βασιλεία ἡ ἐμὴ οὐκ ἔστιν ἐντεῦθεν εἶπεν οὖν αὐτῷ ὁ Πιλᾶτος οὐκοῦν βασιλεὺς εἶ σύ εἶ ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπεν σὺ λέγεις ὅτι βασιλεύς εἰμι ἐγὼ ἐγὼ εἰς τοῦτο καὶ γεγέννημαι γεγένημαι καὶ εἰς τοῦτο ἐλήλυθα εἰς τὸν κόσμον ἵνα μαρτυρήσω μαρτυρήσῃ περὶ τῇ τῆς ἀληθείᾳ ἀληθείας πᾶς ὁ ὢν ἐκ τῆς ἀληθείας ἀκούει μου τῆς φωνῆς λέγει οὖν αὐτῷ ὁ Πιλᾶτος τί τίς ἐστιν ἀλήθεια καὶ τοῦτο εἰπὼν πάλιν ἐξῆλθεν πρὸς τοὺς Ἰουδαίους καὶ λέγει αὐτοῖς ἐγὼ οὐδεμίαν αἰτίαν εὑρίσκω αἰτίαν ἐν αὐτῷ αἰτίαν ἔστιν δὲ συνήθεια ὑμῖν ἵνα ἕνα ὑμῖν ἀπολύσω ἀπολύω ὑμῖν ἐν τῷ Πάσχα βούλεσθε οὖν ἵνα ὑμῖν ἀπολύσω ὑμῖν τὸν Βασιλέα τῶν Ἰουδαίων ἐκραύγασαν οὖν πάλιν πάντες λέγοντες μὴ τοῦτον ἀλλὰ τὸν Βαραββᾶν ἦν δὲ ὁ Βαραββᾶς λῃστής τότε οὖν ἔλαβεν λαβὼν ὁ Πιλᾶτος ἔλαβεν τὸν Ἰησοῦν καὶ ἐμαστίγωσεν καὶ οἱ στρατιῶται πλέξαντες στέφανον ἐξ ἀκανθῶν στέφανόν ἐπέθηκαν ἐπέθηκέν αὐτοῦ ἐπὶ τῇ τὴν κεφαλῇ κεφαλὴν καὶ ἱμάτιον πορφυροῦν περιέβαλον αὐτόν καὶ ἤρχοντο πρὸς αὐτὸν καὶ ἔλεγον χαῖρε ὁ Βασιλεὺς βασιλεῦ τῶν Ἰουδαίων καὶ ἐδίδουν ἐδίδοσαν αὐτῷ ῥαπίσματα καὶ ἐξῆλθεν οὖν πάλιν ἔξω ὁ Πιλᾶτος ἔξω καὶ λέγει αὐτοῖς ἴδε ἄγω ὑμῖν αὐτὸν ἔξω ἵνα γνῶτε ὅτι τί ἐν αὐτῷ οὐδεμίαν ἐν αὐτῷ αἰτίαν ἐν αὐτῷ οὐχ οὐδεμίαν εὑρίσκω ἐν αὐτῷ ἐξῆλθεν οὖν ὁ Ἰησοῦς ἔξω φορῶν ἔχων τὸν ἀκάνθινον στέφανον καὶ τὸ πορφυροῦν ἱμάτιον καὶ λέγει αὐτοῖς ἰδοὺ ἴδε ὁ ἄνθρωπος ὅτε οὖν εἶδον αὐτὸν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ ὑπηρέται ἔκραζαν ἔκραξαν ἐκραύγασαν λέγοντες σταύρωσον σταύρωσον αὐτόν καὶ λέγει αὐτοῖς ὁ Πιλᾶτος λάβετε αὐτὸν ὑμεῖς αὑτόν καὶ σταυρώσατε ἐγὼ γὰρ οὐχι οὐχ εὑρίσκω ἐν αὐτῷ αἰτίαν ἀπεκρίθησαν αὐτῷ οἱ Ἰουδαῖοι ἡμεῖς νόμον ἔχομεν καὶ κατὰ τὸν νόμον ἡμῶν ὀφείλει ἀποθανεῖν ὅτι ἑαυτὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ αὑτόν ἑαυτὸν ἐποίησεν ὅτε οὖν ἤκουσεν ὁ Πιλᾶτος τοῦτον τὸν λόγον τοῦτον μᾶλλον ἐφοβήθη καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸ πραιτώριον πάλιν καὶ λέγει τῷ Ἰησοῦ πόθεν εἶ σύ εἶ ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀπόκρισιν οὐκ ἔδωκεν αὐτῷ λέγει οὖν αὐτῷ ὁ Πιλᾶτος ἐμοὶ οὐ λαλεῖς οὐκ οἶδας ὅτι ἐξουσίαν ἔχω ἀπολῦσαί σταυρῶσαί σε καὶ ἐξουσίαν ἔχω σταυρῶσαί ἀπολῦσαί σε καὶ ἀπεκρίθη αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς οὐκ εἶχες ἔχεις ἐξουσίαν οὐδεμίαν κατʼ ἐμοῦ οὐδεμίαν εἰ μὴ ἦν σοι δεδομένον σοι ἄνωθεν διὰ τοῦτο ὁ παραδούς παραδιδούς μέ σοι μείζονα ἁμαρτίαν ἔχει ἐκ τούτου ἐζήτει ὁ Πιλᾶτος ἐζήτει αὑτόν ἀπολῦσαι αὐτόν οἱ δὲ Ἰουδαῖοι ἐκραύγασαν ἐκραύγαζον ἔκραζον λέγοντες ἔλεγον ἐὰν ἂν τοῦτον ἀπολύσῃς οὐκ εἶ φίλος τοῦ Καίσαρος πᾶς ὁ βασιλέα αὑτὸν ἑαυτὸν ποιῶν ἑαυτὸν ἀντιλέγει τῷ Καίσαρι ὁ οὖν Πιλᾶτος ἀκούσας τοῦτον τὸν τῶν λόγων λόγον τούτων ἤγαγεν ἔξω τὸν Ἰησοῦν ἔξω καὶ ἐκάθισεν ἐπὶ τοῦ βήματος εἰς τόπον λεγόμενον Λιθόστρωτον Ἑβραϊστὶ δὲ λέγομεν οὖν Γαββαθᾶ Γολγοθᾶ ἦν δὲ παρασκευὴ τοῦ Πάσχα ὥρα ἦν δὲ ὡς ὡσεὶ ἕκτη καὶ λέγει λέγε ἔλεγεν τοῖς Ἰουδαίοις ἴδε ὁ βασιλεὺς ὑμῶν οἱ δὲ ἔλεγον ἐκραύγασαν οὖν ἐκεῖνοι ἆρον ἆρον σταύρωσον αὐτόν λέγει αὐτοῖς ὁ Πιλᾶτος τὸν βασιλέα ὑμῶν σταυρώσω ἀπεκρίθησαν οἱ ἀρχιερεῖς οὐκ ἔχομεν βασιλέα εἰ μὴ Καίσαρα τότε οὖν παρέδωκεν αὐτὸν αὐτοῖς αὑτόν ἵνα σταυρωθῇ οἱ αὑτόν παρέλαβον οὖν δὲ λαβόντες παραλαβόντες τὸν Ἰησοῦν καὶ αὑτόν ἤγαγον ἀπήγαγον αὑτόν καὶ βαστάζων αὑτῷ ἑαυτῷ τὸν σταυρὸν ἑαυτοῦ αὑτοῦ ἐξῆλθεν εἰς τόπον τὸν λεγόμενον Κρανίου Τόπον ὃς ὃ λέγεται Ἑβραϊστὶ Γολγοθᾶ ὅπου αὐτὸν ἐσταύρωσαν καὶ μετʼ αὐτοῦ ἄλλους δύο None ἐντεῦθεν καὶ ἐντεῦθεν μέσον δὲ τὸν Ἰησοῦν ἔγραψεν δὲ καὶ τίτλον ὁ Πιλᾶτος καὶ ἔθηκεν ἐπέθηκέν ἐπὶ τοῦ σταυροῦ ἦν δὲ γεγραμμένον Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος ὁ Βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων τότε τοῦτον οὖν τὸν τίτλον πολλοὶ ἀνέγνωσαν πολλοὶ τῶν Ἰουδαίων ὅτι ἐγγὺς ἦν ὁ τόπος τῆς πόλεως ὁ τόπος ὅπου ἐσταυρώθη ὁ Ἰησοῦς καὶ ἦν γεγραμμένον Ἑβραϊστί Ἑλληνιστὶ Ῥωμαϊστί Ἑβραϊστὶ Ἑλληνιστί ἔλεγον οὖν τῷ Πιλάτῳ οἱ ἀρχιερεῖς τῶν Ἰουδαίων μὴ γράφε ὁ Βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων ἀλλʼ ὅτι ἐκεῖνος εἶπεν Βασιλεὺς εἰμι τῶν Ἰουδαίων εἰμί ἀπεκρίθη ὁ Πιλᾶτος ὃ γέγραφα γέγραφα οἱ οὖν στρατιῶται οἱ ὅτε ἐσταύρωσαν σταυρώσαντες τὸν Ἰησοῦν ἔλαβον τὰ ἱμάτια αὐτοῦ καὶ ἐποίησαν τέσσαρα μέρη ἑκάστῳ στρατιώτῃ μέρος καὶ τὸν χιτῶνα ἦν δὲ ὁ χιτὼν ἄραφος ἐκ τῶν ἄνωθεν ὑφαντὸς διʼ ὅλου εἶπαν εἶπον οὖν πρὸς αὑτούς ἀλλήλους μὴ σχίσωμεν αὐτόν ἀλλὰ λάχωμεν περὶ αὐτοῦ τίνος ἔσται ἵνα ἡ Γραφὴ πληρωθῇ ἡ λέγουσα διεμερίσαντο μου τὰ ἱμάτιά μου ἑαυτοῖς καὶ ἐπὶ τὸν ἱματισμόν μου ἔβαλον κλῆρον οἱ μὲν οὖν στρατιῶται ταῦτα ἐποίησαν εἱστήκεισαν δὲ παρὰ τῷ σταυρῷ τοῦ Ἰησοῦ ἡ μήτηρ αὐτοῦ καὶ ἡ ἀδελφὴ τῆς μητρὸς αὐτοῦ Μαρία Μαριάμ ἡ τοῦ Κλωπᾶ καὶ Μαρία Μαριάμ ἡ Μαγδαληνή Ἰησοῦς οὖν δὲ ἰδὼν τὴν μητέρα καὶ τὸν μαθητὴν παρεστῶτα ὃν ἠγάπα καὶ λέγει τῇ μητρί αὑτοῦ γύναι ἰδοὺ ἴδε ὁ υἱός σου εἶτα λέγει τῷ μαθητῇ ἴδε ἰδοὺ ἡ μήτηρ σου καὶ ἀπʼ ἐκείνης τῆς ἡμέρας ὥρας ἔλαβεν αὐτὴν ὁ μαθητὴς αὐτὴν εἰς τὰ ἴδια μετὰ τοῦτο εἰδὼς ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς εἰδὼς ὅτι ἤδη πάντα ἤδη τετέλεσται ἵνα πληρωθῇ τελειωθῇ ἡ Γραφὴ λέγει διψῶ σκεῦος οὖν δὲ ἔκειτο ὄξους μεστόν οἱ δὲ πλήσαντες σπόγγον οὖν μεστὸν τοῦ ὄξους καὶ ὑσσώπῳ περιθέντες προσήνεγκαν αὐτοῦ τῷ στόματι ὅτε οὖν ἔλαβεν τὸ ὄξος ὁ Ἰησοῦς εἶπεν τετέλεσται καὶ κλίνας τὴν κεφαλὴν παρέδωκεν παραδέδωκεν τὸ πνεῦμα οἱ οὖν Ἰουδαῖοι ἐπεὶ παρασκευὴ ἦν ἵνα μὴ μείνῃ ἐπὶ τοῦ σταυροῦ τὰ σώματα ἐν τῷ Σαββάτῳ ἐπεὶ παρασκευὴ ἦν ἦν γὰρ μεγάλη ἡ ἡμέρα ἐκείνου ἐκείνη τοῦ Σαββάτου ἠρώτησαν οὖν τὸν Πιλᾶτον ἵνα κατεαγῶσιν αὐτῶν τὰ σκέλη καὶ ἀρθῶσιν ἦλθον ἦλθαν οὖν οἱ στρατιῶται καὶ τοῦ μὲν πρώτου κατέαξαν τὰ σκέλη καὶ τοῦ ἄλλου τοῦ συσταυρωθέντος αὐτῷ ἐπὶ δὲ τὸν Ἰησοῦν ἐλθόντες ὡς εἶδον εὗρον αὐτὸν ἤδη αὐτὸν τεθνηκότα καὶ οὐ κατέαξαν αὐτοῦ τὰ σκέλη ἀλλʼ εἷς τῶν στρατιωτῶν λόγχῃ αὐτοῦ τὴν πλευρὰν ἔνυξεν καὶ εὐθὺς εὐθέως ἐξῆλθεν εὐθὺς αἷμα καὶ ὕδωρ καὶ ὁ ἑωρακὼς μεμαρτύρηκεν καὶ ἀληθής ἀληθινὴ αὐτοῦ ἐστιν αὐτοῦ ἡ μαρτυρία κᾀκεῖνος καὶ ἐκεῖνος οἶδεν ὅτι ἀληθῆ λέγει ἵνα καὶ ὑμεῖς πιστεύητε πιστεύσητε ἐγένετο γὰρ ταῦτα ἵνα ἡ Γραφὴ πληρωθῇ ὀστοῦν οὐ συντριβήσεται ἀπʼ αὐτοῦ καὶ πάλιν ἑτέρα Γραφὴ λέγει ὄψονται εἰς ὃν ἐξεκέντησαν μετὰ δὲ ταῦτα ἠρώτησεν τὸν Πιλᾶτον ὁ Ἰωσὴφ ὁ ἀπὸ Ἁριμαθαίας Ἁριμαθίας ὢν μαθητὴς τοῦ Ἰησοῦ κεκρυμμένος δὲ διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων ἵνα ἄρῃ τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ καὶ ἐπέτρεψεν ὁ Πιλᾶτος ἦλθεν ἦλθον οὖν καὶ ἦρεν ἦραν αὑτόν τὸ σῶμα αὐτοῦ τοῦ Ἰησοῦ ἦλθεν δὲ καὶ Νικόδημος ὁ ἐλθὼν πρὸς αὐτὸν αὐτό τὸν Ἰησοῦν νυκτὸς τὸ πρῶτον φέρων ἔχων μίγμα ἕλιγμα σμύρνης καὶ ἀλόης ὡς ὡσεὶ λίτρας ἑκατόν ἔλαβον οὖν τὸ σῶμα τοῦ Θεοῦ Ἰησοῦ καὶ ἔδησαν αὐτὸ ἐν ὀθονίοις μετὰ τῶν τῷ ἀρωμάτων καθὼς ἔθος ἐστὶν ἦν τοῖς Ἰουδαίοις ἐνταφιάζειν ἦν δὲ ἐν τῷ τόπῳ ὅπου ἐσταυρώθη κῆπος καὶ ἐν τῷ κήπῳ μνημεῖον καινόν ἐν ᾧ οὐδέπω οὐδεὶς οὐδέπω ἦν τεθειμένος ἐτέθη ἐκεῖ οὖν διὰ τὴν παρασκευὴν τῶν Ἰουδαίων ὅτι ἐγγὺς ἦν τὸ μνημεῖον ὅπου ἔθηκαν τὸν Ἰησοῦν τῇ δὲ μιᾷ τῶν σαββάτων Μαρία Μαριάμ ἡ Μαγδαληνὴ ἔρχεται πρωῒ σκοτίας ἔτι οὔσης ἐπὶ εἰς τὸ μνημεῖον καὶ βλέπει τὸν λίθον ἠρμένον ἀπὸ τῆς θύρας ἐκ τοῦ μνημείου τρέχει οὖν καὶ ἔρχεται πρὸς τὸν Σίμωνα Πέτρον καὶ πρὸς τὸν ἄλλον μαθητὴν ὃν ἐφίλει ὁ Ἰησοῦς καὶ λέγει αὐτοῖς ἦραν τὸν Κύριον ἐκ τοῦ μνημείου καὶ οὐκ οἴδαμεν ποῦ ἔθηκαν αὐτόν ἐξῆλθεν οὖν ὁ Πέτρος καὶ ὁ ἄλλος μαθητής καὶ ἤρχοντο εἰς τὸ μνημεῖον καὶ ἔτρεχον δὲ οἱ δύο ὁμοῦ καὶ ὁ δὲ ἄλλος μαθητὴς προέδραμεν δὲ τάχιον τοῦ Πέτρου καὶ ἦλθεν πρῶτος ἐπὶ εἰς τὸ μνημεῖον πρῶτος καὶ παρακύψας βλέπει κείμενα τὰ ὀθόνια κείμενα οὐ μέντοι μέν τοῖς εἰσῆλθεν ἔρχεται οὖν καὶ ὁ Σίμων Πέτρος ἀκολουθῶν αὐτῷ καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸ μνημεῖον καὶ θεωρεῖ τὰ ὀθόνια κείμενα καὶ τὸ σουδάριον ὃ ἦν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ οὐ μετὰ τῶν ὀθονίων κείμενον ἀλλὰ χωρὶς ἐντετυλιγμένον εἰς ἕνα τόπον τότε οὖν εἰσῆλθεν καὶ ὁ ἄλλος μαθητὴς ὁ ἐλθὼν πρῶτος εἰς τὸ μνημεῖον καὶ εἶδεν καὶ ἐπίστευσεν οὐδέπω γὰρ ᾔδεισαν ᾔδει τὴν Γραφὴν ὅτι δεῖ αὐτὸν ἐκ νεκρῶν ἀναστῆναι ἀπῆλθον οὖν πάλιν πρὸς αὑτοὺς ἑαυτοὺς οἱ μαθηταί Μαρία Μαριάμ δὲ εἱστήκει πρὸς ἐν τῷ τὸ μνημείῳ μνημεῖον ἔξω κλαίουσα ἔξω ὡς οὖν ἔκλαιεν παρέκυψεν εἰς τὸ μνημεῖον καὶ θεωρεῖ δύο ἀγγέλους καθεζομένους ἐν λευκοῖς καθεζομένους ἕνα πρὸς τῇ κεφαλῇ καὶ ἕνα πρὸς τοῖς ποσίν ὅπου ἔκειτο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ καὶ λέγουσιν αὐτῇ ἐκεῖνοι γύναι τί κλαίεις τίνα ζητεῖς καὶ λέγει αὐτοῖς ὅτι ἦραν τὸν Κύριόν μου καὶ οὐκ οἶδα ποῦ ἔθηκαν τεθείκασιν τέθεικαν αὐτόν καὶ ταῦτα εἰποῦσα ἐστράφη εἰς τὰ ὀπίσω καὶ εἶδεν θεωρεῖ τὸν Ἰησοῦν ἑστῶτα καὶ οὐκ ᾔδει ὅτι ὁ Ἰησοῦς Κύριος ἐστιν λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς γύναι τί κλαίεις τίνα ζητεῖς ἐκείνη δὲ δοκοῦσα ὅτι ὁ κηπουρός ἐστιν λέγει αὐτῷ κύριε εἰ σὺ εἱ ὁ ἐβάστασας βαστάσας ἤρας αὐτόν εἰπέ μοι ποῦ ἔθηκας τέθεικας αὐτόν ἔθηκας κἀγὼ αὐτὸν ἀρῶ αὑτόν λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς Μαρία Μαριάμ στραφεῖσα δὲ ἐκείνη λέγει αὐτῷ Ἑβραϊστί Ραββουνί Ραββονί ὃ λέγεται Κύριε Διδάσκαλε λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς μή μου ἅπτου μου οὔπω γὰρ ἀναβέβηκα πρὸς τὸν Πατέρα μου πορεύου οὖν δὲ πρὸς τοὺς ἀδελφούς μου καὶ εἰπὲ αὐτοῖς ἰδοὺ ἀναβαίνω πρὸς τὸν Πατέρα μου καὶ Πατέρα ὑμῶν καὶ Θεόν μου καὶ Θεὸν ὑμῶν ἔρχεται Μαρία Μαριὰμ ἡ Μαγδαληνὴ ἀναγγέλλουσα ἀγγέλλουσα ἀπαγγέλλουσα τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ὅτι ἑώρακα ἑώρακεν τὸν Κύριον καὶ ἃ ταῦτα εἶπεν αὐτῇ ἐμήνυσεν αὐτοῖς οὔσης οὖν ὀψίας τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τῇ μιᾷ μιᾶς τῶν σαββάτων καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένων ὅπου ἦσαν οἱ μαθηταὶ συνηγμένοι διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον καὶ λέγει αὐτοῖς εἰρήνη ὑμῖν καὶ τοῦτο ταῦτα εἰπὼν ἔδειξεν αὐτοῖς καὶ τὰς χεῖρας καὶ τὴν πλευρὰν αὑτοῦ αὐτοῖς ἐχάρησαν οὖν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἰδόντες τὸν Κύριον εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς πάλιν αὐτοῖς εἰρήνη ὑμῖν καθὼς ἀπέσταλκέν με ὁ Πατήρ κἀγὼ πέμπω πέμψω ἀποστέλλω ὑμᾶς καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐνεφύσησεν αὐτοῖς καὶ λέγει αὐτοῖς λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον ἐάν ἄν τινων τινος ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας ἀφέωνται ἀφίενται ἀφίονται ἀφεθήσεται αὐτοῖς ἄν ἐάν δὲ τινων τινος κρατῆτε κρατήσετε κρατήσητε κεκράτηνται Θωμᾶς δὲ εἷς ἐκ τῶν δώδεκα ὁ λεγόμενος Δίδυμος οὐκ ἦν μετʼ αὐτῶν ὅτε οὖν ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς ἔλεγον οὖν αὐτῷ οἱ ἄλλοι μαθηταί ὅτι ἑωράκαμεν τὸν Κύριον ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς ἐὰν μὴ ἴδω εἰδῶ ἐν εἰς ταῖς τὰς χερσὶν χεῖρας αὐτοῦ αὑτόν τὸν τοὺς τύπον τύπους τῶν ἥλων καὶ βάλω μου τὰς χεῖρας εἰς τὴν πλευρὰν αὐτοῦ καὶ βάλω μου τὸν δάκτυλόν μου εἰς τὸν τοὺς τόπον τύπον τύπους τῶν ἥλων τὴν χεῖραν αὐτοῦ καὶ βάλω μου τὴν χεῖρα χεῖραν μου εἰς τὴν πλευρὰν αὐτοῦ οὐ μὴ πιστεύσω καὶ μεθʼ ἡμέρας ὀκτὼ πάλιν ἦσαν ἔσω οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ ὁ Θωμᾶς μετʼ αὐτῶν ἔρχεται οὖν ὁ Ἰησοῦς τῶν θυρῶν κεκλεισμένων καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον καὶ εἶπεν εἰρήνη ὑμῖν εἶτα λέγει τῷ Θωμᾷ φέρε τὸν δάκτυλόν σου ὧδε καὶ ἴδε τὰς χεῖράς μου καὶ φέρε τὴν χεῖρά σου καὶ βάλε εἰς τὴν πλευράν μου καὶ μὴ ἴσθι γίνου ἄπιστος ἀλλὰ πιστός καὶ ἀπεκρίθη ὁ Θωμᾶς καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου λέγει εἶπεν δὲ αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς ὅτι ἑώρακάς με Θωμᾶ καὶ πεπίστευκας μακάριοι οἱ μὴ ἰδόντες εἰδότες με καὶ πιστεύσαντες πολλὰ μὲν οὖν καὶ ἄλλα σημεῖα ἐποίησεν πεποίηκεν ὁ Ἰησοῦς ἐνώπιον τῶν μαθητῶν αὐτοῦ ἃ οὐκ ἔστιν γεγραμμένα ἐν τῷ βίβλῳ βιβλίῳ τούτῳ ταῦτα δὲ γέγραπται ἵνα πιστεύητε πιστεύηται πιστεύσητε ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἐστιν ὁ Χριστὸς εστιν ὁ Υἱὸς εστιν τοῦ Θεοῦ καὶ ἵνα πιστεύοντες ζωὴν αἰώνιον ἔχητε ἐν τῷ ὀνόματι αὐτοῦ μετὰ ταῦτα πάλιν ἐφανέρωσεν πάλιν ἑαυτὸν πάλιν ὁ Ἰησοῦς πάλιν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ἐπὶ τῆς θαλάσσης τῆς Τιβεριάδος ἐφανέρωσεν δὲ οὕτως ἦσαν ὁμοῦ Σίμων Πέτρος καὶ Θωμᾶς ὁ λεγόμενος Δίδυμος καὶ Ναθαναὴλ Ναθανὴλ ὃς ὁ ἦν ἀπὸ Κανὰ τῆς Γαλιλαίας καὶ οἱ οἱ τοῦ υἱοὶ Ζεβεδαίου υἱοὶ καὶ ἄλλοι ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ τοῦ δύο λέγει τούτοις αὐτοῖς Σίμων Πέτρος ὑπάγω ἁλιεύειν λέγουσιν αὐτῷ ἐρχόμεθα καὶ ἡμεῖς σὺν σοί καὶ ἐξῆλθον ἐξῆλθαν οὖν καὶ ἐνέβησαν ἀνέβησαν εἰς τὸ πλοῖον εὐθὺς καὶ ἐν ἐκείνῃ τῇ νυκτὶ ἐπίασαν εκοπίασαν οὐδέν οὐδὲ ἐν πρωΐας δὲ ἤδη γενομένης γινομένης ἔστη ὁ Ἰησοῦς εἰς ἐπὶ τὸν αἰγιαλόν οὐ μέντοι ἔγνωσαν ᾔδεισαν οἱ μαθηταὶ ὅτι Ἰησοῦς ἐστιν καὶ λέγει οὑ οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς παιδία μή τι προσφάγιον ἔχετε ἀπεκρίθησαν αὐτῷ οὔ ὁ δὲ εἶπεν λέγει αὐτοῖς βάλετε εἰς τὰ δεξιὰ μέρη τοῦ πλοίου τὸ δίκτυον καὶ εὑρήσετε οἱ δὲ ἔβαλον οὖν καὶ οὐκέτι αὐτὸ ἑλκύσαι εἰλκύσαι ἴσχυσαν ἴσχυον ἑλκύσαι ἀπὸ τοῦ πλήθους τῶν ἰχθύων εἶπαν διʼ ὅλης νυκτὸς εκοπιάσαμεν καὶ οὐδὲν ἐλάβομεν ἐπὶ δὲ τῷ σῷ ὀνόματι χαλάσω τὰ δίκτυα καὶ κατένευσαν τοῖς μετόχοις ἐν τῷ ἑτέρῳ πλοίῳ τοῦ ἐλθόντας συλλαβέσθαι αὐτοῖς λέγει οὖν ὁ μαθητὴς ἐκεῖνος ὃν ἠγάπα ὁ Ἰησοῦς τῷ Πέτρῳ ὁ Κύριός ἐστιν ἡμῶν Σίμων οὖν Πέτρος ἀκούσας ὅτι ὁ Κύριός ἐστιν τὸν ἐπενδύτην διεζώσατο ἦν γὰρ γυμνός καὶ ἥλατο ἔβαλεν ἑαυτὸν εἰς τὴν θάλασσαν οἱ δὲ ἄλλοι μαθηταὶ τῷ ἄλλῳ πλοιαρίῳ πλοίῳ ἦλθον ἦλθαν οὐ γὰρ ἦσαν μακρὰν ἀπὸ τῆς γῆς ἀλλὰ ὡς ἀπὸ πηχῶν πηχέων διακοσίων σύροντες τὸ δίκτυον τῶν ἰχθύων ὡς οὖν ἀνέβησαν ἀπέβησαν εἰς τὴν γῆν βλέπουσιν ἀνθρακιὰν κειμένην καὶ ὀψάριον ἐπικείμενον καὶ ἄρτον λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς ἐνέγκατε ἀπὸ ἐκ τῶν ὀψαρίων ὧν ἐπιάσατε νῦν ἐνέβη ἀνέβη οὖν Σίμων Πέτρος καὶ εἵλκυσεν τὸ δίκτυον μεστόν ἐπὶ εἰς τῆς τὴν γῆς γῆν μεστὸν μεγάλων ἰχθύων μεγάλων ἑκατὸν πεντήκοντα τριῶν καὶ τοσούτων ὄντων οὐκ ἐσχίσθη τὸ δίκτυον λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς δεῦτε ἀριστήσατε ἀριστᾶτε οὐδεὶς δὲ ἐτόλμα τῶν μαθητῶν ἐξετάσαι αὐτόν σὺ τίς εἶ εἰδότες ὅτι ὁ Κύριός ἐστιν ἔρχεται οὖν ὁ Ἰησοῦς καὶ λαμβάνει τὸν ἄρτον εὐχαριστήσας καὶ δίδωσιν ἔδωκεν αὐτοῖς καὶ τὸ ὀψάριον ὁμοίως τοῦτο δὲ ἤδη τρίτον ἐφανερώθη ὁ Ἰησοῦς τοῖς μαθηταῖς αὑτοῦ ἐγερθεὶς ἐκ νεκρῶν ὅτε οὖν ἠρίστησαν λέγει ὁ Ἰησοῦς τῷ Σίμωνι Πέτρῳ ὁ Ἰησοῦς Σίμων Ἰωάννου Ἰωνᾶ ἀγαπᾷς με πλέον πλεῖον πάντων τούτων λέγει αὐτῷ ναί Κύριε σὺ οἶδας ὅτι φιλῶ σε λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς βόσκε τὰ πρόβατα ἀρνία μου πάλιν λέγει αὐτῷ πάλιν τὸ δεύτερον δεύτερον ὁ Κύριος Σίμων Ἰωάννου Ἰωνᾶ ἀγαπᾷς με λέγει αὐτῷ ναί Κύριε σὺ οἶδας ὅτι φιλῶ σε λέγει αὐτῷ ποίμαινε μου τὰ πρόβατά προβάτιά μου λέγει αὐτῷ τὸ τρίτον Σίμων Ἰωάννου Ἰωνᾶ ἀγαπᾶς φιλεῖς με ἐλυπήθη δὲ ὁ Πέτρος ὅτι εἶπεν αὐτῷ τὸ τρίτον καὶ φιλεῖς με καὶ εἶπεν λέγει αὐτῷ Κύριε σὺ πάντα σὺ οἶδας σὺ γινώσκεις γιγνώσκεις ὅτι φιλῶ σε καὶ λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς βόσκε τὰ προβάτιά πρόβατά μου ἀμὴν ἀμὴν λέγω σοι ὅτι ὅτε ἦς νεώτερος ἐζώννυες σεαυτὸν καὶ περιεπάτεις ὅπου ἤθελες ὅταν δὲ γηράσῃς ἐκτενεῖς τὰς τὴν χεῖράς χεῖραν σου καὶ ἄλλος ἄλλοι σε ζώσει ζώσουσιν σε καὶ ἀποίσουσιν ἀπάγουσιν ἐπάγουσιν ποιήσουσιν οἴσουσιν οἴσει σε σοι ὃσα ὅπου σὺ οὐ θέλεις τοῦτο ταῦτα δὲ εἶπεν ἔλεγεν σημαίνων ποίῳ θανάτῳ δοξάσει τὸν Θεόν καὶ τοῦτο εἰπὼν λέγει αὐτῷ ἀκολούθει μοι ἐπιστραφεὶς δὲ ὁ Πέτρος βλέπει τὸν μαθητὴν ὃν ἠγάπα ὁ Ἰησοῦς ἀκολουθοῦντα ὃς καὶ ἀνέπεσεν ἐν τῷ δείπνῳ ἐπὶ τὸ στῆθος αὐτοῦ τοῦ Ἰησοῦ καὶ εἶπεν λέγει αὐτῷ Κύριε τίς ἐστιν ὁ παραδιδούς παραδίδων σε τοῦτον οὖν ἰδὼν ὁ Πέτρος λέγει εἶπεν αὐτῷ τῷ Ἰησοῦ Κύριε οὗτος δὲ τί λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς ἐὰν αὐτὸν θέλω μένειν οὕτως ἕως ἔρχομαι τί πρὸς σέ σύ δὲ μοι ἀκολούθει μοι ἐξῆλθεν οὖν οὗτος ὁ λόγος οὗτος εἰς τοὺς ἀδελφοὺς καὶ ἔδοξαν ὅτι ὁ μαθητὴς ἐκεῖνος ἐκείνου οὐκ ἀποθνῄσκει καὶ οὐκ εἶπεν δὲ αὐτῷ αὐτό ὁ Ἰησοῦς ὅτι οὐκ ἀποθνῄσκει ἀποθνῄσκεις ἀλλʼ ἐὰν αὐτὸν θέλω μένειν ἕως ἔρχομαι τί πρὸς σέ οὗτός ἐστιν ὁ μαθητὴς ὁ καὶ μαρτυρῶν περὶ τούτων καὶ ὁ καὶ γράψας ταῦτα καὶ οἴδαμεν ὅτι ἀληθὴς ἐστιν αὐτοῦ ἡ μαρτυρία ἐστίν αὐτοῦ ἔστιν δὲ καὶ ἄλλα πολλὰ ἃ ὃσα ἐποίησεν ὁ Χριστὸς Ἰησοῦς ἅτινα ἐὰν γράφηται καθʼ ἕν οὐδʼ αὐτὸν οἶμαι τὸν κόσμον χωρήσειν χώρησε χωρῆσαι τὰ γραφόμενα βιβλία ἀμήν τὸν μὲν πρῶτον λόγον ἐποιησάμην περὶ πάντων ὦ Θεόφιλε ὧν ἤρξατο ὁ Ἰησοῦς ποιεῖν τε καὶ διδάσκειν ἄχρι ἧς ἡμέρας ἀνελήμφθη ἐντειλάμενος τοῖς ἀποστόλοις διὰ Πνεύματος Ἁγίου οὓς ἐξελέξατο ἀνελήμφθη καὶ ἐκέλευσε κηρύσσειν τὸ εὐαγγέλιον οἷς ὁ Ἰησοῦς καὶ παρέστησεν ἑαυτὸν ζῶντα μετὰ τὸ παθεῖν αὐτὸν ἐν πολλοῖς τεκμηρίοις διʼ ἡμερῶν τεσσεράκοντα ἡμερῶν ὀπτανόμενος ὀπτανόμενοις αὐτοῖς καὶ λέγων τὰ σπερεῖ περὶ τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ καὶ συναλιζόμενος συναλισκόμενος μετʼ αὐτῶν αὐτοῖς παρήγγειλεν αὐτοῖς ἀπὸ Ἱεροσολύμων μὴ χωρίζεσθαι ἀλλὰ περιμένειν τὴν ἐπαγγελίαν τοῦ Πατρὸς ἣν ἠκούσατέ ἤκουσα φησίν διὰ τοῦ στόματος μου ὅτι Ἰωάννης μὲν ἐβάπτισεν ὕδατι ὑμεῖς δὲ βαπτισθήσεσθε ἐν Πνεύματι βαπτισθήσεσθε Ἁγίῳ βαπτισθήσεσθε καὶ ὁ μέλλεται λαμβάνειν οὐ μετὰ πολλὰς ταύτας ἡμέρας ἕως τῆς Πεντηκοστῆς οἱ μὲν οὖν ἐλθόντες συνελθόντες ἠρώτων ἠρώτουν ἐπηρώτων αὐτὸν λέγοντες Κύριε εἰ ἐν τῷ χρόνῳ τούτῳ ἀποκαθιστάνεις εἰς τὴν βασιλείαν τῷ τοῦ Ἰσραήλ Ἰσραήλ ὁ δὲ καὶ εἶπεν δὲ πρὸς αὐτούς οὐχ ὑμῶν ἐστιν γνῶναι χρόνους ἢ καιροὺς οὓς ὁ Πατὴρ ἔθετο ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσίᾳ ἀλλὰ λήμψεσθε δύναμιν ἐπελθόντος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐφʼ ὑμᾶς καὶ ἔσεσθέ μοι μου μάρτυρες ἔν τε Ἰερουσαλὴμ καὶ ἐν πάσῃ τῇ Ἰουδαίᾳ καὶ Σαμαρείᾳ καὶ ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς καὐτά καὶ ταῦτα εἰπὼν εἰπόντων εἰπόντος αὐτῶν αὐτοῦ βλεπόντων αὐτῶν ἐπήρθη καὶ νεφέλη ὑπέλαβεν ὑπέβαλεν αὐτὸν καὶ ἀπήρθη ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν καὶ ὡς ἀτενίζοντες ἦσαν εἰς τὸν οὐρανὸν πορευομένου αὐτοῦ καὶ ἰδοὺ ἄνδρες δύο παρειστήκεισαν αὐτοῖς ἐν ἐσθῆτι ἐσθήσεσι αἰσθήσεσι λευκῇ λευκαῖς οἳ καὶ εἶπαν εἶπον ἄνδρες Γαλιλαῖοι τί ἑστήκατε βλέποντες ἐμβλέποντες εἰς τὸν οὐρανόν οὗτος ὁ Ἰησοῦς ὁ ἀναλημφθεὶς ἀφʼ ὑμῶν εἰς τὸν οὐρανὸν οὕτως ἐλεύσεται ὃν τρόπον ἐθεάσασθε αὐτὸν πορευόμενον εἰς τὸν οὐρανόν τότε ὑπέστρεψαν εἰς Ἰερουσαλὴμ ἀπὸ ὄρους τοῦ καλουμένου Ἐλαιῶνος ὅ ἐστιν ἐγγὺς Ἰερουσαλὴμ Σαββάτου ἔχον ἔχων ὁδόν καὶ ὅτε εἰσῆλθον εἰσῆλθεν ἀνέβησαν εἰ εἰς τὸ ὑπερῷον ἀνέβησαν οὗ ἦσαν καταμένοντες ὅ τε Πέτρος καὶ Ἰάκωβος Ἰωάννης καὶ Ἰάκωβος Ἰωάννης καὶ Ἀνδρέας Φίλιππος καὶ Θωμᾶς Βαρθολομαῖος καὶ Ματθαῖος Ἰάκωβος ὁ τοῦ Ἁλφαίου καὶ Σίμων ὁ Ζηλωτὴς καὶ Ἰούδας Ἰακώβου οὗτοι πάντες ἦσαν ὁμοθυμαδὸν προσκαρτεροῦντες ὁμοθυμαδὸν τῇ προσευχῇ καὶ τῇ δεήσει σὺν ταῖς γυναιξὶν καὶ τέκνοις καὶ Μαρίᾳ Μαριὰμ τῇ μητρὶ τοῦ Ἰησοῦ καὶ σὺν τοῖς ἀδελφοῖς αὐτοῦ καὶ ἐν δὲ ταῖς ἡμέραις ταύταις ἀναστὰς ὁ Πέτρος ἐν μέσῳ τῶν ἀδελφῶν μαθητῶν εἶπεν ἦν τε δὲ γάρ ὁ ὄχλος ὀνομάτων ἐπὶ τὸ αὐτὸ ὡσεὶ ὡς ἑκατὸν εἴκοσι ἄνδρες ἀδελφοί ἔδει δεῖ πληρωθῆναι τὴν Γραφὴν ταύτην ἣν προεῖπεν τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον διὰ στόματος Δαυὶδ περὶ Ἰούδα τοῦ γενομένου ὁδηγοῦ τοῖς συλλαβοῦσιν τὸν Ἰησοῦν ὅτι κατηριθμημένος ἦν ἐν σὺν ἡμῖν καὶ ὃς ἔλαχεν τὸν κλῆρον τῆς διακονίας ταύτης οὗτος μὲν οὖν ἐκτήσατο χωρίον ἐκ τοῦ μισθοῦ τῆς ἀδικίας αὐτοῦ καὶ πρηνὴς γενόμενος ἐλάκησεν μέσος καὶ ἐξεχύθη πάντα τὰ σπλάγχνα αὐτοῦ ὁ καὶ καὶ γνωστὸν ἐγένετο πᾶσι τοῖς κατοικοῦσιν Ἰερουσαλήμ ὥστε κληθῆναι τὸ χωρίον ἐκεῖνο τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ αὐτῶν Ἁκελδαμάχ Ἁκελδαμά τοῦτʼ ἔστιν Χωρίον Αἵματος γέγραπται γὰρ ἐν βίβλῳ Ψαλμῶν γενηθήτω ἡ ἔπαυλις αὐτοῦ ἔρημος καὶ μὴ ᾖ ἔστω ὁ κατοικῶν ἐν αὐτῇ καί τὴν ἐπισκοπὴν αὐτοῦ λάβοι λαβέτω ἕτερος δεῖ οὖν τῶν συνελθόντων ἡμῖν ἀνδρῶν ἐν παντὶ τῷ χρόνῳ ἐν ᾧ ὡς εἰσῆλθεν καὶ ἐξῆλθεν ἐφʼ ἡμᾶς ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς ἀρξάμενος ἀπὸ τοῦ βαπτίσματος Ἰωάννου ἄχρι ἕως τῆς ἡμέρας ἧς ἀνελήμφθη ἀφʼ ἡμῶν μάρτυρα τῆς ἀναστάσεως αὐτοῦ γενέσθαι σὺν ἡμῖν γενέσθαι ἕνα τούτων καὶ ἔστησαν ἔστησεν δύο Ἰωσὴφ τὸν καλούμενον Βαρναβᾶν Βαρσαββᾶν ὃς ἐπεκλήθη Ἰοῦστος καὶ Ματθίαν Ματθάν καὶ προσευξάμενοι εἶπαν εἶπον σὺ σοι Κύριε καρδιογνῶστα πάντων ἀνάδειξον ὃν ἐξελέξω ἐκ τούτων τῶν δύο ὃν ἕνα ἀνὰ ὃν ἐξελέξω λαβεῖν τόπον τὸν τόπον κλῆρον τῆς διακονίας ταύτης καὶ ἀποστολῆς ἀφʼ ἐξ ἧς παρέβη Ἰούδας πορευθῆναι εἰς τὸν ἴδιον τόπον τὸν ἴδιον δίκαιον καὶ ἔδωκαν κλήρους αὐτῶν αὐτοῖς καὶ ἔπεσεν ὁ κλῆρος ἐπὶ Ματθίαν καὶ συνεψηφίσθη κατεψηφίσθη συγκατεψηφίσθη μετὰ τῶν δώδεκα ἕνδεκα ἀποστόλων καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ταῖς ἡμέραις ἐκείναις τοῦ συμπληροῦσθαι τὴν ἡμέραν τῆς τῇ Πεντηκοστῆς ἦσαν ὄντων αὐτῶν πάντες πάντων ἅπαντες ὁμοῦ ὁμοθυμαδὸν ἐπὶ τὸ αὐτό καὶ ἰδοὺ ἐγένετο ἄφνω ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἦχος ὥσπερ φερομένης πνοῆς βιαίας πνοῆς καὶ ἐπλήρωσεν πάντα ὅλον τὸν οἶκον οὗ ἦσαν καθεζόμενοι καθήμενοι καὶ ὤφθησαν αὐτοῖς διαμεριζόμεναι γλῶσσαι ὡσεὶ πυρός καὶ ἐκάθισεν ἐκάθισαν δὲ τε ἐφʼ ἕνα ἕκαστον αὐτῶν καὶ ἐπλήσθησαν πάντες ἅπαντες Πνεύματος Ἁγίου καὶ ἤρξαντο ἤρξατο λαλεῖν ἑτέραις γλώσσαις καθὼς τὸ Πνεῦμα ἐδίδου αὐτοῖς ἀποφθέγγεσθαι αὐτοῖς ἦσαν δὲ κατοικοῦντες ἐν εἰς Ἰερουσαλὴμ Ἰερουσαλὴμ ἦσαν κατοικοῦντες ἄνδρες Ἰουδαῖοι ἄνδρες εὐλαβεῖς ἄνδρες ἀπὸ παντὸς ἔθνους τῶν ὑπὸ τὸν οὐρανόν γενομένης δὲ τῆς φωνῆς ταύτης συνῆλθε τὸ πλῆθος καὶ συνεχύθη καὶ ὅτι ἤκουον ἤκουσεν ἤκουεν εἷς ἕκαστος τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ λαλούντων λαλοῦντας ταῖς γλώσσαις αὐτῶν ἐξίσταντο δὲ ἅπαντες πάντες καὶ ἐθαύμαζον λέγοντες πρὸς ἀλλήλους οὐχ οὐχὶ ἰδοὺ ἅπαντες πάντες οὗτοί εἰσιν οἱ λαλοῦντες εἰσιν Γαλιλαῖοι καὶ πῶς ἡμεῖς ἀκούομεν ἕκαστος τῇ τὴν ἰδίᾳ διαλέκτῳ διάλεκτον ἡμῶν ἐν ᾗ ἐγενήθημεν ἐγεννήθημεν Πάρθοι καὶ Μῆδοι καὶ Ἐλαμῖται καὶ οἱ κατοικοῦντες τὴν Μεσοποταμίαν Ἰουδαίαν τε καὶ Καππαδοκίαν Πόντον καὶ τὴν Ἀσίαν Φρυγίαν τε καὶ Παμφυλίαν Αἴγυπτον τε καὶ τὰ μέρη τῆς Λιβύης τῆς κατὰ Κυρήνην καὶ οἱ ἐπιδημοῦντες Ῥωμαῖοι Ἰουδαῖοί τε καὶ προσήλυτοι Κρήτης Κρῆτες καὶ Ἄραβες Ἄραβοι ἀκούομεν λαλούντων αὐτῶν ταῖς ἡμετέραις γλώσσαις τὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ ἐξίσταντο δὲ πάντες καὶ διηπόρουν διηποροῦντο ἄλλος πρὸς ἄλλον ἐπὶ τῷ γεγονότι καὶ λέγοντες τί ἂν θέλει θέλοι τοῦτο θέλει εἶναι ἕτεροι δὲ διαχλευάζοντες διεχλεύαζον χλευάζοντες ἔλεγον λέγοντες ὅτι γλεύκους οὗτοι μεμεστωμένοι εἰσίν τότε σταθεὶς δὲ ὁ Πέτρος σὺν τοῖς ἕνδεκα δέκα ἀποστόλοις ἐπῆρεν πρῶτος τὴν φωνὴν αὐτοῦ καὶ ἀπεφθέγξατο αὐτοῖς λέγων εἶπεν ἄνδρες Ἰουδαῖοι καὶ πάντες οἱ κατοικοῦντες Ἰερουσαλὴμ πάντες ἅπαντες τοῦτο ἡμῖν ὑμῖν γνωστὸν ἔστω καὶ ἐνωτίσασθε ἐνωτίσατε τὰ ῥήματά μου οὐ γὰρ ὡς ὑμεῖς ὑπολαμβάνετε οὗτοι μεθύουσιν μεθύωσιν ἔστιν οὔσης γὰρ ὥρα ὥρας τρίτη τῆς ἡμέρας τρίτης ἀλλὰ τοῦτό ἐστιν τὸ εἰρημένον διὰ τοῦ προφήτου Ἰωήλ καὶ ἔσται μετὰ ταῦτα ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις λέγει ὁ Θεός Κύριος ἐκχεῶ ἀπὸ τοῦ Πνεύματός μου ἐπὶ πᾶσαν πάσας σάρκα σάρκας καὶ προφητεύσουσιν οἱ υἱοὶ αὐτῶν ὑμῶν καὶ αἱ θυγατέρες αὐτῶν ὑμῶν καὶ οἱ νεανίσκοι ὑμῶν ὁράσεις ὁράσει ὄψονται καὶ οἱ πρεσβύτεροι ὑμῶν ἐνύπνια ἐνυπνίοις ἐνυπνιασθήσονται καί ἐγὼ γε ἐπὶ τοὺς τὰς δούλους δούλας μου καὶ ἐπὶ τὰς τοὺς δούλας δούλους μου ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἐκχεῶ ἀπὸ τοῦ Πνεύματός Πνεῦμα μου καὶ προφητεύσουσιν καὶ δώσω τέρατα ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω καὶ σημεῖα ἐπὶ τῆς γῆς κάτω αἷμα καὶ πῦρ καὶ ἀτμίδα καπνοῦ ὁ ἥλιος μεταστραφήσεται μεταστρέφεται εἰ εἰς σκότος καὶ ἡ σελήνη εἰς αἷμα πρὶν ἢ ἐλθεῖν τὴν ἡμέραν Κυρίου τὴν μεγάλην καὶ ἐπιφανῆ καὶ ἔσται πᾶς ὃς ἐὰν ἂν ἐπικαλέσηται τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου σωθήσεται ἄνδρες Ἰσραηλῖται Ἰστραηλῖται ἀκούσατε τοὺς λόγους τούτους Ἰησοῦν τὸν Ναζωραῖον ἄνδρα ἀποδεδειγμένον ἀπὸ τοῦ Θεοῦ δεδοκιμασμένον ἀποδεδειγμένον εἰς ἡμᾶς ὑμᾶς δυνάμεσι καὶ τέρασι καὶ σημείοις ὅσᾳ οἷς ἐποίησεν διʼ αὐτοῦ ὁ Θεὸς ἐν μέσῳ ὑμῶν καθὼς καὶ αὐτοὶ οἴδατε τοῦτον τῇ ὡρισμένῃ βουλῇ καὶ προγνώσει τοῦ Θεοῦ ἔκδοτον λαβόντες διὰ χειρῶν χειρὸς ἀνόμων προσπήξαντες ἀνείλατε ἀνείλετε ὃν ὁ Θεὸς ἀνέστησεν λύσας τὰς ὠδῖνας τοῦ ᾍδου θανάτου καθότι οὐκ ἦν δυνατὸν κρατεῖσθαι αὐτὸν ὑπʼ αὐτοῦ Δαυὶδ γὰρ λέγει εἰ εἰς αὐτόν αὐτήν προορώμην τὸν Κύριον μου ἐνώπιόν μου διὰ παντός ὅτι ἐκ δεξιῶν μού ἐστιν ἵνα μὴ σαλευθῶ διὰ τοῦτο ηὐφράνθη εὐφράνθη μου ἡ καρδία μου καὶ ἠγαλλιάσατο ἡ γλῶσσά μου ἔτι δὲ καὶ ἡ σάρξ μου κατασκηνώσει ἐπʼ ἐλπίδι ὅτι οὐκ ἐγκαταλείψεις τὴν ψυχήν μου εἰς τὸν ᾍδου ᾍδην οὐδὲ δώσεις τὸν Ὅσιόν σου ἰδεῖν διαφθοράν ἐγνώρισάς γνωρίσας μοι ὁδοὺς ζωῆς πληρώσεις με εὐφροσύνης εὐφροσύνην μετὰ τοῦ προσώπου σου ἄνδρες ἀδελφοί ἐξὸν εἰπεῖν μετὰ παρρησίας πρὸς ὑμᾶς περὶ τοῦ πατριάρχου Δαυὶδ ὅτι καὶ ἐτελεύτησεν καὶ ἐτάφη καὶ τὸ μνημεῖον μνῆμα αὐτοῦ ἔστιν παρʼ ἐν ἡμῖν ἄχρι τῆς ἡμέρας ταύτης προφήτης οὖν ὑπάρχων καὶ ἰδῶν εἰδὼς ὅτι ὅρκῳ ὤμοσεν αὐτῷ ὁ Θεὸς ἐκ καρποῦ τῆς καρδίας ὀσφύος αὐτοῦ τὸ κατὰ σάρκα ἀναστήσειν ἀναστῆσαι τὸν Χριστὸν καὶ καθίσαι ἐπὶ τὸν τοῦ θρόνον θρόνου αὐτοῦ προϊδὼν ἐλάλησεν περὶ τῆς ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ ὅτι οὔτε οὐ ἐγκατελείφθη κατελείφθη ἡ ψυχὴ αὐτοῦ εἰς ᾍδου ᾍδην οὔτε οὔδε ἡ σὰρξ αὐτοῦ εἶδεν ἰδεῖν διαφθοράν τοῦτον οὖν τὸν Ἰησοῦν ἀνέστησεν ὁ Θεός οὗ πάντες ἐσμεν ἡμεῖς ἐσμεν μάρτυρες ἐσμεν ὃ ὑψωθεὶς τῇ δεξιᾷ οὖν τοῦ Θεοῦ ὑψωθεὶς καὶ τήν τε ἐπαγγελίαν τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος λαβὼν παρὰ τοῦ Πατρὸς ἐξέχεεν τοῦτο τὸ δῶρον ὃ νῦν ὑμεῖς ὑμῖν ὃ καὶ βλέπετε καὶ ἀκούετε οὐ γὰρ Δαυὶδ ἀνέβη εἰς τοὺς οὐρανούς λέγει εἴρηκεν γάρ δὲ αὐτός εἶπεν λέγει ὁ Κύριος μου τῷ Κυρίῳ μου κάθου ἐκ δεξιῶν μου ἕως ἂν θῶ τοὺς τοῦ ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου ἀσφαλῶς οὗ οὖν γινωσκέτω πᾶς ὁ οἶκος Ἰσραὴλ ὅτι καὶ Κύριον Χριστὸν αὐτὸν καὶ Χριστὸν Κύριον αὐτὸν ἐποίησεν ὁ Θεός ἐποίησεν ἐπόησεν τοῦτον τὸν Ἰησοῦν ὃν ὑμεῖς ἐσταυρώσατε τότε πάντες οἱ συνελθόντες καὶ ἀκούσαντες δὲ κατενύγησαν τὴν τῇ καρδίαν καρδίᾳ καὶ τινες ἐξ αὐτῶν εἶπόν εἶπάν εἰπόντες τε πρὸς τὸν Πέτρον καὶ τοὺς λοιποὺς ἀποστόλους τί οὖν ποιήσωμεν ποιήσομεν ἄνδρες ἀδελφοί υποδείξατε ἡμῖν Πέτρος δὲ ἔφη πρὸς αὐτούς φησίν μετανοήσατε φησίν καὶ βαπτισθήτω ἕκαστος ὑμῶν ἐν ἐπὶ τῷ ὀνόματι τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς ἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν ὑμῶν καὶ λήμψεσθε τὴν δωρεὰν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἡμῖν ὑμῖν γάρ ἐστιν ἡ ἐπαγγελία καὶ τοῖς τέκνοις ἡμῶν ὑμῶν καὶ πᾶσι τοῖς εἰς μακρὰν οὓς ὅσους ἂν ἃ προσκαλέσηται Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν ἑτέροις δὲ τε λόγοις πλείοσιν διεμαρτύρατο διεμαρτύρετο καὶ παρεκάλει αὐτοὺς λέγων σώθητε ἀπὸ τῆς γενεᾶς ταύτης τῆς σκολιᾶς ταύτης οἱ μὲν οὖν ἀσμένως ἀποδεξάμενοι πιστεύσαντες τὸν λόγον αὐτοῦ ἐβαπτίσθησαν καὶ προσετέθησαν ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ψυχαὶ ὡς ὡσεὶ τρισχίλιαι καὶ ἦσαν δὲ προσκαρτεροῦντες ἐν τῇ διδαχῇ τῶν ἀποστόλων ἐν Ἰερουσαλήμ καὶ τῇ κοινωνίᾳ καὶ τῇ κλάσει τοῦ ἄρτου καὶ ταῖς προσευχαῖς ἐγίνετο ἐγένετο δὲ πάσῃ ψυχῇ φόβος πολλά δὲ τε τέρατα καὶ σημεῖα ἐγίνετο διὰ τῶν ἀποστόλων ἐγίνετο ἐν Ἰερουσαλήμ φόβος τε ἦν μέγας ἐπὶ πάντας καὶ πάντες δὲ τε οἱ πιστεύοντες πιστεύσαντες ἦσαν ἐπὶ τὸ αὐτὸ καὶ εἶχον πάντα ἅπαντα κοινά καὶ ὃσοι τὰ κτήματα εἴχον ἤ καὶ τὰς ὑπάρξεις ἐπίπρασκον καὶ ἐμέριζον διεμέριζον αὐτὰ καθʼ ἡμέραν πᾶσιν πᾶσιν τοῖς καθότι ἄν τις χρείαν εἶχεν καθʼ πάντες ἡμέραν τε προσκαρτεροῦντες προσεκαρτέρουν ὁμοθυμαδὸν ἐν τῷ ἱερῷ ὁμοθυμαδὸν καὶ κατοικοῦσαν ἐπὶ τό αὐτό κλῶντές τε κατʼ οἶκον ἄρτον μετελάμβανον μεταλαμβάνον τροφῆς ἐν ἀγαλλιάσει καὶ ἀφελότητι καρδίας αἰνοῦντες τὸν Θεὸν καὶ ἔχοντες χάριν πρὸς ὅλον τὸν κόσμον λαόν ὁ δὲ Κύριος προσετίθει τοὺς σῳζομένους καθʼ ἡμέραν ἐπὶ τὸ αὐτό ἐν ἂν τῇ ἐκκλησίᾳ ἐπὶ ἐν τὸ αὐτὸ Πέτρος δὲ ταῖς ἡμέραις ταύταις Πέτρος καὶ Ἰωάννης ἀνέβαινον εἰς τὸ ἱερὸν τὸ δειλινόν ἐπὶ τὴν ὥραν ἐνάτῃ τῆς τῇ προσευχῆς προσεύχῃ τὴν ἐνάτην καί ἰδοὺ τις ἀνὴρ χωλὸς ἐκ κοιλίας μητρὸς αὐτοῦ ὑπάρχων ἐβαστάζετο ἐβάσταζε ὃν ἐτίθουν καθʼ ἡμέραν πρὸς τὴν θύραν τοῦ ἱεροῦ τὴν λεγομένην Ὡραίαν τοῦ αἰτεῖν ἐλεημοσύνην παρὰ αὐτῶν τῶν εἰσπορευομένων αὐτῶν εἰς τὸ ἱερόν οὗτος ἀτενίσας τοῖς ὀφθαλμοῖς αὐτοῦ καὶ ὃς ἰδὼν Πέτρον καὶ Ἰωάννην μέλλοντας εἶναι εἰσιέναι εἰς τὸ ἱερὸν ἠρώτα ἐρωτᾷ αὑτούς ἐλεημοσύνην λαβεῖν ἐμβλέψας ἀτενίσας δὲ ὁ Πέτρος εἰς πρός αὐτὸν σὺν τῷ Ἰωάννῃ Ἰωάννην καὶ εἶπεν ἀτενίσον βλέψον εἰς ἡμᾶς ὁ δὲ ἀτενίσας ἐπεῖχεν αὐτοῖς προσδοκῶν τι λαβεῖν παρʼ αὐτῶν αὐτοῦ λαβεῖν εἶπεν Πέτρος δὲ ὁ Πέτρος εἶπεν ἀργύριον καὶ χρυσίον οὐχ ὑπάρχει μοι ὃ δὲ ἔχω τοῦτό σοι δίδωμι ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Ναζωραίου ἔγειραι ἔγειρε καὶ περιπάτει καὶ πιάσας αὐτὸν τῆς δεξιᾶς χειρὸς ἤγειρεν αὐτόν καὶ παραχρῆμα δὲ ἐστάθη καὶ ἐστερεώθησαν αὐτοῦ αἱ βάσεις αὐτοῦ καὶ στα τὰ σφυδρά σφυρά καὶ ἐξαλλόμενος ἔστη καὶ περιεπάτει χαιρόμενος καὶ εἰσῆλθεν σὺν αὐτοῖς εἰς τὸ ἱερὸν περιπατῶν καὶ ἁλλόμενος καὶ αἰνῶν τὸν Θεόν καὶ εἶδεν αὐτὸν πᾶς ὁ λαὸς αὐτὸν περιπατοῦντα καὶ αἰνοῦντα τὸν Κύριον Θεόν ἐπεγίνωσκον δὲ τε αὐτὸν ὅτι ἃ αὐτὸς οὗτος ἦν ὁ πρὸς τὴν ἐλεημοσύνην καθεζόμενος καθήμενος ἐπὶ τῇ τὴν Ὡραίᾳ Ὡραίαν Πύλῃ Πύλην τοῦ ἱεροῦ καὶ ἐπλήσθησαν θάμβους καὶ ἐκστάσεως ἐκτάσεως ἐπὶ τῷ γεγενημένῳ συμβεβηκότι αὐτῷ ἐκπορευομένου κρατοῦντος τε δὲ αὐτοῦ τοῦ ἰαθέντος χωλοῦ τὸν τοῦ Πέτρον Πέτρου καὶ τὸν Ἰωάννην Ἰωάννου συνέδραμεν συνεξεπορεύετο κρατῶν πρὸς αὐτοὺς πᾶς ὁ λαὸς πρὸς αὐτοὺς οἱ δὲ θαμβηθέντες ἔστησαν ἐπὶ ἐν τῇ στοᾷ ᾗ τῇ καλουμένῃ Σολομῶντος Σαλομῶντος Σολομῶνος ἔκθαμβοι ἀποκριθεὶς ἰδὼν δὲ ὁ Πέτρος εἶπεν ἀπεκρίνατο πρὸς αὑτούς τὸν λαόν ἄνδρες Ἰσραηλῖται Ἰστραηλῖται τί θαυμάζετε ἐπὶ τούτῳ εἰ ἢ ἡμῖν τί ἀτενίζετε ὡς ἡμῶν τῇ ἰδίᾳ δυνάμει ἢ εὐσεβείᾳ τοῦτο τοῦ πεποιηκόσιν πεποιηκότων τοῦτο τοῦ περιπατεῖν αὐτόν ὁ Θεὸς Ἀβραὰμ καὶ ὁ Θεὸς Ἰσαὰκ καὶ ὁ Θεὸς Ἰακώβ ὁ Θεὸς τῶν τῷ πατέρων ἡμῶν ἐδόξασεν τὸν Πατέρα παῖδα αὐτοῦ Ἰησοῦν Χριστὸν ὃν ἡμεῖς ὑμεῖς μὲν παρεδώκατε εἰς κρίσιν καὶ ἀπηρνήσασθε ἠρνήσασθε αὐτὸν κατὰ πρόσωπον Πιλάτου τοῦ κρίναντος κρίνοντος ἐκείνου ἀπολύειν αὑτόν θέλοντος ὑμεῖς δὲ τὸν Ἅγιον καὶ Δίκαιον εβαρύνατε ἠρνήσασθε καὶ ᾐτήσασθε ᾐτήσατε ἄνδρα φονέα χαρισθῆναι ὑμῖν τὸν δὲ Ἀρχηγὸν τῆς ζωῆς ἀπεκτείνατε ὃν ὁ Θεὸς ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν οὗ ὑμεῖς ἡμεῖς μάρτυρές ἐσμεν καὶ ἐπὶ τῇ πίστει τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ τοῦτον ὃν θεωρεῖτε καὶ οἴδατε ὅτι ἐστερέωσεν τὸ ὄνομα αὐτοῦ καὶ ἡ πίστις ἡ διʼ αὐτοῦ ἔδωκεν αὐτῷ τὴν ὁλοκληρίαν ταύτην ἀπέναντι πάντων ὑμῶν καὶ νῦν ἄνδρες ἀδελφοί ἐπιστάμεθα οἶδα ὅτι ὑμεῖς μὲν κατὰ ἄγνοιαν ἐπράξατε πονηρόν ὥσπερ καὶ οἱ ἄρχοντες ὑμῶν ὁ δὲ Θεὸς ὁ ἃ προκατήγγειλεν διὰ στόματος πάντων τῶν προφητῶν αὑτοῦ παθεῖν τὸν Χριστὸν αὐτοῦ ἐπλήρωσεν οὕτως μετανοήσατε οὖν καὶ ἐπιτρέψατε ἐπιστρέψατε πρὸς εἰς τὸ ἐξαλειφθῆναι ὑμῶν τὰς ἁμαρτίας ὑμῶν ὅπως ἂν ἐπέλθωσιν ἔλθωσιν καιροὶ ἀναψύξεως ἀπὸ προσώπου τοῦ Κυρίου καὶ ἀποστείλῃ τὸν προκεχειρισμένον προκεκηρυγμένον ὑμῖν Χριστὸν Ἰησοῦν Χριστὸν ὃν διʼ δεῖ οὐρανὸν μὲν δέξασθαι ἄχρι χρόνων χρόνον ἀποκαταστάσεως πάντων ὧν ἐλάλησεν ὁ Θεὸς διὰ στόματος πάντων τῶν ἁγίων αὐτοῦ τῶν προφητῶν ἀπʼ αἰῶνος αὐτοῦ προφητῶν Μωϋσῆς μὲν γὰρ εἶπεν πρὸς τοὺς πατέρας ἡμῶν εἶπεν ὅτι προφήτην προφήτης ὑμῖν ἀναστήσει Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν ὑμῶν ἐκ τῶν ἀδελφῶν ἡμῶν ὑμῶν ὡς ἐμέ ἐμοῦ αὐτοῦ ἀκούσεσθε ἀκούσεσθαι κατὰ πάντα ὅσα ἂν λαλήσῃ λαλήσει πρὸς ὑμᾶς ἔσται δὲ πᾶσα ψυχὴ ἥτις ἐὰν ἂν μὴ ἀκούσῃ τοῦ προφήτου ἐκείνου ἐξολεθρευθήσεται ἐξολοθρευθήσεται ἐκ τοῦ λαοῦ καὶ πάντες δὲ οἱ προφῆται ἀπὸ Σαμουὴλ καὶ τῶν καθεξῆς οἱ ὁ ὅσοι ἐλάλησαν ἐλάλησεν καὶ κατήγγειλαν προκατήγγειλαν τὰς ἡμέρας ταύτας ὑμεῖς ἐστε οἱ υἱοὶ τῶν προφητῶν καὶ τῆς διαθήκης ἦν ἧς διέθετο ὁ Θεὸς διέθετο πρὸς τοὺς πατέρας ὑμῶν ἡμῶν λέγων πρὸς Ἀβραάμ καὶ ἐν τῷ σπέρματί σου ἐπευλογηθήσονται εὐλογηθήσονται ἐνευλογηθήσονται πᾶσαι αἱ πατριαὶ τῆς γῆς ὑμῖν πρῶτον ἀναστήσας ὁ Θεὸς ἀναστήσας τὸν παῖδα αὐτοῦ Ἰησοῦν ἀπέστειλεν ἐξαπέστειλεν αὐτὸν εὐλογοῦντα εὐλογοῦντας ὑμᾶς ἐν τῷ ἀποστρέφειν ἕκαστον ἕκαστος ἐκ ἀπὸ τῶν πονηρῶν πονηριῶν αὐτῶν ὑμῶν λαλούντων δὲ αὐτῶν πρὸς τὸν λαὸν τὰ ῥήματα ταῦτα ἐπέστησαν αὐτοῖς οἱ ἀρχιερεῖς ἱερεῖς καὶ ὁ στρατηγὸς τοῦ ἱεροῦ καὶ οἱ Σαδδουκαῖοι καὶ ἃ οἱ διαπονούμενοι πονούμενοι διὰ τὸ διδάσκειν αὐτοὺς τὸν λαὸν καὶ ἀναγγέλλειν καταγγέλλειν ἐν τῷ τὸν Ἰησοῦ Ἰησοῦν ἐν τὴν τῇ ἀνάστασιν ἀναστάσει τὴν τῶν ἐκ νεκρῶν καὶ ἐπέβαλον ἐπιβαλόντες αὐτοῖς τὰς χεῖρας καὶ ἔθεντο αὑτούς εἰς τήρησιν εἰς τὴν ἐπαύριον αὔριον ἦν γὰρ ἑσπέρα ἤδη πολλοὶ δὲ τῶν ἀκουσάντων τὸν λόγον ἐπίστευσαν καὶ ἐγενήθη ὁ ἀριθμὸς τε ἐγενήθη τῶν ἀνδρῶν ὡς ὡσεὶ χιλιάδες πέντε ἐγένετο δὲ ἐπὶ τὴν αὔριον ἡμέραν συναχθῆναι συνήχθησάν αὐτῶν τοὺς οἱ ἄρχοντας ἄρχοντες καὶ τοὺς οἱ πρεσβυτέρους πρεσβύτεροι καὶ τοὺς γραμματεῖς ἐν εἰς Ἰερουσαλήμ καὶ Ἄνναν Ἅννας τὸν ὁ ἀρχιερέα ἀρχιερεὺς καὶ Καϊάφαν Καϊάφας Καίφας καὶ Ἰωνάθας Ἰωάννην Ἰωάννης καὶ Ἀλέξανδρον Ἀλέξανδρος καὶ ὅσοι ἦσαν ἐκ γένους ἀρχιερατικοῦ καὶ στήσαντες αὐτοὺς ἐν τῷ μέσῳ ἐπυνθάνοντο ἐν ποίᾳ δυνάμει ἢ ἐν ποίῳ ὀνόματι ἐποιήσατε τοῦτο ἐποιήσατε ποιεῖτε ὑμεῖς τότε Πέτρος πλησθεὶς Πνεύματος Ἁγίου εἶπεν πρὸς αὐτούς ἄρχοντες τοῦ λαοῦ καὶ πρεσβύτεροι τοῦ Ἰσραὴλ εἰ ἡμεῖς σήμερον ἀνακρινόμεθα ἀφʼ ὑμῶν ἐπὶ εὐεργεσίᾳ ἀνθρώπου ἀσθενοῦς ἐν τίνι οὗτος σέσωσται σέσωται γνῶν γνωστὸν ἔστω πᾶσιν ὑμῖν καὶ παντὶ πᾶν τῷ λαῷ Ἰσραὴλ Ἰστραήλ ὅτι ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Ναζωραίου ὃν ὑμεῖς ἐσταυρώσατε ὃν ὁ Θεὸς ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν ἐν τούτῳ οὗτος παρέστηκεν ἐνώπιον ὑμῶν ὑγιής οὗτός ἐστιν ὁ λίθος ὁ ἐξουθενηθεὶς ὑφʼ ἡμῶν ὑμῶν τῶν τῶν οἰκοδόμων οἰκοδομούντων ὁ γενόμενος εἰς κεφαλὴν γωνίας καὶ οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενὶ ἡ σωτηρία οὐδὲ οὔτε οὐ γὰρ ἕτερον ὄνομά ἕτερον ἐστιν ἕτερον ὄνομα ὑπὸ τὸν οὐρανὸν τὸ ὁ δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ὑμᾶς ἡμᾶς θεωροῦντες δὲ τὴν τοῦ Πέτρου παρρησίαν καὶ Ἰωάννου καὶ καταλαβόμενοι ὅτι ἄνθρωποι ἀγράμματοί εἰσιν καὶ ἰδιῶται ἐθαύμαζον ἐπεγίνωσκόν δὲ τε αὐτοὺς ὅτι σὺν τῷ Ἰησοῦ ἦσαν τόν τε δὲ ἄνθρωπον βλέποντες σὺν αὐτοῖς αὐτῶν ἑστῶτα τὸν τεθεραπευμένον οὐδὲν εἶχον ποιῆσαι ἢ ἀντειπεῖν κελεύσαντες κελεύσαντος δὲ αὐτοὺς ἔξω τοῦ Συνεδρίου ἀπαχθῆναι ἀπελθεῖν συνέβαλλον συνέβαλον πρὸς ἀλλήλους λέγοντες τί ποιήσωμεν ποιήσομεν τοῖς ἀνθρώποις τούτοις ὅτι μὲν γὰρ γνωστὸν σημεῖον σημείῳ γέγονεν γεγονέναι διʼ αὐτῶν πᾶσιν τοῖς κατοικοῦσιν Ἰερουσαλὴμ φανερότερον φανερόν εστιν καὶ οὐ δυνάμεθα ἀρνεῖσθαι ἀρνήσασθαι ἀλλʼ ἵνα δὲ μὴ ἐπὶ πλεῖον πλέον τι διανεμηθῇ εἰς τὸν λαόν ἀπειλῇ ἀπειλησώμεθα ἀπειλησόμεθα ἐπιλησόμεθα οὖν οὐ τοῖς αὐτοῖς μηκέτι μὴ λαλεῖν ἐπὶ τῷ ὀνόματι τούτῳ μηδενὶ ἀνθρώπων συγκατατιθεμένων δὲ αὐτῶν τῇ γνώμῃ καὶ φωνήσαντες καλέσαντες αὐτοὺς παρήγγειλαν παρηγγείλαντο αὐτοῖς κατὰ τὸ καθόλου μὴ φθέγγεσθαι μηδὲ διδάσκειν ἐπὶ τῷ ὀνόματι τοῦ Ἰησοῦ ἀποκριθεὶς ὁ δὲ Πέτρος καὶ ὁ Ἰωάννης ἀποκριθέντες εἶπον εἶπαν πρὸς αὐτούς εἶπον εἰ δίκαιόν ἐστιν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ὑμῶν ἀκούειν μᾶλλον ἢ τοῦ Θεοῦ κρίνατε οὐ δυνάμεθα δυνόμεθα γὰρ ἡμεῖς ἃ εἴδαμεν εἴδομεν καὶ ἠκούσαμεν μὴ λαλεῖν οἱ δὲ προσαπειλησάμενοι ἀπέλυσαν αὐτούς μὴ μηδὲν εὑρίσκοντες αἰτίαν τὸ πῶς κολάσωνται κολάσονται κολάσωσιν αὐτούς διὰ τὸν λαόν ὅτι πάντες ἐδόξαζον τὸν Θεὸν ἐπὶ τῷ γεγονότι ἐτῶν γὰρ ἦν πλειόνων τεσσεράκοντα ἦν ὁ ἄνθρωπος ἐφʼ ὃν γεγόνει ἐγεγόνει τὸ σημεῖον τοῦτο τῆς ἰάσεως ἀπολυθέντες δὲ ἦλθον πρὸς τοὺς ἰδίους καὶ ἀνήγγειλαν ἀπήγγειλαν ὅσα πρὸς αὐτοὺς οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι εἶπαν εἶπον οἱ δὲ ἀκούσαντες καὶ ἐπιγνόντες τὴν τοῦ Θεοῦ ἐνέργειαν ὁμοθυμαδὸν ἦραν φωνὴν πρὸς τὸν Θεὸν καὶ εἶπαν εἶπον Δέσποτα σὺ ὁ Θεὸς ὁ ποιήσας τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτοῖς ὃς ὁ τοῦ πατρὸς ἡμῶν διὰ Πνεύματος Ἁγίου διὰ τοῦ στόματος λαλήσας Δαυὶδ τοῦ παιδός σου εἰπών ἵνα τί ἐφρύαξαν ἔθνη καὶ λαοὶ ἐμελέτησαν καινά κενά παρέστησαν οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς καὶ οἱ ἄρχοντες συνήχθησαν ἐπὶ τὸ αὐτὸ κατὰ τοῦ Κυρίου καὶ κατὰ τοῦ Χριστοῦ αὐτοῦ συνήχθησαν γὰρ ἐπʼ ἀληθείας ἐν τῇ πόλει σου ταύτῃ ἐπὶ τὸν ἅγιον παῖδά σου παῖδά Ἰησοῦν ὃν ἔχρισας Ἡρῴδης τε καὶ Πόντιος Πιλᾶτος σὺν ἔθνεσιν καὶ λαοῖς Ἰσραήλ ποιῆσαι ὅσα ἡ χείρ σου καὶ ἡ βουλὴ σου προώρισεν γενέσθαι καὶ τὰ νῦν Κύριε ἔπιδε ἐπὶ τὰς ἀπειλὰς ἁγίας αὐτῶν καὶ δὸς τοῖς δούλοις σου μετὰ πάσης παρρησίας πάσης λαλεῖν τὸν λόγον σου ἐν τῷ ἐκτείνειν τὴν χεῖρα σου σε ἐκτείνειν σε εἰς ἴασιν καὶ σημεῖα καὶ τέρατα γίνεσθαι γενέσθαι διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ ἁγίου παιδός σου Ἰησοῦ καὶ δεηθέντων αὐτῶν ἐσαλεύθη ὁ τόπος ἐν ᾧ ἦσαν συνηγμένοι καὶ ἐπλήσθησαν πάντες ἅπαντες τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ ἐλάλουν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ μετὰ παρρησίας παντὶ τῷ θέλοντί πιστεύειν τοῦ δὲ πλήθους τῶν πιστευσάντων ἦν ἡ καρδία καὶ ἡ ψυχὴ μία καὶ οὐκ ἦν διάκρισις ἐν αὐτοῖς οὐδεμία καὶ οὐδεὶς οὐδὲ εἷς τι τις τῶν ὑπαρχόντων αὐτῷ αὐτῶν αὐτοῦ ἔλεγεν ἔλεγον ἴδιον εἶναι ἀλλʼ ἦν αὐτοῖς πάντα ἅπαντα κοινά καὶ μεγάλῃ δυνάμει μεγάλῃ ἀπεδίδουν τὸ μαρτύριον οἱ ἀπόστολοι τὸ μαρτύριον τῆς ἀναστάσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ τῆς ἀναστάσεως χάρις τε μεγάλη ἦν ἐπὶ πάντας αὐτούς οὐδὲ γὰρ ἐνδεής ἦν τις ἦν ὑπῆρχεν ἐν αὐτοῖς ὅσοι γὰρ κτήτορες ἦσαν χωρίων ἢ οἰκείων οἰκιῶν ὑπῆρχον πωλοῦντες καὶ φέροντες ἔφερον τὰς τιμὰς τῶν πιπρασκομένων πιπρασκόντων καὶ ἐτίθουν παρὰ τοὺς πόδας τῶν ἀποστόλων διεδίδετο διεδίδοτο δὲ ἑνί ἑκάστῳ ἑκάστῳ καθότι ἄν τις χρείαν εἶχεν Ἰωσὴφ Ἰωσῆς δὲ ὁ ἐπικληθεὶς Βαρναβᾶς ὑπὸ ἀπὸ τῶν ἀποστόλων ὅ ἐστιν ἑρμηνευόμενον μεθερμηνευόμενον υἱὸς παρακλήσεως Λευίτης Κύπριος Λευίτης τῷ γένει ὑπάρχοντος αὐτῷ χωρίον ἀγροῦ πωλήσας ἤνεγκεν τὸ χρῆμα καὶ ἔθηκεν πρός παρὰ τοὺς πόδας τῶν ἀποστόλων ἀνὴρ δέ τις Ἁνανίας ὀνόματι Ἁνανίας σὺν Σαπφίρῃ Σαπφίρᾳ τῇ γυναικὶ αὐτοῦ ἐπώλησεν κτῆμα καὶ ἐνοσφίσατο ἐκ ἀπὸ τῆς τιμῆς συνειδυίης συνειδυίας καὶ τῆς γυναικός αὐτοῦ καὶ ἐνέγκας μέρος τι παρὰ τοὺς πόδας τῶν ἀποστόλων ἔθηκεν ἔθετο εἶπεν δὲ ὁ Πέτρος πρός Ἁνανίαν Ἁνανία διὰ τί ἐπήρωσεν ἐπλήρωσεν πρός Ἁνανίαν ὁ Σατανᾶς τὴν καρδίαν σου ψεύσασθαί σε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον Πνεῦμα καὶ νοσφίσασθαι σε ἀπὸ τῆς τιμῆς τοῦ χωρίου οὐχὶ μέσον μένον ἔμενον σοὶ σε ἔμενεν καὶ πραθὲν ἐν τῇ σῇ ἐξουσίᾳ ὑπῆρχεν τί ὅτι ἔθου ἐν τῇ καρδίᾳ σου τὸ ποιῆσαι πρᾶγμα πονηρόν τοῦτο οὐκ ἐψεύσω ἀνθρώποις ἀλλὰ τῷ Θεῷ ἀκούων ἀκούσας δὲ ὁ Ἁνανίας τοὺς λόγους τούτους παραχρῆμα πεσὼν ἐξέψυξεν καὶ ἐγένετο φόβος μέγας ἐπὶ πάντας τοὺς ἀκούοντας ταῦτα ἀναστάντες δὲ οἱ νεώτεροι συνέστειλαν αὐτὸν καὶ ἐξενέγκαντες ἔθαψαν ἐγένετο δὲ ἕως ὡς ὡρῶν τριῶν διάστημα καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ μὴ εἰδυῖα τὸ γεγονὸς εἰσῆλθεν εἶπεν ἀπεκρίθη δὲ πρὸς αὐτὴν αὐτῇ ὁ Πέτρος εἰπέ ἐπερωτήσω μοι σε εἰ ἄρα τοσούτου τὸ χωρίον τοσούτου ἀπέδοσθε ἡ δὴ δὲ εἶπεν ναί τοσούτου ὁ δὲ Πέτρος εἶπεν πρὸς αὐτήν τί οὖν ὅτι συνεφωνήθη συνεφώνησεν ὑμῖν πειράσαι τὸ Πνεῦμα τοῦ Κυρίου ἰδοὺ οἱ πόδες τῶν θαψάντων τὸν ἄνδρα σου ἐπὶ τῇ ταῖς θύρᾳ θύραις καὶ ἐξοίσουσίν σε καὶ ἔπεσεν δὲ παραχρῆμα πρὸς παρὰ τοὺς πόδας αὐτοῦ καὶ ἐξέψυξεν εἰσελθόντες δὲ οἱ νεανίσκοι εὗρον εὗραν αὐτὴν νεκράν καὶ συστείλαντες ἐξενέγκαντες ἐξήνεγκαν καὶ ἔθαψαν πρὸς τὸν ἄνδρα αὐτῆς καὶ ἐγένετο φόβος μέγας ἐφʼ ὅλην τὴν ἐκκλησίαν καὶ ἐπὶ πάντας τοὺς ἀκούοντας ἀκούοντες ταῦτα διὰ τε δὲ τῶν χειρῶν τῶν ἀποστόλων ἐγίνετο ἐγένετο ἐγίνοντο σημεῖα καὶ τέρατα πολλὰ ἐν τῷ λαῷ πολλά καὶ ἦσαν ὁμοθυμαδὸν πάντες ἅπαντες ἐν τῷ ἱερῷ ἐν τῇ Στοᾷ τῇ Σολομῶντος Σαλομῶντος Σολομῶνος καὶ οὐδεὶς τῶν δὲ λοιπῶν οὐδεὶς ἐτόλμα κολλᾶσθαι αὐτοῖς ἀλλʼ ἐμεγάλυνεν αὐτοὺς ὁ λαός μᾶλλον δὲ προσετίθεντο οἱ πιστεύοντες τῷ Κυρίῳ πλήθη ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν ὥστε καὶ εἰς κατὰ τὰς πλατείας ἐκφέρειν τοὺς ἀσθενεῖς αὐτῶν καὶ τιθέναι ἐπὶ τῶν κλιναρίων κλινῶν καὶ κραββάτων ἵνα ἐρχομένου Πέτρου κἂν ἡ σκιὰ ἐπισκιάσῃ ἐπισκιάσει τινὶ αὐτῶν αὐτῷ ἀπηλλάσσοντο γάρ ἀπὸ πάσης ἀσθενείας ὡς εἴχεν ἕκαστος αὐτῶν συνήρχετο συνήρχοντο δὲ καὶ τὸ πλῆθος τῶν περὶ πέριξ πόλεων εἰς Ἰερουσαλήμ φέροντες ἀσθενεῖς καὶ ὀχλουμένους ἀπὸ ὑπὸ πνευμάτων ἀκαθάρτων καὶ οἵτινες ἐθεραπεύοντο ἰῶντο ἅπαντες πάντες ἀναστὰς δὲ ὁ ἀρχιερεὺς καὶ πάντες οἱ σὺν αὐτῷ ἡ οὖσα αἵρεσις τῶν Σαδδουκαίων ἐπλήσθησαν ζήλου ζήλους καὶ ἐπέβαλον ἐπέβαλλον τὰς χεῖρας αὑτῶν ἐπὶ τοὺς ἀποστόλους καὶ ἔθεντο αὐτοὺς ἐν τηρήσει δημοσίᾳ καὶ ἐπορεύθη εἰς ἕκαστος εἰς τὰ ἴδια ἄγγελος δὲ τότε Κυρίου διὰ τῆς νυκτὸς ἄγγελος Κυρίου ἤνοιξε ἀνοίξας ἀνέῳξαν τὰς θύρας τῆς φυλακῆς ἐξαγαγών δὲ τε αὐτοὺς εἶπεν πορεύεσθε καὶ σταθέντες λαλεῖτε ἐν τῷ ἱερῷ τῷ λαῷ πάντα τὰ ῥήματα τῆς ζωῆς ταύτης ἀκούσαντες δὲ εἰσῆλθον ὑπὸ τὸν ὄρθρον εἰς τὸ ἱερὸν καὶ ἐδίδασκον παραγενόμενος παραγενόμενοι δὲ ὁ ἀρχιερεὺς καὶ οἱ σὺν αὐτῷ ἐγερθέντες τὸ πρωῒ καὶ συνεκάλεσαν συγκαλεσάμενοι τὸ Συνέδριον καὶ πᾶσαν τὴν Γερουσίαν τῶν υἱῶν Ἰσραήλ καὶ ἀπέστειλαν εἰς τὸ δεσμωτήριον ἀχθῆναι αὐτούς οἱ δὲ ὑπηρέται παραγενόμενοι καὶ ἀνοίξαντες τὴν φυλακὴν ὑπηρέται οὐχ εὗρον αὐτοὺς ἔσω ἐν τῇ φυλακῇ ἀναστρέψαντες δὲ καὶ ἀπήγγειλαν ἀπήγγειλον λέγοντες ὅτι τὸ μὲν δεσμωτήριον εὕρομεν ἐγκεκλεισμένον κεκλεισμένον ἐν πάσῃ ἀσφαλείᾳ καὶ τοὺς φύλακας ἔξω ἑστῶτας ἐπὶ πρὸ τῶν θυρῶν ἀνοίξαντες δὲ ἔσω οὐδένα εὕρομεν ὡς δὲ ἤκουσαν τοὺς λόγους τούτους ὅ τε ἱερεὺς καὶ ὁ στρατηγὸς τοῦ ἱεροῦ καὶ οἱ ἀρχιερεῖς διηπόρουν περὶ αὐτῶν τὸ τί ἂν γένοιτο γένηται τοῦτο παραγενόμενος δέ τις ἀπήγγειλεν αὐτοῖς λέγων ὅτι ἰδοὺ οἱ ἄνδρες οὓς ἔθεσθε ἐν τῇ φυλακῇ εἰσὶν ἐν τῷ ἱερῷ ἑστῶτες καὶ διδάσκοντες τὸν λαόν τότε ἀπελθὼν ὁ στρατηγὸς σὺν τοῖς ὑπηρέταις ἤγαγεν ἤγαγον ἦγεν αὐτούς οὐ μετὰ βίας ἐφοβοῦντο φοβούμενοι γὰρ τὸν λαόν ἵνα μὴ μὴ λιθασθῶσιν ἀγαγόντες δὲ αὐτοὺς ἔστησαν ἐν τῷ Συνεδρίῳ καὶ ἐπηρώτησεν αὐτοὺς ὁ ἱερεὺς ἀρχιερεὺς λέγων οὐ παραγγελίᾳ παρηγγείλαμεν ὑμῖν μὴ λαλεῖν διδάσκειν ἐπὶ τῷ ὀνόματι τούτῳ καὶ ἰδοὺ πεπληρώκατε ἐπληρώσατε τὴν Ἰερουσαλὴμ τῆς διδαχῆς ὑμῶν καὶ βούλεσθε ἐπαγαγεῖν ἐφʼ ἡμᾶς τὸ αἷμα τοῦ ἀνθρώπου ἐκείνου τούτου ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Πέτρος καὶ οἱ ἀπόστολοι εἶπαν εἶπον πειθαρχεῖν δὲ δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις ὁ δὲ Πέτρος εἶπεν πρός αὑτούς ὁ δὲ Θεὸς τῶν πατέρων ἡμῶν ἤγειρεν Ἰησοῦν ὃν ὑμεῖς διεχειρίσασθε κρεμάσαντες ἐπὶ ξύλου τοῦτον ὁ Θεὸς Ἀρχηγὸν καὶ Σωτῆρα ὕψωσεν τῇ δόξῃ δεξιᾷ αὐτοῦ τοῦ δοῦναι μετάνοιαν τῷ Ἰσραὴλ καὶ ἄφεσιν ἁμαρτιῶν ἐν αὐτῷ καὶ ἡμεῖς ἐσμεν ἐν αὐτῷ αὐτοῦ μάρτυρες ἐσμεν πάντων τῶν ῥημάτων τούτων καὶ τὸ Πνεῦμα δὲ τὸ Ἅγιον ὃ ὃν ἔδωκεν ὁ Θεὸς τοῖς πειθαρχοῦσιν αὐτῷ οἱ δὲ ἀκούσαντες ἀκούοντες διεπρίοντο καὶ ἐβούλοντο ἐβουλεύοντο ἀνελεῖν αὐτούς ἀναστὰς δέ τις ἐκ ἐν τῷ τοῦ Συνεδρίῳ Συνεδρίου Φαρισαῖος ὀνόματι Γαμαλιήλ νομοδιδάσκαλος τίμιος παντὶ τῷ λαῷ ἐκέλευσεν τοὺς ἀποστόλους ἔξω βραχὺ τι ποιῆσαι τοὺς ἀνθρώπους ἀποστόλους ποιῆσαι εἶπέν δὲ τε πρὸς αὐτούς τοὺς ἄρχοντας καὶ τοὺς Συνεδρίους ἄνδρες Ἰσραηλῖται Ἰστραηλῖται προσέχετε αὐτοῖς ἑαυτοῖς ἑαυτοὺς ἐπὶ τοῖς ἀνθρώποις τούτοις τί μέλλετε πράσσειν πράττειν πρὸ γὰρ τούτων τῶν ἡμερῶν ἀνέστη Θευδᾶς λέγων εἶναί τινα τινα μέγαν ἑαυτόν μέγαν ᾧ καὶ προσεκλίθη προσεκολλήθη προσεκλήθησαν ἀριθμὸς ἀνδρῶν ἀριθμὸς ὡς ὡσεὶ τετρακοσίων τετρακόσιοι ὃς ἀνῃρέθη διελύθη αὐτὸς διʼ αὐτοῦ καὶ πάντες ὅσοι ἐπείθοντο αὐτῷ διελύθησαν καὶ ἐγένοντο εἰς οὐδέν μετὰ τοῦτον ἀνέστη Ἰούδας ὁ Γαλιλαῖος ἐν ταῖς ἡμέραις τῆς ἀπογραφῆς καὶ ἀπέστησεν λαὸν πολὺν πολὺ ἱκανὸν ὀπίσω αὐτοῦ κἀκεῖνος ἀπώλετο καὶ πάντες πάντες οἱ ὅσοι ἐπείθοντο αὐτῷ διεσκορπίσθησαν καὶ τὰ νῦν εἰσιν ἀδελφοί λέγω ὑμῖν ἀπόστητε ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων τούτων καὶ ἄφετε ἐάσατε αὐτούς μὴ μιάναντες τὰς χεῖρας ὅτι ἐὰν ᾖ ἐξ ἀνθρώπων ἡ βουλὴ αὕτη ἐξ ἀνθρώπων ἢ τὸ ἔργον τοῦτο καταλυθήσεται εἰ δὲ ἐκ Θεοῦ ἐστιν οὐ δύνασθε δυνήσεσθε καταλῦσαι αὐτὸ αὐτούς οὔτε ὑμεῖς οὔτε βασιλεῖς οὔτε τύραννοι ἀπέχεσθαι οὖν ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων τούτων μήποτε καὶ θεομάχοι εὑρεθῆτε ἐπείσθησαν δὲ αὐτῷ καὶ προσκαλεσάμενοι τοὺς ἀποστόλους δείραντες παρήγγειλαν καὶ προσκαλεσάμενοι μὴ λαλεῖν αὑτούς ἐπὶ τῷ ὀνόματι τοῦ Ἰησοῦ καὶ ἀπέλυσαν αὐτούς οἱ μὲν οὖν ἀπόστολοι ἐπορεύοντο χαίροντες ἀπὸ προσώπου τοῦ Συνεδρίου ὅτι κατηξιώθησαν ὑπὲρ τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ τοῦ Ἰησοῦ κατηξιώθησαν ἀτιμασθῆναι πᾶσάν δὲ τε ἡμέραν ἐν τῷ ἱερῷ καὶ κατʼ οἶκον οὐκ ἐπαύοντο διδάσκοντες καὶ εὐαγγελιζόμενοι Ἰησοῦν τὸν Κύριον Χριστὸν Ἰησοῦν Χριστὸν ἐν δὲ ταύταις ταῖς ἡμέραις ταύταις πληθυνόντων τῶν μαθητῶν ἐγένετο γογγυσμὸς τῶν Ἑλληνιστῶν πρὸς τοὺς Ἑβραίους ὅτι παρεθεωροῦντο παραθεωροῦνται ἐν τῇ διακονίᾳ τῇ καθημερινῇ αἱ χῆραι αὐτῶν ἐν τῇ διακονία τῶν Ἑβραίων προσκαλεσάμενοι δὲ οἱ δώδεκα τὸ πλῆθος τῶν μαθητῶν εἶπαν εἶπον πρός αὑτούς οὐκ ἀρεστόν ἐστιν ἡμᾶς ἡμῖν καταλείψαντας καταλείψαντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ διακονεῖν τραπέζαις ἐπισκέψασθε ἐπισκεψώμεθα τί δὴ δέ οὖν εστιν ἀδελφοί ἐπισκέψασθαι ἄνδρας ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἄνδρας μαρτυρουμένους ἑπτὰ πλήρεις Πνεύματος Ἁγίου καὶ σοφίας οὓς καταστήσομεν καταστήσωμεν ἐπὶ τῆς χρείας αὐτῆς ταύτης ἡμεῖς δὲ ἐσόμεθα τῇ προσευχῇ καὶ τῇ διακονίᾳ τοῦ λόγου προσκαρτερήσομεν προσκαρτεροῦντες καὶ ἤρεσεν ὁ λόγος οὗτος ἐνώπιον ἐναντίον παντὸς τοῦ πλήθους τῶν μαθητῶν καὶ ἐξελέξαντο ἐξέλεξαν τόν Στέφανον ἄνδρα πλήρης πλήρη πίστεως Πνεύματος καὶ Πνεύματος πίστεως Ἁγίου καὶ Φίλιππον καὶ Πρόχορον καὶ Νικάνορα καὶ Τίμωνα καὶ Παρμενᾶν Παρμενᾶ καὶ Νικόλαον προσήλυτον Ἀντιοχέα Ἀντιοχείαν οὓς οὗτοι ἔστησαν ἔστησεν ἐστάθησαν ἐνώπιον τῶν ἀποστόλων καὶ οἵτινες προσευξάμενοι ἐπέθηκαν αὐτοῖς τὰς χεῖρας καὶ ὁ λόγος τοῦ Κυρίου Θεοῦ ηὔξανεν καὶ ἐπληθύνετο ὁ ἀριθμὸς τῶν μαθητῶν ἐν Ἰερουσαλὴμ σφόδρα πολύς τε ὄχλος τῶν ἱερέων Ἰουδαίων ὑπήκουον ὑπήκουεν δʼ ἐν τῇ πίστει Στέφανος δὲ πλήρης χάριτος πίστεως καὶ δυνάμεως ἐποίει τέρατα καὶ σημεῖα μεγάλα ἐν τῷ λαῷ διὰ τοῦ ὀνόματος Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀνέστησαν δέ τινες τῶν ἐκ τῆς συναγωγῆς τῆς τῶν λεγομένης λεγομένων Λιβερτίνων καὶ Κυρηναίων καὶ Ἀλεξανδρέων καὶ τῶν ἀπὸ Κιλικίας καὶ Ἀσίας συζητοῦντες τῷ Στεφάνῳ καὶ οἵτινες οὐκ ἴσχυον ἀντιστῆναι τῇ σοφίᾳ τῇ οὔσῃ ἐν αὐτῷ καὶ τῷ Πνεύματι τῷ Ἁγίῳ ᾧ ἐλάλει διὰ τὸ ἐλέγχεσθαι αὑτούς ἐπʼ αὐτοῦ μετὰ πάσης παρρησίας μὴ δυνάμενοι οὔ ἀντοφθαλμεῖν τῇ ἀληθείᾳ τότε ὑπέβαλον ἄνδρας λέγοντας λέγοντες ὅτι ἀκηκόαμεν αὐτοῦ λέγοντος λαλοῦντος ῥήματα βλασφημίας βλάσφημα εἰς Μωϋσῆν καὶ τὸν Θεόν συνεκίνησάν τε τὸν λαὸν καὶ τοὺς πρεσβυτέρους καὶ τοὺς γραμματεῖς καὶ ἐπιστάντες ἐπιστάντε συνήρπασαν αὐτὸν καὶ ἤγαγον αὑτόν εἰς τὸ Συνέδριον καὶ ἔστησάν τε μάρτυρας ψευδεῖς κατὰ αὐτοῦ λέγοντας λέγοντες οὗτος ὁ ἄνθρωπος οὗτος οὐ παύεται ῥήματα βλάσφημα λαλῶν ῥήματα κατὰ τοῦ τόπου τούτου τοῦ ἁγίου τούτου καὶ τοῦ νόμου ἀκηκόαμεν γὰρ αὐτοῦ λέγοντος ὅτι Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος οὗτος καταλύσει τὸν τόπον τοῦτον καὶ ἀλλάξει τὰ ἔθνη ἔθη ἃ παρέδωκεν ἡμῖν Μωϋσῆς καὶ ἀτενίσαντες ητένιζον δὲ εἰς αὐτὸν αὐτῷ πάντες ἅπαντες οἱ καθήμενοι καθεζόμενοι ἐν τῷ Συνεδρίῳ καὶ εἶδον εἶδαν τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ὡσεὶ πρόσωπον ἀγγέλου ἑστῶτος ἐν μέσῳ αὐτῶν εἶπεν δὲ ὁ ἀρχιερεύς τῷ Στεφάνῳ εἰ ἄρα ταῦτα τοῦτο οὕτως ἔχει ὁ δὲ ἔφη ἄνδρες ἀδελφὴ ἀδελφοὶ καὶ πατέρες ἀκούσατε ὁ Θεὸς τῆς δόξης ὤφθη τῷ πατρὶ ἡμῶν Ἀβραὰμ ὄντι ἐν τῇ Μεσοποταμίᾳ πρὶν ἢ κατοικῆσαι αὐτὸν ἐν Χαρράν καὶ εἶπεν πρὸς αὐτόν ἔξελθε ἀπὸ ἐκ τῆς γῆς σου καὶ ἐκ τῆς συγγενείας σου καὶ δεῦρο εἰς τὴν γῆν ἣν ἐάν ἄν σοι δείξω τότε Ἀβραάμ ἐξελθὼν ἐκ γῆς Χαλδαίων καὶ κατῴκησεν ἐν Χαρράν κἀκεῖθεν κἀκεῖ ἦν μετὰ τὸ ἀποθανεῖν τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ μετῴκισεν αὐτὸν εἰς τὴν γῆν ταύτην εἰς ἣν ὑμεῖς νῦν κατοικεῖτε καὶ οἱ πατέρες ἡμῶν οἱ πρὸ ἡμῶν καὶ οὐκ ἔδωκεν αὐτῷ κληρονομίαν ἐν αὐτῇ οὐδὲ βῆμα ποδός ἀλλʼ καὶ ἐπηγγείλατο αὐτῷ δοῦναι αὐτῷ αὐτήν εἰς κατάσχεσιν αὐτὴν αὐτῷ καὶ τῷ σπέρματι αὐτοῦ μετʼ αὐτόν οὐκ ὄντος αὐτῷ αὐτοῦ τέκνου ἐλάλησεν δὲ αὐτῷ οὕτως ὁ Θεὸς πρός αὑτόν ὅτι ἔσται τὸ σπέρμα σου αὐτοῦ πάροικον ἐν γῇ ἀλλοτρίᾳ καὶ δουλώσουσιν αὐτὸ αὑτούς καὶ κακώσουσιν αὐτό ἔτη τετρακόσια καὶ τὸ δὲ ἔθνος ᾧ ἐὰν ἂν δουλεύσωσιν δουλεύσουσιν κρινῶ ἐγώ εἶπεν ὁ Θεὸς εἶπεν καὶ μετὰ ταῦτα ἐξελεύσονται καὶ λατρεύσουσίν λατρεύσωσιν μοι ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ καὶ ἔδωκεν αὐτῷ διαθήκην περιτομῆς καὶ οὕτως ἐγέννησεν τὸν Ἰσαὰκ καὶ περιέτεμεν αὐτὸν τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ ὀγδόῃ καὶ ὁ Ἰσαὰκ τὸν Ἰακώβ καὶ ὁ Ἰακὼβ τοὺς δώδεκα πατριάρχας καὶ οἱ πατριάρχαι ζηλώσαντες τὸν Ἰωσὴφ ἀπέδοντο εἰς Αἴγυπτον καὶ ἦν ὁ Θεὸς μετʼ αὐτοῦ καὶ ἐξείλατο ἐξείλετο αὐτὸν ἐκ πασῶν τῶν θλίψεων αὐτοῦ καὶ ἔδωκεν αὐτῷ χάριν αὐτῷ καὶ σοφίαν ἔναντι ἐναντίον Φαραὼ βασιλέως Αἰγύπτου καὶ κατέστησεν αὐτὸν ἡγούμενον ἐπʼ Αἴγυπτον καὶ ἐφʼ ὅλον τὸν οἶκον τοῦτον αὐτοῦ ἦλθεν δὲ λιμὸς ἐφʼ ὅλην ὅλης τὴν τῆς γῆν Αἰγύπτου Αἴγυπτον καὶ Χανάαν καὶ θλῖψις μεγάλη καὶ οὐχ εὕρισκον ηὕρισκον χορτάσματα οἱ πατέρες ἡμῶν ἀκούσας οὖν δὲ Ἰακὼβ ὄντα σιτία σῖτα εἰς ἐν Αἴγυπτον Αἰγύπτῳ ἐξαπέστειλεν ἐξαπέστειλαν τοὺς τὸν πατέρας πατέρα ἡμῶν πρῶτον καὶ ἐπὶ ἐν τῷ δευτέρῳ ἐγνωρίσθη ἀνεγνωρίσθη Ἰωσὴφ τοῖς ἀδελφοῖς αὐτοῦ καὶ φανερὸν ἐγένετο ἐγενήθη τῷ Φαραὼ τὸ γένος αὐτοῦ τοῦ Ἰωσήφ ἀποστείλας δὲ Ἰωσὴφ μετεκαλέσατο Ἰακὼβ τὸν πατέρα αὐτοῦ Ἰακὼβ καὶ πᾶσαν τὴν συγγένειαν αὑτοῦ ἐν ψυχαῖς ἑβδομήκοντᾳ καὶ πέντε ψυχαῖς καὶ κατέβη δὲ Ἰακὼβ εἰς Αἴγυπτον καὶ ἐτελεύτησεν αὐτὸς τε καὶ οἱ πατέρες ἡμῶν καὶ μετετέθησαν μετήχθησαν εἰς Συχὲμ καὶ ἐτέθησαν ἐν τῷ μνήματι ὃ ᾧ ὠνήσατο Ἀβραὰμ τιμῆς ἀργυρίου παρὰ τῶν υἱῶν Ἑμμὼρ τοῦ ἐν Συχέμ Συχέμ ὡς καθὼς δὲ ἤγγιζεν ὁ καιρὸς χρόνος τῆς ἐπαγγελίας ἧς ἐπηγγείλατο ὡμολόγησεν ὤμοσεν ὁ Θεὸς τῷ Ἀβραάμ ηὔξησεν ὁ λαὸς καὶ ἐπληθύνθη ἐν Αἰγύπτῳ ἄχρι οὗ ἀνέστη βασιλεὺς ἕτερος ἐπʼ Αἴγυπτον ὃς οὐκ ἐμνήσθη ᾔδει τὸν τοῦ Ἰωσήφ Ἰωσήφ καὶ οὗτος κατασοφισάμενος τὸ γένος ἡμῶν ἐκάκωσεν τοὺς πατέρας ἡμῶν τοῦ ποιεῖν ἔκθετα τὰ βρέφη ἔκθετα αὐτῶν εἰς τὸ μὴ ζῳογονεῖσθαι ἐν ᾧ καιρῷ ἐγενήθη ἐγεννήθη Μωϋσῆς καὶ ἦν ἀστεῖος τῷ Θεῷ ὃς ἀνετράφη μῆνας τρεῖς ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ πατρός μου αὐτοῦ ἐκτεθέντα ἐκτεθέντος δὲ αὐτὸν αὐτοῦ παρὰ τὸν ποταμὸν ἀνείλατο ἀνείλετο αὐτὸν ἡ θυγάτηρ Φαραὼ καὶ ἀνεθρέψατο αὐτὸν αὑτῇ ἑαυτῇ εἰς υἱόν καὶ ἐπαιδεύθη Μωϋσῆς ἐν πάσῃ πᾶσαν τὴν σοφίᾳ σοφίαν Αἰγυπτίων ἦν τε δὲ δυνατὸς ἐν λόγοις καὶ ἐν ἔργοις αὐτοῦ ὡς δὲ ἐπληροῦτο τεσσεράκοντα ἔτης αὐτῷ τεσσερακονταετὴς χρόνος ἀνέβη ἐπὶ τὴν καρδίαν αὐτοῦ ἐπισκέψασθαι τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ καὶ ἰδών τινα ἀδικούμενον ἐκ τοῦ γένους ἠμύνατο ἠμύνετο καὶ ἐποίησεν ἐκδίκησιν τῷ καταπονουμένῳ πατάξας τὸν Αἰγύπτιον καὶ ἔκρυψεν αὑτόν ἐν τῇ ἄμμῳ ἐνόμιζεν ἐνόμιζον δὲ συνιέναι τοὺς ἀδελφοὺς αὑτοῦ ὅτι ὁ Θεὸς διὰ χειρὸς αὐτοῦ δίδωσιν αὐτοῖς σωτηρίαν αὐτοῖς οἱ οὔ δὲ οὐ συνῆκαν τότε τῇ τε ἐπιούσῃ ἡμέρᾳ ὤφθη αὐτοῖς μαχομένοις μαχόμενος καὶ εἶδεν αὑτούς ἀδικοῦντας καὶ συνήλλασσεν συνήλασεν αὐτοὺς αὐτοῖς εἰς εἰρήνην εἰπών τί ποιεῖτε ἄνδρες ἀδελφοί ἐστε ὑμεῖς ἱνα τί ἀδικεῖτε εἰς ἀλλήλους ὁ δὲ ἀδικῶν τὸν πλησίον ἀπώσατο αὐτὸν εἰπών εἴπας τίς σε κατέστησεν ἄρχοντα καὶ δικαστὴν ἐφʼ ἡμᾶς ἡμῶν μὴ ἀνελεῖν με σὺ θέλεις ὃν τρόπον ἀνεῖλες ἐχθὲς χθὲς τὸν Αἰγύπτιον χθές οὕτως καὶ ἐφυγάδευσεν ἔφυγεν δὲ Μωϋσῆς ἐν τῷ λόγῳ τούτῳ καὶ ἐγένετο πάροικος ἐν γῇ Μαδιάμ οὗ ἐγέννησεν υἱοὺς δύο καὶ μετὰ ταῦτα πληρωθέντων πλησθέντων αὐτῷ ἐτῶν ἔτη τεσσεράκοντα ὤφθη αὐτῷ ἐν τῇ ἐρήμῳ τοῦ Ὄρους ὅρου Σινᾶ ἄγγελος Κυρίου ἐν φλογὶ πυρὸς πυρὶ φλογός βάτου ὁ δὲ Μωϋσῆς ἰδὼν ἐθαύμασεν ἐθαύμαζεν τὸ ὅραμα καὶ προσερχομένου δὲ αὐτοῦ καὶ κατανοῆσαι ἐγένετο φωνὴ ὁ Κυρίου Κυρίος εἶπεν πρὸς αὐτὸν αὐτῷ λέγων ἐγὼ ὁ Θεὸς τῶν πατέρων σου ὁ Θεὸς Ἀβραὰμ καὶ ὁ Θεὸς Ἰσαὰκ καὶ ὁ Θεὸς Ἰακώβ ἔντρομος δὲ γένος γενόμενος Μωϋσῆς γενόμενος οὐκ ἐτόλμα ἐτόλμησεν κατανοῆσαι καὶ εἶπεν ἐγένετο φωνή δὲ πρός αὑτόν αὐτῷ ὁ Κύριος λῦσον λῦσαν τὸ ὑπόδημα σου ἐκ τῶν ποδῶν σου ὁ γὰρ τόπος ὃς οὖ ἐφʼ ἐν ᾧ συνέστηκας ἕστηκας γῆ ἁγία ἐστίν καὶ ἰδὼν γάρ εἶδον τὴν κάκωσιν τοῦ λαοῦ μου τοῦ ἐν Αἰγύπτῳ καὶ τοῦ στεναγμοῦ αὐτῶν αὐτοῦ ἤκουσα ἀκήκοα καὶ κατέβην ἐξελέσθαι αὐτούς καὶ νῦν δεῦρο ἀποστείλω ἀποστελῶ σε εἰς Αἴγυπτον τοῦτον τὸν Μωϋσῆν ὃν ἠρνήσαντο εἰπόντες τίς σε κατέστησεν ἄρχοντα καὶ δικαστήν ἐφʼ ἡμῶν τοῦτον ὁ Θεὸς καὶ ἄρχοντα ἀρχηγὸν καὶ δικαστήν λυτρωτὴν ἀπέστειλεν ἀπέσταλκεν σὺν ἐν χειρὶ ἀγγέλου τοῦ ὀφθέντος αὐτῷ ἐν τῇ βάτῳ οὗτος ἐξήγαγεν αὐτοὺς ὁ ποιήσας τέρατα καὶ σημεῖα ἐν τῇ γῇ Αἰγύπτῳ Αἰγύπτου καὶ ἐν Ἐρυθρᾷ Θαλάσσῃ καὶ ἐν τῇ ἐρήμῳ ἔτη τεσσεράκοντα οὗτός ἐστιν ὁ Μωϋσῆς ὁ εἰπὼν εἴπας τοῖς υἱοῖς Ἰσραήλ προφήτην ὑμῖν ἀναστήσει Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν ὑμῶν ἐκ τῶν ἀδελφῶν ὑμῶν ὡσει ὡς ἐμέ αὐτοῦ ἀκούσεσθε ἀκούεσθε οὗτός ἐστιν ὁ γενόμενος ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ ἐν τῇ ἐρήμῳ μετὰ τοῦ ἀγγέλου τοῦ λαλοῦντος αὐτῷ ἐν τῷ Ὄρει Σινᾶ καὶ τῶν πατέρων ὑμῶν ἡμῶν ὃς ἐξελέξατο ἐδέξατο λόγον λόγια ζῶντα δοῦναι ὑμῖν ἡμῖν ὅτι ᾧ οὐκ ἠθέλησαν ὑπήκοοι γενέσθαι οἱ πατέρες ἡμῶν ἀλλὰ ἀπώσαντο καὶ ἀπεστράφησάν ἐστράφησαν καὶ εἰς Αἴγυπτον ἐν τῇ ταῖς καρδίᾳ καρδίαις αὐτῶν εἰς Αἴγυπτον εἰπόντες εἴπαντες τῷ Ἀαρών ποίησον ἡμῖν θεοὺς οἳ προπορεύσονται ἡμῶν ὁ γὰρ Μωϋσῆς οὗτος ὁ ἄνθρωπος ὃς ἐξήγαγεν ἡμᾶς ἐκ γῆς Αἰγύπτου οὐκ οἴδαμεν τί γέγονεν ἐγένετο αὐτῷ καὶ ἐμοσχοποίησαν ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις καὶ ἀνήγαγον ἀνήγοντο θυσίαν τῷ εἰδώλῳ καὶ εὐφραίνοντο ἐν τοῖς ἔργοις τῶν χειρῶν αὐτῶν ἔστρεψεν δὲ αὑτούς ὁ Θεὸς καὶ παρέδωκεν αὐτοὺς λατρεύειν τῇ στρατιᾷ τοῦ οὐρανοῦ καθὼς γέγραπται ἐν βίβλῳ τῶν προφητῶν μὴ σφάγια καὶ θυσίας προσηνέγκατέ μοι ἔτη τεσσεράκοντα ἐν τῇ ἐρήμῳ οἶκος Ἰσραήλ ἔτη τεσσεράκοντα λέγει Κύριος καὶ ἀνελάβετε τὴν σκηνὴν τοῦ Μολὸχ καὶ τὸ ἄστρον τοῦ θεοῦ ὑμῶν Ῥεμφάν Ῥομφά τοὺς τύπους οὔ οὓς ἐποιήσατε προσκυνεῖν αὐτοῖς καὶ μετοικιῶ ὑμᾶς ἐπὶ τὰ μέρη ἐπέκεινα Βαβυλῶνος ἡ σκηνὴ τοῦ μαρτυρίου ἦν ἐν τοῖς πατράσιν ὑμῶν ἡμῶν ἐν τῇ ἐρήμῳ καθὼς ἐτάξατο διετάξατο ὁ λαλῶν τῷ Μωϋσῇ ποιῆσαι αὐτὴν αὑτῇ κατὰ τὸν τὸ τύπον ὃν ἑωράκει ἑόρακεν ἣν καὶ εἰσήγαγον διαδεξάμενοι οἱ πατέρες ἡμῶν μετὰ Ἰησοῦ Ἰησοῦν ἐν τῇ κατασχέσει τῶν ἐθνῶν ὧν ἐξῶσεν ἐξέωσεν ὁ Θεὸς ἀπὸ προσώπου τῶν πατέρων ὑμῶν ἡμῶν ἕως τῶν ἡμερῶν Δαυίδ ὃς εὗρεν χάριν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ ᾐτήσατο εὑρεῖν σκήνωμα εὑρεῖν τῷ οἴκῳ Θεῷ Ἰακώβ Σολομῶν Σαλομῶν δὲ οἰκοδόμησεν ᾠκοδόμησεν ἑαυτῷ αὐτῷ οἶκον ἀλλʼ οὐχ ὁ δὲ Ὕψιστος οὔ κατοικεῖ ἐν χειροποιήτοις ναοῖς κατοικεῖ καθὼς ὡς ὁ προφήτης λέγει ὁ οὐρανός μοι μου εστιν θρόνος καὶ ἡ δὲ γῆ ὑποπόδιον τῶν ποδῶν μου ποῖον οἶκον οἰκοδομήσετέ μοι λέγει Κύριος ἢ ποῖος τίς τόπος τῆς καταπαύσεώς μου εστιν οὐχὶ ἡ χείρ μου ἐποίησεν ταῦτα πάντα ταῦτα σκληροτράχηλοι καὶ ἀπερίτμητοι τῇ ταῖς καρδίᾳ καρδίας καρδίαις ὑμῶν καὶ τοῖς ὠσίν ὑμεῖς ἀεὶ τῷ Πνεύματι τῷ Ἁγίῳ ἀντιπίπτετε καθὼς ὡς οἱ πατέρες ὑμῶν καὶ ὑμῶν ὑμεῖς τίνα τῶν προφητῶν οὐκ ἐδίωξαν ἐκεῖνοι οἱ πατέρες ὑμῶν καὶ ἀπέκτειναν αὑτούς τοὺς προκαταγγείλαντας προκαταγγέλλοντας περὶ τῆς ἐλεύσεως τοῦ Δικαίου οὗ νῦν ὑμεῖς προδόται καὶ φονεῖς γεγένησθε ἐγένεσθε οἵτινες ἐλάβετε τὸν νόμον εἰς διαταγὰς ἀγγέλων καὶ οὐκ ἐφυλάξατε εφυλάξεσθε ἀκούοντες ἀκούσαντες δὲ αὐτοῦ ταῦτα διεπρίοντο ταῖς καρδίαις αὐτῶν καὶ ἔβρυχον τε τοὺς ὀδόντας ἐπʼ αὐτόν ὑπάρχων δὲ πλήρης πίστεως καὶ Πνεύματος Ἁγίου ἀτενίσας εἰς τὸν οὐρανὸν εἶδεν δόξαν Θεοῦ καὶ Ἰησοῦν τὸν Κύριον ἑστῶτα ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ ἑστῶτα καὶ εἶπεν ἰδοὺ θεωρῶ τοὺς οὐρανοὺς διηνοιγμένους ἀνεῳγμένους καὶ τὸν Υἱὸν τοῦ Ἀνθρώπου ἑστῶτα ἐκ δεξιῶν ἑστῶτα τοῦ Θεοῦ κράξαντες δὲ φωνῇ μεγάλῃ συνέσχον τὰ ὦτα αὐτῶν καὶ ὥρμησαν ὁμοθυμαδὸν ἐπʼ αὐτόν καὶ ἐκβαλόντες αὑτόν ἔξω τῆς πόλεως ἐλιθοβόλουν αὑτόν καὶ οἱ δὲ μάρτυρες ἀπέθεντο τὰ ἱμάτια αὐτῶν ἑαυτῶν παρὰ τοὺς πόδας νεανίου τινος καλουμένου Σαύλου Σαούλ καὶ ἐλιθοβόλουν τὸν Στέφανον ἐπικαλούμενον καὶ λέγοντα Κύριε Κυρίου Ἰησοῦ Χριστέ δέξαι τὸ πνεῦμά μου θεὶς δὲ τὰ γόνατα ἔκραξεν φωνῇ φωνὴν μεγάλῃ μεγάλην λέγων Κύριε μὴ στήσῃς στήσεις στήσας αὐτοῖς ταύτην τὴν ἁμαρτίαν ταύτην καὶ τοῦτο ταῦτα εἰπὼν ἐκοιμήθη Σαῦλος δὲ ἦν συνευδοκῶν τῇ ἀναιρέσει αὐτοῦ ἐγένετο δὲ ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ διωγμὸς μέγας μέγαν καὶ θλίψεις ἐπὶ τὴν ἐκκλησίαν τὴν ἐν Ἱεροσολύμοις πάντες δὲ τε διεσπάρησαν κατὰ τὰς χώρας τῆς Ἰουδαίας καὶ Σαμαρείας πλὴν τῶν ἀποστόλων οἱ ἔμειναν ἐν Ἰερουσαλήμ συνεκόμισαν συγκομίσαντες δὲ τὸν Στέφανον ἄνδρες εὐλαβεῖς καὶ ἐποίησαντο ἐποίησαν κοπετὸν μέγαν ἐπʼ αὐτῷ ὁ Σαῦλος δὲ Σαῦλος ἐλυμαίνετο τὴν ἐκκλησίαν κατὰ τοὺς οἴκους εἰσπορευόμενος σύρων τε τοὺς ἄνδρας καὶ γυναῖκας παρεδίδου παρεδίδους εἰς φυλακήν οἱ μὲν οὖν διασπαρέντες ἦλθον διῆλθον εὐαγγελιζόμενοι τὸν λόγον Φίλιππος δὲ κατελθὼν εἰς τὴν πόλιν τῆς Καισαρείας Σαμαρείας ἐκήρυσσεν αὐτοῖς τὸν Χριστόν ὡς προσεῖχον δὲ τε ἤκουον πᾶν οἱ ὄχλοι προσεῖχον τοῖς λεγομένοις ὑπὸ τοῦ Παύλου Φιλίππου None ὁμοθυμαδὸν ἐν τῷ ἀκούειν αὐτοὺς αὐτοῦ καὶ βλέπειν τὰ σημεῖα ἃ ἐποίει ἀπό πολλοῖς πολλῶν πολλοὶ γὰρ τῶν ἐχόντων πνεύματα ἀκάθαρτα βοῶντα μεγάλῃ φωνῇ μεγάλῃ ἐξήρχετο ἐξήρχοντο πολλοὶ δὲ παραλελυμένοι καὶ χωλοὶ ἐθεραπεύθησαν ἐθεραπεύοντο καὶ ἐγένετο δὲ πολλὴ χαρὰ τε μεγάλη ἐγένετο ἐν τῇ πόλει ἐκείνῃ ἀνὴρ δέ τις ὀνόματι Σίμων προϋπῆρχεν προϋπάρχων ἐν τῇ πόλει μαγεύων καὶ ἐξιστάνων ἐξιστῶν τὸ ἔθος ἔθνος τῆς Σαμαρείας λέγων εἶναί τινα ἑαυτὸν μέγαν ᾧ προσεῖχον προσεῖχαν πάντες ἀπὸ μικροῦ ἕως μεγάλου λέγοντες οὗτός ἐστιν ἡ Δύναμις τοῦ Θεοῦ ἡ καλουμένη Μεγάλη προσεῖχον δὲ αὐτῷ διὰ τὸ ἱκανῷ χρόνῳ ταῖς μαγείαις ἐξεστακέναι αὐτούς ὅτε δὲ ἐπίστευσαν τῷ τοῦ Φιλίππῳ Φιλίππου εὐαγγελιζομένῳ εὐαγγελιζομένου τὰ περὶ τῆς Βασιλείας τοῦ Κυρίου Θεοῦ καὶ τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐβαπτίζοντο ἄνδρες τε καὶ γυναῖκες ὁ δὲ Σίμων καὶ αὐτὸς ἐπίστευσεν καὶ βαπτισθεὶς ἦν καὶ προσκαρτερῶν τῷ Φιλίππῳ θεωρῶν τὰ τε δυνάμεις σημεῖα καὶ δυνάμεις σημεῖα μεγάλας γινόμενα γινομένας ἐξίστατο ἐξίσταντο ἀκούσαντες δὲ οἱ ἐν Ἱεροσολύμοις Ἰερουσαλήμ ἀπόστολοι ὅτι δέδεκται ἡ Σαμάρεια τὸν λόγον τοῦ Χριστοῦ Θεοῦ ἀπέστειλαν πρὸς αὐτοὺς τὸν Πέτρον καὶ Ἰωάννην οἵτινες καταβάντες προσηύξαντο περὶ αὐτῶν ὅπως λάβωσιν Πνεῦμα Ἅγιον οὐδέπω οὔπω γὰρ ἦν ἐπʼ οὐδενὶ οὐδένα αὐτῶν ἐπιπεπτωκός μόνον δὲ βεβαπτισμένοι ὑπῆρχον εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ τότε ἐπετίθουν ἐπετίθεσαν αὐτοῖς τὰς χεῖρας ἐπʼ αὐτούς καὶ ἐλάμβανον Πνεῦμα Ἅγιον ἰδὼν θεασάμενος δὲ ὁ Σίμων ὅτι διὰ τῆς ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν τῶν ἀποστόλων δίδοται τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον προσήνεγκεν προσήνεγκαν αὐτοῖς χρήματα παρακαλῶν καὶ λέγων δότε κἀμοὶ τὴν ἐξουσίαν ταύτην ἵνα ᾧ ἂν ἐὰν ἐπιθῶ κᾀγὼ τὰς χεῖρας λαμβάνῃ Πνεῦμα Ἅγιον Πέτρος δὲ εἶπεν πρὸ πρὸς αὐτόν αὑτούς τὸ ἀργύριόν σου σὺν σοὶ εἴη εἰς ἀπώλειαν ὅτι τὴν δωρεὰν τοῦ Θεοῦ ἐνόμισας ἐνόμισαν διὰ χρημάτων χρήματα κτᾶσθαι οὐκ ἔστιν σοι μερὶς οὐδὲ κλῆρος ἐν τῷ λόγῳ τούτῳ ἡ γὰρ καρδία σου οὐκ ἔστιν εὐθεῖα ἐναντίον ἔναντι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ μετανόησον οὖν ἀπὸ τῆς κακίας οὐ σου ταύτης καὶ δεήθητι τοῦ Κυρίου Θεοῦ εἰ ἄρα ἀφεθήσεταί σοι σου ἡ ἐπίνοια τῆς καρδίας σου ἦν εἰς γὰρ χολὴν πικρίας χολή καὶ σύνδεσμον συνδέσμῳ ἀδικίας θεωρῶ ὁρῶ σε ὄντα ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Σίμων εἶπεν πρός αὑτούς παρακαλῶ δεήθητε δεήθητι ὑμεῖς περὶ ὑπὲρ ἐμοῦ πρὸς τὸν Θεον Κύριον ὅπως μηδὲν μηδὲ ἕν ἐπέλθῃ ἐπʼ ἐμὲ μοι τούτων τῶν κακῶν ὧν ὃν εἰρήκατε μοι ὃς πολλὰ κλαίων οὔ διελίμπανεν οἱ μὲν οὖν διαμαρτυράμενοι διαμαρτυρόμενοι καὶ λαλήσαντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ Κυρίου ὑπέστρεψαν ὑπέστρεφον εἰς Ἱερουσαλὴμ Ἱεροσόλυμα πολλάς δὲ τε κώμας τῶν Σαμαρειτῶν εὐηγγελίζοντο εὐηγγελίσαντο ἄγγελος δὲ Κυρίου ἐλάλησεν πρὸς Φίλιππον λέγων ἀνάστηθι ἀναστὰς καὶ πορεύου πορεύθητι κατὰ μεσημβρίαν ἐπὶ τὴν ὁδὸν τὴν καλουμένην καταβαίνουσαν ἀπὸ Ἰερουσαλὴμ εἰς Γάζαν αὕτη ἐστὶν ἔρημος καὶ ἀναστὰς ἐπορεύθη καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ Αἰθίοψ εὐνοῦχος δυνάστης Κανδάκης τῆς βασιλίσσης τινος Αἰθιόπων ὃς ἦν ἐπὶ πάσης τῆς γάζης αὐτῆς αὐτοῦ ὃς ἐληλύθει προσκυνήσων εἰς Ἰερουσαλήμ οὕτος ἦν δὲ τε ὑποστρέφων καὶ καθήμενος ἐπὶ τοῦ ἅρματος αὐτοῦ καὶ ἀνεγίνωσκεν ἀνεγίνωσκον ἀναγινώσκων τε Ἡσαΐαν τὸν προφήτην Ἠσαΐαν εἶπεν δὲ τὸ Πνεῦμα τῷ Φιλίππῳ πρόσελθε καὶ κολλήθητι τῷ ἅρματι τούτῳ προσελθὼν προσδραμὼν δὲ ὁ Φίλιππος ἤκουσεν αὐτοῦ ἀναγινώσκοντος Ἠσαΐαν τὸν προφήτην Ἡσαΐαν καὶ εἶπεν τῷ εὐνούχῳ ἆρά γε γινώσκεις ἃ ἀναγινώσκεις ὁ δὲ εἶπεν πῶς γὰρ ἂν δυναίμην δυνάμην ἐὰν μή τις ὁδηγήσει ὁδηγήσῃ με ὁδηγήσει παρεκάλεσέν τε τὸν Φίλιππον ἀναβάντα καθίσαι σὺν αὐτῷ ἡ δὲ περιοχὴ τῆς Γραφῆς ἣν ἀνεγίνωσκεν ἀναγινώσκεν ἦν αὕτη ὡς πρόβατον ἐπὶ σφαγὴν ἤχθη καὶ ὡς ἀμνὸς ἐναντίον τοῦ τὸν κείραντος κείροντος αὐτὸν αὐτοῦ ἄφωνος οὕτως οὐκ ἀνοίγει τὸ στόμα αὐτοῦ ἐν τῇ ταπεινώσει αὐτοῦ ἡ κρίσις αὐτοῦ ἤρθη τὴν δὲ γενεὰν αὐτοῦ τίς διηγήσεται ὅτι αἴρεται ἀπὸ τῆς γῆς ἡ ζωὴ αὐτοῦ ἀποκριθεὶς δὲ ὁ εὐνοῦχος τῷ Φιλίππῳ εἶπεν δέομαί σου περὶ τίνος ὁ προφήτης λέγει τοῦτο περὶ ἑαυτοῦ ἢ περὶ ἑτέρου τινός ἀνοίξας δὲ ὁ Φίλιππος τὸ στόμα αὐτοῦ καὶ ἀρξάμενος ἀπὸ τῆς Γραφῆς ταύτης καὶ εὐηγγελίσατο αὐτῷ τὸν Ἰησοῦν ὡς δὲ ἐπορεύοντο κατὰ τὴν ὁδόν ἦλθον ἐπί τι ὕδωρ καί φησιν ὁ εὐνοῦχος ἰδοὺ ὕδωρ τί κωλύει με βαπτισθῆναι εἶπε δὲ ὁ Φίλιππος εἰ πιστεύεις ἐξ ὅλης τῆς καρδίας ἔξεστιν ἀποκριθεὶς δὲ εἶπε πιστεύω τὸν ὑιὸν τοῦ Θεοῦ εἶναι τὸν Ἰησοῦν Χριστόν καὶ ἐκέλευσεν στῆναι τὸ ἅρμα καὶ κατέβησαν ἀμφότεροι εἰς τὸ ὕδωρ ὅ τε Φίλιππος καὶ ὁ εὐνοῦχος καὶ ἐβάπτισεν αὐτόν ὅτε δὲ ἀνέβησαν ἐκ τοῦ ὕδατος Πνεῦμα Ἃγιον ἐπέπεσεν ἐπὶ τὸν εὐνοῦχον ἄγγελος δὲ Κυρίου ἥρπασεν τὸν Φίλιππον καὶ οὐκ εἶδεν αὐτὸν οὐκέτι ὁ εὐνοῦχος ἐπορεύετο γὰρ αὐτοῦ τὴν ὁδὸν αὐτοῦ χαίρων Φίλιππος δὲ εὑρέθη εἰς Ἄζωτον καὶ διερχόμενος εὐηγγελίζετο τὰς πόλεις πάσας εὐηγγελίζετο ἕως τοῦ ἐλθεῖν αὐτὸν εἰς Καισάρειαν ὁ δὲ Σαῦλος ὅτι ἔτι ἐμπνέων ἀπειλῆς καὶ φόνου εἰς τοὺς μαθητὰς τοῦ Κυρίου προσελθὼν τῷ ἀρχιερεῖ ᾐτήσατο ἐπιστολὰς παρʼ αὐτοῦ ἐπιστολὰς εἰς Δαμασκὸν πρὸς τὰς τὰ συναγωγάς ὅπως ἂν ἐάν τινας εὕρῃ ὄντας τῆς ὁδοῦ ὄντας ἄνδρας τε καὶ γυναῖκας δεδεμένους ἀγάγῃ εἰς Ἰερουσαλήμ ἐν δὲ τῷ πορεύεσθαι ἐγένετο αὐτὸν ἐγγίζειν τῇ Δαμασκῷ καὶ ἐξαίφνης τε περιήστραψεν αὐτὸν περιήστραψεν φῶς περιήστραψεν ἐκ ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ καὶ πεσὼν ἐπὶ τὴν γῆν ἤκουσεν φωνὴν λέγουσαν αὐτῷ Σαοὺλ Σαούλ τί με διώκεις εἶπεν δέ τίς εἶ σὺ κύριε ὁ δέ Κύριος εἶπεν ἐγώ εἰμι Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖός ὃν σὺ διώκεις σκληρόν σοι πρὸς κέντρα λακτίζειν τρέμων τε καὶ θαμβῶν εἶπε κύριε τί με θέλεις ποιῆσαι καὶ ὁ Κύριος πρὸς αὐτὸν ἀλλὰ ἀνάστηθι καὶ εἴσιθι εἴσελθε εἰς τὴν πόλιν καὶ λαληθήσεταί σοι ὅ τί σε δεῖ ποιεῖν οἱ δὲ ἄνδρες οἱ συνοδεύοντες αὐτῷ εἱστήκεισαν ἐνεοί ἀκούοντες μὲν τῆς φωνῆς μηδένα δὲ ὁρῶντες θεωροῦντες ἠγέρθη δὲ ὁ Σαῦλος ἀπὸ τῆς γῆς ἀνεῳγμένων ἠνεῳγμένων ἠνοιγμένων τε δὲ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ οὐδένα οὐδὲν ἔβλεπεν χειραγωγοῦντες δὲ αὐτὸν εἰσήγαγον εἰς Δαμασκόν καὶ ἦν ἡμέρας τρεῖς μὴ βλέπων καὶ οὐκ ἔφαγεν καὶ οὐκ οὐδὲ ἔπιεν ἦν δέ τις μαθητὴς ἐν Δαμασκῷ ὀνόματι Ἁνανίας καὶ εἶπεν πρὸς αὐτὸν ὁ Κύριος ἐν ὁράματι ὁ Κύριος Ἁνανία ὁ δὲ εἶπεν ἰδοὺ ἐγώ Κύριε ὁ δὲ Κύριος πρὸς αὐτόν ἀναστὰς ἀνάστα πορεύθητι ἐπὶ τὴν ῥύμην τὴν καλουμένην Εὐθεῖαν καὶ ζήτησον ἐν οἰκίᾳ Ἰούδα Σαῦλον ὀνόματι Ταρσέα ἰδοὺ γὰρ προσεύχεται καὶ εἶδεν ἄνδρα ἐν ὁράματι ἄνδρα ὀνόματι Ἁνανίαν ὀνόματι εἰσελθόντα καὶ ἐπιθέντα αὐτῷ τὰς χεῖρα χεῖρας ὅπως ἀναβλέψῃ ἀπεκρίθη δὲ ὁ Ἁνανίας Κύριε ἀκήκοα ἤκουσα ἀπὸ πολλῶν περὶ τοῦ ἀνδρὸς τούτου ὅσα κακὰ ἐποίησεν τοῖς ἁγίοις σου ἐποίησεν ἐν Ἰερουσαλήμ ἐποίησεν καὶ ὧδε ἔχει ἐξουσίαν παρὰ τῶν ἀρχιερέων δῆσαι πάντας τοὺς ἐπικαλουμένους τὸ ὄνομά σου εἶπεν δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ Κύριος πορεύου ὅτι σκεῦος ἐκλογῆς μοι ἐστίν μοι οὗτος τοῦ βαστάσαι τὸ ὄνομά μου ἐνώπιον τῶν ἐθνῶν τε καὶ βασιλέων υἱῶν τε Ἰσραήλ ἐγὼ γὰρ ὑποδείξω αὐτῷ ὅσα δεῖ αὐτὸν ὑπὲρ τοῦ ὀνόματός μου παθεῖν ἀπῆλθεν τε δὲ Ἁνανίας καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὴν οἰκίαν καὶ ἐπιθεὶς ἐπʼ αὐτὸν τὰς χεῖρας ἐπʼ αὑτόν εἶπεν Σαοὺλ ἀδελφέ ὁ Κύριος ἀπέσταλκέν με Ἰησοῦς ὁ ὀφθείς σοι ἐν τῇ ὁδῷ ᾗ ἤρχου πῶς ὅπως ἀναβλέψῃς καὶ πλησθῇς Πνεύματος Ἁγίου καὶ εὐθέως ἀπέπεσαν ἀπέπεσον αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ ὡσεὶ ὡς λεπίδες καὶ ἀνέβλεψέν τε δὲ παραχρῆμα καὶ ἀναστὰς δὲ ἐβαπτίσθη καὶ λαβὼν τροφὴν ἐνίσχυσεν ἐνισχύθη ἐγένετο δὲ ὁ Σαῦλος μετὰ τῶν ἐν Δαμασκῷ μαθητῶν ἡμέρας ἱκανὰς τινὰς καὶ εὐθέως ἐν ταῖς συναγωγαῖς ἐκήρυσσεν τὸν Ἰησοῦν Χριστὸν ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἐξίσταντο ἐξίστατο ἐξιστάντος δὲ πάντες οἱ ἀκούοντες καὶ ἔλεγον οὐχ οὗτός ἐστιν ὁ πορθήσας ἐν εἰς Ἰερουσαλὴμ Ἰερουσαλὴμ τοὺς ἐπικαλουμένους τὸ ὄνομα τοῦτο καὶ ὧδε εἰς τοῦτο ἐληλύθει ἐλήλυθεν ἵνα δεδεμένους αὐτοὺς ἀναγάγῃ ἀγάγῃ ἐπὶ τοὺς ἀρχιερεῖς Σαῦλος δὲ μᾶλλον ἐνεδυναμοῦτο τῷ λόγῳ καὶ συνέχυννεν τοὺς Ἰουδαίους τοὺς κατοικοῦντας ἐν Δαμασκῷ συμβιβάζων ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ Χριστός ὡς δὲ ἐπληροῦντο ἡμέραι ἱκαναί συνεβουλεύσαντο οἱ Ἰουδαῖοι ἀνελεῖν αὐτόν ἐγνώσθη δὲ τῷ Σαύλῳ Σαούλ ἡ ἐπιβουλὴ αὐτῶν παρετήρουν παρετηροῦντο δὲ τε καὶ τὰς πύλας ὅπως πιάσωσιν αὑτόν ἡμέρας τε καὶ νυκτὸς ὅπως αὐτὸν ἀνέλωσιν λαβόντες δὲ αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ νυκτὸς καθῆκαν αὑτόν διὰ τοῦ τείχους καθῆκαν αὐτὸν χαλάσαντες ἐν σπυρίδι καὶ παραγενόμενος δὲ ὁ Σαῦλος εἰς ἐν Ἰερουσαλὴμ Ἰερουσαλήμ ἐπείραζεν ἐπειρᾶτο κολλᾶσθαι τοῖς μαθηταῖς καὶ πάντες ἐφοβοῦντο αὐτόν μὴ πιστεύοντες ὅτι ἐστὶν μαθητής Βαρναβᾶς δὲ ἐπιλαβόμενος αὐτὸν ἤγαγεν πρὸς τοὺς ἀποστόλους καὶ διηγήσατο αὐτοῖς πῶς ἐν τῇ ὁδῷ εἶδεν τὸν Κύριον καὶ ὅτι ἐλάλησεν αὐτῷ καὶ πῶς ἐν Δαμασκῷ ἐπαρρησιάσατο ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Ἰησοῦ Κυρίου καὶ ἦν μετʼ αὐτῶν εἰσπορευόμενος καὶ ἐκπορευόμενος εἰς ἐν Ἰερουσαλήμ Ἰερουσαλήμ καὶ παρρησιαζόμενος ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ἐλάλει τε καὶ συνεζήτει τε πρὸς τοὺς Ἕλληνας Ἑλληνιστάς οἱ δὲ ἐπεχείρουν αὐτὸν ἀνελεῖν αὐτόν ἐπιγνόντες δὲ αὑτόν οἱ ἀδελφοὶ κατήγαγον αὐτὸν εἰς Ἱεροσόλυμα Καισάρειαν καὶ ἐξαπέστειλαν ἐξαπέστειλεν αὐτὸν εἰς Ταρσόν αἱ ἡ μὲν οὖν ἐκκλησίαι ἐκκλησία καθʼ ὅλης τῆς Ἰουδαίας καὶ Γαλιλαίας καὶ Σαμαρείας εἶχεν εἶχον εἰρήνην εἰρήνῃ οἰκοδομούμεναι οἰκοδομουμένη καὶ πορευόμεναι πορευομένη τῷ φόβῳ τοῦ Κυρίου καὶ τῇ παρακλήσει τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐπληθύνοντο ἐπληθύνετο ἐγένετο δὲ Πέτρον διερχόμενον διὰ πάντων κατελθεῖν καὶ πρὸς τοὺς ἁγίους τοὺς κατοικοῦντας ἐν Λύδδα Λύδδαν εὗρεν δὲ ἐκεῖ ἄνθρωπόν τινα Αἰνέαν ὀνόματι Αἰνέαν ἐξ ἐτῶν ὀκτὼ κατακείμενον ἐπὶ κραββάτῳ κραββάτου ὃς ἦν παραλελυμένος καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ Πέτρος Αἰνέα ἰᾶταί σε ὁ Κύριος Ἰησοῦς ὁ Χριστός ἀνάστηθι καὶ στρῶσον σεαυτῷ καὶ εὐθέως ἀνέστη καὶ εἶδαν εἶδον εἶδα αὐτὸν πάντες οἱ κατοικοῦντες Λύδδα Λύδδαν καὶ τὸν Σαρῶνα Σαρωνᾶν Ἀσσάρωνα οἵτινες ἐπέστρεψαν ἐπὶ τὸν Κύριον ἐν Ἰόππῃ δέ τις ἦν μαθήτρια ὀνόματι Ταβιθά ἣ διερμηνευομένη λέγεται Δορκάς αὕτη ἦν πλήρης ἀγαθῶν ἔργων ἀγαθῶν καὶ ἐλεημοσυνῶν ὧν ἐποίει ἐγένετο δὲ ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἀσθενήσασαν αὐτὴν ἀποθανεῖν λούσαντες δὲ αὐτὴν ἔθηκαν αὐτὴν ἐν τῷ ὑπερῴῳ ἐγγὺς δὲ οὔσης Λύδδας Λύδδης Λύδδα τῇ Ἰόππῃ οἱ μαθηταὶ ἀκούσαντες ὅτι Πέτρος ἐστὶν ἐν αὐτῇ ἀπέστειλαν δύο ἄνδρας πρὸς αὐτὸν παρακαλοῦντες μὴ ὀκνῆσαι ὀκνήσῃς διελθεῖν ἕως ἡμῶν αὐτῶν ἀναστὰς δὲ ὁ Πέτρος συνῆλθεν αὐτοῖς ὃν παραγενόμενον None ἀνήγαγον ἤγαγον εἰς τὸ ὑπερῷον καὶ παρέστησαν αὐτῷ πᾶσαι αἱ χῆραι κλαίουσαι καὶ ἐπιδεικνύμεναι χιτῶνας καὶ ἱμάτια ὅσα ἐποίει ἐποίησεν αὐταῖς μετʼ αὐτῶν οὖσα ἡ Δορκάς ἐκβαλὼν δὲ ἔξω πρός πάντας ἔξω ὁ Πέτρος καὶ πᾶσᾰ ἡ γονά προσηύξατο καὶ θεὶς τὰ γόνατα προσηύξατο καὶ ἐπιστρέψας πρὸς τὸ σῶμα εἶπεν Ταβιθά ἀνάστηθι ἡ δὲ ἤνοιξεν τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῆς καὶ ἰδοῦσα τὸν Πέτρον ἀνεκάθισεν δοὺς τε δὲ αὐτῇ χεῖρα ἀνέστησεν αὐτήν καὶ φωνήσας δὲ τοὺς ἁγίους καὶ τὰς χήρας καὶ τοὺς ἁγίους παρέστησεν αὐτὴν ζῶσαν γνωστὸν δὲ ἐγένετο καθʼ ὅλης τῆς Ἰόππης καὶ πολλοὶ ἐπίστευσαν πολλοὶ ἐπὶ τὸν Κύριον ἐγένετο δὲ αὑτόν ἡμέρας τινας ἱκανὰς μεῖναι αὐτὸν ἐν Ἰόππῃ παρά τινι Σίμωνι βυρσεῖ ἀνὴρ δέ τις ἦν ἐν Καισαρείᾳ ὀνόματι Κορνήλιος ἑκατοντάρχης ἑκατοντάρχος ἐκ Σπείρας Σπείρης τῆς καλουμένης Ἰταλικῆς εὐσεβὴς καὶ φοβούμενος τὸν Θεὸν σὺν παντὶ τῷ οἴκῳ αὐτοῦ ποιῶν τε ἐλεημοσύνας πολλὰς τῷ λαῷ καὶ δεόμενος τοῦ Θεοῦ διὰ παντός εἶδεν ἐν ὁράματι φανερῶς ὡς ὡσεὶ περὶ ὥραν ἐνάτην τῆς ἡμέρας ἄγγελον τοῦ Θεοῦ εἰσελθόντα πρὸς αὐτὸν καὶ εἰπόντα αὐτῷ Κορνήλιε ὁ δὲ ἀτενίσας αὐτῷ καὶ ἔμφοβος γενόμενος εἶπεν τί ἐστιν κύριε εἶπεν δὲ αὐτῷ αἱ προσευχαί σου καὶ αἱ ἐλεημοσύναι σου ἀνέβησαν εἰς μνημόσυνον ἔμπροσθεν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ νῦν πέμψον ἄνδρας εἰς Ἰόππην ἄνδρας καὶ μετάπεμψαι Σίμωνά τινα τὸν ὃς ἐπικαλούμενον ἐπικαλεῖται Πέτρον Πέτρος οὗτος ξενίζεται παρά τινι Σίμωνι τινι βυρσεῖ ᾧ ἐστιν ἡ οἰκία παρὰ θάλασσαν οὗτος λαλήσει σοι τί σε δεῖ ποιεῖν ὡς δὲ ἀπῆλθεν ὁ ἄγγελος ὁ λαλῶν αὐτῷ τῷ Κορνηλίῳ φωνήσας δύο τῶν οἰκετῶν αὑτοῦ καὶ στρατιώτην εὐσεβῆ τῶν προσκαρτερούντων αὐτῷ καὶ ἐξηγησάμενος αὐτοῖς τὸ ὅραμα ἅπαντα αὐτοῖς ἀπέστειλεν αὐτοὺς εἰς τὴν Ἰόππην τῇ δὲ ἐπαύριον ὁδοιπορούντων αὐτῶν ἐκείνων καὶ τῇ πόλει ἐγγιζόντων ἀνέβη Πέτρος ἐπὶ τὸ δῶμα προσεύξασθαι περὶ ὥραν ἕκτην τῆς ἡμέρας ἐγένετο δὲ πρόσπεινος καὶ ἤθελεν γεύσασθαι παρασκευαζόντων δὲ αὐτῶν ἐκείνων ἦλθεν ἐγένετο ἐπέπεσεν ἔκστασις ἐπʼ αὐτὸν ἔκστασις καὶ θεωρεῖ τὸν οὐρανὸν ἀνεῳγμένον καὶ καταβαῖνον ἐπʼ αὐτὸν σκεῦός τι ὡς ὀθόνην μεγάλην τέσσαρσιν ἀρχαῖς δεδεμένον σκεῦος τι καὶ καθιέμενον ἐπὶ τῆς γῆς ἐν ᾧ ὑπῆρχεν πάντα τὰ τετράποδα τῆς γῆς καὶ τὰ θηρία καὶ τὰ ἑρπετὰ τῆς γῆς καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἐγένετο φωνὴ πρὸς αὐτόν ἀναστάς Πέτρε θῦσον καὶ φάγε ὁ δὲ Πέτρος εἶπεν μηδαμῶς Κύριε ὅτι οὐδέποτε ἔφαγον πᾶν κοινὸν καὶ ἢ ἀκάθαρτον καὶ φωνὴ φωνήσας δὲ πάλιν ἐκ δευτέρου πρὸς αὐτόν ἃ ὁ Θεὸς ἐκαθάρισεν σὺ σοι μὴ κοίνου τοῦτο δὲ ἐγένετο ἐπὶ τρίς καὶ εὐθὺς πάλιν ἀνελήμφθη πάλιν τὸ σκεῦος εἰς τὸν οὐρανόν ὡς δὲ ἐν αὐτῷ ἑαυτῷ ἐγένετο διηπόρει ὁ Πέτρος τί ἂν εἰ εἴη τὸ ὅραμα ὃ εἶδεν καὶ ἰδοὺ οἱ ἄνδρες οἱ ἀπεσταλμένοι ὑπὸ ἀπὸ τοῦ Κορνηλίου ἐπερωτήσαντες διερωτήσαντες τὴν οἰκίαν τοῦ Σίμωνος ἐπέστησαν ἐπὶ τὸν πυλῶνα καὶ φωνήσαντες ἐπυνθάνοντο ἐπύθοντο εἰ Σίμων ὁ ἐπικαλούμενος Πέτρος ἐνθάδε ξενίζεται τοῦ δὲ Πέτρου ἐνθυμουμένου διενθυμουμένου περὶ τοῦ ὁράματος εἶπεν αὐτῷ τὸ τὸν Πνεῦμα αὐτῷ ἰδοὺ ἄνδρες δύο τρεῖς ζητοῦσίν ζητοῦντές σε ἀλλὰ ἀναστὰς ἀνάστα κατάβηθι καὶ πορεύου σὺν αὐτοῖς καὶ πορεύου μηδὲν διακρινόμενος ὅτι διότι ἐγὼ ἀπέσταλκα αὐτούς τότε καταβὰς δὲ ὁ Πέτρος πρὸς αὑτούς τοὺς ἄνδρας τοὺς ἀπεσταλμένους ἀπὸ τοῦ Κορνηλίου πρὸς αὑτὸν εἶπεν ἰδοὺ ἐγώ εἰμι ὃν ζητεῖτε τί θέλετε ἤ τίς ἡ αἰτία διʼ ἣν πάρεστε οἱ δὲ εἶπαν εἶπον πρός αὑτόν Κορνήλιος τίς ἑκατοντάρχης ἀνὴρ δίκαιος καὶ φοβούμενος τὸν Θεὸν μαρτυρούμενός τε ὑπὸ ὅλου ὅλους τοῦ ἔθνους τῶν Ἰουδαίων ἐχρηματίσθη ὑπὸ ἀγγέλου ἁγίου μεταπέμψασθαί σε εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ καὶ ἀκοῦσαι ῥήματα παρὰ σοῦ τότε εἰσαγαγών εἰσκαλεσάμενος οὖν ὁ Πέτρος αὐτοὺς ἐξένισεν αὑτούς τῇ δὲ ἐπαύριον ἀναστὰς ὁ Πέτρος ἐξῆλθεν σὺν αὐτοῖς καί τινες τῶν ἀδελφῶν τῶν ἀπὸ τῆς Ἰόππης Ἰόππην συνῆλθον συνῆλθαν αὐτῷ καὶ τῇ δὲ ἐπαύριον εἰσῆλθεν εἰσῆλθον εἰσῆλθαν εἰς τὴν Καισάρειαν ὁ δὲ Κορνήλιος ἦν προσδεχόμενος προσδοκῶν αὐτοὺς καὶ συγκαλεσάμενος τοὺς συγγενεῖς αὐτοῦ αὑτούς καὶ τοὺς ἀναγκαίους φίλους περιέμεινεν ὡς προσεγγίζοντος δὲ ἐγένετο τοῦ εἰσελθεῖν τὸν τοῦ Πέτρον Πέτρου Πέτρος εἰς τὴν Καισάρειαν προδραμὼν εἰς τῶν δούλων διεσάφησεν παραγεγονέναι αὑτόν συναντήσας αὐτῷ ὁ δὲ Κορνήλιος ἐκπηδήσας καὶ συναντήσας αὐτῷ πεσὼν πρός ἐπὶ τοὺς πόδας προσεκύνησεν αὑτόν ὁ δὲ Πέτρος αὐτὸν ἤγειρεν αὐτὸν λέγων τί ποιεῖς ἀνάστηθι κᾀγὼ καὶ ἐγὼ αὐτὸς ἐγὼ ἄνθρωπός εἰμι ὡς καὶ σὺ καὶ συνομιλῶν αὐτῷ εἰσῆλθεν εἰσῆλθον εἰσελθὼν τε καὶ εὑρίσκει εὗρεν συνεληλυθότας πολλούς ἔφη τε πρὸς αὐτούς ὑμεῖς βέλτιον ἐπίστασθε ὡς ἀθέμιτόν ἀθέμιστον ἐστιν ἀνδρὶ Ἰουδαίῳ Ἰουδαίου κολλᾶσθαι ἢ προσέρχεσθαι ἀνδρὶ ἀλλοφύλῳ ἀλλοφύλῳ κἀμοὶ καὶ ἐμοὶ ἔδειξεν ὁ Θεὸς ἐπέδειξεν ἔδειξεν μηδένα κοινὸν ἢ ἀκάθαρτον λέγειν ἄνθρωπον διὸ καὶ ἀναντιρρήτως ἦλθον μεταπεμφθείς ὑφʼ ὑμῶν πυνθάνομαι οὖν τίνι οὖν λόγῳ μετεπέμψασθέ με καὶ ὁ δὲ Κορνήλιος ἔφη ἀπὸ τῆς τρίτης τετάρτης ἡμέρας μέχρι ταύτης τῇ τῆς ἄρτι ὥρας ἤμην τῆς νηστεύων καὶ τὴν ἐνάτην τε ὥραν προσευχόμενος ἐν τῷ οἴκῳ μου καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ ἔστη ἐνώπιόν μου ἐμοῦ ἐν ἐσθῆτι λαμπρᾷ καὶ φησίν Κορνήλιε εἰσηκούσθη ἦ σου ἡ εὐχὴ προσευχὴ καὶ αἱ ἐλεημοσύναι ἐλεημοσύνη σου ἐμνήσθησαν τοῦ Θεοῦ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ πέμψον οὖν εἰς Ἰόππην καὶ μετακάλεσαι Σίμωνα ὃς ἐπικαλεῖται Πέτρος οὗτος ξενίζεται ἐν παρὰ οἰκίᾳ τινὶ Σίμωνος Σίμωνι βυρσέως βυρσεῖ ξενίζεται παρὰ θάλασσαν ὃς παραγενόμενος λαλήσει σοι ἐξαυτῆς οὖ οὖν ἔπεμψα πρὸς σέ παρακαλῶν ἐλθεῖν πρός ἡμᾶς σύ δὲ τε καλῶς ἐποίησας ἐν τάχει παραγενόμενος νῦν δοῦ οὖν πάντες ἡμεῖς πάρεσμεν ἐνώπιον σου τοῦ Θεοῦ πάρεσμεν ἀκοῦσαι βουλόμενοι παρὰ σου πάντα τὰ προστεταγμένα σοι πάντα ἀπὸ ὑπὸ τοῦ Κυρίου Θεοῦ ἀνοίξας δὲ Πέτρος τὸ στόμα Πέτρος αὐτοῦ εἶπεν ἐπʼ ἀληθείας καταλαμβάνομαι καταλαμβανόμενος ὅτι οὐκ ἔστιν προσωπολήμπτης ὁ Θεός ἀλλʼ ἐν παντὶ ἔθνει ὁ φοβούμενος αὐτὸν καὶ ἐργαζόμενος δικαιοσύνην δεκτὸς αὐτῷ ἐστιν ἔσται τὸν γάρ λόγον ὃν ἀπέστειλεν τοῖς υἱοῖς Ἰσραὴλ εὐαγγελιζόμενος εἴρην εἰρήνην διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ οὗτός ἐστιν πάντων Κύριος ὑμεῖς οἴδατε τὸ γενόμενον γεγονός ῥῆμα καθʼ ὅλης τῆς Ἰουδαίας ἀρξάμενον ἀρξάμενος γάρ ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας μετὰ τὸ βάπτισμα ὃ ἐκήρυξεν Ἰωάννης Ἰησοῦν τὸν ἀπὸ Ναζαρέτ ὃν ὡς ἔχρισεν αὐτὸν ὁ Θεὸς Πνεύματι Ἁγίῳ Πνεύματι καὶ δυνάμει ὡς ὃς οὗτος περιῆλθεν διῆλθεν εὐεργετῶν καὶ ἰώμενος πάντας τοὺς καταδυναστευομένους καταδυναστευθέντας ὑπὸ τοῦ διαβόλου ὅτι ὁ Θεὸς ἦν μετʼ αὐτοῦ καὶ ὑμεῖς ἡμεῖς μὲν ἐσμεν μάρτυρες αὐτοῦ πάντων ὧν ἐποίησεν ἔν τε τῇ χώρᾳ τῶν Ἰουδαίων καὶ ἐν Ἰερουσαλήμ ὃν καὶ ἀνεῖλαν ἀνεῖλον κρεμάσαντες ἐπὶ ξύλου τοῦτον ὁ Θεὸς ἤγειρεν μετὰ ἐν τῇ τὴν τρίτῃ τρίτην ἡμέρᾳ ἡμέραν καὶ ἔδωκεν αὐτὸν αὐτῷ ἐμφανῆ γενέσθαι οὐ παντὶ τῷ λαῷ ἀλλὰ μάρτυσι τοῖς προκεχειροτονημένοις ἡμῖν ὑπὸ τοῦ Θεοῦ ἡμῖν οἵτινες συνεφάγομεν αὐτῷ καὶ συνεπίομεν αὐτῷ καὶ συνεστράφημεν μετὰ τὸ ἀναστῆναι αὐτὸν ἐκ νεκρῶν ἡμέρᾳς τεσσεράκοντα καὶ ἐνετείλατο παρήγγειλεν ἡμῖν κηρύξαι τῷ λαῷ καὶ διαμαρτύρασθαι ὅτι οὗτός αὐτός ἐστιν ὁ ὡρισμένος ὑπὸ τοῦ Θεοῦ κριτὴς ζώντων καὶ νεκρῶν τούτῳ πάντες οἱ προφῆται μαρτυροῦσιν ἄφεσιν ἁμαρτιῶν λαβεῖν διὰ τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ πάντα τὸν πιστεύοντα εἰς αὐτόν ἔτι λαλοῦντος τοῦ Πέτρου τὰ ῥήματα ταῦτα ἔπεσεν ἐπέπεσε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἐπὶ πάντας τοὺς ἀκούοντας τὸν λόγον καὶ ἐξέστησαν οἱ ἐκ περιτομῆς πιστοὶ οἳ ὅσοι συνῆλθαν συνῆλθον τῷ Πέτρῳ ὅτι καὶ ἐπὶ τὰ ἔθνη ἡ δωρεὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τοῦ Ἁγίου ἐκκέχυται ἤκουον γὰρ αὐτῶν λαλούντων γλώσσαις καὶ μεγαλυνόντων τὸν Θεόν τότε ἀπεκρίθη εἶπεν δὲ ὁ Πέτρος μήτι τὸ ὕδωρ κωλῦσαι τις δύναται κωλῦσαί τις τοῦ μὴ βαπτισθῆναι αὑτούς τούτους οἵτινες τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἔλαβον ὥςπερ ὡς καθὼς καὶ ἡμεῖς τότε προσέταξεν δὲ τε αὐτοὺς αὐτοῖς βαπτισθῆναι ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ βαπτισθῆναι τότε παρεκάλεσαν ἠρώτησαν αὐτὸν πρός αὑτούς διαμεῖναι ἐπιμεῖναι ἡμέρας τινάς ἀκουστόν ἤκουσαν δὲ ἐγένετο οἱ τοῖς ἀπόστολοι ἀποστόλοις καὶ οἱ τοῖς ἀδελφοὶ ἀδελφοῖς οἱ ὄντες κατὰ ἐν τὴν τῇ Ἰουδαίαν Ἰουδαίᾳ ὅτι καὶ τὰ ἔθνη ἐδέξαντο ἐδέξατο τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ ὅτε ὁ μὲν δὲ οὖν ἀνέβη Πέτρος διὰ ἱκανοῦ χρόνου ἠθέλησε πορευθῆναι εἰς Ἰερουσαλήμ Ἱεροσόλυμα καὶ προσφωνήσας τοὺς ἀδελφούς καὶ επιστηρίξας αὑτούς πολὺν λόγον ποιούμενος διὰ τῶν χωρῶν διδάσκων αὑτούς ὃς καὶ κατήντησεν αὐτοῖς καὶ ἀπήγγειλεν αὐτοῖς τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ οἱ δὲ ἐκ περιτομῆς ἀδελφοί διεκρίνοντο πρὸς αὐτὸν οἱ ἐκ περιτομῆς λέγοντες ὅτι εἰσῆλθες εἰσῆλθεν πρὸς ἄνδρας ἀκροβυστίαν ἔχοντας εἰσῆλθες καὶ συνέφαγες συνέφαγεν σὺν αὐτοῖς ἀρξάμενος δὲ ὁ Πέτρος ἐξετίθετο αὐτοῖς τὰ καθεξῆς λέγων ἐγὼ ἤμην ἐν πόλει Ἰόππῃ πόλει προσευχόμενος καὶ εἶδον ἐν ἐκστάσει ὅραμα καταβαῖνον καταβαίνων σκεῦός τι ὡς ὀθόνην μεγάλην τέσσαρσιν τέτρασιν ἀρχαῖς καθιεμένην καθειμένον ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἦλθεν ἕως ἄχρι ἐμοῦ εἰς ἣν ἀτενίσας κατενόουν καὶ εἶδον τὰ τετράποδα τῆς γῆς καὶ τὰ θηρία καὶ τὰ ἑρπετὰ καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἤκουσα δὲ καὶ φωνῆς φωνὴν λεγούσης λέγουσαν μοι ἀναστάς ἀνάστα Πέτρε θῦσον καὶ φάγε εἶπον εἶπα δέ μηδαμῶς Κύριε ὅτι πᾶν κοινὸν None ἢ ἀκάθαρτον οὐδέποτε εἰσῆλθεν εἰς τὸ στόμα μου ἀπεκρίθη ἐγένετο δὲ μοι φωνὴ ἐκ δευτέρου φωνὴ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πρός με ἃ ὁ Θεὸς ἐκαθάρισεν σὺ μὴ κοίνου τοῦτο δὲ ἐγένετο ἐπὶ τρίς καὶ πάλιν ἀνεσπάσθη πάλιν ἅπαντα εἰς τὸν οὐρανόν καὶ ἰδοὺ ἐξαυτῆς τρεῖς ἄνδρες ἐπέστησαν μοι ἐπὶ τὴν οἰκίαν ἐν ᾗ ἦμεν ἤμην ἀπεσταλμένοι ἀπὸ Καισαρείας πρός με ἐμέ εἶπεν δὲ μοι τὸ Πνεῦμά μοι συνελθεῖν αὐτοῖς μηδὲν διακρινόμενον διακρίναντα διακρίνοντα ἦλθον δὲ σὺν ἐμοὶ καὶ οἱ ἓξ ἀδελφοὶ οὗτοι καὶ εἰσήλθομεν εἰς τὸν οἶκον τοῦ ἀνδρός ἀπήγγειλεν δὲ τε ἡμῖν πῶς εἶδεν τὸν ἄγγελον ἐν τῷ οἴκῳ αὐτοῦ σταθέντα καὶ εἰπόντα αὐτῷ ἀπόστειλον πέμψον εἰς Ἰόππην ἄνδρας καὶ μετάπεμψαι Σίμωνα τὸν ἐπικαλούμενον Πέτρον ὃς λαλήσει λαλήσῃ ῥήματα πρὸς σὲ ἐν οἷς σωθήσῃ σὺ καὶ πᾶς ὁ οἶκός σου ἐν δὲ τῷ ἄρξασθαί με λαλεῖν αὐτοῖς ἔπεσεν ἐπέπεσεν τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἐπʼ αὐτοὺς αὐτοῖς ὡς ὥσπερ καὶ ἐφʼ ἡμᾶς ἐν ἀρχῇ ἐμνήσθην ἐμνήσθημεν δὲ τοῦ ῥήματος τοῦ Κυρίου ὡς ἔλεγεν Ἰωάννης μὲν ἐβάπτισεν ὕδατι ὑμεῖς δὲ βαπτισθήσεσθε ἐν Πνεύματι Πνεῦμα Ἁγίῳ εἰ οὖν τὴν ἴσην δωρεὰν ἔδωκεν δέδωκεν αὐτοῖς ὁ Θεὸς ὡς καὶ ἡμῖν πιστεύσασιν ἐπὶ τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν ἐγὼ δὲ τίς ἤμην δυνατὸς κωλῦσαι τὸν Θεόν τοῦ μὴ δοῦναι αὐτοῖς Πνεῦμα Ἁγιον πιστεύσασιν ἐπʼ αὐτῷ ἀκούσαντες δὲ ταῦτα ἡσύχασαν καὶ ἔδοξαν ἐδόξασαν ἐδόξαζον τὸν Θεὸν λέγοντες ἄρα γε καὶ τοῖς ἔθνεσιν ὁ Θεὸς τὴν μετάνοιαν ἔδωκεν εἰς ζωὴν ἔδωκεν οἱ μὲν οὖν διασπαρέντες ἀπὸ τῆς θλίψεως τῆς γενομένης ἐπὶ ἀπὸ τοῦ Στεφάνῳ Στεφάνου διῆλθον ἕως Φοινίκης καὶ Κύπρου καὶ Ἀντιοχείας μηδενὶ λαλοῦντες τὸν λόγον λαλοῦντες εἰ μὴ μόνοις μόνον Ἰουδαίοις Ἰουδαῖοι ἦσαν δέ τινες ἐξ αὐτῶν ἄνδρες Κύπριοι καὶ Κυρηναῖοι οἵτινες ἐλθόντες εἰσελθόντες εἰς Ἀντιόχειαν ἐλάλουν καὶ πρὸς τοὺς Ἕλληνας εὐαγγελιστάς Ἑλληνιστάς εὐαγγελιζόμενοι τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστὸν καὶ ἦν δὲ χεὶρ Κυρίου μετʼ αὐτῶν πολύς τε ἀριθμὸς ὁ πιστεύσας ἐπέστρεψεν ἐπὶ τὸν Κύριον ἠκούσθη δὲ ὁ λόγος εἰς τὰ ὦτα τῆς ἐκκλησίας τῆς οὔσης ἐν Ἰερουσαλὴμ Ἱεροσολύμοις περὶ αὐτῶν καὶ ἐξαπέστειλαν Βαρναβᾶν διελθεῖν ἕως τῆς Ἀντιοχείας ὃς καὶ παραγενόμενος καὶ ἰδὼν τὴν χάριν τὴν τοῦ Θεοῦ ἐχάρη καὶ παρεκάλει πάντας τῇ προθέσει τῆς καρδίας προσμένειν ἐν τῷ Κυρίῳ ὅτι ἦν ἀνὴρ ἦν ἀγαθὸς καὶ πλήρης Πνεύματος Ἁγίου καὶ πίστεως καὶ προσετέθη ὄχλος ἱκανὸς τῷ Κυρίῳ ἀκούσας ἐξῆλθεν δὲ ὅτι Σαῦλος εστιν εἰς Ταρσὸν ὁ Βαρνάβας ἐξῆλθεν ἀναζητῆσαι ἀναζητῶν ἀναστῆσαι αὑτόν Σαῦλον Σαούλ καὶ ὡς εὑρὼν συντυχών αὐτὸν ἤγαγεν παρεκάλεσεν αὐτὸν ἐλθεῖν εἰς Ἀντιόχειαν οἵτινες παραγενόμενοι ἐγένετο δὲ αὐτοὺς αὐτοῖς καὶ ἐνιαυτὸν ὅλον συνεχύθησαν συναχθῆναι ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ ἐκκλησίαι καὶ διδάξαι ὄχλον ἱκανόν χρηματίσαι καὶ τε τότε πρώτως πρῶτον ἐχρημάτισεν ἐν εἰς Ἀντιοχείᾳ Ἀντιόχειαν τοὺς οἱ μαθητὰς μαθηταὶ ἐν Ἀντιοχείᾳ Χριστιανούς Χριστιανοί ἐν αὐταῖς ταύταις δὲ ταῖς ἡμέραις κατῆλθον ἀπὸ Ἱεροσολύμων προφῆται εἰς Ἀντιόχειαν ἦν δὲ πολλή ἀγαλλίασις συνεστραμμένων δὲ ἡμῶν ἔφη ἀναστὰς δὲ εἷς ἐξ αὐτῶν ὀνόματι Ἅγαβος ἐσήμανεν ἐσήμαινεν σημαίνων διὰ τοῦ Πνεύματος λιμὸν λιμὸν μέγαν μεγάλην μέλλειν ἔσεσθαι ἐφʼ ὅλην τὴν οἰκουμένην ἥτις ὅστις καὶ ἐγένετο ἐπὶ Κλαυδίου Καίσαρος τῶν οἱ δὲ μαθητῶν μαθηταὶ καθὼς εὐπορεῖτό ευπορουντο τις ὥρισαν ὥρισεν ἕκαστος ὥρισαν αὐτῶν εἰς διακονίαν πέμψαι τοῖς κατοικοῦσιν ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ ἀδελφοῖς οἱ ὃ καὶ ὃ ἐποίησαν ἀποστείλαντες πρὸς τοὺς πρεσβυτέρους διὰ χειρὸς Βαρναβᾶ καὶ Σαύλου Σαούλ κατʼ ἐκεῖνον δὲ τὸν καιρὸν ἐπέβαλεν τὰς χεῖρας Ἡρῴδης ὁ βασιλεὺς Ἡρώδης τὰς χεῖρας κακῶσαί τινας τῶν ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ καὶ ἀνεῖλεν δὲ Ἰάκωβον τὸν ἀδελφὸν Ἰωάννου μαχαίρᾳ μαχαίρῃ καὶ ἰδὼν δὲ ὅτι ἀρεστόν ἐστιν τοῖς Ἰουδαίοις ἡ ἐπιχειρήσεις αὐτοῦ ἐπὶ τοὺς πιστοὺς προσέθετο συλλαβεῖν καὶ Πέτρον ἦσαν δὲ αἱ ἡμέραι τῶν Ἀζύμων τοῦτον ὃν καὶ πιάσας ἔθετο εἰς ἐν φυλακήν φυλακῇ παραδοὺς παραδιδοὺς τέσσαρσιν τετραδίοις στρατιωτῶν φυλάσσειν αὐτόν βουλόμενος μετὰ τὸ Πάσχα ἀγαγεῖν ἀναγαγεῖν αὐτὸν τῷ λαῷ ὁ μὲν οὖν Πέτρος ἐτηρεῖτο ἐν τῇ φυλακῇ πολλή προσευχὴ δὲ προσεύχῃ ἦν ἐν ἐκτενείᾳ ἐκτενῶς ἐκτενὴς περὶ αὐτοῦ γινομένη ὑπὸ ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας πρὸς τὸν Θεὸν περὶ ὑπὲρ αὐτοῦ ὅτε δὲ ἤμελλεν ἔμελλεν αὐτὸν προαγαγεῖν προάγειν προσαγαγεῖν προσάγειν αὐτὸν ὁ Ἡρῴδης τῇ νυκτὶ ἐκείνῃ ἦν ὁ Πέτρος κοιμώμενος μεταξὺ δύο στρατιωτῶν δεδεμένος ἁλύσεσιν δυσίν φύλακές δὲ τε πρὸ πρός τῆς τῇ θύρας θύρᾳ ἐτήρουν τὴν φυλακήν καὶ ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου ἐπέστη τῷ Πέτρῳ καὶ φῶς ἐπέλαμψεν ἔλαμψεν ἐν τῷ οἰκήματι νύξας πατάξας δὲ τὴν πλευρὰν τοῦ Πέτρου ἤγειρεν αὐτὸν λέγων ἀνάστα ἐν τάχει καὶ ἐξέπεσαν ἐξέπεσον αὐτοῦ αἱ ἁλύσεις ἐκ τῶν χειρῶν αὐτοῦ εἶπεν δὲ τε ὁ ἄγγελος πρὸς αὐτόν ζῶσαι περίζωσαι καὶ ὑπόδυσαι ὑπόδησαι τὰ σανδάλιά σου ἐποίησεν δὲ οὕτως καὶ λέγει αὐτῷ περιβαλοῦ τὸ ἱμάτιόν σου καὶ ἀκολούθει μοι καὶ ἐξελθὼν ἠκολούθει αὐτῷ καὶ οὐκ ᾔδει ὅτι ἀληθές ἐστιν τὸ γινόμενον ὑπὸ διὰ τοῦ ἀγγέλου ἐδόκει γάρ δὲ ὅραμα βλέπειν διελθόντες δὲ πρώτην φυλακὴν καὶ δευτέραν φυλακὴν ἦλθαν ἦλθον ἐπὶ τὴν πύλην τὴν σιδηρᾶν τὴν φέρουσαν εἰς τὴν πόλιν ἥτις αὐτομάτη ἠνοίγη ἠνοίχθη αὐτοῖς καὶ ἐξελθόντες κατέβησαν τοὺς ἑπτὰ βαθμούς καὶ προσῆλθάν προῆλθον ῥύμην μίαν καὶ εὐθέως ἀπῆλθεν ἀπέστη ὁ ἄγγελος ἀπʼ αὐτοῦ καὶ ὁ Πέτρος γενόμενος ἐν αὐτῷ ἑαυτῷ γενόμενος εἶπεν νῦν οἶδα ἀληθῶς ὅτι ἀληθῶς ἐξαπέστειλεν ὁ Κύριος τὸν ἄγγελον αὐτοῦ καὶ ἐξείλατό ἐξείλετό με ἐκ χειρὸς Ἡρῴδου καὶ πάσης τῆς προσδοκίας τοῦ λαοῦ τῶν Ἰουδαίων καὶ συνιδών δὲ τε ἦλθεν ἐπὶ τὴν οἰκίαν τῆς Μαρίας τῆς μητρὸς Ἰωάννου τοῦ ἐπικαλουμένου ἄρκου Μάρκου οὗ ἦσαν ἱκανοὶ συνηθροισμένοι καὶ προσευχόμενοι κρούσαντος κρούσαντες δὲ αὐτοῦ τοῦ Πέτρου τὴν θύραν τοῦ πυλῶνος προῆλθε προσῆλθεν παιδίσκη ὑπακοῦσαι ὑπακούουσα ὀνόματι Ῥόδη ὑπακοῦσαι καὶ ἐπιγνοῦσα τὴν φωνὴν τοῦ Πέτρου ἀπὸ τῆς χαρᾶς οὐκ ἤνοιξεν τὸν πυλῶνα καὶ εἰσδραμοῦσα δὲ ἀπήγγειλεν ἑστάναι τὸν Πέτρον πρὸ τοῦ πυλῶνος οἱ ὁ δὲ εἶπον ἔλεγον πρὸς αὐτὴν αὑτῇ εἶπαν εἶπον μαίνῃ ἡ δὲ διϊσχυρίζετο οὕτως ἔχειν οἱ δὲ ἔλεγον εἶπαν πρός αὐτήν τυχὸν ὁ ἄγγελός αὐτοῦ ἐστιν αὐτοῦ ὁ δὲ Πέτρος ἐπέμενεν κρούων εξανοίξαντες ἀνοίξαντες δὲ καὶ εἶδαν εἶδον ἰδόντες αὐτὸν καὶ ἐξέστησαν κατασείσας κατασείσαντος δὲ αὐτοῖς αὐτοῦ τῇ χειρὶ ἵνα σιγᾶν σιγᾷ ᾖσιν εἰσῆλθεν καὶ διηγήσατο αὐτοῖς πῶς αὑτόν ὁ Κύριος αὐτὸν ἐξήγαγεν ἐκ τῆς φυλακῆς εἶπέν τε δὲ ἀπαγγείλατε Ἰακώβῳ καὶ τοῖς ἀδελφοῖς ταῦτα καὶ ἐξελθὼν ἐπορεύθη εἰς ἕτερον τόπον γενομένης δὲ ἡμέρας ἦν τάραχος οὐκ ὀλίγος ἐν τοῖς στρατιώταις τί ἄρα ὁ Πέτρος ἐγένετο Ἡρῴδης τε δὲ ἐπιζητήσας αὐτὸν καὶ μὴ εὑρὼν ἀνακρίνας τοὺς φύλακας ἐκέλευσεν ἀποκτανθῆναι ἀπαχθῆναι καὶ κατελθὼν ἀπὸ τῆς Ἰουδαίας εἰς τὴν Καισάρειαν διέτριβεν διέτριψεν ἦν γάρ δὲ ὁ Ἡρώδης θυμομαχῶν Τυρίοις καὶ Σιδωνίοις οἱ καὶ δὲ ὁμοθυμαδὸν δὲ ἐξ ἀμφοτέρων τῶν πόλεων παρῆσαν πρὸς αὐτόν τὸν βασιλέα καὶ πείσαντες Βλάστον τὸν ἐπὶ τοῦ κοιτῶνος αὐτοῦ τοῦ βασιλέως ᾐτοῦντο ᾐτήσαντο εἰρήνην διὰ τὸ τρέφεσθαι αὐτῶν τὴν τὰς χώραν χώρας αὐτῶν ἐκ ἀπὸ τῆς βασιλικῆς τακτῇ δὲ ἡμέρᾳ ὁ Ἡρῴδης ἐνδυσάμενος ἐσθῆτα βασιλικὴν καὶ καθίσας ἐπὶ τοῦ βήματος ἐδημηγόρει πρὸς αὐτούς καταλλαγέντος δὲ αὐτοῦ τοῖς Τυρίοις ὁ δὲ δῆμος ἐπεφώνει Θεοῦ φωνὴ φωναὶ Θεοῦ καὶ οὐκ ἀνθρώπου ἀνθρώπων παραχρῆμα δὲ αὑτόν ἐπάταξεν αὐτὸν ἄγγελος Κυρίου ἀνθʼ ὧν οὐκ ἔδωκεν τὴν δόξαν τῷ Θεῷ καὶ καταβὰς ἀπὸ τοῦ βήματος γενόμενος σκωληκόβρωτος ἔτι ζῶν καὶ οὕτως ἐξέψυξεν ὁ δὲ λόγος τοῦ κυρίου Θεοῦ ηὔξανεν ηὐξάνετο καὶ ἐπληθύνετο Βαρναβᾶς δὲ καὶ Σαῦλος ὑπέστρεψαν ἀπέστρεψεν ἀπὸ εἰς ἐξ Ἰερουσαλὴμ πληρώσαντες τὴν διακονίαν συμπαραλαβόντες καὶ τὸν Ἰωάννην τὸν ἐπικληθέντα ἐπικαλούμενον Μᾶρκον ἦσαν δὲ τινες ἐν Ἀντιοχείᾳ κατὰ τὴν οὖσαν ἐκκλησίαν προφῆται καὶ διδάσκαλοι ἐν οἷς ὅ τε Βαρναβᾶς καὶ Συμεὼν ὁ ἐπικαλούμενος καλούμενος Νίγερ καὶ Λούκιος ὁ Κυρηναῖος Μαναήν τε Ἡρῴδου καὶ τοῦ τετράρχου σύντροφος καὶ Σαῦλος λειτουργούντων δὲ αὐτῶν τῷ Κυρίῳ καὶ νηστευόντων εἶπεν τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἀφορίσατε δή μοι τὸν τε Βαρναβᾶν καὶ τὸν Σαῦλον εἰς τὸ ἔργον ὃ προσκέκλημαι αὐτούς τότε νηστεύσαντες καὶ προσευξάμενοι πάντες καὶ ἐπιθέντες τὰς χεῖρας αὐτοῖς ἀπέλυσαν οἱ αὐτοὶ οὗτοι μὲν οὖν ἐκπεμφθέντες ὑπὸ τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀπῆλθον κατῆλθον καταβάντες δὲ εἰς τὴν Σελεύκειαν ἐκεῖθέν δὲ τε ἀπέπλευσαν εἰς τὴν Κύπρον καὶ γενόμενοι δὲ ἐν εἰς τῇ Σαλαμῖνι Σαλαμῖνη Σαλαμῖνη κατήγγελλον κατήγγειλαν τὸν λόγον τοῦ Κυρίου Θεοῦ ἐν ταῖς συναγωγαῖς τῶν Ἰουδαίων εἶχον δὲ καὶ Ἰωάννην ὑπηρέτην ὑπηρετοῦντα αὐτοῖς καὶ περιελθόντων διελθόντες δὲ αὐτῶν ὅλην τὴν νῆσον ἄχρι Πάφου εὗρον εὗραν ἐκεῖ ἄνδρα τινὰ μάγον None ψευδοπροφήτην Ἰουδαῖον ᾧ ὢν ὄνομα ὀνόματι καλούμενον Βαριησοῦς Βαριησοῦ Βαριησοῦν ὃς ἦν σὺν τῷ ἀνθυπάτῳ Σεργίῳ Παύλῳ ἀνδρὶ συνετῷ οὗτος συγκαλεσάμενος προσκαλεσάμενος Βαρναβᾶν καὶ Σαῦλον Σαούλ καὶ ἐζήτησέν ἐπεζήτησεν ἀκοῦσαι τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ ἀνθίστατο δὲ αὐτοῖς Ἐλύμας ὁ μάγος οὕτως γὰρ μεθερμηνεύεται τὸ ὄνομα αὐτοῦ ζητῶν διαστρέψαι τὸν ἀνθύπατον ἀπὸ τῆς πίστεως ἐπειδὴ ἥδιστα ἤκουεν αὐτῶν Σαῦλος δέ ὁ καὶ Παῦλος πλησθεὶς Πνεύματος Ἁγίου καὶ ἀτενίσας εἰς αὐτὸν εἶπεν ὦ πλήρης παντὸς δόλου εἶπεν καὶ πάσης ῥᾳδιουργίας υἱὲ υἱοὶ διαβόλου ἐχθρὲ πάσης δικαιοσύνης οὐ παύσῃ διαστρέφων τὰς ὁδοὺς τοῦ Κυρίου τὰς οὔσας εὐθείας καὶ νῦν ἰδοὺ ἡ χεὶρ τοῦ Κυρίου ἐπὶ σέ καὶ ἔσῃ τυφλὸς μὴ βλέπων τὸν ἥλιον ἕως ἄχρι καιροῦ παραχρῆμά δὲ τε καὶ εὐθέως ἔπεσεν ἔπαισεν ἐπέπεσεν ἐπʼ αὐτὸν ἀχλὺς καὶ σκότος καὶ περιάγων ἐζήτει χειραγωγούς τότε ἰδὼν δὲ ὁ ἀνθύπατος τὸ γεγονὸς ἐθαύμασεν καὶ ἐπίστευσεν τῷ Θεῷ ἐκπλησσόμενος ἐκπληττόμενος ἐπίστευσεν ἐπὶ τῇ διδαχῇ τοῦ Κυρίου Θεοῦ ἀναχθέντες δὲ ἀπὸ τῆς Πάφου οἱ περὶ τὸν Παῦλον ἦλθον εἰς Πέργην τῆς Παμφυλίας Ἰωάννης δὲ ἀποχωρήσας ἀπʼ αὐτῶν ὑπέστρεψεν ὑπέστρεψαν εἰς Ἱεροσόλυμα οὗτοι αὐτοὶ δὲ διελθόντες ἀπὸ τῆς Πέργης ἐγένοντο παρεγένοντο εἰς Ἀντιόχειαν τῆς τὴν Πισιδίας Πισιδίαν καὶ ἐλθόντες εἰσελθόντες εἰς τὴν συναγωγὴν τὴν τῇ ἡμετέρᾳ ἡμέρᾳ τῶν τῷ Σαββάτων Σαββάτῳ ἐκάθισαν μετὰ δὲ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ νόμου καὶ τῶν προφητῶν ἀπέστειλαν οἱ ἀρχισυνάγωγοι πρὸς αὐτοὺς λέγοντες ἄνδρες ἀδελφοί εἴ τίς ἐστιν λόγος λόγου σοφίας ἐν ὑμῖν λόγος παρακλήσεως πρὸς τὸν λαόν λέγετε ἀναστὰς δὲ ὁ Παῦλος καὶ κατασείσας τῇ χειρὶ εἶπεν ἄνδρες Ἰσραηλῖται Ἰστραηλῖται καὶ οἱ φοβούμενοι τὸν Θεόν ἀκούσατε ὁ Θεὸς τοῦ λαοῦ τοῦ τούτου Ἰσραὴλ ἐξελέξατο τοὺς πατέρας ἡμῶν διὰ καὶ τὸν λαὸν ὕψωσεν ἐν τῇ παροικίᾳ ἐν τῇ γῇ Αἰγύπτῳ Αἰγύπτου καὶ μετὰ βραχίονος ὑψηλοῦ ἐξήγαγεν αὐτοὺς ἐξ αὐτῆς καί ὡς ἔτη τεσσεράκοντα τεσσερακονταετῆ χρόνον ἐτροφοφόρησεν ἐτροποφόρησεν αὐτοὺς ἐν τῇ ἐρήμῳ καὶ καθελὼν ἔθνη ἑπτὰ ἐν γῇ Χανάαν κατεκληρονόμησεν κατεκληροδότησεν αὐτοῖς τὴν γῆν αὐτῶν τῶν ἀλλοφύλων καὶ μετὰ ταῦτα ὡς ἕως ἔτεσι τετρακοσίοις καὶ πεντήκοντα καὶ μετὰ ταῦτα ἔδωκεν κριτὰς ἕως Σαμουὴλ τοῦ προφήτου κἀκεῖθεν ᾐτήσαντο βασιλέα καὶ ἔδωκεν αὐτοῖς ὁ Θεὸς τὸν Σαοὺλ υἱὸν Κίς ἄνδρα ἐκ φυλῆς Βενιαμίν ἔτη τεσσεράκοντα καὶ μεταστήσας αὐτὸν ἤγειρεν αὐτοῖς τὸν Δαυὶδ αὐτοῖς εἰς βασιλέα ᾧ καὶ εἶπεν μαρτυρήσας εὗρον Δαυὶδ τὸν υἱὸν τοῦ Ἰεσσαί ἄνδρα κατὰ τὴν καρδίαν μου ὃς ποιήσει πάντα τὰ θελήματά μου τούτου ὁ Θεὸς οὖν ἀπὸ τοῦ σπέρματος αὐτοῦ κατʼ ἐπαγγελίαν ἤγαγεν ἤγειρε τῷ Ἰσραὴλ σωτηρίαν Σωτῆρα τὸν Ἰησοῦν προκηρύξαντος Ἰωάννου πρὸ προσώπου τῆς εἰσόδου αὐτοῦ βάπτισμα μετανοίας παντὶ τῷ λαῷ Ἰσραήλ ὡς δὲ ἐπλήρου ἐπλήρουν ὁ Ἰωάννης τὸν δρόμον ἔλεγεν τίνα τί ἐμὲ με ὑπονοεῖτε εἶναι οὐκ εἰμὶ ἐγώ ἀλλʼ ἰδοὺ ἔρχεται μετʼ ἐμὲ οὗ ἄξιος οὐκ εἰμὶ ἄξιος ἐγὼ τὸ ὑπόδημα τῶν ποδῶν λῦσαι ἄνδρες ἀδελφοί υἱοὶ γένους Ἀβραὰμ καὶ οἱ ἐν ἡμῖν ὑμῖν φοβούμενοι τὸν Θεόν ἡμῖν ὑμῖν ὁ λόγος οὗτος τῆς σωτηρίας ταύτης ἐξαπεστάλη ἀπεστάλη οἱ γὰρ κατοικοῦντες ἐν Ἰερουσαλὴμ καὶ οἱ ἄρχοντες αὐτῶν αὐτῆς τοῦτον ἀγνοήσαντες συνιέντες καὶ τὰς γραφάς φωνὰς τῶν προφητῶν τὰς κατὰ πᾶν Σάββατον πᾶν ἀναγινωσκομένας καὶ κρίναντες ἐπλήρωσαν καὶ μηδεμίαν αἰτίαν θανάτου εὑρόντες ἐν αὐτῷ κρίναντες αὑτόν παρέδωκαν ᾐτήσαντο ᾔτησαν τὸν Πιλᾶτον Πιλάτῳ ἵνα εἰς ἀναίρεσιν ἀναιρεθῆναι αὐτόν ὡς δὲ ἐτέλεσαν ἐτέλουν ἅπαντα πάντα τὰ γεγραμμένα περὶ αὐτοῦ γεγραμμένα εἰσιν ᾐτοῦντο τὸν Πιλᾶτον τοῦτον μὲν σταυρῶσαί καὶ ἐπιτυχόντες πάλιν καὶ καθελόντες ἀπὸ τοῦ ξύλου καὶ ἔθηκαν εἰς μνημεῖον ὃν ὁ δὲ Θεὸς ἤγειρεν αὐτὸν ἐκ νεκρῶν οὗτος ὃς ὤφθη ἐπὶ ἡμέρας πλείους τοῖς συναναβᾶσιν συναναβαίνουσιν αὐτῷ ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας εἰς Ἰερουσαλήμ ἐφʼ ἡμέρας πλείονας οἵτινες ἄχρι νῦν εἰσὶ νῦν μάρτυρες αὐτοῦ πρὸς τὸν λαόν καὶ ἡμεῖς ὑμᾶς εὐαγγελιζόμεθα τὴν πρὸς τοὺς πατέρας ἡμῶν ἐπαγγελίαν γενομένην ἐπαγγελίαν ὅτι ταύτην ὁ Θεὸς ἐκπεπλήρωκεν τοῖς τέκνοις αὐτῶν ἡμῖν ἡμῶν ἀναστήσας αὑτόν τὸν None Κύριον Ἰησοῦν Χριστὸν ἐκ νεκρῶν οὕτως ὡς γάρ καὶ ἐν τῷ τοῖς πρώτῳ ψαλμῷ ψαλμοῖς γέγραπται τῷ δευτέρῳ γέγραπται Υἱός μου εἶ σύ ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε αἰτῆσαι παρʼ ἐμοῦ καὶ δώσω σοι ἔθνη τὴν κληρονομίαν σου καὶ τὴν κατάσχεσιν σου τὰ πέρατα τῆς γῆς ὅτε ὅτι δὲ ἀνέστησεν αὐτὸν ἐκ νεκρῶν μηκέτι μέλλοντα ὑποστρέφειν εἰς διαφθοράν οὕτως εἴρηκεν ὅτι δώσω ὑμῖν τὰ ὅσια Δαυὶδ τὰ πιστά διότι διὸ καὶ ἐν ἑτέρῳ ἑτέρως λέγει οὐ δώσεις τὸν Ὅσιόν σου ἰδεῖν διαφθοράν Δαυὶδ μὲν γὰρ ἰδίᾳ γενεᾷ ὑπηρετήσας τῇ τοῦ Θεοῦ βουλῇ ἐκοιμήθη καὶ προσετέθη πρὸς τοὺς πατέρας αὐτοῦ καὶ εἶδεν διαφθοράν ὁ ὃν δὲ ὁ Θεὸς ἤγειρεν οὐκ εἶδεν διαφθοράν γνωστὸν οὖν ἔστω ὑμῖν ἔστω ἄνδρες ἀδελφοί ὅτι διὰ τούτου τοῦτο ὑμῖν ἄφεσις ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καταγγέλλεται καὶ μετάνοια ἀπὸ πάντων ὧν οὐκ ἠδυνήθητε ἐδυνήθητε ἐν τῷ νόμῳ Μωϋσέως δικαιωθῆναι ἐν τούτῳ οὖν πᾶς ὁ πιστεύων δικαιοῦται δικαιωθῆναι παρὰ Θεῷ βλέπετε οὖν μὴ ἀπέλθῃ ἐπέλθῃ ἐφʼ ὑμᾶς τὸ εἰρημένον ἐν τοῖς προφήταις ἴδετε οἱ καταφρονηταί καταφρονῆτε καταφρονήσατε καὶ θαυμάσατε θαυμάσετε καὶ ἀφανίσθητε ὅτι ἔργον ὃ ἐγὼ ἐργάζομαι ἐγὼ ἐν ταῖς ἡμέραις ὑμῶν ἔργον ὃ ᾧ οὐ μὴ πιστεύσητε ἐάν τις ἐκδιηγῆται ἐκδιηγήσεται ὑμῖν καὶ ἐσίγησαν ἐξιόντων δὲ αὐτῶν ἐκ τῆς συναγωγῆς τῶν Ἰουδαίων παρεκάλουν παρεκαλου τὰ Ἔθνη εἰς τὸ ἑξῆς μεταξὺ μετοξὺ Σάββατον ἠξίουν λαληθῆναι αὐτοῖς τὰ ῥήματα ταῦτα λυθείσης δὲ αὐτοῖς τῆς συναγωγῆς ἠκολούθησαν πολλοὶ τῶν Ἰουδαίων καὶ τῶν σεβομένων προσηλύτων τῷ Παύλῳ καὶ τῷ Βαρναβᾷ οἵτινες προσλαλοῦντες αὐτοῖς ἔπειθον ἐπίθοντο αὐτοὺς αὐτοῦ προσμένειν ἐπιμένειν τῇ χάριτι τοῦ Θεοῦ ἐγένετο δὲ καθʼ ὅλης τῆς πόλεως διελθεῖν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ τῷ τε δὲ ἐχομένῳ ἐρχομένῳ Σαββάτῳ σχεδὸν ὅλη πᾶσα ἡ πόλις συνήχθη ἀκοῦσαι ακούσειν Παύλου πολὺν τε τὸν λόγον ποιησαμένου περὶ τοῦ Κυρίου Θεοῦ καὶ ἰδόντες δὲ οἱ Ἰουδαῖοι τοὺς τὸ ὄχλους πλῆθος ἐπλήσθησαν ζήλου καὶ ἀντέλεγον τοῖς λόγοις ὑπὸ τοῦ Παύλου λαλουμένοις λεγομένοις ἀντιλέγοντες καὶ βλασφημοῦντες παρρησιασάμενοί παρρησιασάμενος τε δὲ ὁ Παῦλος καὶ ὁ Βαρναβᾶς εἶπαν εἶπον πρός αὑτούς ὑμῖν ἦν ἀναγκαῖον πρῶτον ἦν λαληθῆναι τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ ἐπεὶ ἐπειδὴ δὲ ἀπωθεῖσθε αὐτὸν καὶ οὐκ ἀξίους κρίνετε κρίνατε αὑτούς ἑαυτοὺς τῆς αἰωνίου αἰωνίους αἰωνίας ζωῆς ἰδοὺ στρεφόμεθα εἰς τὰ ἔθνη οὕτως γὰρ ἐντέταλται ἐντέταλκεν ἡμῖν ὁ Κύριος ἰδοὺ φῶς τέθεικά σε εἰς φῶς τοῖς ἐθνῶν ἔθνεσιν τοῦ εἶναί σε εἰς σωτηρίαν ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς καὶ ἀκούοντα δὲ τὰ ἔθνη ἔχαιρον ἔχαιρεν καὶ ἐδέξαντο ἐδόξαζον τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ Κυρίου καὶ ἐπίστευσαν ὅσοι ἦσαν τεταγμένοι εἰς ζωὴν αἰώνιον αἰωνίαν καὶ διεφέρετο δὲ ὁ λόγος τοῦ Κυρίου καθʼ διʼ ὅλης τῆς χώρας οἱ δὲ Ἰουδαῖοι παρώτρυναν παρώτρυνον τὰς σεβομένας γυναῖκας καὶ τὰς εὐσχήμονας εὐσχήμονας καὶ τοὺς πρώτους τῆς πόλεως καὶ ἐπήγειραν θλῖψιν μεγάλην καὶ διωγμὸν ἐπὶ τὸν Παῦλον καὶ τὸν Βαρναβᾶν καὶ ἐξέβαλον αὐτοὺς ἀπὸ τῶν ὁρίων αὐτῶν οἱ δὲ ἐκτιναξάμενοι τὸν κονιορτὸν τῶν ποδῶν αὑτῶν ἐπʼ αὐτοὺς κατήντησαν ἦλθον εἰς Ἰκόνιον οἵ γε τε δὲ μαθηταὶ ἐπληροῦντο χαρᾶς καὶ Πνεύματος Ἁγίου ἐγένετο δὲ ἐν Ἰκονίῳ κατὰ τὸ αὐτὸ εἰσελθεῖν αὐτοὺς αὑτόν εἰς τὴν συναγωγὴν τῶν Ἰουδαίων καὶ λαλῆσαι οὕτως πρός αὑτούς ὥστε πιστεῦσαι πιστεύειν Ἰουδαίων τε καὶ Ἑλλήνων πολὺ πλῆθος οἱ δὲ ἀρχισυνάγωγοι ἀπειθήσαντες ἀπειθοῦντες τῶν Ἰουδαῖοι Ἰουδαίων καὶ οἱ ἄρχοντες τῆς συναγωγῆς ἐπήγαγον ἐπήγειραν αὐτοῖς διωγμὸν κατὰ τῶν δικαίων καὶ ἐκάκωσαν τὰς ψυχὰς τῶν ἐθνῶν κατὰ τῶν ἀδελφῶν ὁ δὲ Κύριος ἔδωκεν ταχύ εἰρήνην ἱκανὸν μὲν οὖν χρόνον διέτριψαν διέτριβον διατρίψαντες παρρησιαζόμενοι ἐπὶ τῷ Κυρίῳ τῷ μαρτυροῦντι ἐπὶ τῷ λόγῳ τῆς χάριτος αὐτοῦ καὶ διδόντι διδόντος σημεῖα καὶ τέρατα γίνεσθαι διὰ τῶν χειρῶν αὐτῶν αὐτοῦ ἐσχίσθη ἦν δὲ ἐσχισμένον τὸ πλῆθος τῆς πόλεως καὶ οἱ μὲν ἦσαν σὺν τοῖς Ἰουδαίοις ἄλλοι οἱ δὲ σὺν τοῖς ἀποστόλοις κολλώμενοι διὰ τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ ὡς δὲ ἐγένετο ὁρμὴ τῶν ἐθνῶν τε καὶ τῶν Ἰουδαίων σὺν τοῖς ἄρχουσιν αὐτῶν ὑβρίσαι καὶ λιθοβολῆσαι αὐτούς συνιδόντες καὶ κατέφυγον εἰς τὰς πόλεις τῆς Λυκαονίας εἰς Λύστραν καὶ Δέρβην καὶ τὴν περίχωρον ὅλην κἀκεῖ ἦσαν εὐαγγελιζόμενοι ἦσαν καὶ ἐκινήθη ὅλον τὸ πλῆθος ἐπὶ τῇ διδαχῇ ὁ δὲ Παῦλος καὶ Βαρναβᾶς διέτριβον ἐν Λύστροις καί τις ἀνὴρ ἀδύνατος ἐν Λύστροις ἐκάθητο ἀδύνατος τοῖς ποσὶν ἐκάθητο χωλὸς ἐκ κοιλίας τῆς μητρὸς αὐτοῦ ὑπάρχων ὃς οὐδέποτε περιπεπατήκει περιεπάτησεν οὗτος οὐκ ἤκουσεν ἤκουεν τοῦ Παύλου λέγοντος λαλοῦντος ὑπάρχων ἐν φόβῳ ὃς ἀτενίσας δὲ αὐτῷ ὁ Παῦλος καὶ ἰδὼν ὅτι πίστιν ἔχει πίστιν τοῦ σωθῆναι εἶπεν μεγάλῃ τῇ φωνῇ σοι λέγω ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀνάστηθι ἐπὶ τοὺς πόδας σου ὄρθρος ὀρθῶς ὀρθός καὶ περιπάτει καὶ εὐθέως παραχρῆμα ἀνήλατο ἥλατο ἥλλετο καὶ περιεπάτει οἵ τε δὲ ὄχλοι ἰδόντες εἰδότες ὃ ἐποίησεν ὁ Παῦλος ἐπῆραν τὴν φωνὴν αὐτῶν Λυκαονιστὶ λέγοντες οἱ θεοὶ ὁμοιωθέντες τοῖς ἀνθρώποις ἄνθρωποι κατέβησαν πρὸς ἡμᾶς ἐκάλουν δὲ τε τὸν μὲν Βαρναβᾶν Δία Δίαν τὸν δὲ Παῦλον Ἑρμῆν ἐπεί ἐπειδὴ αὐτὸς ἦν ὁ ἡγούμενος τοῦ λόγου ὅ οἱ τε δὲ τότε ἱερεὺς ἱερεῖς τοῦ Διὸς τοῦ ὄντος Διὸς πρὸ πρός τῆς πόλεως αὐτῶν ταύρους αὐτοῖς καὶ στέμματα ἐπὶ τοὺς πυλῶνας ἐνέγκας ἐνέγκαντες σὺν τοῖς ὄχλοις ἤθελεν ἤθελον ἐπιθύειν θύειν ἀκούσαντες ἀκούσας δὲ οἱ ἀπόστολοι Βαρναβᾶς καὶ Παῦλος διαρρήξαντες τὰ ἱμάτια ἑαυτῶν αὑτῶν καὶ ἐξεπήδησαν εἰσεπήδησαν ἐπὶ εἰς τὸν ὄχλον κράζοντες καὶ φωνοῦντες λέγοντες ἄνδρες εἰ τί ταῦτα ποιεῖτε καὶ ἡμεῖς ὁμοιοπαθεῖς ἐσμεν ὑμῖν ἐσμεν ἄνθρωποι εὐαγγελιζόμενοι ὑμᾶς ὑμῖν τὸν Θεον ὅπως ἀποστῆναι ἀπὸ τούτων τῶν ματαίων καὶ ἐπιστρέφειν ἐπιστρέψητε ἐπὶ τὸν Θεὸν τὸν ζῶντα ὃς τὸν ἐποίησεν ποιήσαντα τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτοῖς ὁ ὃς ἐν ταῖς παρῳχημέναις γενεαῖς εἴασεν κατὰ πάντα τὰ ἔθνη πορεύεσθαι ταῖς ὁδοῖς αὐτῶν καίτοιγε καίτοι καὶ γε οὐκ ἀμάρτυρον αὑτὸν ἑαυτὸν ἀφῆκεν ἑαυτὸν ἀγαθοποιῶν ἀγαθουργῶν οὐρανόθεν ὑμῖν ἡμῖν ὑετοὺς διδοὺς ὑετοὺς καὶ καιροὺς καρποφόρους ἐμπιπλῶν τροφῆς καὶ εὐφροσύνης τὰς καρδίας ὑμῶν ἡμῶν καὶ ταῦτα λέγοντες μόγις μόλις κατέπαυσαν κατεπαυσαντο τοὺς ὄχλους τοῦ μὴ θύειν αὐτοῖς ἀλλὰ πορεύεσθαι ἕκαστον εἰς τὰ ἴδια διατριβόντων δὲ αὐτῶν καὶ διδασκόντων ἐπῆλθον ἐπῆλθαν ἀπῆλθον δὲ ἀπὸ Ἀντιοχείας τινες Ἰουδαῖοι καὶ ἀπὸ Ἰκονίου καὶ Ἀντιοχείας Ἰουδαῖοι καὶ διαλεγομένων αὐτῶν παρρησίᾳ πείσαντες ἔπεισαν επισείσαντες τοὺς ὄχλους ἀποστῆναι ἀπʼ αὐτῶν λέγοντες ὅτι οὐδὲν ἀληθές λέγουσιν ἀλλὰ πάντα ψεύδονται καὶ λιθοβολήσαντες λιθάσαντες λίσαντες τὸν Παῦλον None ἔσυρον ἔσυραν ἔξω τῆς πόλεως νομίζοντες νομίσαντες αὐτὸν τεθνηκέναι τεθνάναι αὑτόν κυκλωσάντων κυκλώσαντες δὲ αὐτὸν τῶν μαθητῶν αὐτοῦ αὐτὸν ἀναστὰς εἰσῆλθεν εἰς τὴν Λύστραν πόλιν καὶ τῇ τὴν ἐπαύριον ἐξῆλθεν σὺν τῷ Βαρναβᾷ εἰς Δέρβην εὐαγγελισάμενοί εὐαγγελιζόμενοι τε δὲ τοὺς ἐν τὴν τῇ πόλιν πόλει ἐκείνην καὶ μαθητεύσαντες μαθήτευσαν πολλοὺς ἱκανοὺς ὑπέστρεψαν ὑπέστρεφον εἰς τὴν Λύστραν καὶ εἰς Ἰκόνιον καὶ εἰς Ἀντιόχειαν ἐπιστηρίζοντες τὰς ψυχὰς τῶν μαθητῶν καὶ παρακαλοῦντες τε ἐν ἐμμένειν τῇ πίστει καὶ ὅτι διὰ πολλῶν θλίψεων διʼ δεῖ ἡμᾶς ἐλθεῖν εἰσελθεῖν εἰς τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ χειροτονήσαντες δὲ αὐτοῖς πρεσβυτέρους κατʼ ἐκκλησίαν πρεσβυτέρους προσευξάμενοι δὲ μετὰ νηστειῶν παρέθεντο αὐτοὺς τῷ Κυρίῳ εἰς ὃν πεπιστεύκεισαν πεπιστεύκασιν καὶ διελθόντες δὲ εἰς τὴν Πισιδίαν ἦλθον ἦλθαν εἰς τὴν Παμφυλίαν καὶ λαλήσαντες ἐν εἰς τὴν Πέργῃ Πέργην τὸν λόγον τοῦ Κυρίου κατέβησαν εἰς Ἀττάλειαν εὐαγγελιζόμενοι αὑτούς κἀκεῖθεν ἀπέπλευσαν εἰς Ἀντιόχειαν ὅθεν ἦσαν παραδεδομένοι τῇ χάριτι τοῦ Θεοῦ εἰς τὸ ἔργον ὃ ἐπλήρωσαν παραγενόμενοι δὲ καὶ συναγαγόντες συνάξαντες τὴν ἐκκλησίαν ἀνήγγελλον ἀνήγγειλαν ὅσα ἐποίησεν ὁ Θεὸς ἐποίησεν αὐτοῖς μετʼ τῶν ψυχῶν αὐτῶν καὶ ὅτι ἤνοιξεν τοῖς ἔθνεσιν θύραν πίστεως διέτριβον δὲ ἐκεῖ χρόνον οὐκ ὀλίγον σὺν τοῖς μαθηταῖς καί τινες κατελθόντες ἀπὸ τῆς Ἰουδαίας ἐδίδασκον τοὺς ἀδελφοὺς ὅτι ἂν ἐὰν μὴ περιτέμνησθε περιτμηθῆτε καὶ τῷ ἔθνει ἔθει τῷ Μωϋσέως περιπατῆτε οὐ δύνασθε δυνήσησθε σωθῆναι γενομένης δὲ οὖν στάσεως ἐκτάσεως καὶ συζητήσεως ζητήσεως οὐκ ὀλίγης τῷ Παύλῳ καὶ τῷ Βαρναβᾷ πρὸς σὺν αὐτοὺς αὐτοῖς ἔλεγεν γάρ ὁ Παῦλος μένειν οὕτως καθὼς ἐπίστευσαν διισχυριζόμενος οἱ δὲ ἐληλυθότες ἀπὸ Ἰερουσαλήμ παρήγγειλαν αὐτοῖς ἔταξαν ἀναβαίνειν τῷ Παῦλον Παύλῳ καὶ Βαρναβᾶν Βαρναβᾶ καί τινας τισιν ἄλλους ἄλλοῖς ἀναβαίνειν ἐξ αὐτῶν ἄλλους πρὸς τοὺς ἀποστόλους καὶ τοὺς πρεσβυτέρους εἰς Ἰερουσαλὴμ ὅπως κριθῶσιν ἐπʼ αὐτοῖς περὶ τοῦ ζητήματος τούτου οἱ μὲν οὖν προπεμφθέντες ὑπὸ τῆς ἐκκλησίας διήρχοντο τήν τε Φοινίκην καὶ τὴν Σαμάρειαν διηγούμενοι ἐκδιηγούμενοι τὴν ἐπιστροφὴν τῶν ἐθνῶν καὶ ἐποίουν χαρὰν μεγάλην πᾶσιν τοῖς ἀδελφοῖς παραγενόμενοι δὲ εἰς Ἱεροσόλυμα Ἰερουσαλήμ παρεδέχθησαν παρεδόθησαν ἀπεδέχθησαν μεγάλως ἀπὸ ὑπὸ τῆς ἐκκλησίας καὶ τῶν ἀποστόλων καὶ τῶν πρεσβυτέρων ἀπαγγείλαντες ἀνήγγειλάν τε ὅσα ἐποίησεν ὁ Θεὸς ἐποίησεν μετʼ αὐτῶν οἱ δὲ παραγγείλαντες αὐτοῖς ἀναβαίνειν πρός τοὺς πρεσβυτέρους ἐξανέστησαν δέ λέγοντες τινες τινες ἄνδρες τῶν ἀπὸ τῆς αἱρέσεως τῶν Φαρισαίων πεπιστευκότες λέγοντες ὅτι δεῖ περιτέμνειν αὐτοὺς παραγγέλλειν δὲ τε τηρεῖν τὸν νόμον Μωϋσέως συνήχθησάν τε δὲ οἱ ἀπόστολοι καὶ οἱ πρεσβύτεροι ἰδεῖν περὶ τοῦ λόγου τούτου πολλῆς δὲ συζητήσεως ζητήσεως γενομένης οὐκ ὀλίγης τῷ Παύλῳ καὶ τῷ Βαρναβᾶ πρός αὑτούς ἔταξαν ἀναβαίνειν Παῦλον καὶ Βαρναβᾶν καὶ τινας ἄλλους ἐξ αὐτῶν πρός τοὺς ἀποστόλους καὶ πρεσβυτέρους γενομένης ἀναστὰς ἀνέστησεν ἐν Πνεύματι Πέτρος καὶ εἶπεν πρὸς αὐτούς ἄνδρες ἀδελφοί ὑμεῖς ἐπίστασθε ὅτι ἀφʼ ἡμερῶν ἀρχαίων ἐν ὑμῖν ἡμῖν ἐξελέξατο ὁ Θεὸς ἐν ἡμῖν ἐξελέξατο διὰ τοῦ στόματός μου ἀκοῦσαι τὰ ἔθνη τὸν λόγον τοῦ εὐαγγελίου καὶ πιστεῦσαι καὶ ὁ δὲ καρδιογνώστης ὁ Θεὸς διεμαρτύρησεν ἐμαρτύρησεν αὐτοῖς δοὺς δοῦ ἐπʼ αὑτούς αὐτοῖς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον καθὼς καὶ ἡμῖν καὶ οὐδὲν διέκρινεν μεταξὺ ἡμῶν τε καὶ αὐτῶν τῇ πίστει καθαρίσας τὰς καρδίας αὐτῶν νῦν οὖν τί πειράζετε τὸν Θεόν ἐπιθεῖναι ζυγὸν ἐπὶ τὸν τράχηλον τῶν μαθητῶν ὃν οὔτε οἱ πατέρες ἡμῶν οὔτε ἡμεῖς ἰσχύσαμεν βαστάσαι ἀλλὰ διὰ τῆς χάριτος τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ πιστεύομεν πιστεύσομεν σωθῆναι καθʼ ὃν τρόπον κἀκεῖνοι συγκατατεθεμενων δὲ τῶν πρεσβυτέρων τοῖς ὑπὸ τοῦ Πέτρου εἰρημένοις ἐσίγησεν ἐσίγησαν δὲ πᾶν τὸ πλῆθος καὶ ἤκουον Βαρναβᾶ Βαρναβᾶν καὶ Παύλου Παῦλον ἐξηγουμένων ἐξηγούμενοι ὅσα ἐποίησεν ὁ Θεὸς σημεῖα καὶ τέρατα ἐν τοῖς ἔθνεσιν διʼ αὐτῶν μετὰ δὲ τὸ σιγῆσαι αὐτοὺς ἀναστὰς ἀπεκρίθη Ἰάκωβος λέγων εἶπεν ἄνδρες ἀδελφοί ἀκούσατέ μου Συμεὼν ἐξηγήσατο καθὼς πρῶτον ὁ Θεὸς ἐπεσκέψατο λαβεῖν ἐξ ἐθνῶν λαβεῖν λαὸν ἐπὶ τῷ ὀνόματι αὐτοῦ καὶ οὕτως τούτῳ συμφωνοῦσιν συμφωνήσουσιν οἱ λόγοι τῶν προφητῶν καθὼς γέγραπται μετὰ δὲ ταῦτα ἐπιστρέψω ἀναστρέψω ἀναστρέψει καὶ ἀνοικοδομήσω τὴν σκηνὴν Δαυὶδ τὴν πεπτωκυῖαν καὶ τὰ κατεστραμμένα κατεσκαμμένα αὐτῆς ἀνοικοδομήσω οἰκοδομήσω καὶ ἀνορθώσω αὐτήν ὅπως ἂν ἐκζητήσωσιν οἱ κατάλοιποι τῶν ἀνθρώπων τὸν Θεον Κύριον καὶ πάντα τὰ ἔθνη ἐφʼ οὓς ἐπικέκληται τὸ ὄνομά μου ἐπʼ αὐτούς λέγει Κύριος ὁ ποιῶν ποιήσει ταῦτα πάντα γνωστὰ γνωστὸν ἀπʼ αἰῶνος ἐστιν τῷ Κυρίῳ Θεῷ πάντα τὰ τὸ ἔργα ἔργον αὑτοῦ διὸ ἐγὼ κρίνω μὴ παρενοχλεῖν τοῖς ἀπὸ τῶν ἐθνῶν ἐπιστρέφουσιν ἐπὶ τὸν Θεόν ἀλλὰ ἐπιστεῖλαι αὐτοῖς τοῦ ἀπέχεσθαι ἀπὸ τῶν ἀλισγημάτων τῶν εἰδώλων καὶ τῆς πορνείας καὶ τοῦ πνικτοῦ καὶ τοῦ αἵματος καὶ ὃσα μὴ θέλουσιν ἑαυτοῖς γίνεσθαι ἑτέροις μὴ ποιεῖτε Μωϋσῆς γὰρ ἐκ γενεῶν ἀρχέων ἀρχαίων κατὰ πόλιν ἔχει τοὺς κηρύσσοντας αὐτὸν αὐτοῦ κατὰ πόλιν ἔχει ἐκεῖ ἐν ταῖς συναγωγαῖς κατὰ πᾶν Σάββατον ἀναγινωσκόμενος τότε ἐδόξασεν ἔδοξε τοῖς ἀποστόλοις καὶ τοῖς πρεσβυτέροις σὺν ὅλῃ τῇ ἐκκλησίᾳ ἐκλεξαμένους ἄνδρας ἐξ αὐτῶν πέμψαι εἰς Ἀντιόχειαν σὺν τῷ Παύλῳ καὶ Βαρναβᾷ Ἰούδαν τὸν καλούμενον ἐπικαλούμενον Βαρσαββᾶν Βαραββᾶν καὶ Σιλᾶν ἄνδρας ἡγουμένους ἡγουμένοις ἐν τοῖς ἀδελφοῖς γράψαντες ἐπιστολήν διὰ χειρὸς αὐτῶν ἐπιστολήν περιέχουσαν περιέχουσα τάδε οἱ ἀπόστολοι καὶ οἱ πρεσβύτεροι καὶ οἱ ἀδελφοὶ τοῖς κατὰ τὴν Ἀντιόχειαν καὶ τὴν Συρίαν Συρία καὶ Κιλικίαν Κιλίαν ἀδελφοῖς τοῖς ἐξ ἐθνῶν ἀδελφοῖς χαίρειν ἐπειδὴ ἐπεί δέ ἠκούσαμεν ὅτι τινὲς ἐξ ὑμῶν ἡμῶν ἐξελθόντες ἐξετάραξαν ἐτάραξαν ὑμᾶς λόγοις ἀνασκευάζοντες τὰς ψυχὰς ὑμῶν λέγοντες περιτέμνεσθαι καὶ τηρεῖν τὸν νόμον οἷς οὐ διεστειλάμεθα ἔδοξεν ἡμῖν γενομένοις ὁμοθυμαδὸν ἐκλεξαμένοις ἐκλεξαμένους ἄνδρας πέμψαι πρὸς ὑμᾶς σὺν τοῖς ἀγαπητοῖς ὑμῶν ἡμῶν Βαρναβᾷ καὶ Παύλῳ ἀνθρώποις παραδεδωκόσι παραδεδώκασιν τὰς τὴν ψυχὰς ψυχὴν αὐτῶν ὑπὲρ τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς πάντα πειρασμόν ἀπεστάλκαμεν οὖν Ἰούδαν καὶ Σιλᾶν καὶ αὐτοὺς διὰ λόγου ἀπαγγέλλοντας ἀπαγγελοῦντας ταῦτα τὰ αὐτά ἔδοξεν γὰρ τῷ Πνεύματι τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι καὶ ἡμῖν καὶ μηδὲν πλέον πλεῖόν ἐπιτίθεσθαι ἡμῖν ὑμῖν βάρος πλὴν τούτων τῶν ἐπάναγκες τούτων ἀπέχεσθαι εἰδωλοθύτων καὶ αἵματος καὶ πνικτοῦ πνικτῶν καὶ πορνείας καὶ ὃσα μὴ θέλετε ἑαυτοῖς γίνεσθαι ἑτέρῳ μὴ ποιεῖν ἀφʼ ἐξ ὧν διατηροῦντες ἑαυτοὺς εὖ πράξετε φερόμενοι ἐν τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι ἔρρωσθε οἱ μὲν οὖν ἀπολυθέντες ἐν ἡμέραις ὀλίγαις κατῆλθον ἦλθον εἰς Ἀντιόχειαν καὶ συναγαγόντες συνάγοντες τὸ πλῆθος ἐπέδωκαν τὴν ἐπιστολήν ἀναγνόντες δὲ ἐχάρησαν ἐπὶ τῇ παρακλήσει Ἰούδας δὲ τε καὶ Σιλᾶς καὶ αὐτοὶ προφῆται ὄντες πλήρεις Πνεύματος ἁγίου διὰ λόγου πολλοῦ παρεκάλεσαν τοὺς ἀδελφοὺς ὄντες πλήρεις καὶ ἐπεστήριξαν ἐπεστήρισαν ποιήσαντες δὲ χρόνον ἀπελύθησαν μετʼ εἰρήνης ἀπὸ τῶν ἀδελφῶν πρὸς τοὺς τοὺς ἀποστείλαντας ἀποστόλους ἑαυτοὺς αὐτούς ἔδοξε δὲ τῷ Σίλᾳ Σίλεᾳ ἐπιμεῖναι αὑτούς αὐτοῦ μόνος δὲ Ἰούδας ἐπορεύθη ὁ δὲ Παῦλος δὲ καὶ Βαρναβᾶς διέτριβον ἐν Ἀντιοχείᾳ διδάσκοντες καὶ εὐαγγελιζόμενοι καὶ μετὰ καὶ ἑτέρων πολλῶν τὸν λόγον τοῦ Κυρίου μετὰ δέ τινας ἡμέρας εἶπεν ὁ Παῦλος πρὸς Βαρναβᾶν Παῦλος ἐπιστρέψαντες δὲ δὴ ἐπισκεψώμεθα τοὺς ἀδελφοὺς τοὺς ἡμῶν κατὰ πᾶσαν πόλιν πᾶσαν ἐν αἷς οἷς ἐκηρύξαμεν κατηγγείλαμεν τὸν λόγον τοῦ Κυρίου πῶς ἔχουσιν Βαρναβᾶς δὲ ἐβούλετο ἐβουλεύετο ἐβουλεύσατο συμπαραλαβεῖν συμπαραλαμβάνειν καὶ τὸν Ἰωάννην τὸν ἐπικαλούμενον καλούμενον Μᾶρκον Παῦλος δὲ οὐκ ἐβούλετο λέγων ἠξίου τὸν ἀποστατήσαντα ἀποστάντα ἀποστήσαντα ἀπʼ αὐτῶν ἀπὸ Παμφυλίας καὶ μὴ συνελθόντα αὐτοῖς εἰς τὸ ἔργον εἰς ὁ ἐπέμφθησαν μὴ συμπαραλαβεῖν συμπαραλαμβάνειν τοῦτον μὴ εἶναι σὺν αὐτοῖς ἐγένετο δὲ οὖν παροξυσμὸς ὥστε ἀποχωρισθῆναι αὐτοὺς ἀπʼ ἀλλήλων τότε τόν τε Βαρναβᾶν Βαρναβᾶς παραλαβόντα παραλαβὼν τὸν Μᾶρκον Κύπρον ἔπλευσεν ἐκπλεῦσαι εἰς Κύπρον Παῦλος δὲ επιδεξαμενός ἐπιλεξάμενος Σιλᾶν ἐξῆλθεν παραδοθεὶς τῇ χάριτι τοῦ Κυρίου Θεοῦ ἀπὸ ὑπὸ τῶν ἀδελφῶν διήρχετο δὲ διὰ τὴν τῆς Συρίαν Συρίας καὶ τὴν τῆς Κιλικίαν Κιλικίας ἐπιστηρίζων τὰς ἐκκλησίας παραδιδοὺς τὰς ἐντολὰς τῶν πρεσβυτέρων διελθὼν κατήντησεν δὲ τὰ ἔθνη ταῦτα κατήντησεν καὶ εἰς Δέρβην καὶ εἰς Λύστραν καὶ ἰδοὺ μαθητής τις ἦν ἐκεῖ ἦν ὀνόματι Τιμόθεος υἱὸς γυναικὸς τινος Ἰουδαίας πιστῆς πατρὸς δὲ Ἕλληνος ὃς ἐμαρτυρεῖτο ὑπὸ τῶν ἐν Λύστροις καὶ Ἰκονίῳ Ἰκονίου ἀδελφῶν τοῦτον ἠθέλησεν ὁ Παῦλος σὺν αὐτῷ ἐξελθεῖν καὶ λαβὼν ἔλαβεν καὶ περιέτεμεν περιτεμών αὐτὸν διὰ τοὺς Ἰουδαίους τοὺς ὄντας ἐν τοῖς τόποις ἐκείνοις ᾔδεισαν γὰρ πάντες ἅπαντες ὅτι Ἕλλην ὁ τὸν πατὴρ πατέρα αὐτοῦ ὅτι Ἕλλην ὑπῆρχεν ὡς διερχόμενοι δὲ διεπορεύοντο τὰς πόλεις ἐκήρυσσον καὶ παρεδίδουν παρεδίδοσαν αὐτοῖς μετὰ πάσης παρρησίας τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστὸν ἅμα παραδιδόντες καὶ φυλάσσειν τὰ τὰς δόγματα ἐντολὰς τὰ κεκριμένα ὑπὸ τῶν ἀποστόλων καὶ τῶν πρεσβυτέρων τῶν ἐν Ἱερουσαλήμ Ἱεροσολύμοις αἱ μὲν οὖν ἐκκλησίαι ἐστερεοῦντο τῇ πίστει καὶ ἐπερίσσευον τῷ ἀριθμῷ καθʼ ἡμέραν διελθόντες διῆλθον δὲ τὴν Φρυγίαν καὶ τὴν Γαλατικὴν χώραν κωλυθέντες ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μηδενὶ λαλῆσαι τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ ἐν τῇ Ἀσίᾳ γενομένην ἐλθόντες δὲ κατὰ τὴν Μυσίαν ἤθελαν ἐπείραζον εἰς κατὰ τὴν Βιθυνίαν Βυθυνίαν πορεύεσθαι πορευθῆναι καὶ οὐκ εἴασεν αὐτοὺς τὸ Πνεῦμα Κυρίου Ἰησοῦ διελθόντες παρελθόντες δὲ τὴν Μυσίαν κατήντησαν κατέβησαν εἰς Τρῳάδα καὶ ἐν ὅραμα ὁράματι διὰ τῆς νυκτὸς ὤφθη τῷ Παύλῳ ὤφθη ὡσει ἀνὴρ Μακεδών τις ἦν Μακεδὼν ἑστὼς κατὰ πρόσωπον καὶ παρακαλῶν αὐτὸν αὐτοῦ παρακαλῶν καὶ λέγων διαβὰς εἰς Μακεδονίαν βοήθησον ἡμῖν ὡς διεγερθεὶς δὲ οὖν διηγήσατο τὸ ὅραμα ἡμῖν καὶ ἐνοήσαμεν εἶδεν εὐθέως ἐξητήσαμεν ἐζητήσαμεν ἐξελθεῖν εἰς τὴν Μακεδονίαν συμβιβάζοντες ὅτι προσκέκληται ἡμᾶς ὁ Θεὸς Κύριος εὐαγγελίσασθαι αὐτούς αὐτοῖς τοὺς ἐν τῇ Μακεδονίᾳ ἀναχθέντες τῇ δὲ οὖν ἐπαύριον ἀχθέντες ἀπὸ τὴς Τρῳάδος εὐθυδρομήσαμεν εἰς Σαμοθρᾴκην καὶ τῇ δὲ τε ἐπιούσῃ ἡμέρᾳ εἰς Νεάπολιν Νέαν Πόλιν κἀκεῖθεν ἐκεῖθέν τε εἰς Φιλίππους ἥτις ἐστὶν κεφαλὴ πρώτη πρώτης τῆς μερίδος τῆς Μακεδονίας πόλις κολωνία ἦμεν ἤμην δὲ ἐν αὐτῇ ταύτῃ τῇ πόλει διατρίβοντες ἡμέρας τινάς τῇ δὲ τε ἡμέρᾳ τῶν Σαββάτων ἐξήλθομεν ἔξω τῆς πύλης πόλεως παρὰ τὸν ποταμὸν οὗ ἐδόκει ἐνομίζετο ἐνόμιζεν ἐνομίζομεν προσευχὴν προσευχῇ εἶναι καὶ καθίσαντες ἐλαλοῦμεν ταῖς συνελθούσαις συνεληλυθυίαις ἡμῖν γυναιξίν καί τις γυνὴ ὀνόματι Λυδία πορφυρόπωλις τῆς πόλεως Θυατείρων σεβομένη τὸν Κύριον Θεόν ἤκουεν ἤκουσεν ἧς ὁ Κύριος διήνοιξεν τὴν καρδίαν προσέχειν τοῖς λαλουμένοις ὑπὸ τοῦ Παύλου ὡς δὲ ἐβαπτίσθη καὶ πᾶς ὁ οἶκος αὐτῆς παρεκάλεσεν λέγουσα εἰ κεκρίκατέ με πιστὴν τῷ Θεῷ Κυρίῳ εἶναι εἰσελθόντες εισελόντες εἰσελθόν εἰς τὸν οἶκόν μου μένετε μείνατε καὶ παρεβιάσατο ὑμᾶς ἡμᾶς ἐγένετο δὲ πορευομένων ἡμῶν εἰς τὴν προσευχὴν παιδίσκην τινὰ ἔχουσαν ἔχουσα πνεῦμα Πύθωνος Πύθωνα ὑπαντῆσαι ἀπαντῆσαι ὑμῖν ἡμῖν ἥτις ἐργασίαν πολλὴν παρεῖχεν παρείχετο τοῖς κυρίοις διὰ τούτου αὐτῆς μαντευομένη αὕτη κατακολουθήσασα κατακολουθοῦσα κατακολουθοῦσαν τῷ Παύλῳ καὶ ἡμῖν καὶ ἔκραζεν ἔκραζον λέγουσα οὗτοι οἱ ἄνθρωποι δοῦλοι τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου εἰσίν οἵτινες ευαγγελίζοντες καταγγέλλουσιν ὑμῖν ἡμῖν ὁδὸν σωτηρίας τοῦτο δὲ ἐποίει ἐπὶ πολλὰς ἡμέρας ἐπιστρέψας διαπονηθεὶς δὲ ὁ Παῦλος καὶ ἐπιστρέψας τῷ Πνεύματι καὶ διαπονηθεὶς εἶπεν παραγγέλλω σοι ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ ἵνα ἐξελθεῖν ἐξέλθῃς ἀπʼ αὐτῆς καὶ εὐθέως ἐξῆλθεν αὐτῇ αὐτῆς τῇ τῆς ὥρᾳ ὥρας ἐξῆλθεν καὶ ἰδόντες ὡς δὲ εἶδαν οἱ κύριοι αὐτῆς τῆς παιδίσκης ὅτι ἐξῆλθεν ἡ ἐλπὶς ἀπεστερῆσθαι τῆς ἐργασίας αὐτῶν ἧς εἶχαν διʼ αὐτῆς ἐπιλαβόμενοι τὸν Παῦλον καὶ τὸν Σιλᾶν εἵλκυσαν εἰς τὴν ἀγορὰν ἐπὶ τοὺς ἄρχοντας καὶ προσαγαγόντες προσαγαγόντας αὐτοὺς τοῖς στρατηγοῖς εἶπαν εἶπον οὗτοι οἱ ἄνθρωποι ἐκταράσσουσιν ὑμῶν ἡμῶν τὴν πόλιν Ἰουδαῖοι ὑπάρχοντες καὶ καταγγέλλουσιν τὰ ἔθνη ἔθη ἃ οὐκ ἔξεστιν ἡμῖν ἡμᾶς παραδέχεσθαι παραδέξασθαι οὔτε οὐδὲ ποιεῖν Ῥωμαίοις ὑπάρχουσιν οὖσιν καὶ συνεπέστη πολὺς ὁ ὄχλος συνεπέστησαν κατʼ αὐτῶν κράζοντες τότε καὶ οἱ στρατηγοὶ περιρήξαντες αὐτῶν τὰ ἱμάτια ἐκέλευον ῥαβδίζειν πολλάς δὲ τε ἐπιθέντες αὐτοῖς πληγὰς ἔβαλον εἰς φυλακήν παραγγείλαντες παραγγείλας τε τῷ δεσμοφύλακι ἀσφαλῶς τηρεῖν τηρεῖσθαι αὐτούς ὃς ὁ δὲ παραγγελίαν τοιαύτην εἰληφὼς λαβὼν ἔλαβεν ἔβαλεν αὐτοὺς εἰς τὴν ἐσωτέραν φυλακὴν καὶ τοὺς πόδας αὐτῶν ἠσφαλίσατο ἠσφαλίσαντο αὐτῶν εἰς ἐν τὸ τῷ ξύλον ξύλῳ κατὰ δὲ τὸ μεσονύκτιον μέσον τῆς νυκτὸς ὁ Παῦλος καὶ ὁ Σιλᾶς προσευχόμενοι ὕμνουν τὸν Θεόν ἐπηκροῶντο δὲ αὐτῶν καὶ οἱ δεσμοί δέσμιοι ἄφνω δὲ σεισμὸς ἐγένετο μέγας ὥστε σαλευθῆναι τὰ θεμέλια τοῦ δεσμωτηρίου ἠνεῴχθησαν ἀνεῴχθησάν ἠνοίχθησαν δὲ τε παραχρῆμα αἱ θύραι πᾶσαι καὶ πάντων τὰ δεσμὰ ἀνελύθη ἀνέθη καὶ ἔξυπνος δὲ γενόμενος ὁ δεσμοφύλαξ καὶ ἰδὼν ἀνεῳγμένας τὰς θύρας ἀνεῳγμένας τῆς φυλακῆς καὶ σπασάμενος τὴν μάχαιραν ἤμελλεν ἔμελλεν ἑαυτὸν ἀναιρεῖν ἀνελεῖν νομίζων ἐκπεφευγέναι τοὺς δεσμίους ἐφώνησεν δὲ Παῦλος φωνῇ μεγάλῃ φωνῇ ὁ Παῦλος λέγων μηδὲν πράξῃς σεαυτῷ τί κακόν ἅπαντες γάρ ἐσμεν ἐνθάδε αἰτήσας φῶτα δὲ φῶτα αἰτήσας εἰσεπήδησεν καὶ ἔντρομος ὑπάρχων γενόμενος προσέπεσεν πρός τοὺς πόδας τῷ Παύλῳ καὶ τῷ Σιλᾷ καὶ προαγαγὼν προάγων προήγαγεν αὐτοὺς ἔξω τοὺς λοιποὺς ἀσφαλισάμενος καὶ εἶπεν ἔφη αὐτοῖς κύριοι τί με δεῖ ποιεῖν ἵνα σωθῶ οἱ δὲ εἶπαν εἶπον πίστευσον πιστεῦσαν ἐπὶ τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστὸν καὶ σωθήσῃ σὺ καὶ ὁ οἶκός σου καὶ ἐλάλησαν αὐτῷ τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ Κυρίου καὶ σὺν πᾶσι τοῖς ἐν τῇ οἰκίᾳ αὐτοῦ καὶ παραλαβὼν αὐτοὺς αὐτῶν ἐν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ τῆς νυκτὸς ἔλυσεν ἔλουσεν ἀπὸ τῶν πληγῶν καὶ αὐτὸς ἐβαπτίσθη καὶ αὐτὸς καὶ οἱ ὁ οἰκεῖοι οἶκος αὐτοῦ ὅλος ἅπαντες πάντες παραχρῆμα καὶ ἀναγαγών δὲ τε αὐτοὺς εἰς τὸν οἶκον αὑτοῦ καὶ παρέθηκεν τράπεζαν καὶ ἠγαλλιάσατο ἠγαλλιᾶτο σὺν τῷ οἴκῳ πανοικὶ αὐτοῦ πεπιστευκὼς ἐπὶ τῷ τὸν Θεῷ Θεόν ἡμέρας δὲ γενομένης συνῆλθον ἀπέστειλαν οἱ οἷς στρατηγοὶ ἐπὶ τὸ αὐτό εἰς τὴν ἀγορὰν καὶ ἀναμνησθέντες τὸν σεισμὸν τὸν γεγονότα ἐφοβήθησαν καὶ ἀπέστειλαν τοὺς ῥαβδούχους λέγοντες λέγοντας ἀπέστειλαν ἀπόλυσον τοὺς ἀνθρώπους ἐκείνους οὓς ἐχθὲς παρέλαβες ἀπήγγειλεν δὲ καὶ εἰσελθὼν ὁ δεσμοφύλαξ ἀπήγγειλεν τοὺς λόγους τούτους πρὸς τὸν Παῦλον ὅτι ἀπεστάλκασιν ἀπέστειλαν ἀπέσταλκαν οἱ στρατηγοὶ ἵνα ἀπολυθῆτε νῦν οὖν ἐξελθόντες πορεύεσθε ἐν εἰς εἰρήνῃ εἰρήνην ὁ δὲ Παῦλος ἔφη πρὸς αὐτούς ἀναιτίους δείραντες ἡμᾶς δημοσίᾳ ἀκατακρίτους ἀνθρώπους Ῥωμαίους ὑπάρχοντας Ῥωμαίους ἀνθρώπους ἔβαλαν ἔβαλον εἰς φυλακήν καὶ νῦν λάθρᾳ ἡμᾶς ἐκβάλλουσιν οὐ γάρ ἀλλὰ ἐλθόντες αὐτοὶ ἡμᾶς ἐξαγαγέτωσαν ἀπήγγειλαν ἀνήγγειλαν δὲ τε αὑτοί σοι τοῖς στρατηγοῖς οἱ ῥαβδοῦχοι τὰ ῥήματα ταῦτα τοῖς ῥαβδούχοις τὰ ῥηθέντα πρός τοὺς στρατηγοὺς καὶ ἐφοβήθησαν οἱ δὲ ἀκούσαντες ὅτι Ῥωμαῖοί εἰσιν ἐφοβήθησαν καὶ ἐλθόντες παραγενόμενοι μετὰ φίλων πολλῶν εἰς τὴν φυλακὴν παρεκάλεσαν αὐτούς ἐξελθεῖν εἰπόντες ἠγνοήσαμεν τὰ καθʼ ὑμᾶς ὅτι ἔσται ἄνδρες δίκαιοι καὶ ἐξαγαγόντες ἠρώτων ἠρώτουν παρεκάλεσαν αὑτούς λέγοντες ἀπελθεῖν ἐξελθεῖν ἀπὸ ἐκ τῆς πόλεως ταύτης ἐξέλθατε μήποτε πάλιν συστραφῶσιν ἡμῖν ἐπικράζοντες καθʼ ὑμῶν ἐξελθόντες δὲ ἀπὸ ἐκ τῆς φυλακῆς ἦλθον εἰσῆλθον πρὸς εἰς τὴν Λυδίαν καὶ ἰδόντες παρεκάλεσαν τοὺς ἀδελφοὺς διηγήσαντο ὃσα ἐποίησεν Κύριος αὐτοῖς παρεκάλεσαν παρακαλέσαντες αὐτοὺς καὶ ἐξῆλθαν ἐξῆλθον διοδεύσαντες δὲ τὴν πόλιν Ἀμφίπολιν καὶ τὴν Ἀπολλωνίαν ἦλθον κατῆλθον εἰς Ἀπολλωνίδα κἀκεῖθεν εἰς τὴν Θεσσαλονίκην ὅπου ἦν ἡ συναγωγὴ τῶν Ἰουδαίων καὶ κατὰ δὲ τὸ εἰωθὸς τῷ ὁ Παύλῳ Παῦλος εἰσῆλθεν πρὸς αὐτοὺς καὶ ἐπὶ Σάββατα τρία διελέξατο διελέγετο διελέχθη αὐτοῖς ἐκ ἀπὸ τῶν Γραφῶν διανοίγων καὶ παρατιθέμενος ὅτι τὸν Χριστὸν ἔδει παθεῖν καὶ ἀναστῆναι ἐκ νεκρῶν καὶ ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ Χριστὸς ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ὃν ἐγὼ καταγγέλλω ὑμῖν καί τινες ἐξ αὐτῶν ἐπείσθησαν καὶ προσεκληρώθησαν τῷ Παύλῳ καὶ τῷ Σίλᾳ Σίλεᾳ τῇ διδαχῇ πολλοὶ τῶν τε σεβομένων καὶ Ἑλλήνων πολὺ πλῆθος πολὺ καὶ γυναικῶν γυναῖκες τε τῶν πρώτων οὐκ ὀλίγαι ζηλώσαντες προσλαβόμενοι οἱ δὲ οἱ ἀπειθοῦντες Ἰουδαῖοι καὶ οἱ ἀπειθοῦντες συστρέψαντες προσλαβόμενοι τῶν ἀγοραίων τινὰς ἄνδρας τινὰς τῶν ἀγοραίων πονηροὺς καὶ ὀχλοποιήσαντες ἐθορύβουν ἐθορυβουσαν τὴν πόλιν καὶ ἐπιστάντες τε τῇ οἰκίᾳ Ἰάσονος ἐζήτουν αὐτοὺς ἐξαγαγεῖν προαγαγεῖν ἀγαγεῖν εἰς τὸν δῆμον μὴ εὑρόντες δὲ αὐτοὺς ἔσυρον ἔσυραν εὗρον τὸν Ἰάσονα Ἰάσωναν καί τινας τινες ἀδελφοὺς ἐπὶ τοὺς πολιτάρχας βοῶντες βοῶντας καὶ λέγοντες ὅτι οἱ τὴν οἰκουμένην ἀναστατώσαντες οὗτοι εἰσιν καὶ ἐνθάδε πάρεισιν οὓς ὑποδέδεκται Ἰάσων καὶ οὗτοι πάντες ἀπέναντι τῶν δογμάτων Καίσαρος πράσσουσι πράττουσι βασιλέα λέγοντες ἕτερον λέγοντες εἶναι Ἰησοῦν καὶ ἐτάραξαν ἐτάραξεν δὲ τὸν ὄχλον καὶ τοὺς πολιτάρχας καὶ τὸν ὄχλον ἀκούοντας ἀκούσαντες ταῦτα καὶ λαβόντες τὸ ἱκανὸν παρὰ τοῦ Ἰάσονος καὶ τῶν λοιπῶν ἀπέλυσαν αὐτούς οἱ δὲ ἀδελφοὶ εὐθέως ἐξέπεμψαν διὰ τῆς νυκτὸς ἐξέπεμψαν τόν τε Παῦλον καὶ τὸν Σιλᾶν εἰ εἰς Βέροιαν οἵτινες παραγενόμενοι εἰς τὴν συναγωγὴν ἀπῄεσαν τῶν Ἰουδαίων ἀπῄεσαν οὗτοι δὲ ἦσαν εὐγενεῖς εὐγενέστεροι τῶν ἐν τῇ Θεσσαλονίκῃ οἵτινες ἐδέξαντο τὸν λόγον μετὰ πάσης προθυμίας τὸ καθʼ ἡμέραν ἀνακρίνοντες τὰς Γραφὰς εἰ ἔχοι ἔχει ταῦτα οὕτως ἔχοι τινες πολλοὶ μὲν οὖν ἐπίστευσαν ἐξ αὐτῶν ἐπίστευσαν τινες δὲ ἠπίστησαν καὶ τῶν Ἑλλήνων Ἑλληνίδων γυναικῶν καὶ τῶν τῶν εὐσχημόνων εὐσχημόνων ἄνδρες καὶ ἀνδρῶν γυναῖκες ἱκανοὶ ἐπίστευσαν οὐκ ὀλίγοι ὡς δὲ ἔγνωσαν οἱ ἀπὸ τῆς Θεσσαλονίκης Ἰουδαῖοι ὅτι καὶ ἐν τῇ Βεροίᾳ κατηγγέλη ὑπὸ τοῦ Παύλου ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ κατηγγέλη εἰς Βέροιαν καὶ ἐπίστευσαν καὶ ἦλθον ἦλθαν εἰς αὐτήν κἀκεῖ σαλεύοντες καὶ ταράσσοντες τοὺς ὄχλους οὐ διελίμπανον εὐθέως δὲ τότε τὸν μὲν οὖν Παῦλον ἐξαπέστειλαν οἱ ἀδελφοὶ ἐξαπέστειλαν πορεύεσθαι ἀπελθεῖν ἕως ὡς ἐπὶ τὴν θάλασσαν ὑπέμεινάν ὑπέμενον ὑπέμεινεν τε δὲ ὅ τε Σιλᾶς καὶ ὁ Τιμόθεος ἐκεῖ οἱ δὲ καθιστάνοντες καταστανοντες καθιστῶντες τὸν Παῦλον ἤγαγον αὐτὸν ἕως Ἀθηνῶν παρῆλθεν δὲ τὴν Θεσσαλίαν ἐκωλύθη γάρ εἰς αὑτούς κηρύξαι τὸν λόγον καὶ λαβόντες δὲ ἐντολὴν παρὰ Παύλου πρὸς τὸν Σιλᾶν καὶ τὸν Τιμόθεον ἵνα ὅπως ὡς ἐν τάχιστα τάχει ἔλθωσιν πρὸς αὐτὸν ἐξῄεσαν ἐν δὲ ταῖς Ἀθήναις ἐκδεχομένου ἐκδεχομένους αὐτοὺς αὐτοῦ τοῦ Παύλου παρωξύνετο τὸ πνεῦμα αὐτοῦ ἐν αὐτῷ θεωροῦντι θεωροῦντος κατείδωλον οὖσαν τὴν πόλιν διελέγετο μὲν οὖν ἐν τῇ συναγωγῇ τοῖς Ἰουδαίοις καὶ τοῖς σεβομένοις καὶ τοῖς ἐν τῇ ἀγορᾷ κατὰ πᾶσαν ἡμέραν πρὸς τοὺς παρατυγχάνοντας τινὲς δὲ καὶ τῶν Ἐπικουρείων καὶ τῶν Στοϊκῶν φιλοσόφων συνέλαβον συνέβαλλον αὐτῷ καί τινες ἔλεγον τί ἂν θέλοι θέλῃ ὁ σπερμολόγος οὗτος λέγειν οἶδεν οἱ δέ ξένων δαιμονίων δοκεῖ καταγγελεὺς εἶναι ὅτι τὸν Ἰησοῦν καὶ τὴν ἀνάστασιν αὐτοῖς εὐηγγελίζετο αὐτοῖς ἐπιλαβόμενοι μετὰ τε δὲ ἡμέρας τινας ἐπιλαβόμενοί αὐτοῦ ἤγαγον αὑτόν ἐπὶ τὸν Ἄρειον Πάγον ἤγαγον ἠγόν πυνθανόμενοι καὶ λέγοντες δυνάμεθα γνῶναι τίς ἡ καινὴ αὕτη ἡ διδαχή ὑπὸ σοῦ λαλουμένη καταγγελλομένη διδαχή ξενίζοντα γάρ τινα τινα εἰσφέρεις εἰσφέρει φέρεις ῥήματα εἰς τὰς ἀκοὰς ἡμῶν βουλόμεθα οὖν γνῶναι τί τίνα ἂν θέλει θέλοι ταῦτα εἶναι Ἀθηναῖοι δὲ πάντες καὶ οἱ ἐπιδημοῦντες εἰς αὑτούς ξένοι εἰς οὐδὲν ἕτερον ηὐκαίρουν εὐκαίρουν ἢ λέγειν τι ἢ καὶ ἀκούειν τι καινότερον σταθεὶς δὲ ὁ Παῦλος ἐν μέσῳ τοῦ Ἀρείου Πάγου εἶπεν ἔφη ἄνδρες Ἀθηναῖοι κατὰ πάντα ὡς δεισιδαιμονεστέρους ὑμᾶς θεωρῶ διερχόμενος γὰρ καὶ διιστορῶν ἀναθεωρῶν τὰ σεβαστά σεβάσματα ὑμῶν εὗρον καὶ βωμὸν ἐν ᾧ ᾖ γεγραμμένον ἐπεγέγραπτο ἀγνώστῳ Θεῷ ὃ ὃν οὖν ἀγνοοῦντες εὐσεβεῖτε τοῦτο τοῦτον ἐγὼ καταγγέλλω ὑμῖν ὑμῶν ὁ Θεὸς ὁ ποιήσας τὸν κόσμον καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτῷ οὗτος οὐρανοῦ καὶ γῆς Κύριος ὑπάρχων Κύριος οὐκ ἐν χειροποιήτοις ναοῖς κατοικεῖ κάτοικοι ὁ δὲ οὐδὲ ὑπὸ χειρῶν ἀνθρωπίνων ἀνθρώπων χειρῶν θεραπεύεται ὡς προσδεόμενός τινος ὅτι αὐτὸς οὗτος ὁ διδοὺς δοὺς πᾶσι ζωὴν καὶ πνοὴν κατὰ καὶ τὰ πάντα ἐποίησέν τε ἐξ ἑνὸς αἵματος πᾶν ἔθνος ἀνθρώπων ἀνθρώπου κατοικεῖν ἐπὶ παντὸς πᾶν τὸ προσώπου πρόσωπον τῆς γῆς ὁρίσας προστεταγμένους προτεταγμένους καιροὺς κατὰ καὶ τὰς ὁροθεσίας ὁροθεσίαν τῆς κατοικίας αὐτῶν μάλιστα ζητεῖν τὸν τὸ Θεὸν θεῖον Κύριον εστιν εἰ ἄρα γε ψηλαφήσειαν ψηλαφήσαισαν αὐτὸν αὐτό ἢ καὶ εὕροιεν εὕροισαν καίτοιγε καίτοι καί τε γε οὐ μακρὰν ὃν ἀπὸ ἑνὸς ἑκάστου ὑμῶν ἡμῶν ὑπάρχοντα ἐν αὐτῷ αὑτῇ γὰρ ζῶμεν καὶ κινούμεθα καὶ ἐσμέν τὸ καθʼ ἡμέραν ὥςπερ ὡς καί τινες τῶν καθʼ ἡμᾶς ὑμᾶς τινες ποιητῶν εἰρήκασιν τοῦ τούτου γὰρ καὶ γένος ἐσμέν γένος οὖν ὑπάρχοντες τοῦ Θεοῦ οὐκ ὀφείλομεν νομίζειν οὔτε χρυσῷ χρυσίῳ ἢ ἀργυρίῳ ἀργύρῳ ἢ λίθῳ χαράγματι τέχνης ἢ καὶ ἐνθυμήσεως ἀνθρώπου τὸ θεῖον εἶναι ὅμοιον τοὺς μὲν οὖν χρόνους τῆς ἀγνοίας ταύτης παριδών ὑπεριδὼν ὁ Θεὸς τὰ νῦν ἀπαγγέλλει παραγγέλλει τοῖς ἀνθρώποις ἵνα πᾶσιν πάντας πάντες πανταχοῦ μετανοεῖν καθότι διότι ἔστησεν ἔστησαν ἡμέραν ἐν ᾗ μέλλει κρίνειν κρῖναι τὴν οἰκουμένην ἐν δικαιοσύνῃ ἐν ἀνδρὶ Ἰησοῦ ᾧ ὥρισεν πίστιν παρασχὼν παρασχεῖν πᾶσιν ἀναστήσας αὐτὸν ἐκ νεκρῶν ἀκούσαντες δὲ ἀνάστασιν νεκρῶν οἱ μὲν ἐχλεύαζον οἱ δὲ εἶπαν εἶπον ἀκουσόμεθά σου πάλιν περὶ τούτου καὶ πάλιν καὶ οὕτως ὁ Παῦλος ἐξῆλθεν ἐκ μέσου αὐτῶν τινὲς δὲ ἄνδρες κολληθέντες ἐκολλήθησαν αὐτῷ ἐπίστευσαν ἐν οἷς καὶ Διονύσιος τις ὁ Ἀρεοπαγίτης εὐσχήμων καὶ γυνὴ ὀνόματι Δάμαρις καὶ ἕτεροι σὺν αὐτοῖς ἀναχωρήσας με μετὰ δὲ ταῦτα χωρισθεὶς ὁ Παῦλος ἐκ ἀπὸ τῶν Ἀθηνῶν ἦλθεν εἰς Κόρινθον καὶ εὑρών τινα Ἰουδαῖον ὀνόματι Ἀκύλαν Ποντικὸν τῷ γένει προσφάτως ἐληλυθότα ἐλήλυθα ἀπὸ τῆς Ἰταλίας καὶ Πρίσκιλλαν γυναῖκα αὐτοῦ διὰ τὸ τεταχέναι διατεταχέναι Κλαύδιον Κλαύδιος χωρίζεσθαι πάντας τοὺς Ἰουδαίους ἀπὸ ἐκ τῆς Ῥώμης οἱ καὶ κατῴκησεν εἰς τὴν Ἀχαΐαν προσῆλθεν αὐτοῖς αὐτῷ ὁ Παῦλος καὶ διὰ τὸ ὁμότεχνον εἶναι ἔμενεν παρʼ πρός αὐτοῖς αὑτούς καὶ εἰργάζετο ἠργάζοντο ἦσαν γὰρ σκηνοποιοὶ τῇ τὴν τέχνῃ τέχνην εἰσπορευόμενος διελέγετο δὲ ἐν εἰς τῇ τὴν συναγωγῇ συναγωγὴν κατὰ πᾶν Σάββατον διελέγετο καὶ ἐντιθεῖς τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ καὶ ἔπειθέν τε δὲ οὔ μόνον Ἰουδαίους ἀλλὰ καὶ Ἕλληνας ὡς παρεγένοντο δὲ κατῆλθον ἀπὸ τῆς Μακεδονίας τότε ὅ τε Σιλᾶς καὶ ὁ Τιμόθεος συνείχετο τῷ λόγῳ Πνεύματι ὁ Παῦλος διαμαρτυρόμενος διαμαρτυρούμενος τοῖς Ἰουδαίοις εἶναι τὸν Χριστὸν Κύριον Ἰησοῦν πολλοῦ δὲ λόγου γινομένου καὶ γράφων διερμηνευομένων ἀντιτασσομένων ἔτι τασσομένων δὲ αὐτῶν καὶ βλασφημούντων ἐκτιναξάμενος ὁ Παῦλος τὰ ἱμάτια αὐτοῦ εἶπεν πρὸς αὐτούς τὸ αἷμα ὑμῶν ἐπὶ τὴν κεφαλὴν ὑμῶν καθαρὸς ἐγώ ἀπὸ ὑμῶν τοῦ νῦν εἰς τὰ ἔθνη πορεύσομαι πορεύομαι καὶ μεταβὰς δὲ ἀπὸ Ἀκύλα ἐκεῖθεν εἰσῆλθεν ἦλθεν εἰς τὸν οἶκον οἰκίαν τινὸς ὀνόματι ὀνόματος Τίτου Τιτίου Ἰούστου σεβομένου τὸν Θεόν οὗ ἡ οἰκία ἦν συνομοροῦσα τῇ συναγωγῇ Κρίσπος ὁ δὲ ὁ ἀρχισυνάγωγος Κρίσπος ἐπίστευσεν εἰς τῷ τὸν Κυρίῳ Κυρίον σὺν ὅλῳ τῷ οἴκῳ αὐτοῦ καὶ πολλοὶ τῶν Κορινθίων ἀκούοντες ἐπίστευον καὶ ἐβαπτίζοντο πιστεύοντες τῷ Θεῷ διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶπεν δὲ ὁ Κύριος ἐν νυκτὶ διʼ ὁράματος ὁράματι ἐν νυκτὶ τῷ Παύλῳ ἐν νυκτὶ μὴ φοβοῦ ἀλλὰ λάλει καὶ μὴ σιωπήσῃς ἀλλὰ διότι ἐγώ εἰμι μετὰ σοῦ καὶ οὐδεὶς ἐπιθήσεταί σοι τοῦ κακῶσαί σε διότι λαός ἐστί μοι πολὺς ἐν τῇ πόλει ταύτῃ καὶ ἐκάθισεν δὲ τε ἐν Κορίνθῳ ἐνιαυτὸν καὶ ἕνα καὶ μῆνας ἓξ διδάσκων ἐν αὐτοῖς αὑτούς τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ Γαλλίωνος τε δὲ ἀνθυπατεύοντος ἀνθυπάτου ὄντος τῆς Ἀχαΐας κατεπέστησαν ὁμοθυμαδὸν οἱ Ἰουδαῖοι ὁμοθυμαδὸν συλλαλήσαντες μεθʼ ἑαυτῶν ἐπὶ τῷ τὸν Παύλῳ Παῦλον καὶ ἐπιθέντες τὰς χεῖρας ἤγαγον αὐτὸν παρὰ ἐπὶ τὸ βῆμα καταβοῶντες καὶ λέγοντες ὅτι παρὰ τὸν νόμον οὗτος ἀναπείθει οὗτος τοὺς ἀνθρώπους σέβεσθαι τὸν Θεόν μέλλοντος δὲ τοῦ Παύλου ἀνοίγειν τὸ στόμα εἶπεν ὁ Γαλλίων πρὸς τοὺς Ἰουδαίους εἰ ἦ μὲν οὖν ἦν ᾖ ἀδίκημά τι ἢ ῥᾳδιούργημα πονηρόν ὦ ἄνδρες Ἰουδαῖοι κατὰ λόγον ἂν ἀνεσχόμην ἠνεσχόμην ὑμῶν εἰ δὲ ζήτημά ζήτημά ζητήματά ἔχετε ἐστιν περὶ λόγου καὶ ὀνομάτων καὶ νόμου τοῦ καθʼ ὑμᾶς ὄψεσθε αὐτοί κριτὴς γὰρ ἐγὼ τούτων οὐ θέλω βούλομαι εἶναι καὶ ἀπέλυσεν ἀπήλασεν αὐτοὺς ἀπὸ τοῦ βήματος ἀπολαβόμενοι ἐπιλαβόμενοι δὲ πάντες οἱ Ἕλληνες μετὰ Σωσθένην τὸν ἀρχισυνάγωγον ἔτυπτον ἔμπροσθεν τοῦ βήματος καὶ οὐδὲν τούτων τῶν τῷ Γαλλίωνι ἔμελλεν ἔμελεν ὁ δὲ Παῦλος ἔφη ἔτι προσμείνας ἡμέρας ἱκανὰς τοῖς ἀδελφοῖς ἀποταξάμενος ἔπλευσεν ἐξέπλει εἰς τὴν Συρίαν καὶ σὺν αὐτῷ Πρίσκιλλα καὶ Ἀκύλας κειράμενος τὴν κεφαλὴν ἐν Κεγχρεαῖς τὴν κεφαλήν εἶχεν γὰρ προσευχὴν εὐχήν κατήντησαν κατήντησεν καταντήσας δὲ εἰς Ἔφεσον καὶ τῷ ἐπιόντι Σαββάτῳ ἐκείνους κἀκείνους κατέλιπεν κατέλειπεν ἐκεῖ αὐτοῦ αὐτὸς δὲ εἰσελθὼν εἰς τὴν συναγωγὴν διελέχθη διελέγετο διελέξατο τοῖς Ἰουδαίοις ἐρωτώντων τε δὲ αὐτῶν ἐπὶ πλείονα πλεῖον χρόνον μεῖναι παρʼ αὑτοῖς οὐκ ἐπένευσεν ἀλλὰ ἀπετάξατο ἀποταξάμενος αὐτοῖς καὶ εἰπών δεῖ δὲ με πάντως τὴν ἑορτὴν ἡμέραν τὴν ἐρχομένην ποιῆσαι εἰς Ἱεροσόλυμα πάλιν δὲ ἀνακάμψω πρὸς ὑμᾶς τοῦ Θεοῦ θέλοντος καὶ ἀνήχθη δὲ ἀπὸ τῆς τοῦ Ἐφέσου καὶ κατελθὼν εἰς Καισάρειαν καὶ ἀναβὰς καὶ ἀσπασάμενος τὴν ἐκκλησίαν κατέβη εἰς Ἀντιόχειαν καὶ ποιήσας χρόνον τινὰ ἐξῆλθεν διερχόμενος καὶ καθεξῆς τὴν Γαλατικὴν χώραν καὶ Φρυγίαν καὶ ἐπιστηρίζων στηρίζων πάντας τοὺς μαθητάς Ἰουδαῖος δέ τις Ἀπελλῆς Ἀπολλῶς ὀνόματι Ἀπολλώνιος Ἀλεξανδρεὺς τῷ γένει Ἀλεξανδρεύς ἀνὴρ λόγιος κατήντησεν εἰς Ἔφεσον δυνατὸς ὢν ἐν ταῖς Γραφαῖς οὗτος ὃς ἦν κατηχημένος ἐν τῇ πατρίδι τὴν τὸν ὁδὸν λόγον τοῦ Κυρίου καὶ ζέων τῷ πνεύματι ᾧ ἐλάλει ἀπελάλει δὲ καὶ ἐδίδασκεν ἀκριβῶς τὰ περὶ τοῦ Ἰησοῦ Κυρίου ἐπιστάμενος μόνον τὸ βάπτισμα Ἰωάννου οὗτός τε ἤρξατο παρρησιάζεσθαι ἐν τῇ συναγωγῇ καὶ ἀκούσαντες ἀκούσαντος δὲ αὐτοῦ Πρίσκιλλα Ἀκύλας καὶ Ἀκύλας Ἀκύλα Πρίσκιλλα προσελάβοντο αὐτὸν καὶ ἀκριβέστερον αὐτῷ ἐξέθεντο τὴν ὁδὸν τοῦ Θεοῦ ὁδόν ἐν δὲ τῇ Ἐφέσῳ ἐπιδημοῦντες τινες Κορίνθιοι καὶ ἀκούσαντες αὐτοῦ παρεκάλουν διελθεῖν σὺν αὐτοῖς εἰς τὴν πατρίδα αὐτῶν συγκατανεύσαντος βουλομένου δὲ αὐτοῦ οἱ Ἐφέσιοι ἔγραψαν τοῖς ἐν Κορίνθῳ μαθηταῖς ὅπως ἀποδέξωνται τὸν ἄνδρα ὃς ἐπιδημήσας διελθεῖν εἰς τὴν τῇ Ἀχαΐαν Ἀχαΐᾳ προτρεψάμενοι οἱ ἀδελφοὶ ἔγραψαν τοῖς μαθηταῖς ἀποδέξασθαι αὐτόν ὃς παραγενόμενος πολὺ πολὺν συνεβάλετο συνεβάλλετο πολὺ ἐν ταῖς ἐκκλησίαις τοῖς πεπιστευκόσιν διὰ τῆς χάριτος εὐτόνως γὰρ τοῖς Ἰουδαίοις διακατηλέγχετο δημοσίᾳ διαλεγόμενος καὶ ἐπιδεικνὺς διὰ τῶν Γραφῶν εἶναι τὸν Χριστὸν εἶναι Ἰησοῦν εἶναι Χριστὸν θέλοντος ἐγένετο δὲ ἐν τῷ τὸν Ἀπελλῆν Ἀπολλῶ Ἀπολλῶν εἶναι ἐν Κορίνθῳ Παῦλον τοῦ Παύλου κατὰ τὴν ἰδίαν βουλὴν πορεύεσθαι εἰς Ἱεροσόλυμα εἶπεν αὐτῷ τὸ Πνεῦμα ὑποστρέφειν εἰς τὴν Ἀσίαν διελθόντα διελθὼν δὲ τὰ ἀνωτερικὰ μέρη κατελθεῖν ἐλθεῖν ἔρχεται εἰς Ἔφεσον καὶ εὑρών εὑρεῖν τινας μαθητάς καὶ εἶπέν τε πρὸς αὐτούς τοῖς μαθηταῖς εἰ Πνεῦμα Ἅγιον ἐλάβετε πιστεύσαντες οἱ δὲ ἀπεκρίναντο εῖπον πρὸς αὐτόν ἀλλʼ οὐδʼ εἰ Πνεῦμα Ἅγιον λαμβάνουσιν τίνες ἔστιν ἠκούσαμεν ὁ εἶπέν δὲ τε εἶπέν Παῦλος πρὸς αὐτοὺς εἰς τί οὖν ἐβαπτίσθητε οἱ δὲ εἶπαν εἶπον ἔλεγον εἰς τὸ Ἰωάννου βάπτισμα εἶπεν δὲ ὁ Παῦλος Ἰωάννης μὲν ἐβάπτισεν βάπτισμα μετανοίας τῷ λαῷ λέγων εἰς τὸν ἐρχόμενον μετʼ αὐτὸν ἵνα πιστεύσωσιν τοῦτʼ ἔστιν εἰς τὸν Χριστὸν Ἰησοῦν ἀκούσαντες δὲ τοῦτο ἐβαπτίσθησαν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ τοῦ Χριστοῦ εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ ἐπιθέντος ἐπιθέντο αὐτοῖς χεῖρα τοῦ Παύλου τὰς χεῖρας εὐθέως ἐπέπεσεν ἦλθε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἐπʼ αὐτούς αὐτοῖς ἐλάλουν λαλοῦν δὲ τε γλώσσαις καὶ ἐπροφήτευον προεφήτευον ἦσαν δὲ οἱ πάντες ἄνδρες ὡσεὶ δώδεκα δεκαδύο εἰσελθὼν δὲ ὁ Παῦλος εἰς τὴν συναγωγὴν ἐν δυνάμει μεγάλῃ ἐπαρρησιάζετο ἐπὶ μῆνας τρεῖς διαλεγόμενος καὶ πείθων τὰ περὶ τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ ὡς δέ τινες μὲν οὖν αὐτῶν ἐσκληρύνοντο καὶ ἠπείθουν κακολογοῦντες τὴν ὁδὸν ἐνώπιον τοῦ πλήθους τῶν ἐθνῶν τότε ἀποστὰς ὁ Παῦλος ἀπʼ αὐτῶν ἀφώρισεν τοὺς μαθητάς τὸ καθʼ ἡμέραν διαλεγόμενος ἐν τῇ σχολῇ Τυράννου Τυράννιου τινός ἀπὸ ὥρας πέντε ἕως δεκάτης τοῦτο δὲ ἐγένετο ἐπὶ ἔτη δύο ὥστε ἕως πάντας πάντες τοὺς οἱ κατοικοῦντας κατοικοῦντες Ἰσραηλῖται τὴν Ἀσίαν Ἀσίας ἀκοῦσαι ἤκουσαν τὸν τοὺς λόγον λόγους τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Ἰουδαίους Ἰουδαῖοι τε καὶ Ἕλληνας Ἕλληνες δυνάμεις δὲ τε οὐ τὰς τυχούσας ἐποίει ὁ Θεὸς ἐποίει διὰ τῶν χειρῶν Παύλου ὥστε καὶ ἐπὶ τοὺς ἀσθενοῦντας ἀποφέρεσθαι ἐπιφέρεσθαι ἀπὸ τοῦ χρωτὸς αὐτοῦ σουδάρια ἢ καὶ σιμικίνθια καὶ ἀπαλλάσσεσθαι ἀπʼ αὐτῶν τὰς νόσους τά τε πνεύματα τὰ πονηρὰ ἐκπορεύεσθαι ἐξέρχεσθαι ἀπʼ αὐτῶν ἐπεχείρησαν δέ τινες καὶ ἐκ ἀπὸ τῶν περιερχομένων περιερχομένῳ Ἰουδαίων ἐξορκιστῶν ὀνομάζειν ἐπὶ τοὺς ἔχοντας τὰ πνεύματα τὰ πονηρὰ τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ λέγοντες ἐξορκίζομεν ὁρκίζομεν ὁρκίζω ὑμᾶς τὸν Κύριον Ἰησοῦν ὃν κηρύσσει ὁ Παῦλος κηρύσσει ἐν οἷς ἦσαν καὶ δέ τινες τινος υἱοὶ Σκευᾶ Ἰουδαίου τινος ἱερέως ἀρχιερέως ἠθέλησαν ἑπτὰ υἱοὶ οἱ τὸ αὐτό τοῦτο ποιοῦντες ποιῆσαι ἔθος ἔχοντες εἶχαν ἐξορκίζειν τοὺς τοιούτους ἐξορκίζειν καὶ εἰσελθόντες πρός τὸν δαιμονιζόμενον ἤρξαντο ἐπικαλεῖσθαι τὸ ὄνομα λέγοντες παραγγέλλομεν σοι ἐν Ἰησοῦ ὃν Παῦλος ὁ ἀπόστολος ἐξελθεῖν κηρύσσει ἐξελθεῖν τότε ἀποκριθὲν ἀπεκρίθη δὲ τὸ πνεῦμα τὸ πονηρὸν εἶπεν αὐτοῖς τὸν μὲν Ἰησοῦν γινώσκω καὶ τὸν Παῦλον ἐπίσταμαι ὑμεῖς δὲ τίνες ἐστέ καὶ ἐφαλόμενος ἐφαλλόμενος ἐναλλόμενος εἰς ἐπʼ αὐτοὺς ὁ ἄνθρωπος ἐπʼ αὐτοὺς ἐν ᾧ ἦν τὸ πνεῦμα τὸ πονηρὸν καὶ κατακυριεύσαν κατακυριεύσας κυριεύσας ἀμφοτέρων αὐτῶν ἐνίσχυσεν ἴσχυσεν κατʼ αὐτῶν ὥστε γυμνοὺς καὶ τετραυματισμένους ἐκφυγεῖν αὑτούς ἐκ τοῦ οἴκου ἐκείνου τοῦτο δὲ ἐγένετο γνωστὸν πᾶσιν Ἰουδαίοις τε καὶ Ἕλλησιν τοῖς κατοικοῦσιν τὴν Ἔφεσον καὶ ἔπεσεν ἐπέπεσεν ὁ φόβος ἔπεσεν ἐπὶ πάντας αὐτούς καὶ ἐμεγαλύνετο τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ πολλοί δὲ τε τῶν πεπιστευκότων πιστευόντων ἤρχοντο ἐξομολογούμενοι καὶ ἀναγγέλλοντες τὰς πράξεις αὐτῶν ἱκανοὶ δὲ τῶν περὶ τὰ ἔργα περίεργα πραξάντων συνενέγκαντες καὶ τὰς βίβλους κατέκαιον ἐνώπιον πάντων καὶ συνεψήφισαν τὰς τιμὰς αὐτῶν καὶ εὗρον ἀργυρίου μυριάδας πέντε οὕτως κατὰ κράτος ἐνίσχυσεν καὶ ὁ ἡ λόγος πίστις τοῦ Κυρίου Θεοῦ ὁ λόγος ηὔξανεν καὶ ἐπλήθυνε ἴσχυεν ἴσχυσεν ὡς τότε δὲ ἐπληρώθη ταῦτα ἔθετο ὁ Παῦλος ἔθετο ἐν τῷ Πνεύματι διελθὼν διελθεῖν τὴν Μακεδονίαν καὶ τὴν Ἀχαΐαν καὶ πορεύεσθαι εἰς Ἱερουσαλὴμ Ἱεροσόλυμα εἰπὼν ὅτι μετὰ τὸ γενέσθαι με ἐκεῖ δεῖ με καὶ Ῥώμην ἰδεῖν καὶ ἀποστείλας δὲ εἰς τὴν Μακεδονίαν δύο τῶν διακονούντων διακονοῦν αὐτῷ αὐτῶν εἰπὼν Τιμόθεον καὶ Ἔραστον αὐτὸς ἐπέσχεν χρόνον ὀλίγον εἰς ἐν τὴν τῇ Ἀσίαν Ἀσίᾳ ἐγένετο δὲ κατὰ τὸν καιρὸν ἐκεῖνον τάραχος οὐκ ὀλίγος περὶ τῆς ὁδοῦ Δημήτριος γάρ τις ἦν ὀνόματι ἀργυροκόπος ποιῶν ναοὺς ναὸν ἀργυροῦς ἀργυροῦν Ἀρτέμιδος ὃς παρείχετο παρεῖχε τοῖς τεχνίταις ἐργασίαν οὐκ ὀλίγην ἐργασίαν οὗτος οὓς συναθροίσας καὶ τοὺς τοὺς περὶ τὰ τοιαῦτα τοιαύτας ἐργάτας τεχνίταις εἶπεν ἔφη πρός αὑτούς ἄνδρες συντεχνῖται ἐπίστασθε ὅτι ἐκ ταύτης τῆς ἐργασίας ἡ εὐπορία ἡμῶν ἡμῖν ἐστιν καὶ θεωρεῖτε ἀκούεται καὶ ἀκούετε θεωρεῖται ὅτι οὐ μόνον ἕως Ἐφέσιου Ἐφέσου ἀλλὰ καὶ σχεδὸν πάσης τῆς Ἀσίας ὁ Παῦλος οὗτος τίς τότε πείσας πεῖσαν μετέστησεν ἱκανὸν ὄχλον λέγων ὅτι οὗτοι οὐκ εἰσὶν θεοὶ οἱ διὰ χειρῶν γινόμενοι γενόμενοι οὐ μόνον δὲ τοῦτο ἡμῖν κινδυνεύει κινδυνεύσει ἡμῖν τὸ μέρος κινδυνεύει ἡμῖν εἰς ἀπελεγμὸν ἐλθεῖν ἀλλὰ καὶ τὸ τῆς μεγάλης θεᾶς ἱερὸν Ἀρτέμιδος ἱερὸν εἰς οὐθὲν λογισθῆναι λογισθήσεται μέλλειν μέλλει ἀλλὰ δὲ τε καὶ καθαιρεῖσθαι μέλλει τῆς τὴν μεγαλειότητος μεγαλειότητα αὐτῆς ἣν ἡ ὅλη ἡ Ἀσία καὶ ἡ οἰκουμένη σέβεται ταῦτα ἀκούσαντες δὲ ἀκούσαντες καὶ γενόμενοι πλήρεις θυμοῦ δραμόντες εἰς τὸ ἄμφοδον ἔκραζον λέγοντες μεγάλη ἡ Ἄρτεμις Ἐφεσίων καὶ ἐπλήσθη συνεχύθη ὅλη ἡ πόλις ὅλη τῆς συγχύσεως αἰσχύνης ὥρμησάν δὲ τε ὁμοθυμαδὸν εἰς τὸ θέατρον καὶ συναρπάσαντες Γάϊον καὶ Ἀρίσταρχον Μακεδόνας Μακεδόνες συνεκδήμους τοῦ Παύλου βουλομένου Παύλου τοῦ δὲ τοῦ Παύλου βουλομένου εἰσελθεῖν εἰς τὸν δῆμον οὐκ εἴων αὐτὸν οἱ μαθηταί ἐκώλυον τινὲς δὲ καὶ τῶν Ἀσιαρχῶν ὑπάρχοντες ὄντες αὐτῷ φίλοι πέμψαντες πρὸς αὐτὸν παρεκάλουν μὴ δοῦναι αὑτόν ἑαυτὸν εἰς τὸ θέατρον ἄλλοι μὲν οὖν ἄλλο τι ἔκραζον ἦν ἡ γὰρ ἡ ἐκκλησία ἦν συγκεχυμένη καὶ οἱ πλεῖστοι πλείους οὐκ ᾔδεισαν τίνος ἕνεκα ἕνεκεν συνεληλύθεισαν ἐκ δὲ τοῦ ὄχλου κατεβίβασαν συνεβίβασαν προεβίβασαν Ἀλέξανδρον προβαλόντων προβαλλόντων αὐτὸν τῶν Ἰουδαίων ὁ δὲ οὖν Ἀλέξανδρος κατασείσας τὴν τῇ χεῖρα χειρὶ ἦλθεν ἤθελεν ἀπολογεῖσθαι τῷ δήμῳ ἐπιγνόντες ἐπιγνόντων δὲ ὅτι Ἰουδαῖός ἐστιν φωνὴ ἐγένετο μία ἐκ πάντων ὡσεὶ ὡς ἐπὶ ὥρας δύο κραζόντων κράζοντες μεγάλη ἡ Ἄρτεμις Ἐφεσίων μεγάλη ἡ Ἄρτεμις Ἐφεσίων κατασείσας καταστείλας δὲ ὁ γραμματεὺς τὸν ὄχλον ὁ γραμματεύς φησίν ἄνδρες ἀδελφοί Ἐφέσιοι τίς γάρ ἐστιν ὁ ἄνθρωπος ἀνθρώπων ὃς οὐ γινώσκει τὴν ἡμετέραν Ἐφεσίων πόλιν νεωκόρον οὖσαν εἶναι καὶ τῆς μεγάλης θεᾶς Ἀρτέμιδος καὶ τοῦ διοπετοῦς ἀναντιρρήτων οὖν τούτων ὄντων τούτων δέον ἐστὶν ὑμᾶς κατεσταλμένους ὑπάρχειν καὶ μηδὲν προπετὲς πράσσειν πράττειν ἠγάγετε γὰρ τοὺς ἄνδρας τούτους ἐνθάδε μήτε οὔτε ἱεροσύλους μήτε οὔτε βλασφημοῦντας τὴν θεὸν θεὰν ἡμῶν ὑμῶν εἰ μὲν οὖν Δημήτριος Δημήτριοις οὗτος καὶ οἱ καὶ σὺν αὐτῷ τεχνῖται ἔχουσιν πρός αὑτούς τινα λόγον ἔχουσιν ἀγοραῖοι ἄγονται καὶ ἀνθύπατοί εἰσιν ἐγκαλείτωσαν ἀλλήλοις εἰ δέ τι τι τι περαιτέρω περὶ ἑτέρων ἐπιζητεῖτε ἐπιζητεῖται ἐν τῇ τῷ ἐννόμῳ νόμῳ ἐκκλησίᾳ ἐπιλυθήσεται καὶ γὰρ κινδυνεύομεν σήμερον ἐγκαλεῖσθαι στάσεως περὶ τῆς σήμερον μηδενὸς αἰτίου ὄντος ὑπάρχοντος περὶ οὗ οὐ δυνησόμεθα δοῦναι ἀποδοῦναι λόγον περὶ τῆς συντροφῆς συστροφῆς ταύτης καὶ ταῦτα εἰπὼν ἀπέλυσεν τὴν ἐκκλησίαν μετὰ δὲ τὸ παύσασθαι τὸν θόρυβον μεταπεμψάμενος προσκαλεσάμενος ὁ Παῦλος τοὺς μαθητὰς καὶ πολλὰ παρακελεύσας παρακαλέσας καὶ ἀσπασάμενος ἀποσπασάμενος ἐξῆλθεν πορευθῆναι πορεύεσθαι εἰς τὴν Μακεδονίαν διελθὼν δὲ πάντα τὰ μέρη ἐκεῖνα ἐκείνῃ καὶ χρησάμενος παρακαλέσας αὐτοὺς λόγῳ πολλῷ ἦλθεν εἰς τὴν Ἑλλάδα ποιήσας δὲ τε μῆνας τρεῖς καὶ γενομένης γενηθείς αὐτῷ ἐπιβουλῆς αὐτῷ ὑπὸ τῶν Ἰουδαίων ἤθελησεν μέλλοντι ἀνάγεσθαι ἀναχθῆναι εἰς τὴν Συρίαν εἶπεν δὲ τὸ Πνεῦμα αὐτῷ ἐγένετο γνώμη γνώμης τοῦ ὑποστρέφειν διὰ τῆς Μακεδονίας συνείπετο μέλλοντος δὲ οὖν ἐξιέναι αὐτῷ αὐτοῦ μέχρι ἄχρι τῆς Ἀσίας Σώπατρος Πύρρου Βεροιαῖος Θεσσαλονικέων δὲ Ἀρίσταρχος καὶ Σεκοῦνδος καὶ Γάϊος ὁ Δερβαῖος καὶ Τιμόθεος Ἐφέσιοι Ἀσιανοὶ δὲ Εὔτυχος Τυχικὸς καὶ Τρόφιμος οὗτοι δὲ προσελθόντες προελθόντες ἔμενον αὑτόν ἡμᾶς ἐν Τρῳάδι ἡμεῖς δὲ ἐξεπλεύσαμεν μετὰ τὰς ἡμέρας τῶν Ἀζύμων ἀπὸ Φιλίππων καὶ ἤλθομεν πρὸς αὐτοὺς εἰς τὴν Τρῳάδα ἄχρι ἀπὸ ἡμερῶν πέντε πεμπταῖοι ἐν ἡ καὶ ὅπου οὗ διετρίψαμεν ἡμέρας ἑπτά ἐν τε δὲ τῇ μιᾷ πρώτῃ τῶν σαββάτων συνηγμένων ἡμῶν τῶν μαθητῶν τοῦ κλάσαι ἄρτον ὁ Παῦλος διελέγετο αὐτοῖς μέλλων ἐξιέναι τῇ ἐπαύριον παρέτεινέν τε τὸν λόγον μέχρι μεσονυκτίου ἦσαν δὲ ὑπολαμπάδες λαμπάδες ἱκαναὶ ἐν τῷ ὑπερῴῳ οὗ ἦμεν ἦσαν συνηγμένοι καθεζόμενος καθήμενος δέ τις νεανίας ὀνόματι Εὔτυχος ἐπὶ τῆς τῇ θυρίδος θυρίδι κατεχόμενος καταφερόμενος ὕπνῳ βάρει βαθεῖ διαλεγομένου τοῦ Παύλου ἐπὶ πλεῖον κατενεχθεὶς ὑπὸ ἀπὸ τοῦ ὕπνου ἔπεσεν ἀπὸ τοῦ τριστέγου κάτω καὶ ὃς ἤρθη νεκρός καταβὰς δὲ ὁ Παῦλος ἐπέπεσεν ἔπεσεν ἐπʼ αὐτῷ καὶ συμπεριλαβὼν συμπεριβαλών αὐτοῦ καὶ εἶπεν μὴ θορυβεῖσθε ἡ γὰρ ψυχὴ αὐτοῦ ἐν αὐτῷ ἐστιν ἀναβὰς δὲ καὶ κλάσας τὸν ἄρτον καὶ γευσάμενος ἐφʼ ἱκανόν δὲ τε ὁμιλήσας ἄχρι αὐγῆς αὐτῆς οὕτως ἐξῆλθεν ἀσπαζομένων ἤγαγον δὲ αὐτῶν ἤγαγεν τὸν νεανίσκον παῖδα ζῶντα καὶ παρεκλήθησαν οὐ μετρίως ἡμεῖς δὲ προελθόντες προσελθόντες κατελθόντες ἐπὶ εἰς τὸ πλοῖον ἀνήχθημεν ἐπὶ εἰς τὴν Ἆσσον ἐκεῖθεν μέλλοντες ἀναλαμβάνειν τὸν Παῦλον οὕτως γὰρ ἦν διατεταγμένος διατεταγμένον ἐντεταγμένος ἦν ὡς μέλλων αὐτὸς πεζεύειν ὡς δὲ συνέβαλλεν συνέβαλεν συνέβαλλον ἡμῖν ἐπὶ εἰς τὴν Ἆσσον ἀναλαβόντες αὐτὸν ἤλθομεν εἰς Μιτυλήνην κἀκεῖθεν ἀποπλεύσαντες τῇ ἐπιούσῃ κατηντήσαμεν ἄντικρυς Χίου τῇ δὲ ἑσπέρα ἑτέρᾳ παρελάβομεν παρεβάλομεν εἰς Σάμον καὶ μείναντες ἐν Τρωγυλλίῳ τῇ δὲ ἐχομένῃ ἐρχομένη ἤλθομεν εἰς Μίλητον κεκρίκει ἔκρινεν γὰρ ὁ Παῦλος παραπλεῦσαι τὴν Ἔφεσον ὅπως μὴ μήποτε γένηται γενηθῇ αὐτῷ χρονοτριβῆσαι κατάσχεσις τις ἐν τῇ Ἀσίᾳ ἔσπευδεν γὰρ εἰ δυνατὸν εἴη ἦν αὐτῷ εἰς τὴν ἡμέραν τῆς Πεντηκοστῆς γενέσθαι εἰς ἐν Ἱεροσόλυμα Ἰερουσαλήμ ἀπὸ δὲ τῆς Μιλήτου πέμψας εἰς Ἔφεσον μετεπέμψατο μετεκαλέσατο τοὺς πρεσβυτέρους τῆς ἐκκλησίας ὡς δὲ παρεγένοντο πρὸς αὐτὸν ὁμοῦ ὅμως ὄντων ἐόντων αὐτῶν εἶπεν πρός αὑτούς αὐτοῖς ὑμεῖς ἐπίστασθε ἀδελφοί ἀπὸ πρώτης ἡμέρας ἐφʼ ἀφʼ ἧς ἐπέβην εἰς τὴν Ἀσίαν ὡς τριετίαν ἡ καὶ πλεῖον ποταπῶς πῶς μεθʼ ὑμῶν ἦν τὸν πάντα παντὸς χρόνον χρόνου ἐγενόμην δουλεύων τῷ Κυρίῳ μετὰ ὑμῶν μετὰ πάσης ταπεινοφροσύνης καὶ πολλῶν δακρύων καὶ πειρασμῶν τῶν συμβάντων συμβαινόντων μοι ἐν ταῖς ἐπιβουλαῖς τῶν Ἰουδαίων ὡς οὐδὲν ὑπεστειλάμην τῶν συμφερόντων ὑπεστειλάμην τοῦ μὴ ἀναγγεῖλαι ὑμῖν καὶ διδάξαι ὑμᾶς δημοσίᾳ καὶ κατʼ οἴκους καὶ δημοσίᾳ διαμαρτυρόμενος διαμαρτυρούμενος Ἰουδαίοις τε καὶ Ἕλλησιν τὴν εἰς τὸν Θεὸν μετάνοιαν καὶ πίστιν τὴν εἰς διὰ τὸν τοῦ Κύριον Κύριου ἡμῶν Ἰησοῦν Ἰησοῦ Χριστόν Χριστόυ καὶ νῦν ἰδοὺ ἐγὼ δεδεμένος ἐγὼ τῷ Πνεύματι πορεύομαι εἰς Ἰερουσαλήμ Ἱεροσόλυμα τὰ ἐν αὐτῇ συμβησόμενα συναντήσοντά συναντήσαντα μοι ἐμοὶ μὴ γινώσκων εἰδώς πλὴν ὅτι τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον Πνεῦμα κατὰ πᾶσαν πόλιν διαμαρτύρεταί διεμαρτύρατο μοι λέγον λέγων ὅτι δεσμὰ με καὶ θλίψεις με μένουσιν μοι ἐν Ἱεροσολύμοις ἀλλʼ οὐδενὸς οὐδενὸς λόγου λόγον ἔχω μοι οὐδὲ ποιοῦμαι οὐδὲ ἔχω τὴν ψυχὴν μου τιμίαν ἐμαυτῷ ἐμαυτοῦ ὡς τὸ τοῦ τελειῶσαι τελειώσω τὸν δρόμον μου μετὰ χαρᾶς καὶ τὴν διακονίαν τοῦ λόγου ἣν ὃν παρέλαβον ἔλαβον παρὰ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ διαμαρτύρασθαι Ἰουδαίοις καὶ Ἕλλησιν τὸ εὐαγγέλιον τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ καὶ νῦν ἰδοὺ ἐγὼ οἶδα ἐγὼ ὅτι οὐκ οὐκέτι ὄψεσθε ὄψομαι τὸ πρόσωπόν μου ὑμεῖς πάντες ἐν οἷς διῆλθον κηρύσσων τὴν βασιλείαν τοῦ Ἰησοῦ Θεοῦ ἄχρι οὖν διότι διὸ μαρτύρομαι ὑμῖν ἐν τῇ τῆς σήμερον ἡμέρᾳ ἡμέρας ὅτι καθαρός εἰμι ἐγὼ ἀπὸ τοῦ αἵματος πάντων οὐ γὰρ ὑπεστειλάμην τοῦ μὴ ἀναγγεῖλαι ὑμῖν πᾶσαν τὴν βουλὴν τοῦ Θεοῦ ἡμῖν ὑμῖν προσέχετε οὖν ἑαυτοῖς αὐτοῖς καὶ παντὶ τῷ ποιμνίῳ ἐν ᾧ ὑμᾶς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον Πνεῦμα ἔθετο ἐπισκόπους ποιμαίνειν τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ ἣν περιεποιήσατο ἑαυτῷ διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος τοῦ ἰδίου ὅτι ἐγὼ γὰρ οἶδα τοῦτο ὅτι εἰσελεύσονται μετὰ τὴν ἄφεξιν ἄφιξίν μου λύκοι βαρεῖς εἰς ὑμᾶς μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποστρέφειν ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω ἑαυτῶν αὑτῶν διὸ γρηγορεῖτε μνημονεύοντες ὅτι τριετίαν νύκτα νύκταν δὲ καὶ ἡμέραν οὐκ ἐπαυσάμην μετὰ δακρύων νουθετῶν ἕνα ἕκαστον ὑμῶν καὶ τὰ νῦν παρατίθεμαι ὑμᾶς ὑμῖν ἀδελφοὶ τῷ Κυρίῳ Θεῷ καὶ τῷ λόγῳ τῆς χάριτος αὐτοῦ τῷ δυναμένῳ οἰκοδομῆσαι ἐποικοδομῆσαι ὑμᾶς καὶ δοῦναι ὑμῖν τὴν κληρονομίαν αὐτοῦ ἐν αὐτοῖς τοῖς ἡγιασμένοις τῶν πᾶσιν πάντων ἀργυρίου καὶ ἢ χρυσίου ἢ ἱματισμοῦ οὐδενὸς ὑμῶν ἐπεθύμησα αὐτοὶ δὲ γινώσκετε οἴδατε ὅτι ταῖς τὰς χρείαις χρείας μου πᾶσιν καὶ τοῖς οὖσιν μετʼ ἐμοῦ ὑπηρέτησαν αἱ χεῖρες μου αὗται καὶ πάντα πᾶσι ὑπέδειξα ὑμῖν ὅτι οὕτως κοπιῶντας δεῖ ἀντιλαμβάνεσθαι τῶν ἀσθενούντων ἀντιλαμβάνεσθε μνημονεύειν τε τῶν λόγων τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ὅτι οὗτος αὐτὸς εἶπεν μακάριόν μακάριος ἐστιν διδόναι μᾶλλον διδόναι ἢ λαμβάνειν καὶ ταῦτα εἰπὼν εἴπας θεὶς τὰ γόνατα αὐτοῦ σὺν πᾶσιν αὐτοῖς προσηύξατο προσεύξατο ἱκανὸς τε δὲ ἐγένετο κλαυθμὸς ἐγένετο πάντων καὶ ἐπιπεσόντες ἐπὶ τὸν τράχηλον τοῦ Παύλου κατεφίλουν αὐτόν ὀδυνώμενοι μάλιστα ἐπὶ τῷ λόγῳ ὀδυνώμενοι ᾧ εἰρήκει ὅτι εἶπεν οὐκέτι μέλλουσιν μέλλει σοι τὸ πρόσωπον αὐτοῦ θεωρεῖν προέπεμπον δὲ αὐτὸν ἐπὶ εἰς τὸ πλοῖον ὡς καὶ δὲ ἐγένετο ἐπιβάντες ἡμᾶς ἀναχθῆναι ἀνήχθημεν ἀναχθέντας ἡμᾶς ἀποσπασθέντας ἀποσπασθέντες ἀποσπασθέντων δὲ ἡμῶν ἀπʼ αὐτῶν εὐθυδρομήσαντες ἥκομεν ἤλθομεν εἰς τὴν Κῶ Κῶν τῇ δὲ ἐπιούσῃ ἑξῆς εἰς τὴν Ῥόδον κἀκεῖθεν εἰς Πάταρα καὶ Μύρα καὶ εὑρόντες πλοῖον διαπερῶν εἰς Φοινίκην ἐπιβάντες ἀνήχθημεν ἀναφάναντες ἀναφανέντες δὲ τὴν Κύπρον καὶ καταλιπόντες αὐτὴν εὐώνυμον ἐπλέομεν εἰς Συρίαν καὶ κατήλθομεν κατήχθημεν εἰς Τύρον ἐκεῖσε γὰρ ἦν τὸ πλοῖον ἦν ἀποφορτιζόμενον τὸν γόμον καὶ ἀνευρόντες δὲ τοὺς μαθητὰς ἐπεμείναμεν αὐτοῖς αὐτοῦ ἡμέρας ἑπτά οἵτινες τῷ Παύλῳ ἔλεγον ἔλεγαν διὰ τοῦ Πνεύματος ἔλεγαν μὴ ἐπιβαίνειν ἀναβαίνειν εἰς Ἱερουσαλήμ Ἱεροσόλυμα ὅτε δὲ ἐγένετο ἡμᾶς ἐξαρτίσαι ἡμᾶς τὰς ἡμέρας ἐξελθόντες ἐπορευόμεθα προπεμπόντων ἡμᾶς πάντων σὺν γυναιξὶ καὶ τέκνοις ἕως ἔξω τῆς πόλεως καὶ θέντες τὰ γόνατα προσευξάμενοι ἐπὶ τὸν αἰγιαλὸν προσηυξάμεθα προσευξάμενοι καὶ ἀσπασάμενοι ἀπησπασάμεθα ἀπεσπασάμεθα ἀλλήλους καὶ ἐνέβημεν ἀνέβημεν ἐπέβημεν εἰς τὸ πλοῖον ἐκεῖνοι δὲ ὑπέστρεψαν εἰς τὰ ἴδια ἡμεῖς δὲ τὸν πλοῦν διανύσαντες ἀπὸ Τύρου κατέβημεν κατηντήσαμεν εἰς Πτολεμαΐδα Πτολεμαΐδαν καὶ ἀσπασάμενοι τοὺς ἀδελφοὺς ἐπεμείναμεν ἐμείναμεν ἡμέραν μίαν παρʼ αὐτοῖς τῇ δὲ ἐπαύριον ἐξελθόντες οἱ περὶ τὸν Παῦλον ἦλθον ἤλθομεν ἤλθαμεν εἰς Καισάρειαν καὶ εἰσελθόντες εἰς τὸν οἶκον Φιλίππου τοῦ εὐαγγελιστοῦ τοῦ ὄντος ἐκ τῶν ἑπτὰ ἐμείναμεν παρʼ αὐτῷ τούτῳ δὲ ἦσαν παρθένοι θυγατέρες παρθένοι τέσσαρες παρθένοι προφητεύουσαι ἐπιμενόντων δὲ αὐτῶν ἡμῶν ἡμέρας πλείους κατῆλθέν τις ἀπὸ τῆς Ἰουδαίας προφήτης ὀνόματι Ἅγαβος καὶ ἐλθὼν ἀνελθών δὲ πρὸς ἡμᾶς καὶ ἄρας τὴν ζώνην τοῦ Παύλου δήσας τε αὑτοῦ ἑαυτοῦ τοὺς τὰς πόδας χεῖρας καὶ τὰς τοὺς χεῖρας πόδας εἶπεν τάδε λέγει τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον τὸν ἄνδρα οὗ ἐστιν ἡ ζώνη αὕτη οὕτως δήσουσιν εἰς ἐν Ἰερουσαλὴμ οἱ Ἰουδαῖοι καὶ παραδώσουσιν παραδῷ σου εἰς τὰς χεῖρας ἐθνῶν ὡς δὲ ἠκούσαμεν ταῦτα παρεκαλοῦμεν παρακαλοῦμεν ἡμεῖς τε καὶ οἱ ἐντόπιοι τὸν Παῦλον τοῦ μὴ ἐπιβαίνειν ἀναβαίνειν αὐτὸν εἰς Ἰερουσαλήμ τότε ἀπεκρίθη εἶπεν τε δὲ πρός ἡμᾶς ὁ Παῦλος καὶ εἶπεν τί ποιεῖτε κλαίοντες καὶ θορυβοῦντες συνθρύπτοντές μου τὴν καρδίαν ἐγὼ γὰρ οὐ μόνον δεθῆναι βούλομαι ἀλλὰ καὶ ἀποθανεῖν ἐν εἰς Ἰερουσαλὴμ ἑτοίμως ἔχω εἰς Ἰερουσαλήμ ὑπὲρ τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ μὴ πειθομένου δὲ αὐτοῦ ἡσυχάσαμεν οἱ εἰπόντες πρός ἀλλήλους τοῦ Κυρίου τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ Κυρίου γινέσθω γενέσθω μετὰ δὲ τινας τὰς ἡμέρας ταύτας ἐπισκευασάμενοι ἐπισκευασάμενον παρασκευασάμενοι ἀποσκευασάμενοι ἀποταξάμενοι ἀνεβαίνομεν ἀναβαίνομεν εἰς Ἱερουσαλήμ Ἱεροσόλυμα συνῆλθον δὲ καὶ τῶν μαθητῶν ἀπὸ ἐκ Καισαρείας σὺν ἡμῖν ἄγοντες παρʼ ᾧ ξενισθῶμεν Ἰάσονί Μνάσωνί Μνάσῳ τινι Κυπρίῳ ἀρχαίῳ μαθητῇ γενομένων δὲ ἡμῶν εἰς Ἱεροσόλυμα ἀσμένως ἀπεδέξαντο ἐδέξαντο ἡμᾶς οἱ ἀδελφοί τῇ ἦσαν τε δὲ παρʼ αὐτῷ ἐπιούσῃ εἰσῄει ὁ Παῦλος σὺν ἡμῖν πρὸς Ἰάκωβον πάντες τε παρεγένοντο οἱ πρεσβύτεροι συνηγμένοι καὶ οὓς ἀσπασάμενος ἀσπάμενος αὐτοὺς αὐτοῦ ἐξηγεῖτο διηγεῖτο καθʼ ἓν ἕνα ἕκαστον ἕκαστον αὐτῶν ὧν ὡς ἐποίησεν ὁ Θεὸς ἐν τοῖς ἔθνεσιν διὰ τῆς διακονίας αὐτοῦ οἱ δὲ ἀκούσαντες ἐδόξαζον ἐδόξασαν τὸν Θεόν Κύριον εἰπόντες εἶπόν εἶπάν τε αὐτῷ θεωρεῖς ἀδελφέ πόσαι μυριάδες εἰσὶν ἐν τοῖς τῇ Ἰουδαίοις Ἰουδαίᾳ Ἰουδαίων τῶν πεπιστευκότων καὶ πάντες οὗτοι ζηλωταὶ τοῦ νόμου ὑπάρχουσιν κατηχήθησαν δὲ περὶ σοῦ ὅτι ἀποστασίαν διδάσκεις ἀπὸ Μωϋσέως τοὺς κατὰ τὰ ἔθνη εἰσιν πάντας Ἰουδαίους Ἰουδαίοις λέγων λέγω μὴ περιτέμνειν αὐτοὺς τὰ τέκνα μηδὲ μήτε ἐν τοῖς ἔθεσιν ἔθνεσιν αὐτοῦ περιπατεῖν τί οὖν ἐστιν πάντως δεῖ πλῆθος συνελθεῖν πλῆθος ἀκούσονται γὰρ ὅτι ἐλήλυθας τοῦτο οὖν ποίησον ὅ σοι λέγομεν εἰσὶν ἡμῖν ἄνδρες τέσσαρες εὐχὴν ἔχοντες ἀφʼ ἐφʼ ἑαυτῶν τούτους παραλαβὼν ἁγνίσθητι σὺν αὐτοῖς αὑτούς καὶ δαπάνησον ἐπʼ εἰς αὐτοῖς αὑτούς ἵνα ξυρήσονται ξυρήσωνται ξυρῶνται τὴν κεφαλήν καὶ γνώσονται γνῶσιν πάντες ὅτι περὶ ὧν κατήχηνται περὶ οὖ σοῦ οὐδέν ἐστιν ἀλλὰ καὶ ὅτι πορεύου στοιχεῖς καὶ αὐτὸς φυλάσσων τὸν νόμον φυλάσσων περὶ δὲ τῶν πεπιστευκότων ἐθνῶν οὐδὲν ἔχουσι λέγειν πρός σε ἡμεῖς γάρ ἀπεστείλαμεν ἐπεστείλαμεν ἐπεκρίναμεν κρίναντες κρίνοντες μηδὲν τοιοῦτον τοιοῦτο τηρεῖν αὐτοὺς εἰ μὴ φυλάσσεσθαι αὐτοὺς τό τε εἰδωλόθυτον καὶ τὸ αἷμα καὶ πνικτὸν καὶ πορνείαν τότε ὁ Παῦλος παραλαβὼν τοὺς ἄνδρας τῇ ἐπιούσῃ ἐχομένῃ ἡμέρᾳ σὺν αὐτοῖς ἁγνισθεὶς εἰσῆλθεν εἰσῄει εἰς τὸ ἱερόν διαγγέλλων τὴν ἐκπλήρωσιν τῶν ἡμερῶν τοῦ ἁγνισμοῦ ὅπως ἕως οὗ προσηνέχθη ὑπὲρ ἑνὸς ἑκάστου αὐτῶν ἡ προσφορά ὡς συντελουμένης δὲ ἔμελλον αἱ τῆς ἑπτὰ ἑβδόμης ἡμέραι ἡμέρας συντελεῖσθαι οἱ δὲ ἃ ἀπὸ τῆς Ἀσίας Ἰουδαῖοι ἐληλυθότες θεασάμενοι αὐτὸν ἐν τῷ ἱερῷ οἱ ἀπὸ τῆς Ἀσίας Ἰουδαῖοι συνέχεον συνέχεαν πάντα τὸν ὄχλον καὶ ἐπέβαλον ἐπέβαλαν ἐπιβάλλουσιν τὰς χεῖρας ἐπʼ αὐτὸν τὰς χεῖρας κράζοντες ἄνδρες ἄνδρε Ἰσραηλῖται Ἰστραηλῖται βοηθεῖτε οὗτός ἐστιν ὁ ἄνθρωπος ὁ κατὰ τοῦ λαοῦ καὶ τοῦ νόμου καὶ τοῦ τόπου τοῦ ἁγίου τούτου τούτους πάντας πανταχῇ πανταχοῦ διδάσκων ἔτι τε καὶ Ἕλληνας εἰσήγαγεν εἰσῆγεν εἰς τὸ ἱερὸν καὶ ἐκοινώνησεν κεκοίνωκεν τὸν ἅγιον τόπον τοῦτον ἦσαν γὰρ ἑωρακότες προεωρακότες Τρόφιμον τὸν Ἐφέσιον ἐν τῇ πόλει σὺν αὐτῷ ὃν ἐνόμιζον ἐνομίσαμεν ὅτι εἰς τὸ ἱερὸν εἰσήγαγεν ὁ Παῦλος ἐκινήθη τε ἡ πόλις ὅλη καὶ ἐγένετο συνδρομὴ τοῦ λαοῦ καὶ ἐπιλαβόμενοι τοῦ Παύλου εἷλκον αὐτὸν ἔξω τοῦ ἱεροῦ καὶ εὐθέως ἐκλείσθησαν ἐκλείσθη εὐθέως αἱ θύραι καὶ ζητούντων τε δὲ αὐτὸν ἀποκτεῖναι ἀνέβη φάσις τῷ χιλιάρχῳ τῆς σπείρης ὅτι ὅλη συγχύννεται συγκέχυται Ἰερουσαλήμ ὃς ἐξαυτῆς λαβὼν παραλαβὼν στρατιώτας καὶ ἑκατοντάρχους ἑκατοντάρχας κατέδραμεν ἐπʼ αὐτούς οἱ δὲ ἰδόντες τὸν χιλίαρχον καὶ τοὺς τοῦ στρατιώτας ἐπαύσαντο τύπτοντες τὸν Παῦλον τότε ἐγγίσας δὲ ὁ χιλίαρχος ἐπελάβετο αὐτοῦ καὶ ἐκέλευσε δεθῆναι ἁλύσεσι δυσί καὶ ἐπυνθάνετο τίς ἂν εἴη καὶ τί τίς ἐστιν πεποιηκώς ἄλλοι δὲ ἀλλὰ ἄλλο τι ἐπεφώνουν ἐβόων ἐν τῷ ὄχλῳ καὶ μὴ δυνάμενος δυναμένου δὲ αὐτοῦ γνῶναι τὸ ἀσφαλὲς διὰ τὸν θόρυβον ἐκέλευσεν ἄγεσθαι αὐτὸν εἰς τὴν παρεμβολήν ὅτε δὲ ἐγένετο εἰς ἐπὶ τοὺς ἀναβαθμούς συνέβη τὸν Παῦλον βαστάζεσθαι αὐτὸν ὑπὸ τῶν στρατιωτῶν διὰ τὴν βίαν τοῦ λαοῦ ὄχλου ἠκολούθει γὰρ τὸ πλῆθος τοῦ λαοῦ κράζον κράζοντες ἀναιρεῖσθαι αἶρε αὐτόν μέλλων τε εἰσάγεσθαι εἰς τὴν παρεμβολὴν ὁ Παῦλος λέγει τῷ χιλιάρχῳ ἀποκριθεὶς εἶπεν εἰ ἔξεστίν μοι λαλῆσαι εἰπεῖν τι πρὸς σέ ὁ δὲ ἔφη Ἑλληνιστὶ γινώσκεις οὐκ ἄρα σὺ εἶ ὁ Αἰγύπτιος ὁ πρὸ τούτων τῶν ἡμερῶν ἀναστατώσας καὶ ἐξαγαγὼν εἰς τὴν ἔρημον τοὺς τετρακισχιλίους ἄνδρας τῶν σικαρίων εἶπεν δὲ ὁ Παῦλος ἐγὼ ἄνθρωπος μέν εἰμι Ἰουδαῖος ἐν Ταρσῷ Ταρσεὺς δὲ τῆς Κιλικίας γεγεννημένος οὐκ ἀσήμου πόλεως πολίτης δέομαι δέ σου συγχωρῆσαι ἐπίτρεψόν μοι λόγον λαλῆσαι πρὸς τὸν λαόν καὶ ἐπιτρέψαντος δὲ αὐτοῦ τοῦ χιλιάρχου ἑστὼς ὁ Παῦλος ἑστὼς ἐπὶ τῶν ἀναβαθμῶν καὶ σείσας κατέσεισε τῇ χειρὶ τῷ πρός λαῷ αὑτούς πολλῆς δὲ τε ἡσυχίας σιγῆς γενομένης σιγῆς προσεφώνει προσεφώνησεν τῇ ἰδίᾳ Ἑβραΐδι διαλέκτῳ λέγων ἄνδρες ἀδελφοὶ καὶ πατέρες ἀκούσατέ μου τῆς πρὸς ὑμᾶς νυνὶ νῦν ἀπολογίας ἀκούσαντες δὲ ὅτι τῇ Ἑβραΐδι διαλέκτῳ προσεφώνει προσφώνει αὐτοῖς μᾶλλον παρέσχον ἡσυχίαν ἡσύχασαν καὶ φησίν ἐγώ μέν ἀνὴρ εἰμι ἀνὴρ Ἰουδαῖος ἀνὴρ γεγεννημένος γεγενημένος ἐν Ταρσῷ τῆς Κιλικίας γεγεννημένος ἀνατεθραμμένος δὲ ἐν τῇ πόλει ταύτῃ παρὰ τοὺς πόδας Γαμαλιήλ Γαμαλίηλου πεπαιδευμένος παιδευόμενος κατὰ ἀκρίβειαν τοῦ πατρῴου νόμου ζηλωτὴς ὑπάρχων τοῦ Θεοῦ καθὼς πάντες ἐστε ὑμεῖς ἐστε πάντες σήμερον καὶ ὃς ταύτην τὴν Ὁδὸν ἐδίωξα μέχρι ἄχρι θανάτου δεσμεύων καὶ παραδιδοὺς εἰς φυλακὰς φυλακὴν ἄνδρας τε καὶ γυναῖκας ὡς καὶ ὁ ἀρχιερεὺς μάρτυρι μαρτυρεῖ ἐμαρτύρει μαρτυρήσει μοι καὶ ὅλον πᾶν τὸ πρεσβυτέριον παρʼ ὧν καὶ ἐπιστολὰς δεξάμενος πρὸς παρὰ τοὺς τῶν ἀδελφοὺς ἀδελφῶν εἰς Δαμασκὸν ἐπορευόμην ἄξων καὶ τοὺς ἐκεῖ ἐκεῖσε ὄντας δεδεμένους εἰς ἐν Ἰερουσαλὴμ Ἰερουσαλὴμ ἵνα τιμωρηθῶσιν ἐγγίζοντι ἐγένετο δέ μοι πορευομένῳ καὶ ἐγγίζοντι τῇ Δαμασκῷ περὶ μεσημβρίαν μεσημβριάς Δαμασκῷ ἐξαίφνης ἀπὸ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ περιαστράψαι περιεστράψα με φῶς ἱκανὸν περὶ ἐμέ καὶ ἔπεσά ἔπεσόν τε εἰς τὸ ἔδαφος καὶ ἤκουσα φωνῆς λεγούσης μοι Σαοὺλ Σαύλε Σαούλ Σαύλε τί με διώκεις ἐγὼ δὲ ἀπεκρίθην καὶ εἶπα τίς εἶ κύριε εἶπέν δὲ τε πρὸς ἐμέ με ἐγώ εἰμι εἶ Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος ὃν σὺ διώκεις οἱ δὲ σὺν ἐμοὶ ὄντες τὸ μὲν φῶς ἐθεάσαντο ἐθεᾶτο καὶ ἔμφοβοι ἐγένοντο τὴν δὲ φωνὴν οὐκ ἤκουσαν τοῦ λαλοῦντός μοι εἶπον εἶπα δέ τί ποιήσω Κύριε ὁ δὲ Κύριος εἶπεν πρός με ἀναστὰς πορεύου εἰς Δαμασκόν κἀκεῖ σοι λαληθήσεται περὶ πάντων ὧν ἐντέτακταί τέτακταί σοι ποιῆσαι ὡς δὲ οὐκ οὐδὲν ἐνέβλεπον ἔβλεπον ἀπὸ τῆς δόξης τοῦ φωτὸς ἐκείνου χειραγωγούμενος ἀπὸ ὑπὸ τῶν συνόντων μοι ἦλθον εἰς Δαμασκόν Ἁνανίας δέ τις ἀνὴρ εὐλαβὴς εὐσεβὴς κατὰ τὸν νόμον μαρτυρόμενος μαρτυρούμενος ὑπὸ πάντων τῶν κατοικούντων Ἰουδαίων ἐλθὼν πρὸς ἐμὲ με καὶ ἐπιστὰς εἶπέν μοι Σαοὺλ ἀδελφέ ἀνάβλεψον κἀγὼ αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἔβλεψα ἀνέβλεψα εἰς αὐτόν ὁ δὲ εἶπεν ὁ Θεὸς τῶν πατέρων ἡμῶν προεχειρίσατό προσεχειρίσατό σε γνῶναι τὸ θέλημα αὐτοῦ καὶ ἰδεῖν τὸν Δίκαιον καὶ ἀκοῦσαι φωνὴν ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ ὅτι ἔσῃ μάρτυς αὐτῷ πρὸς πάντας ἀνθρώπους ἔσῃ ὧν ἑώρακας καὶ ἤκουσας καὶ νῦν τί μέλλεις ἀναστὰς βάπτισαι καὶ ἀπόλουσαι τὰς ἁμαρτίας σου ἐπικαλεσάμενος τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου αὐτοῦ ἐγένετο δέ μοι ὑποστρέψαντι εἰς Ἰερουσαλὴμ καὶ προσευχομένου μου ἐν τῷ ἱερῷ γενέσθαι με ἐν ἐκστάσει καὶ ἰδεῖν εἶδον αὐτὸν λέγοντά μοι σπεῦσον καὶ ἔξελθε ἐν τάχει ἐξ Ἰερουσαλήμ διότι οὐ παραδέξονταί σου τὴν μαρτυρίαν περὶ ἐμοῦ κἀγὼ εἶπον Κύριε αὐτοὶ ἐπίστανται ὅτι ἐγὼ ἤμην φυλακίζων καὶ δέρων κατὰ τὰς συναγωγὰς τοὺς πιστεύοντας ἐπὶ σέ καὶ ὅτε ἐξεχεῖτο ἐξεχύννετο τὸ αἷμα Στεφάνου τοῦ μάρτυρός σου καὶ αὐτὸς ἤμην ἑστὼς ἐφεστὼς καὶ συνευδοκῶν τῇ ἀναιρέσει αὐτοῦ καὶ φυλάσσων τὰ ἱμάτια τῶν ἀναιρούντων αὐτόν καὶ εἶπεν πρός με ἐμέ πορεύου ὅτι ἐγὼ εἰς ἔθνη μακρὰν ἀποστελῶ ἐξαποστελῶ ἐξαποστέλλω σε ἤκουον ἤκουσαν δὲ αὐτοῦ ἄχρι τούτου τοῦ λόγου καὶ ἐπῆραν τὴν φωνὴν αὐτῶν λέγοντες αἶρε ἀπὸ τῆς γῆς τὸν τοιοῦτον οὐ γὰρ καθῆκεν καθῆκον αὐτὸν ζῆν κραζόντων κραυγαζόντων τε δὲ αὐτῶν καὶ ῥιπτούντων τὰ ἱμάτια καὶ κονιορτὸν βαλλόντων εἰς τὸν οὐρανὸν ἀέρα ἐκέλευσεν αὐτὸν ὁ χιλίαρχος εἰσάγεσθαι ἄγεσθαι αὐτὸν εἰς τὴν παρεμβολήν εἰπὼν εἴπας μάστιξιν ἀνετάζεσθαι ἀνετάζειν αὐτὸν ἵνα γνῷ ἐπιγνῷ διʼ ἣν αἰτίαν οὕτως ἐπεφώνουν κατεφώνουν περὶ αὐτοῦ αὐτῷ ὡς δὲ προσέτειναν προέτειναν προέτεινεν προέτεινον αὐτὸν τοῖς ἱμᾶσιν εἶπεν πρὸς τὸν ἑστῶτα ἑκατόνταρχον ἑκατοντάρχην ὁ Παῦλος εἰ ἔξεστιν ὑμῖν ἄνθρωπον Ῥωμαῖον καὶ ἀκατάκριτον εστιν ἔξεστιν ὑμῖν μαστίζειν τοῦτο ἀκούσας δὲ ὁ ἑκατοντάρχης ἑκατόνταρχος ὅτι Ῥωμαῖον ἑαυτὸν λέγει προσελθὼν ἀπήγγειλεν τῷ χιλιάρχῳ ἐπήγγειλεν ἀπήγγειλεν αὐτῷ ὅρα λέγων τί μέλλεις ποιεῖν ὁ γὰρ ἄνθρωπος οὗτος Ῥωμαῖός ἐστιν τότε προσελθὼν δὲ ὁ χιλίαρχος ἐπηρώτησεν εἶπεν αὐτῷ αὑτόν λέγε μοι εἶ σὺ Ῥωμαῖος εἶ ὁ δὲ ἔφη εἶπεν ναί ειμι καὶ ἀπεκρίθη ἀποκριθεὶς δὲ τε ὁ χιλίαρχος None εἶπεν ἐγὼ οἶδά πόσου πολλοῦ κεφαλαίου τὴν πολιτείαν ταύτην ἐκτησάμην ὁ Παῦλος δὲ Παῦλος ἔφη ἐγὼ δὲ καὶ γεγέννημαι γεγένημαι εὐθέως οὖν τότε ἀπέστησαν ἀπʼ αὐτοῦ οἱ μέλλοντες αὐτὸν ἀνετάζειν καὶ ὁ χιλίαρχος δὲ ἐφοβήθη ἐπιγνοὺς ὅτι Ῥωμαῖός ἐστιν καὶ ὅτι ἦν αὐτὸν ἦν δεδεκώς τῇ δὲ ἐπαύριον βουλόμενος γνῶναι τὸ ἀσφαλὲς τὸ τί κατηγορεῖται ὑπὸ παρὰ τῶν Ἰουδαίων ἔλυσεν αὐτόν ἀπὸ τῶν δεσμῶν καὶ ἐκέλευσεν συνελθεῖν ἐλθεῖν τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ πᾶν ὅλον τὸ Συνέδριον αὐτῶν καὶ καταγαγὼν τὸν Παῦλον ἔστησεν εἰς αὐτούς ἀτενίσας δὲ ὁ Παῦλος τῷ Συνεδρίῳ ὁ Παῦλος εἶπεν ἄνδρες ἀδελφοί ἐγὼ πάσῃ συνειδήσει ἀγαθῇ πεπολίτευμαι τῷ Θεῷ ἄχρι ταύτης τῆς ἡμέρας ὁ δὲ ἀρχιερεὺς Ἁνανίας ἐκέλευσέν ἐπέταξεν τοῖς παρεστῶσιν αὐτῷ τύπτειν αὐτοῦ τὸ στόμα τότε ὁ Παῦλος εἶπεν πρὸς αὐτὸν ὁ Παῦλος εἶπεν τύπτειν σε μέλλει ὁ Θεός τοῖχε κεκονιαμένε καὶ σὺ κάθῃ κρίνων με κατὰ τὸν νόμον καὶ παρανομῶν κελεύεις με τύπτεσθαι οἱ δὲ παρεστῶτες εἶπαν εἶπον τὸν ἀρχιερέα τοῦ Θεοῦ λοιδορεῖς ἔφη τε ὁ Παῦλος οὐκ ᾔδειν ἀδελφοί ὅτι ἐστὶν ἀρχιερεύς γέγραπται γὰρ ὅτι ἄρχοντα τοῦ λαοῦ σου οὐκ ἐρεῖς κακῶς γνοὺς δὲ ὁ Παῦλος ὅτι τὸ ἓν μέρος ἐστὶν Σαδδουκαίων τὸ δὲ ἕτερον Φαρισαίων ἔκραξεν ἔκραζεν ἐν τῷ Συνεδρίῳ ἄνδρες ἀδελφοί ἐγὼ Φαρισαῖός εἰμι υἱὸς Φαρισαίου Φαρισαίων περὶ ἐλπίδος καὶ ἀναστάσεως νεκρῶν ἐγὼ κρίνομαι τοῦτο δὲ αὐτοῦ εἰπόντος εἴπαντος λαλήσαντος λαλοῦντος ἔπεσε ἐπέπεσε ἐγένετο στάσις τῶν Φαρισαίων Σαδδουκαίων καὶ τῶν Σαδδουκαίων Φαρισαίων καὶ ἐσχίσθη τὸ πλῆθος Σαδδουκαῖοι μὲν γὰρ λέγουσιν μὴ εἶναι ἀνάστασιν μήτε μηδὲ ἄγγελον μήτε πνεῦμα Φαρισαῖοι δὲ ὁμολογοῦσιν τὰ ἀμφότερα ἐγένετο δὲ κραυγὴ μεγάλη καὶ ἀναστάντες τινὲς ἐκ τῶν οἱ γραμματέων γραμματεῖς τοῦ μέρους τῶν Φαρισαίων διεμάχοντο πρός ἀλλήλους λέγοντες οὐδὲν κακὸν εὑρίσκομεν ἐν τῷ ἀνθρώπῳ τούτῳ εἰ δὲ πνεῦμα ἐλάλησεν αὐτῷ ἢ ἄγγελος μὴ θεομαχῶμεν πολλῆς δὲ γινομένης γενομένης γινόμενος στάσεως γινομένης γενομένης φοβηθεὶς εὐλαβηθεὶς ὁ χιλίαρχος μὴ διασπασθῇ ὁ Παῦλος ἀπʼ ὑπʼ αὐτῶν ἐκέλευσεν τὸ στράτευμα καταβῆναι καταβὰν καὶ ἁρπάσαι αὐτὸν ἐκ μέσου αὐτῶν ἀπάγειν ἄγειν τε εἰς τὴν παρεμβολήν τῇ δὲ ἐπιούσῃ νυκτὶ ἐπιστὰς αὐτῷ ὁ Κύριος εἶπεν θάρσει Παῦλε ὡς γὰρ διεμαρτύρω διεμαρτύρου τὰ περὶ ἐμοῦ εἰς Ἰερουσαλὴμ οὕτω σε δεῖ καὶ εἰς Ῥώμην μαρτυρῆσαι γενομένης τε δὲ ἡμέρας καίτοιγε βοήθειαν ποιήσαντες συστροφὴν συστραφέντες τινες τῶν οἱ Ἰουδαίων Ἰουδαῖοι συστροφὴν ἀνεθεμάτισαν ἑαυτοὺς λέγοντες μὴ μήτε φαγεῖν μήτε πιεῖν πεῖν ἕως ἂν οὗ ἀνέλωσιν ἀποκτείνωσιν ἀποκτείνας τὸν τὴν Παῦλον ἦσαν δὲ πλείους τεσσεράκοντα οἱ ἀναθεματίσαντες ἑαυτοὺς ταύτην τὴν συνωμοσίαν πεποιηκότες ποιησάμενοι οἵτινες προσελθόντες τοῖς ἀρχιερεῦσιν καὶ τοῖς πρεσβυτέροις εἶπαν εἶπον ἀναθέματι ἀνεθεματίσαμεν ἑαυτοὺς μηδενὸς γεύσασθαι τὸ σύνολον ἕως ὅτου οὗ ἀποκτείνωμεν τὸν Παῦλον νῦν οὖν παρακαλοῦμεν ὑμεῖς ὑμᾶς ποιήσατε ἡμῖν τοῦτο συναγαγόντες τὸ Συνέδριον ἐμφανίσατε τῷ χιλιάρχῳ σὺν τῷ Συνεδρίῳ ὅπως αὔριον αὐτὸν καταγάγῃ αὐτὸν εἰς πρὸς ἡμᾶς ὑμᾶς ὡς μέλλοντας διαγινώσκειν ἀκριβέστερον γινώσκειν τὰ περὶ αὐτοῦ ἡμεῖς δὲ πρὸ τοῦ ἐγγίσαι ὑμῖν αὐτὸν ἕτοιμοί ἐσμεν τοῦ ἀνελεῖν αὐτόν ἐάν δέῃ καὶ ἀποθανεῖν ἀκούσας δὲ ὁ υἱὸς τῆς ἀδελφῆς Παύλου τὴν τὸ ἐνέδραν ἔνεδρον παραγενόμενος καὶ εἰσελθὼν εἰς τὴν συναγωγὴν παρεμβολὴν ἀπήγγειλεν τῷ Παύλῳ προσκαλεσάμενος δὲ ὁ Παῦλος ἕνα τῶν ἑκατονταρχῶν εἶπεν ἔφη τὸν νεανίαν τοῦτον ἀπάγαγε ἄπαγε πρὸς τὸν χιλίαρχον ἔχει γὰρ τι ἀπαγγεῖλαί τι αὐτῷ ὁ μὲν οὖν παραλαβὼν αὐτὸν ἤγαγεν πρὸς τὸν χιλίαρχον καὶ φησίν ὁ δέσμιος Παῦλος προσκαλεσάμενός με ἠρώτησεν τοῦτον τὸν νεανίσκον νεανίαν ἀγαγεῖν πρὸς σέ ἔχοντά τι λαλῆσαί σοι ἐπιλαβόμενος ἐπιλαβομένου δὲ τῆς χειρὸς αὐτοῦ ὁ χιλίαρχος καὶ ἀναχωρήσας ἐπυνθάνετο κατʼ ἰδίαν ἐπυνθάνετο τί ἐστιν ὃ ἔχεις ἀπαγγεῖλαί μοι εἶπεν δὲ ὅτι οἱ Ἰουδαῖοι συνέθεντο τοῦ ἐρωτῆσαί σε ὅπως αὔριον τὸν Παῦλον καταγάγῃς εἰς τὸ Συνέδριον καταγάγῃς τὸν Παῦλον ὡς μέλλοντά μέλλων μέλλον μέλλοντές τι ἀκριβέστερον πυνθάνεσθαι περὶ αὐτοῦ σὺ οὖν μὴ πεισθῇς αὐτοῖς ἐνεδρεύουσιν γὰρ αὐτὸν ἐξ αὐτῶν ἄνδρες πλείους τεσσεράκοντα οἵτινες ἀνεθεμάτισαν ἑαυτοὺς μήτε φαγεῖν μήτε πιεῖν πεῖν ἕως οὗ ἀνέλωσιν αὐτόν καὶ νῦν ἕτοιμοί εἰσιν ἕσιν ἕτοιμοι προσδεχόμενοι τὴν ἀπὸ σοῦ ἐπαγγελίαν ὁ μὲν οὖν χιλίαρχος ἀπέλυσε τὸν νεανίσκον νεανίαν παραγγείλας μηδενὶ ἐκλαλῆσαι ὅτι ταῦτα ἐνεφάνισας πρὸς ἐμέ με καὶ προσκαλεσάμενός δύο τινας δύο τῶν ἑκατονταρχῶν εἶπεν ἑτοιμάσατε στρατιώτας διακοσίους ὅπως πορευθῶσιν ἕως Καισαρείας καὶ ἱππεῖς ἑβδομήκοντα καὶ δεξιολάβους δεξιοβόλους διακοσίους ἀπὸ τρίτης ὥρας τῆς νυκτός κτήνη τε παραστῆσαι ἵνα ἐπιβιβάσαντες τὸν Παῦλον διασώσωσι πρὸς Φήλικα τὸν ἡγεμόνα ἐφοβήθη γάρ μήποτε ἐξαρπάσαντες αὑτόν οἱ Ἰουδαῖοι ἀποκτείνωσιν καὶ αὐτὸς μεταξὺ ἔγκλημα ἔχῃ ὡς εἰληφὼς ἀργύρια γράψας δὲ αὐτοῖς ἐπιστολὴν ἔχουσαν περιέχουσαν τὸν τύπον τοῦτον ἐν ᾗ ἐγέγραπτο Κλαύδιος Λυσίας Φήλικι τῷ κρατίστῳ ἡγεμόνι Φήλικι χαίρειν τὸν ἄνδρα τοῦτον ὑπὸ τῶν Ἰουδαίων συλλημφθέντα ὑπὸ τῶν Ἰουδαίων καὶ μέλλοντα ἀναιρεῖσθαι ὑπʼ αὐτῶν ἐπιστὰς σὺν τῷ στρατεύματι ἐξειλάμην ἐξειλόμην ἐρρυσάμην αὐτὸν κράζοντα καὶ λέγοντα μαθὼν ὅτι εἶναι Ῥωμαῖον Ῥωμαῖός ἐστιν βουλόμενός τε δὲ ἐπιγνῶναι γνῶναι τὴν αἰτίαν διʼ ἣν ἐκάλουν ἐνεκάλουν αὐτῷ κατήγαγον αὐτὸν εἰς τὸ Συνέδριον αὐτῶν οὐδὲν πλεῖόν ὃν εὗρον ἐγκαλούμενον περὶ ζητημάτων τοῦ νόμου αὐτῶν μηδὲν δὲ ἄξιον θανάτου ἢ δεσμῶν ἔγκλημα ἔχοντα ἔγκλημα μηνυθείσης δέ μοι ἐπιβουλῆς εἰς τὸν ἄνδρα μέλλειν ἔσεσθαι ὑπὸ τῶν Ἰουδαίων ἐξαυτῆς ἐξ αὐτῶν ἔπεμψα πρὸς σέ παραγγείλας καὶ τοῖς κατηγόροις λέγειν τὰ πρὸς αὐτὸν αὑτούς ἐπὶ σοῦ ἔῤῥωσο οἱ μὲν οὖν στρατιῶται κατὰ τὸ διατεταγμένον αὐτοῖς ἀναλαβόντες τὸν Παῦλον ἤγαγον διὰ τὴς νυκτὸς εἰς τὴν Ἀντιπατρίδα τῇ δὲ ἐπαύριον ἐάσαντες τοὺς ἱππεῖς ἀπέρχεσθαι πορεύεσθαι σὺν αὐτῷ ἐπέστρεψαν ὑπέστρεψαν εἰς τὴν παρεμβολήν οἵτινες εἰσελθόντες εἰς τὴν Καισάρειαν καὶ ἀναδόντες τὴν ἐπιστολὴν τῷ ἡγεμόνι παρέστησαν καὶ τὸν Παῦλον αὐτῷ ἀναγνοὺς δὲ ὁ ἡγεμὼν καὶ ἐπερωτήσας ἐπερωτηθεὶς ἐκ ποίας ἐπαρχείας ἐστὶν καὶ πυθόμενος ὅτι ἀπὸ Κιλικίας εστιν διὰ τί ἀκούσομαι διακούσομαί σου ἔφη ὅταν καὶ οἱ κατήγοροί σου παραγένωνται ἐκέλευσέν κελεύσαντος κελεύσας τε αὐτὸν ἐν τῷ πραιτωρίῳ τοῦ τῷ Ἡρῴδου φυλάσσεσθαι αὐτόν μετὰ δὲ τινας πέντε ἡμέρας κατέβη ὁ ἀρχιερεὺς Ἁνανίας μετὰ τῶν πρεσβυτέρων τινῶν καὶ ῥήτορος Τερτύλλου τινός οἵτινες ἐνεφάνισαν τῷ ἡγεμόνι κατὰ τοῦ Παύλου κληθέντος δὲ αὐτοῦ ἤρξατο κατηγορεῖν ὁ Τέρτυλλος λέγων πολλῆς εἰρήνης τυγχάνοντες διὰ σοῦ καὶ διορθωμάτων κατορθωμάτων γινομένων τῷ ἔθνει τούτῳ διὰ τῆς σῆς προνοίας πάντῃ τε καὶ πανταχοῦ ἀποδεχόμεθα κράτιστε Φῆλιξ μετὰ πάσης εὐχαριστίας ἵνα δὲ μὴ ἐπὶ πλεῖόν σε κόπτω ἐγκόπτω παρακαλῶ ἀκοῦσαί σε ἡμῶν συντόμως τῇ σῇ ἐπιεικείᾳ εὑρόντες γὰρ τὸν ἄνδρα τοῦτον λοιπόν λοιμὸν καὶ κινοῦντα στάσιν στάσεις πᾶσι τοῖς Ἰουδαίοις τοῖς κατὰ τὴν οἰκουμένην πρωτοστάτην τε τῆς τῶν Ναζωραίων αἱρέσεως ὃς καὶ τὸ ἱερὸν ἐπείρασεν βεβηλῶσαι ὃν καὶ ἐκρατήσαμεν καὶ κατὰ τὸν ἡμέτερον νόμον ἠθελήσαμεν κρίνειν παρελθὼν δὲ Λυσίας ὁ χιλίαρχος μετὰ πολλῆς βίας ἐκ τῶν χειρῶν ἡμῶν ἀπήγαγε κελεύσας τοὺς κατηγόρους αὐτοῦ ἔρχεσθαι ἐπί σε παρʼ οὗ δυνήσῃ αὐτὸς ἀνακρίνας περὶ πάντων τούτων ἐπιγνῶναι ὧν ἡμεῖς κατηγοροῦμεν αὐτοῦ συνέθεντο συνεπέθεντο δὲ καὶ οἱ Ἰουδαῖοι φάσκοντες ταῦτα οὕτως ἔχειν ἀπεκρίθη τε δὲ ὁ Παῦλος νεύσαντος αὐτῷ τοῦ ἡγεμόνος λέγειν ἐκ πολλῶν ἐτῶν ὄντα σε κριτὴν τῷ ἔθνει τούτῳ ἐπιστάμενος εὐθύμως εὐθυμότερον τὰ περὶ ἐμαυτοῦ ἀπολογοῦμαι δυναμένου σου ἐπιγνῶναι γνῶναι ὅτι οὐ πλείους εἰσίν μοι ἡμέραι ἢ δώδεκα δεκαδύο ἀφʼ ἧς ἀνέβην προσκυνήσων εἰς ἐν Ἰερουσαλήμ Ἰερουσαλήμ καὶ οὔτε ἐν τῷ ἱερῷ εὗρόν με πρός τινα διαλεγόμενον ἢ ἐπίστασιν ἐπισύστασιν ποιοῦντα ὄχλου οὔτε ἐν ταῖς συναγωγαῖς οὔτε κατὰ τὴν πόλιν οὐδὲ οὔτε παραστῆσαι με δύνανταί σοι σου περὶ ὧν νυνὶ νῦν κατηγοροῦσίν μου ὁμολογῶ δὲ τοῦτό σοι ὅτι κατὰ τὴν Ὁδὸν ἣν λέγουσιν αἵρεσιν οὕτως λατρεύω τῷ πατρῴῳ Θεῷ πιστεύων πᾶσι τοῖς κατὰ τὸν νόμον καὶ τοῖς ἐν τοῖς προφήταις γεγραμμένοις ἐλπίδα ἔχων πρός εἰς τὸν Θεόν ἣν καὶ αὐτοὶ οὗτοι προσδέχονται ἀνάστασιν μέλλειν ἔσεσθαι νεκρῶν δικαίων τε καὶ ἀδίκων ἐν τούτῳ καὶ δὲ αὐτὸς ἀσκῶ ἀπρόσκοπον συνείδησιν ἔχων ἔχειν πρὸς τὸν Θεὸν καὶ τοὺς ἀνθρώπους διὰ παντός διʼ ἐτῶν δὲ πλειόνων παρεγενόμην ἐλεημοσύνας ποιήσων εἰς τὸ ἔθνος μου παρεγενόμην καὶ προσφοράς ἐν αἷς οἷς εὗρόν με ἡγνισμένον ἐν τῷ ἱερῷ οὐ μετὰ ὄχλου οὐδὲ μετὰ θορύβου τινὲς δὲ τῶν ἀπὸ τῆς Ἀσίας Ἰουδαῖοι οὓς ἔδει δεῖ ἐπὶ σοῦ παρεῖναι καὶ κατηγορεῖν εἴ τι ἔχοιεν πρὸς ἐμέ με ἢ εἰ αὐτοὶ οὗτοι εἰπάτωσαν εἴ τί εὗρον ἐν ἐμοὶ ἀδίκημα στάντος μου ἐπὶ τοῦ Συνεδρίου ἢ περὶ μιᾶς ταύτης φωνῆς ἧς ἐκέκραξα ἔκραξα ἑστὼς ἐν αὐτοῖς ἑστὼς ὅτι περὶ ἀναστάσεως νεκρῶν ἐγὼ κρίνομαι σήμερον ἐφʼ ὑφʼ ὑμῶν ἀνεβάλετο ἀκούσας δὲ αὐτοὺς ταῦτα ὁ Φῆλιξ ἀνεβάλετο αὐτοὺς ἀκριβέστερον εἰδὼς τὰ περὶ τῆς Ὁδοῦ εἰπὼν εἴπας ὅταν Λυσίας ὁ χιλίαρχος καταβῇ διαγνώσομαι τὰ καθʼ ὑμᾶς διαταξάμενος τε τῷ χιλιάρχῃ ἑκατοντάρχῃ τηρεῖσθαι αὐτὸν τὸν Παῦλον ἔχειν τε ἄνεσιν καὶ μηδένα κωλύειν τῶν ἰδίων αὐτοῦ ὑπηρετεῖν ἢ προσέρχεσθαι αὐτῷ μετὰ δὲ ἡμέρας τινὰς ἡμέρας παραγενόμενος ὁ Φῆλιξ σὺν Δρουσίλλῃ τῇ ἰδίᾳ γυναικὶ αὑτοῦ οὔσῃ Ἰουδαίᾳ καὶ μετεπέμψατο τὸν Παῦλον καὶ ἤκουσεν αὐτοῦ περὶ τῆς εἰς Χριστὸν Ἰησοῦν Ἰησοῦ πίστεως διαλεγομένου δὲ αὐτοῦ περὶ δικαιοσύνης ἐγκρατείας καὶ ἐγκρατείας δικαιοσύνης καὶ τοῦ κρίματος τοῦ μέλλοντος κρίματος ἔσεσθαι ἔμφοβος δὲ γενόμενος ὁ Φῆλιξ ἀπεκρίθη τὸ νῦν ἔχον πορεύου καιρὸν δὲ παραλαβὼν μεταλαβὼν μετακαλέσομαί σε ἅμα δὲ καὶ ἐλπίζων ὅτι χρήματα δοθήσεται αὐτῷ ὑπὸ τοῦ Παύλου ὅπως λύσῃ αὐτόν διὸ καὶ πυκνότερον αὐτὸν μεταπεμπόμενος διελέγετο ὡμίλει αὐτῷ διετίας δὲ πληρωθείσης ἔλαβεν διάδοχον ὁ Φῆλιξ Πόρκιον Φῆστον θέλων τε χάριτας χάριτα καταθέσθαι τοῖς Ἰουδαίοις ὁ Φῆλιξ κατέλιπεν κατέλειπεν τὸν Παῦλον δεδεμένον Φῆστος οὖν ἐπιβὰς τῇ ἐπάρχειῳ ἐπαρχείᾳ μετὰ τρεῖς ἡμέρας ἀνέβη εἰς Ἱεροσόλυμα ἀπὸ Καισαρείας ἐνεφάνισάν τε δὲ αὐτῷ ὁ οἱ ἀρχιερεὺς ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρῶτοι τῶν Ἰουδαίων κατὰ τοῦ Παύλου καὶ παρεκάλουν αὐτὸν αἰτούμενοι χάριν κατʼ παρʼ αὐτοῦ ὅπως μεταπέμψηται αὐτὸν αὐτοῦ εἰς Ἰερουσαλήμ ἐνέδραν ποιοῦντες ἀνελεῖν αὐτὸν κατὰ τὴν ὁδόν ὁ μὲν οὖν Φῆστος ἀπεκρίθη τηρεῖσθαι τὸν Παῦλον εἰς ἐν Καισάρειαν Καισαρείᾳ ἑαυτὸν δὲ μέλλειν ἐν τάχει ἐκπορεύεσθαι οἱ οὖν δυνατοὶ ἐν ἡμῖν ὑμῖν φησίν δυνατοὶ καταβάντες συγκαταβάντες εἴ τί ἐστιν ἄτοπον ἐν τῷ ἀνδρὶ τούτῳ ἄτοπον κατηγορείτωσαν αὐτοῦ διατρίψας δὲ ἐν αὐτοῖς ἡμέρας οὐ πλείους πλείονας ἡμέρας ὀκτὼ ἢ δέκα καταβὰς εἰς Καισάρειαν καὶ τῇ ἐπαύριον καθίσας ἐπὶ τοῦ βήματος ἐκέλευσεν τὸν Παῦλον προαχθῆναι ἀχθῆναι παραγενομένου δὲ αὐτοῦ περιέστησαν αὐτὸν οἱ ἀπὸ Ἱεροσολύμων καταβεβηκότες Ἰουδαῖοι πολλὰ καὶ βαρέα αἰτιώματα αἰτιάματα καταφέροντες φέροντες κατὰ τοῦ Παύλου ἃ οὐκ ἴσχυον ἴσχυσαν ἀποδεῖξαι τοῦ Παύλου ἀπολογουμένου αὐτοῦ ὅτι οὔτε εἰς τὸν νόμον τῶν Ἰουδαίων οὔτε εἰς τὸ ἱερὸν οὔτε εἰς Καίσαρά τι ἥμαρτον ὁ Φῆστος οὖν δὲ θέλων τοῖς Ἰουδαίοις θέλων χάριν χάριτα καταθέσθαι ἀποκριθεὶς τῷ Παύλῳ εἶπεν θέλεις εἰς Ἱεροσόλυμα ἀναβὰς ἐκεῖ περὶ τούτων κρίνεσθαι κριθῆναι ἐπʼ ἐμοῦ εἶπεν δὲ ὁ Παῦλος ἑστὼς ἐπὶ τοῦ βήματος Καίσαρος ἑστώς εἰμι οὗ με δεῖ κρίνεσθαι Ἰουδαίους οὐδὲν ἠδίκησα ἠδίκηκα ὡς καὶ σὺ κάλλιον γινώσκεις ἐπιγινώσκεις εἰ μὲν οὖν γὰρ ἀδικῶ καὶ ἄξιον θανάτου πέπραχά τι οὐ παραιτοῦμαι τὸ ἀποθανεῖν εἰ δὲ οὐδέν ἐστιν ὧν οὗτοι κατηγοροῦσίν μου οὐδείς με δύναται τούτοις αὐτοῖς χαρίσασθαι Καίσαρα ἐπικαλοῦμαι τότε ὁ Φῆστος συλλαλήσας μετὰ τοῦ Συνεδρίου συμβουλίου ἀπεκρίθη Καίσαρα ἐπικέκλησαι ἐπὶ Καίσαρα πορεύσῃ ἡμερῶν δὲ διαγενομένων τινῶν Ἀγρίππας ὁ βασιλεὺς καὶ Βερνίκη κατήντησαν κατήντησεν εἰς Καισάρειαν ἀσπασάμενοι ἀσπασόμενοι τὸν Φῆστον ὡς δὲ πλείους ἡμέρας διέτριβον διέτριβεν ἐκεῖ ὁ Φῆστος τῷ βασιλεῖ ἀνέθετο τὰ κατὰ τὸν Παῦλον λέγων ἀνήρ τίς ἐστιν καταλελειμμένος ὑπὸ Φήλικος δέσμιος περὶ οὗ γενομένου μου εἰς Ἱεροσόλυμα ἐνεφάνισαν ἐνεφανίσθησαν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι τῶν Ἰουδαίων αἰτούμενοι κατʼ αὐτοῦ καταδίκην δίκην πρὸς οὓς ἀπεκρίθην ὅτι οὐκ ἔστιν ἔθος Ῥωμαίοις χαρίζεσθαί τινα τινὶ ἄνθρωπον εἰς ἀπώλειαν πρὶν ἢ ὁ κατηγορούμενος ἔχοι κατὰ πρόσωπον ἔχοι τοὺς κατηγόρους τόπον δὲ τε ἀπολογίας λάβοι περὶ τοῦ ἐγκλήματος συνελθόντων οὖν αὐτῶν ἐνθάδε αὐτῶν ἀναβολὴν μηδεμίαν ποιησάμενος ποιησάμενοι τῇ ἑξῆς καθίσας ἐπὶ τοῦ βήματος ἐκέλευσα ἀχθῆναι τὸν ἄνδρα περὶ οὗ σταθέντες οἱ κατήγοροι οὐδεμίαν αἰτίαν ἔφερον ἐπέφερον ὧν ἐγὼ ὑπενόουν ἐγὼ πονηρῶν πονηράν πονηρά ζητήματα δέ τινα περὶ τῆς ἰδίας δεισιδαιμονίας εἶχον πρὸς αὐτὸν αὑτούς καὶ περί τινος Ἰησοῦ τεθνηκότος ὃν ἔφασκεν ὁ Παῦλος ζῆν ἀπορούμενος δὲ ἐγὼ εἰς τὴν περὶ τούτου τούτων ζήτησιν ἔλεγον εἰ βούλοιτο κρίνεσθαι πορεύεσθαι εἰς Ἱερουσαλὴμ Ἱεροσόλυμα κἀκεῖ κρίνεσθαι περὶ τούτων τοῦ δὲ Παύλου ἐπικαλεσαμένου τηρηθῆναι τηρεῖσθαι αὐτὸν εἰς τὴν τοῦ Σεβαστοῦ διάγνωσιν ἐκέλευσα τηρεῖσθαι αὐτὸν ἕως οὗ ἀναπέμψω πέμψω αὐτὸν πρὸς Καίσαρα Ἀγρίππας δὲ πρὸς τὸν Φῆστον ἔφη ἐβουλόμην καὶ αὐτὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀκοῦσαι ὁ δὲ αὔριον φησίν ἀκούσῃ αὐτοῦ τῇ οὖν ἐπαύριον ἐλθόντος τοῦ Ἀγρίππα καὶ τῆς Βερνίκης μετὰ πολλῆς φαντασίας καὶ εἰσελθόντων εἰς τὸ ἀκρωτήριον ἀκροατήριον σύν τε τοῖς χιλιάρχοις καὶ ἀνδράσιν τοῖς κατʼ ἐξοχὴν οὖσιν τῆς πόλεως καὶ κελεύσαντος τοῦ Φήστου ἤχθη ὁ Παῦλος καί φησιν ὁ Φῆστος Ἀγρίππα Βασιλεῦ καὶ πάντες οἱ συμπαρόντες ἡμῖν ἄνδρες θεωρεῖτε τοῦτον περὶ οὗ ἅπαν πᾶν τὸ πλῆθος τῶν Ἰουδαίων ἐνέτυχόν ἐνέτυχέν μοι ἔν τε Ἱεροσολύμοις καὶ ἐνθάδε βοῶντες ἐπιβοῶντες μὴ δεῖν ζῆν αὐτὸν ζῆν μηκέτι ἐγὼ δὲ καταλαβόμενος κατελαβόμην μηδὲν ἄξιον αὐτὸν θανάτου αὐτὸν πεπραχέναι καὶ αὐτοῦ δὲ τούτου τοῦ Παύλου ἐπικαλεσαμένου τὸν Σεβαστὸν ἔκρινα πέμπειν αὐτόν περὶ οὗ ἀσφαλῶς ἀσφαλές τι γράψαι τῷ κυρίῳ οὐκ ἔχω διὸ ἐπήγαγον προήγαγον αὐτὸν ἐφʼ ὑμῶν καὶ μάλιστα ἐπὶ σοῦ Βασιλεῦ Ἀγρίππα ὅπως τῆς ἀνακρίσεως γενομένης σχῶ ἔχω τι γράψαι γράψω ἄλογον γάρ μοι δοκεῖ πέμποντα δέσμιον μὴ καὶ τὰς κατʼ αὐτοῦ αἰτίας σημᾶναι Ἀγρίππας δὲ πρὸς τὸν Παῦλον ἔφη ἐπιτρέπεταί σοι περὶ ὑπὲρ σεαυτοῦ λέγειν τότε ὁ Παῦλος ἀπελογεῖτο ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἀπελογεῖτο περὶ πάντων ὧν ἐγκαλοῦμαι ὑπὸ Ἰουδαίων Βασιλεῦ Ἀγρίππα ἥγημαι ἐμαυτὸν μακάριον ἐπὶ σοῦ μέλλων ἀπολογεῖσθαι ἐπὶ σοῦ σήμερον ἀπολογεῖσθαι μάλιστα γνώστην ὄντα σε ὄντα εἰδὼς πάντων τῶν κατὰ Ἰουδαίους Ἰουδαίων ἐθνῶν ἠθῶν ἐθῶν τε καὶ ζητημάτων ἐπιστάμενος διὸ δέομαι σου μακροθύμως ἀκοῦσαί μου τὴν μὲν οὖν βίωσίν μου τὴν ἐκ νεότητος τὴν ἀπʼ ἀρχῆς γενομένην ἐν τῷ ἔθνει μου ἔν τε Ἱεροσολύμοις ἴσασι πάντες οἱ Ἰουδαῖοι προγινώσκοντές με ἄνωθεν ἐὰν θέλωσι μαρτυρεῖν ὅτι κατὰ τὴν ἀκριβεστάτην αἵρεσιν τῆς ἡμετέρας θρησκείας ἔζησα Φαρισαῖος καὶ νῦν ἐπʼ ἐλπίδι τῆς εἰς πρὸς τοὺς πατέρας ἡμῶν ἐπαγγελίας γενομένης ὑπὸ τοῦ Θεοῦ ἕστηκα κρινόμενος εἰς ἣν τὸ δωδεκάφυλον ἡμῶν ἐν ἐκτενείᾳ νύκτα καὶ ἡμέραν λατρεῦον ἐλπίδι ἐλπίζει καταντῆσαι καταντησεῖν περὶ ἧς ἐλπίδος ἐγκαλοῦμαι βασιλεῦ Ἀγρίππα ὑπὸ τῶν Ἰουδαίων Βασιλεῦ τί ἄπιστον κρίνεται παρʼ ὑμῖν εἰ ὁ Θεὸς νεκροὺς ἐγείρει ἐγὼ μὲν οὖν ἔδοξα ἐμαυτῷ πρὸς τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ τοῦ Ναζωραίου δεῖν πολλὰ ἐναντία πρᾶξαι διό ὃ καὶ ἐποίησα ἐποίησαν ἐν Ἱεροσολύμοις καὶ πολλούς τε τῶν ἁγίων ἐγὼ ἐν φυλακαῖς κατέκλεισα τὴν παρὰ τῶν ἀρχιερέων ἐξουσίαν λαβών ἀναιρουμένων τε αὐτῶν κατήνεγκα κατήνεγκαν ψῆφον καὶ κατὰ πάσας τὰς συναγωγὰς πολλάκις τιμωρῶν αὐτοὺς ἠνάγκαζον βλασφημεῖν περισσῶς τε ἐμμαινόμενος αὐτοῖς ἐδίωκον ἕως καὶ εἰς τὰς ἔξω πόλεις ἐν οἷς καὶ πορευόμενος εἰς τὴν Δαμασκὸν μετʼ ἐξουσίας καὶ ἐπιτροπῆς τῆς παρὰ τῶν ἀρχιερέων ἡμέρας μέσης κατὰ τὴν ὁδὸν εἶδον Βασιλεῦ βασιλεὺς οὐρανόθεν ὑπὲρ τὴν λαμπρότητα τοῦ ἡλίου περιλάμψαν με φῶς καὶ τοὺς σὺν ἐμοὶ πορευομένους πάντων τε δὲ καταπεσόντων ἡμῶν εἰς τὴν γῆν ἤκουσα φωνὴν λέγουσαν λαλοῦσαν πρός με καὶ λέγουσαν τῇ Ἑβραΐδι διαλέκτῳ Σαοὺλ Σαούλ τί με διώκεις σκληρόν σοι πρὸς κέντρα λακτίζειν ἐγὼ δὲ εἶπα εἶπον τίς εἶ κύριε ὁ δὲ Κύριος εἶπεν ἐγώ εἰμι Ἰησοῦς ὃν σὺ διώκεις ἀλλὰ ἀνάστηθι καὶ στῆθι ἐπὶ τοὺς πόδας σου εἰς τοῦτο γὰρ ὤφθην σοι προχειρίσασθαί σε σοι ὑπηρέτην καὶ μάρτυρα ὧν τε εἶδές με ὧν τε ὀφθήσομαί σοι ἐξαιρούμενός σε ἐκ τοῦ λαοῦ καὶ ἐκ τῶν ἐθνῶν εἰς οὓς ἐγὼ νῦν σε ἀποστέλλω ἐξαποστέλλω σε ἀνοῖξαι ὀφθαλμοὺς αὐτῶν τοῦ ἀποστρέψαι ὑποστρέψαι ἐπιστρέψαι ἀπὸ σκότους εἰς φῶς καὶ ἀπὸ τῆς ἐξουσίας τοῦ Σατανᾶ ἐπὶ τὸν Θεόν τοῦ λαβεῖν αὐτοὺς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ κλῆρον ἐν τοῖς ἡγιασμένοις πίστει τῇ εἰς ἐμέ ὅθεν Βασιλεῦ Ἀγρίππα οὐκ ἐγενόμην ἀπειθὴς τῇ οὐρανίῳ ὀπτασίᾳ ἀλλὰ τοῖς ἐν Δαμασκῷ πρῶτόν τε καὶ ἐν Ἱεροσολύμοις εἰς πᾶσάν τε καὶ τὴν χώραν τῆς Ἰουδαίας καὶ τοῖς ἔθνεσιν ἐκήρυξα ἀπαγγέλλων ἀπήγγελλον μετανοεῖν καὶ ἐπιστρέφειν ἐπὶ τὸν Θεόν ἄξια τῆς μετανοίας ἔργα πράσσοντας ἕνεκα τούτων με οἱ Ἰουδαῖοι με συλλαβόμενοι ὄντα με ἐν τῷ ἱερῷ ἐπειρῶντο διαχειρίσασθαι ἐπικουρίας οὖν τυχὼν τῆς ἀπὸ παρὰ τοῦ Θεοῦ ἄχρι τῆς ἡμέρας ταύτης ἕστηκα μαρτυρόμενος μαρτυρούμενος μικρῷ τε καὶ μεγάλῳ οὐδὲν ἐκτὸς λέγων ὧν τε οἱ προφῆται ἐλάλησαν μελλόντων γίνεσθαι καὶ Μωϋσῆς εἰ παθητὸς ὁ Χριστός εἰ πρῶτος ἐξ ἀναστάσεως νεκρῶν φῶς μέλλει μέλλειν καταγγέλλειν τῷ τε λαῷ καὶ τοῖς ἔθνεσιν ταῦτα δὲ αὐτοῦ ἀπολογουμένου ὁ Φῆστος μεγάλῃ τῇ φωνῇ ἔφη φησιν μαίνῃ Παῦλε τὰ πολλά σε γράμματα ἐπίστασθε εἰς μανίαν περιτρέπει ὁ δὲ Παῦλος οὐ μαίνομαι φησίν κράτιστε Φῆστε ἀλλὰ ἀληθείας καὶ σωφροσύνης ῥήματα ἀποφθέγγομαι ἐπίσταται γὰρ περὶ τούτων ὁ βασιλεύς πρὸς ὃν καὶ παρρησιαζόμενος λαλῶ λανθάνειν γὰρ αὐτὸν τι τούτων οὐ πείθομαι οὐθέν οὐ γάρ ἐστιν ἐν γωνίᾳ πεπραγμένον τοῦτο πιστεύεις Βασιλεῦ βασιλεὺς Ἀγρίππα τοῖς προφήταις οἶδα ὅτι πιστεύεις ὁ δὲ Ἀγρίππας πρὸς τὸν Παῦλον ἔφη ἐν ὀλίγῳ με πείθεις πείθῃ Χριστιανὸν ποιῆσαι γενέσθαι ὁ δὲ Παῦλος εἶπεν εὐξαίμην εὐξάμην ἂν τῷ Θεῷ καὶ ἐν ὀλίγῳ καὶ ἐν μεγάλῳ πολλῷ οὐ μόνον σὲ ἀλλὰ καὶ πάντας τοὺς ἀκούοντάς μου σήμερον γενέσθαι τοιούτους ὁποῖος κἀγώ καὶ ἐγώ εἰμι παρεκτὸς τῶν δεσμῶν τούτων καὶ ταῦτα εἰπόντος αὐτοῦ ἀνέστη τε ὁ βασιλεὺς καὶ ὁ ἡγεμὼν ἥ τε Βερνίκη καὶ οἱ συγκαθήμενοι αὐτοῖς καὶ ἀναχωρήσαντες ἐλάλουν πρὸς ἀλλήλους λέγοντες ὅτι οὐδὲν ἄξιον θανάτου ἄξιον ἢ δεσμῶν ἄξιον τι πράσσει ὁ ἄνθρωπος οὗτος Ἀγρίππας δὲ τῷ Φήστῳ ἔφη ἀπολελύσθαι ἐδύνατο ὁ ἄνθρωπος οὗτος εἰ μὴ ἐπεκέκλητο Καίσαρα ὡς δὲ ἐκρίθη τοῦ ἀποπλεῖν ἡμᾶς εἰς τὴν Ἰταλίαν παρεδίδουν παρεδίδου τόν τε Παῦλον καί τινας ἑτέρους δεσμώτας ἑκατοντάρχῃ Ἰουλίῳ ὀνόματι Ἰουλίῳ σπείρης Σεβαστῆς ἐπιβάντες δὲ πλοίῳ Ἀδραμυντηνῷ Ἀδραμυττηνῷ μέλλοντες μέλλοντι πλεῖν εἰς τοὺς κατὰ τὴν Ἀσίαν τόπους ἀνήχθημεν ὄντος σὺν ἡμῖν Ἀριστάρχου Ἀρίσταρχος Μακεδόνος Θεσσαλονικέως τῇ τε ἑτέρᾳ κατήχθημεν εἰς Σιδῶνα φιλανθρώπως τε ὁ Ἰούλιος Ἰουλιανός τῷ Παύλῳ χρησάμενος ἐπέτρεψεν πρὸς τοὺς φίλους πορευθέντα πορευθέντι ἐπιμελείας τυχεῖν κἀκεῖθεν ἀναχθέντες ὑπεπλεύσαμεν τὴν Κύπρον διὰ τὸ τοὺς ἀνέμους εἶναι ἐναντίους τό τε πέλαγος τὸ κατὰ τὴν Κιλικίαν καὶ Παμφυλίαν διαπλεύσαντες κατήλθαμεν κατήλθομεν εἰς Λύστρα Λύστραν Μύρα τῆς Λυκίας κἀκεῖθεν κἀκεῖ εὑρὼν ὁ ἑκατοντάρχης ἑκατόνταρχος πλοῖον Ἀλεξανδρῖνον πλέον εἰς τὴν Ἰταλίαν ἐνεβίβασεν ἡμᾶς εἰς αὐτό τοῦτο ἐν ἱκαναῖς δὲ ἡμέραις βραδυπλοοῦντες καὶ μόλις γενόμενοι κατὰ τὴν Κνίδον μὴ προσεῶντος ἡμᾶς τοῦ ἀνέμου ὑπεπλεύσαμεν τὴν Κρήτην κατὰ Σαλμώνην μόλις τε παραλεγόμενοι αὐτὴν ἤλθομεν εἰς τόπον τινὰ καλούμενον Καλοὺς Λιμένας ᾧ ἐγγὺς ἦν πόλις ἦν Λασαία Ἄλασσα ἱκανοῦ δὲ χρόνου διαγενομένου καὶ ὄντος ἤδη ἐπισφαλοῦς τοῦ πλοὸς διὰ τὸ καὶ τὴν νηστείαν ἤδη παρεληλυθέναι παρῄνει ὁ Παῦλος λέγων αὐτοῖς ἄνδρες θεωρῶ ὅτι μετὰ ὕβρεως καὶ πολλῆς ζημίας οὐ μόνον τοῦ τοῦ φόρτου φορτίου καὶ τοῦ πλοίου ἀλλὰ καὶ τῶν ψυχῶν ἡμῶν μέλλειν ἔσεσθαι τὸν πλοῦν ὁ δὲ ἑκατοντάρχης ἑκατόνταρχος τῷ κυβερνήτῃ καὶ τῷ ναυκλήρῳ ἐπείθετο μᾶλλον ἐπείθετο ἢ τοῖς ὑπὸ τοῦ Παύλου λεγομένοις ἀνευθέτου δὲ τοῦ λιμένος ὑπάρχοντος πρὸς παραχειμασίαν οἱ πλείους πλείονες ἔθεντο βουλὴν ἀναχθῆναι ἐκεῖθεν κἀκεῖθεν εἴ πως δύναιντο δύνανται καταντήσαντες εἰς Φοίνικα παραχειμάσαι λιμένα τῆς Κρήτης βλέποντα κατὰ λίβα καὶ κατὰ χῶρον ὑποπνεύσαντος ὑποπνεύσαντες δὲ νότου δόξαντες τῆς προθέσεως κεκρατηκέναι ἄραντες ἆσσον παρελέγοντο τὴν Κρήτην μετʼ οὐ πολὺ δὲ ἔβαλεν κατʼ ταύτης αὐτῆς ἄνεμος τυφωνικὸς ὁ καλούμενος Εὐρακύλων Εὐροκλύδων συναρπασθέντος δὲ τοῦ πλοίου καὶ μὴ δυναμένου ἀντοφθαλμεῖν τῷ ἀνέμῳ ἐπιδόντες ἐφερόμεθα νησίον δέ τι ὑποδραμόντες καλούμενον Καῦδα Κλαῦδα Κλαύδην μόλις ἰσχύσαμεν μόλις περικρατεῖς γενέσθαι τῆς σκάφης ἣν ἄραντες βοηθείαις βοήθειαν ἐχρῶντο ὑποζωννύντες τὸ πλοῖον φοβούμενοί τε μὴ εἰς τὴν Σύρτιν ἐκπέσωσιν χαλάσαντες τὸ σκεῦος οὕτως ἐφέροντο σφοδρῶς τε δὲ χειμαζομένων ἡμῶν τῇ ἑξῆς ἐκβολὴν ἐποιοῦντο καὶ τῇ τρίτῃ αὐτόχειρες τὴν σκευὴν τοῦ πλοίου ἐῤῥίψαμεν ἔρριψαν μήτε δὲ ἡλίου μήτε ἄστρων ἐπιφαινόντων ἐπὶ πλείονας πλείους ἡμέρας χειμῶνός τε οὐκ ὀλίγου ἐπικειμένου λοιπὸν περιῃρεῖτο πᾶσα ἐλπὶς πᾶσα τοῦ σῴζεσθαι ἡμᾶς πολλῆς τε δὲ ἀσιτίας ὑπαρχούσης τότε σταθεὶς ὁ Παῦλος ἐν μέσῳ αὐτῶν εἶπεν ἔδει μέν ὦ ἄνδρες πειθαρχήσαντάς μοι μὴ ἀνάγεσθαι ἀπὸ τῆς Κρήτης κερδῆσαί τε τὴν ὕβριν ταύτην καὶ τὴν ζημίαν καὶ τὰ νῦν παραινῶ ὑμᾶς εὐθυμεῖν ἀποβολὴ γὰρ ψυχῆς οὐδεμία ψυχῆς ἔσται ἐξ ὑμῶν πλὴν τοῦ πλοίου παρέστη γάρ μοι τῇδε ταύτῃ τῇ νυκτὶ ταύτῃ ἄγγελος τοῦ Θεοῦ οὗ εἰμι ἐγὼ ᾧ καὶ λατρεύω ἄγγελος λέγων μὴ φοβοῦ Παῦλε Καίσαρί σε δεῖ παραστῆναι καὶ ἰδοὺ κεχάρισταί σοι ὁ Θεὸς πάντας τοὺς πλέοντας μετὰ σοῦ διὸ εὐθυμεῖτε ἄνδρες πιστεύω γὰρ τῷ Θεῷ ὅτι οὕτως ἔσται καθʼ ὁ ὃν τρόπον λελάληταί μοι εἰς νῆσον δέ τινα δεῖ ἡμᾶς δεῖ ἐκπεσεῖν ὡς δὲ τεσσαρεσκαιδεκάτη νὺξ ἐπεγένετο ἐγένετο διαφερομένων ἡμῶν ἐν τῷ Ἀδρίᾳ κατὰ μέσον τῆς νυκτὸς ὑπενόουν οἱ ναῦται προαγαγεῖν προσάγειν προσαχεῖν τινὰ αὐτοῖς χώραν οἵτινες καὶ βολίσαντες εὗρον ὀργυιὰς εἴκοσι βραχὺ δὲ διαστήσαντες καὶ πάλιν βαλεῖν βολίσαντες εὗρον εὕρομεν ὀργυιὰς δεκαπέντε φοβούμενοί δὲ τε μήπω μή που πως κατὰ εἰς τραχεῖς τόπους ἐμπέσωμεν ἐκπέσωμεν ἐκπέσωσιν ἐκ πρύμνης ῥίψαντες ἀγκύρας τέσσαρας ηὔχοντο εὔχοντο ἡμέραν γενέσθαι τῶν δὲ ναυτῶν ζητούντων ἐκφυγεῖν φυγεῖν ἐκ τοῦ πλοίου καὶ χαλασάντων τὴν σκάφην εἰς τὴν θάλασσαν προφάσει ὡς ἐκ πρώρας πρῴρης μελλόντων ἀγκύρας μελλόντων ἐκτείνειν εἶπεν ὁ Παῦλος τῷ ἑκατοντάρχῃ καὶ τοῖς στρατιώταις ἐὰν μὴ οὗτοι μείνωσιν ἐν τῷ πλοίῳ μείνωσιν ὑμεῖς σωθῆναι οὐ δύνασθε τότε ἀπέκοψαν οἱ στρατιῶται ἀπέκοψαν τὰ σχοινία τῆς σκάφης καὶ εἴασαν αὐτὴν ἐκπεσεῖν ἄχρι δὲ οὗ ἔμελλεν ἤμελλεν ἡμέρα ἤμελλεν ἔμελλεν γίνεσθαι παρεκάλει δὲ ὁ Παῦλος ἅπαντας μεταλαβεῖν τροφῆς λέγων τεσσαρεσκαιδεκάτην σήμερον ἡμέραν προσδοκῶντες ἄσιτοι διατελεῖτε μηθὲν προσλαβόμενοι προσλαμβανόμενοι διὸ καὶ παρακαλῶ ὑμᾶς μεταλαβεῖν προσλαβεῖν τι τροφῆς τοῦτο γὰρ πρὸ πρὸς τῆς ἡμετέρας ὑμετέρας σωτηρίας ὑπάρχει οὐδενὸς γὰρ ὑμῶν θρὶξ ἀπὸ ἐκ τῆς κεφαλῆς ἀπολεῖται πεσεῖται εἰπὼν εἴπας δὲ ταῦτα καὶ λαβὼν ἄρτον εὐχαρίστησεν εὐχαριστήσας τῷ Θεῷ ἐνώπιον πάντων καὶ κλάσας ἤρξατο ἐσθίειν εὔθυμοι δὲ γενόμενοι ἅπαντες πάντες καὶ αὐτοὶ μετάλαβαν προσελάβοντο προσέλαβον τροφῆς ἦμεν ἤμεθα δὲ ἐν τῷ πλοίῳ αἱ πᾶσαι ψυχαὶ ἐν τῷ πλοίῳ ὡς διακόσιαι ἑβδομήκοντα πέντε ἕξ κορεσθέντες δὲ τῆς τροφῆς ἐκούφιζον τὸ πλοῖον ἐκβαλλόμενοι τὸν σῖτον εἰς τὴν θάλασσαν ὅτε δὲ ἡμέρα ἐγένετο τὴν γῆν οὐκ ἐγίνωσκον ἐπεγίνωσκον κόλπον δέ τινα κατενόουν ἔχοντα αἰγιαλὸν πρός εἰς ὃν ἐβούλοντο ἐβουλεύοντο ἐβουλεύσαντο εἰ δυνατόν δύναιντο ἐκσῶσαι ἐξῶσαι τὸ πλοῖον καὶ τὰς ἀγκύρας προελόντες περιελόντες εἴων εἰς τὴν θάλασσαν ἅμα ἀνέντες τὰς ζευκτηρίας τῶν πηδαλίων καὶ ἐπάραντες τὸν ἀρτέμωνα τῇ πνεούσῃ κατεῖχον εἰς τὸν αἰγιαλόν περιπεσόντες δὲ εἰς τόπον διθάλασσον ἐπέκειλαν ἐπώκειλαν τὴν ναῦν καὶ ἡ μὲν πρώτη πρῷρα ἐρείσασα ἔμεινεν ἔμενεν ἀσάλευτος ἡ δὲ πρύμνα ἐλύετο ἀπὸ ὑπὸ τῆς βίας τῶν κυμάτων τῶν δὲ στρατιωτῶν βουλὴ ἐγένετο ἵνα τοὺς δεσμώτας ἀποκτείνωσιν μή τις ἐκκολυμβήσας διαφύγῃ διαφύγοι ὁ δὲ ἑκατοντάρχης ἑκατόνταρχος βουλόμενος διασῶσαι τὸν Παῦλον διασῶσαι ἐκώλυσεν αὐτοὺς τοῦ βήματος βουλήματος ἐκέλευσέν δὲ τε τοὺς δυναμένους ἐκκολυμβᾶν κολυμβᾶν ἀπορίψαντας πρώτους ἐπὶ τὴν τῆς γῆν γῆς ἐξιέναι καὶ τοὺς λοιποὺς οὓς μὲν ἐπὶ σανίσιν οὓς δὲ ἐπί τινων τῶν ἀπὸ τοῦ πλοίου καὶ οὕτως ἐγένετο πάντας διασωθῆναι ἐπὶ τὴν γῆν καὶ διασωθέντες τότε ἐπέγνωσαν ἐπέγνωμεν ὅτι Μελίτη Μελιτήνη ἡ νῆσος καλεῖται οἵ τε δὲ βάρβαροι παρεῖχαν παρεῖχον οὐ τὴν τυχοῦσαν φιλανθρωπίαν ἡμῖν ἅψαντες ἀνάψαντες γὰρ πυρὰν προσανελάμβανον προσελάβοντο πάντας ἡμᾶς διὰ τὸν ὑετὸν τὸν ἐφεστῶτα καὶ διὰ τὸ ψῦχος συστρέψαντος δὲ τοῦ Παύλου φρυγάνων τι πλῆθος καὶ ἐπιθέντος ἐπιθέντες τοῦ Παύλου ἐπὶ τὴν πυράν ἔχιδνα ἀπὸ ἐκ τῆς θέρμης διεξελθοῦσα ἐξελθοῦσα καθῆψε καθήψατο τῆς χειρὸς αὐτοῦ ὡς δὲ εἶδον εἶδαν οἱ βάρβαροι κρεμάμενον τὸ θηρίον ἐκ τῆς χειρὸς αὐτοῦ ἔλεγον πρὸς ἀλλήλους ἔλεγον πάντως φονεύς ἐστιν ὁ ἄνθρωπος οὗτος ὃν διασωθέντα ἐκ τῆς θαλάσσης ἡ δίκη ζῆν οὐκ εἴασεν ὁ μὲν οὖν ἀποτινάξας ἀποτιναξάμενος τὸ θηρίον εἰς τὸ πῦρ ἔπαθεν οὐδὲν κακόν οἱ δὲ προσεδόκων αὐτὸν μέλλειν μέλλων ἐμπίπρασθαι πίμπρασθαι ἢ καταπίπτειν ἄφνω νεκρόν ἐπὶ πολὺ δὲ αὐτῶν προσδοκώντων καὶ θεωρούντων μηδὲν ἄτοπον εἰς αὐτὸν γινόμενον μεταβαλόμενοι μεταβαλλόμενοι ἔλεγον ἔλεγαν Θεὸν εἶναι αὐτὸν εἶναι θεόν ἐν δὲ τοῖς περὶ τὸν τόπον ἐκεῖνον ὑπῆρχεν χωρία τῷ πρώτῳ τῆς νήσου ὀνόματι Ποπλίῳ ὃς ἀναδεξάμενος ἡμᾶς τρεῖς ἡμέρας τρεῖς φιλοφρόνως ἐξένισεν ἐγένετο δὲ τὸν πατέρα τοῦ Ποπλίου πυρετοῖς καὶ δυσεντερίῳ δυσεντερίᾳ συνεχόμενον κατακεῖσθαι πρὸς ὃν ὁ Παῦλος εἰσελθὼν καὶ προσευξάμενος εὐξάμενος ἐπιθεὶς τὰς χεῖρας αὐτῷ ἰάσατο αὐτόν τούτου δὲ οὖν γενομένου καὶ οἱ λοιποὶ οἱ ἔχοντες ἀσθενείας ἐν τῇ νήσῳ ἔχοντες ἀσθενείας προσήρχοντο προσήρχον καὶ ἐθεραπεύοντο οἳ καὶ πολλαῖς τιμαῖς ἐτίμησαν ἡμᾶς καὶ ἀναγομένοις ἐπέθεντο τὰ τὰς πρὸς τὴν τὰς χρείαν χρείας μετὰ δὲ τρεῖς μῆνας ἤχθημεν ἀνήχθημεν ἐν πλοίῳ παρακεχειμακότι ἐν τῇ νήσῳ Ἀλεξανδρίνῳ παρασήμῳ Διοσκούροις καὶ καταχθέντες εἰς Συρακούσας ἐπεμείναμεν ἡμέρας ἡμέραις τρεῖς τρισὶν ὅθεν περιελόντες περιελθόντες κατηντήσαμεν εἰς Ῥήγιον καὶ μετὰ μίαν ἡμέραν ἐπιγενομένου νότου δευτεραῖοι ἤλθομεν εἰς Ποτιόλους οὗ εὑρόντες ἀδελφοὺς παρεκλήθημεν παρʼ ἐπʼ αὐτοῖς ἐπιμεῖναι ἐπιμεῖνα ἡμέρας ἑπτά καὶ οὕτως ἤλθαμεν εἰς τὴν Ῥώμην ἤλθαμεν ἤλθομεν κἀκεῖθεν οἱ ἀδελφοὶ ἀκούσαντες τὰ περὶ ἡμῶν ἦλθαν ἦλθον ἐξῆλθον εἰς ἀπάντησιν ὑπάντησιν ἡμῖν ὑμῖν ἄχρι Ἀππίου Φόρου καὶ Τριῶν Ταβερνῶν οὓς ἰδὼν ὁ Παῦλος εὐχαριστήσας τῷ Θεῷ ἔλαβε θάρσος ὅτε δὲ εἰσήλθομεν εἰσήλθαμεν ἤλθομεν εἰς τὴν Ῥώμην ὁ ἑκατόνταρχος παρέδωκεν τοὺς δεσμίους τῷ στρατοπεδάρχῃ ἐπετράπη τῷ δὲ Παύλῳ ἐπετράπη μένειν καθʼ αὑτόν ἑαυτὸν σὺν τῷ φυλάσσοντι αὐτὸν στρατιώτῃ ἐγένετο δὲ μετὰ ἡμέρας τρεῖς συγκαλέσασθαι αὐτὸν τὸν Παῦλον τοὺς ὄντας τῶν Ἰουδαίων πρώτους συνελθόντων δὲ αὐτῶν ἔλεγεν πρὸς αὐτούς λέγων ἐγώ ἄνδρες ἀδελφοί ἐγὼ οὐδὲν ἐναντίον ποιήσας τῷ λαῷ ἢ τοῖς ἔθεσι τοῖς πατρῴοις δέσμιος ἐξ Ἱεροσολύμων παρεδόθην εἰς τὰς χεῖρας τῶν Ῥωμαίων οἵτινες ἀνακρίναντές ἀνακρίνοντες με ἐβούλοντο με ἀπολῦσαι διὰ τὸ μηδεμίαν αἰτίαν θανάτου ὑπάρχειν ἐν ἐμοί ἀντιλεγόντων δὲ τῶν Ἰουδαίων ἠναγκάσθην ἐπικαλέσασθαι Καίσαρα οὐχ ὡς τοῦ ἔθνους μου οὑ ἔχων τι κατηγορῆσαι κατηγορεῖν διὰ ταύτην οὖν τὴν αἰτίαν παρεκάλεσα παρεκάλεσαν ὑμᾶς ἰδεῖν καὶ προσλαλῆσαι εἵνεκεν ἕνεκεν γὰρ τῆς ἐλπίδος τοῦ Ἰσραὴλ Ἰστραήλ τὴν ἅλυσιν ταύτην περίκειμαι οἱ δὲ πρὸς αὐτὸν εἶπαν εἶπον ἡμεῖς οὔτε γράμματα ἐδεξάμεθα περὶ κατὰ σοῦ ἐδεξάμεθα ἀπὸ τῆς Ἰουδαίας οὔτε παραγενόμενός τις τῶν ἀδελφῶν ἀπήγγειλεν ἢ ἐλάλησέν τι περὶ σοῦ πονηρόν ἀξιοῦμεν δὲ ἀκοῦσαι παρὰ σοῦ ἀκοῦσαι ἃ φρονεῖς περὶ μὲν γὰρ τῆς αἱρέσεως ταύτης γνωστὸν ἐστιν ἡμῖν ἐστιν ὅτι πανταχοῦ ἀντιλέγεται ταξάμενοι δὲ αὐτῷ ἡμέραν ἦλθον ἦλθαν ἧκον πρὸς αὐτὸν εἰς τὴν ξενίαν πλείονες οἷς ἐξετίθετο ἐξέθετο παρατιθέμενος διαμαρτυρόμενος διαμαρτυράμενοι τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ πείθων τε αὐτοὺς τὰ περὶ τοῦ Ἰησοῦ ἀπό τε τοῦ νόμου Μωϋσέως καὶ τῶν προφητῶν ἀπὸ πρωῒ ἕως ἑσπέρας καὶ οἱ μὲν οὖν ἐπείθοντο τοῖς λεγομένοις οἱ δὲ ἠπίστουν ἀσύμφωνοι τε δὲ ὄντες πρὸς ἀλλήλους ἀπελύοντο εἰπόντος τοῦ Παύλου ῥῆμα ἓν ὅτι καλῶς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἐλάλησεν περὶ διὰ Ἠσαΐου τοῦ προφήτου πρὸς τοὺς πατέρας ὑμῶν ἡμῶν διὰ Ἡσαΐου τοῦ προφήτου λέγων λέγον πορεύθητι πρὸς τὸν λαὸν τοῦτον καὶ εἰπόν εἰπὲ ἀκοῇ ἀκούσετε ἀκούσητε καὶ οὐ μὴ συνῆτε καὶ βλέποντες βλέψετε βλέψητε καὶ οὐ μὴ ἴδητε ἐβαρύνθη ἐπαχύνθη γὰρ ἡ καρδία τοῦ λαοῦ τούτου καὶ τοῖς ὠσὶν αὐτῶν βαρέως ἤκουσαν καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν ἐκάμμυσαν μήποτε ἴδωσιν τοῖς ὀφθαλμοῖς καὶ τοῖς ὠσὶν ἀκούσωσιν καὶ τῇ καρδίᾳ συνῶσιν καὶ ἐπιστρέψωσιν ἐπιστρέψουσιν καὶ ἰάσομαι ἰάσωμαι αὐτούς γνωστὸν οὖν ἔστω ὑμῖν ἔστω ὅτι τοῖς ἔθνεσιν ἀπεστάλη τοῦτο τὸ σωτήριον τοῦ Θεοῦ αὐτοὶ καὶ ἀκούσονται καὶ ταῦτα αὐτοῦ εἰπόντος ἀπῆλθον οἱ Ἰουδαῖοι πολλὴν ἔχοντες ἐν ἑαυτοῖς συζήτησιν ἐνέμεινεν ἐνέμειναν ἔμεινεν δὲ ὁ Παῦλος διετίαν ὅλην ἐν ἰδίῳ μισθώματι καὶ ἀπεδέχετο πάντας τοὺς εἰσπορευομένους πρὸς αὐτόν κηρύσσων τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ διδάσκων τὰ περὶ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ μετὰ πάσης παρρησίας ἀκωλύτως Παῦλος δοῦλος Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ κλητὸς ἀπόστολος ἀφωρισμένος εἰς εὐαγγέλιον Θεοῦ ὃ προεπηγγείλατο διὰ τῶν προφητῶν αὐτοῦ ἐν Γραφαῖς ἁγίαις περὶ τοῦ Υἱοῦ αὐτοῦ τοῦ γενομένου ἐκ σπέρματος Δαυὶδ κατὰ σάρκα τοῦ ὁρισθέντος Υἱοῦ Θεοῦ ἐν δυνάμει κατὰ Πνεῦμα ἁγιωσύνης ἐξ ἀναστάσεως νεκρῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν διʼ οὗ ἐλάβομεν χάριν καὶ ἀποστόλων ἀποστολὴν εἰς ὑπακοὴν ὑπάκουον πίστεως ἐν πᾶσιν τοῖς ἔθνεσιν ὑπὲρ τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ ἐν οἷς ἐστε καὶ ὑμεῖς κλητοὶ Ἰησοῦ Χριστοῦ πᾶσιν τοῖς τοὺς οὖσιν ἐν Ῥώμῃ ἀγαπητοῖς Θεοῦ κλητοῖς ἁγίοις χάρις ἡμῖν ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ Πατρὸς ἡμῶν καὶ Κυρίου Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ πρῶτον μὲν εὐχαριστῶ τῷ Θεῷ μου διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ περὶ ὑπὲρ πάντων ὑμῶν ὅτι ἡ πίστις ὑμῶν καταγγέλλεται ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ μάρτυς γάρ μού ἐστιν ὁ Θεός ᾧ λατρεύω ἐν τῷ πνεύματί μου ἐν τῷ εὐαγγελίῳ τοῦ Υἱοῦ αὐτοῦ ὡς ἀδιαλείπτως μνείαν ὑμῶν ποιοῦμαι πάντοτε ἐπὶ τῶν προσευχῶν μου δεόμενος εἴ πως ἤδη ποτὲ εὐοδωθήσομαι ἐν τῷ θελήματι τοῦ Θεοῦ ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς ἐπιποθῶ γὰρ ἰδεῖν ὑμᾶς ἵνα τι μεταδῶ χάρισμα ὑμῖν πνευματικὸν εἰς τὸ στηριχθῆναι ὑμᾶς τοῦτο δέ ἐστιν συμπαρακληθῆναι ἦν ἐν ὑμῖν διὰ τῆς ἐν ἀλλήλοις πίστεως ὑμῶν τε καὶ ἐμοῦ οὐ θέλω γάρ δὲ ὑμᾶς ἀγνοεῖν ἀδελφοί ὅτι πολλάκις προεθέμην ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς καὶ ἐκωλύθην ἄχρι τοῦ δεῦρο ἵνα τινὰ καρπὸν τινα σχῶ καὶ ἐν ὑμῖν καθὼς καὶ ἐν τοῖς λοιποῖς ἔθνεσιν Ἕλλησίν τε καὶ βαρβάροις σοφοῖς τε καὶ ἀνοήτοις ὀφειλέτης εἰμί οὕτως τὸ κατʼ ἐμὲ πρόθυμον καὶ ὑμῖν τοῖς ἐν Ῥώμῃ εὐαγγελίσασθαι οὐ γὰρ ἐπαισχύνομαι τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ δύναμις γὰρ Θεοῦ ἐστιν εἰς σωτηρίαν παντὶ τῷ πιστεύοντι Ἰουδαίῳ τε πρῶτον καὶ Ἕλληνι δικαιοσύνη δὲ γὰρ Θεοῦ ἐν αὐτῷ ἀποκαλύπτεται ἐκ πίστεως εἰς πίστιν καθὼς γέγραπται ὁ δὲ δίκαιος μου ἐκ πίστεως ζήσεται ἀποκαλύπτεται γὰρ ὀργὴ Θεοῦ ἀπʼ οὐρανοῦ ἐπὶ πᾶσαν ἀσέβειαν καὶ ἀδικίαν ἀνθρώπων τῶν τὴν ἀλήθειαν ἐν ἀδικίᾳ κατεχόντων διότι τὸ γνωστὸν τοῦ Θεοῦ φανερόν ἐστιν ἐν αὐτοῖς ὁ γὰρ Θεὸς γὰρ αὐτοῖς ἐφανέρωσεν τὰ γὰρ ἀόρατα αὐτοῦ ἀπὸ κτίσεως κόσμου τοῖς ποιήμασιν νοούμενα καθορᾶται ἥ τε ἀΐδιος αὐτοῦ δύναμις καὶ θειότης εἰς τὸ εἶναι αὐτοὺς ἀναπολογήτους διότι γνόντες τὸν Θεὸν οὐχ ὡς Θεὸν ἐδόξασαν ἢ ηὐχαρίστησαν εὐχαρίστησαν ἀλλʼ ἐματαιώθησαν ἐν τοῖς διαλογισμοῖς αὐτῶν καὶ ἐσκοτίσθη ἡ ἀσύνετος αὐτῶν καρδία φάσκοντες εἶναι σοφοὶ ἐμωράνθησαν καὶ ἤλλαξαν τὴν δόξαν τοῦ ἀφθάρτου Θεοῦ ἐν ὁμοιώματι εἰκόνος φθαρτοῦ ἀνθρώπου καὶ πετεινῶν καὶ τετραπόδων καὶ ἑρπετῶν διὸ καὶ παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς ἐν ταῖς ἐπιθυμίαις τῶν καρδιῶν αὐτῶν εἰς ἀκαθαρσίαν τοῦ ἀτιμάζεσθαι τὰ σώματα αὐτῶν ἐν αὐτοῖς ἑαυτοῖς οἵτινες μετήλλαξαν τὴν ἀλήθειαν τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ ψεύδει καὶ ἐσεβάσθησαν καὶ ἐλάτρευσαν τῇ κτίσει παρὰ τὸν κτίσαντα ὅς ἐστιν εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας ἀμήν διὰ τοῦτο παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς εἰς πάθη ἀτιμίας αἵ τε γὰρ θήλειαι αὐτῶν μετήλλαξαν τὴν φυσικὴν χρῆσιν εἰς τὴν παρὰ φύσιν ὁμοίως δὲ τε καὶ οἱ ἄρσενες ἄρρενες ἀφέντες τὴν φυσικὴν χρῆσιν τῆς θηλείας ἐξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους ἄρσενες ἄρρενες ἐν ἄρσεσιν ἄρρεσιν τὴν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι καὶ τὴν ἀντιμισθίαν ἣν ἔδει τῆς πλάνης αὐτῶν ἐν αὑτοῖς ἑαυτοῖς ἀπολαμβάνοντες καὶ καθὼς οὐκ ἐδοκίμασαν τὸν Θεὸν ἔχειν ἐν ἐπιγνώσει παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς εἰς ἀδόκιμον νοῦν ποιεῖν τὰ μὴ καθήκοντα πεπληρωμένους πάσῃ ἀδικίᾳ πορνείᾳ κακίᾳ πονηρίᾳ κακίᾳ πλεονεξίᾳ κακίᾳ μεστοὺς φθόνου φόνου ἔριδος φόνου δόλου κακοηθείας ψιθυριστάς καταλάλους θεοστυγεῖς ὑβριστάς ὑπερηφάνους ἀλαζόνας ἐφευρετὰς κακῶν γονεῦσιν ἀπειθεῖς ἀσυνέτους ἀσυνθέτους ἀστόργους ἀσπόνδους ἀνελεήμονας οἵτινες τὸ δικαίωμα τοῦ Θεοῦ ἐπιγνόντες ἐπιγινώσκοντες ὅτι οἱ τὰ τοιαῦτα πράσσοντες ἄξιοι θανάτου εἰσίν οὐ μόνον αὐτὰ ποιοῦσιν ποιοῦντες ἀλλὰ καὶ συνευδοκοῦσιν συνευδοκοῦντες τοῖς πράσσουσιν διὸ ἀναπολόγητος εἶ ὦ ἄνθρωπε πᾶς ὁ κρίνων ἐν ᾧ ᾧ γὰρ κρίματι κρίνεις τὸν ἕτερον σεαυτὸν κατακρίνεις τὰ γὰρ αὐτὰ πράσσεις ὁ κρίνων οἴδαμεν γάρ δὲ ὅτι τὸ κρίμα τοῦ Θεοῦ ἐστιν κατὰ ἀλήθειαν ἐπὶ τοὺς τὰ τὰς τοιαῦτα πράσσοντας λογίζῃ δὲ τοῦτο ὦ ἄνθρωπε ὁ κρίνων τοὺς τὰ τοιαῦτα πράσσοντας καὶ ποιῶν αὐτά ὅτι σὺ ἐκφεύξῃ τὸ κρίμα τοῦ Θεοῦ ἢ τοῦ πλούτου τῆς χρηστότητος αὐτοῦ καὶ τῆς ἀνοχῆς καὶ τῆς μακροθυμίας καταφρονεῖς ἀγνοῶν ὅτι τὸ χρηστὸν τοῦ Θεοῦ εἰς μετάνοιάν σε ἄγει κατὰ δὲ τὴν σκληρότητά σου καὶ ἀμετανόητον καρδίαν θησαυρίζεις σεαυτῷ ὀργὴν ἐν ἡμέρᾳ ὀργῆς καὶ ἀποκαλύψεως ἀνταποδῷς ἕως καὶ δικαιοκρισίας τοῦ Θεοῦ ὃς ἀποδώσει ἑκάστῳ κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ τοῖς μὲν καθʼ ὑπομονὴν ἔργου ἀγαθοῦ δόξαν καὶ τιμὴν καὶ ἀφθαρσίαν ζητοῦσιν ζωὴν αἰώνιον τοῖς δὲ ἐξ ἐριθείας καὶ ἀπειθοῦσι μὲν τῇ ἀληθείᾳ πειθομένοις δὲ τῇ ἀδικίᾳ θυμὸς ὀργὴ καὶ θυμός ὀργή θλῖψις καὶ στενοχωρία ἐπὶ πᾶσαν ψυχὴν ἀνθρώπου τοῦ κατεργαζομένου τὸ κακόν Ἰουδαίου τε πρῶτον καὶ Ἕλληνος δόξα δὲ καὶ τιμὴ καὶ εἰρήνη παντὶ τῷ ἐργαζομένῳ τὸ ἀγαθόν Ἰουδαίῳ τε πρῶτον καὶ Ἕλληνι οὐ γάρ ἐστιν προσωπολημψία παρὰ τῷ Θεῷ ὅσοι γὰρ ἀνόμως ἥμαρτον ἀνόμως καὶ ἀπολοῦνται καὶ ὅσοι ἐν νόμῳ ἥμαρτον διὰ νόμου κριθήσονται οὐ γὰρ οἱ ἀκροαταὶ τοῦ νόμου δίκαιοι παρὰ τῷ Θεῷ ἀλλʼ οἱ ποιηταὶ τοῦ νόμου δικαιωθήσονται ὅταν γὰρ ἔθνη τὰ μὴ νόμον ἔχοντα φύσει τὰ τοῦ νόμου ποιῇ ποιῶσιν οὗτοι νόμον μὴ ἔχοντες ἑαυτοῖς εἰσιν νόμος οἵτινες ἐνδείκνυνται τὸ ἔργον τοῦ νόμου γραπτὸν ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν συμμαρτυρούσης αὐτῶν τῆς συνειδήσεως καὶ μεταξὺ ἀλλήλων τῶν λογισμῶν κατηγορούντων ἢ καὶ ἀπολογουμένων ἐν ᾗ ἡμέρᾳ ἡ ὅτε κρίνει κρινεῖ ὁ Θεὸς τὰ κρυπτὰ τῶν ἀνθρώπων κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου διὰ Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἴδε εἰ δὲ σὺ Ἰουδαῖος ἐπονομάζῃ καὶ ἐπαναπαύῃ τῷ νόμῳ καὶ καυχᾶσαι ἐν Θεῷ καὶ γινώσκεις τὸ θέλημα καὶ δοκιμάζεις τὰ διαφέροντα κατηχούμενος ἐκ τοῦ νόμου πέποιθάς τε σεαυτὸν ὁδηγὸν εἶναι τυφλῶν φῶς τῶν ἐν σκότει παιδευτὴν ἀφρόνων διδάσκαλον νηπίων ἔχοντα τὴν μόρφωσιν τῆς γνώσεως καὶ τῆς ἀληθείας ἐν τῷ νόμῳ ὁ οὖν διδάσκων ἕτερον σεαυτὸν οὐ διδάσκεις ὁ κηρύσσων μὴ κλέπτειν κλέπτεις ὁ λέγων μὴ μοιχεύειν μοιχεύεις ὁ βδελυσσόμενος τὰ εἴδωλα ἱεροσυλεῖς ὃς ἐν νόμῳ καυχᾶσαι διὰ τῆς παραβάσεως τοῦ νόμου τὸν Θεὸν ἀτιμάζεις τὸ γὰρ ὄνομα τοῦ Θεοῦ διʼ ὑμᾶς βλασφημεῖται ἐν τοῖς ἔθνεσιν καθὼς γέγραπται περιτομὴ μὲν γὰρ ὠφελεῖ ἐὰν νόμον πράσσῃς ἐὰν δὲ παραβάτης νόμου ᾖς ἡ περιτομή σου ἀκροβυστία γέγονεν ἐὰν οὖν ἡ ἀκροβυστία τὰ δικαιώματα τοῦ νόμου φυλάσσῃ οὐχ οὐχὶ ἡ ἀκροβυστία αὐτοῦ εἰς περιτομὴν λογισθήσεται καὶ κρινεῖ ἡ ἐκ φύσεως ἀκροβυστία τὸν νόμον τελοῦσα σὲ τὸν διὰ γράμματος καὶ περιτομῆς παραβάτην νόμου οὐ γὰρ ὁ ἐν τῷ φανερῷ Ἰουδαῖός ἐστιν οὐδὲ ἡ ἐν τῷ φανερῷ ἐν σαρκὶ περιτομή ἀλλʼ ὁ ἐν τῷ κρυπτῷ Ἰουδαῖος καὶ περιτομὴ καρδίας ἐν Πνεύματι οὐ γράμματι οὗ ὁ ἔπαινος οὐκ ἐξ ἀνθρώπων ἀλλʼ ἐκ τοῦ Θεοῦ τί οὖν τὸ περισσὸν τοῦ Ἰουδαίου ἢ τίς ἡ ὠφέλεια τῆς περιτομῆς πολὺ κατὰ πάντα τρόπον πρῶτον μὲν γὰρ ὅτι ἐπιστεύθησαν τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ τί γάρ εἰ ἠπείθησαν ἠπίστησάν τινες μὴ ἡ ἀπιστία αὐτῶν τὴν πίστιν τοῦ Θεοῦ καταργήσει μὴ γένοιτο γινέσθω δὲ ὁ Θεὸς ἀληθής πᾶς δὲ ἄνθρωπος ψεύστης καθάπερ καθὼς γέγραπται ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου καὶ νικήσεις νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε εἰ δὲ ἡ ἀδικία ἡμῶν Θεοῦ δικαιοσύνην συνίστησιν τί ἐροῦμεν μὴ ἄδικος ὁ Θεὸς ὁ ἐπιφέρων τὴν ὀργήν αὐτοῦ κατὰ ἄνθρωπον λέγω μὴ γένοιτο ἐπεὶ πῶς κρινεῖ κρίνει ὁ Θεὸς τὸν κόσμον εἰ δὲ γὰρ ἡ ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ ἐμῷ ψεύσματι ἐπερίσσευσεν εἰς τὴν δόξαν αὐτοῦ τί ἔτι κἀγὼ ὡς ἁμαρτωλὸς κρίνομαι καὶ μὴ καθὼς βλασφημούμεθα καὶ καθώς φασίν τινες ἡμᾶς λέγειν ὅτι ποιήσωμεν τὰ κακὰ ἵνα ἔλθῃ ἐφʼ ἡμᾶς τὰ ἀγαθά ὧν τὸ κρίμα ἔνδικόν ἐστιν τί οὖν προεχόμεθα προεχώμεθα οὐ πάντως προῃτιασάμεθα γὰρ Ἰουδαίους τε πρῶτον καὶ Ἕλληνας πάντας ὑφʼ ἁμαρτίαν εἶναι καθὼς γέγραπται ὅτι οὐκ ἔστιν δίκαιος οὐδὲ εἷς οὐκ ἔστιν ὁ συνίων οὐκ ἔστιν ὁ ἐκζητῶν ζητῶν τὸν Θεόν πάντες ἐξέκλιναν ἅμα ἠχρεώθησαν ἠχρειώθησαν οὐκ ἔστιν ὁ ποιῶν χρηστότητα οὐκ ἔστιν ἕως αἰνός ἑνός τάφος ἀνεῳγμένος ὁ λάρυγξ αὐτῶν ταῖς γλώσσαις αὐτῶν ἐδολιοῦσαν ἰὸς ἀσπίδων ὑπὸ τὰ χείλη αὐτῶν ὧν τὸ στόμα αὐτῶν ἀρᾶς καὶ πικρίας γέμει ὀξεῖς οἱ πόδες αὐτῶν ἐκχέαι αἷμα σύντριμμα καὶ ταλαιπωρία ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτῶν καὶ ὁδὸν εἰρήνης οὐκ ἔγνωσαν οὐκ ἔστιν φόβος Θεοῦ ἀπέναντι τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν οἴδαμεν δὲ ὅτι ὅσα ὁ νόμος λάλει λέγει τοῖς ἐν τῷ νόμῳ λαλεῖ ἵνα πᾶν στόμα φραγῇ καὶ ὑπόδικος γένηται πᾶς ὁ κόσμος τῷ Θεῷ διότι ἐξ ἔργων νόμου οὐ δικαιωθήσεται πᾶσα σὰρξ ἐνώπιον αὐτοῦ διὰ γὰρ νόμου ἐπίγνωσις ἁμαρτίας νυνὶ δὲ χωρὶς νόμου δικαιοσύνη Θεοῦ πεφανέρωται μαρτυρουμένη ὑπὸ τοῦ νόμου καὶ τῶν προφητῶν δικαιοσύνη δὲ Θεοῦ διὰ πίστεως ἐν Ἰησοῦ Χριστοῦ Χριστῷ Ἰησοῦ εἰς πάντας καὶ ἐπὶ πάντας τοὺς πιστεύοντας οὐ γάρ ἐστιν διαστολή πάντες γὰρ ἥμαρτον καὶ ὑστεροῦνται τῆς δόξεως δόξης τοῦ Θεοῦ δικαιούμενοι δωρεὰν τῇ αὐτοῦ χάριτι διὰ τῆς ἀπολυτρώσεως τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ὃν προέθετο ὁ Θεὸς ἱλαστήριον διὰ τῆς πίστεως ἐν τῷ ἑαυτοῦ αὐτοῦ αἵματι εἰς ἔνδειξιν τῆς δικαιοσύνης αὐτοῦ διὰ τὴν πάρεσιν τῶν προγεγονότων ἁμαρτημάτων ἐν τῇ ἀνοχῇ τοῦ Θεοῦ πρὸς τὴν ἔνδειξιν τῆς δικαιοσύνης αὐτοῦ ἐν τῷ νῦν καιρῷ εἰς τὸ εἶναι αὐτὸν δίκαιον καὶ δικαιοῦντα τὸν ἐκ πίστεως Ἰησοῦ ποῦ οὖν ἡ καύχησις ἐξεκλείσθη διὰ ποίου νόμου τῶν ἔργων οὐχί ἀλλὰ διὰ νόμου πίστεως λογιζόμεθα γὰρ οὖν πίστει δικαιοῦσθαι πίστει ἄνθρωπον χωρὶς ἔργων νόμου ἢ μὴ Ἰουδαίων ὁ Θεὸς μόνῳν μόνον οὐχὶ δὲ καὶ ἐθνῶν ναὶ καὶ ἐθνῶν εἴπερ ἐπείπερ εἷς ὁ Θεός ὃς δικαιώσει περιτομὴν ἐκ πίστεως καὶ ἀκροβυστίαν διὰ τῆς πίστεως νόμον οὖν καταργοῦμεν διὰ τῆς πίστεως νὴ μὴ γένοιτο ἀλλὰ νόμον ἱστῶμεν ἱστάνομεν τί οὖν ἐροῦμεν εὑρηκέναι Ἀβραὰμ τὸν προπάτορα πατέρα ἡμῶν εὑρηκέναι κατὰ σάρκα εἰ γὰρ Ἀβραὰμ ἐξ ἔργων ἐδικαιώθη ἔχει καύχημα ἀλλʼ οὐ πρὸς τὸν Θεόν τί γὰρ ἡ Γραφὴ λέγει ἐπίστευσεν δὲ Ἀβραὰμ τῷ Θεῷ καὶ ἐλογίσθη αὐτῷ εἰς δικαιοσύνην τῷ δὲ ἐργαζομένῳ ὁ μισθὸς οὐ λογίζεται κατὰ χάριν ἀλλὰ κατὰ τὸ ὀφείλημα τῷ δὲ μὴ ἐργαζομένῳ οὔ λογίζεται ὁ μισθὸς κατὰ χάριν πιστεύοντι δὲ ἐπὶ τὸν δικαιοῦντα τὸν ἀσεβῆ ἀσεβήν λογίζεται ἡ πίστις ἑαυτοῦ αὐτοῦ εἰς δικαιοσύνην καθάπερ καὶ Δαυὶδ λέγει τὸν μακαρισμὸν τοῦ ἀνθρώπου ᾧ ὁ Θεὸς λογίζεται δικαιοσύνην χωρὶς ἔργων μακάριοι ὧν ἀφέθησαν αἱ ἀνομίαι καὶ ὧν ἐπεκαλύφθησαν αἱ ἁμαρτίαι μακάριος ἀνὴρ ᾧ οὗ οὐ μὴ λογίσηται Κύριος ἁμαρτίαν ὁ μακαρισμὸς οὖν οὗτος ἐπὶ τὴν περιτομὴν ἢ καὶ εἰς ἐπὶ τὴν ἀκροβυστίαν λέγομεν γάρ ὅτι ἐλογίσθη τῷ Ἀβραὰμ ἡ πίστις εἰς δικαιοσύνην πῶς οὖν ἐλογίσθη ἐν περιτομῇ ὄντι ἢ ἐν ἀκροβυστίᾳ οὐκ ἐν περιτομῇ ἀλλʼ ἐν ἀκροβυστίᾳ καὶ σημεῖον ἔλαβεν περιτομῆς περιτομήν σφραγῖδα τῆς δικαιοσύνης τῆς πίστεως τῆς ἐν τῇ ἀκροβυστίᾳ εἰς τὸ εἶναι αὐτὸν πατέρα πάντων τῶν πιστευόντων διʼ ἀκροβυστίας εἰς τὸ λογισθῆναι καὶ αὐτοῖς εἰς τὴν δικαιοσύνην καὶ πατέρα περιτομῆς τοῖς οὐκ ἐκ περιτομῆς μόνον ἀλλὰ καὶ τοῖς στοιχοῦσιν τοῖς ἴχνεσιν τῆς πίστεως τῆς ἐν τῇ ἀκροβυστίᾳ ἀκροβυστίας πίστεως τοῦ πατρὸς ἡμῶν Ἀβραάμ οὐ γὰρ διὰ νόμου ἡ ἐπαγγελία τῷ Ἀβραὰμ ἢ τῷ σπέρματι αὐτοῦ τὸ κληρονόμον αὐτὸν εἶναι τοῦ κόσμου ἀλλὰ διὰ δικαιοσύνης πίστεως εἰ γὰρ οἱ ἐκ νόμου κληρονόμοι κεκένωται ἡ πίστις καὶ κατήργηται ἡ ἐπαγγελία ὁ γὰρ νόμος ὀργὴν κατεργάζεται οὗ δὲ γὰρ οὐκ ἔστιν νόμος οὐδὲ παράβασις διὰ τοῦτο ἐκ πίστεως ἵνα ᾖ κατὰ χάριν εἰς τὸ εἶναι βεβαίαν τὴν ἐπαγγελίαν παντὶ τῷ σπέρματι οὐ τῷ ἐκ τοῦ νόμου μόνον ἀλλὰ καὶ τῷ ἐκ πίστεως Ἀβραάμ ὅς ἐστιν πατὴρ πάντων ἡμῶν καθὼς γέγραπται ὅτι πατέρα πολλῶν ἐθνῶν τέθεικά σε κατέναντι οὗ ἐπίστευσεν Θεοῦ τοῦ ζῳοποιοῦντος τοὺς νεκροὺς καὶ καλοῦντος τὰ μὴ ὄντα ὡς ὄντα ὃς παρʼ ἐλπίδα ἐπʼ ἐλπίδι ἐπίστευσεν εἰς τὸ γενέσθαι αὐτὸν πατέρα πολλῶν ἐθνῶν κατὰ τὸ εἰρημένον οὕτως ἔσται τὸ σπέρμα σου καὶ μὴ ἀσθενήσας τῇ πίστει οὐ κατενόησεν τὸ ἑαυτοῦ σῶμα ἤδη νενεκρωμένον ἑκατονταετής που ὑπάρχων καὶ τὴν νέκρωσιν τῆς μήτρας Σάρρας εἰς δὲ τὴν ἐπαγγελίαν τοῦ Θεοῦ οὐ διεκρίθη τῇ ἀπιστίᾳ ἀλλʼ ἐνεδυναμώθη τῇ πίστει δοὺς δόξαν τῷ Θεῷ καὶ πληροφορηθεὶς ὅτι ὃ ἐπήγγελται δυνατός ἐστιν καὶ ποιῆσαι διὸ καὶ ἐλογίσθη αὐτῷ εἰς δικαιοσύνην οὐκ ἐγράφη δὲ διʼ αὐτὸν μόνον ὅτι ἐλογίσθη αὐτῷ ἀλλὰ καὶ διʼ ἡμᾶς οἷς μέλλει λογίζεσθαι τοῖς πιστεύουσιν ἐπὶ τὸν ἐγείραντα ἐγείροντα Ἰησοῦν τὸν Κύριον ἡμῶν ἐκ νεκρῶν ὃς παρεδόθη διὰ τὰ παραπτώματα ἡμῶν καὶ ἠγέρθη διὰ τὴν δικαίωσιν ἡμῶν δικαιωθέντες οὖν ἐκ πίστεως εἰρήνην ἔχομεν ἔχωμεν πρὸς τὸν Θεὸν διὰ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ διʼ οὗ καὶ τὴν προσαγωγὴν ἐσχήκαμεν ἐν τῇ πίστει εἰς τὴν χαράν χάριν ταύτην ἐν ᾗ ἑστήκαμεν καὶ καυχώμεθα ἐπʼ ἐλπίδι τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ οὐ μόνον δέ ἀδελφοί ἀλλὰ καὶ καυχώμεθα καυχώμενοι ἐν ταῖς θλίψεσιν εἰδότες ὅτι ἡ θλῖψις ὑπομονὴν κατεργάζεται ἡ δὲ ὑπομονὴ δοκιμήν ἡ δὲ δοκιμὴ ἐλπίδα ἡ δὲ ἐλπὶς οὐ καταισχύνει ὅτι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἐκκέχυται ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν ἡμῶν διὰ Πνεύματος Ἁγίου τοῦ δοθέντος ἡμῖν ἔτι εἴ γὰρ γε Χριστὸς ὄντων ἡμῶν ἀσθενῶν ἔτι κατὰ καιρὸν ὑπὲρ ἀσεβῶν ἀπέθανεν μόγις μόλις γὰρ ὑπὲρ δικαίου τις ἀποθανεῖται ὑπὲρ γὰρ τοῦ ἀγαθοῦ τάχα τις καὶ τολμᾷ ἀποθανεῖν συνίστησιν δὲ τὴν ἑαυτοῦ ἀγάπην εἰς ἡμᾶς ὁ Θεὸς ὅτι ἔτι ἁμαρτωλῶν ὄντων ἡμῶν Χριστὸς ὑπὲρ ἡμῶν ἀπέθανεν πολλῷ οὖν μᾶλλον δικαιωθέντες ἐν νῦν ἐν τῷ αἵματι αὐτοῦ σωθησόμεθα διʼ αὐτοῦ ἀπὸ τῆς ὀργῆς εἰ γὰρ ἐχθροὶ ὄντες κατηλλάγημεν τῷ Θεῷ διὰ τοῦ θανάτου τοῦ Υἱοῦ αὐτοῦ πολλῷ μᾶλλον καταλλαγέντες σωθησόμεθα ἐν τῇ ζωῇ αὐτοῦ οὐ μόνον δέ ἀλλὰ καὶ καυχώμενοι ἐν τῷ Θεῷ διὰ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ διʼ οὗ νῦν τὴν καταλλαγὴν ἐλάβομεν διὰ τοῦτο ὥσπερ διʼ ἑνὸς ἀνθρώπου ἡ ἁμαρτία εἰς τὸν κόσμον εἰσῆλθεν καὶ διὰ τῆς ἁμαρτίας ὁ θάνατος καὶ οὕτως εἰς πάντας ἀνθρώπους ὁ θάνατος διῆλθεν ἐφʼ ᾧ πάντες ἥμαρτον ἄχρι γὰρ νόμου ἁμαρτία ᾖ ἦν ἐν κόσμῳ ἁμαρτία δὲ οὐκ ἐλλογεῖται ἐλλογᾶται ἐνελογεῖτο ἐλλογᾶτο μὴ ὄντος νόμου ἀλλʼ ἐβασίλευσεν ὁ θάνατος ἀπὸ Ἀδὰμ μέχρι Μωϋσέως καὶ ἐπὶ τοὺς μὴ ἁμαρτήσαντας ἐν ἐπὶ τῷ ὁμοιώματι τῆς παραβάσεως Ἀδάμ ὅς ἐστιν τύπος τοῦ μέλλοντος ἀλλʼ οὐχ ὡς τὸ παράπτωμα οὕτως καὶ τὸ χάρισμα εἰ γὰρ τῷ τοῦ ἑνὸς παραπτώματι οἱ πολλοὶ ἀπέθανον πολλῷ οὖν μᾶλλον ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ δωρεὰ ἐν χάριτι τῇ τοῦ ἑνὸς ἀνθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς τοὺς πολλοὺς ἐπερίσσευσεν καὶ οὐχ ὡς διʼ ἑνὸς ἁμαρτήσαντος ἀμάρτητος τὸ δώρημα τὸ μὲν γὰρ κρίμα ἐξ ἑνὸς εἰς κατάκριμα τὸ δὲ χάρισμα ἐκ πολλῶν παραπτωμάτων εἰς δικαίωμα εἰ γὰρ τῷ τοῦ ἐν ἑνὸς ἑνί παραπτώματι ὁ θάνατος ἐβασίλευσεν διὰ τοῦ ἑνός πολλῷ μᾶλλον οἱ τὴν περισσείαν τῆς δικαιοσύνης χάριτος καὶ τῆς δωρεᾶς καὶ τῆς χάριτος δικαιοσύνης λαμβάνοντες ἐν ζωῇ βασιλεύσουσιν διὰ τοῦ ἑνὸς Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἄρα οὖν ὡς διʼ ἑνὸς ἀνθρώπου παραπτώματος εἰς πάντας ἀνθρώπους εἰς κατάκριμα οὕτως καὶ διʼ ἑνὸς δικαιώματος εἰς πάντας ἀνθρώπους εἰς δικαίωσιν ζωῆς ὥσπερ γὰρ διὰ τῆς παρακοῆς τοῦ ἑνὸς ἀνθρώπου ἁμαρτωλοὶ κατεστάθησαν κατέστησαν οἱ πολλοί οὕτως καὶ διὰ τῆς τῇ ὑπακοῆς ὑπακοῇ τοῦ ἑνὸς δίκαιοι κατασταθήσονται οἱ πολλοί νόμος δὲ παρεισῆλθεν ἵνα πλεονάσῃ τὸ παράπτωμα οὗ δὲ ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία ὑπερεπερίσσευσεν ἡ χάρις ἵνα ὥσπερ ἐβασίλευσεν ἡ ἁμαρτία ἐν τῷ θανάτῳ οὕτως καὶ ἡ χάρις καὶ βασιλεύσῃ διὰ δικαιοσύνης εἰς ζωὴν αἰώνιον διὰ Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν τί οὖν ἐροῦμεν ἐπιμένωμεν ἐπιμένομεν ἐπιμενοῦμεν τῇ ἁμαρτίᾳ ἵνα ἡ χάρις πλεονάσῃ μὴ γένοιτο οἵτινες ἀπεθάνομεν τῇ ἁμαρτίᾳ πῶς ἔτι ζήσομεν ζήσωμεν ἐν αὐτῇ ἔτι ἢ ἀγνοεῖτε ἀδελφοί ὅτι ὅσοι ἐβαπτίσθημεν εἰς Χριστὸν Ἰησοῦν εἰς τὸν θάνατον αὐτοῦ ἐβαπτίσθημεν συνετάφημεν οὖν αὐτῷ διὰ τοῦ βαπτίσματος εἰς τὸν θάνατον ἵνα ὥσπερ ἠγέρθη Χριστὸς ἐκ νεκρῶν διὰ τῆς δόξης τοῦ Πατρός οὕτως καὶ ἡμεῖς ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν εἰ γὰρ σύμφυτοι γεγόναμεν τῷ ὁμοιώματι τοῦ θανάτου αὐτοῦ ἀλλὰ καὶ τῆς ἀναστάσεως ἐσόμεθα καὶ τοῦτο γινώσκοντες ὅτι ὁ παλαιὸς ἡμῶν ἄνθρωπος συνεσταυρώθη ἵνα καταργηθῇ καταργήσῃ τὸ σῶμα τῆς ἁμαρτίας τοῦ μηκέτι δουλεύειν ἡμᾶς τῇ ἁμαρτίᾳ ὁ γὰρ ἀποθανὼν δεδικαίωται ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας εἰ γάρ δὲ ἀπεθάνομεν σὺν Χριστῷ πιστεύομεν ὅτι καὶ συζήσομεν αὐτῷ εἰδότες ὅτι Χριστὸς ἐγερθεὶς ἐκ νεκρῶν οὐκέτι ἀποθνῄσκει θάνατος αὐτοῦ οὐκέτι κυριεύει ὃ γὰρ ἀπέθανεν τῇ ἁμαρτίᾳ ἀπέθανεν ἐφάπαξ ὃ δὲ ζῇ ζῇ τῷ Θεῷ οὕτως καὶ ὑμεῖς λογίζεσθε ἑαυτοὺς εἶναι νεκροὺς μὲν εἶναι τῇ ἁμαρτίᾳ ζῶντας δὲ τῷ Θεῷ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν μὴ οὖν βασιλευέτω ἡ ἁμαρτία ἐν τῷ θνητῷ ὑμῶν σώματι εἰς τὸ ὑπακούειν αὐτῇ ἐν ταῖς ἐπιθυμίαις αὐτοῦ καὶ μηδὲ παριστάνετε τὰ μέλη ὑμῶν ὅπλα ἀδικίας τῇ ἁμαρτίᾳ ἀλλὰ παραστήσατε ἑαυτοὺς τῷ Θεῷ ὡσεὶ ὡς ἐκ νεκρῶν ζῶντας ζῶντες καὶ τὰ μέλη ὑμῶν ὅπλα δικαιοσύνης τῷ Θεῷ ἁμαρτία γὰρ ὑμῶν οὐκέτι οὐ κυριεύσει οὐ γάρ ἐστε ὑπὸ νόμον ἀλλὰ ὑπὸ χάριν τί οὖν ἁμαρτήσωμεν ἁμαρτήσομεν ὅτι οὐκ ἐσμὲν ὑπὸ νόμον ἀλλὰ ὑπὸ χάριν μὴ γένοιτο οὐκ οἴδατε ὅτι ᾧ παριστάνετε ἑαυτοὺς δούλους εἰς ὑπακοήν δοῦλοί ἐστε ᾧ ὑπακούετε ἤτοι ἁμαρτίας εἰς θάνατον ἢ ὑπακοῆς εἰς δικαιοσύνην χάρις δὲ τῷ Θεῷ ὅτι ἦτε δοῦλοι τῆς ἁμαρτίας ὑπηκούσατε δὲ ἐκ καθαρᾶς καρδίας εἰς ὃν παρεδόθητε τύπον διδαχῆς ἐλευθερωθέντες οὖν δὲ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας ἐδουλώθητε τῇ δικαιοσύνῃ ἀνθρώπινον λέγω διὰ τὴν ἀσθένειαν τῆς σαρκὸς ὑμῶν ὥσπερ γὰρ παρεστήσατε τὰ μέλη ὑμῶν δοῦλα τῇ ἀκαθαρσίᾳ καὶ τῇ ἀνομίᾳ εἰς τὴν ἀνομίαν οὕτως νῦν παραστήσατε τὰ μέλη ὑμῶν ὅπλα δοῦλα τῇ δικαιοσύνῃ εἰς ἁγιασμόν ὅτε γὰρ δοῦλοι ἦτε τῆς ἁμαρτίας ἐλεύθεροι ἦτε τῇ δικαιοσύνῃ τίνα οὖν καρπὸν εἴχετε τότε ἐφʼ οἷς νῦν ἐπαισχύνεσθε τὸ μὲν γὰρ τέλος ἐκείνων θάνατος νυνὶ δέ ἐλευθερωθέντες ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας δουλωθέντες δὲ τῷ Θεῷ ἔχετε τὸν καρπὸν ὑμῶν εἰς ἁγιασμόν τὸ τε δὲ τέλος ζωὴν αἰώνιον τὰ γὰρ ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος τὸ δὲ χάρισμα τοῦ Θεοῦ ζωὴ αἰώνιος ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν ἢ ἀγνοεῖτε ἀδελφοί γινώσκουσιν γὰρ νόμον λαλῶ ὅτι ὁ νόμος κυριεύει τοῦ ἀνθρώπου ἐφʼ ὅσον χρόνον ζῇ ἡ γὰρ ὕπανδρος γυνὴ τῷ ζῶντι ἀνδρὶ δέδεται νόμῳ ἐὰν δὲ ἀποθάνῃ ὁ ἀνήρ κατήργηται ἀπὸ τοῦ νόμου τοῦ ἀνδρός ἄρα οὖν ζῶντος τοῦ ἀνδρὸς μοιχαλὶς χρηματίσει ἡ γυνὴ ἐὰν γένηται ἀνδρὶ ἑτέρῳ ἐὰν δὲ ἀποθάνῃ ὁ ἀνήρ ἐλευθέρα ἐστὶν ἀπὸ τοῦ νόμου τοῦ μὴ εἶναι αὐτὴν μοιχαλίδα γενομένην ἀνδρὶ ἑτέρῳ ὥστε ἀδελφοί μου καὶ ὑμεῖς ἀδελφοί μου ἐθανατώθητε τῷ νόμῳ διὰ τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ εἰς τὸ γενέσθαι ὑμᾶς ἑτέρῳ τῷ ἐκ νεκρῶν ἐγερθέντι ἵνα καρποφορήσωμεν τῷ Θεῷ ὅτε γὰρ ἦμεν ἐν τῇ σαρκί τὰ παθήματα τῶν ἁμαρτιῶν τὰ διὰ τοῦ νόμου ἐνηργεῖτο ἐν τοῖς μέλεσιν ἡμῶν εἰς τὸ καρποφορῆσαι τῷ θανάτῳ νυνὶ δὲ κατηργήθημεν ἀπὸ τοῦ νόμου ἀποθανόντες ἐν ᾧ κατειχόμεθα ὥστε δουλεύειν ἡμᾶς ἐν καινότητι Πνεύματος καὶ οὐ παλαιότητι γράμματος τί οὖν ἐροῦμεν ὁ νόμος ἁμαρτία μὴ γένοιτο ἀλλὰ τὴν ἁμαρτίαν οὐκ ἔγνων ἔγνω εἰ μὴ διὰ νόμου τήν τε γὰρ ἐπιθυμίαν οὐκ ᾔδειν εἰ μὴ ὁ νόμος ἔλεγεν οὐκ ἐπιθυμήσεις ἀφορμὴν δὲ λαβοῦσα ἡ ἁμαρτία διὰ τῆς ἐντολῆς κατειργάσατο ἐν ἐμοὶ πᾶσαν ἐπιθυμίαν χωρὶς γὰρ νόμου ἁμαρτία νεκρά ἐγὼ δὲ ἔζων ἔζην χωρὶς νόμου ποτέ ἐλθούσης δὲ τῆς ἐντολῆς ἡ ἁμαρτία ἀνέζησεν ἐγὼ δὲ ἀπέθανον καὶ εὑρέθη μοι ἡ ἐντολὴ ἡ εἰς ζωὴν αὕτη εἰς θάνατον ἡ γὰρ ἁμαρτία ἀφορμὴν λαβοῦσα διὰ τῆς ἐντολῆς ἐξηπάτησέν με καὶ διʼ αὐτῆς ἀπέκτεινεν ὥστε ὁ μὲν νόμος ἅγιος καὶ ἡ ἐντολὴ ἁγία καὶ δικαία καὶ ἀγαθή τὸ οὖν ἀγαθὸν ἐμοὶ γέγονεν ἐγένετο θάνατος μὴ γένοιτο ἀλλὰ ἡ ἁμαρτία ἵνα φανῇ ἁμαρτία διὰ τοῦ ἀγαθοῦ μοι κατεργαζομένη θάνατον ἵνα γένηται καθʼ ὑπερβολὴν ἁμαρτωλὸς ἡ ἁμαρτία διὰ τῆς ἐντολῆς οἴδαμεν δὲ γὰρ ὅτι ὁ νόμος πνευματικός ἐστιν ἐγὼ δὲ σάρκινός σάρκικός εἰμι πεπραμένος ὑπὸ τὴν ἁμαρτίαν ὃ γὰρ κατεργάζομαι οὐ γινώσκω οὐ γὰρ ὃ θέλω τοῦτο πράσσω ἀλλʼ ὃ μισῶ τοῦτο ποιῶ εἰ δὲ ὃ οὐ θέλω τοῦτο ποιῶ σύμφημι τῷ νόμῳ ὅτι καλός νυνὶ δὲ οὐκέτι ἐγὼ κατεργάζομαι αὐτὸ ἀλλʼ ἡ ἐνοικοῦσα οἰκοῦσα ἐν ἐμοὶ ἁμαρτία οἶδα γὰρ ὅτι οὐκ οἰκεῖ ἐν ἐμοί τοῦτʼ ἔστιν ἐν τῇ σαρκί μου ἀγαθόν τὸ γὰρ θέλειν παράκειταί μοι τὸ δὲ κατεργάζεσθαι τὸ καλὸν οὔ εὑρίσκω οὐ γὰρ ὃ θέλω τοῦτο ποιῶ ἀγαθόν ἀλλʼ ὃ οὐ θέλω κακὸν τοῦτο πράσσω εἰ δὲ ὃ οὐ θέλω ἐγὼ τοῦτο ποιῶ οὐκέτι ἐγὼ κατεργάζομαι αὐτὸ ἀλλʼ ἡ οἰκοῦσα ἐν ἐμοὶ ἁμαρτία εὑρίσκω ἄρα τὸν νόμον τῷ θέλοντι ἐμοὶ ποιεῖν τὸ καλὸν ὅτι ἐμοὶ τὸ κακὸν παράκειται συνήδομαι γὰρ τῷ νόμῳ τοῦ νοὸς Θεοῦ κατὰ τὸν ἔσω ἄνθρωπον βλέπω δὲ ἕτερον νόμον ἐν τοῖς μέλεσίν μου ἀντιστρατευόμενον καὶ αἰχμαλωτίζοντά τῷ νόμῳ τοῦ νοός μου καὶ αἰχμαλωτίζοντά με ἐν τῷ νόμῳ τῆς ἁμαρτίας τῷ ὄντι ἐν τοῖς μέλεσίν μου ταλαίπωρος ἐγὼ ἄνθρωπος τίς με ῥύσεται ἐκ τοῦ σώματος τοῦ θανάτου τούτου ἐυχαριστῶ χάρις δὲ τῷ Θεῷ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν ἄρα οὖν αὐτὸς ἐγὼ τῷ μὲν νοῒ δουλεύω τῷ νόμῳ Θεοῦ τῇ δὲ σαρκὶ νόμῳ ἁμαρτίας οὐδὲν ἄρα νῦν κατάκριμα τοῖς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ μὴ κατὰ σάρκα περιπατοῦσιν ἀλλὰ κατὰ Πνεῦμα ὁ γὰρ νόμος τοῦ Πνεύματος τῆς ζωῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ἠλευθέρωσέν σε με ἀπὸ τοῦ νόμου τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ θανάτου τὸ γὰρ ἀδύνατον τοῦ νόμου ἐν ᾧ ἠσθένει διὰ τῆς σαρκός ὁ Θεὸς τὸν αὐτοῦ ἑαυτοῦ Υἱὸν πέμψας ἐν ὁμοιώματι σαρκὸς ἁμαρτίας καὶ περὶ ἁμαρτίας κατέκρινεν τὴν ἁμαρτίαν ἐν τῇ σαρκί ἵνα τὸ δικαίωμα τοῦ νόμου πληρωθῇ ἐν ἡμῖν τοῖς μὴ κατὰ σάρκα περιπατοῦσιν ἀλλὰ κατὰ Πνεῦμα οἱ γὰρ κατὰ σάρκα ὄντες τὰ τῆς σαρκὸς φρονοῦσιν οἱ δὲ κατὰ Πνεῦμα τὰ τοῦ Πνεύματος τὸ γὰρ φρόνημα τῆς σαρκὸς θάνατος τὸ δὲ φρόνημα τοῦ Πνεύματος ζωὴ καὶ εἰρήνη διότι τὸ φρόνημα τῆς σαρκὸς ἔχθρα εἰς Θεόν τῷ γὰρ νόμῳ τοῦ Θεοῦ οὐχ ὑποτάσσεται οὐδὲ γὰρ δύναται οἱ δὲ ἐν σαρκὶ ὄντες Θεῷ ἀρέσαι οὐ δύνανται ὑμεῖς δὲ οὐκ ἐστὲ ἐν σαρκὶ ἀλλʼ ἐν Πνεύματι εἴπερ Πνεῦμα Θεοῦ οἰκεῖ ἐν ὑμῖν εἰ δέ τις Πνεῦμα Χριστοῦ οὐκ ἔχει οὗτος οὐκ ἔστιν αὐτοῦ εἰ δὲ Χριστὸς ἐν ὑμῖν τὸ μὲν σῶμα νεκρὸν διὰ ἁμαρτίαν τὸ δὲ Πνεῦμα ζωὴ διὰ δικαιοσύνην εἰ δὲ τὸ Πνεῦμα τοῦ ἐγείραντος τὸν Ἰησοῦν ἐκ νεκρῶν οἰκεῖ ἐν ὑμῖν ὁ ἐγείρας τὸν Χριστὸν ἐκ νεκρῶν Χριστὸν Ἰησοῦν Χριστὸν ζῳοποιήσει καὶ τὰ θνητὰ σώματα ὑμῶν διὰ τοῦ τὸ ἐνοικοῦντος ἐνοικοῦν αὐτοῦ αὑτοί Πνεῦμα πνεύματος ἐν ὑμῖν ἄρα οὖν ἀδελφοί ὀφειλέται ἐσμέν οὐ τῇ σαρκὶ τοῦ κατὰ σάρκα ζῆν εἰ γὰρ κατὰ σάρκα ζῆτε μέλλετε ἀποθνῄσκειν εἰ δὲ Πνεύματι τὰς πράξεις τοῦ σώματος θανατοῦτε ζήσεσθε ὅσοι γὰρ Πνεύματι Θεοῦ ἄγονται οὗτοι εἰσιν υἱοὶ εἰσιν Θεοῦ εἰσιν οὐ γὰρ ἐλάβετε πνεῦμα δουλείας πάλιν εἰς φόβον ἀλλὰ ἐλάβετε Πνεῦμα υἱοθεσίας ἐν ᾧ κράζομεν Ἀββά ὁ Πατήρ αὐτὸ τὸ Πνεῦμα συμμαρτυρεῖ τῷ Πνεύματι ἡμῶν ὅτι ἐσμὲν τέκνα Θεοῦ εἰ δὲ τέκνα καὶ κληρονόμοι κληρονόμοι μὲν Θεοῦ συγκληρονόμοι δὲ Χριστοῦ εἴπερ πάσχομεν συμπάσχομεν συμπάσχωμεν ἵνα καὶ συνδοξασθῶμεν λογίζομαι δὲ γὰρ ὅτι οὐκ ἄξια τὰ παθήματα τοῦ νῦν καιροῦ πρὸς τὴν μέλλουσαν δόξαν ἀποκαλυφθῆναι εἰς ἡμᾶς ἡ γὰρ ἀποκαραδοκία τῆς κτίσεως τὴν ἀποκάλυψιν τῶν υἱῶν τοῦ Θεοῦ ἀπεκδέχεται τῇ γὰρ ματαιότητι ἡ κτίσις ὑπετάγη οὐχ ἑκοῦσα ἀλλὰ διὰ τὸν ὑποτάξαντα ἐφʼ ἑλπίδι διότι ὅτι καὶ αὐτὴ ἡ κτίσις ἐλευθερωθήσεται ἐλευθερώθη ἐκ ἀπὸ τῆς δουλείας τῆς φθορᾶς εἰς τὴν ἐλευθερίαν τῆς δόξης τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ οἴδαμεν δὲ γὰρ ὅτι πᾶσα ἡ κτίσις συστενάζει καὶ συνωδίνει ἄχρι τοῦ νῦν οὐ μόνον δέ ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ τὴν ἀπαρχὴν τοῦ Πνεύματος ἔχοντες καὶ ἡμεῖς καὶ αὐτοὶ ἐν ἑαυτοῖς στενάζομεν υἱοθεσίαν ἀπεκδεχόμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν τοῦ σώματος ἡμῶν τῇ γὰρ ἐλπίδι ἐσώθημεν ἐλπὶς δὲ βλεπομένη οὐκ ἔστιν ἐλπίς ὃ γὰρ βλέπει τις τί καί ὑπομένει ἐλπίζει εἰ δὲ ὃ οὐ βλέπομεν ἐλπίζομεν διʼ ὑπομονῆς ἀπεκδεχόμεθα ὡσαύτως δὲ καὶ τὸ Πνεῦμα συναντιλαμβάνεται ταῖς τῇ ἀσθενείαις ἀσθενείᾳ ἡμῶν τὸ γὰρ τί προσευξώμεθα προσευξόμεθα καθὸ δεῖ οὐκ οἴδαμεν ἀλλὰ αὐτὸ τὸ Πνεῦμα ὑπερεντυγχάνει ὑπὲρ ἡμῶν στεναγμοῖς ἀλαλήτοις ὁ δὲ ἐραυνῶν τὰς καρδίας οἶδεν τί τὸ φρόνημα τοῦ Πνεύματος ὅτι κατὰ Θεὸν ἐντυγχάνει ὑπὲρ ἁγίων οἴδαμεν δὲ ὅτι τοῖς ἀγαπῶσιν τὸν Θεὸν πάντα πᾶν συνεργεῖ ὁ Θεὸς εἰς ἀγαθόν τοῖς κατὰ πρόθεσιν κλητοῖς οὖσιν ὅτι οὓς προέγνω καὶ προώρισεν συμμόρφους τῆς εἰκόνος τοῦ Υἱοῦ αὐτοῦ εἰς τὸ εἶναι αὐτὸν πρωτότοκον ἐν πολλοῖς ἀδελφοῖς οὔ οὓς δὲ προέγνω προώρισεν τούτους καὶ ἐκάλεσεν οὔ καὶ οὓς ἐκάλεσεν τούτους καὶ ἐδικαίωσεν καὶ οὓς δὲ ἐδικαίωσεν τούτους καὶ ἐδόξασεν τί οὖν ἐροῦμεν πρὸς ταῦτα εἰ ὁ Θεὸς ὑπὲρ ἡμῶν τίς καθʼ ἡμῶν ὅς γε τοῦ ἰδίου Υἱοῦ οὐκ ἐφείσατο ἀλλὰ ὑπὲρ ἡμῶν πάντων παρέδωκεν αὐτόν πάντων πῶς οὐχὶ καὶ σὺν αὐτῷ ἡμῖν τὰ πάντα ἡμῖν χαρίσεται τίς ἐγκαλέσει κατὰ ἐκλεκτῶν Θεοῦ Θεὸς ὁ δικαιῶν τίς ὁ κατακρίνων κατακρινῶν ἅμα δὲ Χριστὸς Ἰησοῦς ὁ ἀποθανών μᾶλλον δὲ καὶ ἐγερθείς ἐκ νεκρῶν ὅς καί ἐστιν ἐν δεξιᾷ τοῦ Θεοῦ ὃς καὶ ἐντυγχάνει ἐντυγχάνῃ ὑπὲρ ἡμῶν τίς ἡμᾶς χωρίσει χωρίσῃ ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ τῆς ἐν Χριστοῦ χριστῷ Ἰησοῦ θλῖψις ἢ στενοχωρία ἢ διωγμὸς ἢ λιμὸς ἢ γυμνότης ἢ κίνδυνος ἢ μάχαιρα καθὼς γέγραπται ὅτι ἕνεκεν ἕνεκά σοῦ θανατούμεθα ὅλην τὴν ἡμέραν ἐλογίσθημεν ὡς πρόβατα σφαγῆς ἀλλʼ ἐν τούτοις πᾶσιν ὑπερνικῶμεν διὰ τοῦ ἀγαπήσαντος ἡμᾶς πέπεισμαι γὰρ ὅτι οὔτε θάνατος οὔτε ζωὴ οὔτε ἄγγελοι οὔτε ἀρχαὶ οὔτε οὖ ἐξουσίαι οὔτε δυνάμεις οὔτε ἐνεστῶτα οὔτε μέλλοντα οὔτε δυνάμεις οὔτε ὕψωμα οὔτε βάθος οὔτε τις κτίσις ἑτέρα δυνήσεται ἡμᾶς χωρίσαι ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ τοῦ Κυρίῳ Κυρίου ἡμῶν ἀλήθειαν λέγω ἐν Χριστῷ οὐ ψεύδομαι συμμαρτυρούσης μοι τῆς συνειδήσεώς μου ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ ὅτι λύπη μοί λύπη ἐστιν μεγάλη καὶ ἀδιάλειπτος ὀδύνη τῇ καρδίᾳ μου ηὐχόμην εὐχόμην γὰρ αὐτὸς ἐγὼ εἶναι ἀνάθεμα εἶναι αὐτὸς ἐγὼ ἀπὸ τοῦ Χριστοῦ ὑπὲρ τῶν ἀδελφῶν μου τῶν συγγενῶν μου κατὰ σάρκα οἵτινές εἰσιν Ἰσραηλῖται ὧν ἡ υἱοθεσία υἱοθεσίαν καὶ ἡ δόξα καὶ αἱ ἡ διαθῆκαι διαθήκη καὶ ἡ νομοθεσία καὶ ἡ λατρεία καὶ αἱ ἐπαγγελίαι ὧν οἱ πατέρες καὶ ἐξ ὧν ὁ Χριστὸς τὸ τὰ ὁ κατὰ σάρκα ὁ ὢν ἐπὶ πάντων Θεὸς εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας ἀμήν οὐχ οἷον δὲ ὅτι ἐκπέπτωκεν ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ οὐ γὰρ πάντες οἱ ἐξ Ἰσραήλ οὗτοι Ἰσραήλ οὗθʼ οὐδʼ ὅτι εἰσὶν σπέρμα Ἀβραάμ πάντες τέκνα ἀλλʼ ἐν Ἰσαὰκ κληθήσεταί σοι σπέρμα τοῦτʼ ἔστιν ὅτι οὐ τὰ τέκνα τῆς σαρκὸς ταῦτα τέκνα τοῦ Θεοῦ ἀλλὰ τὰ τέκνα τῆς ἐπαγγελίας λογίζεται εἰς σπέρμα ἐπαγγελίας γὰρ ὁ λόγος οὗτος κατὰ τὸν καιρὸν τοῦτον ἐλεύσομαι καὶ ἔσται τῇ Σάρρᾳ υἱός οὐ μόνον δέ ἀλλὰ καὶ Ῥεβέκκα ἐξ ἑνὸς κοίτην ἔχουσα Ἰσαὰκ τοῦ πατρὸς ἡμῶν μήπω γὰρ γεννηθέντων μηδὲ πραξάντων τι ἀγαθὸν ἢ φαῦλον κακὸν ἵνα ἡ κατʼ ἐκλογὴν ἐκλογῇ τοῦ πρόθεσις τοῦ Θεοῦ πρόθεσις μένῃ μείνῃ οὐκ ἐξ ἔργων ἀλλʼ ἐκ τοῦ καλοῦντος ἐρρέθη αὐτῇ ὅτι ὁ μείζων μεῖζον δουλεύσει τῷ ἐλάσσονι καθάπερ καθὼς γέγραπται τὸν Ἰακὼβ ἠγάπησα τὸν δὲ Ἠσαῦ ἐμίσησα τί οὖν ἐροῦμεν μὴ ἀδικία παρὰ τῷ Θεῷ μὴ γένοιτο τῷ Μωϋσεῖ γὰρ Μωϋσεῖ λέγει ἐλεήσω ὃν ἂν ἐλεῶ καὶ οἰκτειρήσω ὃν ἂν οἰκτείρω ἄρα οὖν οὐ τοῦ τρέχοντος θέλοντος οὐδὲ τοῦ θέλοντος τρέχοντος ἀλλὰ τοῦ ἐλεῶντος ἐλεοῦντος Θεοῦ λέγει γὰρ ἡ Γραφὴ τῷ Φαραὼ ὅτι εἰς αὐτὸ τοῦτο ἐξήγειρά σε ὅπως ἐνδείξωμαι ἐνδείξομαι ἐν σοὶ τὴν δύναμίν μου καὶ ὅπως διαγγελῇ τὸ ὄνομά μου ἐν πάσῃ τῇ γῇ ἄρα οὖν ὃν θέλει ἐλεεῖ ἐλεά ὃν δὲ θέλει σκληρύνει ἐρεῖς μοι οὖν μοι τί οὖν ἔτι μέμφεται τῷ γὰρ βουλήματι αὐτοῦ τίς ἀνθέστηκεν μενοῦνγε ὦ ἄνθρωπε μενοῦνγε μενοῦν σὺ τίς εἶ ὁ ἀνταποκρινόμενος τῷ Θεῷ μὴ ἐρεῖ τὸ πλάσμα τῷ πλάσαντι αὐτόν τί με ἐποίησας οὕτως ἢ οὐκ ἔχει ἐξουσίαν ὁ κεραμεὺς τοῦ πηλοῦ ἐκ τοῦ αὐτοῦ φυράματος ποιῆσαι ὃ μὲν εἰς τιμὴν σκεῦος ὃ δὲ εἰς ἀτιμίαν εἰ δὲ θέλων ὁ Θεὸς ἐνδείξασθαι τὴν ὀργὴν καὶ γνωρίσαι τὸ δυνατὸν αὐτοῦ ἤνεγκεν ἐν πολλῇ μακροθυμίᾳ σκεύη ὀργῆς κατηρτισμένα εἰς ἀπώλειαν καὶ ἵνα γνωρίσῃ τὸν τὸ πλοῦτον πλοῦτος τῆς δόξης αὐτοῦ ἐπὶ σκεύη ἐλέους ἃ προητοίμασεν εἰς δόξαν οὓς καὶ ἐκάλεσεν ἡμᾶς οὐ μόνον ἐξ Ἰουδαίων ἀλλὰ καὶ ἐξ ἐθνῶν ὡς καὶ ἐν τῷ Ὡσηὲ λέγει λέγεν καλέσω τὸν οὐ λαόν μου λαόν μου καὶ τὴν οὐκ ἠγαπημένην ἠγαπημένην καὶ ἔσται ἐν τῷ τόπῳ ᾧ οὗ ἐάν κληθήσονται ἐρρέθη αὐτοῖς οὐ λαός μου ὑμεῖς ἐκεῖ κληθήσονται υἱοὶ Θεοῦ ζῶντος Ἠσαΐας δὲ κράζει ὑπὲρ τοῦ Ἰσραήλ ἐὰν ᾖ ὁ ἀριθμὸς τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ ὡς ἡ ἄμμος τῆς θαλάσσης τὸ ὑπόλειμμα κατάλειμμα σωθήσεται λόγον γὰρ συντελῶν καὶ συντέμνων ἐν δικαιοσύνῃ ὅτι λόγον συντετμημένον ποιήσει ὁ Κύριος ἐπὶ τῆς γῆς καὶ καθὼς προείρηκεν Ἠσαΐας εἰ μὴ Κύριος Σαβαὼθ ἐγκατέλιπεν ἐγκατέλειπεν ἡμῖν σπέρμα ὡς Σόδομα ἂν ἐγενήθημεν καὶ ὡς Γόμορρα ἂν ὡμοιώθημεν τί οὖν ἐροῦμεν ὅτι ἔθνη τὰ μὴ διώκοντα δικαιοσύνην κατέλαβεν τὴν δικαιοσύνην δικαιοσύνην δὲ τὴν ἐκ πίστεως Ἰσραὴλ δὲ διώκων νόμον δικαιοσύνης εἰς νόμον δικαιοσύνης οὐκ ἔφθασεν διὰ τί ὅτι οὐκ ἐκ πίστεως ἀλλʼ ὡς ἐξ ἔργων νόμου προσέκοψαν γὰρ τῷ λίθῳ τοῦ προσκόμματος καθὼς γέγραπται ἰδοὺ τίθημι ἐν Σιὼν Σιῷ λίθον προσκόμματος καὶ πέτραν σκανδάλου καὶ πᾶς ὁ πιστεύων ἐπʼ αὐτῷ οὐ καταισχυνθήσεται ἀδελφοί ἡ μὲν εὐδοκία τῆς ἐμῆς καρδίας καὶ ἡ δέησις ἡ πρὸς τὸν Θεὸν ὑπὲρ αὐτῶν τοῦ Ἰσραήλ ἐστιν εἰς σωτηρίαν μαρτυρῶ γὰρ αὐτοῖς ὅτι ζῆλον Θεοῦ ἔχουσιν ἀλλʼ οὐ κατʼ ἐπίγνωσιν ἀγνοοῦντες δὲ γὰρ τὴν τοῦ Θεοῦ δικαιοσύνην καὶ τὴν ἰδίαν δικαιοσύνην ζητοῦντες στῆσαι τῇ δικαιοσύνῃ τοῦ Θεοῦ οὐχ ὑπετάγησαν τέλος γὰρ νόμου Χριστὸς εἰς δικαιοσύνην παντὶ τῷ πιστεύοντι Μωϋσῆς γὰρ γράφει ὅτι τὴν δικαιοσύνην τὴν ἐκ τοῦ νόμου πίστεως ὅτι ὁ ποιήσας αὐτὰ ἄνθρωπος ζήσεται ἐν αὐτοῖς αὐτῇ ἡ δὲ ἐκ πίστεως δικαιοσύνη οὕτως λέγει μὴ εἴπῃς ἐν τῇ καρδίᾳ σου τίς ἀναβήσεται εἰς τὸν οὐρανόν τοῦτʼ ἔστιν Χριστὸν καταγαγεῖν ἤ τίς καταβήσεται εἰς τὴν Ἄβυσσον τοῦτʼ ἔστιν Χριστὸν ἐκ νεκρῶν ἀναγαγεῖν ἀλλὰ τί λέγει ἐγγύς σου τὸ ῥῆμά ἐστιν ἐν τῷ στόματί σου καὶ ἐν τῇ καρδίᾳ σου τοῦτʼ ἔστιν τὸ ῥῆμα τῆς πίστεως ὃ κηρύσσομεν ὅτι ἐὰν ὁμολογήσῃς τὸ ῥῆμα ἐν τῷ στόματί σου ὅτι Κύριον Κύριος Ἰησοῦν Ἰησοῦς Χριστὸν καὶ πιστεύσῃς ἐν τῇ καρδίᾳ σου ὅτι ὁ Θεὸς αὐτὸν ἤγειρεν αὑτόν ἐκ νεκρῶν σωθήσῃ καρδίᾳ γὰρ πιστεύεται εἰς δικαιοσύνην στόματι δὲ ὁμολογεῖται εἰς σωτηρίαν λέγει γὰρ ἡ Γραφή πᾶς ὁ πιστεύων ἐπʼ αὐτῷ οὐ καταισχυνθήσεται οὐ γάρ ἐστιν διαστολὴ Ἰουδαίου τε καὶ Ἕλληνος ὁ γὰρ αὐτὸς Κύριος πάντων πλουτῶν εἰς πάντας τοὺς ἐπικαλουμένους αὐτόν πᾶς γὰρ ὃς ἐάν ἂν ἐπικαλέσηται τὸ ὄνομα Κυρίου σωθήσεται πῶς οὖν ἐπικαλέσωνται ἐπικαλέσονται εἰς ὃν οὐκ ἐπίστευσαν πῶς δὲ πιστεύσουσιν πιστεύσωσιν ὁ οὗ οὐκ ἤκουσαν πῶς δὲ ἀκούσουσιν ἀκούσωνται ἀκούσονται ἀκούσωσιν χωρὶς κηρύσσοντος πῶς δὲ κηρύξουσιν κηρύξωσιν ἐὰν μὴ ἀποσταλῶσιν καθάπερ καθὼς γέγραπται ὅτι ὡς ὡραῖοι οἱ πόδες τῶν εὐαγγελιζομένων εἰρήνην τῶν εὐαγγελιζομένων τὰ ἀγαθά ἀλλʼ οὐ πάντες ὑπήκουσαν ἐν τῷ εὐαγγελίῳ καθὼς γέγραπται ἐν τῷ Ἠσαΐας Ἠσαΐᾳ γὰρ λέγει Κύριε τίς ἐπίστευσεν τῇ ἀκοῇ ἡμῶν ἄρα ἡ πίστις ἐξ ἀκοῆς ἡ δὲ ἀκοὴ διὰ ῥήματος Χριστοῦ Θεοῦ ἀλλὰ λέγω μὴ οὐκ ἤκουσαν μενοῦνγε εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτῶν καὶ εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης τὰ ῥήματα αὐτῶν ἀλλὰ λέγω μὴ Ἰσραὴλ οὐκ ἔγνω Ἰσραήλ πρῶτος Μωϋσῆς λέγει ἐγὼ παραζηλώσω αὑτούς ὑμᾶς ἐπʼ οὐκ ἔθνει ἐπʼ ἔθνει ἀσυνέτῳ παροργιῶ ὑμᾶς Ἠσαΐας δὲ ἀποτολμᾷ καὶ λέγει εὑρέθην ἐν τοῖς ἐμὲ μὴ ζητοῦσιν ἐμφανὴς ἐγενόμην ἐν τοῖς ἐμὲ μὴ ἐπερωτῶσιν πρὸς δὲ τὸν Ἰσραὴλ λέγει ὅλην τὴν ἡμέραν ἐξεπέτασα τὰς χεῖράς μου πρὸς λαὸν ἀπειθοῦντα καὶ ἀντιλέγοντα λέγω οὖν μὴ ἀπώσατο ὁ Θεὸς τὸν τὴν λαὸν κληρονομίαν αὐτοῦ ὃν προέγνω μὴ γένοιτο καὶ γὰρ ἐγὼ Ἰσραηλίτης Ἰστραηλίτης εἰμί ἐκ σπέρματος Ἀβραάμ φυλῆς Βενιαμίν οὐκ ἀπώσατο ὁ Θεὸς τὸν λαὸν αὐτοῦ ὃν προέγνω ἢ οὐκ οἴδατε ἐν Ἠλίᾳ τί λέγει ἡ Γραφή ὡς ἐντυγχάνει τῷ Θεῷ κατὰ τοῦ Ἰσραήλ λέγων Κύριε τοὺς προφήτας σου ἀπέκτειναν καὶ τὰ θυσιαστήριά σου κατέσκαψαν κἀγὼ ὑπελείφθην μόνος καὶ ζητοῦσιν τὴν ψυχήν μου ἀλλὰ τί λέγει αὐτῷ ὁ χρηματισμός κατέλιπον ἐμαυτῷ ἑπτακισχιλίους ἄνδρας οἵτινες οὐκ ἔκαμψαν γόνυ τῇ Βάαλ οὕτως οὖν καὶ ἐν τῷ νῦν καιρῷ λεῖμμα κατʼ ἐκλογὴν χάριτος γέγονεν εἰ δὲ χάριτι χάρις οὐκ οὐκέτι ἐξ ἔργων ἐπεὶ ἡ χάρις οὐκέτι γίνεται χάρις εἰ δὲ ἐξ ἔργων οὐκέτι ἐστὶν χάρις ἐπεὶ τὸ ἔργον οὐκέτι ἐστὶν χάρις ἔργον τί οὖν ὃ ἐπιζητεῖ Ἰσραήλ τοῦτο τούτου ὃ οὐκ ἐπέτυχεν ἡ δὲ ἐκλογὴ ἐπέτυχεν οἱ δὲ λοιποὶ ἐπωρώθησαν ἐπαρώθησαν καθάπερ καθὼς γέγραπται ἔδωκεν αὐτοῖς ὁ Θεὸς πνεῦμα κατανύξεως ὀφθαλμοὺς τοῦ μὴ βλέπειν καὶ ὦτα τοῦ μὴ ἀκούειν ἕως τῆς σήμερον ἡμέρας καθάπερ καὶ Δαυὶδ λέγει γενηθήτω ἡ τράπεζα αὐτῶν εἰς παγίδα καὶ εἰς θήραν καὶ εἰς σκάνδαλον καὶ εἰς ἀνταπόδομα αὐτοῖς σκοτισθήτωσαν οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτῶν τοῦ μὴ βλέπειν καὶ τὸν νῶτον αὐτῶν διὰ παντὸς σύγκαμψον λέγω οὖν μὴ ἔπταισαν ἵνα πέσωσιν μὴ γένοιτο ἀλλὰ τῷ αὐτῶν παραπτώματι ἡ σωτηρία τοῖς ἔθνεσιν εἰς τὸ παραζηλῶσαι αὐτούς εἰ δὲ τὸ παράπτωμα αὐτῶν πλοῦτος κόσμου καὶ τὸ ἥττημα αὐτῶν πλοῦτος ἐθνῶν πόσῳ μᾶλλον τὸ πλήρωμα αὐτῶν ὑμῖν οὖν δὲ γὰρ λέγω τοῖς ἔθνεσιν ἐφʼ ὅσον μὲν οὖν εἰμι ἐγὼ τῶν ἐθνῶν ἀπόστολος τὴν διακονίαν μου δοξάζω εἴ πως παραζηλώσω μου τὴν σάρκα καὶ σώσω τινὰς ἐξ αὐτῶν εἰ γὰρ ἡ ἀπολῇ ἀποβολὴ αὐτῶν καταλλαγὴ κόσμου τίς ἡ πρόληψις πρόσλημψις εἰ μὴ ζωὴ ἐκ νεκρῶν εἰ γάρ δὲ ἡ ἀπαρχὴ ἁγία καὶ τὸ φύραμα καὶ εἰ ἡ ῥίζα ἁγία καὶ οἱ κλάδοι εἰ δέ τινες τῶν κλάδων ἐξεκλάσθησαν σὺ δὲ ἀγριέλαιος ὢν ἐνεκεντρίσθης ἐν αὐτοῖς καὶ συγκοινωνὸς τῆς ῥίζης καὶ τῆς πιότητος τῆς ἐλαίας ἐγένου μὴ κατακαυχῶ τῶν κλάδων εἰ δὲ σὺ καυχᾶσαι κατακαυχᾶσαι οὐ σὺ τὴν ῥίζαν βαστάζεις ἀλλʼ ἡ ῥίζα σέ ἐρεῖς οὖν ἐξεκλάσθησαν οἱ κλάδοι ἵνα ἐγὼ ἐγκεντρισθῶ καλῶς τῇ ἀπιστίᾳ ἐκλάσθησαν ἐξεκλάσθησαν σὺ δὲ τῇ πίστει ἕστηκας μὴ ὑψηλοφρόνει ὑψηλὰ φρόνει ἀλλὰ φοβοῦ None εἰ γὰρ ὁ Θεὸς τῶν κατὰ φύσιν φύσει κλάδων οὐκ ἐφείσατο μή πως οὐδὲ σοῦ φείσεται ἴδε οὖν χρηστότητα καὶ ἀποτομίαν τοῦ Θεοῦ ἐπὶ μὲν τοὺς μὲν πεσόντας ἀποτομία ἀποτομίαν ἐπὶ δὲ σὲ χρηστότητα χρηστότητος χρηστότης Θεοῦ ἐὰν ἐπιμένῃς ἐπιμείνῃς τῇ χρηστότητι ἐπεὶ καὶ σὺ ἐκκοπήσῃ κἀκεῖνοι καὶ ἐκεῖνοι δέ ἐὰν μὴ ἐπιμένωσιν ἐπιμείνωσιν τῇ ἀπιστίᾳ ἐγκεντρισθήσονται δυνατὸς γάρ ἐστιν ὁ Θεὸς ἐστιν πάλιν ἐγκεντρίσαι αὐτούς εἰ γὰρ σὺ ἐκ τῆς κατὰ φύσιν ἐξεκόπης ἀγριελαίου καὶ παρὰ φύσιν ἐνεκεντρίσθης εἰς καλλιέλαιον πόσῳ μᾶλλον οὗτοι οἱ κατὰ φύσιν ἐγκεντρισθήσονται τῇ ἰδίᾳ ἐλαίᾳ οὐ θέλω γὰρ θέλω ὑμᾶς ἀγνοεῖν ἀδελφοί τὸ μυστήριον τοῦτο ἵνα μὴ ἦτε ἐν παρʼ ἑαυτοῖς φρόνιμοι ὅτι πώρωσις ἀπὸ μέρους τῷ Ἰσραὴλ γέγονεν ἄχρι οὗ τὸ πλήρωμα τῶν ἐθνῶν εἰσέλθῃ καὶ οὕτως πᾶς Ἰσραὴλ σωθήσεται καθὼς γέγραπται ἥξει ἐκ Σιὼν ὁ ῥυόμενος καὶ ἀποστρέψει ἀσεβεῖς ἀσεβείας ἀπὸ Ἰακώβ καὶ αὕτη αὐτοῖς ἡ παρʼ ἐμοῦ ἡ διαθήκη ὅταν ἀφέλωμαι τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν κατὰ μὲν τὸ εὐαγγέλιον ἐχθροὶ διʼ ὑμᾶς κατὰ δὲ τὴν ἐκλογὴν ἀγαπητοὶ διὰ τοὺς πατέρας ἀμεταμέλητα γὰρ τὰ χαρίσματα καὶ ἡ κτίσις κλῆσις τοῦ Θεοῦ ὥσπερ γὰρ καὶ ὑμεῖς ποτε ὑμεῖς ἠπειθήσατε τῷ Θεῷ νῦν νυνὶ δὲ ἠλεήθητε τῇ τούτων ἀπειθείᾳ οὕτως καὶ οὗτοι νῦν ἠπείθησαν τῷ ὑμετέρῳ ἐλέει ἵνα καὶ αὐτοὶ νῦν ἐλεηθῶσιν συνέκλεισεν γὰρ ὁ Θεὸς τοὺς τὰ πάντας πάντα εἰς ἀπείθειαν ἵνα τοὺς πάντας ἐλεήσῃ ὦ βάθος πλούτου καὶ σοφίας καὶ γνώσεως Θεοῦ ὡς ἀνεξεραύνητα τὰ κρίματα αὐτοῦ καὶ ἀνεξιχνίαστοι αἱ ὁδοὶ αὐτοῦ τίς γὰρ ἔγνω νοῦν Κυρίου ἢ τίς σύμβουλος αὐτοῦ ἐγένετο ἢ τίς προέδωκεν αὐτῷ καὶ ἀνταποδοθήσεται αὐτῷ ὅτι διʼ ἐξ αὐτοῦ καὶ ἐξ διʼ αὐτοῦ καὶ εἰς αὐτὸν τὰ πάντα αὐτῷ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας ἀμήν παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς ἀδελφοί διὰ τῶν οἰκτιρμῶν τοῦ Θεοῦ παραστῆσαι τὰ σώματα ὑμῶν ψυχὴν θυσίαν ζῶσαν ἁγίαν τῷ Θεῷ εὐάρεστον τῷ Θεῷ τὴν λογικὴν λατρείαν ὑμῶν καὶ μὴ συσχηματίζεσθε συσχηματίζεσθαι τῷ αἰωνίῳ αἰῶνι τούτῳ ἀλλὰ μεταμορφοῦσθε μεταμορφοῦσθαι τῇ ἀνακαινώσει τοῦ νοός ὑμῶν εἰς τὸ δοκιμάζειν ὑμᾶς τί τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ τὸ ἀγαθὸν καὶ εὐάρεστον καὶ τέλειον λέγω γὰρ διὰ τῆς χάριτος τῆς δοθείσης μοι παντὶ τῷ ὄντι ἐν ὑμῖν μὴ ὑπερφρονεῖν παρʼ ὃ δεῖ φρονεῖν ἀλλὰ φρονεῖν εἰς τὸ σωφρονεῖν ἑκάστῳ ὡς ἐμέρισεν ὁ Θεὸς ἐμέρισεν μέτρον πίστεως καθάπερ γὰρ ἐν ἑνὶ σώματι μέλη πολλὰ μέλη ἔχομεν τὰ δὲ μέλη πάντα οὐ τὴν αὐτὴν ἔχει πρᾶξιν ἔχει οὕτως οἱ πολλοὶ ἓν σῶμά ἐσμεν ἐν Χριστῷ ὁ τὸ δὲ καθʼ εἷς ἀλλήλων μέλη ἔχοντες δὲ χαρίσματα κατὰ τὴν χάριν τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν διάφορα εἴτε προφητείαν προφητείᾳ κατὰ τὴν ἀναλογίαν τῆς πίστεως εἴτε διακονίαν ἐν τῇ διακονίᾳ ἤτοι εἴτε ὁ διδάσκων διδασκαλίαν ἐν τῇ διδασκαλίᾳ εἴτε ὁ παρακαλῶν ἐν τῇ παρακλήσει ὁ μεταδιδοὺς ἐν ἁπλότητι ὁ προϊστάμενος προϊστανόμενος ἐν σπουδῇ ὁ ἐλεῶν ἐν ἱλαρότητι ἡ ἀγάπη ἀνυπόκριτος ἀποστυγοῦντες τὸ πονηρόν κολλώμενοι τῷ ἀγαθῷ τῇ φιλαδελφίᾳ εἰς ἀλλήλους φιλόστοργοι τῇ τιμῇ ἀλλήλους προηγούμενοι τῇ σπουδῇ μὴ ὀκνηροί τῷ πνεύματι ζέοντες τῷ καιρῷ Κυρίῳ δουλεύοντες τῇ ἐλπίδι χαίροντες τῇ θλίψει ὑπομένοντες τῇ προσευχῇ προσκαρτεροῦντες ταῖς χρείαις τῶν ἁγίων κοινωνοῦντες τὴν φιλοξενίαν διώκοντες εὐλογεῖτε τοὺς διώκοντας ὑμᾶς εὐλογεῖτε καὶ μὴ καταρᾶσθε χαίρειν μετὰ χαιρόντων καὶ κλαίειν μετὰ κλαιόντων τὸ αὐτὸ εἰς ἀλλήλους φρονοῦντες μὴ τὰ ὑψηλὰ φρονοῦντες ἀλλὰ τοῖς ταπεινοῖς συναγόμενοι συναπαγόμενοι μὴ γίνεσθε γίνεσθαι φρόνιμοι παρʼ ἑαυτοῖς μηδενὶ κακὸν ἀντὶ κακοῦ ἀποδιδόντες προνοούμενοι καλὰ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ ἐνώπιον τῶν πάντων ἀνθρώπων εἰ δυνατόν τὸ ἐξ ὑμῶν μετὰ πάντων ἀνθρώπων εἰρηνεύοντες μὴ ἑαυτοὺς ἐκδικοῦντες ἀγαπητοί ἀλλὰ δότε τόπον τῇ ὀργῇ γέγραπται γάρ ἐμοὶ ἐκδίκησις ἐγὼ ἀνταποδώσω λέγει Κύριος ἀλλὰ ἐὰν οὖν πεινᾷ ὁ ἐχθρός σου ψώμιζε αὐτόν ἐὰν διψᾷ πότιζε αὐτόν τοῦτο δὲ γὰρ ποιῶν ἄνθρακας πυρὸς σωρεύσεις ἐπὶ τὴν τῆς κεφαλὴν κεφαλῆς αὐτοῦ μὴ νῖκου νικῶ ὑπὸ τοῦ κακοῦ ἀλλὰ νίκα ἐν τῷ ἀγαθῷ τὸ κακόν πᾶσα πάσαις ψυχὴ ἐξουσίαις ὑπερεχούσαις ὑποτασσέσθω ὑποτάσσεσθε οὐ γὰρ ἔστιν ἐξουσία εἰ μὴ ὑπὸ ἀπὸ Θεοῦ αἱ δὲ οὖσαι ἐξουσίαι ὑπὸ τοῦ Θεοῦ τεταγμέναι εἰσίν ὥστε ὁ ἀντιτασσόμενος τῇ ἐξουσίᾳ τῇ τοῦ Θεοῦ διαταγῇ ἀνθέστηκεν οἱ δὲ ἀνθεστηκότες ἑαυτοῖς κρίμα λήμψονται οἱ γὰρ ἄρχοντες οὐκ εἰσὶν φόβος τῷ τῶν ἀγαθῷ ἀγαθῶν ἔργῳ ἔργων ἀλλὰ τῷ τῶν κακῷ κακῶν θέλεις δὲ μὴ φοβεῖσθαι τὴν ἐξουσίαν τὸ ἀγαθὸν ποίει καὶ ἕξεις ἔπαινον ἐξ αὐτῆς Θεοῦ γὰρ διάκονός ἐστιν σοὶ εἰς τὸ ἀγαθόν ἐὰν δὲ τὸ κακὸν ποιῇς φοβοῦ οὐ γὰρ εἰκῇ τὴν μάχαιραν φορεῖ Θεοῦ γὰρ διάκονός ἐστιν ἔκδικος εἰς ὀργὴν ἔκδικος ἔκδικος πράκτωρ ἐν τῷ τὸ κακὸν πράσσοντι διὸ καὶ ἀνάγκη ὑποτάσσεσθαι ὑποτάσσεσθε οὐ μόνον διὰ τὴν ὀργὴν ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν συνείδησιν διὰ τοῦτο γὰρ καὶ φόρους τελεῖτε λειτουργοὶ γὰρ Θεοῦ εἰσιν εἰς αὐτὸ τοῦτο προσκαρτεροῦντες ἀπόδοτε οὖν πᾶσι τὰς ὀφειλάς τῷ τὸν φόρον τὸν φόρον τῷ τὸ τέλος τὸ τέλος τῷ τὸν φόβον τὸν φόβον τῷ τὴν τιμὴν τὴν τιμήν μηδενὶ μηδὲν ὀφείλετε ὀφείλοντες εἰ μὴ τὸ ἀγαπᾶν ἀλλήλους ἀγαπᾶν ὁ γὰρ ἀγαπῶν τὸν ἕτερον νόμον πεπλήρωκεν τὸ γάρ οὐ μοιχεύσεις οὐ φονεύσεις οὐ κλέψεις οὐ ψευδομαρτυρήσεις οὐκ ἐπιθυμήσεις καὶ εἴ τις ἑτέρα εστιν ἐντολή ἐν τούτῳ τῷ λόγῳ τούτῳ ὅ ἀνακεφαλαιοῦται ἐν τῷ ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν ἑαυτόν ἡ ἀγάπη τῷ πλησίον κακὸν οὐκ ἐργάζεται πλήρωμα οὖν νόμου ἡ ἀγάπη καὶ τοῦτο ἰδόντες εἰδότες τὸν καιρόν ὅτι ὥρα ἡμᾶς ἤδη ᾔδει ὑμᾶς ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι νῦν γὰρ ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἢ ὅτε ἐπιστεύσαμεν ἡ νὺξ προέκοψεν ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν ἤγγισεν ἀποβαλώμεθα ἀποθώμεθα οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους καὶ ἐνδυσώμεθα οὖν δὲ τὰ ἔργα ὅπλα τοῦ φωτός ὡς ἐν ἡμέρᾳ εὐσχημόνως περιπατήσωμεν μὴ κώμοις καὶ μέθαις μὴ κοίταις καὶ ἀσελγείαις μὴ ἔριδι ἔρισι καὶ ζήλῳ ζῆλοις ἀλλὰ ἐνδύσασθε ἐνδύσασθαι τὸν Κύριον Χριστόν Ἰησοῦν Χριστόν τὸν Κύριον ἡμῶν καὶ τῆς σαρκὸς πρόνοιαν μὴ ποιεῖσθε ποιεῖσθαι εἰς ἐπιθυμίας ἐπιθυμίαν τὸν δὲ ἀσθενοῦντα τῇ πίστει προσλαμβάνεσθε μὴ εἰς διακρίσεις διαλογισμῶν ὃς μὲν πιστεύει φαγεῖν πάντα ὁ δὲ ἀσθενῶν λάχανα ἐσθίει ἐσθιέτω ὁ ἐσθίων τὸν μὴ ἐσθίοντα μὴ κρινέτω ἐξουθενείτω καὶ ὁ δὲ μὴ ἐσθίων τὸν ἐσθίοντα ἐσθοντα μὴ κρινέτω ὁ Θεὸς γὰρ αὐτὸν προσελάβετο σὺ τίς εἶ ὁ κρίνων ἀλλότριον οἰκέτην τῷ ἰδίῳ κυρίῳ ἢ στήκει ἢ πίπτει σταθήσεται δέ δυνατεῖ δυνατὸς γὰρ ἐστιν ὁ Κύριος Θεὸς στῆσαι αὐτόν ὃς μὲν γὰρ κρίνει ἡμέραν παρʼ ἡμέραν ὃς δὲ κρίνει πᾶσαν ἡμέραν ἕκαστος ἐν τῷ ἰδίῳ νοῒ πληροφορείσθω ὁ φρονῶν τὴν ἡμέραν Κυρίῳ φρονεῖ καὶ ὁ μὴ φρονῶν τὴν ἡμέραν Κυρίῳ οὐ φρονεῖ καὶ ὁ ἐσθίων Κυρίῳ ἐσθίει καὶ εὐχαριστεῖ γὰρ τῷ Κυρίῳ Θεῷ καὶ ὁ μὴ ἐσθίων Κυρίῳ οὐκ ἐσθίει καὶ εὐχαριστεῖ τῷ Θεῷ οὐδεὶς γὰρ ἡμῶν ἑαυτῷ ζῇ καὶ οὐδεὶς ἑαυτῷ ἀποθνῄσκει ἐάν τε γὰρ ζῶμεν τῷ Κυρίῳ ζῶμεν ἐάν τε ἀποθνῄσκωμεν ἀποθνῄσκομεν ἀποθάνωμεν τῷ Κυρίῳ ἀποθνῄσκομεν ἀποθνῄσκωμεν ἐάν τε οὖν ζῶμεν ἐάν τε ἀποθνῄσκωμεν ἀποθνῄσκομεν τοῦ Κυρίου ἐσμέν εἰς τοῦτο γὰρ Χριστὸς καὶ ἀπέθανεν καὶ ἀνέστη καὶ ἔζησεν ἀνέζησεν ἵνα καὶ νεκρῶν καὶ ζώντων κυριεύσῃ σὺ δὲ τί κρίνεις τὸν ἀδελφόν σου ἢ καὶ σὺ τί ἐξουθενεῖς τὸν ἀδελφόν σου πάντες γὰρ παραστησόμεθα τῷ βήματι τοῦ Θεοῦ Χριστοῦ γέγραπται γάρ ζῶ ἐγώ λέγει Κύριος ὅτι ἐμοὶ κάμψει πᾶν γόνυ καὶ ἐξομολογήσεται πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσεται τῷ Θεῷ ἄρα οὖν ἕκαστος ἡμῶν ὑμῶν περὶ αὐτοῦ ἑαυτοῦ λόγον ἀποδώσει δώσει τῷ Θεῷ μηκέτι οὖν ἀλλήλους κρίνωμεν ἀλλὰ τοῦτο κρίνατε μᾶλλον τὸ μὴ τιθέναι πρόσκομμα τῷ ἀδελφῷ ἢ σκάνδαλον οἶδα καὶ πέπεισμαι ἐν Κυρίῳ Ἰησοῦ ὅτι οὐδὲν κοινὸν διʼ αὐτοῦ ἑαυτοῦ εἰ μὴ τῷ λογιζομένῳ τι κοινὸν εἶναι ἐκείνῳ κοινόν εἰ γὰρ δὲ διὰ βρῶμα ὁ ἀδελφός σου λυπεῖται οὐκέτι κατὰ ἀγάπην περιπατεῖς μὴ τῷ βρώματί σου ἐκεῖνον ἀπόλλυε ὑπὲρ οὗ Χριστὸς ἀπέθανεν μὴ βλασφημείσθω οὖν ὑμῶν τὸ ἀγαθόν οὐ γάρ ἐστιν ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ βρῶσις καὶ πόσις ἀλλὰ δικαιοσύνη καὶ εἰρήνη καὶ χαρὰ ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ ὁ γὰρ ἐν τούτοις τούτῳ δουλεύων τῷ Θεῷ Χριστῷ εὐάρεστος τῷ Θεῷ καὶ δόκιμος δοκίμοις τοῖς ἀνθρώποις ἄρα οὖν τὰ τῆς εἰρήνης διώκωμεν διώκομεν καὶ τὰ τῆς οἰκοδομῆς τῆς εἰς ἀλλήλους μὴ ἕνεκεν βρώματος ἀπόλλυε κατάλυε τὸ ἔργον τοῦ Θεοῦ πάντα μὲν καθαρά ἀλλὰ κακὸν τῷ ἀνθρώπῳ τῷ διὰ προσκόμματος ἐσθίοντι καλὸν τὸ μὴ φαγεῖν κρέα μηδὲ πιεῖν πεῖν οἶνον μηδὲ ἐν ᾧ ὁ ἀδελφός σου λυπεῖται προσκόπτει ἢ σκανδαλίζεται ἢ ἀσθενεῖ σὺ πίστιν ἣν ἔχεις κατὰ σεαυτὸν σαυτὸν ἔχε ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ μακάριος ὁ μὴ κρίνων ἑαυτὸν ἐν ᾧ δοκιμάζει ὁ δὲ διακρινόμενος ἂν ἐὰν φάγῃ κατακέκριται ὅτι οὐκ ἐκ πίστεως πᾶν δὲ τὸ ὃ οὐκ ἐκ πίστεως ἁμαρτία ἐστίν τῷ δὲ δυναμένῳ ὑμᾶς στηρίξαι κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου καὶ τὸ κήρυγμα Ἰησοῦ Χριστοῦ κατὰ ἀποκάλυψιν μυστηρίου χρόνοις αἰωνίοις σεσιγημένου φανερωθέντος δὲ νῦν διά τε Γραφῶν προφητικῶν κατʼ ἐπιταγὴν τοῦ αἰωνίου Θεοῦ εἰς ὑπακοὴν πίστεως εἰς πάντα τὰ ἔθνη γνωρισθέντος μόνῳ σοφῷ Θεῷ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ ᾧ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας ἀμήν ὀφείλομεν δὲ ἡμεῖς οἱ δυνατοὶ τὰ ἀσθενήματα τῶν ἀδυνάτων βαστάζειν καὶ μὴ ἑαυτοῖς ἀρέσκειν ἕκαστος γὰρ ἡμῶν τῷ πλησίον ἀρεσκέτω εἰς τὸ ἀγαθὸν πρὸς οἰκοδομήν καὶ γὰρ ὁ Χριστὸς οὐχ ἑαυτῷ ἤρεσεν ἀλλὰ καθὼς γέγραπται οἱ ὀνειδισμοὶ τῶν ὀνειδιζόντων σε ἐπέπεσαν ἐπέπεσον ἐπʼ ἐμέ ὅσα γὰρ ἐγράφη προεγράφη πάντα εἰς τὴν ἡμετέραν διδασκαλίαν ἐγράφη προεγράφη ἵνα διὰ τῆς ὑπομονῆς καὶ διὰ τῆς παρακλήσεως τῶν Γραφῶν τὴν ἐλπίδα ἔχωμεν τῆς παρακλήσεως ὁ δὲ Θεὸς τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς παρακλήσεως δῴη ἡμῖν ὑμῖν τὸ αὐτὸ φρονεῖν ἐν ἀλλήλοις κατὰ Χριστὸν Ἰησοῦν Χριστὸν ἵνα ὁμοθυμαδὸν ἐν ἑνὶ στόματι δοξάζητε τὸν Θεὸν καὶ Πατέρα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ διὸ διʼ οὖ προσλαμβάνεσθε ἀλλήλους καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς προσελάβετο ὑμᾶς ἡμᾶς εἰς δόξαν τοῦ Θεοῦ λέγω γὰρ δὲ Ἰησοῦν Χριστὸν Ἰησοῦν διάκονον γεγενῆσθαι γενέσθαι περιτομῆς ὑπὲρ ἀληθείας Θεοῦ εἰς τὸ βεβαιῶσαι τὰς ἐπαγγελίας τῶν πατέρων τὰ δὲ ἔθνη ὑπὲρ ἐλέους δοξάσαι τὸν Θεόν καθὼς γέγραπται διὰ τοῦτο τοῦ προφήτου ἐξομολογήσομαί σοι ἐν ἔθνεσιν καὶ τῷ ὀνόματί σου ψαλῶ καὶ πάλιν λέγει εὐφράνθητε ἔθνη μετὰ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ καὶ πάλιν λέγει αἰνεῖτε τὸν Κύριον πάντα τὰ ἔθνη τὸν Κύριον καὶ ἐπαινέσατε ἐπαινεσάτωσαν αὐτὸν πάντες οἱ λαοί καὶ πάλιν Ἠσαΐας λέγει Ἠσαΐας ἔσται ἡ ῥίζα τοῦ Ἰεσσαί καὶ ὁ ἀνιστάμενος ἀνιστανόμενος ἄρχειν ἄρχει ἐθνῶν ἐπʼ αὐτῷ ἔθνη ἐλπιοῦσιν ὁ δὲ Θεὸς τῆς ἐλπίδος πληροφορῆσαι πληρώσαι ὑμᾶς ἐν πάσης πάσῃ πάσῃσι ἡ χαρᾶς χαρᾷ καὶ εἰρήνης εἰρήνῃ ἐν τῷ πιστεύειν εἰς τὸ περισσεύειν ὑμᾶς ἐν τῇ ἐλπίδι ἐν δυνάμει Πνεύματος Ἁγίου πέπεισμαι δέ ἀδελφοί μου καὶ αὐτὸς ἐγὼ ὑπὲρ περὶ ὑμῶν ὅτι καὶ αὐτοὶ μεστοί ἐστε ἀγαθωσύνης πεπληρωμένοι πάσης τῆς γνώσεως δυνάμενοι καὶ ἄλλους ἀλλήλους νουθετεῖν τολμηρότερον τολμηροτέρως δὲ ἔγραψα ὑμῖν ἀδελφοὶ ἀναμιμνῄσκων ἀπὸ μέρους οὕτως ὡς ἀναμιμνῄσκων ἐπαναμιμνῄσκων ὑμᾶς διὰ τὴν χάριν τὴν δοθεῖσάν μοι ἀπὸ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ διὰ εἰς τὸ εἶναί με λειτουργὸν Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς τὰ ἔθνη ἱερουργοῦντα τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Θεοῦ ἵνα γεννηθῇ γένηται καὶ ἡ προσφορὰ τῶν ἐθνῶν εὐπρόσδεκτος ἡγιασμένη ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ ἥν ἔχω οὖν τὴν καύχησιν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τὰ πρὸς τὸν Θεόν οὐ γὰρ τολμήσω τολμῶ λαλεῖν τι τολμήσω λαλεῖν ὧν οὐ κατειργάσατο Χριστὸς διʼ ἐμοῦ λόγων εἰς ἀκοήν ὑπακοὴν ἐθνῶν λόγῳ καὶ ἔργῳ ἐν δυνάμει αὐτοῦ σημείων τε καὶ τεράτων ἐν δυνάμει Πνεύματος ἁγίου Θεοῦ ὥστε με ἀπὸ Ἰερουσαλὴμ καὶ κύκλῳ μέχρι τοῦ Ἰλλυρικοῦ πεπληρωκέναι τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ οὕτως δὲ φιλοτιμούμενον φιλοτιμοῦμαι εὐαγγελίζεσθαι οὐχ ὅπου ὠνομάσθη ὁ Χριστός ἵνα μὴ ἐπʼ ἀλλότριον θεμέλιον οἰκοδομῶ ἀλλὰ καθὼς γέγραπται ὄψονται οἷς οὐκ ἀνηγγέλη περὶ αὐτοῦ ὄψονται καὶ οἳ οὐκ ἀκηκόασιν συνήσουσιν διὸ καὶ ἐνεκοπτόμην τὰ πολλὰ πολλάκις τοῦ ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς νυνὶ δὲ μηκέτι τόπον ἔχων ἔχειν ἐκ ἐν τοῖς κλίμασι τούτοις ἐπιποθίαν δὲ ἔχων τοῦ ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς ἀπὸ ἱκανῶν πολλῶν ἐτῶν ἕως ὡς ἂν ἐὰν πορεύωμαι εἰς τὴν Σπανίαν ἐλεύσομαι πρὸς ὑμᾶς ἐλπίζω γὰρ πορευόμενος διαπορευόμενος θεάσασθαι ὑμᾶς καὶ ἀπὸ ὑφʼ ὑμῶν προπεμφθῆναι ἐκεῖ ἐὰν ὑμῶν πρῶτον ἀπὸ μέρους ἐμπλησθῶ νυνὶ δὲ πορεύομαι εἰς Ἰερουσαλὴμ διακονῶν διακονήσων διακονῆσαι τοῖς ἁγίοις εὐδόκησαν ηὐδόκησαν εὐδόκησεν ηὐδόκησεν γὰρ Μακεδονία καὶ Ἀχαΐα Ἀχαΐαν κοινωνίαν τινὰ ποιήσασθαι εἰς τοὺς πτωχοὺς τῶν ἁγίων τῶν ἐν Ἰερουσαλήμ εὐδόκησαν ηὐδόκησαν γάρ καὶ ὀφειλέται γάρ αὐτῶν εἰσὶν αὐτῶν εἰ γὰρ τοῖς πνευματικοῖς αὐτῶν ἐκοινώνησαν τὰ ἔθνη ὀφείλουσιν καὶ ἐν τοῖς σαρκικοῖς λειτουργῆσαι αὐτοῖς τοῦτο οὖν ἐπιτελέσας καὶ σφραγισάμενος σφραγισάμενοις αὐτοῖς τὸν καρπὸν τοῦτον ἀπελεύσομαι διʼ ὑμῶν εἰς τὴν Σπανίαν οἶδα τε δὲ ὅτι ἐρχόμενος πρὸς ὑμᾶς ἐν πληρώματι εὐλογίας τοῦ εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ ἐλεύσομαι παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς ἀδελφοί διὰ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ διὰ τῆς ἀγάπης τοῦ Πνεύματος συναγωνίσασθαί μοι ἐν ταῖς προσευχαῖς ὑπὲρ ἐμοῦ πρὸς τὸν Θεόν ἵνα ῥυσθῶ ἀπὸ τῶν ἀπειθούντων ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ καὶ ἵνα ἡ δωροφορία διακονία μου ἡ εἰς ἐν Ἰερουσαλὴμ Ἰερουσαλὴμ εὐπρόσδεκτος διὰ γένηται τοῖς τῶν ἁγίοις ἁγίων γένηται ἵνα ἐλθών ἐν χαρᾷ ἐλθὼν ἔλθω πρὸς ὑμᾶς διὰ θελήματος Θεοῦ κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ συναναπαύσωμαι ὑμῖν ὁ δὲ Θεὸς τῆς εἰρήνης μετὰ πάντων ὑμῶν τῷ δὲ δυναμένῳ ὑμᾶς στηρίξαι κατὰ τὸ εὐαγγέλιον μου καὶ τὸ κήρυγμα Ἰησοῦ Χριστοῦ κατὰ ἀποκάλυψιν μυστηρίου χρόνοις αἰωνίοις σεσιγημένου φανερωθέντος δὲ νῦν διὰ τε Γραφῶν προφητικῶν κατὰ ἐπιταγὴν τοῦ αἰωνίου Θεοῦ εἰς ὑπακοὴν πίστεως εἰς πάντα τὰ ἔθνη γνωρισθέντος μόνῳ σοφῷ Θεῷ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ ᾧ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας ἀμήν συνίστημι δὲ ὑμῖν Φοίβην τὴν ἀδελφὴν ὑμῶν ἡμῶν οὖσαν καὶ διάκονον τῆς ἐκκλησίας τῆς ἐν Κεγχρεαῖς ἵνα αὐτὴν προσδέξησθε αὐτὴν ἐν Κυρίῳ ἀξίως τῶν ἁγίων καὶ παραστῆτε αὐτῇ ἐν ᾧ ἐάν ἂν ὑμῶν χρῄζῃ πράγματι καὶ γὰρ αὐτὴ προστάτις καὶ ἄλλων πολλῶν πολλῶν ἐγενήθη καὶ αὐτοῦ καὶ ἐμοῦ τε αὐτοῦ ἀσπάσασθε Πρίσκαν Πρίσκιλλαν καὶ Ἀκύλαν τοὺς συνεργούς μου ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ οἵτινες ὑπὲρ τῆς ψυχῆς μου τὸν ἑαυτῶν τράχηλον ὑπέθηκαν οἷς οὐκ ἐγὼ μόνος εὐχαριστῶ ἀλλὰ καὶ πᾶσαι αἱ ἐκκλησίαι τῶν ἐθνῶν καὶ τὴν κατʼ οἶκον αὐτῶν ἐκκλησίαν ἀσπάσασθε Ἐπαίνετον τὸν ἀγαπητόν μου ὅς ἐστιν ἀπαρχὴ ἀπαρχῆς τῆς Ἀσίας Ἀχαΐας εἰς Χριστόν ἀσπάσασθε Μαρίαν ἥτις πολλὰ ἐκοπίασεν εἰς ὑμᾶς ἡμᾶς ἀσπάσασθε Ἀνδρόνικον καὶ Ἰουλίαν Ἰουνίαν τοὺς συγγενεῖς μου καὶ τοὺς συναιχμαλώτους μου οἵτινές εἰσιν ἐπίσημοι ἐν τοῖς ἀποστόλοις οἳ ὃς καὶ πρὸ ἐμοῦ γεγόνασιν γέγοναν γέγονεν ἐν Χριστῷ ἀσπάσασθε Ἀμπλιᾶτον Ἀμπλίαν τὸν ἀγαπητόν μου ἐν Κυρίῳ ἀσπάσασθε Οὐρβανὸν τὸν συνεργὸν ἡμῶν ἐν Κυρίῳ Χριστῷ καὶ Στάχυν τὸν ἀγαπητόν μου ἀσπάσασθε Ἀπελλῆν τὸν δόκιμον ἐν Χριστῷ ἀσπάσασθε τοὺς ἐκ τῶν Ἀριστοβούλου ἀσπάσασθε Ἡρῳδίωνα τὸν συγγενῆ συγγενῆν μου ἀσπάσασθε τοὺς ἐκ τῶν Ναρκίσσου τοὺς ὄντας ἐν Κυρίῳ ἀσπάσασθε Τρύφαιναν καὶ Τρυφῶσαν τὰς κοπιώσας κοπιάσας ἐν Κυρίῳ ἀσπάσασθε Περσίδα τὴν ἀγαπητήν ἥτις πολλὰ ἐκοπίασεν ἐν Κυρίῳ ἀσπάσασθε Ῥοῦφον τὸν ἐκλεκτὸν ἐν Κυρίῳ καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ ἐμοῦ ἀσπάσασθε Ἀσύγκριτον Φλέγοντα Ἑρμῆν Ἑρμᾶν Πατρόβαν Ἑρμᾶν Ἑρμῆν καὶ τοὺς σὺν αὐτοῖς ἀδελφούς ἀσπάσασθε Φιλόλογον καὶ Ἰουνίαν Ἰουλίαν Νηρέα καὶ Ἰουλίαν καὶ τὴν ἀδελφὴν αὐτοῦ καὶ Ὀλυμπᾶν καὶ τοὺς σὺν αὐτοῖς πάντας ἁγίους ἀσπάσασθε ἀλλήλους ἐν φιλήματι ἁγίῳ ἀσπάζονται ὑμᾶς αἱ ἐκκλησίαι πᾶσαι τοῦ Χριστοῦ παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς ἀδελφοί σκοπεῖν τοὺς τὰς διχοστασίας καὶ τὰ σκάνδαλα παρὰ τὴν διδαχὴν ποιοῦντας ἣν ὑμεῖς ἐμάθετε ἡ λέγοντας ἢ ποιοῦντας καὶ ἐκκλίνετε ἐκκλίνατε ἀπʼ αὐτῶν οἱ γὰρ τοιοῦτοι τῷ Κυρίῳ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστῷ οὐ δουλεύουσιν ἀλλὰ τῇ ἑαυτῶν κοιλίᾳ καὶ διὰ τῆς χρηστολογίας καὶ εὐλογίας ἐξαπατῶσιν τὰς καρδίας τῶν ἀκάκων ἡ γὰρ ὑμῶν ὑπακοὴ εἰς πάντας ἀφίκετο χαίρω οὖν τὸ ἐφʼ ὑμῖν οὖν χαίρω καὶ θέλω δὲ ὑμᾶς σοφοὺς μὲν εἶναι εἰς τὸ ἀγαθόν ἀκεραίους δὲ εἰς τὸ κακόν ὁ δὲ Θεὸς τῆς εἰρήνης συντρίψει συντρῖψαι τὸν Σατανᾶν ἐν τάχει ὑπὸ τοὺς πόδας ἡμῶν ὑμῶν ἐν τάχει ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μεθʼ ὑμῶν ἀμήν ἀσπάζονται ἀσπάζεται ὑμᾶς Τιμόθεος ὁ συνεργός μου καὶ Λούκιος καὶ Ἰάσων καὶ Σωσίπατρος οἱ συγγενεῖς μου ἀσπάζομαι ὑμᾶς ἐγὼ ὁ Τέρτιος ὁ γράψας τὴν ἐπιστολὴν ἐν Κυρίῳ ἀσπάζεται ὑμᾶς Γάϊος ὁ ξένος μου καὶ ὅλης τῆς ἐκκλησίας ὅλης ἀσπάζεται ὑμᾶς Ἔραστος ὁ οἰκονόμος τῆς πόλεως καὶ Κούαρτος ὁ ἀδελφός ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μετὰ πάντων ὑμῶν ἀμήν τῷ δὲ δυναμένῳ ὑμᾶς στηρίξαι κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου καὶ τὸ κήρυγμα Κυρίου Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ κατὰ ἀποκάλυψιν μυστηρίου χρόνοις αἰωνίοις σεσιγημένου φανερωθέντος δὲ νῦν διά τε Γραφῶν προφητικῶν κατʼ ἐπιταγὴν τοῦ αἰωνίου Θεοῦ εἰς ὑπακοὴν πίστεως εἰς πάντα τὰ ἔθνη γνωρισθέντος μόνῳ σοφῷ Θεῷ διὰ Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ᾧ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων ἀμήν Παῦλος κλητὸς ἀπόστολος Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ διὰ θελήματος Θεοῦ καὶ Σωσθένης ὁ ἀδελφὸς τῇ ἐκκλησίᾳ τοῦ Θεοῦ τῇ οὔσῃ ἐν Κορίνθῳ ἡγιασμένοις ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῇ οὔσῃ ἐν Κορίνθῳ κλητοῖς ἁγίοις σὺν πᾶσιν τοῖς ἐπικαλουμένοις τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐν παντὶ τόπῳ αὐτῶν τε καὶ ἡμῶν χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ Πατρὸς ἡμῶν καὶ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ εὐχαριστῶ τῷ Θεῷ μου πάντοτε περὶ ὑμῶν ἐπὶ τῇ χάριτι τῇ τοῦ Θεοῦ τῇ δοθείσῃ ὑμῖν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ὅτι ἐν παντὶ ἐπλουτίσθητε ἐν αὐτῷ ἐν παντὶ λόγῳ καὶ πάσῃ γνώσει καθὼς τὸ μαρτύριον τοῦ Θεοῦ Χριστοῦ ἐβεβαιώθη ἐν ὑμῖν ὥστε ὑμᾶς μὴ ὑστερεῖσθαι ἐν μηδενὶ χαρίσματι ἀπεκδεχομένους τὴν ἀποκάλυψιν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ὃς καὶ βεβαιώσει ὑμᾶς ἕως τέλους τελείους ἀνεγκλήτους ἐν τῇ ἡμέρᾳ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ πιστὸς ὁ Θεὸς διʼ οὗ ἐκλήθητε εἰς κοινωνίαν τοῦ Υἱοῦ αὐτοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς ἀδελφοί διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἵνα τὸ αὐτὸ λέγητε πάντες καὶ μὴ ᾖ ἐν ὑμῖν σχίσματα σχίσμα ἦτε δὲ κατηρτισμένοι ἐν τῷ αὐτῷ νοῒ καὶ ἐν τῇ αὐτῇ γνώμῃ ἐδηλώθη γάρ μοι περὶ ὑμῶν ἀδελφοί μου μοι ὑπὸ τῶν Χλόης ὅτι ἔριδες ἐν ὑμῖν εἰσιν λέγω δὲ τοῦτο ὅτι ἕκαστος ὑμῶν λέγει ἐγὼ μέν εἰμι Παύλου ἐγὼ δὲ Ἀπολλῶ ἐγὼ δὲ Κηφᾶ ἐγὼ δὲ Χριστοῦ μὴ μεμέρισται ὁ Χριστός μὴ ἢ Παῦλος ἐσταυρώθη περὶ ὑπὲρ ὑμῶν ἢ εἰς τὸ ὄνομα Παύλου ἐβαπτίσθητε εὐχαριστῶ τῷ Θεῷ μου ὅτι οὐδένα ὑμῶν ἐβάπτισα εἰ μὴ Κρίσπον καὶ Γάϊον ἵνα μή τις εἴπῃ εἰ μὴ ὅτι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα ἐβάπτισα ἐβαπτίσθητε ἐβάπτισα δὲ καὶ τὸν Στεφανᾶ οἶκον λοιπὸν οὐκ οἶδα εἴ τινα ἄλλον ἐβάπτισα οὐ γὰρ ἀπέστειλέν ἀπέσταλκεν με ὁ Χριστὸς βαπτίζειν ἀλλὰ εὐαγγελίζεσθαι εὐαγγελίσασθαι οὐκ ἐν σοφίᾳ λόγου ἵνα μὴ κενωθῇ ὁ σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ ὁ λόγος γὰρ ὁ τοῦ σταυροῦ τοῖς μὲν ἀπολλυμένοις μωρία ἐστίν τοῖς δὲ σῳζομένοις ἡμῖν δύναμις Θεοῦ ἐστιν γέγραπται γάρ ἀπολῶ τὴν σοφίαν τῶν σοφῶν καὶ τὴν σύνεσιν τῶν συνετῶν συνετῷ ἀθετήσω ποῦ σοφός ποῦ γραμματεύς ποῦ συζητητὴς τοῦ αἰῶνος τούτου οὐχὶ ἐμώρανεν ὁ Θεὸς τὴν σοφίαν τοῦ κόσμου τούτου ἐπειδὴ γὰρ ἐν τῇ σοφίᾳ τοῦ κόσμου Θεοῦ οὐκ ἔγνω ὁ κόσμος διὰ τῆς σοφίας τὸν Θεόν εὐδόκησεν ηὐδόκησεν ὁ Θεὸς διὰ τῆς μωρίας τοῦ κηρύγματος σῶσαι τοὺς πιστεύοντας ἐπειδὴ καὶ Ἰουδαῖοι σημεῖα σημεῖον αἰτοῦσιν οἱ καὶ Ἕλληνες σοφίαν ἐπιζητοῦσιν ζητοῦσιν ἡμεῖς δὲ κηρύσσομεν Χριστὸν ἐσταυρωμένον Ἰουδαίοις μὲν σκάνδαλον ἔθνεσιν Ἕλλησιν δὲ μωρίαν αὐτοῖς αὑτοί δὲ τοῖς κλητοῖς Ἰουδαίοις τε καὶ Ἕλλησιν Χριστὸν Χριστὸς Θεοῦ δύναμιν δύναμις καὶ Θεοῦ σοφίαν σοφίᾳ ὅτι τὸ μωρὸν τοῦ Θεοῦ σοφώτερον τῶν ἀνθρώπων ἐστίν καὶ τὸ ἀσθενὲς τοῦ Θεοῦ ἰσχυρότερον τῶν ἀνθρώπων ἐστίν βλέπετε γὰρ τὴν κλῆσιν ὑμῶν ἀδελφοί ὅτι οὐ πολλοὶ σοφοὶ κατὰ σάρκα οὐ πολλοὶ δυνατοί οὐ πολλοὶ εὐγενεῖς ἀλλὰ τὰ μωρὰ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεός ἵνα καταισχύνῃ τοὺς σοφούς καταισχύνῃ καὶ τὰ ἀσθενῆ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεός ἵνα καταισχύνῃ τὰ ἰσχυρά καὶ τὰ ἀσθενῆ ἀγενῆ τοῦ κόσμου καὶ τὰ ἐξουθενημένα ἐξελέξατο ὁ Θεός καὶ τὰ μὴ ὄντα ἵνα καταργήσῃ τὰ ὄντα καταργήσῃ ὅπως μὴ καυχήσηται πᾶσα σὰρξ ἐνώπιον αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ ἐξ αὐτοῦ δὲ ὑμεῖς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ὃς ἐγενήθη ἡμῖν σοφία ἡμῖν ἡμῶν ἀπὸ Θεοῦ δικαιοσύνη τε καὶ ἁγιασμὸς καὶ ἀπολύτρωσις ἵνα καθὼς γέγραπται ὁ καυχώμενος ἐν Κυρίῳ καυχάσθω κἀγὼ ἐλθὼν πρὸς ὑμᾶς ἀδελφοί ἦλθον οὐ καθʼ ὑπεροχὴν λόγου λόγων ἢ σοφίας καταγγέλλων ὑμῖν τὸ μυστήριον μαρτύριον τοῦ Θεοῦ οὐ γὰρ ἔκρινά τοῦ τι εἰδέναι τὶ ἐν ὑμῖν εἰ μὴ Ἰησοῦν Χριστὸν καὶ τοῦτον ἐσταυρωμένον κἀγὼ καὶ ἐγὼ ἐν ἀσθενείᾳ καὶ ἐν φόβῳ καὶ ἐν τρόμῳ ἐν πολλῷ πολλῷ ἐγενόμην πρὸς ὑμᾶς καὶ ὁ λόγος μου καὶ τὸ κήρυγμά μου οὐκ ἐν πειθοῖς πειθοῖ ἀνθρωπίνης σοφίας λόγοις λόγος ἀλλʼ ἐν ἀποδείξει Πνεύματος καὶ δυνάμεως ἵνα ἡ πίστις ὑμῶν μὴ ᾖ ἐν σοφίᾳ ἀνθρώπων ἀλλʼ ἐν δυνάμει Θεοῦ σοφίαν δὲ λαλοῦμεν ἐν τοῖς τελείοις σοφίαν δὲ οὐ τοῦ αἰῶνος τούτου οὐδὲ τῶν ἀρχόντων τοῦ αἰῶνος τούτου τῶν καταργουμένων ἀλλὰ λαλοῦμεν σοφίαν Θεοῦ σοφίαν ἐν μυστηρίῳ τὴν ἀποκεκρυμμένην ἣν προώρισεν ὁ Θεὸς πρὸ τῶν αἰώνων εἰς δόξαν ἡμῶν ἣν οὐδεὶς τῶν ἀρχόντων τοῦ αἰῶνος τούτου ἔγνωκεν ἔγνω εἰ γὰρ ἔγνωσαν οὐκ ἂν τὸν Κύριον τῆς δόξης αὐτῶν ἐσταύρωσαν ἀλλὰ καθὼς γέγραπται ἃ ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδεν καὶ οὖς οὐκ ἤκουσεν καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη ὅσα ἃ ἡτοίμασεν ὁ Θεὸς τοῖς ἀγαπῶσιν ὑπομένουσιν αὐτόν ἡμῖν γὰρ δὲ ἀπεκάλυψεν ὁ Θεὸς ἀπεκάλυψεν διὰ τοῦ Πνεύματος αὐτοῦ τὸ γὰρ Πνεῦμα πάντα ἐραυνᾷ καὶ τὰ βάθη τοῦ Θεοῦ τίς γὰρ οἶδεν ἀνθρώπων τὰ τοῦ ἀνθρώπου εἰ μὴ τὸ πνεῦμα τοῦ ἀνθρώπου τὸ ἐν αὐτῷ οὕτως καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ οὐδεὶς ἔγνωκεν οἶδεν εἰ μὴ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ ἡμεῖς δὲ οὐ τὸ πνεῦμα τοῦ κόσμου ἐλάβομεν ἀλλὰ τὸ Πνεῦμα τὸ ἐκ τοῦ Θεοῦ ἵνα ἴδωμεν εἰδῶμεν τὰ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ χαρισθέντα ἡμῖν ἃ καὶ λαλοῦμεν οὐκ ἐν διδακτοῖς ἀνθρωπίνης σοφίας λόγοις ἀλλʼ ἐν διδακτοῖς Πνεύματος ἁγίου πνευματικοῖς πνευματικῶς πνευματικὰ συγκρίνοντες ψυχικὸς δὲ ἄνθρωπος οὐ δέχεται τὰ τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ μωρία γὰρ αὐτῷ ἐστίν καὶ οὐ δύναται γνῶναι ὅτι πνεύματος πνευματικῶς ἀνακρίνεται ὁ δὲ πνεύματος πνευματικὸς ἀνακρίνει τὰ μὲν πάντα αὐτὸς δὲ ὑπʼ οὐδενὸς ἀνακρίνεται τίς γὰρ ἔγνω νοῦν οὑν Κυρίου ὃς συμβιβάσει αὐτόν ἡμεῖς δὲ νοῦν Κυρίου Χριστοῦ ἔχομεν κἀγώ καὶ ἐγὼ ἀδελφοί οὐκ ἠδυνήθην ἐδυνήθην λαλῆσαι ὑμῖν λαλῆσαι ὡς πνεύματος πνευματικοῖς ἀλλʼ ὡς σαρκίνοις σαρκικοῖς ὡς νηπίοις ἐν Χριστῷ γάλα ὑμᾶς ἐπότισα καὶ οὐ βρῶμα οὔπω γὰρ ἐδύνασθε ἠδύνασθε ἀλλʼ οὐδὲ οὔτε ἔτι νῦν δύνασθε ἔτι γὰρ σαρκικοί ἐστε οὔ ποῦ ὅπου γὰρ ἐν ὑμῖν ζῆλος καὶ ἔρις καὶ διχοστασίαι οὐχὶ σάρκινοι σαρκικοί ἐστε καὶ κατὰ ἄνθρωπον περιπατεῖτε ὅταν γὰρ λέγῃ τις ἐγὼ μέν εἰμι Παύλου ἕτερος ἐγὼ δέ ἐγὼ Ἀπολλῶ οὐκ οὐχὶ ἄνθρωποί σαρκικοί ἐστε τίς τί οὖν ἐστιν Ἀπολλῶς Παῦλος τίς τί δέ ἐστιν Παῦλος Ἀπολλῶς ἀλλʼ ἢ διάκονοι διʼ ὧν ἐπιστεύσατε καὶ ἑκάστῳ ὡς ὁ Κύριος ἔδωκεν ἐγὼ ἐφύτευσα Ἀπολλῶς ἐπότισεν ἀλλὰ ὁ Θεὸς ηὔξανεν ὥστε οὔτε ὁ φυτεύων ἐστίν τι οὐδὲ οὔτε ὁ ποτίζων ἀλλʼ ὁ αὐξάνων Θεός ὁ φυτεύων δὲ καὶ ὁ ποτίζων ἕν εἰσιν ἕκαστος δὲ τὸν ἴδιον μισθὸν λήμψεται κατὰ τὸν ἴδιον τόπον κόπον Θεοῦ γάρ ἐσμεν συνεργοί Θεοῦ γεώργιον Θεοῦ οἰκοδομή ἐστε κατὰ τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ τὴν δοθεῖσάν μοι ὡς σοφὸς ἀρχιτέκτων θεμέλιον τέθεικα ἔθηκα ἄλλος δὲ ἐποικοδομεῖ ἕκαστος δὲ βλεπέτω πῶς ἐποικοδομεῖ θεμέλιον γὰρ ἄλλον οὐδεὶς δύναται θεῖναι παρὰ τὸν κείμενον ὅς ἐστιν Ἰησοῦς ὁ Χριστός εἰ δέ τις ἐποικοδομεῖ ἐπὶ τὸν θεμέλιον τοῦτον χρυσόν χρυσίον καὶ ἄργυρον ἀργύριον λίθους τιμίους ξύλα χόρτον καλάμην ἑκάστου τὸ ἔργον φανερὸν γενήσεται ἡ γὰρ ἡμέρα δηλώσει ὅτι ἐν πυρὶ ἀποκαλύπτεται καὶ ἑκάστου τὸ ἔργον ὁποῖόν ἐστιν τὸ πῦρ αὐτὸ δοκιμάσει εἴ τινος τὸ ἔργον μενεῖ ὃ ἐποικοδόμησεν ἐπῳκοδόμησεν μισθὸν λήμψεται εἴ τινος τὸ ἔργον κατακαήσεται ζημιωθήσεται αὐτὸς δὲ σωθήσεται οὕτως δὲ ὡς διὰ πυρός οὐκ οἴδατε ὅτι ναὸς Θεοῦ ἐστε καὶ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ οἰκεῖ ἐν ὑμῖν οἰκεῖ εἴ τις τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ φθείρει φθερεῖ αὑτόν τοῦτον ὁ Θεός ὁ γὰρ ναὸς τοῦ Θεοῦ ἅγιός ἐστιν οἵτινές ἐστε ὑμεῖς μηδεὶς ἑαυτὸν ἐξαπατάτω εἴ τις δοκεῖ σοφὸς εἶναι ἐν ὑμῖν ἐν τῷ αἰῶνι τούτῳ μωρὸς γενέσθω ἵνα γένηται σοφός ἡ γὰρ σοφία τοῦ κόσμου τούτου μωρία παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν γέγραπται γάρ ὁ δρασσόμενος τοὺς σοφοὺς ἐν τῇ πανουργίᾳ αὐτῶν καὶ πάλιν Κύριος γινώσκει τοὺς διαλογισμοὺς αὐτῶν τῶν σοφῶν ὅτι εἰσὶν μάταιοι ὥστε μηδεὶς καυχάσθω ἐν ἀνθρώποις πάντα γὰρ ὑμῶν ἐστιν εἴτε Παῦλος εἴτε Ἀπολλῶς εἴτε Κηφᾶς εἴτε κόσμος εἴτε ζωὴ εἴτε θάνατος εἴτε ἐνεστῶτα εἴτε μέλλοντα πάντα ἡμῶν ὑμῶν ἐστιν ἡμεῖς ὑμεῖς δὲ Χριστοῦ Χριστὸς δὲ Θεοῦ οὕτως ἡμᾶς λογιζέσθω ἄνθρωπος ὡς ὑπηρέτας Χριστοῦ καὶ οἰκονόμους μυστηρίων Θεοῦ ὧδε ὃ δὲ λοιπὸν τι ζητεῖται ἐν τοῖς οἰκονόμοις ἵνα πιστός τις εὑρεθῇ ἐμοὶ δὲ εἰς ἐλάχιστόν ἐστιν ἵνα ὑφʼ ἡμῶν ὑμῶν ἀνακριθῶ ἢ ὑπὸ ἀνθρωπίνης ἡμέρας ἀλλʼ οὐδὲ ἐμαυτὸν ἀνακρίνω οὐδὲν γὰρ ἐμαυτῷ σύνοιδα ἀλλʼ οὐκ ἐν τούτῳ δεδικαίωμαι ὁ γάρ δὲ ἀνακρίνων με Κύριός ἐστιν ὥστε μὴ πρὸ καιροῦ τι κρίνετε ἕως ἂν ἔλθῃ ὁ Κύριος ὃς καὶ φωτίσει τὰ κρυπτὰ τοῦ σκότους καὶ φανερώσει τὰς βουλὰς τῶν καρδιῶν καὶ τότε ὁ ἔπαινος γενήσεται ἑκάστῳ ἀπὸ τοῦ Θεοῦ ταῦτα δέ ἀδελφοί μετεσχημάτισα εἰς ἐμαυτὸν καὶ Ἀπολλῶν Ἀπολλῶ διʼ ὑμᾶς ἵνα ἐν ἡμῖν μάθητε τό μὴ ὑπὲρ ἃ ὃ γέγραπται φρονεῖν ἵνα μὴ εἷς ὑπὲρ τοῦ ἑνὸς φυσιοῦσθε κατὰ τοῦ ἑτέρου τίς γάρ σε διακρίνει τί δὲ ἔχεις ὃ οὐκ ἔλαβες εἰ δὲ καὶ ἔλαβες τί καυχᾶσαι ὡς μὴ λαβών ἤδη κεκορεσμένοι ἐστέ ἤδη ἐπλουτήσατε χωρὶς ἡμῶν ἐβασιλεύσατε καὶ ὄφελόν γε ἐβασιλεύσατε ἵνα καὶ ἡμεῖς ὑμῖν συμβασιλεύσωμεν δοκῶ γάρ ὅτι ὁ Θεὸς ἡμᾶς τοὺς ἀποστόλους ἐσχάτους ἀπέδειξεν ὡς ἐπιθανατίους ὅτι θέατρον ἐγενήθημεν τῷ κόσμῳ καὶ ἀγγέλοις καὶ ἀνθρώποις ἡμεῖς μωροὶ διὰ Χριστόν ὑμεῖς δὲ φρόνιμοι ἐν Χριστῷ ἡμεῖς ἀσθενεῖς ὑμεῖς δὲ ἰσχυροί ὑμεῖς ἔνδοξοι ἡμεῖς δὲ ἄτιμοι ἄχρι τῆς ἄρτι ὥρας καὶ πεινῶμεν καὶ διψῶμεν καὶ γυμνιτεύομεν καὶ κολαφιζόμεθα καὶ ἀστατοῦμεν καὶ κοπιῶμεν ἐργαζόμενοι ταῖς ἰδίαις χερσίν λοιδορούμενοι εὐλογοῦμεν διωκόμενοι ἀνεχόμεθα δυσφημούμενοι βλασφημούμενοι παρακαλοῦμεν ὡς περικαθάρματα τοῦ κόσμου ἐγενήθημεν πάντων περίψημα ἕως ἄρτι οὐκ ἐντρέπων ὑμᾶς γράφω ταῦτα ἀλλʼ ὡς τέκνα μου ἀγαπητὰ νουθετῶν νουθετῶ νουθετῇ ἐὰν γὰρ μυρίους παιδαγωγοὺς ἔχητε ἐν Χριστῷ ἀλλʼ οὐ πολλοὺς πατέρας ἐν γὰρ Χριστῷ Ἰησοῦ διὰ τοῦ εὐαγγελίου ἐγὼ ὑμᾶς ἐγέννησα παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς μιμηταί μου γίνεσθε διὰ τοῦτο αὐτό ἔπεμψα ὑμῖν Τιμόθεον ὅς ἐστίν τέκνον μου τέκνον ἀγαπητὸν καὶ πιστὸν ἐν Κυρίῳ ὃς ὑμᾶς ἀναμνήσει τὰς ὁδούς μου τὰς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ καθὼς πανταχοῦ ἐν πάσῃ ἐκκλησίᾳ διδάσκω ὡς μὴ ἐρχομένου δέ μου πρὸς ὑμᾶς ἐφυσιώθησάν τινες ἐλεύσομαι δὲ ταχέως πρὸς ὑμᾶς ἐὰν ὁ Κύριος θελήσῃ καὶ γνώσομαι οὐ τὸν λόγον τῶν πεφυσιωμένων ἀλλὰ τὴν δύναμιν οὐ γὰρ ἐν λόγῳ ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἀλλʼ ἐν δυνάμει τί θέλετε ἐν ῥάβδῳ ἔλθω πρὸς ὑμᾶς ἢ ἐν ἀγάπῃ πνεύματί πνεύματος τε πραΰτητος πρᾳότητος ὅλως ἀκούεται ἀκούω ἐν ὑμῖν πορνεία καὶ τοιαύτη πορνεία ἥτις οὐδὲ ἐν τοῖς ἔθνεσιν ὀνομάζεται ὥστε τὴν γυναῖκά τινα τοῦ πατρὸς ἔχειν καὶ ὑμεῖς πεφυσιωμένοι ἐστέ καὶ οὐχὶ μᾶλλον ἐπενθήσατε ἵνα ἀρθῇ ἐξαρθῇ ἐκ μέσου ὑμῶν ὁ τὸ ἔργον τοῦτο πράξας ποιήσας ἐγὼ μὲν γάρ ὡς ἀπὼν τῷ σώματι παρὼν δὲ τῷ πνεύματι ἤδη κέκρικα ὡς παρὼν τὸν οὕτως τοῦτο κατεργασάμενον ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ συναχθέντων ὑμῶν καὶ τοῦ ἐμοῦ πνεύματος σὺν τῇ δυνάμει τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ παραδοῦναι τὸν τὸν τοιοῦτον τῷ Σατανᾷ εἰς ὄλεθρον τῆς σαρκός ἵνα τὸ πνεῦμα σωθῇ ἐν τῇ ἡμέρᾳ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ οὐ καλὸν τὸ καύχημα ὑμῶν οὐκ οἴδατε ὅτι μικρὰ ζύμη ὅλον τὸ φύραμα ζυμοῖ ἐκκαθάρατε οὖν τὴν παλαιὰν ζύμην ἵνα ἦτε νέον φύραμα καθώς ἐστε ἄζυμοι καὶ γὰρ τὸ Πάσχα ἡμῶν ὑπὲρ ἡμῶν ἐτύθη Χριστός ὥστε ἑορτάζωμεν ἑορτάζομεν μὴ ἐν ζύμῃ παλαιᾷ μὴ μηδὲ ἐν ζύμῃ κακίας καὶ πονηρίας ἀλλʼ ἐν ἀζύμοις εἰλικρινείας καὶ ἀληθείας ἔγραψα ὑμῖν ἐν τῇ ἐπιστολῇ μὴ συναναμίγνυσθαι πόρνοις καὶ οὐ πάντως τοῖς πόρνοις None τοῦ κόσμου τούτου ἢ τοῖς πλεονέκταις καὶ ἢ ἅρπαξιν ἢ εἰδωλολάτραις ἐπεὶ ὠφείλετε ἄρα ἐκ τοῦ κόσμου ἐξελθεῖν νῦν νυνὶ δὲ ἔγραψα ὑμῖν μὴ συναναμίγνυσθαι ἐάν τις ἀδελφὸς ὀνομαζόμενος ᾖ πόρνος ἢ μέθυσος πλεονέκτης ἢ εἰδωλολάτρης ἢ λοίδορος ἢ πλεονέκτης μέθυσος ἢ ἅρπαξ τῷ τοιούτῳ μὴ μηδὲ συνεσθίειν τί γάρ μοι καὶ τοὺς ἔξω κρίνειν οὐχὶ τοὺς ἔσωθεν ἔσω ὑμεῖς ὑμᾶς κρίνετε κρινεῖτε κρίνατε τοὺς δὲ ἔξωθεν ἔξω ὁ Θεὸς κρίνει κρινεῖ καὶ ἐξάρατε ἐξαρεῖτε ἐξαίρετε τὸν πονηρὸν ἐξ ὑμῶν αὐτῶν τολμᾷ τις ἐξ ὑμῶν πρᾶγμα ἔχων πρὸς τὸν ἕτερον κρίνεσθαι ἐπὶ τῶν ἀδίκων καὶ οὐχὶ ἐπὶ τῶν ἁγίων ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι οἱ ἅγιοι τὸν κόσμον κρινοῦσιν καὶ εἰ ἐν ὑμῖν κρίνεται ὁ κόσμος ἀνάξιοί ἐστε κριτηρίων ἐλαχίστων οὐκ οἴδατε ὅτι ἀγγέλους κρινοῦμεν μήτι γε βιωτικά βιωτικὰ μὲν οὖν κριτήρια ἐὰν ἔχητε τοὺς ἐξουθενημένους ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ τούτους καθίζετε πρὸς ἐντροπὴν ὑμῖν λαλῶ λέγω οὕτως οὐκ ἔστιν ἔνι ἐν ὑμῖν οὐδεὶς σοφὸς οὐδὲ εἷς ὃς δυνήσεται ἀνακρῖναι διακρῖναι ἀνὰ μέσον τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ ἀλλὰ ἀδελφὸς μετὰ ἀδελφοῦ κρίνεται καὶ ταύτα τοῦτο ἐπὶ ἀπίστων ἤδη μὲν οὖν ὅλως ἥττημα ἐν ὑμῖν ἐστιν ὅτι κρίματα κρίμα ἔχετε μεθʼ ἑαυτῶν διὰ τί οὐχὶ μᾶλλον ἀδικεῖσθε ἀδικεῖσθαι διὰ τί οὐχὶ μᾶλλον ἀποστερεῖσθε ἀποστερεῖσθαι ἀλλὰ ὑμεῖς ἀδικεῖτε καὶ ἀποστερεῖτε καὶ ταῦτα τοῦτο ἀδελφούς ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι οἱ ἄδικοι βασιλείαν Θεοῦ Βασιλείαν οὐ κληρονομήσουσιν μὴ πλανᾶσθε οὔτε πόρνοι οὔτε εἰδωλολάτραι οὔτε μοιχοὶ οὔτε μαλακοὶ οὔτε ἀρσενοκοῖται οὔτε οὐδὲ κλέπται πλεονέκται οὔτε οὐδὲ κλέπται πλεονέκται οὐ οὔτε οὐδὲ μέθυσοι οὐ λοίδοροι οὐχ ἅρπαγες Βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσιν καὶ ταῦτά τινες ἦτε ἀλλὰ ἀπελούσασθε ἀλλὰ ἡγιάσθητε ἀλλὰ ἐδικαιώθητε ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἐν τῷ Πνεύματι τοῦ Θεοῦ ἡμῶν πάντα μοι ἔξεστιν ἀλλʼ οὐ πάντα συμφέρει πάντα μοι ἔξεστιν ἀλλʼ οὐκ ἐγὼ ἐξουσιασθήσομαι ὑπό τινος τὰ βρώματα τῇ κοιλίᾳ καὶ ἡ κοιλία τοῖς βρώμασιν ὁ δὲ Θεὸς καὶ ταύτην καὶ ταῦτα καταργήσει τὸ δὲ σῶμα οὐ τῇ πορνείᾳ ἀλλὰ τῷ Κυρίῳ καὶ ὁ Κύριος τῷ σώματι ὁ δὲ Θεὸς καὶ τὸν Κύριον ἤγειρεν καὶ ἡμᾶς ἐξεγερεῖ ἐξεγείρει ἐξήγειρεν διὰ τῆς δυνάμεως αὐτοῦ οὐκ οἴδατε ὅτι τὰ σώματα ἡμῶν ὑμῶν μέλη Χριστοῦ ἐστιν ἄρας οὖν τὰ μέλη τοῦ Χριστοῦ ποιήσω μέλη πόρνης μέλη μὴ γένοιτο ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι ὁ κολλώμενος τῇ πόρνῃ ἓν σῶμά ἐστιν ἔσονται γάρ φησίν οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν ὁ δὲ κολλώμενος τῷ Κυρίῳ ἓν πνεῦμά ἐστιν φεύγετε τὴν πορνείαν πᾶν ἁμάρτημα ὃ ἐὰν ποιήσῃ ἄνθρωπος ἐκτὸς τοῦ σώματός ἐστιν ὁ δὲ πορνεύων εἰς τὸ ἴδιον σῶμα ἁμαρτάνει ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι τὸ τὰ σῶμα σώματα ὑμῶν ναὸς τοῦ ἐν ὑμῖν Ἁγίου Πνεύματός ἁγίου ἐστιν οὗ ἔχετε ἀπὸ Θεοῦ καὶ οὐκ ἐστὲ αὐτῶν ἑαυτῶν ἠγοράσθητε γὰρ τιμῆς δοξάσατε δὴ τὸν Θεὸν ἐν τῷ σώματι ὑμῶν καὶ ἐν τῷ πνεύματι ὑμῶν ἅτινά ἐστιν τοῦ Θεοῦ περὶ δὲ ὧν ἐγράψατε μοι καλὸν ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι διὰ δὲ τὰς πορνείας ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἐχέτω καὶ ἑκάστη τὸν ἴδιον ἄνδρα ἐχέτω τῇ γυναικὶ ὁ ἀνὴρ τὴν ὀφειλὴν ὀφειλομένην εὔνοιαν ἀποδιδότω ὁμοίως δὲ καὶ ἡ γυνὴ τῷ ἀνδρί ἡ γυνὴ τοῦ ἰδίου σώματος οὐκ ἐξουσιάζει ἀλλὰ ὁ ἀνήρ ὁμοίως δὲ καὶ ὁ ἀνὴρ τοῦ ἰδίου σώματος οὐκ ἐξουσιάζει ἀλλὰ ἡ γυνή μὴ ἀποστερεῖτε ἀλλήλους εἰ μήτι ἂν ἐκ συμφώνου πρὸς καιρὸν ἵνα σχολάσητε τῇ νηστείᾳ καὶ τῇ προσευχῇ καὶ πάλιν ἐπὶ τὸ αὐτὸ ἦτε συνέρχησθε συνέρχεσθε ἵνα μὴ πειράζῃ ὑμᾶς ὁ Σατανᾶς διὰ τὴν ἀκρασίαν ὑμῶν τοῦτο δὲ λέγω κατὰ συγγνώμην οὐ κατʼ ἐπιταγήν θέλω δὲ γὰρ πάντας ἀνθρώπους εἶναι ὡς καὶ ἐμαυτόν ἀλλὰ ἕκαστος ἴδιον χάρισμα ἔχει χάρισμα ἐκ Θεοῦ ὁ ὃς μὲν οὕτως ὁ ὃς δὲ οὕτως λέγω δὲ τοῖς ἀγάμοις καὶ ταῖς χήραις ὅτι καλὸν αὐτοῖς ἐστιν ἐὰν ἂν οὕτως μείνωσιν ὡς κἀγώ καὶ ἐγὼ εἰ δὲ οὐκ ἐγκρατεύονται γαμησάτωσαν κρεῖσσον κρεῖττον γάρ ἐστιν γαμῆσαι γαμεῖν ἢ πυροῦσθαι τοῖς δὲ γεγαμηκόσιν παραγγέλλω οὐκ ἐγὼ ἀλλὰ ὁ Κύριος γυναῖκα ἀπὸ ἀνδρὸς μὴ χωρισθῆναι χωρίζεσθαι χωριζέσθω ἐὰν δὲ καὶ χωρισθῇ μενέτω ἄγαμος ἢ τῷ ἀνδρὶ καταλλαγήτω καὶ ἄνδρα γυναῖκα μὴ ἀφιέναι τοῖς δὲ λοιποῖς ἐγὼ λέγω ἐγώ οὐχ ὁ Κύριος εἴ τις ἀδελφὸς γυναῖκα ἔχει ἄπιστον καὶ αὕτη συνευδοκεῖ συνευδοκία οἰκεῖν μετʼ αὐτοῦ μὴ ἀφιέτω αὐτήν καὶ γυνὴ ἥτις εἴ τις ἔχει ἄνδρα ἄπιστον καὶ οὗτος αὐτὸς συνευδοκεῖ εὐδοκεῖ οἰκεῖν μετʼ αὐτῆς μὴ ἀφιέτω τὸν αὐτόν ἄνδρα ἡγίασται γὰρ ὁ ἀνὴρ ὁ ἄπιστος ἐν τῇ γυναικί καὶ ἡγίασται ἡ γυνὴ ἡ ἄπιστος ἐν τῷ ἀδελφῷ ἀνδρί ἐπεὶ ἄρα τὰ τέκνα ὑμῶν ἀκάθαρτά ἐστιν νῦν δὲ ἅγιά ἐστιν εἰ δὲ ὁ ἄπιστος χωρίζεται χωριζέσθω οὐ δεδούλωται ὁ ἀδελφὸς ἢ ἡ ἀδελφὴ ἐν τοῖς τοιούτοις ἐν δὲ εἰρήνῃ κέκληκεν ὑμᾶς ἡμᾶς ὁ Θεός τί τίς γὰρ οἶδας γύναι εἰ τὸν ἄνδρα σώσεις εἰ ἢ τί οἶδας ἄνερ εἰ τὴν γυναῖκα σώσεις εἰ μὴ ἑκάστῳ ὡς ἐμέρισεν μεμέρικεν ὁ Κύριος Θεὸς ἐμέρισεν ἕκαστον ὡς κέκληκεν ὁ Θεός Κύριος οὕτως περιπατείτω καὶ οὕτως ἐν πάσαις ταῖς ἐκκλησίαις πάσαις διατάσσομαι περιτετμημένος τις ἐκλήθη μὴ ἐπισπάσθω ἐν ἀκροβυστίᾳ τις ἐκλήθη κέκληταί τις μὴ περιτεμνέσθω ἡ περιτομὴ οὐδέν ἐστιν καὶ ἡ ἀκροβυστία οὐδέν ἐστιν ἀλλὰ τήρησις ἐντολῶν Θεοῦ ἕκαστος ἐν τῇ κλήσει ἐν ᾗ ἐκλήθη ἐν ταύτῃ τούτῳ μενέτω δοῦλος ἐκλήθης μή σοι μελέτω ἀλλʼ εἰ καὶ δύνασαι ἐλεύθερος γενέσθαι μᾶλλον χρῆσαι ὁ γὰρ ἐν Κυρίῳ κληθεὶς δοῦλος ἀπελεύθερος Κυρίου ἐστίν ὁμοίως καὶ ὁ ἐλεύθερος κληθεὶς δοῦλός ἐστιν Χριστοῦ εστιν τιμῆς ἠγοράσθητε μὴ γίνεσθε γίνεσθαι δοῦλοι ἀνθρώπων ἕκαστος ἐν ᾧ ἐκλήθη ἀδελφοί ἐν τούτῳ μενέτω παρὰ τῷ Θεῷ περὶ δὲ τῶν παρθένων ἐπιταγὴν Κυρίου οὐκ ἔχω γνώμην δὲ δίδωμι ὡς ἠλεημένος ὑπὸ Κυρίου πιστὸς εἶναι νομίζω οὖν τοῦτο καλὸν ὑπάρχειν διὰ τὴν ἐνεστῶσαν ἀνάγκην ὅτι καλὸν ἀνθρώπῳ τὸ οὕτως εἶναι δέδεσαι γυναικί μὴ ζήτει λύσιν λέλυσαι ἀπὸ γυναικός μὴ ζήτει γυναῖκα ἐὰν δὲ καὶ γαμήσῃς γήμῃς γαμήσῃ οὐχ ἥμαρτες καὶ ἐὰν γήμῃ ἡ παρθένος οὐχ ἥμαρτεν θλῖψιν δὲ τῇ σαρκὶ ἕξουσιν οἱ τοιοῦτοι ἐγὼ δὲ ὑμῶν φείδομαι τοῦτο δέ φημι ἀδελφοί ὁ καιρὸς συνεσταλμένος ἐστίν τὸ λοιπὸν ἐστιν ἵνα καὶ οἱ ἔχοντες γυναῖκας ὡς μὴ ἔχοντες ὦσιν καὶ οἱ κλαίοντες ὡς μὴ κλαίοντες καὶ οἱ χαίροντες ὡς μὴ χαίροντες καὶ οἱ ἀγοράζοντες ὡς μὴ κατέχοντες καὶ οἱ χρώμενοι τὸν τῷ κόσμον κόσμῳ τούτῳ ὡς μὴ καταχρώμενοι παράγει γὰρ τὸ σχῆμα τοῦ κόσμου τούτου θέλω δὲ ὑμᾶς ἀμερίμνους εἶναι ὁ ἄγαμος μεριμνᾷ τὰ τοῦ Κυρίου πῶς ἀρέσῃ ἀρέσει τῷ Κυρίῳ ὁ δὲ γαμήσας μεριμνᾷ τὰ τοῦ κόσμου πῶς ἀρέσῃ ἀρέσει τῇ γυναικί καὶ μεμέρισται καὶ ἡ γυνὴ ἡ ἄγαμος καὶ ἡ παρθένος ἡ ἄγαμος μεριμνᾷ τὰ τοῦ Κυρίου ἵνα ᾖ ἁγία καὶ τῷ σώματι καὶ τῷ πνεύματι ἡ δὲ γαμήσασα μεριμνᾷ τὰ τοῦ κόσμου πῶς ἀρέσῃ ἀρέσει τῷ ἀνδρί τοῦτο δὲ πρὸς τὸ ὑμῶν αὐτῶν σύμφορον συμφέρον λέγω οὐχ ἵνα βρόχον ὑμῖν ἐπιβάλω ἀλλὰ πρὸς τὸ εὔσχημον καὶ εὐπάρεδρον εὐπρόσεδρον τῷ Κυρίῳ ἀπερισπάστους ἀπερισπάστως εἶναι εἰ δέ τις ἀσχημονεῖν ἐπὶ τὴν παρθένον αὐτοῦ νομίζει ἐὰν ᾖ ἦν ὑπέρακμος καὶ τοῦτο οὕτως ὀφείλει γίνεσθαι ὃ θέλει ποιείτω οὐχ ἁμαρτάνει γαμείτωσαν ὃς δὲ ἕστηκεν ἑδραῖος ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ ἑδραῖος μὴ ἔχων ἀνάγκην ἐξουσίαν δὲ ἔχει περὶ τοῦ ἰδίου θελήματος καὶ τοῦτο κέκρικεν ἐν τῇ ἰδίᾳ καρδίᾳ αὑτοῦ τοῦ τηρεῖν τὴν ἑαυτοῦ παρθένον καλῶς ποιήσει ποιεῖ ὥστε καὶ ὁ γαμίζων ἐκγαμίζων τὴν ἑαυτοῦ παρθένον αὐτοῦ ἑαυτοῦ καλῶς ποιήσει ποιεῖ καὶ ὁ δὲ μὴ γαμίζων ἐκγαμίζων κρεῖσσον ποιήσει ποιεῖ γυνὴ δέδεται νόμῳ ἐφʼ ὅσον χρόνον ζῇ ὁ ἀνὴρ αὐτῆς ἐὰν δὲ καὶ κοιμηθῇ ἀποθάνῃ ὁ ἀνήρ αὐτῆς ἐλευθέρα ἐστὶν ᾧ θέλει γαμηθῆναι μόνον ἐν Κυρίῳ μακαρία μακαριωτέρα δέ ἐστιν ἐὰν οὕτως μείνῃ κατὰ τὴν ἐμὴν γνώμην δοκῶ γὰρ δὲ κἀγὼ Πνεῦμα Χριστοῦ Θεοῦ ἔχειν περὶ δὲ τῶν εἰδωλοθύτων οἴδαμεν ὅτι πάντες γνῶσιν ἔχομεν ἡ δὲ γνῶσις φυσιοῖ ἡ δὲ ἀγάπη οἰκοδομεῖ εἴ δέ τις δοκεῖ ἐγνωκέναι εἰδέναι τι οὔπω οὐδέπω οὐδὲν ἔγνωκεν ἔγνω καθὼς δεῖ γνῶναι εἰ δέ τις ἀγαπᾷ τὸν Θεόν οὗτος ἔγνωσται ὑπʼ αὐτοῦ περὶ τῆς βρώσεως οὖν τῶν εἰδωλοθύτων οἴδαμεν ὅτι οὐδὲν εἴδωλον ἐν κόσμῳ καὶ ὅτι οὐδεὶς Θεὸς ἕτερος εἰ μὴ εἷς καὶ γὰρ εἴπερ εἰσὶν λεγόμενοι θεοὶ εἴτε ἐν οὐρανῷ εἴτε ἐπὶ τῆς γῆς ὥσπερ πολλοὶ εἰσὶν θεοὶ πολλοὶ καὶ κύριοι πολλοί ἀλλʼ ἡμῖν εἷς Θεὸς καὶ ὁ Πατήρ ἐξ οὗ τὰ πάντα καὶ ἡμεῖς εἰς αὐτόν καὶ εἷς Κύριος Ἰησοῦς Χριστός διʼ οὗ ὃν τὰ πάντα καὶ ἡμεῖς διʼ αὐτοῦ ἀλλʼ οὐκ ἐν πᾶσιν ἡ γνῶσις τινὲς δὲ τῇ συνηθείᾳ συνειδήσει τοῦ εἰδώλου ἕως ἄρτι τοῦ εἰδώλου ὡς εἰδωλόθυτον εστιν ἐσθίουσιν καὶ ἡ συνείδησις αὐτῶν ἀσθενοῦσα ἀσθενὴς οὖσα μολύνεται βρῶμα δὲ ὑμᾶς ἡμᾶς οὐ παρίστησιν παραστήσει τῷ Θεῷ οὔτε γὰρ ἐὰν μὴ φάγωμεν περισσεύομεν ὑστερούμεθα οὔτε ἐὰν μὴ φάγωμεν περισσεύομεν περισσευόμεθα ὑστερούμεθα βλέπετε δὲ μή πως ἡ ἐξουσία ὑμῶν αὕτη πρόσκομμα γένηται τοῖς ἀσθενέσιν ἀσθενοῦσιν ἐὰν γάρ τις ἴδῃ σε τὸν ἔχοντα γνῶσιν ἔχοντα ἐν εἰδωλείῳ κατακείμενον οὐχ οὐχὶ ἡ συνείδησις αὐτοῦ ἀσθενοῦς ὄντος οἰκοδομηθήσεται εἰς τὸ τὰ εἰδωλόθυτα ἐσθίειν καὶ ἀπόλλυται ἀπολεῖται οὖν γὰρ ὁ ἀσθενῶν ἀδελφὸς ἐπὶ ἐν τῇ σῇ γνώσει ὁ ἀδελφὸς διʼ ὃν Χριστὸς ἀπέθανεν οὕτως δὲ ἁμαρτάνοντες εἰς τοὺς ἀδελφοὺς καὶ τύπτοντες αὐτῶν τὴν συνείδησιν ἀσθενοῦσαν εἰς Χριστὸν ἁμαρτάνετε διόπερ εἰ βρῶμα σκανδαλίζει τὸν ἀδελφόν μου οὐ μὴ φάγω κρέα κρέας εἰς τὸν αἰῶνα ἵνα μὴ τὸν ἀδελφόν μου σκανδαλίσω οὐκ εἰμὶ ἐλεύθερος ἀπόστολος οὐκ εἰμὶ ἀπόστολος ἐλεύθερος οὐχὶ Ἰησοῦν Χριστὸν τὸν Κύριον ἡμῶν ἑόρακα οὐ τὸ ἔργον μου ὑμεῖς ἐστε ἐν Κυρίῳ εἰ ἄλλοις οὐκ εἰμὶ ἀπόστολος ἀλλά γε ὑμῖν εἰμι ἡ γὰρ σφραγίς μου τῆς ἐμῆς ἀποστολῆς ὑμεῖς ἐστε ἐν Κυρίῳ ἡ ἐμὴ ἀπολογία τοῖς ἐμὲ ἀνακρίνουσίν αὕτη ἐστιν αὕτη μὴ οὐκ ἔχομεν ἐξουσίαν φαγεῖν καὶ πεῖν πιεῖν μὴ οὐκ ἔχομεν ἐξουσίαν ἀδελφὴν γυναῖκα περιάγειν ὡς καὶ οἱ λοιποὶ ἀπόστολοι καὶ οἱ ἀδελφοὶ τοῦ Κυρίου καὶ Κηφᾶς ἢ μόνος ἐγὼ καὶ Βαρναβᾶς οὐκ ἔχομεν ἐξουσίαν τοῦ μὴ ἐργάζεσθαι τίς στρατεύεται ἰδίοις ὀψωνίοις ποτέ τίς φυτεύει ἀμπελῶνα καὶ ἐκ τοῦ τὸν καρποῦ καρπὸν αὐτοῦ οὐκ ἐσθίει ἢ τίς ποιμαίνει ποίμνην καὶ ἐκ τοῦ γάλακτος τῆς ποίμνης οὐκ ἐσθίει μὴ κατὰ ἄνθρωπον ταῦτα λαλῶ λέγω ἢ οὐχὶ καὶ ὁ νόμος ταῦτα οὐ λέγει ἐν γὰρ τῷ Μωϋσέως νόμῳ γέγραπται οὐ φιμώσεις κημώσεις βοῦν ἀλοῶντα μὴ τῶν βοῶν μέλει τῷ Θεῷ ἢ διʼ ἡμᾶς πάντως λέγει διʼ ἡμᾶς γὰρ ἐγράφη ὅτι ὀφείλει ἐπʼ ἐλπίζει ἐλπίδι ὀφείλει ὁ ἀροτριῶν ἀροτριᾶν καὶ ὁ ἀλοῶν τῆς ἐλπίδος αὑτοῦ μετέχειν ἐπʼ ἐλπίζει ἐλπίδι τοῦ μετέχειν εἰ ἡμεῖς ὑμῖν τὰ πνεύματι πνευματικὰ ἐσπείραμεν μέγα εἰ ἡμεῖς ὑμῶν τὰ σαρκικὰ θερίσομεν θερίσωμεν εἰ ἄλλοι τῆς ἐξουσίας ὑμῶν ἐξουσίας μετέχουσιν οὐ μᾶλλον ἡμεῖς ἀλλʼ οὐκ ἐχρησάμεθα ἔχρη μετὰ τῇ ἐξουσίᾳ ταύτῃ ἀλλὰ πάντα στέγομεν ἵνα μή ἐγκοπήν τινα ἐκκοπὴν ἐγκοπὴν δῶμεν τῷ εὐαγγελίῳ τοῦ Κυρίου Χριστοῦ οὐκ οἴδατε ὅτι οἱ τὰ ἱερὰ ἐργαζόμενοι τὰ ἐκ τοῦ ἱεροῦ ἐσθίουσιν οἱ τῷ θυσιαστηρίῳ παρεδρεύοντες προσεδρεύοντες τῷ θυσιαστηρίῳ συμμερίζονται οὕτως καὶ ὁ Κύριος διέταξεν τοῖς τὸ εὐαγγέλιον καταγγέλλουσιν ἐκ τοῦ εὐαγγελίου ζῆν ἐγὼ δὲ οὐ κέχρημαι οὐδενὶ ἐχρησάμην τούτων οὐκ ἔγραψα δὲ ταῦτα ἵνα οὕτως γένηται ἐν ἐμοί καλὸν γάρ μοι μᾶλλον ἀποθανεῖν ἢ μᾶλλον ἢ τὸ καύχημά μου οὐδεὶς μὴ ἵνα τὶς κενώσει κενώσῃ ἐὰν γὰρ εὐαγγελίζωμαι οὐκ ἔστιν μοι χάρις καύχημα ἀνάγκη γάρ μοι ἐπίκειται οὐαὶ γάρ δὲ μοί ἐστιν ἐὰν μὴ εὐαγγελίζωμαι εἰ γὰρ ἑκὼν τοῦτο πράσσω μισθὸν ἔχω εἰ δὲ ἄκων οἰκονομίαν πεπίστευμαι τίς οὖν μοι μού ἐστιν ὁ μισθός ἵνα εὐαγγελιζόμενος ἀδάπανον θήσω τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ εἰς τὸ μὴ καταχρήσασθαι καταχρᾶσθαι ἐν τῇ ἐξουσίᾳ μου ἐν τῷ εὐαγγελίῳ ἐλεύθερος γὰρ ὢν ἐκ πάντων πᾶσιν ἐμαυτὸν ἐδούλωσα ἵνα τοὺς πλείονας κερδήσω καὶ ἐγενόμην τοῖς Ἰουδαίοις ὡς Ἰουδαῖος ἵνα Ἰουδαίους κερδήσω τοῖς ὑπὸ νόμον ὡς ὑπὸ ὃν νόμον μὴ ὢν αὐτὸς ὑπὸ νόμον ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον κερδήσω τοῖς ἀνόμοις ὡς ἄνομος μὴ ὢν ἄνομος Θεοῦ Θεῷ ἀλλʼ ἔννομος Χριστοῦ Χριστῷ ἵνα κερδήσω κερδάνω τοὺς ἀνόμους ἐγενόμην τοῖς ἀσθενέσιν ὡς ἀσθενής ἵνα τοὺς ἀσθενεῖς κερδήσω τοῖς πᾶσιν γέγονα τὰ πάντα πάντα ἵνα πάντως τινὰς σώσω πάντα τοῦτο δὲ ποιῶ διὰ τὸ εὐαγγέλιον ἵνα συγκοινωνὸς αὐτοῦ γένωμαι οὐκ οἴδατε ὅτι οἱ ἐν σταδίῳ τρέχοντες πάντες μὲν τρέχουσιν εἷς δὲ λαμβάνει τὸ βραβεῖον οὕτως τρέχετε ἵνα καταλάβητε πᾶς δὲ ὁ ἀγωνιζόμενος πάντα ἐγκρατεύεται ἐγκρατεύσηται ἐκεῖνοι μὲν οὖν ἵνα φθαρτὸν στέφανον λάβωσιν ἡμεῖς δὲ φθαρτὸν ἄφθαρτον ἐγὼ τοίνυν οὕτως τρέχω ὡς οὐκ ἀδήλως οὕτως πυκτεύω ὡς οὐκ ἀέρα δέρων ἀλλὰ ὑπωπιάζω μου τὸ σῶμα καὶ δουλαγωγῶ μή πως ἄλλοις κηρύξας αὐτὸς ἀδόκιμος γένωμαι οὐ θέλω γὰρ δὲ ὑμᾶς ἀγνοεῖν ἀδελφοί ὅτι οἱ πατέρες ἡμῶν πάντες ὑπὸ τὴν νεφέλην ἦσαν καὶ πάντες διὰ τῆς θαλάσσης διῆλθον καὶ πάντες εἰς τὸν Μωϋσῆν Μωϋσέα ἐβαπτίσαντο ἐβαπτίζοντο ἐβαπτίσθησαν ἐν τῇ νεφέλῃ καὶ ἐν τῇ θαλάσσῃ καὶ πάντες τὸ αὐτὸ βρῶμα πνευματικὸν βρῶμα ἔφαγον βρῶμα καὶ πάντες τὸ αὐτὸ πόμα πνευματικὸν ἔπιον πόμα ἔπινον ἔπιον γὰρ ἐκ πνευματικῆς ἀκολουθούσης πέτρας ἡ πέτρα δὲ πέτρα ἦν ὁ Χριστός ἀλλʼ οὐκ ἐν τοῖς πλείοσιν αὐτῶν ηὐδόκησεν εὐδόκησεν ὁ Θεός κατεστρώθησαν γὰρ ἐν τῇ ἐρήμῳ ταῦτα δὲ τύποι ἡμῶν ἐγενήθησαν εἰς τὸ μὴ εἶναι ἡμᾶς ἐπιθυμητὰς κακῶν καθὼς κἀκεῖνοι καὶ ἐκείνοις ἐπεθύμησαν μηδὲ εἰδωλολάτραι γίνεσθε καθώς τινες ἐξ αὐτῶν ὡς ὥσπερ γέγραπται ἐκάθισεν ὁ λαὸς φαγεῖν καὶ πεῖν πιεῖν καὶ ἀνέστησαν παίζειν μηδὲ πορνεύωμεν καθώς τινες αὐτῶν ἐπόρνευσαν καὶ ἔπεσαν ἔπεσον ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ εἴκοσι τρεῖς χιλιάδες μηδὲ ἐκπειράζωμεν τὸν Θεον Κύριον Χριστὸν καθώς καί τινες αὐτῶν αὐτῷ ἐξεπείρασαν ἐπείρασαν καὶ ὑπὸ τῶν ὄφεων ἀπώλλυντο ἀπώλοντο μηδὲ γογγύζετε γογγύζωμεν καθάπερ καθὼς καί τινὲς αὐτῶν ἐγόγγυσαν καὶ ἀπώλοντο ἀπώλλυντο ὑπὸ τοῦ ὀλοθρευτοῦ ταῦτα πάντα δὲ πάντα ταῦτα τυπικῶς τύποι συνέβαινεν συνέβαινον ἐκείνοις ἐγράφη δὲ εἰς πρὸς νουθεσίαν ἡμῶν εἰς οὓς τὰ τέλη τῶν αἰώνων κατήντησεν κατήντηκεν ὥστε ὁ δοκῶν ἑστάναι βλεπέτω μὴ πέσῃ πειρασμὸς ὑμᾶς οὐκ ἤλειφεν εἴληφεν εἰ μὴ ἀνθρώπινος πιστὸς δὲ ὁ Θεός ὃς οὐκ ἐάσει ὑμᾶς πειρασθῆναι ὑμᾶς ὑπὲρ ὃ δύνασθε ἀλλὰ ποιήσει σὺν τῷ πειρασμῷ καὶ τὴν ἔκβασιν τοῦ δύνασθαι ὑμᾶς ὑπενεγκεῖν διόπερ ἀγαπητοί μου φεύγετε ἀπὸ τῆς εἰδωλολατρίας ὡς φρονίμοις λέγω κρίνατε ὑμεῖς ὑμᾶς ὅ φημι τὸ ποτήριον τῆς εὐλογίας ὃ εὐλογοῦμεν οὐχὶ κοινωνία κοινωνίας ἐστὶν τοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ ἐστίν τὸν ἄρτον ὃν κλῶμεν οὐχὶ κοινωνία εστιν τοῦ σώματος εστιν τοῦ Χριστοῦ ἐστιν ὅτι εἷς ἄρτος ἓν σῶμα οἱ πολλοί ἐσμεν οἱ γὰρ πάντες ἐκ τοῦ ἑνὸς ἄρτου μετέχομεν βλέπετε τὸν Ἰσραὴλ κατὰ σάρκα οὐχ οὐχὶ οἱ ἐσθίοντες τὰς θυσίας κοινωνοὶ τοῦ θυσιαστηρίου εἰσίν τί οὖν φημι ὅτι εἰδωλόθυτόν εἴδωλον τί ἐστιν ἢ ὅτι εἴδωλόν εἰδωλόθυτον τί ἐστιν ἀλλʼ ὅτι ἃ θύει θύουσιν τὰ ἔθνη δαιμονίοις θύει θύουσιν καὶ οὐ Θεῷ θύουσιν οὐ θέλω δὲ ὑμᾶς κοινωνοὺς τῶν δαιμονίων γίνεσθαι οὐ δύνασθε τὸ ποτήριον τοῦ Κυρίου πίνειν καὶ τὸ ποτήριον δαιμονίων δαιμονίον οὐ δύνασθε τραπέζης Κυρίου μετέχειν καὶ τραπέζης δαιμονίων ἢ παραζηλοῦμεν τὸν Κύριον μὴ ἰσχυρότεροι αὐτοῦ ἐσμεν πάντα μοι ἔξεστιν ἀλλʼ οὐ πάντα συμφέρει πάντα μοι ἔξεστιν ἀλλʼ οὐ πάντα οἰκοδομεῖ μηδεὶς τὸ τὰ ἑαυτοῦ ζητείτω ἀλλὰ τὸ τὰ τοῦ ἑτέρου ἕκαστος πᾶν τὸ ἐν μακέλλῳ πωλούμενον ἐσθίετε μηδὲν ἀνακρίνοντες διὰ τὴν συνείδησιν τοῦ Κυρίου γὰρ Κυρίου ἡ γῆ καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆς εἴ δέ τις καλεῖ ὑμᾶς τῶν ἀπίστων καὶ θέλετε πορεύεσθαι πᾶν πάντα τὸ τὰ παρατιθέμενον παρατιθέμενα ὑμῖν ἐσθίετε φάγεσθε μηδὲν ἀνακρίνοντες διὰ τὴν συνείδησιν ἐὰν δέ τις ὑμῖν εἴπῃ τοῦτο ἱερόθυτόν εἰδωλόθυτόν ἐστιν μὴ ἐσθίετε διʼ ἐκεῖνον τὸν μηνύσαντα καὶ τὴν συνείδησιν τοῦ γὰρ Κυρίου ἡ γῆ καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆς συνείδησιν δὲ λέγω οὐχὶ τὴν ἑαυτοῦ ἀλλὰ τὴν τοῦ ἑτέρου ἵνα τί γὰρ ἡ ἐλευθερία μου κρίνεται ὑπὸ ἄλλης συνειδήσεως εἰ δὲ ἐγὼ χάριτι μετέχω τί βλασφημοῦμαι ὑπὲρ οὗ ἐγὼ εὐχαριστῶ εἴτε οὖν ἐσθίετε εἴτε πίνετε εἴτε τι ποιεῖτε πάντα εἰς δόξαν Θεοῦ ποιεῖτε ἀπρόσκοποι γίνεσθε καὶ Ἰουδαίοις γίνεσθε καὶ Ἕλλησιν καὶ τῇ ἐκκλησίᾳ τοῦ Θεοῦ καθὼς κἀγὼ πάντα πᾶσιν ἀρέσκω μὴ ζητῶν τὸ ἐμαυτοῦ σύμφορον συμφέρον ἀλλὰ τὸ τῶν πολλῶν ἵνα σωθῶσιν μιμηταί μου γίνεσθε καθὼς κἀγὼ Χριστοῦ ἐπαινῶ δὲ ὑμᾶς ἀδελφοὶ ὅτι πάντα μου μέμνησθε καὶ καθὼς παρέδωκα παραδέδωκα ὑμῖν τὰς παραδόσεις οὕτως κατέχετε θέλω δὲ ὑμᾶς εἰδέναι ὅτι παντὸς ἀνδρὸς ἡ κεφαλὴ ὁ Χριστός ἐστιν κεφαλὴ δὲ γυναικὸς ὁ ἀνήρ κεφαλὴ δὲ τοῦ Χριστοῦ ὁ Θεός Χριστός πᾶς ἀνὴρ προσευχόμενος ἢ προφητεύων κατὰ κεφαλῆς ἔχων καταισχύνει τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ καὶ πᾶσα δὲ γυνὴ προσευχομένη ἢ προφητεύουσα ἀκατακαλύπτῳ τῇ τὴν κεφαλῇ καταισχύνει τὴν κεφαλὴν αὐτῆς ἑαυτῆς ἓν γάρ ἐστιν καὶ τὸ αὐτὸ τῇ ἐξυρημένῃ εἰ γὰρ οὐ κατακαλύπτεται γυνή καὶ κειράσθω ἢ ξυράσθω εἰ δὲ αἰσχρὸν γυναικὶ τὸ κείρασθαι ἢ ξυρᾶσθαι κατακαλυπτέσθω ἀνὴρ μὲν γὰρ οὐκ ὀφείλει κατακαλύπτεσθαι τὴν κεφαλήν εἰκὼν καὶ δόξα δόξαν Θεοῦ ὑπάρχων ἡ γυνὴ δὲ δόξα ἀνδρός ἐστιν οὐ γάρ ἐστιν ἀνὴρ ἐκ γυναικός ἀλλὰ γυνὴ ἐξ ἀνδρός καὶ γὰρ οὐκ ἐκτίσθη ἀνὴρ διὰ τὴν γυναῖκα ἀλλὰ γυνὴ διὰ τὸν ἄνθρωπον ἄνδρα διὰ τοῦτο ὀφείλει ἡ γυνὴ ἐξουσίαν ἔχειν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς διὰ τοὺς ἀγγέλους πλὴν οὔτε ἀνὴρ χωρὶς γυναικὸς οὔτε γυνὴ χωρὶς ἀνδρὸς οὔτε ἀνὴρ χωρὶς γυναικὸς ἐν Κυρίῳ ὥσπερ γὰρ ἡ γυνὴ ἐκ τοῦ ἀνδρός οὕτως καὶ ὁ ἀνὴρ διὰ τῆς γυναικός τὰ δὲ πάντα ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐν ὑμῖν αὐτοῖς κρίνατε πρέπον ἐστὶν γυναῖκα ἀκάλυπτον ἀκατακάλυπτον τῷ Θεῷ προσεύχεσθαι ἢ οὐδὲ αὐτὴ ἡ φύσις αὐτὴ αὐτῆς διδάσκει ὑμᾶς ὅτι ἀνὴρ μὲν γάρ ἐὰν κομᾷ ἀτιμία αὐτῷ ἐστιν γυνὴ δὲ ἐὰν κομᾷ δόξα αὐτῇ ἐστιν ὅτι ἡ κόμη ἀντὶ περιβολαίου αὑτῇ δέδοται αὐτῇ εἰ δέ τις δοκεῖ φιλόνικος εἶναι ἡμεῖς τοιαύτην συνήθειαν οὐκ ἔχομεν οὐδὲ αἱ ἐκκλησίαι τοῦ Θεοῦ τοῦτο δὲ παραγγέλλων παραγγέλλω οὐκ ἐπαινῶ ἐπαινῶν ὅτι οὐκ εἰς τὸ κρεῖσσον κρεῖττον ἀλλὰ εἰς τὸ ἧσσον ἧττον συνέρχεσθε πρῶτον μὲν γὰρ συνερχομένων ὑμῶν ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ ἀκούω σχίσματα ἐν ὑμῖν ὑπάρχειν καὶ μέρος τι πιστεύω δεῖ γὰρ καὶ αἱρέσεις ἐν ὑμῖν εἶναι ἵνα καὶ οἱ δόκιμοι φανεροὶ γένωνται ἐν ὑμῖν συνερχομένων οὖν ὑμῶν ἐπὶ τὸ αὐτὸ οὐκ ἔστιν Κυριακὸν δεῖπνον φαγεῖν φαγεῖ ἕκαστος γὰρ τὸ ἴδιον δεῖπνον προσλαμβάνει προλαμβάνει ἐν τῷ φαγεῖν καὶ ὃς μὲν πεινᾷ ὃς δὲ μεθύει μὴ γὰρ οἰκίας οὐκ ἔχετε εἰς τὸ ἐσθίειν καὶ πίνειν ἢ τῆς ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ καταφρονεῖτε καὶ καταισχύνετε τοὺς μὴ ἔχοντας τί ὑμῖν εἴπω ὑμῖν ἐπαινέσω ἐπαινῶ ὑμᾶς ἐν τούτῳ οὐκ ἐπαινῶ ἐγὼ γὰρ παρέλαβον ἀπὸ τοῦ Κυρίου ὃ καὶ παρέδωκα ὑμῖν ὅτι ὁ Κύριος Ἰησοῦς ἐν τῇ νυκτὶ ᾗ παρεδίδετο παρεδίδοτο ἔλαβεν ἄρτον καὶ εὐχαριστήσας ἔκλασεν καὶ εἶπεν λάβετε φάγετε τοῦτό μού ἐστιν μου τὸ σῶμα τὸ ὑπὲρ ὑμῶν κλώμενον τοῦτο ποιεῖτε εἰς τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν ὡσαύτως καὶ τὸ ποτήριον μετὰ τὸ δειπνῆσαι λέγων τοῦτο τὸ ποτήριον ἡ καινὴ διαθήκη ἐστὶν ἐν τῷ ἐμῷ αἵματι μου τοῦτο ποιεῖτε ὁσάκις ἐὰν ἂν πίνητε εἰς τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν ὁσάκις γὰρ ἐὰν ἂν ἐσθίητε τὸν ἄρτον τοῦτον τοῦτο καὶ τὸ ποτήριον τοῦτο πίνητε τὸν θάνατον τοῦ Κυρίου καταγγέλλετε ἄχρι οὗ ἂν ἔλθῃ ὥστε ὃς ἂν ἐσθίῃ τὸν ἄρτον τοῦτον καὶ ἢ πίνῃ τὸ ποτήριον τοῦ Κυρίου ἀναξίως τοῦ Κυρίου ἔνοχος ἔσται τοῦ σώματος καὶ τοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ Κυρίου δοκιμαζέτω δὲ ἄνθρωπος ἑαυτόν ἄνθρωπος καὶ οὕτως ἐκ τοῦ ἄρτου ἐσθιέτω καὶ ἐκ τοῦ ποτηρίου πινέτω ὁ γὰρ ἐσθίων καὶ πίνων ἀναξίως κρίμα ἑαυτῷ ἐσθίει καὶ πίνει μὴ διακρίνων τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου διὰ τοῦτο ἐν ὑμῖν πολλοὶ ἀσθενεῖς καὶ ἄρρωστοι καὶ κοιμῶνται ἱκανοί εἰ δὲ γὰρ ἑαυτοὺς διεκρίνομεν οὐκ ἂν ἐκρινόμεθα κρινόμενοι δὲ ὑπὸ τοῦ Κυρίου παιδευόμεθα ἵνα μὴ σὺν τῷ κόσμῳ κατακριθῶμεν ὥστε ἀδελφοί μου συνερχόμενοι εἰς τὸ φαγεῖν ἀλλήλους ἐκδέχεσθε εἴ δέ τις πεινᾷ ἐν οἴκῳ ἐσθιέτω ἵνα μὴ εἰς κρίμα συνέρχησθε τὰ δὲ λοιπὰ ὡς ἐάν ἂν ἔλθω διατάξομαι διατάξωμαι περὶ δὲ τῶν πνευματικῶν ἀδελφοί οὐ θέλω ὑμᾶς ἀγνοεῖν οἴδατε ὅτι ὅτε ἔθνη ἦτε πρὸς τὰ εἴδωλα τὰ ἄφωνα ὡς ἂν ἤγεσθε ἀπαγόμενοι διὸ γνωρίζω ὑμῖν ὅτι οὐδεὶς ἐν Πνεύματι Θεοῦ λαλῶν λέγει ἀνάθεμα Ἰησοῦς Ἰησοῦν καὶ οὐδεὶς δύναται εἰπεῖν Κύριος Κύριον Ἰησοῦς Ἰησοῦν εἰ μὴ ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ διαιρέσεις δὲ χαρισμάτων εἰσίν τὸ δὲ αὐτὸ Πνεῦμα καὶ διαιρέσεις διακονιῶν εἰσιν καὶ ὁ αὐτὸς Κύριος καὶ διαιρέσεις ἐνεργημάτων εἰσίν καὶ ὁ δὲ αὐτὸς ἐστιν Θεός ὁ ἐνεργῶν εστιν τὰ πάντα ἐν πᾶσιν ἑκάστῳ δὲ δίδοται ἡ φανέρωσις τοῦ Πνεύματος πρὸς τὸ συμφέρον ᾧ μὲν γὰρ δίδοται διὰ τοῦ Πνεύματος δίδοται λόγος σοφίας ἄλλῳ δὲ λόγος γνώσεως κατὰ τὸ αὐτὸ Πνεῦμα ἑτέρῳ δὲ πίστις ἐν τῷ αὐτῷ Πνεύματι ἄλλῳ δὲ χαρίσματα ἰαμάτων ἐν τῷ ἑνὶ αὐτῷ Πνεύματι ἄλλῳ δὲ ἐνεργήματα δυνάμεων δυνάμεως ἄλλῳ δὲ προφητεία ἄλλῳ δὲ διακρίσεις πνευμάτων ἑτέρῳ δὲ γένη γλωσσῶν ἑτέρῳ ἄλλῳ δὲ διερμηνεία ἑρμηνεία γλωσσῶν πάντα δὲ ταῦτα ἐνεργεῖ τὸ ἓν καὶ τὸ αὐτὸ Πνεῦμα διαιροῦν ἰδίᾳ ἑκάστῳ καθὼς βούλεται καθάπερ γὰρ τὸ σῶμα ἕν ἐστιν καὶ μέλη ἔχει πολλὰ μέλη ἔχει πάντα δὲ τὰ μέλη τοῦ σώματος τοῦ ἑνὸς πολλὰ ὄντα ἕν ἐστιν σῶμα οὕτως καὶ ὁ Κύριος Χριστός καὶ γὰρ ἐν ἑνὶ Πνεύματι ἡμεῖς πάντες εἰς ἓν σῶμα ἐβαπτίσθημεν εἴτε Ἰουδαῖοι εἴτε Ἕλληνες εἴτε δοῦλοι εἴτε ἐλεύθεροι καὶ πάντες εἰς ἓν Πνεῦμα σῶμα ἐποτίσθημεν ἐσμεν καὶ γὰρ τὸ σῶμα οὐκ ἔστιν ἓν μέλος ἀλλὰ πολλά ἐὰν εἴπῃ ὁ πούς ὅτι οὐκ εἰμὶ χείρ οὐκ εἰμὶ ἐκ τοῦ σώματος οὐ παρὰ τοῦτο οὐκ ἔστιν ειμι ἐκ τοῦ σώματος καὶ ἐὰν εἴπῃ τὸ ὁ οὖς πούς ὅτι οὐκ εἰμὶ ὀφθαλμός οὐκ εἰμὶ ἐκ τοῦ σώματος οὐ παρὰ τοῦτο ὅτι οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ σώματος εἰ ὅλον τὸ σῶμα ὀφθαλμός ποῦ ἡ ἀκοή εἰ ὅλον ἀκοή ποῦ ἡ ὄσφρησις νυνὶ νῦν δὲ ἔθετο ὁ Θεὸς ἔθετο τὰ μέλη ἓν ἕκαστον αὐτῶν ἐν τῷ σώματι καθὼς ἠθέλησεν εἰ δὲ ἦν τὰ πάντα ἓν μέλος ποῦ τὸ σῶμα νῦν δὲ πολλὰ μὲν μέλη ἓν δὲ σῶμα οὐ δύναται δὲ ὁ ὀφθαλμὸς εἰπεῖν εἶπεν τῇ χειρί χρείαν σου οὐκ ἔχω ἢ πάλιν ἡ κεφαλὴ τοῖς ποσίν χρείαν ὑμῶν οὐκ ἔχω ἀλλὰ πολλῷ μᾶλλον τὰ δοκοῦντα μέλη τοῦ σώματος ἀσθενέστερα ὑπάρχειν ἀναγκαῖά ἐστιν καὶ ἃ δοκοῦμεν ἀτιμότερα εἶναι τοῦ σώματος τούτοις τιμὴν περισσοτέραν περιτίθεμεν καὶ τὰ ἀσχήμονα ἡμῶν εὐσχημοσύνην περισσοτέραν ἔχει τὰ δὲ εὐσχήμονα ἡμῶν οὐ χρείαν ἔχει ἀλλὰ συνεκέρασεν ὁ Θεὸς συνεκέρασεν τὸ σῶμα τῷ ὑστεροῦντι ὑστερουμένῳ τι περισσότερον περισσοτέραν δοὺς τιμήν ἵνα μὴ ᾖ σχίσματα σχίσμα ἐν τῷ σώματι ἀλλὰ τὸ αὐτὸ ὑπὲρ ἀλλήλων μεριμνῶσι τὰ μέλη καὶ εἴτε ἔτι εἰ τι πάσχει ἓν μέλος συμπάσχει πάντα πᾶν τὰ μέλη εἴτε δοξάζεται ἓν μέλος συγχαίρει πάντα τὰ μέλη ὑμεῖς δέ ἐστε σῶμα Χριστοῦ καὶ μέλη ἐκ μέρους καὶ οὓς μὲν ἔθετο ὁ Θεὸς ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ πρῶτον ἀποστόλους δεύτερον προφήτας τρίτον διδασκάλους ἔπειτα δυνάμεις ἔπειτα εἶτα χαρίσματα ἰαμάτων ἀντιλήμψεις κυβερνήσεις γένη γλωσσῶν μὴ πάντες ἀπόστολοι μὴ πάντες προφῆται μὴ πάντες διδάσκαλοι μὴ πάντες δυνάμεις μὴ πάντες χαρίσματα ἔχουσιν ἰαμάτων μὴ πάντες γλώσσαις λαλοῦσιν μὴ πάντες διερμηνεύουσιν ζηλοῦτε δὲ τὰ χαρίσματα τὰ μείζονα κρείττονα καὶ ἔτι εἰ τι καθʼ ὑπερβολὴν ὁδὸν ὑμῖν δείκνυμι ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον ἀλαλάζων κἂν καὶ ἐὰν ἔχω προφητείαν καὶ εἰδῶ τὰ μυστήρια ταῦτα πάντα καὶ πᾶσαν τὴν γνῶσιν κἂν καὶ ἐὰν ἔχω πᾶσαν τὴν πίστιν ὥστε ὄρη μεθιστάναι μεθιστάνειν ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω οὐθέν ὠφελοῦμαι εἰμι κἂν καὶ ἐὰν ψωμίσω πάντα τὰ ὑπάρχοντά μου κἂν καὶ ἂν ἐὰν παραδῶ τὸ σῶμά μου ἵνα καυχήσωμαι καυθήσωμαι καυθήσομαι ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω οὐδὲν ὠφελοῦμαι ἡ ἀγάπη μακροθυμεῖ χρηστεύεται ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοῖ ἡ ἀγάπη οὐ περπερεύεται ἡ ἀγάπη οὐ φυσιοῦται οὐκ ἀσχημονεῖ εὐσχημονεῖ οὐ ζητεῖ τὰ τὸ μὴ ἑαυτῆς οὐ παροξύνεται οὐ λογίζεται τὸ κακόν οὐ χαίρει ἐπὶ τῇ ἀδικίᾳ συγχαίρει δὲ τῇ ἀληθείᾳ πάντα στέγει πάντα πιστεύει πάντα ἐλπίζει πάντα ὑπομένει ἡ ἀγάπη οὐδέποτε πίπτει ἐκπίπτει εἴτε δὲ προφητεῖαι προφητεία καταργηθήσονται καταργηθήσεται εἴτε γλῶσσαι παύσονται εἴτε γνῶσις καταργηθήσεται καταργηθήσονται ἐκ μέρους δὲ γὰρ γινώσκομεν καὶ ἐκ μέρους προφητεύομεν ὅταν δὲ ἔλθῃ τὸ τέλειον τότε τὸ ἐκ μέρους καταργηθήσεται ὅτε ἤμην νήπιος ὡς νήπιος ἐλάλουν ὡς νήπιος ἐφρόνουν ὡς νήπιος ἐλογιζόμην ὡς νήπιος ὅτε δὲ γέγονα ἐγενόμην ἀνήρ κατήργηκα τὰ τοῦ νηπίου βλέπομεν γὰρ ἄρτι διʼ ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι τότε δὲ πρόσωπον πρὸς πρόσωπον ἄρτι γινώσκω ἐκ μέρους τὸ τότε δὲ ἐπιγνώσομαι καθὼς καὶ ἐπεγνώσθην νυνὶ δὲ μένει πίστις ἐλπίς ἀγάπη τὰ τρία ταῦτα πίστις ἐλπὶς ἀγάπη μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη διώκετε τὴν ἀγάπην ζηλοῦτε δὲ τὰ πνευματικά μᾶλλον δὲ ἵνα προφητεύητε οὖ ὁ γὰρ λαλῶν γλώσσῃ οὐκ ἀνθρώποις λαλεῖ ἀλλὰ τῷ Θεῷ οὐδεὶς γὰρ ἀκούει πνεύματι δὲ λαλεῖ μυστήρια ὁ δὲ προφητεύων ἀνθρώποις λαλεῖ οἰκοδομὴν καὶ παράκλησιν καὶ παραμυθίαν ὁ λαλῶν γλώσσῃ ἑαυτὸν οἰκοδομεῖ ὁ δὲ προφητεύων ἐκκλησίαν οἰκοδομεῖ θέλω δὲ πάντας πάντα ὑμᾶς πάντας λαλεῖν γλώσσαις λαλεῖν μᾶλλον δὲ ἵνα προφητεύητε μείζων δὲ γὰρ ὁ προφητεύων ἢ ὁ λαλῶν γλώσσαις ἐκτὸς εἰ μὴ διερμηνεύῃ διερμηνεύει ἵνα ἡ ἐκκλησία οἰκοδομὴν λάβῃ νῦν νυνὶ δέ ἀδελφοί ἐὰν ἔλθω πρὸς ὑμᾶς γλώσσαις λαλῶν τί ὑμᾶς ὠφελήσω ἐὰν μὴ ὑμῖν λαλήσω ἢ ἐν ἀποκαλύψει ἢ ἐν γνώσει ἢ ἐν προφητείᾳ ἢ ἐν διδαχῇ ὅμως τὰ ἄψυχα φωνὴν διδόντα εἴτε αὐλὸς εἴτε κιθάρα ἐὰν διαστολὴν τοῖς φθόγγοις φθόγγου μὴ διδῶ δῷ πῶς γνωσθήσεται τὸ αὐλούμενον ἢ τὸ κιθαριζόμενον καὶ γὰρ ἐὰν ἄδηλον φωνὴν σάλπιγξ φωνὴν δῷ τίς παρασκευάσεται εἰς πόλεμον οὕτως καὶ ὑμεῖς διὰ τῆς γλώσσης ἐὰν μὴ εὔσημον λόγον δῶτε πῶς γνωσθήσεται τὸ αὐλούμενον λαλούμενον ἔσεσθε εἴσεσθε γὰρ εἰς ἀέρα λαλοῦντες τοσαῦτα εἰ τύχοι γένη φωνῶν ἐστιν εἰσιν ἐν κόσμῳ καὶ οὐδὲν αὐτῶν ἄφωνον ἐὰν οὖν μὴ εἰδῶ τὴν τῆς δύναμιν τῆς φωνῆς ἔσομαι τῷ λαλοῦντι βάρβαρος καὶ ὁ λαλῶν ἐν ἐμοὶ βάρβαρος οὕτως καὶ ὑμεῖς ἐπεὶ ζηλωταί ἐστε πνευμάτων πρὸς τὴν οἰκοδομὴν τῆς ἐκκλησίας ζητεῖτε ἵνα προφητεύητε περισσεύητε διὸ διόπερ ὁ λαλῶν γλώσσῃ προσευχέσθω ἵνα διερμηνεύῃ ἐὰν γὰρ προσεύχωμαι γλώσσῃ τὸ πνεῦμά μου προσεύχεται ὁ δὲ νοῦς μου ἄκαρπός ἐστιν τί οὖν ἐστιν προσεύξομαι προσεύξωμαι τῷ Πνεύματι προσεύξομαι προσεύξωμαι δὲ καὶ τῷ νοΐ ψαλῶ τῷ Πνεύματι ψαλῶ δὲ καὶ τῷ νοΐ ἐπεὶ ἐὰν εὐλογήσῃς εὐλογῇς ἐν τῷ πνεύματι ὁ ἀναπληρῶν τὸν τόπον τοῦ ἰδιώτου πῶς ἐρεῖ τὸ ἀμήν ἐπὶ τῇ σῇ εὐχαριστίᾳ ἐπεὶ ἐπειδὴ τί λέγεις οὐκ οἶδεν σὺ μὲν γὰρ καλῶς εὐχαριστεῖς ἀλλʼ ὁ ἕτερος οὐκ οἰκοδομεῖται εὐχαριστῶ τῷ Θεῷ μου ὑπὲρ πάντων ὑμῶν μᾶλλον γλώσσαις γλώσσῃ λαλῶ λαλῶν λαλεῖν ἀλλὰ ἐν ἐκκλησίᾳ θέλω πέντε λόγους ἐν διὰ τῷ τοῦ νοΐ νοός μου λαλῆσαι ἵνα καὶ ἄλλους κατηχήσω ἢ μυρίους λόγους ἐν γλώσσῃ ἀδελφοί μὴ παιδία γίνεσθε ταῖς φρεσίν ἀλλὰ τῇ κακίᾳ νηπιάζετε ταῖς δὲ φρεσὶν τέλειοι γίνεσθε ἐν τῷ νόμῳ τί γέγραπται ὅτι ἐάν ἐν ἑτερογλώσσοις καὶ ἐν χείλεσιν ἑτέροις ἑτέρων λαλήσω τῷ λαῷ τούτῳ καὶ οὐδʼ ὡς οὕτως εἰσακούσονταί μου λέγει Κύριος ὥστε αἱ γλῶσσαι εἰς σημεῖόν εἰσιν οὐ τοῖς πιστεύουσιν ἀλλὰ τοῖς ἀπίστοις ἡ δὲ προφητεία οὐ τοῖς ἀπίστοις ἀλλὰ τοῖς πιστεύουσιν ἐὰν οὖν ἔλθῃ συνέλθῃ ἡ ἐκκλησία ὅλη ἐπὶ τὸ αὐτὸ καὶ πάντες λαλῶσιν λαλήσωσιν γλώσσαις λαλῶσιν εἰσέλθωσιν δὲ καὶ ἰδιῶται ἢ ἄπιστοι οὐκ ἐροῦσιν ὅτι μαίνεσθε ἐὰν δὲ πάντες προφητεύωσιν εἰσέλθῃ τε δέ τις ἄπιστος ἢ ἰδιώτης ἐλέγχεται ὑπὸ πάντων ἀνακρίνεται ὑπὸ πάντων καὶ οὕτως τὰ κρυπτὰ τῆς διανοίας καρδίας αὐτοῦ φανερὰ γίνεται καὶ οὕτως πεσὼν ἐπὶ πρόσωπον προσκυνήσει τῷ Θεῷ ἀπαγγέλλων ὅτι ὁ Θεὸς ὄντως ὁ Θεὸς ἐν ὑμῖν ἐστιν ὁ Θεός τί οὖν ἐστιν ἀδελφοί ὅταν συνέρχησθε ἕκαστος ὑμῶν ψαλμὸν ἔχει διδαχὴν ἔχει γλῶσσαν ἔχει ἀποκάλυψιν ἔχει γλῶσσαν ἔχει ἑρμηνείαν ἔχει πάντα πρὸς οἰκοδομὴν γινέσθω γενέσθω εἴτε γλώσσῃ τις λαλεῖ κατὰ δύο ἢ τὸ πλεῖστον τρεῖς καὶ ἀνὰ μέρος καὶ εἷς διερμηνευέτω ἐὰν δὲ μὴ ᾖ ἦν ἑρμηνευτής διερμηνευτής σιγάτω ἐν ἐκκλησίᾳ ἑαυτῷ δὲ λαλείτω καὶ τῷ Θεῷ προφῆται δὲ δύο ἢ τρεῖς λαλείτωσαν καὶ οἱ ἄλλοι διακρινέτωσαν ἐὰν δὲ ἄλλῳ ἀποκαλυφθῇ ὀπτημένῳ καθημένῳ ὁ πρῶτος σιγάτω δύνασθε γὰρ καθʼ ἕνα πάντες προφητεύειν ἵνα πάντες μανθάνωσιν καὶ πάντες παρακαλῶνται καὶ πνεύματα προφητῶν προφήταις ὑποτάσσεται οὐ γάρ ἐστιν ὁ Θεός ἀκαταστασίας ὁ Θεὸς ἀλλὰ εἰρήνης ὡς ἐν πάσαις ταῖς ἐκκλησίαις τῶν ἁγίων αἱ γυναῖκες ὑμῶν ἐν ταῖς ἐκκλησίαις σιγάτωσαν οὐ γὰρ ἐπιτέτραπται ἐπιτρέπεται αὐταῖς λαλεῖν ἀλλὰ ὑποτάσσεσθαι ὑποτασσέσθωσαν τοῖς ἀνδράσιν καθὼς καὶ ὁ νόμος λέγει εἰ δέ τι τις μαθεῖν μανθάνειν θέλουσιν θέλωσιν ἐν οἴκῳ τοὺς ἰδίους ἄνδρας ἐπερωτάτωσαν αἰσχρὸν γάρ ἐστιν γυναιξὶν γυναικὶ λαλεῖν ἐν ἐκκλησίᾳ λαλεῖν ἢ ἀφʼ ὑμῶν ἐξῆλθεν ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἐξῆλθεν ἢ εἰς ὑμᾶς μόνους κατήντησεν εἴ τις δοκεῖ προφήτης εἶναι ἢ πνευματικός γινωσκέτω ἐπιγινωσκέτω ἃ γράφω ὑμῖν ὅτι τοῦ Κυρίου Θεοῦ ἐντολή εἰσὶν ἐστὶν ἐντολαί ἐντολή εἰ δέ τις ἀγνοεῖ ἀγνοείτω ἀγνοεῖται ὥστε ἀδελφοί μου ζηλοῦτε τὸ προφητεύειν καὶ τὸ λαλεῖν γλώσσαις μὴ κωλύετε ἐν γλώσσαις πάντα δὲ εὐσχημόνως καὶ κατὰ τάξιν γινέσθω γνωρίζω ἃ δὲ ὑμῖν ἀδελφοί τὸ εὐαγγέλιον ὃ εὐηγγελισάμην ὑμῖν ὃ καὶ παρελάβετε ἐν ᾧ καὶ ἑστήκατε διʼ οὗ καὶ σῴζεσθε τίνι λόγῳ εὐηγγελισάμην ὑμῖν κατέχειν εἰ κατέχετε ἐκτὸς εἰ μὴ εἰκῇ ἐπιστεύσατε παρέδωκα γὰρ ὑμῖν ἐν πρώτοις ὃ καὶ παρέλαβον ὅτι Χριστὸς ἀπέθανεν ὑπὲρ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν κατὰ τὰς Γραφάς καὶ ὅτι ἐτάφη καὶ ὅτι ἐγήγερται τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ τῇ τρίτῃ κατὰ τὰς Γραφάς καὶ ὅτι ὤφθη Κηφᾷ ἔπειτα εἶτα τοῖς δώδεκα ἔπειτα ὤφθη ἐπάνω πεντακοσίοις ἀδελφοῖς ἐφάπαξ ἐξ ὧν οἱ πλείους πλείονες μένουσιν ἕως ἄρτι τινὲς δὲ καὶ ἐκοιμήθησαν ἔπειτα ὤφθη Ἰακώβῳ ἔπειτα εἶτα τοῖς ἀποστόλοις πᾶσιν ἔσχατον δὲ πάντων ὡσπερεὶ τῷ ἐκτρώματι ὤφθη κἀμοί ἐγὼ γάρ εἰμι ὁ ἐλάχιστος τῶν ἀποστόλων ὃς οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς καλεῖσθαι ἀπόστολος διότι ἐδίωξα τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ χάριτι δὲ Θεοῦ εἰμι ὅ εἰμι καὶ ἡ χάρις αὐτοῦ ἡ εἰς ἐμὲ οὐ κενὴ οὐκ ἐγενήθη ἀλλὰ περισσότερον αὐτῶν ἁπάντων πάντων ἐκοπίασα οὐκ ἐγὼ δὲ ἀλλὰ ἡ χάρις τοῦ ἡ Θεοῦ ἡ εἰς σὺν ἐμοί ἐμέ εἴτε οὖν ἐγὼ εἴτε ἐκεῖνοι οὕτως κηρύσσομεν καὶ οὕτως ἐπιστεύσατε πιστεύσατε εἰ δὲ Χριστὸς κηρύσσεται ὅτι ἐκ νεκρῶν ὅτι ἐγήγερται πῶς λέγουσιν τινες ἐν ὑμῖν τινες ὅτι ἀνάστασις νεκρῶν οὐκ ἔστιν εἰ δὲ ἀνάστασις νεκρῶν οὐκ ἔστιν οὐδὲ Χριστὸς ἐγήγερται εἰ δὲ Χριστὸς οὐκ ἐγήγερται κενὸν ἄρα καὶ τὸ κήρυγμα ἡμῶν κενὴ δὲ καὶ ἡ πίστις ἡμῶν ὑμῶν εὑρισκόμεθα δὲ καὶ ψευδομάρτυρες τοῦ Θεοῦ ὅτι ἐμαρτυρήσαμεν κατὰ τοῦ Θεοῦ ὅτι ἤγειρεν τὸν Χριστόν αὐτοῦ ὃν οὐκ ἤγειρεν εἴπερ ἄρα νεκροὶ οὐκ ἐγείρονται εἰ γὰρ νεκροὶ οὐκ ἐγείρονται οὐδὲ Χριστὸς ἐγήγερται εἰ δὲ Χριστὸς οὐκ ἐγήγερται ματαία ἡ πίστις ὑμῶν καὶ ἐστίν ἔτι εἰ ἐστὲ ἐν ταῖς ἁμαρτίαις ὑμῶν ἄρα καὶ οἱ κοιμηθέντες ἐν Χριστῷ ἀπώλοντο εἰ ἐν τῇ ζωῇ ταύτῃ ἠλπικότες ἐσμὲν ἐν Χριστῷ ἠλπικότες ἐσμὲν μόνον ἐλεεινότεροι πάντων ἀνθρώπων ἐσμέν νυνὶ δὲ Χριστὸς ἐγήγερται ἐκ νεκρῶν ἀπαρχὴ τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο ἐπειδὴ γὰρ διʼ ἀνθρώπου ὁ θάνατος καὶ διʼ ἀνθρώπου ἀνάστασις νεκρῶν ὥσπερ γὰρ ἐν τῷ Ἀδὰμ πάντες ἀποθνῄσκουσιν οὕτως καὶ ἐν τῷ Χριστῷ πάντες ζῳοποιηθήσονται ἕκαστος δὲ ἐν τῷ ἰδίῳ τάγματι ἀπαρχὴ Χριστός ἔπειτα οἱ τοῦ Χριστοῦ ἐν τῇ παρουσίᾳ αὐτοῦ εἶτα τὸ τέλος ὅταν Παραδείσῳ παραδιδῷ παραδιδοῖ παραδῷ τὴν βασιλείαν τῷ τοῦ Θεῷ Θεοῦ καὶ Πατρί Πατήρ ὅταν καταργήσῃ πᾶσαν ἀρχὴν καὶ πᾶσαν ἐξουσίαν καὶ δύναμιν δεῖ γὰρ αὐτὸν βασιλεύειν ἄχρι οὗ ἂν θῇ πάντας τοὺς ἐχθροὺς αὐτοῦ ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ πάντα γάρ ὑπέταξεν ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ ἔσχατος ἐχθρὸς καταργεῖται ὁ θάνατος πάντα γὰρ ὑπέταξεν ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ ὅταν δὲ εἴπῃ ὅτι τὰ πάντα πάντα ὑποτέτακται δῆλον ὅτι ἐκτὸς τοῦ τοὺς ὑποτάξαντος αὐτῷ τὰ πάντα ὅταν δὲ ὑποταγῇ αὐτῷ τὰ πάντα τότε καὶ αὐτὸς ὁ Υἱὸς ὑποταγήσεται τῷ ὑποτάξαντι αὐτῷ τὰ πάντα ἵνα ᾖ ὁ Θεὸς τὰ πάντα πάντα ἐν πᾶσιν ἐπεὶ τί ποιήσουσιν οἱ βαπτιζόμενοι ὑπὲρ τῶν νεκρῶν εἰ ὅλως νεκροὶ οὐκ ἐγείρονται τί καὶ βαπτίζονται ὑπὲρ αὐτῶν τῶν νεκρῶν τί καὶ ἡμεῖς κινδυνεύομεν πᾶσαν ὥραν καθʼ ἡμέραν ἀποθνῄσκω ἀποθνῄσκων νὴ τὴν ἡμετέραν ὑμετέραν καύχησιν ἀδελφοί ἣν ἔχω ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν εἰ κατὰ ἄνθρωπον ἐθηριομάχησα ἐν Ἐφέσῳ τί μοι τὸ ὄφελος εἰ νεκροὶ οὐκ ἐγείρονται φάγωμεν καὶ πίωμεν αὔριον γὰρ ἀποθνῄσκομεν μὴ πλανᾶσθε φθείρουσιν ἤθη χρηστὰ χρήσθ᾽ ὁμιλίαι κακαί ἐκνήψατε δικαίως καὶ μὴ ἁμαρτάνετε ἀγνωσίαν γὰρ Θεοῦ τινες ἔχουσιν πρὸς ἐντροπὴν ὑμῖν λαλῶ λέγω ἀλλʼ ἐρεῖ τις πῶς ἐγείρονται οἱ νεκροί ποίῳ δὲ σώματι ἔρχονται ἄφρων ἄφρον σὺ ὃ σπείρεις οὐ ζῳοποιεῖται ζῳογονεῖτε εἰς τὴν ἐὰν μὴ ἀποθάνῃ καὶ ὃ σπείρεις οὐ τὸ σῶμα τὸ γενησόμενον γεννησόμενον σπείρεις ἀλλὰ γυμνὸν κόκκον εἰ τύχοι σίτου εἰ ἤ τινος τῶν λοιπῶν ὁ δὲ Θεὸς αὐτῷ δίδωσιν αὐτῷ σῶμα καθὼς ἠθέλησεν καὶ ἑκάστῳ τῶν σπερμάτων τὸ ἴδιον σῶμα οὐ πᾶσα σὰρξ ἡ αὐτὴ σάρξ ἀλλὰ ἄλλη μὲν σὰρξ ἀνθρώπων ἄλλη δὲ σὰρξ κτηνῶν ἄλλη δὲ σὰρξ πτηνῶν πετηνῶν ἰχθύων ἄλλη δὲ ἰχθύων πτηνῶν καὶ σώματα ἐπουράνια καὶ σώματα ἐπίγεια ἀλλὰ ἑτέρα μὲν ἡ τῶν ἐπουρανίων δόξα ἑτέρα δὲ ἡ τῶν ἐπιγείων ἄλλη δόξα δόξῃ ἡλίου καὶ ἄλλη δόξα σελήνης καὶ ἄλλη δόξα ἀστέρων ἀστὴρ γὰρ ἀστέρος διαφέρει ἐν δόξῃ οὕτως καὶ ἡ ἀνάστασις τῶν νεκρῶν σπείρεται ἐν φθορᾷ ἐγείρεται ἐν ἀφθαρσίᾳ σπείρεται ἐν ἀτιμίᾳ ἐγείρεται ἐν δόξῃ σπείρεται ἐν ἀσθενείᾳ ἐγείρεται ἐν δυνάμει σπείρεται σῶμα ψυχικόν ἐγείρεται σῶμα πνευματικόν εἰ ἔστιν σῶμα ψυχικόν καὶ ἔστιν καὶ σῶμα πνευματικόν οὗτος οὕτως καὶ γέγραπται ἐγένετο ὁ πρῶτος ἄνθρωπος Ἀδὰμ εἰς ψυχὴν ζῶσαν ὁ ἔσχατος Ἀδὰμ εἰς πνεῦμα ζῳοποιοῦν ἀλλʼ οὐ πρῶτον τὸ πνευματικὸν ἀλλὰ τὸ ψυχικόν ἔπειτα τὸ πνευματικόν ὁ πρῶτος ἄνθρωπος Ἀδὰμ ἐκ γῆς χοϊκός ὁ δεύτερος ἄνθρωπος ὁ Κύριος πνευματικός ἐξ οὐρανοῦ οἷος ὁ χοϊκός τοιοῦτοι οὗτοι καὶ οἱ χοϊκοί καὶ οἷος ὁ οὐράνιος ἐπουράνιος τοιοῦτοι καὶ οἱ ἐπουράνιοι οὐράνιοι καὶ καθὼς ἐφορέσαμεν τὴν εἰκόνα τοῦ χοϊκοῦ φορέσωμεν φορέσομεν δὴ καὶ τὴν εἰκόνα τοῦ πνευματικοῦ ἐπουρανίου τοῦτο δέ φημι ἀδελφοί ὅτι σὰρξ καὶ αἷμα Βασιλείαν Θεοῦ κληρονομῆσαι οὐ δύναται δύνανται οὐδὲ ἡ φθορὰ τὴν ἀφθαρσίαν κληρονομεῖ κληρονομήσει ἰδοὺ μυστήριον ὑμῖν λέγω οἱ πάντες πάντες μὲν οὐ κοιμηθησόμεθα οἱ οὔ πάντες δὲ ἀλλαγησόμεθα ἐν ἀτόμῳ ὡς ἐν ῥιπῇ ῥοπῇ ὀφθαλμοῦ ὀφθαλμούς ἐν τῇ ἐσχάτῃ σάλπιγγι σαλπίσει γάρ καὶ οἱ νεκροὶ ἀναστήσονται ἐγερθήσονται ἄφθαρτοι καὶ ἡμεῖς ἀλλαγησόμεθα δεῖ γὰρ τὸ φθαρτὸν τοῦτο ἐνδύσασθαι ἀφθαρσίαν καὶ τὸ θνητὸν τοῦτο ἐνδύσασθαι ἀθανασίαν ὅταν δὲ τὸ φθαρτὸν τοῦτο ἐνδύσηται ἀφθαρσίαν καὶ τὸ θνητὸν τοῦτο ἐνδύσηται τὴν ἀθανασίαν καὶ τὸ φθαρτὸν τοῦτο ἐνδύσηται ἐνδύσασθαι ἀφθαρσίαν τότε γενήσεται ὁ λόγος ὁ γεγραμμένος κατεπόθη ὁ θάνατος εἰς νῖκος ποῦ σου θάνατε τὸ νῖκος ποῦ σου θάνατε τὸ κέντρον ποῦ σου ᾍδη τὸ νῖκος τὸ δὲ κέντρον τοῦ θανάτου εστιν ἡ ἁμαρτία ἡ δὲ δύναμις τῆς ἁμαρτίας ὁ νόμος τῷ δὲ Θεῷ χάρις τῷ διδόντι δόντι ἡμῖν τὸ νῖκος διὰ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ὥστε ἀδελφοί μου ἀγαπητοί μου ἑδραῖοι γίνεσθε καὶ ἀμετακίνητοι περισσεύοντες ἐν τῷ ἔργῳ τοῦ Κυρίου πάντοτε εἰδότες ὅτι ὁ κόπος ὑμῶν οὐκ ἔστιν κενὸς ἐν Κυρίῳ περὶ δὲ τῆς λογίας τῆς εἰ εἰς τοὺς ἁγίους ὥσπερ διέταξα ταῖς ἐκκλησίαις τῆς Γαλατίας οὕτως καὶ ὑμεῖς ποιήσατε κατὰ μίαν σαββάτων σαββάτῳ σαββάτου ἕκαστος ὑμῶν παρʼ ἑαυτῷ τιθέτω θησαυρίζων ὅ τι ἐὰν ἂν εὐοδῶται εὐοδῶθη ἵνα μὴ ὅταν ἔλθω τότε λογίαι γίνωνται γίνονται ὅταν δὲ παραγένωμαι οὓς ἂν ἐὰν δοκιμάσητε δοκιμάζετε διʼ ἐπιστολῶν τούτους πέμψω ἀπενεγκεῖν τὴν χάριν ὑμῶν εἰς Ἰερουσαλήμ Ἱεροσόλυμα ἐὰν δὲ ᾖ ἄξιον ᾖ τοῦ κἀμὲ πορεύεσθαι σὺν ἐμοὶ πορεύσονται πορεύονται ἐλεύσομαι δὲ πρὸς ὑμᾶς ὅταν Μακεδονίαν διέλθω Μακεδονίαν γὰρ παρέρχομαι διέρχομαι πρὸς ὑμᾶς δὲ τυχὸν καταμενῶ παραμενῶ ἢ καὶ παραχειμάσω ἵνα ὑμεῖς με προπέμψητε οὗ ἐὰν πορεύωμαι οὐ θέλω γὰρ ὑμᾶς ἄρτι ὑμᾶς ἐν παρόδῳ ἰδεῖν ἐλπίζω γὰρ δὲ χρόνον τινὰ ἐπιμεῖναι πρὸς ὑμᾶς ἐὰν ὁ Κύριος ἐπιτρέπῃ ἐπιτρέψῃ ἐπιμενῶ δὲ ἐν Ἐφέσῳ ἕως τῆς Πεντηκοστῆς θύρα γάρ μοι ἀνέῳγεν μεγάλη καὶ ἐνεργής καὶ ἀντικείμενοι πολλοί ἐὰν δὲ ἔλθῃ Τιμόθεος βλέπετε ἵνα ἀφόβως γένηται πρὸς ὑμᾶς τὸ γὰρ ἔργον Κυρίου ἐργάζεται ὡς κἀγώ καὶ ἐγώ μή τις οὖν αὐτὸν ἐξουθενήσῃ προπέμψατε δὲ αὐτὸν ἐν εἰρήνῃ ἵνα ἔλθῃ πρός με ἐμέ ἐκδέχομαι γὰρ αὐτὸν μετὰ τῶν ἀδελφῶν περὶ δὲ Ἀπολλῶ τοῦ ἀδελφοῦ δήλω ὑμῖν ὅτι πολλὰ παρεκάλεσα αὐτὸν ἵνα ἔλθῃ πρὸς ὑμᾶς μετὰ τῶν ἀδελφῶν καὶ πάντως οὐκ ἦν θέλημα ἵνα νῦν ἔλθῃ ἐλεύσεται δὲ ὅταν ἐάν εὐκαιρήσῃ γρηγορεῖτε στήκετε ἐν τῇ πίστει ἀνδρίζεσθε καὶ κραταιοῦσθε πάντα ὑμῶν ἐν ἀγάπῃ γινέσθω παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς ἀδελφοί οἴδατε τὴν οἰκίαν Στεφανᾶ καὶ Φορτουνάτου καὶ Ἀχαϊκοῦ ὅτι ἐστὶν ἀπαρχὴ τῆς Ἀσίας Ἀχαΐας καὶ εἰς διακονίαν τοῖς ἁγίοις ἔταξαν ἑαυτούς ἵνα καὶ ὑμεῖς ὑποτάσσησθε τοῖς τοιούτοις καὶ παντὶ τῷ συνεργοῦντι καὶ κοπιῶντι χαίρω δὲ ἐπὶ τῇ παρουσίᾳ Στεφανᾶ καὶ Φορτουνάτου Φουρτουνάτου καὶ Ἀχαϊκοῦ ὅτι τὸ ὑμέτερον ὑμῶν ὑστέρημα αὑτοί οὗτοι ἀνεπλήρωσαν ἀνέπαυσαν γὰρ τὸ ἐμὸν πνεῦμα καὶ τὸ ὑμῶν ἐπιγινώσκετε οὖν τοὺς τοιούτους ἀσπάζονται ὑμᾶς αἱ ἐκκλησίαι πᾶσαι τῆς Ἀσίας ἀσπάζεται ἀσπάζονται ὑμᾶς ἐν Κυρίῳ πολλὰ Ἀκύλας καὶ Πρίσκα Πρίσκας Πρίσκιλλα σὺν τῇ κατʼ οἶκον αὐτῶν ἐκκλησίᾳ ἀσπάζονται ὑμᾶς οἱ ἀδελφοὶ πάντες ἀσπάσασθε ἀλλήλους ἐν φιλήματι ἁγίῳ ὁ ἀσπασμὸς τῇ ἐμῇ χειρὶ Παύλου Παῦλος εἴ τις οὐ φιλεῖ τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστὸν ἤτω ἀνάθεμα μαρὰν μαράνα ἀθά θά ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μεθʼ ὑμῶν ἡ ἀγάπη μου μετὰ πάντων ὑμῶν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ἀμήν Παῦλος ἀπόστολος Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ διὰ θελήματος Θεοῦ καὶ Τιμόθεος ὁ ἀδελφὸς τῇ ἐκκλησίᾳ τοῦ Θεοῦ τῇ τοῦ οὔσῃ ἐν Κορίνθῳ σὺν τοῖς ἁγίοις πᾶσιν τοῖς οὖσιν ἐν ὅλῃ τῇ Ἀχαΐᾳ χάρις καὶ ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ Πατρὸς ἡμῶν καὶ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ εὐλογητὸς ὁ Θεὸς καὶ Πατὴρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ὁ Πατὴρ τῶν οἰκτιρμῶν καὶ Θεὸς πάσης παρακλήσεως ὁ παρακαλῶν ἡμᾶς ἐπὶ πάσῃ τῇ θλίψει ἡμῶν εἰς τὸ δύνασθαι ἡμᾶς παρακαλεῖν τοὺς ἐν πάσῃ θλίψει διὰ τῆς παρακλήσεως ἧς παρακαλούμεθα αὐτοὶ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ ὅτι καθὼς περισσεύει τὰ παθήματα τοῦ Χριστοῦ εἰ εἰς ἡμᾶς οὕτως διὰ τοῦ Χριστοῦ περισσεύει καὶ ἡ παράκλησις ἡμῶν εἴτε δὲ θλιβόμεθα ὑπὲρ τῆς ὑμῶν παρακλήσεως καὶ σωτηρίας εἴτε παρακαλούμεθα ὑπὲρ τῆς ὑμῶν παρακλήσεως τῆς ἐνεργουμένης ἐν ὑπομονῇ τῶν αὐτῶν παθημάτων ὧν καὶ ἡμεῖς πάσχομεν εἴτε παρακαλούμεθα ὑπὲρ τῆς ὑμῶν παρακλήσεως καὶ σωτηρίας καὶ ἡ ἐλπὶς ὑμῶν ἡμῶν βεβαία ὑπὲρ ὑμῶν εἴτε παρακαλούμεθα ὑπὲρ τῆς ὑμῶν παρακλήσεως καὶ σωτηρίας εἰδότες ὅτι ὡς ὥςπερ κοινωνοί ἐστε τῶν παθημάτων οὕτως καὶ τῆς παρακλήσεως οὐ γὰρ θέλομεν ὑμᾶς ἀγνοεῖν ἀδελφοί περὶ ὑπὲρ τῆς θλίψεως ἡμῶν τῆς γενομένης ἡμῖν ἐν τῇ Ἀσίᾳ ὅτι καθʼ ὑπερβολὴν ἐβαρήθημεν ὑπὲρ δύναμιν ἐβαρήθημεν ὥστε ἐξαπορηθῆναι ἡμᾶς καὶ τοῦ ζῆν ἀλλὰ αὐτοὶ ἐν ἑαυτοῖς τὸ ἀπόκριμα τοῦ θανάτου ἐσχήκαμεν ἵνα μὴ πεποιθότες ὦμεν ἐφʼ ἑαυτοῖς ἀλλʼ ἐπὶ τῷ Θεῷ τῷ ἐγείροντι τοὺς νεκρούς νεκροῦ ὃς ἐκ τηλικούτου τηλικούτων θανάτου θανάτων ἐρρύσατο ἡμᾶς καὶ ἔτι ῥύσεται ῥύεται εἰς ὃν ἠλπίκαμεν ὅτι καὶ ἔτι ῥύσεται συνυπουργούντων καὶ ἡμῶν ὑμῶν ὑπὲρ ὑμῶν ἡμῶν τῇ δεήσει ὑπὲρ ἡμῶν ἵνα ἐκ ἐν πολλῶν πολλῷ προσώπων προσώπῳ τὸ εἰς ἡμᾶς χάρισμα διὰ πολλῶν εὐχαριστηθῇ ὑπὲρ ὑμῶν ἡμῶν ἡ γὰρ καύχησις ἡμῶν αὕτη ἐστίν τὸ μαρτύριον τῆς συνειδήσεως ὑμῶν ἡμῶν ὅτι ἐν ἁγιότητι ἁπλότητι καὶ ἐν εἰλικρινείᾳ τοῦ Θεοῦ καὶ οὐκ ἐν σοφίᾳ σαρκικῇ ἀλλʼ ἐν χάριτι Θεοῦ ἀνεστράφημεν ἐν τῷ κόσμῳ περισσοτέρως δὲ πρὸς ὑμᾶς οὐ γὰρ ἄλλα γράφομεν ὑμῖν ἀλλʼ ἢ ἃ ἀναγινώσκετε ἢ καὶ ἐπιγινώσκετε ἐλπίζω δὲ ὅτι καὶ ἕως τέλους ἐπιγνώσεσθε καθὼς καὶ εἶπεν γνῶτε ἐπέγνωτε ἡμᾶς ἀπὸ μέρους ὅτι καύχημα ὑμῶν ἐσμεν καθάπερ καὶ ὑμεῖς ἡμεῖς ἡμῶν ὑμῶν ἐν τῇ ἡμέρᾳ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ καὶ ταύτῃ τῇ πεποιθήσει ἐβουλόμην πρότερον ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς ἐλθεῖν τὸ πρότερον ἵνα δευτέραν χαρὰν χάριν σχῆτε ἔχητε καὶ διʼ ὑμῶν ἀπελθεῖν διελθεῖν εἰς Μακεδονίαν καὶ πάλιν ἀπὸ Μακεδονίας ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς καὶ ἀφʼ ὑφʼ ὑμῶν προπεμφθῆναι εἰς τὴν Ἰουδαίαν τοῦτο δὲ οὖν βουλόμενος βουλευόμενος μήτι ἄρα τῇ ἐλαφρίᾳ ἐχρησάμην ἢ ἃ βουλεύομαι κατὰ σάρκα βουλεύομαι ἵνα ᾖ παρʼ ἐμοὶ τὸ ναὶ ναὶ καὶ τὸ οὒ οὔ πιστὸς δὲ ὁ Θεὸς ὅτι ὁ λόγος ἡμῶν ὁ πρὸς ὑμᾶς οὐκ ἔστιν ἐγένετο ναὶ καὶ οὔ ὁ τοῦ Θεοῦ γὰρ τοῦ Θεοῦ Υἱὸς Χριστὸς Ἰησοῦς Χριστὸς ὁ ἐν ὑμῖν διʼ ἡμῶν κηρυχθείς διʼ ἐμοῦ καὶ Σιλουανοῦ Σιλβανόυ καὶ Τιμοθέου οὐκ εστιν ἐγένετο ναὶ καὶ οὒ ἀλλὰ ναὶ ἐν αὐτῷ γέγονεν ὅσαι γὰρ ἐπαγγελίαι τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῷ τὸ ναί διὸ καὶ διʼ ἐν αὐτοῦ αὐτῷ τὸ Ἀμὴν τῷ Θεῷ πρὸς δόξαν διʼ ἡμῶν ὁ δὲ βεβαιῶν ὑμᾶς ἡμᾶς σὺν ὑμῖν εἰς Χριστὸν καὶ χρίσας ὑμᾶς ἡμᾶς Θεός ὁ καὶ σφραγισάμενος ἡμᾶς καὶ δοὺς τὸν ἀρραβῶνα τοῦ Πνεύματος ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν ἐγὼ δὲ μάρτυρα τὸν Θεὸν ἐπικαλοῦμαι ἐπὶ τὴν ἐμὴν ψυχήν ὅτι φειδόμενος ὑμῶν οὐκέτι ἦλθον εἰς Κόρινθον οὐχ ὅτι κυριεύομεν ὑμῶν τῆς πίστεως ἀλλὰ συνεργοί ἐσμεν τῆς χαρᾶς ὑμῶν τῇ γὰρ πίστει ἑστήκατε ἔκρινα γὰρ δὲ ἐμαυτῷ τοῦτο τὸ μὴ πάλιν ἐλθεῖν ἐν λύπῃ ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς ἐλθεῖν εἰ γὰρ ἐγὼ ὁ λυπῶ ὑμᾶς καὶ τίς ἐστιν ὁ εὐφραίνων με εἰ μὴ ὁ λυπούμενος ἐξ ἐμοῦ καὶ ἔγραψα ὑμῖν τοῦτο αὐτὸ ἵνα μὴ ἐλθὼν λύπην ἔχω σχῶ ἀφʼ ὧν ἔδει με χαίρειν πεποιθὼς ἐπὶ πάντας ὑμᾶς ὅτι ἡ ἐμὴ χαρὰ πάντων ὑμῶν ἐστιν ἐκ γὰρ πολλῆς θλίψεως καὶ συνοχῆς καρδίας ἔγραψα ὑμῖν διὰ πολλῶν δακρύων οὐχ ἵνα λυπηθῆτε ἀλλὰ τὴν ἀγάπην ἵνα γνῶτε ἣν ἔχω περισσοτέρως εἰς ὑμᾶς εἰ δέ τις λελύπηκεν οὐκ ἐμὲ λελύπηκεν ἀλλὰ ἀπὸ μέρους ἵνα μὴ ἐπιβαρῶ πάντας ὑμᾶς ἱκανὸν τῷ τοιούτῳ ἡ ἐπιτιμία αὕτη ἡ ὑπὸ τῶν πλειόνων ὥστε τοὐναντίον μᾶλλον ὑμᾶς χαρίσασθαι καὶ παρακαλέσαι μή πως τῇ περισσοτέρᾳ λύπῃ καταποθῇ ὁ τοιοῦτος διὸ παρακαλῶ ὑμᾶς κυρῶσαι εἰς αὐτὸν ἀγάπην εἰς τοῦτο γὰρ καὶ ἔγραψα ἵνα γνῶ τὴν δοκιμὴν ὑμῶν εἰ εἰς πάντα ὑπήκοοί ἐστε ᾧ δέ τι χαρίζεσθε κἀγώ καὶ ἐγώ καὶ γὰρ ἐγὼ ὃ κεχάρισμαι εἴ τι κεχάρισμαι ᾧ κεχάρισμαι διʼ ὑμᾶς ἐν προσώπῳ Χριστοῦ ἵνα μὴ πλεονεκτηθῶμεν ὑπὸ τοῦ Σατανᾶ οὐ γὰρ αὐτοῦ τὰ νοήματα ἀγνοοῦμεν ἐλθὼν δὲ εἰς τὴν Τρῳάδα εἰς τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ καὶ θύρας μοι ἀνεῳγμένης ἐν Κυρίῳ οὐκ ἔσχηκα ἄνεσιν τῷ πνεύματί μου τῷ τοῦ μὴ εὑρεῖν με Τίτον τὸν ἀδελφόν μου ἀλλὰ ἀποταξάμενος αὐτοῖς ἐξῆλθον εἰς Μακεδονίαν τῷ δὲ Θεῷ χάρις τῷ πάντοτε θριαμβεύοντι ἡμᾶς ἐν τῷ Χριστῷ Ἰησοῦ καὶ τὴν ὀσμὴν τῆς τῇ γνώσεως αὐτοῦ φανεροῦντι διʼ ἡμῶν ἐν παντὶ τόπῳ ὅτι Χριστοῦ εὐωδία ἐσμὲν τῷ Θεῷ ἐν τοῖς σῳζομένοις καὶ ἐν τοῖς ἀπολλυμένοις οἷς μὲν ὀσμὴ ἐκ θανάτου εἰς θάνατον οἷς δὲ ὀσμὴ ἐκ ζωῆς ζωήν εἰς ζωήν καὶ πρὸς αὐτά ταῦτα τίς ἱκανός οὐ γάρ ἐσμεν ὡς οἱ λοιποί πολλοὶ καπηλεύοντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ ἀλλʼ ὡς ἐξ εἰλικρινείας ἀλλʼ ὡς ἐκ Θεοῦ κατέναντι κατενώπιον τοῦ Θεοῦ ἐν Χριστῷ λαλοῦμεν ἀρχόμεθα πάλιν αὑτούς ἑαυτοὺς συνιστάνειν συνιστᾶν εἰ ἢ μὴ χρῄζομεν ὥςπερ ὥς τινες συστατικῶν ἐπιστολῶν πρὸς ὑμᾶς ἢ ἐξ ὑμῶν συστατικῶν ἡ ἐπιστολὴ ἡμῶν ὑμεῖς ἐστε ἐγγεγραμμένη ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν ἡμῶν γινωσκομένη καὶ ἀναγινωσκομένη ὑπὸ πάντων ἀνθρώπων φανερούμενοι ὅτι ἐστὲ ἐπιστολὴ Χριστοῦ διακονηθεῖσα ὑφʼ ἡμῶν καὶ ἐγγεγραμμένη οὐ μέλανι ἀλλὰ Πνεύματι Θεοῦ ζῶντος οὐκ ἐν πλαξὶν λιθίναις ἀλλʼ ἐν πλαξὶν καρδίαις καρδίας σαρκίναις πεποίθησιν δὲ τοιαύτην ἔχομεν ἔχω διὰ τοῦ Χριστοῦ πρὸς τὸν Θεόν οὐχ ὅτι ἀφʼ ἑαυτῶν ἱκανοί ἐσμεν ἀφʼ ἑαυτῶν λογίσασθαί λογίζεσθαι τι ἀφʼ ἑαυτῶν ὡς ἐξ αὑτῶν ἑαυτῶν ἀλλʼ ἡ ἱκανότης ἡμῶν ἐκ τοῦ Θεοῦ ὡς ὃς καὶ ἱκάνωσεν ἡμᾶς διακόνους καινῆς διαθήκης οὐ γράμματος ἀλλὰ Πνεύματος τὸ γὰρ γράμμα ἀποκτείνει ἀποκτένει ἀποκτέννει τὸ δὲ Πνεῦμα ζῳοποιεῖ εἰ δὲ ἡ διακονία τοῦ Θεοῦ θανάτου ἐν γράμμασιν γράμματι ἐντετυπωμένη ἐν λίθοις ἐγενήθη ἐν δόξῃ ὥστε μὴ δύνασθαι ἀτενίσαι τοὺς υἱοὺς Ἰσραὴλ εἰς τὸ πρόσωπον Μωϋσέως διὰ τὴν δόξαν αὐτοῦ τοῦ προσώπου αὐτοῦ τὴν καταργουμένην πῶς οὐχὶ μᾶλλον ἡ διακονία τοῦ Πνεύματος ἔσται ἐν δόξῃ εἰ γὰρ ἡ τῇ διακονία διακονίᾳ τῆς κατακρίσεως δόξα πολλῷ μᾶλλον περισσεύει ἡ διακονία τῆς δικαιοσύνης ἐν δόξῃ δόξα καὶ γὰρ οὐδὲ οὐ δεδόξασται τὸ δεδοξασμένον ἐν τούτῳ τῷ μέρει εἵνεκεν ἕνεκεν τῆς ὑπερβαλλούσης δόξης εἰ γὰρ τὸ καταργούμενον διὰ δόξης πολλῷ μᾶλλον τὸ μένον ἐν δόξῃ ἔχοντες οὖν τοιαύτην ἐλπίδα πολλῇ παρρησίᾳ χρώμεθα καὶ οὐ καθάπερ Μωϋσῆς ἐτίθει κάλυμμα ἐπὶ τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἑαυτοῦ πρὸς τὸ μὴ ἀτενίσαι τοὺς υἱοὺς Ἰσραὴλ εἰς τὸ πρόσωπον τέλος τοῦ καταργουμένου ἀλλʼ ἐπωρώθη τὰ νοήματα αὐτῶν ἄχρι γὰρ τῆς σήμερον ἡμέρας τὸ αὐτὸ κάλυμμα ἐπὶ τῇ ἀναγνώσει τῆς παλαιᾶς διαθήκης μένει μὴ ἀνακαλυπτόμενον ὅτι ἐν Χριστῷ καταργεῖται ἀλλʼ ἕως σήμερον ἡνίκα ἐάν ἂν ἀναγινώσκηται ἀναγινώσκεται Μωϋσῆς κάλυμμα ἐπὶ τὴν καρδίαν αὐτῶν κεῖται ἡνίκα δʼ ἂν ἐπιστρέψῃ πρός κύριον περιαιρεῖται τὸ κάλυμμα ἐπὶ τὴν καρδίαν αὐτῶν κεῖται ἡνίκα δὲ ἐὰν ἂν ἐπιστρέψῃ πρὸς Κύριον περιαιρεῖται τὸ κάλυμμα ὁ δὲ Κύριος τὸ Πνεῦμά ἐστιν οὗ δὲ τὸ Πνεῦμα Κυρίου ἐκεῖ ἐλευθερία ἡμεῖς δὲ πάντες ἀνακεκαλυμμένῳ προσώπῳ τὴν δόξαν τοῦ Κυρίου κατοπτριζόμενοι κατοπτριζόμεθα οἱ τὴν αὐτὴν εἰκόνα μεταμορφούμεθα μεταμορφούμενοι ἀπὸ δόξης εἰς δόξαν καθάπερ καθώσπερ ἀπὸ Κυρίου Πνεύματος διὰ τοῦτο ἔχοντες τὴν διακονίαν ταύτην καθὼς ἠλεήθημεν οὐκ ἐγκακοῦμεν ἐκκακοῦμεν ἀλλὰ ἀπειπάμεθα τὰ κρυπτὰ τῆς αἰσχύνης μὴ περιπατοῦντες ἐν πανουργίᾳ μηδὲ δολοῦντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ ἀλλὰ τῇ φανερώσει τῆς ἀληθείας συνιστάνοντες συνιστῶντες συνιστάντες ἑαυτοὺς πρὸς πᾶσαν συνείδησιν ἀνθρώπων ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ εἰ δὲ καὶ ἔστιν κεκαλυμμένον τὸ εὐαγγέλιον ἡμῶν ἐν τοῖς ἀπολλυμένοις ἐστὶν κεκαλυμμένον ἐν οἷς ὁ θεὸς τοῦ αἰῶνος τούτου ἐτύφλωσεν τὰ νοήματα τῶν ἀπίστων εἰς τὸ μὴ καταυγάσαι διαυγάσαι αὐγάσαι αὐτοῖς τὸν φωτισμὸν τοῦ εὐαγγελίου τῆς δόξης τοῦ Κυρίου Χριστοῦ ὅς ἐστιν εἰκὼν τοῦ Θεοῦ οὐ γὰρ ἑαυτοὺς κηρύσσομεν ἀλλὰ Χριστὸν Ἰησοῦν Χριστὸν Κύριον ἑαυτοὺς δὲ δούλους ἡμῶν ὑμῶν διὰ Χριστοῦ Κυρίου Ἰησοῦν Ἰησοῦ ὅτι ὁ Θεὸς ὁ εἰπών ὁ ἐκ σκότους φῶς λάμψει λάμψαι ὃς ἔλαμψεν ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν ὑμῶν πρὸς φωτισμὸν τῆς γνώσεως τῆς δόξης αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ ἐν προσώπῳ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἔχομεν δὲ τὸν θησαυρὸν τοῦτον ἐν ὀστρακίνοις σκεύεσιν ἵνα ἡ ὑπερβολὴ τῆς δυνάμεως ᾖ τοῦ Θεοῦ καὶ μὴ ἐξ ἡμῶν ἐν παντὶ θλιβόμενοι ἀλλʼ καὶ οὐ μὴ στενοχωρούμενοι ἀπορούμενοι ἀλλʼ οὐκ ἐξαπορούμενοι διωκόμενοι ἀλλʼ οὐκ ἐγκαταλειπόμενοι καταβαλλόμενοι ἀλλʼ οὐκ ἀπολλύμενοι πάντοτε τὴν νέκρωσιν τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματι περιφέροντες ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ φανερωθῇ ἐν τῷ τοῖς σώματι σώμασιν ἡμῶν φανερωθῇ εἰ ἀεὶ γὰρ ἡμεῖς οἱ ζῶντες εἰς θάνατον παραδιδόμεθα διὰ Ἰησοῦν ἵνα καὶ ἡ ζωὴ ἡ τοῦ υἱοῦ Ἰησοῦ φανερωθῇ φανερῷ ἐν τῇ θνητῇ σαρκὶ ἡμῶν ὥστε ὁ μὲν θάνατος ἐν ἡμῖν ἐνεργεῖται ἡ δὲ ζωὴ ἐν ὑμῖν ἔχοντες δὲ τὸ αὐτὸ πνεῦμα τῆς πίστεως κατὰ τὸ γεγραμμένον ἐπίστευσα διὸ καὶ ἐλάλησα καὶ ἡμεῖς πιστεύομεν διὸ καὶ λαλοῦμεν εἰδότες ὅτι ὁ ἐγείρας τὸν Κύριον Ἰησοῦν καὶ ἡμᾶς σὺν διὰ Ἰησοῦ Ἰησοῦ ἐγερεῖ καὶ παραστήσει σὺν ὑμῖν τὰ γὰρ πάντα διʼ ὑμᾶς ἵνα ἡ χάρις πλεονάσασα διὰ τῶν πλειόνων τὴν εὐχαριστίαν περισσεύσῃ εἰς τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ διὸ καὶ οὐκ ἐγκακοῦμεν ἐκκακοῦμεν ἀλλʼ εἰ καὶ ὁ ἔξω ἡμῶν ἄνθρωπος διαφθείρεται ἀλλʼ ὁ ἔσω ἔσωθεν ἡμῶν ἀνακαινοῦται ἡμέρᾳ καὶ ἡμέρᾳ τὸ γὰρ παραυτίκα ἐλαφρὸν τῆς θλίψεως ἡμῶν καθʼ ὑπερβολὴν εἰς ὑπερβολὴν αἰώνιον βάρος δόξης κατεργάζεται ἡμῖν μὴ σκοπούντων ἡμῶν τὰ βλεπόμενα ἀλλὰ τὰ μὴ βλεπόμενα τὰ γὰρ βλεπόμενα πρόσκαιρα τὰ δὲ μὴ βλεπόμενα αἰώνια οἴδαμεν γὰρ ὅτι ἐὰν ἡ ἐπίγειος ἡμῶν οἰκία τοῦ σκήνους καταλυθῇ ὅτι οἰκοδομὴν ἐκ Θεοῦ οἰκοδομὴν ἔχομεν οἰκίαν ἀχειροποίητον αἰώνιον ἐν τοῖς οὐρανοῖς καὶ γὰρ ἐν τούτῳ στενάζομεν τὸ οἰκητήριον ἡμῶν τὸ ἐξ οὐρανοῦ ἐπενδύσασθαι ἐπιποθοῦντες εἴπερ εἴ γε καὶ ἐκδυσάμενοι ἐνδυσάμενοι οὐ γυμνοὶ εὑρεθησόμεθα καὶ γὰρ οἱ ὄντες ἐν τῷ σκήνει στενάζομεν βαρούμενοι ἐπειδὴ ἐφʼ ᾧ οὐ θέλομεν ἐκδύσασθαι ἀλλʼ ἐπενδύσασθαι ἵνα καταποθῇ τὸ θνητὸν ὑπὸ τῆς ζωῆς ὁ δὲ κατεργασάμενος ἡμᾶς εἰς αὐτὸ τοῦτο ὁ Θεός ὁ καὶ δοὺς ἡμῖν τὸν ἀρραβῶνα τοῦ Πνεύματος θαρροῦντες οὖν πάντοτε καὶ εἰδότες ὅτι ἐνδημοῦντες ἐν τῷ σώματι ἐνδημοῦντες ἐκδημοῦμεν ἀπὸ τοῦ Κυρίου διὰ πίστεως γὰρ περιπατοῦμεν οὐ διὰ εἴδους θαρροῦμεν θαρροῦντες θαρρῶμεν δὲ καὶ εὐδοκοῦμεν εὐδοκοῦντες μᾶλλον ἐκδημῆσαι ἐκ τοῦ σώματος καὶ ἐνδημῆσαι πρὸς τὸν Κύριον διὸ καὶ φιλοτιμούμεθα φιλοτιμώμεθα εἴτε ἐνδημοῦντες εἴτε ἐκδημοῦντες εὐάρεστοι αὐτῷ εἶναι τοὺς γὰρ πάντας ἡμᾶς φανερωθῆναι δεῖ ἔμπροσθεν τοῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ ἵνα κομίσηται ἕκαστος τὰ ἴδια διὰ τοῦ σώματος πρὸς ἃ ἔπραξεν εἴτε ἀγαθὸν εἴτε φαῦλον κακόν εἰδότες οὖν τὸν φόβον τοῦ Κυρίου ἀνθρώπους πείθομεν πείθωμεν Θεῷ δὲ πεφανερώμεθα ἐλπίζω δὲ καὶ ἐν ταῖς συνειδήσεσιν ὑμῶν πεφανερῶσθαι οὐ γὰρ πάλιν ἑαυτοὺς συνιστάνομεν ὑμῖν ἀλλὰ ἀφορμὴν διδόντες ἡμῖν ὑμῖν καυχήματος ὑπὲρ ὑμῶν ἡμῶν ἵνα ἔχητε πρὸς τοὺς ἐν προσώπῳ καυχωμένους καὶ μὴ οὐ ἐν καρδίᾳ εἴτε γὰρ ἐξέστημεν Θεῷ εἴτε σωφρονοῦμεν ὑμῖν ἡ γὰρ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ Χριστοῦ συνέχει ἡμᾶς κρίναντας τοῦτο ὅτι εἰ εἷς ὑπὲρ πάντων ἀπέθανεν ἄρα οἱ πάντες ἀπέθανον ἀπέθανεν καὶ ὑπὲρ πάντων ἀπέθανεν ἵνα οἱ ζῶντες μηκέτι ἑαυτοῖς ζῶσιν ἀλλὰ τῷ ὑπὲρ αὐτῶν ἀποθανόντι καὶ ἐγερθέντι ὥστε ἡμεῖς ἀπὸ τοῦ νῦν οὐδένα οἴδαμεν κατὰ σάρκα εἰ δὲ καὶ ἐγνώκαμεν κατὰ σάρκα Χριστόν ἀλλὰ νῦν οὐκέτι γινώσκομεν ὥστε εἴ τις ἐν Χριστῷ καινὴ κτίσις τὰ ἀρχαῖα παρῆλθεν ἰδοὺ γέγονεν καινά τὰ πάντα τὰ δὲ πάντα ἐκ τοῦ Θεοῦ τοῦ καταλλάξαντος ἡμᾶς ἑαυτῷ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ δόντος ἡμῖν τὴν διακονίαν τῆς καταλλαγῆς ὡς ὅτι ὁ Θεὸς ἦν ἐν Χριστῷ κόσμον καταλλάσσων ἑαυτῷ μὴ λογιζόμενος αὐτοῖς τὰ παραπτώματα αὐτῶν καὶ θέμενος ἐν ἡμῖν τὸ τὸν εὐαγγέλιον λόγον τῆς καταλλαγῆς ὑπὲρ Χριστοῦ οὖν πρεσβεύομεν ὡς τοῦ Θεοῦ παρακαλοῦντος διʼ ἡμῶν δεόμεθα ὑπὲρ Χριστοῦ καταλλάγητε τῷ Θεῷ τὸν γὰρ μὴ γνόντα ἁμαρτίαν ὑπὲρ ἡμῶν ἁμαρτίαν ἐποίησεν ἵνα ἡμεῖς γενώμεθα γινώμεθα δικαιοσύνη Θεοῦ ἐν αὐτῷ συνεργοῦντες δὲ καὶ παρακαλοῦμεν παρακαλοῦντες μὴ εἰς κενὸν τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ δέξασθαι ἡμᾶς ὑμᾶς λέγει γάρ καιρῷ γάρ λέγει δεκτῷ δὲ ἐπήκουσά σου καὶ ἐν ἡμέρᾳ σωτηρίας ἐβοήθησά σοι ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος ἰδοὺ νῦν ἡμέρα σωτηρίας μηδεμίαν ἐν μηδενὶ διδόντες προσκοπήν ἵνα μὴ μωμηθῇ ἡ διακονία ἀλλʼ ἐν παντὶ συνιστάντες συνιστῶντες συνιστάνοντες ἑαυτοὺς ὡς Θεοῦ διάκονοι ἐν ὑπομονῇ πολλῇ ἐν θλίψεσιν ἐν ἀνάγκαις ἐν στενοχωρίαις ἐν πληγαῖς ἐν φυλακαῖς ἐν ἀκαταστασίαις ἐν κόποις ἐν ἀγρυπνίαις ἐν νηστείαις ἐν ἁγνότητι ἐν γνώσει ἐν μακροθυμίᾳ ἐν χρηστότητι ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ ἐν ἀγάπῃ ἀνυποκρίτῳ ἐν λόγῳ ἀληθείας ἐν δυνάμει Θεοῦ διὰ τῶν ὅπλων τῆς δικαιοσύνης τῶν δεξιῶν καὶ ἀριστερῶν διὰ δόξης καὶ ἀτιμίας διὰ δυσφημίας καὶ εὐφημίας ὡς πλάνοι καὶ ἰδοὺ ἀληθεῖς ἀληθείας ὡς ἀγνοούμενοι καὶ ἐπιγινωσκόμενοι ὡς ἀποθνῄσκοντες καὶ ἰδοὺ ζῶμεν ὡς παιδευόμενοι καὶ μὴ θανατούμενοι ὡς λυπούμενοι ἀεὶ δὲ χαίροντες ὡς πτωχοὶ πολλοὺς δὲ πλουτίζοντες ὡς μηδὲν ἔχοντες καὶ πάντα κατέχοντες τὸ στόμα ἡμῶν ἀνέῳγεν πρὸς ὑμᾶς Κορίνθιοι ἡ καρδία ὑμῶν ἡμῶν πεπλάτυνται οὐ στενοχωρεῖσθε ἐν ἡμῖν στενοχωρεῖσθε δὲ ἐν τοῖς σπλάγχνοις ὑμῶν τὴν δὲ αὐτὴν ἀντιμισθίαν ὡς τέκνοις λέγω πλατύνθητε καὶ ὑμεῖς μὴ γίνεσθε ἑτεροζυγοῦντες ἀπίστοις τίς γὰρ μετοχὴ δικαιοσύνῃ δικαιοσύνης καὶ ἀνομίᾳ ἢ τίς δὲ κοινωνία φωτὶ πρὸ πρὸς σκότος τίς δὲ συμφώνησις Χριστοῦ Χριστῷ πρὸς Βελιάρ ἢ τίς μερὶς πιστῷ πιστοῦ μετὰ ἀπίστου τίς δὲ συγκατάθεσις ναῷ Θεοῦ μετὰ εἰδώλων ἡμεῖς ὑμεῖς γὰρ ναὸς ναοί Θεοῦ ἐστε ἐσμεν ζῶντος καθὼς καὶ εἶπεν ὁ Θεὸς ὅτι ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω καὶ ἔσομαι αὐτῶν Θεός καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι μου λαός διὸ ἐξέλθατε ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε λέγει Κύριος καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς καὶ ἔσομαι ὑμῖν εἰς πατέρα καὶ ὑμεῖς ἔσεσθέ μοι εἰς υἱοὺς καὶ θυγατέρας λέγει Κύριος Παντοκράτωρ ταύτας οὖν ἔχοντες τὰς ἐπαγγελίας ἀγαπητοί καθαρίσωμεν ἑαυτοὺς ἀπὸ παντὸς μολυσμοῦ σαρκὸς καὶ πνεύματος πνεύματι ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἁγιωσύνης ἐν ἀγαπῇ φόβῳ Θεοῦ χωρήσατε ἡμᾶς οὐδένα ἠδικήσαμεν οὐδένα ἐφθείραμεν οὐδένα ἐπλεονεκτήσαμεν οὐ πρὸς κατάκρισιν οὐ λέγω προείρηκα γὰρ ὅτι ἐστε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν ἡμῶν ἐστε εἰς τὸ συναποθανεῖν καὶ συζῆν πολλή μοι παρρησία πρὸς ὑμᾶς πολλή μοι καύχησις ὑπὲρ ὑμῶν πεπλήρωμαι τῇ παρακλήσει ὑπερπερισσεύομαι ἐν τῇ χαρᾷ ἐπὶ πάσῃ τῇ θλίψει ἡμῶν καὶ γὰρ ἐλθόντων τῶν ἡμῶν εἰς Μακεδονίαν οὐδεμίαν ἔσχηκεν ἔσχεν ἄνεσιν ἔσχεν ἔσχηκεν ἡ σὰρξ ἡμῶν ἀλλʼ ἐν παντὶ θλιβόμενοι ἔξωθεν μάχαι ἔσωθεν φόβοι φόβος ἀλλʼ ὁ παρακαλῶν τοὺς ταπεινοὺς παρεκάλεσεν ἡμᾶς ὁ Θεὸς ἐπὶ ἐν τῇ παρουσίᾳ Τίτου οὐ μόνον δὲ ἐν τῇ παρουσίᾳ αὐτοῦ ἀλλὰ καὶ ἐν τῇ παρακλήσει ᾗ παρεκλήθη ἐφʼ ὑμῖν ἀναγγέλλων ὑμῖν ἡμῖν τὴν ὑμῶν ἐπιπόθησιν τὸν ὑμῶν ὀδυρμόν τὸν ὑμῶν ζῆλον ὑπὲρ ἐμοῦ ἡμῶν ὥστε με μᾶλλον χαρῆναι ὅτι εἰ καὶ ἐλύπησα ὑμᾶς ἐν τῇ ἐπιστολῇ οὐ μεταμέλομαι εἰ δὲ καὶ μετεμελόμην βλέπω βλέπων γὰρ ὅτι ἡ ἐπιστολὴ ἐκείνη εἰ καὶ πρὸς ὥραν ὥρας ἐλύπησεν ὑμᾶς νῦν χαίρω οὐχ ὅτι ἐλυπήθητε ἀλλʼ ὅτι ἐλυπήθητε εἰς μετάνοιαν ἐλυπήθητε γὰρ κατὰ Θεόν ἵνα ἐν μηδενὶ ζημιωθῆτε ἐξ ἡμῶν ἡ γὰρ κατὰ Θεὸν λύπη μετάνοιαν εἰς σωτηρίαν ἀμεταμέλητον ἐργάζεται κατεργάζεται ἡ δὲ τοῦ κόσμου λύπη θάνατον κατεργάζεται ἰδοὺ γὰρ αὐτὸ τοῦτο τὸ κατὰ Θεὸν λυπηθῆναι ὑμᾶς πόσην κατειργάσατο ἐν ὑμῖν ἡμῖν σπουδήν ἀλλὰ ἀπολογίαν ἀλλὰ ἀνάκτησιν ἀγανάκτησιν ἀλλὰ φόβον ἀλλὰ ἐπιποθίαν ἐπιπόθησιν ἀλλὰ ζῆλον ζῆλος ἀλλὰ ἐκδίκησιν ἐν παντὶ συνεστήσατε ἑαυτοὺς ἁγνοὺς εἶναι ἐν τῷ πράγματι ἄρα εἰ καὶ ἔγραψα ὑμῖν οὐχ ἕνεκεν εἵνεκεν τοῦ ἀδικήσαντος ἀλλʼ οὐδὲ ἕνεκεν εἵνεκεν τοῦ ἀδικηθέντος ἀλλʼ ἕνεκεν εἵνεκεν τοῦ φανερωθῆναι τὴν σπουδὴν ὑμῶν ἡμῶν τὴν ὑπὲρ ἡμῶν ὑμῶν πρὸς ὑμᾶς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ διὰ τοῦτο παρακεκλήμεθα ἐπὶ δὲ τῇ παρακλήσει ἡμῶν ὑμῶν περισσοτέρως περισσότερον δὲ μᾶλλον ἐχάρημεν ἐπὶ τῇ χαρᾷ Τίτου ὅτι ἀναπέπαυται τὸ πνεῦμα αὐτοῦ ἀπὸ πάντων ὑμῶν ὅτι εἴ τι αὐτῷ αὐτῶν ὑπὲρ ὑμῶν κεκαύχημαι οὐ κατῃσχύνθην ἀλλʼ ὡς πάντοτε πάντα ὑμῖν ἐν ἀληθείᾳ ἐλαλήσαμεν ὑμῖν οὕτως καὶ ἡ καύχησις ὑμῶν ἡμῶν ἡ ἐπὶ Τίτου ἀλήθεια ἐγενήθη καὶ τὰ σπλάγχνα αὐτοῦ περισσοτέρως εἰς ἡμᾶς ὑμᾶς ἐστιν ἀναμιμνῃσκομένου τὴν πάντων ὑμῶν ὑπακοήν ὃς ὡς μετὰ φόβου καὶ τρόμου ἐδέξασθε αὐτόν χαίρω οὖν ὅτι ἐν παντὶ θαρρῶ ἐν ὑμῖν γνωρίζομεν δὲ ὑμῖν ἀδελφοί τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ τὴν δεδομένην ἐν ταῖς ἐκκλησίαις ἐκκλησίας τῆς Μακεδονίας ὅτι ἐν πολλῇ δοκιμῇ θλίψεως ἡ περισσεία τῆς χαρᾶς αὐτῶν καὶ ἡ κατὰ βάθους βάθος πτωχεία αὐτῶν ἐπερίσσευσεν εἰς τὸ τὸν πλοῦτον πλοῦτος τῆς ἁπλότητος αὐτῶν ὅτι κατὰ δύναμιν μαρτυρῶ καὶ παρὰ ὑπὲρ δύναμιν αὐθαίρετοι μετὰ πολλῆς τῆς παρακλήσεως δεόμενοι ἡμῶν τὴν χάριν καὶ τὴν κοινωνίαν τῆς διακονίας τῆς εἰς τοὺς ἁγίους δέξασθαι ἡμᾶς καὶ οὐ καθὼς ἠλπίσαμεν ἠλπίκαμεν ἀλλʼ ἑαυτοὺς ἔδωκαν ἐδώκαμεν πρῶτον τῷ Θεῷ Κυρίῳ καὶ ἡμῖν διὰ θελήματος Θεοῦ εἰς τὸ παρακαλέσαι ἡμᾶς Τίτον ἵνα καθὼς ἐνήρξατο προενήρξατο οὕτως καὶ ἐπιτελέσῃ εἰς ὑμᾶς καὶ τὴν χάριν ταύτην ἀλλʼ ὥσπερ περισσεύετε ἐν παντὶ περισσεύετε περισσεύητε ἐν πίστει καὶ λόγῳ καὶ γνώσει καὶ πάσῃ σπουδῇ καὶ τῇ ἐξ ἡμῶν ὑμῶν ἐν ὑμῖν ἡμῖν ἀγάπῃ ἵνα καὶ ἐν ταύτῃ τῇ χάριτι περισσεύητε οὐ κατʼ ἐπιταγὴν λέγω ἀλλὰ διὰ τῆς ἑτέρων σπουδῆς καὶ τὸ τῆς ἡμετέρας ὑμετέρας ἀγάπης γνήσιον δοκιμάζων γινώσκετε γὰρ τὴν χάριν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ὅτι διʼ ἡμᾶς ὑμᾶς ἐπτώχευσεν πλούσιος ὤν ἵνα ὑμεῖς τῇ ἐκείνου πτωχείᾳ πλουτήσητε καὶ γνώμην ἐν τούτῳ δίδωμι τοῦτο γὰρ ὑμῖν συμφέρει οἵτινες οὐ μόνον τὸ ποιῆσαι ἀλλὰ καὶ τὸ θέλειν προενήρξασθε ἀπὸ πέρυσι νυνὶ δὲ καὶ τὸ ποιῆσαι ἐπιτελέσατε ὅπως καθάπερ ἡ προθυμία τοῦ θέλειν οὕτως καὶ τὸ ἐπιτελέσαι ἐκ τοῦ ἔχειν εἰ γὰρ ἡ προθυμία πρόκειται καθὸ ἂν ἐὰν ἔχῃ τις εὐπρόσδεκτος οὐ καθὸ οὐκ ἔχει οὐ γὰρ ἵνα ἄλλοις ἄνεσις ὑμῖν δὲ θλῖψις ἀλλʼ ἐξ ἰσότητος ἐν τῷ νῦν καιρῷ τὸ ὑμῶν περίσσευμα εἰς τὸ ἐκείνων ὑστέρηκα ὑστέρημα ἵνα καὶ τὸ ὁ ἐκείνων περίσσευμα γένηται εἰς τὸ ὑμῶν ὑστέρημα ὅπως γένηται ἰσότης καθὼς γέγραπται ὁ τὸ πολὺ οὐκ ἐπλεόνασεν καὶ ὁ τὸ ὀλίγον οὐκ ἠλαττόνησεν χάρις δὲ τῷ Θεῷ τῷ διδόντι δόντι ἡμῖν τὴν αὐτὴν σπουδὴν ὑπὲρ ὑμῶν ἐν τῇ καρδίᾳ Τίτου ὅτι τὴν μὲν παράκλησιν ἐδέξατο σπουδαιότερος δὲ ὑπάρχων αὐθαίρετος ἐξῆλθεν πρὸς ὑμᾶς συνεπέμψαμεν δὲ μετʼ αὐτοῦ τὸν ἀδελφὸν μετʼ αὐτοῦ οὗ ὁ ἔπαινος ἐν τῷ εὐαγγελίῳ διὰ πασῶν τῶν ἐκκλησιῶν οὐ μόνον δὲ ἀλλὰ καὶ χειροτονηθεὶς ὑπὸ τῶν ἐκκλησιῶν συνέκδημος ἡμῶν ἐν σὺν τῇ χάριτι ταύτῃ τῇ διακονουμένῃ ὑφʼ ἡμῶν ὑμῶν πρὸς τὴν αὐτοῦ τοῦ Κυρίου δόξαν καὶ προθυμίαν ἡμῶν ὑμῶν στελλόμενοι τοῦτο μή τις ἡμᾶς μωμήσηται ἐν τῇ ἁδρότητι ταύτῃ τῇ διακονουμένῃ ὑφʼ ἡμῶν προνοούμενοι προνοοῦμεν γὰρ καλὰ οὐ μόνον ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ Κυρίου ἀλλὰ καὶ ἐνώπιον ἀνθρώπων συνεπέμψαμεν δὲ αὐτοῖς τὸν ἀδελφὸν ἡμῶν ὃν ἐδοκιμάσαμεν ἐν πολλοῖς πολλάκις σπουδαῖον ὄντα νυνὶ δὲ πολὺ σπουδαιότερον πεποιθήσει δὲ πολλῇ τῇ εἰς ὑμᾶς εἴτε ὑπὲρ Τίτου κοινωνὸς ἐμὸς καὶ εἰς ὑμᾶς συνεργός εἴτε ἀδελφοὶ ἡμῶν ἀπόστολοι ἐκκλησιῶν δόξα Κυρίου Χριστοῦ τὴν τῇ οὖν ἔνδειξιν τῆς ἀγάπης ὑμῶν καὶ ἡμῶν καυχήσεως ὑπὲρ ὑμῶν εἰς αὐτοὺς ἐνδείξασθε ἐνδείξασθαι ἐνδεικνύμενοι καὶ εἰς πρόσωπον τῶν ἐκκλησιῶν περὶ μὲν γὰρ τῆς διακονίας τῆς εἰς τοὺς ἁγίους περισσότερον περισσόν μοί ἐμοί ἐστιν τὸ γράφειν ὑμῖν ὅτι οἶδα γὰρ τὴν προθυμίαν ὑμῶν ἣν ὑπὲρ ὑμῶν καυχῶμαι ἐν Μακεδόσιν ὅτι Ἀχαΐα παρεσκεύασται ἀπὸ πέρυσι καὶ τὸ ὁ ἐξ ὑμῶν ζῆλος ζῆλος ἠρέθισε τοὺς πλείονας ἔπεμψα δὲ τοὺς ἀδελφούς ἵνα μὴ τὸ καύχημα ὑμῶν ἡμῶν τὸ ὑπὲρ ὑμῶν κενωθῇ ἐν τῷ μέρει τούτῳ ἵνα καθὼς ἔλεγον ἔλεγεν παρεσκευασμένοι ἦτε μή πως ἂν ἐὰν ἔλθωσιν σὺν ἐμοὶ Μακεδόνες καὶ εὕρωσιν ὑμᾶς ἀπαρασκευάστους καταισχυνθῶμεν ἡμεῖς ἵνα μὴ λέγωμεν λέγω ἡμεῖς ὑμεῖς ἐν τῇ ὑποστάσει ταύτῃ τῆς καυχήσεως ἀναγκαῖον οὖν ἡγησάμην παρακαλέσαι τοὺς ἀδελφοὺς ἵνα προέλθωσιν πρός εἰς ὑμᾶς καὶ προκαταρτίσωσιν τὴν προεπηγγελμένην προκατηγγελμένην εὐλογίαν ὑμῶν ταύτην ἑτοίμην εἶναι οὕτως ὡς εὐλογίαν καὶ μὴ ὥςπερ ὡς πλεονεξίαν τοῦτο δέ ὁ σπείρων φειδομένως φειδομένως καὶ θερίσει καὶ ὁ σπείρων ἐπʼ εὐλογίαις ἐπʼ εὐλογίαις καὶ θερίσει ἕκαστος καθὼς προῄρηται προαιρεῖται τῇ καρδίᾳ μὴ ἐκ λύπης ἢ ἐξ ἀνάγκης ἱλαρὸν γὰρ δότην ἀγαπᾷ ὁ Θεός δυνατεῖ δυνατὸς δὲ ὁ Θεὸς πᾶσαν χάριν περισσεῦσαι εἰς ὑμᾶς ἵνα ἐν παντὶ πάντοτε πᾶσαν αὐτάρκειαν ἔχοντες περισσεύητε εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθόν καθὼς γέγραπται ἐσκόρπισεν ἔδωκεν τοῖς πένησιν ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ μένει εἰς τὸν αἰῶνα ὁ δὲ ἐπιχορηγῶν σπόρον σπέρμα τῷ σπείροντι καὶ ἄρτον εἰς βρῶσιν χορηγήσει χορηγήσαι καὶ πληθυνεῖ πληθυνῇ πληθυναῖ τὸν σπόρον ὑμῶν καὶ αὐξήσει αὐξήσαι τὰ γεννήματα τῆς δικαιοσύνης ὑμῶν ἐν παντὶ πλουτιζόμενοι εἰς πᾶσαν ἁπλότητα εἰ τίς ἥτις κατεργάζεται διʼ ἡμῶν εὐχαριστίαν τῷ Θεῷ Θεοῦ ὅτι ἡ διακονία τῆς λειτουργίας ταύτης οὐ μόνον ἐστὶν προσαναπληροῦσα τὰ ὑστερήματα τῶν ἁγίων ἀλλὰ καὶ περισσεύουσα διὰ πολλῶν εὐχαριστιῶν εὐχαριστίαν τῷ Χριστῷ Θεῷ καὶ διὰ τῆς δοκιμῆς τῆς διακονίας ταύτης δοξάζοντες τὸν Θεὸν ἐπὶ τῇ ὑποταγῇ τῆς ὁμολογίας ὑμῶν εἰς τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ καὶ ἁπλότητι τῆς κοινωνίας εἰς αὐτοὺς καὶ εἰς πάντας καὶ αὐτῶν δεήσει ὑπὲρ ὑμῶν ἡμῶν ἐπιποθούντων ἡμᾶς ὑμᾶς διὰ τὴν ὑπερβάλλουσαν χάριν τοῦ Θεοῦ ἐφʼ ἡμῖν ὑμῖν χάρις δὲ τῷ Θεῷ ἐπὶ τῇ ἀνεκδιηγήτῳ αὐτοῦ δωρεᾷ αὐτὸς δὲ ἐγὼ Παῦλος παρακαλῶ ὑμᾶς διὰ τῆς πραΰτητος πρᾳότητος καὶ ἐπιεικείας τοῦ Χριστοῦ ὃς κατὰ πρόσωπον μὲν ταπεινὸς ἐν ὑμῖν ἀπὼν δὲ θαρρῶ διʼ εἰς ὑμᾶς δέομαι δὲ τὸ μὴ παρὼν θαρρῆσαι τε τῇ πεποιθήσει ᾗ λογίζομαι τολμῆσαι ἐπί τινας τοὺς λογιζομένους ἡμᾶς ὡς κατὰ σάρκα περιπατοῦντας ἐν σαρκὶ γὰρ περιπατοῦντες περιπατοῦντας οὐ κατὰ σάρκα στρατευόμεθα τὰ γὰρ ὅπλα τῆς στρατιᾶς στρατείας ἡμῶν οὐ σαρκικὰ ἀλλὰ δυνατὰ τῷ Θεῷ πρὸς καθαίρεσιν ὀχυρωμάτων λογισμοὺς καθαιροῦντες καθαίροντες καὶ πᾶν ὕψωμα ἐπαιρόμενον κατὰ τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ καὶ αἰχμαλωτίζοντες πᾶν νόημα εἰς τὴν ὑπακοὴν τοῦ Χριστοῦ καὶ ἐν ἑτοίμῳ ἔχοντες ἐκδικῆσαι πᾶσαν παρακοήν ὅταν πληρωθῇ πρότερον ὑμῶν ἡ ὑπακοή τὰ κατὰ πρόσωπον βλέπετε εἴ τις δοκεῖ πέποιθεν πεποιθέναι ἑαυτῷ ἑαυτῶν Χριστοῦ εἶναι τοῦτο λογιζέσθω πάλιν ἐφʼ ἀφʼ ἑαυτοῦ ὅτι καθὼς αὐτὸς ὁ Χριστός Χριστοῦ οὕτως καὶ ἡμεῖς Χριστοῦ ἐάν τε γὰρ καὶ περισσότερόν τι καυχήσωμαι καυχήσομαι περὶ τῆς ἐξουσίας ἡμῶν ἧς ἔδωκεν ὁ Κύριος ἡμῖν εἰς οἰκοδομὴν καὶ οὐκ εἰς καθαίρεσιν ὑμῶν οὐκ αἰσχυνθήσομαι ἵνα μὴ δόξω ὡς ἂν ἐκφοβεῖν ὑμᾶς διὰ τῶν ἐπιστολῶν ὅτι αἱ μὲν ἐπιστολαὶ μέν φησίν φασίν βαρεῖαι καὶ ἰσχυραί ἡ δὲ παρουσία τοῦ σώματος ἀσθενὴς καὶ ὁ λόγος ἐξουθενημένος τοῦτο λογιζέσθω ὁ τοιοῦτος ὅτι οἷοί ἐσμεν τῷ λόγῳ διʼ ἐπιστολῶν ἀπόντες τοιοῦτοι καὶ παρόντες τῷ ἔργῳ οὐ γὰρ τολμῶμεν τολμῶ ἐγκρῖναι ἢ συγκρῖναι ἑαυτούς τισιν τῶν ἑαυτοὺς συνιστανόντων συνιστάντων ἀλλὰ αὐτοὶ ἐν ἑαυτοῖς ἑαυτοὺς νεκροῦντες μετροῦντες καὶ συγκρίνοντες ἑαυτοὺς ἑαυτοῖς οὐ συνίσασιν συνιοῦσιν συνιᾶσιν ἡμεῖς δὲ οὐκ οὐχι εἰς τὰ ἄμετρα καυχησόμεθα ἀλλὰ κατὰ τὸ μέτρον τοῦ κανόνος οὗ ἐμέρισεν ἡμῖν ὁ Θεὸς μέτρου ἐφικέσθαι ἄχρι καὶ ὑμῶν οὐ ὡς γὰρ ὡς μὴ ὡς ἐφικνούμενοι εἰς ὑμᾶς ὑπερεκτείνομεν ἑαυτούς ἄχρι γὰρ καὶ ὑμῶν ἐφθάσαμεν ἐν τῷ εὐαγγελίῳ τοῦ Χριστοῦ οὐκ εἰς τὰ μέτρα ἄμετρα καυχώμενοι ἐν ἀλλοτρίοις κόποις ἐλπίδα δὲ ἔχοντες αὐξανομένης τῆς πίστεως ἡμῶν ὑμῶν ἐν ὑμῖν μεγαλυνθῆναι κατὰ τὸν κανόνα ὑμῶν ἡμῶν εἰς περισσείαν εἰς τὰ ὑπερέκεινα ὑμῶν εὐαγγελίσασθαι οὐκ ἐν ἀλλοτρίῳ κανόνι εἰς τὰ ἕτοιμα καυχήσασθαι ὁ δὲ καυχώμενος ἐν Κυρίῳ καυχάσθω οὐ ὁ γὰρ ὁ ἑαυτὸν συνιστῶν συνιστάνων ἐκεῖνός ἐστιν δόκιμος εστιν ἀλλὰ ὃν ὁ Κύριος συνίστησιν ὄφελον ἀνείχεσθέ μου μικρόν τι τῇ ἀφροσύνῃ ἀφροσύνης ἀλλὰ καὶ ἀνέχεσθέ ἀνάσχεσθε μου ζηλῶ γὰρ ὑμᾶς Θεοῦ ζήλῳ ἡρμοσάμην γὰρ ὑμᾶς ἑνὶ ἀνδρὶ παρθένον ἁγνὴν παραστῆσαι τῷ Χριστῷ φοβοῦμαι δὲ μή πως ὡς ὁ ὄφις Εὕαν ἐξηπάτησεν ὑμῖν Εὕαν ἐν τῇ πανουργίᾳ αὐτοῦ οὕτως φθαρῇ τὰ νοήματα ὑμῶν ἀπὸ τῆς ἁπλότητος καὶ τῆς ἁγνότητος τῆς εἰς τὸν Χριστόν εἰ μὲν γὰρ ὁ ἐρχόμενος ἄλλον Ἰησοῦν κηρύσσει ὃν οὐκ ἐκηρύξαμεν ἢ πνεῦμα ἕτερον λαμβάνετε ὃ οὐκ ἐλάβετε ἢ εὐαγγέλιον ἕτερον ὃ οὐκ ἐδέξασθε καλῶς ἀνέχεσθε ἠνείχεσθε ἀνείχεσθε λογίζομαι γὰρ δὲ μηδὲν ὑστερηκέναι τῶν ὑπερλίαν ἀποστόλων εἰ δὲ καὶ ἰδιώτης τῷ λόγῳ ἀλλʼ οὐ τῇ γνώσει ἀλλʼ ἐν παντὶ φανερώσαντες φανερωθέντες ἐν πᾶσιν εἰς ὑμᾶς ἢ ἁμαρτίαν ἐποίησα ἐμαυτὸν ταπεινῶν ἵνα ὑμεῖς ὑψωθῆτε ὅτι δωρεὰν τὸ τοῦ Θεοῦ εὐαγγέλιον εὐηγγελισάμην ὑμῖν ἄλλας ἐκκλησίας ἐσύλησα λαβὼν ὀψώνιον πρὸς τὴν ὑμῶν διακονίαν καὶ παρὼν πρὸς ὑμᾶς καὶ ὑστερηθεὶς οὐ κατενάρκησα οὐθενός τὸ γὰρ ὑστέρημά μου προσανεπλήρωσαν οἱ ἀδελφοὶ ἐλθόντες ἀπὸ Μακεδονίας καὶ ἐν παντὶ ἀβαρῆ ὑμῖν ἐμαυτὸν ὑμῖν ἐτήρησα καὶ τηρήσω ἔστιν ἀλήθεια Χριστοῦ ἐν ἐμοὶ ὅτι ἡ καύχησις αὕτη οὐ σφραγίσεται φραγήσεται εἰς ἐμὲ ἐν τοῖς κλίμασι τῆς Ἀχαΐας διὰ τί ὅτι οὐκ ἀγαπῶ ὑμᾶς ὁ Θεὸς οἶδεν ὃ δὲ ποιῶ καὶ ποιήσω ἵνα ἐκκόψω τὴν ἀφορμὴν τῶν θελόντων ἀφορμήν ἵνα ἐν ᾧ καυχῶνται εὑρεθῶσιν καθὼς καὶ ἡμεῖς οἱ γὰρ τοιοῦτοι ψευδαπόστολοι ἐργάται δόλιοι μετασχηματιζόμενοι εἰς ἀποστόλους Χριστοῦ καὶ οὐ θαῦμα θαυμαστόν αὐτὸς γὰρ ὁ Σατανᾶς μετασχηματίζεται εἰς ἄγγελον φωτός οὐ μέγα οὖν εἰ καὶ οἱ διάκονοι αὐτοῦ μετασχηματίζονται ὡς διάκονοι δικαιοσύνης ὧν τὸ τέλος ἔσται κατὰ τὰ ἔργα αὐτῶν πάλιν λέγω μή τίς με δόξῃ ἄφρονα εἶναι εἰ δὲ μή γε καὶ κἂν ὡς ἄφρονα δέξασθέ με ἵνα κἀγὼ μικρόν τι κᾀγὼ καυχήσωμαι ὃ λαλῶ οὐ λαλῶ κατὰ Κύριον λαλῶ ἀλλʼ ὡς ἐν ἀφροσύνῃ ἐν ταύτῃ τῇ ὑποστάσει τῆς καυχήσεως ἐπεὶ πολλοὶ καυχῶνται κατὰ τὴν σάρκα κἀγὼ καυχήσομαι ἡδέως γὰρ ἀνέχεσθε τῶν ἀφρόνων φρόνιμοι ὄντες ἀνέχεσθε γὰρ εἴ τις ὑμᾶς καταδουλοῖ εἴ τις κατεσθίει εἴ τις λαμβάνει εἴ τις ἐπαίρεται εἴ τις ὑμᾶς εἰς πρόσωπον ὑμᾶς δέρει κατὰ ἀτιμίαν λέγω ὡς ὅτι ἡμεῖς ἠσθενήκαμεν ἠσθενήσαμεν ἐν ᾧ δʼ ἄν τις τολμᾷ ἐν ἀφροσύνῃ λέγω τολμῶ κἀγώ Ἑβραῖοί εἰσιν κἀγώ Ἰσραηλῖταί Ἰστραηλῖταί εἰσιν κἀγώ σπέρμα Ἀβραάμ εἰσιν κἀγώ διάκονοι Χριστοῦ εἰσιν παραφρονῶν λαλῶ ὑπὲρ ἐγώ ἐν κόποις περισσοτέρως ἐν πληγαῖς ὑπερβαλλόντως ἐν φυλακαῖς πληγαῖς περισσοτέρως ἐν πληγαῖς φυλακαῖς ὑπερβαλλόντως ἐν θανάτοις πολλάκις ὑπὸ Ἰουδαίων πεντάκις τεσσεράκοντα παρὰ μίαν ἔλαβον τρὶς ἐρραβδίσθην ἅπαξ ἐλιθάσθην τρὶς ἐναυάγησα νυχθήμερον ἐν τῷ βυθῷ πεποίηκα ὁδοιπορίαις πολλάκις κινδύνοις ποταμῶν κινδύνοις λῃστῶν κινδύνοις ἐκ γένους κινδύνοις ἐξ ἐθνῶν κινδύνοις ἐν πόλει κινδύνοις ἐν ἐρημίᾳ κινδύνοις ἐν θαλάσσῃ κινδύνοις ἐν ψευδαδέλφοις ἐν κόπῳ καὶ μόχθῳ ἐν ἀγρυπνίαις πολλάκις ἐν λιμῷ καὶ δίψει ἐν νηστείαις πολλάκις ἐν ψύχει καὶ γυμνότητι χωρὶς τῶν παρεκτὸς ἡ ἐπίστασίς ἐπισύστασίς μοι μου ἡ καθʼ ἡμέραν ἡ μέριμνα πασῶν τῶν ἐκκλησιῶν τίς ἀσθενεῖ καὶ οὐκ ἀσθενῶ τίς σκανδαλίζεται καὶ οὐκ ἐγὼ πυροῦμαι εἰ καυχᾶσθαι δεῖ τὰ τῆς ἀσθενείας μου καυχήσομαι ὁ Θεὸς καὶ Πατὴρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ οἶδεν ὁ ὢν εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας ὅτι οὐ ψεύδομαι ἐν Δαμασκῷ ὁ ἐθνάρχης Ἁρέτα τοῦ βασιλέως ἐφρούρει τὴν Δαμασκηνῶν πόλιν Δαμασκηνῶν πιάσαι με θέλων καὶ διὰ θυρίδος ἐν σαργάνῃ ἐχαλάσθην διὰ τοῦ τείχους καὶ ἐξέφυγον τὰς χεῖρας αὐτοῦ καυχᾶσθαι δὲ δεῖ δὴ οὐ συμφέρει συμφέρον μέν μοι ἐλεύσομαι δὲ γὰρ καὶ εἰς ὀπτασίας καὶ ἀποκαλύψεις Κυρίου οἶδα ἄνθρωπον ἐν Χριστῷ πρὸ ἐτῶν δεκατεσσάρων εἴτε ἐν σώματι οὐκ οἶδα εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα ὁ Θεὸς οἶδεν ἁρπαγέντα τὸν τοιοῦτον ἕως τούτου τρίτου οὐρανοῦ καὶ οἶδα τὸν τοιοῦτον ἄνθρωπον εἴτε ἐν σώματι εἴτε χωρὶς ἐκτὸς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα ὁ Θεὸς οἶδεν ὅτι ἡρπάγη εἰς τὸν Παράδεισον καὶ ἤκουσεν ἄρρητα ῥήματα ἃ οὐκ ἐξὸν ἀνθρώπῳ λαλῆσαι ὑπὲρ τοῦ τοιούτου καυχήσομαι ὑπὲρ δὲ ἐμαυτοῦ οὐδὲν οὐ καυχήσομαι εἰ μὴ ἐν ταῖς ἀσθενείαις μου ἐὰν γὰρ θελήσω θέλω καυχήσασθαι καυχήσομαι οὐκ ἔσομαι ἄφρων ἀλήθειαν γὰρ ἐρῶ φείδομαι δέ μή τις εἰς ἐμὲ λογίσηται ὑπὲρ ὃ βλέπει με ἢ ἀκούει τι ἐξ ἐμοῦ καὶ τῇ ὑπερβολῇ τῶν ἀποκαλύψεων διὸ ἵνα μὴ ὑπεραίρωμαι ἐδόθη μοι σκόλοψ τῇ σαρκί ἄγγελος Σατᾶν Σατανᾶ ἵνα με κολαφίζῃ ἵνα μὴ ὑπεραίρωμαι καὶ ὑπὲρ τούτου τρὶς τὸν Κύριον παρεκάλεσα ἵνα ἀποστῇ ἀπʼ ἐμοῦ καὶ εἴρηκέν μοι ἀρκεῖ σοι ἡ χάρις μου ἡ γὰρ δύναμις μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται τελεῖται ἥδιστα οὖν μᾶλλον καυχήσομαι ἐν ταῖς ἀσθενείαις μου ἵνα ἐπισκηνώσῃ ἐπʼ ἐμὲ ἡ δύναμις τοῦ Χριστοῦ διὸ εὐδοκῶ ἐν ἀσθενείαις ἐν ὕβρεσιν καὶ ἐν ἀνάγκαις ἐν διωγμοῖς καὶ ἐν στενοχωρίαις ὑπὲρ Χριστοῦ ὅταν γὰρ ἀσθενῶ τότε δυνατός εἰμι γέγονα ἄφρων καυχώμενος ὑμεῖς με ἠναγκάσατε ἀναγκάζετε ἐγὼ γὰρ ὤφειλον ὑφʼ ἡμῶν ὑμῶν συνίστασθαι οὐδὲν γὰρ τι ὑστέρησα ὑστέρηκα τῶν ὑπερλίαν ἀποστόλων εἰ καὶ οὐδέν εἰμι τὰ μὲν σημεῖα τοῦ ἀποστόλου κατειργάσθη ἐν ὑμῖν ἐν πάσῃ ὑπομονῇ ἐν σημείοις τε καὶ τέρασιν καὶ δυνάμεσιν τί γάρ ἐστιν ὃ ἡσσώθητε ἡττήθητε ὑπὲρ τὰς λοιπὰς ἐκκλησίας εἰ μὴ ὅτι αὐτὸς ἐγὼ οὐ κατενάρκησα ὑμῶν χαρίσασθέ μοι τὴν ἀδικίαν ταύτην ἰδοὺ τρίτον τοῦτο ἑτοίμως ἔχω ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς καὶ οὐ καταναρκήσω ὑμῶν οὐ γὰρ ζητῶ τὰ ὑμῶν ἀλλὰ ὑμᾶς οὐ γὰρ ὀφείλει τὰ τέκνα θησαυρίζειν τοῖς γονεῦσιν θησαυρίζειν ἀλλὰ οἱ γονεῖς τοῖς τέκνοις ἐγὼ δὲ ἥδιστα δαπανήσω καὶ ἐκδαπανηθήσομαι ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν εἰ καὶ περισσοτέρως ὑμᾶς ἀγαπῶν ἀγαπῶ ἧσσον ἧττον ἀγαπῶμαι ἔστω δέ ἐγὼ οὐ κατενάρκησα ἐβάρησα κατεβάρησα ὑμᾶς ὑμῶν ἀλλὰ ὑπάρχων πανοῦργος δόλῳ ὑμᾶς ἔλαβον μή τινα ὧν ἀπέσταλκα πρὸς ὑμᾶς διʼ αὐτοῦ ἐπλεονέκτησα ὑμᾶς παρεκάλεσα Τίτον καὶ συναπέστειλα τὸν ἀδελφόν μήτι ἐπλεονέκτησεν ὑμᾶς Τίτος οὐ τῷ αὐτῷ πνεύματι περιεπατήσαμεν οὐ τοῖς αὐτοῖς ἴχνεσιν οὔ πάλαι πάλιν δοκεῖτε ὅτι ὑμῖν ἀπολογούμεθα κατέναντι κατενώπιον τοῦ Θεοῦ ἐν Χριστῷ λαλοῦμεν τὰ δὲ πάντα ἀγαπητοί ὑπὲρ τῆς ὑμῶν οἰκοδομῆς φοβοῦμαι γὰρ μή πως ἐλθὼν οὐχ οἵους θέλω εὕρω ὑμᾶς κἀγὼ εὑρεθῶ ὑμῖν οἷον οὐ θέλετε μή πως ἔρις ζῆλος ζῆλοι θυμοί ἐριθεῖαι καταλαλιαί ψιθυρισμοί φυσιώσεις ἀκαταστασίαι μὴ πάλιν ἐλθόντα ἐλθόντος με μου ταπεινώσῃ ταπεινώσει με ὁ Θεός μου πρὸς ὑμᾶς καὶ πενθήσω πολλοὺς τῶν προημαρτηκότων καὶ μὴ μετανοησάντων ἐπὶ τῇ ἀκαθαρσίᾳ καὶ πορνείᾳ καὶ ἀσελγείᾳ ᾗ ἔπραξαν ἰδοὺ τρίτον τοῦτο ἑτοίμως ἔχω ἔρχομαι ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς ἵνα ἐπὶ στόματος δύο μαρτύρων ἢ καὶ τριῶν σταθήσεται πᾶν ῥῆμα προείρηκα καὶ προλέγω ὡς παρὼν τὸ δεύτερον καὶ ἀπὼν νῦν γράφω τοῖς προημαρτηκόσιν καὶ τοῖς λοιποῖς πᾶσιν ὅτι ἐὰν ἔλθω εἰς τὸ πάλιν οὐ φείσομαι ἐπεὶ ἐπὶ δοκιμὴν ζητεῖτε τοῦ ἐν ἐμοὶ λαλοῦντος Χριστοῦ ὃς οὐκ εἰς ὑμᾶς οὐκ ἀσθενεῖ ἀλλὰ δυνατεῖ ἐν ὑμῖν καὶ γὰρ εἰ ἐσταυρώθη ἐξ ἀσθενείας ἀλλὰ ζῇ ἐκ δυνάμεως Θεοῦ καὶ γὰρ ἡμεῖς ἀσθενοῦμεν σὺν ἐν αὐτῷ ἀλλὰ ζησόμεθα ζῶμεν ζήσομεν ἐν σὺν αὐτῷ ἐκ δυνάμεως Θεοῦ εἰς ὑμᾶς ἑαυτοὺς πειράζετε εἰ ἐστὲ ἐν τῇ πίστει ἑαυτοὺς δοκιμάζετε ἢ οὐκ ἐπιγινώσκετε ἑαυτοὺς ὅτι Χριστὸς Ἰησοῦς Χριστὸς ἐν ὑμῖν ἐστίν εἰ μήτι ἀδόκιμοί ἐστε ἐλπίζω δὲ ὅτι γνώσεσθε ὅτι ἡμεῖς οὐκ ἐσμὲν ἀδόκιμοι εὔχομαι εὐχόμεθα δὲ πρὸς τὸν Θεὸν μὴ ποιῆσαι ὑμᾶς κακὸν μηδέν οὐχ ἵνα ἡμεῖς δόκιμοι φανῶμεν ἀλλʼ ἵνα ἡμεῖς ὑμεῖς τὸ καλὸν ποιῆτε ἡμεῖς δὲ ὡς ἀδόκιμοι ὦμεν οὐ γὰρ δυνάμεθά τι κατὰ τῆς ἀληθείας ἀλλʼ ὑπὲρ τῆς ἀληθείας χαίρομεν γὰρ ὅταν ἡμεῖς ἀσθενῶμεν ὑμεῖς δὲ δυνατοὶ ἦτε τοῦτο δὲ καὶ εὐχόμεθα τὴν ὑμῶν κατάρτισιν διὰ τοῦτο ταῦτα ἀπὼν ταῦτα γράφω ἵνα παρὼν μὴ ἀποτόμως χρήσωμαι κατὰ τὴν ἐξουσίαν ἣν ἔδωκέν μοι ὁ Κύριος ἔδωκέν μοι εἰς οἰκοδομὴν καὶ οὐκ εἰς καθαίρεσιν λοιπόν ἀδελφοί χαίρετε καὶ καταρτίζεσθε παρακαλεῖσθε τὸ αὐτὸ φρονεῖτε εἰρηνεύετε καὶ ὁ Θεὸς τῆς ἀγάπης καὶ εἰρήνης ἔσται μεθʼ ὑμῶν ἀσπάσασθε ἀλλήλους ἐν ἁγίῳ φιλήματι ἁγίῳ ἀσπάζονται ὑμᾶς οἱ ἅγιοι πάντες ἡ χάρις τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μετὰ πάντων ὑμῶν ἀμήν Παῦλος ἀπόστολος οὐκ ἀπʼ ἀνθρώπων οὐδὲ διʼ ἀνθρώπου ἀλλὰ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ Θεοῦ Πατρὸς τοῦ ἐγείραντος αὐτὸν αὐτῶν ἐκ νεκρῶν καὶ οἱ σὺν ἐμοὶ πάντες ἀδελφοί ταῖς ἐκκλησίαις τῆς Γαλατίας χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ Πατρὸς ἡμῶν καὶ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ δόντος αὑτόν ἑαυτὸν περὶ ὑπὲρ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν ὅπως ἐξέληται ἡμᾶς ἐκ τοῦ ἐνεστῶτος αἰῶνος τοῦ ἐνεστῶτος πονηροῦ κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρὸς ἡμῶν ᾧ εστιν ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων ἀμήν θαυμάζω ὅτι οὕτως ταχέως μετατίθεσθε ἀπὸ τοῦ καλέσαντος ἡμᾶς ὑμᾶς ἐν χάριτι Χριστοῦ εἰς ἕτερον εὐαγγέλιον ὃ οὐκ ἔστιν ἄλλο εἰ μή τινές εἰσιν οἱ ταράσσοντες ὑμᾶς καὶ θέλοντες μεταστρέψαι τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ ἀλλὰ κᾂν καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ ὑμῖν εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρʼ ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν ἀνάθεμα ἔστω ὡς προειρήκαμεν προείρηκα καὶ ἄρτι πάλιν λέγω εἴ τις ὑμᾶς εὐαγγελίζεται παρʼ ὃ ἐλάβετε παρελάβετε ἀνάθεμα ἔστω ἄρτι γὰρ ἀνθρώπους πείθω ἢ τὸν Θεόν ἢ ζητῶ ἀνθρώποις ἀρέσκειν εἰ γὰρ ἔτι ἀνθρώποις ἤρεσκον Χριστοῦ δοῦλος οὐκ ἂν ἤμην γνωρίζω γὰρ δὲ ὑμῖν ἀδελφοί τὸ εὐαγγέλιον τὸ εὐαγγελισθὲν ὅθεν ὑπʼ ἐμοῦ ὅτι οὐκ ἔστιν κατὰ ἄνθρωπον οὐδὲ γὰρ ἐγὼ παρὰ ἀνθρώπου παρέλαβον αὐτό οὐδὲ οὔτε ἐδιδάχθην ἀλλὰ διʼ ἀποκαλύψεως Ἰησοῦ Χριστοῦ ἠκούσατε γὰρ τὴν ἐμὴν ἀναστροφήν ποτε ἐν τῷ Ἰουδαϊσμῷ ὅτι καθʼ ὑπερβολὴν ἐδίωκον τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπόρθουν αὐτήν καὶ προέκοπτον ἐν τῷ Ἰουδαϊσμῷ ὑπὲρ πολλοὺς συνηλικιώτας ἐν τῷ γένει μου περισσοτέρως περισσότερον ὡς ζηλωτὴς ὑπάρχων τῶν πατρικῶν μου παραδόσεων διδασκαλιῶν ὅτε δὲ εὐδόκησεν ηὐδόκησεν ὁ Θεὸς ὁ ἀφορίσας με ἐκ κοιλίας μητρός μου καὶ καλέσας διὰ τῆς χάριτος αὐτοῦ ἀποκαλύψαι τὸν Υἱὸν αὐτοῦ ἐν ἐμοὶ ἵνα εὐαγγελίζωμαι αὐτὸν ἐν τοῖς ἔθνεσιν εὐθέως οὐ προσανεθέμην σαρκὶ καὶ αἵματι οὐδὲ ἀπῆλθον ἦλθον ἀνῆλθον εἰς Ἱεροσόλυμα πρὸς τοὺς πρὸ ἐμοῦ ἀποστόλους ἀλλὰ ἀπῆλθον ἀπῆλθα εἰς Ἀραβίαν καὶ πάλιν ὑπέστρεψα εἰς Δαμασκόν ἔπειτα μετὰ ἔτη τρία ἔτη ἀνῆλθον εἰς τὸ Ἱεροσόλυμα ἱστορῆσαι Κηφᾶν Πέτρον καὶ ἔμεινα ἐπέμεινα πρὸς αὐτὸν ἡμέρας δεκαπέντε ἕτερον δὲ τῶν ἀποστόλων οὐκ εἶδον οὐδένα εἰ μὴ Ἰάκωβον τὸν ἀδελφὸν τοῦ Κυρίου ἃ δὲ γράφω ὑμῖν ἰδοὺ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ὅτι οὐ ψεύδομαι ἔπειτα ἦλθον εἰς τὰ κλίματα τῆς Συρίας καὶ τῆς Κιλικίας ἤμην δὲ ἀγνοούμενος τῷ προσώπῳ ταῖς ταῖς ἐκκλησίαις ἐκκλησίας τῆς Ἰουδαίας ταῖς ἐν Χριστῷ μόνον δὲ ἀκούοντες ἦσαν ὅτι ὁ διώκων ἡμᾶς ποτε νῦν εὐαγγελίζεται τὴν πίστιν ἥν ποτε ἐπόρθει καὶ ἐδόξαζον ἐν ἐμοὶ τὸν Θεόν ἔπειτα διὰ δεκατεσσάρων ἐτῶν πάλιν ἀνῆλθον ἀνέβην εἰς Ἱεροσόλυμα μετὰ Βαρναβᾶ Βαρναβᾶς συμπαραλαβὼν καὶ Τίτον ἀνέβην δὲ κατὰ ἀποκάλυψιν καὶ ἀνεθέμην αὐτοῖς τὸ εὐαγγέλιον ὃ κηρύσσω ἐν τοῖς ἔθνεσιν κατʼ ἰδίαν δὲ τοῖς δοκοῦσιν μή πως εἰς κενὸν τρέχω ἢ ἔδραμον ἀλλʼ οὐδὲ Τίτος ὁ σὺν ἐμοί Ἕλλην ὤν ἠναγκάσθη περιτμηθῆναι διὰ δὲ τοὺς παρεισάκτους ψευδαδέλφους οἵτινες παρεισῆλθον κατασκοπῆσαι τὴν ἐλευθερίαν ἡμῶν ἣν ἔχομεν ἐν τῷ Χριστῷ Ἰησοῦ ἵνα ἡμᾶς καταδουλώσουσιν καταδουλώσωνται οἷς οὐδὲ πρὸς ὥραν εἴξαμεν τῇ ὑποταγῇ ἵνα ἡ ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ εὐαγγελίου διαμείνῃ διαμένῃ πρὸς ὑμᾶς ἀπὸ δὲ τῶν δοκούντων εἶναί τι ὁποῖοί ποτε ἦσαν οὐδέν μοι διαφέρει πρόσωπον ὁ Θεὸς ἀνθρώπου οὐ λαμβάνει ἐμοὶ γὰρ οἱ δοκοῦντες οὐδὲν προσανέθεντο ἀλλὰ τοὐναντίον εἰδότες ἰδόντες ὅτι πεπίστευμαι τὸ εὐαγγέλιον τῆς ἀκροβυστίας καθὼς Πέτρος τῆς περιτομῆς ὁ γὰρ ἐνεργήσας Πέτρῳ εἰς ἀποστολὴν τῆς περιτομῆς ἐνήργησεν κἀμοὶ καὶ ἐμοὶ εἰς τὰ ἔθνη καὶ γνόντες τὴν χάριν τὴν δοθεῖσάν μοι Ἰάκωβος καὶ Πέτρος Κηφᾶς καὶ Ἰωάννης οἱ δοκοῦντες στῦλοι εἶναι δεξιὰς ἔδωκαν ἐμοὶ καὶ Βαρναβᾷ κοινωνίας ἵνα ἡμεῖς μὲν εἰς τὰ ἔθνη αὐτοὶ δὲ εἰς τὴν περιτομήν μόνον τῶν πτωχῶν ἵνα μνημονεύωμεν ὃ καὶ ἐσπούδασα αὐτὸ τοῦτο ποιῆσαι ὅτε δὲ ἦλθεν Κηφᾶς Πέτρος εἰς Ἀντιόχειαν κατὰ πρόσωπον αὐτῷ ἀντέστην ὅτι κατεγνωσμένος ἦν πρὸ τοῦ γὰρ ἐλθεῖν τινας τινα ἀπὸ Ἰακώβου μετὰ τῶν ἐθνῶν συνήσθιεν συνήσθιον ὅτε δὲ ἦλθον ἦλθεν ὑπέστελλεν καὶ ἀφώριζεν ἑαυτόν φοβούμενος τοὺς ἐκ περιτομῆς καὶ συνυπεκρίθησαν αὐτῷ καὶ οἱ λοιποὶ Ἰουδαῖοι πάντες ὥστε καὶ Βαρναβᾶς ἀπήχθη συναπήχθη αὐτῶν τῇ ὑποκρίσει ἀλλʼ ὅτε εἶδον ὅτι οὐκ ὀρθοποδοῦσιν πρὸς τὴν ἀλήθειαν τοῦ εὐαγγελίου εἶπον τῷ Κηφᾷ Πέτρῳ ἔμπροσθεν πάντων εἰ σὺ Ἰουδαῖος ὑπάρχων ἐθνικῶς ζῇς καὶ οὐχι οὐκ Ἰουδαϊκῶς ζῇς πῶς τί τὰ ἔθνη ἀναγκάζεις Ἰουδαΐζειν ἡμεῖς φύσει Ἰουδαῖοι ὄντες καὶ οὐκ ἐξ ἐθνῶν ἁμαρτωλοί εἰδότες δὲ ὅτι οὐ δικαιοῦται ἄνθρωπος ἐξ ἔργων νόμου ἐὰν μὴ διὰ πίστεως Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡμεῖς εἰς Χριστὸν Ἰησοῦν Χριστὸν ἐπιστεύσαμεν ἵνα δικαιωθῶμεν ἐκ πίστεως Χριστοῦ καὶ οὐκ ἐξ ἔργων νόμου ὅτι διότι οὐ δικαιωθήσεται ἐξ ἔργων νόμου οὐ δικαιωθήσεται πᾶσα σάρξ εἰ δὲ ζητοῦντες δικαιωθῆναι ἐν Χριστῷ εὑρέθημεν εὑρεθῶμεν καὶ αὐτοὶ ἁμαρτωλοί ἆρα Χριστὸς ἁμαρτίας διάκονος μὴ γένοιτο εἰ γὰρ ἃ κατέλυσα ταῦτα πάλιν οἰκοδομῶ παραβάτην ἐμαυτὸν συνίστημι συνιστάνω ἐγὼ γὰρ διὰ νόμου νόμῳ ἀπέθανον ἵνα Θεῷ ζήσω Χριστῷ συνεσταύρωμαι ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός ὃ δὲ νῦν ζῶ ἐν σαρκί ἐν πίστει ζῶ τῇ τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ καὶ Χριστοῦ τοῦ ἀγαπήσαντός με καὶ παραδόντος ἑαυτὸν ὑπὲρ ἐμοῦ οὐκ ἀθετῶ τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ εἰ γὰρ διὰ νόμου δικαιοσύνη ἄρα Χριστὸς δωρεὰν ἀπέθανεν ὦ ἀνόητοι Γαλάται τίς ὑμᾶς ἐβάσκανεν τῇ ἀληθείᾳ μὴ πείθεσθαι οἷς κατʼ ὀφθαλμοὺς Ἰησοῦς Χριστὸς προεγράφη ἐν ὑμῖν ἐσταυρωμένος τοῦτο μόνον θέλω μαθεῖν ἀφʼ ὑμῶν ἐξ ἔργων ὁμοῦ νόμου τὸ Πνεῦμα ἐλάβετε ἢ ἐξ ἀκοῆς πίστεως οὕτως ἀνόητοί ἐστε ἐναρξάμενοι Πνεύματι νῦν σαρκὶ ἐπιτελεῖσθε ἐπιτελεῖσθαι τοσαῦτα ἐπάθετε εἰκῇ εἴ γε καὶ εἰκῇ ὁ οὖν ἐπιχορηγῶν ὑμῖν τὸ Πνεῦμα καὶ ἐνεργῶν δυνάμεις ἐν ὑμῖν ἐξ ἔργων νόμου τὸ πνεῦμα ἐλάβετε ἢ ἐξ ἀκοῆς πίστεως καθὼς Ἀβραὰμ ἐπίστευσεν τῷ Θεῷ καὶ ἐλογίσθη αὐτῷ εἰς δικαιοσύνην γινώσκετε γινώσκεται ἄρα ὅτι οἱ ἐκ πίστεως οὗτοι εἰσιν υἱοί εἰσιν Ἀβραάμ προϊδοῦσα δὲ ἡ Γραφὴ ὅτι ἐκ πίστεως δικαιοῖ τὰ ἔθνη δικαιοῖ ὁ Θεὸς προευηγγελίσατο τῷ Ἀβραὰμ ὅτι ἐνευλογηθήσονται ἐν σοὶ πάντα τὰ ἔθνη ὥστε οἱ ἐκ πίστεως εὐλογοῦνται σὺν τῷ πιστῷ Ἀβραάμ ὅσοι γὰρ ἐξ ἔργων νόμου εἰσὶν ὑπὸ κατάραν εἰσίν γέγραπται γὰρ τί ὅτι ἐπικατάρατος πᾶς ὃς οὐκ ἐμμένει ἐν πᾶσιν τοῖς ἐγγεγραμμένοις γεγραμμένοις ἐν τῷ βίβλῳ βιβλίῳ τοῦ νόμου τοῦ ποιῆσαι αὐτά ὅτι δὲ ἐν νόμῳ οὐδεὶς δικαιοῦται παρὰ τῷ Θεῷ δῆλον ὅτι ὁ δίκαιος ἐκ πίστεως ζήσεται ὁ δὲ νόμος οὐκ ἔστιν ἐκ πίστεως ἀλλʼ ὁ ὁ ποιήσας αὐτὰ ἄνθρωπος ζήσεται ἐν αὐτοῖς Χριστὸς ἡμᾶς ἐξηγόρασεν ἐκ τῆς κατάρας τοῦ νόμου γενόμενος ὑπὲρ ἡμῶν κατάρα ὅτι γέγραπται γὰρ ἐπικατάρατος πᾶς ὁ κρεμάμενος ἐπὶ ξύλου ἵνα εἰς τὰ ἔθνη ἡ εὐλογία τοῦ Ἀβραὰμ γένηται ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ Χριστῷ Χριστοῦ ἵνα τὴν εὐλογίαν ἐπαγγελίαν τοῦ Πνεύματος λάβωμεν διὰ τῆς πίστεως ἀδελφοί κατὰ ἄνθρωπον λέγω ἀδελφοί ὅμως ἀνθρώπου προκεκυρωμένην κεκυρωμένην διαθήκην οὐδεὶς ἀθετεῖ ἢ ἐπιδιατάσσεται τῷ δὲ Ἀβραὰμ ἐρρέθησαν αἱ ἐπαγγελίαι καὶ τῷ σπέρματι αὐτοῦ οὐ λέγει καὶ τοῖς σπέρμασιν ὡς ἐπὶ πολλῶν ἀλλʼ ὡς ἐφʼ ἑνός καὶ τῷ σπέρματί σου ὅς ἐστιν Χριστός τοῦτο δὲ λέγω διαθήκην προκεκυρωμένην ὑπὸ τοῦ Θεοῦ εἰς Χριστὸν ὁ μετὰ ἔτη τετρακόσια καὶ τριάκοντα ἔτη γεγονὼς νόμος οὐκ ἀκυροῖ εἰς τὸ καταργῆσαι τὴν ἐπαγγελίαν εἰ γὰρ διὰ ἐκ νόμου ἡ κληρονομία οὐκέτι ἐξ ἐπαγγελίας τῷ δὲ Ἀβραὰμ διʼ ἐπαγγελίας κεχάρισται ὁ Θεός τί οὖν ὁ νόμος τῶν παραβάσεων πράξεων χάριν προσετέθη ἄχρις ἂν οὗ ἔλθῃ τὸ σπέρμα ᾧ ἐπήγγελται διαταγεὶς διʼ ἀγγέλων ἀγγέλου ἐν χειρὶ μεσίτου ὁ δὲ μεσίτης ἑνὸς οὐκ ἔστιν ὁ δὲ Θεὸς εἷς ἐστιν ὁ οὖν νόμος κατὰ τῶν ἐπαγγελιῶν τοῦ Θεοῦ μὴ γένοιτο εἰ γὰρ ἐδόθη νόμος ὁ δύναμος δυνάμενος ζῳοποιῆσαι ζῳοποιηθήσεται ὄντως ἂν ἐκ ἐν νόμου νόμῳ ἂν ἦν ἂν ἡ δικαιοσύνη ἀλλὰ συνέκλεισεν ἡ Γραφὴ τὰ πάντα ὑπὸ ἁμαρτίαν ἵνα ἡ ἐπαγγελία ἐκ πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ δοθῇ τοῖς πιστεύουσιν πρὸ τοῦ δὲ ἐλθεῖν τὴν πίστιν ὑπὸ νόμον ἐφρουρούμεθα συγκεκλεισμένοι συγκλειόμενοι εἰς τὴν μέλλουσαν πίστιν ἀποκαλυφθῆναι ὥστε ὁ νόμος παιδαγωγὸς ἡμῶν γέγονεν ἐγένετο εἰς Χριστόν ἵνα ἐκ πίστεως δικαιωθῶμεν ἐλθούσης δὲ τῆς πίστεως οὐκέτι ὑπὸ παιδαγωγόν ἐσμεν πάντες γὰρ υἱοὶ οἱ Θεοῦ ἐστε διὰ τῆς πίστεως ἐν Χριστῷ Χριστοῦ Ἰησοῦ ὅσοι γὰρ εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε ἐβαπτίσθημεν Χριστὸν ἐνεδύσασθε οὐκ οὐκέτι ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην οὐκέτι οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος οὐκ ἔνι ἄρσεν ἀρρεν καὶ θῆλυ ἅπαντες πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Χριστοῦ Ἰησοῦ εἰ δὲ ὑμεῖς Χριστοῦ ἄρα τοῦ Ἀβραὰμ σπέρμα σπέρματος ἐστέ καὶ κατʼ ἐπαγγελίαν κληρονόμοι λέγω δέ ἐφʼ ὅσον χρόνον ὁ κληρονόμος νήπιός ἐστιν οὐδὲν διαφέρει δούλου κύριος πάντων ὤν ἀλλὰ ὑπὸ ἐπιτρόπους ἐστὶν καὶ οἰκονόμους ἄχρι τῆς προθεσμίας τῆς τοῦ πατρός οὕτως καὶ ἡμεῖς ὅτε ἦμεν νήπιοι ὑπὸ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου ἦμεν ἤμεθα δεδουλωμένοι ὅτε δὲ ἦλθεν τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν Υἱὸν αὐτοῦ γενόμενον ἐκ γυναικός γενόμενον ὑπὸ νόμον ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν ὅτι δέ ἐστε υἱοί ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸ Πνεῦμα τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ εἰς τὰς καρδίας ἡμῶν ὑμῶν κρᾶζον Ἀββά ὁ Πατήρ ὥστε οὐκέτι εἶ δοῦλος ἀλλὰ υἱός εἰ δὲ υἱός καὶ κληρονόμος Θεοῦ διὰ Θεοῦ Χριστοῦ ἀλλὰ τότε μὲν οὐκ εἰδότες Θεὸν ἐδουλεύσατε τοῖς μὴ φύσει μὴ οὖσι θεοῖς νῦν δὲ γνόντες Θεόν μᾶλλον δὲ γνωσθέντες ὑπὸ Θεοῦ πῶς ἐπιστρέφετε πάλιν ἐπὶ τὰ ἀσθενῆ καὶ πτωχείᾳ πτωχὰ στοιχεῖα οἷς πάλιν ἄνωθεν δουλεύειν δουλεῦσαι θέλετε ἡμέρας παρατηρεῖσθε παρατηροῦντες καὶ μῆνας καὶ καιροὺς καὶ ἐνιαυτούς φοβοῦμαι ὑμᾶς μή πως εἰκῇ κεκοπίακα ἐκοπίασα εἰς ὑμᾶς γίνεσθε ὡς ἐγώ ὅτι κἀγὼ ὡς ὑμεῖς ἀδελφοί δέομαι ὑμῶν οὐδέν με ἠδικήσατε οἴδατε δὲ ὅτι διʼ ἀσθένειαν τῆς σαρκὸς εὐηγγελισάμην ὑμῖν τὸ πρότερον καὶ τὸν πειρασμὸν ὑμῶν μου τὸν ἐν τῇ σαρκί μου οὐκ ἐξουθενήσατε οὐδὲ ἐξεπτύσατε ἀλλʼ ὡς ἄγγελον Θεοῦ ἐδέξασθέ με ὡς Χριστὸν Ἰησοῦν τίς ποῦ οὖν ἧν ὁ μακαρισμὸς ὑμῶν μαρτυρῶ γὰρ ὑμῖν ὅτι εἰ δυνατὸν τοὺς ὀφθαλμοὺς ὑμῶν ἐξορύξαντες ἐξὀρύξατε ἂν ἐδώκατέ μοι ὥστε ἐχθρὸς ὑμῶν γέγονα ἀληθεύων ὑμῖν ζηλοῦσιν ὑμᾶς οὐ καλῶς ἀλλὰ ἐκκλεῖσαι ὑμᾶς θέλουσιν ἵνα αὐτοὺς ζηλοῦτε καλὸν δὲ τὸ ζηλοῦσθαι ζηλοῦσθε ἐν καλῷ πάντοτε καὶ μὴ μόνον ἐν τῷ παρεῖναί με πρὸς ὑμᾶς τέκνα τεκνία μου οὓς πάλιν ὠδίνω μέχρις ἄχρις οὗ μορφωθῇ Χριστὸς ἐν ὑμῖν ἤθελον δὲ παρεῖναι πρὸς ὑμᾶς ἄρτι καὶ ἀλλάξαι τὴν φωνήν μου ὅτι ἀποροῦμαι ἐν ὑμῖν λέγετέ μοι οἱ ὑπὸ νόμον λέγοντες θέλοντες εἶναι τὸν νόμον οὐκ ἀκούετε γέγραπται γὰρ ὅτι Ἀβραὰμ δύο υἱοὺς ἔσχεν ἕνα ἐκ τῆς παιδίσκης καὶ ἕνα ἐκ τῆς ἐλευθέρας ἀλλʼ ὁ μὲν ἐκ τῆς παιδίσκης κατὰ σάρκα γεγέννηται γεγένηται ὁ δὲ ἐκ τῆς ἐλευθερίας ἐλευθέρας διʼ τῆς ἐπαγγελίας ἅτινά ἐστιν ἀλληγορούμενα αὗται γάρ εἰσιν αἱ δύο διαθῆκαι μία μὲν ἀπὸ Ὄρους Σινᾶ εἰς δουλείαν γεννῶσα ἥτις ἐστὶν Ἁγάρ τὸ δὲ γὰρ Ἁγὰρ Σινᾶ Ὄρος ἐστὶν ὃν ἐν τῇ Ἀραβίᾳ συστοιχεῖ δὲ τῇ νῦν Ἰερουσαλήμ δουλεύει γὰρ δὲ μετὰ τῶν τέκνων αὐτῆς ἡ δὲ ἄνω Ἰερουσαλὴμ ἐλευθέρα ἐστίν ἥτις ἐστὶν μήτηρ πάντων ἡμῶν γέγραπται γάρ εὐφράνθητι στεῖρα ἡ οὐ τίκτουσα ῥῆξον καὶ βόησον ἡ οὐκ ὠδίνουσα ὅτι πολλὰ τὰ τέκνα τῆς ἐρήμου μᾶλλον ἢ τῆς ἐχούσης τὸν ἄνδρα ὑμεῖς ἡμεῖς δέ ἀδελφοί κατὰ Ἰσαὰκ ἐπαγγελίας τέκνα ἐσμέν ἐστέ ἀλλʼ ὥσπερ τότε ὁ κατὰ σάρκα γεννηθεὶς ἐδίωκε τὸν κατὰ Πνεῦμα οὕτως καὶ νῦν ἀλλὰ τί λέγει ἡ Γραφή ἔκβαλε τὴν παιδίσκην ταύτην καὶ τὸν υἱὸν αὐτῆς οὐ γὰρ μὴ κληρονομήσει κληρονομήσῃ ὁ υἱὸς τῆς παιδίσκης μετὰ τοῦ υἱοῦ τῆς ἐλευθέρας ἡμεῖς δὲ διό ἄρα ἀδελφοί οὐκ ἐσμὲν παιδίσκης τέκνα ἀλλὰ τῆς ἐλευθέρας τῇ ἐλευθερίᾳ οὖν ᾗ Χριστὸς ἡμᾶς Χριστὸς ἠλευθέρωσεν στήκετε οὖν καὶ μὴ πάλιν ζυγῷ δουλείας ἐνέχεσθε ἴδε ἐγὼ Παῦλος λέγω ὑμῖν ὅτι ἐὰν περιτέμνησθε Χριστὸς ὑμᾶς οὐδὲν ὠφελήσει μαρτύρομαι δὲ πάλιν παντὶ ἀνθρώπῳ περιτεμνομένῳ ὅτι ὀφειλέτης ἐστὶν ὅλον τὸν νόμον ποιῆσαι κατηργήθητε ἀπὸ τοῦ Χριστοῦ οἵτινες ἐν νόμῳ δικαιοῦσθε τῆς χάριτος ἐξεπέσατε ἡμεῖς γὰρ Πνεύματι ἐκ πίστεως ἐλπίδα δικαιοσύνης ἐκδεχόμεθα ἀπεκδεχόμεθα ἐν γὰρ Χριστῷ Ἰησοῦ οὔτε περιτομή τι ἰσχύει οὔτε ἀκροβυστία ἀλλὰ πίστις διʼ ἀγάπης ἐνεργουμένη ἐνεργουμένης ἐτρέχετε καλῶς τίς ὑμᾶς ἐνέκοψεν ἀνέκοψε τῇ ἀληθείᾳ μὴ πείθεσθαι πείθεσθε ἡ πεισμονὴ οὐκ ἐκ τοῦ καλοῦντος καλοῦντας ὑμᾶς μικρὰ ζύμη ὅλον τὸ φύραμα ζυμοῖ ἐγὼ δὲ πέποιθα εἰς ὑμᾶς ἐν Κυρίῳ ὅτι οὐδὲν ἄλλο φρονήσετε ὁ δὲ ταράσσων ὑμᾶς βαστάσει τὸ κρίμα ὅστις ἐὰν ἂν ᾖ ἐγὼ δέ ἀδελφοί εἰ περιτομὴν ἔτι εἴτε κηρύσσω τί ἔτι διώκομαι ἄρα κατήργηται τὸ σκάνδαλον τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ ἄρα ὄφελον καὶ ἀποκόψονται ἀποκόψωνται οἱ ἀναστατοῦντες ὑμᾶς ὑμεῖς γὰρ ἐπʼ ἐλευθερίᾳ ἐκλήθητε ἀδελφοί μόνον μὴ τὴν ἐλευθερίαν εἰς ἀφορμὴν τῇ σαρκί ἀλλὰ διὰ τῆς ἀγάπης δουλεύετε ἀλλήλοις ὁ γὰρ πᾶς νόμος ἐν ἑνὶ λόγῳ πεπλήρωται πληροῦται ἐν τῷ ἀγαπήσεις ἀγαπῆσαι τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν ἑαυτόν εἰ δὲ ἀλλήλους δάκνετε καὶ κατεσθίετε βλέπετε μὴ ὑπʼ ἀλλήλων ἀναλωθῆτε λέγω δέ Πνεύματι περιπατεῖτε περιπατεῖσθε καὶ ἐπιθυμίαν σαρκὸς οὐ μὴ τελέσητε ἡ γὰρ σὰρξ ἐπιθυμεῖ κατὰ τοῦ Πνεύματος τὸ δὲ τὸ Πνεῦμα κατὰ τῆς σαρκός ταῦτα γὰρ δὲ ἀντίκειται ἀλλήλοις ἀντίκειται ἵνα μὴ ἃ ἐὰν ἂν θέλητε ταῦτα ποιῆτε εἰ δὲ Πνεύματι ἄγεσθε οὐκέτι οὐκ ἐστὲ ἔσται ὑπὸ νόμον φανερὰ δέ ἐστιν τὰ ἔργα τῆς σαρκός ἅτινά ἐστιν μοιχεία πορνεία ἀκαθαρσία ἀσέλγεια εἰδωλολατρία φαρμακεία ἔχθραι ἔρις ζῆλοι ζῆλος θυμοί ἐριθεῖαι διχοστασίαι αἱρέσεις φθόνοι φόνοι μέθαι κῶμοι κῶμαι καὶ τὰ ὅμοια τούτοις ἃ προλέγω ὑμῖν καθὼς καὶ προεῖπον εἶπον ὅτι οἱ τὰ τοιαῦτα πράσσοντες Βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσιν ὁ δὲ καρπὸς τοῦ Πνεύματός ἐστιν ἀγάπη χαρά εἰρήνη μακροθυμία χρηστότης ἀγαθωσύνη πίστις πραΰτης πρᾳότης ἐγκράτεια κατὰ τῶν τοιούτων οὐκ ἔστιν νόμος οἱ δὲ τοῦ Κυρίου Χριστοῦ Ἰησοῦ τὴν σάρκα ἐσταύρωσαν σὺν τοῖς παθήμασιν καὶ ταῖς ἐπιθυμίαις εἰ ζῶμεν Πνεύματι Πνεύματι καὶ στοιχῶμεν μὴ γινώμεθα κενόδοξοι ἀλλήλους προκαλούμενοι ἀλλήλοις ἀλλήλους φθονοῦντες ἀδελφοί ἐὰν καὶ προλημφθῇ ἄνθρωπος ἔν τινι παραπτώματι ὑμεῖς οἱ πνευματικοὶ καταρτίζετε τὸν τοιοῦτον ἐν πνεύματι πραΰτητος πρᾳότητος σκοπῶν σεαυτόν μὴ καὶ σὺ πειρασθῇς ἀλλήλων τὰ βάρη βαστάζετε καὶ οὕτως ἀναπληρώσετε ἀποπληρώσετε ἀναπληρώσατε τὸν νόμον τοῦ Χριστοῦ εἰ εἴπερ γὰρ δοκεῖ τις εἶναί τι μηδὲν ὤν ἑαυτὸν φρεναπατᾷ ἑαυτόν τὸ δὲ ἔργον ἑαυτοῦ δοκιμαζέτω ἕκαστος καὶ τότε εἰς αὑτόν ἑαυτὸν μόνον τὸ καύχημα ἕξει καὶ οὐκ εἰς τὸν ἕτερον ἕκαστος γὰρ τὸ ἴδιον φορτίον βαστάσει κοινωνείτω δὲ ὁ κατηχούμενος τὸν λόγον τῷ κατηχοῦντι ἐν πᾶσιν ἀγαθοῖς μὴ πλανᾶσθε Θεὸς οὐ μυκτηρίζεται ὃ ἃ γὰρ ἂν ἐὰν σπείρῃ ἄνθρωπος τοῦτο ταῦτα καὶ θερίσει ὅτι ὁ σπείρων εἰς τὴν σάρκα ἑαυτοῦ ἐκ τῆς σαρκὸς θερίσει φθοράν ὁ δὲ σπείρων εἰς τὸ Πνεῦμα ἐκ τοῦ Πνεύματος θερίσει ζωὴν αἰώνιον τὸ δὲ καλὸν ποιοῦντες μὴ ἐγκακῶμεν ἐκκακῶμεν καιρῷ γὰρ ἰδίῳ θερίσομεν θερίσωμεν μὴ ἐκλυόμενοι ἄρα οὖν ὡς καιρὸν ἔχομεν ἔχωμεν ἐργαζώμεθα ἐργαζόμεθα τὸ ἀγαθὸν πρὸς πάντας μάλιστα δὲ πρὸς τοὺς οἰκείους τῆς πίστεως ἴδετε ἡλίκοις πηλίκοις ὑμῖν γράμμασιν ἔγραψα τῇ ἐμῇ χειρί ὅσοι θέλουσιν εὐπροσωπῆσαι ἐν σαρκί οὗτοι ἀναγκάζουσιν ὑμᾶς περιτέμνεσθαι μόνον ἵνα μὴ τῷ σταυρῷ τοῦ Χριστοῦ Ἰησοῦ μὴ διώκωνται διώκονται οὔτε οὐδὲ γὰρ οἱ περιτεμνόμενοι περιτετμημένοι αὐτοὶ νόμον φυλάσσουσιν ἀλλὰ βούλονται θέλουσιν ὑμᾶς περιτέμνεσθαι ἵνα ἐν τῇ ὑμετέρᾳ σαρκὶ καυχήσωνται ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο με καυχᾶσθαι καυχήσασθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ διʼ οὗ ἐμοὶ κόσμος ἐσταύρωται κἀγὼ τῷ κόσμῳ ἐν γὰρ Χριστῷ Ἰησοῦ οὔτε γὰρ περιτομή τί ἐστιν ἰσχύει οὔτε ἀκροβυστία ἀλλὰ καινὴ κτίσις καὶ ὅσοι τῷ κανόνι τούτῳ στοιχήσουσιν στοιχοῦσιν στοιχήσωσιν εἰρήνη ἐπʼ αὐτοὺς καὶ ἔλεος καὶ ἐπὶ τὸν Ἰσραὴλ τοῦ Θεοῦ τοῦ λοιποῦ κόπους μοι μηδεὶς παρεχέτω ἐγὼ γὰρ τὰ στίγματα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐν τῷ σώματί μου βαστάζω ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μετὰ τοῦ πνεύματος ὑμῶν ἀδελφοί ἀμήν Παῦλος ἀπόστολος Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ διὰ θελήματος Θεοῦ τοῖς ἁγίοις πᾶσιν τοῖς οὖσιν ἐν Ἐφέσῳ καὶ πιστοῖς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ Πατρὸς ἡμῶν καὶ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ εὐλογητὸς ὁ Θεὸς καὶ Πατὴρ τοῦ Κυρίου καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ὁ εὐλογήσας ἡμᾶς ἐν πάσῃ εὐλογίᾳ πνευματικῇ ἐν τοῖς ἐπουρανίοις ἐν Χριστῷ καθὼς ἐξελέξατο ἡμᾶς ἐν αὐτῷ πρὸ καταβολῆς κόσμου εἶναι ἡμᾶς ἁγίους καὶ ἀμώμους κατενώπιον αὐτοῦ ἐν ἀγάπῃ προορίσας ἡμᾶς εἰς υἱοθεσίαν διὰ Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς αὐτόν κατὰ τὴν εὐδοκίαν τοῦ θελήματος αὐτοῦ εἰς ἔπαινον δόξης τῆς χάριτος αὐτοῦ ἐν ᾗ ἧς ἐχαρίτωσεν ἡμᾶς ἐν τῷ ἠγαπημένῳ ἐν ᾧ ἔχομεν ἔσχομεν τὴν ἀπολύτρωσιν διὰ τοῦ αἵματος αὐτοῦ τὴν ἄφεσιν τῶν παραπτωμάτων κατὰ τὸ τὸν πλοῦτος πλοῦτον τῆς χρηστότητος χάριτος αὐτοῦ ἧς ἐπερίσσευσεν εἰς ἡμᾶς ἐν πάσῃ σοφίᾳ καὶ φρονήσει γνωρίσας ἡμῖν τὸ μυστήριον τοῦ θελήματος αὐτοῦ εἰς τὸ εἶναι ἡμᾶς εἰς ἔπαινον τῆς δόξης κατὰ τὴν εὐδοκίαν αὐτοῦ ἣν προέθετο ἐν αὐτῷ κατὰ εἰς τὴν οἰκονομίαν τοῦ πληρώματος τῶν καιρῶν ἀνακεφαλαιώσασθαι τὰ πάντα ἐν τῷ Χριστῷ τὰ τε ἐν ἐπὶ τοῖς οὐρανοῖς καὶ τὰ ἐπὶ τῆς γῆς ἐν αὐτῷ ἐν ᾧ καὶ ἐκληρώθημεν προορισθέντες κατὰ πρόθεσιν τοῦ τὰ πάντα ἐνεργοῦντος κατὰ τὴν βουλὴν τοῦ θελήματος αὐτοῦ εἰς τὸ εἶναι ἡμᾶς εἰς ἔπαινον τῆς δόξης αὐτοῦ τοὺς προηλπικότας ἐν τῷ Χριστῷ ἐν ᾧ καὶ ἡμεῖς ὑμεῖς ἀκούσαντες τὸν λόγον τῆς ἀληθείας τὸ εὐαγγέλιον τῆς σωτηρίας ὑμῶν ἐν ᾧ καὶ πιστεύσαντες ἐσφραγίσθητε ἐσφραγίσθη τῷ Πνεύματι τῆς ἐπαγγελίας τῷ Ἁγίῳ ὅς ὅ ἐστιν ἀρραβὼν τῆς κληρονομίας ἡμῶν εἰς ἀπολύτρωσιν τῆς περιποιήσεως εἰς ἔπαινον τῆς δόξης αὐτοῦ διὰ τοῦτο κἀγώ ἀκούσας τὴν καθʼ ὑμᾶς πίστιν ἐν τῷ Κυρίῳ ἡμῶν Ἰησοῦ καὶ τὴν ἀγάπην τὴν εἰς πάντας τοὺς ἁγίους οὐ παύομαι εὐχαριστῶν ὑπὲρ ὑμῶν μνείαν ὑμῶν ποιούμενος ἐπὶ τῶν προσευχῶν μου ἵνα ὁ Θεὸς τοῦ Κυρίου ἡμῶν Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὁ Πατὴρ τῆς δόξης δῴη δῷ ὑμῖν πνεῦμα σοφίας καὶ ἀποκαλύψεως ἐν ἐπιγνώσει αὐτοῦ πεφωτισμένους τοὺς ὀφθαλμοὺς τῆς καρδίας διανοίας ὑμῶν εἰς τὸ εἰδέναι ἡμᾶς ὑμᾶς τίς ἐστιν ἡ ἐλπὶς τῆς κλήσεως αὐτοῦ καὶ τίς ὁ πλοῦτος τῆς δόξης τῆς κληρονομίας τῆς δόξης αὐτοῦ ἐν τοῖς ἁγίοις καὶ τί τὸ ὑπερβάλλον πλοῦτος μέγεθος τῆς δυνάμεως αὐτοῦ εἰς ἡμᾶς τοὺς πιστεύοντας κατὰ τὴν ἐνέργειαν τοῦ κράτους τῆς ἰσχύος αὐτοῦ ἣν ἐνήργησεν ἐνήργηκεν ἐν τῷ Χριστῷ ἐγείρας αὐτὸν ἐκ τῶν νεκρῶν καὶ ἐκάθισεν καθίσας αὑτόν ἐν ἐκ δεξιᾷ δεξιῶν αὐτοῦ ἐν τοῖς οὐρανοῖς ἐπουρανίοις ὑπεράνω πάσης ἀρχῆς ἐξουσίας καὶ ἐξουσίας ἀρχῆς καὶ δυνάμεως καὶ κυριότητος καὶ παντὸς ὀνόματος ὀνομαζομένου οὐ μόνον ἐν τῷ αἰῶνι τούτῳ ἀλλὰ καὶ ἐν τῷ μέλλοντι καὶ πάντα ὑπέταξεν ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ καὶ αὐτὸν ἔδωκεν κεφαλὴν ὑπὲρ πάντα τῇ ἐκκλησίᾳ ἥτις ἐστὶν τὸ σῶμα αὐτοῦ τὸ πλήρωμα τοῦ τὰ πάντα ἐν πᾶσιν πληρουμένου καὶ ὑμᾶς ὄντας νεκροὺς τοῖς παραπτώμασιν ὑμῶν καὶ ταῖς ἁμαρτίαις ἐπιθυμίαις ἑαυτῶν αὐτῶν ὑμῶν ἐν αἷς ποτε περιεπατήσατε κατὰ τὸν αἰῶνα τοῦ κόσμου τούτου κατὰ τὸν ἄρχοντα τῆς ἐξουσίας τοῦ ἀέρος τοῦ πνεύματος τοῦ νῦν ἐργοῦντος ἐνεργοῦντος ἐν τοῖς υἱοῖς τῆς ἀπειθείας ἐν οἷς καὶ ὑμεῖς ἡμεῖς πάντες ἀνεστράφημέν ποτε ἐν ταῖς ἐπιθυμίαις ἐπιθυμίας τῆς σαρκὸς ἡμῶν ποιοῦντες τὰ θελήματα τῆς σαρκὸς καὶ τῶν διανοιῶν καὶ ἦμεν ἤμεθα τέκνα φύσει τέκνα ὀργῆς ὡς καὶ οἱ λοιποί ὁ δὲ Θεὸς πλούσιος ὢν ἐν ἐλέει διὰ τὴν πολλὴν ἀγάπην αὐτοῦ ἣν ἠγάπησεν ἠλέησεν ἡμᾶς καὶ ὄντας ἡμᾶς νεκροὺς ἐν τοῖς σώμασιν παραπτώμασιν καὶ ταῖς ἐπιθυμίαις συνεζωοποίησεν ἐν τῷ Χριστῷ χάριτί ἐστε σεσῳσμένοι καὶ συνήγειρεν καὶ συνεκάθισεν ἐν τοῖς ἐπουρανίοις ἐν τῷ Χριστῷ Ἰησοῦ ἵνα ἐνδείξηται ἐν τοῖς αἰῶσιν τοῖς ἐπερχομένοις τὸ τὸν ὑπερβάλλον ὑπερβάλλοντα πλοῦτος πλοῦτον τῆς χάριτος αὐτοῦ ἐν χρηστότητι ἐφʼ ἡμᾶς ἐν τῷ Χριστῷ Ἰησοῦ τῇ γὰρ χάριτί ἐστε σεσῳσμένοι διὰ τῆς πίστεως καὶ τοῦτο οὐκ ἐξ ὑμῶν Θεοῦ τὸ δῶρον οὐκ ἐξ ἔργων ἵνα μή τις καυχήσηται Θεοῦ αὐτοῦ γάρ ἐσμεν ποίημα κτισθέντες ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ἐπὶ ἔργοις ἀγαθοῖς οἷς προητοίμασεν ὁ Θεὸς ἵνα ἐν αὐτοῖς περιπατήσωμεν διὸ μνημονεύετε μνημονεύεται ὅτι ὑμεῖς ποτὲ ὑμεῖς τὰ ἔθνη ἐν σαρκί οἱ λεγόμενοι ἀκροβυστία ὑπὸ τῆς λεγομένης περιτομῆς ἐν σαρκὶ χειροποιήτου ὅτι ἦτε ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ χωρὶς Χριστοῦ ἀπηλλοτριωμένοι τῆς πολιτείας τοῦ Ἰσραὴλ καὶ ξένοι τῶν διαθηκῶν τῆς ἐπαγγελίας ἐλπίδα μὴ ἔχοντες καὶ ἄθεοι ἐν τῷ κόσμῳ νυνὶ δὲ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ὑμεῖς οἵ ποτε ὄντες μακρὰν ἐγγὺς ἐγενήθητε ἐγγὺς ἐν τῷ αἵματι τοῦ Χριστοῦ αὐτὸς γάρ ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν ὁ ποιήσας τὰ ἀμφότερα ἓν καὶ τὸ μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ λύσας τὴν ἔχθραν ἐν τῇ σαρκὶ αὐτοῦ τὸν νόμον τῶν ἐντολῶν ἐν δόγμασιν καταργήσας ἵνα τοὺς δύο κτίσῃ ἐν αὑτῷ ἑαυτῷ εἰς ἕνα κοινόν καινὸν ἄνθρωπον ποιῶν εἰρήνην ἃ καὶ καὶ ἀποκαταλλάξῃ τοὺς ἀμφοτέρους ἐν ἑνὶ σώματι τῷ Θεῷ διὰ τοῦ σταυροῦ ἀποκτείνας τὴν ἔχθραν ἐν αὐτῷ καὶ ἐλθὼν εὐηγγελίσατο εἰρήνην ὑμῖν τοῖς μακρὰν καὶ εἰρήνην τοῖς ἐγγύς ὅτι διʼ αὐτοῦ οἱ ἀμφότεροι ἐν ἑνί ἔχομεν ἔσχομεν τὴν προσαγωγὴν οἱ ἀμφότεροι ἐν ἑνὶ Πνεύματι πρὸς τὸν Πατέρα ἄρα οὖν οὐκέτι ἐστὲ ξένοι καὶ πάροικοι ἀλλὰ ἐστὲ συμπολῖται τῶν ἁγίων καὶ οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ ἐποικοδομηθέντες ἐπὶ τῷ θεμελίῳ τῶν ἀποστόλων καὶ προφητῶν ὄντος ἀκρογωνιαίου τοῦ αὐτοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ Ἰησοῦ ἐν ᾧ πᾶσα ἡ οἰκοδομὴ συναρμολογουμένη αὔξει εἰς ναὸν ἅγιον ἐν Κυρίῳ ἐν ᾧ καὶ ὑμεῖς συνοικοδομεῖσθε εἰς κατοικητήριον τοῦ Χριστοῦ Θεοῦ ἐν Πνεύματι τούτου τοῦτο χάριν ἐγὼ Παῦλος ὁ δέσμιος τοῦ Χριστοῦ Ἰησοῦ ὑπὲρ ὑμῶν τῶν ἐθνῶν εἴ γε ἠκούσατε τὴν οἰκονομίαν τῆς χάριτος αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ τῆς δοθείσης μοι εἰς ὑμᾶς ὅτι κατὰ ἀποκάλυψιν ἐγνώρισέν ἐγνωρίσθη μοι τὸ μυστήριον καθὼς προέγραψα προέγραψεν ἐν ὀλίγῳ πρὸς ὃ δύνασθε ἀναγινώσκοντες νοῆσαι τὴν σύνεσίν μου ἐν τῷ μυστηρίῳ τοῦ Χριστοῦ ὃ ἐν ἑτέραις γενεαῖς οὐκ ἐγνωρίσθη τοῖς υἱοῖς τῶν ἀνθρώπων ὡς νῦν ἀπεκαλύφθη τοῖς ἁγίοις ἀποστόλοις αὐτοῦ καὶ προφήταις ἐν Πνεύματι εἶναι τὰ ἔθνη συγκληρονόμα καὶ σύσσωμα καὶ συμμέτοχα τῆς ἐπαγγελίας αὐτοῦ ἐν τῷ Χριστῷ Ἰησοῦ διὰ τοῦ εὐαγγελίου οὗ ἐγενόμην ἐγενήθην διάκονος κατὰ τὴν δωρεὰν τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ τῆς τὴν δοθείσης δοθεῖσάν μοι κατὰ τὴν ἐνέργειαν τῆς δυνάμεως αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ ἐμοὶ τῷ ἐλαχιστοτέρῳ πάντων τῶν ἁγίων ἐδόθη ἡ χάρις αὕτη ἐν τοῖς ἔθνεσιν εὐαγγελίσασθαι τὸ τὸν ἀνεξιχνίαστον πλοῦτον πλοῦτος τοῦ Χριστοῦ καὶ φωτίσαι πάντας τίς ἡ οἰκονομία κοινωνία τοῦ μυστηρίου τοῦ ἀποκεκρυμμένου ἀπὸ τῶν αἰώνων ἐν τῷ Θεῷ τῷ τὰ πάντα κτίσαντι διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἵνα γνωρισθῇ νῦν ταῖς ἀρχαῖς καὶ ταῖς ἐξουσίαις ἐν τοῖς ἐπουρανίοις διὰ τῆς ἐκκλησίας ἡ πολυποίκιλος σοφία τοῦ Θεοῦ κατὰ πρόθεσιν τῶν αἰώνων ἣν ἐποίησεν ἐν τῷ Κυρίῳ Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν ἐν ᾧ ἔχομεν τὴν παρρησίαν καὶ τὴν προσαγωγὴν ἐν πεποιθήσει διὰ τῆς πίστεως αὐτοῦ διὸ αἰτοῦμαι μὴ ἐγκακεῖν ἐκκακεῖν ἐν ταῖς θλίψεσίν μου ὑπὲρ ἡμῶν ὑμῶν ἥτις ἐστὶν δόξα ἡμῶν ὑμῶν τούτου χάριν κάμπτω τὰ γόνατά μου πρὸς τὸν Πατέρα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐξ οὗ πᾶσα πατριὰ ἐν οὐρανοῖς καὶ ἐπὶ γῆς ὀνομάζεται ἵνα δῴη δῷ ὑμῖν κατὰ τὸ τὸν πλοῦτος πλοῦτον τῆς δόξης αὐτοῦ δυνάμει κραταιωθῆναι διὰ τοῦ Πνεύματος αὐτοῦ εἰς τὸν ἔσω ἄνθρωπον κατοικῆσαι τὸν Χριστὸν διὰ τῆς πίστεως ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν ἐν ἀγάπῃ ἐρριζωμένοι καὶ τεθεμελιωμένοι ἵνα ἐξισχύσητε καταλαβέσθαι καταλαμβάνεσθαι σὺν πᾶσιν τοῖς ἁγίοις τί τὸ ὁ πλάτος καὶ μῆκος καὶ ὕψος βάθος καὶ βάθος ὕψος γνῶναί τε τὴν ὑπερβάλλουσαν ἀγάπην τῆς γνώσεως ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ ἵνα πληρωθῆτε πληρωθῇ εἰς πᾶν τὸ πλήρωμα τοῦ Θεοῦ τῷ δὲ δυναμένῳ ὑπὲρ πάντα ποιῆσαι ὑπερεκπερισσοῦ ὧν αἰτούμεθα ἢ νοοῦμεν κατὰ τὴν δύναμιν τὴν ἐνεργουμένην ἐν ὑμῖν ἡμῖν αὐτῷ ἡ δόξα ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ καὶ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ εἰς πάσας τὰς γενεὰς τοῦ αἰῶνος τῶν αἰώνων ἀμήν παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς ἐγὼ ὁ δέσμιος ἐν Κυρίῳ Χριστῷ ἀξίως περιπατῆσαι τῆς κλήσεως ἧς ἐκλήθητε μετὰ πάσης ταπεινοφροσύνης καὶ πραΰτητος πρᾳότητος μετὰ μακροθυμίας ἀνεχόμενοι ἀλλήλων ἐν ἀγάπῃ σπουδάζοντες τηρεῖν τὴν ἑνότητα τοῦ Πνεύματος ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης ἓν σῶμα καὶ ἓν Πνεῦμα καθὼς καὶ ἐκλήθητε ἐκλήθη ἐν μιᾷ ἐλπίδι τῆς κλήσεως ὑμῶν εἷς Κύριος μία πίστις ἓν βάπτισμα εἷς Θεὸς καὶ Πατὴρ πάντων ὁ ἐπὶ πάντων καὶ διὰ πάντων καὶ ἐν πᾶσιν ἡμῖν ὑμῖν ἑνὶ δὲ ἑκάστῳ ὑμῶν ἡμῶν ἐδόθη ἡ χάρις κατὰ τὸ μέτρον τῆς δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ διὸ λέγει ἀναβὰς εἰς ὕψος ᾐχμαλώτευσεν ᾐχμαλώτευσας αἰχμαλωσίαν καὶ ἔδωκεν δόματα δόμα τοῖς ἀνθρώποις τὸ δὲ ἀνέβη τί ἐστιν εἰ μὴ ὄντι ὅτι καὶ κατέβη πρῶτον εἰς τὰ κατώτερα μέρη τῆς γῆς ὁ καταβὰς αὐτός ἐστιν καὶ ὁ ἀναβὰς ὑπεράνω πάντων τῶν οὐρανῶν ἵνα πληρώσῃ τὰ πάντα καὶ αὐτὸς ἔδωκεν δέδωκεν τοὺς μὲν ἀποστόλους τοὺς δὲ προφήτας τοὺς δὲ εὐαγγελιστάς τοὺς δὲ ποιμένας καὶ διδασκάλους πρὸς τὸν καταρτισμὸν τῶν ἁγίων εἰς ἔργον διακονίας εἰς οἰκοδομὴν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ μέχρι καταντήσωμεν οἱ πάντες εἰς τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως καὶ τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ εἰς ἄνδρα τέλειον εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ ἵνα μηκέτι ὦμεν ἤπιοι νήπιοι κλυδωνιζόμενοι καὶ περιφερόμενοι παντὶ ἐμῷ ἀνέμῳ τῆς διδασκαλίας ἐν τῇ κυβείᾳ τῶν ἀνθρώπων ἐν πανουργίᾳ πρὸς τὴν τῇ τὰς μεθοδείαν μεθοδείας τῆς πλάνης τοῦ διαβόλου ἀληθεύοντες δὲ ἐν ἀγάπῃ αὐξήσωμεν εἰς αὐτὸν τὰ πάντα ὁ ὅς ἐστιν ἡ κεφαλή ὁ τοῦ Χριστός Χριστοῦ ἐξ οὗ πᾶν τὸ σῶμα συναρμολογούμενον καὶ συμβιβαζόμενον διὰ πάσης ἁφῆς τῆς ἐπιχορηγίας καὶ κατʼ ἐνέργειαν ἐνεργείας ἐν μέτρῳ ἑνὸς ἑκάστου μέλους μέρους τὴν αὔξησιν τοῦ σώματος ποιεῖται εἰς οἰκοδομὴν αὐτοῦ ἑαυτοῦ ἐν ἀγάπῃ τοῦτο οὖν λέγω καὶ μαρτύρομαι ἐν Κυρίῳ μηκέτι ὑμᾶς περιπατεῖν καθὼς καὶ τὰ λοιπὰ ἔθνη περιπατεῖ ἐν ματαιότητι τοῦ νοὸς αὐτῶν ἐσκοτωμένοι ἐσκοτισμένοι τῇ διανοίᾳ ὄντες ἀπηλλοτριωμένοι τῆς ζωῆς τοῦ Θεοῦ διὰ τὴν ἄγνοιαν τὴν οὖσαν ἐν αὐτοῖς διὰ τὴν πώρωσιν τῆς καρδίας αὐτῶν οἵτινες ἀπηλγηκότες ἑαυτοὺς παρέδωκαν τῇ ἀσελγείᾳ εἰς ἐργασίαν ἀκαθαρσίαν ἀκαθαρσίας πάσης ἐν πλεονεξίᾳ ὑμεῖς δὲ οὐχ οὕτως ἐμάθετε τὸν Χριστόν εἴ γε αὐτὸν ἠκούσατε καὶ ἐν αὐτῷ ἐδιδάχθητε καθώς ἐστιν ἀλήθεια ἐν τῷ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀποθέσθαι ὄθεσθαι ὑμᾶς κατὰ τὴν προτέραν ἀναστροφὴν τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον τὸν φθειρόμενον κατὰ τὰς ἐπιθυμίας τῆς ἀπάτης ἀνανεοῦσθαι ἀνανεοῦσθε δὲ ἐν τῷ πνεύματι τοῦ νοὸς ὑμῶν καὶ ἐνδύσασθαι ἐνδύσασθε τὸν καινὸν ἄνθρωπον τὸν κατὰ Θεὸν κτισθέντα ἐν δικαιοσύνῃ ὁσιότητι καὶ ὁσιότητι δικαιοσύνη τῆς ἀληθείας διὸ ἀποθέμενοι τὸ ψεῦδος λαλεῖτε ἀλήθειαν ἕκαστος ἀλήθειαν μετὰ πρός τοῦ τὸν πλησίον αὐτοῦ ὅτι μέλη ἐσμὲν ἀλλήλων ἀλλήλοιν μέλη ὀργίζεσθε καὶ μὴ ἁμαρτάνετε ὁ ἥλιος μὴ ἐπιδυέτω ἐπὶ τῷ παροργισμῷ ὑμῶν μήτε μηδὲ δίδοτε τόπον τῷ διαβόλῳ ὁ κλέπτων μηκέτι κλεπτέτω μᾶλλον δὲ κοπιάτω ἐργαζόμενος τὸ ἀγαθὸν ταῖς ἰδίαις χερσὶν τὸ ἀγαθόν ἵνα ἔχῃ ἔχηται μεταδιδόναι τῷ χρείαν ἔχοντι πᾶς λόγος σαπρὸς ἐκ τοῦ στόματος ὑμῶν μὴ ἐκπορευέσθω ἀλλʼ εἴ τις ἀγαθὸς πρὸς οἰκοδομὴν τῆς χρείας ἵνα δῷ χάριν τοῖς ἀκούουσιν καὶ μὴ λυπεῖτε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον τοῦ Θεοῦ ἐν ᾧ ἐσφραγίσθητε εἰς ἡμέραν ἀπολυτρώσεως πᾶσα πικρία καὶ θυμὸς καὶ ὀργὴ καὶ κραυγὴ καὶ βλασφημία ἀρθήτω ἀρθῇ τῶν ἀφʼ ὑμῶν σὺν πάσῃ κακίᾳ γίνεσθε δὲ εἰς ἀλλήλους χρηστοί εὔσπλαγχνοι χαριζόμενοι ἑαυτοῖς καθὼς καὶ ὁ Θεὸς ἐν Χριστῷ ἐχαρίσατο ἡμῖν ὑμῖν γίνεσθε οὖν μιμηταὶ τοῦ Θεοῦ ὡς τέκνα ἀγαπητά καὶ περιπατεῖτε ἐν ἀγάπῃ καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς ἠγάπησεν ὑμᾶς ἡμᾶς καὶ παρέδωκεν ἑαυτὸν ὑπὲρ ὑμῶν ἡμῶν προσφορὰν θυσίαν καὶ ὀσμὴν θυσίαν προσφορὰν τῷ Θεῷ εἰς ὀσμὴν εὐωδίας πορνεία δὲ καὶ πᾶσα ἀκαθαρσία πᾶσα ἢ πλεονεξία μηδὲ ὀνομαζέσθω ἐν ὑμῖν καθὼς πρέπει ἁγίοις καὶ ἢ αἰσχρότης καὶ ἢ μωρολογία ἢ καὶ εὐτραπελία ἃ τὰ οὐκ ἀνήκοντα ἀνῆκεν ἀλλὰ μᾶλλον εὐχαριστία τοῦτο γὰρ ἴστε ἐστε γινώσκοντες ὅτι πᾶς πόρνος ἢ ἀκάθαρτος ἢ πλεονέκτης ὅς ὅ ἐστιν εἰδωλολάτρης οὐκ ἔχει κληρονομίαν κληρονομία ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Χριστοῦ καὶ Θεοῦ μηδεὶς ὑμᾶς ἀπατάτω καινοῖς κενοῖς λόγοις διὰ ταῦτα γὰρ ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπιστίας ἀπειθείας μὴ οὖν γίνεσθε συμμέτοχοι αὐτῶν ἦτε γάρ ποτε σκότος νῦν δὲ φῶς ἐν Κυρίῳ ὡς τέκνα φωτὸς περιπατεῖτε ὁ γὰρ καρπὸς τοῦ φωτὸς πνεύματος ἐν πάσῃ ἀγαθωσύνῃ καὶ δικαιοσύνῃ καὶ ἀληθείᾳ δοκιμάζοντες τί ἐστιν εὐάρεστον τῷ Κυρίῳ καὶ μὴ συγκοινωνεῖτε τοῖς ἔργοις τοῖς ἀκάρποις τοῦ σκότους μᾶλλον δὲ καὶ ἐλέγχετε τὰ γὰρ κρυβῆ κρυφῇ γινόμενα ὑπʼ αὐτῶν αἰσχρόν ἐστιν καὶ λέγειν τὰ δὲ πάντα ἐλεγχόμενα ὑπὸ τοῦ φωτὸς φανεροῦται πᾶν γὰρ τὸ φανερούμενον φῶς ἐστιν διὸ λέγει ἔγειρε ἔγειραι ὁ καθεύδων καὶ ἀνάστα ἐκ τῶν νεκρῶν καὶ ἐπιφαύσει σοι ὁ Χριστός βλέπετε οὖν ἀδελφοί πῶς ἀκριβῶς πῶς περιπατεῖτε μὴ ὡς ἄσοφοι ἀλλʼ ὡς σοφοί ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσιν διὰ τοῦτο μὴ γίνεσθε ἄφρονες ἀλλὰ συνιέντες συνίετε τί τὸ φρόνημα θέλημα τοῦ Θεοῦ Χριστοῦ Κυρίου ἡμῶν καὶ μὴ μεθύσκεσθε μεθύσκεσθαι οἴνῳ ἐν ᾧ ἐστιν ἀσωτία ἀλλὰ πληροῦσθε πληροῦσθαι ἐν Πνεύματι λαλοῦντες ἑαυτοῖς ἐν ψαλμοῖς καὶ ὕμνοις καὶ ᾠδαῖς καὶ πνευματικαῖς ἐν χάριτι ᾄδοντες καὶ ψάλλοντες ἐν τῇ ταῖς καρδίᾳ καρδίαις ὑμῶν τῷ Κυρίῳ εὐχαριστοῦντες πάντοτε ὑπὲρ πάντων ἐν ὀνόματι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τῷ Θεῷ Πατρί καὶ Πατρί Θεῷ ὑποτασσόμενοι ἀλλήλοις ἐν φόβῳ Χριστοῦ Θεοῦ αἱ γυναῖκες τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν ὑποτάσσεσθε ὑποτασσέσθωσαν ὡς τῷ Κυρίῳ ὅτι ὁ ἀνήρ ἐστιν κεφαλὴ εστιν τῆς γυναικὸς ὡς καὶ ὁ Χριστὸς κεφαλὴ τῆς ἐκκλησίας καὶ αὐτὸς ἐστιν ὁ Σωτὴρ τοῦ σώματος ἀλλʼ ὅτι ὡς ὥςπερ ἡ ἐκκλησία ὑποτάσσεται τῷ Χριστῷ οὕτως καὶ αἱ γυναῖκες τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν ἐν παντί οἱ ἄνδρες ἀγαπᾶτε τὰς γυναῖκας ἑαυτῶν καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς ἠγάπησεν τὴν ἐκκλησίαν καὶ ἑαυτὸν παρέδωκεν ὑπὲρ αὐτῆς ἵνα αὐτὴν ἁγιάσῃ καθαρίσας τῷ λουτρῷ τοῦ ὕδατος ἐν ῥήματι ἵνα παραστήσῃ αὐτὸς αὐτὴν ἑαυτῷ αὐτῷ ἔνδοξον τὴν ἐκκλησίαν μὴ ἔχουσαν ἔχουσα σπίλον ἢ ῥυτίδα ἤ τι τῶν τοιούτων ἀλλʼ ἵνα ᾖ ἁγία καὶ ἄμωμος οὕτως ὀφείλουσιν καὶ οἱ ἄνδρες ὀφείλουσιν ἀγαπᾶν τὰς ἑαυτῶν γυναῖκας ὡς τὰ ἑαυτῶν τέκνα σώματα ὁ ἀγαπῶν τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἑαυτὸν ἀγαπᾷ οὐδεὶς γάρ ποτε τὴν ἑαυτοῦ σάρκα αὐτοῦ ἐμίσησεν ἀλλὰ ἐκτρέφει καὶ θάλπει αὐτήν καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς Κύριος τὴν ἐκκλησίαν ὅτι μέλη ἐσμὲν τοῦ σώματος αὐτοῦ ἐκ τῆς σαρκὸς αὐτοῦ καὶ ἐκ τῶν ὀστέων αὐτοῦ ἀντὶ τούτου καταλείψει ἄνθρωπος τὸν πατέρα αὑτοῦ καὶ τὴν μητέρα καὶ προσκολληθήσεται πρὸς τῇ τὴν γυναικὶ γυναῖκα αὐτοῦ καὶ ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα σάρκαν μίαν τὸ μυστήριον τοῦτο μέγα ἐστίν ἐγὼ δὲ λέγω εἰς Χριστὸν καὶ εἰς τὴν ἐκκλησίαν πλὴν καὶ ὑμεῖς οἱ καθʼ ἕνα ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα οὕτως ἀγαπάτω ὡς ἑαυτόν ἡ δὲ γυνὴ ἵνα φοβῆται τὸν ἄνδρα τὰ τέκνα ὑπακούετε τοῖς γονεῦσιν ὑμῶν ἐν Κυρίῳ τοῦτο γάρ ἐστιν δίκαιον τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα ἥτις ἐστὶν ἐντολὴ πρώτη ἐν ἐπαγγελίᾳ ἵνα εὖ σοι γένηται καὶ ἔσῃ μακροχρόνιος ἐπὶ τῆς γῆς καὶ οἱ πατέρες μὴ παροργίζετε τὰ τέκνα ὑμῶν ἀλλὰ ἐκτρέφετε αὐτὰ ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου οἱ δοῦλοι ὑπακούετε τοῖς κυρίοις κατὰ σάρκα κυρίοις μετὰ φόβου καὶ τρόμου ἐν ἁπλότητι τῆς καρδίας ὑμῶν ὡς τῷ Κυρίῳ Χριστῷ μὴ κατʼ ὀφθαλμοδουλείαν ὡς ἀνθρωπάρεσκοι ἀλλʼ ὡς δοῦλοι τοῦ Χριστοῦ ποιοῦντες τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ ἐκ ψυχῆς μετʼ εὐνοίας δουλεύοντες ὡς τῷ Κυρίῳ καὶ οὐκ ἀνθρώποις ἀνθρώπῳ εἰδότες ὅτι ἕκαστος ὃ ἂν ἐάν τι ἕκαστος ποιήσῃ ποιῇ ἕκαστος ἀγαθόν τοῦτο κομιεῖται κομίσεται παρὰ τοῦ Κυρίου εἴτε δοῦλος εἴτε ἐλεύθερος καὶ οἱ κύριοι τὰ αὐτὰ ποιεῖτε πρὸς αὐτούς ἀνιέντες τὴν ἀπειλήν εἰδότες ὅτι καὶ ὑμῶν αὐτῶν ἑαυτῶν καὶ ὑμῶν ὁ Κύριός ἐστιν ἐν οὐρανοῖς οὐρανῷ καὶ προσωπολημψία οὐκ ἔστιν παρʼ αὐτῷ τὸ τοῦ λοιπὸν λοιποῦ ἀδελφοί μου ἐνδυναμοῦσθε δυναμοῦσθε ἀδελφοί ἐν τῷ Κυρίῳ καὶ ἐν τῷ κράτει τῆς ἰσχύος αὐτοῦ ἐνδύσασθε τὴν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸ δύνασθαι ὑμᾶς στῆναι πρὸς τὰς μεθοδείας τοῦ διαβόλου ὅτι οὐκ ἔστιν ὑμῖν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα ἀλλὰ πρὸς τὰς μεθοδείας ἀρχάς πρὸς τὰς ἐξουσίας πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις διὰ τοῦτο ἀναλάβετε τὴν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ ἵνα δυνηθῆτε δυνῆτε ἀντιστῆναι ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ πονηρᾷ καὶ ἅπαντα κατεργασάμενοι κατεργασμένοι στῆναι στῆτε οὖν περιζωσάμενοι τὴν ὀσφὺν ὑμῶν ἐν ἀληθείᾳ καὶ ἐνδυσάμενοι τὸν θώρακα τῆς δικαιοσύνης καὶ ὑποδησάμενοι τοὺς πόδας ἐν ἑτοιμασίᾳ τοῦ εὐαγγελίου τῆς εἰρήνης ἐν ἐπὶ πᾶσιν ἀναλαβόντες τὸν θυραῖον θυρεὸν τῆς πίστεως ἐν ᾧ δυνήσεσθε πάντα τὰ βέλη τοῦ πονηροῦ τὰ πεπυρωμένα σβέσαι καὶ τὴν περικεφαλαίαν τοῦ σωτηρίου δέξασθε δέξασθαι καὶ τὴν μάχαιραν τοῦ Πνεύματος ὅ ἐστιν ῥῆμα Θεοῦ διὰ πάσης προσευχῆς καὶ δεήσεως προσευχόμενοι ἐν παντὶ καιρῷ ἐν Πνεύματι καὶ εἰς αὐτὸ τοῦτο ἀγρυπνοῦντες ἐν πάσῃ προσκαρτερήσει καὶ δεήσει περὶ πάντων τῶν ἁγίων καὶ ὑπὲρ ἐμοῦ ἵνα μοι δοθῇ δοθείη μοι λόγος ἐν ἀνοίξει τοῦ στόματός μου ἐν παρρησίᾳ γνωρίσαι τὸ μυστήριον τοῦ εὐαγγελίου ὑπὲρ οὗ πρεσβεύω ἐν ἁλύσει ἵνα ἐν αὐτῷ αὐτό παρρησιάσωμαι ἐν αὐτῷ ὡς δεῖ με λαλῆσαι ἵνα δὲ εἰδῆτε καὶ ὑμεῖς ἴδητε εἰδῆτε τὰ κατʼ ἐμέ τί πράσσω πάντα ὑμῖν γνωρίσει ὑμῖν Τυχικὸς ὁ ἀγαπητὸς ἀδελφὸς καὶ πιστὸς διάκονος εἰς ἐν Κυρίῳ ὃν ἔπεμψα πρὸς ὑμᾶς εἰς αὐτὸ τοῦτο ἵνα γνῶτε τὰ περὶ ἡμῶν καὶ παρακαλέσῃ τὰς καρδίας ἡμῶν ὑμῶν εἰρήνη τοῖς ἁγίοις ἀδελφοῖς καὶ ἔλεος ἀγάπη μετὰ πίστεως ἀπὸ Θεοῦ Πατρὸς καὶ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ ἡ χάρις μετὰ πάντων τῶν ἀγαπώντων τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν ἐν ἀφθαρσίᾳ ἀμήν Παῦλος καὶ Τιμόθεος δοῦλοι Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ πᾶσιν τοῖς ἁγίοις ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τοῖς οὖσιν ἐν Φιλίπποις σὺν ἐπισκόποις καὶ διακόνοις χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ Πατρὸς ἡμῶν καὶ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ εὐχαριστῶ τῷ Θεῷ μου ἐπὶ πάσῃ τῇ μνείᾳ ὑμῶν πάντοτε ἐν πάσῃ τῇ δεήσει μου ὑπὲρ πάντων ὑμῶν μετὰ χαρᾶς τὴν δέησιν ποιούμενος ἐπὶ τῇ κοινωνίᾳ ὑμῶν εἰς τὸ εὐαγγέλιον ἀπὸ τῆς πρώτης ἡμέρας ἄχρι τοῦ νῦν πεποιθὼς αὐτὸ τοῦτο ὅτι ὁ ἐναρξάμενος ἐν ὑμῖν ἔργον ἀγαθὸν ἐπιτελέσει ἄχρι ἧς ἡμέρας Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καθώς ἐστιν δίκαιον ἐμοὶ τοῦ τοῦτο φρονεῖν ὑπὲρ πάντων ὑμῶν διὰ τὸ ἔχειν με ἐν τῇ καρδίᾳ ὑμᾶς ἔν τε τοῖς δεσμοῖς μου καὶ ἐν τῇ ἀπολογίᾳ καὶ βεβαιώσει τοῦ εὐαγγελίου καὶ κοινωνοὺς συγκοινωνούς μου τῆς χάριτος πάντας ὑμᾶς ὄντας None μάρτυς γάρ μου μοι ἐστιν ὁ Θεός ᾧ ὡς ἐπιποθῶ πάντας ὑμᾶς ἐν σπλάγχνοις Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦτο προσεύχομαι ἵνα ἡ ἀγάπη ὑμῶν ἔτι μᾶλλον καὶ μᾶλλον περισσεύῃ περισσεύσῃ ἐν ἐπιγνώσει καὶ πάσῃ αἰσθήσει εἰς τὸ δοκιμάζειν ὑμᾶς τὰ διαφέροντα ἵνα ἦτε εἰλικρινεῖς καὶ ἀπρόσκοποι εἰς τὴν ἡμέραν Χριστοῦ πεπληρωμένοι καρπὸν καρπῶν δικαιοσύνης τῶν τὸν διὰ Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς δόξαν Θεοῦ καὶ ἔπαινον ἐμοί Θεοῦ γινώσκειν δὲ ὑμᾶς βούλομαι ἀδελφοί ὅτι τὰ κατʼ ἐμὲ μᾶλλον εἰς προκοπὴν τοῦ εὐαγγελίου ἐλήλυθεν ὥστε τοὺς δεσμούς μου φανεροῦσθαι φανεροὺς ἐν τῷ Χριστῷ γενέσθαι γεγονέναι ἐν ὅλῳ τῷ πραιτωρίῳ καὶ τοῖς λοιποῖς πᾶσιν καὶ τοὺς πλείονας τῶν ἀδελφῶν ἐν Κυρίῳ πεποιθότας τοῖς δεσμοῖς μου περισσοτέρως τολμᾶν ἀφόβως τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ λαλεῖν τινὲς μὲν δὲ καὶ διὰ φθόνον καὶ ἔριν τινὲς δὲ καὶ διʼ εὐδοκίαν τὸν Χριστὸν None κηρύσσουσιν κηρύσσειν οἱ δὲ μὲν ἐξ ἐριθείας τὸν Χριστὸν καταγγέλλουσιν οὐχ ἁγνῶς οἰόμενοι θλῖψιν ἐγείρειν ἐπιφέρειν τοῖς δεσμοῖς μου οἱ μὲν δὲ ἐξ ἀγάπης εἰδότες ὅτι εἰς ἀπολογίαν τοῦ εὐαγγελίου κεῖμαι τί γάρ πλὴν ὅτι παντὶ τρόπῳ εἰ εἴτε προφάσει εἴτε ἀληθείᾳ Χριστὸς καταγγέλλεται ἀλλὰ καὶ ἐν τούτῳ χαίρω ἀλλὰ καὶ χαρήσομαι οἶδα δὲ γὰρ ὅτι τοῦτό μοι ἀποβήσεται εἰς σωτηρίαν διὰ τῆς ὑμῶν δεήσεως καὶ ἐπιχορηγίας τοῦ Πνεύματος Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ κατὰ τὴν ἀποκαραδοκίαν καὶ ἐλπίδα μου ὅτι ἐν οὐδενὶ αἰσχυνθήσομαι ἀλλʼ ἐν πάσῃ παρρησίᾳ ὡς πάντοτε καὶ νῦν μεγαλυνθήσεται Χριστὸς ἐν τῷ σώματί μου εἴτε διὰ ζωῆς εἴτε διὰ θανάτου ἐμοὶ γὰρ τὸ ζῆν Χριστὸς καὶ τὸ ἀποθανεῖν κέρδος εἴτε εἰ δὲ τὸ ζῆν ἐν σαρκί τοῦτό μοι καρπὸς ἔργου καὶ τί αἱρήσομαι αἱρήσωμαι οὐ γνωρίζω συνέχομαι δὲ γὰρ ἐκ τῶν δύο τὴν ἐπιθυμίαν ἔχων εἰς ἐν Χριστῷ τὸ ἀναλῦσαι καὶ σὺν Χριστῷ εἶναι πολλῷ γὰρ μᾶλλον κρεῖσσον τὸ δὲ ἐπιμένειν ἐπιμεῖναι ἐν τῇ σαρκὶ ἀναγκαιότερον διʼ ὑμᾶς καὶ τοῦτο πεποιθὼς οἶδα ὅτι μενῶ καὶ παραμενῶ συμπαραμενῶ πᾶσιν ὑμῖν εἰς τὴν ὑμῶν προκοπὴν καὶ χαρὰν τῆς πίστεως ὑμῶν ἵνα τὸ καύχημα ὑμῶν περισσεύῃ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ἐν ἐμοὶ διὰ τῆς ἐμῆς παρουσίας πάλιν πρὸς ὑμᾶς μόνον ἀξίως τοῦ εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ πολιτεύεσθε ἵνα εἴτε ἐλθὼν καὶ ἰδὼν ὑμᾶς εἴτε ἀπὼν ἀκούσω ἀκούω τὰ περὶ ὑμῶν ὅτι στήκετε ἐν ἑνὶ πνεύματι μιᾷ ψυχῇ συναθλοῦντες τῇ πίστει τοῦ εὐαγγελίου καὶ μὴ πτυρόμενοι ἐν μηδενὶ ὑπὸ τῶν ἀντικειμένων ἥτις αὐτοῖς μέν ἐστὶν αὐτοῖς ἔνδειξις ἀπωλείας ἡμῖν ὑμῖν ὑμῶν δὲ σωτηρίας καὶ τοῦτο ἀπὸ Θεοῦ ὅτι ἡμῖν ὑμῖν ἐχαρίσθη τὸ ὑπὲρ Χριστοῦ οὐ μόνον τὸ εἰς αὐτὸν πιστεύειν ἀλλὰ καὶ τὸ ὑπὲρ αὐτοῦ πάσχειν τὸν αὐτὸν ἀγῶνα ἔχοντες ἔχον οἷον εἴδετε καὶ ἐν ἐμοὶ καὶ νῦν ἀκούετε ἐν ἐμοί εἴ τις οὖν παράκλησις ἐν Χριστῷ εἴ τι παραμύθιον ἀγάπης εἴ τις κοινωνία Πνεύματος εἴ τις τινα σπλάγχνα καὶ οἰκτιρμοί πληρώσατέ μου τὴν χαρὰν ἵνα τὸ αὐτὸ φρονῆτε τὴν αὐτὴν ἀγάπην ἔχοντες σύμψυχοι τὸ αὐτό ἓν φρονοῦντες μηδὲν κατʼ ἐριθείαν ἢ μηδὲ κατὰ κενοδοξίαν ἀλλὰ τῇ ταπεινοφροσύνῃ ἀλλήλους ἡγούμενοι προηγούμενοι τοὺς ὑπερέχοντας ἑαυτῶν μὴ τὰ ἑαυτῶν ἑαυτῷ ἕκαστος ἕκαστοι σκοπεῖτε σκοποῦντες ἀλλὰ καὶ τὰ ἑτέρων ἕκαστος ἕκαστοι τοῦτο γὰρ φρονείσθω φρονεῖτε ἐν ἡμῖν ὑμῖν ὃ καὶ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ὃς ἐν μορφῇ Θεοῦ ὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμὸν ἡγήσατο τὸ εἶναι ἴσα Θεῷ ἀλλὰ ἑαυτὸν ἐκένωσεν μορφὴν δούλου λαβών ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων ἀνθρώπου γενόμενος καὶ σχήματι εὑρεθεὶς ὡς ἄνθρωπος ἄνθρωποις ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου θανάτου δὲ τοῦ σταυροῦ διὸ καὶ ὁ Θεὸς αὐτὸν ὑπερύψωσεν καὶ ἐχαρίσατο αὐτῷ τὸ ὄνομα τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσηται ἐξομολογήσεται ὅτι Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς Κύριος εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός ὥστε ἀδελφοί ἀγαπητοί μου καθὼς πάντοτε ὑπηκούσατε μὴ ὡς ἐν τῇ παρουσίᾳ μου μόνον ἀλλὰ νῦν πολλῷ μᾶλλον ἐν τῇ ἀπουσίᾳ μου μετὰ φόβου καὶ τρόμου τὴν ἑαυτῶν σωτηρίαν κατεργάζεσθε κατεργάζεσθαι ὁ Θεὸς γάρ ἐστιν ὁ ἐνεργῶν δυνάμεις ἐν ὑμῖν καὶ τὸ θέλειν καὶ τὸ ἐνεργεῖν ὑπὲρ τῆς εὐδοκίας αὐτοῦ πάντα ποιεῖτε χωρὶς γογγυσμῶν καὶ διαλογισμῶν ἵνα ἦτε γένησθε ἄμεμπτοι καὶ ἀκέραιοι τέκνα Θεοῦ ἄμωμα ἀμώμητα ἐν μέσῳ μέσον γενεᾶς σκολιᾶς καὶ διεστραμμένης ἐν οἷς φαίνεσθε ὡς φωστῆρες ἐν κόσμῳ λόγον ζωῆς ἔχοντες ἐπέχοντες εἰς καύχημα ἐμοὶ εἰς ἡμέραν Χριστοῦ ὅτι οὐκ εἰς κενὸν ἔδραμον οὐδεὶς οὐδὲ εἰς κενὸν ἐκοπίασα ἀλλʼ εἰ καὶ σπένδομαι ἐπὶ τῇ θυσίᾳ καὶ λειτουργίᾳ τῆς πίστεως ὑμῶν χαίρω καὶ συγχαίρω πᾶσιν ὑμῖν τὸ δὲ αὐτὸ καὶ ὑμεῖς χαίρετε καὶ συγχαίρετέ μοι ἐλπίζω δὲ ἐν Κυρίῳ Χριστῷ Ἰησοῦ Τιμόθεον ταχέως πέμψαι ὑμῖν ἵνα κἀγὼ ἐκψύχω εὐψυχῶ γνοὺς τὰ περὶ ὑμῶν οὐδένα γὰρ ἔχω ἰσόψυχον ὅστις γνησίως τὰ περὶ ὑμῶν μεριμνήσει οἱ πάντες γὰρ τὰ ἑαυτῶν ζητοῦσιν οὐ τὰ τοῦ Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τὴν δὲ δοκιμὴν αὐτοῦ οἴδατε γινώσκετε ὅτι ὡς πατρὶ τέκνον σὺν ἐμοὶ ἐδούλευσεν εἰς ἐν τοῖς δεσμοῖς τὸ τοῦ εὐαγγέλιον εὐαγγελίου τοῦτον τοῦτο μὲν οὖν ἐλπίζω πέμψαι ὡς ἂν ἀφίδω τὰ περὶ ἐμὲ ἐξαυτῆς πέποιθα δὲ ἐν Κυρίῳ ὅτι καὶ αὐτὸς ἐγὼ ταχέως ἐλεύσομαι πρός ὑμᾶς ἀναγκαῖον δὲ ἡγησάμην Ἐπαφρόδιτον τὸν ἀδελφὸν καὶ συνεργὸν καὶ συστρατιώτην μου ὑμῶν δὲ ἀπόστολον ἀπόστολος καὶ λειτουργὸν τῆς χρείας μου πέμψαι πρὸς ὑμᾶς ἐπειδὴ ἐπιποθῶν ἦν πέμψαι πρός πάντας ὑμᾶς πάντας ἰδεῖν καὶ ἀδημονῶν διότι ἠκούσατε ὅτι ἠσθένησεν καὶ γὰρ ἠσθένησεν παραπλήσιον θανάτῳ θανάτου ἀλλὰ ὁ Θεὸς αὐτὸν ἠλέησεν αὐτόν οὐκ αὐτὸν δὲ μόνον ἀλλὰ καὶ ἐμέ ἵνα μὴ λύπην ἐπὶ λύπην λύπῃ σχῶ σπουδαιοτέρως οὖν ἔπεμψα αὐτὸν ἵνα ἰδόντες αὐτὸν πάλιν χαρῆτε κἀγὼ ἀλυπότερος ὦ προσδέχεσθε προσδέξασθε οὖν αὐτὸν ἐν Κυρίῳ μετὰ πάσης χαρᾶς καὶ τοὺς τοιούτους ἐντίμους ἔχετε ὅτι διὰ τὸ ἔργον τοῦ Χριστοῦ Κυρίου μέχρι θανάτου ἤγγισεν παραβολευσάμενος παραβουλευσάμενος τῇ ψυχῇ ἵνα πληρώσῃ ἀναπληρώσῃ ἀναπληρώσει τὸ ὑμῶν ὑστέρημα τῆς πρός με ἐμέ λειτουργίας τὸ λοιπόν ἀδελφοί μου χαίρετε ἐν Κυρίῳ ταῦτα τὰ αὐτὰ γράφειν ὑμῖν ἐμοὶ μὲν οὐκ ὀκνηρόν ὑμῖν δὲ ἀσφαλές βλέπετε τοὺς κύνας βλέπετε τοὺς κακοὺς ἐργάτας βλέπετε τὴν κατατομήν ἡμεῖς γάρ ἐσμεν ἡ περιτομή οἱ ἐν Πνεύματι Θεοῦ Θεῷ λατρεύοντες καὶ καυχώμενοι ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ καὶ οὐκ ἐν σαρκὶ πεποιθότες καίπερ ἐγὼ ἔχων πεποίθησιν καὶ ἐν σαρκί εἴ τις δοκεῖ ἄλλος πεποιθέναι ἐν σαρκί περιτομῇ ἐγὼ μᾶλλον περιτομῇ περιτομῆς ὀκταήμερος ἐκ γένους Ἰσραήλ φυλῆς Βενιαμίν Ἑβραῖος ἐξ Ἑβραίων κατὰ νόμον Φαρισαῖος κατὰ ζῆλον ζῆλος διώκων τὴν ἐκκλησίαν κατὰ δικαιοσύνην τὴν ἐν νόμῳ γενόμενος ἄμεμπτος ἀλλὰ ἅτινα ἦν μοι ἦν κέρδη ταῦτα ἥγημαι διὰ τὸν Χριστὸν ζημίαν ἀλλὰ μενοῦνγε μὲνοὖν καὶ ἡγοῦμαι πάντα ζημίαν εἶναι διὰ τὸ ὑπερέχον τῆς γνώσεως τοῦ Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου μου ἡμῶν διʼ ὃν τὰ πάντα ἐζημιώθην καὶ ἡγοῦμαι σκύβαλα εἶναι ἵνα Χριστὸν κερδήσω καὶ εὑρεθῶ ἐν αὐτῷ μὴ ἔχων ἐμὴν δικαιοσύνην ἐμὴν τὴν ἐκ νόμου ἀλλὰ τὴν διὰ πίστεως Χριστοῦ τὴν ἐκ Θεοῦ δικαιοσύνην ἐπὶ τῇ πίστει τοῦ γνῶναι αὐτὸν καὶ τὴν δύναμιν τῆς γνώσεως ἀναστάσεως αὐτοῦ καὶ τὴν κοινωνίαν τῶν παθημάτων αὐτοῦ συμμορφιζόμενος συμμορφούμενος τῷ θανάτῳ αὐτοῦ εἴ πως καταντήσω εἰς τὴν ἐξανάστασιν τῶν τὴν ἐκ νεκρῶν οὐχ ὅτι ἤδη ἔλαβον ἢ ἤδη δεδικαίωμαι ἢ ἤδη τετελείωμαι διώκω δὲ εἰ καὶ καταλάβω ἐφʼ ᾧ εἰ καὶ κατελήμφθην ὑπὸ τοῦ Χριστοῦ Ἰησοῦ ἀδελφοί ἐγὼ ἐμαυτὸν οὔπω οὐ λογίζομαι ἐμαυτὸν κατειληφέναι ἓν δέ τὰ μὲν ὀπίσω ἐπιλανθανόμενος τοῖς δὲ ἔμπροσθεν ἐπεκτεινόμενος κατασκοπῶν κατὰ σκοπὸν διώκω εἰς ἐπὶ τὸ βραβεῖον τῆς ἄνω κλήσεως τοῦ Θεοῦ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ Χριστῷ ὅσοι οὖν τέλειοι τοῦτο οὖν φρονῶμεν φρονοῦμεν καὶ εἴ τι ἑτέρως φρονεῖτε καὶ τοῦτο ὁ Θεὸς ὑμῖν ἀποκαλύψει πλὴν εἰς ὃ ἐφθάσαμεν ἐφθάσατε τῷ αὐτῷ αὐτῷ στοιχεῖν κανόνι τὸ ἀυτὸ φρονεῖν συμμιμηταί μου γίνεσθε ἀδελφοί καὶ σκοπεῖτε τοὺς οὕτω περιπατοῦντας καθὼς καὶ ἔχετε τύπον ἡμᾶς πολλοὶ γὰρ περιπατοῦσιν οὓς πολλάκις ἔλεγον ὑμῖν νῦν δὲ καὶ κλαίων λέγω βλέπετε τοὺς ἐχθροὺς ἐκχθροὺς τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ ὧν τὸ τέλος ἀπώλεια ὧν ὁ Θεὸς ἡ κοιλία καὶ ἡ δόξα ἐν τῇ αἰσχύνῃ αὐτῶν οἱ τὰ ἐπίγεια φρονοῦντες ἡμῶν γὰρ τὸ πολίτευμα ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει ἐξ οὗ καὶ Σωτῆρα ἀπεκδεχόμεθα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν ὃς μετασχηματίσει τὸ σῶμα τῆς ταπεινώσεως ἡμῶν εἰς τὸ γενέσθαι αὐτὸ σύμμορφον τῷ σώματι τῆς δόξης αὐτοῦ κατὰ τὴν ἐνέργειαν τοῦ δύνασθαι αὐτὸν καὶ ὑποτάξαι αὑτῷ ἑαυτῷ τὰ πάντα ὥστε ἀδελφοί μου καὶ ἀγαπητοὶ καὶ ἐπιπόθητοι χαρὰ καὶ στέφανός μου οὕτως στήκετε ἐν Κυρίῳ ἀγαπητοί μου Εὐοδίαν παρακαλῶ καὶ Συντύχην παρακαλῶ τὸ αὐτὸ φρονεῖν φρονεῖτε ἐν Κυρίῳ ναὶ καὶ ἐρωτῶ καὶ σέ σύζυγε γνήσιε σύζυγε συλλαμβάνου αὐταῖς αἵτινες ἐν τῷ εὐαγγελίῳ συνήθλησάν μοι μετὰ καὶ Κλήμεντος καὶ τῶν λοιπῶν συνεργῶν μου καὶ τῶν λοιπῶν ὧν τὰ ὀνόματα ἐν βίβλῳ βύβλῳ ζωῆς χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε πάλιν ἐρῶ χαίρετε τὸ ἐπιεικὲς ὑμῶν γνωσθήτω πᾶσιν τοῖς ἀνθρώποις ὁ Κύριος ἐγγύς μηδὲν μεριμνᾶτε ἀλλʼ ἐν παντὶ τῇ προσευχῇ καὶ τῇ δεήσει μετὰ εὐχαριστίας μετὰ εὐχαριστίας τὰ αἰτήματα ὑμῶν γνωριζέσθω πρὸς τὸν Θεόν καὶ ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ Χριστοῦ ἡ ὑπερέχουσα πάντα νῦν νοῦν φρουρήσει τὰς καρδίας ὑμῶν καὶ τὰ νοήματα καὶ τὰ σώματα ὑμῶν ἐν Κυρίῳ Χριστῷ Ἰησοῦ τὸ λοιπόν ἀδελφοί ὅσα ἐστὶν ἀληθῆ ὅσα σεμνά ὅσα δίκαια ὅσα ἁγνά ὅσα προσφιλῆ ὅσα εὔφημα εἴ τις ἀρετὴ καὶ εἴ τις ἔπαινος ταῦτα λογίζεσθε ἃ καὶ ἐμάθετε καὶ παρελάβετε καὶ ἠκούσατε καὶ εἴδετε ἐν ἐμοί ταῦτα πράσσετε καὶ ὁ Θεὸς τῆς εἰρήνης ἔσται μεθʼ ὑμῶν ἐχάρην δὲ ἐν Κυρίῳ μεγάλως ὅτι ἤδη ποτὲ ἀνεθάλετε τὸ ὑπὲρ ἐμοῦ φρονεῖν ἐφʼ ᾧ καὶ ἐφρονεῖτε ἠκαιρεῖσθε δέ οὐχ ὅτι καθʼ ὑστέρησιν λέγω ἐγὼ γὰρ ἔμαθον ἐν οἷς εἰμι αὐτάρκης εἶναι οἶδα δὲ καὶ ταπεινοῦσθαι οἶδα καὶ περισσεύειν ἐν παντὶ καὶ ἐν πᾶσιν μεμύημαι καὶ χορτάζεσθαι καὶ πεινᾶν καὶ περισσεύειν καὶ ὑστερεῖσθαι πάντα ἰσχύω ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντί με Χριστῷ πλὴν καλῶς ἐποιήσατε συγκοινωνήσαντές μου τῇ θλίψει οἴδατε δὲ καὶ ὑμεῖς Φιλιππήσιοι ὅτι ἐν ἀρχῇ τοῦ εὐαγγελίου ὅτε ἐξῆλθον ἀπὸ Μακεδονίας οὐδεμία μοι ἐκκλησία ἐκοινώνησεν εἰς λόγον δόσεως καὶ λήμψεως εἰ μὴ ὑμεῖς μόνοι μόνον ὅτι καὶ ἐν Θεσσαλονίκῃ καὶ ἅπαξ καὶ δὶς εἰς τὴν χρείαν μοι ἐπέμψατε οὐχ ὅτι ἐπιζητῶ τὸ δόμα ἀλλὰ ἐπιζητῶ τὸν καρπὸν τὸν πλεονάζοντα εἰς λόγον ὑμῶν ἀπέχω δὲ πάντα καὶ περισσεύω πεπλήρωμαι δὲ δεξάμενος ἀπὸ παρὰ Ἐπαφροδίτου τὰ παρʼ ὑμῶν ὀσμὴν ὀσμὴ εὐωδίας θυσίαν δεκτήν εὐάρεστον τῷ Θεῷ ὁ δὲ Θεός μου πληρώσει πᾶσαν χρείαν ὑμῶν κατὰ τὸ τὸν πλοῦτος πλοῦτον αὐτοῦ ἐν δόξῃ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ δὲ Θεῷ καὶ Πατρὶ ἡμῶν ᾧ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων ἀμήν ἀσπάσασθε πάντα ἅγιον ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ἀσπάζονται ὑμᾶς οἱ σὺν ἐμοὶ ἀδελφοί ἀσπάζονται ὑμᾶς πάντες οἱ ἅγιοι μάλιστα δὲ οἱ ἀπὸ ἐκ τῆς Καίσαρος οἰκίας ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μετὰ τοῦ πνεύματος πάντων ὑμῶν ἀμήν Παῦλος ἀπόστολος Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ διὰ θελήματος Θεοῦ καὶ Τιμόθεος ὁ ἀδελφὸς τοῖς ἐν Κολοσσαῖς Κολασσαῖς ἁγίοις καὶ πιστοῖς ἀδελφοῖς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ Πατρὸς ἡμῶν καὶ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ εὐχαριστοῦμεν τῷ Θεῷ καὶ Πατρὶ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ πάντοτε ὑπὲρ περὶ ὑμῶν προσευχόμενοι ἀκούσαντες τὴν πίστιν ὑμῶν ἐν Κυρίῳ Χριστῷ Ἰησοῦ καὶ τὴν ἀγάπην τὴν ἣν ἔχετε εἰς πάντας τοὺς ἁγίους διὰ τὴν ἐλπίδα τὴν ἀποκειμένην ὑμῖν ἐν τοῖς οὐρανοῖς ἣν προηκούσατε ἐν τῷ λόγῳ τῆς ἀληθείας τοῦ εὐαγγελίου τοῦ παρόντος εἰς ὑμᾶς καθὼς καὶ ἐν παντὶ τῷ κόσμῳ καὶ ἐστὶν καρποφορούμενον καὶ αὐξανόμενον καθὼς καὶ ἐν ὑμῖν ἀφʼ ἧς ἡμέρας ἠκούσατε καὶ ἐπέγνωτε τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ ἐν ἀληθείᾳ καθὼς καὶ ἐμάθετε ἀπὸ Ἐπαφρᾶ τοῦ ἀγαπητοῦ συνδούλου ἡμῶν ὁ ὅς ἐστιν πιστὸς ὑπὲρ ἡμῶν ὑμῶν διάκονος τοῦ Χριστοῦ ὁ καὶ δηλώσας ἡμῖν τὴν ὑμῶν ἀγάπην ἐν Πνεύματι διὰ τοῦτο καὶ ἡμεῖς ἀφʼ ἧς ἡμέρας ἠκούσαμεν οὐ παυόμεθα ὑπὲρ ὑμῶν προσευχόμενοι καὶ αἰτούμενοι ἵνα πληρωθῆτε τὴν ἐπίγνωσιν τοῦ θελήματος αὐτοῦ ἐν πάσῃ σοφίᾳ καὶ συνέσει πνευματικῇ περιπατῆσαι ὑμᾶς ἀξίως τοῦ Κυρίου εἰς πᾶσαν ἀρεσκείαν ἐν παντὶ ἔργῳ ἀγαθῷ καρποφοροῦντες καὶ αὐξανόμενοι εἰς τῇ τὴν ἐπιγνώσει ἐπίγνωσιν τοῦ Θεοῦ ἐν πάσῃ δυνάμει δυναμούμενοι κατὰ τὸ κράτος τῆς δόξης αὐτοῦ εἰς πᾶσαν ὑπομονὴν καὶ μακροθυμίαν μετὰ χαρᾶς καὶ εὐχαριστοῦντες ἅμα τῷ Θεῷ Πατρὶ τῷ καλέσαντι καὶ ἱκανώσαντι ὑμᾶς ἡμᾶς εἰς τὴν μερίδα τοῦ κλήρου τῶν ἁγίων ἐν τῷ φωτί ὃς ἐρρύσατο ἡμᾶς ἐκ τῆς ἐξουσίας τοῦ σκότους καὶ μετέστησεν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Υἱοῦ τῆς ἀγάπης αὐτοῦ ἐν ᾧ ἔχομεν ἔσχομεν τὴν ἀπολύτρωσιν διὰ τοῦ αἵματος αὐτοῦ τὴν ἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν ὅς ἐστιν εἰκὼν τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀοράτου Θεοῦ πρωτότοκος πάσης κτίσεως ὅτι ἐν αὐτῷ ἐκτίσθη τὰ πάντα τὰ τε ἐν τοῖς οὐρανοῖς καὶ τὰ ἐπὶ τῆς γῆς τὰ ὁρατὰ καὶ τὰ ἀόρατα εἴτε θρόνοι εἴτε κυριότητες εἴτε ἀρχαὶ εἴτε ἐξουσίαι ὅτι τὰ τὰ πάντα πάντα πάντα διʼ αὐτοῦ καὶ εἰς αὐτὸν ἔκτισται ἐκτῖσαι καὶ αὐτός ἐστιν πρὸ πάντων καὶ τὰ πάντα ἐν αὐτῷ συνέστηκεν καὶ αὐτός ἐστιν ἡ κεφαλὴ τοῦ σώματος τῆς ἐκκλησίας ὁ ὅς ἐστιν ἡ ἀρχή πρωτότοκος ἐκ τῶν νεκρῶν ἵνα γένηται ἐν πᾶσιν αὐτὸς πρωτεύων ὅτι ἐν αὐτῷ ἐδόκησεν εὐδόκησεν ηὐδόκησεν πᾶν τὸ πλήρωμα κατοικῆσαι καὶ διʼ αὐτοῦ ἀποκαταλλάξαι ἀποκαταλλάξῃ τὰ πάντα εἰς αὐτόν εἰρηνοποιήσας διὰ τοῦ αἵματος τοῦ σταυροῦ αὐτοῦ διʼ αὐτοῦ τοῦ εἴτε τὰ ἐπὶ τῆς γῆς εἴτε τὰ ἐπὶ ἐν τοῖς οὐρανοῖς καὶ ὑμᾶς ποτε ὄντας ἀπηλλοτριωμένους καὶ ἐχθροὺς τῇ διανοίᾳ ἐν τοῖς ἔργοις τοῖς πονηροῖς νυνὶ νῦν δὲ ἀποκατήλλαξεν ἀποκατηλλάγητε ἐν τῷ σώματι τῆς σαρκὸς αὐτοῦ διὰ τοῦ θανάτου αὐτοῦ παραστῆσαι ὑμᾶς ἁγίους καὶ ἀμώμους καὶ ἀνεγκλήτους κατενώπιον αὐτοῦ εἴ γε ἐπιμένετε τῇ πίστει τεθεμελιωμένοι καὶ ἑδραῖοι καὶ μὴ μετακινούμενοι μετακινητόι ἀπὸ τῆς ἐλπίδος τοῦ εὐαγγελίου οὗ ἠκούσατε τοῦ κηρυχθέντος ἐν πάσῃ τῇ κτίσει τῇ ὑπὸ τὸν οὐρανόν οὗ ἐγενόμην ἐγὼ Παῦλος κῆρυξ καὶ ἀπόστολος καὶ διάκονος ὅς νῦν χαίρω ἐν τοῖς παθήμασιν μου ὑπὲρ ὑμῶν καὶ ἀνταναπληρῶ ἀνταναπληρῶν τὰ ὑστερήματα τῶν θλίψεων τοῦ Χριστοῦ ἐν τῇ σαρκί μου ὑπὲρ τοῦ σώματος αὐτοῦ ὅ ὃς ἐστιν ἡ ἐκκλησία ἧς ἐγενόμην ἐγὼ Παῦλος διάκονος κατὰ τὴν οἰκονομίαν τοῦ Θεοῦ τὴν δοθεῖσάν μοι εἰς ὑμᾶς πληρῶσαι τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ τὸ μυστήριον τὸ ἀποκεκρυμμένον ἀπὸ τῶν αἰώνων καὶ ἀπὸ τῶν γενεῶν νῦν νυνὶ δὲ ἐφανερώθη τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ οἷς ἠθέλησεν ὁ Θεὸς γνωρίσαι τί τίς τὸ ὁ πλοῦτος πλοῦτος τῆς δόξης τοῦ μυστηρίου τοῦ τούτου ἐν τοῖς ἔθνεσιν ὅς ὅ ἐστιν Χριστὸς ἐν ὑμῖν ἡ ἐλπὶς τῆς δόξης ὃν ἡμεῖς καταγγέλλομεν καταγγέλλοντες νουθετοῦντες πάντα ἄνθρωπον καὶ διδάσκοντες πάντα ἄνθρωπον ἐν πάσῃ σοφίᾳ ἵνα παραστήσωμεν πάντα ἄνθρωπον τέλειον ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ εἰς ὃ καὶ κοπιῶ ἀγωνιζόμενος κατὰ τὴν ἐνέργειαν αὐτοῦ τὴν ἐνεργουμένην ἐν ἐμοὶ ἐν δυνάμει θέλω γὰρ ὑμᾶς εἰδέναι εἶδένα ἡλίκον ἀγῶνα ἔχω ὑπὲρ περὶ ὑμῶν καὶ τῶν ἐν Λαοδικείᾳ καὶ ὅσοι οὐχ ἑωράκασιν ἑόρακαν μου τὸ πρόσωπόν μου ἐν σαρκί ἵνα παρακληθῶσιν αἱ καρδίαι αὐτῶν συμβιβασθέντων συμβιβασθέντες ἐν ἀγάπῃ καὶ εἰς πάντα πᾶν τὸ πλοῦτος πλοῦτον τῆς πληροφορίας τῆς συνέσεως εἰς ἐπίγνωσιν τοῦ μυστηρίου τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρὸς καὶ τοῦ Χριστοῦ ἐν ᾧ εἰσιν πάντες οἱ θησαυροὶ τῆς σοφίας καὶ τῆς γνώσεως ἀπόκρυφοι τοῦτο δὲ λέγω ἵνα μηδεὶς μή τις ὑμᾶς ἡμᾶς παραλογίζηται ἐν πιθανολογίᾳ εἰ γὰρ καὶ τῇ σαρκὶ ἄπειμι ἀλλὰ τῷ πνεύματι σὺν ὑμῖν εἰμι χαίρων καὶ βλέπων ὑμῶν τὴν τάξιν καὶ τὸ στερέωμα τῆς εἰς Χριστὸν πίστεως ὑμῶν ὡς οὖν παρελάβετε τὸν Χριστὸν Ἰησοῦν τὸν Κύριον ἐν αὐτῷ περιπατεῖτε ἐρριζωμένοι καὶ ἐποικοδομούμενοι ἐν αὐτῷ καὶ βεβαιούμενοι ἐν τῇ πίστει καθὼς ἐδιδάχθητε περισσεύοντες ἐν αὐτῇ ἐν εὐχαριστίᾳ βλέπετε μή τις ὑμᾶς ἔσται ὑμᾶς ὁ συλαγωγῶν συλαγῶν διὰ τῆς φιλοσοφίας καὶ καινῆς κενῆς ἀπάτης κατὰ τὴν παράδοσιν τῶν ἀνθρώπων κατὰ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου καὶ οὐ κατὰ Χριστόν ὅτι ἐν αὐτῷ κατοικεῖ πᾶν τὸ πλήρωμα τῆς Θεότητος σωματικῶς καὶ ἐστὲ ἐν αὐτῷ πεπληρωμένοι ὁ ὅς ἐστιν ἡ κεφαλὴ πάσης τῆς ἀρχῆς καὶ ἐξουσίας ἐκκλησίας ἐν ᾧ καὶ περιετμήθητε περιτομῇ ἀχειροποιήτῳ ἐν τῇ ἀπεκδύσει τοῦ σώματος τῶν ἁμαρτιῶν τῆς σαρκός ἐν τῇ περιτομῇ τοῦ Χριστοῦ συνταφέντες αὐτῷ ἐν τῷ βαπτισμῷ βαπτίσματι ἐν ᾧ καὶ συνηγέρθητε συνηγέρθημεν διὰ τῆς πίστεως τῆς ἐνεργείας τοῦ Θεοῦ τοῦ ἐγείραντος αὐτὸν ἐκ τῶν νεκρῶν καὶ ὑμᾶς νεκροὺς ὄντας ἐν τοῖς παραπτώμασιν καὶ τῇ ἀκροβυστίᾳ τῆς σαρκὸς ὑμῶν συνεζωοποίησεν ἡμᾶς ὑμᾶς σὺν ἐν αὐτῷ χαρισάμενος ἡμῖν ὑμῖν πάντα τὰ παραπτώματα πάντα ἐξαλείψας τὸ καθʼ ἡμῶν ἡμῖν χειρόγραφον τοῖς δόγμασιν ὃ ἦν ὑπεναντίον ἡμῖν ἡμῶν καὶ αὐτὸ ἦρκεν ἐκ τοῦ μέσου προσηλώσας αὐτὸ τῷ σταυρῷ ἀπεκδυσάμενος τὰς ἀρχὰς καὶ τὰς ἐξουσίας καὶ ἐδειγμάτισεν ἐν παρρησίᾳ θριαμβεύσας αὐτοὺς ἐν αὐτῷ μὴ οὖν τις τι ὑμᾶς κρινέτω ἐν βρώσει καὶ ἢ ἐν πόσει ἢ ἐν μέρει ἑορτῆς ἢ νουμηνίας νεομηνίας ἢ Σαββάτων ἅ ὁ ἐστιν σκιὰ τῶν μελλόντων τὸ δὲ σῶμα τοῦ Χριστοῦ μηδεὶς ὑμᾶς καταβραβευέτω θέλων ἐν ταπεινοφροσύνῃ καὶ θρησκείᾳ τῶν μελλόντων ἀγγέλων ἃ μὴ ἑόρακεν ἐμβατεύων εἰκῇ φυσιούμενος ὑπὸ τοῦ νοὸς τῆς σαρκὸς αὐτοῦ αὐτῶν καὶ οὐ κρατῶν τὴν κεφαλήν ἐξ οὗ πᾶν τὸ σῶμα διὰ τῶν ἁφῶν καὶ συνδέσμων ἐπιχορηγούμενον καὶ συμβιβαζόμενον αὔξει αὔξῃ τὴν αὔξησιν τοῦ Θεοῦ εἰ οὖν ἀπεθάνετε οὖν σὺν τῷ Χριστῷ ἀπὸ τῶν στοιχείων τοῦ κόσμου τί ὡς ζῶντες ἐν κόσμῳ δογματίζεσθε μὴ ἅψῃ μηδὲ γεύσῃ μηδὲ θίγῃς ἅ ἐστιν πάντα None εἰς φθορὰν τῇ ἀποχρήσει κατὰ τὰ ἐντάλματα καὶ διδασκαλίας τῶν ἀνθρώπων ἅτινά ἐστιν λόγον μὲν ἔχοντα σοφίας ἐν ἐθελοθρησκίᾳ καὶ ταπεινοφροσύνῃ καὶ ἀφειδίᾳ σώματος οὐκ ἐν τιμῇ τινι πρὸς πλησμονὴν τῆς σαρκός εἰ οὖν συνηγέρθητε ἐν τῷ Χριστῷ τὰ ἄνω ζητεῖτε οὗ ὁ Θεός Χριστός ἐστιν ἐν δεξιᾷ τοῦ Θεοῦ καθήμενος τὰ ἄνω φρονεῖτε μὴ τὰ ἐπὶ τῆς γῆς ἀπεθάνετε γάρ καὶ ἡ ζωὴ ὑμῶν κέκρυπται σὺν τῷ Χριστῷ ἐν τῷ Θεῷ ὅταν ὁ Χριστὸς φανερωθῇ ἡ ζωὴ ὑμῶν ἡμῶν τότε καὶ ὑμεῖς σὺν αὐτῷ φανερωθήσεσθε φανερωθήσεσθαι ἐν δόξῃ νεκρώσατε οὖν τὰ μέλη ὑμῶν τὰ ἐπὶ τῆς γῆς πορνείαν ἀκαθαρσίαν πάθος ἐπιθυμίαν κακήν καὶ τὴν πλεονεξίαν ἥτις ἐστὶν εἰδωλολατρία διʼ ὁ ἃ ταῦτα γάρ ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπειθείας ἐν οἷς καὶ ὑμεῖς περιεπατήσατέ ποτε ὅτε ἐζῆτε ἐν τούτοις αὐτοῖς νυνὶ δὲ ἀπόθεσθε καὶ ὑμεῖς τὰ πάντα ὀργήν θυμόν κακίαν βλασφημίαν αἰσχρολογίαν ἐκ τοῦ στόματος ὑμῶν μὴ ψεύδεσθε ψεύδεσθαι εἰς ἀλλήλους ἀπεκδυσάμενοι τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον σὺν ταῖς πράξεσιν αὐτοῦ καὶ ἐπενδυσάμενοι ἐνδυσάμενοι τὸν νέον τὸν ἀνακαινούμενον εἰς ἐπίγνωσιν κατʼ εἰκόνα τοῦ κτίσαντος αὐτόν ὅπου οὐκ ἔνι Ἕλλην καὶ Ἰουδαῖος περιτομὴ καὶ ἀκροβυστία βάρβαρος Σκύθης δοῦλος καὶ ἐλεύθερος ἀλλὰ τὰ πάντα πάντα καὶ ἐν πᾶσιν Χριστός ἐνδύσασθε οὖν ὡς ἐκλεκτοὶ τοῦ Θεοῦ ἅγιοι καὶ ἠγαπημένοι σπλάγχνα οἰκτιρμοῦ οἰκτιρμῶν χρηστότητα ταπεινοφροσύνην πραΰτητα πρᾳότητα μακροθυμίαν ἀνεχόμενοι ἀλλήλων καὶ χαριζόμενοι ἑαυτοῖς ἐάν τις πρός τινα ἔχῃ μορφὴν μομφήν καθὼς καὶ ὁ Θεός Κύριος Χριστὸς ἐχαρίσατο ὑμῖν οὕτως καὶ ὑμεῖς ἐπὶ πᾶσιν δὲ τούτοις τὴν ἀγάπην ὅ ὃς ἥτις ἐστιν σύνδεσμος τῆς τελειότητος καὶ ἡ εἰρήνη τοῦ Χριστοῦ Θεοῦ βραβευέτω ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν εἰς ἣν καὶ ἐκλήθητε ἐν ἑνὶ σώματι καὶ εὐχάριστοι γίνεσθε ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ Κυρίου Χριστοῦ οἰκείτω ἐνοικείτω ἐν ὑμῖν πλουσίως ἐν πάσῃ σοφίᾳ διδάσκοντες καὶ νουθετοῦντες ἑαυτοὺς ψαλμοῖς καὶ ὕμνοις καὶ ᾠδαῖς πνευματικαῖς πνευματικοῖς ἐν τῇ χάριτι ᾄδοντες ἐν ταῖς τῇ καρδίαις καρδίᾳ ὑμῶν τῷ Θεῷ Κυρίῳ καὶ πᾶν ὅ τι ἐὰν ἂν ποιῆτε ἐν λόγῳ ἢ ἐν ἔργῳ πάντα ἐν τῷ ὀνόματι Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ εὐχαριστοῦντες τῷ Θεῷ καὶ Πατρὶ διʼ αὐτοῦ αἱ γυναῖκες ὑποτάσσεσθε τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν ὡς ἀνῆκεν ἐν Κυρίῳ οἱ ἄνδρες ἀγαπᾶτε τὰς γυναῖκας καὶ μὴ πικραίνεσθε πρὸς αὐτάς αὐταῖς τὰ τέκνα ὑπακούετε τοῖς γονεῦσιν κατὰ πάντα τοῦτο γὰρ ἐστιν εὐάρεστόν ἐστιν ἐν τῷ Κυρίῳ οἱ πατέρες μὴ παρὀργίζετε ἐρεθίζετε τὰ τέκνα ὑμῶν ἵνα μὴ ἀθυμῶσιν οἱ δοῦλοι ὑπακούετε κατὰ πάντα τοῖς κατὰ σάρκα κυρίοις μὴ ὡς ἐν ὀφθαλμοδουλείαις ὀφθαλμοδουλείᾳ ὡς ἀνθρωπάρεσκοι ἀλλʼ ἐν ἁπλότητι καρδίας φοβούμενοι τὸν Κύριον Θεόν καὶ πᾶν ὃ τι ἐὰν ἂν ποιῆτε ἐκ ψυχῆς ἐργάζεσθε ἐργάζεσθαι ὡς τῷ Κυρίῳ δουλεύοντες καὶ οὐκ ἀνθρώποις εἰδότες ὅτι ἀπὸ τοῦ Κυρίου λήψεσθε ἀπολήμψεσθε τὴν ἀνταπόδοσιν τῆς κληρονομίας τῷ γὰρ Κυρίῳ Χριστῷ δουλεύετε ὁ γὰρ δὲ ἀδικῶν κομιεῖται κομίσεται ὃ ἠδίκησεν καὶ οὐκ ἔστιν προσωπολημψία οἱ κύριοι τὸ δίκαιον καὶ τὴν ἰσότητα τοῖς δούλοις παρέχεσθε παρέχετε εἰδότες ὅτι καὶ ὑμεῖς ἔχετε ἔχε Κύριον ἐν οὐρανῷ οὐρανοῖς τῇ προσευχῇ προσκαρτερεῖτε γρηγοροῦντες ἐν αὐτῇ ἐν εὐχαριστίᾳ προσευχόμενοι ἵνα ἅμα καὶ περὶ ἡμῶν ἵνα ὁ Θεὸς ἀνοίξει ἀνοίξῃ ἡμῖν θύραν τοῦ λόγου ἐν παρρησίᾳ λαλῆσαι τὸ μυστήριον τοῦ Θεοῦ Χριστοῦ διʼ ὃ ὃν καὶ δέδεμαι ἵνα φανερώσω αὐτὸ ὡς δεῖ με λαλῆσαι ἐν σοφίᾳ περιπατεῖτε πρὸς τοὺς ἔξω τὸν καιρὸν ἐξαγοραζόμενοι ὁ λόγος ὑμῶν πάντοτε ἐν χάριτι ἅλατι ἠρτυμένος εἰδέναι πῶς δεῖ ὑμᾶς ἑνὶ ἑκάστῳ ἀποκρίνεσθαι τὰ δὲ κατʼ ἐμὲ πάντα γνωρίσει ὑμῖν Τυχικὸς ὁ ἀγαπητὸς ἀδελφὸς καὶ πιστὸς διάκονος καὶ σύνδουλος ἐν Κυρίῳ ὃν ἔπεμψα πρὸς ὑμᾶς εἰς αὐτὸ τοῦτο ἵνα γνῷ γνῶτε τὰ περὶ ἡμῶν ὑμῶν καὶ παρακαλέσῃ τὰς καρδίας ὑμῶν σὺν Ὀνησίμῳ τῷ πιστῷ καὶ ἀγαπητῷ ἀδελφῷ ὁ ὅς ἐστιν ἐξ ὑμῶν πάντα ὑμῖν γνωρίσουσιν γνωριοῦσιν τὰ ὧδε ἀσπάζεται ὑμᾶς Ἀρίσταρχος ὁ συναιχμάλωτός μου καὶ Μᾶρκος ὁ ἀνεψιὸς Βαρναβᾶ περὶ οὗ ἐλάβετε ἐντολάς ἐὰν ἔλθῃ πρὸς ὑμᾶς δέξασθε δέξασθαι αὐτόν καὶ Ἰησοῦς ὁ λεγόμενος Ἰοῦστος οἱ ὄντες ἐκ τῆς περιτομῆς οὗτοι μόνοι συνεργοὶ εἰς τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ οἵτινες ἐγενήθησάν μοι ἐμοί παρηγορία ἀσπάζεται ὑμᾶς Ἐπαφρᾶς ὁ ἐξ ὑμῶν δοῦλος Χριστοῦ Ἰησοῦ πάντοτε ἀγωνιζόμενος ὑπὲρ ἡμῶν ὑμῶν ἐν ταῖς προσευχαῖς ἵνα σταθῆτε στῆτε τέλειοι καὶ πεπληροφορημένοι πεπληρωμένοι ἐν παντὶ θελήματι τοῦ Θεοῦ μαρτυρῶ γὰρ αὐτῷ ὅτι ἔχει ζῆλον πολὺν πόνον ὑπὲρ ὑμῶν καὶ τῶν ἐν Λαοδικείᾳ καὶ τῶν ἐν Ἱεραπόλει ἀσπάζεται ὑμᾶς Λουκᾶς ὁ ἰατρὸς ὁ ἀγαπητὸς καὶ Δημᾶς ἀσπάσασθε τοὺς ἐν Λαοδικείᾳ ἀδελφοὺς καὶ Νύμφαν καὶ τὴν κατʼ οἶκον αὐτοῦ αὐτῶν αὐτῆς ἐκκλησίαν καὶ ὅταν ἀναγνωσθῇ παρʼ ὑμῖν ἡ ἐπιστολή ποιήσατε ἵνα καὶ ἐν τῇ Λαοδικέων ἐκκλησίᾳ ἀναγνωσθῇ καὶ τὴν ἐκ Λαοδικείας ἵνα καὶ ὑμεῖς ἀναγνῶτε καὶ εἴπατε Ἀρχίππῳ βλέπε τὴν διακονίαν ἣν παρέλαβες ἐν Κυρίῳ ἵνα αὐτὴν πληροῖς ὁ ἀσπασμὸς τῇ ἐμῇ χειρὶ Παύλου μνημονεύετέ μου τῶν δεσμῶν ἡ χάρις μεθʼ ὑμῶν ἀμήν Παῦλος καὶ Σιλουανὸς καὶ Τιμόθεος τῇ ἐκκλησίᾳ Θεσσαλονικέων ἐν Θεῷ Πατρὶ ἡμῶν καὶ Κυρίῳ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστῷ Χριστοῦ χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ πατρὸς ἡμῶν καὶ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ εὐχαριστοῦμεν τῷ Θεῷ πάντοτε περὶ περιπαρεῖ πάντων ὑμῶν μνείαν ὑμῶν ποιούμενοι ποιούμενος ἐπὶ τῶν προσευχῶν ὑμῶν ἡμῶν ἀδιαλείπτως μνημονεύοντες ὑμῶν τοῦ ἔργου τῆς πίστεως καὶ τοῦ κόπου τῆς ἀγάπης καὶ τῆς ὑπομονῆς τῆς ἐλπίδος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἔμπροσθεν τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρὸς ἡμῶν εἰδότες ἀδελφοὶ ἠγαπημένοι ὑπὸ τοῦ Θεοῦ τὴν ἐκλογὴν ὑμῶν ὅτι τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Θεοῦ ἡμῶν οὐκ ἐγενήθη πρός εἰς ὑμᾶς ἐν λόγῳ μόνον ἀλλὰ καὶ ἐν δυνάμει καὶ ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ καὶ ἐν πληροφορίᾳ πολλῇ καθὼς οἴδατε οἷοι ἐγενήθημεν ἐν ὑμῖν διʼ ὑμᾶς καὶ ὑμεῖς μιμηταὶ ἡμῶν ἐγενήθητε καὶ τοῦ Θεοῦ Κυρίου δεξάμενοι τὸν λόγον ἐν θλίψει πολλῇ μετὰ χαρᾶς καὶ Πνεύματος Ἁγίου ὥστε γενέσθαι ὑμᾶς τύπους τύπον πᾶσιν τοῖς πιστεύουσιν ἐν τῇ Μακεδονίᾳ καὶ ἐν τῇ Ἀχαΐᾳ ἀφʼ ὑμῶν γὰρ ἐξήχηται ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ Κυρίου οὐ μόνον ἐν τῇ Μακεδονίᾳ καὶ ἐν τῇ Ἀχαΐᾳ ἀλλʼ καὶ ἐν παντὶ τόπῳ ἡ πίστις ὑμῶν ἡ πρὸς τὸν Θεὸν ἐξελήλυθεν ὥστε μὴ χρείαν ἡμᾶς ἔχειν ὑμᾶς ἡμᾶς πάλιν λαλεῖν τι αὐτοὶ γὰρ περὶ ὑμῶν ἡμῶν ἀπαγγέλλουσιν ὁποίαν εἴσοδον ἔσχομεν ἔχομεν πρὸς ὑμᾶς καὶ πῶς ἐπεστρέψατε πρὸς τὸν Θεὸν ἀπὸ τῶν εἰδώλων δουλεύειν Θεῷ ζῶντι καὶ ἀληθινῷ καὶ ὑπομένειν ἀναμένειν τὸν Υἱὸν αὐτοῦ ἐκ τῶν οὐρανῶν ὃν ἤγειρεν ἐκ τῶν νεκρῶν Ἰησοῦν τὸν ῥυόμενον ἡμᾶς ἐκ ἀπὸ τῆς ὀργῆς τῆς ἐρχομένης αὐτοὶ γὰρ οἴδατε ἀδελφοί τὴν εἴσοδον ἡμῶν τὴν πρὸς ὑμᾶς ὅτι οὐ κενὴ γέγονεν ἀλλὰ καὶ προπαθόντες καὶ ὑβρισθέντες καθὼς οἴδατε ἐν Φιλίπποις ἐπαρρησιασάμεθα ἐν τῷ Θεῷ ἡμῶν λαλῆσαι πρὸς ὑμᾶς τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Θεοῦ ἐν πολλῷ ἀγῶνι ἡ γὰρ παράκλησις ἡμῶν οὐκ ἐκ πλάνης οὐδὲ ἐξ ἀκαθαρσίας οὐδὲ οὐτὲ ἐν δόλῳ ἀλλὰ καθὼς δεδοκιμάσμεθα ὑπὸ τοῦ Θεοῦ πιστευθῆναι τὸ εὐαγγέλιον οὕτως λαλοῦμεν οὐχ ὡς ἀνθρώποις ἀρέσκοντες ἀλλὰ τῷ Θεῷ τῷ δοκιμάζοντι τὰς καρδίας ἡμῶν οὔτε γάρ ποτε ἐν λόγῳ κολακείας ἐγενήθημεν καθὼς οἴδατε οὔτε ἐν προφάσει πλεονεξίας Θεὸς μάρτυς οὔτε ζητοῦντες ἐξ ἀνθρώπων δόξαν οὔτε ἀφʼ ἡμῶν ὑμῶν οὔτε ἀπʼ ἄλλων τινων δυνάμενοι ἐν βάρει εἶναι ὡς Χριστοῦ ἀπόστολοι ἀλλὰ ἐγενήθημεν νήπιοι ἤπιοι ἐν μέσῳ ὑμῶν ὡς ἐὰν ἂν τροφὸς θάλπῃ τὰ ἑαυτῆς τέκνα οὕτως ὁμειρόμενοι ἱμειρόμενοι ὑμῶν εὐδοκοῦμεν ηὐδοκοῦμεν μεταδοῦναι ὑμῖν οὐ μόνον τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Θεοῦ ἀλλὰ καὶ τὰς ἑαυτῶν ψυχάς διότι ἀγαπητοὶ ἡμῖν γεγένησθε ἐγενήθητε μνημονεύετε γάρ ἀδελφοί τὸν κόπον ἡμῶν καὶ τὸν μόχθον νυκτὸς γὰρ καὶ ἡμέρας ἐργαζόμενοι πρὸς τὸ μὴ ἐπιβαρῆσαί τινα ὑμῶν ἐκηρύξαμεν εἰς ὑμᾶς ὑμῖν τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Θεοῦ ὑμεῖς μάρτυρες καὶ ὁ Θεός ὡς ὁσίως καὶ δικαίως καὶ ἀμέμπτως ὑμῖν τοῖς πιστεύουσιν πιστεύσασιν ἐγενήθημεν καθάπερ οἴδατε ὡς ἕνα ἕκαστον ὑμῶν ὡς πατὴρ τέκνα ἑαυτοῦ παρακαλοῦντες ὑμᾶς καὶ παραμυθούμενοι καὶ μαρτυρόμενοι εἰς τὸ περιπατῆσαι περιπατεῖν ὑμᾶς ἀξίως τοῦ Θεοῦ τοῦ καλοῦντος καλέσαντος ὑμᾶς εἰς τὴν ἑαυτοῦ βασιλείαν καὶ δόξαν καὶ διὰ τοῦτο καὶ ἡμεῖς εὐχαριστοῦμεν τῷ Θεῷ ἀδιαλείπτως ὅτι παραλαβόντες λόγον ἀκοῆς παρʼ ἡμῶν τοῦ Θεοῦ ἐδέξασθε οὐ λόγον ἀνθρώπων ἀλλὰ καθὼς ἀληθῶς ἐστὶν ἀληθῶς λόγον Θεοῦ ὃς καὶ ἐνεργεῖται ἐν ἡμῖν ὑμῖν τοῖς πιστεύουσιν ὑμεῖς γὰρ μιμηταὶ μιμήθητε ἐγενήθητε ἀδελφοί τῶν ἐκκλησιῶν τοῦ Θεοῦ τῶν οὐσῶν ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ὅτι ταὐτὰ τὰ αὐτὰ ἐπάθετε καὶ ὑμεῖς ὑπὸ τῶν ἰδίων συμφυλετῶν καθὼς καὶ αὐτοὶ ὑπὸ τῶν Ἰουδαίων τῶν καὶ τὸν Κύριον ἀποκτεινάντων Ἰησοῦν καὶ τοὺς ἰδίους προφήτας καὶ ὑμᾶς ἡμᾶς ἐκδιωξάντων καὶ Θεῷ μὴ ἀρεσκόντων καὶ πᾶσιν ἀνθρώποις ἐναντίων κωλυόντων ἡμᾶς τοῖς ἔθνεσιν λαλῆσαι ἵνα σωθῶσιν εἰς τὸ ἀναπληρῶσαι αὐτῶν τὰς ἁμαρτίας πάντοτε ἔφθασεν ἔφθακεν δὲ ἐπʼ αὐτοὺς ἡ ὀργὴ ἐπʼ αὑτούς εἰς τέλος ἡμεῖς δέ ἀδελφοί ἀπορφανισθέντες ἀφʼ ὑμῶν πρὸς καιρὸν ὥρας προσώπῳ οὐ καρδίᾳ περισσοτέρως ἐσπουδάσαμεν τὸ πρόσωπον ὑμῶν ἰδεῖν ἐν πολλῇ ἐπιθυμίᾳ διότι διὸ ἠθελήσαμεν ἐλθεῖν πρὸς ἡμᾶς ὑμᾶς ἐγὼ μὲν Παῦλος καὶ ἅπαξ καὶ δίς καὶ ἐνέκοψεν ἡμᾶς ὁ Σατανᾶς τίς γὰρ ἡμῶν ἐλπὶς ἢ χαρὰ ἢ στέφανος ἀγαλλιάσεως καυχήσεως ἢ οὐχὶ καὶ ὑμεῖς ἔμπροσθεν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐν τῇ αὐτοῦ παρουσίᾳ ὑμεῖς γάρ ἐστε ἡ δόξα ἡμῶν καὶ ἡ χαρά διότι διὸ μηκέτι στέγοντες ηὐδοκήσαμεν εὐδοκήσαμεν καταλειφθῆναι ἐν Ἀθήναις μόνοι καὶ ἐπέμψαμεν Τιμόθεον τὸν ἀδελφὸν ἡμῶν καὶ διάκονον συνεργὸν τοῦ Θεοῦ καὶ συνεργὸν ἡμῶν ἐν τῷ εὐαγγελίῳ τοῦ Χριστοῦ εἰς τὸ στηρίξαι ὑμᾶς καὶ παρακαλέσαι ὑμᾶς ὑπὲρ περὶ τῆς πίστεως ὑμῶν τὸ τῷ μηδένα σαίνεσθαι ἐν ταῖς θλίψεσιν ταύταις αὐτοὶ γὰρ οἴδατε ὅτι εἰς τοῦτο κείμεθα καὶ γὰρ ὅτε πρὸς ὑμᾶς ἦμεν προελέγομεν ὑμῖν ὅτι μέλλομεν θλίβεσθαι καθὼς καὶ ἐγένετο καὶ οἴδατε διὰ τοῦτο κἀγὼ μηκέτι στέγων ἔπεμψα εἰς τὸ γνῶναι τὴν πίστιν ὑμῶν πίστιν μή πως ἐπείρασεν ὑμᾶς ὁ πειράζων καὶ εἰς κενὸν γένηται ὁ κόπος ἡμῶν ἄρτι δὲ ἐλθόντος Τιμοθέου πρὸς ἡμᾶς ἀφʼ ὑμῶν καὶ εὐαγγελισαμένου ἡμῖν ὑμῖν τὴν ὑμῶν πίστιν καὶ τὴν ἀγάπην ὑμῶν καὶ ὅτι ἔχετε μνείαν ἡμῶν ἀγαθὴν πάντοτε ἐπιποθοῦντες ἡμᾶς ἰδεῖν καθάπερ καὶ ἡμεῖς ὑμᾶς διὰ τοῦτο παρεκλήθημεν παρακεκλήμεθα ἀδελφοί ἐφʼ ὑμῖν ἐπὶ πάσῃ τῇ θλίψει ἀνάγκῃ καὶ θλίψει ἀνάγκῃ ἡμῶν ὑμῶν καὶ διὰ τῆς ὑμῶν πίστεως ὑμῶν ὅτι νῦν ζῶμεν ἐὰν ὑμεῖς στήκετε στήκητε ἐν Κυρίῳ τίνα γὰρ εὐχαριστίαν δυνάμεθα τῷ Κυρίῳ Θεῷ ἀνταποδοῦναι περὶ ἡμῶν ὑμῶν ἐπὶ πάσῃ τῇ χαρᾷ ᾗ χαίρομεν διʼ ὑμᾶς ἔμπροσθεν τοῦ Κυρίου Θεοῦ ἡμῶν νυκτὸς καὶ ἡμέρας ὑπερεκπερισσοῦ δεόμενοι εἰς τὸ ἰδεῖν ὑμῶν τὸ πρόσωπον καὶ καταρτίσαι τὰ ὑστερήματα τῆς πίστεως ὑμῶν αὐτὸς δὲ ὁ Θεὸς καὶ Πατὴρ ἡμῶν καὶ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς κατευθύναι τὴν ὁδὸν ὑμῶν ἡμῶν πρὸς ὑμᾶς ὑμᾶς δὲ ὁ Θεός Κύριος πλεονάσαι καὶ περισσεύσαι τῇ ἀγάπῃ εἰς ἀλλήλους καὶ εἰς πάντας καθάπερ καὶ ἡμεῖς εἰς ὑμᾶς εἰς τὸ στηρίξαι ὑμῶν τὰς καρδίας ἀμέμπτως ἀμέμπτους ἐν δικαιοσύνη ἁγιωσύνῃ ἔμπροσθεν τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρὸς ἡμῶν ἐν τῇ παρουσίᾳ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μετὰ πάντων τῶν ἁγίων αὐτοῦ ἀμήν τὸ λοιπὸν οὖν ἀδελφοί ἐρωτῶμεν ὑμᾶς καὶ παρακαλοῦμεν ἐν τῷ Κυρίῳ Ἰησοῦ ἵνα καθὼς παρελάβετε παρʼ ἡμῶν τὸ πῶς δεῖ ὑμᾶς περιπατεῖν καὶ ἀρέσκειν Θεῷ καθὼς καὶ περιπατεῖτε ἵνα περισσεύητε περισσεύσητε μᾶλλον οἴδατε γὰρ τίνας παραγγελίας ἐδώκαμεν δεδώκαμεν ὑμῖν διὰ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ τοῦτο γάρ ἐστιν τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ ὁ ἁγιασμὸς ὑμῶν ἀπέχεσθαι ὑμᾶς ἀπὸ τῆς πορνείας εἰδέναι ἕκαστον ἕκαστος ὑμῶν τὸ ἑαυτοῦ σκεῦος κτᾶσθαι ἐν ἁγιασμῷ καὶ ἐν τιμῇ μὴ ἐν πάθει ἐπιθυμίας καθάπερ καὶ τὰ ἔθνη τὰ μὴ εἰδότα τὸν Θεόν τὸ μὴ ὑπερβαίνειν καὶ πλεονεκτεῖν ἐν τῷ πράγματι τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ διότι ἔκδικος ὁ Κύριος περὶ πάντων τούτων καθὼς καὶ προείπαμεν προείπομεν ὑμῖν καὶ διεμαρτυράμεθα οὐ γὰρ ἐκάλεσεν ἡμᾶς ὁ Θεὸς ἐπὶ ἀκαθαρσίᾳ ἀλλʼ ἐν ἁγιασμῷ τοιγαροῦν ὁ ἀθετῶν οὐκ ἄνθρωπον ἀθετεῖ ἀλλὰ τὸν Θεὸν τὸν καὶ διδόντα δόντα αὐτοῦ τὸ Πνεῦμα αὐτοῦ τὸ Ἅγιον εἰς ὑμᾶς ἡμᾶς περὶ δὲ τῆς φιλαδελφίας οὐ χρείαν ἔχετε εἴχομεν γράφειν ὑμῖν αὐτοὶ γὰρ ὑμεῖς θεοδίδακτοί ἐστε εἰς τὸ ἀγαπᾶν ἀλλήλους καὶ γὰρ ποιεῖτε αὐτὸ καὶ εἰς πάντας τοὺς ἀδελφοὺς ὑμῶν τοὺς ἐν ὅλῃ τῇ Μακεδονίᾳ παρακαλοῦμεν δὲ ὑμᾶς ἀγαπητοί ἀδελφοί περισσεύειν μᾶλλον καὶ φιλοτιμεῖσθαι φιλοτιμεῖσθε ἡσυχάζειν καὶ πράσσειν τὰ ἴδια καὶ ἐργάζεσθαι ταῖς ἰδίαις χερσὶν ὑμῶν καθὼς ὑμῖν παρηγγείλαμεν ὑμῖν ἵνα περιπατῆτε εὐσχημόνως πρὸς τοὺς ἔξω καὶ μηδενὸς χρείαν ἔχητε οὐ θέλομεν θέλω δὲ ὑμᾶς ἀγνοεῖν ἀδελφοί περὶ τῶν κοιμωμένων κεκοιμημένων ἵνα μὴ λυπῆσθε καθὼς καὶ οἱ λοιποὶ οἱ μὴ ἔχοντες ἐλπίδα εἰ γὰρ πιστεύομεν ἐπιστεύομεν ὅτι Ἰησοῦς ἀπέθανεν καὶ ἀνέστη οὕτως καὶ ὁ Θεὸς καὶ τοὺς κοιμηθέντας διὰ τοῦ Ἰησοῦ ἄξει σὺν αὐτῷ τοῦτο γὰρ ὑμῖν λέγομεν ἐν λόγῳ Κυρίου ὅτι ἡμεῖς οἱ ζῶντες οἱ περιλειπόμενοι εἰς τὴν παρουσίαν τοῦ Ἰησοῦ Κυρίου οὐ μὴ φθάσωμεν τοὺς κοιμηθέντας ὅτι αὐτὸς ὁ Κύριος ἐν κελεύσματι ἐν φωνῇ ἀρχαγγέλου καὶ ἐν σάλπιγγι Θεοῦ καταβήσεται ἀπʼ οὐρανοῦ καὶ οἱ νεκροὶ ἐν Χριστῷ ἀναστήσονται πρῶτον ἔπειτα ἡμεῖς οἱ ζῶντες οἱ περιλειπόμενοι περιλελειμμένοι ἅμα σὺν αὐτοῖς ἁρπαγησόμεθα ἐν νεφέλαις εἰς ἀπάντησιν τοῦ Κυρίου εἰς ἀέρα καὶ οὕτως πάντοτε ἐν σὺν Κυρίῳ ἐσόμεθα ὥστε παρακαλεῖτε ἀλλήλους ἐν τοῖς λόγοις τούτοις περὶ δὲ τῶν χρόνων καὶ τῶν καιρῶν ἀδελφοί οὐ χρείαν ἔχετε τοῦ ὑμῖν γράφεσθαι ὑμῖν αὐτοὶ γὰρ ἀκριβῶς οἴδατε ὅτι ἡ ἡμέρα Κυρίου ὡς κλέπτης ἐν νυκτὶ οὕτως ἔρχεται ὅταν δὲ γὰρ λέγωσιν εἰρήνη καὶ ἀσφάλεια τότε αἰφνίδιος αὐτοῖς ἐπίσταται ἐφίσταται αὐτοῖς ὄλεθρος ὥσπερ ἡ ὠδὶν τῇ ἐν γαστρὶ ἐχούσῃ καὶ οὐ μὴ ἐκφύγωσιν ὑμεῖς δέ ἀδελφοί οὐκ ἐστὲ ἐν σκότει ἵνα ὑμᾶς ἡ ἡμέρα ὑμᾶς ὡς κλέπτης κλέπτας καταλάβῃ πάντες γὰρ ὑμεῖς υἱοὶ φωτός ἐστε καὶ υἱοὶ ἡμέρας οὐκ ἐσμὲν νυκτὸς οὐδὲ σκότους ἄρα οὖν μὴ καθεύδωμεν ὡς καὶ οἱ λοιποί ἀλλὰ γρηγορῶμεν καὶ νήφωμεν νήψωμεν οἱ γὰρ καθεύδοντες νυκτὸς καθεύδουσιν καὶ οἱ μεθύοντες μεθυσκόμενοι νυκτὸς μεθύουσιν ἡμεῖς δὲ ἡμέρας ὄντες νήφωμεν ἐνδυσάμενοι θώρακα πίστεως καὶ ἀγάπης καὶ περικεφαλαίαν ἐλπίδα σωτηρίας ὅτι οὐκ ἔθετο ἡμᾶς ὁ Θεὸς ἡμᾶς εἰς ὀργὴν ἀλλὰ εἰς περιποίησιν σωτηρίας διὰ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ ἀποθανόντος περὶ ὑπὲρ ἡμῶν πάντων ἵνα εἴτε γρηγορῶμεν εἴτε καθεύδωμεν ἅμα σὺν αὐτῷ ζήσωμεν ζήσομεν διὸ παρακαλεῖτε ἀλλήλους καὶ οἰκοδομεῖτε εἷς τὸν αἰῶνα ἕνα καθὼς καὶ ποιεῖτε ἐρωτῶμεν δὲ ὑμᾶς ἀδελφοί εἰδέναι τοὺς κοπιῶντας ἐν ὑμῖν καὶ προϊσταμένους προϊστανομένους ὑμῶν ἐν Κυρίῳ καὶ νουθετοῦντας νουθετοῦντες ὑμᾶς καὶ ἡγεῖσθαι ἡγεῖσθε αὐτοὺς ἐκπερισσοῦ ὑπερεκπερισσῶς ὑπερεκπερισσοῦ ἐν ἀγάπῃ διὰ τὸ ἔργον αὐτῶν καὶ εἰρηνεύετε ἐν αὐτοῖς ἑαυτοῖς παρακαλοῦμεν δὲ ὑμᾶς ἀδελφοί νουθετεῖτε τοὺς ἀτάκτους παραμυθεῖσθε τοὺς ὀλιγοψύχους ἀντέχεσθε τῶν ἀσθενῶν ἐν ὑμῖν μακροθυμεῖτε πρὸς πάντας ὁρᾶτε μή τις κακὸν ἀντὶ κακοῦ τινι ἀποδῷ ἀποδοῖ ἀλλὰ πάντοτε τὸ ἀγαθὸν διώκετε καὶ εἰς ἀλλήλους καὶ εἰς πάντας πάντοτε χαίρετε ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε ἐν παντὶ εὐχαριστεῖτε τοῦτο γὰρ εστιν θέλημα τοῦ Θεοῦ εἰς ὑμᾶς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ εἰς ὑμᾶς τὸ Πνεῦμα μὴ σβέννυτε προφητείας μὴ ἐξουθενεῖτε πάντα δὲ δοκιμάζετε τὸ καλὸν κατέχετε ἀπὸ παντὸς εἴδους πονηροῦ ἀπέχεσθε ἀπέχεσθαι αὐτὸς ὁ δὲ ὁ Θεὸς τῆς εἰρήνης ἁγιάσαι ὑμᾶς ὁλοτελεῖς καὶ ὁλόκληρον ὑμῶν τὸ πνεῦμα καὶ ἡ ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα ἀμέμπτως ἐν τῇ παρουσίᾳ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ τηρηθείη πιστὸς ὁ καλῶν ἡμᾶς ὑμᾶς ὃς καὶ ποιήσει ἀδελφοί προσεύχεσθε καὶ περὶ ἡμῶν ἀσπάσασθε τοὺς ἀδελφοὺς πάντας ἐν φιλήματι ἁγίῳ ἐνορκίζω ὀρκίζω ὑμᾶς τὸν Κύριον ἀναγνωσθῆναι τὴν ἐπιστολὴν πᾶσιν τοῖς ἁγίοις ἀδελφοῖς τοῖς ἁγίοις ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μεθʼ ὑμῶν ἀμήν Παῦλος καὶ Σιλουανὸς καὶ Τιμόθεος τῇ ἐκκλησίᾳ Θεσσαλονικέων ἐν Θεῷ καὶ Πατρὶ ἡμῶν καὶ Κυρίῳ Ἰησοῦ Χριστῷ χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ Πατρὸς ἡμῶν καὶ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ εὐχαριστεῖν ὀφείλομεν τῷ Θεῷ πάντοτε περὶ ὑμῶν ἀδελφοί καθὼς ἄξιόν ἐστιν ὅτι ὑπεραυξάνει ἡ πίστις ὑμῶν καὶ πλεονάζει ἡ ἀγάπη ἑνὸς ἑκάστου πάντων ὑμῶν εἰς ἀλλήλους ὥστε ἡμᾶς αὐτοὺς ἡμᾶς ἐν ὑμῖν ἐγκαυχᾶσθαι καυχᾶσθαι ἐν ταῖς ἐκκλησίαις τοῦ Θεοῦ ὑπὲρ τῆς ὑπομονῆς ὑμῶν καὶ πίστεως ἐν πᾶσιν τοῖς διωγμοῖς ὑμῶν καὶ ταῖς θλίψεσιν αἷς ἐνέχεσθε ἀνέχεσθε ἔνδειγμα τῆς δικαίας κρίσεως τοῦ Θεοῦ εἰς τὸ καταξιωθῆναι ὑμᾶς τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ ὑπὲρ ἧς καὶ πάσχετε εἴπερ δίκαιον παρὰ τῷ Θεῷ ἀνταποδοῦναι τοῖς θλίβουσιν ὑμᾶς θλῖψιν καὶ ὑμῖν τοῖς θλιβομένοις ἄνεσιν μεθʼ ὑμῶν ἡμῶν ἐν τῇ ἀποκαλύψει τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ἀπʼ οὐρανοῦ μετʼ ἀγγέλων δυνάμεως αὐτοῦ ἐν πυρὶ φλογός φλογὶ πυρός διδόντος ἐκδίκησιν τοῖς μὴ εἰδόσι Θεὸν καὶ τοῖς μὴ ὑπακούουσιν τῷ εὐαγγελίῳ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ οἵτινες δίκην τίσουσιν ὀλέθριον ὄλεθρον αἰώνιον ἀπὸ προσώπου τοῦ Κυρίου καὶ ἀπὸ τῆς δόξης τῆς ἰσχύος αὐτοῦ ὅταν ἔλθῃ ἐνδοξασθῆναι ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ καὶ θαυμασθῆναι ἐν πᾶσιν τοῖς πιστεύσασιν πιστεύουσιν ὅτι ἐπιστεύθη τὸ μαρτύριον ἡμῶν ἐφʼ ὑμᾶς ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ εἰς ὃ καὶ προσευχόμεθα πάντοτε περὶ ὑμῶν ἵνα ὑμᾶς ἀξιώσῃ τῆς κλήσεως ὁ Θεὸς ἡμῶν καὶ πληρώσῃ πληρώσει πᾶσαν εὐδοκίαν ἀγαθωσύνης καὶ ἔργον πίστεως ἐν δυνάμει ὅπως ἐνδοξασθῇ τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐν ὑμῖν καὶ ἡμεῖς ὑμεῖς ἐν αὐτῷ κατὰ τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ ἡμῶν καὶ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐρωτῶμεν δὲ ὑμᾶς ἀδελφοί ὑπὲρ τῆς παρουσίας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡμῶν ἐπισυναγωγῆς ἐπʼ αὐτόν εἰς τὸ μὴ ταχέως σαλευθῆναι ὑμᾶς ἀπὸ τοῦ νοὸς μηδὲ μήτε θροεῖσθαι θροεῖσθε μήτε διὰ πνεύματος μήτε διὰ λόγου μήτε διʼ ἐπιστολῆς ὡς διʼ ἡμῶν ὡς ὅτι ἐνέστηκεν ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου Χριστοῦ μή τις ὑμᾶς ἐξαπατήσῃ κατὰ μηδένα τρόπον ὅτι ἐὰν μὴ ἔλθῃ ἡ ἀποστασία πρῶτον καὶ ἀποκαλυφθῇ ὁ ἄνθρωπος τῆς ἀνομίας ἁμαρτίας ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας ὁ ἀντικείμενος καὶ ὑπεραιρόμενος ὑπεράμενος ἐπὶ πάντα λεγόμενον θεὸν ἢ σέβασμα ὥστε αὐτὸν εἰς τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ ὡς Θεὸν καθίσαι ἀποδεικνύντα ἑαυτὸν ὅτι ἔστιν Θεός οὐ μνημονεύετε μνημονεύεται ὅτι ἔτι ὢν πρὸς ὑμᾶς ταῦτα ἔλεγον ὑμῖν καὶ νῦν τὸ κατέχον οἴδατε εἰς τὸ ἀποκαλυφθῆναι αὐτὸν ἐν τῷ αὐτοῦ ἑαυτοῦ καιρῷ τὸ γὰρ μυστήριον ἤδη γάρ ἐνεργεῖται τῆς ἀνομίας μόνον ὁ κατέχων ἄρτι ἕως ἐκ μέσου γένηται καὶ τότε ἀποκαλυφθήσεται ὁ ἄνομος ὃν ὁ Κύριος Ἰησοῦς ἀνελεῖ ἀναλώσει ἀναλοῖ τῷ πνεύματι τοῦ στόματος αὐτοῦ καὶ καταργήσει τῇ ἐπιφανείᾳ τῆς παρουσίας αὐτοῦ οὗ ἐστιν ἡ παρουσία κατʼ ἐνέργειαν τοῦ Σατανᾶ ἐν πάσῃ δυνάμει καὶ σημείοις καὶ τέρασιν ψεύδους καὶ ἐν πάσῃ ἀπάτῃ τῆς ἀδικίας ἐν τοῖς ἀπολλυμένοις ἀνθʼ ὧν τὴν ἀγάπην τῆς ἀληθείας οὐκ ἐδέξαντο εἰς τὸ σωθῆναι αὐτούς καὶ διὰ τοῦτο πέμψει πέμπει αὐτοῖς ὁ Θεὸς ἐνέργειαν πλάνης εἰς τὸ πιστεῦσαι αὐτοὺς τῷ ψεύδει ἵνα κριθῶσιν ἅπαντες πάντες οἱ μὴ πιστεύσαντες τῇ ἀληθείᾳ ἀλλὰ εὐδοκήσαντες ἐν τῇ ἀδικίᾳ ἡμεῖς δὲ ὀφείλομεν εὐχαριστεῖν τῷ Θεῷ πάντοτε περὶ ὑμῶν ἀδελφοὶ ἠγαπημένοι ὑπὸ τοῦ Κυρίου ὅτι εἵλατο εἵλετο ἡμᾶς ὑμᾶς ὁ Θεὸς ἀπαρχὴν ἀπʼ ἀρχῆς εἰς σωτηρίαν ἐν ἁγιασμῷ Πνεύματος καὶ πίστει ἀληθείας εἰς ὃ καὶ ἐκάλεσεν ἡμᾶς ὑμᾶς διὰ τοῦ εὐαγγελίου ὑμῶν ἡμῶν εἰς περιποίησιν δόξης τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἄρα οὖν ἀδελφοί στήκετε καὶ κρατεῖτε τὰς παραδόσεις ἃς ἐδιδάχθητε εἴτε διὰ λόγου εἴτε διʼ ἐπιστολῆς ἡμῶν αὐτὸς δὲ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς ὁ Χριστὸς Ἰησοῦς καὶ ὁ Θεὸς ὁ καὶ Πατὴρ ἡμῶν ὁ ἀγαπήσας ἡμᾶς καὶ δοὺς παράκλησιν αἰωνίαν καὶ ἐλπίδα ἀγαθὴν ἐν χάριτι παρακαλέσαι ὑμῶν τὰς καρδίας ὑμῶν καὶ στηρίξαι ὑμᾶς ἐν παντὶ λόγῳ ἔργῳ καὶ λόγῳ ἔργῳ ἀγαθῷ τὸ λοιπὸν προσεύχεσθε ἀδελφοί περὶ ἡμῶν ἵνα ὁ λόγος τοῦ Κυρίου τρέχῃ καὶ δοξάζηται καθὼς καὶ πρὸς ὑμᾶς καὶ ἵνα ῥυσθῶμεν ἀπὸ τῶν ἀτόπων καὶ πονηρῶν ἀνθρώπων οὐ γὰρ πάντων ἡ πίστις πιστὸς δέ ἐστιν ὁ Θεός Κύριος εστιν ὃς καὶ στηρίξει στηρίσει ὑμᾶς καὶ φυλάξει ἀπὸ τοῦ πονηροῦ πεποίθαμεν δὲ ἐν Κυρίῳ ἐφʼ ὑμᾶς ὅτι ἃ παραγγέλλομεν ὑμῖν καὶ ἐποιήσατε καὶ ποιεῖτε καὶ ποιήσετε ὁ δὲ Κύριος κατευθύναι ὑμῶν τὰς καρδίας εἰς τὴν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ καὶ εἰς τὴν ὑπομονὴν τοῦ Χριστοῦ παραγγέλλομεν δὲ ὑμῖν ἀδελφοί ἐν ὀνόματι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ στέλλεσθαι ὑμᾶς ἀπὸ παντὸς ἀδελφοῦ ἀτάκτως περιπατοῦντος καὶ μὴ κατὰ τὴν παράδοσιν ἣν παρέλαβε παρέλαβον παρελάβετε παρελάβοσαν ἀφʼ παρʼ ἡμῶν αὐτοὶ γὰρ οἴδατε πῶς δεῖ μιμεῖσθαι ἡμᾶς ὅτι οὐκ ἠτακτήσαμεν ἐν ὑμῖν οὐδὲ δωρεὰν ἄρτον ἐφάγομεν παρά τινος ἀλλʼ ἐν κόπῳ καὶ μόχθῳ νυκτὸς νύκτα καὶ ἡμέρας ἡμέραν ἐργαζόμενοι πρὸς τὸ μὴ ἐπιβαρῆσαί τινα ὑμῶν οὐχ ὅτι οὐκ ἔχομεν ἐξουσίαν ἀλλʼ ἵνα ἑαυτοὺς τύπον δῶμεν ὑμῖν εἰς τὸ μιμεῖσθαι ἡμᾶς καὶ γὰρ ὅτε ἦμεν πρὸς ὑμᾶς τοῦτο παρηγγέλλομεν ὑμῖν ὅτι εἴ τις οὐ θέλει ἐργάζεσθαι μηδὲ ἐσθιέτω ἀκούομεν γάρ τινας περιπατοῦντας ἐν ὑμῖν ἀτάκτως μηδὲν ἐργαζομένους ἀλλὰ περιεργαζομένους τοῖς δὲ τοιούτοις παραγγέλλομεν καὶ παρακαλοῦμεν ἐν διὰ τοῦ Κυρίῳ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Ἰησοῦ Χριστῷ Χριστοῦ ἵνα μετὰ ἡσυχίας ἐργαζόμενοι τὸν ἑαυτῶν ἄρτον ἐσθίωσιν ὑμεῖς δέ ἀδελφοί μὴ ἐγκακήσητε ἐκκακήσητε καλοποιοῦντες εἰ δέ τις οὐχ ὑπακούει τῷ λόγῳ ὑμῶν ἡμῶν διὰ τῆς ἐπιστολῆς τοῦτον σημειοῦσθε καὶ μὴ συναναμίγνυσθαι συναναμίγνυσθε αὐτῷ ἵνα ἐντραπῇ καὶ μὴ ὡς ἐχθρὸν ἡγεῖσθε ἀλλὰ νουθετεῖτε ὡς ἀδελφόν αὐτὸς δὲ ὁ Κύριος τῆς εἰρήνης δῴη ὑμῖν τὴν εἰρήνην διὰ παντὸς ἐν παντὶ τόπῳ τρόπῳ ὁ Κύριος μετὰ πάντων ὑμῶν ὁ ἀσπασμὸς τῇ ἐμῇ χειρὶ Παύλου ὅ ἐστιν σημεῖον ἐν πάσῃ ἐπιστολῇ οὕτως γράφω ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μετὰ πάντων ὑμῶν ἀμήν Παῦλος ἀπόστολος Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ κατʼ ἐπαγγελίαν ἐπιταγὴν Θεοῦ Σωτῆρος ἡμῶν καὶ Κυρίου Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τῆς ἐλπίδος ἡμῶν Τιμοθέῳ γνησίῳ τέκνῳ ἐν πίστει χάρις ἔλεος εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ Πατρὸς ἡμῶν καὶ Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν καθὼς παρεκάλεσά σε προσμεῖναι ἐν Ἐφέσῳ πορευόμενος εἰς Μακεδονίαν ἵνα παραγγείλῃς τισὶν μὴ ἑτεροδιδασκαλεῖν μηδὲ προσέχειν μύθοις καὶ γενεαλογίαις ἀπεράντοις αἵτινες ἐκζητήσεις ζητήσεις παρέχουσι μᾶλλον ἢ οἰκονομίαν Θεοῦ τὴν ἐν πίστει τὸ δὲ τέλος τῆς παραγγελίας ἐστὶν ἀγάπη ἐκ καθαρᾶς καρδίας καὶ συνειδήσεως ἀγαθῆς καὶ πίστεως ἀνυποκρίτου ὧν τινες ἀστοχήσαντες ἐξετράπησαν εἰς ματαιολογίαν θέλοντες εἶναι νομοδιδάσκαλοι μὴ νοοῦντες μήτε ἃ λέγουσιν μήτε περὶ τίνων διαβεβαιοῦνται οἴδαμεν δὲ ὅτι καλὸς ὁ νόμος ἐάν τις αὐτῷ νομίμως χρῆται χρήσηται εἰδὼς τοῦτο ὅτι δικαίῳ νόμος οὐ κεῖται ἀνόμοις δὲ καὶ ἀνυποτάκτοις ἀσεβέσι καὶ ἁμαρτωλοῖς ἀνοσίοις καὶ βεβήλοις πατρολῴαις πατραλῴαις καὶ μητρολῴαις μητραλῴαις ἀνδροφόνοις πόρνοις ἀρσενοκοίταις ἀνδραποδισταῖς ψεύσταις ἐπιόρκοις καὶ εἴ τι ἕτερον τῇ ὑγιαινούσῃ διδασκαλίᾳ διδασκαλεῖται ἀντίκειται κατὰ τὸ εὐαγγέλιον τῆς δόξης τοῦ μακαρίου Θεοῦ ὃ ἐπιστεύθην ἐγώ καὶ χάριν ἔχω τῷ ἐνδυναμώσαντί ἐνδυναμοῦντί με Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν ὅτι πιστόν με ἡγήσατο θέμενος εἰς διακονίαν τὸ τὸν πρότερον ὄντα με βλάσφημον καὶ διώκτην καὶ ὑβριστήν ἀλλὰ ἠλεήθην ὅτι ἀγνοῶν ἐποίησα ἐν ἀπιστίᾳ ὑπερεπλεόνασεν δὲ ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν μετὰ πίστεως καὶ ἀγάπης τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ πιστὸς ὁ λόγος καὶ πάσης ἀποδοχῆς ἄξιος ὅτι Χριστὸς Ἰησοῦς ἦλθεν εἰς τὸν κόσμον ἁμαρτωλοὺς σῶσαι ὧν πρῶτός εἰμι ἐγώ ἀλλὰ διὰ τοῦτο ἠλεήθην ἵνα ἐν ἐμοὶ πρώτῳ ἐνδείξηται Χριστὸς Ἰησοῦς Χριστὸς τὴν ἅπασαν πᾶσαν μακροθυμίαν πρὸς ὑποτύπωσιν τῶν μελλόντων ἀγαθῶν πιστεύειν ἐπʼ αὐτῷ εἰς ζωὴν αἰώνιον τῷ δὲ Βασιλεῖ τῶν αἰώνων ἀφθάρτῳ ἀοράτῳ μόνῳ σοφῷ Θεῷ τιμὴ καὶ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων ἀμήν ταύτην τὴν παραγγελίαν παρατίθεμαί σοι τέκνον Τιμόθεε κατὰ τὰς προαγούσας ἐπὶ σὲ προφητείας ἵνα στρατεύῃ στρατεύσῃ ἐν αὐταῖς τὴν καλὴν στρατείαν ἔχων πίστιν καὶ ἀγαθὴν συνείδησιν ἥν τινες ἀπωσάμενοι περὶ τὴν πίστιν ἐναυάγησαν ὧν ἐστιν Ὑμέναιος καὶ Ἀλέξανδρος οὓς παρέδωκα τῷ Σατανᾷ ἵνα παιδευθῶσι μὴ βλασφημεῖν παρακαλῶ οὖν πρῶτον πάντων ποιεῖσθαι δεήσεις προσευχάς ἐντεύξεις εὐχαριστίας ὑπὲρ πάντων ἀνθρώπων ὑπὲρ βασιλέων καὶ πάντων τῶν ἐν ὑπεροχῇ ὄντων ἵνα ἤρεμον καὶ ἡσύχιον βίον διάγωμεν ἐν πάσῃ εὐσεβείᾳ καὶ σεμνότητι τοῦτο γὰρ καλὸν καὶ ἀπόδεκτον ἐνώπιον τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Θεοῦ ὃς πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν εἷς γὰρ Θεός εἷς καὶ μεσίτης Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων ἄνθρωπος Χριστὸς Ἰησοῦς ὁ δοὺς ἑαυτὸν ἀντίλυτρον ὑπὲρ πάντων καὶ τὸ μαρτύριον καιροῖς ἰδίοις εἰς ὃ ἐπιστεύθην ἐτέθην ἐγὼ κῆρυξ καὶ ἀπόστολος ἀλήθειαν λέγω ἐν Χριστῷ οὐ ψεύδομαι διδάσκαλος ἐθνῶν ἐν πνεύματι γνώσει πίστει καὶ ἀληθείᾳ βούλομαι οὖν προσεύχεσθαι τοὺς ἄνδρας ἐν παντὶ τόπῳ ἐπαίροντας ὁσίους χεῖρας χωρὶς ὀργῆς καὶ διαλογισμοῦ διαλογισμῶν ὡσαύτως καὶ τὰς γυναῖκας ἐν καταστολῇ κοσμίῳ μετὰ αἰδοῦς καὶ σωφροσύνης κοσμεῖν ἑαυτάς μὴ ἐν καταπλέγμασιν πλέγμασιν καὶ ἢ χρυσίῳ χρυσῷ ἢ μαργαρίταις ἢ ἱματισμῷ πολυτελεῖ ἀλλʼ ὃ πρέπει γυναιξὶν ἐπαγγελλομέναις θεοσέβειαν διʼ ἔργων ἀγαθῶν γυνὴ ἐν ἡσυχίᾳ μανθανέτω ἐν πάσῃ ὑποταγῇ διδάσκειν γυναικὶ δὲ γυναικὶ διδάσκειν οὐκ ἐπιτρέπω οὐδὲ αὐθεντεῖν ἀνδρός ἀλλʼ εἶναι ἐν ἡσυχίᾳ Ἀδὰμ γὰρ πρῶτος ἐπλάσθη εἶτα Εὕα καὶ Ἀδὰμ οὐκ ἠπατήθη ἡ δὲ γυνὴ ἐξαπατηθεῖσα ἀπατηθεῖσα ἐν παραβάσει γέγονεν σωθήσεται δὲ διὰ τῆς τεκνογονίας ἐὰν μείνωσιν ἐν πίστει καὶ ἀγάπῃ καὶ ἁγιασμῷ μετὰ σωφροσύνης πιστὸς ὁ λόγος εἴ τις ἐπισκοπῆς ὀρέγεται καλοῦ ἔργου ἐπιθυμεῖ διʼ δεῖ οὖν τὸν ἐπίσκοπον ἀνεπίλημπτον εἶναι μιᾶς γυναικὸς ἄνδρα νηφάλιον νηφάλεον σώφρονα κόσμιον φιλόξενον διδακτικόν μὴ πάροινον μὴ πλήκτην μὴ αἰσχροκερδῆ ἀλλὰ ἐπιεικῆ ἄμαχον ἀφιλάργυρον τοῦ ἰδίου οἴκου καλῶς προϊστάμενον προϊστανόμενον τέκνα ἔχοντα ἐν ὑποταγῇ μετὰ πάσης σεμνότητος εἰ δέ τις τοῦ ἰδίου οἴκου προστῆναι οὐκ οἶδεν πῶς ἐκκλησίας Θεοῦ ἐπιμελήσεται μὴ νεόφυτον ἵνα μὴ τυφωθεὶς εἰς κρίμα ἐμπέσῃ τοῦ διαβόλου δεῖ δὲ αὐτὸν καὶ μαρτυρίαν καλὴν ἔχειν ἀπὸ τῶν ἔξωθεν ἵνα μὴ εἰς ὀνειδισμὸν ἐμπέσῃ καὶ παγίδα τοῦ διαβόλου διακόνους ὡσαύτως σεμνούς μὴ διλόγους μὴ οἴνῳ πολλῷ προσέχοντας μὴ αἰσχροκερδεῖς ἔχοντας τὸ μυστήριον τῆς πίστεως καὶ ἐν καθαρᾷ καθαρᾶς συνειδήσει συνειδήσεως καὶ οὗτοι δὲ δοκιμαζέσθωσαν πρῶτον εἶτα διακονείτωσαν ἀνέγκλητοι ὄντες γυναῖκας ὡσαύτως σεμνάς σεμνούς μὴ διαβόλους νηφαλίους νηφαλέους πιστὰς ἐν πᾶσιν διάκονοι ἔστωσαν μιᾶς γυναικὸς ἄνδρες τέκνων καλῶς προϊστάμενοι καὶ τῶν ἰδίων οἴκων οἱ γὰρ καλῶς διακονήσαντες βαθμὸν ἑαυτοῖς καλὸν περιποιοῦνται καὶ πολλὴν παρρησίαν ἐν πίστει τῇ τὴν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ταῦτά σοι γράφω ἐλπίζων ἐλθεῖν πρὸς σὲ ἐν τάχει τάχιον ἐὰν δὲ βραδύνω ἵνα εἰδῇς πῶς δεῖ ἐν οἴκῳ Θεοῦ ἀναστρέφεσθαι ἥτις εἱ τις ἐστὶν ἐκκλησία Θεοῦ ζῶντος στῦλος καὶ ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας καὶ ὁμολογουμένως μέγα ἐστὶν τὸ τῆς εὐσεβείας μυστήριον ὃς Θεὸς ἐφανερώθη ἐν σαρκί ἐδικαιώθη ἐν Πνεύματι ὤφθη ἀγγέλοις ἐκηρύχθη ἐν ἔθνεσιν ἐπιστεύθη ἐν κόσμῳ ἀνελήμφθη ἐν δόξῃ τὸ δὲ Πνεῦμα ῥητῶς λέγει ὅτι ἐν ὑστέροις καιροῖς ἀποστήσονταί τινες τῆς πίστεως προσέχοντες πνεύμασι πλάνοις καὶ διδασκαλίαις διδασκαλίας δαιμονίων ἐν ὑποκρίσει ψευδολόγων κεκαυστηριασμένων κεκαυτηριασμένων τὴν ἰδίαν συνείδησιν κωλυόντων γαμεῖν ἀπέχεσθαι βρωμάτων ἃ ὁ Θεὸς ἔκτισεν εἰς μετάλημψιν μετὰ εὐχαριστίας τοῖς πιστοῖς καὶ ἐπεγνωκόσι τὴν ἀλήθειαν ὅτι πᾶν κτίσμα Θεοῦ καλόν καὶ οὐδὲν ἀπόβλητον μετὰ εὐχαριστίας λαμβανόμενον ἁγιάζεται γὰρ διὰ λόγου Θεοῦ καὶ ἐντεύξεως ταῦτα ὑποτιθέμενος τοῖς ἀδελφοῖς καλὸς ἔσῃ διάκονος Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐντρεφόμενος τοῖς λόγοις τῆς πίστεως καὶ τῆς καλῆς διδασκαλίας ᾗ ἧς παρηκολούθηκας παρηκολούθησας τοὺς δὲ βεβήλους καὶ γραώδεις θυμούς μύθους παραιτοῦ γύμναζε δὲ σεαυτὸν πρὸς εὐσέβειαν ἡ γὰρ σωματικὴ γυμνασία πρὸς ὀλίγον ἐστὶν ὠφέλιμος ὠφελίμου ἡ δὲ εὐσέβεια πρὸς πάντα ὠφέλιμός ἐστιν ἐπαγγελίαν ἔχουσα ζωῆς τῆς νῦν καὶ τῆς μελλούσης πιστὸς ὁ λόγος καὶ πάσης ἀποδοχῆς ἄξιος εἰς τοῦτο γὰρ καὶ κοπιῶμεν καὶ ἀγωνιζόμεθα ὀνειδιζόμεθα ὅτι ἠλπίκαμεν ἐπὶ Θεῷ ζῶντι ὅς ἐστιν Σωτὴρ πάντων ἀνθρώπων μάλιστα πιστῶν παράγγελλε ταῦτα καὶ δίδασκε μηδείς σου τῆς νεότητος καταφρονείτω ἀλλὰ τύπος γίνου τῶν πιστῶν ἐν λόγῳ ἐν ἀναστροφῇ ἐν ἀγάπῃ ἐν πνεύματι ἐν πίστει ἐν ἁγνείᾳ ἕως ἔρχομαι πρόσεχε τῇ ἀναγνώσει τῇ παρακλήσει τῇ διδασκαλίᾳ μὴ ἀμέλει τοῦ ἐν σοὶ χαρίσματος ὃ ἐδόθη σοι διὰ προφητείας μετὰ ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν τοῦ πρεσβυτέρου πρεσβυτερίου ταῦτα μελέτα ἐν τούτοις ἴσθι ἵνα σου ἡ προκοπὴ φανερὰ ᾖ ἐν πᾶσιν ἔπεχε σεαυτῷ καὶ τῇ διδασκαλίᾳ ἐπίμενε αὐτοῖς τοῦτο γὰρ ποιῶν καὶ σεαυτὸν σώσεις καὶ τοὺς ἀκούοντάς σου πρεσβυτέρῳ μὴ ἐπιπλήξῃς ἀλλὰ παρακάλει ὡς πατέρα νεωτέρους ὡς ἀδελφούς πρεσβυτέρας ὡς μητέρας νεωτέρας ὡς ἀδελφὰς ἐν πάσῃ ἁγνείᾳ χήρας τίμα τὰς ὄντως χήρας εἰ δέ τις χήρα τέκνα ἢ ἔκγονα ἔχει μανθανέτωσαν πρῶτον τὸν ἴδιον οἶκον εὐσεβεῖν καὶ ἀμοιβὰς ἀποδιδόναι τοῖς προγόνοις τοῦτο γάρ ἐστιν καλὸν καὶ ἀπόδεκτον ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ἡ δὲ ὄντως χήρα καὶ μεμονωμένη ἤλπικεν ἐπὶ τὸν Θεὸν Κύριον καὶ προσμένει ταῖς δεήσεσιν καὶ ταῖς προσευχαῖς νυκτὸς καὶ ἡμέρας ἡμέραις ἡ δὲ σπαταλῶσα ζῶσα τέθνηκεν καὶ ταῦτα παράγγελλε ἵνα ἀνεπίλημπτοι ὦσιν εἰ δέ τις τῶν ἰδίων καὶ μάλιστα τῶν οἰκείων οὐ προνοεῖ προνοεῖται τὴν πίστιν ἤρνηται καὶ ἔστιν ἀπίστου χείρων χήρα καταλεγέσθω μὴ ἔλαττον ἐτῶν ἑξήκοντα γεγονυῖα ἑνὸς ἀνδρὸς γυνή ἐν ἔργοις καλοῖς μαρτυρουμένη εἰ ἐτεκνοτρόφησεν εἰ ἐξενοδόχησεν εἰ ἁγίων πόδας ἔνιψεν εἰ θλιβομένοις ἐπήρκεσεν εἰ παντὶ ἔργῳ ἀγαθῷ ἐπηκολούθησεν νεωτέρας δὲ χήρας παραιτοῦ ὅταν γὰρ καταστρηνιάσωσιν καταστρηνιάσουσιν τοῦ Χριστοῦ γαμεῖν θέλουσιν ἔχουσαι κρίμα ὅτι τὴν πρώτην πίστιν ἠθέτησαν ἅμα δὲ καὶ ἀργαὶ μανθάνουσιν περιερχόμεναι ἐρχόμεναι τὰς οἰκίας οὐ μόνον δὲ ἀργαὶ ἀλλὰ καὶ φλύαροι καὶ περίεργοι λαλοῦσαι τὰ μὴ δέοντα βούλομαι οὖν νεωτέρας γαμεῖν τεκνογονεῖν οἰκοδεσποτεῖν μηδεμίαν ἀφορμὴν διδόναι τῷ ἀντικειμένῳ λοιδορίας χάριν ἤδη γάρ τινες ἐξετράπησαν τινες ὀπίσω τοῦ Σατανᾶ εἴ τις πιστὸς ἢ πιστὴ ἔχει χήρας ἐπαρκείτω ἐπαρκείσθω αὐταῖς καὶ μὴ βαρείσθω ἡ ἐκκλησία ἵνα ταῖς ὄντως χήραις ἐπαρκέσῃ οἱ καλῶς προεστῶτες πρεσβύτεροι διπλῆς τιμῆς ἀξιούσθωσαν μάλιστα οἱ κοπιῶντες ἐν λόγῳ καὶ διδασκαλίᾳ λέγει γὰρ ἡ Γραφή βοῦν ἀλοῶντα οὐ φιμώσεις βοῦν ἀλοῶντα καί ἄξιος ὁ ἐργάτης τοῦ τῆς μισθοῦ τροφῆς αὐτοῦ κατὰ πρεσβυτέρου κατηγορίαν μὴ παραδέχου ἐκτὸς εἰ μὴ ἐπὶ δύο ἢ τριῶν μαρτύρων τοὺς δὲ ἁμαρτάνοντας ἐνώπιον πάντων ἔλεγχε ἵνα καὶ οἱ λοιποὶ φόβον ἔχωσιν διαμαρτύρομαι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ Κυρίου Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν ἐκλεκτῶν ἀγγέλων ἵνα ταῦτα φυλάξῃς χωρὶς προκρίματος μηδὲν ποιῶν κατὰ πρόσκλισιν χεῖρας ταχέως μηδενὶ ἐπιτίθει μηδὲ κοινώνει ἁμαρτίαις ἀλλοτρίαις σεαυτὸν ἁγνὸν τήρει μηκέτι ὑδροπότει ἀλλὰ οἴνῳ ὀλίγῳ χρῶ διὰ τὸν τὸ στόμαχον σου καὶ τὰς πυκνάς σου ἀσθενείας τινῶν ἀνθρώπων αἱ ἁμαρτίαι πρόδηλοί εἰσιν προάγουσαι εἰς κρίσιν τισὶν δὲ καὶ ἐπακολουθοῦσιν ὡσαύτως δὲ καὶ τὰ καλὰ ἔργα τὰ καλὰ πρόδηλα ἐστιν καὶ τὰ ἄλλως ἔχοντα κρυβῆναι οὐ δύνανται δύναται ὅσοι εἰσὶν ὑπὸ ζυγὸν δοῦλοι πάσης τοὺς ἰδίους δεσπότας πάσης τιμῆς ἀξίους ἡγείσθωσαν ἵνα μὴ τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ διδασκαλία βλασφημῆται οἱ δὲ πιστοὺς ἔχοντες ἔχοντας δεσπότας μὴ καταφρονείτωσαν ὅτι ἀδελφοί εἰσιν ἀλλὰ μᾶλλον δουλευέτωσαν ὅτι πιστοί εἰσιν καὶ ἀγαπητοὶ οἱ τῆς εὐεργεσίας ἀντιλαμβανόμενοι ταῦτα δίδασκε καὶ παρακάλει εἴ τις ἑτεροδιδασκαλεῖ καὶ μὴ προσέχετε προσέρχεται ὑγιαίνουσι λόγοις τοῖς τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τῇ κατʼ εὐσέβειαν διδασκαλίᾳ τετύφωται μηδὲν ἐπιστάμενος ἀλλὰ νοσῶν περὶ ζητήσεις καὶ λογομαχίας ἐξ ὧν γίνεται φθόνος ἔρις βλασφημίαι ὑπόνοιαι πονηραί διαπαρατριβαὶ παραδιατριβαὶ διεφθαρμένων ἀνθρώπων τὸν νοῦν καὶ ἀπεστερημένων τῆς ἀληθείας νομιζόντων πορισμὸν εἶναι τὴν εὐσέβειαν ἀφίστασο ἀπὸ τῶν τοιούτων ἔστιν δὲ πορισμὸς μέγας ἡ εὐσέβεια μετὰ αὐταρκείας οὐδὲν γὰρ εἰσηνέγκαμεν εἰς τὸν κόσμον δῆλον ὅτι οὐδὲ ἐξενεγκεῖν τι δυνάμεθα ἔχοντες δὲ διατροφὰς καὶ σκεπάσματα τούτοις ἀρκεσθησόμεθα οἱ δὲ βουλόμενοι πλουτεῖν ἐμπίπτουσιν εἰς πειρασμὸν καὶ παγίδα καὶ ἐπιθυμίας πολλὰς ἀνοήτους καὶ βλαβεράς αἵτινες βυθίζουσι τοὺς ἀνθρώπους εἰς ὄλεθρον καὶ ἀπώλειαν ῥίζα γὰρ πάντων τῶν κακῶν ἐστιν ἡ φιλαργυρία ἧς τινες ὀρεγόμενοι ἀπεπλανήθησαν ἀπὸ τῆς πίστεως καὶ ἑαυτοὺς περιέπειραν ὀδύναις ποικίλαις πολλαῖς σὺ δέ ὦ ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ ταῦτα φεῦγε δίωκε δὲ δικαιοσύνην εὐσέβειαν πίστιν ἀγάπην ὑπομονήν πραϋπαθίαν πρᾳότητα ἀγωνίζου τὸν καλὸν ἀγῶνα τῆς πίστεως ἐπιλαβοῦ τῆς αἰωνίου ζωῆς εἰς ἣν καὶ ἐκλήθης καὶ ὡμολόγησας τὴν καλὴν ὁμολογίαν ἐνώπιον πολλῶν μαρτύρων παραγγέλλω σοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ τοῦ ζωογονοῦντος ζῳοποιοῦντος τὰ πάντα καὶ Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ μαρτυρήσαντος ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου τὴν καλὴν ὁμολογίαν τηρῆσαί σε τὴν ἐντολὴν ἄσπιλον ἀνεπίλημπτον μέχρι τῆς ἐπιφανείας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἣν καιροῖς ἰδίοις δείξει ὁ μακάριος καὶ μόνος Δυνάστης ὁ Βασιλεὺς τῶν βασιλευόντων καὶ Κύριος τῶν κυριευόντων ὁ μόνος ἔχων ἀθανασίαν φῶς οἰκῶν ἀπρόσιτον ὃν εἶδεν ἀνθρώπων οὐδεὶς ἀνθρώπων οὐδὲ ἰδεῖν δύναται ᾧ τιμὴ καὶ τὸ κράτος αἰώνιον ἀμήν τοῖς πλουσίοις ἐν τῷ νῦν καιρῷ αἰῶνι παράγγελλε μὴ ὑψηλοφρονεῖν ὑψηλαφρονεῖν μηδὲ ἠλπικέναι ἐπὶ πλούτου ἀδηλότητι ἀλλʼ ἐπὶ ἐν τῷ Θεῷ τῷ ζῶντι τῷ παρέχοντι ἡμῖν πλουσίως τὰ πάντα πάντα πλουσίως εἰς ἀπόλαυσιν ἀγαθοεργεῖν πλουτεῖν ἐν ἔργοις καλοῖς εὐμεταδότους εἶναι κοινωνικούς ἀποθησαυρίζοντας ἑαυτοῖς θεμέλιον καλὸν εἰς τὸ μέλλον ἵνα ἐπιλάβωνται τῆς ὄντως αἰωνίου ζωῆς ὦ Τιμόθεε τὴν παρακαταθήκην παραθήκην φύλαξον ἐκτρεπόμενος τὰς βεβήλους κενοφωνίας καὶ ἀντιθέσεις τῆς ψευδωνύμου γνώσεως ἥν τινες ἐπαγγελλόμενοι περὶ τὴν πίστιν ἠστόχησαν ἡ χάρις μεθʼ σοῦ ὑμῶν ἀμήν Παῦλος ἀπόστολος Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ διὰ θελήματος Θεοῦ κατʼ ἐπαγγελίαν ἐπαγγελίας ζωῆς τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ Τιμοθέῳ ἀγαπητῷ τέκνῳ χάρις ἔλεος εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ Πατρὸς καὶ Κυρίου Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν χάριν ἔχω τῷ Θεῷ ᾧ λατρεύω λατρεύων ἀπὸ προγόνων ἐν καθαρᾷ συνειδήσει ὡς ἀδιάλειπτον ἔχω τὴν περὶ σοῦ μνείαν ἐν ταῖς δεήσεσίν μου νυκτὸς καὶ ἡμέρας ἐπιποθῶν σε ἰδεῖν μεμνημένος σου τῶν δακρύων ἵνα χαρᾶς πληρωθῶ ὑπόμνησιν λαβὼν λαμβάνων τῆς ἐν σοὶ ἀνυποκρίτου πίστεως ἥτις ἐνῴκησεν πρῶτον ἐν τῇ μάμμῃ σου Λωΐδι καὶ τῇ μητρί σου Εὐνίκῃ πέπεισμαι δὲ ὅτι καὶ ἐν σοί διʼ ἣν αἰτίαν ἀναμιμνῄσκω σε ἀναζωπυρεῖν τὸ θέλημά χάρισμα τοῦ Θεοῦ Χριστοῦ ὅ ἐστιν ἐν σοὶ διὰ τῆς ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν μου οὐ γὰρ ἔδωκεν ἡμῖν ὁ Θεὸς πνεῦμα δειλίας ἀλλὰ δυνάμεως καὶ ἀγάπης καὶ σωφρονισμοῦ μὴ οὖν ἐπαισχυνθῇς τὸ μαρτύριον τοῦ Κυρίου ἡμῶν μηδὲ ἐμὲ τὸν δέσμιον αὐτοῦ ἀλλὰ συγκακοπάθησον τῷ εὐαγγελίῳ κατὰ δύναμιν Θεοῦ τοῦ σώσαντος ἡμᾶς καὶ καλέσαντος κλήσει ἁγίᾳ οὐ κατὰ τὰ ἔργα ἡμῶν ἀλλὰ κατὰ ἰδίαν πρόθεσιν καὶ χάριν τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ πρὸ χρόνων αἰωνίων αἰωνίαν φανερωθεῖσαν δὲ νῦν διὰ τῆς ἐπιφανείας τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καταργήσαντος μὲν τὸν θάνατον φωτίσαντος δὲ ζωὴν καὶ ἀφθαρσίαν διὰ τοῦ εὐαγγελίου εἰς ὃ ἐτέθην ἐγὼ κηρύξαι κῆρυξ καὶ ἀπόστολος καὶ διδάσκαλος ἐθνῶν διʼ ἣν αἰτίαν καὶ ταῦτα πάσχω ἀλλʼ οὐκ ἐπαισχύνομαι οἶδα γὰρ ᾧ πεπίστευκα καὶ πέπεισμαι ὅτι δυνατός ἐστιν τὴν παραθήκην μου φυλάξαι εἰς ἐκείνην τὴν ἡμέραν ὑποτύπωσιν ἔχε ὑγιαινόντων λόγων ὧν παρʼ ἐμοῦ ἤκουσας ἐν πίστει καὶ ἀγάπῃ τῇ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τὴν καλὴν παρακαταθήκην παραθήκην φύλαξον διὰ Πνεύματος Ἁγίου τοῦ ἐνοικοῦντος ἐν ἡμῖν οἶδας τοῦτο ταῦτα ὅτι ἀπεστράφησάν με πάντες οἱ ἐν τῇ Ἀσίᾳ ὧν ἐστιν Φύγελος καὶ Ἑρμογένης δῴη ἔλεος ὁ Κύριος τῷ Ὀνησιφόρου Ὀνησιφόρῳ οἴκῳ ὅτι πολλάκις με ἀνέψυξεν καὶ τὴν ἅλυσίν μου οὐκ ἐπαισχύνθη ἐπησχύνθη ἀλλὰ γενόμενος ἐν Ῥώμῃ σπουδαίως σπουδαιότερον σπουδαιοτέρως ἐνεζήτησέν ἐζήτησέν με καὶ εὗρεν δῴη αὐτῷ ὁ Κύριος εὑρεῖν ἔλεος παρὰ Κυρίου ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ καὶ ὅσα ἐν Ἐφέσῳ διηκόνησεν μοι βέλτιον σὺ γινώσκεις σὺ οὖν τέκνον μου ἐνδυναμοῦ ἐν τῇ χάριτι τῇ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ καὶ ἃ ἤκουσας παρʼ ἐμοῦ διὰ πολλῶν μαρτύρων ταῦτα παράθου πιστοῖς ἀνθρώποις οἵτινες ἱκανοὶ ἔσονται καὶ ἑτέρους διδάξαι σὺ οὖν κακοπάθησον συγκακοπάθησον ὡς καλὸς στρατιώτης Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ οὐδεὶς στρατευόμενος ἐμπλέκεται ταῖς τοῦ βίου πραγματείαις ἵνα τῷ στρατολογήσαντι ἀρέσῃ ἐὰν δὲ καὶ ἀθλῇ τις οὐ στεφανοῦται ἐὰν μὴ νομίμως ἀθλήσῃ τὸν κοπιῶντα γεωργὸν δεῖ πρότερον πρῶτον τῶν καρπῶν μεταλαμβάνειν νόει ὃ ἃ λέγω δῴη δώσει γάρ σοι ὁ Κύριος σύνεσιν ἐν πᾶσιν μνημόνευε Ἰησοῦν Χριστὸν ἐγηγερμένον ἐκ νεκρῶν ἐκ σπέρματος Δαυίδ κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου ἐν ᾧ κακοπαθῶ μέχρι δεσμῶν ὡς κακοῦργος ἀλλὰ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ οὐ δέδεται διὰ τοῦτο πάντα ὑπομένω διὰ τοὺς ἐκλεκτούς ἵνα καὶ αὐτοὶ σωτηρίας τύχωσιν τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ μετὰ δόξης αἰωνίου πιστὸς ὁ λόγος εἰ γὰρ συναπεθάνομεν καὶ συζήσομεν εἰ ὑπομένομεν καὶ συμβασιλεύσομεν συμβασιλεύσωμεν εἰ ἀρνησόμεθα ἀρνούμεθα κἀκεῖνος ἀρνήσεται ἡμᾶς εἰ ἀπιστοῦμεν ἐκεῖνος πιστὸς μένει ἀρνήσασθαι γὰρ ἑαυτὸν οὐ δύναται ταῦτα ὑπομίμνῃσκε διαμαρτυρόμενος διαμαρτυρούμενος ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ Κυρίου μὴ λογομαχεῖν λογομαχεῖ ἐπʼ εἰς οὐδὲν χρήσιμον ἐπὶ καταστροφῇ τῶν ἀκουόντων σπούδασον σεαυτὸν δόκιμον παραστῆσαι τῷ Χριστῷ Θεῷ ἐργάτην ἀνεπαίσχυντον ὀρθοτομοῦντα τὸν λόγον τῆς ἀληθείας τὰς δὲ βεβήλους κενοφωνίας περιΐστασο ἐπὶ πλεῖον γὰρ προκόψουσιν ἀσεβείας καὶ ὁ λόγος αὐτῶν ὡς γάγγραινα νομὴν ἕξει ὧν ἐστιν Ὑμέναιος καὶ Φίλητος οἵτινες περὶ τὴν ἀλήθειαν ἠστόχησαν λέγοντες τὴν ἀνάστασιν ἤδη γεγονέναι καὶ ἀνατρέπουσιν τήν τινων πίστιν τὴν τινων ὁ μέντοι μέν τοῖς στερεὸς στερεοῖς θεμέλιος τοῦ Κυρίου Θεοῦ ἕστηκεν ἔχων τὴν σφραγῖδα ταύτην ἔγνω Κύριος πάντας τοὺς ὄντας αὐτοῦ καί ἀποστήτω ἀπὸ ἀδικίας πᾶς ὁ ὀνομάζων τὸ ὄνομα Κυρίου Χριστοῦ ἐν μεγάλῃ δὲ οἵᾳ οἰκίᾳ οὐκ ἔστιν μόνον σκεύη χρυσᾶ καὶ ἀργυρᾶ ἀλλὰ καὶ ξύλινα καὶ ὀστράκινα καὶ ἃ μὲν εἰς τιμὴν ἃ δὲ εἰς ἀτιμίαν ἐὰν οὖν τις ἐκκαθάρῃ ἑαυτὸν ἀπὸ τούτων ἔσται σκεῦος εἰς τιμήν ἡγιασμένον καὶ εὔχρηστον τῷ Δεσπότῃ εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἡτοιμασμένον τὰς δὲ νεωτερικὰς ἐπιθυμίας φεῦγε δίκαι δίωκε δὲ δικαιοσύνην πίστιν ἀγάπην εἰρήνην μετὰ πάντων τῶν ἀγαπώντων ἐπικαλουμένων τὸν Κύριον ἐκ καθαρᾶς καρδίας τὰς δὲ μωρὰς καὶ ἀπαιδεύτους ζητήσεις παραιτοῦ εἰδὼς ὅτι γεννῶσι μάχας δοῦλον δὲ Κυρίου οὐ δεῖ μάχεσθαι ἀλλὰ ἤπιον εἶναι πρὸς πάντας διδακτικόν ἀνεξίκακον ἐν πραΰτητι πρᾳότητι παιδεύοντα τοὺς ἀντιδιατιθεμένους ἀντιδιαθεμένους μήποτε δῷ δῴη αὐτοῖς ὁ Θεὸς μετάνοιαν εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν καὶ ἀνανήψωσιν ἀνανήψουσιν ἐκ τῆς τοῦ διαβόλου παγίδος ἐζωγρημένοι ὑπʼ αὐτοῦ εἰς τὸ ἐκείνου θέλημα τοῦτο δὲ γίνωσκε γινώσκετε ὅτι ἐν ἐσχάταις ἡμέραις ἐνστήσονται καιροὶ χαλεποί ἔσονται γὰρ οἱ ἄνθρωποι φίλαυτοι φιλάργυροι ἀλαζόνες ὑπερήφανοι βλάσφημοι γονεῦσιν ἀπειθεῖς ἀχριστόι ἀχάριστοι ἀνόσιοι ἄστοργοι ἄσπονδοι διάβολοι ἀκρατεῖς ἀνήμεροι φιλάγαθοι ἀφιλάγαθοι προδόται προπετεῖς τετυφωμένοι τε τύφω νοῖ φιλήδονοι μᾶλλον ἢ φιλόθεοι ἔχοντες μόρφωσιν εὐσεβείας τὴν δὲ δύναμιν αὐτῆς ἠρνημένοι καὶ τούτους ἀποτρέπου ἐκ τούτων γάρ εἰσιν ἕσιν οἱ ἐνδύνοντες εἰς τὰς οἰκίας καὶ αἰχμαλωτίζοντες αἰχμαλωτεύοντες τὰ γυναικάρια σεσωρευμένα ἁμαρτίαις ἁμαρτίας ἀγόμενα ἐπιθυμίαις καὶ ἡδοναῖς ποικίλαις πάντοτε μανθάνοντα καὶ μηδέποτε εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν δυνάμενα ὃν τρόπον δὲ Ἰωάννης Ἰάννης καὶ Ἰαμβρῆς ἀντέστησαν Μωϋσεῖ οὕτως καὶ οὗτοι ἀνθίστανται τῇ ἀληθείᾳ ἄνθρωποι κατεφθαρμένοι τὸν νοῦν ἀδόκιμοι περὶ τὴν πίστιν ἀλλʼ οὐ προκόψουσιν ἐπὶ πλεῖον ἡ γὰρ διανοίᾳ ἄνοια αὐτῶν ἔκδηλος ἔσται πᾶσιν ὡς καὶ ἡ ἐκείνων ἐγένετο σὺ δὲ παρηκολούθηκάς παρηκολούθησάς μου τῇ διδασκαλίᾳ τῇ ἀγωγῇ τῇ προθέσει τῇ πίστει τῇ μακροθυμίᾳ τῇ ἀγάπῃ τῇ ὑπομονῇ τοῖς διωγμοῖς τοῖς παθήμασιν οἷά μοι ἐγένετο ἐγένοντο ἐν Ἀντιοχείᾳ ἐν Ἰκονίῳ ἐν Λύστροις οἵους διωγμοὺς ὑπήνεγκα καὶ ἐκ πάντων με ἐρρύσατο ὁ Κύριος καὶ πάντες δὲ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν εὐσεβῶς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται πονηροὶ δὲ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον πλανῶντες καὶ πλανώμενοι σὺ δὲ μένε ἐν οἷς ἔμαθες καὶ ἐπιστώθης εἰδὼς παρὰ τίνος τίνων ἔμαθες καὶ ὅτι ἀπὸ βρέφους τὰ ἱερὰ γράμματα οἶδας τὰ δυνάμενά σε σοφίσαι εἰς σωτηρίαν διὰ πίστεως τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ πᾶσα Γραφὴ θεόπνευστος καὶ ὠφέλιμος πρὸς διδασκαλίαν πρὸς ἔλεγχον ἐλεγμόν πρὸς ἐπανόρθωσιν πρὸς παιδείαν τὴν ἐν δικαιοσύνῃ ἵνα ἄρτιος ᾖ ὁ τοῦ Θεοῦ ἄνθρωπος πρὸς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἐξηρτισμένος διαμαρτύρομαι οὖν ἐγὼ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ Κυρίου Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ μέλλοντος κρίναι κρίνειν ζῶντας καὶ νεκρούς καὶ κατὰ τὴν ἐπιφάνειαν αὐτοῦ καὶ τὴν βασιλείαν αὐτοῦ κήρυξον τὸν λόγον ἐπίστηθι εὐκαίρως ἀκαίρως εὐκαίρως ἔλεγξον ἐπιτίμησον παρακάλεσον ἐπιτίμησον ἐν πάσῃ μακροθυμίᾳ καὶ διδαχῇ ἔσται γὰρ καιρὸς ὅτε τῆς ὑγιαινούσης διδασκαλίας οὐκ ἐνέξονται ἀνέξονται ἀλλὰ κατὰ τὰς ἐπιθυμίας τὰς ἰδίας ἐπιθυμίας ἑαυτοῖς ἐπισωρεύσουσιν διδασκάλους κνηθόμενοι τὴν ἀκοήν καὶ ἀπὸ μὲν τῆς ἀληθείας τὴν ἀκοὴν ἐπιστρέψουσιν ἀποστρέψουσιν ἐπὶ δὲ τοὺς μύθους ἐκτραπήσονται σὺ δὲ νῆφε ἐν πᾶσιν κακοπάθησον ὡς καλὸς στρατιώτης Χριστοῦ Ἰησοῦ ἔργον ποίησον εὐαγγελιστοῦ τὴν διακονίαν σου πληροφόρησον ἐγὼ γὰρ ἤδη σπένδομαι καὶ ὁ καιρὸς τῆς ἐμῆς ἀναλύσεώς μου ἐφέστηκεν τὸν ἀγῶνα τὸν καλὸν ἀγῶνα ἠγώνισμαι τὸν δρόμον τετέλεκα τὴν πίστιν τετήρηκα λοιπὸν ἀπόκειταί μοι ὁ τῆς δικαιοσύνης στέφανος ὃν ἀποδώσει μοι ὁ Κύριος ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ὁ δίκαιος κριτής οὐ μόνον δὲ ἐμοὶ ἀλλὰ καὶ πᾶσιν τοῖς ἠγαπηκόσι τὴν ἐπιφάνειαν αὐτοῦ σπούδασον ἐλθεῖν πρός με ταχέως Δημᾶς γάρ με ἐγκατέλιπεν ἐγκατέλειπεν ἀγαπήσας τὸν νῦν αἰῶνα καὶ ἐπορεύθη εἰς Θεσσαλονίκην Κρήσκης εἰς Γαλλίαν Γαλατίαν Τίτος εἰς Δαλματίαν Λουκᾶς ἐστιν μόνος μετʼ ἐμοῦ Μᾶρκον ἀναλαβὼν ἄγε ἄγαγε μετὰ σεαυτοῦ ἔστιν γάρ μοι εὔχρηστος εἰς διακονίαν Τυχικὸν δὲ ἀπέστειλα εἰς Ἔφεσον τὸν φελόνην ὃν ἀπέλιπον ἐν Τρῳάδι παρὰ Κάρπῳ ἐρχόμενος φέρε καὶ τὰ βιβλία μάλιστα τὰς μεμβράνας Ἀλέξανδρος ὁ χαλκεὺς πολλά μοι κακὰ ἐνεδείξατο ἀποδῴη ἀποδώσει αὐτῷ ὁ Κύριος κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ ὃν καὶ σὺ φυλάσσου λίαν γὰρ ἀνθέστηκεν ἀντέστη τοῖς ἡμετέροις λόγοις ἐν τῇ πρώτῃ μου ἀπολογίᾳ οὐδείς μοι παρεγένετο συμπαρεγένετο ἀλλὰ πάντες με ἐγκατέλιπον μὴ αὐτοῖς λογισθείη ὁ δὲ Κύριός μοι παρέστη καὶ ἐνεδυνάμωσέν με ἵνα διʼ ἐμοῦ τὸ κήρυγμα πληροφορηθῇ καὶ ἀκούσῃ ἀκούσωσιν πάντα τὰ ἔθνη καὶ ἐρρύσθην ἐκ στόματος λέοντος καὶ ῥύσεταί με ὁ Κύριος ἀπὸ παντὸς ἔργου πονηροῦ καὶ σώσει εἰς τὴν βασιλείαν αὐτοῦ τὴν ἐπουράνιον αὐτῷ ᾧ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων ἀμήν ἄσπασαι Πρίσκαν καὶ Ἀκύλαν καὶ τὸν Ὀνησιφόρου οἶκον Ἔραστος ἔμεινεν ἐν Κορίνθῳ Τρόφιμον δὲ ἀπέλιπον ἐν Μιλήτῳ ἀσθενοῦντα σπούδασον πρὸ χειμῶνος ἐλθεῖν ἀσπάζεταί σε Εὔβουλος καὶ Πούδης καὶ Λίνος καὶ Κλαυδία καὶ οἱ ἀδελφοὶ πάντες ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς μετὰ τοῦ πνεύματός σου ἡ χάρις μεθʼ ὑμῶν ἀμήν Παῦλος δοῦλος Θεοῦ ἀπόστολος δὲ Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ κατὰ πίστιν ἐκλεκτῶν Θεοῦ καὶ ἐπίγνωσιν ἀληθείας τῆς κατʼ εὐσέβειαν ἐπʼ ἐλπίδι ζωῆς αἰωνίου ἣν ἐπηγγείλατο ὁ ἀψευδὴς Θεὸς πρὸ χρόνων αἰωνίων ἐφανέρωσεν δὲ καιροῖς ἰδίοις τὸν λόγον αὐτοῦ ἐν κηρύγματι ὃ ἐπιστεύθην ἐγὼ κατʼ ἐπιταγὴν τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Θεοῦ Τίτῳ γνησίῳ τέκνῳ κατὰ κοινὴν πίστιν χάρις καὶ ἔλεος εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ Πατρὸς καὶ Κυρίου Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν τούτου χάριν ἀπέλιπόν κατέλιπόν σε ἐν Κρήτῃ ἵνα τὰ λείποντα ἐπιδιορθώσῃ ἐπιδιορθώσης καὶ καταστήσῃς κατὰ πόλιν πρεσβυτέρους ὡς ἐγώ σοι διεταξάμην εἴ τίς ἐστιν ἀνέγκλητος μιᾶς γυναικὸς ἀνήρ τέκνα ἔχων πιστά μὴ ἐν κατηγορίᾳ ἀσωτίας ἢ ἀνυπότακτα δεῖ γὰρ τὸν ἐπίσκοπον ἀνέγκλητον εἶναι ὡς Θεοῦ οἰκονόμον μὴ αὐθάδη μὴ ὀργίλον μὴ πάροινον μὴ πλήκτην μὴ αἰσχροκερδῆ ἀλλὰ φιλόξενον φιλάγαθον σώφρονα δίκαιον ὅσιον ἐγκρατῆ ἀντεχόμενον τοῦ κατὰ τὴν διδαχὴν πιστοῦ λόγου ἵνα δυνατὸς ᾖ καὶ παρακαλεῖν τοὺς ἐν πάσῃ θλίψει τῇ διδασκαλίᾳ τῇ ὑγιαινούσῃ καὶ τοὺς ἀντιλέγοντας ἐλέγχειν εἰσὶν γὰρ πολλοὶ καὶ ἀνυπότακτοι ματαιολόγοι καὶ φρεναπάται μάλιστα δὲ οἱ ἐκ τῆς περιτομῆς οὓς δεῖ ἐπιστομίζειν οἵτινες ὅλους οἴκους ἀνατρέπουσιν διδάσκοντες ἃ μὴ δεῖ διʼ αἰσχροῦ κέρδους χάριν εἶπέν δὲ τις ἐξ αὐτῶν ἴδιος αὐτῶν προφήτης Κρῆτες ἀεὶ ψεῦσται κακὰ θηρία γαστέρες ἀργαί ἡ μαρτυρία αὕτη ἐστὶν ἀληθής διʼ ἣν αἰτίαν ἔλεγχε αὐτοὺς ἀποτόμως ἵνα ὑγιαίνωσιν ἐν τῇ πίστει μὴ προσέχοντες Ἰουδαϊκοῖς μύθοις καὶ ἐντολαῖς ἀνθρώπων ἀποστρεφομένων τὴν ἀλήθειαν πάντα μὲν καθαρὰ τοῖς καθαροῖς καθάριοις τοῖς δὲ μεμιαμμένοις μεμιασμένοις καὶ ἀπίστοις οὐδὲν καθαρόν ἀλλὰ μεμίανται αὐτῶν καὶ ὁ νοῦς καὶ ἡ συνείδησις Θεὸν ὁμολογοῦσιν εἰδέναι τοῖς δὲ ἔργοις ἀρνοῦνται βδελυκτοὶ ὄντες καὶ ἀπειθεῖς καὶ πρὸς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἀδόκιμοι σὺ δὲ ἃ λάλει ἃ πρέπει τῇ ὑγιαινούσῃ διδασκαλίᾳ πρεσβύτας νηφαλίους νηφαλέους εἶναι σεμνούς σώφρονας ὑγιαίνοντας τῇ πίστει τῇ ἀγάπῃ τῇ ὑπομονῇ πρεσβύτιδας ὡσαύτως ἐν καταστήματι ἱεροπρεπεῖς ἱεροπρέπει μὴ διαβόλους μηδὲ μὴ οἴνῳ πολλῷ δεδουλωμένας καλοδιδασκάλους ἵνα σωφρονίζωσι σωφρονίζουσιν τὰς νέας φιλάνδρους εἶναι φιλοτέκνους σώφρονας ἁγνάς οἰκουργούς οἰκουρούς ἀγαθάς ὑποτασσομένας ὑποτασσόμεναι τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν ἵνα μὴ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ διδασκαλία βλασφημῆται τοὺς νεωτέρους ὡσαύτως παρακάλει σωφρονεῖν περὶ πάντα σεαυτὸν τύπον παρεχόμενος τύπον καλῶν ἔργων ἐν τῇ διδασκαλίᾳ ἀφθονίαν ἀφθορίαν ἀδιαφθορίαν ἁγνείαν σεμνότητα ἀφθαρσίαν λόγον ὑγιῆ ἀκατάγνωστον ἵνα ὁ ἐξ ἐναντίας ἐντραπῇ μηδὲν ἔχων ἔχω λέγειν περὶ ἡμῶν ὑμῶν λέγειν φαῦλον δούλους ἰδίοις δεσπόταις ἰδίοις ὑποτάσσεσθαι ἐν πᾶσιν εὐαρέστους εἶναι μὴ ἀντιλέγοντας μὴ νοσφιζομένους ἀλλὰ πίστιν πᾶσαν πίστιν ἐνδεικνυμένους ἀγαθήν ἵνα τὴν διδασκαλίαν τὴν τοῦ Σωτῆρος ὑμῶν ἡμῶν Θεοῦ κοσμῶσιν ἐν πᾶσιν ἐπεφάνη γὰρ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἡ σωτήριος Σωτῆρος πᾶσιν ἀνθρώποις None παιδεύουσα παιδεύσα ἡμᾶς ἵνα ἀρνησάμενοι τὴν ἀσέβειαν καὶ τὰς κοσμικὰς ἐπιθυμίας σωφρόνως καὶ δικαίως καὶ εὐσεβῶς ζήσωμεν ἐν τῷ νῦν αἰῶνι προσδεχόμενοι τὴν μακαρίαν ἐλπίδα καὶ ἐπιφάνειαν τῆς δόξης τοῦ μεγάλου Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὃς ἔδωκεν αὐτόν ἑαυτὸν ὑπὲρ ἡμῶν ἵνα λυτρώσηται ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἀνομίας καὶ καθαρίσῃ ἑαυτῷ λαὸν περιούσιον ζηλωτὴν καλῶν ἔργων ταῦτα δίδασκε λάλει καὶ παρακάλει καὶ ἔλεγχε μετὰ πάσης ἐπιταγῆς μηδείς σου περιφρονείτω ὑπομίμνῃσκε δὲ αὐτοὺς ἀρχαῖς καὶ ἐξουσίαις ὑποτάσσεσθαι πειθαρχεῖν καὶ πρὸς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἀγαθούς ἑτοίμους εἶναι μηδένα βλασφημεῖν ἀμάχους εἶναι ἐπιεικεῖς πᾶσαν ἐνδεικνυμένους ἐνδείκνυσθαι πραΰτητα πρᾳότητα σπουδὴν τὰ πρὸς πάντας ἀνθρώπους ἦμεν γάρ ποτε καὶ ἡμεῖς ἀνόητοι ἀπειθεῖς πλανώμενοι δουλεύοντες ἐν ἐπιθυμίαις καὶ ἡδοναῖς ποικίλαις ἐν κακίᾳ καὶ φθόνῳ διάγοντες στυγητοί μισοῦντες ἀλλήλους ὅτε δὲ ἡ χρηστότης καὶ ἡ φιλανθρωπία ἐπεφάνη τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Θεοῦ οὐκ ἐξ ἔργων τῶν ἐν δικαιοσύνῃ ἃ ὧν ἐποιήσαμεν ἡμεῖς ἀλλὰ κατὰ τὸ τὸν αὐτοῦ ἔλεος ἔλεον ἔσωσεν ἡμᾶς διὰ τοῦ λουτροῦ παλιγγενεσίας καὶ ἀνακαινώσεως Πνεύματος Ἁγίου οὗ ἐξέχεεν ἐφʼ ἡμᾶς πλουσίως διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν ἵνα δικαιωθέντες δικαιωθέντος τῇ ἐκείνου χάριτι κληρονόμοι γενώμεθα γενηθῶμεν κατʼ ἐλπίδα ζωῆς αἰωνίου πιστὸς ὁ λόγος καὶ περὶ τούτων βούλομαί σε διαβεβαιοῦσθαι ἵνα φροντίζωσιν καλῶν ἔργων προΐστασθαι οἱ πεπιστευκότες τῷ Θεῷ ταῦτά ἐστιν τὰ καλὰ καὶ ὠφέλιμα τοῖς ἀνθρώποις μωρὰς δὲ ζητήσεις καὶ γενεαλογίας καὶ ἔρεις ἔριν καὶ μάχας νομικὰς περιΐστασο εἰσὶν γὰρ ἀνωφελεῖς καὶ μάταιοι αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ εἰδὼς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὢν αὐτοκατάκριτος ὅταν πέμψω Ἀρτεμᾶν πρὸς σὲ ἢ Τυχικόν σπούδασον ἐλθεῖν πρός με εἰς Νικόπολιν ἐκεῖ γὰρ κέκρικα παραχειμάσαι Ζηνᾶν τὸν νομικὸν καὶ Ἀπολλῶν Ἀπολλὼ σπουδαίως πρόπεμψον ἵνα μηδὲν αὐτοῖς λείπῃ μανθανέτωσαν δὲ καὶ οἱ ἡμέτεροι καλῶν ἔργων προΐστασθαι εἰς τὰς ἀναγκαίας χρείας ἵνα μὴ ὦσιν ἄκαρποι ἀσπάζονταί σε οἱ μετʼ ἐμοῦ πάντες ἄσπασαι ἀσπάσασθε τοὺς φιλοῦντας ἡμᾶς ἐν πίστει ἡ χάρις μετὰ πάντων ὑμῶν ἀμήν Παῦλος δέσμιος Χριστοῦ Ἰησοῦ καὶ Τιμόθεος ὁ ἀδελφὸς Φιλήμονι τῷ ἀγαπητῷ καὶ συνεργῷ ἡμῶν καὶ Ἀπφίᾳ τῇ ἀδελφῇ ἀγαπητῇ καὶ Ἀρχίππῳ τῷ συστρατιώτῃ ἡμῶν καὶ τῇ κατʼ οἶκόν σου ἐκκλησίᾳ χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ Πατρὸς ἡμῶν καὶ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ εὐχαριστῶ τῷ Θεῷ μου πάντοτε μνείαν σου ποιούμενος ἐπὶ τῶν προσευχῶν μου ἀκούων σου τὴν ἀγάπην καὶ τὴν πίστιν ἣν ἔχεις εἰς πρὸς τὸν Κύριον Ἰησοῦν καὶ εἰς πάντας τοὺς ἁγίους ὅπως ἡ κοινωνία τῆς πίστεώς σου ἐνεργὴς γένηται ἐν ἐπιγνώσει παντὸς ἀγαθοῦ τοῦ ἐν ἡμῖν ὑμῖν εἰς Χριστόν Ἰησοῦν χάριν χαρὰν γὰρ ἔχομεν πολλὴν ἔσχον καὶ παράκλησιν ἐπὶ τῇ ἀγάπῃ σου ὅτι τὰ σπλάγχνα τῶν ἁγίων ἀναπέπαυται διὰ σοῦ ἀδελφέ διό πολλὴν ἐν Χριστῷ παρρησίαν ἔχων ἐπιτάσσειν σοι τὸ ἀνῆκον διὰ τὴν ἀνάγκην ἀγάπην μᾶλλον παρακαλῶ τοιοῦτος ὢν ὡς Παῦλος πρεσβύτης νυνὶ νῦν δὲ καὶ δέσμιος Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ παρακαλῶ σε περὶ τοῦ ἐμοῦ τέκνου ὃν ἐγὼ ἐγέννησα ἐν τοῖς δεσμοῖς μου Ὀνήσιμον τόν ποτέ σοι ἄχρηστον νυνὶ δὲ καὶ σοὶ καὶ ἐμοὶ εὔχρηστον ὃν ἀνέπεμψά σὺ σοι δὲ αὐτόν τοῦτʼ ἔστιν τὰ ἐμὰ σπλάγχνα προσλαβοῦ ὃν ἐγὼ ἐβουλόμην ἠβουλόμην πρὸς ἐμαυτὸν κατέχειν ἵνα ὑπὲρ σοῦ μοι διακονῇ μοι ἐν τοῖς δεσμοῖς τοῦ εὐαγγελίου χωρὶς δὲ τῆς σῆς γνώμης οὐδὲν ἠθέλησα ποιῆσαι ἵνα μὴ ὡς κατὰ ἀνάγκην τὸ ἀγαθόν σου ᾖ ἀλλὰ κατὰ ἑκούσιον τάχα γὰρ διὰ τοῦτο ἐχωρίσθη πρὸς ὥραν ἵνα αἰώνιον αὐτὸν ἀπέχῃς οὐκέτι ὡς δοῦλον ἀλλʼ ὑπὲρ δοῦλον ἀδελφὸν ἀγαπητόν μάλιστα ἐμοί πόσῳ δὲ μᾶλλον σοὶ καὶ ἐν σαρκὶ καὶ ἐν Κυρίῳ εἰ οὖν με ἐμέ ἔχεις κοινωνόν προσλαβοῦ αὐτὸν ὡς ἐμέ με εἰ δέ τι ἠδίκησέν σε ἢ ὀφείλει ὀφείλετο τοῦτο ἐμοὶ ἐλλόγει ἐλλόγα ἐγὼ Παῦλος ἔγραψα τῇ ἐμῇ χειρί ἐγὼ ἀποτίσω ἵνα μὴ λέγω σοι ὅτι καὶ σεαυτόν ἑαυτόν αὐτόν μοι προσοφείλεις ναί ἀδελφέ ἐγώ σου ὀναίμην ἐν Κυρίῳ ἀνάπαυσόν μου τὰ σπλάγχνα ἐν Χριστῷ Κυρίῳ πεποιθὼς τῇ ὑπακοῇ σου ἔγραψά σοι εἰδὼς ὅτι καὶ ὑπὲρ ἃ ὃ λέγω ποιήσεις ἅμα δὲ καὶ ἑτοίμαζέ μοι ξενίαν ἐλπίζω γὰρ ὅτι διὰ τῶν προσευχῶν ὑμῶν χαρισθήσομαι ὑμῖν ἀσπάζεταί ἀσπάζονταί σε Ἐπαφρᾶς ὁ συναιχμάλωτός μου ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ Μᾶρκος Ἀρίσταρχος Δημᾶς Λουκᾶς οἱ συνεργοί μου ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μετὰ τοῦ πνεύματος ὑμῶν ἀμήν πολυμερῶς καὶ πολυτρόπως πάλαι ὁ Θεὸς λαλήσας τοῖς πατράσιν ἡμῶν ἐν τοῖς προφήταις ἐπʼ ἐσχάτου ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τούτων ἐλάλησεν ἡμῖν ἐν Υἱῷ ὃν ἔθηκεν κληρονόμον πάντων διʼ οὗ καὶ ἐποίησεν τοὺς αἰῶνας ἐποίησεν ὃς ὢν ἀπαύγασμα τῆς δόξης καὶ χαρακτὴρ τῆς ὑποστάσεως αὐτοῦ φέρων φανερῶν τε τὰ πάντα τῷ ῥήματι τῆς δυνάμεως αὐτοῦ διʼ αὑτοῦ ἑαυτοῦ καθαρισμὸν ποιησάμενος τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν ποιησάμενος ἐκάθισεν ἐν δεξιᾷ τῆς Μεγαλωσύνης ἐν ὑψηλοῖς τοσούτῳ τοσούτων κρείττων γενόμενος τῶν ἀγγέλων ὅσῳ διαφορώτερον παρʼ αὐτοὺς κεκληρονόμηκεν ὄνομα τίνι γὰρ εἶπέν ποτε τῶν ἀγγέλων Υἱός μου εἶ σύ ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε καὶ πάλιν ἐγὼ ἔσομαι αὐτῷ εἰς Πατέρα καὶ αὐτὸς ἔσται μοι εἰς Υἱόν ὅταν δὲ πάλιν ἀγάγῃ εἰσαγάγῃ τὸν πρωτότοκον εἰς τὴν οἰκουμένην λέγει καὶ προσκυνησάτωσαν αὐτῷ πάντες ἄγγελοι Θεοῦ καὶ πρὸς μὲν τοὺς ἀγγέλους λέγει ὁ ποιῶν τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ πνεύματα καὶ τοὺς λειτουργοὺς αὐτοῦ πυρὸς φλόγα πρὸς δὲ τὸν Υἱόν ὁ θρόνος σου ὁ Θεὸς εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος καὶ ἡ ῥάβδος τῆς εὐθύτητος ἡ ῥάβδος τῆς βασιλείας αὐτοῦ σου ἠγάπησας δικαιοσύνην καὶ ἐμίσησας ἀδικίαν ἀνομίαν διὰ τοῦτο ἔχρισέν σε ὁ Θεός σου ὁ Θεός σου ἔλαιον ἀγαλλιάσεως παρὰ τοὺς μετόχους σου καί σὺ κατʼ ἀρχάς Κύριε τὴν γῆν ἐθεμελίωσας καὶ ἔργα τῶν χειρῶν σού εἰσιν οἱ οὐρανοί αὐτοὶ ἀπολοῦνται σὺ δὲ διαμένεις καὶ πάντες ὡς ἱμάτιον παλαιωθήσονται καὶ ὡσεὶ περιβόλαιον ἀλλάξεις ἑλίξεις αὐτούς ὡς ἱμάτιον καὶ ἀλλαγήσονται σὺ δὲ καὶ ὁ αὐτὸς εἶ καὶ τὰ ἔτη σου οὐκ ἐκλείψουσιν πρὸς τίνα δὲ τῶν ἀγγέλων εἴρηκέν ποτε κάθου ἐκ δεξιῶν μου ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου οὐχὶ πάντες εἰσὶν λειτουργικὰ πνεύματα εἰς διακονίαν διακονίας ἀποστελλόμενα διὰ τοὺς μέλλοντας κληρονομεῖν σωτηρίαν διὰ τοῦτο δεῖ περισσοτέρως δεῖ ἡμᾶς προσέχειν ἡμᾶς τοῖς ἀκουσθεῖσιν μήποτε παραρρυῶμεν εἰ γὰρ ὁ διʼ ἀγγέλων λαληθεὶς λόγος ἐγένετο βέβαιος καὶ πᾶσα παράβασις καὶ παρακοὴ ἔλαβεν ἔνδικον μισθαποδοσίαν πῶς ἡμεῖς ἐκφευξόμεθα ἐκφευξώμεθα τηλικαύτης ἀμελήσαντες σωτηρίας ἥτις ἀρχὴν λαβοῦσα λαλεῖσθαι διὰ τοῦ Κυρίου ὑπὸ τῶν ἀκουσάντων εἰς ἡμᾶς ἐβεβαιώθη συμμαρτυροῦντος συνεπιμαρτυροῦντος συνεπιμαρτυροῦντες τοῦ Θεοῦ σημείοις τε καὶ τέρασιν καὶ ποικίλαις δυνάμεσιν καὶ Πνεύματος Ἁγίου μερισμοῖς θερισμοῖς κατὰ τὴν αὐτοῦ θέλησιν οὐ γὰρ ἀγγέλοις ὑπέταξεν ὁ Θεός τὴν οἰκουμένην τὴν μέλλουσαν περὶ ἧς λαλοῦμεν διεμαρτύρατο δέ πού τις λέγων τί τίς ἐστιν ἄνθρωπος ὅτι μιμνῄσκῃ αὐτοῦ ἢ υἱὸς ἀνθρώπου ὅτι ἐπισκέπτῃ αὐτόν ἠλάττωσας αὐτὸν βραχύ τι τις παρʼ ἀγγέλους δόξῃ καὶ τιμῇ ἐστεφάνωσας αὐτόν καὶ κατέστησας αὐτὸν ἐπὶ τὰ ἔργα τῶν χειρῶν σου πάντα ὑπέταξας ὑπέταξα ὑποκάτω τῶν ποδῶν αὐτοῦ ἐν τῷ γὰρ τῷ ὑποτάξαι αὐτῷ τὰ πάντα οὐδὲν ἀφῆκεν αὐτῷ ἀφῆκεν ἀνυπότακτον νῦν δὲ οὔπω ὁρῶμεν αὐτῷ τὰ πάντα ὑποτεταγμένα τὸν δὲ βραχύ τι παρʼ ἀγγέλους ἠλαττωμένον βλέπομεν Ἰησοῦν διὰ τὸ πάθημα τοῦ θανάτου δόξῃ καὶ τιμῇ ἐστεφανωμένον ὅπως χωρὶς χάριτι Θεοῦ ὑπὲρ παντὸς γεύσηται θανάτου ἔπρεπεν γὰρ αὐτῷ διʼ ὃν τὰ πάντα καὶ διʼ οὗ τὰ πάντα πολλοὺς υἱοὺς εἰς δόξαν ἀγαγόντα τὸν ἀρχηγὸν τῆς σωτηρίας αὐτῶν διὰ παθημάτων τελειῶσαι ὅ τε γὰρ ἁγιάζων καὶ οἱ ἁγιαζόμενοι ἐξ ἑνὸς πάντες διʼ ἣν αἰτίαν οὐκ ἐπαισχύνεται ἀδελφοὺς αὐτοὺς καλεῖν λέγων ἀπαγγελῶ τὸ ὄνομά σου τοῖς ἀδελφοῖς μου ἐν μέσῳ ἐκκλησίας ὑμνήσω σε καὶ πάλιν ἐγὼ ἔσομαι πεποιθὼς ἐπʼ αὐτῷ καὶ πάλιν ἰδοὺ ἐγὼ καὶ τὰ παιδία ἅ μοι ἔδω ἔδωκεν ὁ Θεός ἐπεὶ οὖν τὰ παιδία κεκοινώνηκεν αἵματος σαρκὸς καὶ σαρκός αἵματος καὶ αὐτὸς παραπλησίως μετέσχεν τῶν αὐτῶν ἵνα διὰ τοῦ θανάτου καταργήσῃ τὸν τὸ κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου τοῦτʼ ἔστιν τὸν διάβολον καὶ ἀποκαταλλάξῃ ἀπαλλάξῃ τούτους ὅσοι φόβῳ θανάτου διὰ παντὸς τοῦ ζῆν ἔνοχοι ἦσαν δουλείας οὐ γὰρ δήπου ἀγγέλων ἐπιλαμβάνεται ἀλλὰ σπέρματος Ἀβραὰμ ἐπιλαμβάνεται ὅθεν ὤφειλεν κατὰ πάντα τοῖς ἀδελφοῖς ὁμοιωθῆναι ἵνα ἐλεήμων γένηται καὶ πιστὸς ἀρχιερεὺς τὰ πρὸς τὸν Θεόν εἰς τὸ ἱλάσκεσθαι τὰς ταῖς ἁμαρτίας ἁμαρτίαις τοῦ λαοῦ ἐν ᾧ γὰρ πέπονθεν αὐτὸς πειρασθείς δύναται τοῖς πειραζομένοις βοηθῆσαι ὅθεν ἀδελφοὶ ἅγιοι κλήσεως ἐπουρανίου μέτοχοι κατανοήσατε τὸν ἀπόστολον καὶ ἀρχιερέα ἀρχιερέαν τῆς ὁμολογίας ἡμῶν Χριστὸν Ἰησοῦν Χριστόν πιστὸν ὄντα τῷ ποιήσαντι αὐτὸν ὡς καὶ Μωϋσῆς ἐν ὅλῳ τῷ οἴκῳ αὐτοῦ πλείονος γὰρ δόξης οὗτος δόξης παρὰ Μωϋσῆν ἠξίωται καθʼ ὅσον πλείονα πλείονα τιμὴν τιμῇ ἔχει τοῦ οἴκου ἔχει ὁ κατασκευάσας αὐτόν πᾶς γὰρ οἶκος κατασκευάζεται ὑπό τινος ὁ δὲ τὰ πάντα πάντα Θεός κατασκευάσας Θεός πάντα καὶ Μωϋσῆς μὲν πιστὸς ἐν ὅλῳ τῷ οἴκῳ αὐτοῦ ὡς θεράπων εἰς μαρτύριον τῶν λαληθησομένων Χριστὸς δὲ ὡς Υἱὸς ἐπὶ τὸν οἶκον αὐτοῦ οὗ ὅς οἶκός μὲν ἐσμεν ἡμεῖς κᾂν ἐὰν ἐάνπερ τὴν παρρησίαν καὶ τὸ καύχημα τῆς ἐλπίδος μέχρι τέλους βεβαίαν κατάσχωμεν διό καθὼς λέγει τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον σήμερον ἐὰν τῆς φωνῆς μου αὐτοῦ ἀκούσητε μὴ σκληρύνητε τὰς καρδίας ὑμῶν ὡς ἐν τῷ πειρασμῷ παραπικρασμῷ κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ πειρασμοῦ ἐν τῇ ἐρήμῳ οὗ ἐπείρασαν με οἱ πατέρες ἡμῶν ὑμῶν ἐν δοκιμασίᾳ ἐδοκίμασάν με καὶ εἶδον τὰ ἔργα μου τεσσεράκοντα ἔτη διὸ προσώχθισα τῇ γενεᾷ ταύτῃ ἐκείνῃ καὶ εἶπον εἶπα ἀεὶ πλανῶνται ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῶν αὐτοὶ διό δὲ οὐκ ἔγνωσαν τὰς ὁδούς μου ὡς ὤμοσα ἐν τῇ ὀργῇ μου εἰ εἰσελεύσονται εἰς τὴν κατάπαυσίν μου βλέπετε ἀδελφοί μήποτε ἔσται ἔν τινι ὑμῶν καρδία πονηρὰ ἀπιστίας ἐν τῷ ἀποστῆναι ἀπὸ Θεοῦ ζῶντος ἀλλὰ παρακαλεῖτε παρακαλέσατε ἑαυτοὺς καθʼ ἑκάστην ἡμέραν ἄχρις οὗ τὸ σήμερον καλεῖται ἵνα μὴ σκληρυνθῇ τις ἐξ ὑμῶν τις ἀπάτῃ τῆς τῇ ἁμαρτίας ἁμαρτίᾳ μέτοχοι γὰρ γεγόναμεν τοῦ Χριστοῦ γεγόναμεν ἐάνπερ τὴν ἀρχὴν τῆς ὑποστάσεως αὐτοῦ μέχρι τέλους βεβαίαν κατάσχωμεν ἐν τῷ λέγεσθαι σήμερον ἐὰν τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούσητε μὴ σκληρύνητε τὰς καρδίας ὑμῶν ὡς ἐν τῷ παραπικρασμῷ τίνες γὰρ ἀκούσαντες παρεπίκραναν ἀλλʼ οὐ πάντες οἱ ἐξελθόντες ἐξ Αἰγύπτου διὰ Μωϋσέως τίσιν δὲ καὶ προσώχθισεν τεσσεράκοντα ἔτη οὐχὶ τοῖς ἀπειθήσασίν ἁμαρτήσασιν ὧν τὰ κῶλα ἔπεσεν ἐν τῇ ἐρήμῳ τίσιν δὲ ὤμοσεν μὴ εἰσελεύσεσθαι εἰς τὴν κατάπαυσιν αὐτοῦ εἰ μὴ τοῖς ἀπιστήσασιν ἀπειθήσασιν καὶ βλέπομεν ὅτι οὐκ ἠδυνήθησαν ἠδυνάσθησαν εἰσελθεῖν διʼ ἀπιστίαν φοβηθῶμεν οὖν μήποτε καταλειπομένης ἐπαγγελίας εἰσελθεῖν εἰς τὴν κατάπαυσιν αὐτοῦ δοκῇ τις ἐξ ὑμῶν ὑστερηκέναι καὶ πάρεσμεν γάρ ἐσμεν εὐηγγελισμένοι καθάπερ κἀκεῖνοι ἀλλʼ οὐκ ὠφέλησεν ὁ λόγος τῆς ἀκοῆς ἐκείνους μὴ συγκεκερασμένους συγκεκραμένους συγκεκερασμένος συγκεκραμένος τῇ πίστει τοῖς ἀκούσασιν εἰσερχόμεθα εἰσερχώμεθα οὖν γὰρ εἰς τὴν κατάπαυσιν οἱ πιστεύσαντες καθὼς εἴρηκεν ὡς ὤμοσα ἐν τῇ ὀργῇ μου εἰ εἰσελεύσονται εἰς τὴν κατάπαυσίν μου καίτοι τῶν ἔργων ἀπὸ καταβολῆς κόσμου γενηθέντων εἴρηκεν γάρ που περὶ τῆς ἑβδόμης οὕτως καὶ κατέπαυσεν ὁ Θεὸς ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ ἀπὸ πάντων τῶν ἔργων αὐτοῦ καὶ ἐν τούτῳ πάλιν εἰ εἰσελεύσονται εἰς τὴν κατάπαυσίν μου ἐπεὶ οὖν ἀπολείπεται τινὰς εἰσελθεῖν εἰς αὐτήν καὶ οἱ πρότερον εὐαγγελισθέντες οὐκ εἰσῆλθον διʼ ἀπιστίαν ἀπείθειαν πάλιν τινὰ ὁρίζει τινα ἡμέραν σήμερον ἐν Δαυὶδ λέγων μετὰ τοσοῦτον χρόνον καθὼς προείρηται προείρηκεν εἴρηται σήμερον ἐὰν τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούσητε μὴ σκληρύνητε τὰς καρδίας ὑμῶν εἰ γὰρ αὐτοὺς Ἰησοῦς κατέπαυσεν οὐκ ἄρα ἂν περὶ ἄλλης ἐλάλει μετὰ αὐτά ταῦτα ἡμέρας ἄρα ἀπολεῖται ἀπολείπεται σαββατισμὸς τῷ λαῷ τοῦ Θεοῦ ὁ γὰρ εἰσελθὼν εἰς τὴν κατάπαυσιν αὐτοῦ καὶ αὐτὸς κατέπαυσεν ἀπὸ τῶν ἔργων αὐτοῦ ὥσπερ ἀπὸ τῶν ἰδίων ὁ Θεός σπουδάσωμεν οὖν εἰσελθεῖν εἰς ἐκείνην τὴν κατάπαυσιν ἵνα μὴ ἐν τῷ αὐτῷ τις ὑποδείγματι πέσῃ τῆς ἀπιστίας ἀπειθείας ζῶν ζῶ γὰρ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ ἐνεργὴς καὶ τομώτερος ὑπὲρ πᾶσαν μάχαιραν δίστομον καὶ διϊκνούμενος ἄχρι μερισμοῦ ψυχῆς τε καὶ πνεύματος ἁρμῶν τε καὶ μυελῶν καὶ κριτικὸς ἐνθυμήσεων ἐνθυμήσεως καὶ ἐννοιῶν καρδίας καὶ οὐκ ἔστιν κτίσις ἀφανὴς ἐνώπιον αὐτοῦ πάντα δὲ γυμνὰ καὶ τετραχηλισμένα τοῖς ὀφθαλμοῖς αὐτοῦ πρὸς ὃν ἡμῖν ὁ λόγος ἔχοντες οὖν ἀρχιερέα μέγαν μέγα διεληλυθότα διελήλυθα τοὺς οὐρανούς Ἰησοῦν τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας οὐ γὰρ ἔχομεν ἀρχιερέα μὴ δυνάμενον συμπαθῆσαι ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν πεπειρασμένον πεπειραμένον δὲ κατὰ πάντα καθʼ ὁμοιότητα χωρὶς ἁμαρτίας προσερχώμεθα οὖν μετὰ παρρησίας τῷ θρόνῳ τῆς χάριτος ἵνα λάβωμεν ἔλεον ἔλεος καὶ χάριν εὕρωμεν εἰς εὔκαιρον βοήθειαν πᾶς γὰρ ἀρχιερεὺς ἐξ ἀνθρώπων λαμβανόμενος ὑπὲρ ἀνθρώπων καθίσταται τὰ πρὸς τὸν Θεόν ἵνα προσφέρῃ δῶρά τε καὶ θυσίας περὶ ὑπὲρ ἁμαρτιῶν μετριοπαθεῖν δυνάμενος τοῖς ἀγνοοῦσι καὶ πλανωμένοις ἐπεὶ καὶ αὐτὸς περίκειται ἀσθένειαν καὶ διʼ αὐτὴν ταύτην ὀφείλει καθὼς περὶ τοῦ λαοῦ οὕτως καὶ περὶ αὑτοῦ ἑαυτοῦ προσφέρειν προσφέρει περὶ ὑπὲρ ἁμαρτιῶν καὶ οὐχ ἑαυτῷ τις λαμβάνει τὴν τιμήν ἀλλὰ ὁ καλούμενος ὑπὸ τοῦ Θεοῦ καθώσπερ καθώς καθάπερ καὶ ὁ Ἀαρών οὕτως καὶ ὁ Χριστὸς οὐχ ἑαυτὸν ἐδόξασεν γενηθῆναι γενέσθαι ἀρχιερέα ἀλλʼ ὁ λαλήσας πρὸς αὐτόν Υἱός μου εἶ σύ ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε καθὼς καὶ ἐν ἑτέρῳ λέγει σὺ εἰ ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα κατὰ τὴν τάξιν Μελχισέδεκ ὃς ἐν ταῖς ἡμέραις τῆς σαρκὸς αὐτοῦ δεήσεις τε καὶ ἱκετηρίας πρὸς τὸν δυνάμενον σῴζειν αὐτὸν ἐκ θανάτου μετὰ κραυγῆς ἰσχυρᾶς καὶ δακρύων προσενέγκας καὶ εἰσακουσθεὶς ἀπὸ τῆς εὐλαβείας καίπερ ὢν υἱός ἔμαθεν ἀφʼ ὧν ἔπαθεν τὴν ὑπακοήν καὶ τελειωθεὶς ἐγένετο πᾶσιν τοῖς ὑπακούουσιν αὐτῷ πᾶσιν αἴτιος σωτηρίας αἰωνίου προσαγορευθεὶς ὑπὸ τοῦ Θεοῦ σὺ εἰ ἀρχιερεὺς κατὰ τὴν τάξιν Μελχισέδεκ περὶ οὗ πολὺς ἡμῖν ὁ λόγος καὶ δυσερμήνευτος λέγειν ἐπεὶ νωθροὶ γεγόνατε ταῖς ἀκοαῖς καὶ γὰρ ὀφείλοντες εἶναι διδάσκαλοι διὰ τὸν χρόνον πάλιν χρείαν ἔχετε τοῦ διδάσκειν ὑμᾶς τινὰ τὰ στοιχεῖα τῆς ἀρχῆς τῶν λογίων τοῦ Θεοῦ καὶ γεγόνατε χρείαν ἔχοντες γάλακτος καὶ οὐ στερεᾶς τροφῆς πᾶς γὰρ ὁ μετέχων γάλακτος ἄπειρος λόγου δικαιοσύνης νήπιος γάρ ἐστιν τελείων δέ ἐστιν ἡ στερεὰ τροφή τῶν διὰ τὴν ἕξιν τὰ αἰσθητήρια γεγυμνασμένα ἐχόντων πρὸς διάκρισιν καλοῦ τε καὶ κακοῦ διὸ ἀφέντες τὸν τῆς ἀρχῆς τοῦ Χριστοῦ λόγον ἐπὶ τὴν τελειότητα φερώμεθα μὴ πάλιν θεμέλιον καταβαλλόμενοι μετανοίας ἀπὸ νεκρῶν ἔργων καὶ πίστεως ἐπὶ Θεόν βαπτισμῶν διδαχῆς διδαχὴν ἐπιθέσεώς τε χειρῶν ἀναστάσεώς τε νεκρῶν καὶ κρίματος αἰωνίου καὶ τοῦτο ποιήσομεν ποιήσωμεν ἐάνπερ ἐπιτρέπῃ ὁ Θεός ἀδύνατον γὰρ τοὺς ἅπαξ φωτισθέντας γευσαμένους τε τῆς δωρεᾶς τῆς ἐπουρανίου καὶ μετόχους γενηθέντας γεννηθέντας Πνεύματος Ἁγίου καὶ καλὸν γευσαμένους Θεοῦ ῥῆμα ῥήματος δυνάμεις τε μέλλοντος αἰῶνος καὶ παραπεσόντας πάλιν ἀνακαινίζειν εἰς μετάνοιαν ἀνασταυροῦντας ἀνασταυροῦντες ἑαυτοῖς ἑαυτοὺς τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ καὶ παραδειγματίζοντας γῆ γὰρ ἡ πιοῦσα πολλάκις τὸν ἐπʼ αὐτῆς πολλάκις ἐρχόμενον πολλάκις ὑετόν καὶ τίκτουσα βοτάνην εὔθετον ἐκείνοις ἐκείνοις δίοις διʼ οὓς καὶ γεωργεῖται μεταλαμβάνει εὐλογίας ἀπὸ τοῦ Θεοῦ ἐκφέρουσα δὲ ἀκάνθας καὶ τριβόλους ἀδόκιμος καὶ κατάρας ἐγγύς ἧς τὸ τέλος εἰς καῦσιν πεπείσμεθα δὲ περὶ ὑμῶν ἀδελφοί ἀγαπητοί τὰ κρείσσονα κρείττονα καὶ ἐχόμενα σωτηρίας εἰ καὶ οὕτως ἐλάβομεν λαλοῦμεν οὐ γὰρ ἄδικος ὁ Θεὸς ἐπιλαθέσθαι τοῦ ἔργου ὑμῶν καὶ τοῦ κόπου τῆς ἀγάπης ἧς ἥν ἐνεδείξασθε εἰς τὸ ὄνομα αὐτοῦ διακονήσαντες τοῖς ἁγίοις καὶ διακονοῦντες ἐπιθυμοῦμεν δὲ ἕκαστον ὑμῶν τὴν αὐτὴν δείκνυσθαι ἐνδείκνυσθαι σπουδὴν πρὸς τὴν πληροφορίαν τῆς ἐλπίδος ἄχρι τέλους ἵνα μὴ νωθροὶ γένησθε μιμηταὶ δὲ τῶν διὰ πίστεως καὶ μακροθυμίας κληρονομούντων τὰς ἐπαγγελίας τῷ γὰρ Ἀβραὰμ ἐπαγγειλάμενος ὁ Θεός ἐπεὶ κατʼ οὐδενὸς εἶχεν μείζονος ὀμόσαι ὤμοσεν καθʼ ἑαυτοῦ λέγων εἰ ἦ μὴν εὐλογῶν εὐλογήσω σε καὶ πληθύνων πληθυνῶ σε καὶ οὕτως μακροθυμήσας ἐπέτυχεν τῆς ἐπαγγελίας ἄνθρωποι μὲν γὰρ κατὰ τοῦ μείζονος ὀμνύουσιν καὶ πάσης αὐτοῖς ἀντιλογίας αὐτοῖς πέρας εἰς βεβαίωσιν ὁ ὅρκος ἐν ᾧ περισσότερον περισσοτέρως βουλόμενος ὁ Θεὸς βουλόμενός ἐπιδεῖξαι ἐπιδείξασθαι τοῖς κληρονόμοις τῆς ἐπαγγελίας τὸ ἀμετάθετον τῆς βουλῆς αὐτοῦ ἐμεσίτευσεν ὅρκῳ ἵνα διὰ δύο πραγμάτων ἀμεταθέτων ἐν οἷς ἀδύνατον ψεύσασθαι τὸν Θεόν ἰσχυρὰν παράκλησιν ἔχωμεν σχῶμεν οἱ καταφυγόντες κρατῆσαι τῆς προκειμένης ἐλπίδος ἣν ὡς ἄγκυραν ἔχομεν τῆς ψυχῆς ἀσφαλῆ ἀσφαλῆν τε καὶ βεβαίαν καὶ ἐρχομένην εἰσερχομένην εἰς τὸ ἐσώτερον τοῦ καταπετάσματος ὅπου πρόδρομος ὑπὲρ ἡμῶν εἰσῆλθεν Ἰησοῦς κατὰ τὴν τάξιν Μελχισέδεκ ἀρχιερεὺς γενόμενος εἰς τὸν αἰῶνα οὗτος γὰρ ὁ Μελχισέδεκ βασιλεὺς Σαμουὴλ Σαλήμ ἱερεὺς τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου ὃς ὁ συναντήσας τῷ Ἀβραὰμ ὑποστρέφοντι ἀπὸ τῆς κοπῆς τῶν βασιλέων καὶ εὐλογήσας αὐτόν ᾧ καὶ δεκάτην ἐμέρισεν ἀπὸ πάντων παντὸς αὐτῷ ἐμέρισεν Ἀβραάμ πρῶτον μὲν ἑρμηνευόμενος βασιλεὺς δικαιοσύνης ἔπειτα δὲ καὶ βασιλεὺς Σαμουὴλ Σαλήμ ὅ ὃς ἐστιν βασιλεὺς εἰρήνης ἀπάτωρ ἀμήτωρ ἀγενεαλόγητος μήτε ἀρχὴν ἡμερῶν μήτε ζωῆς τέλος ἔχων ἀφωμοιωμένος δὲ τῷ Υἱῷ τοῦ Θεοῦ μένει ἱερεὺς εἰς τὸ διηνεκές θεωρεῖτε δὲ πηλίκος οὗτος ᾧ καὶ δεκάτην Ἀβραὰμ ἔδωκεν Ἀβραάμ ἐκ τῶν ἀκροθινίων ὁ πατριάρχης καὶ οἱ μὲν ἐκ τῶν υἱῶν Λευὶ τὴν ἱερατείαν λαμβάνοντες ἐντολὴν ἔχουσιν ἀποδεκατοῦν ἀποδεκατοῖν τὸν λαὸν κατὰ τὸν νόμον τοῦτʼ ἔστιν τοὺς ἀδελφοὺς αὐτῶν καίπερ ἐξεληλυθότας ἐκ τῆς ὀσφύος Ἀβραάμ ὁ δὲ μὴ γενεαλογούμενος ἐξ αὐτῶν δεδεκάτωκεν τὸν Ἀβραάμ καὶ τὸν ἔχοντα τὰς ἐπαγγελίας εὐλόγηκεν ηὐλόγησεν εὐλόγησεν χωρὶς δὲ πάσης ἀντιλογίας τὸ ἔλαττον ὑπὸ τοῦ κρείττονος εὐλογεῖται καὶ ὧδε μὲν δεκάτας ἀποθνῄσκοντες ἄνθρωποι λαμβάνουσιν ἐκεῖ δὲ μαρτυρούμενος ὅτι ζῇ καὶ ὡς ἔπος εἰπεῖν εἶπεν διʼ Ἀβραὰμ καὶ Λευῒ Λευεὶς ὁ δεκάτας λαμβάνων δεδεκάτωται ἔτι γὰρ ἐν τῇ ὀσφύϊ τοῦ πατρὸς ἦν ὅτε συνήντησεν αὐτῷ ὁ Μελχισέδεκ εἰ μὲν οὖν τελείωσις διὰ τῆς Λευιτικῆς ἱερωσύνης ἦν ὁ λαὸς γὰρ ἐπʼ αὐτῆς αὐτῇ νενομοθέτητο νενομοθέτηται τίς ἔτι χρεία κατὰ τὴν τάξιν Μελχισέδεκ ἕτερον ἀνίστασθαι ἱερέα καὶ οὐ κατὰ τὴν τάξιν Ἀαρὼν λέγεσθαι μετατιθεμένης γὰρ τῆς ἱερωσύνης ἐξ ἀνάγκης καὶ νόμου μετάθεσις μετάθεσιν γίνεται γίνεσθαι ἐφʼ ὃν γὰρ λέγεται ταῦτα φυλῆς ἑτέρας μετέσχηκεν μετέσχεν ἀφʼ ἧς οὐδεὶς προσέσχηκεν προσέσχεν τῷ θυσιαστηρίῳ πρόδηλον γὰρ ὅτι ἐξ Ἰούδα ἀνατέταλκεν ὁ Κύριος ἡμῶν εἰς ἣν φυλὴν οὐδὲν περὶ ἱερέων ἱερωσύνης οὐδὲν Μωϋσῆς οὐδὲν ἐλάλησεν καὶ περισσότερον ἔτι κατάδηλόν ἐστιν εἰ κατὰ τὴν ὁμοιότητα Μελχισέδεκ ἀνίσταται ἀνίστασθαι ἱερεὺς ἕτερος ὃς οὐ κατὰ νόμον ἐντολῆς ἐντολή σαρκίνης σαρκικῆς γέγονεν ἀλλὰ κατὰ δύναμιν ζωῆς ἀκαταλύτου μαρτυρεῖ μαρτυρεῖται γὰρ ὅτι σὺ εἰ ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα κατὰ τὴν τάξιν Μελχισέδεκ ἀθέτησις μὲν γὰρ γίνεται προαγούσης ἐντολῆς διὰ τὸ αὐτῆς ἀσθενὲς καὶ ἀνωφελές οὔ οὐδὲν γὰρ ἐτελείωσεν ὁ νόμος ἐπεισαγωγὴ δὲ κρείττονος ἐλπίδος διʼ ἧς ἐγγίζομεν ἐγγίζωμεν τῷ Θεῷ καὶ καθʼ ὅσον οὐ χωρὶς ὁρκωμοσίας εἰσιν ἱερεῖς οἱ μὲν γὰρ χωρὶς ὁρκωμοσίας εἰσὶν ἱερεῖς γεγονότες ὁ δὲ μετὰ ὁρκωμοσίας διὰ τοῦ λέγοντος πρὸς αὐτόν ὤμοσεν Κύριος καὶ οὐ μεταμεληθήσεται μεταμελήσεται σὺ εἰ ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ κατὰ τοσοῦτο τοσοῦτον καὶ κρείττονος διαθήκης γέγονεν ἔγγυος Ἰησοῦς καὶ οἱ μὲν πλείονές εἰσιν γεγονότες ἱερεῖς γεγονότες διὰ τὸ θανάτῳ κωλύεσθαι παραμένειν ὁ δὲ διὰ τὸ μένειν αὐτὸν εἰς τὸν αἰῶνα ἀπαράβατον ἔχει τὴν ἱερωσύνην ὅθεν καὶ σῴζειν σῴζει εἰς τὸ παντελὲς δύναται τοὺς προσερχομένους διʼ αὐτοῦ τῷ Θεῷ πάντοτε ζῶν εἰς τὸ ἐντυγχάνειν ὑπὲρ αὐτῶν τοιοῦτος γὰρ ἡμῖν καὶ ἔπρεπεν ἀρχιερεύς ὅσιος ἄκακος καὶ ἀμίαντος κεχωρισμένος ἀπὸ τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ ὑψηλότερος τῶν οὐρανῶν γενόμενος ὃς οὐκ ἔχει καθʼ ἡμέραν ἀνάγκην ὥσπερ οἱ ἀρχιερεῖς πρότερον ὑπὲρ τῶν ἰδίων ἁμαρτιῶν θυσίας ἀναφέρειν ἔπειτα τῶν τοῦ λαοῦ τοῦτο γὰρ ἐποίησεν ἅπαξ ἐφάπαξ ἑαυτὸν προσενέγκας ἀνενέγκας ὁ νόμος γὰρ ἀνθρώπους καθίστησιν ἀνθρώπους ἱερεῖς ἀρχιερεῖς ἔχοντας ἀσθένειαν ὁ λόγος δὲ τῆς ὁρκωμοσίας τῆς μετὰ τὸν νόμον Υἱόν εἰς τὸν αἰῶνα τετελειωμένον κεφάλαιον δὲ ἐν ἐπὶ τοῖς λεγομένοις τοιοῦτον ἔχομεν ἀρχιερέα ὃς ἐκάθισεν ἐν δεξιᾷ τοῦ θρόνου τῆς Μεγαλωσύνης ἐν τοῖς οὐρανοῖς τῶν ἁγίων λειτουργὸς γάρ καὶ τῆς σκηνῆς τῆς ἀληθινῆς ἣν ἔπηξεν ὁ Κύριος καὶ οὐκ ἄνθρωπος ἀνθρώποις πᾶς γὰρ ἀρχιερεὺς εἰς τὸ προσφέρειν δῶρά τε καὶ θυσίας καθίσταται ὅθεν ἀναγκαῖον ἔχειν τι καὶ τοῦτον ὃ προσενέγκῃ εἰ μὲν οὖν γὰρ ἦν ἐπὶ γῆς οὐδʼ ἂν ἦν ἱερεύς ὄντων τῶν ἱερέων τῶν προσφερόντων κατὰ τὸν νόμον τὰ δῶρα οἵτινες ὑποδείγματι καὶ σκιᾷ λατρεύουσιν τῶν ἐπουρανίων καθὼς κεχρημάτισται Μωϋσῆς Μωϋσῇ μέλλων ἐπιτελεῖν τὴν σκηνήν ὅρα γραφῇσι γάρ φησίν ποιήσεις ποιήσῃς πάντα κατὰ τὸν τύπον τὸν δειχθέντα σοι ἐν τῷ ὄρει νυνὶ νῦν δὲ διαφορωτέρας τέτυχεν τέτευχεν λειτουργίας ὅσῳ καὶ κρείττονός ἐστιν διαθήκης εστιν μεσίτης ἥτις ἐπὶ κρείττοσιν ἐπαγγελίαις νενομοθέτηται εἰ γὰρ ἡ πρώτη ἐκείνη ἦν ἄμεμπτος οὐκ ἂν ἑτέρας δευτέρας ἐζητεῖτο τόπος μεμφόμενος γὰρ αὐτοῖς αὐτοὺς λέγει ἰδοὺ ἡμέραι ἔρχονται λέγει Κύριος καὶ συντελέσω ἐπὶ τὸν οἶκον Ἰσραὴλ καὶ ἐπὶ τὸν οἶκον Ἰούδα διαθήκην καινήν καὶ οὐ κατὰ τὴν διαθήκην ἣν ἐποίησα τοῖς πατράσιν αὐτῶν ἐν ἡμέρᾳ ἡμέραις ἐπιλαβομένου μου τῆς χειρὸς αὐτῶν ἐξαγαγεῖν αὐτοὺς ἐκ γῆς Αἰγύπτου ὅτι αὐτοὶ οὐκ ἐνέμειναν ἐν τῇ διαθήκῃ μου κἀγὼ ἠμέλησα αὐτῶν λέγει Κύριος ὅτι αὕτη ἡ διαθήκη μου ἣν διαθήσομαι τῷ οἴκῳ Ἰσραὴλ μετὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας λέγει Κύριος διδοὺς νόμους μου εἰς τὴν διάνοιαν αὐτῶν καὶ ἐπὶ καρδίας καρδίᾳ καρδίαν ἑαυτῶν αὐτῶν γράψω ἐπιγράψω αὐτούς καὶ ἔσομαι αὐτοῖς εἰς Θεόν καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι μου εἰς λαόν καὶ οὐ μὴ διδάξωσιν διδάξῃ ἕτερος ἕκαστος τὸν πολίτην πλησίον αὐτοῦ καὶ ἕκαστος τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ λέγων γνῶθι ἔγνω αὑτόν τὸν Κύριον ὅτι πάντες εἰδήσουσίν ἰδοῦσιν με ἀπὸ μικροῦ αὐτῶν ἕως μεγάλου αὐτῶν ὅτι ἵλεως ἔσομαι ταῖς ἀδικίαις αὐτῶν καὶ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν καὶ τῶν ἀνομιῶν αὐτῶν οὐ μὴ μνησθῶ ἔτι ἐν τῷ λέγειν καινὴν πεπαλαίωκεν τὴν πρώτην τὸ δὲ παλαιούμενον καὶ γηράσκον ἐγγὺς ἀφανισμοῦ εἶχε μὲν οὖν καὶ ἡ πρώτη πρώτη σκηνὴ δικαιώματα λατρείας τό τε ἅγιον κοσμικόν σκηνὴ γὰρ κατεσκευάσθη ἡ πρώτη ἐν ᾗ ἥ τε λυχνία καὶ ἡ τράπεζα καὶ ἡ Πρόθεσις τῶν ἄρτων καὶ τὸ χρυσοῦν θυμιατήριον ἥτις λέγεται τὰ Ἅγια Ἅγια ἁγίων μετὰ δὲ τὸ δεύτερον καταπέτασμα σκηνὴ ἡ λεγομένη τὰ Ἅγια Ἀνὰ τῶν Ἁγίων χρυσοῦν ἔχουσα θυμιατήριον καὶ τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης περικεκαλυμμένην πάντοθεν χρυσίῳ ἐν ᾗ στάμνος χρυσῆ ἔχουσα τὸ μάννα καὶ ἡ ῥάβδος Ἀαρὼν ἡ βλαστήσασα καὶ αἱ πλάκες τῆς διαθήκης ὑπεράνω δὲ αὐτῆς Χερουβὶν δόξης κατασκευάζον κατασκιάζοντα κατασκιάζον τὸ ἱλαστήριον περὶ ὧν οὐκ ἔστιν ἔνεστιν νῦν λέγειν κατὰ μέρος τούτων δὲ οὕτως κατεσκευασμένων εἰς μὲν τὴν πρώτην σκηνὴν διὰ παντὸς ἴσασιν εἰσίασιν οἱ ἱερεῖς τὰς λατρείας ἐπιτελοῦντες εἰς δὲ τὴν δευτέραν ἅπαξ τοῦ ἐνιαυτοῦ μόνος ὁ ἀρχιερεύς οὐ χωρὶς αἵματος ὃ προσφέρει ὑπὲρ αὐτοῦ ἑαυτοῦ καὶ τῶν τοῦ λαοῦ ἀγνοημάτων τοῦτο δηλοῦντος τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου μήπω μὴ πῶς πεφανερῶσθαι τὴν τῶν ἁγίων ὁδὸν ὅτι ἔτι τῆς πρώτης σκηνῆς ἐχούσης στάσιν ἥτις παραβολὴ εἰς τὸν καιρὸν τὸν ἐνεστηκότα καθʼ ὃν ἣν δῶρά τε καὶ θυσίαι προσφέρονται μὴ δυνάμεναι κατὰ συνείδησιν τελειῶσαι τὸν λατρεύοντα μόνον ἐπὶ βρώμασιν καὶ πόμασιν καὶ διαφόροις βαπτισμοῖς καὶ δικαιώματα δικαιώμασιν σαρκὸς μέχρι καιροῦ διορθώσεως ἐπικείμενα Χριστὸς δὲ παραγενόμενος ἀρχιερεὺς τῶν γενομένων μελλόντων ἀγαθῶν διὰ τῆς μείζονος καὶ τελειοτέρας σκηνῆς οὐ χειροποιήτου τοῦτʼ ἔστιν οὐ ταύτης τῆς κτίσεως οὐδὲ διʼ αἵματος τράγων καὶ μόσχων διὰ δὲ τοῦ ἰδίου αἵματος εἰσῆλθεν εἰς τὰ ἁγία ἐφάπαξ εἰς τὰ ἅγια αἰωνίαν αἰώνια λύτρωσιν εὑράμενος εἰ γὰρ τὸ αἷμα τράγων ταύρων καὶ ταύρων τράγων καὶ σποδὸς δαμάλεως ῥαντίζουσα τοὺς κεκοινωμένους ἁγιάζει πρὸς τὴν τῆς σαρκὸς καθαρότητα πολλῷ πόσῳ μᾶλλον τὸ πνεῦμα αἷμα τοῦ Χριστοῦ ὃς διὰ Πνεύματος αἰωνίου ἑαυτὸν προσήνεγκεν ἄμωμον τῷ Θεῷ καθαριεῖ τὴν συνείδησιν ἡμῶν ὑμῶν ἀπὸ νεκρῶν ἔργων εἰς τὸ λατρεύειν Θεῷ τῷ ζῶντι καὶ ἀληθινῷ καὶ διὰ τοῦτο τούτου διαθήκης καινῆς μεσίτης ἐστίν ὅπως θανάτου γενομένου εἰς ἀπολύτρωσιν τῶν ἐπὶ τῇ πρώτῃ διαθήκῃ παραβάσεων τὴν ἐπαγγελίαν λάβωσιν οἱ κεκλημένοι τῆς αἰωνίου κληρονομίας αἰωνίου ὅπου γὰρ διαθήκη θάνατον ἀνάγκη φέρεσθαι τοῦ διαθεμένου διαθήκη γὰρ ἐπὶ νεκροῖς βεβαία ἐπεὶ μήποτε μὴ τότε ἰσχύει ὅτε ζῇ ὁ διαθέμενος ὅθεν οὗθʼ οὐδὲ ἡ πρώτη χωρὶς αἵματος ἐγκεκαίνισται λαληθείσης γὰρ πάσης τῆς ἐντολῆς κατὰ τὸν νόμον ὑπὸ Μωϋσέως παντὶ τῷ λαῷ λαβὼν τὸ αἷμα τῶν μόσχων καὶ τῶν τράγων μετὰ ὕδατος καὶ ἐρίου κοκκίνου καὶ ὑσσώπου αὐτό δὲ τε τὸ βιβλίον καὶ πάντα τὸν λαὸν ἐρράντισεν λέγων τοῦτο τὸ αἷμα τῆς διαθήκης ἧς διέθετο ἐνετείλατο πρὸς ὑμᾶς ὁ Θεός καὶ τὴν σκηνὴν τε δὲ καὶ πάντα τὰ σκεύη τῆς λειτουργίας τῷ αἵματι ὁμοίως ἐρράντισεν καὶ σχεδὸν ἐν αἵματι νεκρῷ πάντα καθαρίζεται κατὰ τὸν νόμον καὶ σχεδὸν χωρὶς αἱματεκχυσίας αἵματος ἐκ χυσίας οὐ γίνεται ἄφεσις ἀνάγκη οὖν τὰ μὲν ὑποδείγματα τῶν ἐν τοῖς οὐρανοῖς τούτοις καθαρίζεσθαι αὐτὰ δὲ τὰ ἐπουράνια κρείττοσι θυσίαις παρὰ ταύτας ταύταις οὐ γὰρ εἰς χειροποίητα ἅγια εἰσῆλθεν ἅγια ὁ Χριστός ἀντίτυπα τῶν ἀληθινῶν ἀλλʼ εἰς αὐτὸν τὸν οὐρανόν νῦν ἐμφανισθῆναι τῷ προσώπῳ προσώπου τοῦ Θεοῦ ὑπὲρ ἡμῶν ὑμῶν οὐδʼ ἵνα πολλάκις προσφέρῃ αὐτὸς ἑαυτόν ὥσπερ ὁ ἀρχιερεὺς εἰσέρχεται εἰς τὰ ἅγια κατʼ ἐνιαυτὸν ἐν αἵματι ἀλλοτρίῳ ἐπεὶ ἔδει αὐτὸν πολλάκις παθεῖν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου νυνὶ νῦν δὲ ἅπαξ ἐπὶ συντελείᾳ τῶν αἰώνων εἰς ἀθέτησιν τῆς ἁμαρτίας διὰ τῆς θυσίας αὐτοῦ πεφανέρωται καὶ καθʼ ὅσον ἀπόκειται τοῖς ἀνθρώποις ἅπαξ ἀποθανεῖν μετὰ δὲ τοῦτο κρίσις οὕτως καὶ ὁ Χριστός ἅπαξ προσενεχθεὶς εἰς τὸ πολλῶν ἀνενεγκεῖν ἁμαρτίας ἐκ δευτέρου χωρὶς ἁμαρτίας ὀφθήσεται τοῖς αὐτὸν ἀπεκδεχομένοις ἀπεκδεχόμενοι εἰς σωτηρίαν διὰ πίστεως σκιὰν γὰρ ἔχων ὁ νόμος τῶν μελλόντων ἀγαθῶν καὶ οὐκ αὐτὴν τὴν εἰκόνα τῶν πραγμάτων κατʼ ἐνιαυτὸν ταῖς αὐταῖς θυσίαις αὐτῶν ἃς προσφέρουσιν εἰς τὸ διηνεκὲς αἱ οὐδέποτε δύναται δύνανται τοὺς προσερχομένους τελειῶσαι ἐπεὶ οὐκ ἂν κᾂν ἐπαύσαντο προσφερόμεναι διὰ τὸ μηδεμίαν ἔχειν ἔτι συνείδησιν ἁμαρτιῶν τοὺς λατρεύοντας ἅπαξ κεκαθαρισμένους κεκαθαρμένους ἀλλʼ ἐν αὐταῖς ἀνάμνησις ἁμαρτιῶν κατʼ ἐνιαυτόν ἀδύνατον γὰρ αἷμα ταύρων τράγων καὶ τράγων ταύρων ἀφαιρεῖν ἀφελεῖν ἁμαρτίας διὸ εἰσερχόμενος εἰς τὸν κόσμον λέγει θυσίαν καὶ προσφορὰν οὐκ ἠθέλησας σῶμα δὲ κατηρτίσω μοι ὁλοκαυτώματα ὁλοκαύτωμα καὶ περὶ ἁμαρτίας οὐκ εὐδόκησας ηὐδόκησας τότε εἶπον ἰδοὺ ἥκω ἐν κεφαλίδι βιβλίου γέγραπται γάρ περὶ ἐμοῦ τοῦ ποιῆσαι ὁ Θεός τὸ θέλημά οὖ σου ἀνώτερον λέγων ὅτι θυσίαν θυσίας καὶ προσφορὰν προσφορὰς καὶ ὁλοκαυτώματα καὶ περὶ ἁμαρτίας οὐκ ἠθέλησας οὐδὲ εὐδόκησας ηὐδόκησας αἵτινες κατὰ τόν νόμον προσφέρονται τότε εἴρηκεν ἰδοὺ ἥκω τοῦ ποιῆσαι ὁ Θεὸς τὸ θέλημά σου ἀναιρεῖ τὸ πρῶτον ἵνα τὸ δεύτερον στήσῃ ἐν ᾧ θελήματι ἡγιασμένοι ἐσμὲν οἱ διὰ τῆς προσφορᾶς πρός τοῦ σώματος τοῦ Ἰησοῦ Ἰησοῦς Χριστοῦ Χριστός ἐφάπαξ καὶ πᾶς μὲν ἀρχιερεύς ἱερεὺς ἕστηκεν λειτουργῶν καθʼ ἡμέραν λειτουργῶν καὶ τὰς αὐτὰς πολλάκις προσφέρων θυσίας αἵτινες οὐδέποτε δύνανται περιελεῖν ἁμαρτίας ἁμαρτίαν οὗτος αὐτὸς δὲ μίαν ὑπὲρ ἁμαρτιῶν προσενέγκας θυσίαν εἰς τὸ διηνεκὲς ἐκάθισεν ἐν ἐκ δεξιᾷ δεξιῶν τοῦ Θεοῦ τὸ λοιπὸν ἐκδεχόμενος ἕως τεθῶσιν οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ ὑποπόδιον τῶν ποδῶν ποδιῶν αὐτοῦ μιᾷ γὰρ προσφορᾷ τετελείωκεν εἰς τὸ διηνεκὲς τοὺς ἀνασῳζομένους ἁγιαζομένους μαρτυρεῖ δὲ ἡμῖν καὶ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον μετὰ γὰρ τὸ εἰρηκέναι προειρηκέναι αὕτη δὲ ἡ διαθήκη ἣν διαθήσομαι πρὸς αὐτοὺς μετὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας λέγει Κύριος διδοὺς νόμους μου ἐπὶ καρδίας αὐτῶν καὶ ἐπὶ τὴν τῶν διάνοιαν διανοιῶν αὐτῶν ἃ ἐπιγράψω αὐτούς καὶ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν καὶ τῶν ἀνομιῶν αὐτῶν οὐ μὴ μνησθήσομαι μιμνησθήσομαι μνησθῶ ἔτι ὅπου δὲ ἀφεὶς ἄφεσις τούτων οὐκέτι προσφορὰ περὶ ἁμαρτίας ἁμαρτίαις ἔχοντες οὖν ἀδελφοί παρρησίαν εἰς τὴν εἴσοδον τῶν ἁγίων ἐν τῷ αἵματι Ἰησοῦ ἣν ἐνεκαίνισεν ἡμῖν ὁδὸν πρόσφατον καὶ ζῶσαν διὰ τοῦ καταπετάσματος τοῦτʼ ἔστιν τῆς σαρκὸς αὐτοῦ καὶ ἱερέα μέγαν ἐπὶ τὸν οἶκον τοῦ Θεοῦ προσερχώμεθα προσερχόμεθα γάρ μετὰ ἀληθείας ἀληθινῆς καρδίας ἐν πληροφορίᾳ πίστεως ῥεραντισμένοι ἐρραντισμένοι τὰς καρδίας ἀπὸ συνειδήσεως πονηρᾶς καὶ λελουμένοι λελουσμένοι τὸ σῶμα ὕδατι καθαρῷ κατέχωμεν τὴν ὁμολογίαν τῆς ἐλπίδος ἡμῶν ἀκλινῆ πιστὸς γὰρ ὁ ἐπαγγειλάμενος καὶ κατανοῶμεν κατανοήσωμεν ἀλλήλους ἐκ εἰς παροξυσμὸν παροξυσμοῦ ἀγάπης καὶ καλῶν ἔργων μὴ καταλείποντες ἐγκαταλείποντες τὴν συναγωγὴν ἐπισυναγωγὴν αὐτῶν ἑαυτῶν καθὼς ἔθος τισίν τι ἀλλὰ παρακαλοῦντες καὶ τοσούτῳ μᾶλλον ὅσῳ ὅσον βλέπετε ἐγγίζουσαν τὴν ἡμέραν ἑκουσίως γὰρ ἁμαρτανόντων ἁμαρτόντων ἡμῶν μετὰ τὸ λαβεῖν τὴν τῆς ἐπίγνωσιν τῆς ἀληθείας οὐκέτι περὶ ἁμαρτιῶν ἁμαρτίας ἀπολείπεται καταλείπεται θυσία φοβερὰ δέ τις ἐκδοχὴ κρίσεως καὶ πυρὸς ζῆλος ἐσθίειν μέλλοντος τοὺς ὑπεναντίους ἀθετήσας τις νόμον Μωϋσέως χωρὶς οἰκτιρμῶν ἐπὶ δυσὶν ἢ τρισὶν μάρτυσιν ἀποθνῄσκει πόσῳ δοκεῖτε δοκεῖται χείρονος καταξιωθήσεται ἀξιωθήσεται τιμωρίας ὁ τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ καταπατήσας καὶ τὸ αἷμα τῆς διαθήκης κοινὸν ἡγησάμενος ἐν ᾧ ἡγιάσθη καὶ τὸ Πνεῦμα τῆς χάριτος ἐνυβρίσας οἴδαμεν γὰρ τὸν εἰπόντα ἐμοὶ ἐκδίκησις ἐγὼ ἀνταποδώσω λέγει Κύριος καὶ πάλιν Κύριος κρινεῖ Κύριος τὸν λαὸν αὐτοῦ φοβερὸν τὸ ἐμπεσεῖν εἰς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος ἀναμιμνῄσκεσθε δὲ τὰς πρότερον ἁμαρτίας ἡμέρας ὑμῶν ἐν αἷς φωτισθέντες πολλὴν ἄθλησιν ὑπεμείνατε παθημάτων τοῦτο μὲν ὀνειδισμοῖς τε καὶ θλίψεσιν θεατριζόμενοι τοῦτο δὲ κοινωνοὶ τῶν οὕτως ἀναστρεφομένων γενηθέντες καὶ γὰρ τοῖς δεσμίοις δεσμοῖς μου συνεπαθήσατε καὶ τὴν ἁρπαγὴν τῶν ὑπαρχόντων ἡμῶν ὑμῶν μετὰ χαρᾶς προσεδέξασθε προσδέξασθε γινώσκοντες γίνωσκον ἔχειν ἐν ἑαυτοῖς ἑαυτοὺς κρείττονα κρείσσονα ὕπαρξιν ἐν οὐρανοῖς καὶ μένουσαν μὴ ἀποβάλητε οὖν τὴν παρρησίαν ἡμῶν ὑμῶν ἥτις ἔχει μισθαποδοσίαν μεγάλην μισθαποδοσίαν ὑπομονῆς ὑπομονήν γὰρ ἔχετε χρείαν ἔχετε ἵνα τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ ποιήσαντες κομίσησθε κομίσασθαι τὴν ἐπαγγελίαν ἔτι γὰρ μικρὸν ὅσον ὅσον ὁ ἐρχόμενος ἥξει καὶ οὐ χρονιεῖ χρονίσει ὁ δὲ δίκαιός μου ἐκ πίστεως ζήσεται κᾂν καὶ ἐὰν ὑποστείληται οὐκ εὐδοκεῖ μου ἡ ψυχή μου ἐν αὐτῷ ἡμεῖς δὲ οὐκ ἐσμὲν ὑποστολῆς εἰς ἀπώλειαν ἀπωλείας ἀλλὰ πίστεως εἰς περιποίησιν ψυχῆς ἔστιν δὲ πίστις ἐλπιζομένων ὑπόστασις πραγμάτων ἀπόστασις ἔλεγχος οὐ βουλομένων βλεπομένων ἐν αὑτῇ ταύτῃ γὰρ ἐμαρτυρήθησαν οἱ πρεσβύτεροι πίστει νοοῦμεν κατηρτίσθαι τοὺς αἰῶνας ῥήματι Θεοῦ εἰς τὸ μὴ ἐκ φαινομένων τὸ τὰ βλεπόμενον βλεπόμενα γεγονέναι πίστει πλείονα θυσίαν Ἅβελ παρὰ Κάϊν προσήνεγκεν τῷ Θεῷ διʼ ἧς ἐμαρτυρήθη εἶναι δίκαιος μαρτυροῦντος ἐπὶ τοῖς δώροις αὐτοῦ αὐτῷ τοῦ τῷ Θεοῦ Θεῷ καὶ διʼ αὐτῆς ἀποθανὼν ἔτι λαλεῖται λαλεῖ πίστει Ἑνὼχ μετετέθη τοῦ μὴ ἰδεῖν θάνατον καὶ οὐχ ηὑρίσκετο εὑρίσκετο ὅτι διότι μετέθηκεν μετετέθηκεν αὐτὸν ὁ Θεός πρὸ γὰρ τῆς μεταθέσεως αὐτοῦ μεμαρτύρηται εὐηρεστηκέναι εὐαρεστηκέναι τῷ Θεῷ χωρὶς δὲ πίστεως ἀδύνατον εὐαρεστῆσαι πιστεῦσαι γὰρ δεῖ τὸν προσερχόμενον τῷ Θεῷ ὅτι ἔστιν καὶ τοῖς ζητοῦσιν ἐκζητοῦσιν αὐτὸν μισθαποδότης γίνεται πίστει χρηματισθεὶς Νῶε περὶ τῶν μηδέπω βλεπομένων εὐλαβηθεὶς κατεσκεύασεν κιβωτὸν εἰς σωτηρίαν τοῦ οἴκου αὐτοῦ διʼ ἧς κατέκρινεν τὸν κόσμον καὶ τῆς κατὰ πίστιν δικαιοσύνης ἐγένετο κληρονόμος πίστει ὁ καλούμενος Ἀβραὰμ ὑπήκουσεν ἐξελθεῖν εἰς τὸν τόπον ὃν ἤμελλεν λαμβάνειν εἰς κληρονομίαν λαμβάνειν καὶ ἐξῆλθεν μὴ ἐπιστάμενος ποῦ ἔρχεται πίστει παρῴκησεν εἰς τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας ὡς ἀλλοτρίαν ἐν σκηναῖς κατοικήσας μετὰ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ τῶν συγκληρονόμων τῆς αὐτῆς ἐπαγγελίας τῆς αὐτῆς ἐξεδέχετο γὰρ τὴν τοὺς θεμελίους ἔχουσαν πόλιν ἧς τεχνίτης καὶ δημιουργὸς ὁ Θεός πίστει καὶ αὐτὴ Σάρρᾳ στεῖρα δύναμιν εἰς καταβολὴν σπέρματος ἔλαβεν καὶ παρὰ καιρὸν ἡλικίας ἔτεκεν ἐπεὶ ἐπὶ πιστὸν ἡγήσατο τὸν ἐπαγγειλάμενον διὸ καὶ ἀφʼ ἑνὸς ἐγενήθησαν ἐγεννήθησαν καὶ ταῦτα νενεκρωμένου καθὼς τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ τῷ πλήθει καὶ ὡσεὶ ὡς ἡ ἄμμος ἡ παρὰ τὸ χεῖλος τῆς θαλάσσης ἡ ἀναρίθμητος κατὰ πίστιν ἀπέθανον οὗτοι πάντες μὴ προσδεξάμενοι κομισάμενοι λαβόντες τὰς ἐπαγγελίας ἀλλὰ πόρρωθεν ταύτας αὐτὰς ἰδόντες καὶ πεισθέντες καὶ ἀσπασάμενοι καὶ ὁμολογήσαντες ὅτι ξένοι καὶ παρεπίδημοί εἰσιν ἐπὶ τῆς γῆς οἱ γὰρ τὰ τοιαῦτα τοιαῦτα λέγοντες ἐμφανίζουσιν ὅτι πατρίδα ζητοῦσιν ἐπιζητοῦσιν καὶ εἰ μὲν ἐκείνης ἐμνημόνευον μνημονεύουσιν ἀφʼ ἧς ἐξέβησαν ἐξῆλθον εἶχον εἶχαν ἂν καιρὸν ἀνακάμψαι νῦν νυνὶ δὲ κρείττονος ὀρέγονται τοῦτʼ ἔστιν ἐπουρανίου διὸ οὐκ ἐπαισχύνεται αὐτοὺς ὁ Θεὸς Θεὸς ἐπικαλεῖσθαι αὐτῶν ἡτοίμασεν γὰρ αὐτοῖς πόλιν πίστει προσενήνοχεν Ἀβραὰμ τὸν Ἰσαὰκ πειραζόμενος καὶ τὸν μονογενῆ προσέφερεν ὁ τὰς ἐπαγγελίας ἀναδεξάμενος πρὸς ὃν ἐλαλήθη ὅτι ἐν Ἰσαὰκ κληθήσεταί σοι σπέρμα λογισάμενος ὅτι καὶ ἐκ νεκρῶν ἐγείρειν ἔγειρε δυνατὸς δύναται ὁ Θεός ὅθεν αὐτὸν καὶ ἐν παραβολῇ ἐκομίσατο πίστει καὶ περὶ μελλόντων εὐλόγησεν ηὐλόγησεν Ἰσαὰκ τὸν Ἰακὼβ καὶ τὸν Ἠσαῦ πίστει Ἰακὼβ ἀποθνῄσκων ἕκαστον τῶν υἱῶν αὐτοῦ Ἰωσὴφ εὐλόγησεν ηὐλόγησεν καὶ προσεκύνησεν ἐπὶ τὸ ἄκρον τῆς ῥάβδου αὐτοῦ πίστει Ἰωσὴφ τελευτῶν καὶ περὶ τῆς ἐξόδου τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ ἐμνημόνευσεν καὶ περὶ τῶν ὀστέων ὀστῶν αὐτοῦ ἐνετείλατο πίστει Μωϋσῆς γεννηθεὶς ἐκρύβη τρίμηνον τρίμηνος ὑπὸ τῶν πατέρων ἑαυτοῦ αὐτοῦ διότι εἶδον ἀστεῖον τὸ παιδίον καὶ οὐκ ἐφοβήθησαν τὸ διάταγμα τοῦ βασιλέως πίστει Μωϋσῆς μέγας γενόμενος ἠρνήσατο λέγεσθαι υἱὸς θυγατρὸς Φαραώ μᾶλλον ἑλόμενος συγκακουχεῖσθαι τῷ λαῷ τοῦ Θεοῦ ἢ πρόσκαιρον ἔχειν ἁμαρτίας ἀπόλαυσιν μείζονα πλοῦτον ἡγησάμενος τῶν ἐν Αἰγύπτῳ Αἰγύπτου θησαυρῶν τὸν ὀνειδισμὸν τοῦ Χριστοῦ ἀπέβλεπεν γὰρ εἰς τὴν μισθαποδοσίαν πίστει κατέλιπεν κατέλειπεν Αἴγυπτον μὴ φοβηθεὶς τὸν θυμὸν τοῦ βασιλέως τὸν γὰρ ἀόρατον ὡς ὁρῶν ἐκαρτέρησεν πίστει πεποίηκεν τὸ Πάσχα καὶ τὴν πρόσχυσιν τοῦ αἵματος ἵνα μὴ ὁ ὀλοθρεύων ὀλεθρεύων τὰ πρωτότοκα θίγῃ αὐτῶν πίστει διέβησαν τὴν Ἐρυθρὰν Θάλασσαν ὡς διὰ ξηρᾶς γῆς ἧς πεῖραν λαβόντες οἱ Αἰγύπτιοι κατεπόθησαν πίστει τὰ τείχη Ἰεριχὼ ἔπεσαν ἔπεσεν κυκλόθεν κυκλωθέντα ἐπὶ ἑπτὰ ἡμέρας πίστει Ῥαὰβ ἡ ἐπιλεγομένη πόρνη οὐ συναπώλετο τοῖς ἀπειθήσασιν ἀπιστήσασιν δεξαμένη τοὺς κατασκόπους μετʼ εἰρήνης καὶ τί ἔτι λέγω ἐπιλείψει με γὰρ με διηγούμενον ὁ χρόνος περὶ Γεδεών Βαράκ τε καὶ Σαμψών Σαμψώ καὶ Ἰεφθάε Δαυίδ τε καὶ Σαμουὴλ καὶ τῶν προφητῶν οἳ διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας βασιλεῖς εἰργάσαντο δικαιοσύνην ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν ἔφραξαν στόματα λεόντων ἔσβεσαν δύναμιν πυρός ἔφυγον στόματα μαχαίρας μαχαίρης ἐδυναμώθησαν ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἐπὶ ἀσθενείας ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων ἔλαβον γυναῖκες γυναῖκας ἐξ ἀναστάσεως τοὺς νεκροὺς αὐτῶν ἄλλοι δὲ ἐτυμπανίσθησαν οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπόλυσιν ἀπολύτρωσιν ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς φυλακαῖς ἐλιθάσθησαν ἐπειράσθησαν ἐπρίσθησαν ἐπειράσθησαν ἐν φόνῳ μαχαίρας μαχαίρης ἀπέθανον περιῆλθον ἐν μηλωταῖς ἐν αἰγείοις δέρμασιν ὑστερούμενοι θλιβόμενοι κακουχούμενοι ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος ἐπὶ ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσιν καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς καὶ οὗτοι πάντες μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως οὐκ ἐκομίσαντο τὴν τὰς ἐπαγγελίαν ἐπαγγελίας τοῦ Θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν τι προσβλεψαμένοι προβλεψαμένου ἵνα μὴ χωρὶς ἡμῶν τελειωθῶσιν τοιγάρ τοιγαροῦν καὶ ἡμεῖς τηλικοῦτον τοσοῦτον ἔχοντες περικείμενον ἡμῖν νέφος μαρτύρων ὄγκον ὀγκῶν ἀποθέμενοι πάντα καὶ τὴν εὐπερίσπαστον εὐπερίστατον ἁμαρτίαν διʼ ὑπομονῆς τρέχωμεν τὸν τὸ προκείμενον προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν Ἰησοῦν ὃς ἀντὶ τῆς προκειμένης αὐτῷ χαρᾶς ὑπέμεινεν τὸν σταυρὸν αἰσχύνης καταφρονήσας ἐν δεξιᾷ ἐκάθισεν τε τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ κεκάθικεν ἐκάθισεν ἀναλογίσασθε γὰρ τὸν τοιαύτην ὑπομεμενηκότα ὑπὸ τῶν ἁμαρτωλῶν εἰς ἑαυτὸν ἑαυτοὺς αὑτὸν αὑτούς ἀντιλογίαν ἵνα μὴ κάμητε ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν ἐκλυόμενοι ἐκλελυμένοι ὅπου οὔπω μέχρις αἵματος ἀντικατέστητε ἀντικατέστηκεν πρὸς τὴν ἁμαρτίαν ἀγωνιζόμενοι ἀνταγωνιζόμενοι καὶ ἐκλέλησθε τῆς παρακλήσεως ἥτις ὑμῖν ὡς υἱοῖς υἱούς διαλέγεται υἱέ μου μὴ ὀλιγώρει παιδείας παιδεία Κυρίου καὶ μὴ μηδὲ ἐκλύου ὑπʼ αὐτοῦ ἐλεγχόμενος ὃν γὰρ ἀγαπᾷ Κύριος παιδεύει μαστιγοῖ δὲ πάντα υἱὸν ὃν παραδέχεται εἰς εἰ παιδείαν ὑπομένετε ὡς υἱοῖς ὑμῖν προσφέρεται ὁ Θεός τίς γὰρ ἐστιν υἱὸς ὃν οὐ παιδεύει πατήρ εἰ δὲ χωρίς ἐστε παιδείας ἧς οἷς μέτοχοι γεγόνασι πάντες ἄρα νόθοι ἐστὲ καὶ οὐχ υἱοί ἐστε εἶτα τοὺς μὲν τῆς σαρκὸς ἡμῶν πατέρας εἴχομεν εἴχαμεν παιδευτὰς καὶ ἐνετρεπόμεθα οὐ πολλῷ πολὺ δὲ μᾶλλον ὑποταγησόμεθα τῷ Πατρὶ τῶν πνευμάτων καὶ ζήσομεν οἱ ὁ μὲν γὰρ πρὸς ὀλίγας ἡμέρας κατὰ τὸ δοκοῦν ἑαυτοῖς αὐτοῖς ἐπαίδευον ὁ δὲ ἐπὶ τὸ συμφέρον συμφέρων εἰς τὸ μεταλαβεῖν μεταβαλεῖν τῆς ἁγιότητος ἁγιωτάτης αὐτοῦ πᾶσα δὲ μὲν παιδεία πρὸ πρὸς μὲν τὸ παρὸν οὐ δοκεῖ χαρᾶς εἶναι ἀλλὰ λύπης ὕστερον δὲ καρπὸν εἰρηνικὸν τοῖς διʼ αὐτῆς αὐτοῖς γεγυμνασμένοις ἀποδίδωσιν δικαιοσύνης διὸ τὰς παρειμένας χεῖρας καὶ τὰ παραλελυμένα γόνατα ἀνορθώσατε καὶ τροχιὰς ὀρθὰς ποιήσατε ποιεῖτε τοῖς ποσὶν ὑμῶν ἵνα μὴ τὸ χωλὸν ἐκτραπῇ ἰαθῇ δὲ μᾶλλον εἰρήνην διώκετε μετὰ πάντων καὶ τὸν ἁγιασμόν οὗ χωρὶς οὐδεὶς οὐδʼ εἰ ὄψεται τὸν Κύριον Κύριος ἐπισκοποῦντες ἐπισκοποῦντας μή τις ὑστερῶν ἀπὸ τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ μή τις ῥίζα πικρίας ἄνω φύουσα ἐνοχλῇ καὶ διʼ αὐτῆς ταύτης μιανθῶσιν οἱ πολλοί μή τις πόρνος ἢ βέβηλος ὡς Ἠσαῦ ὃς ἀντὶ βρώσεως μιᾶς ἀπέδετο ἀπέδοτο τὰ τὰς πρωτοτόκια πρωτοτόκιας ἑαυτοῦ αὑτοῦ ἴστε γὰρ ὅτι καὶ μετέπειτα θέλων κληρονομῆσαι τὴν εὐλογίαν ἀπεδοκιμάσθη μετανοίας γὰρ τόπον γάρ οὐχ εὗρεν καίτοι καίπερ μετὰ δακρύων ἐκζητήσας αὐτήν οὐ γὰρ προσεληλύθατε ψηλαφωμένῳ ὄρει καὶ κεκαυμένῳ πυρὶ καὶ γνόφῳ καὶ ζόφῳ σκότῳ σκότει καὶ θυέλλῃ καὶ σάλπιγγος ἤχῳ καὶ φωνῇ φωνὴν ῥημάτων ἧς οἱ ἀκούσαντες παρῃτήσαντο παρῄτησαν μὴ προστεθῆναι προσθεῖναι αὐτοῖς λόγον οὐκ ἔφερον γὰρ τὸ διαστελλόμενον κἂν θηρίον θίγῃ τοῦ ὄρους λιθοβοληθήσεται ἢ βολίδι κατατοξευθήσεται καί οὕτω φοβερὸν ἦν ᾖ τὸ φανταζόμενον Μωϋσῆς εἶπεν ἔκφοβός εἰμι καὶ ἔκτρομος ἔντρομος οὖ γάρ ἀλλὰ προσεληλύθατε Σιὼν Ὄρει καὶ πόλει Θεοῦ ζῶντος Ἰερουσαλὴμ ἐπουρανίῳ ἐπουρανίων καὶ μυριάσιν ἀγγέλων πανηγύρει καὶ ἐκκλησίᾳ πρωτοτόκων ἀπογεγραμμένων ἐν οὐρανοῖς ἀπογεγραμμένων καὶ κριτῇ Θεῷ πάντων καὶ πνεύμασι δικαίων τελείων τετελειωμένων δεδικαιωμένοις καὶ διαθήκης νέας μεσίτῃ Ἰησοῦ Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ αἵματι ῥαντισμοῦ κρεῖττον κρείττονα λαλοῦντι παρὰ τὸν τὸ Ἅβελ Ἅβελ βλέπετε μὴ παραιτήσησθε τὸν λαλοῦντα εἰ γὰρ ἐκεῖνοι οὐκ ἐξέφυγον ἔφυγον τὸν ἐπὶ τῆς γῆς παραιτησάμενοι τὸν χρηματίζοντα πολλῷ πολὺ μᾶλλον ἡμεῖς ὑμεῖς οἱ τὸν ἀπʼ οὐρανῶν ἀποστρεφόμενοι ἀποστρεφόμενον εἰ οὗ ἡ φωνὴ τὴν γῆν ἐσάλευσεν τότε νῦν δὲ ἐπήγγελται λέγων ἔτι ἅπαξ ἐγὼ σείω σείσω οὐ μόνον τὴν γῆν ἀλλὰ καὶ τὸν οὐρανόν τὸ δὲ ἔτι ἅπαξ δηλοῖ τὴν τῶν σαλευομένων τὴν μετάθεσιν ὡς πεποιημένων ἵνα μείνῃ τὰ μὴ σαλευόμενα διὸ βασιλείαν ἀσάλευτον παραλαμβάνοντες ἔχωμεν ἔχομεν χάριν διʼ ἧς λατρεύωμεν λατρεύομεν λατρεύσωμεν εὐαρέστως τῷ Θεῷ μετὰ εὐλαβείας αἰδοῦς καὶ δέους εὐλαβείας καὶ γὰρ ὁ Θεὸς ἡμῶν πῦρ καταναλίσκον ἡ φιλαδελφία μενέτω τῆς τὴν φιλοξενίας φιλοξενίαν μὴ ἐπιλανθάνεσθε ἐπιλανθάνεσθαι διὰ ταύτης γὰρ ἔλαθόν τινες ξενίσαντες ἀγγέλους μιμνῄσκεσθε τῶν δεσμίων ὡς συνδεδεμένοι τῶν κακουχουμένων ὡς καὶ αὐτοὶ ὄντες ἐν σώματι τίμιος ὁ γάμος ἐν πᾶσιν καὶ ἡ κοίτη ἀμίαντος πόρνους γὰρ δὲ καὶ μοιχοὺς κρινεῖ ὁ Θεός Θεόυ ἀφιλάργυρος ὁ τρόπος ἀρκούμενοι ἀρκούμενος τοῖς παροῦσιν αὐτὸς γὰρ εἴρηκεν οὐ μή σε ἀνῶ οὐδʼ οὐ μή σε ἐγκαταλίπω ὥστε θαρροῦντας θαρροῦντες ἡμᾶς λέγειν λέγει Κύριος ἐμοὶ βοηθός καὶ οὐ φοβηθήσομαι τί ποιήσει μοι ἄνθρωπος μνημονεύετε τῶν ἡγουμένων ὑμῶν οἵτινες ἐλάλησαν ὑμῖν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ ὡς ὧν ἀναθεωροῦντες τὴν ἔκβασιν τῆς ἀναστροφῆς μιμεῖσθε μιμεῖσθαι τὴν πίστιν Ἰησοῦς Χριστὸς ἐχθὲς χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτός καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας διδαχαῖς ποικίλαις καὶ ξέναις μὴ παραφέρεσθε περιφέρεσθε καλὸν γὰρ χάριτι βεβαιοῦσθαι τὴν καρδίαν οὐ βρώμασιν ἐν οἷς οὐκ ὠφελήθησαν οἱ περιπατοῦντες περιπατήσαντες ἔχομεν θυσιαστήριον ἐξ οὗ φαγεῖν οὐκ ἔχουσιν ἐξουσίαν οἱ τῇ σκηνῇ λατρεύοντες ὧν γὰρ εἰσφέρεται ζῴων τὸ αἷμα περὶ ἁμαρτίας εἰς τὰ ἅγια περὶ ἁμαρτίας διὰ τοῦ ἀρχιερέως τούτων τὰ σώματα καίεται κατακαίεται ἔξω τῆς παρεμβολῆς διὸ καὶ Ἰησοῦς ἵνα ἁγιάσῃ διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος τὸν λαόν ἔξω τῆς πύλης τῆς παρεμβολῆς ἔπαθεν τοίνυν ἐξερχώμεθα πρὸς αὐτὸν ἔξω τῆς παρεμβολῆς τὸν ὀνειδισμὸν αὐτοῦ φέροντες οὐ γὰρ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν ἀλλὰ τὴν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν διʼ αὐτοῦ οὖν ἀναφέρωμεν θυσίαν θυσίας αἰνέσεως διὰ παντὸς τῷ Θεῷ τοῦτʼ ἔστιν καρπὸν χειλέων ὁμολογούντων τῷ ὀνόματι αὐτοῦ τῆς τε δὲ εὐποιΐας καὶ τῆς κοινωνίας μὴ ἐπιλανθάνεσθε ἐπιλανθάνεσθαι τοιαύταις γὰρ θυσίαις εὐαρεστεῖται ὁ Θεός πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καὶ ὑπείκετε αὐτοὶ γὰρ ἀγρυπνοῦσιν ὡς λόγον ἀποδώσοντες ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν ὡς λόγον ἀποδώσοντες ἀποδώσοντας ἵνα μετὰ χαρᾶς τοῦτο ποιῶσιν καὶ μὴ στενάζοντες ἀλυσιτελὲς γὰρ ὑμῖν τοῦτο προσεύχεσθε περὶ ἡμῶν ὅτι καλὴν πειθόμεθα πεποίθαμεν γὰρ ὅτι καλὴν συνείδησιν ἔχομεν ἐν πᾶσιν καλῶς θέλοντες ἀναστρέφεσθαι περισσοτέρως δὲ παρακαλῶ τοῦτο ποιῆσαι ἵνα τάχιον ἀποκατασταθῶ ὑμῖν ὁ δὲ Θεὸς τῆς εἰρήνης ὁ ἀναγαγὼν ἐκ νεκρῶν τὸν Ποιμένα τῶν προβάτων τὸν μέγαν ἐν αἵματι διαθήκης αἰωνίου τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν καταρτίσαι ὑμᾶς ἐν παντὶ ἔργῳ καὶ λόγῳ τῷ ἀγαθῷ ἀγαθῷ ἀγαθῷ εἰς τὸ ποιῆσαι τὸ θέλημα αὐτοῦ αὐτό αὐτῷ ποιῶν ἐν ἡμῖν ὑμῖν τὸ εὐάρεστον ἐνώπιον αὐτοῦ διὰ Ἰησοῦ Ἰησοῦς Χριστοῦ Χριστός ᾧ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων αἰῶνας ἀμήν παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς ἀδελφοί ἀνέχεσθε τοῦ λόγου τῆς παρακλήσεως καὶ γὰρ διὰ βραχέων ἀπέστειλα ἐπέστειλα ὑμῖν γινώσκετε τὸν ἀδελφὸν ἡμῶν Τιμόθεον ἀπολελυμένον μεθʼ οὗ ἐὰν τάχιον ἔρχηται ἔρχησθε ὄψομαι ὑμᾶς ἀσπάσασθε πάντας τοὺς ἡγουμένους ὑμῶν καὶ πάντας τοὺς ἁγίους ἀσπάζονται ὑμᾶς οἱ ἀπὸ τῆς Ἰταλίας ἡ χάρις μετὰ πάντων ὑμῶν ἀμήν Ἰάκωβος Θεοῦ καὶ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ δοῦλος ταῖς δώδεκα φυλαῖς ταῖς ἐν τῇ διασπορᾷ χαίρειν πᾶσαν χαρὰν ἡγήσασθε ἀδελφοί μου ὅταν πειρασμοῖς περιπέσητε ποικίλοις ποικίλαις γινώσκοντες ὅτι τὸ δοκίμιον ὑμῶν τῆς πίστεως κατεργάζεται ὑπομονήν ἡ δὲ ὑπομονὴ ἔργον τέλειον ἐχέτω ἵνα ἦτε τέλειοι καὶ ὁλόκληροι ἐν μηδενὶ λειπόμενοι εἰ δέ τις ὑμῶν λείπεται σοφίας αἰτείτω παρὰ τοῦ Θεοῦ τοῦ διδόντος Θεοῦ πᾶσιν ἁπλῶς καὶ οὐκ μὴ ὀνειδίζοντος καὶ δοθήσεται αὐτῷ αἰτείτω δὲ ἐν πίστει μηδὲν διακρινόμενος ὁ γὰρ διακρινόμενος ἔοικεν κλύδωνι θαλάσσης ἀνεμιζομένῳ καὶ ῥιπιζομένῳ μὴ γὰρ οἰέσθω ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος ὅτι λήμψεταί τι παρὰ τοῦ Θεοῦ Κυρίου ἀνὴρ δίψυχος ἀκατάστατος ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ καυχάσθω δὲ ὁ ἀδελφὸς ὁ ταπεινὸς ἐν τῷ ὕψει αὐτοῦ ὁ δὲ πλούσιος ἐν τῇ ταπεινοῦσι ταπεινώσει αὐτοῦ ὅτι ὡς ἄνθος χόρτου παρελεύσεται ἀνέτειλεν γὰρ ὁ ἥλιος σὺν τῷ καύσωνι καὶ ἐξήρανεν τὸν χόρτον καὶ τὸ ἄνθος αὐτοῦ ἐξέπεσεν καὶ ἡ εὐπρέπεια τοῦ προσώπου αὐτοῦ ἀπώλετο οὕτως καὶ ὁ πλούσιος ἐν ταῖς πορείαις ἑαυτοῦ αὐτοῦ μαρανθήσεται μακάριος ἄνθρωπος ἀνὴρ ὃς ὑπομένει ὑπομένειν πειρασμόν ὅτι δόκιμος γενόμενος λήμψεται τὸν στέφανον τῆς ζωῆς ὃν ἐπηγγείλατο ὁ Κύριος τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν μηδεὶς πειραζόμενος λεγέτω ὅτι ἀπὸ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ πειράζομαι ὁ γὰρ Θεὸς ἀπείραστός ἐστιν κακῶν πειράζει δὲ αὐτὸς οὐδένα ἕκαστος δὲ πειράζεται ὑπὸ τῆς ἰδίας ἐπιθυμίας ἐξελκόμενος καὶ δελεαζόμενος εἶτα ἡ ἐπιθυμία συλλαβοῦσα τίκτει ἁμαρτίαν ἡ δὲ ἁμαρτία ἀποτελεσθεῖσα ἀποκύει θάνατον μὴ πλανᾶσθε ἀδελφοί μου ἀγαπητοί πᾶσα δόσις ἀγαθὴ καὶ πᾶν δώρημα τέλειον ἄνωθέν ἐστιν καταβαῖνον καταβαῖνων ἀπὸ τοῦ Πατρὸς τῶν φώτων παρʼ ᾧ οὐκ εστιν ἔνι παραλλαγὴ παραλλαγῆς ἢ τροπῆς ἀποσκίασμα ἀποσκιάσματος βουληθεὶς ἀπεκύησεν ἡμᾶς λόγῳ ἀληθείας εἰς τὸ εἶναι ἡμᾶς ἀπαρχήν τινα τῶν ἑαυτοῦ αὐτοῦ κτισμάτων ἴστε ἴστω ὥςτε δὲ ἀδελφοί μου ἀγαπητοί καὶ ἑστὼς ἔστω δὲ πᾶς ἄνθρωπος ταχὺς εἰς τὸ ἀκοῦσαι βραδὺς εἰς τὸ λαλῆσαι βραδὺς εἰς ὀργήν ὀργὴ γὰρ ἀνδρὸς δικαιοσύνην Θεοῦ οὐκ ἐργάζεται κατεργάζεται διὸ ἀποθέμενοι πᾶσαν ῥυπαρίαν καὶ περίσσευμα περισσείαν κακίας ἐν πραΰτητι δέξασθε δέξασθαι τὸν ἔμφυτον λόγον τὸν δυνάμενον σῶσαι τὰς ψυχὰς ὑμῶν γίνεσθε δὲ ποιηταὶ λόγου καὶ μὴ μόνον ἀκροαταὶ μόνον παραλογιζόμενοι ἑαυτούς ὅτι εἴ τις ἀκροατὴς λόγου ἐστὶν καὶ οὐ ποιητής οὗτος ἔοικεν ἀνδρὶ κατανοοῦντι κατανοοῦντες τὸ πρόσωπον τῆς γενέσεως αὐτοῦ ἐν ἐσόπτρῳ κατενόησεν γὰρ ἑαυτὸν καὶ ἀπελήλυθεν καὶ εὐθέως ἐπελάθετο ὁποῖος ἦν ὁ δὲ παρακύψας εἰς νόμον τέλειον τὸν τῆς ἐλευθερίας καὶ παραμείνας οὗτος οὐκ ἀκροατὴς ἐπιλησμονῆς γενόμενος ἀλλὰ ποιητὴς ἔργου οὗτος μακάριος ἐν τῇ ποιήσει αὐτοῦ ἔσται εἴ δὲ τις δοκεῖ θρησκὸς εἶναι ἐν ὑμῖν μὴ χαλιναγωγῶν χαλιναγῶν χαλινῶν γλῶσσαν ἑαυτοῦ αὐτοῦ ἀλλὰ ἀπατῶν καρδίαν ἑαυτοῦ αὐτοῦ τοῦ τούτου μάταιος ἡ θρησκεία θρησκεία γάρ καθαρὰ καὶ ἀμίαντος παρὰ τῷ Θεῷ καὶ τῷ Πατρὶ αὕτη ἐστίν ἐπισκέπτεσθαι ὀρφανοὺς καὶ χήρας ἐν τῇ θλίψει αὐτῶν ἄσπιλον σεαυτόν ἑαυτὸν τηρεῖν ἐκ ἀπὸ τοῦ κόσμου ἀδελφοί μου μὴ ἐν προσωπολημψίαις ἔχετε τὴν πίστιν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ τῆς δόξης ἐὰν γὰρ εἰσέλθῃ εἰς τὴν συναγωγὴν ὑμῶν ἀνὴρ χρυσοδακτύλιος ἐν ἐσθῆτι λαμπρᾷ εἰσέλθῃ δὲ καὶ πτωχὸς ἐν ῥυπαρᾷ ἐσθῆτι καὶ ἐπιβλέψητε δὲ ἐπὶ τὸν φοροῦντα τὴν ἐσθῆτα τὴν λαμπρὰν καὶ εἴπητε αὐτῷ σὺ κάθου ὧδε καλῶς καὶ τῷ πτωχῷ εἴπητε σὺ στῆθι ἐκεῖ ἢ καὶ κάθου ἐκεῖ ὧδε ὑπὸ τὸ ὑποπόδιόν τῶν ποδῶν σου μου καὶ οὐ διεκρίθητε ἐν ἑαυτοῖς καὶ ἐγένεσθε κριταὶ διαλογισμῶν πονηρῶν ἀκούσατε ἀδελφοί μου ἀγαπητοί οὐχ ὁ Θεὸς ἐξελέξατο τοὺς πτωχοὺς τῷ τοῦ κόσμῳ κόσμου τούτου πλουσίους ἐν πίστει καὶ κληρονόμους τῆς ἐπαγγελίας βασιλείας ἧς ἐπηγγείλατο τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν ὑμεῖς δὲ ἠτιμάσατε τὸν πτωχόν οὐχι οὐχ οἱ πλούσιοι καταδυναστεύουσιν ὑμῶν ὑμᾶς καὶ αὐτοὶ ἕλκουσιν ὑμᾶς εἰς κριτήρια καὶ οὐκ αὐτοὶ βλασφημοῦσιν τὸ καλὸν ὄνομα τὸ ἐπικληθὲν ἐφʼ ὑμᾶς εἰ μέντοι νόμον τελεῖτε βασιλικὸν τελεῖτε κατὰ τὴν Γραφήν ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν σαυτόν καλῶς ποιεῖτε εἰ δὲ προσωπολημπτεῖτε ἁμαρτίαν ἐργάζεσθε ἐλεγχόμενοι ὑπὸ τοῦ νόμου ὡς παραβάται ὅστις ὃς γὰρ ὅλον τὸν νόμον ὅλον τηρήσῃ τηρήσει πληρώσει πταίσῃ πταίσει δὲ ἐν ἑνί γέγονεν πάντων ἔνοχος ὁ γὰρ εἰπών εἴπας μὴ φονεύσῃς μοιχεύσῃς μοιχεύσεις εἶπεν καί μὴ μοιχεύσῃς φονεύσῃς φονεύσεις εἰ δὲ οὐ μοιχεύεις μοιχεύσεις φονεύεις φονεύσεις δέ γέγονας ἐγένου ἀποστάτης παραβάτης νόμου οὕτως λαλεῖτε καὶ οὕτως ποιεῖτε ὡς διὰ νόμου ἐλευθερίας μέλλοντες κρίνεσθαι ἡ γὰρ κρίσις ἀνέλεος ἀνίλεως τῷ μὴ ποιήσαντι ἔλεος καὶ κατακαυχᾶται κατακαυχᾶσθω δὲ ἔλεον ἔλεος κρίσεως τί τὸ ὄφελος ἀδελφοί μου ἐὰν πίστιν λέγῃ τις λέγῃ ἔχειν ἔργα δὲ μὴ ἔρχῃ ἔχῃ μὴ δύναται ἡ πίστις σῶσαι αὐτόν ἐὰν δὲ ἀδελφὸς ἢ ἀδελφὴ γυμνοὶ ὑπάρχωσιν καὶ ἢ λειπόμενοι ὦσιν τῆς ἐφημέρου τροφῆς καὶ εἴπῃ εἰπὲ δέ τις τι αὐτοῖς ἐξ ὑμῶν ὑπάγετε ὕπαγε ἐν εἰρήνῃ θερμαίνεσθε θερμαίνεσθαι καὶ χορτάζεσθε χορτάζεσθαι μὴ δῶτε δὲ αὐτοῖς τὰ ἐπιτήδεια τοῦ σώματος τί τὸ ὄφελος οὕτως καὶ ἡ πίστις ἐὰν μὴ ἔχῃ ἔργα ἔχῃ νεκρά ἐστιν καθʼ ἑαυτήν ἀλλʼ ἐρεῖ τις σὺ πίστιν πίστις ἔχεις κἀγὼ ἔργα ἔχω δεῖξόν εἶξον μοι τὴν πίστιν σου χωρὶς ἐκ τῶν ἔργων σου κἀγώ δείξω σοι δείξω ἐκ τῶν ἔργων μου τὴν πίστιν μου σὺ πιστεύεις ὅτι ὁ Θεὸς εἷς ἐστιν ὁ Θεός ἔστιν καλῶς ποιεῖς καὶ τὰ δαιμόνια πιστεύουσιν καὶ φρίσσουσιν φρίζουσιν θέλεις δὲ γνῶναι ὦ ἄνθρωπε κενέ ὅτι ἡ πίστις χωρὶς τῶν ἔργων ἀργή νεκρά ἐστιν Ἀβραὰμ ὁ πατὴρ ἡμῶν οὐκ ἐξ ἔργων ἐδικαιώθη ἀνενέγκας Ἰσαὰκ τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον βλέπεις ὅτι ἡ πίστις συνήργει συνεργεῖ τοῖς ἔργοις αὐτοῦ καὶ ἐκ τῶν ἔργων ἡ πίστις ἐτελειώθη καὶ ἐπληρώθη ἡ Γραφὴ ἡ λέγουσα ἐπίστευσεν δὲ Ἀβραὰμ τῷ Θεῷ καὶ ἐλογίσθη αὐτῷ εἰς δικαιοσύνην καὶ φίλος Θεοῦ ἐκλήθη ὁρᾶτε ὁρᾶται τοίνυν ὅτι ἐξ ἔργων δικαιοῦται ἄνθρωπος καὶ οὐκ ἐκ πίστεως μόνον οὕτως ὁμοίως δὲ καὶ Ῥαὰβ ἡ πόρνη οὐκ ἐξ ἔργων ἐδικαιώθη ὑποδεξαμένη τοὺς κατασκόπους ἀγγέλους καὶ ἑτέρᾳ ὁδῷ ἐκβαλοῦσα ὥσπερ γὰρ τὸ σῶμα χωρὶς πνεύματος νεκρόν ἐστιν οὕτως καὶ ἡ πίστις χωρὶς τῶν ἔργων νεκρά ἐστιν μὴ πολλοὶ διδάσκαλοι γίνεσθε ἀδελφοί μου εἰδότες ὅτι μεῖζον κρίμα λημψόμεθα πολλὰ γὰρ πταίομεν ἅπαντες εἴ τις ἐν λόγῳ οὐ πταίει οὗτος τέλειος ἀνήρ δυνάμενος δυνατὸς χαλιναγωγῆσαι καὶ ὅλον τὸ σῶμα ἴδε ἰδοὺ εἰ δὲ γάρ τῶν ἵππων τοὺς χαλινοὺς εἰς τὰ τὸ στόματα στόμα βάλλομεν εἰς πρὸς τὸ πείθεσθαι αὐτοὺς ἡμῖν αὑτούς καὶ ὅλον τὸ σῶμα αὐτῶν μετάγομεν αὐτῶν ἰδοὺ καὶ τὰ πλοῖα τὰ τηλικαῦτα ὄντα καὶ ὑπὸ σκληρῶν ἀνέμων σκληρῶν ἐλαυνόμενα μετάγεται ὑπὸ ἐλαχίστου πηδαλίου ὅπου ἂν ἡ ὁρμὴ τοῦ εὐθύνοντος βούλεται βούληται ὡσαύτως οὕτως καὶ ἡ γλῶσσα μικρὸν μέλος ἐστὶν καὶ μεγαλαυχεῖ μεγάλα αὐχεῖ ἰδοὺ ἡλίκον ὀλίγον πῦρ ἡλίκην ὕλην ἀνάπτει καὶ ἡ γλῶσσα πῦρ ὁ κόσμος τῆς ἀδικίας οὕτως ἡ γλῶσσα καθίσταται καθίσται ἐν τοῖς μέλεσιν ἡμῶν καὶ ἡ σπιλοῦσα ὅλον τὸ σῶμα καὶ φλογίζουσα τὸν τροχὸν τῆς γενέσεως ἡμῶν καὶ φλογιζομένη ὑπὸ τῆς Γεέννης πᾶσα γὰρ φύσις θηρίων τε καὶ πετεινῶν ἑρπετῶν τε καὶ ἐναλίων δαμάζεται δεδάμασται καὶ δεδάμασται δαμάζεται τῇ φύσει τῇ ἀνθρωπίνῃ ἀνθρωπίνων τὴν δὲ γλῶσσαν οὐδεὶς δαμάσαι δύναται δαμάσαι ἀνθρώπων δαμάσαι ἀκατάσχετον ἀκατάστατον κακόν μεστὴ ἰοῦ θανατηφόρου ἐν αὐτῇ εὐλογοῦμεν τὸν Κύριον Θεὸν καὶ Πατέρα καὶ ἐν αὐτῇ καταρώμεθα τοὺς ἀνθρώπους τοὺς καθʼ ὁμοίωσιν Θεοῦ γεγονότας γεγενημένους ἐκ τοῦ αὐτοῦ στόματος ἐξέρχεται εὐλογία καὶ κατάρα οὐ χρή ἀδελφοί μου ταῦτα οὕτως γίνεσθαι μήτι ἡ ἦ πη πηγὴ ἐκ τῆς αὐτῆς ὀπῆς βρύει τὸ γλυκὺ καὶ τὸ πικρόν μὴ δύναται ἀδελφοί μου συκῆ ἐλέας ἐλαίας ποιῆσαι ἢ ἄμπελος σῦκα οὕτως οὔτε οὐδὲ οὐδεμία πηγὴ ἁλυκὸν καὶ γλυκὺ ποιῆσαι ὕδωρ τίς σοφὸς καὶ ἐπιστήμων ἐν ὑμῖν δειξάτω ἐκ τῆς καλῆς ἀναστροφῆς τὰ ἔργα αὐτοῦ ἐν πραΰτητι σοφίας εἰ δὲ ἄρα ζῆλον πικρὸν ἔχετε καὶ ἐριθείαν ἐν τῇ ταῖς καρδίᾳ καρδίαις ὑμῶν μὴ καυχᾶσθε κατακαυχᾶσθε καὶ ψεύδεσθε κατὰ τῆς ἀληθείας καὶ ψεύδεσθαι οὐκ ἔστιν αὕτη ἡ σοφία αὕτη ἄνωθεν κατερχομένη ἀλλὰ ἐπίγειος ψυχική δαιμονιώδης ὅπου γὰρ ζῆλος καὶ ἐριθεία ἔρις ἐκεῖ καὶ ἀκαταστασία καὶ πᾶν φαῦλον πρᾶγμα ἡ δὲ ἄνωθεν σοφία πρῶτον μὲν ἁγνή ἐστιν ἔπειτα εἰρηνική ἐπιεικής εὐπειθής μεστὴ ἐλέους καὶ καρπῶν ἔργων ἀγαθῶν ἀδιάκριτος καὶ ἀνυπόκριτος καρπὸς δὲ ὁ τῆς δικαιοσύνης ἐν εἰρήνῃ σπείρεται τοῖς ποιοῦσιν εἰρήνην πόθεν πόλεμοι ἐν ὑμῖν καὶ πόθεν μάχαι ἐν ὑμῖν οὐκ ἐντεῦθεν ἐκ τῶν ἡδονῶν ὑμῶν τῶν στρατευομένων ἐν τοῖς μέλεσιν ὑμῶν ἐπιθυμεῖτε καὶ οὐκ ἔχετε φονεύετε καὶ ζηλοῦτε καὶ οὐ δύνασθε ἐπιτυχεῖν μάχεσθε καὶ πολεμεῖτε καὶ οὐκ ἔχετε δὲ διὰ τὸ μὴ αἰτεῖσθαι ὑμᾶς αἰτεῖτε καὶ οὐ λαμβάνετε διότι κακῶς αἰτεῖσθε αἰτεῖτε ἵνα ἐν ταῖς ἡδοναῖς ὑμῶν καταδαπανήσητε δαπανήσητε μοιχοὶ καὶ μοιχαλίδες οὐκ οἴδατε ὅτι ἡ φιλία τοῦ κόσμου τούτου ἔχθρα εστιν τοῦ τῷ Θεοῦ θεῷ ἐστιν ὃς ἐὰν ἂν οὖν βουληθῇ φίλος εἶναι τοῦ κόσμου ἔχθρα ἐχθρὸς τοῦ Θεοῦ καθίσταται ἢ δοκεῖτε ὅτι καινῶς κενῶς ἡ Γραφὴ λέγει πρὸς φθόνον ἐπιποθεῖ τὸ Πνεῦμα ὃ κατῴκισεν κατῴκησεν ἐν ἡμῖν μείζονα δὲ δίδωσιν χάριν διὸ λέγει ὁ Θεὸς ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται ταπεινοῖς δὲ δίδωσιν χάριν ὑποτάγητε οὖν τῷ Θεῷ ἀντίστητε δὲ τῷ διαβόλῳ καὶ φεύξεται ἀφʼ ὑμῶν ἐγγίσατε τῷ Θεῷ καὶ ἐγγιεῖ ἐγγίσει ὑμῖν καθαρίσατε χεῖρας ἁμαρτωλοί καὶ ἁγνίσατε καρδίας δίψυχοι ταλαιπωρήσατε καὶ πενθήσατε καὶ κλαύσατε ὁ γέλως ὑμῶν εἰς πένθος μετατραπήτω μεταστραφήτω καὶ ἡ χαρὰ εἰς κατήφειαν ταπεινώθητε οὖν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου καὶ ὑψώσει ὑμᾶς μὴ καταλαλεῖτε ἀλλήλων ἀδελφοί μου ἀλλήλων ὁ καταλαλῶν ἀδελφοῦ ἢ καὶ κρίνων τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ καταλαλεῖ νόμου καὶ κρίνει νόμον ἦ εἰ δὲ νόμον κρίνεις οὐκ εἶ ποιητὴς νόμου ἀλλὰ κριτής εἷς ἐστιν ὁ νομοθέτης καὶ κριτής ὁ δυνάμενος σῶσαι καὶ ἀπολέσαι σὺ δὲ τίς εἶ ὁ ὃς κρίνεις κρίνων τὸν πλησίον ἕτερον ἄγε νῦν οἱ λέγοντες σήμερον ἢ καὶ αὔριον πορευσόμεθα πορευσώμεθα εἰς τήνδε τὴν πόλιν καὶ ποιήσομεν ποιήσωμεν ἐκεῖ ἐνιαυτὸν ἕνα καὶ ἐμπορευσόμεθα ἐμπορευσώμεθα καὶ κερδήσομεν κερδήσωμεν οἵτινες οὐκ ἐπίστασθε τὸ τὰ τῆς αὔριον ποία γὰρ ἡ ζωὴ ὑμῶν ἀτμὶς γάρ ἐστε ἔσται ἐστιν ἡ πρὸς ὀλίγον φαινομένη ἔπειτα δὲ καὶ ἀφανιζομένη ἀντὶ τοῦ λέγειν ὑμᾶς ἐὰν ὁ Κύριος θελήσῃ θέλῃ καὶ ζήσομεν ζήσωμεν καὶ ποιήσομεν ποιήσωμεν τοῦτο ἢ ἐκεῖνο κεῖνο νῦν δὲ καυχᾶσθε κατακαυχᾶσθε ἐν ταῖς ἀλαζονείαις ὑμῶν ἅπᾶσα πᾶσα καύχησις τοιαύτη πονηρά ἐστιν εἰδότι οὖν καλὸν ποιεῖν ποιῆσαι καὶ μὴ ποιοῦντι ἁμαρτία αὐτῷ ἐστιν ἄγε νῦν οἱ λέγοντες πλούσιοι κλαύσατε ὀλολύζοντες ἐπὶ ταῖς ταλαιπωρίαις ὑμῶν ταῖς ἐπερχομέναις ὑμῖν ὁ πλοῦτος ὑμῶν σέσηπεν καὶ τὰ ἱμάτια ὑμῶν σητόβρωτα γέγονεν ὁ χρυσὸς ὑμῶν κατίωται καὶ ὁ ἄργυρος κατίωται καὶ ὁ ἰὸς αὐτῶν εἰς μαρτύριον ὑμῖν ἔσται καὶ φαίνετε φάγεται τὰς σάρκας ὑμῶν ὁ ἰὸς ὡς πῦρ ἐθησαυρίσατε ἐν ἐσχάταις ἡμέραις ἐσχάταις ἰδοὺ ὁ μισθὸς τῶν ἐργατῶν τῶν ἀμησάντων τὰς χώρας ὑμῶν ὁ ἀφυστερημένος ἀπεστερημένος ἀφʼ ὑμῶν κράζει καὶ αἱ βοαὶ τῶν θερισάντων εἰς τὰ ὦτα Κυρίου Σαβαὼθ εἰσεληλύθασιν εἰσελήλυθαν εἰσελήλυθεν ἐτρυφήσατε ἐνί ἐπὶ τῆς γῆς καὶ ἐσπαταλήσατε ἐθρέψατε τὰς καρδίας ὑμῶν ὡς ἐν ἡμέρᾳ ἡμέραις σφαγῆς κατεδικάσατε ἐφονεύσατε τὸν δίκαιον οὐκ ἀντιτάσσεται ὑμῖν μακροθυμήσατε οὖν ἀδελφοί ἕως τῆς παρουσίας τοῦ Κυρίου ἰδοὺ ὁ γεωργὸς ἐκδέχεται τὸν τίμιον καρπὸν τῆς γῆς μακροθυμῶν ἐπʼ αὐτόν αὐτῷ ἕως ἂν λάβῃ καρπὸν ὑετὸν τὸν πρόϊμον καὶ ὄψιμον μακροθυμήσατε οὖν καὶ ὑμεῖς στηρίξατε τὰς καρδίας ὑμῶν ὅτι ἡ παρουσία τοῦ Κυρίου ἤγγικεν μὴ στενάζετε ἀδελφοί μου κατʼ ἀλλήλων ἀδελφοὶ ἵνα μὴ κριθῆτε κατακριθῆτε ἰδοὺ ὁ κριτὴς πρὸ τῶν θυρῶν ἕστηκεν ὑπόδειγμα λάβετε ἀδελφοί μου τῆς καλοκἀγαθίας κακοπαθείας ἀδελφοί μου καὶ τῆς μακροθυμίας ἔχετε τοὺς προφήτας οἳ ἐλάλησαν ἐν τῷ ὀνόματι Κυρίου ἰδοὺ μακαρίζομεν τοὺς ὑπομείναντας ὑπομένοντας τὴν ὑπομονὴν Ἰὼβ ἠκούσατε καὶ τὸ τέλος Κυρίου εἴδετε ὅτι πολύσπλαγχνός ἐστιν ὁ Κύριος καὶ οἰκτίρμων πρὸ πάντων οὖν δέ ἀδελφοί μου μὴ ὀμνύετε μήτε τὸν οὐρανὸν μήτε τὴν γῆν μήτε ἄλλον τινὰ ὅρκον τινα ἤτω δὲ ὁ λόγος ὑμῶν τὸ ναὶ ναὶ καὶ τὸ οὒ οὔ ἵνα μὴ εἰς ὑπὸ κρίσιν πέσητε κακοπαθεῖ τις ἐν ὑμῖν προσευχέσθω εὐθυμεῖ τις ἐν ὑμῖν ψαλλέτω ἀσθενεῖ τις τίσας ἐν ὑμῖν προσκαλεσάσθω τοὺς πρεσβυτέρους τῆς ἐκκλησίας καὶ προσευξάσθωσαν ἐπʼ αὐτὸν αὑτούς ἀλείψαντες αὐτὸν ἐλαίῳ ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Κυρίου καὶ ἡ εὐχὴ τῆς πίστεως σώσει τὸν κάμνοντα καὶ ἐγερεῖ αὐτὸν ὁ Κύριος κἂν ἁμαρτίας ᾖ πεποιηκώς ἀφεθήσεται αὐτῷ ἐξομολογεῖσθε οὖν ἀλλήλοις τὰς τὰ ἁμαρτίας παραπτώματα καὶ προσεύχεσθε εὔχεσθε ὑπὲρ ἀλλήλων ὅπως ἰαθῆτε πολὺ ἰσχύει δέησις δικαίου ἐνεργουμένη Ἠλίας ἄνθρωπος ἦν ὁμοιοπαθὴς ἡμῖν καὶ προσευχῇ προσηύξατο τοῦ μὴ βρέξαι καὶ οὐκ ἔβρεξεν ἐπὶ τῆς γῆς ἐνιαυτοὺς ἐνιαυτοῦ τρεῖς καὶ μῆνας ἕξ καὶ πάλιν προσηύξατο καὶ ὁ οὐρανὸς ὑετὸν ἔδωκεν τὸν ὑετόν καὶ ἡ γῆ ἐβλάστησεν τὸν καρπὸν αὐτῆς ἀδελφοί μου ἐάν τις ἐν ὑμῖν πλανηθῇ ἀπὸ τῆς ὁδοῦ τῆς ἀληθείας καὶ ἐπιστρέψῃ τις αὐτόν γινωσκέτω γιγνωσκέτω γινώσκετε ὅτι ὁ ἐπιστρέψας ἁμαρτωλὸν ἐκ πλάνης ὁδοῦ αὐτοῦ σώσει τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἐκ θανάτου αὐτοῦ καὶ καλύψει πλῆθος ἁμαρτιῶν Πέτρος ἀπόστολος Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐκλεκτοῖς καὶ παρεπιδήμοις διασπορᾶς Πόντου Γαλατίας Καππαδοκίας Ἀσίας καὶ Βιθυνίας κατὰ πρόγνωσιν Θεοῦ Πατρός ἐν ἁγιασμῷ Πνεύματος εἰς ὑπακοὴν καὶ ῥαντισμὸν αἵματος Ἰησοῦ Χριστοῦ χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη πληθυνθείη εὐλογητὸς ὁ Θεὸς καὶ Πατὴρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ὁ κατὰ τὸ πολὺ αὐτοῦ ἔλεος αὐτοῦ ἀναγεννήσας ἡμᾶς εἰς ἐλπίδα ἐλπίδαν ζῶσαν διʼ ἀναστάσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐκ νεκρῶν εἰς κληρονομίαν ἄφθαρτον καὶ ἀμίαντον ἀμάραντον καὶ ἀμάραντον ἀμίαντον τετηρημένην τετηρημένον ἐν οὐρανοῖς οὐρανῷ εἰς ἡμᾶς ὑμᾶς τοὺς ἐν δυνάμει Θεοῦ φρουρουμένους διὰ πίστεως εἰς σωτηρίαν ἑτοίμως ἑτοίμην ἀποκαλυφθῆναι ἐν καιρῷ ἐσχάτῳ ἐν ᾧ ἀγαλλιᾶσθε αγαλλιάσαντες ὀλίγον ἄρτι εἰ δέον ἐστὶν λυπηθέντες λυπηθέντας ἐν πολλοῖς ποικίλοις ποικίλαις πειρασμοῖς ἵνα τὸ δοκίμιον δόκιμον ὑμῶν τῆς πίστεως ὑμῶν πολυτιμότερον πολυτιμιώτερον χρυσοῦ χρυσίου τοῦ ἀπολλυμένου καὶ διὰ πυρὸς δὲ δοκιμαζομένου εὑρεθῇ εἰς ἔπαινον καὶ τιμὴν δόξαν καὶ εἰς δόξαν τιμὴν ἐν ἀποκαλύψει Ἰησοῦ Χριστοῦ ὃν οὐκ εἰδότες ἰδόντες ἀγαπᾶτε εἰ εἰς ὃν ἄρτι μὴ ὁρῶντες πιστεύοντες δὲ ἀγαλλιᾶσθε ἀγαλλιᾶτε χαρᾷ ἀνεκλαλήτῳ καὶ δεδοξασμένῃ κομιζόμενοι τὸ τέλος τῆς πίστεως ὑμῶν σωτηρίαν ψυχῶν περὶ ἧς σωτηρίας ἐξεζήτησαν καὶ ἐξηραύνησαν προφῆται οἱ περὶ τῆς εἰς ὑμᾶς χάριτος προφητεύσαντες ἐραυνῶντες εἰς τίνα ἢ ποῖον καιρὸν ἐδήλου τὸ ἐν αὐτοῖς Πνεῦμα Χριστοῦ προμαρτυρόμενον προμαρτυρούμενον τὰ εἰς Χριστὸν παθήματα καὶ τὰς μετὰ ταῦτα ταύτας δόξας οἷς ἀπεκαλύφθη ὅτι οὐχ ἑαυτοῖς ὑμῖν ἡμῖν δὲ διηκόνουν αὐτά ἃ νῦν ἀνηγγέλη ὑμῖν διὰ τῶν εὐαγγελισαμένων ὑμᾶς ὑμῖν ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ ἀποσταλέντι ἀπʼ οὐρανοῦ εἰς ἃ ἐπιθυμοῦσιν ἄγγελοι παρακύψαι διὸ ἀναζωσάμενοι τὰς ὀσφύας τῆς διανοίας ὑμῶν νήφοντες τελείως ἐλπίσατε ἐπὶ τὴν φερομένην ὑμῖν χάριν ἐν ἀποκαλύψει Ἰησοῦ Χριστοῦ ὡς τέκνα ὑπακοῆς μὴ συσχηματιζόμενοι ταῖς πρότερον ἐν τῇ ἀγνοίᾳ ὑμῶν ἐπιθυμίαις ἀλλὰ κατὰ τὸν καλέσαντα ὑμᾶς ἅγιον καὶ αὐτοὶ ἅγιοι ἐν πάσῃ ἀναστροφῇ γενήθητε διό διότι γέγραπται ὅτι ἅγιοι ἔσεσθε γένεσθε γίνεσθε ὅτι διότι ἐγὼ ἅγιος εἰμι καὶ εἰ Πατέρα ἐπικαλεῖσθε καλεῖτε τὸν ἀπροσωπολήμπτως κρίνοντα κρινοῦντα κατὰ τὸ ἑκάστου ἔργον ἐν φόβῳ οὖν τὸν τῆς παροικίας ὑμῶν χρόνον ἀναστράφητε ἀναστρεφόμενοι εἰδότες ὅτι οὐ φθαρτοῖς φθαρτοῦ ἀργυρίῳ ἀργυρίου ἢ χρυσίῳ ἐλυτρώθητε ἐκ τῆς ματαίας ὑμῶν ἀναστροφῆς πατροπαραδότου ἀναστροφῆς ἀλλὰ τῷ τιμίῳ αἵματι ὡς ἀμνοῦ ἀμώμου καὶ ἀσπίλου Χριστοῦ ἀνεγνωσμένου προεγνωσμένου προσεγνωσμένου μὲν πρὸ καταβολῆς κόσμου φανερωθέντος δὲ ἐπʼ ἐσχάτου ἐσχάτων τῶν τοῦ χρόνων χρόνου διʼ ἡμᾶς ὑμᾶς τοὺς διʼ αὐτοῦ πιστοὺς πιστεύοντας εἰς Θεὸν τὸν ἐγείραντα ἐγείροντα αὐτὸν ἐκ νεκρῶν καὶ δόξαν αὐτῷ δόντα ὥστε τὴν πίστιν ὑμῶν καὶ τὴν ἐλπίδα εἶναι εἰς Θεόν τὰς ψυχὰς ὑμῶν ἡγνικότες ἐν τῇ ὑπακοῇ τῆς ἀληθείας διὰ Πνεύματος εἰς φιλαδελφίαν ἀνυπόκριτον ἐκ καθαρᾶς καρδίας ἀλλήλους ἀγαπήσατε ἐκτενῶς ὡς ἀναγεγεννημένοι οὐκ ἐκ φθορᾶς σπορᾶς φθαρτῆς ἀλλὰ ἀφθάρτου διὰ λόγου ζῶντος Θεοῦ καὶ μένοντος εἰς τὸν αἰῶνα ὅτι διότι πᾶσα σὰρξ ὡσει ὡς χόρτος καὶ πᾶσα ἡ δόξα αὐτῆς αὐτοῦ ἀνθρώπου ὡς ἄνθος χόρτου ἐξηράνθη ὁ χόρτος καὶ τὸ ἄνθος αὐτοῦ ἐξέπεσεν τὸ δὲ ῥῆμα Κυρίου μένει εἰς τὸν αἰῶνα τοῦτο δέ ἐστιν τὸ ῥῆμα τὸ εὐαγγελισθὲν εἰς ὑμᾶς εὐαγγελισθὲν ἀποθέμενοι οὖν πᾶσαν κακίαν καὶ πάντα πᾶν δόλον καὶ ὑποκρίσεις ὑπόκρισιν καὶ φόνους φθόνους καὶ πάσας πᾶσαν καταλαλιάς καταλαλιάν συνκαταλαλιάς ὡς ἀρτιγέννητα βρέφη τὸ λογικὸν ἄδολον γάλα ἐπιποθήσατε ἵνα ἐν αὐτῷ αὐτῶν αὐξηθῆτε εἰ εἰς σωτηρίαν εἰ εἴπερ ἐγεύσασθε ἐπιστεύσατε ὅτι Χριστὸς χρηστὸς ὁ Κύριος πρὸς ὃν προσερχόμενοι λίθον ζῶντα ἀπὸ ὑπὸ ἀνθρώπων μὲν ἀποδεδοκιμασμένον παρὰ δὲ Θεῷ ἐκλεκτὸν ἔντιμον καὶ αὐτοὶ ὡς λίθοι λίθος ζῶντες ὄντες οἰκοδομεῖσθε ἐποικοδομεῖσθαι ἐποικοδομεῖσθε οἶκος πνευματικὸς πνεύματος εἰς ἱεράτευμα ἅγιον ἀνενέγκαι ἀνενέγκας πνευματικὰς θυσίας εὐπροσδέκτους τῷ Θεῷ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ διότι διὸ καὶ περιέχει ἐν τῇ ἦ Γραφῇ ἰδοὺ τίθημι ἐν Σιὼν Σιῷ λίθον ἀκρογωνιαῖον ἐκλεκτὸν ἀκρογωνιαῖον ἔντιμον καὶ ὁ πιστεύων ἐπʼ αὐτῷ αὑτόν οὐ μὴ καταισχυνθῇ ἡμῖν ὑμῖν οὖν ἡ τιμὴ τοῖς πιστεύουσιν ἀπιστοῦσιν ἀπειθοῦσιν δὲ λίθον λίθος ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλὴν γωνίας καὶ λίθος προσκόμματος καὶ με πέτρα πέτραν σκανδάλου ὃσοι οἳ προσκόπτουσιν τῷ λόγῳ ἀπιστοῦντες ἀπειθοῦντες εἰς ὃ καὶ ἐτέθησαν ὑμεῖς δὲ γένος ἐκλεκτόν βασίλειον ἱεράτευμα ἔθνος ἅγιον λαὸς εἰς περιποίησιν ὅπως τὰς ἀρετὰς ἐξαγγείλητε τοῦ ἐκ σκότους ὑμᾶς καλέσαντος εἰς τὸ θαυμαστὸν αὐτοῦ φῶς οἵ ποτε οὐ λαὸς μου νῦν δὲ λαὸς Θεοῦ οἱ οὐκ ἠλεημένοι νῦν δὲ ἐλεηθέντες ἀγαπητοί παρακαλῶ ὡς παροίκους καὶ παρεπιδήμους ἀπέχεσθαι ἀπέχεσθε ἀπὸ τῶν σαρκικῶν ἐπιθυμιῶν αἵτινες στρατεύονται κατὰ τῆς ψυχῆς τὴν ἀναστροφὴν ὑμῶν ὑμῖν ἔχοντες καλὴν ἐν τοῖς ἔθνεσιν ἔχοντες καλήν ἔχοντες ἵνα ἐν ᾧ καταλαλοῦσιν ὑμῶν ὡς κακοποιῶν ἐκ τῶν καλῶν ἔργων ἐποπτεύοντες ἐποπτεύσαντες δοξάσωσι δόξα σου ὑμῶν τρέμουσιν τὸν Θεὸν ἐν ἡμέρᾳ ἐπισκοπῆς ὑποτάγητε οὖν πάσῃ φύσει ἀνθρωπίνῃ κτίσει διὰ τὸν Κύριον εἴτε βασιλεῖ ὡς ὑπερέχοντι εἴτε ἡγεμόσιν ὡς διʼ αὐτοῦ πεμπομένοις εἰς ἐκδίκησιν μὲν κακοποιῶν ἔπαινον δὲ ἀγαθοποιῶν ὅτι οὕτως ἐστὶν τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ ἀγαθοποιοῦντας ἀγαθοποιοῦντες ὑμᾶς φιμοῦν φιμοῖν τὴν τῶν ἀφρόνων ἀνθρώπων ἄγνοιαν ἀγνωσίαν ὡς ἐλεύθεροι καὶ μὴ ὡς ἐπικάλυμμα ἔχοντες τῆς τὴν κακίας τὴν ἐλευθερίαν ἀλλʼ ὡς δοῦλοι Θεοῦ δοῦλοι πάντας πάντες τιμήσατε τὴν ἀδελφότητα ἀγαπᾶτε ἀγαπήσατε τὸν δὲ Θεὸν φοβεῖσθε τὸν βασιλέα τιμᾶτε οἱ οἰκέται ὑποτασσόμενοι ἐν παντὶ φόβῳ ὑποτασσόμενοι τοῖς δεσπόταις ὑμῶν οὐ μόνον τοῖς ἀγαθοῖς καὶ ἐπιεικέσιν ἀλλὰ καὶ τοῖς σκολιοῖς τοῦτο γὰρ χάρις παρὰ τῷ Θεῷ εἰ διὰ ἰδία συνείδησιν ἀγαθὴν Θεοῦ ἀγαθὴν ὑποφέρει τις λύπας πάσχων ἀδίκως ποῖον γὰρ κλέος εἰ ἁμαρτάνοντες καὶ κολαφιζόμενοι κολαζόμενοι ὑπομενεῖτε ὑπομένετε ἀλλʼ εἰ ἀγαθοποιοῦντες καὶ πάσχοντες ὑπομενεῖτε ὑπομένετε τοῦτο γάρ χάρις παρὰ τῷ Θεῷ εἰς τὸ τοῦτο γὰρ καὶ ἐκλήθητε ὅτι καὶ ὁ Χριστὸς ἀπέθανεν ἔπαθεν περὶ ὑπὲρ ὑμῶν ἡμῶν ὑμῖν ἡμῖν ὑπολιμπάνων ἀπολιμπάνων ὑπογραμμὸν ἵνα ἐπακολουθήσητε τοῖς ἴχνεσιν αὐτοῦ ὃς ἁμαρτίαν οὐκ ἐποίησεν οὐδὲ εὑρέθη ηὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ οἱ ὃς λοιδορούμενος οὐκ ἐλοιδόρει ἀντελοιδόρει πάσχων οὐκ ἠπείλει παρεδίδου τε δὲ τὸν τόπον τῷ κρίνοντι δικαίως ὃς τὰς ἁμαρτίας ὑμῶν ἡμῶν αὐτὸς ἀνήνεγκεν εἰς ἐν τῷ σώματι αὐτοῦ ἐπὶ τὸ ξύλον ἵνα ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν ἀπογενόμενοι τῇ δικαιοσύνῃ συζήσωμεν ζήσωμεν οὗ τῷ μώλωπι αὐτοῦ ἰάθητε ἦτε γὰρ ὡς πρόβατα πλανώμενα πλανώμενοι ἀλλʼ ἐπεστράφητε ἐπιστράφητε ἐπεστρέψατε νῦν ἐπὶ τὸν ποιμένα καὶ ἐπίσκοπον τῶν ψυχῶν ὑμῶν ὁμοίως αἱ γυναῖκες ὑποτασσόμεναι τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν ἵνα καὶ εἴ καὶ τινες ἀπειθοῦσιν τῷ λόγῳ διὰ τῆς τῶν γυναικῶν ἀναστροφῆς ἄνευ λόγου κερδηθήσονται κερδηθήσωνται ἐποπτεύσαντες ἐποπτεύοντες τὴν ἐν φόβῳ ἁγνὴν ἀναστροφὴν ὑμῶν ὧν ἔστω οὐχ ὁ ἔξωθεν ἐμπλοκῆς τριχῶν καὶ ἢ περιθέσεως χρυσίων ἢ ἐνδύσεως ἱματίων κόσμος ἀλλʼ ὁ κρυπτὸς τῆς καρδίας ἄνθρωπος ἐν τῷ ἀφθάρτῳ φθαρτῷ τοῦ πρᾳέος ἡσυχίου καὶ ἡσυχίου ἡσυχίους πραέως πνεύματος ὅ ἐστιν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ πολυτελές οὕτως γάρ ποτε καὶ αἱ ἅγιαι γυναῖκες ἐκόσμουν ἑαυτάς αἱ ἐλπίζουσαι εἰς ἐπὶ τὸν Θεὸν ἐκόσμουν ἑαυτάς ὑποτασσόμεναι τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν ὡς Σάρρα ὑπήκουσεν ὑπήκουεν τῷ Ἀβραάμ ὑπήκουσεν κύριον αὐτὸν καλοῦσα ἧς ἐγενήθητε ἐγεννήθητε τέκνα ἀγαθοποιοῦσαι καὶ μὴ φοβούμεναι μηδεμίαν πτόησιν οἱ ἄνδρες ὁμοίως συνομιλοῦντες συνοικοῦντες κατὰ γνῶσιν ὡς ἀσθενεστέρῳ ἀσθενεστέρως σκεύει τῷ γυναικείῳ ἀπονέμοντες τιμήν ἀπονέμοντες ὡς καὶ συγκληρονόμοι συγκληρονόμοις συγκληρονόμους ποικίλης χάριτος ζωῆς αἰωνίου εἰς τὸ μὴ ἐγκόπτεσθαι ἐκκόπτεσθαι τὰς ταῖς προσευχὰς προσευχαῖς ὑμῶν τὸ δὲ τέλος πάντες ὁμόφρονες συμπαθεῖς φιλάδελφοι εὔσπλαγχνοι ταπεινόφρονες φιλόφρονες μὴ ἀποδιδόντες κακὸν ἀντὶ κακοῦ ἢ λοιδορίαν ἀντὶ λοιδορίας τοὐναντίον δὲ εὐλογοῦντες εἰδότες ὅτι εἰς τοῦτο ἐκλήθητε ἵνα εὐλογίαν κληρονομήσητε ὁ γὰρ θέλων ζωὴν ἀγαπᾶν καὶ ἰδεῖν ἡμέρας ἰδεῖν ἀγαθὰς παυσάτω παύσασθαι τὴν τῇ γλῶσσαν αὑτοῦ ἀπὸ κακοῦ καὶ τὰ χείλη αὑτοῦ τοῦ μὴ λαλῆσαι λαλεῖν δόλον ἐκκλινάτω δὲ ἀπὸ κακοῦ καὶ ποιησάτω ἀγαθόν ζητησάτω εἰρήνην καὶ διωξάτω αὐτήν ὅτι οἱ ὀφθαλμοὶ Κυρίου ἐπὶ δικαίους καὶ ὦτα αὐτοῦ εἰς τὴν δέησιν αὐτῶν πρόσωπον δὲ Κυρίου ἐπὶ ποιοῦντας κακά καὶ τίς ὁ κακώσων ὑμᾶς εἰ ἐὰν τοῦ ἀγαθοῦ ζηλωταὶ μιμηταὶ γένησθε γένεσθε γένοισθε ἀλλʼ εἰ δὲ καὶ πάσχοιτε διὰ δικαιοσύνην μακάριοι ἐστε τὸν δὲ φόβον αὐτῶν μὴ φοβηθῆτε μηδὲ ταραχθῆτε Κύριον δὲ τὸν Χριστὸν Θεὸν ἁγιάσατε ἐν ταῖς καρδίαις καρδίαι ὑμῶν ἕτοιμοι δὲ ἀεὶ πρὸς ἀπολογίαν παντὶ τῷ ἀπαιτοῦντι αἰτοῦντι ὑμᾶς λόγον περὶ τῆς ἐν ὑμῖν ἐλπίδος ἀλλὰ μετὰ πραΰτητος καὶ φόβου συνείδησιν ἔχοντες ἀγαθήν ἵνα ἐν ᾧ καταλαλεῖσθε καταλαλοῦσιν καταλαλῶσιν ὑμῶν ὡς κακοποιῶν καταισχυνθῶσιν αἰσχυνθῶσιν οἱ ἐπηρεάζοντες ὑμῶν τὴν ἀγαθὴν ἐν εἰς Χριστῷ Χριστόν ἁγνὴν ἀγαθὴν ἀναστροφήν κρεῖττον γὰρ ἀγαθοποιοῦντας ἀγαθοποιοῦντες εἰ θέλοι θέλει τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ πάσχειν εἰ ἢ κακοποιοῦντας κακοποιοῦντες ὅτι καὶ ὁ Χριστὸς ἅπαξ περὶ τῶν ἁμαρτιῶν ὑπὲρ ἡμῶν ὑμῶν ἀπέθανεν ἔπαθεν δίκαιος ὑπὲρ ἀδίκων ἵνα ὑμᾶς ἡμᾶς προσαγάγῃ τῷ Θεῷ θανατωθεὶς μὲν σαρκὶ ζῳοποιηθεὶς δὲ ἐν τῷ Πνεύματι ἐν ᾧ καὶ τοῖς ἐν φυλακῇ κατακεκλεισμένοις πνεύμασιν πνεύματι πορευθεὶς ἐκήρυξεν ἀπειθήσασίν ποτε ὅτε ἅπαξ ἀπεξεδέχετο ἐξεδέχετο ἡ τὴν τοῦ Θεοῦ μακροθυμία μακροθυμίαν ἐν ἡμέραις Νῶε κατασκευαζομένης κιβωτοῦ εἰς ἣν ὀλίγοι ὀλίγαι τοῦτʼ ἔστιν ὀκτὼ ψυχαί διεσώθησαν διʼ ὕδατος ὃ καὶ ἡμᾶς ὑμᾶς νῦν ἀντίτυπον νῦν καὶ ἡμᾶς σῴζει βάπτισμα οὐ σαρκὸς ἀπόθεσις ῥύπου ἀλλὰ συνειδήσεως ἀγαθῆς ἐπερώτημα εἰς Θεόν διʼ ἀναστάσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ ὅς οὖ ἐστιν ἐν δεξιᾷ τοῦ Θεοῦ πορευθεὶς εἰς οὐρανὸν ὑποταγέντων αὐτῷ ἀγγέλων καὶ ἐξουσιῶν καὶ δυνάμεων Χριστοῦ οὖν ἀποθανόντος παθόντος ὑπὲρ ὑμῶν ἡμῶν σαρκὶ καὶ ὑμεῖς τὴν αὐτὴν ἔννοιαν ὁπλίσασθε ὅτι ὁ παθὼν ἐν σαρκὶ πέπαυται ἁμαρτίας ἁμαρτίαις εἰς τὸ μηκέτι ἀνθρώπων ἄνθρωπον ἐπιθυμίαις ἀνθρώπων ἀλλὰ θελήματι ἀνθρώπου Θεοῦ τὸν ἐπίλοιπον ἐν σαρκὶ σῶσαι βιῶσαι χρόνον ἀρκετὸς γὰρ ὑμῖν ἡμῖν ὁ παρεληλυθὼς χρόνος τοῦ βίου τὸ βούλημα θέλημα τῶν ἐθνῶν κατεργάσασθαι κατειργάσθαι πεπορευμένους πορευομένους ἐν ἀσελγείαις ἐπιθυμίαις οἰνοφλυγίαις κώμοις πότοις καὶ ἀθεμίτοις εἰδωλολατρίαις ἐν ᾧ ξενίζονται μὴ συντρεχόντων ὑμῶν εἰς τὴν αὐτὴν τῆς ἀσωτίας ἀνάχυσιν καὶ βλασφημοῦντες βλασφημοῦσιν οἳ ἀποδώσουσιν λόγον τῷ ἑτοίμῳ ἑτοίμως ἔχοντι κρῖναι κρίνοντι ζῶντας καὶ νεκρούς εἰς τοῦτο γὰρ καὶ νεκροῖς εὐηγγελίσθη ἵνα κριθῶσι μὲν ἐν κατὰ ἀνθρώπους σαρκὶ ζώσει ζῶσι δὲ κατὰ Θεὸν πνεύματι πάντων δὲ τὸ τέλος ἤγγικεν σωφρονήσατε οὖν καὶ νήψατε εἰς τὰς προσευχάς πρὸ πάντων δὲ τὴν εἰς αὑτούς ἑαυτοὺς ἀγάπην ἐκτενῆ ἔχοντες ὅτι ἀγάπη καλύψει καλύπτει πλῆθος ἁμαρτιῶν φιλόξενοι εἰς ἀλλήλους ἄνευ γογγυσμῶν γογγυσμοῦ ἕκαστος καθὼς ἔλαβεν χάρισμα εἰς ἑαυτοὺς αὐτὸ διακονοῦντες ὡς καλοὶ οἰκονόμοι ποικίλης χάριτος Θεοῦ ἦ εἴ τις λαλεῖ ὡς λόγια Θεοῦ ἦ εἴ τις διακονεῖ ὡς ἐξ ἰσχύος ὡς ἧς χορηγεῖ ὁ Θεός ἵνα ἐν πᾶσιν δοξάζηται ὁ Θεὸς διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὡς ᾧ ἐστιν ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων ἀμήν ἀγαπητοί μὴ ξενίζεσθε ἐπεὶ τῇ ἐν ὑμῖν πυρώσει πρὸς πειρασμὸν ὑμῖν γινομένῃ ὡς ξένου ὑμῖν συμβαίνοντος ἀλλὰ καθὸ κοινωνεῖτε τοῖς τοῦ Χριστοῦ παθήμασιν χαίρετε ἵνα καὶ ἐν τῇ ἀποκαλύψει τῆς δόξης αὐτοῦ χαρῆτε ἀγαλλιώμενοι εἰ ὀνειδίζεσθε ἐν ὀνόματι Χριστοῦ μακάριοι ὅτι τὸ τῆς δόξης καὶ τῆς δυνάμεως αὐτοῦ καὶ τὸ τοῦ Θεοῦ Πνεῦμα ἐφʼ ὑμᾶς ἐπαναπαύεται ἐπαναπέπαυται ἀναπαύεται κατὰ μὲν αὐτοὺς βλασφημεῖται κατὰ δὲ ὑμᾶς δοξάζεται μὴ γάρ τις ὑμῶν πασχέτω ὡς φονεὺς ἢ ὡς ᾧ κλέπτης ἢ ὡς κακοποιὸς ἢ ὡς ἀλλοτριεπίσκοπος ἀλλοτριοεπίσκοπος ἀλλότριος ἀλλοτρίοις ἐπίσκοπος εἰ δὲ ὡς Χριστιανός μὴ αἰσχυνέσθω δοξαζέτω δὲ τὸν Θεὸν ἐν τῷ ὀνόματι μέρει τούτῳ ὅτι ὁ καιρὸς τοῦ ἄρξασθαι τὸ κρίμα ἀπὸ τοῦ οἴκου τοῦ Θεοῦ εἰ δὲ πρῶτον ἀφʼ ὑμῶν ἡμῶν τί τὸ τέλος τῶν ἀπειθούντων τῷ λόγῳ τοῦ Θεοῦ εὐαγγελίῳ καὶ εἰ ὁ μὲν δίκαιος μόλις σῴζεται ὁ δὲ ἀσεβὴς καὶ ὁ ἁμαρτωλὸς καὶ ἀσεβὴς ποῦ φανεῖται ὥστε καὶ οἱ πάσχοντες κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ ὡς πιστῷ Κτίστῃ παρατιθέσθωσαν τὰς ψυχὰς ἑαυτῶν αὐτῶν ἐν ἀγαθοποιΐᾳ ἀγαθοποιΐαις πρεσβυτέρους οὖν τοὺς ἐν ὑμῖν παρακαλῶ ὁ συμπρεσβύτερος καὶ μάρτυς τῶν τοῦ Θεοῦ Χριστοῦ παθημάτων ὁ καὶ τῆς μελλούσης ἀποκαλύπτεσθαι τῆς δόξης ἀποκαλύπτεσθαι κοινωνός ποιμάνατε τὸ ἐν ὑμῖν ποίμνιον τοῦ Θεοῦ ἐπισκοποῦντες μὴ ἀναγκαστῶς ἀλλὰ ἑκουσίως κατὰ Θεόν μὴ μηδὲ αἰσχροκερδῶς ἀλλὰ προθύμως μηδʼ ὡς κατακυριεύοντες τῶν κλήρων ἀλλὰ τύποι γινόμενοι τοῦ ποιμνίου καὶ φανερωθέντος τοῦ ἀρχιποίμενος κομιεῖσθε τὸν ἀμαράντινον τῆς δόξης στέφανον ὁμοίως δὲ νεώτεροι ὑποτάγητε τοῖς πρεσβυτέροις πάντες δὲ ἐν ἀλλήλοις ὑποτασσόμενοι τὴν ταπεινοφροσύνην ἐγκομβώσασθε ὅτι ὁ Θεὸς ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται ταπεινοῖς δὲ δίδωσιν χάριν ταπεινώθητε οὖν ὑπὸ τὴν κραταιὰν χεῖρα χεῖραν τοῦ Θεοῦ ἵνα ὑμᾶς ὑψώσῃ ἐν καιρῷ ἐπισκοπῆς πᾶσαν τὴν μέριμναν ὑμῶν ἀπορίψαντες ἐπιρίψαντες ἐπιρίψατε ἐπʼ αὐτόν ὅτι αὐτῷ μέλει περὶ ἡμῶν ὑμῶν νήψατε γρηγορήσατε ὅτι ὁ ἀντίδικος ὑμῶν ὁ διάβολος ὡς ἐλεῶν λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τινα καταπιεῖν καταπίῃ ᾧ ἀντίστητε ἑδραῖοι στερεοὶ τῇ πίστει εἰδότες ὅτι τὰ αὐτὰ τῶν παθημάτων τῇ τὴν ἐν τῷ κόσμῳ ὑμῶν ἀδελφότητι ἐπιτελεῖσθαι ἐπιτελεῖσθε ἐπιτελεῖται ὁ δὲ Θεὸς πάσης χάριτος ὁ καλέσας ὑμᾶς ἡμᾶς εἰς τὴν αἰώνιον αὐτοῦ δόξαν ἐν τῷ Χριστῷ Ἰησοῦ ὀλίγον παθόντας αὐτὸς καταρτίσει καταρτίσαι ὑμᾶς στηρίξει στηρίξαι σθενώσει σθενώσαι θεμελιώσει θεμελιώσῃ θεμελιώσαι αὐτῷ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων ἀμήν διὰ Σιλουανοῦ Σιλβανόυ ὑμῖν τοῦ πιστοῦ ἀδελφοῦ ὡς λογίζομαι διʼ βραχέων ὀλίγων ἔγραψα παρακαλῶν καὶ ἐπιμαρτυρῶν καὶ ταύτην εἶναι ἀληθῆ χάριν τοῦ Θεοῦ εἰς ἣν ἑστήκατε στῆτε ἀσπάζεται ὑμᾶς ἡ ἐν Βαβυλῶνι ἐκκλησία συνεκλεκτὴ καὶ Μᾶρκος ὁ υἱός μου ἀσπάσασθε ἀλλήλους ἐν φιλήματι ἀγάπης εἰρήνη εἰρήνης ὑμῖν πᾶσιν τοῖς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ἀμήν Σίμων Συμεὼν Πέτρος δοῦλος καὶ ἀπόστολος Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῖς ἰσότιμον ἡμῖν λαχοῦσιν πίστιν εἰς ἐν δικαιοσύνῃ δικαιοσύνην τοῦ Κυρίου Θεοῦ ἡμῶν καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη πληθυνθείη ἐν ἐπιγνώσει τοῦ Θεοῦ καὶ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν ὡς τὰ πάντα πάντα ἡμῖν τῆς θείας δυνάμεως αὐτοῦ τὰ πρὸς τὸν Θεον καὶ ζωὴν καὶ εὐσέβειαν δεδωρημένης διὰ τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ καλέσαντος ἡμᾶς ἰδίᾳ διὰ δόξῃ δόξης καὶ ἀρετῇ ἀρετῆς διʼ ὧν τὰ τίμια μέγιστα ἡμῖν καὶ μέγιστα τίμια ἡμῖν ὑμῖν ἐπαγγέλματα ἡμῖν δεδώρηται ἵνα διὰ τούτων γένησθε θείας κοινωνοὶ φύσεως κοινωνοὶ ἀποφυγόντες τῆς τὴν ἐν τῷ κόσμῳ ἐν ἐπιθυμίᾳ ἐπιθυμίαν ἐπιθυμίας καὶ φθορᾶς φθοράν καὶ αὐτὸ αὑτοί τοῦτο δὲ τοῦτο σπουδὴν πᾶσαν παρεισενέγκαντες ἐπιχορηγήσατε χορηγήσατε ἐν τῇ πίστει ὑμῶν τὴν ἀρετήν ἐν δὲ τῇ ἀρετῇ τὴν γνῶσιν ἐν δὲ τῇ γνώσει τὴν ἐγκράτειαν ἐν δὲ τῇ ἐγκρατείᾳ τὴν ὑπομονήν ἐν δὲ τῇ ὑπομονῇ τὴν εὐσέβειαν ἐν δὲ τῇ τὴν εὐσεβείᾳ τὴν φιλαδελφίαν ἐν δὲ τῇ φιλαδελφίᾳ τὴν ἀγάπην ταῦτα γὰρ ὑμῖν παρόντα ὑπάρχοντα καὶ πλεονάζοντα οὐκ ἀργοὺς οὐδὲ ἀκάρπους οὐδʼ καθίστησιν εἰς τὴν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπίγνωσιν ᾧ γὰρ μὴ πάρεστιν ταῦτα τυφλός ἐστιν μυωπάζων λήθην λαβὼν τοῦ καθαρισμοῦ τῶν πάλαι αὐτοῦ ἁμαρτημάτων ἁμαρτιῶν διὸ μᾶλλον ἀδελφοί σπουδάσατε ἵνα διὰ τῶν καλῶν ὑμῶν ἔργων βεβαίαν ὑμῶν τὴν παράκλησιν κλῆσιν καὶ ἐκλογὴν ποιεῖσθαι ποιεῖσθε ταῦτα γὰρ ποιοῦντες οὐ μὴ πταίσητέ ποτε οὕτως γὰρ πλουσίως ἐπιχορηγηθήσεται ὑμῖν ἡ εἴσοδος ἡ εἰς τὴν αἰώνιον αἰωνίαν βασιλείαν τοῦ Κυρίου ἡμῶν καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ διὸ δεῖ οὐκ μελλήσω ἀμελήσω ὑμᾶς ἀεὶ ὑμᾶς ὑπομιμνῄσκειν περὶ τούτων ὑπομιμνῄσκειν ὑμᾶς καὶ καίπερ εἰδότας καὶ ἐστηριγμένους ἐν τῇ παρούσῃ ἀληθείᾳ δίκαιον δὲ ἡγοῦμαι ἐφʼ ὅσον εἰμὶ ἐν τούτῳ τῷ σκηνώματι διεγείρειν ὑμᾶς ἐν τῇ ὑπομνήσει εἰδὼς ὅτι ταχινή ἐστιν ἡ ἀπόθεσις τοῦ τούτου σκηνώματός μου καθὼς καὶ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς ἐδήλωσέν μοι σπουδάσω δὲ καὶ ἑκάστοτε ἔχειν ὑμᾶς μετὰ τὴν ἐμὴν ἔξοδον τὴν τούτων μνήμην ποιεῖσθαι οὐ γὰρ σεσοφισμένοις μύθοις ἐξακολουθήσαντες ἐγνωρίσαμεν ὑμῖν τὴν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ δύναμιν καὶ παρουσίαν ἀλλʼ ἐπόπται γενηθέντες γεννηθέντες τῆς ἐκείνου μεγαλειότητος λαβὼν γὰρ παρὰ τοῦ Θεοῦ Πατρὸς τιμὴν καὶ δόξαν φωνῆς ἐνεχθείσης αὐτῷ τοιᾶσδε αὐτῷ ὑπὸ τῆς Μεγαλοπρεποῦς Δόξης οὗτός ἐστιν ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός μου οὗτός ἐστιν εἰς ὃν ἐγὼ εὐδόκησα ηὐδόκησα καὶ ταύτην τὴν φωνὴν ἡμεῖς ἠκούσαμεν ἐξ τοῦ οὐρανοῦ ἐνεχθεῖσαν οὖν σὺν αὐτῷ ὄντες ἐν τῷ ὄρει τῷ ἁγίῳ ὄρει καὶ ἔχομεν βεβαιότερον τὸν προφητικὸν λόγον ᾧ καλῶς ποιεῖτε προσέχοντες ὡς λύχνῳ φαίνοντι ἐν αὐχμηρῷ τόπῳ ἕως οὗ ἡ ἡμέρα διαυγάσῃ καὶ φωσφόρος ἀνατείλῃ ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν τοῦτο πρῶτον γινώσκοντες ὅτι πᾶσα προφητεία καὶ Γραφῆς γραφή ἰδίας ἐπιλύσεως οὐ γίνεται οὐ γὰρ θελήματι ἀνθρώπου ἠνέχθη ἡ ποτὲ προφητεία ποτέ ἀλλὰ ὑπὸ Πνεύματος Ἁγίου φερόμενοι ἐλάλησαν οἱ ἅγιοι ἀπὸ τοῦ Θεοῦ ἅγιοι ἄνθρωποι ἐγένοντο δὲ καὶ ψευδοπροφῆται ἐν τῷ λαῷ ὡς καὶ ἐν ὑμῖν ἔσονται ψευδοδιδάσκαλοι οἵτινες παρεισάξουσιν αἱρέσεις ἀπωλείας καὶ τὸν ἀγοράσαντα αὐτοὺς Δεσπότην ἀρνούμενοι ἐπάγοντες αὐτοῖς ἑαυτοῖς ταχινὴν ἀπώλειαν καὶ πολλοὶ ἐξακολουθήσουσιν αὐτῶν ταῖς ἀσελγείαις ἀπωλείαις διʼ οὓς ἡ δόξα ὁδὸς τῆς ἀληθείας βλασφημηθήσεται καὶ ἐν πλεονεξίᾳ πλαστοῖς λόγοις ὑμᾶς ἐκπορεύσονται ἐμπορεύσονται οἷς εἰς τὸ τὸ κρίμα κρίμα ἔκπαλαι οὐκ ἀργεῖ καὶ ἡ ἀπώλεια αὐτῶν οὐ νυστάζει νυστάξει εἰ γὰρ ὁ Θεὸς ἀγγέλων ἁμαρτησάντων οὐκ ἐφείσατο ἀλλὰ σειροῖς σειραῖς ζόφου ζόφοις ταρταρώσας παρέδωκεν εἰς κρίσιν τηρουμένους τετηρημένους κολαζομένους τηρεῖν καὶ ἀρχαίου κόσμου οὐκ ἐφείσατο ἀλλὰ ὄγδοον Νῶε δικαιοσύνης κήρυκα ἐφύλαξεν κατακλυσμὸν κόσμῳ κόσμον ἀσεβῶν ἐπάξας καὶ πόλεις Σοδόμων καὶ Γομόρρας κατέπρησεν τεφρώσας καταστροφῇ κατέκρινεν ὑπόδειγμα οἷς τὸ δεῖγμα μελλόντων ἀσεβεῖν ἀσεβέσιν τεθεικώς καὶ δίκαιον Λὼτ καταπονούμενον καταπονουμένων ὑπὸ τῆς τῶν ἀθέσμων ἐν ἀσελγείᾳ ἀναστροφῆς ἀναστροφῇ ἐρρύσατο βλέμματι γὰρ καὶ ἀκοῇ ὁ δίκαιος ἐγκατοικῶν ἐν αὐτοῖς ἡμέραν ἐξ ἡμέρας ψυχὴν δικαίαν ἀνόμοις ἔργοις ἐβασάνιζεν οἶδεν Κύριος εὐσεβεῖς ἐκ πειρασμοῦ πειρασμῶν ῥύεσθαι ῥύσασθαι ἀδίκους δὲ πεφυλακισμένους εἰσῄραν εἰς ἡμέραν κρίσεως κολαζομένους τηρεῖν μάλιστα δὲ τοὺς ὀπίσω σαρκὸς ἐν ἐπιθυμίᾳ ἐπιθυμίας σαρκὸς μιασμοῦ πορευομένους καὶ κυριότητος καταφρονοῦντας καταφρονοῦντες τολμηταὶ αὐθάδεις δόξας δόξης οὐ τρέμουσιν βλασφημοῦντες ὅπου ἄγγελοι ἰσχύϊ καὶ δυνάμει δυνάμεις μείζονες ὄντες οὐ φέρουσιν κατʼ αὐτῶν παρὰ Κυρίῳ Κυρίου βλάσφημον κρίσιν οὗτοι αὑτοί δέ ὡς ἄλογα ζῷα φυσικὰ γεγεννημένα γεγενημένα φυσικὰ εἰς ἅλωσιν καὶ φθοράν ἐν οἷς ἀγνοοῦσιν ἀγνοοῦντες βλασφημοῦντες βλασφημοῦσιν ἐν τῇ φθορᾷ αὐτῶν καὶ καὶ φθαρήσονται καταφθαρήσονται ἀδικούμενοι κομιούμενοι μισθὸν ἀδικίας ἡδονὴν ἡδονῇ ἡγούμενοι τὴν τὴν ἐν ἡμέρᾳ τρυφήν τρυφῆς σπίλοι καὶ μῶμοι ἐντρυφῶντες ἐν ταῖς ἀγάπαις ἀπάταις αὐτῶν σπιλάδες συνευωχούμενοι ὑμῖν ὀφθαλμοὺς ἔχοντες μεστοὺς μοιχαλίδος μοιχαλίας καὶ ἀκαταπαύστους ἁμαρτίας ἁμαρτίαις δελεάζοντες ψυχὰς ἀστηρίκτους καρδίαν γεγυμνασμένην πλεονεξίας πλεονεξίαις ἔχοντες κατάρας τέκνα καταλιπόντες τὴν εὐθεῖαν ὁδὸν ἐπλανήθησαν ἐξακολουθήσαντες τῇ ὁδῷ τοῦ Βαλαὰμ τοῦ Βοσὸρ Βεὼρ ὃς μισθὸν ἀδικίας ἠγάπησεν ἠγάπησαν ἔλεγξιν δὲ ἔσχεν ἰδίας παρανομίας ὑποζύγιον ἄφωνον ἐν ἀνθρώποις ἀνθρώπου φωνῇ φθεγξάμενον ἐκώλυσεν τὴν τοῦ προφήτου παραφρονίαν οὗτοί εἰσιν πηγαὶ ἄνυδροι καὶ ὁμίχλαι νεφέλαι ὑπὸ λαίλαπος ἐλαυνόμεναι οἷς ὁ ζόφος τοῦ σκότους εἰς αἰῶνα τετήρηται ὑπέρογκα γὰρ ματαιότητος ματαιότης φθεγγόμενοι δελεάζουσιν ἐν ἐπιθυμίαις σαρκὸς ἀσελγείαις τοὺς τοῦ ὀλίγως ὄντως ἀποφεύγοντας ἀποφυγόντας αποφθέγγοντας τοὺς ἐν πλάνῃ ἀναστρεφομένους ἐλευθερίαν ἐλευθερίαν αὐτοῖς ἐπαγγελλόμενοι αὐτοὶ δοῦλοι ὄντες ὑπάρχοντες τῆς φθορᾶς ᾧ γάρ τις ἥττηται τούτῳ καὶ δεδούλωται εἰ γὰρ ἀποφυγόντες τὰ μιάσματα τοῦ κόσμου ἐν ἐπιγνώσει τοῦ Κυρίου ἡμῶν καὶ Σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ τούτοις δὲ πάλιν ἐμπλακέντες ἡττῶνται γέγονεν αὐτοῖς τὰ ἔσχατα ἔσχα χείρονα τῶν πρώτων κρεῖττον κρεῖσσον γὰρ ἦν αὐτοῖς ἦν μὴ ἐγνωκέναι ἐπεγνωκέναι τὴν ὁδὸν τῆς δικαιοσύνης ἢ ἐπιγνοῦσιν εἰς τὰ ὀπίσω ἀνακάμψαι ὑποστρέψαι ἐπιστρέψαι ἀπὸ ἐκ τῆς παραδοθείσης αὐτοῖς ἁγίας ἐντολῆς συμβέβηκεν δὲ αὐτοῖς τὸ τῆς ἀληθοῦς ἀληθοῦ παροιμίας κύων ἐπιστρέψας ἐπὶ τὸ ἴδιον ἐξέραμα καί ὗς λουσαμένη εἰς κυλισμὸν κύλισμα βορβόρου ταύτην ἤδη ἀγαπητοί δευτέραν ὑμῖν γράφω ἐπιστολήν ἐν αἷς διεγείρω ὑμῶν ὑμῖν ἐν ὑπομνήσει τὴν εἰλικρινῆ διάνοιαν μνησθῆναι τῶν προειρημένων ῥημάτων ὑπὸ τῶν ἁγίων προφητῶν καὶ τῆς τῶν ἀποστόλων ὑμῶν ἡμῶν ἐντολῆς τοῦ Κυρίου καὶ Σωτῆρος τοῦτο πρῶτον προγινώσκοντες γινώσκοντες γιγνώσκοντες ὅτι ἐλεύσονται ἐπʼ ἐσχάτων ἐσχάτῳ ἐσχάτου τῶν ἡμερῶν ἐν ἐμπαιγμονῇ ἐμπαῖκται κατὰ τὰς ἰδίας αὑτῶν ἐπιθυμίας αὐτῶν πορευόμενοι καὶ λέγοντες ποῦ ἐστιν ἡ ἐπαγγελία τῆς παρουσίας αὐτοῦ ἀφʼ ἧς γὰρ οἱ πατέρες ἐκοιμήθησαν πάντα οὕτως διαμένει ἀπʼ ἀρχῆς κτίσεως λανθάνει γὰρ αὐτοὺς τοῦτο θέλοντας ὅτι οὐρανοὶ ἦσαν ἔκπαλαι καὶ ἡ γῆ ἐξ ὕδατος καὶ διʼ ὕδατος συνεστῶσα συνεστώσης συνεστῶτα τῷ τοῦ Θεοῦ λόγῳ διʼ ὧν ὃν ὁ τότε κόσμος ὕδατι κατακλυσθεὶς ἀπώλετο οἱ δὲ νῦν οὐρανοὶ καὶ ἡ γῆ τῷ αὐτοῦ αὐτῷ λόγῳ τεθησαυρισμένοι εἰσὶν ἐν πυρὶ τηρούμενοι εἰς ἡμέραν κρίσεως καὶ ἀσεβείας ἀπωλείας τῶν ἀσεβῶν ἀνθρώπων ἓν δὲ τοῦτο μὴ λανθανέτω ἡμᾶς ὑμᾶς ἀγαπητοί ὅτι μία ἡμέρα παρὰ Κυρίῳ Κυρίου ὡς χίλια ἔτη καὶ χίλια ἔτη ὡς ἡμέρα μία οὐ βραδύνει ὁ Κύριος τῆς ἐπαγγελίας ὥς τινες βραδύτητα ἡγοῦνται ἀλλὰ μακροθυμεῖ διʼ εἰς ὑμᾶς ἡμᾶς μὴ βουλόμενός νᾶς τινας ἀπολέσθαι ἀλλὰ πάντας πάντες εἰς μετάνοιαν χωρῆσαι ἥξει δὲ ἡ ἡμέρα Κυρίου ὡς κλέπτης ἐν νυκτὶ ἐν ᾗ οἱ οὐρανοὶ μὲν ῥοιζηδὸν παρελεύσονται στοιχεῖα δὲ καυσούμενα λυθήσεται λυθήσονται καὶ ἡ γῆ καὶ τὰ ἐν αὐτῇ ἔργα οὐχ εὑρεθήσεται αφανισθήσονται κατακαήσεται λυόμενα τούτων δὲ οὕτως οὖν πάντων πάντως λυομένων ποταποὺς δεῖ ὑπάρχειν ὑμᾶς ἡμᾶς ὑμᾶς ἐν ἁγίαις ἀναστροφαῖς καὶ εὐσεβείαις προσδοκῶντας καὶ σπεύδοντας τὴν παρουσίαν τῆς τοῦ Θεοῦ Κυρίου ἡμέρας διʼ ἣν οὐρανοὶ πυρούμενοι λυθήσονται καὶ στοιχεῖα καυσούμενα τήκεται τακησεται κενούς καινοὺς δὲ οὐρανοὺς καὶ κενήν γῆν κενήν καινὴν καὶ κατὰ τὸ τὰ ἐπάγγελμα ἐπαγγέλματα αὐτοῦ προσδοκῶμεν ἐν οἷς δικαιοσύνη ἐνοικεῖ κατοικεῖ διό ἀγαπητοί ταῦτα προσδοκῶντες σπουδάσατε σπουδάσεται ἄσπιλοι καὶ ἄμωμοί ἀμώμητοι αὐτῷ εὑρεθῆναι ἐν εἰρήνῃ καὶ τὴν τοῦ Κυρίου ἡμῶν μακροθυμίαν σωτηρίαν ἡγεῖσθε ἁγεῖσθαι καθὼς καὶ ὁ ἀγαπητὸς ἡμῶν ἀδελφὸς Παῦλος κατὰ τὴν αὐτῷ δοθεῖσαν αὐτῷ σοφίαν ἔγραψεν ὑμῖν ὡς καὶ ἐν πάσαις ταῖς ἐπιστολαῖς λαλῶν ἐν αὐταῖς αὐτοῖς περὶ τούτων ἐν αἷς οἷς ἐστιν εἰσιν δυσνόητά τινα ἃ οἱ ἀμαθεῖς καὶ ἀστήρικτοι στρεβλοῦσιν στρεβλώσουσιν ὡς καὶ τὰς λοιπὰς Γραφὰς πρὸς τὴν ἰδίαν ἑαυτῶν αὐτῶν ἀπώλειαν ὑμεῖς οὖν ἀγαπητοί προγινώσκοντες προγιγνώσκοντες ἀγαπητοί φυλάσσεσθε ἵνα μὴ τῇ τῶν ἀθέσμων πλάνῃ πλάνης συναπαχθέντες ἐκπέσητε τοῦ ἰδίου στηριγμοῦ αὐξάνετε αὐξάνεσθε δὲ ἐν χάριτι καὶ γνώσει τοῦ Κυρίου ἡμῶν καὶ Σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ αὐτῷ ἡ δόξα καὶ νῦν καὶ εἰς ἡμέραν αἰῶνος ἀμήν ὃ ἦν ἀπʼ ἀρχῆς ὃ ἀκηκόαμεν ὃ ἑωράκαμεν τοῖς ὀφθαλμοῖς ἡμῶν ὃ ἐθεασάμεθα καὶ αἱ χεῖρες ἡμῶν ἐψηλάφησαν περὶ τοῦ λόγου τῆς ζωῆς καὶ ἡ ζωὴ ἐφανερώθη καὶ ὁ ἑωράκαμεν καὶ μαρτυροῦμεν καὶ ἀπαγγέλλομεν ὑμῖν τὴν ζωὴν τὴν αἰώνιον ἥτις ἦν πρὸς τὸν Πατέρα καὶ ἐφανερώθη ἡμῖν ὃ ἀκηκόαμεν ἑωράκαμεν καὶ ἀκηκόαμεν ἑωράκαμεν καὶ ἀπαγγέλλομεν εἰ καὶ ὑμῖν ἵνα καὶ ὑμεῖς κοινωνίαν ἔχητε μεθʼ ἡμῶν καὶ ἡ κοινωνία δὲ ἡ ἡμετέρα ὑμῶν μετὰ τοῦ Πατρὸς καὶ μετὰ τοῦ Υἱοῦ αὐτοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ταῦτα γράφομεν ἡμεῖς ὑμῖν ἵνα ἡ χαρὰ ἡμῶν ὑμῶν ᾖ πεπληρωμένη καὶ αὕτη ἔστιν αὕτη ἡ ἀγάπη τῆς ἐπαγγελία ἐπαγγελίας ἀπαγγελίας ἀγγελία ἣν ἀκηκόαμεν ἀπʼ αὐτοῦ καὶ ἀναγγέλλομεν ἐν ὑμῖν ὅτι ὁ Θεὸς φῶς ἐστιν καὶ σκοτία ἐν αὐτῷ οὐκ ἔστιν ἐν αὐτῷ οὐδεμία ἐὰν γάρ εἴπωμεν ὅτι κοινωνίαν ἔχομεν μετʼ αὐτοῦ καὶ ἐν τῷ σκότει περιπατῶμεν ψευδόμεθα καὶ οὐ ποιοῦμεν ποιῶμεν τὴν ἀλήθειαν ἐὰν δὲ ἐν τῷ φωτὶ περιπατῶμεν ὡς αὐτός ἐστιν ἐν τῷ φωτί κοινωνίαν ἔχομεν μετʼ ἀλλήλων καὶ τὸ αἷμα Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Υἱοῦ αὐτοῦ καθαρίζει ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἁμαρτίας ἐὰν εἴπωμεν ὅτι ἁμαρτίαν οὐκ ἔχομεν ἑαυτοὺς ἑαυτοῖς πλανῶμεν καὶ ἡ ἀλήθεια οὐκ ἔστιν ἐν ἡμῖν οὐκ εστιν ἐὰν ὁμολογῶμεν τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν πιστός ἐστιν καὶ δίκαιος ἵνα ἀφῇ ἡμῖν τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν καὶ καθαρίσῃ καθαρίσει ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἀδικίας ἐὰν εἴπωμεν ὅτι οὐχ ἡμαρτήκαμεν ψεύστην ποιοῦμεν αὐτὸν καὶ ὁ λόγος αὐτοῦ οὐκ ἔστιν ἐν ἡμῖν τεκνία μου ταῦτα γράφω ὑμῖν ἵνα μὴ ἁμάρτητε καὶ ἐάν τις ἁμάρτῃ Παράκλητον ἔχομεν πρὸς τὸν Πατέρα Ἰησοῦν Χριστὸν δίκαιον καὶ αὐτὸς ἱλασμός ἐστιν ἱλασμός περὶ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν οὐ περὶ τῶν ἡμετέρων δὲ μονῶν μόνον ἀλλὰ καὶ περὶ ὅλου τοῦ κόσμου καὶ ἐν τούτῳ γινώσκομεν γινώσκωμεν ὅτι ἐγνώκαμεν αὐτόν ἐὰν τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ φυλάξωμεν τηρῶμεν ὁ λέγων ὅτι ἔγνωκα αὐτὸν καὶ τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ μὴ τηρῶν ψεύστης ἐστίν καὶ ἐν τούτῳ ἡ ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔστιν ὃς δʼ ἂν τηρῇ αὐτοῦ τὸν λόγον ἀληθῶς ἐν τούτῳ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ τετελείωται ἐν τούτῳ γινώσκομεν ὅτι ἐν αὐτῷ ἐσμεν ὁ λέγων ἐν αὐτῷ μένειν ὀφείλει καθὼς ἐκεῖνος περιεπάτησεν καὶ αὐτὸς οὕτως περιπατεῖν ἀγαπητοί ἀδελφοὶ οὐκ ἐντολὴν καινὴν γράφω ὑμῖν ἀλλʼ ἐντολὴν παλαιὰν ἣν εἴχετε ἀπʼ ἀρχῆς ἡ ἐντολὴ ἡ παλαιά ἐστιν ὁ λόγος ὃν ἠκούσατε ἀπʼ ἀρχῆς πάλιν ἐντολὴν καινὴν γράφω ὑμῖν ὅ ἐστιν ἀληθὲς καὶ ἐν αὐτῷ ἀληθὲς καὶ ἐν ὑμῖν ἡμῖν ὅτι ἡ σκία σκοτία παράγεται καὶ τὸ φῶς τὸ τὸν ἀληθινὸν ἤδη φαίνει ὁ λέγων ἐν τῷ φωτὶ εἶναι καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ μισῶν ψεύστης εστιν καὶ ἐν τῇ σκοτίᾳ ἐστὶν ἕως ἄρτι ὁ ἀγαπῶν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ἐν τῷ φωτὶ μένει καὶ σκάνδαλον ἐν αὐτῷ οὐκ ἔστιν ἐν αὐτῷ ὁ δὲ μισῶν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ἐν τῇ σκοτίᾳ ἐστὶν καὶ ἐν τῇ σκοτίᾳ περιπατεῖ καὶ οὐκ οἶδεν ποῦ ὑπάγει ὅτι ἡ σκοτία ἐτύφλωσεν τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ καί γράφω ὑμῖν τεκνία ὅτι ἀφέωνται ἀφέονται ὑμῖν αἱ ἁμαρτίαι διὰ τὸ ὄνομα αὐτοῦ γράφω ὑμῖν πατέρες ὅτι ἐγνώκατε τὸν ἀπʼ ἀρχῆς γράφω ὑμῖν νεανίσκοι ὅτι νενικήκατε τὸν τὸ πονηρόν πονηρόν γράφω ἔγραψα ὑμῖν παιδία ὅτι ἐγνώκατε τὸν Πατέρα ἔγραψα ὑμῖν πατέρες ὅτι ἐγνώκατε τὸν τὸ ἀπʼ ἀρχῆς ἔγραψα ὑμῖν νεανίσκοι ὅτι ἰσχυροί ἐστε καὶ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἐν ὑμῖν μένει καὶ νενικήκατε τὸν πονηρόν μὴ ἀγαπᾶτε τὸν κόσμον μηδὲ τὰ ἐν τῷ κόσμῳ ἐάν τις ἀγαπᾷ τὸν κόσμον οὐκ ἔστιν ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ Πατρὸς ἐν αὐτῷ ὅτι πᾶν τὸ ἐν τῷ κόσμῳ ἡ ἐπιθυμία τῆς σαρκὸς καὶ ἡ ἐπιθυμία τῶν ὀφθαλμῶν καὶ ἡ ἀλαζονεία τοῦ βίου οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ Πατρός ἀλλʼ ἐκ τοῦ κόσμου ἐστίν καὶ ὁ κόσμος παράγεται καὶ ἡ ἐπιθυμία αὐτοῦ ὁ δὲ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ μένει εἰς τὸν αἰῶνα παιδία ἐσχάτη ἐσχάτῃ τῇ ὥρα ὥρᾳ ἐστίν καὶ καθὼς ἠκούσατε ὅτι ὁ ἀντίχριστος ἔρχεται καὶ νῦν ἀντίχριστοι πολλοὶ γεγόνασιν ὅθεν γινώσκομεν γινώσκωμεν ὅτι ἐσχάτη ὥρα ἐστίν ἐξ ἡμῶν ἐξῆλθαν ἐξῆλθον ἀλλʼ οὐκ ἦσαν ἐξ ἡμῶν εἰ γὰρ ἦσαν ἐξ ἡμῶν ἦσαν μεμενήκεισαν ἂν μεθʼ ἡμῶν ἀλλʼ ἵνα φανερωθῶσιν ὅτι οὐκ εἰσὶν πάντες ἐξ ἡμῶν καὶ ὑμεῖς χρῖσμα ἔχετε ἀπὸ τοῦ Ἁγίου καὶ οἴδατε πάντα πάντες οὐκ ἔγραψα ὑμῖν ὅτι οὐκ οἴδατε τὴν ἀλήθειαν ἀλλʼ ὅτι οἴδατε αὐτήν καὶ ὅτι πᾶν ψεῦδος ἐκ τῆς ἀληθείας οὐκ ἔστιν τίς ἐστιν ὁ ψεύστης εἰ μὴ ὁ ἀρνούμενος ὅτι Ἰησοῦς οὐκ ἔστιν Ἰησοῦς ὁ Χριστός οὗτός ἐστιν ὁ ἀντίχριστος ὁ ἀρνούμενος καὶ τὸν Πατέρα καὶ τὸν Υἱόν πᾶς ὁ ἀρνούμενος τὸν Υἱὸν οὐδὲ τὸν Πατέρα ἔχει ὁ ὁμολογῶν τὸν Υἱὸν καὶ τὸν Πατέρα ἔχει ὑμεῖς οὖν ὃ ἠκούσατε ἀκηκόατε ἀπʼ ἀρχῆς ἐν ὑμῖν μενέτω ἐὰν ἐν ὑμῖν μείνῃ ὃ ἀκηκόατε ἀπʼ ἀρχῆς ἠκούσατε καὶ ὑμεῖς ἐν τῷ πατρὶ Υἱῷ καὶ ἐν τῷ ὑιῷ Πατρὶ μενεῖτε καὶ αὕτη ἐστὶν ἡ ἐπαγγελία ἣν αὐτὸς ἐπηγγείλατο ὑμῖν ἡμῖν τὴν ζωὴν τὴν αἰώνιον αἰωνίαν ταῦτα δὲ ἔγραψα ὑμῖν περὶ τῶν πλανώντων ὑμᾶς καὶ ὑμεῖς τὸ χάρισμα χρῖσμα ὃ ἐλάβετε ἀπʼ αὐτοῦ μένει ἐν ἡμῖν ὑμῖν μένει καὶ οὐ χρείαν ἔχετε ἵνα τις διδάσκῃ διδάσκει ὑμᾶς ἀλλʼ ὡς τὸ αὐτὸ αὐτοῦ πνεῦμα χρῖσμα διδάσκει ὑμᾶς περὶ πάντων καὶ ἀληθές ἀληθής ἐστιν καὶ οὐκ ἔστιν ψεῦδος ψευδές καὶ καθὼς ἐδίδαξεν ὑμᾶς μένετε μενεῖτε ἐν αὐτῷ καὶ νῦν τεκνία μένετε ἐν αὐτῷ ἵνα ἐὰν ὅταν φανερωθῇ σχῶμεν ἔχωμεν παρρησίαν καὶ μὴ αἰσχυνθῶμεν ἀπʼ αὐτοῦ ἐν τῇ παρουσίᾳ αὐτοῦ ἀπʼ αὐτοῦ ἐὰν ἴδητε εἰδῆτε ὅτι δίκαιός ἐστιν γινώσκετε ὅτι καὶ πᾶς ὁ ποιῶν τὴν δικαιοσύνην ἐξ αὐτοῦ γεγέννηται γεγένηται ἴδετε ποταπὴν ἀγάπην δέδωκεν ἔδωκεν ὑμῖν ἡμῖν ὁ Πατὴρ ἵνα τέκνα Θεοῦ κληθῶμεν καὶ ἐσμέν διὰ τοῦτο ὁ κόσμος οὐ γινώσκει ὑμᾶς ἡμᾶς ὅτι οὐκ ἔγνω αὐτόν ἀγαπητοί νῦν τέκνα Θεοῦ ἐσμεν καὶ οὔπω ἐφανερώθη τί ἐσόμεθα οἴδαμεν δὲ ὅτι ἐὰν φανερωθῇ ὅμοιοι αὐτῷ ἐσόμεθα ὅτι ὀψόμεθα αὐτὸν καθώς ἐστιν καὶ πᾶς ὁ ἔχων τὴν ἐλπίδα ταύτην ἐπʼ αὐτῷ ἁγνίζει ἑαυτὸν καθὼς ἐκεῖνος ἁγνός ἐστιν πᾶς ὁ ποιῶν τὴν ἁμαρτίαν καὶ τὴν ἀνομίαν ποιεῖ καὶ ἡ ἁμαρτία ἐστὶν καὶ ἡ ἀνομία καὶ οἴδατε οἴδαμεν ὅτι ἐκεῖνος ἐφανερώθη ἵνα τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν ἄρῃ καὶ ἁμαρτία ἐν αὐτῷ οὐκ ἔστιν ἐν αὐτῷ πᾶς ὁ ἐν αὐτῷ μένων οὐχ ἁμαρτάνει πᾶς ὁ ἁμαρτάνων οὐχ ἑώρακεν αὐτὸν οὐδὲ ἔγνωκεν αὐτόν παιδία τεκνία μηδεὶς μὴ τις πλανάτω ὑμᾶς ὁ ποιῶν τὴν δικαιοσύνην δίκαιός ἐστιν καθὼς ἐκεῖνος δίκαιός ἐστιν ὁ δὲ ποιῶν τὴν ἁμαρτίαν ἐκ τοῦ διαβόλου ἐστίν ὅτι ἀπʼ ἀρχῆς ὁ διάβολος ἁμαρτάνει εἰς τοῦτο ἐφανερώθη ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἵνα λύσῃ τὰ ἔργα τοῦ διαβόλου πᾶς ὁ γεγεννημένος ἐκ τοῦ Θεοῦ ἁμαρτίαν οὐ ποιεῖ ὅτι σπέρμα αὐτοῦ ἐν αὐτῷ μένει καὶ οὐ δύναται ἁμαρτάνειν ὅτι ἐκ τοῦ Θεοῦ γεγέννηται ἐν τούτῳ φανερά ἐστιν τὰ τέκνα τοῦ Θεοῦ καὶ τὰ τέκνα τοῦ διαβόλου καὶ πᾶς ὁ μὴ ποιῶν τὴν δικαιοσύνην οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ Θεοῦ καὶ ὁ μὴ ἀγαπῶν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ὅτι αὕτη ἐστὶν ἡ ἐπαγγελία ἀγγελία ἣν ἠκούσατε ἀπʼ ἀρχῆς ἵνα ἀγαπῶμεν ἀλλήλους οὐ καθὼς Κάϊν ἐκ τοῦ πονηροῦ ἦν καὶ ἔσφαξεν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ καὶ χάριν τίνος ἔσφαξεν αὐτόν ὅτι τὰ ἔργα αὐτοῦ πονηρὰ ἦν τὰ δὲ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ δίκαια καὶ μὴ θαυμάζετε ἀδελφοί μου εἰ μισεῖ ὑμᾶς ὁ κόσμος ἡμεῖς οἴδαμεν ὅτι μεταβεβήκαμεν μεταβέβηκεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν ὅτι ἀγαπῶμεν τοὺς ἀδελφούς ἡμῶν ὁ μὴ ἀγαπῶν τὸν ἀδελφὸν μένει ἐν τῷ θανάτῳ πᾶς ὁ μισῶν τὸν ἀδελφὸν ἑαυτοῦ αὐτοῦ ἀνθρωποκτόνος ἐστίν καὶ οἴδατε ὅτι πᾶς ἀνθρωποκτόνος οὐκ ἔχει ζωὴν αἰώνιον ἐν ἑαυτῷ αὐτῷ μένουσαν ἐν τούτῳ ἐγνώκαμεν τὴν ἀγάπην ὅτι ἐκεῖνος ὑπὲρ ἡμῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἔθηκεν καὶ ἡμεῖς ὀφείλομεν ὑπὲρ τῶν ἀδελφῶν τὰς ψυχὰς θεῖναι τιθέναι ὃς δʼ ἂν ἔχῃ τὸν βίον τοῦ κόσμου καὶ θεωρῇ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ χρείαν ἔχοντα καὶ κλείσῃ τὰ σπλάγχνα αὐτοῦ ἀπʼ αὐτοῦ πῶς ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μένει ἐν αὐτῷ τεκνία μου μὴ ἀγαπῶμεν λόγῳ καὶ μηδὲ τῇ γλώσσῃ ἀλλὰ ἐν ἔργῳ καὶ ἀληθείᾳ καὶ ἐν τούτῳ γινώσκομεν γνωσόμεθα ὅτι ἐκ τῆς ἀληθείας ἐσμέν καὶ ἔκπροσθεν ἔμπροσθεν αὐτοῦ πείσομεν τὰς τὴν καρδίας καρδίαν ἡμῶν ὅτι ἂν ἐὰν καταγινώσκῃ καταγιγνώσκῃ ἡμῶν ἡ καρδία ὅτι μείζων ἐστὶν ὁ Κύριος Θεὸς τῆς καρδίας ἡμῶν καὶ γινώσκει πάντα καὶ ἡμεῖς ἀγαπητοί ἀδελφοί ἂν ἐὰν ἡ καρδία ἡμῶν μὴ καταγινώσκῃ καταγινώσκει καταγινώσκω ἡμῶν παρρησίαν ἔχομεν ἔχει πρὸς τὸν Θεόν καὶ ὃ ἂν ἐὰν αἰτῶμεν αἰτώμεθα λαμβάνομεν λαμβάνωμεν ἀπʼ παρʼ αὐτοῦ ὅτι τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ τηροῦμεν τηρῶμεν καὶ τὰ ἀρεστὰ ἐνώπιον αὐτοῦ ποιοῦμεν καὶ αὕτη ἐστὶν ἡ ἐντολὴ αὐτοῦ ἵνα πιστεύσωμεν πιστεύωμεν τῷ ὀνόματι τοῦ Υἱοῦ αὐτοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ Χριστῷ καὶ ἀγαπῶμεν ἀλλήλους καθὼς ἔδωκεν ἐντολὴν ἡμῖν καὶ ὁ τηρῶν τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ ἐν αὐτῷ μένει καὶ αὐτὸς ἐν αὐτῷ καὶ ἐν τούτῳ γινώσκομεν ὅτι μένει ἐν ἡμῖν ἐκ τοῦ Πνεύματος οὗ ἡμῖν ἔδωκεν ἡμῖν ἡμεῖς ἀδελφοί ἀγαπητοί μὴ παντὶ πνεύματι πιστεύετε πιστεύετε ἀλλὰ δοκιμάζετε τὰ πνεύματα εἰ ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστιν ὅτι πολλοὶ ψευδοπροφῆται ἐξεληλύθασιν εἰς τὸν κόσμον ἐν τούτῳ γινώσκετε γινώσκεται γινώσκομεν τὸ τὸ Πνεῦμα Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ τὰ τῆς πλάνης πᾶν πνεῦμα ὃ ὁμολογεῖ Χριστὸν Ἰησοῦν Χριστὸν ἐν σαρκὶ ἐληλυθότα ἐληλυθέναι ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστιν καὶ πᾶν πνεῦμα ὃ μὴ ὁμολογεῖ τὸν Ἰησοῦν κύριον Χριστὸν ἐν σαρκὶ ἐληλυθότα ἐκ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔστιν καὶ τοῦτό ἐστιν τὸ τοῦ ἀντιχρίστου ὅτι ὃ ἀκηκόατε ἀκηκόαμεν ὅτι ἔρχεται καὶ νῦν ἐν τῷ κόσμῳ ἐστὶν ἤδη ὑμεῖς ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστε τεκνία καὶ νενικήκατε αὐτούς ὅτι μείζων ἐστὶν ὁ ἐν ὑμῖν ἢ ὁ ἐν τῷ κόσμῳ αὐτοὶ ἐκ τοῦ κόσμου εἰσίν διὰ τοῦτο ἐκ τοῦ κόσμου λαλοῦσιν καὶ ὁ κόσμος αὐτῶν ἀκούει ἡμεῖς ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐσμεν ὁ γινώσκων τὸν Θεὸν ἀκούει ἡμῶν ὃς οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἀκούει ἡμῶν ἐκ ἐν τούτου τούτῳ γινώσκομεν τὸ πνεῦμα τῆς ἀληθείας καὶ τὸ πνεῦμα τῆς πλάνης ἀγαπητοί ἀγαπῶμεν ἀλλήλους ὅτι ἡ ἀγάπη ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστιν καὶ πᾶς ὁ ἀγαπῶν τὸν Θεον ἐκ τοῦ Θεοῦ γεγέννηται καὶ γινώσκει γιγνώσκει τὸν Θεόν ὁ μὴ ἀγαπῶν οὐκ ἔγνω γινώσκει τὸν Θεόν ὅτι ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστίν ἐν τούτῳ ἐφανερώθη ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἐν ἡμῖν ὅτι τὸν Υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἀπέσταλκεν ὁ Θεὸς εἰς τὸν κόσμον ἵνα ζήσωμεν ζῶμεν διʼ αὐτοῦ ἐν τούτῳ ἐστὶν ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ οὐχ ὅτι ἡμεῖς ἠγαπήκαμεν ἠγαπήσαμεν ἠγάπησεν τὸν Θεόν ἀλλʼ ὅτι ἐκεῖνος αὐτὸς ἠγάπησεν ἡμᾶς καὶ ἀπέστειλεν ἀπέσταλκεν τὸν Υἱὸν αὐτοῦ ἱλασμὸν περὶ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν ἀγαπητοί εἰ οὕτως ὁ Θεὸς ἠγάπησεν ἡμᾶς καὶ ἡμεῖς ὀφείλομεν ἀλλήλους ἀγαπᾶν Θεὸν οὐδεὶς πώποτε τεθέαται τὸν Θεον ἐὰν ἀγαπῶμεν ἀλλήλους ὁ Θεὸς ἐν ἡμῖν μένει καὶ ἡ ἀγάπη αὐτοῦ τετελειωμένη ἐστὶν ἐν ἡμῖν τετελειωμένη ἐστίν ἐν τούτῳ γινώσκομεν ὅτι ἐν αὐτῷ μένομεν καὶ αὐτὸς ἐν ἡμῖν ὅτι ἐκ τοῦ Πνεύματος αὐτοῦ δέδωκεν ἔδωκεν ἡμῖν καὶ ἡμεῖς τεθεάμεθα ἐθεασάμεθα καὶ μαρτυροῦμεν ὅτι ὁ Πατὴρ ἀπέσταλκεν τὸν Υἱὸν Σωτῆρα τοῦ κόσμου ὃς ἐὰν ἂν ὁμολογήσῃ ὁμολογῇ ὅτι Ἰησοῦς Χριστός ἐστιν ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ὁ Θεὸς ἐν αὐτῷ μένει καὶ αὐτὸς ἐν αὐτῷ τῷ Θεῷ εστιν καὶ ἡμεῖς ἐγνώκαμεν καὶ πεπιστεύκαμεν πιστεύομεν τὴν ἀγάπην ἣν ἔχει ὁ Χριστὸς Θεὸς ἐν ἡμῖν ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστίν καὶ ὁ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῷ Θεῷ μένει καὶ ὁ Θεὸς ἐν αὐτῷ μένει ἐν τούτῳ τετελείωται ἡ ἀγάπη μεθʼ ἡμῶν ἐν ἡμῖν ἵνα παρρησίαν ἔχωμεν ἔχομεν ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἀγαπῇ τῆς κρίσεως ὅτι καθὼς ἐκεῖνός ἐστιν καὶ ἡμεῖς ἐσμεν ἐσόμεθα ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ φόβος οὐκ ἔστιν ἐν τῇ ἀγάπῃ ἀλλʼ ἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλει τὸν φόβον ὅτι ὁ φόβος κόλασιν ἔχει ὁ δὲ φοβούμενος οὐ τετελείωται ἐν τῇ ἀγάπῃ ἡμεῖς οὖν ἀγαπῶμεν αὐτὸν τὸν Θεον ὅτι ὁ Θεός αὐτὸς πρῶτος ἠγάπησεν ἡμᾶς ἐάν τις εἴπῃ ὅτι ἀγαπῶ τὸν Θεόν καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ μισῇ ψεύστης ἐστίν ὁ γὰρ μὴ ἀγαπῶν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ὃν ἑώρακεν τὸν Θεὸν ὃν οὐχ ἑώρακεν οὐ πῶς δύναται ἀγαπᾶν καὶ ταύτην τὴν ἐντολὴν ἔχομεν ἀπʼ αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ ἵνα ὁ ἀγαπῶν τὸν Θεὸν ἀγαπᾷ καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ πᾶς ὁ πιστεύων ὅτι Ἰησοῦς ἐστιν ὁ Χριστὸς ἐκ τοῦ Θεοῦ γεγέννηται καὶ πᾶς ὁ ἀγαπῶν τὸν γεννήσαντα ἀγαπᾷ καὶ τὸν τὸ γεγεννημένον ἐξ αὐτοῦ ἐν τούτῳ γινώσκομεν ὅτι ἀγαπῶμεν τὰ τέκνα τοῦ Θεοῦ ὅταν τὸν Θεὸν ἀγαπῶμεν καὶ τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ ποιῶμεν τηρῶμεν αὕτη γάρ ἐστιν ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἵνα τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ τηρῶμεν καὶ αἱ ἐντολαὶ αὐτοῦ βαρεῖαι οὐκ εἰσίν ὅτι πᾶν τὸ γεγεννημένον ἐκ τοῦ Θεοῦ νικᾷ τὸν κόσμον καὶ αὐτῆς αὕτη ἐστὶν ἡ νίκη ἡ νικήσασα τὸν κόσμον ἡ πίστις ἡμῶν τίς ἐστιν δὲ ἐστιν ὁ νικῶν τὸν κόσμον εἰ μὴ ὁ πιστεύων ὅτι Ἰησοῦς ἐστιν ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ οὗτός ἐστιν ὁ ἐλθὼν διʼ ὕδατος καὶ αἵματος καὶ πνεύματος Ἰησοῦς ὁ Χριστός οὐκ ἐν τῷ ὕδατι μόνῳ μόνον ἀλλʼ ἐν τῷ ὕδατι καὶ ἐν τῷ αἵματι πνεύματι καὶ τὸ Πνεῦμά ἐστιν τὸ μαρτυροῦν ὅτι τὸ Πνεῦμά ἐστιν ἡ ἀλήθεια ὅτι οἱ τρεῖς εἰσιν οἱ μαρτυροῦντες ἐν τῷ οὐρανῷ ὁ πατὴρ ὁ λόγος καὶ τὸ ἅγιον Πνεῦμα καὶ οὗτοι οἱ τρεῖς ἕν εἰσι καὶ τρεῖς εἰσιν οἱ μαρτυροῦντες ἐν τῇ γῇ τὸ Πνεῦμα καὶ τὸ ὕδωρ καὶ τὸ αἷμα καὶ οἱ τρεῖς εἰς τὸ ἕν εἰσιν εἰ τὴν μαρτυρίαν τῶν τοῦ ἀνθρώπων Θεοῦ λαμβάνομεν ἡ μαρτυρία τοῦ Θεοῦ μείζων ἐστίν ὅτι αὕτη ἐστὶν ἡ μαρτυρία τοῦ Θεοῦ ὅτι ἣν μεμαρτύρηκεν περὶ τοῦ Υἱοῦ αὐτοῦ ὁ πιστεύων εἰς τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ ἔχει τὴν μαρτυρίαν τοῦ Θεοῦ ἐν αὑτῷ ἑαυτῷ ὁ μὴ πιστεύων τῷ Ὑιῷ Θεῷ ψεύστην πεποίηκεν αὐτόν ὅτι οὐ πεπίστευκεν ἐπίστευσεν εἰς τὴν μαρτυρίαν ἣν μεμαρτύρηκεν ὁ Θεὸς περὶ τοῦ Υἱοῦ αὐτοῦ καὶ αὕτη ἐστὶν ἡ μαρτυρία ὅτι ζωὴν αἰώνιον ἔδωκεν ἡμῖν ὁ Θεὸς ἡμῖν καὶ αὕτη εστιν ἡ ζωὴ ἐν τῷ Υἱῷ αὐτοῦ ἐστιν ὁ ἔχων τὸν Υἱὸν ἔχει τὴν ζωήν ὁ μὴ ἔχων τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ τὴν ζωὴν οὐκ ἔχει ταῦτα ἔγραψα ὑμῖν ἵνα εἰδῆτε ὅτι ζωὴν ἔχετε αἰώνιον ἔχετε τοῖς οἱ πιστεύουσιν πιστεύοντες εἰς τὸ ὄνομα τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ ἵνα εἰδῆτε ὅτι ζωὴν αἰώνιον ἔχετε αἰώνιον καὶ ἵνα πιστεύητε εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ καὶ αὕτη ἐστὶν ἡ παρρησία ἣν ἔχομεν ἔχωμεν πρὸς αὐτόν ὅτι ἂν ἐάν τι αἰτώμεθα κατὰ τὸ ὄνομα θέλημα αὐτοῦ ἀκούει ὑμῶν ἡμῶν καὶ ἂν ἐὰν οἴδαμεν ὅτι ἀκούει ἡμῶν ὃ ἐὰν ἂν αἰτώμεθα οἴδαμεν ὅτι ἐάν ἔχομεν ἔχωμεν τὰ αἰτήματα ἃ ᾐτήκαμεν ἀπʼ παρʼ αὐτοῦ ἐάν τις ἴδῃ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ἁμαρτάνοντα ἁμαρτίαν μὴ πρὸς θάνατον αἰτήσει αἴτησις καὶ δώσει δώσεις αὐτῷ ζωήν τοῖς μὴ ἁμαρτάνουσιν ἁμαρτίαν μὴ πρὸς θάνατον ἔστιν ἁμαρτία πρὸς θάνατον οὐ περὶ ἐκείνης λέγω ἵνα ἐρωτήσῃ πᾶσα ἀδικία ἁμαρτία ἐστίν καὶ ἔστιν ἁμαρτία οὐ πρὸς θάνατον οἴδαμεν ὅτι πᾶς ὁ γεγεννημένος ἐκ τοῦ Θεοῦ οὐχ ἁμαρτάνει ἀλλʼ ὁ γεννηθεὶς ἐκ τοῦ Θεοῦ τηρεῖ αὐτόν ἑαυτὸν καὶ ὁ πονηρὸς οὐχ ἅπτεται αὐτοῦ οἴδαμεν ὅτι ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐσμεν καὶ ὁ κόσμος ὅλος ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται καὶ οἴδαμεν δὲ ὅτι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἥκει καὶ δέδωκεν ἔδωκεν ἡμῖν διάνοιαν ἵνα γινώσκωμεν γινώσκομεν τὸν τὸ Ἀληθινόν ἀληθινόν Θεον καὶ ἐσμὲν ἐν τῷ Ἀληθινῷ ἐν τῷ Υἱῷ αὐτοῦ Ἰησοῦ Ἰησοῦ Χριστῷ Χριστοῦ οὗτός ἐστιν ὁ ἀληθινὸς Θεὸς καὶ ἡ ζωὴ αἰώνιος τεκνία φυλάξατε ἑαυτὰ ἑαυτοὺς ἀπὸ τῶν εἰδώλων ἀμήν ὁ πρεσβύτερος ἐκλεκτῇ κυρίᾳ καὶ τοῖς τέκνοις αὐτῆς οὓς ἐγὼ ἀγαπῶ ἐν ἀληθείᾳ καὶ οὐκ ἐγὼ δὲ μόνος ἀλλὰ καὶ πάντες οἱ ἐγνωκότες τὴν ἀλήθειαν διὰ τὴν ἀλήθειαν τὴν μένουσαν ἐνοικοῦσαν ἐν ἡμῖν καὶ μεθʼ ἡμῶν ἔσται εἰς τὸν αἰῶνα ἔσται μεθʼ ἡμῶν ὑμῶν χάρις ἔλεος εἰρήνη ἀπὸ παρὰ Θεοῦ Πατρός καὶ παρὰ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Υἱοῦ αὐτοῦ τοῦ Πατρός ἐν ἀληθείᾳ καὶ ἀγάπῃ ἐχάρην λίαν ὅτι εὕρηκα εὗρον ἐκ τῶν τέκνων σου περιπατοῦντας ἐν ἀληθείᾳ καθὼς ἐντολὴν ἐλάβομεν ἔλαβον ἀπὸ παρὰ τοῦ Πατρός καὶ νῦν ἐρωτῶ σε κυρία οὐχ ὡς ἐντολὴν καινὴν γράφων γράφω σοι καινὴν ἀλλὰ ἐντολήν ἣν εἴχομεν εἴχαμεν ἀπʼ ἀρχῆς ἵνα ἀγαπῶμεν ἀλλήλους καὶ αὕτη ἐστὶν ἡ ἀγάπη ἵνα περιπατῶμεν κατὰ τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ ἵνα καθὼς αὕτη ἐστὶν ἡ ἡ ἐντολή ἕντο ἐστιν αὐτοῦ ἵνα καθὼς ἠκούσατε ἀπʼ ἀρχῆς ἵνα ἐν αὐτῇ περιπατῆτε περιπατησῆτε ὅτι πολλοὶ πλάνοι ἐξῆλθον ἐξῆλθαν εἰσῆλθον εἰς τὸν κόσμον οἱ μὴ ὁμολογοῦντες Ἰησοῦν Χριστὸν ἐρχόμενον ἐν σαρκί οὗτός ἐστιν ὁ πλάνος καὶ ὁ ἀντίχριστος βλέπετε αὑτούς ἑαυτούς ἵνα μὴ ἀπολέσητε ἀπολέσωμεν ἀπόλησθε ἃ εἰργασάμεθα ειργάσασθε ἀλλὰ μισθὸν πλήρη ἀπολάβητε ἀπολάβωμεν πᾶς ὁ προάγων παραβαίνων καὶ μὴ μένων καὶ μὴ ἐν τῇ διδαχῇ τοῦ Κυρίου Χριστοῦ Θεὸν οὐκ ἔχει ὁ μένων ἐν τῇ διδαχῇ τοῦ Χριστοῦ οὗτος καὶ τὸν Υἱὸν Πατέρα καὶ τὸν Πατέρα Υἱὸν ἔχει εἴ τις ἔρχεται πρὸς ὑμᾶς καὶ ταύτην τὴν ἐν διδαχὴν οὐ φέρει μὴ λαμβάνετε αὐτὸν εἰς οἰκίαν καὶ χαίρειν αὐτῷ μὴ λέγετε ὁ λέγων γὰρ λέγων αὐτῷ χαίρειν κοινωνεῖ τοῖς ἔργοις αὐτοῦ τοῖς πονηροῖς πολλὰ ἔχων ἔχω ὑμῖν γράφειν γράψαι οὐκ ἐβουλήθην ἠβουλήθην διὰ χάρτου καὶ μέλανος ἀλλὰ ἐλπίζω γάρ γενέσθαι ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς καὶ στόμα στόματι πρὸ πρὸς στόμα λαλῆσαι ἵνα ἡ χαρὰ ὑμῶν ἡμῶν ᾖ πεπληρωμένη ᾖ ἦν ἀσπάζεταί σε τὰ τέκνα τῆς ἀδελφῆς σου τῆς ἐκλεκτῆς ἀμήν ὁ πρεσβύτερος Γαΐῳ τῷ ἀγαπητῷ ὃν ἐγὼ ἀγαπῶ ἐν ἀληθείᾳ ἀγαπητέ περὶ πάντων εὔχομαί σε εὐοδοῦσθαι καὶ ὑγιαίνειν καθὼς εὐοδοῦταί σου ἡ ψυχή ἐχάρην γὰρ λίαν ἐρχομένων ἀδελφῶν καὶ μαρτυρούντων μαρτυροῦν σου τῇ ἀληθείᾳ καθὼς σὺ ἐν ἀληθείᾳ περιπατεῖς μειζοτέραν τούτων χαράν οὐκ ἔχω ἔχων χάριν χαράν ἵνα ἀκούω τὰ ἐμὰ τέκνα ἐν τῇ ἀληθείᾳ περιπατοῦντα ἀγαπητέ πιστὸν ποιεῖς ὃ ἐὰν ἐργάσῃ εἰς τοὺς ἀδελφοὺς καὶ εἰς τοὺς τοῦτο ξένους οἳ ἐμαρτύρησάν σου τῇ ἀγάπῃ ἐνώπιον ἐκκλησίας οὓς οὕ καλῶς ποιήσεις ποιήσας προπέμψας προπέμψεις ἀξίως τοῦ Θεοῦ ὑπὲρ γὰρ τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ ἐξῆλθον ἐξῆλθαν μηδὲν λαμβάνοντες ἀπὸ τῶν ἐθνικῶν ἐθνῶν ἡμεῖς οὖν ὀφείλομεν ὑπολαμβάνειν ἀπολαμβάνειν τοὺς τοιούτους ἵνα συνεργοὶ γινώμεθα γινόμεθα τῇ ἐκκλησία ἀληθείᾳ ἔγραψά ἔγραψας τι τῇ ἐκκλησίᾳ ἀλλʼ ὁ φιλοπρωτεύων αὐτῶν Διοτρέφης οὐκ ἐπιδέχεται ἡμᾶς διὰ τοῦτο ἂν ἐὰν ἔλθω ὑπομνήσω αὐτοῦ τὰ ἔργα ἃ ποιεῖ λόγοις πονηροῖς φλυαρῶν εἰς ἡμᾶς καὶ μὴ ἀρκούμενος ἐπὶ τούτοις οὔτε αὐτὸς ἐπιδέχεται τοὺς ἀδελφοὺς καὶ τοὺς επιδεχομένους βουλομένους κωλύει καὶ ἐκ τῆς ἐκκλησίας ἐκβάλλει ἀγαπητέ μὴ μιμοῦ τὸ κακὸν ἀλλὰ τὸ ἀγαθόν ὁ ἀγαθοποιῶν ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστιν ὁ δὲ κακοποιῶν οὐχ ἑώρακεν τὸν Θεόν Δημητρίῳ μεμαρτύρηται ὑπὸ πάντων καὶ ὑπὸ αὐτῆς τῆς ἐκκλησίας καὶ τῆς ἀληθείας καὶ ἡμεῖς δὲ μαρτυροῦμεν καὶ οἴδατε οἶδας ὅτι ἀληθής ἡμῶν εστιν ἡ μαρτυρία ἡμῶν ἀληθής ἐστιν πολλὰ εἶχον γράφειν γράψαι σοι ἀλλʼ οὐ ἐβουλήθην θέλω διὰ μέλανος καὶ καλάμου σοι γράψαι γράφειν σοι ἐλπίζω δὲ εὐθέως ἰδεῖν σε ἰδεῖν καὶ στόμα πρὸ πρὸς στόμα λαλήσομεν εἰρήνη σοι ἀσπάζονταί σε οἱ ἀδελφοί φίλοι ἀσπάζου ἄσπασαι τοὺς φίλους κατʼ ὄνομα Ἰούδας Ἰησοῦ Χριστοῦ δοῦλος ἀδελφὸς δὲ Ἰακώβου τοῖς ἐν Θεῷ Πατρὶ ἠγαπημένοις ἡγιασμένοις καὶ Ἰησοῦ Ἰησοῦ Χριστῷ Χριστοῦ τετηρημένοις κλητοῖς ἔλεος ὑμῖν καὶ εἰρήνη καὶ ἀγάπη πληθυνθείη ἀγαπητοί πᾶσαν σπουδὴν ποιούμενος ποιησάμενος τοῦ γράφειν ὑμῖν περὶ τῆς κοινῆς ἡμῶν σωτηρίας καὶ ζωῆς ἀνάγκην ἔσχον γράψαι γράφειν ὑμῖν παρακαλῶν ἐπαγωνίζεσθαι ἐπαγωνίζεσθε τῇ ἅπαξ παραδοθείσῃ πίστει τοῖς ἁγίοις πίστει παρεισέδυσαν παρεισεδύησαν γάρ τινες ἄνθρωποι οἱ καὶ πάλαι προγεγραμμένοι εἰς τοῦτο τὸ κρίμα ἀσεβεῖς τὴν τῇ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν χάριν χάριτα μετατιθέντες εἰς ἀσέλγειαν καὶ τὸν νόμον μόνον ἡμῶν Δεσπότην Θεὸν καὶ Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν ἡμῶν ἀρνούμενοι ὑπομνήσει ὑπομνῆσαι οὖν δὲ ὑμᾶς βούλομαι ἀδελφοί εἰδότας ὑμᾶς ἅπαξ πάντα πάντας τοῦτο ὅτι ὁ Κύριος Θεός Ἰησοῦς Χριστὸς ἅπαξ λαὸν ἐκ γῆς Αἰγύπτου σώσας τὸ δεύτερον τοὺς μὴ πιστεύσαντας ἀπώλεσεν ἀγγέλους δὲ τε τοὺς μὴ τηρήσαντας τὴν ἑαυτῶν ἀρχὴν ἀλλὰ ἀπολιπόντας τὸ ἴδιον οἰκητήριον εἰς κρίσιν μεγάλης ἡμέρας δεσμοῖς ἀϊδίοις ὑπὸ ζόφον τετήρηκεν ὡς Σόδομα καὶ Γόμορρα καὶ αἱ περὶ αὐτὰς πόλεις τὸν ὅμοιον τούτοις τρόπον τούτοις ἐκπορνεύσασαι ἐκπορνεύσασθαι καὶ ἀπελθοῦσαι ὀπίσω σαρκὸς ἑτέρας πρόκεινται πρόσκεινται δὲ δεῖγμα πυρὸς αἰωνίου δίκην οὐκ ὑπέχουσαι ἐπέχουσαι ὑπερέχουσαι ἔχουσιν ὁμοίως ὅμως μέντοι καὶ αὑτοί οὗτοι ἐνυπνιαζόμενοι σάρκα μὲν μιαίνουσιν κυριότητα κυριότητας δὲ ἀθετοῦσιν δόξας δόξαν δὲ βλασφημοῦσιν ὅτε ὁ δὲ Μιχαὴλ Μιχαὴς ὁ ἀρχάγγελος τότε ὅτε τῷ διαβόλῳ διακρινόμενος διελέγετο περὶ τοῦ Μωϋσέως σώματος οὐκ ἐτόλμησεν κρίσιν ἐπενεγκεῖν βλασφημίας ἀλλὰ εἶπεν ἐπιτιμήσαι ἐν σοι ὁ Θεός Κύριος οὗτοι δὲ ὅσα μὲν οὐκ οἴδασιν βλασφημοῦσιν ὅσα δὲ φυσικῶς ὡς τὰ ἄλογα ζῷα ἐπίστανται ἐν τούτοις φθείρονται οὐαὶ αὐτοῖς αὑτοί ὅτι τῇ ὁδῷ τοῦ Κάϊν ἐπορεύθησαν καὶ τῇ πλάνῃ τοῦ Βαλὰκ Βαλαὰμ μισθοῦ ἐξεχύθησαν καὶ τῇ ἀντιλογίᾳ τοῦ Κόρε ἀπώλοντο οὗτοί εἰσιν οἱ γογγυσταί μεμψίμοιροι καὶ τὰς ἐπιθυμίας αὐτῶν πορευόμενοι ἐν ταῖς ἀγάπαις ἀπάταις ὑμῶν αὐτῶν σπιλάδες συνευχόμενοι συνευωχούμενοι ὑμῖν ἀφόβως αὑτούς ἑαυτοὺς ποιμαίνοντες νεφέλαι ἄνυδροι παντὶ ὑπὸ ἀνέμων ἀνέμῳ παραφερόμεναι παραφερόμενοι περιφερόμεναι δένδρα φθινοπωρικὰ φθινοπωρινὰ ἄκαρπα δὶς ἀποθανόντα ἐκριζωθέντα ἄγρια κύματα ἄγρια ἁγία θαλάσσης ἀπαφρίζοντα ἐπαφρίζοντα τὰς ἑαυτῶν αἰσχύνας ἀστέρες πλανῆται πλάνητες οἷς ὁ ζόφος τοῦ σκότους εἰς τὸν αἰῶνα τετήρηται προεπροφήτευσεν προεφήτευσεν ἐπροφήτευσεν δὲ καὶ τούτοις ἕβδομος ἀπὸ Ἀδὰμ Ἑνὼχ λέγων ἰδοὺ ἦλθεν ὁ Κύριος ἐν ἁγίαις ἁγίων ἀγγέλων μυριάσιν ἁγίαις ἁγίων ἀγγέλων αὐτοῦ ποιῆσαι κρίσιν κατὰ πάντων καὶ ἐξελέγξαι ἐλέγξαι πᾶσαν πάντας ψυχὴν τοὺς ἀσεβεῖς αὐτῶν περὶ πάντων τῶν ἔργων ἀσεβείας αὐτῶν ὧν ἠσέβησαν καὶ περὶ πάντων τῶν σκληρῶν σκληρῶν λόγων ὧν ἐλάλησαν κατʼ αὐτοῦ ἁμαρτωλοὶ ἀσεβεῖς οὗτοί εἰσιν γογγυσταί μεμψίμοιροι κατὰ τὰς ἐπιθυμίας ἑαυτῶν ἑαυτῷ αὐτῶν πορευόμενοι καὶ τὸ στόμα αὐτῶν αὐτῷ λαλεῖ ὑπέρογκα θαυμάζοντες πρόσωπα ὠφελείας χάριν ὑμεῖς δέ ἀγαπητοί ἀγαπητοῖς μνήσθητε τῶν ῥημάτων τῶν προειρημένων ῥημάτων ὑπὸ τῶν ἀποστόλων τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ὅτι ἔλεγον ὑμῖν ὅτι ἐπʼ ἐν ἐσχάτου ἐσχάτῳ τοῦ χρόνου χρόνῳ ἐλεύσονται ἔσονται ἐμπαῖκται κατὰ τὰς ἑαυτῶν ἑαυτῷ ἐπιθυμίας αὐτῶν πορευόμενοι τῶν ἀσεβειῶν οὗτοί εἰσιν οἱ ἀποδιορίζοντες ἑαυτούς ψυχικοί Πνεῦμα μὴ ἔχοντες ὑμεῖς ἡμεῖς δέ ἀγαπητοί ἐποικοδομοῦντες ἑαυτοὺς τῇ ἑαυτῶν ἁγιότητι ἁγιωτάτῃ ἡμῶν ὑμῶν πίστει ἐποικοδομοῦντες ἀνοικοδομεῖσθαι ἑαυτοὺς ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ προσευχόμενοι προσεχόμενοι ἑαυτοῖς ἑαυτοὺς ἐν ἀγάπῃ Θεοῦ τηρήσατε τηρήσωμεν προσδεχόμενοι τὸ ἔλεος τοῦ Κυρίου εἰς ζωήν ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς ζωὴν αἰώνιον καὶ οὓς μὲν ἐλεᾶτε ἐλεεῖτε ἐλέγχετε ἐκ πυρός ἁρπάσατε διακρινόμενοι διακρινομένους οὓς δὲ ἐν φόβῳ σῴζετε ἐκ τοῦ πυρὸς ἁρπάζοντες οὓς δὲ ἐλεᾶτε ἐλεεῖτε ἐν φόβῳ μισοῦντες καὶ τὸν ἀπὸ τῆς σαρκὸς ἐσπιλωμένον ἐσπιλωμένοι χιτῶνα τῷ δὲ δυναμένῳ στηρίξαι φυλάξαι ὑμᾶς ἡμᾶς αὐτοὺς ἀπταίστους καὶ ἄσπιλους ἀμώμους αγνευομένους στῆσαι κατενώπιον ἐνώπιον ἀπέναντι τῆς δόξης αὐτοῦ ἀμέμπτους ἀμώμους ἐν ἀγαλλιάσει μόνῳ σοφῷ Θεῷ Σωτῆρι ἡμῶν αὐτῷ δόξα κράτος τίμη διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου ᾧ ἡμῶν ᾧ αὐτῷ δόξα καὶ μεγαλωσύνη κράτος καὶ ἐξουσία πρὸ παντὸς τοῦ αἰῶνος καὶ νῦν καὶ εἰς πάντας τοὺς πάντας αἰῶνας ἀμήν ἀποκάλυψις Ἰησοῦ Χριστοῦ ἣν ἔδωκεν αὐτῷ ὁ Θεὸς δεῖξαι τοῖς ἁγίοις δούλοις αὐτοῦ ἃ δεῖ γενέσθαι ἐν τάχει καὶ ἐσήμανεν ἀποστείλας διὰ τοῦ ἀγγέλου αὐτοῦ τῷ τοῦ δούλῳ δούλου αὐτοῦ Ἰωάννῃ ὃς ἐμαρτύρησεν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν μαρτυρίαν Ἰησοῦ Χριστοῦ ὅσα τε εἶδεν μακάριος ὁ ἀναγινώσκων καὶ οἱ ἀκούοντες τοὺς τὸν λόγους λόγον τούτους τῆς προφητείας καὶ τηροῦντες τὰ ἐν αὐτῇ γεγραμμένα ὁ γὰρ καιρὸς ἐγγύς Ἰωάννης ταῖς ἑπτὰ ἐκκλησίαις ταῖς ἐν τῇ Ἀσίᾳ χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ τοῦ ὁ ὢν καὶ ὁ ἦν καὶ ὁ ἐρχόμενος καὶ ἀπὸ τῶν ἑπτὰ πνευμάτων τῶν ἃ ἐστιν ἐνώπιον τοῦ θρόνου αὐτοῦ καὶ ἀπὸ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὁ μάρτυς ὁ πιστός ὁ πρωτότοκος ἐκ τῶν νεκρῶν καὶ ὁ ἄρχων τῶν βασιλειῶν βασιλέων τῆς γῆς τῷ ἀγαπῶντι ἀγαπήσαντι ἡμᾶς καὶ λύσαντι λούσαντι ἡμᾶς ἐκ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν ἐν τῷ αἵματι αὐτοῦ καὶ ἐποίησεν ἡμᾶς ἡμῶν ἡμῖν βασιλείαν βασιλεῖς καὶ ἱερεῖς τῷ τοῦ Θεῷ Θεοῦ καὶ Πατρὶ αὐτοῦ αὐτῷ ἡ τὸ δόξα κράτος καὶ τὸ ἡ κράτος δόξα εἰς τοὺς τὸν αἰῶνας αἰῶνα τῶν αἰώνων ἀμήν ἰδοὺ ἔρχεται ἐπὶ μετὰ τῶν νεφελῶν καὶ ὄψεται ὄψονται αὐτὸν παρʼ πᾶς ὀφθαλμὸς καὶ οἵτινες αὐτὸν ἐξεκέντησαν καὶ κόψονται ἐπʼ αὐτὸν πᾶσαι αἱ φυλαὶ τῆς γῆς ναί ἀμήν ἐγώ εἰμι τὸ Ἄλφα Α καὶ ἐγὼ καὶ τὸ Ὦ ἀρχὴ καὶ τέλος λέγει ὁ Κύριος ὁ Θεός ὁ ὢν καὶ ὁ ἦν καὶ ὁ ἐρχόμενος ὁ Παντοκράτωρ ἐγὼ Ἰωάννης ὁ καὶ ἀδελφὸς ὑμῶν καὶ συγκοινωνὸς κοινωνὸς ἐν τῇ θλίψει καὶ ἐν τῇ βασιλείᾳ καὶ ὑπομονῇ ἐν ἐνί Χριστῷ Ἰησοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐγενόμην ἐν τῇ τῇ σῷ νήσῳ τῇ καλουμένῃ Πάτμῳ διὰ καὶ τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ διὰ τὴν μαρτυρίαν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐγὼ ἐγενόμην ἐν Πνεύματι ἐν τῇ Κυριακῇ ἡμέρᾳ καὶ ἤκουσα φωνὴν ὀπίσω μου φωνὴν μεγάλην ὄπισθεν μου ὡς σάλπιγγος λεγούσης ἐγώ εἰμι τὸ Α Ἄλφα καὶ τὸ Ω ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος καὶ ὃ βλέπεις βλέψεις γράψον εἰς τὸ βιβλίον καὶ πέμψον ταῖς ἑπτὰ ἐκκλησίαις ταῖς ἐν Ἀσίᾳ εἰς Ἔφεσον καὶ εἰς Σμύρναν Μύρναν καὶ εἰς Πέργαμον καὶ εἰς Θυάτειρα Θυάτειραν καὶ εἰς Σμύρναν Σάρδεις καὶ εἰς Φιλαδέλφειαν καὶ εἰς Λαοδίκειαν καὶ ἐκεῖ ἐπέστρεψα βλέπειν τὴν φωνὴν ἥτις ἐλάλει λάλει ἐλάλησε μετʼ ἐμοῦ καὶ ἐπιστρέψας εἶδον ἑπτὰ λυχνίας χρυσᾶς καὶ ἐν μέσῳ μέσον τῶν ἑπτὰ λυχνιῶν ὁμοίωμα ὅμοιον ὑιῷ υἱὸν Ἀνθρώπου ἐνδεδυμένον ποδήρη ποδήρην καὶ περιεζωσμένον πρὸς τοῖς μαστοῖς μαζοῖς ζώνην χρυσᾶν χρυσῆν καὶ ἡ δὲ κεφαλὴ αὐτοῦ καὶ αἱ τρίχες λευκαὶ ὡσει ὡς ἔριον λευκόν ὡς χιών καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ ὡς φλὸξ πυρός καὶ οἱ πόδες αὐτοῦ ὅμοιοι χαλκολιβάνῳ ὡς ἐν καμίνῳ πεπυρωμένης πεπυρωμένοι πεπυρωμένῳ καὶ ἡ φωνὴ αὐτοῦ ὡς φωνὴ ὑδάτων πολλῶν καὶ ἔχων εἴχεν ἐν τῇ δεξιᾷ αὑτοῦ χειρὶ αὐτοῦ ἀστέρας ἑπτά καὶ ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ ῥομφαία δίστομος ὀξεῖα ἐκπορευομένη καὶ ἡ ὄψις αὐτοῦ φαίνει ὡς ὁ ἥλιος φαίνει ἐν τῇ δυνάμει αὐτοῦ καὶ ὅτε εἶδον αὐτόν ἔπεσα εἰς πρὸς τοὺς πόδας αὐτοῦ ὡς ὡσει νεκρός καὶ ἔθηκεν ἐπέθηκε τὴν δεξιὰν αὐτοῦ χεῖρα ἐπʼ ἐμὲ λέγων μοι μὴ φοβοῦ ἐγώ εἰμι ὁ πρωτότοκος πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος καὶ ὁ ζῶν καὶ ἐγενόμην νεκρὸς καὶ ἰδοὺ ζῶν εἰμι εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων ἀμήν καὶ ἔχω τὰς κλεῖς τοῦ θανάτου ᾍδου καὶ τοῦ ᾍδου θανάτου γράψον οὖν ἃ εἶδες καὶ ἃ εἰσὶν καὶ ἃ δεῖ μέλλει μέλλειν γενέσθαι γίνεσθαι μετὰ ταῦτα τὸ μυστήριον τῶν ἑπτὰ ἀστέρων ὧν οὓς εἶδες ἐπὶ ἐν τῆς τῇ δεξιᾶς δεξιᾷ μου καὶ τὰς ἑπτὰ λυχνίας τὰς χρυσᾶς οἱ ἑπτὰ ἀστέρες ἄγγελοι τῶν ἑπτὰ ἐκκλησιῶν εἰσίν καὶ αἱ ἑπτὰ λυχνίαι αἱ ἑπτὰ ἃς εἶδες ἑπτὰ ἐκκλησίαι εἰσίν τῶν ἑπτὰ ἐκκλησιῶν τῷ ἀγγέλῳ τῆς τῷ ἐν Ἐφέσῳ Ἐφεσίνης ἐκκλησίας γράψον τάδε λέγει ὁ κρατῶν τοὺς ἑπτὰ ἀστέρας ἐν τῇ δεξιᾷ αὐτοῦ χειρὶ ὁ περιπατῶν ἐν μέσῳ τῶν ἑπτὰ λυχνιῶν τῶν χρυσῶν χρυσέων οἶδα τὰ ἔργα σου καὶ τὸν κόπον σου καὶ τὴν ὑπομονήν σου καὶ ὅτι οὐ δύνῃ βαστάσαι κακούς καὶ ἐπείρασας ἐπειράσω τοὺς φάσκοντας λέγοντας ἑαυτοὺς εἶναι ἀποστόλους εἶναι καὶ οὐκ εἰσίν καὶ εὗρες αὐτοὺς ψευδεῖς καὶ ἐβάστασας καὶ ὑπομονὴν ἔχεις καὶ θλῖψεις πάσας καὶ ἐβάστασας διὰ τὸ ὄνομά μου κεκοπίακας καὶ οὐ ἐκοπίασας κεκοπίακες κέκμηκας ἀλλʼ ἔχω κατὰ σοῦ ὅτι τὴν ἀγάπην σου τὴν πρώτην σου ἀγάπην ἀφῆκες ἀφῆκας μνημόνευε οὖν πόθεν πέπτωκας πέπτωκες ἐκπέπτωκας καὶ μετανόησον καὶ τὰ πρῶτα ἔργα ποίησον εἰ δὲ μή ἔρχομαί σοι τάχει ταχύ καὶ κινήσω τὴν λυχνίαν σου ἐκ τοῦ τόπου αὐτῆς ἐὰν μὴ μετανοήσῃς ἀλλὰ τοῦτο ὀχεῖς ἔχεις ὅτι μισεῖς τὰ ἔργα τῶν Νικολαϊτῶν ἃ κἀγὼ μισῶ ὁ ἔχων οὖς ἀκουσάτω τί τὸ Πνεῦμα λέγει ταῖς ἑπτὰ ἐκκλησίαις ταῖς ἑπτὰ τῷ νικῶντι νικοῦντί δώσω αὐτῷ φαγεῖν ἐκ τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς ὅ ἐστιν ἐν μέσῳ τῷ τοῦ Παραδείσῳ παραδείσου τοῦ Θεοῦ μου καὶ τῷ ἀγγέλῳ τῷ τῆς ἐν Σμύρνῃ Σμύρνης ἐκκλησίας Σμυρναίων γράψον τάδε λέγει ὁ πρωτότοκος πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος ὃς ἐγένετο νεκρὸς καὶ ἔζησεν οἶδά σου τὰ ἔργα καὶ τὴν θλῖψιν καὶ τὴν πτωχείαν ἀλλὰ πλούσιος δὲ εἶ καὶ τὴν βλασφημίαν τὴν ἐκ τῶν λεγόντων Ἰουδαίους Ἰουδαίων εἶναι ἑαυτούς καὶ οὐκ εἰσίν ἀλλὰ συναγωγὴ τοῦ Σατανᾶ μὴ μηδὲν φοβοῦ ἃ μέλλεις παθεῖν πάσχειν ἰδοὺ δή μέλλει βάλλειν βαλεῖν ὁ διάβολος ἐξ ὑμῶν ὁ διάβολος εἰς φυλακὴν ἵνα πειρασθῆτε καὶ ἕξετε ἔχητε ἔχετε θλῖψιν ἡμερῶν δέκα γίνου πιστὸς ἄχρι θανάτου καὶ δώσω σοι τὸν στέφανον τῆς ζωῆς ὁ ἔχων οὖς ἀκουσάτω τί τὸ Πνεῦμα λέγει ταῖς ἐκκλησίαις ὁ νικῶν οὐ μὴ ἀδικηθῇ ἐκ τοῦ θανάτου τοῦ δευτέρου καὶ τῷ ἀγγέλῳ τῆς ἐν Περγάμῳ ἐκκλησίας γράψον τάδε λέγει ὁ ἔχων τὴν ῥομφαίαν τὴν δίστομον τὴν ὀξεῖαν οἶδα τὰ ἔργα σου καὶ ποῦ κατοικεῖς ὅπου ὁ θρόνος τοῦ Σατανᾶ καὶ κρατεῖς τὸ ὄνομά σου μου καὶ οὐκ ἠρνήσω τὴν πίστιν μου καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις ἐν αἷς ταῖς Ἀντιπᾶς ὁ μάρτυς μου ὁ πιστός μου ὃς ἀπεκτάνθη παρʼ ὑμῖν ὅπου κατοικεῖ ὁ Σατανᾶς κατοικεῖ ἀλλʼ ἔχω κατὰ σοῦ ὀλίγα ὅτι ἔχεις ἔχει ἐκεῖ κρατοῦντας τὴν διδαχὴν Βαλαάμ ὃς ἐδίδαξεν ἐδίδασκεν ἐν τῷ τὸν Βαλὰκ Βαλὰκ βασιλεῖ βαλεῖν σκάνδαλον ἐνώπιον τῶν υἱῶν Ἰσραήλ καὶ φαγεῖν εἰδωλόθυτα καὶ πορνεῦσαι οὕτως ἔχεις καὶ σὺ κρατοῦντας τὴν διδαχὴν τῶν Νικολαϊτῶν ὁμοίως ὃ μισῶ μετανόησον οὖν εἰ δὲ μή ἔρχομαί σοι σὺ ταχύ καὶ πολεμήσω μετʼ αὐτῶν ἐν τῇ ῥομφαίᾳ τοῦ στόματός μου ὁ ἔχων οὖς ἀκουσάτω τί τὸ Πνεῦμα λέγει ταῖς ἐκκλησίαις τῷ νικῶντι νικοῦντί δώσω αὐτῷ φαγεῖν ἀπὸ ἐκ τοῦ μάννα τοῦ κεκρυμμένου καὶ δώσω αὐτῷ ψῆφον λευκήν καὶ ἐπὶ τὴν ψῆφον ὄνομα καινὸν γεγραμμένον ὃ οὐδεὶς οἶδεν ἔγνω εἰ μὴ ὁ λαμβάνων καὶ τῷ ἀγγέλῳ τῆς τῷ ἐν Θυατείροις ἐκκλησίας γράψον τάδε λέγει ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ὁ ἔχων τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ ὡς φλόγα φλὸξ πυρός καὶ οἱ πόδες αὐτοῦ ὅμοιοι χαλκολιβάνῳ οἶδά σου τὰ ἔργα καὶ τὴν ἀγάπην καὶ τὴν πίστιν διακονίαν καὶ τὴν διακονίαν πίστιν καὶ τὴν ὑπομονήν σου καὶ τὰ ἔργα σου καὶ τὰ ἔσχατα πλείονα τῶν πρώτων ἀλλʼ ἔχω κατὰ σοῦ πολὺ ὀλίγα ὅτι ἀφεῖς ἐᾷς τὴν γυναῖκα σου τὴν Ἰεζάβελ ἡ τὴν λέγει λέγουσα λέγουσαν ἑαυτὴν αὐτήν προφητείαν προφῆτιν εἶναι καὶ διδάσκει διδάσκειν καὶ πλανᾷ πλανᾶσθαι τοὺς ἐμοὺς δούλους πορνεῦσαι καὶ φαγεῖν εἰδωλόθυτα φαγεῖν καὶ ἔδωκα αὐτῇ χρόνον ἵνα μετανοήσῃ καὶ οὐ θέλει ἤθελησεν μετανοῆσαι ἐκ τῆς πορνείας ταύτης αὐτῆς καὶ οὐ μετενόησεν ἰδοὺ ἐγὼ βάλλω καλῷ αὐτὴν εἰς φυλακὴν κλίνην καὶ τοὺς μοιχεύοντας μετʼ αὐτῆς εἰς θλῖψιν μεγάλην ἐὰν μὴ μετανοήσωσιν μετανοήσουσιν ἐκ τῶν ἔργων αὐτῆς αὑτῶν καὶ τὰ τέκνα αὐτῆς ἀποκτενῶ ἐν θανάτῳ καὶ γνώσονται πᾶσαι αἱ ἐκκλησίαι ὅτι ἐγώ εἰμι ὁ ἐραυνῶν νεφροὺς καὶ καρδίας καὶ δώσω ὑμῖν ἑκάστῳ κατὰ τὰ ἔργα ὑμῶν ὑμῖν δὲ λέγω καὶ τοῖς ἐν λοιποῖς τοῖς ἐν Θυατείροις ὅσοι οὐκ ἔχουσιν τὴν διδαχὴν ταύτην καὶ οἵτινες οὐκ ἔγνωσαν τὰ βαθέα βάθη τοῦ Σατανᾶ ὡς λέγουσιν οὐ βάλλω βάλω ἐφʼ ὑμᾶς ἄλλο βάρος πλὴν ὃ ἔχετε κρατήσατε ἕως ἄχρι οὗ ἂν ἥξω καὶ ὁ νικῶν καὶ ὁ τηρῶν ἄχρι τέλους τὰ ἔργα μου δώσω αὐτῷ ἐξουσίαν ἐπὶ τῶν ἐθνῶν καὶ ποιμανεῖ αὐτοὺς ἐν ῥάβδῳ σιδηρᾷ ὡς τὰ σκεύη τὰ κεραμικὰ συντρίβεται συντριβήσεται αὑτούς ὡς κἀγὼ εἴληφα παρὰ τοῦ πατρός μου καὶ δώσω αὐτῷ τὸν ἀστέρα τὸν πρωϊνόν ὁ ἔχων οὖς ἀκουσάτω τί τὸ Πνεῦμα λέγει ταῖς ἐκκλησίαις καὶ τῷ ἀγγέλῳ τῆς ἐν Σάρδεσιν ἐκκλησίας ἐκκλησίαις γράψον τάδε λέγει ὁ ἔχων τὰ ἑπτὰ πνεύματα τοῦ Θεοῦ καὶ τοὺς ἑπτὰ ἀστέρας οἶδά σου τὰ ἔργα ὅτι τὸ ὄνομα ἔχεις ὅτι ζῇς καὶ νεκρὸς εἶ γίνου γρηγορῶν καὶ στήρισον στήριξον τὰ λοιπὰ ἃ ἔμελλες ἔμελλον μέλλει ἀποβάλλειν ἀποθανεῖν οὐ γὰρ εὕρηκά σου τὰ ἔργα πεπληρωμένα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ μου μνημόνευε οὖν πῶς εἴληφας καὶ ἤκουσας καὶ τήρει καὶ μετανόησον ἐν ἐὰν οὖν μὴ γρηγορήσῃς μετανοήσῃς ἥξω ἐπί σε ὡς κλέπτης καὶ οὐ μὴ γνῷς γνώσῃ οἵαν ποίαν ὥραν ἥξω ἐπὶ σέ ἀλλὰ ἔχεις ὀλίγα ἔχεις ὀνόματα καὶ ἐν Σάρδεσιν ἃ οὐκ ἐμόλυναν τὰ ἱμάτια ἑαυτῶν αὐτῶν καὶ περιπατήσουσιν περιπατῇ σου μετʼ ἐμοῦ ἐν λευκοῖς ὅτι ἄξιοί εἰσιν ὁ νικῶν οὕτως οὗτος περιβαλεῖται περιβάλλεται ἐν ἱματίοις λευκοῖς καὶ οὐ μὴ ἐξαλείψω τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐκ τῆς βίβλου τῆς ζωῆς καὶ ἐξομολογήσομαι ὁμολογήσω τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἔμπροσθεν ἐνώπιον τοῦ Πατρός μου καὶ ἐνώπιον τῶν ἀγγέλων αὐτοῦ ὁ ἔχων οὖς ἀκουσάτω τί τὸ Πνεῦμα λέγει ταῖς ἐκκλησίαις καὶ τῷ ἀγγέλῳ τῆς ἐν Φιλαδελφείᾳ Φιλαδελφείας ἐκκλησίας ἐκκλησίαις γράψον τάδε λέγει ὁ Ἅγιος ὁ Ἀληθινός ὁ Ἅγιος ὁ ἔχων τὴν κλεῖν κλεῖδα τοῦ Δαυίδ καὶ ὁ ἀνοίγων καὶ οὐδεὶς κλείσει κλείει αὐτήν εἰ μὴ ὁ καὶ ἀνοίγων κλείει κλείων καὶ οὐδεὶς οὐδέ εἷς ἀνοίγει ἀνοίξει οἶδά σου τὰ ἔργα σου ἰδοὺ δέδωκα ἐνώπιόν σου θύραν ἀνεῳγμένην ἠνεῳγμένην ἣν καὶ οὐδεὶς οὐδέ εἷς δύναται κλεῖσαι αὐτήν ὅτι μικρὰν ἔχεις δύναμιν καὶ ἐτήρησάς τηρήσας μου τὸν λόγον καὶ οὐκ ἠρνήσω τὸ ὄνομά μου ἰδοὺ δίδωμι δέδωκα διδῶ ἐκ τῆς συναγωγῆς τοῦ Σατανᾶ τῶν λεγόντων ἑαυτοὺς Ἰουδαίους εἶναι καὶ οὐκ εἰσὶν ἀλλὰ ψεύδονται ἰδοὺ ποιήσω αὐτοὺς ἵνα ἥξωσιν ἥξουσιν καὶ προσκυνήσωσιν προσκυνήσουσιν ἐνώπιον τῶν ποδῶν σου καὶ γνῶσιν γνώσῃ ὅτι ἐγὼ ἠγάπησά σε καὶ ὅτι ἐπῆρας ἐτήρησας τὸν λόγον τῆς ὑπομονῆς μου κἀγώ σε τηρήσω ἐκ τῆς ὥρας τοῦ πειρασμοῦ τῆς μελλούσης ἔρχεσθαι ἐπὶ τῆς οἰκουμένης ὅλης πειράσαι τοὺς κατοικοῦντας ἐπὶ τῆς γῆς ἰδοὺ ἔρχομαι ταχύ κράτει ὃ ἔχεις ἵνα μηδεὶς λάβῃ τὸν στέφανόν σου ὁ νικῶν ποιήσω αὐτὸν αὐτῷ στῦλον ἐν τῷ ναῷ ναοῦ τοῦ Θεοῦ μου καὶ ἔξω οὐ μὴ ἐξέλθῃ ἔτι καὶ γράψω ἐπʼ αὐτὸν τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ μου καὶ τὸ ὄνομα τῆς πόλεως τοῦ Θεοῦ μου τῆς καινῆς Ἰερουσαλήμ ἡ καταβαίνει καταβαίνουσα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἀπὸ τοῦ Θεοῦ μου καὶ τὸ ὄνομά μου τὸ καινόν ὁ ἔχων οὖς ἀκουσάτω τί τὸ Πνεῦμα λέγει ταῖς ἐκκλησίαις καὶ τῷ ἀγγέλῳ τῆς ἐν Λαοδικείᾳ ἐκκλησίας Λαοδικέων γράψον τάδε λέγει ὁ Ἀμήν καὶ ὁ μάρτυς ὁ πιστὸς καὶ ὁ ἀληθινός καὶ ἡ ἀρχὴ τῆς ἐκκλησίας κτίσεως τοῦ Θεοῦ οἶδά σου τὰ ἔργα ὅτι οὔτε ψυχρὸς εἶ οὔτε ζεστός ὄφελος ὄφελον ψυχρὸς ἦς εἴης ἢ ζεστός οὕτως ὅτι οὕτως χλιαρὸς εἶ καὶ οὔτε οὐ ζεστὸς ψυχρὸς οὔτε ψυχρός ζεστὸς εἶ παῦσε μέλλω σε ἐμέσαι ἐκ τοῦ στόματός σου μου ὅτι λέγεις ὅτι πλούσιός εἰμι καὶ πεπλούτηκα καὶ οὐδενὸς οὐδὲν χρείαν ἔχω καὶ οὐκ οἶδας ὅτι σὺ εἶ ὁ ταλαίπωρος εἶ καὶ ὁ ἐλεεινὸς καὶ πτωχὸς καὶ τυφλὸς καὶ γυμνός συμβουλεύω σοι ἀγοράσαι χρυσίον παρʼ ἐμοῦ χρυσίον πεπυρωμένον ἐκ πυρὸς ἵνα πλουτήσῃς καὶ ἱμάτια λευκὰ ἵνα περιβάλῃ καὶ μὴ φανερωθῇ ἡ αἰσχύνη τῆς γυμνότητός σου καὶ κολλούριον κολλύριον ἵνα ἐγχρῖσαι ἐγχρίσῃ ἐγχρῖσον τοὺς ὀφθαλμούς σου ἵνα βλέπῃς ἐγὼ ὅσους ἂν ἐὰν φιλῶ ἐλέγχω καὶ παιδεύω ζήλωσον ζήλευε οὖν καὶ μετανόησον ἰδοὺ ἕστηκα ἐπὶ τὴν θύραν καὶ κρούω ἐάν τις ἀκούσῃ τῆς φωνῆς μου καὶ ἀνοίξῃ ἀνοίξω τὴν θύραν καὶ εἰσελεύσομαι πρὸς αὐτὸν καὶ δειπνήσω μετʼ αὐτοῦ καὶ αὐτὸς μετʼ ἐμοῦ ὁ νικῶν δώσω αὐτῷ καθίσαι μετʼ ἐμοῦ ἐν τῷ θρόνῳ μου ὡς κἀγὼ ἐνίκησα νενίκηκα καὶ ἐκάθισα μετὰ τοῦ Πατρός μου ἐν τῷ θρόνῳ αὐτοῦ ὁ ἔχων οὖς ἀκουσάτω τί τὸ Πνεῦμα λέγει ταῖς ἐκκλησίαις μετὰ ταῦτα εἶδον καὶ ἰδοὺ θύρα ἠνεῳγμένη ἀνεῳγμένη ἐν τῷ οὐρανῷ καὶ ἰδοὺ ἡ φωνὴ ἡ πρώτη ἣν ἤκουσα ὡς σάλπιγγος λαλούσης λαλοῦσαν μετʼ ἐμοῦ λέγων λέγουσα ἀνάβα ἀνάβηθι ὧδε καὶ δείξω σοι ὃσα ἃ δεῖ γενέσθαι μετὰ ταῦτα καὶ εὐθέως ἐγενόμην ἐν Πνεύματι καὶ ἰδοὺ θρόνος ἔκειτο ἐν τῷ οὐρανῷ καὶ ὁ ἐπὶ τὸν τοῦ θρόνον θρόνου καθήμενος καθήμενον καὶ ὁ καθήμενος ἐπὶ τὸν θρόνον ἦν ὅμοιος ὁράσει λίθῳ ἰάσπιδι καὶ σαρδίῳ σαρδίνῳ καὶ ἱερεῖς ἶρις κυκλόθεν τοῦ θρόνου ὁμοίως ὅμοιος ὅρασις ὁράσει σμαραγδίνῳ σμαραγδίνων καὶ κυκλόθεν τοῦ θρόνου θρόνοι θρόνους εἴκοσι καὶ τέσσαρες καὶ ἐπὶ τοὺς θρόνους εἴδον τοὺς εἴκοσι καὶ τέσσαρας θρόνους πρεσβυτέρους καθημένους περιβεβλημένους ἐν ἱματίοις λευκοῖς καὶ ἔσχον ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὐτῶν στεφάνους χρυσοῦς χρυσέους καὶ ἐκ τοῦ θρόνου ἐκπορεύονται ἀστραπαὶ καὶ βρονταὶ φωναὶ καὶ βρονταί φωναὶ καὶ ἑπτὰ λαμπάδες πυρὸς καιόμεναι ἐνώπιον τοῦ θρόνου αὐτοῦ αἵ ἅ εἰσιν εστιν τὰ ἑπτὰ πνεύματα τοῦ Θεοῦ καὶ ἐνώπιον τοῦ θρόνου ὡς θάλασσα ὑαλίνη ὁμοία κρυστάλλῳ καὶ ἐν μέσῳ τοῦ θρόνου καὶ κύκλῳ τοῦ θρόνου τέσσαρα ζῷα γέμοντα ὀφθαλμῶν ἔμπροσθεν καὶ ὄπισθεν καὶ τὸ ζῷον τὸ πρῶτον ὅμοιον λέοντι καὶ τὸ δεύτερον ζῷον ὅμοιον μόσχῳ καὶ τὸ τρίτον ζῷον ἔχων ἔχον τὸ πρόσωπον ὡς ὅμοιον ἀνθρώπου ἀνθρώπῳ ἄνθρωπος καὶ τὸ τέταρτον ζῷον ὅμοιον ἀετῷ πετομένῳ καὶ τὰ τέσσαρα ζῷα ἓν ἕκαστον καθʼ ἓν αὐτῶν ἑαυτὸ ἔχων ἔχον εἴχον ἀνὰ πτέρυγας ἕξ κυκλόθεν καὶ ἔσωθεν γέμουσιν γέμοντα ὀφθαλμῶν καὶ ἀνάπαυσιν οὐκ ἔχουσιν ἡμέρας καὶ νυκτὸς λέγοντες λέγοντα Ἅγιος Ἅγιος Ἅγιος Ἅγιος Ἅγιος Ἅγιος Ἅγιος Ἅγιος Κύριος ὁ Θεός ὁ Παντοκράτωρ ὁ ἦν καὶ ὁ ὢν καὶ ὁ ἐρχόμενος καὶ ὅταν δῶσιν δώσωσιν δώσουσιν τὰ ζῷα δόξαν καὶ τιμὴν καὶ εὐχαριστίαν εὐχαριστίας τῷ καθημένῳ ἐπὶ τοῦ τῷ θρόνου θρόνῳ τῷ ζῶντι εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων ἀμήν καὶ πεσοῦνται οἱ εἴκοσι καὶ τέσσαρες πρεσβύτεροι ἐνώπιον τοῦ καθημένου ἐπὶ τοῦ θρόνου καὶ προσκυνήσουσιν προσκυνοῦσι τῷ ζῶντι εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων ἀμήν καὶ βαλοῦσιν βαλλοῦσιν τοὺς στεφάνους αὐτῶν ἐνώπιον τοῦ θρόνου λέγοντες ἄξιος εἶ Κύριε ὁ Κύριος καὶ ὁ Θεὸς ἡμῶν ὁ Ἅγιος λαβεῖν τὴν δόξαν καὶ τὴν τιμὴν καὶ τὴν δύναμιν ὅτι σὺ ἔκτισας τὰ πάντα καὶ διὰ τὸ θέλημά θελήματι σου ἦσαν εἰσὶ καὶ ἐκτίσθησαν καὶ εἶδον εἴτι ἐπὶ τὴν δεξιὰν τοῦ καθημένου ἐπὶ τοῦ θρόνου βιβλίον γεγραμμένον ἔσωθεν ἔμπροσθεν καὶ ἔξωθεν ὄπισθεν κατεσφραγισμένον σφραγῖσιν ἑπτά καὶ εἶδον ἄγγελον ἰσχυρὸν κηρύσσοντα ἰσχυρὸν ἐν φωνῇ μεγάλῃ τίς ἐστιν ἄξιος ἐστιν ἀνοῖξαι τὸ βιβλίον καὶ λῦσαι τὰς σφραγῖδας αὐτοῦ καὶ οὐδεὶς ἐδύνατο ἠδύνατο ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω οὔτε οὐδὲ ἐπὶ τῆς γῆς οὔτε οὐδὲ ὑποκάτω τῆς γῆς ἀνοῖξαι τὸ βιβλίον οὔτε οὐδὲ βλέπειν αὐτό καὶ ἐγὼ ἔκλαιον πολὺ πολλὰ ὅτι οὐδεὶς ἄξιος εὑρέθη εὑρεθήσεται ἀνοῖξαι καὶ ἀναγνῶναι τὸ βιβλίον οὔτε βλέπειν αὐτό καὶ εἷς ἐκ τῶν πρεσβυτέρων λέγει μοι μὴ κλαῖε ἰδοὺ ἐνίκησεν ὁ λέων ὁ ὢν ἐκ τῆς φυλῆς Ἰούδα ἡ ῥίζα Δαυίδ ὁ ἀνοῖξαι ἀνοίγων τὸ βιβλίον καὶ λῦσαι τὰς ἑπτὰ σφραγῖδας αὐτοῦ καὶ εἶδον ἰδοὺ καὶ εἶδον ἰδοὺ ἐν μέσῳ τοῦ θρόνου καὶ τῶν τεσσάρων ζῴων καὶ ἐν μέσῳ τῶν πρεσβυτέρων Ἀρνίον ἑστηκὸς ὡς ἐσφαγμένον ἔχων ἔχον κέρατα ἑπτὰ καὶ ὀφθαλμοὺς ἑπτά οἵ ἅ εἰσιν τὰ ἑπτὰ πνεύματα τοῦ Θεοῦ πνεύματα τὰ ἀπεσταλμένα ἀποστελλόμενα ἀπεσταλμένοι εἰς πᾶσαν τὴν γῆν καὶ ἦλθεν καὶ εἴληφεν τὸ βιβλίον ἐκ τῆς δεξιᾶς τοῦ τῆς καθημένου ἐπὶ τοῦ θρόνου καὶ ὅτε ἔλαβεν τὸ βιβλίον τὰ τέσσαρα ζῷα καὶ οἱ εἴκοσι τέσσαρες πρεσβύτεροι ἔπεσαν ἔπεσον ἐνώπιον τοῦ Ἀρνίου ἔχοντες ἕκαστος ἔχοντες κιθάραν κιθάρας καὶ φιάλας χρυσᾶς χρυσέας γεμούσας θυμιαμάτων αἵ ἃ εἰσιν αἱ προσευχαὶ τῶν ἁγίων καὶ ᾄδουσιν ᾁδωσιν ᾠδὴν καινὴν λέγοντες ἄξιος εἶ λαβεῖν τὸ βιβλίον καὶ ἀνοῖξαι τὰς σφραγῖδας αὐτοῦ ὅτι ἐσφάγης καὶ ἠγόρασας τῷ Θεῷ ἡμᾶς ἐν τῷ αἵματί σου ἐκ πάσης φυλῆς καὶ γλώσσης καὶ λαοῦ καὶ ἔθνους καὶ ἐποίησας αὐτοὺς ἡμᾶς τῷ Θεῷ ἡμῶν βασιλείαν βασιλεῖς καὶ ἱερατείαν ἱερεῖς καὶ βασιλεύουσιν βασιλεύσουσιν βασιλεύσομεν ἐπὶ τῆς γῆς καὶ εἶδον καὶ ἤκουσα ὡς φωνὴν ἀγγέλων πολλῶν κυκλόθεν κύκλῳ τοῦ θρόνου καὶ τῶν ζῴων καὶ τῶν πρεσβυτέρων καὶ ἦν ὁ ἀριθμὸς αὐτῶν μυριάδες μυριάδων καὶ χιλιάδες χιλιάδων λέγοντες φωνῇ μεγάλῃ ἄξιόν ἄξιος ἐστιν τὸ Ἀρνίον τὸ ἐσφαγμένον λαβεῖν τὴν δύναμιν καὶ τὸν πλοῦτον καὶ σοφίαν καὶ ἰσχὺν καὶ τιμὴν καὶ δόξαν καὶ εὐλογίαν καὶ πᾶν κτίσμα τὸ ὃ ἐστιν ἐν τῷ οὐρανῷ καὶ ἐπὶ εν τῆς τῇ γῆς γῇ καὶ ὑποκάτω τῆς γῆς καὶ τὰ ἐπὶ ἐν τῆς τῇ θαλάσσης θαλάσσῃ ἅ ἐστιν καὶ τὰ ἐν αὐτοῖς πάντα πάντας καὶ ἤκουσα λέγοντας λέγοντα τῷ καθημένῳ ἐπὶ τοῦ τῷ θρόνου θρόνῳ καὶ τῷ Ἀρνίῳ ἡ εὐλογία καὶ ἡ τιμὴ καὶ ἡ δόξα παντοκράτορος καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων ἀμήν καὶ τὰ τέσσαρα ζῷα ἔλεγον λέγοντα τὸ ἀμήν καὶ οἱ εἰκοσι τέσσαρες πρεσβύτεροι ἔπεσαν ἔπεσον καὶ προσεκύνησαν ζῶντι εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων καὶ εἶδον ὅτι ὅτε ἤνοιξεν τὸ Ἀρνίον μίαν ἐκ τῶν ἑπτὰ σφραγίδων καὶ ἤκουσα ἑνὸς ἐκ τῶν τεσσάρων ζῴων λέγοντος λεγόντων ὡς φωνῇ φωνὴν φωνῆς βροντῆς λέγοντος ἔρχου καὶ ἴδε βλέπε καὶ εἶδον καὶ ἰδοὺ ἵππος λευκός καὶ ὁ καθήμενος ἐπʼ αὐτὸν αὐτῷ ὁ ἔχων τόξον καὶ ἐδόθη αὐτῷ στέφανος καὶ ἐξῆλθεν ὁ νικῶν καὶ ἵνα νικήσῃ ἐνίκησεν καὶ ὅτε ἤνοιξεν τὴν δευτέραν σφραγῖδα τὴν δευτέραν ἤκουσα τοῦ δευτέρου ζῴου λέγοντος ἔρχου καὶ βλέπε ἴδε καὶ εἶδον καὶ ἰδοὺ ἐξῆλθεν ἄλλος ἵππος πυρός πυρρός καὶ ἐν τῷ καθημένῳ ἐπʼ αὐτὸν αὐτῷ ἐδόθη αὐτῷ λαβεῖν τὴν εἰρήνην ἐκ ἀπὸ τῆς γῆς καὶ ἵνα ἀλλήλους σφάξωσιν σφάξουσιν καὶ ἐδόθη αὐτῷ μάχαιρα μεγάλη μάχαιρα καὶ ὅτε ἤνοιξεν τὴν τρίτην σφραγῖδα τὴν τρίτην ἤκουσα τοῦ τρίτου ζῴου λέγοντος ἔρχου καὶ βλέπε ἴδε καὶ εἶδον καὶ ἰδοὺ ἵππος μέλας μέθας καὶ ὁ καθήμενος ἐπʼ αὐτὸν αὐτῷ ἔχων ζυγὸν ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ καὶ ἤκουσα ὡς φωνὴν ἐν μέσῳ τῶν τεσσάρων ζῴων λέγουσαν χοῖνιξ σίτου δηναρίου καὶ τρεῖς χοίνικες κριθῆς κριθῶν τοῦ δηναρίου καὶ τὸ ἔλεον ἔλαιον καὶ τὸν οἶνον μὴ ἀδικήσῃς καὶ ὅτε ἤνοιξεν ἠνέῳξέν τὴν σφραγῖδα τὴν τετάρτην ἤκουσα φωνὴν τοῦ τὸ τετάρτου τέταρτον ζῴου ζῷον λέγοντος λέγουσαν ἔρχου καὶ βλέπε ἴδε καὶ εἶδον καὶ ἰδοὺ ἵππος χλωρός καὶ ὁ καθήμενος ἐπάνω αὐτοῦ ὄνομα αὐτῷ ὁ Ἀθάνατος Θάνατος καὶ ὁ ᾍδης ἠκολούθει ἀκολούθει μετʼ αὐτοῦ αὐτῷ καὶ ἐδόθη αὐτοῖς αὐτῷ ἐξουσία ἀποκτεῖναι ἐπὶ τὸ τέταρτον τῆς γῆς ἀποκτεῖναι ἐν ῥομφαίᾳ καὶ ἐν λιμῷ καὶ ἐν θανάτῳ καὶ τὸ τέταρτον ὑπὸ τῶν θηρίων τῆς γῆς καὶ ὅτε ἤνοιξεν τὴν πέμπτην σφραγῖδα σφραγῖδαν τὴν εἶδον καὶ ὑποκάτω τοῦ θυσιαστηρίου τὰς ψυχὰς τῶν ἀνθρώπων τῶν ἐσφαγμένων διὰ τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ διὰ τὴν μαρτυρίαν τοῦ Ἀρνίου καὶ διὰ τὴν μαρτυρίαν ἣν εἶχον ἔσχον καὶ ἔκραξαν ἔκραζον φωνῇ μεγάλῃ λέγοντες ἕως πότε ὁ Δεσπότης ὁ ἅγιος καὶ ὁ ἀληθινός οὐ κρίνεις καὶ ἐκδικεῖς ἐκδικησεῖς τὸ αἷμα ἡμῶν ἀπὸ ἐκ τῶν κατοικούντων ἐπὶ τῆς γῆς καὶ ἐδόθη ἐδόθησαν αὐτοῖς ἑκάστῳ ἑκάστοις στολὴ στολαὶ λευκή λευκαὶ καὶ ἐρρέθη αὐτοῖς ἵνα ἀναπαύσωνται ἀναπαύσονται ἔτι ἐπὶ χρόνον ἔτι μικρόν ἕως ἕως οὗ πληρωθῶσιν πληρώσωσιν πληρώσονται καὶ οἱ σύνδουλοι αὐτῶν καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτῶν καὶ οἱ μέλλοντες ἀποκτέννεσθαι ἀποκτείνεσθαι ὑπὸ αὐτῶν ὡς καὶ αὐτοί καὶ εἶδον ὅτε ἔνυξεν ἤνοιξεν τὴν σφραγῖδα τὴν ἕκτην καὶ ἰδοὺ σεισμὸς μέγας ἐγένετο μέγας καὶ ὁ ἥλιος ἐγένετο μέλας ἐγένετο ὡς σάκκος τρίχινος καὶ ἡ σελήνη ὅλη ἐγένετο ὡς αἷμα καὶ οἱ ἀστέρες τοῦ Θεοῦ οὐρανοῦ ἔπεσαν ἔπεσον ἐπὶ εἰς τὴν γῆν ὡς συκῆ βαλοῦσα βάλλουσα βάλλει τοὺς ὀλύνθους αὐτῆς ἀπὸ ὑπὸ μεγάλου ἀνέμου με μεγάλου σαλευομένη σειομένη καὶ ὁ οὐρανὸς ἀπεχωρίσθη ὡς βιβλίον ἑλισσόμενον εἱλισσόμενον ἑλισσόμενος καὶ πᾶν ὄρος καὶ βουνὸς νῆσος ἐκ τῶν τόπων αὐτῶν ἀπεκίνησαν ἐκινήθησαν ἐκίνησαν καὶ οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς καὶ οἱ μεγιστᾶνες καὶ οἱ χιλίαρχοι πλούσιοι καὶ οἱ πλούσιοι χιλίαρχοι καὶ οἱ ἰσχυροὶ δυνατοὶ καὶ πᾶς δοῦλος καὶ πᾶς ἐλεύθερος ἔκρυψαν ἑαυτοὺς εἰς τὰ σπήλαια καὶ εἰς τὰς πέτρας τῶν ὀρέων καὶ λέγουσιν τοῖς ὄρεσιν καὶ ταῖς πέτραις πέσετε πέσατε ἐφʼ ἡμᾶς καὶ κρύψατε ἡμᾶς ἀπὸ προσώπου τοῦ καθημένου ἐπὶ τοῦ τῷ θρόνου θρόνῳ καὶ ἐπὶ ἀπὸ τῆς ὀργῆς τοῦ Ἀρνίου ὅτι ἦλθεν ἡ ἡμέρα ἡ μεγάλη τῆς ὀργῆς αὐτοῦ αὐτῶν καὶ τίς δύναται σταθῆναι καὶ μετὰ τοῦτο ταῦτα εἶδον τέσσαρας ἀγγέλους ἑστῶτας ἐπὶ τὰς τέσσαρας γωνίας τῆς γῆς κρατοῦντας τοὺς τέσσαρας ἀνέμους τῆς γῆς ἵνα μὴ πνέῃ πνεύσῃ ὁ ἄνεμος ἐπὶ τῆς γῆς μήτε ἐπὶ τῆς θαλάσσης μὴ μήτε ἐπὶ τι πᾶν δένδρον δένδρου καὶ εἶδον ἄλλον ἄγγελον ἀναβαίνοντα ἀναβάντα ἀπὸ ἀνατολῆς ἀνατολῶν ἡλίου ἔχοντα σφαγίδα σφραγῖδα Θεοῦ ζῶντος καὶ ἔκραξεν ἔκραζεν φωνῇ μεγάλῃ τοῖς τέσσαρσιν τέσσαρες ἀγγέλοις οἷς ἐδόθη αὐτοῖς ἀδικῆσαι τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν λέγων μὴ ἀδικήσητε ἀδικήσετε ἀδικήσατε τὴν γῆν καὶ μηδὲ μήτε τὴν θάλασσαν μηδὲ μήτε τὰ δένδρα ἄχρι ἄχρι οὗ σφραγίσωμεν τοὺς δούλους τοῦ Θεοῦ ἡμῶν ἐπὶ τῶν μετώπων αὐτῶν καὶ ἤκουσα ἤκουσαν τὸν ἀριθμὸν τῶν ἐσφραγισμένων ἑκατὸν καὶ τεσσεράκοντα τέσσαρες χιλιάδες ἐσφραγισμένων ἐσφραγισμένοι ἐκ πάσης φυλῆς υἱῶν Ἰσραήλ ἐκ φυλῆς Ἰούδα δώδεκα χιλιάδες ἐσφραγισμένοι ἐσφραγισμέναι ἐκ φυλῆς Ῥουβὴν δώδεκα χιλιάδες ἐσφραγισμένοι ἐκ φυλῆς Γὰδ δώδεκα χιλιάδες ἐσφραγισμένοι ἐκ φυλῆς Ἀσὴρ δώδεκα χιλιάδες ἐσφραγισμένοι ἐκ φυλῆς Νεφθαλὶμ δώδεκα χιλιάδες ἐσφραγισμένοι ἐκ φυλῆς Μανασσῆ Μανασσῆν δώδεκα χιλιάδες ἐσφραγισμένοι ἐκ φυλῆς Συμεὼν δώδεκα χιλιάδες ἐσφραγισμένοι ἐκ φυλῆς Λευὶ δώδεκα χιλιάδες ἐσφραγισμένοι ἐκ φυλῆς Ἰσσαχὰρ δώδεκα χιλιάδες ἐσφραγισμένοι ἐκ φυλῆς Ζαβουλὼν δώδεκα χιλιάδες ἐσφραγισμένοι ἐκ φυλῆς Ἰωσὴφ Βενιαμὶν δώδεκα χιλιάδες ἐσφραγισμένοι ἐκ φυλῆς Βενιαμὶν Ἰωσὴφ δώδεκα χιλιάδες ἐσφραγισμένοι ἐσφραγισμέναι μετὰ ταῦτα εἶδον καὶ ἰδοὺ ὄχλος ὄχλον πολύς πολὺν καὶ ὃν ὃς ἀριθμῆσαι αὐτὸν οὐδεὶς ἐδύνατο ἠδύνατο ἐκ παντὸς ἔθνους καὶ φυλῶν καὶ λαῶν καὶ γλωσσῶν ἑστῶτες ἑστῶτας ἑστώτων ἐνώπιον ἐπὶ τοῦ θρόνου καὶ ἐνώπιον τοῦ Ἀρνίου περιβεβλημένους περιβεβλημένοι στολὰς λευκάς καὶ φοίνικες φοίνικας ἐν ταῖς χερσὶν αὐτῶν καὶ κράζουσιν κράζοντες φωνῇ μεγάλῃ λέγοντες ἡ σωτηρία τῷ τοῦ Θεῷ Θεοῦ ἡμῶν τῷ καθημένῳ ἐπὶ τῷ τοῦ θρόνῳ θρόνου τοῦ Θεοῦ ἡμῶν καὶ τῷ Ἀρνίῳ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων ἀμήν καὶ πάντες οἱ ἄγγελοι εἱστήκεισαν ἑστήκεσαν κύκλῳ τοῦ θρόνου καὶ τῶν πρεσβυτέρων καὶ τῶν τεσσάρων ζῴων καὶ ἔπεσαν ἔπεσον ἐνώπιον τοῦ θρόνου ἐπὶ τὰ πρόσωπα πρόσωπον αὐτῶν καὶ προσεκύνησαν τῷ Θεῷ λέγοντες ἀμήν ἡ εὐλογία καὶ ἡ δόξα καὶ ἡ σοφία καὶ ἡ εὐχαριστία καὶ ἡ τιμὴ καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ ἰσχὺς τῷ Θεῷ ἡμῶν εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων ἀμήν καὶ ἀπεκρίθη εἷς ἐκ τῶν πρεσβυτέρων λέγων μοι οὗτοι οἱ περιβεβλημένοι προβεβλημένοι τὰς στολὰς τὰς λευκὰς τίνες εἰσὶν καὶ πόθεν ἦλθον καὶ εἴρηκα εἶπον αὐτῷ κύριέ μου σὺ σοι οἶδας καὶ εἶπέν μοι οὗτοί εἰσιν οἱ ἐρχόμενοι ἀπὸ ἐκ τῆς θλίψεως τῆς μεγάλης καὶ ἔπλυναν τὰς στολὰς αὐτῶν καὶ ἐλεύκαναν στολὰς αὐτὰς αὑτῶν ἐν τῷ αἵματι τοῦ Ἀρνίου διὰ τοῦτό εἰσιν ἐνώπιον τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ καὶ λατρεύουσιν αὐτῷ ἡμέρας καὶ νυκτὸς ἐν τῷ ναῷ αὐτοῦ καὶ ὁ καθήμενος ἐπὶ τῷ τοῦ θρόνῳ θρόνου γινώσκει σκηνώσει ἐπʼ αὐτούς οὐ πεινάσουσιν ἔτι οὐδὲ μὴ διψήσουσιν ἔτι οὐδὲ οὐ μὴ πέσῃ ἐπʼ αὐτοὺς ὁ ἥλιος ἔτι οὐδὲ πᾶν καῦμα ὅτι τὸ Ἀρνίον τὸ ἀνὰ μέσον τοῦ θρόνου ποιμανεῖ ποιμαίνει αὐτούς καὶ ὁδηγεῖ ὁδηγήσει αὐτοὺς ἐπὶ ζωῆς ζώσας πηγὰς ὑδάτων καὶ ἐξαλείψει ὁ Θεὸς πᾶν δάκρυον ἐκ ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν καὶ ὅταν ὅτε ἤνοιξεν τὴν σφραγῖδα τὴν ἑβδόμην ἐγένετο σιγὴ ἐν τῷ οὐρανῷ ὡς ἡμιώριον ἡμίωρον καὶ εἶδον τοὺς ἑπτὰ ἀγγέλους οἳ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ἑστήκασιν καὶ ἐδόθησαν ἐδόθη αὐτοῖς ἑπτὰ σάλπιγγες καὶ ἄλλος ἄγγελος ἦλθεν καὶ ἐστάθη ἐπὶ τοῦ τὸ θυσιαστηρίου θυσιαστήριον ἔχων λιβανωτὸν λίβανον τὸ χρυσοῦν χρυσοῦν καὶ ἐδόθη αὐτῷ θυμιάματα πολλὰ ἵνα δώσει δώσῃ ταῖς προσευχαῖς τῶν ἁγίων πάντων ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον τὸ χρυσοῦν τὸ ἐνώπιον τοῦ θρόνου καὶ ἀνέβη ἀναβῇ ὁ καπνὸς τῶν θυμιαμάτων ταῖς προσευχαῖς τῶν ἁγίων ἐκ χειρὸς τοῦ ἀγγέλου ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ εἴληφεν ὁ ἄγγελος τὸν τὸ λιβανωτόν καὶ ἐγέμισεν αὐτὸν αὐτὸ ἐκ τοῦ πυρὸς τοῦ θυσιαστηρίου καὶ ἔλαβον ἔβαλεν εἰς τὴν γῆν καὶ ἐγένοντο φωναὶ βρονταὶ καὶ φωναὶ βρονταὶ ἀστραπαὶ καὶ ἀστραπαὶ φωναὶ καὶ σεισμός καὶ οἱ ἑπτὰ ἄγγελοι οἱ ἔχοντες τὰς ἑπτὰ σάλπιγγας ἡτοίμασαν αὑτοὺς ἑαυτοὺς ἵνα σαλπίσωσιν καὶ ὁ πρῶτος ἄγγελος ἐσάλπισεν καὶ ἐγένετο χάλαζα καὶ πῦρ μεμιγμένα μεμιγμένον ἐν αἵματι καὶ ἐβλήθη εἰς τὴν γῆν καὶ τὸ τρίτον τῆς γῆς κατεκάη καὶ τὸ τρίτον τῶν δένδρων κατεκάη καὶ πᾶς χόρτος χλωρὸς κατεκάη καὶ ὁ δεύτερος ἄγγελος ἐσάλπισεν καὶ ὡς ὄρος μέγα πυρὶ καιόμενον ἐβλήθη εἰς τὴν θάλασσαν καὶ ἐγένετο ἐγενήθη τὸ τρίτον τῆς θαλάσσης αἷμα καὶ ἀπέθανε τὸ τρίτον τρίτον μέρος τῶν κτισμάτων τῶν ἐν τῇ θαλάσσῃ τὰ ἔχοντα ψυχάς ψυχὴν καὶ τὸ τρίτον τῶν πλοίων διεφθάρη διεφθάρησαν καὶ ὁ τρίτος ἄγγελος ἐσάλπισεν καὶ ἔπεσεν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἀστὴρ μέγας καιόμενος ὡς λαμπάς καὶ ἔπεσεν ἐπὶ τὸ τρίτον τῶν ποταμῶν καὶ ἐπὶ τὰς πηγὰς τῶν ὑδάτων καὶ τὸ ὄνομα τοῦ ἀστέρος λέγεται ὁ Ἄψινθος Ἄψίνθιον καὶ λέγεται καὶ ἐγένετο γίνεται τὸ τρίτον τῶν ὑδάτων εἰς ἄψινθον ἀψίνθιον καὶ πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων ἀπέθανον ἐπὶ ἐκ τῶν ὑδάτων ὅτι ἐπικράνθησαν καὶ ὁ τέταρτος ἄγγελος ἐσάλπισεν καὶ ἐπλήγη τὸ τρίτον τοῦ ἡλίου καὶ τὸ τρίτον τῆς σελήνης καὶ τὸ τρίτον τῶν ἀστέρων ἵνα σκοτισθῇ τὸ τρίτον αὐτῶν καὶ ἡ ἡμέρα τὸ τρίτον αὐτῆς μὴ φάνῃ φαίνῃ τὸ τρίτον τέταρτον αὐτῆς ἡ ἡμέρα καὶ ἡ νὺξ ὁμοίως καὶ εἶδον καὶ ἤκουσα ἑνὸς ἀετοῦ ἀγγέλου πετομένου ἐν μεσουρανήματι λέγοντος φωνῇ μεγάλῃ οὐαὶ οὐαὶ οὐαὶ τοῖς τοὺς κατοικοῦσιν κατοικοῦντας ἐπὶ τῆς γῆς ἐκ τῶν λοιπῶν φωνῶν τῆς σάλπιγγος τῶν τριῶν ἀγγέλων τῶν μελλόντων σαλπίζειν καὶ ὁ πέμπτος ἄγγελος ἐσάλπισεν καὶ εἶδον ἀστέρα ἀστέρας ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεπτωκότα πεπτωκότας εἰς τὴν γῆν καὶ ἐδόθη αὐτῷ ἡ κλεὶς τοῦ φρέατος τῆς Ἀβύσσου καὶ ἤνοιξεν τὸ φρέαρ τῆς Ἀβύσσου καὶ ἀνέβη καπνὸς ἐπὶ ἐκ τοῦ φρέατος ὡς καπνὸς κάμινος καμίνου καιομένης μεγάλης καὶ ἐσκοτώθη ἐσκοτίσθη ὁ ἥλιος καὶ ὁ ἀὴρ ἐκ τοῦ καπνοῦ τοῦ φρέατος καὶ ἐκ τοῦ καπνοῦ ἐξῆλθον ἀκρίδες εἰς τὴν γῆν καὶ ἐδόθη αὐταῖς αὐτοῖς ἐξουσία ὡς ἔχουσιν ἐξουσίαν οἱ σκορπίοι τῆς γῆς καὶ ἐρρέθη αὐταῖς αὐτοῖς ἵνα μὴ ἀδικήσωσιν ἀδικήσουσιν τὸν χόρτον τῆς γῆς μηδὲ οὐδὲ πᾶν χλωρὸν οὐδὲ πᾶν δένδρον εἰ μὴ τοὺς ἀνθρώπους μόνους οἵτινες οὐκ ἔχουσι τὴν σφραγῖδα σφραγῖδαν τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τῶν μετώπων αὑτῶν καὶ ἐδόθη αὐταῖς αὐτοῖς ἵνα μὴ ἀποκτείνωσιν αὐτούς ἀλλʼ ἵνα βασανισθῶσιν βασανισθήσονται μῆνας πέντε καὶ ὁ βασανισμὸς αὐτῶν ὡς βασανισμὸς σκορπίου ὅταν πέσῃ παίσῃ ἄνθρωπον καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ζητήσουσιν ζητοῦσιν οἱ ἄνθρωποι τὸν θάνατον οἱ ἄνθρωποι καὶ οὐ μὴ εὑρήσουσιν εὕρωσιν αὐτόν καὶ ἐπιθυμήσουσιν ἀποθανεῖν καὶ φυγὴ φεύξεται φεύγει ἀπʼ αὐτῶν ὁ θάνατος ἀπʼ αὐτῶν καὶ τὰ ὁμοιώματα τῶν ἀκρίδων ὁμοιώματα ὅμοια ὅμοιοι ἵπποις ἡτοιμασμένοις εἰς πόλεμον καὶ ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὐτῶν ὡς στέφανοι ὅμοιοι χρυσοῖ χρυσῷ καὶ τὰ πρόσωπα αὐτῶν ὡς πρόσωπα ἀνθρώπων καὶ εἶχον εἶχαν τρίχας ὡς τρίχας γυναικῶν καὶ οἱ ὀδόντες αὐτῶν ὡς λεόντων ἦσαν καὶ εἶχον εἶχαν θώρακας ὡς θώρακας σιδηροῦς καὶ ἡ φωνὴ τῶν πτερύγων αὐτῶν ὡς φωνὴ ἁρμάτων ἵππων πολλῶν τρεχόντων εἰς πόλεμον καὶ ἔχουσιν οὐρὰς ὁμοίας ὁμοίοις σκορπίοις καὶ κέντρα ἦν καὶ ἐν ταῖς οὐραῖς αὐτῶν καὶ ἡ ἐξουσία ἐξουσίαν ἔχουσιν τοῦ αὐτῶν ἀδικῆσαι τοὺς ἀνθρώπους μῆνας πέντε καὶ ἔχουσαι ἔχουσιν βασιλέα ἐπʼ αὐτῶν ἑαυτῶν τὸν βασιλέα τὸν ἄρχοντα ἄγγελον τῆς Ἀβύσσου τὸν ἄγγελον ᾧ ὄνομα αὐτῷ Ἑβραϊστὶ Ἀβαδδών καὶ ἐν δὲ τῇ Ἑλληνίδι Ἑλληνικῇ ὄνομα ἔχει ὁ ὄνομα Ἀπολλύων ἡ οὐαὶ ἡ μία ἀπῆλθεν ἰδοὺ ἔρχεται ἔρχονται ἔτι ὁ δύο οὐαὶ μετὰ δὲ ταῦτα καὶ ὁ ἕκτος ἄγγελος ἐσάλπισεν καὶ ἤκουσα φωνὴν μίαν ἐκ τῶν τεσσάρων κεράτων τοῦ θυσιαστηρίου τοῦ χρυσοῦ τοῦ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ λέγουσαν λέγοντα τῷ ἕκτῳ ἀγγέλῳ ὁ ὃς ἔχων εἴχε τὴν σάλπιγγα σάλπιγγαν λῦσον τοὺς τέσσαρας ἀγγέλους τοὺς δεδεμένους ἐπὶ τῷ τοῦ ποταμῷ ποταμοῦ τῷ τοῦ μεγάλῳ μεγάλου Εὐφράτῃ Εὐφράτου καὶ ἐλυπήθησαν ἐλύθησαν οἱ τέσσαρες ἄγγελοι οἱ ἡτοιμασμένοι εἰς τὴν ὥραν καὶ εἰς τὴν ἡμέραν καὶ μῆνα καὶ ἐνιαυτόν ἵνα μὴ ἀποκτείνωσιν τὸ τρίτον τῶν ἀνθρώπων καὶ ὁ ἀριθμὸς τῶν στρατευμάτων τοῦ ἵππου ἱππικοῦ δὶς δύο δύο μυριάδες μυριάδων μυριάδας καὶ ἤκουσα τὸν ἀριθμὸν αὐτῶν καὶ οὕτως εἶδον τοὺς ἵππους ἐν τῇ ὁράσει καὶ τοὺς καθημένους ἐπάνω ἐπʼ αὐτῶν ἔχοντας θώρακας πυρίνους καὶ ὑακινθίνους καὶ θυώδεις θειώδεις καὶ αἱ κεφαλαὶ τῶν ἵππων ὡς κεφαλαὶ λεόντων καὶ ἐκ τῶν στομάτων αὐτῶν ἐκπορεύεται πῦρ καὶ καπνὸς καὶ θεῖον ὑπὸ ἀπὸ τῶν τριῶν πληγῶν τούτων ἀπεκτάνθησαν ἀπεκτάνθη τὸ τρίτον τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ ἐκ τοῦ πυρὸς καὶ ἐκ τοῦ καπνοῦ καὶ ἐκ τοῦ θείου τοῦ ἐκπορευομένου ἐκ τῶν στομάτων αὐτῶν ἦν ἡ αἱ γὰρ ἡ ἐξουσία ἐξουσίαι τῶν αὐτῶν ἵππων τόπων ἐν ἐκ τῷ τοῦ στόματι στόματος αὐτῶν ἐστιν εἰσιν καὶ ἐν ταῖς οὐραῖς αὐτῶν αἱ γὰρ οὐραὶ αὐτῶν ὅμοιαι ὄφεων ὄφεσιν ἔχουσαι ἐχούσας ἔχουσιν κεφαλάς καὶ ἐν αὐταῖς ἀδικοῦσιν καὶ οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων οἳ οὐκ ἀπεκτάνθησαν ἐν ταῖς πληγαῖς αὐτῶν ταύταις οὔτε οὐδὲ οὐ μετενόησαν ἐκ τῶν ἔργων τῶν χειρῶν αὐτῶν ἵνα μὴ προσκυνήσωσιν προσκυνήσουσιν τὰ δαιμόνια καὶ τὰ εἴδωλα τὰ χρυσᾶ χρυσέᾶ καὶ τὰ ἀργυρᾶ ἀργυρέᾶ καὶ τὰ χαλκᾶ χαλκέα καὶ τὰ ξύλινα λίθινα καὶ τὰ λίθινα ξύλινα ἃ οὔτε βλέπειν δύνανται δύναται οὔτε ἀκούειν οὔτε περιπατεῖν καὶ οὐ μετενόησαν ἐκ τῶν φωνῶν φόνων αὐτῶν οὔτε ἐκ τῶν φαρμάκων φαρμακειῶν αὐτῶν οὔτε ἐκ τῆς πονηρίας πορνείας αὐτῶν οὔτε ἐκ τῶν κλεμμάτων αὐτῶν καὶ εἶδον ἄλλον ἄγγελον ἰσχυρὸν καταβαίνοντα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ περιβεβλημένον νεφέλην καὶ ἡ θρὶξ ἶρις ἐπὶ τῆς τὴν κεφαλῆς κεφαλὴν αὐτοῦ αὐτοῖς καὶ τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ὡς ὁ ἥλιος καὶ οἱ πόδες αὐτοῦ ὡς στῦλοι τύλοι πυρός καὶ ἔχων εἴχεν ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ βιβλίον βιβλαρίδιον βιβλιδάριον ἠνεῳγμένον ἀνεῳγμένον καὶ ἔθηκεν τὸν πόδα αὐτοῦ τὸν δεξιὸν ἐπὶ τῆς τὴν θαλάσσης θάλασσαν τὸν δὲ εὐώνυμον ἐπὶ τῆς τὴν γῆς γῆν καὶ ἔκραξεν φωνῇ μεγάλῃ ὥσπερ λέων μυκᾶται καὶ ὅτε ἔκραξεν ὡς ἐλάλησαν αἱ ἑπτὰ φωναὶ βρονταὶ τὰς ταῖς ἑαυτῶν φωνάς φωναῖς καὶ ἤκουσα ὃσα ὅτε ἐλάλησαν αἱ ἑπτὰ βρονταί τὰς φωνὰς ἑαυτῶν καὶ ἤμελλον ἔμελλον αὐτά γράφειν καὶ ἤκουσα φωνὴν φωνῆς ἐκ τοῦ οὐρανοῦ λέγουσαν λεγούσης μοι σφράγισον ὃσα ἃ ἐλάλησαν αἱ ἑπτὰ βρονταί καὶ μὴ ταῦτα αὐτὰ γράψῃς καὶ ὁ ἄγγελος ὃν εἶδον ἑστῶτα ἐπὶ τῆς θαλάσσης καὶ ἐπὶ τῆς γῆς ἦρεν τὴν χεῖρα χεῖραν αὐτοῦ τὴν δεξιὰν εἰς τὸν οὐρανόν καὶ ὤμοσεν ἐν τῷ ζῶντι εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων ὃς ἔκτισεν τὸν οὐρανὸν καὶ τὰ ἐν αὐτῷ καὶ τὴν γῆν καὶ τὰ ἐν αὐτῇ καὶ τὴν θάλασσαν καὶ τὰ ἐν αὐτῇ ὅτι χρόνος οὐκ οὐκέτι ἔσται εστιν ἔτι ἀλλʼ ἐν ταῖς ἡμέραις τῆς φωνῆς τοῦ ἑβδόμου ἀγγέλου τοῦ ἑβδόμου ὅταν μέλλῃ μέλλει σαλπίζειν καὶ ἐτελέσθη τελεσθῇ τὸ μυστήριον τοῦ Θεοῦ ὡς εὐηγγέλισεν τοὺς τοῖς ἑαυτοῦ δούλους δούλοις αὐτοῦ καὶ τοὺς τοῖς προφήτας προφήταις καὶ ἡ φωνὴ ἣν ἤκουσα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πάλιν λαλοῦσαν λαλοῦσα μετʼ ἐμοῦ καὶ λέγουσαν λέγουσα ὕπαγε λάβε τὸ βιβλίον βιβλαρίδιον βιβλιδάριον τὸ ἠνεῳγμένον ἀνεῳγμένον ἐν τῇ χειρὶ τοῦ ἀγγέλου τοῦ ἑστῶτος ἐπὶ τῆς θαλάσσης καὶ ἐπὶ τῆς γῆς καὶ ἀπῆλθα ἀπῆλθον πρὸς τὸν ἄγγελον λέγων αὐτῷ δοῦναί δός μοι τὸ βιβλίον βιβλαρίδιον βιβλιδάριον βιβλάριον καὶ λέγει μοι λάβε αὐτό καὶ κατάφαγε αὐτό καὶ πικρανεῖ σου τὴν καρδίαν κοιλίαν ἀλλʼ ἐν τῷ στόματί σου ἔσται γλυκὺ ὡς μέλι καὶ ἔλαβον τὸ βιβλίον βιβλαρίδιον βιβλίδιον ἐκ τῆς χειρὸς τοῦ ἀγγέλου καὶ κατέφαγον αὐτό καὶ ἦν ἐν τῷ στόματί μου γλυκύ ὡς μέλι γλυκύ καὶ ὅτε ἔφαγον αὐτό ἐγεμίσθη ἐπικράνθη ἡ κοιλία μου καὶ λέγουσίν λέγει μοι δεῖ σε πάλιν προφητεῦσαι ἐπὶ λαοῖς καὶ ἐπὶ ἔθνεσιν καὶ γλώσσαις καὶ βασιλεῦσιν βασιλεύσεις πολλοῖς πολλοῖς καὶ ἐδόθη μοι κάλαμος ὅμοιος ῥάβδῳ καὶ ὁ ἄγγελος εἰστήκει λέγων λέγει ἔγειρε ἔγειραι καὶ μέτρησον τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ καὶ τὸ θυσιαστήριον καὶ τοὺς προσκυνοῦντας ἐν αὐτῷ καὶ τὴν τῆς αὐλὴν αὐλῆς τὴν τῆς ἔσωθεν ἔξωθεν τοῦ ναοῦ λαοῦ καὶ ἔκβαλε ἔσω ἔξωθεν ἔξω καὶ μὴ αὐτὴν μετρήσῃς ὅτι ἐδόθη καὶ τοῖς ἔθνεσιν καὶ τὴν πόλιν τὴν ἁγίαν πατήσουσιν μετρήσουσιν μῆνας ἕξ τεσσεράκοντα καὶ δύο καὶ δώσω τοῖς δυσὶν μάρτυσίν μου καὶ προφητεύσουσιν ἡμέρας χιλίας διακοσίας ἑξήκοντα περιβεβλημένοι περιβεβλημένους σάκκους οὗτοί εἰσιν αἱ οἱ δύο ἐλαῖαι αὐλαῖαι καὶ αἱ δύο λυχνίαι αἱ ἐνώπιον τοῦ Κυρίου Θεοῦ τῆς γῆς ἑστῶσαι ἑστῶτες καὶ εἴ τις θέλει αὐτοὺς θέλει θέλῃ θελήσει ἀδικῆσαι πῦρ ἐκπορεύεται ἐκ τοῦ στόματος αὐτῶν καὶ κατεσθίει τοὺς ἐχθροὺς αὐτῶν καὶ εἴ τις αὐτοὺς θέλῃ θέλει θελήσῃ θελήσει αὐτοὺς ἀδικῆσαι αὑτούς οὕτως δεῖ διʼ αὐτὸν ἀποκτανθῆναι οὗτοι ἔχουσιν τὴν ἐξουσίαν κλεῖσαι τὸν οὐρανόν ἐξουσίαν κλεῖσαι ἵνα μὴ ὑετὸς βρέχῃ ὑετὸς ἐν τὰς ἡμέρας ἡμέραις αὐτῶν τῆς προφητείας αὐτῶν καὶ ἐξουσίαν ἔχουσιν ἔχωσιν ἐξουσίαν ἐπὶ τῶν ὑδάτων στρέφειν αὐτὰ εἰς αἷμα καὶ πατάξαι τὴν γῆν ἐν πάσῃ πάσᾳ πληγῇ ὁσάκις ἂν ἐὰν θελήσωσιν θέλωσιν θελήσουσιν ἐν πάσῃ πληγῇ καὶ ὅταν τελέσωσιν τελῶσιν τὴν μαρτυρίαν αὐτῶν τότε τὸ θηρίον τότε τὸ τέταρτον τὸ ἀναβαῖνον ἀναβαῖνων ἐκ τῆς Ἀβύσσου ποιήσει πόλεμον μετʼ αὐτῶν πόλεμον καὶ νικήσει νικήσῃ αὐτοὺς καὶ ἀποκτενεῖ αὐτούς καὶ τὸ τὰ πτῶμα πτώματα αὐτῶν ἐπὶ τῆς πλατείας τῆς πόλεως τῆς μεγάλης ἥτις καλεῖται πνευματικῶς Σόδομα καὶ Αἴγυπτος ὅπου καὶ ὁ Κύριος αὐτῶν ἡμῶν ἐσταυρώθη καὶ βλέπουσιν βλέψουσιν ἐκ τῶν λαῶν φυλῶν καὶ λαῶν φυλῶν καὶ γλωσσῶν καὶ ἐθνῶν καὶ τὸ τὰ πτῶμα πτώματα αὐτῶν ἡμέρας τρεῖς καὶ ἥμισυ ἡμίσου καὶ τὰ πτώματα αὐτῶν οὐκ ἀφίουσιν ἀφήσουσιν τεθῆναι εἰς μνημεῖον μνῆμα μνῆματα καὶ οἱ κατοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς χαίρουσιν χάρουσιν ἐπʼ αὐτοῖς καὶ εὐφραίνονται εὐφρανθήσονται καὶ δῶρα δώσουσιν πέμψουσιν πέμπουσιν ἀλλήλοις ἀλλήλους ὅτι οὗτοι οἱ δύο προφῆται οἱ δύο δώδεκα ἐβασάνισαν τοὺς αὑτούς κατοικοῦντας ἐπὶ τῆς γῆς καὶ μετὰ τὰς τρεῖς ἡμέρας καὶ τὸ ἥμισυ ἡμίσου πνεῦμα ζωῆς εἰσῆλθεν ἐκ τοῦ Θεοῦ εἰσῆλθεν εἰς ἐν ἐπʼ αὐτούς αὐτοῖς καὶ ἔστησαν ἐπὶ τοὺς πόδας αὐτῶν καὶ φόβος μέγας ἐπέπεσεν ἔπεσεν ἐπὶ τοὺς τῶν θεωροῦντας θεωρούντων αὐτούς καὶ ἤκουσαν ἤκουσα φωνὴν φωνῆς μεγάλην μεγάλης ἐκ τοῦ οὐρανοῦ λέγουσαν λεγούσης αὐτοῖς ἀνάβητε ἀνάβατε ὧδε καὶ ἀνέβησαν εἰς τὸν οὐρανὸν ἐν τῇ νεφέλῃ καὶ ἐμέτρησαν ἐθεώρησαν αὐτοὺς οἱ ἐχθροὶ αὐτῶν καὶ ἐν αὑτῇ ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ὥρᾳ ἐγένετο σεισμὸς μέγας ὥςτε καὶ τὸ δέκατον τῆς πόλεως ἔπεσεν καὶ ἀπεκτάνθησαν ἐν τῷ σεισμῷ ὀνόματα ἀνθρώπων χιλιάδες ἑπτά καὶ οἱ λοιποὶ ἐν φόβῳ ἔμφοβοι ἐγένοντο καὶ ἔδωκαν δόξαν τῷ Θεῷ τοῦ οὐρανοῦ ἡ οὐαὶ ἡ δευτέρα παρῆλθεν ἀπῆλθεν ἰδοὺ ἔρχεται ἡ οὐαὶ ἡ τρίτη ἰδού ἔρχεται ταχύ καὶ ὁ ἑπτὰ ἕβδομος ἄγγελος ἐσάλπισεν καὶ ἐγένοντο ἐγένετο φωναὶ μεγάλαι ἐν τῷ οὐρανῷ λέγουσαι λέγοντες ἐγένετο ἐγένοντο ἡ αἱ βασιλεία βασιλεῖαι τοῦ κόσμου τοῦ Κυρίου ἡμῶν καὶ τοῦ Χριστοῦ αὐτοῦ καὶ βασιλεύσει εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων ἀμήν καὶ οἱ εἴκοσι καὶ τέσσαρες πρεσβύτεροι οἱ ἐνώπιον τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ οἱ καθήμενοι κάθηνται ἐπὶ τοὺς θρόνους αὐτῶν καὶ ἔπεσαν ἔπεσον ἐπὶ τὰ πρόσωπα αὐτῶν καὶ προσεκύνησαν τῷ Θεῷ λέγοντες εὐχαριστοῦμέν σοι ὁ Κύριε Κύριος Θεός ὁ Θεός ὁ Θεός ὁ Παντοκράτωρ ὁ ὢν καὶ ὁ ἦν καὶ ὁ ἐρχόμενος ὅτι εἴληφας εἴληφες τὴν δύναμίν σου τὴν μένουσαν μεγάλην καὶ ἐβασίλευσας καὶ τὰ ἔθνη ὠργίσθησαν ὠργίσθη καὶ ἦλθεν ἡ ὀργή σου καὶ ὁ κλῆρος καιρὸς τῶν νεκρῶν κριθῆναι καὶ δοῦναι τὸν μισθὸν τοῖς δούλοις σου καὶ τοῖς προφήταις καὶ τοῖς τοὺς ἁγίοις ἁγίους καὶ τοῖς τοὺς φοβουμένοις φοβουμένους τὸ ὄνομά σου τοὺς τοῖς μικροὺς μικροῖς καὶ τοῖς τοὺς μεγάλοις μεγάλους καὶ διαφθεῖραι τοὺς διαφθείροντας διαφθείραντας τὴν γῆν καὶ ἠνοίγη ὁ ναὸς τοῦ Θεοῦ ὁ ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω καὶ ἐδόθη ὤφθη ἡ κιβωτὸς τῆς διαθήκης αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ Κυρίου ἐν τῷ ναῷ αὐτοῦ καὶ ἐγένοντο ἐγένετο ἀστραπαὶ φωναὶ καὶ φωναὶ ἀστραπαὶ καὶ βρονταὶ καὶ σεισμὸς καὶ χάλαζα μεγάλη καὶ σημεῖον μέγα ὤφθη ἐν τῷ οὐρανῷ γυνὴ περιβλεπομένη περιβεβλημένη τὸν ἥλιον καὶ ἡ τὴν σελήνη σελήνην ὑποκάτω τῶν ποδῶν αὐτῆς καὶ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτῆς στέφανος ἀστέρων δώδεκα καὶ ἐν γαστρὶ ἔχουσα ἔχουσαν κράζει καὶ κράζει ἔκραζεν ὠδίνουσα καὶ βασανιζομένη τεκεῖν καὶ ὤφθη ἄλλο σημεῖον ἐν τῷ οὐρανῷ καὶ ἰδοὺ δράκων μέγας πυρρὸς πυρὸς μέγας ἔχων κεφαλὰς ἑπτὰ καὶ κέρατα δέκα καὶ ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὐτοῦ αὐτῶν ἑπτὰ διαδήματα ἑπτὰ καὶ ἡ οὐρὰ αὐτοῦ σύρει τὸ τρίτον τῶν ἄστρων ἀστέρων τὸ τρίτον τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἔβαλεν ἔβαλλεν αὐτοὺς εἰς τὴν γῆν καὶ ὁ δράκων ἕστηκεν ἑστήκει εἱστήκει ἐνώπιον τῆς γυναικὸς τῆς μελλούσης τεκεῖν ἵνα ὅταν τέκῃ τὸ τέκνον αὐτῆς καταφάγῃ καὶ ἔτεκεν υἱόν ἄρσεν ἄῤῥενα ὃς μέλλει ποιμαίνειν πάντα τὰ ἔθνη ἐν ῥάβδῳ σιδηρᾷ καὶ ἡρπάσθη ἡρπάγη τὸ τέκνον αὐτῆς πρὸς τὸν Θεὸν καὶ πρὸς τὸν θρόνον αὐτοῦ καὶ ἡ γυνὴ ἔφυγεν εἰς τὴν ἔρημον ὅπου ἔχει ἐκεῖ τόπον ἡτοιμασμένον ὑπὸ ἀπὸ τοῦ Θεοῦ ἵνα ἐκεῖ ἐκτρέφωσιν τρέφωσιν τρέφουσιν αὐτὴν αὑτόν ἡμέρας χιλίας διακοσίας ἑξήκοντα καὶ ἐγένετο πόλεμος ἐν τῷ οὐρανῷ ὁ τε Μιχαὴλ καὶ οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ τοῦ πολεμῆσαι ἐπολέμησαν μετὰ κατὰ τοῦ δράκοντος καὶ ὁ δράκων ἐπολέμησεν καὶ οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ καὶ οὐκ ἴσχυσεν ἴσχυσαν πρός αὑτόν οὐδὲ οὐτὲ τόπος τότε αὐτῶν εὑρέθη αὐτῶν αὐτῷ ἔτι ἐν τῷ οὐρανῷ καὶ ἐβλήθη ὁ δράκων ὁ μέγας ὁ ὄφις ὁ μέγας ὁ ἀρχαῖος ὁ καλούμενος Διάβολος καὶ ὁ Σατανᾶς ὁ πλανῶν τὴν οἰκουμένην ὅλην ἐβλήθη εἰς τὴν γῆν καὶ οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ μετʼ αὐτοῦ ἐβλήθησαν καὶ ἤκουσα φωνὴν μεγάλην λέγουσαν ἐν τῷ οὐρανῷ λέγουσαν ἄρτι ἐγένετο ἡ σωτηρία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἡμῶν καὶ ἡ σωτηρία ἐξουσία τοῦ Χριστοῦ Κυρίου αὐτοῦ ὅτι ἐβλήθη κατεβλήθη ὁ κατήγορος κατήγωρ τῶν ἀδελφῶν ἡμῶν ὁ κατηγορῶν αὐτῶν αὐτοὺς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ἡμῶν ἡμέρας καὶ νυκτός καὶ οὗτοι αὐτοὶ ἐνίκησαν αὐτὸν διὰ τὸ αἷμα τοῦ Ἀρνίου καὶ διὰ τὸν λόγον τῆς τὴν μαρτυρίας μαρτυρίαν αὐτῶν καὶ οὐκ ἠγάπησαν τὴν ψυχὴν αὐτῶν ἄχρι θανάτου διὰ τοῦτο εὐφραίνεσθε οἱ οὐρανοὶ καὶ οἱ κατοικοῦντες ἐν αὐτοῖς κατασκηνοῦντες σκηνοῦντες οὐαὶ τοῖς κατοικοῦσι εἰς τὴν τῇ γῆν γῇ ἀγάπην καὶ τὴν τῇ θάλασσαν θαλάσσῃ ὅτι κατέβη ὁ διάβολος πρὸς ὑμᾶς ἔχων θυμὸν μέγαν εἰδὼς ὅτι ὀλίγον καιρὸν ἔχει καὶ ὅτε εἶδεν ὁ δράκων ὅτι ἐβλήθη εἰς τὴν γῆν ἀπῆλθεν ἐδίωξεν ἔδωκεν ἐκδιῶξαι τὴν γυναῖκα γυναῖκαν ἥτις ἔτεκεν τὸν ἄρσενα ἄῤῥενα ἄρσεναν καὶ ἐδόθησαν ἐδόθη τῇ γυναικὶ αἱ δύο δύο πτέρυγες πτέρυγας τοῦ ἀετοῦ τοῦ μεγάλου ἵνα πέτηται εἰς τὴν ἔρημον εἰς τὸν τόπον αὐτῆς ὅπως ὅπου τρέφεται τρέφηται ἐκεῖ καιρὸν καὶ καιροὺς καὶ ἥμισυ ἡμίσου καιροῦ ἀπὸ προσώπου τοῦ ὄφεως καὶ ἔλαβεν ἔβαλεν ὁ ὄφις ὀπίσω τῆς γυναικὸς ἐκ ἀπὸ τοῦ στόματος αὐτοῦ ὀπίσω τῆς γυναικὸς ὕδωρ ὡς ποταμόν ἵνα ποιήσῃ αὐτὴν ταύτην ποταμοφόρητον ποιήσῃ καὶ ἐβοήθησεν ἡ γῆ τῇ τὴν γυναικί καὶ ἤνοιξεν ἡ γῆ τὸ στόμα αὐτῆς τῆς καὶ κατέπιεν τὸν τὸ ποταμὸν ὕδωρ ὃν ὁ ἔβαλεν ὁ δράκων ἀπὸ ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ καὶ ὠργίσθη ὁ δράκων ἐπὶ τῇ γυναικί καὶ ἀπῆλθεν ποιῆσαι πόλεμον ποιῆσαι μετὰ τῶν ἐπιλοίπων λοιπῶν τοῦ σπέρματος αὐτῆς τῶν τηρούντων τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ καὶ ἐχόντων τὴν μαρτυρίαν τοῦ Θεοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἐστάθη ἐστάθην ἐπὶ τὴν ἄμμον τῆς θαλάσσης καὶ εἶδον ἐκ τῆς θαλάσσης θηρίον ἀναβαῖνον ἔχον κεφαλὰς ἑπτὰ καὶ κέρατα δέκα καὶ κεφαλὰς ἑπτά καὶ ἐπὶ τῶν κεράτων αὐτοῦ αὐτῶν δέκα διαδήματα δέκα καὶ ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὐτοῦ ὀνόματα ὀνόμα βλασφημίας καὶ τὸ θηρίον ὃ εἶδον ἦν ὅμοιον παρδάλει καὶ οἱ πόδες αὐτοῦ ὡς ἄρκου ἄρκτου καὶ τὸ στόμα αὐτοῦ ὡς στόμα λέοντος λεόντων καὶ ἔδωκεν αὐτῷ ὁ δράκων τὴν δύναμιν αὐτοῦ καὶ τὸν θρόνον αὐτοῦ καὶ ἐξουσίαν μεγάλην ἔδωκεν αὐτῷ καὶ εἶδον μίαν ἐκ τῶν κεφαλῶν αὐτοῦ ὡσεὶ ὡς ἐσφαγμένην εἰς θάνατον καὶ ἡ πληγὴ τοῦ θανάτου θανάτου αὐτοῦ ἐθεραπεύθη καὶ ἐθαύμασεν ἐθαυμάσθη ἐθαυμαστώθη ἐν ὅλη ἡ τῇ γῆ γῇ ὀπίσω τοῦ θηρίου καὶ προσεκύνησαν προσεκύνησεν τῷ τὸν δράκοντι δράκοντα ὅτι τῷ ὃς ἔδωκεν δεδωκότι τὴν ἐξουσίαν τῷ θηρίῳ καὶ προσεκύνησαν τῷ τὸ θηρίῳ θηρίον λέγοντες τίς ὅμοιος τῷ θηρίῳ καὶ τίς δυνατὸς δύναται πολεμῆσαι μετʼ αὐτοῦ καὶ ἐδόθη αὐτῷ στόμα λαλοῦν λαλοῦντα μεγάλα καὶ βλάσφημα βλασφημίαν βλασφημίας καὶ ἐδόθη αὐτῷ ἐξουσία πόλεμον ποιῆσαι ὁ θέλει μῆνας τεσσεράκοντα καὶ δύο καὶ ἤνοιξε τὸ στόμα αὐτοῦ εἰς βλασφημίαν βλασφημίας βλασφημῆσαι πρὸς τὸν Θεόν βλασφημῆσαι τὸ ὄνομα αὐτοῦ αὑτόν καὶ τὴν σκηνὴν αὐτοῦ καὶ τοὺς ἐν τῷ οὐρανῷ σκηνοῦντας σκηνοῦντες καὶ ἐδόθη αὐτῷ ποιῆσαι πόλεμον ποιῆσαι μετὰ τῶν ἁγίων καὶ νικῆσαι αὐτούς καὶ ἐδόθη αὐτῷ ἐξουσία ἐξουσίαν ἐπὶ πᾶσαν φυλὴν καὶ λαὸν λαούς καὶ γλῶσσαν καὶ ἔθνος καὶ προσκυνήσουσιν αὐτῷ αὐτὸν πάντες οἱ κατοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς οὐαὶ οὗ ὧν οὐ γέγραπται τὸ τὰ ὄνομα ὄνοματα αὐτοῦ αὐτῶν ἐν τῷ τῇ βιβλίῳ βίβλῳ τῆς ζωῆς τοῦ Ἀρνίου τοῦ ἐσφαγμένου ἀπὸ καταβολῆς κόσμου ἥτις εἴ τις ἔχει οὖς ἀκουσάτω ἥτις εἴ τις εἰς αἰχμαλωσίαν συνάγει εἰς ἔχει αἰχμαλωσίαν ὑπάγει ἥτις εἴ τις ἐν μαχαίρᾳ μαχαίρῃ ἀποκτενεῖ ἀποκτείνει ἀποκτανθῆναι δεῖ αὐτὸν ἐν μαχαίρᾳ μαχαίρῃ ἀποκτανθῆναι ὧδέ ἐστιν ἡ ὑπομονὴ καὶ ὕῃ ἡ πίστις τῶν ἁγίων καὶ εἶδον ἄλλο θηρίον ἀναβαῖνον ἀναβαῖνων ἐκ τῆς γῆς καὶ εἶχεν κέρατα δύο ὄνομα ὅμοια ὁμοίῳ ἀρνίῳ καὶ ἐλάλει λάλει ὡς δράκων καὶ τὴν ἐξουσίαν τοῦ πρώτου θηρίου πᾶσαν ποιεῖ ἐνώπιον αὐτοῦ καὶ ποιεῖ ἐποίει τὴν γῆν καὶ τοὺς κατοικοῦντας ἐν αὐτῇ κατοικοῦντας ἵνα προσκυνήσωσιν προσκυνεῖν προσκυνήσουσιν τὸ θηρίον τὸ πρῶτον οὗ ἐθεραπεύθη ἡ πληγὴ τοῦ θανάτου αὐτοῦ καὶ ποιεῖ σημεῖα μεγάλα ἵνα καὶ πῦρ πυρὶ ἵνα πη ποιῇ ποιήσῃ καταβαίνειν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβαίνειν καταβαίνῃ καταβῆναι ἐπὶ εἰς τὴν γῆν ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων καὶ πλανᾷ τοὺς ἐμοὺς τοὺς κατοικοῦντας ἐπὶ τῆς γῆς διὰ τὰ σημεῖα ἃ ἐδόθη αὐτῷ ποιῆσαι ἐνώπιον τοῦ θηρίου λέγων τοῖς κατοικοῦσιν ἐπὶ τῆς γῆς καὶ ποιῆσαι εἰκόνα εἰκόναν τῷ θηρίῳ ὃ ὃς ἔχει εἶχεν τὴν πληγὴν πληγῆς καὶ ἔζησεν ἀπὸ τῆς μαχαίρας μαχαίρης καὶ ἔζησεν ζήσας καὶ ἐδόθη αὐτῷ αὐτῇ δοῦναι πνεῦμα δοῦναι τῇ εἰκόνι τοῦ θηρίου ἵνα καὶ λαλήσῃ ἡ εἰκὼν τοῦ θηρίου καὶ ποιήσῃ ποιήσει ποιῆσαι ἵνα ὅσοι ἐὰν ἂν μὴ προσκυνήσωσιν προσκυνήσουσιν τῇ τὴν εἰκόνι εἰκόνα τοῦ θηρίου ἵνα ἀποκτανθῶσιν καὶ ποιεῖ πάντας τοὺς μικροὺς καὶ τοὺς μεγάλους καὶ τοὺς πτωχούς πλουσίους καὶ τοὺς πλουσίους πτωχούς καὶ τοὺς ἐλευθέρους καὶ τοὺς δούλους ἵνα δώσωσιν δῶσιν δώσῃ αὐτοῖς αὐτῷ χαράγματα χάραγμα ἐπὶ τῆς χειρὸς αὐτῶν τῆς δεξιᾶς ἢ ἐπὶ τὸ τῶν τοῦ μέτωπον μετώπων μετώπου αὐτῶν καὶ ἵνα μή τις δύνηται δύναται ἀγοράσαι ἢ πωλῆσαι εἰ μὴ μήτʼ ὁ ἔχων τὸ χάραγμα τοῦ θηρίου ἢ τὸ τοῦ ὄνομα ὀνόματος αὐτοῦ τοῦ θηρίου ἢ τὸν ἀριθμὸν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ ὧδε ἡ σοφία ἐστίν ὁ ἔχων τὸν νοῦν οὖν οὓς φεισάτω ψηφισάτω τὸν ἀριθμὸν τοῦ θηρίου ἀριθμὸς γὰρ ἀνθρώπου ἐστίν καὶ ὁ ἀριθμὸς αὐτοῦ ἐστὶν δὲ ἦ ἑξακόσιοι ἑξακόσια ἑξακόσιαι δέκα ἑξήκοντα ἕξ καὶ εἶδον καὶ ἰδοὺ τὸ Ἀρνίον ἑστηκὸς ἑστὸς ἐπὶ τὸ Ὄρος Σιών καὶ μετʼ αὐτοῦ ἀριθμὸς ἑκατὸν τεσσεράκοντα τέσσαρες χιλιάδες ἔχουσαι τὸ ὄνομα τοῦ αὐτοῦ καὶ τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς αὐτοῦ τὸ γεγραμμένον ἐπὶ τῶν μετώπων αὐτῶν αὐτῷ καὶ ἤκουσα φωνὴν ὡς ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ὡς φωνὴν ὑδάτων πολλῶν καὶ ὡς φωνὴν βροντῆς μεγάλης καὶ ἡ φωνὴ φωνὴν ἣν ἤκουσα ὡς φωνὴν κιθαρῳδῶν κιθαριζόντων ἐν ταῖς κιθάραις αὐτῶν καὶ ᾄδουσιν ᾁδωσιν ὡς ᾠδὴν καινὴν καὶ ἦν ἐνώπιον τοῦ θρόνου καὶ ἐνώπιον τῶν τεσσάρων ζῴων καὶ ἐνώπιον τῶν πρεσβυτέρων καὶ οὐδεὶς ἐδύνατο ἠδύνατο μαθεῖν τὴν ᾠδὴν εἰ μὴ αἱ ἑκατὸν τεσσεράκοντα μίαν τέσσαρες χιλιάδες οἱ ἠγορασμένοι ἀπὸ τῆς γῆς οὗτοί εἰσιν οἳ μὴ μετὰ γυναικῶν οὐκ ἐμολύνθησαν παρθένοι γάρ εἰσιν οὗτοι εἰσιν οἱ ἀκολουθοῦντες τῷ Ἀρνίῳ ὅπου ἂν ὑπάγῃ ὑπάγει οὗτοι ὑπὸ Ἰησοῦ ἠγοράσθησαν ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων ἀπαρχὴ ἀπʼ ἀρχῆς τῷ Θεῷ καὶ ἐν τῷ Ἀρνίῳ καὶ οὐχ εὑρέθη ἐν τῷ στόματι αὐτῶν οὐχ εὑρέθη ψεῦδος δόλος ἄμωμοί γάρ εἰσιν ἐνώπιον τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ καὶ ἄλλον εἶδον ἄλλον ἄγγελον πετόμενον ἐν μεσουρανήματι ἔχοντα εὐαγγέλιον αἰώνιον εὐαγγελίσαι εὐαγγελίσασθαι ἐπὶ τοὺς καθημένους κατοικοῦντας ἐπὶ τῆς γῆς καὶ ἐπὶ πᾶν ἔθνος καὶ φυλὴν φυλῶν καὶ γλῶσσαν γλωσσῶν καὶ λαόν λέγων λέγοντα ἐν φωνῇ μεγάλῃ φοβήθητε τὸν Κύριον Θεὸν καὶ δοξάσατε δότε αὑτόν αὐτῷ δόξαν ὅτι ἦλθεν ἡ ὥρα τῆς κρίσεως αὐτοῦ καὶ προσκυνήσατε προσκυνήσαντι αὐτὸν τὸν τῷ πατρὶ ποιήσαντι ποιήσαντα τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν θαλάσσας καὶ πηγὰς ὑδάτων καὶ ἄλλος δεύτερος ἄγγελος δεύτερος δεύτερον ἠκολούθησεν ἠκολούθει λέγων ἔπεσεν ἔπεσεν Βαβυλὼν ἡ πόλις ἡ μεγάλη ἣ ὅτι ἐκ τοῦ οἴνου τοῦ θυμοῦ τῆς πορνείας αὐτῆς πέπτωκαν πεπότικεν πάντα τὰ ἔθνη καὶ ἄλλος τρίτος ἄγγελος τρίτος ἠκολούθησεν αὐτοῖς αὐτῷ λέγων ἐν φωνῇ μεγάλῃ ἥτις εἴ τις προσκυνεῖ προκυνεῖ τὸ τῷ θηρίον θυσιαστήριον θηρίῳ προσκυνεῖ καὶ τὴν εἰκόνα αὐτοῦ αὐτῶν καὶ λαμβάνει χάραγμα ἐπὶ τοῦ τῷ μετώπου μετώπῳ αὐτοῦ ἢ ἐπὶ τὴν τῆς χεῖρα χειρὸς αὐτοῦ καὶ αὐτὸς πίεται ἐκ τοῦ οἴνου τοῦ θυμοῦ τοῦ Θεοῦ μου τοῦ κεκερασμένου ἀκράτου ἐν ἐκ τῷ τοῦ ποτηρίῳ ποτηρίου τῆς τὴν ὀργῆς ὀργὴν αὐτοῦ καὶ βασανισθήσεται βασανισθήσονται ἐν πυρὶ καὶ θείῳ ἐνώπιον τῶν ἁγίων ἀγγέλων ἁγίων καὶ ἐνώπιον τοῦ Ἀρνίου καὶ ὁ καπνὸς τοῦ βασανισμοῦ αὐτῶν ἀναβαίνει εἰς αἰῶνας αἰῶνα τῶν αἰώνων αἰῶνος ἀναβαίνει καὶ οὐκ ἔχουσιν ἀνάπαυσιν ἡμέρας καὶ νυκτός οἱ προσκυνοῦντες προσκυνοῦντας τὸ θηρίον καὶ τὴν εἰκόνα αὐτοῦ καὶ ἥτις εἴ τις λαμβάνει τὸ χάραγμα τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ ὧδε εστιν ἡ ὑπομονὴ τῶν ἁγίων ἐστίν ὧδε οἱ τῶν τηροῦντες τηρούντων τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν πίστιν Ἰησοῦ καὶ ἤκουσα φωνῆς λεγούσης ἐκ τοῦ οὐρανοῦ λεγούσης λεγούσῃ μοι γράψον μακάριοι οἱ νεκροὶ οἱ ἐν Κυρίῳ Χριστῷ ἀποθνῄσκοντες ἀπʼ ἄρτι ναί λέγει ναὶ τὸ Πνεῦμα ὅτι ἵνα ἀναπαήσονται ἀναπαύσωνται ἐκ τῶν κόπων αὐτῶν τὰ γὰρ δὲ ἔργα αὐτῶν ἀκολουθεῖ μετʼ αὐτῶν καὶ εἶδον καὶ ἰδοὺ νεφέλη λευκή καὶ ὁ ἐπὶ τὴν νεφέλην καθήμενον καθήμενος ὅμοιον ὅμοιος υἱῷ υἱὸν Ἀνθρώπου ἔχων ἔχοντα ἐπὶ τῆς τὴν κεφαλῆς κεφαλὴν αὐτοῦ στέφανον χρυσοῦν καὶ ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ δρέπανον ὀξύ καὶ ἄλλος ἄγγελος ἐξῆλθεν κράζων ἐκ τοῦ ναοῦ αὐτοῦ κράζων ἀνακράζων ἐν μεγάλῃ φωνῇ μεγάλῃ τῷ καθημένῳ ἐπὶ τῆς νεφέλης πέμψον τὸ δρέπανόν σου καὶ θέρισον ὅτι ἦλθεν ἐξῆλθεν σοι ἡ ὥρα τοῦ τοῦ θερίσαι θερισμοῦ ὁ θερισμὸς ὅτι ἐξηράνθη ὁ θερισμὸς τῆς γῆς καὶ ἔβαλεν ὁ καθήμενος ἐπὶ τὴν τῆς νεφέλην νεφέλης τὸ δρέπανον αὐτοῦ ἐπὶ τὴν γῆν καὶ ἐθερίσθη ἡ γῆ καὶ ἄλλος ἄγγελος ἐξῆλθεν ἐκ τοῦ ναοῦ αὐτοῦ τοῦ ἐν τῷ οὐρανῷ ἔχων καὶ αὐτὸς δρέπανον ὀξύ καὶ ἄλλος ἄγγελος ἐξῆλθεν ἐκ τοῦ θυσιαστηρίου ὁ ἔχων ἐξουσίαν ἐπὶ τοῦ πυρός καὶ ἐφώνησεν φωνῇ κραυγῇ μεγάλῃ τῷ ἔχοντι τὸ δρέπανον τὸ ὀξὺ λέγων λέγω πέμψον σου τὸ δρέπανον σου τὸ ὀξὺ καὶ τρύγησον τοὺς βότρυας τῆς ἀμπέλου τῆς γῆς ὅτι ἤκμασαν αἱ σταφυλαὶ αὐτῆς καὶ ἔβαλεν ὁ ἄγγελος τὸ δρέπανον αὐτοῦ εἰς ἐπὶ τὴν τῆς γῆν γῆς καὶ ἐτρύγησεν τὴν ἄμπελον τῆς γῆς καὶ ἔβαλεν εἰς τὴν ληνὸν ἅλωναν τοῦ θυμοῦ σου τοῦ Θεοῦ τὸν τὴν τοῦ μέγαν μέγα μεγάλην μεγάλου καὶ αἱ ἐπατήθη ἡ ληνὸς ἔξω ἔξωθεν τῆς πόλεως καὶ ἐξῆλθεν αἷμα ἐκ τῆς ληνοῦ ἄχρι μέχρι τῶν χαλινῶν τῶν ἵππων ἀπὸ σταδίων χιλίων διακοσίων ἑξακοσίων καὶ εἶδον ἄλλο σημεῖον ἐν τῷ οὐρανῷ μέγα καὶ θαυμαστόν ἀγγέλους ἑπτὰ ἔχοντας πληγὰς ἑπτὰ τὰς ἐσχάτας ὅτι ἐτελέσθη ἐν αὐταῖς ἐτελέσθη ὁ θυμὸς τοῦ Θεοῦ καὶ εἶδον ὡς θάλασσαν ὑαλίνην μεμιγμένην πυρί καὶ τοὺς νικῶντας ἐκ τοῦ θηρίου καὶ ἐκ τῆς εἰκόνος αὐτοῦ καὶ ἐκ τοῦ χαράγματος αὐτοῦ ἐκ τοῦ ἀριθμοῦ τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ ἑστῶτας ἐπὶ τὴν θάλασσαν τὴν ὑαλίνην ἔχοντας κιθάρας Κυρίου τοῦ Θεοῦ καὶ ᾄδουσιν ᾁδωσιν ᾄδοντας τὴν ᾠδὴν Μωϋσέως τοῦ δούλου τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ᾠδὴν τοῦ Ἀρνίου λέγοντες μεγάλα καὶ θαυμαστὰ τὰ ἔργα σου Κύριε ὁ Θεός ὁ Παντοκράτωρ δίκαιαι καὶ ἀληθιναὶ αἱ ὁδοί σου ὁ Βασιλεὺς βασιλεῦ τῶν αἰώνων ἐθνῶν ἁγίων τίς σε οὐ μὴ φοβηθῇ σε Κύριε καὶ δοξάσει δοξάσῃ τὸ ὄνομά σου ὅτι μόνος σὺ ἅγιος ὅσιος ὅτι πάντα τὰ ἔθνη ἥξουσιν καὶ προσκυνήσουσιν ἐνώπιόν σου Κύριε ὅτι τὰ δικαιώματά ἐνώπιον σου ἐφανερώθησαν ἐφανερώθη καὶ μετὰ αὐτά ταῦτα εἶδον καὶ ἰδοὺ ἠνοίγη ὁ ναὸς τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου ἐν τῷ οὐρανῷ καὶ ἐξῆλθον ἐξῆλθαν ἐξῆλθεν οἱ ἑπτὰ ἄγγελοι οἱ ἔχοντες τὰς ἑπτὰ πληγὰς ἐκ τοῦ ναοῦ οἳ ἦσαν ἐνδεδυμένοι λινοῦν λίθον λίνον καθαρὸν καθαρούς λινοῦς καὶ λαμπρὸν λαμπρούς καὶ περιεζωσμένοι περιεζωσμένη περὶ τὰ στήθη ζώνας χρυσᾶς καὶ ἓν ἐκ τῶν τεσσάρων ζῴων ἔδωκεν ἔδωκαν τοῖς ἑπτὰ ἀγγέλοις ἑπτὰ φιάλας χρυσᾶς γεμούσας τοῦ θυμοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων ἀμήν καὶ ἐγεμίσθη ὁ ναὸς ἐκ τοῦ καπνοῦ ἐκ τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ καὶ ἐκ τῆς δυνάμεως αὐτοῦ καὶ οὐδεὶς ἐδύνατο ἠδύνατο εἰσελθεῖν εἰς τὸν ναὸν εἰσελθεῖν ἄχρι οὐ τελεσθῶσιν αἱ ἑπτὰ πληγαὶ τῶν ἑπτὰ ἀγγέλων καὶ ἤκουσα φωνῆς μεγάλης φωνῆς ἐκ τοῦ ναοῦ λεγούσης τοῖς ἑπτὰ ἀγγέλοις ὑπάγετε καὶ ἐκχέετε ἐκχέατε τὰς ἑπτὰ φιάλας τοῦ θυμοῦ τοῦ Θεοῦ εἰς τὴν γῆν καὶ ἀπῆλθεν ὁ πρῶτος καὶ ἐξέχεεν τὴν φιάλην αὐτοῦ εἰς ἐπὶ τὴν γῆν καὶ ἐγένετο ἕλκος ἕλκον κακὸν πονηρὸν καὶ κακόν πονηρὸν ἐπὶ εἰς τοὺς ἀνθρώπους τοὺς ἔχοντας τὸ χάραγμα τοῦ θηρίου καὶ τοὺς προσκυνοῦντας τῇ τὴν εἰκόνι εἰκόνα αὐτοῦ προσκυνοῦντας καὶ ὁ δεύτερος δεύτερος ἄγγελος ἐξέχεεν εἰς τὴν φιάλην φιλίαν αὐτοῦ εἰς τὴν θάλασσαν καὶ ἐγένετο αἷμα ὡσει ὡς νεκροῦ καὶ πᾶσα ψυχὴ ψυχῆς ζωῆς ζῶσα ἀπέθανεν ἀπέθανον τὰ ἐν ἐπὶ τῇ τῆς θαλάσσῃ θαλάσσης καὶ ὁ τρίτος τρίτος ἄγγελος ἐξέχεεν τὴν φιάλην αὐτοῦ εἰς ἐπὶ τοὺς ποταμοὺς καὶ εἰς ἐπὶ τὰς πηγὰς τῶν ὑδάτων καὶ ἐγένετο ἐγένοντο αἷμα καὶ ἤκουσα τοῦ τῶν ἀγγέλου τῶν ὑδάτων λέγοντος δίκαιος Κύριε εἶ ὁ ὢν καὶ ὃς ὁ ἦν καὶ ὁ ὁ ὅσιος ἐσόμενος ὅτι ταῦτα ἔκρινας ὅτι αἷμα αἵματα ἁγίων ἅγιον καὶ προφητῶν ἐξέχεαν καὶ αἷμα αὐτοῖς δέδωκας ἔδωκας αὐτοῖς πιεῖν πεῖν ὁπέρ ἄξιοί γάρ εἰσιν καὶ ἤκουσα ἄλλου ἐκ τοῦ θυσιαστηρίου λέγοντος ναί Κύριε ὁ Θεός ὁ Παντοκράτωρ ἀληθιναὶ καὶ δίκαιαι αἱ κρίσεις σου καὶ ὁ τέταρτος τέταρτος ἄγγελος ἐξέχεεν τὴν φιάλην αὐτοῦ ἐπὶ τὸν ἥλιον καὶ ἐδόθη αὐτῷ καυματίσαι τοὺς ἀνθρώπους ἐν πυρί τοὺς ἀνθρώπους καὶ ἐκαυματίσθησαν οἱ ἄνθρωποι καῦμα μέγα καὶ ἐβλασφήμησαν οἱ ἄνθρωποι τὸ ὄνομα ἐνώπιον τοῦ τὸ None Θεοῦ τοῦ ἔχοντος τὴν ἐξουσίαν ἐπὶ τὰς πληγὰς ταύτας καὶ οὐχι οὐ μετενόησαν δοῦναι αὐτῷ δόξαν καὶ ὁ πέμπτος πέμπτος ἄγγελος ἐξέχεεν τὴν φιάλην αὐτοῦ ἐπὶ τὸν θρόνον τοῦ θηρίου καὶ ἐγένετο ἡ βασιλεία αὐτοῦ ἐσκοτωμένη ἐσκοτωμένην καὶ ἐμασῶντο τὰς γλώσσας αὐτῶν ἀπὸ ἐκ τοῦ πόνου καὶ ἐβλασφήμησαν ἐβλασφήμουν τὸν Θεὸν τοῦ οὐρανοῦ ἐκ τῶν πόνων αὐτῶν καὶ ἐκ τῶν ἑλκῶν αὐτῶν καὶ οὐ μετενόησαν ἐκ τῶν ἔργων αὐτῶν καὶ ὁ ἕκτος ἕκτος ἄγγελος ἐξέχεεν τὴν φιάλην αὐτοῦ ἐπὶ τὸν ποταμὸν τὸν μέγαν τὸν Εὐφράτην καὶ ἐξηράνθη τὸ ὕδωρ αὐτοῦ ἵνα ἑτοιμασθῇ ἡ ὁδὸς τῶν βασιλέων τῶν ἀπὸ ἀνατολῆς ἀνατολῶν ἡλίου καὶ εἶδον ἐκ τοῦ στόματος τοῦ δράκοντος καὶ ἐκ τοῦ στόματος τοῦ θηρίου καὶ ἐδόθη ἐκ τοῦ στόματος τοῦ ψευδοπροφήτου πνεύματα τρία ἀκάθαρτα τρία εἰ ὡς ὡσει ὁμοία βάτραχοι βατράχους βατράχοις εἰσὶν γὰρ πνεύματα δαιμονίων δαιμόνων ποιοῦντα σημεῖα ἃ ἐκπορεύεται ἐκπορεύεσθαι εἰς ἐπὶ τοὺς βασιλεῖς τῆς γῆς καὶ τῆς οἰκουμένης ὅλης συναγαγεῖν αὐτοὺς εἰς τὸν πόλεμον τῆς ἡμέρας ἐκείνης τῆς μεγάλης ἡμέρας τοῦ Θεοῦ τοῦ Παντοκράτορος ἰδοὺ ἔρχομαι ἔρχεται ὡς κλέπτης μακάριος ὁ τε γρηγορῶν καὶ τηρῶν τὰ ἱμάτια αὐτοῦ ἵνα μὴ γυμνὸς περιπατῇ καὶ βλέπωσιν βλέπουσιν τὴν ἀσχημοσύνην αὐτοῦ καὶ συνήγαγεν συνήγαγον αὐτοὺς εἰς τὸν ποταμὸν τόπον τὸν καλούμενον Ἑβραϊστὶ Ἁρμαγεδών καὶ ὅτε ὁ ἕβδομος ἕβδομος ἄγγελος ἐξέχεεν τὴν φιάλην αὐτοῦ ἐπὶ εἰς τὸν ἀέρα καὶ ἐξῆλθεν φωνὴ μεγάλη ἐκ ἀπὸ τοῦ ναοῦ τοῦ οὐρανοῦ ἀπὸ τοῦ θρόνου Θεοῦ λέγουσα γέγονεν καὶ ἐγένοντο βρονταί καὶ ἀστραπαὶ καὶ φωναὶ καὶ βρονταί καὶ φωναί ἀστραπαὶ καὶ σεισμὸς ἐγένετο μέγας οἷς οἷος οὐκ ἐγένετο ἐγένοντο ἀφʼ οὗ οἱ ἄνθρωποι ἄνθρωπος ἐγένοντο ἐγένετο ἐπὶ τῆς γῆς τηλικοῦτος σεισμὸς οὕτω μέγας καὶ ἐγένετο ἡ πόλις ἡ μεγάλη εἰς τρία μέρη καὶ αἱ ἡ πόλεις πόλις αἱ τῶν ἐθνῶν ἔπεσαν ἔπεσον ἔπεσεν καὶ Βαβυλὼν ἡ μεγάλη ἐμνήσθη ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ τοῦ δοῦναι αὐτῇ τὸ ποτήριον τοῦ οἴνου τοῦ θυμοῦ τῆς ὀργῆς αὐτοῦ καὶ πᾶσα νῆσος ἔφυγεν καὶ ὄρη οὐχ εὑρέθησαν εὑρεθῇ καὶ χάλαζα μεγάλη ὡς ταλαντιαία καταβαίνει ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἐπὶ τοὺς ἀνθρώπους καὶ ἐβλασφήμησαν οἱ ἄνθρωποι τὸν Θεὸν ἐκ τῆς πληγῆς τῆς χαλάζης ὅτι μεγάλη ἐστὶν ἡ πληγὴ αὐτῆς σφόδρα καὶ ἐξῆλθεν ἦλθεν εἷς ἐκ τῶν ἑπτὰ ἀγγέλων τῶν ἐχόντων τὰς ἑπτὰ φιάλας καὶ ἐλάλησεν μετʼ ἐμοῦ λέγων μοι δεῦρο δείξω σοι τὸ κρίμα τῆς πόρνης τῆς μεγάλης τῆς καθημένης ἐπὶ τῶν ὑδάτων τῶν πολλῶν μεθʼ ἧς ἐπόρνευσαν ἐποίησαν πορνείαν οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς καὶ ἐμεθύσθησαν οἱ κατοικοῦντες τὴν γῆν ἐκ τοῦ οἴνου οἴκου τῆς πορνείας αὐτῆς οἱ κατοικοῦντες τὴν γῆν καὶ ἀπήνεγκέν με εἰς ἔρημον ἐν Πνεύματι καὶ εἶδον εἶδα γυναῖκα καθημένην ἐπὶ θηρίον κόκκινον γέμον γέμοντα ὀνόματα ὀνομάτων βλασφημίας ἔχων ἔχον ἔχοντα κεφαλὰς ἑπτὰ καὶ κέρατα δέκα καὶ ἡ γυνὴ ἡ ἦν περιβεβλημένη πορφυροῦν πορφύρᾳ καὶ κόκκινον κόκκινῳ καὶ κεχρυσωμένη χρυσίῳ χρυσῷ καὶ λίθῳ τιμίῳ καὶ μαργαρίταις ἔχουσα χρυσοῦν ποτήριον χρυσοῦν ἐν τῇ χειρὶ αὐτῆς γέμον γέμων βδελυγμάτων καὶ τὰ ἀκάθαρτα ἀκαθάρτητος τῆς πορνείας αὐτῆς καὶ τῆς γῆς καὶ ἐπὶ τὸ μέτωπον αὐτῆς ὄνομα γεγραμμένον Μυστήριον Βαβυλὼν ἡ Μεγάλη ἡ μήτηρ τῶν πορνῶν καὶ τῶν βδελυγμάτων τῆς γῆς καὶ εἶδον εἶδα τὴν γυναῖκα μεθύουσαν ἐκ τοῦ τῷ αἵματος αἵματι τῶν ἁγίων καὶ ἐκ τοῦ αἵματος τῶν μαρτυριῶν μαρτύρων Ἰησοῦ καὶ ἐθαύμασα ἰδὼν αὐτὴν θαῦμα μέγα ἰδὼν αὐτήν καὶ εἶπέν μοι ὁ ἄγγελος διὰ τί ἐθαύμασας ἐγὼ σοι ἐρῶ σοι τὸ μυστήριον τῆς γυναικὸς καὶ τοῦ θηρίου τοῦ βαστάζοντος αὐτήν τοῦ ἔχοντος τὰς ἑπτὰ κεφαλὰς καὶ τὰ δέκα κέρατα τὸ θηρίον ὃ εἶδες ἦν ᾖ καὶ οὐκ ἔστιν καὶ μέλλει ἀναβαίνειν ἐκ τῆς Ἀβύσσου καὶ εἰς ἀπώλειαν ὑπάγει ὑπάγειν καὶ θαυμασθήσονται θαυμάσονται οἱ κατοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς ὧν οὐ γέγραπται τὰ τὸ ὀνόματα ὄνομα ἐπὶ τὸ βιβλίον τῆς ζωῆς ἀπὸ καταβολῆς κόσμου βλεπόντων βλέποντες τὸ θηρίον ὅτι ἦν τὸ θηρίον καὶ οὐκ ἔστιν καὶ καίπέρ πάλιν παρέσται ἐστιν ὧδε ὁ νοῦς ὁ ἔχων σοφίαν αἱ ἑπτὰ κεφαλαὶ ἑπτὰ ὄρη εἰσίν ἑπτὰ ὅπου ἡ γυνὴ κάθηται ἐπʼ αὐτῶν καὶ ἑπτὰ βασιλεῖς ἑπτά εἰσιν ἕσιν ἑπτά οἱ πέντε ἔπεσαν ἔπεσον καὶ ὁ εἷς ἔστιν ὁ ἄλλος οὔπω ἦλθεν καὶ ὅταν ἔλθῃ ὀλίγον δεῖ αὐτὸν δεῖ μεῖναι ζεῖ καὶ τὸ θηρίον ὃ ἦν καὶ οὐκ ἔστιν καὶ αὐτὸς οὗτος ὅ ὄγδοός ἐστιν καὶ ἐκ τῶν ἑπτά ἐστιν καὶ εἰς ἀπώλειαν ὑπάγει καὶ τὰ δέκα κέρατα ἃ εἶδες δέκα βασιλεῖς εἰσιν οἵτινες βασιλείαν οὐκ οὕτω οὔπω ἔλαβον ἀλλὰ ἐξουσίαν ἕξουσιν ὡς βασιλεῖς μίαν ὥραν λαμβάνουσιν μετὰ τοῦ θηρίου οὗτοι μίαν γνώμην ἔχουσιν γνώμην καὶ τὴν δύναμιν καὶ τὴν ἐξουσίαν ἑαυτῶν αὐτῶν τῷ θηρίῳ διδόασιν διαδιδώσουσιν οὗτοι μετὰ τοῦ Ἀρνίου πολεμήσουσιν καὶ τὸ Ἀρνίον νικήσει αὐτούς ὅτι Κύριος κυρίων ἐστὶν καὶ Βασιλεὺς βασιλέων καὶ οἱ μετʼ αὐτοῦ κλητοὶ καὶ ἐκλεκτοὶ καὶ πιστοί καὶ λέγει εἶπεν μοι ταῦτα τὰ ὕδατα ἃ εἶδες εἶδε οὗ ἡ πόρνη κάθηται καὶ λαοὶ καὶ ὄχλοι εἰσὶν καὶ ἔθνη καὶ γλῶσσαι καὶ τὰ δέκα κέρατα ἃ εἶδες καὶ ἐπὶ τὸ τὸ θηρίον θηρίον οὗτοι μισήσουσιν τὴν πόρνην καὶ ἠρημωμένην ποιήσουσιν αὐτὴν καὶ γυμνήν ποιήσουσιν αὐτήν καὶ τὰς σάρκας αὐτῆς φάγονται καὶ αὐτὴν κατακαύσουσιν ἐν πυρί ὁ γὰρ Θεὸς ἔδωκεν εἰς τὰς καρδίας αὐτῶν αὐτοῦ ποιῆσαι τὴν γνώμην αὐτοῦ καὶ ποιῆσαι μίαν γνώμην μίαν καὶ δοῦναι τὴν βασιλείαν αὐτῶν αὐτῷ τῷ θηρίῳ ἄχρι τελεσθῶσιν τελεσθῇ τελεσθήσονται οἱ τὰ λόγοι ῥήματα τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ γυνὴ ἣν εἶδες ἔστιν ἡ πόλις ἡ μεγάλη ἡ ἔχουσα βασιλείαν ἐπὶ τῶν βασιλειῶν βασιλέων τῆς γῆς καὶ μετὰ ταῦτα εἶδον ἄλλον ἄγγελον καταβαίνοντα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἔχοντα ἐξουσίαν μεγάλην καὶ ἡ γῆ ἐφωτίσθη ἐκ τῆς δόξης αὐτοῦ καὶ ἔκραξεν ἐκέκραξεν ἐν ἰσχύϊ ἰσχυρᾷ φωνῇ μεγάλῃ λέγων ἔπεσεν ἔπεσεν Βαβυλὼν ἡ μεγάλη καὶ ἐγένετο κατοικητήριον δαιμόνων δαιμονίων καὶ φυλακὴ παντὸς πνεύματος ἀκαθάρτου καὶ μεμισημένου φυλακὴ παντὸς ὀρνέου ἀκαθάρτου καὶ φυλακὴ παντὸς θηρίου ἀκαθάρτου καὶ μεμισημένου ὅτι ἐκ τοῦ οἴνου τῆς πορνείας τοῦ θυμοῦ τῆς πορνείας αὐτῆς πεπτώκασιν πέπτωκαν πέπωκαν πέπωκε πάντα τὰ ἔθνη καὶ οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς μετʼ αὐτῆς ἐπόρνευσαν καὶ οἱ ἔμποροι τῆς γῆς μετὰ αὐτῆς τῆς ἐπόρνευσαν ἐκ τῆς δυνάμεως τοῦ στρήνους στρήνου αὐτῆς ἐπλούτησαν καὶ ἤκουσα ἄλλην ἄλλῃς φωνὴν φωνῆς ἐκ τοῦ οὐρανοῦ λέγουσαν ἔξελθε ἐξέλθατε ἐξέλθετε ἐξ αὐτῆς ὁ λαός μου ἐξ αὐτῆς ἵνα μὴ συγκοινωνήσητε ταῖς ἁμαρτίαις αὐτῆς καὶ ἵνα μὴ λάβητε ἐκ τῶν πληγῶν αὐτῆς ἵνα μὴ λάβητε ὅτι ἠκολούθησαν ἐκολλήθησαν αὐτῆς αἱ ἁμαρτίαι ἄχρι τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἐμνημόνευσεν ὁ Θεὸς τὰ ἀδικήματα αὐτῆς ἀπόδοτε αὐτῇ αὐτήν ὡς καὶ αὐτὴ ἀπέδωκεν ὑμῖν καὶ διπλώσατε τὰ αὐτῇ διπλᾶ κατὰ τὰ ἔργα αὐτῆς ἐν τῷ ποτηρίῳ αὐτῆς ᾧ ἐκέρασεν κεράσατε αὐτῇ διπλοῦν ὅσα ἐδόξασεν αὑτὴν ἑαυτὴν καὶ ἐστρηνίασεν τοσοῦτον δότε αὐτῇ βάσανον βασανισμὸν καὶ πένθος ὅτι ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῆς λέγει ὅτι κάθημαι βασιλεύουσα βασίλισσα καὶ χήρα οὐκ εἰμί καὶ πένθος οὐ μὴ εἰδῶ ἴδω διὰ τοῦτο ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ ἥξουσιν αἱ πληγαὶ αὐτῆς θάνατος καὶ πένθος καὶ λιμός καὶ ἐν πυρὶ κατακαυθήσεται ὅτι ἰσχυρὸς Κύριος ὁ Θεὸς ὁ Κύριος ὁ κρίνας κρίνων αὐτήν καὶ κλαύσουσιν κλαύσονται αὐτὴν καὶ κόψονται ἐπʼ αὐτὴν αὐτῇ οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς οἱ μετʼ αὐτῆς πορνεύσαντες καὶ στρηνιάσαντες ὅταν ἴδωσιν βλέπωσιν τὸν καπνὸν τῆς πτώσεως πυρώσεως αὐτῆς ἀπὸ μακρόθεν ἑστηκότες διὰ τὸν φόβον τοῦ βασανισμοῦ αὐτῆς λέγοντες οὐαὶ οὐαί ἡ πόλις ἡ μεγάλη Βαβυλὼν ἡ πόλις ἡ ἰσχυρά ὅτι ἐν μιᾷ μίαν ὥρᾳ ὥραν ἦλθεν ἡ κρίσις σου καὶ οἱ ἔμποροι τῆς γῆς σου κλαίουσιν κλαύσουσιν καὶ πενθοῦσιν πενθήσουσιν ἐπʼ ἐν αὐτήν αὐτῇ ὅτι τὸν γόμον αὐτῶν οὐδεὶς ἀγοράζει οὐκέτι γόμον χρυσοῦ χρυσοῦν καὶ ἀργύρου ἀργυροῦν καὶ λίθου λίθους τιμίου τιμίους καὶ μαργαρίτου μαργαριτῶν μαργαρίτας μαργαρίταις καὶ βυσσίνου βυσσίνων βύσσου καὶ πορφύρας πορφυροῦ καὶ σιρικοῦ καὶ κοκκίνου καὶ πᾶν σκεῦος ξύλον θύϊνον καὶ πᾶν σκεῦος ἐλεφάντινον καὶ πᾶν σκεῦος ἐκ λίθου ξύλου τιμιωτάτου καὶ χαλκοῦ καὶ σιδήρου καὶ μαρμάρου καὶ κιννάμωμον κινναμώμου καὶ ἄμωμον καὶ θυμιάματα καὶ μύρον καὶ λίβανον καὶ οἶνον καὶ ἔλαιον καὶ σεμίδαλιν καὶ σῖτον καὶ κτήνη πρόβατα καὶ πρόβατα κτήνη καὶ ἵππων καὶ ῥεδῶν καὶ σωμάτων καὶ ψυχὰς ἀνθρώπων καὶ ἡ ὀπώρα σου τῆς ἐπιθυμίας τῆς ψυχῆς σου ἀπῆλθεν ἀπὸ σοῦ καὶ πάντα τὰ λιπαρὰ καὶ τὰ λαμπρὰ ἀπώλετο ἀπώλοντο ἀπῆλθεν ἀπὸ σοῦ καὶ οὐκέτι αὐτὰ οὐ μὴ εὕρῃς εὑρήσῃς εὑρήσεις αὐτὰ εὑρήσουσιν οἱ ἔμποροι τούτων οἱ πλουτήσαντες ἀπʼ αὐτῆς ἀπὸ μακρόθεν στήσονται διὰ τὸν φόβον τοῦ βασανισμοῦ αὐτῆς κλαίοντες καὶ πενθοῦντες καὶ λέγοντες οὐαὶ οὐαί ἡ πόλις ἡ μεγάλη ἡ περιβεβλημένη μένῃ βύσσινον κόκκινον καὶ πορφυροῦν καὶ βύσσινον κόκκινον καὶ κεχρυσωμένη κεχρυσωμένον ἐν χρυσίῳ χρυσῷ καὶ λίθῳ τιμίῳ καὶ μαργαρίταις μαργαρίτῃ ὅτι μιᾷ ὥρᾳ ἠρημώθη ὁ τοσοῦτος πλοῦτος καὶ πᾶς κυβερνήτης καὶ πᾶς ὁ ἐπὶ τὸν τῶν τόπον πλοίων πλέων ὁ ὅμιλος καὶ ναῦται καὶ ὅσοι τὴν θάλασσαν ἐργάζονται ἀπὸ μακρόθεν ἔστησαν καὶ ἔκραζον ἔκραξαν βλέποντες λέγοντες ὁρῶντες τὸν τόπον καπνὸν τῆς πυρώσεως αὐτῆς λέγοντες τίς ὁμοία τῇ πόλει ταύτῃ τῇ μεγάλῃ καὶ ἔβαλον ἐπέβαλον ἔβαλαν χοῦν ἐπὶ τὰς τῆς κεφαλὰς κεφαλῆς ἑαυτῶν αὐτῶν καὶ ἔκραζον ἔκραξαν κλαίοντες καὶ πενθοῦντες καὶ λέγοντες οὐαὶ οὐαί ἡ πόλις ἡ μεγάλη ἐν ᾗ ἐπλούτησαν πάντες οἱ ἔχοντες τὰ πλοῖα ἐν τῇ θαλάσσῃ ἐκ τῆς τιμιότητος αὐτῆς ἑαυτῆς ὅτι μιᾷ ὥρᾳ ἠρημώθη εὐφραίνου ἐπʼ ἐν αὐτῇ αὐτὴν οὐρανέ καὶ οἱ ἅγιοι καὶ οἱ ἀπόστολοι καὶ οἱ προφῆται ὅτι ἔκρινεν ὁ Θεὸς τὸ κρίμα ὑμῶν ἐξ αὐτῆς καὶ ἦρεν εἷς ἄγγελος ἰσχυρὸς λίθον ἰσχυρὸν ὡς μυλικόν λίθον μύλινον μύλον μέγαν καὶ ἔβαλεν εἰς τὴν θάλασσαν λέγων ὅτι οὕτως ὁρμήματι βληθήσεται Βαβυλὼν ἡ μεγάλη πόλις καὶ οὐ μὴ εὑρεθῇ ἔτι ἐν αὑτῇ καὶ φωνὴ κιθαρῳδῶν καὶ μουσικῶν καὶ αὐλητῶν καὶ σαλπίγγων σαλπιστῶν οὐ μὴ ἀκουσθῇ ἐν σοὶ ἔτι καὶ πᾶς τεχνίτης πάσης τέχνης οὐ μὴ εὑρεθῇ ἐν σοὶ ἔτι καὶ φωνὴ μύθου μύλου οὐ μὴ ἀκουσθῇ ἐν σοὶ ἔτι καὶ φῶς λύχνου οὐ μὴ φάνῃ ἐν σοὶ ἔτι καὶ φωνὴ φωνὴν νυμφίου καὶ φωνὴ νύμφης οὐ μὴ ἀκουσθῇ ἐν σοὶ ἔτι ὅτι οἱ ἔμποροί σου ἦσαν οἱ μεγιστᾶνες τῆς γῆς ὅτι ἐν τῇ φαρμακείᾳ σου ἐπλανήθησαν πάντα τὰ ἔθνη καὶ ἐν αὐτῇ αἵματα αἷμα προφητῶν καὶ ἁγίων εὑρέθη καὶ πάντων τῶν ἐσφαγμένων ἐπὶ τῆς γῆς καὶ μετὰ ταῦτα ἤκουσα ὡς φωνὴν μεγάλην ὄχλου πολλοῦ μεγάλην ἐν τῷ οὐρανῷ λεγόντων λέγοντος ἁλληλουϊά ἡ σωτηρία καὶ ἡ δόξα δύναμις καὶ ἡ τιμὴ καὶ ἡ δύναμις δόξα Κυρίῳ τοῦ τῷ Θεοῦ Θεῷ ἡμῶν ὅτι ἀληθιναὶ καὶ δίκαιαι αἱ κρίσεις αὐτοῦ ὅτι ἔκρινεν τὴν πόρνην τὴν μεγάλην ἥτις ἔφθειρεν ἔκρινεν διέφθειρεν τὴν γῆν ἐν τῇ πορνείᾳ αὐτῆς καὶ ἐξεδίκησεν τὸ αἷμα τῶν δούλων αὐτοῦ αὐτῆς ἐκ τῆς χειρὸς αὐτῆς καὶ δεύτερον εἴρηκαν εἴρηκεν εἶπαν ἁλληλουϊά καὶ ὁ καπνὸς αὐτῆς ἀναβαίνει εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων καὶ ἔπεσαν ἔπεσον οἱ πρεσβύτεροι οἱ εἴκοσι καὶ τέσσαρες πρεσβύτεροι καὶ τὰ τέσσαρα ζῷα καὶ προσεκύνησαν τῷ Θεῷ τῷ καθημένῳ ἐπὶ τοῦ τῷ θρόνου θρόνῳ λέγοντες ἀμήν ἁλληλουϊά καὶ φωνὴ φωναὶ ἐξῆλθον ἐκ ἀπὸ τοῦ θρόνου ἐξῆλθεν λέγουσα λέγουσαι αἰνεῖτε τῷ τὸν Θεῷ Θεὸν ἡμῶν πάντες οἱ δοῦλοι αὐτοῦ καὶ οἱ φοβούμενοι αὐτόν καὶ οἱ μικροὶ καὶ οἱ μεγάλοι καὶ ἤκουσα ὡς φωνὴν ὄχλου πολλοῦ καὶ ὡς φωνὴν ὑδάτων πολλῶν καὶ ὡς φωνὴν βροντῶν ἰσχυρῶν λέγοντας λέγοντες λεγουσῶν λεγόντων ἁλληλουϊά ὅτι ἐβασίλευσεν Κύριος ὁ Θεὸς ὁ Κύριος ἡμῶν ὁ Παντοκράτωρ χαίρωμεν καὶ ἀγαλλιώμεθα ἀγαλλιῶμεν καὶ δῶμεν δώσωμεν δώσομεν τὴν δόξαν αὐτῷ αὐτῶν ὅτι ἦλθεν ὁ γάμος τοῦ Ἀρνίου καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ ἡτοίμασεν ἑαυτήν καὶ ἐδόθη αὐτῇ ἵνα περιβάληται βύσσινον λαμπρὸν καθαρὸν καὶ καθαρόν λαμπρὸν τὸ γὰρ βύσσινον τὰ δικαιώματα ἐστι τῶν ἁγίων ἐστίν καὶ λέγει μοι γράψον μακάριοι οἱ εἰς τὸ δεῖπνον τοῦ γάμου τοῦ Ἀρνίου κεκλημένοι καὶ λέγει μοι οὗτοι οἱ λόγοι μου οἱ ἀληθινοὶ εἰσιν τοῦ Θεοῦ εἰσιν καὶ ἔπεσα ἔπεσον ἔμπροσθεν τῶν ποδῶν αὐτοῦ προσκυνῆσαι αὐτῷ καὶ λέγει μοι ὅρα μή σύνδουλός σού εἰμι καὶ τῶν ἀδελφῶν σου τῶν ἐχόντων τὴν μαρτυρίαν τοῦ Ἰησοῦ τῷ Θεῷ προσκύνησον ἡ γὰρ μαρτυρία τοῦ Ἰησοῦ ἐστιν τὸ πνεῦμα τῆς προφητείας καὶ εἶδον τὸν οὐρανὸν ἠνεῳγμένον ἀνεῳγμένον καὶ ἰδοὺ ἵππος λευκός καὶ ὁ καθήμενος ἐπʼ αὐτὸν καλούμενος Πιστὸς καλούμενος καὶ Ἀληθινός καὶ ἐν δικαιοσύνῃ κρίνει καὶ πολεμεῖ οἱ δὲ οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ ὡς φλὸξ πυρός καὶ ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ διαδήματα πολλά ἔχων ὀνόματα γεγραμμένα καὶ ὄνομα γεγραμμένον ὃ οὐδεὶς οἶδεν εἰ μὴ αὐτός καὶ περιβεβλημένος ἱμάτιον περιρεραμμένον ῤεραντισμένον βεβαμμένον αἵματι καὶ κέκληται καλεῖται κέκλητο τὸ ὄνομα αὐτοῦ ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ τὰ στρατεύματα τὰ ἐν τῷ οὐρανῷ ἠκολούθει αὐτῷ ἐφʼ ἵπποις λευκοῖς ἐνδεδυμένοι ἐνδεδυμένοις βύσσινον λευκὸν βύσσινον καὶ καθαρόν καὶ ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ ἐκπορεύεται ῥομφαία δίστομος ὀξεῖα ἵνα ἐν αὐτῇ πατάξῃ πατάξει πατάσσῃ τὰ ἔθνη καὶ αὐτὸς ποιμανεῖ αὐτοὺς ἐν ῥάβδῳ σιδηρᾷ καὶ αὐτὸς πατεῖ τὴν ληνὸν τοῦ οἴνου τῆς ὀργῆς τοῦ θυμοῦ καὶ τῆς ὀργῆς τοῦ Θεοῦ τοῦ Παντοκράτορος καὶ ἔχει ἐπὶ τὸ ἱμάτιον καὶ ἐπὶ τὸν μηρὸν αὐτοῦ τὸ ὄνομα γεγραμμένον Βασιλεὺς βασιλέων καὶ Κύριος κυρίων καὶ εἶδον ἄλλον ἕνα ἄγγελον ἑστῶτα ἐν τῷ ἡλίῳ καὶ ἔκραξεν ἐν φωνῇ μεγάλῃ λέγων πᾶσι τοῖς ὀρνέοις τοῖς πετομένοις ἐν μεσουρανήματι δεῦτε καὶ συνάχθητε συνάγεσθε εἰς τὸ δεῖπνον τὸ τοῦ μεγάλου μέγα τοῦ Θεοῦ ἵνα φάγητε σάρκας βασιλέων καὶ σάρκας χιλιάρχων καὶ σάρκας ἰσχυρῶν καὶ σάρκας ἵππων καὶ τῶν καθημένων ἐπʼ αὐτῶν αὐτοῖς αὐτούς καὶ σάρκας πάντων ἐλευθέρων τε καὶ δούλων καὶ μικρῶν τε καὶ τῶν μεγάλων καὶ εἶδον τὸ θηρίον καὶ τοὺς βασιλεῖς τῆς γῆς καὶ κατὰ τὰ στρατεύματα αὐτῶν αὐτοῦ συνηγμένα ποιῆσαι τὸν πόλεμον μετὰ τοῦ καθημένου ἐπὶ τοῦ ἵππου καὶ μετὰ τοῦ στρατεύματος αὐτοῦ καὶ ἐπιάσθη τὸ θηρίον καὶ ὁ οἱ μετʼ αὐτοῦ τούτου ὁ ψευδοπροφήτης ὁ ποιήσας τὰ σημεῖα ἐνώπιον αὐτοῦ ἐν οἷς ἐπλάνησεν τοὺς λαβόντας τὸ χάραγμα τοῦ θηρίου καὶ τοὺς προσκυνοῦντας τῇ τὴν εἰκόνι εἰκόνα αὐτοῦ ζῶντες ἐβλήθησαν οἱ δύο εἰς τὴν λίμνην τοῦ πυρὸς τὴν τῆς καιομένην καιομένης ἐν τῷ θείῳ καὶ οἱ λοιποὶ ἀπεκτάνθησαν ἐν τῇ ῥομφαίᾳ τοῦ καθημένου ἐπὶ τοῦ ἵππου τῇ ἐξελθούσῃ ἐκπορευομένῃ ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ καὶ πάντα τὰ ὄρνεα ἐχορτάσθησαν ἐκ τῶν σαρκῶν αὐτῶν καὶ εἶδον ἄγγελον καταβαίνοντα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἔχοντα τὴν κλεῖν κλεῖδα τῆς Ἀβύσσου καὶ ἅλυσιν ἁλύσεσιν μεγάλην ἐν ἐπὶ τὴν τῇ χεῖρα χειρὶ αὐτοῦ καὶ ἐκράτησεν τὸν δράκοντα τὸν ὁ ὄφιν ὄφις τὸν ὁ ἀρχαῖον ἀρχαῖος ὅς ὁ ἐστιν ὁ Διάβολος καὶ ὁ Σατανᾶς ὁ πλανῶν τὴν οἰκουμένην ὅλην καὶ ἔδησεν αὐτὸν χίλια ἔτη καὶ ἔβαλεν αὐτὸν εἰς τὴν Ἄβυσσον καὶ ἔκλεισεν αὐτὸν καὶ ἐσφράγισεν ἐπάνω ἐμμενῶς αὐτοῦ αὑτόν ἵνα μὴ πλανᾷ πλανήσῃ πλανήσει ἔτι τὰ ἔθνη ἔτι ἄχρι τελεσθῇ τὰ χίλια ἔτη καὶ μετὰ ταῦτα δεῖ διʼ αὐτὸν λυθῆναι αὐτὸν μικρὸν χρόνον καὶ εἶδον θρόνους καὶ ἐκάθισαν ἐπʼ αὐτούς καὶ κρίμα ἐδόθη αὐτοῖς καὶ τὰς ψυχὰς τῶν πεπολεμημένων πεπελεκισμένων διὰ τὴν μαρτυρίαν Ἰησοῦ καὶ διὰ τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ εἰ οἵτινες τινες οὖν οὐ προσεκύνησαν τὸ τῷ θηρίον θηρίῳ οὐδὲ οὔτε τὴν εἰκόνα αὐτοῦ καὶ οὐκ ἔλαβον τὸ χάραγμα ἐπὶ τὸ μέτωπον αὑτῶν καὶ ἐπὶ τὴν χεῖρα αὐτῶν καὶ ἔζησαν καὶ ἐβασίλευσαν μετὰ τοῦ Χριστοῦ τὰ χίλια ἔτη καὶ οἱ δὲ λοιποὶ τῶν νεκρῶν οὐκ ἔζησαν ἀνέζησαν ἄχρι ἕως τελεσθῇ τὰ χίλια ἔτη αὕτη ἡ ἀνάστασις ἡ πρώτη μακάριος καὶ ἅγιος ὁ ἔχων μέρος ἐν τῇ ἀναστάσει τῇ πρώτῃ ἐπὶ τούτων ὁ δεύτερος θάνατος ὁ δεύτερος οὐκ ἔχει ἐξουσίαν ἀλλʼ ἔσονται ἱερεῖς καὶ τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ Χριστοῦ καὶ βασιλεύσουσιν βασιλεύουσιν μετʼ αὐτοῦ τὰ χίλια ἔτη καὶ ὅταν τελεσθήσεται τελεσθῇ τὰ χίλια ἔτη λυθήσεται ὁ Σατανᾶς ἐκ τῆς φυλακῆς αὐτοῦ καὶ ἐξελεύσεται πλανῆσαι πάντα τὰ ἔθνη τὰ ἐν ταῖς τέσσαρσιν τέτρασι γωνίαις τῆς γῆς τὸν Γὼγ καὶ τὸν Μαγώγ καὶ συναγαγεῖν αὐτοὺς εἰς τὸν πόλεμον ὧν ὁ ἀριθμὸς αὐτῶν ὡς ἡ ἄμμος τῆς θαλάσσης καὶ ἀνέβησαν ἐπὶ τὸ πλάτος τῆς γῆς καὶ ἐκύκλευσαν ἐκύκλωσαν τὴν παρεμβολὴν τῶν ἁγίων καὶ τὴν πόλιν τὴν ἠγαπημένην καὶ κατέβη πῦρ ἀπὸ τοῦ Θεοῦ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἀπὸ τοῦ Θεοῦ καὶ κατέφαγεν αὐτούς καὶ ὁ διάβολος ὁ πλανῶν αὐτοὺς ἐβλήθη εἰς τὴν λίμνην τοῦ πυρὸς καὶ τοῦ θείου ὅπου καὶ τὸ θηρίον καὶ ὅπου ὁ ψευδοπροφήτης καὶ βασανισθήσονται ἡμέρας καὶ νυκτὸς εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων καὶ εἶδον θρόνον μέγαν λευκὸν μέγαν καὶ τὸν καθήμενον ἐπάνω ἐπʼ αὐτοῦ αὐτόν οὗ ἀπὸ τοῦ προσώπου ἔφυγεν ἡ γῆ καὶ ὁ οὐρανός καὶ τόπος οὐχ εὑρέθη αὐτοῖς καὶ εἶδον τοὺς νεκρούς καὶ τοὺς μεγάλους μικροὺς καὶ τοὺς μικρούς μεγάλους ἑστῶτας ἐπὶ ἐνώπιον τοῦ θρόνου Θεοῦ καὶ βιβλία ἠνοίχθησαν ἠνεῴχθησαν καὶ ἄλλο βιβλίον ἄλλο ἠνοίχθη ἠνεῴχθη ὅ ἐστιν τῆς ζωῆς καὶ ἐκρίθησαν οἱ νεκροὶ ἐκ τῶν γεγραμμένων ἐν τοῖς ταῖς βιβλίοις βίβλοις κατὰ τὰ ἔργα αὐτῶν καὶ ἔδωκεν ἡ θάλασσα τοὺς νεκροὺς τοὺς ἐν αὐτῇ νεκροὺς καὶ ὄντα ὁ θάνατος καὶ ὁ ᾍδης ἔδωκαν ἔδωκεν τοὺς νεκροὺς τοὺς ἐν αὐτοῖς νεκρούς καὶ κατεκρίθησαν ἐκρίθησαν ἕκαστος κατὰ τὰ ἔργα αὐτῶν καὶ ὁ θάνατος καὶ ὁ ᾍδης ἐβλήθησαν εἰς τὴν λίμνην τοῦ πυρός καὶ οὗτος ὁ θάνατος ἐστιν ὁ δεύτερός θάνατος ἐστιν ἡ λίμνη τοῦ πυρός καὶ εἴ τις οὐχ εὑρέθη εὑρεθήσεται ἐν τῇ τῷ βιβλίῳ βίβλῳ τῆς ζωῆς γεγραμμένος ἐβλήθη εἰς τὴν λίμνην τοῦ πυρός καὶ εἶδον οὐρανὸν καινὸν κενὸν καὶ γῆν καινήν κενήν ὁ γὰρ πρῶτος οὐρανὸς καὶ ἡ πρώτη γῆ ἀπῆλθαν ἀπῆλθον παρῆλθε καὶ ἡ τὴν θάλασσα θάλασσαν οὐκ εἶδον ἔστιν ἔτι καὶ ἐγὼ Ἰωάννης εἶδον τὴν πόλιν τὴν ἁγίαν Ἰερουσαλὴμ καινὴν εἶδον καταβαίνουσαν ἀπὸ τοῦ Θεοῦ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἀπὸ τοῦ Θεοῦ ἡτοιμασμένην ὡς νύμφην κεκοσμημένην τῷ ἀνδρὶ αὐτῆς καὶ ἤκουσα φωνῆς φωνῇ μεγάλης μεγάλῃ ἐκ τοῦ θρόνου οὐρανοῦ λεγούσης λέγουσα ἰδοὺ ἡ σκηνὴ τοῦ Θεοῦ μετὰ τῶν ἀνθρώπων καὶ σκηνώσει ἐσκήνωσεν μετʼ αὐτῶν καὶ αὐτοὶ λαὸς λαοὶ αὐτοῦ ἔσονται καὶ αὐτὸς ὁ Θεὸς ἔσται μετʼ αὐτῶν ἔσται Θεὸς αὐτῶν Θεός καὶ ἐξαλείψει ὁ Θεὸς πᾶν δάκρυον ἐκ ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν καὶ ὁ θάνατος οὐκ ἔσται ἔτι οὔτε πένθος οὔτε κραυγὴ οὔτε πένθος πόνος οὐκ ἔσται ἔτι ὅτι τὰ πρῶτα πρόβατα ἀπῆλθαν ἀπῆλθον ἀπῆλθεν καὶ εἶπεν ὁ καθήμενος ἐπὶ τῷ τοῦ θρόνῳ θρόνου καὶ ἰδοὺ πάντα καινὰ πάντα ποιῶ πάντα καὶ λέγει μοι γράψον ὅτι οὗτοι οἱ λόγοι ἀληθινοὶ πιστοὶ καὶ ἀληθινοί πιστοὶ εἰσιν καὶ εἶπέν λέγει μοι γέγοναν γέγονε γέγονα ἐγὼ εἰμι τὸ Ἄλφα Α καὶ τὸ Ὦ ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος ἐγὼ τῷ διψῶντι δώσω ἐκ τῆς πηγῆς τοῦ ὕδατος τῆς ζωῆς δωρεᾶς δωρεάν ὁ νικῶν κληρονομήσει ταῦτα πάντα καὶ ἔσομαι αὐτῷ αὐτῶν Θεὸς καὶ αὐτὸς ἔσται μοι μου ὁ υἱός τοῖς δειλοῖς δὲ ὡς δειλοῖς καὶ ἀπίστοις καὶ ἁμαρτωλοῖς καὶ ἐβδελυγμένοις καὶ φονεῦσι καὶ πόρνοις καὶ φαρμακεῦσι φαρμάκοις καὶ εἰδωλολάτραις καὶ πᾶσι τοῖς ψεύσταις ψευδέσιν τὸ μέρος αὐτῶν ἐν τῇ λίμνῃ τῇ καιομένῃ πυρὶ καὶ θείῳ ὅ ἐστιν ὁ δεύτερος θάνατος ὁ δεύτερος καὶ ἦλθεν πρός με εἷς ἐκ τῶν ἑπτὰ ἀγγέλων τῶν ἐχόντων τὰς ἑπτὰ φιάλας τῶν τὰς γεμόντων γεμούσας τῶν ἑπτὰ πληγῶν τῶν ἐσχάτων καὶ ἐλάλησεν μετʼ ἐμοῦ λέγων δεῦρο δείξω σοι τὴν γυναῖκα τὴν νύμφην τὴν γυναῖκα τοῦ Ἀρνίου τὴν γυναῖκα καὶ ἀπήνεγκέν με ἐν Πνεύματι ἐπὶ ὄρος μέγα καὶ ὑψηλόν καὶ ἔδειξέν μοι τὴν πόλιν τὴν μεγάλην τὴν ἁγίαν Ἰερουσαλὴμ καταβαίνουσαν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἀπὸ τοῦ Θεοῦ ἔχουσαν τὴν δόξαν ἀπὸ τοῦ Θεοῦ καὶ ὁ φωστὴρ αὐτῆς ὅμοιος λίθῳ τιμιωτάτῳ ὡς λίθῳ ἰάσπιδι κρυσταλλίζοντι ἔχουσα ἔχουσαν ἔχοντι τε τεῖχος μέγα καὶ ὑψηλόν ἔχουσα ἔχουσαν ἔχοντας πυλῶνας δώδεκα καὶ ἐπὶ τοῖς τοὺς πυλῶσιν πυλῶνας ἀγγέλους δώδεκα καὶ ὀνόματα αὐτῶν γεγραμμένα ἐπιγεγραμμένα ἅ ἐστιν τὰ ὀνόματα τῶν δώδεκα φυλῶν τῶν υἱῶν Ἰσραήλ ἀπὸ ἀνατολῶν ἀνατολῆς πυλῶνες τρεῖς καὶ ἀπὸ βορρᾶ πυλῶνες τρεῖς καὶ ἀπὸ δυσμῶν βορρᾶ πυλῶνες τρεῖς καὶ ἀπὸ νότου πυλῶνες τρεῖς καὶ ἀπὸ δυσμῶν πυλῶνες τρεῖς καὶ τὸ τεῖχος τῆς πόλεως ἔχων ἔχον θεμελίους δώδεκα καὶ ἐπʼ ἐν αὐτῶν αὐτοῖς δώδεκα ὀνόματα τῶν δώδεκα ἀποστόλων τοῦ Ἀρνίου καὶ ὁ λαλῶν μετʼ ἐμοῦ εἶχεν μέτρον κάλαμον χρυσοῦν ἵνα μετρήσῃ τὴν πόλιν καὶ τοὺς πυλῶνας αὐτῆς καὶ τὸ τεῖχος αὐτῆς καὶ ἡ πόλις αὐτῆς τετράγωνος κεῖται καὶ τὸ μῆκος αὐτῆς τοσοῦτόν ἐστιν ὅσον καὶ τὸ πλάτος καὶ ἐμέτρησεν τὴν πόλιν τῷ καλάμῳ ἐπὶ σταδίους σταδίων δώδεκα χιλιάδων δώδεκα τὸ μῆκος καὶ τὸ πλάτος καὶ τὸ ὕψος αὐτῆς ἴσα ἐστίν καὶ ἐμέτρησεν τὸ χεῖλος τεῖχος αὐτῆς τεσσάρων καὶ ἑκατὸν τεσσεράκοντα τεσσάρων πηχῶν πηχέων μέτρον ἀνθρώπου ὅ ἐστιν ἀγγέλου καὶ ἦν ἡ ἐν ἐνδώμησις δώμασι τοῦ τείχους αὐτῆς ἴασπις καὶ ἡ πόλις χρυσίον καθαρὸν ὅμοιον ὅμοια ὑάλῳ καθαρῷ καὶ οἱ θεμέλιοι τοῦ τείχους τῆς πόλεως παντὶ λίθῳ τιμίῳ κεκοσμημένοι ὁ θεμέλιος ὁ εἷς πρῶτος ἴασπις καὶ ὁ δεύτερος σάπφειρος καὶ ὁ τρίτος χαλκηδών ὁ τέταρτος σμάραγδος ὁ πέμπτος σαρδόνυξ σαρδιόνυξ ὁ ἕκτος σάρδιος σάρδιον ὁ ἕβδομος χρυσόλιθος ὁ ὄγδοος βήρυλλος ὁ ἔνατος τοπάζιον ὁ δέκατος χρυσόπρασος χρυσόπρασον ὁ ἑνδέκατος ὑάκινθος ὁ δωδέκατος ἀμεθύστινος ἀμέθυστος ἀμέθυσος καὶ οἱ δώδεκα πυλῶνες δώδεκα μαργαρῖται ἵνα ἀνὰ εἷς ἕκαστος τῶν πυλώνων ὧν ἦν ἐξ ἑνὸς μαργαρίτου καὶ ἡ πλατεῖα τῆς πόλεως χρυσίον καθαρὸν ὡς ὕαλος διʼ διαυγής διαφανής αὐτῆς καὶ ναὸν οὐκ εἶδον ἐν αὐτῇ ὅτι ὁ γὰρ Κύριος ὁ Θεός ὁ Παντοκράτωρ ὁ ναὸς αὐτῆς ἐστιν καὶ τὸ Ἀρνίον καὶ ἡ πόλις οὐ χρείαν ἔχει τοῦ ἡλίου οὐδὲ τῆς σελήνης ἵνα φαίνωσιν ἐν αὐτῇ ἡ γὰρ δόξα τοῦ Θεοῦ ἐφώτισεν αὐτήν καὶ ὁ λύχνος αὐτῆς τὸ Ἀρνίον καὶ περιπατήσουσιν δʼ τὰ ἔθνη τῶν σωζομένων ἐν διὰ τῷ τοῦ φωτὸς φωτὶ αὐτῆς περιπατήσουσι καὶ οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς φέρουσιν αὐτῷ τὴν δόξαν καὶ τὴν τιμὴν τῶν ἐθνῶν αὐτῶν εἰς αὐτήν καὶ οἱ πυλῶνες αὐτῆς οὐ μὴ κλεισθῶσιν ἡμέρας ἡμέρᾳ νὺξ γὰρ οὐκ ἔσται ἐκεῖ καὶ οἴσουσιν τὴν δόξαν καὶ τὴν τιμὴν τῶν ἐθνῶν εἰς αὐτήν καὶ οὐ μὴ εἰσέλθῃ εἰσέλθωσιν εἰς αὐτὴν πᾶν κοινὸν κοινοῦν καὶ ὁ ποιῶσι ποιῶν ποιοῦν βδέλυγμα καὶ ψεῦδος εἰ μὴ οἱ γεγραμμένοι ἐν τῷ βιβλίῳ τῆς ζωῆς τοῦ Ἀρνίου οὐρανοῦ καὶ ἔδειξέν μοι καθαρὸν ποταμὸν καθαρὸν ὕδατος ζωῆς λαμπρὸν ὡς κρύσταλλον ἐκπορευόμενον ἐκ τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ Ἀρνίου ἐν μέσῳ τῆς πλατείας αὐτῆς καὶ τοῦ ποταμοῦ ἔνθεν ἐντεῦθεν καὶ ἐντεῦθεν ἐκεῖθεν ξύλον ζωῆς ποιοῦν ποιῶν καρποὺς δώδεκα κατὰ μῆνα μηνᾶν ἕνα ἕκαστον ἀποδιδοὺς ἀποδιδοῦν τὸν τοὺς καρπὸν καρποὺς αὐτοῦ καὶ τὰ φύλλα τοῦ τῶν ξύλου ξύλων εἰς θεραπείαν τῶν ἐθνῶν καὶ πᾶν κατάθεμα κάταγμα κατανάθεμα οὐκ ἔσται ἔτι καὶ ὁ θρόνος τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ Ἀρνίου ἐν αὐτῇ ἔσται καὶ οἱ δοῦλοι αὐτοῦ λατρεύσουσιν αὐτῷ καὶ ὄψονται τὸ πρόσωπον αὐτοῦ καὶ τὸ ὄνομα αὐτοῦ καὶ ἐπὶ τῶν μετώπων αὐτῶν καὶ νὺξ οὐκ ἔσται ἔτι ἐκεῖ καὶ χρείαν οὐκ ἔχουσιν ἕξουσιν χρείαν φωτὸς λύχνου καὶ φωτὸς φῶς ἡλίου ὅτι Κύριος ὁ Θεὸς φωτιεῖ φωτίσει ἐπʼ αὐτούς καὶ βασιλεύσουσιν εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων καὶ λέγει εἶπέν μοι οὗτοι οἱ λόγοι πιστοὶ καὶ ἀληθινοί καὶ ὁ Κύριος ὁ Θεὸς τῶν πνευμάτων ἁγίων τῶν προφητῶν ἀπέστειλεν με τὸν ἄγγελον αὐτοῦ δεῖξαι τοῖς δούλοις αὐτοῦ ἃ δεῖ γενέσθαι ἐν τάχει καὶ ἰδοὺ ἔρχομαι ταχύ μακάριος ὁ τηρῶν τοὺς λόγους τῆς προφητείας προφήτας τοῦ βιβλίου τούτου κἀγὼ καὶ ἐγὼ Ἰωάννης ὁ ἀκούων βλέπων ταῦτα καὶ βλέπων ἀκούων ταῦτα καὶ ὅτε ἤκουσα καὶ ἔβλεψα ἔβλεπον ἔπεσα ἔπεσον προσκυνῆσαι πρὸ ἔμπροσθεν τῶν ποδῶν τοῦ ἀγγέλου τοῦ δεικνύοντός μοι ταῦτα καὶ λέγει μοι ὅρα μή σύνδουλός σού γάρ εἰμι καὶ τῶν ἀδελφῶν σου τῶν προφητῶν καὶ τῶν τηρούντων τοὺς λόγους τοῦ βιβλίου τούτου τῷ Θεῷ προσκύνησον καὶ λέγει μοι μὴ σφραγίσῃς τοὺς λόγους τούτους τῆς προφητείας τοῦ βιβλίου τούτου ὅτι ὁ καιρὸς γὰρ ἐγγύς ἐστιν ὁ ἀδικῶν ἀδικησάτω ἔτι καὶ ὁ ῥυπῶν ῥυπαρὸς ῥυπανθήτω ῥυπαρευθήτω ῥυπωσάτω ἔτι καὶ ὁ δίκαιος δικαιοσύνην ποιησάτω δικαιωθήτω ἔτι καὶ ὁ ἅγιος ἁγιασθήτω ἔτι καὶ ἰδοὺ ἔρχομαι ταχύ καὶ ὁ μισθός μου μετʼ ἐμοῦ ἀποδοῦναι ἀποδοθῆναι ἑκάστῳ ὡς τὸ ἔργον αὐτοῦ ἔσται ἐστὶν αὐτοῦ ἐγὼ εἰμι τὸ Ἄλφα Α καὶ τὸ Ὦ ἀρχὴ καὶ τέλος ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος μακάριοι οἱ πλύνοντες ποιοῦντες τὰς στολὰς ἐντολὰς αὐτοῦ αὐτῶν ἵνα ἔσται ἡ ἐξουσία αὐτῶν ὡς δὲ ἡ ἐξουσία ἐπὶ τὸ ξύλον τῆς ζωῆς καὶ τοῖς πυλῶσιν εἰσέλθωσιν εἰς τὴν πόλιν ἔξω δὲ οἱ κύνες καὶ οἱ φάρμακοι καὶ οἱ πόρνοι καὶ οἱ φονεῖς καὶ οἱ εἰδωλολάτραι καὶ πᾶς ὁ φιλῶν ποιῶν καὶ ποιῶν φιλῶν ψεῦδος ἐγὼ Ἰησοῦς ἔπεμψα τὸν ἄγγελόν μου μαρτυρῆσαι ὑμῖν ταῦτα ἐν ἐπὶ ταῖς ἐκκλησίαις ἐγώ εἰμι ἡ ῥίζα καὶ τὸ γένος τοῦ Δαυίδ ὁ ἀστὴρ ὁ λαμπρός καὶ ὁ πρωϊνός ὀρθρινός καὶ τὸ Πνεῦμα καὶ ἡ νύμφη λέγουσιν ἔρχου ἐλθέ καὶ ὁ ἀκούων εἰπάτω ἔρχου ἐλθέ καὶ ὁ διψῶν ἐρχέσθω ἐλθέτω καὶ ὁ θέλων λαβέτω λαμβανέτω τὸ ὕδωρ ζωῆς δωρεάν ἦ μαρτυρῶ συμμαρτυροῦμαι ἐγὼ γὰρ παντὶ τῷ ἀκούοντι τοὺς λόγους τῆς προφητείας τοῦ βιβλίου τούτου ἐάν τις ἐπιθῇ ἐπιτιθῇ ἐπʼ πρὸς αὐτά ταῦτα ἐπιθήσει ἐπιθήσαι ὁ Θεὸς ἐπʼ αὐτὸν αὐτῷ ὁ Θεὸς τὰς πληγὰς τὰς γεγραμμένας ἐν τῷ βιβλίῳ τούτῳ καὶ ἂν ἐάν τις ἀφέλῃ ἀφαιρῇ ἀπὸ τῶν λόγων τούτων τοῦ βιβλίου βίβλου τῆς προφητείας ταύτης ἀφελεῖ ἀφέλοι ἀφαιρήσει ὁ Θεὸς τὸ μέρος αὐτοῦ ἀπὸ τοῦ ξύλου βίβλου τῆς ζωῆς καὶ ἐκ τῆς πόλεως τῆς ἁγίας καὶ τῶν γεγραμμένων ἐν τῷ βιβλίῳ τούτῳ λέγει ὁ μαρτυρῶν ταῦτα εἶναι ναί ἔρχομαι ταχύ ἀμήν ναὶ ἔρχου Κύριε Ἰησοῦ ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μετὰ πάντων τῶν ἁγίων ὑμῶν ἀμήν εἰρήνη σοι ἀσπάζονταί σε οἱ ἀδελφοί φίλοι ἀσπάζου ἄσπασαι τοὺς φίλους κατʼ ὄνομα καὶ ἐστάθη ἐστάθην ἐπὶ τὴν ἄμμον τῆς θαλάσσης