Open Bible Data Home  About  News  OET Key

OETOET-RVOET-LVULTUSTBSBBLBAICNTOEBWEBBEWMBBNETLSVFBVTCNTT4TLEBBBEMoffJPSWymthASVDRAYLTDrbyRVWbstrKJB-1769KJB-1611BshpsGnvaCvdlTNTWyclSR-GNTUHBBrLXXBrTrRelatedTopicsParallelInterlinearReferenceDictionarySearch

Reference lists contents page

Hebrew words indexTransliterated Hebrew words index

Hebrew lemmas indexTransliterated Hebrew lemmas index

Greek words index Transliterated Greek words index

Greek lemmas indexTransliterated Greek lemmas index

Bible people index

Bible locations index

Bible statistics

Greek Words Index

βίβλος γενέσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ υἱοῦ Δαυὶδ υἱοῦ Ἀβραάμ Ἀβραὰμ ἐγέννησεν τὸν Ἰσαάκ Ἰσαὰκ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰακώβ Ἰακὼβ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰούδαν καὶ τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ Ἰούδας δὲ ἐγέννησεν τὸν Φαρὲς καὶ τὸν Ζάρα ἐκ τῆς Θαμάρ Φαρὲς δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἑσρώμ Ἑσρὼμ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἀράμ Ἀρὰμ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἀμιναδάβ Ἀμιναδὰβ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ναασσών Ναασσὼν δὲ ἐγέννησεν τὸν Σαλμών Σαλμὼν δὲ ἐγέννησεν τὸν Βόες Βοὸζ ἐκ τῆς Ῥαχάβ Βόες Βοὸζ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰωβὴδ Ὠβὴδ ἐκ τῆς Ῥούθ Ἰωβὴδ Ὠβὴδ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰεσσαί Ἰεσσαὶ δὲ ἐγέννησεν τὸν Δαυὶδ τὸν βασιλέα Δαυὶδ δὲ βασιλεὺς ἐγέννησεν τὸν Σολομῶνα Σαλομῶνα Σολομῶντα Σαλομὼν ἐκ τῆς τοῦ Οὐρίου Σολομὼν Σαλομὼν δὲ ἐγέννησεν τὸν Ῥοβοάμ Ῥοβοὰμ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἀβιά Ἀβιὰ Ἀβιὰς δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἀσάφ Ἀσά Ἀσὰφ Ἀσὰ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰωσαφάτ Ἰωσαφὰτ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰωράμ Ἰωρὰμ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ὀζίαν Ὀζίας δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰωαθάμ Ἰωαθὰμ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἀχάζ Ἀχὰζ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἑζεκίαν Ἑζεκίας δὲ ἐγέννησεν τὸν Μανασσῆ Μανασσῆς Μανασσῆς Μανασσῆ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἀμώς Ἀμών Ἀμὼς Ἀμὼν δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰωσίαν Ἰωσίας δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰεχονίαν καὶ τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ ἐπὶ τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος μετὰ δὲ τὴν μετοικεσίαν Βαβυλῶνος Ἰεχονίας ἐγέννησεν γεννᾷ τὸν Σαλαθιήλ Σαλαθιὴλ δὲ ἐγέννησεν γεννᾷ τὸν Ζοροβαβέλ Ζοροβαβὲλ δὲ ἐγέννησεν γεννᾷ τὸν Ἀβιούδ Ἀβιοὺδ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἐλιακείμ Ἐλιακεὶμ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἀζώρ Ἀζὼρ δὲ ἐγέννησεν τὸν Σαδώκ Σαδὼκ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἀχείμ Ἀχεὶμ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἐλιούδ Ἐλιοὺδ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἐλεάζαρ Ἐλεάζαρ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ματθάν Ματθὰν δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰακώβ Ἰακὼβ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰωσὴφ τὸν ἄνδρα Μαρίας ἐξ ἧς ἐγεννήθη Ἰησοῦς λεγόμενος Χριστός πᾶσαι οὖν αἱ γενεαὶ ἀπὸ Ἀβραὰμ ἕως Δαυὶδ γενεαὶ δεκατέσσαρες καὶ ἀπὸ Δαυὶδ ἕως τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος γενεαὶ δεκατέσσαρες καὶ ἀπὸ τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος ἕως τοῦ Χριστοῦ γενεαὶ δεκατέσσαρες τοῦ δὲ Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ γένεσις γέννησις οὕτως ἦν μνηστευθείσης γὰρ τῆς μητρὸς αὐτοῦ Μαρίας τῷ Ἰωσήφ πρὶν συνελθεῖν αὐτοὺς εὑρέθη ἐν γαστρὶ ἔχουσα ἐκ Πνεύματος Ἁγίου Ἰωσὴφ δὲ ἀνὴρ αὐτῆς δίκαιος ὢν καὶ μὴ θέλων αὐτὴν δειγματίσαι παραδειγματίσαι ἐβουλήθη λάθρᾳ ἀπολῦσαι αὐτήν ταῦτα δὲ αὐτοῦ ἐνθυμηθέντος ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου ἐφάνη κατʼ ὄναρ ἐφάνη αὐτῷ λέγων Ἰωσὴφ υἱὸς Δαυίδ μὴ φοβηθῇς παραλαβεῖν Μαριὰμ τὴν γυναῖκά σου τὸ γὰρ ἐν αὐτῇ γεννηθὲν ἐκ Πνεύματός ἐστιν Ἁγίου εστιν τέξεται δὲ υἱὸν καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν αὐτὸς γὰρ σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν τοῦτο δὲ ὅλον γέγονεν ἵνα πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν ὑπὸ τοῦ Κυρίου διὰ Ἠσαΐου τοῦ προφήτου λέγοντος ἰδοὺ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει καὶ τέξεται υἱόν καὶ καλέσουσιν καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ ἐστιν μεθερμηνευόμενον μεθʼ ἡμῶν Θεός ἐγερθεὶς διεγερθεὶς δὲ Ἰωσὴφ ἀπὸ τοῦ ὕπνου ἐποίησεν ὡς προσέταξεν αὐτῷ ἄγγελος Κυρίου καὶ παρέλαβεν τὴν γυναῖκα ἑαυτοῦ αὐτοῦ καὶ οὐκ ἐγίνωσκεν ἔγνω αὐτὴν ἕως οὗ ἔτεκεν τὸν υἱόν αὑτῆς τὸν πρωτότοκον καὶ ἐκάλεσεν τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν τοῦ δὲ Ἰησοῦ γεννηθέντος ἐν Βηθλέεμ τῆς Ἰουδαίας ἐν ἡμέραις Ἡρῴδου Ἡρώδους τοῦ βασιλέως ἰδοὺ μάγοι ἀπὸ ἀνατολῶν παρεγένοντο εἰς Ἱεροσόλυμα Ἰερουσαλὴμ λέγοντες ποῦ ἐστιν τεχθεὶς Βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων εἴδομεν γὰρ αὐτοῦ τὸν ἀστέρα ἐν τῇ ἀνατολῇ καὶ ἤλθομεν προσκυνῆσαι αὐτῷ ἀκούσας δὲ Ἡρώδης βασιλεὺς Ἡρῴδης ἐταράχθη καὶ πᾶσα Ἱεροσόλυμα μετʼ αὐτοῦ καὶ συναγαγὼν πάντας τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ γραμματεῖς τοῦ λαοῦ ἐπυνθάνετο παρʼ αὐτῶν ποῦ Χριστὸς γεννᾶται οἱ δὲ εἶπον εἶπαν αὐτῷ ἐν Βηθλέεμ τῆς Ἰουδαίας οὕτως γὰρ γέγραπται διὰ τοῦ προφήτου καὶ σύ Βηθλέεμ Βεθλέεμ γῆ τῇ τῆς Ἰούδα Ἰούδα Ἰουδαίας μὴ οὐδαμῶς ἐλαχίστη εἶ ἐν τοῖς ἡγεμόσιν Ἰούδα ἐξ οὖ σοῦ γὰρ μοι ἐξελεύσεται ἡγούμενος ὅστις ποιμανεῖ τὸν λαόν μου τὸν Ἰσραήλ τότε Ἡρῴδης λάθρᾳ καλέσας τοὺς μάγους ἠκρίβωσεν ἠκρίβασεν παρʼ αὐτῶν τὸν χρόνον τοῦ φαινομένου ἀστέρος καὶ πέμψας αὐτοὺς εἰς Βηθλέεμ Βεθλέεμ εἶπεν αὐτοῖς πορευθέντες ἀκριβῶς ἐξετάσατε ἀκριβῶς περὶ τοῦ παιδίου ὅταν ἐπὰν δὲ εὕρητε εὕρηται ἐπαγγείλατέ ἀπαγγείλατέ μοι ὅπως κἀγὼ ἐλθὼν προσκυνήσω αὐτῷ οἱ δὲ ἀκούσαντες ἀκοῦσαν τοῦ βασιλέως ἐπορεύθησαν καὶ ἰδοὺ ἀστὴρ ὃν εἶδον ἐν τῇ ἀνατολῇ προῆγεν προῆγον αὐτούς ἕως ἐλθὼν ἐστάθη ἔστη ἐπάνω οὗ ἦν τὸ τοῦ παιδίον παιδίου ἰδόντες δὲ τὸν ἀστέρα ἀστέραν ἐχάρησαν χαρὰν μεγάλην σφόδρα καὶ ἐλθόντες εἰς τὴν οἰκίαν εἶδον εὗρον τὸ τὸν παιδίον παῖδά μετὰ Μαρίας τῆς μητρὸς αὐτοῦ καὶ πεσόντες προσεκύνησαν αὐτῷ καὶ ἀνοίξαντες τοὺς θησαυροὺς αὐτῶν προσήνεγκαν αὐτῷ δῶρα χρυσὸν καὶ λίβανον καὶ σμύρναν καὶ χρηματισθέντες κατʼ ὄναρ μὴ ἀνακάμψαι πρὸς Ἡρῴδην διʼ ἄλλης ὁδοῦ ἀνεχώρησαν εἰς τὴν ἑαυτῶν χώραν αὐτῶν ἀναχωρησάντων αὐτῶν δὲ αὐτῶν ἀναχωρησάντων εἰς τὴν χώραν αὐτῶν ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου φαίνεται κατʼ ὄναρ ἐφάνη φαίνεται τῷ Ἰωσὴφ κατʼ ὄναρ λέγων ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ τὸν παιδίον παῖδά καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ φεῦγε εἰς Αἴγυπτον καὶ ἴσθι ἐκεῖ ἕως ἂν εἴπω σοι εἴπω μέλλει γὰρ Ἡρῴδης ζητεῖν τὸ τὸν παιδίον παῖδά τοῦ ἀπολέσαι αὐτό αὑτόν δὲ διεγερθεὶς ἐγερθεὶς παρέλαβε τὸ τὸν παιδίον παῖδά καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ νυκτὸς καὶ ἀνεχώρησεν εἰς Αἴγυπτον καὶ ἦν ἐκεῖ ἕως τῆς τελευτῆς Ἡρῴδου ἵνα πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν ὑπὸ τοῦ Κυρίου διὰ τοῦ προφήτου λέγοντος ἐξ Αἰγύπτου ἐκάλεσα τὸν Υἱόν μου τότε Ἡρῴδης ἰδὼν ὅτι ἐνεπαίχθη ὑπὸ τῶν μάγων ἐθυμώθη λίαν καὶ ἀποστείλας ἀνεῖλεν πάντας τοὺς παῖδας τοὺς ἐν Βηθλέεμ καὶ ἐν πᾶσι τοῖς ὁρίοις αὐτῆς ἀπὸ διετίας διετοῦς καὶ κάτω κατωτέρω κατὰ τὸν χρόνον ὃν ἠκρίβωσεν ἠκρίβασεν παρὰ τῶν μάγων τότε ἐπληρώθη τὸ ῥηθὲν ὑπὸ Κυρίου διὰ Ἰερεμίου τοῦ προφήτου λέγοντος φωνὴ ἐν Ῥαμὰ ἠκούσθη θρῆνος καὶ κλαυθμὸς καὶ ὀδυρμὸς πολύς Ῥαχὴλ κλαίουσα τὰ τέκνα αὐτῆς καὶ οὐκ ἤθελεν ἤθελησεν παρακληθῆναι ὅτι οὐκ εἰσίν τελευτήσαντος δὲ τοῦ Ἡρῴδου ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου φαίνεται κατʼ ὄναρ φαίνεται τῷ Ἰωσὴφ ἐν Αἰγύπτῳ λέγων ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ τὸν παιδίον παῖδά καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ πορεύου εἰς γῆν Ἰσραήλ τεθνήκασιν γὰρ οἱ ζητοῦντες τὴν ψυχὴν τοῦ παιδίου δὲ διεγερθεὶς ἐγερθεὶς παρέλαβεν τὸ τὸν παιδίον παῖδά καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ εἰσῆλθεν ἦλθεν εἰς γῆν τὴν Ἰσραήλ ἀκούσας δὲ ὅτι Ἀρχέλαος βασιλεύει ἐπὶ τῆς Ἰουδαίας ἀντὶ Ἡρώδου τοῦ πατρὸς αὐτοῦ Ἡρῴδου ἐφοβήθη ἐκεῖ ἀπελθεῖν χρηματισθεὶς δὲ κατʼ ὄναρ ἀνεχώρησεν εἰς τὰ μέρη τῆς Γαλιλαίας καὶ ἐλθὼν κατῴκησεν εἰς πόλιν λεγομένην Ναζαρέτ Ναζαρά ὅπως πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν ὑπὸ διὰ τῶν προφητῶν ὅτι Ναζωραῖος κληθήσεται ἐν δὲ ταῖς ἡμέραις ἐκείναις παραγίνεται Ἰωάννης Βαπτιστὴς κηρύσσων ἐν τῇ ἐρήμῳ τῆς Ἰουδαίας καὶ λέγων μετανοεῖτε ἤγγικεν γὰρ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν οὗτος γάρ ἐστιν ῥηθεὶς διὰ ὑπὸ Ἠσαΐου τοῦ προφήτου λέγοντος φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου εὐθείας ποιεῖτε τὰς τρίβους αὐτοῦ αὐτὸς δὲ Ἰωάννης εἶχεν τὸ ἔνδυμα αὐτοῦ ἀπὸ τριχῶν καμήλου καὶ ζώνην δερματίνην περὶ τὴν ὀσφὺν αὐτοῦ δὲ τροφὴ αὐτοῦ ἦν αὐτοῦ ἀκρίδες καὶ μέλι ἄγριον τότε ἐξεπορεύετο πρὸς αὐτὸν Ἱεροσόλυμα καὶ πᾶσα Ἰουδαία καὶ πᾶσα περίχωρος τοῦ Ἰορδάνου καὶ ἐβαπτίζοντο ἐν τῷ Ἰορδάνῃ Ποταμῷ ὑπʼ αὐτοῦ ἐξομολογούμενοι τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν ἰδὼν δὲ πολλοὺς τῶν Φαρισαίων καὶ Σαδδουκαίων ἐρχομένους ἐπὶ τὸ βάπτισμα αὐτοῦ εἶπεν αὐτοῖς γενήματα ἐχιδνῶν τίς ὑπέδειξεν ὑμῖν φυγεῖν ἀπὸ τῆς μελλούσης ὀργῆς ποιήσατε οὖν καρπὸν καρποὺς ἄξιον ἀξίους τῆς μετανοίας καὶ μὴ δόξητε λέγειν ἐν ἑαυτοῖς πατέρα ἔχομεν τὸν Ἀβραάμ λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι δύναται Θεὸς ἐκ τῶν λίθων τούτων ἐγεῖραι τέκνα τῷ Ἀβραάμ ἥδε ἤδη δὲ καὶ ἀξίνη πρὸς τὴν ῥίζαν τῶν δένδρων κεῖται πᾶν οὖν δένδρον μὴ ποιοῦν καρπὸν καλὸν ἐκκόπτεται καὶ πρός εἰς πῦρ βάλλεται ἐγὼ μὲν γάρ βαπτίζω ὑμᾶς βαπτίζω ἐν ὕδατι βαπτίζω εἰς μετάνοιαν δὲ ὀπίσω μου ἐρχόμενος ἰσχυρότερός μού ἐστιν οὗ οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς τὰ ὑποδήματα βαστάσαι αὐτὸς ὑμᾶς βαπτίσει ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ καὶ πυρί οὗ τὸ πτύον ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ καὶ διακαθαριεῖ τὴν ἅλωνα αὐτοῦ καὶ συνάξει τὸν σῖτον αὐτοῦ εἰς τὴν ἀποθήκην αὐτοῦ τὸ δὲ ἄχυρον κατακαύσει πυρὶ ἀσβέστῳ τότε παραγίνεται Ἰησοῦς ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας ἐπὶ τὸν Ἰορδάνην πρὸς τὸν Ἰωάννην τοῦ βαπτισθῆναι ὑπʼ αὐτοῦ δὲ Ἰωάννης διεκώλυεν αὐτὸν λέγων ἐγὼ χρείαν ἔχω ὑπὸ σοῦ βαπτισθῆναι καὶ σὺ ἔρχῃ πρός με ἀποκριθεὶς δὲ Ἰησοῦς εἶπεν πρὸς αὐτόν αὐτῷ ἄφες ἄρτι οὕτως γὰρ πρέπον ἐστὶν ἡμῖν ἡμᾶς πληρῶσαι πᾶσαν δικαιοσύνην τότε ἀφίησιν αὐτόν καὶ βαπτισθεὶς δὲ Ἰησοῦς ἀνέβη εὐθὺς ἀνέβη ἀπὸ τοῦ ὕδατος καὶ ἰδοὺ ἀνεῴχθησαν ἠνεῴχθησαν αὐτῷ οἱ οὐρανοί καὶ εἶδεν τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ καταβαῖνον καταβαίνοντα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ὡς ὡσεὶ περιστερὰν καὶ ἐρχόμενον εἰς πρός ἐπʼ αὐτόν καὶ ἰδοὺ φωνὴ ἐκ τῶν τοῦ οὐρανῶν οὐρανοῦ λέγουσα πρός αὐτόν οὗτός σὺ ἐστιν εῖ Υἱός μου ἀγαπητός ἐν εὐδόκησα ηὐδόκησα ἀνήχθη δὲ τότε Ἰησοῦς ἀνήχθη εἰς τὴν ἔρημον ὑπὸ τοῦ Πνεύματος εἰς τὴν ἔρημον πειρασθῆναι ὑπὸ τοῦ διαβόλου καὶ νηστεύσας ἡμέρας τεσσεράκοντα ἡμέρας καὶ νύκτας τεσσεράκοντα νύκτας ὕστερον ἐπείνασεν καὶ προσελθὼν προσῆλθεν αὐτῷ πειράζων καὶ εἶπεν αὐτῷ εἰ Υἱὸς εἶ τοῦ Θεοῦ εἰπὲ εἰπὸν ἵνα οἱ λίθοι οὗτοι ἄρτοι γένωνται δὲ ἀποκριθεὶς δὲ Ἰησοῦς εἶπεν γέγραπται οὐκ ἐπʼ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλʼ ἐν ἐπὶ παντὶ ῥήματι ἐκπορευομένῳ διὰ στόματος Θεοῦ τότε παραλαμβάνει αὐτὸν διάβολος αὐτὸν εἰς τὴν ἁγίαν πόλιν καὶ ἔστησεν ἵστησιν αὐτὸν ἐπὶ τὸ πτερύγιον τοῦ ἱεροῦ καὶ λέγει εἶπεν αὐτῷ εἰ Υἱὸς εἶ τοῦ Θεοῦ βάλε σεαυτὸν ἐντεῦθεν κάτω γέγραπται γὰρ ὅτι τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ ἐντελεῖται περὶ σοῦ καὶ ἐπὶ χειρῶν ἀροῦσίν αἴρουσιν σε μήποτε προσκόψῃς πρὸς λίθον τὸν πόδα σου ἔφη αὐτῷ Ἰησοῦς πάλιν γέγραπται οὐκ πειράσεις ἐκπειράσεις Κύριον τὸν Θεόν σου πάλιν παραλαμβάνει αὐτὸν διάβολος εἰς ὄρος ὑψηλὸν λίαν καὶ δείκνυσιν ἔδειξεν δεικνύει αὐτῷ πάσας τὰς βασιλείας τοῦ κόσμου καὶ τὴν δόξαν αὐτῶν καὶ λέγει εἶπεν αὐτῷ ταῦτά πάντα σοι πάντα δώσω ἐὰν πεσὼν προσκυνήσεις προσκυνήσῃς μοι τότε λέγει αὐτῷ Ἰησοῦς ὕπαγε ὀπίσω μου Σατανᾶ γέγραπται γάρ Κύριον τὸν Θεόν σου προσκυνήσεις προσκυνήσῃς καὶ αὐτῷ μόνῳ λατρεύσεις τότε ἀφίησιν αὐτὸν διάβολος καὶ ἰδοὺ ἄγγελοι προσῆλθον καὶ διηκόνουν αὐτῷ ἀκούσας δὲ Ἰησοῦς ὅτι Ἰωάννης ὅτι παρεδόθη ἀνεχώρησεν εἰς τὴν Γαλιλαίαν καὶ καταλιπὼν τὴν Ναζαρὰ Ναζαρὲτ ἐλθὼν κατῴκησεν κατοίκησεν εἰς Καφαρναοὺμ τὴν παραθαλασσίαν παραθαλάσσιον παρά θάλασσαν ἐν ὁρίοις Ζαβουλὼν καὶ Νεφθαλίμ ἵνα πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰ Ἠσαΐου τοῦ προφήτου τοῦ λέγοντος γῆ Ζαβουλὼν καὶ γῆ Νεφθαλίμ ὁδὸν θαλάσσης πέραν τοῦ Ἰορδάνου Γαλιλαία Γαλιλαίας τῶν ἐθνῶν λαὸς καθήμενος ἐν τῇ σκοτίᾳ σκότει εἶδεν εἶδον φῶς εἶδεν μέγα καὶ τοῖς νοῖ καθημένοις καθήμενοι ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς ἀπὸ τότε γάρ ἤρξατο Ἰησοῦς κηρύσσειν καὶ λέγειν μετανοεῖτε ἤγγικεν γὰρ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν παράγων περιπατῶν δὲ Ἰησοῦς παρὰ τὴν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας εἶδεν δύο ἀδελφούς Σίμωνα τὸν καλούμενον λεγόμενον Πέτρον καὶ Ἀνδρέαν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ βάλλοντας ἀμφίβληστρον εἰς τὴν θάλασσαν ἦσαν γὰρ ἁλιεῖς ἁλεεῖς καὶ λέγει αὐτοῖς δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς γενέσθαι ἁλιεῖς ἁλεεῖς ἀνθρώπων οἱ δὲ εὐθέως ἀφέντες τὰ δίκτυα αὐτῶν ἠκολούθησαν αὐτῷ καὶ προβὰς ἐκεῖθεν εἶδεν ἄλλους δύο ἀδελφούς Ἰάκωβον τὸν τοῦ Ζεβεδαίου Ζεβεδαίους καὶ Ἰωάννην τὸν ἀδελφὸν ἑαυτοῦ αὐτοῦ ἐν τῷ πλοίῳ μετὰ Ζεβεδαίου τοῦ πατρὸς αὐτῶν καταρτίζοντας τὰ δίκτυα αὐτῶν καὶ ἐκάλεσεν αὐτούς οἱ δὲ εὐθέως ἀφέντες τὸ πλοῖον αὐτῶν καὶ τὸν πατέρα αὐτῶν ἠκολούθησαν αὐτῷ καὶ περιῆγεν κύριος Ἰησοῦς ἐν ὅλην ὅλῃ τὴν τῇ Γαλιλαίαν Γαλιλαίᾳ Ἰησοῦς διδάσκων διδάσκον αὐτούς ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν αὑτόν καὶ κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας καὶ θεραπεύων πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ καὶ ἐξῆλθεν ἀπῆλθεν αὐτοῦ ἀκοὴ αὐτοῦ εἰς πᾶσαν ὅλην τὴν Συρίαν καὶ προσήνεγκαν αὐτῷ πάντας τοὺς κακῶς ἔχοντας ποικίλαις νόσοις καὶ βασάνοις βασάνους συνεχομένους καὶ σεληνιαζομένους δαιμονιζομένους καὶ σεληνιαζομένους καὶ παραλυτικούς καὶ πάντας ἐθεράπευσεν αὐτούς καὶ ἠκολούθησαν αὐτῷ ὄχλοι πολλοὶ ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας καὶ Δεκαπόλεως καὶ Ἱεροσολύμων καὶ Ἰουδαίας καὶ πέραν τοῦ Ἰορδάνου ἰδὼν δὲ τοὺς ὄχλους ἀνέβη εἰς τὸ ὄρος καὶ καθίσαντος αὐτοῦ προσῆλθαν προσῆλθον αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ ἀνοίξας τὸ στόμα αὐτοῦ ἐδίδασκεν ἐδίδαξεν αὐτοὺς λέγων μακάριοι οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι ὅτι αὐτῶν ἐστιν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν μακάριοι οἱ πενθοῦντες νῦν ὅτι αὐτοὶ παρακληθήσονται μακάριοι οἱ πραεῖς ὅτι αὐτοὶ κληρονομήσουσιν τὴν γῆν μακάριοι οἱ πεινῶντες καὶ διψῶντες τὴν δικαιοσύνην ὅτι αὐτοὶ χορτασθήσονται μακάριοι οἱ ἐλεήμονες ὅτι αὐτοὶ ἐλεηθήσονται μακάριοι οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ ὅτι αὐτοὶ τὸν Θεὸν ὄψονται μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί ὅτι αὐτοὶ υἱοὶ Θεοῦ κληθήσονται μακάριοι οἱ δεδιωγμένοι ἕνεκεν ἕνεκα τῆς δικαιοσύνης ὅτι αὐτῶν ἐστιν εστε Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν μακάριοί ἐστε ὅταν διώξουσιν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς καὶ ὀνειδίσουσιν διώξωσιν διώξουσιν καὶ εἴπωσιν πᾶν πονηρὸν ῥῆμα καθʼ ὑμῶν πᾶν πονηρόν ψευδόμενοι ἕνεκεν ἕνεκα δικαιοσύνης ἐμοῦ χαίρετε καὶ ἀγαλλιᾶσθε ὅτι μισθὸς ὑμῶν πολὺς ἐν τοῖς τῷ οὐρανοῖς οὐρανῷ οὕτως γὰρ ἐδίωξαν τοὺς προφήτας τοὺς πρὸ ὑμῶν ὑπαρχόντων ὑμεῖς ἐστε τὸ ἅλας ἅλα τῆς γῆς ἐὰν δὲ τὸ ἅλας ἅλα μαρανθῇ μωρανθῇ ἐν τίνι ἁλισθήσεται εἰς οὐδὲν οὐδενὶ ἰσχύει ἔτι εἰ μὴ βληθῆναι βληθὲν ἔξω καὶ καταπατεῖσθαι ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων ὑμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου οὐ δύναται πόλις κρυβῆναι ἐπάνω ὄρους κειμένη οὐδὲ καίουσιν λύχνον καὶ τιθέασιν αὐτὸν ὑπὸ τὸν τὸ μόδιον ἀλλʼ ἐπὶ τὴν λυχνίαν καὶ λάμπει πᾶσιν τοῖς ἐν τῇ οἰκίᾳ οὕτως λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσιν τὸν Πατέρα ὑμῶν Πατέρα τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον καταλῦσαι τὸν νόμον τοὺς προφήτας οὐκ ἦλθον καταλῦσαι ἀλλὰ πληρῶσαι ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν ἕως ἂν παρέλθῃ οὐρανὸς καὶ γῆ ἰῶτα ἓν μία κεραία οὐ μὴ παρέλθῃ ἀπὸ τοῦ νόμου ἕως ἂν πάντα γένηται πάντα ὃς ἐὰν οὖν λύσῃ λύσει μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτως τοὺς ἀνθρώπους ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ Βασιλείᾳ τῶν Οὐρανῶν ὃς δʼ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ Βασιλείᾳ τῶν Οὐρανῶν λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι ἐὰν μὴ περισσεύσῃ ὑμῶν δικαιοσύνη ὑμῶν πλεῖον πλέον τῶν γραμματέων καὶ Φαρισαίων οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν ἠκούσατε ὅτι ἐρρέθη τοῖς ἀρχαίοις οὐ φονεύσεις φονεύσῃς ὃς δʼ ἂν φονεύσῃ ἔνοχος ἔσται τῇ κρίσει ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι πᾶς ὀργιζόμενος ὀργαζόμενος τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ εἰκῆ ἔνοχος ἔσται τῇ κρίσει ὃς δʼ ἂν εἴπῃ τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ ῥακά ἔνοχος ἔσται τῷ Συνεδρίῳ ὃς δʼ ἂν εἴπῃ μωρέ ἔνοχος ἔσται εἰς τὴν Γέενναν τοῦ πυρός ἐὰν οὖν προσφέρῃς προσφέρῃ τὸ δῶρόν σου ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον κἀκεῖ καὶ ἐκεῖ μνησθῇς ὅτι ἀδελφός σου ἔχει τι κατὰ σοῦ ἄφες ἐκεῖ τὸ δῶρόν σου ἔμπροσθεν τοῦ θυσιαστηρίου καὶ ὕπαγε πρῶτον καταλλάγηθι διαλλάγηθι τῷ ἀδελφῷ σου καὶ τότε ἐλθὼν πρόσφερε προσφέρεις τὸ δῶρόν σου ἴσθι εὐνοῶν τῷ ἀντιδίκῳ σου ταχὺ ἕως ὅτου εἶ μετʼ αὐτοῦ ἐν τῇ ὁδῷ μετʼ αὐτοῦ μήποτέ σε παραδῷ παραδώσει ἀντίδικος τῷ κριτῇ καὶ κριτὴς σε παραδῷ παραδώσει τῷ ὑπηρέτῃ καὶ εἰς φυλακὴν βληθήσῃ ἀμὴν λέγω σοι οὐ μὴ ἐξέλθῃς ἐκεῖθεν ἕως οὔ ἂν ἀποδῷς τὸν ἔσχατον κοδράντην ἠκούσατε ὅτι ἐρρέθη τοῖς ἀρχαίοις οὐ μοιχεύσεις ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι πᾶς βλέπων γυναῖκα πρὸς τὸ ἐπιθυμῆσαι αὐτὴν αὐτῆς ἤδη ἐμοίχευσεν αὐτὴν ἐν τῇ καρδίᾳ ἑαυτοῦ αὐτοῦ εἰ δὲ ὀφθαλμός σου δεξιὸς σου σκανδαλίζει σε ἔξελε αὐτὸν καὶ βάλε ἀπὸ σοῦ συμφέρει γάρ σοι ἵνα ἀπόληται ἓν τῶν μελῶν σου καὶ μὴ ὅλον τὸ σῶμά σου ἀπέλθῃ βληθῇ εἰς τὴν Γέενναν καὶ εἰ δεξιά σου χεὶρ σκανδαλίζει σε κόψον ἔκκοψον αὐτὴν καὶ βάλε ἀπὸ σοῦ συμφέρει γάρ σοι ἵνα ἀπόληται ἓν τῶν μελῶν σου καὶ μὴ ὅλον τὸ σῶμά σου βληθῇ εἰς Γέενναν ἀπέλθῃ ἐρρέθη δέ ὅτι ὃς ἐάν ἂν ἀπολύσῃ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ δότω αὐτῇ ἀποστάσιον ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι πᾶς ὃς ἂν ἀπολύσῃ ἀπολύων τὴν γυναῖκα αὐτοῦ παρεκτὸς λόγου πορνείας ποιεῖ αὐτὴν μοιχευθῆναι μοιχᾶσθαι καὶ ὃς ἂν ἐὰν ἀπολελυμένην γαμήσῃ γαμήσας μοιχᾶται πάλιν ἠκούσατε ὅτι ἐρρέθη τοῖς ἀρχαίοις οὐκ ἐπιορκήσεις ἀποδώσεις ἀποδώσῃς δὲ τῷ Κυρίῳ τοὺς ὅρκους σου ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν μὴ ὀμόσαι ὅλως μήτε ἐν τῷ οὐρανῷ ὅτι θρόνος ἐστὶν τοῦ Θεοῦ μήτε ἐν τῇ γῇ ὅτι ὑποπόδιόν ἐστιν τῶν ποδῶν αὐτοῦ μήτε εἰς Ἱεροσόλυμα ὅτι πόλις ἐστὶν τοῦ μεγάλου Βασιλέως μηδὲ μήτε ἐν τῇ κεφαλῇ σου ὀμόσῃς ὅτι οὐ δύνασαι μίαν ποιεῖν τρίχα τρίχαν μίαν λευκὴν ποιῆσαι μέλαιναν ποιῆσαι ἔστω ἔσται δὲ λόγος ὑμῶν ναὶ ναί οὒ οὔ τὸ δὲ περισσὸν τούτων ἐκ τοῦ πονηροῦ ἐστιν ἠκούσατε ὅτι ἐρρέθη ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ καὶ ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν μὴ ἀντιστῆναι ἀντισταθῆναι τῷ πονηρῷ ἀλλʼ ὅστις σε ῥαπίζει εἰς ἐπὶ τὴν δεξιὰν σου σιαγόνα σου στρέψον αὐτῷ καὶ τὴν ἄλλην καὶ τῷ θέλοντί θέλων σοι κριθῆναι καὶ τὸν χιτῶνά σου λαβεῖν ἄφες ἀφήσεις τούτῳ αὐτῷ καὶ τὸ ἱμάτιον σου καὶ ὅστις σε ἔαν ἀγγαρεύσει ἀγγαρεύσῃ ἀγγαρεύει μίλιον ἕν ὕπαγε μετʼ αὐτοῦ ἔτι ἄλλα δύο τῷ αἰτοῦντί σε σοι δίδου δός καὶ τὸν τῷ θέλοντα θέλοντί ἀπὸ σοῦ δανίσασθαι μὴ ἀποστραφῇς ἠκούσατε ὅτι ἐρρέθη ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου καὶ μισήσεις μισήσῃς τὸν ἐχθρόν σου ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν ἀγαπᾶτε τοὺς τοῦ ἐχθροὺς ὑμῶν εὐλογεῖτε τοὺς καταρωμένους ὑμᾶς ὑμῖν καλῶς ποιεῖτε τοῖς τοὺς μισοῦσιν μισοῦντας ὑμᾶς καὶ προσεύχεσθε ὑπὲρ τῶν ἐπηρεαζόντων ὑμᾶς καὶ διωκόντων ὑμᾶς ὅπως γένησθε υἱοὶ τοῦ Πατρὸς ὑμῶν τοῦ ἐν τοῖς οὐρανοῖς ὅτι τὸν ἥλιον αὐτοῦ ἀνατέλλει ἐπὶ πονηροὺς καὶ ἀγαθοὺς καὶ βρέχει ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους ἐὰν γὰρ ἀγαπήσητε τοὺς ἀγαπῶντας ὑμᾶς τίνα μισθὸν ἔχετε ἕξετε οὐχὶ καὶ οἱ τελῶναι τὸ οὕτως αὐτὸ ποιοῦσιν καὶ ἐὰν ἀσπάσησθε τοὺς φίλους ἀδελφοὺς ὑμῶν μόνον τί περισσὸν ποιεῖτε οὐχὶ καὶ οἱ ἐθνικοὶ τελῶναι τοῦτο τὸ αὐτὸ οὕτως ποιοῦσιν ἔσεσθε οὖν ὑμεῖς τέλειοι ὡς ὥςπερ Πατὴρ ὑμῶν ἐν τοῖς οὐρανοῖς οὐράνιος τέλειός ἐστιν προσέχετε δὲ τὴν δόσιν δικαιοσύνην ἐλεημοσύνην ὑμῶν μὴ ποιεῖν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων πρὸς τὸ θεαθῆναι αὐτοῖς εἰ δὲ μή γε μισθὸν οὐκ ἔχετε παρὰ τῷ Πατρὶ ὑμῶν τῷ ἐν τοῖς οὐρανοῖς ὅταν οὖν ποιῇς ποιήσεις ἐλεημοσύνην μὴ σαλπίσῃς ἔμπροσθέν σου ὥσπερ οἱ ὑποκριταὶ ποιοῦσιν ἐν ταῖς συναγωγαῖς καὶ ἐν ταῖς ῥύμαις ὅπως δοξασθῶσιν ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων ἀμὴν ἀμήν λέγω ὑμῖν ἀπέχουσιν τὸν μισθὸν αὐτῶν σοῦ δὲ ποιοῦντος ἐλεημοσύνην μὴ γνώτω ἀριστερά σου τί ποιεῖ δεξιά σου ὅπως σου ἐλεημοσύνη σου ἐν τῷ κρυπτῷ καὶ Πατήρ σου βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ αὐτὸς ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ καὶ ὅταν προσεύχῃ προσεύχησθε οὐκ ἔσῃ ἔσεσθε ὡς ὥςπερ οἱ ὑποκριταί ὅτι φιλοῦσιν στῆναι ἐν ταῖς συναγωγαῖς καὶ ἐν ταῖς γωνίαις τῶν πλατειῶν ἑστῶτες καὶ προσεύχεσθαι προσεύχομενοι ὅπως ἂν φανῶσιν τοῖς ἀνθρώποις ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἀπέχουσι τὸν μισθὸν αὐτῶν αὐτόν σὺ δὲ ὅταν προσευχῆς προσεύχῃ εἴσελθε εἰς τὸ ταμεῖόν ταμιεῖόν σου καὶ κλείσας τὴν θύραν σου πρόσευξαι τῷ Πατρί σου τῷ ἐν τῷ κρυπτῷ καὶ Πατήρ σου βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει ἀποδώσῃ σοι ἐν τῷ φανερῷ προσευχόμενοι δὲ μὴ βατταλογήσητε βαττολογήσητε βατταλόγειτε ὥσπερ οἱ ὑποκριταὶ ἐθνικοί δοκοῦσιν γὰρ ὅτι ἐν τῇ πολυλογίᾳ αὐτῶν εἰσακουσθήσονται μὴ οὖν ὁμοιωθῆτε αὐτοῖς οἶδεν γὰρ Θεὸς Πατὴρ ὑμῶν ὧν χρείαν ἔχετε πρὸ τοῦ ὑμᾶς αἰτῆσαι ἄνοιξε αὐτόν τὸ στόμα οὕτως οὖν προσεύχεσθε ὑμεῖς Πάτερ ἡμῶν ἐν τοῖς οὐρανοῖς ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου ἐλθέτω ἐλθάτω βασιλεία σου γενηθήτω τὸ θέλημά σου ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν ἡμᾶς σήμερον καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ τὸ ὀφειλήματα ὀφείλημα ἡμῶν ὥςπερ ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν ἀφίομεν ἀφήκαμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἐμὰς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ ὅτι σοῦ ἐστιν βασιλεία καὶ δύναμις καὶ δόξα εἰς τοῦς αἰῶνας ἀμήν ἐὰν γὰρ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα ὑμῶν αὐτῶν ἀφήσει καὶ ὑμῖν καὶ Πατὴρ ὑμῶν οὐράνιος ἐὰν δὲ μὴ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν οὐδὲ Πατὴρ ὑμῶν ὑμῖν ἀφήσει ὑμῖν τὰ παραπτώματα ὑμῶν καὶ ὅταν δὲ νηστεύητε μὴ γίνεσθε ὡς ὥςπερ οἱ ὑποκριταὶ σκυθρωποί ἀφανίζουσιν γὰρ τὰ τὸ πρόσωπα πρόσωπον ἑαυτῶν αὐτῶν ὅπως φανῶσιν τοῖς ἀνθρώποις νηστεύοντες ἀμὴν γάρ λέγω ὑμῖν ὅτι ἀπέχουσιν τὸν μισθὸν αὐτῶν σὺ δὲ νηστεύων ἄλειψαί ἄλειψον σου τὴν κεφαλὴν καὶ τὸ πρόσωπόν σου νίψαι ἵνα ὅπως μὴ φανῇς νηστεύων τοῖς ἀνθρώποις νηστεύων ἀλλὰ τῷ Πατρί σου τῷ ἐν τῷ κρυφαίῳ κρυπτῷ κρυφίᾳ καὶ Πατήρ σου βλέπων ἐν τῷ κρυφαίῳ κρυπτῷ αὐτὸς ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ μὴ θησαυρίζετε ὑμῖν θησαυροὺς ἐπὶ τῆς γῆς ὅπου σὴς καὶ βρῶσις ἀφανίζει ἀφανίζουσιν καὶ ὅπου κλέπται διορύσσουσιν καὶ κλέπτουσιν θησαυρίζετε δὲ ὑμῖν θησαυροὺς οὓς ἐν οὐρανῷ ὅπου οὐδὲ οὔτε σὴς οὔτε βρῶσις ἀφανίζει καὶ ὅπου κλέπται οὐ διορύσσουσιν καὶ οὐδὲ κλέπτουσιν ὅπου γάρ ἐστιν θησαυρός ὑμῶν σου ἐκεῖ ἔσται καὶ καρδία ὑμῶν σου λύχνος τοῦ σώματός ἐστιν ὀφθαλμός σου ἐὰν οὖν ὀφθαλμός σου ἁπλοῦς ὅλον τὸ σῶμά σου φωτεινὸν ἔσται ἐὰν δὲ ὀφθαλμός σου πονηρὸς ὅλον τὸ σῶμά σου σκοτεινὸν ἔσται εἰ οὖν τὸ φῶς τὸ ἐν σοὶ σκότος ἐστίν σκότος τὸ σκότος πόσον οὐδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν εἰ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει ἑνὸς ἀνθέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν μὴ μεριμνᾶτε τῇ ψυχῇ ἡμῶν ὑμῶν τί φάγητε καὶ τί πίητε μηδὲ τῷ σώματι ὑμῶν τί ἐνδύσησθε οὐχὶ ψυχὴ πλεῖόν ἐστι τῆς τροφῆς καὶ τὸ σῶμα τοῦ ἐνδύματος ἐμβλέψατε εἰς τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ ὅτι οὐ σπείρουσιν οὐδὲ θερίζουσιν οὐδὲ συνάγουσιν εἰς τὰς ἀποθήκας καὶ Πατὴρ ὑμῶν οὐράνιος τρέφει αὐτά οὐχι οὐχ ὑμεῖς μᾶλλον διαφέρετε αὐτῶν τίς δὲ ἐξ ὑμῶν μεριμνῶν δύναται προσθεῖναι ἐπὶ τὴν ἡλικίαν αὐτοῦ πῆχυν ἕνα καὶ περὶ ἐνδύματος τί μεριμνᾶτε καταμάθετε τὰ κρίνα τοῦ ἀγροῦ πῶς αὐξάνει αὐξάνουσιν οὐ κοπιῶσιν κοπιοῦσιν κοπιᾷ οὐδὲ νήθουσιν νήθει λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι οὐδὲ Σολομὼν ἐν πάσῃ τῇ δόξῃ αὐτοῦ περιεβάλετο ὡς ἓν τούτων ἴδε εἰ δὲ τὸν χόρτον τοῦ ἀγροῦ σήμερον ἐν ἀγρῷ ὄντα καὶ αὔριον εἰς κλίβανον βαλλόμενον Θεὸς οὕτως ἀμφιέννυσιν οὐ πολλῷ μᾶλλον ὑμᾶς ὀλιγόπιστοι μὴ οὖν μεριμνήσητε λέγοντες τί φάγωμεν τί πίωμεν τί περιβαλώμεθα πάντα ταῦτα γὰρ ταῦτα πάντα τὰ ἔθνη ἐπιζητεῖ ἐπιζητοῦσιν οἶδεν γὰρ Θεός Πατὴρ ὑμῶν οὐράνιος ὅτι χρῄζετε τούτων ἁπάντων ζητεῖτε γάρ δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν δικαιοσύνην τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην βασιλείαν αὐτοῦ καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν μὴ οὖν μεριμνήσητε εἰς τὴν αὔριον γὰρ αὔριον μεριμνήσει τὰ ἑαυτῆς αὑτῆς ἀρκετὸν τῇ ἡμέρᾳ κακία αὐτῆς μὴ κρίνετε ἵνα μὴ κριθῆτε ἐν γὰρ κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε καὶ ἐν μέτρῳ μετρεῖτε ἀντιμετρηθήσεται μετρηθήσεται ὑμῖν τί δὲ βλέπεις τὸ κάρφος τὸ ἐν τῷ ὀφθαλμῷ τοῦ ἀδελφοῦ σου τὴν δὲ δοκὸν τὴν ἐν τῷ σῷ ὀφθαλμῷ δοκὸν οὐ κατανοεῖς πῶς ἐρεῖς λέγεις τῷ ἀδελφῷ σου ἀδελφέ ἄφες ἐκβάλω τὸ κάρφος ἐκ ἀπὸ τοῦ ὀφθαλμοῦ σου καὶ ἰδοὺ δοκὸς ἐν τῷ ὀφθαλμῷ σοῦ ὑποκριτά ἔκβαλε πρῶτον τὴν δοκὸν ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ σοῦ τὴν δοκόν καὶ τότε διαβλέψεις ἐκβαλεῖν ἐκβάλλειν τὸ κάρφος ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ τοῦ ἀδελφοῦ σου μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων μήποτε καταπατήσωσιν καταπατήσουσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς αἰτεῖτε καὶ δοθήσεται ὑμῖν ζητεῖτε καὶ εὑρήσετε κρούετε καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν πᾶς γὰρ αἰτῶν λαμβάνει καὶ αἰτῶν ζητῶν εὑρίσκει καὶ τῷ κρούοντι ἀνοιγήσεται ἀνοίγεται τίς ἐστιν ἐξ ὑμῶν ἄνθρωπος ὃν ἐὰν αἰτήσει αἰτήσῃ αἰτήσεις υἱὸς αὐτοῦ ἄρτον μὴ λίθον ἐπιδώσει ἐπιδώσῃ αὐτῷ καὶ ἐὰν ἰχθὺν αἰτήσει αἰτήσῃ μὴ ὄφιν ἐπιδώσει αὐτῷ εἰ οὖν ὑμεῖς πονηροὶ ὄντες οἴδατε δόματα ἀγαθὰ διδόναι τοῖς τέκνοις ὑμῶν πόσῳ μᾶλλον Πατὴρ ὑμῶν ἐν τοῖς οὐρανοῖς δώσει ἀγαθὰ τοῖς αἰτοῦσιν αὐτόν πάντα οὖν ὅσα ἐὰν ἂν θέλητε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι οὕτως καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς οὗτος γάρ ἐστιν νόμος καὶ οἱ προφῆται εἰσέλθατε εἰσέλθετε διὰ τῆς στενῆς πύλης ὅτι πλατεῖα πύλη καὶ εὐρύχωρος ὁδὸς ἀπάγουσα εἰς τὴν ἀπώλειαν καὶ πολλοί εἰσιν οἱ εἰσερχόμενοι διʼ αὐτῆς τί ὅτι δὲ στενὴ πύλη καὶ τεθλιμμένη ὁδὸς ἀπάγουσα εἰς τὴν ζωήν καὶ ὀλίγοι εἰσὶν οἱ εὑρίσκοντες αὐτήν προσέχετε δὲ ἀπὸ τῶν ψευδοπροφητῶν οἵτινες ἔρχονται πρὸς ὑμᾶς ἐν ἐνδύμασι προβάτων ἔσωθεν δέ εἰσιν λύκοι ἅρπαγες ἀπὸ τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς μήτι συλλέγουσιν ἀπὸ ἀκανθῶν σταφυλὰς σταφυλὴν ἀπὸ τριβόλων σῦκα οὕτως πᾶν δένδρον ἀγαθὸν καρποὺς καλοὺς ποιεῖ καλοὺς τὸ δὲ σαπρὸν δένδρον καρποὺς πονηροὺς ποιεῖ οὐ δύναται δένδρον ἀγαθὸν καρποὺς πονηροὺς ἐνεγκεῖν ποιεῖν οὐδὲ δένδρον σαπρὸν καρποὺς καλοὺς ἐνεγκεῖν ποιεῖν πᾶν δένδρον μὴ ποιοῦν καρπὸν καλὸν ἐκκόπτεται καὶ εἰς πῦρ βάλλεται ἄρα γε ἐκ ἀπὸ τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς οὐ πᾶς λέγων μοι Κύριε Κύριε εἰσελεύσεται εἰς τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν ἀλλʼ ποιῶν τὸ τὰ θέλημα θελήματα τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν τοῖς οὐρανοῖς αὐτὸς εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν πολλοὶ ἐροῦσίν μοι ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ Κύριε Κύριε οὕτως οὐ τῷ σῷ ὀνόματι ἐπροφητεύσαμεν προεφητεύσαμεν καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δαιμόνια πολλά ἐξεβάλομεν ἐξεβάλλομεν καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δυνάμεις πολλὰς ἐποιήσαμεν καὶ τότε ὁμολογήσω αὐτοῖς ὅτι οὐδέποτε ἔγνων ὑμᾶς ἀποχωρεῖτε ἀπʼ ἐμοῦ οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν πᾶς οὖν ὅστις ἀκούει μου τοὺς λόγους τούτους καὶ ποιεῖ αὐτούς ὁμοιωθήσεται ὁμοιώσω αὐτὸν ἀνδρὶ φρονίμῳ ὅστις ᾠκοδόμησεν οἰκοδόμησεν αὐτοῦ τὴν οἰκίαν αὐτοῦ ἐπὶ τὴν πέτραν καὶ κατέβη βροχὴ καὶ ἦλθον ἦλθαν οἱ ποταμοὶ καὶ ἔπνευσαν οἱ ἄνεμοι καὶ προσέκρουσαν προσέπεσαν προσέπεσεν προσέπεσον τῇ οἰκίᾳ ἐκείνῃ καὶ οὐκ ἔπεσεν τεθεμελίωτο γὰρ ἐπὶ τὴν πέτραν καὶ πᾶς None ἀκούων μου τοὺς λόγους τούτους καὶ μὴ ποιῶν αὐτοὺς ὁμοιωθήσεται ἀνδρὶ μωρῷ ὅστις ᾠκοδόμησεν οἰκοδόμησεν αὐτοῦ τὴν οἰκίαν αὑτοῦ ἐπὶ τὴν ἄμμον καὶ κατέβη βροχὴ καὶ ἦλθον ἦλθαν οἱ ποταμοὶ καὶ ἔπνευσαν οἱ ἄνεμοι καὶ προσέρρηξαν προσέκοψαν τῇ οἰκίᾳ ἐκείνῃ καὶ ἔπεσεν καὶ ἦν πτῶσις αὐτῆς μεγάλη καὶ ἐγένετο ὅτε συνετέλεσεν ἐτέλεσεν Ἰησοῦς τοὺς λόγους τούτους ἐξεπλήσσοντο ἐξεπλήττοντο οἱ ὄχλοι ἐπὶ τῇ διδαχῇ αὐτοῦ οἱ ὄχλοι ἦν γὰρ διδάσκων αὐτοὺς ὡς ἐξουσίαν ἔχων καὶ οὐχ ὡς οἱ γραμματεῖς αὐτῶν καὶ οἱ Φαρισαῖοι καταβάντι καταβάντος δὲ αὐτῷ αὐτοῦ ἀπὸ τοῦ ὄρους ἠκολούθησαν αὐτῷ ὄχλοι πολλοί καὶ ἰδοὺ λεπρὸς προσελθὼν ἐλθὼν προσεκύνει αὐτῷ λέγων Κύριε ἐὰν θέλῃς δύνασαί με καθαρίσαι καὶ ἐκτείνας τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἥψατο αὐτοῦ Ἰησοῦς λέγων θέλω καθαρίσθητι καὶ εὐθέως ἐκαθαρίσθη αὐτοῦ λέπρα καὶ λέγει εἶπεν αὐτῷ Ἰησοῦς ὅρα μηδενὶ εἴπῃς ἀλλὰ ὕπαγε σεαυτὸν δεῖξον τῷ ἱερεῖ καὶ προσένεγκον προσένεγκε τὸ δῶρον προσέταξεν Μωϋσῆς εἰς μαρτύριον αὐτοῖς εἰσελθόντι εἰσελθόντος δὲ τῷ Ἰησοῦ αὐτῷ αὐτοῦ εἰς Καφαρναοὺμ προσῆλθεν αὐτῷ ἑκατόνταρχος ἑκατοντάρχης παρακαλῶν αὐτὸν αὐτό καὶ λέγων Κύριε παῖς μου βέβληται ἐν τῇ οἰκίᾳ παραλυτικός δεινῶς βασανιζόμενος καὶ λέγει αὐτῷ Ἰησοῦς ἀκολουθεῖ μοι ἐγὼ ἐλθὼν θεραπεύσω αὐτόν καὶ ἀποκριθεὶς δὲ ἑκατόνταρχος ἑκατοντάρχης εἶπεν ἔφη Κύριε οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς ἵνα μου ὑπὸ τὴν στέγην εἰσέλθῃς ἀλλὰ μόνον εἰπὲ λόγῳ λόγον καὶ ἰαθήσεται παῖς μου καὶ γὰρ ἐγὼ ἄνθρωπός εἰμι ὑπὸ ἐξουσίαν τασσόμενος ἔχων ὑπʼ ἐμαυτὸν στρατιώτας καὶ λέγω τούτῳ πορεύθητι καὶ πορεύεται καὶ ἄλλῳ ἔρχου καὶ ἔρχεται καὶ τῷ δούλῳ μου ποίησον τοῦτο καὶ ποιεῖ ἀκούσας δὲ Ἰησοῦς ἐθαύμασεν καὶ εἶπεν τοῖς ἀκολουθοῦσιν αὐτῷ ἀμὴν λέγω ὑμῖν παρʼ οὐδενὶ οὐδὲ τοσαύτην πίστιν ἐν τῷ Ἰσραὴλ τοσαύτην πίστιν εὗρον λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι πολλοὶ ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν ἥξουσιν καὶ ἀνακλιθήσονται μετὰ Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ ἐν τῇ Βασιλείᾳ τῶν Οὐρανῶν οἱ δὲ υἱοὶ τῆς βασιλείας ἐξελεύσονται ἐκβληθήσονται εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον ἐκεῖ ἔσται κλαυθμὸς καὶ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων καὶ εἶπεν Ἰησοῦς τῷ ἑκατοντάρχῃ ἑκατοντάρχῳ ὕπαγε καὶ ὡς ἐπίστευσας γενηθήτω γενητῷ σοι καὶ ἰάθη παῖς αὐτοῦ ἀπὸ ἐν τῇ τῆς ἡμέρᾳ ὥρᾳ ὥρας ἐκείνῃ ἐκείνης καὶ ὑποστρέψας ἑκατοντάρχος εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ ἐν ἀυτῇ τῇ ὥρᾳ εὗρεν τὸν παῖδά ὑγιαίνοντα καὶ ἐλθὼν Ἰησοῦς εἰς τὴν οἰκίαν Πέτρου εἶδεν τὴν πενθερὰν αὐτοῦ βεβλημένην καὶ πυρέσσουσαν καὶ ἥψατο τῆς χειρὸς αὐτῆς καὶ ἀφῆκεν αὐτὴν πυρετός καὶ ἠγέρθη ἐγερθεὶς καὶ διηκόνει αὐτῷ αὐτοῖς ὀψίας δὲ γενομένης προσήνεγκαν αὐτῷ δαιμονιζομένους πολλούς καὶ ἐξέβαλεν τὰ πνεύματα λόγῳ καὶ πάντας τοὺς κακῶς ἔχοντας ἐθεράπευσεν ὅπως πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰ Ἠσαΐου τοῦ προφήτου λέγοντος ὅτι αὐτὸς τὰς ἀσθενείας ἡμῶν ἔλαβεν καὶ τὰς νόσους ἐβάστασεν ἰδὼν δὲ Ἰησοῦς πολλοὺς ὄχλους ὄχλον πολὺν περὶ αὐτὸν ἐκέλευσεν ἀπελθεῖν εἰς τὸ πέραν καὶ προσελθὼν εἷς γραμματεὺς εἶπεν αὐτῷ Διδάσκαλε ἀκολουθήσω σοι ὅπου ἂν ἐὰν ἀπέρχῃ καὶ λέγει αὐτῷ Ἰησοῦς αἱ ἀλώπεκες φωλεοὺς ἔχουσιν καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατασκηνώσεις δὲ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου οὐκ ἔχει ποῦ τὴν κεφαλὴν κλίνῃ ἕτερος δὲ τῶν μαθητῶν μάτων αὐτοῦ εἶπεν αὐτῷ Κύριε ἐπίτρεψόν μοι πρῶτον ἀπελθεῖν καὶ θάψαι τὸν πατέρα μου δὲ Ἰησοῦς εἶπεν λέγει αὐτῷ ἀκολούθει μοι καὶ ἄφες τοὺς νεκροὺς θάψαι τοὺς ἑαυτῶν νεκρούς καὶ ἐμβάντι αὐτῷ εἰς τὸ πλοῖον ἠκολούθησαν αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ ἰδοὺ σεισμὸς μέγας ἐγένετο ἐν τῇ θαλάσσῃ ὥστε τὸ πλοῖον καλύπτεσθαι ἀπὸ ὑπὸ τῶν κυμάτων αὐτὸς δὲ ἐκάθευδεν καὶ προσελθόντες αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἤγειραν αὐτὸν λέγοντες Κύριε σῶσον ἡμᾶς ἀπολλύμεθα καὶ λέγει αὐτοῖς τί δειλοί ἐστε ὀλιγόπιστοι τότε ἐγερθεὶς ἐπετίμησεν τοῖς τῷ ἀνέμοις ἀνέμῳ καὶ τῇ θαλάσσῃ καὶ ἐγένετο γαλήνη μεγάλη οἱ δὲ ἄνθρωποι ἐθαύμασαν λέγοντες ποταπός ἐστιν οὗτος ἄνθρωπος ὅτι καὶ οἱ ἄνεμοι καὶ θάλασσα αὐτῷ ὑπακούουσιν αὐτῷ καὶ ἐλθόντι ἐλθόντων ἐλθόντος αὐτῷ αὐτῶν αὐτοῦ εἰς τὸ πέραν εἰς τὴν χώραν τῶν Γαδαρηνῶν Γεργεσηνῶν ὑπήντησαν αὐτῷ δύο δαιμονιζόμενοι ἐκ τῶν μνημείων ἐξερχόμενοι χαλεποὶ λίαν ὥστε μὴ ἰσχύειν τινὰ παρελθεῖν διὰ τῆς ὁδοῦ ἐκείνης καὶ ἰδοὺ ἔκραξαν ἔκραζον λέγοντες τί ἡμῖν καὶ σοί Ἰησοῦ Υἱὲ τοῦ Θεοῦ ἦλθες ὧδε ἡμᾶς ἀπολέσαι ἡμᾶς καὶ πρὸ καιροῦ βασανίσαι ἡμᾶς ἦν δὲ μακρὰν ἀπʼ αὐτῶν ἀγέλη χοίρων πολλῶν βοσκομένη βοσκομένων οἱ δὲ δαίμονες παρεκάλουν αὐτὸν λέγοντες εἰ ἐκβάλλεις ἡμᾶς ἀπόστειλον ἐπίτρεψον ἡμᾶς ἡμῖν ἀπελθεῖν εἰς τὴν ἀγέλην τῶν χοίρων καὶ εἶπεν αὐτοῖς Ἰησοῦς ὑπάγετε οἱ δὲ ἐξελθόντες εἰσῆλθον ἀπῆλθον ἀπῆλθαν εἰς τὴν ἀγέλην τοὺς τῶν χοίρους χοίρων καὶ ἰδοὺ ὥρμησεν πᾶσα ἀγέλη πᾶσα τῶν χοίρων κατὰ τοῦ κρημνοῦ εἰς τὴν θάλασσαν καὶ ἀπέθανον ἀπέθαναν ἀπέθανεν ἐν τοῖς ὕδασιν οἱ δὲ βόσκοντες ἔφυγον καὶ ἀπελθόντες εἰς τὴν πόλιν ἀπήγγειλαν ἀπήγγειλον πάντα καὶ τὰ τῶν δαιμονιζομένων καὶ ἰδοὺ πᾶσα πόλις ἐξῆλθεν εἰς ὑπάντησιν συνάντησιν τῷ τοῦ Ἰησοῦ καὶ ἰδόντες αὐτὸν παρεκάλεσαν ἵνα ὅπως μεταβῇ ἀπὸ τῶν ὁρίων αὐτῶν καὶ ἐμβὰς εἰς τὸ πλοῖον Ἰησοῦς διεπέρασεν καὶ ἦλθεν εἰς τὴν Ἰουδαίαν ἰδίαν πόλιν καὶ ἰδοὺ προσέφερον προσφέρουσιν αὐτῷ παραλυτικὸν ἐπὶ κλίνης βεβλημένον καὶ ἰδὼν Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν εἶπεν τῷ παραλυτικῷ θάρσει τέκνον ἀφίενταί ἀφέωνταί ἀφίονται σοι σου αἱ ἁμαρτίαι σου καὶ ἰδού τινες τῶν γραμματέων εἶπον εἶπαν ἐν ἑαυτοῖς οὗτος βλασφημεῖ καὶ εἰδὼς ἰδὼν Ἰησοῦς τὰς ἐνθυμήσεις αὐτῶν εἶπεν αὐτοῖς ἵνα τί ὑμεῖς ἐνθυμεῖσθε πονηρὰ ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν τί γάρ ἐστιν εὐκοπώτερον εἰπεῖν ἀφέωνταί ἀφίενταί ἀφίονται σου σοι αἱ ἁμαρτίαι εἰπεῖν ἔγειρε ἔγειραι καὶ περιπάτει ἵνα δὲ ἴδητε εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου ἐξουσίαν ἔχει ἀφιέναι ἐπὶ τῆς γῆς ἀφιέναι ἁμαρτίας τότε λέγει τῷ παραλυτικῷ ἐγερθεὶς ἔγειρε καὶ ἆρόν σου τὴν κλίνην καὶ πορεύου ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου καὶ ἐγερθεὶς ἀπῆλθεν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ ἰδόντες δὲ οἱ ὄχλοι ἐφοβήθησαν ἐθαύμασαν καὶ ἐδόξασαν τὸν Θεὸν τὸν δόντα ἐξουσίαν τοιαύτην τοῖς ἀνθρώποις καὶ παράγων ἐκεῖθέν Ἰησοῦς ἐκεῖθεν εἶδεν ἄνθρωπον καθήμενον ἐπὶ τὸ τελώνιον καθήμενον Ματθαῖον καλούμενον λεγόμενον καὶ λέγει αὐτῷ ἀκολούθει μοι καὶ ἀναστὰς ἠκολούθησεν ἠκολούθει αὐτῷ καὶ ἐγένετο αὐτοῦ ἀνακειμένου ἀνακειμένων αὐτοῦ ἐν τῇ οἰκίᾳ καὶ ἰδοὺ τελῶναι πολλοὶ τελῶναι ἁμαρτωλοὶ καὶ ἁμαρτωλοὶ τελῶναι ἐλθόντες συνέκειντο συνανέκειντο τῷ Ἰησοῦ καὶ τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καὶ ἰδόντες δὲ οἱ Φαρισαῖοι ἔλεγον εἶπον τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ διὰ τί διδάσκαλος ὑμῶν μετὰ τῶν τελωνῶν ἁμαρτωλῶν καὶ ἁμαρτωλῶν τελωνῶν ἐσθίει διδάσκαλος ὑμῶν ἐσθίει δὲ Ἰησοῦς ἀκούσας εἶπεν αὐτοῖς οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ἰσχύοντες ἰατροῦ ἰατρῶν ἀλλὰ οἱ κακῶς ἔχοντες πορευθέντες δὲ μάθετε τί ἐστιν ἔλεον ἔλεος θέλω καὶ οὐ θυσίαν οὐ γὰρ ἦλθον καλέσαι δικαίους καλέσαι ἀλλὰ ἁμαρτωλούς εἰς μετάνοιαν τότε προσέρχονται αὐτῷ οἱ μαθηταὶ Ἰωάννου λέγοντες διὰ τί ἡμεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι νηστεύομεν πυκνὰ πολλά οἱ δὲ μαθηταί σου οὐ νηστεύουσιν καὶ εἶπεν αὐτοῖς Ἰησοῦς μήτι μὴ δύναντα δύνανται οἱ υἱοὶ τοῦ νυμφίου νυμφῶνος νηστεύειν πενθεῖν ἐφʼ ὅσον μετʼ αὐτῶν ἐστιν νυμφίος ἐλεύσονται δὲ αἱ ἡμέραι ὅταν ἀρθῇ ἀπαρθῇ ἀφαιρεθῇ ἀπʼ αὐτῶν νυμφίος καὶ τότε νηστεύσουσιν νηστεύουσιν ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις οὐδεὶς δὲ ἐπιβάλλει ἐπίβλημα ῥάκους ἀγνάφου ἀγνάφους ἐπὶ ἱματίῳ παλαιῷ αἴρει γὰρ τὸ πλήρωμα αὐτοῦ ἀπὸ τοῦ ἱματίου καὶ χεῖρον σχίσμα γίνεται οὐδὲ βάλλουσιν οἶνον νέον εἰς ἀσκοὺς παλαιούς εἰ δὲ μή γε ῥήγνυνται ῥήσσει οἶνος νέος οἱ τοὺς ἀσκοί ἀσκούς καὶ οἶνος ἐκχεῖται ἀπόλλυται καὶ οἱ ἀσκοὶ ἀπόλλυνται ἀπολοῦνται ἀλλὰ βάλλουσιν δὲ οἶνον νέον εἰς ἀσκοὺς βάλλουσιν καινούς βλητέον καὶ ἀμφότεροι ἀμφότερα τηροῦνται συντηροῦνται ταῦτα αὐτοῦ λαλοῦντος αὐτοῖς ἰδοὺ ἄρχων εἷς προσελθὼν ἐλθὼν προσεκύνει αὐτῷ λέγων ὅτι θυγάτηρ μου ἄρτι ἐτελεύτησεν ἀλλὰ ἐλθὼν ἐπίθες τὴν χεῖρά σου ἐπʼ αὐτήν καὶ ζήσεται καὶ ἐγερθεὶς Ἰησοῦς ἠκολούθει ἠκολούθησεν αὐτῷ καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ ἰδοὺ γυνὴ αἱμορροοῦσα αἱμαρροοῦσα δώδεκα ἔτη προσελθοῦσα ὄπισθεν ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ ἔλεγεν γὰρ ἐν ἑαυτῇ ἐὰν μόνον ἅψωμαι μόνον τοῦ ἱματίου αὐτοῦ σωθήσομαι δὲ ἔστη Ἰησοῦς στραφεὶς ἐπιστραφεὶς καὶ ἰδὼν αὐτὴν εἶπεν θάρσει θύγατερ θυγάτηρ πίστις σου σέσωκέν σε καὶ ἐσώθη γυνὴ ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης καὶ ἐλθὼν Ἰησοῦς εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ ἄρχοντος καὶ ἰδὼν τοὺς αὐλητὰς καὶ τὸν ὄχλον θορυβούμενον λέγει ἔλεγεν αὐτοῖς ἀναχωρεῖτε οὐ γὰρ ἀπέθανεν τὸ κοράσιον ἀλλὰ καθεύδει καὶ κατεγέλων κατεγέλουν αὐτοῦ αὑτόν εἰδότες ὅτι ἀπέθανεν ὅτε δὲ ἐξεβλήθη ὄχλος ἐλθών εἰσελθὼν ἐκράτησεν τῆς τὴν χειρὸς χεῖρα αὐτῆς καὶ ἠγέρθη τὸ κοράσιον καὶ ἐξῆλθεν φήμη αὐτῆς αὐτοῦ αὕτη εἰς ὅλην τὴν γῆν ἐκείνην καὶ παράγοντι ἐκεῖθεν τῷ Ἰησοῦ ἐκεῖθέν ἠκολούθησαν αὐτῷ δύο τυφλοὶ κραυγάζοντες κράζοντες καὶ λέγοντες ἐλέησον ἡμᾶς Υἱὲ υἱὸς Δαυίδ καὶ ἐλθόντι ἔρχεται εἰσελθόντι δὲ αὐτῷ εἰς τὴν οἰκίαν καὶ προσῆλθον προσῆλθαν αὐτῷ οἱ δύο τυφλοί καὶ λέγει αὐτοῖς Ἰησοῦς πιστεύετε πιστεύεται ὅτι δύναμαι ὑμῖν τοῦτο δύναμαί ποιῆσαι τοῦτο λέγουσιν αὐτῷ ναί Κύριε τότε ἥψατο τῶν ὀμμάτων ὀφθαλμῶν αὐτῶν καὶ λέγων εἶπεν κατὰ τὴν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν καὶ ἠνεῴχθησαν ἀνεῴχθησαν ἠνοίχθησαν αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοί αὐτῶν καὶ ἐνεβριμήσατο ἐνεβριμήθη αὐτοῖς Ἰησοῦς λέγων ὁρᾶτε μηδεὶς γινωσκέτω οἱ δὲ ἐξελθόντες διεφήμισαν αὐτὸν ἐν ὅλῃ τῇ γῇ ἐκείνῃ αὐτῶν δὲ ἐξερχομένων ἰδοὺ προσήνεγκαν αὐτῷ ἄνθρωπον κωφὸν δαιμονιζόμενον καὶ ἐκβληθέντος τοῦ δαιμονίου ἐλάλησεν κωφός καὶ ἐθαύμασαν οἱ ὄχλοι λέγοντες ὅτι οὐδέποτε ἐφάνη οὕτως ἐφάνη ἐν τῷ Ἰσραήλ οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἔλεγον ἐν τῷ ἄρχοντι τῶν δαιμονίων ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια καὶ περιῆγεν Ἰησοῦς τὰς πόλεις πάσας καὶ τὰς κώμας διδάσκων ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν καὶ κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας καὶ θεραπεύων πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ καὶ ἠκολούθησαν αὐτῷ ἰδὼν δὲ τοὺς ὄχλους Ἰησοῦς ἐσπλαγχνίσθη περὶ αὐτῶν ὅτι ἦσαν ἐσκυλμένοι ἐκλελυμένοι καὶ ἐρριμμένοι ρερριμμένοι ὡς ὡσεὶ πρόβατα μὴ ἔχοντα ποιμένα τότε λέγει τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ μὲν θερισμὸς πολύς οἱ δὲ ἐργάται ὀλίγοι δεήθητε οὖν τοῦ τὸν Κυρίου Κύριον τοῦ θερισμοῦ ὅπως ἐκβάλῃ ἐργάτας εἰς τὸν θερισμὸν αὐτοῦ καὶ προσκαλεσάμενος τοὺς δώδεκα μαθητὰς αὐτοῦ ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν πνευμάτων ἀκαθάρτων ὥστε ἐκβάλλειν ἐκβαλεῖν αὐτὰ αὐτῷ καὶ θεραπεύειν πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν τῶν δὲ δώδεκα ἀποστόλων τὰ ὀνόματά ἐστιν ταῦτα πρῶτος Σίμων λεγόμενος Πέτρος καὶ Ἀνδρέας ἀδελφὸς αὐτοῦ καὶ Ἰάκωβος τοῦ Ζεβεδαίου καὶ Ἰωάννης ἀδελφὸς αὐτοῦ Φίλιππος καὶ Βαρθολομαῖος Θωμᾶς καὶ Ματθαῖος τελώνης Ἰάκωβος τοῦ Ἁλφαίου καὶ Λεββαῖος ἐπικληθεὶς καὶ Θαδδαῖος καὶ Σίμων Χαναναῖος Καναναῖος Κανανίτης καὶ Ἰούδας Ἰσκαριώτης Σκαριώτης Ἰσκαριὼθ καὶ παραδοὺς παραδιδοὺς αὐτόν τούτους τοὺς δώδεκα ἐξαπέστειλεν ἀπέστειλεν Ἰησοῦς παραγγείλας αὐτοῖς καὶ λέγων εἰς ὁδὸν ἐθνῶν μὴ ἀπέλθητε καὶ εἰς πόλιν Σαμαρειτῶν μὴ εἰσέλθητε ὑπάγετε πορεύεσθε δὲ μᾶλλον πρὸς τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα οἴκου Ἰσραήλ πορευόμενοι δὲ κηρύσσετε λέγοντες ὅτι ἤγγικεν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν ἀσθενοῦντας θεραπεύετε θεραπεύςατε λεπροὺς νεκροὺς ἐγείρετε λεπροὺς καθαρίζετε νεκροὺς ἐγείρετε καὶ δαιμόνια ἐκβάλλετε ἐκβάλετε νεκρούς ἐγείρεται δωρεὰν ἐλάβετε δωρεὰν δότε μὴ κτήσησθε χρυσὸν μήτε μηδὲ ἄργυρον μήτε μηδὲ χαλκὸν εἰς τὰς ζώνας ὑμῶν μήτε μὴ πήραν εἰς ὁδὸν μήτε μηδὲ δύο χιτῶνας μήτε μηδὲ ὑποδήματα μήτε μηδὲ ῥάβδους ῥάβδον ἄξιος γὰρ εστιν ἐργάτης τῆς τροφῆς αὐτοῦ ἐστιν πόλις εἰς ἣν δʼ ἂν πόλιν κώμην εἰσέλθητε εἰς αὐτήν ἐξετάσατε τίς ἐν αὐτῇ τίς ἄξιός ἐστιν κἀκεῖ μείνατε ἕως ἂν ἐξέλθητε εἰσερχόμενοι δὲ εἰς τὴν οἰκίαν ἀσπάσασθε αὐτήν λέγοντες εἰρήνη τῷ οἴκῳ τούτῳ καὶ ἐὰν μὲν ἦν οἰκία ἀξία ἐλθάτω ἐλθέτω ἐστε εἰρήνη ὑμῶν ἐπʼ αὐτήν εἰ ἐὰν δὲ μὴ γε ἀξία εἰρήνη ὑμῶν πρὸς ἐφʼ ὑμᾶς ἐπιστραφήτω καὶ ὃς ἂν ἐὰν μὴ μὴν δέξηται ὑμᾶς μηδὲ ἀκούσῃ τοὺς τῶν λόγους λόγων ὑμῶν ἐξερχόμενοι ἐξερχομένων ὑμῶν ἔξω τῆς οἰκίας τῆς πόλεως κώμης ἐκείνης ἐκτινάξατε ἐκμάξατε τὸν κονιορτὸν ἐκ ἀπὸ τῶν ποδῶν ὑμῶν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ἀνεκτότερον ἔσται γῇ Σοδόμων καὶ γῇ Γομόρρων Γομόρρας ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως τῇ πόλει ἐκείνῃ ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω ὑμᾶς ὡς πρόβατα ἐν εἰς μέσῳ μέσον λύκων γίνεσθε οὖν φρόνιμοι ὡς οἱ ὄφεις ὄφῖς καὶ ἁπλούστατοι ἀκέραιοι ὡς αἱ περιστεραί προσέχετε δὲ ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων παραδώσουσιν παραδώσωσιν γὰρ ὑμᾶς εἰς συνέδρια καὶ ἐν εἰς ταῖς τὰς συναγωγαῖς συναγωγὰς αὐτῶν μαστιγώσουσιν ὑμᾶς καὶ ἐπὶ ἡγεμόνας ἡγεμόνων δὲ καὶ βασιλεῖς βασιλέων ἀχθήσεσθε ἀχθήσεσθαι σταθήσεσθε σταθήσεσθαι ἕνεκεν ἐμοῦ εἰς μαρτύριον αὐτοῖς καὶ τοῖς ἔθνεσιν ὅταν δὲ παραδῶσιν παραδιδῶσιν παραδώσουσιν ὑμᾶς μὴ μεριμνήσητε πῶς τί λαλήσητε δοθήσεται γὰρ ὑμῖν ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ὥρᾳ τί λαλήσητε λαλήσετε οὐ γὰρ ὑμεῖς ἐστε οἱ λαλοῦντες ἀλλὰ τὸ Πνεῦμα τοῦ Πατρὸς ὑμῶν τὸ λαλοῦν ἐν ὑμῖν παραδώσει δὲ ἀδελφὸς ἀδελφὸν ἀδελφὸς εἰς θάνατον καὶ πατὴρ τέκνον τέκνα καὶ ἐπαναστήσονται ἐπαναστήσεται τέκνα ἐπὶ γονεῖς καὶ θανατώσουσιν αὐτούς καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος οὗτος σωθήσεται ὅταν δὲ διώκωσιν διώκουσιν ὑμᾶς ἐν τῇ πόλει ταύτῃ φεύγετε εἰς τὴν ἑτέραν ἄλλην ἐάν δὲ ἐν τῇ ἄλλη διώκουσιν διώξουσιν ὑμᾶς φεύγετε εἰς τὴν ἄλλην ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν ὅτι οὐ μὴ τελέσητε τὰς πόλεις τοῦ Ἰσραὴλ ἕως ἂν ἔλθῃ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου οὐκ ἔστιν μαθητὴς ὑπὲρ τὸν διδάσκαλον αὐτοῦ οὐδὲ δοῦλος ὑπὲρ τὸν κύριον αὐτοῦ ἀρκετὸν τῷ μαθητῇ ἵνα γένηται ὡς διδάσκαλος αὐτοῦ καὶ δοῦλος ὡς κύριος αὐτοῦ εἰ τὸν τῷ οἰκοδεσπότην οἰκοδεσπότῃ ἐπεκάλεσεν ἐπεκάλεσαν Βεελζεβοὺλ Βεεζεβοὺλ ἐπεκάλεσαν ἐπεκαλέσαντο ἐκάλεσαν καλοῦσιν πόσῳ μᾶλλον τοὺς τοῖς οἰκιακοὺς οἰκιακοῖς οἰκείους οἰκείοις αὐτοῦ μὴ οὖν φοβηθῆτε αὐτούς οὐδὲν γάρ ἐστιν κεκαλυμμένον οὐκ ἀποκαλυφθήσεται καὶ κρυπτὸν οὐ γνωσθήσεται λέγω ὑμῖν ἐν τῇ σκοτίᾳ εἴπατε ἐν τῷ φωτί καὶ εἰς τὸ οὖς ἀκούετε ἀκούεται κηρύξατε κηρύσσεται ἐπὶ τῶν δωμάτων καὶ μὴ φοβεῖσθε φοβεῖσθαι φοβηθῆτε ἀπὸ τῶν ἀποκτεννόντων ἀποκτεινόντων τὸ σῶμα τὴν δὲ ψυχὴν μὴ δυναμένων σφάξαι ἀποκτεῖναι φοβήθητε φοβεῖσθε φοβεῖσθαι δὲ μᾶλλον τὸν δυνάμενον καὶ τὴν ψυχὴν καὶ τὸ σῶμα ἀποκτεῖναι ἀπολέσαι ἐν εἰς Γεέννῃ Γέενναν οὐχὶ δύο στρουθία τοῦ ἀσσαρίου πωλεῖται πωλοῦνται καὶ ἓν ἐξ αὐτῶν οὐ πεσεῖται ἐπὶ τὴν γῆν ἄνευ τοῦ Πατρὸς ὑμῶν ὑμῶν δὲ ἀλλὰ καὶ αἱ τρίχες τῆς κεφαλῆς ὑμῶν πᾶσαι ἠριθμημέναι εἰσίν μὴ οὖν φοβηθῆτε φοβεῖσθε αὑτούς πολλῶν στρουθίων διαφέρετε ὑμεῖς πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ αὐτόν ἔμπροσθεν τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν τοῖς οὐρανοῖς καὶ ὅστις δʼ ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼ αὐτὸν ἔμπροσθεν τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν τοῖς οὐρανοῖς μὴ οὖν νομίσητε ὅτι ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην βαλεῖν ἐπὶ τὴν γῆν οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἴρην εἰρήνην ἀλλὰ μάχαιραν ἦλθον γὰρ διχάσαι δικάσαι ἄνθρωπον υἱὸν κατὰ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ καὶ θυγατέρα κατὰ τῆς μητρὸς αὐτῆς καὶ νύμφην κατὰ τῆς πενθερᾶς αὐτῆς καὶ ἐχθροὶ τοῦ ἀνθρώπου οἱ οἰκιακοὶ αὐτοῦ φιλῶν πατέρα μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστιν μου ἄξιος καὶ φιλῶν υἱὸν θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστιν μου ἄξιος καὶ ὃς οὐ λαμβάνει τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθεῖ ὀπίσω μου οὐκ ἔστιν μου ἄξιος εὑρὼν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἀπολέσει αὐτήν καὶ δὲ ἀπολέσας τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἕνεκεν ἐμοῦ εὑρήσει αὐτήν δεχόμενος ὑμᾶς ἐμὲ δέχεται καὶ δὲ ἐμὲ δεχόμενος δέχεται τὸν ἀποστείλαντά με δεχόμενος προφήτην εἰς ὄνομα προφήτου μισθὸν προφήτου λήμψεται καὶ δεχόμενος δίκαιον εἰς ὄνομα δικαίου μισθὸν δικαίου λήμψεται καὶ ὃς ἂν ἐὰν ποτίσῃ ἕνα τῶν ἐλαχίστων μικρῶν τούτων ποτήριον ὕδατος ψυχροῦ μόνον εἰς ὄνομα μαθητοῦ ἀμὴν λέγω ὑμῖν οὐ μὴ ἀπολέσῃ ἀπόληται τὸν μισθὸν μισθὸς αὐτοῦ καὶ ἐγένετο ὅτε ἐτέλεσεν Ἰησοῦς διατάσσων τοῖς δώδεκα μαθηταῖς αὐτοῦ μετέβη ἐκεῖθεν τοῦ διδάσκειν καὶ κηρύσσειν ἐν ταῖς πόλεσιν αὐτῶν δὲ Ἰωάννης ἀκούσας ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ τὰ ἔργα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ πέμψας διὰ δύο τῶν μαθητῶν αὐτοῦ εἶπεν αὐτῷ σὺ εἶ ἐργαζόμενος ἐρχόμενος ἕτερον προσδοκῶμεν καὶ ἀποκριθεὶς δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς πορευθέντες ἀπαγγείλατε τῷ Ἰωάννῃ ἀκούετε καὶ βλέπετε τυφλοὶ ἀναβλέπουσιν καὶ χωλοὶ περιπατοῦσιν λεπροὶ καθαρίζονται καὶ κωφοὶ ἀκούουσιν καὶ νεκροὶ ἐγείρονται καὶ πτωχοὶ εὐαγγελίζονται καὶ μακάριός ἐστιν ὃς ἂν ἐὰν μὴ σκανδαλισθῇ ἐν ἐμοί τούτων δὲ πορευομένων ἤρξατο Ἰησοῦς λέγειν τοῖς ὄχλοις περὶ Ἰωάννου τί ἐξήλθατε ἐξήλθετε εἰς τὴν ἔρημον θεάσασθαι θεάσασθε κάλαμον ὑπὸ ἀνέμου σαλευόμενον ἀλλὰ τί ἐξήλθατε ἐξήλθετε ἰδεῖν ἄνθρωπον ἰδεῖν ἐν μαλακοῖς ἱματίοις ἠμφιεσμένον ἰδοὺ οἱ τὰ μαλακὰ φοροῦντες ἐν τοῖς οἴκοις τῶν βασιλείων βασιλέων εἰσίν ἀλλὰ τί ἐξήλθατε ἐξήλθετε ἐξεληλύθατε ἰδεῖν προφήτην ἰδεῖν ναί λέγω ὑμῖν καὶ περισσότερον προφήτου οὗτός γάρ ἐστιν περὶ οὗ γέγραπται ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω τὸν ἄγγελόν μου πρὸ προσώπου σου ὃς κατασκευάσει τὴν ὁδόν σου ἔμπροσθέν σου ἀμὴν λέγω ὑμῖν οὐκ ἐγήγερται ἐν τοῖς γεννητοῖς τῶν γυναικῶν μείζων μείζον Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ δὲ μικρότερος ἐν τῇ Βασιλείᾳ τῶν Οὐρανῶν μείζων αὐτοῦ ἐστιν αὐτοῦ ἀπὸ δὲ τῶν ἡμερῶν Ἰωάννου Ἰωάννους τοῦ Βαπτιστοῦ ἕως ἄρτι Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν βιάζεται καὶ οἱ βιασταὶ βιάζετε ἁρπάζουσιν αὐτήν πάντες γὰρ οἱ προφῆται καὶ νόμος ἕως Ἰωάννου Ἰάννου ἐπροφήτευσαν προεφήτευσαν καὶ εἰ θέλετε δέξασθαι αὐτός ἐστιν Ἠλίας μέλλων ἔρχεσθαι ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω τίνι δὲ ὁμοιώσω τὴν γενεὰν ταύτην ὁμοία ἐστὶν παιδαρίοις παιδίοις καθημένοις ἐν ταῖς τῇ ἀγοραῖς ἀγορᾷ καθημένοις καὶ προσφωνοῦσιν προσφωνοῦντα τοῖς ἑτέροις αὑτῶν καὶ λέγουσιν ηὐλήσαμεν ὑμῖν καὶ οὐκ ὠρχήσασθε ἐθρηνήσαμεν ὑμῖν καὶ οὐκ ἐκλαύσασθε ἐκόψασθε ἦλθεν γὰρ Ἰωάννης μήτε ἐσθίων μήτε πίνων καὶ λέγουσιν δαιμόνιον ἔχει ἦλθεν Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου ἐσθίων καὶ πίνων καὶ λέγουσιν ἰδοὺ ἄνθρωπος φάγος καὶ οἰνοπότης τελωνῶν φίλος τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν καὶ ἐδικαιώθη σοφία ἀπὸ τῶν ἔργων τέκνων αὐτῆς τότε ἤρξατο Ἰησοῦς ὀνειδίζειν τὰς πόλεις ἐν αἷς ἐγένοντο γεγόνεισαν αἱ πλεῖσται δυνάμεις αὐτοῦ ὅτι οὐ μετενόησαν οὐαί σοι Χοραζίν οὐαί σοι καὶ Βηθσαϊδά Βηθσαϊδάν ὅτι εἰ ἐν Τύρῳ καὶ Σιδῶνι ἐγένοντο ἐγεγόνεισαν αἱ δυνάμεις αἱ γενόμεναι ἐν ὑμῖν πάλαι ἂν ἐν σάκκῳ καὶ σποδῷ καθήμενοι μετενόησαν πλὴν λέγω ὑμῖν Τύρῳ καὶ Σιδῶνι ἀνεκτότερον ἔσται ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως ἦν ὑμῖν καὶ σύ Καφαρναούμ μὴ ἕως τοῦ οὐρανοῦ ὑψωθεῖσα ὑψωθήσῃ ἕως ᾍδου καταβήσῃ καταβιβασθήσῃ ὅτι εἰ ἐν Σοδόμοις ἐγένοντο ἐγενήθησαν αἱ δυνάμεις αἱ γενόμεναι ἐν σοί ὑμῖν ἔμεινεν ἔμειναν ἂν μέχρι τῆς τῇ σήμερον πλὴν λέγω ὑμῖν ὅτι γῇ γῆς Σοδόμων ἀνεκτότερον ἔσται γῇ Σοδόμων ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως ἦν σοί ὑμῖν ἐν ἐκείνῳ τῷ καιρῷ ἀποκριθεὶς εἶπεν Ἰησοῦς εἶπεν ἐξομολογοῦμαί σοι Πάτερ Κύριε τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς ὅτι ἔκρυψας ἀπέκρυψας ταῦτα ἀπὸ σοφῶν καὶ συνετῶν καὶ ἀπεκάλυψας αὐτὰ νηπίοις ναί Πατήρ ὅτι οὕτως ἐγένετο εὐδοκία ἐγένετο ἔμπροσθέν σου πάντα μοι παρεδόθη ὑπὸ τοῦ Πατρός μου καὶ οὐδεὶς γινώσκει ἐπιγινώσκει ἐπιγιγνώσκει τὸν Υἱὸν εἰ μὴ Πατήρ οὐδὲ τὸν Πατέρα τις ἐπιγινώσκει ἐπιγιγνώσκει εἰ μὴ Υἱὸς καὶ ἂν ἐὰν βούληται βούλεται Υἱὸς ἀποκαλύψαι δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι ἔσται κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς ἄρατε τὸν ζυγόν μου ἐφʼ ὑμᾶς καὶ μάθετε ἀπʼ ἐμοῦ ὅτι πραΰς πρᾷός εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν γὰρ ζυγός μου χρηστὸς καὶ τὸ φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστιν ἐν ἐκείνῳ τῷ καιρῷ ἐπορεύθη Ἰησοῦς ἐν τοῖς Σάββασιν Σάββατοις διὰ τῶν σπορίμων οἱ δὲ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐπείνασαν καὶ ἤρξαντο τίλλειν τοὺς τοῦ στάχυας τίλλειν καὶ ἐσθίειν οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἰδόντες αὑτούς εἶπαν εἶπον αὐτῷ ἰδοὺ οἱ μαθηταί σου ποιοῦσιν οὐκ ἔξεστιν ποιεῖν ἐν Σαββάτῳ δὲ εἶπεν αὐτοῖς οὐκ ἀνέγνωτε τί ἐποίησεν Δαυὶδ ὅτε ἐπείνασεν αὐτὸς καὶ οἱ μετʼ αὐτοῦ ὡς πῶς εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον τοῦ Θεοῦ καὶ τοὺς ἄρτους τῆς Προσθέσεως Προθέσεως ἔφαγεν ἔφαγον ὃυς οὐκ ἦν ἐξὸν ἔξεστιν ἦν αὐτῷ φαγεῖν οὐδὲ τοῖς μετʼ αὐτοῦ εἰ μὴ τοῖς ἱερεῦσιν μόνοις οὐκ ἀνέγνωτε ἐν τῷ νόμῳ ὅτι ἐν τοῖς τῷ Σάββασιν Σαββάτῳ οἱ ἱερεῖς ἐν τῷ ἱερῷ τὸ Σάββατον βεβηλοῦσιν καὶ ἀναίτιοί εἰσιν λέγω γάρ δὲ ὑμῖν ὅτι τοῦ ἱεροῦ μεῖζόν μείζων ἐστιν ὧδε εἰ δὲ ἐγνώκειτε τί ἐστιν ἔλεον ἔλεος θέλω καὶ οὐ θυσίαν οὐκ ἂν κατεδικάσατε τοὺς ἀναιτίους Κύριος γάρ ἐστιν καὶ τοῦ Σαββάτου Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου καὶ μεταβὰς ἐκεῖθεν Ἰησοῦς ἦλθεν εἰς τὴν συναγωγὴν αὐτῶν καὶ ἰδοὺ ἄνθρωπος ἦν ἐκεῖ τὴν χεῖρα χεῖραν ἔχων ξηράν καὶ ἐπηρώτησαν ἐπερώτησαν αὐτὸν λέγοντες εἰ ἔξεστιν τοῖς Σάββασιν θεραπεύειν θεραπεῦσαι ἵνα κατηγορήσωσιν κατηγορήσουσιν αὐτοῦ δὲ εἶπεν αὐτοῖς τίς τί ἔσται εστιν ἐξ ἓν ὑμῶν ὑμῖν ἄνθρωπος ὃς ἕξει ἔχει πρόβατον ἕν καὶ ἐὰν πέσῃ ἐμπέσῃ τοῦτο τοῖς Σάββασιν εἰς βόθυνον οὐχὶ κρατήσει κράτει κρατήσας αὐτὸ καὶ ἐγερεῖ ἐγείρει αὐτό πόσῳ οὔ οὖν διαφέρει ἄνθρωπος τοῦ προβάτου ὥστε ἔξεστιν τοῖς Σάββασιν Σάββατοις καλῶς ποιεῖν τότε λέγει τῷ ἀνθρώπῳ ἔκτεινόν σου τὴν χεῖρα σου καὶ ἐξέτεινεν καὶ ἀπεκατεστάθη ἀποκατεστάθη ὑγιὴς ὡς ἄλλη καὶ ἐξελθόντες οἱ δὲ οἱ Φαρισαῖοι συμβούλιον ἔλαβον κατʼ αὐτοῦ ἐξελθόντες ὅπως αὐτὸν ἀπολέσωσιν δὲ Ἰησοῦς γνοὺς ἀνεχώρησεν ἐκεῖθεν καὶ ἠκολούθησαν αὐτῷ ὄχλοι πολλοί καὶ ἐθεράπευσεν αὐτοὺς πάντας πάντας δὲ οὓς ἐθεράπευσεν ἐπέπληξεν αὐτοῖς καὶ ἐπετίμησεν αὐτοῖς ἵνα μὴ φανερὸν αὐτὸν ποιήσωσιν ἵνα ὅπως πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰ Ἠσαΐου τοῦ προφήτου λέγοντος ἰδοὺ παῖς μου εἰς ὃν ᾑρέτισα ἀγαπητός μου ἐν εἰς ὃν εὐδόκησεν ηὐδόκησεν ψυχή μου θήσω τὸ Πνεῦμά μου ἐπʼ αὐτόν καὶ κρίσιν τοῖς ἔθνεσιν ἀπαγγελεῖ ἀπαγγέλλει οὐκ ἐρίσει οὐδὲ κραυγάσει οὐδὲ ἀκούσει ἀκούει τις ἐν ταῖς πλατείαις τὴν φωνὴν αὐτοῦ κάλαμον συντετριμμένον οὐ μὴ κατεάξει κατεάξεις καὶ λίνον τυφόμενον οὐ μὴ σβέσει ἕως ἂν ἐκβάλῃ εἰς νῖκος τὴν κρίσιν καὶ ἐπὶ ἐν τῷ ὀνόματι αὐτοῦ ἔθνη ἐλπιοῦσιν ἐλπίζουσιν τότε προσηνέχθη προσήνεγκαν αὐτῷ δαιμονιζόμενος δαιμονιζόμενον τυφλὸς τυφλὸν καὶ κωφός κωφόν καὶ ἐθεράπευσεν αὐτόν αὑτούς ὥστε τὸν τυφλὸν κωφὸν καὶ κωφὸν τυφλὸν καὶ λαλεῖν καὶ βλέπειν καὶ ἐξίσταντο πάντες οἱ ὄχλοι καὶ ἔλεγον μήτι ὅτι οὗτός ἐστιν υἱὸς Δαυίδ οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἀκούσαντες εἶπον οὗτος οὐκ ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια εἰ μὴ ἐν τῷ Βεελζεβοὺλ Βεεζεβοὺλ ἄρχοντι τῶν δαιμονίων ἰδὼν εἰδὼς δὲ Ἰησοῦς τὰς ἐνθυμήσεις αὐτῶν εἶπεν αὐτοῖς πᾶσα βασιλεία μερισθεῖσα καθʼ ἐφʼ ἑαυτῆς ἑαυτήν ἐρημοῦται καὶ πᾶσα πόλις οἰκία μερισθεῖσα καθʼ ἐφʼ ἑαυτῆς ἑαυτήν οὐ σταθήσεται στήσεται καὶ εἰ δὲ καὶ Σατανᾶς τὸν Σατανᾶν ἐκβάλλει ἐφʼ ἑαυτὸν ἐμερίσθη πῶς οὖν σταθήσεται βασιλεία αὐτοῦ καὶ εἰ δὲ ἐγὼ ἐν Βεελζεβοὺλ Βεεζεβοὺλ ἐκβάλλω τὰ δαιμόνια οἱ υἱοὶ ὑμῶν ἐν τίνι ἐκβάλλουσιν διὰ τοῦτο αὐτοὶ ὑμῶν κριταὶ ἔσονται κριταὶ αὑτοί ὑμῶν εἰ δὲ ἐγὼ ἐν Πνεύματι Θεοῦ ἐγὼ ἐκβάλλω τὰ δαιμόνια ἄρα ἔφθασεν ἔφθασαν ἐφʼ ὑμᾶς Βασιλεία τοῦ Θεοῦ πῶς δύναταί τις εἰσελθεῖν εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ ἰσχυροῦ καὶ τὰ σκεύη αὐτοῦ ἁρπάσαι διαρπάσαι ἐὰν μὴ πρῶτον δήσῃ τὸν ἰσχυρόν καὶ τότε τὴν οἰκίαν αὐτοῦ διαρπάσει διαρπάσῃ μὴ ὢν μετʼ ἐμοῦ κατʼ ἐμοῦ ἐστιν καὶ μὴ συνάγων μετʼ ἐμοῦ σκορπίζει με διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν πᾶσα ἁμαρτία καὶ βλασφημία ἀφεθήσεται ὑμῖν τοῖς ἀνθρώποις δὲ τοῦ Πνεύματος βλασφημία οὐκ ἀφεθήσεται τοῖς ἀνθρώποις καὶ ὃς ἂν ἐὰν εἴπῃ λόγον κατὰ τοῦ Υἱοῦ τοῦ Ἀνθρώπου οὐκ ἀφεθήσεται αὐτῷ οὕτω ὃς δʼ ἂν εἴπῃ κατὰ τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου οὐκ μὴ ἀφεθήσεται ἀφεθῇ αὐτῷ οὔτε ἐν τούτῳ τῷ νῦν αἰῶνι οὔτε ἐν τῷ μέλλοντι ποιήσατε ποιήσηται τὸ τὸν δένδρον καλὸν καὶ τὸν καρπὸν αὐτοῦ καλόν ἀγαθόν ποιήσατε τὸ δένδρον σαπρὸν καὶ τὸν καρπὸν αὐτοῦ σαπρόν ἐκ γὰρ τοῦ καρποῦ τὸ τὸ δένδρον δένδρον γινώσκεται γινώσκετε γενήματα γέννημα ἐχιδνῶν πῶς δύνασθε ἀγαθὰ λαλεῖν πονηροὶ ὄντες ἐκ γὰρ τοῦ περισσεύματος τῆς καρδίας τὸ στόμα λαλεῖ ἀγαθά ἀγαθὸς ἄνθρωπος ἐκ τοῦ ἀγαθοῦ θησαυροῦ τῆς καρδίας ἐκβάλλει τὰ ἀγαθά καὶ πονηρὸς ἄνθρωπος ἐκ τοῦ πονηροῦ θησαυροῦ ἐκβάλλει πονηρά λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι πᾶν ῥῆμα ἀργὸν ἐὰν λαλήσωσιν λαλήσουσιν λαλοῦσιν οἱ ἄνθρωποι δώσουσιν ἀποδώσουσιν ἀποδώσωσιν περὶ αὐτοῦ λόγον ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως ἐκ γὰρ τῶν λόγων σου δικαιωθήσῃ καὶ ἐκ τῶν λόγων σου καταδικασθήσῃ τότε ἀπεκρίθησαν αὐτῷ τινες τῶν γραμματέων καὶ Φαρισαίων λέγοντες Διδάσκαλε θέλομεν ἀπὸ σοῦ σημεῖον ἰδεῖν δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς γενεὰ πονηρὰ καὶ μοιχαλὶς σημεῖον ἐπιζητεῖ καὶ σημεῖον οὐ δοθήσεται σοι αὐτῇ εἰ μὴ τὸ σημεῖον Ἰωνᾶ τοῦ προφήτου ὡσπερεὶ ὥσπερ γὰρ ἦν Ἰωνᾶς ἐν τῇ κοιλίᾳ τοῦ κήτους τρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας οὕτως ἔσται καὶ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου ἐν τῇ καρδίᾳ τῆς γῆς τρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας ἄνδρες Νινευῖται ἀναστήσονται ἐν τῇ κρίσει μετὰ τῆς νέας γενεᾶς ταύτης καὶ κατακρινοῦσιν αὐτήν ὅτι μετενόησαν εἰς τὸ κήρυγμα Ἰωνᾶ καὶ ἰδοὺ πλεῖον Ἰωνᾶ ὧδε βασίλισσα νότου ἐγερθήσεται ἐν τῇ κρίσει μετὰ τῆς γενεᾶς ταύτης καὶ κατακρινεῖ αὐτήν ὅτι ἦλθεν ἐκ τῶν περάτων τῆς γῆς ἀκοῦσαι τὴν σοφίαν τοῦ Σολομῶνος Σολομῶντος καὶ ἰδοὺ πλεῖον Σολομῶνος Σολομῶντος ὧδε ὅταν δὲ τὸ ἀκάθαρτον πνεῦμα ἐξέλθῃ ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου διέρχεται διʼ ἀνύδρων τόπων ζητοῦν ζητῶν ἀνάπαυσιν καὶ οὐχ εὑρίσκει τότε λέγει ἐπιστρέψω εἰς τὸν οἶκόν μου ἐπιστρέψω ὅθεν ἐξῆλθον καὶ ἐλθὸν ἐλθών εὑρίσκει τὸν οἶκον σχολάζοντα καὶ σεσαρωμένον καὶ κεκοσμημένον τότε πορεύεται καὶ παραλαμβάνει μεθʼ ἑαυτοῦ ἑπτὰ ἕτερα πνεύματα πονηρότερα αὐτοῦ ἑαυτοῦ καὶ εἰσελθόντα κατοικεῖ ἐκεῖ καὶ γίνεται τὰ ἔσχατα αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου ἐκείνου χείρονα χεῖρόν τῶν πρώτων οὕτως ἔσται καὶ τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ πονηρᾷ ἔτι λαλοῦντος δὲ αὐτοῦ λαλοῦντος τοῖς ὄχλοις ἰδοὺ μήτηρ καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ εἱστήκεισαν ἔξω ζητοῦντες αὐτῷ λαλῆσαι αὐτῷ εἶπεν δέ τις αὐτῷ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ ἰδοὺ μήτηρ σου καὶ οἱ ἀδελφοί σου ἔξω ἑστήκασιν ἑστήκεισαν ἔξω ζητοῦντές ζητοῦσιν σοι σε λαλῆσαι σοι δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν τῷ λέγοντι εἰπόντι αὐτῷ τίς ἐστιν μήτηρ μου καὶ τίνες εἰσὶν οἱ ἀδελφοί μου καὶ ἐκτείνας τὴν χεῖρα χεῖραν αὐτοῦ ἐπὶ τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ εἶπεν ἰδοὺ μήτηρ μου καὶ οἱ ἀδελφοί μου ὅστις γὰρ ἂν ποιήσῃ ποιεῖ ποίῃ τὸ θέλημα τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς αὐτός μου ἀδελφὸς καὶ ἀδελφὴ καὶ μήτηρ ἐστίν ἐν δὲ τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἐξελθὼν ἐξῆλθεν Ἰησοῦς ἐκ ἀπὸ τῆς οἰκίας καὶ ἐκάθητο παρὰ τὴν θάλασσαν καὶ συνήχθησαν πρὸς αὐτὸν ὄχλοι πολλοί ὥστε αὐτὸν εἰς τὸ πλοῖον ἐμβάντα καθῆσθαι καὶ πᾶς ὄχλος ἐπὶ τὸν αἰγιαλὸν εἱστήκει ἑστήκει καὶ ἐλάλησεν αὐτοῖς πολλὰ ἐν παραβολαῖς πολλὰ λέγων ἰδοὺ ἐξῆλθεν σπείρων τοῦ σπείρειν σπεῖραι καὶ ἐν τῷ τοῦ σπείρειν αὐτὸν μὲν ἔπεσεν παρὰ τὴν ὁδόν καὶ ἦλθεν ἦλθον ἐλθόντα τὰ πετεινὰ καὶ κατέφαγεν αὐτά ἄλλα δὲ ἔπεσεν ἐπὶ τὰ πετρώδη ὅπου οὐκ εἶχεν γῆν πολλήν καὶ εὐθέως εὐθὺς ἐξανέτειλεν ἐξανέτειλαν διὰ τὸ μὴ ἔχειν βάθος τῆς γῆς τοῦ ἡλίου δὲ ἡλίου ἀνατείλαντος ἐκαυματίσθη ἐκαυματίσθησαν καὶ διὰ τὸ μὴ ἔχειν ῥίζαν ἐξηράνθη ἐξηράνθησαν ἄλλα δὲ ἔπεσεν εἰς ἐπὶ τὰς ἀκάνθας καὶ ἀνέβησαν αἱ ἄκανθαι καὶ ἔπνιξαν ἀπέπνιξαν αὐτά ἄλλα δὲ ἔπεσεν ἔπεσαν εἰς ἐπὶ τὴν γῆν τὴν καλὴν καὶ ἐδίδου ἐδίδουν καρπόν μὲν ἑκατὸν δὲ ἑξήκοντα δὲ τριάκοντα ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω καὶ προσελθόντες αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ εἶπαν εἶπον αὐτῷ διὰ τί ἐν παραβολαῖς λαλεῖς αὐτοῖς λαλεῖς δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς ὅτι ὑμῖν δέδοται γνῶναι τὰ μυστήρια τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν ἐκείνοις δὲ οὐ δέδοται ὅστις γὰρ ἔχει δοθήσεται αὐτῷ καὶ περισσευθήσεται ὅστις δὲ οὐκ ἔχει καὶ ἔχει ἀρθήσεται ἀπʼ αὐτοῦ διὰ τοῦτο ἐν παραβολαῖς λάλει αὐτοῖς λαλῶ ὅτι ἵνα βλέποντες μὴ οὐ βλέπουσιν βλέπωσιν καὶ ἀκούοντες μὴ οὐκ ἀκούουσιν ἀκούσωσιν καὶ οὐδὲ μὴ συνίουσιν συνῶσιν μήποτε ἐπιστρέψωσιν καὶ τότε πληρωθήσεται ἀναπληροῦται ἐπʼ αὐτοῖς προφητεία τοῦ Ἠσαΐου λέγουσα πορεύθητι καὶ εἰπὲ τῷ λαῷ τούτῳ ἀκοῇ ἀκούσετε ἀκούσητε ἀκούσατε καὶ οὐ μὴ συνῆτε καὶ βλέποντες βλέψετε βλέψητε καὶ οὐ μὴ ἴδητε ἐπαχύνθη γὰρ καρδία τοῦ λαοῦ τούτου καὶ τοῖς ὠσὶν αὐτῶν βαρέως ἤκουσαν καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν ἐκάμμυσαν μήποτε ἴδωσιν τοῖς ὀφθαλμοῖς αὐτῶν καὶ τοῖς ὠσὶν αὐτῶν ἀκούσωσιν καὶ τῇ καρδίᾳ συνῶσιν καὶ ἐπιστρέψωσιν ἐπιστρέψουσιν καὶ ἰάσομαι ἰάσωμαι αὐτούς ὑμῶν δὲ μακάριοι οἱ ὀφθαλμοὶ ὅτι βλέπουσιν καὶ τὰ ὦτα ὑμῶν ὅτι ἀκούει ἀκούουσιν ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν ὅτι πολλοὶ προφῆται καὶ δίκαιοι ἐπεθύμησαν ἰδεῖν βλέπετε καὶ οὐκ ἠδυνήθησαν ἰδεῖν εἶδον εἶδαν καὶ ἀκοῦσαι ἀκούετε καὶ οὐκ ἤκουσαν ὑμεῖς οὖν ἀκούσατε τὴν παραβολὴν τοῦ σπείραντος σπείροντος παντὸς ἀκούοντος τὸν λόγον τῆς βασιλείας καὶ μὴ συνιόντος συνιέντος ἔρχεται πονηρὸς καὶ ἁρπάζει τὸ ἐσπαρμένον σπειρόμενον ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ αὐτῶν οὗτός ἐστιν παρὰ τὴν ὁδὸν σπαρείς δὲ ἐπὶ τὰ πετρώδη σπαρείς οὗτός ἐστιν τὸν λόγον μου ἀκούων καὶ εὐθὺς καὶ μετὰ χαρᾶς λαμβάνων αὐτόν οὐκ ἔχει δὲ ῥίζαν ἐν ἑαυτῷ ἀλλὰ πρόσκαιρός ἐστιν γενομένης δὲ θλίψεως διωγμοῦ διὰ τὸν λόγον εὐθὺς εὐθέως σκανδαλίζεται δὲ εἰς τὰς ἀκάνθας σπαρείς σπειρόμενος οὗτός ἐστιν τὸν λόγον μου ἀκούων καὶ μέριμνα τοῦ αἰῶνος τούτου καὶ ἀπάτη τοῦ πλούτου πλούτους συμπνίγει τὸν λόγον καὶ ἄκαρπος γίνεται δὲ ἐπὶ τὴν γῆν τὴν καλὴν γῆν σπαρείς οὗτός ἐστιν ἀκούων τὸν λόγον μου ἀκούων καὶ συνιείς συνιών τότε ὃς δὴ καρποφορεῖ καὶ ποιεῖ μὲν ἑκατὸν δὲ ἑξήκοντα δὲ τριάκοντα ἄλλην παραβολὴν παρέθηκεν αὐτοῖς λέγων ὡμοιώθη Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν ἀνθρώπῳ σπείραντι σπείροντι καλὸν σπέρμα ἐν τῷ ἰδίῳ ἀγρῷ ἑαυτοῦ αὐτοῦ ἐν δὲ τῷ καθεύδειν τοὺς ἀνθρώπους ἦλθεν αὐτοῦ ἐχθρὸς καὶ ἐπέσπειρεν ἔσπειρεν ζιζάνια ἀνὰ μέσον τοῦ σίτου καὶ ἀπῆλθεν ὅτε δὲ ἐβλάστησεν χόρτος καὶ καρπὸν ἐποίησεν τότε ἐφάνη καὶ τὰ ζιζάνια προσελθόντες δὲ οἱ δοῦλοι τοῦ οἰκοδεσπότου ἐκείνου εἶπον αὐτῷ Κύριε οὐχὶ καλὸν σπέρμα ἔσπειρας ἔσπειρες ἐν τῷ σῷ ἀγρῷ πόθεν οὖν ἔχει τὰ ζιζάνια δὲ ἔφη αὐτοῖς ἐχθρὸς ἄνθρωπος τοῦτο ἐποίησεν οἱ δὲ δοῦλοι εἶπον λέγουσιν αὐτῷ οἱ δοῦλοι λέγουσιν θέλεις οὖν ἀπελθόντες συλλέξωμεν συλλέξομεν αὐτά δέ φησιν ἔφη λέγει αὐτοῖς οὔ μήποτε συλλέγοντες τὰ ζιζάνια ἐκριζώσητε ἅμα ἅμα καὶ αὐτοῖς τὸν σῖτον σὺν αὐτοῖς ἄφετε συναυξάνεσθαι ἀμφότερα συναυξάνεσθαι ἕως μέχρι ἄχρι τοῦ θερισμοῦ καὶ ἐν τῷ καιρῷ τοῦ θερισμοῦ ἐρῶ τοῖς θερισταῖς συλλέξατε πρῶτον τὰ ζιζάνια καὶ δήσατε αὐτὰ εἰς δέσμας πρὸς τὸ κατακαῦσαι αὐτά αὐτὰς τὸν δὲ σῖτον συλλέγεται συναγάγετε συνάγετε εἰς τὴν ἀποθήκην μου ἄλλην παραβολὴν παρέθηκεν ἐλάλησεν αὐτοῖς λέγων ὁμοία ἐστὶν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν κόκκῳ σινάπεως ὃν λαβὼν ἄνθρωπος ἔσπειρεν ἐν τῷ ἀγρῷ αὐτοῦ μικρότερον μέν ἐστιν πάντων τῶν σπερμάτων ὅταν δὲ αὐξηθῇ αὐξήσῃ μεῖζον μείζων τῶν λαχάνων ἐστὶν καὶ γίνεται δένδρον ὥστε ἐλθεῖν τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ κατασκηνοῦν κατασκηνοῖν ἐν τοῖς κλάδοις αὐτοῦ ἄλλην παραβολὴν παρέθηκεν ἐλάλησεν αὐτοῖς λέγων ὁμοία ἐστὶν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν ζύμῃ ἣν λαβοῦσα γυνὴ ἔκρυψεν ἐνέκρυψεν εἰς ἀλεύρου σάτα τρία ἕως οὗ ἐζυμώθη ὅλον ταῦτα πάντα ἐλάλησεν Ἰησοῦς ἐν παραβολαῖς τοῖς ὄχλοις καὶ χωρὶς παραβολῆς οὐδὲν οὐκ ἐλάλει ἐλάλησεν αὐτοῖς ὅπως πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰ Ἡσαΐου τοῦ προφήτου λέγοντος ἀνοίξω ἐν παραβολαῖς τὸ στόμα μου ἐρεύξομαι κεκρυμμένα ἀπὸ καταβολῆς κόσμου τότε ἀφεὶς τοὺς ὄχλους εἰσῆλθεν ἦλθεν εἰς τὴν οἰκίαν Ἰησοῦς καὶ προσῆλθον προσῆλθαν προσῆλθεν αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες διασάφησον φράσον ἡμῖν τὴν παραβολὴν τῶν ζιζανίων τοῦ ἀγροῦ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς σπείρων τὸ καλὸν σπέρμα ἐστὶν Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου δὲ ἀγρός ἐστιν κόσμος τὸ δὲ καλὸν σπέρμα οὗτοί εἰσιν οἱ υἱοὶ τῆς βασιλείας τὰ δὲ ζιζάνιά εἰσιν εστιν οἱ υἱοὶ τοῦ πονηροῦ δὲ ἐχθρὸς εστιν σπείρας αὐτά ἐστιν διάβολος δὲ θερισμὸς συντέλεια τοῦ αἰῶνός ἐστιν οἱ δὲ θερισταὶ ἄγγελοί εἰσιν ὥσπερ οὖν συλλέγεται συλλέγονται τὰ ζιζάνια καὶ πυρὶ καίεται κατακαίεται κατακαίονται οὕτως ἔσται καὶ ἐν τῇ συντελείᾳ τοῦ αἰῶνος τούτου καὶ ἀποστελεῖ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ καὶ συλλέξουσιν ἐκ τῆς βασιλείας αὐτοῦ πάντα τὰ σκάνδαλα καὶ τοὺς ποιοῦντας τὴν ἀνομίαν καὶ βαλοῦσιν βάλλουσιν αὐτοὺς εἰς τὴν κάμινον τοῦ πυρός ἐκεῖ ἔσται κλαυθμὸς καὶ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων τότε οἱ δίκαιοι λάμψουσιν ἐκλάμψουσιν ὡς ἥλιος ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Πατρὸς αὐτῶν ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω πάλιν ὁμοία δὲ ἐστὶν Βασιλεία τῶν τῷ Οὐρανῶν θησαυρῷ κεκρυμμένῳ ἐν τῷ ἀγρῷ ὃν εὑρὼν τις ἄνθρωπος ἔκρυψεν καὶ ἀπὸ τῆς χαρᾶς αὐτοῦ ὑπάγει καὶ πωλεῖ πάντα ὅσα ἔχει πωλεῖ καὶ ἀγοράζει τὸν ἀγρὸν ἐκεῖνον πάλιν ὁμοία ἐστὶν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν ἀνθρώπῳ ἐμπόρῳ ζητοῦντι καλοὺς μαργαρίτας ὃς εὑρὼν δὲ ἕνα πολύτιμον μαργαρίτην ἀπελθὼν ἐπώλησεν πέπρακεν πάντα ὅσα εἶχεν καὶ ἠγόρασεν αὐτόν πάλιν ὁμοία ἐστὶν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν σαγήνῃ βληθείσῃ εἰς τὴν θάλασσαν καὶ ἐκ παντὸς γένους συναγαγούσῃ ἣν ὅτε δὲ ἐπληρώθη ἀναβιβάσαντες ἀνεβίβασαν αὐτήν καὶ ἐπὶ τὸν αἰγιαλὸν καὶ καθίσαντες συνέλεξαν τὰ καλλίστα καλὰ εἰς τὰ ἀγγεῖα ἄγγη τὰ δὲ σαπρὰ ἔξω ἔβαλον ἔβαλλον ἔβαλαν οὕτως ἔσται ἐν τῇ συντελείᾳ τοῦ κόσμου αἰῶνος ἐξελεύσονται οἱ ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ καὶ ἀφοριοῦσιν τοὺς πονηροὺς ἐκ μέσου τῶν δικαίων καὶ βαλοῦσιν βάλλουσιν αὐτοὺς εἰς τὴν κάμινον τοῦ πυρός ἐκεῖ ἔσται κλαυθμὸς καὶ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων λέγει αὐτοῖς Ἰησοῦς συνήκατε ταῦτα πάντα λέγουσιν αὐτῷ ναί Κύριε δὲ Ἰησοῦς εἶπεν λέγει αὐτοῖς διὰ τοῦτο πᾶς γραμματεὺς μαθητευθεὶς ἐν εἰς τῇ τὴν Βασιλείᾳ βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν ὅμοιός ὁμοία ἐστιν ἀνθρώπῳ οἰκοδεσπότῃ ὅστις ἐκβάλλει ἐκβάλει ἐκ τοῦ θησαυροῦ αὐτοῦ καινὰ καὶ παλαιά καὶ ἐγένετο ὅτε ἐτέλεσεν Ἰησοῦς τὰς παραβολὰς ταύτας μετῆρεν ἐκεῖθεν καὶ ἐλθὼν εἰς τὴν Ἀντιπατρίδα πατρίδα αὐτοῦ ἐδίδασκεν αὐτοὺς ἐν τῇ συναγωγῇ αὐτῶν ὥστε ἐκπλήττεσθαι ἐκπλήσσεσθαι αὐτοὺς καὶ λέγειν πόθεν τούτῳ ταῦτα καὶ τίς πᾶσα σοφία αὕτη καὶ αἱ δυνάμεις οὐχ οὗτός ἐστιν τοῦ τέκτονος υἱός οὐχ οὐχὶ μήτηρ αὐτοῦ λέγεται Μαριὰμ Μαρία καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης Ἰωσὴφ Ἰωσῆς καὶ Σίμων καὶ Ἰούδας καὶ αἱ ἀδελφαὶ αὐτοῦ οὐχὶ πᾶσαι πρὸς ἡμᾶς εἰσιν πόθεν οὖν τούτῳ ταῦτα πάντα ταῦτα καὶ ἐσκανδαλίζοντο ἐπʼ ἐν αὐτῷ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς οὐκ ἔστιν προφήτης ἄτιμος εἰ μὴ ἐν τῇ ἴδιᾳ πατρίδι αὑτοῦ καὶ ἐν τῇ οἰκίᾳ αὐτοῦ καὶ οὐκ ἐποίησεν ἐκεῖ δυνάμεις πολλὰς διὰ τὴν τὰς ἀπιστίαν ἀπιστίας αὐτῶν ἤκουσεν Ἡρώδης ἐν ἐκείνῳ δὲ τῷ καιρῷ ἤκουσεν Ἡρῴδης τετράρχης τὴν ἀκοὴν Ἰησοῦ καὶ εἶπεν τοῖς παισὶν αὐτοῦ μήτι οὗτός ἐστιν Ἰωάννης Βαπτιστής ὃν ἐγὼ ἀπεκεφάλισα αὐτὸς οὗτος ἠγέρθη ἀπὸ τῶν νεκρῶν καὶ διὰ τοῦτο αἱ δυνάμεις ἐνεργοῦσιν ἐν αὐτῷ γὰρ Ἡρῴδης τότε κρατήσας τὸν Ἰωάννην ἔδησεν αὐτὸν καὶ ἔθετο ἐν τῇ φυλακῇ ἀπέθετο διὰ Ἡρῳδιάδα τὴν γυναῖκα Φιλίππου τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ ἔλεγεν γὰρ αὐτῷ Ἰωάννης αὐτῷ οὐκ ἔξεστίν σοι ἔχειν ἔχεν αὐτήν καὶ θέλων αὐτὸν αὐτήν ἀποκτεῖναι ἐφοβήθη τὸν ὄχλον ἐπεὶ ὅτι ὡς προφήτην αὐτὸν εἶχον γενεσίοις γενεσίων δὲ γενομένοις γενομένων ἀγομένων τοῦ Ἡρῴδου ὠρχήσατο θυγάτηρ αὐτοῦ τῆς Ἡρῳδιάδος Ἡρῳδιὰς ἐν τῷ μέσῳ καὶ ἤρεσεν τῷ Ἡρῴδῃ ὅθεν μεθʼ ὅρκου ὡμολόγησεν αὐτῇ δοῦναι αὐτῇ ἂν ἐὰν αἰτήσηται δὲ προβιβασθεῖσα ὑπὸ τῆς μητρὸς αὐτῆς εἶπεν δός μοι φησίν ὧδε ἐπὶ πίνακι τὴν κεφαλὴν Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ καὶ ἐλυπήθη λυπηθεὶς βασιλεὺς διὰ δὲ τοὺς ὅρκους καὶ διὰ τοὺς συνανακειμένους ἐκέλευσεν δοθῆναι καὶ πέμψας ἀπεκεφάλισεν τὸν Ἰωάννην ἐν τῇ φυλακῇ καὶ ἠνέχθη κεφαλὴ αὐτοῦ ἐπὶ τῷ πίνακι καὶ ἐδόθη τῷ κορασίῳ καὶ ἤνεγκεν τῇ μητρὶ αὐτῆς καὶ προσελθόντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἦραν τὸ πτῶμα σῶμα αὐτοῦ καὶ ἔθαψαν αὐτό αὐτόν καὶ ἐλθόντες ἀπήγγειλαν τῷ Ἰησοῦ καὶ ἀκούσας δὲ Ἰησοῦς ἀνεχώρησεν ἐκεῖθεν ἐν πλοίῳ εἰς ἔρημον τόπον κατʼ ἰδίαν καὶ ἀκούσαντες οἱ ὄχλοι ἠκολούθησαν αὐτῷ πεζοί πεζῇ ἀπὸ τῶν πόλεων καὶ ἐξελθὼν Ἰησοῦς εἶδεν πολὺν ὄχλον πολὺν καὶ ἐσπλαγχνίσθη ἐπʼ περὶ αὐτοῖς αὐτῶν αὐτοῦς καὶ ἐθεράπευσεν τοὺς ἀρρωστοῦντας ἀρρώστους αὐτῶν ὀψίας δὲ γενομένης προσῆλθον προσῆλθαν αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες ἔρημός ἐστιν τόπος καὶ ὥρα ἤδη παρῆλθεν ἤδη ἀπόλυσον οὖν τοὺς ὄχλους ἵνα ἀπελθόντες εἰς τὰς κύκλῳ κώμας χώρας ἀγοράσωσιν ἑαυτοῖς βρώματα δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς οὐ χρείαν ἔχουσιν ἀπελθεῖν δότε αὐτοῖς ὑμεῖς φαγεῖν αὐτοῖς οἱ δὲ λέγουσιν αὐτῷ οὐκ ἔχομεν ὧδε ἄρτους εἰ μὴ πέντε ἄρτους καὶ δύο ἰχθύας δὲ εἶπεν φέρετέ μοι ὧδε αὐτούς ὧδε καὶ κελεύσας κελεύσατε ἐκέλευσέν τοὺς τὸν ὄχλους ὄχλον ἀνακλιθῆναι ἐπὶ τοὺς τὸν τοῦ χόρτους χόρτον χόρτου καὶ λαβὼν ἔλαβεν τοὺς πέντε ἄρτους καὶ τοὺς δύο ἰχθύας ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν εὐλόγησεν ηὐλόγησεν καὶ κλάσας ἔδωκεν τοῖς μαθηταῖς τοὺς ἄρτους οἱ δὲ μαθηταὶ τοῖς ὄχλοις καὶ ἔφαγον πάντες καὶ ἐχορτάσθησαν καὶ ἦραν τὸ περισσεῦον τῶν κλασμάτων δώδεκα κοφίνους πλήρεις οἱ δὲ ἐσθίοντες ἦσαν ἄνδρες ὡς ὡσεὶ πεντακισχίλιοι χωρὶς γυναικῶν παιδίων καὶ παιδίων γυναικῶν καὶ εὐθέως ἠνάγκασεν Ἰησοῦς τοὺς μαθητὰς αὑτοῦ ἐμβῆναι εἰς τὸ πλοῖον καὶ προάγειν αὐτὸν εἰς τὸ πέραν ἕως οὗ ἀπολύσῃ τοὺς ὄχλους καὶ ἀπολύσας τοὺς ὄχλους ἀνέβη εἰς τὸ ὄρος κατʼ ἰδίαν προσεύξασθαι ὀψίας δὲ γενομένης μόνος ἦν ἐκεῖ τὸ δὲ πλοῖον ἤδη σταδίους πολλοὺς ἦν εἰς ἀπὸ μέσον τῆς γῆς θαλάσσης ἀπεῖχεν ἦν βασανιζόμενον ὑπὸ τῶν κυμάτων ἦν γὰρ ἐναντίος ἄνεμος τετάρτῃ τετάρτης δὲ οὖν φυλακῇ φυλακῆς τῆς νυκτὸς ἦλθεν ἀπῆλθεν περιπατῶν πρὸς αὐτοὺς Ἰησοῦς περιπατῶν ἐπὶ τῆς τὴν θαλάσσης θάλασσαν οἱ καὶ δὲ μαθηταὶ ἰδόντες δὲ αὐτὸν οἱ μαθηταὶ ἐπὶ τὴν τῆς θάλασσαν θαλάσσης περιπατοῦντα ἐταράχθησαν λέγοντες ὅτι φάντασμά ἐστιν καὶ ἀπὸ τοῦ φόβου ἔκραξαν εὐθὺς εὐθέως δὲ ἐλάλησεν Ἰησοῦς αὐτοῖς Ἰησοῦς λέγων θαρσεῖτε θαρρεῖτε ἐγώ εἰμι μὴ φοβεῖσθε ἀποκριθεὶς δὲ αὐτῷ Πέτρος εἶπεν αὐτῷ Κύριε εἰ σὺ εἶ Κύριε κέλευσόν με μοι ἐλθεῖν πρὸς σὲ ἐλθεῖν ἐπὶ τὰ ὕδατα δὲ εἶπεν ἐλθέ καὶ καταβὰς ἀπὸ τοῦ πλοίου Πέτρος περιεπάτησεν ἐπὶ τὰ ὕδατα καὶ ἐλθεῖν ἦλθεν οὖν πρὸς τὸν Ἰησοῦν βλέπων δὲ τὸν ἄνεμον ἰσχυρὸν σφόδρα ἐφοβήθη ἐλθεῖν καὶ ἀρξάμενος καταποντίζεσθαι ἔκραξεν λέγων Κύριε σῶσόν με εὐθέως εὐθὺς δὲ Ἰησοῦς ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἐπελάβετο αὐτοῦ ἐπελάβετο καὶ λέγει αὐτῷ ὀλιγόπιστε εἰς τί ἐδίστασας καὶ ἀναβάντων ἐμβάντων αὐτῶν εἰς τὸ πλοῖον ἐκόπασεν ἄνεμος οἱ δὲ ἐν τῷ πλοίῳ ἐλθόντες προσεκύνησαν αὐτῷ λέγοντες ἀληθῶς Θεοῦ Υἱὸς Θεοῦ εἶ σὺ καὶ διαπεράσαντες ἦλθον ἦλθαν ἐπὶ εἰς τὴν γῆν εἰς Γεννησαρέτ Γεννησάρ καὶ ἐπιγνόντες αὐτὸν οἱ ἄνδρες τοῦ τόπου ἐκείνου ἀπέστειλαν εἰς ὅλην τὴν περίχωρον ἐκείνην καὶ προσήνεγκαν αὐτῷ πάντας τοὺς κακῶς ἔχοντας καὶ παρεκάλουν αὐτὸν ἵνα μόνον ἅψωνται τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ καὶ ὅσοι ἂν ἥψαντο ἐσώθησαν διεσώθησαν τότε προσέρχονται προέρχονται τῷ πρός Ἰησοῦ αὐτόν οἱ ἀπὸ Ἱεροσολύμων Φαρισαῖοι γραμματεῖς καὶ γραμματεῖς Φαρισαῖοι λέγοντες διὰ τί οἱ μαθηταί σου παραβαίνουσιν τὴν παράδοσιν τῶν πρεσβυτέρων οὐ γὰρ νίπτονται τὰς χεῖρας αὑτῶν ὅταν ἄρτον ἐσθίωσιν ἐσθίουσιν δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς διὰ τί καὶ ὑμεῖς παραβαίνετε τὴν ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ διὰ τὴν παράδοσιν ὑμῶν γὰρ Θεὸς ἐνετείλατο λέγων εἶπεν τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου καί κακολογῶν πατέρα μητέρα θανάτῳ τελευτάτω ὑμεῖς δὲ λέγετε ὃς δʼ ἂν ἐάν εἴπῃ τῷ πατρὶ τῇ μητρί δῶρον δʼ ἂν ἐὰν ἐξ ἐμοῦ ὠφεληθῇς οὐδὲν εστιν καὶ οὐ μὴ τιμήσει τιμήσῃ τὸν πατέρα αὐτοῦ τὴν μητέρα αὑτοῦ καὶ ἠκυρώσατε τὸν τὴν νόμον λόγον ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ διὰ τὴν παράδοσιν ὑμῶν ὑποκριταί καλῶς ἐπροφήτευσεν προεφήτευσεν περὶ ὑμῶν Ἠσαΐας λέγων ἐγγίζει μοι λαὸς οὗτος τῷ στόματι αὑτῶν καὶ τοῖς χείλεσίν με τιμᾷ δὲ καρδία αὐτῶν πόρρω εστιν ἀπέχει ἄπεστιν ἀπʼ ἐμοῦ μάτην δὲ σέβονταί με διδάσκοντες διδασκαλίας ἐντάλματα ἀνθρώπων καὶ προσκαλεσάμενος τὸν ὄχλον εἶπεν αὐτοῖς ἀκούετε καὶ συνίετε οὐ πᾶν τὸ ἐρχόμενον εἰσερχόμενον εἰς τὸ στόμα τοῦτο κοινοῖ κοινωνεῖ τὸν ἄνθρωπον ἀλλὰ τὸ ἐκπορευόμενον ἐκ τοῦ στόματος ἐκεῖνο τοῦτο κοινοῖ κοινωνεῖ τὸν ἄνθρωπον τότε προσελθόντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ εἶπον εἶπαν λέγουσιν αὐτῷ οἶδας ὅτι οἱ Φαρισαῖοι ἀκούσαντες τὸν λόγον ἐσκανδαλίσθησαν δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν πᾶσα φυτεία ἣν οὐκ ἐφύτευσεν Πατήρ μου οὐράνιος ἐκριζωθήσεται ἄφετε αὐτούς τοὺς τυφλοὺς ὁδηγοί εἰσιν τυφλοί εἰσιν ὁδηγοί τυφλῶν τυφλὸς δὲ τυφλὸν ἐὰν ὁδηγῇ ἀμφότεροι ἐμπεσοῦνται εἰς βόθυνον βόθρον ἐμπεσοῦνται πεσοῦνται ἀποκριθεὶς δὲ Πέτρος εἶπεν αὐτῷ εἶπεν φράσον ἡμῖν τὴν παραβολήν ταύτην δὲ Ἰησοῦς εἶπεν ἀκμὴν καὶ ὑμεῖς ἀσύνετοί ἐστε οὐ οὔπω νοεῖτε νοεῖται ὅτι πᾶν τὸ εἰσερχόμενον εἰσπορευόμενον εἰς τὸ στόμα εἰς τὴν κοιλίαν χωρεῖ καὶ εἰς τὸν ἀφεδρῶνα ἐκβάλλεται τὰ δὲ ἐκπορευόμενα ἐκ τοῦ στόματος ἐκ τῆς καρδίας ἐξέρχεται ἐκεῖνά κἀκεῖνα κοινωνεῖ κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον ἐκ γὰρ τῆς καρδίας ἐξέρχονται ἐξέρχεται διαλογισμοὶ πονηροί φόνοι πορνεῖαι μοιχεῖαι πορνεῖαι φόνοι κλοπαί ψευδομαρτυρίαι βλασφημίαι βλασφημία ταῦτά ἐστιν εἰσιν τὰ κοινοῦντα κοινωνοῦντα τὸν ἄνθρωπον τὸ δὲ ἀνίπτοις χερσὶν φαγεῖν οὐ κοινοῖ κοινωνεῖ τὸν ἄνθρωπον καὶ ἐξελθὼν ἐκεῖθεν Ἰησοῦς ἀνεχώρησεν εἰς τὰ μέρη Τύρου καὶ Σιδῶνος καὶ ἰδοὺ γυνὴ Χαναναία ἀπὸ τῶν ὁρίων ἐκείνων ἐξελθοῦσα ἔκραζεν ἔκραξεν ἔκραύγασεν ὀπίσω αὐτοῦ αὐτῷ λέγουσα ἐλέησόν με Κύριε Υἱὸς υἱὲ Δαυίδ θυγάτηρ μου κακῶς δαιμονίζεται δὲ οὐκ ἀπεκρίθη αὐτῇ λόγον καὶ προσελθόντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἠρώτων ἠρώτουν αὐτὸν λέγοντες ἀπόλυσον αὐτήν ὅτι κράζει ἔμπροσθεν ὄπισθεν ἡμῶν δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν οὐκ ἀπεστάλην εἰ μὴ εἰς τὰ πρόβατα ταῦτα τὰ ἀπολωλότα οἴκου Ἰσραήλ δὲ ἐλθοῦσα προσεκύνησεν προσεκύνει αὐτῷ λέγουσα Κύριε βοήθει μοι δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν οὐκ ἔξεστιν ἔστιν καλὸν λαβεῖν τὸν ἄρτον τῶν τέκνων καὶ βαλεῖν τοῖς κυναρίοις δὲ εἶπεν ναί Κύριε καὶ γὰρ τὰ κυνάρια ἐσθίει ἐσθίουσιν ἀπὸ τῶν τῶν ψιχίων ψίχων τῶν τῶν πιπτόντων πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τῶν κυναρίων κυρίων αὐτῶν τότε ἀποκριθεὶς Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῇ γύναι μεγάλη σου πίστις γενηθήτω σοι ὡς θέλεις καὶ ἰάθη θυγάτηρ αὐτῆς ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης καὶ μεταβὰς ἐκεῖθεν Ἰησοῦς ἦλθεν παρὰ τὴν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας καὶ ἀναβὰς εἰς τὸ ὄρος ἐκάθητο ἐκεῖ καὶ προσῆλθον αὐτῷ ὄχλοι πολλοὶ ἔχοντες μεθʼ ἑαυτῶν κωφούς τυφλούς χωλούς τυφλούς κωφοὺς τυφλοὺς κυλλούς τυφλούς κωφούς καὶ ἑτέρους πολλούς καὶ ἔρριψαν αὐτοὺς ὑπὸ παρὰ τοὺς πόδας αὐτοῦ τοῦ Ἰησοῦ καὶ ἐθεράπευσεν αὐτούς αὐτοῖς πάντας ὥστε τοὺς τὸν ὄχλους ὄχλον θαυμάσαι βλέποντας θαυμάσαι κωφοὺς ἀκούοντάς λαλοῦντας καὶ κυλλοὺς ὑγιεῖς καὶ χωλοὺς περιπατοῦντας καὶ τοὺς τυφλοὺς βλέποντας καὶ ἐδόξασαν ἐδόξαζον τὸν Θεὸν Ἰσραήλ δὲ Ἰησοῦς προσκαλεσάμενος τοὺς τοῦ μαθητὰς αὐτοῦ εἶπεν λέγει αὐτοῖς σπλαγχνίζομαι ἐπὶ τὸν ὄχλον τοῦτον ὅτι ἤδη ἡμέραι ἡμέρας τρεῖς εἰσιν καὶ προσμένουσίν μοι καὶ οὐκ ἔχουσιν τί φάγωσιν φαγεῖν καὶ ἀπολῦσαι αὐτοὺς νήστεις οὐ θέλω μὴ μήποτε ἐκλυθῶσιν ἐν τῇ ὁδῷ καὶ λέγουσιν αὐτῷ οἱ μαθηταί αὐτοῦ πόθεν οὖν ἡμῖν ἐν ἐρημίᾳ ἐρήμῳ τόπῳ ἄρτοι τοσοῦτοι ὥστε χορτάσαι ὄχλον τοσοῦτον καὶ λέγει αὐτοῖς Ἰησοῦς πόσους ἄρτους ἔχετε οἱ δὲ εἶπον εἶπαν αὐτῷ ἑπτά καὶ ὀλίγα ἰχθύδια καὶ παραγγείλας ἐκέλευσεν τοῖς τοὺς τῷ ὄχλοις ὄχλους ὄχλῳ ἀναπεσεῖν ἐπὶ τὴν γῆν καὶ λαβὼν ἔλαβεν τοὺς ἑπτὰ ἄρτους καὶ τοὺς δύο ἰχθύας καὶ εὐχαριστήσας ἔκλασεν καὶ ἔδωκεν ἐδίδου τοῖς μαθηταῖς αὑτοῦ οἱ δὲ μαθηταὶ τῷ τοῖς ὄχλῷ ὄχλοις καὶ ἔφαγον πάντες καὶ ἐχορτάσθησαν καὶ ἦραν τὸ περισσεῦον τῶν κλασμάτων ἦραν ἑπτὰ σπυρίδας πλήρεις οἱ δὲ ἐσθίοντες ἦσαν ἄνδρες ὡσει ὡς τετρακισχίλιοι ἄνδρες χωρὶς γυναικῶν παιδίων καὶ παιδίων γυναικῶν καὶ ἀπολύσας τοὺς ὄχλους ἀνέβη ἐνέβη ἐμβαίνει εἰς τὸ πλοῖον καὶ ἦλθεν ἦλθον εἰς τὰ ὅρια τῆς Μαγαδάν Μαγδαλάν Μαγδαλά καὶ προσελθόντες οἱ Φαρισαῖοι καὶ Σαδδουκαῖοι πειράζοντες ἐπηρώτησαν ἐπηρώτων αὐτὸν ἐπηρώτησαν σημεῖον ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἐπιδεῖξαι αὐτοῖς δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς ὀψίας γενομένης λέγετε λέγεται εὐδία πυῤῥάζει γὰρ οὐρανός καὶ πρωῒ σήμερον χειμών πυῤῥάζει γὰρ στυγνάζων οὐρανός ἀὴρ ὑποκριταὶ τὸ μὲν πρόσωπον τοῦ οὐρανοῦ γινώσκετε γιγνώσκετε διακρίνειν τὰ δὲ σημεῖα τῶν καιρῶν οὐ δύνασθε δύνασθαι δοκιμάσαι γενεὰ πονηρὰ καὶ μοιχαλὶς ζήτει σημεῖον αἴτει ἐπιζητεῖ καὶ σημεῖον οὐ δοθήσεται αὐτῇ εἰ μὴ τὸ σημεῖον Ἰωνᾶ τοῦ προφήτου καὶ καταλιπὼν αὐτοὺς ἀπῆλθεν καὶ ἐλθόντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ εἰς τὸ πέραν ἐπελάθοντο οἱ μαθηταὶ ἄρτους λαβεῖν ἄρτους δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς ὁρᾶτε καὶ προσέχετε ἀπὸ τῆς ζύμης τῶν Φαρισαίων καὶ Σαδδουκαίων οἱ τότε δὲ διελογίζοντο ἐν ἑαυτοῖς λέγοντες ὅτι ἄρτους οὐκ ἐλάβομεν γνοὺς δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς τί διαλογίζεσθε ἐν ἑαυτοῖς ὀλιγόπιστοι ὅτι ἄρτους οὐκ ἔχετε ἐλάβετε οὔπω νοεῖτε οὔτε οὐδὲ μνημονεύετε ὅτε τοὺς πέντε ἄρτους τῶν τοῖς πεντακισχιλίων πεντακισχιλίοις καὶ πόσους κοφίνους ἐλάβετε οὐδὲ τοὺς ἑπτὰ ἄρτους τῶν τοῖς τετρακισχιλίων τετρακισχιλίοις καὶ πόσας σπυρίδας ἐλάβετε πῶς οὐ νοεῖτε νοεῖται ὅτι οὐ περὶ ἄρτων ἄρτου ὑμῖν εἶπον ὑμῖν προσέχετε προσέχειν δὲ ἀπὸ τῆς ζύμης τῶν Φαρισαίων καὶ Σαδδουκαίων τότε συνῆκαν ὅτι οὐκ εἶπεν προσέχειν ἀπὸ τῆς ζύμης τοῦ τῶν ἄρτου ἄρτων Φαρισαίων καὶ Σαδδουκαίων ἀλλὰ ἀπὸ τῆς διδασκαλίας διδαχῆς τῶν Φαρισαίων Σαδδουκαίων καὶ Σαδδουκαίων Φαρισαίων ἐξελθὼν ἐλθὼν δὲ Ἰησοῦς εἰς τὰ μέρη Καισαρείας τῆς Φιλίππου ἠρώτα τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ λέγων τίνα με λέγουσιν με οἱ ἄνθρωποι εἶναι λέγουσιν εἶναι τὸν Υἱὸν τοῦ Ἀνθρώπου οἱ δὲ εἶπον εἶπαν οἱ μὲν Ἰωάννην τὸν Βαπτιστήν οἱ ἄλλοι δὲ Ἠλίαν ἕτεροι δὲ Ἰερεμίαν ἕνα τῶν προφητῶν λέγει αὐτοῖς Ἰησοῦς ὑμεῖς δὲ τίνα με λέγετε εἶναι ἀποκριθεὶς δὲ Σίμων Πέτρος εἶπεν αὐτῷ σὺ εἶ Χριστὸς Υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ τὸ ζῶντος σώζοντος καὶ ἀποκριθεὶς δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ μακάριος εἶ Σίμων Βαριωνᾶ ὅτι σὰρξ καὶ αἷμα οὐκ ἀπεκάλυψέν σοι ἀλλʼ Πατήρ μου ἐν τοῖς οὐρανοῖς κἀγὼ δέ σοι λέγω ὅτι σὺ εἶ Πέτρος καὶ ἐπὶ ταύτῃ ταύτην τῇ τὴν πέτρᾳ πέτραν οἰκοδομήσω μου τὴν ἐκκλησίαν μου καὶ πύλαι ᾍδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς καὶ σοι δώσω σοι τὰς κλεῖς κλεῖδας τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν καὶ ἂν ἐὰν δήσῃς ἐπὶ τῆς τὴν γῆς γῆν ἔσται δεδεμένον ἐν τοῖς οὐρανοῖς καὶ ἂν ἐὰν λύσῃς ἐπὶ τῆς γῆς ἔσται λελυμένον ἐν τοῖς οὐρανοῖς τότε διεστείλατο ἐπετίμησεν τοῖς μαθηταῖς αὑτοῦ ἵνα μηδενὶ εἴπωσιν ὅτι οὗτος αὐτός ἐστιν Ἰησοῦς Χριστός Ἰησοῦς ἀπὸ τότε ἤρξατο Ἰησοῦς Χριστὸς δεικνύειν δεικνύναι τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ὅτι διʼ δεῖ αὐτὸν ἀπελθεῖν εἰς Ἱεροσόλυμα ἀπελθεῖν καὶ πολλὰ παθεῖν ὑπὸ ἀπὸ τῶν πρεσβυτέρων καὶ ἀρχιερέων καὶ γραμματέων καὶ ἀποκτανθῆναι καὶ τῇ μετὰ τρίτῃ τρεῖς ἡμέρᾳ ἡμέρας ἀναστῆναι ἐγερθῆναι καὶ προσλαβόμενος αὐτὸν Πέτρος ἤρξατο ἐπιτιμίαν ἐπιτιμᾶν λέγει αὐτῷ ἐπιτιμᾶν ἐπιτιμῶν καὶ λέγειν λέγων ἵλεώς σοι Κύριε οὐ μὴ ἔσται σοι τοῦτο σοι δὲ ἐπιστραφεὶς στραφεὶς εἶπεν τῷ Πέτρῳ ὕπαγε ὀπίσω μου Σατανᾶ σκάνδαλον μου εἶ ἐμοῦ μου ἐμοί ὅτι οὐ φρονεῖς τὰ τοῦ Θεοῦ ἀλλὰ τὰ τῶν τοῦ ἀνθρώπων ἀνθρώπου τότε Ἰησοῦς εἶπεν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν ἀπαρνησάσθω αὐτόν ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι ὃς γὰρ ἐὰν ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι ἀπολέσει αὐτήν ὃς δʼ ἂν ἀπολέσῃ ἀπολέσει τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἕνεκεν ἐμοῦ εὑρήσει αὐτήν τί γὰρ ὠφεληθήσεται ὠφελεῖται ἄνθρωπος ἐὰν τὸν κόσμον ὅλον κερδήσῃ τὴν δὲ ψυχὴν αὐτοῦ ζημιωθῇ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ μέλλει γὰρ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου ἔρχεσθαι ἐν τῇ δόξῃ τοῦ Πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἁγίων ἀγγέλων τῶν ἁγίων αὐτοῦ καὶ τότε ἀποδώσει ἀποδώσῃ ἑκάστῳ κατὰ τὴν τὰ πρᾶξιν ἔργα αὐτοῦ ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἰσίν τινες τῶν ὧδε ἑστῶτες ἑστώτων ἑστηκότων οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσιν τὸν Υἱὸν τοῦ Ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐν τῇ βασιλείᾳ αὐτοῦ καὶ ἐγένετο μεθʼ ἡμέρας ἓξ παραλαμβάνει Ἰησοῦς τὸν Πέτρον καὶ τὸν Ἰάκωβον καὶ τὸν Ἰωάννην τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ καὶ ἀνάγει ἀναφέρει αὐτοὺς εἰς ὄρος ὑψηλὸν λίαν κατʼ ἰδίαν καὶ μετεμορφώθη μεταμορφωθείς Ἰησοῦς ἔμπροσθεν αὐτῶν καὶ ἔλαμψεν τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ὡς ἥλιος τὰ δὲ ἱμάτια αὐτοῦ ἐγένετο ἐγένοντο λευκὰ ὡς τὸ φῶς χιών καὶ ἰδοὺ ὤφθησαν ὤφθη αὐτοῖς Μωϋσῆς καὶ Ἠλίας συλλαλοῦντες μετʼ αὐτοῦ συλλαλοῦντες ἀποκριθεὶς δὲ Πέτρος εἶπεν τῷ Ἰησοῦ Κύριε καλόν ἐστιν ἡμᾶς ὧδε εἶναι εἰ θέλεις ποιήσωμεν ποιήσω ὧδε τρεῖς σκηνάς τρεῖς σοὶ μίαν καὶ Μωϋσεῖ Ἠλίᾳ μίαν καὶ μίαν Ἠλίᾳ Μωϋσεῖ μίαν ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος ἰδοὺ νεφέλη φωτεινὴ ἐπεσκίασεν ἐπεσκίαζεν αὐτούς καὶ ἰδοὺ φωνὴ ἐκ τῆς νεφέλης λέγουσα οὗτός ἐστιν Υἱός μου ἀγαπητός ἐν εὐδόκησα ηὐδόκησα αὐτοῦ ἀκούετε αὐτοῦ καὶ ἀκούσαντες δὲ οἱ μαθηταὶ ἔπεσαν ἔπεσον ἐπὶ πρόσωπον αὐτῶν καὶ ἐφοβήθησαν σφόδρα καὶ προσελθὼν προσῆλθεν Ἰησοῦς καὶ ἥψατο ἁψάμενος αὐτῶν καὶ εἶπεν ἐγέρθητε ἐγείρεσθαι καὶ μὴ φοβεῖσθε ἐπάραντες δὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν οὐκἔτι οὐδένα εἶδον εἰ μὴ μόνον αὐτὸν τὸν Ἰησοῦν αὐτὸν μόνον καὶ καταβαινόντων καταβαίνοντες αὐτῶν ἐκ ἀπὸ τοῦ ὄρους ἐνετείλατο αὐτοῖς Ἰησοῦς λέγων μηδενὶ εἴπητε τὸ ὅραμα ἕως οὗ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου ἀναστῇ ἐκ νεκρῶν ἐγερθῇ ἀναστῇ καὶ ἐπηρώτησαν ἐπερώτησαν αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες τί οὖν οἱ γραμματεῖς λέγουσιν ὅτι Ἠλίαν διελθεῖν δεῖ ἐλθεῖν πρῶτον δὲ Ἰησοῦς ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς ὅτι Ἠλίας μὲν ἔρχεται πρῶτον καὶ ἀποκαταστήσει ἀποκαταστῆσαι πάντα λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι Ἠλίας ἤδη ἦλθεν καὶ οὐκ ἐπέγνωσαν αὐτὸν ἀλλὰ ἐποίησαν ἐν αὐτῷ ὅσα ἠθέλησαν οὕτως καὶ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου μέλλει πάσχειν ὑπʼ αὐτῶν τότε συνῆκαν οἱ μαθηταὶ ὅτι περὶ Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ εἶπεν αὐτοῖς οὕτως καὶ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου μέλλει πάσχειν ὑπʼ αὐτῶν καὶ ἐλθών ἐλθόντων αὐτῶν πρὸς τὸν ὄχλον προσῆλθεν αὐτῷ ἄνθρωπος γονυπετῶν ἔμπροσθεν αὐτοῦ αὐτὸν αὐτῷ καὶ λέγων Κύριε ἐλέησόν μου τὸν υἱόν μου ὅτι σεληνιάζεται καὶ κακῶς ἔχει πάσχει πολλάκις γὰρ πίπτει εἰς τὸ πῦρ καὶ ἐνίοτε πολλάκις εἰς τὸ ὕδωρ καὶ προσήνεγκα αὐτὸν τοῖς μαθηταῖς σου καὶ οὐκ ἠδυνήθησαν αὐτὸν θεραπεῦσαι αὐτόν ἀποκριθεὶς δὲ ἀποκριθεὶς Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη ἕως πότε ἔσομαι μεθʼ ὑμῶν ἔσομαι ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν φέρετέ μοι αὐτὸν ὧδε καὶ ἐπετίμησεν αὐτῷ Ἰησοῦς καὶ ἐξῆλθεν ἀπʼ αὐτοῦ τὸ δαιμόνιον καὶ ἐθεραπεύθη παῖς ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης τότε προσελθόντες οἱ μαθηταὶ τῷ Ἰησοῦ κατʼ ἰδίαν εἶπον εἶπαν διὰ τί ὑμεῖς ἡμεῖς οὐκ ἠδυνήθημεν ἐδυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτό δὲ Ἰησοῦς εἶπεν λέγει αὐτοῖς διὰ τὴν ὀλιγοπιστίαν ἀπιστίαν ὑμῶν ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν ὅτι ἐὰν ἔχητε πίστιν ὡς κόκκον κόκκος σινάπεως ἐρεῖτε τῷ ὄρει τούτῳ μετάβηθι μετάβα ἔνθεν ἐντεῦθεν ἐκεῖ καὶ μεταβήσεται καὶ οὐδὲν ἀδυνατήσει ὑμῖν τοῦτο δὲ τὸ γένος οὐκ ἐκπορεύεται εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ συστρεφομένων ἀναστρεφομένων αὐτῶν δὲ αὐτῶν ἀναστρεφομένων ἐν τῇ Γαλιλαίᾳ εἶπεν αὐτοῖς Ἰησοῦς μέλλει Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου παραδίδοσθαι εἰς χεῖρας ἀνθρώπων καὶ ἀποκτενοῦσιν ἀποκτείνουσιν αὐτόν καὶ μετὰ τῇ τρίτῃ τρεῖς ἡμέρᾳ ἡμέρας ἀναστήσεται ἐγερθήσεται καὶ ἐλυπήθησαν σφόδρα καὶ ἐλθόντων δὲ αὐτῶν εἰς Καφαρναοὺμ προσῆλθον οἱ τὰ τὸ δίδραχμα διδράχματα λαμβάνοντες τῷ Πέτρῳ καὶ εἶπον εἶπαν τῷ Πέτρῳ διδάσκαλος ὑμῶν οὔτε οὐ τελεῖ τὰ τὸ δίδραχμα λέγει ναί καὶ ὅτε εἰσῆλθεν εἰσελθόντι εἰσελθόντα ἐλθόντα ἦλθον Ἰησοῦς εἰς τὴν οἰκίαν προέφθασεν αὐτὸν Ἰησοῦς λέγων τί σοι δοκεῖ Σίμων οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς ἀπὸ τίνων τίνος λαμβάνουσιν τέλη κῆνσον ἀπὸ τῶν υἱῶν αὐτῶν ἀπὸ τῶν ἀλλοτρίων λέγει αὐτῷ Πέτρος δὲ ἔφη ἀπὸ τῶν ἀλλοτρίων εἰπόντος δέ αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἀλλοτρίων ἔφη αὐτῷ Ἰησοῦς ἄρα γε ἐλεύθεροί εἰσιν οἱ υἱοί ἵνα δὲ μὴ σκανδαλίσωμεν αὐτούς πορευθεὶς εἰς τὴν θάλασσαν βάλε ἄγκιστρον καὶ τὸν ἀναβάντα ἀναβαίνοντα πρῶτον ἰχθὺν ἆρον καὶ ἀνοίξας τὸ στόμα αὐτοῦ εὑρήσεις ἐκεῖ στατῆρα ἐκεῖνον λαβὼν δὸς αὐτοῖς ἀντὶ ἐμοῦ καὶ σοῦ ἐν ἐκείνῃ δὲ τῇ ὥρᾳ προσῆλθον οἱ μαθηταὶ τῷ Ἰησοῦ λέγοντες τίς ἄρα μείζων μείζω ἐστὶν ἐν τῇ Βασιλείᾳ τῶν Οὐρανῶν καὶ προσκαλεσάμενος Ἰησοῦς παιδίον ἔστησεν ἐνέστησεν αὐτὸ ἐν μέσῳ αὐτῶν καὶ εἶπεν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ἐὰν μὴ στραφῆτε καὶ γένησθε ὡς τὰ παιδία οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν ὅστις γάρ οὖν ταπεινώσει ταπεινώσῃ ἑαυτὸν ὡς τὸ παιδίον τοῦτο οὗτός ἐστιν μείζων ἐν τῇ τοῦ Βασιλείᾳ οὐρανοῦ τῶν Οὐρανῶν καὶ ὃς ἂν ἐὰν δέξηται ἓν παιδίον ἓν τοιοῦτο τοιοῦτον ἓν ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου ἐμὲ δέχεται ὃς δʼ ἂν σκανδαλίσῃ ἕνα τῶν μικρῶν τούτων τῶν πιστευόντων εἰς ἐμέ συμφέρει αὐτῷ ἵνα κρεμασθῇ μύλος ὀνικὸς περὶ εἰς ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ καταποντισθῇ ἐν τῷ πελάγει τῆς θαλάσσης οὐαὶ τῷ κόσμῳ ἀπὸ τῶν σκανδάλων ἀνάγκη γὰρ ἐστιν ἐλθεῖν τὰ σκάνδαλα πλὴν ἐκείνῳ δὲ οὐαὶ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ διʼ οὗ τὸ σκάνδαλον ἔρχεται εἰ δὲ χείρ σου πούς σου σκανδαλίζει σε ἔξελε ἔκκοψον αὐτὰ αὐτὸν καὶ βάλε ἀπὸ σοῦ καλόν σοί ἐστιν εἰσελθεῖν εἰς τὴν ζωὴν χωλὸν κυλλὸν δύο πόδας χωλόν δύο χεῖρας δύο πόδας ἔχοντα βληθῆναι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ αὐτό καὶ εἰ καὶ ὀφθαλμός σου σκανδαλίζει σε ἔξελε αὐτὸν καὶ βάλε ἀπὸ σοῦ καλόν σοί ἐστιν μονόφθαλμον εἰς τὴν ζωὴν εἰσελθεῖν δύο ὀφθαλμοὺς ἔχοντα βληθῆναι εἰς τὴν Γέενναν τοῦ πυρός ὁρᾶτε μὴ καταφρονήσητε ἑνὸς τούτων τῶν μικρῶν τούτων τῶν πιστευόντων εἰς ἐμέ λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι οἱ ἄγγελοι αὐτῶν ἐν τῷ οὐρανοῖς οὐρανῷ διὰ παντὸς βλέπουσι τὸ πρόσωπον τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν τοῖς οὐρανοῖς ἦλθεν γὰρ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου σῶσαι τὸ ἀπολωλός τί δὲ ὑμῖν δοκεῖ ἐὰν γένηταί τινι ἀνθρώπῳ ἑκατὸν πρόβατα καὶ πλανηθῇ ἓν ἐξ αὐτῶν οὐχὶ ἀφεὶς ἀφίησιν ἀφήσει τὰ ἐνενήκοντα ἐννέα πρόβατα ἐπὶ τὰ ὄρη καὶ πορευθεὶς πορευόμενος ζητεῖ τὸ πλανώμενον καὶ ἐὰν γένηται εὑρεῖν αὐτό ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι χαίρει ἐπʼ αὐτῷ μᾶλλον ἐπὶ τοῖς ἐνενήκοντα ἐννέα τοῖς μὴ πεπλανημένοις οὕτως οὐκ ἔστιν θέλημα ἔμπροσθεν τοῦ Πατρὸς μου ἡμῶν ὑμῶν τοῦ ἐν τοῖς οὐρανοῖς ἵνα ἀπόληται εἷς ἓν τῶν μικρῶν τούτων ἐὰν δὲ ἁμαρτήσῃ ἁμάρτῃ εἰς σὲ ἀδελφός σου ὕπαγε καὶ ἔλεγξον ἐλέγχε αὐτὸν μεταξὺ σοῦ καὶ αὐτοῦ μόνου ἐάν σου ἀκούσῃ ἐκέρδησας τὸν ἀδελφόν σου ἐὰν δὲ μὴ ἀκούσῃ παράλαβε μετὰ σεαυτοῦ σοῦ ἔτι ἕνα δύο μετὰ σου ἵνα ἐπὶ στόματος δύο μαρτύρων τριῶν μαρτύρων σταθῇ πᾶν ῥῆμα ἐὰν δὲ παρακούσῃ αὐτῶν εἰπὲ εἰπὸν τῇ ἐκκλησίᾳ ἐὰν δὲ καὶ τῆς ἐκκλησίας παρακούσῃ ἔστω σοι ὥσπερ ἐθνικὸς καὶ ὡς τελώνης ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὃς ὅσα ἂν ἐὰν δήσητε ἐπὶ τῆς γῆς ἔσται δεδεμένα δεδεμένον ἐν τῷ τοῖς οὐρανῷ οὐρανοῖς καὶ ὅσα ἂν ἐὰν λύσητε ἐπὶ τῆς γῆς ἔσται εστε λελυμένα ἐν τῷ τοῖς οὐρανῷ οὐρανοῖς πάλιν δὲ ἀμὴν λέγω ὑμῖν λέγω ὅτι ἐὰν δύο ἐὰν ἐξ ὑμῶν συμφωνήσωσιν συμφωνήσουσιν ἐξ ὑμῶν ἐπὶ τῆς γῆς περὶ παντὸς τοῦ πράγματος οὗ ἂν ἐὰν αἰτήσωνται γενήσεται αὐτοῖς γενήσεται παρὰ τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς οὐκ οὗ ὅπου εἰσιν γάρ εἰσιν δύο τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα παρʼ οἷς οὐκ ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν τότε προσελθὼν αὐτῷ Πέτρος εἶπεν αὐτῷ Κύριε ποσάκις ἁμαρτήσει ἁμαρτήσῃ εἰς ἐμὲ ἀδελφός μου εἰς ἐμὲ καὶ ἀφήσω αὐτῷ ἕως ἑπτάκις λέγει αὐτῷ Ἰησοῦς οὐ λέγω σοι ἕως ἑπτάκις ἀλλὰ ἕως ἑβδομηκοντάκις ἑπτάκις ἑπτά διὰ τοῦτο ὡμοιώθη Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν ἀνθρώπῳ βασιλεῖ ὃς ἠθέλησεν συνᾶραι λόγον μετὰ τῶν δούλων αὐτοῦ ἀρξαμένου δὲ αὐτοῦ συναίρειν προσήχθη προσηνέχθη αὐτῷ εἷς αὐτῷ ὀφειλέτης πολλῶν μυρίων ταλάντων μὴ ἔχοντος δὲ αὐτοῦ ἀποδοῦναι ἐκέλευσεν αὐτὸν κύριος αὐτοῦ πραθῆναι καὶ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ καὶ τὰ παιδία τέκνα καὶ πάντα ὅσα εἶχεν ἔχει καὶ ἀποθῆναι ἀποδοθῆναι πεσὼν δὲ οὖν δοῦλος ἐκεῖνος προσεκύνει αὐτῷ λέγων Κύριε μακροθύμησον ἐπʼ ἐμοί ἐμέ καὶ πάντα σοι ἀποδώσω σοι σπλαγχνισθεὶς δὲ κύριος τοῦ δούλου ἐκείνου ἀπέλυσεν αὐτόν καὶ τὸ τόν δάνιον ἀνιόν ἀφῆκεν αὐτῷ ἐξελθὼν δὲ δοῦλος ἐκεῖνος εὗρεν ἕνα τῶν συνδούλων αὐτοῦ ὃς ὤφειλεν αὐτῷ ἑκατὸν δηνάρια ἑκατὸν καὶ κρατήσας αὐτὸν ἔπνιγεν λέγων ἀπόδος μοι εἴ τι ὀφείλεις πεσὼν οὖν σύνδουλος αὐτοῦ εἰς τοὺς πόδας αὐτοῦ παρεκάλει αὐτὸν λέγων μακροθύμησον ἐπʼ ἐμοί ἐμέ κᾀγὼ καὶ πάντα σοι ἀποδώσω σοι δὲ οὐκ ἤθελεν ἤθελησεν καὶ ἀλλὰ ἀπελθὼν ἔβαλεν αὐτὸν εἰς φυλακὴν ἕως οὗ ἀποδῷ ἀποδῆ πᾶν τὸ ὀφειλόμενον ἰδόντες οὖν δὲ αὐτοῦ οἱ σύνδουλοι αὐτοῦ τὰ γενόμενα γινόμενα ἐλυπήθησαν σφόδρα οἱ δὲ καὶ ἐλθόντες διεσάφησαν τῷ κυρίῳ ἑαυτῶν αὑτῶν πάντα ἅπαντα τὰ γενόμενα τότε προσκαλεσάμενος αὐτὸν κύριος αὐτοῦ λέγει αὐτῷ δοῦλε πονηρέ δοῦλε πᾶσαν τὴν ὀφειλὴν ἐκείνην ἀφῆκά σοι ἐπεὶ παρεκάλεσάς με οὐκ ἔδει οὖν καὶ σὲ ἐλεῆσαι τὸν σύνδουλόν σου ὡς κἀγὼ καὶ ἐγώ σὲ ἠλέησα ὑμᾶς καὶ ὀργισθεὶς κύριος αὐτοῦ παρέδωκεν αὐτὸν τοῖς βασανισταῖς ἕως οὗ ἀποδῷ πᾶν τὸ ὀφειλόμενον αὑτῷ οὕτως καὶ ὑμῖν ποιήσει Πατήρ μου οὐράνιος ἐπουράνιος ποιήσει ὑμῖν ἐὰν μὴ ἀφῆτε ἕκαστος τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ ἀπὸ τῶν καρδιῶν ὑμῶν τὰ παραπτώματα αὐτῶν καὶ ἐγένετο ὅτε ἐλάλησεν ἐτέλεσεν ἔτελλεν Ἰησοῦς τοὺς λόγους τούτους μετῆρεν ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας καὶ ἦλθεν εἰς τὰ ὅρια τῆς Γαλιλαίας Ἰουδαίας πέραν τοῦ Ἰορδάνου καὶ ἠκολούθησαν αὐτῷ ὄχλοι πολλοί καὶ ἐθεράπευσεν αὐτοὺς ἐκεῖ καὶ προσῆλθον προσῆλθαν αὐτῷ οἱ Φαρισαῖοι πειράζοντες αὐτὸν καὶ λέγοντες λέγουσιν αὐτῷ εἰ ἔξεστιν ἀνθρώπῳ ἀπολῦσαι τὴν γυναῖκα αὐτοῦ κατὰ πᾶσαν αἰτίαν δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς οὐκ ἀνέγνωτε ὅτι κτίσας ποιήσας ἀπʼ ἀρχῆς ἄρσεν καὶ θῆλυ θῆλυν ἐποίησεν αὐτοὺς καὶ εἶπεν ἕνεκεν ἕνεκα τούτου καταλείψει ἄνθρωπος τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ κολληθήσεται προσκολληθήσεται τῇ γυναικὶ αὐτοῦ καὶ ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν ὥστε οὐκέτι εἰσὶν δύο ἀλλὰ σὰρξ μία σὰρξ οὖν Θεὸς συνέζευξεν εἰς ἐν ἄνθρωπος μὴ ἀποχωριζέτω χωριζέτω λέγουσιν αὐτῷ τί οὖν Μωϋσῆς ἐνετείλατο δοῦναι βιβλίον ἀποστασίου καὶ ἀπολῦσαι αὐτήν καὶ λέγει αὐτοῖς Ἰησοῦς ὅτι Μωϋσῆς ἐπέτρεψεν ὑμῖν πρὸς τὴν σκληροκαρδίαν ὑμῶν ἐπέτρεψεν ὑμῖν Μωϋσῆς ἀπολῦσαι τὰς γυναῖκας ὑμῶν ἀπʼ ἀρχῆς δὲ οὐ γέγονεν ἐγένετο οὕτως λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι ὃς ἔαν ἂν ἀπολύσῃ τὴν γυναῖκα ὑμῶν αὐτοῦ παρεκτὸς εἰ λόγου μὴ ἐπὶ πορνείᾳ πορνείας καὶ γαμήσῃ ἄλλην ποιεῖ αὐτήν μοιχευθῆναι μοιχᾶται ὡσαύτως καὶ γαμῶν ἀπολελυμένην γαμήσας γαμῶν μοιχᾶται λέγουσιν αὐτῷ οἱ μαθηταί αὐτοῦ εἰ οὕτως None γίνεται ἐστὶν αἰτία τοῦ ἀνδρὸς ἀνθρώπου ἄνθρωπος μετὰ τῆς γυναικός οὐ συμφέρει γαμῆσαι δὲ εἶπεν αὐτοῖς οὐ πάντες χωροῦσιν τὸν λόγον τοῦτον ἀλλʼ οἷς δέδοται εἰσὶν γὰρ εὐνοῦχοι οἵτινες ἐκ κοιλίας μητρὸς ἐγεννήθησαν οὕτως καὶ εἰσὶν εὐνοῦχοι οἵτινες εὐνουχίσθησαν ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων καὶ εἰσὶν εὐνοῦχοι οἵτινες εὐνούχισαν ἑαυτοὺς διὰ τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν δυνάμενος δυνόμενος χωρεῖν χωρείτω τότε προσηνέχθη προσηνέχθησαν αὐτῷ παιδία ἵνα ἐπιθῇ τὰς χεῖρας ἐπιθῇ αὐτοῖς καὶ προσεύξηται οἱ δὲ μαθηταὶ ἐπετίμησαν ἐπετίμων αὐτοῖς δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς ἄφετε τὰ παιδία καὶ μὴ κωλύετε κωλύσητε αὐτὰ ἐλθεῖν πρός με ἐμέ τῶν γὰρ τοιούτων ἐστὶν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν καὶ ἐπιθεὶς αὐτοῖς τὰς χεῖρας ἐπʼ αὑτούς αὐτοῖς ἐπορεύθη ἐκεῖθεν καὶ ἰδοὺ εἷς προσελθὼν εἶπεν λέγει αὐτῷ εἶπεν Διδάσκαλε ἀγαθὲ τί ἀγαθὸν ποιήσω ποιήσας ἵνα ἔχω σχῶ ζωὴν ἔχω αἰώνιον κληρονομήσω δὲ εἶπεν αὐτῷ τί με ἐρωτᾷς λέγεις περὶ τοῦ ἀγαθοῦ ἀγαθόν οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς ἐστιν ἀγαθός Θεός εἰ δὲ θέλεις εἰσελθεῖν εἰς τὴν ζωὴν ἐλθεῖν εἰσελθεῖν τήρησον τήρει τὰς ἐντολάς λέγει αὐτῷ ποίας φησίν δὲ Ἰησοῦς ἔφη εἶπεν τὸ οὐ φονεύσεις φονεύσῃς οὐ μοιχεύσεις οὐ κλέψεις οὐ ψευδομαρτυρήσεις τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα καὶ ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν λέγει αὐτῷ νεανίσκος πάντα ταῦτα πάντα ἐφυλαξάμην ἐφύλαξα ἐκ νεότητός μου τί ἔτι ὑστερῶ λέγει ἔφη αὐτῷ Ἰησοῦς εἰ θέλεις τέλειος γένεσθε εἶναι ὕπαγε πώλησόν σου τὰ ὑπάρχοντα καὶ δὸς τοῖς πτωχοῖς καὶ ἕξεις ἕξετε θησαυρὸν ἐν οὐρανοῖς οὐρανῷ καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι ἀκούσας δὲ νεανίσκος τὸν λόγον τοῦτον ἀπῆλθεν λυπούμενος ἦν γὰρ ἔχων χρήματα κτήματα πολλά δὲ Ἰησοῦς εἶπεν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι δυσκόλως πλούσιος δυσκόλως εἰσελεύσεται εἰς τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν πάλιν δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι εὐκοπώτερόν ἐστιν κάμηλον εἰσελθεῖν διὰ τρήματος τρυπήματος τρυμαλιᾶς ῥαφίδος διελθεῖν εἰσελθεῖν πλούσιον εἰσελθεῖν εἰς τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν ἀκούσαντες δὲ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐξεπλήσσοντο καὶ ἐφοβήθησαν σφόδρα λέγοντες τίς ἄρα δύναται σωθῆναι ἐμβλέψας δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς παρὰ ἀνθρώποις τοῦτο δυνατὸν ἀδύνατόν ἐστιν παρὰ δὲ τῷ Θεῷ πάντα δυνατά πάντα ἐστιν τότε ἀποκριθεὶς Πέτρος εἶπεν αὐτῷ ἰδοὺ ἡμεῖς ἀφήκαμεν πάντα καὶ ἠκολουθήσαμέν ἠκολουθήκαμεν σοι τί ἄρα ἔσται ἡμῖν δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς αὐτῷ ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ὑμεῖς οἱ ἀκολουθήσαντές μοι ἐν τῇ παλιγγενεσίᾳ ὅταν καθίσῃ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ καθήσεσθε καὶ αὑτοί ὑμεῖς ἐπὶ δώδεκα δεκαδύο θρόνους κρίνοντες τὰς δώδεκα φυλὰς τοῦ Ἰσραήλ Ἰστραήλ καὶ πᾶς ὅστις ὃς ἀφῆκεν οἰκίας ἀδελφοὺς ἀδελφὰς πατέρα μητέρα γυναῖκα τέκνα ἀγροὺς οἰκίας ἕνεκεν ἕνεκα τοῦ ἐμοῦ ὀνόματος μου ἑκατονταπλασίονα ἑκατονταπλασίον πολλαπλασίονα λήμψεται καὶ ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσει πολλοὶ δὲ ἔσονται πρῶτοι ἔσχατοι πρῶτοι καὶ πρῶτοι οἱ ἔσχατοι ἔσονται πρῶτοι ὁμοία γάρ ἐστιν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν ἀνθρώπῳ οἰκοδεσπότῃ ὅστις ἐξῆλθεν ἅμα πρωῒ μισθώσασθαι ἐργάτας εἰς τὸν ἀμπελῶνα αὐτοῦ καὶ συμφωνήσας δὲ μετὰ τῶν ἐργατῶν ἐκ δηναρίου τὴν ἡμέραν ἀπέστειλεν αὐτοὺς εἰς τὸν ἀμπελῶνα αὐτοῦ καὶ διεξελθών ἐξελθὼν περὶ τὴν τρίτην ὥραν τρίτην εὗρεν εἶδεν ἄλλους ἑστῶτας ἐν τῇ ἀγορᾷ ἀργούς κἀκείνοις καὶ ἐκείνοις εἶπεν ὑπάγετε καὶ ὑμεῖς εἰς τὸν ἀμπελῶνα μου καὶ ἂν ἐὰν δίκαιον δώσω ὑμῖν οἱ δὲ ἀπῆλθον πάλιν δὲ ἐξελθὼν περὶ ὥραν ἕκτην καὶ ἑνδεκάτην ἐνάτην ὥραν ἐποίησεν ὡσαύτως περὶ δὲ τὴν ἑνδεκάτην ὥραν ἐξελθὼν ἐξῆλθεν καὶ εὗρεν ἄλλους ἑστῶτας ἀργοὺς καὶ λέγει αὐτοῖς τί ὧδε ἑστήκατε ὅλην τὴν ἡμέραν ἀργοί λέγουσιν αὐτῷ ὅτι οὐδεὶς ἡμᾶς ἐμισθώσατο λέγει αὐτοῖς ὑπάγετε καὶ ὑμεῖς εἰς τὸν ἀμπελῶνα μου καὶ ἐὰν δίκαιον λήψεσθε ὀψίας δὲ γενομένης λέγει κύριος τοῦ ἀμπελῶνος τῷ ἐπιτρόπῳ αὐτοῦ κάλεσον τοὺς ἐργάτας καὶ ἀπόδος αὐτοῖς τὸν μισθὸν ἀρξάμενος ἀπὸ τῶν ἐσχάτων ἕως τῶν πρώτων καὶ ἐλθόντες οὖν δὲ οἱ περὶ τὴν ἑνδεκάτην ὥραν ἔλαβον ἀνὰ δηνάριον καὶ ἐλθόντες δὲ οἱ πρῶτοι ἐνόμισαν ὅτι πλεῖον πλείονα πλείω λήμψονται καὶ ἔλαβον δὲ καὶ αὐτοὶ τὸ ἀνὰ δηνάριον καὶ αὐτοί λαβόντες δὲ ἐγόγγυζον ἐγόγγυσαν κατὰ τοῦ οἰκοδεσπότου λέγοντες ὅτι οὗτοι οἱ ἔσχατοι μίαν ὥραν ἐποίησαν καὶ ἴσους ἡμῖν αὐτοὺς αὑτόν ἡμῖν ἐποίησας τοῖς βαστάσασιν τὸ βάρος τῆς ἡμέρας καὶ τὸν καύσωνα δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν ἑνὶ αὐτῶν ἑνί εἶπεν ἑταῖρε οὐκ ἀδικῶ σε οὐχὶ δηναρίου συνεφώνησάς μοι ἆρον τὸ σὸν καὶ ὕπαγε θέλω ἐγὼ δὲ τούτῳ τῷ ἐσχάτῳ τούτῳ δοῦναι ὡς καὶ σοί σὺ οὐκ εστιν ἔξεστίν μοι ποιῆσαι ὡς θέλω ποιῆσαι ἐν τοῖς ἐμοῖς εἰ ὀφθαλμός σου πονηρός ἐστιν ὅτι ἐγὼ ἀγαθός εἰμι οὕτως ἔσονται οἱ ἔσχατοι πρῶτοι καὶ οἱ πρῶτοι ἔσχατοι πολλοὶ γάρ εἰσιν κλητοὶ ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί μέλλων καὶ δὲ ἀναβαίνων ἀναβαίνειν Ἰησοῦς εἰς Ἱεροσόλυμα παρέλαβεν τοὺς δώδεκα μαθητὰς κατʼ ἰδίαν καὶ ἐν τῇ ὁδῷ καὶ εἶπεν αὐτοῖς ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα καὶ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου παραδοθήσεται τοῖς ἀρχιερεῦσιν καὶ γραμματεῦσιν καὶ κατακρινοῦσιν αὐτὸν εἰς θάνατον θανάτῳ καὶ παραδώσουσιν αὐτὸν τοῖς ἔθνεσιν εἰς τὸ ἐμπαῖξαι καὶ μαστιγῶσαι καὶ σταυρῶσαι καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἐγερθήσεται ἀναστήσεται τότε προσῆλθεν αὐτῷ μήτηρ τῶν υἱῶν Ζεβεδαίου μετὰ τῶν υἱῶν αὐτῆς προσκυνοῦσα καὶ αἰτοῦσά τι ἀπʼ παρʼ αὐτοῦ δὲ εἶπεν αὐτῇ τί θέλεις δὲ λέγει εἶπεν αὐτῷ εἰπὲ ἵνα καθίσωσιν οὗτοι οἱ δύο υἱοί μου εἷς ἐκ δεξιῶν σου καὶ εἷς ἐξ εὐωνύμων σου ἐν τῇ βασιλείᾳ σου ἀποκριθεὶς δὲ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε αἰτεῖτε δύνασθε πιεῖν τὸ ποτήριον πιεῖν ἐγὼ μέλλω πίνειν πιεῖν καὶ τὸ βάπτισμα ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθῆναι λέγουσιν αὐτῷ δυνάμεθα καὶ λέγει αὐτοῖς Ἰησοῦς τὸ μὲν ποτήριόν μου πίεσθε καὶ τὸ βάπτισμα ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθήσεσθε τὸ δὲ καθίσαι ἐκ δεξιῶν μου καὶ ἐξ εὐωνύμων μου οὐκ ἔστιν ἐμὸν τοῦτο δοῦναι ἀλλʼ οἷς ἡτοίμασται ὑπὸ τοῦ Πατρός μου καὶ ἀκούσαντες οἱ δέκα ἤρξαντο ἠγανάκτησαν ἀγανακτεῖν περὶ τῶν δύο ἀδελφῶν δὲ Ἰησοῦς προσκαλεσάμενος αὐτοὺς εἶπεν αὐτοῖς οἴδατε ὅτι οἱ ἄρχοντες τῶν ἐθνῶν κατακυριεύουσιν κατακυριεύσουσιν αὐτῶν καὶ οἱ μεγάλοι κατεξουσιάζουσιν αὐτῶν οὐχ οὕτως δὲ ἔσται ἐστὶν ἐν ὑμῖν ἀλλʼ ὃς ἂν ἐὰν θέλῃ μέγας ἐν ὑμῖν μέγας γενέσθαι ἐν ὑμῖν ἔσται ἔστω ὑμῶν διάκονος καὶ ὃς ἂν ἐὰν θέλῃ ἐν ὑμῖν εἶναι ὑμῶν πρῶτος εἶναι ἔσται ἔστω ὑμῶν δοῦλος ὥσπερ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου οὐκ ἦλθεν διακονηθῆναι ἀλλὰ διακονῆσαι καὶ δοῦναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ λύτρον ἀντὶ πολλῶν ὑμεῖς δὲ ζητεῖτε ἐκ μικροῦ αὐξῆσαι καὶ ἐκ μείζονος ἔλαττον εἶναι εἰσερχόμενοι δὲ καὶ παρακληθέντες δειπνῆσαι μὴ ἀνακλίνεσθαι εἰς τοὺς ἐξέχοντας τόπους μήποτε ἐνδοξότερος σου ἐπέλθῃ καὶ προσελθὼν δειπνοκλήτωρ εἴπῃ σοι ἔτι κάτω χωρεῖ καὶ καταἰσχυνθήσῃ ἔαν δὲ ἀναπέσῃς εἰς τὸν ἥττονα τόπον καὶ ἐπέλθῃ σου ἥττων ἐρεῖ σοι δειπνοκλήτωρ σύναγε ἔτι ἅνω καὶ ἔσται σοι τοῦτο χρήσιμον καὶ ἐκπορευομένων αὐτῶν ἀπὸ Ἰεριχὼ ἠκολούθησεν ἠκολούθησαν αὐτῷ ὄχλος ὄχλοι πολύς πολλοὶ καὶ ἰδοὺ δύο τυφλοὶ καθήμενοι παρὰ τὴν ὁδόν ἀκούσαντες ἤκουσαν ὅτι Ἰησοῦς παράγει καὶ ἔκραξαν λέγοντες κύριε ἐλέησον ἡμᾶς Ἰησοῦ Κύριε Υἱὸς Υἱὲ Δαυίδ δὲ ὄχλος ἐπετίμησεν αὐτοῖς ἵνα σιωπήσωσιν οἱ δὲ πολλῷ μᾶλλον μεῖζον ἔκραζον ἔκραξαν ἐκραύγασαν λέγοντες Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς Κύριε Υἱὸς Υἱέ Υἱοῦ Δαυίδ καὶ στὰς Ἰησοῦς ἐφώνησεν αὐτοὺς καὶ εἶπεν τί θέλετε θέλεις ποιήσω ὑμῖν λέγουσιν αὐτῷ Κύριε ἵνα ἀνοιγῶσιν ἀνοιχθῶσιν ἀνεωχθῶσιν ἡμῶν οἱ ὀφθαλμοὶ ὑμῶν ἡμῶν σπλαγχνισθεὶς δὲ Ἰησοῦς ἥψατο αὐτῶν τῶν ὀμμάτων ὀφθαλμῶν αὐτῶν αὐτοῦ καὶ εὐθέως ἀνέβλεψαν αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοὶ καὶ ἠκολούθησαν αὐτῷ καὶ ὅτε ἤγγισαν εἰς Ἱεροσόλυμα καὶ ἦλθον ἦλθεν εἰς Βηθφαγὴ Βηθσφαγὴ πρὸς εἰς τὸ Ὄρος τῶν Ἐλαιῶν τότε Ἰησοῦς ἀπέστειλεν δύο μαθητὰς λέγων αὐτοῖς πορεύθητε πορεύεσθε εἰς τὴν κώμην τὴν κατέναντι ἀπέναντι ὑμῶν καὶ εὐθέως εὐθὺς εὑρήσετε ὄνον δεδεμένην καὶ πῶλον μετʼ αὐτῆς λύσαντες ἀγάγετέ ἄγετε μοι καὶ ἂν ἐάν τις ὑμῖν εἴπῃ τι ποιεῖται ἐρεῖτε ὅτι Κύριος αὐτῶν αὐτοῦ ἔχει χρείαν ἔχει καὶ εὐθέως εὐθὺς δὲ ἀποστελεῖ ἀποστέλλει αὐτούς τοῦτο δὲ ὅλον γέγονεν ἵνα πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰ τοῦ προφήτου λέγοντος εἴπατε τῇ θυγατρὶ Σιών ἰδοὺ βασιλεύς σου ἔρχεταί σοι πραῢς καὶ ἐπιβεβηκὼς ἐπὶ ὄνον καὶ ἐπὶ πῶλον υἱὸν ὑποζυγίου πορευθέντες δὲ οἱ μαθηταὶ καὶ ποιήσαντες ἐποίησαν καθὼς συνέταξεν προσέταξεν αὐτοῖς Ἰησοῦς καὶ ἤγαγον τὴν ὄνον καὶ τὸν πῶλον καὶ ἐπέθηκαν ἐπʼ ἐπάνω αὐτῶν αὑτόν τὰ ἱμάτια αὐτῶν καὶ ἐκάθητο ἐκάθισεν ἐκάθισαν ἐπεκάθισεν ἐπάνω ἐπʼ αὐτῶν αὐτοῦ δὲ πλεῖστος ὄχλος ἔστρωσαν αὐτῶν ἑαυτῶν τὰ ἱμάτια ἐν τῇ ὁδῷ ἄλλοι δὲ ἔκοπτον κλάδους ἀπὸ τῶν δένδρων καὶ ἐστρώννυον ἔστρωσαν ἐν τῇ ὁδῷ οἱ δὲ ὄχλοι οἱ προάγοντες αὐτὸν καὶ οἱ ἀκολουθοῦντες ἔκραζον ἔκραξαν λέγοντες ὡσαννὰ τῷ Υἱῷ Δαυίδ εὐλογημένος ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις καὶ ἐλθόντος εἰσελθόντος αὐτοῦ εἰς Ἱεροσόλυμα ἐσείσθη πᾶσα πόλις λέγουσα τίς ἐστιν οὗτος οἱ δὲ πολλοὶ ὄχλοι ἔλεγον εἷπον οὗτός ἐστιν Ἰησοῦς προφήτης Ἰησοῦς ἀπὸ Ναζαρὲτ τῆς Γαλιλαίας καὶ εἰσῆλθεν Ἰησοῦς εἰς τὸ ἱερόν τοῦ Θεοῦ καὶ ἐξέβαλεν πάντας τοὺς πωλοῦντας καὶ ἀγοράζοντας ἐν τῷ ἱερῷ καὶ τὰς τραπέζας τῶν κολλυβιστῶν κατέστρεψεν καὶ τὰς καθέδρας τῶν πωλούντων τὰς περιστεράς καὶ λέγει αὐτοῖς γέγραπται οἶκός μου οἶκος προσευχῆς κληθήσεται ὑμεῖς δὲ αὐτὸν ἐποιήσατε ποιεῖτε σπήλαιον λῃστῶν καὶ προσῆλθον προσελθόντες αὐτῷ τυφλοὶ χωλοὶ καὶ χωλοὶ τυφλοὶ ἐν τῷ ἱερῷ καὶ ἐθεράπευσεν αὐτούς ἰδόντες δὲ οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς τὰ θαυμάσια ἐποίησεν καὶ τοὺς παῖδας τοὺς κράζοντας ἐν τῷ ἱερῷ καὶ λέγοντας ὡσαννὰ τῷ Υἱῷ Δαυίδ ἠγανάκτησαν καὶ εἶπαν εἶπον αὐτῷ ἀκούεις τί οὗτοι λέγουσιν δὲ Ἰησοῦς λέγει αὐτοῖς αὐτῷ ναί οὐδέποτε ἀνέγνωτε ὅτι ἐκ στόματος νηπίων καὶ θηλαζόντων κατηρτίσω αἶνον ἕνον καὶ καταλιπὼν αὐτοὺς ἐξῆλθεν ἔξω τῆς πόλεως εἰς Βηθανίαν Βηθανία καὶ ηὐλίσθη ηὐλίσθησαν ἐκεῖ πρωῒ πρωΐας δὲ ὑπάγων παράγων ἐπανάγων ἐπαναγαγὼν εἰς τὴν πόλιν ἐπείνασεν καὶ ἰδὼν συκῆν μίαν ἐπὶ τῆς ὁδοῦ ἦλθεν ἐπʼ αὐτήν αὐτῆς καὶ οὐδὲν εὗρεν ἐπʼ ἐν αὐτῇ εἰ μὴ φύλλα μόνον καὶ λέγει αὐτῇ οὐ μηκέτι ἔξου ἐκ σοῦ καρπὸς γένηται γένοιτο εἰς τὸν αἰῶνα καὶ ἐξηράνθη παραχρῆμα συκῆ καὶ ἰδόντες οἱ μαθηταὶ ἐθαύμασαν λέγοντες πῶς παραχρῆμα ἐξηράνθη συκῆ ἀποκριθεὶς δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς ἀμὴν λέγω ὑμῖν ἐὰν ἔχητε πίστιν καὶ μὴ διακριθῆτε οὐ μόνον τὸ τῆς συκῆς ποιήσετε ἀλλὰ καὶ κἂν τῷ ὄρει τούτῳ ἔαν εἴπητε ἄρθητι καὶ βλήθητι εἰς τὴν θάλασσαν γενήσεται καὶ πάντα ὅσα ἐὰν ἂν αἰτήσητε ἐν τῇ προσευχῇ πιστεύοντες λήμψεσθε καὶ ἐλθόντι ἐλθόντος αὐτῷ αὐτοῦ εἰς τὸ ἱερὸν προσῆλθον προσῆλθαν προσῆλθεν αὐτῷ διδάσκοντι οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ λέγοντες ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιεῖς καὶ τίς σοι ἔδωκεν τὴν ἐξουσίαν ταύτην ἀποκριθεὶς δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς ἐπερωτήσω ἐρωτήσω ὑμᾶς κἀγὼ καὶ ἐγὼ λόγον ἕνα λόγον ὃν ἐὰν εἴπητέ μοι κἀγὼ καὶ ἐγὼ ὑμῖν ἐρῶ ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιῶ τὸ βάπτισμα τὸ Ἰωάννου πόθεν ἦν ἐξ οὐρανοῦ ἐξ ἀνθρώπων οἱ δὲ διελογίζοντο ἐν παρʼ ἑαυτοῖς λέγοντες ἐὰν εἴπωμεν ἐξ οὐρανοῦ ἐρεῖ ἡμῖν διὰ τί οὖν οὐκ ἐπιστεύσατε αὐτῷ ἐὰν δὲ εἴπωμεν ἐξ ἀνθρώπων ἀνθρώπου φοβούμεθα τὸν ὄχλον πάντες γὰρ ὡς προφήτην ἔχουσιν τὸν Ἰωάννην ὡς προφήτην καὶ ἀποκριθέντες τῷ Ἰησοῦ εἶπον εἶπαν οὐκ οἴδαμεν ἔφη αὐτοῖς καὶ αὐτός Ἰησοῦς οὐδὲ ἐγὼ λέγω ὑμῖν λέγω ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιῶ τί δὲ ὑμῖν δοκεῖ ἄνθρωπος τις εἶπεν εἶχεν δύο τέκνα δύο καὶ προσελθὼν τῷ πρῴ πρώτῳ εἶπεν τέκνον ὕπαγε σήμερον ἐργάζου ἐν εἰς τῷ τὸ ἀμπελῶνι ἀμπελῶνα μου δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν ἐγώ κύριε καὶ οὐκ οὐ θέλω ὕστερον δὲ μεταμεληθεὶς ἀπῆλθεν εἰς τὸν ἀμπελῶνα καὶ προσελθὼν δὲ τῷ ἑτέρῳ δευτέρῳ εἶπεν ὡσαύτως δὲ ἀποκριθεὶς ἀπεκρίθης εἶπεν ἐγώ κύριε ὑπάγω καὶ οὐκ οὐ θέλω ὕστερον μεταμεληθεὶς ἀπῆλθεν τίς ἐκ τῶν δύο ἐποίησεν τὸ θέλημα τοῦ πατρός ἐποίησεν λέγουσιν αὐτῷ ἔσχατος ὕστερος πρῶτος λέγει αὐτοῖς Ἰησοῦς ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι οἱ τελῶναι καὶ αἱ πόρναι προάγουσιν ὑμᾶς εἰς τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἦλθεν γὰρ Ἰωάννης πρὸς ὑμᾶς Ἰωάννης ἐν ὁδῷ δικαιοσύνης καὶ οὐκ ἐπιστεύσατε αὐτῷ οἱ δὲ τελῶναι καὶ αἱ πόρναι ἐπίστευσαν αὐτῷ ὑμεῖς δὲ ἰδόντες οὐδὲ οὐ μετεμελήθητε ὕστερον τοῦ τῷ πιστεῦσαι αὐτῷ ἄλλην παραβολὴν ἀκούσατε ἄνθρωπος τις ἦν οἰκοδεσπότης ὅστις ἐφύτευσεν ἀμπελῶνα καὶ φραγμὸν αὐτῷ περιέθηκεν καὶ ὤρυξεν ἐν αὐτῷ ληνὸν καὶ ᾠκοδόμησεν πύργον καὶ ἐξέδοτο ἐξέδετο αὐτὸν γεωργοῖς καὶ ἀπεδήμησεν ὅτε δὲ ἤγγισεν καιρὸς τῶν καρπῶν ἀπέστειλεν τοὺς δούλους αὐτοῦ πρὸς τοὺς γεωργοὺς καὶ λαβεῖν λαβόν τοὺς καρποὺς αὐτοῦ καὶ λαβόντες οἱ γεωργοὶ τοὺς δούλους αὐτοῦ ὃν μὲν ἔδειραν ὃν δὲ ἀπέκτειναν ὃν δὲ ἐλιθοβόλησαν καὶ πάλιν οὖν ἀπέστειλεν ἄλλους δούλους πλείονας τῶν πρώτων καὶ ἐποίησαν αὐτοῖς ὡσαύτως ὕστερον δὲ ἀπέστειλεν πρὸς αὐτοὺς αὐτοῖς τὸν υἱὸν αὐτοῦ λέγων ἐντραπήσονται τὸν υἱόν μου οἱ δὲ γεωργοὶ ἰδόντες τὸν υἱὸν εἶπον ἐν ἑαυτοῖς οὗτός ἐστιν κληρονόμος δεῦτε ἀποκτείνωμεν αὐτὸν καὶ σχῶμεν κατάσχωμεν τὴν κληρονομίαν αὐτοῦ καὶ λαβόντες αὐτὸν ἀπέκτειναν καὶ ἐξέβαλον ἐξέβαλαν ἔβαλον ἔξω τοῦ ἀμπελῶνος καὶ ἀπέκτειναν ὅταν οὖν ἔλθῃ κύριος τοῦ ἀμπελῶνος τί ποιήσει τοῖς γεωργοῖς ἐκείνοις λέγουσιν αὐτῷ κακοὺς κακῶς ἀπολέσει ἀπολεῖ αὐτούς καὶ τὸν ἀμπελῶνα ἐκδώσεται ἐκδώσει ἄλλοις γεωργοῖς οἵτινες ἀποδώσουσιν ἀποδώσωσιν αὐτῷ τοὺς καρποὺς ἐν τοῖς καιροῖς αὐτῶν λέγει αὐτοῖς Ἰησοῦς οὐδέποτε ἀνέγνωτε ἐν ταῖς Γραφαῖς λίθον ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλὴν γωνίας παρὰ Κυρίου Κυρίῳ ἐγένετο αὕτη καὶ ἔστιν θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ὑμῶν ἡμῶν διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν ὅτι ἀρθήσεται ἀφʼ ὑμῶν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ δοθήσεται ἔθνει ποιοῦντι τοὺς καρποὺς αὐτῆς αὐτοῦ καὶ πεσὼν ἐπὶ τὸν λίθον τοῦτον συνθλασθήσεται ἐφʼ ὃν δʼ ἂν πέσῃ λικμήσει αὐτόν καὶ ἀκούσαντες δὲ οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι τὰς παραβολὰς αὐτοῦ ἔγνωσαν ὅτι περὶ αὐτῶν λέγει καὶ ζητοῦντες αὐτὸν κρατῆσαι ἐκράτησα ἐφοβήθησαν τοὺς τὸν ὄχλους ὄχλον ἐπεὶ ἐπειδὴ εἰς ὡς προφήτην αὐτὸν εἶχον καὶ ἀποκριθεὶς Ἰησοῦς πάλιν εἶπεν αὐτοῖς ἐν παραβολαῖς αὐτοῖς λέγων ὡμοιώθη Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν ἀνθρώπῳ βασιλεῖ ὅστις ἐποίησεν γάμους τῷ υἱῷ αὐτοῦ καὶ ἀπέστειλεν τοὺς δούλους αὐτοῦ καλέσαι τοὺς κεκλημένους εἰς τοὺς γάμους καὶ οὐκ ἤθελον ἐλθεῖν πάλιν ἀπέστειλεν ἄλλους δούλους λέγων εἴπατε τοῖς κεκλημένοις ἰδοὺ τὸ ἄριστόν μου ἡτοίμασα ἡτοίμακα οἱ ταῦροί μου καὶ τὰ σιτιστὰ μου τεθυμένα καὶ πάντα ἕτοιμα δεῦτε εἰς τοὺς γάμους οἱ δὲ ἀμελήσαντες ἀπῆλθον ὃς οἱ μὲν εἰς τὸν ἴδιον ἀγρόν ὃς οἱ δὲ ἐπὶ εἰς τὴν ἐμπορίαν αὐτοῦ αὐτῶν οἱ δὲ λοιποὶ κρατήσαντες τοὺς δούλους αὐτοῦ ὕβρισαν καὶ ἀπέκτειναν καὶ ἀκούσας ἐκεῖνος δὲ βασιλεὺς ἀκούσας ἐκεῖνος ὑβρίσθη ὠργίσθη καὶ πέμψας τὰ τὸ στρατεύματα στράτευμα αὐτοῦ ἀπώλεσεν τοὺς φονεῖς ἐκείνους καὶ τὴν πόλιν αὐτῶν ἐνέπρησεν τότε λέγει τοῖς δούλοις αὐτοῦ μὲν γάμος ἕτοιμός ἐστιν οἱ δὲ κεκλημένοι οὐκ ἦσαν ἄξιοι πορεύεσθε οὖν ἐπὶ τὰς διεξόδους τῶν ὑδάτων ὁδῶν καὶ ὅσους ἐὰν ἂν εὕρητε καλέσατε εἰς τοὺς γάμους καὶ ἐξελθόντες οἱ δοῦλοι αὐτοῦ ἐκεῖνοι εἰς τὰς ὁδοὺς συνήγαγον πάντας οὓς ὅσους εὗρον εὗραν πονηρούς τε καὶ ἀγαθούς καὶ ἐπλήσθη νυμφὼν γάμος ἄγαμος τῶν ἀνακειμένων ἀνά κεινῶν εἰσελθὼν δὲ βασιλεὺς θεάσασθαι τοὺς ἀνακειμένους εἶδεν ἐκεῖ ἄνθρωπον μὴ οὐκ ἐνδεδυμένον ἔνδυμα γάμου καὶ λέγει αὐτῷ ἑταῖρε πῶς ἦλθες εἰσῆλθες ὧδε μὴ ἔχων ἔνδυμα γάμου δὲ ἐφιμώθη τότε εἶπεν βασιλεὺς εἶπεν τοῖς διακόνοις δήσαντες αὐτοῦ ἄρατε αὑτόν πόδας ποδῶν καὶ χεῖρας χειρῶν ἄρατε αὐτὸν καὶ βάλλεται ἐκβάλετε αὐτὸν εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον ἐκεῖ ἔσται κλαυθμὸς καὶ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων πολλοὶ γάρ εἰσιν κλητοὶ ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί τότε πορευθέντες οἱ Φαρισαῖοι συμβούλιον ἔλαβον πῶς ὅπως αὐτὸν παγιδεύσωσιν ἐν λόγῳ καὶ ἀποστέλλουσιν πρός αὑτόν αὐτῷ τοὺς μαθητὰς αὐτῶν μετὰ τῶν Ἡρῳδιανῶν λέγοντες λέγοντας Διδάσκαλε οἴδαμεν ὅτι ἀληθὴς εἶ καὶ τὴν ὁδὸν τοῦ Θεοῦ ἐν ἐπʼ ἀληθείᾳ ἀληθείας διδάσκεις καὶ οὐ μέλει σοι περὶ οὐδενός οὐ γὰρ βλέπεις εἰς πρόσωπον ἀνθρώπων εἰπὲ εἰπὸν οὖν ἡμῖν τί σοι δοκεῖ ἔξεστιν δοῦναι κῆνσον δοῦναι Καίσαρι οὔ γνοὺς δὲ Ἰησοῦς τὴν τὰς πονηρίαν πονηρίας αὐτῶν εἶπεν τί με πειράζετε ὑποκριταί ἐπιδείξατέ μοι τὸ νόμισμα τοῦ κήνσου οἱ δὲ προσήνεγκαν αὐτῷ δηνάριον δὲ καὶ λέγει αὐτοῖς Ἰησοῦς τίνος εἰκὼν αὕτη καὶ ἐπιγραφή λέγουσιν αὐτῷ Καίσαρος τότε λέγει αὐτοῖς ἀπόδοτε οὖν τὰ Καίσαρος τῷ Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ καὶ ἀκούσαντες ἐθαύμασαν καὶ ἀφέντες αὐτὸν ἀπῆλθαν ἀπῆλθον καὶ ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ προσῆλθον αὐτῷ Σαδδουκαῖοι οἱ λέγοντες μὴ εἶναι ἀνάστασιν καὶ ἐπηρώτησαν αὐτὸν λέγοντες Διδάσκαλε Μωϋσῆς εἶπεν ἐάν τις ἀποθάνῃ μὴ ἔχων τέκνα ἵνα ἐπιγαμβρεύσει ἐπιγαμβρεύσῃ ἀδελφὸς αὐτοῦ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ καὶ ἀναστήσει σπέρμα τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ ἦσαν δὲ παρʼ ἡμῖν ἑπτὰ ἀδελφοί καὶ πρῶτος γάμησας γήμας ἐτελεύτησεν καὶ μὴ ἔχων σπέρμα ἀφῆκεν τὴν γυναῖκα αὐτοῦ τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ ὁμοίως καὶ δεύτερος καὶ τρίτος ἕως τῶν ἑπτά ὕστερον δὲ πάντων ἀπέθανεν καὶ γυνή ἐν τῇ οὖν ἀναστάσει οὖν τίνος εστε τῶν ἑπτὰ ἔσται γυνή πάντες γὰρ ἔσχον αὐτήν καὶ ἀποκριθεὶς δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς πλανᾶσθε μὴ εἰδότες τὰς Γραφὰς μηδὲ τὴν δύναμιν τοῦ Θεοῦ ἐν γὰρ τῇ ἀναστάσει οὔτε γαμοῦσιν οὔτε γαμίζονται γαμίσκονται ἐκγαμίζονται ἀλλʼ ὡς ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ οὐρανῷ εἰσιν περὶ δὲ τῆς ἀναστάσεως τῶν νεκρῶν οὐκ ἀνέγνωτε τὸ ῥηθὲν ὑμῖν ὑπὸ τοῦ Θεοῦ λέγοντος ἐγώ εἰμι Θεὸς Ἀβραὰμ καὶ Θεὸς Ἰσαὰκ καὶ Θεὸς Ἰακώβ οὐκ ἔστιν Θεὸς Θεὸς νεκρῶν ἀλλὰ ζώντων καὶ ἀκούσαντες οἱ ὄχλοι ἐξεπλήσσοντο ἐπὶ τῇ διδαχῇ αὐτοῦ οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἀκούσαντες ὅτι ἐφίμωσεν τοὺς Σαδδουκαίους συνήχθησαν ἐπὶ τὸ αὐτό αὑτόν καὶ ἐπηρώτησεν εἷς ἐξ αὐτῶν νομικὸς πειράζων αὐτόν καὶ λέγων Διδάσκαλε ποία ἐντολὴ μεγάλη ἐν τῷ νόμῳ μεγάλη δὲ Ἰησοῦς εἶπεν ἔφη αὐτῷ Ἰησοῦς ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐν ὅλῃ τῇ καρδίᾳ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ψυχῇ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ διανοίᾳ σου αὕτη ἐστὶν μεγάλη πρώτη καὶ μεγάλη πρώτη ἐντολή δευτέρα δὲ ὁμοία ὁμοίως ταύτῃ αὐτῇ ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν ἐν ταύταις ταῖς δυσὶν ἐντολαῖς ὅλος νόμος κρέμαται καὶ οἱ προφῆται κρέμανται συνηγμένων δὲ τῶν Φαρισαίων ἐπηρώτησεν αὐτοὺς Ἰησοῦς λέγων τί ὑμῖν δοκεῖ περὶ τοῦ Χριστοῦ τίνος υἱός ἐστιν λέγουσιν αὐτῷ τοῦ Δαυίδ λέγει αὐτοῖς πῶς οὖν Δαυὶδ ἐν Πνεύματι καλεῖ Κύριον αὐτὸν αὐτὸν Κύριον καλεῖ λέγων εἶπεν Κύριος τῷ Κυρίῳ μου κάθου ἐκ δεξιῶν μου ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποκάτω ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου εἰ οὖν Δαυὶδ ἐν πνεύματι καλεῖ αὐτὸν Κύριον πῶς υἱὸς αὐτοῦ ἐστιν καὶ οὐδεὶς ἐδύνατο αὐτῷ ἀποκριθῆναι αὐτῷ λόγον οὐδὲ ἐτόλμησέν τις ἀπʼ ἐκείνης τῆς ὥρας ἡμέρας ἐπερωτῆσαι αὐτὸν οὐκέτι τότε ἐλάλησεν Ἰησοῦς ἐλάλησεν τοῖς ὄχλοις καὶ τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ λέγων ἐπὶ τῆς Μωϋσέως καθέδρας Μωϋσέως ἐκάθισαν οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι πάντα οὖν ὅσα ἐὰν ἂν εἴπωσιν ὑμῖν τηρεῖν τηρεῖτε ποιήσατε ποιεῖτε καὶ ποιεῖτε τηρεῖτε κατὰ δὲ τὰ ἔργα αὐτῶν μὴ ποιεῖτε λέγουσιν γὰρ καὶ οὐ ποιοῦσιν δεσμεύουσιν δὲ γὰρ φορτία μεγάλα βαρέα καὶ δυσβάστακτα καὶ ἐπιτιθέασιν ἐπὶ τοὺς ὤμους τῶν ἀνθρώπων αὐτοὶ τῷ δὲ τῷ δακτύλῳ αὐτῶν οὐ θέλουσιν κινῆσαι αὐτά πάντα δὲ τὰ ἔργα αὐτῶν ποιοῦσιν πρὸς τὸ θεαθῆναι τοῖς ἀνθρώποις πλατύνουσι γὰρ δὲ τὰ φυλακτήρια αὐτῶν καὶ μεγαλύνουσι τὰ κράσπεδα τῶν ἱματίων αὑτῶν φιλοῦσι δὲ τε τὴν πρωτοκλισίαν ἐν τοῖς δείπνοις καὶ τὰς πρωτοκαθεδρίας ἐν ταῖς συναγωγαῖς καὶ τοὺς ἀσπασμοὺς ἐν ταῖς ἀγοραῖς καὶ καλεῖσθαι ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων Ῥαββί Ῥαββί ὑμεῖς δὲ μὴ κληθῆτε Ῥαββί εἷς γάρ ἐστιν ὑμῶν διδάσκαλος καθηγητὴς ὑμῶν Χριστός πάντες δὲ ὑμεῖς ἀδελφοί ἐστε καὶ Πατέρα μὴ καλέσητε ὑμῶν ὑμῖν ἐπὶ τῆς γῆς εἷς γάρ ἐστιν ὑμῶν Πατὴρ ὑμῶν ἐν τοῖς οὐράνιος οὐρανοῖς μηδὲ κληθῆτε Καθηγηταί ὅτι καθηγητὴς εἷς γὰρ ὑμῶν εἷς ἐστιν ὑμῶν εἷς καθηγητὴς Χριστός δὲ μείζων μεῖζον ὑμῶν ἔσται ὑμῶν διάκονος ὅστις δὲ ὑψώσει ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται καὶ ὅστις ταπεινώσει ἑαυτὸν ὑψωθήσεται οὐαὶ δὲ ὑμῖν γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί ὅτι κλείετε τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων ὑμεῖς γὰρ οὐκ εἰσέρχεσθε οὐδὲ τοὺς εἰσερχομένους ἀφίετε εἰσελθεῖν οὐαὶ δὲ ὑμῖν γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταὶ ὅτι κατεσθίετε τὰς οἰκίας τῶν χηρῶν καὶ προφάσει πρό φάει μακρᾷ προσευχόμενοι διὰ τοῦτο λήψεσθε περισσότερον κρίμα οὐαὶ ὑμῖν γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί ὅτι περιάγετε τὴν θάλασσαν καὶ τὴν ξηρὰν ἵνα ποιῆσαι ποιήσηται ἕνα προσήλυτον καὶ ὅταν γένηται ποιεῖτε αὐτὸν υἱὸν Γεέννης διπλότερον ὑμῶν οὐαὶ ὑμῖν ὁδηγοὶ οἱ τυφλοὶ οἱ λέγοντες ὃς ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ ναῷ οὐδέν ἐστιν ὃς δʼ ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ χρυσῷ τοῦ ναοῦ ὀφείλει μωροὶ καὶ τυφλοί τίς τί γὰρ μείζων μείζω ἐστίν χρυσὸς ναὸς ἁγιάζων ἁγιάσας τὸν χρυσόν καί ὃς ἂν ἐὰν ὀμόσῃ ἐν τῷ θυσιαστηρίῳ οὐδέν ἐστιν ὃς δʼ ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ δώρῳ τῷ ἐπάνω αὐτοῦ ὀφείλει μωροὶ καὶ τυφλοί τί γὰρ μεῖζον μείζω τὸ δῶρον τὸ θυσιαστήριον τὸ ἁγιάζον ἁγιάζων τὸ δῶρον οὖν ὀμόσας ἐν τῷ θυσιαστηρίῳ ὀμνύει ἐν αὐτῷ καὶ ἐν πᾶσι τοῖς ἐπάνω αὐτοῦ καὶ ὀμόσας ἐν τῷ ναῷ ὀμνύει ἐν αὐτῷ καὶ ἐν τῷ κατοικοῦντι κατοικήσαντι αὐτόν καὶ ὀμόσας ἐν τῷ οὐρανῷ ὀμνύει ἐν τῷ θρόνῳ τοῦ Θεοῦ καὶ ἐν τῷ καθημένῳ ἐπάνω αὐτοῦ οὐαὶ ὑμῖν γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί ὅτι ἀποδεκατοῦτε τὸ ἡδύοσμον καὶ τὸ ἄνηθον καὶ τὸ κύμινον καὶ ἀφήκατε τὰ βαρύτερα τοῦ νόμου τὴν κρίσιν καὶ τὸ τὸν ἔλεος ἔλεον καὶ τὴν πίστιν ταῦτα δὲ ἔδει ποιῆσαι κἀκεῖνα μὴ ἀφιέναι ἀφεῖναι ὁδηγοὶ τυφλοί οἱ διϋλίζοντες τὸν κώνωπα τὴν τὸν δὲ κάμηλον κάμηλον καταπίνοντες οὐαὶ ὑμῖν γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί ὅτι καθαρίζετε τὸ ἔξω ἔξωθεν τοῦ ποτηρίου καὶ τῆς παροψίδος ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ἐξ ἁρπαγῆς καὶ ἀκρασίας ἀδικίας Φαρισαῖε τυφλέ καθάρισον πρῶτον τὸ ἐντὸς τοῦ ποτηρίου καὶ τῆς παροψίδος ἵνα γένηται καὶ τὸ ἔξωθεν ἐντὸς ἐκτὸς αὐτῶν αὐτοῦ καθαρόν οὐαὶ ὑμῖν γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί ὅτι ομοιάζετε παρομοιάζετε τάφοις κεκονιαμένοις οἵτινες ἔξωθεν τάφος μὲν φαίνονται φαίνετε ὡραῖοι ὡραῖος ἔσωθεν δὲ γέμουσιν γέμει ὀστέων νεκρῶν καὶ πάσης ἀκαθαρσίας οὕτως καὶ ὑμεῖς ἔξωθεν μὲν φαίνεσθε τοῖς ἀνθρώποις δίκαιοι ἔσωθεν δέ ἐστε μεστοὶ ἐστε ὑποκρίσεως καὶ ἀνομίας οὐαὶ ὑμῖν γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί ὅτι οἰκοδομεῖτε τοὺς τάφους τῶν προφητῶν καὶ κοσμεῖτε τὰ μνημεῖα τῶν δικαίων καὶ λέγετε λέγεται εἰ ἦμεν ἤμεθα ἐν ταῖς ἡμέραις τῶν πατέρων ἡμῶν οὐκ ἂν ἦμεν ἤμεθα κοινωνοὶ αὐτῶν κοινωνοὶ ἐν τῷ αἵματι τῶν προφητῶν ὥστε μαρτυρεῖτε ἑαυτοῖς ὅτι υἱοί ἐστε τῶν φονευσάντων τοὺς προφήτας καὶ ὑμεῖς πληρώσατε ἐπληρώσατε τὸ μέτρον τῶν πατέρων ὑμῶν ὄφεις γενήματα ἐχιδνῶν πῶς φύγητε ἀπὸ τῆς κρίσεως τῆς Γεέννης διὰ τοῦτο ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω ἀποστελῶ πρὸς ὑμᾶς προφήτας καὶ σοφοὺς καὶ γραμματεῖς καὶ ἐξ αὐτῶν ἀποκτενεῖτε καὶ σταυρώσετε καὶ ἐξ αὐτῶν καὶ μαστιγώσετε ἐν ταῖς συναγωγαῖς ὑμῶν καὶ διώξετε ἀπὸ πόλεως εἰς πόλιν ὅπως ἔλθῃ ἐφʼ ὑμᾶς πᾶν αἷμα δίκαιον ἐκχυννόμενον ἐκχυνόμενον ἐπὶ τῆς γῆς ἀπὸ τοῦ αἵματος Ἅβελ τοῦ δικαίου ἕως τοῦ αἵματος Ζαχαρίου υἱοῦ Βαραχίου ὃν ἐφονεύσατε μεταξὺ τοῦ ναοῦ καὶ τοῦ θυσιαστηρίου ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἥξει ταῦτα πάντα ταῦτα ἐπὶ τὴν γενεὰν ταύτην Ἰερουσαλὴμ Ἰερουσαλήμ ἀποκτείνουσα ἀποκτέννουσα τοὺς προφήτας ἀποκτέννουσα καὶ λιθοβολοῦσα λιθοβολήσασα τοὺς ἀπεσταλμένους πρὸς σε αὐτήν ποσάκις ἠθέλησα ἠθέληκα ἐπισυναγαγεῖν ἐπισυνάγειν ἐπισυνάξαι τὰ τέκνα σου ὃν τρόπον ἐπισυνάγει ὄρνις ὄρνιξ ἐπισυνάγει τὰ νοσσία αὐτῆς ἑαυτῆς ὑπὸ τὰς πτέρυγας καὶ οὐκ ἠθελήσατε ἰδοὺ ἀφίεται ὑμῖν οἶκος ὑμῶν ἔρημος λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι οὐ μή με ἴδητε ἀπʼ ἄρτι ἕως ἂν εἴπητε εὐλογημένος ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Θεοῦ Κυρίου καὶ ἐξελθὼν Ἰησοῦς ἐπορεύετο ἀπὸ ἐκ τοῦ ἱεροῦ ἐπορεύετο καὶ προσῆλθον οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐπιδεῖξαι αὐτῷ τὰς οἰκοδομὰς τοῦ ἱεροῦ δὲ ἀποκριθεὶς Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς οὐ βλέπετε πάντα ταῦτα πάντα ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι οὐ μὴ ἀφεθῇ ὧδε λίθος ἐπὶ λίθον ὃς οὐ μὴ καταλυθήσεται καθημένου δὲ αὐτοῦ ἐπὶ τοῦ Ὄρους τῶν Ἐλαιῶν κατέναντι τοῦ ἱεροῦ προσῆλθον αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ κατʼ ἰδίαν λέγοντες εἰπὲ εἰπὸν ἡμῖν τότε πότε ταῦτα ἔσται καὶ τί τὸ σημεῖον τῆς σῆς παρουσίας σου καὶ τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος καὶ ἀποκριθεὶς Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς βλέπετε μή τις ὑμᾶς πλανήσῃ πολλοὶ γὰρ ἐλεύσονται ἐν ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου λέγοντες ὅτι ἐγώ εἰμι Χριστός καὶ πολλοὺς πλανήσουσιν μελλήσετε μέλλετε δὲ ἀκούειν πολέμους καὶ ἀκοὰς πολέμων ὁρᾶτε μὴ θροεῖσθε δεῖ γὰρ πάντα γενέσθαι ἀλλʼ οὔπω ἐστὶν τὸ τέλος ἐγερθήσεται γὰρ ἔθνος ἐπὶ ἔθνος καὶ βασιλεία ἐπὶ βασιλείαν καὶ ἔσονται λιμοὶ λοιμοὶ σεισμοί καὶ λοιμοὶ λιμοί καὶ σεισμοὶ κατὰ τόπους πάντα ταῦτα δὲ ταῦτα πάντα ἀρχὴ ὀδυνῶν ὠδίνων τότε παραδώσουσιν παραδώσωσιν ὑμᾶς εἰς θλῖψιν καὶ ἀποκτενοῦσιν ἀποκτείνουσιν ὑμᾶς καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων τῶν ἐθνῶν διὰ τὸ ὄνομά μου καὶ τότε σκανδαλισθήσονται πολλοὶ καὶ ἀλλήλους παραδώσουσιν εἰς θλῖψιν καὶ μισήσουσιν ἀλλήλους καὶ πολλοὶ ψευδοπροφῆται ἀναστήσονται ἐξεγερθήσονται ἐγερθήσονται καὶ πολλοὺς πλανήσουσιν πολλούς ὑμᾶς καὶ διὰ τὸ πληθυνθῆναι πληθύναι τὴν ἀνομίαν ψυγήσεται ἀγάπη τῶν πολλῶν δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος οὗτος σωθήσεται καὶ κηρυχθήσεται τοῦτο τὸ εὐαγγέλιον τοῦτο τῆς βασιλείας εἰς ἐν ὅλῃ ὅλην τῇ τὴν οἰκουμένῃ οἰκουμένην εἰς μαρτύριον πᾶσιν τοῖς ἔθνεσιν καὶ τότε ἥξει τὸ τέλος ὅταν οὖν εἰδῆτε ἴδητε τὸ βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως τὸ ῥηθὲν διὰ Ἰσραήλ Δανιὴλ Δανίηλου τοῦ προφήτου ἑστὸς ἐν τόπῳ ἁγίῳ ἀναγινώσκων ἀναγιγνώσκων νοείτω τότε οἱ ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ φευγέτωσαν εἰς ἐπὶ τὰ ὄρη δὲ ἐπὶ τοῦ δώματος μὴ καταβαινέτω καταβάτω ἆραι τὰ τὸ τι ἐκ τῆς οἰκίας αὐτοῦ καὶ ἐν τῷ ἀγρῷ μὴ ἐπιστρεψάτω ὀπίσω ἆραι τὸ τὰ ἱμάτιον ἱμάτια αὐτοῦ οὐαὶ δὲ ταῖς ἐν γαστρὶ ἐχούσαις καὶ ταῖς θηλαζούσαις θηλαζομέναις ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις προσεύχεσθε δὲ ἵνα μὴ γένηται ὑμῶν φυγὴ ὑμῶν χειμῶνος μηδὲ ἐν Σαββάτῳ Σαββάτου ἔσται γὰρ τότε θλῖψις μεγάλη οἵα οὐ γέγονεν ἐγένετο ἀπʼ ἀρχῆς κόσμου ἕως τοῦ νῦν οὐδʼ οὐ μὴ γένηται γένοιτο καὶ εἰ μὴ ἐκολοβώθησαν αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι οὐκ ἂν ἐσώθη πᾶσα σάρξ διὰ δὲ τοὺς ἐκλεκτοὺς κολοβωθήσονται ἐκολοβώθησαν αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι τότε ἐάν τις ὑμῖν εἴπῃ ἰδοὺ ὧδε Χριστός ἐκεῖ ὧδε μὴ πιστεύσητε πιστεύετε ἐγερθήσονται γὰρ εἰ ψευδόχριστοι καὶ ψευδοπροφῆται καὶ δώσουσιν σημεῖα μεγάλα καὶ τέρατα ὥστε πλανῆσαι πλανᾶσθαι πλανηθῆναι εἰ δυνατὸν καὶ τοὺς ἐκλεκτούς ἰδοὺ προείρηκα ὑμῖν ἐὰν οὖν εἴπωσιν ὑμῖν ἰδοὺ ἐν τῇ ἐρήμῳ ἐστίν μὴ ἐξέλθητε ἰδοὺ ἐν τοῖς ταμείοις μὴ πιστεύσητε ὥσπερ γὰρ ἀστραπὴ ἐξέρχεται ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ φαίνεται φαίνει ἕως δυσμῶν οὕτως ἔσται καὶ παρουσία τοῦ Υἱοῦ τοῦ Ἀνθρώπου ποῦ ὅπου γὰρ ἐὰν ἂν τὸ σῶμα πτῶμα ἐκεῖ συναχθήσονται οἱ ἀετοί εὐθέως δὲ μετὰ τὴν θλῖψιν τῶν ἡμερῶν ἐκείνων ἥλιος σκοτισθήσεται καὶ σελήνη οὐ δώσει τὸ φέγγος αὐτῆς καὶ οἱ ἀστέρες πεσοῦνται ἐκ ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ καὶ αἱ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν σαλευθήσονται καὶ τότε φανήσεται τὸ σημεῖον τοῦ Υἱοῦ τοῦ Ἀνθρώπου τοῦ ἐν τῷ οὐρανῷ οὐρανοῖς καὶ τότε κόψονται τότε πᾶσαι αἱ φυλαὶ τῆς γῆς καὶ ὄψονται τὸν Υἱὸν τοῦ Ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐπὶ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ μετὰ δυνάμεως πολλῆς καὶ δόξης πολλῆς καὶ τότε ἀποστελεῖ τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ μετὰ σάλπιγγος καὶ φωνῆς μεγάλης καὶ ἐπισυνάξουσιν ἐπισυνάξει τοὺς ἐκλεκτοὺς αὐτοῦ ἐκ τῶν τεσσάρων ἀνέμων ἀπʼ ἄκρων οὐρανῶν ἕως τῶν ἄκρων αὐτῶν ἀρχομένων δὲ τούτων γίνεσθαι ἀναβλέψατε καὶ ἐπάρατε τὰς κεφαλὰς ὑμῶν διότι ἐγγίζει ἀπολυτρώσις ὑμῶν ἀπὸ δὲ τῆς συκῆς μάθετε τὴν παραβολήν ὅταν ἤδη τὸ κλάδος αὐτῆς γένηται ἁπαλὸς καὶ τὰ φύλλα ἐκφύῃ ἐκφύει γινώσκετε γινώσκεται γιγνώσκεται ὅτι ἐγγὺς εστιν τὸ θέρος οὕτως καὶ ὑμεῖς ὅταν ἴδητε πάντα ταῦτα πάντα γινώσκετε γινώσκεται ὅτι ἐγγύς ἐστιν ἐπὶ θύραις ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι οὐ μὴ παρέλθῃ γενεὰ αὕτη ἕως ἂν πάντα ταῦτα πάντα γένηται οὐρανὸς καὶ γῆ παρελεύσεται παρελεύσονται οἱ δὲ λόγοι μου οὐ μὴ παρέλθωσιν περὶ δὲ τῆς ἡμέρας ἐκείνης καὶ τῆς ὥρας οὐδεὶς οἶδεν οὐδὲ οἱ ἄγγελοι τῶν οὐρανῶν οὐδὲ Υἱός εἰ μὴ Πατὴρ μου μόνος ὥσπερ γὰρ δὲ αἱ ἡμέραι τοῦ Νῶε οὕτως ἔσται καὶ παρουσία τοῦ Υἱοῦ τοῦ Ἀνθρώπου ὡς ὥςπερ γὰρ ἦσαν ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ταῖς πρὸ τοῦ κατακλυσμοῦ τρώγοντες καὶ πίνοντες καὶ γαμοῦντες καὶ γαμίζοντες γαμίσκοντες ἐκγαμίζοντες ἐκγαμίσκοντες ἄχρι ἧς τῆς ἡμέρας εἰσῆλθεν Νῶε εἰς τὴν κιβωτόν καὶ οὐκ ἔγνωσαν ἕως ἀνῆλθεν ἦλθεν κατακλυσμὸς καὶ ἦρεν πάντας ἅπαντας οὕτως ἔσται καὶ παρουσία τοῦ Υἱοῦ τοῦ Ἀνθρώπου τότε δύο ἔσονται δύο ἐν τῷ ἀγρῷ εἷς παραλαμβάνεται καὶ εἷς ἀφίεται δύο ἀλήθουσαι ἐν τῷ μύλῳ μύλωνι μία παραλαμβάνεται καὶ μία ἀφίεται δύο ἐπὶ κλίνης μιᾶς εἰς παραλαμβάνεται καὶ εἰς ἀφίεται γρηγορεῖτε οὖν ὅτι οὐκ οἴδατε ποίᾳ ἡμέρᾳ ὥρᾳ Κύριος ὑμῶν ἔρχεται ἐκεῖνο ἐκεῖνο δὲ γινώσκετε γινώσκεται ὅτι εἰ ᾔδει οἰκοδεσπότης ποίᾳ φυλακῇ κλέπτης ἔρχεται ἐγρηγόρησεν ἂν καὶ οὐκ ἂν εἴασεν διορυχθῆναι διορυγῆναι τὴν τὸν οἰκίαν οἶκον αὐτοῦ διὰ τοῦτο καὶ ὑμεῖς γίνεσθε ἕτοιμοι ὅτι ὥρᾳ οὐ δοκεῖτε ὥρᾳ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου ἔρχεται τίς γάρ ἄρα ἐστὶν πιστὸς δοῦλος καὶ φρόνιμος ὃν κατέστησεν καταστήσει κύριος αὐτοῦ ἐπὶ τῆς οἰκίας οἰκετείας θεραπείας αὐτοῦ ἑαυτοῦ τοῦ δοῦναι διδόναι αὐτοῖς τὴν τροφὴν ἐν καιρῷ μακάριος δοῦλος ἐκεῖνος ὃν ἐλθὼν κύριος αὐτοῦ εὑρήσει ποιοῦντα οὕτως ποιοῦντα ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἐπὶ πᾶσιν τοῖς ὑπάρχουσιν αὐτοῦ καταστήσει αὐτόν ἐὰν δὲ εἴπῃ κακὸς δοῦλος ἐκεῖνος ἐν τῇ καρδίᾳ ἑαυτοῦ αὐτοῦ χρονίζει μου κύριος μου ἐλθεῖν καὶ ἄρξηται τύπτειν τοὺς συνδούλους ἑαυτοῦ αὐτοῦ ἐσθίῃ ἐσθίειν τε δὲ καὶ πίνῃ πίνειν μετὰ τῶν μεθυόντων μεθυστών ἥξει κύριος τοῦ δούλου ἐκείνου ἐν ἡμέρᾳ οὐ προσδοκᾷ καὶ ἐν ὥρᾳ οὐ γινώσκει καὶ διχοτομήσει αὐτὸν καὶ τὸ μέρος αὐτοῦ θήσει μετὰ τῶν ὑποκριτῶν θήσει ἐκεῖ ἔσται κλαυθμὸς καὶ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων τότε ὁμοιωθήσεται ὡμοιώθη Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν δέκα παρθένοις αἵτινες λαβοῦσαι τὰς λαμπάδας ἑαυτῶν αὐτῶν ἐξῆλθον εἰς ὑπάντησιν ἀπάντησιν τοῦ τῷ νυμφίου νυμφίῳ καὶ τῆς νύμφης πέντε δὲ ἦσαν ἐξ αὐτῶν ἦσαν μωραὶ φρόνιμοι καὶ αἱ πέντε φρόνιμοι μωραί αἵτινες αἱ οὖν γὰρ μωραὶ λαβοῦσαι τὰς λαμπάδας ἑαυτῶν αὐτῶν οὐκ ἔλαβον μεθʼ ἑαυτῶν ἔλαιον ἐν τοῖς ἀγγείοις αὐτῶν αἱ δὲ φρόνιμοι ἔλαβον ἔλαιον ἐν τοῖς ἀγγείοις αὑτῶν μετὰ τῶν λαμπάδων ἑαυτῶν αὑτῶν χρονίζοντος δὲ τοῦ νυμφίου ἐνύσταξαν πᾶσαι καὶ ἐκάθευδον μέσης δὲ νυκτὸς κραυγὴ γέγονεν ἐγένετο ἰδοὺ νυμφίος ἔρχεται ἐξέρχεται ἐξέρχεσθε εἰς συνάντησιν ἀπάντησιν αὐτοῦ αὐτῷ τότε ἠγέρθησαν πᾶσαι αἱ παρθένοι ἐκεῖναι καὶ ἐκόσμησαν τὰς λαμπάδας ἑαυτῶν αὑτῶν αἱ δὲ μωραὶ ταῖς φρονίμοις εἶπον εἶπαν δότε ἡμῖν ἔλαιον ἐκ τοῦ ἐλαίου ὑμῶν ὅτι αἱ λαμπάδες ἡμῶν ὑμῶν σβέννυνται ἀπεκρίθησαν δὲ αἱ φρόνιμοι λέγουσαι μήποτε οὐ μὴ ἀρκέσῃ ἀρκέσει ἡμῖν ὑμῖν καὶ ὑμῖν ἡμῖν πορεύεσθε δὲ μᾶλλον πρὸς τοὺς πωλοῦντας καὶ ἀγοράσατε ἑαυταῖς ἕως ὑπάγουσιν ἀπερχομένων δὲ αὐτῶν ἀγοράσαι ἦλθεν νυμφίος καὶ αἱ ἕτοιμοι ἕτοιμαι εἰσῆλθον μετʼ αὐτοῦ εἰς τοὺς γάμους καὶ ἐκλείσθη θύρα ὕστερον δὲ ἔρχονται ἦλθον καὶ αἱ λοιπαὶ παρθένοι λέγουσαι κύριε κύριε ἄνοιξον ἡμῖν δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν ἀμὴν λέγω ὑμῖν οὐκ οἶδα ὑμᾶς γρηγορεῖτε οὖν ὅτι οὐκ οἴδατε τὴν ἡμέραν οὐδὲ τὴν ὥραν ἐν υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται ὥσπερ γὰρ ἄνθρωπος ἀποδημῶν ἐκάλεσεν τοὺς ἰδίους δούλους καὶ παρέδωκεν αὐτοῖς τὰ ὑπάρχοντα αὐτοῦ αὐτῶν καὶ μὲν ἔδωκεν πέντε τάλαντα δὲ δύο δὲ ἕν ἕνα ἑκάστῳ κατὰ τὴν ἰδίαν δύναμιν αὐτοῦ καὶ ἀπεδήμησεν εὐθέως πορευθεὶς δὲ τὰ πέντε τάλαντα λαβὼν ἠργάσατο ἐν αὐτοῖς καὶ ἐκέρδησεν ἐποίησεν ἄλλα πέντε τάλαντα ὁμοίως ὡσαύτως δὲ καὶ τὰ δύο τάλαντα λαβὼν ἐκέρδησεν καὶ αὐτὸς ἐκέρδησεν ἄλλα δύο δὲ τὸ ἓν τάλαντον λαβὼν ἀπελθὼν ὤρυξεν ἐν τῇ τὴν γῇ γῆν καὶ ἔκρυψεν ἀπέκρυψεν τὸ ἀργύριον τοῦ κυρίου αὐτοῦ μετὰ δὲ χρόνον τινα πολὺν χρόνον ἔρχεται κύριος τῶν δούλων ἐκείνων καὶ συναίρει λόγον μετʼ αὐτῶν λόγον καὶ προσελθὼν δὲ τὰ πέντε τάλαντα λαβὼν προσήνεγκεν ἄλλα πέντε τάλαντα λέγων Κύριε πέντε τάλαντά μοι παρέδωκας ἴδε ἄλλα πέντε τάλαντα ἐκέρδησα ἐπεκέρδησα ἐπʼ αὐτοῖς ἔφη δὲ αὐτῷ κύριος αὐτοῦ εὖ σὺ δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κυρίου σου προσελθὼν δὲ καὶ τὰ δύο τάλαντα λαβὼν εἶπεν Κύριε δύο τάλαντά μοι παρέδωκας ἴδε ἰδοὺ ἄλλα δύο τάλαντα ἐπεκέρδησα ἐκέρδησα ἐπʼ αὐτοῖς ἔφη αὐτῷ κύριος αὐτοῦ εὖ σὺ δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός ἦς ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κυρίου σου προσελθὼν δὲ καὶ τὸ ἓν ἕνα τάλαντον εἰληφὼς εἶπεν Κύριε ἔγνων σε ὅτι σκληρὸς εἶ ἄνθρωπος αὐστηρός εἶ θερίζων ὅπου οὐκ ἔσπειρας καὶ συνάγων ὅπου ὅθεν οὐ ἐσκόρπισας διεσκόρπισας καὶ φοβηθεὶς ἀπελθὼν ἀπῆλθον καὶ ἔκρυψα τὸ τάλαντόν σου ἐν τῇ γῇ ἴδε ἰδοὺ ἔχεις τὸ σόν ἀποκριθεὶς δὲ κύριος αὐτοῦ εἶπεν αὐτῷ πονηρὲ δοῦλε πονηρὲ καὶ ὀκνηρέ ᾔδεις ὅτι ἐγὼ ἄνθρωπος αὐστηρός ειμι θερίζω ὅπου οὐκ ἔσπειρα καὶ συνάγω ὅθεν οὐ διεσκόρπισα ἔδει σε οὖν σε βαλεῖν τὰ τὸ ἀργύριά ἀργύριόν μου τοῖς τραπεζίταις καὶ ἐλθὼν ἐγὼ ἐλθὼν ἐκομισάμην ἂν τὸ ἐμὸν σὺν τῷ τόκῳ ἄρατε οὖν ἀπʼ αὐτοῦ τὸ τάλαντον καὶ δότε τῷ ἔχοντι τὰ πέντε δέκα τάλαντα τῷ γὰρ ἔχοντι παντὶ δοθήσεται καὶ περισσευθήσεται περισσεύσεται ἀπὸ τοῦ δὲ τοῦ μὴ ἔχοντος καὶ ἔχει ἀρθήσεται ἀπʼ αὐτοῦ καὶ τὸν ἀχρεῖον δοῦλον ἐκβάλετε ἐκβάλλετε βάλλεται ἔξω εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον ἐκεῖ ἔσται κλαυθμὸς καὶ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων ὅταν δὲ ἔλθῃ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετʼ αὐτοῦ τότε καθίσει ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ καὶ συναχθήσονται συναχθήσεται ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη ἔμπροσθεν αὐτοῦ καὶ ἀφοριεῖ ἀφορίσει αὐτοὺς ἀπʼ ἀλλήλων ὥσπερ ποιμὴν ἀφορίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τῶν ἐρίφιων ἐρίφων καὶ στήσει τὰ μὲν πρόβατα ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ τὰ δὲ ἐρίφια ἐξ εὐωνύμων αὐτοῦ τότε ἐρεῖ Βασιλεὺς τοῖς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατρός μου κληρονομήσατε κληρονομήσητε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου ἐπείνασα γὰρ καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν καὶ ἐδίψησα καὶ ἐποτίσατέ με ἑνὸς ξένος ἤμην καὶ συνηγάγετέ με γυμνὸς καὶ περιεβάλετέ με ἠσθένησα καὶ ἐπεσκέψασθέ με ἐν φυλακῇ ἤμην καὶ ἤλθατε ἤλθετε πρός με ἐμέ τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ οἱ δίκαιοι λέγοντες Κύριε πότε σε εἴδομεν εἴδαμεν πεινῶντα καὶ ἐθρέψαμεν διψῶντα καὶ ἐποτίσαμεν πότε δέ σε εἴδομεν εἴδαμεν σε ξένον καὶ συνηγάγομεν καὶ γυμνὸν καὶ περιεβάλομεν πότε δέ σε εἴδομεν ἀσθενοῦντα ἀσθενῆ ἐν φυλακῇ καὶ ἤλθομεν ἤλθαμεν πρός σε καὶ ἀποκριθεὶς Βασιλεὺς ἐρεῖ αὐτοῖς Βασιλεὺς ἀμὴν λέγω ὑμῖν ἐφʼ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων ἐμοὶ ἐποιήσατε τότε ἐρεῖ καὶ τοῖς ἐξ εὐωνύμων εὐωνύμοις ὑπάγετε πορεύεσθε ἀπʼ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἡτοιμασμένον ἡτοίμασεν πατὴρ μου τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ ἐπείνασα γὰρ καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν καὶ ἐδίψησα καὶ οὐκ ἐποτίσατέ με ξένος ἤμην καὶ οὐ συνηγάγετέ με καὶ γυμνὸς ἤμην καὶ οὐ περιεβάλετέ με ἀσθενὴς καὶ ἐν φυλακῇ καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθέ με τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ καὶ αὐτοὶ οἱ λέγοντες Κύριε πότε σε εἴδομεν πεινῶντα διψῶντα ξένον γυμνὸν ἀσθενῆ καὶ ἐν φυλακῇ καὶ οὐ διηκονήσαμέν σοι τότε ἀποκριθήσεται αὐτοῖς λέγων ἀμὴν λέγω ὑμῖν ἐφʼ ὅσον οὐκ ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων οὐδὲ ἐμοὶ ἐποιήσατε καὶ ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιον καὶ ἐγένετο ὅτε ἐτέλεσεν τέλεσεν Ἰησοῦς πάντας τοὺς λόγους τοὺς τούτους Ἰησοῦς πάντας εἶπεν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ οἴδατε ὅτι μετὰ δύο ἡμέρας δύο τὸ Πάσχα γίνεται καὶ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου παραδίδοται εἰς τὸ σταυρωθῆναι τότε συνήχθησαν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι γραμματεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ εἰς τὴν αὐλὴν τοῦ ἀρχιερέως τοῦ λεγομένου Καϊάφα Καίφα καὶ συνεβουλεύσαντο συνεβουλεύοντο ἵνα τὸν Ἰησοῦν κρατήσωσι δόλῳ κρατήσωσιν καὶ ἀποκτείνωσιν ἔλεγον δέ μὴ ἐν τῇ ἑορτῇ ἵνα μὴ θόρυβος γένηται ἐν τῷ λαῷ τοῦ τῷ δὲ Ἰησοῦ γενομένου ἐν Βηθανίᾳ ἐν οἰκίᾳ Σίμωνος τοῦ λεγομένου λεπροῦ προσῆλθεν αὐτῷ γυνὴ ἔχουσα ἀλάβαστρον ἔχουσα μύρου ἔχουσα πολυτίμου βαρυτίμου καὶ κατέχεεν ἐπὶ τὴν τῆς κεφαλὴν κεφαλῆς αὐτοῦ ἀνακειμένου αὐτοῦ ἰδόντες δὲ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἠγανάκτησαν λέγοντες εἰς τί ἀπώλεια αὕτη ἐδύνατο ἠδύνατο γὰρ τοῦτο τὸ μύρον πραθῆναι πολλοῦ καὶ δοθῆναι τοῖς πτωχοῖς γνοὺς δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς τί κόπους παρέχετε τῇ γυναικί ἔργον γὰρ καλὸν ἠργάσατο εἰς ἐμέ πάντοτε γὰρ τοὺς πτωχοὺς ἔχετε μεθʼ ἑαυτῶν ἐμὲ δὲ οὐ πάντοτε ἔχετε βαλοῦσα βάλλουσα γὰρ αὕτη τὸ μύρον τοῦτο ἐπὶ τοῦ σώματός μου πρὸς τὸ ἐνταφιάσαι με ἐποίησεν None ἀμὴν δὲ λέγω ὑμῖν ὅπου ἂν ἐὰν κηρυχθῇ τὸ εὐαγγέλιον τοῦτο ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ λαληθήσεται καὶ ἐποίησεν αὕτη εἰς μνημόσυνον αὐτῆς τότε πορευθεὶς εἷς τῶν δώδεκα δεκαδύο λεγόμενος Ἰούδας Ἰσκαριώτης Σκαριώτης πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ εἶπεν αὐτοῖς τί εἰ θέλετέ μοι δοῦναι δῶναι κἀγὼ καὶ ἐγὼ ὑμῖν παραδώσω παραδῷ αὐτόν οἷς οἱ δὲ ἔστησαν αὐτῷ αὐτῶν τριάκοντα ἀργύρια ἀργυρᾶ στατῆρας καὶ ἀπὸ ὅτε τότε ἐζήτει εὐκαιρίαν ἵνα αὐτὸν παραδῷ αὐτοῖς τῇ δὲ πρώτῃ τῶν Ἀζύμων προσῆλθον οἱ μαθηταὶ λέγοντες τῷ Ἰησοῦ λέγοντες αὐτῷ ποῦ θέλεις ἀπελθόντες ἑτοιμάσωμέν ἑτοιμάσομέν σοι φαγεῖν τὸ Πάσχα δὲ εἶπεν ὑπάγετε εἰς τὴν πόλιν πρὸς τὸν δεῖνα καὶ εἴπατε αὐτῷ διδάσκαλος λέγει καιρός μου ἐγγύς ἐστιν πρὸς σὲ ποιῶ ποιήσω τὸ τὰ Πάσχα Πάσχα μετὰ τῶν μαθητῶν μου καὶ ἐποίησαν οὖν οἱ μαθηταὶ ὡς συνέταξεν αὐτοῖς Ἰησοῦς καὶ ἡτοίμασαν τὸ Πάσχα ὀψίας δὲ γενομένης ἀνέκειτο μετὰ τῶν δώδεκα μαθητῶν καὶ ἐσθιόντων αὐτῶν εἶπεν λέγει ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἷς ἐξ ὑμῶν παραδώσει με καὶ λυπούμενοι σφόδρα ἤρξαντο λέγειν αὐτῷ εἷς ἕκαστος αὐτῶν μήτι ἐγώ εἰμι Κύριε δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν ἐμβάψας ἐμβαπτόμενος τὴν χεῖρα μετʼ ἐμοῦ τὴν χεῖρα ἐν εἰς τῷ τό τρυβλίῳ τρύβαλιον τὴν χεῖρα ἐκεῖνος οὗτός με παραδώσει μὲν οὖν Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου ὑπάγει καθὼς γέγραπται περὶ ἑαυτοῦ αὐτοῦ οὐαὶ δὲ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ διʼ οὗ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου παραδίδοται διὰ τοῦτο καλὸν ἦν αὐτῷ εἰ οὐκ ἐγενήθη ἐγεννήθη ἄνθρωπος ἐκεῖνος ἀποκριθεὶς δὲ Ἰούδας παραδιδοὺς αὐτὸν εἶπεν μήτι ἐγώ εἰμι Ῥαββί λέγει αὐτῷ Ἰησοῦς σὺ εἶπας ἐσθιόντων αὐτῶν δὲ αὐτῶν ἐσθιόντων λαβὼν Ἰησοῦς λαβὼν τὸν ἄρτον καὶ εὐλογήσας εὐχαριστήσας ἐκάλεσεν ἔκλασεν καὶ ἐδίδου ἔδωκεν δοὺς τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καὶ εἶπεν λέγων λάβετε φάγετε τοῦτό μοι ἐστιν τὸ σῶμά μου καὶ λαβὼν τὸ ποτήριον καὶ εὐχαριστήσας ἔδωκεν αὐτοῖς λέγων πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες τοῦτο γάρ ἐστιν τὸ αἷμά μου τὸ τῆς καινῆς διαθήκης τὸ ὑπὲρ περὶ πολλῶν ἐκχυννόμενον ἐκχυνόμενον εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι οὐ μὴ πίω ἀπʼ ἄρτι ἐκ τούτου τοῦ γεννήματος τῆς ἀμπέλου ἕως τῆς ἡμέρας ἐκείνης ὅταν αὐτὸ πίνω πίω καινόν μεθʼ ὑμῶν καινὸν ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Πατρός μου καὶ ὑμνήσαντες ἐξῆλθον εἰς τὸ Ὄρος τῶν Ἐλαιῶν τότε λέγει αὐτοῖς Ἰησοῦς πάντες ὑμεῖς σκανδαλισθήσεσθε ἐν ἐμοὶ ἐν ταύτῃ τῇ νυκτὶ ταύτῃ γέγραπται γάρ πατάξω τὸν ποιμένα καὶ διασκορπισθήσεται διασκορπισθήσονται τὰ πρόβατα τῆς ποίμνης μετὰ δὲ τὸ ἐγερθῆναί με προάξω ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν ἀποκριθεὶς δὲ Πέτρος εἶπεν αὐτῷ εἰ καὶ πάντες σκανδαλισθήσονται ἐγὼ ἐν σοί ἐγὼ δὲ οὐδέποτε σκανδαλισθήσομαι ἔφη αὐτῷ καὶ Ἰησοῦς ἀμὴν λέγω σοι ὅτι ἐν ταύτῃ τῇ νυκτὶ πρὶν ἀλεκτοροφωνίας ἀλέκτορα φωνῆσαι τρὶς ἀπαρνήσῃ ἀπαρνήσει με τρὶς ἀπαρνήσῃ λέγει αὐτῷ Πέτρος κἂν δέῃ με σὺν σοὶ ἀποθανεῖν οὐ μή σε ἀπαρνήσομαι ἀπαρνήσωμαι ὁμοίως δὲ καὶ πάντες οἱ μαθηταὶ εἶπον εἶπαν τότε ἔρχεται μετʼ αὐτῶν Ἰησοῦς μετʼ αὐτῶν εἰς χωρίον λεγόμενον Γεθσημανὶ καὶ λέγει τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καθίσατε αὐτοῦ ἕως οὗ ἂν ἀπελθὼν προσεύξωμαι ἐκεῖ προσεύξωμαι προσεύξομαι καὶ παραλαβὼν τὸν Πέτρον καὶ τοὺς δύο υἱοὺς Ζεβεδαίου ἤρξατο λυπεῖσθαι καὶ ἀδημονεῖν τότε λέγει αὐτοῖς Ἰησοῦς περίλυπός ἐστιν ψυχή μου ἕως θανάτου μείνατε δὲ ὧδε καὶ γρηγορεῖτε ἐγρηγορεῖτε μετʼ ἐμοῦ καὶ προσελθὼν προελθὼν μικρὸν ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον αὐτοῦ προσευχόμενος καὶ λέγων Πάτερ μου εἰ δυνατόν ἐστιν παρελθάτω παρελθέτω ἀπʼ ἐμοῦ τὸ ποτήριον τοῦτο πλὴν οὐχ ὡς ἐγὼ θέλω ἀλλʼ ὡς σύ καὶ ἔρχεται πρὸς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ αὑτούς καὶ εὑρίσκει αὐτοὺς καθεύδοντας καὶ λέγει τῷ Πέτρῳ οὕτως οὐκ ἰσχύσατε ἴσχυσας ἰσχύσαντας μίαν ὥραν γρηγορῆσαι ἐγρηγορῆσαι μετʼ ἐμοῦ γρηγορεῖτε ἐγρηγορεῖτε καὶ προσεύχεσθε ἵνα μὴ ἔλθητε εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν τὸ μὲν πνεῦμα πρόθυμον δὲ σὰρξ ἀσθενής πάλιν ἐκ δευτέρου ἀπελθὼν προσηύξατο Ἰησοῦς λέγων Πάτερ μου εἰ οὐ δύναται τοῦτο τὸ ποτήριον τοῦτο παρελθεῖν ἀπʼ ἐμοῦ ἐὰν μὴ αὐτὸ πίω γενηθήτω τὸ θέλημά σου καὶ ἐλθὼν πάλιν εὑρίσκει εὗρεν αὐτοὺς πάλιν καθεύδοντας ἦσαν γὰρ αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοὶ βεβαρημένοι καὶ ἀφεὶς αὐτοὺς πάλιν ἀπελθὼν πάλιν προσηύξατο πάλιν ἐκ τρίτου τὸν αὐτὸν ἐκ τρίτου λόγον εἰπὼν πάλιν τότε ἔρχεται πρὸς τοὺς τοῦ μαθητὰς αὑτοῦ καὶ λέγει αὐτοῖς καθεύδετε τὸ λοιπὸν καὶ ἀναπαύεσθε ἰδοὺ γάρ ἤγγικεν ὥρα καὶ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου παραδίδοται εἰς χεῖρας ἁμαρτωλῶν ἐγείρεσθε ἄγωμεν ἰδοὺ ἤγγικεν παραδιδούς παραδίδων με καὶ ἔτι δὲ αὐτοῦ λαλοῦντος ἰδοὺ Ἰούδας εἷς τῶν δώδεκα ἦλθεν καὶ μετʼ αὐτοῦ ὄχλος πολὺς μετὰ μαχαιρῶν καὶ ξύλων ἀπὸ τῶν ἀρχιερέων καὶ πρεσβυτέρων τοῦ λαοῦ δὲ παραδιδοὺς αὐτὸν ἔδωκεν αὐτοῖς σημεῖον λέγων ὃν ἐάν ἂν φιλήσω αὐτός ἐστιν κρατήσατε αὐτόν καὶ εὐθέως προσελθὼν προσῆλθεν τῷ Ἰησοῦ καὶ εἶπεν αὐτῷ χαῖρε Ῥαββί καὶ κατεφίλησεν αὐτόν δὲ Ἰησοῦς εἶπεν δὲ αὐτῷ Ἰησοῦς ἑταῖρε ἐφʼ πάρει ἑταῖρε τότε προσελθόντες ἐπέβαλον τὰς χεῖρας ἐπὶ τὸν Ἰησοῦν καὶ ἐκράτησαν αὐτόν καὶ ἰδοὺ εἷς τῶν τῷ μετὰ αὐτοῦ Ἰησοῦ ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἀπέσπασεν τὴν μάχαιραν αὐτοῦ καὶ πατάξας ἐπάταξεν τὸν δοῦλον τοῦ ἀρχιερέως καὶ ἀφεῖλεν αὐτοῦ τὸ ὠτίον τότε λέγει αὐτῷ αὐτοῖς Ἰησοῦς ἀπόστρεψον σου τὴν μάχαιράν σου εἰς τὸν τόπον αὐτῆς πάντες γὰρ οἱ λαβόντες μάχαιραν ἐν μαχαίρᾳ μαχαίρῃ ἀποθανοῦνται ἀπολοῦνται δοκεῖς δοκεῖ σοι ὅτι οὐ δύναμαι δύνομαι ἄρτι παρακαλέσαι τὸν Πατέρα μου καὶ παραστήσει μοι ὧδε ἄρτι πλείω πλείους δώδεκα λεγιῶνας λεγεῶνας λεγιώνης λεγεῶνων ἀγγέλων ἀγγέλους πῶς οὖν πληρωθῶσιν πληρωθήσονται αἱ Γραφαὶ ὅτι οὕτως δεῖ ἔδει γενέσθαι ἐν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ εἶπεν Ἰησοῦς εἶπεν τοῖς ὄχλοις ὡς ἐπὶ λῃστὴν ἤλθατε ἐξήλθατε ἐξήλθετε μετὰ μαχαιρῶν καὶ ξύλων συλλαβεῖν με καθʼ ἡμέραν ἐκαθεζόμην πρὸς ὑμᾶς ἐκαθεζόμην ἐκαθήμην διδάσκων ἐν τῷ ἱερῷ ἐκαθεζόμην διδάσκων καὶ οὐκ ἐκρατήσατέ με τοῦτο δὲ ὅλον γέγονεν ἵνα πληρωθῶσιν αἱ Γραφαὶ τῶν προφητῶν τότε οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ πάντες ἀφέντες αὐτὸν ἔφυγον οἱ δὲ κρατήσαντες τὸν Ἰησοῦν ἀπήγαγον ἀπῆγον ἔφυγον πρὸς Καϊάφαν τὸν ἀρχιερέα ὅπου οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι συνήχθησαν δὲ Πέτρος ἠκολούθει αὐτῷ ἀπὸ μακρόθεν ἕως τῆς αὐλῆς τοῦ ἀρχιερέως καὶ εἰσελθὼν ἔσω ἐκάθητο μετὰ τῶν ὑπηρετῶν ἰδεῖν τὸ τέλος οἱ δὲ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι καὶ τὸ Συνέδριον ὅλον ἐζήτουν ψευδομαρτυρίαν κατὰ τοῦ Ἰησοῦ ὅπως αὐτὸν θανατώσωσιν θανατώσουσιν αὐτόν καὶ οὐχ εὗρον τὸ ἑξῆς καὶ πολλῶν πολλοὶ ψευδομαρτύρων προσελθόντων προσῆλθον ψευδομαρτύρων ψευδομάρτυρες καὶ οὐχ εὗρον τὸ ἑξῆς ὕστερον δὲ ἦλθον προσελθόντες δύο τινες ψευδομάρτυρες μάρτυρες καὶ εἶπον εἶπαν οὗτος τοῦτον ἠκούσαμεν λέγοντα ἔφη δύναμαι καταλῦσαι τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ καὶ διὰ τριῶν ἡμερῶν αὑτόν οἰκοδομῆσαι αὐτόν καὶ ἀναστὰς ἀρχιερεὺς εἶπεν αὐτῷ οὐδὲν ἀποκρίνῃ τί οὗτοί σου σοι καταμαρτυροῦσιν δὲ Ἰησοῦς ἐσιώπα καὶ ἀποκριθεὶς οὖν ἀρχιερεὺς εἶπεν αὐτῷ ἐξορκίζω ὀρκίζω σε κατὰ τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος ἵνα ἡμῖν εἴπῃς εἰ σὺ εἶ Χριστὸς Υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος λέγει αὐτῷ Ἰησοῦς σὺ εἶπας πλὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἀπʼ ἄρτι ὄψεσθε τὸν Υἱὸν τοῦ Ἀνθρώπου καθήμενον ἐκ δεξιῶν τῆς δυνάμεως καὶ ἐρχόμενον ἐπὶ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ τότε ἀρχιερεὺς διέρρηξεν τὰ ἱμάτια αὐτοῦ καὶ λέγων λέγει ὅτι ἴδε τί ἐβλασφήμησεν τί ὅτι ἔτι χρείαν ἔχομεν μαρτυριῶν μαρτύρων ἴδε νῦν ἠκούσατε τὴν βλασφημίαν αὐτοῦ τί ὑμῖν δοκεῖ οἱ δὲ ἀποκριθέντες ἀπεκρίθησαν πάντες καὶ εἶπον εἶπαν ἔνοχος θανάτου ἐστίν τότε ἐνέπτυσαν εἰς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ καὶ ἐκολάφισαν αὐτόν ἄλλοι οἱ δὲ ἐράπισαν αὑτόν λέγοντες προφήτευσον ἡμῖν Χριστέ τίς ἐστιν παίσας σε δὲ Πέτρος ἔξω ἐκάθητο ἔξω ἐν τῇ αὐλῇ καὶ προσῆλθεν αὐτῷ μία παιδίσκη λέγουσα καὶ σὺ ἦσθα μετὰ Ἰησοῦ τοῦ Ναζωραίου Γαλιλαίου δὲ ἠρνήσατο ἔμπροσθεν αὐτῶν πάντων πάντων λέγων οὐκ οἶδα τί λέγεις οὐδὲ ἐπίσταμαι ἐξελθόντα ἐξελθόντος δὲ αὐτὸν αὐτοῦ εἰς τὸν πυλῶνα εἶδεν αὐτὸν ἄλλη παιδίσκη καὶ λέγει αὐτοῖς τοῖς ἐκεῖ καὶ οὗτος ἦν μετὰ Ἰησοῦ τοῦ Ναζωραίου καὶ πάλιν ἠρνήσατο μετὰ ὅρκου λέγων ὅτι οὐκ οἶδα τὸν ἄνθρωπον μετὰ μικρὸν δὲ προσελθόντες οἱ ἑστῶτες εἶπον τῷ Πέτρῳ ἀληθῶς καὶ σὺ ἐξ αὐτῶν εἶ καὶ γὰρ Γαλιλαῖος εἶ καὶ λαλιά σου ὁμοιάζει δῆλόν σε ποιεῖ τότε ἤρξατο καταναθεματίζειν καταθεματίζειν καὶ ὀμνύειν ὅτι οὐκ οἶδα τὸν ἄνθρωπον καὶ εὐθέως εὐθὺς ἀλέκτωρ ἐφώνησεν καὶ ἐμνήσθη Πέτρος τοῦ ῥήματος τοῦ Ἰησοῦ εἰρηκότος αὐτῷ ὅτι πρὶν ἀλεκτοροφωνίας ἀλέκτορα φωνῆσαι τρὶς ἀπαρνήσῃ ἀπαρνήσει με καὶ ἐξελθὼν ἔξω ἔκλαυσεν πικρῶς πρωΐας δὲ γενομένης λεγομένης συμβούλιον ἐποίησαν ἔλαβον πάντες οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ κατὰ τοῦ Ἰησοῦ ἵνα ὥστε θανατῶσαι θανατώσουσιν αὐτόν καὶ δήσαντες αὐτὸν ἀπήγαγον καὶ παρέδωκαν αὐτὸν Ποντίῳ Πιλάτῳ τῷ ἡγεμόνι τότε ἰδὼν Ἰούδας παραδιδοὺς παραδοὺς αὐτὸν ὅτι κατεκρίθη μεταμεληθεὶς μετεμελήθη καὶ ἔστρεψεν ἀπέστρεψεν τὰ τριάκοντα ἀργύρια τοῖς ἀρχιερεῦσιν καὶ τοῖς πρεσβυτέροις λέγων ἥμαρτον παραδοὺς αἷμα δίκαιον ἀθῷον οἱ δὲ εἶπον εἶπαν διεῖπον τί πρὸς ἡμᾶς σὺ ὄψῃ ὄψει καὶ ῥίψας τὰ τριάκοντα ἀργύρια εἰς ἐν τὸν τῷ ναὸν ναῷ ἀνεχώρησεν καὶ ἀπελθὼν ἀπήγξατο οἱ δὲ ἀρχιερεῖς λαβόντες τὰ ἀργύρια εἶπον εἶπαν οὐκ εστιν ἔξεστιν βαλεῖν αὐτὰ εἰς τὸν κορβανᾶν κορβᾶν ἐπεὶ τιμὴ αἵματός ἐστιν συμβούλιον δὲ λαβόντες ἠγόρασαν ἐξ αὐτῶν τὸν Ἀγρὸν τοῦ Κεραμέως εἰς ταφὴν τοῖς ξένοις διὸ ἐκλήθη ἀγρὸς ἐκεῖνος Ἀγρὸς Αἵματος ἕως τῆς σήμερον καὶ τότε ἐπληρώθη τὸ ῥηθὲν διὰ Ἰερεμίου τοῦ προφήτου λέγοντος καὶ ἔλαβον τὰ τριάκοντα ἀργύρια τὴν τιμὴν τοῦ τετιμημένου ὃν ἐτιμήσαντο ἀπὸ υἱῶν Ἰσραήλ καὶ ἔδωκαν ἔδωκεν ἔδωκα αὐτὰ εἰς τὸν Ἀγρὸν τοῦ Κεραμέως καθὰ συνέταξέν μοι Κύριος δὲ Ἰησοῦς ἔστη ἐστάθη ἔμπροσθεν τοῦ ἡγεμόνος καὶ ἐπηρώτησεν αὐτὸν ἡγεμὼν λέγων σὺ εἶ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων δὲ Ἰησοῦς ἔφη αὐτῷ σὺ λέγεις καὶ ἐν τῷ κατηγορεῖσθαι αὐτὸν ὑπὸ τῶν ἀρχιερέων καὶ τῶν πρεσβυτέρων οὐδὲν ἀπεκρίνατο τότε λέγει αὐτῷ Πιλᾶτος οὐκ ἀκούεις τόσα ὃσα πόσα σου καταμαρτυροῦσιν σου καὶ οὐκ ἀπεκρίθη αὐτῷ πρὸς οὐδὲ ἓν ῥῆμα ὥστε θαυμάζειν τὸν ἡγεμόνα λίαν κατὰ δὲ τὴν ἑορτὴν εἰώθει ἡγεμὼν ἀπολύειν ἕνα δέσμιον τῷ ὄχλῳ δέσμιον ὃν ἤθελον παρῃτοῦντο εἶχον δὲ τότε τὸν τε δέσμιον ἐπίσημον τὸν λεγόμενον Ἰησοῦν Βαραββᾶν συνηγμένων οὖν δὲ αὐτῶν εἶπεν αὐτοῖς Πιλᾶτος τίνα θέλετε ἀπολύσω ὑμῖν ἀπολύσω Ἰησοῦν τὸν Βαραββᾶν Ἰησοῦν τὸν λεγόμενον Χριστόν ᾔδει γὰρ ὅτι διὰ φθόνον παρέδωκαν αὐτόν καθημένου δὲ αὐτοῦ ἐπὶ τοῦ βήματος ἀπέστειλεν πρὸς αὐτὸν γυνὴ αὐτοῦ λέγουσα μηδὲν σοὶ καὶ τῷ δικαίῳ ἐκείνῳ πολλὰ γὰρ ἔπαθον σήμερον κατʼ ὄναρ διʼ αὐτόν οἱ δὲ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι ἔπεισαν τοὺς ὄχλους ἵνα αἰτήσωνται τὸν Βαραββᾶν τὸν δὲ Ἰησοῦν ἀπολέσωσιν ἀποκριθεὶς δὲ ἡγεμὼν εἶπεν αὐτοῖς τίνα θέλετε ἀπὸ τῶν δύο ἀπολύσω ὑμῖν οἱ δὲ εἶπον εἶπαν τὸν Βαραββᾶν λέγει αὐτοῖς Πιλᾶτος τί οὖν ποιήσω ποιήσωμεν Ἰησοῦν τὸν λεγόμενον Χριστόν λέγουσιν αὐτῷ πάντες σταυρωθήτω λέγει αὐτοῖς δὲ ἡγεμὼν ἔφη τί γὰρ κακὸν ἐποίησεν οἱ δὲ περισσῷ περισσῶς ἔκραζον ἔκραξαν λέγοντες σταυρωθήτω ἰδὼν δὲ Πιλᾶτος ὅτι οὐδὲν ὠφελεῖ ἀλλὰ μᾶλλον θόρυβος γίνεται λαβὼν ὕδωρ ἀπενίψατο τὰς χεῖρας κατέναντι ἀπέναντι τοῦ ὄχλου λέγων ἀθῷός εἰμι ἐγὼ ἀπὸ τοῦ αἵματος τούτου τοῦ δικαίου τούτου τούτου ὑμεῖς δὲ ὄψεσθε καὶ ἀποκριθεὶς πᾶς λαὸς εἶπεν τὸ αἷμα αὐτοῦ ἐφʼ ἡμᾶς καὶ ἐπὶ τὰ τέκνα ἡμῶν τότε ἀπέλυσεν αὐτοῖς τὸν Βαραββᾶν τὸν δὲ Ἰησοῦν φραγελλώσας φλαγελλώσας παρέδωκεν αὐτοῖς ἵνα σταυρωθῇ σταυρώσωσιν αὑτόν τότε οἱ στρατιῶται τοῦ ἡγεμόνος παραλαβόντες τὸν Ἰησοῦν εἰς τὸ πραιτώριον συνήγαγον συνήγαγεν ἐπʼ αὐτὸν ὅλην τὴν σπεῖραν καὶ ἐκδύσαντες ἐνδύσαντες αὐτὸν ἱμάτιον πορφυροῦν καὶ περιέθηκαν αὐτῷ χλαμύδα χλαμύδαν κοκκίνην περιέθηκαν αὐτῷ καὶ πλέξαντες στέφανον ἐξ ἀκανθῶν ἔθηκαν περιέθηκαν ἐπέθηκαν ἐπὶ τὴν τῆς κεφαλὴν κεφαλῆς αὐτοῦ καὶ κάλαμον ἐν ἐπὶ τῇ τὴν δεξιᾷ δεξιὰν αὐτοῦ καὶ γονυπετήσαντες ἔμπροσθεν αὐτοῦ ἐνέπαιζον ἐνέπαιξαν αὐτῷ δέροντες λέγοντες χαῖρε βασιλεῦς Βασιλεῦ τῶν Ἰουδαίων καὶ ἐμπτύσαντες εἰς αὐτὸν ἔλαβον τὸν κάλαμον καὶ ἔτυπτον εἰς τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ καὶ ὅτε ἐνέπαιξαν αὐτῷ ἐξέδυσαν ἐκδύσαντες αὐτὸν τὴν χλαμύδα καὶ ἐνέδυσαν αὐτὸν τὰ ἱμάτια αὐτοῦ καὶ ἀπήγαγον αὐτὸν εἰς τὸ σταυρῶσαι ἐξερχόμενοι δὲ εὗρον ἄνθρωπον Κυρηναῖον εἰς ἀπάντησιν αὐτοῦ ὀνόματι Σίμωνα τοῦτον ἠγγάρευσαν ἵνα ἄρῃ τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἐλθόντες εἰς τὸν τόπον τὸν λεγόμενον Γολγοθᾶ ὅς ἐστιν λεγόμενος λεγόμενον Κρανίου Τόπος λεγόμενος καὶ ἔδωκαν αὐτῷ πιεῖν πεῖν οἶνον ὄξος μετὰ χολῆς μεμιγμένον καὶ γευσάμενος οὐκ ἤθελεν ἠθέλησεν πιεῖν πεῖν σταυρώσαντες δὲ αὐτὸν διεμερίσαντο διεμέρισαν τὰ ἱμάτια αὐτοῦ βάλλοντες βαλόντες κλῆρον ἵνα πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν ὑπὸ τοῦ προφήτου διεμερίσαντο τὰ ἱμάτια μου ἑαυτοῖς καὶ ἐπὶ τὸν ἱματισμόν μου ἔβαλον κλῆρον καὶ καθήμενοι ἐτήρουν αὐτὸν ἐκεῖ καὶ ἐπέθηκαν ἐπάνω τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ τὴν αἰτίαν αὐτοῦ γεγραμμένην οὗτός ἐστιν Ἰησοῦς Βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων τότε σταυροῦνται σὺν αὐτῷ δύο λῃσταί εἷς ἐκ δεξιῶν καὶ εἷς ἐξ εὐωνύμων οἱ δὲ παραπορευόμενοι ἐβλασφήμουν αὐτὸν κινοῦντες αὐτῶν τὰς τὴν κεφαλὰς κεφαλὴν αὐτῶν καὶ λέγοντες οὐὰ καταλύων τὸν ναὸν καὶ ἐν τρισὶν ἡμέραις οἰκοδομῶν σῶσον σεαυτόν εἰ υἱὸς εἶ τοῦ Θεοῦ εἶ καὶ κατάβηθι ἀπὸ τοῦ σταυροῦ ὁμοίως δὲ καὶ οἱ ἀρχιερεῖς ἐμπαίζοντες μετὰ τῶν γραμματέων πρεσβυτέρων καὶ γραμματέων πρεσβυτέρων καὶ Φαρισαίων Φαρισαίῳ ἔλεγον λέγοντες ἄλλους ἔσωσεν ἑαυτὸν οὐ δύναται σῶσαι εἰ Βασιλεὺς Ἰσραήλ ἐστιν καταβάτω νῦν ἀπὸ τοῦ σταυροῦ καὶ πιστεύσομεν πιστεύσωμεν πιστεύομεν ἐπʼ αὐτόν αὐτῷ εἰ πέποιθεν ἐπὶ τὸν τῷ Θεόν θεῷ ῥυσάσθω νῦν αὐτὸν εἰ θέλει αὐτόν εἶπεν γὰρ ὅτι τοῦ Θεοῦ εἰμι Υἱός τὸ δʼ αὐτὸ αὑτοί καὶ οἱ λῃσταὶ οἱ σταυρωθέντες συσταυρωθέντες σὺν αὐτῷ ὠνείδιζον αὐτόν αὐτῷ ἀπὸ δὲ ἕκτης ὥρας σκότος ἐγένετο σκότος ἐπὶ ὅλην πᾶσαν τὴν γῆν ἕως ὥρας ἐνάτης ὥρας περὶ δὲ τὴν ἐνάτην ὥραν ἐβόησεν ἀνεβόησεν Ἰησοῦς φωνῇ μεγάλῃ λέγων Ἐλωί Ἠλὶ ἐλωί ἠλὶ λεμὰ λιμὰ σαβαχθάνι ζαφθάνι τοῦτʼ ἔστιν Θεέ μου Θεέ μου ἵνα τί με ἐγκατέλιπες τινὲς δὲ τῶν ἐκεῖ ἑστώτων ἑστηκότων ἀκούσαντες ἔλεγον ὅτι Ἠλίαν φωνεῖ οὗτος καὶ εὐθέως δραμὼν εἷς ἐξ αὐτῶν καὶ λαβὼν σπόγγον πλήσας τε ὄξους ὄξου καὶ περιθεὶς καλάμῳ ἐπότιζεν αὐτόν οἱ δὲ λοιποὶ ἔλεγον εἶπαν εἶπον ἄφες εἰδῶμεν ἴδωμεν εἰ ἔρχεται Ἠλίας σῷ καὶ σώσων σώσει σῶσαι αὐτόν ἄλλος δὲ λαβὼν λόγχην ἔνυξεν αὐτοῦ τὴν πλευρὰν καὶ ἐξῆλθεν ὕδωρ καὶ αἷμα δὲ Ἰησοῦς πάλιν κράξας πάλιν φωνῇ μεγάλῃ ἀφῆκεν τὸ πνεῦμα καὶ ἰδοὺ τὸ καταπέτασμα τοῦ ναοῦ ἐσχίσθη εἰς δύο δύο μέρη ἀπʼ ἄνωθεν ἕως κάτω εἰς δύο καὶ γῆ ἐσχίσθη ἐσείσθη καὶ αἱ πέτραι ἐσχίσθησαν καὶ τὰ μνῆματα μνημεῖα ἀνεῴχθησαν ἀνεῴχθη ἠνεῴχθη καὶ πολλὰ σώματα τῶν κεκοιμημένων ἁγίων ἠγέρθη ἠγέρθησαν καὶ ἐξελθόντες ἐκ τῶν μνημείων μετὰ τὴν ἔγερσιν αὐτοῦ ἦλθον εἰσῆλθον εἰς τὴν ἁγίαν πόλιν καὶ ἐφάνησαν ἐνεφανίσθησαν πολλοῖς δὲ ἑκατόνταρχος ἑκατοντάρχης καὶ οἱ μετʼ αὐτοῦ τηροῦντες τὸν Ἰησοῦν ἰδόντες τὸν σεισμὸν καὶ τὰ γενόμενα γινόμενα ἐφοβήθησαν σφόδρα λέγοντες ἀληθῶς Θεοῦ Υἱὸς ἦν εστιν τοῦ Θεοῦ ἦν οὗτος ἦσαν δὲ καὶ ἐκεῖ κἀκεῖ γυναῖκες πολλαὶ ἀπὸ μακρόθεν θεωροῦσαι αἵτινες ἠκολούθησαν τῷ Ἰησοῦ ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας διακονοῦσαι διακονῆσαι αὐτῷ ἐν αἷς ἦν καὶ Μαρία Μαριάμ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία Μαριάμ τοῦ Ἰακώβου καὶ Μαρία Ἰωσὴφ Ἰωσῆ μήτηρ καὶ μήτηρ Μαρία τῶν υἱῶν Ζεβεδαίου ὀψίας δὲ γενομένης ἦλθεν ἄνθρωπος πλούσιος ἀπὸ Ἁριμαθαίας τοὔνομα τὸ ὄνομα Ἰωσήφ ὃς καὶ αὐτὸς ἐμαθητεύθη ἐμαθήτευσεν τῷ Ἰησοῦ οὗτος προσελθὼν προσέλθω προσῆλθεν τῷ Πιλάτῳ καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ τότε Πιλᾶτος ἐκέλευσεν ἀποδοθῆναι τὸ σῶμα καὶ παραλαβὼν λαβὼν Ἰωσὴφ τὸ σῶμα Ἰωσὴφ ἐνετύλιξεν αὐτὸ ἐν σινδόνι καθαρᾷ καὶ ἔθηκεν αὐτὸ ἐν τῷ καινῷ αὐτοῦ μνημείῳ ἐλατόμησεν ἐν τῇ πέτρᾳ καὶ προσκυλίσας λίθον μέγαν μέγα ἐν ἐπὶ τῇ θύρᾳ τοῦ μνημείου ἀπῆλθεν ἦν δὲ ἐκεῖ Μαρία Μαριὰμ Μαγδαληνὴ καὶ ἄλλη Μαρία καθήμεναι ἐπὶ κατέναντι ἀπέναντι τοῦ τάφου τῇ δὲ ἐπαύριον ἥτις ἐστὶν μετὰ τὴν παρασκευήν συνήχθησαν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι πρὸς Πιλᾶτον λέγοντες κύριε ἐμνήσθημεν ὅτι None ἐκεῖνος πλάνος εἶπεν ἔτι ζῶν ὅτι μετὰ τρεῖς ἡμέρας ἐγείρομαι κέλευσον οὖν ἀσφαλισθῆναι τὸν τάφον ἕως τῆς τρίτης ἡμέρας τρίτης μήποτε ἐλθόντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ νυκτὸς κλέψωσιν κλέψουσιν αὐτὸν καὶ εἴπωσιν ἐροῦσιν τῷ λαῷ ἠγέρθη ἀπὸ τῶν νεκρῶν καὶ ἔσται ἐσχάτη πλάνη χείρων χεῖρον χείρω τῆς πρώτης ἔφη δὲ αὐτοῖς Πιλᾶτος ἔχετε φύλακας κουστωδίαν ὑπάγετε ἀσφαλίσασθε ἀσφαλίσασθαι ὡς οἴδατε οἱ δὲ πορευθέντες ἠσφαλίσαντο τὸν τάφον σφραγίσαντες τὸν λίθον μετὰ τῆς τῶν κουστωδίας φυλακῶν ὀψὲ δὲ Σαββάτων τῇ ἐπιφωσκούσῃ εἰς μίαν σαββάτων ἦλθεν Μαρία Μαριὰμ Μαγδαληνὴ καὶ ἄλλη Μαρία θεωρῆσαι θεωροῦσαι τὸν τάφον καὶ ἰδοὺ σεισμὸς ἐγένετο μέγας ἄγγελος γὰρ Κυρίου καταβὰς κατέβη ἀπʼ ἐξ οὐρανοῦ καὶ προσελθὼν ἀπεκύλισεν τὸν λίθον ἀπὸ τῆς θύρας καὶ ἐκάθητο ἐπάνω αὐτοῦ ἦν δὲ εἰδέα εἶδε αὐτοῦ ὡς ἀστραπὴ καὶ τὸ ἔνδυμα αὐτοῦ λευκὸν ὡς ὡσεὶ χιών ἀπὸ δὲ τοῦ Φόρου φόβου αὐτοῦ ἐσείσθησαν οἱ τηροῦντες καὶ ἐγένοντο ἐγενήθησαν ὡς ὡσεὶ νεκροί ἀποκριθεὶς δὲ ἄγγελος εἶπεν ταῖς γυναιξίν μὴ φοβεῖσθε φοβηθῆτε ὑμεῖς οἶδα γὰρ ὅτι Ἰησοῦν τὸν ἐσταυρωμένον ζητεῖτε οὐκ ἔστιν ὧδε ἠγέρθη γὰρ καθὼς εἶπεν δεῦτε ἴδετε τὸν τόπον ὅπου ἔκειτο Κύριος καὶ ταχὺ πορευθεῖσαι εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ὅτι ἠγέρθη ἀπὸ τῶν νεκρῶν καὶ ἰδοὺ προάγει ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν ἐκεῖ αὐτὸν ὄψεσθε ἰδοὺ εἶπον εἶπα ὑμῖν καὶ ἀπελθοῦσαι ἐξελθοῦσαι ταχὺ ἀπὸ τοῦ μνημείου μετὰ φόβου καὶ χαρᾶς μεγάλης ἔδραμον ἀπαγγεῖλαι τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ὡς δὲ ἐπορεύοντο ἀπαγγεῖλαι τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καὶ καὶ ἰδοὺ Ἰησοῦς ὑπήντησεν ἀπήντησεν αὐταῖς λέγων χαίρετε αἱ δὲ προσελθοῦσαι ἐκράτησαν αὐτοῦ τοὺς πόδας αὐτοῦ καὶ προσεκύνησαν αὐτῷ τότε λέγει αὐταῖς Ἰησοῦς μὴ φοβεῖσθε ὑπάγετε ἀπαγγείλατε τοῖς ἀδελφοῖς μου ἵνα ἔλθωσιν ἀπέλθωσιν εἰς τὴν Γαλιλαίαν κἀκεῖ καὶ ἐκεῖ με ὄψονται ὄψεσθαι πορευομένων δὲ αὐτῶν ἰδού τινες τῆς κουστωδίας ἐλθόντες εἰς τὴν πόλιν ἀνήγγειλαν ἀπήγγειλαν ἀπήγγειλον τοῖς ἀρχιερεῦσιν πάντα ἅπαντα τὰ γενόμενα καὶ συναχθέντες μετὰ τῶν πρεσβυτέρων συμβούλιόν τε ἐποίησαν καὶ λαβόντες ἀργύρια ἀργύριον ἱκανὰ ἱκανόν ἔδωκαν τοῖς στρατιώταις λέγοντες εἴπατε ὅτι εἴπατε οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ νυκτὸς ἐλθόντες ἔκλεψαν αὐτὸν ἡμῶν κοιμωμένων καὶ ἂν ἐὰν ἀκουσθῇ τοῦτο ὑπὸ ἐπὶ τοῦ ἡγεμόνος ἡμεῖς πείσομεν αὐτὸν καὶ ὑμᾶς ἀμερίμνους ποιήσομεν ποιήσωμεν οἱ δὲ λαβόντες τὰ ἀργύρια ἐποίησαν ὡς ἐδιδάχθησαν καὶ ἐφημίσθη διεφημίσθη λόγος οὗτος παρὰ τοῖς Ἰουδαίοις ἕως μέχρι τῆς σήμερον ἡμέρας οἱ δὲ ἕνδεκα μαθηταὶ ἐπορεύθησαν εἰς τὴν Γαλιλαίαν εἰς τὸ ὄρος οὗ ἐτάξατο αὐτοῖς Ἰησοῦς καὶ ἰδόντες αὐτὸν προσεκύνησαν αὐτῷ οἱ δὲ ἐδίστασαν καὶ προσελθὼν Ἰησοῦς ἐλάλησεν αὐτοῖς λέγων ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία None ἐν οὐρανῷ οὐρανοῖς καὶ ἐπὶ τῆς γῆς πορευθέντες πορεύεσθαι νῦν οὖν μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη βαπτίζοντες βαπτίσαντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν καὶ ἰδοὺ ἐγὼ εἰμι μεθʼ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος ἀμήν ἀρχὴ τοῦ εὐαγγελίου Ἰησοῦ τοῦ Χριστοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ υἱοῦ Ἀβραὰμ καθὼς ὡς γέγραπται ἐν τῷ Ἠσαΐᾳ τοῖς τῷ προφήταις προφήτῃ ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω ἀποστελῶ τὸν ἄγγελόν μου πρὸ προσώπου σου ὃς κατασκευάσει τὴν ὁδόν σου ἔμπροσθέν σου φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου εὐθείας ποιεῖτε τὰς τρίβους τρίβου αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ ὑμῶν πᾶσα φάραγξ πληρωθήσεται καὶ πᾶν ὄρος καὶ βουνὸς ταπεινωθήσεται καὶ ἔσται πάντα τὰ σκολιὰ εἰς εὐθεῖαν καὶ τραχεῖα εἰς πεδίον καὶ ὀφθήσεται δόξα Κυρίου καὶ ὄψεται πᾶσα σὰρξ τὸ σωτήριον τοῦ Θεοῦ ὅτι Κύριος ἐλάλησεν φωνή λέγοντος βόησον καὶ εἶπα τι βοήσω ὅτι πᾶσα σὰρξ χόρτος καὶ πᾶσα δόξα αὐτῆς ὡς ἄνθος χόρτου ἐξηράνθη χόρτος καὶ τὸ ἄνθος ἐξέπεσεν τὸ δὲ ῥῆμα Κυρίου μένει εἰς τὸν αἰῶνα καὶ ἐγένετο Ἰωάννης βαπτίζων ἐν τῇ ἐρήμῳ βαπτίζων καὶ κηρύσσων βάπτισμα μετανοίας εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ ἐξεπορεύετο πρὸς αὐτὸν πᾶσα Ἰουδαία χώρα καὶ οἱ Ἱεροσολυμῖται πάντες καὶ ἐβαπτίζοντο πάντες ὑπʼ αὐτοῦ ἐν τῷ Ἰορδάνῃ ποταμῷ ὑπʼ αὐτοῦ ἐξομολογούμενοι τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν καὶ ἦν δὲ Ἰωάννης ἐνδεδυμένος τρίχας δέρρην καμήλου καὶ ζώνην δερματίνην περὶ τὴν ὀσφὺν αὐτοῦ καὶ ἦν ἐσθίων ἔσθων ἀκρίδας καὶ μέλι ἄγριον καὶ ἐκήρυσσεν ἔλεγεν λέγων αὐτοῖς ἐγὼ μὲν ὑμᾶς βαπτίζω ἐν ὕδατι ἔρχεται δὲ ὀπίσω μου ἰσχυρὸς ἰσχυρότερός μου ὀπίσω μου οὗ οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς κύψας λῦσαι τὸν ἱμάντα τῶν τοῦ ὑποδημάτων ὑποδήματος αὐτοῦ ἐγὼ μὲν ἐβάπτισα ὑμᾶς ἐν ὕδατι καὶ αὐτὸς δὲ ὑμᾶς βαπτίσει βαπτίσῃ ὑμᾶς ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ καὶ ἐγένετο δὲ ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις ἐκείναις καὶ ἦλθεν Ἰησοῦς ἀπὸ Ναζαρὲτ τῆς Γαλιλαίας καὶ ἐβαπτίσθη ὑπὸ Ἰωάννου εἰς τὸν τὴν Ἰορδάνην ὑπὸ Ἰωάννου καὶ εὐθὺς εὐθέως ἀναβαίνων ἐκ ἀπὸ τοῦ τὸ ὕδατος εἶδεν σχιζομένους ἠνοιγμένους τοὺς οὐρανοὺς καὶ τὸ Πνεῦμα καταβαῖνον ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ ὡσεὶ ὡς περιστερὰν καταβαῖνον καταβαῖνων καὶ μένον ἐπʼ εἰς αὐτόν καὶ φωνὴ ἐγένετο ἐκ τῶν τοῦ οὐρανῶν οὐρανοῦ σὺ εἶ Υἱός μου ἀγαπητός ἐν σοὶ εὐδόκησα ηὐδόκησα καὶ εὐθὺς εὐθέως τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον αὐτὸν ἐκβάλλει αὑτόν εἰς τὴν ἔρημον καὶ ἦν ἐκεῖ ἐν τῇ ἐρήμῳ ἡμέρας τεσσεράκοντα ἡμέρας καὶ πειραζόμενος ὑπὸ τοῦ Σατανᾶ καὶ ἦν μετὰ τῶν θηρίων καὶ οἱ ἄγγελοι διηκόνουν αὐτῷ καὶ μετὰ με δὲ τὸ παραδοθῆναι τὸν Ἰωάννην ἦλθεν Ἰησοῦς εἰς τὴν Γαλιλαίαν κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ καὶ λέγων ὅτι πεπλήρωται πεπλήρωνται οἱ καιρὸς καιροὶ καὶ ἤγγικεν Βασιλεία τοῦ τῶν Θεοῦ Οὐρανῶν μετανοεῖτε καὶ πιστεύετε ἐν τῷ εὐαγγελίῳ καὶ παράγων περιπατῶν δὲ παρὰ τὴν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας εἶδεν τὸν Σίμωνα καὶ Ἀνδρέαν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ τοῦ Σίμωνος ἀμφιβάλλοντας ἀμφιβάλλοντες βάλλοντας τὰ δίκτυα ἀμφίβληστρον ἐν τῇ θαλάσσῃ ἦσαν γὰρ ἁλιεῖς ἁλεεῖς καὶ εἶπεν αὐτοῖς Ἰησοῦς δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς γενέσθαι ἁλιεῖς ἁλεεῖς ἀνθρώπων καὶ εὐθέως εὐθὺς ἀφέντες πάντα τὰ δίκτυα αὑτῶν ἠκολούθησαν ἠκολούθουν αὐτῷ καὶ προβὰς προσβάς ἐκεῖθεν ὀλίγον εἶδεν Ἰάκωβον τὸν τοῦ Ζεβεδαίου καὶ Ἰωάννην τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ καὶ αὐτοὺς ἐν τῷ πλοίῳ καταρτίζοντας τὰ δίκτυα καὶ εὐθέως εὐθὺς ἐκάλεσεν αὐτούς καὶ εὐθέως ἀφέντες τὸν πατέρα αὐτῶν Ζεβεδαῖον Ζεβεδαίου ἐν τῷ πλοίῳ μετὰ τῶν μισθωτῶν ἐν τῷ πλοίῳ ἀπῆλθον ἠκολούθησαν ὀπίσω αὐτοῦ αὐτῷ καὶ εἰσπορεύονται εἰσεπορεύοντο εἰς Καφαρναούμ καὶ εὐθέως εὐθὺς ἐδίδασκεν ἐν τοῖς Σάββασιν εἰσελθὼν ἐδίδασκεν ἐδίδαξεν εἰς τὴν συναγωγὴν ἐδίδασκεν αὑτούς καὶ ἐξεπλήσσοντο ἐπὶ τῇ διδαχῇ αὐτοῦ ἦν γὰρ διδάσκων αὐτοὺς ὡς ἐξουσίαν ἔχων καὶ οὐχ ὡς οἱ γραμματεῖς αὐτῶν καὶ εὐθὺς ἦν ἐν τῇ συναγωγῇ αὐτῶν ἦν ἄνθρωπος ἐν πνεύματι ἀκαθάρτῳ καὶ ἐνέκραξεν ἀνέκραξεν λέγων ἔα τί ἡμῖν καὶ σοί σὺ Ἰησοῦ Ναζαρηνέ ἦλθες ἡμᾶς ἀπολέσαι ἡμᾶς ὧδε οἶδά οἴδαμεν σε τίς εἶ Ἅγιος τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπετίμησεν αὐτῷ Ἰησοῦς καὶ λέγων εἶπεν φιμώθητι καὶ ἔξελθε ἐξ αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου πνεῦμα ἀκάθαρτον καὶ ἐξῆλθεν σπαράξαν αὐτὸν τὸ πνεῦμα τὸ ἀκάθαρτον σπαράξας σπαράξαν αὑτόν καὶ κράξαν κράξας ἀνέκραγεν φωνῆσαν φωνῇ μεγάλῃ καὶ ἀπῆλθεν ἐξῆλθεν ἀπʼ ἐξ αὐτοῦ καὶ ἐθαμβήθησαν ἐθάμβησαν ἐθαύμαζον ἅπαντες πάντες καὶ ὥστε συζητεῖν συνεζήτουν πρὸς αὐτοὺς ἑαυτοὺς λέγοντας λέγοντες τί ἐστιν τοῦτο τίς διδαχὴ ἐκείνη καινή αὕτη διδαχή ὅτι κατʼ ἐξουσίαν ἐξουσία ἐξουσιαστική αὐτοῦ ὅτι καὶ ὅτι τοῖς πνεύμασιν τοῖς ἀκαθάρτοις ἐπιτάσσει καὶ ὑπακούουσιν αὐτῷ καὶ ἐξῆλθεν δὲ ἀκοὴ αὐτοῦ εὐθὺς πανταχοῦ εἰς ὅλην τὴν περίχωρον τῆς Ἰουδαίας Γαλιλαίας καὶ εὐθὺς εὐθέως ἐξελθὼν δὲ ἐκ τῆς συναγωγῆς ἐξελθόντες ἐξελθὼν ἦλθον ἦλθαν ἦλθεν εἰς τὴν οἰκίαν Σίμωνος καὶ Ἀνδρέου μετὰ Ἰακώβου καὶ Ἰωάννου κατέκειτο δὲ πενθερὰ Σίμωνος κατέκειτο πυρέσσουσα καὶ εὐθὺς εὐθέως λέγουσιν αὐτῷ περὶ αὐτῆς καὶ προσελθὼν ἤγειρεν αὐτὴν κρατήσας ἐκτείνας τῆς τὴν χειρός χεῖρα αὐτῆς καὶ ἐπιλαβόμενος κρατήσας ἤγειρεν αὐτήν καὶ εὐθέως ἀφῆκεν αὐτὴν πυρετός εὐθέως καὶ διηκόνει διακονεῖ αὐτοῖς αὐτῷ ὀψίας δὲ γενομένης ὅτε ἔδυ ἔδυσεν ἥλιος ἔφερον ἐφέροσαν πρὸς αὐτὸν πάντας τοὺς κακῶς ἔχοντας νόσοις ποικίλαις καὶ τοὺς δαιμονιζομένους καὶ ἦν ὅλη πόλις ὅλη ἐπισυνηγμένη συνηγμένη ἦν πρὸς τὴν τὰς θύραν θύρας αὐτοῦ καὶ ἐθεράπευσεν αὑτούς καὶ τοὺς δαιμόνια ἔχοντας ἐξέβαλεν αὐτά ἀπʼ αὐτῶν καὶ οὐκ ἤφιεν αὐτά λαλεῖν ὅτι τι ᾔδεισαν αὑτόν καὶ ἐθεράπευσεν πολλοὺς κακῶς ἔχοντας ποικίλαις νόσοις καὶ δαιμόνια πολλὰ ἐξέβαλεν ἐξέβαλλεν ἀπʼ αὐτῶν καὶ οὐκ ἤφιεν λαλεῖν τὰ δαιμόνια λαλεῖν ὅτι ᾔδεισαν αὐτόν τὸν Χριστὸν αὐτόν εἶναι καὶ πρωῒ ἔννυχα ἔννυχον λίαν ἀναστὰς ἐξῆλθεν καὶ ἀπῆλθεν εἰς τὸν ἔρημον τόπον κἀκεῖ καὶ ἐκεῖ προσηύχετο προσηύξετο καὶ κατεδίωξαν κατεδίωξεν αὐτὸν τότε τε Σίμων καὶ οἱ μετʼ αὐτοῦ καὶ ὅτε εὗρον εὗροντες αὐτὸν καὶ λέγουσιν λέγοντες αὐτῷ ὅτι πάντες ζητοῦσίν σε πάντες ζητοῦσιν καὶ λέγει αὐτοῖς αὑτοί ἄγωμεν ἄγομεν ἀλλαχοῦ εἰς τὰς ἐχομένας ἐχόμενα ἐγγὺς κωμοπόλεις κώμας καὶ εἰς τὰς πόλεις ἵνα κἀκεῖ καὶ ἐκεῖ κηρύξω κηρύσσειν εἰς τοῦτο γὰρ καὶ ἐξελήλυθα ἐξῆλθον ἐλήλυθα καὶ ἦλθεν ἦν κηρύσσων κηρύσσειν εἰς ἐν τὰς ταῖς συναγωγὰς συναγωγαῖς αὐτῶν εἰς ὅλην τὴν Γαλιλαίαν καὶ τὰ δαιμόνια ἐκβάλλων καὶ ἔρχεται πρὸς αὐτὸν λεπρὸς ἐρωτῶν παρακαλῶν αὐτὸν καὶ γονυπετῶν αὐτὸν καὶ λέγων αὐτῷ Κύριε ὅτι ἐὰν θέλῃς θέλεις δύνασαί δύνῃ με καθαρίσαι καὶ δὲ Ἰησοῦς σπλαγχνισθεὶς ὀργισθεὶς ἐκτείνας τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἥψατο αὐτοῦ καὶ λέγει λέγων αὐτῷ θέλω καθαρίσθητι καὶ εἰπόντος αὐτοῦ εὐθέως εὐθὺς ἀπῆλθεν λέπρα ἀπῆλθεν ἀπʼ αὐτοῦ λέπρα καὶ ἐκαθαρίσθη καὶ ἐμβριμησάμενος ἐμβρισάμενος αὐτῷ εὐθὺς εὐθέως ἐξέβαλεν αὐτόν εὐθέως καὶ λέγει αὐτῷ ὅρα μηδενὶ μηδὲν εἴπῃς ἀλλὰ ὕπαγε σεαυτὸν σαυτόν δεῖξον σεαυτόν ἑαυτόν τῷ ἱερεῖ καὶ προσένεγκε προσενέγκαι περὶ τοῦ καθαρισμοῦ καθαρσίου σου καθὼς προσέταξεν Μωϋσῆς εἰς μαρτύριον αὐτοῖς αὐτῷ δὲ ἐξελθὼν ἤρξατο κηρύσσειν πολλὰ καὶ διαφημίζειν τὸν λόγον ὥστε μηκέτι αὐτὸν δύνασθαι αὑτόν φανερῶς εἰς πόλιν φανερῶς εἰσελθεῖν εἰς πόλιν ἀλλʼ ἔξω ἐπʼ ἐν ἐρήμοις τόποις ἦν καὶ ἤρχοντο πρὸς αὐτὸν πάντοθεν πανταχόθεν καὶ πάλιν ἔρχεται εἰσῆλθεν εἰσελθὼν πάλιν εἰς Καφαρναοὺμ διʼ ἡμερῶν καὶ ἠκούσθη ὅτι ἐν εἰς οἴκῳ οἶκόν ἐστίν καὶ εὐθέως συνήχθησαν πολλοὶ ὥστε μηκέτι χωρεῖν μηδὲ τὰ πρὸς τὴν θύραν καὶ ἐλάλει πρός αὑτούς αὐτοῖς τὸν λόγον καὶ ἰδοὺ ἄνδρες ἔρχονται φέροντες πρὸς αὐτὸν φέροντες βαστάζοντες ἐν κραββάτῳ παραλυτικὸν φέροντες αἰρόμενον αἰρομένων ὑπὸ τεσσάρων καὶ μὴ δυνάμενοι προσενέγκαι προσεγγίσαι προσελθεῖν αὐτῷ διὰ ἀπὸ τὸν τοῦ ὄχλον ὄχλου ἀπεστέγασαν τὴν στέγην ὅπου ἦν Ἰησοῦς καὶ ἐξορύξαντες χαλῶσι τὸν κράββατον κράβακτον ὅπου ἐφʼ εἰς ὃν ἦν παραλυτικὸς κατέκειτο κατακείμενος καὶ ἰδὼν δὲ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν λέγει τῷ παραλυτικῷ θάρσει τέκνον μου ἀφέωνται ἀφίενταί σοι σου αἱ ἁμάρτυριαι ἁμαρτίαι σου ἦσαν δέ τινες τῶν γραμματέων ἐκεῖ καθήμενοι καὶ διαλογιζόμενοι ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν λέγοντες ὅτι τί οὗτος οὕτως λαλεῖ βλασφημίας βλασφημεῖ τίς δύναται ἀφιέναι ἀφεῖναι τὰς ἁμαρτίας εἰ μὴ εἷς Θεός καὶ εὐθὺς εὐθέως ἐπιγνοὺς Ἰησοῦς ἐπιγνοὺς τῷ πνεύματι αὐτοῦ αὐτῷ ὅτι οὕτως αὐτοὶ διαλογίζονται ἐν ἑαυτοῖς λέγει εἶπεν αὐτοῖς ὅτι τί ταῦτα διαλογίζεσθε διαλογίζεσθαι ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν τί γάρ ἐστιν εὐκοπώτερον εἰπεῖν τῷ παραλυτικῷ παράλυτῳ ἀφίενταί ἀφέωνταί σου σοι αἱ ἁμαρτίαι εἰπεῖν ἔγειρε ἔγειραι ἐγείρου καὶ ἆρον σου τὸν κράββατόν κράβακτον σου καὶ περιπάτει ὕπαγε εἰς τὸν οἶκον σου εἰπεῖν ἀφέωνται σοι αἱ ἁμαρτίαι ἵνα δὲ εἰδῆτε ἴδητε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ἔχε Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου ἀφιέναι ἁμαρτίας ἐπὶ τῆς γῆς ἀφιέναι ἁμαρτίας λέγει τῷ παραλυτικῷ ἔγειρε σοὶ λέγω ἔγειρε ἔγειραι καὶ ἆρον τὸν κράββατόν κράβακτον σου καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου δὲ καὶ ἠγέρθη ἐγερθείς καὶ εὐθὺς εὐθέως ἠγέρθη καὶ ἄρας ἀρᾷ αὐτοῦ τὸν κράββατον κράβακτον ἐξῆλθεν ἔμπροσθεν ἐναντίον πάντων ἀπῆλθεν ὥστε ἐξίστασθαι θαυμάζειν πάντας πάντες αὑτούς καὶ δοξάζειν τὸν Θεὸν καὶ λέγοντας λέγειν ὅτι οὐδέποτε οὕτως οὐδέποτε εἴδομεν εἴδαμεν εἶδον ἐφάνη ἐν τῷ Ἰσραήλ καὶ ἐξῆλθεν ἐξῆλθον πάλιν παρὰ εἰς τὴν θάλασσαν καὶ πᾶς ὄχλος ἤρχετο πρὸς αὐτόν αὑτούς καὶ ἐδίδασκεν αὐτούς καὶ παράγων εἶδεν Ἰάκωβον Λευὶν Λευῒ τὸν τοῦ Ἁλφαίου καθήμενον ἐπὶ τὸ τοῦ τελώνιον τελώνιου καὶ λέγει αὐτῷ ἀκολούθει μοι καὶ ἀναστὰς ἠκολούθησεν ἠκολούθει αὐτῷ καὶ ἐγένετο γίνεται ἐν τῷ κατακεῖσθαι κατακειμένων ἀνακειμένων αὐτὸν αὐτῶν ἐν τῇ οἰκίᾳ αὐτοῦ καὶ πολλοὶ τελῶναι καὶ ἁμαρτωλοὶ ἐλθόντες συνανέκειντο τῷ Ἰησοῦ καὶ τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ἦσαν γὰρ πολλοὶ οἱ καὶ ἠκολούθουν ἠκολούθησαν αὐτῷ καὶ οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ τῶν Φαρισαῖοι Φαρισαίων καὶ ἰδόντες εἶδαν αὐτὸν ὅτι ἐσθίει ἤσθιεν ἐσθίοντα μετὰ τῶν τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν ἐσθίοντα καὶ τῶν τελωνῶν καὶ ἔλεγον τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ διὰ τί ὅτι μετὰ τῶν ἁμαρτωλῶν τελωνῶν καὶ τῶν τελωνῶν ἁμαρτωλῶν ἐσθίει διδάσκαλος ὑμῶν ἐσθίει καὶ πίνει καὶ ἀκούσας Ἰησοῦς λέγει αὐτοῖς ὅτι οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ἰσχύοντες ἰατροῦ ἀλλʼ οἱ κακῶς ἔχοντες οὐκ γάρ ἦλθον ἐλήλυθα καλέσαι δικαίους ἀλλὰ ἁμαρτωλούς εἰς μετάνοιαν καὶ ἦσαν οἱ μαθηταὶ Ἰωάννου καὶ οἱ μαθηταὶ τῶν Φαρισαίων Φαρισαῖοι νηστεύοντες καὶ ἔρχονται καὶ λέγουσιν αὐτῷ διὰ τί οἱ μαθηταὶ Ἰωάννου καὶ οἱ μαθηταὶ τῶν Φαρισαίων νηστεύουσιν οἱ δὲ σοὶ μαθηταὶ σου οὐ νηστεύουσιν καὶ εἶπεν αὐτοῖς Ἰησοῦς μὴ δύνανται οἱ νυμφίοι υἱοὶ τοῦ νυμφῶνος ἐν νυμφίος μετʼ αὐτῶν ἐστιν νηστεύειν ὅσον χρόνον μεθʼ ἑαυτῶν ἔχουσιν τὸν νυμφίον μετʼ ἑαυτῶν αὐτῶν οὐ δύνανται νηστεύειν ἐλεύσονται δὲ ἡμέραι ὅταν ἀρθῇ ἀπαρθῇ ἀπʼ αὐτῶν νυμφίος καὶ τότε νηστεύσουσιν νηστεύουσιν ἐν ἐκείναις ἐκείνῃ ταῖς τῇ ἡμέραις ἡμέρᾳ καὶ οὐδεὶς δὲ ἐπίβλημα ῥάκους ἀγνάφου ἐπιράπτει ἐπισυνάπτει ἐπισυνράπτει ἐπὶ ἱμάτιον ἱματίῳ παλαιόν παλαιῷ εἰ δὲ μή αἴρει τὸ πλήρωμα ἀπʼ ἑαυτοῦ αὐτοῦ τὸ πλήρωμα τὸ καινὸν ἀπὸ τοῦ παλαιοῦ καὶ χεῖρον χειρῶν πλείω σχίσμα σχίσμα γίνεται καὶ οὐδεὶς βάλλει βαλεῖ οἶνον νέον εἰς ἀσκοὺς παλαιούς ἀλλʼ εἰς καινοὺς εἰ δὲ μή γε ῥήσσει ῥήξει διαρρήσσονται οἶνος νέος τοὺς οἱ ἀσκούς ἀσκοί καὶ οἶνος ἐκχεῖται ἀπόλλυται καὶ οἱ ἀσκοί ἀπολοῦνται ἀπόλλυνται ἀλλὰ οἶνον νέον εἰς ἀσκοὺς καινοὺς βάλλουσιν βλητέον καὶ ἐγένετο πάλιν παραπορεύεσθαι αὐτὸν ἐν τοῖς Σάββασιν παραπορεύεσθαι πορεύεσθαι διαπορεύεσθαι αὑτόν διὰ τῶν τῶν σπορίμων ἐσπαρμένων καὶ ἤρξαντο οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἤρξαντο ὁδοποιεῖν ὁδὸν ποιεῖν τίλλοντες τίλλειν τοὺς στάχυας καὶ οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἔλεγον αὐτῷ ἴδε τί ποιοῦσιν οἱ μαθηταὶ σου ἐν τοῖς Σάββασιν οὐκ ἔξεστιν αὐτοῖς τοῖς Σάββασιν καὶ ἀποκριθεὶς αὐτὸς ἔλεγεν εἶπεν λέγει αὐτοῖς οὐδέποτε οὐδὲ τοῦτο ἀνέγνωτε τί ἐποίησεν Δαυὶδ ὅτε χρείαν ἔσχεν καὶ ἐπείνασεν αὐτὸς καὶ οἱ οὖ μετʼ αὐτοῦ ὄντες πῶς εἰσῆλθεν εἰσελθὼν εἰς τὸν οἶκον τοῦ Θεοῦ ἐπὶ Ἀβιαθὰρ τοῦ ἀρχιερέως καὶ ἔφαγεν τοὺς ἄρτους τῆς Προθέσεως Προσθέσεως ἔφαγεν καὶ ἔδωκεν καὶ τοῖς μετʼ αὐτοῦ οὖσιν οὓς ὃς οὐκ ἔξεστιν φαγεῖν εἰ μὴ τοῖς τοὺς ἱερεῦσιν ἱερεῖς καὶ ἔδωκεν καὶ τοῖς σὺν αὐτῷ οὖσιν καὶ ἔλεγεν λέγω δὲ ὑμῖν αὐτοῖς ὅτι τὸ Σάββατον διὰ τὸν ἄνθρωπον ἐκτίσθη ἐγένετο καὶ οὐχ ἄνθρωπος διὰ τὸ Σάββατον ὥστε Κύριός ἐστιν Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου καὶ τοῦ Σαββάτου καὶ εἰσῆλθεν εἰσελθόντος αὐτοῦ πάλιν εἰς τὴν συναγωγήν καὶ ἦν ἐκεῖ ἔρχεται ἦν ἄνθρωπος πρός αὑτόν ἐξηραμμένην ξηρὰν ἔχων ξηρὰν τὴν χεῖρα καὶ παρετήρουν παρετηροῦντο αὐτὸν εἰ ἐν τοῖς Σάββασιν θεραπεύσει θεραπεύει αὐτόν ἵνα κατηγορήσωσιν κατηγορήσουσιν αὑτόν αὐτοῦ καὶ λέγει τῷ ἀνθρώπῳ τῷ ἐξηραμμένην ἔχοντι τὴν ξηρὰν χεῖρα χεῖραν ἔχοντι ξηράν ἐξηραμμένην ἔγειρε ἔγειραι καὶ στήθι εἰς ἐκ ἐν τὸ τοῦ μέσον μέσῳ μέσου καὶ λέγει εἶπεν πρός αὑτούς αὐτοῖς ἔξεστιν ἐν τοῖς Σάββασιν τι ἀγαθοποιῆσαι ἀγαθόν ποιῆσαι κακοποιῆσαι οὗ ψυχὴν σῶσαι μᾶλλον ἀπολέσαι ἀποκτεῖναι οἱ δὲ ἐσιώπων καὶ περιβλεψάμενος δὲ αὐτοὺς μετʼ ὀργῆς συλλυπούμενος ἐπὶ τῇ πωρώσει νεκρώσει τῆς καρδίας αὐτῶν λέγει τῷ ἀνθρώπῳ ἔκτεινον τὴν χεῖρα σου καὶ ἐξέτεινεν καὶ ἀπεκατεστάθη ἀποκατεστάθη ἀπεκατέστη χεὶρ αὐτοῦ εὐθέως ὑγιὴς ὡς ἄλλη καὶ ἐξελθόντες δὲ οἱ Φαρισαῖοι εὐθὺς εὐθέως μετὰ τῶν Ἡρῳδιανῶν συμβούλιον ἐδίδουν ἐποίουν ἐποιοῦντο ποιοῦντες ἐποίησαν κατʼ αὐτοῦ ὅπως αὐτὸν ἀπολέσωσιν καὶ δὲ Ἰησοῦς ἀνεχώρησεν μετὰ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ ἀνεχώρησεν πρὸς εἰς τὴν θάλασσαν καὶ πολὺ πολὺς πλῆθος ὄχλος ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας ἠκολούθησεν ἠκολούθησαν αὐτῷ καὶ ἀπὸ τῆς Ἰουδαίας ἠκολούθησαν καὶ ἀπὸ Ἱεροσολύμων καὶ ἀπὸ τῆς Ἰδουμαίας καὶ οἱ πέραν τοῦ Ἰορδάνου καὶ οἱ περὶ Τύρον καὶ οἱ περὶ Σιδῶνα ἠκολούθουν αὐτῷ πλῆθος πολύ ἀκούοντες ἀκούσαντες ὅσα ἐποίει ποιεῖ ἦλθον ἦλθαν πρὸς αὐτόν καὶ εἶπεν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ἵνα πλοιάριον πλοιάρια προσκαρτερῇ αὐτῷ διὰ τὸν ὄχλον ἵνα μὴ θλίβωσιν αὐτόν πολλοὶ πολλοὺς γὰρ ἐθεράπευσεν ἐθεράπευεν ὥστε ἐπιπίπτειν ἐπέπιπτον ἐν αὐτῷ αὐτοῦ ἵνα αὐτοῦ ἅψωνται ἅψων καὶ ὅσοι εἶχον μάστιγας καὶ τὰ πνεύματα δὲ τὰ ἀκάθαρτα ὅταν οὖν αὐτὸν εἶδον ἐθεώρει ἐθεώρουν προσέπιπτον προσέπιπτεν αὐτῷ καὶ ἔκραζον ἔκραζεν λέγοντα λέγοντες ὅτι σὺ εἶ Χριστὸς Υἱὸς τοῦ Θεοῦ καὶ πολλὰ ἐπετίμα αὐτοῖς ἵνα μὴ αὐτὸν φανερὸν αὐτὸν ποιήσωσιν ποιῶσιν ὅτι ᾔδεισαν τὸν Χριστὸν αὑτόν εἶναι καὶ ἀναβαίνει ἀναβὰς εἰς τὸ ὄρος καὶ προσκαλεῖται προσεκαλέσατο οὓς ἤθελεν αὐτός οἱ καὶ δὲ ἀπῆλθον ἀπῆλθεν ἦλθον πρὸς αὐτόν καὶ ἐποίησεν δώδεκα μαθητάς οὓς καὶ ἀποστόλους ὠνόμασεν δώδεκα ἵνα ὦσιν δώδεκα μετʼ αὐτοῦ οὓς καὶ ἀποστόλους ὠνόμασεν καὶ ἵνα ἀποστέλλῃ ἀποστείλῃ αὐτοὺς κηρύσσειν τὸ εὐαγγέλιον καὶ ἔχειν ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν θεραπεύειν τὰς νόσους καὶ ἐκβάλλειν τὰ δαιμόνια καὶ περιάγοντας κηρύσσειν τὸ εὐαγγέλιον καὶ ἐποίησεν τοὺς δώδεκα καὶ ἐπέθηκεν ὄνομα τῷ Σίμωνι ὄνομα Πέτρον καὶ τὸν Ἰάκωβον τὸν τοῦ Ζεβεδαίου καὶ τὸν Ἰωάννην τὸν ἀδελφὸν τοῦ αὐτοῦ Ἰακώβου κοινῶς δὲ καὶ ἐπέθηκεν αὐτοῖς αὑτούς ὀνόματα ὄνομα ἐκάλεσεν Βοανηργές ἐστιν υἱοὶ βροντῆς ἦσαν δὲ οὗτοι Σίμων καὶ Ἀνδρέαν Ἀνδρέας Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης Φίλιππον Φίλιππος καὶ Βαρθολομαῖον καὶ Ματθαῖον Ματθαῖος καὶ Θωμᾶν Θωμᾶς καὶ Ἰάκωβον Ἰάκωβος τὸν τοῦ Ἁλφαίου καὶ Θαδδαῖον Λεββαῖον καὶ Σίμωνα Σίμων τὸν τὸ Καναναῖον Καναναῖος Κανανίτην καὶ Ἰούδαν Ἰούδας Ἰσκαριώθ Ἰσκαριώτην Ἰσκαριώτης Σκαριὼθ ὃς καὶ παρέδωκεν παραδοὺς αὐτόν καὶ εἰσέρχονται ἔρχεται ἔρχονται εἰς οἶκον καὶ συνέρχεται πάλιν ὄχλος ὥστε μὴ δύνασθαι αὐτοὺς μηδὲ μήτε ἄρτον ἄρτους φαγεῖν καὶ ὅτε ἀκούσαντες ἤκουσαν οἱ παρʼ περὶ αὐτοῦ οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ λοιποὶ ἐξῆλθον κρατῆσαι αὐτόν ἔλεγον ἔλεγαν γὰρ ὅτι ἐξέστη ἐξήρτηνται ἐξέστατε αὐτοῦ αὑτούς καὶ οἱ γραμματεῖς οἱ ἀπὸ Ἱεροσολύμων καταβάντες γραμματεῖς ἔλεγον ὅτι Βεελζεβοὺλ Βεεζεβοὺλ ἔχει καὶ ὅτι ἐν τῷ τὸν ἄρχοντι ἄρχοντα τῶν δαιμονίων καὶ διʼ αὐτοῦ ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια καὶ προσκαλεσάμενος αὐτοὺς εἶπεν αὐτοῖς ἐν παραβολαῖς ἔλεγεν Κύριος Ἰησοῦς αὐτοῖς πῶς δύναται Σατανᾶς Σατανᾶν ἐκβάλλειν ἐκβάλειν καὶ ἐὰν βασιλεία ἐφʼ ἑαυτὴν μερισθῇ οὐ δύναται σταθῆναι βασιλεία ἐκείνη κᾂν καὶ ἐὰν οἰκία ἐφʼ ἑαυτὴν μερισθῇ οὐ δυνήσεται δύναται σταθῆναι οἰκία ἐκείνη σταθῆναι στῆναι ἑστάναι καὶ εἰ ἐάν Σατανᾶς Σατανᾶν ἐκβάλλει μεμερίσθαι ἀνέστη ἐφʼ ἑαυτὸν ἀνέστη καὶ μεμερίσται ἐμερίσθη καὶ οὐ δύναται στῆναι σταθῆναι βασιλεία αὐτοῦ ἀλλὰ τὸ τέλος ἔχει ἀλλʼ οὐ δύναται οὐδεὶς δύναται τὰ σκεύη τοῦ ἰσχυροῦ διαρπάσαι εἰσελθὼν εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ ἰσχυροῦ εἰσελθὼν τὰ σκεύη αὐτοῦ διαρπάσαι ἐὰν μὴ πρῶτον τὸν ἰσχυρὸν δήσῃ καὶ τότε τὴν τὰ οἰκίαν σκεύη αὐτοῦ διαρπάσει διαρπάσῃ ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι πάντα ἀφεθήσεται τὰ ἁμαρτήματα ἀφεθήσεται τοῖς υἱοῖς ἀνθρώποις τῶν ἀνθρώπων τὰ ἁμαρτήματα καὶ αἱ βλασφημίαι ὅσα ὅσας ἐὰν ἂν βλασφημήσωσιν ὃς ἂν δʼ ἂν τις βλασφημήσῃ εἰς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον οὐκ ἔχει ἄφεσιν εἰς τὸν αἰῶνα ἀλλὰ ἔνοχός ἑνὸς ἐστιν ἔσται αἰωνίου ἁμαρτίας ἁμαρτήματος κρίσεως ὅτι ἔλεγον πνεῦμα ἀκάθαρτον αὑτόν ἔχει ἔχειν αὑτόν ἔρχονται οὖν οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ καὶ ἔρχονται ἔρχεται αὐτοῦ μήτηρ αὐτοῦ καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ καὶ ἔξω στήκοντες ἑστῶτες στάντες ἀπέστειλαν πρὸς αὐτὸν καλοῦντες ζητοῦντες φωνοῦντες αὐτόν καὶ ἐκάθητο ὄχλος περὶ πρός αὐτὸν τὸν ὄχλος ὄχλον καὶ λέγουσιν εἶπον δὲ αὐτῷ ἰδοὺ μήτηρ σου καὶ οἱ ἀδελφοί σου καὶ αἱ ἀδελφαί σου ἔξω στηκοῦσίν ζητοῦσίν ζητοῦντες σε ὃς δὲ καὶ ἀπεκρίθη ἀποκριθεὶς καὶ λέγει εἶπεν αὐτοῖς λέγων λέγει τίς ἐστιν μήτηρ μου καὶ οἱ ἀδελφοί μου καὶ περιβλεψάμενος κύκλῳ τοὺς περὶ αὐτὸν αὐτοῦ κύκλῳ καθημένους τοὺς μαθητάς λέγει εἶπεν ἴδε ἰδοὺ μήτηρ μου καὶ οἱ ἀδελφοί μου καὶ ὃς γὰρ ἂν ποιήσῃ ποιῇ τὸ τὰ θέλημα θελήματα τοῦ Θεοῦ οὗτος μου ἀδελφός μου καὶ ἀδελφὴ μου καὶ μήτηρ ἐστίν καὶ πάλιν ἤρξατο πάλιν διδάσκειν παρὰ πρός τὴν θάλασσαν καὶ συνάγεται συνήχθη συνήχθησάν πρὸς αὐτὸν λαὸς ὄχλος πολὺς πλεῖστος ὥστε αὐτὸν ἐμβάντα εἰς τὸ πλοῖον ἐμβάντα καθῆσθαι ἐν παρὰ πέραν τῇ τὸν τῆς θαλάσσῃ αἰγιαλόν θαλάσσης καὶ πᾶς ὄχλος πέραν πρὸς ἐν τῆς τῷ τὴν θαλάσσης θάλασσαν αἰγιαλῷ ἐπὶ τῆς γῆς ἦν ἦσαν καὶ ἐδίδασκεν αὐτοὺς πολλά ἐν παραβολαῖς πολλά πολλαῖς καὶ ἔλεγεν λέγων αὐτοῖς ἐν τῇ διδαχῇ αὐτοῦ ἀκούετε ἀκούσατε ἰδοὺ ἐξῆλθεν σπείρων τοῦ σπεῖραι καὶ ἐγένετο ἐν τῷ σπείρειν σπεῖραι τὸ μὲν ἔπεσεν παρὰ τὴν ὁδόν καὶ ἦλθεν ἦλθαν τὰ ὄρνεα πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ κατέφαγεν αὐτό καὶ ἀλλὰ ἄλλο δὲ ἔπεσεν ἔπεσαν ἐπὶ τὸ τὰ πετρῶδες πετρώδη καὶ ὅτι ὅπου οὐκ εἶχεν γῆν πολλήν καὶ εὐθὺς εὐθέως ἐξανέτειλεν ἐξανέστειλεν ἀνέτειλε διὰ τὸ μὴ ἔχειν βάθος τῆς τὴν γῆς γῆν ἡλίου δὲ καὶ ὅτε ἀνατείλαντος ἀνέτειλεν ἥλιος ἐκαυματίσθη ἐκαυματίσθησαν καὶ διὰ τὸ μὴ ἔχειν ῥίζαν ἐξηράνθη ἐξηράνθησαν καὶ ἁλλά ἄλλο ἄλλος ἔπεσεν εἰς ἐπὶ τὰς ἀκάνθας καὶ ἀνέβησαν αἱ ἄκανθαι καὶ συνέπνιξαν αὐτό αὐτά καὶ καρπὸν οὐκ ἔδωκεν ἔδωκαν καὶ ἄλλα ἄλλο ἔπεσεν εἰς ἐπὶ τὴν γῆν τὴν καλήν καὶ ἐδίδου ἐδίδοσαν καρπὸν ἀναβαίνοντα καὶ αὐξάνοντα αὐξανόμενα αὐξανόμενον καὶ ἔφερεν ἔφερον φέρει τὸ εἰς ἓν τριάκοντα τριάκοντα καὶ τὸ ἓν εἰς ἑξήκοντα ἑξήκοντα καὶ τὸ ἓν εἰς ἑκατόν ἑκατόν καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς ὃς ἔχει ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω καὶ συνίων συνιέτω καὶ ὅτε δὲ ἐγένετο κατὰ μόνας ἐπηρώτων ἐπηρώτησαν ἠρώτησαν ἠρώτουν ἠρώτων αὐτὸν οἱ οἱ μαθηταὶ περὶ αὐτὸν αὐτοῦ σὺν τοῖς δώδεκα τίς τὴν τὰς παραβολήν παραβολάς παραβολή αὕτη καὶ ἔλεγεν λέγει αὐτοῖς ὑμῖν δέδοται γνῶναι τὸ μυστήριον δέδοται τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ ἐκείνοις δὲ τοῖς ἔξω ἔξωθεν ἐν παραβολαῖς τὰ πάντα γίνεται λέγεται ἵνα βλέποντες ἀκούωσιν βλέπωσιν καὶ μὴ ἴδωσιν καὶ ἀκούοντες ἀκούωσι ἀκούσωσι καὶ μὴ συνιῶσιν συνῶσιν μήποτε ἐπιστρέψωσιν καὶ ἀφεθῇ ἀφεθήσομαι ἀφεθήσεται αὐτοῖς τὰ ἁμαρτήματα καὶ λέγει αὐτοῖς οὐκ οἴδατε τὴν παραβολὴν ταύτην καὶ πῶς πάσας τὰς τὰς παραγνώσεσθαι παραβολὰς γνώσεσθε σπείρων τὸν λόγον σπείρει σπερεῖ οὗτοι δέ εἰσιν οἱ παρὰ τὴν ὁδὸν οἷς ὅπου σπείρεται λόγος καὶ οἱ ὅταν ἀκούσωσιν ἀκούωσιν εὐθὺς εὐθέως ἔρχεται Σατανᾶς καὶ αἴρει ἀφαίρει ἁρπάζει τὸν λόγον τὸν ἐσπαρμένον ἐν εἰς ἀπὸ ταῖς τῆς καρδίαις καρδίας αὐτοῖς αὐτῶν αὐτούς καὶ οὗτοί δὲ ὁμοίως εἰσιν ὁμοίως οἱ ἐπὶ τὰ πετρώδη πετρώδης σπειρόμενοι οἳ οἵτινες ὅταν ἀκούσωσιν τὸν λόγον εὐθὺς εὐθέως μετὰ χαρᾶς λαμβάνουσιν αὐτόν καὶ οὐκ ἔχουσιν ῥίζαν ἐν ἑαυτοῖς ἀλλὰ πρόσκαιροί εἰσιν εἶτα γενομένης θλίψεως καὶ διωγμοῦ διὰ τὸν λόγον καὶ εὐθὺς εὐθέως σκανδαλίζονται σκανδαλίζεται σκανδαλισθήσονται καὶ ἄλλοι οὗτοί εἰσὶν οἱ δὲ εἰς ἐπὶ τὰς ἀκάνθας σπειρόμενοι οὗτοί εἰσιν οἱ ἀκούσαντες τὸν λόγον ἀκούοντες ἀκούσαντες καὶ αἱ μέριμναι μερίμναις τοῦ βίου αἰῶνος τούτου καὶ ἀπάτη ἀπάται τοῦ πλούτου κόσμου συμπνίγει τὸν λόγον καὶ αἱ περὶ παρὰ τὰ λοιπὰ ἐπιθυμίαι εἰσπορευόμεναι συμπνίγουσιν τὸν λόγον καὶ ἄκαρπος ἄκαρποι γίνεται γίγνονται γίνονται καὶ ἐκεῖνοί οὗτοί δὲ εἰσιν οἱ ἐπὶ τὴν γῆν τὴν καλὴν γῆν σπαρέντες πίπτοντες οἵτινες ἀκούουσιν τὸν λόγον καὶ παραδέχονται καὶ καρποφοροῦσιν καρπὸν φέρουσιν τὸ ἓν τριάκοντα καὶ τὸ ἓν ἑξήκοντα καὶ τὸ ἓν ἑκατόν καὶ ἔλεγεν λέγει αὐτοῖς ὅτι μήτι ἅπτεται ἔρχεται λύχνος καίεται ἔρχεται ἵνα ὑπὸ τὸν μόδιον τεθῇ τεθῆναι ὑπὸ τὴν κλίνην ἀλλʼ καὶ οὐχι οὐχ ἵνα ἐπὶ ὑπὸ τὴν λυχνίαν τεθῇ ἐπιτεθῇ οὐ οὐδὲν γάρ ἐστιν τι κρυπτὸν ἀλλʼ ἐὰν μὴ ἵνα φανερωθῇ οὐδὲ ἐγένετο ἀπόκρυφον ἀλλʼ ἵνα ἔλθῃ εἰς φανερόν φανερωθῇ ἔλθῃ εἴ τις ἔχει ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς βλέπετε τὰ τί ἀκούετε ἐν μέτρῳ μετρεῖτε μετρεῖται μετρηθήσεται ὑμῖν καὶ προστεθήσεται ὑμῖν τοῖς ἀκούουσιν ὃς γὰρ ἂν ἔχει ἔχῃ δοθήσεται προστεθήσεται αὐτῷ καὶ ὃς οὐκ ἔχει καὶ ἔχει ἀρθήσεται ἀπʼ αὐτοῦ καὶ ἔλεγεν ὅτι οὕτως ἐστὶν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ὡς ἂν ἐὰν ἄνθρωπος ὅταν βάλῃ τὸν τὸ σπόρον βάλῃ ἐπὶ τῆς τὴν γῆς γῆν καὶ καθεύδῃ καὶ ἐγείρηται ἐγείρεται ἐγερθῇ νύκτα νυκτὸς καὶ ἡμέραν καὶ σπόρος βλαστᾷ βλαστάνῃ καὶ μηκύνηται μηκύνεται ὡς οὐκ οἶδεν αὐτός ὅτι αὐτομάτη γὰρ γῆ καρποφορεῖ πρῶτον χόρτον εἶτα εἶτεν στάχυν στάχυας εἶτα εἶτεν πλήρης πλῆρες πλήρη σῖτος σῖτον ἐν τῷ στάχυϊ καὶ ὅταν δὲ παραδοῖ παραδῷ καρπός εὐθὺς εὐθέως ἀποστέλλει τὸ δρέπανον ὅτι παρέστηκεν θερισμός καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς πῶς τίνι ὁμοιώσωμεν ὁμοιώσομεν τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐν τίνι ποίᾳ αὐτὴν τὴν παραβολῇ παραβολὴν δῶμεν θῶμεν παραβάλωμεν αὐτήν ὡς ὁμοία εστιν κόκκῳ κόκκον σινάπεως ὃς ὡς ὅταν ὁπόταν ὅτι ἂν σπαρῇ ἐπὶ τῆς τὴν γῆς γῆν μικρότερον μικρότερος μὲν ὂν ὤν εστιν πάντων τῶν σπερμάτων ἐστὶν εἰσιν τῶν ἐπὶ τῆς γῆς εστιν καὶ ὅταν σπαρῇ ἀναβαίνει αὔξει καὶ γίνεται μεῖζον μείζων πάντων τῶν λαχάνων μείζων μεῖζον καὶ None ποιεῖ κλάδους μεγάλους ὥστε δύνασθαι αὐτοῦ ὑπὸ τὴν σκιὰν αὐτοῦ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατασκηνοῦν κατασκηνοῖν καὶ τοιαύταις πολλαῖς παραβολαῖς πολλαῖς ἐλάλει αὐτοῖς τὸν λόγον καθὼς ἠδύναντο ἐδύναντο ἀκούειν καὶ χωρὶς δὲ παραβολῆς οὐκ ἐλάλει αὐτοῖς κατʼ ἰδίαν δὲ τοῖς ἰδίοις μαθηταῖς αὑτοῦ ἐπέλυεν πάντα αὐτὰς καὶ λέγει αὐτοῖς ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ὀψίας γενομένης διέλθωμεν εἰς τὸ πέραν καὶ ἀφέντες ἀφίουσιν αὑτόν τὸν ὄχλον καὶ παραλαμβάνουσιν αὐτὸν ὡς ἦν ἐν τῷ πλοίῳ καὶ ἄλλα ἅμα ἄλλαι δὲ πλοῖα πλοῖαι πλοιάρια πολλαί πολλοὶ ἦν ἦσαν μετʼ αὐτοῦ καὶ γίνεται ἐγένετο λαῖλαψ μεγάλη μεγάλου μέγας ἀνέμου μεγάλη μεγάλου καὶ τὰ δὲ κύματα εἰσέβαλλεν ἔβαλεν ἐπέβαλλεν ἐπέβαλεν εἰς τὸ πλοῖον ὥστε αὐτὸ ἤδη γεμίζεσθαι τὸ πλοῖον καὶ ἦν αὐτὸς ἦν ἐν ἐπὶ τῇ πρύμνῃ ἐπὶ τὸ προσκεφάλαιον προσκεφαλαίου καθεύδων καὶ ἐγείρουσιν διεγείρουσιν διεγείραντες αὐτὸν καὶ λέγουσιν αὐτῷ Διδάσκαλε οὐ μέλει σοι ὅτι ἀπολλύμεθα καὶ διεγερθεὶς ἐγερθείς ἐπετίμησεν τῷ ἀνέμῳ καὶ εἶπεν τῇ θαλάσσῃ καὶ εἶπεν σιώπα καὶ πεφίμωσο φιμώθητι καὶ ἐκόπασεν ἄνεμος καὶ ἐγένετο γαλήνη μεγάλη καὶ εἶπεν λέγει αὐτοῖς τί οὕτως δειλοί ἐστε οὔπω οὕτως πῶς οὐκ ἔχετε πίστιν καὶ ἐφοβήθησαν φόβον μέγαν καὶ ἔλεγον πρὸς ἀλλήλους τίς ἄρα οὗτός ἐστιν οὗτος ὅτι καὶ ἄνεμος θάλασσα καὶ οἱ θάλασσα ἄνεμοι ὑπακούουσιν ὑπακούει αὐτῷ ὑπακούει καὶ ἦλθον ἦλθαν ἦλθεν εἰς τὸ πέραν πέραν τῆς θαλάσσης καὶ εἰς τὴν τῇ χώραν τῶν Γερασηνῶν Γεργεσηνῶν Γαδαρηνῶν καὶ ἐξελθόντι ἐξελθόντων ἐξελθόντος αὐτῷ αὐτῶν αὐτοῦ ἐκ τοῦ πλοίου εὐθὺς εὐθέως ὑπήντησεν ἀπήντησεν αὐτῷ ἄνθρωπος ἐκ τῶν μνημείων ἄνθρωπος ἐν πνεύματι ἀκαθάρτῳ ὃς εἴχεν τὴν κατοίκησιν εἶχεν ἐν τοῖς μνημείοις μνήμασιν καὶ οὐδὲ οὔτε ἁλύσει ἁλύσεσιν αὐτὸν οὐκέτι οὐδεὶς ἐδύνατο ἠδύνατο ἐδύναντο αὐτὸν ἐδύνατο δῆσαι ὅτι διὰ τὸ αὐτὸν πολλάκις αὑτόν δεδεμένον δεδέσθαι καὶ πέδαις καὶ ἁλύσεσι ἐν αἷς δεδέσθαι ἔδησαν καὶ διεσπάσθαι διεσπακέναι δὲ ὑπʼ αὐτοῦ τὰς ἁλύσεις καὶ τὰς πέδας συντετρῖφθαι συντετρῖφεναι καὶ οὐδεὶς μηδένα δὲ αὐτὸν ἰσχὺν ἴσχυεν ἰσχύειν ἴσχυσεν αὐτὸν ἔτι δαμάσαι δῆσαι καὶ διὰ παντὸς νυκτὸς δὲ καὶ ἡμέρας διὰ παντὸς ἐν τοῖς μνήμασιν ὄρεσιν καὶ ἐν τοῖς ὄρεσιν μνημείοις μνήμασιν ἦν κράζων κράζον καὶ κατακόπτων ἑαυτὸν αὑτόν λίθοις καὶ ἰδὼν δὲ τὸν Ἰησοῦν ἀπὸ μακρόθεν ἔδραμεν προσέδραμεν καὶ προσεκύνησεν αὐτῷ αὐτόν καὶ κράξας φωνῇ μεγάλῃ εἶπεν λέγει τί ἐμοὶ καὶ σοί σὺ Ἰησοῦ Υἱὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου ζῶντος ὁρκίζω σε τὸν Θεόν μή με βασανίσῃς καὶ ἔλεγεν γὰρ αὐτῷ Ἰησοῦ ἔξελθε τὸ πνεῦμα τὸ ἀκάθαρτον ἔξελθε ἀπὸ ἐκ τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἐπηρώτα ἐπηρώτησεν αὐτόν τί σοι ὄνομά σοι εστιν καὶ ἀπεκρίθη λέγων λέγει αὐτῷ Λεγιὼν Λεγεὼν εστιν μοι ὄνομά μοι Λεγιὼν εστιν ὅτι πολλοί ἐσμεν καὶ παρεκάλει παρεκάλουν αὐτὸν πολλὰ ἵνα μὴ αὐτοὺς αὑτόν αὐτὰ ἀποστείλῃ αὑτούς αὑτόν ἔξω τῆς χώρας ἦν δὲ ἐκεῖ πρὸς τῷ τὰ ὄρει ὄρη ἀγέλη χοίρων μεγάλη πρός τῷ ὄρει βοσκομένη βοσκομένων πρός τῷ ὄρει καὶ παρεκάλεσαν παρεκάλουν παρακαλέσαντες αὐτὸν τὸν πάντες οἱ τὰ δαίμονες δαιμόνια λέγοντες εἶπαν εἰπόντα πέμψον ἡμᾶς εἰς τοὺς χοίρους ἵνα εἰς αὐτοὺς εἰσέλθωμεν ἀπέλθωμεν καὶ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς εὐθέως Κύριος Ἰησοῦς ἔπεμψεν αὑτούς εἰς τοὺς χοίρους καὶ ἐξελθόντα τὰ πνεύματα τὰ ἀκάθαρτα εἰσῆλθον εἰσῆλθαν εἰσῆλθεν εἰς τοὺς χοίρους καὶ ὥρμησεν ἀγέλη κατὰ τοῦ κρημνοῦ εἰς τὴν θάλασσαν ἦσαν δὲ ὡς δισχίλιοι καὶ ἐπνίγοντο ἐν τῇ θαλάσσῃ καὶ οἱ δὲ βόσκοντες αὐτοὺς αὐτὸς τοὺς χοίρους ἔφυγον καὶ ἀπήγγειλαν ἀπήγγειλον ἀνήγγειλαν ἀνήγγειλον εἰς τὴν πόλιν καὶ εἰς τοὺς ἀγρούς καὶ ἦλθον ἐξῆλθον ἰδεῖν τί ἐστιν τὸ γεγονός καὶ ἔρχονται ἤρχοντο πρὸς τὸν Ἰησοῦν καὶ θεωροῦσιν εὑρίσκουσιν αὑτόν τὸν δαιμονιζόμενον καθήμενον καὶ ἱματισμένον καὶ σωφρονοῦντα τὸν ἐσχηκότα τὸν λεγεῶνα λεγιῶνα καὶ ἐφοβήθησαν καὶ διηγήσαντο δὲ αὐτοῖς οἱ ἰδόντες εἰδότες πῶς ἐγένετο αὐτῷ τῷ δαιμονιζομένῳ καὶ περὶ τῶν χοίρων καὶ ἤρξαντο παρακαλεῖν παρακαλοῦν αὐτὸν ἵνα ἀπελθεῖν ἀπέλθῃ ἀπὸ τῶν ὁρίων αὐτῶν καὶ ἐμβαίνοντος ἐμβάντος αὐτοῦ εἰς τὸ πλοῖον ἤρξατο παρεκάλει παρακαλεῖν αὐτὸν δαιμονισθεὶς ἵνα μετʼ αὐτοῦ ἦν δὲ καὶ Ἰησοῦς οὐκ ἀφῆκεν αὐτόν ἀλλὰ καὶ λέγει εἶπεν αὐτῷ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου πρὸς τοὺς σούς καὶ ἀπάγγειλον διάγγειλον ἀνάγγειλον αὐτοῖς ὅσα σοι Θεός Κύριός σοι πεποίηκεν ἐποίησε σοι καὶ ὅτι ἠλέησέν ἠλέηκέν σε καὶ ἀπῆλθεν καὶ ἤρξατο κηρύσσειν ἐν ὅλῃ τῇ Δεκαπόλει ὅσα ἐποίησεν αὐτῷ Ἰησοῦς καὶ πάντες ἐθαύμαζον καὶ διαπεράσαντος διαπεράσαντες τοῦ Ἰησοῦ ἐν τῷ πλοίῳ τοῦ Ἰησοῦ πάλιν εἰς τὸ πέραν πάλιν συνήχθη ὄχλος πολὺς ἐπʼ πρός αὐτόν καὶ ἦν παρὰ τὴν θάλασσαν καὶ ἰδοὺ ἔρχεται τις εἷς τῶν ἀρχισυναγώγων ὀνόματι ὄνομα Ἰάειρος καὶ ἰδὼν αὐτὸν πίπτει προσπίπτει προσέπεσεν πρὸς τοὺς πόδας αὐτοῦ καὶ παρακαλεῖ παρεκάλει παρακαλῶν αὐτὸν καὶ πολλὰ λέγων ὅτι τὸ θυγάτριόν μου ἐσχάτως ἔχει ἵνα ἐλθὼν ἐλθέ ἅψαι ἐπιθῇς αὐτῇ αὐτῆς αὐτῷ ἐκ τῶν τὰς χειρῶν χεῖρας σου αὐτῇ ἵνα ὅπως σωθῇ καὶ ζήσῃ ζήσεται καὶ ὑπῆγεν ἀπῆλθεν μετʼ αὐτοῦ καὶ ἠκολούθει ἠκολούθησεν αὐτῷ ὄχλος πολύς καὶ συνέθλιβον αὐτόν καὶ γυνὴ τις οὖσα ἐν ῥύσει αἵματος ἔτη δώδεκα ἔτη καὶ πολλὰ παθοῦσα ὑπὸ πολλῶν ἰατρῶν καὶ δαπανήσασα τὰ παρʼ αὐτῆς ἑαυτῆς πάντα καὶ μηδὲν ὠφεληθεῖσα ἀλλὰ μᾶλλον εἰς ἐπὶ τὸ χεῖρον ἐλθοῦσα καὶ ἀκούσασα τὰ περὶ τοῦ Ἰησοῦ ἐλθοῦσα ἐν τῷ ὄχλῳ ὄπισθεν ὄπιθεν καὶ ἥψατο τοῦ ἱματίου αὐτοῦ ἐν τῷ ὄχλῷ ἔλεγεν λέγουσα γὰρ ἐν ἑαυτῇ ὅτι ἐὰν ἅψωμαι κἂν τῶν τοῦ ἱματίων ἱματίου ἅψωμαι ἑαυτοῦ αὐτοῦ ἅψωμαι σωθήσομαι καὶ εὐθὺς εὐθέως ἐξηράνθη πηγὴ τοῦ αἵματος αὐτῆς καὶ ἔγνω τῷ σώματι ὅτι ἴαται εἰάθη ἀπὸ τῆς μάστιγος καὶ εὐθὺς εὐθέως ἐπιγνοὺς καὶ Ἰησοῦς ἐπιγνοὺς ἐν ἑαυτῷ τὴν ἐξ αὐτοῦ δύναμιν ἐξελθοῦσαν ἀπʼ αὐτοῦ καὶ ἐπιστραφεὶς ἐν τῷ ὄχλῳ ἔλεγεν εἶπεν τίς μου ἥψατο τῶν ἱματίων μου καὶ ἔλεγον αὐτῷ οἱ δὲ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγουσιν αὐτῷ βλέπεις τὸν ὄχλον συνθλίβοντά συντρίβοντα σε καὶ λέγεις τίς μου ἥψατο καὶ περιεβλέπετο ἰδεῖν τὴν τοῦτο ποιήσασαν πεποιηκυῖαν ποίησαν δὲ γυνὴ φοβηθεῖσα καὶ τρέμουσα καὶ διό πεποιήκει λάθρᾳ εἰδυῖα γέγονεν ἐπʼ αὐτῇ ἦλθεν καὶ προσέπεσεν προσεκύνησεν αὐτῷ αὑτόν καὶ εἶπεν αὐτῷ ἔμπροσθεν πάντων πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν αἰτίαν αὐτῆς δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῇ αὐτῷ θυγάτηρ θύγατερ πίστις σου σέσωκέν σε ὕπαγε εἰς εἰρήνην καὶ ἴσθι ὑγιὴς ἀπὸ τῆς μάστιγός σου ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος ἔρχονται ἀπὸ τοῦ ἀρχισυναγώγου λέγοντες αὐτῷ ὅτι θυγάτηρ σου ἀπέθανεν τί ἔτι σκύλλεις τὸν διδάσκαλον δὲ Ἰησοῦς εὐθέως παρακούσας ἀκούσας τοῦτον τὸν λόγον τὸν λαλούμενον λέγει τῷ ἀρχισυναγώγῳ μὴ φοβοῦ μόνον πίστευε καὶ οὐκ ἀφῆκεν οὐδένα οὐδὲ ἕνα παρακολουθῆσαι μετʼ αὐτοῦ αὐτῷ οὐδένα παρακολουθῆσαι ἀκολουθῆσαι συνακολουθῆσαι εἰ μὴ μόνον τὸν Πέτρον καὶ Ἰάκωβον καὶ Ἰωάννην τὸν ἀδελφὸν Ἰακώβου αὐτοῦ καὶ ἔρχονται ἔρχεται εἰς τὸν τὴν οἶκον οἰκίαν τοῦ ἀρχισυναγώγου καὶ θεωρεῖ ἐθεώρει θόρυβον καὶ κλαίοντας κλαιόντων καὶ ἀλαλάζοντας ἀλαλαζόντων πολλὰς πολλά καὶ εἰσελθὼν λέγει αὐτοῖς τί θορυβεῖσθε καὶ τί κλαίετε τὸ παιδίον οὐκ ἀπέθανεν ἀλλὰ καθεύδει οἱ δὲ καὶ κατεγέλων αὐτοῦ εἰδότες ὅτι ἀπέθανεν αὐτὸς δὲ ἐκβαλὼν πάντας ἅπαντας τοὺς ὄχλους ἔξω παραλαμβάνει τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα τοῦ παιδίου καὶ τὴν μητέρα καὶ τοὺς μετʼ αὐτοῦ ἑαυτοῦ ὄντας καὶ εἰσπορεύεται εἰσεπορεύετο οὗ ὅπου ἦν τὸ παιδίον κατακείμενον ἀνακείμενον καὶ κρατήσας τῆς τὴν χειρὸς χεῖρα τοῦ παιδίου λέγει αὐτῇ Ῥαββί Ταβιθά ταλιθά κούμ κοῦμι ἐστιν μεθερμηνευόμενον τὸ κοράσιον σοὶ σὺ λέγω ἔγειρε ἔγειραι καὶ εὐθέως εὐθὺς ἀνέστη τὸ κοράσιον καὶ περιεπάτει ἦν γὰρ δὲ ὡσει ἐτῶν δώδεκα καὶ ἐξέστησαν πάντες εὐθὺς ἐκστάσει μεγάλῃ καὶ διεστείλατο αὐτοῖς πολλὰ ἵνα μηδεὶς γνοῖ γνῷ τοῦτο καὶ εἶπεν δοθῆναι δοῦναι αὐτῇ φαγεῖν καὶ ἐξῆλθεν ἐκεῖθεν καὶ ἦλθεν ἔρχεται εἰς τὴν πατρίδα αὐτοῦ καὶ ἀκολουθοῦσιν αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ γενομένου ἡμέρα Σαββάτου σαββάτων ἤρξατο ἤρξαντο διδάσκειν ἐν τῇ συναγωγῇ διδάσκειν καὶ οἱ πολλοὶ ἀκούοντες ἀκούσαντες ἐξεπλήσσοντο ἐπὶ τῇ διδαχῇ αὐτοῦ λέγοντες πόθεν τούτῳ ταῦτα ἅπαντα πάντα καὶ τίς σοφία δοθεῖσα τούτῳ αὐτῷ ἵνα ὅτι καὶ αἱ δυνάμεις τοιαῦται διὰ τῶν χειρῶν αὐτοῦ γίνονται γίνωνται γινόμεναι οὐχ οὗτός ἐστιν τοῦ τέκτων τέκτονος υἱὸς τῆς Μαρίας καὶ ἀδελφὸς δὲ Ἰακώβου καὶ Ἰωσὴφ Ἰωσῆ Ἰωσῆτος καὶ Ἰούδα καὶ Σίμωνος οὐχι καὶ καὶ οὐκ εἰσὶν αἱ ἀδελφαὶ αὐτοῦ ὧδε πρὸς ἡμᾶς εἰσιν καὶ ἐσκανδαλίζοντο ἐν αὐτῷ καὶ ἔλεγεν δὲ αὐτοῖς Ἰησοῦς ὅτι οὐκ ἔστιν προφήτης ἄτιμος εἰ μὴ ἐν τῇ ἰδίᾳ πατρίδι ἑαυτοῦ αὐτοῦ καὶ ἐν τοῖς συγγενεῦσιν συγγενέσιν αὐτοῦ καὶ ἐν τῇ οἰκίᾳ αὐτοῦ καὶ οὐκ ἐδύνατο ἠδύνατο ἐκεῖ ποιῆσαι οὐδεμίαν οὐκέτι ποιῆσαι δύναμιν ποιῆσαι εἰ μὴ ὀλίγοις ἀρρώστοις ἐπιθεὶς τὰς χεῖρας ἐθεράπευσεν καὶ ἐθαύμασεν ἐθαύμαζεν διὰ τὴν πίστιν ἀπιστίαν αὐτῶν καὶ περιῆγεν Ἰησοῦς τὰς κώμας κύκλῳ κώμας διδάσκων καὶ προσκαλεῖται προσκαλεσάμενος τοὺς δώδεκα μαθητάς καὶ ἤρξατο αὐτοὺς ἀποστέλλειν ἀπέστειλεν αὑτούς ἀνὰ δύο δύο καὶ ἐδίδου ἔδωκεν δοὺς αὐτοῖς ἐξουσίαν τῶν πνευμάτων τῶν ἀκαθάρτων καὶ παρήγγειλεν παρήγγελλεν αὐτοῖς ἵνα μηδὲν αἴρωσιν ἄρωσιν εἰς ὁδὸν εἰ μὴ ῥάβδον μόνον μὴ ἄρτον μὴ μήτε πήραν μὴ μήτε ἄρτον μὴ μήτε εἰς τὴν πήραν ζώνην χαλκόν ἀλλὰ ὑποδεδεμένους σανδάλια καὶ μὴ ἐνδύσησθε ἐνδύσασθε ἐνδύσασθαι δύο χιτῶνας καὶ ἔλεγεν λέγει αὐτοῖς ὅπου ὅποι ἂν ἐὰν εἰσέλθητε εἰς οἰκίαν ἐκεῖ μένετε μείνατε ἕως ἂν ἐξέλθητε ἐκεῖθεν καὶ ὃς ὃσοι ἂν ἐάν τόπος μὴ δέξηται δέξωνται ὑμᾶς μηδὲ ἀκούσωσιν ἀκούσῃ ὑμῶν ἐκπορευόμενοι ἐκεῖθεν ἐκτινάξατε τὸν χοῦν τὸν ὑποκάτω τῶν ποδῶν ὑμῶν εἰς μαρτύριον αὐτοῖς αὐτῶν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ἀνεκτότερον ἔσται Σοδόμοις Γομόῤῥοις ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως τῇ πόλει ἐκείνῃ καὶ ἐξελθόντες ἐκήρυσσον ἐκήρυξαν αὐτοῖς ἵνα μετανοῶσιν μετανοήσωσιν καὶ δαιμόνια πολλὰ ἐξέπεμπον ἐξέβαλλον ἐξέβαλον καὶ ἤλειφον ἀλείψαντες ἐλαίῳ ἐλέῳ πολλοὺς ἀρρώστους καὶ ἐθεράπευον αὑτούς καὶ ἤκουσεν Ἡρώδης βασιλεὺς Ἡρῴδης φανερὸν γὰρ ἐγένετο τὸ ὄνομα αὐτοῦ καὶ ἔλεγεν ἔλεγον ἐλέγοσαν ὅτι Ἰωάννης Βαπτιστὴς βαπτίζων ἐγήγερται ἠγέρθη ἐκ νεκρῶν ἀνέστη ἠγέρθη καὶ διὰ τοῦτο ἐνεργοῦσιν αἱ δυνάμεις ἐν αὐτῷ αὐτοῦ ἄλλοι δὲ ἔλεγον ὅτι Ἠλίας ἐστίν ἄλλοι δὲ ἔλεγον ὅτι προφήτης ἐστὶν ὡς εἷς τῶν προφητῶν ἀκούσας δὲ Ἡρῴδης εἶπεν ἔλεγεν ὅτι ὃν ἐγὼ ὃν ἀπεκεφάλισα Ἰωάννην οὗτος Ἰωάννης ἐστιν αὐτὸς ἐκ νεκρῶν ἠγέρθη ἐκ ἀπὸ τῶν νεκρῶν αὐτὸς δὲ γὰρ Ἡρῴδης ἀποστείλας ἐκράτησεν τὸν Ἰωάννην ἐν φυλακῇ καὶ ἔδησεν αὐτὸν καὶ ἔβαλεν εἰς ἐν τῇ φυλακῇ φυλακὴν διὰ Ἡρῳδιάδα τὴν γυναῖκα Φιλίππου τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ γυναῖκα ὅτι αὐτὴν ἐγάμησεν αὐτήν ἔλεγεν γὰρ Ἰωάννης τῷ Ἡρῴδῃ ὅτι οὐκ ἔξεστίν σοι σε ἔχειν αὐτήν τὴν γυναῖκα ἔχειν τοῦ ἀδελφοῦ σου δὲ Ἡρῳδιὰς δὲ ἐνεῖχεν αὐτῷ καὶ ἐζήτει ἤθελεν αὐτὸν ἀπολέσαι ἀποκτεῖναι αὑτόν καὶ οὐκ ἠδύνατο ἐδύνατο γὰρ Ἡρῴδης ἐφοβεῖτο τὸν Ἰωάννην εἰδὼς αὐτὸν ἄνδρα δίκαιον καὶ ἅγιον εἶναι καὶ συνετήρει αὐτόν καὶ ἀκούσας αὐτοῦ πολλὰ ἠπόρει ἠπορεῖτο ἐποίει καὶ ἡδέως αὐτοῦ ἤκουεν καὶ γενομένης δὲ ἡμέρας εὐκαίρου ὅτε Ἡρῴδης ἐν τοῖς γενεσίοις αὐτοῦ δεῖπνον ἐποίει ἐποίησεν τοῖς μεγιστᾶσιν αὐτοῦ καὶ τοῖς χιλιάρχοις καὶ τοῖς πρώτοις τῆς Γαλιλαίας καὶ ἐλθούσης εἰσελθούσης δὲ τῆς θυγατρὸς αὐτῆς αὐτοῦ τῆς Ἡρῳδιάδος καὶ ὀρχησαμένης καὶ ἀρεσάσης ἤρεσεν τῷ Ἡρῴδῃ καὶ τοῖς συνανακειμένοις εἶπεν δὲ βασιλεὺς Ἡρώδης εἶπεν τῷ κορασίῳ αἴτησόν αἰτῆσαι με δʼ ἂν ἐὰν θέλῃς θέλεις καὶ δώσω σοι καὶ ὤμοσεν αὐτῇ πολλά ὅτι εἰ τι ἐάν ἂν με αἰτήσῃς με δώσω σοι καὶ ἕως τὸ ἡμίσους ἥμισυ τῆς βασιλείας μου δὲ καὶ ἐξελθοῦσα εἶπεν τῇ μητρὶ αὐτῆς τί αἰτήσωμαι αἰτήσομαι δὲ εἶπεν αἰτῆσαι τὴν κεφαλὴν Ἰωάννου τοῦ τοῦ βαπτίζοντος βαπτιστοῦ καὶ ἐλθοῦσα εἰσελθοῦσα εὐθὺς εὐθέως μετὰ σπουδῆς πρὸς τὸν βασιλέα ᾐτήσατο λέγουσα εἶπεν θέλω ἵνα μοι δῷς δῷ σῆς ἐξαυτῆς δῷς μοι ἐπὶ πίνακι ὧδε τὴν κεφαλὴν Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ καὶ περίλυπος γενόμενος βασιλεὺς ὡς ἤκουσεν διὰ τοὺς ὅρκους καὶ διὰ τοὺς ἀνακειμένους συνανακειμένους οὐκ ἠθέλησεν αὐτὴν ἀθετῆσαι αὐτήν καὶ ἀλλὰ εὐθὺς εὐθέως ἀποστείλας βασιλεὺς σπεκουλάτορα ἐπέταξεν ἐνεχθῆναι ἐνέγκαι ἔνεγκε τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ ἐπὶ πίνακι δὲ καὶ ἀπελθὼν ἀπεκεφάλισεν αὐτὸν ἐν τῇ φυλακῇ καὶ ἤνεγκεν τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ ἐπὶ πίνακι καὶ ἔδωκεν αὐτὴν τῷ κορασίῳ καὶ τὸ κοράσιον ἤνεγκεν ἔδωκεν αὐτὴν τῇ μητρὶ αὐτῆς καὶ ἀκούσαντες δὲ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἦλθον ἦλθαν καὶ ἦραν κηδεῦσαι τὸ πτῶμα αὐτοῦ καὶ ἔθηκαν αὐτὸ αὑτόν ἐν τῷ μνημείῳ καὶ συνάγονται οἱ ἀπόστολοι πρὸς τὸν Ἰησοῦν καὶ ἀπήγγειλαν ἀπήγγειλον αὐτῷ πάντα καὶ ὅσα ἐποίησαν ἐποίησεν καὶ ὅσα ἐδίδαξαν ἐδίδασκεν καὶ εἶπεν λέγει αὐτοῖς Ἰησοῦς δεῦτε ὑμεῖς αὐτοὶ κατʼ ἰδίαν ὑπάγωμεν εἰς ἔρημον τόπον καὶ ἀναπαύσασθε ἀναπαύσασθαι ἀναπαύεσθε ὀλίγον λοιπόν ἦσαν γὰρ οἱ ἐρχόμενοι καὶ οἱ ὑπάγοντες πολλοί καὶ οὐδὲ φαγεῖν εὐκαίρουν ηὐκαίρουν εὔκαιρος εἴχον καὶ ἀναβάντες ἀπῆλθον ἐν εἰς τῷ τὸ πλοίῳ πλοῖον ἀπῆλθον εἰς ἔρημον τόπον τῷ πλοίῳ κατʼ ἰδίαν καὶ εἶδον εἶδαν αὐτοὺς αὐτόν ὑπάγοντας ὑπάγοντες οἱ ὄχλοι καὶ ἔγνωσαν ἐπέγνωσαν αὐτὸν αὑτούς πολλοί καὶ πεζῇ ἀπὸ πάντων πασῶν τῶν πόλεων πολέων συνέδραμον ἐκεῖ καὶ προῆλθον αὐτούς καὶ συνέδραμον συνῆλθον πρὸς αὐτόν αὐτοῦ καὶ ἐξελθὼν καὶ Ἰησοῦς εἶδεν ἰδῶν Ἰησοῦς πολὺν ὄχλον πολὺν Ἰησοῦς καὶ ἐσπλαγχνίσθη ἐπʼ αὐτοὺς αὐτοῖς ὅτι ἦσαν ὡς πρόβατα μὴ ἔχοντα ποιμένα καὶ ἤρξατο ἤρξαντο διδάσκειν αὐτοὺς διδάσκειν πολλά καὶ ἤδη δὲ ὥρας πολλῆς γενομένης γινομένης προσελθόντες αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ αὐτῷ λέγουσιν ἔλεγον αὐτῷ ὅτι ἔρημός ἐστιν τόπος καὶ ἤδη ὥρα παρῆλθεν πολλή ἀπόλυσον αὐτούς ἵνα ἀπελθόντες εἰς τοὺς κύκλῳ ἔγγιστα ἀγροὺς καὶ εἰς τὰς κώμας ἵνα ἀγοράσωσιν ἑαυτοῖς βρώματα ἄρτους τί γὰρ φάγωσιν φαγεῖν οὐκ ἔχουσιν καὶ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς Ἰησοῦς δότε αὐτοῖς ὑμεῖς φαγεῖν αὐτοῖς καὶ λέγουσιν αὐτῷ ἀπελθόντες ἀγοράσωμεν διακοσίων δηναρίων ἑκατὸν διακοσίων ἄρτους καὶ δώσομεν δώσωμεν δῶμεν αὐτοῖς φαγεῖν ἵνα ἕκαστος αὐτῶν βραχύ τι λάβῃ καὶ δὲ λέγει αὐτοῖς Ἰησοῦς πόσους ἄρτους ἔχετε ἄρτους ὑπάγετε καὶ ἴδετε καὶ ἐλθόντες γνόντες λέγουσιν αὐτῷ πέντε ἄρτους καὶ δύο ἰχθύας καὶ ἐπέταξεν Ἰησοῦς αὐτοῖς ἀνακλῖναι ἀνακλιθῆναι πάντας κατὰ τήν συμπόσιαν συμπόσια συμπόσια ἐπὶ ἐν τῷ χλωρῷ χόρτῳ καὶ ἀνέπεσαν ἀνέπεσον πρασιαὶ πρασιαὶ κατὰ ἀνὰ ἄνδρες ἑκατὸν καὶ κατὰ ἀνὰ πεντήκοντα καὶ λαβὼν τοὺς πέντε ἄρτους καὶ τοὺς δύο ἰχθύας ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν εὐλόγησεν ηὐλόγησεν καὶ κλάσας κατέκλασεν τοὺς πέντε ἄρτους καὶ ἐδίδου τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ἵνα παρατιθῶσιν παραθῶσιν κατέναντι αὐτῶν αὐτοῖς καὶ τοὺς δύο ἰχθύας ἐμέρισεν πᾶσιν καὶ ἔφαγον πάντες καὶ ἐχορτάσθησαν καὶ ἦραν κλασμάτων κλάσματα δώδεκα κοφίνους κοφίνων πληρώματα πλήρεις καὶ ἀπὸ τῶν δύο ἰχθύων καὶ ἦσαν οἱ φαγόντες τοὺς ἄρτους ὡσεὶ ὡς πεντακισχίλιοι πέντε ἄνδρες καὶ εὐθὺς εὐθέως ἐξεγερθείς ἠνάγκασεν τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἐμβῆναι εἰς τὸ πλοῖον καὶ προάγειν προσάγειν αὑτόν εἰς τὸ πέραν πρὸς Βηθσαϊδάν ἕως ἂν αὐτὸς δὲ ἀπολύσῃ ἀπολύει τὸν ὄχλον καὶ ἀποταξάμενος αὐτοῖς ἀπῆλθεν εἰς τὸ ὄρος προσεύξασθαι καὶ ὀψίας γενομένης ἦν πάλαι τὸ πλοῖον ἐν μέσῳ μέσῃ τῆς τῇ θαλάσσης θαλάσσῃ καὶ αὐτὸς μόνος ἦν ἐπὶ τῆς γῆς καὶ εἶδεν ἰδὼν αὐτοὺς βασανιζομένους καὶ ἐν τῷ ἐλαύνειν ἐλαύνοντας ἦν γὰρ ἐναντίος ἄνεμος ἐναντίος αὐτοῖς σφόδρα καὶ περὶ τετάρτην φυλακὴν τῆς νυκτὸς ἔρχεται Ἰησοῦς πρὸς αὐτοὺς περιπατῶν περὶ πάντων ἐπὶ τῆς θαλάσσης καὶ ἦλθεν ἤθελεν ἤθελησεν παρελθεῖν αὐτούς οἱ δὲ ἰδόντες αὐτὸν περιπατοῦντα ἐπὶ τῆς θαλάσσης περιπατοῦντα ἔδοξαν ὅτι φάντασμά ἔδοξαν εἶναι ἐστιν καὶ ἀνέκραξαν πάντες γὰρ αὐτὸν εἶδον εἶδαν καὶ ἐταράχθησαν καὶ δὲ εὐθὺς εὐθέως ἐλάλησεν μετʼ πρός αὐτῶν αὑτούς καὶ λέγει λέγων αὐτοῖς θαρσεῖτε ἐγώ εἰμι μὴ φοβεῖσθε ἐγὼ ειμι καὶ ἀνέβη πρὸς αὐτοὺς εἰς τὸ πλοῖον πρός αὑτούς καὶ ἐκόπασεν ἄνεμος καὶ λίαν ἐκπερισσοῦ περισσῶς ἐν αὐτοῖς ἑαυτοῖς ἐξίσταντο καὶ ἐθαύμαζον οὐ γὰρ συνῆκαν ἐπὶ τοῖς ἄρτοις ἀλλʼ ἦν γὰρ αὐτῶν καρδία αὐτῶν πεπωρωμένη καὶ διαπεράσαντες ἐκεῖθέν ἦλθον ἦλθαν ἐπὶ τὴν γῆν ἦλθον εἰς Γεννησαρὲτ Γεννησάρ καὶ προσωρμίσθησαν καὶ ἐξελθόντων αὐτῶν ἐκ τοῦ πλοίου εὐθὺς εὐθέως ἐπιγνόντες ἐπέγνωσαν αὐτὸν οἱ ἄνδρες τοῦ τόπου ἐκείνου περιδραμόντες περιέδραμον δὲ εἰς ὅλην τὴν χώραν περίχωρον ἐκείνην καὶ ἤρξαντο ἐπὶ ἐν τοῖς κραββάτοις κραβάκτοις φέρειν πάντας τοὺς κακῶς ἔχοντας περιφέρειν περιέφερον γάρ αὑτούς ὅπου ὅτι ἂν ἤκουον ἠκούσθη ἤκουσαν τὸν Ἰησοῦν ὅτι ἐκεῖ ἐστίν εἶναι ἐκεῖ καὶ ὁπόταν ποῦ ὅπου ἐάν ἂν εἰσεπορεύετο εἰσεπορεύοντο εἰς κώμας εἰς πόλεις εἰς ἀγροὺς εἰς τὰς πόλις ἐν ταῖς πλατείαις ἀγοραῖς ἐτίθουν ἐτίθεσαν τοὺς ἀσθενοῦντας καὶ παρεκάλουν αὐτὸν ἵνα κἂν τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ ἅψωνται καὶ ὅσοι ἂν ἥψαντο ἥπτοντο αὐτοῦ αὑτόν ἐσῴζοντο καὶ συνάγονται πρὸς αὐτὸν οἱ Φαρισαῖοι καί τινες τῶν γραμματέων ἐλθόντες ἀπὸ Ἱεροσολύμων καὶ εἰδότες ἰδόντες τίνες τινὰς τῶν μαθητῶν αὐτοῦ τινας ὅτι κοιναῖς χερσίν τοῦτʼ ἔστιν ἀνίπτοις ἐσθίοντας ἐσθίουσιν τοὺς ἄρτους ἄρτον κατέγνωσαν ἐμέμψαντο οἱ γὰρ Φαρισαῖοι καὶ πάντες οἱ Ἰουδαῖοι ἐὰν μὴ πυκνὰ πυγμῇ νίψωνται τὰς χεῖρας οὐκ ἐσθίουσιν ἐσθίωσιν ἄρτον κρατοῦντες τὴν παράδοσιν παραδοσίαν τῶν πρεσβυτέρων καὶ ἀπʼ ἀγορᾶς δὲ ὅταν ἔλθωσιν ἐὰν μὴ ῥαντίσωνται βαπτίσωνται οὐκ ἐσθίουσιν καὶ ἄλλα πολλά ἐστιν ἅπερ ἔλαβον παρέλαβον αὐτοῖς τηρεῖν κρατεῖν βαπτισμοὺς ποτηρίων καὶ ξεστῶν καὶ χαλκίων καὶ κλινῶν καὶ ἔπειτα ἐρωτῶσιν ἐπερωτῶσιν αὐτὸν οἱ Φαρισαῖοι καὶ οἱ γραμματεῖς λέγοντες διὰ τί οὐ περιπατοῦσιν οἱ μαθηταί σου οὐ περιπατοῦσιν κατὰ τὴν παράδοσιν τῶν πρεσβυτέρων ἀλλὰ κοιναῖς χερσὶν καὶ ἀνίπτοις ταῖς χερσὶν ἐσθίουσιν τὸν ἄρτον δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς ὅτι καλῶς ἐπροφήτευσεν προεφήτευσεν Ἠσαΐας περὶ ὑμῶν Ἠσαΐας τῶν ὑποκριτῶν ὡς καὶ γέγραπται εἶπεν ὅτι οὗτος λαὸς οὗτος τοῖς χείλεσίν με ἀγαπᾷ τιμᾷ δὲ καρδία αὐτῶν πόρρω ἔχει ἀφέστηκεν ἀπέχει ἀπʼ ἐμοῦ μάτην δὲ σέβονταί με διδάσκοντες διδασκαλίας καὶ ἐντάλματα ἀνθρώπων βαπτισμοὺς ξεστῶν καὶ ποτηρίων καὶ ἄλλα παρόμοια ποιεῖτε τοιαῦτα πολλά ἀφέντες γὰρ τὴν ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ κρατεῖτε τὴν ἐντολήν παράδοσιν τῶν ἀνθρώπων βαπτισμοὺς βαπτισμοῦ ξεστῶν καὶ ποτηρίων καὶ ἀλλὰ παρόμοια τοιαῦτα πολλὰ ποιεῖτε καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς καλῶς ἀθετεῖτε τὴν ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ ἵνα τὴν παράδοσιν ὑμῶν στήσητε τηρήσητε τηρῆτε Μωϋσῆς γὰρ εἶπεν τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου καί ἀθετῶν κακολογῶν πατέρα μητέρα θανάτῳ τελευτάτω τελευτείτω ὑμεῖς δὲ λέγετε ὃς ἂν ἐὰν εἴπῃ ἄνθρωπος τῷ πατρὶ αὐτοῦ τῇ μητρί κορβᾶν ἐστιν δῶρον ἂν ἐὰν ἐξ ἐμοῦ μου ὠφεληθῇς καὶ οὐκέτι οὐκ ἀφίετε ἐναφίετε αὐτὸν οὐδὲν ποιῆσαι τῷ πατρὶ αὐτοῦ τῇ μητρί αὐτοῦ ἀκυροῦντες τὸν λόγον τὴν ἐντολήν τοῦ Θεοῦ τῇ παραδόσει ὑμῶν τῇ μωρᾷ παρεδώκατε παρέδοτε καὶ παρόμοια τοιαῦτα τὰ αὐτά πολλὰ τοιαῦτα ποιεῖτε καὶ προσκαλεσάμενος πάλιν πάντα τὸν ὄχλον ἔλεγεν λέγει αὐτοῖς ἀκούετέ ἀκούσατέ μου πάντες καὶ σύνετε συνίετε οὐδʼ οὐδέν ἐστιν ἔξω ἔξωθεν τοῦ ἀνθρώπου εἰσπορευόμενον ἐπʼ εἰς αὐτὸν αὐτό δύναται αὐτὸν τὸ κοινῶσαι κοινοῦν αὐτόν ἀλλὰ τὰ ἐκ τοῦ ἀνθρώπου ἐκπορευόμενά ἀπʼ αὐτοῦ ἐκεῖνά ἐστιν τὰ κοινοῦντα τὸν ἄνθρωπον εἴ τις ἔχει ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω καὶ ὅτε εἰσῆλθεν εἰσῆλθον εἰς τὸν τὴν οἶκον οἰκίαν ἀπὸ τοῦ ὄχλου ἐπηρώτων αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ περὶ τῆς τὴν παραβολῆς παραβολήν καὶ λέγει αὐτοῖς οὕτως καὶ ὑμεῖς ἀσύνετοί ἐστε οὔπω οὐ νοεῖτε νοεῖται ὅτι πᾶν τὸ ἔξωθεν εἰσπορευόμενον οὔ κοινοῖ εἰς τὸν ἄνθρωπον οὐ δύναται αὐτὸν κοινῶσαι ὅτι οὐκ γάρ εἰσέρχεται εἰσπορεύεται αὐτοῦ εἰς τὴν διάνοιαν καρδίαν αὐτοῦ ἀλλʼ εἰς τὴν κοιλίαν καὶ εἰς τὸν ἀφεδρῶνα ὀχετόν ἐξέρχεται χωρεῖ ἐκβάλλετε ἐκπορεύεται καθαρίζων καθαρίζον καθαρίζει πάντα τὰ βρώματα ἔλεγεν ἔλεγον δὲ ὅτι τὸ ἐκ τοῦ ἀνθρώπου ἐκπορευόμενον ἐκεῖνο ἐκεῖνά κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον ἔσωθεν γὰρ ἐκ τῆς καρδίας τῶν ἀνθρώπων οἱ διαλογισμοὶ οἱ κακοὶ ἐκπορεύονται μοιχεῖαι πορνεῖαι πορνεία κλοπαί κλέμματα μοιχεῖαι φόνοι φόνος μοιχεῖαι κλοπαὶ πλεονεξίαι πλεονεξία πονηρίαι πονηρία δόλος πονηρία ἀσέλγεια ὀφθαλμὸς πονηρός βλασφημίαι βλασφημία ὑπερηφανίαι ὑπερηφανία ἀφροσύνη πάντα ταῦτα τὰ πονηρὰ ἔσωθεν ἐκπορεύεται κἀκεῖνα καὶ κοινοῖ κοινόν τὸν ἄνθρωπον καὶ ἐκεῖθεν δὲ ἀναστὰς ἐκεῖθέν ἀπῆλθεν εἰς τὰ ὅρια μεθόρια Τύρου καὶ Σιδῶνος καὶ εἰσελθὼν εἰς τὴν οἰκίαν οὐδένα ἤθελεν ἤθελησεν γνῶναι καὶ οὐκ ἠδυνήθη ἠδυνάσθη λαλεῖν λαθεῖν γυνὴ δὲ ἀλλʼ εὐθὺς εὐθέως ὡς ἀκούσασα γὰρ γυνὴ περὶ αὐτοῦ ἧς εἶχεν τὸ θυγάτριον αὐτῆς ἐν πνεύματι πνεῦμα ἀκαθάρτῳ ἀκάθαρτον εἰσελθοῦσα ἐλθοῦσα καὶ προσέπεσεν πρὸς τοὺς πόδας αὐτοῦ αὐτῷ ἦν δὲ γυνὴ ἦν Ἑλληνίς Φοίνισσα Συροφοινίκισσα Συραφοινίκισσα Συροφοίνισσα Συραφοίνισσα τῷ γένει καὶ ἠρώτα αὐτὸν ἵνα τὸ δαιμόνιον ἐκβάλῃ ἐκβάλλῃ ἀπὸ ἐκ τῆς θυγατρὸς αὐτῆς καὶ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν λέγει ἔλεγεν αὐτῇ ἄφες πρῶτον χορτασθῆναι τὰ τέκνα οὐ γάρ καλόν ἐστιν καλὸν λαβεῖν τὸν ἄρτον τῶν τέκνων καὶ βαλεῖν τοῖς κυναρίοις βαλεῖν δὲ ἀπεκρίθη καὶ λέγει αὐτῷ λέγουσα ναί Κύριε Κυρίου ἀλλὰ καὶ γὰρ τὰ κυνάρια ἐσθίουσιν τὰ ὑποκάτω τῆς τραπέζης ἐσθίει ἐσθίουσιν ἀπὸ τῶν τῶν ψιχίων ψιχῶν τῶν πεδῶν παιδίων καὶ εἶπεν αὐτῇ ὕπαγε διὰ τοῦτον τὸν λόγον ὕπαγε ἐξελήλυθεν τὸ δαιμόνιον ἐκ τῆς θυγατρός σου τὸ δαιμόνιον καὶ ἀπελθοῦσα εἰς τὸν οἶκον ἑαυτῆς αὐτῆς εὗρεν τὸ δαιμόνιον ἐξεληλυθὸς καὶ τὸ τὴν παιδίον θυγατέρα θυγατέραν βεβλημένην βεβλημένον ἐπὶ τῆς τὴν κλίνης κλίνην καὶ τὸ δαιμόνιον ἐξεληλυθός καὶ πάλιν ἐξελθὼν ἐκ τῶν ὁρίων Τύρου ἦλθεν διὰ καὶ Σιδῶνος ἦλθεν εἰς πρὸς τὴν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας ἀνὰ μέσον τῶν ὁρίων εἰς τῆς τὴν Δεκαπόλεως Δεκαπόλίν καὶ φέρουσιν αὐτῷ κωφὸν καὶ μογιλάλον καὶ παρακαλοῦσιν αὐτὸν ἵνα ἐπιθῇ αὐτῷ τὴν τὰς χεῖρα χεῖραν χεῖρας καὶ προσλαβόμενος ἀπολαβόμενος αὐτὸν κατʼ ἰδίαν ἀπὸ τοῦ ὄχλου κατʼ ἰδίαν πτύσας ἔβαλεν ἔλαβεν ἐνέβαλεν τοὺς δακτύλους αὐτοῦ πτύσας εἰς τὰ ὦτα αὐτοῦ πτύσας καὶ πτύσας ἥψατο τῆς γλώσσης γλώσσας αὐτοῦ καὶ ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν ἀνεστέναξεν ἐστέναξεν καὶ λέγει αὐτῷ ἐφφαθά ἐστιν διανοίχθητι καὶ εὐθέως ἠνοίγησαν διηνοίχθησαν διηνοίγησαν αὐτοῦ αἱ ἀκοαί αὐτοῦ καὶ εὐθὺς δεσμὸς ἐλύθη δεσμὸς τῆς γλώσσης αὐτοῦ καὶ ἐλάλει ὀρθῶς καὶ διεστείλατο αὐτοῖς ἵνα μηδενὶ μηδὲν λέγωσιν εἴπωσιν ὅσον ὅσῳ οἱ δὲ αὐτὸς αὐτοῖς διεστέλλετο αὐτοὶ μᾶλλον περισσότερον περισσοτέρως ἐκήρυσσον καὶ ὑπερπερισσῶς ὑπερεκπερισσῶς ἐξεπλήσσοντο λέγοντες καλῶς πάντα πεποίηκεν ὡς καὶ τοὺς κωφοὺς ποιεῖ πεποίηκεν ἀκούειν καὶ τοὺς ἀλάλους λαλεῖν ἐν ἐκείναις δὲ ταῖς ἡμέραις παμπόλλου πάλιν πολλοῦ ὄχλου ὄντος καὶ μὴ ἐχόντων αὐτῶν τί φάγωσιν προσκαλεσάμενος Ἰησοῦς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ λέγει αὐτοῖς σπλαγχνίζομαι ἐπὶ τὸν τῷ τοῦ ὄχλον ὄχλῷ ὄχλου τούτου ὅτι ἤδη ἡμέραι ἡμέραις ἡμέρας τρεῖς τρισὶν εἰσιν ἀπὸ ποτε ὧδε εἰσιν προσμένουσίν μοι καὶ οὐκ ἔχουσιν τί φάγωσιν καὶ ἐὰν ἀπολύσω ἀπολῦσαι αὐτοὺς νήστεις ἕως εἰς οἶκον αὐτῶν οὔ θέλω μὴ ἐκλυθήσονται ἐκλυθῶσιν ἐν τῇ ὁδῷ ὅτι καί τινες γὰρ ἐξ αὐτῶν ἀπὸ μακρόθεν εἰσίν ἥκουσιν ἥκασιν καὶ ἀπεκρίθησαν αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ εἶπαν λέγοντες ὅτι πόθεν τούτους ὧδε δυνήσεταί δύνασαι αὑτούς τις ὧδε χορτάσαι ἄρτων αὐτῶν ἐπʼ ἐρημίας ἐρημίαις καὶ δὲ ἠρώτα ἠρώτησεν ἐπηρώτα ἄρτους αὐτούς πόσους ὧδε ἔχετε ἄρτους ἔχετε οἱ δὲ εἶπαν εἶπον ἑπτά καὶ παρήγγειλεν παραγγέλλει τῷ ὄχλῳ ἀναπεσεῖν ἐπὶ τῆς γῆς καὶ λαβὼν τοὺς ἑπτὰ ἄρτους καὶ εὐχαριστήσας ἔκλασεν καὶ ἐδίδου αὐτοῖς τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ἵνα παρατιθῶσιν παραθῶσιν καὶ παρέθηκαν τῷ ὄχλῳ καὶ εἶχαν εἶχον ἰχθύδια ὀλίγα καὶ αὐτά ταῦτα εὐλογήσας εὐχαριστήσας αὐτὰ εἶπεν καὶ καὶ ταῦτα αὑτούς ἐκέλευσέν παρατιθέναι παράθετε παρέθηκεν παραθεῖναι παρατεθῆναι καὶ αὐτά καὶ ἔφαγον δὲ πάντες καὶ ἐχορτάσθησαν καὶ ἦραν τὰ τὸ περισσεύματα περίσσευμα τῶν κλασμάτων ἑπτὰ σπυρίδας πλήρεις ἑπτὰ ἦσαν δὲ οἱ φαγόντες ὡς τετρακισχίλιοι καὶ ἀπέλυσεν αὐτούς καὶ εὐθὺς εὐθέως ἐμβὰς εὐθὺς εὐθέως αὐτὸς ἀνέβη εἰς τὸ πλοῖον μετὰ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ καὶ ἦλθεν Ἰησοῦς εἰς πρός τὰ τὸ ὅρια ὄρος μέρη Δαλμανουθά Δαλμοῦναι Μελεγαδά Μαγαδάν καὶ ἐξῆλθον ἐξῆλθοσαν οἱ Φαρισαῖοι καὶ ἤρξαντο συζητεῖν σὺν αὐτῷ ζητοῦντες παρʼ ἀπʼ αὐτοῦ τὸ σημεῖον ἰδεῖν ἀπὸ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ παρʼ αὐτοῦ ζητοῦντες πειράζοντες αὐτόν καὶ ἀναστενάξας τῷ πνεύματι ἑαυτοῦ αὐτοῦ λέγει ὅτι τί γενεὰ αὕτη ζητεῖ σημεῖον αἴτει ἐπιζητεῖ ἀμὴν λέγω ὑμῖν εἰ οὔ δοθήσεται ταύτῃ τῇ γενεᾷ ταύτῃ σημεῖον καὶ ἀφεὶς αὐτοὺς αὐτοῦ ἐμβὰς πάλιν ἐμβὰς εἰς τὸ πλοῖον ἀπῆλθεν εἰς τὸ πέραν καὶ ἀπελθόντες ἐπελάθοντο οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λαβεῖν ἄρτους καὶ εἰ μὴ ἕνα μόνον ἄρτον οὐκ εἶχον ἔχοντες ἄρτον μεθʼ ἑαυτῶν ἐν τῷ πλοίῳ καὶ διετέλλετο διεστέλλετο αὐτοῖς λέγων ὁρᾶτε καὶ βλέπετε ἀπὸ τῆς ζύμης τῶν Φαρισαίων καὶ ἀπὸ τῆς ζύμης τῶν Ἡρῳδιανῶν Ἡρῴδου οἱ καὶ δὲ διελογίζοντο πρὸς ἀλλήλους λέγοντες ὅτι ἄρτους οὐκ ἔχομεν εἶχαν ἔχουσιν καὶ γνοὺς Ἰησοῦς λέγει αὐτοῖς τί διαλογίζεσθε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν ἑαυτοῖς ὀλιγόπιστοι ὅτι ἄρτους οὐκ ἔχετε οὔπω νοεῖτε οὐδὲ συνίετε σύνιτε ἔτι πεπωρωμένην πεπωρωμένη πεπηρωμένη ἔχετε εστιν τὴν καρδίαν καρδία ὑμῶν ὀφθαλμοὺς ἔχοντες ἔχετε καὶ οὐ βλέπετε βλέπεται βλέπουσιν καὶ ὦτα ἔχοντες ἔχετε ἔχοντε καὶ οὐκ ἀκούετε ἀκούεται οὔπω νοεῖτε καὶ οὐ οὐδὲ μνημονεύετε μνημονεύεται ὅτε τοὺς πέντε ἄρτους τοὺς ἔκλασα εἰς τοὺς πεντακισχιλίους καὶ πόσους κοφίνους πλήρεις κλασμάτων πλήρεις ἤρατε πλήρεις λέγουσιν αὐτῷ δώδεκα ὅτε δὲ καὶ τοὺς ἑπτὰ ἄρτους εἰς τοὺς τετρακισχιλίους πόσων πόσας σπυρίδων σπυρίδας πληρώματα τῶν κλασμάτων πληρώματα ἤρατε οἱ καὶ δὲ εἶπον εἶπαν λέγουσιν αὐτῷ ἑπτά καὶ ἔλεγεν λέγει αὐτοῖς πῶς οὔπω οὐ συννοεῖτε νοεῖτε συνίετε καὶ ἔρχονται ἔρχεται εἰς Βηθανίαν Βηθσαϊδάν Βηθσαϊδά καὶ φέρουσιν αὐτῷ τυφλὸν καὶ παρακαλοῦσιν αὐτὸν ἵνα αὐτοῦ ἅψηται καὶ λαβόμενος ἐπιλαβόμενος τῆς τὴν χειρὸς χεῖρα τοῦ τυφλοῦ αὐτοῦ ἐξήνεγκεν ἐξήγαγεν αὐτὸν ἔξω τῆς κώμης καὶ ἐμπτύσας πτύσας εἰς τὰ ὄμματα αὐτοῦ καὶ ἐπιθεὶς τὰς χεῖρας ἐπʼ αὐτῷ αὐτοῦ ἠρώτα ἐπηρώτα ἐπερωτᾷ αὐτόν εἴ τι βλέπει βλέπεις καὶ δὲ ἀναβλέψας ἔλεγεν λέγει εἶπεν βλέπω τοὺς τοὺ ἀνθρώπους ἀνθρώπου ὅτι ὡς δένδρα ὁρῶ περιπατοῦντας καὶ εἶτα πάλιν ἔθηκεν ἐπέθηκεν ἐπιθεὶς τὰς χεῖρας αὐτοῦ ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ καὶ ἤρξατο ἐποίησεν αὐτὸν ἀναβλέψαι διέβλεψεν καὶ ἀποκατεστάθη ἀπεκατεστάθη ἀπεκατέστη ἀποκατέστη καὶ ὥςτε ἐνέβλεψεν ἐνέβλεπεν ἀνέβλεπεν ἔβλεψεν ἀναβλέψαι πάντα τηλαυγῶς δηλαυγῶς ἅπαντας ἅπαντα πάντα καὶ ἀπέστειλεν αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον αὑτόν αὐτοῦ καὶ λέγων λέγει αὐτῷ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκον σου καὶ μηδενὶ μηδὲ μὴ εἴπῃς εἰς τὴν κώμην εἰσέλθῃς μηδὲ εἴπῃς τινὶ ἐν τῇ πόλει κώμῃ καὶ ἐξῆλθεν Ἰησοῦς καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ εἰς τὰς κώμας Καισαρείας Καισάρειαν τῆς Φιλίππου καὶ ἐν τῇ ὁδῷ ἐπηρώτα τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἐπηρώτα λέγων αὐτοῖς αὑτούς τίνα με λέγουσιν εἶναι οἱ ἄνθρωποι εἶναι οἱ δὲ ἀπεκρίθησαν εἶπαν αὐτῷ λέγοντες οἱ μὲν ὅτι Ἰωάννην τὸν Βαπτιστήν καὶ ἄλλοι δὲ Ἠλίαν ἄλλοι δὲ ὡς ὅτι ἕνα εἷς τῶν προφητῶν καὶ αὐτὸς δὲ ἐπηρώτα λέγει αὐτούς αὐτοῖς ὑμεῖς δὲ τίνα με λέγετε εἶναι καὶ ἀποκριθεὶς δὲ Πέτρος λέγει αὐτῷ σὺ εἶ Χριστός υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος καὶ ἐπετίμησεν αὐτοῖς αὐτῷ ἵνα μηδενὶ λέγωσιν εἴπωσιν λέγουσιν περὶ αὐτοῦ καὶ ἀπὸ τότε ἤρξατο διδάσκειν αὐτοὺς ὅτι δεῖ τὸν Υἱὸν τοῦ Ἀνθρώπου πολλὰ παθεῖν καὶ ἀποδοκιμασθῆναι ὑπὸ ἀπὸ τῶν πρεσβυτέρων καὶ ἀπὸ τῶν ἀρχιερέων καὶ τῶν γραμματέων καὶ ἀποκτανθῆναι καὶ μετὰ τῇ τρεῖς τρίτῃ ἡμέρας ἡμέρᾳ ἀναστῆναι καὶ παρρησίᾳ τὸν λόγον ἐλάλει καὶ προσλαβόμενος αὐτὸν Πέτρος αὐτὸν ἤρξατο ἐπιτιμᾶν αὐτῷ δὲ Ἰησοῦς ἐπιστραφεὶς καὶ ἰδὼν εἰδὼς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἐπετίμησεν τῷ Πέτρῳ καὶ λέγων λέγει ὕπαγε ὀπίσω μου Σατανᾶ ὅτι οὐ φρονεῖς τὰ τοῦ Θεοῦ ἀλλὰ τὰ τῶν ἀνθρώπων καὶ προσκαλεσάμενος τὸν ὄχλον σὺν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ εἶπεν αὐτοῖς εἴ τις ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν ἐλθεῖν ἀπαρνησάσθω ἀρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω ἄρας τὸν σταυρὸν ἑαυτοῦ αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι ὃς γὰρ ἐὰν ἂν θέλῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι ἀπολέσει αὐτήν ὃς δʼ ἂν ἀπολέσει ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν αὐτοῦ αὐτήν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου οὗτος σώσει αὐτήν τί γὰρ ὠφελήσει ὠφελεῖ τὸν ἄνθρωπον ἄνθρωπος ἐὰν κερδήσῃ κερδῆσαι τὸν κόσμον ὅλον κερδήσῃ καὶ ζημιωθῇ ζημιωθῆναι τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν αὐτοῦ τί γὰρ δώσει δοῖ ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς ἑαυτοῦ αὐτοῦ αὐτῷ ὃς δʼ γὰρ ἐὰν ἂν ἐπαισχυνθῇ ἐπαισχυνθήσεται μὲν με ἐμέ καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ καὶ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ Πατρὸς αὐτοῦ καὶ μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἰσίν τινες ὧδε τῶν ὧδε ἑστηκότων ἑστώτων μετʼ ἐμοῦ ὧδε οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσιν τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει καὶ μετὰ ἡμέρας ἓξ παραλαμβάνει Ἰησοῦς παραλαμβάνει τὸν Πέτρον καὶ τὸν Ἰάκωβον καὶ τὸν Ἰωάννην Ἰάννην καὶ ἀνάγει ἀναφέρει αὐτοὺς εἰς ὄρος ὑψηλὸν λίαν κατʼ ἰδίαν μόνους καὶ ἐν τῷ προσεύχεσθαι αὑτούς μετεμορφώθη τὰ τε μορφωθῇ Ἰησοῦς ἔμπροσθεν αὐτῶν καὶ τὰ ἱμάτια αὐτοῦ ἐγένοντο ἐγένετο στίλβοντα λευκὰ λίαν ὡς χιὼν οἷα ὡς γναφεὺς ἐπὶ τῆς γῆς οὐ δύναται οὕτως τις λευκᾶναι ἐπὶ τῆς γῆς λευκᾶναι καὶ ἰδοὺ ὤφθη αὐτοῖς αὐτὸς Ἠλίας σὺν Μωϋσεῖ καὶ ἦσαν λαλοῦντες συλλαλοῦντες συνελάλουν τῷ Ἰησοῦ καὶ ἀποκριθεὶς Πέτρος λέγει εἶπεν Πέτρος τῷ Ἰησοῦ Ῥαββί καλόν ἐστιν ἡμᾶς ὧδε ἡμᾶς εἶναι καὶ θέλεις ποιήσωμεν ποιήσω ὧδε σκηνὰς τρεῖς σκηνάς σοὶ μίαν καὶ Μωϋσεῖ μίαν καὶ Ἠλίᾳ μίαν οὐ γὰρ ᾔδει τί ἀποκριθῇ ἀπεκρίθη λαλήσῃ λαλήσει λάλει ἦσαν ἔκφοβοι γὰρ ἐγένοντο ἔκφοβοι καὶ ἰδοὺ ἐγένετο νεφέλη ἐπισκιάζουσα αὐτοῖς αὑτούς καὶ ἐγένετο ἦλθεν φωνὴ ἐκ τῆς νεφέλης φωνὴ λέγουσα οὗτός μου ἐστιν Υἱός μου ἀγαπητός ἐν ηὐδόκησα αὐτοῦ ἀκούετε αὐτοῦ καὶ εὐθέως ἐξάπινα περιβλεψάμενοι περιβλεπόμενοι οὐκέτι οὐδένα εἶδον μεθʼ ἑαυτῶν εἰ ἀλλὰ μὴ τὸν Ἰησοῦν μόνον μεθʼ ἑαυτῶν καὶ καταβαινόντων δὲ αὐτῶν ἐκ ἀπὸ τοῦ ὄρους διεστείλατο διεστέλλετο αὐτοῖς ἵνα μηδενὶ διηγήσωνται εἶδον εἶδοσαν ἐξἡγήσονται διηγήσωνται εἰ μὴ ὅταν Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου ἐκ νεκρῶν ἀναστῇ οἱ καὶ δὲ τὸν λόγον ἐκράτησαν πρὸς ἑαυτοὺς συζητοῦντες τί ἐστιν ὅταν τὸ ἐκ νεκρῶν ἀναστῆναι ἀναστῇ καὶ ἐπηρώτων ἐπηρώτησαν αὐτὸν λέγοντες ὅτι τί οὖν λέγουσιν οἱ Φαρισαῖοι καὶ οἱ γραμματεῖς λέγουσιν ὅτι Ἠλίαν δεῖ ἐλθεῖν διελθεῖν πρῶτον ἐλθεῖν δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν ἔφη αὐτοῖς εἰ Ἠλίας μὲν ἐλθὼν πρῶτος πρῶτον ἀποκαθιστάνει ἀποκαταστάνει ἀποκαταστήσει ἀποκαθιστᾷ πάντα καὶ πῶς καθὼς γέγραπται ἐπὶ τὸν Υἱὸν τοῦ Ἀνθρώπου ἵνα πολλὰ πάθῃ καὶ ἐξουδενηθῇ ἐξουδενώθῃ ἀλλὰ λέγω ὑμῖν ὅτι καὶ ἤδη Ἠλίας ἤδη ἐλήλυθεν ἦλθεν καὶ ἐποίησαν αὐτῷ ὅσα ἠθέλησαν ἤθελον καθὼς γέγραπται ἐπʼ αὐτόν αὐτῷ καὶ ἐλθὼν ἐλθόντες πρὸς τοὺς μαθητὰς εἶδεν εἶδον εἶδαν ὄχλον πολὺν πρός περὶ αὐτοὺς καὶ τοὺς γραμματεῖς συζητοῦντας πρὸς ἑαυτοὺς αὐτούς αὐτοῖς καὶ εὐθὺς εὐθέως πᾶς ὄχλος ἰδὼν ἰδόντες αὐτὸν τὸν Ἰησοῦν ἐθάμβησαν ἐξεθαμβήθη ἐξεθαμβήθησαν καὶ προσχαίροντες προτρέχοντες προστρέχοντες ἠσπάζοντο αὐτόν καὶ ἐπηρώτησεν αὐτούς τοὺς γραμματεῖς τί συζητεῖτε πρὸς ἐν ἑαυτοὺς αὑτούς ὑμῖν καὶ ἀποκριθεὶς ἀπεκρίθη αὐτῷ εἷς ἐκ τοῦ ὄχλου εἷς εἶπεν αὐτῷ Διδάσκαλε ἤνεγκα τὸν υἱόν μου πρὸς σέ ἔχοντα πνεῦμα ἄλαλον καὶ ὅπου ἐὰν ἂν αὐτὸν καταλάβῃ ῥάσσει ῥήσσει αὐτόν καὶ ἀφρίζει καὶ τρίζει τοὺς ὀδόντας αὑτοῦ καὶ ξηραίνεται καὶ εἶπα εἶπον τοῖς μαθηταῖς σου ἵνα αὐτὸ ἐκβάλωσιν καὶ οὐκ ἠδυνήθησαν ἴσχυσαν ἐκβαλεῖν αὐτό καὶ δὲ ἀποκριθεὶς αὐτῷ αὐτοῖς Ἰησοῦς λέγει εἶπεν γενεὰ ἄπιστος ἄπιστε καὶ διεστραμμένη ἕως πότε πρὸς ὑμᾶς ἔσομαι ἕως πότε ἀνέξομαι ἀνέξωμαι ὑμῶν φέρετε αὐτὸν πρός με ἐμέ καὶ ἤνεγκαν αὐτὸν πρὸς αὐτόν καὶ ἰδὼν αὐτὸν εὐθέως τὸ πνεῦμα εὐθὺς συνεσπάραξεν ἐτάραξεν ἐσπάραξεν αὐτόν καὶ πεσὼν ἐπὶ τῆς γῆς ἐκυλίετο ἀφρίζων καὶ ἐπηρώτησεν αὐτοῦ τὸν πατέρα αὐτοῦ λέγων πόσος χρόνος ἐστὶν ἕως ὡς ἐξ οὗ τοῦτο γέγονεν αὐτῷ δὲ εἶπεν ἐκ παιδός παιδιόθεν παιδόθεν καὶ πολλάκις αὐτὸν καὶ εἰς τὸ πῦρ αὐτὸν ἔβαλεν καὶ εἰς ὕδατα βάλλει ἵνα ἀπολέσῃ αὐτόν ἀπολέσῃ ἀλλʼ ἔτι εἴ τι δύνασαι δύνῃ βοήθησον ἡμῖν κύριε σπλαγχνισθεὶς ἐφʼ ἡμᾶς κύριε δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ τοῦτο τὸ εἰ δύνασαι δύνῃ πιστεῦσαι πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι καὶ εὐθέως εὐθὺς κράξας τὸ πατὴρ πνεῦμα τοῦ παιδαρίου παιδίου μετὰ δακρύων ἔλεγεν λέγει εἶπεν πιστεύω κύριε βοήθει βοήθησον μου τῇ ἀπιστίᾳ μου καὶ ὅτε ἰδὼν εἶδεν δὲ Ἰησοῦς ὅτι συντρέχει ἐπισυντρέχει ὄχλος ἐπετίμησεν τῷ πνεύματι τῷ ἀκαθάρτῳ λέγων εἰπὼν αὐτῷ τὸ πνεῦμα τὸ ἄλαλον καὶ κωφὸν πνεῦμα ἐγὼ σοι ἐπιτάσσω σοι ἔξελθε ἀπʼ ἐξ αὐτοῦ καὶ μηκέτι εἰσέλθῃς εἰς αὐτόν καὶ κράξαν κράξας καὶ πολλὰ σπαράξαν σπαράξας αὐτόν ἐξῆλθεν ἀπʼ αὐτοῦ καὶ ἐγένετο ὡς ὡσεὶ νεκρὸς ὥστε τοὺς πολλοὺς λέγειν λέγοντας ὅτι ἀπέθανεν δὲ Ἰησοῦς κρατήσας αὐτὸν τῆς χειρὸς αὐτοῦ ἤγειρεν αὐτόν καὶ ἀνέστη καὶ εἰσελθόντα εἰσελθόντι εἰσελθόντος αὐτὸν αὐτοῦ εἰς τὸν οἶκον αὐτῷ προσῆλθον αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐπηρώτων αὐτὸν κατʼ ἰδίαν αὐτῷ καὶ ἐπηρώτων ἐπηρώτησαν ἐπερώτουν ἠρώτησαν ἠρώτων αὐτόν λέγοντες ὅτι διὰ τί ἡμεῖς οὐκ ἠδυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτό καὶ εἶπεν αὐτοῖς τοῦτο τὸ γένος ἐν οὔ οὐδενὶ οὐδὲν δύναται ἐξελθεῖν εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ κἀκεῖθεν καὶ ἐκεῖθεν ἐξελθόντες ἐπορεύοντο παρεπορεύοντο διὰ τῆς Γαλιλαίας καὶ οὐκ ἤθελεν ἵνα τις γνοῖ γνῷ ἐδίδασκεν γὰρ τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ καὶ ἔλεγεν λέγει αὐτοῖς ὅτι Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου παραδίδοται εἰς χεῖρας ἀνθρώπων ἀνθρώπου καὶ ἀποκτενοῦσιν ἀποκτείνουσιν αὐτόν καὶ ἀποκτανθεὶς μετὰ τῇ τρεῖς τρίτῃ ἡμέρας ἡμέρᾳ ἐγείρεται ἀναστήσεται οἱ δὲ ἠγνόουν τὸ ῥῆμα καὶ ἐφοβοῦντο αὐτὸν ἐρωτῆσαί ἐπερωτῆσαι καὶ ἦλθον ἦλθεν ἦλθοσαν εἰς Καφαρναούμ καὶ ἐν τῇ οἰκίᾳ γενόμενος ἐπηρώτα αὐτούς τί ἐν τῇ ὁδῷ πρὸς ἑαυτοὺς διελογίζεσθε διελέχθητε πρός ἑαυτοὺς οἱ δὲ ἐσιώπων ἐσιώπουν πρὸς ἀλλήλους γὰρ διελέχθησαν ἐν τῇ ὁδῷ τίς αὐτῶν μείζων μεῖζον εἴη εστιν γένηται αὐτῶν τότε καὶ καθίσας ἐφώνησεν τοὺς δώδεκα καὶ λέγει αὐτοῖς εἴ τις θέλει πρῶτος εἶναι ἔσται πάντων ἔσχατος καὶ πάντων διάκονος καὶ λαβὼν τὸ παιδίον ἔστησεν αὐτὸ αὑτόν ἐν μέσῳ αὐτῶν καὶ εἶπεν ἐναγκαλισάμενος ἀναγκαλισάμενος ἀνακλεισάμενος αὐτὸ εἶπεν αὐτοῖς ὃς ἂν ἐὰν ἓν ἐκ τῶν τοιούτων παιδίων παιδίον τούτων δέξηται ἓν ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου ἐμὲ δέχεται καὶ ὃς ἂν ἐὰν ἐμὲ δέξηται δέχηται δέχεται οὐκ ἐμὲ δέχεται ἀλλὰ τὸν ἀποστείλαντά με καὶ ἀπεκρίθη ἀποκριθείς δὲ ἔφη αὐτῷ Ἰωάννης καὶ λέγων εἶπεν Διδάσκαλε εἴδομέν εἴδαμέν τινα ἐν τῷ ὀνόματί σου ἐκβάλλοντα δαιμόνια ὃς οὐκ ἀκολουθεῖ ἠκολούθει μεθʼ ἡμῶν ἡμῖν καὶ ἐκωλύσαμεν ἐκωλύομεν αὐτόν ὅτι οὐκ ἀκολουθεῖ ἠκολούθει ἡμῖν δὲ Ἰησοῦς ἀποκριθεὶς εἶπεν μὴ κωλύετε αὐτόν οὐδεὶς γάρ ἐστιν ὃς ποιήσει δύναμιν ἐν ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου καὶ δυνήσεται δυνήσονται ταχὺ με κακολογῆσαί με ὃς γὰρ οὐκ ἔστιν καθʼ ὑμῶν ἡμῶν ὑπὲρ ὑμῶν ἡμῶν ἐστιν ὃς ἂν γὰρ ἐάν ἂν ποτίσῃ ὑμᾶς ποτήριον ὕδατος ἐν τῷ ὀνόματι μου ὅτι ἐμὸν Χριστοῦ Χριστός ἐστε ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι οὐ μὴ ἀπολέσῃ ἀπολέσει τὸν μισθὸν αὐτοῦ καὶ ὃς ἐὰν ἂν σκανδαλίσῃ ἕνα τῶν μικρῶν μου τούτων τῶν πιστευόντων πίστιν ἐχόντων εἰς ἐμέ καλόν ἐστιν αὐτῷ εστιν μᾶλλον εἰ περίκειται περιέκειτο λίθος μύλος μύλον μυλικὸς ὀνικὸς ὀνικὸν περὶ ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ βέβληται ἐβλήθη εἰς τὴν θάλασσαν ἐβλήθη καὶ ἐὰν σκανδαλίζῃ σε χείρ σου ἀπόκοψον αὐτήν καλόν σοι ἐστίν σε σοι κυλλὸν εἰσελθεῖν εἰς τὴν ζωὴν εἰσελθεῖν κυλλὸν τὰς δύο χεῖρας ἔχοντα βληθῆναι εἰσελθεῖν ἀπελθεῖν εἰς τὴν Γέενναν ὅπου εστιν εἰς τὸ πῦρ τὸ ἄσβεστον ὅπου σκώληξ αὐτῶν οὐ τελευτᾷ καὶ τὸ πῦρ οὐ σβέννυται κᾂν καὶ ἐὰν πούς σου σκανδαλίζῃ σκανδαλίζει σε κόψον ἀπόκοψον αὐτόν αὐτήν καλόν γάρ σοι ἐστίν σοι σε χωλόν εἰσελθεῖν εἰς τὴν ζωὴν αἰώνιον εἰσελθεῖν κυλλὸν χωλὸν τοὺς δύο πόδας ἔχοντα ἀπελθεῖν βληθῆναι εἰς τὴν Γέενναν βληθῆναι εἰς τὸ πῦρ τὸ ἄσβεστον ὅπου σκώληξ αὐτῶν οὐ τελευτᾷ καὶ τὸ πῦρ οὐ σβέννυται καὶ εἰ ἐὰν ὀφθαλμός σου εἰ σκανδαλίζῃ σκανδαλίζει σε ἔκβαλε αὐτόν καλόν σοι σέ ἐστιν μονόφθαλμον εἰσελθεῖν εἰς τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν δύο ὀφθαλμοὺς ἔχοντα ἀπελθεῖν βληθῆναι εἰς τὴν Γέενναν τοῦ πυρὸς ὅπου σκώληξ αὐτῶν οὐ τελευτᾷ καὶ τὸ πῦρ οὐ σβέννυται πᾶς γὰρ ἐν πυρὶ ἁλισθήσεται ἁλισγηθήσεται καὶ πᾶσα γὰρ θυσία ἀλὶ ἁλισθήσεται καλὸν τὸ ἅλας ἅλα ἐὰν δὲ τὸ ἅλας ἅλα μωρανθῇ ἄναλον γένηται γενήσεται ἐν τίνι αὐτὸ ἀρτύσετε ὑμεῖς οὖν ἔχετε ἐν ἑαυτοῖς ἔχεται ἅλα ἅλας καὶ εἰρηνεύετε ἐν ἀλλήλοις κἀκεῖθεν καὶ ἐκεῖθεν ἀναστὰς ἔρχεται εἰς τὰ ὅρια τῆς Ἰουδαίας καὶ διὰ τοῦ πέραν τοῦ Ἰορδάνου καὶ συνέρχεται συμπορεύονται συμπορεύεται πάλιν ὄχλος ὄχλοι πρὸς αὐτόν καὶ ὡς εἰώθει καὶ πάλιν ἐδίδασκεν αὐτούς καὶ προσελθόντες οἱ δὲ Φαρισαῖοι προσελθόντες ἐπηρώτων ἐπηρώτησαν ἐπήρουν αὐτὸν αὐτοῦ εἰ ἔξεστιν ἀνδρὶ γυναῖκα ἀπολῦσαι πειράζοντες αὐτόν δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς τί ὑμῖν ἐτείλατο ἐνετείλατο Μωϋσῆς οἱ δὲ εἶπαν εἶπον Μωϋσῆς ἐπέτρεψεν Μωϋσῆς βιβλίον ἀποστασίου δοῦναι γράψαι καὶ ἀπολῦσαι καὶ ἀποκριθεὶς δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς πρὸς τὴν σκληροκαρδίαν ὑμῶν ἔγραψεν Μωϋσῆς ὑμῖν τὴν ἐντολὴν ταύτην ἀπὸ δὲ ἀρχῆς κτίσεως ἄρσεν καὶ θῆλυ θῆλυν ἐποίησεν αὐτούς Θεός καὶ εἶπεν ἕνεκεν τούτου καταλείψει ἕκαστος ἄνθρωπος ἀνθρώπων τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ τὴν μητέρα ἑαυτοῦ καὶ προσκολληθήσεται πρὸς τὴν τῇ γυναῖκα γυναικί αὑτοῦ καὶ ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν ὥστε οὐκ οὐκέτι εἰσὶν δύο ἀλλὰ μία σάρξ μία οὖν Θεὸς ἔζευξεν συνέζευξεν ἄνθρωπος μὴ χωριζέτω καὶ εἰ εἰς ἐν τὴν τῇ οἰκίαν οἰκίᾳ πάλιν ἐπηρώτησαν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ περὶ τούτου τούτων τοῦ τοῦ αὐτοῦ αὐτοῦ λόγου ἐπηρώτων ἐπηρώτουν ἐπηρώτησαν αὐτόν αὐτοῖς καὶ λέγει αὐτοῖς ὃς ἂν ἐὰν ἀπολύσῃ τὴν γυναῖκα γυνὴ τὸν ἄνδρα αὐτοῦ αὐτῆς καὶ ἄλλην γαμήσῃ ἄλλην ἄλλον μοιχᾶται ἐπʼ αὐτήν καὶ ἐὰν αὐτὴ γυνὴ ἀνὴρ ἀπολύσῃ ἀπολύσασα ἐξέλθῃ ἀπὸ τὸν τὴν τοῦ γυναῖκα ἄνδρα ἀνδρὸς αὐτῆς καὶ γαμήσῃ γαμηθῇ ἄλλον ἄλλῳ γαμήσῃ μοιχᾶται καὶ προσέφερον αὐτῷ παιδία ἵνα ἅψηται αὐτῶν ἅψηται οἱ δὲ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐπετίμων ἐπετίμησαν αὐτοῖς τοῖς προσφέρουσιν ἰδὼν δὲ Ἰησοῦς ἠγανάκτησεν καὶ ἐπιτιμήσας εἶπεν αὐτοῖς εἶπεν ἄφετε τὰ παιδάρια παιδία ἔρχεσθαι πρός με ἐμέ καὶ μὴ κωλύετε αὐτά τῶν γὰρ τοιούτων ἐστὶν Βασιλεία τοῦ τῶν Θεοῦ οὐρανῶν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὃς ἂν ἐὰν μὴ δέξηται τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ὡς παιδίον οὐ μὴ εἰσέλθῃ εἰς αὐτήν εἰσελεύσεται καὶ προσκαλεσάμενος ἐναγκαλισάμενος αὐτὰ κατευλόγει τιθεὶς ἐτίθει ἐπιτίθει τὰς χεῖρας ἐπʼ αὐτά καὶ ηὐλόγει εὐλόγει αὐτά καὶ ἐκπορευομένου αὐτοῦ εἰς ὁδὸν ἰδοὺ τις πλούσιός προσδραμὼν εἷς καὶ γονυπετήσας γονυπετῶν αὐτὸν ἠρώτα ἐπηρώτα αὐτόν λέγων Διδάσκαλε ἀγαθέ τί ποιήσω ἵνα ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ τί με λέγεις ἀγαθόν οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ μόνος εἷς Θεός τὰς ἐντολὰς οἶδας μὴ μοιχεύσῃς μὴ πορνεύσῃς φονεύσῃς μὴ μοιχεύσῃς μὴ κλέψῃς μὴ ψευδομαρτυρήσῃς ψευδομαρτυρήσεις μὴ ἀποστερήσῃς ἀποστερήσεις τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου καὶ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν ἔφη αὐτῷ Διδάσκαλε ταῦτα πάντα ταῦτα ἐφυλαξάμην ἐφύλαξα ἐκ νεότητός μου τί ὑστερῶ ἔτι δὲ Ἰησοῦς ἐμβλέψας αὐτῷ ἠγάπησεν αὐτὸν αὐτῷ καὶ εἶπεν αὐτῷ ἔτι εἰ θέλεις τέλειος εἶναι ἕν σοι σε ὑστερεῖ ὕπαγε ὅσα ἔχεις πώλησον καὶ δὸς τοῖς πτωχοῖς καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ οὐρανοῖς καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι ἄρας τὸν σταυρόν σου δεῦρο ἀκολούθει μοί δὲ στυγνάσας ἐστυγνάσεν ἀπὸ ἐπὶ τούτῳ τῷ τοῦ λόγῳ λόγου καὶ ἀπῆλθεν ἀπʼ αὐτοῦ λυπούμενος λυποῦ με ἦν γὰρ ἔχων κτήματα πολλά χρήματα καὶ περιβλεψάμενος Ἰησοῦς λέγει ἔλεγεν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ πῶς δυσκόλως οἱ τὰ χρήματα ἔχοντες εἰς τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελεύσονται οἱ δὲ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐθαμβοῦντο ἐπὶ τοῖς λόγοις αὐτοῦ δὲ Ἰησοῦς πάλιν ἀποκριθεὶς λέγει αὐτοῖς τεκνία τέκνα πῶς δύσκολόν ἐστιν τοὺς πεποιθότας ἐπὶ τοῖς χρήμασιν εἰς τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν πλούσιον εὐκοπώτερόν τάχιον δὲ ἐστιν κάμηλον κάμηλος διὰ τῆς τρυμαλιᾶς τρήματος τρυμαλίδος τῆς ῥαφίδος εἰσελθεῖν διελθεῖν διελεύσεται πλούσιον πλούσιός εἰς τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ πλούσιον εἰσελθεῖν οἱ δὲ περισσῶς ἐξεπλήσσοντο λέγοντες πρὸς αὐτόν ἑαυτοὺς καὶ τίς δύναται δυνήσεται σωθῆναι ἐμβλέψας δὲ αὐτοῖς Ἰησοῦς λέγει εἶπεν παρὰ μὲν ἀνθρώποις τοῦτο ἀδύνατον ἀλλʼ οὐ παρὰ τῷ Θεῷ πάντα γὰρ δυνατὰ ἐστιν παρὰ δὲ τῷ Θεῷ δυνατὸν καὶ ἤρξατο αὐτῷ λέγειν Πέτρος λέγειν αὐτῷ ἰδοὺ ἡμεῖς πάντα ἀφήκαμεν πάντα καὶ ἠκολουθήκαμέν ἠκολουθήσαμέν σοι τί ἄρα ἔσται ἡμῖν καὶ ἀποκριθεὶς ἔφη δὲ αὐτῷ Ἰησοῦς εἶπεν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι οὐδείς ἐστιν ὃς ἀφῆκεν οἰκίαν ἀδελφοὺς ἀδελφὰς πατέρα μητέρα πατέρα γυναῖκα τέκνα ἀγροὺς ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ ἕνεκεν ἕνεκα τοῦ εὐαγγελίου ὃς ἂν ἐὰν μὴ ἀπολάβῃ λάβῃ ἑκατονταπλασίονα νῦν ἐν τῷ καιρῷ τούτῳ ὃς δὲ ἀφῆκεν οἰκίας οἰκίαν καὶ ἀδελφοὺς καὶ ἀδελφὰς καὶ ἀδελφούς καὶ μητέρας μητέρα καὶ τέκνα καὶ ἀγροὺς μετὰ διωγμῶν διωγμοῦ καὶ ἐν τῷ αἰῶνι τῷ ἐρχομένῳ ζωὴν αἰώνιον αἰωνίαν λήμψεται πολλοὶ δὲ ἔσονται πρῶτοι ἔσχατοι καὶ οἱ ἔσχατοι πρῶτοι ἦσαν δὲ ἐν τῇ ὁδῷ ἀναβαίνοντες εἰς Ἱεροσόλυμα καὶ ἦν προσάγων προάγων αὐτοὺς Ἰησοῦς καὶ ἐθαμβοῦντο οἱ καὶ δὲ ἀκολουθοῦντες αὐτῷ ἐφοβοῦντο καὶ παραλαβὼν πάλιν τοὺς δώδεκα ἤρξατο αὐτοῖς λέγειν τὰ μέλλοντα αὐτῷ συμβαίνειν ὅτι ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα καὶ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου παραδοθήσεται τοῖς ἀρχιερεῦσιν καὶ τοῖς γραμματεῦσιν καὶ κατακρινοῦσιν αὐτὸν θανάτῳ θανάτου καὶ παραδώσουσιν αὐτὸν τοῖς ἔθνεσιν καὶ ἐμπαίξουσιν αὐτῷ καὶ μαστιγώσουσιν αὐτὸν καὶ ἐμπτύσουσιν ἐμπτύουσιν ἐμπτύσωσιν αὐτῷ καὶ μαστιγώσουσιν αὐτὸν καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐτόν καὶ μετὰ τῇ τρεῖς τρίτῃ ἡμέρας ἡμέρᾳ ἀναστήσεται καὶ προσῆλθον προσελθόντες παραπορεύονται προσπορεύονται αὐτῷ Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης οἱ δύο υἱοὶ Ζεβεδαίου καὶ λέγοντες λέγουσιν αὐτῷ Διδάσκαλε θέλομεν θέλωμεν ἵνα ὅτι ἂν ἐὰν αἰτήσωμέν αἰτήσομέν σε αἰτησώμεθα ἐρωτήσωμεν ποιήσῃς ἡμῖν δὲ εἶπεν λέγει αὐτοῖς τί θέλετε με ποιῆσαί ποιήσω με ὑμῖν οἱ καὶ δὲ εἶπαν εἶπον αὐτῷ δὸς ἡμῖν ἵνα εἷς σου ἐκ δεξιῶν σου καὶ εἷς σου ἐξ ἀριστερῶν εὐωνύμων σου καθίσωμεν ἐν τῇ βασιλείᾳ τῇ τῆς δόξῃ δόξης σου δὲ Ἰησοῦς ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς αὐτῷ οὐκ οἴδατε τὸ τί αἰτεῖσθε δύνασθε πιεῖν πεῖν τὸ ποτήριον ἐγὼ πίνω καὶ τὸ βάπτισμα ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθῆναι οἱ δὲ εἶπαν εἶπον αὐτῷ δυνάμεθα δυνόμεθα δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς τὸ μὲν ποτήριον ἐγὼ πίνω πίεσθε καὶ τὸ βάπτισμα ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθήσεσθε τὸ δὲ καθίσαι ἐκ δεξιῶν μου καὶ ἐξ εὐωνύμων μου οὐκ ἔστιν ἐμὸν δοῦναι ἀλλʼ οἷς οἱ ἡτοίμασται ὑπὸ τοῦ Πατρὸς μου καὶ ἀκούσαντες οἱ λοιποὶ δέκα ἤρξαντο ἀγανακτεῖν ἠγανάκτησαν καὶ περὶ τῶν τοῦ δύο ἀδελφῶν Ἰακώβου καὶ Ἰωάννου καὶ δὲ Ἰησοῦς προσκαλεσάμενος αὐτοὺς Ἰησοῦς λέγει αὐτοῖς οἴδατε ὅτι οἱ δοκοῦντες ἄρχειν τῶν ἐθνῶν καὶ κατακυριεύουσιν κατακυριεύσουσιν αὐτῶν καὶ οὖ οἱ μεγάλοι βασιλεῖς αὐτῶν κατεξουσιάζουσιν αὐτῶν οὐχ οὕτως δέ ἔσται ἐστιν ἐν ὑμῖν ἀλλʼ ὅστις ὃς ἂν ἐὰν θέλῃ γενέσθαι μέγας γενέσθαι ἐν ὑμῖν μέγας γενέσθαι εἶναι ἔσται ἔστω ὑμῶν διάκονος ὑμῶν καὶ ὃς ἐὰν ἂν θέλῃ ἐν ὑμῖν ὑμῶν εἶναι γενέσθαι πρῶτος ἔσται ὑμῶν πάντων δοῦλος καὶ γὰρ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου οὐκ ἦλθεν διακονηθῆναι ἀλλὰ διακονῆσαι καὶ δοῦναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ λουτρόν λύτρον ἀντὶ πολλῶν καὶ ἔρχονται ἔρχεται εἰς Ἰεριχώ καὶ ἐκπορευομένου αὐτοῦ ἀπὸ Ἰεριχὼ ἐκεῖθέν καὶ μετὰ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ καὶ ὄχλου ἱκανοῦ υἱὸς Τιμαίου Βαρτιμαῖος τυφλὸς καὶ προσαίτης ἐκάθητο παρὰ τὴν ὁδόν ἐπαιτῶν προσαιτῶν καὶ ἀκούσας ὅτι Ἰησοῦς εστιν Ναζαρηνός Ναζορηνός Ναζωραῖός ἐστιν ἤρξατο κράζειν καὶ λέγειν υἱὸς Υἱὲ Δαυὶδ Ἰησοῦ ἐλέησόν με καὶ ἐπετίμων αὐτῷ αὑτοί πολλοὶ ἵνα σιωπήσῃ δὲ πολλῷ μᾶλλον ἔκραζεν Υἱὲ υἱὸς Δαυίδ ἐλέησόν με καὶ στὰς Ἰησοῦς εἶπεν φωνήσατε αὐτόν φωνηθῆναι οἱ καὶ δὲ φωνοῦσι λέγουσιν τὸν τῷ τυφλὸν τυφλῷ λέγοντες αὐτῷ θάρσει θαρρῶν ἔγειρε ἔγειραι φωνεῖ σε δὲ ἀποβαλὼν τὸ ἱμάτιον αὐτοῦ ἀναπηδήσας ἀναστὰς ἦλθεν πρὸς αὑτόν τὸν Ἰησοῦν καὶ ἀποκριθεὶς λέγει αὐτῷ Ἰησοῦς εἶπεν τί σοι θέλεις ποιήσω σοι δὲ τυφλὸς εἶπεν αὐτῷ Κύριε Ῥαββί Ῥαββουνί Ῥαββονὶ ἵνα ἀναβλέψω καὶ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ ὕπαγε πίστις σου σέσωκέν σε καὶ εὐθέως εὐθὺς ἀνέβλεψεν καὶ ἠκολούθει αὐτῷ τῷ Ἰησοῦ ἐν τῇ ὁδῷ καὶ ὅτε ἐγγίζουσιν ἤγγιζεν εἰς Ἱεροσόλυμα Ἰερουσαλήμ καὶ εἰς Βηθφαγὴ Βηθσφαγὴ καὶ εἰς Βηθανίαν πρὸς τὸ Ὄρος τῶν τὸ Ἐλαιῶν ἔπεμψεν ἀποστέλλει δύο τῶν μαθητῶν αὐτοῦ καὶ λέγει λέγων εἶπεν αὐτοῖς ὑπάγετε εἰς τὴν κατέναντι κώμην τὴν κατέναντι ὑμῶν καὶ εὐθέως εὐθὺς εἰσπορευόμενοι εἰς αὐτὴν εὑρήσετε πῶλον δεδεμένον ἐφʼ ὃν οὔπω οὐδεὶς πώποτε οὔπω ἀνθρώπων οὔπω καὶ κεκάθικεν ἐκάθισεν καθῆκεν ἐπικεκάθικεν λύσαντες λύσατε αὐτὸν καὶ φέρετε ἀγάγετε καὶ ἂν ἐάν τις ὑμῖν εἴπῃ τί λύετε ποιεῖτε τὸν τοῦ πῶλον τοῦτο εἴπατε ὅτι Κύριος αὐτοῦ χρείαν ἔχει καὶ εὐθὺς εὐθέως αὐτὸν πάλιν ἀποστέλλει ἀποστελεῖ πάλιν αὑτόν ὧδε καὶ ἀπῆλθον ἀπελθόντες δὲ καὶ εὗρον τὸν πῶλον δεδεμένον πρὸς τὴν θύραν ἔξω ἐπὶ τοῦ ἀμφόδου καὶ λύουσιν αὐτόν καί τινες δὲ τῶν ἐκεῖ ἑστηκότων ἑστώτων ἔλεγον αὐτοῖς τί ποιεῖτε λύοντες τὸν πῶλον οἱ δὲ εἶπον εἶπαν αὐτοῖς καθὼς εἶπεν εἰρήκει ἐνετείλατο αὐτοῖς Ἰησοῦς καὶ ἀφῆκαν αὐτούς καὶ φέρουσιν ἤγαγον ἄγουσιν τὸν πῶλον πρὸς τὸν Ἰησοῦν καὶ ἐπέβαλον ἐπιβάλλουσιν αὐτῷ αὐτῶν τὰ ἱμάτια ἑαυτῶν αὐτῶν αὐτῷ αὐτοῦ καὶ ἐκάθισεν ἐκάθισαν καθίζει ἐπʼ αὐτῷ αὐτόν καὶ πολλοὶ δὲ τὰ ἱμάτια ἑαυτῶν αὐτῶν ἔστρωσαν ἐστρώννυον εἰς ἐν τὴν τῇ ὁδόν ὁδῷ ἄλλοι δὲ στιβάδας στοιβάδας ἔκοπτον κόψαντες ἐκ τῶν ἀγρῶν δένδρων καὶ ἐστρώννυον εἰς τὴν ὁδόν καὶ οἱ προσάγοντες προάγοντες καὶ οἱ ἀκολουθοῦντες ἔκραζον λέγοντες ὡσαννά εὐλογημένος ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου καὶ εὐλογημένη ἐρχομένη βασιλεία ἐν ὀνόματι Κυρίου τοῦ πατρὸς ἡμῶν Δαυίδ ὡσαννὰ εἰρήνη ἐν τοῖς ὑψίστοις καὶ εἰσῆλθεν εἰσελθὼν εἰς Ἱεροσόλυμα Ἰησοῦς καὶ εἰς τὸ ἱερόν καὶ περιβλεψάμενος πάντα ὀψίας ὀψὲ ἤδη οὔσης οὔσας τῆς ὥρας ἐξῆλθεν εἰς Βηθανίαν μετὰ τῶν δώδεκα μαθητῶν καὶ τῇ ἐπαύριον αὔριον ὃν ἐξελθόντων ἐξελθόντα αὐτῶν ἀπὸ εἰς Βηθανίας Βηθανίαν ἐπείνασεν καὶ ἰδὼν συκῆν μίαν ἀπὸ μακρόθεν συκῆν ἔχουσαν φύλλα ἦλθεν εἰς αὐτήν εἰ ἄρα ὡς εὑρήσει εὑρήσων ἰδεῖν ἐάν τι εὑρήσει εστιν εἰς ἐν αὐτῇ αὐτήν καὶ ἐλθὼν δὲ ἐπʼ αὐτὴν οὐδὲν μηδὲν εὗρεν εὑρὼν ἐν αὑτῇ εἰ μὴ φύλλα μόνον οὐ γὰρ ἦν καιρὸς καρπὸς οὐκ ἦν σύκων καὶ ἀποκριθεὶς δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῇ Ἰησοῦς μηκέτι μὴ εἷς ἀπὸ ἐκ σοῦ καρπὸν φάγοι εἰς τὸν αἰῶνα ἐκ σοῦ οὖ μηδεὶς καρπὸν μηδεὶς φάγοι φάγῃ καὶ ἤκουον ἤκουσαν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ εἰσελθὼν ἔρχονται ἤρχοντο εἰς Ἱεροσόλυμα καὶ ὅτε ἦν εἰσελθὼν Ἰησοῦς εἰς ἐν τὸ τῷ ἱερὸν ἱερῷ ἤρξατο ἐκβάλλειν ἐκεῖθέν καὶ τοὺς πωλοῦντας καὶ τοὺς ἀγοράζοντας ἐν τῷ ἱερῷ αὐτῷ καὶ τὰς τραπέζας τῶν κολλυβιστῶν ἐξέχεεν κατέστρεψεν καὶ τὰς καθέδρας τῶν πωλούντων τὰς περιστερὰς περιστάς ἀνέστρεψεν κατέστρεψεν καὶ οὐκ ἤφιεν ἵνα τις διενέγκῃ διενεγκεῖν τινα τις σκεῦος διὰ τοῦ ἱεροῦ καὶ ἐδίδασκεν καὶ λέγων ἔλεγεν αὐτοῖς οὐ γέγραπται ὅτι οἶκός μου οἶκος προσευχῆς κληθήσεται πᾶσιν τοῖς ἔθνεσιν ὑμεῖς δὲ ἐποιήσατε πεποιήκατε αὐτὸν αὐτήν ἐποιήσατε σπήλαιον λῃστῶν καὶ ἤκουσαν οἱ ἀρχιερεῖς γραμματεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς ἀρχιερεῖς καὶ ἐζήτουν πῶς αὐτὸν ἀπολέσωσιν ἀπολέσουσιν ἐφοβοῦντο γὰρ αὐτόν ὅτι πᾶς γὰρ ὄχλος ἐξεπλήσσετο ἐξεπλήσσοντο ἐπὶ τῇ διδαχῇ αὐτοῦ καὶ ὅταν ὅτε ὀψὲ ἐγένετο ἐγίνετο ἐξεπορεύετο ἐξεπορεύοντο ἐκ ἔξω τῆς πόλεως ἐξεπορεύοντο καὶ πρωῒ παραπορευόμενοι παρεπορεύετο τὸ πρωῒ καὶ εἶδον τὴν συκῆν ἐξηραμμένην ἐκ ῥιζῶν καὶ ἀναμνησθεὶς Πέτρος λέγει αὐτῷ Ῥαββί ἴδε ἰδοὺ συκῆ ἣν κατηράσω ἐξήρανται ἐξηράνθη καὶ ἀποκριθεὶς Ἰησοῦς λέγει αὐτοῖς εἰ ἔχετε πίστιν τοῦ Θεοῦ ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν ὅτι ὃς ἐάν ἂν εἴπῃ τῷ ὄρει τούτῳ ἄρθητι ἀρθῆναι καὶ βλήθητι βληθῆναι εἰς τὴν θάλασσαν καὶ μὴ διακριθῇ διακριθῆς ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ ἀλλὰ πιστεύσῃ πιστεύῃ τὸ μέλλον ὅτι ἂν λέγει εἴπῃ λαλεῖ γίνεται γενήσεται ἔσται αὐτῷ ἐὰν εἴπῃ διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν πάντα ὅσα ἂν προσεύχομενοι προσεύχεσθε καὶ αἰτεῖσθε πιστεύετε ὅτι ἐλάβετε λαμβάνετε λαμβάνεται λήψεσθε καὶ ἔσται ὑμῖν καὶ ὅταν στῆτε στήκετε στήκητε προσευχόμενοι ἀφίετε ἄφετε εἴ τι ἔχετε κατά τινος ἵνα καὶ Πατὴρ ὑμῶν ὢν ἐν τοῖς οὐρανοῖς ἀνῇ ἀφῇ ἀφήσει ὑμῖν τὰ παραπτώματα ὑμῶν εἰ δὲ ὑμεῖς οὐκ ἀφίετε οὐδὲ πατὴρ ὑμῶν ἐν τοῖς οὐρανοῖς ἀφήσει ὑμῖν τὰ παραπτώματα ὑμῶν καὶ ἔρχονται ἔρχεται πάλιν εἰς Ἱεροσόλυμα καὶ ἐν τῷ ἱερῷ περιπατοῦντος αὐτοῦ ἔρχονται πρὸς αὐτὸν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ καὶ λέγουσιν ἔλεγον αὐτῷ ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιεῖς καὶ τίς σοι ταύτην ἔδωκεν τὴν ἐξουσίαν ταύτην ἔδωκεν δέδωκεν ἵνα ταῦτα ποιῇς δὲ Ἰησοῦς ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς ἐπερωτήσω ἐπερωτῶ ὑμᾶς κἀγὼ καὶ ἐγὼ ὑμᾶς ἕνα λόγον καὶ ἀποκρίθητέ μοι καὶ ἐγὼ ἐρῶ λέγω ὑμῖν ἐν τινὶ ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιῶ τὸ βάπτισμα τὸ Ἰωάννου πόθεν ἦν ἐξ ἀπʼ οὐρανοῦ οὐρανῶν ἦν ἐξ ἀνθρώπων ἀποκρίθητέ μοι καὶ προσελογίζοντο διελογίζοντο ἐλογίζοντο πρὸς αὑτούς ἑαυτοὺς λέγοντες ὅτι τί εἴπωμεν ἐὰν εἴπωμεν ἐξ οὐρανοῦ ἐρεῖ λέγει ἡμῖν ὑμῖν διὰ τί οὖν οὐκ ἐπιστεύσατε αὐτῷ ἀλλὰ ἐὰν εἴπωμεν ἐξ ἀνθρώπων ἐφοβοῦντο φοβούμεθα φοβοῦμεν τὸν ὄχλον λαόν πάντες ἅπαντες γὰρ ᾔδεισαν εἶχον τὸν Ἰωάννην ὄντως ὅτι ὄντως ἀληθῶς προφήτης ἦν καὶ ἀποκριθέντες λέγουσιν τῷ Ἰησοῦ λέγουσιν οὐκ οἴδαμεν καὶ ἀποκριθεὶς Ἰησοῦς ἀποκριθεὶς λέγει αὐτοῖς αὐτῷ οὐδὲ ἐγὼ λέγω ὑμῖν ἐν εἰς ποίᾳ ποίαν ἐξουσίᾳ ἐξουσίαν ταῦτα ποιῶ καὶ ἤρξατο αὐτοῖς ἐν παραβολαῖς λαλεῖν λέγεῖν ἀμπελῶνα ἐφύτευσεν ἄνθρωπος τις ἐφύτευσεν ἀμπελῶνα καὶ περιέθηκεν αὐτῷ φραγμὸν καὶ ὤρυξεν ἐξώρυξεν ὑπολήνιον καὶ ᾠκοδόμησεν πύργον καὶ ἐξέδετο ἐξέδοτο αὐτὸν τοῖς γεωργοῖς καὶ ἀπεδήμησεν καὶ ἀπέστειλεν πρὸς τοὺς γεωργοὺς τῷ καιρῷ δοῦλον ἵνα παρὰ τῶν γεωργῶν λάβῃ λάβοι ἀπὸ τοῦ τῶν καρποῦ καρπῶν τοῦ ἀμπελῶνος δώσουσιν αὐτῷ οἱ καὶ δὲ λαβόντες αὐτὸν ἔδειραν καὶ ἀπέκτειναν καὶ ἀπέστειλαν κενόν πρός αὑτόν καὶ πάλιν ἀπέστειλεν πρὸς αὐτοὺς ἄλλον δοῦλον κἀκεῖνον καὶ ἐκεῖνον λιθοβολήσαντες ἐκεφαλίωσαν ἐκεφαλαίωσαν κεφαλαιώσαντες καὶ ἀπέστειλαν ἠτιμωμένον ἠτιμασμένον ἠτίμασαν ἠτίμησαν καὶ πάλιν ἄλλον ἀπέστειλεν δοῦλον κἀκεῖνον ἀπέκτειναν καὶ πολλοὺς ἄλλους οὓς τοὺς δὲ μὲν δέροντες ἄλλους οὓς τοὺς δὲ ἀποκτέννοντες ἀποκτέννυντες ἀποκτείνοντες ὕστερον ἔτι οὖν δὲ ἕνα υἱὸν ἔχων εἶχεν υἱὸν τὸν ἀγαπητόν αὑτοῦ κἀκεῖνον ἀπέστειλεν καὶ αὐτὸν ἔσχατον πρὸς αὐτοὺς ἔσχατον λέγων ὅτι ἐντραπήσονται τὸν υἱόν μου ἐντραπήσονται ἐκεῖνοι δὲ οἱ δὲ γεωργοὶ θεασάμενοι αὑτόν ἐρχόμενον εἶπον εἶπαν πρὸς ἑαυτοὺς εἶπαν ὅτι οὗτός ἐστιν κληρονόμος δεῦτε ἀποκτείνωμεν αὐτόν καὶ ἡμῶν ἔσται κληρονομία καὶ λαβόντες αὐτὸν ἀπέκτειναν αὐτόν καὶ ἐξέβαλον ἐξέβαλαν αὐτὸν ἔξω τοῦ ἀμπελῶνος τί οὖν ποιήσει κύριος τοῦ ἀμπελῶνος ἐλεύσεται καὶ ἀπολέσει τοὺς γεωργούς καὶ δώσει τὸν ἀμπελῶνα ἄλλοις οὐδὲ τὴν Γραφὴν ταύτην ἀνεγνώκατε ἀνέγνωτε λίθον ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλὴν γωνίας παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη καὶ ἔστιν θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν καὶ ἐζήτουν αὐτὸν κρατῆσαι καὶ ἐφοβήθησαν τὸν ὄχλον ἔγνωσαν γὰρ ὅτι πρὸς αὐτοὺς τὴν παραβολὴν πρός αὑτούς εἶπεν καὶ ἀφέντες αὐτὸν ἀπῆλθον ἀπῆλθαν καὶ ἀποστέλλουσιν πρὸς αὐτόν τινας τῶν Φαρισαίων καὶ τῶν Ἡρῳδιανῶν ἵνα αὐτὸν παγιδεύσωσιν ἀγρεύσωσιν λόγῳ οἱ καὶ δὲ ἐλθόντες ἤρξαντο ἐρωτᾶν λέγουσιν ἐπηρώτων αὑτόν αὐτῷ οἱ Φαρισαῖοι ἐν δόλῳ Διδάσκαλε οἴδαμεν ὅτι ἀληθὴς εἶ καὶ οὐ μέλει σοι περὶ οὐδενός οὐ γὰρ βλέπεις εἰς πρόσωπον ἀνθρώπων ἀλλʼ ἐπʼ ἀληθείας τὴν ὁδὸν τοῦ Θεοῦ διδάσκεις εἰπὲ εἶπον οὖν ἡμῖν εἰ ἔξεστιν ἡμᾶς δοῦναι ἐπικεφάλαιον κῆνσον Καίσαρι δοῦναι οὔ δῶμεν οὖν μὴ δῶμεν δὲ Ἰησοῦς ἰδῶν εἰδὼς αὐτῶν τὴν ὑπόκρισιν εἶπεν αὐτοῖς τί με πειράζετε ὑποκριταὶ φέρετέ μοι δηνάριον ὧδε ἵνα εἰδῶ ἴδω οἱ δὲ ἤνεγκαν καὶ λέγει αὐτοῖς τίνος εἰκὼν αὕτη καὶ ἐπιγραφή οἱ δὲ εἶπαν εἶπον λέγουσιν αὐτῷ Καίσαρος καὶ ἀποκριθεὶς δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς ἀπόδοτε τὰ τοῦ Καίσαρος τῷ ἀπόδοτε Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ καὶ ἐξεθαύμαζον ἐθαύμασαν ἐθαυμάζοντο ἐπʼ αὐτῷ αὑτόν καὶ ἔρχονται Σαδδουκαῖοι πρὸς αὐτόν Σαδδουκαῖοι οἵτινες λέγουσιν ἀνάστασιν μὴ εἶναι καὶ ἐπηρώτων ἐπηρώτουν ἐπηρώτησαν αὐτὸν λέγοντες Διδάσκαλε Μωϋσῆς ἔγραψεν ἡμῖν ἔγραψεν ὅτι ἐάν τινος ἀδελφὸς ἀποθάνῃ καὶ ἔχῃ καταλίπῃ καταλείψει καταλείψῃ γυναῖκα καὶ τέκνα τέκνον μὴ ἀφῇ τέκνον τέκνα ἵνα λάβῃ ἀδελφὸς αὐτοῦ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ καὶ ἐξαναστήσῃ ἐξαναστήσει σπέρμα τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ ἦσαν οὖν παρʼ ἡμῖν ἑπτὰ οὖν ἀδελφοὶ ἦσαν παρʼ ἡμῖν καὶ εἷς πρῶτος ἔλαβεν γυναῖκα καὶ ἀποθνῄσκων ἀπέθανεν καὶ οὐκ ἀφῆκεν σπέρμα καὶ δεύτερος ἔλαβεν αὐτήν καὶ ἀπέθανεν καὶ οὐδὲ αὐτὸς μὴ οὐκ καταλιπὼν ἀφῆκεν σπέρμα καὶ τρίτος ὡσαύτως καὶ ὡσαύτως ἔλαβον αὐτὴν ὡσαύτως καὶ οἱ ἑπτὰ καὶ οὐκ ἀφῆκαν ἀφῆκεν σπέρμα ἔσχατον ἐσχάτη πάντων ἀπέθανεν καὶ γυνὴ ἀπέθανεν ἐν τῇ οὖν ἀναστάσει οὖν ὅταν ἀναστῶσιν τίνος αὐτῶν τίνος ἔσται γυνή οἱ γὰρ ἑπτὰ ἔσχον αὐτὴν γυναῖκα καὶ ἀποκριθεὶς ἔφη αὐτοῖς δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς οὐ διὰ τοῦτο πλανᾶσθε μὴ γινώσκοντες εἰδότες τὰς Γραφὰς μηδὲ τὴν δύναμιν τοῦ Θεοῦ οἴδατε ὅταν γὰρ ἐκ νεκρῶν ἀναστῶσιν ἀναστήσουσιν οὐ οὔτε γαμοῦσιν οὐδὲ οὔτε ἐκγαμίσκονται γαμίζονται γαμίσκονται γαμίζουσιν ἀλλʼ εἰσὶν ὡς οἱ ἄγγελοι οἱ ἐν τοῖς οὐρανοῖς περὶ δὲ τῶν νεκρῶν εἰ ὅτι ἐγείρονται οὐκ ἀνεγνώκατε ἀνέγνωτε ἐν τῇ βίβλῳ βύβλῳ Μωϋσέως None ἐπὶ τοῦ τῆς βάτου βάτου πῶς ὡς εἶπεν αὐτῷ Θεὸς λέγων αὐτῷ ἐγὼ Θεὸς Ἀβραὰμ καὶ Θεὸς Ἰσαὰκ καὶ Θεὸς Ἰακώβ οὐκ ἔστιν Θεὸς νεκρῶν ἀλλὰ Θεὸς ζώντων ὑμεῖς οὖν πολὺ πλανᾶσθε καὶ προελθὼν προσελθὼν εἷς τῶν γραμματέων ἀκούσας ἀκούων αὐτῶν αὐτῷ συζητούντων καὶ ἰδὼν εἰδὼς ὅτι καλῶς αὐτοῖς ἀπεκρίθη αὐτοῖς ἐπηρώτησεν αὐτόν λέγων Διδάσκαλε ποία ἐστὶν ἐντολὴ πρώτη πάντων πασῶν ἐντολή δὲ Ἰησοῦς ἀπεκρίθη ἀποκριθεὶς δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ ὅτι πάντων πρώτη πάντων πασῶν τῶν ἐντολῶν ἐντολή ἐστίν αὕτη ἄκουε Ἰσραήλ Ἰστραήλ Κύριος Θεὸς ἡμῶν Κύριος εἷς ἐστιν καὶ ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς διανοίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου αὕτη πρώτη ἐντολή καὶ δευτέρα δὲ ὁμοία ὁμοίως αὐτῆς αὕτη ταύτῃ εστιν ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν μείζων δὲ τούτων ἄλλη ἐντολὴ ἄλλη οὐκ ἔστιν καὶ εἶπεν αὐτῷ γραμματεύς καλῶς εἶπες Διδάσκαλε ἐπʼ ἀληθείας εἶπας εἶπες ὅτι εἷς Θεὸς ἐστιν Θεὸς καὶ οὐκ ἔστιν ἄλλος πλὴν αὐτοῦ καὶ τὸ ἀγαπᾶν αὐτὸν ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ τὸ ἐξ ὅλης τῆς δυνάμεως συνέσεως καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς αὐτοῦ καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος καὶ τὸ ἀγαπᾶν τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν ἑαυτὸν περισσότερόν πλεῖόν ἐστιν πάντων τῶν ὁλοκαυτωμάτων καὶ τῶν θυσιῶν καὶ Ἰησοῦς ἰδὼν αὐτὸν ὅτι νουνεχῶς ἀπεκρίθη εἶπεν αὐτῷ ὅτι οὐ μακρὰν εἶ ἀπὸ τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ καὶ οὐδεὶς οὐκέτι ἐτόλμα αὐτὸν οὐκέτι ἐπερωτῆσαι ἐπερωτᾶν αὑτόν καὶ ἀποκριθεὶς Ἰησοῦς ἔλεγεν λέγει διδάσκων ἐν τῷ ἱερῷ εἶπεν πῶς λέγουσιν οἱ γραμματεῖς ὅτι Χριστὸς υἱὸς ἐστιν Δαυίδ ἐστιν καὶ αὐτὸς οὗτος γὰρ Δαυὶδ εἶπεν ἐν τῷ Πνεύματι τῷ ἁγίῳ λέγει εἶπεν Κύριος τῷ Κυρίῳ μου κάθισον κάθου ἐκ δεξιῶν μου ἕως ἂν θῶ σῷ τοὺς ἐχθρούς ἐκχθρούς σου ὑποκάτω ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου αὐτὸς οὖν Δαυὶδ λέγει αὐτὸν Κύριον καὶ πῶς πόθεν υἱός αὐτοῦ ἐστιν υἱός αὐτοῦ καὶ πολὺς ὄχλος καὶ ἤκουεν ἤκουσεν αὐτοῦ ἡδέως αὐτοῦ ἤκουεν δὲ καὶ διδάσκων ἅμα ἔλεγεν αὐτοῖς ἐν τῇ διδαχῇ αὐτοῦ ἔλεγεν λέγεν βλέπετε ἀπὸ τῶν γραμματέων καὶ τῶν τελωνῶν θελόντων ἐν ταῖς στολαῖς περιπατεῖν καὶ ἀσπασμοὺς ἐν ταῖς ἀγοραῖς ποιεῖσθαι καὶ πρωτοκαθεδρίας ἐν ταῖς συναγωγαῖς καὶ πρωτοκλισίας ἐν τοῖς δείπνοις οἱ κατεσθίοντες κατέσθοντες κατεσθίουσιν τὰς οἰκίας τῶν χηρῶν καὶ ὀρφανῶν καὶ προφάσει μακρᾷ προσευχόμενοι οἵτινες οὗτοι λήμψονται περισσόν περισσότερον κρίμα καὶ καθίσας ἑστὼς Ἰησοῦς κατέναντι ἀπέναντι τοῦ γαζοφυλακίου καθεζόμενος Ἰησοῦς ἐθεώρει θεωρεῖ πάντας πῶς ὄχλος βάλλει τὸν χαλκὸν εἰς τὸ γαζοφυλάκιον καὶ πολλοὶ πλούσιοι ἐξέβαλλον ἔβαλλον πολλά καὶ ἐλθοῦσα δὲ ἅμα μία γυνὴ χήρα πτωχὴ ἔβαλεν λεπτὰ δύο ἐστιν κοδράντης καὶ προσκαλεσάμενος τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ λέγει εἶπεν αὐτοῖς ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι χήρα αὕτη πτωχὴ αὕτη πλεῖον πλέον πάντων βέβληκεν ἔβαλεν ἔβαλλεν τῶν βαλλόντων βαλόντων εἰς τὸ γαζοφυλάκιον πάντες πάντες γὰρ οὗτοι ἐκ τοῦ περισσεύματος περισσεύοντος αὐτοῖς αὐτῶν ἔβαλον αὕτη δὲ ἐκ τῆς ὑστερήσεως αὐτῆς πάντα ὅσα εἶχεν ἔβαλεν ὅλον τὸν βίον αὐτῆς καὶ ἐκπορευομένου αὐτοῦ ἐκ τοῦ ἱεροῦ λέγει αὐτῷ εἷς ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ αὐτῷ Διδάσκαλε ἴδε ποταποὶ λίθοι καὶ ποταπαὶ οἰκοδομαί τοῦ ἱεροῦ καὶ ἀποκριθεὶς Ἰησοῦς ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτῷ αὐτοῖς Ἰησοῦς βλέπεις βλέπετε ταύτας τὰς μεγάλας οἰκοδομάς ἀμήν λέγω ὑμῖν ὅτι οὐ μὴ ἀφεθῇ ὧδε λίθος ἐπὶ λίθον λίθῳ ὃς οὐ μὴ καταλυθῇ καταλυθήσεται ἀφεθῇ οὐδὲ διαλυθήσεται καὶ διὰ τριῶν ἡμερῶν ἄλλος ἀναστήσεται ἄνευ χειρῶν καὶ καθημένου δὲ αὐτοῦ εἰς τὸ Ὄρος τῶν Ἐλαιῶν κατέναντι τοῦ ἱεροῦ ἐπηρώτα ἐπηρώτων ἐπερωτῶν αὐτὸν κατʼ ἰδίαν Πέτρος καὶ Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης καὶ Ἀνδρέας εἰπὸν εἰπὲ ἡμῖν πότε ταῦτα ἔσται καὶ τί τὸ σημεῖον ὅταν μέλλῃ μέλλει πάντα ταῦτα πάντα συντελεῖσθαι πάντα καὶ ἀποκριθεὶς αὐτοῖς δὲ Ἰησοῦς ἤρξατο λέγειν εἶπεν ἀποκριθεὶς αὐτοῖς ἤρξατο λέγειν βλέπετε μή τις ὑμᾶς πλανήσῃ πλανήσει πολλοὶ γὰρ ἐλεύσονται ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου λέγοντες ὅτι ἐγώ εἰμι Χριστὸς καὶ πολλοὺς πολλοῦ πλανήσουσιν ὅταν δὲ ἀκούσητε ἀκούητε πολέμους καὶ ἀκοὰς πολέμων ὁρᾶτε μὴ θροεῖσθε δεῖ γὰρ γενέσθαι ἀλλʼ οὔπω τὸ τέλος ἐγερθήσεται γὰρ ἔθνος ἐπὶ ἔθνος καὶ βασιλεία ἐπὶ βασιλείαν καὶ ἔσονται σεισμοὶ κατὰ τόπους καὶ ἔσονται λιμοί καὶ ταραχαί ἀρχαὶ ἀρχὴ ὠδίνων ταῦτα βλέπετε καὶ εἶτα δὲ ὑμεῖς ὑμᾶς αὑτούς ἑαυτούς παραδώσουσιν δώσουσιν γὰρ ὑμᾶς εἰς συνέδρια καὶ εἰς συναγωγὰς δαρήσεσθε δαρήσεσθαι καὶ ἐπὶ ἡγεμόνων δὲ καὶ καὶ βασιλέων σταθήσεσθε σταθήσεσθαι ἀχθήσεσθε ἕνεκεν ἕνεκα ἐμοῦ εἰς μαρτύριον αὐτοῖς καὶ εἰς πάντα τὰ ἔθνη δεῖ πρῶτον πρός δὲ τὸν λᾷον δεῖ κηρυχθῆναι τὸ εὐαγγέλιον ἐν πᾶσι τοῖς ἔθνεσιν καὶ ὅταν δὲ ἄγωσιν ἀγάγωσιν ὑμᾶς παραδιδόντες μὴ προμεριμνᾶτε τί λαλήσητε μηδὲ μελετᾶτε ἀλλʼ ἂν ἐὰν δοθῇ ὑμῖν ὑμῶν ἐν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ ἐκεῖνο αὐτό τοῦτο λαλεῖτε οὐ γάρ ἐστε ὑμεῖς οἱ λαλοῦντες ἀλλὰ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον καὶ παραδώσει δὲ ἀδελφὸς ἀδελφὸν εἰς θάνατον καὶ πατὴρ τέκνον καὶ ἀναστήσονται ἐπαναστήσονται ἐπαναστήσεται τέκνα ἐπὶ γονεῖς καὶ θανατώσουσιν αὐτούς καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος οὗτος σωθήσεται ὅταν δὲ εἰδῆτε ἴδητε τὸ βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως τὸ ῥηθὲν ὑπὸ Δανιὴλ τοῦ προφήτου ἑστὸς ἑστὼς στηκὸν ἑστηκὸς ἑστηκότα ὅπου οὐ δεῖ ἀναγινώσκων νοείτω τί ἀναγινώσκει τότε οἱ ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ φευγέτωσαν εἰς τὰ ὄρη καὶ δὲ ἐπὶ τοῦ δώματος μὴ καταβάτω εἰς τὴν οἰκίαν μηδὲ εἰσελθάτω εἰσελθέτω τι ἆραί τι ἐκ τῆς οἰκίας αὐτοῦ τι καὶ εἰς τὸν ἀγρὸν ὢν μὴ ἐπιστρεψάτω εἰς τὰ ὀπίσω ἆραι τὸ τὰ ἱμάτιον ἱμάτια αὐτοῦ οὐαὶ δὲ ταῖς ἐν γαστρὶ ἐχούσαις καὶ ταῖς θηλαζούσαις θηλαζομέναις ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις καὶ προσεύχεσθε δὲ ἵνα μὴ γένηται φυγὴ ὑμῶν χειμῶνος γένωνται ἔσονται γὰρ αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι θλῖψις οἵα οἷαι οὐ γέγονεν ἐγένοντο τοιαύτη τοιαῦται ἀπʼ ἀρχῆς κτίσεως ἧς ἣν ἔκτισεν Θεὸς ἕως τοῦ νῦν καὶ οὐ οὐδὲ μὴ γένηται γένωνται καὶ εἰ μὴ Κύριος ἐκολόβωσεν Κύριος τὰς ἡμέρας διὰ τοὺς ἐκλεκτούς αὐτοῦ οὐκ ἂν ἐσώθη πᾶσα σάρξ ἀλλὰ διὰ τοὺς τοὺς ἐκλεκτοὺς ἐκλέκτου οὓς ἐξελέξατο ἐκολόβωσεν τὰς ἡμέρας καὶ τότε ἂν ἐάν τις ὑμῖν εἴπῃ ἰδοὺ ἴδε ὧδε Κύριος Χριστός καὶ ἰδοὺ ἴδε ἐκεῖ μὴ πιστεύετε πιστεύσητε ἐγερθήσονται δὲ γὰρ πολλοὶ ψευδόχριστοι καὶ ψευδοπροφῆται καὶ ποιήσουσιν δώσουσιν σημεῖα καὶ τέρατα πρὸς τὸ πλανᾶν ἀποπλανᾶν εἰ δυνατὸν καὶ τοὺς ἐκλεκτούς ὑμεῖς δὲ βλέπετε ἰδοὺ προείρηκα ὑμῖν ἅπαντα πάντα ἀλλὰ ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις μετὰ τὴν θλῖψιν ἐκείνην ἥλιος σκοτισθήσεται καὶ σελήνη οὐ δώσει τὸ φέγγος αὐτῆς καὶ οἱ ἀστέρες οἱ ἔσονται ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἔσονται πίπτοντες πεσοῦνται ἐκπίπτοντες καὶ αἱ δυνάμεις αἱ ἐν τοῖς τῷ τῶν οὐρανοῖς οὐρανῷ οὐρανῶν σαλευθήσονται καὶ τότε ὄψονται τὸν Υἱὸν τοῦ Ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐπὶ ἐν τῶν νεφέλαις νεφέλῃ νεφελῶν μετὰ δυνάμεως πολλῆς καὶ δόξης πολλῆς καὶ τότε ἀποστελεῖ ἀποστέλλει τοὺς ἀγγέλους αὑτοῦ καὶ επισυστρέψουσιν ἐπισυνάξει τοὺς ἐκλεκτοὺς αὐτοῦ ἐκ τῶν τεσσάρων ἀνέμων ἀπʼ ἄκρου ἄκρων τῆς γῆς ἕως ἄκρου ἄκρων οὐρανοῦ οὐρανῶν ἀπὸ δὲ τῆς συκῆς μάθετε τὴν παραβολήν ὅταν αὐτῆς ἤδη κλάδος αὐτῆς ἁπαλὸς γένηται καὶ ἐκφύῃ τὰ φύλλα ἐν αὑτῇ γινώσκετε γινώσκεται ὅτι ἤδη ἐγγὺς τὸ θέρος ἐστίν οὕτως καὶ ὑμεῖς ὅταν εἰδῆτε ἴδητε πάντα ταῦτα ἴδητε εἰδῆτε γινόμενα γινώσκετε γινώσκεται ὅτι ἐγγύς ἐστιν ἐπὶ θύραις ἀμὴν δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι οὐ μὴ παρέλθῃ γενεὰ αὕτη ἕως μέχρις ὅτου οὗ πάντα ταῦτα πάντα γένηται οὐρανὸς καὶ γῆ παρελεύσονται παρελεύσεται οἱ δὲ λόγοι μου οὐ μὴ παρέλθωσιν παρελεύσονται περὶ δὲ τῆς ἡμέρας ἐκείνης καὶ τῆς ὥρας οὐδεὶς οἶδεν οὐδὲ οἱ ἄγγελοι ἄγγελος οἱ ἐν τῷ οὐρανῷ οὐδὲ Υἱός εἰ μὴ Πατήρ βλέπετε δὲ οὖν ἀγρυπνεῖτε καὶ προσεύχεσθε οὐκ οἴδατε γὰρ εἰ μὴ Πατὴρ καὶ Υἱὸς πότε καιρός ἐστιν ὡς ὥςπερ γάρ ἄνθρωπος ἀπόδημος ἀποδημῶν ἀφεὶς τὴν οἰκίαν ἑαυτοῦ αὐτοῦ καὶ δοὺς τοῖς δούλοις ἑαυτοῦ αὐτοῦ τὴν ἐξουσίαν καὶ ἑκάστῳ τὸ ἔργον αὐτοῦ καὶ τῷ θυρωρῷ θυρουρῷ ἐνετείλατο ἵνα γρηγορῇ γρηγορεῖτε οὖν οὐκ οἴδατε γὰρ πότε κύριος τῆς οἰκίας ἔρχεται ὀψὲ μεσονυκτίου μεσονύκτιον μεσανύκτιον ἀλεκτοροφωνίας ἀλεκτοροφωνίου πρωΐ μὴ ἐξελθὼν ἐλθὼν ἐξαίφνης εὕρῃ ὑμᾶς καθεύδοντας ἐγὼ δὲ ὑμῖν λέγω ὑμῖν πᾶσιν λέγω γρηγορεῖτε ἦν δὲ τὸ Πάσχα καὶ τὰ Ἄζυμα μετὰ δύο ἡμέρας καὶ ἐζήτουν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι γραμματεῖς πῶς αὐτὸν ἐν δόλῳ κρατήσαντες κρατήσοντες καὶ ἀποκτείνωσιν ἔλεγον γάρ δὲ μὴ μήποτε ἐν τῇ ἑορτῇ μήποτε θόρυβος ἔσται θόρυβος τοῦ λαοῦ καὶ ὄντος αὐτοῦ τοῦ Ἰησοῦ ἐν Βηθανίᾳ ἐν τῇ οἰκίᾳ Σίμωνος τοῦ λεπροῦ κατακειμένου αὐτοῦ ἦλθεν γυνὴ προσῆλθεν ἔχουσα ἀλάβαστρον μύρου νάρδου πιστικῆς πολυτίμου πολυτελοῦς καὶ θραύσασα συντρίψασα τὴν τὸν τὸ ἀλάβαστρον ἀλάβαστρον ἀλάβαστρον κατέχεεν αὐτοῦ κατὰ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ οἱ ἦσαν δέ τινες τῶν μαθητῶν μαθηταὶ αὐτοῦ διεπονοῦντο ἀγανακτοῦντες πρὸς αὑτούς ἑαυτούς καὶ λέγοντες ἔλεγον εἰς τί ἀπώλεια αὕτη τοῦ μύρου γέγονεν ἠδύνατο ἐδύνατο γὰρ τοῦτο πραθῆναι τὸ μύρον τοῦτο πραθῆναι ἐπάνω τριακοσίων δηναρίων τριακοσίων καὶ δοθῆναι τοῖς πτωχοῖς καὶ ἐνεβριμῶντο ἐνεβριμοῦντο ἐν αὐτῇ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς ἄφετε αὐτήν τί αὐτῇ κόπους κόπον παρέχετε καλὸν γάρ ἔργον ἠργάσατο ἐν εἰς ἐμοί ἐμέ πάντοτε γὰρ τοὺς πτωχοὺς ἔχετε μεθʼ ὑμῶν ἑαυτῶν καὶ ὅταν θέλητε δύνασθε αὐτοὺς αὐτοῖς πάντοτε εὖ ποιῆσαι ποιεῖν ἐμὲ δὲ οὐ πάντοτε ἔχετε ἔσχεν εἶχεν αὕτη αἰτῇ ἐποίησεν προέλαβεν μυρίσαι μου τὸ σῶμά μου εἰς τὸν ἐνταφιασμόν ἀμὴν δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι ὅπου ἐὰν ἂν κηρυχθῇ τὸ εὐαγγέλιον τοῦτο εἰς ὅλον τὸν κόσμον καὶ ἐποίησεν αὕτη λαληθήσεται εἰς μνημόσυνον αὐτῆς καὶ ἰδοὺ Ἰούδας Ἰσκαριὼθ Ἰσκαριώτης Σκαριώτης εἷς ἐκ τῶν δώδεκα ἀπῆλθεν πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς ἵνα αὐτὸν παραδοῖ παραδῷ προδοῖ αὐτὸν αὐτοῖς οἱ καὶ δὲ ἀκούσαντες ἐχάρησαν καὶ ἀπηγγείλαντο ἐπηγγείλαντο αὐτῷ ἀργύριον ἀργύρια δοῦναι καὶ ἐζήτει πῶς εὐκαίρως αὐτὸν εὐκαίρως παραδοῖ παραδῷ καὶ τῇ πρώτῃ ἡμέρᾳ τῶν Ἀζύμων ὅτε τὸ Πάσχα ἔθυον λέγουσιν αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ποῦ θέλεις ἀπελθόντες ἑτοιμάσωμεν σοι ἵνα φάγῃς τὸ Πάσχα καὶ ἀποστέλλει ἀποστείλας δύο ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ αὐτοῖς δύο καὶ λέγει λέγων αὐτοῖς ὑπάγετε ὕπαγε εἰς τὴν πόλιν καὶ εἰσελθόντων ὑμῶν ἀπαντήσει ὑμῖν ἄνθρωπος κεράμιον ὕδατος βαστάζων ἀκολουθήσατε αὐτῷ καὶ ὅπου ἂν ἐὰν εἰσέλθῃ εἴπατε τῷ οἰκοδεσπότῃ ὅτι διδάσκαλος λέγει ποῦ ἐστιν τὸ κατάλυμά μου ὅπου τὸ Πάσχα μετὰ τῶν μαθητῶν μου φάγω φάγομαι τὸ Πάσχα καὶ αὐτὸς ὑμῖν δείξει ἀνάγαιον ἀνώγεον οἶκον μέγα ἐστρωμένον μέγαν ἕτοιμον κἀκεῖ καὶ ἐκεῖ ἑτοιμάσατε ἡμῖν καὶ ἐξῆλθον ἑτοιμάσαι οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ ἦλθον εἰς τὴν πόλιν καὶ ἐποίησαν εὗρον καθὼς εἶπεν αὐτοῖς καὶ ἡτοίμασαν τὸ Πάσχα καὶ ὀψίας δὲ γενομένης γενομένους ἔρχεται μετὰ τῶν δώδεκα καὶ ἀνακειμένων αὐτῶν καὶ ἐσθιόντων εἶπεν λέγει Ἰησοῦς εἶπεν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἷς ἐξ ὑμῶν παραδώσει με παραδώσει τῶν ἐσθίων ἐσθιόντων μετʼ ἐμοῦ οἱ καὶ δὲ ἤρξαντο λυπεῖσθαι καὶ λέγειν αὐτῷ εἷς ἕκαστος καθʼ εἷς μήτι ἐγώ ειμι Ῥαββί καὶ ἄλλος μήτι ἐγώ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν λέγει αὐτοῖς εἷς ἐκ τῶν δώδεκα ἐμβαπτιζόμενος ἐμβαπτόμενος μετʼ ἐμοῦ τὴν χεῖρα εἰς τὸ ἓν τρύβλιον τρύβαλιον ὅτι μὲν Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου παραδίδοται ὑπάγει καθὼς εστιν γέγραπται γεγραμμένον περὶ αὐτοῦ οὐαὶ δὲ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ διʼ οὗ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου παραδίδοται καλὸν ἦν αὐτῷ εἰ οὐκ ἐγενήθη ἐγεννήθη ἄνθρωπος ἐκεῖνος καὶ ἐσθιόντων αὐτῶν λαβὼν Ἰησοῦς ἄρτον εὐλογήσας εὐλόγησεν καὶ ἔκλασεν εὐλογήσας καὶ ἔδωκεν ἐδίδου αὐτοῖς καὶ εἶπεν αὐτοῖς λάβετε φάγετε τοῦτό ἐστιν τὸ σῶμά μου καὶ λαβὼν τὸ ποτήριον εὐχαριστήσας ἔδωκεν αὐτοῖς τοῖς μαθηταῖς καὶ ἔπιον ἐξ αὐτοῦ πάντες καὶ εἶπεν αὐτοῖς τοῦτό ἐστιν τὸ αἷμά μου τὸ τῆς καινῆς διαθήκης τὸ περὶ ὑπὲρ πολλῶν ἐκχυννόμενον ἐκχυνόμενον ὑπὲρ πολλῶν εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι οὐκέτι οὐ μὴ προσθῶ πίω πεῖν ἐκ τοῦ γεννήματος τῆς ἀμπέλου ἕως τῆς ἡμέρας ἐκείνης ὅταν αὐτὸ πίνω καινὸν ἐν τῇ Βασιλείᾳ τοῦ Θεοῦ καὶ ὑμνήσαντες ἐξῆλθον εἰς τὸ Ὄρος τῶν Ἐλαιῶν τότε καὶ λέγει αὐτοῖς Ἰησοῦς ὅτι πάντες ὑμεῖς σκανδαλισθήσεσθε σκανδαλισθήσονται σκανδαλίσασθαι ἐν ἐμοὶ ἐν τῇ νυκτὶ ταύτῃ ὅτι γέγραπται πατάξω τὸν ποιμένα καὶ διασκορπισθήσεται διασκορπισθήσονται τὰ πρόβατα σκορπισθήσεται διασκορπισθήσονται καὶ ἀλλὰ μετὰ τὸ ἐγερθῆναί με ἐκ νεκρῶν προάξω ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν δὲ Πέτρος ἀποκριθεὶς λέγει ἔφη αὐτῷ καὶ εἰ ἐάν καὶ πάντες σκανδαλισθήσονται σκανδαλισθῶσιν ἀλλʼ οὐκ ἐγώ οὔ σκανδαλισθήσομαι καὶ λέγει αὐτῷ Ἰησοῦς ἀμὴν λέγω σοι ὅτι σὺ σήμερον ἐν ταύτῃ τῇ νυκτὶ ταύτῃ πρὶν δὶς ἀλέκτορα δὶς φωνῆσαι τρίς ἀπαρνήσῃ με ἀρνήσῃ ἀπαρνήσῃ ἀπαρνήσει δὲ Πέτρος μᾶλλον ἐκπερισσῶς περισσῶς ἐκπερισσοῦ ἐλάλει ἔλεγεν μᾶλλον ὅτι ἐὰν μὴ με δέῃ με συναποθανεῖν σοι οὐ μή σε ἀπαρνήσομαι ἀπαρνήσωμαι ὁμοίως ὡσαύτως δὲ καὶ πάντες ἔλεγον καὶ ἐξέρχονται ἔρχονται εἰς χωρίον οὗ τὸ ὄνομα Γεθσημανί καὶ λέγει τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ αὐτοῖς καθίσατε ὧδε ἕως προσεύξωμαι προσεύξομαι καὶ παραλαμβάνει τὸν Πέτρον καὶ τὸν Ἰάκωβον καὶ τὸν Ἰωάννην μετʼ αὐτοῦ ἑαυτοῦ καὶ ἤρξατο ἐκθαμβεῖσθαι καὶ ἀδημονεῖν τότε καὶ λέγει αὐτοῖς περίλυπός ἐστιν ψυχή μου ἕως θανάτου μείνατε ὧδε καὶ γρηγορεῖτε καὶ προσελθὼν προελθὼν μικρὸν ἔπεσεν ἔπιπτεν ἐπὶ πρόσωπον ἐπὶ τῆς τὴν γῆς γῆν καὶ προσηύχετο ἵνα εἰ δυνατόν ἐστιν ἵνα παρέλθῃ παρελθεῖν ἀπʼ αὐτοῦ ὥρα αὕτη καὶ ἔλεγεν Ἀββά Πατήρ μου πάντα δυνατά πάντα σοι εἰσιν εστιν παρένεγκε παρενέγκαι τοῦτο τὸ ποτήριον τοῦτο ἀπʼ ἐμοῦ τοῦτο ἀλλʼ οὐ τί ἐγὼ θέλω ἀλλὰ εἰ τί σύ θέλεις καὶ ἔρχεται καὶ εὑρίσκει αὐτοὺς καθεύδοντας καὶ λέγει τῷ Πέτρῳ Σίμων καθεύδεις οὐκ ἴσχυσας ἰσχύσατε μίαν ὥραν γρηγορῆσαι γρηγορεῖτε καὶ προσεύχεσθε ἵνα μὴ ἔλθητε εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν τὸ μὲν πνεῦμα πρόθυμον δὲ σὰρξ ἀσθενής καὶ πάλιν ἀπελθὼν προσηύξατο τὸν αὐτὸν λόγον εἰπών καὶ πάλιν ἐλθὼν ὑποστρέψας εὗρεν αὐτοὺς πάλιν καθεύδοντας ἦσαν γὰρ αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτῶν καταβαρυνόμενοι καταβεβαρημένοι καταβαρούμενοι βεβαρημένοι καὶ οὐκ ᾔδεισαν τί αὐτῷ ἀποκριθῶσιν αὐτῷ καὶ ἔρχεται τὸ τρίτον καὶ λέγει αὐτοῖς καθεύδετε τὸ λοιπὸν καὶ ἀναπαύεσθε ἀπέχει τὸ τέλος ἰδοὺ καὶ ἦλθεν ὥρα καὶ ἰδοὺ παραδίδοται Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου εἰς τὰς χεῖρας τῶν ἁμαρτωλῶν ἐγείρεσθε ἄγωμεν ἰδοὺ ἤγγικεν παραδιδούς παραδίδων με ἤγγικεν ἤγγισεν καὶ εὐθὺς εὐθέως ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος παραγίνεται Ἰούδας Σκαριώτης Ἰσκαριώτης εἷς ὢν τῶν δώδεκα καὶ μετʼ αὐτοῦ ὄχλος πολὺς μετὰ μαχαιρῶν καὶ ξύλων ἀπὸ παρὰ τῶν ἀρχιερέων καὶ ἀπὸ τῶν γραμματέων καὶ τῶν πρεσβυτέρων δεδώκει ἔδωκεν δὲ παραδιδοὺς αὐτὸν σημεῖον σύσσημον αὐτοῖς λέγων αὐτοῖς ὃν ἂν φιλήσω αὐτός ἐστιν κρατήσατε αὐτὸν καὶ ἀπαγάγετε ἀπάγετε ἀγάγετε αὑτόν ἀσφαλῶς καὶ ἐλθὼν εὐθὺς εὐθέως καὶ προσελθὼν αὐτῷ λέγει αὐτῷ χαῖρε Ῥαββὶ Ῥαββί καὶ κατεφίλησεν αὐτόν οἱ δὲ ἐπέβαλον ἐπέβαλαν ἐπʼ αὐτὸν τὰς χεῖρας αὐτῶν αὐτῷ ἐπʼ αὑτόν καὶ ἐκράτησαν ἐκράτουν αὐτόν καὶ εἷς δέ τις τῶν παρεστηκότων παρεστώτων σπασάμενος τὴν μάχαιραν καὶ ἔπεσεν ἔπαισεν πέσεν τὸν δοῦλον τοῦ ἀρχιερέως καὶ ἀφεῖλεν αὐτοῦ τὸ ὠτάριον ὠτίον καὶ ἀποκριθεὶς δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς ὡς ἐπὶ λῃστὴν ἐξήλθατε ἐξήλθετε μετὰ μαχαιρῶν καὶ ξύλων συλλαβεῖν με καθʼ ἡμέραν ἤμην πρὸς ὑμᾶς ἐν τῷ ἱερῷ διδάσκων καὶ οὐκ ἐκρατήσατέ ἐκράτει με ἀλλʼ ἵνα πληρωθῶσιν αἱ Γραφαί τῶν προφητῶν τότε οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ ἀφέντες αὐτὸν πάντες ἔφυγον πάντες καὶ εἷς τις νεανίσκος δὲ τις συνηκολούθει ἠκολούθησεν ἠκολούθει αὐτῷ αὑτούς περιβεβλημένος σινδόνα ἐπὶ γυμνοῦ οἱ καὶ δὲ νεανίσκοι κρατοῦσιν ἐκράτησαν αὐτόν οἱ νεανίσκοι δὲ καταλιπὼν τὴν σινδόνα γυμνὸς ἔφυγεν ἀπʼ αὐτῶν καὶ ἀπήγαγον τὸν Ἰησοῦν πρὸς τὸν ἀρχιερέα Καϊάφαν καὶ συμπορεύονται συνέρχονται πρός αὑτόν αὐτῷ πάντες οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς πρεσβύτεροι καὶ οἱ πρεσβύτεροι γραμματεῖς καὶ Πέτρος ἀπὸ μακρόθεν ἠκολούθησεν ἠκολούθει αὐτῷ ἕως ἔσω εἰς τὴν αὐλὴν τοῦ ἀρχιερέως καὶ ἦν καθήμενος συγκαθήμενος μετὰ τῶν τῷ ὑπηρετῶν καὶ θερμαινόμενος πρὸς τὸ φῶς οἱ δὲ ἀρχιερεῖς καὶ ὅλον τὸ Συνέδριον ἐζήτουν κατὰ τοῦ Ἰησοῦ ψευδομαρτυρίαν μαρτυρίαν ἵνα εἰς τὸ θανατῶσαι θανατώσουσιν αὐτόν καὶ οὐχ ηὕρισκον εὕρισκον πολλοὶ γὰρ ἐψευδομαρτύρουν ἔλεγον κατʼ αὐτοῦ καὶ ἴσαι αἱ μαρτυρίαι οὐκ ἦσαν καί ἄλλοι τινες ἀναστάντες ἐψευδομαρτύρουν καὶ ἔλεγον κατʼ αὐτοῦ λέγοντες ὅτι ἡμεῖς ἠκούσαμεν αὐτοῦ λέγοντος εἶπεν ὅτι ἐγὼ καταλύσω καταλύω τὸν ναὸν τοῦτον τὸν χειροποίητον καὶ διὰ τριῶν ἡμερῶν ἄλλον ἀναστήσω ἀχειροποίητον οἰκοδομήσω καὶ οὐδὲ οὕτως ἴση ἦν ἴση μαρτυρία αὐτῶν καὶ ἀναστὰς ἀρχιερεὺς εἰς τὸ μέσον ἐπηρώτησεν τὸν Ἰησοῦν λέγων οὐκ ἀποκρίνῃ οὐδέν ὅτι τί οὗτοί σου καταμαρτυροῦσιν ἐκεῖνος ὃς δὲ Ἰησοῦς ἐσιώπα ἐσίγα καὶ οὐκ οὐδὲν ἀπεκρίνατο ἀπεκρίθη οὐδέν καὶ πάλιν ἀρχιερεὺς ἐπηρώτα ἐπερωτᾷ αὐτὸν ἐκ δευτέρου καὶ λέγει αὐτῷ ἀρχιερεύς σὺ εἶ Χριστὸς Υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ εὐλογητοῦ ευλογημένου δὲ Ἰησοῦς ἀποκριθεὶς εἶπεν λέγει αὐτῷ ἐγώ εἰμι καὶ ὄψεσθε τὸν Υἱὸν τοῦ Ἀνθρώπου καθήμενον ἐκ δεξιῶν καθήμενον τῆς δυνάμεως καὶ ἐρχόμενον μετὰ τῶν τῆς νεφελῶν δυνάμεως τοῦ οὐρανοῦ δὲ ἀρχιερεὺς εὐθὺς διαρρήξας τοὺς χιτῶνας αὐτοῦ καὶ λέγει τί ἔτι χρείαν ἔχομεν μαρτύρων ἴδε νῦν ἠκούσατε πάντες τῆς τὴν βλασφημίας βλασφημίαν τοῦ στόματος αὐτοῦ τί ὑμῖν δοκεῖ φαίνεται ὑμῖν οἱ καὶ δὲ πάντες δὲ κατέκριναν αὐτὸν αὐτῷ εἶναι ἔνοχον εἶναι θανάτου καὶ ἤρξαντό τινες ἐμπτύειν αὐτῷ καὶ περικαλύπτειν αὐτοῦ τὸ τῷ πρόσωπον προσώπῳ αὐτοῦ καὶ κολαφίζειν εκολαφίζον αὐτὸν καὶ λέγειν ἔλεγον αὐτῷ προφήτευσον νῦν Χριστέ τίς εστιν παίσας σε καὶ οἱ ὑπηρέται ῥαπίσμασιν ἐλάμβανον αὐτὸν ἔλαβον ἐλάμβανον ἔβαλλον καὶ ὄντος τοῦ Πέτρου κάτω ἐν τῇ αὐλῇ κάτω ἔρχεται πρός αὑτόν μία τῶν παιδισκῶν παιδίσκη τοῦ ἀρχιερέως καὶ ἰδοῦσα τὸν Πέτρον θερμαινόμενον ἐμβλέψασα λέγει αὐτῷ λέγει καὶ σὺ μετὰ τοῦ Ἰησοῦ ἦσθα τοῦ Ναζαρηνοῦ Ναζορηνοῦ Ἰησοῦ ἦσθα ἦς τοῦ Ἰησοῦ δὲ ἠρνήσατο λέγων οὔτε οὐκ οἶδα οὔτε οὐδὲ ἐπίσταμαι σὺ τί σὺ λέγεις καὶ ἐξῆλθεν ἔξω εἰς τὸ τὴν ἔξω αὐλὴν προαύλιον προσαυλήν καὶ ἀλέκτωρ ἐφώνησεν πάλιν δὲ καὶ παιδίσκη ἰδοῦσα αὐτὸν παιδίσκη δὲ πάλιν ἠρνήσατο καὶ ἤρξατο πάλιν λέγειν εἶπεν τοῖς παρεστηκόσιν παρεστῶσιν ὅτι καὶ αὐτὸς οὗτος ἐξ αὐτῶν ἐστιν δὲ πάλιν ἠρνεῖτο ἠρνήσατο καὶ μετὰ μικρὸν πάλιν οἱ παρεστῶτες παρεστηκότες περιεστηκότες ἔλεγον τῷ Πέτρῳ ἀληθῶς ἐξ αὐτῶν εἶ καὶ γὰρ Γαλιλαῖος εἶ καὶ λαλιά σου ὁμοιάζει δὲ ἤρξατο ἀναθεματίζειν καὶ λέγειν ὀμνύναι ὀμνύειν ὅτι οὐκ οἶδα τὸν ἄνθρωπον τοῦτον ὃν λέγετε καὶ εὐθὺς εὐθέως ἐκ δευτέρου ἀλέκτωρ ἐφώνησεν καὶ ἀνεμνήσθη ἀναμνησθεὶς Πέτρος τὸ τοῦ ῥῆμα ῥήματος ὡς οὖ εἶπεν αὐτῷ Ἰησοῦς Ἰησοῦν ὅτι πρὶν ἀλέκτορα δὶς φωνῆσαι δὶς ἀπαρνήσῃ με τρίς με ἀπαρνήσῃ καὶ ἤρξατο ἐπιβαλὼν ἔκλαιεν κλαίειν ἔκλαυσεν καὶ εὐθὺς εὐθέως ἐπὶ τὸ πρωῒ συμβούλιον ἑτοιμάσαντες ποιήσαντες ἐποίησαν οἱ ἀρχιερεῖς μετὰ τῶν πρεσβυτέρων γραμματέων καὶ τῶν γραμματέων πρεσβυτέρων καὶ ὅλον τὸ Συνέδριον καὶ δήσαντες τὸν Ἰησοῦν ἀπήνεγκαν ἀπήγαγον εἰς τὴν αὐλὴν καὶ παρέδωκαν αὑτόν τῷ Πιλάτῳ καὶ ἐπηρώτησεν αὐτὸν Πιλᾶτος λέγων σὺ εἶ Βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων καὶ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτῷ λέγει σὺ λέγεις καὶ κατηγόρουν κατηγοροῦσίν αὐτοῦ οἱ ἀρχιερεῖς πολλά αὐτὸς δὲ οὐδὲν ἀπεκρίνατο δὲ Πιλᾶτος πάλιν ἐπηρώτησεν ἐπηρώτα αὐτὸν πάλιν λέγων οὐκ ἀποκρίνῃ οὐδέν ἴδε πόσα σου πόσα κατηγοροῦσιν καταμαρτυροῦσιν δὲ Ἰησοῦς οὐκέτι οὐδὲν ἀπεκρίθη ὥστε θαυμάζειν τὸν Πιλᾶτον κατὰ δὲ τὴν ἑορτὴν εἰώθει ἡγεμὼν ἀπέλυεν ἀπολύειν αὐτοῖς ἕνα δέσμιον ὃν ὅνπερ ἂν ᾐτοῦντο παρῃτοῦντο ἦν δὲ τότε λεγόμενος Βαρναβᾶς Βαραββᾶς μετὰ τῶν στασιαστῶν συστασιαστῶν δεδεμένος οἵτινες ἐν τῇ στάσει φόνον τινα πεποιήκεισαν φόνον καὶ ἀναβοήσας ἀναβὰς ὅλος ὄχλος ἤρξατο αἰτεῖσθαι αὑτόν καθὼς ἀεὶ ἐποίει αὐτοῖς δὲ Πιλᾶτος ἀπεκρίθη ἀποκριθεὶς λέγει αὐτοῖς λέγων θέλετε θέλεται ἀπολύσω ὑμῖν τὸν Βασιλέα τῶν Ἰουδαίων ᾔδει ἐπεγίνωσκεν ἐγίνωσκεν ἐγνώκει γὰρ ὅτι διὰ φθόνον παραδεδώκεισαν παρέδωκαν αὐτὸν οἱ ἀρχιερεῖς οἱ δὲ ἀρχιερεῖς ἔπεισαν ἀνέσεισαν τὸν τῷ ὄχλον ὄχλῷ ἵνα μᾶλλον τὸν Βαρναβᾶν Βαραββᾶν ἀπολύσῃ αὐτοῖς δὲ Πιλᾶτος πάλιν ἀποκριθεὶς πάλιν εἶπεν ἔλεγεν αὐτοῖς τί οὖν θέλετε ποιήσω ὃν λέγετε τὸν Βασιλέα Βασιλεῖ τῶν Ἰουδαίων οἱ δὲ πάλιν ἔκραξαν πάλιν λέγοντες σταύρωσον αὐτόν δὲ Πιλᾶτος ἔλεγεν αὐτοῖς τί γὰρ κακὸν ἐποίησεν κακόν οἱ δὲ περισσῶς περισσοτέρως ἔκραξαν ἔκραζον λέγοντες σταύρωσον αὐτόν δὲ Πιλᾶτος βουλόμενος τῷ ὄχλῳ ποιῆσαι τὸ ἱκανὸν τῷ ὄχλῷ ποιῆσαι ποιεῖν ἀπέλυσεν αὐτοῖς τὸν Βαραββᾶν καὶ παρέδωκεν δὲ τὸν δὲ Ἰησοῦν φραγελλώσας φλαγελλώσας παρέδωκεν ἵνα σταυρωθῇ οἱ δὲ στρατιῶται ἀπήγαγον αὐτὸν ἔσω εἰς τῆς τὴν αὐλῆς αὐλὴν ἐστιν πραιτώριον καὶ καλοῦσιν συγκαλοῦσιν ὅλην τὴν σπεῖραν καὶ ἐνδιδύσκουσιν ἐνδύουσιν αὐτὸν πορφύραν καὶ ἐπιτιθέασιν περιτιθέασιν αὐτῷ πλέξαντες ἀκάνθινον στέφανον καὶ ἤρξαντο ἀσπάζεσθαι αὐτόν καὶ λέγειν Χαῖρε Βασιλεὺς Βασιλεῦ τῶν Ἰουδαίων καὶ ἔτυπτον αὐτοῦ αὑτόν καλάμῳ εἰς τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ καλάμῳ καὶ ἐνέπτυον ἐνέπτυσαν αὐτῷ καὶ τιθέντες τὰ γόνατα προσεκύνουν αὐτῷ καὶ ὅτε ἐνέπαιξαν αὐτῷ ἐξέδυσαν αὐτὸν τὴν πορφύραν καὶ ἐνέδυσαν αὐτὸν τὰ ἴδια ἱμάτια αὐτοῦ τὰ ἴδια καὶ ἄγουσιν ἐξάγουσιν αὐτὸν ἵνα σταυρώσωσιν σταυρώσουσιν αὐτόν καὶ ἀγγαρεύουσιν ἐγγαρεύουσιν παράγοντά τινα τὸν Σίμωνα παράγοντά τὸν Κυρηναῖον ἐρχόμενον ἀπʼ ἄκρου ἀγροῦ τὸν πατέρα Ἀλεξάνδρου καὶ Ῥούφου ἵνα ἄρῃ τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἄγουσιν φέρουσιν αὐτὸν ἐπὶ τὸν τόπον Γολγοθᾶ Γολγοθᾶν τόπον ὁπέρ ἐστιν μεθερμηνευόμενον μεθερμηνευόμενος Κρανίου Τόπος καὶ ἐδίδουν αὐτῷ πιεῖν πεῖν ἐσμυρνισμένον οἶνον ὃς καὶ δὲ οὐκ ἔλαβεν καὶ σταυρώσαντες σταυροῦσιν αὐτὸν καὶ διαμερίζονται διεμέριζον τὰ ἱμάτια ἑαυτοῦ αὐτοῦ βάλλοντες κλῆρον ἐπʼ αὐτὰ τίς τί ἄρῃ ἦν δὲ ὥρα τρίτη ὥρα καὶ ἐφύλασσον ἐσταύρωσαν αὐτόν καὶ ἦν δὲ ἐπιγραφὴ τῆς αἰτίας αὐτοῦ ἐπιγεγραμμένη οὗτος εστιν Βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων καὶ σὺν αὐτῷ σταυροῦσιν σταυροῦνται ἐσταύρωσαν δύο δύο λῃστάς λῃσταί ἕνα ἐκ δεξιῶν καὶ ἕνα ἐξ εὐωνύμων αὐτοῦ καὶ ἐπληρώθη γραφὴ λέγουσα καὶ μετὰ ἀνόμων ἐλογίσθη καὶ οἱ παράγοντες παραπορευόμενοι ἐβλασφήμουν αὐτὸν κινοῦντες τὰς κεφαλὰς αὐτῶν καὶ λέγοντες λέγοντας οὐὰ καταλύων τὸν ναὸν καὶ οἰκοδομῶν ἐν τρισὶν ἡμέραις οἰκοδομῶν σῶσον σεαυτὸν καὶ κατάβα καταβὰς ἀπὸ τοῦ σταυροῦ ὁμοίως δὲ καὶ οἱ ἀρχιερεῖς ἐμπαίζοντες εἰς πρὸς ἀλλήλους μετὰ τῶν γραμματέων ἔλεγον ἄλλους ἔσωσεν ἑαυτὸν οὐ δύναται σῶσαι Χριστὸς Βασιλεὺς τοῦ Ἰσραὴλ καταβάτω νῦν ἀπὸ τοῦ σταυροῦ ἵνα εἰδῶμεν ἴδωμεν καὶ πιστεύσωμεν αὐτῷ καὶ οἱ συνεσταυρωμένοι σὺν αὐτῷ ὠνείδιζον αὐτόν καὶ γενομένης δὲ ὥρας ἕκτης σκότος ἐγένετο ἐφʼ ὅλην ὅλης τὴν τῆς γῆν γῆς ἕως ὥρας ἐνάτης καὶ τῇ ὥρᾳ τῇ ἐνάτῃ ὥρᾳ ἐφώνησεν ἐβόησεν Ἰησοῦς φωνῇ μεγάλῃ λέγων Ἐλωῒ Ἠλι ἐλωῒ ἠλι λεμὰ λιμὰ σαβαχθάνι ζαφθάνι ἐστιν μεθερμηνευόμενον Θεός μου Θεός μου εἰς τί με ἐγκατέλιπές ὀνειδίσας με καί τινες τῶν ἐκεῖ ἑστηκότων παρεστηκότων παρεστώτων ἀκούσαντες ἔλεγον ὅτι ἰδοὺ ἴδε Ἠλίαν φωνεῖ οὗτος καὶ δραμὼν δέ τις εἶς καὶ πλήσας γεμίσας σπόγγον ὄξους ἐπιθεὶς περιθεὶς τε καλάμῳ ἐπότιζεν αὐτόν λέγων ἄφετε ἄφες εἰδῶμεν ἴδωμεν εἰ ἔρχεται Ἠλίας καθελεῖν αὐτόν δὲ Ἰησοῦς ἀφεὶς φωνὴν μεγάλην ἐξέπνευσεν καὶ τὸ καταπέτασμα τοῦ ναοῦ ἐσχίσθη εἰς δύο δύο μέρη ἀπʼ ἄνωθεν ἕως κάτω ἰδὼν δὲ κεντυρίων παρεστηκὼς παρεστώς ἐκεῖ ἐξ ἐναντίας αὐτοῦ αὐτῷ ὅτι οὕτως αὑτόν κράξας κράξαντα καὶ ἐξέπνευσεν εἶπεν ἀληθῶς οὗτος ἄνθρωπος οὗτος Θεοῦ Υἱὸς Θεοῦ ἦν Θεοῦ ἦσαν δὲ ἐκεῖ καὶ γυναῖκες ἀπὸ μακρόθεν θεωροῦσαι ἐν αἷς ἦν καὶ Μαρία Μαριὰμ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία τοῦ Ἰακώβου τοῦ μικροῦ καὶ Ἰωσῆ Ἰωσῆτος μήτηρ καὶ Σαλώμη αἳ καὶ ὅτε ἦν ἐν τῇ Γαλιλαίᾳ ἠκολούθουν ἠκολούθησαν αὐτῷ καὶ διηκόνουν διηκόνουσαν αὐτῷ καὶ ἕτεραι ἄλλαι πολλαὶ αἱ συναναβᾶσαι αὐτῷ εἰς Ἱεροσόλυμα καὶ ἤδη ὀψίας γενομένης ἐπεὶ ἐπειδὴ ἦν παρασκευή ἐστιν προσάββατον πρὶν πρός Σάββατον ἦλθεν ἐλθὼν Ἰωσῆς Ἰωσὴφ ἀπὸ Ἁριμαθαίας Ἁριμαθίας εὐσχήμων βουλευτής ὃς ἦν καὶ αὐτὸς ἦν προσδεχόμενος τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ τολμήσας ἦλθεν εἰσῆλθεν πρὸς τὸν Πιλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸ πτωτοῦ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ δὲ Πιλᾶτος ἐθαύμασεν ἐθαύμαζεν εἰ ἤδη εἰ τέθνηκεν τεθνήκει καὶ προσκαλεσάμενος τὸν κεντυρίωνα ἐπηρώτησεν αὐτὸν εἰ ἤδη πάλαι ἀπέθανεν τέθνηκεν τεθνήκει καὶ γνοὺς παρὰ ἀπὸ τοῦ κεντυρίωνος ἐδωρήσατο τὸ πτῶμα σῶμα αὐτοῦ τῷ τὸ Ἰωσῆ Ἰωσήφ καὶ δὲ Ἰωσὴφ ἀγοράσας σινδόνα εὐθέως ἤνεγκεν καὶ καθελὼν λαβὼν αὐτὸν ἐνείλησεν εἰς τῇ τὴν σινδόνι σινδόνα καὶ καθῆκεν ἔθηκεν κατέθηκεν αὐτὸν αὐτό ἐν τῷ μνημείῳ μνήματι ἦν λελατομημένον ἐκ τῆς πέτρας καὶ προσεκύλισεν προσκυλίσας λίθον μέγαν ἐπὶ τὴν θύραν τοῦ μνημείου καὶ ἀπῆλθεν δὲ Μαρία Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία Ἰωσῆ Ἰωσῆτος Ἰωσὴφ Ἰακώβου μήτηρ ἐθεώρουν ἐθεάσαντο τὸν τόπον ὅπου ποῦ τέθειται τίθεται καὶ διαγενομένου τοῦ Σαββάτου δὲ Μαρία Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία τοῦ Ἰακώβου καὶ Σαλώμη πορευθεῖσαι ἠγόρασαν ἀρώματα ἵνα εἰσελθοῦσαι ἐλθοῦσαι αὐτόν ἀλείψωσιν αὐτόν καὶ λίαν ἔρχονται πρωῒ τῆς τῇ μιᾶς μιᾷ τῶν σαββάτων σαββάτου ἔρχονται ἐπὶ τὸ μνῆμα μνημεῖον ἔτι ἀνατείλαντος ἀνατέλλοντος τοῦ ἡλίου καὶ ἔλεγον πρὸς ἑαυτάς ἑαυτοὺς τίς τί σημεῖον ἡμῖν ἀποκυλίσει ἀποκυλίσῃ ἀποκαλύψει ἡμῖν τὸν λίθον ἀπὸ ἐκ τῆς θύρας τοῦ μνημείου καὶ ἀναβλέψασαι θεωροῦσιν ὅτι ἀνακεκύλισται ἀποκεκύλισται ἀνακεκυλισμένον τὸν λίθος λίθον ἦν γὰρ μέγας σφόδρα μέγας καὶ ἔρχονται καὶ εὑρίσκουσιν ἀποκεκυλισμένον τὸν λίθον καὶ ἐλθοῦσαι εἰσελθοῦσαι εἰς τὸ μνημεῖον θεωροῦσιν εἶδον νεανίσκον εἶδον καθήμενον ἐν τοῖς δεξιοῖς περιβεβλημένον στολὴν λευκήν καὶ ἐθάμβησαν ἐξεθαμβήθησαν καὶ δὲ λέγει αὐταῖς αὐτοῖς ἄγγελος μὴ ἐκθαμβεῖσθε φοβεῖσθαι οἶδά γάρ ὅτι τὸν Ἰησοῦν ζητεῖτε τὸν Ναζαρηνὸν ζητεῖτε τὸν ἐσταυρωμένον ἠγέρθη οὐκ ἔστιν ὧδε ἴδε εἴδετε ἐκεῖ τόπος τόπον αὐτοῦ εστιν ὅπου ἔθηκαν αὐτόν ἀλλὰ ὑπάγετε καὶ εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καὶ τῷ Πέτρῳ ὅτι ἰδοὺ προάγει προάγω ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν ἐκεῖ με αὐτὸν ὄψεσθε καθὼς εἶπεν εἴρηκα ὑμῖν καὶ ἀκούσασαι ἐξελθοῦσαι ἐξῆλθον καὶ ταχὺ ἔφυγον ἀπὸ τοῦ μνημείου εἶχεν ἔσχεν γὰρ δὲ αὐτὰς φόβος τρόμος καὶ ἔκστασις καὶ οὐδενὶ οὐδὲν εἶπον εἶπαν ἐφοβοῦντο γάρ ἀναστὰς δὲ πρωῒ πρώτῃ σαββάτου ἐφανέρωσεν ἐφάνη πρώτοις πρῶτον Μαρίᾳ Μαριάμ τῇ Μαγδαληνῇ παρʼ ἀφʼ ἧς ἐκβεβλήκει ἑπτὰ δαιμόνια ἐκείνη δὲ πορευθεῖσα ἀπήγγειλεν αὐτοῖς τοῖς μετʼ αὐτοῦ γενομένοις πενθοῦσιν καὶ κλαίουσιν κᾀκεῖνοι ἐκεῖνοι δὲ ἀκούσαντες ὅτι ζῇ καὶ ἐθεάθη ὑπʼ αὐτῆς καὶ οὐκ ἐπίστευσαν ἠπίστησαν αὐτῇ καὶ μετὰ δὲ ταῦτα δυσὶν ἐξ αὐτῶν περιπατοῦσιν ἐφανερώθη ἐν ἑτέρᾳ μορφῇ πορευομένοις εἰς ἀγρόν κᾀκεῖνοι ἀπελθόντες ἀπήγγειλαν τοῖς λοιποῖς οὐδὲ ἐκείνοις ἐπίστευσαν ὕστερον δὲ ἀνακειμένοις αὐτοῖς τοῖς δώδεκα ἕνδεκα ἐφανερώθη καὶ ὠνείδισεν τὴν ἀπιστίαν αὐτῶν καὶ σκληροκαρδίαν ὅτι τοῖς θεασαμένοις αὐτὸν ἐγηγερμένον ἐκ νεκρῶν οὐκ ἐπίστευσαν κᾀκεῖνοι ἀπελογοῦντο λέγοντες ὅτι αἰών οὗτος τῆς ἀνομίας καὶ τῆς ἀπιστίας ὑπὸ τὸν Σατανᾶν εστιν μὴ ἐών τὰ ὑπὸ τῶν πνευμάτων ἀκάθαρτα τὴν ἀλήθειαν τοῦ Θεοῦ καταλαβέσθαι δύναμιν διὰ τοῦτο ἀποκάλυψον σου τὴν δικαιοσύνην ἤδη ἐκεῖνοι ἔλεγον τῷ Χριστῷ καὶ Χριστὸς ἐκείνοις προσέλεγεν ὅτι πεπλήρωται ὅρος τῶν ἐτῶν τῆς ἐξουσίας τοῦ Σατανᾶ ἀλλὰ ἐγγίζει ἁλλά δεῖνα καὶ ὑπὲρ ὧν ἐγὼ ἁμαρτησάντων παρεδόθην εἰς θάνατον ἵνα ὑποστρέψωσιν εἰς τὴν ἀλήθειαν καὶ μηκέτι ἁμαρτήσωσιν ἵνα τὴν ἐν τῷ οὐρανῷ πνευματικὴν καὶ ἄφθαρτον τῆς δικαιοσύνης δόξαν κληρονομήσωσιν ἀλλὰ καὶ εἶπεν πρός αὐτούς αὐτοῖς πορευθέντες εἰς τὸν κόσμον ἅπαντα καὶ κηρύξατε τὸ εὐαγγέλιον πάσῃ τῇ κτίσει πιστεύσας καὶ βαπτισθεὶς σωθήσεται δὲ ἀπιστήσας κατακριθήσεται κατακριθείς οὔ σωθήσεται σημεῖα δὲ τοῖς πιστεύσασιν ταῦτα παρακολουθήσει ἀκολουθήσει ταῦτα ἐν τῷ ὀνόματί μου δαιμόνια ἐκβαλοῦσιν γλώσσαις λαλήσουσιν καιναῖς καὶ ἐν ταῖς χερσὶν ὄφεις ἀροῦσιν κᾂν θανάσιμόν τι πίωσιν οὐδὲν οὐ μὴ αὐτοὺς βλάψει βλάψῃ ἐπὶ ἀῤῥώστους χεῖρας ἐπιθήσουσιν καὶ καλῶς ἕξουσιν μὲν οὖν Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς μετὰ τὸ λαλῆσαι αὐτοῖς ἀνελήφθη εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐκάθισεν ἐκ ἐν δεξιῶν δεξιᾷ τοῦ Θεοῦ ἐκεῖνοι δὲ ἐξελθόντες ἐκήρυξαν πανταχοῦ τοῦ Κυρίου συνεργοῦντος καὶ τὸν λόγον βεβαιοῦντος διὰ τῶν ἐπακολουθούντων σημείων ἀμήν ἐπειδήπερ πολλοὶ ἐπεχείρησαν ἀνατάξασθαι ἀναδέξασθαι διήγησιν περὶ τῶν πεπληροφορημένων πεπληροφορημένον ἐν ἡμῖν πραγμάτων καθὰ καθὼς παρέδοσαν ἡμῖν οἱ ἀπʼ ἀρχῆς αὐτόπται καὶ ὑπηρέται γενόμενοι γενομένου τοῦ λόγου ἔδοξε κἀμοὶ παρηκολουθηκότι ἄνωθεν πᾶσιν ἀκριβῶς καθεξῆς σοι γράψαι κράτιστε Θεόφιλε ἵνα ἐπιγνῷς περὶ τῶν ὧν κατηχήθης λόγων τὴν ἀσφάλειαν ἐγένετο ἐν ταῖς ἡμέραις Ἡρῴδου τοῦ βασιλέως τῆς Ἰουδαίας ἱερεύς τις ὀνόματι Ζαχαρίας ἐξ ἐφημερίας Ἀβιά καὶ γυνὴ αὐτοῦ αὐτῷ ἐκ τῶν θυγατέρων Ἀαρών καὶ τὸ ὄνομα αὐτῆς αὑτῇ Ἐλισάβετ ἦσαν δὲ δίκαιοι ἀμφότεροι ἐναντίον ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ πορευόμενοι ἐν πάσαις ταῖς ἐντολαῖς καὶ δικαιώμασιν τοῦ Κυρίου ἄμεμπτοι καὶ οὐκ ἦν αὐτοῖς τέκνον καθότι ἦν Ἐλισάβετ ἦν στεῖρα καὶ ἀμφότεροι ἦσαν προβεβηκότες ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτῶν ἦσαν ἐγένετο δὲ ἐν τῷ ἱερατεύειν αὐτὸν ἐν τῇ τάξει τῆς ἐφημερίας αὐτοῦ ἐναντίον ἔναντι τοῦ Θεοῦ κατὰ τὸ ἔθος τῆς ἱερατείας ἔλαχε τοῦ τὸ θυμιᾶσαι εἰσελθὼν εἰς τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ Κυρίου καὶ πᾶν τὸ πλῆθος ἦν τοῦ λαοῦ ἦν προσευχόμενον ἔξω τῇ ὥρᾳ τοῦ θυμιάματος ὤφθη δὲ αὐτῷ ἄγγελος Κυρίου ἑστὼς ἐκ δεξιῶν τοῦ θυσιαστηρίου τοῦ θυμιάματος καὶ ἐταράχθη Ζαχαρίας ἰδών καὶ φόβος ἐπέπεσεν ἐπʼ αὐτόν καὶ εἶπεν δὲ πρὸς αὐτὸν ἄγγελος μὴ φοβοῦ Ζαχαρία ὅτι διότι εἰσηκούσθη δέησίς σου καὶ γυνή σου Ἐλισάβετ γενήσει γεννήσει υἱόν σοι σου καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰωάννην καὶ ἔσται χαρά σοι χαρά καὶ ἀγαλλίασις καὶ πολλοὶ ἐπὶ τῇ γενέσει γεννήσει αὐτοῦ χαρήσονται ἔσται γὰρ μέγας με γάρ ἐνώπιον τοῦ Κυρίου καὶ οἶνον καὶ σίκερα οὐ μὴ πίῃ καὶ Πνεύματος Ἁγίου πλησθήσεται ἔτι ἐκ ἐν κοιλίας κοιλίᾳ μητρὸς αὐτοῦ καὶ πολλοὺς τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ ἐπιστρέψει ἐπὶ Κύριον τὸν Θεὸν αὐτῶν καὶ αὐτὸς προσελεύσεται προελεύσεται ἐνώπιον αὐτοῦ ἐν πνεύματι καὶ δυνάμει Ἠλιοῦ Ἠλίᾳ ἐπιστρέψαι καρδίας πατέρων ἐπὶ τέκνα καὶ ἀπειθεῖς ἐν φρονήσει δικαίων ἑτοιμάσαι τῷ Κυρίῳ λαὸν κατεσκευασμένον καὶ εἶπεν Ζαχαρίας πρὸς τὸν ἄγγελον κατὰ τί γνώσομαι τοῦτο ἐγὼ γάρ εἰμι πρεσβύτης καὶ γυνή μου προβεβηκυῖα ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτῆς καὶ ἀποκριθεὶς ἄγγελος εἶπεν αὐτῷ ἐγώ εἰμι Γαβριὴλ παρεστηκὼς παρεστώς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ ἀπεστάλην λαλῆσαι πρὸς σὲ καὶ εὐαγγελίσασθαί σοι ταῦτα καὶ ἰδοὺ ἔσῃ σιωπῶν καὶ μὴ δυνάμενος λαλῆσαι ἄχρι ἧς ἡμέρας ἧς γένηται ταῦτα ἀνθʼ ὧν οὐκ ἐπίστευσας τοῖς λόγοις μου οἵτινες πληρωθήσονται πλησθήσονται εἰς τὸν καιρὸν αὐτῶν καὶ ἦν λαὸς προσδεχόμενος προσδοκῶν τὸν Ζαχαρίαν καὶ ἐθαύμαζον ἐπὶ ἐν τῷ χρονίζειν αὐτόν ἐν τῷ ναῷ αὐτόν ἐξελθὼν δὲ οὐκ ἐδύνατο ἠδύνατο λαλῆσαι αὐτοῖς καὶ ἐπέγνωσαν ὅτι ὀπτασίαν ἑώρακεν ἐν τῷ ναῷ καὶ αὐτὸς ἦν διανεύων αὐτοῖς καὶ διέμενεν διέμεινεν κωφός καὶ ἐγένετο ὡς ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι τῆς λειτουργίας αὐτοῦ τότε ἀπῆλθεν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ αὑτόν καὶ μετὰ δὲ ταύτας τὰς ἡμέρας ταύτας συνέλαβεν Ἐλισάβετ γυνὴ αὐτοῦ καὶ περιέκρυβεν ἑαυτὴν μῆνας πέντε λέγουσα ὅτι οὕτως μοι πεποίηκεν Κύριος ἐν ἡμέραις αἷς ἐπεῖδεν ἀφελεῖν τὸ ὄνειδός μου ἐν ἀνθρώποις ἐν δὲ τῷ μηνὶ τῷ ἕκτῳ μηνὶ ἀπεστάλη ἄγγελος Γαβριὴλ ἀπὸ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ εἰς πόλιν τῆς Ἰουδαίας Γαλιλαίας Γαλιλαίαν ὄνομα Ναζαρὲτ πρὸς παρθένον μεμνησμένην ἐμνηστευμένην μεμνηστευμένην ἀνδρὶ ὄνομα Ἰωσὴφ ἐξ οἴκου καὶ πατριᾶς Δαυὶδ καὶ τὸ ὄνομα τῆς παρθένου Μαριάμ καὶ ἔλθων εἰσελθὼν ἄγγελος πρὸς αὐτὴν ἄγγελος εἶπεν χαῖρε κεχαριτωμένη Κύριος μετὰ σοῦ εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξίν ἦν δὲ ἰδοῦσα διεταράχθη ἐπὶ τῷ λόγῳ αὐτοῦ ἐταράχθη διεταράχθη καὶ διελογίζετο ἐν ἑαυτῇ ποταπὸς ἂν εἴη ἀσπασμὸς οὗτος καὶ εἶπεν αὑτῇ ἄγγελος πρός αὐτήν αὐτῇ μὴ φοβοῦ Μαριάμ Μαρία εὗρες γὰρ χάριν παρὰ τῷ Θεῷ καὶ ἰδοὺ συλλήμψῃ ἐν γαστρὶ καὶ τέξῃ υἱόν καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν αὐτὸς οὗτος ἔσται μέγας καὶ Υἱὸς Ὑψίστου κληθήσεται καὶ δώσει δώσῃ αὐτῷ Κύριος Θεὸς τὸν θρόνον Δαυὶδ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ καὶ βασιλεύσει ἐπὶ τὸν οἶκον Ἰακὼβ εἰς τοὺς αἰῶνας καὶ τῆς βασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος καὶ εἶπεν δὲ Μαριὰμ Μαρία πρὸς τὸν ἄγγελον πῶς ἔσται ἐστι τοῦτο ἐπεὶ ἐπὶ ἄνδρα οὐ γινώσκω γιγνώσκω καὶ ἀποκριθεὶς ἄγγελος εἶπεν αὐτῇ Πνεῦμα Ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπὶ σέ καὶ δύναμις Ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι διότι διὸ καὶ τὸ γεννώμενον ἐκ σοῦ Ἅγιον κληθήσεται Υἱὸς Θεοῦ καὶ ἰδοὺ Ἐλισάβετ συγγενίς συγγενής σου καὶ αὐτὴ συνειληφυῖα συνείληφεν υἱὸν ἐν γήρει γήρᾳ αὐτῆς καὶ οὗτος μὴν ἕκτος ἐστὶν αὐτῇ τῇ καλουμένῃ στείρᾳ ὅτι οὐκ ἀδυνατήσει πᾶν ῥῆμα παρὰ τοῦ τῷ Θεοῦ Θεῷ πᾶν ῥῆμα καὶ εἶπεν δὲ Μαριάμ Μαρία ἰδοὺ δούλη Κυρίου γένοιτό μοι κατὰ τὸ ῥῆμά σου καὶ ἀπέστη ἀπῆλθεν ἀπʼ αὐτῆς ἄγγελος καὶ ἀναστᾶσα δὲ Μαριὰμ Μαρία ἐν ταῖς ἡμέραις ταύταις ἐπορεύθη ἐπορεύετο εἰς τὴν ὀρεινὴν μετὰ σπουδῆς εἰς πόλιν Ἰούδα καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον Ζαχαρίου καὶ ἠσπάσατο τὴν Ἐλισάβετ καὶ ἐγένετο ὡς ἤκουσεν Ἐλισάβετ τὸν ἀσπασμὸν τῆς Μαρίας Ἐλισάβετ ἐσκίρτησεν ἐν ἀγαλλιάσει τὸ βρέφος ἐν τῇ κοιλίᾳ τῆς Ἐλισάβετ τὸ βρέφος αὐτῆς καὶ ἐπλήσθη Πνεύματος Ἁγίου Ἐλισάβετ καὶ ἀνεβόησεν ἀνεφώνησεν κραυγῇ φωνῇ μεγάλῃ καὶ εἶπεν εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξίν καὶ εὐλογημένος καρπὸς τῆς κοιλίας σου καὶ πόθεν μοι τοῦτο ἵνα ἔλθῃ μήτηρ τοῦ Κυρίου μου πρὸς με ἐμέ ἰδοὺ γὰρ ὡς ἐγένετο φωνὴ τοῦ ἀσπασμοῦ σου εἰς τὰ ὦτά μου ἐσκίρτησεν ἐν ἀγαλλιάσει τὸ βρέφος ἐν ἀγαλλιάσει ἐν τῇ κοιλίᾳ μου καὶ καρδία μακαρία πιστεύσασα ὅτι ἔσται τελείωσις τοῖς λελαλημένοις αὐτῇ παρὰ Κυρίου καὶ εἶπεν Μαριάμ Μαρία μεγαλύνει ψυχή μου τὸν Κύριον καὶ ἠγαλλίασεν τὸ πνεῦμά μου ἐν ἐπὶ τῷ Θεῷ τῷ Σωτῆρί μου ὅτι ἐπέβλεψεν Κύριος ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης αὐτοῦ ἰδοὺ γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσίν με πᾶσαι αἱ γενεαί ὅτι ἐποίησέν μοι μεγάλα μεγαλεῖα Θεός δυνατός καὶ ἅγιον τὸ ἔλεος ὄνομα αὐτοῦ καὶ τὸ ἔλεος αὐτοῦ εἰς γενεὰς γενεὰν καὶ γενεῶν γενεὰν γενεὰς τοῖς φοβουμένοις αὐτόν ἐποίησεν κράτος ἐν βραχίονι αὐτοῦ διεσκόρπισεν ὑπερηφάνους διανοίᾳ καρδίας αὐτῶν καθεῖλεν δυνάστας ἀπὸ θρόνων καὶ ὕψωσεν ταπεινούς πεινῶντας ἐνέπλησεν ἀγαθῶν καὶ πλουτοῦντας ἐξαπέστειλεν κενούς ἀντελάβετο Ἰσραὴλ παιδὸς αὐτοῦ μνησθῆναι ἐλέους καθὼς ἐλάλησεν πρὸς τοὺς πατέρας ἡμῶν τῷ Ἀβραὰμ καὶ τῷ σπέρματι αὐτοῦ εἰς ἕως τὸν αἰῶνα αἰῶνος ἔμεινεν δὲ Μαριὰμ Μαρία σὺν αὐτῇ ὡς ὡσεὶ μῆνας τρεῖς καὶ ὑπέστρεψεν εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς τῇ δὲ Ἐλισάβετ ἐπλήσθη χρόνος τοῦ τεκεῖν αὐτήν καὶ ἐγέννησεν υἱόν καὶ ἤκουσαν οἱ περίοικοι καὶ οἱ συγγενεῖς συγγενεῖ αὐτῆς ὅτι ἐμεγάλυνεν Κύριος τὸ ἔλεος αὐτοῦ μετʼ αὐτῆς καὶ συνέχαιρον αὐτῇ καὶ ἐγένετο ἐν τῇ ὀγδόῃ ἡμέρᾳ τῇ ὀγδόῃ ἦλθον ἦλθαν περιτεμεῖν τὸ παιδίον καὶ ἐκάλουν αὐτὸ ἐπὶ τῷ ὀνόματι τοῦ πατρὸς αὐτοῦ Ζαχαρίαν καὶ ἀποκριθεῖσα μήτηρ αὐτοῦ εἶπεν οὐχί ἀλλὰ κληθήσεται τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰωάννης καὶ εἶπαν εἶπον πρὸς αὐτὴν ὅτι οὐδείς ἐστιν ἐκ ἐν τῆς τῇ συγγενείας συγγενείᾳ σου ὃς καλεῖται τῷ τὸ ὀνόματι ὄνομα τούτῳ τοῦτο ἐνένευον δὲ τῷ πατρὶ αὐτοῦ τὸ ὅτι τί ἂν θέλοι καλεῖσθαι αὐτό αὐτόν καὶ αἰτήσας πινακίδα πινακίδιον ἔγραψεν λέγων Ἰωάννης ἐστὶν ἔσται τὸ ὄνομα αὐτοῦ καὶ παραχρῆμα ἐλύθη γλῶσσα αὐτοῦ καὶ ἐθαύμασαν πάντες ἀνεῴχθη ἠνεῴχθη δὲ παραχρῆμα τὸ στόμα αὐτοῦ παραχρῆμα καὶ γλῶσσα αὐτοῦ καὶ ἐλάλει εὐλογῶν τὸν Θεόν καὶ ἐγένετο δὲ φόβος μέγας ἐπὶ πάντας φόβος τοὺς περιοικοῦντας αὐτούς αὑτόν καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ὀρεινῇ τῆς Ἰουδαίας καὶ ἐλαλεῖτο διελαλεῖτο διὰ πάντα τὰ ῥήματα ταῦτα καὶ ἔθεντο πάντες οἱ ἀκούσαντες ἀκούοντες ἐν τῇ ταῖς καρδίᾳ καρδίαις ἑαυτῶν αὐτῶν λέγοντες τί ἄρα τὸ παιδίον τοῦτο ἔσται καὶ γὰρ χεὶρ Κυρίου ἦν μετʼ αὐτοῦ καὶ Ζαχαρίας πατὴρ αὐτοῦ ἐπλήσθη Πνεύματος Ἁγίου καὶ ἐπροφήτευσεν προεφήτευσεν λέγων εἶπεν εὐλογητὸς Κύριος Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ ὅτι ἐπεσκέψατο ἐπισκέψατο καὶ ἐποίησεν λύτρωσιν τῷ τοῦ λαῷ λαοῦ αὐτοῦ καὶ ἤγειρεν κέρας σωτηρίας ἡμῖν ἐν τῷ οἴκῳ Δαυὶδ τοῦ παιδὸς αὐτοῦ καθὼς ἐλάλησεν διὰ στόματος τῶν ἁγίων προφητῶν αὐτοῦ τῶν ἀπʼ αἰῶνος προφητῶν αὐτοῦ προφητῶν σωτηρίαν ἐξ χειρὸς ἐχθρῶν ἡμῶν καὶ ἐκ χειρὸς πάντων τῶν μισούντων ἡμᾶς ποιῆσαι ἔλεος μετὰ τῶν πατέρων ἡμῶν καὶ μνησθῆναι διαθήκης ἁγίας αὐτοῦ ὅρκον ὃν ὤμοσεν πρὸς Ἀβραὰμ τὸν πατέρα ἡμῶν τοῦ δοῦναι ἡμῖν ἀφόβως ἐκ χειρὸς τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν ῥυσθέντας λατρεύειν αὐτῷ ἐν ὁσιότητι καὶ δικαιοσύνῃ ἐνώπιον αὐτοῦ πάσας πάσαις τὰς ταῖς ἡμέρας ἡμέραις τὴς ζωῆς ἡμῶν καὶ σὺ δέ παιδίον προφήτης Ὑψίστου κληθήσῃ προπορεύσῃ γὰρ ἐνώπιον πρὸ προσώπου τοῦ Κυρίου ἑτοιμάσαι ὁδοὺς αὐτοῦ τοῦ δοῦναι γνῶσιν σωτηρίας τῷ λαῷ αὐτοῦ ἐν ἀφέσει ἁμαρτιῶν ἡμῶν αὐτῶν αὐτοῦ διὰ σπλάγχνα ἐλέους Θεοῦ ἡμῶν ἐν οἷς ἐπεσκέψατο ἐπισκέψεται ἡμᾶς ἀνατολὴ ἐξ ὕψους ἐπιφᾶναι φῶς τοῖς ἐν σκότει καὶ σκιᾷ θανάτου καθημένοις τοῦ κατευθῦναι τοὺς πόδας ἡμῶν εἰς ὁδὸν εἰρήνης τὸ δὲ παιδίον ηὔξανε καὶ ἐκραταιοῦτο πνεύματι καὶ ἦν ἐν ταῖς ἐρήμοις ἕως ἡμέρας ἀναδείξεως αὐτοῦ πρὸς τὸν Ἰσραήλ ἐγένετο δὲ ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἐξῆλθεν δόγμα παρὰ Καίσαρος Αὐγούστου τοῦ ἀπογράφεσθαι πᾶσαν τὴν οἰκουμένην αὕτη αὕτην ἐγένετο ἀπογραφὴ ἀπογραφήν πρώτη ἐγένετο πρώτη ἡγεμονεύοντος τῆς Συρίας Κυρηνίου Κυρίνου καὶ ἐπορεύοντο πάντες ἕκαστος ἀπογράφεσθαι ἕκαστος εἰς τὴν ἑαυτοῦ ἑαυτῶν ἰδίαν πατρίδα χώραν πόλιν ἀνέβη δὲ καὶ Ἰωσὴφ ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας ἐκ πόλεως Ναζαρὲτ εἰς γῆν τὴν Ἰουδαίαν Ἰούδα εἰς τὴν πόλιν Δαυὶδ ἥτις καλεῖται Βηθλέεμ διὰ τὸ εἶναι αὐτὸν ἐξ οἴκου καὶ πατριᾶς Δαυίδ ἀπογράψασθαι ἀπογράφεσθαι σὺν Μαριὰμ Μαρία τῇ ἐμνηστευμένῃ μεμνηστευμένῃ αὐτῷ γυναικὶ οὔσῃ ἐγγυῷ ἐγκύῳ διὰ τὸ εἶναι αὑτόν ἐξ οἴκου καὶ πατριᾶς Δαυίδ ἐγένετο ὡς δὲ παρεγίνοντο ἐν τῷ εἶναι αὐτοὺς ἐκεῖ ἐπλήσθησαν ἐτελέσθησαν αἱ ἡμέραι τοῦ τεκεῖν αὐτήν καὶ ἔτεκεν τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν πρωτότοκον καὶ ἐσπαργάνωσεν αὐτὸν καὶ ἀνέκλινεν αὐτὸν ἐπὶ ἐν τῇ φάτνῃ διότι οὐκ ἦν αὐτοῖς τόπος ἐν τῷ καταλύματι καὶ ποιμένες δὲ ἦσαν ἐν τῇ χώρᾳ χαρᾷ τῇ αὐτῇ ταύτῃ ἀγραυλοῦντες καὶ φυλάσσοντες τὰς φυλακὰς τῆς νυκτὸς ἐπὶ τὴν ποίμνην αὐτῶν καὶ ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου ἐπέστη αὐτοῖς καὶ δόξα δόξαν Κυρίου περιέλαμψεν ἐπέλαμψεν αὐτούς αὐτοῖς καὶ ἐφοβήθησαν φόβον μέγαν σφόδρα καὶ εἶπεν αὐτοῖς ἄγγελος μὴ φοβεῖσθε ἰδοὺ γὰρ εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαρὰν μεγάλην ἥτις ἔσται εστιν καὶ παντὶ τῷ λαῷ ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον Σωτὴρ ὅς ἐστιν Χριστὸς Κύριος Χριστὸς ἐν πόλει Δαυίδ καὶ τοῦτο ἡμῖν ὑμῖν τὸ σημεῖον ἔστω εὑρήσετε βρέφος ἐσπαργανωμένον καὶ κείμενον ἐν ἐπὶ τῇ φάτνῃ καὶ ἐξαίφνης ἐγένετο σὺν τῷ ἀγγέλῳ πλῆθος στρατιᾶς οὐρανίου οὐρανοῦ αἰνούντων αἰτούντων τὸν Θεὸν καὶ λεγόντων δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη εἰρήνης ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία εὐδοκίας καὶ ἐγένετο ὡς ἀπῆλθον οἱ ἄγγελοι ἀπʼ αὐτῶν εἰς τὸν οὐρανὸν οἱ ἄγγελοι καὶ οἱ ἄνθρωποι οἱ ποιμένες ἐλάλουν εἶπον πρὸς ἀλλήλους λέγοντες διέλθωμεν δὴ ἕως Βηθλέεμ καὶ ἴδωμεν τὸ ῥῆμα τοῦτο τὸ γεγονὸς Κύριος ἐγνώρισεν ἡμῖν καὶ ἦλθον ἦλθαν σπεύσαντες σπεύδοντες καὶ εὗρον ἀνεῦραν ἀνεῦρον τήν τε Μαριὰμ καὶ τὸν Ἰωσὴφ καὶ τὸ βρέφος κείμενον ἐν τῇ φάτνῃ ἰδόντες δὲ ἐγνώρισαν διεγνώρισαν περὶ τοῦ ῥήματος τοῦ λαληθέντος αὐτοῖς περὶ τοῦ παιδίου τούτου καὶ πάντες οἱ ἀκούσαντες ἀκούοντες ἐθαύμασαν ἐθαύμαζον περὶ τῶν λαληθέντων ὑπὸ τῶν ποιμένων πρὸς αὐτούς δὲ Μαριὰμ Μαρία πάντα συνετήρει πάντα τὰ ῥήματα ταῦτα συμβάλλουσα ἐν τῇ καρδίᾳ ἑαυτῆς αὐτῆς καὶ ἐπέστρεψαν ὑπέστρεψαν οἱ ποιμένες δοξάζοντες καὶ αἰνοῦντες τὸν Θεὸν ἐπὶ πᾶσιν οἷς ἤκουσαν καὶ εἶδον καθὼς ἐλαλήθη πρὸς αὐτούς καὶ ὅτε ἐπλήσθησαν συνετελέσθησαν αἱ ἡμέραι αἱ ὀκτὼ τοῦ περιτεμεῖν τὸ παιδίον αὐτόν καὶ ἐκλήθη ὠνομάσθη τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦς τὸ λεχθέν κληθὲν ὑπὸ τοῦ ἀγγέλου πρὸ τοῦ συλλημφθῆναι αὐτὸν αὐτήν ἐν τῇ κοιλίᾳ μητρὸς καὶ ὅτε ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι τοῦ καθαρισμοῦ αὐτῶν αὐτοῦ αὐτῆς κατὰ τὸν νόμον Μωϋσέως ἀνήγαγον αὐτὸν εἰς Ἱεροσόλυμα παραστῆσαι παραστήσεται τῷ Κυρίῳ καθὼς γέγραπται ἐν τῷ νόμῳ Κυρίου ὅτι πᾶν ἄρσεν διανοῖγον διανοίγων μήτραν ἅγιον τῷ Κυρίῳ κληθήσεται καὶ τοῦ δοῦναι θυσίαν κατὰ τὸ εἰρημένον ἐν τῷ νόμῳ Κυρίου ζεῦγος τρυγόνων δύο νοσσοὺς νεοσσοὺς περιστερῶν καὶ ἰδοὺ ἦν ἄνθρωπος ἦν ἐν Ἰερουσαλὴμ ὄνομα αὐτοῦ Συμεών καὶ ἄνθρωπος οὗτος δίκαιος καὶ εὐσεβὴς εὐλαβής προσδεχόμενος παράκλησιν τοῦ Ἰσραήλ καὶ Πνεῦμα Ἅγιον ἦν Ἅγιον ἐπʼ αὐτόν καὶ ἦν αὐτῷ κεχρηματισμένον κεχρηματισμένος δὲ ἦν ὑπὸ τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου μὴ ἰδεῖν θάνατον ἕως πρὶν ἂν ἴδῃ τὸν Χριστὸν Κυρίου καὶ ἦλθεν ἐν τῷ Πνεύματι εἰς τὸ ἱερόν καὶ ἐν τῷ εἰσαγαγεῖν εἰσάγειν τοὺς γονεῖς τὸ παιδίον Ἰησοῦν τοῦ ποιῆσαι αὐτοὺς κατὰ τὸ ἔθος εἰθισμένον τοῦ νόμου περὶ αὐτοῦ καὶ αὐτὸς δὲ ἐδέξατο αὐτὸ εἰς τὰς ἀγκάλας αὑτοῦ καὶ εὐλόγησεν ηὐλόγησεν τὸν Θεὸν καὶ εἶπεν νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου Δέσποτα κατὰ τὸ ῥῆμά σου ἐν εἰρήνῃ ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου ἡτοίμασας κατὰ πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν καὶ δόξαν λαοῦ σου Ἰσραήλ Ἰστραήλ καὶ ἦν πατὴρ Ἰωσὴφ αὐτοῦ καὶ μήτηρ αὐτοῦ θαυμάζοντες ἐπὶ τοῖς λαλουμένοις περὶ αὐτοῦ καὶ εὐλόγησεν ηὐλόγησεν αὐτοὺς Συμεὼν καὶ εἶπεν πρὸς Μαριὰμ τὴν μητέρα αὐτοῦ ἰδοὺ οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ εἰς ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ Ἰσραὴλ καὶ εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον καὶ σοῦ δὲ αὐτῆς τὴν ψυχὴν διελεύσεται ῥομφαία ὅπως ἂν ἀποκαλυφθῶσιν ἀνακαλυφθῶσιν ἐκ πολλῶν καρδιῶν διαλογισμοί πονηροὶ καὶ ἦν Ἅννα προφῆτις θυγάτηρ Φανουήλ ἐκ φυλῆς Ἀσήρ καὶ αὕτη προβεβηκυῖα ἐν ἡμέραις πολλαῖς χηρεύσασα ζήσασα ἔτη ἑπτὰ μετὰ ἀνδρὸς ἔτη ἑπτὰ ἀπὸ τῆς παρθενίας αὐτῆς καὶ ἦν αὐτὴ χήρα ἕως ὡς ἐτῶν ἑβδομήκοντα ὀγδοήκοντα τεσσάρων οὐκ ἀφίστατο ἀφίστα ἐκ ἀπὸ τοῦ ναοῦ ἱεροῦ νηστείαις νηστείας τε καὶ καὶ δεήσεσιν δέησιν λατρεύουσα νύκτα καὶ ἡμέραν ἡμέρᾳ καὶ αὕτῃ αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἐπιστᾶσα ἀνθωμολογεῖτο τῷ Θεῷ κυρίῳ καὶ ἐλάλει περὶ αὐτοῦ πᾶσιν τοῖς προσδεχομένοις λύτρωσιν ἐν Ἰερουσαλήμ καὶ ὡς ἐτέλεσαν ἐτέλεσεν πάντα ἅπαντα τὰ κατὰ τὸν νόμον Κυρίου ἐπέστρεψαν ἐπέστρεψεν ὑπέστρεψαν εἰς τὴν Γαλιλαίαν εἰς τὴν πόλιν ἑαυτῶν αὑτῶν Ναζαρέτ καθὼς ἐρρέθη διὰ τοῦ προφήτου ὅτι Ναζωραῖός κληθήσεταί τὸ δὲ παιδίον Ἰησοῦς ηὔξανεν καὶ ἐκραταιοῦτο καὶ ηὔξανε ηὐξάνετο πνεύματι πληρούμενον σοφίας σοφίᾳ καὶ χάρις Θεοῦ ἦν ἐπʼ ἐν αὐτό αὐτῷ καὶ ἐπορεύοντο δὲ καὶ οἱ γονεῖς αὐτοῦ κατʼ ἔθος ἔτος εἰς Ἰερουσαλὴμ ἐν τῇ ἑορτῇ τοῦ Πάσχα καὶ ὅτε ἐγένετο αὐτῷ ὅτων ἐτῶν ἔτη δεκαδύο δώδεκα δώδεκα καὶ ἀναβαινόντων ἀναβάντων ἀνέβησαν οἱ γονεῖς αὐτοῦ ἔχοντες αὑτόν αὐτῶν εἰς Ἱεροσόλυμα κατὰ τὸ ἔθος τῆς ἑορτῆς τῶν ἀζύμων καὶ τελειωσάντων τελεσάντων τὰς ἡμέρας ἐν τῷ ὑποστρέφειν αὐτοὺς ἀπεμεινεν ὑπέμεινεν Ἰησοῦς παῖς Ἰησοῦς ἐν Ἰερουσαλήμ καὶ οὐκ ἔγνω ἔγνωσαν Ἰωσὴφ καὶ οἱ γονεῖς μήτηρ αὐτοῦ καὶ νομίσαντες δὲ αὐτὸν εἶναι ἐν τῇ συνοδίᾳ εἶναι ἦλθον ὁδόν ἡμέρας ὁδὸν καὶ ἀνεζήτουν αὐτὸν ἐν τοῖς συγγενέσιν συγγενεῦσιν καὶ ἐν τοῖς γνωστοῖς καὶ μὴ εὑρόντες εὑρίσκοντες αὐτὸν ὑπέστρεψαν εἰς Ἰερουσαλὴμ ἀναζητοῦντες ζητοῦντες αὐτόν καὶ ἐγένετο μετὰ ἡμέρας τρεῖς εὗρον αὐτὸν καθήμενον ἐν τῷ ἱερῷ καθεζόμενον ἐν μέσῳ τῶν διδασκάλων καὶ ἀκούοντα αὐτῶν καὶ ἐπερωτῶντα αὐτούς αὑτόν ἐξίσταντο δὲ πάντες οἱ ἀκούοντες αὐτοῦ ἐπὶ τῇ συνέσει καὶ ταῖς ἀποκρίσεσιν αὐτοῦ καὶ ἰδόντες αὐτὸν ἐξεπλάγησαν καὶ εἶπεν πρὸς αὐτὸν μήτηρ αὐτοῦ εἶπεν τέκνον τί ἐποίησας ἡμῖν οὕτως ἰδοὺ οἱ συγγενεῖς πατήρ σου κἀγὼ καὶ ἐγὼ ὀδυνώμενοι ὀδυνούμενοι καὶ λυπούμενοι ἐζητοῦμέν ζητοῦμέν σε καὶ εἶπεν πρὸς αὐτούς τί ὅτι ἐζητεῖτέ ζητεῖτε με οὐκ ᾔδειτε οἴδατε ὅτι ἐν τοῖς τοῦ πατρός μου δεῖ εἶναί με εἶναι καὶ αὐτοὶ δὲ οὐ συνῆκαν τὸ ῥῆμα ἐλάλησεν αὐτοῖς καὶ κατέβη μετʼ αὐτῶν καὶ ἦλθεν εἰς Ναζαρέτ καὶ ἦν ὑποτασσόμενος αὐτοῖς καὶ δὲ μήτηρ αὐτοῦ ἐτήρει διετήρει πάντα τὰ ῥήματα πάντα ἅπαντα ταῦτα ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῆς καὶ Ἰησοῦς προέκοπτεν ἐν τῇ σοφίᾳ ἡλικίᾳ καὶ ἡλικίᾳ σοφίᾳ καὶ χάριτι παρὰ Θεῷ Θεοῦ καὶ παρὰ ἀνθρώποις ἐν ἔτει δὲ πεντεκαιδεκάτῳ τῆς βασιλείας ἡγεμονίας Τιβερίου Καίσαρος ἐπιτροπεύοντος ἡγεμονεύοντος Ποντίου Πιλάτου τῆς Ἰουδαίας καὶ τετραρχοῦντος Ἡρώδου τῆς Γαλιλαίας Ἡρῴδου Φιλίππου δὲ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ τετραρχοῦντος τῆς ὀρεινῆς Ἰτουραίας τετραρχοῦντος τῆς Ἰτουραίας Ἰουδαίας καὶ τε Τραχωνίτιδος χώρας καὶ Λυσανίου τῆς Ἀβιληνῆς τετραρχοῦντος ἐπὶ ἀρχιερέως ἀρχιερέων Ἅννα καὶ Καϊάφα Καίφα ἐγένετο ῥῆμα Θεοῦ ἐπὶ Ἰωάννην τὸν τοῦ Ζαχαρίου υἱὸν ἐν τῇ ἐρήμῳ καὶ ἦλθεν εἰς πᾶσαν τὴν περίχωρον τοῦ Ἰορδάνου κηρύσσων βάπτισμα μετανοίας εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καθὼς ὡς γέγραπται ἐν βιβλίῳ βίβλῳ λόγων Ἠσαΐου τοῦ προφήτου λέγοντος φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν τοῦ Κυρίου εὐθείας ποιεῖτε τὰς τρίβους ὑμῶν αὐτοῦ πᾶσα φάραγξ πληρωθήσεται καὶ πᾶν ὄρος καὶ βουνὸς ταπεινωθήσεται καὶ ἔσται τὰ σκολιὰ εἰς εὐθείαν εὐθείας καὶ αἱ τροχίαι τραχεῖαι εἰς ὁδοὺς λείας καὶ ὄψεται πᾶσα σὰρξ τὸ σωτήριον τοῦ Θεοῦ Κυρίου ἔλεγεν ἔλεγον δὲ οὖν τοῖς ἐκπορευομένοις ὄχλοις βαπτισθῆναι ἐνώπιον ὑπʼ αὐτοῦ γενήματα ἐχιδνῶν τίς ὑπέδειξεν ὑμῖν ὑπέδειξεν φυγεῖν ἀπὸ τῆς μελλούσης ὀργῆς ποιήσατε οὖν καρποὺς καρπὸν ἀξίους ἄξιον καρποὺς τῆς μετανοίας καὶ μὴ ἄρξησθε λέγειν ἐν ἑαυτοῖς αὐτοῖς πατέρα ἔχομεν τὸν Ἀβραάμ λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι δύναται Θεὸς ἐκ τῶν λίθων τούτων ἐγεῖραι τέκνα τῷ Ἀβραάμ ἤδη δὲ καὶ ἀξίνη πρὸς τὴν ῥίζαν τῶν δένδρων κεῖται πᾶν οὖν δένδρον μὴ ποιοῦν καρπὸν καρποὺς καλὸν καλοὺς ἐκκόπτεται καὶ εἰς πῦρ βάλλεται καὶ ἐπηρώτων ἐπηρώτησαν αὐτὸν οἱ ὄχλοι λέγοντες τί οὖν ποιήσωμεν ποιήσομεν ἵνα σωθῶμεν ἀποκριθεὶς δὲ λέγει εἶπεν ἔλεγεν αὐτοῖς ἔχων δύο χιτῶνας μεταδότω τῷ μὴ ἔχοντι καὶ ἔχων βρώματα ὁμοίως ποιείτω ἦλθον τε δὲ καὶ τελῶναι ὁμοίως βαπτισθῆναι ὑπʼ αὐτοῦ καὶ εἶπον εἶπαν πρὸς αὐτόν Διδάσκαλε τί ποιήσωμεν ποιήσομεν ἵνα σωθῶμεν δὲ εἶπεν πρὸς αὐτούς αὐτοῖς μηδὲν πλέον πράσσετε παρὰ τὸ διατεταγμένον ὑμῖν πράσσετε πράσσειν ἐπηρώτων ἐπηρώτησαν δὲ αὐτὸν καὶ στρατευόμενοι λέγοντες καὶ ἡμεῖς τί ποιήσωμεν ποιήσομεν ἵνα σωθῶμεν καὶ ἡμεῖς δὲ καὶ εἶπεν πρὸς αὐτοὺς αὐτοῖς μηδένα διασείσητε μηδὲ μηδένα συκοφαντήσητε καὶ ἀρκεῖσθε τοῖς ὀψωνίοις ὑμῶν προσδοκῶντος δὲ τοῦ λαοῦ καὶ διαλογιζομένων πάντων ἐν ταῖς καρδίαις ἑαυτῶν αὐτῶν περὶ τοῦ Ἰωάννου μήποτε αὐτὸς εἴη Χριστός ἀπεκρίνατο λέγων πᾶσιν Ἰωάννης ἅπασιν ἐπιγνοὺς τὰ διανοήματα αὐτῶν λέγων εἶπεν ἐγὼ μὲν ὕδατι βαπτίζω ὑμᾶς βαπτίζω ἐν ὕδατι εἰς μετάνοιαν ἔρχεται δὲ ἐρχόμενος ἰσχυρότερός μου εστιν οὗ οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς λῦσαι τὸν ἱμάντα τῶν τοῦ ὑποδημάτων ὑποδήματος αὐτοῦ αὐτὸς ὑμᾶς βαπτίσει ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ καὶ πυρί οὗ τὸ πτύον ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ καὶ διακαθαριεῖ διακαθᾶραι τὴν ἅλωνα αὐτοῦ καὶ συνάξει συνάξαι συναγαγεῖν τὸν μὲν σῖτον συνάξει εἰς τὴν ἀποθήκην αὐτοῦ τὸ δὲ ἄχυρον κατασβέσει κατακαύσει πυρὶ ἀσβέστῳ πολλὰ μὲν οὖν καὶ ἕτερα παραινῶν παρακαλῶν εὐηγγελίζετο εὐηγγέλιζε τὸν λαόν δὲ Ἡρῴδης τετράρχης ἐλεγχόμενος ὑπʼ αὐτοῦ περὶ Ἡρῳδιάδος τῆς γυναικὸς Φιλίππου τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ καὶ περὶ πάντων τῶν πονηρῶν ὧν ἐποίησεν πονηρῶν Ἡρῴδης προσέθηκεν καὶ τοῦτο ἐπὶ πᾶσιν καὶ κατέκλεισεν ἐνέκλεισε τὸν Ἰωάννην ἐν τῇ φυλακῇ ἐγένετο δὲ ἐν τῷ βαπτισθῆναι πάντα ἅπαντα τὸν λαὸν καὶ Ἰησοῦ βαπτισθέντος καὶ καὶ προσευχομένου ἀνεῳχθῆναι ἀνοιχθῆναι τὸν οὐρανὸν καὶ καταβῆναι τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον σωματικῷ πνευματικῷ εἴδει ὡς ὡσεὶ περιστερὰν εἰς ἐπʼ αὐτόν καὶ φωνὴν ἐξ τοῦ οὐρανοῦ γενέσθαι λέγουσαν σὺ εἶ Υἱός μου εἶ σὺ ἀγαπητός ἐν σοὶ ἐγὼ σήμερον εὐδόκησα ηὐδόκησα γεγέννηκά σε καὶ αὐτὸς ἦν δὲ Ἰησοῦς ἀρχόμενος ὡσεὶ ὡς ἐτῶν τριάκοντα ἀρχόμενος ὢν υἱός ὡς ἐνομίζετο εἶναι υἱὸς Ἰωσὴφ τοῦ Ἰακώβ Ἠλὶ τοῦ Ματθάν Μαθθάτ τοῦ Ἐλεάζαρ Ἠλί Λευὶ τοῦ Ἐλιοὺδ Μελχὶ τοῦ Ἰαχείν Ἰανναὶ Ἰαννά τοῦ Σαδὼκ Ἰωσὴφ τοῦ Ἀζὼρ Ματταθίου τοῦ Ἐλιακεὶμ Ἀμὼς τοῦ Ἀβιοὺδ Ναοὺμ τοῦ Ζοροβαβὲλ Ἑσλεὶ Ἑσλαὶ τοῦ Σαλαθιὴλ Ναγγαὶ τοῦ Ἰεχονίου Μάαθ τοῦ Ἰωακειμ Ματταθίου τοῦ Ἐλιακεὶμ Σεμεῒν Σεμεῒ τοῦ Ἰωσία Ἰωσὴχ Ἰωσὴφ τοῦ Ἀμὼς Ἰούδα Ἰωδὰ τοῦ Μανασσῆ Ἰωνὰμ Ἰωαννὰν Ἰωαννᾶ τοῦ Ἑζεκία Ῥησὰ τοῦ Ἀχάζ Ζοροβαβὲλ τοῦ Ἰωαθάμ Σαλαθιὴλ τοῦ Νηρὶ τοῦ Ὀζία Μελχὶ τοῦ Ἀμασίου Ἀδδὶ τοῦ Ἰωάς Κωσὰμ τοῦ Ὀχοζίου Ἐλμαδὰμ Ἐλμωδὰμ τοῦ Ἰωράμ Ἢρ τοῦ Ἰωσαφάτ Ἰησοῦ Ἰωσή τοῦ Ἀσάφ Ἐλιέζερ Ἐλιάζερ τοῦ Ἀβιοὺδ Ἰωρεὶμ τοῦ Ῥοβοάμ Μαθθὰτ τοῦ Σολομών Λευὶ τοῦ Συμεὼν τοῦ Ἰούδα τοῦ Ἰωσὴφ τοῦ Ἰωαννάν Ἰωνὰμ τοῦ Ἐλιακεὶμ τοῦ Μελεὰ τοῦ Μεννὰ Μαϊνάν τοῦ Ματταθὰ τοῦ Ναθὰμ τοῦ Δαυὶδ τοῦ Ἰεσσαὶ τοῦ Ἰωβὴλ Ὠβήδ Ἰωβὴδ τοῦ Βόος τοῦ Σαλὰ Σαλμὼν τοῦ Ναασσὼν τοῦ Ἀδὰμ Ἀμιναδὰβ τοῦ Ἀδμὶν τοῦ Ἀρνὶ Ἀρὰμ τοῦ Ἑσρὼμ τοῦ Φαρὲς τοῦ Ἰούδα τοῦ Ἰακὼβ τοῦ Ἰσαὰκ τοῦ Ἀβραὰμ τοῦ Θάρα τοῦ Ναχὼρ τοῦ Σεροὺχ τοῦ Ῥαγαὺ τοῦ Φάλεκ τοῦ Ἔβερ τοῦ Σαλὰ τοῦ Καϊνὰμ τοῦ Ἀρφαξὰδ τοῦ Σὴμ τοῦ Νῶε τοῦ Λάμεχ τοῦ Μαθουσαλὰ τοῦ Ἑνὼχ τοῦ Ἰάρετ τοῦ Μαλελεὴλ τοῦ Καϊνὰμ τοῦ Ἐνὼς τοῦ Σὴμ Σὴθ τοῦ Ἀδὰμ τοῦ Θεοῦ Ἰησοῦς δὲ πλήρης Πνεύματος Ἁγίου πλήρης ὑπέστρεψεν ἀπὸ τοῦ Ἰορδάνου καὶ ἤγετο τὸ ἐν τῷ Πνεύματι ἐν εἰς τῇ τὴν ἐρήμῳ ἔρημον ἡμέρας τεσσεράκοντα πειραζόμενος ὑπὸ τοῦ Σατανᾶ διαβόλου καὶ οὐκ ἔφαγεν οὐδὲν ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις καὶ συντελεσθεισῶν αὐτῶν ὕστερον ἐπείνασεν καὶ εἶπεν δὲ αὐτῷ διάβολος εἰ Υἱὸς εἶ τοῦ Θεοῦ εἰπὲ ἵνα τῷ οἱ λίθῳ λίθοι τούτῳ οὗτοι ἵνα γένηται ἄρτος ἄρτοι γένωνται καὶ ἀπεκρίθη ἀποκριθῇ ἀποκριθεὶς πρὸς αὐτὸν Ἰησοῦς πρὸς αὐτὸν λέγων εἶπεν γέγραπται ὅτι οὐκ ἐπʼ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλʼ ἐν ἐπὶ παντὶ ῥήματι Θεοῦ καὶ ἀναγαγὼν αὐτὸν διάβολος εἰς ὄρος ὑψηλὸν λίαν ἔδειξεν αὐτῷ πάσας τὰς βασιλείας τῆς τοῦ οἰκουμένης γῆς κόσμου ἐν στιγμῇ χρόνου καὶ εἶπεν πρός αὑτόν αὐτῷ διάβολος σοὶ δώσω τὴν τῆς ἐξουσίαν πᾶσαν ταύτην ἅπασαν πᾶσαν καὶ τὴν δόξαν τούτων αὐτῶν ὅτι ἐμοὶ παραδέδοται καὶ ἐὰν ἂν θέλω παραδίδωμι δίδωμι δώσω αὐτήν σὺ οὖν ἐὰν προσκυνήσῃς μοι ἐνώπιον ἐμοῦ μου ἔσται σοῦ πᾶσα πάντα καὶ ἀποκριθεὶς αὐτῷ εἶπεν αὐτῷ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ ὕπαγε ὀπίσω μου Σατανᾶ γέγραπται γὰρ προσκυνήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου προσκυνήσεις καὶ αὐτῷ μόνῳ λατρεύσεις καὶ ἤγαγεν δὲ αὐτὸν εἰς Ἰερουσαλὴμ καὶ ἔστησεν αὐτὸν ἐπὶ τὸ πτερύγιον τοῦ ἱεροῦ καὶ εἶπεν αὐτῷ εἰ Υἱὸς εἶ τούτου τοῦ Θεοῦ βάλε σεαυτὸν ἐντεῦθεν κάτω γέγραπται γὰρ ὅτι τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ ἐντελεῖται περὶ σοῦ τοῦ διαφυλάξαι σε καὶ ὅτι ἐπὶ χειρῶν ἀροῦσίν σε μήποτε προσκόψῃς πρὸς λίθον τὸν πόδα σου καὶ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτῷ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ ὅτι γέγραπται εἴρηται οὐκ ἐκπειράσεις Κύριον τὸν Θεόν σου καὶ συντελέσας πάντα πειρασμὸν διάβολος ἀπέστη ἀπʼ αὐτοῦ ἄχρι χρόνου καιροῦ καὶ ὑπέστρεψεν Ἰησοῦς ἐν τῇ δυνάμει τοῦ Πνεύματος εἰς τὴν Γαλιλαίαν καὶ φήμη ἐξῆλθεν καθʼ ὅλης τῆς χώρας περιχώρου περὶ αὐτοῦ καὶ αὐτὸς ἐδίδασκεν ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν δοξαζόμενος ὑπὸ πάντων καὶ ἦλθεν ἐλθών δὲ εἰς τὴν Ναζαρά Ναζαρὲτ ὅπου οὗ ἦν ἀνατεθραμμένος τεθραμμένος καὶ εἰσῆλθεν κατὰ τὸ εἰωθὸς αὐτῷ ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῶν Σαββάτων εἰς τὴν συναγωγήν καὶ ἀνέστη ἀναγνῶναι καὶ ἐπεδόθη αὐτῷ βιβλίον Ἡσαΐου τοῦ προφήτου προφήτης Ἠσαΐου Ἠσαΐας καὶ ἀπτύξας ἀνοίξας ἀναπτύξας τὸ βιβλίον εὗρεν τὸν τόπον οὗ ἦν γεγραμμένον Πνεῦμα Κυρίου ἐπʼ ἐμέ οὗ εἵνεκεν ἕνεκεν ἔχρισέν με εὐαγγελίσασθαι εὐαγγελίζεσθαι πτωχοῖς ἀπέσταλκέν ἀπεστάλμαι με ἰάσασθαι τοὺς συντετριμμένους τὴν καρδίαν κηρύξαι αἰχμαλώτοις ἄφεσιν καὶ τυφλοῖς ἀνάβλεψιν ἀποστεῖλαι τεθραυματισμένους τεθραυσμένους τεθραμμένους ἐν ἀφέσει κηρύξαι ἐνιαυτὸν Κυρίου δεκτόν καὶ πτύξας τὸ βιβλίον καὶ ἀποδοὺς τῷ ὑπηρέτῃ ἐκάθισεν καὶ πάντων οἱ ὀφθαλμοὶ ἐν τῇ συναγωγῇ οἱ ὀφθαλμοὶ ἦσαν οἱ ὀφθαλμοὶ ἀτενίζοντες αὐτῷ ἤρξατο δὲ λέγειν πρὸς αὐτοὺς ὅτι σήμερον πεπλήρωται Γραφὴ αὕτη ἐν τοῖς ὠσὶν ὑμῶν καὶ πάντες ἐμαρτύρουν αὐτῷ καὶ ἐθαύμαζον ἐπὶ τοῖς λόγοις τῆς χάριτος τοῖς ἐκπορευομένοις ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ καὶ ἔλεγον οὐχὶ οὐχ οὗτός ἐστιν υἱός ἐστιν Ἰωσὴφ εστιν οὗτος καὶ εἶπεν πρὸς αὐτούς πάντως ἐρεῖτέ μοι τὴν παραβολὴν ταύτην ἰατρέ θεράπευσον σεαυτόν ὅσα ἠκούσαμεν γενόμενα γινόμενα εἰς ἐν τὴν τῇ Καφαρναοὺμ ποίησον καὶ ὧδε ἐν τῇ πατρίδι σου εἶπεν δέ ἀμὴν ἀμήν λέγω ὑμῖν λέγω ὅτι οὐδεὶς προφήτης δεκτός ἐστιν ἐν τῇ πατρίδι ἑαυτοῦ αὐτοῦ ἐπʼ ἀληθείας δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι πολλαὶ χῆραι ἦσαν ἐν ταῖς ἡμέραις Ἠλίου ἐν τῷ Ἰσραήλ Ἰστραήλ ὅτε ἐκλείσθη οὐρανὸς ἐπὶ ἔτη τρία καὶ μῆνας μῆνα ἕξ ὡς ἐγένετο λιμὸς μέγας μεγάλη ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν καὶ πρὸς οὐδεμίαν αὐτῶν ἐπέμφθη Ἠλίας εἰ μὴ εἰς Σάρεπτα τῆς Σιδωνίας Σιδῶνος πρὸς γυναῖκα χήραν καὶ πολλοὶ λεπροὶ ἦσαν ἐν τῷ Ἰσραὴλ ἐπὶ Ἐλισαίου τοῦ προφήτου ἐν τῷ Ἰσραὴλ καὶ οὐδεὶς αὐτῶν ἐκαθαρίσθη εἰ μὴ Ναιμὰν Νεεμὰν Σύρος οἱ δὲ καὶ ἐπλήσθησαν πάντες πάντες θυμοῦ ἐν τῇ συναγωγῇ ἀκούοντες ἀκούσαντες ταῦτα καὶ ἀναστάντες ἐξέβαλον αὐτὸν ἔξω τῆς πόλεως καὶ ἤγαγον αὐτὸν ἕως τῆς ὀφρύος τοῦ ὄρους ἐφʼ οὗ πόλις αὐτῶν ᾠκοδόμητο οἰκοδόμηται αὐτῶν ὥστε εἰς τὸ κατακρημνίσαι αὐτόν αὐτὸς δὲ διελθὼν διὰ μέσου αὐτῶν ἐπορεύετο καὶ κατῆλθεν εἰς Καφαρναοὺμ πόλιν τῆς Γαλιλαίας τὴν παραθαλάσσιον ἐν ὁρίοις Ζαβουλὼν καὶ Νεφθαλίμ καὶ ἦν διδάσκων αὐτοὺς ἐν τοῖς Σάββασιν καὶ ἐξεπλήσσοντο ἐπὶ τῇ διδαχῇ αὐτοῦ ὅτι ἐν ἐξουσίᾳ ἦν λόγος αὐτοῦ ἦν καὶ δὲ ἐν τῇ συναγωγῇ ἦν ἄνθρωπος ἔχων πνεῦμα δαιμονίου δαιμόνιον ἀκαθάρτου ἀκάθαρτον καὶ ἀνέκραξεν φωνῇ μεγάλῃ λέγων ἔα τί ἡμῖν καὶ σοί σὺ Ἰησοῦ Ναζαρηνέ Ναζορηνέ ἦλθες ἀπολέσαι ἡμᾶς ὧδε ἀπολέσαι οἶδά σε τίς εἶ Ἅγιος τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπετίμησεν αὐτῷ Ἰησοῦς λέγων φιμώθητι καὶ ἔξελθε ἀπʼ ἐξ αὐτοῦ καὶ ῥίψαν ῥίψας αὐτὸν τὸ δαιμόνιον εἰς τὸ μέσον ἀνακραύγασαν τε ἐξῆλθεν ἐξ ἀπʼ αὐτοῦ μηδὲν βλάψαν βλάψας αὐτόν καὶ ἐγένετο θάμβος μέγας ἐπὶ πάντας καὶ συνελάλουν πρὸς ἀλλήλους λέγοντες τίς λόγος οὗτος ὅτι ἐν ἐξουσίᾳ καὶ δυνάμει ἐπιτάσσει τοῖς ἀκαθάρτοις πνεύμασιν καὶ ἐξέρχονται ὑπακούουσιν αὐτῷ καὶ ἐξεπορεύετο ἐξῆλθεν ἀκοή ἦχος περὶ αὐτοῦ εἰς πάντα τόπον τῆς περιχώρου ἀναστὰς δὲ ἀπὸ ἐκ τῆς συναγωγῆς Ἰησοῦς εἰσῆλθεν ἦλθεν εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ Σίμωνος καὶ Ἀνδρέου δὲ πενθερὰ δὲ τοῦ Σίμωνος ἦν κατεχομένη συνεχομένη πυρετῷ μεγάλῳ καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν περὶ αὐτῆς καὶ ἐπιστὰς ἐπισταθεὶς ἐπάνω αὐτῆς ἐπετίμησεν τῷ πυρὶ πυρετῷ καὶ ἀφῆκεν αὐτήν πυρετός καὶ παραχρῆμα δὲ ὥςτε ἀναστᾶσα ἀναστᾶσαν αὐτήν διηκόνει διακονεῖν αὐτοῖς δύνοντος δὲ τοῦ ἡλίου ἅπαντες πάντες οἱ ὅσοι εἶχον εἶχαν ἀσθενοῦντας νόσοις ποικίλαις καὶ ἤγαγον ἠγόν ἔφερον αὐτοὺς αὐτοῖς πρὸς αὐτόν δὲ ἑνὶ ἑκάστῳ αὐτῶν αὐτῷ ἐπιθεὶς τὰς χεῖρας ἐπιτιθεὶς ἐπιθεὶς ἐθεράπευσεν ἐθεράπευεν αὐτούς ἐξήρχετο ἐξήρχοντο δὲ καὶ δαιμόνια ἀπὸ πολλῶν κραυγάζοντα κράζοντα κραζόντων καὶ λέγοντα ὅτι σὺ εἶ Χριστὸς Υἱὸς τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπιτιμῶν οὐκ εἴα αὐτὰ λέγειν λαλεῖν αὐτά ὅτι ᾔδεισαν τὸν Χριστὸν αὐτὸν Χριστὸν εἶναι γενομένης δὲ ἡμέρας ἐξελθὼν ἐπορεύθη εἰς ἔρημον τόπον καὶ οἱ ὄχλοι ἐζήτουν ἐπεζήτουν αὐτόν καὶ ἦλθον ἕως αὐτοῦ καὶ ἐπεῖχον κατεῖχον αὐτὸν τοῦ μὴ πορεύεσθαι ἀπʼ αὐτῶν δὲ εἶπεν πρὸς αὐτοὺς ὅτι δεῖ με καὶ εἰς ταῖς τὰς ἑτέραις ἄλλας πόλεσιν πόλεις εὐαγγελίσασθαί αὐταῖς με δεῖ με τὴν τὸ Βασιλείαν εὐαγγέλιον τοῦ Θεοῦ ὅτι ἐπὶ εἰς τοῦτο γάρ ἀπεστάλμαι ἀπεστάλην καὶ ἦν κηρύσσων ἐν εἰς ταῖς τὰς συναγωγαῖς συναγωγὰς τῆς τῶν Ἰουδαίας Γαλιλαίας Ἰουδαίων καὶ ἐγένετο δὲ ἐν τῷ συναχθῆναι τὸν ὄχλον ἐπικεῖσθαι αὐτῷ καὶ τοῦ ἀκούειν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ αὐτὸς ἦν ἑστὼς ἑστῶτος αὐτοῦ παρὰ τὴν λίμνην Γεννησαρέτ καὶ εἶδεν δύο πλοιάρια πλοῖα δύο ἑστῶτα παρὰ τὴν λίμνην οἱ δὲ ἁλιεῖς ἁλεεῖς ἀποβάντες ἀπʼ αὐτῶν ἀποβάντες ἔπλυνον ἔπλυναν ἀπέπλυναν τὰ δίκτυα ἐμβὰς δὲ εἰς ἓν τῶν πλοίων πλοῖον ἦν τοῦ Σίμωνος ἠρώτησεν αὐτὸν ἐπαναγαγεῖν ἀπὸ τῆς γῆς ἐπαναγαγεῖν ἐπανάγειν ὅσον ὀλίγον καὶ δὲ καθίσας δὲ ἐδίδασκεν ἐκ ἓν τοῦ τῷ πλοίου πλοίῳ ἐδίδασκεν τοὺς ὄχλους ὡς ὅτε δὲ ἐπαύσατο λαλῶν εἶπεν πρὸς τὸν Σίμωνα ἐπανάγαγε επαναγάγετε εἰς τὸ βάθος καὶ χαλάσατε χαλάσαι τὰ δίκτυα ὑμῶν εἰς ἄγραν καὶ ἀποκριθεὶς δὲ Σίμων ἀποκριθεὶς εἶπεν Σίμων αὐτῷ Διδάσκαλε Ἐπιστάτα διʼ ὅλης τῆς νυκτὸς κοπιάσαντες οὐδὲν ἐλάβομεν ἐπὶ δὲ τῷ σῷ ῥήματί σου οὔ μὴ παρακούσομαι καὶ εὐθὺς χαλάσω χαλάσαντες τὰ τὸ δίκτυα δίκτυον καὶ τοῦτο ποιήσαντες συνέκλεισαν πλῆθος ἰχθύων πλῆθος πολύ διερρήσσετο διερρήγνυτο διερρήσσοντο διῄρητο δὲ ὥςτε τὰ τὸ δίκτυα δίκτυον ῥήσσεσθαι αὐτῶν καὶ κατένευσαν κατένευσεν κατένευον τοῖς μετόχοις τοῖς ἐν τῷ ἑτέρῳ πλοίῳ τοῦ τοὺς ἐλθόντας βοηθεῖν συλλαβέσθαι συλλαμβάνεσθαι αὐτοῖς καὶ ἦλθον ἦλθαν ἐλθόντες οὖν καὶ ἔπλησαν ἐπλήσθησαν ἀμφότερα ἀμφότεροι τὰ πλοῖα ὥστε ᾧτε ἤδη παρὰ τι βυθίζεσθαι αὐτά ἰδὼν δὲ Σίμων Πέτρος προσέπεσεν αὐτοῦ τοῖς γόνασιν ποσὶν τοῦ Ἰησοῦ λέγων παρακαλῶ ἔξελθε ἀπʼ ἐμοῦ ὅτι ἀνὴρ ἁμαρτωλός εἰμι Κύριε θάμβος γὰρ περιέσχεν αὐτὸν αὑτούς καὶ πάντας τοὺς σὺν αὐτῷ ἐπὶ τῇ ἁγίᾳ ἄγρᾳ τῶν ἰχθύων ὧν συνέλαβον ὁμοίως ἦσαν δὲ κοινωνοὶ αὐτοῦ καὶ Ἰάκωβον Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννην Ἰωάννης οἳ υἱοὶ υἱοὺς Ζεβεδαίου οἳ ἦσαν κοινωνοὶ τῷ Σίμωνι καὶ δὲ εἶπεν πρὸς τὸν Σίμωνα αὐτοῖς Ἰησοῦς δεῦτε καὶ μὴ φοβοῦ ἀπὸ τοῦ νῦν ἀνθρώπους ἔσῃ ζωγρῶν γίνεσθε ἁλιεῖς ἰχθύων ποιήσω γάρ ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων οἱ δὲ καὶ καταγαγόντες ἀκούσαντες τὰ πλοῖα πάντα κατέλειψαν καὶ ἐπὶ τὴν τῆς γῆν γῆς καὶ ἀφέντες πάντα ἅπαντα ἠκολούθησαν αὐτῷ καὶ ἐγένετο ἐν τῷ εἶναι αὐτὸν ἐν μιᾷ τῶν πόλεων καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ πλήρης λέπρας λεπρὸς καὶ ἰδὼν δὲ τὸν Ἰησοῦν πεσὼν ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον ἐδεήθη αὐτοῦ λέγων Κύριε ἐὰν θέλῃς δύνασαί με καθαρίσαι καὶ ἐκτείνας δὲ τὴν τὰς χεῖρα χεῖρας ἥψατο αὐτοῦ εἰπὼν λέγων θέλω καθαρίσθητι καὶ εὐθέως λέπρα ἀπῆλθεν ἐκαθαρίσθη ἀπʼ αὐτοῦ καὶ αὐτὸς παρήγγειλεν αὐτῷ μηδενὶ εἰπεῖν ἀλλὰ ἀπελθὼν ἀπελθέ δὲ καὶ δεῖξον σεαυτὸν τῷ ἱερεῖ καὶ προσένεγκε προσενέγκαι περὶ τοῦ καθαρισμοῦ σου καθὼς προσέταξεν Μωϋσῆς ἵνα εἰς μαρτύριον ἦν ὑμῖν αὐτοῖς τοῦτο δὲ ἐξελθὼν ἤρξατο κηρύσσειν καὶ διαφημίζειν τὸν λόγον ὥςτε μηκέτι δύνασθαι αὑτόν φανερῶς εἰς πόλιν εἰσελθεῖν ἀλλὰ ἔξω ἦν ἐν ἐρήμοις τόποις καὶ συνήρχοντο πρός αὑτόν καὶ ἦλθεν πάλιν εἰς Καφαρναούμ διήρχετο δὲ μᾶλλον λόγος μᾶλλον περὶ αὐτοῦ καὶ συνήρχοντο ὄχλοι πολλοὶ ἀκούειν καὶ θεραπεύεσθαι ἀπὸ ὑπʼ αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἀσθενειῶν αὐτῶν αὐτὸς δὲ ἦν ὑποχωρῶν ἐν ταῖς ἐρήμοις καὶ προσευχόμενος καὶ ἐγένετο ἐν μιᾷ τῶν ἡμερῶν καὶ αὐτὸς αὐτοῦ ἦν διδάσκων διδάσκοντος καὶ ἦσαν καθήμενοι συνελθεῖν οἳ τοὺς Φαρισαῖοι Φαρισαίους καὶ οἳ νομοδιδάσκαλοι νομοδιδάσκαλους οἳ ἦσαν δὲ συνεληλυθότες ἐληλυθότες ἐκ πάσης τῆς κώμης χώρας τῆς Γαλιλαίας καὶ Ἰουδαίας καὶ Ἰερουσαλήμ καὶ δύναμις Κυρίου ἦν εἰς τὸ τοῦ ἰᾶσθαι αὐτούς αὐτόν καὶ ἰδοὺ ἄνδρες φέροντες ἄνθρωπον ἐπὶ κλίνης ἄνθρωπον βεβλημένον ὃς ἦν παραλελυμένος καὶ ἐζήτουν αὐτὸν εἰσενεγκεῖν εἰσένεγκεν αὑτόν καὶ θεῖναι αὐτὸν ἐνώπιον αὐτοῦ καὶ μὴ εὑρόντες διὰ ποίας εἰσενέγκωσιν αὐτὸν διὰ τὸν ὄχλον ἀναβάντες ἀνέβησαν ἐπὶ τὸ δῶμα διὰ καὶ αποστεγάσαντες τῶν τοὺς κεράμων κεραμοῦς ὅπου ἦν καθῆκαν αὐτὸν τὸν κράββατόν σὺν τῷ κλινιδίῳ παραλυτικῷ εἰς τὸ μέσον ἔμπροσθεν πάντων τοῦ Ἰησοῦ καὶ ἰδὼν δὲ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν εἶπεν λέγει αὐτῷ τῷ παραλυτικῷ ἄνθρωπε ἀφέωνταί σοι σου αἱ ἁμαρτίαι σου καὶ ἤρξαντο διαλογίζεσθαι οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν λέγοντες τίς τί ἐστιν οὗτος ὃς λαλεῖ βλασφημίας τίς δύναται ἀφιέναι ἁμαρτίας ἀφεῖναι εἰ μὴ εἷς μόνος Θεός ἐπιγνοὺς δὲ Ἰησοῦς τοὺς διαλογισμοὺς αὐτῶν ἀποκριθεὶς εἶπεν λέγει πρὸς αὐτούς αὐτοῖς τί διαλογίζεσθε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν πονηρά τί ἐστιν εὐκοπώτερον εἰπεῖν εἶπεν ἀφέωνταί σοι σου αἱ ἁμαρτίαι σου εἰπεῖν εἶπεν ἔγειρε ἔγειραι καὶ περιπάτει ἵνα δὲ ἴδητε εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου ἐξουσίαν ἔχει ἐπὶ τῆς γῆς ἀφιέναι ἁμαρτίας εἶπεν λέγει τῷ τῷ παραλυτικῷ παραλελυμένῳ σοὶ λέγω ἔγειρε ἔγειραι καὶ ἄρας ἆρον τὸ τὸν κλινίδιόν κράββατόν σου καὶ πορεύου εἰς τὸν οἶκόν σου καὶ παραχρῆμα ἀναστὰς ἐνώπιον πάντων αὐτῶν αὐτοῦ ἄρας ἐφʼ τὴν κατέκειτο κλίνην ἀπῆλθεν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ δοξάζων τὸν Θεόν καὶ ἔκστασις ἔλαβεν ἅπαντας καὶ ἐδόξαζον τὸν Θεόν καὶ ἐπλήσθησαν φόβου θάμβου καὶ ἐδόξαζον τὸν Θεον λέγοντες ὅτι εἴδομεν εἴδαμεν παράδοξα σήμερον καὶ μετὰ ταῦτα αὐτά ἐξῆλθεν ἐλθών πάλιν παρὰ τὴν θάλασσαν τὸν ἐπακολουθοῦντα αὐτῷ ὄχλον ἐδίδασκεν καὶ παράγων εἶδεν ἐθεάσατο τελώνην ὀνόματι Λευὶν Λευῒ τὸν τοῦ Ἁλφαίου καλούμενον καθήμενον ἐπὶ τὸ τελώνιον καὶ εἶπεν λέγει αὐτῷ ἀκολούθει μοι καὶ καταλιπὼν πάντα πάντας ἅπαντα ἅπαντας ἀναστὰς ἠκολούθησεν ἠκολούθει αὐτῷ καὶ ἐποίησεν Λευῒ δοχὴν αὐτῷ μεγάλην Λευὶς αὐτῷ ἐν τῇ τῷ οἰκίᾳ οἴκῳ αὐτοῦ καὶ ἦν ὄχλος τελωνῶν πολὺς τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν ἄλλων οἳ ἦσαν μετʼ αὐτῶν αὐτοῦ κατακείμενοι ἀνακειμένων καὶ ἐγόγγυζον οἱ Φαρισαῖοι γραμματεῖς αὐτῶν καὶ οἱ γραμματεῖς Φαρισαῖοι ἐγόγγυζον αὐτῶν πρὸς τοὺς του μαθητὰς αὐτοῦ λέγοντες διὰ τί μετὰ τῶν τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν ἐσθίετε ἐσθίεται καὶ πίνετε πίνεται καὶ ἀποκριθεὶς δὲ Ἰησοῦς εἶπεν πρὸς αὐτούς αὑτόν οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ὑγιαίνοντες ἰατροῦ ἀλλὰ οἱ κακῶς ἔχοντες οὐκ ἐλήλυθα ἦλθον καλέσαι δικαίους ἀλλὰ ἀσεβεῖς ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν οἱ δὲ εἶπαν εἶπον πρὸς αὐτόν δια τί οἱ μαθηταὶ Ἰωάννου καὶ οἱ μαθηταὶ τῶν Φαρισαίων νηστεύουσιν πυκνὰ καὶ δεήσεις ποιοῦνται ὁμοίως καὶ οἱ τῶν Φαρισαίων οἱ δὲ μαθηταὶ σου σοὶ οὐδὲν τούτων ἐσθίουσιν καὶ πίνουσιν ποιοῦσιν δὲ Ἰησοῦς εἶπεν πρὸς αὐτούς μὴ δύνασθε δύνανται τοὺς οἱ υἱοὺς υἱοὶ τοῦ νυμφῶνος ἐν ἐφʼ ὅσον ἔχουσιν τὸν νυμφίος νυμφίον μετʼ ἑαυτῶν αὐτῶν ἐστιν ποιῆσαι νηστεύειν νηστεῦσαι ἐλεύσονται δὲ ἡμέραι καὶ ὅταν ἀπαρθῇ ἀπʼ αὐτῶν νυμφίος καὶ τότε νηστεύσουσιν ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις ἔλεγεν δὲ καὶ παραβολὴν πρὸς αὐτοὺς παραβολὴν ὅτι οὐδεὶς ἐπίβλημα ἀπὸ ἱματίου καινοῦ σχίσας ἐπιβάλλει ἐπὶ ἱμάτιον παλαιόν εἰ δὲ μή γε καὶ τὸ καινὸν σχίσει καὶ τῷ παλαιῷ οὐ συμφωνεῖ συμφωνήσει τὸ ἐπίβλημα τὸ ἀπὸ τοῦ καινοῦ ἐπίβλημα καὶ οὐδεὶς ἐπιβάλλει βάλλει οἶνον νέον εἰς ἀσκοὺς παλαιούς εἰ δὲ μή γε ῥήξει ῥήγνυσι ῥήσσει νέος οἶνος νέος τοὺς ἀσκούς τοὺς παλαιούς καὶ αὐτὸς ἐκχυθήσεται καὶ οἱ ἀσκοὶ ἀπολοῦνται ἀπόλλυνται ἀλλὰ οἶνον νέον εἰς ἀσκοὺς καινοὺς βάλλουσιν βάλληται βλητέον καὶ ἀμφότεροι τηροῦνται συντηροῦνται καὶ οὐδεὶς πιὼν παλαιὸν εὐθέως θέλει νέον λέγει γάρ παλαιὸς χρηστός χρηστότερός ἐστιν καὶ ἐγένετο δὲ αὑτόν ἐν Σαββάτῳ δευτεροπρώτῳ πορεύεσθαι διαπορεύεσθαι αὐτὸν διὰ τῶν σπορίμων καὶ ἔτιλλον ἔτελλον οἱ δὲ μαθηταὶ αὐτοῦ ἤρξαντο τίλλειν καὶ ἤσθιον τοὺς στάχυας καὶ ἤσθιον ψώχοντες ταῖς χερσίν αὐτῶν ἤσθιον τινὲς δὲ τῶν Φαρισαίων εἶπον εἶπαν ἔλεγον αὐτοῖς αὐτῷ ἰδέ τί ποιεῖτε ποιοῦσιν οἱ μαθηταὶ σου τοῖς Σάββασιν οὐκ ἔξεστιν ποιεῖν ἐν τοῖς Σάββασιν καὶ ἀποκριθεὶς δὲ Ἰησοῦς εἶπεν ἔλεγεν πρὸς αὐτοὺς εἶπεν Ἰησοῦς οὐδὲ οὐδέποτε τοῦτο ἀνέγνωτε ἐποίησεν Δαυὶδ ὅτε ὁπότε ἐπείνασεν αὐτὸς καὶ οἱ σὺν μετʼ αὐτοῦ αὐτῷ ὄντες ὡς εἰσῆλθεν εἰσελθὼν εἰς τὸν οἶκον τοῦ Θεοῦ καὶ τοὺς ἄρτους τῆς Προσθέσεως Προθέσεως ἔλαβεν λαβὼν καὶ ἔφαγεν καὶ ἔδωκεν καὶ τοῖς μετʼ αὐτοῦ οὓς οἷς οὐκ ἔξεστιν ἐξὸν ἦν φαγεῖν εἰ μὴ μόνους μόνοις τοὺς τοῖς ἱερεῖς ἱερεῦσιν τῇ ἀυτῇ ἡμέρᾳ θεασάμενος τινα ἐργαζόμενον τῷ Σαββάτῳ εἶπεν αὐτῷ ἄνθρωπε εἰ μὲν οἶδας τί ποιεῖς μακάριος εἷ εἰ δὲ μὴ οἶδας ἐπικατάρατος καὶ παραβάτης εἷ τοῦ νόμου καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς ὅτι Κύριός ἐστιν τοῦ Σαββάτου Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου καὶ τοῦ Σαββάτου ἐγένετο δὲ καὶ ἐν τῷ ἑτέρῳ Σαββάτῳ εἰσελθεῖν εἰσελθόντος αὐτὸν αὐτοῦ πάλιν εἰς τὴν συναγωγὴν Σαββάτῳ καὶ διδάσκειν καὶ ἐν ἦν ἐκεῖ ἄνθρωπος ἐκεῖ καὶ ξηρὰν ἔχων τὴν χεὶρ χεῖρα αὐτοῦ δεξιὰ αὐτοῦ ἦν ξηρά παρετήρουν παρετηροῦντο δὲ αὐτὸν οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι εἰ ἐν τῷ Σαββάτῳ θεραπεύσει θεραπεύει ἵνα εὕρωσιν κατηγορεῖν κατηγορῆσαι κατηγορίαν κατʼ αὐτοῦ αὐτὸς δὲ γινώσκων ᾔδει τοὺς διαλογισμοὺς αὐτῶν καὶ εἶπεν λέγει δὲ τῷ ἀνδρὶ ἀνθρώπῳ τῷ τὴν ξηρὰν χεῖρα ἔχοντι τὴν χεῖρα χεῖραν ξηρὰν ἔγειρε ἔγειραι ἐγείρου καὶ στῆθι εἰς ἐν τὸ τῷ μέσον μέσῳ καὶ δὲ ἀναστὰς ἔστη ἐστάθη εἶπεν δὲ οὖν Ἰησοῦς πρὸς αὐτούς Ἰησοῦς ἐπερωτήσω ἐπερωτῶ ὑμᾶς τί εἰ ἔξεστιν τοῖς τῷ Σάββασιν Σαββάτῳ ἀγαθοποιῆσαι κακοποιῆσαι ψυχὴν σῶσαι ἀποκτεῖναι ἀπολέσαι οἱ δὲ ἐσιώπων καὶ περιβλεψάμενος αὑτούς πάντας αὐτοὺς ἐν ὀργῇ εἶπεν λέγει αὐτῷ τῷ ἀνθρώπῳ ἔκτεινον τὴν χεῖρά σου καὶ δὲ ἐξέτεινεν ἐποίησεν οὕτω καὶ ἀπεκατεστάθη ἀποκατεστάθη ἀπεκατέστη χεὶρ αὐτοῦ ὑγιὴς ὡς καὶ ἄλλη αὐτοὶ δὲ ἐπλήσθησαν ἀνοίας καὶ διελογίζοντο ἐλάλουν διελάλουν πρὸς ἀλλήλους πῶς ἀπολέσωσιν αὑτόν λέγοντες τί ἂν ποιήσαιεν ποιήσειαν ποιήσειεν τῷ Ἰησοῦ ἐγένετο δὲ ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ταύταις ἐξελθεῖν ἐξῆλθεν αὐτὸν εἰς τὸ ὄρος καὶ προσεύξασθαι προσεύχεσθαι καὶ ἦν διανυκτερεύων ἐπὶ ἐν τῇ προσευχῇ τοῦ Θεοῦ καὶ ὅτε ἐγένετο ἡμέρα ἐφώνησεν προσεφώνησεν τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ καὶ ἐκλεξάμενος ἀπʼ αὐτῶν δώδεκα οὓς καὶ ἀποστόλους ἐκάλεσεν ὠνόμασεν πρῶτον Σίμωνα Σίμων ὃν καὶ ὠνόμασεν Πέτρον ἐπωνόμασεν καὶ Ἀνδρέαν τὸν τοῦ ἀδελφὸν ἀδελφοῦ αὐτοῦ καὶ Ἰάκωβον καὶ Ἰωάννην τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ οὓς ἐπωνόμασεν Βοανηργές εστιν υἱοὶ βροντῆς καὶ Φίλιππον καὶ Βαρθολομαῖον καὶ Ματθαῖον καὶ Θωμᾶν τὸν ἐπικαλούμενον Δίδυμον καὶ Ἰάκωβον τὸν τοῦ Ἁλφαίου καὶ Σίμωνα τὸν καλούμενον Ζηλωτὴν καὶ Ἰούδαν Ἰακώβου καὶ Ἰούδαν Ἰσκαριώτην Ἰσκαριὼθ Σκαριὼθ ὃς καὶ ἐγένετο προδότης καὶ καταβὰς μετʼ αὐτῶν ἔστη ἐπὶ τόπου πεδινοῦ καὶ ὄχλος πολὺς μαθητῶν αὐτοῦ καὶ πλῆθος πολὺ τοῦ λαοῦ ἀπὸ πάσης τῆς Ἰουδαίας καὶ ἄλλων πόλεων Ἰερουσαλὴμ καὶ τῆς Πιραιάς καὶ τῆς παραλίου Τύρου καὶ Σιδῶνος οἳ ἦλθον ἦλθαν ἐληλυθότων ἀκοῦσαι αὐτοῦ καὶ ἰαθῆναι ἀπὸ τῶν νόσων αὐτῶν καὶ οἱ ἐνοχλούμενοι ὀχλούμενοι ἀπὸ ὑπὸ πνευμάτων ἀκαθάρτων καὶ ἐθεραπεύοντο καὶ πᾶς ὄχλος ἐζήτει ἐζήτουν ἅπτεσθαι ἅψασθαι αὐτοῦ ὅτι δύναμις παρʼ αὐτοῦ ἐξήρχετο καὶ ἰᾶτο πάντας καὶ αὐτὸς ἔτι ἄρας ἐπάρας τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ εἰς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἔλεγεν μακάριοι οἱ πτωχοί ὅτι ὑμετέρα αὐτῶν ἐστὶν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ μακάριοι οἱ πεινῶντες νῦν ὅτι χορτασθήσεσθε χορτασθήσονται μακάριοι οἱ κλαίοντες νῦν ὅτι γελάσετε γελάσουσιν μακάριοί ἐστε μακάριοι ὅταν μισήσωσιν μισήσουσιν ὑμᾶς οἱ ἄνθρωποι καὶ ὅταν ἀφορίσωσιν ὑμᾶς καὶ ὀνειδίσωσιν ἐκβάλωσιν καὶ ἐκβάλωσιν ὀνειδίσωσιν τὸ ὄνομα ὑμῶν ὡς πονηρὸν ἕνεκα ἕνεκεν τοῦ Υἱοῦ τοῦ Ἀνθρώπου χάρητε χαίρετε ἐν ἐκείνῃ τε τῇ ἡμέρᾳ καὶ σκιρτήσατε ἰδοὺ γὰρ ὅτι ὑμῶν μισθὸς ὑμῶν ἐστι πολὺς ἐν τῷ τοῖς οὐρανῷ οὐρανοῖς κατὰ ταῦτα τὰ αὐτὰ γὰρ ἐποίουν τοῖς προφήταις οἱ πατέρες αὐτῶν πλὴν οὐαὶ ὑμῖν τοῖς πλουσίοις ὅτι ἀπέχετε τὴν παράκλησιν ὑμῶν οὐαὶ ὑμῖν οἱ ἐμπεπλησμένοι νῦν ὅτι πεινάσετε οὐαί ὑμῖν οἱ γελῶντες νῦν ὅτι πενθήσετε καὶ κλαύσετε οὐαὶ ὑμῖν ὅταν ὑμᾶς καλῶς ὑμᾶς ὑμῖν εἴπωσιν ὑμᾶς πάντες οἱ ἄνθρωποι πάντες κατὰ ταῦτα τὰ αὐτὰ γὰρ ἐποίουν τοῖς ψευδοπροφήταις οἱ πατέρες αὐτῶν ἀλλὰ ὑμῖν λέγω τοῖς ἀκούουσιν μου ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν καὶ καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς εὐλογεῖτε τοὺς καταρωμένους ὑμῖν ὑμᾶς καὶ προσεύχεσθε περὶ ὑπὲρ τῶν ἐπηρεαζόντων ὑμᾶς τῷ τῶν τύπτοντί σε εἰς ἐπὶ τὴν δεξιὰν σιαγόνα πάρεχε αὐτῷ καὶ τὴν ἄλλην καὶ ἀπὸ τοῦ αἴροντός σου τὸ ἱμάτιον καὶ τὸν χιτῶνα σου μὴ κωλύσῃς παντὶ δὲ τῷ αἰτοῦντί σε δίδου καὶ ἀπὸ τοῦ αἴροντος τὰ σὰ μὴ ἀπαίτει καὶ καθὼς θέλετε θέλεται ἵνα ποιῶσιν ποιοῦσιν ὑμῖν ὑμᾶς οἱ ἄνθρωποι καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως καὶ εἰ ἀγαπᾶτε τοὺς ἀγαπῶντας ὑμᾶς ποία ὑμῖν χάρις ἐστίν καὶ γὰρ οἱ ἁμαρτωλοὶ τοῦτο ποιοῦσιν τοὺς ἀγαπῶντας αὐτοὺς ἀγαπῶσιν καὶ γὰρ ἐὰν εἰ ἀγαθοποιῆτε τοὺς ἀγαθοποιοῦντας ὑμᾶς ποία ὑμῖν χάρις ὑμῖν ἐστίν καὶ γὰρ οἱ ἁμαρτωλοὶ τὸ αὐτὸ τοῦτο ποιοῦσιν κᾂν καὶ ἐὰν δανίσητε δανίζετε παρʼ ὧν ἐλπίζετε λαβεῖν ἀπολαβεῖν ποία ὑμῖν χάρις ὑμῖν ἐστίν ὑμῖν καὶ γὰρ οἱ ἁμαρτωλοὶ ἁμαρτωλοῖς δανίζουσιν ἵνα ἀπολάβωσιν ἀπολαμβάνωσιν τὰ ἴσα πλὴν ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ἐκχθροὺς ὑμῶν καὶ ἀγαθοποιεῖτε καὶ δανίζετε μηδὲν μηδένα ἀπελπίζοντες καὶ ἔσται μισθὸς ὑμῶν πολύς ἐν τοῖς οὐρανοῖς καὶ ἔσεσθε ἔσται υἱοὶ τοῦ Ὑψίστου ὅτι αὐτὸς χρηστός αὐτὸς ἐστιν ἐπὶ τοὺς ἀχαρίστους καὶ πονηρούς γίνεσθε γίγνεσθαι οὖν οἰκτίρμονες καθὼς καὶ Πατὴρ ὑμῶν οἰκτίρμων ἐστίν οὐράνιος καὶ μὴ κρίνετε καὶ ἵνα οὐ μὴ κριθῆτε καὶ μὴ δικάζετε καταδικάζετε καὶ ἵνα οὐ μὴ δικασθῆτε καταδικασθῆτε καταδικασθήσεσθε ἀπολύετε καὶ ἀπολυθήσεσθε δίδοτε καὶ δοθήσεται ὑμῖν μέτρον καλὸν πεπιεσμένον πεπιασμένον καὶ σεσαλευμένον πεπιεσμένον καὶ ὑπερεκχυνόμενον δώσουσιν εἰς τὸν κόλπον ὑμῶν τῷ γὰρ αὐτῷ μέτρῳ μετρεῖτε μετρεῖται ἀντιμετρηθήσεται μετρηθήσεται ὑμῖν εἶπεν ἔλεγεν δὲ καὶ παραβολὴν αὐτοῖς μήτι μὴ δύναται τυφλὸς τυφλὸν ὁδηγεῖν οὐχὶ οὐκ ἀμφότεροι εἰς βόθυνον ἐμπεσοῦνται πεσοῦνται οὐκ ἔστιν μαθητὴς ὑπὲρ τὸν διδάσκαλον αὐτοῦ κατηρτισμένος δὲ πᾶς ἔσται ἔστω ὡς διδάσκαλος αὐτοῦ τί δὲ βλέπεις τὸ κάρφος τὸ ἐν τῷ ὀφθαλμῷ τοῦ ἀδελφοῦ σου τὴν δὲ δοκὸν τὴν ἐν τῷ σῷ ἰδίῳ ὀφθαλμῷ οὐ κατανοεῖς πῶς δὲ δύνασαι λέγειν τῷ ἀδελφῷ σου ἀδελφέ ἄφες ἐκβάλω τὸ κάρφος τὸ ἐν ἐκ τῷ τοῦ ὀφθαλμῷ ὀφθαλμοῦ σου καὶ ἰδοὺ δοκὸς αὐτὸς τὴν ἐν τῷ σῷ ὀφθαλμῷ σοῦ ὑπόκειται δοκὸν οὐ βλέπων ὑποκριτά ὑποκριταὶ ἔκβαλε πρῶτον τὴν δοκὸν ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ σοῦ καὶ τότε διαβλέψεις ἐκβαλεῖν τὸ κάρφος τὸ ἐν ἐκ τῷ τοῦ ὀφθαλμῷ ὀφθαλμοῦ τοῦ ἀδελφοῦ σου ἐκβαλεῖν οὐ γάρ ἐστιν δένδρον καλὸν ποιοῦν καρπὸν καρποὺς κακόν σαπρόν σαπρούς οὐδὲ πάλιν δένδρον σαπρὸν ποιοῦν καρπὸν καρποὺς καλόν καλοὺς ἕκαστον ἕκαστον γὰρ δένδρον δένδρον ἐκ τοῦ ἰδίου καρποῦ αὐτοῦ γινώσκεται γινώσκετε γιγνώσκεται οὐ γὰρ ἐκλέγονται ἐξ ἀκανθῶν συλλέγουσιν σῦκα οὐδὲ ἐκ βλαστοῦ βάτου τρυγῶσιν σταφυλὴν τρυγῶσιν ἀγαθὸς ἄνθρωπος ἐκ τοῦ ἀγαθοῦ θησαυροῦ αὐτοῦ τῆς καρδίας αὑτοῦ προφέρει τὸ ἀγαθόν καὶ πονηρὸς πονηρὸς ἄνθρωπος ἐκ τοῦ πονηροῦ θησαυροῦ τῆς καρδίας αὑτοῦ προφέρει τὸ πονηρόν ἐκ γὰρ τοῦ περισσεύματος τῆς καρδίας καλεῖ λαλεῖ τὸ στόμα αὐτοῦ λάλει τί δέ με λέγετε καλεῖτε Κύριε Κύριε καὶ οὐ ποιεῖτε λέγω πᾶς ἐρχόμενος πρός με καὶ ἀκούων μου τῶν τοὺς λόγων λόγους μου καὶ ποιῶν αὐτούς ὑποδείξω ὑμῖν τίνι ἐστὶν ὅμοιος ὅμοιός ἐστιν ἀνθρώπῳ οἰκοδομοῦντι οἰκίαν ὃς ἔσκαψεν καὶ ἐβάθυνεν καὶ ἔθηκεν θεμέλιον ἐπὶ τὴν πέτραν πλημμύρας πλημμύρης δὲ γενομένης προσέρηξεν ποταμὸς τῇ οἰκίᾳ ἐκείνῃ κείνῃ καὶ οὐκ ἴσχυσεν σαλεῦσαι αὐτὴν διὰ τε τὸ καλῶς οἰκοδομῆσθαι ᾠκοδομῆσθαι αὐτήν τεθεμελίωτο γὰρ ἐπὶ τὴν πέτραν δὲ ἀκούσας καὶ μὴ ποιήσας ὅμοιός ἐστιν ἀνθρώπῳ οἰκοδομήσαντι οἰκοδομοῦντι τὴν οἰκίαν ἐπὶ τὴν γῆν χωρὶς θεμελίου καὶ προσέρρηξεν συνέρρηξεν αὑτῇ ποταμός καὶ εὐθὺς εὐθέως συνέπεσεν ἔπεσεν καὶ ἐγένετο τὸ ῥῆγμα τῆς οἰκίας ἐκείνης μέγα καὶ ἐπειδὴ ἐπει ἐγένετο δὲ ὅτε ἐτέλεσεν ἐπλήρωσεν ταῦτα πάντα τὰ ῥήματα λαλῶν αὐτοῦ εἰς τὰς ἀκοὰς τοῦ λαοῦ εἰσῆλθεν ἦλθεν εἰς Καφαρναούμ ἑκατοντάρχου δέ τινος τίς δοῦλος δούλου κακῶς ἔχων ἤμελλεν ἔμελλεν τελευτᾶν ὃς ἦν αὐτῷ τίμιος ἔντιμος καὶ ἀκούσας δὲ περὶ τοῦ Ἰησοῦ ἀπέστειλεν πρὸς αὐτὸν πρεσβυτέρους τῶν Ἰουδαίων ἐρωτῶν αὐτὸν αὐτό ὅπως αὐτὸς ἐλθὼν διασώσῃ τὸν δοῦλον αὐτοῦ οἱ δὲ παραγενόμενοι πρὸς τὸν Ἰησοῦν ἠρώτων παρεκάλουν παρεκάλεσαν αὐτὸν σπουδαίως λέγοντες αὐτῷ ὅτι ἄξιός ἐστιν παρέξῃ παρέξει τοῦτο ἀγαπᾷ γὰρ τὸ ἔθνος ἡμῶν καὶ τὴν συναγωγὴν αὐτὸς ἐποίησεν ᾠκοδόμησεν οἰκοδόμησεν ἡμῖν δὲ Ἰησοῦς ἐπορεύετο δὲ σὺν μετʼ αὐτοῖς αὐτῶν Ἰησοῦς ἤδη δὲ αὐτοῦ οὐ μακρὰν ἔχοντος ἀπέχοντος αὐτοῦ ἀπὸ τῆς οἰκίας ἔπεμψεν ἐπʼ πρὸς αὐτὸν αὑτούς φίλους ἑκατόνταρχος ἑκατοντάρχης φίλους αὐτῷ λέγων αὐτῷ Κύριε μὴ σκύλλου οὐ γὰρ εἰμι ἱκανός εἰμι ἵνα μου ὑπὸ τὴν στέγην μου εἰσέλθῃς διὸ οὐδὲ ἐμαυτὸν ἠξίωσα πρὸς σὲ ἐλθεῖν ἀλλὰ μόνον εἰπὲ λόγῳ καὶ ἰαθήσεται ἰαθήτω παῖς μου καὶ γὰρ ἐγὼ ἄνθρωπός εἰμι ὑπὸ ἐξουσίαν τασσόμενος ἔχων ὑπʼ ἐμαυτὸν στρατιώτας καὶ λέγω τούτῳ πορεύθητι πορεύου καὶ πορεύεται καὶ ἄλλῳ ἔρχου καὶ ἔρχεται καὶ τῷ δούλῳ μου ποίησον τοῦτο καὶ ποιεῖ ἀκούσας δὲ ταῦτα Ἰησοῦς ταῦτα ἐθαύμασεν αὐτόν καὶ στραφεὶς εἶπεν τῷ ἀκολουθοῦντι αὐτῷ ὄχλῳ εἶπεν ἀμήν λέγω ὑμῖν ὅτι οὐδὲ οὔτε οὐδέποτε ἐν τῷ Ἰσραὴλ τοσαύτην πίστιν εὗρον εὗραν ἐν τῷ Ἰσραήλ καὶ ὑποστρέψαντες οἱ πεμφθέντες εἰς τὸν οἶκον οἱ πεμφθέντες δοῦλοι εὗρον τὸν ἀσθενοῦντα δοῦλον ὑγιαίνοντα καὶ ἐγένετο ἐν τῷ τῇ ἑξῆς ἐπορεύετο ἐπορεύθη εἰς πόλιν καλουμένην Ναΐν καὶ συνεπορεύοντο αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἱκανοὶ καὶ ὄχλος πολύς ἐγένετο ὡς δὲ ὡς ἤγγισεν ἤγγιζεν τῇ πύλῃ τῆς πόλεως καὶ ἰδοὺ ἐξεκομίζετο τεθνηκὼς υἱὸς μονογενὴς υἱὸς τῇ μητρὶ αὐτοῦ καὶ αὐτὴ ἦν χήρα οὔσῃ καὶ πολὺς ὄχλος τῆς πόλεως ἱκανὸς ἦν σὺν συνεληλύθει αὐτῇ καὶ ἰδὼν δὲ αὐτὴν Ἰησοῦς Κύριος ἐσπλαγχνίσθη ἐπʼ αὐτῇ αὐτήν καὶ εἶπεν αὐτῇ μὴ κλαῖε καὶ προσελθὼν ἥψατο τῆς σοροῦ οἱ δὲ βαστάζοντες ἔστησαν καὶ εἶπεν νεανίσκε σοὶ λέγω ἐγέρθητι καὶ ἐκάθισεν ἀνεκάθισεν νεκρὸς καὶ ἤρξατο λαλεῖν καὶ ἀπέδωκεν ἔδωκεν αὐτὸν τῇ μητρὶ αὐτοῦ ἔλαβεν δὲ φόβος πάντας ἅπαντας καὶ ἐδόξαζον τὸν Θεὸν λέγοντες ὅτι προφήτης μέγας ἐξηγέρθη ἐγήγερται ἠγέρθη ἐν ἡμῖν καὶ ὅτι ἐπεσκέψατο Θεὸς τὸν λαὸν αὐτοῦ καὶ ἐξῆλθεν οὗτος λόγος οὗτος ἐν ὅλῃ τῇ Ἰουδαίᾳ περὶ αὐτοῦ καὶ ἐν πάσῃ τῇ περιχώρῳ ἐν οἷς καὶ καὶ μέχρι ἀπήγγειλαν ἀπήγγειλον Ἰωάννῃ Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ ὃς οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ περὶ πάντων τούτων καὶ καὶ προσκαλεσάμενος δύο τινὰς τῶν μαθητῶν αὐτοῦ Ἰωάννης ἔπεμψεν πρὸς τὸν Κύριον Ἰησοῦν λέγων λέγει πορευθέντες εἴπατε αὐτῷ σὺ εἶ ἐρχόμενος ἕτερον ἄλλον προσδοκῶμεν καὶ παραγενόμενοι δὲ πρὸς αὐτὸν οἱ ἄνδρες πρός αὑτόν εἶπαν εἶπον Ἰωάννης Βαπτιστὴς ἀπέσταλκεν ἀπέστειλεν ἡμᾶς πρὸς σὲ λέγων σὺ εἶ ἐρχόμενος ἕτερον ἄλλον προσδοκῶμεν ἐν ἐκείνῃ αὐτῇ δὲ τῇ ἡμέρᾳ ὥρᾳ ἐθεράπευσεν ἐθεράπευεν πολλοὺς ἀπὸ νόσων καὶ μαστίγων καὶ πονηρῶν πνευμάτων ἀκαθάρτων πονηρῶν καὶ τυφλοῖς τυφλούς πολλοῖς ἐπόει ἐχαρίσατο τὸ βλέπειν καὶ ἀποκριθεὶς Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς πορευθέντες εἴπατε ἀπαγγείλατε Ἰωάννῃ εἴδετε εἴδατε εἶδον ὑμῶν οἱ ὀφθαλμοί καὶ ἠκούσατε ἤκουσαν ὑμῶν τὰ ὦτα ὅτι τυφλοὶ ἀναβλέπουσιν καὶ χωλοὶ περιπατοῦσιν λεπροὶ καθαρίζονται καὶ κωφοὶ ἀκούουσιν νεκροὶ ἐγείρονται καὶ πτωχοὶ εὐαγγελίζονται καὶ μακάριός ἐστιν ὃς ἂν ἐὰν μὴ σκανδαλισθῇ ἐν ἐμοί ἀπελθόντων δὲ τῶν ἀγγέλων Ἰωάννου ἤρξατο λέγειν πρὸς τοῖς τοῦ τοὺς ὄχλοις ὄχλου ὄχλους περὶ Ἰωάννου τοῖς ὄχλοις τί ἐξεληλύθατε ἐξήλθατε εἰς τὴν ἔρημον θεάσασθαι θεάσασθε κάλαμον ὑπὸ ἀνέμου σαλευόμενον σαλεύομεν ἀλλὰ τί ἐξεληλύθατε ἐξήλθατε ἰδεῖν ἄνθρωπον ἐν μαλακοῖς ἱματίοις ἠμφιεσμένον ἰδοὺ οἱ ἐν ἱματισμῷ ἐνδόξῳ καὶ τρυφῇ διάγοντες ὑπάρχοντες ἐν τοῖς βασιλείοις εἰσίν ἀλλὰ τί ἐξεληλύθατε ἐξήλθατε ἰδεῖν προφήτην ναί λέγω ὑμῖν καὶ περισσότερον προφήτου ὅτι οὐδεὶς μείζων ἐν γεννητοῖς γυναικῶν προφήτης Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ οὗτός ἐστιν περὶ οὗ γέγραπται ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω τὸν ἄγγελόν μου πρὸ προσώπου σου ὃς κατασκευάσει τὴν ὁδόν σου ἔμπροσθέν σου ἀμήν λέγω δὲ γὰρ ὑμῖν ὅτι μείζων μείζων μείζον ἐν γεννητοῖς γεννῆται γυναικῶν προφήτης Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ οὐδείς ἐστιν καὶ δὲ μικρότερος αὐτοῦ ἐν τῇ Βασιλείᾳ τοῦ Θεοῦ μείζων αὐτοῦ ἐστιν καὶ πᾶς λαὸς ἀκούσας καὶ οἱ τελῶναι ἐδικαίωσαν τὸν Θεόν βαπτισθέντες τὸ βάπτισμα Ἰωάννου οἱ δὲ Φαρισαῖοι καὶ οἱ νομικοὶ τὴν βουλὴν τοῦ Θεοῦ ἠθέτησαν εἰς αὑτούς ἑαυτούς μὴ βαπτισθέντες ὑπʼ αὐτοῦ τὸ βάπτισμα Ἰωάννου εἶπε δὲ Κύριος τίνι δὲ οὖν ὁμοιώσω τοὺς ἀνθρώπους τῆς γενεᾶς ταύτης καὶ τίνι εἰσὶν ὅμοιοι ὅμοιοί εἰσιν τοῖς παιδίοις τοῖς ἐν τῇ ἀγορᾷ ἀγοραῖς καθημένοις καὶ προσφωνοῦσιν ἀλλήλοις καὶ λέγουσιν λέγοντα λέγοντες λέγει ηὐλήσαμεν ὑμῖν καὶ οὐκ ὠρχήσασθε ἐθρηνήσαμεν ὑμῖν καὶ οὐκ ἐκλαύσατε ἐλήλυθεν γὰρ Ἰωάννης Βαπτιστὴς μὴ μήτε ἄρτον ἐσθίων ἔσθων ἄρτον μηδὲ μήτε οἶνον πίνων οἶνον καὶ λέγετε λέγεται δαιμόνιον ἔχει ἐλήλυθεν Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου ἐσθίων ἔσθων καὶ πίνων καὶ λέγετε λέγεται ἰδοὺ ἄνθρωπος φάγος καὶ οἰνοπότης φίλος τελωνῶν φίλος καὶ ἁμαρτωλῶν καὶ ἐδικαιώθη σοφία ἀπὸ πάντων τῶν ἔργων τέκνων αὐτῆς πάντων ἠρώτα ἠρώτησεν δέ τις αὐτὸν τις τῶν Φαρισαίων ἵνα φάγῃ μετʼ αὐτοῦ καὶ εἰσελθὼν εἰς τὸν τὴν οἶκον οἰκίαν τοῦ Φαρισαίου κατέκειτο κατεκλίθη ἀνεκλίθη καὶ ἰδοὺ γυνὴ τις ἥτις ἦν ἐν τῇ πόλει ἥτις ἦν ἁμαρτωλός καὶ ἐπιγνοῦσα γνοῦσα ὅτι κατάκειται ἀνάκειται ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ Φαρισαίου κατάκειται κομίσασα ἀλάβαστρον μύρου ἀλάβαστρον καὶ στᾶσα ὀπίσω παρὰ τοὺς πόδας αὐτοῦ τοῦ Ἰησοῦ ὀπίσω κλαίουσα τοῖς δάκρυσιν ἤρξατο βρέχειν ἔβρεξε τοὺς πόδας αὐτοῦ τοῖς δάκρυσιν καὶ ταῖς θριξὶν τῆς κεφαλῆς αὐτῆς αὐτοῦ ἐξέμασσεν ἐξέμαξεν καὶ κατεφίλει τοὺς πόδας αὐτοῦ καὶ ἤλειφεν τῷ μύρῳ ἰδὼν δὲ Φαρισαῖος παρʼ καλέσας κατέκειτο αὐτὸν εἶπεν ἐν ἑαυτῷ λέγων οὗτος εἰ ἦν προφήτης ἐγίνωσκεν ἐγίγνωσκεν ἂν τίς καὶ ποταπὴ γυνὴ ἥτις ἅπτεται ἁπτομένη αὐτοῦ ὅτι ἁμαρτωλός ἐστιν καὶ ἀποκριθεὶς εἶπεν Ἰησοῦς εἶπεν πρὸς αὐτόν Σίμων ἔχω σοί τι εἰπεῖν εἶπεν δέ φησιν ἔφη Διδάσκαλε φησίν εἰπέ εἶπον φησίν δὲ εἷπεν δύο χρεοφειλέται ἦσαν δανιστῇ τινι εἷς ὤφειλεν δηνάρια πεντακόσια δὲ ἕτερος δηνάρια πεντήκοντα μὴ ἐχόντων δὲ αὐτῶν ἀποδοῦναι ἀμφοτέροις ἐχαρίσατο τίς οὖν αὐτῶν αὑτόν εἶπὲ ἐπὶ πλεῖον πλέον αὐτὸν ἀγαπήσει αὐτόν ἀποκριθεὶς δὲ Σίμων εἶπεν ὑπολαμβάνω ὅτι τὸ πλεῖον πλέον ἐχαρίσατο δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ ὀρθῶς ἔκρινας καὶ στραφεὶς πρὸς τὴν γυναῖκα εἶπεν τῷ Σίμωνι ἔφη βλέπεις ταύτην τὴν γυναῖκα εἰσῆλθόν σου εἰς τὴν τὸν οἰκίαν οἶκον καὶ ὕδωρ μου μοι ἐπὶ ὑπὸ τοὺς πόδας μου μοι οὐκ ἐπέδωκας ἔδωκας αὕτη δὲ τοῖς δάκρυσιν ἔβρεξέν μου τοὺς πόδας καὶ ταῖς θριξὶν τῆς κεφαλῆς αὐτῆς ἐξέμαξεν φίλημά μοι οὐκ ἔδωκας αὕτη δὲ ἀφʼ ἧς εἰσῆλθον οὐ διέλιπεν διέλειπεν καταφιλοῦσά μου τοὺς πόδας ἐλεῶ ἐλαίῳ τὴν κεφαλήν μου οὐκ ἤλειψας αὕτη δὲ μύρῳ ἤλειψεν μου τοὺς πόδας μου οὗ χάριν δὲ λέγω εἶπον σοι ἀφέωνται ἀφέονται ἀφίενταί αὐτῆς αὑτῇ αἱ ἁμαρτίαι αὐτῆς αἱ πολλαί πολλά ὅτι ἠγάπησεν πολύ δὲ ὀλίγον ἀφίεται καὶ ὀλίγον ἀγαπᾷ εἶπεν δὲ αὐτῇ ἀφέωνταί ἀφέονταί ἀφίενταί σου αἱ ἁμαρτίαι καὶ ἤρξαντο οἱ συνανακείμενοι λέγειν ἐν πρός ἑαυτοῖς ἑαυτοὺς αὑτούς τίς οὗτός ἐστιν οὗτος ὃς καὶ ἁμαρτίας ἀφίησιν εἶπεν δὲ πρὸς τὴν γυναῖκα γύναι πίστις σου σέσωκέν σε πορεύου εἰς ἐν εἰρήνην εἰρήνῃ καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἑξῆς καθεξῆς καὶ αὐτὸς διώδευεν διώδευσεν κατὰ πόλιν καὶ κώμην κηρύσσων καὶ εὐαγγελιζόμενος τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ οἱ δώδεκα δεκαδύο σὺν μετʼ αὐτῷ αὐτοῦ καὶ γυναῖκές τινες αἳ ἦσα ἦσαν τεθεραπευμέναι ἀπὸ πνευμάτων ἀκαθάρτων πονηρῶν καὶ ἀσθενειῶν Μαρία Μαριάμ καλουμένη Μαγδαληνή ἐξ ἀφʼ ἧς δαιμόνια ἑπτὰ δαιμόνια ἐξεληλύθει καὶ Ἰωάννα γυνὴ Χουζᾶ ἐπιτρόπου Ἡρῴδου καὶ Σουσάννα καὶ ἕτεραι πολλαί αἵτινες καὶ διηκόνουν αὐτοῖς αὐτῷ ἐκ ἀπὸ τῶν ὑπαρχόντων αὐταῖς αὐτῶν συνελθόντος συνιόντος συνόντος δὲ ὄχλου πολλοῦ καὶ τῶν κατὰ τὴν πόλιν εἰσπορευομένων ἐπιπορευομένων πρὸς αὐτὸν εἶπεν διὰ παραβολῆς παραβολὴν τοιαύτην πρός αὑτούς ἐξῆλθεν σπείρων τοῦ σπεῖραι τὸν σπόρον ἑαυτοῦ αὐτοῦ καὶ ἐν τῷ σπείρειν αὐτὸν μὲν ἔπεσεν παρὰ τὴν ὁδόν καὶ κατεπατήθη καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατέφαγεν αὐτό αὐτά καὶ ἄλλο ἕτερον κατέπεσεν ἔπεσεν ἐπὶ τὴν πέτραν καὶ φυὲν ἐξηράνθη καὶ διὰ τὸ μὴ ἔχειν ἰκμάδα καὶ ἄλλο ἕτερον ἔπεσεν ἐν μέσῳ μέσον τῶν ἀκανθῶν καὶ συμφυεῖσαι αἱ ἄκανθαι ἔπνιξαν ἀπέπνιξαν αὐτό αὐτά καὶ ἄλλο ἕτερον ἔφυεν ἔπεσεν εἰς ἐπὶ τὴν γῆν τὴν ἀγαθήν καὶ καλὴν καὶ φυὲν ἔφυεν καὶ ἐποίησεν καρπὸν ἑκατονταπλασίονα ταῦτα λέγων ἐφώνει ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω ἐπηρώτων δὲ αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες τὸ τίς αὕτη εἴη παραβολή αὕτη δὲ εἶπεν ὑμῖν δέδοται γνῶναι τὰ τὰς μυστήρια τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ γνῶναι τοῖς δὲ λοιποῖς ἐν παραβολαῖς ἵνα βλέποντες μὴ ἴδωσιν βλέπωσιν καὶ ἀκούσαντες ἀκούοντες ἀκούωσιν καὶ μὴ συνιῶσιν συνῶσιν ἔστιν δὲ αὕτη παραβολή σπόρος ἐστὶν λόγος τοῦ Θεοῦ οἱ δὲ παρὰ τὴν ὁδόν εἰσιν οἱ ἀκούσαντες ἀκούοντες ἀκολουθοῦντες ὧν εἶτα ἔρχεται διάβολος καὶ αἴρει τὸν λόγον ἀπὸ τῆς καρδίας αὐτῶν τὸν λόγον ἵνα μὴ πιστεύσαντες σωθῶσιν οἱ δὲ ἐπὶ τῆς τὴν πέτρας πέτραν οἳ ὅταν ἀκούσωσιν μετὰ χαρᾶς δέχονται τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ οὗτοι αὑτοί ῥίζαν οὐκ ἔχουσιν οἳ πρὸς καιρὸν πιστεύουσιν καὶ ἐν καιρῷ πειρασμοῦ ἀφίστανται ἀφίσταται τὸ δὲ εἰς τὰς ἀκάνθας πεσόν οὗτοί εἰσιν οἱ ἀκούσαντες καὶ ὑπὸ μεριμνῶν καὶ πλούτου καὶ ὑπὸ ἡδονῶν τοῦ βίου πορευόμενοι συμπνίγονται καὶ οὐ τελεσφοροῦσιν τὸ δὲ ἐν εἰς τῇ τὴν καλῇ καλὴν γῇ γῆν οὗτοί εἰσιν οἵτινες ἐν καρδίᾳ καλῇ καὶ ἀγαθῇ ἀκούσαντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ κατέχουσιν καὶ καρποφοροῦσιν ἐν ὑπομονῇ οὐδεὶς δὲ λύχνον ἅψας καλύπτει αὐτὸν σκεύει ὑποκάτω τῆς κλίνης τίθησιν ἀλλʼ ἐπὶ τὴν λυχνίας λυχνίαν τίθησιν τίθει ἐπιτίθησιν ἵνα οἱ εἰσπορευόμενοι βλέπωσιν τὸ φῶς οὐ γάρ ἐστιν κρυπτὸν οὐ φανερὸν ἔσται γενήσεται οὐδὲ ἀπόκρυφον ἀλλὰ ἵνα οὐ μὴ γνωσθήσεται γνωσθῇ καὶ εἰς φανερὸν ἔλθῃ βλέπετε οὖν πῶς ἀκούετε ὃς ὅσον ἂν γὰρ ἂν ἐὰν ἔχῃ δοθήσεται αὐτῷ καὶ ὃς ἐὰν ἂν μὴ ἔχῃ ἀρθήσεται ἀπʼ αὐτοῦ καὶ δοκεῖ ἔχειν ἀρθήσεται ἀπʼ αὐτοῦ παρεγένοντο παρεγένετο δὲ πρὸς αὐτὸν μήτηρ αὐτοῦ καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ καὶ οὐκ ἠδύναντο συντυχεῖν αὐτῷ διὰ τὸν ὄχλον καὶ ἀπηγγέλη ἀπηγγέλθη δὲ αὐτῷ λεγόντων ὅτι μήτηρ σου καὶ οἱ ἀδελφοί σου ἔξω ἑστήκασιν ἔξω ἰδεῖν σε θέλοντές ζητοῦντες σε δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν πρὸς αὐτούς αὐτοῖς αὑτόν μήτηρ μου καὶ οἱ ἀδελφοί μου οὗτοί εἰσιν οἱ τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ ἀκούοντες καὶ ποιοῦντες αὐτόν καὶ ἐγένετο δὲ ἐν μιᾷ τῶν ἡμερῶν καὶ αὐτὸς ἐνέβη ἀνέβη ἀναβῆναι αὑτόν εἰς τὸ πλοῖον καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ εἶπεν πρὸς αὐτούς διέλθωμεν εἰς τὸ πέραν τῆς λίμνης καὶ ἀνήχθησαν πλεόντων δὲ αὐτῶν ἀφύπνωσεν καὶ κατέβη λαῖλαψ ἀνέμου πολλή εἰς τὴν λίμνην ἀνέμου καὶ συνεπληροῦντο καὶ ἐκινδύνευον προσελθόντες δὲ διήγειραν αὐτὸν λέγοντες Κύριε Ἐπιστάτα Κύριε Ἐπιστάτα ἀπολλύμεθα δὲ διεγερθεὶς ἐγερθεὶς ἐπετίμησεν τῷ ἀνέμῳ καὶ τῷ τοῦ κλύδωνι τοῦ ὕδατος καὶ ἐπαύσαντο ἐπαύσατο καὶ ἐγένετο γαλήνη εἶπεν δὲ αὐτοῖς ποῦ ἐστιν πίστις ὑμῶν οἱ δὲ φοβηθέντες δὲ ἐθαύμασαν λέγοντες πρὸς ἀλλήλους τίς ἄρα οὗτός ἐστιν ὅτι καὶ τοῖς ἀνέμοις ἐπιτάσσει καὶ τῷ ὕδατι καὶ ὑπακούουσιν αὐτῷ καὶ κατέπλευσαν κατέπλευσεν δὲ εἰς τὴν χώραν τῶν Γεργεσηνῶν Γερασηνῶν Γαδαρηνῶν ἥτις ἐστὶν ἀντιπέρα τῆς Γαλιλαίας καὶ ἐξελθόντι ἐξῆλθον δὲ αὐτῷ ἐπὶ τὴν γῆν καὶ ὑπήντησεν αὐτῷ τις ἀνήρ τις ἐκ τῆς πόλεως ὃς εἶχεν ἔχων δαιμόνια καὶ ἐκ ἀπὸ χρόνῳ χρόνων ἱκανῷ ἱκανῶν καὶ ὃς ἱμάτιον οὐκ ἐνεδύσατο ἐνεδιδύσκετο ἱμάτιον καὶ ἐν οἴκῳ οἰκίᾳ οὐκ ἔμενεν ἔμεινεν ἀλλʼ ἐν τοῖς μνημείοις μνήμασιν ἰδὼν δὲ τὸν Ἰησοῦν καὶ ἀνακράξας ἀνέκραξεν προσέπεσεν αὐτῷ καὶ φωνῇ μεγάλῃ εἶπεν αὐτῷ τί ἐμοὶ καὶ σοί Ἰησοῦ Υἱὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου δέομαί σου μή με βασανίσῃς ἔλεγεν παρήγγειλεν παρήγγελλεν γὰρ τῷ δαιμονίῳ πνεύματι τῷ ἄκαρτῳ ἀκαθάρτῳ ἐξελθεῖν ἔξελθε ἐξῆλθεν ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου πολλοῖς γὰρ χρόνοις συνηρπάκει αὐτόν καὶ ἐδεσμεῖτο ἐδεσμεύετο γάρ ἁλύσεσιν καὶ πέδαις φυλασσόμενος φυλασσομένῳ καὶ διαρρήσσων διερρήσσε τὰ δαιμόνια δεσμὰ ἠλαύνετο γάρ ὑπὸ ἀπὸ τοῦ δαιμονίου δαίμονος εἰς τὰς τὴν ἐρήμους ἔρημον ἐπηρώτησεν δὲ αὐτὸν Ἰησοῦς λέγων τί σοι ἐστιν ὄνομά σοι ἐστιν δὲ εἶπεν λεγεών Λεγιών ὄνομα μοι ὅτι εἰσῆλθεν δαιμόνια πολλὰ γάρ ἦσαν δαιμόνια εἰσῆλθεν εἰσῆλθον εἰς αὐτόν καὶ παρεκάλει παρεκάλουν δὲ αὐτὸν ἵνα μὴ ἐπιτάξῃ ἐπιτάξει αὐτοῖς εἰς τὴν Ἄβυσσον ἀπελθεῖν ἦν δὲ ἐκεῖ ἀγέλη χοίρων ἱκανῶν βοσκομένων βοσκομένη ἐν τῷ ὄρει τούτῳ καὶ παρεκάλουν παρεκάλεσαν δὲ αὐτὸν ἵνα μὴ ἐπιτρέψῃ αὐτοῖς εἰς ἐκείνους τοὺς χοίρους εἰσελθεῖν εἰσέλθωσιν καὶ δʼ ἐπέτρεψεν ἐπέστρεψεν αὐτοῖς Ἰησοῦς ἐξελθόντα δὲ τὰ δαιμόνια ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου ὥρμησάν εἰσῆλθον εἰσῆλθεν εἰς τοὺς χοίρους καὶ ὥρμησεν δὲ ἀγέλη κατὰ τοῦ κρημνοῦ εἰς τὴν θάλασσαν λίμνην καὶ ἀπεπνίγη ἀπεπνίγοντο ἰδόντες δὲ οἱ βόσκοντες τὸ γεγενημένον γεγονὸς ἔφυγον ἔφυγαν καὶ ἀπελθόντες ἀπήγγειλαν εἰς τὴν πόλιν καὶ εἰς τοὺς ἀγρούς καὶ παραγενομένων ἐξῆλθον δὲ ἐκ τῆς πόλεως ἰδεῖν τὸ γεγονὸς καὶ ἦλθον ἦλθαν πρὸς τὸν Ἰησοῦν καὶ εὗρον εὗραν θεωρησάντων καθήμενον τὸν τὸν ἄνθρωπον δαιμονιζόμενον καθήμενον ἀφʼ οὗ τὰ δαιμόνια ἐξεληλύθει ἐξῆλθεν ἱματισμένον σωφρονοῦντα καὶ σωφρονοῦντα ἱματισμένον καθήμενον παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ καὶ ἐφοβήθησαν καὶ ἀπήγγειλαν γάρ δὲ λέγοντες αὐτοῖς καὶ οἱ ἰδόντες πῶς ἐσώθη Λεγιὼν δαιμονισθείς καὶ ἠρώτησεν ἠρώτησαν δὲ αὐτὸν τὸν Ἰησοῦν πάντες πᾶν ἅπαν τὸ πλῆθος καὶ τῆς περιχώρου χώρα τῶν Γεργεσηνῶν Γερασηνῶν Γαδαρηνῶν ἀπελθεῖν ἀπʼ αὐτῶν ὅτι φόβῳ γάρ μεγάλῳ συνείχοντο αὐτὸς ἐμβὰς δὲ ἐμβὰς εἰς τὸ πλοῖον συνέστρεψεν ἐπέστρεψαν ὑπέστρεψεν ἠρώτα ἐδέετο ἐδεῖτο δὲ αὐτοῦ αὑτόν ἀνὴρ ἀφʼ οὗ ἐξεληλύθει τὰ δαιμόνια ἐξεληλύθει εἶναι σὺν αὐτῷ ἀπέλυσεν ἐδίδασκεν δὲ αὐτὸν Ἰησοῦς λέγων πορεύου ὑπόστρεφε εἰς τὸν οἶκόν σου καὶ διηγοῦ διηγούμενος ὅσα ἐποίησέν σοι ἐποίησεν Κύριος Θεός πεποίηκεν ἐποίησεν καὶ ἠλέησεν σε καὶ ἀπῆλθεν ἀπελθὼν καθʼ ὅλην τὴν πόλιν κηρύσσων ἐκήρυσσεν ὅσα ἐποίησεν αὐτῷ Ἰησοῦς ἐγένετο ἐν δὲ ἐν τῷ ὑποστρέψαι ὑποστρέφειν τὸν Ἰησοῦν ἀπεδέξατο ἀποδέξασθαι αὐτὸν τὸν ὄχλος ὄχλον ἦσαν γὰρ πάντες προσδοκῶντες αὐτόν τὸν Θεον καὶ ἰδοὺ ἦλθεν ἐλθών ἀνὴρ τῆς συναγωγῆς πεσὼν ὄνομα Ἰάειρος καὶ οὗτος αὐτὸς ἄρχων τῆς συναγωγῆς ὑπῆρχεν καὶ πεσὼν ὑπὸ παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ παρεκάλει αὐτὸν ἵνα εἰσελθεῖν εἰσέλθῃ εἰς τὸν τὴν οἶκον οἰκίαν αὐτοῦ ἦν γάρ ὅτι θυγάτηρ αὐτῷ μονογενὴς ἦν αὐτῷ ὡς ἐτῶν δώδεκα καὶ αὐτὴ ἀπέθνῃσκεν ἀποθνήσκουσα καὶ ἐγένετο ἐν δὲ τῷ πορεύεσθαι ὑπάγειν αὐτὸν οἱ ὄχλοι συνέθλιβον συνέπνιγον αὐτόν καὶ γυνὴ οὖσα ἐν ῥύσει αἵματος ἀπὸ ἐτῶν δώδεκα ἦν ἥτις εἰς ἰατροῖς ἰατροὺς προσαναλώσασα ὅλον τὸν βίον αὐτῆς ἑαυτῆς καὶ οὐκ ἴσχυσεν ἀπʼ ὑπʼ οὐδενὸς οὐδὲ εἷς σθένος ἴσχυεν θεραπευθῆναι θεραπεῦσαι προσελθοῦσα δὲ ὄπισθεν ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ καὶ παραχρῆμα ἔστη ῥύσις τοῦ αἵματος αὐτῆς καὶ εἶπεν δὲ Ἰησοῦς γνοὺς τὴν ἐξελθοῦσαν ἐξ αὐτοῦ δύναμιν ἐπηρώτα τίς ἁψάμενός μου ἥψατό ἀρνουμένων δὲ πάντων εἶπεν Πέτρος καὶ οἱ σὺν μετʼ αὐτῷ αὐτοῦ Ἐπιστάτα οἱ ὄχλοι συνέχουσίν σε καὶ ἀποθλίβουσιν καὶ λέγεις τίς τί ἁψάμενός μου ἥψατό δὲ Ἰησοῦς εἶπεν ἥψατό μού τις ἐγὼ γὰρ ἔγνων ἔγνω δύναμιν ἐξελθοῦσαν ἐξεληλυθυῖαν ἀπʼ ἐμοῦ ἰδοῦσα δὲ γυνὴ ὅτι οὐκ ἔλαθεν τρέμουσα ἔντρομος οὖσα ἦλθεν καὶ προσπεσοῦσα αὐτῷ διʼ ἣν αἰτίαν ἥψατο αὐτοῦ ἀπήγγειλεν διήγγειλεν αὐτῷ ἐνώπιον ἐναντίον παντὸς τοῦ λαοῦ καὶ ὡς πῶς ὅτι ἰάθη παραχρῆμα δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῇ θάρσει θύγατερ θυγάτηρ πίστις σου σέσωκέν σε πορεύου εἰς ἐν εἰρήνην εἰρήνῃ ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος ἔρχεταί ἔρχονται τις ἀπὸ παρὰ τοῦ ἀρχισυναγώγου λέγων λέγοντες αὐτῷ ὅτι τέθνηκεν σου θυγάτηρ σου μηκέτι μὴ σκύλλε τὸν διδάσκαλον δὲ Ἰησοῦς ἀκούσας τὸν λόγον ἀπεκρίθη εἶπεν αὐτῷ λέγων μὴ φοβοῦ μόνον πίστευε πίστευσον καὶ σωθήσεται ἐλθὼν εἰσελθὼν δὲ εἰς τὴν οἰκίαν οὐκ οὐδένα ἀφῆκεν εἰσελθεῖν συνεισελθεῖν οὐδένα τινα σὺν αὐτῷ τινα εἰ μὴ Πέτρον καὶ Ἰωάννην Ἰάκωβον καὶ Ἰάκωβον Ἰωάννην καὶ τὸν πατέρα τῆς τοῦ παιδὸς κορασίου καὶ τὴν μητέρα ἔκλαιον δὲ πάντες καὶ ἐκόπτοντο αὐτήν δὲ εἶπεν μὴ καίετε κλαίετε οὐ γὰρ ἀπέθανεν ἀλλὰ καθεύδει καὶ κατεγέλων κατεγέλουν αὐτοῦ εἰδότες ὅτι ἀπέθανεν αὐτὸς δὲ ἐκβαλὼν ἔξω πάντας ἔξω καὶ κρατήσας τῆς χειρὸς αὐτῆς αὑτῇ ἐφώνησεν λέγων παῖς ἔγειρε ἐγείρου καὶ ὑπέστρεψεν ἐπέστρεψεν τὸ πνεῦμα αὐτῆς καὶ ἀνέστη παραχρῆμα καὶ ἐπέταξεν διέταξεν αὐτῇ δοθῆναι αὑτῇ φαγεῖν καὶ ἐξέστησαν οἱ δὲ γονεῖς αὐτῆς θεωροῦντες ἐξέστησαν δὲ παρήγγειλεν δὲ αὐτοῖς μηδὲ μηδενὶ εἰπεῖν τὸ γεγονός συγκαλεσάμενος δὲ τοὺς δώδεκα ἀποστόλους μαθητὰς αὑτοῦ ἔδωκεν δέδωκεν αὐτοῖς δύναμιν αὐτοῖς καὶ ἕξουσιν ἐξουσίαν ἐπὶ πάντα πᾶσαν τὰ δαιμόνια δαιμόνιον καὶ νόσους θεραπεύειν καὶ ἀπέστειλεν αὐτοὺς κηρύσσειν τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ ἰᾶσθαι ἰάσασθαι τοὺς τοὺς ἀσθενεῖς ἀσθενοῦντας καὶ εἶπεν πρὸς αὐτούς μηδὲν αἴρετε εἰς τὴν ὁδόν μήτε ῥάβδους ῥάβδον μήτε πήραν μήτε ἄρτον μηδὲ μήτε ἀργύριον μήτε ἀνὰ δύο χιτῶνας ἔχειν ἔχετε καὶ εἰς ἣν ἂν οἰκίαν εἰσέλθητε ἐκεῖ μένετε μείνατε κἀκεῖθεν καὶ ἐκεῖθεν ἐξέρχεσθε καὶ ὅσοι ἐὰν ἂν μὴ δέχωνται δέξωνται ὑμᾶς ἐξερχόμενοι ἐκ ἀπὸ τῆς πόλεως ἐκείνης καὶ ἐκτινάξατε τὸν κονιορτὸν ἀπὸ τῶν ποδῶν ὑμῶν ἀποτινάξατε ἀποτινάσσετε εἰς μαρτύριον ἐπʼ αὐτούς αὐτοῖς ἐξερχόμενοι δὲ διήρχοντο κατὰ τὰς κώμας πόλεις καὶ ἤρχοντο εὐαγγελιζόμενοι καὶ θεραπεύοντες πανταχοῦ ἤκουσεν ἀκούσας δὲ Ἡρῴδης τετράρχης τὰ γινόμενα γενόμενα ὑπʼ αὐτοῦ πάντα καὶ διηπόρει ἠπορεῖτο διὰ τὸ λέγεσθαι ὑπό τινων ὅτι Ἰωάννης ἐγήγερται ἠγέρθη ἐκ νεκρῶν ἀνέστη ὑπό τινων δὲ λεγόντων ὅτι Ἠλίας ἐφάνη ἄλλων ἄλλοι δὲ ὅτι προφήτης τις εἷς τῶν ἀρχαίων ἀνέστη καὶ εἶπεν δὲ Ἡρῴδης ὅτι Ἰωάννην ἐγὼ ἀπεκεφάλισα τίς τί δέ ἐστιν οὗτος περὶ οὗ ἐγὼ ταῦτα ἀκούω τοιαῦτα καὶ ἐζήτει ἰδεῖν αὐτόν ἰδεῖν καὶ ὑποστρέψαντες οἱ ἀπόστολοι διηγήσαντο αὐτῷ ὅσα ἐποίησαν ἐποίησεν καὶ ὃσα ἐδίδαξαν καὶ παραλαβὼν αὐτοὺς ἀνεχώρησεν ὑπεχώρησεν κατʼ ἰδίαν ἴδια εἰς τόπον ἔρημον τόπον πόλεως πόλιν κώμην καλουμένης καλουμένην λεγομένην Βηθσαϊδά Βηθσαϊδάν οἱ δὲ ὄχλοι γνόντες ἠκολούθησαν αὐτῷ καὶ ἀποδεξάμενος δεξάμενος δεξόμενος αὐτοὺς ἐλάλει ἐλάλησεν αὐτοῖς περὶ τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ καὶ τοὺς χρείαν ἔχοντας θεραπείας αὐτοῦ πάντας ἰᾶτο ἰάσατο ἤδη δὲ ἡμέρα ἤρξατο ἤρξαντο κλίνειν προσελθόντες δὲ οἱ δώδεκα εἶπον εἶπαν αὐτῷ ἀπόλυσον τὸν τοὺς ὄχλον ὄχλους ἵνα πορευθέντες ἀπελθόντες εἰς τὰς κύκλῳ κώμας καὶ τοῦς ἀγροὺς καταλύσωσιν καὶ εὕρωσιν ἐπισιτισμόν ὅτι ὧδε ἐν ἐρήμῳ τόπῳ ἐσμέν εἶπεν δὲ πρὸς αὐτούς αὐτοῖς Ἰησοῦς δότε αὐτοῖς ὑμεῖς φαγεῖν ὑμεῖς οἱ δὲ εἶπαν εἶπον οὐκ εἰσὶν ἡμῖν πλείονές πλεῖον πλέον ἑπτὰ πέντε ἄρτοι ἄρτων πέντε καὶ δύο ἰχθύες δύο εἰ μήτι πορευθέντες ἡμεῖς πορευθέντες ἀγοράσωμεν εἰς πάντα τὸν λαὸν τοῦτον βρώματα ἦσαν δὲ γὰρ ὡσεὶ ἄνδρες ὡς πεντακισχίλιοι εἶπεν δὲ πρὸς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ κατακλίνατε αὐτοὺς κλισίας ὡσεὶ ἀνὰ πεντήκοντα καὶ ἐποίησαν οὕτως καὶ κατέκλιναν ἀνέκλιναν πάντας ἅπαντας λαβὼν δὲ τοὺς πέντε ἄρτους καὶ τοὺς δύο ἰχθύας ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν προσηύξατο εὐλόγησεν ηὐλόγησεν αὐτοὺς καὶ εὐλόγησεν ἐπʼ αὑτούς κατέκλασεν καὶ ἐδίδου τοῖς μαθηταῖς παραθεῖναι παρατιθέναι τῷ τοῖς ὄχλῳ ὄχλοις καὶ ἔφαγον καὶ ἐχορτάσθησαν πάντες καὶ ἤρθη τὸ τὸ περίσσευμα περισσεῦσαν αὐτοῖς αὐτῶν τῶν κλασμάτων κόφινοι κοφίνους δώδεκα δεκαδύο καὶ ἐγένετο ἐν τῷ εἶναι αὐτὸν αὑτούς ἐν τόπῳ προσευχόμενον κατὰ μόνας συνήντησαν συνῆσαν συνῆτησαν αὐτῷ οἱ μαθηταί αὐτοῦ καὶ ἐπηρώτησεν αὐτοὺς Ἰησοῦς λέγων τίνα με λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι ὄχλοι λέγουσιν εἶναι οἱ δὲ ἀποκριθέντες εἶπαν εἶπον Ἰωάννην τὸν Βαπτιστήν ἄλλοι δὲ Ἠλίαν ἄλλοι δὲ ὅτι προφήτης τις ἕνα τῶν προφητῶν ἀρχαίων ἀνέστη εἶπεν δὲ αὐτοῖς ὑμεῖς δὲ τίνα με λέγετε εἶναι ἀποκριθεὶς δὲ Πέτρος δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν τὸν Χριστὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ δὲ ἐπιτιμήσας αὐτοῖς παρήγγειλεν μηδενὶ εἰπεῖν λέγειν τοῦτο εἰπὼν τοδί ὅτι δεῖ τὸν Υἱὸν τοῦ Ἀνθρώπου δεῖ πολλὰ παθεῖν καὶ ἀποδοκιμασθῆναι ὑπὸ ἀπὸ τῶν πρεσβυτέρων καὶ ἀρχιερέων καὶ γραμματέων καὶ ἀποκτανθῆναι καὶ μεθʼ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἡμέρας τρεῖς ἀναστῆναι ἐγερθῆναι ἔλεγεν δὲ πρὸς πάντας εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν ἔρχεσθαι ἀρνησάσθω ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καθʼ ἡμέραν καὶ ἀκολουθείτω μοι ὃς γὰρ ἐὰν ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι ἀπολέσει αὐτήν ὃς δʼ ἂν ἀπολέσῃ ἀπολέσει τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἕνεκεν εἵνεκεν ἐμοῦ οὗτος σώσει αὐτήν τί γὰρ ὠφελεῖται ὠφελεῖ ἄνθρωπος ἄνθρωπον κερδήσας κερδῆσαί τὸν κόσμον ὅλον ἑαυτὸν δὲ ἀπολέσας ἀπολέσαι ζημιωθείς ζημιωθῆναι ὃς γὰρ ἄρʼ ἐάν ἂν ἐπαισχυνθῇ με ἐμέ καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους τοῦτον Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ τοῦ Πατρὸς αὐτοῦ καὶ τῶν ἁγίων ἀγγέλων λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι ἀληθῶς ὅτι εἰσίν τινες τῶν αὐτοῦ ὧδε ἑστώτων ἑστηκότων οἵτινες οἳ οὐ μὴ γεύσωνται γεύσονται θανάτου ἕως ἂν εἰδῶσιν ἴδωσιν τὴν τὸν Βασιλείαν Ὑἱὸν τοῦ Θεοῦ Ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ ἐγένετο δὲ μετὰ τοὺς λόγους τούτους ὡσεὶ ἡμέραι ὀκτὼ καὶ παραλαβὼν τὸν Πέτρον καὶ Ἰωάννην Ἰάκωβον καὶ Ἰάκωβον Ἰωάννην καὶ ἀνέβη εἰς τὸ ὄρος προσεύξασθαι προσεύχεσθαι καὶ ἐγένετο ἐν τῷ προσεύχεσθαι προσεύξασθαι αὐτὸν τὸ εἶδος εἰδέα τοῦ προσώπου αὐτοῦ ἐγένετο ἕτερον ἠλλοιώθη καὶ ἱματισμὸς αὐτοῦ λευκὸς ἐξαστράπτων καὶ ἰδοὺ ἄνδρες δύο συνελάλουν συλλαλοῦντες αὐτῷ οἱ οἵτινες ἦσαν ἦν δὲ Μωϋσῆς καὶ Ἠλίας οἳ ὀφθέντες ἐν τῇ δόξῃ ἔλεγον δὲ τὴν ἔξοδον αὐτοῦ ἣν ἤμελλεν ἔμελλεν ἔμελλον μέλλει πληροῦν εἰς ἐν Ἰερουσαλήμ δὲ Πέτρος καὶ οἱ σὺν αὐτῷ ἦσαν βεβαρημένοι ὕπνῳ διαγρηγορήσαντες δὲ εἶδον εἶδαν τὴν δόξαν αὐτοῦ καὶ τοὺς δύο ἄνδρας τοὺς συνεστῶτας αὐτῷ καὶ ἐγένετο ἐν τῷ διαχωρίζεσθαι διαχωρισθῆναι αὐτοὺς ἀπʼ αὐτοῦ εἶπεν Πέτρος πρὸς τὸν τῷ Ἰησοῦν Ἰησοῦ Διδάσκαλε Ἐπιστάτα καλόν ἐστιν ἡμᾶς ὧδε εἶναι καὶ θέλεις ποιήσωμεν ποιήσομεν ποιήσω ὧδε σκηνὰς τρεῖς σκηνὰς μίαν σοὶ μίαν καὶ μίαν Μωϋσεῖ μίαν καὶ μίαν Ἠλίᾳ μὴ εἰδὼς λέγει ταῦτα δὲ αὐτοῦ λέγοντος ἐγένετο νεφέλη καὶ ἐπεσκίασεν ἐπεσκίαζεν αὐτούς ἐφοβήθησαν δὲ ἐν τῷ ἐκείνους αὑτούς εἰσελθεῖν αὐτοὺς εἰς τὴν νεφέλην καὶ φωνὴ ἦλθεν ἐγένετο ἐκ τῆς νεφέλης λέγουσα οὗτός ἐστιν Υἱός μου ἐκλελεγμένος ἀγαπητὸς ἐν ηὐδόκησα αὐτοῦ ἀκούετε αὐτοῦ καὶ ἐγένετο ἐν τῷ γενέσθαι τὴν φωνὴν εὑρέθη Ἰησοῦς μόνος καὶ αὐτοὶ δὲ ἐσίγησαν καὶ οὐδενὶ ἀπήγγειλαν ἀπήγγειλον ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις οὐδὲν ὧν ἐθέασαν ἑώρακασιν ἑώρακαν ἑόρακεν ἐγένετο δὲ διὰ ἐν τῇ τῆς ἑξῆς ἡμέρᾳ ἡμέρας κατελθόντων κατελθόντα αὐτῶν αὑτόν ἀπὸ τοῦ ὄρους συνελθεῖν συνήντησεν αὐτῷ ὄχλος ὄχλον πολύς πολὺν καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ ἀπὸ τοῦ ὄχλου ἐβόησεν ἀνεβόησεν λέγων Διδάσκαλε δέομαί σου ἐπιβλέψαι ἐπίβλεψον ἐπὶ τὸν υἱόν μου ὅτι μονογενής ἐστίν μοί ἐστιν καὶ ἰδοὺ πνεῦμα λαμβάνει γάρ αὐτόν καὶ ἐξαίφνης πνεῦμα κράζει καὶ ῥήσσει ῥάσσει καὶ σπαράσσει αὐτὸν μετὰ ἀφροῦ καὶ μόλις μόγις ἀποχωρεῖ ἀπʼ αὐτοῦ καὶ συντρῖβον συντρίβει αὐτόν καὶ ἐδεήθην τῶν μαθητῶν σου ἵνα ἀπαλλάξωσιν ἐκβάλωσιν ἐκβάλλωσιν αὐτό αὑτόν καὶ οὐκ ἠδυνήθησαν ἐδυνήθησαν ἀποκριθεὶς δὲ Ἰησοῦς εἶπεν γενεὰ ἄπιστος ἄπιστε καὶ διεστραμμένη ἕως πότε ἔσομαι πρὸς μεθʼ ὑμᾶς ὑμῶν ἔσομαι καὶ ἀνέξομαι ὑμῶν προσένεγκε προσάγαγε ὧδε τὸν υἱόν σου ὧδε ἔτι δὲ προσευχομένου προσερχομένου αὐτοῦ ἔρρηξεν αὐτὸν τὸ δαιμόνιον καὶ συνετάραξεν συνεσπάραξεν ἐπετίμησεν δὲ Ἰησοῦς τῷ πνεύματι τῷ ἀκαθάρτῳ πνεύματι καὶ ἰάσατο ἀφῆκεν τὸν παῖδα αὑτόν καὶ ἀπέδωκεν τὸν παῖδά αὐτὸν τῷ πατρὶ αὐτοῦ ἐξεπλήσσοντο πάντες δὲ πάντες ἐξεπλήσσοντο ἐπὶ τῇ μεγαλειότητι τοῦ Θεοῦ πάντων δὲ θαυμαζόντων ἐπὶ πᾶσιν οἷς ἐποίησεν ἐποίει Ἰησοῦς εἶπεν πρὸς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ θέσθε ὑμεῖς εἰς τὰ ὦτα ὑμῶν τοὺς λόγους τούτους γὰρ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου μέλλει παραδίδοσθαι εἰς χεῖρας ἀνθρώπων οἱ δὲ ἠγνόουν τὸ ῥῆμα τοῦτο καὶ ἦν κεκαλυμμένον παρακεκαλυμμένον ἀπʼ αὐτῶν ἵνα μὴ αἴσθωνται αὐτό καὶ ἐφοβοῦντο ἐπερωτῆσαι ἐρωτῆσαι αὐτὸν περὶ τοῦ ῥήματος τούτου εἰσῆλθεν δὲ διαλογισμὸς ἐν αὐτοῖς τὸ τίς ἂν εἴη μείζων μεῖζον αὐτῶν δὲ Ἰησοῦς εἰδὼς ἰδὼν τὸν διαλογισμὸν αὐτῶν τῆς καρδίας αὐτῶν ἐπιλαβόμενος παιδίου παιδίον ἔστησεν αὐτὸ παρʼ ἑαυτῷ ἑαυτὸν καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὃς ἐὰν ἂν δέξηται τοῦτο τὸ παιδίον τοῦτο ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου ἐμὲ δέχεται δέχηται καὶ ὃς δʼ ἂν ἐὰν ἐμὲ δέξηται δέχεται δέχεται τὸν ἀποστείλαντά με γὰρ μικρότερος ἐν πᾶσιν ὑμῖν ὑμῶν ὑπάρχων οὗτός ἔσται ἐστιν μέγας ἀποκριθεὶς δὲ Ἰωάννης εἶπεν Διδάσκαλε Ἐπιστάτα εἴδομέν εἴδαμέν τινα ἐν ἐπὶ τῷ ὀνόματί σου ἐκβάλλοντα τὰ δαιμόνια καὶ ἐκωλύσαμεν ἐκωλύομεν αὐτὸν ὅτι οὐκ ἀκολουθεῖ μεθʼ ἡμῶν καὶ εἶπεν δὲ πρὸς αὐτὸν Ἰησοῦς μὴ κωλύετε αὑτόν ὃς οὐ γὰρ οὐκ ἔστιν καθʼ ὑμῶν ἡμῶν οὐδὲ ὑπὲρ ὑμῶν ἡμῶν ἐστιν ἐγένετο δὲ ἐν τῷ πληροῦσθαι συμπληροῦσθαι τὰς ἡμέρας τῆς ἀναλήμψεως αὐτοῦ καὶ αὐτὸς τὸ πρόσωπον αὑτοῦ ἐστήριξεν ἐστήρισεν αὐτοῦ τοῦ πορεύεσθαι εἰς ἐν Ἰερουσαλήμ Ἰερουσαλήμ καὶ ἀπέστειλεν τοὺς ἀγγέλους πρὸ προσώπου ἑαυτοῦ αὐτοῦ καὶ πορευθέντες εἰσῆλθον εἰσῆλθεν εἰς πόλιν κώμην Σαμαρειτῶν ὡς ὥςτε ἑτοιμάσαι αὐτῷ καὶ οὐκ ἐξεδέξαντο ἐδέξαντο αὐτόν ὅτι τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἦν αὐτοῦ πορευόμενον πορευομένου εἰς Ἰερουσαλήμ ἰδόντες δὲ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης εἶπαν εἶπον Κύριε θέλεις εἴπωμεν πῦρ καταβῆναι ἐκ ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἀναλῶσαι αὐτούς ὡς καὶ Ἠλίας ἐποίησεν στραφεὶς δὲ ἐπετίμησεν αὐτοῖς καὶ εἶπεν οὐκ οἴδατε ποίου οἵου πνεύματός ἐστε ὑμεῖς γὰρ Ὑἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου οὐκ ἦλθεν ψυχὰς ἀνθρώπων ἀπολέσαι ἀλλὰ σῶσαι καὶ ἐπορεύθησαν εἰς ἑτέραν κώμην καὶ ἐγένετο δὲ πορευομένων αὐτῶν ἐν τῇ ὁδῷ εἶπέν τις πρὸς αὐτόν ἀκολουθήσω σοι ὅπου ἐὰν ἂν ὑπάγῃς ὑπάγεις ἀπέρχῃ Κύριε καὶ εἶπεν αὐτῷ Ἰησοῦς αἱ ἀλώπεκες φωλεοὺς ἔχουσιν καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατασκηνώσεις δὲ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου οὐκ ἔχει ποῦ τὴν κεφαλὴν κεφαλῇ κλίνῃ εἶπεν δὲ πρὸς ἕτερον ἀκολούθει μοι δὲ εἶπεν Κύριε ἐπίτρεψόν μοι ἀπελθόντι ἀπελθεῖν πρῶτον ἀπελθόντι ἀπελθόντα θάψαι τὸν πατέρα μου εἶπεν δὲ εἶπεν αὐτῷ Ἰησοῦς ἄφες τοὺς νεκροὺς θάψαι τοὺς ἑαυτῶν νεκρούς ἑαυτῶν σὺ δὲ πορευθεὶς ἀπελθὼν διάγγελλε τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἶπεν δὲ καὶ ἕτερος ἀκολουθήσω σοι Κύριε πρῶτον ἐπίτρεψόν δὲ ἐπίτρεψόν μοι πρῶτον ἀποτάξασθαι τοῖς εἰς τὸν οἶκόν μου εἶπεν δὲ Ἰησοῦς εἶπεν πρὸς αὐτὸν αὐτῷ Ἰησοῦς οὐδεὶς εἰς τὰ ὀπίσω βλέπων καὶ ἐπιβαλὼν ἐπιβάλλων ἐπιβαλόν τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐπʼ ἄροτρον καὶ βλέπων εἰς τὰ ὀπίσω εὔθετός ἐστιν ἐν εἰς τῇ τὴν Βασιλείᾳ Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ μετὰ ἀπέδειξεν δὲ ταῦτα ἐνέδειξεν ἀνέδειξεν Κύριος καὶ ἑτέρους ἑβδομήκοντα δύο καὶ ἀπέστειλεν αὐτοὺς ἀνὰ δύο δύο πρὸ προσώπου αὐτοῦ εἰς πᾶσαν πάντα πόλιν καὶ τόπον καὶ πόλιν οὗ ἤμελλεν ἔμελλεν αὐτὸς εἰσέρχεσθαι ἔρχεσθαι ἔλεγεν δὲ οὖν πρὸς αὐτούς μὲν θερισμὸς πολύς οἱ δὲ ἐργάται ὀλίγοι δεήθητε οὖν τοῦ Θεοῦ Κυρίου τοῦ θερισμοῦ ὅπως ἐκβάλλῃ ἐκβάλῃ ἐργάτας ἐργάτης ἐκβάλῃ εἰς τὸν θερισμὸν αὐτοῦ ὑπάγετε ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω ὑμᾶς ὡς πρόβατα ἄρνας ἐν μέσῳ μέσον λύκων μὴ βαστάζετε βαλλάντιον μὴ πήραν μὴ μηδὲ ὑποδήματα καὶ μηδένα κατὰ τὴν ὁδὸν ἀσπάσησθε ἀσπάσασθαι εἰς ἣν ἂν δʼ ἂν οἰκίαν εἰσέρχησθε εἰσέλθητε οἰκίαν πρῶτον οἰκίαν λέγετε εἰρήνη τῷ οἴκῳ τούτῳ κᾂν καὶ ἐὰν μὲν ἐκεῖ υἱὸς εἰρήνης ἐπαναπαήσεται ἐπαναπαύσεται ἐπʼ αὐτὸν εἰρήνη ὑμῶν εἰ δὲ μή γε ἐφʼ ὑμᾶς ἀνακάμψει ἐπιστρέψει εἰρήνη ὑμῶν ἐν αὐτῇ δὲ τῇ οἰκίᾳ μένετε μὲν τέ ἐσθίοντες ἔσθοντες καὶ πίνοντες τὰ παρʼ αὐτῶν ἄξιος γὰρ ἐργάτης τοῦ μισθοῦ αὐτοῦ ἐστιν μὴ μεταβαίνετε ἀπὸ ἐξ οἰκίας εἰς οἰκίαν καὶ καὶ εἰς ἣν δʼ ἂν ἐάν πόλιν εἰσέρχησθε καὶ δέχωνται δέχονται ὑμᾶς ἐσθίετε τὰ παρατιθέμενα ὑμῖν καὶ θεραπεύετε οὓς τοὺς ἐν αὐτῇ ἀσθενεῖς ἀσθενοῦντας καὶ λέγετε αὐτοῖς ἤγγικεν ἐφʼ ὑμᾶς Βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἰς ἣν δʼ ἂν πόλιν ἐπέρχησθε εἰσέρχησθε εἰσέλθητε καὶ μὴ δέχωνται δέξωνται ὑμᾶς ἐξελθόντες εἰς τὰς πλατείας πλατίους αὐτῆς εἴπατε καὶ τὸν κονιορτὸν τὸν κολληθέντα ὑμῖν ἡμῖν ἐκ τῆς πόλεως ὑμῶν εἰς τοὺς πόδας ἡμῶν ἀπομασσόμεθα ὑμῖν πλὴν τοῦτο τοῦτο γινώσκετε γινώσκεται ὑμεῖς ὅτι ἤγγικεν ἐφʼ ὑμᾶς Βασιλεία τοῦ Θεοῦ λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι Σοδόμοις ἀνεκτότερον ἔσται ἐν τῇ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἀνεκτότερον ἔσται τῇ πόλει ἐκείνῃ οὐαί οὐὰ σοι Χοραζίν καὶ οὐαί σοι Βηθσαϊδά Βηθσαϊδάν ὅτι εἰ ἐν Τύρῳ καὶ Σιδῶνι ἐγένοντο ἐγενήθησαν ἐγεννήθησαν αἱ δυνάμεις αἱ γενόμεναι ἐν ὑμῖν πάλαι ἂν ἐν σάκκῳ καὶ ἐν σποδῷ καθήμενοι καθήμεναι μετενόησαν πλὴν Τύρῳ καὶ Σιδῶνι ἀνεκτότερον ἔσται ἐν τῇ κρίσει ὑμῖν ἡμῖν καὶ σύ Καφαρναούμ μὴ ἕως τοῦ οὐρανοῦ ὑψωθεῖσα ὑψωθήσῃ καὶ ἕως τοῦ ᾍδου καταβήσῃ καταβιβασθήσῃ ὑμῶν ἐμοῦ ἀκούων ὑμῶν ὑμᾶς ἐμοῦ ἀκούει καὶ ὑμᾶς ἀθετῶν ὑμᾶς ἐμὲ ἀθετεῖ δὲ ἐμὲ ἐμοῦ ἀθετῶν ἀκούων ἀθετεῖ ἀκούει τὸν τοῦ ἀποστείλαντά ἀποστείλαντος με ὑπέστρεψαν δὲ οἱ ἑβδομήκοντα δύο μετὰ χαρᾶς οἱ ἑβδομήκοντα λέγοντες Κύριε καὶ τὰ δαιμόνια ὑποτάσσεται ἡμῖν ἐν τῷ ὀνόματί σου εἶπεν δὲ αὐτοῖς ἐθεώρουν τὸν Σατανᾶν ὡς ἀστραπὴν πεσόντα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ὡς ἀστραπὴν πεσόντα ἰδοὺ δίδωμι δέδωκα ὑμῖν τὴν ἐξουσίαν τοῦ πατεῖν ἐπάνω τῶν ὄφεων καὶ τῶν σκορπίων καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν δύναμιν τὴν τοῦ ἐχθροῦ καὶ οὐδὲν ὑμᾶς οὐ μὴ ἀδικήσῃ ἀδικήσει πλὴν ἐν τούτῳ μὴ χαίρετε ὅτι τὰ δαιμόνια πνεύματα ὑμῖν ὑποτάσσεται χαίρετε δὲ μᾶλλον ὅτι τὰ ὀνόματα ὑμῶν ἐγγέγραπται ἐγράφη ἐν τοῖς τῷ οὐρανοῖς οὐρανῷ ἐν ταύτῃ αὐτῇ δὲ τῇ ὥρᾳ ἠγαλλιάσατο ἐν τῷ Πνεύματι τῷ Ἁγίῳ Ἰησοῦς καὶ εἶπεν εἶπαν ἐξομολογοῦμαί σοι Πάτερ Κύριε τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς ὅτι ἀπέκρυψας ταῦτα ἀπὸ σοφῶν συνετῶν καὶ συνετῶν σοφῶν καὶ ἀπεκάλυψας αὐτὰ νηπίοις ναί Πατήρ ὅτι οὕτως ἐγένετο εὐδοκία ἐγένετο ἔμπροσθέν σου καὶ στραφεὶς πρὸς τοὺς μαθητὰς εἶπεν πάντα μοι παρεδόθη μοι ὑπὸ ἀπὸ τοῦ Πατρός μου καὶ οὐδεὶς ἐπιγινώσκει γινώσκει γιγνώσκει τίς ἐστιν Υἱὸς εἰ μὴ Πατήρ καὶ τίς ἐστιν Πατὴρ εἰ μὴ Υἱὸς καὶ ἂν ἐὰν βούληται βούλεται Υἱὸς ἀποκαλύψαι καὶ στραφεὶς δὲ πρὸς τοὺς μαθητὰς κατʼ ἰδίαν εἶπεν αὐτοῖς μακάριοι οἱ ὀφθαλμοὶ οἱ βλέποντες βλέπετε καὶ ἀκούοντες ἀκούετε λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι πολλοὶ προφῆται καὶ βασιλεῖς ἠθέλησαν ἰδεῖν ὑμεῖς βλέπετε καὶ οὐκ εἶδον εἶδαν καὶ ἀκοῦσαι μου ὑμεῖς ἀκούετε καὶ οὐκ ἤκουσαν ἀνέστη καὶ ἰδοὺ δὲ τις νομικός τις ἀνέστη ἐκπειράζων αὐτὸν καὶ λέγων Διδάσκαλε τί ποιήσας ἵνα ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω δὲ εἶπεν πρὸς αὐτόν ἐν τῷ ὀνόματι ὄνομα νόμῳ τί γέγραπται πῶς ἀναγινώσκεις ἀναγιγνώσκεις δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ἐν ὅλης ὅλῃ τῆς τῇ καρδίας καρδίᾳ σου καὶ ἐξ ἐν ὅλης ὅλῃ τῆς τῇ ψυχῆς ψυχῇ σου καὶ ἐξ ἐν ὅλης ὅλῃ τῆς τῇ ἰσχύος ἰσχύϊ σου καὶ ἐξ ἐν ὅλης ὅλῃ τῆς τῇ διανοίας διανοίᾳ σου καὶ τὸν πλησίον σου ὡς ἑαυτὸν σεαυτόν εἶπεν δὲ αὐτῷ ὀρθῶς ἀπεκρίθης τοῦτο ποίει καὶ ζήσῃ ζήσεις δὲ θέλων δικαιοῦν δικαιῶσαι αὑτόν ἑαυτὸν δικαιῶσαι εἶπεν πρὸς τὸν Ἰησοῦν καὶ τίς ἐστίν μου πλησίον ὑπολαβὼν δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ ἄνθρωπός τις κατέβαινεν καταβαίνει ἀπὸ Ἰεριχὼ Ἰερουσαλὴμ εἰς Ἰεριχὼ ἱερῷ καὶ λῃσταῖς περιέπεσεν περιέπεν οἳ καὶ ἐκδύσαντες αὐτὸν καὶ πληγὰς ἐπιθέντες ἀπῆλθον ἀπῆλθαν ἀφέντες ἀφεῖκαν ἡμιθανῆ τυγχάνοντα κατὰ συγκυρίαν τύχα συντυχίαν δὲ ἱερεύς τις κατέβαινεν καταβαίνων ἐν τῇ ὁδῷ ἐκείνῃ καὶ ἰδὼν αὐτὸν ἀντιπαρῆλθεν ὁμοίως δὲ καὶ Λευίτης γενόμενος κατὰ τὸν τόπον ἐλθὼν καὶ ἰδὼν αὑτόν ἀντιπαρῆλθεν Σαμαρείτης δέ τις ὁδεύων ἦλθεν κατʼ αὐτὸν καὶ ἰδὼν αὐτὸν ἐσπλαγχνίσθη καὶ προσελθὼν κατέδησεν τὰ τραύματα αὐτοῦ ἐπιχέων ἐπιχέας ἔλαιον καὶ οἶνον καὶ ἐπιβιβάσας δὲ αὐτὸν εἰς ἐπὶ τὸ ἴδιον κτῆνος ἤγαγεν αὐτὸν εἰς πανδοχεῖον καὶ ἐπεμελήθη αὐτοῦ καὶ ἐπὶ τὴν ἐπαύριον αὔριον ἐξελθὼν καὶ ἐκβαλὼν ἔδωκεν δύο δηνάρια δύο ἔδωκεν τῷ πανδοχεῖ καὶ εἶπεν αὐτῷ ἐπιμελήθητι αὐτοῦ καὶ τι ἐάν ἂν προσδαπανήσῃς προσδαπανήσεις ἐγὼ ἐν τῷ ἐπανέρχεσθαί με ἐγὼ ἀποδώσω σοι τίς τίνα οὖν τούτων τῶν τριῶν πλησίον δοκεῖ δοκεῖς σοι πλησίον γεγονέναι τοῦ ἐμπεσόντος εἰς τοὺς λῃστάς δὲ εἶπεν ποιήσας τὸ ἔλεος μετʼ αὐτοῦ εἶπεν δὲ οὖν αὐτῷ Ἰησοῦς πορεύου καὶ σὺ σοι καὶ ποίει ὁμοίως ἐγένετο ἐν δὲ ἐν τῷ πορεύεσθαι αὐτοὺς αὑτόν καὶ αὐτὸς εἰσῆλθεν εἰσελθεῖν αὐτὸς εἰς κώμην τινά γυνὴ δέ τις ὀνόματι Μάρθα ὑπεδέξατο αὐτὸν εἰς τὸν τὴν οἶκον οἰκίαν αὑτῆς καὶ αἱ τῇδε ταύτῃ ἦν ἀδελφὴ καλουμένη Μαρία Μαριάμ καὶ παρακαθίσασα παρακαθεσθεῖσα πρὸς παρὰ τοὺς πόδας αὐτοῦ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ἤκουεν ἤκουσεν τὸν λόγον αὐτοῦ δὲ Μάρθα περιεσπᾶτο περὶ πολλὴν διακονίαν ἐπιστᾶσα ἐπισταθεὶς τε δὲ εἶπεν Κύριε μου οὐ μέλει σοι ὅτι ἀδελφή μου μόνην κατέλιπεν με εγκατέλειψεν κατέλειπεν κατέλιπεν μόνην διακονεῖν εἰπὲ εἰπὸν οὖν αὐτῇ ἵνα μοι μου αντιλάβητε συλλάβηται συναντιλάβηται ἀποκριθεὶς δὲ Ἰησοῦς Κύριος εἶπεν αὐτῇ Κύριος Ἰησοῦς Μάρθα Μάρθα μεριμνᾷς καὶ θορυβάζῃ τυρβάζῃ περὶ πολλά ὀλίγων ἑνὸς δέ χρεία ἐστιν χρεία ἑνός Μαρία Μαριὰμ γὰρ δὲ τὴν καλὴν ἀγαθὴν μερίδα ἐξελέξατο ἥτις οὐκ ἀφαιρεθήσεται ἀπʼ αὐτῆς καὶ ἐγένετο δὲ ἐν τῷ εἶναι αὐτὸν ἐν τόπῳ τινὶ προσευχόμενον καὶ ὡς ἐπαύσατο εἶπέν τις τῶν μαθητῶν αὐτοῦ πρὸς αὐτόν Κύριε δίδαξον ἡμᾶς προσεύχεσθαι καθὼς καὶ Ἰωάννης ἐδίδαξεν τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ εἶπεν δὲ εἶπεν αὐτοῖς ὅταν προσεύχησθε προσεύχεσθε μὴ βαττολογειτε ὡς οἱ λοιποὶ δοκοῦσιν γάρ τινες ὅτι ἐν τῇ πολυλογίᾳ αὐτῶν εἰσακουσθήσονται ἀλλὰ προσεύχομενοι λέγετε Πάτερ ἡμῶν ἐν τοῖς οὐρανοῖς ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου ἐφʼ ἡμᾶς ἐλθέτω ἐλθάτω σου βασιλεία σου γενηθήτω τὸ θέλημά σου ὡς ἐν οὐρανῷ οὕτω καὶ ἐπὶ τῆς γῆς τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δίδου δός ἡμῖν τὸ καθʼ ἡμέραν σήμερον καὶ ἄφες ἡμῖν τὰς τὰ ἁμαρτίας ὀφειλήματα ἡμῶν ὡς καὶ γὰρ αὐτοὶ ἡμεῖς ὀφείλομεν ἀφίομεν ἀφίεμεν παντὶ τοῖς ὀφειλέταις ὀφείλοντι ἡμῖν ἡμῶν καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ καὶ εἶπεν πρὸς αὐτούς τίς ἐξ ὑμῶν ἕξει φίλον καὶ πορεύσεται πρὸς αὐτὸν μεσονυκτίου μεσανυκτίου μεσονύκτιον καὶ εἴπῃ ἐρεῖ αὐτῷ αὐτό φίλε χρῆσόν μοι τρεῖς ἄρτους ἐπειδὴ φίλος μου μοι παρεγένετο πάρεστιν ἐξ ἀπʼ ὁδοῦ ἀγροῦ πρός με καὶ οὐκ ἔχω παραθήσω αὐτῷ κἀκεῖνος καὶ ἐκεῖνος δὲ ἔσωθεν ἀποκριθεὶς εἴπῃ ἐρεῖ μή μοι κόπους πάρεχε ἤδη θύρα μου κέκλεισται καὶ τὰ παῖδά παιδία μου μετʼ ἐμοῦ εἰς ἐν τὴν τῇ κοίτην κοίτῃ μετʼ ἐμοῦ εἰσίν εστιν καὶ οὐ δύναμαι σοι ἀναστὰς δοῦναί δῶναι σοι λέγω ὑμῖν εἰ καὶ οὐ δώσει αὐτῷ ἀναστὰς διὰ τὸ εἶναι αὑτόν αὐτοῦ φίλον φίλος αὐτοῦ διά δὲ γε τὴν ἀναίδειαν αὐτοῦ ἀναστὰς ἐγερθεὶς δώσει δώσῃ αὐτῷ ὅσων ὅσον χρῄζει κἀγὼ ὑμῖν λέγω αἰτεῖτε καὶ δοθήσεται ὑμῖν ζητεῖτε καὶ εὑρήσετε κρούετε καὶ ἀνοιγήσεται ἀνοιχθήσεται ὑμῖν πᾶς γὰρ αἰτῶν λαμβάνει καὶ ζητῶν εὑρίσκει καὶ τῷ κρούοντι ἀνοιγήσεται ἀνοιχθήσεται ἀνοίγεται τίνα τίς γάρ δὲ ἐξ ὑμῶν αἰτήσει τὸν πατέρα αἰτήσει υἱὸς αἰτήσει ἄρτον μὴ λίθον ἐπιδώσει αὐτῷ ἐπιδώσει εἰ καὶ ἰχθύν ἰσχὺν καὶ αἰτήσει μὴ ἀντὶ ἰχθύος ὄφιν ἐπιδώσει αὐτῷ ἐπιδώσει ἐὰν δὲ καὶ ἂν ἐὰν ᾠόν αἰτήσει αἰτήσῃ ᾠόν ἄρτον μὴ ἐπιδώσει ἐπιδώσῃ σκορπίον αὐτῷ σκορπίον ἐπιδώσει καὶ ἰχθὺν μὴ ἀντὶ ἰχθύος ὄφιν ἐπιδώσει αὐτῷ εἰ οὖν ὑμεῖς πονηροὶ ὄντες ὑπάρχοντες οἴδατε δόματα ἀγαθὰ δόματα διδόναι τοῖς τέκνοις ὑμῶν πόσῳ μᾶλλον Πατὴρ ὑμῶν ἐξ οὐρανοῦ οὐράνιος δώσει Πνεῦμα ἀγαθόν Ἅγιον δόμα τοῖς αἰτοῦσιν αὐτόν ταῦτα δὲ εἰπόντος αὐτοῦ προσφέρεται αὐτῷ δαιμονιζόμενος καὶ ἦν ἐκβάλλων δαιμόνιον καὶ αὐτὸ ἦν κωφόν κωφός καὶ ἐγένετο δὲ τοῦ δαιμονίου ἐκβληθέντος ἐξελθόντος ἐκβαλόντος αὐτοῦ ἐλάλησεν κωφός καὶ πάντες ἐθαύμασαν ἐθαύμαζον οἱ ὄχλοι καὶ τινὲς δὲ ἐξ αὐτῶν ἐλάλησαν ὀχυροὶ εἶπον εἶπαν λέγοντες ἐν Βεελζεβοὺλ Βεεζεβοὺλ τῷ τῶν ἄρχοντι τῶν δαιμονίων ἐκβάλλει ἐκβάλλειν τὰ δαιμόνια δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν πῶς δύναται Σατανᾶς Σατανᾶν ἐκβαλεῖν ἐκβάλλειν ἕτεροι δὲ πειράζοντες σημεῖον σημεῖου παρʼ αὐτοῦ ἐζήτουν ἐξ οὐρανοῦ ἐζήτουν παρʼ αὐτοῦ αὐτὸς δὲ εἰδὼς αὐτῶν τὰ διανοήματα αὐτῶν εἶπεν αὐτοῖς πᾶσα βασιλεία διαμερισθεῖσα μερισθεῖσα ἐφʼ ἑαυτὴν μερισθεῖσα διαμερισθεῖσα ἐρημοῦται καὶ οἶκος ἐπὶ οἶκον πίπτει πεσεῖται εἰ δὲ καὶ Σατανᾶς ἐφʼ ἑαυτὸν ἐμερίσθη μερισθῇ διεμερίσθη οὗ πῶς σταθήσεται βασιλεία αὐτοῦ ὅτι τί λέγετε λέγεται ἐν Βεελζεβοὺλ Βεεζεβοὺλ ἐκβάλλειν ἐκβάλειν ἐκβάλλει με τὰ δαιμόνια εἰ δὲ ἐγὼ ἐν Βεελζεβοὺλ Βεεζεβοὺλ ἐκβάλλω τὰ δαιμόνια οἱ υἱοὶ ὑμῶν ἐν ἐκ τίνι τί ἐκβάλλουσιν ἐκβαλοῦσιν διὰ τοῦτο αὐτοὶ κριταὶ ὑμῶν αὐτοὶ κριταὶ ἔσονται ὑμῶν κριταὶ ἐν εἰ δὲ ἐγὼ ἐν δακτύλῳ Θεοῦ ἐγὼ ἐκβάλλω τὰ δαιμόνια ἄρα ἔφθασεν ἐφʼ ὑμᾶς Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ὅταν ἰσχυρὸς καθωπλισμένος καθοπλισάμενος φυλάσσῃ φυλάσσει τὴν ἑαυτοῦ αὐλήν αὐτοῦ ἐν εἰρήνῃ ἐστὶν ἔσται τὰ ὑπάρχοντα αὐτοῦ ἐάν ἐπὰν δὲ ἰσχυρότερος αὐτοῦ εστιν ἐπελθὼν ἐπανελθών ἐλθών νικήσῃ νικήσει αὐτόν τὴν πανοπλίαν αὐτοῦ αἴρει ἐφʼ ἐπεποίθει πέποιθεν καὶ τὰ σκῦλα αὐτοῦ αὐτό δίδωσι διαδίδωσιν μὴ ὢν μετʼ ἐμοῦ κατʼ ἐμοῦ ἐστιν καὶ μὴ συνάγων μετʼ ἐμοῦ σκορπίζει με ὅταν δὲ τὸ ἀκάθαρτον πνεῦμα ἐξέλθῃ ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου διέρχεται διʼ τῶν ὕδρων ἀνύδρων τόπων ζητοῦν ἀνάπαυσιν καὶ μὴ εὑρίσκον εὑρίσκων ἀνάπαυσιν τότε λέγει ὑποστρέψω εἰς τὸν οἶκόν μου ὅθεν ἐξῆλθον καὶ ἐλθὸν ἐλθών εὑρίσκει σχολάζοντα σεσαρωμένον καὶ κεκοσμημένον τότε πορεύεται καὶ παραλαμβάνει μεθʼ ἑαυτοῦ ἀλλὰ ἑπτὰ ἕτερα πνεύματα πονηρότερα ἑαυτοῦ ἑπτά καὶ ἐλθόντα εἰσελθόντα κατοικεῖ ἐκεῖ καὶ γίνεται τὰ ἔσχατα τοῦ ἀνθρώπου ἐκείνου χείρονα τῶν πρώτων ἐγένετο δὲ ἐν τῷ λέγειν αὐτὸν ταῦτα ἐπάρασά γυνὴ τις γυνὴ ἐπάρασά φωνὴν γυνὴ ἐκ τοῦ ὄχλου εἶπεν αὐτῷ μακαρία κοιλία βαστάσασά σε καὶ μαστοὶ οὓς ἐθήλασας καὶ αὐτὸς δὲ εἶπεν μενοῦν μενοῦνγε μακάριοι οἱ ἀκούοντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ φυλάσσοντες αὐτόν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ τῶν δὲ ὄχλων ἐπαθροιζομένων ἤρξατο λέγειν γενεὰ αὕτη γενεὰ πονηρά ἐστιν σημεῖον ζητεῖ ἐπιζητεῖ καὶ σημεῖον προφήτου οὐ δοθήσεται αὐτῇ εἰ μὴ τὸ σημεῖον Ἰωνᾶ τοῦ προφήτου καθὼς γὰρ ἐγένετο Ἰωνᾶς σημεῖον τοῖς Νινευίταις σημεῖον οὕτως ἔσται καὶ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου τῇ γενεᾷ ταύτῃ καὶ καθὼς Ἰωνᾶς ἐν τῇ κοιλίᾳ τοῦ κήτους ἐγένετο τρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας οὕτως καὶ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου ἐν τῇ γῆ βασίλισσα νότου ἐγερθήσεται ἐν τῇ κρίσει μετὰ τῶν ἀνθρώπων ἀνδρῶν τῆς γενεᾶς ταύτης καὶ κατακρινεῖ αὐτούς αὐτήν ὅτι ἦλθεν ἐκ τῶν περάτων τῆς γῆς ἀκοῦσαι τὴν σοφίαν Σολομῶνος Σολομῶντος καὶ ἰδοὺ πλεῖον πλέον Σολομῶνος Σολομῶντος ὧδε ἄνδρες Νινευῖται Νινευῒ ἀναστήσονται ἐν τῇ κρίσει μετὰ τῆς γενεᾶς ταύτης καὶ κατακρινοῦσιν αὐτήν ὅτι μετενόησαν εἰς τὸ κήρυγμα Ἰωνᾶ καὶ ἰδοὺ πλεῖον πλείονα Ἰωνᾶ ὧδε οὐδεὶς δὲ λύχνον ἅψας εἰς κρύπτην κρυπτὸν τίθησιν οὐδὲ ὑπὸ τὸν μόδιον ἀλλʼ ἐπὶ τὴν λυχνίαν ἵνα οἱ εἰσπορευόμενοι τὸ φῶς φέγγος βλέπωσιν βλέπουσιν λύχνος τοῦ σώματός σου ἐστιν ὀφθαλμός σου ὅταν οὖν ὀφθαλμός σου ἁπλοῦς καὶ πᾶν ὅλον τὸ σῶμά σου φωτεινόν ἐστιν ἔσται ὅταν ἐπὰν δὲ None πονηρὸς καὶ τὸ σῶμά σῷ σου εστιν σκοτεινόν ἔσται εστιν σκόπει εἰ οὖν μὴ τὸ φῶς τὸ ἐν σοὶ σκότος ἐστίν τὸ σκότος πόσον εἰ οὖν τὸ σῶμά σου ὅλον φωτεινόν μὴ ἔχον ἔχων τὶ μέρος μέλος τι σκοτεινόν ἔσται φωτεινὸν ὅλον ὡς ὅταν λύχνος ἐν τῇ ἀστραπῇ φωτίζῃ σε ἐδεήθη ἐν δὲ τῷ λαλῆσαι αὑτόν αὐτοῦ ἐρωτᾷ ἠρώτα αὐτὸν τις Φαρισαῖος τις ἵνα ὅπως ἀριστήσῃ ἀριστήσει παρʼ μετʼ αὐτῷ αὐτοῦ εἰσελθὼν δὲ ἀνέπεσεν δὲ Φαρισαῖος ἰδὼν ἐθαύμασεν ἤρξατο διακρινόμενος ἐν ἑαυτῷ λέγειν διὰ τί ὅτι οὐ πρῶτον ἐβαπτίσθη εβαπτίσατο πρὸ τοῦ ἀρίστου εἶπεν δὲ Κύριος πρὸς αὐτόν νῦν ὑμεῖς οἱ Φαρισαῖοι ὑποκριταὶ τὸ ἔξωθεν τοῦ ποτηρίου καὶ τοῦ πίνακος καθαρίζετε τὸ τε δὲ ἔσωθεν ὑμῶν ὑμῖν γέμει ἁρπαγῆς καὶ πονηρίας ἄφρονες οὐχ ποιήσας τὸ ἔσωθεν ἔξωθεν καὶ τὸ ἔξωθεν ἔσωθεν ἐποίησεν πλὴν τὰ ἐνόντα δότε ἐλεημοσύνην καὶ ἰδοὺ ἅπαντα πάντα καθαρὰ ἔσται ὑμῖν ἐστιν ἔσται ἀλλὰ οὐαὶ ὑμῖν τοῖς Φαρισαίοις ὅτε ὅτι ἀποδεκατοῦτε τὸ ἡδύοσμον καὶ τὸ ἄνηθον πήγανον καὶ τὸ πᾶν λάχανον καὶ παρέρχεσθε τὴν κρίσιν καὶ τὴν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ ταῦτα δὲ ἔδει δεῖ ποιῆσαι κἀκεῖνα καὶ κεῖνα μὴ παραφιέναι παρεῖναι ἀφιέναι ἀφεῖναι οὐαὶ ὑμῖν τοῖς Φαρισαίοις Φαρισαῖοι ὅτι ἀγαπᾶτε τὴν πρωτοκαθεδρίαν ἐν ταῖς συναγωγαῖς καὶ τοὺς ἀσπασμοὺς ἐν ταῖς τῇ ἀγοραῖς ἀγορᾷ καὶ τὰς πρωτοκλισίας ἐν τοῖς δείπνοις οὐαὶ ὑμῖν γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταὶ ὅτι ἐστὲ ὡς ἐστε τὰ μνημεῖα τὰ ἄδηλα καὶ οἱ ἄνθρωποι οἱ περιπατοῦντες ἐπάνω περιπατοῦντες οὖ οὐκ οἴδασιν ἀποκριθεὶς δέ τις τῶν νομικῶν λέγει αὐτῷ Διδάσκαλε ταῦτα λέγων καὶ ἡμᾶς ὑβρίζεις δὲ εἶπεν καὶ ὑμῖν οὐαὶ τοῖς νομικοῖς οὐαί ὅτι φορτίζετε φόρτιζε τοὺς ἀνθρώπους φορτία βαρέα καὶ δυσβάστακτα καὶ αὐτοὶ ὑμεῖς ἑνὶ τῶν δακτύλων ὑμῶν οὐ προσψαύετε τοῖς φορτίοις οὐαὶ ὑμῖν ὅτι οἰκοδομεῖτε τὰ μνημεῖα τῶν προφητῶν καὶ οἱ δὲ πατέρες ὑμῶν ἀπέκτειναν αὐτούς ἄρα μάρτυρές μαρτυρεῖτε ἐστε καὶ μὴ συνευδοκεῖτε συνευδοκεῖν τοῖς ἔργοις τῶν πατέρων ὑμῶν ὅτι αὐτοὶ μὲν ἀπέκτειναν αὐτοὺς ὑμεῖς δὲ οἰκοδομεῖτε αὐτῶν τὰ μνημεῖα διὰ τοῦτο καὶ σοφία τοῦ Θεοῦ εἶπεν ἀποστελῶ ἀποστέλλω εἰς αὐτοὺς προφήτας καὶ ἀποστόλους καὶ ἐξ αὐτῶν ἀποκτενοῦσιν ἀποκτείνουσιν καὶ διώξουσιν ἐκδιώξουσιν ἵνα ἐκζητηθῇ τὸ αἷμα πάντων τῶν προφητῶν τὸ ἐκχυννόμενον ἐκχυνόμενον ἐκκεχυμένον ἀπὸ καταβολῆς κόσμου ἕως ἀπὸ τῆς γενεᾶς ταύτης ἀπὸ τοῦ αἵματος Ἅβελ ἕως τοῦ αἵματος Ζαχαρίου υἱοῦ Βαραχίου ὃν τοῦ ἐφόνευσαν ἀπολομένου ἀνὰ μέσον μεταξὺ μετοξὺ τοῦ θυσιαστηρίου καὶ τοῦ ναοῦ οἴκου ναί λέγω ὑμῖν ζητήσεται ἐκζητηθήσεται ἀπὸ τῆς γενεᾶς αὐτῆς ταύτης οὐαὶ ὑμῖν τοῖς νομικοῖς ὅτι ἐκρύψατε ἤρατε τὴν κλεῖδα κλεῖν τῆς γνώσεως καὶ αὐτοὶ οὐκ εἰσήλθατε εἰσήλθετε καὶ τοὺς εἰσπορευομένους εἰσερχομένους ἐκωλύσατε κἀκεῖθεν ἐξελθόντος ἐξελθόντες λέγοντος λέγοντες δὲ αὐτοῦ ταῦτα πρὸς αὐτοὺς ἐνώπιον παντὸς τοῦ λαοῦ ἤρξαντο ἤρξατο οἱ Φαρισαῖοι γραμματεῖς καὶ οἱ νομικοὶ Φαρισαῖοι δεινῶς ἔχειν ἐνέχειν καὶ συμβάλλειν ἀποστοματίζειν αὐτὸν αὐτῷ περὶ πλειόνων ἐνεδρεύοντες αὐτὸν καὶ ζητοῦντες ἀφορμὴν θηρεῦσαί τι τινα λαβεῖν ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ ἵνα εὕρωσιν κατηγορήσωσιν κατηγορήσουσιν κατηγορῆσαι αὐτοῦ πολλῶν δὲ ὄχλων ἐν οἷς συνπεριεχόντων ἐπισυναχθεισῶν συναχθεισῶν κύκλῳ τῶν μυριάδων τοῦ ὄχλου λαοῦ ὥστε καταπατεῖν ἀλλήλους συμπνίγειν ἤρξατο δὲ λέγειν πρὸς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ πρῶτον προσέχετε ἑαυτοῖς ἀπὸ τῆς ζύμης τῶν Φαρισαίων ἥτις ἐστὶν ὑπόκρισις τῶν Φαρισαίων οὐδὲν γάρ δὲ ἐστὶν κεκαλυμμένον συγκεκαλυμμένον ἐστὶν οὐκ φανερωθήσεται ἀποκαλυφθήσεται καὶ κρυπτὸν οὐ γνωσθήσεται ἀνθʼ ὧν ὅσα ἐν τῇ σκοτίᾳ ἐάν εἴπατε εἴπητέ ἐν τῷ φωτὶ ἀκουσθήσεται καὶ πρὸς τὸ οὖς ἐλαλήσατε ἐν τοῖς ταμείοις κηρυχθήσεται ἐπὶ τῶν δωμάτων λέγω δὲ ὑμῖν τοῖς φίλοις μου μὴ πτοηθῆτε φοβηθῆτε ἀπὸ τῶν ἀποκτεινόντων ἀποκτεννόντων τὸ σῶμα τὴν δὲ καὶ ψυχὴν μετὰ αὐτά ταῦτα μὴ δυναμένων ἀποκτεῖναι μηδὲ ἐχόντων περισσόν περισσότερόν τι ποιῆσαι ὑποδείξω δὲ ὑμῖν τίνα φοβηθῆτε φοβήθητε τὸν μετὰ τὸ ἀποκτεῖναι ἐξουσίαν ἔχοντα ἐξουσίαν βαλεῖν ἐμβαλεῖν ἐμβάλλειν εἰς τὴν Γέενναν βαλεῖν ναί λέγω ὑμῖν τοῦτον φοβήθητε φοβηθῆναι οὐχὶ πέντε στρουθία πωλοῦνται πωλεῖται δύο ἀσσαρίων δύο καὶ ἓν ἐξ αὐτῶν οὐκ ἔστιν ἐπιλελησμένον ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ἀλλὰ καὶ αἱ τρίχες ὑμῶν πᾶσαι τῆς κεφαλῆς ὑμῶν πᾶσαι ἠρίθμηνται ἠριθμημέναι εἰσιν μὴ οὖν φοβεῖσθε φοβηθῆτε πολλῶν γάρ στρουθίων διαφέρετε ὑμεῖς λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι πᾶς ὃς ἂν ὁμολογήσῃ ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων καὶ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου ὁμολογήσει ἐν αὐτῷ αὑτόν ἔμπροσθεν τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ δὲ ἀρνησάμενός με ἔμπροσθεν ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων ἀρνηθήσεται ἀπαρνηθήσεται ἀπαρνήσεται ἐνώπιον ἔμπροσθεν τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ καὶ πᾶς ὃς ἂν ἐρεῖ λόγον εἰς τὸν Υἱὸν τοῦ Ἀνθρώπου ἀφεθήσεται αὐτῷ τῷ εἰς δὲ εἰς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον Πνεῦμα βλασφημήσαντι βλασφημοῦντι οὐκ ἀφεθήσεται αὐτῷ οὔτε ἐν τῷ αἰῶνι τούτῳ οὔτε ἐν τῷ μέλλοντι ὅταν δὲ εις εἰσφέρωσιν προσφέρωσιν φέρωσιν ὑμᾶς εἰς ἐπὶ τὰς ἀρχὰς συναγωγὰς καὶ τὰς συναγωγὰς ἀρχὰς καὶ τὰς ἐξουσίας μὴ μερίμνῃ μὴ μεριμνᾶτε μεριμνήσητε προμεριμνᾶτε πῶς τί ἀπολογήσησθε ἀπολογήσεσθαι τί εἴπητε τὸ γὰρ Ἅγιον Πνεῦμα διδάξει διδάξῃ ὑμᾶς ἐν αὐτῇ τῇ ὥρᾳ δεῖ εἰπεῖν εἶπεν δέ τις αὐτῷ ἐκ τοῦ ὄχλου αὐτῷ Διδάσκαλε εἰπὲ εἶπον τῷ ἀδελφῷ μου μερίσασθαι μετʼ ἐμοῦ τὴν κληρονομίαν δὲ εἶπεν αὐτῷ ἄνθρωπε τίς με κατέστησεν κριτὴν δικαστὴν μεριστὴν ἐφʼ ὑμᾶς ὑμῶν εἶπεν δὲ πρὸς αὐτούς ὁρᾶτε καὶ φυλάσσεσθε ἀπὸ πάσης τῆς πλεονεξίας ὅτι οὐκ ἐν τῷ περισσεύειν τινὶ εστιν ζωὴ αὐτῷ αὐτῶν αὐτοῦ ἐστιν ἐκ τῶν ὑπαρχόντων αὐτοῦ αὐτῷ αὐτῶν εἶπεν δὲ παραβολὴν πρὸς αὐτοὺς παραβολὴν λέγων ἀνθρώπου τινὸς πλουσίου εὐφόρησεν ηὐφόρησεν χώρα καὶ διελογίζετο ἐν αὑτῷ ἑαυτῷ λέγων τί ποιήσω ὅτι οὐκ ἔχω ποῦ συνάξω συνάξαι τοὺς καρπούς μου καὶ εἶπεν τοῦτο ποιήσω καθελῶ μου τὰς ἀποθήκας καὶ ποιήσω αὐτὰς μείζονας ἀνοικοδομήσω οἰκοδομήσω καὶ κἀκεῖ συνάξω ἐκεῖ πάντα τὸν τὰ σῖτον γεννήματά μου καὶ τὰ ἀγαθά μου καὶ ἐρῶ τῇ ψυχῇ μου σὺ ψυχή ἔχεις πολλὰ ἀγαθὰ κείμενα εἰς ἔτη πολλά ἀναπαύου φάγε πίε εὐφραίνου εἶπεν δὲ αὐτῷ Κύριος Θεός ἄφρων ἄφρον ταύτῃ τῇ νυκτὶ ἀπαιτοῦσιν τὴν ψυχήν σου αἰτοῦσιν ἀπαιτοῦσιν ἀπὸ σοῦ οὖν δὲ ἡτοίμασας τινος τίνι ἔσται οὕτως θησαυρίζων ἐν ἑαυτῷ αὑτῷ καὶ μὴ εἰς Θεὸν πλουτῶν εἶπεν δὲ πρὸς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ διὰ τοῦτο ὑμῖν λέγω ὑμῖν μὴ μεριμνᾶτε τῇ ψυχῇ ὑμῶν τί φάγητε μηδὲ τῷ σώματι ὑμῶν τί ἐνδύσησθε γὰρ ψυχὴ πλεῖόν πλέον ἐστιν τῆς τροφῆς καὶ τὸ σῶμα τοῦ ἐνδύματος κατανοήσατε τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ τοὺς κόρακας ὅτι οὔτε οὐ σπείρουσιν οὔτε οὐδὲ θερίζουσιν οἷς οὐκ ἔστιν οὔτε ταμεῖον οὔτε οὐδὲ ἀποθήκη ἀποθῆκαι καὶ Θεὸς τρέφει αὐτούς αὐτά οὐχι πόσῳ μᾶλλον ὑμεῖς διαφέρετε τῶν πετεινῶν τίς δὲ ἐξ ὑμῶν μεριμνῶν δύναται προσθεῖναι ἐπὶ τὴν ἡλικίαν αὐτοῦ προσθεῖναι πῆχυν ἕνα εἰ οὖν οὐδὲ οὔτε ἐλάχιστον ἐλάχιστον τί δύνασθε καὶ τί περὶ τῶν λοιπῶν τί μεριμνᾶτε κατανοήσατε τὰ κρίνα πῶς αὐξάνει οὐ κοπιᾷ οὐδὲ οὔτε νήθει οὔτε ὑφαίνει λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι οὐδὲ Σολομὼν ἐν πάσῃ τῇ δόξῃ αὐτοῦ περιεβάλετο ὡς ἓν τούτων ἴδε εἰ τε δὲ ἐν ἀγρῷ σήμερον τὸν χόρτον ἐν τῷ τοῦ ἀγρῷ ἀγροῦ σήμερον ἐν ἀγρῷ ὄντα σήμερον καὶ αὔριον εἰς κλίβανον βαλλόμενον Θεὸς οὕτως ἀμφιέζει ἀμφιάζει ἀμφιέννυσιν πόσῳ οὖν μᾶλλον ὑμᾶς ὀλιγόπιστοι καὶ ὑμεῖς μὴ ζητεῖτε τί φάγητε φάγησθε καὶ τί πίητε μηδὲ τῷ σώματι καὶ μὴ μετεωρίζεσθε μετεωρίζετε ταῦτα γὰρ πάντα τὰ ἔθνη τοῦ κόσμου ζήτει ἐπιζητεῖ ἐπιζητοῦσιν ὑμῶν οἶδεν δὲ γάρ Πατὴρ ὑμῶν οἶδεν ὅτι χρῄζετε τούτων πλὴν ζητεῖτε δὲ τὴν βασιλείαν αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν μὴ φοβοῦ τὸ μικρὸν ποίμνιον ὅτι ἐν αὐτῷ εὐδόκησεν ηὐδόκησεν ὑμῶν Πατὴρ ὑμῶν δοῦναι ὑμῖν τὴν βασιλείαν πωλήσατε τὰ ὑπάρχοντα ὑμῶν καὶ δότε ἐλεημοσύνην ποιήσατε ἑαυτοῖς βαλλάντια μὴ παλαιούμενα θησαυρὸν ἀνέκλειπτον ἐν τοῖς οὐρανοῖς ὅπου κλέπτης οὐκ ἐγγίζει οὐδὲ σὴς διαφθείρει διαφθερεῖ ὅπου γάρ ἐστιν θησαυρὸς ὑμῶν ἐκεῖ ἔται καὶ καρδία ἡμῶν ὑμῶν ἔσται ἔστωσαν ἔστω ὑμῶν αἱ ὀσφύες ὀσφῦς ὑμῶν περιεζωσμέναι περιεζωσμένη καὶ οἱ λύχνοι καιόμενοι καὶ ὑμεῖς ὅμοιοι ἀνθρώποις προσδεχομένοις τὸν κύριον αὐτῶν ἑαυτῶν πότε ἀναλύσῃ ἀναλύσει ἐκ τῶν γάμων ἵνα ἐλθόντος εὐθέως καὶ κρούσαντος αὐτοῦ εὐθέως ἀνοίξωσιν ἀνοίξουσιν αὐτῷ μακάριοι οἱ δοῦλοι ἐκεῖνοι οὓς ἐλθὼν Κύριος εὑρήσει εὕρῃ γρηγοροῦντας ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι περιζώσεται καὶ ἀνακλινεῖ αὐτοὺς καὶ παρελθὼν διακονήσει αὐτοῖς κἂν καὶ ἐὰν ἔλθῃ τῇ ἑσπερινῇ φυλακῇ καὶ εὑρήσει οὕτως ποιήσει καὶ ἐάν ἐν τῇ δευτέρᾳ φυλακῇ κἂν καὶ ἐν τῇ τρίτῃ φυλακῇ ἔλθῃ καὶ ἐλθών εὕρῃ οὕτως μακάριοί εἰσιν οἱ δοῦλοι ἐκεῖνοι τοῦτο τοῦτο δὲ γινώσκετε γινώσκεται ὅτι εἰ ᾔδει οἰκοδεσπότης ποίᾳ ὥρᾳ κλέπτης ἔρχεται ἐγρηγόρησεν ἂν καὶ οὐκ ἂν ἀφῆκεν διορυχθῆναι διορυγῆναι τὸν οἶκον αὐτοῦ καὶ ὑμεῖς δὲ οὖν γίνεσθε ἕτοιμοι ὅτι ὥρᾳ οὐ δοκεῖτε Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου ἔρχεται καὶ εἶπεν δὲ αὐτῷ Πέτρος Κύριε πρὸς ἡμᾶς λέγεις τὴν παραβολὴν ταύτην λέγεις καὶ πρὸς πάντας καὶ εἶπεν δὲ Κύριος τίς ἄρα ἐστὶν ἔσται πιστὸς δοῦλος οἰκονόμος καὶ φρόνιμος ἀγαθός ὃν καταστήσει κατέστησεν Κύριος ἐπὶ τῆς τὴν θεραπείας θεραπείαν αὐτοῦ τοῦ διαδοῦναι διαδιδόναι διδόναι δοῦναι ἐν καιρῷ τὸ σιτομέτριον μακάριος δοῦλος ἐκεῖνος ὃν ἐλθὼν κύριος αὐτοῦ εὑρήσει αὑτόν ποιοῦντα οὕτως ποιοῦντα ἀμήν ἀληθῶς λέγω ὑμῖν ὅτι ἐπὶ πᾶσιν τοῖς ὑπάρχουσιν αὐτοῦ αὐτῷ καταστήσει αὐτόν ἐὰν δὲ εἴπῃ δοῦλος ἐκεῖνος ἐν τῇ καρδίᾳ ἑαυτοῦ αὐτοῦ χρονίζει μου κύριός μου ἔρχεσθαι καὶ ἄρξηται τύπειν τύπτειν τοὺς παῖδας καὶ τὰς παιδίσκας ἐσθίειν ἐσθίων τι τε καὶ πίνειν πίνων καὶ μεθύσκεσθαι μεθυσκόμενος ἥξει κύριος αὐτοῦ τοῦ δούλου ἐκείνου ἐν ἡμέρᾳ οὐ προσδοκᾷ καὶ ἐν ὥρᾳ οὐ γινώσκει γιγνώσκει καὶ διχοτομήσει αὐτὸν καὶ τὸ μέρος αὐτοῦ θήσει μετὰ τῶν ἀπίστων θήσει ἐκεῖνος δὲ δοῦλος γνοὺς τὸ θέλημα τοῦ κυρίου αὐτοῦ ἑαυτοῦ καὶ μὴ ἑτοιμάσας μηδὲ ποιήσας πρὸς τὸ θέλημα αὐτοῦ δαρήσεται πολλάς δὲ μὴ γνοὺς ποιήσας δὲ ἄξια πληγῶν δαρήσεται ὀλίγας ὀλίγα παντὶ δὲ ἐδόθη ἔδωκαν τὸ πολύ πολύ πολὺ ζητηθήσεται ζητήσουσιν πολὺ παρʼ ἀπʼ αὐτοῦ περισσότερον καὶ παρέθεντο τὸ πολύ περισσότερον πλέον ἀπαἰτήσουσιν αἰτήσουσιν αὐτόν πῦρ ἦλθον βαλεῖν ἐπὶ εἰς τὴν γῆν καὶ τί θέλω εἰ ἤδη ἀνήφθη βάπτισμα δὲ ἔχω βαπτισθῆναι καὶ πῶς συνέχομαι ἕως ὅπου ὅτου οὖ τελεσθῇ δοκεῖτε δοκεῖται ὅτι εἰρήνην παρεγενόμην ποιῆσαι δοῦναι ἐν ἐπὶ τῇ τῆς γῇ γῆς οὐχί λέγω ὑμῖν ἀλλʼ διαμερισμένοι διαμερισμόν ἔσονται ἔσται γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν πέντε ἐν οἴκῳ ἑνὶ οἴκῳ πέντε διαμεμερισμένοι τρεῖς διαμεμερισμένοι ἐν ἐπὶ δυσὶν καὶ δύο ἐν ἐπὶ τρισίν διαμερισθήσονται διαμερισθήσεται πατὴρ ἐπὶ υἱῷ καὶ υἱὸς ἐπὶ πατρί αὐτοῦ διαμερισθήσονται καὶ πατὴρ ἐπὶ ὑιῷ μήτηρ ἐπὶ τὴν θυγατρὶ θυγατέρα καὶ θυγάτηρ ἐπὶ τὴν μητέρα μητρί πενθερὰ ἐπὶ τὴν νύμφην αὐτῆς καὶ νύμφη ἐπὶ τὴν πενθεράν αὑτῆς ἔλεγεν δὲ καὶ τοῖς ὄχλοις ὅταν εἰδῆτε ἴδητε τὴν νεφέλην ἀνατέλλουσαν ἐπὶ ἀπὸ δυσμῶν εὐθέως λέγετε λέγεται ὅτι ὄμβρος ἔρχεται καὶ γίνεται οὕτως καὶ ὅταν νότον πλέοντα πνέοντα ἴδητε λέγετε λέγεται ὅτι καύσων ἔρχεται ἔσται ἔσεται καὶ γίνεται ὑποκριταί τὸ μὲν πρόσωπον τῆς τοῦ γῆς οὐρανοῦ καὶ τοῦ τῆς οὐρανοῦ γῆς οἴδατε δοκιμάζειν πλὴν τὸν δὲ καιρὸν δὲ τοῦτον πῶς οὐκ οἴδατε δοκιμάζετε δοκιμάζειν τί δὲ καὶ ἀφʼ ἑαυτῶν οὐ κρίνετε τὸ δίκαιον ὡς γὰρ ὑπάγεις μετὰ τοῦ ἀντιδίκου σου ἐπʼ τὸν ἄρχοντα ἐν τῇ τῷ ὁδῷ ὁδῷ δὸς ἐργασίαν ἀπηλλάχθαι ἀπαλλαγῆναι ἀπʼ αὐτοῦ μήποτε κατακρίνῃ κατασύρῃ σε πρὸς τὸν κριτήν καὶ κριτής σε παραδῷ παραδώσει σε τῷ πράκτορι καὶ πράκτωρ σε βαλεῖ βάλῃ βάλλῃ σε εἰς τὴν φυλακήν λέγω σοι οὐ μὴ ἐξέλθῃς ἐκεῖθεν ἕως τοῦ οὐ ἀποδοῖς καὶ τὸ τὸν ἔσχατον κοδράντην λεπτὸν ἀποδῷς παρῆσαν δέ τινες ἐν αὐτῷ τῷ καιρῷ ἀπαγγέλλοντες αὐτῷ περὶ τῶν Γαλιλαίων ὧν τὸ αἷμα Πιλᾶτος ἔμιξεν μετὰ τῶν θυσιῶν αὐτῶν καὶ ἀποκριθεὶς Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς δοκεῖτε ὅτι οὗτοι οἱ Γαλιλαῖοι οὗτοι ἁμαρτωλοὶ παρὰ πάντας τοὺς Γαλιλαίους ἐγένοντο ἁμαρτωλοὶ ὅτι ταῦτα τοιαῦτα πεπόνθασιν οὐχί λέγω ὑμῖν ἀλλʼ ἐὰν μὴ μετανοῆτε μετανοήσητε πάντες ὁμοίως ὡσαύτως ἀπολεῖσθε ἐκεῖνοι οἱ δεκαοκτὼ δέκα καὶ ὀκτὼ ἐφʼ οὓς ἐπέπεσεν ἔπεσεν πύργος ἐν τῷ τοῦ Σιλωὰμ Σιλωὰμ καὶ ἀπέκτεινεν αὐτούς δοκεῖτε ὅτι αὐτοὶ οὗτοι ὀφειλέται ἐγένοντο παρὰ πάντας τοὺς ἀνθρώπους τοὺς ἐνοικοῦντας κατοικοῦντας ἐν Ἰερουσαλήμ Ἰερουσαλήμ οὐχί λέγω δὲ ὑμῖν ἀλλʼ ὅτι ἐὰν μὴ μετανοῆτε μετανοήσητε πάντες ὡσαύτως ὁμοίως ἀπολεῖσθε ἔλεγεν δὲ ταύτην τὴν παραβολήν συκῆν εἶχέν τις εἴχεν πεφυτευμένην ἐν τῷ ἀμπελῶνι αὐτοῦ πεφυτευμένην καὶ ἦλθεν ζητῶν καρπὸν ζητῶν ἐν ἀπʼ αὐτῇ αὐτῆς καὶ μὴ οὐχ εὗρεν εὑρὼν εἶπεν δὲ πρὸς τὸν ἀμπελουργόν ἰδοὺ τρία ἔτη τρία ἀφʼ οὗ ἔρχομαι ζητῶν καρπὸν ἐν τῇ συκῇ ταύτῃ καὶ οὐχ εὑρίσκω φέρε τὴν ἀξίνην ἔκκοψον οὖν αὐτήν ἵνα τί καὶ τὴν τὸν γῆν τόπον καταργεῖ δὲ ἀποκριθεὶς λέγει αὐτῷ κύριε ἄφες αὐτὴν ἔτι καὶ τοῦτο τοῦτον τὸ τὸν ἔτος ἐνιαυτόν ἕως ὅτου σκάψω περὶ αὐτὴν καὶ βάλω κόφινον κόπρια κόπριαν κοπρίων κἂν καὶ ἐάν μὲν ποιήσῃ καρπὸν εἰς τὸ μέλλον εἰ δὲ μή γε εἰς τὸ μέλλον ἐκκόψεις ἔκκοψον αὐτήν ἦν δὲ διδάσκων τοῖς Σάββασιν ἐν μιᾷ τῶν συναγωγῶν ἐν τοῖς Σάββασιν Σαββάτῳ καὶ ἰδοὺ γυνὴ ἐν ἀσθενείᾳ ἦν γυνὴ πνεῦμα πνεύματος ἔχουσα ἀσθενείας ἔτη δεκαοκτώ δέκα καὶ ὀκτὼ καὶ ἦν συγκάμπτουσα συγκύπτουσα καὶ μὴ δυναμένη ἀνακύψαι εἰς τὸ παντελές ἰδὼν δὲ αὐτὴν Ἰησοῦς προσεφώνησεν καὶ εἶπεν αὐτῇ γύναι ἀπολέλυσαι ἀπὸ τῆς ἀσθενείας σου καὶ ἐπέθηκεν ἐπʼ αὐτῇ τὰς χεῖρας αὑτῇ καὶ παραχρῆμα ἀνωρθώθη καὶ ἐδόξαζεν ἐδόξασεν ἐδόξαζον τὸν Θεόν ἀποκριθεὶς δὲ ἀρχισυνάγωγος ἀγανακτῶν ὅτι τῷ Σαββάτῳ ἐθεράπευσεν Ἰησοῦς ἔλεγεν τῷ ὄχλῳ ὅτι τῷ Σαββάτῳ ἐθεράπευσεν Ἰησοῦς ἓξ ἡμέραι εἰσὶν ἐν αἷς δεῖ ἐργάζεσθαι ἐν αὐταῖς ταύταις συνερχόμενοι οὖν ἐρχόμενοι θεραπεύεσθε καὶ μὴ τῇ ἡμέρᾳ τοῦ Σαββάτου ἀπεκρίθη ἀποκριθεὶς δὲ οὖν αὐτῷ Ἰησοῦς Κύριος καὶ εἶπεν ὑποκριταί ὑποκριτὰ ἕκαστος ὑμῶν ἐν τῷ Σαββάτῳ οὐ λύει αὐτοῦ τὸν βοῦν αὐτοῦ καὶ τὸν τὴν ὄνον ὄνον ἀπὸ τῆς φάτνης καὶ ἀπαγαγὼν ἀπάγων ποτίζει ταύτην δὲ θυγατέρα τοῦ Ἀβραὰμ σαν οὖσαν ἣν ἔδησεν Σατανᾶς ἰδοὺ δεκαοκτώ δέκα καὶ ὀκτὼ ἔτη δεκαοκτώ οὐκ ἔδει λυθῆναι ἀπὸ τοῦ δεσμοῦ τούτου τῇ ἡμέρᾳ τοῦ Σαββάτου καὶ ταῦτα λέγοντος αὐτοῦ κατῃσχύνοντο κατησχύνθησαν πάντες οἱ ἀντικείμενοι αὐτῷ καὶ πᾶς ὄχλος ἔχαιρεν ἐν ἐπὶ πᾶσιν πᾶσιν οἷς τοῖς ἐθεώρουν ἐνδόξοις τοῖς λεγομένοις γινομένοις γενομένοις ὑπʼ αὐτοῦ γινομένοις ἔλεγεν οὖν δὲ τίνι ὁμοία ἐστὶν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ τίνι ὁμοιώσω αὐτήν ὁμοία ἐστὶν κόκκῳ σινάπεως ὃν λαβὼν ἄνθρωπος εισβάλεν ἔβαλεν εἰς τὸν κῆπον αὐτοῦ ἑαυτοῦ καὶ ηὔξησεν καὶ ἐγένετο εἰς δένδρον μέγα καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατεσκήνωσεν κατεσκήνωσαν κατεσκήνουν ἐν ὑπὸ τοῖς τοὺς κλάδοις κλάδους αὐτοῦ καὶ πάλιν εἶπεν τίνι ὁμοιώσω ὁμοία εστιν τὴν Βασιλείαν βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ τίνι ὁμοιώσω αὐτήν ὁμοία ἐστὶν ζύμῃ ἣν λαβοῦσα γυνὴ ἔκρυψεν ἐνέκρυψεν εἰς ἀλεύρου αὐτήν ῥοῦ σάτα τρία ἕως οὗ ἐζυμώθη ζυμώθη ὅλον ὅλη καὶ διεπορεύετο κατὰ πόλεις καὶ κώμας διδάσκων καὶ τὴν πορείαν πορείας ποιούμενος εἰς Ἱεροσόλυμα Ἰερουσαλήμ εἶπεν δέ τις αὐτῷ Κύριε εἰ ὀλίγοι εἰσιν οἱ σῳζόμενοι δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν πρὸς αὐτούς ἀγωνίζεσθε εἰσελθεῖν διὰ τῆς στενῆς θύρας πύλης εἰσελθεῖν ὅτι πολλοί λέγω ὑμῖν ζητήσουσιν εἰσελθεῖν καὶ οὐκ εὑρήσουσιν ἰσχύσουσιν ἀφʼ ὅτου οὗ ἂν ἐγερθῇ δεσπότης οἰκοδεσπότης εἰσέλθῃ καὶ ἀποκλείσῃ τὴν θύραν καὶ ἄρξησθε ἔξω ἑστάναι καὶ κρούειν τὴν θύραν λέγοντες κύριε κύριε ἄνοιξον ἡμῖν καὶ ἀποκριθεὶς ἐρεῖ ὑμῖν οὐκ οἶδα ὑμᾶς πόθεν ἐστέ τότε ἄρξεσθε ἄρξησθε λέγειν κύριε ἐφάγομεν ἐνώπιόν σου καὶ ἐπίομεν καὶ ἐν ταῖς πλατείαις ἡμῶν ἐδίδαξας καὶ ἐρεῖ λέγω λέγων ὑμῖν οὐκ οὐδέποτε οἶδα εἶδον ὑμᾶς πόθεν ἐστέ ἀπόστητε ἀπʼ ἐμοῦ πάντες οἱ ἐργάται τῆς ἀδικίας ἀνομίας ἐκεῖ ἔσται κλαυθμὸς καὶ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων ὅταν ὄψησθε ὄψεσθε ἴδητε Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ καὶ πάντας τοὺς προφήτας ἐν τῇ Βασιλείᾳ αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ ὑμᾶς δὲ ἐκβαλλομένους ἔξω καὶ ἥξουσιν ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν καὶ ἀπὸ βορρᾶ καὶ νότου καὶ ἀνακλιθήσονται ἐν τῇ Βασιλείᾳ τοῦ Θεοῦ καὶ ἰδοὺ εἰσὶν οἷ ἔσχατοι οἳ ἔσονται πρῶτοι καὶ εἰσὶν πρῶτοι εἰσιν οἳ ἔσονται ἔσχατοι ἐν ταύτῃ αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἡμέρᾳ προσῆλθάν προσῆλθόν αὐτῷ τινες τῶν Φαρισαῖοι Φαρισαίων λέγοντες αὐτῷ ἔξελθε καὶ πορεύου ἐντεῦθεν ὅτι Ἡρῴδης ζήτει θέλει σε θέλει ἀποκτεῖναι καὶ εἶπεν αὐτοῖς πορευθέντες εἴπατε τῇ ἀλώπεκι ταύτῃ ἰδοὺ ἐκβάλλω δαιμόνια καὶ ἰάσεις ποιοῦμαι ἀποτελῶ ἀποτελοῦμαι ἐπιτελῶ καὶ σήμερον καὶ αὔριον καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ τελειοῦμαι πλὴν δὲ δεῖ με σήμερον καὶ τῇ αὔριον καὶ τῇ ἐρχομένη ἐχομένῃ πορεύεσθαι ὅτι οὐκ εἰσδέχεται ἐνδέχεται προφήτην ἀπολέσθαι πρόστην ἔξω Ἰερουσαλήμ Ἰερουσαλὴμ Ἰερουσαλήμ ἀποκτείνουσα ἀποκτέννουσα τοὺς προφήτας καὶ λιθοβολοῦσα τοὺς ἀπεσταλμένους πρὸς αὐτήν αὑτόν ποσάκις ἠθέλησα ἐπισυνάξαι τὰ τέκνα σου ὃν τρόπον ὄρνις ὄρνιξ τὴν τὰ ἑαυτῆς ἑαυτοῦ νοσσιὰν νοσσιὰ αὐτῆς ὑπὸ τὰς πτέρυγας καὶ οὐκ ἠθελήσατε ἰδοὺ ἀφίεται ὑμῖν οἶκος ὑμῶν ἔρημος ἀμὴν λέγω δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι οὐ μὴ με ἴδητέ με ἕως ἂν ἥξει ἥξῃ ἥξοι ὅτε εἴπητε εὐλογημένος ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου καὶ ἐγένετο ἐν τῷ εἰσελθεῖν ἐλθεῖν αὐτὸν εἰς τὸν οἶκόν τινος τῶν ἀρχόντων τῶν Φαρισαίων ἐν Σαββάτῳ φαγεῖν ἄρτον καὶ αὐτοὶ ἦσαν παρατηρούμενοι αὐτόν καὶ ἰδοὺ ἄνθρωπός τις ἦν ὑδρωπικὸς ἔμπροσθεν αὐτοῦ καὶ ἀποκριθεὶς Ἰησοῦς εἶπεν πρὸς τοὺς αὑτούς νομικοὺς καὶ Φαρισαίους λέγων εἰ ἔξεστιν τῷ Σαββάτῳ θεραπεύειν θεραπεῦσαι οὔ οἱ δὲ ἡσύχασαν καὶ ἐπιλαβόμενος ἰάσατο αὐτὸν καὶ ἰασάμενος ἀπέλυσεν καὶ ἀποκριθεὶς Ἰησοῦς εἶπεν πρὸς αὐτοὺς αὑτόν εἶπεν τίνος ἐξ ὑμῶν υἱὸς ὄνος πρόβατον βοῦς εἰς φρέαρ πεσεῖται ἐμπεσεῖται τῇ ἡμέρᾳ τοῦ Σαββάτου καὶ οὐκ εὐθέως οὐκ ἀνασπάσει αὐτὸν αὐτό ἐν τῇ ἡμέρᾳ τοῦ Σαββάτου οἱ καὶ δὲ οὐκ ἴσχυσαν ἀποκριθῆναι ἀπεκρίθησαν ἀνταποκριθῆναι αὐτῷ πρὸς ταῦτα ἔλεγεν δὲ καὶ πρὸς τοὺς κεκλημένους παραβολήν ἐπέχων πῶς τὰς πρωτοκλισίας ἐξελέγοντο λέγων πρὸς αὐτούς ὅταν κληθῇς ὑπό τινος εἰς γάμους γάμον μὴ κατακλιθῇς κατακλίνου εἰς τὴν πρωτοκλισίαν μήποτε ἐντιμότερός σου ἥξει κεκλημένος ὑπʼ αὐτοῦ καὶ ἐλθὼν σὲ καὶ αὐτὸν καλέσας ἐρεῖ σοι δὸς τούτῳ τόπον καὶ τότε ἔσῃ ἄρξῃ μετὰ αἰσχύνης τὸν ἔσχατον τόπον κατέχειν ἀλλʼ ὅταν κληθῇς κληθείς πορευθεὶς ἀνάπεσε ἀνάπεσον εἰς τὸν ἔσχατον τόπον ἀναπῖπτε ἵνα ὅταν ἔλθῃ κεκληκώς σε εἴπῃ ἐρεῖ σοι φίλε προσανάβηθι ἀνώτερον καὶ τότε σοι ἔσται σοι δόξα σοι ἐνώπιον πάντων τῶν συνανακειμένων σοι ὅτι πᾶς ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται ταπεινοῦται καὶ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται ὑψοῦται ἔλεγεν δὲ καὶ τῷ κεκληκότι αὐτόν ὅταν ποιῇς ποίην ἄριστον δεῖπνον μὴ φώνει τοὺς φίλους σου μηδὲ τοὺς ἀδελφούς σου μηδὲ τοὺς συγγενεῖς σου μὴ μηδὲ γείτονας μηδὲ τοὺς πλουσίους πλουσίους μήποτε καὶ αὐτοὶ σε ἀντικαλέσωσίν σε καὶ γένηται σοι ἀνταπόδομά σοι ἀλλʼ ὅταν ποιῇς δοχὴν ποιῇς ποιήσῃς κάλει πτωχούς ἀναπείρους χωλούς τυφλούς καὶ μακάριος ἔσῃ ὅτι οὐκ ἔχουσιν ἀνταποδοῦναί σοι ἀνταποδοθήσεται δὲ γάρ σοι ἐν τῇ ἀναστάσει τῶν δικαίων ἀκούσας δέ τις ταῦτα τῶν συνανακειμένων ταῦτα εἶπεν αὐτῷ μακάριος ὅστις ὃς φάγεται ἄριστον ἄρτον ἐν τῇ Βασιλείᾳ τοῦ Θεοῦ οὖ δὲ εἶπεν αὐτῷ ἄνθρωπός τις ἐποίησεν ἐποίει δεῖπνον δεῖπνον μέγα μέγαν καὶ ἐκάλεσεν πολλούς καὶ ἀπέστειλεν τὸν δοῦλον αὐτοῦ τῇ ὥρᾳ τοῦ δείπνου εἰπεῖν τοῖς κεκλημένοις ἔρχεσθε ὅτι ἤδη πάντα ἕτοιμά ἐστιν εἰσιν πάντα καὶ ἤρξαντο ἤρξατο ἀπὸ μιᾶς παραιτεῖσθαι πάντες παραιτεῖσθαι πρῶτος εἶπεν αὐτῷ ἀγρὸν ἠγόρασα καὶ ἔχω ἀνάγκην ἀνάγκῃ ἔχω ἐξελθεῖν ἐξελθὼν καὶ ἰδεῖν αὐτόν ἐρωτῶ σε σοι ἔχε με παρῃτημένον καὶ ἕτερος εἶπεν ζεύγη βοῶν ἠγόρασα ἤγορα πέντε καὶ πορεύομαι δοκιμάσαι αὐτά διό οὔ δύναμαί ἐλθεῖν ἐρωτῶ σε ἔχε με παρῃτημένον καὶ ἄλλος ἕτερος εἶπεν γυναῖκα ἔλαβον ἔγημα ἐγάμηκα καὶ διὰ διό τοῦτο οὐ δύναμαι ἐλθεῖν καὶ παραγενόμενος δοῦλος ἐκεῖνος ἀπήγγειλεν τῷ κυρίῳ ἑαυτοῦ αὐτοῦ πάντα ταῦτα καὶ τότε ὀργισθεὶς οἰκοδεσπότης εἶπεν τῷ δούλῳ αὐτοῦ εἶπεν ἔξελθε ταχέως εἰς τὰς πλατείας καὶ ῥύμας τῆς πόλεως καὶ ὅσους ἐάν εὕρητε τοὺς πτωχοὺς καὶ ἀναπείρους καὶ χωλοὺς τυφλοὺς καὶ χωλοὺς τυφλοὺς ἔνεγκε εἰσάγαγε ὧδε καὶ εἶπεν αὐτῷ δοῦλος εἶπεν Κύριε γέγονεν ὡς ἐπέταξας καὶ ἔτι τόπος ἐστίν καὶ εἶπεν κύριος πρὸς τὸν δοῦλον αὐτοῦ εἰ ἔξελθε εἰς τὰς ὁδοὺς καὶ τοὺς φραγμοὺς καὶ ποίησον ἀνάγκασον εἰσελθεῖν ἵνα γεμισθῇ μου οἶκος μου λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι οὐδεὶς τῶν ἀνθρώπων ἀνδρῶν ἐκείνων τῶν κεκλημένων γεύσεταί γεύσηται μου τοῦ δείπνου πολλοὶ γάρ εἰσιν κλητοί ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί συνεπορεύοντο συμπορεύοντο δὲ αὐτῷ ὄχλοι πολλοί καὶ στραφεὶς εἶπεν πρὸς αὐτούς αὐτοῖς εἴ τις ἔρχεται πρός με ἐμέ καὶ οὐ πείσει μισεῖ τὸν πατέρα ἑαυτοῦ αὐτοῦ καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ τὴν γυναῖκα καὶ τὰ τέκνα καὶ τοὺς ἀδελφοὺς καὶ τὰς ἀδελφάς ἔτι τε δὲ καὶ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἑαυτοῦ οὐ δύναται εἶναί μου εἶναι μαθητής εἶναι καὶ ὃς ὅστις οὖν οὐ βαστάζει τὸν σταυρὸν ἑαυτοῦ αὐτοῦ καὶ ἔρχεται ὀπίσω μου οὐ δύναται εἶναί μου εἶναι μαθητής εἶναι τίς δὲ γὰρ ἐξ ὑμῶν θέλων θέλει πύργον οἰκοδομῆσαι οὐχὶ πρῶτον καθίσας πρῶτον ψηφίζει τὴν δαπάνην εἰ ἔχει τὰ εἰς πρὸς ἀπαρτισμόν ἵνα μήποτε θέντος θέντες αὐτοῦ θεμέλιον καὶ μὴ ἰσχύοντος ἰσχύσῃ οἰκοδομῆσαι ἐκτελέσαι καὶ πάντες οἱ θεωροῦντες μέλλουσιν ἄρξωνται ἐμπαίζειν αὐτῷ ἐμπαίζειν λέγοντες λέγειν ὅτι οὗτος ἄνθρωπος ἤρξατο οἰκοδομεῖν καὶ οὐκ ἴσχυσεν ἐκτελέσαι τίς βασιλεὺς πορευόμενος συμβαλεῖν ἑτέρῳ βασιλεῖ συμβαλεῖν συμβάλλειν εἰς πόλεμον οὐκ οὐχὶ εὐθέως καθίσας πρῶτον βουλεύσεται βουλεύεται εἰ δυνατός ἐστιν ἕσιν ἐν δέκα χιλιάσιν ὑπαντῆσαι ἀπαντῆσαι τῷ μετὰ εἴκοσι χιλιάδων ἐρχομένῳ ἐπʼ αὐτόν ὑπαντῆσαι εἰ δὲ μή γε ἔτι αὐτοῦ πόρρω αὐτοῦ ὄντος πρεσβείαν ἀποστείλας πρεσβείαν ἐρωτᾷ τὰ πρὸς εἰς εἰρήνην εἰρήνῃ οὕτως οὖν καὶ πᾶς ἐξ ὑμῶν πᾶς ὃς οὐκ ἀποτάσσεται πᾶσιν τοῖς ἑαυτοῦ αὐτοῦ ὑπάρχουσιν αὐτοῦ οὐ δύναται μου εἶναί μου μαθητής μαθητάς εἶναι καλὸν οὖν τὸ ἅλας ἅλα ἐὰν δὲ καὶ τὸ ἅλας ἅλα μωρανθῇ ἐν τίνι ἀρτυθήσεται οὔτε εἰς τὴν γῆν οὔτε εἰς κοπρίαν εὔθετόν ἐστιν ἔξω βάλλουσιν αὐτό αὑτόν ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω ἦσαν δὲ αὐτῷ ἐγγίζοντες αὐτῷ πάντες οἱ τελῶναι καὶ οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀκούειν αὐτοῦ καὶ διεγόγγυζον οἵ τε Φαρισαῖοι γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι γραμματεῖς λέγοντες ὅτι οὗτος ἁμαρτωλοὺς προσδέχεται καὶ συνεσθίει αὐτοῖς εἶπεν δὲ πρὸς αὐτοὺς τὴν παραβολὴν ταύτην λέγων τίς ἄνθρωπος ἐξ ὑμῶν ὃς ἔχων ἕξει ἑκατὸν πρόβατα καὶ ἀπολέσας ἀπολέσῃ ἓν ἐξ αὐτῶν ἓν οὐ ἀφίησι καταλείπει τὰ ἐνενήκοντα ἐννέα ἐν τῇ ἐρήμῳ καὶ ἀπελθὼν πορεύεται ἐπὶ τὸ ἀπολωλὸς ζήτει ἕως οὔ εὕρῃ αὐτό καὶ εὑρὼν ἐπιτίθησιν ἐπὶ τοὺς ὤμους αὐτοῦ ἑαυτοῦ χαίρων καὶ ἐλθὼν ἔλθω δὲ εἰς τὸν οἶκον συγκαλεῖ συγκαλεῖται τοὺς φίλους καὶ τοὺς γείτονας λέγων αὐτοῖς συγχάρητέ μοι ὅτι εὗρον τὸ πρόβατόν μου τὸ ἀπολωλός λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι οὕτως χαρὰ ἔσται ἐν τῷ οὐρανῷ ἔσται ἐπὶ ἑνὶ ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι ἐπὶ ἐνενήκοντα ἐννέα δικαίοις οἵτινες οὐ χρείαν ἔχουσιν χρείαν μετανοίας τίς γυνὴ δραχμὰς ἔχουσα δραχμὰς δέκα ἐὰν καὶ ἀπολέσῃ ἀπολέσασα δραχμὴν μίαν οὐχὶ ἅπτει λύχνον καὶ σαροῖ τὴν οἰκίαν καὶ ζητεῖ ἐπιμελῶς ἕως οὗ ὅτου εὕρῃ καὶ εὑροῦσα συγκαλεῖται συγκαλεῖ τὰς φίλας καὶ τὰς γείτονας καὶ φίλας λέγουσα συγχάρητέ μοι ὅτι εὗρον τὴν δραχμὴν ἣν ἀπώλεσα δραχμὴν οὕτως λέγω ὑμῖν γίνεται χαρὰ γίνεται ἔσται ἐνώπιον τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ ἐπὶ ἄνιʼ ἑνὶ ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι εἶπεν δέ ἄνθρωπός τις εἶχεν ἔσχεν δύο υἱούς υἱὸς καὶ εἶπεν νεώτερος αὐτῶν τῷ πατρί Πάτερ δός μοι τὸ ἐπιβάλλον ἐπιβάλον μοι μέρος τῆς οὐσίας καὶ δὲ διεῖλεν αὐτοῖς τὸν βίον καὶ μετʼ οὐ μετὰ πολλὰς ἡμέρας συναγαγὼν συνάγων πάντα ἅπαντα νεώτερος υἱὸς ἀπεδήμησεν εἰς χώραν μακράν κἀκεῖ καὶ ἐκεῖ διεσκόρπισεν τὴν οὐσίαν ἑαυτοῦ αὐτοῦ εἰς χώραν μακράν τὸν βίον ζῶν ἀσώτως δαπανήσαντος δὲ αὐτοῦ πάντα ἐγένετο λιμὸς λιμὸς ἰσχυρὰ ἰσχυρὸς κατὰ τὴν χώραν ἐκείνην καὶ αὐτὸς ἤρξατο τοῦ ὑστερεῖσθαι καὶ πορευθεὶς ἐκολλήθη ἑνὶ τῶν πολιτῶν τῆς χώρας ἐκείνης καὶ ἔπεμψεν αὐτὸν εἰς τοὺς ἀγροὺς αὐτοῦ βόσκειν χοίρους καὶ ἐπεθύμει γεμίσαι τὴν κοιλίαν αὑτοῦ καὶ χορτασθῆναι ἀπὸ ἐκ τῶν κερατίων ὧν ἤσθιον οἱ χοῖροι καὶ οὐδεὶς ἐδίδου τῷ αὐτῷ εἰς ἑαυτὸν δὲ ἐλθὼν ἔφη εἶπεν πόσοι μίσθιοι μισθίου τοῦ πατρός μου περισσεύουσιν περισσεύονται ἄρτων ἄρτοις ἐγὼ δὲ ὧδε λιμῷ ὧδε ἀπόλλυμαι ἀναστὰς δὲ πορεύσομαι πρὸς τὸν πατέρα μου καὶ ἐρῶ αὐτῷ Πάτερ ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου καὶ οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός σου υἱὸς ποίησόν με μοι ὡς ἕνα τῶν μισθίων σου καὶ ἀναστὰς ἦλθεν πρὸς τὸν πατέρα ἑαυτοῦ αὐτοῦ ἔτι δὲ αὐτοῦ μακρὰν ἀπέχοντος εἶδεν αὐτὸν πατὴρ αὐτοῦ καὶ ἐσπλαγχνίσθη καὶ δραμὼν ἔπεσεν ἐνεπέπεσεν ἐπέπεσεν ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ κατεφίλησεν αὐτόν εἶπεν δὲ αὐτῷ υἱὸς εἶπεν αὐτῷ Πάτερ ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου καὶ οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός σου υἱὸς ποίησόν με ὡς ἕνα τῶν μισθίων σου εἶπεν δὲ πατὴρ πρὸς τοὺς δούλους ἑαυτοῦ αὐτοῦ ταχέως ταχὺ ἐνέγκατε ἐξενέγκατε ἐξενέγκαντες τὴν στολὴν τὴν πρώτην καὶ ἐνδύσατε αὐτόν καὶ δότε αὐτῷ δακτύλιον εἰς τὴν χεῖρα αὐτοῦ καὶ ὑποδήματα εἰς τοὺς πόδας αὐτοῦ καὶ ἐνέγκαντες ἐνέγκατε φέρετε τὸν μόσχον τὸν σιτευτόν μόσχον καὶ θύσατε καὶ φαγόντες φάγωμεν καὶ εὐφρανθῶμεν ὅτι οὗτος μου υἱός μου οὗτος νεκρὸς ἦν καὶ ἔζησεν ἀνέζησεν καὶ ἦν ἀπολωλὼς ἦν καὶ ἄρτι εὑρέθη ηὑρέθη καὶ ἤρξαντο ἤρξατο εὐφραίνεσθαι ἦν δὲ υἱὸς αὐτοῦ πρεσβύτερος ἐν ἀγρῷ καὶ ὡς ἐρχόμενος ἐλθών δὲ καὶ ἤγγισεν ἤγγιζεν ἐγγίσας τῇ οἰκίᾳ ἤκουσεν συμφωνίας καὶ χοίρων χορῶν καὶ προσκαλεσάμενος ἕνα τῶν παίδων αὐτοῦ ἐπυνθάνετο τί θέλει ἂν εἴη ταῦτα τοῦτο εἶναι δὲ εἶπεν αὐτῷ ὅτι ἀδελφός σου ἥκει καὶ ἔθυσεν πατήρ σου τὸν μόσχον τὸν σιτευτόν μόσχον αὐτῷ ὅτι ὑγιαίνοντα αὐτὸν ἀπέλαβεν ὠργίσθη δὲ καὶ οὐκ ἤθελεν ἤθελησεν εἰσελθεῖν δὲ οὖν πατὴρ αὐτοῦ ἐξελθὼν παρεκάλει ἤρξατο αὐτόν δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν τῷ πατρὶ αὐτοῦ ἰδοὺ τοσαῦτα ἔτη δουλεύω σοι καὶ οὐδέποτε παρέβην ἐντολήν σου ἐντολήν παρῆλθον καὶ ἐμοὶ οὐδέποτε ἔδωκας μοι ἔριφον ἐρίφιον ἐξ αἰγῶν ἵνα μετὰ τῶν φίλων μου αριστήσω εὐφρανθῶ ὅτε τῷ δὲ υἱός ὑιῷ σου οὗτος τῷ καταφαγών καταφάγοντι πάντα σου τὸν βίον μετὰ τῶν πορνῶν καὶ ἦλθεν ἐλθόντι ἔθυσας αὐτῷ τὸν μόσχον τὸν σιτιστὸν σιτευτὸν μόσχον δὲ εἶπεν αὐτῷ τέκνον σὺ πάντοτε μετʼ ἐμοῦ εἶ καὶ πάντα τὰ ἐμὰ σά ἐστιν εὐφρανθῆναι δὲ ἔδει καὶ χαρῆναι ἔδει ὅτι ἀδελφός σου οὗτος νεκρὸς ἦν καὶ ἔζησεν ἀνέζησεν καὶ ἀπολωλὼς ἦν καὶ εὑρέθη ηὑρέθη ἔλεγεν δὲ καὶ πρὸς τοὺς μαθητάς ἑαυτοῦ αὑτοῦ ἄνθρωπός τις ἦν πλούσιος ὃς εἶχεν οἰκονόμον οἰκονόμους καὶ οὗτος διεβλήθη αὐτῷ ὡς διασκορπίζων τὰ ὑπʼ ὑπάρχοντα αὐτοῦ καὶ φωνήσας αὐτὸν εἶπεν αὐτῷ τί τοῦτο ἀκούω περὶ σοῦ ἀπόδος τὸν λόγον τῆς οἰκονομίας σου οὐ γὰρ δυνήσῃ δύνῃ ἔτι δύνῃ οἰκονομεῖν εἶπεν δὲ ἐν ἑαυτῷ αὐτῷ οἰκονόμος τί ποιήσω ὅτι κύριός μου ἀφαιρεῖται τὴν οἰκονομίαν ἀπʼ ἐμοῦ μου σκάπτειν οὐκ ἰσχύω καὶ ἐπαιτεῖν αἰσχύνομαι ἔγνων τί ποιήσω ἵνα ἂν ὅταν μετασταθῶ ἐκ τῆς οἰκονομίας δέξωνταί με εἰς τοὺς οἴκους ἑαυτῶν αὐτῶν καὶ προσκαλεσάμενος ἕνα ἕκαστον τῶν χρεωστῶν χρεοφειλετῶν τοῦ κυρίου αὐτοῦ ἑαυτοῦ ἔλεγεν τῷ πρώτῳ πόσον ὀφείλεις τῷ κυρίῳ μου δὲ εἶπεν αὐτῷ ἑκατὸν κάδους βάτους ἐλαίου δὲ καὶ εἶπεν δὲ αὐτῷ δέξαι σου τὸ τὰ γράμμα γράμματα καὶ καθίσας ταχέως γράψον ταχέως πεντήκοντα ἔπειτα τῷ ἑτέρῳ εἶπεν σὺ δὲ πόσον ὀφείλεις δὲ εἶπεν ἑκατὸν κόρους σίτου δὲ καὶ λέγει δὲ αὐτῷ δέξαι σου τὸ τὰ γράμμα γράμματα καὶ γράψον ὀγδοήκοντα καὶ ἐπῄνεσεν κύριος τὸν οἰκονόμον τῆς ἀδικίας ὅτι φρονίμως ἐποίησεν ὅτι διό λέγω ὑμῖν φρονιμώτεροι οἱ υἱοὶ τοῦ αἰῶνος τούτου φρονιμώτεροι ὑπὲρ τοὺς υἱοὺς τοῦ φωτὸς εἰς τὴν γενεὰν ταύτην τὴν ἑαυτῶν εἰσιν κᾳγὼ καὶ ἐγὼ ὑμῖν λέγω ὑμῖν ποιήσατε ἑαυτοῖς ποιήσατε φίλους ἐκ τοῦ ἀδίκου μαμωνᾶ τῆς ἀδικίας ἵνα ὅταν ἐκλίπητε ἐκλίπηται ἐκλίπῃ δέξωνται ὑμᾶς εἰς τὰς αἰωνίους σκηνάς πιστὸς ἐν ἐλαχίστῳ καὶ ἐν πολλῷ πιστός ἐστιν καὶ ἐν ὀλίγῳ ἐλαχίστῳ ἄδικος καὶ ἐν πολλῷ ἄδικός γίνεται ἐστιν εἰ οὖν ἐν τῷ ἀδίκῳ μαμωνᾷ πιστοὶ οὐκ ἐγένεσθε τὸ ἀληθινὸν τίς ὑμῖν πιστεύσει καὶ εἰ ἐν τῷ ἀλλοτρίῳ πιστοὶ οὐκ ἐγένεσθε τὸ ἡμέτερον ὑμέτερον τίς ὑμῖν δώσει ὑμῖν οὐδεὶς οἰκέτης δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν εἰ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει ἑνὸς ἀνθέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ ἤκουον δὲ ταῦτα πάντα καὶ οἱ Φαρισαῖοι φιλάργυροι ὑπάρχοντες καὶ ἐξεμυκτήριζον αὐτόν καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὑμεῖς ἐστε οἱ δικαιοῦντες ἑαυτοὺς ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων δὲ Θεὸς γινώσκει τὰς καρδίας ὑμῶν ὅτι τὸ ἐν ἀνθρώποις ἀνθρώπῳ ὑψηλὸν βδέλυγμα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ Κυρίου ἐστιν νόμος καὶ οἱ προφῆται μέχρι ἕως Ἰωάννου ἐπροφήτευσαν ἀπὸ τε τότε Βασιλεία τοῦ Θεοῦ εὐαγγελίζεται καὶ πᾶς εἰς αὐτὴν βιάζεται εὐκοπώτερον δέ ἐστιν τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν παρελθεῖν τοῦ νόμου μίαν κεραίαν μίαν πεσεῖν παρελθεῖν πᾶς ἀπολύων τὴν γυναῖκα αὐτοῦ καὶ γαμῶν ἑτέραν μοιχεύει καὶ πᾶς ἀπολελυμένην ἀπὸ ἀνδρὸς γαμῶν μοιχεύει εἶπεν ἄνθρωπος δέ καὶ ἑτέραν παραβολὴν ἄνθρωπος τις ἦν πλούσιος πλούσιον ὀνόματι Νευής καὶ ἐνεδιδύσκετο πορφύραν καὶ βύσσον καὶ εὐφραινόμενος καθʼ ἡμέραν λαμπρῶς πτωχὸς δέ τις ἦν ὀνόματι Λάζαρος ὃς ἐβέβλητο πρὸς τὸν πυλῶνα αὐτοῦ εἱλκωμένος καὶ ἐπιθυμῶν χορτασθῆναι ἀπὸ τῶν τῶν ψιχίων ψιχῶν τῶν τῶν πιπτόντων πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τοῦ πλουσίου ἀλλὰ καὶ οἱ κύνες ἐρχόμενοι ἔλειχον ἐπέλειχον ἀπέλειχον τὰ ἕλκη αὐτοῦ ἐγένετο δὲ ἐν τῷ ἀποθανεῖν τὸν πτωχὸν καὶ ἀπενεχθῆναι αὐτὸν ὑπὸ τῶν ἀγγέλων εἰς τὸν κόλπον τοῦ Ἀβραάμ ὑπὸ τῶν ἀγγέλων ἀπέθανεν δὲ καὶ πλούσιος καὶ ἐτάφη καὶ ἐν τῷ ᾍδῃ ἐπάρας τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ ὑπάρχων ἐν βασάνοις ὁρᾷ τὸν Ἀβραὰμ ἀπὸ μακρόθεν καὶ Λάζαρον ἐν τοῖς τῷ κόλποις κόλπῳ αὐτοῦ ἀναπαυόμενον καὶ αὐτὸς ἐμφωνήσας φωνήσας εἶπεν Πάτερ Ἀβραάμ ἐλέησόν με καὶ πέμψον Λάζαρον ἵνα βάψῃ τὸ ἄκρον τοῦ δακτύλου αὐτοῦ ὕδατος ὕδατι καὶ καταψύξῃ τὴν γλῶσσάν μου ὅτι ὀδυνῶμαι ἐν τῇ φλογὶ ταύτῃ εἶπεν δὲ Ἀβραάμ τέκνον μνήσθητι τέκνον ὅτι ἀπέλαβες σὺ τὰ ἀγαθά σου σὺ ἐν τῇ ζωῇ σου καὶ Λάζαρος ὁμοίως τὰ κακά νῦν δὲ ὧδε ὅδε παρακαλεῖται σὺ δὲ ὀδυνᾶσαι καὶ ἐν ἐπὶ πᾶσι τούτοις μεταξὺ ἡμῶν ὑμῶν καὶ ὑμῶν ἡμῶν χάσμα μέγα ἐστήρικται ὅπως οἱ θέλοντες διαβῆναι ἐντεῦθεν ἔνθεν πρὸς ὑμᾶς μὴ δύνωνται μήτε μηδὲ οἱ ἐκεῖθεν ὧδε πρὸς ἡμᾶς διαπερῶσιν διαπερᾶσαι εἶπεν οὖν δέ ἐρωτῶ οὖν σε οὖν Πάτερ Ἀβραάμ ἵνα πέμψῃς αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον τοῦ πατρός μου ἔχω γὰρ πέντε ἀδελφούς ὅπως διαμαρτύρηται αὐτοῖς ἵνα μὴ καὶ αὐτοὶ ἔλθωσιν εἰς τοῦτον τὸν τόπον τοῦτον τῆς βασάνου λέγει εἶπεν δὲ αὐτῷ Ἀβραάμ ἔχουσι Μωϋσέα καὶ τοὺς προφήτας ἀκουσάτωσαν αὐτῶν δὲ εἶπεν οὐχί Πάτερ πατὴρ Ἀβραάμ ἀλλʼ ἐάν τις ἐκ ἀπὸ νεκρῶν ἀναστῇ ἐγερθῇ πορευθῇ πρὸς αὐτοὺς μετανοήσουσιν εἶπεν δὲ αὐτῷ εἰ Μωϋσέως καὶ τῶν προφητῶν οὐκ ἀκούουσιν οὐδʼ ἐάν τις ἐκ νεκρῶν ἐγερθῇ ἀναστῇ καὶ ἀπέλθῃ πρός αὑτούς πιστεύουσιν πιστεύσουσιν πεισθήσονται εἶπεν δὲ πρὸς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἀνένδεκτόν ἐστιν τοῦ μὴ ἐλθεῖν τὰ σκάνδαλα μὴ ἐλθεῖν πλὴν οὐαὶ οὐδὲ δὲ διʼ οὗ ἔρχεται λυσιτελεῖ συμφέρει δὲ αὐτῷ εἰ λίθος μυλικὸς μύλος ὀνικὸς περίκειται περιέκειτο περὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ ἔρριπται ἔρριπτο εἰς τὴν θάλασσαν ἵνα σκανδαλίσῃ ἕνα τῶν μικρῶν τούτων ἕνα προσέχετε ἑαυτοῖς ἐὰν δὲ ἁμάρτῃ ἁμαρτήσῃ εἰς σὲ ἀδελφός σου ἐπιτίμησον αὐτῷ καὶ ἐὰν ἑπτάκις μὲν μετανοήσῃ ἄφες αὐτῷ καὶ ἐὰν ἑπτάκις τῆς ἡμέρας ἁμάρτῃ ἁμαρτήσῃ εἰς σὲ καὶ ἐάν τὸ ἑπτάκις τῆς ἡμέρας ἐπιστρέψῃ πρὸς ἐπί σὲ λέγων μετανοῶ μετανοήσω ἀφήσεις ἄφες ἀφήσει αὐτῷ καὶ εἶπαν εἶπον οἱ ἀπόστολοι τῷ Κυρίῳ πρόσθες πρόσθεν ἡμῖν πίστιν εἶπεν δὲ εἶπεν Κύριος αὐτοῖς εἰ ἔχετε εἴχετε πίστιν ὡς κόκκον σινάπεως ἐλέγετε ἂν τῷ ὄρει τῇ συκαμίνῳ ταύτῃ τούτῳ μετάβα ἐντεῦθεν ἐκεῖ ἐκριζώθητι καὶ μετέβαινεν καὶ τῇ συκαμίνῳ μεταφυτεύθητι φυτεύθητι εἰς ἐν τῇ τὴν θαλάσσῃ θάλασσαν καὶ ὑπήκουσεν ἂν ὑμῖν τίς δὲ ἐξ ἔχων ὑμῶν δοῦλον ἔχων ἀροτριῶντα ποιμαίνοντα ὃς εἰσελθόντι ἐκ τοῦ ἀγροῦ μὴ ἐρεῖ αὐτῷ εὐθέως παρελθὼν ἀνάπεσε ἀνάπεσαι ἀλλʼ οὐχ οὐχὶ ἐρεῖ αὐτῷ ἑτοίμασον μοι τί δειπνήσω δείπνῳ σῷ καὶ περιζωσάμενος διακόνει μοι ἕως ἂν φάγω καὶ πίω καὶ μετὰ ταῦτα φάγεσαι σὺ καὶ πίεσαι σύ μὴ χάριν ἔχει χάριν τῷ δούλῳ ἐκείνῳ ὅτι ἐποίησεν τὰ διαταχθέντα αὐτῷ οὐ δοκῶ οὕτως καὶ ὑμεῖς ὅταν ποιήσητε ὃσα πάντα πάντα ταῦτα τὰ διαταχθέντα λέγω ὑμῖν λέγετε ὅτι δοῦλοι ἀχρεῖοί ἐσμεν ἀχρεῖοί ὅτι ὠφείλομεν ποιῆσαι πεποιήκαμεν καὶ ἐγένετο ἐν τῷ πορεύεσθαι αὐτὸν εἰς Ἰερουσαλὴμ καὶ αὐτὸς διήρχετο διέρχεται διὰ μέσου μέσον Σαμαρείας καὶ Γαλιλαίας καὶ εἰσερχομένου αὐτοῦ εἴς τινα κώμην ὅπου ἦσαν ἀπήντησαν ὑπήντησαν αὐτῷ δέκα λεπροὶ ἄνδρες λεπροὶ καὶ οἳ ἔστησαν ἀνέστησαν πόρρω πόρρωθεν καὶ αὐτοὶ ἦραν ἔκραξαν τὴν φωνὴν φωνῇ μεγάλῃ λέγοντες Ἰησοῦ Ἐπιστάτα ἐλέησον ἡμᾶς καὶ ἰδὼν αὑτούς εἶπεν αὐτοῖς θέλω καθαρίσθητε τεθεραπευσθε καὶ εὐθέως ἐκαθαρίσθησαν πορευθέντες ἐπιδείξατε ἑαυτοὺς τοῖς ἱερεῦσιν καὶ ἐγένετο δὲ ἐν τῷ ὑπάγειν αὐτοὺς ἐκαθαρίσθησαν εἷς δὲ ἐξ αὐτῶν ἰδὼν ὅτι ἰάθη εἰάθη ἐκαθαρίσθη ὑπέστρεψεν μετὰ φωνῆς μεγάλης φωνῆς δοξάζων τὸν Θεόν καὶ ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον παρὰ πρός τοὺς πόδας αὐτοῦ εὐχαριστῶν αὐτῷ καὶ αὐτὸς ἦν δὲ Σαμαρείτης ἀποκριθεὶς δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς οὐχ οὐχὶ οἱ οὗτοι δέκα οὗτοι ἐκαθαρίσθησαν οἱ δὲ ἐννέα ποῦ ἐξ αὐτῶν οὐδεὶς οὐχ εὑρέθησαν εὑρεθῇ ὑποστρέψαντες ὑποστρέφων ὃς δοῦναι δώσει δόξαν τῷ Θεῷ εἰ μὴ ἀλλογενὴς οὗτος καὶ εἶπεν αὐτῷ ἀναστὰς πορεύου ὅτι πίστις σου σέσωκέν σε ἐπερωτηθεὶς δὲ ὑπὸ τῶν Φαρισαίων πότε ἔρχεται Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἀπεκρίθη αὐτοῖς καὶ εἶπεν οὐκ ἔρχεται Βασιλεία τοῦ Θεοῦ μετὰ παρατηρήσεως οὐδὲ ἐροῦσιν ἰδοὺ ὧδε καὶ ἰδοὺ ἐκεῖ μὴ πιστεύσητε ἰδοὺ γὰρ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντὸς ὑμῶν ἐστιν εἶπεν οὖν δὲ πρὸς τοὺς μαθητάς αὐτοῦ ἐλεύσονται ἡμέραι τοῦ ὅτε ἐπιθυμήσετε ἐπιθυμῆσαι ὑμᾶς μίαν τῶν ἡμερῶν τούτων τοῦ Υἱοῦ τοῦ Ἀνθρώπου ἰδεῖν καὶ οὐκ ὄψεσθε καὶ ἐροῦσιν ὑμῖν ἰδοὺ ἐκεῖ ὧδε καὶ ἰδοὺ ὧδε ἐκεῖ μὴ ἀπέλθητε μήτε μηδὲ διώξητε διώξετε ὥσπερ γὰρ ἀστραπὴ ἀστράπτουσα ἐκ τῆς ὑπὸ τὸν οὐρανὸν εἰς τὴν ὑπʼ οὐρανὸν λάμπει ἀστράπτει οὕτως ἔσται καὶ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου ἐν τῇ ἡμέρᾳ αὐτοῦ πρῶτον δὲ δεῖ διʼ αὐτὸν πολλὰ παθεῖν αὑτόν καὶ ἀποδοκιμασθῆναι ἀπὸ τῆς γενεᾶς ταύτης καὶ καθὼς ἐγένετο ἐν ταῖς ἡμέραις τοῦ Νῶε οὕτως ἔσται καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις τοῦ Υἱοῦ τοῦ Ἀνθρώπου ἤσθιον ἔπινον ἐγάμουν ἐγαμίζοντο ἐξεγαμίζοντο ἄχρι ἧς ἡμέρας εἰσῆλθεν Νῶε εἰς τὴν κιβωτόν καὶ ἐγένετο ἦλθεν κατακλυσμὸς καὶ ἦρεν ἀπώλεσεν πάντας ἅπαντας ὁμοίως καθὼς καὶ ὼς ἐγένετο ἐν ταῖς ἡμέραις Λώτ ἤσθιον ἔπινον ἠγόραζον ἐπώλουν ἐφύτευον ᾠκοδόμουν οἰκοδομοῦν δὲ ἡμέρᾳ ἐξῆλθεν Λὼτ ἀπὸ Σοδόμων ἔβρεξεν πῦρ θεῖον καὶ θεῖον πῦρ ἀπʼ οὐρανοῦ καὶ ἀπώλεσεν πάντας ἅπαντας κατὰ ταῦτα τὰ αὐτὰ ἔσται ἐν τῇ ἡμέρᾳ τοῦ Υἱὸς υἱοῦ τοῦ Ἀνθρώπου ἀποκαλύπτεται ἀποκαλυφθῇ ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ὃς ἔσται εστιν ἐπὶ τοῦ δώματος καὶ τὰ σκεύη αὐτοῦ ἐν τῇ οἰκίᾳ αὐτοῦ μὴ καταβάτω ἆραι αὐτά καὶ ἐν τῷ ἀγρῷ ὁμοίως μὴ ἐπιστρεψάτω ἐπιστραφήτω εἰς τὰ ὀπίσω μνημονεύετε τῆς γυναικὸς λῴη Λώτ ὃς δʼ ἂν ἐὰν θελήσῃ ζητήσῃ ζωογονῆσαι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ περιποιήσασθαι σῶσαι ἀπολέσει ἀπολέσῃ αὐτήν καὶ ὃς δʼ ἂν ἐὰν ἀπολέσει ἀπολέσῃ αὐτὴν ζῳογονήσει αὐτήν λέγω ὑμῖν ταύτῃ ἀυτῇ τῇ νυκτὶ δύο ἔσονται δύο ἐπὶ κλίνης μιᾶς δύο εἷς παραλημφθήσεται παραλαμβάνεται καὶ ἕτερος ἀφεθήσεται ἀφίεται καὶ ἀποκριθέντες λέγουσιν δύο ἔσονται δύο ἀλήθουσαι ἐπὶ τὸ αὐτό μία παραλημφθήσεται καὶ δὲ ἑτέρα ἀφεθήσεται δύο ἔσονται ἐν τῷ ἀγρῷ εἴς παραληφθήσεται καὶ ἕτερος ἀφεθήσεται καὶ ἀποκριθέντες λέγουσιν αὐτῷ ποῦ Κύριε δὲ εἶπεν αὐτοῖς ὅπου τὸ σῶμα ἐκεῖ καὶ συναχθήσονται οἱ ἀετοὶ ἐκεῖ συναχθήσονται ἐπισυναχθήσονται ἔλεγεν δὲ καὶ παραβολὴν αὐτοῖς πρὸς τὸ δεῖν πάντοτε προσεύχεσθαι αὐτοὺς καὶ μὴ ἐγκακεῖν ἐκκακεῖν λέγων κριτής τις ἦν ἔν τῇ τινι πόλει τὸν Θεὸν μὴ φοβούμενος καὶ ἄνθρωπον ἄνθρωπους μὴ ἐντρεπόμενος χήρα δὲ ἦν ἐν τῇ πόλει ἐκείνῃ καὶ ἤρχετο πρὸς αὐτὸν λέγουσα ἐκδίκησόν με ἀπὸ τοῦ ἀντιδίκου μου καὶ οὐκ ἤθελησεν ἤθελεν ἐπὶ χρόνον τινα μετὰ ταῦτα δὲ ταῦτα ἦλθεν εἶπεν ἐν εἰς ἑαυτῷ ἑαυτὸν καὶ λέγει εἰ καὶ τὸν Θεὸν οὐ φοβοῦμαι καὶ οὐδὲ ἄνθρωπον οὐκ ἐντρέπομαι διά γε τὸ παρενοχλεῖν παρέχειν μοι κόπον κόπους τὴν χήραν ταύτην ἀπελθὼν ἐκδικήσω αὐτήν ἵνα μὴ εἰς τέλος ἐρχομένη ὑπωπιάζῃ ὑποπτάζη με εἶπεν δὲ Κύριος ἀκούσατε τί κριτὴς τῆς ἀδικίας λέγει δὲ Θεὸς οὐ μὴ ποιήσῃ ποιήσει τὴν ἐκδίκησιν τῶν ἐκλεκτῶν αὐτοῦ τῶν βοώντων πρὸς αὐτῷ αὐτῶν αὐτὸν ἡμέρας νυκτός καὶ νυκτός ἡμέρας καὶ μακροθυμῶν μακροθυμεῖ ἐν ἐπʼ αὐτοῖς λέγω ὑμῖν ὅτι ποιήσει τὴν ἐκδίκησιν αὐτῶν ἐν τάχει πλὴν ἆρα Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου ἐλθὼν ἆρα εὑρήσει τὴν πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς εἶπεν δὲ καὶ πρός τινας τοὺς πεποιθότας ἐφʼ ἑαυτοῖς ὅτι εἰσὶν δίκαιοι καὶ ἐξουθενοῦντας ἐξουθενοῦντες τοὺς λοιποὺς λοιποὺς ἀνθρώπους τὴν παραβολὴν ταύτην δύο ἄνθρωποι δύο ἀνέβησαν εἰς τὸ ἱερὸν προσεύξασθαι εἷς Φαρισαῖος καὶ ἕτερος εἷς τελώνης Φαρισαῖος σταθεὶς ταῦτα πρὸς καθʼ ἑαυτὸν ταῦτα προσηύχετο προσεύχεται προσηύξατο Θεός εὐχαριστῶ σοι ὅτι οὐκ εἰμὶ ὡς ὥσπερ None οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων ἅρπαγες ἄδικοι μοιχοί καὶ ὡς οὗτος τελώνης οὗτος νηστεύω δὶς τοῦ σαββάτου ἀποδεκατεύω ἀποδεκατῶ πάντα ὅσα κτῶμαι καὶ δὲ τελώνης μακρόθεν ἑστὼς οὐκ ἠδύνατο ἤθελεν οὐδὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς ἐπᾶραι εἰς τὸν οὐρανόν ἐπᾶραι ἀλλʼ ἔτυπτεν εἰς τὸ στῆθος ἑαυτοῦ αὐτοῦ λέγων Θεός ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ λέγω ὑμῖν κατέβη οὗτος δεδικαιωμένος εἰς τὸν οἶκον ἑαυτοῦ αὐτοῦ μᾶλλον γὰρ παρʼ ἐκεῖνος ἐκεῖνον τὸν Φαρισαῖον ὅτι πᾶς ὑψῶν αὑτόν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται καὶ δὲ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται προσέφερον δὲ αὐτῷ καὶ τὰ βρέφη παιδία ἵνα αὐτῶν ἅπτηται ἰδόντες δὲ οἱ μαθηταὶ ἐπετίμησαν ἐπετίμων αὐτοῖς δὲ Ἰησοῦς προσεκαλέσατο προσκαλεσάμενος προσεκαλεῖτο αὐτὰ εἶπεν λέγων ἄφετε τὰ παιδία ἔρχεσθαι πρός ὑμᾶς με ἐμέ καὶ μὴ κωλύετε κωλύσητε αὐτά τῶν γὰρ τοιούτων ἐστὶν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἀμὴν γάρ λέγω ὑμῖν ὃς ἂν ἐὰν μὴ δέξηται τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ὡς παιδίον οὐ μὴ εἰσέλθῃ εἰς αὐτήν καὶ ἐπηρώτησέν τις αὐτὸν ἄρχων λέγων Διδάσκαλε ἀγαθέ τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω εἶπεν δὲ εἶπεν αὐτῷ Ἰησοῦς τί με λέγεις ἀγαθόν οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς Θεός τὰς ἐντολὰς οἶδας δὲ εἶπεν ποίας εἶπεν δὲ Ἰησοῦς τὸ οὔ μὴ μοιχεύσῃς μοιχεύσεις οὔ μὴ φονεύσῃς φονεύσεις οὔ μὴ κλέψῃς κλέψεις οὔ μὴ ψευδομαρτυρήσῃς ψευδομαρτυρήσεις τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου δὲ εἶπεν ταῦτα πάντα ταῦτα ἐφυλαξάμην ἐφύλαξα ἐκ νεότητος μου ἀκούσας δὲ ταῦτα Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ ὅτι ἔτι ἕν σοι λείπει πάντα ὅσα ἔχεις πώλησον καὶ διάδος δός τοῖς πτωχοῖς καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς οὐρανῷ καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι δὲ ἀκούσας ταῦτα πάντα περίλυπος ἐγένετο ἐγενήθη ἦν γὰρ πλούσιος σφόδρα ἰδὼν δὲ αὐτὸν Ἰησοῦς περίλυπον γενόμενον εἶπεν Ἰησοῦς πῶς δυσκόλως οἱ τὰ χρήματα ἔχοντες εἰσελεύσονται εἰς τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελεύσονται εἰσπορεύονται εὐκοπώτερον γάρ ἐστιν κάμηλον διὰ τρυμαλιᾶς τρήματος βελόνης ῥαφίδος διελθεῖν εἰσελθεῖν πλούσιον εἰσελθεῖν εἰς τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν εἶπον εἶπαν δὲ οἱ ἀκούσαντες ἀκούοντες καὶ τίς δύναται σωθῆναι δὲ εἶπεν τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ ἐστιν παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν εἶπεν δὲ Πέτρος ἰδοὺ ἡμεῖς ἀφήκαμεν ἀφέντες πάντα καὶ τὰ ἴδια ἀφέντες ἠκολουθήσαμέν σοι δὲ εἶπεν αὐτοῖς ἀμὴν λέγω ὑμῖν λέγω ὅτι οὐδείς ἐστιν ὃς ἀφῆκεν οἰκίαν οἰκίας γυναῖκα γονεῖς ἀδελφοὺς ἀδελφὰς γυναῖκα γονεῖς τέκνα ἐν τῷ καιρῷ τούτῳ ἕνεκεν εἵνεκεν τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ ἐάν ὃς οὐχὶ οὐ μὴ λάβῃ ἀπολάβῃ πολλαπλασίονα ἑπταπλασίονα ἐν τῷ καιρῷ τούτῳ καὶ ἐν τῷ αἰῶνι τῷ ἐρχομένῳ ζωὴν αἰώνιον παραλαβὼν δὲ τοὺς δώδεκα εἶπεν πρὸς αὐτούς αὐτοῖς ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα Ἰερουσαλήμ καὶ τελεσθήσεται πάντα τὰ γεγραμμένα διὰ τῶν προφητῶν περὶ τῷ τοῦ Υἱῷ υἱοῦ τοῦ Ἀνθρώπου ὅτι παραδοθήσεται γὰρ τοῖς ἔθνεσιν καὶ ἐμπαιχθήσεται καὶ ὑβρισθήσεται καὶ ἐμπτυσθήσεται καὶ μαστιγώσαντες ἀποκτενοῦσιν ἀποκτείνουσιν αὐτόν καὶ τῇ ἡμέρᾳ τῇ τρίτῃ ἀναστήσεται καὶ αὐτοὶ δὲ οὐδὲν τούτων οὐδὲν συνῆκαν καὶ ἀλλʼ ἦν τὸ ῥῆμα τοῦτο κεκρυμμένον ἀπʼ αὐτῶν καὶ οὐκ ἐγίνωσκον τὰ λεγόμενα ἐγένετο δὲ ἐν τῷ ἐγγίζειν αὐτὸν εἰς Ἰεριχὼ αὑτόν τυφλός τις ἐπαιτῶν ἐκάθητο παρὰ τὴν ὁδὸν ἐπαιτῶν προσαιτῶν ἀκούσας δὲ ὄχλου παραπορευομένου διαπορευομένου ἐπυνθάνετο τί ἂν εἴη τοῦτο οἱ ἀπήγγειλαν δὲ ἀπήγγειλαν αὐτῷ ὅτι Ἰησοῦς Ναζαρηνός Ναζωραῖος παρέρχεται καὶ δὲ ἐβόησεν λέγων Ἰησοῦ Υἱὲ Δαυίδ ἐλέησόν με καὶ οἱ δὲ προάγοντες παράγοντες ἐπετίμων ἐπετίμουν αὐτῷ ἵνα σιγήσῃ σιωπήσῃ αὐτὸς δὲ πολλῷ μᾶλλον ἔκραζεν Ἰησοῦ Υἱὲ Υἱὸς Υἱοῦ Δαυίδ ἐλέησόν με σταθεὶς δὲ Ἰησοῦς ἐκέλευσεν αὐτὸν ἀχθῆναι πρὸς αὐτόν ἐγγίσαντος δὲ αὐτοῦ ἐπηρώτησεν αὐτόν λέγων τί σοι θέλεις ποιήσω δὲ εἶπεν Κύριε ἵνα ἀναβλέψω καὶ ἀποκριθεὶς Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ ἀνάβλεψον πίστις σου σέσωκέν σε καὶ παραχρῆμα ἀνέβλεψεν καὶ ἠκολούθει ἠκολούθησεν αὐτῷ αὑτόν δοξάζων τὸν Θεόν καὶ πᾶς λαὸς ἰδὼν ἔδωκεν δόξαν αἶνον τῷ Θεῷ καὶ καὶ ἐξελθὼν εἰσελθὼν διήρχετο τὴν Ἰεριχώ καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ ὀνόματι καλούμενος Ζακχαῖος καὶ αὐτὸς οὗτος ἦν ἀρχιτελώνης καὶ αὐτὸς οὗτος ἦν πλούσιος καὶ ἐζήτει ἰδεῖν τὸν Ἰησοῦν τίς ἐστιν καὶ οὐκ ἠδύνατο ἐδύνατο ἀπὸ τοῦ ὄχλου ὅτι τῇ ἡλικίᾳ μικρὸς ἦν καὶ προσδραμὼν προλαβών προδραμὼν εἰς τὸ ἔμπροσθεν ἀνέβη ἐπὶ συκομορέαν συκόμωρον τοῦ ἵνα ἴδῃ ἰδεῖν αὐτόν ὅτι δἰ ἐκείνης ἐκείνῃ ἤμελλεν ἔμελλεν διέρχεσθαι καὶ ὡς ἦλθεν ἐγένετο ἐπὶ ἐν τὸν τῷ τόπον διέρχεσθαι ἀναβλέψας Ἰησοῦς εἶδεν αὐτὸν εἶδεν καὶ εἶπεν πρὸς αὐτόν αὐτῷ Ζακχαῖε σπεύσας σπεῦσον κατάβηθι ὅτι σήμερον γὰρ ἐν τῷ οἴκῳ σου δεῖ με μεῖναι καὶ σπεύσας δὲ κατέβη καὶ ὑπεδέξατο αὐτὸν χαίρων καὶ ἰδόντες ἅπαντες πάντες διεγόγγυζον λέγοντες ὅτι παρὰ ἀνδρὶ ἁμαρτωλῷ ἀνδρὶ εἰσῆλθεν καταλῦσαι σταθεὶς δὲ Ζακχαῖος εἶπεν πρὸς τὸν Κύριον ἰδοὺ τὰ τὸ ἡμίσιά ἡμίση ἥμισυ μου τῶν ὑπαρχόντων μου μοι Κύριε δίδωμι τοῖς πτωχοῖς δίδωμι καὶ εἴ τινός τι ἐσυκοφάντησα ἀποδίδωμι τετραπλοῦν εἶπεν δὲ πρὸς αὐτὸν Ἰησοῦς πρός αὑτόν ὅτι σήμερον σωτηρία ἐν τῷ οἴκῳ τούτῳ ἐγένετο καθότι καὶ αὐτὸς υἱὸς Ἀβραάμ ἐστιν ἦλθεν γὰρ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου ζητῆσαι καὶ σῶσαι τὸ ἀπολωλός ἀκουόντων δὲ αὐτῶν ταῦτα προσθεὶς εἶπεν παραβολὴν διὰ τὸ ἐγγὺς εἶναι αὐτὸν εἶναι ἐγγὺς Ἰερουσαλὴμ αὐτὸν καὶ δοκεῖν δοκεῖ αὐτοὺς αὐτοῖς ὅτι μέλλει παραχρῆμα μέλλει Βασιλεία τοῦ Θεοῦ μέλλει ἀναφαίνεσθαι εἶπεν δὲ οὖν ἄνθρωπός τις ἦν εὐγενὴς καὶ ἐπορεύθη ἐπορεύετο εἰς χώραν μακρὰν λαβεῖν ἑαυτῷ βασιλείαν καὶ ὑποστρέψαι καλέσας δὲ δέκα δούλους αὐτοῦ ἑαυτοῦ ἔδωκεν αὐτοῖς δέκα μνᾶς καὶ εἶπεν πρὸς αὐτούς πραγματεύσασθαι πραγματεύσασθε πραγματεύεσθαι ἕως ἐν ἔρχομαι οἱ δὲ πολῖται αὐτοῦ ἐμίσουν αὐτόν καὶ ἐνέπεμψαν ἀπέστειλαν πρεσβείαν ὀπίσω αὐτοῦ λέγοντες οὐ θέλομεν τοῦτον βασιλεῦσαι ἐφʼ ἡμᾶς καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἐπανελθεῖν αὐτὸν λαβόντα τὴν βασιλείαν καὶ εἶπεν φωνηθῆναι αὐτῷ αὐτοῦ τοὺς δούλους τούτους οἷς ἔδωκεν δεδώκει τὸ ἀργύριον ἵνα γνοῖ γνῷ τίς τί διεπραγματεύσατο διεπραγματεύσαντο ἐπραγματεύσατο παρεγένετο δὲ πρῶτος λέγων Κύριε μνᾶ σου προσειργάσατο δέκα προσηργάσατο προσήργασα μνᾶς προσηργάσατο καὶ δὲ εἶπεν αὐτῷ εὖγε εὖ ἀγαθὲ δοῦλε ἀγαθέ ὅτι ἐν ἐλαχίστῳ πιστὸς ἐγένου ἴσθι ἐξουσίαν ἔχων ἐπάνω δέκα πόλεων καὶ ἦλθεν δεύτερος ἕτερος ἐλθών λέγων εἶπεν Κύριε μνᾶ σου Κύριε πέντε ἐποίησεν πέντε μνᾶς εἶπεν δὲ καὶ τούτῳ γίνου καὶ σὺ γίνου γενοῦ ἐπάνω γίνου πέντε πόλεων καὶ ἕτερος ἦλθεν λέγων Κύριε ἰδοὺ μνᾶ σου ἣν εἶχον ἀποκειμένην ἐν σουδαρίῳ ὅτι ἐφοβούμην ἐφοβήθην γάρ σε ὅτι ἄνθρωπος γάρ αὐστηρὸς εἶ αὐστηρός αἴρεις οὐκ ἔθηκας καὶ θερίζεις οὐκ ἔσπειρας λέγει δὲ εἶπεν αὐτῷ ἐκ τοῦ στόματός σου κρίνω σε πονηρὲ δοῦλε ᾔδεις ὅτι ἐγὼ ἄνθρωπος αὐστηρός εἰμι αἴρων αἴρω οὐκ ἔθηκα καὶ θερίζων θερίζω οὐκ ἔσπειρα καὶ διὰ τί οὖν οὐκ ἔδωκάς μου τὸ ἀργύριον μου ἐπὶ τὴν τράπεζαν κἀγὼ καὶ ἐγὼ ἐλθὼν οὖν σὺν τῷ τόκῳ ἂν ἔπραξα αὐτὸ ἀνέπραξα ἔπραξα εἶπεν καὶ δὲ τοῖς παρεστῶσιν εἶπεν ἄρατε ἆραι ἀπʼ αὐτοῦ τὴν μνᾶν καὶ ἀπενέγκατε δότε τῷ τὰς δέκα μνᾶς ἔχοντι καὶ εἶπαν εἶπον αὐτῷ Κύριε ἔχει δέκα μνᾶς λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι παντὶ τῷ ἔχοντι προστίθεται δοθήσεται ἀπὸ δὲ τοῦ μὴ ἔχοντος καὶ ἔχει ἀρθήσεται ἀπʼ αὐτοῦ πλὴν ἐκείνους τοὺς ἐχθρούς μου τούτους ἐκείνους τοὺς μὴ θελήσαντάς θέλοντας με βασιλεῦσαι βασιλεύειν ἐπʼ αὐτοὺς ἀγάγετε ἀγάγατε ὧδε καὶ κατασφάξατε αὐτοὺς ἔμπροσθέν μου καὶ τὸν ἀχρεῖον δοῦλον ἐκβάλετε εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον ἐκεῖ ἔσται κλαυθμὸς καὶ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων καὶ εἰπὼν ταῦτα ἐπορεύετο ἔμπροσθεν ἀναβαίνων δὲ εἰς Ἱεροσόλυμα Ἰερουσαλήμ καὶ ἐγένετο ὡς ἤγγισεν εἰς Βηθφαγὴ Βηθσφαγὴ καὶ Βηθανίαν Βηθανιὰ πρὸς τὸ ὄρος τὸ τῶν Ἐλαιῶν καλούμενον Ἐλαιῶν Ἐλαιῶνα ἀπέστειλεν δύο τῶν μαθητῶν αὑτοῦ εἰπὼν λέγων ὑπάγετε εἰς τὴν κατέναντι κώμην ἐν καὶ εἰσπορευόμενοι εὑρήσετε πῶλον δεδεμένον ἐφʼ ὃν οὐδεὶς πώποτε ἀνθρώπων ἐκάθισεν καὶ λύσαντες αὐτὸν ἀγάγετε ἀγάγατε αὑτόν καὶ ἂν ἐάν τις ὑμᾶς ἐρωτᾷ διὰ τί λύετε οὕτως ἐρεῖτε αὐτῷ ὅτι Κύριος αὐτοῦ χρείαν ἔχει καὶ ἀπελθόντες δὲ οἱ ἀπεσταλμένοι εὗρον εὗραν καθὼς εἶπεν ἀπεκρίθησαν αὐτοῖς λυόντων δὲ αὐτῶν τὸν πῶλον εἶπαν εἶπον οἱ κύριοι αὐτοῦ πρὸς αὐτούς τί λύετε τὸν πῶλον οἱ δὲ εἶπαν εἶπον ὅτι Κύριος αὐτοῦ χρείαν ἔχει καὶ ἤγαγον ἀγαγόντες αὐτὸν τὸν πῶλον πρὸς τὸν Ἰησοῦν καὶ ἐπιρίψαντες ἑπέριψαν αὐτῶν ἑαυτῶν τὰ ἱμάτια αὐτῶν ἐπὶ αὑτόν τὸν πῶλον καὶ ἐπεβίβασαν τὸν Ἰησοῦν πορευομένου δὲ αὐτοῦ ὑπεστρώννυον τὰ ἱμάτια ἑαυτῶν αὑτῶν ἐν τῇ ὁδῷ ἐγγίζοντος ἐγγιζόντων δὲ αὐτοῦ αὐτῶν ἤδη πρὸς τῇ τὴν καταβάσει κατάβασιν τοῦ Ὄρους τῶν Ἐλαιῶν ἤρξαντο ἤρξατο ἅπαν πᾶν ἀπαντᾶν τὸ πλῆθος τῶν μαθητῶν χαίροντες αἰνεῖν τὸν Θεὸν φωνῇ μεγάλῃ περὶ πασῶν πάντων ὧν εἶδον γινομένων δυνάμεων λέγοντες εὐλογημένος ἐρχόμενος βασιλεὺς ἐν ὀνόματι Κυρίου εὐλογημένος βασιλεὺς εἰρήνη ἐν οὐρανῷ οὐρανοῖς ἐν εἰρήνη εἰρήνῃ καὶ δόξα ἐν ὑψίστοις καί τινες τινες δὲ τῶν Φαρισαίων Φαρισαῖοι ἀπὸ τοῦ ὄχλου εἶπαν εἶπον πρὸς αὐτόν Διδάσκαλε ἐπιτίμησον τοῖς μαθηταῖς σου καὶ ἀποκριθεὶς δὲ εἶπεν λέγει αὐτοῖς λέγω ὑμῖν ὅτι ἐὰν οὗτοι σιγήσουσιν σιωπήσωσιν σιωπήσουσιν οἱ λίθοι κεκράξονται κράξονται κράξουσιν καὶ ὡς ἤγγισεν ἰδὼν τὴν πόλιν ἔκλαυσεν ἐπʼ αὐτήν αὐτῇ λέγων ὅτι εἰ ἔγνως καὶ σὺ καί γε ἐν τῇ ἡμέρᾳ σου ταύτῃ καὶ σὺ τὰ πρὸς εἰρήνην σου σοι νῦν δὲ ἐκρύβη ἀπὸ ὀφθαλμῶν σου ὅτι ἥξουσιν ἡμέραι καὶ βαλοῦσιν ἐπὶ σὲ καὶ παρεμβαλοῦσιν περιβαλοῦσιν οἱ ἐχθροί σου χάρακά σοι καὶ περικυκλώσουσίν περικύκλωσιν σε καὶ συνέξουσίν σε πάντοθεν καὶ ἐδαφιοῦσίν σε καὶ τὰ τέκνα σου ἐν σοί καὶ οὐκ ἀφήσουσιν ἐν σοὶ λίθον ἐπὶ λίθον λίθῳ ἐν ὅλῃ σοί ἀνθʼ ὧν οὐκ ἔγνως εἰς τὸν καιρὸν τῆς ἐπισκοπῆς σου καὶ εἰσελθὼν ἐλθών δὲ εἰς τὸ ἱερὸν ἤρξατο ἐκβάλλειν τοὺς πωλοῦντας ἐν αὐτῷ καὶ τοὺς ἀγοράζοντας καὶ τὰς τραπέζας τῶν κολλυβιστῶν ἐξέχεεν καὶ τὰς καθέδρας τῶν πωλούντων τὰς περιστερὰς λέγων αὐτοῖς γέγραπται ὅτι καὶ ἔσται οἶκός μου οἶκος προσευχῆς ἐστιν ὑμεῖς δὲ αὐτὸν ἐποιήσατε αὑτόν σπήλαιον λῃστῶν ληστόν καὶ ἦν διδάσκων τὸ καθʼ ἡμέραν ἐν τῷ ἱερῷ οἱ δὲ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς ἐζήτουν αὐτὸν ἀπολέσαι καὶ οἱ πρῶτοι τοῦ λαοῦ ἐζήτουν αὑτόν ἀπολέσαι καὶ οὐχ εὕρισκον ηὕρισκον τὸ τί ποιήσωσιν ποιήσουσιν αὐτῷ λαὸς γὰρ λαὸς ἅπας ἐξεκρέματο ἐξεκρέμετο ἐκρέματο αὐτοῦ ἀκούων ἀκούειν αὐτοῦ καὶ ἐγένετο δὲ ἐν μιᾷ τῶν ἡμερῶν ἐκείνων διδάσκοντος αὐτοῦ τὸν λαὸν ἐν τῷ ἱερῷ τὸν λᾷον καὶ εὐαγγελιζομένου εὐαγγελιζόμενοι ἐπέστησαν αὐτῷ οἱ ἱερεῖς ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς σὺν τοῖς πρεσβυτέροις καὶ εἶπον εἶπαν λέγοντες πρὸς αὐτόν λέγοντες εἰπὲ εἰπὸν ἡμῖν ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιεῖς καὶ τίς ἐστιν δούς σοι ταύτην τὴν ἐξουσίαν ταύτην ἀποκριθεὶς δὲ Ἰησοῦς εἶπεν πρὸς αὐτούς αὑτόν ἐπερωτήσω ἐρωτήσω ὑμᾶς κἀγὼ ἕνα λόγον ἕνα καὶ ὃν εἴπατέ μοι τὸ βάπτισμα τὸ Ἰωάννου ἐξ οὐρανοῦ ἦν ἐξ ἀνθρώπων οἱ δὲ συνελογίσαντο συνελογίζοντο πρὸς αὑτούς ἑαυτοὺς λέγοντες ὅτι ἐὰν εἴπωμεν ἐξ οὐρανοῦ ἐρεῖ ἡμῖν διὰ τί οὖν οὐκ ἐπιστεύσατε αὐτῷ καὶ ἐὰν δὲ εἴπωμεν ὅτι ἐξ ἀπὸ τῶν ἀνθρώπου ἀνθρώπων λιθάσει ἡμάς πᾶς λαὸς ἅπας καταλιθάσει ἡμᾶς πεπεισμένος πεπεισμένοι γάρ ἐστιν εἰσιν Ἰωάννην προφήτην γεγονέναι εἶναι καὶ ἀπεκρίθησαν μὴ εἰδέναι αὑτούς τὸ πόθεν καὶ ἀποκριθεὶς Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς οὐδὲ ἐγὼ λέγω ὑμῖν ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιῶ ἤρξατο δὲ πρὸς τὸν λαὸν λέγειν ἔλεγεν δὲ τὴν παραβολὴν ταύτην ἀμπελῶνα ἄνθρωπος τις ἐφύτευσεν ἀμπελῶνα ἄνθρωπος καὶ ἐξέδετο ἐξέδοτο αὐτὸν γεωργοῖς αὐτὸς καὶ δὲ ἀπεδήμησεν χρόνους ἱκανούς καὶ ἐν τῷ καιρῷ δὲ ἀπέστειλεν πρὸς τοὺς γεωργοὺς δοῦλον ἵνα ἀπὸ τοῦ καρποῦ τοῦ ἀμπελῶνος δῶσιν δώσουσιν αὐτῷ οἱ δείραντες δὲ γεωργοὶ δείραντες αὐτὸν ἐξαπέστειλαν αὐτὸν δείραντες κενόν καὶ ἔθετο προσέθετο πέμψαι ἔπεμψεν ἕτερον αὐτοῖς πέμψαι δοῦλον οἱ δὲ κἀκεῖνον δείραντες καὶ ἀτιμάσαντες ἐξάπειλαν ἐξαπέστειλαν κενόν καὶ προσέθετο πέμψαι τρίτον πέμψαι ἔπεμψεν οἱ δὲ καὶ τοῦτον κἀκεῖνον τραυματίσαντες τραυμάτισαν ἐξέβαλον ἐξαπέστειλαν κενόν εἶπεν δὲ κύριος τοῦ ἀμπελῶνος εἶπεν τί ποιήσω πέμψω τὸν υἱόν μου τὸν ἀγαπητόν τυχὸν ἴσως τοῦτον ἰδόντες ἐντραπήσονται ἰδόντες δὲ αὐτὸν οἱ γεωργοὶ διελογίζοντο διαλογίζοντες πρὸς ἀλλήλους ἑαυτοὺς λέγοντες οὗτός ἐστιν κληρονόμος δεῦτε ἀποκτείνωμεν αὐτόν ἵνα καὶ ἡμῶν ἔσται γένηται κληρονομία καὶ ἐκβαλόντες λαβόντες αὐτὸν ἐξέβαλον ἔξω τοῦ ἀμπελῶνος καὶ ἀπέκτειναν τί οὖν ποιήσει αὐτοῖς κύριος τοῦ ἀμπελῶνος ἐλεύσεται καὶ ἀπολέσει τοὺς γεωργοὺς τούτους ἀμπελῶνος καὶ δώσει τὸν ἀμπελῶνα ἄλλοις οἱ ἀκούσαντες δὲ ἀκούσαντες εἶπαν εἶπον μὴ γένοιτο δὲ ἐμβλέψας αὐτοῖς εἶπεν τί οὖν ἐστιν τὸ γεγραμμένον τοῦτο λίθον ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλὴν γωνίας πᾶς πεσὼν ἐπʼ ἐκεῖνον τὸν λίθον συνθλασθήσεται ἐφʼ ὃν δʼ ἂν πέσῃ πεσεῖται λικμήσει αὐτόν καὶ ἐζήτησαν ἐζήτουν οἱ γραμματεῖς ἀρχιερεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι ἀρχιερεῖς γραμματεῖς ἐπιβαλεῖν ἐπʼ αὐτὸν τὰς χεῖρας ἐν αὐτῇ τῇ ὥρᾳ καὶ ἐφοβήθησαν δὲ τὸν ὄχλον λαόν ἔγνωσαν γὰρ ὅτι πρὸς αὐτοὺς εἶπεν εἴρηκεν τὴν παραβολὴν ταύτην εἶπεν καὶ ὑποχωρήσαντες ἀποχωρήσαντες παρατηρήσαντες ἀπέστειλαν ἐγκαθέτους ἀποκρινομένους ὑποκρινομένους ἑαυτοὺς ἑαυτοῦ δικαίους εἶναι ἵνα ἐπιλάβωνται αὐτοῦ τῶν λόγου λόγον λόγων ὥστε εἰς τὸ παραδοῦναι αὐτὸν τῇ ἀρχῇ καὶ τῇ ἐξουσίᾳ τοῦ τῷ ἡγεμόνος ἡγεμόνι καὶ ἐπηρώτησαν αὐτὸν λέγοντες οἴδαμεν Διδάσκαλε οἴδαμεν ὅτι ὀρθῶς λέγεις ὀρθῶς καὶ διδάσκεις καὶ οὐδενὸς οὐ λαμβάνεις πρόσωπον ἀλλʼ ἐπʼ ἀληθείας τὴν ὁδὸν τοῦ Θεοῦ διδάσκεις ἔξεστιν ἡμῖν ἡμᾶς Καίσαρι φόρον δοῦναι διδόναι Καίσαρι οὔ ἐπιγνοὺς κατανοήσας δὲ αὐτῶν τὴν πονηρίαν πανουργίαν εἶπεν πρὸς αὐτούς τί με πειράζετε ὑποκριταὶ δείξατέ ἐπιδείξατέ μοι τὸ νόμισμα δηνάριον οἱ δὲ ἔδειξαν αὐτῷ καὶ εἶπεν εἶπαν τίνος ἔχει εἰκόνα καὶ τὴν ἐπιγραφήν οἱ ἀποκριθέντες δὲ εἶπαν εἶπον Καίσαρος εἶπεν δὲ εἶπεν πρὸς αὐτούς αὐτοῖς τοίνυν ἀπόδοτε τοίνυν τὰ τοῦ Καίσαρος τῷ Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ καὶ οὐκ ἴσχυσαν δὲ ἐπιλαβέσθαι τοῦ αὐτοῦ ῥήματος ῥῆμα ἐπιλαβέσθαι ἐναντίον τοῦ λαοῦ καὶ θαυμάσαντες ἐπὶ τῇ ἀποκρίσει αὐτοῦ ἐσιώπησαν ἐσίγησαν προσελθόντες δέ τινες τῶν Σαδδουκαίων οἱ λέγοντες ἀντιλέγοντες ἀνάστασιν μὴ εἶναι ἐπηρώτησαν ἐπηρώτων αὐτὸν λέγοντες Διδάσκαλε Μωϋσῆς ἔγραψεν ἡμῖν ἐάν τινος ἀδελφὸς ἀποθάνῃ ἄτεκνος ἔχων γυναῖκα καὶ οὗτος ἄτεκνος ἦν ἀποθάνῃ ἵνα λάβῃ ἀδελφὸς αὐτοῦ τὴν γυναῖκα καὶ ἐξαναστήσῃ ἐξαναστήσει σπέρμα τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ ἑπτὰ οὖν ἀδελφοὶ ἦσαν παρʼ ἡμῖν ἑπτὰ ἀδελφοὶ καὶ πρῶτος λαβὼν γυναῖκα ἀπέθανεν ἄτεκνος καὶ ἔλαβεν δεύτερος τὴν γυναῖκα καὶ οὗτος ἀπέθανεν ἄτεκνος καὶ τρίτος ἔλαβεν αὐτήν ὡσαύτως ὡσαύτως δὲ καὶ οἱ ἑπτὰ καὶ οὐ ἀφῆκαν κατέλιπον τέκνα τέκνον καὶ ἀπέθανον ἀπέθαναν ὕστερον ὕστερα δὲ πάντων ἀπέθανεν καὶ γυνὴ ἀπέθανεν γυνὴ οὖν ἐν τῇ οὖν ἀναστάσει τίνος αὐτῶν ἔσται γίνεται γυνή οἱ γὰρ ἑπτὰ ἔσχον ἔχον αὐτὴν γυναῖκα καὶ ἀποκριθεὶς εἶπεν πρός αὑτούς αὐτοῖς Ἰησοῦς οἱ υἱοὶ τοῦ αἰῶνος τούτου γεννῶνται καὶ γεννῶσιν γαμοῦσιν καὶ γαμοῦνται γαμίσκονται ἐκγαμίσκονται ἐκγαμίζονται οἱ δὲ καταξιωθέντες τοῦ αἰῶνος ἐκείνου τυχεῖν καὶ τῆς ἀναστάσεως τῆς τῶν ἐκ νεκρῶν οὔτε γαμοῦσιν οὔτε γαμίζονται γαμίσκονται ἐκγαμίζονται ἐκγαμίσκονται οὐδὲ οὔτε γὰρ ἀποθανεῖν ἔτι μέλλουσιν δύνανται ἰσάγγελοι γάρ εἰσιν καὶ οἱ υἱοί εἰσιν τοῦ τῷ Θεοῦ Θεῷ εἰσιν τῆς ἀναστάσεως υἱοὶ ὄντες ὅτι δὲ ἐγείρονται οἱ νεκροὶ καὶ Μωϋσῆς ἐδήλωσέν ἐμήνυσεν ἐπὶ τῆς βάτου ὡς λέγει Κύριον τὸν Θεὸν Ἀβραὰμ καὶ τὸν Θεὸν Ἰσαὰκ καὶ τὸν Θεὸν Ἰακώβ Θεὸς νεκρῶν δὲ οὐκ ἔστιν νεκρῶν ἀλλὰ ζώντων πάντες πάντες γὰρ αὐτῷ αὐτοῦ οὗτοι ζῶσιν ἀποκριθέντες δέ τινες τῶν γραμματέων εἶπαν εἶπον αὐτῷ Διδάσκαλε καλῶς εἶπας οὐκέτι γὰρ δὲ ἐτόλμων ἐπερωτᾶν αὐτὸν οὐδέν εἶπεν δὲ πρὸς αὐτούς πῶς λέγουσιν τινες τὸν Χριστὸν υἱὸν εἶναι Δαυὶδ Υἱόν εἶναι καὶ αὐτὸς γὰρ Δαυὶδ λέγει ἐν τῇ βίβλῳ βύβλῳ τῶν Ψαλμῶν εἶπεν λέγει Κύριος τῷ Κυρίῳ μου κάθου ἐκ δεξιῶν μου ἕως ἂν θῶ τιθῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποκάτω ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου Δαυὶδ οὖν Κύριον αὐτὸν Κύριον καλεῖ λέγει καὶ πῶς υἱὸς αὐτοῦ υἱός ἐστιν ἀκούοντος δὲ παντὸς τοῦ λαοῦ εἶπεν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ προσέχετε ἀπὸ τῶν γραμματέων τῶν θελόντων περιπατεῖν ἐν στολαῖς περιπατεῖν καὶ φιλούντων ἀσπασμοὺς ἐν ταῖς ἀγοραῖς καὶ πρωτοκαθεδρίας ἐν ταῖς συναγωγαῖς καὶ πρωτοκλισίας ἐν τοῖς δείπνοις οἳ κατεσθίουσιν κατέσθοντες τὰς οἰκίας τῶν χηρῶν καὶ προφάσει μακρὰν μακρᾷ προσεύχονται προσεύχομενοι οὗτοι λήμψονται περισσότερον κρίμα ἀναβλέψας δὲ εἶδεν τοὺς βάλλοντας τὰ δῶρα αὑτῶν εἰς τὸ γαζοφυλάκιον τὰ δῶρα αὐτῶν τοὺς πλουσίους εἶδεν δέ καί τινα καὶ χήραν πενιχρὰν βάλλουσαν ἐκεῖ δύο λεπτὰ δύο εστιν κοδράντης καὶ εἶπεν ἀληθῶς λέγω ὑμῖν ὅτι χήρα αὕτη πτωχὴ αὕτη πλεῖον πλέον πλείω πάντων ἔβαλεν πάντες ἅπαντες γὰρ οὗτοι ἐκ τοῦ περισσεύοντος αὐτοῖς ἔβαλον εἰς τὰ δῶρα τοῦ Θεοῦ αὕτη δὲ ἐκ τοῦ ὑστερήματος αὐτῆς πάντα ἅπαντα τὸν βίον ὃν εἶχεν ἔβαλεν καί τινων λεγόντων περὶ τοῦ ἱεροῦ ὅτι λίθοις μεγάλοις καλοῖς κεκόσμηται καὶ ἀναθέμασιν ἀναθήμασιν κεκόσμηται κεκόσμητο εἶπεν ταῦτα θεωρεῖτε ἐλεύσονται ἡμέραι ἐν αἷς οὐκ ἀφεθήσεται λίθος ἐπὶ λίθῳ λίθον ἐν τοίχῳ ὧδε ὃς οὐ καταλυθήσεται ἐπηρώτησαν δὲ αὐτὸν οἱ μαθηταὶ λέγοντες Διδάσκαλε πότε οὖν ταῦτα ἔσται καὶ τί τὸ σημεῖον τῆς σῆς ἐλεύσεως ὅταν μέλλῃ μέλλει ταῦτα γίνεσθαι δὲ εἶπεν βλέπετε μὴ πλανηθῆτε πολλοὶ γὰρ ἐλεύσονται ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου λέγοντες ὅτι ἐγώ εἰμι καί καιρὸς ἤγγικεν μὴ οὖν πορευθῆτε ὀπίσω αὐτῶν ὅταν δὲ ἀκούσητε πολέμους καὶ ἀκαταστασίας μὴ φοβηθῆτε πτοηθῆτε δεῖ γὰρ ταῦτα γενέσθαι ταῦτα πρῶτον ἀλλʼ οὐκ εὐθέως τὸ τέλος τότε ἔλεγεν αὐτοῖς ἐγερθήσεται γάρ ἔθνος ἐπʼ ἔθνος καὶ βασιλεία ἐπὶ βασιλείαν σεισμοί τε μεγάλοι καὶ κατὰ τόπους καὶ λιμοὶ λοιμοὶ καὶ λοιμοὶ λιμοὶ ἔσονται φόβητρά τε καὶ σημεῖα μεγάλα ἀπʼ οὐρανοῦ καὶ σημεῖα μεγάλα ἔσται πρὸ δὲ τούτων πάντων ἁπάντων ἐπιβαλοῦσιν ἐφʼ ὑμᾶς αὑτούς τὰς χεῖρας αὐτῶν καὶ διώξουσιν παραδιδόντες εἰς τὰς συναγωγὰς καὶ φυλακάς ἀπαγομένους ἀγομένους ἐπὶ βασιλεῖς καὶ ἡγεμόνας ἕνεκεν ἕνεκα τοῦ ὀνόματός μου ἀποβήσεται δὲ ὑμῖν εἰς μαρτύριον θέσθε θέτε οὖν εἰς ἐν τὰς ταῖς καρδίας καρδίαις ὑμῶν μὴ προμελετᾶν προμελετῶντες ἀπολογηθῆναι ἐγὼ γὰρ δώσω ὑμῖν δώσω στόμα καὶ σοφίαν οὐ δυνήσονται ἀντειπεῖν οὐδὲ ἀντιστῆναι ἀντειπεῖν ἅπαντες πάντες οἱ ἀντικείμενοι ὑμῖν παραδοθήσεσθε δὲ καὶ ὑπὸ γονέων καὶ ἀδελφῶν καὶ συγγενῶν συγγενέων καὶ φίλων καὶ ἀδελφῶν καὶ θανατώσουσιν ἐξ ὑμῶν καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου καὶ θρὶξ ἐκ τῆς κεφαλῆς ὑμῶν οὐ μὴ ἀπόληται ἐν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτήσασθε κτήσεσθε τὰς ψυχὰς ὑμῶν ὅταν δὲ ἴδητε κυκλουμένην Ἰερουσαλήμ ὑπὸ στρατοπέδων τὴν Ἰερουσαλήμ τότε γνῶτε γινώσκεται γνώσεσθε ὅτι ἤγγικεν ἤγγισεν ἐρήμωσις αὐτῆς τότε οἱ ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ φευγέτωσαν εἰς τὰ ὄρη καὶ οἱ ἐν μέσῳ αὐτῆς μὴ ἐκχωρείτωσαν καὶ οἱ ἐν ταῖς χώραις μὴ εἰσερχέσθωσαν εἰς αὐτήν ὅτι ἡμέραι ἐκδικήσεως αὗταί εἰσιν τοῦ πληρωθῆναι πλησθῆναι πάντα τὰ γεγραμμένα οὐαὶ δὲ ταῖς ἐν γαστρὶ ἐχούσαις καὶ ταῖς θηλαζούσαις θηλαζομέναις ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις ἔσται γὰρ ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις ἀνάγκη μεγάλη ἐπὶ τῆς γῆς καὶ ὀργὴ ἐν τῷ λαῷ τούτῳ καὶ πεσοῦνται ἐν στόματι ῥομφαίας μαχαίρης μαχαίρας μαχαίραις καὶ αἰχμαλωτισθήσονται εἰς πάντα τὰ ἔθνη πάντα καὶ Ἰερουσαλὴμ ἔσται πατουμένη ὑπὸ ἐθνῶν ἄχρι οὗ πληρωθῶσιν καὶ ἔσονται καιροὶ ἐθνῶν καὶ ἔσονται ἔσται σημεῖα ἐν ἡλίῳ καὶ σελήνῃ καὶ ἄστροις καὶ ἐπὶ τῆς γῆς συνοχὴ ἐθνῶν καὶ ἐν ἀπορίᾳ ὡς ἠχούσης ἤχους θαλάσσης καὶ σάλου σάλους ἀποψυχόντων ἀνθρώπων ἀπὸ φόβου καὶ προσδοκίας τῶν ἐπερχομένων τῇ οἰκουμένῃ οἰκουμένης αἱ γὰρ δυνάμεις ἐν τῶν τῷ οὐρανῶν οὐρανῷ σαλευθήσονται καὶ τότε ὄψονται τὸν Υἱὸν τοῦ Ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐν νεφέλῃ νεφέλαις καὶ μετὰ δυνάμεως δυνάμει πολλῇ καὶ δόξης δόξῃ πολλῆς ἐρχομένων ἀρχομένων δὲ τούτων γίνεσθαι ἀνακαλύψατε ἀνακύψατε καὶ ἐπάρατε τὰς κεφαλὰς ὑμῶν διότι ἐγγίζει ἀπολύτρωσις ὑμῶν καὶ εἶπεν παραβολὴν αὐτοῖς ἴδετε τὴν συκῆν καὶ πάντα τὰ δένδρα ὅταν προβάλωσιν τὸν καρπὸν ἤδη βλέποντες αὐτῶν ἀφʼ αὐτῶν ἑαυτῶν γινώσκετε γινώσκεται ὅτι διότι ἤδη ὅτι ἐγγὺς εστιν ἤδη τὸ θέρος ἐστίν οὕτως καὶ ὑμεῖς ὅταν εἰδῆτε ἴδητε ταῦτα γινόμενα γινώσκετε γινώσκεται ὅτι ἐγγύς ἐστιν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι οὐ μὴ παρέλθῃ γενεὰ αὕτη ἕως ἂν ταῦτα πάντα πάντα γένηται οὐρανὸς καὶ γῆ παρελεύσονται παρελεύσεται οἱ δὲ λόγοι μου οὐ μὴ παρέλθωσιν παρελεύσονται παρελεύσεται προσέχετε δὲ αὐτοῖς ἑαυτοῖς μήποτε βαρηθῶσιν βαρυνθῶσιν ὑμῶν αἱ καρδίαι ὑμῶν ἐν κραιπάλῃ καὶ μέθῃ καὶ μερίμναις βιωτικαῖς καὶ αἰφνίδιος ἐπιστῇ ἐφʼ ὑμᾶς αἰφνίδιος ἐπιστῇ ἡμέρα ἐκείνη ὡς παγίς ἐπεισελεύσεται γὰρ ἐπελεύσεται ἐπὶ πάντας τοὺς καθημένους ἐπὶ πρόσωπον πάσης τῆς γῆς πάσης ἀγρυπνεῖτε δὲ οὖν ἐν παντὶ καιρῷ δεόμενοι ἵνα κατισχύσητε κατισχύσατε καταξιωθῆτε ἐκφυγεῖν ταῦτα πάντα ταῦτα τὰ μέλλοντα γίνεσθαι καὶ σταθῆναι στήσεσθε ἔμπροσθεν τοῦ Υἱοῦ τοῦ Ἀνθρώπου ἦν δὲ τὰς ἡμέρας διδάσκων ἐν τῷ ἱερῷ διδάσκων τὰς δὲ νύκτας ἐξερχόμενος διηλίζετο ηὐλίζετο εἰς τὸ ὄρος ηὐλίζετο τὸ καλούμενον Ἐλαιῶν καὶ πᾶς λαὸς ὤρθριζεν πρὸς αὐτὸν ἐν τῷ ὄρει ἱερῷ ἀκούειν αὐτοῦ ἐν τῷ ἱερῷ ἤγγιζεν ἤγγισεν δὲ ἑορτὴ τῶν Ἀζύμων λεγομένη Πάσχα καὶ ἐζήτουν οἱ δὲ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς ἐζήτουν τὸ πῶς ἀπολέσωσιν ἀνέλωσιν αὐτόν ἐφοβοῦντο δὲ γὰρ τὸν λαόν εἰσῆλθεν δὲ Σατανᾶς εἰς τὸν Ἰούδαν τὸν καλούμενον ἐπικαλούμενον Ἰσκαριώτην Ἰσκαριὼθ ὄντα ἐκ τοῦ ἀριθμοῦ ἐκ τῶν δώδεκα καὶ ἀπελθὼν συνελάλησεν τοῖς ἀρχιερεῦσιν καὶ τοῖς γραμματεῦσιν καὶ τοῖς στρατηγοῖς τοῦ ἱεροῦ τὸ πῶς αὐτὸν αὐτοῖς παραδῷ παραδοῖ αὐτοῖς αὐτόν καὶ ἐχάρησαν καὶ συνέθεντο αὐτῷ ἀργύριον ἀργύρια δοῦναι καὶ ὡμολόγησεν ἐξωμολόγησεν καὶ ἐζήτει εὐκαιρίαν τοῦ παραδοῦναι αὐτὸν αὐτοῖς ἄτερ ὄχλου αὐτοῖς ἦλθεν δὲ ἡμέρα τῶν τοῦ Ἀζύμων Πάσχα ἐν ἔδει θύεσθαι τὸ Πάσχα καὶ ἀπέστειλεν τὸν Πέτρον καὶ Ἰωάννην εἰπών πορευθέντες ἑτοιμάσατε ἡμῖν τὸ Πάσχα ἵνα φάγωμεν οἱ δὲ εἶπαν εἶπον αὐτῷ ποῦ θέλεις ἑτοιμάσωμεν ἑτοιμάσομεν σοι φαγεῖν τὸ Πάσχα δὲ εἶπεν αὐτοῖς ἰδοὺ εἰσελθόντων εἰσερχομένων ὑμῶν εἰς τὴν πόλιν ἀπαντήσει ὑπαντήσει συναντήσει ὑμῖν ἄνθρωπος βαστάζων κεράμιον ὕδατος βαστάζων ἀκολουθήσατε αὐτῷ εἰς τὴν οἰκίαν εἰς ἣν οὗ ἐάν εἰσπορεύεται καὶ ἐρεῖτε τῷ οἰκοδεσπότῃ τῆς οἰκίας λέγοντες λέγει σοι διδάσκαλος ποῦ ἐστιν τὸ κατάλυμα μου ὅπου τὸ Πάσχα μετὰ τῶν μαθητῶν μου φάγω ἐκεῖνος κἀκεῖνος ὑμῖν δείξει ἀνάγαιον ἀνώγεον οἶκον μέγα ἐστρωμένον κἀκεῖ ἐκεῖ ἑτοιμάσατε ἀπελθόντες δὲ εὗρον καθὼς εἰρήκει εἴρηκεν αὐτοῖς αὐτὸς καὶ ἡτοίμασαν τὸ Πάσχα καὶ ὅτε ἐγένετο ὥρα ἀνέπεσεν καὶ οἱ δώδεκα ἀπόστολοι σὺν αὐτῷ καὶ εἶπεν πρὸς αὐτούς ἐπιθυμίᾳ ἐπεθύμησα τοῦτο τὸ Πάσχα φαγεῖν μεθʼ ὑμῶν πρὸ τοῦ με παθεῖν λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι οὐκέτι οὐ μὴ φάγω φάγομαι ἀπʼ ἐξ αὐτοῦ αὐτὸ ἕως ὅτου καινόν βρωθῇ πληρωθῇ ἐν τῇ Βασιλείᾳ τοῦ Θεοῦ καὶ δεξάμενος τὸ ποτήριον εὐχαριστήσας εἶπεν λάβετε τοῦτο καὶ διαμερίσατε εἰς ἑαυτούς ἑαυτοῖς ἀλλήλοις λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι ἀπὸ τοῦ νῦν οὐ μὴ πίω ἀπὸ τοῦ νῦν ἀπὸ τοῦ γεννήματος τῆς ἀμπέλου ἕως τοῦ οὗ ὅτου ἔλθῃ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἔλθῃ καὶ λαβὼν ἄρτον εὐχαριστήσας ἔκλασεν καὶ ἔδωκεν αὐτοῖς αὑτόν λέγων λάβετε τοῦτό ἐστιν τὸ σῶμά μου τὸ ὑπὲρ ὑμῶν διδόμενον τοῦτο τοῦτο ποιεῖτε ποιεῖται εἰς τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν ὡσαύτως καὶ τὸ ποτήριον ὡσαύτως μετὰ τὸ δειπνῆσαι λέγων τοῦτο τὸ ποτήριον καινὴ διαθήκη ἐν τῷ ἔτι αἵματί μου τὸ τῷ ὑπὲρ ὑμῶν ἐκχυνόμενον ἐκχυννόμενον πλὴν ἰδοὺ χεὶρ τοῦ παραδιδόντος με μετʼ ἐμοῦ ἐπὶ τῆς τραπέζης καὶ ὅτι μὲν μὲν Υἱὸς μὲν τοῦ Ἀνθρώπου πορεύεται κατὰ τὸ ὡρισμένον πορεύεται πλὴν οὐαὶ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ διʼ οὗ παραδίδοται καὶ αὐτοὶ δὲ ἤρξαντο ἤρξατο συζητεῖν πρὸς αὑτούς ἑαυτοὺς τὸ τίς ἄρα εἴη ἐξ αὐτῶν εἴη τοῦτο μέλλων τοῦτο πράσσειν ἐγένετο δὲ καὶ φιλονικία ἐν εἰς ἑαυτοῖς αὐτοῖς ἑαυτοὺς τὸ τίς αὐτῶν δοκεῖ εἶναι ἀνίῃ μείζων δὲ εἶπεν αὐτοῖς οἱ βασιλεῖς τῶν ἐθνῶν κυριεύουσιν αὐτῶν καὶ οἱ οἱ ἄρχοντες τῶν ἐξουσιάζοντες ἐξουσιάζουσιν αὐτῶν καὶ εὐεργέται καλοῦνται ὑμεῖς δὲ οὐχ οὕτως ἀλλʼ μείζων ἐν ὑμῖν γενέσθω γινέσθω ὡς νεώτερος μικρότερος καὶ ἡγούμενος ὡς διάκονος διακονῶν τίς γὰρ μείζων μᾶλλον ἀνακείμενος διακονῶν οὐχὶ ἀνακείμενος ἐγὼ γάρ δὲ εἰμι ἐν μέσῳ ὑμῶν ἦλθον οὐχ ὡς ἀνακείμενος ἀλλʼ εἰμι ὡς διακονῶν καὶ ὑμεῖς δέ ἐστε ηὐξήθητε ἐν τῇ διακονίᾳ μου ὡς διακονῶν οἱ διαμεμενηκότες μετʼ ἐμοῦ ἐν τοῖς πειρασμοῖς μου κἀγὼ διατίθεμαι διατίθημι ὑμῖν διαθήκην καθὼς διέθετό μοι Πατήρ μου βασιλείαν ἵνα ἔσθητε ἐσθίητε καὶ πίνητε ἐπὶ τῆς τραπέζης μου ἐν τῇ βασιλείᾳ μου καὶ καθῆσθε καθήσεσθε καθίσησθε καθίσεσθε καθέζησθε ἐπὶ δώδεκα θρόνων θρόνους κρίνοντες τὰς δώδεκα φυλὰς κρίνοντες τοῦ Ἰσραήλ εἶπεν δὲ Κύριος Σίμων Σίμων ἰδοὺ Σατανᾶς ἐξηγήσατο ἐξῃτήσατο ὑμᾶς τοῦ σινιάσαι ὡς τὸν σῖτον ἐγὼ δὲ ἐδεήθην περὶ σοῦ ἵνα μὴ ἐκλίπῃ πίστις σου καὶ σύ δὲ ποτε ἐπιστρέψας ἐπίστρεψον καὶ στήριξον στήρισον τοὺς ἀδελφούς σου εἶπεν δὲ εἶπεν αὐτῷ Κύριε μετὰ σοῦ ἕτοιμός εἰμι καὶ εἰς φυλακὴν καὶ εἰς θάνατον πορεύεσθαι δὲ εἶπεν λέγω σοι Πέτρε οὐ μὴ φωνήσει φωνήσῃ σήμερον ἀλέκτωρ ἕως πρὶν ὅτου τρίς με ἀπαρνήσῃ μὴ εἰδέναι με καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὅτε ἀπέστειλα ὑμᾶς ἄτερ βαλλαντίου καὶ πήρας καὶ ὑποδημάτων μή τινος τι ὑστερήσατε οἱ δὲ εἶπαν εἶπον εἶπεν οὐθενός εἶπεν δὲ οὖν εἶπεν αὐτοῖς ἀλλὰ νῦν ἔχων βαλλάντιον ἀράτω ἄρει ὁμοίως καὶ πήραν καὶ μὴ ἔχων πωλήσει πωλῆσαι πωλησάτω τὸ ἱμάτιον αὐτοῦ καὶ ἀγοράσει ἀγορασάτω μάχαιραν λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι ἔτι τοῦτο τὸ γεγραμμένον δεῖ πληρωθῆναι τελεσθῆναι ἐν ἐμοί ὅτι τό καὶ μετὰ τῶν ἀνόμων ἐλογίσθη ἐλογίσθην καὶ τὸ γὰρ τὰ τὸ περὶ ἐμοῦ ἐμοί τέλος ἔχει οἱ δὲ εἶπαν εἶπον καὶ Κύριε ἰδοὺ Κύριε δύο μάχαιραι ὧδε δύο δὲ εἶπεν αὐτοῖς ἱκανόν ἐστιν ἀρκεῖ καὶ ἐξελθὼν ἐπορεύθη ἐπορεύετο κατὰ τὸ ἔθος τῷ εἰς τὸ Ὄρος τῶν Ἐλαιῶν ἠκολούθησαν δὲ αὐτῷ καὶ οἱ μαθηταί αὐτοῦ γενόμενος δὲ ἐπὶ τοῦ τόπου εἶπεν αὐτοῖς προσεύχεσθε προσεύχεσθαι μὴ εἰσελθεῖν εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν καὶ αὐτὸς δὲ ἀπεστάθη ἀπεσπάσθη ἀπεσπάθη ἀπʼ αὐτῶν ὡσεὶ λίθου βολήν καὶ θεὶς τὰ γόνατα προσηύχετο προσεύχετο προσηύξατο προσεύξατο λέγων Πάτερ εἰ βούλει παρένεγκε παρενέγκαι παρενεγκεῖν τοῦτο τὸ ποτήριον τοῦτο ἀπʼ ἐμοῦ πλὴν μὴ τὸ θέλημά μου ἀλλὰ τὸ σὸν γινέσθω γενέσθω εἰ βούλει παρένεγκε τοῦτο τὸ ποτήριον ἀπʼ ἐμοῦ ὤφθη δὲ αὐτῷ ἄγγελος ἀπʼ τοῦ οὐρανοῦ ἐνισχύων αὐτόν καὶ γενόμενος ἐν ἀγωνίᾳ ἐκτενέστερον προσηύχετο καὶ ἐγένετο δὲ ἱδρὼς αὐτοῦ ὡς ὡσεὶ θρόμβοι αἵματος καταβαίνοντες καταβαίνοντος ἐπὶ τὴν γῆν καὶ ἀναστὰς ἀπὸ τῆς προσευχῆς καὶ ἐλθὼν ἐπὶ πρὸς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ εὗρεν αὐτοὺς καθεύδοντας κοιμωμένους αὐτοὺς ἀπὸ τῆς λύπης καὶ εἶπεν αὐτοῖς τί καθεύδετε ἀναστάντες προσεύχεσθε ἵνα μὴ εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν εἰσέλθητε ἔτι δὲ αὐτοῦ λαλοῦντος ἰδοὺ ὄχλος πολὺς καὶ καλούμενος καλουμένου λεγόμενος Ἰούδας Ἰσκαριὼθ εἷς τῶν δώδεκα προῆγεν προσήρχετο προήρχετο αὐτούς αὐτοῦ αὐτῶν καὶ ἤγγισεν ἐγγίσας ἐφίλησεν τῷ τὸν Ἰησοῦ Ἰησοῦν τοῦτο γάρ σημεῖον δεδώκει αὐτοῖς ὃν ἂν φιλῆσαι φιλήσω αὐτόν αὐτὸς εστιν Ἰησοῦς δὲ Ἰησοῦς εἶπεν τῷ αὐτῷ Ἰούδα Ἰούδᾳ φιλήματι τὸν Υἱὸν τοῦ Ἀνθρώπου παραδίδως ἰδόντες δὲ οἱ περὶ αὐτὸν τὸ γενόμενον ἐσόμενον εἶπαν εἶπον αὐτῷ τῷ Κυρίῳ Κύριε ἐπιτάξομεν εἰ πατάξομεν ἐν μαχαίρᾳ μαχαίρῃ καὶ ἐπάταξεν εἷς τις ἐξ αὐτῶν τὸν δοῦλον τοῦ ἀρχιερέως τὸν δοῦλον καὶ ἀφεῖλεν ἀφείλατο αὐτοῦ τὸ ὠτίον οὖς αὐτοῦ τὸ δεξιόν ἀποκριθεὶς δὲ Ἰησοῦς εἶπεν ἐᾶτε ἐάσατε ἕως τούτου καὶ ἁψάμενος ἐκτείνας τοῦ τὴν ὠτίου χεῖρα ἥψατό αὐτοῦ καὶ ἰάσατο ἀπεκατεστάθη τὸ οὖς αὐτόν αὐτοῦ εἶπεν δὲ Ἰησοῦς πρὸς τοὺς παραγενομένους πρός ἐπʼ αὐτὸν None ἀρχιερεῖς καὶ στρατηγοὺς τοῦ λαοῦ ἱεροῦ καὶ πρεσβυτέρους ὡς ἐπὶ λῃστὴν ἐξεληλύθατε ἐξήλθατε ἐξήλθετε μετὰ μαχαιρῶν καὶ ξύλων τὸ καθʼ ἡμέραν ὄντος μου μεθʼ ὑμῶν ἐν τῷ ἱερῷ μεθʼ ὑμῶν οὐκ ἐξετείνατε τὰς χεῖρας ἐπʼ ἐμέ ἀλλʼ αὕτη ὑμῶν ἐστὶν ὑμῶν ὥρα καὶ ἐξουσία τοῦ τὸ σκότους σκότος συλλαβόντες δὲ αὐτὸν ἤγαγον καὶ συνήγαγον εἰσήγαγον αὐτὸν εἰς τὴν τὸν οἰκίαν οἶκον τοῦ ἀρχιερέως δὲ Πέτρος ἠκολούθει αὐτῷ ἀπὸ μακρόθεν περιαψάντων ἁψάντων δὲ πῦρ ἐν μέσῳ μέσῃ τῆς τῇ αὐλῆς αὐλῇ καὶ περικαθισάντων συγκαθισάντων αὐτῶν ἐκάθητο καὶ Πέτρος μετʼ ἐν μέσῳ μέσος αὐτῶν None θερμαινόμενος ἰδοῦσα δὲ αὐτὸν παιδίσκη τις καθήμενον πρὸς τὸ φῶς καὶ ἀτενίσασα αὐτῷ εἶπεν καὶ οὗτος σὺν αὐτῷ ἦν δὲ ἠρνήσατο αὐτὸν λέγων γύναι οὐκ οἶδα αὐτόν γύναι καὶ μετὰ βραχὺ πάλιν ἕτερος ἰδὼν αὐτὸν ἔφη εἶπεν τὸ αὐτό καὶ σὺ ἐξ αὐτῶν εἶ δὲ Πέτρος ἔφη εἴπεν ἄνθρωπε οὐκ εἰμί καὶ διαστάσης διαστήσας ἧς ὡσεὶ ὥρας μιᾶς ἄλλος τις διϊσχυρίζετο λέγων ἐπʼ ἀληθείας λέγω καὶ οὗτος ἦν μετʼ αὐτοῦ ἦν καὶ γὰρ Γαλιλαῖός ἐστιν εἶπεν δὲ Πέτρος ἄνθρωπε οὐκ οἶδα τί λέγεις καὶ παραχρῆμα ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος αὐτοῦ παραχρῆμα ἐφώνησεν ἀλέκτωρ καὶ στραφεὶς δὲ Πέτρος Κύριος Κύριε Ἰησοῦς ἐνέβλεψεν τῷ Πέτρῳ καὶ τότε ὑπεμνήσθη Πέτρος τοῦ τοῦ ῥήματος λόγου τοῦ Κυρίου ὡς εἶπεν αὐτῷ ὅτι πρὶν ἀλέκτορα φωνῆσαι σήμερον τρίς ἀπαρνήσῃ με τρίς μὴ εἰδέναι με καὶ ἐξελθὼν ἔξω Πέτρος ἔκλαυσεν πικρῶς καὶ οἱ δὲ ἄνδρες οἱ συνέχοντες αὐτὸν τὸν Ἰησοῦν ἐνέπαιζον αὐτῷ δέροντες καὶ περικαλύψαντες αὐτὸν ἔτυπτον αὐτοῦ τὸ πρόσωπον ἔτυπτον καὶ ἐπηρώτων αὐτὸν καὶ λέγοντες ἔλεγον προφήτευσον τίς τί ἐστιν παίσας σε καὶ ἁλλά ἕτερα πολλὰ βλασφημοῦντες ἔλεγον εἰς ἑαυτοὺς αὐτόν καὶ ὡς ἐγένετο ἡμέρα ἐγένετο συνήχθη τὸ πρεσβυτέριον τοῦ λαοῦ καὶ ἀρχιερεῖς τε καὶ γραμματεῖς καὶ ἀπήγαγον ἀνήγαγον αὐτὸν εἰς τὸ Συνέδριον ἑαυτῶν αὐτῶν λέγοντες εἰ σὺ εἶ Χριστός εἰπὸν εἰπὲ ἡμῖν εἶπεν δὲ εἶπεν αὐτοῖς ἐὰν ὑμῖν εἴπω οὐ μὴ πιστεύσητε ἐὰν δὲ καὶ ἐρωτήσω οὐ μὴ ἀποκριθῆτε μοι ἀπολύσητε ἀπὸ τοῦ νῦν δὲ ἔσται Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου καθήμενος ἐκ δεξιῶν τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ εἶπαν εἶπον οὖν δὲ πάντες σὺ οὖν εἶ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ δὲ εἶπεν πρὸς αὐτοὺς αὐτοῖς ἔφη ὑμεῖς λέγετε ὅτι ἐγώ εἰμι οἱ δὲ εἶπαν εἶπον τί ἔτι χρείαν ἔχομεν μαρτυρῶν μαρτυρίας χρείαν αὐτοὶ ἠκούσαμεν γὰρ ἠκούσαμεν ἀπὸ τοῦ στόματος αὐτοῦ καὶ ἀναστὰν ἀναστάντες ἅπαν τὸ πλῆθος αὐτῶν ἤγαγον ἤγαγεν αὐτὸν αὑτόν ἐπὶ τὸν Πιλᾶτον ἤρξαντο δὲ κατηγορεῖν αὐτοῦ αὑτόν λέγοντες τοῦτον εὕρομεν εὕραμεν εὗρον διαστρέφοντα τὸ ἔθνος ἡμῶν καὶ κωλύοντα Καίσαρι φόρους φόρον Καίσαρι διδόναι Καίσαρι καὶ λέγοντα δὲ ἑαυτὸν αὑτὸν Χριστὸν βασιλέα εἶναι δὲ Πιλᾶτος ἠρώτησεν ἐπηρώτησεν αὐτὸν λέγων σὺ εἶ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων δὲ ἀποκριθεὶς ἀπεκρίθη αὐτῷ αὐτὸς λέγει λέγων ἔφη σὺ λέγεις δὲ Πιλᾶτος εἶπεν πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ τοὺς ὄχλους οὐδὲν εὑρίσκω αἴτιον ἐν τῷ ἀνθρώπῳ τούτῳ οἱ δὲ ἐνίσχυον ἐπίσχυον λέγοντες ὅτι ἀνασείει τὸν ὄχλον λαὸν διδάσκων καθʼ ὅλης τῆς γῆς Ἰουδαίας καὶ ἀρξάμενος ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας ἕως ὧδε Πιλᾶτος ἀκούσας δὲ ἀκούσας Πιλᾶτος τὴν Γαλιλαίαν ἐπηρώτησεν εἰ ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας ἄνθρωπος Γαλιλαῖός ἐστιν καὶ ἐπιγνοὺς δὲ ὅτι ἐκ τῆς ἐξουσίας Ἡρῴδου ἐστὶν ἀνέπεμψεν αὐτὸν πρὸς τὸν τῷ Ἡρῴδην Ἡρῴδῃ ὄντα ὄντι καὶ κατʼ αὐτὸν αὐτῷ ἐν Ἱεροσολύμοις ἐν ἐκείναις αὐταῖς ταύταις ταῖς ἡμέραις δὲ Ἡρῴδης ἰδὼν τὸν Ἰησοῦν ἐχάρη λίαν ἦν γὰρ θέλων ἰδεῖν αὑτόν ἐξ ἱκανῶν ἱκανοῦ χρόνων χρόνου θέλων ἰδεῖν αὐτὸν διὰ τὸ ἀκούειν πολλὰ περὶ αὐτοῦ καὶ ἤλπιζέν ἤλπισέν ἐλπίζειν τι σημεῖον ἰδεῖν ὑπʼ αὐτοῦ γινόμενον γινόμενων ἐπηρώτα δὲ αὐτὸν ἐν λόγοις ἱκανοῖς αὐτὸς δὲ οὐκ οὐδὲν ἀπεκρίνατο ἀπεκρίναντο αὐτῷ αὑτόν οὐδὲν εἱστήκεισαν δὲ οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς εὐτόνως κατηγοροῦντες αὐτοῦ ἐξουθενήσας τε δὲ αὐτὸν καὶ Ἡρῴδης σὺν τοῖς στρατεύμασιν αὐτοῦ καὶ ἐμπαίξας περιβαλὼν αὐτὸν ἐσθῆτα λαμπρὰν ἔπεμψεν ἀνέπεμψεν αὐτὸν τῷ Πιλάτῳ ὄντες ἐγένοντο ἐγένετο δὲ ἐν ἀηδίᾳ φίλοι τε Ἡρῴδης Πιλάτος καὶ Πιλᾶτος Ἡρώδης ἐγένοντο φίλοι ἐν ἐκείνη αὐτῇ τῇ ἡμέρᾳ μετʼ ἀλλήλων προϋπῆρχον προϋπῆρχεν προυπηρχοντο γὰρ ἐν ἔχθρᾳ ὄντες πρὸς αὑτούς ἑαυτούς Πιλᾶτος δὲ Πιλᾶτος συγκαλεσάμενος συγκαλέσας τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ τοὺς ἄρχοντας καὶ πάντα τὸν λαὸν εἶπεν πρὸς αὐτούς κατηνεγκατέ προσηνέγκατέ μοι τὸν ἄνθρωπον τοῦτον ὡς ἀποστρέφοντα τὸν λαόν κᾀγὼ δὲ ἀνακρίνας καὶ ἰδοὺ ἐγὼ ἐνώπιον ὑμῶν ἀνακρίνας οὐθὲν εὗρον ἐν τῷ ἀνθρώπῳ τούτῳ αἴτιον ἐν αὐτῷ ὧν κατηγορεῖτε κατηγορεῖται κατʼ αὐτοῦ ἀλλʼ οὐδὲ Ἡρῴδης ἀνέπεμψεν ἀνέπεμψα γὰρ αὐτὸν ὑμᾶς πρὸς αὐτὸν ἡμᾶς καὶ ἰδοὺ οὐδὲν ἄξιον θανάτου ἐστὶν πεπραγμένον εστιν ἐν αὐτῷ παιδεύσας οὖν αὐτὸν ἀπολύσω ἀνάγκην δὲ εἶχεν ἀπολύειν αὐτοῖς κατὰ ἑορτὴν ἀπολύειν αὐτοῖς ἕνα ἵνα ἀνέκραξαν ἀνέκραγον οὖν δὲ αὑτόν παμπληθεὶ δὲ λέγοντες αἶρε τοῦτον αἶρε τοῦτον ἀπόλυσον δὲ ἡμῖν τὸν Βαραββᾶν ὅστις ἦν διὰ στάσιν τινὰ γενομένην ἐν τῇ πόλει καὶ φόνον βεβλημένος βληθεὶς ἐν εἰς τῇ τὴν φυλακῇ φυλακήν πάλιν δὲ οὖν Πιλᾶτος προσεφώνησεν αὐτοῖς αὑτούς θέλων ἀπολῦσαι τὸν Ἰησοῦν οἱ δὲ ἔκραξαν ἐπεφώνουν λέγοντες λέγον σταύρωσον σταύρου σταύρωσον σταύρου τὸν αὐτόν δὲ τρίτον εἶπεν πρὸς αὐτούς τί γὰρ κακὸν ἐποίησεν οὗτος οὐδὲν οὐδεμίαν αἴτιον αἰτίαν θανάτου εὗρον εὑρίσκω ἐν αὐτῷ παιδεύσας οὖν αὐτὸν ἀπολύσω αὑτόν οἱ δὲ ἔκειντο ἐπέκειντο φωναῖς μεγάλαις αἰτούμενοι αὐτὸν σταυρωθῆναι σταυρῶσαί αὑτόν καὶ κατίσχυον αἱ φωναὶ αὐτῶν καὶ τῶν τῶν ἀρχιερέων ἐπέκρινεν καὶ δὲ Πιλᾶτος ἐπέκρινεν γενέσθαι τὸ αἴτημα αὐτῶν ἀπέλυσεν δὲ αὐτοῖς τὸν διὰ ἕνεκα στάσιν καὶ φόνον φόνου βεβλημένον εἰς ἐν τὴν τῇ φυλακὴν φυλακῇ ἦν ὃν ᾐτοῦντο τὸν δὲ Ἰησοῦν παρέδωκεν τῷ θελήματι αὐτῶν καὶ ὡς δὲ ἀπήγαγον ἀπῆγον αὐτόν ἐπιλαβόμενοι ἐπιλαβόμενος Σίμωνά Σίμωνός τινα τινος Σίμωνα Κυρηναίου Κυρηναῖον τοῦ ἐρχόμενου ἐρχόμενον ἀπʼ ἀγροῦ ἐπέθηκαν ἐπέθηκέν αὐτῷ τὸν σταυρὸν αἴρειν φέρειν ὄπισθεν ὄπισοθεν τοῦ Ἰησοῦ ἠκολούθει δὲ αὐτῷ πολὺ τὸ πλῆθος αὐτῷ τοῦ λαοῦ καὶ γυναικῶν γυναῖκες αἳ καὶ ἐκόπτοντο αὑτόν καὶ ἐθρήνουν αὐτόν στραφεὶς δὲ πρὸς αὐτὰς Ἰησοῦς πρός αὐτὰς εἶπεν πρός αὐτὰς θυγατέρες Ἰερουσαλήμ μὴ κλαίετε ἐπʼ ἐμέ μηδὲ πενθεῖτε ἀλλʼ πλὴν ἐφʼ ἑαυτὰς κλαίετε καὶ ἐπὶ τὰ τέκνα ὑμῶν ὅτι ἰδοὺ ἔρχονται ἔρχεται ἐλεύσονται ἡμέραι ἔρχονται ἐν αἷς ἐροῦσιν μακάριαι αἱ στεῖραι καὶ αἱ κοιλίαι κοιλία αἳ οὐκ ἐγέννησαν καὶ μαστοὶ μαζοί οἳ οὐκ ἐξέθρεψαν ἔθρεψαν ἐθήλασαν τότε ἄρξονται ἄρξωνται λέγειν τοῖς ὄρεσιν πέσετε πέσατε ἐφʼ ἡμᾶς καὶ τοῖς βουνοῖς καλύψατε ἡμᾶς ὅτι εἰ ἐν τῷ ὑγρῷ ξύλῳ ταῦτα τοῦτο ποιοῦσιν ἐν τῷ ξηρῷ τί γένηται γενήσεται ἤγοντο δὲ καὶ ἕτεροι δύο κακοῦργοι δύο σὺν αὐτῷ ἀναιρεθῆναι καὶ ὅτε ἦλθον ἦλθαν ἀπῆλθον ἐπὶ τὸν τόπον τὸν λεγόμενον καλούμενον Κρανίον ἐκεῖ ἔστρωσαν ἐσταύρωσαν αὐτὸν καὶ τοὺς κακούργους ὁμοῦ ὃν μὲν ἐκ δεξιῶν τὸν ὃν δὲ ἐξ εὐωνύμων ἀριστερῶν δὲ Ἰησοῦς ἔλεγεν εἶπεν πάτερ ἄφες αὐτοῖς οὐ γὰρ οἴδασιν τί ποιοῦσιν διαμεριζόμενοι διεμερίζοντο δὲ τὰ ἱμάτια αὐτοῦ ἔβαλον βαλόντες κλῆρον κλήρους ἐν οἷς καὶ εἱστήκει ἑστήκει λαὸς θεωρῶν ὁρῶν εμυκτήριζον ἐξεμυκτήριζον δὲ αὑτόν καὶ οἱ ἄρχοντες σὺν αὐτοῖς λέγοντες ἔλεγαν αὐτῷ ἄλλους ἔσωσας ἔσωσεν σωσάτω ἑαυτόν σεαυτόν σῶσόν εἰ οὗτός οὕτως υἱὸς εῖ ἐστιν Χριστὸς ἐκλεκτός υἱὸς τοῦ Θεοῦ εἰ Χριστὸς εῖ ἐκλεκτός ἐνέπαιζον ἐνέπαιξαν δὲ αὐτῷ καὶ οἱ στρατιῶται προσεύχομενοι προσερχόμενοι καὶ ὄξος τε προσφέροντες προσέφερον αὐτῷ καὶ λέγοντες χαῖρε εἰ σὺ εἶ Βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων περιτεθέντες αὐτῷ καὶ ἀκάνθινον στέφανόν σῶσον σεαυτόν ἦν δὲ καὶ ἐπιγραφὴ ἐπιγεγραμμένη γεγραμμένη ἐπʼ αὐτῷ γεγραμμένη γράμμασιν Ἑλληνικοῖς καὶ Ρωμαϊκοῖς καὶ Ἑβραϊκοῖς οὗτός ἐστιν Βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων οὗτος εστιν εἷς δὲ τῶν κρεμασθέντων κακούργων ἐβλασφήμει αὐτόν λέγων οὐχὶ εἰ σὺ εἶ Χριστός σῶσον καὶ αὑτόν σεαυτὸν καὶ ἡμᾶς ἀποκριθεὶς δὲ ἕτερος ἐπιτιμῶν ἐπετίμα αὐτῷ ἔφη λέγων ὅτι οὔ οὐδὲ φοβῇ σὺ τὸν Θεόν ὅτι ἐν τῷ αὐτῷ κρίματι εἶ καὶ ἡμεῖς ἐσμεν καὶ ἡμεῖς μὲν δικαίως ἄξια γὰρ ὧν ἐπράξαμεν ἀπολαμβάνομεν ἀπελάβαμεν οὗτος δὲ οὐδὲν πονηρόν ἄτοπον ἔπραξεν καὶ στραφεὶς πρός τὸν Κύριον εἶπεν ἔλεγεν αὐτῷ τῷ Ἰησοῦ Ἰησοῦ μνήσθητί μου Κύριε ὅταν ἔλθῃς Κύριε ἐν εἰς τῇ τὴν ἡμέρᾳ τῆς ἐλεύσεως βασιλείᾳ βασιλείαν σου ἀποκριθεὶς δὲ καὶ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ Ἰησοῦς τῷ ἐπιπλήσσοντι θάρσει ἀμήν λέγω σοι λέγω σήμερον ἔσῃ μετʼ ἐμοῦ ἔσῃ ἐν τῷ Παραδείσῳ καὶ ἦν δὲ ἤδη ὥρα ὡσεὶ ὥρα ἕκτη καὶ σκότος ἐγένετο ἐφʼ ὅλην τὴν γῆν ἕως ὥρας ἐνάτης καὶ ἐσκοτίσθη δὲ τοῦ ἥλιος ἡλίου ἐκλιπόντος καὶ ἐσχίσθη δὲ τὸ καταπέτασμα τοῦ ναοῦ μέσον καὶ φωνήσας φωνῇ μεγάλῃ Ἰησοῦς φωνῇ μεγάλη φωνῇ εἶπεν Πάτερ εἰς χεῖράς χεῖρα σου παρατίθεμαι παραθήσομαι παρατίθημι τὸ Πνεῦμά μου καὶ ταῦτα τοῦτο δὲ εἰπὼν ἐξέπνευσεν καὶ τὸ καταπέτασμα τοῦ ναοῦ ἐσχίσθη ἰδὼν καὶ δὲ ἑκατόνταρχος ἑκατοντάρχης τὸ γενόμενον γεγονός φωνήσας ἐδόξαζεν ἐδόξασεν τὸν Θεὸν λέγων ὅτι ὄντως δίκαιος ἦν ἄνθρωπος οὗτος δίκαιος ἦν καὶ πάντες οἱ συμπαραγενόμενοι ὄχλοι εἰς ἐπὶ τὴν θεωρίαν θεωρίᾳ ταύτην ὄχλοι θεωρήσαντες θεωροῦντες τὰ γενόμενα τύπτοντες αὐτῶν ἑαυτῶν τὰ στήθη καὶ τὰ μέτωπα ὑπέστρεφον ὑπέστρεφαν εἱστήκεισαν δὲ πάντες οἱ γνωστοὶ αὐτοῦ αὐτῷ ἀπὸ μακρόθεν καὶ αἱ γυναῖκες αἱ συνακολουθοῦσαι συνακολουθήσασαι αὐτῷ ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας ὁρῶσαι ταῦτα καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ ὀνόματι Ἰωσὴφ βουλευτὴς ὑπάρχων καὶ ἀνὴρ ἀγαθὸς καὶ δίκαιος οὗτος οὐκ ἦν συγκατατεθειμένος συγκατατιθέμενος τῇ βουλῇ καὶ τῇ πράξει αὐτῶν ἀπὸ Ἁριμαθαίας Ἁριμαθίας πόλεως τῶν τῆς Ἰουδαίων Ἰουδαίας ὃς καὶ προσεδέχετο καὶ αὐτὸς τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ οὗτος προσελθὼν τῷ Πιλάτῳ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ καὶ καθελὼν αὐτὸ ἐνετύλιξεν αὐτὸ τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ ἐν σινδόνι καὶ ἔθηκεν αὐτὸν αὐτὸ ἐν μνημείῳ μνήματι λαξευτῷ λελατομημένῳ οὗ οὐκ ἦν οὐδέπω οὔπω οὐδεὶς οὐδέπω οὔπω κείμενος καὶ θέντος αὐτοῦ ἐπέθηκέν τῷ μνημείῳ λίθον ὃν μόγις εἴκοσι ἐκύλιον ἦν καὶ δὲ ἡμέρα ἦν παρασκευὴ παρασκευῆς καὶ πρὸ Σάββατον Σαββάτου ἐπίφαυσκεν ἐπέφωσκεν κατακολουθήσασαι κατηκολούθησαν δὲ καὶ δύο αἱ γυναῖκες αἵτινες ἦσαν συνεληλυθυῖαι αὐτῷ ἐκ ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας Ἀγαλιλαίας αὐτῷ καὶ ἐθεάσαντο τὸ μνῆμα μνημεῖον καὶ ὡς ἐτέθη τὸ σῶμα αὐτοῦ ὑποστρέψασαι δὲ ἡτοίμασαν ἀρώματα καὶ μύρα καὶ τὸ μὲν Σάββατον ἡσύχασαν κατὰ τὴν ἐντολήν τῇ μιᾷ δὲ μιᾷ τῶν σαββάτων ὀρθοῦ ὄρθρου βαθέως ἦλθον ἤρχοντο ἐπὶ τὸ μνημεῖον μνῆμα ἦλθαν ἦλθον φέρουσαι ἡτοίμασαν ἀρώματα καί τινες σὺν αὐταῖς ἐλογίζοντο δὲ ἐν ἑαυταῖς τίς ἄρα ἀποκυλίσει ἀποκάλυψεν τὸν λίθον ἐλθοῦσαι εὗρον δὲ εὗρον τὸν λίθον ἀποκεκυλισμένον ἐκ ἀπὸ τοῦ μνημείου καὶ εἰσελθοῦσαι δὲ οὐχ εὗρον τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ καὶ ἐγένετο δὲ ἐν τῷ ἀπορεῖσθαι διαπορεῖσθαι αὐτὰς περὶ αὐτοῦ τούτου καὶ ἰδοὺ δύο ἄνδρες δύο παρειστήκεισαν ἐπέστησαν αὐταῖς ἐν ἐσθῆτι αἰσθήσεσιν ἐσθήσεσιν ἀστραπτούσαις ἀστραπτούσῃ ἐμφόβων ἔμφοβοι δὲ γενομένων γενόμεναι αὐτῶν καὶ κλινουσῶν ἔκλιναν τὰ τὸ πρόσωπα πρόσωπον αὐτῶν εἰς τὴν γῆν οἱ δὲ εἶπαν εἶπον πρὸς αὐτάς αὑτούς τί ζητεῖτε τὸν ζῶντα μετὰ τῶν νεκρῶν οὐκ ἔστιν ὧδε ἀλλὰ ἀνέστη ἠγέρθη μνήσθητε δὲ ὃσα ὡς ἐλάλησεν ὑμῖν ἔτι ζῶν ὢν ἐν τῇ Γαλιλαίᾳ λέγων ὅτι δεῖ τὸν Υἱὸν τοῦ Ἀνθρώπου ὅτι δεῖ παραδοθῆναι εἰς χεῖρας ἀνθρώπων ἁμαρτωλῶν καὶ σταυρωθῆναι καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστῆναι καὶ ἐμνήσθησαν τῶν ῥημάτων αὐτοῦ καὶ ὑποστρέψασαι ἀπὸ τοῦ μνημείου ἀπήγγειλαν ταῦτα πάντα ταῦτα τοῖς ἕνδεκα καὶ πᾶσιν τοῖς λοιποῖς ἦσαν δὲ Μαρία Μαγδαληνὴ Μαρία Μαριάμ καὶ Ἰωάννα καὶ Μαρία Ἰακώβου καὶ αἱ λοιπαὶ σὺν αὐταῖς αἳ ἔλεγον ἔλεγαν πρὸς τοὺς αὑτούς ἀποστόλους ταῦτα καὶ ἐφάνησαν ἐνώπιον αὐτῶν ὡσεὶ λῆρος τὰ ῥήματα ταῦτα αὐτῶν καὶ ἠπίστουν αὐταῖς δὲ Πέτρος ἀναστὰς ἔδραμεν ἐπὶ τὸ μνημεῖον καὶ παρακύψας βλέπει τὰ ὀθόνια κείμενα μόνα καὶ ἀπῆλθεν ἀπῆλθον πρὸς αὑτὸν ἑαυτὸν θαυμάζων τὸ γεγονός ἦσαν καὶ δὲ ἰδοὺ δύο πορευόμενοι ἐξ αὐτῶν ἦσαν πορευόμενοι ἐν αὐτῇ τῇ αὑτῇ ἡμέρᾳ ὥρᾳ ἦσαν δὲ πορευόμενοι εἰς κώμην ἀπέχουσαν σταδίους ἑκατὸν ἑξήκοντα ἀπὸ Ἰερουσαλήμ ὄνομα ὀνόματι Ἐμμαοῦς Οὐλαμμαοῦς καὶ αὐτοὶ ὡμίλουν δὲ περὶ πάντων πρὸς ἑαυτοὺς ἀλλήλους περὶ πάντων τῶν συμβεβηκότων τούτων καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ὁμιλεῖν αὐτοὺς καὶ συζητεῖν καὶ αὐτὸς αὑτούς Ἰησοῦς ἐγγίσας συνεπορεύετο αὐτοῖς αὐτοῖσιν οἱ δὲ ὀφθαλμοὶ αὐτῶν ἐκρατοῦντο τοῦ μὴ ἐπιγνῶναι αὐτόν εἶπεν δὲ εἶπεν πρὸς αὐτούς τίνες οἱ λόγοι οὗτοι οὓς ἀντιβάλλετε πρὸς ἑαυτοὺς ἀλλήλους περιπατοῦντες καὶ ἐστάθησαν ἐστὲ σκυθρωποί ἀποκριθεὶς δὲ εἷς ὄνομα ὀνόματι Κλεοπᾶς εἶπεν πρὸς αὐτόν σὺ μόνος μόνοις παροικεῖς ἐν Ἰερουσαλὴμ καὶ ταῦτα οὐκ ἔγνως τὰ γενόμενα ἐν αὐτῇ ἐν ταῖς τῇ ἡμέραις ἡμέρᾳ ταύταις ταύτᾳ καὶ δὲ εἶπεν αὐτοῖς αὐτῷ ποῖα οἱ δὲ εἶπαν εἶπον αὐτῷ τὰ περὶ Ἰησοῦ τοῦ Ναζαρηνοῦ Ναζωραίου ὃς ἐγένετο ἀνὴρ προφήτης δυνατὸς ἐν ἔργῳ λόγῳ καὶ ἐν λόγῳ ἔργῳ ἐνώπιον ἐναντίον τοῦ Θεοῦ καὶ παντὸς τοῦ λαοῦ ὅπως ὡς τε αὑτόν τοῦτον παρέδωκαν αὐτὸν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ ἄρχοντες ἡμῶν εἰς κρίμα θανάτου καὶ ἐσταύρωσαν αὐτόν ἡμεῖς δὲ ἠλπίζομεν ἐλπίζομεν ἠλπίσαμεν ἠλπίκαμεν ὅτι αὐτός ἐστιν ἦν μέλλων λυτροῦσθαι τὸν Ἰσραήλ ἀλλά γε καὶ σὺν πᾶσιν τούτοις τρίτην ταύτην ἡμέραν ἄγει σήμερον ἄγει ἀφʼ οὗ ταῦτα ἐγένετο γέγονεν ἀλλὰ καὶ γυναῖκές τινες ἐξ ἡμῶν ἐξέστησαν ἡμᾶς γενόμεναι γενάμεναι ὀρθριναὶ ὄρθριαι ἐπὶ τὸ μνημεῖον καὶ μὴ εὑροῦσαι τὸ σῶμα αὐτοῦ ἦλθον ἦλθαν λέγουσαι καὶ ὀπτασίαν ἀγγέλων ἑωρακέναι οἳ λέγουσιν αὐτὸν ζῆν καὶ ἀπῆλθόν ἀπῆλθάν τινες ἐκ τῶν σὺν ἡμῖν ἐπὶ τὸ μνημεῖον καὶ εὗρον οὕτως ὡς καθὼς καὶ εἶπον αἱ γυναῖκες εἶπον αὐτὸν δὲ οὐκ εἶδον εἴδομέν καὶ αὐτὸς δὲ εἶπεν πρὸς ἑαυτοὺς αὐτούς ἀνόητοι καὶ βραδεῖς τῇ καρδίᾳ τοῦ πιστεύειν ἐπὶ πᾶσιν οἷς ἐλάλησαν οἱ προφῆται ὅτι οὐχὶ ταῦτα ἔδει παθεῖν τὸν Χριστὸν καὶ εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν δόξαν αὐτοῦ καὶ ἦν ἀρξάμενος ἀπὸ Μωϋσέως καὶ ἀπὸ πάντων τῶν προφητῶν καὶ διηρμήνευεν διερμηνεύειν διερμήνευσεν ἑρμηνεύειν αὐτοῖς τί ἦν τὰ περὶ ἑαυτοῦ ἐν πάσαις ταῖς Γραφαῖς τὰ περὶ αὐτοῦ ἑαυτοῦ καὶ ἤγγισαν ἤγγικαν εἰς τὴν κώμην οὗ ἐπορεύοντο καὶ αὐτὸς προσεποιεῖτο προσεποιήσατο πορρώτερον πορρωτέρω πορεύεσθαι καὶ παρεβιάσαντο αὐτὸν λέγοντες μεῖνον μεθʼ ἡμῶν ὅτι πρὸς ἑσπέραν ἑσπέρας ἐστὶν καὶ κέκλικεν ἤδη ἡμέρα καὶ εἰσῆλθεν τοῦ μεῖναι σὺν μετʼ αὐτοῖς αὐτῶν καὶ ἐγένετο ἐν τῷ κατακεῖσθαι κατακλιθῆναι αὐτὸν μετʼ αὐτῶν καὶ λαβὼν λαβόν τὸν ἄρτον εὐλόγησεν ηὐλόγησεν καὶ κλάσας ἐδίδου προσεδίδου ἐπεδίδου ἐπιδίδου αὐτοῖς λαβόντων λαβὼν αὐτῶν δὲ αὐτῶν τὸν ἄρτον ἀπʼ αὐτοῦ ἠνοίγησαν διηνοίχθησαν διηνοίγησαν οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτῶν καὶ ἐπέγνωσαν αὐτόν καὶ αὐτὸς ἄφαντος ἐγένετο ἀπʼ αὐτῶν οἱ καὶ δὲ εἶπαν εἶπον πρὸς ἑαυτοὺς ἀλλήλους οὐχὶ καρδία ἡμῶν καιομένη ἦν ἐν ἡμῖν ἡμῶν κεκαλυμμένη ὡς ἐλάλει ἐλάλησεν ἡμῖν ἐν τῇ ὁδῷ καὶ ὡς ἤνοιγεν διήνοιγεν ἡμῖν τὰς Γραφάς καὶ ἀναστάντες λυπούμενοι αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ὑπέστρεψαν εἰς Ἰερουσαλήμ καὶ εὗρον ἠθροισμένους συνηθροισμένους τοὺς ἕνδεκα καὶ τοὺς σὺν αὐτοῖς λέγοντας λέγοντες ὅτι ὄντως ἠγέρθη Κύριος ὄντως καὶ ὤφθη τῷ Σίμωνι καὶ αὐτοὶ ἐξηγοῦντο τὰ τὸ ἐν τῇ ὁδῷ καὶ ὅτι ὡς ἐγνώσθη αὐτοῖς ἐν τῇ κλάσει τοῦ ἄρτου ταῦτα δὲ αὐτῶν λαλούντων αὐτοῖς αὐτὸς Ἰησοῦς ἔστη ἐστάθη ἐν μέσῳ αὐτῶν καὶ λέγει αὐτοῖς ἐγὼ ειμι μὴ φοβεῖσθαι εἰρήνη ὑμῖν αὑτοί πτοηθέντες φοβηθέντες θροηθέντες δὲ πτοηθέντες καὶ ἔμφοβοι γενόμενοι ἐδόκουν φάντασμά πνεῦμα θεωρεῖν καὶ δὲ εἶπεν αὐτοῖς τί τεταραγμένοι ἐστέ καὶ διὰ ἵνα τί διαλογισμοὶ ἀναβαίνουσιν ἐν ταῖς τῇ καρδίαις καρδίᾳ ὑμῶν ἴδετε τὰς τοὺς χεῖράς πόδας μου καὶ τοὺς τὰς πόδας χεῖρας μου ὅτι αὐτὸς ἐγώ αὐτὸς εἰμι αὐτός ψηλαφήσατέ με καὶ ἴδετε ὅτι τὸ πνεῦμα καὶ σάρκα σάρκας καὶ ὀστέα ὀστᾶ οὐκ ἔχει καὶ σάρκας καθὼς ἐμὲ με ἐβλέπετε θεωρεῖτε ἔχοντα καὶ τοῦτο εἰπὼν ἔδειξεν ἐπέδειξεν αὐτοῖς τὰς χεῖρας καὶ τοὺς πόδας ἔτι δὲ ἀπιστούντων αὐτῶν αὐτῷ καὶ θαυμαζόντων ἀπὸ τῆς τῇ χαρᾶς καὶ θαυμαζόντων εἶπεν αὐτοῖς ἔχετέ τι βρώσιμον ὧδε ἐνθάδε οἱ καὶ δὲ ἐπέδωκαν αὐτῷ ἰχθύος ὀπτοῦ μέρος καὶ ἀπὸ μελισσίου κηρίου καὶ λαβὼν ἐνώπιον πάντων αὐτῶν ἔφαγεν καὶ εἶπεν δὲ πρὸς αὐτούς αὐτοῖς οὗτοι οἱ λόγοι μου οὓς ἐλάλησα πρὸς ὑμᾶς ἔτι ἐν ὢν ἤμην σὺν ὑμῖν ὅτι δεῖ πλησθῆναι πληρωθῆναι ἅπαντα πάντα τὰ γεγραμμένα ἐν τῷ νόμῳ Μωϋσέως καὶ ἐν τοῖς προφήταις καὶ ψαλμοῖς ψαλμοί περὶ ἐμοῦ τότε διήνοιξεν αὐτῶν τὸν νοῦν τοῦ συνιέναι συνεῖναι τὰς Γραφάς καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὅτι οὕτως γέγραπται καὶ οὕτως ἔδει παθεῖν τὸν Χριστὸν παθεῖν καὶ ἀναστῆναι ἐκ νεκρῶν τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ καὶ κηρυχθῆναι ἐν ἐπὶ τῷ ὀνόματι αὐτοῦ μετάνοιαν εἰς καὶ ἄφεσιν ἁμαρτιῶν ὡς ἐπὶ εἰς πάντα τὰ ἔθνη ἀρξάμενον ἀρξάμενων ἀρξάμενοι ἀπὸ Ἰερουσαλήμ καὶ ὑμεῖς δέ ἐστε μάρτυρες ἐστε τούτων καὶ ἰδοὺ ἐγὼ κᾀγὼ ἰδοὺ ἀποστέλλω ἐξαποστέλλω τὴν ἐπαγγελίαν τοῦ Πατρός μου ἐφʼ ὑμᾶς ὑμεῖς δὲ καθίσατε ἐν τῇ πόλει Ἱερουσαλὴμ ἕως ὅτου οὗ ἐνδύσησθε δύναμιν ἐξ ὕψους δύναμιν ἐξήγαγεν δὲ αὐτοὺς ἔξω ἕως πρὸς εἰς Βηθανίαν Βηθανίας καὶ ἀπάρας ἐπάρας δὲ τὰς χεῖρας αὐτοῦ εὐλόγησεν ηὐλόγησεν αὐτούς καὶ ἐγένετο ἐν τῷ εὐλογεῖν αὐτὸν αὐτοὺς ἀπέστη διέστη ἀπʼ αὐτῶν αὐτῷ καὶ ἀνεφέρετο εἰς τὸν οὐρανόν καὶ αὐτοὶ προσκυνήσαντες αὐτὸν ὑπέστρεψαν εἰς Ἰερουσαλὴμ μετὰ χαρᾶς μεγάλης καὶ ἦσαν διὰ παντὸς ἐν τῷ ἱερῷ αἰνοῦντες καὶ εὐλογοῦντες τὸν Θεόν αμήν ἐν ἀρχῇ ἦν λόγος καὶ λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν καὶ Θεὸς ἦν λόγος οὗτος ἦν ἐν ἀρχῇ πρὸς τὸν Θεόν πάντα διʼ αὐτοῦ ἐγένετο καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲν οὐδὲ ἕν γέγονεν ἐν αὐτῷ ζωὴ ζωήν ἦν εστιν καὶ ζωὴ ἦν τὸ φῶς τῶν ἀνθρώπων καὶ τὸ φῶς ἐν τῇ σκοτίᾳ φαίνει καὶ σκοτία αὐτὸ οὐ κατέλαβεν ἐγένετο ἄνθρωπος ἀπεσταλμένος ἀπὸ παρὰ Κυρίου Θεοῦ ἦν ἐν ὄνομα αὐτῷ Ἰωάννης Ἰωάννην οὗτος ἦλθεν εἰς μαρτύριον μαρτυρίαν ἵνα μαρτυρήσῃ περὶ τοῦ φωτός ἵνα πάντες πιστεύσωσιν πιστεύσουσιν διʼ αὐτοῦ οὐκ ἦν ἐκεῖνος τὸ φῶς ἀλλʼ ἵνα μαρτυρήσῃ περὶ τοῦ φωτός ἦν τὸ φῶς τὸ ἀληθινὸν φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον ἐν τῷ κόσμῳ ἦν ἦμεν καὶ κόσμος διʼ αὐτοῦ αὑτόν ἐγένετο καὶ κόσμος αὐτὸν οὐκ ἔγνω εἰς τὰ ἴδια ἦλθεν καὶ οἱ ἴδιοι αὐτὸν οὐ παρέλαβον ὅσοι δὲ ἔλαβον ἔλαβαν αὐτόν ἔδωκεν ἔδων αὐτοῖς αὐτῷ ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γενέσθαι τοῖς πιστεύουσιν εἰς τὸ ὄνομα αὐτοῦ οἳ οὐκ ἐξ αἱμάτων οὐδὲ ἐκ θελήματος σαρκὸς οὐδὲ ἐκ θελήματος ἀνδρὸς ἀλλʼ ἐκ Θεοῦ ἐγενήθησαν ἐγεννήθησαν καὶ λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν καὶ ἐθεασάμεθα τὴν δόξαν αὐτοῦ δόξαν ὡς μονογενοῦς παρὰ πατρός πλήρης πλήρη χάριτος καὶ ἀληθείας Ἰωάννης μαρτυρεῖ περὶ αὐτοῦ καὶ κέκραγεν λέγων οὗτος ἦν ὃν εἶπον εἰπών ὑμῖν ὀπίσω μου ἐρχόμενος ὃς ἔμπροσθέν μου γέγονεν ὅτι πρῶτός μου ἦν ὅτι καὶ ἐκ τοῦ πληρώματος αὐτοῦ ἡμεῖς πάντες ζωήν ἐλάβομεν καὶ χάριν ἀντὶ χάριτος ὅτι νόμος διὰ Μωϋσέως ἐδόθη χάρις δὲ χάρις καὶ ἀλήθεια διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐγένετο Θεὸν οὐδεὶς ἑώρακεν πώποτε ἑόρακεν εἰ μὴ μονογενὴς Θεὸς υἱὸς ὢν εἰς τὸν κόλπον τοῦ Πατρὸς ἐκεῖνος ἐξηγήσατο ἡμῖν καὶ αὕτη ἐστὶν μαρτυρία τοῦ Ἰωάννου ὅτε ἀπέστειλαν ἀπέστειλεν πρὸς αὐτὸν οἱ Ἰουδαῖοι ἐξ Ἱεροσολύμων ἱερεῖς καὶ Λευίτας πρός αὑτόν ἵνα ἐρωτήσωσιν ἐρωτήσουσιν ἐπερωτήσωσιν αὐτόν σῦς σὺ τίς εἶ καὶ ὡμολόγησεν καὶ οὐκ ἠρνήσατο καὶ ὡμολόγησεν ὅτι ἐγὼ οὐκ εἰμὶ ἐγὼ Χριστός καὶ ἐπηρώτησαν ἠρώτησαν αὐτόν πάλιν τί τίς σὺ οὖν σὺ τί εἶ Ἠλίας εἶ σύ καὶ λέγει οὐκ εἰμί τί οὖν προφήτης εἶ σύ καὶ ἀπεκρίθη οὔ εἶπαν εἶπον οὖν αὐτῷ σὺ τίς εἶ ἵνα ἀπόκρισιν δῶμεν τοῖς πέμψασιν ἡμᾶς τί λέγεις περὶ ὑπὲρ σεαυτοῦ ἔφη ἐγὼ φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ εὐθύνατε τὴν ὁδὸν Κυρίου εὐθείας ποιεῖτε τὰς τρίβους αὐτοῦ καθὼς εἶπεν Ἠσαΐας προφήτης καὶ οἱ ἀπεσταλμένοι ἦσαν ἐκ τῶν Φαρισαίων καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν καὶ εἶπαν εἶπον αὐτῷ τί οὖν βαπτίζεις εἰ σὺ οὐκ εἶ Χριστὸς οὐδὲ οὔτε Ἠλίας οὐδὲ οὔτε προφήτης ἀπεκρίθη αὐτοῖς Ἰωάννης λέγων ἐγὼ βαπτίζω ἡμᾶς ἐν τῷ ὕδατι μέσος δὲ ὑμῶν στήκει ἕστηκεν εἱστήκει ἑστήκει ὃν ὑμεῖς οὐκ οἴδατε αὐτός ἐστιν ὀπίσω μου ἐρχόμενος ὃς ἔμπροσθέν μου γέγονεν οὗ ἐγὼ οὐκ εἰμὶ ἐγὼ ἱκανὸς ἄξιος ἵνα λύσω αὐτοῦ τὸν ἱμάντα τοῦ ὑποδήματος αὐτοῦ ταῦτα ἐγένετο ἐν Βηθανίᾳ Βηθαβαρᾷ ἐγένετο πέραν τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ ὅπου ἦν Ἰωάννης βαπτίζων τὸ πρῶτον τῇ ἐπαύριον βλέπει Ἰωάννης τὸν Ἰησοῦν ἐρχόμενον πρὸς αὐτόν καὶ λέγει ἴδε Ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ αἴρων τὴν τὰς ἁμαρτίαν ἁμαρτίας τοῦ κόσμου οὗτός ἐστιν ὑπὲρ περὶ οὗ ἐγὼ εἶπον ὑμῖν ὅτι ὀπίσω μου ἔρχεται ἀνὴρ ὃς ἔμπροσθέν μου γέγονεν ὅτι πρῶτός μου ἦν κἀγὼ οὐκ ᾔδειν αὐτόν ἀλλʼ ἵνα φανερωθῇ τῷ Ἰσραὴλ διὰ τοῦτο ἐγὼ ἦλθον ἐγὼ ἐν τῷ ὕδατι βαπτίζων βαπτίζειν καὶ ἐμαρτύρησεν Ἰωάννης λέγων ὅτι τεθέαμαι τὸ Πνεῦμα καταβαῖνον ὡς ὡσεὶ περιστερὰν καταβαῖνον ἐξ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἔμεινεν μένον ἐπʼ αὐτόν κἀγὼ καὶ ἐγὼ οὐκ ᾔδειν αὐτόν ἀλλʼ πέμψας με βαπτίζειν ἐν τῷ ὕδατι ἐκεῖνός μοι εἶπεν ἐφʼ ὃν ἂν ἐάν εἰδῇς ἴδῃς τὸ Πνεῦμα καταβαῖνον καὶ μένον ἐπʼ αὐτόν αὐτῷ οὗτός αὐτὸς ἐστιν βαπτίζων ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ καὶ πυρὶ κἀγὼ ἑώρακα καὶ μεμαρτύρηκα ὅτι οὗτός ἐστιν ἐκλεκτὸς Υἱὸς τοῦ Θεοῦ τῇ ἐπαύριον πάλιν εἱστήκει Ἰωάννης καὶ ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ δύο καὶ ἐμβλέψας τῷ Ἰησοῦ περιπατοῦντι λέγει ἴδε Ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ αἴρων τὴν τὰς ἁμαρτίαν ἁμαρτίας τοῦ κόσμου καὶ ἤκουσαν ἀκούσαντες αὐτοῦ οἱ δύο αὐτοῦ μαθηταὶ αὐτοῦ ἰά λαλοῦντος καὶ ἠκολούθησαν τῷ Ἰησοῦ στραφεὶς δὲ Ἰησοῦς καὶ θεασάμενος αὐτοὺς ἀκολουθοῦντας αὐτῷ λέγει αὐτοῖς τί ζητεῖτε οἱ δὲ εἶπαν εἶπον αὐτῷ Ῥαββί λέγεται μεθερμηνευόμενον ἑρμηνευόμενον Διδάσκαλε ποῦ μένεις λέγει αὐτοῖς ἔρχεσθε καὶ ὄψεσθε ἴδετε ἦλθαν ἦλθον οὖν καὶ εἶδαν εἶδον ποῦ μένει καὶ παρʼ αὐτῷ ἔμειναν τὴν ἡμέραν ἐκείνην ὥρα δὲ ἦν ὡς ἕκτη δεκάτη ἦν δὲ Ἀνδρέας ἀδελφὸς Σίμωνος Πέτρου Πέτρος εἷς ἐκ τῶν δύο τῶν ἀκουσάντων παρὰ Ἰωάννου καὶ ἀκολουθησάντων ἠκολούθησαν αὐτῷ εὑρίσκει οὗτος πρῶτον πρῶτος τὸν ἀδελφὸν τὸν ἴδιον Σίμωνα καὶ λέγει αὐτῷ εὑρήκαμεν τὸν Μεσσίαν ἐστιν μεθερμηνευόμενον Χριστός καὶ οὗτος ἤγαγεν αὐτὸν πρὸς τὸν Ἰησοῦν καὶ ἐμβλέψας δὲ αὐτῷ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ σὺ εἶ Σίμων υἱὸς Ἰωάννου Ἰωνᾶ σὺ κληθήσῃ Κηφᾶς ὃς ἑρμηνεύεται Πέτρος τῇ ἐπαύριον ἠθέλησεν Ἰησοῦς ἐξελθεῖν εἰς τὴν Γαλιλαίαν καὶ εὑρίσκει Φίλιππον καὶ λέγει αὐτῷ Ἰησοῦς ἀκολούθει μοι ἦν δὲ Φίλιππος ἀπὸ Βηθσαϊδά Βηθσαϊδάν ἐκ τῆς πόλεως τοῦ Ἀνδρέου καὶ Πέτρου εὑρίσκει Φίλιππος τὸν Ναθαναὴλ καὶ λέγει αὐτῷ ὃν ἔγραψεν Μωϋσῆς ἐν τῷ νόμῳ καὶ οἱ προφῆται εὑρήκαμεν Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ τῷ Ἰωσὴφ Ἰωσὴφ τὸν ἀπὸ Ναζαρέτ καὶ εἶπεν αὐτῷ Ναθαναήλ ἐκ Ναζαρὲτ δύναταί τι ἀγαθὸν τι εἶναι λέγει αὐτῷ Φίλιππος ἔρχου καὶ ἴδε εἶδεν ἰδὼν δὲ Ἰησοῦς τὸν Ναθαναὴλ ἐρχόμενον πρὸς αὐτὸν καὶ λέγει περὶ αὐτοῦ τοῦ Ναθαναὴλ ἴδε ἀληθῶς Ἰσραηλίτης Ἰστραηλίτης ἐν δόλος οὐκ ἔστιν λέγει αὐτῷ Ναθαναήλ πόθεν με γινώσκεις γιγνώσκεις ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ πρὸ τοῦ σε Φίλιππον φωνῆσαι ὄντα ὑπὸ τὴν συκῆν εἶδόν σε ἀπεκρίθη αὐτῷ Ναθαναήλ καὶ λέγει εἶπεν αὐτῷ Ῥαββί σὺ εἶ ἀληθῶς Υἱὸς τοῦ Θεοῦ σὺ εἶ Βασιλεὺς βασιλεῦ εἶ τοῦ Ἰσραήλ ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ ὅτι εἶπόν σοι ὅτι εἶδόν σε ὑποκάτω ὑπὸ τῆς τὴν συκῆς συκῆν πιστεύεις μείζω μείζων μείζονα τούτων μείζω ὄψῃ ὄψει καὶ λέγει αὐτῷ ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ἀπʼ ἄρτι ὄψεσθε τὸν οὐρανὸν ἀνεῳγότα καὶ τοὺς ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ ἀναβαίνοντας καὶ καταβαίνοντας ἐπὶ τὸν Υἱὸν τοῦ Ἀνθρώπου καὶ τῇ ἡμέρᾳ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ γάμος ἐγένετο ἐγίνετο ἐν τῇ Κανὰ τῆς Γαλιλαίας καὶ ἦν μήτηρ τοῦ Ἰησοῦ ἐκεῖ ἐκλήθη δὲ καὶ Ἰησοῦς ἐκεῖ καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ εἰς τὸν γάμον καὶ ὑστερήσαντος οἴνου οἶνον οὐκ εἴχον ὅτι συνετελέσθη ελάσθη οἶνος τοῦ γάμου εἶτα λέγει μήτηρ τοῦ τῷ Ἰησοῦ πρὸς αὐτόν οἶνον οἶνος οὐκ εστιν ἔχουσιν καὶ λέγει αὐτῇ Ἰησοῦς τί ἐμοὶ καὶ σοί σὺ γύναι οὔπω ἥκει ὥρα μου λέγει μήτηρ αὐτοῦ τοῖς διακόνοις τι ἂν ἐάν λέγῃ ὑμῖν ποιήσατε ἦσαν δὲ ἐκεῖ ὑδρίαι λίθιναι ὑδρίαι ἓξ κείμεναι κατὰ τὸν καθαρισμὸν τῶν Ἰουδαίων Ἰδαίων κείμεναι χωροῦσαι χωρῆσαι ἀνὰ μήτρας μετρητὰς δύο τρεῖς καὶ λέγει αὐτοῖς Ἰησοῦς γεμίσατε τὰς ὑδρίας ὕδατος καὶ ἐγέμισαν αὐτὰς ἕως ἄνω καὶ λέγει αὐτοῖς ἀντλήσατε νῦν καὶ φέρετε τῷ ἀρχιτρικλίνῳ οἱ καὶ δὲ ἤνεγκαν ὡς δὲ ἐγεύσατο ἀρχιτρίκλινος τὸ ὕδωρ οἶνον γεγενημένον καὶ οὐκ ᾔδει πόθεν ἐστίν οἱ δὲ διάκονοι ἦσαν ᾔδεισαν οἱ ἠντληκότες τὸ ὕδωρ φωνεῖ τὸν νυμφίον ἀρχιτρίκλινος καὶ λέγει αὐτῷ πᾶς ἄνθρωπος πρῶτον τὸν καλὸν οἶνον πρῶτον τίθησιν καὶ ὅταν μεθυσθῶσιν τότε τὸν ἐλάσσω σὺ δὲ τετήρηκας τὸν καλὸν οἶνον ἕως ἄρτι ταύτην πρώτην ἐποίησεν τὴν ἀρχὴν ἐποίησεν τῶν σημείων Ἰησοῦς ἐν Κανὰ τῆς τῇ Γαλιλαίας πρώτην καὶ ἐφανέρωσεν τὴν δόξαν αὐτοῦ καὶ ἐπίστευσαν εἰς αὐτὸν σαυτόν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ εἰς αὑτόν μετὰ τοῦτο ταῦτα κατέβη εἰς Καφαρναοὺμ αὐτὸς καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ μήτηρ αὐτοῦ καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ ἐκεῖ ἔμειναν ἔμεινεν οὐ πολλὰς ἡμέρας καὶ ἐγγὺς δὲ ἦν τὸ Πάσχα τῶν Ἰουδαίων καὶ ἀνέβη Ἰησοῦς εἰς Ἱεροσόλυμα Ἰησοῦς καὶ εὗρεν ἐν τῷ ἱερῷ τοὺς πωλοῦντας τὰς βόας καὶ τὰ πρόβατα καὶ βόας καὶ περιστερὰς καὶ τοὺς κολλυβιστὰς κερματιστὰς καθημένους καὶ ποιήσας ἐποίησεν ὡς φραγέλλιον ἐκ σχοινίων καὶ πάντας ἐξέβαλεν ἐκ τοῦ ἱεροῦ καὶ τά καὶ τε πρόβατα καὶ τοὺς βόας καὶ τῶν κολλυβιστῶν ἐξέχεεν τὸ τὰ κέρμα κέρματα καὶ τὰς τραπέζας κατέστρεψεν ἀνέτρεψεν ἀνέστρεψεν καὶ τοῖς πωλοῦσιν τὰς περιστερὰς πωλοῦσιν εἶπεν ἄρατε ταῦτα ἐντεῦθεν καὶ μὴ ποιεῖτε τὸν οἶκον τοῦ πατρός μου οἶκον οἴκου ἐμπορίου καὶ ἐμνήσθησαν δὲ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ὅτι γεγραμμένον γεγραμμένος ἐστίν γεγραμμένον ὅτι ζῆλος τοῦ οἴκου σου καταφάγεταί κατέφαγέ με ἀπεκρίθησαν οὖν οἱ Ἰουδαῖοι καὶ εἶπαν εἶπον αὐτῷ τί σημεῖον δεικνύεις ἡμῖν ὅτι ταῦτα ποιεῖς ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτοῖς λύσατε τὸν ναὸν τοῦτον καὶ ἐν τρισὶν ἡμέραις ἐγερῶ αὐτόν εἶπαν εἶπον οὖν οἱ Ἰουδαῖοι τεσσεράκοντα καὶ ἓξ ἔτεσιν οἰκοδομήθη ᾠκοδομήθη ναὸς οὗτος οἰκοδομήθη καὶ σὺ σοι ἐν τρισὶν ἡμέραις ἐγερεῖς αὐτόν ἐκεῖνος αὐτὸς δὲ ἔλεγεν περὶ τοῦ ναοῦ τοῦ σώματος αὐτοῦ ὅτε οὖν ἀνέστη ἠγέρθη ἐκ νεκρῶν ἐμνήσθησαν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ αὐτῷ ὅτι τοῦτο ἔλεγεν αὐτοῖς καὶ ἐπίστευσαν τῇ Γραφῇ καὶ τῷ λόγῳ ὃν εἶπεν Ἰησοῦς ὡς δὲ ἦν ἐν τοῖς Ἱεροσολύμοις ἐν τῷ Πάσχα ἐν τῇ ἑορτῇ πολλοὶ ἐπίστευσαν εἰς τὸ ὄνομα αὐτοῦ θεωροῦντες αὐτοῦ τὰ σημεῖα ἐποίει αὐτὸς δὲ Ἰησοῦς οὐκ ἐπίστευεν ἐπίστευσεν αὑτὸν ἑαυτὸν αὐτοῖς ἑαυτοῖς διὰ τὸ αὐτὸν γινώσκειν γιγνώσκειν πάντας καὶ ὅτι οὐ χρείαν οὐκ εἶχεν ἵνα τις μαρτυρήσῃ περὶ τοῦ ἀνθρώπου αὐτὸς γὰρ ἐγίνωσκεν ἐγίγνωσκεν τί ἦν ἐν τῷ ἀνθρώπῳ ἦν δὲ ἄνθρωπος ἐκ τῶν Φαρισαίων Νικόδημος ὄνομα ὀνόματι αὐτῷ ἄρχων τῶν Ἰουδαίων οὗτος ἦλθεν νυκτὸς πρὸς αὐτὸν τὸν Ἰησοῦν νυκτὸς καὶ εἶπεν αὐτῷ Ῥαββί οἴδαμεν ὅτι ἀπὸ Θεοῦ ἐλήλυθας διδάσκαλος καὶ οὐδεὶς γὰρ δύναται ταῦτα τὰ σημεῖα ταῦτα δύναται ποιεῖν σὺ ποιεῖς ἐὰν μὴ Θεὸς μετʼ αὐτοῦ ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν σοι ἐὰν μή τις γεννηθῇ ἄνωθεν οὐ δύναται ἰδεῖν τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ λέγει πρὸς αὐτὸν Νικόδημος πῶς δύναται ἄνθρωπος γενηθῆναι γεννηθῆναι ἄνθρωπος γέρων ὤν γεννηθῆναι μὴ δύναται εἰς τὴν κοιλίαν τῆς μητρὸς αὐτοῦ δεύτερον εἰσελθεῖν καὶ γενηθῆναι γεννηθῆναι ἀπεκρίθη Ἰησοῦς ἀμὴν ἀμὴν λέγω σοι ἐὰν μή τις γεννηθῇ γενηθῇ ἐξ ὕδατος καὶ Πνεύματος γεννηθῇ οὐ δύναται εἰσελθεῖν ἰδεῖν εἰς τὴν Βασιλείαν τοῦ τῶν Θεοῦ οὐρανῶν τὸ γε γεγεννημένον γεγενημένον ἐκ τῆς σαρκὸς σάρξ ἐστιν καὶ τὸ γεγεννημένον ἐκ τοῦ Πνεύματος πνεῦμά ἐστιν μὴ θαυμάσῃς ὅτι εἶπόν σοι διʼ δεῖ ὑμᾶς γενηθῆναι γεννηθῆναι ἄνωθεν τὸ πνεῦμα ὅπου θέλει πνεῖ καὶ τὴν φωνὴν αὐτοῦ ἀκούεις ἀλλʼ οὐκ οἶδας πόθεν ἔρχεται καὶ ποῦ ὑπάγει οὕτως ἐστὶν πᾶς γεγεννημένος ἐκ τοῦ ὕδατος καὶ τοῦ Πνεύματος ἀπεκρίθη Νικόδημος καὶ εἶπεν αὐτῷ πῶς δύναται ταῦτα γενέσθαι ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ σὺ εἶ διδάσκαλος τοῦ Ἰσραὴλ καὶ ταῦτα οὐ γινώσκεις γιγνώσκεις ἀμὴν ἀμὴν λέγω σοι ὅτι οἴδαμεν λαλοῦμεν καὶ ἑωράκαμεν μαρτυροῦμεν καὶ τὴν μαρτυρίαν ἡμῶν οὐδεὶς οὐ λαμβάνετε εἰ τὰ ἐπίγεια εἶπον ἡμῖν ὑμῖν καὶ οὐ πιστεύετε πιστεύεται πῶς ἐὰν εἴπω ὑμῖν τὰ ἐπουράνια πιστεύσετε πιστεύσητε πιστεύετε καὶ οὐδεὶς εστιν ὃς ἀναβέβηκεν ἀνέβη εἰς τὸν οὐρανὸν εἰ μὴ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου ὤν ἐν τῷ οὐρανῷ καὶ καθὼς Μωϋσῆς ὕψωσεν τὸν ὄφιν ἐν τῇ ἐρήμῳ οὕτως δεῖ ὑψωθῆναι δεῖ διʼ τὸν Υἱὸν τοῦ Ἀνθρώπου ἵνα πᾶς πιστεύων ἐπʼ ἐν εἰς αὐτῷ αὐτὸν μὴ ἀπόληται ἀλλʼ ἔχῃ ζωὴν ζωὴ αἰώνιον οὕτως γὰρ ἠγάπησεν Θεὸς τὸν κόσμον ὥστε τὸν Υἱὸν αὑτοῦ τὸν μονογενῆ μονογενὴς ἔδωκεν ἵνα πᾶς πιστεύων ἐπʼ εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται ἀπολλύηται ἀλλʼ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον οὐ γὰρ ἀπέστειλεν Θεὸς τὸν Υἱὸν αὑτοῦ εἰς τὸν κόσμον ἀλλʼ ἵνα κρίνῃ τὸν κόσμον ἀλλʼ ἵνα σωθῇ κόσμος διʼ αὐτοῦ πιστεύων εἰς αὐτὸν οὐ κρίνεται δὲ μὴ πιστεύων ἤδη κέκριται ὅτι μὴ πεπίστευκεν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ μονογενοῦς Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ αὕτη δέ ἐστιν κρίσις ὅτι τὸ φῶς ἐλήλυθεν εἰς τὸν κόσμον καὶ ἠγάπησαν μᾶλλον οἱ ἄνθρωποι ἠγάπησαν μᾶλλον τὸ σκότος μᾶλλον τὸ φῶς ἦν γὰρ πονηρὰ αὐτῶν πονηρὰ τὰ ἔργα πᾶς γὰρ φαῦλα πράσσων μισεῖ τὸ φῶς καὶ οὐκ ἔρχεται πρὸς τὸ φῶς ἵνα μὴ ἐλεγχθῇ αὐτοῦ τὰ ἔργα αὐτοῦ ὅτι πονηρά εστιν δὲ ποιῶν τὴν ἀλήθειαν ἔρχεται πρὸς τὸ φῶς ἵνα φανερωθῇ αὐτοῦ τὰ ἔργα ὅτι ἐν Θεῷ ἐστιν εἰσιν εἰργασμένα εἰργασμένον μετὰ ταῦτα ἦλθεν Ἰησοῦς εἰς τὴν Ἰουδαίαν γῆν καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ εἰς τὴν Ἰουδαίαν γῆν κἀκεῖ καὶ ἐκεῖ διέτριβεν μετʼ αὐτῶν καὶ ἐβάπτιζεν ἦν δὲ καὶ Ἰωάννης βαπτίζων ἐν Αἰνὼν ἐγγὺς τοῦ Σαλήμ Σαλείμ ὅτι ὕδατα πολλὰ ἦν ἐκεῖ καὶ παρεγίνοντο καὶ ἐβαπτίζοντο οὔπω γὰρ ἦν βεβλημένος εἰς τὴν φυλακὴν Ἰωάννης ἐγένετο οὖν δὲ ζήτησις συζήτησις ἐκ τῶν μαθητῶν τῶν Ἰωάννου μετὰ Ἰουδαίου Ἰουδαίων περὶ καθαρισμοῦ καὶ ἦν ἦλθον ἦλθαν πρὸς τὸν Ἰωάννην καὶ εἶπαν εἶπον αὐτῷ Ῥαββί ὃς ἦν μετὰ σοῦ πέραν τοῦ Ἰορδάνου ὡς σὺ μεμαρτύρηκας ἴδε ἰδοὺ οὗτος βαπτίζει καὶ πάντες ἔρχονται πρὸς αὐτόν ἀπεκρίθη Ἰωάννης καὶ εἶπεν οὐ δύναται ἄνθρωπος λαμβάνειν λαμβάνει λαβεῖν οὐδὲν οὐδὲ ἓν ἐὰν ἂν μὴ ἦν δεδομένον αὐτῷ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ αὐτοὶ ὑμεῖς μοι μαρτυρεῖτε ὅτι εἶπον ἐγώ ὅτι οὐκ εἰμὶ ἐγὼ Χριστός ἀλλʼ ὅτι ἀπεσταλμένος εἰμὶ ἔμπροσθεν ἐκείνου ἔχων τὴν τῇ νύμφην νυμφίος ἐστίν δὲ φίλος τοῦ νυμφίου ἑστηκὼς ἑστὼς αὐτοῦ καὶ ἀκούων αὐτοῦ χαρᾷ χαίρει διὰ τὴν φωνὴν τοῦ νυμφίου αὕτη οὖν χαρὰ ἐμὴ πεπλήρωται ἐκεῖνον διαυξάνειν δεῖ αὐξάνειν ἐμὲ δὲ ἐλαττοῦσθαι ἄνωθεν ἐρχόμενος ἐπάνω πάντων ἐστίν δὲ ὢν ἀπὸ ἐπὶ ἐκ τῆς γῆς ἐκ τῆς γῆς ἐστιν καὶ ἐκ τῆς γῆς λαλεῖ ὢν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἐρχόμενος ἐπάνω πάντων ἐστίν καὶ ὃν ἑώρακεν καὶ ἤκουσεν τοῦτο μαρτυρεῖ καὶ τὴν μαρτυρίαν αὐτοῦ οὐδεὶς λαμβάνει λαβὼν αὐτοῦ τὴν μαρτυρίαν οὗτος τοῦτο ἐσφράγισεν ὅτι Θεὸς ἀληθής ἐστιν ὃν γὰρ ἀπέστειλεν Θεὸς τὰ ῥήματα τοῦ Θεοῦ λαλεῖ οὐ γὰρ ἐκ μέρους μέτρου δίδωσιν Θεὸς τὸ Πνεῦμα Πατὴρ ἀγαπᾷ τὸν Υἱόν καὶ πάντα δέδωκεν ἔδωκεν ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ ἵνα πιστεύων εἰς τὸν Υἱὸν ἔχει ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον δὲ ἀπειθῶν τῷ Υἱῷ οὐκ ἔχει ὄψεται ζωήν ἀλλʼ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ μένει ἐπʼ αὐτόν μένει ὡς οὖν ἔγνω Ἰησοῦς Κύριος ὅτι ἤκουσαν οἱ Φαρισαῖοι ὅτι Ἰησοῦς πλείονας μαθητὰς ποιεῖ καὶ βαπτίζει Ἰωάννης καίτοι καίτοιγε Ἰησοῦς αὐτὸς Ἰησοῦς οὐκ ἐβάπτιζεν ἀλλʼ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἀφῆκεν τὴν Ἰουδαίαν γῆν καὶ ἀπῆλθεν πάλιν εἰς τὴν Γαλιλαίαν ἔδει δὲ αὐτὸν διέρχεσθαι διὰ τῆς Σαμαρείας ἔρχεται οὖν εἰς πόλιν τῆς Σαμαρείας λεγομένην Συχὰρ πλησίον τοῦ χωρίου οὖ ἔδωκεν Ἰακὼβ τῷ Ἰωσὴφ τῷ υἱῷ αὐτοῦ ἦν δὲ ἐκεῖ πηγὴ τοῦ Ἰακώβ οὖν Ἰησοῦς κεκοπιακὼς ἐκ τῆς ὁδοιπορίας ὁδηπορίας ἐκαθέζετο ἐκαθίζετο οὕτως ἐπὶ τῇ πηγῇ γῆ ὥρα δὲ ἦν ὡς ὡσεὶ ἕκτη καὶ ἔρχεται τις γυνὴ ἐκ τῆς Σαμαρείας ἀντλῆσαι ὕδωρ λέγει αὐτῇ Ἰησοῦς δός μοι πεῖν πιεῖν οἱ γὰρ μαθηταὶ αὐτοῦ ἀπεληλύθεισαν εἰς τὴν πόλιν ἵνα τροφὰς ἀγοράσωσιν λέγει οὖν αὐτῷ γυνὴ Σαμαρεῖτις πῶς σὺ Ἰουδαῖος ὢν πῶς παρʼ ἐμοῦ μου πεῖν πιεῖν αἰτεῖς πεῖν οὔσης γυναικὸς οὔσης Σαμαρείτιδος οὔσης οὐ γὰρ συγχρῶνται Ἰουδαῖοι Ἰουδαίοις Σαμαρείταις ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῇ εἰ ᾔδεις τὴν δωρεὰν τοῦ Θεοῦ καὶ τίς ἐστιν λέγων σοι δός μοι πεῖν πιεῖν σὺ ἂν ᾔτησας αὐτὸν καὶ ἔδωκεν ἄν σοι ὕδωρ ζῶν λέγει αὐτῷ αὑτῇ ἐκείνη γυνή κύριε οὐδὲ οὔτε ἄντλημα ἔχεις καὶ τὸ φρέαρ ἐστὶν βαθύ καὶ οὔτε ἄντλημα Θεοῦ πόθεν οὖν ἔχεις καὶ πόθεν εστιν τὸ ὕδωρ τὸ ζῶν μὴ σὺ μείζων μεῖζον εἶ τοῦ πατρὸς ἡμῶν Ἰακώβ ὅστις ὃς ἔδωκεν δέδωκεν ἡμῖν τὸ φρέαρ τὸ ζῶν καὶ αὐτὸς καὶ ἐξ αὐτοῦ ἔπιεν καὶ οἱ υἱοὶ αὐτοῦ καὶ τὰ θρέμματα αὐτοῦ ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῇ πῶς πᾶς πίνων ἐκ τοῦ ὕδατος τούτου διψήσει πάλιν ὃς δʼ ἂν δὲ πίῃ πίνων ἐκ τοῦ ὕδατος οὗ ἐγὼ δώσω αὐτῷ οὐ μὴ διψήσει διψήσῃ εἰς τὸν αἰῶνα ἀλλὰ ἄλλο τὸ ὕδωρ ἐγὼ δώσω αὐτῷ γενήσεται πηγῇ ἐν αὐτῷ πηγὴ ὕδατος ἁλλομένου εἰς ζωὴν αἰώνιον λέγει πρὸς αὐτὸν γυνή κύριε δός μοι τοῦτο τὸ ὕδωρ ἵνα μὴ διψῶ διψήσω μηδὲ διέρχωμαι διέρχομαι ἔρχωμαι ἔρχομαι ὧδε ἐνθάδε ἀντλεῖν λέγει αὐτῇ Ἰησοῦς καλεῖ ὕπαγε φώνησον σου τὸν ἄνδρα σου καὶ ἐλθὲ ἐνθάδε ἀπεκρίθη γυνὴ καὶ εἶπεν λέγει αὐτῷ ἄνδρα οὐκ ἔχω ἄνδρα λέγει αὐτῇ Ἰησοῦς καλῶς εἶπας εἶπες ὅτι ἄνδρα οὐκ ἔχω ἔχεις πέντε γὰρ ἄνδρας ἔσχες καὶ νῦν ὃν ἔχεις οὐκ ἔστιν σου ἀνήρ τοῦτο ἀληθῶς ἀληθὲς εἴρηκας εἴπας λέγει αὐτῷ γυνή κύριε θεωρῶ ὅτι προφήτης εἶ σύ οἱ πατέρες ἡμῶν ἐν τούτῳ τῷ ὄρει τούτῳ προσεκύνησαν καὶ ὑμεῖς λέγετε ὅτι ἐν Ἱεροσολύμοις ἐστὶν τόπος ὅπου δεῖ προσκυνεῖν δεῖ λέγει αὐτῇ Ἰησοῦς γύναι πίστευέ πίστευσόν μοι γύναι ὅτι ἔρχεται ὥρα ὅτι ὅτε οὔτε ἐν τῷ κόσμῳ ὄρει τούτῳ τῷ ὄρει οὔτε ἐν Ἱεροσολύμοις προσκυνήσετε τῷ Πατρί ὑμεῖς προσκυνεῖτε οὐκ οἴδατε ἡμεῖς προσκυνοῦμεν οἴδαμεν ὅτι σωτηρία ἐκ τῶν Ἰουδαίων ἐστίν ἀλλὰ ἔρχεται ὥρα καὶ νῦν ἐστιν ὅτε οἱ ἀληθινοὶ προσκυνηταὶ προσκυνήσουσιν τῷ Πατρὶ ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ καὶ γὰρ Πατὴρ τοιούτους ζητεῖ τοὺς προσκυνοῦντας προσκυνοῦτας αὐτόν αὐτῷ ἐν πνεύματι Πνεῦμα Θεός ὃς καὶ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτὸν ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ ἀληθείας δεῖ προσκυνεῖν δεῖ λέγει αὐτῷ γυνή οἶδα οἴδαμεν ὅτι Μεσσίας ἔρχεται λεγόμενος Χριστός ὅταν ἔλθῃ ἐκεῖνος ἀναγγελεῖ ἀναγγέλλει ἡμῖν ἅπαντα πάντα λέγει αὐτῇ Ἰησοῦς ἐγώ εἰμι λαλῶν σοι καὶ ἐπὶ ἐν τούτῳ ἐπῆλθαν ἦλθον ἦλθαν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ ἐθαύμαζον ἐθαύμασαν ὅτι μετὰ γυναικὸς ἐλάλει λάλει οὐδεὶς μέντοι γε εἶπεν εἰπεῖν αὐτῷ τί ζητεῖς τί λαλεῖς μετʼ αὐτῆς ἀφῆκεν οὖν γυνὴ τὴν ὑδρίαν αὐτῆς ἑαυτῆς γυνὴ καὶ ἀπῆλθεν εἰς τὴν πόλιν καὶ λέγει τοῖς ἀνθρώποις δεῦτε ἴδετε ἄνθρωπον ὃς εἶπέν μοι πάντα ὅσα ἐποίησα μήτι ἐκεῖνος οὗτός ἐστιν Χριστός καὶ ἐξῆλθον οὖν ἐκ τῆς πόλεως καὶ ἤρχοντο πρὸς αὐτόν καὶ ἐν δὲ τῷ μεταξὺ μετοξὺ ἠρώτων ἠρώτουν αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες Ῥαββί φάγε δὲ εἶπεν αὐτοῖς ἐγὼ βρῶσιν ἔχω φαγεῖν ἣν ὑμεῖς οὐκ οἴδατε ἔλεγον λέγουσιν οὖν δὲ ἐν ἑαυτοῖς οἱ μαθηταὶ πρὸς ἀλλήλους μή τις ἤνεγκεν αὐτῷ φαγεῖν λέγει αὐτοῖς Ἰησοῦς ἐμὸν βρῶμά ἐστιν ἵνα ποιήσω ποιῶ τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με καὶ τελειώσω αὐτοῦ τὸ ἔργον οὐχ ὑμεῖς λέγετε ὅτι ἔτι τετράμηνός τετράμηνόν ἐστιν καὶ θερισμὸς ἔρχεται ἰδοὺ λέγω ὑμῖν ἐπάρατε ἀπάρατε τοὺς ὀφθαλμοὺς ὑμῶν καὶ θεάσασθε τὰς χώρας ὅτι λευκαί εἰσιν πρὸς θερισμόν ἤδη καὶ θερίζων μισθὸν λαμβάνει καὶ συνάγει καρπὸν εἰς ζῶν ζωὴν αἰώνιον ἵνα καὶ σπείρων ὁμοῦ χαίρῃ χαίρων καὶ θερίζων ὁμοῦ χάρη ἐν γὰρ τούτῳ εστιν λόγος ἐστὶν ἀληθινὸς ὅτι ἄλλος ἐστὶν σπείρων καὶ ἄλλος θερίζων ἐγὼ ἀπέστειλα ἀπέσταλκα ὑμᾶς θερίζειν οὐχ ὑμεῖς κεκοπιάκατε εκοπιάσατε ἄλλοι κεκοπιάκασιν εκοπίασαν καὶ ὑμεῖς εἰς τὸν κόπον αὐτῶν εἰσεληλύθατε ἐκ δὲ τῆς πόλεως ἐκείνης πολλοὶ ἐπίστευσαν εἰς αὐτὸν τῶν Σαμαρειτῶν διὰ τὸν λόγον τῆς γυναικὸς μαρτυρούσης ὅτι εἶπέν μοι πάντα ὅσα ἐποίησα ὡς συνῆλθον οὖν συνῆλθον ἦλθον πρὸς αὐτὸν οἱ Σαμαρεῖται ἠρώτων ἠρώτουν αὐτὸν μεῖναι παρʼ πρός αὐτοῖς αὑτούς καὶ ἔμεινεν παρʼ αὐτοῖς ἐκεῖ δύο ἡμέρας δύο καὶ πολλῷ πλείους πλεῖόν ἐπίστευσαν διὰ τὸν λόγον αὐτοῦ τῇ καὶ τε δὲ γυναικὶ εἶπαν ἔλεγον τῇ γυναικί ὅτι οὐκέτι διὰ τὴν σὴν μαρτυρίαν λαλιὰν σου πιστεύομεν αὐτοὶ αὐτοῦ γὰρ ἀκηκόαμεν παρʼ αὐτοῦ καὶ οἴδαμεν ὅτι ἀληθῶς οὗτός αὐτὸς ἐστιν ἀληθῶς Σωτὴρ τοῦ κόσμου Χριστός μετὰ δὲ τὰς δύο ἡμέρας ἐξῆλθεν ἐκεῖθεν καὶ ἀπῆλθεν εἰς τὴν Γαλιλαίαν αὐτὸς γὰρ Ἰησοῦς ἐμαρτύρησεν ὅτι προφήτης ἐν τῇ ἰδίᾳ πατρίδι τιμὴν οὐκ ἔχει ὅτε ὡς οὖν ἦλθεν εἰς τὴν Γαλιλαίαν ἐξεδέξαντο ἐδέξαντο αὐτὸν οἱ Γαλιλαῖοι πάντα ἑωρακότες πάντα ὅσα ἐποίησεν ἐν τοῖς Ἱεροσολύμοις Ἰερουσαλήμ ἐν τῇ ἑορτῇ καὶ αὐτοὶ γὰρ ἦλθον ἐληλύθεισαν εἰς ἐν τὴν τῇ ἑορτήν ὁρτήν ἑορτῇ ἦλθεν ἦλθαν οὖν πάλιν Ἰησοῦς πάλιν εἰς ἐν τὴν Κανὰν Κανὰ Κανὰ τῆς Γαλιλαίας ὅπου ἐποίησεν ἐποίησαν τὸ ὕδωρ οἶνον καὶ ἦν δὲ τις βασιλίσκος βασιλικὸς οὗ υἱὸς ἠσθένει ἐν Καφαρναούμ οὗτος ἀκούσας ὅτι Ἰησοῦς ἥκει ἧκεν ἐκ τῆς Ἰουδαίας εἰς τὴν Γαλιλαίαν ἀπῆλθεν ἦλθεν οὖν πρὸς αὐτὸν καὶ ἠρώτα αὐτὸν ἵνα καταβῇ καταβὰς καὶ ἰάσηται αὐτοῦ τὸν υἱόν ἤμελλεν ἔμελλεν γὰρ ἀποθνῄσκειν εἶπεν οὖν Ἰησοῦς πρὸς αὐτόν ἐὰν μὴ σημεῖα καὶ τέρατα εἰδῆτε ἴδητε οὐ μὴ πιστεύσητε λέγει πρὸς αὐτὸν βασιλίσκος βασιλικός κύριε καὶ κατάβηθι πρὶν ἀποθανεῖν τὸ τὸν παιδίον υἱὸν παῖδά μου λέγει αὐτῷ Ἰησοῦς πορεύου υἱός σου ζῇ καὶ ἐπίστευσεν ἄνθρωπος τῷ λόγῳ ὃν εἶπεν αὐτῷ τοῦ Ἰησοῦς Ἰησοῦ καὶ ἐπορεύετο ἤδη δὲ αὐτοῦ καταβαίνοντος ὑπήντησαν αὐτῷ οἱ δοῦλοι αὐτοῦ ὑπήντησαν ἀπήντησαν αὐτῷ αὑτόν καὶ ἀπήγγειλαν ἤγγειλαν αὐτῷ λέγοντες ὅτι υἱὸς παῖς αὐτοῦ σου ζῇ ἐπύθετο οὖν παρʼ αὐτῶν τὴν ὥραν ἐκείνην παρʼ αὐτῶν ἐν κομψότερον ἔσχεν καὶ εἶπον εἶπαν οὖν αὐτῷ ὅτι ἐχθὲς χθὲς ὥραν ἑβδόμην ἀφῆκεν αὐτὸν αὐτήν πυρετός ἔγνω οὖν πατὴρ αὐτοῦ ὅτι ἐν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ ἐν εἶπεν αὐτῷ Ἰησοῦς ὅτι υἱός σου ζῇ καὶ ἐπίστευσεν αὐτὸς καὶ οἰκία αὐτοῦ ὅλη τοῦτο τοῦ δὲ πάλιν ἐποίησεν δεύτερον σημεῖον ἐποίησεν σημεῖον Ἰησοῦς ἐλθὼν ἐκ τῆς Ἰουδαίας εἰς τὴν Γαλιλαίαν μετὰ ταῦτα ἦν ἑορτὴ τῶν Ἰουδαίων καὶ ἀνέβη Ἰησοῦς εἰς Ἱεροσόλυμα ἔστιν δὲ ἐν τοῖς Ἱεροσολύμοις ἐν ἐπὶ τῇ Προβατικῇ κολυμβήθρα τῇ τὸ εστιν λεγομένη λεγόμενον ἐπιλεγομένη Ἑβραϊστὶ Βηθσαϊδά Βηθσαϊδάν Βηθεσδὰ Βηθζαθά πέντε στοὰς ἔχουσα ἐν ταύταις οὖν κατέκειτο κατέκειντο πλῆθος πολὺ τῶν ἀσθενούντων τυφλῶν χωλῶν ξηρῶν παραλυτικῶν ἐκδεχομένων ἐκδεχόμενοι τὴν τοῦ ὕδατος κίνησιν ἄγγελος γὰρ Κυρίου κατὰ καιρὸν ἐλούετο κατέβαινεν ἐν τῇ κολυμβήθρᾳ καὶ ἐτάρασσεν τὸ ὕδωρ οὖν πρῶτος ἐμβὰς μετὰ τὴν ταραχὴν τοῦ ὕδατος ὑγιὴς ἐγίνετο οἵῳ δήποτε οὖν κατείχετο νοσήματι ἦν δέ τις ἐκεῖ ἄνθρωπος ἐκεῖ ἔτη τεσσεράκοντα τριάκοντα καὶ ὀκτὼ ἔτη ἔχων ἐν τῇ ἀσθενείᾳ αὐτοῦ τοῦτον ἰδὼν εἰδὼς Ἰησοῦς ἀνακείμενον κατακείμενον καὶ γνοὺς ὅτι πολὺν ἤδη ἔχει χρόνον ἤδη ἔχει λέγει αὐτῷ θέλεις ὑγιὴς γενέσθαι ἀπεκρίθη λέγει αὐτῷ ἀσθενῶν κύριε ἄνθρωπον ἄνθρωπος οὐκ ἔχω ἵνα ὅταν ταραχθῇ τὸ ὕδωρ ἐμβάλῃ βάλῃ βάλλῃ με εἰς τὴν κολυμβήθραν ἐν ὅσῳ δὲ ἔρχομαι ἐγὼ ἄλλος πρὸ πρός ἐμοῦ καταβαίνει λέγει αὐτῷ Ἰησοῦς ἔγειρε ἔγειραι καὶ ἆρον τὸν κράββατόν κράβακτον σου καὶ περιπάτει καὶ εὐθέως ὑγιὴς ἐγένετο ὑγιὴς ἄνθρωπος καὶ ἠγέρθη ἐγερθείς καὶ ἦρεν τὸν κράββατον κράβακτον ἑαυτοῦ αὐτοῦ καὶ περιεπάτει περιπάτει ἦν δὲ Σάββατον ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ἔλεγον οὖν σοι οἱ Ἰουδαῖοι τῷ τεθεραπευμένῳ Σάββατόν ἐστιν καὶ οὐκ ἔξεστίν σοι ἆραι ἀρεῖν τὸν κράββατον κράβακτον σου ὃς δὲ ἀπεκρίθη ἀπεκρίνατο αὐτοῖς ποιήσας με ὑγιῆ ὑγιῆν ἐκεῖνός μοι εἶπεν ἆρον ἀράν ἆραι τὸν κράββατόν κράβακτον σου σοι καὶ περιπάτει περιπατεῖν ἠρώτησαν οὖν αὐτόν τίς ἐστιν ἄνθρωπος εἰπών σοι ἆρον ἆραι τὸν κράββατόν σου καὶ περιπάτει περιπατεῖν δὲ ἰαθεὶς ἀσθενῶν οὐκ ᾔδει τίς ἐστιν ἦν γὰρ δὲ Ἰησοῦς ἔνευσεν ἐξένευσεν ὄχλου ὄντος ἐν τῷ μέσῳ τόπῳ μετὰ ταῦτα εὑρίσκει εὑρίσκοι αὐτὸν Ἰησοῦς τὸν τεθεραπευμένον ἐν τῷ ἱερῷ καὶ εἶπεν λέγει αὐτῷ ἴδε ὑγιὴς γέγονας μηκέτι ἁμάρτανε ἵνα μὴ χεῖρόν τί σοί τι γένηται καὶ ἀπῆλθεν δὲ οὖν ἄνθρωπος καὶ ἀπήγγειλεν ἀνήγγειλεν εἶπεν τοῖς Ἰουδαίοις Ἰουδαίους καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὅτι Ἰησοῦς ἐστιν ποιήσας με αὐτὸν ὑγιῆ καὶ διὰ τὸ τοῦτο ἐδίωκον τὸν Ἰησοῦν οἱ Ἰουδαῖοι τὸν Ἰησοῦν καὶ ἐζήτουν αὐτὸν ἀποκτεῖναι τὸ ὅτι ταῦτα ἐποίει ἐποίησεν ἐν τῷ Σαββάτῳ δὲ Ἰησοῦς ἀπεκρίνατο ἀπεκρίνετο ἀπεκρίθη αὐτοῖς Πατήρ μου ἕως ἄρτι ἐργάζεται κἀγὼ ἐργάζομαι διὰ τοῦτο οὖν μᾶλλον ἐζήτουν αὐτὸν ἀποκτεῖναι οἱ Ἰουδαῖοι ἐζήτουν αὑτόν ἀποκτεῖναι ὅτι οὐ μόνον ἔλυε τὸ Σάββατον ἀλλὰ καὶ Πατέρα ἴδιον ἔλεγεν τὸν Ἰησοῦν Θεόν ἴσον ἑαυτὸν ποιῶν τῷ Θεῷ ἀπεκρίνατο ἀπεκρίθη οὖν Ἰησοῦς καὶ εἶπεν ἔλεγεν οὖν αὐτοῖς Ἰησοῦς ἁμῆ ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν οὐ δύναται Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ποιεῖν τι ἀφʼ αὐτοῦ ἑαυτοῦ ποιεῖν οὐδὲν οὐδὲ ἐν ἐὰν ἂν ἔα μή τι βλέπῃ ποιοῦντα τὸν Πατέρα ποιοῦντα γὰρ ἐάν ἂν ἐκεῖνος ποιῇ ποίει ποιήσῃ ταῦτα καὶ Υἱὸς ὁμοίως ποιεῖ ὁμοίως γὰρ Πατὴρ ἀγαπᾷ φιλεῖ τὸν Υἱὸν καὶ πάντα δείκνυσιν δεικνύει αὐτῷ ἂν αὐτὸς ποιεῖ ποίῃ καὶ μείζονα τούτων ἔργα δείξει δείξῃ δείκνυσιν αὐτῷ ἔργα ἵνα ὑμεῖς θαυμάζητε θαυμάζετε ὥσπερ ὡς γὰρ Πατὴρ τοὺς νεκρούς ἐγείρει τοὺς νεκροὺς πατὴρ καὶ ζῳοποιεῖ οὕτως καὶ Υἱὸς οὓς θέλει ζῳοποιεῖ οὐδὲ οὔ γὰρ Πατὴρ κρίνει οὐδένα ἀλλὰ τὴν κρίσιν πᾶσαν δέδωκεν ἔδωκεν τῷ Υἱῷ ἵνα πάντες τιμῶσι τὸν Υἱὸν καθὼς τιμῶσι τὸν Πατέρα μὴ τιμῶν τὸν Υἱὸν οὐ τιμᾷ τὸν Πατέρα τὸν πέμψαντα αὐτόν ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι τὸν λόγον μου ἀκούων καὶ πιστεύων τῷ πέμψαντί με ἔχει ζωὴν αἰώνιον καὶ εἰς κρίσιν οὐκ ἔρχεται εἰς κρίσιν ἀλλὰ μεταβέβηκεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἔρχεται ὥρα καὶ νῦν ἐστιν ὅτε οἱ νεκροὶ ἀκούσονται ἀκούσωσιν ἀκούσουσιν τῆς φωνῆς τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ καὶ οἱ ἀκούσαντες ζήσονται ζήσουσιν ὥσπερ ὡς γὰρ Πατὴρ ζῶν ἔχει ζωὴν ἔχει ἐν ἑαυτῷ οὕτως ἔδωκεν καὶ τῷ Υἱῷ ἔδωκεν ζωὴν ἔδωκεν ἔχειν ἐν ἑαυτῷ καὶ None ἐξουσίαν κρίσιν ἔδωκεν αὐτῷ καὶ κρίσιν ἐξουσίαν ποιεῖν ὅτι Υἱὸς Ἀνθρώπου ἐστίν μὴ θαυμάζετε τοῦτο ὅτι ἔρχεται ὥρα ἐν πάντες οἱ σοι ἐν τοῖς τῇ μνημείοις ἐρήμῳ ἀκούσονται ἀκούσαντες ἀκούσωσιν ἀκούσουσιν τῆς φωνῆς αὐτοῦ καὶ ἐξελεύσονται ἐκπορεύσονται ἐκπορεύσωνται οἱ τὰ ἀγαθὰ ποιήσαντες εἰς ἀνάστασιν ζωῆς καὶ οἱ δὲ τὰ φαῦλα πράξαντες πράσσοντες εἰς ἀνάστασιν κρίσεως οὐ δύναμαι δύνομαι ἐγὼ ποιεῖν ἐγὼ ἀπʼ ἐμαυτοῦ ποιεῖν οὐδέν οὐδὲ ἐν καθὼς ἀκούω κρίνω καὶ κρίσις ἐμὴ δικαία ἐστίν ὅτι οὐ ζητῶ τὸ θέλημα τὸ ἐμὸν ἀλλὰ ἄλλο τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με πατρός ἐὰν ἐγὼ μαρτυρῶ περὶ ἐμαυτοῦ μαρτυρία μου οὐκ ἔστιν ἀληθής ἄλλος ἐστὶν μαρτυρῶν περὶ ἐμοῦ καὶ οἶδα οἴδατε ὅτι ἀληθής ἐστιν μαρτυρία μου ἣν μαρτυρεῖ περὶ ἐμοῦ ὑμεῖς ἀπεστάλκατε πρὸς Ἰωάννην καὶ μεμαρτύρηκεν τῇ ἀληθείᾳ ἐγὼ δὲ οὐ παρὰ ἀνθρώπου ἀνθρώπων λαμβάνω τὴν μαρτυρίαν λαμβάνω ἀλλὰ ταῦτα λέγω ἵνα ὑμεῖς σωθῆτε ἐκεῖνος ἦν λύχνος καιόμενος καὶ φαίνων ὑμεῖς δὲ ἠθελήσατε ἀγαλλιαθῆναι πρὸς ὥραν ἀγαλλιαθῆναι ἐν τῷ φωτὶ αὐτοῦ ἐγὼ δὲ ἔχω τὴν μαρτυρίαν μείζω μείζων μείζονα τοῦ Ἰωάννου τὰ γὰρ ἔργα δέδωκέν ἔδωκέν καὶ μοι Πατὴρ ἵνα τελειώσω αὐτά ταῦτα αὐτὰ τὰ ἔργα ἐγὼ ποιῶ μαρτυρεῖ μαρτυροῦσιν περὶ ἐμοῦ ὅτι Πατήρ με ἐμέ ἀπέσταλκεν ἀπέστειλεν καὶ πέμψας με Πατὴρ ἐκεῖνος αὐτὸς μάρτυρι μεμαρτύρηκεν περὶ ἐμοῦ οὔτε φωνὴν αὐτοῦ ἀκηκόατε πώποτε πότε ἀκηκόατε οὔτε εἶδος αὐτοῦ ἑωράκατε καὶ τὸν λόγον αὐτοῦ οὐκ ἔχετε μένοντα ἐν ὑμῖν μένοντα ὅτι ὃν ἀπέστειλεν ἀπέσταλκεν ἐκεῖνος τούτῳ ὑμεῖς οὐ πιστεύετε ἐραυνᾶτε τὰς Γραφάς ὅτι ὑμεῖς δοκεῖτε ἔχειν ἐν αὐταῖς ζωὴν αἰώνιον ἔχειν καὶ αὗται αἱ ἐκεῖναί εἰσιν ἁμαρτανοῦσαι αἱ μαρτυροῦσαι περὶ ἐμοῦ καὶ οὐ θέλετε ἐλθεῖν πρός με ἵνα ζωὴν αἰώνιον ἔχητε δόξαν παρὰ ἀνθρώπων ἀνθρώπου οὐ λαμβάνω ἀλλὰ ἔγνωκα ὑμᾶς ὅτι οὐκ ἔχετε τὴν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔχετε ἔται ἐν ἑαυτοῖς ἐγὼ δὲ ἐλήλυθα ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Πατρός μου καὶ οὐ λαμβάνετέ με ἐὰν ἄλλος ἔλθῃ ἐν τῷ ὀνόματι τῷ ἰδίῳ ἐκεῖνον λήμψεσθε πῶς δύνασθε ὑμεῖς πιστεῦσαι πιστεύειν δόξαν παρὰ ἀλλήλων λαμβάνοντες καὶ τὴν δόξαν τὴν παρὰ τοῦ μόνου Θεοῦ οὐ ζητεῖτε ζητοῦντες μὴ δοκεῖτε ὅτι ἐγὼ κατηγορήσω ὑμῶν ὑμᾶς ὑμῖν πρὸς τὸν Πατέρα ἔστιν κατηγορῶν ὑμῶν πρός τὸν Πατέρα Μωϋσῆς εἰς ὃν ὑμεῖς ἠλπίκατε εἰ γὰρ ἐπιστεύετε Μωϋσεῖ ἐπιστεύετε ἂν ἐμοί περὶ γὰρ ἐμοῦ γάρ ἐκεῖνος ἔγραψεν γέγραφεν εἰ δὲ τοῖς ἐκείνου γράμμασιν οὐ πιστεύετε πιστεύεται πῶς τοῖς ἐμοῖς ῥήμασιν πιστεύσετε πιστεύσητε πιστεύετε μετὰ ταῦτα ἀπῆλθεν Ἰησοῦς πέραν τῆς θαλάσσης τῆς Γαλιλαίας εἰς τὰ μέρη τῆς Τιβεριάδος καὶ ἠκολούθει δὲ αὐτῷ ὄχλος πολύς ὄχλος ὅτι ἐθεώρουν θεωροῦντες ἐθεώρων ἑώρων αὐτοῦ τὰ σημεῖα ἐποίει ἐπὶ περὶ τῶν ἀσθενούντων καὶ ἀπῆλθεν ἀνῆλθεν δὲ οὖν εἰς τὸ ὄρος Ἰησοῦς καὶ ἐκεῖ ἐκαθέζετο ἐκάθητο ἐκεῖ μετὰ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ ἦν ἐγγὺς δὲ ἐγγὺς ἦν τὸ Πάσχα ἑορτὴ τῶν Ἰουδαίων ἐπάρας οὖν Ἰησοῦς τοὺς ὀφθαλμοὺς Ἰησοῦς καὶ θεασάμενος ὅτι πολὺς ὄχλος πολὺς ἔρχεται πρὸς αὐτὸν λέγει πρὸς τὸν Φίλιππον πόθεν ἀγοράσωμεν ἀγοράσομεν ἀγοράσωσιν ἄρτους ἵνα οὗτοι φάγωσιν οὗτοι τοῦτο γάρ δὲ ἔλεγεν πειράζων αὐτόν αὐτὸς δὲ γὰρ ᾔδει τί ἔμελλεν ἤμελλεν ποιεῖν ἀπεκρίθη ἀποκρίνεται οὖν αὐτῷ Φίλιππος διακοσίων δηναρίων ἄρτοι οὐκ ἀρκοῦσιν αὐτοῖς ἄρτοι ἵνα ἕκαστος αὐτῶν βραχύ τι λάβῃ λέγει αὐτῷ εἷς ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ Ἀνδρέας ἀδελφὸς Σίμωνος Πέτρου ἔστιν παιδάριον ἓν ὧδε ὃς ἔχει πέντε ἄρτους κριθίνους καὶ δύο ὀψάρια ἀλλὰ ταῦτα τί ἐστιν ταῦτα εἰς τοσούτους εἶπεν οὖν δὲ Ἰησοῦς ποιήσατε τοὺς ἀνθρώπους ἀναπεσεῖν ἦν δὲ τόπος χόρτος πολὺς χόρτος ἐν τῷ τόπῳ ἀνέπεσαν ἀνέπεσον οὖν οἱ ἄνθρωποι ἄνδρες τὸν ἀριθμὸν ὡσεὶ ὡς τρισχίλιοι πεντακισχίλιοι ἔλαβεν οὖν δὲ τοὺς πέντε ἄρτους Ἰησοῦς καὶ εὐχαριστήσας ηὐχαρίστησεν εὐχαρίστησεν καὶ ἔδωκεν διέδωκεν τοῖς μαθηταῖς οἱ δὲ μαθηταὶ τοῖς ἀνακειμένοις ὁμοίως δὲ καὶ ἐκ τῶν ὀψαρίων ὅσον ἤθελον ὡς δὲ ἐνεπλήσθησαν λέγει τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ συναγάγετε τὰ περισσεύσαντα περισσεύοντα κλάσματα ἵνα μή τι ἀπόληται ἐξ αὐτῶν συνήγαγον οὖν δὲ καὶ ἐγέμισαν ἐκ τῶν πέντε δώδεκα κοφίνους κλασμάτων ἐκ τῶν πέντε ἄρτων τῶν κριθίνων ἐπερίσσευσαν ἐπερίσσευσεν τοῖς βεβρωκόσιν οἱ οὖν ἄνθρωποι οἱ ἰδόντες ἐποίησεν σημεῖον σημεῖα Ἰησοῦς ἔλεγον ὅτι οὗτός ἐστιν ἀληθῶς προφήτης ἐρχόμενος εἰς τὸν κόσμον ἐρχόμενος Ἰησοῦς οὖν γνοὺς ὅτι μέλλουσιν ἔρχεσθαι καὶ ἁρπάζειν αὐτὸν καὶ ἵνα ποιήσωσιν ἀναδεικνύναι αὐτὸν βασιλέα ἀνεχώρησεν φεύγει πάλιν εἰς τὸ ὄρος αὐτὸς μόνος αὐτὸς κἀκεῖ προσηύχετο ὡς δὲ ὀψία ἐγένετο κατέβησαν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐπὶ τὴν θάλασσαν καὶ ἀναβάντες ἐμβάντες εἰς τὸ πλοῖον ἤρχοντο ἔρχονται εἰς τὸ πέραν τῆς θαλάσσης εἰς Καφαρναούμ κατέλαβεν καὶ δὲ αὑτούς σκοτία ἤδη ἐγεγόνει καὶ ἤδη οὔπω οὐκ ἐληλύθει Ἰησοῦς πρὸς αὐτοὺς ἐγεγόνει ἐληλύθει Ἰησοῦς τε δὲ θάλασσα ἀνέμου μεγάλου πνέοντος διηγείρετο διεγείρετο ἐληλακότες οὖν ὡσει ὡς σταδίους σταδία ὡσει εἴκοσι πέντε τριάκοντα θεωροῦσιν τὸν Ἰησοῦν περιπατοῦντα ἐπὶ τῆς τὴν θαλάσσης θάλασσαν καὶ ἐγγὺς τοῦ πλοίου γινόμενον καὶ ἐφοβήθησαν καὶ δὲ λέγει αὐτοῖς ἐγώ εἰμι μὴ φοβεῖσθε ἦλθον ἤθελον οὖν λαβεῖν αὐτὸν βαλεῖν λαβεῖν εἰς τὸ πλοῖον καὶ εὐθέως ἐγένετο τὸ πλοῖον ἐγένετο ἐγενήθη ἐπὶ τῆς τὴν γῆς γῆν εἰς ἣν ὑπήντησεν ὑπῆγον τῇ ἐπαύριον ὄχλος ἑστηκὼς ἑστὼς πέραν τῆς θαλάσσης εἶδον ἰδὼν εἶδεν ὅτι πλοιάριον ἄλλο οὐκ ἦν ἐκεῖ εἰ μὴ ἕν ἐκεῖνο κεῖνο εἰς ἐνέβησαν οἱ μαθηταὶ τοῦ αὐτοῦ Ἰησοῦ καὶ ὅτι ὅπου οὐ συνεισῆλθεν συνεληλύθει Ἰησοῦς αὐτοῖς τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ Ἰησοῦς εἰς τὸ πλοῖον πλοιάριον ἀλλὰ μόνον μόνοι οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἀπῆλθον ἄλλα ἄλλων ἐπελθόντων δὲ οὖν ἦλθεν τῶν πλοῖα πλοίων πλοιάρια πλοιαρίων ἐλθόντων ἐκ τῆς Τιβεριάδος ἐγγὺς οὔσης τοῦ τόπου ὅπου καὶ ἔφαγον τὸν ἄρτον εὐχαριστήσαντος τοῦ Κυρίου καὶ ὅτε οὖν εἶδεν ἰδόντες ὄχλος ὅτι Ἰησοῦς οὐκ ἔστιν ἦν ἐκεῖ Ἰησοῦς οὐδὲ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἔλαβον ἐνέβησαν ἀνέβησαν καὶ αὐτοὶ ἑαυτοῖς εἰς τὰ τὸ πλοιάρια πλοῖα πλοῖον καὶ ἦλθον εἰς Καφαρναοὺμ ζητοῦντες τὸν Ἰησοῦν καὶ μὴ εὑρόντες αὐτὸν πέραν τῆς θαλάσσης εἶπον εἶπαν αὐτῷ Ῥαββί πότε ὧδε ἦλθες ἐλήλυθας γέγονας ἀπεκρίθη αὐτοῖς Ἰησοῦς καὶ εἶπεν ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ζητεῖτέ με οὐχ ὅτι εἴδετε εἴδατε σημεῖα καὶ τέρατα ἀλλʼ ὅτι ἐφάγετε ἐκ τῶν ἄρτων καὶ ἐχορτάσθητε ἐργάζεσθε μὴ τὴν βρῶσιν μὴ τὴν ἀπολλυμένην ἀλλὰ τὴν βρῶσιν τὴν μένουσαν εἰς ζωὴν αἰώνιον ἣν Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου δίδωσιν ὑμῖν δώσει τοῦτον γὰρ Πατὴρ ἐσφράγισεν Θεός εἶπον οὖν πρὸς αὐτόν αὐτῷ τί ποιῶμεν ποιήσωμεν ποιοῦμεν ἐρώμεθα ἵνα ἐργαζώμεθα ποιήσωμεν τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτοῖς τοῦτό ἐστιν τὸ τὰ ἔργον ἔργα τοῦ Θεοῦ ἵνα πιστεύσητε πιστεύητε εἰς ὃν ἀπέστειλεν ἀπέσταλκεν ἐκεῖνος εἶπον εἶπεν οὖν αὐτῷ τί οὖν σοι ποιεῖς σὺ σημεῖον σὺ ἵνα εἰδῶμεν ἴδωμεν καὶ πιστεύσωμέν σοι τί ἐργάζῃ οἱ πατέρες ἡμῶν τὸ μάννα ἔφαγον ἐν τῇ ἐρήμῳ καθώς ἐστιν γεγραμμένον εστιν ἄρτον ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἔδωκεν δέδωκεν αὐτοῖς φαγεῖν εἶπεν οὖν αὐτοῖς Ἰησοῦς ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν οὐ Μωϋσῆς δέδωκεν ἔδωκεν ὑμῖν τὸν ἄρτον ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἀλλʼ Πατήρ μου δίδωσιν ὑμῖν τὸν ἄρτον τὸν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ τὸν ἀληθινόν γὰρ ἄρτος τοῦ Θεοῦ ἐστιν καταβαίνων ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ζωὴν διδοὺς διδῷς ζωήν τῷ κόσμῳ εἶπον οὖν πρὸς αὐτόν κύριε πάντοτε κύριε δὸς ἡμῖν τὸν ἄρτον τοῦτον εἶπεν οὖν δὲ αὐτοῖς Ἰησοῦς ἐγώ εἰμι ἄρτος τῆς ζωῆς ἐρχόμενος πρὸς ἐμὲ με οὐ μὴ πεινάσῃ πεινάσει πώποτε καὶ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ διψήσει διψήσῃ διψάσει πώποτε ἀλλʼ εἶπον ὑμῖν ὅτι καὶ ἑωράκατέ μὴ με καὶ οὐ πιστεύετε μοι πᾶν δίδωσίν μοι Πατὴρ πρὸς ἐμὲ ἥξει καὶ τὸν ἐρχόμενον πρός με ἐμὲ οὐ μὴ ἐκβάλω ἔξω ὅπου ὅτι καταβέβηκα ἀπὸ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ οὐχ ἵνα ποιῶ ποιήσω τὸ θέλημα τὸ ἐμὸν ἀλλὰ τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με πατρὸς τοῦτο δέ ἐστιν τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με πατρὸς ἵνα πᾶν δέδωκέν ἔδωκεν μοι μὴ ἀπολέσω μηδὲν ἐξ αὐτοῦ ἀλλὰ ἵνα ἀναστήσω αὐτὸ αὑτόν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ τοῦτο τοῦτον γάρ δέ ἐστιν τὸ θέλημα τοῦ τοῦ Πατρός πέμψαντός με μου ἵνα πᾶς θεωρῶν τὸν Υἱὸν καὶ πιστεύων πίστεων εἰς αὐτὸν ἔχῃ ἔχει ζωὴν αἰώνιον καὶ ἀναστήσω αὐτὸν ἐγὼ ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ ἐγόγγυζον οὖν δὲ οἱ Ἰουδαῖοι περὶ αὐτοῦ ὅτι εἶπεν ἐγώ εἰμι ἄρτος καταβὰς ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἐλέγων ἔλεγον ὅτι οὐχ οὐχὶ οὗτός ἐστιν Ἰησοῦς υἱὸς τοῦ Ἰωσήφ οὗ ἡμεῖς οἴδαμεν καὶ τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα μητέραν πῶς νῦν οὖν οὗτος λέγει ἑαυτὸν οὗτος ὅτι ἐγὼ ἐκ ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ καταβέβηκα καταβεβηκέναι ἀπεκρίθη οὖν Ἰησοῦς αὐτοῖς καὶ εἶπεν αὐτοῖς μὴ γογγύζετε μετʼ ἀλλήλων οὐδεὶς δύναται ἐλθεῖν πρός με ἐμέ ἐὰν μὴ Πατὴρ μου πέμψας με ἑλκύσῃ αὐτόν πρός με κἀγὼ καὶ ἐγὼ ἀναστήσω αὐτὸν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ ἔστιν γεγραμμένον ἐν τοῖς προφήταις καὶ ἔσονται πάντες διδακτοὶ τοῦ Θεοῦ πᾶς οὖν ἀκούων ἀκούσας παρὰ τοῦ Πατρὸς καὶ μαθὼν τὴν ἀλήθειαν ἔρχεται πρὸς με ἐμέ οὐχ ὅτι τὸν Πατέρα τὶς ἑώρακέν τις εἰ μὴ ὢν παρὰ τοῦ πατρὸς Θεοῦ αὐτὸς οὗτος ἑώρακεν τὸν Θεον Πατέρα ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι πιστεύων εἰς ἐμὲ ἔχει ζωὴν αἰώνιον ἐγώ εἰμι ἄρτος τῆς ζωῆς οἱ πατέρες ὑμῶν ἔφαγον τὸν ἄρτον τὸ μάννα ἐν τῇ ἐρήμῳ τὸ μάννα καὶ ἀπέθανον οὗτός ἐστιν ἄρτος ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ καταβαίνων καταβαίνον ἵνα τις φάγῃ ἐξ αὐτοῦ φάγῃ καὶ οὔ μὴ ἀποθάνῃ ἀποθνῄσκῃ ἐγώ εἰμι ἄρτος ζῶν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς ἐάν οὖν τις φάγῃ ἐκ τούτου τοῦ ἐμοῦ ἄρτου τούτου ζήσεται ζήσει εἰς τὸν αἰῶνα καὶ ἄρτος δὲ ὃν ἐγὼ δώσω σάρξ μού ἐστιν ἣν ἐγὼ δώσω ὑπὲρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς σὰρξ μου εστιν ἐμάχοντο οὖν πρὸς ἀλλήλους οἱ Ἰουδαῖοι πρός ἀλλήλους λέγοντες πῶς οὖν δύναται ἡμῖν οὗτος ἡμῖν δοῦναι ἡμῖν τὴν σάρκα σάρκαν δοῦναι αὐτοῦ φαγεῖν εἶπεν οὖν αὐτοῖς Ἰησοῦς ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ἂν ἐὰν μὴ λάβητε φάγητε τὴν σάρκα σάρκαν τοῦ Υἱοῦ τοῦ Ἀνθρώπου καὶ πίητε πίετε αὐτοῦ τὸ αἷμα αὐτοῦ πίητε οὐκ ἔχετε ζωὴν αἰώνιον ἐν ἑαυτοῖς τὴν ζωήν τρώγων αὐτοῦ μου τὴν τὸ σάρκα σάρκαν καὶ πίνων αὐτοῦ μου τὸ αἷμα ἔχει ζωὴν αἰώνιον κἀγὼ καὶ ἐγὼ ἀναστήσω αὐτὸν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ γὰρ σάρξ μου ἀληθής ἀληθῶς ἐστιν βρῶσις καὶ τὸ αἷμά μου ἀληθής ἀληθῶς ἐστιν πόσις ποτόν τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἔχει ζωήν αἰώνιον κᾀγὼ ἀναστήσω αὑτόν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ γάρ σὰρξ μου ἀληθής εστιν βρῶσις καὶ τὸ αἷμα μου ἀληθής εστιν πόσις τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ τὰ αἷμα ἐν ἐμοὶ μένει κἀγὼ ἐν αὐτῷ καθὼς ἐν ἐμοί πατὴρ κᾀγὼ ἐν τῷ πατρὶ ἀμήν ἀμήν λέγω ὑμῖν ἐάν μὴ λάβητε τὸ σῶμα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου ὡς τὸν ἄρτον τῆς ζωῆς οὐκ ἔχετε ζωήν ἐν αὐτῷ καθὼς ἀπέστειλέν ἀπέσταλκεν με ζῶν Πατὴρ κἀγὼ ζῶ διὰ τὸν Πατέρα μου καὶ τρώγων λαμβάνων με κἀκεῖνος ζήσεται ζῇ ζήσει διʼ ἐμέ οὗτός ἐστιν ἄρτος ἐξ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς καταβαίνων οὐ καθὼς ἔφαγον οἱ πατέρες ἔφαγον ὑμῶν τὸ μάννα καὶ ἀπέθανον τρώγων τοῦτον τὸν ἄρτον τοῦτον ζήσεται ζήσει ζήσῃ εἰς τὸν αἰῶνα ταῦτα εἶπεν ἐν τῇ συναγωγῇ συνάγω διδάσκων ἐν Καφαρναούμ Σαββάτῳ πολλοὶ οὖν ἀκούσαντες ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ ἀκούσαντες εἶπον εἶπαν σκληρός ἐστιν οὗτος λόγος οὗτος τίς δύναται αὐτοῦ ἀκούειν εἰδὼς ἰδὼν ὡς ἔγνω δὲ οὖν ἔγνω Ἰησοῦς ὅτι ἐν ἑαυτῷ ἑαυτοῖς ὅτι γογγύζουσιν περὶ τούτου οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ εἶπεν αὐτοῖς Ἰησοῦς τοῦτο ὑμᾶς σκανδαλίζει ἐὰν οὖν ἴδητε θεωρῆτε θεωρήσητε ἀναβαίνοντα τὸν Υἱὸν τοῦ Ἀνθρώπου ἀναβαίνοντα οὗ ὅπου ἦν τὸ πρότερον τὸ Πνεῦμά ἐστιν τὸ ζῳοποιοῦν σὰρξ δὲ οὐκ ὠφελεῖ οὐδέν τὰ ῥήματα ῥῆμα ἐγὼ λελάληκα λαλῶ ὑμῖν πνεῦμά ἐστιν καὶ ζωή ἐστιν ἀλλʼ εἰσὶν ἕσιν τινες ἐξ ὑμῶν εἰσιν τινες οἳ μὴ οὐ πιστεύουσιν πιστεύσουσιν ᾔδει γὰρ ἀπʼ ἐξ ἀρχῆς Σωτὴρ Ἰησοῦς τίνες εἰσὶν οἱ μὴ πιστεύοντες καὶ τίς ἐστιν ἦν μέλλων παραδιδοὺς παραδώσων αὐτόν παραδιδόναι καὶ ἔλεγεν διὰ τοῦτο εἴρηκα ὑμῖν ὅτι οὐδεὶς δύναται ἐλθεῖν πρός με ἐμέ ἐὰν μὴ ἦν δεδομένον αὐτῷ ἐκ τοῦ Πατρός μου ἐκ τούτου οὖν πολλοὶ ἐκ ἀπῆλθον τῶν μαθητῶν αὐτοῦ ἀπῆλθον εἰς τὰ ὀπίσω καὶ οὐκέτι μετʼ αὐτοῦ περιεπάτουν περιπατοῦν εἶπεν δὲ οὖν Ἰησοῦς τοῖς δώδεκα μὴ καὶ ὑμεῖς θέλετε ὑπάγειν ἀπεκρίθη εἶπεν δὲ οὖν αὐτῷ Σίμων Πέτρος Κύριε πρὸς τίνα ἀπελευσόμεθα ῥήματα ζωῆς αἰωνίου ἔχεις καὶ ἡμεῖς πεπιστεύκαμεν καὶ ἐγνώκαμεν σε ὅτι σὺ εἶ Χριστὸς Ἅγιος υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος ἀπεκρίθη αὐτοῖς Ἰησοῦς καὶ εἶπεν λέγων αὐτοῖς οὐχι οὐκ ἐγὼ ὑμᾶς τοὺς τοῦ δώδεκα ἐξελεξάμην δώδεκα καὶ εἷς ἐξ ὑμῶν εἷς διάβολός ἐστιν ἔλεγεν δὲ τὸν Ἰούδαν Σίμωνος ἀπὸ Ἰσκαριώτην Σκαριὼθ Ἰσκαριώτου Καρυώτου οὗτος γὰρ καὶ ἔμελλεν ἤμελλεν ἔμελλον αὐτὸν παραδιδόναι αὐτόν εἷς ὢν ἐκ τῶν δώδεκα καὶ μετὰ ταῦτα περιεπάτει Ἰησοῦς μετὰ ταῦτα ἐν τῇ Γαλιλαίᾳ οὐ γὰρ ἤθελεν εἴχεν ἐξουσίαν ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ περιπατεῖν ὅτι ἐζήτουν αὐτὸν οἱ Ἰουδαῖοι ἀποκτεῖναι ἦν δὲ ἐγγὺς ἑορτὴ τῶν Ἰουδαίων σκηνοπηγία καὶ εἶπον εἶπαν οὖν πρὸς αὐτὸν οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ πρός αὑτόν μετάβηθι ἐντεῦθεν καὶ ὕπαγε εἰς τὴν Γαλιλαίαν Ἰουδαίαν ἵνα καὶ οἱ μαθηταί σου θεωρήσωσιν θεωρήσουσιν θεωροῦσιν σοῦ σοι τὰ ἔργα σου ποιεῖς οὐδεὶς γάρ τι ἐν κρυπτῷ τὶ ποιεῖ ποιῶν καὶ ζητεῖ αὐτὸς αὐτό ἐν παρρησίᾳ αὐτό εἶναι εἰ ταῦτα ποιεῖς φανέρωσον σεαυτὸν τῷ κόσμῳ οὐδὲ οἶδε γὰρ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ ἐπίστευον ἐπίστευσαν εἰς αὐτόν τότε λέγει οὖν αὐτοῖς Ἰησοῦς καιρὸς ἐμὸς οὔπω οὐδέπω οὔ πάρεστιν δὲ καιρὸς ὑμέτερος πάντοτέ πάρεστιν ἐστιν ἕτοιμος οὐ δύναται κόσμος οὔ δύναται μισεῖν ὑμᾶς ἐμὲ δὲ μισεῖ ὅτι ἐγὼ μαρτυρῶ μαρτύρον περὶ αὐτοῦ ὅτι τὰ ἔργα αὐτοῦ πονηρά ἐστιν ὑμεῖς ἀνάβητε ἀνάβατε εἰς τὴν ἑορτήν ταύτην ἐγὼ οὔπω οὐκ ἀναβαίνω εἰς τὴν ἑορτὴν ταύτην ὅτι καιρὸς ἐμὸς καιρὸς οὐδέπω οὔπω πεπλήρωται καὶ ταῦτα δὲ εἰπὼν αὐτοῖς αὐτὸς ἔμεινεν ἐν εἰς τῇ τὴν Γαλιλαίᾳ Γαλιλαίαν ὡς δὲ ἀνέβησαν οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ εἰς τὴν ἑορτήν τότε καὶ αὐτὸς ἀνέβη εἰς τὴν ἑορτὴν οὐ φανερῶς ἀλλʼ ὡς ἐν κρυπτῷ οἱ οὖν Ἰουδαῖοι ἐζήτουν αὐτὸν ἐν τῇ ἑορτῇ καὶ ἔλεγον ποῦ ἐστιν ἐκεῖνος καὶ γογγυσμὸς πολὺς ἦν περὶ αὐτοῦ ἦν πολὺς ἐν τοῖς τῷ ὄχλοις ὄχλῷ οἱ μὲν ἔλεγον ὅτι ἀγαθός ἐστιν ἄλλοι δὲ ἔλεγον οὔ οὐχι ἀλλὰ πλανᾷ ἀποπλανᾷ τὸν ὄχλον οὐδεὶς μέντοι παρρησίᾳ ἐλάλει ὑπὲρ περὶ αὐτοῦ ἐλάλει διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων ἤδη δὲ τῆς ἑορτῆς μεσούσης μεσαζούσης ἀνέβη ἀναβῇ Ἰησοῦς εἰς τὸ ἱερὸν καὶ ἐδίδασκεν καὶ ἐθαύμαζον οὖν οἱ Ἰουδαῖοι λέγοντες πῶς οὗτος γράμματα οἶδεν μὴ μεμαθηκώς ἀπεκρίθη οὖν αὐτοῖς Ἰησοῦς καὶ εἶπεν ἐμὴ διδαχὴ οὐκ ἔστιν ἐμὴ ἀλλὰ τοῦ πέμψαντός με ἐάν τις θέλῃ τὸ θέλημα αὐτοῦ ποιεῖν ποιῇ γνώσεται περὶ τῆς διδαχῆς πότερον ἐκ ἐν τοῦ Θεοῦ ἐστιν ἐγὼ ἀπʼ ἐμαυτοῦ λαλῶ ἀφʼ ἑαυτοῦ λαλῶν τὴν δόξαν τὴν ἰδίαν ζητεῖ καὶ δὲ ζητῶν τὴν δόξαν τοῦ πέμψαντος αὐτὸν οὗτος ἀληθής ἐστιν καὶ ἀδικία ἐν αὐτῷ οὐκ ἔστιν οὐ Μωϋσῆς δέδωκεν ἔδωκεν ὑμῖν τὸν νόμον καὶ οὐδεὶς ἐξ ὑμῶν ποιεῖ πίει τὸν νόμον τί με ζητεῖτε ἀποκτεῖναι ἀπεκρίθη ὄχλος καὶ εἶπεν δαιμόνιον ἔχεις τίς σε ζητεῖ ἀποκτεῖναι ἀπεκρίθη ἀπἐκρεῖ Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτοῖς ἓν ἔργον ἐποίησα καὶ ὑμεῖς πάντες θαυμάζετε διὰ τοῦτο Μωϋσῆς δέδωκεν ἔδωκεν ὑμῖν Μωϋσῆς τὴν περιτομήν οὐχ ὅτι ἐκ τοῦ Μωϋσέως ἐστὶν ἀλλʼ ὅτι ἐκ τῶν πατέρων καὶ ἐν Σαββάτῳ περιτέμνετε ἄνθρωπον εἰ οὖν περιτομὴν λαμβάνει ἄνθρωπος ἐν Σαββάτῳ ἵνα μὴ λυθῇ νόμος Μωϋσέως πῶς ἐμοὶ χολᾶτε ὅτι ὅλον ἄνθρωπον ὅλον ὑγιῆ ἐποίησα ἐν Σαββάτῳ μὴ κρίνετε κρῖνε κατʼ ὄψιν ἀλλὰ τὴν δικαίαν κρίσιν κρίνετε κρίνατε ἔλεγον οὖν τινες ἐκ τῶν Ἱεροσολυμιτῶν οὐχ οὗτός ἐστιν ὃν ζητοῦσιν ἀποκτεῖναι καὶ ἴδε παρρησίᾳ λαλεῖ καὶ οὐδὲν αὐτῷ λέγουσιν μήτι μήπω μήποτε ἀληθῶς ἔγνωσαν οἱ ἀρχιερεῖς ἄρχοντες ἔγνωσαν ὅτι οὗτός ἐστιν ἀληθῶς Χριστός ἀλλὰ τοῦτον οἴδαμεν πόθεν ἐστίν Χριστὸς δὲ Χριστὸς ὅταν ἔλθῃ μὴ πλείονα σημεῖα ποιήσει ὅταν ἔρχηται ἔρχεται οὐδεὶς γινώσκει γιγνώσκει αὑτόν πόθεν ἐστίν ἔκραξεν ἔκραζεν οὖν δὲ Ἰησοῦς διδάσκων ἐν τῷ ἱερῷ διδάσκων Ἰησοῦς διδάσκων καὶ λέγων κἀμὲ καὶ ἐμέ οἴδατε καὶ οἴδατε πόθεν εἰμί καὶ ἀπʼ ἐμαυτοῦ οὐκ ἐλήλυθα ἀλλʼ ἔστιν ἀληθής ἀληθινὸς πέμψας με ὃν ὑμεῖς οὐκ οἴδατε ἐγὼ δὲ οἶδα αὐτόν ὅτι παρʼ αὐτοῦ αὐτῷ εἰμι κἀκεῖνός με ἀπέστειλεν ἀπέσταλκεν οἱ δὲ ἐζήτουν οὖν αὐτὸν πιάσαι καὶ οὐδεὶς ἐπέβαλεν ἐπέβαλλεν ἔβαλεν ἐπʼ αὐτὸν τὴν τὰς χεῖρα χεῖρας ὅτι οὐδέπω οὔπω ἐληλύθει ὥρα αὐτοῦ πολλοὶ δὲ δεῖ ἐπίστευσαν ἐκ τοῦ οὖν ὄχλου δὲ πολλοὶ ἐπίστευσαν εἰς αὐτόν καὶ ἔλεγον ἔλεγαν ὅτι Χριστὸς ὅταν ἔλθῃ μὴ μήτι πλείονα πλέονα σημεῖα τούτων ποιήσει ὧν οὗτος ἐποίησεν ποιεῖ ἤκουσαν δὲ οἱ Φαρισαῖοι τοῦ ὄχλου γογγύζοντος ταῦτα περὶ αὐτοῦ ταῦτα καὶ ἀπέστειλαν τοὺς ὑπηρέτας οἱ ἀρχιερεῖς Φαρισαῖοι καὶ οἱ Φαρισαῖοι ἀρχιερεῖς ὑπηρέτας ἵνα πιάσωσιν αὐτόν εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὅτι Ἰησοῦς ἔτι μικρὸν χρόνον μικρὸν μεθʼ ὑμῶν εἰμι καὶ ὑπάγω πρὸς τὸν πέμψαντά πέμψοντα με ζητήσετέ με καὶ οὐχ εὑρήσετέ με καὶ ὅπου εἰμὶ ἐγὼ ὑμεῖς οὐ δύνασθε ἐλθεῖν ἐκεῖ εἶπον εἶπαν οὖν οἱ Ἰδαῖοι Ἰουδαῖοι πρὸς ἑαυτούς ποῦ οὗτος μέλλει οὗτος πορεύεσθαι ὅτι ἡμεῖς οὐχ εὑρήσομεν αὐτόν μήτι μὴ εἰς τὴν διασπορὰν τῶν Ἑλλήνων μέλλει πορεύεσθαι καὶ διδάσκειν διδάσκει τοὺς Ἕλληνας τίς τί ἐστιν οὗτος λόγος οὗτος ὃν ὅτι εἶπεν ὅτι ζητήσετέ με καὶ οὐχ εὑρήσετέ με καὶ ὅπου εἰμὶ ἐγὼ ὑμεῖς οὐ δύνασθε ἐλθεῖν ἐν δὲ τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ τῇ τῆς μεγάλῃ μεγάλης τῇ ἐσχάτῃ τῆς ἑορτῆς εἱστήκει Ἰησοῦς καὶ ἔκραξεν ἔκραζεν λέγων ἐάν εἰ τις διψᾷ ἐρχέσθω πρός με ἐμέ καὶ πινέτω πιστεύων εἰς ἐμέ με καθὼς εἶπεν Γραφή ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ῥεύσουσιν ὕδατος ζῶντος τοῦτο δὲ εἶπεν ἔλεγεν περὶ τοῦ Πνεύματος οὗ ἔμελλον ἤμελλον λαμβάνειν ἐλάμβανον οἱ πιστεύσαντες πιστεύοντες εἰ εἰς αὐτόν οὔπω γὰρ ἦν τὸ Πνεῦμα ἅγιον ἐπʼ αὐτοῖς δεδομένον ὅτι Ἰησοῦς οὔπω οὐδέπω ἐδοξάσθη δεδοξάστο πολλοὶ οὖν ἐκ τοῦ ὄχλου οὖ οἱ οὖν ἀκούσαντες αὐτοῦ τῶν τὸν λόγων λόγον τούτων αὐτοῦ ἔλεγον ὅτι ἀληθῶς οὗτός ἐστιν ἀληθῶς προφήτης ἄλλοι δὲ ἔλεγον ὅτι οὗτός ἐστιν Χριστός οἱ ἄλλοι δὲ ἔλεγον ἔλεγαν μὴ γὰρ ἐκ τῆς Γαλιλαίας Χριστὸς ἔρχεται οὐχ οὐχὶ Γραφὴ εἶπεν λέγει ὅτι ἐκ τοῦ σπέρματος Δαυὶδ καὶ ἀπὸ Βηθλέεμ τῆς κώμης ὅπου ἦν Δαυὶδ ἔρχεται Χριστός ἔρχεται ὅπου ἦν Δαυίδ σχίσμα σχίμα οὖν ἐγένετο ἐν εἰς τῷ τὸν ὄχλῳ ὄχλον ἐγένετο διʼ αὐτόν τινὲς δὲ ἔλεγον ἤθελον ἐξ αὐτῶν πιάσαι αὐτόν ἀλλʼ οὐδεὶς ἔβαλεν ἐπέβαλεν ἐπέβαλλεν ἐπʼ ἑαυτὸν αὐτὸν αὐτῷ τὰς χεῖρας ἦλθον ἦλθαν οὖν οἱ ὑπηρέται πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ Φαρισαίους καὶ εἶπον λέγουσιν αὐτοῖς ἐκεῖνοι διὰ τί οὐκ ἠγάγετε ἤγαγεν τε αὐτόν ἀπεκρίθησαν οἱ δὲ αὐτοῖς οἱ ὑπηρέται ἀπεκρίθησαν οὐδέποτε ἐλάλησεν οὕτως ἐλάλησεν ἄνθρωπος ἐλάλησεν ὡς οὗτος οὗτος λάλει ἄνθρωπος ἀπεκρίθησαν οὖν αὐτοῖς οἱ Φαρισαῖοι μὴ καὶ ὑμεῖς πεπλάνησθε μή τις ἐκ τῶν ἀρχόντων ἐπίστευσεν πιστεύει εἰς αὐτὸν ἐκ τῶν Φαρισαίων ἀλλὰ ὄχλος οὗτος μὴ γινώσκων τὸν νόμον ἐπάρατοί ἀπάρατοί ἐπικατάρατοί εἰσιν λέγει εἶπεν δὲ Νικόδημος πρὸς αὐτούς ἐλθὼν νυκτὸς πρὸς αὐτὸν τὸ πρότερον εἷς ὢν ἐξ αὐτῶν ἐλθών πρός αὑτόν νυκτὸς τὸ πρῶτον μὴ νόμος ἡμῶν κρίνει τὸν ἄνθρωπον ἐὰν μὴ ἀκούσῃ πρῶτον παρʼ αὐτοῦ πρότερον καὶ ἐπιγνωσθῇ γνῷ τί ποιεῖ ἐποίησεν ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπαν εἶπον αὐτῷ μὴ καὶ σὺ σοι ἐκ τῆς Γαλιλαίας εἶ ἐραύνησον τὰς γραφάς καὶ ἴδε τὰς γραφάς ὅτι προφήτης ἐκ τῆς Γαλιλαίας προφήτης οὐκ ἐγείρεται ἐγήγερται καὶ ἐπορεύθη ἐπορεύθησαν ἕκαστος εἰς τὸν οἶκον αὑτοῦ Ἰησοῦς δὲ ἐπορεύθη εἰς τὸ ὄρος τῶν ἐλαιῶν ὄρθρου δὲ πάλιν παρεγένετο παραγίνεται εἰς τὸ ἱερὸν καὶ πᾶς λαὸς ἤρχετο πρὸς αὐτὸν καὶ καθίσας ἐδίδασκεν αὐτούς ἄγουσιν δὲ οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι πρὸς αὐτὸν ἐπὶ ἁμαρτίᾳ γυναῖκα ἐν μοιχείᾳ καταληφθεῖσαν κατειλημμένην εἰλημμένην καὶ στήσαντες αὐτὴν ἐν μέσῳ λέγουσιν αὐτῷ ἐκπειράζοντες πειράζοντες αὑτόν οἱ ἱερεῖς ἵνα ἔχωσιν κατηγορίαν αὐτοῦ διδάσκαλε αὕτη γυνὴ κατειλήφθη κατελήφθη κατείληπται ἐπʼ αὐτοφώρῳ μοιχευομένη Μωϋσῆς ἐν δὲ ἐν τῷ νόμῳ Μωυσῆς ἡμῖν ἐνετείλατο ἐκέλευσέν τὰς τοιαύτας λιθάζειν λιθοβολεῖσθαι σὺ οὖν δὲ νῦν τί λέγεις τοῦτο δὲ ἔλεγον πειράζοντες αὐτὸν ἵνα ἔχωσιν κατηγορεῖν αὐτοῦ δὲ Ἰησοῦς κάτω κύψας τῷ δακτύλῳ κατέγραφεν ἔγραφεν εἰς τὴν γῆν μὴ προσποιούμενος ὡς δὲ ἐπέμενον ἐρωτῶντες αὐτὸν ἀνακύψας ἀνέκυψεν καὶ εἶπεν πρὸς αὐτοὺς αὐτοῖς ἀναμάρτητος ὑμῶν πρῶτον πρῶτος τὸν λίθον ἐπʼ αὐτῇ αὐτὴν τὸν λίθον βαλέτω λίθον καὶ πάλιν κατακύψας κάτω κύψας τῷ δακτύλῳ κατέγραφεν ἔγραφεν εἰς τὴν γῆν ἕκαστος οἱ δὲ τῶν Ἰουδαίων ἀκούσαντες καὶ ὑπὸ τῆς συνειδήσεως ἐλεγχόμενοι ἐξήρχοντο ἐξήρχετο εἷς καθʼ εἷς ἀρξάμενοι ἀπὸ τῶν πρεσβυτέρων ὥςτε πάντας ἐξελθεῖν ἕως τῶν ἐσχάτων καὶ κατελείφθη μόνος Ἰησοῦς καὶ γυνὴ ἐν μέσῳ οὖσα ἑστῶσα ἀνακύψας δὲ Ἰησοῦς καὶ μηδένα θεασάμενος πλὴν τὴς γυναικὸς εἶπεν αὐτῇ τῇ γυνὴ γυναικί ποῦ εἰσιν ἐκεῖνοι οἱ κατήγοροί σου οὐδείς σε κατέκρινεν κἀκείνη δὲ εἶπεν αὐτῷ οὐδεὶς κύριε εἶπεν δὲ εἶπεν αὐτῇ Ἰησοῦς οὐδὲ ἐγώ σε κρίνω κατακρίνω ὕπαγε πορεύου ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ μηκέτι ἁμάρτανε πάλιν οὖν αὐτοῖς ἐλάλησεν αὐτοῖς Ἰησοῦς αὐτοῖς ἐλάλησεν καὶ λέγων εἶπεν ἐγώ εἰμι τὸ φῶς ειμι τοῦ κόσμου ἀκολουθῶν ἐμοὶ μοι οὐ μὴ περιπατήσῃ περιπατήσει ἐν τῇ σκοτίᾳ ἀλλʼ ἕξει ἔχει τὸ φῶς τῆς ζωῆς εἶπον οὖν αὐτῷ οἱ Φαρισαῖοι σὺ περὶ σεαυτοῦ μαρτυρεῖς μαρτυρία σου οὐκ ἔστιν ἀληθής ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτοῖς Ἰησοῦς κἂν ἐγὼ μαρτυρῶ περὶ ἐμαυτοῦ ἀληθής ἀληθινή μου ἐστιν μαρτυρία μου ἀληθής εστιν ὅτι οἶδα πόθεν ἦλθον καὶ ποῦ ὑπάγω ὑμεῖς δὲ οὐκ οἴδατε πόθεν ἔρχομαι καὶ ποῦ ὑπάγω ὑμεῖς κατὰ τὰ τὴν σάρκα κρίνετε ἐγὼ δὲ οὐ κρίνω οὐδένα κᾂν καὶ ἐὰν κρίνω δὲ ἐγώ κρίσις ἐμὴ ἀληθινή ἀληθής ἐστιν ὅτι μόνος ἐγὼ οὐκ εἰμί ἀλλʼ ἐγὼ καὶ πέμψας με Πατήρ καὶ ἐν τῷ νόμῳ δὲ τῷ ὑμετέρῳ γέγραπται γεγραμμένον εστιν ὅτι δύο ἀνθρώπων μαρτυρία ἀληθής ἐστιν ἀληθής ἐγώ εἰμι μαρτυρῶν περὶ ἐμαυτοῦ καὶ μάρτυρι μαρτυρεῖ περὶ ἐμοῦ πέμψας με Πατήρ ἔλεγον οὖν αὐτῷ ποῦ ἐστιν πατήρ σου ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτοῖς οὔτε οὐδὲ ἐμὲ οἴδατε οὔτε οὐδὲ τὸν Πατέρα μου εἰ ἐμὲ ᾔδειτε καὶ τὸν Πατέρα μου ἂν ᾔδειτε ἄν ταῦτα τὰ ῥήματα ῥητά ἐλάλησεν Ἰησοῦς ἐν τῷ γαζοφυλακίῳ διδάσκων ἐν τῷ ἱερῷ καὶ οὐδεὶς ἐπίασεν αὐτόν ὅτι οὔπω ἐληλύθει ὥρα αὐτοῦ εἶπεν ἔλεγεν οὖν πάλιν αὐτοῖς Ἰησοῦς ἐγὼ ὑπάγω καὶ ζητήσετέ ζήσετε με καὶ ἐν τῇ ἁμαρτίᾳ ἁμαρτίαν ὑμῶν ἀποθανεῖσθε ὅπου ἐγὼ ὑπάγω ὑμεῖς οὐ δύνασθε ἐλθεῖν ἔλεγον ἔλεγαν οὖν οἱ Ἰουδαῖοι μήτι ἀποκτενεῖ αὑτόν ἑαυτὸν ὅτι λέγει ὅπου ἂν ἐγὼ ὑπάγω ὑμεῖς οὐ δύνασθε ἐλθεῖν καὶ εἴπεν ἔλεγεν οὖν αὐτοῖς ὑμεῖς ἐκ τῶν κάτω ἐστέ ἐγὼ δὲ ἐκ τῶν ἄνω εἰμί ὑμεῖς ἐκ τούτου τοῦ κόσμου τούτου ἐστέ ἐγὼ οὐκ εἰμὶ ἐκ τούτου τοῦ κόσμου τούτου εἶπον οὖν ὑμῖν ὅτι ἀποθανεῖσθε ἐν ταῖς ἁμαρτίαις ὑμῶν ἐὰν γὰρ μὴ πιστεύσητε πιστεύητε μοι ὅτι ἐγώ εἰμι ἀποθανεῖσθε ἐν ταῖς ἁμαρτίαις ὑμῶν καὶ ἔλεγον εἶπον οὖν αὐτῷ σὺ τίς εἶ καὶ εἶπεν οὖν αὐτοῖς Ἰησοῦς εἶπον ὑμῖν τὴν ἀρχὴν τι καὶ ἐν λαλῶ ὑμῖν πολλὰ ἔχω ἔχων περὶ ὑμῶν εἰπεῖν λαλεῖν καὶ κρίνειν ἀλλʼ πέμψας με πατὴρ ἀληθής ἐστιν καὶ κἀγὼ ἤκουσα παρʼ αὐτοῦ αὐτῷ ταῦτα λαλῶ λέγω εἰς τὸν κόσμον οὐκ ἔγνωσαν ὅτι τὸν Πατέρα αὐτοῖς αὐτοῦ ἔλεγεν λέγει τὸν Θεον εἶπεν οὖν αὐτοῖς πάλιν Ἰησοῦς πάλιν ὅτι ὅταν ὑψώσητε τὸν Υἱὸν τοῦ Ἀνθρώπου τότε γνώσεσθε ὅτι ἐγώ εἰμι καὶ ἀπʼ ἐμαυτοῦ ποιῶ οὐδέν οὐδὲ ἐν ἀλλὰ καθὼς ἐδίδαξέν ἔδειξεν με μοι Πατὴρ μου ταῦτα οὕτως λαλῶ καὶ πέμψας με μετʼ ἐμοῦ ἐστιν οὐκ ἀφῆκέν με μόνον μετʼ ἐμοῦ εστιν πατὴρ ὅτι ἐγὼ τὰ ἀρεστὰ αὐτῷ ποιῶ πάντοτε ταῦτα αὐτοῦ λαλοῦντος πολλοὶ ἐπίστευσαν εἰς αὐτόν ἔλεγεν οὖν Ἰησοῦς πρὸς τοὺς πεπιστευκότας αὐτῷ Ἰουδαίους ἐὰν ὑμεῖς μείνητε μένητε ἐν τῷ λόγῳ τῷ ἐμῷ λόγῳ ἀληθῶς μαθηταί μού ἐστε καὶ γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν καὶ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς ἀπεκρίθησαν πρὸς αὐτόν αὐτῷ καὶ εἶπαν σπέρμα Ἀβραάμ ἐσμεν καὶ οὔ οὐδενὶ δεδουλεύκαμεν οὐδενὶ πώποτε καὶ πῶς σὺ σοι λέγεις ὅτι ἐλεύθεροι γενήσεσθε ἀπεκρίθη αὐτοῖς αὐτῷ Ἰησοῦς ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι πᾶς ποιῶν τὴν ἁμαρτίαν δοῦλός ἐστιν τῆς ἁμαρτίας δὲ δοῦλος οὐ μένει ἐν εἰς τῇ τὴν οἰκίᾳ οἰκίαν εἰς τὸν αἰῶνα δὲ Υἱὸς μένει εἰς τὸν αἰῶνα ἐὰν οὖν Υἱὸς ὑμᾶς ἐλευθερώσῃ ἐλευθερώσει ἐλευθερώθη ἐλευθερῶ ὄντως ἐλεύθεροι ἔσεσθε ἐστε οἶδα ὅτι σπέρμα Ἀβραάμ ἐστε ἀλλὰ ζητεῖτέ με ἀποκτεῖναι με ὅτι λόγος ἐμὸς οὐ χωρεῖ ἐν ὑμῖν ἐγὼ ἑώρακα παρὰ ἀπὸ τῷ τοῦ Πατρὶ Πατρὸς μου ταῦτα λαλῶ καὶ ὑμεῖς οὖν ἠκούσατε ἑωράκατε παρὰ τοῦ τῷ πατρὸς πατρὶ ὑμῶν ταῦτα ποιεῖτε λαλεῖτε ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπαν εἶπον αὐτῷ πατὴρ ἡμῶν Ἀβραάμ ἐστιν λέγει εἶπεν ἀπεκρίθη οὖν αὐτοῖς Ἰησοῦς εἰ τέκνα τοῦ Ἀβραάμ ἦτε ἐστε τὰ ἔργα τοῦ Ἀβραὰμ ἐποιεῖτε ποιεῖτε ἄν νῦν δὲ ζητεῖτέ με ἀποκτεῖναι ἄνθρωπον ὃς τὴν ἀλήθειαν ὑμῖν λελάληκα λελάληκεν ὑμῖν ἣν ἤκουσα ἤκουσεν παρὰ τοῦ Θεοῦ τοῦτο Ἀβραὰμ οὐκ ἐποίησεν ὑμεῖς δὲ ποιεῖτε τὰ ἔργα τοῦ πατρὸς ὑμῶν εἶπαν εἶπον οὖν αὐτῷ ἡμεῖς ἐκ πορνείας οὐ γεγεννήμεθα γεγενήμεθα ἐγεννήμεθα ἐγεννήθημεν ἕνα Πατέρα ἔχομεν τὸν Θεόν εἶπεν οὖν αὐτοῖς Ἰησοῦς εἰ οὔ Θεὸς Πατὴρ ἡμῶν ὑμῶν ἦν ἠγαπᾶτε ἂν ἐμέ ἐγὼ γὰρ ἐκ γάρ τοῦ Θεοῦ ἐξῆλθον ἐξελήλυθα καὶ ἥκω οὐδὲ οὔ γὰρ ἀπʼ ἐμαυτοῦ οὐκ ἐλήλυθα ἐξελήλυθα ἀλλʼ ἐκεῖνός με ἀπέστειλεν ἀπέσταλκεν διὰ τί τὴν ἀλήθειαν λαλιὰν τὴν ἐμὴν οὐ γινώσκετε ὅτι οὐ δύνασθε ἀκούειν τὸν λόγον τὸν ἐμόν ὑμεῖς ἐκ τοῦ πατρὸς τοῦ διαβόλου ἐστὲ καὶ τὰς ἐπιθυμίας τοῦ πατρὸς ὑμῶν θέλετε ποιεῖν ἐκεῖνος ἀνθρωποκτόνος ἦν ἀπʼ ἀρχῆς καὶ ἐν τῇ ἀληθείᾳ οὐκ ἔστηκεν εστιν ὅτι ἀλήθεια οὐκ ἔστιν ἀλήθεια ἐν αὐτῷ ὅταν λαλῇ τὸ ψεῦδος ἐκ τῶν ἰδίων λαλεῖ ὅτι ψεύστης ἐστὶν καὶ πατὴρ αὐτοῦ ἐγὼ δὲ ὅτι τὴν ἀλήθειαν λέγω λαλῶ ὑμῖν οὐ πιστεύετέ μοι ὑμεῖς τίς ἐξ ὑμῶν ἐλέγχει ἐλέγξει με περὶ ἁμαρτίας εἰ δὲ ἀλήθειαν λέγω διὰ τί ὑμεῖς οὐ πιστεύετέ μοι ὢν ἐκ τοῦ Θεοῦ τὰ ῥήματα τοῦ Θεοῦ ἀκούει διὰ τοῦτο ὑμεῖς οὐκ ἀκούετε ὅτι ἐκ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἐστέ ἀπεκρίθησαν οὖν οἱ Ἰουδαῖοι καὶ εἶπαν εἶπον αὐτῷ οὐ καλῶς λέγομεν ἡμεῖς λέγομεν ἐλέγομεν ὅτι Σαμαρείτης εἶ σὺ καὶ δαιμόνιον ἔχεις ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν ἐγὼ δαιμόνιον οὐκ ἔχω ἀλλὰ τιμῶ μου τὸν Πατέρα μου καὶ ὑμεῖς ἀτιμάζετέ με ἐγὼ δὲ οὐ ζητῶ τὴν δόξαν μου ἔστιν ζητῶν καὶ κρίνων ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὃς ἐάν ἂν τις τὸν λόγον τὸν ἐμὸν λόγον τηρήσῃ τηρήσει θάνατον οὐ μὴ θεωρήσῃ θεωρήσει ἴδῃ εἰς τὸν αἰῶνα εἶπον εἶπαν οὖν αὐτῷ οἱ Ἰουδαῖοι νῦν ἐγνώκαμεν ὅτι δαιμόνιον ἔχεις Ἀβραὰμ ἀπέθανεν καὶ οἱ προφῆται καὶ σὺ λέγεις ὅτι ἐάν μου τις μου τὸν λόγον μου τηρήσῃ τηρήσει θάνατον οὐ μὴ θεωρήσῃ γεύσηται γεύσεται θανάτου εἰς τὸν αἰῶνα μὴ σὺ μείζων εἶ τοῦ πατρὸς ἡμῶν Ἀβραάμ ὅστις ὅτι ἀπέθανεν καὶ οἱ προφῆται ἀπέθανον ἀπέθαναν τίνα σεαυτὸν σὺ ποιεῖς ἀπεκρίθη Ἰησοῦς ἐὰν ἐγὼ δοξάσω ἐμαυτόν δόξα μου οὐδέν ἐστιν ἔστιν Πατήρ μου δοξάζων με ὃν ὑμεῖς λέγετε ὅτι Θεὸς ἡμῶν ὑμῶν ἐστιν καὶ οὐκ ἐγνώκατε αὐτόν ἐγὼ δὲ οἶδα αὐτόν κἂν καὶ ἐὰν εἴπω ὑμῖν ὅτι οὐκ οἶδα αὐτόν ἔσομαι ὅμοιος ἔσομαι ὑμῶν ὑμῖν ὅμοιος ψεύστης ἀλλʼ οἶδα αὐτὸν καὶ τὸν λόγον αὐτοῦ τηρῶ Ἀβραὰμ πατὴρ ὑμῶν ἠγαλλιάσατο ἵνα ἴδῃ τὴν ἡμέραν τὴν ἐμήν καὶ εἶδεν ἴδῃ καὶ ἐχάρη εἶπον εἶπαν οὖν οἱ Ἰουδαῖοι πρὸς αὐτόν πεντήκοντα ἔτη οὐδέπω οὔπω ἔχεις καὶ Ἀβραὰμ ἑώρακας ἑώρακες ἑώρακεν σε εἶπεν οὖν αὐτοῖς Ἰησοῦς ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν πρὶν Ἀβραὰμ γενέσθαι ἐγὼ εἰμί τότε ἦραν οὖν λίθους ἵνα βάλωσιν ἐπʼ αὐτόν Ἰησοῦς δὲ ἐκρύβη καὶ ἐξῆλθεν ἐκ τοῦ ἱεροῦ καὶ διελθὼν διὰ μέσου αὐτῶν ἐπορεύετο καὶ παρῆγεν οὕτως καὶ παράγων εἶδεν ἄνθρωπον τυφλὸν ἐκ γενετῆς καθήμενον καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες Ῥαββί τίς ἥμαρτεν οὗτος οἱ οἷοι γονεῖς αὐτοῦ ἵνα τυφλὸς γεννηθῇ γενηθῇ ἀπεκρίθη Ἰησοῦς οὔτε οὗτος ἥμαρτεν οὔτε οἱ γονεῖς αὐτοῦ ἀλλʼ ἵνα φανερωθῇ τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῷ ἐμὲ ἡμᾶς δεῖ ἡμᾶς ἐργάζεσθαι διεργάζεσθαι τὰ ἔργα τοῦ πέμψαντός με ἡμᾶς ἕως ὡς ἡμέρα ἐστίν ἔρχεται νὺξ ὅτε οὐδεὶς δύναται δυνήσεται ἐργάζεσθαι ὅταν ἐν τῷ κόσμῳ φῶς εἰμι τοῦ κόσμου ταῦτα εἰπὼν ἔπτυσεν χαμαὶ καὶ ἐποίησεν πηλὸν ἐκ τοῦ πτύσματος καὶ ἐπέχρισεν ἐπέθηκεν αὐτοῦ αὐτῷ αὑτόν τὸν πηλὸν ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμούς αὐτοῦ τοῦ τυφλοῦ καὶ εἶπεν αὐτῷ ὕπαγε νίψαι εἰς τὴν κολυμβήθραν τοῦ Σιλωάμ καὶ νίψαι ἑρμηνεύεται μεθερμηνεύεται ἀπεσταλμένος ἀπῆλθεν οὖν καὶ ἐνίψατο καὶ ἦλθεν βλέπων οἱ οὖν γείτονες αὐτοῦ καὶ οἱ θεωροῦντες αὐτὸν τὸ πρότερον ὅτι προσαίτης τυφλὸς ἦν ἔλεγον οὐχ οὗτός ἐστιν καθήμενος καὶ προσαιτῶν ἄλλοι ἔλεγον ὅτι οὗτός ἐστιν ἄλλοι ἕτεροι δὲ ἔλεγον οὐχί ἀλλὰ ὅτι ὅμοιος αὐτῷ ἐστιν ἐκεῖνος δὲ ἔλεγεν ὅτι ἐγώ εἰμι ἔλεγον ἔλεγαν εἶπον εἶπαν οὖν οἱ Ἰουδαῖος αὐτῷ πῶς οὖν σου ἠνεῴχθησάν ἀνεῴχθησάν σου οἱ ὀφθαλμοί ἀπεκρίθη ἐκεῖνος καὶ εἶπεν ἄνθρωπος λεγόμενος Ἰησοῦς πηλὸν ἐποίησεν καὶ ἐπέχρισέν μου τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ εἶπέν μοι ὅτι ὕπαγε εἰς τὴν κολυμβήθραν τὸν τοῦ Σιλωὰμ Σιλωὰμ καὶ νίψαι ἀπελθὼν ἀπελθόν οὖν δὲ καὶ νιψάμενος ἐνιψάμην καὶ ἦλθον βλέπων ἀνέβλεψα καὶ εἶπαν εἶπον οὖν αὐτῷ ποῦ ἐστιν ἐκεῖνος λέγει αὐτοῖς οὐκ οἶδα καὶ ἄγουσιν αὐτὸν πρὸς τοὺς Φαρισαίους τόν ποτε τυφλόν ἦν δὲ Σάββατον ἐν τῇ ἡμέρᾳ ὅτε τὸν πηλὸν ἐποίησεν Ἰησοῦς καὶ ἀνέῳξεν ἠνέῳξέν ἤνοιξεν αὐτοῦ τοὺς ὀφθαλμούς πάλιν οὖν ἠρώτων ἐπηρώτων αὐτὸν καὶ οἱ Φαρισαῖοι πῶς ἀνέβλεψεν δὲ εἶπεν καὶ αὐτοῖς πηλὸν μου ἐπέθηκέν μου μοι ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμούς μου καὶ ἐνιψάμην καὶ βλέπω ἔλεγον ἔλεγαν οὖν ἐκ τῶν Φαρισαίων τινές οὗτος ἄνθρωπος οὐκ ἔστιν οὗτος παρὰ τοῦ Θεοῦ ἄνθρωπος ὅτι τὸ Σάββατον οὐ τηρεῖ ἄλλοι δὲ ἔλεγον ἔλεγαν πῶς δύναται ἄνθρωπος ἁμαρτωλὸς τοιαῦτα σημεῖα τοιαῦτα ποιεῖν καὶ σχίσμα σχίμα ἦν ἐν αὐτοῖς λέγουσιν ἔλεγον οὖν τῷ πότε τυφλῷ πάλιν οὖν σὺ τί σὺ λέγεις περὶ αὐτοῦ σεαυτοῦ ἑαυτοῦ ὅτι ἠνέῳξέν ἤνοιξέν σου τοὺς ὀφθαλμούς δὲ εἶπεν ὅτι προφήτης ἐστίν οὐκ ἐπίστευσαν οὖν οἱ Ἰουδαῖοι περὶ αὐτοῦ ὅτι τυφλὸς ἦν τυφλὸς καὶ ἀνέβλεψεν ἕως ὅτου οὗ ἐφώνησαν φωνῆσαν τοὺς γονεῖς αὐτοῦ τοῦ ἀναβλέψαντος καὶ ἐπηρώτησαν ἠρώτησαν αὐτοὺς λέγοντες εἰ οὗτός ἐστιν οὗτος υἱὸς ἡμῶν ὑμῶν ὃν ὑμεῖς λέγετε ὅτι τυφλὸς ἐγεννήθη ἐγενήθη θῇ πῶς οὖν ἄρτι βλέπει ἄρτι ἀπεκρίθησαν οὖν δὲ αὐτοῖς οἱ γονεῖς αὐτοῦ καὶ εἶπαν εἶπον οἴδαμεν ὅτι οὗτός ἐστιν υἱὸς ἡμῶν καὶ ὅτι τυφλὸς ἐγενήθη ἐγεννήθη πῶς δὲ νῦν βλέπει οὐκ οἴδαμεν τίς ἤνοιξεν ἠνέῳξέν αὐτοῦ ἤνοιξε τοὺς ὀφθαλμοὺς ἡμεῖς οὐκ οἴδαμεν αὐτὸν ἐπερωτήσατε ἐρωτήσατε αὐτὸς ἡλικίαν ἔχει αὐτὸν ἐρωτήσατε αὐτὸς περὶ αὑτοῦ ἑαυτοῦ λαλήσει ταῦτα εἶπον εἶπαν οἱ γονεῖς αὐτοῦ ὅτι ἐφοβοῦντο τοὺς Ἰουδαίους ἤδη γὰρ συνετέθειντο συνέθεντο οἱ Ἰουδαῖοι ἵνα ἂν ἐάν τις αὐτὸν ὁμολογήσῃ αὑτόν Χριστόν εἶναι ἀποσυνάγωγος γένηται διὰ τοῦτο οἱ γονεῖς αὐτοῦ εἶπαν εἶπον ὅτι ἡλικίαν ἔχει καὶ αὐτὸν ἐπερωτήσατε ἐρωτήσατε ἐρωτᾶτε ἐφώνησαν οὖν αὑτόν τὸν ἄνθρωπον ἐκ δευτέρου τὸν ἄνθρωπον ὃς ἦν τυφλὸς καὶ εἶπαν εἶπον αὐτῷ δὸς δόξαν τῷ Θεῷ ἡμεῖς οἴδαμεν ὅτι οὗτος ἄνθρωπος οὗτος ἁμαρτωλός ἐστιν ἀπεκρίθη οὖν ἐκεῖνος καὶ εἶπεν εἰ ἁμαρτωλός ἐστιν οὐκ οἶδα ἓν δὲ οἶδα ὅτι τυφλὸς ὢν ἤμην καὶ ἄρτι βλέπω εἶπον εἶπαν οὖν δὲ αὐτῷ πάλιν τί ἐποίησέν ἐποίησαν σοι καὶ πῶς ἤνοιξέν ἠνέῳξέν σου τοὺς ὀφθαλμούς ὀφθαλμοῦ δὲ εἶπεν ἀπεκρίθη αὐτοῖς εἶπον ὑμῖν ἤδη καὶ οὐκ ἠκούσατε τί οὖν πάλιν θέλετε πάλιν ἀκούειν ἀκοῦσαι μὴ καὶ ὑμεῖς θέλετε αὐτοῦ μαθηταὶ αὐτοῦ γενέσθαι οἱ καὶ δὲ ἐλοιδόρησαν οὖν αὐτὸν καὶ εἶπαν εἶπον σὺ εἶ μαθητὴς εἶ ἐκείνου εἶ ἡμεῖς γάρ δὲ τοῦ Μωϋσέως ἐσμὲν μαθηταί ἡμεῖς δὲ οἴδαμεν ὅτι Μωϋσεῖ λελάληκεν ἐλάλησεν Θεός καὶ ὅτι Θεός ἁμαρτωλῶν οὐκ ἀκούει τοῦτον δὲ οὐκ οἴδαμεν πόθεν ἐστίν ἀπεκρίθη δὲ ἄνθρωπος καὶ εἶπεν ἄνθρωπος αὐτοῖς ἐν τούτῳ οὖν γὰρ τούτῳ τὸ θαυμαστόν ἐστιν ὅτι ὑμεῖς οὐκ οἴδατε πόθεν ἐστίν καὶ ἤνοιξέν ἠνέῳξεν ἀνέῳξέν μου τοὺς ὀφθαλμούς οἴδαμεν δὲ ὅτι ἁμαρτωλῶν Θεὸς ἁμαρτωλῶν οὐκ ἀκούει ἀλλʼ ἐάν τις θεοσεβὴς ἦν καὶ τὸ θέλημα αὐτοῦ ποιῇ τούτου ἀκούει ἐκ τοῦ αἰῶνος οὐκ ἠκούσθη ὅτι ἠνέῳξέν ἀνέῳξεν ἤνοιξέν τις ὀφθαλμοὺς ὀφθαλμοῦ τυφλοῦ γεγεννημένου γεγενημένου εἰ μὴ ἦν οὗτος παρὰ Θεοῦ ἦν ἄνθρωπος οὐκ ἠδύνατο ποιεῖν οὐδέν ἀπεκρίθησαν αὐτῷ καὶ εἶπαν εἶπον αὐτῷ ἐν ἁμαρτίαις ἁμαρτίᾳ σὺ ἐγεννήθης ἐγενήθης λόγος ὅλος καὶ σὺ διδάσκεις ἡμᾶς καὶ ἐξέβαλον ἐξέβαλαν αὐτὸν ἔξω καὶ ἤκουσεν δὲ Ἰησοῦς ὅτι ἐξέβαλον ἐξέβαλαν αὐτὸν ἔξω καὶ εὑρὼν εὗρεν αὐτὸν καὶ εἶπεν αὐτῷ σὺ πιστεύεις εἰς τὸν Υἱὸν τοῦ Ἀνθρώπου Θεοῦ ἀπεκρίθη ἐκεῖνος καὶ εἶπεν κύριε καὶ τίς ἐστιν ἔφη κύριε ἵνα πιστεύσω εἰς αὐτόν ἀπεκρίθη ἔφη εἶπεν δὲ αὐτῷ Ἰησοῦς καὶ ἑώρακας αὐτὸν καὶ λαλῶν μετὰ σοῦ λαλῶν ἐκεῖνός αὐτὸς ἐστιν δὲ ἔφη πιστεύω Κύριε καὶ προσεκύνησεν αὐτῷ αὑτόν καὶ εἶπεν Ἰησοῦς ἐγὼ εἰς κρίμα ἐγὼ ἦλθον εἰς τὸν κόσμον τοῦτον ἦλθον ἐλήλυθα ἵνα οἱ μὴ βλέποντες βλέπωσιν καὶ οἱ μὴ βλέποντες τυφλοὶ γένωνται καὶ ἤκουσαν δὲ ἐκ τῶν Φαρισαίων ταῦτα οἱ ὄντες μετʼ αὐτοῦ ὄντες καὶ εἶπον εἶπαν αὐτῷ μὴ καὶ ὑμεῖς ἡμεῖς τυφλοί ἐσμεν εἶπεν οὖν αὐτοῖς Ἰησοῦς αὐτοῖς εἰ τυφλοὶ ἦτε οὐκ ἂν εἴχετε ἁμαρτίαν νῦν δὲ λέγετε λέγεται ὅτι βλέπομεν καὶ αἱ οὖν ἁμαρτία ἁμαρτίαι ὑμῶν μένει μένουσιν ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν λέγω μὴ εἰσερχόμενος διὰ τῆς θύρας εἰς τὴν αὐλὴν τῶν προβάτων ἀλλὰ ἀναβαίνων ἀλλαχόθεν ἀναβαίνων ἐκεῖνος κλέπτης ἐστὶν καὶ λῃστής δὲ ἐρχόμενος εἰσερχόμενος διὰ τῆς θύρας ἐκεῖνος αὐτὸς ποιμήν ἐστιν ποιμήν τῶν προβάτων τούτῳ θυρωρὸς θυρουρὸς ἀνοίγει καὶ τὰ πρόβατα τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούει καὶ τὰ ἴδια προβάτια πρόβατα τὰ ἴδια φωνεῖ καλεῖ κατʼ ὄνομα καὶ ἐξάγει αὐτά καὶ ὅταν τὰ ἴδια πάντα πρόβατα ἐκβάλῃ πάντα ἔμπροσθεν αὐτῶν πορεύεται καὶ τὰ πρόβατα αὐτῷ ἀκολουθεῖ ὅτι οἴδασιν αὐτοῦ τὴν φωνὴν αὐτοῦ ἀλλοτρίῳ δὲ οὐ μὴ ἀκολουθήσωσιν ἀκολουθήσουσιν ἀλλὰ φεύξονται ἀπʼ αὐτοῦ ὅτι οὐκ οἴδασι τῶν ἀλλοτρίων τὴν φωνήν τῶν ἀλλοτρίων ταύτην τὴν παροιμίαν εἶπεν αὐτοῖς Ἰησοῦς ἐκεῖνοι δὲ καὶ οὐκ ἔγνωσαν ἔγνων τίνα τί ἦν ἐλάλει αὐτοῖς εἶπεν οὖν πάλιν αὐτοῖς πάλιν Ἰησοῦς ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν λέγω ὅτι ἐγώ εἰμι θύρα ποιμήν τῶν προβάτων πάντες ὅσοι ἦλθον πρὸ ἐμοῦ ἦλθον κλέπται εἰσὶν καὶ λῃσταί ἀλλʼ οὐκ ἤκουσαν ἤκουσεν αὐτῶν αὑτοί τὰ πρόβατα ἐγώ εἰμι θύρα διʼ ἐμοῦ ἂν ἐάν τις εἰσέλθῃ σωθήσεται καὶ εἰσελεύσεται καὶ ἐξελεύσεται καὶ νομὴν εὑρήσει δὲ κλέπτης οὐκ ἔρχεται εἰ τι ἵνα μὴ ἵνα κλέψῃ καὶ θύσῃ καὶ ἀπολέσῃ ἐγὼ δὲ ἦλθον ἵνα ζωὴν αἰώνιον ἔχωσιν καὶ περισσότερον περισσὸν ἔχωσιν ἐγώ εἰμι καλὸς ποιμὴν καλός ποιμὴν καλὸς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ δίδωσιν τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων δὲ μισθωτὸς δὲ καὶ οὐκ ὢν ποιμήν οὗ οὐκ εἰσὶν ἔστιν ἴδια τὰ πρόβατα τὰ ἴδια θεωρεῖ τὸν λύκον Λυδόν ἐρχόμενον καὶ ἀφίησιν τὰ πρόβατα καὶ φεύγει καὶ λύκος ἁρπάζει αὐτὰ καὶ σκορπίζει τὰ πρόβατα δὲ μισθωτὸς φεύγει ὅτι μισθωτός μισθὸς ἐστιν καὶ οὐ μέλει αὐτῷ αὐτῶν περὶ τῶν προβάτων ἐγώ εἰμι ποιμὴν καλός ποιμήν καὶ γινώσκω τὰ ἐμὰ καὶ γινώσκουσί γινώσκομαι γίνωσιν γινώσκει με ἐμέ ὑπὸ τὰ τῶν ἐμά ἐμῶν καὶ καθὼς γινώσκει με Πατὴρ κἀγὼ γινώσκω τὸν Πατέρα καὶ τὴν ψυχήν μου τίθημι δίδωμι ὑπὲρ τῶν καὶ προβάτων καὶ ἄλλα δὲ πρόβατα ἔχω ἅπερ οὐκ ἔστιν ἐκ τῆς αὐλῆς ταύτης κἀκεῖνα με δεῖ με συναγαγεῖν ἀγαγεῖν καὶ τῆς φωνῆς μου ἀκούσουσιν ἀκούσωσιν καὶ γενήσονται γενήσεται μία ποίμνη εἷς ποιμήν διὰ τοῦτό με Πατὴρ με ἀγαπᾷ ὅτι ἐγὼ τίθημι τὴν ψυχήν μου ἵνα πάλιν λάβω αὐτήν αὐταί οὐδεὶς αἴρει ἦρεν αὐτὴν ἀπʼ ἐμοῦ ἀλλʼ ἐγὼ τίθημι αὐτὴν ἀπʼ ἐμαυτοῦ καὶ ἐξουσίαν ἔχω θεῖναι αὐτήν καὶ πάλιν ἐξουσίαν ἔχω πάλιν ἆραι λαβεῖν αὐτήν ταύτην τὴν ἐντολὴν ἔλαβον ἐντολήν παρὰ ἀπὸ τοῦ Πατρός μου σχίσμα οὖν πάλιν ἐγένετο ἐν τοῖς Ἰουδαίοις διὰ τοὺς λόγους τούτους ἔλεγον ἔλεγαν οὖν δὲ πολλοὶ ἐξ αὐτῶν ὅτι δαιμόνιον ἔχει καὶ μαίνεται μένεται τί αὐτοῦ ἀκούετε ἄλλοι ἔλεγον δὲ ἔλεγον ἄλλοι ταῦτα τὰ ῥήματα οὐκ ἔστιν τὰ ῥήματα ταῦτα δαιμονιζομένου μὴ δαιμόνιον δύναται τυφλῶν ὀφθαλμοὺς τυφλῶν ἀνοῖξαι ἀνοίγειν ἐγένετο ἐγένοντο τότε δὲ τὰ ἐγκαίνια ἐν τοῖς Ἱεροσολύμοις καὶ χειμὼν δὲ ἦν καὶ περιεπάτει περιπάτει Ἰησοῦς ἐν τῷ ἱερῷ ἐν τῇ στοᾷ τοῦ Σολομῶνος Σολομῶντος Σαλομῶντος ἐκύκλωσαν ἐκύκλευσαν οὖν αὐτὸν οἱ Ἰουδαῖοι καὶ ἔλεγον ἔλεγαν αὐτῷ ἕως πότε τὴν ψυχὴν ἡμῶν αἴρεις εἰ σὺ εἶ Χριστός εἰπὲ εἰπὸν ἡμῖν παρρησίᾳ καὶ ἀπεκρίθη αὐτοῖς Ἰησοῦς λαλῶ εἶπον ὑμῖν καὶ οὐ πιστεύετε πιστεύεται ἐπιστεύσατε μοι τὰ ἔργα ἐγὼ ποιῶ ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Πατρός μου αὐτά ταῦτα τὰ ἔργα μαρτυρεῖ μαρτυρήσει περὶ ἐμοῦ ἀλλὰ ὑμεῖς οὐ πιστεύετε ὅτι οὐκ γάρ ἐστὲ ἐκ τῶν προβάτων τῶν ἐμῶν καθὼς εἶπον ὑμῖν ὅτι τὰ πρόβατα τὰ ἐμὰ τῆς φωνῆς μου ἀκούει ἀκούουσιν κἀγὼ καὶ γινώσκω αὐτά καὶ ἀκολουθοῦσίν μοι κἀγὼ ζωὴν αἰώνιον δίδωμι αὐτοῖς ζωὴν αἰώνιον καὶ οὐ μὴ ἀπόλωνται ἀπόληται εἰς τὸν αἰῶνα καὶ οὐχ μὴ ἁρπάσει ἁρπάσῃ τις αὐτὰ ἐκ τῆς χειρός μου Πατήρ μου μοι ὃς δέδωκέν ἔδωκεν δεδωκώς μοι μείζων μεῖζον πάντων μεῖζων μεῖζόν ἐστιν καὶ οὐδεὶς δύναται ἁρπάζειν ἐκ τῆς χειρὸς τοῦ Πατρός μου ἐγὼ καὶ Πατὴρ μου ἕν ἐσμεν ἐβάστασαν οὖν πάλιν λίθους οἱ Ἰουδαῖοι ἵνα λιθάσωσιν αὐτόν λιθάσωσιν ἀπεκρίθη αὐτοῖς Ἰησοῦς πολλὰ καλὰ ἔργα καλὰ ἔδειξα ὑμῖν ἔργα καλὰ ἐκ τοῦ Πατρός μου διὰ ποῖον οὖν αὐτῶν αὐτῷ ἔργον λιθάζετέ ἐμὲ με λιθάζετε ἀπεκρίθησαν ἀπεκρίθης αὐτῷ οἱ Ἰουδαῖοι λέγοντες περὶ καλοῦ ἔργου οὐ λιθάζομέν σε ἀλλὰ περὶ βλασφημίας καὶ ὅτι σὺ ἄνθρωπος ὢν ποιεῖς σεαυτὸν τὸν Θεόν ἀπεκρίθη αὐτοῖς Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτοῖς οὐκ ἔστιν γεγραμμένον ἐν τῇ γραφῇ ἐν ἐκ τῷ νόμῳ ὑμῶν ὅτι ἐγὼ εἶπα εἶπον θεοί ἐστε εἰ ἐκείνους εἶπεν θεοὺς πρὸς οὓς λόγος ἐγένετο τοῦ Θεοῦ ἐγένετο καὶ οὐ δύναται λυθῆναι Γραφή ὃν Πατὴρ ἡγίασεν καὶ ἀπέστειλεν εἰς τὸν κόσμον ὑμεῖς λέγετε ὅτι βλασφημεῖς ὅτι εἶπον Υἱὸς τοῦ Θεοῦ εἰμι εἰ οὖν οὐ ποιῶ τὰ ἔργα τοῦ Πατρός μου μὴ πιστεύετέ μοι εἰ δὲ ποιῶ κἂν ἐμοὶ μὴ θέλετε πιστεύητε πιστεύετε πιστεύειν πιστεύσητε τοῖς ἔργοις πιστεύσατε πιστεύετε ἀναγνῶτε ἵνα γνῶτε καὶ γινώσκητε γινώσκηται γινώσκεται πιστεύσητε πιστεύητε ὅτι ἐν ἐμοὶ Πατὴρ κἀγὼ ἐν τῷ αὐτῷ Πατρί καὶ ἐζήτουν δὲ οὖν πάλιν αὐτὸν πάλιν πιάσαι καὶ ἐξῆλθεν ἐκ τῆς χειρὸς αὐτῶν καὶ ἀπῆλθεν οὖν πάλιν πέραν τοῦ Ἰορδάνου εἰς τὸν τόπον οὗ ὅπου ἦν Ἰωάννης τὸ πρότερον πρῶτον βαπτίζων καὶ ἔμεινεν ἔμενεν ἐκεῖ καὶ πολλοὶ ἦλθον πρὸς αὐτὸν καὶ ἔλεγον ὅτι Ἰωάννης μὲν σημεῖον ἐποίησεν σημεῖον οὐδὲ οὐδέν ἐν πάντα δὲ ὅσα Ἰωάννης εἶπεν Ἰωάννης περὶ τούτου ἀληθῆ ἦν καὶ ἐπίστευσαν πολλοὶ οὖν ἐπίστευσαν ἐκεῖ εἰς αὐτὸν ἐκεῖ ἦν δέ τις ἐκεῖ ἀσθενῶν Λάζαρος ἀπὸ Βηθανίας ἐκ τῆς κώμης τῆς Μαρίας καὶ τῆς Μάρθας Μαρίας τῆς ἀδελφῆς αὐτῆς αὐτοῦ ἦν δὲ αὕτη Μαρία Μαριὰμ ἀλείψασα τὸν Κύριον μύρῳ καὶ ἐκμάξασα τοὺς πόδας αὐτοῦ ταῖς θριξὶν αὐτῆς ἧς καὶ ἀδελφὸς ἦν Λάζαρος Λάζαρ ἠσθένει ἀσθενῶν ἀπέστειλαν ἀπέστειλεν οὖν πρός αὑτόν αἱ ἀδελφαὶ Μάρθα αὐτοῦ πρὸς αὐτὸν τὸν Ἰησοῦν λέγουσαι λέγουσα Κύριε ἴδε ὃν φιλεῖς ἀσθενεῖ ἀκούσας δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὕτη ἀσθένεια αὐτοῦ οὐκ ἔστιν πρὸς θάνατον ἀλλʼ ὑπὲρ τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ ἀλλʼ ἵνα δοξασθῇ Υἱὸς αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ διʼ αὐτῆς ἠγάπα ἐφίλει δὲ Ἰησοῦς τὴν Μάρθαν καὶ τὴν Μαριάμ τὴν τῆς ἀδελφὴν ἀδελφῆς αὐτῆς καὶ τὸν Λάζαρον ὡς οὖν ἤκουσεν ὅτι ἀσθενεῖ τότε μὲν ἔμεινεν Ἰησοῦς ἐν ἐπὶ τῷ ἦν τόπῳ δύο ἡμέρας εἶτα ἔπειτα μετὰ τοῦτο λέγει αὐτοῖς τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ἄγωμεν εἰς τὴν Ἰουδαίαν πόλιν πάλιν λέγουσιν αὐτῷ οἱ μαθηταί αὐτοῦ Ῥαββί νῦν ἐζήτουν σε λιθάσαι οἱ Ἰουδαῖοι καὶ πάλιν ὑπάγεις ἐκεῖ ἀπεκρίθη Ἰησοῦς οὐχὶ δώδεκα εἰσιν ὧραί ὥρας εἰσιν ἔχει τῆς ἡμέρας ἡμέρα ἐάν τις περιπατῇ ἐν τῇ ἡμέρᾳ περιπατῇ οὐ προσκόπτει ὅτι τὸ φῶς τοῦ κόσμου τούτου τοῦ βλέπει ἐὰν δέ τις περιπατῇ ἐν τῇ νυκτί προσκόπτει ὅτι τὸ φῶς οὐκ ἔστιν ἐν αὐτῷ αὑτῇ ταῦτα εἶπεν καὶ μετὰ τοῦτο λέγει αὐτοῖς Λάζαρος φίλος ἡμῶν κεκοίμηται κοιμᾶται ἀλλὰ πορεύομαι τοῦ ἵνα ἐξυπνίσω ἐξυπνίσαι αὐτόν εἶπον εἶπαν οὖν αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ αὐτῷ Κύριε εἰ κεκοίμηται κοιμᾶται σωθήσεται ἐγερθήσεται εἰρήκει δὲ Ἰησοῦς περὶ τοῦ τῆς θανάτου κοιμήσεως αὐτοῦ ἐκεῖνοι δὲ ἔδοξαν ὅτι περὶ τῆς κοιμήσεως τοῦ ὕπνου λέγει τότε οὖν εἶπεν λέγει αὐτοῖς Ἰησοῦς παρρησίᾳ Λάζαρος φίλος ἡμῶν ἀπέθανεν καὶ χαίρω διʼ ὑμᾶς ἵνα πιστεύσητε ὅτι οὐκ ἤμην ἐκεῖ ἀλλὰ ἄγωμεν πρὸς αὐτόν εἶπεν οὖν Θωμᾶς λεγόμενος Δίδυμος τοῖς συμμαθηταῖς αὐτοῦ ἄγωμεν καὶ ἡμεῖς ἵνα ἀποθάνωμεν μετʼ αὐτοῦ ἐλθὼν ἦλθεν οὖν Ἰησοῦς εἰς Βηθανίαν καὶ εὗρεν εὗρον αὐτὸν ἤδη τέσσαρας ἤδη ἡμέρας ἤδη ἔχοντα ἐν τῷ μνημείῳ ἔχοντα ἦν δὲ Βηθανία ἐγγὺς τῶν Ἱεροσολύμων ὡς ἀπὸ σταδίων δεκαπέντε καὶ πολλοὶ δὲ ἐκ τῶν τῶν Ἰουδαίων Ἱεροσολύμων ἐληλύθεισαν πρὸς τὴν τὰς περὶ Μάρθαν καὶ τὴν Μαριὰμ ἵνα παραμυθήσωνται αὐτὰς περὶ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτῶν οὖν Μάρθα ὡς ἤκουσεν ὅτι Ἰησοῦς ἔρχεται ὑπήντησεν αὐτῷ Μαρία Μαριὰμ δὲ ἐν τῷ οἴκῳ οἰκεῖ ἑαυτῆς ἐκαθέζετο ἐκάθητο εἶπεν οὖν Μάρθα πρὸς τὸν Ἰησοῦν Κύριον Κύριε εἰ ἦς σής ὧδε οὐκ ἂν ἀπέθανεν ἀδελφός μου οὐκ ἂν ἀπέθανεν ἐτεθνήκει ἀλλὰ καὶ νῦν οἶδα ὅτι ὅσα ἂν ἐάν αἰτήσῃ αἰτήσει αἰτήσῃς τὸν Θεὸν δώσει σοι Θεός λέγει αὐτῇ Ἰησοῦς ἀναστήσεται σου ἀδελφός σου λέγει αὐτῷ Μάρθα οἶδα ὅτι ἀναστήσεται ἐν τῇ ἀναστήσει ἀναστάσει ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ εἶπεν δὲ οὖν αὐτῇ Ἰησοῦς ἐγώ εἰμι ἀνάστασις καὶ ζωή πιστεύων εἰς ἐμὲ κἂν ἀποθάνῃ ζήσεται ζήσει καὶ πᾶς ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ ἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα πιστεύεις τοῦτο λέγει αὐτῷ ναί Ἰησοῦς Κύριε πιστεύω ἐγὼ πεπίστευκα πιστεύω ὅτι σὺ εἶ Χριστὸς Υἱὸς τοῦ Θεοῦ εἰς τὸν κόσμον κόσμος ἐρχόμενος καὶ ταῦτα τοῦτο εἰποῦσα ἀπῆλθεν καὶ ἐφώνησεν Μαριὰμ τὴν ἀδελφὴν αὐτῆς Μαριάμ σιωπῇ λάθρᾳ εἰποῦσα εἴπασα ὅτι διδάσκαλος πάρεστιν καὶ φωνεῖ σε ἐκείνη ἐκείνης δὲ ὡς ἤκουσεν ἐγείρεται ἠγέρθη ταχὺ καὶ ἔρχεται ἤρχετο πρὸς αὐτόν οὔπω οὔ δὲ γάρ ἐληλύθει Ἰησοῦς ἐληλύθει εἰς τὴν κώμην ἀλλʼ ἦν ἔτι ἐν ἐπὶ τῷ τόπῳ ὅπου ὑπήντησεν αὐτῷ Μάρθα οἱ οὖν Ἰουδαῖοι οἱ ὄντες μετʼ αὐτῆς ἐν τῇ οἰκίᾳ καὶ παραμυθούμενοι αὐτήν ἰδόντες τὴν Μαριὰμ ὅτι ταχύ ταχέως ἀνέστη ταχέως καὶ ἐξῆλθεν καὶ ἠκολούθησαν αὐτῇ δόξαντες δοξάζοντες λέγοντες ὅτι Ἰησοῦς ὑπάγει εἰς τὸ μνημεῖον ὑπάγει ἵνα κλαύσῃ ἐκεῖ οὖν Μαρία Μαριὰμ ὡς ἦλθεν ὅπου ἦν Ἰησοῦς ἦν καὶ ἰδοῦσα δὲ αὐτὸν ἔπεσεν αὐτοῦ πρὸς εἰς τοὺς πόδας αὐτοῦ λέγουσα αὐτῷ Κύριε εἰ ἦς ὧδε ἦς οὐκ ἄν ἀπέθανέν μου ἀπέθανεν ἀδελφός ἀπέθανεν Ἰησοῦς οὖν ὡς εἶδεν αὐτὴν κλαίουσαν καὶ τοὺς συνελθόντας συνεληλυθότας σὺν αὐτῇ Ἰουδαίους κλαίοντας τοὺς συνεληλυθότας μετʼ ἀυτῇ αὐτῆς ἐταράχθη ἐνεβριμήσατο ἐβριμήσατο τῷ πνεύματι καὶ ὡς ἐτάραξεν ἐμβριμώμενος ἐμβριμούμενος ἑαυτόν καὶ εἶπεν ποῦ τεθείκατε αὐτόν λέγουσιν αὐτῷ καὶ Κύριε ἔρχου καὶ ἴδε καὶ ἐδάκρυσεν Ἰησοῦς ἔλεγον ἔλεγαν οὖν οἱ Ἰουδαῖοι ἴδε πῶς ἐφίλει αὐτόν τινὲς δὲ εἶπον ἐξ αὐτῶν ὧν εἶπον εἶπαν ἔλεγον οὐκ ἐδύνατο ἠδύνατο οὗτος ἀνοίξας τοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦ τυφλοῦ ποιῆσαι ἵνα καὶ οὗτος μὴ ἀποθάνῃ Ἰησοῦς οὖν πάλιν ἐμβριμώμενος ἐμβριμούμενος ἐμβριμησάμενος ἐμβρίμων ἐν ἑαυτῷ ἔρχεται εἰς ἐπὶ τὸ μνημεῖον ἦν δὲ σπήλαιον καὶ λίθος ἐπέκειτο ἐπʼ αὐτῷ λέγει Ἰησοῦς ἄρατε τὸν λίθον λέγει αὐτῷ Μάρθα ἀδελφὴ τοῦ τετελευτηκότος τεθνηκότος Μάρθα Κύριε ἤδη ὄζει τεταρταῖος γάρ ἐστιν λέγει αὐτῇ Ἰησοῦς οὐκ εἶπόν σοι ὅτι ἐὰν πιστεύσῃς ὄψῃ ὄψει τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ ὅτε ἦραν οὖν ἦραν τὸν λίθον οὗ ἦν τεθνηκὼς κείμενος καὶ δὲ Ἰησοῦς ἦρεν τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ ἄνω καὶ εἶπεν Πάτερ εὐχαριστῶ σοι ὅτι ἤκουσάς μου ἐγὼ δὲ ᾔδειν ὅτι πάντοτέ μου ἀκούεις ἀλλὰ διὰ τὸν ὄχλον τὸν περιεστῶτα εἶπον ἵνα πιστεύσωσιν ὅτι σύ με ἀπέστειλας καὶ ταῦτα εἰπὼν φωνῇ μεγάλῃ ἐκραύγασεν ἐκραύγαζεν ἔκραξεν Λάζαρε Λάζαρ δεῦρο ἔξω καὶ εὐθὺς ἐξῆλθεν τεθνηκὼς δεδεμένος τοὺς τὰς πόδας χεῖρας καὶ τὰς τοὺς χεῖρας πόδας κειρίαις καὶ ὄψις αὐτοῦ σουδαρίῳ περιεδέδετο ἐδέδετο περιδέδετο λέγει αὐτοῖς Ἰησοῦς αὐτοῖς λύσατε αὐτὸν καὶ ἄφετε αὐτὸν ὑπάγειν πολλοὶ δὲ οὖν ἐκ τῶν Ἰουδαίων οἱ τῶν ἐλθόντες ἐλθόντων πρὸς τὴν Μαριὰμ καὶ θεασάμενοι ἑωρακότες ὃσα ἐποίησεν Ἰησοῦς ἐπίστευσαν εἰς αὐτόν τινὲς δὲ ἐξ αὐτῶν ἀπῆλθον ἀπῆλθαν πρὸς τοὺς Φαρισαίους καὶ εἶπον εἶπαν ἐπόν αὐτοῖς ὃσα ἐποίησεν Ἰησοῦς συνήγαγον οὖν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι Συνέδριον καὶ ἔλεγον ἔλεγαν τί ποιοῦμεν ποιήσομεν ὅτι οὗτος ἄνθρωπος τοιαῦτα πολλὰ σημεῖα ποιεῖ σημεῖα καὶ ἐὰν ἀφῶμεν αὐτὸν οὕτως πάντες πιστεύσουσιν πιστεύουσιν πιστεύσωσιν εἰς αὐτόν καὶ ἐλεύσονται οἱ Ῥωμαῖοι καὶ ἀροῦσιν ἡμῶν καὶ τὸν τὸ τὴν τόπον πόλιν ἡμῶν καὶ τὸ ἔθνος εἷς δέ τις ἐξ αὐτῶν Καϊάφας Καίφας ἀρχιερεὺς ὢν τοῦ ἐνιαυτοῦ ἐκείνου εἶπεν αὐτοῖς ὑμεῖς οὐκ οἴδατε οὐδέν οὐδὲ λογίζεσθε διαλογίζεσθε ὅτι συμφέρει ὑμῖν ἡμῖν ἵνα εἷς ἄνθρωπος ἀποθάνῃ ὑπὲρ τοῦ λαοῦ καὶ μὴ ὅλον τὸ ἔθνος ἀπόληται τοῦτο δὲ ἀφʼ ἑαυτοῦ οὐκ εἶπεν ἀλλὰ ἄρχων ἀρχιερεὺς ὢν τοῦ ἐνιαυτοῦ ἐκείνου ἐπροφήτευσεν προεφήτευσεν ὅτι Ἰησοῦς ἔμελλεν ἤμελλεν Ἰησοῦς ἀποθνῄσκειν Ἰησοῦς ὑπὲρ τοῦ ἔθνους καὶ οὐχ ὑπὲρ τοῦ ἔθνους μόνον ἀλλʼ ἵνα καὶ τὰ τέκνα τοῦ Θεοῦ τέκνα τὰ διεσκορπισμένα ἐσκορπισμένα συναγάγῃ εἰς ἕν συναγάγῃ ἀπʼ ἐκείνης οὖν τῆς ἡμέρας ἐβουλεύσαντο συνεβουλεύσαντο ἵνα ἀποκτείνωσιν αὐτόν Ἰησοῦς οὖν δὲ Ἰησοῦς οὐκέτι παρρησίᾳ περιεπάτει ἐν τοῖς Ἰουδαίοις ἀλλὰ ἀπῆλθεν ἐκεῖθεν εἰς τὴν χώραν Σαμφουρείν ἐγγὺς τῆς ἐρήμου εἰς Ἐφραὶμ λεγομένην πόλιν κἀκεῖ καὶ ἐκεῖ ἔμεινεν διέτριβεν μετὰ τῶν μαθητῶν αὑτοῦ ἦν ἐγγὺς δὲ ἐγγὺς ἦν τὸ Πάσχα τῶν Ἰουδαίων καὶ ἀνέβησαν οὖν πολλοὶ εἰς Ἱεροσόλυμα πολλοὶ ἐκ τῆς χώρας πρὸ πρὶν τοῦ τὸ Πάσχα Πάσχα ἵνα ἁγνίσωσιν ἑαυτούς ἐζήτουν οὖν καὶ τὸν Ἰησοῦν καὶ ἔλεγον ἔλεγαν μετʼ ἀλλήλων ἐν τῷ ἱερῷ ἑστηκότες ἑστῶτες τί δοκεῖ δοκεῖτε ὑμῖν ὅτι οὐ μὴ ἔλθῃ εἰς τὴν ἑορτήν ὁρτήν δεδώκεισαν δὲ καὶ οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι πρεσβύτεροι ἐντολὴν ἐντολὰς ἵνα ἂν ἐάν τις γνῷ γνοῖ ποῦ ἐστιν μηνύσῃ ὅπως ὀπῷ πιάσωσιν αὐτόν οὖν Ἰησοῦς πρὸ ἓξ πέντε ἡμερῶν τοῦ Πάσχα ἦλθεν εἰς Βηθανίαν ὅπου ἦν Λάζαρος τεθνηκὼς ὃν ἤγειρεν Ἰησοῦς ἐκ νεκρῶν Ἰησοῦς καὶ ἐποίησαν ἐποίησεν οὖν αὐτῷ δεῖπνον ἐκεῖ καὶ Μάρθα διηκόνει Μάρθα αὐτῷ δὲ Λάζαρος εἷς ἦν ἐκ τῶν ἀνακειμένων συνανακειμένων σὺν αὐτῷ οὖν Μαρία Μαριὰμ λαβοῦσα λαμβάνει λίτραν μύρου νάρδου πιστικῆς μύρου πολυτίμου καὶ ἤλειψεν τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ καὶ ἐξέμαξεν ταῖς θριξὶν αὐτῆς τοὺς πόδας αὐτοῦ καὶ δὲ οἰκία ἐπληρώθη ἐπλήσθη ἐπληροῦτο ἐκ τῆς ὀσμῆς τοῦ μύρου λέγει δὲ οὖν Ἰούδας Ἰσκαριώτης εἷς ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ Ἰούδας ἀπὸ Σίμωνος Ἰσκαριώτης Καρυώτου ὃς μέλλων ἤμελλεν αὐτὸν παραδιδόναι παραδοῦναι αὑτόν διὰ τί τοῦτο τὸ μύρον οὐκ ἐπράθη τριακοσίων δηναρίων καὶ ἐδόθη τοῖς πτωχοῖς εἶπεν τοῦτο δὲ τοῦτο εἶπεν οὐχ ὅτι περὶ τῶν πτωχῶν ἔμελεν αὐτῷ ἀλλʼ ὅτι κλέπτης ἦν καὶ τὸ γλωσσόκομον γλωσσοκομίον εἶχεν ἔχον ἔχων καὶ τὰ βαλλόμενα ἐβάσταζεν εἶπεν οὖν Ἰησοῦς ἄφες αὐτήν ἵνα εἰς τὴν ἡμέραν τοῦ ἐνταφιασμοῦ μου τετήρηκεν τηρήσῃ αὐτό τοὺς πτωχοὺς γὰρ πάντοτε ἔχετε μεθʼ ἑαυτῶν ἐμὲ δὲ οὐ πάντοτε ἔχετε ἔγνω οὖν ὄχλος δὲ πολὺς ἐκ τῶν Ἰουδαίων ἤκουσαν ὅτι ἐκεῖ ἐστιν καὶ ἦλθον ἦλθαν οὐ διὰ τὸν Ἰησοῦν μόνον ἀλλʼ ἵνα καὶ τὸν Λάζαρον λᾷον ἴδωσιν ὃν ἤγειρεν Ἰησοῦς ἐκ τῶν νεκρῶν Ἰησοῦς ἐβουλεύσαντο δὲ καὶ οἱ ἀρχιερεῖς ἵνα καὶ τὸν Λάζαρον ἀποκτείνωσιν ὅτι πολλοὶ τῶν Ἰουδαίων διʼ αὐτὸν ὑπῆγον τῶν Ἰουδαίων καὶ ἐπίστευον ἐπίστευσαν εἰς τὸν Ἰησοῦν τῇ ἐπαύριον ὄχλος πολὺς ἐλθὼν εἰς τὴν ἑορτήν ἀκούσαντες ὅτι ἔρχεται Ἰησοῦς ἔρχεται εἰς Ἱεροσόλυμα Ἰερουσαλήμ ἔλαβον ἔλαβαν τὰ βαΐα τῶν φοινίκων καὶ ἐξῆλθον εἰς ὑπάντησιν συνάντησιν ἀπάντησιν αὐτῷ αὐτοῦ καὶ ἐκραύγαζον ἐκραύγασαν ἔκραζον λέγοντες ὡσαννά εὐλογητὸς εὐλογημένος ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου καὶ Βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ Ἰστραήλ εὑρὼν δὲ Ἰησοῦς ὀνάριον ἐκάθισεν ἐπʼ αὐτό καθώς ἐστιν γεγραμμένον μὴ φοβοῦ θυγάτηρ θύγατερ Σιών ἰδοὺ βασιλεύς σου ἔρχεται καθήμενος ἐπὶ πῶλον πώλου ὄνου ταῦτα δὲ οὐκ ἐνόησαν ἔγνωσαν αὐτοῦ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ τὸ πρῶτον ἀλλʼ ὅτε ἐδοξάσθη Ἰησοῦς τότε ἐμνήσθησαν ὅτι ταῦτα ἦν ἐπʼ ἐν περὶ αὐτῷ αὐτοῦ ἦν γεγραμμένα καὶ ταῦτα ἐποίησαν αὐτῷ ἐμαρτύρει οὖν ὄχλος ὢν μετʼ αὐτοῦ ὅτε ὅτι τὸν Λάζαρον ἐφώνησεν ἐκ τοῦ μνημείου καὶ ἤγειρεν αὐτὸν ἐκ νεκρῶν διὰ τοῦτο καὶ ὑπήντησεν ὑπήντησαν αὐτῷ καὶ ὄχλος ὄχλοι πολὺς ὅτι ἤκουσαν ἤκουσεν τοῦτο αὐτὸν τοῦτο πεποιηκέναι τὸ σημεῖον οἱ οὖν Φαρισαῖοι εἶπαν εἶπον πρὸς αὑτούς ἑαυτούς θεωρεῖτε θεωρεῖται ὅτι οὐκ ὠφελεῖτε οὐδέν ἴδε κόσμος ὅλος ὀπίσω αὐτοῦ ἀπῆλθεν ἦσαν δὲ καὶ τινες Ἕλληνές τινες ἐκ τῶν ἀναβαινόντων ἀναβάντων ἵνα προσκυνήσωσιν προσκυνήσουσιν ἐν τῇ ἑορτῇ οὗτοι οὖν προσῆλθον προσῆλθαν τῷ Φιλίππῳ τῷ ἀπὸ Βηθσαϊδὰ τῆς Γαλιλαίας καὶ ἠρώτων αὐτὸν λέγοντες κύριε θέλομεν τὸν Ἰησοῦν ἰδεῖν ἔρχεται Φίλιππος καὶ λέγει τῷ Ἀνδρέᾳ καὶ πάλιν ἔρχεται Ἀνδρέας δὲ καὶ Φίλιππος καὶ λέγουσιν τῷ Ἰησοῦ δὲ Ἰησοῦς ἀποκρίνεται ἀπεκρίνατο αὐτοῖς λέγων ἐλήλυθεν ὥρα ἵνα δοξασθῇ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ἐὰν μὴ κόκκος τοῦ σίτου πεσὼν εἰς τὴν γῆν ἀποθάνῃ αὐτὸς μόνος μένει ἐὰν δὲ ἀποθάνῃ πολὺν καρπὸν φέρει φιλῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἀπολλύει ἀπολεῖ ἀπολέσει αὐτήν καὶ μισῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ φυλάξει αὐτήν εἰς ζωὴν αἰώνιον φυλάξει αὐτήν ἐὰν ἐμοί τις μοι διακονῇ τις ἐμοὶ ἀκολουθείτω καὶ ὅπου ἂν εἰμὶ ἐγὼ ειμι ἐκεῖ καὶ διάκονος ἐμὸς ἔσται εστιν καὶ ἐάν δὲ τις ἐμοὶ διακονῇ τιμήσει αὐτὸν Πατήρ μου νῦν ψυχή μου τετάρακται καὶ τί εἴπω Πάτερ σῶσόν με ἐκ τῆς ὥρας ταύτης ἀλλὰ διὰ τοῦτο ἦλθον εἰς τὴν ὥραν ταύτην Πάτερ Πατὴρ δόξασόν μου σου τὸ ὄνομα ἐν τῇ δόξῃ εἴχον παρὰ σοι πρὸ τοῦ τὸν κόσμον γενέσθαι καὶ ἐγένετο ἦλθεν οὖν φωνὴ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ λέγουσα καὶ ἐδόξασα καὶ πάλιν δοξάσω οὖν δὲ ὄχλος ἑστὼς ἑστηκώς καὶ ἀκούσας ἔλεγεν ἔλεγον ὅτι βροντὴν βροντή γεγονέναι γέγονεν ἄλλοι δὲ ἔλεγον ὅτι ἄγγελος αὐτῷ λελάληκεν ἐλάλησεν ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν Ἰησοῦς οὐ διʼ ἐμὲ αὕτη φωνὴ αὕτη ἦλθεν γέγονεν ἀλλὰ διʼ ὑμᾶς νῦν κρίσις ἐστὶν τοῦ κόσμου τούτου νῦν ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου καὶ ἐκβληθήσεται βληθήσεται ἔξω κἀγὼ καὶ ἐγὼ ἐὰν ἂν ὑψωθῶ ἐκ ἀπὸ τῆς γῆς πάντας πάντα ἑλκύσω πάντα πρὸς ἐμαυτόν τοῦτο τοῦτον δὲ ἔλεγεν σημαίνων ποίῳ θανάτῳ ἤμελλεν ἔμελλεν ἀποθνῄσκειν ἀπεκρίθη οὖν αὐτῷ ὄχλος ἡμεῖς ἠκούσαμεν ἐκ τοῦ νόμου ὅτι Χριστὸς μένει εἰς τὸν αἰῶνα καὶ πῶς σὺ λέγεις σὺ ὅτι δεῖ ὑψωθῆναι τὸν Υἱὸν τοῦ Ἀνθρώπου τίς ἐστιν οὖν οὗτος Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου εἶπεν οὖν αὐτοῖς Ἰησοῦς ἔτι μικρὸν χρόνον τὸ φῶς ἐν μεθʼ ὑμῖν ὑμῶν ἐστιν περιπατεῖτε οὖν ὡς ἕως τὸ φῶς ἔχετε ἵνα μὴ σκοτία ὑμᾶς σκοτία καταλάβῃ καταβῇ λάβῃ καὶ περιπατῶν ἐν τῇ σκοτίᾳ οὐκ οἶδεν ποῦ ὑπάγει ὡς ἕως τὸ φῶς ἔχετε πιστεύετε εἰς τὸ φῶς ἵνα υἱοὶ ἰοῖ φωτὸς γένησθε ταῦτα ἐλάλησεν Ἰησοῦς καὶ ἀπελθὼν ἀπῆλθεν καὶ ἐκρύβη ἀπʼ αὐτῶν τοσαῦτα ταῦτα δὲ αὐτοῦ σημεῖα πεποιηκότος ἔμπροσθεν αὐτῶν οὐκ ἐπίστευον ἐπίστευσαν εἰς αὐτόν ἵνα λόγος Ἠσαΐου τοῦ προφήτου πληρωθῇ ὃν εἶπεν Κύριε τίς ἐπίστευσεν τῇ ἀκοῇ ἡμῶν καὶ βραχίων Κυρίου τίνι ἀπεκαλύφθη διὰ τοῦτο οὐκ ἠδύναντο ἐδύναντο πιστεύειν καὶ ὅτι γάρ πάλιν εἶπεν Ἠσαΐας τετύφλωκεν αὐτῶν τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ ἐπώρωσεν ἐπήρωσεν πεπώρωκεν αὐτῶν τὴν καρδίαν ἵνα μὴ ἴδωσιν τοῖς ὀφθαλμοῖς καὶ μὴ νοήσωσιν νοήσουσιν τῇ καρδίᾳ συνῶσιν καὶ στραφῶσιν ἐπιστραφῶσιν ἐπιστρέψωσιν καὶ ἰάσομαι ἰάσωμαι αὐτούς ταῦτα δὲ εἶπεν Ἠσαΐας ὅτι ἐπεὶ ὅτε εἶδεν τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ αὐτοῦ καὶ ἐλάλησεν περὶ αὐτοῦ ὅμως μέντοι καὶ πολλοὶ ἐκ τῶν ἀρχόντων πολλοὶ ἐπίστευσαν εἰς αὐτόν ἀλλὰ διὰ τοὺς Φαρισαίους οὐχ ὡμολόγουν ἵνα μὴ ἀποσυνάγωγοι ἀποσυνάγωγῳ γένωνται ἠγάπησαν γὰρ τὴν δόξαν τῶν ἀνθρώπων μᾶλλον ἤπερ ὑπὲρ τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ Ἰησοῦς ἔκραξεν οὖν δὲ ἔκραξεν ἔκραζεν Ἰησοῦς καὶ εἶπεν ἔλεγεν πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ πιστεύει εἰς ἐμὲ ἀλλὰ εἰς τὸν πέμψαντά με καὶ θεωρῶν ἐμὲ θεωρεῖ καὶ τὸν πέμψαντά με ἐγὼ φῶς εἰς τὸν κόσμον ἐλήλυθα ἵνα πᾶς πιστεύων εἰς ἐμὲ ἐν τῇ σκοτίᾳ μὴ μείνῃ καὶ ἐάν ἂν τίς μου μὴ ἀκούσῃ τῶν ῥημάτων καὶ μὴ μηδὲ φυλάξῃ πιστεύσῃ αὐτά ἐγὼ οὐ κρίνω αὐτόν οὐ γὰρ ἦλθον ἵνα κρίνω τὸν κόσμον ἀλλʼ ἵνα σώσω τὸν κόσμον ἀθετῶν ἐμὲ καὶ μὴ λαμβάνων τὰ ῥήματά μου ἔχει τὸν κρίνοντα αὐτόν λόγος ὃν ἐλάλησα ἐκεῖνος κρινεῖ κρίνει αὐτὸν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ ὅτι ἐγὼ ἐξ ἐμαυτοῦ ἐγὼ οὐκ ἐλάλησα ἀλλʼ πέμψας με Πατὴρ αὐτός μοι ἐντολὴν μοι δέδωκεν ἔδωκεν τί εἴπω καὶ τί λαλήσω καὶ οἶδα ὅτι ἐντολὴ αὐτοῦ ζωὴ αἰώνιός αἰώνιον ἐστιν ζωὴ οὖν ἐγὼ λαλῶ ἐγὼ καθὼς εἴρηκέν μοι Πατήρ οὕτως λαλῶ πρὸ δὲ τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα εἰδὼς Ἰησοῦς ὅτι ἦλθεν ἥκει ἐλήλυθεν παρῆν αὐτοῦ ὥρα ἵνα μεταβῇ ἐκ τούτου τοῦ κόσμου τούτου πρὸς τὸν Πατέρα ἀγαπήσας τοὺς Ἰουδαίους ἰδίους τοὺς ἐν τῷ κόσμῳ εἰς τέλος ἠγάπησεν αὐτούς καὶ δείπνου γινομένου γενομένου τοῦ τε διαβόλου ἤδη βεβληκότος εἰς τὴν καρδίαν ἵνα παραδοῖ παραδῷ αὐτὸν Ἰούδας Ἰούδα Ἴδα Σίμωνος ἀπὸ Ἰσκαριώτου Καρυώτου Ἰσκαριώτῃ Ἰσκαριώτης ἵνα παραδοῖ αὐτὸν παραδῷ εἰδὼς Ἰησοῦς ὅτι πάντα δέδωκεν ἔδωκεν αὐτῷ Πατὴρ εἰς τὰς χεῖρας Πατὴρ καὶ ὅτι ἀπὸ Θεοῦ ἐξῆλθεν καὶ ὅτι πρὸς τὸν Θεὸν ὑπάγει ἐγείρεται ἐκ τοῦ δείπνου καὶ τίθησιν τὰ ἱμάτια αὐτοῦ καὶ λαβὼν λέντιον διέζωσεν διεζώσατο ἑαυτόν εἶτα λαβὼν βάλλει ὕδωρ βάλλει εἰς τὸν νιπτῆρα ποδονιπτῆρα καὶ ἤρξατο ἤρξαντο νίπτειν τοὺς πόδας τῶν μαθητῶν αὐτοῦ καὶ ἐκμάσσειν τῷ λεντίῳ ἦν διεζωσμένος ἔρχεται οὖν πρὸς τὸν Σίμωνα Πέτρον Σίμωνα καὶ λέγει αὐτῷ ἐκεῖνος Κύριε σύ μου νίπτεις τοὺς πόδας ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ ἐγὼ ποιῶ σὺ σοι οὐκ οἶδας ἄρτι γάρ ἇρʼ τί γνώσῃ δὲ με μετὰ ταῦτα λέγει αὐτῷ Πέτρος Κύριε οὐ μὴ μου νίψῃς νίψεις μου τοὺς πόδας μου εἰς τὸν αἰῶνα ἀπεκρίθη αὐτῷ Ἰησοῦς αὐτῷ ἐὰν μὴ νίψω σε οὐκ ἔχεις μέρος μετʼ ἐμοῦ λέγει αὐτῷ Σίμων Πέτρος Σίμων Κύριε μὴ μόνον τοὺς πόδας μου μόνον ἀλλὰ καὶ τὰς χεῖρας καὶ τὴν κεφαλήν λέγει αὐτῷ Ἰησοῦς λελουμένος οὐκ χρείαν ἔχει χρείαν τὴν κεφαλὴν νίψασθαι εἰ μὴ τοὺς πόδας μόνον νίψασθαι ἀλλʼ ἔστιν γάρ καθαρὸς ὅλος πιστὸς καὶ ὑμεῖς καθαροί ἐστε ἀλλʼ οὐχὶ πάντες ᾔδει γὰρ Ἰησοῦς τὸν παραδιδόντα αὐτόν διὰ τοῦτο εἶπεν ὅτι οὐχὶ πάντες καθαροί ἐστε ὅτε οὖν ἔνιψεν τοὺς πόδας αὐτῶν καὶ ἔλαβεν τὰ ἱμάτια αὐτοῦ ἑαυτοῦ αὐτῶν καὶ ἀναπεσὼν ἀνέπεσεν πάλιν εἶπεν αὐτοῖς γινώσκετε τί πεποίηκα ὑμῖν ὑμεῖς φωνεῖτέ με Διδάσκαλος καὶ Κύριος καὶ καλῶς λέγετε λέγεται εἰμὶ γάρ εἰ οὖν ἐγὼ ἔνιψα ὑμῶν τοὺς πόδας ὑμῶν Κύριος καὶ Διδάσκαλος πόσῳ μᾶλλον καὶ ὑμεῖς ὀφειλέται ὀφείλετε ἀλλήλων νίπτειν ἀλλήλων τοὺς πόδας ὑπόδειγμα γὰρ ἔδωκα δέδωκα ὑμῖν ἵνα καθὼς ἐγὼ ἐποίησα ὑμῖν καὶ ὑμεῖς ποιῆτε ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν οὐκ ἔστιν δοῦλος μείζων τοῦ κυρίου αὐτοῦ οὐδὲ μεῖζον ἀπόστολος μείζων μεῖζον τοῦ πέμψαντος αὐτόν εἰ ταῦτα οἴδατε μακάριοί ἐστε ἐὰν ποιῆτε αὐτά οὐ περὶ πάντων ὑμῶν λέγω ἐγὼ γάρ οἶδα τίνας οὓς ἐξελεξάμην ἀλλʼ ἵνα πληρωθῇ Γραφὴ πληρωθῇ τρώγων μετʼ ἐμοῦ μου τὸν ἄρτον ἐπῆρεν ἐπῆρκεν ἐπʼ ἐμὲ τὴν πτέρναν αὐτοῦ ἀπʼ ἄρτι λέγω ὑμῖν πρὸ τοῦ γενέσθαι ἵνα πιστεύσητε πιστεύητε ὅταν γένηται πιστεύσητε πιστεύητε ὅτι ἐγώ εἰμι ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν λαμβάνων ἄν ἐάν ἅτινά τινα πέμψω ἐμὲ λαμβάνει καὶ δὲ ἐμὲ λαμβάνων ἐμέ λαμβάνει καὶ τὸν πέμψαντά με ταῦτα εἰπὼν Ἰησοῦς ἐταράχθη τῷ πνεύματι πνεῦμα καὶ ἐμαρτύρησεν καὶ εἶπεν ἀμὴν ἀμὴν λέγω λέγων ὑμῖν λέγω ὅτι εἷς ἐξ ὑμῶν παραδώσει με ἔβλεπον οὖν οἱ Ἰουδαῖοι εἰς ἀλλήλους οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἀπορούμενοι ἀποροῦντες περὶ τίνος λέγει ἦν δὲ ἀνακείμενος εἷς ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ ἐν τῷ κόλπῳ κόπῳ τοῦ Ἰησοῦ ὃν καὶ ἠγάπα Ἰησοῦς νεύει οὖν τούτῳ Σίμων Πέτρος Πέτρους πυθέσθαι τίς ἂν εἴη οὗτος περὶ οὖ ἔλεγεν καὶ λέγει αὐτῷ εἰπὲ τίς ἐστιν περὶ οὗ λέγει εἶπεν ἀναπεσὼν ἐπιπεσὼν οὖν δὲ ἐκεῖνος οὕτως ἐπὶ τὸ στῆθος τοῦ Ἰησοῦ λέγει αὐτῷ Κύριε τίς ἐστιν ἀποκρίνεται αὐτῷ οὖν Ἰησοῦς καὶ λέγει ἐκεῖνός ἐστιν ἂν ἐγὼ δώσω ἐμβάψας βάψας βάψω τὸ ψωμίον ἐπιδώσω καὶ δώσω αὐτῷ βάψας ἐμβάψας οὖν τὸ ψωμίον λαμβάνει καὶ δίδωσιν Ἰούδᾳ Σίμωνος ἀπὸ Ἰσκαριώτῃ Ἰσκαριώτου Καρυώτου καὶ μετὰ τὸ ψωμίον τότε εἰσῆλθεν εἰς ἐκεῖνον Σατανᾶς καὶ λέγει οὖν αὐτῷ Ἰησοῦς ποιεῖς ποίησον ποιῇς τάχιον τοῦτο δὲ οὐδεὶς ἔγνω ἐγνοῖ τῶν ἀνακειμένων πρὸς τί εἶπεν αὐτῷ τινὲς γὰρ δὲ ἐδόκουν ὅτι ἐπεὶ ἐπὶ τὸ γλωσσόκομον γλωσσοκομίον εἶχεν Ἰούδας ὅτι λέγει αὐτῷ Ἰησοῦς Ἰούδας ἀγορᾷ ἀγόρασον ὧν χρείαν ἔχομεν εἰς τὴν ἑορτήν τοῖς πτωχοῖς ἵνα τι δῷ δοῖ λαβὼν οὖν τὸ ψωμίον ἐκεῖνος εὐθέως ἐξῆλθεν εὐθύς ἦν δὲ νύξ ὅτε οὖν ἐξῆλθεν λέγει Ἰησοῦς νῦν ἐδοξάσθη Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου καὶ Θεὸς ἐδοξάσθη ἐν αὐτῷ καὶ εἰ Θεὸς ἐδοξάσθη ἐν αὐτῷ καὶ Θεὸς δοξάσει αὐτὸν ἐν αὑτῷ ἑαυτῷ καὶ εὐθὺς καὶ ἐΰς δοξάσει αὐτόν τεκνία ἔτι μικρὸν χρόνον μεθʼ ὑμῶν εἰμι ζητήσετέ με καὶ καθὼς εἶπον εἴρηκα τοῖς Ἰουδαίοις ὅτι ὅπου ἐγὼ ὑπάγω ἐγὼ ὑμεῖς οὐ δύνασθε ἐλθεῖν καὶ ὑμῖν λέγω πλὴν ἄρτι ἐντολὴν καινὴν δίδωμι ὑμῖν ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους καθὼς κᾀγὼ ἐγὼ ἠγάπησα ὑμᾶς ἵνα καὶ ὑμεῖς ἀλλʼ ἀγαπᾶτε ἀλλήλους ἀγαπᾶτε ἐν τούτῳ γάρ γνώσονται πάντες ὅτι ἐμοῦ ἐμοὶ μαθηταί ἐστε μαθηταὶ ἐὰν ἀγάπην ἔχητε ἐν μετʼ ἀλλήλοις ἅλλοις ἀλλήλων λέγει αὐτῷ Σίμων Πέτρος Κύριε ποῦ ὑπάγεις ἀπεκρίθη λέγει αὐτῷ Ἰησοῦς ὅπου ἐγὼ ὑπάγω οὐ δύνασαί μοι νῦν ἀκολουθῆσαι ἀκολουθεῖν συνακολουθῆσαι ἄρτι ὕστερον ἀκολουθήσεις δὲ μοι ἀκολουθήσεις ὕστερον μοι λέγει αὐτῷ Πέτρος Κύριε διὰ τί οὐ δύναμαί δύνασαι σοι μοι νῦν ἀκολουθῆσαι ἀκολουθεῖν ἄρτι ὑπὲρ σου τὴν ψυχήν μου ὑπὲρ σοῦ θήσω ἀπεκρίθη ἀποκρίνεται αὐτῷ Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ τὴν ψυχήν σου ὑπὲρ ἐμοῦ θήσεις ἀμὴν ἀμὴν λέγω σοι σου ὅτι οὐ μὴ ἀλέκτωρ φωνήσῃ φωνήσει ἕως οὗ σὺ ἀρνήσῃ ἀπαρνήσῃ με ἀπαρνήσῃ τρίς καὶ εἶπεν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ μὴ ταρασσέσθω ὑμῶν καρδία πιστεύετε εἰς τὸν Θεόν καὶ εἰς ἐμὲ πιστεύετε ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ Πατρός μου μοναὶ πολλαί εἰσιν εἰ δὲ μή ἂν εἶπον ἂν ὑμῖν ὅτι πορεύομαι ἑτοιμάσαι τόπον ὑμῖν τόπον κᾂν καὶ ἐὰν πορευθῶ καὶ ἑτοιμάσω ἑτοιμάσαι ὑμῖν τόπον ὑμῖν πάλιν ἔρχομαι πάλιν καὶ παραλήμψομαι ὑμᾶς πρὸς ἐμαυτόν ἵνα ὅπου εἰμὶ ἐγὼ ειμι καὶ ὑμεῖς ἦτε ἕσθαι καὶ ὅπου ἐγὼ ὑπάγω οἴδατε καὶ τὴν ὁδόν οἴδατε λέγει αὐτῷ Θωμᾶς λεγόμενος Δίδυμος Κύριε οὐκ οἴδαμεν ποῦ ὑπάγεις καὶ πῶς οἴδαμεν δυνάμεθα τὴν ὁδὸν εἰδέναι οἴδαμεν δυνάμεθα λέγει αὐτῷ Ἰησοῦς ἐγώ εἰμι ὁδὸς καὶ ἀλήθεια καὶ ζωή οὐδεὶς ἔρχεται πρὸς τὸν Πατέρα εἰ μὴ διʼ ἐμοῦ εἰ ἐγνώκατε ἐγνώκειτέ με ἐμέ καὶ τὸν Πατέρα μου ἐγνώκειτε ἂν γνώσεσθε ᾔδειτε καὶ ἀπʼ ἄρτι γινώσκετε γιγνώσκετε γνώσεσθαι αὐτὸν καὶ ἑωράκατε αὐτόν λέγει αὐτῷ Φίλιππος Κύριε δεῖξον ἡμῖν τὸν Πατέρα καὶ ἀρκεῖ ἡμῖν λέγει αὐτῷ Ἰησοῦς τοσοῦτον τοσούτῳ χρόνον χρόνῳ μεθʼ ὑμῶν εἰμι καὶ οὐκ ἔγνωκάς με Φίλιππε ἑωρακὼς ἐμὲ ἑώρακεν καὶ τὸν Πατέρα καὶ πῶς σὺ λέγεις ὅτι δεῖξον ἡμῖν τὸν Πατέρα οὐ πιστεύεις πιστεύσεις ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ Πατρὶ καὶ Πατὴρ ἐν ἐμοί ἐστιν τὰ ῥήματα ἐγὼ λέγω λαλῶ λελάληκα ὑμῖν ἀπʼ ἐμαυτοῦ οὐ λαλῶ δὲ Πατὴρ ἐν ἐμοὶ μένων αὐτὸς ποιεῖ τὰ ἔργα αὐτὸς αὐτοῦ πιστεύετέ μοι ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ Πατρὶ καὶ Πατὴρ ἐν ἐμοί κᾀγὼ ἐν τῷ πατρὶ εἰ δὲ μή γε διὰ τὰ ἔργα αὐτὰ αὐτοῦ πιστεύετε μοι ἀμὴν ἁμῆ ἀμὴν λέγω ὑμῖν πιστεύων εἰς ἐμὲ τὰ ἔργα ἐγὼ ποιῶ κἀκεῖνος ποιήσει κἀκεῖ καὶ μείζονα τούτων ποιήσει ὅτι ἐγὼ πρὸς τὸν Πατέρα μου πορεύομαι πορεύσομαι καὶ τι ἂν ἐάν αἰτήσητε αἰτήσηται αἰτήτε αἰτηταὶ ἐν τῷ ὀνόματί μου τοῦτο ποιήσω ἵνα δοξασθῇ Πατὴρ ἐν τῷ Υἱῷ ἐάν ἂν τι αἰτήσητέ με ἐν τῷ ὀνόματί μου τοῦτο ἐγὼ ποιήσω ἐὰν ἀγαπᾶτέ ἀγαπητέ με τὰς ἐντολὰς τὰς ἐμὰς τηρήσετε τηρήσατε τηρήσητε κἀγὼ καὶ ἐγὼ ἐρωτήσω τηρήσω τὸν Πατέρα καὶ ἀλλὰ ἄλλον Παράκλητον δώσει ὑμῖν ἵνα μένῃ μεθʼ ὑμῶν εἰς τὸν αἰῶνα μεθʼ ὑμῶν τὸ τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας κόσμος οὐ δύναται λαβεῖν ὅτι οὐ θεωρεῖ αὐτὸ αὑτόν οὐδὲ γινώσκει γιγνώσκει αὐτό αὑτόν ὑμεῖς δὲ γινώσκετε αὐτό αὑτόν ὅτι παρʼ ὑμῖν μένει καὶ ἐν ὑμῖν ἔσται ἐστίν οὐκ ἀφήσω ὑμᾶς ὀρφανούς ἔρχομαι πρὸς ὑμᾶς ἔτι μικρὸν καὶ κόσμος με οὐκέτι θεωρεῖ ὑμεῖς δὲ θεωρεῖτέ με ὅτι ἐγὼ ζῶ ἐγὼ καὶ ὑμεῖς ζήσεσθε ζήσετε ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ὑμεῖς γνώσεσθε ὑμεῖς ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ Πατρί μου καὶ ὑμεῖς ἐν ἐμοὶ κἀγὼ καὶ ἐγὼ ἐν ὑμῖν ἔχων τὰς ἐντολάς μου καὶ τηρῶν αὐτὰς ἐκεῖνός ἐστιν ἀγαπῶν με δὲ ἀγαπῶν με ἀγαπηθήσεται τηρηθήσεται ὑπὸ τοῦ Πατρός μου κἀγὼ καὶ ἐγὼ ἀγαπήσω αὐτὸν καὶ ἐμφανίσω ἐμφωνήσω αὐτῷ ἐμαυτόν λέγει πρός αὑτόν αὐτῷ Ἰούδας οὐχ ἀπὸ Ἰσκαριώτης Καρυώτου Κύριε καὶ τί γέγονεν εστιν ὅτι ἡμῖν μέλλεις ἡμεῖς ἡμῖν ἐμφανίζειν ἐμφανίζεις σεαυτὸν καὶ οὐχὶ τῷ κόσμῳ ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ ἐάν τις ἀγαπᾷ με τὸν λόγον μου τηρήσει τηρήσῃ καὶ Πατήρ μου ἀγαπήσει αὐτόν καὶ πρὸς παρʼ αὐτὸν ἐλευσόμεθα ἐλεύσομαι εἰσελευσόμεθα καὶ πρός αὑτόν μονὴν παρʼ αὐτῷ ποιησόμεθα ποιήσομαι ποιήσομεν μὴ ἀγαπῶν με τοὺς τοῦ λόγους λόγου μου οὐ τηρεῖ τηρήσει καὶ λόγος ἐμὸς ὃν ἀκούετε οὐκ ἔστιν ἐμὸς ἀλλὰ τοῦ πέμψαντός με Πατρός ταῦτα λελάληκα ὑμῖν παρʼ ὑμῖν μένων δὲ Παράκλητος πέμψει τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον πέμψει ὑμῖν Πατὴρ μου ἐν τῷ ὀνόματί μου ἐκεῖνος ὑμᾶς διδάξει πάντα καὶ ὑπομνήσει ὑμᾶς πάντα ἂν εἶπον εἴπω ὑμῖν ἐγώ εἰρήνην ἀφίημι ὑμῖν εἰρήνην τὴν ἐμὴν δίδωμι ὑμῖν οὐ καθὼς κόσμος δίδωσιν ὑμῖν ἐγὼ δίδωμι ὑμῖν μὴ ταρασσέσθω ὑμῶν καρδία μηδὲ δειλιάτω ἠκούσατε ὅτι ἐγὼ εἶπον ὑμῖν ὑπάγω καὶ ἔρχομαι πρὸς ὑμᾶς εἰ ἠγαπᾶτέ ἀγαπᾶτε με ἐχάρητε ἄν ὅτι εἶπον πορεύομαι πρὸς τὸν Πατέρα μου ὅτι Πατὴρ μου μείζων μού ἐστιν καὶ νῦν εἴρηκα ὑμῖν πρὶν γενέσθαι ἵνα ὅταν γένηται πιστεύσητε μοι οὐκέτι πολλὰ λαλήσω μεθʼ ὑμῶν ἔρχεται γὰρ τοῦ κόσμου τούτου ἄρχων καὶ ἐν ἐμοὶ οὐκ ἔχει οὐδέν εὑρεῖν ἀλλʼ ἵνα γνῷ κόσμος ὅτι ἀγαπῶ τὸν Πατέρα καὶ καθὼς ἐνετείλατο ἐντολὴν ἔδωκέν μοι Πατὴρ οὕτως ποιῶ ἐγείρεσθε ἄγωμεν ἐντεῦθεν ἐγώ εἰμι ἄμπελος ἀληθινή καὶ Πατήρ μου γεωργός ἐστιν πᾶν κλῆμα ἐν ἐμοὶ μὴ φέρον φέρων καρπὸν αἴρει αὐτό καὶ πᾶν τὸ καρποφόρον καρπὸν φέρον φέρων καθαίρει καθαριεῖ αὐτὸ αὑτόν ἵνα πλείονα καρπὸν πλείονα πλείω φέρῃ ἤδη ὑμεῖς καθαροί ἐστε διὰ τὸν λόγον ὃν λελάληκα ἐν ὑμῖν μείνατε ἐν ἐμοί κἀγὼ ἐν ὑμῖν καθὼς τὸ κλῆμα οὐ δύναται καρπὸν φέρειν ἀφʼ ἑαυτοῦ ἐὰν μὴ μένῃ μείνῃ ἐν τῇ ἀμπέλῳ οὕτως οὐδὲ ὑμεῖς ἐὰν μὴ καὶ ἐν ἐμοὶ μένητε μείνητε μένων ἐγώ γάρ εἰμι ἄμπελος ὑμεῖς τὰ κλήματα μένων ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν αὐτῷ οὗτος φέρει καρπὸν πολύν ὅτι χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν οὐδὲ ἐν ἐὰν μή ἐμῇ τις μένῃ μείνῃ ἐν ἐμοί ἐβλήθη ἐπλήθη ἔξω ὡς τὸ κλῆμα καὶ ἐξηράνθη καὶ συνάγουσιν αὐτὰ αὐτό καὶ εἰς τὸ πῦρ βάλλουσιν αὐτά καὶ καίεται ἐὰν δὲ μὴ μείνητε ἐν ἐμοὶ καὶ τὰ ῥήματά μου ἐν ὑμῖν μείνῃ ὃσα ἂν ἐὰν θέλητε θέλετε αἰτήσασθε αἰτήσεσθε καὶ γενήσεται ὑμῖν ἐν τούτῳ ἐδοξάσθη Πατήρ μου ἵνα καρπὸν πλείονα πολὺν καρπὸν φέρητε καὶ γένησθε γενήσεσθε μου μοι ἐμοὶ μαθηταί καθὼς ἠγάπησέν με Πατήρ κἀγὼ ἠγάπησα ὑμᾶς ἠγάπησα μείνατε ἐν τῇ ἀγάπῃ τῇ ἐμῇ ἐὰν τὰς ἐντολάς τὰς ἐμὰς μου τηρήσητε τηρῆτε μενεῖτε ἐν τῇ ἀγάπῃ μου καθὼς κᾀγὼ ἐγὼ τὰς ἐντολὰς τοῦ Πατρὸς μου τὰς ἐντολὰς μου τετήρηκα ἐτήρησα καὶ μένω αὐτοῦ ἐν τῇ ἀγάπῃ ταῦτα δὲ λελάληκα ὑμῖν ἵνα χαρὰ ἐμὴ ἐν ὑμῖν μείνῃ καὶ χαρὰ ὑμῶν πληρωθῇ αὕτη ἐστὶν ἐντολὴ ἐμὴ ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους ὡς καθὼς ἠγάπησα ὑμᾶς μείζονα ταύτης ἀγάπην οὐδεὶς οὐδὲ εἰς ἔχει ἵνα τις τὴν ψυχὴν τὴν ἑαυτοῦ αὐτοῦ θῇ ὑπὲρ τῶν φίλων αὐτοῦ αὐτῷ ὑμεῖς γάρ φίλοι μού ἐστε ἐὰν ποιῆτε ποιήσητε ὅσα ἐγὼ ἐντέλλομαι ὑμῖν οὐκέτι ὑμᾶς λέγω ὑμᾶς δούλους ὅτι δοῦλος οὐκ οἶδεν τί ποιεῖ αὐτοῦ κύριος ὑμᾶς δὲ εἴρηκα λέγω φίλους ὅτι πάντα ὃσα ἤκουσα παρὰ πρὸ τοῦ Πατρός μου ἐγνώρισα ὑμῖν οὐχ ὑμεῖς με ἐξελέξασθε ἀλλʼ ἐγὼ ἐξελεξάμην ὑμᾶς καὶ ἔθηκα ὑμᾶς ἵνα ὑμεῖς ὑμᾶς ὑπάγητε καὶ πολὺ καρπὸν φέρητε καὶ καρπὸς ὑμῶν μένῃ μείνῃ ἵνα τι ἂν ἐάν αἰτήσητε αἰτήτε τὸν Πατέρα ἐν τῷ ὀνόματί μου δῷ δώσει ὑμῖν ταῦτα ἐντέλλομαι ὑμῖν ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους εἰ κόσμος ὑμᾶς μισεῖ ἐμίσει ἐμίσησε γινώσκετε ὅτι ἐμὲ πρῶτον ὑμῶν μεμίσηκεν εἰ ἐκ τοῦ κόσμου ἦτε κόσμος ἂν τὸ τὸν ἴδιον ἴδιον ἐφίλει ὅτι δὲ οὐκ ἐκ τούτου τοῦ κόσμου οὐκ ἐστέ ἦτε ἀλλʼ ἐγὼ ἐξελεξάμην ὑμᾶς ἐκ τοῦ κόσμου διὰ τοῦτο μισεῖ ὑμᾶς μισεῖ κόσμος μισεῖ ὑμᾶς μνημονεύετε τοῦ τοὺς τὸν λόγου λόγους λόγον οὗ οὓς ὃν ἐγὼ εἶπον ἐλάλησα ὑμῖν οὐκ ἔστιν μου δοῦλος μείζων τοῦ κυρίου αὐτοῦ εἰ ἐμὲ ἐδίωξαν καὶ ὑμᾶς διώξουσιν εἰ τὸν λόγον μου ἐτήρησαν καὶ τὸν ὑμέτερον τηρήσουσιν τηρήσωσιν ἀλλὰ ταῦτα πάντα ποιήσουσιν ποιοῦσιν εἰς ὑμῖν ὑμᾶς διὰ τὸ ὄνομά μου ὅτι οὐκ οἴδασιν τὸν πέμψαντά με εἰ μὴ ἦλθον καὶ ἐλάλησα αὐτοῖς ἁμαρτίαν οὐκ εἴχοσαν εἴχον εἶχαν νῦν δὲ πρόφασιν οὐκ ἔχουσιν περὶ τῆς ἁμαρτίας αὐτῶν ἐμὲ μισῶν καὶ τὸν Πατέρα μου μισεῖ εἰ τὰ ἔργα μὴ ἐποίησα ἐν αὐτοῖς οὐδεὶς μηδείς ἄλλος ἐποίησεν πεποίηκεν ἁμαρτίαν οὐκ εἴχοσαν εἴχον εἶχαν νῦν δὲ καὶ ἑωράκασιν καὶ μεμισήκασιν καὶ ἐμὲ με καὶ τὸν Πατέρα μου ἀλλʼ ἵνα πληρωθῇ λόγος γεγραμμένος ἐν τῷ νόμῳ κόσμῳ αὐτῶν γεγραμμένος ὅτι ἐμίσησάν με δωρεάν ὅταν δὲ ἔλθῃ Παράκλητος ὃν ἐγὼ πέμψω πέμπω ὑμῖν παρὰ τοῦ Πατρός Πατέρα μου τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας παρὰ τοῦ Πατρὸς μου ἐκπορεύεται ἐκεῖνος μαρτυρήσει περὶ ἐμοῦ καὶ ὑμεῖς δὲ μαρτυρεῖτε ὅτι ἀπʼ ἀρχῆς μετʼ ἐμοῦ ἐστε ταῦτα λελάληκα ὑμῖν ἵνα μὴ σκανδαλισθῆτε ἀποσυναγώγους γάρ ποιήσουσιν ποιήσωσιν ὑμᾶς ἀλλʼ ἔρχεται ὥρα ἵνα πᾶς ἀποκτείνας ὑμᾶς δόξῃ λατρείαν προσφέρειν τῷ Κυρίῳ Θεῷ καὶ ταῦτα ποιήσουσιν ποιήσωσιν ὑμῖν ὅτι οὐκ ἔγνωσαν τὸν Πατέρα οὐδὲ ἐμέ ἀλλὰ ταῦτα λελάληκα ὑμῖν ἵνα ὅταν ἂν ἔλθῃ ὥρα αὐτῶν μνημονεύητε μνημονεύηται αὐτῶν ὅτι ἐγὼ εἶπον ὑμῖν ταῦτα δὲ ὑμῖν ἐξ ἀρχῆς ὑμῖν οὐκ εἶπον ὅτι μεθʼ ὑμῶν ἤμην νῦν δὲ ἐγὼ ὑπάγω πρὸς τὸν πέμψαντά με καὶ οὐδεὶς ἐξ ὑμῶν ἐρωτᾷ με ποῦ ὑπάγεις ὑπάγει ἀλλʼ ὅτι ταῦτα λελάληκα ὑμῖν λύπη πεπλήρωκεν ὑμῶν τὴν καρδίαν ἀλλʼ ἐγὼ τὴν ἀλήθειαν λέγω ὑμῖν συμφέρει ὑμῖν ἵνα ἐγὼ ἀπέλθω ἐὰν γὰρ ἐγὼ μὴ ἀπέλθω Παράκλητος οὐκ μὴ ἐλεύσεται ἔλθῃ πρὸς ἡμᾶς ὑμᾶς ἐὰν δὲ μὴ ἀπέλθω πορευθῶ πέμψω αὐτὸν πρὸς ὑμᾶς καὶ ἐλθὼν ἐκεῖνος ἐλέγξει τὸν κόσμον περὶ ἁμαρτίας καὶ περὶ δικαιοσύνης καὶ περὶ κρίσεως περὶ ἁμαρτίας μέν ὅτι οὐ πιστεύουσιν εἰς ἐμέ περὶ δικαιοσύνης δέ ὅτι πρὸς τὸν Πατέρα μου ὑπάγω καὶ οὐκέτι θεωρεῖτέ με περὶ δὲ κρίσεως ὅτι ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου κέκριται ἔτι πολλὰ ἔχω λέγειν ὑμῖν λέγειν ἀλλʼ οὐ δύνασθε αὐτά βαστάζειν ἄρτι ὅταν δὲ ἔλθῃ ἐκεῖνος τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας ἐκεῖνος ὁδηγήσει ὑμᾶς ὁδηγήσει ἐν εἰς πάσαν τῇ τὴν ἀληθείᾳ ἀλήθειαν πάσῃ πᾶσαν οὐ γὰρ λαλήσει ἀφʼ ἑαυτοῦ ἀλλʼ ὅσα ἐάν ἂν ἀκούσει ἀκούσῃ ἀκούει λαλήσει καὶ τὰ ἐρχόμενα ἀναγγελεῖ ἀναγγέλλει ὑμῖν ἡμῖν ἐκεῖνος ἐμὲ δοξάσει ὅτι ἐκ τοῦ ἐμοῦ λήμψεται καὶ ἀναγγελεῖ ἀναγγέλλει ὑμῖν πάντα ὅσα ἔχει Πατὴρ ἐμά ἐστιν διὰ τοῦτο εἶπον ὅτι ἐκ τοῦ ἐμοῦ λαμβάνει λήψεται καὶ ἀναγγελεῖ ὑμῖν μικρὸν καὶ οὐκέτι οὐ θεωρεῖτέ με καὶ πάλιν μικρὸν καὶ ὄψεσθέ με ὅτι ἐγὼ ὑπάγω πρὸς τὸν Πατέρα εἶπαν εἶπον οὖν ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ πρὸς ἀλλήλους τί ἐστιν τοῦτο λέγει ἡμῖν μικρὸν καὶ οὐ οὐκέτι θεωρεῖτέ ὄψεσθε με καὶ πάλιν μικρὸν καὶ ὄψεσθέ με καί ὅτι ἐγὼ ὑπάγω πρὸς τὸν Πατέρα ἔλεγον οὖν τοῦτο τί ἐστιν τοῦτο τὸ λέγει τὸ μικρόν οὐκ οἴδαμεν τί λαλεῖ λέγει ἔγνω ἐγνοῖ οὖν Ἰησοῦς ὅτι ἤμελλον καὶ ἤθελον αὐτὸν ἐρωτᾶν ἐπερωτῆσαι περὶ τούτου καὶ εἶπεν αὐτοῖς περὶ τούτου ζητεῖτε μετʼ πρός ἀλλήλων ἀλλήλους ὅτι εἶπον μικρὸν καὶ οὐ θεωρεῖτέ με καὶ πάλιν μικρὸν καὶ ὄψεσθέ με ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι κλαύσετε καὶ θρηνήσετε ὑμεῖς δὲ κόσμος χαρήσεται ὑμεῖς δὲ λυπηθήσεσθε ἀλλʼ λύπη ὑμῶν εἰς χαρὰν γενήσεται γυνὴ ὅταν τίκτῃ λύπην λοιπήν ἔχει ὅτι ἦλθεν ὥρα ἡμέρα αὐτῆς ὅταν δὲ γεννήσῃ τὸ παιδίον οὐκέτι μνημονεύει τῆς λύπης θλίψεως διὰ τὴν χαρὰν ὅτι ἐγεννήθη ἐγενήθη ἄνθρωπος εἰς τὸν κόσμον καὶ ὑμεῖς οὖν λύπην μὲν νῦν μὲν οὖν λύπην ἔχετε ἕξετε πάλιν δὲ ὄψομαι ὑμᾶς καὶ χαρήσεται ὑμῶν καρδία καρδίαν καὶ τὴν χαρὰν ὑμῶν οὐδεὶς αἴρει ἀφαίρει ἀρεῖ ἀφʼ ὑμῶν καὶ ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ἐμὲ οὐκ ἐρωτήσετε οὐδέν ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ὅσα ἄν ἐάν τι αἰτήσητε τὸν Πατέρα δώσει ὑμῖν ἐν τῷ ὀνόματί μου δώσει ὑμῖν ἕως ἄρτι οὐκ ᾐτήσατε ᾐτήσασθε οὐδὲν ἐν τῷ ὀνόματί μου με αἰτεῖτε αἰτήσασθε καὶ λήμψεσθε ἵνα χαρὰ ὑμῶν πεπληρωμένη ἦν ταῦτα ἐν παροιμίαις λελάληκα ὑμῖν ἀλλʼ ἔρχεται ὥρα ὅπου ὅτε οὐκέτι ἐν παροιμίαις λαλήσω ὑμῖν ἀλλὰ ἐν παρρησίᾳ περὶ τοῦ Πατρὸς λαλήσω ὑμῖν ἀπαγγελῶ ἀπαγγέλλω ἀναγγελῶ ὑμῖν ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ αἰτήσασθε ἐν τῷ ὀνόματί μου αἰτήσεσθε καὶ οὐ λέγω ὑμῖν ὅτι ἐγὼ ἐρωτήσω τὸν Πατέρα μου περὶ ὑμῶν αὐτὸς γὰρ Πατὴρ φιλεῖ ὑμᾶς ὅτι ὑμεῖς ἐμὲ με πεφιλήκατε καὶ πεπιστεύκατε ὅτι ἐγὼ παρὰ τοῦ πατρὸς Θεοῦ ἐξῆλθον ἐξῆλθον παρὰ ἐκ τοῦ Πατρὸς καὶ ἐλήλυθα ἦλθον εἰς τὸν κόσμον πάλιν ἀφίημι τὸν κόσμον καὶ πορεύομαι πρὸς τὸν Πατέρα πορεύομαι λέγουσιν αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτῷ αὐτοῦ ἴδε νῦν ἐν παρρησίᾳ λαλεῖς καὶ παροιμίαν οὐδεμίαν λέγεις νῦν οἴδαμεν ὅτι οἶδας πάντα καὶ οὐ χρείαν ἔχεις ἵνα τίς σε ἐρωτᾷ ἐν τούτῳ πιστεύομεν ὅτι ἀπὸ παρὰ Θεοῦ ἐξῆλθες ἀπεκρίθη αὐτοῖς Ἰησοῦς ἄρτι πιστεύετε πιστεύεται ἰδοὺ ἴδε ἔρχεται ὥρα καὶ νῦν ἐλήλυθεν ὥρα ἵνα σκορπισθῆτε πάντες ἕκαστος εἰς τὰ ἴδια κἀμὲ καὶ ἐμὲ μόνον ἀφῆτε καὶ οὐκ εἰμὶ μόνος ὅτι Πατὴρ μετʼ ἐμοῦ ἐστιν ταῦτα δὲ λελάληκα ὑμῖν ἵνα ἐν ἐμοὶ εἰρήνην ἔχητε ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἔχετε ἔξετε ἀλλὰ θαρσεῖτε ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον ταῦτα ἐλάλησεν λελάληκεν Ἰησοῦς καὶ ἐπάρας ἐπῆρεν τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ εἶπεν Πάτερ ἐλήλυθεν ὥρα δόξασόν σου τὸν Υἱόν ἵνα καὶ Υἱὸς σου δοξάσῃ σέ καθὼς ἔδωκας αὐτῷ ἐξουσίαν πάσης σαρκός ἵνα πᾶν δέδωκας αὐτῷ δώσῃ δώσει δώσω δῷς ἔχῃ αὐτοῖς αὐτῷ ζωὴν αἰώνιον αὕτη δέ ἐστιν αἰώνιος ζωὴ ἵνα γινώσκωσι γινώσκουσιν σὲ τὸν μόνον ἀληθινὸν Θεὸν καὶ ὃν ἀπέστειλας ἀπέπεμψας ἀπέστειλεν Ἰησοῦν Χριστόν εἰς τοῦτον τὸν κόσμον ἐγώ σε ἐδόξασα ἐπὶ τῆς γῆς καὶ τὸ ἔργον σου τελειώσας ἐτελείωσα δέδωκάς ἔδωκας μοι με ἵνα ποιήσω καὶ νῦν δόξασόν με σύ Πάτερ Πατὴρ παρὰ σεαυτῷ τῇ δόξῃ ἥν εἶχον παρὰ σοι πρὸ τοῦ γενέσθαι τὸν κόσμον εἶναι παρὰ σοί ἐφανέρωσά σου τὸ ὄνομα σου τοῖς ἀνθρώποις οὓς ἔδωκάς δέδωκάς μοι ἐκ τούτου τοῦ κόσμου σου σοὶ ἦσαν κἀμοὶ καὶ ἐμοὶ αὐτοὺς ἔδωκας δέδωκας καὶ τὸν λόγον σου τετήρηκαν τετηρήκασιν ἐτήρησαν νῦν ἔγνωκαν ἔγνωκα ἔγνωσαν ἔγνων ὅτι πάντα ὅσα δέδωκάς ἔδωκάς ἔδωκες μοι παρὰ σοῦ ἐστιν εἰσιν ὅτι τὰ ῥήματα σου δέδωκάς ἔδωκάς ἔδωκες μοι δέδωκα ἔδωκα αὐτοῖς καὶ αὐτοὶ αὐτό ἔλαβον καὶ ἔγνωσαν ἀληθῶς ὅτι παρὰ σοῦ ἐξῆλθον καὶ ἐπίστευσαν ἐπίστευσας ὅτι σύ με ἀπέστειλας ἐγὼ περὶ αὐτῶν ἐρωτῶ οὐ περὶ τοῦ κόσμου ἐρωτῶ ἀλλὰ περὶ ὧν δέδωκάς ἔδωκας μοι ὅτι σοί εἰσιν καὶ τὰ ἐμὰ πάντα σά ἐστιν καὶ τὰ σὰ ἐμά εστιν ἐμοί αὑτούς ἔδωκας καὶ δεδόξασμαι ἐδόξασας ἔδοξας με ἐν αὐτοῖς καὶ οὐκέτι ἔτι εἰμὶ ἐν τούτῳ τῷ κόσμῳ ειμι καὶ οὗτοι αὐτοὶ ἐν τῷ κόσμῳ εἰσίν κἀγὼ καὶ ἐγὼ πρὸς σὲ ἔρχομαι οὐκέτι ειμι ἐν τῷ κόσμῳ καὶ ἐν τῷ κόσμῳ ειμι Πάτερ Πατὴρ Ἅγιε τήρησον αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου μου καὶ ὅτε ἤμην μετʼ αὐτῶν ἐγὼ ἐτήρουν αὑτούς ἐν τῷ ὀνόματι σου οὓς δέδωκάς ἔδωκας μοι ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς καὶ ἡμεῖς ὅτε ἤμην ἦμεν μήν μετʼ αὐτῶν ἐν τῷ κόσμῳ ἐγὼ ἐτήρουν αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου μου οὓς δέδωκάς ἔδωκας μοι καὶ ἐφύλαξα ἐφύλασσον καὶ οὐδεὶς ἐξ αὐτῶν ἀπώλετο εἰ μὴ υἱὸς τῆς ἀπωλείας ἵνα Γραφὴ πληρωθῇ νῦν δὲ πρὸς σὲ ἔρχομαι καὶ ταῦτα λαλῶ ἐν τούτῳ τῷ κόσμῳ ἵνα ἔχωσιν τὴν χαρὰν τὴν ἐμὴν πεπληρωμένην ἐν ταῖς καρδίαις ἑαυτοῖς αὑτοῖς σεαυτών ἐγὼ δέδωκα δὲ ἔδωκα αὐτοῖς τὸν λόγον σου ἐν αὐτοῖς καὶ κόσμος ἐμίσησεν μισεῖ αὐτούς ὅτι οὐκ εἰσὶν ἐκ τούτου τοῦ κόσμου καθὼς ἐγὼ οὐκ εἰμὶ ἐκ τοῦ κόσμου οὐκ ειμι οὐκ ἐρωτῶ ἵνα ἄρῃς αὐτοὺς ἐκ τοῦ κόσμου ἀλλʼ ἵνα τηρήσῃς αὐτοὺς ἐκ τοῦ πονηροῦ ἐκ τούτου τοῦ κόσμου οὐκ εἰσὶν καθὼς κᾀγὼ ἐγὼ οὐκ εἰμὶ ἐκ τοῦ κόσμου οὐκ εἰμί ἁγίασον αὐτοὺς ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου λόγος σὸς ἀλήθειά ἐστιν καθὼς ἐμὲ ἀπέστειλας εἰς τοῦτον τὸν κόσμον κἀγὼ ἀπέστειλα αὐτοὺς εἰς τοῦτον τὸν κόσμον καὶ ὑπὲρ αὐτῶν ἐγὼ ἁγιάζω ἐμαυτόν ἵνα ὦσιν καὶ αὐτοὶ ὦσιν ἡγιασμένοι ἐν ἀληθείᾳ οὐ περὶ τούτων δὲ μονῶν ἐρωτῶ μόνον ἀλλὰ καὶ περὶ ὑπὲρ τῶν πιστευόντων πιστευσόντων διὰ τοῦ λόγου αὐτῶν εἰς ἐμέ ἵνα πάντες ἓν ὦσιν καθὼς σύ Πάτερ Πατήρ ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν σοί ἵνα καὶ αὐτοὶ ἐν ἡμῖν ἓν ὦσιν ἵνα κόσμος πιστεύῃ πιστεύσῃ ὅτι σύ με ἀπέστειλας κἀγὼ καὶ ἐγὼ τὴν δόξαν μου ἣν δέδωκάς ἔδωκας μοι δέδωκα ἔδωκα αὐτοῖς ἵνα ὦσιν τὸ ἓν καθὼς ἡμεῖς ἕν ἐσμεν ἐγὼ ἐν αὐτοῖς καὶ σὺ ἐν ἐμοί κᾀγὼ ἐν αὐτοῖς ἵνα ὦσιν τετελειωμένοι εἰς τὸ ἕν καὶ ἵνα γινώσκῃ κόσμος ὅτι σύ με ἀπέστειλας καὶ ἠγάπησας ἠγάπησα αὐτοὺς καθὼς σὺ ἐμὲ με κἀμὲ ἠγάπησας Πάτερ Πατήρ οὓς δέδωκάς ἔδωκας μοι θέλω ἵνα ὅπου εἰμὶ ἐγὼ ειμι κἀκεῖνοι καὶ ἐκεῖνοι ὦσιν μετʼ ἐμοῦ ἵνα θεωρῶσιν θεωροῦσιν τὴν δόξαν τὴν ἐμὴν ἣν δέδωκάς ἔδωκάς μοι ὅτι ἠγάπησάς με πρὸ καταβολῆς κόσμου Πάτερ Πατὴρ δίκαιε καὶ κόσμος οὗτος σε οὐκ ἔγνω ἐγὼ δέ σε ἔγνων ἔγνωκα σε καὶ οὗτοι ἔγνωσαν ὅτι σύ με ἀπέστειλας καὶ ἐγνώρισα αὐτοῖς τὸ ὄνομά σου καὶ γνωρίσω ἵνα ἀγάπη ἣν ἠγάπησάς με αὑτούς ἐν αὐτοῖς ἤν κἀγὼ καὶ ἐγὼ ἐν αὐτοῖς ταῦτα εἰπὼν Ἰησοῦς ἐξῆλθεν σὺν αὐτοῖς τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ πέραν τοῦ χειμάρρου τοῦ τῶν κέδρου Κεδρὼν ὅπου ἦν κῆπος εἰς ὃν εἰσῆλθεν εἰσελήλυθεν αὐτὸς καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ᾔδει δὲ καὶ Ἰούδας παραδιδοὺς παραδίδων αὐτὸν τὸν τόπον ὅτι πολλάκις συνήχθη ἐκεῖ Ἰησοῦς ἐκεῖ μετὰ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ ἐκεῖ οὖν Ἰούδας λαβὼν τὴν σπεῖραν καὶ ἐκ τῶν ἀρχιερέων καὶ ἐκ τῶν Φαρισαίων ὑπηρέτας ἔρχεται ἐκεῖ μετὰ φανῶν καὶ λαμπάδων καὶ ὅπλων Ἰησοῦς δὲ οὖν εἰδὼς ἰδῶν πάντα τὰ ἐρχόμενα ἐπʼ αὐτὸν ἐξελθὼν ἐξῆλθεν καὶ εἶπεν λέγει αὐτοῖς τίνα ζητεῖτε ἀπεκρίθησαν αὐτῷ Ἰησοῦν τὸν Ναζαρηνὸν Ναζωραῖον λέγει αὐτοῖς Ἰησοῦς ἐγώ εἰμι Ἰησοῦς εἱστήκει δὲ καὶ Ἰούδας παραδιδοὺς αὐτὸν μετʼ αὐτῶν ὡς οὖν εἶπεν αὐτοῖς ὅτι ἐγώ εἰμι ἀπῆλθαν ἀπῆλθον εἰς τὰ ὀπίσω καὶ ἔπεσαν ἔπεσον χαμαί πάλιν οὖν αὐτοὺς ἐπηρώτησεν αὐτούς λέγων τίνα ζητεῖτε οἱ δὲ εἶπον εἶπαν πάλιν Ἰησοῦν τὸν Ναζωραῖον ἀπεκρίθη αὐτοῖς Ἰησοῦς εἶπον ὑμῖν ὅτι ἐγώ εἰμι εἰ οὖν ἐμὲ ζητεῖτε ἄφετε τούτους ὑπάγειν ἵνα πληρωθῇ λόγος ὃν εἶπεν ὅτι οὓς δέδωκάς ἔδωκας μοι οὐκ ἀπώλεσα ἐξ αὐτῶν αὐτοῦ οὐδένα ἀπώλεσα τότε Σίμων οὖν Πέτρος ἔχων μάχαιραν εἵλκυσεν αὐτὴν καὶ ἔπαισεν τὸν δοῦλον τοῦ ἀρχιερέως δοῦλον καὶ ἀπέκοψεν αὐτοῦ τὸ ὠτάριον ὠτίον αὐτοῦ τὸ δεξιόν ἦν δὲ τὸ ὄνομα τῷ τοῦ δούλῳ δούλου ἐκείνου Μάλχος εἶπεν οὖν Ἰησοῦς τῷ Πέτρῳ βάλε τὴν μάχαιραν σου εἰς τὴν θήκην τὸ ποτήριον δέδωκέν ἔδωκεν μοι Πατὴρ μου οὐ μὴ πίω αὐτό οὖν σπεῖρα καὶ χιλίαρχος καὶ οἱ ὑπηρέται τῶν Ἰουδαίων συνέλαβον τὸν Ἰησοῦν καὶ ἔδησαν αὐτὸν καὶ ἤγαγον ἀπήγαγον αὐτὸν πρὸς Ἅνναν πρῶτον ἦν γὰρ πενθερὸς τοῦ Καϊάφα Καίφα ὃς ἦν ἀρχιερεὺς τοῦ ἐνιαυτοῦ ἐκείνου ἦν δὲ καὶ Καϊάφας συμβουλεύσας τοῖς Ἰουδαίοις ὅτι συμφέρει ἕνα ἄνθρωπον ἀποθανεῖν ἀπολέσθαι ὑπὲρ τοῦ λαοῦ ἠκολούθει δὲ αὐτοῖς τῷ Ἰησοῦ Σίμων Πέτρος καὶ ἄλλος μαθητής μαθηταῖς δὲ μαθητὴς ἐκεῖνος ἦν γνωστὸς ἦν τῷ ἀρχιερεῖ καὶ συνεισῆλθεν τῷ Ἰησοῦ εἰς τὴν αὐλὴν τοῦ ἀρχιερέως δὲ Πέτρος εἱστήκει ἔξω πρὸς τῇ θύρᾳ ἔξω ἐξῆλθεν οὖν μαθητὴς ἄλλος ὅς ἦν γνωστὸς γνωτός τῷ τοῦ ἀρχιερεῖ ἀρχιερέως καὶ εἶπεν τῇ τῷ θυρωρῷ θυρουρῷ καὶ εἰσήγαγεν εἰσήνεγκεν τὸν Πέτρον λέγει οὕτω οὖν αὐτῷ τῷ Πέτρῳ παιδίσκη θυρωρὸς θυρουρὸς τῷ Πέτρῳ μὴ καὶ σὺ ἐκ τῶν μαθητῶν εἶ τοῦ ἀνθρώπου τούτου λέγει ἐκεῖνος οὐκ εἰμί εἱστήκεισαν δὲ καὶ οἱ δοῦλοι καὶ οἱ ὑπηρέται ἀνθρακιὰν πεποιηκότες ὅτι ψῦχος ἦν καὶ ἐθερμαίνοντο ἦν δὲ καὶ μετʼ αὐτῶν Πέτρος μετʼ αὐτῶν ἑστὼς καὶ θερμαινόμενος οὖν ἀρχιερεὺς ἠρώτησεν τὸν Ἰησοῦν περὶ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ καὶ περὶ τῆς διδαχῆς αὐτοῦ καὶ ἀπεκρίθη αὐτῷ Ἰησοῦς αὐτῷ ἐγὼ παρρησίᾳ ἐλάλησα λελάληκα τῷ κόσμῳ ἐγὼ πάντοτε ἐδίδαξα ἐν τῇ συναγωγῇ καὶ ἐν τῷ ἱερῷ ὅπου πάντες πάντοτε οἱ Ἰουδαῖοι συνέρχονται καὶ ἐν κρυπτῷ ἐλάλησα οὐδέν τί με ἐρωτᾷς ἐπερωτᾷς ἐρώτησον ἐπερώτησον τοὺς ἀκηκοότας τί ἐλάλησα αὐτοῖς ἴδε οὗτοι οἴδασιν εἶπον ἐγώ ταῦτα δὲ αὐτοῦ εἰπόντος εἷς παρεστηκὼς τῶν παρεστώτων ὑπηρετῶν παρεστηκὼς ἔδωκεν ῥάπισμα τῷ Ἰησοῦ εἰπών οὕτως ἀποκρίνῃ τῷ ἀρχιερεῖ ἀπεκρίθη αὐτῷ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ εἰ κακῶς εἶπον ἐλάλησα μαρτύρησον περὶ τοῦ κακοῦ εἰ δὲ καλῶς τί με δέρεις ἀπέστειλεν δὲ οὖν αὐτὸν Ἅννας δεδεμένον πρὸς Καϊάφαν τὸν ἀρχιερέα ἦν δὲ Σίμων Πέτρος ἑστὼς καὶ θερμαινόμενος εἶπον εἶπαν οὖν αὐτῷ μὴ καὶ σὺ ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ εἶ ἐκείνου ἠρνήσατο οὖν ἐκεῖνος καὶ εἶπεν λέγει οὐκ εἰμί λέγει εἷς ἐκ τῶν δούλων τοῦ ἀρχιερέως συγγενὴς ὢν οὗ ἀπέκοψεν Πέτρος τὸ ὠτίον οὐκ ἐγώ σε εἶδον ἐν τῷ κήπῳ μετʼ αὐτοῦ πάλιν οὖν ἠρνήσατο Πέτρος καὶ εὐθέως εὐθὺς ἀλέκτωρ ἐφώνησεν ἄγουσιν οὖν τὸν Ἰησοῦν ἀπὸ τοῦ Καϊάφα εἰς τὸ πραιτώριον ἦν δὲ πρωΐα πρωΐ καὶ αὐτοὶ οὐκ εἰσῆλθον εἰς τὸ πραιτώριον ἵνα μὴ μιανθῶσιν ἀλλὰ ἵνα φάγωσιν τὸ Πάσχα ἐξῆλθεν οὖν πρός αὑτούς Πιλᾶτος ἔξω πρὸς αὐτοὺς ἔξω καὶ φησίν εἶπεν τίνα κατηγορίαν φέρετε κατὰ τοῦ ἀνθρώπου τούτου ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπαν εἶπον αὐτῷ εἰ μὴ ἦν οὗτος κακοποιῶν κακοποιὸς κακὸν ποιῶν ποιήσας οὐκ ἄν σοι παρεδώκαμεν παραδεδώκειμεν σοι αὐτόν εἶπεν οὖν αὐτοῖς Πιλᾶτος λάβετε οὖν αὐτὸν ὑμεῖς καὶ κατὰ τὸν νόμον ὑμῶν κρίνατε αὐτόν εἶπον δὲ οὖν αὐτῷ οἱ Ἰουδαῖοι ἡμῖν οὐκ ἔξεστιν ἀποκτεῖναι οὐδένα ἵνα πληρωθῇ λόγος τοῦ Ἰησοῦ πληρωθῇ ὃν εἶπεν εἰπεῖν σημαίνων ποίῳ ποι θανάτῳ ἤμελλεν ἔμελλεν ἀποθνῄσκειν εἰσῆλθεν οὖν πάλιν εἰς τὸ πραιτώριον πάλιν Πιλᾶτος καὶ ἐφώνησεν τὸν Ἰησοῦν καὶ εἶπεν αὐτῷ αὐτοῖς σὺ εἶ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων καὶ ἀπεκρίθη ἀπεκρίνατο αὐτῷ Ἰησοῦς ἀπὸ σεαυτοῦ ἑαυτοῦ σὺ τοῦτο λέγεις εἴπας ἄλλοι σοι εἶπόν εἶπεν σοι περὶ ἐμοῦ ἀπεκρίθη Πιλᾶτος μήτι μὴ γάρ ἐγὼ Ἰουδαῖός εἰμι τὸ ἔθνος τὸ σὸν καὶ οἱ ἀρχιερεῖς ἀρχιερεύς παρέδωκάν σε ἐμοί τί ἐποίησας ἀπεκρίθη Ἰησοῦς ἐμὴ βασιλεία ἐμὴ οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου εἰ ἦν ἐκ τούτου τοῦ κόσμου τούτου ἦν ἐμὴ βασιλεία ἐμή καὶ οἱ ὑπηρέται ἂν οἱ ἐμοὶ ἠγωνίζοντο ἄν ἵνα μὴ παραδοθῶ τοῖς Ἰουδαίοις νῦν δὲ ἐμὴ βασιλεία ἐμὴ οὐκ ἔστιν ἐντεῦθεν εἶπεν οὖν αὐτῷ Πιλᾶτος οὐκοῦν βασιλεὺς εἶ σύ εἶ ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν σὺ λέγεις ὅτι βασιλεύς εἰμι ἐγὼ ἐγὼ εἰς τοῦτο καὶ γεγέννημαι γεγένημαι καὶ εἰς τοῦτο ἐλήλυθα εἰς τὸν κόσμον ἵνα μαρτυρήσω μαρτυρήσῃ περὶ τῇ τῆς ἀληθείᾳ ἀληθείας πᾶς ὢν ἐκ τῆς ἀληθείας ἀκούει μου τῆς φωνῆς λέγει οὖν αὐτῷ Πιλᾶτος τί τίς ἐστιν ἀλήθεια καὶ τοῦτο εἰπὼν πάλιν ἐξῆλθεν πρὸς τοὺς Ἰουδαίους καὶ λέγει αὐτοῖς ἐγὼ οὐδεμίαν αἰτίαν εὑρίσκω αἰτίαν ἐν αὐτῷ αἰτίαν ἔστιν δὲ συνήθεια ὑμῖν ἵνα ἕνα ὑμῖν ἀπολύσω ἀπολύω ὑμῖν ἐν τῷ Πάσχα βούλεσθε οὖν ἵνα ὑμῖν ἀπολύσω ὑμῖν τὸν Βασιλέα τῶν Ἰουδαίων ἐκραύγασαν οὖν πάλιν πάντες λέγοντες μὴ τοῦτον ἀλλὰ τὸν Βαραββᾶν ἦν δὲ Βαραββᾶς λῃστής τότε οὖν ἔλαβεν λαβὼν Πιλᾶτος ἔλαβεν τὸν Ἰησοῦν καὶ ἐμαστίγωσεν καὶ οἱ στρατιῶται πλέξαντες στέφανον ἐξ ἀκανθῶν στέφανόν ἐπέθηκαν ἐπέθηκέν αὐτοῦ ἐπὶ τῇ τὴν κεφαλῇ κεφαλὴν καὶ ἱμάτιον πορφυροῦν περιέβαλον αὐτόν καὶ ἤρχοντο πρὸς αὐτὸν καὶ ἔλεγον χαῖρε Βασιλεὺς βασιλεῦ τῶν Ἰουδαίων καὶ ἐδίδουν ἐδίδοσαν αὐτῷ ῥαπίσματα καὶ ἐξῆλθεν οὖν πάλιν ἔξω Πιλᾶτος ἔξω καὶ λέγει αὐτοῖς ἴδε ἄγω ὑμῖν αὐτὸν ἔξω ἵνα γνῶτε ὅτι τί ἐν αὐτῷ οὐδεμίαν ἐν αὐτῷ αἰτίαν ἐν αὐτῷ οὐχ οὐδεμίαν εὑρίσκω ἐν αὐτῷ ἐξῆλθεν οὖν Ἰησοῦς ἔξω φορῶν ἔχων τὸν ἀκάνθινον στέφανον καὶ τὸ πορφυροῦν ἱμάτιον καὶ λέγει αὐτοῖς ἰδοὺ ἴδε ἄνθρωπος ὅτε οὖν εἶδον αὐτὸν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ ὑπηρέται ἔκραζαν ἔκραξαν ἐκραύγασαν λέγοντες σταύρωσον σταύρωσον αὐτόν καὶ λέγει αὐτοῖς Πιλᾶτος λάβετε αὐτὸν ὑμεῖς αὑτόν καὶ σταυρώσατε ἐγὼ γὰρ οὐχι οὐχ εὑρίσκω ἐν αὐτῷ αἰτίαν ἀπεκρίθησαν αὐτῷ οἱ Ἰουδαῖοι ἡμεῖς νόμον ἔχομεν καὶ κατὰ τὸν νόμον ἡμῶν ὀφείλει ἀποθανεῖν ὅτι ἑαυτὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ αὑτόν ἑαυτὸν ἐποίησεν ὅτε οὖν ἤκουσεν Πιλᾶτος τοῦτον τὸν λόγον τοῦτον μᾶλλον ἐφοβήθη καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸ πραιτώριον πάλιν καὶ λέγει τῷ Ἰησοῦ πόθεν εἶ σύ εἶ δὲ Ἰησοῦς ἀπόκρισιν οὐκ ἔδωκεν αὐτῷ λέγει οὖν αὐτῷ Πιλᾶτος ἐμοὶ οὐ λαλεῖς οὐκ οἶδας ὅτι ἐξουσίαν ἔχω ἀπολῦσαί σταυρῶσαί σε καὶ ἐξουσίαν ἔχω σταυρῶσαί ἀπολῦσαί σε καὶ ἀπεκρίθη αὐτῷ Ἰησοῦς οὐκ εἶχες ἔχεις ἐξουσίαν οὐδεμίαν κατʼ ἐμοῦ οὐδεμίαν εἰ μὴ ἦν σοι δεδομένον σοι ἄνωθεν διὰ τοῦτο παραδούς παραδιδούς μέ σοι μείζονα ἁμαρτίαν ἔχει ἐκ τούτου ἐζήτει Πιλᾶτος ἐζήτει αὑτόν ἀπολῦσαι αὐτόν οἱ δὲ Ἰουδαῖοι ἐκραύγασαν ἐκραύγαζον ἔκραζον λέγοντες ἔλεγον ἐὰν ἂν τοῦτον ἀπολύσῃς οὐκ εἶ φίλος τοῦ Καίσαρος πᾶς βασιλέα αὑτὸν ἑαυτὸν ποιῶν ἑαυτὸν ἀντιλέγει τῷ Καίσαρι οὖν Πιλᾶτος ἀκούσας τοῦτον τὸν τῶν λόγων λόγον τούτων ἤγαγεν ἔξω τὸν Ἰησοῦν ἔξω καὶ ἐκάθισεν ἐπὶ τοῦ βήματος εἰς τόπον λεγόμενον Λιθόστρωτον Ἑβραϊστὶ δὲ λέγομεν οὖν Γαββαθᾶ Γολγοθᾶ ἦν δὲ παρασκευὴ τοῦ Πάσχα ὥρα ἦν δὲ ὡς ὡσεὶ ἕκτη καὶ λέγει λέγε ἔλεγεν τοῖς Ἰουδαίοις ἴδε βασιλεὺς ὑμῶν οἱ δὲ ἔλεγον ἐκραύγασαν οὖν ἐκεῖνοι ἆρον ἆρον σταύρωσον αὐτόν λέγει αὐτοῖς Πιλᾶτος τὸν βασιλέα ὑμῶν σταυρώσω ἀπεκρίθησαν οἱ ἀρχιερεῖς οὐκ ἔχομεν βασιλέα εἰ μὴ Καίσαρα τότε οὖν παρέδωκεν αὐτὸν αὐτοῖς αὑτόν ἵνα σταυρωθῇ οἱ αὑτόν παρέλαβον οὖν δὲ λαβόντες παραλαβόντες τὸν Ἰησοῦν καὶ αὑτόν ἤγαγον ἀπήγαγον αὑτόν καὶ βαστάζων αὑτῷ ἑαυτῷ τὸν σταυρὸν ἑαυτοῦ αὑτοῦ ἐξῆλθεν εἰς τόπον τὸν λεγόμενον Κρανίου Τόπον ὃς λέγεται Ἑβραϊστὶ Γολγοθᾶ ὅπου αὐτὸν ἐσταύρωσαν καὶ μετʼ αὐτοῦ ἄλλους δύο None ἐντεῦθεν καὶ ἐντεῦθεν μέσον δὲ τὸν Ἰησοῦν ἔγραψεν δὲ καὶ τίτλον Πιλᾶτος καὶ ἔθηκεν ἐπέθηκέν ἐπὶ τοῦ σταυροῦ ἦν δὲ γεγραμμένον Ἰησοῦς Ναζωραῖος Βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων τότε τοῦτον οὖν τὸν τίτλον πολλοὶ ἀνέγνωσαν πολλοὶ τῶν Ἰουδαίων ὅτι ἐγγὺς ἦν τόπος τῆς πόλεως τόπος ὅπου ἐσταυρώθη Ἰησοῦς καὶ ἦν γεγραμμένον Ἑβραϊστί Ἑλληνιστὶ Ῥωμαϊστί Ἑβραϊστὶ Ἑλληνιστί ἔλεγον οὖν τῷ Πιλάτῳ οἱ ἀρχιερεῖς τῶν Ἰουδαίων μὴ γράφε Βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων ἀλλʼ ὅτι ἐκεῖνος εἶπεν Βασιλεὺς εἰμι τῶν Ἰουδαίων εἰμί ἀπεκρίθη Πιλᾶτος γέγραφα γέγραφα οἱ οὖν στρατιῶται οἱ ὅτε ἐσταύρωσαν σταυρώσαντες τὸν Ἰησοῦν ἔλαβον τὰ ἱμάτια αὐτοῦ καὶ ἐποίησαν τέσσαρα μέρη ἑκάστῳ στρατιώτῃ μέρος καὶ τὸν χιτῶνα ἦν δὲ χιτὼν ἄραφος ἐκ τῶν ἄνωθεν ὑφαντὸς διʼ ὅλου εἶπαν εἶπον οὖν πρὸς αὑτούς ἀλλήλους μὴ σχίσωμεν αὐτόν ἀλλὰ λάχωμεν περὶ αὐτοῦ τίνος ἔσται ἵνα Γραφὴ πληρωθῇ λέγουσα διεμερίσαντο μου τὰ ἱμάτιά μου ἑαυτοῖς καὶ ἐπὶ τὸν ἱματισμόν μου ἔβαλον κλῆρον οἱ μὲν οὖν στρατιῶται ταῦτα ἐποίησαν εἱστήκεισαν δὲ παρὰ τῷ σταυρῷ τοῦ Ἰησοῦ μήτηρ αὐτοῦ καὶ ἀδελφὴ τῆς μητρὸς αὐτοῦ Μαρία Μαριάμ τοῦ Κλωπᾶ καὶ Μαρία Μαριάμ Μαγδαληνή Ἰησοῦς οὖν δὲ ἰδὼν τὴν μητέρα καὶ τὸν μαθητὴν παρεστῶτα ὃν ἠγάπα καὶ λέγει τῇ μητρί αὑτοῦ γύναι ἰδοὺ ἴδε υἱός σου εἶτα λέγει τῷ μαθητῇ ἴδε ἰδοὺ μήτηρ σου καὶ ἀπʼ ἐκείνης τῆς ἡμέρας ὥρας ἔλαβεν αὐτὴν μαθητὴς αὐτὴν εἰς τὰ ἴδια μετὰ τοῦτο εἰδὼς ἰδὼν Ἰησοῦς εἰδὼς ὅτι ἤδη πάντα ἤδη τετέλεσται ἵνα πληρωθῇ τελειωθῇ Γραφὴ λέγει διψῶ σκεῦος οὖν δὲ ἔκειτο ὄξους μεστόν οἱ δὲ πλήσαντες σπόγγον οὖν μεστὸν τοῦ ὄξους καὶ ὑσσώπῳ περιθέντες προσήνεγκαν αὐτοῦ τῷ στόματι ὅτε οὖν ἔλαβεν τὸ ὄξος Ἰησοῦς εἶπεν τετέλεσται καὶ κλίνας τὴν κεφαλὴν παρέδωκεν παραδέδωκεν τὸ πνεῦμα οἱ οὖν Ἰουδαῖοι ἐπεὶ παρασκευὴ ἦν ἵνα μὴ μείνῃ ἐπὶ τοῦ σταυροῦ τὰ σώματα ἐν τῷ Σαββάτῳ ἐπεὶ παρασκευὴ ἦν ἦν γὰρ μεγάλη ἡμέρα ἐκείνου ἐκείνη τοῦ Σαββάτου ἠρώτησαν οὖν τὸν Πιλᾶτον ἵνα κατεαγῶσιν αὐτῶν τὰ σκέλη καὶ ἀρθῶσιν ἦλθον ἦλθαν οὖν οἱ στρατιῶται καὶ τοῦ μὲν πρώτου κατέαξαν τὰ σκέλη καὶ τοῦ ἄλλου τοῦ συσταυρωθέντος αὐτῷ ἐπὶ δὲ τὸν Ἰησοῦν ἐλθόντες ὡς εἶδον εὗρον αὐτὸν ἤδη αὐτὸν τεθνηκότα καὶ οὐ κατέαξαν αὐτοῦ τὰ σκέλη ἀλλʼ εἷς τῶν στρατιωτῶν λόγχῃ αὐτοῦ τὴν πλευρὰν ἔνυξεν καὶ εὐθὺς εὐθέως ἐξῆλθεν εὐθὺς αἷμα καὶ ὕδωρ καὶ ἑωρακὼς μεμαρτύρηκεν καὶ ἀληθής ἀληθινὴ αὐτοῦ ἐστιν αὐτοῦ μαρτυρία κᾀκεῖνος καὶ ἐκεῖνος οἶδεν ὅτι ἀληθῆ λέγει ἵνα καὶ ὑμεῖς πιστεύητε πιστεύσητε ἐγένετο γὰρ ταῦτα ἵνα Γραφὴ πληρωθῇ ὀστοῦν οὐ συντριβήσεται ἀπʼ αὐτοῦ καὶ πάλιν ἑτέρα Γραφὴ λέγει ὄψονται εἰς ὃν ἐξεκέντησαν μετὰ δὲ ταῦτα ἠρώτησεν τὸν Πιλᾶτον Ἰωσὴφ ἀπὸ Ἁριμαθαίας Ἁριμαθίας ὢν μαθητὴς τοῦ Ἰησοῦ κεκρυμμένος δὲ διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων ἵνα ἄρῃ τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ καὶ ἐπέτρεψεν Πιλᾶτος ἦλθεν ἦλθον οὖν καὶ ἦρεν ἦραν αὑτόν τὸ σῶμα αὐτοῦ τοῦ Ἰησοῦ ἦλθεν δὲ καὶ Νικόδημος ἐλθὼν πρὸς αὐτὸν αὐτό τὸν Ἰησοῦν νυκτὸς τὸ πρῶτον φέρων ἔχων μίγμα ἕλιγμα σμύρνης καὶ ἀλόης ὡς ὡσεὶ λίτρας ἑκατόν ἔλαβον οὖν τὸ σῶμα τοῦ Θεοῦ Ἰησοῦ καὶ ἔδησαν αὐτὸ ἐν ὀθονίοις μετὰ τῶν τῷ ἀρωμάτων καθὼς ἔθος ἐστὶν ἦν τοῖς Ἰουδαίοις ἐνταφιάζειν ἦν δὲ ἐν τῷ τόπῳ ὅπου ἐσταυρώθη κῆπος καὶ ἐν τῷ κήπῳ μνημεῖον καινόν ἐν οὐδέπω οὐδεὶς οὐδέπω ἦν τεθειμένος ἐτέθη ἐκεῖ οὖν διὰ τὴν παρασκευὴν τῶν Ἰουδαίων ὅτι ἐγγὺς ἦν τὸ μνημεῖον ὅπου ἔθηκαν τὸν Ἰησοῦν τῇ δὲ μιᾷ τῶν σαββάτων Μαρία Μαριάμ Μαγδαληνὴ ἔρχεται πρωῒ σκοτίας ἔτι οὔσης ἐπὶ εἰς τὸ μνημεῖον καὶ βλέπει τὸν λίθον ἠρμένον ἀπὸ τῆς θύρας ἐκ τοῦ μνημείου τρέχει οὖν καὶ ἔρχεται πρὸς τὸν Σίμωνα Πέτρον καὶ πρὸς τὸν ἄλλον μαθητὴν ὃν ἐφίλει Ἰησοῦς καὶ λέγει αὐτοῖς ἦραν τὸν Κύριον ἐκ τοῦ μνημείου καὶ οὐκ οἴδαμεν ποῦ ἔθηκαν αὐτόν ἐξῆλθεν οὖν Πέτρος καὶ ἄλλος μαθητής καὶ ἤρχοντο εἰς τὸ μνημεῖον καὶ ἔτρεχον δὲ οἱ δύο ὁμοῦ καὶ δὲ ἄλλος μαθητὴς προέδραμεν δὲ τάχιον τοῦ Πέτρου καὶ ἦλθεν πρῶτος ἐπὶ εἰς τὸ μνημεῖον πρῶτος καὶ παρακύψας βλέπει κείμενα τὰ ὀθόνια κείμενα οὐ μέντοι μέν τοῖς εἰσῆλθεν ἔρχεται οὖν καὶ Σίμων Πέτρος ἀκολουθῶν αὐτῷ καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸ μνημεῖον καὶ θεωρεῖ τὰ ὀθόνια κείμενα καὶ τὸ σουδάριον ἦν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ οὐ μετὰ τῶν ὀθονίων κείμενον ἀλλὰ χωρὶς ἐντετυλιγμένον εἰς ἕνα τόπον τότε οὖν εἰσῆλθεν καὶ ἄλλος μαθητὴς ἐλθὼν πρῶτος εἰς τὸ μνημεῖον καὶ εἶδεν καὶ ἐπίστευσεν οὐδέπω γὰρ ᾔδεισαν ᾔδει τὴν Γραφὴν ὅτι δεῖ αὐτὸν ἐκ νεκρῶν ἀναστῆναι ἀπῆλθον οὖν πάλιν πρὸς αὑτοὺς ἑαυτοὺς οἱ μαθηταί Μαρία Μαριάμ δὲ εἱστήκει πρὸς ἐν τῷ τὸ μνημείῳ μνημεῖον ἔξω κλαίουσα ἔξω ὡς οὖν ἔκλαιεν παρέκυψεν εἰς τὸ μνημεῖον καὶ θεωρεῖ δύο ἀγγέλους καθεζομένους ἐν λευκοῖς καθεζομένους ἕνα πρὸς τῇ κεφαλῇ καὶ ἕνα πρὸς τοῖς ποσίν ὅπου ἔκειτο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ καὶ λέγουσιν αὐτῇ ἐκεῖνοι γύναι τί κλαίεις τίνα ζητεῖς καὶ λέγει αὐτοῖς ὅτι ἦραν τὸν Κύριόν μου καὶ οὐκ οἶδα ποῦ ἔθηκαν τεθείκασιν τέθεικαν αὐτόν καὶ ταῦτα εἰποῦσα ἐστράφη εἰς τὰ ὀπίσω καὶ εἶδεν θεωρεῖ τὸν Ἰησοῦν ἑστῶτα καὶ οὐκ ᾔδει ὅτι Ἰησοῦς Κύριος ἐστιν λέγει αὐτῇ Ἰησοῦς γύναι τί κλαίεις τίνα ζητεῖς ἐκείνη δὲ δοκοῦσα ὅτι κηπουρός ἐστιν λέγει αὐτῷ κύριε εἰ σὺ εἱ ἐβάστασας βαστάσας ἤρας αὐτόν εἰπέ μοι ποῦ ἔθηκας τέθεικας αὐτόν ἔθηκας κἀγὼ αὐτὸν ἀρῶ αὑτόν λέγει αὐτῇ Ἰησοῦς Μαρία Μαριάμ στραφεῖσα δὲ ἐκείνη λέγει αὐτῷ Ἑβραϊστί Ραββουνί Ραββονί λέγεται Κύριε Διδάσκαλε λέγει αὐτῇ Ἰησοῦς μή μου ἅπτου μου οὔπω γὰρ ἀναβέβηκα πρὸς τὸν Πατέρα μου πορεύου οὖν δὲ πρὸς τοὺς ἀδελφούς μου καὶ εἰπὲ αὐτοῖς ἰδοὺ ἀναβαίνω πρὸς τὸν Πατέρα μου καὶ Πατέρα ὑμῶν καὶ Θεόν μου καὶ Θεὸν ὑμῶν ἔρχεται Μαρία Μαριὰμ Μαγδαληνὴ ἀναγγέλλουσα ἀγγέλλουσα ἀπαγγέλλουσα τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ὅτι ἑώρακα ἑώρακεν τὸν Κύριον καὶ ταῦτα εἶπεν αὐτῇ ἐμήνυσεν αὐτοῖς οὔσης οὖν ὀψίας τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τῇ μιᾷ μιᾶς τῶν σαββάτων καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένων ὅπου ἦσαν οἱ μαθηταὶ συνηγμένοι διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων ἦλθεν Ἰησοῦς καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον καὶ λέγει αὐτοῖς εἰρήνη ὑμῖν καὶ τοῦτο ταῦτα εἰπὼν ἔδειξεν αὐτοῖς καὶ τὰς χεῖρας καὶ τὴν πλευρὰν αὑτοῦ αὐτοῖς ἐχάρησαν οὖν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἰδόντες τὸν Κύριον εἶπεν οὖν αὐτοῖς Ἰησοῦς πάλιν αὐτοῖς εἰρήνη ὑμῖν καθὼς ἀπέσταλκέν με Πατήρ κἀγὼ πέμπω πέμψω ἀποστέλλω ὑμᾶς καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐνεφύσησεν αὐτοῖς καὶ λέγει αὐτοῖς λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον ἐάν ἄν τινων τινος ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας ἀφέωνται ἀφίενται ἀφίονται ἀφεθήσεται αὐτοῖς ἄν ἐάν δὲ τινων τινος κρατῆτε κρατήσετε κρατήσητε κεκράτηνται Θωμᾶς δὲ εἷς ἐκ τῶν δώδεκα λεγόμενος Δίδυμος οὐκ ἦν μετʼ αὐτῶν ὅτε οὖν ἦλθεν Ἰησοῦς ἔλεγον οὖν αὐτῷ οἱ ἄλλοι μαθηταί ὅτι ἑωράκαμεν τὸν Κύριον δὲ εἶπεν αὐτοῖς ἐὰν μὴ ἴδω εἰδῶ ἐν εἰς ταῖς τὰς χερσὶν χεῖρας αὐτοῦ αὑτόν τὸν τοὺς τύπον τύπους τῶν ἥλων καὶ βάλω μου τὰς χεῖρας εἰς τὴν πλευρὰν αὐτοῦ καὶ βάλω μου τὸν δάκτυλόν μου εἰς τὸν τοὺς τόπον τύπον τύπους τῶν ἥλων τὴν χεῖραν αὐτοῦ καὶ βάλω μου τὴν χεῖρα χεῖραν μου εἰς τὴν πλευρὰν αὐτοῦ οὐ μὴ πιστεύσω καὶ μεθʼ ἡμέρας ὀκτὼ πάλιν ἦσαν ἔσω οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ Θωμᾶς μετʼ αὐτῶν ἔρχεται οὖν Ἰησοῦς τῶν θυρῶν κεκλεισμένων καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον καὶ εἶπεν εἰρήνη ὑμῖν εἶτα λέγει τῷ Θωμᾷ φέρε τὸν δάκτυλόν σου ὧδε καὶ ἴδε τὰς χεῖράς μου καὶ φέρε τὴν χεῖρά σου καὶ βάλε εἰς τὴν πλευράν μου καὶ μὴ ἴσθι γίνου ἄπιστος ἀλλὰ πιστός καὶ ἀπεκρίθη Θωμᾶς καὶ εἶπεν αὐτῷ Κύριός μου καὶ Θεός μου λέγει εἶπεν δὲ αὐτῷ Ἰησοῦς ὅτι ἑώρακάς με Θωμᾶ καὶ πεπίστευκας μακάριοι οἱ μὴ ἰδόντες εἰδότες με καὶ πιστεύσαντες πολλὰ μὲν οὖν καὶ ἄλλα σημεῖα ἐποίησεν πεποίηκεν Ἰησοῦς ἐνώπιον τῶν μαθητῶν αὐτοῦ οὐκ ἔστιν γεγραμμένα ἐν τῷ βίβλῳ βιβλίῳ τούτῳ ταῦτα δὲ γέγραπται ἵνα πιστεύητε πιστεύηται πιστεύσητε ὅτι Ἰησοῦς ἐστιν Χριστὸς εστιν Υἱὸς εστιν τοῦ Θεοῦ καὶ ἵνα πιστεύοντες ζωὴν αἰώνιον ἔχητε ἐν τῷ ὀνόματι αὐτοῦ μετὰ ταῦτα πάλιν ἐφανέρωσεν πάλιν ἑαυτὸν πάλιν Ἰησοῦς πάλιν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ἐπὶ τῆς θαλάσσης τῆς Τιβεριάδος ἐφανέρωσεν δὲ οὕτως ἦσαν ὁμοῦ Σίμων Πέτρος καὶ Θωμᾶς λεγόμενος Δίδυμος καὶ Ναθαναὴλ Ναθανὴλ ὃς ἦν ἀπὸ Κανὰ τῆς Γαλιλαίας καὶ οἱ οἱ τοῦ υἱοὶ Ζεβεδαίου υἱοὶ καὶ ἄλλοι ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ τοῦ δύο λέγει τούτοις αὐτοῖς Σίμων Πέτρος ὑπάγω ἁλιεύειν λέγουσιν αὐτῷ ἐρχόμεθα καὶ ἡμεῖς σὺν σοί καὶ ἐξῆλθον ἐξῆλθαν οὖν καὶ ἐνέβησαν ἀνέβησαν εἰς τὸ πλοῖον εὐθὺς καὶ ἐν ἐκείνῃ τῇ νυκτὶ ἐπίασαν εκοπίασαν οὐδέν οὐδὲ ἐν πρωΐας δὲ ἤδη γενομένης γινομένης ἔστη Ἰησοῦς εἰς ἐπὶ τὸν αἰγιαλόν οὐ μέντοι ἔγνωσαν ᾔδεισαν οἱ μαθηταὶ ὅτι Ἰησοῦς ἐστιν καὶ λέγει οὑ οὖν αὐτοῖς Ἰησοῦς παιδία μή τι προσφάγιον ἔχετε ἀπεκρίθησαν αὐτῷ οὔ δὲ εἶπεν λέγει αὐτοῖς βάλετε εἰς τὰ δεξιὰ μέρη τοῦ πλοίου τὸ δίκτυον καὶ εὑρήσετε οἱ δὲ ἔβαλον οὖν καὶ οὐκέτι αὐτὸ ἑλκύσαι εἰλκύσαι ἴσχυσαν ἴσχυον ἑλκύσαι ἀπὸ τοῦ πλήθους τῶν ἰχθύων εἶπαν διʼ ὅλης νυκτὸς εκοπιάσαμεν καὶ οὐδὲν ἐλάβομεν ἐπὶ δὲ τῷ σῷ ὀνόματι χαλάσω τὰ δίκτυα καὶ κατένευσαν τοῖς μετόχοις ἐν τῷ ἑτέρῳ πλοίῳ τοῦ ἐλθόντας συλλαβέσθαι αὐτοῖς λέγει οὖν μαθητὴς ἐκεῖνος ὃν ἠγάπα Ἰησοῦς τῷ Πέτρῳ Κύριός ἐστιν ἡμῶν Σίμων οὖν Πέτρος ἀκούσας ὅτι Κύριός ἐστιν τὸν ἐπενδύτην διεζώσατο ἦν γὰρ γυμνός καὶ ἥλατο ἔβαλεν ἑαυτὸν εἰς τὴν θάλασσαν οἱ δὲ ἄλλοι μαθηταὶ τῷ ἄλλῳ πλοιαρίῳ πλοίῳ ἦλθον ἦλθαν οὐ γὰρ ἦσαν μακρὰν ἀπὸ τῆς γῆς ἀλλὰ ὡς ἀπὸ πηχῶν πηχέων διακοσίων σύροντες τὸ δίκτυον τῶν ἰχθύων ὡς οὖν ἀνέβησαν ἀπέβησαν εἰς τὴν γῆν βλέπουσιν ἀνθρακιὰν κειμένην καὶ ὀψάριον ἐπικείμενον καὶ ἄρτον λέγει αὐτοῖς Ἰησοῦς ἐνέγκατε ἀπὸ ἐκ τῶν ὀψαρίων ὧν ἐπιάσατε νῦν ἐνέβη ἀνέβη οὖν Σίμων Πέτρος καὶ εἵλκυσεν τὸ δίκτυον μεστόν ἐπὶ εἰς τῆς τὴν γῆς γῆν μεστὸν μεγάλων ἰχθύων μεγάλων ἑκατὸν πεντήκοντα τριῶν καὶ τοσούτων ὄντων οὐκ ἐσχίσθη τὸ δίκτυον λέγει αὐτοῖς Ἰησοῦς δεῦτε ἀριστήσατε ἀριστᾶτε οὐδεὶς δὲ ἐτόλμα τῶν μαθητῶν ἐξετάσαι αὐτόν σὺ τίς εἶ εἰδότες ὅτι Κύριός ἐστιν ἔρχεται οὖν Ἰησοῦς καὶ λαμβάνει τὸν ἄρτον εὐχαριστήσας καὶ δίδωσιν ἔδωκεν αὐτοῖς καὶ τὸ ὀψάριον ὁμοίως τοῦτο δὲ ἤδη τρίτον ἐφανερώθη Ἰησοῦς τοῖς μαθηταῖς αὑτοῦ ἐγερθεὶς ἐκ νεκρῶν ὅτε οὖν ἠρίστησαν λέγει Ἰησοῦς τῷ Σίμωνι Πέτρῳ Ἰησοῦς Σίμων Ἰωάννου Ἰωνᾶ ἀγαπᾷς με πλέον πλεῖον πάντων τούτων λέγει αὐτῷ ναί Κύριε σὺ οἶδας ὅτι φιλῶ σε λέγει αὐτῷ Ἰησοῦς βόσκε τὰ πρόβατα ἀρνία μου πάλιν λέγει αὐτῷ πάλιν τὸ δεύτερον δεύτερον Κύριος Σίμων Ἰωάννου Ἰωνᾶ ἀγαπᾷς με λέγει αὐτῷ ναί Κύριε σὺ οἶδας ὅτι φιλῶ σε λέγει αὐτῷ ποίμαινε μου τὰ πρόβατά προβάτιά μου λέγει αὐτῷ τὸ τρίτον Σίμων Ἰωάννου Ἰωνᾶ ἀγαπᾶς φιλεῖς με ἐλυπήθη δὲ Πέτρος ὅτι εἶπεν αὐτῷ τὸ τρίτον καὶ φιλεῖς με καὶ εἶπεν λέγει αὐτῷ Κύριε σὺ πάντα σὺ οἶδας σὺ γινώσκεις γιγνώσκεις ὅτι φιλῶ σε καὶ λέγει αὐτῷ Ἰησοῦς βόσκε τὰ προβάτιά πρόβατά μου ἀμὴν ἀμὴν λέγω σοι ὅτι ὅτε ἦς νεώτερος ἐζώννυες σεαυτὸν καὶ περιεπάτεις ὅπου ἤθελες ὅταν δὲ γηράσῃς ἐκτενεῖς τὰς τὴν χεῖράς χεῖραν σου καὶ ἄλλος ἄλλοι σε ζώσει ζώσουσιν σε καὶ ἀποίσουσιν ἀπάγουσιν ἐπάγουσιν ποιήσουσιν οἴσουσιν οἴσει σε σοι ὃσα ὅπου σὺ οὐ θέλεις τοῦτο ταῦτα δὲ εἶπεν ἔλεγεν σημαίνων ποίῳ θανάτῳ δοξάσει τὸν Θεόν καὶ τοῦτο εἰπὼν λέγει αὐτῷ ἀκολούθει μοι ἐπιστραφεὶς δὲ Πέτρος βλέπει τὸν μαθητὴν ὃν ἠγάπα Ἰησοῦς ἀκολουθοῦντα ὃς καὶ ἀνέπεσεν ἐν τῷ δείπνῳ ἐπὶ τὸ στῆθος αὐτοῦ τοῦ Ἰησοῦ καὶ εἶπεν λέγει αὐτῷ Κύριε τίς ἐστιν παραδιδούς παραδίδων σε τοῦτον οὖν ἰδὼν Πέτρος λέγει εἶπεν αὐτῷ τῷ Ἰησοῦ Κύριε οὗτος δὲ τί λέγει αὐτῷ Ἰησοῦς ἐὰν αὐτὸν θέλω μένειν οὕτως ἕως ἔρχομαι τί πρὸς σέ σύ δὲ μοι ἀκολούθει μοι ἐξῆλθεν οὖν οὗτος λόγος οὗτος εἰς τοὺς ἀδελφοὺς καὶ ἔδοξαν ὅτι μαθητὴς ἐκεῖνος ἐκείνου οὐκ ἀποθνῄσκει καὶ οὐκ εἶπεν δὲ αὐτῷ αὐτό Ἰησοῦς ὅτι οὐκ ἀποθνῄσκει ἀποθνῄσκεις ἀλλʼ ἐὰν αὐτὸν θέλω μένειν ἕως ἔρχομαι τί πρὸς σέ οὗτός ἐστιν μαθητὴς καὶ μαρτυρῶν περὶ τούτων καὶ καὶ γράψας ταῦτα καὶ οἴδαμεν ὅτι ἀληθὴς ἐστιν αὐτοῦ μαρτυρία ἐστίν αὐτοῦ ἔστιν δὲ καὶ ἄλλα πολλὰ ὃσα ἐποίησεν Χριστὸς Ἰησοῦς ἅτινα ἐὰν γράφηται καθʼ ἕν οὐδʼ αὐτὸν οἶμαι τὸν κόσμον χωρήσειν χώρησε χωρῆσαι τὰ γραφόμενα βιβλία ἀμήν τὸν μὲν πρῶτον λόγον ἐποιησάμην περὶ πάντων Θεόφιλε ὧν ἤρξατο Ἰησοῦς ποιεῖν τε καὶ διδάσκειν ἄχρι ἧς ἡμέρας ἀνελήμφθη ἐντειλάμενος τοῖς ἀποστόλοις διὰ Πνεύματος Ἁγίου οὓς ἐξελέξατο ἀνελήμφθη καὶ ἐκέλευσε κηρύσσειν τὸ εὐαγγέλιον οἷς Ἰησοῦς καὶ παρέστησεν ἑαυτὸν ζῶντα μετὰ τὸ παθεῖν αὐτὸν ἐν πολλοῖς τεκμηρίοις διʼ ἡμερῶν τεσσεράκοντα ἡμερῶν ὀπτανόμενος ὀπτανόμενοις αὐτοῖς καὶ λέγων τὰ σπερεῖ περὶ τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ καὶ συναλιζόμενος συναλισκόμενος μετʼ αὐτῶν αὐτοῖς παρήγγειλεν αὐτοῖς ἀπὸ Ἱεροσολύμων μὴ χωρίζεσθαι ἀλλὰ περιμένειν τὴν ἐπαγγελίαν τοῦ Πατρὸς ἣν ἠκούσατέ ἤκουσα φησίν διὰ τοῦ στόματος μου ὅτι Ἰωάννης μὲν ἐβάπτισεν ὕδατι ὑμεῖς δὲ βαπτισθήσεσθε ἐν Πνεύματι βαπτισθήσεσθε Ἁγίῳ βαπτισθήσεσθε καὶ μέλλεται λαμβάνειν οὐ μετὰ πολλὰς ταύτας ἡμέρας ἕως τῆς Πεντηκοστῆς οἱ μὲν οὖν ἐλθόντες συνελθόντες ἠρώτων ἠρώτουν ἐπηρώτων αὐτὸν λέγοντες Κύριε εἰ ἐν τῷ χρόνῳ τούτῳ ἀποκαθιστάνεις εἰς τὴν βασιλείαν τῷ τοῦ Ἰσραήλ Ἰσραήλ δὲ καὶ εἶπεν δὲ πρὸς αὐτούς οὐχ ὑμῶν ἐστιν γνῶναι χρόνους καιροὺς οὓς Πατὴρ ἔθετο ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσίᾳ ἀλλὰ λήμψεσθε δύναμιν ἐπελθόντος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐφʼ ὑμᾶς καὶ ἔσεσθέ μοι μου μάρτυρες ἔν τε Ἰερουσαλὴμ καὶ ἐν πάσῃ τῇ Ἰουδαίᾳ καὶ Σαμαρείᾳ καὶ ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς καὐτά καὶ ταῦτα εἰπὼν εἰπόντων εἰπόντος αὐτῶν αὐτοῦ βλεπόντων αὐτῶν ἐπήρθη καὶ νεφέλη ὑπέλαβεν ὑπέβαλεν αὐτὸν καὶ ἀπήρθη ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν καὶ ὡς ἀτενίζοντες ἦσαν εἰς τὸν οὐρανὸν πορευομένου αὐτοῦ καὶ ἰδοὺ ἄνδρες δύο παρειστήκεισαν αὐτοῖς ἐν ἐσθῆτι ἐσθήσεσι αἰσθήσεσι λευκῇ λευκαῖς οἳ καὶ εἶπαν εἶπον ἄνδρες Γαλιλαῖοι τί ἑστήκατε βλέποντες ἐμβλέποντες εἰς τὸν οὐρανόν οὗτος Ἰησοῦς ἀναλημφθεὶς ἀφʼ ὑμῶν εἰς τὸν οὐρανὸν οὕτως ἐλεύσεται ὃν τρόπον ἐθεάσασθε αὐτὸν πορευόμενον εἰς τὸν οὐρανόν τότε ὑπέστρεψαν εἰς Ἰερουσαλὴμ ἀπὸ ὄρους τοῦ καλουμένου Ἐλαιῶνος ἐστιν ἐγγὺς Ἰερουσαλὴμ Σαββάτου ἔχον ἔχων ὁδόν καὶ ὅτε εἰσῆλθον εἰσῆλθεν ἀνέβησαν εἰ εἰς τὸ ὑπερῷον ἀνέβησαν οὗ ἦσαν καταμένοντες τε Πέτρος καὶ Ἰάκωβος Ἰωάννης καὶ Ἰάκωβος Ἰωάννης καὶ Ἀνδρέας Φίλιππος καὶ Θωμᾶς Βαρθολομαῖος καὶ Ματθαῖος Ἰάκωβος τοῦ Ἁλφαίου καὶ Σίμων Ζηλωτὴς καὶ Ἰούδας Ἰακώβου οὗτοι πάντες ἦσαν ὁμοθυμαδὸν προσκαρτεροῦντες ὁμοθυμαδὸν τῇ προσευχῇ καὶ τῇ δεήσει σὺν ταῖς γυναιξὶν καὶ τέκνοις καὶ Μαρίᾳ Μαριὰμ τῇ μητρὶ τοῦ Ἰησοῦ καὶ σὺν τοῖς ἀδελφοῖς αὐτοῦ καὶ ἐν δὲ ταῖς ἡμέραις ταύταις ἀναστὰς Πέτρος ἐν μέσῳ τῶν ἀδελφῶν μαθητῶν εἶπεν ἦν τε δὲ γάρ ὄχλος ὀνομάτων ἐπὶ τὸ αὐτὸ ὡσεὶ ὡς ἑκατὸν εἴκοσι ἄνδρες ἀδελφοί ἔδει δεῖ πληρωθῆναι τὴν Γραφὴν ταύτην ἣν προεῖπεν τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον διὰ στόματος Δαυὶδ περὶ Ἰούδα τοῦ γενομένου ὁδηγοῦ τοῖς συλλαβοῦσιν τὸν Ἰησοῦν ὅτι κατηριθμημένος ἦν ἐν σὺν ἡμῖν καὶ ὃς ἔλαχεν τὸν κλῆρον τῆς διακονίας ταύτης οὗτος μὲν οὖν ἐκτήσατο χωρίον ἐκ τοῦ μισθοῦ τῆς ἀδικίας αὐτοῦ καὶ πρηνὴς γενόμενος ἐλάκησεν μέσος καὶ ἐξεχύθη πάντα τὰ σπλάγχνα αὐτοῦ καὶ καὶ γνωστὸν ἐγένετο πᾶσι τοῖς κατοικοῦσιν Ἰερουσαλήμ ὥστε κληθῆναι τὸ χωρίον ἐκεῖνο τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ αὐτῶν Ἁκελδαμάχ Ἁκελδαμά τοῦτʼ ἔστιν Χωρίον Αἵματος γέγραπται γὰρ ἐν βίβλῳ Ψαλμῶν γενηθήτω ἔπαυλις αὐτοῦ ἔρημος καὶ μὴ ἔστω κατοικῶν ἐν αὐτῇ καί τὴν ἐπισκοπὴν αὐτοῦ λάβοι λαβέτω ἕτερος δεῖ οὖν τῶν συνελθόντων ἡμῖν ἀνδρῶν ἐν παντὶ τῷ χρόνῳ ἐν ὡς εἰσῆλθεν καὶ ἐξῆλθεν ἐφʼ ἡμᾶς Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς ἀρξάμενος ἀπὸ τοῦ βαπτίσματος Ἰωάννου ἄχρι ἕως τῆς ἡμέρας ἧς ἀνελήμφθη ἀφʼ ἡμῶν μάρτυρα τῆς ἀναστάσεως αὐτοῦ γενέσθαι σὺν ἡμῖν γενέσθαι ἕνα τούτων καὶ ἔστησαν ἔστησεν δύο Ἰωσὴφ τὸν καλούμενον Βαρναβᾶν Βαρσαββᾶν ὃς ἐπεκλήθη Ἰοῦστος καὶ Ματθίαν Ματθάν καὶ προσευξάμενοι εἶπαν εἶπον σὺ σοι Κύριε καρδιογνῶστα πάντων ἀνάδειξον ὃν ἐξελέξω ἐκ τούτων τῶν δύο ὃν ἕνα ἀνὰ ὃν ἐξελέξω λαβεῖν τόπον τὸν τόπον κλῆρον τῆς διακονίας ταύτης καὶ ἀποστολῆς ἀφʼ ἐξ ἧς παρέβη Ἰούδας πορευθῆναι εἰς τὸν ἴδιον τόπον τὸν ἴδιον δίκαιον καὶ ἔδωκαν κλήρους αὐτῶν αὐτοῖς καὶ ἔπεσεν κλῆρος ἐπὶ Ματθίαν καὶ συνεψηφίσθη κατεψηφίσθη συγκατεψηφίσθη μετὰ τῶν δώδεκα ἕνδεκα ἀποστόλων καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ταῖς ἡμέραις ἐκείναις τοῦ συμπληροῦσθαι τὴν ἡμέραν τῆς τῇ Πεντηκοστῆς ἦσαν ὄντων αὐτῶν πάντες πάντων ἅπαντες ὁμοῦ ὁμοθυμαδὸν ἐπὶ τὸ αὐτό καὶ ἰδοὺ ἐγένετο ἄφνω ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἦχος ὥσπερ φερομένης πνοῆς βιαίας πνοῆς καὶ ἐπλήρωσεν πάντα ὅλον τὸν οἶκον οὗ ἦσαν καθεζόμενοι καθήμενοι καὶ ὤφθησαν αὐτοῖς διαμεριζόμεναι γλῶσσαι ὡσεὶ πυρός καὶ ἐκάθισεν ἐκάθισαν δὲ τε ἐφʼ ἕνα ἕκαστον αὐτῶν καὶ ἐπλήσθησαν πάντες ἅπαντες Πνεύματος Ἁγίου καὶ ἤρξαντο ἤρξατο λαλεῖν ἑτέραις γλώσσαις καθὼς τὸ Πνεῦμα ἐδίδου αὐτοῖς ἀποφθέγγεσθαι αὐτοῖς ἦσαν δὲ κατοικοῦντες ἐν εἰς Ἰερουσαλὴμ Ἰερουσαλὴμ ἦσαν κατοικοῦντες ἄνδρες Ἰουδαῖοι ἄνδρες εὐλαβεῖς ἄνδρες ἀπὸ παντὸς ἔθνους τῶν ὑπὸ τὸν οὐρανόν γενομένης δὲ τῆς φωνῆς ταύτης συνῆλθε τὸ πλῆθος καὶ συνεχύθη καὶ ὅτι ἤκουον ἤκουσεν ἤκουεν εἷς ἕκαστος τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ λαλούντων λαλοῦντας ταῖς γλώσσαις αὐτῶν ἐξίσταντο δὲ ἅπαντες πάντες καὶ ἐθαύμαζον λέγοντες πρὸς ἀλλήλους οὐχ οὐχὶ ἰδοὺ ἅπαντες πάντες οὗτοί εἰσιν οἱ λαλοῦντες εἰσιν Γαλιλαῖοι καὶ πῶς ἡμεῖς ἀκούομεν ἕκαστος τῇ τὴν ἰδίᾳ διαλέκτῳ διάλεκτον ἡμῶν ἐν ἐγενήθημεν ἐγεννήθημεν Πάρθοι καὶ Μῆδοι καὶ Ἐλαμῖται καὶ οἱ κατοικοῦντες τὴν Μεσοποταμίαν Ἰουδαίαν τε καὶ Καππαδοκίαν Πόντον καὶ τὴν Ἀσίαν Φρυγίαν τε καὶ Παμφυλίαν Αἴγυπτον τε καὶ τὰ μέρη τῆς Λιβύης τῆς κατὰ Κυρήνην καὶ οἱ ἐπιδημοῦντες Ῥωμαῖοι Ἰουδαῖοί τε καὶ προσήλυτοι Κρήτης Κρῆτες καὶ Ἄραβες Ἄραβοι ἀκούομεν λαλούντων αὐτῶν ταῖς ἡμετέραις γλώσσαις τὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ ἐξίσταντο δὲ πάντες καὶ διηπόρουν διηποροῦντο ἄλλος πρὸς ἄλλον ἐπὶ τῷ γεγονότι καὶ λέγοντες τί ἂν θέλει θέλοι τοῦτο θέλει εἶναι ἕτεροι δὲ διαχλευάζοντες διεχλεύαζον χλευάζοντες ἔλεγον λέγοντες ὅτι γλεύκους οὗτοι μεμεστωμένοι εἰσίν τότε σταθεὶς δὲ Πέτρος σὺν τοῖς ἕνδεκα δέκα ἀποστόλοις ἐπῆρεν πρῶτος τὴν φωνὴν αὐτοῦ καὶ ἀπεφθέγξατο αὐτοῖς λέγων εἶπεν ἄνδρες Ἰουδαῖοι καὶ πάντες οἱ κατοικοῦντες Ἰερουσαλὴμ πάντες ἅπαντες τοῦτο ἡμῖν ὑμῖν γνωστὸν ἔστω καὶ ἐνωτίσασθε ἐνωτίσατε τὰ ῥήματά μου οὐ γὰρ ὡς ὑμεῖς ὑπολαμβάνετε οὗτοι μεθύουσιν μεθύωσιν ἔστιν οὔσης γὰρ ὥρα ὥρας τρίτη τῆς ἡμέρας τρίτης ἀλλὰ τοῦτό ἐστιν τὸ εἰρημένον διὰ τοῦ προφήτου Ἰωήλ καὶ ἔσται μετὰ ταῦτα ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις λέγει Θεός Κύριος ἐκχεῶ ἀπὸ τοῦ Πνεύματός μου ἐπὶ πᾶσαν πάσας σάρκα σάρκας καὶ προφητεύσουσιν οἱ υἱοὶ αὐτῶν ὑμῶν καὶ αἱ θυγατέρες αὐτῶν ὑμῶν καὶ οἱ νεανίσκοι ὑμῶν ὁράσεις ὁράσει ὄψονται καὶ οἱ πρεσβύτεροι ὑμῶν ἐνύπνια ἐνυπνίοις ἐνυπνιασθήσονται καί ἐγὼ γε ἐπὶ τοὺς τὰς δούλους δούλας μου καὶ ἐπὶ τὰς τοὺς δούλας δούλους μου ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἐκχεῶ ἀπὸ τοῦ Πνεύματός Πνεῦμα μου καὶ προφητεύσουσιν καὶ δώσω τέρατα ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω καὶ σημεῖα ἐπὶ τῆς γῆς κάτω αἷμα καὶ πῦρ καὶ ἀτμίδα καπνοῦ ἥλιος μεταστραφήσεται μεταστρέφεται εἰ εἰς σκότος καὶ σελήνη εἰς αἷμα πρὶν ἐλθεῖν τὴν ἡμέραν Κυρίου τὴν μεγάλην καὶ ἐπιφανῆ καὶ ἔσται πᾶς ὃς ἐὰν ἂν ἐπικαλέσηται τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου σωθήσεται ἄνδρες Ἰσραηλῖται Ἰστραηλῖται ἀκούσατε τοὺς λόγους τούτους Ἰησοῦν τὸν Ναζωραῖον ἄνδρα ἀποδεδειγμένον ἀπὸ τοῦ Θεοῦ δεδοκιμασμένον ἀποδεδειγμένον εἰς ἡμᾶς ὑμᾶς δυνάμεσι καὶ τέρασι καὶ σημείοις ὅσᾳ οἷς ἐποίησεν διʼ αὐτοῦ Θεὸς ἐν μέσῳ ὑμῶν καθὼς καὶ αὐτοὶ οἴδατε τοῦτον τῇ ὡρισμένῃ βουλῇ καὶ προγνώσει τοῦ Θεοῦ ἔκδοτον λαβόντες διὰ χειρῶν χειρὸς ἀνόμων προσπήξαντες ἀνείλατε ἀνείλετε ὃν Θεὸς ἀνέστησεν λύσας τὰς ὠδῖνας τοῦ ᾍδου θανάτου καθότι οὐκ ἦν δυνατὸν κρατεῖσθαι αὐτὸν ὑπʼ αὐτοῦ Δαυὶδ γὰρ λέγει εἰ εἰς αὐτόν αὐτήν προορώμην τὸν Κύριον μου ἐνώπιόν μου διὰ παντός ὅτι ἐκ δεξιῶν μού ἐστιν ἵνα μὴ σαλευθῶ διὰ τοῦτο ηὐφράνθη εὐφράνθη μου καρδία μου καὶ ἠγαλλιάσατο γλῶσσά μου ἔτι δὲ καὶ σάρξ μου κατασκηνώσει ἐπʼ ἐλπίδι ὅτι οὐκ ἐγκαταλείψεις τὴν ψυχήν μου εἰς τὸν ᾍδου ᾍδην οὐδὲ δώσεις τὸν Ὅσιόν σου ἰδεῖν διαφθοράν ἐγνώρισάς γνωρίσας μοι ὁδοὺς ζωῆς πληρώσεις με εὐφροσύνης εὐφροσύνην μετὰ τοῦ προσώπου σου ἄνδρες ἀδελφοί ἐξὸν εἰπεῖν μετὰ παρρησίας πρὸς ὑμᾶς περὶ τοῦ πατριάρχου Δαυὶδ ὅτι καὶ ἐτελεύτησεν καὶ ἐτάφη καὶ τὸ μνημεῖον μνῆμα αὐτοῦ ἔστιν παρʼ ἐν ἡμῖν ἄχρι τῆς ἡμέρας ταύτης προφήτης οὖν ὑπάρχων καὶ ἰδῶν εἰδὼς ὅτι ὅρκῳ ὤμοσεν αὐτῷ Θεὸς ἐκ καρποῦ τῆς καρδίας ὀσφύος αὐτοῦ τὸ κατὰ σάρκα ἀναστήσειν ἀναστῆσαι τὸν Χριστὸν καὶ καθίσαι ἐπὶ τὸν τοῦ θρόνον θρόνου αὐτοῦ προϊδὼν ἐλάλησεν περὶ τῆς ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ ὅτι οὔτε οὐ ἐγκατελείφθη κατελείφθη ψυχὴ αὐτοῦ εἰς ᾍδου ᾍδην οὔτε οὔδε σὰρξ αὐτοῦ εἶδεν ἰδεῖν διαφθοράν τοῦτον οὖν τὸν Ἰησοῦν ἀνέστησεν Θεός οὗ πάντες ἐσμεν ἡμεῖς ἐσμεν μάρτυρες ἐσμεν ὑψωθεὶς τῇ δεξιᾷ οὖν τοῦ Θεοῦ ὑψωθεὶς καὶ τήν τε ἐπαγγελίαν τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος λαβὼν παρὰ τοῦ Πατρὸς ἐξέχεεν τοῦτο τὸ δῶρον νῦν ὑμεῖς ὑμῖν καὶ βλέπετε καὶ ἀκούετε οὐ γὰρ Δαυὶδ ἀνέβη εἰς τοὺς οὐρανούς λέγει εἴρηκεν γάρ δὲ αὐτός εἶπεν λέγει Κύριος μου τῷ Κυρίῳ μου κάθου ἐκ δεξιῶν μου ἕως ἂν θῶ τοὺς τοῦ ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου ἀσφαλῶς οὗ οὖν γινωσκέτω πᾶς οἶκος Ἰσραὴλ ὅτι καὶ Κύριον Χριστὸν αὐτὸν καὶ Χριστὸν Κύριον αὐτὸν ἐποίησεν Θεός ἐποίησεν ἐπόησεν τοῦτον τὸν Ἰησοῦν ὃν ὑμεῖς ἐσταυρώσατε τότε πάντες οἱ συνελθόντες καὶ ἀκούσαντες δὲ κατενύγησαν τὴν τῇ καρδίαν καρδίᾳ καὶ τινες ἐξ αὐτῶν εἶπόν εἶπάν εἰπόντες τε πρὸς τὸν Πέτρον καὶ τοὺς λοιποὺς ἀποστόλους τί οὖν ποιήσωμεν ποιήσομεν ἄνδρες ἀδελφοί υποδείξατε ἡμῖν Πέτρος δὲ ἔφη πρὸς αὐτούς φησίν μετανοήσατε φησίν καὶ βαπτισθήτω ἕκαστος ὑμῶν ἐν ἐπὶ τῷ ὀνόματι τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς ἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν ὑμῶν καὶ λήμψεσθε τὴν δωρεὰν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἡμῖν ὑμῖν γάρ ἐστιν ἐπαγγελία καὶ τοῖς τέκνοις ἡμῶν ὑμῶν καὶ πᾶσι τοῖς εἰς μακρὰν οὓς ὅσους ἂν προσκαλέσηται Κύριος Θεὸς ἡμῶν ἑτέροις δὲ τε λόγοις πλείοσιν διεμαρτύρατο διεμαρτύρετο καὶ παρεκάλει αὐτοὺς λέγων σώθητε ἀπὸ τῆς γενεᾶς ταύτης τῆς σκολιᾶς ταύτης οἱ μὲν οὖν ἀσμένως ἀποδεξάμενοι πιστεύσαντες τὸν λόγον αὐτοῦ ἐβαπτίσθησαν καὶ προσετέθησαν ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ψυχαὶ ὡς ὡσεὶ τρισχίλιαι καὶ ἦσαν δὲ προσκαρτεροῦντες ἐν τῇ διδαχῇ τῶν ἀποστόλων ἐν Ἰερουσαλήμ καὶ τῇ κοινωνίᾳ καὶ τῇ κλάσει τοῦ ἄρτου καὶ ταῖς προσευχαῖς ἐγίνετο ἐγένετο δὲ πάσῃ ψυχῇ φόβος πολλά δὲ τε τέρατα καὶ σημεῖα ἐγίνετο διὰ τῶν ἀποστόλων ἐγίνετο ἐν Ἰερουσαλήμ φόβος τε ἦν μέγας ἐπὶ πάντας καὶ πάντες δὲ τε οἱ πιστεύοντες πιστεύσαντες ἦσαν ἐπὶ τὸ αὐτὸ καὶ εἶχον πάντα ἅπαντα κοινά καὶ ὃσοι τὰ κτήματα εἴχον καὶ τὰς ὑπάρξεις ἐπίπρασκον καὶ ἐμέριζον διεμέριζον αὐτὰ καθʼ ἡμέραν πᾶσιν πᾶσιν τοῖς καθότι ἄν τις χρείαν εἶχεν καθʼ πάντες ἡμέραν τε προσκαρτεροῦντες προσεκαρτέρουν ὁμοθυμαδὸν ἐν τῷ ἱερῷ ὁμοθυμαδὸν καὶ κατοικοῦσαν ἐπὶ τό αὐτό κλῶντές τε κατʼ οἶκον ἄρτον μετελάμβανον μεταλαμβάνον τροφῆς ἐν ἀγαλλιάσει καὶ ἀφελότητι καρδίας αἰνοῦντες τὸν Θεὸν καὶ ἔχοντες χάριν πρὸς ὅλον τὸν κόσμον λαόν δὲ Κύριος προσετίθει τοὺς σῳζομένους καθʼ ἡμέραν ἐπὶ τὸ αὐτό ἐν ἂν τῇ ἐκκλησίᾳ ἐπὶ ἐν τὸ αὐτὸ Πέτρος δὲ ταῖς ἡμέραις ταύταις Πέτρος καὶ Ἰωάννης ἀνέβαινον εἰς τὸ ἱερὸν τὸ δειλινόν ἐπὶ τὴν ὥραν ἐνάτῃ τῆς τῇ προσευχῆς προσεύχῃ τὴν ἐνάτην καί ἰδοὺ τις ἀνὴρ χωλὸς ἐκ κοιλίας μητρὸς αὐτοῦ ὑπάρχων ἐβαστάζετο ἐβάσταζε ὃν ἐτίθουν καθʼ ἡμέραν πρὸς τὴν θύραν τοῦ ἱεροῦ τὴν λεγομένην Ὡραίαν τοῦ αἰτεῖν ἐλεημοσύνην παρὰ αὐτῶν τῶν εἰσπορευομένων αὐτῶν εἰς τὸ ἱερόν οὗτος ἀτενίσας τοῖς ὀφθαλμοῖς αὐτοῦ καὶ ὃς ἰδὼν Πέτρον καὶ Ἰωάννην μέλλοντας εἶναι εἰσιέναι εἰς τὸ ἱερὸν ἠρώτα ἐρωτᾷ αὑτούς ἐλεημοσύνην λαβεῖν ἐμβλέψας ἀτενίσας δὲ Πέτρος εἰς πρός αὐτὸν σὺν τῷ Ἰωάννῃ Ἰωάννην καὶ εἶπεν ἀτενίσον βλέψον εἰς ἡμᾶς δὲ ἀτενίσας ἐπεῖχεν αὐτοῖς προσδοκῶν τι λαβεῖν παρʼ αὐτῶν αὐτοῦ λαβεῖν εἶπεν Πέτρος δὲ Πέτρος εἶπεν ἀργύριον καὶ χρυσίον οὐχ ὑπάρχει μοι δὲ ἔχω τοῦτό σοι δίδωμι ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Ναζωραίου ἔγειραι ἔγειρε καὶ περιπάτει καὶ πιάσας αὐτὸν τῆς δεξιᾶς χειρὸς ἤγειρεν αὐτόν καὶ παραχρῆμα δὲ ἐστάθη καὶ ἐστερεώθησαν αὐτοῦ αἱ βάσεις αὐτοῦ καὶ στα τὰ σφυδρά σφυρά καὶ ἐξαλλόμενος ἔστη καὶ περιεπάτει χαιρόμενος καὶ εἰσῆλθεν σὺν αὐτοῖς εἰς τὸ ἱερὸν περιπατῶν καὶ ἁλλόμενος καὶ αἰνῶν τὸν Θεόν καὶ εἶδεν αὐτὸν πᾶς λαὸς αὐτὸν περιπατοῦντα καὶ αἰνοῦντα τὸν Κύριον Θεόν ἐπεγίνωσκον δὲ τε αὐτὸν ὅτι αὐτὸς οὗτος ἦν πρὸς τὴν ἐλεημοσύνην καθεζόμενος καθήμενος ἐπὶ τῇ τὴν Ὡραίᾳ Ὡραίαν Πύλῃ Πύλην τοῦ ἱεροῦ καὶ ἐπλήσθησαν θάμβους καὶ ἐκστάσεως ἐκτάσεως ἐπὶ τῷ γεγενημένῳ συμβεβηκότι αὐτῷ ἐκπορευομένου κρατοῦντος τε δὲ αὐτοῦ τοῦ ἰαθέντος χωλοῦ τὸν τοῦ Πέτρον Πέτρου καὶ τὸν Ἰωάννην Ἰωάννου συνέδραμεν συνεξεπορεύετο κρατῶν πρὸς αὐτοὺς πᾶς λαὸς πρὸς αὐτοὺς οἱ δὲ θαμβηθέντες ἔστησαν ἐπὶ ἐν τῇ στοᾷ τῇ καλουμένῃ Σολομῶντος Σαλομῶντος Σολομῶνος ἔκθαμβοι ἀποκριθεὶς ἰδὼν δὲ Πέτρος εἶπεν ἀπεκρίνατο πρὸς αὑτούς τὸν λαόν ἄνδρες Ἰσραηλῖται Ἰστραηλῖται τί θαυμάζετε ἐπὶ τούτῳ εἰ ἡμῖν τί ἀτενίζετε ὡς ἡμῶν τῇ ἰδίᾳ δυνάμει εὐσεβείᾳ τοῦτο τοῦ πεποιηκόσιν πεποιηκότων τοῦτο τοῦ περιπατεῖν αὐτόν Θεὸς Ἀβραὰμ καὶ Θεὸς Ἰσαὰκ καὶ Θεὸς Ἰακώβ Θεὸς τῶν τῷ πατέρων ἡμῶν ἐδόξασεν τὸν Πατέρα παῖδα αὐτοῦ Ἰησοῦν Χριστὸν ὃν ἡμεῖς ὑμεῖς μὲν παρεδώκατε εἰς κρίσιν καὶ ἀπηρνήσασθε ἠρνήσασθε αὐτὸν κατὰ πρόσωπον Πιλάτου τοῦ κρίναντος κρίνοντος ἐκείνου ἀπολύειν αὑτόν θέλοντος ὑμεῖς δὲ τὸν Ἅγιον καὶ Δίκαιον εβαρύνατε ἠρνήσασθε καὶ ᾐτήσασθε ᾐτήσατε ἄνδρα φονέα χαρισθῆναι ὑμῖν τὸν δὲ Ἀρχηγὸν τῆς ζωῆς ἀπεκτείνατε ὃν Θεὸς ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν οὗ ὑμεῖς ἡμεῖς μάρτυρές ἐσμεν καὶ ἐπὶ τῇ πίστει τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ τοῦτον ὃν θεωρεῖτε καὶ οἴδατε ὅτι ἐστερέωσεν τὸ ὄνομα αὐτοῦ καὶ πίστις διʼ αὐτοῦ ἔδωκεν αὐτῷ τὴν ὁλοκληρίαν ταύτην ἀπέναντι πάντων ὑμῶν καὶ νῦν ἄνδρες ἀδελφοί ἐπιστάμεθα οἶδα ὅτι ὑμεῖς μὲν κατὰ ἄγνοιαν ἐπράξατε πονηρόν ὥσπερ καὶ οἱ ἄρχοντες ὑμῶν δὲ Θεὸς προκατήγγειλεν διὰ στόματος πάντων τῶν προφητῶν αὑτοῦ παθεῖν τὸν Χριστὸν αὐτοῦ ἐπλήρωσεν οὕτως μετανοήσατε οὖν καὶ ἐπιτρέψατε ἐπιστρέψατε πρὸς εἰς τὸ ἐξαλειφθῆναι ὑμῶν τὰς ἁμαρτίας ὑμῶν ὅπως ἂν ἐπέλθωσιν ἔλθωσιν καιροὶ ἀναψύξεως ἀπὸ προσώπου τοῦ Κυρίου καὶ ἀποστείλῃ τὸν προκεχειρισμένον προκεκηρυγμένον ὑμῖν Χριστὸν Ἰησοῦν Χριστὸν ὃν διʼ δεῖ οὐρανὸν μὲν δέξασθαι ἄχρι χρόνων χρόνον ἀποκαταστάσεως πάντων ὧν ἐλάλησεν Θεὸς διὰ στόματος πάντων τῶν ἁγίων αὐτοῦ τῶν προφητῶν ἀπʼ αἰῶνος αὐτοῦ προφητῶν Μωϋσῆς μὲν γὰρ εἶπεν πρὸς τοὺς πατέρας ἡμῶν εἶπεν ὅτι προφήτην προφήτης ὑμῖν ἀναστήσει Κύριος Θεὸς ἡμῶν ὑμῶν ἐκ τῶν ἀδελφῶν ἡμῶν ὑμῶν ὡς ἐμέ ἐμοῦ αὐτοῦ ἀκούσεσθε ἀκούσεσθαι κατὰ πάντα ὅσα ἂν λαλήσῃ λαλήσει πρὸς ὑμᾶς ἔσται δὲ πᾶσα ψυχὴ ἥτις ἐὰν ἂν μὴ ἀκούσῃ τοῦ προφήτου ἐκείνου ἐξολεθρευθήσεται ἐξολοθρευθήσεται ἐκ τοῦ λαοῦ καὶ πάντες δὲ οἱ προφῆται ἀπὸ Σαμουὴλ καὶ τῶν καθεξῆς οἱ ὅσοι ἐλάλησαν ἐλάλησεν καὶ κατήγγειλαν προκατήγγειλαν τὰς ἡμέρας ταύτας ὑμεῖς ἐστε οἱ υἱοὶ τῶν προφητῶν καὶ τῆς διαθήκης ἦν ἧς διέθετο Θεὸς διέθετο πρὸς τοὺς πατέρας ὑμῶν ἡμῶν λέγων πρὸς Ἀβραάμ καὶ ἐν τῷ σπέρματί σου ἐπευλογηθήσονται εὐλογηθήσονται ἐνευλογηθήσονται πᾶσαι αἱ πατριαὶ τῆς γῆς ὑμῖν πρῶτον ἀναστήσας Θεὸς ἀναστήσας τὸν παῖδα αὐτοῦ Ἰησοῦν ἀπέστειλεν ἐξαπέστειλεν αὐτὸν εὐλογοῦντα εὐλογοῦντας ὑμᾶς ἐν τῷ ἀποστρέφειν ἕκαστον ἕκαστος ἐκ ἀπὸ τῶν πονηρῶν πονηριῶν αὐτῶν ὑμῶν λαλούντων δὲ αὐτῶν πρὸς τὸν λαὸν τὰ ῥήματα ταῦτα ἐπέστησαν αὐτοῖς οἱ ἀρχιερεῖς ἱερεῖς καὶ στρατηγὸς τοῦ ἱεροῦ καὶ οἱ Σαδδουκαῖοι καὶ οἱ διαπονούμενοι πονούμενοι διὰ τὸ διδάσκειν αὐτοὺς τὸν λαὸν καὶ ἀναγγέλλειν καταγγέλλειν ἐν τῷ τὸν Ἰησοῦ Ἰησοῦν ἐν τὴν τῇ ἀνάστασιν ἀναστάσει τὴν τῶν ἐκ νεκρῶν καὶ ἐπέβαλον ἐπιβαλόντες αὐτοῖς τὰς χεῖρας καὶ ἔθεντο αὑτούς εἰς τήρησιν εἰς τὴν ἐπαύριον αὔριον ἦν γὰρ ἑσπέρα ἤδη πολλοὶ δὲ τῶν ἀκουσάντων τὸν λόγον ἐπίστευσαν καὶ ἐγενήθη ἀριθμὸς τε ἐγενήθη τῶν ἀνδρῶν ὡς ὡσεὶ χιλιάδες πέντε ἐγένετο δὲ ἐπὶ τὴν αὔριον ἡμέραν συναχθῆναι συνήχθησάν αὐτῶν τοὺς οἱ ἄρχοντας ἄρχοντες καὶ τοὺς οἱ πρεσβυτέρους πρεσβύτεροι καὶ τοὺς γραμματεῖς ἐν εἰς Ἰερουσαλήμ καὶ Ἄνναν Ἅννας τὸν ἀρχιερέα ἀρχιερεὺς καὶ Καϊάφαν Καϊάφας Καίφας καὶ Ἰωνάθας Ἰωάννην Ἰωάννης καὶ Ἀλέξανδρον Ἀλέξανδρος καὶ ὅσοι ἦσαν ἐκ γένους ἀρχιερατικοῦ καὶ στήσαντες αὐτοὺς ἐν τῷ μέσῳ ἐπυνθάνοντο ἐν ποίᾳ δυνάμει ἐν ποίῳ ὀνόματι ἐποιήσατε τοῦτο ἐποιήσατε ποιεῖτε ὑμεῖς τότε Πέτρος πλησθεὶς Πνεύματος Ἁγίου εἶπεν πρὸς αὐτούς ἄρχοντες τοῦ λαοῦ καὶ πρεσβύτεροι τοῦ Ἰσραὴλ εἰ ἡμεῖς σήμερον ἀνακρινόμεθα ἀφʼ ὑμῶν ἐπὶ εὐεργεσίᾳ ἀνθρώπου ἀσθενοῦς ἐν τίνι οὗτος σέσωσται σέσωται γνῶν γνωστὸν ἔστω πᾶσιν ὑμῖν καὶ παντὶ πᾶν τῷ λαῷ Ἰσραὴλ Ἰστραήλ ὅτι ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Ναζωραίου ὃν ὑμεῖς ἐσταυρώσατε ὃν Θεὸς ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν ἐν τούτῳ οὗτος παρέστηκεν ἐνώπιον ὑμῶν ὑγιής οὗτός ἐστιν λίθος ἐξουθενηθεὶς ὑφʼ ἡμῶν ὑμῶν τῶν τῶν οἰκοδόμων οἰκοδομούντων γενόμενος εἰς κεφαλὴν γωνίας καὶ οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενὶ σωτηρία οὐδὲ οὔτε οὐ γὰρ ἕτερον ὄνομά ἕτερον ἐστιν ἕτερον ὄνομα ὑπὸ τὸν οὐρανὸν τὸ δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν δεῖ σωθῆναι ὑμᾶς ἡμᾶς θεωροῦντες δὲ τὴν τοῦ Πέτρου παρρησίαν καὶ Ἰωάννου καὶ καταλαβόμενοι ὅτι ἄνθρωποι ἀγράμματοί εἰσιν καὶ ἰδιῶται ἐθαύμαζον ἐπεγίνωσκόν δὲ τε αὐτοὺς ὅτι σὺν τῷ Ἰησοῦ ἦσαν τόν τε δὲ ἄνθρωπον βλέποντες σὺν αὐτοῖς αὐτῶν ἑστῶτα τὸν τεθεραπευμένον οὐδὲν εἶχον ποιῆσαι ἀντειπεῖν κελεύσαντες κελεύσαντος δὲ αὐτοὺς ἔξω τοῦ Συνεδρίου ἀπαχθῆναι ἀπελθεῖν συνέβαλλον συνέβαλον πρὸς ἀλλήλους λέγοντες τί ποιήσωμεν ποιήσομεν τοῖς ἀνθρώποις τούτοις ὅτι μὲν γὰρ γνωστὸν σημεῖον σημείῳ γέγονεν γεγονέναι διʼ αὐτῶν πᾶσιν τοῖς κατοικοῦσιν Ἰερουσαλὴμ φανερότερον φανερόν εστιν καὶ οὐ δυνάμεθα ἀρνεῖσθαι ἀρνήσασθαι ἀλλʼ ἵνα δὲ μὴ ἐπὶ πλεῖον πλέον τι διανεμηθῇ εἰς τὸν λαόν ἀπειλῇ ἀπειλησώμεθα ἀπειλησόμεθα ἐπιλησόμεθα οὖν οὐ τοῖς αὐτοῖς μηκέτι μὴ λαλεῖν ἐπὶ τῷ ὀνόματι τούτῳ μηδενὶ ἀνθρώπων συγκατατιθεμένων δὲ αὐτῶν τῇ γνώμῃ καὶ φωνήσαντες καλέσαντες αὐτοὺς παρήγγειλαν παρηγγείλαντο αὐτοῖς κατὰ τὸ καθόλου μὴ φθέγγεσθαι μηδὲ διδάσκειν ἐπὶ τῷ ὀνόματι τοῦ Ἰησοῦ ἀποκριθεὶς δὲ Πέτρος καὶ Ἰωάννης ἀποκριθέντες εἶπον εἶπαν πρὸς αὐτούς εἶπον εἰ δίκαιόν ἐστιν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ὑμῶν ἀκούειν μᾶλλον τοῦ Θεοῦ κρίνατε οὐ δυνάμεθα δυνόμεθα γὰρ ἡμεῖς εἴδαμεν εἴδομεν καὶ ἠκούσαμεν μὴ λαλεῖν οἱ δὲ προσαπειλησάμενοι ἀπέλυσαν αὐτούς μὴ μηδὲν εὑρίσκοντες αἰτίαν τὸ πῶς κολάσωνται κολάσονται κολάσωσιν αὐτούς διὰ τὸν λαόν ὅτι πάντες ἐδόξαζον τὸν Θεὸν ἐπὶ τῷ γεγονότι ἐτῶν γὰρ ἦν πλειόνων τεσσεράκοντα ἦν ἄνθρωπος ἐφʼ ὃν γεγόνει ἐγεγόνει τὸ σημεῖον τοῦτο τῆς ἰάσεως ἀπολυθέντες δὲ ἦλθον πρὸς τοὺς ἰδίους καὶ ἀνήγγειλαν ἀπήγγειλαν ὅσα πρὸς αὐτοὺς οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι εἶπαν εἶπον οἱ δὲ ἀκούσαντες καὶ ἐπιγνόντες τὴν τοῦ Θεοῦ ἐνέργειαν ὁμοθυμαδὸν ἦραν φωνὴν πρὸς τὸν Θεὸν καὶ εἶπαν εἶπον Δέσποτα σὺ Θεὸς ποιήσας τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτοῖς ὃς τοῦ πατρὸς ἡμῶν διὰ Πνεύματος Ἁγίου διὰ τοῦ στόματος λαλήσας Δαυὶδ τοῦ παιδός σου εἰπών ἵνα τί ἐφρύαξαν ἔθνη καὶ λαοὶ ἐμελέτησαν καινά κενά παρέστησαν οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς καὶ οἱ ἄρχοντες συνήχθησαν ἐπὶ τὸ αὐτὸ κατὰ τοῦ Κυρίου καὶ κατὰ τοῦ Χριστοῦ αὐτοῦ συνήχθησαν γὰρ ἐπʼ ἀληθείας ἐν τῇ πόλει σου ταύτῃ ἐπὶ τὸν ἅγιον παῖδά σου παῖδά Ἰησοῦν ὃν ἔχρισας Ἡρῴδης τε καὶ Πόντιος Πιλᾶτος σὺν ἔθνεσιν καὶ λαοῖς Ἰσραήλ ποιῆσαι ὅσα χείρ σου καὶ βουλὴ σου προώρισεν γενέσθαι καὶ τὰ νῦν Κύριε ἔπιδε ἐπὶ τὰς ἀπειλὰς ἁγίας αὐτῶν καὶ δὸς τοῖς δούλοις σου μετὰ πάσης παρρησίας πάσης λαλεῖν τὸν λόγον σου ἐν τῷ ἐκτείνειν τὴν χεῖρα σου σε ἐκτείνειν σε εἰς ἴασιν καὶ σημεῖα καὶ τέρατα γίνεσθαι γενέσθαι διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ ἁγίου παιδός σου Ἰησοῦ καὶ δεηθέντων αὐτῶν ἐσαλεύθη τόπος ἐν ἦσαν συνηγμένοι καὶ ἐπλήσθησαν πάντες ἅπαντες τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ ἐλάλουν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ μετὰ παρρησίας παντὶ τῷ θέλοντί πιστεύειν τοῦ δὲ πλήθους τῶν πιστευσάντων ἦν καρδία καὶ ψυχὴ μία καὶ οὐκ ἦν διάκρισις ἐν αὐτοῖς οὐδεμία καὶ οὐδεὶς οὐδὲ εἷς τι τις τῶν ὑπαρχόντων αὐτῷ αὐτῶν αὐτοῦ ἔλεγεν ἔλεγον ἴδιον εἶναι ἀλλʼ ἦν αὐτοῖς πάντα ἅπαντα κοινά καὶ μεγάλῃ δυνάμει μεγάλῃ ἀπεδίδουν τὸ μαρτύριον οἱ ἀπόστολοι τὸ μαρτύριον τῆς ἀναστάσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ τῆς ἀναστάσεως χάρις τε μεγάλη ἦν ἐπὶ πάντας αὐτούς οὐδὲ γὰρ ἐνδεής ἦν τις ἦν ὑπῆρχεν ἐν αὐτοῖς ὅσοι γὰρ κτήτορες ἦσαν χωρίων οἰκείων οἰκιῶν ὑπῆρχον πωλοῦντες καὶ φέροντες ἔφερον τὰς τιμὰς τῶν πιπρασκομένων πιπρασκόντων καὶ ἐτίθουν παρὰ τοὺς πόδας τῶν ἀποστόλων διεδίδετο διεδίδοτο δὲ ἑνί ἑκάστῳ ἑκάστῳ καθότι ἄν τις χρείαν εἶχεν Ἰωσὴφ Ἰωσῆς δὲ ἐπικληθεὶς Βαρναβᾶς ὑπὸ ἀπὸ τῶν ἀποστόλων ἐστιν ἑρμηνευόμενον μεθερμηνευόμενον υἱὸς παρακλήσεως Λευίτης Κύπριος Λευίτης τῷ γένει ὑπάρχοντος αὐτῷ χωρίον ἀγροῦ πωλήσας ἤνεγκεν τὸ χρῆμα καὶ ἔθηκεν πρός παρὰ τοὺς πόδας τῶν ἀποστόλων ἀνὴρ δέ τις Ἁνανίας ὀνόματι Ἁνανίας σὺν Σαπφίρῃ Σαπφίρᾳ τῇ γυναικὶ αὐτοῦ ἐπώλησεν κτῆμα καὶ ἐνοσφίσατο ἐκ ἀπὸ τῆς τιμῆς συνειδυίης συνειδυίας καὶ τῆς γυναικός αὐτοῦ καὶ ἐνέγκας μέρος τι παρὰ τοὺς πόδας τῶν ἀποστόλων ἔθηκεν ἔθετο εἶπεν δὲ Πέτρος πρός Ἁνανίαν Ἁνανία διὰ τί ἐπήρωσεν ἐπλήρωσεν πρός Ἁνανίαν Σατανᾶς τὴν καρδίαν σου ψεύσασθαί σε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον Πνεῦμα καὶ νοσφίσασθαι σε ἀπὸ τῆς τιμῆς τοῦ χωρίου οὐχὶ μέσον μένον ἔμενον σοὶ σε ἔμενεν καὶ πραθὲν ἐν τῇ σῇ ἐξουσίᾳ ὑπῆρχεν τί ὅτι ἔθου ἐν τῇ καρδίᾳ σου τὸ ποιῆσαι πρᾶγμα πονηρόν τοῦτο οὐκ ἐψεύσω ἀνθρώποις ἀλλὰ τῷ Θεῷ ἀκούων ἀκούσας δὲ Ἁνανίας τοὺς λόγους τούτους παραχρῆμα πεσὼν ἐξέψυξεν καὶ ἐγένετο φόβος μέγας ἐπὶ πάντας τοὺς ἀκούοντας ταῦτα ἀναστάντες δὲ οἱ νεώτεροι συνέστειλαν αὐτὸν καὶ ἐξενέγκαντες ἔθαψαν ἐγένετο δὲ ἕως ὡς ὡρῶν τριῶν διάστημα καὶ γυνὴ αὐτοῦ μὴ εἰδυῖα τὸ γεγονὸς εἰσῆλθεν εἶπεν ἀπεκρίθη δὲ πρὸς αὐτὴν αὐτῇ Πέτρος εἰπέ ἐπερωτήσω μοι σε εἰ ἄρα τοσούτου τὸ χωρίον τοσούτου ἀπέδοσθε δὴ δὲ εἶπεν ναί τοσούτου δὲ Πέτρος εἶπεν πρὸς αὐτήν τί οὖν ὅτι συνεφωνήθη συνεφώνησεν ὑμῖν πειράσαι τὸ Πνεῦμα τοῦ Κυρίου ἰδοὺ οἱ πόδες τῶν θαψάντων τὸν ἄνδρα σου ἐπὶ τῇ ταῖς θύρᾳ θύραις καὶ ἐξοίσουσίν σε καὶ ἔπεσεν δὲ παραχρῆμα πρὸς παρὰ τοὺς πόδας αὐτοῦ καὶ ἐξέψυξεν εἰσελθόντες δὲ οἱ νεανίσκοι εὗρον εὗραν αὐτὴν νεκράν καὶ συστείλαντες ἐξενέγκαντες ἐξήνεγκαν καὶ ἔθαψαν πρὸς τὸν ἄνδρα αὐτῆς καὶ ἐγένετο φόβος μέγας ἐφʼ ὅλην τὴν ἐκκλησίαν καὶ ἐπὶ πάντας τοὺς ἀκούοντας ἀκούοντες ταῦτα διὰ τε δὲ τῶν χειρῶν τῶν ἀποστόλων ἐγίνετο ἐγένετο ἐγίνοντο σημεῖα καὶ τέρατα πολλὰ ἐν τῷ λαῷ πολλά καὶ ἦσαν ὁμοθυμαδὸν πάντες ἅπαντες ἐν τῷ ἱερῷ ἐν τῇ Στοᾷ τῇ Σολομῶντος Σαλομῶντος Σολομῶνος καὶ οὐδεὶς τῶν δὲ λοιπῶν οὐδεὶς ἐτόλμα κολλᾶσθαι αὐτοῖς ἀλλʼ ἐμεγάλυνεν αὐτοὺς λαός μᾶλλον δὲ προσετίθεντο οἱ πιστεύοντες τῷ Κυρίῳ πλήθη ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν ὥστε καὶ εἰς κατὰ τὰς πλατείας ἐκφέρειν τοὺς ἀσθενεῖς αὐτῶν καὶ τιθέναι ἐπὶ τῶν κλιναρίων κλινῶν καὶ κραββάτων ἵνα ἐρχομένου Πέτρου κἂν σκιὰ ἐπισκιάσῃ ἐπισκιάσει τινὶ αὐτῶν αὐτῷ ἀπηλλάσσοντο γάρ ἀπὸ πάσης ἀσθενείας ὡς εἴχεν ἕκαστος αὐτῶν συνήρχετο συνήρχοντο δὲ καὶ τὸ πλῆθος τῶν περὶ πέριξ πόλεων εἰς Ἰερουσαλήμ φέροντες ἀσθενεῖς καὶ ὀχλουμένους ἀπὸ ὑπὸ πνευμάτων ἀκαθάρτων καὶ οἵτινες ἐθεραπεύοντο ἰῶντο ἅπαντες πάντες ἀναστὰς δὲ ἀρχιερεὺς καὶ πάντες οἱ σὺν αὐτῷ οὖσα αἵρεσις τῶν Σαδδουκαίων ἐπλήσθησαν ζήλου ζήλους καὶ ἐπέβαλον ἐπέβαλλον τὰς χεῖρας αὑτῶν ἐπὶ τοὺς ἀποστόλους καὶ ἔθεντο αὐτοὺς ἐν τηρήσει δημοσίᾳ καὶ ἐπορεύθη εἰς ἕκαστος εἰς τὰ ἴδια ἄγγελος δὲ τότε Κυρίου διὰ τῆς νυκτὸς ἄγγελος Κυρίου ἤνοιξε ἀνοίξας ἀνέῳξαν τὰς θύρας τῆς φυλακῆς ἐξαγαγών δὲ τε αὐτοὺς εἶπεν πορεύεσθε καὶ σταθέντες λαλεῖτε ἐν τῷ ἱερῷ τῷ λαῷ πάντα τὰ ῥήματα τῆς ζωῆς ταύτης ἀκούσαντες δὲ εἰσῆλθον ὑπὸ τὸν ὄρθρον εἰς τὸ ἱερὸν καὶ ἐδίδασκον παραγενόμενος παραγενόμενοι δὲ ἀρχιερεὺς καὶ οἱ σὺν αὐτῷ ἐγερθέντες τὸ πρωῒ καὶ συνεκάλεσαν συγκαλεσάμενοι τὸ Συνέδριον καὶ πᾶσαν τὴν Γερουσίαν τῶν υἱῶν Ἰσραήλ καὶ ἀπέστειλαν εἰς τὸ δεσμωτήριον ἀχθῆναι αὐτούς οἱ δὲ ὑπηρέται παραγενόμενοι καὶ ἀνοίξαντες τὴν φυλακὴν ὑπηρέται οὐχ εὗρον αὐτοὺς ἔσω ἐν τῇ φυλακῇ ἀναστρέψαντες δὲ καὶ ἀπήγγειλαν ἀπήγγειλον λέγοντες ὅτι τὸ μὲν δεσμωτήριον εὕρομεν ἐγκεκλεισμένον κεκλεισμένον ἐν πάσῃ ἀσφαλείᾳ καὶ τοὺς φύλακας ἔξω ἑστῶτας ἐπὶ πρὸ τῶν θυρῶν ἀνοίξαντες δὲ ἔσω οὐδένα εὕρομεν ὡς δὲ ἤκουσαν τοὺς λόγους τούτους τε ἱερεὺς καὶ στρατηγὸς τοῦ ἱεροῦ καὶ οἱ ἀρχιερεῖς διηπόρουν περὶ αὐτῶν τὸ τί ἂν γένοιτο γένηται τοῦτο παραγενόμενος δέ τις ἀπήγγειλεν αὐτοῖς λέγων ὅτι ἰδοὺ οἱ ἄνδρες οὓς ἔθεσθε ἐν τῇ φυλακῇ εἰσὶν ἐν τῷ ἱερῷ ἑστῶτες καὶ διδάσκοντες τὸν λαόν τότε ἀπελθὼν στρατηγὸς σὺν τοῖς ὑπηρέταις ἤγαγεν ἤγαγον ἦγεν αὐτούς οὐ μετὰ βίας ἐφοβοῦντο φοβούμενοι γὰρ τὸν λαόν ἵνα μὴ μὴ λιθασθῶσιν ἀγαγόντες δὲ αὐτοὺς ἔστησαν ἐν τῷ Συνεδρίῳ καὶ ἐπηρώτησεν αὐτοὺς ἱερεὺς ἀρχιερεὺς λέγων οὐ παραγγελίᾳ παρηγγείλαμεν ὑμῖν μὴ λαλεῖν διδάσκειν ἐπὶ τῷ ὀνόματι τούτῳ καὶ ἰδοὺ πεπληρώκατε ἐπληρώσατε τὴν Ἰερουσαλὴμ τῆς διδαχῆς ὑμῶν καὶ βούλεσθε ἐπαγαγεῖν ἐφʼ ἡμᾶς τὸ αἷμα τοῦ ἀνθρώπου ἐκείνου τούτου ἀποκριθεὶς δὲ Πέτρος καὶ οἱ ἀπόστολοι εἶπαν εἶπον πειθαρχεῖν δὲ δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἀνθρώποις δὲ Πέτρος εἶπεν πρός αὑτούς δὲ Θεὸς τῶν πατέρων ἡμῶν ἤγειρεν Ἰησοῦν ὃν ὑμεῖς διεχειρίσασθε κρεμάσαντες ἐπὶ ξύλου τοῦτον Θεὸς Ἀρχηγὸν καὶ Σωτῆρα ὕψωσεν τῇ δόξῃ δεξιᾷ αὐτοῦ τοῦ δοῦναι μετάνοιαν τῷ Ἰσραὴλ καὶ ἄφεσιν ἁμαρτιῶν ἐν αὐτῷ καὶ ἡμεῖς ἐσμεν ἐν αὐτῷ αὐτοῦ μάρτυρες ἐσμεν πάντων τῶν ῥημάτων τούτων καὶ τὸ Πνεῦμα δὲ τὸ Ἅγιον ὃν ἔδωκεν Θεὸς τοῖς πειθαρχοῦσιν αὐτῷ οἱ δὲ ἀκούσαντες ἀκούοντες διεπρίοντο καὶ ἐβούλοντο ἐβουλεύοντο ἀνελεῖν αὐτούς ἀναστὰς δέ τις ἐκ ἐν τῷ τοῦ Συνεδρίῳ Συνεδρίου Φαρισαῖος ὀνόματι Γαμαλιήλ νομοδιδάσκαλος τίμιος παντὶ τῷ λαῷ ἐκέλευσεν τοὺς ἀποστόλους ἔξω βραχὺ τι ποιῆσαι τοὺς ἀνθρώπους ἀποστόλους ποιῆσαι εἶπέν δὲ τε πρὸς αὐτούς τοὺς ἄρχοντας καὶ τοὺς Συνεδρίους ἄνδρες Ἰσραηλῖται Ἰστραηλῖται προσέχετε αὐτοῖς ἑαυτοῖς ἑαυτοὺς ἐπὶ τοῖς ἀνθρώποις τούτοις τί μέλλετε πράσσειν πράττειν πρὸ γὰρ τούτων τῶν ἡμερῶν ἀνέστη Θευδᾶς λέγων εἶναί τινα τινα μέγαν ἑαυτόν μέγαν καὶ προσεκλίθη προσεκολλήθη προσεκλήθησαν ἀριθμὸς ἀνδρῶν ἀριθμὸς ὡς ὡσεὶ τετρακοσίων τετρακόσιοι ὃς ἀνῃρέθη διελύθη αὐτὸς διʼ αὐτοῦ καὶ πάντες ὅσοι ἐπείθοντο αὐτῷ διελύθησαν καὶ ἐγένοντο εἰς οὐδέν μετὰ τοῦτον ἀνέστη Ἰούδας Γαλιλαῖος ἐν ταῖς ἡμέραις τῆς ἀπογραφῆς καὶ ἀπέστησεν λαὸν πολὺν πολὺ ἱκανὸν ὀπίσω αὐτοῦ κἀκεῖνος ἀπώλετο καὶ πάντες πάντες οἱ ὅσοι ἐπείθοντο αὐτῷ διεσκορπίσθησαν καὶ τὰ νῦν εἰσιν ἀδελφοί λέγω ὑμῖν ἀπόστητε ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων τούτων καὶ ἄφετε ἐάσατε αὐτούς μὴ μιάναντες τὰς χεῖρας ὅτι ἐὰν ἐξ ἀνθρώπων βουλὴ αὕτη ἐξ ἀνθρώπων τὸ ἔργον τοῦτο καταλυθήσεται εἰ δὲ ἐκ Θεοῦ ἐστιν οὐ δύνασθε δυνήσεσθε καταλῦσαι αὐτὸ αὐτούς οὔτε ὑμεῖς οὔτε βασιλεῖς οὔτε τύραννοι ἀπέχεσθαι οὖν ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων τούτων μήποτε καὶ θεομάχοι εὑρεθῆτε ἐπείσθησαν δὲ αὐτῷ καὶ προσκαλεσάμενοι τοὺς ἀποστόλους δείραντες παρήγγειλαν καὶ προσκαλεσάμενοι μὴ λαλεῖν αὑτούς ἐπὶ τῷ ὀνόματι τοῦ Ἰησοῦ καὶ ἀπέλυσαν αὐτούς οἱ μὲν οὖν ἀπόστολοι ἐπορεύοντο χαίροντες ἀπὸ προσώπου τοῦ Συνεδρίου ὅτι κατηξιώθησαν ὑπὲρ τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ τοῦ Ἰησοῦ κατηξιώθησαν ἀτιμασθῆναι πᾶσάν δὲ τε ἡμέραν ἐν τῷ ἱερῷ καὶ κατʼ οἶκον οὐκ ἐπαύοντο διδάσκοντες καὶ εὐαγγελιζόμενοι Ἰησοῦν τὸν Κύριον Χριστὸν Ἰησοῦν Χριστὸν ἐν δὲ ταύταις ταῖς ἡμέραις ταύταις πληθυνόντων τῶν μαθητῶν ἐγένετο γογγυσμὸς τῶν Ἑλληνιστῶν πρὸς τοὺς Ἑβραίους ὅτι παρεθεωροῦντο παραθεωροῦνται ἐν τῇ διακονίᾳ τῇ καθημερινῇ αἱ χῆραι αὐτῶν ἐν τῇ διακονία τῶν Ἑβραίων προσκαλεσάμενοι δὲ οἱ δώδεκα τὸ πλῆθος τῶν μαθητῶν εἶπαν εἶπον πρός αὑτούς οὐκ ἀρεστόν ἐστιν ἡμᾶς ἡμῖν καταλείψαντας καταλείψαντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ διακονεῖν τραπέζαις ἐπισκέψασθε ἐπισκεψώμεθα τί δὴ δέ οὖν εστιν ἀδελφοί ἐπισκέψασθαι ἄνδρας ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἄνδρας μαρτυρουμένους ἑπτὰ πλήρεις Πνεύματος Ἁγίου καὶ σοφίας οὓς καταστήσομεν καταστήσωμεν ἐπὶ τῆς χρείας αὐτῆς ταύτης ἡμεῖς δὲ ἐσόμεθα τῇ προσευχῇ καὶ τῇ διακονίᾳ τοῦ λόγου προσκαρτερήσομεν προσκαρτεροῦντες καὶ ἤρεσεν λόγος οὗτος ἐνώπιον ἐναντίον παντὸς τοῦ πλήθους τῶν μαθητῶν καὶ ἐξελέξαντο ἐξέλεξαν τόν Στέφανον ἄνδρα πλήρης πλήρη πίστεως Πνεύματος καὶ Πνεύματος πίστεως Ἁγίου καὶ Φίλιππον καὶ Πρόχορον καὶ Νικάνορα καὶ Τίμωνα καὶ Παρμενᾶν Παρμενᾶ καὶ Νικόλαον προσήλυτον Ἀντιοχέα Ἀντιοχείαν οὓς οὗτοι ἔστησαν ἔστησεν ἐστάθησαν ἐνώπιον τῶν ἀποστόλων καὶ οἵτινες προσευξάμενοι ἐπέθηκαν αὐτοῖς τὰς χεῖρας καὶ λόγος τοῦ Κυρίου Θεοῦ ηὔξανεν καὶ ἐπληθύνετο ἀριθμὸς τῶν μαθητῶν ἐν Ἰερουσαλὴμ σφόδρα πολύς τε ὄχλος τῶν ἱερέων Ἰουδαίων ὑπήκουον ὑπήκουεν δʼ ἐν τῇ πίστει Στέφανος δὲ πλήρης χάριτος πίστεως καὶ δυνάμεως ἐποίει τέρατα καὶ σημεῖα μεγάλα ἐν τῷ λαῷ διὰ τοῦ ὀνόματος Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀνέστησαν δέ τινες τῶν ἐκ τῆς συναγωγῆς τῆς τῶν λεγομένης λεγομένων Λιβερτίνων καὶ Κυρηναίων καὶ Ἀλεξανδρέων καὶ τῶν ἀπὸ Κιλικίας καὶ Ἀσίας συζητοῦντες τῷ Στεφάνῳ καὶ οἵτινες οὐκ ἴσχυον ἀντιστῆναι τῇ σοφίᾳ τῇ οὔσῃ ἐν αὐτῷ καὶ τῷ Πνεύματι τῷ Ἁγίῳ ἐλάλει διὰ τὸ ἐλέγχεσθαι αὑτούς ἐπʼ αὐτοῦ μετὰ πάσης παρρησίας μὴ δυνάμενοι οὔ ἀντοφθαλμεῖν τῇ ἀληθείᾳ τότε ὑπέβαλον ἄνδρας λέγοντας λέγοντες ὅτι ἀκηκόαμεν αὐτοῦ λέγοντος λαλοῦντος ῥήματα βλασφημίας βλάσφημα εἰς Μωϋσῆν καὶ τὸν Θεόν συνεκίνησάν τε τὸν λαὸν καὶ τοὺς πρεσβυτέρους καὶ τοὺς γραμματεῖς καὶ ἐπιστάντες ἐπιστάντε συνήρπασαν αὐτὸν καὶ ἤγαγον αὑτόν εἰς τὸ Συνέδριον καὶ ἔστησάν τε μάρτυρας ψευδεῖς κατὰ αὐτοῦ λέγοντας λέγοντες οὗτος ἄνθρωπος οὗτος οὐ παύεται ῥήματα βλάσφημα λαλῶν ῥήματα κατὰ τοῦ τόπου τούτου τοῦ ἁγίου τούτου καὶ τοῦ νόμου ἀκηκόαμεν γὰρ αὐτοῦ λέγοντος ὅτι Ἰησοῦς Ναζωραῖος οὗτος καταλύσει τὸν τόπον τοῦτον καὶ ἀλλάξει τὰ ἔθνη ἔθη παρέδωκεν ἡμῖν Μωϋσῆς καὶ ἀτενίσαντες ητένιζον δὲ εἰς αὐτὸν αὐτῷ πάντες ἅπαντες οἱ καθήμενοι καθεζόμενοι ἐν τῷ Συνεδρίῳ καὶ εἶδον εἶδαν τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ὡσεὶ πρόσωπον ἀγγέλου ἑστῶτος ἐν μέσῳ αὐτῶν εἶπεν δὲ ἀρχιερεύς τῷ Στεφάνῳ εἰ ἄρα ταῦτα τοῦτο οὕτως ἔχει δὲ ἔφη ἄνδρες ἀδελφὴ ἀδελφοὶ καὶ πατέρες ἀκούσατε Θεὸς τῆς δόξης ὤφθη τῷ πατρὶ ἡμῶν Ἀβραὰμ ὄντι ἐν τῇ Μεσοποταμίᾳ πρὶν κατοικῆσαι αὐτὸν ἐν Χαρράν καὶ εἶπεν πρὸς αὐτόν ἔξελθε ἀπὸ ἐκ τῆς γῆς σου καὶ ἐκ τῆς συγγενείας σου καὶ δεῦρο εἰς τὴν γῆν ἣν ἐάν ἄν σοι δείξω τότε Ἀβραάμ ἐξελθὼν ἐκ γῆς Χαλδαίων καὶ κατῴκησεν ἐν Χαρράν κἀκεῖθεν κἀκεῖ ἦν μετὰ τὸ ἀποθανεῖν τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ μετῴκισεν αὐτὸν εἰς τὴν γῆν ταύτην εἰς ἣν ὑμεῖς νῦν κατοικεῖτε καὶ οἱ πατέρες ἡμῶν οἱ πρὸ ἡμῶν καὶ οὐκ ἔδωκεν αὐτῷ κληρονομίαν ἐν αὐτῇ οὐδὲ βῆμα ποδός ἀλλʼ καὶ ἐπηγγείλατο αὐτῷ δοῦναι αὐτῷ αὐτήν εἰς κατάσχεσιν αὐτὴν αὐτῷ καὶ τῷ σπέρματι αὐτοῦ μετʼ αὐτόν οὐκ ὄντος αὐτῷ αὐτοῦ τέκνου ἐλάλησεν δὲ αὐτῷ οὕτως Θεὸς πρός αὑτόν ὅτι ἔσται τὸ σπέρμα σου αὐτοῦ πάροικον ἐν γῇ ἀλλοτρίᾳ καὶ δουλώσουσιν αὐτὸ αὑτούς καὶ κακώσουσιν αὐτό ἔτη τετρακόσια καὶ τὸ δὲ ἔθνος ἐὰν ἂν δουλεύσωσιν δουλεύσουσιν κρινῶ ἐγώ εἶπεν Θεὸς εἶπεν καὶ μετὰ ταῦτα ἐξελεύσονται καὶ λατρεύσουσίν λατρεύσωσιν μοι ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ καὶ ἔδωκεν αὐτῷ διαθήκην περιτομῆς καὶ οὕτως ἐγέννησεν τὸν Ἰσαὰκ καὶ περιέτεμεν αὐτὸν τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ ὀγδόῃ καὶ Ἰσαὰκ τὸν Ἰακώβ καὶ Ἰακὼβ τοὺς δώδεκα πατριάρχας καὶ οἱ πατριάρχαι ζηλώσαντες τὸν Ἰωσὴφ ἀπέδοντο εἰς Αἴγυπτον καὶ ἦν Θεὸς μετʼ αὐτοῦ καὶ ἐξείλατο ἐξείλετο αὐτὸν ἐκ πασῶν τῶν θλίψεων αὐτοῦ καὶ ἔδωκεν αὐτῷ χάριν αὐτῷ καὶ σοφίαν ἔναντι ἐναντίον Φαραὼ βασιλέως Αἰγύπτου καὶ κατέστησεν αὐτὸν ἡγούμενον ἐπʼ Αἴγυπτον καὶ ἐφʼ ὅλον τὸν οἶκον τοῦτον αὐτοῦ ἦλθεν δὲ λιμὸς ἐφʼ ὅλην ὅλης τὴν τῆς γῆν Αἰγύπτου Αἴγυπτον καὶ Χανάαν καὶ θλῖψις μεγάλη καὶ οὐχ εὕρισκον ηὕρισκον χορτάσματα οἱ πατέρες ἡμῶν ἀκούσας οὖν δὲ Ἰακὼβ ὄντα σιτία σῖτα εἰς ἐν Αἴγυπτον Αἰγύπτῳ ἐξαπέστειλεν ἐξαπέστειλαν τοὺς τὸν πατέρας πατέρα ἡμῶν πρῶτον καὶ ἐπὶ ἐν τῷ δευτέρῳ ἐγνωρίσθη ἀνεγνωρίσθη Ἰωσὴφ τοῖς ἀδελφοῖς αὐτοῦ καὶ φανερὸν ἐγένετο ἐγενήθη τῷ Φαραὼ τὸ γένος αὐτοῦ τοῦ Ἰωσήφ ἀποστείλας δὲ Ἰωσὴφ μετεκαλέσατο Ἰακὼβ τὸν πατέρα αὐτοῦ Ἰακὼβ καὶ πᾶσαν τὴν συγγένειαν αὑτοῦ ἐν ψυχαῖς ἑβδομήκοντᾳ καὶ πέντε ψυχαῖς καὶ κατέβη δὲ Ἰακὼβ εἰς Αἴγυπτον καὶ ἐτελεύτησεν αὐτὸς τε καὶ οἱ πατέρες ἡμῶν καὶ μετετέθησαν μετήχθησαν εἰς Συχὲμ καὶ ἐτέθησαν ἐν τῷ μνήματι ὠνήσατο Ἀβραὰμ τιμῆς ἀργυρίου παρὰ τῶν υἱῶν Ἑμμὼρ τοῦ ἐν Συχέμ Συχέμ ὡς καθὼς δὲ ἤγγιζεν καιρὸς χρόνος τῆς ἐπαγγελίας ἧς ἐπηγγείλατο ὡμολόγησεν ὤμοσεν Θεὸς τῷ Ἀβραάμ ηὔξησεν λαὸς καὶ ἐπληθύνθη ἐν Αἰγύπτῳ ἄχρι οὗ ἀνέστη βασιλεὺς ἕτερος ἐπʼ Αἴγυπτον ὃς οὐκ ἐμνήσθη ᾔδει τὸν τοῦ Ἰωσήφ Ἰωσήφ καὶ οὗτος κατασοφισάμενος τὸ γένος ἡμῶν ἐκάκωσεν τοὺς πατέρας ἡμῶν τοῦ ποιεῖν ἔκθετα τὰ βρέφη ἔκθετα αὐτῶν εἰς τὸ μὴ ζῳογονεῖσθαι ἐν καιρῷ ἐγενήθη ἐγεννήθη Μωϋσῆς καὶ ἦν ἀστεῖος τῷ Θεῷ ὃς ἀνετράφη μῆνας τρεῖς ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ πατρός μου αὐτοῦ ἐκτεθέντα ἐκτεθέντος δὲ αὐτὸν αὐτοῦ παρὰ τὸν ποταμὸν ἀνείλατο ἀνείλετο αὐτὸν θυγάτηρ Φαραὼ καὶ ἀνεθρέψατο αὐτὸν αὑτῇ ἑαυτῇ εἰς υἱόν καὶ ἐπαιδεύθη Μωϋσῆς ἐν πάσῃ πᾶσαν τὴν σοφίᾳ σοφίαν Αἰγυπτίων ἦν τε δὲ δυνατὸς ἐν λόγοις καὶ ἐν ἔργοις αὐτοῦ ὡς δὲ ἐπληροῦτο τεσσεράκοντα ἔτης αὐτῷ τεσσερακονταετὴς χρόνος ἀνέβη ἐπὶ τὴν καρδίαν αὐτοῦ ἐπισκέψασθαι τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ καὶ ἰδών τινα ἀδικούμενον ἐκ τοῦ γένους ἠμύνατο ἠμύνετο καὶ ἐποίησεν ἐκδίκησιν τῷ καταπονουμένῳ πατάξας τὸν Αἰγύπτιον καὶ ἔκρυψεν αὑτόν ἐν τῇ ἄμμῳ ἐνόμιζεν ἐνόμιζον δὲ συνιέναι τοὺς ἀδελφοὺς αὑτοῦ ὅτι Θεὸς διὰ χειρὸς αὐτοῦ δίδωσιν αὐτοῖς σωτηρίαν αὐτοῖς οἱ οὔ δὲ οὐ συνῆκαν τότε τῇ τε ἐπιούσῃ ἡμέρᾳ ὤφθη αὐτοῖς μαχομένοις μαχόμενος καὶ εἶδεν αὑτούς ἀδικοῦντας καὶ συνήλλασσεν συνήλασεν αὐτοὺς αὐτοῖς εἰς εἰρήνην εἰπών τί ποιεῖτε ἄνδρες ἀδελφοί ἐστε ὑμεῖς ἱνα τί ἀδικεῖτε εἰς ἀλλήλους δὲ ἀδικῶν τὸν πλησίον ἀπώσατο αὐτὸν εἰπών εἴπας τίς σε κατέστησεν ἄρχοντα καὶ δικαστὴν ἐφʼ ἡμᾶς ἡμῶν μὴ ἀνελεῖν με σὺ θέλεις ὃν τρόπον ἀνεῖλες ἐχθὲς χθὲς τὸν Αἰγύπτιον χθές οὕτως καὶ ἐφυγάδευσεν ἔφυγεν δὲ Μωϋσῆς ἐν τῷ λόγῳ τούτῳ καὶ ἐγένετο πάροικος ἐν γῇ Μαδιάμ οὗ ἐγέννησεν υἱοὺς δύο καὶ μετὰ ταῦτα πληρωθέντων πλησθέντων αὐτῷ ἐτῶν ἔτη τεσσεράκοντα ὤφθη αὐτῷ ἐν τῇ ἐρήμῳ τοῦ Ὄρους ὅρου Σινᾶ ἄγγελος Κυρίου ἐν φλογὶ πυρὸς πυρὶ φλογός βάτου δὲ Μωϋσῆς ἰδὼν ἐθαύμασεν ἐθαύμαζεν τὸ ὅραμα καὶ προσερχομένου δὲ αὐτοῦ καὶ κατανοῆσαι ἐγένετο φωνὴ Κυρίου Κυρίος εἶπεν πρὸς αὐτὸν αὐτῷ λέγων ἐγὼ Θεὸς τῶν πατέρων σου Θεὸς Ἀβραὰμ καὶ Θεὸς Ἰσαὰκ καὶ Θεὸς Ἰακώβ ἔντρομος δὲ γένος γενόμενος Μωϋσῆς γενόμενος οὐκ ἐτόλμα ἐτόλμησεν κατανοῆσαι καὶ εἶπεν ἐγένετο φωνή δὲ πρός αὑτόν αὐτῷ Κύριος λῦσον λῦσαν τὸ ὑπόδημα σου ἐκ τῶν ποδῶν σου γὰρ τόπος ὃς οὖ ἐφʼ ἐν συνέστηκας ἕστηκας γῆ ἁγία ἐστίν καὶ ἰδὼν γάρ εἶδον τὴν κάκωσιν τοῦ λαοῦ μου τοῦ ἐν Αἰγύπτῳ καὶ τοῦ στεναγμοῦ αὐτῶν αὐτοῦ ἤκουσα ἀκήκοα καὶ κατέβην ἐξελέσθαι αὐτούς καὶ νῦν δεῦρο ἀποστείλω ἀποστελῶ σε εἰς Αἴγυπτον τοῦτον τὸν Μωϋσῆν ὃν ἠρνήσαντο εἰπόντες τίς σε κατέστησεν ἄρχοντα καὶ δικαστήν ἐφʼ ἡμῶν τοῦτον Θεὸς καὶ ἄρχοντα ἀρχηγὸν καὶ δικαστήν λυτρωτὴν ἀπέστειλεν ἀπέσταλκεν σὺν ἐν χειρὶ ἀγγέλου τοῦ ὀφθέντος αὐτῷ ἐν τῇ βάτῳ οὗτος ἐξήγαγεν αὐτοὺς ποιήσας τέρατα καὶ σημεῖα ἐν τῇ γῇ Αἰγύπτῳ Αἰγύπτου καὶ ἐν Ἐρυθρᾷ Θαλάσσῃ καὶ ἐν τῇ ἐρήμῳ ἔτη τεσσεράκοντα οὗτός ἐστιν Μωϋσῆς εἰπὼν εἴπας τοῖς υἱοῖς Ἰσραήλ προφήτην ὑμῖν ἀναστήσει Κύριος Θεὸς ἡμῶν ὑμῶν ἐκ τῶν ἀδελφῶν ὑμῶν ὡσει ὡς ἐμέ αὐτοῦ ἀκούσεσθε ἀκούεσθε οὗτός ἐστιν γενόμενος ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ ἐν τῇ ἐρήμῳ μετὰ τοῦ ἀγγέλου τοῦ λαλοῦντος αὐτῷ ἐν τῷ Ὄρει Σινᾶ καὶ τῶν πατέρων ὑμῶν ἡμῶν ὃς ἐξελέξατο ἐδέξατο λόγον λόγια ζῶντα δοῦναι ὑμῖν ἡμῖν ὅτι οὐκ ἠθέλησαν ὑπήκοοι γενέσθαι οἱ πατέρες ἡμῶν ἀλλὰ ἀπώσαντο καὶ ἀπεστράφησάν ἐστράφησαν καὶ εἰς Αἴγυπτον ἐν τῇ ταῖς καρδίᾳ καρδίαις αὐτῶν εἰς Αἴγυπτον εἰπόντες εἴπαντες τῷ Ἀαρών ποίησον ἡμῖν θεοὺς οἳ προπορεύσονται ἡμῶν γὰρ Μωϋσῆς οὗτος ἄνθρωπος ὃς ἐξήγαγεν ἡμᾶς ἐκ γῆς Αἰγύπτου οὐκ οἴδαμεν τί γέγονεν ἐγένετο αὐτῷ καὶ ἐμοσχοποίησαν ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις καὶ ἀνήγαγον ἀνήγοντο θυσίαν τῷ εἰδώλῳ καὶ εὐφραίνοντο ἐν τοῖς ἔργοις τῶν χειρῶν αὐτῶν ἔστρεψεν δὲ αὑτούς Θεὸς καὶ παρέδωκεν αὐτοὺς λατρεύειν τῇ στρατιᾷ τοῦ οὐρανοῦ καθὼς γέγραπται ἐν βίβλῳ τῶν προφητῶν μὴ σφάγια καὶ θυσίας προσηνέγκατέ μοι ἔτη τεσσεράκοντα ἐν τῇ ἐρήμῳ οἶκος Ἰσραήλ ἔτη τεσσεράκοντα λέγει Κύριος καὶ ἀνελάβετε τὴν σκηνὴν τοῦ Μολὸχ καὶ τὸ ἄστρον τοῦ θεοῦ ὑμῶν Ῥεμφάν Ῥομφά τοὺς τύπους οὔ οὓς ἐποιήσατε προσκυνεῖν αὐτοῖς καὶ μετοικιῶ ὑμᾶς ἐπὶ τὰ μέρη ἐπέκεινα Βαβυλῶνος σκηνὴ τοῦ μαρτυρίου ἦν ἐν τοῖς πατράσιν ὑμῶν ἡμῶν ἐν τῇ ἐρήμῳ καθὼς ἐτάξατο διετάξατο λαλῶν τῷ Μωϋσῇ ποιῆσαι αὐτὴν αὑτῇ κατὰ τὸν τὸ τύπον ὃν ἑωράκει ἑόρακεν ἣν καὶ εἰσήγαγον διαδεξάμενοι οἱ πατέρες ἡμῶν μετὰ Ἰησοῦ Ἰησοῦν ἐν τῇ κατασχέσει τῶν ἐθνῶν ὧν ἐξῶσεν ἐξέωσεν Θεὸς ἀπὸ προσώπου τῶν πατέρων ὑμῶν ἡμῶν ἕως τῶν ἡμερῶν Δαυίδ ὃς εὗρεν χάριν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ ᾐτήσατο εὑρεῖν σκήνωμα εὑρεῖν τῷ οἴκῳ Θεῷ Ἰακώβ Σολομῶν Σαλομῶν δὲ οἰκοδόμησεν ᾠκοδόμησεν ἑαυτῷ αὐτῷ οἶκον ἀλλʼ οὐχ δὲ Ὕψιστος οὔ κατοικεῖ ἐν χειροποιήτοις ναοῖς κατοικεῖ καθὼς ὡς προφήτης λέγει οὐρανός μοι μου εστιν θρόνος καὶ δὲ γῆ ὑποπόδιον τῶν ποδῶν μου ποῖον οἶκον οἰκοδομήσετέ μοι λέγει Κύριος ποῖος τίς τόπος τῆς καταπαύσεώς μου εστιν οὐχὶ χείρ μου ἐποίησεν ταῦτα πάντα ταῦτα σκληροτράχηλοι καὶ ἀπερίτμητοι τῇ ταῖς καρδίᾳ καρδίας καρδίαις ὑμῶν καὶ τοῖς ὠσίν ὑμεῖς ἀεὶ τῷ Πνεύματι τῷ Ἁγίῳ ἀντιπίπτετε καθὼς ὡς οἱ πατέρες ὑμῶν καὶ ὑμῶν ὑμεῖς τίνα τῶν προφητῶν οὐκ ἐδίωξαν ἐκεῖνοι οἱ πατέρες ὑμῶν καὶ ἀπέκτειναν αὑτούς τοὺς προκαταγγείλαντας προκαταγγέλλοντας περὶ τῆς ἐλεύσεως τοῦ Δικαίου οὗ νῦν ὑμεῖς προδόται καὶ φονεῖς γεγένησθε ἐγένεσθε οἵτινες ἐλάβετε τὸν νόμον εἰς διαταγὰς ἀγγέλων καὶ οὐκ ἐφυλάξατε εφυλάξεσθε ἀκούοντες ἀκούσαντες δὲ αὐτοῦ ταῦτα διεπρίοντο ταῖς καρδίαις αὐτῶν καὶ ἔβρυχον τε τοὺς ὀδόντας ἐπʼ αὐτόν ὑπάρχων δὲ πλήρης πίστεως καὶ Πνεύματος Ἁγίου ἀτενίσας εἰς τὸν οὐρανὸν εἶδεν δόξαν Θεοῦ καὶ Ἰησοῦν τὸν Κύριον ἑστῶτα ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ ἑστῶτα καὶ εἶπεν ἰδοὺ θεωρῶ τοὺς οὐρανοὺς διηνοιγμένους ἀνεῳγμένους καὶ τὸν Υἱὸν τοῦ Ἀνθρώπου ἑστῶτα ἐκ δεξιῶν ἑστῶτα τοῦ Θεοῦ κράξαντες δὲ φωνῇ μεγάλῃ συνέσχον τὰ ὦτα αὐτῶν καὶ ὥρμησαν ὁμοθυμαδὸν ἐπʼ αὐτόν καὶ ἐκβαλόντες αὑτόν ἔξω τῆς πόλεως ἐλιθοβόλουν αὑτόν καὶ οἱ δὲ μάρτυρες ἀπέθεντο τὰ ἱμάτια αὐτῶν ἑαυτῶν παρὰ τοὺς πόδας νεανίου τινος καλουμένου Σαύλου Σαούλ καὶ ἐλιθοβόλουν τὸν Στέφανον ἐπικαλούμενον καὶ λέγοντα Κύριε Κυρίου Ἰησοῦ Χριστέ δέξαι τὸ πνεῦμά μου θεὶς δὲ τὰ γόνατα ἔκραξεν φωνῇ φωνὴν μεγάλῃ μεγάλην λέγων Κύριε μὴ στήσῃς στήσεις στήσας αὐτοῖς ταύτην τὴν ἁμαρτίαν ταύτην καὶ τοῦτο ταῦτα εἰπὼν ἐκοιμήθη Σαῦλος δὲ ἦν συνευδοκῶν τῇ ἀναιρέσει αὐτοῦ ἐγένετο δὲ ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ διωγμὸς μέγας μέγαν καὶ θλίψεις ἐπὶ τὴν ἐκκλησίαν τὴν ἐν Ἱεροσολύμοις πάντες δὲ τε διεσπάρησαν κατὰ τὰς χώρας τῆς Ἰουδαίας καὶ Σαμαρείας πλὴν τῶν ἀποστόλων οἱ ἔμειναν ἐν Ἰερουσαλήμ συνεκόμισαν συγκομίσαντες δὲ τὸν Στέφανον ἄνδρες εὐλαβεῖς καὶ ἐποίησαντο ἐποίησαν κοπετὸν μέγαν ἐπʼ αὐτῷ Σαῦλος δὲ Σαῦλος ἐλυμαίνετο τὴν ἐκκλησίαν κατὰ τοὺς οἴκους εἰσπορευόμενος σύρων τε τοὺς ἄνδρας καὶ γυναῖκας παρεδίδου παρεδίδους εἰς φυλακήν οἱ μὲν οὖν διασπαρέντες ἦλθον διῆλθον εὐαγγελιζόμενοι τὸν λόγον Φίλιππος δὲ κατελθὼν εἰς τὴν πόλιν τῆς Καισαρείας Σαμαρείας ἐκήρυσσεν αὐτοῖς τὸν Χριστόν ὡς προσεῖχον δὲ τε ἤκουον πᾶν οἱ ὄχλοι προσεῖχον τοῖς λεγομένοις ὑπὸ τοῦ Παύλου Φιλίππου None ὁμοθυμαδὸν ἐν τῷ ἀκούειν αὐτοὺς αὐτοῦ καὶ βλέπειν τὰ σημεῖα ἐποίει ἀπό πολλοῖς πολλῶν πολλοὶ γὰρ τῶν ἐχόντων πνεύματα ἀκάθαρτα βοῶντα μεγάλῃ φωνῇ μεγάλῃ ἐξήρχετο ἐξήρχοντο πολλοὶ δὲ παραλελυμένοι καὶ χωλοὶ ἐθεραπεύθησαν ἐθεραπεύοντο καὶ ἐγένετο δὲ πολλὴ χαρὰ τε μεγάλη ἐγένετο ἐν τῇ πόλει ἐκείνῃ ἀνὴρ δέ τις ὀνόματι Σίμων προϋπῆρχεν προϋπάρχων ἐν τῇ πόλει μαγεύων καὶ ἐξιστάνων ἐξιστῶν τὸ ἔθος ἔθνος τῆς Σαμαρείας λέγων εἶναί τινα ἑαυτὸν μέγαν προσεῖχον προσεῖχαν πάντες ἀπὸ μικροῦ ἕως μεγάλου λέγοντες οὗτός ἐστιν Δύναμις τοῦ Θεοῦ καλουμένη Μεγάλη προσεῖχον δὲ αὐτῷ διὰ τὸ ἱκανῷ χρόνῳ ταῖς μαγείαις ἐξεστακέναι αὐτούς ὅτε δὲ ἐπίστευσαν τῷ τοῦ Φιλίππῳ Φιλίππου εὐαγγελιζομένῳ εὐαγγελιζομένου τὰ περὶ τῆς Βασιλείας τοῦ Κυρίου Θεοῦ καὶ τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐβαπτίζοντο ἄνδρες τε καὶ γυναῖκες δὲ Σίμων καὶ αὐτὸς ἐπίστευσεν καὶ βαπτισθεὶς ἦν καὶ προσκαρτερῶν τῷ Φιλίππῳ θεωρῶν τὰ τε δυνάμεις σημεῖα καὶ δυνάμεις σημεῖα μεγάλας γινόμενα γινομένας ἐξίστατο ἐξίσταντο ἀκούσαντες δὲ οἱ ἐν Ἱεροσολύμοις Ἰερουσαλήμ ἀπόστολοι ὅτι δέδεκται Σαμάρεια τὸν λόγον τοῦ Χριστοῦ Θεοῦ ἀπέστειλαν πρὸς αὐτοὺς τὸν Πέτρον καὶ Ἰωάννην οἵτινες καταβάντες προσηύξαντο περὶ αὐτῶν ὅπως λάβωσιν Πνεῦμα Ἅγιον οὐδέπω οὔπω γὰρ ἦν ἐπʼ οὐδενὶ οὐδένα αὐτῶν ἐπιπεπτωκός μόνον δὲ βεβαπτισμένοι ὑπῆρχον εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ τότε ἐπετίθουν ἐπετίθεσαν αὐτοῖς τὰς χεῖρας ἐπʼ αὐτούς καὶ ἐλάμβανον Πνεῦμα Ἅγιον ἰδὼν θεασάμενος δὲ Σίμων ὅτι διὰ τῆς ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν τῶν ἀποστόλων δίδοται τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον προσήνεγκεν προσήνεγκαν αὐτοῖς χρήματα παρακαλῶν καὶ λέγων δότε κἀμοὶ τὴν ἐξουσίαν ταύτην ἵνα ἂν ἐὰν ἐπιθῶ κᾀγὼ τὰς χεῖρας λαμβάνῃ Πνεῦμα Ἅγιον Πέτρος δὲ εἶπεν πρὸ πρὸς αὐτόν αὑτούς τὸ ἀργύριόν σου σὺν σοὶ εἴη εἰς ἀπώλειαν ὅτι τὴν δωρεὰν τοῦ Θεοῦ ἐνόμισας ἐνόμισαν διὰ χρημάτων χρήματα κτᾶσθαι οὐκ ἔστιν σοι μερὶς οὐδὲ κλῆρος ἐν τῷ λόγῳ τούτῳ γὰρ καρδία σου οὐκ ἔστιν εὐθεῖα ἐναντίον ἔναντι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ μετανόησον οὖν ἀπὸ τῆς κακίας οὐ σου ταύτης καὶ δεήθητι τοῦ Κυρίου Θεοῦ εἰ ἄρα ἀφεθήσεταί σοι σου ἐπίνοια τῆς καρδίας σου ἦν εἰς γὰρ χολὴν πικρίας χολή καὶ σύνδεσμον συνδέσμῳ ἀδικίας θεωρῶ ὁρῶ σε ὄντα ἀποκριθεὶς δὲ Σίμων εἶπεν πρός αὑτούς παρακαλῶ δεήθητε δεήθητι ὑμεῖς περὶ ὑπὲρ ἐμοῦ πρὸς τὸν Θεον Κύριον ὅπως μηδὲν μηδὲ ἕν ἐπέλθῃ ἐπʼ ἐμὲ μοι τούτων τῶν κακῶν ὧν ὃν εἰρήκατε μοι ὃς πολλὰ κλαίων οὔ διελίμπανεν οἱ μὲν οὖν διαμαρτυράμενοι διαμαρτυρόμενοι καὶ λαλήσαντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ Κυρίου ὑπέστρεψαν ὑπέστρεφον εἰς Ἱερουσαλὴμ Ἱεροσόλυμα πολλάς δὲ τε κώμας τῶν Σαμαρειτῶν εὐηγγελίζοντο εὐηγγελίσαντο ἄγγελος δὲ Κυρίου ἐλάλησεν πρὸς Φίλιππον λέγων ἀνάστηθι ἀναστὰς καὶ πορεύου πορεύθητι κατὰ μεσημβρίαν ἐπὶ τὴν ὁδὸν τὴν καλουμένην καταβαίνουσαν ἀπὸ Ἰερουσαλὴμ εἰς Γάζαν αὕτη ἐστὶν ἔρημος καὶ ἀναστὰς ἐπορεύθη καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ Αἰθίοψ εὐνοῦχος δυνάστης Κανδάκης τῆς βασιλίσσης τινος Αἰθιόπων ὃς ἦν ἐπὶ πάσης τῆς γάζης αὐτῆς αὐτοῦ ὃς ἐληλύθει προσκυνήσων εἰς Ἰερουσαλήμ οὕτος ἦν δὲ τε ὑποστρέφων καὶ καθήμενος ἐπὶ τοῦ ἅρματος αὐτοῦ καὶ ἀνεγίνωσκεν ἀνεγίνωσκον ἀναγινώσκων τε Ἡσαΐαν τὸν προφήτην Ἠσαΐαν εἶπεν δὲ τὸ Πνεῦμα τῷ Φιλίππῳ πρόσελθε καὶ κολλήθητι τῷ ἅρματι τούτῳ προσελθὼν προσδραμὼν δὲ Φίλιππος ἤκουσεν αὐτοῦ ἀναγινώσκοντος Ἠσαΐαν τὸν προφήτην Ἡσαΐαν καὶ εἶπεν τῷ εὐνούχῳ ἆρά γε γινώσκεις ἀναγινώσκεις δὲ εἶπεν πῶς γὰρ ἂν δυναίμην δυνάμην ἐὰν μή τις ὁδηγήσει ὁδηγήσῃ με ὁδηγήσει παρεκάλεσέν τε τὸν Φίλιππον ἀναβάντα καθίσαι σὺν αὐτῷ δὲ περιοχὴ τῆς Γραφῆς ἣν ἀνεγίνωσκεν ἀναγινώσκεν ἦν αὕτη ὡς πρόβατον ἐπὶ σφαγὴν ἤχθη καὶ ὡς ἀμνὸς ἐναντίον τοῦ τὸν κείραντος κείροντος αὐτὸν αὐτοῦ ἄφωνος οὕτως οὐκ ἀνοίγει τὸ στόμα αὐτοῦ ἐν τῇ ταπεινώσει αὐτοῦ κρίσις αὐτοῦ ἤρθη τὴν δὲ γενεὰν αὐτοῦ τίς διηγήσεται ὅτι αἴρεται ἀπὸ τῆς γῆς ζωὴ αὐτοῦ ἀποκριθεὶς δὲ εὐνοῦχος τῷ Φιλίππῳ εἶπεν δέομαί σου περὶ τίνος προφήτης λέγει τοῦτο περὶ ἑαυτοῦ περὶ ἑτέρου τινός ἀνοίξας δὲ Φίλιππος τὸ στόμα αὐτοῦ καὶ ἀρξάμενος ἀπὸ τῆς Γραφῆς ταύτης καὶ εὐηγγελίσατο αὐτῷ τὸν Ἰησοῦν ὡς δὲ ἐπορεύοντο κατὰ τὴν ὁδόν ἦλθον ἐπί τι ὕδωρ καί φησιν εὐνοῦχος ἰδοὺ ὕδωρ τί κωλύει με βαπτισθῆναι εἶπε δὲ Φίλιππος εἰ πιστεύεις ἐξ ὅλης τῆς καρδίας ἔξεστιν ἀποκριθεὶς δὲ εἶπε πιστεύω τὸν ὑιὸν τοῦ Θεοῦ εἶναι τὸν Ἰησοῦν Χριστόν καὶ ἐκέλευσεν στῆναι τὸ ἅρμα καὶ κατέβησαν ἀμφότεροι εἰς τὸ ὕδωρ τε Φίλιππος καὶ εὐνοῦχος καὶ ἐβάπτισεν αὐτόν ὅτε δὲ ἀνέβησαν ἐκ τοῦ ὕδατος Πνεῦμα Ἃγιον ἐπέπεσεν ἐπὶ τὸν εὐνοῦχον ἄγγελος δὲ Κυρίου ἥρπασεν τὸν Φίλιππον καὶ οὐκ εἶδεν αὐτὸν οὐκέτι εὐνοῦχος ἐπορεύετο γὰρ αὐτοῦ τὴν ὁδὸν αὐτοῦ χαίρων Φίλιππος δὲ εὑρέθη εἰς Ἄζωτον καὶ διερχόμενος εὐηγγελίζετο τὰς πόλεις πάσας εὐηγγελίζετο ἕως τοῦ ἐλθεῖν αὐτὸν εἰς Καισάρειαν δὲ Σαῦλος ὅτι ἔτι ἐμπνέων ἀπειλῆς καὶ φόνου εἰς τοὺς μαθητὰς τοῦ Κυρίου προσελθὼν τῷ ἀρχιερεῖ ᾐτήσατο ἐπιστολὰς παρʼ αὐτοῦ ἐπιστολὰς εἰς Δαμασκὸν πρὸς τὰς τὰ συναγωγάς ὅπως ἂν ἐάν τινας εὕρῃ ὄντας τῆς ὁδοῦ ὄντας ἄνδρας τε καὶ γυναῖκας δεδεμένους ἀγάγῃ εἰς Ἰερουσαλήμ ἐν δὲ τῷ πορεύεσθαι ἐγένετο αὐτὸν ἐγγίζειν τῇ Δαμασκῷ καὶ ἐξαίφνης τε περιήστραψεν αὐτὸν περιήστραψεν φῶς περιήστραψεν ἐκ ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ καὶ πεσὼν ἐπὶ τὴν γῆν ἤκουσεν φωνὴν λέγουσαν αὐτῷ Σαοὺλ Σαούλ τί με διώκεις εἶπεν δέ τίς εἶ σὺ κύριε δέ Κύριος εἶπεν ἐγώ εἰμι Ἰησοῦς Ναζωραῖός ὃν σὺ διώκεις σκληρόν σοι πρὸς κέντρα λακτίζειν τρέμων τε καὶ θαμβῶν εἶπε κύριε τί με θέλεις ποιῆσαι καὶ Κύριος πρὸς αὐτὸν ἀλλὰ ἀνάστηθι καὶ εἴσιθι εἴσελθε εἰς τὴν πόλιν καὶ λαληθήσεταί σοι τί σε δεῖ ποιεῖν οἱ δὲ ἄνδρες οἱ συνοδεύοντες αὐτῷ εἱστήκεισαν ἐνεοί ἀκούοντες μὲν τῆς φωνῆς μηδένα δὲ ὁρῶντες θεωροῦντες ἠγέρθη δὲ Σαῦλος ἀπὸ τῆς γῆς ἀνεῳγμένων ἠνεῳγμένων ἠνοιγμένων τε δὲ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ οὐδένα οὐδὲν ἔβλεπεν χειραγωγοῦντες δὲ αὐτὸν εἰσήγαγον εἰς Δαμασκόν καὶ ἦν ἡμέρας τρεῖς μὴ βλέπων καὶ οὐκ ἔφαγεν καὶ οὐκ οὐδὲ ἔπιεν ἦν δέ τις μαθητὴς ἐν Δαμασκῷ ὀνόματι Ἁνανίας καὶ εἶπεν πρὸς αὐτὸν Κύριος ἐν ὁράματι Κύριος Ἁνανία δὲ εἶπεν ἰδοὺ ἐγώ Κύριε δὲ Κύριος πρὸς αὐτόν ἀναστὰς ἀνάστα πορεύθητι ἐπὶ τὴν ῥύμην τὴν καλουμένην Εὐθεῖαν καὶ ζήτησον ἐν οἰκίᾳ Ἰούδα Σαῦλον ὀνόματι Ταρσέα ἰδοὺ γὰρ προσεύχεται καὶ εἶδεν ἄνδρα ἐν ὁράματι ἄνδρα ὀνόματι Ἁνανίαν ὀνόματι εἰσελθόντα καὶ ἐπιθέντα αὐτῷ τὰς χεῖρα χεῖρας ὅπως ἀναβλέψῃ ἀπεκρίθη δὲ Ἁνανίας Κύριε ἀκήκοα ἤκουσα ἀπὸ πολλῶν περὶ τοῦ ἀνδρὸς τούτου ὅσα κακὰ ἐποίησεν τοῖς ἁγίοις σου ἐποίησεν ἐν Ἰερουσαλήμ ἐποίησεν καὶ ὧδε ἔχει ἐξουσίαν παρὰ τῶν ἀρχιερέων δῆσαι πάντας τοὺς ἐπικαλουμένους τὸ ὄνομά σου εἶπεν δὲ πρὸς αὐτὸν Κύριος πορεύου ὅτι σκεῦος ἐκλογῆς μοι ἐστίν μοι οὗτος τοῦ βαστάσαι τὸ ὄνομά μου ἐνώπιον τῶν ἐθνῶν τε καὶ βασιλέων υἱῶν τε Ἰσραήλ ἐγὼ γὰρ ὑποδείξω αὐτῷ ὅσα δεῖ αὐτὸν ὑπὲρ τοῦ ὀνόματός μου παθεῖν ἀπῆλθεν τε δὲ Ἁνανίας καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὴν οἰκίαν καὶ ἐπιθεὶς ἐπʼ αὐτὸν τὰς χεῖρας ἐπʼ αὑτόν εἶπεν Σαοὺλ ἀδελφέ Κύριος ἀπέσταλκέν με Ἰησοῦς ὀφθείς σοι ἐν τῇ ὁδῷ ἤρχου πῶς ὅπως ἀναβλέψῃς καὶ πλησθῇς Πνεύματος Ἁγίου καὶ εὐθέως ἀπέπεσαν ἀπέπεσον αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ ὡσεὶ ὡς λεπίδες καὶ ἀνέβλεψέν τε δὲ παραχρῆμα καὶ ἀναστὰς δὲ ἐβαπτίσθη καὶ λαβὼν τροφὴν ἐνίσχυσεν ἐνισχύθη ἐγένετο δὲ Σαῦλος μετὰ τῶν ἐν Δαμασκῷ μαθητῶν ἡμέρας ἱκανὰς τινὰς καὶ εὐθέως ἐν ταῖς συναγωγαῖς ἐκήρυσσεν τὸν Ἰησοῦν Χριστὸν ὅτι οὗτός ἐστιν Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἐξίσταντο ἐξίστατο ἐξιστάντος δὲ πάντες οἱ ἀκούοντες καὶ ἔλεγον οὐχ οὗτός ἐστιν πορθήσας ἐν εἰς Ἰερουσαλὴμ Ἰερουσαλὴμ τοὺς ἐπικαλουμένους τὸ ὄνομα τοῦτο καὶ ὧδε εἰς τοῦτο ἐληλύθει ἐλήλυθεν ἵνα δεδεμένους αὐτοὺς ἀναγάγῃ ἀγάγῃ ἐπὶ τοὺς ἀρχιερεῖς Σαῦλος δὲ μᾶλλον ἐνεδυναμοῦτο τῷ λόγῳ καὶ συνέχυννεν τοὺς Ἰουδαίους τοὺς κατοικοῦντας ἐν Δαμασκῷ συμβιβάζων ὅτι οὗτός ἐστιν Χριστός ὡς δὲ ἐπληροῦντο ἡμέραι ἱκαναί συνεβουλεύσαντο οἱ Ἰουδαῖοι ἀνελεῖν αὐτόν ἐγνώσθη δὲ τῷ Σαύλῳ Σαούλ ἐπιβουλὴ αὐτῶν παρετήρουν παρετηροῦντο δὲ τε καὶ τὰς πύλας ὅπως πιάσωσιν αὑτόν ἡμέρας τε καὶ νυκτὸς ὅπως αὐτὸν ἀνέλωσιν λαβόντες δὲ αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ νυκτὸς καθῆκαν αὑτόν διὰ τοῦ τείχους καθῆκαν αὐτὸν χαλάσαντες ἐν σπυρίδι καὶ παραγενόμενος δὲ Σαῦλος εἰς ἐν Ἰερουσαλὴμ Ἰερουσαλήμ ἐπείραζεν ἐπειρᾶτο κολλᾶσθαι τοῖς μαθηταῖς καὶ πάντες ἐφοβοῦντο αὐτόν μὴ πιστεύοντες ὅτι ἐστὶν μαθητής Βαρναβᾶς δὲ ἐπιλαβόμενος αὐτὸν ἤγαγεν πρὸς τοὺς ἀποστόλους καὶ διηγήσατο αὐτοῖς πῶς ἐν τῇ ὁδῷ εἶδεν τὸν Κύριον καὶ ὅτι ἐλάλησεν αὐτῷ καὶ πῶς ἐν Δαμασκῷ ἐπαρρησιάσατο ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Ἰησοῦ Κυρίου καὶ ἦν μετʼ αὐτῶν εἰσπορευόμενος καὶ ἐκπορευόμενος εἰς ἐν Ἰερουσαλήμ Ἰερουσαλήμ καὶ παρρησιαζόμενος ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ἐλάλει τε καὶ συνεζήτει τε πρὸς τοὺς Ἕλληνας Ἑλληνιστάς οἱ δὲ ἐπεχείρουν αὐτὸν ἀνελεῖν αὐτόν ἐπιγνόντες δὲ αὑτόν οἱ ἀδελφοὶ κατήγαγον αὐτὸν εἰς Ἱεροσόλυμα Καισάρειαν καὶ ἐξαπέστειλαν ἐξαπέστειλεν αὐτὸν εἰς Ταρσόν αἱ μὲν οὖν ἐκκλησίαι ἐκκλησία καθʼ ὅλης τῆς Ἰουδαίας καὶ Γαλιλαίας καὶ Σαμαρείας εἶχεν εἶχον εἰρήνην εἰρήνῃ οἰκοδομούμεναι οἰκοδομουμένη καὶ πορευόμεναι πορευομένη τῷ φόβῳ τοῦ Κυρίου καὶ τῇ παρακλήσει τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐπληθύνοντο ἐπληθύνετο ἐγένετο δὲ Πέτρον διερχόμενον διὰ πάντων κατελθεῖν καὶ πρὸς τοὺς ἁγίους τοὺς κατοικοῦντας ἐν Λύδδα Λύδδαν εὗρεν δὲ ἐκεῖ ἄνθρωπόν τινα Αἰνέαν ὀνόματι Αἰνέαν ἐξ ἐτῶν ὀκτὼ κατακείμενον ἐπὶ κραββάτῳ κραββάτου ὃς ἦν παραλελυμένος καὶ εἶπεν αὐτῷ Πέτρος Αἰνέα ἰᾶταί σε Κύριος Ἰησοῦς Χριστός ἀνάστηθι καὶ στρῶσον σεαυτῷ καὶ εὐθέως ἀνέστη καὶ εἶδαν εἶδον εἶδα αὐτὸν πάντες οἱ κατοικοῦντες Λύδδα Λύδδαν καὶ τὸν Σαρῶνα Σαρωνᾶν Ἀσσάρωνα οἵτινες ἐπέστρεψαν ἐπὶ τὸν Κύριον ἐν Ἰόππῃ δέ τις ἦν μαθήτρια ὀνόματι Ταβιθά διερμηνευομένη λέγεται Δορκάς αὕτη ἦν πλήρης ἀγαθῶν ἔργων ἀγαθῶν καὶ ἐλεημοσυνῶν ὧν ἐποίει ἐγένετο δὲ ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἀσθενήσασαν αὐτὴν ἀποθανεῖν λούσαντες δὲ αὐτὴν ἔθηκαν αὐτὴν ἐν τῷ ὑπερῴῳ ἐγγὺς δὲ οὔσης Λύδδας Λύδδης Λύδδα τῇ Ἰόππῃ οἱ μαθηταὶ ἀκούσαντες ὅτι Πέτρος ἐστὶν ἐν αὐτῇ ἀπέστειλαν δύο ἄνδρας πρὸς αὐτὸν παρακαλοῦντες μὴ ὀκνῆσαι ὀκνήσῃς διελθεῖν ἕως ἡμῶν αὐτῶν ἀναστὰς δὲ Πέτρος συνῆλθεν αὐτοῖς ὃν παραγενόμενον None ἀνήγαγον ἤγαγον εἰς τὸ ὑπερῷον καὶ παρέστησαν αὐτῷ πᾶσαι αἱ χῆραι κλαίουσαι καὶ ἐπιδεικνύμεναι χιτῶνας καὶ ἱμάτια ὅσα ἐποίει ἐποίησεν αὐταῖς μετʼ αὐτῶν οὖσα Δορκάς ἐκβαλὼν δὲ ἔξω πρός πάντας ἔξω Πέτρος καὶ πᾶσᾰ γονά προσηύξατο καὶ θεὶς τὰ γόνατα προσηύξατο καὶ ἐπιστρέψας πρὸς τὸ σῶμα εἶπεν Ταβιθά ἀνάστηθι δὲ ἤνοιξεν τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῆς καὶ ἰδοῦσα τὸν Πέτρον ἀνεκάθισεν δοὺς τε δὲ αὐτῇ χεῖρα ἀνέστησεν αὐτήν καὶ φωνήσας δὲ τοὺς ἁγίους καὶ τὰς χήρας καὶ τοὺς ἁγίους παρέστησεν αὐτὴν ζῶσαν γνωστὸν δὲ ἐγένετο καθʼ ὅλης τῆς Ἰόππης καὶ πολλοὶ ἐπίστευσαν πολλοὶ ἐπὶ τὸν Κύριον ἐγένετο δὲ αὑτόν ἡμέρας τινας ἱκανὰς μεῖναι αὐτὸν ἐν Ἰόππῃ παρά τινι Σίμωνι βυρσεῖ ἀνὴρ δέ τις ἦν ἐν Καισαρείᾳ ὀνόματι Κορνήλιος ἑκατοντάρχης ἑκατοντάρχος ἐκ Σπείρας Σπείρης τῆς καλουμένης Ἰταλικῆς εὐσεβὴς καὶ φοβούμενος τὸν Θεὸν σὺν παντὶ τῷ οἴκῳ αὐτοῦ ποιῶν τε ἐλεημοσύνας πολλὰς τῷ λαῷ καὶ δεόμενος τοῦ Θεοῦ διὰ παντός εἶδεν ἐν ὁράματι φανερῶς ὡς ὡσεὶ περὶ ὥραν ἐνάτην τῆς ἡμέρας ἄγγελον τοῦ Θεοῦ εἰσελθόντα πρὸς αὐτὸν καὶ εἰπόντα αὐτῷ Κορνήλιε δὲ ἀτενίσας αὐτῷ καὶ ἔμφοβος γενόμενος εἶπεν τί ἐστιν κύριε εἶπεν δὲ αὐτῷ αἱ προσευχαί σου καὶ αἱ ἐλεημοσύναι σου ἀνέβησαν εἰς μνημόσυνον ἔμπροσθεν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ νῦν πέμψον ἄνδρας εἰς Ἰόππην ἄνδρας καὶ μετάπεμψαι Σίμωνά τινα τὸν ὃς ἐπικαλούμενον ἐπικαλεῖται Πέτρον Πέτρος οὗτος ξενίζεται παρά τινι Σίμωνι τινι βυρσεῖ ἐστιν οἰκία παρὰ θάλασσαν οὗτος λαλήσει σοι τί σε δεῖ ποιεῖν ὡς δὲ ἀπῆλθεν ἄγγελος λαλῶν αὐτῷ τῷ Κορνηλίῳ φωνήσας δύο τῶν οἰκετῶν αὑτοῦ καὶ στρατιώτην εὐσεβῆ τῶν προσκαρτερούντων αὐτῷ καὶ ἐξηγησάμενος αὐτοῖς τὸ ὅραμα ἅπαντα αὐτοῖς ἀπέστειλεν αὐτοὺς εἰς τὴν Ἰόππην τῇ δὲ ἐπαύριον ὁδοιπορούντων αὐτῶν ἐκείνων καὶ τῇ πόλει ἐγγιζόντων ἀνέβη Πέτρος ἐπὶ τὸ δῶμα προσεύξασθαι περὶ ὥραν ἕκτην τῆς ἡμέρας ἐγένετο δὲ πρόσπεινος καὶ ἤθελεν γεύσασθαι παρασκευαζόντων δὲ αὐτῶν ἐκείνων ἦλθεν ἐγένετο ἐπέπεσεν ἔκστασις ἐπʼ αὐτὸν ἔκστασις καὶ θεωρεῖ τὸν οὐρανὸν ἀνεῳγμένον καὶ καταβαῖνον ἐπʼ αὐτὸν σκεῦός τι ὡς ὀθόνην μεγάλην τέσσαρσιν ἀρχαῖς δεδεμένον σκεῦος τι καὶ καθιέμενον ἐπὶ τῆς γῆς ἐν ὑπῆρχεν πάντα τὰ τετράποδα τῆς γῆς καὶ τὰ θηρία καὶ τὰ ἑρπετὰ τῆς γῆς καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἐγένετο φωνὴ πρὸς αὐτόν ἀναστάς Πέτρε θῦσον καὶ φάγε δὲ Πέτρος εἶπεν μηδαμῶς Κύριε ὅτι οὐδέποτε ἔφαγον πᾶν κοινὸν καὶ ἀκάθαρτον καὶ φωνὴ φωνήσας δὲ πάλιν ἐκ δευτέρου πρὸς αὐτόν Θεὸς ἐκαθάρισεν σὺ σοι μὴ κοίνου τοῦτο δὲ ἐγένετο ἐπὶ τρίς καὶ εὐθὺς πάλιν ἀνελήμφθη πάλιν τὸ σκεῦος εἰς τὸν οὐρανόν ὡς δὲ ἐν αὐτῷ ἑαυτῷ ἐγένετο διηπόρει Πέτρος τί ἂν εἰ εἴη τὸ ὅραμα εἶδεν καὶ ἰδοὺ οἱ ἄνδρες οἱ ἀπεσταλμένοι ὑπὸ ἀπὸ τοῦ Κορνηλίου ἐπερωτήσαντες διερωτήσαντες τὴν οἰκίαν τοῦ Σίμωνος ἐπέστησαν ἐπὶ τὸν πυλῶνα καὶ φωνήσαντες ἐπυνθάνοντο ἐπύθοντο εἰ Σίμων ἐπικαλούμενος Πέτρος ἐνθάδε ξενίζεται τοῦ δὲ Πέτρου ἐνθυμουμένου διενθυμουμένου περὶ τοῦ ὁράματος εἶπεν αὐτῷ τὸ τὸν Πνεῦμα αὐτῷ ἰδοὺ ἄνδρες δύο τρεῖς ζητοῦσίν ζητοῦντές σε ἀλλὰ ἀναστὰς ἀνάστα κατάβηθι καὶ πορεύου σὺν αὐτοῖς καὶ πορεύου μηδὲν διακρινόμενος ὅτι διότι ἐγὼ ἀπέσταλκα αὐτούς τότε καταβὰς δὲ Πέτρος πρὸς αὑτούς τοὺς ἄνδρας τοὺς ἀπεσταλμένους ἀπὸ τοῦ Κορνηλίου πρὸς αὑτὸν εἶπεν ἰδοὺ ἐγώ εἰμι ὃν ζητεῖτε τί θέλετε τίς αἰτία διʼ ἣν πάρεστε οἱ δὲ εἶπαν εἶπον πρός αὑτόν Κορνήλιος τίς ἑκατοντάρχης ἀνὴρ δίκαιος καὶ φοβούμενος τὸν Θεὸν μαρτυρούμενός τε ὑπὸ ὅλου ὅλους τοῦ ἔθνους τῶν Ἰουδαίων ἐχρηματίσθη ὑπὸ ἀγγέλου ἁγίου μεταπέμψασθαί σε εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ καὶ ἀκοῦσαι ῥήματα παρὰ σοῦ τότε εἰσαγαγών εἰσκαλεσάμενος οὖν Πέτρος αὐτοὺς ἐξένισεν αὑτούς τῇ δὲ ἐπαύριον ἀναστὰς Πέτρος ἐξῆλθεν σὺν αὐτοῖς καί τινες τῶν ἀδελφῶν τῶν ἀπὸ τῆς Ἰόππης Ἰόππην συνῆλθον συνῆλθαν αὐτῷ καὶ τῇ δὲ ἐπαύριον εἰσῆλθεν εἰσῆλθον εἰσῆλθαν εἰς τὴν Καισάρειαν δὲ Κορνήλιος ἦν προσδεχόμενος προσδοκῶν αὐτοὺς καὶ συγκαλεσάμενος τοὺς συγγενεῖς αὐτοῦ αὑτούς καὶ τοὺς ἀναγκαίους φίλους περιέμεινεν ὡς προσεγγίζοντος δὲ ἐγένετο τοῦ εἰσελθεῖν τὸν τοῦ Πέτρον Πέτρου Πέτρος εἰς τὴν Καισάρειαν προδραμὼν εἰς τῶν δούλων διεσάφησεν παραγεγονέναι αὑτόν συναντήσας αὐτῷ δὲ Κορνήλιος ἐκπηδήσας καὶ συναντήσας αὐτῷ πεσὼν πρός ἐπὶ τοὺς πόδας προσεκύνησεν αὑτόν δὲ Πέτρος αὐτὸν ἤγειρεν αὐτὸν λέγων τί ποιεῖς ἀνάστηθι κᾀγὼ καὶ ἐγὼ αὐτὸς ἐγὼ ἄνθρωπός εἰμι ὡς καὶ σὺ καὶ συνομιλῶν αὐτῷ εἰσῆλθεν εἰσῆλθον εἰσελθὼν τε καὶ εὑρίσκει εὗρεν συνεληλυθότας πολλούς ἔφη τε πρὸς αὐτούς ὑμεῖς βέλτιον ἐπίστασθε ὡς ἀθέμιτόν ἀθέμιστον ἐστιν ἀνδρὶ Ἰουδαίῳ Ἰουδαίου κολλᾶσθαι προσέρχεσθαι ἀνδρὶ ἀλλοφύλῳ ἀλλοφύλῳ κἀμοὶ καὶ ἐμοὶ ἔδειξεν Θεὸς ἐπέδειξεν ἔδειξεν μηδένα κοινὸν ἀκάθαρτον λέγειν ἄνθρωπον διὸ καὶ ἀναντιρρήτως ἦλθον μεταπεμφθείς ὑφʼ ὑμῶν πυνθάνομαι οὖν τίνι οὖν λόγῳ μετεπέμψασθέ με καὶ δὲ Κορνήλιος ἔφη ἀπὸ τῆς τρίτης τετάρτης ἡμέρας μέχρι ταύτης τῇ τῆς ἄρτι ὥρας ἤμην τῆς νηστεύων καὶ τὴν ἐνάτην τε ὥραν προσευχόμενος ἐν τῷ οἴκῳ μου καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ ἔστη ἐνώπιόν μου ἐμοῦ ἐν ἐσθῆτι λαμπρᾷ καὶ φησίν Κορνήλιε εἰσηκούσθη σου εὐχὴ προσευχὴ καὶ αἱ ἐλεημοσύναι ἐλεημοσύνη σου ἐμνήσθησαν τοῦ Θεοῦ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ πέμψον οὖν εἰς Ἰόππην καὶ μετακάλεσαι Σίμωνα ὃς ἐπικαλεῖται Πέτρος οὗτος ξενίζεται ἐν παρὰ οἰκίᾳ τινὶ Σίμωνος Σίμωνι βυρσέως βυρσεῖ ξενίζεται παρὰ θάλασσαν ὃς παραγενόμενος λαλήσει σοι ἐξαυτῆς οὖ οὖν ἔπεμψα πρὸς σέ παρακαλῶν ἐλθεῖν πρός ἡμᾶς σύ δὲ τε καλῶς ἐποίησας ἐν τάχει παραγενόμενος νῦν δοῦ οὖν πάντες ἡμεῖς πάρεσμεν ἐνώπιον σου τοῦ Θεοῦ πάρεσμεν ἀκοῦσαι βουλόμενοι παρὰ σου πάντα τὰ προστεταγμένα σοι πάντα ἀπὸ ὑπὸ τοῦ Κυρίου Θεοῦ ἀνοίξας δὲ Πέτρος τὸ στόμα Πέτρος αὐτοῦ εἶπεν ἐπʼ ἀληθείας καταλαμβάνομαι καταλαμβανόμενος ὅτι οὐκ ἔστιν προσωπολήμπτης Θεός ἀλλʼ ἐν παντὶ ἔθνει φοβούμενος αὐτὸν καὶ ἐργαζόμενος δικαιοσύνην δεκτὸς αὐτῷ ἐστιν ἔσται τὸν γάρ λόγον ὃν ἀπέστειλεν τοῖς υἱοῖς Ἰσραὴλ εὐαγγελιζόμενος εἴρην εἰρήνην διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ οὗτός ἐστιν πάντων Κύριος ὑμεῖς οἴδατε τὸ γενόμενον γεγονός ῥῆμα καθʼ ὅλης τῆς Ἰουδαίας ἀρξάμενον ἀρξάμενος γάρ ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας μετὰ τὸ βάπτισμα ἐκήρυξεν Ἰωάννης Ἰησοῦν τὸν ἀπὸ Ναζαρέτ ὃν ὡς ἔχρισεν αὐτὸν Θεὸς Πνεύματι Ἁγίῳ Πνεύματι καὶ δυνάμει ὡς ὃς οὗτος περιῆλθεν διῆλθεν εὐεργετῶν καὶ ἰώμενος πάντας τοὺς καταδυναστευομένους καταδυναστευθέντας ὑπὸ τοῦ διαβόλου ὅτι Θεὸς ἦν μετʼ αὐτοῦ καὶ ὑμεῖς ἡμεῖς μὲν ἐσμεν μάρτυρες αὐτοῦ πάντων ὧν ἐποίησεν ἔν τε τῇ χώρᾳ τῶν Ἰουδαίων καὶ ἐν Ἰερουσαλήμ ὃν καὶ ἀνεῖλαν ἀνεῖλον κρεμάσαντες ἐπὶ ξύλου τοῦτον Θεὸς ἤγειρεν μετὰ ἐν τῇ τὴν τρίτῃ τρίτην ἡμέρᾳ ἡμέραν καὶ ἔδωκεν αὐτὸν αὐτῷ ἐμφανῆ γενέσθαι οὐ παντὶ τῷ λαῷ ἀλλὰ μάρτυσι τοῖς προκεχειροτονημένοις ἡμῖν ὑπὸ τοῦ Θεοῦ ἡμῖν οἵτινες συνεφάγομεν αὐτῷ καὶ συνεπίομεν αὐτῷ καὶ συνεστράφημεν μετὰ τὸ ἀναστῆναι αὐτὸν ἐκ νεκρῶν ἡμέρᾳς τεσσεράκοντα καὶ ἐνετείλατο παρήγγειλεν ἡμῖν κηρύξαι τῷ λαῷ καὶ διαμαρτύρασθαι ὅτι οὗτός αὐτός ἐστιν ὡρισμένος ὑπὸ τοῦ Θεοῦ κριτὴς ζώντων καὶ νεκρῶν τούτῳ πάντες οἱ προφῆται μαρτυροῦσιν ἄφεσιν ἁμαρτιῶν λαβεῖν διὰ τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ πάντα τὸν πιστεύοντα εἰς αὐτόν ἔτι λαλοῦντος τοῦ Πέτρου τὰ ῥήματα ταῦτα ἔπεσεν ἐπέπεσε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἐπὶ πάντας τοὺς ἀκούοντας τὸν λόγον καὶ ἐξέστησαν οἱ ἐκ περιτομῆς πιστοὶ οἳ ὅσοι συνῆλθαν συνῆλθον τῷ Πέτρῳ ὅτι καὶ ἐπὶ τὰ ἔθνη δωρεὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τοῦ Ἁγίου ἐκκέχυται ἤκουον γὰρ αὐτῶν λαλούντων γλώσσαις καὶ μεγαλυνόντων τὸν Θεόν τότε ἀπεκρίθη εἶπεν δὲ Πέτρος μήτι τὸ ὕδωρ κωλῦσαι τις δύναται κωλῦσαί τις τοῦ μὴ βαπτισθῆναι αὑτούς τούτους οἵτινες τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἔλαβον ὥςπερ ὡς καθὼς καὶ ἡμεῖς τότε προσέταξεν δὲ τε αὐτοὺς αὐτοῖς βαπτισθῆναι ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ βαπτισθῆναι τότε παρεκάλεσαν ἠρώτησαν αὐτὸν πρός αὑτούς διαμεῖναι ἐπιμεῖναι ἡμέρας τινάς ἀκουστόν ἤκουσαν δὲ ἐγένετο οἱ τοῖς ἀπόστολοι ἀποστόλοις καὶ οἱ τοῖς ἀδελφοὶ ἀδελφοῖς οἱ ὄντες κατὰ ἐν τὴν τῇ Ἰουδαίαν Ἰουδαίᾳ ὅτι καὶ τὰ ἔθνη ἐδέξαντο ἐδέξατο τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ ὅτε μὲν δὲ οὖν ἀνέβη Πέτρος διὰ ἱκανοῦ χρόνου ἠθέλησε πορευθῆναι εἰς Ἰερουσαλήμ Ἱεροσόλυμα καὶ προσφωνήσας τοὺς ἀδελφούς καὶ επιστηρίξας αὑτούς πολὺν λόγον ποιούμενος διὰ τῶν χωρῶν διδάσκων αὑτούς ὃς καὶ κατήντησεν αὐτοῖς καὶ ἀπήγγειλεν αὐτοῖς τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ οἱ δὲ ἐκ περιτομῆς ἀδελφοί διεκρίνοντο πρὸς αὐτὸν οἱ ἐκ περιτομῆς λέγοντες ὅτι εἰσῆλθες εἰσῆλθεν πρὸς ἄνδρας ἀκροβυστίαν ἔχοντας εἰσῆλθες καὶ συνέφαγες συνέφαγεν σὺν αὐτοῖς ἀρξάμενος δὲ Πέτρος ἐξετίθετο αὐτοῖς τὰ καθεξῆς λέγων ἐγὼ ἤμην ἐν πόλει Ἰόππῃ πόλει προσευχόμενος καὶ εἶδον ἐν ἐκστάσει ὅραμα καταβαῖνον καταβαίνων σκεῦός τι ὡς ὀθόνην μεγάλην τέσσαρσιν τέτρασιν ἀρχαῖς καθιεμένην καθειμένον ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἦλθεν ἕως ἄχρι ἐμοῦ εἰς ἣν ἀτενίσας κατενόουν καὶ εἶδον τὰ τετράποδα τῆς γῆς καὶ τὰ θηρία καὶ τὰ ἑρπετὰ καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἤκουσα δὲ καὶ φωνῆς φωνὴν λεγούσης λέγουσαν μοι ἀναστάς ἀνάστα Πέτρε θῦσον καὶ φάγε εἶπον εἶπα δέ μηδαμῶς Κύριε ὅτι πᾶν κοινὸν None ἀκάθαρτον οὐδέποτε εἰσῆλθεν εἰς τὸ στόμα μου ἀπεκρίθη ἐγένετο δὲ μοι φωνὴ ἐκ δευτέρου φωνὴ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πρός με Θεὸς ἐκαθάρισεν σὺ μὴ κοίνου τοῦτο δὲ ἐγένετο ἐπὶ τρίς καὶ πάλιν ἀνεσπάσθη πάλιν ἅπαντα εἰς τὸν οὐρανόν καὶ ἰδοὺ ἐξαυτῆς τρεῖς ἄνδρες ἐπέστησαν μοι ἐπὶ τὴν οἰκίαν ἐν ἦμεν ἤμην ἀπεσταλμένοι ἀπὸ Καισαρείας πρός με ἐμέ εἶπεν δὲ μοι τὸ Πνεῦμά μοι συνελθεῖν αὐτοῖς μηδὲν διακρινόμενον διακρίναντα διακρίνοντα ἦλθον δὲ σὺν ἐμοὶ καὶ οἱ ἓξ ἀδελφοὶ οὗτοι καὶ εἰσήλθομεν εἰς τὸν οἶκον τοῦ ἀνδρός ἀπήγγειλεν δὲ τε ἡμῖν πῶς εἶδεν τὸν ἄγγελον ἐν τῷ οἴκῳ αὐτοῦ σταθέντα καὶ εἰπόντα αὐτῷ ἀπόστειλον πέμψον εἰς Ἰόππην ἄνδρας καὶ μετάπεμψαι Σίμωνα τὸν ἐπικαλούμενον Πέτρον ὃς λαλήσει λαλήσῃ ῥήματα πρὸς σὲ ἐν οἷς σωθήσῃ σὺ καὶ πᾶς οἶκός σου ἐν δὲ τῷ ἄρξασθαί με λαλεῖν αὐτοῖς ἔπεσεν ἐπέπεσεν τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἐπʼ αὐτοὺς αὐτοῖς ὡς ὥσπερ καὶ ἐφʼ ἡμᾶς ἐν ἀρχῇ ἐμνήσθην ἐμνήσθημεν δὲ τοῦ ῥήματος τοῦ Κυρίου ὡς ἔλεγεν Ἰωάννης μὲν ἐβάπτισεν ὕδατι ὑμεῖς δὲ βαπτισθήσεσθε ἐν Πνεύματι Πνεῦμα Ἁγίῳ εἰ οὖν τὴν ἴσην δωρεὰν ἔδωκεν δέδωκεν αὐτοῖς Θεὸς ὡς καὶ ἡμῖν πιστεύσασιν ἐπὶ τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν ἐγὼ δὲ τίς ἤμην δυνατὸς κωλῦσαι τὸν Θεόν τοῦ μὴ δοῦναι αὐτοῖς Πνεῦμα Ἁγιον πιστεύσασιν ἐπʼ αὐτῷ ἀκούσαντες δὲ ταῦτα ἡσύχασαν καὶ ἔδοξαν ἐδόξασαν ἐδόξαζον τὸν Θεὸν λέγοντες ἄρα γε καὶ τοῖς ἔθνεσιν Θεὸς τὴν μετάνοιαν ἔδωκεν εἰς ζωὴν ἔδωκεν οἱ μὲν οὖν διασπαρέντες ἀπὸ τῆς θλίψεως τῆς γενομένης ἐπὶ ἀπὸ τοῦ Στεφάνῳ Στεφάνου διῆλθον ἕως Φοινίκης καὶ Κύπρου καὶ Ἀντιοχείας μηδενὶ λαλοῦντες τὸν λόγον λαλοῦντες εἰ μὴ μόνοις μόνον Ἰουδαίοις Ἰουδαῖοι ἦσαν δέ τινες ἐξ αὐτῶν ἄνδρες Κύπριοι καὶ Κυρηναῖοι οἵτινες ἐλθόντες εἰσελθόντες εἰς Ἀντιόχειαν ἐλάλουν καὶ πρὸς τοὺς Ἕλληνας εὐαγγελιστάς Ἑλληνιστάς εὐαγγελιζόμενοι τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστὸν καὶ ἦν δὲ χεὶρ Κυρίου μετʼ αὐτῶν πολύς τε ἀριθμὸς πιστεύσας ἐπέστρεψεν ἐπὶ τὸν Κύριον ἠκούσθη δὲ λόγος εἰς τὰ ὦτα τῆς ἐκκλησίας τῆς οὔσης ἐν Ἰερουσαλὴμ Ἱεροσολύμοις περὶ αὐτῶν καὶ ἐξαπέστειλαν Βαρναβᾶν διελθεῖν ἕως τῆς Ἀντιοχείας ὃς καὶ παραγενόμενος καὶ ἰδὼν τὴν χάριν τὴν τοῦ Θεοῦ ἐχάρη καὶ παρεκάλει πάντας τῇ προθέσει τῆς καρδίας προσμένειν ἐν τῷ Κυρίῳ ὅτι ἦν ἀνὴρ ἦν ἀγαθὸς καὶ πλήρης Πνεύματος Ἁγίου καὶ πίστεως καὶ προσετέθη ὄχλος ἱκανὸς τῷ Κυρίῳ ἀκούσας ἐξῆλθεν δὲ ὅτι Σαῦλος εστιν εἰς Ταρσὸν Βαρνάβας ἐξῆλθεν ἀναζητῆσαι ἀναζητῶν ἀναστῆσαι αὑτόν Σαῦλον Σαούλ καὶ ὡς εὑρὼν συντυχών αὐτὸν ἤγαγεν παρεκάλεσεν αὐτὸν ἐλθεῖν εἰς Ἀντιόχειαν οἵτινες παραγενόμενοι ἐγένετο δὲ αὐτοὺς αὐτοῖς καὶ ἐνιαυτὸν ὅλον συνεχύθησαν συναχθῆναι ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ ἐκκλησίαι καὶ διδάξαι ὄχλον ἱκανόν χρηματίσαι καὶ τε τότε πρώτως πρῶτον ἐχρημάτισεν ἐν εἰς Ἀντιοχείᾳ Ἀντιόχειαν τοὺς οἱ μαθητὰς μαθηταὶ ἐν Ἀντιοχείᾳ Χριστιανούς Χριστιανοί ἐν αὐταῖς ταύταις δὲ ταῖς ἡμέραις κατῆλθον ἀπὸ Ἱεροσολύμων προφῆται εἰς Ἀντιόχειαν ἦν δὲ πολλή ἀγαλλίασις συνεστραμμένων δὲ ἡμῶν ἔφη ἀναστὰς δὲ εἷς ἐξ αὐτῶν ὀνόματι Ἅγαβος ἐσήμανεν ἐσήμαινεν σημαίνων διὰ τοῦ Πνεύματος λιμὸν λιμὸν μέγαν μεγάλην μέλλειν ἔσεσθαι ἐφʼ ὅλην τὴν οἰκουμένην ἥτις ὅστις καὶ ἐγένετο ἐπὶ Κλαυδίου Καίσαρος τῶν οἱ δὲ μαθητῶν μαθηταὶ καθὼς εὐπορεῖτό ευπορουντο τις ὥρισαν ὥρισεν ἕκαστος ὥρισαν αὐτῶν εἰς διακονίαν πέμψαι τοῖς κατοικοῦσιν ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ ἀδελφοῖς οἱ καὶ ἐποίησαν ἀποστείλαντες πρὸς τοὺς πρεσβυτέρους διὰ χειρὸς Βαρναβᾶ καὶ Σαύλου Σαούλ κατʼ ἐκεῖνον δὲ τὸν καιρὸν ἐπέβαλεν τὰς χεῖρας Ἡρῴδης βασιλεὺς Ἡρώδης τὰς χεῖρας κακῶσαί τινας τῶν ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ καὶ ἀνεῖλεν δὲ Ἰάκωβον τὸν ἀδελφὸν Ἰωάννου μαχαίρᾳ μαχαίρῃ καὶ ἰδὼν δὲ ὅτι ἀρεστόν ἐστιν τοῖς Ἰουδαίοις ἐπιχειρήσεις αὐτοῦ ἐπὶ τοὺς πιστοὺς προσέθετο συλλαβεῖν καὶ Πέτρον ἦσαν δὲ αἱ ἡμέραι τῶν Ἀζύμων τοῦτον ὃν καὶ πιάσας ἔθετο εἰς ἐν φυλακήν φυλακῇ παραδοὺς παραδιδοὺς τέσσαρσιν τετραδίοις στρατιωτῶν φυλάσσειν αὐτόν βουλόμενος μετὰ τὸ Πάσχα ἀγαγεῖν ἀναγαγεῖν αὐτὸν τῷ λαῷ μὲν οὖν Πέτρος ἐτηρεῖτο ἐν τῇ φυλακῇ πολλή προσευχὴ δὲ προσεύχῃ ἦν ἐν ἐκτενείᾳ ἐκτενῶς ἐκτενὴς περὶ αὐτοῦ γινομένη ὑπὸ ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας πρὸς τὸν Θεὸν περὶ ὑπὲρ αὐτοῦ ὅτε δὲ ἤμελλεν ἔμελλεν αὐτὸν προαγαγεῖν προάγειν προσαγαγεῖν προσάγειν αὐτὸν Ἡρῴδης τῇ νυκτὶ ἐκείνῃ ἦν Πέτρος κοιμώμενος μεταξὺ δύο στρατιωτῶν δεδεμένος ἁλύσεσιν δυσίν φύλακές δὲ τε πρὸ πρός τῆς τῇ θύρας θύρᾳ ἐτήρουν τὴν φυλακήν καὶ ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου ἐπέστη τῷ Πέτρῳ καὶ φῶς ἐπέλαμψεν ἔλαμψεν ἐν τῷ οἰκήματι νύξας πατάξας δὲ τὴν πλευρὰν τοῦ Πέτρου ἤγειρεν αὐτὸν λέγων ἀνάστα ἐν τάχει καὶ ἐξέπεσαν ἐξέπεσον αὐτοῦ αἱ ἁλύσεις ἐκ τῶν χειρῶν αὐτοῦ εἶπεν δὲ τε ἄγγελος πρὸς αὐτόν ζῶσαι περίζωσαι καὶ ὑπόδυσαι ὑπόδησαι τὰ σανδάλιά σου ἐποίησεν δὲ οὕτως καὶ λέγει αὐτῷ περιβαλοῦ τὸ ἱμάτιόν σου καὶ ἀκολούθει μοι καὶ ἐξελθὼν ἠκολούθει αὐτῷ καὶ οὐκ ᾔδει ὅτι ἀληθές ἐστιν τὸ γινόμενον ὑπὸ διὰ τοῦ ἀγγέλου ἐδόκει γάρ δὲ ὅραμα βλέπειν διελθόντες δὲ πρώτην φυλακὴν καὶ δευτέραν φυλακὴν ἦλθαν ἦλθον ἐπὶ τὴν πύλην τὴν σιδηρᾶν τὴν φέρουσαν εἰς τὴν πόλιν ἥτις αὐτομάτη ἠνοίγη ἠνοίχθη αὐτοῖς καὶ ἐξελθόντες κατέβησαν τοὺς ἑπτὰ βαθμούς καὶ προσῆλθάν προῆλθον ῥύμην μίαν καὶ εὐθέως ἀπῆλθεν ἀπέστη ἄγγελος ἀπʼ αὐτοῦ καὶ Πέτρος γενόμενος ἐν αὐτῷ ἑαυτῷ γενόμενος εἶπεν νῦν οἶδα ἀληθῶς ὅτι ἀληθῶς ἐξαπέστειλεν Κύριος τὸν ἄγγελον αὐτοῦ καὶ ἐξείλατό ἐξείλετό με ἐκ χειρὸς Ἡρῴδου καὶ πάσης τῆς προσδοκίας τοῦ λαοῦ τῶν Ἰουδαίων καὶ συνιδών δὲ τε ἦλθεν ἐπὶ τὴν οἰκίαν τῆς Μαρίας τῆς μητρὸς Ἰωάννου τοῦ ἐπικαλουμένου ἄρκου Μάρκου οὗ ἦσαν ἱκανοὶ συνηθροισμένοι καὶ προσευχόμενοι κρούσαντος κρούσαντες δὲ αὐτοῦ τοῦ Πέτρου τὴν θύραν τοῦ πυλῶνος προῆλθε προσῆλθεν παιδίσκη ὑπακοῦσαι ὑπακούουσα ὀνόματι Ῥόδη ὑπακοῦσαι καὶ ἐπιγνοῦσα τὴν φωνὴν τοῦ Πέτρου ἀπὸ τῆς χαρᾶς οὐκ ἤνοιξεν τὸν πυλῶνα καὶ εἰσδραμοῦσα δὲ ἀπήγγειλεν ἑστάναι τὸν Πέτρον πρὸ τοῦ πυλῶνος οἱ δὲ εἶπον ἔλεγον πρὸς αὐτὴν αὑτῇ εἶπαν εἶπον μαίνῃ δὲ διϊσχυρίζετο οὕτως ἔχειν οἱ δὲ ἔλεγον εἶπαν πρός αὐτήν τυχὸν ἄγγελός αὐτοῦ ἐστιν αὐτοῦ δὲ Πέτρος ἐπέμενεν κρούων εξανοίξαντες ἀνοίξαντες δὲ καὶ εἶδαν εἶδον ἰδόντες αὐτὸν καὶ ἐξέστησαν κατασείσας κατασείσαντος δὲ αὐτοῖς αὐτοῦ τῇ χειρὶ ἵνα σιγᾶν σιγᾷ ᾖσιν εἰσῆλθεν καὶ διηγήσατο αὐτοῖς πῶς αὑτόν Κύριος αὐτὸν ἐξήγαγεν ἐκ τῆς φυλακῆς εἶπέν τε δὲ ἀπαγγείλατε Ἰακώβῳ καὶ τοῖς ἀδελφοῖς ταῦτα καὶ ἐξελθὼν ἐπορεύθη εἰς ἕτερον τόπον γενομένης δὲ ἡμέρας ἦν τάραχος οὐκ ὀλίγος ἐν τοῖς στρατιώταις τί ἄρα Πέτρος ἐγένετο Ἡρῴδης τε δὲ ἐπιζητήσας αὐτὸν καὶ μὴ εὑρὼν ἀνακρίνας τοὺς φύλακας ἐκέλευσεν ἀποκτανθῆναι ἀπαχθῆναι καὶ κατελθὼν ἀπὸ τῆς Ἰουδαίας εἰς τὴν Καισάρειαν διέτριβεν διέτριψεν ἦν γάρ δὲ Ἡρώδης θυμομαχῶν Τυρίοις καὶ Σιδωνίοις οἱ καὶ δὲ ὁμοθυμαδὸν δὲ ἐξ ἀμφοτέρων τῶν πόλεων παρῆσαν πρὸς αὐτόν τὸν βασιλέα καὶ πείσαντες Βλάστον τὸν ἐπὶ τοῦ κοιτῶνος αὐτοῦ τοῦ βασιλέως ᾐτοῦντο ᾐτήσαντο εἰρήνην διὰ τὸ τρέφεσθαι αὐτῶν τὴν τὰς χώραν χώρας αὐτῶν ἐκ ἀπὸ τῆς βασιλικῆς τακτῇ δὲ ἡμέρᾳ Ἡρῴδης ἐνδυσάμενος ἐσθῆτα βασιλικὴν καὶ καθίσας ἐπὶ τοῦ βήματος ἐδημηγόρει πρὸς αὐτούς καταλλαγέντος δὲ αὐτοῦ τοῖς Τυρίοις δὲ δῆμος ἐπεφώνει Θεοῦ φωνὴ φωναὶ Θεοῦ καὶ οὐκ ἀνθρώπου ἀνθρώπων παραχρῆμα δὲ αὑτόν ἐπάταξεν αὐτὸν ἄγγελος Κυρίου ἀνθʼ ὧν οὐκ ἔδωκεν τὴν δόξαν τῷ Θεῷ καὶ καταβὰς ἀπὸ τοῦ βήματος γενόμενος σκωληκόβρωτος ἔτι ζῶν καὶ οὕτως ἐξέψυξεν δὲ λόγος τοῦ κυρίου Θεοῦ ηὔξανεν ηὐξάνετο καὶ ἐπληθύνετο Βαρναβᾶς δὲ καὶ Σαῦλος ὑπέστρεψαν ἀπέστρεψεν ἀπὸ εἰς ἐξ Ἰερουσαλὴμ πληρώσαντες τὴν διακονίαν συμπαραλαβόντες καὶ τὸν Ἰωάννην τὸν ἐπικληθέντα ἐπικαλούμενον Μᾶρκον ἦσαν δὲ τινες ἐν Ἀντιοχείᾳ κατὰ τὴν οὖσαν ἐκκλησίαν προφῆται καὶ διδάσκαλοι ἐν οἷς τε Βαρναβᾶς καὶ Συμεὼν ἐπικαλούμενος καλούμενος Νίγερ καὶ Λούκιος Κυρηναῖος Μαναήν τε Ἡρῴδου καὶ τοῦ τετράρχου σύντροφος καὶ Σαῦλος λειτουργούντων δὲ αὐτῶν τῷ Κυρίῳ καὶ νηστευόντων εἶπεν τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἀφορίσατε δή μοι τὸν τε Βαρναβᾶν καὶ τὸν Σαῦλον εἰς τὸ ἔργον προσκέκλημαι αὐτούς τότε νηστεύσαντες καὶ προσευξάμενοι πάντες καὶ ἐπιθέντες τὰς χεῖρας αὐτοῖς ἀπέλυσαν οἱ αὐτοὶ οὗτοι μὲν οὖν ἐκπεμφθέντες ὑπὸ τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀπῆλθον κατῆλθον καταβάντες δὲ εἰς τὴν Σελεύκειαν ἐκεῖθέν δὲ τε ἀπέπλευσαν εἰς τὴν Κύπρον καὶ γενόμενοι δὲ ἐν εἰς τῇ Σαλαμῖνι Σαλαμῖνη Σαλαμῖνη κατήγγελλον κατήγγειλαν τὸν λόγον τοῦ Κυρίου Θεοῦ ἐν ταῖς συναγωγαῖς τῶν Ἰουδαίων εἶχον δὲ καὶ Ἰωάννην ὑπηρέτην ὑπηρετοῦντα αὐτοῖς καὶ περιελθόντων διελθόντες δὲ αὐτῶν ὅλην τὴν νῆσον ἄχρι Πάφου εὗρον εὗραν ἐκεῖ ἄνδρα τινὰ μάγον None ψευδοπροφήτην Ἰουδαῖον ὢν ὄνομα ὀνόματι καλούμενον Βαριησοῦς Βαριησοῦ Βαριησοῦν ὃς ἦν σὺν τῷ ἀνθυπάτῳ Σεργίῳ Παύλῳ ἀνδρὶ συνετῷ οὗτος συγκαλεσάμενος προσκαλεσάμενος Βαρναβᾶν καὶ Σαῦλον Σαούλ καὶ ἐζήτησέν ἐπεζήτησεν ἀκοῦσαι τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ ἀνθίστατο δὲ αὐτοῖς Ἐλύμας μάγος οὕτως γὰρ μεθερμηνεύεται τὸ ὄνομα αὐτοῦ ζητῶν διαστρέψαι τὸν ἀνθύπατον ἀπὸ τῆς πίστεως ἐπειδὴ ἥδιστα ἤκουεν αὐτῶν Σαῦλος δέ καὶ Παῦλος πλησθεὶς Πνεύματος Ἁγίου καὶ ἀτενίσας εἰς αὐτὸν εἶπεν πλήρης παντὸς δόλου εἶπεν καὶ πάσης ῥᾳδιουργίας υἱὲ υἱοὶ διαβόλου ἐχθρὲ πάσης δικαιοσύνης οὐ παύσῃ διαστρέφων τὰς ὁδοὺς τοῦ Κυρίου τὰς οὔσας εὐθείας καὶ νῦν ἰδοὺ χεὶρ τοῦ Κυρίου ἐπὶ σέ καὶ ἔσῃ τυφλὸς μὴ βλέπων τὸν ἥλιον ἕως ἄχρι καιροῦ παραχρῆμά δὲ τε καὶ εὐθέως ἔπεσεν ἔπαισεν ἐπέπεσεν ἐπʼ αὐτὸν ἀχλὺς καὶ σκότος καὶ περιάγων ἐζήτει χειραγωγούς τότε ἰδὼν δὲ ἀνθύπατος τὸ γεγονὸς ἐθαύμασεν καὶ ἐπίστευσεν τῷ Θεῷ ἐκπλησσόμενος ἐκπληττόμενος ἐπίστευσεν ἐπὶ τῇ διδαχῇ τοῦ Κυρίου Θεοῦ ἀναχθέντες δὲ ἀπὸ τῆς Πάφου οἱ περὶ τὸν Παῦλον ἦλθον εἰς Πέργην τῆς Παμφυλίας Ἰωάννης δὲ ἀποχωρήσας ἀπʼ αὐτῶν ὑπέστρεψεν ὑπέστρεψαν εἰς Ἱεροσόλυμα οὗτοι αὐτοὶ δὲ διελθόντες ἀπὸ τῆς Πέργης ἐγένοντο παρεγένοντο εἰς Ἀντιόχειαν τῆς τὴν Πισιδίας Πισιδίαν καὶ ἐλθόντες εἰσελθόντες εἰς τὴν συναγωγὴν τὴν τῇ ἡμετέρᾳ ἡμέρᾳ τῶν τῷ Σαββάτων Σαββάτῳ ἐκάθισαν μετὰ δὲ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ νόμου καὶ τῶν προφητῶν ἀπέστειλαν οἱ ἀρχισυνάγωγοι πρὸς αὐτοὺς λέγοντες ἄνδρες ἀδελφοί εἴ τίς ἐστιν λόγος λόγου σοφίας ἐν ὑμῖν λόγος παρακλήσεως πρὸς τὸν λαόν λέγετε ἀναστὰς δὲ Παῦλος καὶ κατασείσας τῇ χειρὶ εἶπεν ἄνδρες Ἰσραηλῖται Ἰστραηλῖται καὶ οἱ φοβούμενοι τὸν Θεόν ἀκούσατε Θεὸς τοῦ λαοῦ τοῦ τούτου Ἰσραὴλ ἐξελέξατο τοὺς πατέρας ἡμῶν διὰ καὶ τὸν λαὸν ὕψωσεν ἐν τῇ παροικίᾳ ἐν τῇ γῇ Αἰγύπτῳ Αἰγύπτου καὶ μετὰ βραχίονος ὑψηλοῦ ἐξήγαγεν αὐτοὺς ἐξ αὐτῆς καί ὡς ἔτη τεσσεράκοντα τεσσερακονταετῆ χρόνον ἐτροφοφόρησεν ἐτροποφόρησεν αὐτοὺς ἐν τῇ ἐρήμῳ καὶ καθελὼν ἔθνη ἑπτὰ ἐν γῇ Χανάαν κατεκληρονόμησεν κατεκληροδότησεν αὐτοῖς τὴν γῆν αὐτῶν τῶν ἀλλοφύλων καὶ μετὰ ταῦτα ὡς ἕως ἔτεσι τετρακοσίοις καὶ πεντήκοντα καὶ μετὰ ταῦτα ἔδωκεν κριτὰς ἕως Σαμουὴλ τοῦ προφήτου κἀκεῖθεν ᾐτήσαντο βασιλέα καὶ ἔδωκεν αὐτοῖς Θεὸς τὸν Σαοὺλ υἱὸν Κίς ἄνδρα ἐκ φυλῆς Βενιαμίν ἔτη τεσσεράκοντα καὶ μεταστήσας αὐτὸν ἤγειρεν αὐτοῖς τὸν Δαυὶδ αὐτοῖς εἰς βασιλέα καὶ εἶπεν μαρτυρήσας εὗρον Δαυὶδ τὸν υἱὸν τοῦ Ἰεσσαί ἄνδρα κατὰ τὴν καρδίαν μου ὃς ποιήσει πάντα τὰ θελήματά μου τούτου Θεὸς οὖν ἀπὸ τοῦ σπέρματος αὐτοῦ κατʼ ἐπαγγελίαν ἤγαγεν ἤγειρε τῷ Ἰσραὴλ σωτηρίαν Σωτῆρα τὸν Ἰησοῦν προκηρύξαντος Ἰωάννου πρὸ προσώπου τῆς εἰσόδου αὐτοῦ βάπτισμα μετανοίας παντὶ τῷ λαῷ Ἰσραήλ ὡς δὲ ἐπλήρου ἐπλήρουν Ἰωάννης τὸν δρόμον ἔλεγεν τίνα τί ἐμὲ με ὑπονοεῖτε εἶναι οὐκ εἰμὶ ἐγώ ἀλλʼ ἰδοὺ ἔρχεται μετʼ ἐμὲ οὗ ἄξιος οὐκ εἰμὶ ἄξιος ἐγὼ τὸ ὑπόδημα τῶν ποδῶν λῦσαι ἄνδρες ἀδελφοί υἱοὶ γένους Ἀβραὰμ καὶ οἱ ἐν ἡμῖν ὑμῖν φοβούμενοι τὸν Θεόν ἡμῖν ὑμῖν λόγος οὗτος τῆς σωτηρίας ταύτης ἐξαπεστάλη ἀπεστάλη οἱ γὰρ κατοικοῦντες ἐν Ἰερουσαλὴμ καὶ οἱ ἄρχοντες αὐτῶν αὐτῆς τοῦτον ἀγνοήσαντες συνιέντες καὶ τὰς γραφάς φωνὰς τῶν προφητῶν τὰς κατὰ πᾶν Σάββατον πᾶν ἀναγινωσκομένας καὶ κρίναντες ἐπλήρωσαν καὶ μηδεμίαν αἰτίαν θανάτου εὑρόντες ἐν αὐτῷ κρίναντες αὑτόν παρέδωκαν ᾐτήσαντο ᾔτησαν τὸν Πιλᾶτον Πιλάτῳ ἵνα εἰς ἀναίρεσιν ἀναιρεθῆναι αὐτόν ὡς δὲ ἐτέλεσαν ἐτέλουν ἅπαντα πάντα τὰ γεγραμμένα περὶ αὐτοῦ γεγραμμένα εἰσιν ᾐτοῦντο τὸν Πιλᾶτον τοῦτον μὲν σταυρῶσαί καὶ ἐπιτυχόντες πάλιν καὶ καθελόντες ἀπὸ τοῦ ξύλου καὶ ἔθηκαν εἰς μνημεῖον ὃν δὲ Θεὸς ἤγειρεν αὐτὸν ἐκ νεκρῶν οὗτος ὃς ὤφθη ἐπὶ ἡμέρας πλείους τοῖς συναναβᾶσιν συναναβαίνουσιν αὐτῷ ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας εἰς Ἰερουσαλήμ ἐφʼ ἡμέρας πλείονας οἵτινες ἄχρι νῦν εἰσὶ νῦν μάρτυρες αὐτοῦ πρὸς τὸν λαόν καὶ ἡμεῖς ὑμᾶς εὐαγγελιζόμεθα τὴν πρὸς τοὺς πατέρας ἡμῶν ἐπαγγελίαν γενομένην ἐπαγγελίαν ὅτι ταύτην Θεὸς ἐκπεπλήρωκεν τοῖς τέκνοις αὐτῶν ἡμῖν ἡμῶν ἀναστήσας αὑτόν τὸν None Κύριον Ἰησοῦν Χριστὸν ἐκ νεκρῶν οὕτως ὡς γάρ καὶ ἐν τῷ τοῖς πρώτῳ ψαλμῷ ψαλμοῖς γέγραπται τῷ δευτέρῳ γέγραπται Υἱός μου εἶ σύ ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε αἰτῆσαι παρʼ ἐμοῦ καὶ δώσω σοι ἔθνη τὴν κληρονομίαν σου καὶ τὴν κατάσχεσιν σου τὰ πέρατα τῆς γῆς ὅτε ὅτι δὲ ἀνέστησεν αὐτὸν ἐκ νεκρῶν μηκέτι μέλλοντα ὑποστρέφειν εἰς διαφθοράν οὕτως εἴρηκεν ὅτι δώσω ὑμῖν τὰ ὅσια Δαυὶδ τὰ πιστά διότι διὸ καὶ ἐν ἑτέρῳ ἑτέρως λέγει οὐ δώσεις τὸν Ὅσιόν σου ἰδεῖν διαφθοράν Δαυὶδ μὲν γὰρ ἰδίᾳ γενεᾷ ὑπηρετήσας τῇ τοῦ Θεοῦ βουλῇ ἐκοιμήθη καὶ προσετέθη πρὸς τοὺς πατέρας αὐτοῦ καὶ εἶδεν διαφθοράν ὃν δὲ Θεὸς ἤγειρεν οὐκ εἶδεν διαφθοράν γνωστὸν οὖν ἔστω ὑμῖν ἔστω ἄνδρες ἀδελφοί ὅτι διὰ τούτου τοῦτο ὑμῖν ἄφεσις ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καταγγέλλεται καὶ μετάνοια ἀπὸ πάντων ὧν οὐκ ἠδυνήθητε ἐδυνήθητε ἐν τῷ νόμῳ Μωϋσέως δικαιωθῆναι ἐν τούτῳ οὖν πᾶς πιστεύων δικαιοῦται δικαιωθῆναι παρὰ Θεῷ βλέπετε οὖν μὴ ἀπέλθῃ ἐπέλθῃ ἐφʼ ὑμᾶς τὸ εἰρημένον ἐν τοῖς προφήταις ἴδετε οἱ καταφρονηταί καταφρονῆτε καταφρονήσατε καὶ θαυμάσατε θαυμάσετε καὶ ἀφανίσθητε ὅτι ἔργον ἐγὼ ἐργάζομαι ἐγὼ ἐν ταῖς ἡμέραις ὑμῶν ἔργον οὐ μὴ πιστεύσητε ἐάν τις ἐκδιηγῆται ἐκδιηγήσεται ὑμῖν καὶ ἐσίγησαν ἐξιόντων δὲ αὐτῶν ἐκ τῆς συναγωγῆς τῶν Ἰουδαίων παρεκάλουν παρεκαλου τὰ Ἔθνη εἰς τὸ ἑξῆς μεταξὺ μετοξὺ Σάββατον ἠξίουν λαληθῆναι αὐτοῖς τὰ ῥήματα ταῦτα λυθείσης δὲ αὐτοῖς τῆς συναγωγῆς ἠκολούθησαν πολλοὶ τῶν Ἰουδαίων καὶ τῶν σεβομένων προσηλύτων τῷ Παύλῳ καὶ τῷ Βαρναβᾷ οἵτινες προσλαλοῦντες αὐτοῖς ἔπειθον ἐπίθοντο αὐτοὺς αὐτοῦ προσμένειν ἐπιμένειν τῇ χάριτι τοῦ Θεοῦ ἐγένετο δὲ καθʼ ὅλης τῆς πόλεως διελθεῖν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ τῷ τε δὲ ἐχομένῳ ἐρχομένῳ Σαββάτῳ σχεδὸν ὅλη πᾶσα πόλις συνήχθη ἀκοῦσαι ακούσειν Παύλου πολὺν τε τὸν λόγον ποιησαμένου περὶ τοῦ Κυρίου Θεοῦ καὶ ἰδόντες δὲ οἱ Ἰουδαῖοι τοὺς τὸ ὄχλους πλῆθος ἐπλήσθησαν ζήλου καὶ ἀντέλεγον τοῖς λόγοις ὑπὸ τοῦ Παύλου λαλουμένοις λεγομένοις ἀντιλέγοντες καὶ βλασφημοῦντες παρρησιασάμενοί παρρησιασάμενος τε δὲ Παῦλος καὶ Βαρναβᾶς εἶπαν εἶπον πρός αὑτούς ὑμῖν ἦν ἀναγκαῖον πρῶτον ἦν λαληθῆναι τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ ἐπεὶ ἐπειδὴ δὲ ἀπωθεῖσθε αὐτὸν καὶ οὐκ ἀξίους κρίνετε κρίνατε αὑτούς ἑαυτοὺς τῆς αἰωνίου αἰωνίους αἰωνίας ζωῆς ἰδοὺ στρεφόμεθα εἰς τὰ ἔθνη οὕτως γὰρ ἐντέταλται ἐντέταλκεν ἡμῖν Κύριος ἰδοὺ φῶς τέθεικά σε εἰς φῶς τοῖς ἐθνῶν ἔθνεσιν τοῦ εἶναί σε εἰς σωτηρίαν ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς καὶ ἀκούοντα δὲ τὰ ἔθνη ἔχαιρον ἔχαιρεν καὶ ἐδέξαντο ἐδόξαζον τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ Κυρίου καὶ ἐπίστευσαν ὅσοι ἦσαν τεταγμένοι εἰς ζωὴν αἰώνιον αἰωνίαν καὶ διεφέρετο δὲ λόγος τοῦ Κυρίου καθʼ διʼ ὅλης τῆς χώρας οἱ δὲ Ἰουδαῖοι παρώτρυναν παρώτρυνον τὰς σεβομένας γυναῖκας καὶ τὰς εὐσχήμονας εὐσχήμονας καὶ τοὺς πρώτους τῆς πόλεως καὶ ἐπήγειραν θλῖψιν μεγάλην καὶ διωγμὸν ἐπὶ τὸν Παῦλον καὶ τὸν Βαρναβᾶν καὶ ἐξέβαλον αὐτοὺς ἀπὸ τῶν ὁρίων αὐτῶν οἱ δὲ ἐκτιναξάμενοι τὸν κονιορτὸν τῶν ποδῶν αὑτῶν ἐπʼ αὐτοὺς κατήντησαν ἦλθον εἰς Ἰκόνιον οἵ γε τε δὲ μαθηταὶ ἐπληροῦντο χαρᾶς καὶ Πνεύματος Ἁγίου ἐγένετο δὲ ἐν Ἰκονίῳ κατὰ τὸ αὐτὸ εἰσελθεῖν αὐτοὺς αὑτόν εἰς τὴν συναγωγὴν τῶν Ἰουδαίων καὶ λαλῆσαι οὕτως πρός αὑτούς ὥστε πιστεῦσαι πιστεύειν Ἰουδαίων τε καὶ Ἑλλήνων πολὺ πλῆθος οἱ δὲ ἀρχισυνάγωγοι ἀπειθήσαντες ἀπειθοῦντες τῶν Ἰουδαῖοι Ἰουδαίων καὶ οἱ ἄρχοντες τῆς συναγωγῆς ἐπήγαγον ἐπήγειραν αὐτοῖς διωγμὸν κατὰ τῶν δικαίων καὶ ἐκάκωσαν τὰς ψυχὰς τῶν ἐθνῶν κατὰ τῶν ἀδελφῶν δὲ Κύριος ἔδωκεν ταχύ εἰρήνην ἱκανὸν μὲν οὖν χρόνον διέτριψαν διέτριβον διατρίψαντες παρρησιαζόμενοι ἐπὶ τῷ Κυρίῳ τῷ μαρτυροῦντι ἐπὶ τῷ λόγῳ τῆς χάριτος αὐτοῦ καὶ διδόντι διδόντος σημεῖα καὶ τέρατα γίνεσθαι διὰ τῶν χειρῶν αὐτῶν αὐτοῦ ἐσχίσθη ἦν δὲ ἐσχισμένον τὸ πλῆθος τῆς πόλεως καὶ οἱ μὲν ἦσαν σὺν τοῖς Ἰουδαίοις ἄλλοι οἱ δὲ σὺν τοῖς ἀποστόλοις κολλώμενοι διὰ τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ ὡς δὲ ἐγένετο ὁρμὴ τῶν ἐθνῶν τε καὶ τῶν Ἰουδαίων σὺν τοῖς ἄρχουσιν αὐτῶν ὑβρίσαι καὶ λιθοβολῆσαι αὐτούς συνιδόντες καὶ κατέφυγον εἰς τὰς πόλεις τῆς Λυκαονίας εἰς Λύστραν καὶ Δέρβην καὶ τὴν περίχωρον ὅλην κἀκεῖ ἦσαν εὐαγγελιζόμενοι ἦσαν καὶ ἐκινήθη ὅλον τὸ πλῆθος ἐπὶ τῇ διδαχῇ δὲ Παῦλος καὶ Βαρναβᾶς διέτριβον ἐν Λύστροις καί τις ἀνὴρ ἀδύνατος ἐν Λύστροις ἐκάθητο ἀδύνατος τοῖς ποσὶν ἐκάθητο χωλὸς ἐκ κοιλίας τῆς μητρὸς αὐτοῦ ὑπάρχων ὃς οὐδέποτε περιπεπατήκει περιεπάτησεν οὗτος οὐκ ἤκουσεν ἤκουεν τοῦ Παύλου λέγοντος λαλοῦντος ὑπάρχων ἐν φόβῳ ὃς ἀτενίσας δὲ αὐτῷ Παῦλος καὶ ἰδὼν ὅτι πίστιν ἔχει πίστιν τοῦ σωθῆναι εἶπεν μεγάλῃ τῇ φωνῇ σοι λέγω ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀνάστηθι ἐπὶ τοὺς πόδας σου ὄρθρος ὀρθῶς ὀρθός καὶ περιπάτει καὶ εὐθέως παραχρῆμα ἀνήλατο ἥλατο ἥλλετο καὶ περιεπάτει οἵ τε δὲ ὄχλοι ἰδόντες εἰδότες ἐποίησεν Παῦλος ἐπῆραν τὴν φωνὴν αὐτῶν Λυκαονιστὶ λέγοντες οἱ θεοὶ ὁμοιωθέντες τοῖς ἀνθρώποις ἄνθρωποι κατέβησαν πρὸς ἡμᾶς ἐκάλουν δὲ τε τὸν μὲν Βαρναβᾶν Δία Δίαν τὸν δὲ Παῦλον Ἑρμῆν ἐπεί ἐπειδὴ αὐτὸς ἦν ἡγούμενος τοῦ λόγου οἱ τε δὲ τότε ἱερεὺς ἱερεῖς τοῦ Διὸς τοῦ ὄντος Διὸς πρὸ πρός τῆς πόλεως αὐτῶν ταύρους αὐτοῖς καὶ στέμματα ἐπὶ τοὺς πυλῶνας ἐνέγκας ἐνέγκαντες σὺν τοῖς ὄχλοις ἤθελεν ἤθελον ἐπιθύειν θύειν ἀκούσαντες ἀκούσας δὲ οἱ ἀπόστολοι Βαρναβᾶς καὶ Παῦλος διαρρήξαντες τὰ ἱμάτια ἑαυτῶν αὑτῶν καὶ ἐξεπήδησαν εἰσεπήδησαν ἐπὶ εἰς τὸν ὄχλον κράζοντες καὶ φωνοῦντες λέγοντες ἄνδρες εἰ τί ταῦτα ποιεῖτε καὶ ἡμεῖς ὁμοιοπαθεῖς ἐσμεν ὑμῖν ἐσμεν ἄνθρωποι εὐαγγελιζόμενοι ὑμᾶς ὑμῖν τὸν Θεον ὅπως ἀποστῆναι ἀπὸ τούτων τῶν ματαίων καὶ ἐπιστρέφειν ἐπιστρέψητε ἐπὶ τὸν Θεὸν τὸν ζῶντα ὃς τὸν ἐποίησεν ποιήσαντα τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτοῖς ὃς ἐν ταῖς παρῳχημέναις γενεαῖς εἴασεν κατὰ πάντα τὰ ἔθνη πορεύεσθαι ταῖς ὁδοῖς αὐτῶν καίτοιγε καίτοι καὶ γε οὐκ ἀμάρτυρον αὑτὸν ἑαυτὸν ἀφῆκεν ἑαυτὸν ἀγαθοποιῶν ἀγαθουργῶν οὐρανόθεν ὑμῖν ἡμῖν ὑετοὺς διδοὺς ὑετοὺς καὶ καιροὺς καρποφόρους ἐμπιπλῶν τροφῆς καὶ εὐφροσύνης τὰς καρδίας ὑμῶν ἡμῶν καὶ ταῦτα λέγοντες μόγις μόλις κατέπαυσαν κατεπαυσαντο τοὺς ὄχλους τοῦ μὴ θύειν αὐτοῖς ἀλλὰ πορεύεσθαι ἕκαστον εἰς τὰ ἴδια διατριβόντων δὲ αὐτῶν καὶ διδασκόντων ἐπῆλθον ἐπῆλθαν ἀπῆλθον δὲ ἀπὸ Ἀντιοχείας τινες Ἰουδαῖοι καὶ ἀπὸ Ἰκονίου καὶ Ἀντιοχείας Ἰουδαῖοι καὶ διαλεγομένων αὐτῶν παρρησίᾳ πείσαντες ἔπεισαν επισείσαντες τοὺς ὄχλους ἀποστῆναι ἀπʼ αὐτῶν λέγοντες ὅτι οὐδὲν ἀληθές λέγουσιν ἀλλὰ πάντα ψεύδονται καὶ λιθοβολήσαντες λιθάσαντες λίσαντες τὸν Παῦλον None ἔσυρον ἔσυραν ἔξω τῆς πόλεως νομίζοντες νομίσαντες αὐτὸν τεθνηκέναι τεθνάναι αὑτόν κυκλωσάντων κυκλώσαντες δὲ αὐτὸν τῶν μαθητῶν αὐτοῦ αὐτὸν ἀναστὰς εἰσῆλθεν εἰς τὴν Λύστραν πόλιν καὶ τῇ τὴν ἐπαύριον ἐξῆλθεν σὺν τῷ Βαρναβᾷ εἰς Δέρβην εὐαγγελισάμενοί εὐαγγελιζόμενοι τε δὲ τοὺς ἐν τὴν τῇ πόλιν πόλει ἐκείνην καὶ μαθητεύσαντες μαθήτευσαν πολλοὺς ἱκανοὺς ὑπέστρεψαν ὑπέστρεφον εἰς τὴν Λύστραν καὶ εἰς Ἰκόνιον καὶ εἰς Ἀντιόχειαν ἐπιστηρίζοντες τὰς ψυχὰς τῶν μαθητῶν καὶ παρακαλοῦντες τε ἐν ἐμμένειν τῇ πίστει καὶ ὅτι διὰ πολλῶν θλίψεων διʼ δεῖ ἡμᾶς ἐλθεῖν εἰσελθεῖν εἰς τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ χειροτονήσαντες δὲ αὐτοῖς πρεσβυτέρους κατʼ ἐκκλησίαν πρεσβυτέρους προσευξάμενοι δὲ μετὰ νηστειῶν παρέθεντο αὐτοὺς τῷ Κυρίῳ εἰς ὃν πεπιστεύκεισαν πεπιστεύκασιν καὶ διελθόντες δὲ εἰς τὴν Πισιδίαν ἦλθον ἦλθαν εἰς τὴν Παμφυλίαν καὶ λαλήσαντες ἐν εἰς τὴν Πέργῃ Πέργην τὸν λόγον τοῦ Κυρίου κατέβησαν εἰς Ἀττάλειαν εὐαγγελιζόμενοι αὑτούς κἀκεῖθεν ἀπέπλευσαν εἰς Ἀντιόχειαν ὅθεν ἦσαν παραδεδομένοι τῇ χάριτι τοῦ Θεοῦ εἰς τὸ ἔργον ἐπλήρωσαν παραγενόμενοι δὲ καὶ συναγαγόντες συνάξαντες τὴν ἐκκλησίαν ἀνήγγελλον ἀνήγγειλαν ὅσα ἐποίησεν Θεὸς ἐποίησεν αὐτοῖς μετʼ τῶν ψυχῶν αὐτῶν καὶ ὅτι ἤνοιξεν τοῖς ἔθνεσιν θύραν πίστεως διέτριβον δὲ ἐκεῖ χρόνον οὐκ ὀλίγον σὺν τοῖς μαθηταῖς καί τινες κατελθόντες ἀπὸ τῆς Ἰουδαίας ἐδίδασκον τοὺς ἀδελφοὺς ὅτι ἂν ἐὰν μὴ περιτέμνησθε περιτμηθῆτε καὶ τῷ ἔθνει ἔθει τῷ Μωϋσέως περιπατῆτε οὐ δύνασθε δυνήσησθε σωθῆναι γενομένης δὲ οὖν στάσεως ἐκτάσεως καὶ συζητήσεως ζητήσεως οὐκ ὀλίγης τῷ Παύλῳ καὶ τῷ Βαρναβᾷ πρὸς σὺν αὐτοὺς αὐτοῖς ἔλεγεν γάρ Παῦλος μένειν οὕτως καθὼς ἐπίστευσαν διισχυριζόμενος οἱ δὲ ἐληλυθότες ἀπὸ Ἰερουσαλήμ παρήγγειλαν αὐτοῖς ἔταξαν ἀναβαίνειν τῷ Παῦλον Παύλῳ καὶ Βαρναβᾶν Βαρναβᾶ καί τινας τισιν ἄλλους ἄλλοῖς ἀναβαίνειν ἐξ αὐτῶν ἄλλους πρὸς τοὺς ἀποστόλους καὶ τοὺς πρεσβυτέρους εἰς Ἰερουσαλὴμ ὅπως κριθῶσιν ἐπʼ αὐτοῖς περὶ τοῦ ζητήματος τούτου οἱ μὲν οὖν προπεμφθέντες ὑπὸ τῆς ἐκκλησίας διήρχοντο τήν τε Φοινίκην καὶ τὴν Σαμάρειαν διηγούμενοι ἐκδιηγούμενοι τὴν ἐπιστροφὴν τῶν ἐθνῶν καὶ ἐποίουν χαρὰν μεγάλην πᾶσιν τοῖς ἀδελφοῖς παραγενόμενοι δὲ εἰς Ἱεροσόλυμα Ἰερουσαλήμ παρεδέχθησαν παρεδόθησαν ἀπεδέχθησαν μεγάλως ἀπὸ ὑπὸ τῆς ἐκκλησίας καὶ τῶν ἀποστόλων καὶ τῶν πρεσβυτέρων ἀπαγγείλαντες ἀνήγγειλάν τε ὅσα ἐποίησεν Θεὸς ἐποίησεν μετʼ αὐτῶν οἱ δὲ παραγγείλαντες αὐτοῖς ἀναβαίνειν πρός τοὺς πρεσβυτέρους ἐξανέστησαν δέ λέγοντες τινες τινες ἄνδρες τῶν ἀπὸ τῆς αἱρέσεως τῶν Φαρισαίων πεπιστευκότες λέγοντες ὅτι δεῖ περιτέμνειν αὐτοὺς παραγγέλλειν δὲ τε τηρεῖν τὸν νόμον Μωϋσέως συνήχθησάν τε δὲ οἱ ἀπόστολοι καὶ οἱ πρεσβύτεροι ἰδεῖν περὶ τοῦ λόγου τούτου πολλῆς δὲ συζητήσεως ζητήσεως γενομένης οὐκ ὀλίγης τῷ Παύλῳ καὶ τῷ Βαρναβᾶ πρός αὑτούς ἔταξαν ἀναβαίνειν Παῦλον καὶ Βαρναβᾶν καὶ τινας ἄλλους ἐξ αὐτῶν πρός τοὺς ἀποστόλους καὶ πρεσβυτέρους γενομένης ἀναστὰς ἀνέστησεν ἐν Πνεύματι Πέτρος καὶ εἶπεν πρὸς αὐτούς ἄνδρες ἀδελφοί ὑμεῖς ἐπίστασθε ὅτι ἀφʼ ἡμερῶν ἀρχαίων ἐν ὑμῖν ἡμῖν ἐξελέξατο Θεὸς ἐν ἡμῖν ἐξελέξατο διὰ τοῦ στόματός μου ἀκοῦσαι τὰ ἔθνη τὸν λόγον τοῦ εὐαγγελίου καὶ πιστεῦσαι καὶ δὲ καρδιογνώστης Θεὸς διεμαρτύρησεν ἐμαρτύρησεν αὐτοῖς δοὺς δοῦ ἐπʼ αὑτούς αὐτοῖς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον καθὼς καὶ ἡμῖν καὶ οὐδὲν διέκρινεν μεταξὺ ἡμῶν τε καὶ αὐτῶν τῇ πίστει καθαρίσας τὰς καρδίας αὐτῶν νῦν οὖν τί πειράζετε τὸν Θεόν ἐπιθεῖναι ζυγὸν ἐπὶ τὸν τράχηλον τῶν μαθητῶν ὃν οὔτε οἱ πατέρες ἡμῶν οὔτε ἡμεῖς ἰσχύσαμεν βαστάσαι ἀλλὰ διὰ τῆς χάριτος τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ πιστεύομεν πιστεύσομεν σωθῆναι καθʼ ὃν τρόπον κἀκεῖνοι συγκατατεθεμενων δὲ τῶν πρεσβυτέρων τοῖς ὑπὸ τοῦ Πέτρου εἰρημένοις ἐσίγησεν ἐσίγησαν δὲ πᾶν τὸ πλῆθος καὶ ἤκουον Βαρναβᾶ Βαρναβᾶν καὶ Παύλου Παῦλον ἐξηγουμένων ἐξηγούμενοι ὅσα ἐποίησεν Θεὸς σημεῖα καὶ τέρατα ἐν τοῖς ἔθνεσιν διʼ αὐτῶν μετὰ δὲ τὸ σιγῆσαι αὐτοὺς ἀναστὰς ἀπεκρίθη Ἰάκωβος λέγων εἶπεν ἄνδρες ἀδελφοί ἀκούσατέ μου Συμεὼν ἐξηγήσατο καθὼς πρῶτον Θεὸς ἐπεσκέψατο λαβεῖν ἐξ ἐθνῶν λαβεῖν λαὸν ἐπὶ τῷ ὀνόματι αὐτοῦ καὶ οὕτως τούτῳ συμφωνοῦσιν συμφωνήσουσιν οἱ λόγοι τῶν προφητῶν καθὼς γέγραπται μετὰ δὲ ταῦτα ἐπιστρέψω ἀναστρέψω ἀναστρέψει καὶ ἀνοικοδομήσω τὴν σκηνὴν Δαυὶδ τὴν πεπτωκυῖαν καὶ τὰ κατεστραμμένα κατεσκαμμένα αὐτῆς ἀνοικοδομήσω οἰκοδομήσω καὶ ἀνορθώσω αὐτήν ὅπως ἂν ἐκζητήσωσιν οἱ κατάλοιποι τῶν ἀνθρώπων τὸν Θεον Κύριον καὶ πάντα τὰ ἔθνη ἐφʼ οὓς ἐπικέκληται τὸ ὄνομά μου ἐπʼ αὐτούς λέγει Κύριος ποιῶν ποιήσει ταῦτα πάντα γνωστὰ γνωστὸν ἀπʼ αἰῶνος ἐστιν τῷ Κυρίῳ Θεῷ πάντα τὰ τὸ ἔργα ἔργον αὑτοῦ διὸ ἐγὼ κρίνω μὴ παρενοχλεῖν τοῖς ἀπὸ τῶν ἐθνῶν ἐπιστρέφουσιν ἐπὶ τὸν Θεόν ἀλλὰ ἐπιστεῖλαι αὐτοῖς τοῦ ἀπέχεσθαι ἀπὸ τῶν ἀλισγημάτων τῶν εἰδώλων καὶ τῆς πορνείας καὶ τοῦ πνικτοῦ καὶ τοῦ αἵματος καὶ ὃσα μὴ θέλουσιν ἑαυτοῖς γίνεσθαι ἑτέροις μὴ ποιεῖτε Μωϋσῆς γὰρ ἐκ γενεῶν ἀρχέων ἀρχαίων κατὰ πόλιν ἔχει τοὺς κηρύσσοντας αὐτὸν αὐτοῦ κατὰ πόλιν ἔχει ἐκεῖ ἐν ταῖς συναγωγαῖς κατὰ πᾶν Σάββατον ἀναγινωσκόμενος τότε ἐδόξασεν ἔδοξε τοῖς ἀποστόλοις καὶ τοῖς πρεσβυτέροις σὺν ὅλῃ τῇ ἐκκλησίᾳ ἐκλεξαμένους ἄνδρας ἐξ αὐτῶν πέμψαι εἰς Ἀντιόχειαν σὺν τῷ Παύλῳ καὶ Βαρναβᾷ Ἰούδαν τὸν καλούμενον ἐπικαλούμενον Βαρσαββᾶν Βαραββᾶν καὶ Σιλᾶν ἄνδρας ἡγουμένους ἡγουμένοις ἐν τοῖς ἀδελφοῖς γράψαντες ἐπιστολήν διὰ χειρὸς αὐτῶν ἐπιστολήν περιέχουσαν περιέχουσα τάδε οἱ ἀπόστολοι καὶ οἱ πρεσβύτεροι καὶ οἱ ἀδελφοὶ τοῖς κατὰ τὴν Ἀντιόχειαν καὶ τὴν Συρίαν Συρία καὶ Κιλικίαν Κιλίαν ἀδελφοῖς τοῖς ἐξ ἐθνῶν ἀδελφοῖς χαίρειν ἐπειδὴ ἐπεί δέ ἠκούσαμεν ὅτι τινὲς ἐξ ὑμῶν ἡμῶν ἐξελθόντες ἐξετάραξαν ἐτάραξαν ὑμᾶς λόγοις ἀνασκευάζοντες τὰς ψυχὰς ὑμῶν λέγοντες περιτέμνεσθαι καὶ τηρεῖν τὸν νόμον οἷς οὐ διεστειλάμεθα ἔδοξεν ἡμῖν γενομένοις ὁμοθυμαδὸν ἐκλεξαμένοις ἐκλεξαμένους ἄνδρας πέμψαι πρὸς ὑμᾶς σὺν τοῖς ἀγαπητοῖς ὑμῶν ἡμῶν Βαρναβᾷ καὶ Παύλῳ ἀνθρώποις παραδεδωκόσι παραδεδώκασιν τὰς τὴν ψυχὰς ψυχὴν αὐτῶν ὑπὲρ τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς πάντα πειρασμόν ἀπεστάλκαμεν οὖν Ἰούδαν καὶ Σιλᾶν καὶ αὐτοὺς διὰ λόγου ἀπαγγέλλοντας ἀπαγγελοῦντας ταῦτα τὰ αὐτά ἔδοξεν γὰρ τῷ Πνεύματι τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι καὶ ἡμῖν καὶ μηδὲν πλέον πλεῖόν ἐπιτίθεσθαι ἡμῖν ὑμῖν βάρος πλὴν τούτων τῶν ἐπάναγκες τούτων ἀπέχεσθαι εἰδωλοθύτων καὶ αἵματος καὶ πνικτοῦ πνικτῶν καὶ πορνείας καὶ ὃσα μὴ θέλετε ἑαυτοῖς γίνεσθαι ἑτέρῳ μὴ ποιεῖν ἀφʼ ἐξ ὧν διατηροῦντες ἑαυτοὺς εὖ πράξετε φερόμενοι ἐν τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι ἔρρωσθε οἱ μὲν οὖν ἀπολυθέντες ἐν ἡμέραις ὀλίγαις κατῆλθον ἦλθον εἰς Ἀντιόχειαν καὶ συναγαγόντες συνάγοντες τὸ πλῆθος ἐπέδωκαν τὴν ἐπιστολήν ἀναγνόντες δὲ ἐχάρησαν ἐπὶ τῇ παρακλήσει Ἰούδας δὲ τε καὶ Σιλᾶς καὶ αὐτοὶ προφῆται ὄντες πλήρεις Πνεύματος ἁγίου διὰ λόγου πολλοῦ παρεκάλεσαν τοὺς ἀδελφοὺς ὄντες πλήρεις καὶ ἐπεστήριξαν ἐπεστήρισαν ποιήσαντες δὲ χρόνον ἀπελύθησαν μετʼ εἰρήνης ἀπὸ τῶν ἀδελφῶν πρὸς τοὺς τοὺς ἀποστείλαντας ἀποστόλους ἑαυτοὺς αὐτούς ἔδοξε δὲ τῷ Σίλᾳ Σίλεᾳ ἐπιμεῖναι αὑτούς αὐτοῦ μόνος δὲ Ἰούδας ἐπορεύθη δὲ Παῦλος δὲ καὶ Βαρναβᾶς διέτριβον ἐν Ἀντιοχείᾳ διδάσκοντες καὶ εὐαγγελιζόμενοι καὶ μετὰ καὶ ἑτέρων πολλῶν τὸν λόγον τοῦ Κυρίου μετὰ δέ τινας ἡμέρας εἶπεν Παῦλος πρὸς Βαρναβᾶν Παῦλος ἐπιστρέψαντες δὲ δὴ ἐπισκεψώμεθα τοὺς ἀδελφοὺς τοὺς ἡμῶν κατὰ πᾶσαν πόλιν πᾶσαν ἐν αἷς οἷς ἐκηρύξαμεν κατηγγείλαμεν τὸν λόγον τοῦ Κυρίου πῶς ἔχουσιν Βαρναβᾶς δὲ ἐβούλετο ἐβουλεύετο ἐβουλεύσατο συμπαραλαβεῖν συμπαραλαμβάνειν καὶ τὸν Ἰωάννην τὸν ἐπικαλούμενον καλούμενον Μᾶρκον Παῦλος δὲ οὐκ ἐβούλετο λέγων ἠξίου τὸν ἀποστατήσαντα ἀποστάντα ἀποστήσαντα ἀπʼ αὐτῶν ἀπὸ Παμφυλίας καὶ μὴ συνελθόντα αὐτοῖς εἰς τὸ ἔργον εἰς ἐπέμφθησαν μὴ συμπαραλαβεῖν συμπαραλαμβάνειν τοῦτον μὴ εἶναι σὺν αὐτοῖς ἐγένετο δὲ οὖν παροξυσμὸς ὥστε ἀποχωρισθῆναι αὐτοὺς ἀπʼ ἀλλήλων τότε τόν τε Βαρναβᾶν Βαρναβᾶς παραλαβόντα παραλαβὼν τὸν Μᾶρκον Κύπρον ἔπλευσεν ἐκπλεῦσαι εἰς Κύπρον Παῦλος δὲ επιδεξαμενός ἐπιλεξάμενος Σιλᾶν ἐξῆλθεν παραδοθεὶς τῇ χάριτι τοῦ Κυρίου Θεοῦ ἀπὸ ὑπὸ τῶν ἀδελφῶν διήρχετο δὲ διὰ τὴν τῆς Συρίαν Συρίας καὶ τὴν τῆς Κιλικίαν Κιλικίας ἐπιστηρίζων τὰς ἐκκλησίας παραδιδοὺς τὰς ἐντολὰς τῶν πρεσβυτέρων διελθὼν κατήντησεν δὲ τὰ ἔθνη ταῦτα κατήντησεν καὶ εἰς Δέρβην καὶ εἰς Λύστραν καὶ ἰδοὺ μαθητής τις ἦν ἐκεῖ ἦν ὀνόματι Τιμόθεος υἱὸς γυναικὸς τινος Ἰουδαίας πιστῆς πατρὸς δὲ Ἕλληνος ὃς ἐμαρτυρεῖτο ὑπὸ τῶν ἐν Λύστροις καὶ Ἰκονίῳ Ἰκονίου ἀδελφῶν τοῦτον ἠθέλησεν Παῦλος σὺν αὐτῷ ἐξελθεῖν καὶ λαβὼν ἔλαβεν καὶ περιέτεμεν περιτεμών αὐτὸν διὰ τοὺς Ἰουδαίους τοὺς ὄντας ἐν τοῖς τόποις ἐκείνοις ᾔδεισαν γὰρ πάντες ἅπαντες ὅτι Ἕλλην τὸν πατὴρ πατέρα αὐτοῦ ὅτι Ἕλλην ὑπῆρχεν ὡς διερχόμενοι δὲ διεπορεύοντο τὰς πόλεις ἐκήρυσσον καὶ παρεδίδουν παρεδίδοσαν αὐτοῖς μετὰ πάσης παρρησίας τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστὸν ἅμα παραδιδόντες καὶ φυλάσσειν τὰ τὰς δόγματα ἐντολὰς τὰ κεκριμένα ὑπὸ τῶν ἀποστόλων καὶ τῶν πρεσβυτέρων τῶν ἐν Ἱερουσαλήμ Ἱεροσολύμοις αἱ μὲν οὖν ἐκκλησίαι ἐστερεοῦντο τῇ πίστει καὶ ἐπερίσσευον τῷ ἀριθμῷ καθʼ ἡμέραν διελθόντες διῆλθον δὲ τὴν Φρυγίαν καὶ τὴν Γαλατικὴν χώραν κωλυθέντες ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μηδενὶ λαλῆσαι τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ ἐν τῇ Ἀσίᾳ γενομένην ἐλθόντες δὲ κατὰ τὴν Μυσίαν ἤθελαν ἐπείραζον εἰς κατὰ τὴν Βιθυνίαν Βυθυνίαν πορεύεσθαι πορευθῆναι καὶ οὐκ εἴασεν αὐτοὺς τὸ Πνεῦμα Κυρίου Ἰησοῦ διελθόντες παρελθόντες δὲ τὴν Μυσίαν κατήντησαν κατέβησαν εἰς Τρῳάδα καὶ ἐν ὅραμα ὁράματι διὰ τῆς νυκτὸς ὤφθη τῷ Παύλῳ ὤφθη ὡσει ἀνὴρ Μακεδών τις ἦν Μακεδὼν ἑστὼς κατὰ πρόσωπον καὶ παρακαλῶν αὐτὸν αὐτοῦ παρακαλῶν καὶ λέγων διαβὰς εἰς Μακεδονίαν βοήθησον ἡμῖν ὡς διεγερθεὶς δὲ οὖν διηγήσατο τὸ ὅραμα ἡμῖν καὶ ἐνοήσαμεν εἶδεν εὐθέως ἐξητήσαμεν ἐζητήσαμεν ἐξελθεῖν εἰς τὴν Μακεδονίαν συμβιβάζοντες ὅτι προσκέκληται ἡμᾶς Θεὸς Κύριος εὐαγγελίσασθαι αὐτούς αὐτοῖς τοὺς ἐν τῇ Μακεδονίᾳ ἀναχθέντες τῇ δὲ οὖν ἐπαύριον ἀχθέντες ἀπὸ τὴς Τρῳάδος εὐθυδρομήσαμεν εἰς Σαμοθρᾴκην καὶ τῇ δὲ τε ἐπιούσῃ ἡμέρᾳ εἰς Νεάπολιν Νέαν Πόλιν κἀκεῖθεν ἐκεῖθέν τε εἰς Φιλίππους ἥτις ἐστὶν κεφαλὴ πρώτη πρώτης τῆς μερίδος τῆς Μακεδονίας πόλις κολωνία ἦμεν ἤμην δὲ ἐν αὐτῇ ταύτῃ τῇ πόλει διατρίβοντες ἡμέρας τινάς τῇ δὲ τε ἡμέρᾳ τῶν Σαββάτων ἐξήλθομεν ἔξω τῆς πύλης πόλεως παρὰ τὸν ποταμὸν οὗ ἐδόκει ἐνομίζετο ἐνόμιζεν ἐνομίζομεν προσευχὴν προσευχῇ εἶναι καὶ καθίσαντες ἐλαλοῦμεν ταῖς συνελθούσαις συνεληλυθυίαις ἡμῖν γυναιξίν καί τις γυνὴ ὀνόματι Λυδία πορφυρόπωλις τῆς πόλεως Θυατείρων σεβομένη τὸν Κύριον Θεόν ἤκουεν ἤκουσεν ἧς Κύριος διήνοιξεν τὴν καρδίαν προσέχειν τοῖς λαλουμένοις ὑπὸ τοῦ Παύλου ὡς δὲ ἐβαπτίσθη καὶ πᾶς οἶκος αὐτῆς παρεκάλεσεν λέγουσα εἰ κεκρίκατέ με πιστὴν τῷ Θεῷ Κυρίῳ εἶναι εἰσελθόντες εισελόντες εἰσελθόν εἰς τὸν οἶκόν μου μένετε μείνατε καὶ παρεβιάσατο ὑμᾶς ἡμᾶς ἐγένετο δὲ πορευομένων ἡμῶν εἰς τὴν προσευχὴν παιδίσκην τινὰ ἔχουσαν ἔχουσα πνεῦμα Πύθωνος Πύθωνα ὑπαντῆσαι ἀπαντῆσαι ὑμῖν ἡμῖν ἥτις ἐργασίαν πολλὴν παρεῖχεν παρείχετο τοῖς κυρίοις διὰ τούτου αὐτῆς μαντευομένη αὕτη κατακολουθήσασα κατακολουθοῦσα κατακολουθοῦσαν τῷ Παύλῳ καὶ ἡμῖν καὶ ἔκραζεν ἔκραζον λέγουσα οὗτοι οἱ ἄνθρωποι δοῦλοι τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου εἰσίν οἵτινες ευαγγελίζοντες καταγγέλλουσιν ὑμῖν ἡμῖν ὁδὸν σωτηρίας τοῦτο δὲ ἐποίει ἐπὶ πολλὰς ἡμέρας ἐπιστρέψας διαπονηθεὶς δὲ Παῦλος καὶ ἐπιστρέψας τῷ Πνεύματι καὶ διαπονηθεὶς εἶπεν παραγγέλλω σοι ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ ἵνα ἐξελθεῖν ἐξέλθῃς ἀπʼ αὐτῆς καὶ εὐθέως ἐξῆλθεν αὐτῇ αὐτῆς τῇ τῆς ὥρᾳ ὥρας ἐξῆλθεν καὶ ἰδόντες ὡς δὲ εἶδαν οἱ κύριοι αὐτῆς τῆς παιδίσκης ὅτι ἐξῆλθεν ἐλπὶς ἀπεστερῆσθαι τῆς ἐργασίας αὐτῶν ἧς εἶχαν διʼ αὐτῆς ἐπιλαβόμενοι τὸν Παῦλον καὶ τὸν Σιλᾶν εἵλκυσαν εἰς τὴν ἀγορὰν ἐπὶ τοὺς ἄρχοντας καὶ προσαγαγόντες προσαγαγόντας αὐτοὺς τοῖς στρατηγοῖς εἶπαν εἶπον οὗτοι οἱ ἄνθρωποι ἐκταράσσουσιν ὑμῶν ἡμῶν τὴν πόλιν Ἰουδαῖοι ὑπάρχοντες καὶ καταγγέλλουσιν τὰ ἔθνη ἔθη οὐκ ἔξεστιν ἡμῖν ἡμᾶς παραδέχεσθαι παραδέξασθαι οὔτε οὐδὲ ποιεῖν Ῥωμαίοις ὑπάρχουσιν οὖσιν καὶ συνεπέστη πολὺς ὄχλος συνεπέστησαν κατʼ αὐτῶν κράζοντες τότε καὶ οἱ στρατηγοὶ περιρήξαντες αὐτῶν τὰ ἱμάτια ἐκέλευον ῥαβδίζειν πολλάς δὲ τε ἐπιθέντες αὐτοῖς πληγὰς ἔβαλον εἰς φυλακήν παραγγείλαντες παραγγείλας τε τῷ δεσμοφύλακι ἀσφαλῶς τηρεῖν τηρεῖσθαι αὐτούς ὃς δὲ παραγγελίαν τοιαύτην εἰληφὼς λαβὼν ἔλαβεν ἔβαλεν αὐτοὺς εἰς τὴν ἐσωτέραν φυλακὴν καὶ τοὺς πόδας αὐτῶν ἠσφαλίσατο ἠσφαλίσαντο αὐτῶν εἰς ἐν τὸ τῷ ξύλον ξύλῳ κατὰ δὲ τὸ μεσονύκτιον μέσον τῆς νυκτὸς Παῦλος καὶ Σιλᾶς προσευχόμενοι ὕμνουν τὸν Θεόν ἐπηκροῶντο δὲ αὐτῶν καὶ οἱ δεσμοί δέσμιοι ἄφνω δὲ σεισμὸς ἐγένετο μέγας ὥστε σαλευθῆναι τὰ θεμέλια τοῦ δεσμωτηρίου ἠνεῴχθησαν ἀνεῴχθησάν ἠνοίχθησαν δὲ τε παραχρῆμα αἱ θύραι πᾶσαι καὶ πάντων τὰ δεσμὰ ἀνελύθη ἀνέθη καὶ ἔξυπνος δὲ γενόμενος δεσμοφύλαξ καὶ ἰδὼν ἀνεῳγμένας τὰς θύρας ἀνεῳγμένας τῆς φυλακῆς καὶ σπασάμενος τὴν μάχαιραν ἤμελλεν ἔμελλεν ἑαυτὸν ἀναιρεῖν ἀνελεῖν νομίζων ἐκπεφευγέναι τοὺς δεσμίους ἐφώνησεν δὲ Παῦλος φωνῇ μεγάλῃ φωνῇ Παῦλος λέγων μηδὲν πράξῃς σεαυτῷ τί κακόν ἅπαντες γάρ ἐσμεν ἐνθάδε αἰτήσας φῶτα δὲ φῶτα αἰτήσας εἰσεπήδησεν καὶ ἔντρομος ὑπάρχων γενόμενος προσέπεσεν πρός τοὺς πόδας τῷ Παύλῳ καὶ τῷ Σιλᾷ καὶ προαγαγὼν προάγων προήγαγεν αὐτοὺς ἔξω τοὺς λοιποὺς ἀσφαλισάμενος καὶ εἶπεν ἔφη αὐτοῖς κύριοι τί με δεῖ ποιεῖν ἵνα σωθῶ οἱ δὲ εἶπαν εἶπον πίστευσον πιστεῦσαν ἐπὶ τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστὸν καὶ σωθήσῃ σὺ καὶ οἶκός σου καὶ ἐλάλησαν αὐτῷ τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ Κυρίου καὶ σὺν πᾶσι τοῖς ἐν τῇ οἰκίᾳ αὐτοῦ καὶ παραλαβὼν αὐτοὺς αὐτῶν ἐν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ τῆς νυκτὸς ἔλυσεν ἔλουσεν ἀπὸ τῶν πληγῶν καὶ αὐτὸς ἐβαπτίσθη καὶ αὐτὸς καὶ οἱ οἰκεῖοι οἶκος αὐτοῦ ὅλος ἅπαντες πάντες παραχρῆμα καὶ ἀναγαγών δὲ τε αὐτοὺς εἰς τὸν οἶκον αὑτοῦ καὶ παρέθηκεν τράπεζαν καὶ ἠγαλλιάσατο ἠγαλλιᾶτο σὺν τῷ οἴκῳ πανοικὶ αὐτοῦ πεπιστευκὼς ἐπὶ τῷ τὸν Θεῷ Θεόν ἡμέρας δὲ γενομένης συνῆλθον ἀπέστειλαν οἱ οἷς στρατηγοὶ ἐπὶ τὸ αὐτό εἰς τὴν ἀγορὰν καὶ ἀναμνησθέντες τὸν σεισμὸν τὸν γεγονότα ἐφοβήθησαν καὶ ἀπέστειλαν τοὺς ῥαβδούχους λέγοντες λέγοντας ἀπέστειλαν ἀπόλυσον τοὺς ἀνθρώπους ἐκείνους οὓς ἐχθὲς παρέλαβες ἀπήγγειλεν δὲ καὶ εἰσελθὼν δεσμοφύλαξ ἀπήγγειλεν τοὺς λόγους τούτους πρὸς τὸν Παῦλον ὅτι ἀπεστάλκασιν ἀπέστειλαν ἀπέσταλκαν οἱ στρατηγοὶ ἵνα ἀπολυθῆτε νῦν οὖν ἐξελθόντες πορεύεσθε ἐν εἰς εἰρήνῃ εἰρήνην δὲ Παῦλος ἔφη πρὸς αὐτούς ἀναιτίους δείραντες ἡμᾶς δημοσίᾳ ἀκατακρίτους ἀνθρώπους Ῥωμαίους ὑπάρχοντας Ῥωμαίους ἀνθρώπους ἔβαλαν ἔβαλον εἰς φυλακήν καὶ νῦν λάθρᾳ ἡμᾶς ἐκβάλλουσιν οὐ γάρ ἀλλὰ ἐλθόντες αὐτοὶ ἡμᾶς ἐξαγαγέτωσαν ἀπήγγειλαν ἀνήγγειλαν δὲ τε αὑτοί σοι τοῖς στρατηγοῖς οἱ ῥαβδοῦχοι τὰ ῥήματα ταῦτα τοῖς ῥαβδούχοις τὰ ῥηθέντα πρός τοὺς στρατηγοὺς καὶ ἐφοβήθησαν οἱ δὲ ἀκούσαντες ὅτι Ῥωμαῖοί εἰσιν ἐφοβήθησαν καὶ ἐλθόντες παραγενόμενοι μετὰ φίλων πολλῶν εἰς τὴν φυλακὴν παρεκάλεσαν αὐτούς ἐξελθεῖν εἰπόντες ἠγνοήσαμεν τὰ καθʼ ὑμᾶς ὅτι ἔσται ἄνδρες δίκαιοι καὶ ἐξαγαγόντες ἠρώτων ἠρώτουν παρεκάλεσαν αὑτούς λέγοντες ἀπελθεῖν ἐξελθεῖν ἀπὸ ἐκ τῆς πόλεως ταύτης ἐξέλθατε μήποτε πάλιν συστραφῶσιν ἡμῖν ἐπικράζοντες καθʼ ὑμῶν ἐξελθόντες δὲ ἀπὸ ἐκ τῆς φυλακῆς ἦλθον εἰσῆλθον πρὸς εἰς τὴν Λυδίαν καὶ ἰδόντες παρεκάλεσαν τοὺς ἀδελφοὺς διηγήσαντο ὃσα ἐποίησεν Κύριος αὐτοῖς παρεκάλεσαν παρακαλέσαντες αὐτοὺς καὶ ἐξῆλθαν ἐξῆλθον διοδεύσαντες δὲ τὴν πόλιν Ἀμφίπολιν καὶ τὴν Ἀπολλωνίαν ἦλθον κατῆλθον εἰς Ἀπολλωνίδα κἀκεῖθεν εἰς τὴν Θεσσαλονίκην ὅπου ἦν συναγωγὴ τῶν Ἰουδαίων καὶ κατὰ δὲ τὸ εἰωθὸς τῷ Παύλῳ Παῦλος εἰσῆλθεν πρὸς αὐτοὺς καὶ ἐπὶ Σάββατα τρία διελέξατο διελέγετο διελέχθη αὐτοῖς ἐκ ἀπὸ τῶν Γραφῶν διανοίγων καὶ παρατιθέμενος ὅτι τὸν Χριστὸν ἔδει παθεῖν καὶ ἀναστῆναι ἐκ νεκρῶν καὶ ὅτι οὗτός ἐστιν Χριστὸς Ἰησοῦς Χριστὸς ὃν ἐγὼ καταγγέλλω ὑμῖν καί τινες ἐξ αὐτῶν ἐπείσθησαν καὶ προσεκληρώθησαν τῷ Παύλῳ καὶ τῷ Σίλᾳ Σίλεᾳ τῇ διδαχῇ πολλοὶ τῶν τε σεβομένων καὶ Ἑλλήνων πολὺ πλῆθος πολὺ καὶ γυναικῶν γυναῖκες τε τῶν πρώτων οὐκ ὀλίγαι ζηλώσαντες προσλαβόμενοι οἱ δὲ οἱ ἀπειθοῦντες Ἰουδαῖοι καὶ οἱ ἀπειθοῦντες συστρέψαντες προσλαβόμενοι τῶν ἀγοραίων τινὰς ἄνδρας τινὰς τῶν ἀγοραίων πονηροὺς καὶ ὀχλοποιήσαντες ἐθορύβουν ἐθορυβουσαν τὴν πόλιν καὶ ἐπιστάντες τε τῇ οἰκίᾳ Ἰάσονος ἐζήτουν αὐτοὺς ἐξαγαγεῖν προαγαγεῖν ἀγαγεῖν εἰς τὸν δῆμον μὴ εὑρόντες δὲ αὐτοὺς ἔσυρον ἔσυραν εὗρον τὸν Ἰάσονα Ἰάσωναν καί τινας τινες ἀδελφοὺς ἐπὶ τοὺς πολιτάρχας βοῶντες βοῶντας καὶ λέγοντες ὅτι οἱ τὴν οἰκουμένην ἀναστατώσαντες οὗτοι εἰσιν καὶ ἐνθάδε πάρεισιν οὓς ὑποδέδεκται Ἰάσων καὶ οὗτοι πάντες ἀπέναντι τῶν δογμάτων Καίσαρος πράσσουσι πράττουσι βασιλέα λέγοντες ἕτερον λέγοντες εἶναι Ἰησοῦν καὶ ἐτάραξαν ἐτάραξεν δὲ τὸν ὄχλον καὶ τοὺς πολιτάρχας καὶ τὸν ὄχλον ἀκούοντας ἀκούσαντες ταῦτα καὶ λαβόντες τὸ ἱκανὸν παρὰ τοῦ Ἰάσονος καὶ τῶν λοιπῶν ἀπέλυσαν αὐτούς οἱ δὲ ἀδελφοὶ εὐθέως ἐξέπεμψαν διὰ τῆς νυκτὸς ἐξέπεμψαν τόν τε Παῦλον καὶ τὸν Σιλᾶν εἰ εἰς Βέροιαν οἵτινες παραγενόμενοι εἰς τὴν συναγωγὴν ἀπῄεσαν τῶν Ἰουδαίων ἀπῄεσαν οὗτοι δὲ ἦσαν εὐγενεῖς εὐγενέστεροι τῶν ἐν τῇ Θεσσαλονίκῃ οἵτινες ἐδέξαντο τὸν λόγον μετὰ πάσης προθυμίας τὸ καθʼ ἡμέραν ἀνακρίνοντες τὰς Γραφὰς εἰ ἔχοι ἔχει ταῦτα οὕτως ἔχοι τινες πολλοὶ μὲν οὖν ἐπίστευσαν ἐξ αὐτῶν ἐπίστευσαν τινες δὲ ἠπίστησαν καὶ τῶν Ἑλλήνων Ἑλληνίδων γυναικῶν καὶ τῶν τῶν εὐσχημόνων εὐσχημόνων ἄνδρες καὶ ἀνδρῶν γυναῖκες ἱκανοὶ ἐπίστευσαν οὐκ ὀλίγοι ὡς δὲ ἔγνωσαν οἱ ἀπὸ τῆς Θεσσαλονίκης Ἰουδαῖοι ὅτι καὶ ἐν τῇ Βεροίᾳ κατηγγέλη ὑπὸ τοῦ Παύλου λόγος τοῦ Θεοῦ κατηγγέλη εἰς Βέροιαν καὶ ἐπίστευσαν καὶ ἦλθον ἦλθαν εἰς αὐτήν κἀκεῖ σαλεύοντες καὶ ταράσσοντες τοὺς ὄχλους οὐ διελίμπανον εὐθέως δὲ τότε τὸν μὲν οὖν Παῦλον ἐξαπέστειλαν οἱ ἀδελφοὶ ἐξαπέστειλαν πορεύεσθαι ἀπελθεῖν ἕως ὡς ἐπὶ τὴν θάλασσαν ὑπέμεινάν ὑπέμενον ὑπέμεινεν τε δὲ τε Σιλᾶς καὶ Τιμόθεος ἐκεῖ οἱ δὲ καθιστάνοντες καταστανοντες καθιστῶντες τὸν Παῦλον ἤγαγον αὐτὸν ἕως Ἀθηνῶν παρῆλθεν δὲ τὴν Θεσσαλίαν ἐκωλύθη γάρ εἰς αὑτούς κηρύξαι τὸν λόγον καὶ λαβόντες δὲ ἐντολὴν παρὰ Παύλου πρὸς τὸν Σιλᾶν καὶ τὸν Τιμόθεον ἵνα ὅπως ὡς ἐν τάχιστα τάχει ἔλθωσιν πρὸς αὐτὸν ἐξῄεσαν ἐν δὲ ταῖς Ἀθήναις ἐκδεχομένου ἐκδεχομένους αὐτοὺς αὐτοῦ τοῦ Παύλου παρωξύνετο τὸ πνεῦμα αὐτοῦ ἐν αὐτῷ θεωροῦντι θεωροῦντος κατείδωλον οὖσαν τὴν πόλιν διελέγετο μὲν οὖν ἐν τῇ συναγωγῇ τοῖς Ἰουδαίοις καὶ τοῖς σεβομένοις καὶ τοῖς ἐν τῇ ἀγορᾷ κατὰ πᾶσαν ἡμέραν πρὸς τοὺς παρατυγχάνοντας τινὲς δὲ καὶ τῶν Ἐπικουρείων καὶ τῶν Στοϊκῶν φιλοσόφων συνέλαβον συνέβαλλον αὐτῷ καί τινες ἔλεγον τί ἂν θέλοι θέλῃ σπερμολόγος οὗτος λέγειν οἶδεν οἱ δέ ξένων δαιμονίων δοκεῖ καταγγελεὺς εἶναι ὅτι τὸν Ἰησοῦν καὶ τὴν ἀνάστασιν αὐτοῖς εὐηγγελίζετο αὐτοῖς ἐπιλαβόμενοι μετὰ τε δὲ ἡμέρας τινας ἐπιλαβόμενοί αὐτοῦ ἤγαγον αὑτόν ἐπὶ τὸν Ἄρειον Πάγον ἤγαγον ἠγόν πυνθανόμενοι καὶ λέγοντες δυνάμεθα γνῶναι τίς καινὴ αὕτη διδαχή ὑπὸ σοῦ λαλουμένη καταγγελλομένη διδαχή ξενίζοντα γάρ τινα τινα εἰσφέρεις εἰσφέρει φέρεις ῥήματα εἰς τὰς ἀκοὰς ἡμῶν βουλόμεθα οὖν γνῶναι τί τίνα ἂν θέλει θέλοι ταῦτα εἶναι Ἀθηναῖοι δὲ πάντες καὶ οἱ ἐπιδημοῦντες εἰς αὑτούς ξένοι εἰς οὐδὲν ἕτερον ηὐκαίρουν εὐκαίρουν λέγειν τι καὶ ἀκούειν τι καινότερον σταθεὶς δὲ Παῦλος ἐν μέσῳ τοῦ Ἀρείου Πάγου εἶπεν ἔφη ἄνδρες Ἀθηναῖοι κατὰ πάντα ὡς δεισιδαιμονεστέρους ὑμᾶς θεωρῶ διερχόμενος γὰρ καὶ διιστορῶν ἀναθεωρῶν τὰ σεβαστά σεβάσματα ὑμῶν εὗρον καὶ βωμὸν ἐν γεγραμμένον ἐπεγέγραπτο ἀγνώστῳ Θεῷ ὃν οὖν ἀγνοοῦντες εὐσεβεῖτε τοῦτο τοῦτον ἐγὼ καταγγέλλω ὑμῖν ὑμῶν Θεὸς ποιήσας τὸν κόσμον καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτῷ οὗτος οὐρανοῦ καὶ γῆς Κύριος ὑπάρχων Κύριος οὐκ ἐν χειροποιήτοις ναοῖς κατοικεῖ κάτοικοι δὲ οὐδὲ ὑπὸ χειρῶν ἀνθρωπίνων ἀνθρώπων χειρῶν θεραπεύεται ὡς προσδεόμενός τινος ὅτι αὐτὸς οὗτος διδοὺς δοὺς πᾶσι ζωὴν καὶ πνοὴν κατὰ καὶ τὰ πάντα ἐποίησέν τε ἐξ ἑνὸς αἵματος πᾶν ἔθνος ἀνθρώπων ἀνθρώπου κατοικεῖν ἐπὶ παντὸς πᾶν τὸ προσώπου πρόσωπον τῆς γῆς ὁρίσας προστεταγμένους προτεταγμένους καιροὺς κατὰ καὶ τὰς ὁροθεσίας ὁροθεσίαν τῆς κατοικίας αὐτῶν μάλιστα ζητεῖν τὸν τὸ Θεὸν θεῖον Κύριον εστιν εἰ ἄρα γε ψηλαφήσειαν ψηλαφήσαισαν αὐτὸν αὐτό καὶ εὕροιεν εὕροισαν καίτοιγε καίτοι καί τε γε οὐ μακρὰν ὃν ἀπὸ ἑνὸς ἑκάστου ὑμῶν ἡμῶν ὑπάρχοντα ἐν αὐτῷ αὑτῇ γὰρ ζῶμεν καὶ κινούμεθα καὶ ἐσμέν τὸ καθʼ ἡμέραν ὥςπερ ὡς καί τινες τῶν καθʼ ἡμᾶς ὑμᾶς τινες ποιητῶν εἰρήκασιν τοῦ τούτου γὰρ καὶ γένος ἐσμέν γένος οὖν ὑπάρχοντες τοῦ Θεοῦ οὐκ ὀφείλομεν νομίζειν οὔτε χρυσῷ χρυσίῳ ἀργυρίῳ ἀργύρῳ λίθῳ χαράγματι τέχνης καὶ ἐνθυμήσεως ἀνθρώπου τὸ θεῖον εἶναι ὅμοιον τοὺς μὲν οὖν χρόνους τῆς ἀγνοίας ταύτης παριδών ὑπεριδὼν Θεὸς τὰ νῦν ἀπαγγέλλει παραγγέλλει τοῖς ἀνθρώποις ἵνα πᾶσιν πάντας πάντες πανταχοῦ μετανοεῖν καθότι διότι ἔστησεν ἔστησαν ἡμέραν ἐν μέλλει κρίνειν κρῖναι τὴν οἰκουμένην ἐν δικαιοσύνῃ ἐν ἀνδρὶ Ἰησοῦ ὥρισεν πίστιν παρασχὼν παρασχεῖν πᾶσιν ἀναστήσας αὐτὸν ἐκ νεκρῶν ἀκούσαντες δὲ ἀνάστασιν νεκρῶν οἱ μὲν ἐχλεύαζον οἱ δὲ εἶπαν εἶπον ἀκουσόμεθά σου πάλιν περὶ τούτου καὶ πάλιν καὶ οὕτως Παῦλος ἐξῆλθεν ἐκ μέσου αὐτῶν τινὲς δὲ ἄνδρες κολληθέντες ἐκολλήθησαν αὐτῷ ἐπίστευσαν ἐν οἷς καὶ Διονύσιος τις Ἀρεοπαγίτης εὐσχήμων καὶ γυνὴ ὀνόματι Δάμαρις καὶ ἕτεροι σὺν αὐτοῖς ἀναχωρήσας με μετὰ δὲ ταῦτα χωρισθεὶς Παῦλος ἐκ ἀπὸ τῶν Ἀθηνῶν ἦλθεν εἰς Κόρινθον καὶ εὑρών τινα Ἰουδαῖον ὀνόματι Ἀκύλαν Ποντικὸν τῷ γένει προσφάτως ἐληλυθότα ἐλήλυθα ἀπὸ τῆς Ἰταλίας καὶ Πρίσκιλλαν γυναῖκα αὐτοῦ διὰ τὸ τεταχέναι διατεταχέναι Κλαύδιον Κλαύδιος χωρίζεσθαι πάντας τοὺς Ἰουδαίους ἀπὸ ἐκ τῆς Ῥώμης οἱ καὶ κατῴκησεν εἰς τὴν Ἀχαΐαν προσῆλθεν αὐτοῖς αὐτῷ Παῦλος καὶ διὰ τὸ ὁμότεχνον εἶναι ἔμενεν παρʼ πρός αὐτοῖς αὑτούς καὶ εἰργάζετο ἠργάζοντο ἦσαν γὰρ σκηνοποιοὶ τῇ τὴν τέχνῃ τέχνην εἰσπορευόμενος διελέγετο δὲ ἐν εἰς τῇ τὴν συναγωγῇ συναγωγὴν κατὰ πᾶν Σάββατον διελέγετο καὶ ἐντιθεῖς τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ καὶ ἔπειθέν τε δὲ οὔ μόνον Ἰουδαίους ἀλλὰ καὶ Ἕλληνας ὡς παρεγένοντο δὲ κατῆλθον ἀπὸ τῆς Μακεδονίας τότε τε Σιλᾶς καὶ Τιμόθεος συνείχετο τῷ λόγῳ Πνεύματι Παῦλος διαμαρτυρόμενος διαμαρτυρούμενος τοῖς Ἰουδαίοις εἶναι τὸν Χριστὸν Κύριον Ἰησοῦν πολλοῦ δὲ λόγου γινομένου καὶ γράφων διερμηνευομένων ἀντιτασσομένων ἔτι τασσομένων δὲ αὐτῶν καὶ βλασφημούντων ἐκτιναξάμενος Παῦλος τὰ ἱμάτια αὐτοῦ εἶπεν πρὸς αὐτούς τὸ αἷμα ὑμῶν ἐπὶ τὴν κεφαλὴν ὑμῶν καθαρὸς ἐγώ ἀπὸ ὑμῶν τοῦ νῦν εἰς τὰ ἔθνη πορεύσομαι πορεύομαι καὶ μεταβὰς δὲ ἀπὸ Ἀκύλα ἐκεῖθεν εἰσῆλθεν ἦλθεν εἰς τὸν οἶκον οἰκίαν τινὸς ὀνόματι ὀνόματος Τίτου Τιτίου Ἰούστου σεβομένου τὸν Θεόν οὗ οἰκία ἦν συνομοροῦσα τῇ συναγωγῇ Κρίσπος δὲ ἀρχισυνάγωγος Κρίσπος ἐπίστευσεν εἰς τῷ τὸν Κυρίῳ Κυρίον σὺν ὅλῳ τῷ οἴκῳ αὐτοῦ καὶ πολλοὶ τῶν Κορινθίων ἀκούοντες ἐπίστευον καὶ ἐβαπτίζοντο πιστεύοντες τῷ Θεῷ διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶπεν δὲ Κύριος ἐν νυκτὶ διʼ ὁράματος ὁράματι ἐν νυκτὶ τῷ Παύλῳ ἐν νυκτὶ μὴ φοβοῦ ἀλλὰ λάλει καὶ μὴ σιωπήσῃς ἀλλὰ διότι ἐγώ εἰμι μετὰ σοῦ καὶ οὐδεὶς ἐπιθήσεταί σοι τοῦ κακῶσαί σε διότι λαός ἐστί μοι πολὺς ἐν τῇ πόλει ταύτῃ καὶ ἐκάθισεν δὲ τε ἐν Κορίνθῳ ἐνιαυτὸν καὶ ἕνα καὶ μῆνας ἓξ διδάσκων ἐν αὐτοῖς αὑτούς τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ Γαλλίωνος τε δὲ ἀνθυπατεύοντος ἀνθυπάτου ὄντος τῆς Ἀχαΐας κατεπέστησαν ὁμοθυμαδὸν οἱ Ἰουδαῖοι ὁμοθυμαδὸν συλλαλήσαντες μεθʼ ἑαυτῶν ἐπὶ τῷ τὸν Παύλῳ Παῦλον καὶ ἐπιθέντες τὰς χεῖρας ἤγαγον αὐτὸν παρὰ ἐπὶ τὸ βῆμα καταβοῶντες καὶ λέγοντες ὅτι παρὰ τὸν νόμον οὗτος ἀναπείθει οὗτος τοὺς ἀνθρώπους σέβεσθαι τὸν Θεόν μέλλοντος δὲ τοῦ Παύλου ἀνοίγειν τὸ στόμα εἶπεν Γαλλίων πρὸς τοὺς Ἰουδαίους εἰ μὲν οὖν ἦν ἀδίκημά τι ῥᾳδιούργημα πονηρόν ἄνδρες Ἰουδαῖοι κατὰ λόγον ἂν ἀνεσχόμην ἠνεσχόμην ὑμῶν εἰ δὲ ζήτημά ζήτημά ζητήματά ἔχετε ἐστιν περὶ λόγου καὶ ὀνομάτων καὶ νόμου τοῦ καθʼ ὑμᾶς ὄψεσθε αὐτοί κριτὴς γὰρ ἐγὼ τούτων οὐ θέλω βούλομαι εἶναι καὶ ἀπέλυσεν ἀπήλασεν αὐτοὺς ἀπὸ τοῦ βήματος ἀπολαβόμενοι ἐπιλαβόμενοι δὲ πάντες οἱ Ἕλληνες μετὰ Σωσθένην τὸν ἀρχισυνάγωγον ἔτυπτον ἔμπροσθεν τοῦ βήματος καὶ οὐδὲν τούτων τῶν τῷ Γαλλίωνι ἔμελλεν ἔμελεν δὲ Παῦλος ἔφη ἔτι προσμείνας ἡμέρας ἱκανὰς τοῖς ἀδελφοῖς ἀποταξάμενος ἔπλευσεν ἐξέπλει εἰς τὴν Συρίαν καὶ σὺν αὐτῷ Πρίσκιλλα καὶ Ἀκύλας κειράμενος τὴν κεφαλὴν ἐν Κεγχρεαῖς τὴν κεφαλήν εἶχεν γὰρ προσευχὴν εὐχήν κατήντησαν κατήντησεν καταντήσας δὲ εἰς Ἔφεσον καὶ τῷ ἐπιόντι Σαββάτῳ ἐκείνους κἀκείνους κατέλιπεν κατέλειπεν ἐκεῖ αὐτοῦ αὐτὸς δὲ εἰσελθὼν εἰς τὴν συναγωγὴν διελέχθη διελέγετο διελέξατο τοῖς Ἰουδαίοις ἐρωτώντων τε δὲ αὐτῶν ἐπὶ πλείονα πλεῖον χρόνον μεῖναι παρʼ αὑτοῖς οὐκ ἐπένευσεν ἀλλὰ ἀπετάξατο ἀποταξάμενος αὐτοῖς καὶ εἰπών δεῖ δὲ με πάντως τὴν ἑορτὴν ἡμέραν τὴν ἐρχομένην ποιῆσαι εἰς Ἱεροσόλυμα πάλιν δὲ ἀνακάμψω πρὸς ὑμᾶς τοῦ Θεοῦ θέλοντος καὶ ἀνήχθη δὲ ἀπὸ τῆς τοῦ Ἐφέσου καὶ κατελθὼν εἰς Καισάρειαν καὶ ἀναβὰς καὶ ἀσπασάμενος τὴν ἐκκλησίαν κατέβη εἰς Ἀντιόχειαν καὶ ποιήσας χρόνον τινὰ ἐξῆλθεν διερχόμενος καὶ καθεξῆς τὴν Γαλατικὴν χώραν καὶ Φρυγίαν καὶ ἐπιστηρίζων στηρίζων πάντας τοὺς μαθητάς Ἰουδαῖος δέ τις Ἀπελλῆς Ἀπολλῶς ὀνόματι Ἀπολλώνιος Ἀλεξανδρεὺς τῷ γένει Ἀλεξανδρεύς ἀνὴρ λόγιος κατήντησεν εἰς Ἔφεσον δυνατὸς ὢν ἐν ταῖς Γραφαῖς οὗτος ὃς ἦν κατηχημένος ἐν τῇ πατρίδι τὴν τὸν ὁδὸν λόγον τοῦ Κυρίου καὶ ζέων τῷ πνεύματι ἐλάλει ἀπελάλει δὲ καὶ ἐδίδασκεν ἀκριβῶς τὰ περὶ τοῦ Ἰησοῦ Κυρίου ἐπιστάμενος μόνον τὸ βάπτισμα Ἰωάννου οὗτός τε ἤρξατο παρρησιάζεσθαι ἐν τῇ συναγωγῇ καὶ ἀκούσαντες ἀκούσαντος δὲ αὐτοῦ Πρίσκιλλα Ἀκύλας καὶ Ἀκύλας Ἀκύλα Πρίσκιλλα προσελάβοντο αὐτὸν καὶ ἀκριβέστερον αὐτῷ ἐξέθεντο τὴν ὁδὸν τοῦ Θεοῦ ὁδόν ἐν δὲ τῇ Ἐφέσῳ ἐπιδημοῦντες τινες Κορίνθιοι καὶ ἀκούσαντες αὐτοῦ παρεκάλουν διελθεῖν σὺν αὐτοῖς εἰς τὴν πατρίδα αὐτῶν συγκατανεύσαντος βουλομένου δὲ αὐτοῦ οἱ Ἐφέσιοι ἔγραψαν τοῖς ἐν Κορίνθῳ μαθηταῖς ὅπως ἀποδέξωνται τὸν ἄνδρα ὃς ἐπιδημήσας διελθεῖν εἰς τὴν τῇ Ἀχαΐαν Ἀχαΐᾳ προτρεψάμενοι οἱ ἀδελφοὶ ἔγραψαν τοῖς μαθηταῖς ἀποδέξασθαι αὐτόν ὃς παραγενόμενος πολὺ πολὺν συνεβάλετο συνεβάλλετο πολὺ ἐν ταῖς ἐκκλησίαις τοῖς πεπιστευκόσιν διὰ τῆς χάριτος εὐτόνως γὰρ τοῖς Ἰουδαίοις διακατηλέγχετο δημοσίᾳ διαλεγόμενος καὶ ἐπιδεικνὺς διὰ τῶν Γραφῶν εἶναι τὸν Χριστὸν εἶναι Ἰησοῦν εἶναι Χριστὸν θέλοντος ἐγένετο δὲ ἐν τῷ τὸν Ἀπελλῆν Ἀπολλῶ Ἀπολλῶν εἶναι ἐν Κορίνθῳ Παῦλον τοῦ Παύλου κατὰ τὴν ἰδίαν βουλὴν πορεύεσθαι εἰς Ἱεροσόλυμα εἶπεν αὐτῷ τὸ Πνεῦμα ὑποστρέφειν εἰς τὴν Ἀσίαν διελθόντα διελθὼν δὲ τὰ ἀνωτερικὰ μέρη κατελθεῖν ἐλθεῖν ἔρχεται εἰς Ἔφεσον καὶ εὑρών εὑρεῖν τινας μαθητάς καὶ εἶπέν τε πρὸς αὐτούς τοῖς μαθηταῖς εἰ Πνεῦμα Ἅγιον ἐλάβετε πιστεύσαντες οἱ δὲ ἀπεκρίναντο εῖπον πρὸς αὐτόν ἀλλʼ οὐδʼ εἰ Πνεῦμα Ἅγιον λαμβάνουσιν τίνες ἔστιν ἠκούσαμεν εἶπέν δὲ τε εἶπέν Παῦλος πρὸς αὐτοὺς εἰς τί οὖν ἐβαπτίσθητε οἱ δὲ εἶπαν εἶπον ἔλεγον εἰς τὸ Ἰωάννου βάπτισμα εἶπεν δὲ Παῦλος Ἰωάννης μὲν ἐβάπτισεν βάπτισμα μετανοίας τῷ λαῷ λέγων εἰς τὸν ἐρχόμενον μετʼ αὐτὸν ἵνα πιστεύσωσιν τοῦτʼ ἔστιν εἰς τὸν Χριστὸν Ἰησοῦν ἀκούσαντες δὲ τοῦτο ἐβαπτίσθησαν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ τοῦ Χριστοῦ εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ ἐπιθέντος ἐπιθέντο αὐτοῖς χεῖρα τοῦ Παύλου τὰς χεῖρας εὐθέως ἐπέπεσεν ἦλθε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἐπʼ αὐτούς αὐτοῖς ἐλάλουν λαλοῦν δὲ τε γλώσσαις καὶ ἐπροφήτευον προεφήτευον ἦσαν δὲ οἱ πάντες ἄνδρες ὡσεὶ δώδεκα δεκαδύο εἰσελθὼν δὲ Παῦλος εἰς τὴν συναγωγὴν ἐν δυνάμει μεγάλῃ ἐπαρρησιάζετο ἐπὶ μῆνας τρεῖς διαλεγόμενος καὶ πείθων τὰ περὶ τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ ὡς δέ τινες μὲν οὖν αὐτῶν ἐσκληρύνοντο καὶ ἠπείθουν κακολογοῦντες τὴν ὁδὸν ἐνώπιον τοῦ πλήθους τῶν ἐθνῶν τότε ἀποστὰς Παῦλος ἀπʼ αὐτῶν ἀφώρισεν τοὺς μαθητάς τὸ καθʼ ἡμέραν διαλεγόμενος ἐν τῇ σχολῇ Τυράννου Τυράννιου τινός ἀπὸ ὥρας πέντε ἕως δεκάτης τοῦτο δὲ ἐγένετο ἐπὶ ἔτη δύο ὥστε ἕως πάντας πάντες τοὺς οἱ κατοικοῦντας κατοικοῦντες Ἰσραηλῖται τὴν Ἀσίαν Ἀσίας ἀκοῦσαι ἤκουσαν τὸν τοὺς λόγον λόγους τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Ἰουδαίους Ἰουδαῖοι τε καὶ Ἕλληνας Ἕλληνες δυνάμεις δὲ τε οὐ τὰς τυχούσας ἐποίει Θεὸς ἐποίει διὰ τῶν χειρῶν Παύλου ὥστε καὶ ἐπὶ τοὺς ἀσθενοῦντας ἀποφέρεσθαι ἐπιφέρεσθαι ἀπὸ τοῦ χρωτὸς αὐτοῦ σουδάρια καὶ σιμικίνθια καὶ ἀπαλλάσσεσθαι ἀπʼ αὐτῶν τὰς νόσους τά τε πνεύματα τὰ πονηρὰ ἐκπορεύεσθαι ἐξέρχεσθαι ἀπʼ αὐτῶν ἐπεχείρησαν δέ τινες καὶ ἐκ ἀπὸ τῶν περιερχομένων περιερχομένῳ Ἰουδαίων ἐξορκιστῶν ὀνομάζειν ἐπὶ τοὺς ἔχοντας τὰ πνεύματα τὰ πονηρὰ τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ λέγοντες ἐξορκίζομεν ὁρκίζομεν ὁρκίζω ὑμᾶς τὸν Κύριον Ἰησοῦν ὃν κηρύσσει Παῦλος κηρύσσει ἐν οἷς ἦσαν καὶ δέ τινες τινος υἱοὶ Σκευᾶ Ἰουδαίου τινος ἱερέως ἀρχιερέως ἠθέλησαν ἑπτὰ υἱοὶ οἱ τὸ αὐτό τοῦτο ποιοῦντες ποιῆσαι ἔθος ἔχοντες εἶχαν ἐξορκίζειν τοὺς τοιούτους ἐξορκίζειν καὶ εἰσελθόντες πρός τὸν δαιμονιζόμενον ἤρξαντο ἐπικαλεῖσθαι τὸ ὄνομα λέγοντες παραγγέλλομεν σοι ἐν Ἰησοῦ ὃν Παῦλος ἀπόστολος ἐξελθεῖν κηρύσσει ἐξελθεῖν τότε ἀποκριθὲν ἀπεκρίθη δὲ τὸ πνεῦμα τὸ πονηρὸν εἶπεν αὐτοῖς τὸν μὲν Ἰησοῦν γινώσκω καὶ τὸν Παῦλον ἐπίσταμαι ὑμεῖς δὲ τίνες ἐστέ καὶ ἐφαλόμενος ἐφαλλόμενος ἐναλλόμενος εἰς ἐπʼ αὐτοὺς ἄνθρωπος ἐπʼ αὐτοὺς ἐν ἦν τὸ πνεῦμα τὸ πονηρὸν καὶ κατακυριεύσαν κατακυριεύσας κυριεύσας ἀμφοτέρων αὐτῶν ἐνίσχυσεν ἴσχυσεν κατʼ αὐτῶν ὥστε γυμνοὺς καὶ τετραυματισμένους ἐκφυγεῖν αὑτούς ἐκ τοῦ οἴκου ἐκείνου τοῦτο δὲ ἐγένετο γνωστὸν πᾶσιν Ἰουδαίοις τε καὶ Ἕλλησιν τοῖς κατοικοῦσιν τὴν Ἔφεσον καὶ ἔπεσεν ἐπέπεσεν φόβος ἔπεσεν ἐπὶ πάντας αὐτούς καὶ ἐμεγαλύνετο τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ πολλοί δὲ τε τῶν πεπιστευκότων πιστευόντων ἤρχοντο ἐξομολογούμενοι καὶ ἀναγγέλλοντες τὰς πράξεις αὐτῶν ἱκανοὶ δὲ τῶν περὶ τὰ ἔργα περίεργα πραξάντων συνενέγκαντες καὶ τὰς βίβλους κατέκαιον ἐνώπιον πάντων καὶ συνεψήφισαν τὰς τιμὰς αὐτῶν καὶ εὗρον ἀργυρίου μυριάδας πέντε οὕτως κατὰ κράτος ἐνίσχυσεν καὶ λόγος πίστις τοῦ Κυρίου Θεοῦ λόγος ηὔξανεν καὶ ἐπλήθυνε ἴσχυεν ἴσχυσεν ὡς τότε δὲ ἐπληρώθη ταῦτα ἔθετο Παῦλος ἔθετο ἐν τῷ Πνεύματι διελθὼν διελθεῖν τὴν Μακεδονίαν καὶ τὴν Ἀχαΐαν καὶ πορεύεσθαι εἰς Ἱερουσαλὴμ Ἱεροσόλυμα εἰπὼν ὅτι μετὰ τὸ γενέσθαι με ἐκεῖ δεῖ με καὶ Ῥώμην ἰδεῖν καὶ ἀποστείλας δὲ εἰς τὴν Μακεδονίαν δύο τῶν διακονούντων διακονοῦν αὐτῷ αὐτῶν εἰπὼν Τιμόθεον καὶ Ἔραστον αὐτὸς ἐπέσχεν χρόνον ὀλίγον εἰς ἐν τὴν τῇ Ἀσίαν Ἀσίᾳ ἐγένετο δὲ κατὰ τὸν καιρὸν ἐκεῖνον τάραχος οὐκ ὀλίγος περὶ τῆς ὁδοῦ Δημήτριος γάρ τις ἦν ὀνόματι ἀργυροκόπος ποιῶν ναοὺς ναὸν ἀργυροῦς ἀργυροῦν Ἀρτέμιδος ὃς παρείχετο παρεῖχε τοῖς τεχνίταις ἐργασίαν οὐκ ὀλίγην ἐργασίαν οὗτος οὓς συναθροίσας καὶ τοὺς τοὺς περὶ τὰ τοιαῦτα τοιαύτας ἐργάτας τεχνίταις εἶπεν ἔφη πρός αὑτούς ἄνδρες συντεχνῖται ἐπίστασθε ὅτι ἐκ ταύτης τῆς ἐργασίας εὐπορία ἡμῶν ἡμῖν ἐστιν καὶ θεωρεῖτε ἀκούεται καὶ ἀκούετε θεωρεῖται ὅτι οὐ μόνον ἕως Ἐφέσιου Ἐφέσου ἀλλὰ καὶ σχεδὸν πάσης τῆς Ἀσίας Παῦλος οὗτος τίς τότε πείσας πεῖσαν μετέστησεν ἱκανὸν ὄχλον λέγων ὅτι οὗτοι οὐκ εἰσὶν θεοὶ οἱ διὰ χειρῶν γινόμενοι γενόμενοι οὐ μόνον δὲ τοῦτο ἡμῖν κινδυνεύει κινδυνεύσει ἡμῖν τὸ μέρος κινδυνεύει ἡμῖν εἰς ἀπελεγμὸν ἐλθεῖν ἀλλὰ καὶ τὸ τῆς μεγάλης θεᾶς ἱερὸν Ἀρτέμιδος ἱερὸν εἰς οὐθὲν λογισθῆναι λογισθήσεται μέλλειν μέλλει ἀλλὰ δὲ τε καὶ καθαιρεῖσθαι μέλλει τῆς τὴν μεγαλειότητος μεγαλειότητα αὐτῆς ἣν ὅλη Ἀσία καὶ οἰκουμένη σέβεται ταῦτα ἀκούσαντες δὲ ἀκούσαντες καὶ γενόμενοι πλήρεις θυμοῦ δραμόντες εἰς τὸ ἄμφοδον ἔκραζον λέγοντες μεγάλη Ἄρτεμις Ἐφεσίων καὶ ἐπλήσθη συνεχύθη ὅλη πόλις ὅλη τῆς συγχύσεως αἰσχύνης ὥρμησάν δὲ τε ὁμοθυμαδὸν εἰς τὸ θέατρον καὶ συναρπάσαντες Γάϊον καὶ Ἀρίσταρχον Μακεδόνας Μακεδόνες συνεκδήμους τοῦ Παύλου βουλομένου Παύλου τοῦ δὲ τοῦ Παύλου βουλομένου εἰσελθεῖν εἰς τὸν δῆμον οὐκ εἴων αὐτὸν οἱ μαθηταί ἐκώλυον τινὲς δὲ καὶ τῶν Ἀσιαρχῶν ὑπάρχοντες ὄντες αὐτῷ φίλοι πέμψαντες πρὸς αὐτὸν παρεκάλουν μὴ δοῦναι αὑτόν ἑαυτὸν εἰς τὸ θέατρον ἄλλοι μὲν οὖν ἄλλο τι ἔκραζον ἦν γὰρ ἐκκλησία ἦν συγκεχυμένη καὶ οἱ πλεῖστοι πλείους οὐκ ᾔδεισαν τίνος ἕνεκα ἕνεκεν συνεληλύθεισαν ἐκ δὲ τοῦ ὄχλου κατεβίβασαν συνεβίβασαν προεβίβασαν Ἀλέξανδρον προβαλόντων προβαλλόντων αὐτὸν τῶν Ἰουδαίων δὲ οὖν Ἀλέξανδρος κατασείσας τὴν τῇ χεῖρα χειρὶ ἦλθεν ἤθελεν ἀπολογεῖσθαι τῷ δήμῳ ἐπιγνόντες ἐπιγνόντων δὲ ὅτι Ἰουδαῖός ἐστιν φωνὴ ἐγένετο μία ἐκ πάντων ὡσεὶ ὡς ἐπὶ ὥρας δύο κραζόντων κράζοντες μεγάλη Ἄρτεμις Ἐφεσίων μεγάλη Ἄρτεμις Ἐφεσίων κατασείσας καταστείλας δὲ γραμματεὺς τὸν ὄχλον γραμματεύς φησίν ἄνδρες ἀδελφοί Ἐφέσιοι τίς γάρ ἐστιν ἄνθρωπος ἀνθρώπων ὃς οὐ γινώσκει τὴν ἡμετέραν Ἐφεσίων πόλιν νεωκόρον οὖσαν εἶναι καὶ τῆς μεγάλης θεᾶς Ἀρτέμιδος καὶ τοῦ διοπετοῦς ἀναντιρρήτων οὖν τούτων ὄντων τούτων δέον ἐστὶν ὑμᾶς κατεσταλμένους ὑπάρχειν καὶ μηδὲν προπετὲς πράσσειν πράττειν ἠγάγετε γὰρ τοὺς ἄνδρας τούτους ἐνθάδε μήτε οὔτε ἱεροσύλους μήτε οὔτε βλασφημοῦντας τὴν θεὸν θεὰν ἡμῶν ὑμῶν εἰ μὲν οὖν Δημήτριος Δημήτριοις οὗτος καὶ οἱ καὶ σὺν αὐτῷ τεχνῖται ἔχουσιν πρός αὑτούς τινα λόγον ἔχουσιν ἀγοραῖοι ἄγονται καὶ ἀνθύπατοί εἰσιν ἐγκαλείτωσαν ἀλλήλοις εἰ δέ τι τι τι περαιτέρω περὶ ἑτέρων ἐπιζητεῖτε ἐπιζητεῖται ἐν τῇ τῷ ἐννόμῳ νόμῳ ἐκκλησίᾳ ἐπιλυθήσεται καὶ γὰρ κινδυνεύομεν σήμερον ἐγκαλεῖσθαι στάσεως περὶ τῆς σήμερον μηδενὸς αἰτίου ὄντος ὑπάρχοντος περὶ οὗ οὐ δυνησόμεθα δοῦναι ἀποδοῦναι λόγον περὶ τῆς συντροφῆς συστροφῆς ταύτης καὶ ταῦτα εἰπὼν ἀπέλυσεν τὴν ἐκκλησίαν μετὰ δὲ τὸ παύσασθαι τὸν θόρυβον μεταπεμψάμενος προσκαλεσάμενος Παῦλος τοὺς μαθητὰς καὶ πολλὰ παρακελεύσας παρακαλέσας καὶ ἀσπασάμενος ἀποσπασάμενος ἐξῆλθεν πορευθῆναι πορεύεσθαι εἰς τὴν Μακεδονίαν διελθὼν δὲ πάντα τὰ μέρη ἐκεῖνα ἐκείνῃ καὶ χρησάμενος παρακαλέσας αὐτοὺς λόγῳ πολλῷ ἦλθεν εἰς τὴν Ἑλλάδα ποιήσας δὲ τε μῆνας τρεῖς καὶ γενομένης γενηθείς αὐτῷ ἐπιβουλῆς αὐτῷ ὑπὸ τῶν Ἰουδαίων ἤθελησεν μέλλοντι ἀνάγεσθαι ἀναχθῆναι εἰς τὴν Συρίαν εἶπεν δὲ τὸ Πνεῦμα αὐτῷ ἐγένετο γνώμη γνώμης τοῦ ὑποστρέφειν διὰ τῆς Μακεδονίας συνείπετο μέλλοντος δὲ οὖν ἐξιέναι αὐτῷ αὐτοῦ μέχρι ἄχρι τῆς Ἀσίας Σώπατρος Πύρρου Βεροιαῖος Θεσσαλονικέων δὲ Ἀρίσταρχος καὶ Σεκοῦνδος καὶ Γάϊος Δερβαῖος καὶ Τιμόθεος Ἐφέσιοι Ἀσιανοὶ δὲ Εὔτυχος Τυχικὸς καὶ Τρόφιμος οὗτοι δὲ προσελθόντες προελθόντες ἔμενον αὑτόν ἡμᾶς ἐν Τρῳάδι ἡμεῖς δὲ ἐξεπλεύσαμεν μετὰ τὰς ἡμέρας τῶν Ἀζύμων ἀπὸ Φιλίππων καὶ ἤλθομεν πρὸς αὐτοὺς εἰς τὴν Τρῳάδα ἄχρι ἀπὸ ἡμερῶν πέντε πεμπταῖοι ἐν καὶ ὅπου οὗ διετρίψαμεν ἡμέρας ἑπτά ἐν τε δὲ τῇ μιᾷ πρώτῃ τῶν σαββάτων συνηγμένων ἡμῶν τῶν μαθητῶν τοῦ κλάσαι ἄρτον Παῦλος διελέγετο αὐτοῖς μέλλων ἐξιέναι τῇ ἐπαύριον παρέτεινέν τε τὸν λόγον μέχρι μεσονυκτίου ἦσαν δὲ ὑπολαμπάδες λαμπάδες ἱκαναὶ ἐν τῷ ὑπερῴῳ οὗ ἦμεν ἦσαν συνηγμένοι καθεζόμενος καθήμενος δέ τις νεανίας ὀνόματι Εὔτυχος ἐπὶ τῆς τῇ θυρίδος θυρίδι κατεχόμενος καταφερόμενος ὕπνῳ βάρει βαθεῖ διαλεγομένου τοῦ Παύλου ἐπὶ πλεῖον κατενεχθεὶς ὑπὸ ἀπὸ τοῦ ὕπνου ἔπεσεν ἀπὸ τοῦ τριστέγου κάτω καὶ ὃς ἤρθη νεκρός καταβὰς δὲ Παῦλος ἐπέπεσεν ἔπεσεν ἐπʼ αὐτῷ καὶ συμπεριλαβὼν συμπεριβαλών αὐτοῦ καὶ εἶπεν μὴ θορυβεῖσθε γὰρ ψυχὴ αὐτοῦ ἐν αὐτῷ ἐστιν ἀναβὰς δὲ καὶ κλάσας τὸν ἄρτον καὶ γευσάμενος ἐφʼ ἱκανόν δὲ τε ὁμιλήσας ἄχρι αὐγῆς αὐτῆς οὕτως ἐξῆλθεν ἀσπαζομένων ἤγαγον δὲ αὐτῶν ἤγαγεν τὸν νεανίσκον παῖδα ζῶντα καὶ παρεκλήθησαν οὐ μετρίως ἡμεῖς δὲ προελθόντες προσελθόντες κατελθόντες ἐπὶ εἰς τὸ πλοῖον ἀνήχθημεν ἐπὶ εἰς τὴν Ἆσσον ἐκεῖθεν μέλλοντες ἀναλαμβάνειν τὸν Παῦλον οὕτως γὰρ ἦν διατεταγμένος διατεταγμένον ἐντεταγμένος ἦν ὡς μέλλων αὐτὸς πεζεύειν ὡς δὲ συνέβαλλεν συνέβαλεν συνέβαλλον ἡμῖν ἐπὶ εἰς τὴν Ἆσσον ἀναλαβόντες αὐτὸν ἤλθομεν εἰς Μιτυλήνην κἀκεῖθεν ἀποπλεύσαντες τῇ ἐπιούσῃ κατηντήσαμεν ἄντικρυς Χίου τῇ δὲ ἑσπέρα ἑτέρᾳ παρελάβομεν παρεβάλομεν εἰς Σάμον καὶ μείναντες ἐν Τρωγυλλίῳ τῇ δὲ ἐχομένῃ ἐρχομένη ἤλθομεν εἰς Μίλητον κεκρίκει ἔκρινεν γὰρ Παῦλος παραπλεῦσαι τὴν Ἔφεσον ὅπως μὴ μήποτε γένηται γενηθῇ αὐτῷ χρονοτριβῆσαι κατάσχεσις τις ἐν τῇ Ἀσίᾳ ἔσπευδεν γὰρ εἰ δυνατὸν εἴη ἦν αὐτῷ εἰς τὴν ἡμέραν τῆς Πεντηκοστῆς γενέσθαι εἰς ἐν Ἱεροσόλυμα Ἰερουσαλήμ ἀπὸ δὲ τῆς Μιλήτου πέμψας εἰς Ἔφεσον μετεπέμψατο μετεκαλέσατο τοὺς πρεσβυτέρους τῆς ἐκκλησίας ὡς δὲ παρεγένοντο πρὸς αὐτὸν ὁμοῦ ὅμως ὄντων ἐόντων αὐτῶν εἶπεν πρός αὑτούς αὐτοῖς ὑμεῖς ἐπίστασθε ἀδελφοί ἀπὸ πρώτης ἡμέρας ἐφʼ ἀφʼ ἧς ἐπέβην εἰς τὴν Ἀσίαν ὡς τριετίαν καὶ πλεῖον ποταπῶς πῶς μεθʼ ὑμῶν ἦν τὸν πάντα παντὸς χρόνον χρόνου ἐγενόμην δουλεύων τῷ Κυρίῳ μετὰ ὑμῶν μετὰ πάσης ταπεινοφροσύνης καὶ πολλῶν δακρύων καὶ πειρασμῶν τῶν συμβάντων συμβαινόντων μοι ἐν ταῖς ἐπιβουλαῖς τῶν Ἰουδαίων ὡς οὐδὲν ὑπεστειλάμην τῶν συμφερόντων ὑπεστειλάμην τοῦ μὴ ἀναγγεῖλαι ὑμῖν καὶ διδάξαι ὑμᾶς δημοσίᾳ καὶ κατʼ οἴκους καὶ δημοσίᾳ διαμαρτυρόμενος διαμαρτυρούμενος Ἰουδαίοις τε καὶ Ἕλλησιν τὴν εἰς τὸν Θεὸν μετάνοιαν καὶ πίστιν τὴν εἰς διὰ τὸν τοῦ Κύριον Κύριου ἡμῶν Ἰησοῦν Ἰησοῦ Χριστόν Χριστόυ καὶ νῦν ἰδοὺ ἐγὼ δεδεμένος ἐγὼ τῷ Πνεύματι πορεύομαι εἰς Ἰερουσαλήμ Ἱεροσόλυμα τὰ ἐν αὐτῇ συμβησόμενα συναντήσοντά συναντήσαντα μοι ἐμοὶ μὴ γινώσκων εἰδώς πλὴν ὅτι τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον Πνεῦμα κατὰ πᾶσαν πόλιν διαμαρτύρεταί διεμαρτύρατο μοι λέγον λέγων ὅτι δεσμὰ με καὶ θλίψεις με μένουσιν μοι ἐν Ἱεροσολύμοις ἀλλʼ οὐδενὸς οὐδενὸς λόγου λόγον ἔχω μοι οὐδὲ ποιοῦμαι οὐδὲ ἔχω τὴν ψυχὴν μου τιμίαν ἐμαυτῷ ἐμαυτοῦ ὡς τὸ τοῦ τελειῶσαι τελειώσω τὸν δρόμον μου μετὰ χαρᾶς καὶ τὴν διακονίαν τοῦ λόγου ἣν ὃν παρέλαβον ἔλαβον παρὰ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ διαμαρτύρασθαι Ἰουδαίοις καὶ Ἕλλησιν τὸ εὐαγγέλιον τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ καὶ νῦν ἰδοὺ ἐγὼ οἶδα ἐγὼ ὅτι οὐκ οὐκέτι ὄψεσθε ὄψομαι τὸ πρόσωπόν μου ὑμεῖς πάντες ἐν οἷς διῆλθον κηρύσσων τὴν βασιλείαν τοῦ Ἰησοῦ Θεοῦ ἄχρι οὖν διότι διὸ μαρτύρομαι ὑμῖν ἐν τῇ τῆς σήμερον ἡμέρᾳ ἡμέρας ὅτι καθαρός εἰμι ἐγὼ ἀπὸ τοῦ αἵματος πάντων οὐ γὰρ ὑπεστειλάμην τοῦ μὴ ἀναγγεῖλαι ὑμῖν πᾶσαν τὴν βουλὴν τοῦ Θεοῦ ἡμῖν ὑμῖν προσέχετε οὖν ἑαυτοῖς αὐτοῖς καὶ παντὶ τῷ ποιμνίῳ ἐν ὑμᾶς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον Πνεῦμα ἔθετο ἐπισκόπους ποιμαίνειν τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ ἣν περιεποιήσατο ἑαυτῷ διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος τοῦ ἰδίου ὅτι ἐγὼ γὰρ οἶδα τοῦτο ὅτι εἰσελεύσονται μετὰ τὴν ἄφεξιν ἄφιξίν μου λύκοι βαρεῖς εἰς ὑμᾶς μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποστρέφειν ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω ἑαυτῶν αὑτῶν διὸ γρηγορεῖτε μνημονεύοντες ὅτι τριετίαν νύκτα νύκταν δὲ καὶ ἡμέραν οὐκ ἐπαυσάμην μετὰ δακρύων νουθετῶν ἕνα ἕκαστον ὑμῶν καὶ τὰ νῦν παρατίθεμαι ὑμᾶς ὑμῖν ἀδελφοὶ τῷ Κυρίῳ Θεῷ καὶ τῷ λόγῳ τῆς χάριτος αὐτοῦ τῷ δυναμένῳ οἰκοδομῆσαι ἐποικοδομῆσαι ὑμᾶς καὶ δοῦναι ὑμῖν τὴν κληρονομίαν αὐτοῦ ἐν αὐτοῖς τοῖς ἡγιασμένοις τῶν πᾶσιν πάντων ἀργυρίου καὶ χρυσίου ἱματισμοῦ οὐδενὸς ὑμῶν ἐπεθύμησα αὐτοὶ δὲ γινώσκετε οἴδατε ὅτι ταῖς τὰς χρείαις χρείας μου πᾶσιν καὶ τοῖς οὖσιν μετʼ ἐμοῦ ὑπηρέτησαν αἱ χεῖρες μου αὗται καὶ πάντα πᾶσι ὑπέδειξα ὑμῖν ὅτι οὕτως κοπιῶντας δεῖ ἀντιλαμβάνεσθαι τῶν ἀσθενούντων ἀντιλαμβάνεσθε μνημονεύειν τε τῶν λόγων τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ὅτι οὗτος αὐτὸς εἶπεν μακάριόν μακάριος ἐστιν διδόναι μᾶλλον διδόναι λαμβάνειν καὶ ταῦτα εἰπὼν εἴπας θεὶς τὰ γόνατα αὐτοῦ σὺν πᾶσιν αὐτοῖς προσηύξατο προσεύξατο ἱκανὸς τε δὲ ἐγένετο κλαυθμὸς ἐγένετο πάντων καὶ ἐπιπεσόντες ἐπὶ τὸν τράχηλον τοῦ Παύλου κατεφίλουν αὐτόν ὀδυνώμενοι μάλιστα ἐπὶ τῷ λόγῳ ὀδυνώμενοι εἰρήκει ὅτι εἶπεν οὐκέτι μέλλουσιν μέλλει σοι τὸ πρόσωπον αὐτοῦ θεωρεῖν προέπεμπον δὲ αὐτὸν ἐπὶ εἰς τὸ πλοῖον ὡς καὶ δὲ ἐγένετο ἐπιβάντες ἡμᾶς ἀναχθῆναι ἀνήχθημεν ἀναχθέντας ἡμᾶς ἀποσπασθέντας ἀποσπασθέντες ἀποσπασθέντων δὲ ἡμῶν ἀπʼ αὐτῶν εὐθυδρομήσαντες ἥκομεν ἤλθομεν εἰς τὴν Κῶ Κῶν τῇ δὲ ἐπιούσῃ ἑξῆς εἰς τὴν Ῥόδον κἀκεῖθεν εἰς Πάταρα καὶ Μύρα καὶ εὑρόντες πλοῖον διαπερῶν εἰς Φοινίκην ἐπιβάντες ἀνήχθημεν ἀναφάναντες ἀναφανέντες δὲ τὴν Κύπρον καὶ καταλιπόντες αὐτὴν εὐώνυμον ἐπλέομεν εἰς Συρίαν καὶ κατήλθομεν κατήχθημεν εἰς Τύρον ἐκεῖσε γὰρ ἦν τὸ πλοῖον ἦν ἀποφορτιζόμενον τὸν γόμον καὶ ἀνευρόντες δὲ τοὺς μαθητὰς ἐπεμείναμεν αὐτοῖς αὐτοῦ ἡμέρας ἑπτά οἵτινες τῷ Παύλῳ ἔλεγον ἔλεγαν διὰ τοῦ Πνεύματος ἔλεγαν μὴ ἐπιβαίνειν ἀναβαίνειν εἰς Ἱερουσαλήμ Ἱεροσόλυμα ὅτε δὲ ἐγένετο ἡμᾶς ἐξαρτίσαι ἡμᾶς τὰς ἡμέρας ἐξελθόντες ἐπορευόμεθα προπεμπόντων ἡμᾶς πάντων σὺν γυναιξὶ καὶ τέκνοις ἕως ἔξω τῆς πόλεως καὶ θέντες τὰ γόνατα προσευξάμενοι ἐπὶ τὸν αἰγιαλὸν προσηυξάμεθα προσευξάμενοι καὶ ἀσπασάμενοι ἀπησπασάμεθα ἀπεσπασάμεθα ἀλλήλους καὶ ἐνέβημεν ἀνέβημεν ἐπέβημεν εἰς τὸ πλοῖον ἐκεῖνοι δὲ ὑπέστρεψαν εἰς τὰ ἴδια ἡμεῖς δὲ τὸν πλοῦν διανύσαντες ἀπὸ Τύρου κατέβημεν κατηντήσαμεν εἰς Πτολεμαΐδα Πτολεμαΐδαν καὶ ἀσπασάμενοι τοὺς ἀδελφοὺς ἐπεμείναμεν ἐμείναμεν ἡμέραν μίαν παρʼ αὐτοῖς τῇ δὲ ἐπαύριον ἐξελθόντες οἱ περὶ τὸν Παῦλον ἦλθον ἤλθομεν ἤλθαμεν εἰς Καισάρειαν καὶ εἰσελθόντες εἰς τὸν οἶκον Φιλίππου τοῦ εὐαγγελιστοῦ τοῦ ὄντος ἐκ τῶν ἑπτὰ ἐμείναμεν παρʼ αὐτῷ τούτῳ δὲ ἦσαν παρθένοι θυγατέρες παρθένοι τέσσαρες παρθένοι προφητεύουσαι ἐπιμενόντων δὲ αὐτῶν ἡμῶν ἡμέρας πλείους κατῆλθέν τις ἀπὸ τῆς Ἰουδαίας προφήτης ὀνόματι Ἅγαβος καὶ ἐλθὼν ἀνελθών δὲ πρὸς ἡμᾶς καὶ ἄρας τὴν ζώνην τοῦ Παύλου δήσας τε αὑτοῦ ἑαυτοῦ τοὺς τὰς πόδας χεῖρας καὶ τὰς τοὺς χεῖρας πόδας εἶπεν τάδε λέγει τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον τὸν ἄνδρα οὗ ἐστιν ζώνη αὕτη οὕτως δήσουσιν εἰς ἐν Ἰερουσαλὴμ οἱ Ἰουδαῖοι καὶ παραδώσουσιν παραδῷ σου εἰς τὰς χεῖρας ἐθνῶν ὡς δὲ ἠκούσαμεν ταῦτα παρεκαλοῦμεν παρακαλοῦμεν ἡμεῖς τε καὶ οἱ ἐντόπιοι τὸν Παῦλον τοῦ μὴ ἐπιβαίνειν ἀναβαίνειν αὐτὸν εἰς Ἰερουσαλήμ τότε ἀπεκρίθη εἶπεν τε δὲ πρός ἡμᾶς Παῦλος καὶ εἶπεν τί ποιεῖτε κλαίοντες καὶ θορυβοῦντες συνθρύπτοντές μου τὴν καρδίαν ἐγὼ γὰρ οὐ μόνον δεθῆναι βούλομαι ἀλλὰ καὶ ἀποθανεῖν ἐν εἰς Ἰερουσαλὴμ ἑτοίμως ἔχω εἰς Ἰερουσαλήμ ὑπὲρ τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ μὴ πειθομένου δὲ αὐτοῦ ἡσυχάσαμεν οἱ εἰπόντες πρός ἀλλήλους τοῦ Κυρίου τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ Κυρίου γινέσθω γενέσθω μετὰ δὲ τινας τὰς ἡμέρας ταύτας ἐπισκευασάμενοι ἐπισκευασάμενον παρασκευασάμενοι ἀποσκευασάμενοι ἀποταξάμενοι ἀνεβαίνομεν ἀναβαίνομεν εἰς Ἱερουσαλήμ Ἱεροσόλυμα συνῆλθον δὲ καὶ τῶν μαθητῶν ἀπὸ ἐκ Καισαρείας σὺν ἡμῖν ἄγοντες παρʼ ξενισθῶμεν Ἰάσονί Μνάσωνί Μνάσῳ τινι Κυπρίῳ ἀρχαίῳ μαθητῇ γενομένων δὲ ἡμῶν εἰς Ἱεροσόλυμα ἀσμένως ἀπεδέξαντο ἐδέξαντο ἡμᾶς οἱ ἀδελφοί τῇ ἦσαν τε δὲ παρʼ αὐτῷ ἐπιούσῃ εἰσῄει Παῦλος σὺν ἡμῖν πρὸς Ἰάκωβον πάντες τε παρεγένοντο οἱ πρεσβύτεροι συνηγμένοι καὶ οὓς ἀσπασάμενος ἀσπάμενος αὐτοὺς αὐτοῦ ἐξηγεῖτο διηγεῖτο καθʼ ἓν ἕνα ἕκαστον ἕκαστον αὐτῶν ὧν ὡς ἐποίησεν Θεὸς ἐν τοῖς ἔθνεσιν διὰ τῆς διακονίας αὐτοῦ οἱ δὲ ἀκούσαντες ἐδόξαζον ἐδόξασαν τὸν Θεόν Κύριον εἰπόντες εἶπόν εἶπάν τε αὐτῷ θεωρεῖς ἀδελφέ πόσαι μυριάδες εἰσὶν ἐν τοῖς τῇ Ἰουδαίοις Ἰουδαίᾳ Ἰουδαίων τῶν πεπιστευκότων καὶ πάντες οὗτοι ζηλωταὶ τοῦ νόμου ὑπάρχουσιν κατηχήθησαν δὲ περὶ σοῦ ὅτι ἀποστασίαν διδάσκεις ἀπὸ Μωϋσέως τοὺς κατὰ τὰ ἔθνη εἰσιν πάντας Ἰουδαίους Ἰουδαίοις λέγων λέγω μὴ περιτέμνειν αὐτοὺς τὰ τέκνα μηδὲ μήτε ἐν τοῖς ἔθεσιν ἔθνεσιν αὐτοῦ περιπατεῖν τί οὖν ἐστιν πάντως δεῖ πλῆθος συνελθεῖν πλῆθος ἀκούσονται γὰρ ὅτι ἐλήλυθας τοῦτο οὖν ποίησον σοι λέγομεν εἰσὶν ἡμῖν ἄνδρες τέσσαρες εὐχὴν ἔχοντες ἀφʼ ἐφʼ ἑαυτῶν τούτους παραλαβὼν ἁγνίσθητι σὺν αὐτοῖς αὑτούς καὶ δαπάνησον ἐπʼ εἰς αὐτοῖς αὑτούς ἵνα ξυρήσονται ξυρήσωνται ξυρῶνται τὴν κεφαλήν καὶ γνώσονται γνῶσιν πάντες ὅτι περὶ ὧν κατήχηνται περὶ οὖ σοῦ οὐδέν ἐστιν ἀλλὰ καὶ ὅτι πορεύου στοιχεῖς καὶ αὐτὸς φυλάσσων τὸν νόμον φυλάσσων περὶ δὲ τῶν πεπιστευκότων ἐθνῶν οὐδὲν ἔχουσι λέγειν πρός σε ἡμεῖς γάρ ἀπεστείλαμεν ἐπεστείλαμεν ἐπεκρίναμεν κρίναντες κρίνοντες μηδὲν τοιοῦτον τοιοῦτο τηρεῖν αὐτοὺς εἰ μὴ φυλάσσεσθαι αὐτοὺς τό τε εἰδωλόθυτον καὶ τὸ αἷμα καὶ πνικτὸν καὶ πορνείαν τότε Παῦλος παραλαβὼν τοὺς ἄνδρας τῇ ἐπιούσῃ ἐχομένῃ ἡμέρᾳ σὺν αὐτοῖς ἁγνισθεὶς εἰσῆλθεν εἰσῄει εἰς τὸ ἱερόν διαγγέλλων τὴν ἐκπλήρωσιν τῶν ἡμερῶν τοῦ ἁγνισμοῦ ὅπως ἕως οὗ προσηνέχθη ὑπὲρ ἑνὸς ἑκάστου αὐτῶν προσφορά ὡς συντελουμένης δὲ ἔμελλον αἱ τῆς ἑπτὰ ἑβδόμης ἡμέραι ἡμέρας συντελεῖσθαι οἱ δὲ ἀπὸ τῆς Ἀσίας Ἰουδαῖοι ἐληλυθότες θεασάμενοι αὐτὸν ἐν τῷ ἱερῷ οἱ ἀπὸ τῆς Ἀσίας Ἰουδαῖοι συνέχεον συνέχεαν πάντα τὸν ὄχλον καὶ ἐπέβαλον ἐπέβαλαν ἐπιβάλλουσιν τὰς χεῖρας ἐπʼ αὐτὸν τὰς χεῖρας κράζοντες ἄνδρες ἄνδρε Ἰσραηλῖται Ἰστραηλῖται βοηθεῖτε οὗτός ἐστιν ἄνθρωπος κατὰ τοῦ λαοῦ καὶ τοῦ νόμου καὶ τοῦ τόπου τοῦ ἁγίου τούτου τούτους πάντας πανταχῇ πανταχοῦ διδάσκων ἔτι τε καὶ Ἕλληνας εἰσήγαγεν εἰσῆγεν εἰς τὸ ἱερὸν καὶ ἐκοινώνησεν κεκοίνωκεν τὸν ἅγιον τόπον τοῦτον ἦσαν γὰρ ἑωρακότες προεωρακότες Τρόφιμον τὸν Ἐφέσιον ἐν τῇ πόλει σὺν αὐτῷ ὃν ἐνόμιζον ἐνομίσαμεν ὅτι εἰς τὸ ἱερὸν εἰσήγαγεν Παῦλος ἐκινήθη τε πόλις ὅλη καὶ ἐγένετο συνδρομὴ τοῦ λαοῦ καὶ ἐπιλαβόμενοι τοῦ Παύλου εἷλκον αὐτὸν ἔξω τοῦ ἱεροῦ καὶ εὐθέως ἐκλείσθησαν ἐκλείσθη εὐθέως αἱ θύραι καὶ ζητούντων τε δὲ αὐτὸν ἀποκτεῖναι ἀνέβη φάσις τῷ χιλιάρχῳ τῆς σπείρης ὅτι ὅλη συγχύννεται συγκέχυται Ἰερουσαλήμ ὃς ἐξαυτῆς λαβὼν παραλαβὼν στρατιώτας καὶ ἑκατοντάρχους ἑκατοντάρχας κατέδραμεν ἐπʼ αὐτούς οἱ δὲ ἰδόντες τὸν χιλίαρχον καὶ τοὺς τοῦ στρατιώτας ἐπαύσαντο τύπτοντες τὸν Παῦλον τότε ἐγγίσας δὲ χιλίαρχος ἐπελάβετο αὐτοῦ καὶ ἐκέλευσε δεθῆναι ἁλύσεσι δυσί καὶ ἐπυνθάνετο τίς ἂν εἴη καὶ τί τίς ἐστιν πεποιηκώς ἄλλοι δὲ ἀλλὰ ἄλλο τι ἐπεφώνουν ἐβόων ἐν τῷ ὄχλῳ καὶ μὴ δυνάμενος δυναμένου δὲ αὐτοῦ γνῶναι τὸ ἀσφαλὲς διὰ τὸν θόρυβον ἐκέλευσεν ἄγεσθαι αὐτὸν εἰς τὴν παρεμβολήν ὅτε δὲ ἐγένετο εἰς ἐπὶ τοὺς ἀναβαθμούς συνέβη τὸν Παῦλον βαστάζεσθαι αὐτὸν ὑπὸ τῶν στρατιωτῶν διὰ τὴν βίαν τοῦ λαοῦ ὄχλου ἠκολούθει γὰρ τὸ πλῆθος τοῦ λαοῦ κράζον κράζοντες ἀναιρεῖσθαι αἶρε αὐτόν μέλλων τε εἰσάγεσθαι εἰς τὴν παρεμβολὴν Παῦλος λέγει τῷ χιλιάρχῳ ἀποκριθεὶς εἶπεν εἰ ἔξεστίν μοι λαλῆσαι εἰπεῖν τι πρὸς σέ δὲ ἔφη Ἑλληνιστὶ γινώσκεις οὐκ ἄρα σὺ εἶ Αἰγύπτιος πρὸ τούτων τῶν ἡμερῶν ἀναστατώσας καὶ ἐξαγαγὼν εἰς τὴν ἔρημον τοὺς τετρακισχιλίους ἄνδρας τῶν σικαρίων εἶπεν δὲ Παῦλος ἐγὼ ἄνθρωπος μέν εἰμι Ἰουδαῖος ἐν Ταρσῷ Ταρσεὺς δὲ τῆς Κιλικίας γεγεννημένος οὐκ ἀσήμου πόλεως πολίτης δέομαι δέ σου συγχωρῆσαι ἐπίτρεψόν μοι λόγον λαλῆσαι πρὸς τὸν λαόν καὶ ἐπιτρέψαντος δὲ αὐτοῦ τοῦ χιλιάρχου ἑστὼς Παῦλος ἑστὼς ἐπὶ τῶν ἀναβαθμῶν καὶ σείσας κατέσεισε τῇ χειρὶ τῷ πρός λαῷ αὑτούς πολλῆς δὲ τε ἡσυχίας σιγῆς γενομένης σιγῆς προσεφώνει προσεφώνησεν τῇ ἰδίᾳ Ἑβραΐδι διαλέκτῳ λέγων ἄνδρες ἀδελφοὶ καὶ πατέρες ἀκούσατέ μου τῆς πρὸς ὑμᾶς νυνὶ νῦν ἀπολογίας ἀκούσαντες δὲ ὅτι τῇ Ἑβραΐδι διαλέκτῳ προσεφώνει προσφώνει αὐτοῖς μᾶλλον παρέσχον ἡσυχίαν ἡσύχασαν καὶ φησίν ἐγώ μέν ἀνὴρ εἰμι ἀνὴρ Ἰουδαῖος ἀνὴρ γεγεννημένος γεγενημένος ἐν Ταρσῷ τῆς Κιλικίας γεγεννημένος ἀνατεθραμμένος δὲ ἐν τῇ πόλει ταύτῃ παρὰ τοὺς πόδας Γαμαλιήλ Γαμαλίηλου πεπαιδευμένος παιδευόμενος κατὰ ἀκρίβειαν τοῦ πατρῴου νόμου ζηλωτὴς ὑπάρχων τοῦ Θεοῦ καθὼς πάντες ἐστε ὑμεῖς ἐστε πάντες σήμερον καὶ ὃς ταύτην τὴν Ὁδὸν ἐδίωξα μέχρι ἄχρι θανάτου δεσμεύων καὶ παραδιδοὺς εἰς φυλακὰς φυλακὴν ἄνδρας τε καὶ γυναῖκας ὡς καὶ ἀρχιερεὺς μάρτυρι μαρτυρεῖ ἐμαρτύρει μαρτυρήσει μοι καὶ ὅλον πᾶν τὸ πρεσβυτέριον παρʼ ὧν καὶ ἐπιστολὰς δεξάμενος πρὸς παρὰ τοὺς τῶν ἀδελφοὺς ἀδελφῶν εἰς Δαμασκὸν ἐπορευόμην ἄξων καὶ τοὺς ἐκεῖ ἐκεῖσε ὄντας δεδεμένους εἰς ἐν Ἰερουσαλὴμ Ἰερουσαλὴμ ἵνα τιμωρηθῶσιν ἐγγίζοντι ἐγένετο δέ μοι πορευομένῳ καὶ ἐγγίζοντι τῇ Δαμασκῷ περὶ μεσημβρίαν μεσημβριάς Δαμασκῷ ἐξαίφνης ἀπὸ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ περιαστράψαι περιεστράψα με φῶς ἱκανὸν περὶ ἐμέ καὶ ἔπεσά ἔπεσόν τε εἰς τὸ ἔδαφος καὶ ἤκουσα φωνῆς λεγούσης μοι Σαοὺλ Σαύλε Σαούλ Σαύλε τί με διώκεις ἐγὼ δὲ ἀπεκρίθην καὶ εἶπα τίς εἶ κύριε εἶπέν δὲ τε πρὸς ἐμέ με ἐγώ εἰμι εἶ Ἰησοῦς Ναζωραῖος ὃν σὺ διώκεις οἱ δὲ σὺν ἐμοὶ ὄντες τὸ μὲν φῶς ἐθεάσαντο ἐθεᾶτο καὶ ἔμφοβοι ἐγένοντο τὴν δὲ φωνὴν οὐκ ἤκουσαν τοῦ λαλοῦντός μοι εἶπον εἶπα δέ τί ποιήσω Κύριε δὲ Κύριος εἶπεν πρός με ἀναστὰς πορεύου εἰς Δαμασκόν κἀκεῖ σοι λαληθήσεται περὶ πάντων ὧν ἐντέτακταί τέτακταί σοι ποιῆσαι ὡς δὲ οὐκ οὐδὲν ἐνέβλεπον ἔβλεπον ἀπὸ τῆς δόξης τοῦ φωτὸς ἐκείνου χειραγωγούμενος ἀπὸ ὑπὸ τῶν συνόντων μοι ἦλθον εἰς Δαμασκόν Ἁνανίας δέ τις ἀνὴρ εὐλαβὴς εὐσεβὴς κατὰ τὸν νόμον μαρτυρόμενος μαρτυρούμενος ὑπὸ πάντων τῶν κατοικούντων Ἰουδαίων ἐλθὼν πρὸς ἐμὲ με καὶ ἐπιστὰς εἶπέν μοι Σαοὺλ ἀδελφέ ἀνάβλεψον κἀγὼ αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἔβλεψα ἀνέβλεψα εἰς αὐτόν δὲ εἶπεν Θεὸς τῶν πατέρων ἡμῶν προεχειρίσατό προσεχειρίσατό σε γνῶναι τὸ θέλημα αὐτοῦ καὶ ἰδεῖν τὸν Δίκαιον καὶ ἀκοῦσαι φωνὴν ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ ὅτι ἔσῃ μάρτυς αὐτῷ πρὸς πάντας ἀνθρώπους ἔσῃ ὧν ἑώρακας καὶ ἤκουσας καὶ νῦν τί μέλλεις ἀναστὰς βάπτισαι καὶ ἀπόλουσαι τὰς ἁμαρτίας σου ἐπικαλεσάμενος τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου αὐτοῦ ἐγένετο δέ μοι ὑποστρέψαντι εἰς Ἰερουσαλὴμ καὶ προσευχομένου μου ἐν τῷ ἱερῷ γενέσθαι με ἐν ἐκστάσει καὶ ἰδεῖν εἶδον αὐτὸν λέγοντά μοι σπεῦσον καὶ ἔξελθε ἐν τάχει ἐξ Ἰερουσαλήμ διότι οὐ παραδέξονταί σου τὴν μαρτυρίαν περὶ ἐμοῦ κἀγὼ εἶπον Κύριε αὐτοὶ ἐπίστανται ὅτι ἐγὼ ἤμην φυλακίζων καὶ δέρων κατὰ τὰς συναγωγὰς τοὺς πιστεύοντας ἐπὶ σέ καὶ ὅτε ἐξεχεῖτο ἐξεχύννετο τὸ αἷμα Στεφάνου τοῦ μάρτυρός σου καὶ αὐτὸς ἤμην ἑστὼς ἐφεστὼς καὶ συνευδοκῶν τῇ ἀναιρέσει αὐτοῦ καὶ φυλάσσων τὰ ἱμάτια τῶν ἀναιρούντων αὐτόν καὶ εἶπεν πρός με ἐμέ πορεύου ὅτι ἐγὼ εἰς ἔθνη μακρὰν ἀποστελῶ ἐξαποστελῶ ἐξαποστέλλω σε ἤκουον ἤκουσαν δὲ αὐτοῦ ἄχρι τούτου τοῦ λόγου καὶ ἐπῆραν τὴν φωνὴν αὐτῶν λέγοντες αἶρε ἀπὸ τῆς γῆς τὸν τοιοῦτον οὐ γὰρ καθῆκεν καθῆκον αὐτὸν ζῆν κραζόντων κραυγαζόντων τε δὲ αὐτῶν καὶ ῥιπτούντων τὰ ἱμάτια καὶ κονιορτὸν βαλλόντων εἰς τὸν οὐρανὸν ἀέρα ἐκέλευσεν αὐτὸν χιλίαρχος εἰσάγεσθαι ἄγεσθαι αὐτὸν εἰς τὴν παρεμβολήν εἰπὼν εἴπας μάστιξιν ἀνετάζεσθαι ἀνετάζειν αὐτὸν ἵνα γνῷ ἐπιγνῷ διʼ ἣν αἰτίαν οὕτως ἐπεφώνουν κατεφώνουν περὶ αὐτοῦ αὐτῷ ὡς δὲ προσέτειναν προέτειναν προέτεινεν προέτεινον αὐτὸν τοῖς ἱμᾶσιν εἶπεν πρὸς τὸν ἑστῶτα ἑκατόνταρχον ἑκατοντάρχην Παῦλος εἰ ἔξεστιν ὑμῖν ἄνθρωπον Ῥωμαῖον καὶ ἀκατάκριτον εστιν ἔξεστιν ὑμῖν μαστίζειν τοῦτο ἀκούσας δὲ ἑκατοντάρχης ἑκατόνταρχος ὅτι Ῥωμαῖον ἑαυτὸν λέγει προσελθὼν ἀπήγγειλεν τῷ χιλιάρχῳ ἐπήγγειλεν ἀπήγγειλεν αὐτῷ ὅρα λέγων τί μέλλεις ποιεῖν γὰρ ἄνθρωπος οὗτος Ῥωμαῖός ἐστιν τότε προσελθὼν δὲ χιλίαρχος ἐπηρώτησεν εἶπεν αὐτῷ αὑτόν λέγε μοι εἶ σὺ Ῥωμαῖος εἶ δὲ ἔφη εἶπεν ναί ειμι καὶ ἀπεκρίθη ἀποκριθεὶς δὲ τε χιλίαρχος None εἶπεν ἐγὼ οἶδά πόσου πολλοῦ κεφαλαίου τὴν πολιτείαν ταύτην ἐκτησάμην Παῦλος δὲ Παῦλος ἔφη ἐγὼ δὲ καὶ γεγέννημαι γεγένημαι εὐθέως οὖν τότε ἀπέστησαν ἀπʼ αὐτοῦ οἱ μέλλοντες αὐτὸν ἀνετάζειν καὶ χιλίαρχος δὲ ἐφοβήθη ἐπιγνοὺς ὅτι Ῥωμαῖός ἐστιν καὶ ὅτι ἦν αὐτὸν ἦν δεδεκώς τῇ δὲ ἐπαύριον βουλόμενος γνῶναι τὸ ἀσφαλὲς τὸ τί κατηγορεῖται ὑπὸ παρὰ τῶν Ἰουδαίων ἔλυσεν αὐτόν ἀπὸ τῶν δεσμῶν καὶ ἐκέλευσεν συνελθεῖν ἐλθεῖν τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ πᾶν ὅλον τὸ Συνέδριον αὐτῶν καὶ καταγαγὼν τὸν Παῦλον ἔστησεν εἰς αὐτούς ἀτενίσας δὲ Παῦλος τῷ Συνεδρίῳ Παῦλος εἶπεν ἄνδρες ἀδελφοί ἐγὼ πάσῃ συνειδήσει ἀγαθῇ πεπολίτευμαι τῷ Θεῷ ἄχρι ταύτης τῆς ἡμέρας δὲ ἀρχιερεὺς Ἁνανίας ἐκέλευσέν ἐπέταξεν τοῖς παρεστῶσιν αὐτῷ τύπτειν αὐτοῦ τὸ στόμα τότε Παῦλος εἶπεν πρὸς αὐτὸν Παῦλος εἶπεν τύπτειν σε μέλλει Θεός τοῖχε κεκονιαμένε καὶ σὺ κάθῃ κρίνων με κατὰ τὸν νόμον καὶ παρανομῶν κελεύεις με τύπτεσθαι οἱ δὲ παρεστῶτες εἶπαν εἶπον τὸν ἀρχιερέα τοῦ Θεοῦ λοιδορεῖς ἔφη τε Παῦλος οὐκ ᾔδειν ἀδελφοί ὅτι ἐστὶν ἀρχιερεύς γέγραπται γὰρ ὅτι ἄρχοντα τοῦ λαοῦ σου οὐκ ἐρεῖς κακῶς γνοὺς δὲ Παῦλος ὅτι τὸ ἓν μέρος ἐστὶν Σαδδουκαίων τὸ δὲ ἕτερον Φαρισαίων ἔκραξεν ἔκραζεν ἐν τῷ Συνεδρίῳ ἄνδρες ἀδελφοί ἐγὼ Φαρισαῖός εἰμι υἱὸς Φαρισαίου Φαρισαίων περὶ ἐλπίδος καὶ ἀναστάσεως νεκρῶν ἐγὼ κρίνομαι τοῦτο δὲ αὐτοῦ εἰπόντος εἴπαντος λαλήσαντος λαλοῦντος ἔπεσε ἐπέπεσε ἐγένετο στάσις τῶν Φαρισαίων Σαδδουκαίων καὶ τῶν Σαδδουκαίων Φαρισαίων καὶ ἐσχίσθη τὸ πλῆθος Σαδδουκαῖοι μὲν γὰρ λέγουσιν μὴ εἶναι ἀνάστασιν μήτε μηδὲ ἄγγελον μήτε πνεῦμα Φαρισαῖοι δὲ ὁμολογοῦσιν τὰ ἀμφότερα ἐγένετο δὲ κραυγὴ μεγάλη καὶ ἀναστάντες τινὲς ἐκ τῶν οἱ γραμματέων γραμματεῖς τοῦ μέρους τῶν Φαρισαίων διεμάχοντο πρός ἀλλήλους λέγοντες οὐδὲν κακὸν εὑρίσκομεν ἐν τῷ ἀνθρώπῳ τούτῳ εἰ δὲ πνεῦμα ἐλάλησεν αὐτῷ ἄγγελος μὴ θεομαχῶμεν πολλῆς δὲ γινομένης γενομένης γινόμενος στάσεως γινομένης γενομένης φοβηθεὶς εὐλαβηθεὶς χιλίαρχος μὴ διασπασθῇ Παῦλος ἀπʼ ὑπʼ αὐτῶν ἐκέλευσεν τὸ στράτευμα καταβῆναι καταβὰν καὶ ἁρπάσαι αὐτὸν ἐκ μέσου αὐτῶν ἀπάγειν ἄγειν τε εἰς τὴν παρεμβολήν τῇ δὲ ἐπιούσῃ νυκτὶ ἐπιστὰς αὐτῷ Κύριος εἶπεν θάρσει Παῦλε ὡς γὰρ διεμαρτύρω διεμαρτύρου τὰ περὶ ἐμοῦ εἰς Ἰερουσαλὴμ οὕτω σε δεῖ καὶ εἰς Ῥώμην μαρτυρῆσαι γενομένης τε δὲ ἡμέρας καίτοιγε βοήθειαν ποιήσαντες συστροφὴν συστραφέντες τινες τῶν οἱ Ἰουδαίων Ἰουδαῖοι συστροφὴν ἀνεθεμάτισαν ἑαυτοὺς λέγοντες μὴ μήτε φαγεῖν μήτε πιεῖν πεῖν ἕως ἂν οὗ ἀνέλωσιν ἀποκτείνωσιν ἀποκτείνας τὸν τὴν Παῦλον ἦσαν δὲ πλείους τεσσεράκοντα οἱ ἀναθεματίσαντες ἑαυτοὺς ταύτην τὴν συνωμοσίαν πεποιηκότες ποιησάμενοι οἵτινες προσελθόντες τοῖς ἀρχιερεῦσιν καὶ τοῖς πρεσβυτέροις εἶπαν εἶπον ἀναθέματι ἀνεθεματίσαμεν ἑαυτοὺς μηδενὸς γεύσασθαι τὸ σύνολον ἕως ὅτου οὗ ἀποκτείνωμεν τὸν Παῦλον νῦν οὖν παρακαλοῦμεν ὑμεῖς ὑμᾶς ποιήσατε ἡμῖν τοῦτο συναγαγόντες τὸ Συνέδριον ἐμφανίσατε τῷ χιλιάρχῳ σὺν τῷ Συνεδρίῳ ὅπως αὔριον αὐτὸν καταγάγῃ αὐτὸν εἰς πρὸς ἡμᾶς ὑμᾶς ὡς μέλλοντας διαγινώσκειν ἀκριβέστερον γινώσκειν τὰ περὶ αὐτοῦ ἡμεῖς δὲ πρὸ τοῦ ἐγγίσαι ὑμῖν αὐτὸν ἕτοιμοί ἐσμεν τοῦ ἀνελεῖν αὐτόν ἐάν δέῃ καὶ ἀποθανεῖν ἀκούσας δὲ υἱὸς τῆς ἀδελφῆς Παύλου τὴν τὸ ἐνέδραν ἔνεδρον παραγενόμενος καὶ εἰσελθὼν εἰς τὴν συναγωγὴν παρεμβολὴν ἀπήγγειλεν τῷ Παύλῳ προσκαλεσάμενος δὲ Παῦλος ἕνα τῶν ἑκατονταρχῶν εἶπεν ἔφη τὸν νεανίαν τοῦτον ἀπάγαγε ἄπαγε πρὸς τὸν χιλίαρχον ἔχει γὰρ τι ἀπαγγεῖλαί τι αὐτῷ μὲν οὖν παραλαβὼν αὐτὸν ἤγαγεν πρὸς τὸν χιλίαρχον καὶ φησίν δέσμιος Παῦλος προσκαλεσάμενός με ἠρώτησεν τοῦτον τὸν νεανίσκον νεανίαν ἀγαγεῖν πρὸς σέ ἔχοντά τι λαλῆσαί σοι ἐπιλαβόμενος ἐπιλαβομένου δὲ τῆς χειρὸς αὐτοῦ χιλίαρχος καὶ ἀναχωρήσας ἐπυνθάνετο κατʼ ἰδίαν ἐπυνθάνετο τί ἐστιν ἔχεις ἀπαγγεῖλαί μοι εἶπεν δὲ ὅτι οἱ Ἰουδαῖοι συνέθεντο τοῦ ἐρωτῆσαί σε ὅπως αὔριον τὸν Παῦλον καταγάγῃς εἰς τὸ Συνέδριον καταγάγῃς τὸν Παῦλον ὡς μέλλοντά μέλλων μέλλον μέλλοντές τι ἀκριβέστερον πυνθάνεσθαι περὶ αὐτοῦ σὺ οὖν μὴ πεισθῇς αὐτοῖς ἐνεδρεύουσιν γὰρ αὐτὸν ἐξ αὐτῶν ἄνδρες πλείους τεσσεράκοντα οἵτινες ἀνεθεμάτισαν ἑαυτοὺς μήτε φαγεῖν μήτε πιεῖν πεῖν ἕως οὗ ἀνέλωσιν αὐτόν καὶ νῦν ἕτοιμοί εἰσιν ἕσιν ἕτοιμοι προσδεχόμενοι τὴν ἀπὸ σοῦ ἐπαγγελίαν μὲν οὖν χιλίαρχος ἀπέλυσε τὸν νεανίσκον νεανίαν παραγγείλας μηδενὶ ἐκλαλῆσαι ὅτι ταῦτα ἐνεφάνισας πρὸς ἐμέ με καὶ προσκαλεσάμενός δύο τινας δύο τῶν ἑκατονταρχῶν εἶπεν ἑτοιμάσατε στρατιώτας διακοσίους ὅπως πορευθῶσιν ἕως Καισαρείας καὶ ἱππεῖς ἑβδομήκοντα καὶ δεξιολάβους δεξιοβόλους διακοσίους ἀπὸ τρίτης ὥρας τῆς νυκτός κτήνη τε παραστῆσαι ἵνα ἐπιβιβάσαντες τὸν Παῦλον διασώσωσι πρὸς Φήλικα τὸν ἡγεμόνα ἐφοβήθη γάρ μήποτε ἐξαρπάσαντες αὑτόν οἱ Ἰουδαῖοι ἀποκτείνωσιν καὶ αὐτὸς μεταξὺ ἔγκλημα ἔχῃ ὡς εἰληφὼς ἀργύρια γράψας δὲ αὐτοῖς ἐπιστολὴν ἔχουσαν περιέχουσαν τὸν τύπον τοῦτον ἐν ἐγέγραπτο Κλαύδιος Λυσίας Φήλικι τῷ κρατίστῳ ἡγεμόνι Φήλικι χαίρειν τὸν ἄνδρα τοῦτον ὑπὸ τῶν Ἰουδαίων συλλημφθέντα ὑπὸ τῶν Ἰουδαίων καὶ μέλλοντα ἀναιρεῖσθαι ὑπʼ αὐτῶν ἐπιστὰς σὺν τῷ στρατεύματι ἐξειλάμην ἐξειλόμην ἐρρυσάμην αὐτὸν κράζοντα καὶ λέγοντα μαθὼν ὅτι εἶναι Ῥωμαῖον Ῥωμαῖός ἐστιν βουλόμενός τε δὲ ἐπιγνῶναι γνῶναι τὴν αἰτίαν διʼ ἣν ἐκάλουν ἐνεκάλουν αὐτῷ κατήγαγον αὐτὸν εἰς τὸ Συνέδριον αὐτῶν οὐδὲν πλεῖόν ὃν εὗρον ἐγκαλούμενον περὶ ζητημάτων τοῦ νόμου αὐτῶν μηδὲν δὲ ἄξιον θανάτου δεσμῶν ἔγκλημα ἔχοντα ἔγκλημα μηνυθείσης δέ μοι ἐπιβουλῆς εἰς τὸν ἄνδρα μέλλειν ἔσεσθαι ὑπὸ τῶν Ἰουδαίων ἐξαυτῆς ἐξ αὐτῶν ἔπεμψα πρὸς σέ παραγγείλας καὶ τοῖς κατηγόροις λέγειν τὰ πρὸς αὐτὸν αὑτούς ἐπὶ σοῦ ἔῤῥωσο οἱ μὲν οὖν στρατιῶται κατὰ τὸ διατεταγμένον αὐτοῖς ἀναλαβόντες τὸν Παῦλον ἤγαγον διὰ τὴς νυκτὸς εἰς τὴν Ἀντιπατρίδα τῇ δὲ ἐπαύριον ἐάσαντες τοὺς ἱππεῖς ἀπέρχεσθαι πορεύεσθαι σὺν αὐτῷ ἐπέστρεψαν ὑπέστρεψαν εἰς τὴν παρεμβολήν οἵτινες εἰσελθόντες εἰς τὴν Καισάρειαν καὶ ἀναδόντες τὴν ἐπιστολὴν τῷ ἡγεμόνι παρέστησαν καὶ τὸν Παῦλον αὐτῷ ἀναγνοὺς δὲ ἡγεμὼν καὶ ἐπερωτήσας ἐπερωτηθεὶς ἐκ ποίας ἐπαρχείας ἐστὶν καὶ πυθόμενος ὅτι ἀπὸ Κιλικίας εστιν διὰ τί ἀκούσομαι διακούσομαί σου ἔφη ὅταν καὶ οἱ κατήγοροί σου παραγένωνται ἐκέλευσέν κελεύσαντος κελεύσας τε αὐτὸν ἐν τῷ πραιτωρίῳ τοῦ τῷ Ἡρῴδου φυλάσσεσθαι αὐτόν μετὰ δὲ τινας πέντε ἡμέρας κατέβη ἀρχιερεὺς Ἁνανίας μετὰ τῶν πρεσβυτέρων τινῶν καὶ ῥήτορος Τερτύλλου τινός οἵτινες ἐνεφάνισαν τῷ ἡγεμόνι κατὰ τοῦ Παύλου κληθέντος δὲ αὐτοῦ ἤρξατο κατηγορεῖν Τέρτυλλος λέγων πολλῆς εἰρήνης τυγχάνοντες διὰ σοῦ καὶ διορθωμάτων κατορθωμάτων γινομένων τῷ ἔθνει τούτῳ διὰ τῆς σῆς προνοίας πάντῃ τε καὶ πανταχοῦ ἀποδεχόμεθα κράτιστε Φῆλιξ μετὰ πάσης εὐχαριστίας ἵνα δὲ μὴ ἐπὶ πλεῖόν σε κόπτω ἐγκόπτω παρακαλῶ ἀκοῦσαί σε ἡμῶν συντόμως τῇ σῇ ἐπιεικείᾳ εὑρόντες γὰρ τὸν ἄνδρα τοῦτον λοιπόν λοιμὸν καὶ κινοῦντα στάσιν στάσεις πᾶσι τοῖς Ἰουδαίοις τοῖς κατὰ τὴν οἰκουμένην πρωτοστάτην τε τῆς τῶν Ναζωραίων αἱρέσεως ὃς καὶ τὸ ἱερὸν ἐπείρασεν βεβηλῶσαι ὃν καὶ ἐκρατήσαμεν καὶ κατὰ τὸν ἡμέτερον νόμον ἠθελήσαμεν κρίνειν παρελθὼν δὲ Λυσίας χιλίαρχος μετὰ πολλῆς βίας ἐκ τῶν χειρῶν ἡμῶν ἀπήγαγε κελεύσας τοὺς κατηγόρους αὐτοῦ ἔρχεσθαι ἐπί σε παρʼ οὗ δυνήσῃ αὐτὸς ἀνακρίνας περὶ πάντων τούτων ἐπιγνῶναι ὧν ἡμεῖς κατηγοροῦμεν αὐτοῦ συνέθεντο συνεπέθεντο δὲ καὶ οἱ Ἰουδαῖοι φάσκοντες ταῦτα οὕτως ἔχειν ἀπεκρίθη τε δὲ Παῦλος νεύσαντος αὐτῷ τοῦ ἡγεμόνος λέγειν ἐκ πολλῶν ἐτῶν ὄντα σε κριτὴν τῷ ἔθνει τούτῳ ἐπιστάμενος εὐθύμως εὐθυμότερον τὰ περὶ ἐμαυτοῦ ἀπολογοῦμαι δυναμένου σου ἐπιγνῶναι γνῶναι ὅτι οὐ πλείους εἰσίν μοι ἡμέραι δώδεκα δεκαδύο ἀφʼ ἧς ἀνέβην προσκυνήσων εἰς ἐν Ἰερουσαλήμ Ἰερουσαλήμ καὶ οὔτε ἐν τῷ ἱερῷ εὗρόν με πρός τινα διαλεγόμενον ἐπίστασιν ἐπισύστασιν ποιοῦντα ὄχλου οὔτε ἐν ταῖς συναγωγαῖς οὔτε κατὰ τὴν πόλιν οὐδὲ οὔτε παραστῆσαι με δύνανταί σοι σου περὶ ὧν νυνὶ νῦν κατηγοροῦσίν μου ὁμολογῶ δὲ τοῦτό σοι ὅτι κατὰ τὴν Ὁδὸν ἣν λέγουσιν αἵρεσιν οὕτως λατρεύω τῷ πατρῴῳ Θεῷ πιστεύων πᾶσι τοῖς κατὰ τὸν νόμον καὶ τοῖς ἐν τοῖς προφήταις γεγραμμένοις ἐλπίδα ἔχων πρός εἰς τὸν Θεόν ἣν καὶ αὐτοὶ οὗτοι προσδέχονται ἀνάστασιν μέλλειν ἔσεσθαι νεκρῶν δικαίων τε καὶ ἀδίκων ἐν τούτῳ καὶ δὲ αὐτὸς ἀσκῶ ἀπρόσκοπον συνείδησιν ἔχων ἔχειν πρὸς τὸν Θεὸν καὶ τοὺς ἀνθρώπους διὰ παντός διʼ ἐτῶν δὲ πλειόνων παρεγενόμην ἐλεημοσύνας ποιήσων εἰς τὸ ἔθνος μου παρεγενόμην καὶ προσφοράς ἐν αἷς οἷς εὗρόν με ἡγνισμένον ἐν τῷ ἱερῷ οὐ μετὰ ὄχλου οὐδὲ μετὰ θορύβου τινὲς δὲ τῶν ἀπὸ τῆς Ἀσίας Ἰουδαῖοι οὓς ἔδει δεῖ ἐπὶ σοῦ παρεῖναι καὶ κατηγορεῖν εἴ τι ἔχοιεν πρὸς ἐμέ με εἰ αὐτοὶ οὗτοι εἰπάτωσαν εἴ τί εὗρον ἐν ἐμοὶ ἀδίκημα στάντος μου ἐπὶ τοῦ Συνεδρίου περὶ μιᾶς ταύτης φωνῆς ἧς ἐκέκραξα ἔκραξα ἑστὼς ἐν αὐτοῖς ἑστὼς ὅτι περὶ ἀναστάσεως νεκρῶν ἐγὼ κρίνομαι σήμερον ἐφʼ ὑφʼ ὑμῶν ἀνεβάλετο ἀκούσας δὲ αὐτοὺς ταῦτα Φῆλιξ ἀνεβάλετο αὐτοὺς ἀκριβέστερον εἰδὼς τὰ περὶ τῆς Ὁδοῦ εἰπὼν εἴπας ὅταν Λυσίας χιλίαρχος καταβῇ διαγνώσομαι τὰ καθʼ ὑμᾶς διαταξάμενος τε τῷ χιλιάρχῃ ἑκατοντάρχῃ τηρεῖσθαι αὐτὸν τὸν Παῦλον ἔχειν τε ἄνεσιν καὶ μηδένα κωλύειν τῶν ἰδίων αὐτοῦ ὑπηρετεῖν προσέρχεσθαι αὐτῷ μετὰ δὲ ἡμέρας τινὰς ἡμέρας παραγενόμενος Φῆλιξ σὺν Δρουσίλλῃ τῇ ἰδίᾳ γυναικὶ αὑτοῦ οὔσῃ Ἰουδαίᾳ καὶ μετεπέμψατο τὸν Παῦλον καὶ ἤκουσεν αὐτοῦ περὶ τῆς εἰς Χριστὸν Ἰησοῦν Ἰησοῦ πίστεως διαλεγομένου δὲ αὐτοῦ περὶ δικαιοσύνης ἐγκρατείας καὶ ἐγκρατείας δικαιοσύνης καὶ τοῦ κρίματος τοῦ μέλλοντος κρίματος ἔσεσθαι ἔμφοβος δὲ γενόμενος Φῆλιξ ἀπεκρίθη τὸ νῦν ἔχον πορεύου καιρὸν δὲ παραλαβὼν μεταλαβὼν μετακαλέσομαί σε ἅμα δὲ καὶ ἐλπίζων ὅτι χρήματα δοθήσεται αὐτῷ ὑπὸ τοῦ Παύλου ὅπως λύσῃ αὐτόν διὸ καὶ πυκνότερον αὐτὸν μεταπεμπόμενος διελέγετο ὡμίλει αὐτῷ διετίας δὲ πληρωθείσης ἔλαβεν διάδοχον Φῆλιξ Πόρκιον Φῆστον θέλων τε χάριτας χάριτα καταθέσθαι τοῖς Ἰουδαίοις Φῆλιξ κατέλιπεν κατέλειπεν τὸν Παῦλον δεδεμένον Φῆστος οὖν ἐπιβὰς τῇ ἐπάρχειῳ ἐπαρχείᾳ μετὰ τρεῖς ἡμέρας ἀνέβη εἰς Ἱεροσόλυμα ἀπὸ Καισαρείας ἐνεφάνισάν τε δὲ αὐτῷ οἱ ἀρχιερεὺς ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρῶτοι τῶν Ἰουδαίων κατὰ τοῦ Παύλου καὶ παρεκάλουν αὐτὸν αἰτούμενοι χάριν κατʼ παρʼ αὐτοῦ ὅπως μεταπέμψηται αὐτὸν αὐτοῦ εἰς Ἰερουσαλήμ ἐνέδραν ποιοῦντες ἀνελεῖν αὐτὸν κατὰ τὴν ὁδόν μὲν οὖν Φῆστος ἀπεκρίθη τηρεῖσθαι τὸν Παῦλον εἰς ἐν Καισάρειαν Καισαρείᾳ ἑαυτὸν δὲ μέλλειν ἐν τάχει ἐκπορεύεσθαι οἱ οὖν δυνατοὶ ἐν ἡμῖν ὑμῖν φησίν δυνατοὶ καταβάντες συγκαταβάντες εἴ τί ἐστιν ἄτοπον ἐν τῷ ἀνδρὶ τούτῳ ἄτοπον κατηγορείτωσαν αὐτοῦ διατρίψας δὲ ἐν αὐτοῖς ἡμέρας οὐ πλείους πλείονας ἡμέρας ὀκτὼ δέκα καταβὰς εἰς Καισάρειαν καὶ τῇ ἐπαύριον καθίσας ἐπὶ τοῦ βήματος ἐκέλευσεν τὸν Παῦλον προαχθῆναι ἀχθῆναι παραγενομένου δὲ αὐτοῦ περιέστησαν αὐτὸν οἱ ἀπὸ Ἱεροσολύμων καταβεβηκότες Ἰουδαῖοι πολλὰ καὶ βαρέα αἰτιώματα αἰτιάματα καταφέροντες φέροντες κατὰ τοῦ Παύλου οὐκ ἴσχυον ἴσχυσαν ἀποδεῖξαι τοῦ Παύλου ἀπολογουμένου αὐτοῦ ὅτι οὔτε εἰς τὸν νόμον τῶν Ἰουδαίων οὔτε εἰς τὸ ἱερὸν οὔτε εἰς Καίσαρά τι ἥμαρτον Φῆστος οὖν δὲ θέλων τοῖς Ἰουδαίοις θέλων χάριν χάριτα καταθέσθαι ἀποκριθεὶς τῷ Παύλῳ εἶπεν θέλεις εἰς Ἱεροσόλυμα ἀναβὰς ἐκεῖ περὶ τούτων κρίνεσθαι κριθῆναι ἐπʼ ἐμοῦ εἶπεν δὲ Παῦλος ἑστὼς ἐπὶ τοῦ βήματος Καίσαρος ἑστώς εἰμι οὗ με δεῖ κρίνεσθαι Ἰουδαίους οὐδὲν ἠδίκησα ἠδίκηκα ὡς καὶ σὺ κάλλιον γινώσκεις ἐπιγινώσκεις εἰ μὲν οὖν γὰρ ἀδικῶ καὶ ἄξιον θανάτου πέπραχά τι οὐ παραιτοῦμαι τὸ ἀποθανεῖν εἰ δὲ οὐδέν ἐστιν ὧν οὗτοι κατηγοροῦσίν μου οὐδείς με δύναται τούτοις αὐτοῖς χαρίσασθαι Καίσαρα ἐπικαλοῦμαι τότε Φῆστος συλλαλήσας μετὰ τοῦ Συνεδρίου συμβουλίου ἀπεκρίθη Καίσαρα ἐπικέκλησαι ἐπὶ Καίσαρα πορεύσῃ ἡμερῶν δὲ διαγενομένων τινῶν Ἀγρίππας βασιλεὺς καὶ Βερνίκη κατήντησαν κατήντησεν εἰς Καισάρειαν ἀσπασάμενοι ἀσπασόμενοι τὸν Φῆστον ὡς δὲ πλείους ἡμέρας διέτριβον διέτριβεν ἐκεῖ Φῆστος τῷ βασιλεῖ ἀνέθετο τὰ κατὰ τὸν Παῦλον λέγων ἀνήρ τίς ἐστιν καταλελειμμένος ὑπὸ Φήλικος δέσμιος περὶ οὗ γενομένου μου εἰς Ἱεροσόλυμα ἐνεφάνισαν ἐνεφανίσθησαν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι τῶν Ἰουδαίων αἰτούμενοι κατʼ αὐτοῦ καταδίκην δίκην πρὸς οὓς ἀπεκρίθην ὅτι οὐκ ἔστιν ἔθος Ῥωμαίοις χαρίζεσθαί τινα τινὶ ἄνθρωπον εἰς ἀπώλειαν πρὶν κατηγορούμενος ἔχοι κατὰ πρόσωπον ἔχοι τοὺς κατηγόρους τόπον δὲ τε ἀπολογίας λάβοι περὶ τοῦ ἐγκλήματος συνελθόντων οὖν αὐτῶν ἐνθάδε αὐτῶν ἀναβολὴν μηδεμίαν ποιησάμενος ποιησάμενοι τῇ ἑξῆς καθίσας ἐπὶ τοῦ βήματος ἐκέλευσα ἀχθῆναι τὸν ἄνδρα περὶ οὗ σταθέντες οἱ κατήγοροι οὐδεμίαν αἰτίαν ἔφερον ἐπέφερον ὧν ἐγὼ ὑπενόουν ἐγὼ πονηρῶν πονηράν πονηρά ζητήματα δέ τινα περὶ τῆς ἰδίας δεισιδαιμονίας εἶχον πρὸς αὐτὸν αὑτούς καὶ περί τινος Ἰησοῦ τεθνηκότος ὃν ἔφασκεν Παῦλος ζῆν ἀπορούμενος δὲ ἐγὼ εἰς τὴν περὶ τούτου τούτων ζήτησιν ἔλεγον εἰ βούλοιτο κρίνεσθαι πορεύεσθαι εἰς Ἱερουσαλὴμ Ἱεροσόλυμα κἀκεῖ κρίνεσθαι περὶ τούτων τοῦ δὲ Παύλου ἐπικαλεσαμένου τηρηθῆναι τηρεῖσθαι αὐτὸν εἰς τὴν τοῦ Σεβαστοῦ διάγνωσιν ἐκέλευσα τηρεῖσθαι αὐτὸν ἕως οὗ ἀναπέμψω πέμψω αὐτὸν πρὸς Καίσαρα Ἀγρίππας δὲ πρὸς τὸν Φῆστον ἔφη ἐβουλόμην καὶ αὐτὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀκοῦσαι δὲ αὔριον φησίν ἀκούσῃ αὐτοῦ τῇ οὖν ἐπαύριον ἐλθόντος τοῦ Ἀγρίππα καὶ τῆς Βερνίκης μετὰ πολλῆς φαντασίας καὶ εἰσελθόντων εἰς τὸ ἀκρωτήριον ἀκροατήριον σύν τε τοῖς χιλιάρχοις καὶ ἀνδράσιν τοῖς κατʼ ἐξοχὴν οὖσιν τῆς πόλεως καὶ κελεύσαντος τοῦ Φήστου ἤχθη Παῦλος καί φησιν Φῆστος Ἀγρίππα Βασιλεῦ καὶ πάντες οἱ συμπαρόντες ἡμῖν ἄνδρες θεωρεῖτε τοῦτον περὶ οὗ ἅπαν πᾶν τὸ πλῆθος τῶν Ἰουδαίων ἐνέτυχόν ἐνέτυχέν μοι ἔν τε Ἱεροσολύμοις καὶ ἐνθάδε βοῶντες ἐπιβοῶντες μὴ δεῖν ζῆν αὐτὸν ζῆν μηκέτι ἐγὼ δὲ καταλαβόμενος κατελαβόμην μηδὲν ἄξιον αὐτὸν θανάτου αὐτὸν πεπραχέναι καὶ αὐτοῦ δὲ τούτου τοῦ Παύλου ἐπικαλεσαμένου τὸν Σεβαστὸν ἔκρινα πέμπειν αὐτόν περὶ οὗ ἀσφαλῶς ἀσφαλές τι γράψαι τῷ κυρίῳ οὐκ ἔχω διὸ ἐπήγαγον προήγαγον αὐτὸν ἐφʼ ὑμῶν καὶ μάλιστα ἐπὶ σοῦ Βασιλεῦ Ἀγρίππα ὅπως τῆς ἀνακρίσεως γενομένης σχῶ ἔχω τι γράψαι γράψω ἄλογον γάρ μοι δοκεῖ πέμποντα δέσμιον μὴ καὶ τὰς κατʼ αὐτοῦ αἰτίας σημᾶναι Ἀγρίππας δὲ πρὸς τὸν Παῦλον ἔφη ἐπιτρέπεταί σοι περὶ ὑπὲρ σεαυτοῦ λέγειν τότε Παῦλος ἀπελογεῖτο ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἀπελογεῖτο περὶ πάντων ὧν ἐγκαλοῦμαι ὑπὸ Ἰουδαίων Βασιλεῦ Ἀγρίππα ἥγημαι ἐμαυτὸν μακάριον ἐπὶ σοῦ μέλλων ἀπολογεῖσθαι ἐπὶ σοῦ σήμερον ἀπολογεῖσθαι μάλιστα γνώστην ὄντα σε ὄντα εἰδὼς πάντων τῶν κατὰ Ἰουδαίους Ἰουδαίων ἐθνῶν ἠθῶν ἐθῶν τε καὶ ζητημάτων ἐπιστάμενος διὸ δέομαι σου μακροθύμως ἀκοῦσαί μου τὴν μὲν οὖν βίωσίν μου τὴν ἐκ νεότητος τὴν ἀπʼ ἀρχῆς γενομένην ἐν τῷ ἔθνει μου ἔν τε Ἱεροσολύμοις ἴσασι πάντες οἱ Ἰουδαῖοι προγινώσκοντές με ἄνωθεν ἐὰν θέλωσι μαρτυρεῖν ὅτι κατὰ τὴν ἀκριβεστάτην αἵρεσιν τῆς ἡμετέρας θρησκείας ἔζησα Φαρισαῖος καὶ νῦν ἐπʼ ἐλπίδι τῆς εἰς πρὸς τοὺς πατέρας ἡμῶν ἐπαγγελίας γενομένης ὑπὸ τοῦ Θεοῦ ἕστηκα κρινόμενος εἰς ἣν τὸ δωδεκάφυλον ἡμῶν ἐν ἐκτενείᾳ νύκτα καὶ ἡμέραν λατρεῦον ἐλπίδι ἐλπίζει καταντῆσαι καταντησεῖν περὶ ἧς ἐλπίδος ἐγκαλοῦμαι βασιλεῦ Ἀγρίππα ὑπὸ τῶν Ἰουδαίων Βασιλεῦ τί ἄπιστον κρίνεται παρʼ ὑμῖν εἰ Θεὸς νεκροὺς ἐγείρει ἐγὼ μὲν οὖν ἔδοξα ἐμαυτῷ πρὸς τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ τοῦ Ναζωραίου δεῖν πολλὰ ἐναντία πρᾶξαι διό καὶ ἐποίησα ἐποίησαν ἐν Ἱεροσολύμοις καὶ πολλούς τε τῶν ἁγίων ἐγὼ ἐν φυλακαῖς κατέκλεισα τὴν παρὰ τῶν ἀρχιερέων ἐξουσίαν λαβών ἀναιρουμένων τε αὐτῶν κατήνεγκα κατήνεγκαν ψῆφον καὶ κατὰ πάσας τὰς συναγωγὰς πολλάκις τιμωρῶν αὐτοὺς ἠνάγκαζον βλασφημεῖν περισσῶς τε ἐμμαινόμενος αὐτοῖς ἐδίωκον ἕως καὶ εἰς τὰς ἔξω πόλεις ἐν οἷς καὶ πορευόμενος εἰς τὴν Δαμασκὸν μετʼ ἐξουσίας καὶ ἐπιτροπῆς τῆς παρὰ τῶν ἀρχιερέων ἡμέρας μέσης κατὰ τὴν ὁδὸν εἶδον Βασιλεῦ βασιλεὺς οὐρανόθεν ὑπὲρ τὴν λαμπρότητα τοῦ ἡλίου περιλάμψαν με φῶς καὶ τοὺς σὺν ἐμοὶ πορευομένους πάντων τε δὲ καταπεσόντων ἡμῶν εἰς τὴν γῆν ἤκουσα φωνὴν λέγουσαν λαλοῦσαν πρός με καὶ λέγουσαν τῇ Ἑβραΐδι διαλέκτῳ Σαοὺλ Σαούλ τί με διώκεις σκληρόν σοι πρὸς κέντρα λακτίζειν ἐγὼ δὲ εἶπα εἶπον τίς εἶ κύριε δὲ Κύριος εἶπεν ἐγώ εἰμι Ἰησοῦς ὃν σὺ διώκεις ἀλλὰ ἀνάστηθι καὶ στῆθι ἐπὶ τοὺς πόδας σου εἰς τοῦτο γὰρ ὤφθην σοι προχειρίσασθαί σε σοι ὑπηρέτην καὶ μάρτυρα ὧν τε εἶδές με ὧν τε ὀφθήσομαί σοι ἐξαιρούμενός σε ἐκ τοῦ λαοῦ καὶ ἐκ τῶν ἐθνῶν εἰς οὓς ἐγὼ νῦν σε ἀποστέλλω ἐξαποστέλλω σε ἀνοῖξαι ὀφθαλμοὺς αὐτῶν τοῦ ἀποστρέψαι ὑποστρέψαι ἐπιστρέψαι ἀπὸ σκότους εἰς φῶς καὶ ἀπὸ τῆς ἐξουσίας τοῦ Σατανᾶ ἐπὶ τὸν Θεόν τοῦ λαβεῖν αὐτοὺς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ κλῆρον ἐν τοῖς ἡγιασμένοις πίστει τῇ εἰς ἐμέ ὅθεν Βασιλεῦ Ἀγρίππα οὐκ ἐγενόμην ἀπειθὴς τῇ οὐρανίῳ ὀπτασίᾳ ἀλλὰ τοῖς ἐν Δαμασκῷ πρῶτόν τε καὶ ἐν Ἱεροσολύμοις εἰς πᾶσάν τε καὶ τὴν χώραν τῆς Ἰουδαίας καὶ τοῖς ἔθνεσιν ἐκήρυξα ἀπαγγέλλων ἀπήγγελλον μετανοεῖν καὶ ἐπιστρέφειν ἐπὶ τὸν Θεόν ἄξια τῆς μετανοίας ἔργα πράσσοντας ἕνεκα τούτων με οἱ Ἰουδαῖοι με συλλαβόμενοι ὄντα με ἐν τῷ ἱερῷ ἐπειρῶντο διαχειρίσασθαι ἐπικουρίας οὖν τυχὼν τῆς ἀπὸ παρὰ τοῦ Θεοῦ ἄχρι τῆς ἡμέρας ταύτης ἕστηκα μαρτυρόμενος μαρτυρούμενος μικρῷ τε καὶ μεγάλῳ οὐδὲν ἐκτὸς λέγων ὧν τε οἱ προφῆται ἐλάλησαν μελλόντων γίνεσθαι καὶ Μωϋσῆς εἰ παθητὸς Χριστός εἰ πρῶτος ἐξ ἀναστάσεως νεκρῶν φῶς μέλλει μέλλειν καταγγέλλειν τῷ τε λαῷ καὶ τοῖς ἔθνεσιν ταῦτα δὲ αὐτοῦ ἀπολογουμένου Φῆστος μεγάλῃ τῇ φωνῇ ἔφη φησιν μαίνῃ Παῦλε τὰ πολλά σε γράμματα ἐπίστασθε εἰς μανίαν περιτρέπει δὲ Παῦλος οὐ μαίνομαι φησίν κράτιστε Φῆστε ἀλλὰ ἀληθείας καὶ σωφροσύνης ῥήματα ἀποφθέγγομαι ἐπίσταται γὰρ περὶ τούτων βασιλεύς πρὸς ὃν καὶ παρρησιαζόμενος λαλῶ λανθάνειν γὰρ αὐτὸν τι τούτων οὐ πείθομαι οὐθέν οὐ γάρ ἐστιν ἐν γωνίᾳ πεπραγμένον τοῦτο πιστεύεις Βασιλεῦ βασιλεὺς Ἀγρίππα τοῖς προφήταις οἶδα ὅτι πιστεύεις δὲ Ἀγρίππας πρὸς τὸν Παῦλον ἔφη ἐν ὀλίγῳ με πείθεις πείθῃ Χριστιανὸν ποιῆσαι γενέσθαι δὲ Παῦλος εἶπεν εὐξαίμην εὐξάμην ἂν τῷ Θεῷ καὶ ἐν ὀλίγῳ καὶ ἐν μεγάλῳ πολλῷ οὐ μόνον σὲ ἀλλὰ καὶ πάντας τοὺς ἀκούοντάς μου σήμερον γενέσθαι τοιούτους ὁποῖος κἀγώ καὶ ἐγώ εἰμι παρεκτὸς τῶν δεσμῶν τούτων καὶ ταῦτα εἰπόντος αὐτοῦ ἀνέστη τε βασιλεὺς καὶ ἡγεμὼν τε Βερνίκη καὶ οἱ συγκαθήμενοι αὐτοῖς καὶ ἀναχωρήσαντες ἐλάλουν πρὸς ἀλλήλους λέγοντες ὅτι οὐδὲν ἄξιον θανάτου ἄξιον δεσμῶν ἄξιον τι πράσσει ἄνθρωπος οὗτος Ἀγρίππας δὲ τῷ Φήστῳ ἔφη ἀπολελύσθαι ἐδύνατο ἄνθρωπος οὗτος εἰ μὴ ἐπεκέκλητο Καίσαρα ὡς δὲ ἐκρίθη τοῦ ἀποπλεῖν ἡμᾶς εἰς τὴν Ἰταλίαν παρεδίδουν παρεδίδου τόν τε Παῦλον καί τινας ἑτέρους δεσμώτας ἑκατοντάρχῃ Ἰουλίῳ ὀνόματι Ἰουλίῳ σπείρης Σεβαστῆς ἐπιβάντες δὲ πλοίῳ Ἀδραμυντηνῷ Ἀδραμυττηνῷ μέλλοντες μέλλοντι πλεῖν εἰς τοὺς κατὰ τὴν Ἀσίαν τόπους ἀνήχθημεν ὄντος σὺν ἡμῖν Ἀριστάρχου Ἀρίσταρχος Μακεδόνος Θεσσαλονικέως τῇ τε ἑτέρᾳ κατήχθημεν εἰς Σιδῶνα φιλανθρώπως τε Ἰούλιος Ἰουλιανός τῷ Παύλῳ χρησάμενος ἐπέτρεψεν πρὸς τοὺς φίλους πορευθέντα πορευθέντι ἐπιμελείας τυχεῖν κἀκεῖθεν ἀναχθέντες ὑπεπλεύσαμεν τὴν Κύπρον διὰ τὸ τοὺς ἀνέμους εἶναι ἐναντίους τό τε πέλαγος τὸ κατὰ τὴν Κιλικίαν καὶ Παμφυλίαν διαπλεύσαντες κατήλθαμεν κατήλθομεν εἰς Λύστρα Λύστραν Μύρα τῆς Λυκίας κἀκεῖθεν κἀκεῖ εὑρὼν ἑκατοντάρχης ἑκατόνταρχος πλοῖον Ἀλεξανδρῖνον πλέον εἰς τὴν Ἰταλίαν ἐνεβίβασεν ἡμᾶς εἰς αὐτό τοῦτο ἐν ἱκαναῖς δὲ ἡμέραις βραδυπλοοῦντες καὶ μόλις γενόμενοι κατὰ τὴν Κνίδον μὴ προσεῶντος ἡμᾶς τοῦ ἀνέμου ὑπεπλεύσαμεν τὴν Κρήτην κατὰ Σαλμώνην μόλις τε παραλεγόμενοι αὐτὴν ἤλθομεν εἰς τόπον τινὰ καλούμενον Καλοὺς Λιμένας ἐγγὺς ἦν πόλις ἦν Λασαία Ἄλασσα ἱκανοῦ δὲ χρόνου διαγενομένου καὶ ὄντος ἤδη ἐπισφαλοῦς τοῦ πλοὸς διὰ τὸ καὶ τὴν νηστείαν ἤδη παρεληλυθέναι παρῄνει Παῦλος λέγων αὐτοῖς ἄνδρες θεωρῶ ὅτι μετὰ ὕβρεως καὶ πολλῆς ζημίας οὐ μόνον τοῦ τοῦ φόρτου φορτίου καὶ τοῦ πλοίου ἀλλὰ καὶ τῶν ψυχῶν ἡμῶν μέλλειν ἔσεσθαι τὸν πλοῦν δὲ ἑκατοντάρχης ἑκατόνταρχος τῷ κυβερνήτῃ καὶ τῷ ναυκλήρῳ ἐπείθετο μᾶλλον ἐπείθετο τοῖς ὑπὸ τοῦ Παύλου λεγομένοις ἀνευθέτου δὲ τοῦ λιμένος ὑπάρχοντος πρὸς παραχειμασίαν οἱ πλείους πλείονες ἔθεντο βουλὴν ἀναχθῆναι ἐκεῖθεν κἀκεῖθεν εἴ πως δύναιντο δύνανται καταντήσαντες εἰς Φοίνικα παραχειμάσαι λιμένα τῆς Κρήτης βλέποντα κατὰ λίβα καὶ κατὰ χῶρον ὑποπνεύσαντος ὑποπνεύσαντες δὲ νότου δόξαντες τῆς προθέσεως κεκρατηκέναι ἄραντες ἆσσον παρελέγοντο τὴν Κρήτην μετʼ οὐ πολὺ δὲ ἔβαλεν κατʼ ταύτης αὐτῆς ἄνεμος τυφωνικὸς καλούμενος Εὐρακύλων Εὐροκλύδων συναρπασθέντος δὲ τοῦ πλοίου καὶ μὴ δυναμένου ἀντοφθαλμεῖν τῷ ἀνέμῳ ἐπιδόντες ἐφερόμεθα νησίον δέ τι ὑποδραμόντες καλούμενον Καῦδα Κλαῦδα Κλαύδην μόλις ἰσχύσαμεν μόλις περικρατεῖς γενέσθαι τῆς σκάφης ἣν ἄραντες βοηθείαις βοήθειαν ἐχρῶντο ὑποζωννύντες τὸ πλοῖον φοβούμενοί τε μὴ εἰς τὴν Σύρτιν ἐκπέσωσιν χαλάσαντες τὸ σκεῦος οὕτως ἐφέροντο σφοδρῶς τε δὲ χειμαζομένων ἡμῶν τῇ ἑξῆς ἐκβολὴν ἐποιοῦντο καὶ τῇ τρίτῃ αὐτόχειρες τὴν σκευὴν τοῦ πλοίου ἐῤῥίψαμεν ἔρριψαν μήτε δὲ ἡλίου μήτε ἄστρων ἐπιφαινόντων ἐπὶ πλείονας πλείους ἡμέρας χειμῶνός τε οὐκ ὀλίγου ἐπικειμένου λοιπὸν περιῃρεῖτο πᾶσα ἐλπὶς πᾶσα τοῦ σῴζεσθαι ἡμᾶς πολλῆς τε δὲ ἀσιτίας ὑπαρχούσης τότε σταθεὶς Παῦλος ἐν μέσῳ αὐτῶν εἶπεν ἔδει μέν ἄνδρες πειθαρχήσαντάς μοι μὴ ἀνάγεσθαι ἀπὸ τῆς Κρήτης κερδῆσαί τε τὴν ὕβριν ταύτην καὶ τὴν ζημίαν καὶ τὰ νῦν παραινῶ ὑμᾶς εὐθυμεῖν ἀποβολὴ γὰρ ψυχῆς οὐδεμία ψυχῆς ἔσται ἐξ ὑμῶν πλὴν τοῦ πλοίου παρέστη γάρ μοι τῇδε ταύτῃ τῇ νυκτὶ ταύτῃ ἄγγελος τοῦ Θεοῦ οὗ εἰμι ἐγὼ καὶ λατρεύω ἄγγελος λέγων μὴ φοβοῦ Παῦλε Καίσαρί σε δεῖ παραστῆναι καὶ ἰδοὺ κεχάρισταί σοι Θεὸς πάντας τοὺς πλέοντας μετὰ σοῦ διὸ εὐθυμεῖτε ἄνδρες πιστεύω γὰρ τῷ Θεῷ ὅτι οὕτως ἔσται καθʼ ὃν τρόπον λελάληταί μοι εἰς νῆσον δέ τινα δεῖ ἡμᾶς δεῖ ἐκπεσεῖν ὡς δὲ τεσσαρεσκαιδεκάτη νὺξ ἐπεγένετο ἐγένετο διαφερομένων ἡμῶν ἐν τῷ Ἀδρίᾳ κατὰ μέσον τῆς νυκτὸς ὑπενόουν οἱ ναῦται προαγαγεῖν προσάγειν προσαχεῖν τινὰ αὐτοῖς χώραν οἵτινες καὶ βολίσαντες εὗρον ὀργυιὰς εἴκοσι βραχὺ δὲ διαστήσαντες καὶ πάλιν βαλεῖν βολίσαντες εὗρον εὕρομεν ὀργυιὰς δεκαπέντε φοβούμενοί δὲ τε μήπω μή που πως κατὰ εἰς τραχεῖς τόπους ἐμπέσωμεν ἐκπέσωμεν ἐκπέσωσιν ἐκ πρύμνης ῥίψαντες ἀγκύρας τέσσαρας ηὔχοντο εὔχοντο ἡμέραν γενέσθαι τῶν δὲ ναυτῶν ζητούντων ἐκφυγεῖν φυγεῖν ἐκ τοῦ πλοίου καὶ χαλασάντων τὴν σκάφην εἰς τὴν θάλασσαν προφάσει ὡς ἐκ πρώρας πρῴρης μελλόντων ἀγκύρας μελλόντων ἐκτείνειν εἶπεν Παῦλος τῷ ἑκατοντάρχῃ καὶ τοῖς στρατιώταις ἐὰν μὴ οὗτοι μείνωσιν ἐν τῷ πλοίῳ μείνωσιν ὑμεῖς σωθῆναι οὐ δύνασθε τότε ἀπέκοψαν οἱ στρατιῶται ἀπέκοψαν τὰ σχοινία τῆς σκάφης καὶ εἴασαν αὐτὴν ἐκπεσεῖν ἄχρι δὲ οὗ ἔμελλεν ἤμελλεν ἡμέρα ἤμελλεν ἔμελλεν γίνεσθαι παρεκάλει δὲ Παῦλος ἅπαντας μεταλαβεῖν τροφῆς λέγων τεσσαρεσκαιδεκάτην σήμερον ἡμέραν προσδοκῶντες ἄσιτοι διατελεῖτε μηθὲν προσλαβόμενοι προσλαμβανόμενοι διὸ καὶ παρακαλῶ ὑμᾶς μεταλαβεῖν προσλαβεῖν τι τροφῆς τοῦτο γὰρ πρὸ πρὸς τῆς ἡμετέρας ὑμετέρας σωτηρίας ὑπάρχει οὐδενὸς γὰρ ὑμῶν θρὶξ ἀπὸ ἐκ τῆς κεφαλῆς ἀπολεῖται πεσεῖται εἰπὼν εἴπας δὲ ταῦτα καὶ λαβὼν ἄρτον εὐχαρίστησεν εὐχαριστήσας τῷ Θεῷ ἐνώπιον πάντων καὶ κλάσας ἤρξατο ἐσθίειν εὔθυμοι δὲ γενόμενοι ἅπαντες πάντες καὶ αὐτοὶ μετάλαβαν προσελάβοντο προσέλαβον τροφῆς ἦμεν ἤμεθα δὲ ἐν τῷ πλοίῳ αἱ πᾶσαι ψυχαὶ ἐν τῷ πλοίῳ ὡς διακόσιαι ἑβδομήκοντα πέντε ἕξ κορεσθέντες δὲ τῆς τροφῆς ἐκούφιζον τὸ πλοῖον ἐκβαλλόμενοι τὸν σῖτον εἰς τὴν θάλασσαν ὅτε δὲ ἡμέρα ἐγένετο τὴν γῆν οὐκ ἐγίνωσκον ἐπεγίνωσκον κόλπον δέ τινα κατενόουν ἔχοντα αἰγιαλὸν πρός εἰς ὃν ἐβούλοντο ἐβουλεύοντο ἐβουλεύσαντο εἰ δυνατόν δύναιντο ἐκσῶσαι ἐξῶσαι τὸ πλοῖον καὶ τὰς ἀγκύρας προελόντες περιελόντες εἴων εἰς τὴν θάλασσαν ἅμα ἀνέντες τὰς ζευκτηρίας τῶν πηδαλίων καὶ ἐπάραντες τὸν ἀρτέμωνα τῇ πνεούσῃ κατεῖχον εἰς τὸν αἰγιαλόν περιπεσόντες δὲ εἰς τόπον διθάλασσον ἐπέκειλαν ἐπώκειλαν τὴν ναῦν καὶ μὲν πρώτη πρῷρα ἐρείσασα ἔμεινεν ἔμενεν ἀσάλευτος δὲ πρύμνα ἐλύετο ἀπὸ ὑπὸ τῆς βίας τῶν κυμάτων τῶν δὲ στρατιωτῶν βουλὴ ἐγένετο ἵνα τοὺς δεσμώτας ἀποκτείνωσιν μή τις ἐκκολυμβήσας διαφύγῃ διαφύγοι δὲ ἑκατοντάρχης ἑκατόνταρχος βουλόμενος διασῶσαι τὸν Παῦλον διασῶσαι ἐκώλυσεν αὐτοὺς τοῦ βήματος βουλήματος ἐκέλευσέν δὲ τε τοὺς δυναμένους ἐκκολυμβᾶν κολυμβᾶν ἀπορίψαντας πρώτους ἐπὶ τὴν τῆς γῆν γῆς ἐξιέναι καὶ τοὺς λοιποὺς οὓς μὲν ἐπὶ σανίσιν οὓς δὲ ἐπί τινων τῶν ἀπὸ τοῦ πλοίου καὶ οὕτως ἐγένετο πάντας διασωθῆναι ἐπὶ τὴν γῆν καὶ διασωθέντες τότε ἐπέγνωσαν ἐπέγνωμεν ὅτι Μελίτη Μελιτήνη νῆσος καλεῖται οἵ τε δὲ βάρβαροι παρεῖχαν παρεῖχον οὐ τὴν τυχοῦσαν φιλανθρωπίαν ἡμῖν ἅψαντες ἀνάψαντες γὰρ πυρὰν προσανελάμβανον προσελάβοντο πάντας ἡμᾶς διὰ τὸν ὑετὸν τὸν ἐφεστῶτα καὶ διὰ τὸ ψῦχος συστρέψαντος δὲ τοῦ Παύλου φρυγάνων τι πλῆθος καὶ ἐπιθέντος ἐπιθέντες τοῦ Παύλου ἐπὶ τὴν πυράν ἔχιδνα ἀπὸ ἐκ τῆς θέρμης διεξελθοῦσα ἐξελθοῦσα καθῆψε καθήψατο τῆς χειρὸς αὐτοῦ ὡς δὲ εἶδον εἶδαν οἱ βάρβαροι κρεμάμενον τὸ θηρίον ἐκ τῆς χειρὸς αὐτοῦ ἔλεγον πρὸς ἀλλήλους ἔλεγον πάντως φονεύς ἐστιν ἄνθρωπος οὗτος ὃν διασωθέντα ἐκ τῆς θαλάσσης δίκη ζῆν οὐκ εἴασεν μὲν οὖν ἀποτινάξας ἀποτιναξάμενος τὸ θηρίον εἰς τὸ πῦρ ἔπαθεν οὐδὲν κακόν οἱ δὲ προσεδόκων αὐτὸν μέλλειν μέλλων ἐμπίπρασθαι πίμπρασθαι καταπίπτειν ἄφνω νεκρόν ἐπὶ πολὺ δὲ αὐτῶν προσδοκώντων καὶ θεωρούντων μηδὲν ἄτοπον εἰς αὐτὸν γινόμενον μεταβαλόμενοι μεταβαλλόμενοι ἔλεγον ἔλεγαν Θεὸν εἶναι αὐτὸν εἶναι θεόν ἐν δὲ τοῖς περὶ τὸν τόπον ἐκεῖνον ὑπῆρχεν χωρία τῷ πρώτῳ τῆς νήσου ὀνόματι Ποπλίῳ ὃς ἀναδεξάμενος ἡμᾶς τρεῖς ἡμέρας τρεῖς φιλοφρόνως ἐξένισεν ἐγένετο δὲ τὸν πατέρα τοῦ Ποπλίου πυρετοῖς καὶ δυσεντερίῳ δυσεντερίᾳ συνεχόμενον κατακεῖσθαι πρὸς ὃν Παῦλος εἰσελθὼν καὶ προσευξάμενος εὐξάμενος ἐπιθεὶς τὰς χεῖρας αὐτῷ ἰάσατο αὐτόν τούτου δὲ οὖν γενομένου καὶ οἱ λοιποὶ οἱ ἔχοντες ἀσθενείας ἐν τῇ νήσῳ ἔχοντες ἀσθενείας προσήρχοντο προσήρχον καὶ ἐθεραπεύοντο οἳ καὶ πολλαῖς τιμαῖς ἐτίμησαν ἡμᾶς καὶ ἀναγομένοις ἐπέθεντο τὰ τὰς πρὸς τὴν τὰς χρείαν χρείας μετὰ δὲ τρεῖς μῆνας ἤχθημεν ἀνήχθημεν ἐν πλοίῳ παρακεχειμακότι ἐν τῇ νήσῳ Ἀλεξανδρίνῳ παρασήμῳ Διοσκούροις καὶ καταχθέντες εἰς Συρακούσας ἐπεμείναμεν ἡμέρας ἡμέραις τρεῖς τρισὶν ὅθεν περιελόντες περιελθόντες κατηντήσαμεν εἰς Ῥήγιον καὶ μετὰ μίαν ἡμέραν ἐπιγενομένου νότου δευτεραῖοι ἤλθομεν εἰς Ποτιόλους οὗ εὑρόντες ἀδελφοὺς παρεκλήθημεν παρʼ ἐπʼ αὐτοῖς ἐπιμεῖναι ἐπιμεῖνα ἡμέρας ἑπτά καὶ οὕτως ἤλθαμεν εἰς τὴν Ῥώμην ἤλθαμεν ἤλθομεν κἀκεῖθεν οἱ ἀδελφοὶ ἀκούσαντες τὰ περὶ ἡμῶν ἦλθαν ἦλθον ἐξῆλθον εἰς ἀπάντησιν ὑπάντησιν ἡμῖν ὑμῖν ἄχρι Ἀππίου Φόρου καὶ Τριῶν Ταβερνῶν οὓς ἰδὼν Παῦλος εὐχαριστήσας τῷ Θεῷ ἔλαβε θάρσος ὅτε δὲ εἰσήλθομεν εἰσήλθαμεν ἤλθομεν εἰς τὴν Ῥώμην ἑκατόνταρχος παρέδωκεν τοὺς δεσμίους τῷ στρατοπεδάρχῃ ἐπετράπη τῷ δὲ Παύλῳ ἐπετράπη μένειν καθʼ αὑτόν ἑαυτὸν σὺν τῷ φυλάσσοντι αὐτὸν στρατιώτῃ ἐγένετο δὲ μετὰ ἡμέρας τρεῖς συγκαλέσασθαι αὐτὸν τὸν Παῦλον τοὺς ὄντας τῶν Ἰουδαίων πρώτους συνελθόντων δὲ αὐτῶν ἔλεγεν πρὸς αὐτούς λέγων ἐγώ ἄνδρες ἀδελφοί ἐγὼ οὐδὲν ἐναντίον ποιήσας τῷ λαῷ τοῖς ἔθεσι τοῖς πατρῴοις δέσμιος ἐξ Ἱεροσολύμων παρεδόθην εἰς τὰς χεῖρας τῶν Ῥωμαίων οἵτινες ἀνακρίναντές ἀνακρίνοντες με ἐβούλοντο με ἀπολῦσαι διὰ τὸ μηδεμίαν αἰτίαν θανάτου ὑπάρχειν ἐν ἐμοί ἀντιλεγόντων δὲ τῶν Ἰουδαίων ἠναγκάσθην ἐπικαλέσασθαι Καίσαρα οὐχ ὡς τοῦ ἔθνους μου οὑ ἔχων τι κατηγορῆσαι κατηγορεῖν διὰ ταύτην οὖν τὴν αἰτίαν παρεκάλεσα παρεκάλεσαν ὑμᾶς ἰδεῖν καὶ προσλαλῆσαι εἵνεκεν ἕνεκεν γὰρ τῆς ἐλπίδος τοῦ Ἰσραὴλ Ἰστραήλ τὴν ἅλυσιν ταύτην περίκειμαι οἱ δὲ πρὸς αὐτὸν εἶπαν εἶπον ἡμεῖς οὔτε γράμματα ἐδεξάμεθα περὶ κατὰ σοῦ ἐδεξάμεθα ἀπὸ τῆς Ἰουδαίας οὔτε παραγενόμενός τις τῶν ἀδελφῶν ἀπήγγειλεν ἐλάλησέν τι περὶ σοῦ πονηρόν ἀξιοῦμεν δὲ ἀκοῦσαι παρὰ σοῦ ἀκοῦσαι φρονεῖς περὶ μὲν γὰρ τῆς αἱρέσεως ταύτης γνωστὸν ἐστιν ἡμῖν ἐστιν ὅτι πανταχοῦ ἀντιλέγεται ταξάμενοι δὲ αὐτῷ ἡμέραν ἦλθον ἦλθαν ἧκον πρὸς αὐτὸν εἰς τὴν ξενίαν πλείονες οἷς ἐξετίθετο ἐξέθετο παρατιθέμενος διαμαρτυρόμενος διαμαρτυράμενοι τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ πείθων τε αὐτοὺς τὰ περὶ τοῦ Ἰησοῦ ἀπό τε τοῦ νόμου Μωϋσέως καὶ τῶν προφητῶν ἀπὸ πρωῒ ἕως ἑσπέρας καὶ οἱ μὲν οὖν ἐπείθοντο τοῖς λεγομένοις οἱ δὲ ἠπίστουν ἀσύμφωνοι τε δὲ ὄντες πρὸς ἀλλήλους ἀπελύοντο εἰπόντος τοῦ Παύλου ῥῆμα ἓν ὅτι καλῶς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἐλάλησεν περὶ διὰ Ἠσαΐου τοῦ προφήτου πρὸς τοὺς πατέρας ὑμῶν ἡμῶν διὰ Ἡσαΐου τοῦ προφήτου λέγων λέγον πορεύθητι πρὸς τὸν λαὸν τοῦτον καὶ εἰπόν εἰπὲ ἀκοῇ ἀκούσετε ἀκούσητε καὶ οὐ μὴ συνῆτε καὶ βλέποντες βλέψετε βλέψητε καὶ οὐ μὴ ἴδητε ἐβαρύνθη ἐπαχύνθη γὰρ καρδία τοῦ λαοῦ τούτου καὶ τοῖς ὠσὶν αὐτῶν βαρέως ἤκουσαν καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν ἐκάμμυσαν μήποτε ἴδωσιν τοῖς ὀφθαλμοῖς καὶ τοῖς ὠσὶν ἀκούσωσιν καὶ τῇ καρδίᾳ συνῶσιν καὶ ἐπιστρέψωσιν ἐπιστρέψουσιν καὶ ἰάσομαι ἰάσωμαι αὐτούς γνωστὸν οὖν ἔστω ὑμῖν ἔστω ὅτι τοῖς ἔθνεσιν ἀπεστάλη τοῦτο τὸ σωτήριον τοῦ Θεοῦ αὐτοὶ καὶ ἀκούσονται καὶ ταῦτα αὐτοῦ εἰπόντος ἀπῆλθον οἱ Ἰουδαῖοι πολλὴν ἔχοντες ἐν ἑαυτοῖς συζήτησιν ἐνέμεινεν ἐνέμειναν ἔμεινεν δὲ Παῦλος διετίαν ὅλην ἐν ἰδίῳ μισθώματι καὶ ἀπεδέχετο πάντας τοὺς εἰσπορευομένους πρὸς αὐτόν κηρύσσων τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ διδάσκων τὰ περὶ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ μετὰ πάσης παρρησίας ἀκωλύτως Παῦλος δοῦλος Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ κλητὸς ἀπόστολος ἀφωρισμένος εἰς εὐαγγέλιον Θεοῦ προεπηγγείλατο διὰ τῶν προφητῶν αὐτοῦ ἐν Γραφαῖς ἁγίαις περὶ τοῦ Υἱοῦ αὐτοῦ τοῦ γενομένου ἐκ σπέρματος Δαυὶδ κατὰ σάρκα τοῦ ὁρισθέντος Υἱοῦ Θεοῦ ἐν δυνάμει κατὰ Πνεῦμα ἁγιωσύνης ἐξ ἀναστάσεως νεκρῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν διʼ οὗ ἐλάβομεν χάριν καὶ ἀποστόλων ἀποστολὴν εἰς ὑπακοὴν ὑπάκουον πίστεως ἐν πᾶσιν τοῖς ἔθνεσιν ὑπὲρ τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ ἐν οἷς ἐστε καὶ ὑμεῖς κλητοὶ Ἰησοῦ Χριστοῦ πᾶσιν τοῖς τοὺς οὖσιν ἐν Ῥώμῃ ἀγαπητοῖς Θεοῦ κλητοῖς ἁγίοις χάρις ἡμῖν ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ Πατρὸς ἡμῶν καὶ Κυρίου Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ πρῶτον μὲν εὐχαριστῶ τῷ Θεῷ μου διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ περὶ ὑπὲρ πάντων ὑμῶν ὅτι πίστις ὑμῶν καταγγέλλεται ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ μάρτυς γάρ μού ἐστιν Θεός λατρεύω ἐν τῷ πνεύματί μου ἐν τῷ εὐαγγελίῳ τοῦ Υἱοῦ αὐτοῦ ὡς ἀδιαλείπτως μνείαν ὑμῶν ποιοῦμαι πάντοτε ἐπὶ τῶν προσευχῶν μου δεόμενος εἴ πως ἤδη ποτὲ εὐοδωθήσομαι ἐν τῷ θελήματι τοῦ Θεοῦ ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς ἐπιποθῶ γὰρ ἰδεῖν ὑμᾶς ἵνα τι μεταδῶ χάρισμα ὑμῖν πνευματικὸν εἰς τὸ στηριχθῆναι ὑμᾶς τοῦτο δέ ἐστιν συμπαρακληθῆναι ἦν ἐν ὑμῖν διὰ τῆς ἐν ἀλλήλοις πίστεως ὑμῶν τε καὶ ἐμοῦ οὐ θέλω γάρ δὲ ὑμᾶς ἀγνοεῖν ἀδελφοί ὅτι πολλάκις προεθέμην ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς καὶ ἐκωλύθην ἄχρι τοῦ δεῦρο ἵνα τινὰ καρπὸν τινα σχῶ καὶ ἐν ὑμῖν καθὼς καὶ ἐν τοῖς λοιποῖς ἔθνεσιν Ἕλλησίν τε καὶ βαρβάροις σοφοῖς τε καὶ ἀνοήτοις ὀφειλέτης εἰμί οὕτως τὸ κατʼ ἐμὲ πρόθυμον καὶ ὑμῖν τοῖς ἐν Ῥώμῃ εὐαγγελίσασθαι οὐ γὰρ ἐπαισχύνομαι τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ δύναμις γὰρ Θεοῦ ἐστιν εἰς σωτηρίαν παντὶ τῷ πιστεύοντι Ἰουδαίῳ τε πρῶτον καὶ Ἕλληνι δικαιοσύνη δὲ γὰρ Θεοῦ ἐν αὐτῷ ἀποκαλύπτεται ἐκ πίστεως εἰς πίστιν καθὼς γέγραπται δὲ δίκαιος μου ἐκ πίστεως ζήσεται ἀποκαλύπτεται γὰρ ὀργὴ Θεοῦ ἀπʼ οὐρανοῦ ἐπὶ πᾶσαν ἀσέβειαν καὶ ἀδικίαν ἀνθρώπων τῶν τὴν ἀλήθειαν ἐν ἀδικίᾳ κατεχόντων διότι τὸ γνωστὸν τοῦ Θεοῦ φανερόν ἐστιν ἐν αὐτοῖς γὰρ Θεὸς γὰρ αὐτοῖς ἐφανέρωσεν τὰ γὰρ ἀόρατα αὐτοῦ ἀπὸ κτίσεως κόσμου τοῖς ποιήμασιν νοούμενα καθορᾶται τε ἀΐδιος αὐτοῦ δύναμις καὶ θειότης εἰς τὸ εἶναι αὐτοὺς ἀναπολογήτους διότι γνόντες τὸν Θεὸν οὐχ ὡς Θεὸν ἐδόξασαν ηὐχαρίστησαν εὐχαρίστησαν ἀλλʼ ἐματαιώθησαν ἐν τοῖς διαλογισμοῖς αὐτῶν καὶ ἐσκοτίσθη ἀσύνετος αὐτῶν καρδία φάσκοντες εἶναι σοφοὶ ἐμωράνθησαν καὶ ἤλλαξαν τὴν δόξαν τοῦ ἀφθάρτου Θεοῦ ἐν ὁμοιώματι εἰκόνος φθαρτοῦ ἀνθρώπου καὶ πετεινῶν καὶ τετραπόδων καὶ ἑρπετῶν διὸ καὶ παρέδωκεν αὐτοὺς Θεὸς ἐν ταῖς ἐπιθυμίαις τῶν καρδιῶν αὐτῶν εἰς ἀκαθαρσίαν τοῦ ἀτιμάζεσθαι τὰ σώματα αὐτῶν ἐν αὐτοῖς ἑαυτοῖς οἵτινες μετήλλαξαν τὴν ἀλήθειαν τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ ψεύδει καὶ ἐσεβάσθησαν καὶ ἐλάτρευσαν τῇ κτίσει παρὰ τὸν κτίσαντα ὅς ἐστιν εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας ἀμήν διὰ τοῦτο παρέδωκεν αὐτοὺς Θεὸς εἰς πάθη ἀτιμίας αἵ τε γὰρ θήλειαι αὐτῶν μετήλλαξαν τὴν φυσικὴν χρῆσιν εἰς τὴν παρὰ φύσιν ὁμοίως δὲ τε καὶ οἱ ἄρσενες ἄρρενες ἀφέντες τὴν φυσικὴν χρῆσιν τῆς θηλείας ἐξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους ἄρσενες ἄρρενες ἐν ἄρσεσιν ἄρρεσιν τὴν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι καὶ τὴν ἀντιμισθίαν ἣν ἔδει τῆς πλάνης αὐτῶν ἐν αὑτοῖς ἑαυτοῖς ἀπολαμβάνοντες καὶ καθὼς οὐκ ἐδοκίμασαν τὸν Θεὸν ἔχειν ἐν ἐπιγνώσει παρέδωκεν αὐτοὺς Θεὸς εἰς ἀδόκιμον νοῦν ποιεῖν τὰ μὴ καθήκοντα πεπληρωμένους πάσῃ ἀδικίᾳ πορνείᾳ κακίᾳ πονηρίᾳ κακίᾳ πλεονεξίᾳ κακίᾳ μεστοὺς φθόνου φόνου ἔριδος φόνου δόλου κακοηθείας ψιθυριστάς καταλάλους θεοστυγεῖς ὑβριστάς ὑπερηφάνους ἀλαζόνας ἐφευρετὰς κακῶν γονεῦσιν ἀπειθεῖς ἀσυνέτους ἀσυνθέτους ἀστόργους ἀσπόνδους ἀνελεήμονας οἵτινες τὸ δικαίωμα τοῦ Θεοῦ ἐπιγνόντες ἐπιγινώσκοντες ὅτι οἱ τὰ τοιαῦτα πράσσοντες ἄξιοι θανάτου εἰσίν οὐ μόνον αὐτὰ ποιοῦσιν ποιοῦντες ἀλλὰ καὶ συνευδοκοῦσιν συνευδοκοῦντες τοῖς πράσσουσιν διὸ ἀναπολόγητος εἶ ἄνθρωπε πᾶς κρίνων ἐν γὰρ κρίματι κρίνεις τὸν ἕτερον σεαυτὸν κατακρίνεις τὰ γὰρ αὐτὰ πράσσεις κρίνων οἴδαμεν γάρ δὲ ὅτι τὸ κρίμα τοῦ Θεοῦ ἐστιν κατὰ ἀλήθειαν ἐπὶ τοὺς τὰ τὰς τοιαῦτα πράσσοντας λογίζῃ δὲ τοῦτο ἄνθρωπε κρίνων τοὺς τὰ τοιαῦτα πράσσοντας καὶ ποιῶν αὐτά ὅτι σὺ ἐκφεύξῃ τὸ κρίμα τοῦ Θεοῦ τοῦ πλούτου τῆς χρηστότητος αὐτοῦ καὶ τῆς ἀνοχῆς καὶ τῆς μακροθυμίας καταφρονεῖς ἀγνοῶν ὅτι τὸ χρηστὸν τοῦ Θεοῦ εἰς μετάνοιάν σε ἄγει κατὰ δὲ τὴν σκληρότητά σου καὶ ἀμετανόητον καρδίαν θησαυρίζεις σεαυτῷ ὀργὴν ἐν ἡμέρᾳ ὀργῆς καὶ ἀποκαλύψεως ἀνταποδῷς ἕως καὶ δικαιοκρισίας τοῦ Θεοῦ ὃς ἀποδώσει ἑκάστῳ κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ τοῖς μὲν καθʼ ὑπομονὴν ἔργου ἀγαθοῦ δόξαν καὶ τιμὴν καὶ ἀφθαρσίαν ζητοῦσιν ζωὴν αἰώνιον τοῖς δὲ ἐξ ἐριθείας καὶ ἀπειθοῦσι μὲν τῇ ἀληθείᾳ πειθομένοις δὲ τῇ ἀδικίᾳ θυμὸς ὀργὴ καὶ θυμός ὀργή θλῖψις καὶ στενοχωρία ἐπὶ πᾶσαν ψυχὴν ἀνθρώπου τοῦ κατεργαζομένου τὸ κακόν Ἰουδαίου τε πρῶτον καὶ Ἕλληνος δόξα δὲ καὶ τιμὴ καὶ εἰρήνη παντὶ τῷ ἐργαζομένῳ τὸ ἀγαθόν Ἰουδαίῳ τε πρῶτον καὶ Ἕλληνι οὐ γάρ ἐστιν προσωπολημψία παρὰ τῷ Θεῷ ὅσοι γὰρ ἀνόμως ἥμαρτον ἀνόμως καὶ ἀπολοῦνται καὶ ὅσοι ἐν νόμῳ ἥμαρτον διὰ νόμου κριθήσονται οὐ γὰρ οἱ ἀκροαταὶ τοῦ νόμου δίκαιοι παρὰ τῷ Θεῷ ἀλλʼ οἱ ποιηταὶ τοῦ νόμου δικαιωθήσονται ὅταν γὰρ ἔθνη τὰ μὴ νόμον ἔχοντα φύσει τὰ τοῦ νόμου ποιῇ ποιῶσιν οὗτοι νόμον μὴ ἔχοντες ἑαυτοῖς εἰσιν νόμος οἵτινες ἐνδείκνυνται τὸ ἔργον τοῦ νόμου γραπτὸν ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν συμμαρτυρούσης αὐτῶν τῆς συνειδήσεως καὶ μεταξὺ ἀλλήλων τῶν λογισμῶν κατηγορούντων καὶ ἀπολογουμένων ἐν ἡμέρᾳ ὅτε κρίνει κρινεῖ Θεὸς τὰ κρυπτὰ τῶν ἀνθρώπων κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου διὰ Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἴδε εἰ δὲ σὺ Ἰουδαῖος ἐπονομάζῃ καὶ ἐπαναπαύῃ τῷ νόμῳ καὶ καυχᾶσαι ἐν Θεῷ καὶ γινώσκεις τὸ θέλημα καὶ δοκιμάζεις τὰ διαφέροντα κατηχούμενος ἐκ τοῦ νόμου πέποιθάς τε σεαυτὸν ὁδηγὸν εἶναι τυφλῶν φῶς τῶν ἐν σκότει παιδευτὴν ἀφρόνων διδάσκαλον νηπίων ἔχοντα τὴν μόρφωσιν τῆς γνώσεως καὶ τῆς ἀληθείας ἐν τῷ νόμῳ οὖν διδάσκων ἕτερον σεαυτὸν οὐ διδάσκεις κηρύσσων μὴ κλέπτειν κλέπτεις λέγων μὴ μοιχεύειν μοιχεύεις βδελυσσόμενος τὰ εἴδωλα ἱεροσυλεῖς ὃς ἐν νόμῳ καυχᾶσαι διὰ τῆς παραβάσεως τοῦ νόμου τὸν Θεὸν ἀτιμάζεις τὸ γὰρ ὄνομα τοῦ Θεοῦ διʼ ὑμᾶς βλασφημεῖται ἐν τοῖς ἔθνεσιν καθὼς γέγραπται περιτομὴ μὲν γὰρ ὠφελεῖ ἐὰν νόμον πράσσῃς ἐὰν δὲ παραβάτης νόμου ᾖς περιτομή σου ἀκροβυστία γέγονεν ἐὰν οὖν ἀκροβυστία τὰ δικαιώματα τοῦ νόμου φυλάσσῃ οὐχ οὐχὶ ἀκροβυστία αὐτοῦ εἰς περιτομὴν λογισθήσεται καὶ κρινεῖ ἐκ φύσεως ἀκροβυστία τὸν νόμον τελοῦσα σὲ τὸν διὰ γράμματος καὶ περιτομῆς παραβάτην νόμου οὐ γὰρ ἐν τῷ φανερῷ Ἰουδαῖός ἐστιν οὐδὲ ἐν τῷ φανερῷ ἐν σαρκὶ περιτομή ἀλλʼ ἐν τῷ κρυπτῷ Ἰουδαῖος καὶ περιτομὴ καρδίας ἐν Πνεύματι οὐ γράμματι οὗ ἔπαινος οὐκ ἐξ ἀνθρώπων ἀλλʼ ἐκ τοῦ Θεοῦ τί οὖν τὸ περισσὸν τοῦ Ἰουδαίου τίς ὠφέλεια τῆς περιτομῆς πολὺ κατὰ πάντα τρόπον πρῶτον μὲν γὰρ ὅτι ἐπιστεύθησαν τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ τί γάρ εἰ ἠπείθησαν ἠπίστησάν τινες μὴ ἀπιστία αὐτῶν τὴν πίστιν τοῦ Θεοῦ καταργήσει μὴ γένοιτο γινέσθω δὲ Θεὸς ἀληθής πᾶς δὲ ἄνθρωπος ψεύστης καθάπερ καθὼς γέγραπται ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου καὶ νικήσεις νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε εἰ δὲ ἀδικία ἡμῶν Θεοῦ δικαιοσύνην συνίστησιν τί ἐροῦμεν μὴ ἄδικος Θεὸς ἐπιφέρων τὴν ὀργήν αὐτοῦ κατὰ ἄνθρωπον λέγω μὴ γένοιτο ἐπεὶ πῶς κρινεῖ κρίνει Θεὸς τὸν κόσμον εἰ δὲ γὰρ ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ ἐμῷ ψεύσματι ἐπερίσσευσεν εἰς τὴν δόξαν αὐτοῦ τί ἔτι κἀγὼ ὡς ἁμαρτωλὸς κρίνομαι καὶ μὴ καθὼς βλασφημούμεθα καὶ καθώς φασίν τινες ἡμᾶς λέγειν ὅτι ποιήσωμεν τὰ κακὰ ἵνα ἔλθῃ ἐφʼ ἡμᾶς τὰ ἀγαθά ὧν τὸ κρίμα ἔνδικόν ἐστιν τί οὖν προεχόμεθα προεχώμεθα οὐ πάντως προῃτιασάμεθα γὰρ Ἰουδαίους τε πρῶτον καὶ Ἕλληνας πάντας ὑφʼ ἁμαρτίαν εἶναι καθὼς γέγραπται ὅτι οὐκ ἔστιν δίκαιος οὐδὲ εἷς οὐκ ἔστιν συνίων οὐκ ἔστιν ἐκζητῶν ζητῶν τὸν Θεόν πάντες ἐξέκλιναν ἅμα ἠχρεώθησαν ἠχρειώθησαν οὐκ ἔστιν ποιῶν χρηστότητα οὐκ ἔστιν ἕως αἰνός ἑνός τάφος ἀνεῳγμένος λάρυγξ αὐτῶν ταῖς γλώσσαις αὐτῶν ἐδολιοῦσαν ἰὸς ἀσπίδων ὑπὸ τὰ χείλη αὐτῶν ὧν τὸ στόμα αὐτῶν ἀρᾶς καὶ πικρίας γέμει ὀξεῖς οἱ πόδες αὐτῶν ἐκχέαι αἷμα σύντριμμα καὶ ταλαιπωρία ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτῶν καὶ ὁδὸν εἰρήνης οὐκ ἔγνωσαν οὐκ ἔστιν φόβος Θεοῦ ἀπέναντι τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν οἴδαμεν δὲ ὅτι ὅσα νόμος λάλει λέγει τοῖς ἐν τῷ νόμῳ λαλεῖ ἵνα πᾶν στόμα φραγῇ καὶ ὑπόδικος γένηται πᾶς κόσμος τῷ Θεῷ διότι ἐξ ἔργων νόμου οὐ δικαιωθήσεται πᾶσα σὰρξ ἐνώπιον αὐτοῦ διὰ γὰρ νόμου ἐπίγνωσις ἁμαρτίας νυνὶ δὲ χωρὶς νόμου δικαιοσύνη Θεοῦ πεφανέρωται μαρτυρουμένη ὑπὸ τοῦ νόμου καὶ τῶν προφητῶν δικαιοσύνη δὲ Θεοῦ διὰ πίστεως ἐν Ἰησοῦ Χριστοῦ Χριστῷ Ἰησοῦ εἰς πάντας καὶ ἐπὶ πάντας τοὺς πιστεύοντας οὐ γάρ ἐστιν διαστολή πάντες γὰρ ἥμαρτον καὶ ὑστεροῦνται τῆς δόξεως δόξης τοῦ Θεοῦ δικαιούμενοι δωρεὰν τῇ αὐτοῦ χάριτι διὰ τῆς ἀπολυτρώσεως τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ὃν προέθετο Θεὸς ἱλαστήριον διὰ τῆς πίστεως ἐν τῷ ἑαυτοῦ αὐτοῦ αἵματι εἰς ἔνδειξιν τῆς δικαιοσύνης αὐτοῦ διὰ τὴν πάρεσιν τῶν προγεγονότων ἁμαρτημάτων ἐν τῇ ἀνοχῇ τοῦ Θεοῦ πρὸς τὴν ἔνδειξιν τῆς δικαιοσύνης αὐτοῦ ἐν τῷ νῦν καιρῷ εἰς τὸ εἶναι αὐτὸν δίκαιον καὶ δικαιοῦντα τὸν ἐκ πίστεως Ἰησοῦ ποῦ οὖν καύχησις ἐξεκλείσθη διὰ ποίου νόμου τῶν ἔργων οὐχί ἀλλὰ διὰ νόμου πίστεως λογιζόμεθα γὰρ οὖν πίστει δικαιοῦσθαι πίστει ἄνθρωπον χωρὶς ἔργων νόμου μὴ Ἰουδαίων Θεὸς μόνῳν μόνον οὐχὶ δὲ καὶ ἐθνῶν ναὶ καὶ ἐθνῶν εἴπερ ἐπείπερ εἷς Θεός ὃς δικαιώσει περιτομὴν ἐκ πίστεως καὶ ἀκροβυστίαν διὰ τῆς πίστεως νόμον οὖν καταργοῦμεν διὰ τῆς πίστεως νὴ μὴ γένοιτο ἀλλὰ νόμον ἱστῶμεν ἱστάνομεν τί οὖν ἐροῦμεν εὑρηκέναι Ἀβραὰμ τὸν προπάτορα πατέρα ἡμῶν εὑρηκέναι κατὰ σάρκα εἰ γὰρ Ἀβραὰμ ἐξ ἔργων ἐδικαιώθη ἔχει καύχημα ἀλλʼ οὐ πρὸς τὸν Θεόν τί γὰρ Γραφὴ λέγει ἐπίστευσεν δὲ Ἀβραὰμ τῷ Θεῷ καὶ ἐλογίσθη αὐτῷ εἰς δικαιοσύνην τῷ δὲ ἐργαζομένῳ μισθὸς οὐ λογίζεται κατὰ χάριν ἀλλὰ κατὰ τὸ ὀφείλημα τῷ δὲ μὴ ἐργαζομένῳ οὔ λογίζεται μισθὸς κατὰ χάριν πιστεύοντι δὲ ἐπὶ τὸν δικαιοῦντα τὸν ἀσεβῆ ἀσεβήν λογίζεται πίστις ἑαυτοῦ αὐτοῦ εἰς δικαιοσύνην καθάπερ καὶ Δαυὶδ λέγει τὸν μακαρισμὸν τοῦ ἀνθρώπου Θεὸς λογίζεται δικαιοσύνην χωρὶς ἔργων μακάριοι ὧν ἀφέθησαν αἱ ἀνομίαι καὶ ὧν ἐπεκαλύφθησαν αἱ ἁμαρτίαι μακάριος ἀνὴρ οὗ οὐ μὴ λογίσηται Κύριος ἁμαρτίαν μακαρισμὸς οὖν οὗτος ἐπὶ τὴν περιτομὴν καὶ εἰς ἐπὶ τὴν ἀκροβυστίαν λέγομεν γάρ ὅτι ἐλογίσθη τῷ Ἀβραὰμ πίστις εἰς δικαιοσύνην πῶς οὖν ἐλογίσθη ἐν περιτομῇ ὄντι ἐν ἀκροβυστίᾳ οὐκ ἐν περιτομῇ ἀλλʼ ἐν ἀκροβυστίᾳ καὶ σημεῖον ἔλαβεν περιτομῆς περιτομήν σφραγῖδα τῆς δικαιοσύνης τῆς πίστεως τῆς ἐν τῇ ἀκροβυστίᾳ εἰς τὸ εἶναι αὐτὸν πατέρα πάντων τῶν πιστευόντων διʼ ἀκροβυστίας εἰς τὸ λογισθῆναι καὶ αὐτοῖς εἰς τὴν δικαιοσύνην καὶ πατέρα περιτομῆς τοῖς οὐκ ἐκ περιτομῆς μόνον ἀλλὰ καὶ τοῖς στοιχοῦσιν τοῖς ἴχνεσιν τῆς πίστεως τῆς ἐν τῇ ἀκροβυστίᾳ ἀκροβυστίας πίστεως τοῦ πατρὸς ἡμῶν Ἀβραάμ οὐ γὰρ διὰ νόμου ἐπαγγελία τῷ Ἀβραὰμ τῷ σπέρματι αὐτοῦ τὸ κληρονόμον αὐτὸν εἶναι τοῦ κόσμου ἀλλὰ διὰ δικαιοσύνης πίστεως εἰ γὰρ οἱ ἐκ νόμου κληρονόμοι κεκένωται πίστις καὶ κατήργηται ἐπαγγελία γὰρ νόμος ὀργὴν κατεργάζεται οὗ δὲ γὰρ οὐκ ἔστιν νόμος οὐδὲ παράβασις διὰ τοῦτο ἐκ πίστεως ἵνα κατὰ χάριν εἰς τὸ εἶναι βεβαίαν τὴν ἐπαγγελίαν παντὶ τῷ σπέρματι οὐ τῷ ἐκ τοῦ νόμου μόνον ἀλλὰ καὶ τῷ ἐκ πίστεως Ἀβραάμ ὅς ἐστιν πατὴρ πάντων ἡμῶν καθὼς γέγραπται ὅτι πατέρα πολλῶν ἐθνῶν τέθεικά σε κατέναντι οὗ ἐπίστευσεν Θεοῦ τοῦ ζῳοποιοῦντος τοὺς νεκροὺς καὶ καλοῦντος τὰ μὴ ὄντα ὡς ὄντα ὃς παρʼ ἐλπίδα ἐπʼ ἐλπίδι ἐπίστευσεν εἰς τὸ γενέσθαι αὐτὸν πατέρα πολλῶν ἐθνῶν κατὰ τὸ εἰρημένον οὕτως ἔσται τὸ σπέρμα σου καὶ μὴ ἀσθενήσας τῇ πίστει οὐ κατενόησεν τὸ ἑαυτοῦ σῶμα ἤδη νενεκρωμένον ἑκατονταετής που ὑπάρχων καὶ τὴν νέκρωσιν τῆς μήτρας Σάρρας εἰς δὲ τὴν ἐπαγγελίαν τοῦ Θεοῦ οὐ διεκρίθη τῇ ἀπιστίᾳ ἀλλʼ ἐνεδυναμώθη τῇ πίστει δοὺς δόξαν τῷ Θεῷ καὶ πληροφορηθεὶς ὅτι ἐπήγγελται δυνατός ἐστιν καὶ ποιῆσαι διὸ καὶ ἐλογίσθη αὐτῷ εἰς δικαιοσύνην οὐκ ἐγράφη δὲ διʼ αὐτὸν μόνον ὅτι ἐλογίσθη αὐτῷ ἀλλὰ καὶ διʼ ἡμᾶς οἷς μέλλει λογίζεσθαι τοῖς πιστεύουσιν ἐπὶ τὸν ἐγείραντα ἐγείροντα Ἰησοῦν τὸν Κύριον ἡμῶν ἐκ νεκρῶν ὃς παρεδόθη διὰ τὰ παραπτώματα ἡμῶν καὶ ἠγέρθη διὰ τὴν δικαίωσιν ἡμῶν δικαιωθέντες οὖν ἐκ πίστεως εἰρήνην ἔχομεν ἔχωμεν πρὸς τὸν Θεὸν διὰ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ διʼ οὗ καὶ τὴν προσαγωγὴν ἐσχήκαμεν ἐν τῇ πίστει εἰς τὴν χαράν χάριν ταύτην ἐν ἑστήκαμεν καὶ καυχώμεθα ἐπʼ ἐλπίδι τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ οὐ μόνον δέ ἀδελφοί ἀλλὰ καὶ καυχώμεθα καυχώμενοι ἐν ταῖς θλίψεσιν εἰδότες ὅτι θλῖψις ὑπομονὴν κατεργάζεται δὲ ὑπομονὴ δοκιμήν δὲ δοκιμὴ ἐλπίδα δὲ ἐλπὶς οὐ καταισχύνει ὅτι ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἐκκέχυται ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν ἡμῶν διὰ Πνεύματος Ἁγίου τοῦ δοθέντος ἡμῖν ἔτι εἴ γὰρ γε Χριστὸς ὄντων ἡμῶν ἀσθενῶν ἔτι κατὰ καιρὸν ὑπὲρ ἀσεβῶν ἀπέθανεν μόγις μόλις γὰρ ὑπὲρ δικαίου τις ἀποθανεῖται ὑπὲρ γὰρ τοῦ ἀγαθοῦ τάχα τις καὶ τολμᾷ ἀποθανεῖν συνίστησιν δὲ τὴν ἑαυτοῦ ἀγάπην εἰς ἡμᾶς Θεὸς ὅτι ἔτι ἁμαρτωλῶν ὄντων ἡμῶν Χριστὸς ὑπὲρ ἡμῶν ἀπέθανεν πολλῷ οὖν μᾶλλον δικαιωθέντες ἐν νῦν ἐν τῷ αἵματι αὐτοῦ σωθησόμεθα διʼ αὐτοῦ ἀπὸ τῆς ὀργῆς εἰ γὰρ ἐχθροὶ ὄντες κατηλλάγημεν τῷ Θεῷ διὰ τοῦ θανάτου τοῦ Υἱοῦ αὐτοῦ πολλῷ μᾶλλον καταλλαγέντες σωθησόμεθα ἐν τῇ ζωῇ αὐτοῦ οὐ μόνον δέ ἀλλὰ καὶ καυχώμενοι ἐν τῷ Θεῷ διὰ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ διʼ οὗ νῦν τὴν καταλλαγὴν ἐλάβομεν διὰ τοῦτο ὥσπερ διʼ ἑνὸς ἀνθρώπου ἁμαρτία εἰς τὸν κόσμον εἰσῆλθεν καὶ διὰ τῆς ἁμαρτίας θάνατος καὶ οὕτως εἰς πάντας ἀνθρώπους θάνατος διῆλθεν ἐφʼ πάντες ἥμαρτον ἄχρι γὰρ νόμου ἁμαρτία ἦν ἐν κόσμῳ ἁμαρτία δὲ οὐκ ἐλλογεῖται ἐλλογᾶται ἐνελογεῖτο ἐλλογᾶτο μὴ ὄντος νόμου ἀλλʼ ἐβασίλευσεν θάνατος ἀπὸ Ἀδὰμ μέχρι Μωϋσέως καὶ ἐπὶ τοὺς μὴ ἁμαρτήσαντας ἐν ἐπὶ τῷ ὁμοιώματι τῆς παραβάσεως Ἀδάμ ὅς ἐστιν τύπος τοῦ μέλλοντος ἀλλʼ οὐχ ὡς τὸ παράπτωμα οὕτως καὶ τὸ χάρισμα εἰ γὰρ τῷ τοῦ ἑνὸς παραπτώματι οἱ πολλοὶ ἀπέθανον πολλῷ οὖν μᾶλλον χάρις τοῦ Θεοῦ καὶ δωρεὰ ἐν χάριτι τῇ τοῦ ἑνὸς ἀνθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς τοὺς πολλοὺς ἐπερίσσευσεν καὶ οὐχ ὡς διʼ ἑνὸς ἁμαρτήσαντος ἀμάρτητος τὸ δώρημα τὸ μὲν γὰρ κρίμα ἐξ ἑνὸς εἰς κατάκριμα τὸ δὲ χάρισμα ἐκ πολλῶν παραπτωμάτων εἰς δικαίωμα εἰ γὰρ τῷ τοῦ ἐν ἑνὸς ἑνί παραπτώματι θάνατος ἐβασίλευσεν διὰ τοῦ ἑνός πολλῷ μᾶλλον οἱ τὴν περισσείαν τῆς δικαιοσύνης χάριτος καὶ τῆς δωρεᾶς καὶ τῆς χάριτος δικαιοσύνης λαμβάνοντες ἐν ζωῇ βασιλεύσουσιν διὰ τοῦ ἑνὸς Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἄρα οὖν ὡς διʼ ἑνὸς ἀνθρώπου παραπτώματος εἰς πάντας ἀνθρώπους εἰς κατάκριμα οὕτως καὶ διʼ ἑνὸς δικαιώματος εἰς πάντας ἀνθρώπους εἰς δικαίωσιν ζωῆς ὥσπερ γὰρ διὰ τῆς παρακοῆς τοῦ ἑνὸς ἀνθρώπου ἁμαρτωλοὶ κατεστάθησαν κατέστησαν οἱ πολλοί οὕτως καὶ διὰ τῆς τῇ ὑπακοῆς ὑπακοῇ τοῦ ἑνὸς δίκαιοι κατασταθήσονται οἱ πολλοί νόμος δὲ παρεισῆλθεν ἵνα πλεονάσῃ τὸ παράπτωμα οὗ δὲ ἐπλεόνασεν ἁμαρτία ὑπερεπερίσσευσεν χάρις ἵνα ὥσπερ ἐβασίλευσεν ἁμαρτία ἐν τῷ θανάτῳ οὕτως καὶ χάρις καὶ βασιλεύσῃ διὰ δικαιοσύνης εἰς ζωὴν αἰώνιον διὰ Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν τί οὖν ἐροῦμεν ἐπιμένωμεν ἐπιμένομεν ἐπιμενοῦμεν τῇ ἁμαρτίᾳ ἵνα χάρις πλεονάσῃ μὴ γένοιτο οἵτινες ἀπεθάνομεν τῇ ἁμαρτίᾳ πῶς ἔτι ζήσομεν ζήσωμεν ἐν αὐτῇ ἔτι ἀγνοεῖτε ἀδελφοί ὅτι ὅσοι ἐβαπτίσθημεν εἰς Χριστὸν Ἰησοῦν εἰς τὸν θάνατον αὐτοῦ ἐβαπτίσθημεν συνετάφημεν οὖν αὐτῷ διὰ τοῦ βαπτίσματος εἰς τὸν θάνατον ἵνα ὥσπερ ἠγέρθη Χριστὸς ἐκ νεκρῶν διὰ τῆς δόξης τοῦ Πατρός οὕτως καὶ ἡμεῖς ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν εἰ γὰρ σύμφυτοι γεγόναμεν τῷ ὁμοιώματι τοῦ θανάτου αὐτοῦ ἀλλὰ καὶ τῆς ἀναστάσεως ἐσόμεθα καὶ τοῦτο γινώσκοντες ὅτι παλαιὸς ἡμῶν ἄνθρωπος συνεσταυρώθη ἵνα καταργηθῇ καταργήσῃ τὸ σῶμα τῆς ἁμαρτίας τοῦ μηκέτι δουλεύειν ἡμᾶς τῇ ἁμαρτίᾳ γὰρ ἀποθανὼν δεδικαίωται ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας εἰ γάρ δὲ ἀπεθάνομεν σὺν Χριστῷ πιστεύομεν ὅτι καὶ συζήσομεν αὐτῷ εἰδότες ὅτι Χριστὸς ἐγερθεὶς ἐκ νεκρῶν οὐκέτι ἀποθνῄσκει θάνατος αὐτοῦ οὐκέτι κυριεύει γὰρ ἀπέθανεν τῇ ἁμαρτίᾳ ἀπέθανεν ἐφάπαξ δὲ ζῇ ζῇ τῷ Θεῷ οὕτως καὶ ὑμεῖς λογίζεσθε ἑαυτοὺς εἶναι νεκροὺς μὲν εἶναι τῇ ἁμαρτίᾳ ζῶντας δὲ τῷ Θεῷ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν μὴ οὖν βασιλευέτω ἁμαρτία ἐν τῷ θνητῷ ὑμῶν σώματι εἰς τὸ ὑπακούειν αὐτῇ ἐν ταῖς ἐπιθυμίαις αὐτοῦ καὶ μηδὲ παριστάνετε τὰ μέλη ὑμῶν ὅπλα ἀδικίας τῇ ἁμαρτίᾳ ἀλλὰ παραστήσατε ἑαυτοὺς τῷ Θεῷ ὡσεὶ ὡς ἐκ νεκρῶν ζῶντας ζῶντες καὶ τὰ μέλη ὑμῶν ὅπλα δικαιοσύνης τῷ Θεῷ ἁμαρτία γὰρ ὑμῶν οὐκέτι οὐ κυριεύσει οὐ γάρ ἐστε ὑπὸ νόμον ἀλλὰ ὑπὸ χάριν τί οὖν ἁμαρτήσωμεν ἁμαρτήσομεν ὅτι οὐκ ἐσμὲν ὑπὸ νόμον ἀλλὰ ὑπὸ χάριν μὴ γένοιτο οὐκ οἴδατε ὅτι παριστάνετε ἑαυτοὺς δούλους εἰς ὑπακοήν δοῦλοί ἐστε ὑπακούετε ἤτοι ἁμαρτίας εἰς θάνατον ὑπακοῆς εἰς δικαιοσύνην χάρις δὲ τῷ Θεῷ ὅτι ἦτε δοῦλοι τῆς ἁμαρτίας ὑπηκούσατε δὲ ἐκ καθαρᾶς καρδίας εἰς ὃν παρεδόθητε τύπον διδαχῆς ἐλευθερωθέντες οὖν δὲ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας ἐδουλώθητε τῇ δικαιοσύνῃ ἀνθρώπινον λέγω διὰ τὴν ἀσθένειαν τῆς σαρκὸς ὑμῶν ὥσπερ γὰρ παρεστήσατε τὰ μέλη ὑμῶν δοῦλα τῇ ἀκαθαρσίᾳ καὶ τῇ ἀνομίᾳ εἰς τὴν ἀνομίαν οὕτως νῦν παραστήσατε τὰ μέλη ὑμῶν ὅπλα δοῦλα τῇ δικαιοσύνῃ εἰς ἁγιασμόν ὅτε γὰρ δοῦλοι ἦτε τῆς ἁμαρτίας ἐλεύθεροι ἦτε τῇ δικαιοσύνῃ τίνα οὖν καρπὸν εἴχετε τότε ἐφʼ οἷς νῦν ἐπαισχύνεσθε τὸ μὲν γὰρ τέλος ἐκείνων θάνατος νυνὶ δέ ἐλευθερωθέντες ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας δουλωθέντες δὲ τῷ Θεῷ ἔχετε τὸν καρπὸν ὑμῶν εἰς ἁγιασμόν τὸ τε δὲ τέλος ζωὴν αἰώνιον τὰ γὰρ ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος τὸ δὲ χάρισμα τοῦ Θεοῦ ζωὴ αἰώνιος ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν ἀγνοεῖτε ἀδελφοί γινώσκουσιν γὰρ νόμον λαλῶ ὅτι νόμος κυριεύει τοῦ ἀνθρώπου ἐφʼ ὅσον χρόνον ζῇ γὰρ ὕπανδρος γυνὴ τῷ ζῶντι ἀνδρὶ δέδεται νόμῳ ἐὰν δὲ ἀποθάνῃ ἀνήρ κατήργηται ἀπὸ τοῦ νόμου τοῦ ἀνδρός ἄρα οὖν ζῶντος τοῦ ἀνδρὸς μοιχαλὶς χρηματίσει γυνὴ ἐὰν γένηται ἀνδρὶ ἑτέρῳ ἐὰν δὲ ἀποθάνῃ ἀνήρ ἐλευθέρα ἐστὶν ἀπὸ τοῦ νόμου τοῦ μὴ εἶναι αὐτὴν μοιχαλίδα γενομένην ἀνδρὶ ἑτέρῳ ὥστε ἀδελφοί μου καὶ ὑμεῖς ἀδελφοί μου ἐθανατώθητε τῷ νόμῳ διὰ τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ εἰς τὸ γενέσθαι ὑμᾶς ἑτέρῳ τῷ ἐκ νεκρῶν ἐγερθέντι ἵνα καρποφορήσωμεν τῷ Θεῷ ὅτε γὰρ ἦμεν ἐν τῇ σαρκί τὰ παθήματα τῶν ἁμαρτιῶν τὰ διὰ τοῦ νόμου ἐνηργεῖτο ἐν τοῖς μέλεσιν ἡμῶν εἰς τὸ καρποφορῆσαι τῷ θανάτῳ νυνὶ δὲ κατηργήθημεν ἀπὸ τοῦ νόμου ἀποθανόντες ἐν κατειχόμεθα ὥστε δουλεύειν ἡμᾶς ἐν καινότητι Πνεύματος καὶ οὐ παλαιότητι γράμματος τί οὖν ἐροῦμεν νόμος ἁμαρτία μὴ γένοιτο ἀλλὰ τὴν ἁμαρτίαν οὐκ ἔγνων ἔγνω εἰ μὴ διὰ νόμου τήν τε γὰρ ἐπιθυμίαν οὐκ ᾔδειν εἰ μὴ νόμος ἔλεγεν οὐκ ἐπιθυμήσεις ἀφορμὴν δὲ λαβοῦσα ἁμαρτία διὰ τῆς ἐντολῆς κατειργάσατο ἐν ἐμοὶ πᾶσαν ἐπιθυμίαν χωρὶς γὰρ νόμου ἁμαρτία νεκρά ἐγὼ δὲ ἔζων ἔζην χωρὶς νόμου ποτέ ἐλθούσης δὲ τῆς ἐντολῆς ἁμαρτία ἀνέζησεν ἐγὼ δὲ ἀπέθανον καὶ εὑρέθη μοι ἐντολὴ εἰς ζωὴν αὕτη εἰς θάνατον γὰρ ἁμαρτία ἀφορμὴν λαβοῦσα διὰ τῆς ἐντολῆς ἐξηπάτησέν με καὶ διʼ αὐτῆς ἀπέκτεινεν ὥστε μὲν νόμος ἅγιος καὶ ἐντολὴ ἁγία καὶ δικαία καὶ ἀγαθή τὸ οὖν ἀγαθὸν ἐμοὶ γέγονεν ἐγένετο θάνατος μὴ γένοιτο ἀλλὰ ἁμαρτία ἵνα φανῇ ἁμαρτία διὰ τοῦ ἀγαθοῦ μοι κατεργαζομένη θάνατον ἵνα γένηται καθʼ ὑπερβολὴν ἁμαρτωλὸς ἁμαρτία διὰ τῆς ἐντολῆς οἴδαμεν δὲ γὰρ ὅτι νόμος πνευματικός ἐστιν ἐγὼ δὲ σάρκινός σάρκικός εἰμι πεπραμένος ὑπὸ τὴν ἁμαρτίαν γὰρ κατεργάζομαι οὐ γινώσκω οὐ γὰρ θέλω τοῦτο πράσσω ἀλλʼ μισῶ τοῦτο ποιῶ εἰ δὲ οὐ θέλω τοῦτο ποιῶ σύμφημι τῷ νόμῳ ὅτι καλός νυνὶ δὲ οὐκέτι ἐγὼ κατεργάζομαι αὐτὸ ἀλλʼ ἐνοικοῦσα οἰκοῦσα ἐν ἐμοὶ ἁμαρτία οἶδα γὰρ ὅτι οὐκ οἰκεῖ ἐν ἐμοί τοῦτʼ ἔστιν ἐν τῇ σαρκί μου ἀγαθόν τὸ γὰρ θέλειν παράκειταί μοι τὸ δὲ κατεργάζεσθαι τὸ καλὸν οὔ εὑρίσκω οὐ γὰρ θέλω τοῦτο ποιῶ ἀγαθόν ἀλλʼ οὐ θέλω κακὸν τοῦτο πράσσω εἰ δὲ οὐ θέλω ἐγὼ τοῦτο ποιῶ οὐκέτι ἐγὼ κατεργάζομαι αὐτὸ ἀλλʼ οἰκοῦσα ἐν ἐμοὶ ἁμαρτία εὑρίσκω ἄρα τὸν νόμον τῷ θέλοντι ἐμοὶ ποιεῖν τὸ καλὸν ὅτι ἐμοὶ τὸ κακὸν παράκειται συνήδομαι γὰρ τῷ νόμῳ τοῦ νοὸς Θεοῦ κατὰ τὸν ἔσω ἄνθρωπον βλέπω δὲ ἕτερον νόμον ἐν τοῖς μέλεσίν μου ἀντιστρατευόμενον καὶ αἰχμαλωτίζοντά τῷ νόμῳ τοῦ νοός μου καὶ αἰχμαλωτίζοντά με ἐν τῷ νόμῳ τῆς ἁμαρτίας τῷ ὄντι ἐν τοῖς μέλεσίν μου ταλαίπωρος ἐγὼ ἄνθρωπος τίς με ῥύσεται ἐκ τοῦ σώματος τοῦ θανάτου τούτου ἐυχαριστῶ χάρις δὲ τῷ Θεῷ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν ἄρα οὖν αὐτὸς ἐγὼ τῷ μὲν νοῒ δουλεύω τῷ νόμῳ Θεοῦ τῇ δὲ σαρκὶ νόμῳ ἁμαρτίας οὐδὲν ἄρα νῦν κατάκριμα τοῖς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ μὴ κατὰ σάρκα περιπατοῦσιν ἀλλὰ κατὰ Πνεῦμα γὰρ νόμος τοῦ Πνεύματος τῆς ζωῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ἠλευθέρωσέν σε με ἀπὸ τοῦ νόμου τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ θανάτου τὸ γὰρ ἀδύνατον τοῦ νόμου ἐν ἠσθένει διὰ τῆς σαρκός Θεὸς τὸν αὐτοῦ ἑαυτοῦ Υἱὸν πέμψας ἐν ὁμοιώματι σαρκὸς ἁμαρτίας καὶ περὶ ἁμαρτίας κατέκρινεν τὴν ἁμαρτίαν ἐν τῇ σαρκί ἵνα τὸ δικαίωμα τοῦ νόμου πληρωθῇ ἐν ἡμῖν τοῖς μὴ κατὰ σάρκα περιπατοῦσιν ἀλλὰ κατὰ Πνεῦμα οἱ γὰρ κατὰ σάρκα ὄντες τὰ τῆς σαρκὸς φρονοῦσιν οἱ δὲ κατὰ Πνεῦμα τὰ τοῦ Πνεύματος τὸ γὰρ φρόνημα τῆς σαρκὸς θάνατος τὸ δὲ φρόνημα τοῦ Πνεύματος ζωὴ καὶ εἰρήνη διότι τὸ φρόνημα τῆς σαρκὸς ἔχθρα εἰς Θεόν τῷ γὰρ νόμῳ τοῦ Θεοῦ οὐχ ὑποτάσσεται οὐδὲ γὰρ δύναται οἱ δὲ ἐν σαρκὶ ὄντες Θεῷ ἀρέσαι οὐ δύνανται ὑμεῖς δὲ οὐκ ἐστὲ ἐν σαρκὶ ἀλλʼ ἐν Πνεύματι εἴπερ Πνεῦμα Θεοῦ οἰκεῖ ἐν ὑμῖν εἰ δέ τις Πνεῦμα Χριστοῦ οὐκ ἔχει οὗτος οὐκ ἔστιν αὐτοῦ εἰ δὲ Χριστὸς ἐν ὑμῖν τὸ μὲν σῶμα νεκρὸν διὰ ἁμαρτίαν τὸ δὲ Πνεῦμα ζωὴ διὰ δικαιοσύνην εἰ δὲ τὸ Πνεῦμα τοῦ ἐγείραντος τὸν Ἰησοῦν ἐκ νεκρῶν οἰκεῖ ἐν ὑμῖν ἐγείρας τὸν Χριστὸν ἐκ νεκρῶν Χριστὸν Ἰησοῦν Χριστὸν ζῳοποιήσει καὶ τὰ θνητὰ σώματα ὑμῶν διὰ τοῦ τὸ ἐνοικοῦντος ἐνοικοῦν αὐτοῦ αὑτοί Πνεῦμα πνεύματος ἐν ὑμῖν ἄρα οὖν ἀδελφοί ὀφειλέται ἐσμέν οὐ τῇ σαρκὶ τοῦ κατὰ σάρκα ζῆν εἰ γὰρ κατὰ σάρκα ζῆτε μέλλετε ἀποθνῄσκειν εἰ δὲ Πνεύματι τὰς πράξεις τοῦ σώματος θανατοῦτε ζήσεσθε ὅσοι γὰρ Πνεύματι Θεοῦ ἄγονται οὗτοι εἰσιν υἱοὶ εἰσιν Θεοῦ εἰσιν οὐ γὰρ ἐλάβετε πνεῦμα δουλείας πάλιν εἰς φόβον ἀλλὰ ἐλάβετε Πνεῦμα υἱοθεσίας ἐν κράζομεν Ἀββά Πατήρ αὐτὸ τὸ Πνεῦμα συμμαρτυρεῖ τῷ Πνεύματι ἡμῶν ὅτι ἐσμὲν τέκνα Θεοῦ εἰ δὲ τέκνα καὶ κληρονόμοι κληρονόμοι μὲν Θεοῦ συγκληρονόμοι δὲ Χριστοῦ εἴπερ πάσχομεν συμπάσχομεν συμπάσχωμεν ἵνα καὶ συνδοξασθῶμεν λογίζομαι δὲ γὰρ ὅτι οὐκ ἄξια τὰ παθήματα τοῦ νῦν καιροῦ πρὸς τὴν μέλλουσαν δόξαν ἀποκαλυφθῆναι εἰς ἡμᾶς γὰρ ἀποκαραδοκία τῆς κτίσεως τὴν ἀποκάλυψιν τῶν υἱῶν τοῦ Θεοῦ ἀπεκδέχεται τῇ γὰρ ματαιότητι κτίσις ὑπετάγη οὐχ ἑκοῦσα ἀλλὰ διὰ τὸν ὑποτάξαντα ἐφʼ ἑλπίδι διότι ὅτι καὶ αὐτὴ κτίσις ἐλευθερωθήσεται ἐλευθερώθη ἐκ ἀπὸ τῆς δουλείας τῆς φθορᾶς εἰς τὴν ἐλευθερίαν τῆς δόξης τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ οἴδαμεν δὲ γὰρ ὅτι πᾶσα κτίσις συστενάζει καὶ συνωδίνει ἄχρι τοῦ νῦν οὐ μόνον δέ ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ τὴν ἀπαρχὴν τοῦ Πνεύματος ἔχοντες καὶ ἡμεῖς καὶ αὐτοὶ ἐν ἑαυτοῖς στενάζομεν υἱοθεσίαν ἀπεκδεχόμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν τοῦ σώματος ἡμῶν τῇ γὰρ ἐλπίδι ἐσώθημεν ἐλπὶς δὲ βλεπομένη οὐκ ἔστιν ἐλπίς γὰρ βλέπει τις τί καί ὑπομένει ἐλπίζει εἰ δὲ οὐ βλέπομεν ἐλπίζομεν διʼ ὑπομονῆς ἀπεκδεχόμεθα ὡσαύτως δὲ καὶ τὸ Πνεῦμα συναντιλαμβάνεται ταῖς τῇ ἀσθενείαις ἀσθενείᾳ ἡμῶν τὸ γὰρ τί προσευξώμεθα προσευξόμεθα καθὸ δεῖ οὐκ οἴδαμεν ἀλλὰ αὐτὸ τὸ Πνεῦμα ὑπερεντυγχάνει ὑπὲρ ἡμῶν στεναγμοῖς ἀλαλήτοις δὲ ἐραυνῶν τὰς καρδίας οἶδεν τί τὸ φρόνημα τοῦ Πνεύματος ὅτι κατὰ Θεὸν ἐντυγχάνει ὑπὲρ ἁγίων οἴδαμεν δὲ ὅτι τοῖς ἀγαπῶσιν τὸν Θεὸν πάντα πᾶν συνεργεῖ Θεὸς εἰς ἀγαθόν τοῖς κατὰ πρόθεσιν κλητοῖς οὖσιν ὅτι οὓς προέγνω καὶ προώρισεν συμμόρφους τῆς εἰκόνος τοῦ Υἱοῦ αὐτοῦ εἰς τὸ εἶναι αὐτὸν πρωτότοκον ἐν πολλοῖς ἀδελφοῖς οὔ οὓς δὲ προέγνω προώρισεν τούτους καὶ ἐκάλεσεν οὔ καὶ οὓς ἐκάλεσεν τούτους καὶ ἐδικαίωσεν καὶ οὓς δὲ ἐδικαίωσεν τούτους καὶ ἐδόξασεν τί οὖν ἐροῦμεν πρὸς ταῦτα εἰ Θεὸς ὑπὲρ ἡμῶν τίς καθʼ ἡμῶν ὅς γε τοῦ ἰδίου Υἱοῦ οὐκ ἐφείσατο ἀλλὰ ὑπὲρ ἡμῶν πάντων παρέδωκεν αὐτόν πάντων πῶς οὐχὶ καὶ σὺν αὐτῷ ἡμῖν τὰ πάντα ἡμῖν χαρίσεται τίς ἐγκαλέσει κατὰ ἐκλεκτῶν Θεοῦ Θεὸς δικαιῶν τίς κατακρίνων κατακρινῶν ἅμα δὲ Χριστὸς Ἰησοῦς ἀποθανών μᾶλλον δὲ καὶ ἐγερθείς ἐκ νεκρῶν ὅς καί ἐστιν ἐν δεξιᾷ τοῦ Θεοῦ ὃς καὶ ἐντυγχάνει ἐντυγχάνῃ ὑπὲρ ἡμῶν τίς ἡμᾶς χωρίσει χωρίσῃ ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ τῆς ἐν Χριστοῦ χριστῷ Ἰησοῦ θλῖψις στενοχωρία διωγμὸς λιμὸς γυμνότης κίνδυνος μάχαιρα καθὼς γέγραπται ὅτι ἕνεκεν ἕνεκά σοῦ θανατούμεθα ὅλην τὴν ἡμέραν ἐλογίσθημεν ὡς πρόβατα σφαγῆς ἀλλʼ ἐν τούτοις πᾶσιν ὑπερνικῶμεν διὰ τοῦ ἀγαπήσαντος ἡμᾶς πέπεισμαι γὰρ ὅτι οὔτε θάνατος οὔτε ζωὴ οὔτε ἄγγελοι οὔτε ἀρχαὶ οὔτε οὖ ἐξουσίαι οὔτε δυνάμεις οὔτε ἐνεστῶτα οὔτε μέλλοντα οὔτε δυνάμεις οὔτε ὕψωμα οὔτε βάθος οὔτε τις κτίσις ἑτέρα δυνήσεται ἡμᾶς χωρίσαι ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ τοῦ Κυρίῳ Κυρίου ἡμῶν ἀλήθειαν λέγω ἐν Χριστῷ οὐ ψεύδομαι συμμαρτυρούσης μοι τῆς συνειδήσεώς μου ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ ὅτι λύπη μοί λύπη ἐστιν μεγάλη καὶ ἀδιάλειπτος ὀδύνη τῇ καρδίᾳ μου ηὐχόμην εὐχόμην γὰρ αὐτὸς ἐγὼ εἶναι ἀνάθεμα εἶναι αὐτὸς ἐγὼ ἀπὸ τοῦ Χριστοῦ ὑπὲρ τῶν ἀδελφῶν μου τῶν συγγενῶν μου κατὰ σάρκα οἵτινές εἰσιν Ἰσραηλῖται ὧν υἱοθεσία υἱοθεσίαν καὶ δόξα καὶ αἱ διαθῆκαι διαθήκη καὶ νομοθεσία καὶ λατρεία καὶ αἱ ἐπαγγελίαι ὧν οἱ πατέρες καὶ ἐξ ὧν Χριστὸς τὸ τὰ κατὰ σάρκα ὢν ἐπὶ πάντων Θεὸς εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας ἀμήν οὐχ οἷον δὲ ὅτι ἐκπέπτωκεν λόγος τοῦ Θεοῦ οὐ γὰρ πάντες οἱ ἐξ Ἰσραήλ οὗτοι Ἰσραήλ οὗθʼ οὐδʼ ὅτι εἰσὶν σπέρμα Ἀβραάμ πάντες τέκνα ἀλλʼ ἐν Ἰσαὰκ κληθήσεταί σοι σπέρμα τοῦτʼ ἔστιν ὅτι οὐ τὰ τέκνα τῆς σαρκὸς ταῦτα τέκνα τοῦ Θεοῦ ἀλλὰ τὰ τέκνα τῆς ἐπαγγελίας λογίζεται εἰς σπέρμα ἐπαγγελίας γὰρ λόγος οὗτος κατὰ τὸν καιρὸν τοῦτον ἐλεύσομαι καὶ ἔσται τῇ Σάρρᾳ υἱός οὐ μόνον δέ ἀλλὰ καὶ Ῥεβέκκα ἐξ ἑνὸς κοίτην ἔχουσα Ἰσαὰκ τοῦ πατρὸς ἡμῶν μήπω γὰρ γεννηθέντων μηδὲ πραξάντων τι ἀγαθὸν φαῦλον κακὸν ἵνα κατʼ ἐκλογὴν ἐκλογῇ τοῦ πρόθεσις τοῦ Θεοῦ πρόθεσις μένῃ μείνῃ οὐκ ἐξ ἔργων ἀλλʼ ἐκ τοῦ καλοῦντος ἐρρέθη αὐτῇ ὅτι μείζων μεῖζον δουλεύσει τῷ ἐλάσσονι καθάπερ καθὼς γέγραπται τὸν Ἰακὼβ ἠγάπησα τὸν δὲ Ἠσαῦ ἐμίσησα τί οὖν ἐροῦμεν μὴ ἀδικία παρὰ τῷ Θεῷ μὴ γένοιτο τῷ Μωϋσεῖ γὰρ Μωϋσεῖ λέγει ἐλεήσω ὃν ἂν ἐλεῶ καὶ οἰκτειρήσω ὃν ἂν οἰκτείρω ἄρα οὖν οὐ τοῦ τρέχοντος θέλοντος οὐδὲ τοῦ θέλοντος τρέχοντος ἀλλὰ τοῦ ἐλεῶντος ἐλεοῦντος Θεοῦ λέγει γὰρ Γραφὴ τῷ Φαραὼ ὅτι εἰς αὐτὸ τοῦτο ἐξήγειρά σε ὅπως ἐνδείξωμαι ἐνδείξομαι ἐν σοὶ τὴν δύναμίν μου καὶ ὅπως διαγγελῇ τὸ ὄνομά μου ἐν πάσῃ τῇ γῇ ἄρα οὖν ὃν θέλει ἐλεεῖ ἐλεά ὃν δὲ θέλει σκληρύνει ἐρεῖς μοι οὖν μοι τί οὖν ἔτι μέμφεται τῷ γὰρ βουλήματι αὐτοῦ τίς ἀνθέστηκεν μενοῦνγε ἄνθρωπε μενοῦνγε μενοῦν σὺ τίς εἶ ἀνταποκρινόμενος τῷ Θεῷ μὴ ἐρεῖ τὸ πλάσμα τῷ πλάσαντι αὐτόν τί με ἐποίησας οὕτως οὐκ ἔχει ἐξουσίαν κεραμεὺς τοῦ πηλοῦ ἐκ τοῦ αὐτοῦ φυράματος ποιῆσαι μὲν εἰς τιμὴν σκεῦος δὲ εἰς ἀτιμίαν εἰ δὲ θέλων Θεὸς ἐνδείξασθαι τὴν ὀργὴν καὶ γνωρίσαι τὸ δυνατὸν αὐτοῦ ἤνεγκεν ἐν πολλῇ μακροθυμίᾳ σκεύη ὀργῆς κατηρτισμένα εἰς ἀπώλειαν καὶ ἵνα γνωρίσῃ τὸν τὸ πλοῦτον πλοῦτος τῆς δόξης αὐτοῦ ἐπὶ σκεύη ἐλέους προητοίμασεν εἰς δόξαν οὓς καὶ ἐκάλεσεν ἡμᾶς οὐ μόνον ἐξ Ἰουδαίων ἀλλὰ καὶ ἐξ ἐθνῶν ὡς καὶ ἐν τῷ Ὡσηὲ λέγει λέγεν καλέσω τὸν οὐ λαόν μου λαόν μου καὶ τὴν οὐκ ἠγαπημένην ἠγαπημένην καὶ ἔσται ἐν τῷ τόπῳ οὗ ἐάν κληθήσονται ἐρρέθη αὐτοῖς οὐ λαός μου ὑμεῖς ἐκεῖ κληθήσονται υἱοὶ Θεοῦ ζῶντος Ἠσαΐας δὲ κράζει ὑπὲρ τοῦ Ἰσραήλ ἐὰν ἀριθμὸς τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ ὡς ἄμμος τῆς θαλάσσης τὸ ὑπόλειμμα κατάλειμμα σωθήσεται λόγον γὰρ συντελῶν καὶ συντέμνων ἐν δικαιοσύνῃ ὅτι λόγον συντετμημένον ποιήσει Κύριος ἐπὶ τῆς γῆς καὶ καθὼς προείρηκεν Ἠσαΐας εἰ μὴ Κύριος Σαβαὼθ ἐγκατέλιπεν ἐγκατέλειπεν ἡμῖν σπέρμα ὡς Σόδομα ἂν ἐγενήθημεν καὶ ὡς Γόμορρα ἂν ὡμοιώθημεν τί οὖν ἐροῦμεν ὅτι ἔθνη τὰ μὴ διώκοντα δικαιοσύνην κατέλαβεν τὴν δικαιοσύνην δικαιοσύνην δὲ τὴν ἐκ πίστεως Ἰσραὴλ δὲ διώκων νόμον δικαιοσύνης εἰς νόμον δικαιοσύνης οὐκ ἔφθασεν διὰ τί ὅτι οὐκ ἐκ πίστεως ἀλλʼ ὡς ἐξ ἔργων νόμου προσέκοψαν γὰρ τῷ λίθῳ τοῦ προσκόμματος καθὼς γέγραπται ἰδοὺ τίθημι ἐν Σιὼν Σιῷ λίθον προσκόμματος καὶ πέτραν σκανδάλου καὶ πᾶς πιστεύων ἐπʼ αὐτῷ οὐ καταισχυνθήσεται ἀδελφοί μὲν εὐδοκία τῆς ἐμῆς καρδίας καὶ δέησις πρὸς τὸν Θεὸν ὑπὲρ αὐτῶν τοῦ Ἰσραήλ ἐστιν εἰς σωτηρίαν μαρτυρῶ γὰρ αὐτοῖς ὅτι ζῆλον Θεοῦ ἔχουσιν ἀλλʼ οὐ κατʼ ἐπίγνωσιν ἀγνοοῦντες δὲ γὰρ τὴν τοῦ Θεοῦ δικαιοσύνην καὶ τὴν ἰδίαν δικαιοσύνην ζητοῦντες στῆσαι τῇ δικαιοσύνῃ τοῦ Θεοῦ οὐχ ὑπετάγησαν τέλος γὰρ νόμου Χριστὸς εἰς δικαιοσύνην παντὶ τῷ πιστεύοντι Μωϋσῆς γὰρ γράφει ὅτι τὴν δικαιοσύνην τὴν ἐκ τοῦ νόμου πίστεως ὅτι ποιήσας αὐτὰ ἄνθρωπος ζήσεται ἐν αὐτοῖς αὐτῇ δὲ ἐκ πίστεως δικαιοσύνη οὕτως λέγει μὴ εἴπῃς ἐν τῇ καρδίᾳ σου τίς ἀναβήσεται εἰς τὸν οὐρανόν τοῦτʼ ἔστιν Χριστὸν καταγαγεῖν τίς καταβήσεται εἰς τὴν Ἄβυσσον τοῦτʼ ἔστιν Χριστὸν ἐκ νεκρῶν ἀναγαγεῖν ἀλλὰ τί λέγει ἐγγύς σου τὸ ῥῆμά ἐστιν ἐν τῷ στόματί σου καὶ ἐν τῇ καρδίᾳ σου τοῦτʼ ἔστιν τὸ ῥῆμα τῆς πίστεως κηρύσσομεν ὅτι ἐὰν ὁμολογήσῃς τὸ ῥῆμα ἐν τῷ στόματί σου ὅτι Κύριον Κύριος Ἰησοῦν Ἰησοῦς Χριστὸν καὶ πιστεύσῃς ἐν τῇ καρδίᾳ σου ὅτι Θεὸς αὐτὸν ἤγειρεν αὑτόν ἐκ νεκρῶν σωθήσῃ καρδίᾳ γὰρ πιστεύεται εἰς δικαιοσύνην στόματι δὲ ὁμολογεῖται εἰς σωτηρίαν λέγει γὰρ Γραφή πᾶς πιστεύων ἐπʼ αὐτῷ οὐ καταισχυνθήσεται οὐ γάρ ἐστιν διαστολὴ Ἰουδαίου τε καὶ Ἕλληνος γὰρ αὐτὸς Κύριος πάντων πλουτῶν εἰς πάντας τοὺς ἐπικαλουμένους αὐτόν πᾶς γὰρ ὃς ἐάν ἂν ἐπικαλέσηται τὸ ὄνομα Κυρίου σωθήσεται πῶς οὖν ἐπικαλέσωνται ἐπικαλέσονται εἰς ὃν οὐκ ἐπίστευσαν πῶς δὲ πιστεύσουσιν πιστεύσωσιν οὗ οὐκ ἤκουσαν πῶς δὲ ἀκούσουσιν ἀκούσωνται ἀκούσονται ἀκούσωσιν χωρὶς κηρύσσοντος πῶς δὲ κηρύξουσιν κηρύξωσιν ἐὰν μὴ ἀποσταλῶσιν καθάπερ καθὼς γέγραπται ὅτι ὡς ὡραῖοι οἱ πόδες τῶν εὐαγγελιζομένων εἰρήνην τῶν εὐαγγελιζομένων τὰ ἀγαθά ἀλλʼ οὐ πάντες ὑπήκουσαν ἐν τῷ εὐαγγελίῳ καθὼς γέγραπται ἐν τῷ Ἠσαΐας Ἠσαΐᾳ γὰρ λέγει Κύριε τίς ἐπίστευσεν τῇ ἀκοῇ ἡμῶν ἄρα πίστις ἐξ ἀκοῆς δὲ ἀκοὴ διὰ ῥήματος Χριστοῦ Θεοῦ ἀλλὰ λέγω μὴ οὐκ ἤκουσαν μενοῦνγε εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν φθόγγος αὐτῶν καὶ εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης τὰ ῥήματα αὐτῶν ἀλλὰ λέγω μὴ Ἰσραὴλ οὐκ ἔγνω Ἰσραήλ πρῶτος Μωϋσῆς λέγει ἐγὼ παραζηλώσω αὑτούς ὑμᾶς ἐπʼ οὐκ ἔθνει ἐπʼ ἔθνει ἀσυνέτῳ παροργιῶ ὑμᾶς Ἠσαΐας δὲ ἀποτολμᾷ καὶ λέγει εὑρέθην ἐν τοῖς ἐμὲ μὴ ζητοῦσιν ἐμφανὴς ἐγενόμην ἐν τοῖς ἐμὲ μὴ ἐπερωτῶσιν πρὸς δὲ τὸν Ἰσραὴλ λέγει ὅλην τὴν ἡμέραν ἐξεπέτασα τὰς χεῖράς μου πρὸς λαὸν ἀπειθοῦντα καὶ ἀντιλέγοντα λέγω οὖν μὴ ἀπώσατο Θεὸς τὸν τὴν λαὸν κληρονομίαν αὐτοῦ ὃν προέγνω μὴ γένοιτο καὶ γὰρ ἐγὼ Ἰσραηλίτης Ἰστραηλίτης εἰμί ἐκ σπέρματος Ἀβραάμ φυλῆς Βενιαμίν οὐκ ἀπώσατο Θεὸς τὸν λαὸν αὐτοῦ ὃν προέγνω οὐκ οἴδατε ἐν Ἠλίᾳ τί λέγει Γραφή ὡς ἐντυγχάνει τῷ Θεῷ κατὰ τοῦ Ἰσραήλ λέγων Κύριε τοὺς προφήτας σου ἀπέκτειναν καὶ τὰ θυσιαστήριά σου κατέσκαψαν κἀγὼ ὑπελείφθην μόνος καὶ ζητοῦσιν τὴν ψυχήν μου ἀλλὰ τί λέγει αὐτῷ χρηματισμός κατέλιπον ἐμαυτῷ ἑπτακισχιλίους ἄνδρας οἵτινες οὐκ ἔκαμψαν γόνυ τῇ Βάαλ οὕτως οὖν καὶ ἐν τῷ νῦν καιρῷ λεῖμμα κατʼ ἐκλογὴν χάριτος γέγονεν εἰ δὲ χάριτι χάρις οὐκ οὐκέτι ἐξ ἔργων ἐπεὶ χάρις οὐκέτι γίνεται χάρις εἰ δὲ ἐξ ἔργων οὐκέτι ἐστὶν χάρις ἐπεὶ τὸ ἔργον οὐκέτι ἐστὶν χάρις ἔργον τί οὖν ἐπιζητεῖ Ἰσραήλ τοῦτο τούτου οὐκ ἐπέτυχεν δὲ ἐκλογὴ ἐπέτυχεν οἱ δὲ λοιποὶ ἐπωρώθησαν ἐπαρώθησαν καθάπερ καθὼς γέγραπται ἔδωκεν αὐτοῖς Θεὸς πνεῦμα κατανύξεως ὀφθαλμοὺς τοῦ μὴ βλέπειν καὶ ὦτα τοῦ μὴ ἀκούειν ἕως τῆς σήμερον ἡμέρας καθάπερ καὶ Δαυὶδ λέγει γενηθήτω τράπεζα αὐτῶν εἰς παγίδα καὶ εἰς θήραν καὶ εἰς σκάνδαλον καὶ εἰς ἀνταπόδομα αὐτοῖς σκοτισθήτωσαν οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτῶν τοῦ μὴ βλέπειν καὶ τὸν νῶτον αὐτῶν διὰ παντὸς σύγκαμψον λέγω οὖν μὴ ἔπταισαν ἵνα πέσωσιν μὴ γένοιτο ἀλλὰ τῷ αὐτῶν παραπτώματι σωτηρία τοῖς ἔθνεσιν εἰς τὸ παραζηλῶσαι αὐτούς εἰ δὲ τὸ παράπτωμα αὐτῶν πλοῦτος κόσμου καὶ τὸ ἥττημα αὐτῶν πλοῦτος ἐθνῶν πόσῳ μᾶλλον τὸ πλήρωμα αὐτῶν ὑμῖν οὖν δὲ γὰρ λέγω τοῖς ἔθνεσιν ἐφʼ ὅσον μὲν οὖν εἰμι ἐγὼ τῶν ἐθνῶν ἀπόστολος τὴν διακονίαν μου δοξάζω εἴ πως παραζηλώσω μου τὴν σάρκα καὶ σώσω τινὰς ἐξ αὐτῶν εἰ γὰρ ἀπολῇ ἀποβολὴ αὐτῶν καταλλαγὴ κόσμου τίς πρόληψις πρόσλημψις εἰ μὴ ζωὴ ἐκ νεκρῶν εἰ γάρ δὲ ἀπαρχὴ ἁγία καὶ τὸ φύραμα καὶ εἰ ῥίζα ἁγία καὶ οἱ κλάδοι εἰ δέ τινες τῶν κλάδων ἐξεκλάσθησαν σὺ δὲ ἀγριέλαιος ὢν ἐνεκεντρίσθης ἐν αὐτοῖς καὶ συγκοινωνὸς τῆς ῥίζης καὶ τῆς πιότητος τῆς ἐλαίας ἐγένου μὴ κατακαυχῶ τῶν κλάδων εἰ δὲ σὺ καυχᾶσαι κατακαυχᾶσαι οὐ σὺ τὴν ῥίζαν βαστάζεις ἀλλʼ ῥίζα σέ ἐρεῖς οὖν ἐξεκλάσθησαν οἱ κλάδοι ἵνα ἐγὼ ἐγκεντρισθῶ καλῶς τῇ ἀπιστίᾳ ἐκλάσθησαν ἐξεκλάσθησαν σὺ δὲ τῇ πίστει ἕστηκας μὴ ὑψηλοφρόνει ὑψηλὰ φρόνει ἀλλὰ φοβοῦ None εἰ γὰρ Θεὸς τῶν κατὰ φύσιν φύσει κλάδων οὐκ ἐφείσατο μή πως οὐδὲ σοῦ φείσεται ἴδε οὖν χρηστότητα καὶ ἀποτομίαν τοῦ Θεοῦ ἐπὶ μὲν τοὺς μὲν πεσόντας ἀποτομία ἀποτομίαν ἐπὶ δὲ σὲ χρηστότητα χρηστότητος χρηστότης Θεοῦ ἐὰν ἐπιμένῃς ἐπιμείνῃς τῇ χρηστότητι ἐπεὶ καὶ σὺ ἐκκοπήσῃ κἀκεῖνοι καὶ ἐκεῖνοι δέ ἐὰν μὴ ἐπιμένωσιν ἐπιμείνωσιν τῇ ἀπιστίᾳ ἐγκεντρισθήσονται δυνατὸς γάρ ἐστιν Θεὸς ἐστιν πάλιν ἐγκεντρίσαι αὐτούς εἰ γὰρ σὺ ἐκ τῆς κατὰ φύσιν ἐξεκόπης ἀγριελαίου καὶ παρὰ φύσιν ἐνεκεντρίσθης εἰς καλλιέλαιον πόσῳ μᾶλλον οὗτοι οἱ κατὰ φύσιν ἐγκεντρισθήσονται τῇ ἰδίᾳ ἐλαίᾳ οὐ θέλω γὰρ θέλω ὑμᾶς ἀγνοεῖν ἀδελφοί τὸ μυστήριον τοῦτο ἵνα μὴ ἦτε ἐν παρʼ ἑαυτοῖς φρόνιμοι ὅτι πώρωσις ἀπὸ μέρους τῷ Ἰσραὴλ γέγονεν ἄχρι οὗ τὸ πλήρωμα τῶν ἐθνῶν εἰσέλθῃ καὶ οὕτως πᾶς Ἰσραὴλ σωθήσεται καθὼς γέγραπται ἥξει ἐκ Σιὼν ῥυόμενος καὶ ἀποστρέψει ἀσεβεῖς ἀσεβείας ἀπὸ Ἰακώβ καὶ αὕτη αὐτοῖς παρʼ ἐμοῦ διαθήκη ὅταν ἀφέλωμαι τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν κατὰ μὲν τὸ εὐαγγέλιον ἐχθροὶ διʼ ὑμᾶς κατὰ δὲ τὴν ἐκλογὴν ἀγαπητοὶ διὰ τοὺς πατέρας ἀμεταμέλητα γὰρ τὰ χαρίσματα καὶ κτίσις κλῆσις τοῦ Θεοῦ ὥσπερ γὰρ καὶ ὑμεῖς ποτε ὑμεῖς ἠπειθήσατε τῷ Θεῷ νῦν νυνὶ δὲ ἠλεήθητε τῇ τούτων ἀπειθείᾳ οὕτως καὶ οὗτοι νῦν ἠπείθησαν τῷ ὑμετέρῳ ἐλέει ἵνα καὶ αὐτοὶ νῦν ἐλεηθῶσιν συνέκλεισεν γὰρ Θεὸς τοὺς τὰ πάντας πάντα εἰς ἀπείθειαν ἵνα τοὺς πάντας ἐλεήσῃ βάθος πλούτου καὶ σοφίας καὶ γνώσεως Θεοῦ ὡς ἀνεξεραύνητα τὰ κρίματα αὐτοῦ καὶ ἀνεξιχνίαστοι αἱ ὁδοὶ αὐτοῦ τίς γὰρ ἔγνω νοῦν Κυρίου τίς σύμβουλος αὐτοῦ ἐγένετο τίς προέδωκεν αὐτῷ καὶ ἀνταποδοθήσεται αὐτῷ ὅτι διʼ ἐξ αὐτοῦ καὶ ἐξ διʼ αὐτοῦ καὶ εἰς αὐτὸν τὰ πάντα αὐτῷ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας ἀμήν παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς ἀδελφοί διὰ τῶν οἰκτιρμῶν τοῦ Θεοῦ παραστῆσαι τὰ σώματα ὑμῶν ψυχὴν θυσίαν ζῶσαν ἁγίαν τῷ Θεῷ εὐάρεστον τῷ Θεῷ τὴν λογικὴν λατρείαν ὑμῶν καὶ μὴ συσχηματίζεσθε συσχηματίζεσθαι τῷ αἰωνίῳ αἰῶνι τούτῳ ἀλλὰ μεταμορφοῦσθε μεταμορφοῦσθαι τῇ ἀνακαινώσει τοῦ νοός ὑμῶν εἰς τὸ δοκιμάζειν ὑμᾶς τί τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ τὸ ἀγαθὸν καὶ εὐάρεστον καὶ τέλειον λέγω γὰρ διὰ τῆς χάριτος τῆς δοθείσης μοι παντὶ τῷ ὄντι ἐν ὑμῖν μὴ ὑπερφρονεῖν παρʼ δεῖ φρονεῖν ἀλλὰ φρονεῖν εἰς τὸ σωφρονεῖν ἑκάστῳ ὡς ἐμέρισεν Θεὸς ἐμέρισεν μέτρον πίστεως καθάπερ γὰρ ἐν ἑνὶ σώματι μέλη πολλὰ μέλη ἔχομεν τὰ δὲ μέλη πάντα οὐ τὴν αὐτὴν ἔχει πρᾶξιν ἔχει οὕτως οἱ πολλοὶ ἓν σῶμά ἐσμεν ἐν Χριστῷ τὸ δὲ καθʼ εἷς ἀλλήλων μέλη ἔχοντες δὲ χαρίσματα κατὰ τὴν χάριν τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν διάφορα εἴτε προφητείαν προφητείᾳ κατὰ τὴν ἀναλογίαν τῆς πίστεως εἴτε διακονίαν ἐν τῇ διακονίᾳ ἤτοι εἴτε διδάσκων διδασκαλίαν ἐν τῇ διδασκαλίᾳ εἴτε παρακαλῶν ἐν τῇ παρακλήσει μεταδιδοὺς ἐν ἁπλότητι προϊστάμενος προϊστανόμενος ἐν σπουδῇ ἐλεῶν ἐν ἱλαρότητι ἀγάπη ἀνυπόκριτος ἀποστυγοῦντες τὸ πονηρόν κολλώμενοι τῷ ἀγαθῷ τῇ φιλαδελφίᾳ εἰς ἀλλήλους φιλόστοργοι τῇ τιμῇ ἀλλήλους προηγούμενοι τῇ σπουδῇ μὴ ὀκνηροί τῷ πνεύματι ζέοντες τῷ καιρῷ Κυρίῳ δουλεύοντες τῇ ἐλπίδι χαίροντες τῇ θλίψει ὑπομένοντες τῇ προσευχῇ προσκαρτεροῦντες ταῖς χρείαις τῶν ἁγίων κοινωνοῦντες τὴν φιλοξενίαν διώκοντες εὐλογεῖτε τοὺς διώκοντας ὑμᾶς εὐλογεῖτε καὶ μὴ καταρᾶσθε χαίρειν μετὰ χαιρόντων καὶ κλαίειν μετὰ κλαιόντων τὸ αὐτὸ εἰς ἀλλήλους φρονοῦντες μὴ τὰ ὑψηλὰ φρονοῦντες ἀλλὰ τοῖς ταπεινοῖς συναγόμενοι συναπαγόμενοι μὴ γίνεσθε γίνεσθαι φρόνιμοι παρʼ ἑαυτοῖς μηδενὶ κακὸν ἀντὶ κακοῦ ἀποδιδόντες προνοούμενοι καλὰ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ ἐνώπιον τῶν πάντων ἀνθρώπων εἰ δυνατόν τὸ ἐξ ὑμῶν μετὰ πάντων ἀνθρώπων εἰρηνεύοντες μὴ ἑαυτοὺς ἐκδικοῦντες ἀγαπητοί ἀλλὰ δότε τόπον τῇ ὀργῇ γέγραπται γάρ ἐμοὶ ἐκδίκησις ἐγὼ ἀνταποδώσω λέγει Κύριος ἀλλὰ ἐὰν οὖν πεινᾷ ἐχθρός σου ψώμιζε αὐτόν ἐὰν διψᾷ πότιζε αὐτόν τοῦτο δὲ γὰρ ποιῶν ἄνθρακας πυρὸς σωρεύσεις ἐπὶ τὴν τῆς κεφαλὴν κεφαλῆς αὐτοῦ μὴ νῖκου νικῶ ὑπὸ τοῦ κακοῦ ἀλλὰ νίκα ἐν τῷ ἀγαθῷ τὸ κακόν πᾶσα πάσαις ψυχὴ ἐξουσίαις ὑπερεχούσαις ὑποτασσέσθω ὑποτάσσεσθε οὐ γὰρ ἔστιν ἐξουσία εἰ μὴ ὑπὸ ἀπὸ Θεοῦ αἱ δὲ οὖσαι ἐξουσίαι ὑπὸ τοῦ Θεοῦ τεταγμέναι εἰσίν ὥστε ἀντιτασσόμενος τῇ ἐξουσίᾳ τῇ τοῦ Θεοῦ διαταγῇ ἀνθέστηκεν οἱ δὲ ἀνθεστηκότες ἑαυτοῖς κρίμα λήμψονται οἱ γὰρ ἄρχοντες οὐκ εἰσὶν φόβος τῷ τῶν ἀγαθῷ ἀγαθῶν ἔργῳ ἔργων ἀλλὰ τῷ τῶν κακῷ κακῶν θέλεις δὲ μὴ φοβεῖσθαι τὴν ἐξουσίαν τὸ ἀγαθὸν ποίει καὶ ἕξεις ἔπαινον ἐξ αὐτῆς Θεοῦ γὰρ διάκονός ἐστιν σοὶ εἰς τὸ ἀγαθόν ἐὰν δὲ τὸ κακὸν ποιῇς φοβοῦ οὐ γὰρ εἰκῇ τὴν μάχαιραν φορεῖ Θεοῦ γὰρ διάκονός ἐστιν ἔκδικος εἰς ὀργὴν ἔκδικος ἔκδικος πράκτωρ ἐν τῷ τὸ κακὸν πράσσοντι διὸ καὶ ἀνάγκη ὑποτάσσεσθαι ὑποτάσσεσθε οὐ μόνον διὰ τὴν ὀργὴν ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν συνείδησιν διὰ τοῦτο γὰρ καὶ φόρους τελεῖτε λειτουργοὶ γὰρ Θεοῦ εἰσιν εἰς αὐτὸ τοῦτο προσκαρτεροῦντες ἀπόδοτε οὖν πᾶσι τὰς ὀφειλάς τῷ τὸν φόρον τὸν φόρον τῷ τὸ τέλος τὸ τέλος τῷ τὸν φόβον τὸν φόβον τῷ τὴν τιμὴν τὴν τιμήν μηδενὶ μηδὲν ὀφείλετε ὀφείλοντες εἰ μὴ τὸ ἀγαπᾶν ἀλλήλους ἀγαπᾶν γὰρ ἀγαπῶν τὸν ἕτερον νόμον πεπλήρωκεν τὸ γάρ οὐ μοιχεύσεις οὐ φονεύσεις οὐ κλέψεις οὐ ψευδομαρτυρήσεις οὐκ ἐπιθυμήσεις καὶ εἴ τις ἑτέρα εστιν ἐντολή ἐν τούτῳ τῷ λόγῳ τούτῳ ἀνακεφαλαιοῦται ἐν τῷ ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν ἑαυτόν ἀγάπη τῷ πλησίον κακὸν οὐκ ἐργάζεται πλήρωμα οὖν νόμου ἀγάπη καὶ τοῦτο ἰδόντες εἰδότες τὸν καιρόν ὅτι ὥρα ἡμᾶς ἤδη ᾔδει ὑμᾶς ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι νῦν γὰρ ἐγγύτερον ἡμῶν σωτηρία ὅτε ἐπιστεύσαμεν νὺξ προέκοψεν δὲ ἡμέρα ἤγγικεν ἤγγισεν ἀποβαλώμεθα ἀποθώμεθα οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους καὶ ἐνδυσώμεθα οὖν δὲ τὰ ἔργα ὅπλα τοῦ φωτός ὡς ἐν ἡμέρᾳ εὐσχημόνως περιπατήσωμεν μὴ κώμοις καὶ μέθαις μὴ κοίταις καὶ ἀσελγείαις μὴ ἔριδι ἔρισι καὶ ζήλῳ ζῆλοις ἀλλὰ ἐνδύσασθε ἐνδύσασθαι τὸν Κύριον Χριστόν Ἰησοῦν Χριστόν τὸν Κύριον ἡμῶν καὶ τῆς σαρκὸς πρόνοιαν μὴ ποιεῖσθε ποιεῖσθαι εἰς ἐπιθυμίας ἐπιθυμίαν τὸν δὲ ἀσθενοῦντα τῇ πίστει προσλαμβάνεσθε μὴ εἰς διακρίσεις διαλογισμῶν ὃς μὲν πιστεύει φαγεῖν πάντα δὲ ἀσθενῶν λάχανα ἐσθίει ἐσθιέτω ἐσθίων τὸν μὴ ἐσθίοντα μὴ κρινέτω ἐξουθενείτω καὶ δὲ μὴ ἐσθίων τὸν ἐσθίοντα ἐσθοντα μὴ κρινέτω Θεὸς γὰρ αὐτὸν προσελάβετο σὺ τίς εἶ κρίνων ἀλλότριον οἰκέτην τῷ ἰδίῳ κυρίῳ στήκει πίπτει σταθήσεται δέ δυνατεῖ δυνατὸς γὰρ ἐστιν Κύριος Θεὸς στῆσαι αὐτόν ὃς μὲν γὰρ κρίνει ἡμέραν παρʼ ἡμέραν ὃς δὲ κρίνει πᾶσαν ἡμέραν ἕκαστος ἐν τῷ ἰδίῳ νοῒ πληροφορείσθω φρονῶν τὴν ἡμέραν Κυρίῳ φρονεῖ καὶ μὴ φρονῶν τὴν ἡμέραν Κυρίῳ οὐ φρονεῖ καὶ ἐσθίων Κυρίῳ ἐσθίει καὶ εὐχαριστεῖ γὰρ τῷ Κυρίῳ Θεῷ καὶ μὴ ἐσθίων Κυρίῳ οὐκ ἐσθίει καὶ εὐχαριστεῖ τῷ Θεῷ οὐδεὶς γὰρ ἡμῶν ἑαυτῷ ζῇ καὶ οὐδεὶς ἑαυτῷ ἀποθνῄσκει ἐάν τε γὰρ ζῶμεν τῷ Κυρίῳ ζῶμεν ἐάν τε ἀποθνῄσκωμεν ἀποθνῄσκομεν ἀποθάνωμεν τῷ Κυρίῳ ἀποθνῄσκομεν ἀποθνῄσκωμεν ἐάν τε οὖν ζῶμεν ἐάν τε ἀποθνῄσκωμεν ἀποθνῄσκομεν τοῦ Κυρίου ἐσμέν εἰς τοῦτο γὰρ Χριστὸς καὶ ἀπέθανεν καὶ ἀνέστη καὶ ἔζησεν ἀνέζησεν ἵνα καὶ νεκρῶν καὶ ζώντων κυριεύσῃ σὺ δὲ τί κρίνεις τὸν ἀδελφόν σου καὶ σὺ τί ἐξουθενεῖς τὸν ἀδελφόν σου πάντες γὰρ παραστησόμεθα τῷ βήματι τοῦ Θεοῦ Χριστοῦ γέγραπται γάρ ζῶ ἐγώ λέγει Κύριος ὅτι ἐμοὶ κάμψει πᾶν γόνυ καὶ ἐξομολογήσεται πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσεται τῷ Θεῷ ἄρα οὖν ἕκαστος ἡμῶν ὑμῶν περὶ αὐτοῦ ἑαυτοῦ λόγον ἀποδώσει δώσει τῷ Θεῷ μηκέτι οὖν ἀλλήλους κρίνωμεν ἀλλὰ τοῦτο κρίνατε μᾶλλον τὸ μὴ τιθέναι πρόσκομμα τῷ ἀδελφῷ σκάνδαλον οἶδα καὶ πέπεισμαι ἐν Κυρίῳ Ἰησοῦ ὅτι οὐδὲν κοινὸν διʼ αὐτοῦ ἑαυτοῦ εἰ μὴ τῷ λογιζομένῳ τι κοινὸν εἶναι ἐκείνῳ κοινόν εἰ γὰρ δὲ διὰ βρῶμα ἀδελφός σου λυπεῖται οὐκέτι κατὰ ἀγάπην περιπατεῖς μὴ τῷ βρώματί σου ἐκεῖνον ἀπόλλυε ὑπὲρ οὗ Χριστὸς ἀπέθανεν μὴ βλασφημείσθω οὖν ὑμῶν τὸ ἀγαθόν οὐ γάρ ἐστιν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ βρῶσις καὶ πόσις ἀλλὰ δικαιοσύνη καὶ εἰρήνη καὶ χαρὰ ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ γὰρ ἐν τούτοις τούτῳ δουλεύων τῷ Θεῷ Χριστῷ εὐάρεστος τῷ Θεῷ καὶ δόκιμος δοκίμοις τοῖς ἀνθρώποις ἄρα οὖν τὰ τῆς εἰρήνης διώκωμεν διώκομεν καὶ τὰ τῆς οἰκοδομῆς τῆς εἰς ἀλλήλους μὴ ἕνεκεν βρώματος ἀπόλλυε κατάλυε τὸ ἔργον τοῦ Θεοῦ πάντα μὲν καθαρά ἀλλὰ κακὸν τῷ ἀνθρώπῳ τῷ διὰ προσκόμματος ἐσθίοντι καλὸν τὸ μὴ φαγεῖν κρέα μηδὲ πιεῖν πεῖν οἶνον μηδὲ ἐν ἀδελφός σου λυπεῖται προσκόπτει σκανδαλίζεται ἀσθενεῖ σὺ πίστιν ἣν ἔχεις κατὰ σεαυτὸν σαυτὸν ἔχε ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ μακάριος μὴ κρίνων ἑαυτὸν ἐν δοκιμάζει δὲ διακρινόμενος ἂν ἐὰν φάγῃ κατακέκριται ὅτι οὐκ ἐκ πίστεως πᾶν δὲ τὸ οὐκ ἐκ πίστεως ἁμαρτία ἐστίν τῷ δὲ δυναμένῳ ὑμᾶς στηρίξαι κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου καὶ τὸ κήρυγμα Ἰησοῦ Χριστοῦ κατὰ ἀποκάλυψιν μυστηρίου χρόνοις αἰωνίοις σεσιγημένου φανερωθέντος δὲ νῦν διά τε Γραφῶν προφητικῶν κατʼ ἐπιταγὴν τοῦ αἰωνίου Θεοῦ εἰς ὑπακοὴν πίστεως εἰς πάντα τὰ ἔθνη γνωρισθέντος μόνῳ σοφῷ Θεῷ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας ἀμήν ὀφείλομεν δὲ ἡμεῖς οἱ δυνατοὶ τὰ ἀσθενήματα τῶν ἀδυνάτων βαστάζειν καὶ μὴ ἑαυτοῖς ἀρέσκειν ἕκαστος γὰρ ἡμῶν τῷ πλησίον ἀρεσκέτω εἰς τὸ ἀγαθὸν πρὸς οἰκοδομήν καὶ γὰρ Χριστὸς οὐχ ἑαυτῷ ἤρεσεν ἀλλὰ καθὼς γέγραπται οἱ ὀνειδισμοὶ τῶν ὀνειδιζόντων σε ἐπέπεσαν ἐπέπεσον ἐπʼ ἐμέ ὅσα γὰρ ἐγράφη προεγράφη πάντα εἰς τὴν ἡμετέραν διδασκαλίαν ἐγράφη προεγράφη ἵνα διὰ τῆς ὑπομονῆς καὶ διὰ τῆς παρακλήσεως τῶν Γραφῶν τὴν ἐλπίδα ἔχωμεν τῆς παρακλήσεως δὲ Θεὸς τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς παρακλήσεως δῴη ἡμῖν ὑμῖν τὸ αὐτὸ φρονεῖν ἐν ἀλλήλοις κατὰ Χριστὸν Ἰησοῦν Χριστὸν ἵνα ὁμοθυμαδὸν ἐν ἑνὶ στόματι δοξάζητε τὸν Θεὸν καὶ Πατέρα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ διὸ διʼ οὖ προσλαμβάνεσθε ἀλλήλους καθὼς καὶ Χριστὸς προσελάβετο ὑμᾶς ἡμᾶς εἰς δόξαν τοῦ Θεοῦ λέγω γὰρ δὲ Ἰησοῦν Χριστὸν Ἰησοῦν διάκονον γεγενῆσθαι γενέσθαι περιτομῆς ὑπὲρ ἀληθείας Θεοῦ εἰς τὸ βεβαιῶσαι τὰς ἐπαγγελίας τῶν πατέρων τὰ δὲ ἔθνη ὑπὲρ ἐλέους δοξάσαι τὸν Θεόν καθὼς γέγραπται διὰ τοῦτο τοῦ προφήτου ἐξομολογήσομαί σοι ἐν ἔθνεσιν καὶ τῷ ὀνόματί σου ψαλῶ καὶ πάλιν λέγει εὐφράνθητε ἔθνη μετὰ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ καὶ πάλιν λέγει αἰνεῖτε τὸν Κύριον πάντα τὰ ἔθνη τὸν Κύριον καὶ ἐπαινέσατε ἐπαινεσάτωσαν αὐτὸν πάντες οἱ λαοί καὶ πάλιν Ἠσαΐας λέγει Ἠσαΐας ἔσται ῥίζα τοῦ Ἰεσσαί καὶ ἀνιστάμενος ἀνιστανόμενος ἄρχειν ἄρχει ἐθνῶν ἐπʼ αὐτῷ ἔθνη ἐλπιοῦσιν δὲ Θεὸς τῆς ἐλπίδος πληροφορῆσαι πληρώσαι ὑμᾶς ἐν πάσης πάσῃ πάσῃσι χαρᾶς χαρᾷ καὶ εἰρήνης εἰρήνῃ ἐν τῷ πιστεύειν εἰς τὸ περισσεύειν ὑμᾶς ἐν τῇ ἐλπίδι ἐν δυνάμει Πνεύματος Ἁγίου πέπεισμαι δέ ἀδελφοί μου καὶ αὐτὸς ἐγὼ ὑπὲρ περὶ ὑμῶν ὅτι καὶ αὐτοὶ μεστοί ἐστε ἀγαθωσύνης πεπληρωμένοι πάσης τῆς γνώσεως δυνάμενοι καὶ ἄλλους ἀλλήλους νουθετεῖν τολμηρότερον τολμηροτέρως δὲ ἔγραψα ὑμῖν ἀδελφοὶ ἀναμιμνῄσκων ἀπὸ μέρους οὕτως ὡς ἀναμιμνῄσκων ἐπαναμιμνῄσκων ὑμᾶς διὰ τὴν χάριν τὴν δοθεῖσάν μοι ἀπὸ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ διὰ εἰς τὸ εἶναί με λειτουργὸν Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς τὰ ἔθνη ἱερουργοῦντα τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Θεοῦ ἵνα γεννηθῇ γένηται καὶ προσφορὰ τῶν ἐθνῶν εὐπρόσδεκτος ἡγιασμένη ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ ἥν ἔχω οὖν τὴν καύχησιν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τὰ πρὸς τὸν Θεόν οὐ γὰρ τολμήσω τολμῶ λαλεῖν τι τολμήσω λαλεῖν ὧν οὐ κατειργάσατο Χριστὸς διʼ ἐμοῦ λόγων εἰς ἀκοήν ὑπακοὴν ἐθνῶν λόγῳ καὶ ἔργῳ ἐν δυνάμει αὐτοῦ σημείων τε καὶ τεράτων ἐν δυνάμει Πνεύματος ἁγίου Θεοῦ ὥστε με ἀπὸ Ἰερουσαλὴμ καὶ κύκλῳ μέχρι τοῦ Ἰλλυρικοῦ πεπληρωκέναι τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ οὕτως δὲ φιλοτιμούμενον φιλοτιμοῦμαι εὐαγγελίζεσθαι οὐχ ὅπου ὠνομάσθη Χριστός ἵνα μὴ ἐπʼ ἀλλότριον θεμέλιον οἰκοδομῶ ἀλλὰ καθὼς γέγραπται ὄψονται οἷς οὐκ ἀνηγγέλη περὶ αὐτοῦ ὄψονται καὶ οἳ οὐκ ἀκηκόασιν συνήσουσιν διὸ καὶ ἐνεκοπτόμην τὰ πολλὰ πολλάκις τοῦ ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς νυνὶ δὲ μηκέτι τόπον ἔχων ἔχειν ἐκ ἐν τοῖς κλίμασι τούτοις ἐπιποθίαν δὲ ἔχων τοῦ ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς ἀπὸ ἱκανῶν πολλῶν ἐτῶν ἕως ὡς ἂν ἐὰν πορεύωμαι εἰς τὴν Σπανίαν ἐλεύσομαι πρὸς ὑμᾶς ἐλπίζω γὰρ πορευόμενος διαπορευόμενος θεάσασθαι ὑμᾶς καὶ ἀπὸ ὑφʼ ὑμῶν προπεμφθῆναι ἐκεῖ ἐὰν ὑμῶν πρῶτον ἀπὸ μέρους ἐμπλησθῶ νυνὶ δὲ πορεύομαι εἰς Ἰερουσαλὴμ διακονῶν διακονήσων διακονῆσαι τοῖς ἁγίοις εὐδόκησαν ηὐδόκησαν εὐδόκησεν ηὐδόκησεν γὰρ Μακεδονία καὶ Ἀχαΐα Ἀχαΐαν κοινωνίαν τινὰ ποιήσασθαι εἰς τοὺς πτωχοὺς τῶν ἁγίων τῶν ἐν Ἰερουσαλήμ εὐδόκησαν ηὐδόκησαν γάρ καὶ ὀφειλέται γάρ αὐτῶν εἰσὶν αὐτῶν εἰ γὰρ τοῖς πνευματικοῖς αὐτῶν ἐκοινώνησαν τὰ ἔθνη ὀφείλουσιν καὶ ἐν τοῖς σαρκικοῖς λειτουργῆσαι αὐτοῖς τοῦτο οὖν ἐπιτελέσας καὶ σφραγισάμενος σφραγισάμενοις αὐτοῖς τὸν καρπὸν τοῦτον ἀπελεύσομαι διʼ ὑμῶν εἰς τὴν Σπανίαν οἶδα τε δὲ ὅτι ἐρχόμενος πρὸς ὑμᾶς ἐν πληρώματι εὐλογίας τοῦ εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ ἐλεύσομαι παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς ἀδελφοί διὰ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ διὰ τῆς ἀγάπης τοῦ Πνεύματος συναγωνίσασθαί μοι ἐν ταῖς προσευχαῖς ὑπὲρ ἐμοῦ πρὸς τὸν Θεόν ἵνα ῥυσθῶ ἀπὸ τῶν ἀπειθούντων ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ καὶ ἵνα δωροφορία διακονία μου εἰς ἐν Ἰερουσαλὴμ Ἰερουσαλὴμ εὐπρόσδεκτος διὰ γένηται τοῖς τῶν ἁγίοις ἁγίων γένηται ἵνα ἐλθών ἐν χαρᾷ ἐλθὼν ἔλθω πρὸς ὑμᾶς διὰ θελήματος Θεοῦ κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ συναναπαύσωμαι ὑμῖν δὲ Θεὸς τῆς εἰρήνης μετὰ πάντων ὑμῶν τῷ δὲ δυναμένῳ ὑμᾶς στηρίξαι κατὰ τὸ εὐαγγέλιον μου καὶ τὸ κήρυγμα Ἰησοῦ Χριστοῦ κατὰ ἀποκάλυψιν μυστηρίου χρόνοις αἰωνίοις σεσιγημένου φανερωθέντος δὲ νῦν διὰ τε Γραφῶν προφητικῶν κατὰ ἐπιταγὴν τοῦ αἰωνίου Θεοῦ εἰς ὑπακοὴν πίστεως εἰς πάντα τὰ ἔθνη γνωρισθέντος μόνῳ σοφῷ Θεῷ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας ἀμήν συνίστημι δὲ ὑμῖν Φοίβην τὴν ἀδελφὴν ὑμῶν ἡμῶν οὖσαν καὶ διάκονον τῆς ἐκκλησίας τῆς ἐν Κεγχρεαῖς ἵνα αὐτὴν προσδέξησθε αὐτὴν ἐν Κυρίῳ ἀξίως τῶν ἁγίων καὶ παραστῆτε αὐτῇ ἐν ἐάν ἂν ὑμῶν χρῄζῃ πράγματι καὶ γὰρ αὐτὴ προστάτις καὶ ἄλλων πολλῶν πολλῶν ἐγενήθη καὶ αὐτοῦ καὶ ἐμοῦ τε αὐτοῦ ἀσπάσασθε Πρίσκαν Πρίσκιλλαν καὶ Ἀκύλαν τοὺς συνεργούς μου ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ οἵτινες ὑπὲρ τῆς ψυχῆς μου τὸν ἑαυτῶν τράχηλον ὑπέθηκαν οἷς οὐκ ἐγὼ μόνος εὐχαριστῶ ἀλλὰ καὶ πᾶσαι αἱ ἐκκλησίαι τῶν ἐθνῶν καὶ τὴν κατʼ οἶκον αὐτῶν ἐκκλησίαν ἀσπάσασθε Ἐπαίνετον τὸν ἀγαπητόν μου ὅς ἐστιν ἀπαρχὴ ἀπαρχῆς τῆς Ἀσίας Ἀχαΐας εἰς Χριστόν ἀσπάσασθε Μαρίαν ἥτις πολλὰ ἐκοπίασεν εἰς ὑμᾶς ἡμᾶς ἀσπάσασθε Ἀνδρόνικον καὶ Ἰουλίαν Ἰουνίαν τοὺς συγγενεῖς μου καὶ τοὺς συναιχμαλώτους μου οἵτινές εἰσιν ἐπίσημοι ἐν τοῖς ἀποστόλοις οἳ ὃς καὶ πρὸ ἐμοῦ γεγόνασιν γέγοναν γέγονεν ἐν Χριστῷ ἀσπάσασθε Ἀμπλιᾶτον Ἀμπλίαν τὸν ἀγαπητόν μου ἐν Κυρίῳ ἀσπάσασθε Οὐρβανὸν τὸν συνεργὸν ἡμῶν ἐν Κυρίῳ Χριστῷ καὶ Στάχυν τὸν ἀγαπητόν μου ἀσπάσασθε Ἀπελλῆν τὸν δόκιμον ἐν Χριστῷ ἀσπάσασθε τοὺς ἐκ τῶν Ἀριστοβούλου ἀσπάσασθε Ἡρῳδίωνα τὸν συγγενῆ συγγενῆν μου ἀσπάσασθε τοὺς ἐκ τῶν Ναρκίσσου τοὺς ὄντας ἐν Κυρίῳ ἀσπάσασθε Τρύφαιναν καὶ Τρυφῶσαν τὰς κοπιώσας κοπιάσας ἐν Κυρίῳ ἀσπάσασθε Περσίδα τὴν ἀγαπητήν ἥτις πολλὰ ἐκοπίασεν ἐν Κυρίῳ ἀσπάσασθε Ῥοῦφον τὸν ἐκλεκτὸν ἐν Κυρίῳ καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ ἐμοῦ ἀσπάσασθε Ἀσύγκριτον Φλέγοντα Ἑρμῆν Ἑρμᾶν Πατρόβαν Ἑρμᾶν Ἑρμῆν καὶ τοὺς σὺν αὐτοῖς ἀδελφούς ἀσπάσασθε Φιλόλογον καὶ Ἰουνίαν Ἰουλίαν Νηρέα καὶ Ἰουλίαν καὶ τὴν ἀδελφὴν αὐτοῦ καὶ Ὀλυμπᾶν καὶ τοὺς σὺν αὐτοῖς πάντας ἁγίους ἀσπάσασθε ἀλλήλους ἐν φιλήματι ἁγίῳ ἀσπάζονται ὑμᾶς αἱ ἐκκλησίαι πᾶσαι τοῦ Χριστοῦ παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς ἀδελφοί σκοπεῖν τοὺς τὰς διχοστασίας καὶ τὰ σκάνδαλα παρὰ τὴν διδαχὴν ποιοῦντας ἣν ὑμεῖς ἐμάθετε λέγοντας ποιοῦντας καὶ ἐκκλίνετε ἐκκλίνατε ἀπʼ αὐτῶν οἱ γὰρ τοιοῦτοι τῷ Κυρίῳ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστῷ οὐ δουλεύουσιν ἀλλὰ τῇ ἑαυτῶν κοιλίᾳ καὶ διὰ τῆς χρηστολογίας καὶ εὐλογίας ἐξαπατῶσιν τὰς καρδίας τῶν ἀκάκων γὰρ ὑμῶν ὑπακοὴ εἰς πάντας ἀφίκετο χαίρω οὖν τὸ ἐφʼ ὑμῖν οὖν χαίρω καὶ θέλω δὲ ὑμᾶς σοφοὺς μὲν εἶναι εἰς τὸ ἀγαθόν ἀκεραίους δὲ εἰς τὸ κακόν δὲ Θεὸς τῆς εἰρήνης συντρίψει συντρῖψαι τὸν Σατανᾶν ἐν τάχει ὑπὸ τοὺς πόδας ἡμῶν ὑμῶν ἐν τάχει χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μεθʼ ὑμῶν ἀμήν ἀσπάζονται ἀσπάζεται ὑμᾶς Τιμόθεος συνεργός μου καὶ Λούκιος καὶ Ἰάσων καὶ Σωσίπατρος οἱ συγγενεῖς μου ἀσπάζομαι ὑμᾶς ἐγὼ Τέρτιος γράψας τὴν ἐπιστολὴν ἐν Κυρίῳ ἀσπάζεται ὑμᾶς Γάϊος ξένος μου καὶ ὅλης τῆς ἐκκλησίας ὅλης ἀσπάζεται ὑμᾶς Ἔραστος οἰκονόμος τῆς πόλεως καὶ Κούαρτος ἀδελφός χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μετὰ πάντων ὑμῶν ἀμήν τῷ δὲ δυναμένῳ ὑμᾶς στηρίξαι κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου καὶ τὸ κήρυγμα Κυρίου Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ κατὰ ἀποκάλυψιν μυστηρίου χρόνοις αἰωνίοις σεσιγημένου φανερωθέντος δὲ νῦν διά τε Γραφῶν προφητικῶν κατʼ ἐπιταγὴν τοῦ αἰωνίου Θεοῦ εἰς ὑπακοὴν πίστεως εἰς πάντα τὰ ἔθνη γνωρισθέντος μόνῳ σοφῷ Θεῷ διὰ Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων ἀμήν Παῦλος κλητὸς ἀπόστολος Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ διὰ θελήματος Θεοῦ καὶ Σωσθένης ἀδελφὸς τῇ ἐκκλησίᾳ τοῦ Θεοῦ τῇ οὔσῃ ἐν Κορίνθῳ ἡγιασμένοις ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῇ οὔσῃ ἐν Κορίνθῳ κλητοῖς ἁγίοις σὺν πᾶσιν τοῖς ἐπικαλουμένοις τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐν παντὶ τόπῳ αὐτῶν τε καὶ ἡμῶν χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ Πατρὸς ἡμῶν καὶ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ εὐχαριστῶ τῷ Θεῷ μου πάντοτε περὶ ὑμῶν ἐπὶ τῇ χάριτι τῇ τοῦ Θεοῦ τῇ δοθείσῃ ὑμῖν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ὅτι ἐν παντὶ ἐπλουτίσθητε ἐν αὐτῷ ἐν παντὶ λόγῳ καὶ πάσῃ γνώσει καθὼς τὸ μαρτύριον τοῦ Θεοῦ Χριστοῦ ἐβεβαιώθη ἐν ὑμῖν ὥστε ὑμᾶς μὴ ὑστερεῖσθαι ἐν μηδενὶ χαρίσματι ἀπεκδεχομένους τὴν ἀποκάλυψιν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ὃς καὶ βεβαιώσει ὑμᾶς ἕως τέλους τελείους ἀνεγκλήτους ἐν τῇ ἡμέρᾳ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ πιστὸς Θεὸς διʼ οὗ ἐκλήθητε εἰς κοινωνίαν τοῦ Υἱοῦ αὐτοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς ἀδελφοί διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἵνα τὸ αὐτὸ λέγητε πάντες καὶ μὴ ἐν ὑμῖν σχίσματα σχίσμα ἦτε δὲ κατηρτισμένοι ἐν τῷ αὐτῷ νοῒ καὶ ἐν τῇ αὐτῇ γνώμῃ ἐδηλώθη γάρ μοι περὶ ὑμῶν ἀδελφοί μου μοι ὑπὸ τῶν Χλόης ὅτι ἔριδες ἐν ὑμῖν εἰσιν λέγω δὲ τοῦτο ὅτι ἕκαστος ὑμῶν λέγει ἐγὼ μέν εἰμι Παύλου ἐγὼ δὲ Ἀπολλῶ ἐγὼ δὲ Κηφᾶ ἐγὼ δὲ Χριστοῦ μὴ μεμέρισται Χριστός μὴ Παῦλος ἐσταυρώθη περὶ ὑπὲρ ὑμῶν εἰς τὸ ὄνομα Παύλου ἐβαπτίσθητε εὐχαριστῶ τῷ Θεῷ μου ὅτι οὐδένα ὑμῶν ἐβάπτισα εἰ μὴ Κρίσπον καὶ Γάϊον ἵνα μή τις εἴπῃ εἰ μὴ ὅτι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα ἐβάπτισα ἐβαπτίσθητε ἐβάπτισα δὲ καὶ τὸν Στεφανᾶ οἶκον λοιπὸν οὐκ οἶδα εἴ τινα ἄλλον ἐβάπτισα οὐ γὰρ ἀπέστειλέν ἀπέσταλκεν με Χριστὸς βαπτίζειν ἀλλὰ εὐαγγελίζεσθαι εὐαγγελίσασθαι οὐκ ἐν σοφίᾳ λόγου ἵνα μὴ κενωθῇ σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ λόγος γὰρ τοῦ σταυροῦ τοῖς μὲν ἀπολλυμένοις μωρία ἐστίν τοῖς δὲ σῳζομένοις ἡμῖν δύναμις Θεοῦ ἐστιν γέγραπται γάρ ἀπολῶ τὴν σοφίαν τῶν σοφῶν καὶ τὴν σύνεσιν τῶν συνετῶν συνετῷ ἀθετήσω ποῦ σοφός ποῦ γραμματεύς ποῦ συζητητὴς τοῦ αἰῶνος τούτου οὐχὶ ἐμώρανεν Θεὸς τὴν σοφίαν τοῦ κόσμου τούτου ἐπειδὴ γὰρ ἐν τῇ σοφίᾳ τοῦ κόσμου Θεοῦ οὐκ ἔγνω κόσμος διὰ τῆς σοφίας τὸν Θεόν εὐδόκησεν ηὐδόκησεν Θεὸς διὰ τῆς μωρίας τοῦ κηρύγματος σῶσαι τοὺς πιστεύοντας ἐπειδὴ καὶ Ἰουδαῖοι σημεῖα σημεῖον αἰτοῦσιν οἱ καὶ Ἕλληνες σοφίαν ἐπιζητοῦσιν ζητοῦσιν ἡμεῖς δὲ κηρύσσομεν Χριστὸν ἐσταυρωμένον Ἰουδαίοις μὲν σκάνδαλον ἔθνεσιν Ἕλλησιν δὲ μωρίαν αὐτοῖς αὑτοί δὲ τοῖς κλητοῖς Ἰουδαίοις τε καὶ Ἕλλησιν Χριστὸν Χριστὸς Θεοῦ δύναμιν δύναμις καὶ Θεοῦ σοφίαν σοφίᾳ ὅτι τὸ μωρὸν τοῦ Θεοῦ σοφώτερον τῶν ἀνθρώπων ἐστίν καὶ τὸ ἀσθενὲς τοῦ Θεοῦ ἰσχυρότερον τῶν ἀνθρώπων ἐστίν βλέπετε γὰρ τὴν κλῆσιν ὑμῶν ἀδελφοί ὅτι οὐ πολλοὶ σοφοὶ κατὰ σάρκα οὐ πολλοὶ δυνατοί οὐ πολλοὶ εὐγενεῖς ἀλλὰ τὰ μωρὰ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο Θεός ἵνα καταισχύνῃ τοὺς σοφούς καταισχύνῃ καὶ τὰ ἀσθενῆ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο Θεός ἵνα καταισχύνῃ τὰ ἰσχυρά καὶ τὰ ἀσθενῆ ἀγενῆ τοῦ κόσμου καὶ τὰ ἐξουθενημένα ἐξελέξατο Θεός καὶ τὰ μὴ ὄντα ἵνα καταργήσῃ τὰ ὄντα καταργήσῃ ὅπως μὴ καυχήσηται πᾶσα σὰρξ ἐνώπιον αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ ἐξ αὐτοῦ δὲ ὑμεῖς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ὃς ἐγενήθη ἡμῖν σοφία ἡμῖν ἡμῶν ἀπὸ Θεοῦ δικαιοσύνη τε καὶ ἁγιασμὸς καὶ ἀπολύτρωσις ἵνα καθὼς γέγραπται καυχώμενος ἐν Κυρίῳ καυχάσθω κἀγὼ ἐλθὼν πρὸς ὑμᾶς ἀδελφοί ἦλθον οὐ καθʼ ὑπεροχὴν λόγου λόγων σοφίας καταγγέλλων ὑμῖν τὸ μυστήριον μαρτύριον τοῦ Θεοῦ οὐ γὰρ ἔκρινά τοῦ τι εἰδέναι τὶ ἐν ὑμῖν εἰ μὴ Ἰησοῦν Χριστὸν καὶ τοῦτον ἐσταυρωμένον κἀγὼ καὶ ἐγὼ ἐν ἀσθενείᾳ καὶ ἐν φόβῳ καὶ ἐν τρόμῳ ἐν πολλῷ πολλῷ ἐγενόμην πρὸς ὑμᾶς καὶ λόγος μου καὶ τὸ κήρυγμά μου οὐκ ἐν πειθοῖς πειθοῖ ἀνθρωπίνης σοφίας λόγοις λόγος ἀλλʼ ἐν ἀποδείξει Πνεύματος καὶ δυνάμεως ἵνα πίστις ὑμῶν μὴ ἐν σοφίᾳ ἀνθρώπων ἀλλʼ ἐν δυνάμει Θεοῦ σοφίαν δὲ λαλοῦμεν ἐν τοῖς τελείοις σοφίαν δὲ οὐ τοῦ αἰῶνος τούτου οὐδὲ τῶν ἀρχόντων τοῦ αἰῶνος τούτου τῶν καταργουμένων ἀλλὰ λαλοῦμεν σοφίαν Θεοῦ σοφίαν ἐν μυστηρίῳ τὴν ἀποκεκρυμμένην ἣν προώρισεν Θεὸς πρὸ τῶν αἰώνων εἰς δόξαν ἡμῶν ἣν οὐδεὶς τῶν ἀρχόντων τοῦ αἰῶνος τούτου ἔγνωκεν ἔγνω εἰ γὰρ ἔγνωσαν οὐκ ἂν τὸν Κύριον τῆς δόξης αὐτῶν ἐσταύρωσαν ἀλλὰ καθὼς γέγραπται ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδεν καὶ οὖς οὐκ ἤκουσεν καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη ὅσα ἡτοίμασεν Θεὸς τοῖς ἀγαπῶσιν ὑπομένουσιν αὐτόν ἡμῖν γὰρ δὲ ἀπεκάλυψεν Θεὸς ἀπεκάλυψεν διὰ τοῦ Πνεύματος αὐτοῦ τὸ γὰρ Πνεῦμα πάντα ἐραυνᾷ καὶ τὰ βάθη τοῦ Θεοῦ τίς γὰρ οἶδεν ἀνθρώπων τὰ τοῦ ἀνθρώπου εἰ μὴ τὸ πνεῦμα τοῦ ἀνθρώπου τὸ ἐν αὐτῷ οὕτως καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ οὐδεὶς ἔγνωκεν οἶδεν εἰ μὴ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ ἡμεῖς δὲ οὐ τὸ πνεῦμα τοῦ κόσμου ἐλάβομεν ἀλλὰ τὸ Πνεῦμα τὸ ἐκ τοῦ Θεοῦ ἵνα ἴδωμεν εἰδῶμεν τὰ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ χαρισθέντα ἡμῖν καὶ λαλοῦμεν οὐκ ἐν διδακτοῖς ἀνθρωπίνης σοφίας λόγοις ἀλλʼ ἐν διδακτοῖς Πνεύματος ἁγίου πνευματικοῖς πνευματικῶς πνευματικὰ συγκρίνοντες ψυχικὸς δὲ ἄνθρωπος οὐ δέχεται τὰ τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ μωρία γὰρ αὐτῷ ἐστίν καὶ οὐ δύναται γνῶναι ὅτι πνεύματος πνευματικῶς ἀνακρίνεται δὲ πνεύματος πνευματικὸς ἀνακρίνει τὰ μὲν πάντα αὐτὸς δὲ ὑπʼ οὐδενὸς ἀνακρίνεται τίς γὰρ ἔγνω νοῦν οὑν Κυρίου ὃς συμβιβάσει αὐτόν ἡμεῖς δὲ νοῦν Κυρίου Χριστοῦ ἔχομεν κἀγώ καὶ ἐγὼ ἀδελφοί οὐκ ἠδυνήθην ἐδυνήθην λαλῆσαι ὑμῖν λαλῆσαι ὡς πνεύματος πνευματικοῖς ἀλλʼ ὡς σαρκίνοις σαρκικοῖς ὡς νηπίοις ἐν Χριστῷ γάλα ὑμᾶς ἐπότισα καὶ οὐ βρῶμα οὔπω γὰρ ἐδύνασθε ἠδύνασθε ἀλλʼ οὐδὲ οὔτε ἔτι νῦν δύνασθε ἔτι γὰρ σαρκικοί ἐστε οὔ ποῦ ὅπου γὰρ ἐν ὑμῖν ζῆλος καὶ ἔρις καὶ διχοστασίαι οὐχὶ σάρκινοι σαρκικοί ἐστε καὶ κατὰ ἄνθρωπον περιπατεῖτε ὅταν γὰρ λέγῃ τις ἐγὼ μέν εἰμι Παύλου ἕτερος ἐγὼ δέ ἐγὼ Ἀπολλῶ οὐκ οὐχὶ ἄνθρωποί σαρκικοί ἐστε τίς τί οὖν ἐστιν Ἀπολλῶς Παῦλος τίς τί δέ ἐστιν Παῦλος Ἀπολλῶς ἀλλʼ διάκονοι διʼ ὧν ἐπιστεύσατε καὶ ἑκάστῳ ὡς Κύριος ἔδωκεν ἐγὼ ἐφύτευσα Ἀπολλῶς ἐπότισεν ἀλλὰ Θεὸς ηὔξανεν ὥστε οὔτε φυτεύων ἐστίν τι οὐδὲ οὔτε ποτίζων ἀλλʼ αὐξάνων Θεός φυτεύων δὲ καὶ ποτίζων ἕν εἰσιν ἕκαστος δὲ τὸν ἴδιον μισθὸν λήμψεται κατὰ τὸν ἴδιον τόπον κόπον Θεοῦ γάρ ἐσμεν συνεργοί Θεοῦ γεώργιον Θεοῦ οἰκοδομή ἐστε κατὰ τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ τὴν δοθεῖσάν μοι ὡς σοφὸς ἀρχιτέκτων θεμέλιον τέθεικα ἔθηκα ἄλλος δὲ ἐποικοδομεῖ ἕκαστος δὲ βλεπέτω πῶς ἐποικοδομεῖ θεμέλιον γὰρ ἄλλον οὐδεὶς δύναται θεῖναι παρὰ τὸν κείμενον ὅς ἐστιν Ἰησοῦς Χριστός εἰ δέ τις ἐποικοδομεῖ ἐπὶ τὸν θεμέλιον τοῦτον χρυσόν χρυσίον καὶ ἄργυρον ἀργύριον λίθους τιμίους ξύλα χόρτον καλάμην ἑκάστου τὸ ἔργον φανερὸν γενήσεται γὰρ ἡμέρα δηλώσει ὅτι ἐν πυρὶ ἀποκαλύπτεται καὶ ἑκάστου τὸ ἔργον ὁποῖόν ἐστιν τὸ πῦρ αὐτὸ δοκιμάσει εἴ τινος τὸ ἔργον μενεῖ ἐποικοδόμησεν ἐπῳκοδόμησεν μισθὸν λήμψεται εἴ τινος τὸ ἔργον κατακαήσεται ζημιωθήσεται αὐτὸς δὲ σωθήσεται οὕτως δὲ ὡς διὰ πυρός οὐκ οἴδατε ὅτι ναὸς Θεοῦ ἐστε καὶ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ οἰκεῖ ἐν ὑμῖν οἰκεῖ εἴ τις τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ φθείρει φθερεῖ αὑτόν τοῦτον Θεός γὰρ ναὸς τοῦ Θεοῦ ἅγιός ἐστιν οἵτινές ἐστε ὑμεῖς μηδεὶς ἑαυτὸν ἐξαπατάτω εἴ τις δοκεῖ σοφὸς εἶναι ἐν ὑμῖν ἐν τῷ αἰῶνι τούτῳ μωρὸς γενέσθω ἵνα γένηται σοφός γὰρ σοφία τοῦ κόσμου τούτου μωρία παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν γέγραπται γάρ δρασσόμενος τοὺς σοφοὺς ἐν τῇ πανουργίᾳ αὐτῶν καὶ πάλιν Κύριος γινώσκει τοὺς διαλογισμοὺς αὐτῶν τῶν σοφῶν ὅτι εἰσὶν μάταιοι ὥστε μηδεὶς καυχάσθω ἐν ἀνθρώποις πάντα γὰρ ὑμῶν ἐστιν εἴτε Παῦλος εἴτε Ἀπολλῶς εἴτε Κηφᾶς εἴτε κόσμος εἴτε ζωὴ εἴτε θάνατος εἴτε ἐνεστῶτα εἴτε μέλλοντα πάντα ἡμῶν ὑμῶν ἐστιν ἡμεῖς ὑμεῖς δὲ Χριστοῦ Χριστὸς δὲ Θεοῦ οὕτως ἡμᾶς λογιζέσθω ἄνθρωπος ὡς ὑπηρέτας Χριστοῦ καὶ οἰκονόμους μυστηρίων Θεοῦ ὧδε δὲ λοιπὸν τι ζητεῖται ἐν τοῖς οἰκονόμοις ἵνα πιστός τις εὑρεθῇ ἐμοὶ δὲ εἰς ἐλάχιστόν ἐστιν ἵνα ὑφʼ ἡμῶν ὑμῶν ἀνακριθῶ ὑπὸ ἀνθρωπίνης ἡμέρας ἀλλʼ οὐδὲ ἐμαυτὸν ἀνακρίνω οὐδὲν γὰρ ἐμαυτῷ σύνοιδα ἀλλʼ οὐκ ἐν τούτῳ δεδικαίωμαι γάρ δὲ ἀνακρίνων με Κύριός ἐστιν ὥστε μὴ πρὸ καιροῦ τι κρίνετε ἕως ἂν ἔλθῃ Κύριος ὃς καὶ φωτίσει τὰ κρυπτὰ τοῦ σκότους καὶ φανερώσει τὰς βουλὰς τῶν καρδιῶν καὶ τότε ἔπαινος γενήσεται ἑκάστῳ ἀπὸ τοῦ Θεοῦ ταῦτα δέ ἀδελφοί μετεσχημάτισα εἰς ἐμαυτὸν καὶ Ἀπολλῶν Ἀπολλῶ διʼ ὑμᾶς ἵνα ἐν ἡμῖν μάθητε τό μὴ ὑπὲρ γέγραπται φρονεῖν ἵνα μὴ εἷς ὑπὲρ τοῦ ἑνὸς φυσιοῦσθε κατὰ τοῦ ἑτέρου τίς γάρ σε διακρίνει τί δὲ ἔχεις οὐκ ἔλαβες εἰ δὲ καὶ ἔλαβες τί καυχᾶσαι ὡς μὴ λαβών ἤδη κεκορεσμένοι ἐστέ ἤδη ἐπλουτήσατε χωρὶς ἡμῶν ἐβασιλεύσατε καὶ ὄφελόν γε ἐβασιλεύσατε ἵνα καὶ ἡμεῖς ὑμῖν συμβασιλεύσωμεν δοκῶ γάρ ὅτι Θεὸς ἡμᾶς τοὺς ἀποστόλους ἐσχάτους ἀπέδειξεν ὡς ἐπιθανατίους ὅτι θέατρον ἐγενήθημεν τῷ κόσμῳ καὶ ἀγγέλοις καὶ ἀνθρώποις ἡμεῖς μωροὶ διὰ Χριστόν ὑμεῖς δὲ φρόνιμοι ἐν Χριστῷ ἡμεῖς ἀσθενεῖς ὑμεῖς δὲ ἰσχυροί ὑμεῖς ἔνδοξοι ἡμεῖς δὲ ἄτιμοι ἄχρι τῆς ἄρτι ὥρας καὶ πεινῶμεν καὶ διψῶμεν καὶ γυμνιτεύομεν καὶ κολαφιζόμεθα καὶ ἀστατοῦμεν καὶ κοπιῶμεν ἐργαζόμενοι ταῖς ἰδίαις χερσίν λοιδορούμενοι εὐλογοῦμεν διωκόμενοι ἀνεχόμεθα δυσφημούμενοι βλασφημούμενοι παρακαλοῦμεν ὡς περικαθάρματα τοῦ κόσμου ἐγενήθημεν πάντων περίψημα ἕως ἄρτι οὐκ ἐντρέπων ὑμᾶς γράφω ταῦτα ἀλλʼ ὡς τέκνα μου ἀγαπητὰ νουθετῶν νουθετῶ νουθετῇ ἐὰν γὰρ μυρίους παιδαγωγοὺς ἔχητε ἐν Χριστῷ ἀλλʼ οὐ πολλοὺς πατέρας ἐν γὰρ Χριστῷ Ἰησοῦ διὰ τοῦ εὐαγγελίου ἐγὼ ὑμᾶς ἐγέννησα παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς μιμηταί μου γίνεσθε διὰ τοῦτο αὐτό ἔπεμψα ὑμῖν Τιμόθεον ὅς ἐστίν τέκνον μου τέκνον ἀγαπητὸν καὶ πιστὸν ἐν Κυρίῳ ὃς ὑμᾶς ἀναμνήσει τὰς ὁδούς μου τὰς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ καθὼς πανταχοῦ ἐν πάσῃ ἐκκλησίᾳ διδάσκω ὡς μὴ ἐρχομένου δέ μου πρὸς ὑμᾶς ἐφυσιώθησάν τινες ἐλεύσομαι δὲ ταχέως πρὸς ὑμᾶς ἐὰν Κύριος θελήσῃ καὶ γνώσομαι οὐ τὸν λόγον τῶν πεφυσιωμένων ἀλλὰ τὴν δύναμιν οὐ γὰρ ἐν λόγῳ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἀλλʼ ἐν δυνάμει τί θέλετε ἐν ῥάβδῳ ἔλθω πρὸς ὑμᾶς ἐν ἀγάπῃ πνεύματί πνεύματος τε πραΰτητος πρᾳότητος ὅλως ἀκούεται ἀκούω ἐν ὑμῖν πορνεία καὶ τοιαύτη πορνεία ἥτις οὐδὲ ἐν τοῖς ἔθνεσιν ὀνομάζεται ὥστε τὴν γυναῖκά τινα τοῦ πατρὸς ἔχειν καὶ ὑμεῖς πεφυσιωμένοι ἐστέ καὶ οὐχὶ μᾶλλον ἐπενθήσατε ἵνα ἀρθῇ ἐξαρθῇ ἐκ μέσου ὑμῶν τὸ ἔργον τοῦτο πράξας ποιήσας ἐγὼ μὲν γάρ ὡς ἀπὼν τῷ σώματι παρὼν δὲ τῷ πνεύματι ἤδη κέκρικα ὡς παρὼν τὸν οὕτως τοῦτο κατεργασάμενον ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ συναχθέντων ὑμῶν καὶ τοῦ ἐμοῦ πνεύματος σὺν τῇ δυνάμει τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ παραδοῦναι τὸν τὸν τοιοῦτον τῷ Σατανᾷ εἰς ὄλεθρον τῆς σαρκός ἵνα τὸ πνεῦμα σωθῇ ἐν τῇ ἡμέρᾳ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ οὐ καλὸν τὸ καύχημα ὑμῶν οὐκ οἴδατε ὅτι μικρὰ ζύμη ὅλον τὸ φύραμα ζυμοῖ ἐκκαθάρατε οὖν τὴν παλαιὰν ζύμην ἵνα ἦτε νέον φύραμα καθώς ἐστε ἄζυμοι καὶ γὰρ τὸ Πάσχα ἡμῶν ὑπὲρ ἡμῶν ἐτύθη Χριστός ὥστε ἑορτάζωμεν ἑορτάζομεν μὴ ἐν ζύμῃ παλαιᾷ μὴ μηδὲ ἐν ζύμῃ κακίας καὶ πονηρίας ἀλλʼ ἐν ἀζύμοις εἰλικρινείας καὶ ἀληθείας ἔγραψα ὑμῖν ἐν τῇ ἐπιστολῇ μὴ συναναμίγνυσθαι πόρνοις καὶ οὐ πάντως τοῖς πόρνοις None τοῦ κόσμου τούτου τοῖς πλεονέκταις καὶ ἅρπαξιν εἰδωλολάτραις ἐπεὶ ὠφείλετε ἄρα ἐκ τοῦ κόσμου ἐξελθεῖν νῦν νυνὶ δὲ ἔγραψα ὑμῖν μὴ συναναμίγνυσθαι ἐάν τις ἀδελφὸς ὀνομαζόμενος πόρνος μέθυσος πλεονέκτης εἰδωλολάτρης λοίδορος πλεονέκτης μέθυσος ἅρπαξ τῷ τοιούτῳ μὴ μηδὲ συνεσθίειν τί γάρ μοι καὶ τοὺς ἔξω κρίνειν οὐχὶ τοὺς ἔσωθεν ἔσω ὑμεῖς ὑμᾶς κρίνετε κρινεῖτε κρίνατε τοὺς δὲ ἔξωθεν ἔξω Θεὸς κρίνει κρινεῖ καὶ ἐξάρατε ἐξαρεῖτε ἐξαίρετε τὸν πονηρὸν ἐξ ὑμῶν αὐτῶν τολμᾷ τις ἐξ ὑμῶν πρᾶγμα ἔχων πρὸς τὸν ἕτερον κρίνεσθαι ἐπὶ τῶν ἀδίκων καὶ οὐχὶ ἐπὶ τῶν ἁγίων οὐκ οἴδατε ὅτι οἱ ἅγιοι τὸν κόσμον κρινοῦσιν καὶ εἰ ἐν ὑμῖν κρίνεται κόσμος ἀνάξιοί ἐστε κριτηρίων ἐλαχίστων οὐκ οἴδατε ὅτι ἀγγέλους κρινοῦμεν μήτι γε βιωτικά βιωτικὰ μὲν οὖν κριτήρια ἐὰν ἔχητε τοὺς ἐξουθενημένους ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ τούτους καθίζετε πρὸς ἐντροπὴν ὑμῖν λαλῶ λέγω οὕτως οὐκ ἔστιν ἔνι ἐν ὑμῖν οὐδεὶς σοφὸς οὐδὲ εἷς ὃς δυνήσεται ἀνακρῖναι διακρῖναι ἀνὰ μέσον τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ ἀλλὰ ἀδελφὸς μετὰ ἀδελφοῦ κρίνεται καὶ ταύτα τοῦτο ἐπὶ ἀπίστων ἤδη μὲν οὖν ὅλως ἥττημα ἐν ὑμῖν ἐστιν ὅτι κρίματα κρίμα ἔχετε μεθʼ ἑαυτῶν διὰ τί οὐχὶ μᾶλλον ἀδικεῖσθε ἀδικεῖσθαι διὰ τί οὐχὶ μᾶλλον ἀποστερεῖσθε ἀποστερεῖσθαι ἀλλὰ ὑμεῖς ἀδικεῖτε καὶ ἀποστερεῖτε καὶ ταῦτα τοῦτο ἀδελφούς οὐκ οἴδατε ὅτι οἱ ἄδικοι βασιλείαν Θεοῦ Βασιλείαν οὐ κληρονομήσουσιν μὴ πλανᾶσθε οὔτε πόρνοι οὔτε εἰδωλολάτραι οὔτε μοιχοὶ οὔτε μαλακοὶ οὔτε ἀρσενοκοῖται οὔτε οὐδὲ κλέπται πλεονέκται οὔτε οὐδὲ κλέπται πλεονέκται οὐ οὔτε οὐδὲ μέθυσοι οὐ λοίδοροι οὐχ ἅρπαγες Βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσιν καὶ ταῦτά τινες ἦτε ἀλλὰ ἀπελούσασθε ἀλλὰ ἡγιάσθητε ἀλλὰ ἐδικαιώθητε ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἐν τῷ Πνεύματι τοῦ Θεοῦ ἡμῶν πάντα μοι ἔξεστιν ἀλλʼ οὐ πάντα συμφέρει πάντα μοι ἔξεστιν ἀλλʼ οὐκ ἐγὼ ἐξουσιασθήσομαι ὑπό τινος τὰ βρώματα τῇ κοιλίᾳ καὶ κοιλία τοῖς βρώμασιν δὲ Θεὸς καὶ ταύτην καὶ ταῦτα καταργήσει τὸ δὲ σῶμα οὐ τῇ πορνείᾳ ἀλλὰ τῷ Κυρίῳ καὶ Κύριος τῷ σώματι δὲ Θεὸς καὶ τὸν Κύριον ἤγειρεν καὶ ἡμᾶς ἐξεγερεῖ ἐξεγείρει ἐξήγειρεν διὰ τῆς δυνάμεως αὐτοῦ οὐκ οἴδατε ὅτι τὰ σώματα ἡμῶν ὑμῶν μέλη Χριστοῦ ἐστιν ἄρας οὖν τὰ μέλη τοῦ Χριστοῦ ποιήσω μέλη πόρνης μέλη μὴ γένοιτο οὐκ οἴδατε ὅτι κολλώμενος τῇ πόρνῃ ἓν σῶμά ἐστιν ἔσονται γάρ φησίν οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν δὲ κολλώμενος τῷ Κυρίῳ ἓν πνεῦμά ἐστιν φεύγετε τὴν πορνείαν πᾶν ἁμάρτημα ἐὰν ποιήσῃ ἄνθρωπος ἐκτὸς τοῦ σώματός ἐστιν δὲ πορνεύων εἰς τὸ ἴδιον σῶμα ἁμαρτάνει οὐκ οἴδατε ὅτι τὸ τὰ σῶμα σώματα ὑμῶν ναὸς τοῦ ἐν ὑμῖν Ἁγίου Πνεύματός ἁγίου ἐστιν οὗ ἔχετε ἀπὸ Θεοῦ καὶ οὐκ ἐστὲ αὐτῶν ἑαυτῶν ἠγοράσθητε γὰρ τιμῆς δοξάσατε δὴ τὸν Θεὸν ἐν τῷ σώματι ὑμῶν καὶ ἐν τῷ πνεύματι ὑμῶν ἅτινά ἐστιν τοῦ Θεοῦ περὶ δὲ ὧν ἐγράψατε μοι καλὸν ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι διὰ δὲ τὰς πορνείας ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἐχέτω καὶ ἑκάστη τὸν ἴδιον ἄνδρα ἐχέτω τῇ γυναικὶ ἀνὴρ τὴν ὀφειλὴν ὀφειλομένην εὔνοιαν ἀποδιδότω ὁμοίως δὲ καὶ γυνὴ τῷ ἀνδρί γυνὴ τοῦ ἰδίου σώματος οὐκ ἐξουσιάζει ἀλλὰ ἀνήρ ὁμοίως δὲ καὶ ἀνὴρ τοῦ ἰδίου σώματος οὐκ ἐξουσιάζει ἀλλὰ γυνή μὴ ἀποστερεῖτε ἀλλήλους εἰ μήτι ἂν ἐκ συμφώνου πρὸς καιρὸν ἵνα σχολάσητε τῇ νηστείᾳ καὶ τῇ προσευχῇ καὶ πάλιν ἐπὶ τὸ αὐτὸ ἦτε συνέρχησθε συνέρχεσθε ἵνα μὴ πειράζῃ ὑμᾶς Σατανᾶς διὰ τὴν ἀκρασίαν ὑμῶν τοῦτο δὲ λέγω κατὰ συγγνώμην οὐ κατʼ ἐπιταγήν θέλω δὲ γὰρ πάντας ἀνθρώπους εἶναι ὡς καὶ ἐμαυτόν ἀλλὰ ἕκαστος ἴδιον χάρισμα ἔχει χάρισμα ἐκ Θεοῦ ὃς μὲν οὕτως ὃς δὲ οὕτως λέγω δὲ τοῖς ἀγάμοις καὶ ταῖς χήραις ὅτι καλὸν αὐτοῖς ἐστιν ἐὰν ἂν οὕτως μείνωσιν ὡς κἀγώ καὶ ἐγὼ εἰ δὲ οὐκ ἐγκρατεύονται γαμησάτωσαν κρεῖσσον κρεῖττον γάρ ἐστιν γαμῆσαι γαμεῖν πυροῦσθαι τοῖς δὲ γεγαμηκόσιν παραγγέλλω οὐκ ἐγὼ ἀλλὰ Κύριος γυναῖκα ἀπὸ ἀνδρὸς μὴ χωρισθῆναι χωρίζεσθαι χωριζέσθω ἐὰν δὲ καὶ χωρισθῇ μενέτω ἄγαμος τῷ ἀνδρὶ καταλλαγήτω καὶ ἄνδρα γυναῖκα μὴ ἀφιέναι τοῖς δὲ λοιποῖς ἐγὼ λέγω ἐγώ οὐχ Κύριος εἴ τις ἀδελφὸς γυναῖκα ἔχει ἄπιστον καὶ αὕτη συνευδοκεῖ συνευδοκία οἰκεῖν μετʼ αὐτοῦ μὴ ἀφιέτω αὐτήν καὶ γυνὴ ἥτις εἴ τις ἔχει ἄνδρα ἄπιστον καὶ οὗτος αὐτὸς συνευδοκεῖ εὐδοκεῖ οἰκεῖν μετʼ αὐτῆς μὴ ἀφιέτω τὸν αὐτόν ἄνδρα ἡγίασται γὰρ ἀνὴρ ἄπιστος ἐν τῇ γυναικί καὶ ἡγίασται γυνὴ ἄπιστος ἐν τῷ ἀδελφῷ ἀνδρί ἐπεὶ ἄρα τὰ τέκνα ὑμῶν ἀκάθαρτά ἐστιν νῦν δὲ ἅγιά ἐστιν εἰ δὲ ἄπιστος χωρίζεται χωριζέσθω οὐ δεδούλωται ἀδελφὸς ἀδελφὴ ἐν τοῖς τοιούτοις ἐν δὲ εἰρήνῃ κέκληκεν ὑμᾶς ἡμᾶς Θεός τί τίς γὰρ οἶδας γύναι εἰ τὸν ἄνδρα σώσεις εἰ τί οἶδας ἄνερ εἰ τὴν γυναῖκα σώσεις εἰ μὴ ἑκάστῳ ὡς ἐμέρισεν μεμέρικεν Κύριος Θεὸς ἐμέρισεν ἕκαστον ὡς κέκληκεν Θεός Κύριος οὕτως περιπατείτω καὶ οὕτως ἐν πάσαις ταῖς ἐκκλησίαις πάσαις διατάσσομαι περιτετμημένος τις ἐκλήθη μὴ ἐπισπάσθω ἐν ἀκροβυστίᾳ τις ἐκλήθη κέκληταί τις μὴ περιτεμνέσθω περιτομὴ οὐδέν ἐστιν καὶ ἀκροβυστία οὐδέν ἐστιν ἀλλὰ τήρησις ἐντολῶν Θεοῦ ἕκαστος ἐν τῇ κλήσει ἐν ἐκλήθη ἐν ταύτῃ τούτῳ μενέτω δοῦλος ἐκλήθης μή σοι μελέτω ἀλλʼ εἰ καὶ δύνασαι ἐλεύθερος γενέσθαι μᾶλλον χρῆσαι γὰρ ἐν Κυρίῳ κληθεὶς δοῦλος ἀπελεύθερος Κυρίου ἐστίν ὁμοίως καὶ ἐλεύθερος κληθεὶς δοῦλός ἐστιν Χριστοῦ εστιν τιμῆς ἠγοράσθητε μὴ γίνεσθε γίνεσθαι δοῦλοι ἀνθρώπων ἕκαστος ἐν ἐκλήθη ἀδελφοί ἐν τούτῳ μενέτω παρὰ τῷ Θεῷ περὶ δὲ τῶν παρθένων ἐπιταγὴν Κυρίου οὐκ ἔχω γνώμην δὲ δίδωμι ὡς ἠλεημένος ὑπὸ Κυρίου πιστὸς εἶναι νομίζω οὖν τοῦτο καλὸν ὑπάρχειν διὰ τὴν ἐνεστῶσαν ἀνάγκην ὅτι καλὸν ἀνθρώπῳ τὸ οὕτως εἶναι δέδεσαι γυναικί μὴ ζήτει λύσιν λέλυσαι ἀπὸ γυναικός μὴ ζήτει γυναῖκα ἐὰν δὲ καὶ γαμήσῃς γήμῃς γαμήσῃ οὐχ ἥμαρτες καὶ ἐὰν γήμῃ παρθένος οὐχ ἥμαρτεν θλῖψιν δὲ τῇ σαρκὶ ἕξουσιν οἱ τοιοῦτοι ἐγὼ δὲ ὑμῶν φείδομαι τοῦτο δέ φημι ἀδελφοί καιρὸς συνεσταλμένος ἐστίν τὸ λοιπὸν ἐστιν ἵνα καὶ οἱ ἔχοντες γυναῖκας ὡς μὴ ἔχοντες ὦσιν καὶ οἱ κλαίοντες ὡς μὴ κλαίοντες καὶ οἱ χαίροντες ὡς μὴ χαίροντες καὶ οἱ ἀγοράζοντες ὡς μὴ κατέχοντες καὶ οἱ χρώμενοι τὸν τῷ κόσμον κόσμῳ τούτῳ ὡς μὴ καταχρώμενοι παράγει γὰρ τὸ σχῆμα τοῦ κόσμου τούτου θέλω δὲ ὑμᾶς ἀμερίμνους εἶναι ἄγαμος μεριμνᾷ τὰ τοῦ Κυρίου πῶς ἀρέσῃ ἀρέσει τῷ Κυρίῳ δὲ γαμήσας μεριμνᾷ τὰ τοῦ κόσμου πῶς ἀρέσῃ ἀρέσει τῇ γυναικί καὶ μεμέρισται καὶ γυνὴ ἄγαμος καὶ παρθένος ἄγαμος μεριμνᾷ τὰ τοῦ Κυρίου ἵνα ἁγία καὶ τῷ σώματι καὶ τῷ πνεύματι δὲ γαμήσασα μεριμνᾷ τὰ τοῦ κόσμου πῶς ἀρέσῃ ἀρέσει τῷ ἀνδρί τοῦτο δὲ πρὸς τὸ ὑμῶν αὐτῶν σύμφορον συμφέρον λέγω οὐχ ἵνα βρόχον ὑμῖν ἐπιβάλω ἀλλὰ πρὸς τὸ εὔσχημον καὶ εὐπάρεδρον εὐπρόσεδρον τῷ Κυρίῳ ἀπερισπάστους ἀπερισπάστως εἶναι εἰ δέ τις ἀσχημονεῖν ἐπὶ τὴν παρθένον αὐτοῦ νομίζει ἐὰν ἦν ὑπέρακμος καὶ τοῦτο οὕτως ὀφείλει γίνεσθαι θέλει ποιείτω οὐχ ἁμαρτάνει γαμείτωσαν ὃς δὲ ἕστηκεν ἑδραῖος ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ ἑδραῖος μὴ ἔχων ἀνάγκην ἐξουσίαν δὲ ἔχει περὶ τοῦ ἰδίου θελήματος καὶ τοῦτο κέκρικεν ἐν τῇ ἰδίᾳ καρδίᾳ αὑτοῦ τοῦ τηρεῖν τὴν ἑαυτοῦ παρθένον καλῶς ποιήσει ποιεῖ ὥστε καὶ γαμίζων ἐκγαμίζων τὴν ἑαυτοῦ παρθένον αὐτοῦ ἑαυτοῦ καλῶς ποιήσει ποιεῖ καὶ δὲ μὴ γαμίζων ἐκγαμίζων κρεῖσσον ποιήσει ποιεῖ γυνὴ δέδεται νόμῳ ἐφʼ ὅσον χρόνον ζῇ ἀνὴρ αὐτῆς ἐὰν δὲ καὶ κοιμηθῇ ἀποθάνῃ ἀνήρ αὐτῆς ἐλευθέρα ἐστὶν θέλει γαμηθῆναι μόνον ἐν Κυρίῳ μακαρία μακαριωτέρα δέ ἐστιν ἐὰν οὕτως μείνῃ κατὰ τὴν ἐμὴν γνώμην δοκῶ γὰρ δὲ κἀγὼ Πνεῦμα Χριστοῦ Θεοῦ ἔχειν περὶ δὲ τῶν εἰδωλοθύτων οἴδαμεν ὅτι πάντες γνῶσιν ἔχομεν δὲ γνῶσις φυσιοῖ δὲ ἀγάπη οἰκοδομεῖ εἴ δέ τις δοκεῖ ἐγνωκέναι εἰδέναι τι οὔπω οὐδέπω οὐδὲν ἔγνωκεν ἔγνω καθὼς δεῖ γνῶναι εἰ δέ τις ἀγαπᾷ τὸν Θεόν οὗτος ἔγνωσται ὑπʼ αὐτοῦ περὶ τῆς βρώσεως οὖν τῶν εἰδωλοθύτων οἴδαμεν ὅτι οὐδὲν εἴδωλον ἐν κόσμῳ καὶ ὅτι οὐδεὶς Θεὸς ἕτερος εἰ μὴ εἷς καὶ γὰρ εἴπερ εἰσὶν λεγόμενοι θεοὶ εἴτε ἐν οὐρανῷ εἴτε ἐπὶ τῆς γῆς ὥσπερ πολλοὶ εἰσὶν θεοὶ πολλοὶ καὶ κύριοι πολλοί ἀλλʼ ἡμῖν εἷς Θεὸς καὶ Πατήρ ἐξ οὗ τὰ πάντα καὶ ἡμεῖς εἰς αὐτόν καὶ εἷς Κύριος Ἰησοῦς Χριστός διʼ οὗ ὃν τὰ πάντα καὶ ἡμεῖς διʼ αὐτοῦ ἀλλʼ οὐκ ἐν πᾶσιν γνῶσις τινὲς δὲ τῇ συνηθείᾳ συνειδήσει τοῦ εἰδώλου ἕως ἄρτι τοῦ εἰδώλου ὡς εἰδωλόθυτον εστιν ἐσθίουσιν καὶ συνείδησις αὐτῶν ἀσθενοῦσα ἀσθενὴς οὖσα μολύνεται βρῶμα δὲ ὑμᾶς ἡμᾶς οὐ παρίστησιν παραστήσει τῷ Θεῷ οὔτε γὰρ ἐὰν μὴ φάγωμεν περισσεύομεν ὑστερούμεθα οὔτε ἐὰν μὴ φάγωμεν περισσεύομεν περισσευόμεθα ὑστερούμεθα βλέπετε δὲ μή πως ἐξουσία ὑμῶν αὕτη πρόσκομμα γένηται τοῖς ἀσθενέσιν ἀσθενοῦσιν ἐὰν γάρ τις ἴδῃ σε τὸν ἔχοντα γνῶσιν ἔχοντα ἐν εἰδωλείῳ κατακείμενον οὐχ οὐχὶ συνείδησις αὐτοῦ ἀσθενοῦς ὄντος οἰκοδομηθήσεται εἰς τὸ τὰ εἰδωλόθυτα ἐσθίειν καὶ ἀπόλλυται ἀπολεῖται οὖν γὰρ ἀσθενῶν ἀδελφὸς ἐπὶ ἐν τῇ σῇ γνώσει ἀδελφὸς διʼ ὃν Χριστὸς ἀπέθανεν οὕτως δὲ ἁμαρτάνοντες εἰς τοὺς ἀδελφοὺς καὶ τύπτοντες αὐτῶν τὴν συνείδησιν ἀσθενοῦσαν εἰς Χριστὸν ἁμαρτάνετε διόπερ εἰ βρῶμα σκανδαλίζει τὸν ἀδελφόν μου οὐ μὴ φάγω κρέα κρέας εἰς τὸν αἰῶνα ἵνα μὴ τὸν ἀδελφόν μου σκανδαλίσω οὐκ εἰμὶ ἐλεύθερος ἀπόστολος οὐκ εἰμὶ ἀπόστολος ἐλεύθερος οὐχὶ Ἰησοῦν Χριστὸν τὸν Κύριον ἡμῶν ἑόρακα οὐ τὸ ἔργον μου ὑμεῖς ἐστε ἐν Κυρίῳ εἰ ἄλλοις οὐκ εἰμὶ ἀπόστολος ἀλλά γε ὑμῖν εἰμι γὰρ σφραγίς μου τῆς ἐμῆς ἀποστολῆς ὑμεῖς ἐστε ἐν Κυρίῳ ἐμὴ ἀπολογία τοῖς ἐμὲ ἀνακρίνουσίν αὕτη ἐστιν αὕτη μὴ οὐκ ἔχομεν ἐξουσίαν φαγεῖν καὶ πεῖν πιεῖν μὴ οὐκ ἔχομεν ἐξουσίαν ἀδελφὴν γυναῖκα περιάγειν ὡς καὶ οἱ λοιποὶ ἀπόστολοι καὶ οἱ ἀδελφοὶ τοῦ Κυρίου καὶ Κηφᾶς μόνος ἐγὼ καὶ Βαρναβᾶς οὐκ ἔχομεν ἐξουσίαν τοῦ μὴ ἐργάζεσθαι τίς στρατεύεται ἰδίοις ὀψωνίοις ποτέ τίς φυτεύει ἀμπελῶνα καὶ ἐκ τοῦ τὸν καρποῦ καρπὸν αὐτοῦ οὐκ ἐσθίει τίς ποιμαίνει ποίμνην καὶ ἐκ τοῦ γάλακτος τῆς ποίμνης οὐκ ἐσθίει μὴ κατὰ ἄνθρωπον ταῦτα λαλῶ λέγω οὐχὶ καὶ νόμος ταῦτα οὐ λέγει ἐν γὰρ τῷ Μωϋσέως νόμῳ γέγραπται οὐ φιμώσεις κημώσεις βοῦν ἀλοῶντα μὴ τῶν βοῶν μέλει τῷ Θεῷ διʼ ἡμᾶς πάντως λέγει διʼ ἡμᾶς γὰρ ἐγράφη ὅτι ὀφείλει ἐπʼ ἐλπίζει ἐλπίδι ὀφείλει ἀροτριῶν ἀροτριᾶν καὶ ἀλοῶν τῆς ἐλπίδος αὑτοῦ μετέχειν ἐπʼ ἐλπίζει ἐλπίδι τοῦ μετέχειν εἰ ἡμεῖς ὑμῖν τὰ πνεύματι πνευματικὰ ἐσπείραμεν μέγα εἰ ἡμεῖς ὑμῶν τὰ σαρκικὰ θερίσομεν θερίσωμεν εἰ ἄλλοι τῆς ἐξουσίας ὑμῶν ἐξουσίας μετέχουσιν οὐ μᾶλλον ἡμεῖς ἀλλʼ οὐκ ἐχρησάμεθα ἔχρη μετὰ τῇ ἐξουσίᾳ ταύτῃ ἀλλὰ πάντα στέγομεν ἵνα μή ἐγκοπήν τινα ἐκκοπὴν ἐγκοπὴν δῶμεν τῷ εὐαγγελίῳ τοῦ Κυρίου Χριστοῦ οὐκ οἴδατε ὅτι οἱ τὰ ἱερὰ ἐργαζόμενοι τὰ ἐκ τοῦ ἱεροῦ ἐσθίουσιν οἱ τῷ θυσιαστηρίῳ παρεδρεύοντες προσεδρεύοντες τῷ θυσιαστηρίῳ συμμερίζονται οὕτως καὶ Κύριος διέταξεν τοῖς τὸ εὐαγγέλιον καταγγέλλουσιν ἐκ τοῦ εὐαγγελίου ζῆν ἐγὼ δὲ οὐ κέχρημαι οὐδενὶ ἐχρησάμην τούτων οὐκ ἔγραψα δὲ ταῦτα ἵνα οὕτως γένηται ἐν ἐμοί καλὸν γάρ μοι μᾶλλον ἀποθανεῖν μᾶλλον τὸ καύχημά μου οὐδεὶς μὴ ἵνα τὶς κενώσει κενώσῃ ἐὰν γὰρ εὐαγγελίζωμαι οὐκ ἔστιν μοι χάρις καύχημα ἀνάγκη γάρ μοι ἐπίκειται οὐαὶ γάρ δὲ μοί ἐστιν ἐὰν μὴ εὐαγγελίζωμαι εἰ γὰρ ἑκὼν τοῦτο πράσσω μισθὸν ἔχω εἰ δὲ ἄκων οἰκονομίαν πεπίστευμαι τίς οὖν μοι μού ἐστιν μισθός ἵνα εὐαγγελιζόμενος ἀδάπανον θήσω τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ εἰς τὸ μὴ καταχρήσασθαι καταχρᾶσθαι ἐν τῇ ἐξουσίᾳ μου ἐν τῷ εὐαγγελίῳ ἐλεύθερος γὰρ ὢν ἐκ πάντων πᾶσιν ἐμαυτὸν ἐδούλωσα ἵνα τοὺς πλείονας κερδήσω καὶ ἐγενόμην τοῖς Ἰουδαίοις ὡς Ἰουδαῖος ἵνα Ἰουδαίους κερδήσω τοῖς ὑπὸ νόμον ὡς ὑπὸ ὃν νόμον μὴ ὢν αὐτὸς ὑπὸ νόμον ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον κερδήσω τοῖς ἀνόμοις ὡς ἄνομος μὴ ὢν ἄνομος Θεοῦ Θεῷ ἀλλʼ ἔννομος Χριστοῦ Χριστῷ ἵνα κερδήσω κερδάνω τοὺς ἀνόμους ἐγενόμην τοῖς ἀσθενέσιν ὡς ἀσθενής ἵνα τοὺς ἀσθενεῖς κερδήσω τοῖς πᾶσιν γέγονα τὰ πάντα πάντα ἵνα πάντως τινὰς σώσω πάντα τοῦτο δὲ ποιῶ διὰ τὸ εὐαγγέλιον ἵνα συγκοινωνὸς αὐτοῦ γένωμαι οὐκ οἴδατε ὅτι οἱ ἐν σταδίῳ τρέχοντες πάντες μὲν τρέχουσιν εἷς δὲ λαμβάνει τὸ βραβεῖον οὕτως τρέχετε ἵνα καταλάβητε πᾶς δὲ ἀγωνιζόμενος πάντα ἐγκρατεύεται ἐγκρατεύσηται ἐκεῖνοι μὲν οὖν ἵνα φθαρτὸν στέφανον λάβωσιν ἡμεῖς δὲ φθαρτὸν ἄφθαρτον ἐγὼ τοίνυν οὕτως τρέχω ὡς οὐκ ἀδήλως οὕτως πυκτεύω ὡς οὐκ ἀέρα δέρων ἀλλὰ ὑπωπιάζω μου τὸ σῶμα καὶ δουλαγωγῶ μή πως ἄλλοις κηρύξας αὐτὸς ἀδόκιμος γένωμαι οὐ θέλω γὰρ δὲ ὑμᾶς ἀγνοεῖν ἀδελφοί ὅτι οἱ πατέρες ἡμῶν πάντες ὑπὸ τὴν νεφέλην ἦσαν καὶ πάντες διὰ τῆς θαλάσσης διῆλθον καὶ πάντες εἰς τὸν Μωϋσῆν Μωϋσέα ἐβαπτίσαντο ἐβαπτίζοντο ἐβαπτίσθησαν ἐν τῇ νεφέλῃ καὶ ἐν τῇ θαλάσσῃ καὶ πάντες τὸ αὐτὸ βρῶμα πνευματικὸν βρῶμα ἔφαγον βρῶμα καὶ πάντες τὸ αὐτὸ πόμα πνευματικὸν ἔπιον πόμα ἔπινον ἔπιον γὰρ ἐκ πνευματικῆς ἀκολουθούσης πέτρας πέτρα δὲ πέτρα ἦν Χριστός ἀλλʼ οὐκ ἐν τοῖς πλείοσιν αὐτῶν ηὐδόκησεν εὐδόκησεν Θεός κατεστρώθησαν γὰρ ἐν τῇ ἐρήμῳ ταῦτα δὲ τύποι ἡμῶν ἐγενήθησαν εἰς τὸ μὴ εἶναι ἡμᾶς ἐπιθυμητὰς κακῶν καθὼς κἀκεῖνοι καὶ ἐκείνοις ἐπεθύμησαν μηδὲ εἰδωλολάτραι γίνεσθε καθώς τινες ἐξ αὐτῶν ὡς ὥσπερ γέγραπται ἐκάθισεν λαὸς φαγεῖν καὶ πεῖν πιεῖν καὶ ἀνέστησαν παίζειν μηδὲ πορνεύωμεν καθώς τινες αὐτῶν ἐπόρνευσαν καὶ ἔπεσαν ἔπεσον ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ εἴκοσι τρεῖς χιλιάδες μηδὲ ἐκπειράζωμεν τὸν Θεον Κύριον Χριστὸν καθώς καί τινες αὐτῶν αὐτῷ ἐξεπείρασαν ἐπείρασαν καὶ ὑπὸ τῶν ὄφεων ἀπώλλυντο ἀπώλοντο μηδὲ γογγύζετε γογγύζωμεν καθάπερ καθὼς καί τινὲς αὐτῶν ἐγόγγυσαν καὶ ἀπώλοντο ἀπώλλυντο ὑπὸ τοῦ ὀλοθρευτοῦ ταῦτα πάντα δὲ πάντα ταῦτα τυπικῶς τύποι συνέβαινεν συνέβαινον ἐκείνοις ἐγράφη δὲ εἰς πρὸς νουθεσίαν ἡμῶν εἰς οὓς τὰ τέλη τῶν αἰώνων κατήντησεν κατήντηκεν ὥστε δοκῶν ἑστάναι βλεπέτω μὴ πέσῃ πειρασμὸς ὑμᾶς οὐκ ἤλειφεν εἴληφεν εἰ μὴ ἀνθρώπινος πιστὸς δὲ Θεός ὃς οὐκ ἐάσει ὑμᾶς πειρασθῆναι ὑμᾶς ὑπὲρ δύνασθε ἀλλὰ ποιήσει σὺν τῷ πειρασμῷ καὶ τὴν ἔκβασιν τοῦ δύνασθαι ὑμᾶς ὑπενεγκεῖν διόπερ ἀγαπητοί μου φεύγετε ἀπὸ τῆς εἰδωλολατρίας ὡς φρονίμοις λέγω κρίνατε ὑμεῖς ὑμᾶς φημι τὸ ποτήριον τῆς εὐλογίας εὐλογοῦμεν οὐχὶ κοινωνία κοινωνίας ἐστὶν τοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ ἐστίν τὸν ἄρτον ὃν κλῶμεν οὐχὶ κοινωνία εστιν τοῦ σώματος εστιν τοῦ Χριστοῦ ἐστιν ὅτι εἷς ἄρτος ἓν σῶμα οἱ πολλοί ἐσμεν οἱ γὰρ πάντες ἐκ τοῦ ἑνὸς ἄρτου μετέχομεν βλέπετε τὸν Ἰσραὴλ κατὰ σάρκα οὐχ οὐχὶ οἱ ἐσθίοντες τὰς θυσίας κοινωνοὶ τοῦ θυσιαστηρίου εἰσίν τί οὖν φημι ὅτι εἰδωλόθυτόν εἴδωλον τί ἐστιν ὅτι εἴδωλόν εἰδωλόθυτον τί ἐστιν ἀλλʼ ὅτι θύει θύουσιν τὰ ἔθνη δαιμονίοις θύει θύουσιν καὶ οὐ Θεῷ θύουσιν οὐ θέλω δὲ ὑμᾶς κοινωνοὺς τῶν δαιμονίων γίνεσθαι οὐ δύνασθε τὸ ποτήριον τοῦ Κυρίου πίνειν καὶ τὸ ποτήριον δαιμονίων δαιμονίον οὐ δύνασθε τραπέζης Κυρίου μετέχειν καὶ τραπέζης δαιμονίων παραζηλοῦμεν τὸν Κύριον μὴ ἰσχυρότεροι αὐτοῦ ἐσμεν πάντα μοι ἔξεστιν ἀλλʼ οὐ πάντα συμφέρει πάντα μοι ἔξεστιν ἀλλʼ οὐ πάντα οἰκοδομεῖ μηδεὶς τὸ τὰ ἑαυτοῦ ζητείτω ἀλλὰ τὸ τὰ τοῦ ἑτέρου ἕκαστος πᾶν τὸ ἐν μακέλλῳ πωλούμενον ἐσθίετε μηδὲν ἀνακρίνοντες διὰ τὴν συνείδησιν τοῦ Κυρίου γὰρ Κυρίου γῆ καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆς εἴ δέ τις καλεῖ ὑμᾶς τῶν ἀπίστων καὶ θέλετε πορεύεσθαι πᾶν πάντα τὸ τὰ παρατιθέμενον παρατιθέμενα ὑμῖν ἐσθίετε φάγεσθε μηδὲν ἀνακρίνοντες διὰ τὴν συνείδησιν ἐὰν δέ τις ὑμῖν εἴπῃ τοῦτο ἱερόθυτόν εἰδωλόθυτόν ἐστιν μὴ ἐσθίετε διʼ ἐκεῖνον τὸν μηνύσαντα καὶ τὴν συνείδησιν τοῦ γὰρ Κυρίου γῆ καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆς συνείδησιν δὲ λέγω οὐχὶ τὴν ἑαυτοῦ ἀλλὰ τὴν τοῦ ἑτέρου ἵνα τί γὰρ ἐλευθερία μου κρίνεται ὑπὸ ἄλλης συνειδήσεως εἰ δὲ ἐγὼ χάριτι μετέχω τί βλασφημοῦμαι ὑπὲρ οὗ ἐγὼ εὐχαριστῶ εἴτε οὖν ἐσθίετε εἴτε πίνετε εἴτε τι ποιεῖτε πάντα εἰς δόξαν Θεοῦ ποιεῖτε ἀπρόσκοποι γίνεσθε καὶ Ἰουδαίοις γίνεσθε καὶ Ἕλλησιν καὶ τῇ ἐκκλησίᾳ τοῦ Θεοῦ καθὼς κἀγὼ πάντα πᾶσιν ἀρέσκω μὴ ζητῶν τὸ ἐμαυτοῦ σύμφορον συμφέρον ἀλλὰ τὸ τῶν πολλῶν ἵνα σωθῶσιν μιμηταί μου γίνεσθε καθὼς κἀγὼ Χριστοῦ ἐπαινῶ δὲ ὑμᾶς ἀδελφοὶ ὅτι πάντα μου μέμνησθε καὶ καθὼς παρέδωκα παραδέδωκα ὑμῖν τὰς παραδόσεις οὕτως κατέχετε θέλω δὲ ὑμᾶς εἰδέναι ὅτι παντὸς ἀνδρὸς κεφαλὴ Χριστός ἐστιν κεφαλὴ δὲ γυναικὸς ἀνήρ κεφαλὴ δὲ τοῦ Χριστοῦ Θεός Χριστός πᾶς ἀνὴρ προσευχόμενος προφητεύων κατὰ κεφαλῆς ἔχων καταισχύνει τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ καὶ πᾶσα δὲ γυνὴ προσευχομένη προφητεύουσα ἀκατακαλύπτῳ τῇ τὴν κεφαλῇ καταισχύνει τὴν κεφαλὴν αὐτῆς ἑαυτῆς ἓν γάρ ἐστιν καὶ τὸ αὐτὸ τῇ ἐξυρημένῃ εἰ γὰρ οὐ κατακαλύπτεται γυνή καὶ κειράσθω ξυράσθω εἰ δὲ αἰσχρὸν γυναικὶ τὸ κείρασθαι ξυρᾶσθαι κατακαλυπτέσθω ἀνὴρ μὲν γὰρ οὐκ ὀφείλει κατακαλύπτεσθαι τὴν κεφαλήν εἰκὼν καὶ δόξα δόξαν Θεοῦ ὑπάρχων γυνὴ δὲ δόξα ἀνδρός ἐστιν οὐ γάρ ἐστιν ἀνὴρ ἐκ γυναικός ἀλλὰ γυνὴ ἐξ ἀνδρός καὶ γὰρ οὐκ ἐκτίσθη ἀνὴρ διὰ τὴν γυναῖκα ἀλλὰ γυνὴ διὰ τὸν ἄνθρωπον ἄνδρα διὰ τοῦτο ὀφείλει γυνὴ ἐξουσίαν ἔχειν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς διὰ τοὺς ἀγγέλους πλὴν οὔτε ἀνὴρ χωρὶς γυναικὸς οὔτε γυνὴ χωρὶς ἀνδρὸς οὔτε ἀνὴρ χωρὶς γυναικὸς ἐν Κυρίῳ ὥσπερ γὰρ γυνὴ ἐκ τοῦ ἀνδρός οὕτως καὶ ἀνὴρ διὰ τῆς γυναικός τὰ δὲ πάντα ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐν ὑμῖν αὐτοῖς κρίνατε πρέπον ἐστὶν γυναῖκα ἀκάλυπτον ἀκατακάλυπτον τῷ Θεῷ προσεύχεσθαι οὐδὲ αὐτὴ φύσις αὐτὴ αὐτῆς διδάσκει ὑμᾶς ὅτι ἀνὴρ μὲν γάρ ἐὰν κομᾷ ἀτιμία αὐτῷ ἐστιν γυνὴ δὲ ἐὰν κομᾷ δόξα αὐτῇ ἐστιν ὅτι κόμη ἀντὶ περιβολαίου αὑτῇ δέδοται αὐτῇ εἰ δέ τις δοκεῖ φιλόνικος εἶναι ἡμεῖς τοιαύτην συνήθειαν οὐκ ἔχομεν οὐδὲ αἱ ἐκκλησίαι τοῦ Θεοῦ τοῦτο δὲ παραγγέλλων παραγγέλλω οὐκ ἐπαινῶ ἐπαινῶν ὅτι οὐκ εἰς τὸ κρεῖσσον κρεῖττον ἀλλὰ εἰς τὸ ἧσσον ἧττον συνέρχεσθε πρῶτον μὲν γὰρ συνερχομένων ὑμῶν ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ ἀκούω σχίσματα ἐν ὑμῖν ὑπάρχειν καὶ μέρος τι πιστεύω δεῖ γὰρ καὶ αἱρέσεις ἐν ὑμῖν εἶναι ἵνα καὶ οἱ δόκιμοι φανεροὶ γένωνται ἐν ὑμῖν συνερχομένων οὖν ὑμῶν ἐπὶ τὸ αὐτὸ οὐκ ἔστιν Κυριακὸν δεῖπνον φαγεῖν φαγεῖ ἕκαστος γὰρ τὸ ἴδιον δεῖπνον προσλαμβάνει προλαμβάνει ἐν τῷ φαγεῖν καὶ ὃς μὲν πεινᾷ ὃς δὲ μεθύει μὴ γὰρ οἰκίας οὐκ ἔχετε εἰς τὸ ἐσθίειν καὶ πίνειν τῆς ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ καταφρονεῖτε καὶ καταισχύνετε τοὺς μὴ ἔχοντας τί ὑμῖν εἴπω ὑμῖν ἐπαινέσω ἐπαινῶ ὑμᾶς ἐν τούτῳ οὐκ ἐπαινῶ ἐγὼ γὰρ παρέλαβον ἀπὸ τοῦ Κυρίου καὶ παρέδωκα ὑμῖν ὅτι Κύριος Ἰησοῦς ἐν τῇ νυκτὶ παρεδίδετο παρεδίδοτο ἔλαβεν ἄρτον καὶ εὐχαριστήσας ἔκλασεν καὶ εἶπεν λάβετε φάγετε τοῦτό μού ἐστιν μου τὸ σῶμα τὸ ὑπὲρ ὑμῶν κλώμενον τοῦτο ποιεῖτε εἰς τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν ὡσαύτως καὶ τὸ ποτήριον μετὰ τὸ δειπνῆσαι λέγων τοῦτο τὸ ποτήριον καινὴ διαθήκη ἐστὶν ἐν τῷ ἐμῷ αἵματι μου τοῦτο ποιεῖτε ὁσάκις ἐὰν ἂν πίνητε εἰς τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν ὁσάκις γὰρ ἐὰν ἂν ἐσθίητε τὸν ἄρτον τοῦτον τοῦτο καὶ τὸ ποτήριον τοῦτο πίνητε τὸν θάνατον τοῦ Κυρίου καταγγέλλετε ἄχρι οὗ ἂν ἔλθῃ ὥστε ὃς ἂν ἐσθίῃ τὸν ἄρτον τοῦτον καὶ πίνῃ τὸ ποτήριον τοῦ Κυρίου ἀναξίως τοῦ Κυρίου ἔνοχος ἔσται τοῦ σώματος καὶ τοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ Κυρίου δοκιμαζέτω δὲ ἄνθρωπος ἑαυτόν ἄνθρωπος καὶ οὕτως ἐκ τοῦ ἄρτου ἐσθιέτω καὶ ἐκ τοῦ ποτηρίου πινέτω γὰρ ἐσθίων καὶ πίνων ἀναξίως κρίμα ἑαυτῷ ἐσθίει καὶ πίνει μὴ διακρίνων τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου διὰ τοῦτο ἐν ὑμῖν πολλοὶ ἀσθενεῖς καὶ ἄρρωστοι καὶ κοιμῶνται ἱκανοί εἰ δὲ γὰρ ἑαυτοὺς διεκρίνομεν οὐκ ἂν ἐκρινόμεθα κρινόμενοι δὲ ὑπὸ τοῦ Κυρίου παιδευόμεθα ἵνα μὴ σὺν τῷ κόσμῳ κατακριθῶμεν ὥστε ἀδελφοί μου συνερχόμενοι εἰς τὸ φαγεῖν ἀλλήλους ἐκδέχεσθε εἴ δέ τις πεινᾷ ἐν οἴκῳ ἐσθιέτω ἵνα μὴ εἰς κρίμα συνέρχησθε τὰ δὲ λοιπὰ ὡς ἐάν ἂν ἔλθω διατάξομαι διατάξωμαι περὶ δὲ τῶν πνευματικῶν ἀδελφοί οὐ θέλω ὑμᾶς ἀγνοεῖν οἴδατε ὅτι ὅτε ἔθνη ἦτε πρὸς τὰ εἴδωλα τὰ ἄφωνα ὡς ἂν ἤγεσθε ἀπαγόμενοι διὸ γνωρίζω ὑμῖν ὅτι οὐδεὶς ἐν Πνεύματι Θεοῦ λαλῶν λέγει ἀνάθεμα Ἰησοῦς Ἰησοῦν καὶ οὐδεὶς δύναται εἰπεῖν Κύριος Κύριον Ἰησοῦς Ἰησοῦν εἰ μὴ ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ διαιρέσεις δὲ χαρισμάτων εἰσίν τὸ δὲ αὐτὸ Πνεῦμα καὶ διαιρέσεις διακονιῶν εἰσιν καὶ αὐτὸς Κύριος καὶ διαιρέσεις ἐνεργημάτων εἰσίν καὶ δὲ αὐτὸς ἐστιν Θεός ἐνεργῶν εστιν τὰ πάντα ἐν πᾶσιν ἑκάστῳ δὲ δίδοται φανέρωσις τοῦ Πνεύματος πρὸς τὸ συμφέρον μὲν γὰρ δίδοται διὰ τοῦ Πνεύματος δίδοται λόγος σοφίας ἄλλῳ δὲ λόγος γνώσεως κατὰ τὸ αὐτὸ Πνεῦμα ἑτέρῳ δὲ πίστις ἐν τῷ αὐτῷ Πνεύματι ἄλλῳ δὲ χαρίσματα ἰαμάτων ἐν τῷ ἑνὶ αὐτῷ Πνεύματι ἄλλῳ δὲ ἐνεργήματα δυνάμεων δυνάμεως ἄλλῳ δὲ προφητεία ἄλλῳ δὲ διακρίσεις πνευμάτων ἑτέρῳ δὲ γένη γλωσσῶν ἑτέρῳ ἄλλῳ δὲ διερμηνεία ἑρμηνεία γλωσσῶν πάντα δὲ ταῦτα ἐνεργεῖ τὸ ἓν καὶ τὸ αὐτὸ Πνεῦμα διαιροῦν ἰδίᾳ ἑκάστῳ καθὼς βούλεται καθάπερ γὰρ τὸ σῶμα ἕν ἐστιν καὶ μέλη ἔχει πολλὰ μέλη ἔχει πάντα δὲ τὰ μέλη τοῦ σώματος τοῦ ἑνὸς πολλὰ ὄντα ἕν ἐστιν σῶμα οὕτως καὶ Κύριος Χριστός καὶ γὰρ ἐν ἑνὶ Πνεύματι ἡμεῖς πάντες εἰς ἓν σῶμα ἐβαπτίσθημεν εἴτε Ἰουδαῖοι εἴτε Ἕλληνες εἴτε δοῦλοι εἴτε ἐλεύθεροι καὶ πάντες εἰς ἓν Πνεῦμα σῶμα ἐποτίσθημεν ἐσμεν καὶ γὰρ τὸ σῶμα οὐκ ἔστιν ἓν μέλος ἀλλὰ πολλά ἐὰν εἴπῃ πούς ὅτι οὐκ εἰμὶ χείρ οὐκ εἰμὶ ἐκ τοῦ σώματος οὐ παρὰ τοῦτο οὐκ ἔστιν ειμι ἐκ τοῦ σώματος καὶ ἐὰν εἴπῃ τὸ οὖς πούς ὅτι οὐκ εἰμὶ ὀφθαλμός οὐκ εἰμὶ ἐκ τοῦ σώματος οὐ παρὰ τοῦτο ὅτι οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ σώματος εἰ ὅλον τὸ σῶμα ὀφθαλμός ποῦ ἀκοή εἰ ὅλον ἀκοή ποῦ ὄσφρησις νυνὶ νῦν δὲ ἔθετο Θεὸς ἔθετο τὰ μέλη ἓν ἕκαστον αὐτῶν ἐν τῷ σώματι καθὼς ἠθέλησεν εἰ δὲ ἦν τὰ πάντα ἓν μέλος ποῦ τὸ σῶμα νῦν δὲ πολλὰ μὲν μέλη ἓν δὲ σῶμα οὐ δύναται δὲ ὀφθαλμὸς εἰπεῖν εἶπεν τῇ χειρί χρείαν σου οὐκ ἔχω πάλιν κεφαλὴ τοῖς ποσίν χρείαν ὑμῶν οὐκ ἔχω ἀλλὰ πολλῷ μᾶλλον τὰ δοκοῦντα μέλη τοῦ σώματος ἀσθενέστερα ὑπάρχειν ἀναγκαῖά ἐστιν καὶ δοκοῦμεν ἀτιμότερα εἶναι τοῦ σώματος τούτοις τιμὴν περισσοτέραν περιτίθεμεν καὶ τὰ ἀσχήμονα ἡμῶν εὐσχημοσύνην περισσοτέραν ἔχει τὰ δὲ εὐσχήμονα ἡμῶν οὐ χρείαν ἔχει ἀλλὰ συνεκέρασεν Θεὸς συνεκέρασεν τὸ σῶμα τῷ ὑστεροῦντι ὑστερουμένῳ τι περισσότερον περισσοτέραν δοὺς τιμήν ἵνα μὴ σχίσματα σχίσμα ἐν τῷ σώματι ἀλλὰ τὸ αὐτὸ ὑπὲρ ἀλλήλων μεριμνῶσι τὰ μέλη καὶ εἴτε ἔτι εἰ τι πάσχει ἓν μέλος συμπάσχει πάντα πᾶν τὰ μέλη εἴτε δοξάζεται ἓν μέλος συγχαίρει πάντα τὰ μέλη ὑμεῖς δέ ἐστε σῶμα Χριστοῦ καὶ μέλη ἐκ μέρους καὶ οὓς μὲν ἔθετο Θεὸς ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ πρῶτον ἀποστόλους δεύτερον προφήτας τρίτον διδασκάλους ἔπειτα δυνάμεις ἔπειτα εἶτα χαρίσματα ἰαμάτων ἀντιλήμψεις κυβερνήσεις γένη γλωσσῶν μὴ πάντες ἀπόστολοι μὴ πάντες προφῆται μὴ πάντες διδάσκαλοι μὴ πάντες δυνάμεις μὴ πάντες χαρίσματα ἔχουσιν ἰαμάτων μὴ πάντες γλώσσαις λαλοῦσιν μὴ πάντες διερμηνεύουσιν ζηλοῦτε δὲ τὰ χαρίσματα τὰ μείζονα κρείττονα καὶ ἔτι εἰ τι καθʼ ὑπερβολὴν ὁδὸν ὑμῖν δείκνυμι ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω γέγονα χαλκὸς ἠχῶν κύμβαλον ἀλαλάζον ἀλαλάζων κἂν καὶ ἐὰν ἔχω προφητείαν καὶ εἰδῶ τὰ μυστήρια ταῦτα πάντα καὶ πᾶσαν τὴν γνῶσιν κἂν καὶ ἐὰν ἔχω πᾶσαν τὴν πίστιν ὥστε ὄρη μεθιστάναι μεθιστάνειν ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω οὐθέν ὠφελοῦμαι εἰμι κἂν καὶ ἐὰν ψωμίσω πάντα τὰ ὑπάρχοντά μου κἂν καὶ ἂν ἐὰν παραδῶ τὸ σῶμά μου ἵνα καυχήσωμαι καυθήσωμαι καυθήσομαι ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω οὐδὲν ὠφελοῦμαι ἀγάπη μακροθυμεῖ χρηστεύεται ἀγάπη οὐ ζηλοῖ ἀγάπη οὐ περπερεύεται ἀγάπη οὐ φυσιοῦται οὐκ ἀσχημονεῖ εὐσχημονεῖ οὐ ζητεῖ τὰ τὸ μὴ ἑαυτῆς οὐ παροξύνεται οὐ λογίζεται τὸ κακόν οὐ χαίρει ἐπὶ τῇ ἀδικίᾳ συγχαίρει δὲ τῇ ἀληθείᾳ πάντα στέγει πάντα πιστεύει πάντα ἐλπίζει πάντα ὑπομένει ἀγάπη οὐδέποτε πίπτει ἐκπίπτει εἴτε δὲ προφητεῖαι προφητεία καταργηθήσονται καταργηθήσεται εἴτε γλῶσσαι παύσονται εἴτε γνῶσις καταργηθήσεται καταργηθήσονται ἐκ μέρους δὲ γὰρ γινώσκομεν καὶ ἐκ μέρους προφητεύομεν ὅταν δὲ ἔλθῃ τὸ τέλειον τότε τὸ ἐκ μέρους καταργηθήσεται ὅτε ἤμην νήπιος ὡς νήπιος ἐλάλουν ὡς νήπιος ἐφρόνουν ὡς νήπιος ἐλογιζόμην ὡς νήπιος ὅτε δὲ γέγονα ἐγενόμην ἀνήρ κατήργηκα τὰ τοῦ νηπίου βλέπομεν γὰρ ἄρτι διʼ ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι τότε δὲ πρόσωπον πρὸς πρόσωπον ἄρτι γινώσκω ἐκ μέρους τὸ τότε δὲ ἐπιγνώσομαι καθὼς καὶ ἐπεγνώσθην νυνὶ δὲ μένει πίστις ἐλπίς ἀγάπη τὰ τρία ταῦτα πίστις ἐλπὶς ἀγάπη μείζων δὲ τούτων ἀγάπη διώκετε τὴν ἀγάπην ζηλοῦτε δὲ τὰ πνευματικά μᾶλλον δὲ ἵνα προφητεύητε οὖ γὰρ λαλῶν γλώσσῃ οὐκ ἀνθρώποις λαλεῖ ἀλλὰ τῷ Θεῷ οὐδεὶς γὰρ ἀκούει πνεύματι δὲ λαλεῖ μυστήρια δὲ προφητεύων ἀνθρώποις λαλεῖ οἰκοδομὴν καὶ παράκλησιν καὶ παραμυθίαν λαλῶν γλώσσῃ ἑαυτὸν οἰκοδομεῖ δὲ προφητεύων ἐκκλησίαν οἰκοδομεῖ θέλω δὲ πάντας πάντα ὑμᾶς πάντας λαλεῖν γλώσσαις λαλεῖν μᾶλλον δὲ ἵνα προφητεύητε μείζων δὲ γὰρ προφητεύων λαλῶν γλώσσαις ἐκτὸς εἰ μὴ διερμηνεύῃ διερμηνεύει ἵνα ἐκκλησία οἰκοδομὴν λάβῃ νῦν νυνὶ δέ ἀδελφοί ἐὰν ἔλθω πρὸς ὑμᾶς γλώσσαις λαλῶν τί ὑμᾶς ὠφελήσω ἐὰν μὴ ὑμῖν λαλήσω ἐν ἀποκαλύψει ἐν γνώσει ἐν προφητείᾳ ἐν διδαχῇ ὅμως τὰ ἄψυχα φωνὴν διδόντα εἴτε αὐλὸς εἴτε κιθάρα ἐὰν διαστολὴν τοῖς φθόγγοις φθόγγου μὴ διδῶ δῷ πῶς γνωσθήσεται τὸ αὐλούμενον τὸ κιθαριζόμενον καὶ γὰρ ἐὰν ἄδηλον φωνὴν σάλπιγξ φωνὴν δῷ τίς παρασκευάσεται εἰς πόλεμον οὕτως καὶ ὑμεῖς διὰ τῆς γλώσσης ἐὰν μὴ εὔσημον λόγον δῶτε πῶς γνωσθήσεται τὸ αὐλούμενον λαλούμενον ἔσεσθε εἴσεσθε γὰρ εἰς ἀέρα λαλοῦντες τοσαῦτα εἰ τύχοι γένη φωνῶν ἐστιν εἰσιν ἐν κόσμῳ καὶ οὐδὲν αὐτῶν ἄφωνον ἐὰν οὖν μὴ εἰδῶ τὴν τῆς δύναμιν τῆς φωνῆς ἔσομαι τῷ λαλοῦντι βάρβαρος καὶ λαλῶν ἐν ἐμοὶ βάρβαρος οὕτως καὶ ὑμεῖς ἐπεὶ ζηλωταί ἐστε πνευμάτων πρὸς τὴν οἰκοδομὴν τῆς ἐκκλησίας ζητεῖτε ἵνα προφητεύητε περισσεύητε διὸ διόπερ λαλῶν γλώσσῃ προσευχέσθω ἵνα διερμηνεύῃ ἐὰν γὰρ προσεύχωμαι γλώσσῃ τὸ πνεῦμά μου προσεύχεται δὲ νοῦς μου ἄκαρπός ἐστιν τί οὖν ἐστιν προσεύξομαι προσεύξωμαι τῷ Πνεύματι προσεύξομαι προσεύξωμαι δὲ καὶ τῷ νοΐ ψαλῶ τῷ Πνεύματι ψαλῶ δὲ καὶ τῷ νοΐ ἐπεὶ ἐὰν εὐλογήσῃς εὐλογῇς ἐν τῷ πνεύματι ἀναπληρῶν τὸν τόπον τοῦ ἰδιώτου πῶς ἐρεῖ τὸ ἀμήν ἐπὶ τῇ σῇ εὐχαριστίᾳ ἐπεὶ ἐπειδὴ τί λέγεις οὐκ οἶδεν σὺ μὲν γὰρ καλῶς εὐχαριστεῖς ἀλλʼ ἕτερος οὐκ οἰκοδομεῖται εὐχαριστῶ τῷ Θεῷ μου ὑπὲρ πάντων ὑμῶν μᾶλλον γλώσσαις γλώσσῃ λαλῶ λαλῶν λαλεῖν ἀλλὰ ἐν ἐκκλησίᾳ θέλω πέντε λόγους ἐν διὰ τῷ τοῦ νοΐ νοός μου λαλῆσαι ἵνα καὶ ἄλλους κατηχήσω μυρίους λόγους ἐν γλώσσῃ ἀδελφοί μὴ παιδία γίνεσθε ταῖς φρεσίν ἀλλὰ τῇ κακίᾳ νηπιάζετε ταῖς δὲ φρεσὶν τέλειοι γίνεσθε ἐν τῷ νόμῳ τί γέγραπται ὅτι ἐάν ἐν ἑτερογλώσσοις καὶ ἐν χείλεσιν ἑτέροις ἑτέρων λαλήσω τῷ λαῷ τούτῳ καὶ οὐδʼ ὡς οὕτως εἰσακούσονταί μου λέγει Κύριος ὥστε αἱ γλῶσσαι εἰς σημεῖόν εἰσιν οὐ τοῖς πιστεύουσιν ἀλλὰ τοῖς ἀπίστοις δὲ προφητεία οὐ τοῖς ἀπίστοις ἀλλὰ τοῖς πιστεύουσιν ἐὰν οὖν ἔλθῃ συνέλθῃ ἐκκλησία ὅλη ἐπὶ τὸ αὐτὸ καὶ πάντες λαλῶσιν λαλήσωσιν γλώσσαις λαλῶσιν εἰσέλθωσιν δὲ καὶ ἰδιῶται ἄπιστοι οὐκ ἐροῦσιν ὅτι μαίνεσθε ἐὰν δὲ πάντες προφητεύωσιν εἰσέλθῃ τε δέ τις ἄπιστος ἰδιώτης ἐλέγχεται ὑπὸ πάντων ἀνακρίνεται ὑπὸ πάντων καὶ οὕτως τὰ κρυπτὰ τῆς διανοίας καρδίας αὐτοῦ φανερὰ γίνεται καὶ οὕτως πεσὼν ἐπὶ πρόσωπον προσκυνήσει τῷ Θεῷ ἀπαγγέλλων ὅτι Θεὸς ὄντως Θεὸς ἐν ὑμῖν ἐστιν Θεός τί οὖν ἐστιν ἀδελφοί ὅταν συνέρχησθε ἕκαστος ὑμῶν ψαλμὸν ἔχει διδαχὴν ἔχει γλῶσσαν ἔχει ἀποκάλυψιν ἔχει γλῶσσαν ἔχει ἑρμηνείαν ἔχει πάντα πρὸς οἰκοδομὴν γινέσθω γενέσθω εἴτε γλώσσῃ τις λαλεῖ κατὰ δύο τὸ πλεῖστον τρεῖς καὶ ἀνὰ μέρος καὶ εἷς διερμηνευέτω ἐὰν δὲ μὴ ἦν ἑρμηνευτής διερμηνευτής σιγάτω ἐν ἐκκλησίᾳ ἑαυτῷ δὲ λαλείτω καὶ τῷ Θεῷ προφῆται δὲ δύο τρεῖς λαλείτωσαν καὶ οἱ ἄλλοι διακρινέτωσαν ἐὰν δὲ ἄλλῳ ἀποκαλυφθῇ ὀπτημένῳ καθημένῳ πρῶτος σιγάτω δύνασθε γὰρ καθʼ ἕνα πάντες προφητεύειν ἵνα πάντες μανθάνωσιν καὶ πάντες παρακαλῶνται καὶ πνεύματα προφητῶν προφήταις ὑποτάσσεται οὐ γάρ ἐστιν Θεός ἀκαταστασίας Θεὸς ἀλλὰ εἰρήνης ὡς ἐν πάσαις ταῖς ἐκκλησίαις τῶν ἁγίων αἱ γυναῖκες ὑμῶν ἐν ταῖς ἐκκλησίαις σιγάτωσαν οὐ γὰρ ἐπιτέτραπται ἐπιτρέπεται αὐταῖς λαλεῖν ἀλλὰ ὑποτάσσεσθαι ὑποτασσέσθωσαν τοῖς ἀνδράσιν καθὼς καὶ νόμος λέγει εἰ δέ τι τις μαθεῖν μανθάνειν θέλουσιν θέλωσιν ἐν οἴκῳ τοὺς ἰδίους ἄνδρας ἐπερωτάτωσαν αἰσχρὸν γάρ ἐστιν γυναιξὶν γυναικὶ λαλεῖν ἐν ἐκκλησίᾳ λαλεῖν ἀφʼ ὑμῶν ἐξῆλθεν λόγος τοῦ Θεοῦ ἐξῆλθεν εἰς ὑμᾶς μόνους κατήντησεν εἴ τις δοκεῖ προφήτης εἶναι πνευματικός γινωσκέτω ἐπιγινωσκέτω γράφω ὑμῖν ὅτι τοῦ Κυρίου Θεοῦ ἐντολή εἰσὶν ἐστὶν ἐντολαί ἐντολή εἰ δέ τις ἀγνοεῖ ἀγνοείτω ἀγνοεῖται ὥστε ἀδελφοί μου ζηλοῦτε τὸ προφητεύειν καὶ τὸ λαλεῖν γλώσσαις μὴ κωλύετε ἐν γλώσσαις πάντα δὲ εὐσχημόνως καὶ κατὰ τάξιν γινέσθω γνωρίζω δὲ ὑμῖν ἀδελφοί τὸ εὐαγγέλιον εὐηγγελισάμην ὑμῖν καὶ παρελάβετε ἐν καὶ ἑστήκατε διʼ οὗ καὶ σῴζεσθε τίνι λόγῳ εὐηγγελισάμην ὑμῖν κατέχειν εἰ κατέχετε ἐκτὸς εἰ μὴ εἰκῇ ἐπιστεύσατε παρέδωκα γὰρ ὑμῖν ἐν πρώτοις καὶ παρέλαβον ὅτι Χριστὸς ἀπέθανεν ὑπὲρ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν κατὰ τὰς Γραφάς καὶ ὅτι ἐτάφη καὶ ὅτι ἐγήγερται τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ τῇ τρίτῃ κατὰ τὰς Γραφάς καὶ ὅτι ὤφθη Κηφᾷ ἔπειτα εἶτα τοῖς δώδεκα ἔπειτα ὤφθη ἐπάνω πεντακοσίοις ἀδελφοῖς ἐφάπαξ ἐξ ὧν οἱ πλείους πλείονες μένουσιν ἕως ἄρτι τινὲς δὲ καὶ ἐκοιμήθησαν ἔπειτα ὤφθη Ἰακώβῳ ἔπειτα εἶτα τοῖς ἀποστόλοις πᾶσιν ἔσχατον δὲ πάντων ὡσπερεὶ τῷ ἐκτρώματι ὤφθη κἀμοί ἐγὼ γάρ εἰμι ἐλάχιστος τῶν ἀποστόλων ὃς οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς καλεῖσθαι ἀπόστολος διότι ἐδίωξα τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ χάριτι δὲ Θεοῦ εἰμι εἰμι καὶ χάρις αὐτοῦ εἰς ἐμὲ οὐ κενὴ οὐκ ἐγενήθη ἀλλὰ περισσότερον αὐτῶν ἁπάντων πάντων ἐκοπίασα οὐκ ἐγὼ δὲ ἀλλὰ χάρις τοῦ Θεοῦ εἰς σὺν ἐμοί ἐμέ εἴτε οὖν ἐγὼ εἴτε ἐκεῖνοι οὕτως κηρύσσομεν καὶ οὕτως ἐπιστεύσατε πιστεύσατε εἰ δὲ Χριστὸς κηρύσσεται ὅτι ἐκ νεκρῶν ὅτι ἐγήγερται πῶς λέγουσιν τινες ἐν ὑμῖν τινες ὅτι ἀνάστασις νεκρῶν οὐκ ἔστιν εἰ δὲ ἀνάστασις νεκρῶν οὐκ ἔστιν οὐδὲ Χριστὸς ἐγήγερται εἰ δὲ Χριστὸς οὐκ ἐγήγερται κενὸν ἄρα καὶ τὸ κήρυγμα ἡμῶν κενὴ δὲ καὶ πίστις ἡμῶν ὑμῶν εὑρισκόμεθα δὲ καὶ ψευδομάρτυρες τοῦ Θεοῦ ὅτι ἐμαρτυρήσαμεν κατὰ τοῦ Θεοῦ ὅτι ἤγειρεν τὸν Χριστόν αὐτοῦ ὃν οὐκ ἤγειρεν εἴπερ ἄρα νεκροὶ οὐκ ἐγείρονται εἰ γὰρ νεκροὶ οὐκ ἐγείρονται οὐδὲ Χριστὸς ἐγήγερται εἰ δὲ Χριστὸς οὐκ ἐγήγερται ματαία πίστις ὑμῶν καὶ ἐστίν ἔτι εἰ ἐστὲ ἐν ταῖς ἁμαρτίαις ὑμῶν ἄρα καὶ οἱ κοιμηθέντες ἐν Χριστῷ ἀπώλοντο εἰ ἐν τῇ ζωῇ ταύτῃ ἠλπικότες ἐσμὲν ἐν Χριστῷ ἠλπικότες ἐσμὲν μόνον ἐλεεινότεροι πάντων ἀνθρώπων ἐσμέν νυνὶ δὲ Χριστὸς ἐγήγερται ἐκ νεκρῶν ἀπαρχὴ τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο ἐπειδὴ γὰρ διʼ ἀνθρώπου θάνατος καὶ διʼ ἀνθρώπου ἀνάστασις νεκρῶν ὥσπερ γὰρ ἐν τῷ Ἀδὰμ πάντες ἀποθνῄσκουσιν οὕτως καὶ ἐν τῷ Χριστῷ πάντες ζῳοποιηθήσονται ἕκαστος δὲ ἐν τῷ ἰδίῳ τάγματι ἀπαρχὴ Χριστός ἔπειτα οἱ τοῦ Χριστοῦ ἐν τῇ παρουσίᾳ αὐτοῦ εἶτα τὸ τέλος ὅταν Παραδείσῳ παραδιδῷ παραδιδοῖ παραδῷ τὴν βασιλείαν τῷ τοῦ Θεῷ Θεοῦ καὶ Πατρί Πατήρ ὅταν καταργήσῃ πᾶσαν ἀρχὴν καὶ πᾶσαν ἐξουσίαν καὶ δύναμιν δεῖ γὰρ αὐτὸν βασιλεύειν ἄχρι οὗ ἂν θῇ πάντας τοὺς ἐχθροὺς αὐτοῦ ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ πάντα γάρ ὑπέταξεν ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ ἔσχατος ἐχθρὸς καταργεῖται θάνατος πάντα γὰρ ὑπέταξεν ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ ὅταν δὲ εἴπῃ ὅτι τὰ πάντα πάντα ὑποτέτακται δῆλον ὅτι ἐκτὸς τοῦ τοὺς ὑποτάξαντος αὐτῷ τὰ πάντα ὅταν δὲ ὑποταγῇ αὐτῷ τὰ πάντα τότε καὶ αὐτὸς Υἱὸς ὑποταγήσεται τῷ ὑποτάξαντι αὐτῷ τὰ πάντα ἵνα Θεὸς τὰ πάντα πάντα ἐν πᾶσιν ἐπεὶ τί ποιήσουσιν οἱ βαπτιζόμενοι ὑπὲρ τῶν νεκρῶν εἰ ὅλως νεκροὶ οὐκ ἐγείρονται τί καὶ βαπτίζονται ὑπὲρ αὐτῶν τῶν νεκρῶν τί καὶ ἡμεῖς κινδυνεύομεν πᾶσαν ὥραν καθʼ ἡμέραν ἀποθνῄσκω ἀποθνῄσκων νὴ τὴν ἡμετέραν ὑμετέραν καύχησιν ἀδελφοί ἣν ἔχω ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν εἰ κατὰ ἄνθρωπον ἐθηριομάχησα ἐν Ἐφέσῳ τί μοι τὸ ὄφελος εἰ νεκροὶ οὐκ ἐγείρονται φάγωμεν καὶ πίωμεν αὔριον γὰρ ἀποθνῄσκομεν μὴ πλανᾶσθε φθείρουσιν ἤθη χρηστὰ χρήσθ᾽ ὁμιλίαι κακαί ἐκνήψατε δικαίως καὶ μὴ ἁμαρτάνετε ἀγνωσίαν γὰρ Θεοῦ τινες ἔχουσιν πρὸς ἐντροπὴν ὑμῖν λαλῶ λέγω ἀλλʼ ἐρεῖ τις πῶς ἐγείρονται οἱ νεκροί ποίῳ δὲ σώματι ἔρχονται ἄφρων ἄφρον σὺ σπείρεις οὐ ζῳοποιεῖται ζῳογονεῖτε εἰς τὴν ἐὰν μὴ ἀποθάνῃ καὶ σπείρεις οὐ τὸ σῶμα τὸ γενησόμενον γεννησόμενον σπείρεις ἀλλὰ γυμνὸν κόκκον εἰ τύχοι σίτου εἰ τινος τῶν λοιπῶν δὲ Θεὸς αὐτῷ δίδωσιν αὐτῷ σῶμα καθὼς ἠθέλησεν καὶ ἑκάστῳ τῶν σπερμάτων τὸ ἴδιον σῶμα οὐ πᾶσα σὰρξ αὐτὴ σάρξ ἀλλὰ ἄλλη μὲν σὰρξ ἀνθρώπων ἄλλη δὲ σὰρξ κτηνῶν ἄλλη δὲ σὰρξ πτηνῶν πετηνῶν ἰχθύων ἄλλη δὲ ἰχθύων πτηνῶν καὶ σώματα ἐπουράνια καὶ σώματα ἐπίγεια ἀλλὰ ἑτέρα μὲν τῶν ἐπουρανίων δόξα ἑτέρα δὲ τῶν ἐπιγείων ἄλλη δόξα δόξῃ ἡλίου καὶ ἄλλη δόξα σελήνης καὶ ἄλλη δόξα ἀστέρων ἀστὴρ γὰρ ἀστέρος διαφέρει ἐν δόξῃ οὕτως καὶ ἀνάστασις τῶν νεκρῶν σπείρεται ἐν φθορᾷ ἐγείρεται ἐν ἀφθαρσίᾳ σπείρεται ἐν ἀτιμίᾳ ἐγείρεται ἐν δόξῃ σπείρεται ἐν ἀσθενείᾳ ἐγείρεται ἐν δυνάμει σπείρεται σῶμα ψυχικόν ἐγείρεται σῶμα πνευματικόν εἰ ἔστιν σῶμα ψυχικόν καὶ ἔστιν καὶ σῶμα πνευματικόν οὗτος οὕτως καὶ γέγραπται ἐγένετο πρῶτος ἄνθρωπος Ἀδὰμ εἰς ψυχὴν ζῶσαν ἔσχατος Ἀδὰμ εἰς πνεῦμα ζῳοποιοῦν ἀλλʼ οὐ πρῶτον τὸ πνευματικὸν ἀλλὰ τὸ ψυχικόν ἔπειτα τὸ πνευματικόν πρῶτος ἄνθρωπος Ἀδὰμ ἐκ γῆς χοϊκός δεύτερος ἄνθρωπος Κύριος πνευματικός ἐξ οὐρανοῦ οἷος χοϊκός τοιοῦτοι οὗτοι καὶ οἱ χοϊκοί καὶ οἷος οὐράνιος ἐπουράνιος τοιοῦτοι καὶ οἱ ἐπουράνιοι οὐράνιοι καὶ καθὼς ἐφορέσαμεν τὴν εἰκόνα τοῦ χοϊκοῦ φορέσωμεν φορέσομεν δὴ καὶ τὴν εἰκόνα τοῦ πνευματικοῦ ἐπουρανίου τοῦτο δέ φημι ἀδελφοί ὅτι σὰρξ καὶ αἷμα Βασιλείαν Θεοῦ κληρονομῆσαι οὐ δύναται δύνανται οὐδὲ φθορὰ τὴν ἀφθαρσίαν κληρονομεῖ κληρονομήσει ἰδοὺ μυστήριον ὑμῖν λέγω οἱ πάντες πάντες μὲν οὐ κοιμηθησόμεθα οἱ οὔ πάντες δὲ ἀλλαγησόμεθα ἐν ἀτόμῳ ὡς ἐν ῥιπῇ ῥοπῇ ὀφθαλμοῦ ὀφθαλμούς ἐν τῇ ἐσχάτῃ σάλπιγγι σαλπίσει γάρ καὶ οἱ νεκροὶ ἀναστήσονται ἐγερθήσονται ἄφθαρτοι καὶ ἡμεῖς ἀλλαγησόμεθα δεῖ γὰρ τὸ φθαρτὸν τοῦτο ἐνδύσασθαι ἀφθαρσίαν καὶ τὸ θνητὸν τοῦτο ἐνδύσασθαι ἀθανασίαν ὅταν δὲ τὸ φθαρτὸν τοῦτο ἐνδύσηται ἀφθαρσίαν καὶ τὸ θνητὸν τοῦτο ἐνδύσηται τὴν ἀθανασίαν καὶ τὸ φθαρτὸν τοῦτο ἐνδύσηται ἐνδύσασθαι ἀφθαρσίαν τότε γενήσεται λόγος γεγραμμένος κατεπόθη θάνατος εἰς νῖκος ποῦ σου θάνατε τὸ νῖκος ποῦ σου θάνατε τὸ κέντρον ποῦ σου ᾍδη τὸ νῖκος τὸ δὲ κέντρον τοῦ θανάτου εστιν ἁμαρτία δὲ δύναμις τῆς ἁμαρτίας νόμος τῷ δὲ Θεῷ χάρις τῷ διδόντι δόντι ἡμῖν τὸ νῖκος διὰ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ὥστε ἀδελφοί μου ἀγαπητοί μου ἑδραῖοι γίνεσθε καὶ ἀμετακίνητοι περισσεύοντες ἐν τῷ ἔργῳ τοῦ Κυρίου πάντοτε εἰδότες ὅτι κόπος ὑμῶν οὐκ ἔστιν κενὸς ἐν Κυρίῳ περὶ δὲ τῆς λογίας τῆς εἰ εἰς τοὺς ἁγίους ὥσπερ διέταξα ταῖς ἐκκλησίαις τῆς Γαλατίας οὕτως καὶ ὑμεῖς ποιήσατε κατὰ μίαν σαββάτων σαββάτῳ σαββάτου ἕκαστος ὑμῶν παρʼ ἑαυτῷ τιθέτω θησαυρίζων τι ἐὰν ἂν εὐοδῶται εὐοδῶθη ἵνα μὴ ὅταν ἔλθω τότε λογίαι γίνωνται γίνονται ὅταν δὲ παραγένωμαι οὓς ἂν ἐὰν δοκιμάσητε δοκιμάζετε διʼ ἐπιστολῶν τούτους πέμψω ἀπενεγκεῖν τὴν χάριν ὑμῶν εἰς Ἰερουσαλήμ Ἱεροσόλυμα ἐὰν δὲ ἄξιον τοῦ κἀμὲ πορεύεσθαι σὺν ἐμοὶ πορεύσονται πορεύονται ἐλεύσομαι δὲ πρὸς ὑμᾶς ὅταν Μακεδονίαν διέλθω Μακεδονίαν γὰρ παρέρχομαι διέρχομαι πρὸς ὑμᾶς δὲ τυχὸν καταμενῶ παραμενῶ καὶ παραχειμάσω ἵνα ὑμεῖς με προπέμψητε οὗ ἐὰν πορεύωμαι οὐ θέλω γὰρ ὑμᾶς ἄρτι ὑμᾶς ἐν παρόδῳ ἰδεῖν ἐλπίζω γὰρ δὲ χρόνον τινὰ ἐπιμεῖναι πρὸς ὑμᾶς ἐὰν Κύριος ἐπιτρέπῃ ἐπιτρέψῃ ἐπιμενῶ δὲ ἐν Ἐφέσῳ ἕως τῆς Πεντηκοστῆς θύρα γάρ μοι ἀνέῳγεν μεγάλη καὶ ἐνεργής καὶ ἀντικείμενοι πολλοί ἐὰν δὲ ἔλθῃ Τιμόθεος βλέπετε ἵνα ἀφόβως γένηται πρὸς ὑμᾶς τὸ γὰρ ἔργον Κυρίου ἐργάζεται ὡς κἀγώ καὶ ἐγώ μή τις οὖν αὐτὸν ἐξουθενήσῃ προπέμψατε δὲ αὐτὸν ἐν εἰρήνῃ ἵνα ἔλθῃ πρός με ἐμέ ἐκδέχομαι γὰρ αὐτὸν μετὰ τῶν ἀδελφῶν περὶ δὲ Ἀπολλῶ τοῦ ἀδελφοῦ δήλω ὑμῖν ὅτι πολλὰ παρεκάλεσα αὐτὸν ἵνα ἔλθῃ πρὸς ὑμᾶς μετὰ τῶν ἀδελφῶν καὶ πάντως οὐκ ἦν θέλημα ἵνα νῦν ἔλθῃ ἐλεύσεται δὲ ὅταν ἐάν εὐκαιρήσῃ γρηγορεῖτε στήκετε ἐν τῇ πίστει ἀνδρίζεσθε καὶ κραταιοῦσθε πάντα ὑμῶν ἐν ἀγάπῃ γινέσθω παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς ἀδελφοί οἴδατε τὴν οἰκίαν Στεφανᾶ καὶ Φορτουνάτου καὶ Ἀχαϊκοῦ ὅτι ἐστὶν ἀπαρχὴ τῆς Ἀσίας Ἀχαΐας καὶ εἰς διακονίαν τοῖς ἁγίοις ἔταξαν ἑαυτούς ἵνα καὶ ὑμεῖς ὑποτάσσησθε τοῖς τοιούτοις καὶ παντὶ τῷ συνεργοῦντι καὶ κοπιῶντι χαίρω δὲ ἐπὶ τῇ παρουσίᾳ Στεφανᾶ καὶ Φορτουνάτου Φουρτουνάτου καὶ Ἀχαϊκοῦ ὅτι τὸ ὑμέτερον ὑμῶν ὑστέρημα αὑτοί οὗτοι ἀνεπλήρωσαν ἀνέπαυσαν γὰρ τὸ ἐμὸν πνεῦμα καὶ τὸ ὑμῶν ἐπιγινώσκετε οὖν τοὺς τοιούτους ἀσπάζονται ὑμᾶς αἱ ἐκκλησίαι πᾶσαι τῆς Ἀσίας ἀσπάζεται ἀσπάζονται ὑμᾶς ἐν Κυρίῳ πολλὰ Ἀκύλας καὶ Πρίσκα Πρίσκας Πρίσκιλλα σὺν τῇ κατʼ οἶκον αὐτῶν ἐκκλησίᾳ ἀσπάζονται ὑμᾶς οἱ ἀδελφοὶ πάντες ἀσπάσασθε ἀλλήλους ἐν φιλήματι ἁγίῳ ἀσπασμὸς τῇ ἐμῇ χειρὶ Παύλου Παῦλος εἴ τις οὐ φιλεῖ τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστὸν ἤτω ἀνάθεμα μαρὰν μαράνα ἀθά θά χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μεθʼ ὑμῶν ἀγάπη μου μετὰ πάντων ὑμῶν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ἀμήν Παῦλος ἀπόστολος Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ διὰ θελήματος Θεοῦ καὶ Τιμόθεος ἀδελφὸς τῇ ἐκκλησίᾳ τοῦ Θεοῦ τῇ τοῦ οὔσῃ ἐν Κορίνθῳ σὺν τοῖς ἁγίοις πᾶσιν τοῖς οὖσιν ἐν ὅλῃ τῇ Ἀχαΐᾳ χάρις καὶ ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ Πατρὸς ἡμῶν καὶ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ εὐλογητὸς Θεὸς καὶ Πατὴρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ Πατὴρ τῶν οἰκτιρμῶν καὶ Θεὸς πάσης παρακλήσεως παρακαλῶν ἡμᾶς ἐπὶ πάσῃ τῇ θλίψει ἡμῶν εἰς τὸ δύνασθαι ἡμᾶς παρακαλεῖν τοὺς ἐν πάσῃ θλίψει διὰ τῆς παρακλήσεως ἧς παρακαλούμεθα αὐτοὶ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ ὅτι καθὼς περισσεύει τὰ παθήματα τοῦ Χριστοῦ εἰ εἰς ἡμᾶς οὕτως διὰ τοῦ Χριστοῦ περισσεύει καὶ παράκλησις ἡμῶν εἴτε δὲ θλιβόμεθα ὑπὲρ τῆς ὑμῶν παρακλήσεως καὶ σωτηρίας εἴτε παρακαλούμεθα ὑπὲρ τῆς ὑμῶν παρακλήσεως τῆς ἐνεργουμένης ἐν ὑπομονῇ τῶν αὐτῶν παθημάτων ὧν καὶ ἡμεῖς πάσχομεν εἴτε παρακαλούμεθα ὑπὲρ τῆς ὑμῶν παρακλήσεως καὶ σωτηρίας καὶ ἐλπὶς ὑμῶν ἡμῶν βεβαία ὑπὲρ ὑμῶν εἴτε παρακαλούμεθα ὑπὲρ τῆς ὑμῶν παρακλήσεως καὶ σωτηρίας εἰδότες ὅτι ὡς ὥςπερ κοινωνοί ἐστε τῶν παθημάτων οὕτως καὶ τῆς παρακλήσεως οὐ γὰρ θέλομεν ὑμᾶς ἀγνοεῖν ἀδελφοί περὶ ὑπὲρ τῆς θλίψεως ἡμῶν τῆς γενομένης ἡμῖν ἐν τῇ Ἀσίᾳ ὅτι καθʼ ὑπερβολὴν ἐβαρήθημεν ὑπὲρ δύναμιν ἐβαρήθημεν ὥστε ἐξαπορηθῆναι ἡμᾶς καὶ τοῦ ζῆν ἀλλὰ αὐτοὶ ἐν ἑαυτοῖς τὸ ἀπόκριμα τοῦ θανάτου ἐσχήκαμεν ἵνα μὴ πεποιθότες ὦμεν ἐφʼ ἑαυτοῖς ἀλλʼ ἐπὶ τῷ Θεῷ τῷ ἐγείροντι τοὺς νεκρούς νεκροῦ ὃς ἐκ τηλικούτου τηλικούτων θανάτου θανάτων ἐρρύσατο ἡμᾶς καὶ ἔτι ῥύσεται ῥύεται εἰς ὃν ἠλπίκαμεν ὅτι καὶ ἔτι ῥύσεται συνυπουργούντων καὶ ἡμῶν ὑμῶν ὑπὲρ ὑμῶν ἡμῶν τῇ δεήσει ὑπὲρ ἡμῶν ἵνα ἐκ ἐν πολλῶν πολλῷ προσώπων προσώπῳ τὸ εἰς ἡμᾶς χάρισμα διὰ πολλῶν εὐχαριστηθῇ ὑπὲρ ὑμῶν ἡμῶν γὰρ καύχησις ἡμῶν αὕτη ἐστίν τὸ μαρτύριον τῆς συνειδήσεως ὑμῶν ἡμῶν ὅτι ἐν ἁγιότητι ἁπλότητι καὶ ἐν εἰλικρινείᾳ τοῦ Θεοῦ καὶ οὐκ ἐν σοφίᾳ σαρκικῇ ἀλλʼ ἐν χάριτι Θεοῦ ἀνεστράφημεν ἐν τῷ κόσμῳ περισσοτέρως δὲ πρὸς ὑμᾶς οὐ γὰρ ἄλλα γράφομεν ὑμῖν ἀλλʼ ἀναγινώσκετε καὶ ἐπιγινώσκετε ἐλπίζω δὲ ὅτι καὶ ἕως τέλους ἐπιγνώσεσθε καθὼς καὶ εἶπεν γνῶτε ἐπέγνωτε ἡμᾶς ἀπὸ μέρους ὅτι καύχημα ὑμῶν ἐσμεν καθάπερ καὶ ὑμεῖς ἡμεῖς ἡμῶν ὑμῶν ἐν τῇ ἡμέρᾳ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ καὶ ταύτῃ τῇ πεποιθήσει ἐβουλόμην πρότερον ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς ἐλθεῖν τὸ πρότερον ἵνα δευτέραν χαρὰν χάριν σχῆτε ἔχητε καὶ διʼ ὑμῶν ἀπελθεῖν διελθεῖν εἰς Μακεδονίαν καὶ πάλιν ἀπὸ Μακεδονίας ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς καὶ ἀφʼ ὑφʼ ὑμῶν προπεμφθῆναι εἰς τὴν Ἰουδαίαν τοῦτο δὲ οὖν βουλόμενος βουλευόμενος μήτι ἄρα τῇ ἐλαφρίᾳ ἐχρησάμην βουλεύομαι κατὰ σάρκα βουλεύομαι ἵνα παρʼ ἐμοὶ τὸ ναὶ ναὶ καὶ τὸ οὒ οὔ πιστὸς δὲ Θεὸς ὅτι λόγος ἡμῶν πρὸς ὑμᾶς οὐκ ἔστιν ἐγένετο ναὶ καὶ οὔ τοῦ Θεοῦ γὰρ τοῦ Θεοῦ Υἱὸς Χριστὸς Ἰησοῦς Χριστὸς ἐν ὑμῖν διʼ ἡμῶν κηρυχθείς διʼ ἐμοῦ καὶ Σιλουανοῦ Σιλβανόυ καὶ Τιμοθέου οὐκ εστιν ἐγένετο ναὶ καὶ οὒ ἀλλὰ ναὶ ἐν αὐτῷ γέγονεν ὅσαι γὰρ ἐπαγγελίαι τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῷ τὸ ναί διὸ καὶ διʼ ἐν αὐτοῦ αὐτῷ τὸ Ἀμὴν τῷ Θεῷ πρὸς δόξαν διʼ ἡμῶν δὲ βεβαιῶν ὑμᾶς ἡμᾶς σὺν ὑμῖν εἰς Χριστὸν καὶ χρίσας ὑμᾶς ἡμᾶς Θεός καὶ σφραγισάμενος ἡμᾶς καὶ δοὺς τὸν ἀρραβῶνα τοῦ Πνεύματος ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν ἐγὼ δὲ μάρτυρα τὸν Θεὸν ἐπικαλοῦμαι ἐπὶ τὴν ἐμὴν ψυχήν ὅτι φειδόμενος ὑμῶν οὐκέτι ἦλθον εἰς Κόρινθον οὐχ ὅτι κυριεύομεν ὑμῶν τῆς πίστεως ἀλλὰ συνεργοί ἐσμεν τῆς χαρᾶς ὑμῶν τῇ γὰρ πίστει ἑστήκατε ἔκρινα γὰρ δὲ ἐμαυτῷ τοῦτο τὸ μὴ πάλιν ἐλθεῖν ἐν λύπῃ ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς ἐλθεῖν εἰ γὰρ ἐγὼ λυπῶ ὑμᾶς καὶ τίς ἐστιν εὐφραίνων με εἰ μὴ λυπούμενος ἐξ ἐμοῦ καὶ ἔγραψα ὑμῖν τοῦτο αὐτὸ ἵνα μὴ ἐλθὼν λύπην ἔχω σχῶ ἀφʼ ὧν ἔδει με χαίρειν πεποιθὼς ἐπὶ πάντας ὑμᾶς ὅτι ἐμὴ χαρὰ πάντων ὑμῶν ἐστιν ἐκ γὰρ πολλῆς θλίψεως καὶ συνοχῆς καρδίας ἔγραψα ὑμῖν διὰ πολλῶν δακρύων οὐχ ἵνα λυπηθῆτε ἀλλὰ τὴν ἀγάπην ἵνα γνῶτε ἣν ἔχω περισσοτέρως εἰς ὑμᾶς εἰ δέ τις λελύπηκεν οὐκ ἐμὲ λελύπηκεν ἀλλὰ ἀπὸ μέρους ἵνα μὴ ἐπιβαρῶ πάντας ὑμᾶς ἱκανὸν τῷ τοιούτῳ ἐπιτιμία αὕτη ὑπὸ τῶν πλειόνων ὥστε τοὐναντίον μᾶλλον ὑμᾶς χαρίσασθαι καὶ παρακαλέσαι μή πως τῇ περισσοτέρᾳ λύπῃ καταποθῇ τοιοῦτος διὸ παρακαλῶ ὑμᾶς κυρῶσαι εἰς αὐτὸν ἀγάπην εἰς τοῦτο γὰρ καὶ ἔγραψα ἵνα γνῶ τὴν δοκιμὴν ὑμῶν εἰ εἰς πάντα ὑπήκοοί ἐστε δέ τι χαρίζεσθε κἀγώ καὶ ἐγώ καὶ γὰρ ἐγὼ κεχάρισμαι εἴ τι κεχάρισμαι κεχάρισμαι διʼ ὑμᾶς ἐν προσώπῳ Χριστοῦ ἵνα μὴ πλεονεκτηθῶμεν ὑπὸ τοῦ Σατανᾶ οὐ γὰρ αὐτοῦ τὰ νοήματα ἀγνοοῦμεν ἐλθὼν δὲ εἰς τὴν Τρῳάδα εἰς τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ καὶ θύρας μοι ἀνεῳγμένης ἐν Κυρίῳ οὐκ ἔσχηκα ἄνεσιν τῷ πνεύματί μου τῷ τοῦ μὴ εὑρεῖν με Τίτον τὸν ἀδελφόν μου ἀλλὰ ἀποταξάμενος αὐτοῖς ἐξῆλθον εἰς Μακεδονίαν τῷ δὲ Θεῷ χάρις τῷ πάντοτε θριαμβεύοντι ἡμᾶς ἐν τῷ Χριστῷ Ἰησοῦ καὶ τὴν ὀσμὴν τῆς τῇ γνώσεως αὐτοῦ φανεροῦντι διʼ ἡμῶν ἐν παντὶ τόπῳ ὅτι Χριστοῦ εὐωδία ἐσμὲν τῷ Θεῷ ἐν τοῖς σῳζομένοις καὶ ἐν τοῖς ἀπολλυμένοις οἷς μὲν ὀσμὴ ἐκ θανάτου εἰς θάνατον οἷς δὲ ὀσμὴ ἐκ ζωῆς ζωήν εἰς ζωήν καὶ πρὸς αὐτά ταῦτα τίς ἱκανός οὐ γάρ ἐσμεν ὡς οἱ λοιποί πολλοὶ καπηλεύοντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ ἀλλʼ ὡς ἐξ εἰλικρινείας ἀλλʼ ὡς ἐκ Θεοῦ κατέναντι κατενώπιον τοῦ Θεοῦ ἐν Χριστῷ λαλοῦμεν ἀρχόμεθα πάλιν αὑτούς ἑαυτοὺς συνιστάνειν συνιστᾶν εἰ μὴ χρῄζομεν ὥςπερ ὥς τινες συστατικῶν ἐπιστολῶν πρὸς ὑμᾶς ἐξ ὑμῶν συστατικῶν ἐπιστολὴ ἡμῶν ὑμεῖς ἐστε ἐγγεγραμμένη ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν ἡμῶν γινωσκομένη καὶ ἀναγινωσκομένη ὑπὸ πάντων ἀνθρώπων φανερούμενοι ὅτι ἐστὲ ἐπιστολὴ Χριστοῦ διακονηθεῖσα ὑφʼ ἡμῶν καὶ ἐγγεγραμμένη οὐ μέλανι ἀλλὰ Πνεύματι Θεοῦ ζῶντος οὐκ ἐν πλαξὶν λιθίναις ἀλλʼ ἐν πλαξὶν καρδίαις καρδίας σαρκίναις πεποίθησιν δὲ τοιαύτην ἔχομεν ἔχω διὰ τοῦ Χριστοῦ πρὸς τὸν Θεόν οὐχ ὅτι ἀφʼ ἑαυτῶν ἱκανοί ἐσμεν ἀφʼ ἑαυτῶν λογίσασθαί λογίζεσθαι τι ἀφʼ ἑαυτῶν ὡς ἐξ αὑτῶν ἑαυτῶν ἀλλʼ ἱκανότης ἡμῶν ἐκ τοῦ Θεοῦ ὡς ὃς καὶ ἱκάνωσεν ἡμᾶς διακόνους καινῆς διαθήκης οὐ γράμματος ἀλλὰ Πνεύματος τὸ γὰρ γράμμα ἀποκτείνει ἀποκτένει ἀποκτέννει τὸ δὲ Πνεῦμα ζῳοποιεῖ εἰ δὲ διακονία τοῦ Θεοῦ θανάτου ἐν γράμμασιν γράμματι ἐντετυπωμένη ἐν λίθοις ἐγενήθη ἐν δόξῃ ὥστε μὴ δύνασθαι ἀτενίσαι τοὺς υἱοὺς Ἰσραὴλ εἰς τὸ πρόσωπον Μωϋσέως διὰ τὴν δόξαν αὐτοῦ τοῦ προσώπου αὐτοῦ τὴν καταργουμένην πῶς οὐχὶ μᾶλλον διακονία τοῦ Πνεύματος ἔσται ἐν δόξῃ εἰ γὰρ τῇ διακονία διακονίᾳ τῆς κατακρίσεως δόξα πολλῷ μᾶλλον περισσεύει διακονία τῆς δικαιοσύνης ἐν δόξῃ δόξα καὶ γὰρ οὐδὲ οὐ δεδόξασται τὸ δεδοξασμένον ἐν τούτῳ τῷ μέρει εἵνεκεν ἕνεκεν τῆς ὑπερβαλλούσης δόξης εἰ γὰρ τὸ καταργούμενον διὰ δόξης πολλῷ μᾶλλον τὸ μένον ἐν δόξῃ ἔχοντες οὖν τοιαύτην ἐλπίδα πολλῇ παρρησίᾳ χρώμεθα καὶ οὐ καθάπερ Μωϋσῆς ἐτίθει κάλυμμα ἐπὶ τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἑαυτοῦ πρὸς τὸ μὴ ἀτενίσαι τοὺς υἱοὺς Ἰσραὴλ εἰς τὸ πρόσωπον τέλος τοῦ καταργουμένου ἀλλʼ ἐπωρώθη τὰ νοήματα αὐτῶν ἄχρι γὰρ τῆς σήμερον ἡμέρας τὸ αὐτὸ κάλυμμα ἐπὶ τῇ ἀναγνώσει τῆς παλαιᾶς διαθήκης μένει μὴ ἀνακαλυπτόμενον ὅτι ἐν Χριστῷ καταργεῖται ἀλλʼ ἕως σήμερον ἡνίκα ἐάν ἂν ἀναγινώσκηται ἀναγινώσκεται Μωϋσῆς κάλυμμα ἐπὶ τὴν καρδίαν αὐτῶν κεῖται ἡνίκα δʼ ἂν ἐπιστρέψῃ πρός κύριον περιαιρεῖται τὸ κάλυμμα ἐπὶ τὴν καρδίαν αὐτῶν κεῖται ἡνίκα δὲ ἐὰν ἂν ἐπιστρέψῃ πρὸς Κύριον περιαιρεῖται τὸ κάλυμμα δὲ Κύριος τὸ Πνεῦμά ἐστιν οὗ δὲ τὸ Πνεῦμα Κυρίου ἐκεῖ ἐλευθερία ἡμεῖς δὲ πάντες ἀνακεκαλυμμένῳ προσώπῳ τὴν δόξαν τοῦ Κυρίου κατοπτριζόμενοι κατοπτριζόμεθα οἱ τὴν αὐτὴν εἰκόνα μεταμορφούμεθα μεταμορφούμενοι ἀπὸ δόξης εἰς δόξαν καθάπερ καθώσπερ ἀπὸ Κυρίου Πνεύματος διὰ τοῦτο ἔχοντες τὴν διακονίαν ταύτην καθὼς ἠλεήθημεν οὐκ ἐγκακοῦμεν ἐκκακοῦμεν ἀλλὰ ἀπειπάμεθα τὰ κρυπτὰ τῆς αἰσχύνης μὴ περιπατοῦντες ἐν πανουργίᾳ μηδὲ δολοῦντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ ἀλλὰ τῇ φανερώσει τῆς ἀληθείας συνιστάνοντες συνιστῶντες συνιστάντες ἑαυτοὺς πρὸς πᾶσαν συνείδησιν ἀνθρώπων ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ εἰ δὲ καὶ ἔστιν κεκαλυμμένον τὸ εὐαγγέλιον ἡμῶν ἐν τοῖς ἀπολλυμένοις ἐστὶν κεκαλυμμένον ἐν οἷς θεὸς τοῦ αἰῶνος τούτου ἐτύφλωσεν τὰ νοήματα τῶν ἀπίστων εἰς τὸ μὴ καταυγάσαι διαυγάσαι αὐγάσαι αὐτοῖς τὸν φωτισμὸν τοῦ εὐαγγελίου τῆς δόξης τοῦ Κυρίου Χριστοῦ ὅς ἐστιν εἰκὼν τοῦ Θεοῦ οὐ γὰρ ἑαυτοὺς κηρύσσομεν ἀλλὰ Χριστὸν Ἰησοῦν Χριστὸν Κύριον ἑαυτοὺς δὲ δούλους ἡμῶν ὑμῶν διὰ Χριστοῦ Κυρίου Ἰησοῦν Ἰησοῦ ὅτι Θεὸς εἰπών ἐκ σκότους φῶς λάμψει λάμψαι ὃς ἔλαμψεν ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν ὑμῶν πρὸς φωτισμὸν τῆς γνώσεως τῆς δόξης αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ ἐν προσώπῳ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἔχομεν δὲ τὸν θησαυρὸν τοῦτον ἐν ὀστρακίνοις σκεύεσιν ἵνα ὑπερβολὴ τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ καὶ μὴ ἐξ ἡμῶν ἐν παντὶ θλιβόμενοι ἀλλʼ καὶ οὐ μὴ στενοχωρούμενοι ἀπορούμενοι ἀλλʼ οὐκ ἐξαπορούμενοι διωκόμενοι ἀλλʼ οὐκ ἐγκαταλειπόμενοι καταβαλλόμενοι ἀλλʼ οὐκ ἀπολλύμενοι πάντοτε τὴν νέκρωσιν τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματι περιφέροντες ἵνα καὶ ζωὴ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ φανερωθῇ ἐν τῷ τοῖς σώματι σώμασιν ἡμῶν φανερωθῇ εἰ ἀεὶ γὰρ ἡμεῖς οἱ ζῶντες εἰς θάνατον παραδιδόμεθα διὰ Ἰησοῦν ἵνα καὶ ζωὴ τοῦ υἱοῦ Ἰησοῦ φανερωθῇ φανερῷ ἐν τῇ θνητῇ σαρκὶ ἡμῶν ὥστε μὲν θάνατος ἐν ἡμῖν ἐνεργεῖται δὲ ζωὴ ἐν ὑμῖν ἔχοντες δὲ τὸ αὐτὸ πνεῦμα τῆς πίστεως κατὰ τὸ γεγραμμένον ἐπίστευσα διὸ καὶ ἐλάλησα καὶ ἡμεῖς πιστεύομεν διὸ καὶ λαλοῦμεν εἰδότες ὅτι ἐγείρας τὸν Κύριον Ἰησοῦν καὶ ἡμᾶς σὺν διὰ Ἰησοῦ Ἰησοῦ ἐγερεῖ καὶ παραστήσει σὺν ὑμῖν τὰ γὰρ πάντα διʼ ὑμᾶς ἵνα χάρις πλεονάσασα διὰ τῶν πλειόνων τὴν εὐχαριστίαν περισσεύσῃ εἰς τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ διὸ καὶ οὐκ ἐγκακοῦμεν ἐκκακοῦμεν ἀλλʼ εἰ καὶ ἔξω ἡμῶν ἄνθρωπος διαφθείρεται ἀλλʼ ἔσω ἔσωθεν ἡμῶν ἀνακαινοῦται ἡμέρᾳ καὶ ἡμέρᾳ τὸ γὰρ παραυτίκα ἐλαφρὸν τῆς θλίψεως ἡμῶν καθʼ ὑπερβολὴν εἰς ὑπερβολὴν αἰώνιον βάρος δόξης κατεργάζεται ἡμῖν μὴ σκοπούντων ἡμῶν τὰ βλεπόμενα ἀλλὰ τὰ μὴ βλεπόμενα τὰ γὰρ βλεπόμενα πρόσκαιρα τὰ δὲ μὴ βλεπόμενα αἰώνια οἴδαμεν γὰρ ὅτι ἐὰν ἐπίγειος ἡμῶν οἰκία τοῦ σκήνους καταλυθῇ ὅτι οἰκοδομὴν ἐκ Θεοῦ οἰκοδομὴν ἔχομεν οἰκίαν ἀχειροποίητον αἰώνιον ἐν τοῖς οὐρανοῖς καὶ γὰρ ἐν τούτῳ στενάζομεν τὸ οἰκητήριον ἡμῶν τὸ ἐξ οὐρανοῦ ἐπενδύσασθαι ἐπιποθοῦντες εἴπερ εἴ γε καὶ ἐκδυσάμενοι ἐνδυσάμενοι οὐ γυμνοὶ εὑρεθησόμεθα καὶ γὰρ οἱ ὄντες ἐν τῷ σκήνει στενάζομεν βαρούμενοι ἐπειδὴ ἐφʼ οὐ θέλομεν ἐκδύσασθαι ἀλλʼ ἐπενδύσασθαι ἵνα καταποθῇ τὸ θνητὸν ὑπὸ τῆς ζωῆς δὲ κατεργασάμενος ἡμᾶς εἰς αὐτὸ τοῦτο Θεός καὶ δοὺς ἡμῖν τὸν ἀρραβῶνα τοῦ Πνεύματος θαρροῦντες οὖν πάντοτε καὶ εἰδότες ὅτι ἐνδημοῦντες ἐν τῷ σώματι ἐνδημοῦντες ἐκδημοῦμεν ἀπὸ τοῦ Κυρίου διὰ πίστεως γὰρ περιπατοῦμεν οὐ διὰ εἴδους θαρροῦμεν θαρροῦντες θαρρῶμεν δὲ καὶ εὐδοκοῦμεν εὐδοκοῦντες μᾶλλον ἐκδημῆσαι ἐκ τοῦ σώματος καὶ ἐνδημῆσαι πρὸς τὸν Κύριον διὸ καὶ φιλοτιμούμεθα φιλοτιμώμεθα εἴτε ἐνδημοῦντες εἴτε ἐκδημοῦντες εὐάρεστοι αὐτῷ εἶναι τοὺς γὰρ πάντας ἡμᾶς φανερωθῆναι δεῖ ἔμπροσθεν τοῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ ἵνα κομίσηται ἕκαστος τὰ ἴδια διὰ τοῦ σώματος πρὸς ἔπραξεν εἴτε ἀγαθὸν εἴτε φαῦλον κακόν εἰδότες οὖν τὸν φόβον τοῦ Κυρίου ἀνθρώπους πείθομεν πείθωμεν Θεῷ δὲ πεφανερώμεθα ἐλπίζω δὲ καὶ ἐν ταῖς συνειδήσεσιν ὑμῶν πεφανερῶσθαι οὐ γὰρ πάλιν ἑαυτοὺς συνιστάνομεν ὑμῖν ἀλλὰ ἀφορμὴν διδόντες ἡμῖν ὑμῖν καυχήματος ὑπὲρ ὑμῶν ἡμῶν ἵνα ἔχητε πρὸς τοὺς ἐν προσώπῳ καυχωμένους καὶ μὴ οὐ ἐν καρδίᾳ εἴτε γὰρ ἐξέστημεν Θεῷ εἴτε σωφρονοῦμεν ὑμῖν γὰρ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ Χριστοῦ συνέχει ἡμᾶς κρίναντας τοῦτο ὅτι εἰ εἷς ὑπὲρ πάντων ἀπέθανεν ἄρα οἱ πάντες ἀπέθανον ἀπέθανεν καὶ ὑπὲρ πάντων ἀπέθανεν ἵνα οἱ ζῶντες μηκέτι ἑαυτοῖς ζῶσιν ἀλλὰ τῷ ὑπὲρ αὐτῶν ἀποθανόντι καὶ ἐγερθέντι ὥστε ἡμεῖς ἀπὸ τοῦ νῦν οὐδένα οἴδαμεν κατὰ σάρκα εἰ δὲ καὶ ἐγνώκαμεν κατὰ σάρκα Χριστόν ἀλλὰ νῦν οὐκέτι γινώσκομεν ὥστε εἴ τις ἐν Χριστῷ καινὴ κτίσις τὰ ἀρχαῖα παρῆλθεν ἰδοὺ γέγονεν καινά τὰ πάντα τὰ δὲ πάντα ἐκ τοῦ Θεοῦ τοῦ καταλλάξαντος ἡμᾶς ἑαυτῷ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ δόντος ἡμῖν τὴν διακονίαν τῆς καταλλαγῆς ὡς ὅτι Θεὸς ἦν ἐν Χριστῷ κόσμον καταλλάσσων ἑαυτῷ μὴ λογιζόμενος αὐτοῖς τὰ παραπτώματα αὐτῶν καὶ θέμενος ἐν ἡμῖν τὸ τὸν εὐαγγέλιον λόγον τῆς καταλλαγῆς ὑπὲρ Χριστοῦ οὖν πρεσβεύομεν ὡς τοῦ Θεοῦ παρακαλοῦντος διʼ ἡμῶν δεόμεθα ὑπὲρ Χριστοῦ καταλλάγητε τῷ Θεῷ τὸν γὰρ μὴ γνόντα ἁμαρτίαν ὑπὲρ ἡμῶν ἁμαρτίαν ἐποίησεν ἵνα ἡμεῖς γενώμεθα γινώμεθα δικαιοσύνη Θεοῦ ἐν αὐτῷ συνεργοῦντες δὲ καὶ παρακαλοῦμεν παρακαλοῦντες μὴ εἰς κενὸν τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ δέξασθαι ἡμᾶς ὑμᾶς λέγει γάρ καιρῷ γάρ λέγει δεκτῷ δὲ ἐπήκουσά σου καὶ ἐν ἡμέρᾳ σωτηρίας ἐβοήθησά σοι ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος ἰδοὺ νῦν ἡμέρα σωτηρίας μηδεμίαν ἐν μηδενὶ διδόντες προσκοπήν ἵνα μὴ μωμηθῇ διακονία ἀλλʼ ἐν παντὶ συνιστάντες συνιστῶντες συνιστάνοντες ἑαυτοὺς ὡς Θεοῦ διάκονοι ἐν ὑπομονῇ πολλῇ ἐν θλίψεσιν ἐν ἀνάγκαις ἐν στενοχωρίαις ἐν πληγαῖς ἐν φυλακαῖς ἐν ἀκαταστασίαις ἐν κόποις ἐν ἀγρυπνίαις ἐν νηστείαις ἐν ἁγνότητι ἐν γνώσει ἐν μακροθυμίᾳ ἐν χρηστότητι ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ ἐν ἀγάπῃ ἀνυποκρίτῳ ἐν λόγῳ ἀληθείας ἐν δυνάμει Θεοῦ διὰ τῶν ὅπλων τῆς δικαιοσύνης τῶν δεξιῶν καὶ ἀριστερῶν διὰ δόξης καὶ ἀτιμίας διὰ δυσφημίας καὶ εὐφημίας ὡς πλάνοι καὶ ἰδοὺ ἀληθεῖς ἀληθείας ὡς ἀγνοούμενοι καὶ ἐπιγινωσκόμενοι ὡς ἀποθνῄσκοντες καὶ ἰδοὺ ζῶμεν ὡς παιδευόμενοι καὶ μὴ θανατούμενοι ὡς λυπούμενοι ἀεὶ δὲ χαίροντες ὡς πτωχοὶ πολλοὺς δὲ πλουτίζοντες ὡς μηδὲν ἔχοντες καὶ πάντα κατέχοντες τὸ στόμα ἡμῶν ἀνέῳγεν πρὸς ὑμᾶς Κορίνθιοι καρδία ὑμῶν ἡμῶν πεπλάτυνται οὐ στενοχωρεῖσθε ἐν ἡμῖν στενοχωρεῖσθε δὲ ἐν τοῖς σπλάγχνοις ὑμῶν τὴν δὲ αὐτὴν ἀντιμισθίαν ὡς τέκνοις λέγω πλατύνθητε καὶ ὑμεῖς μὴ γίνεσθε ἑτεροζυγοῦντες ἀπίστοις τίς γὰρ μετοχὴ δικαιοσύνῃ δικαιοσύνης καὶ ἀνομίᾳ τίς δὲ κοινωνία φωτὶ πρὸ πρὸς σκότος τίς δὲ συμφώνησις Χριστοῦ Χριστῷ πρὸς Βελιάρ τίς μερὶς πιστῷ πιστοῦ μετὰ ἀπίστου τίς δὲ συγκατάθεσις ναῷ Θεοῦ μετὰ εἰδώλων ἡμεῖς ὑμεῖς γὰρ ναὸς ναοί Θεοῦ ἐστε ἐσμεν ζῶντος καθὼς καὶ εἶπεν Θεὸς ὅτι ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω καὶ ἔσομαι αὐτῶν Θεός καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι μου λαός διὸ ἐξέλθατε ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε λέγει Κύριος καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς καὶ ἔσομαι ὑμῖν εἰς πατέρα καὶ ὑμεῖς ἔσεσθέ μοι εἰς υἱοὺς καὶ θυγατέρας λέγει Κύριος Παντοκράτωρ ταύτας οὖν ἔχοντες τὰς ἐπαγγελίας ἀγαπητοί καθαρίσωμεν ἑαυτοὺς ἀπὸ παντὸς μολυσμοῦ σαρκὸς καὶ πνεύματος πνεύματι ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἁγιωσύνης ἐν ἀγαπῇ φόβῳ Θεοῦ χωρήσατε ἡμᾶς οὐδένα ἠδικήσαμεν οὐδένα ἐφθείραμεν οὐδένα ἐπλεονεκτήσαμεν οὐ πρὸς κατάκρισιν οὐ λέγω προείρηκα γὰρ ὅτι ἐστε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν ἡμῶν ἐστε εἰς τὸ συναποθανεῖν καὶ συζῆν πολλή μοι παρρησία πρὸς ὑμᾶς πολλή μοι καύχησις ὑπὲρ ὑμῶν πεπλήρωμαι τῇ παρακλήσει ὑπερπερισσεύομαι ἐν τῇ χαρᾷ ἐπὶ πάσῃ τῇ θλίψει ἡμῶν καὶ γὰρ ἐλθόντων τῶν ἡμῶν εἰς Μακεδονίαν οὐδεμίαν ἔσχηκεν ἔσχεν ἄνεσιν ἔσχεν ἔσχηκεν σὰρξ ἡμῶν ἀλλʼ ἐν παντὶ θλιβόμενοι ἔξωθεν μάχαι ἔσωθεν φόβοι φόβος ἀλλʼ παρακαλῶν τοὺς ταπεινοὺς παρεκάλεσεν ἡμᾶς Θεὸς ἐπὶ ἐν τῇ παρουσίᾳ Τίτου οὐ μόνον δὲ ἐν τῇ παρουσίᾳ αὐτοῦ ἀλλὰ καὶ ἐν τῇ παρακλήσει παρεκλήθη ἐφʼ ὑμῖν ἀναγγέλλων ὑμῖν ἡμῖν τὴν ὑμῶν ἐπιπόθησιν τὸν ὑμῶν ὀδυρμόν τὸν ὑμῶν ζῆλον ὑπὲρ ἐμοῦ ἡμῶν ὥστε με μᾶλλον χαρῆναι ὅτι εἰ καὶ ἐλύπησα ὑμᾶς ἐν τῇ ἐπιστολῇ οὐ μεταμέλομαι εἰ δὲ καὶ μετεμελόμην βλέπω βλέπων γὰρ ὅτι ἐπιστολὴ ἐκείνη εἰ καὶ πρὸς ὥραν ὥρας ἐλύπησεν ὑμᾶς νῦν χαίρω οὐχ ὅτι ἐλυπήθητε ἀλλʼ ὅτι ἐλυπήθητε εἰς μετάνοιαν ἐλυπήθητε γὰρ κατὰ Θεόν ἵνα ἐν μηδενὶ ζημιωθῆτε ἐξ ἡμῶν γὰρ κατὰ Θεὸν λύπη μετάνοιαν εἰς σωτηρίαν ἀμεταμέλητον ἐργάζεται κατεργάζεται δὲ τοῦ κόσμου λύπη θάνατον κατεργάζεται ἰδοὺ γὰρ αὐτὸ τοῦτο τὸ κατὰ Θεὸν λυπηθῆναι ὑμᾶς πόσην κατειργάσατο ἐν ὑμῖν ἡμῖν σπουδήν ἀλλὰ ἀπολογίαν ἀλλὰ ἀνάκτησιν ἀγανάκτησιν ἀλλὰ φόβον ἀλλὰ ἐπιποθίαν ἐπιπόθησιν ἀλλὰ ζῆλον ζῆλος ἀλλὰ ἐκδίκησιν ἐν παντὶ συνεστήσατε ἑαυτοὺς ἁγνοὺς εἶναι ἐν τῷ πράγματι ἄρα εἰ καὶ ἔγραψα ὑμῖν οὐχ ἕνεκεν εἵνεκεν τοῦ ἀδικήσαντος ἀλλʼ οὐδὲ ἕνεκεν εἵνεκεν τοῦ ἀδικηθέντος ἀλλʼ ἕνεκεν εἵνεκεν τοῦ φανερωθῆναι τὴν σπουδὴν ὑμῶν ἡμῶν τὴν ὑπὲρ ἡμῶν ὑμῶν πρὸς ὑμᾶς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ διὰ τοῦτο παρακεκλήμεθα ἐπὶ δὲ τῇ παρακλήσει ἡμῶν ὑμῶν περισσοτέρως περισσότερον δὲ μᾶλλον ἐχάρημεν ἐπὶ τῇ χαρᾷ Τίτου ὅτι ἀναπέπαυται τὸ πνεῦμα αὐτοῦ ἀπὸ πάντων ὑμῶν ὅτι εἴ τι αὐτῷ αὐτῶν ὑπὲρ ὑμῶν κεκαύχημαι οὐ κατῃσχύνθην ἀλλʼ ὡς πάντοτε πάντα ὑμῖν ἐν ἀληθείᾳ ἐλαλήσαμεν ὑμῖν οὕτως καὶ καύχησις ὑμῶν ἡμῶν ἐπὶ Τίτου ἀλήθεια ἐγενήθη καὶ τὰ σπλάγχνα αὐτοῦ περισσοτέρως εἰς ἡμᾶς ὑμᾶς ἐστιν ἀναμιμνῃσκομένου τὴν πάντων ὑμῶν ὑπακοήν ὃς ὡς μετὰ φόβου καὶ τρόμου ἐδέξασθε αὐτόν χαίρω οὖν ὅτι ἐν παντὶ θαρρῶ ἐν ὑμῖν γνωρίζομεν δὲ ὑμῖν ἀδελφοί τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ τὴν δεδομένην ἐν ταῖς ἐκκλησίαις ἐκκλησίας τῆς Μακεδονίας ὅτι ἐν πολλῇ δοκιμῇ θλίψεως περισσεία τῆς χαρᾶς αὐτῶν καὶ κατὰ βάθους βάθος πτωχεία αὐτῶν ἐπερίσσευσεν εἰς τὸ τὸν πλοῦτον πλοῦτος τῆς ἁπλότητος αὐτῶν ὅτι κατὰ δύναμιν μαρτυρῶ καὶ παρὰ ὑπὲρ δύναμιν αὐθαίρετοι μετὰ πολλῆς τῆς παρακλήσεως δεόμενοι ἡμῶν τὴν χάριν καὶ τὴν κοινωνίαν τῆς διακονίας τῆς εἰς τοὺς ἁγίους δέξασθαι ἡμᾶς καὶ οὐ καθὼς ἠλπίσαμεν ἠλπίκαμεν ἀλλʼ ἑαυτοὺς ἔδωκαν ἐδώκαμεν πρῶτον τῷ Θεῷ Κυρίῳ καὶ ἡμῖν διὰ θελήματος Θεοῦ εἰς τὸ παρακαλέσαι ἡμᾶς Τίτον ἵνα καθὼς ἐνήρξατο προενήρξατο οὕτως καὶ ἐπιτελέσῃ εἰς ὑμᾶς καὶ τὴν χάριν ταύτην ἀλλʼ ὥσπερ περισσεύετε ἐν παντὶ περισσεύετε περισσεύητε ἐν πίστει καὶ λόγῳ καὶ γνώσει καὶ πάσῃ σπουδῇ καὶ τῇ ἐξ ἡμῶν ὑμῶν ἐν ὑμῖν ἡμῖν ἀγάπῃ ἵνα καὶ ἐν ταύτῃ τῇ χάριτι περισσεύητε οὐ κατʼ ἐπιταγὴν λέγω ἀλλὰ διὰ τῆς ἑτέρων σπουδῆς καὶ τὸ τῆς ἡμετέρας ὑμετέρας ἀγάπης γνήσιον δοκιμάζων γινώσκετε γὰρ τὴν χάριν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ὅτι διʼ ἡμᾶς ὑμᾶς ἐπτώχευσεν πλούσιος ὤν ἵνα ὑμεῖς τῇ ἐκείνου πτωχείᾳ πλουτήσητε καὶ γνώμην ἐν τούτῳ δίδωμι τοῦτο γὰρ ὑμῖν συμφέρει οἵτινες οὐ μόνον τὸ ποιῆσαι ἀλλὰ καὶ τὸ θέλειν προενήρξασθε ἀπὸ πέρυσι νυνὶ δὲ καὶ τὸ ποιῆσαι ἐπιτελέσατε ὅπως καθάπερ προθυμία τοῦ θέλειν οὕτως καὶ τὸ ἐπιτελέσαι ἐκ τοῦ ἔχειν εἰ γὰρ προθυμία πρόκειται καθὸ ἂν ἐὰν ἔχῃ τις εὐπρόσδεκτος οὐ καθὸ οὐκ ἔχει οὐ γὰρ ἵνα ἄλλοις ἄνεσις ὑμῖν δὲ θλῖψις ἀλλʼ ἐξ ἰσότητος ἐν τῷ νῦν καιρῷ τὸ ὑμῶν περίσσευμα εἰς τὸ ἐκείνων ὑστέρηκα ὑστέρημα ἵνα καὶ τὸ ἐκείνων περίσσευμα γένηται εἰς τὸ ὑμῶν ὑστέρημα ὅπως γένηται ἰσότης καθὼς γέγραπται τὸ πολὺ οὐκ ἐπλεόνασεν καὶ τὸ ὀλίγον οὐκ ἠλαττόνησεν χάρις δὲ τῷ Θεῷ τῷ διδόντι δόντι ἡμῖν τὴν αὐτὴν σπουδὴν ὑπὲρ ὑμῶν ἐν τῇ καρδίᾳ Τίτου ὅτι τὴν μὲν παράκλησιν ἐδέξατο σπουδαιότερος δὲ ὑπάρχων αὐθαίρετος ἐξῆλθεν πρὸς ὑμᾶς συνεπέμψαμεν δὲ μετʼ αὐτοῦ τὸν ἀδελφὸν μετʼ αὐτοῦ οὗ ἔπαινος ἐν τῷ εὐαγγελίῳ διὰ πασῶν τῶν ἐκκλησιῶν οὐ μόνον δὲ ἀλλὰ καὶ χειροτονηθεὶς ὑπὸ τῶν ἐκκλησιῶν συνέκδημος ἡμῶν ἐν σὺν τῇ χάριτι ταύτῃ τῇ διακονουμένῃ ὑφʼ ἡμῶν ὑμῶν πρὸς τὴν αὐτοῦ τοῦ Κυρίου δόξαν καὶ προθυμίαν ἡμῶν ὑμῶν στελλόμενοι τοῦτο μή τις ἡμᾶς μωμήσηται ἐν τῇ ἁδρότητι ταύτῃ τῇ διακονουμένῃ ὑφʼ ἡμῶν προνοούμενοι προνοοῦμεν γὰρ καλὰ οὐ μόνον ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ Κυρίου ἀλλὰ καὶ ἐνώπιον ἀνθρώπων συνεπέμψαμεν δὲ αὐτοῖς τὸν ἀδελφὸν ἡμῶν ὃν ἐδοκιμάσαμεν ἐν πολλοῖς πολλάκις σπουδαῖον ὄντα νυνὶ δὲ πολὺ σπουδαιότερον πεποιθήσει δὲ πολλῇ τῇ εἰς ὑμᾶς εἴτε ὑπὲρ Τίτου κοινωνὸς ἐμὸς καὶ εἰς ὑμᾶς συνεργός εἴτε ἀδελφοὶ ἡμῶν ἀπόστολοι ἐκκλησιῶν δόξα Κυρίου Χριστοῦ τὴν τῇ οὖν ἔνδειξιν τῆς ἀγάπης ὑμῶν καὶ ἡμῶν καυχήσεως ὑπὲρ ὑμῶν εἰς αὐτοὺς ἐνδείξασθε ἐνδείξασθαι ἐνδεικνύμενοι καὶ εἰς πρόσωπον τῶν ἐκκλησιῶν περὶ μὲν γὰρ τῆς διακονίας τῆς εἰς τοὺς ἁγίους περισσότερον περισσόν μοί ἐμοί ἐστιν τὸ γράφειν ὑμῖν ὅτι οἶδα γὰρ τὴν προθυμίαν ὑμῶν ἣν ὑπὲρ ὑμῶν καυχῶμαι ἐν Μακεδόσιν ὅτι Ἀχαΐα παρεσκεύασται ἀπὸ πέρυσι καὶ τὸ ἐξ ὑμῶν ζῆλος ζῆλος ἠρέθισε τοὺς πλείονας ἔπεμψα δὲ τοὺς ἀδελφούς ἵνα μὴ τὸ καύχημα ὑμῶν ἡμῶν τὸ ὑπὲρ ὑμῶν κενωθῇ ἐν τῷ μέρει τούτῳ ἵνα καθὼς ἔλεγον ἔλεγεν παρεσκευασμένοι ἦτε μή πως ἂν ἐὰν ἔλθωσιν σὺν ἐμοὶ Μακεδόνες καὶ εὕρωσιν ὑμᾶς ἀπαρασκευάστους καταισχυνθῶμεν ἡμεῖς ἵνα μὴ λέγωμεν λέγω ἡμεῖς ὑμεῖς ἐν τῇ ὑποστάσει ταύτῃ τῆς καυχήσεως ἀναγκαῖον οὖν ἡγησάμην παρακαλέσαι τοὺς ἀδελφοὺς ἵνα προέλθωσιν πρός εἰς ὑμᾶς καὶ προκαταρτίσωσιν τὴν προεπηγγελμένην προκατηγγελμένην εὐλογίαν ὑμῶν ταύτην ἑτοίμην εἶναι οὕτως ὡς εὐλογίαν καὶ μὴ ὥςπερ ὡς πλεονεξίαν τοῦτο δέ σπείρων φειδομένως φειδομένως καὶ θερίσει καὶ σπείρων ἐπʼ εὐλογίαις ἐπʼ εὐλογίαις καὶ θερίσει ἕκαστος καθὼς προῄρηται προαιρεῖται τῇ καρδίᾳ μὴ ἐκ λύπης ἐξ ἀνάγκης ἱλαρὸν γὰρ δότην ἀγαπᾷ Θεός δυνατεῖ δυνατὸς δὲ Θεὸς πᾶσαν χάριν περισσεῦσαι εἰς ὑμᾶς ἵνα ἐν παντὶ πάντοτε πᾶσαν αὐτάρκειαν ἔχοντες περισσεύητε εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθόν καθὼς γέγραπται ἐσκόρπισεν ἔδωκεν τοῖς πένησιν δικαιοσύνη αὐτοῦ μένει εἰς τὸν αἰῶνα δὲ ἐπιχορηγῶν σπόρον σπέρμα τῷ σπείροντι καὶ ἄρτον εἰς βρῶσιν χορηγήσει χορηγήσαι καὶ πληθυνεῖ πληθυνῇ πληθυναῖ τὸν σπόρον ὑμῶν καὶ αὐξήσει αὐξήσαι τὰ γεννήματα τῆς δικαιοσύνης ὑμῶν ἐν παντὶ πλουτιζόμενοι εἰς πᾶσαν ἁπλότητα εἰ τίς ἥτις κατεργάζεται διʼ ἡμῶν εὐχαριστίαν τῷ Θεῷ Θεοῦ ὅτι διακονία τῆς λειτουργίας ταύτης οὐ μόνον ἐστὶν προσαναπληροῦσα τὰ ὑστερήματα τῶν ἁγίων ἀλλὰ καὶ περισσεύουσα διὰ πολλῶν εὐχαριστιῶν εὐχαριστίαν τῷ Χριστῷ Θεῷ καὶ διὰ τῆς δοκιμῆς τῆς διακονίας ταύτης δοξάζοντες τὸν Θεὸν ἐπὶ τῇ ὑποταγῇ τῆς ὁμολογίας ὑμῶν εἰς τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ καὶ ἁπλότητι τῆς κοινωνίας εἰς αὐτοὺς καὶ εἰς πάντας καὶ αὐτῶν δεήσει ὑπὲρ ὑμῶν ἡμῶν ἐπιποθούντων ἡμᾶς ὑμᾶς διὰ τὴν ὑπερβάλλουσαν χάριν τοῦ Θεοῦ ἐφʼ ἡμῖν ὑμῖν χάρις δὲ τῷ Θεῷ ἐπὶ τῇ ἀνεκδιηγήτῳ αὐτοῦ δωρεᾷ αὐτὸς δὲ ἐγὼ Παῦλος παρακαλῶ ὑμᾶς διὰ τῆς πραΰτητος πρᾳότητος καὶ ἐπιεικείας τοῦ Χριστοῦ ὃς κατὰ πρόσωπον μὲν ταπεινὸς ἐν ὑμῖν ἀπὼν δὲ θαρρῶ διʼ εἰς ὑμᾶς δέομαι δὲ τὸ μὴ παρὼν θαρρῆσαι τε τῇ πεποιθήσει λογίζομαι τολμῆσαι ἐπί τινας τοὺς λογιζομένους ἡμᾶς ὡς κατὰ σάρκα περιπατοῦντας ἐν σαρκὶ γὰρ περιπατοῦντες περιπατοῦντας οὐ κατὰ σάρκα στρατευόμεθα τὰ γὰρ ὅπλα τῆς στρατιᾶς στρατείας ἡμῶν οὐ σαρκικὰ ἀλλὰ δυνατὰ τῷ Θεῷ πρὸς καθαίρεσιν ὀχυρωμάτων λογισμοὺς καθαιροῦντες καθαίροντες καὶ πᾶν ὕψωμα ἐπαιρόμενον κατὰ τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ καὶ αἰχμαλωτίζοντες πᾶν νόημα εἰς τὴν ὑπακοὴν τοῦ Χριστοῦ καὶ ἐν ἑτοίμῳ ἔχοντες ἐκδικῆσαι πᾶσαν παρακοήν ὅταν πληρωθῇ πρότερον ὑμῶν ὑπακοή τὰ κατὰ πρόσωπον βλέπετε εἴ τις δοκεῖ πέποιθεν πεποιθέναι ἑαυτῷ ἑαυτῶν Χριστοῦ εἶναι τοῦτο λογιζέσθω πάλιν ἐφʼ ἀφʼ ἑαυτοῦ ὅτι καθὼς αὐτὸς Χριστός Χριστοῦ οὕτως καὶ ἡμεῖς Χριστοῦ ἐάν τε γὰρ καὶ περισσότερόν τι καυχήσωμαι καυχήσομαι περὶ τῆς ἐξουσίας ἡμῶν ἧς ἔδωκεν Κύριος ἡμῖν εἰς οἰκοδομὴν καὶ οὐκ εἰς καθαίρεσιν ὑμῶν οὐκ αἰσχυνθήσομαι ἵνα μὴ δόξω ὡς ἂν ἐκφοβεῖν ὑμᾶς διὰ τῶν ἐπιστολῶν ὅτι αἱ μὲν ἐπιστολαὶ μέν φησίν φασίν βαρεῖαι καὶ ἰσχυραί δὲ παρουσία τοῦ σώματος ἀσθενὴς καὶ λόγος ἐξουθενημένος τοῦτο λογιζέσθω τοιοῦτος ὅτι οἷοί ἐσμεν τῷ λόγῳ διʼ ἐπιστολῶν ἀπόντες τοιοῦτοι καὶ παρόντες τῷ ἔργῳ οὐ γὰρ τολμῶμεν τολμῶ ἐγκρῖναι συγκρῖναι ἑαυτούς τισιν τῶν ἑαυτοὺς συνιστανόντων συνιστάντων ἀλλὰ αὐτοὶ ἐν ἑαυτοῖς ἑαυτοὺς νεκροῦντες μετροῦντες καὶ συγκρίνοντες ἑαυτοὺς ἑαυτοῖς οὐ συνίσασιν συνιοῦσιν συνιᾶσιν ἡμεῖς δὲ οὐκ οὐχι εἰς τὰ ἄμετρα καυχησόμεθα ἀλλὰ κατὰ τὸ μέτρον τοῦ κανόνος οὗ ἐμέρισεν ἡμῖν Θεὸς μέτρου ἐφικέσθαι ἄχρι καὶ ὑμῶν οὐ ὡς γὰρ ὡς μὴ ὡς ἐφικνούμενοι εἰς ὑμᾶς ὑπερεκτείνομεν ἑαυτούς ἄχρι γὰρ καὶ ὑμῶν ἐφθάσαμεν ἐν τῷ εὐαγγελίῳ τοῦ Χριστοῦ οὐκ εἰς τὰ μέτρα ἄμετρα καυχώμενοι ἐν ἀλλοτρίοις κόποις ἐλπίδα δὲ ἔχοντες αὐξανομένης τῆς πίστεως ἡμῶν ὑμῶν ἐν ὑμῖν μεγαλυνθῆναι κατὰ τὸν κανόνα ὑμῶν ἡμῶν εἰς περισσείαν εἰς τὰ ὑπερέκεινα ὑμῶν εὐαγγελίσασθαι οὐκ ἐν ἀλλοτρίῳ κανόνι εἰς τὰ ἕτοιμα καυχήσασθαι δὲ καυχώμενος ἐν Κυρίῳ καυχάσθω οὐ γὰρ ἑαυτὸν συνιστῶν συνιστάνων ἐκεῖνός ἐστιν δόκιμος εστιν ἀλλὰ ὃν Κύριος συνίστησιν ὄφελον ἀνείχεσθέ μου μικρόν τι τῇ ἀφροσύνῃ ἀφροσύνης ἀλλὰ καὶ ἀνέχεσθέ ἀνάσχεσθε μου ζηλῶ γὰρ ὑμᾶς Θεοῦ ζήλῳ ἡρμοσάμην γὰρ ὑμᾶς ἑνὶ ἀνδρὶ παρθένον ἁγνὴν παραστῆσαι τῷ Χριστῷ φοβοῦμαι δὲ μή πως ὡς ὄφις Εὕαν ἐξηπάτησεν ὑμῖν Εὕαν ἐν τῇ πανουργίᾳ αὐτοῦ οὕτως φθαρῇ τὰ νοήματα ὑμῶν ἀπὸ τῆς ἁπλότητος καὶ τῆς ἁγνότητος τῆς εἰς τὸν Χριστόν εἰ μὲν γὰρ ἐρχόμενος ἄλλον Ἰησοῦν κηρύσσει ὃν οὐκ ἐκηρύξαμεν πνεῦμα ἕτερον λαμβάνετε οὐκ ἐλάβετε εὐαγγέλιον ἕτερον οὐκ ἐδέξασθε καλῶς ἀνέχεσθε ἠνείχεσθε ἀνείχεσθε λογίζομαι γὰρ δὲ μηδὲν ὑστερηκέναι τῶν ὑπερλίαν ἀποστόλων εἰ δὲ καὶ ἰδιώτης τῷ λόγῳ ἀλλʼ οὐ τῇ γνώσει ἀλλʼ ἐν παντὶ φανερώσαντες φανερωθέντες ἐν πᾶσιν εἰς ὑμᾶς ἁμαρτίαν ἐποίησα ἐμαυτὸν ταπεινῶν ἵνα ὑμεῖς ὑψωθῆτε ὅτι δωρεὰν τὸ τοῦ Θεοῦ εὐαγγέλιον εὐηγγελισάμην ὑμῖν ἄλλας ἐκκλησίας ἐσύλησα λαβὼν ὀψώνιον πρὸς τὴν ὑμῶν διακονίαν καὶ παρὼν πρὸς ὑμᾶς καὶ ὑστερηθεὶς οὐ κατενάρκησα οὐθενός τὸ γὰρ ὑστέρημά μου προσανεπλήρωσαν οἱ ἀδελφοὶ ἐλθόντες ἀπὸ Μακεδονίας καὶ ἐν παντὶ ἀβαρῆ ὑμῖν ἐμαυτὸν ὑμῖν ἐτήρησα καὶ τηρήσω ἔστιν ἀλήθεια Χριστοῦ ἐν ἐμοὶ ὅτι καύχησις αὕτη οὐ σφραγίσεται φραγήσεται εἰς ἐμὲ ἐν τοῖς κλίμασι τῆς Ἀχαΐας διὰ τί ὅτι οὐκ ἀγαπῶ ὑμᾶς Θεὸς οἶδεν δὲ ποιῶ καὶ ποιήσω ἵνα ἐκκόψω τὴν ἀφορμὴν τῶν θελόντων ἀφορμήν ἵνα ἐν καυχῶνται εὑρεθῶσιν καθὼς καὶ ἡμεῖς οἱ γὰρ τοιοῦτοι ψευδαπόστολοι ἐργάται δόλιοι μετασχηματιζόμενοι εἰς ἀποστόλους Χριστοῦ καὶ οὐ θαῦμα θαυμαστόν αὐτὸς γὰρ Σατανᾶς μετασχηματίζεται εἰς ἄγγελον φωτός οὐ μέγα οὖν εἰ καὶ οἱ διάκονοι αὐτοῦ μετασχηματίζονται ὡς διάκονοι δικαιοσύνης ὧν τὸ τέλος ἔσται κατὰ τὰ ἔργα αὐτῶν πάλιν λέγω μή τίς με δόξῃ ἄφρονα εἶναι εἰ δὲ μή γε καὶ κἂν ὡς ἄφρονα δέξασθέ με ἵνα κἀγὼ μικρόν τι κᾀγὼ καυχήσωμαι λαλῶ οὐ λαλῶ κατὰ Κύριον λαλῶ ἀλλʼ ὡς ἐν ἀφροσύνῃ ἐν ταύτῃ τῇ ὑποστάσει τῆς καυχήσεως ἐπεὶ πολλοὶ καυχῶνται κατὰ τὴν σάρκα κἀγὼ καυχήσομαι ἡδέως γὰρ ἀνέχεσθε τῶν ἀφρόνων φρόνιμοι ὄντες ἀνέχεσθε γὰρ εἴ τις ὑμᾶς καταδουλοῖ εἴ τις κατεσθίει εἴ τις λαμβάνει εἴ τις ἐπαίρεται εἴ τις ὑμᾶς εἰς πρόσωπον ὑμᾶς δέρει κατὰ ἀτιμίαν λέγω ὡς ὅτι ἡμεῖς ἠσθενήκαμεν ἠσθενήσαμεν ἐν δʼ ἄν τις τολμᾷ ἐν ἀφροσύνῃ λέγω τολμῶ κἀγώ Ἑβραῖοί εἰσιν κἀγώ Ἰσραηλῖταί Ἰστραηλῖταί εἰσιν κἀγώ σπέρμα Ἀβραάμ εἰσιν κἀγώ διάκονοι Χριστοῦ εἰσιν παραφρονῶν λαλῶ ὑπὲρ ἐγώ ἐν κόποις περισσοτέρως ἐν πληγαῖς ὑπερβαλλόντως ἐν φυλακαῖς πληγαῖς περισσοτέρως ἐν πληγαῖς φυλακαῖς ὑπερβαλλόντως ἐν θανάτοις πολλάκις ὑπὸ Ἰουδαίων πεντάκις τεσσεράκοντα παρὰ μίαν ἔλαβον τρὶς ἐρραβδίσθην ἅπαξ ἐλιθάσθην τρὶς ἐναυάγησα νυχθήμερον ἐν τῷ βυθῷ πεποίηκα ὁδοιπορίαις πολλάκις κινδύνοις ποταμῶν κινδύνοις λῃστῶν κινδύνοις ἐκ γένους κινδύνοις ἐξ ἐθνῶν κινδύνοις ἐν πόλει κινδύνοις ἐν ἐρημίᾳ κινδύνοις ἐν θαλάσσῃ κινδύνοις ἐν ψευδαδέλφοις ἐν κόπῳ καὶ μόχθῳ ἐν ἀγρυπνίαις πολλάκις ἐν λιμῷ καὶ δίψει ἐν νηστείαις πολλάκις ἐν ψύχει καὶ γυμνότητι χωρὶς τῶν παρεκτὸς ἐπίστασίς ἐπισύστασίς μοι μου καθʼ ἡμέραν μέριμνα πασῶν τῶν ἐκκλησιῶν τίς ἀσθενεῖ καὶ οὐκ ἀσθενῶ τίς σκανδαλίζεται καὶ οὐκ ἐγὼ πυροῦμαι εἰ καυχᾶσθαι δεῖ τὰ τῆς ἀσθενείας μου καυχήσομαι Θεὸς καὶ Πατὴρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ οἶδεν ὢν εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας ὅτι οὐ ψεύδομαι ἐν Δαμασκῷ ἐθνάρχης Ἁρέτα τοῦ βασιλέως ἐφρούρει τὴν Δαμασκηνῶν πόλιν Δαμασκηνῶν πιάσαι με θέλων καὶ διὰ θυρίδος ἐν σαργάνῃ ἐχαλάσθην διὰ τοῦ τείχους καὶ ἐξέφυγον τὰς χεῖρας αὐτοῦ καυχᾶσθαι δὲ δεῖ δὴ οὐ συμφέρει συμφέρον μέν μοι ἐλεύσομαι δὲ γὰρ καὶ εἰς ὀπτασίας καὶ ἀποκαλύψεις Κυρίου οἶδα ἄνθρωπον ἐν Χριστῷ πρὸ ἐτῶν δεκατεσσάρων εἴτε ἐν σώματι οὐκ οἶδα εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα Θεὸς οἶδεν ἁρπαγέντα τὸν τοιοῦτον ἕως τούτου τρίτου οὐρανοῦ καὶ οἶδα τὸν τοιοῦτον ἄνθρωπον εἴτε ἐν σώματι εἴτε χωρὶς ἐκτὸς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα Θεὸς οἶδεν ὅτι ἡρπάγη εἰς τὸν Παράδεισον καὶ ἤκουσεν ἄρρητα ῥήματα οὐκ ἐξὸν ἀνθρώπῳ λαλῆσαι ὑπὲρ τοῦ τοιούτου καυχήσομαι ὑπὲρ δὲ ἐμαυτοῦ οὐδὲν οὐ καυχήσομαι εἰ μὴ ἐν ταῖς ἀσθενείαις μου ἐὰν γὰρ θελήσω θέλω καυχήσασθαι καυχήσομαι οὐκ ἔσομαι ἄφρων ἀλήθειαν γὰρ ἐρῶ φείδομαι δέ μή τις εἰς ἐμὲ λογίσηται ὑπὲρ βλέπει με ἀκούει τι ἐξ ἐμοῦ καὶ τῇ ὑπερβολῇ τῶν ἀποκαλύψεων διὸ ἵνα μὴ ὑπεραίρωμαι ἐδόθη μοι σκόλοψ τῇ σαρκί ἄγγελος Σατᾶν Σατανᾶ ἵνα με κολαφίζῃ ἵνα μὴ ὑπεραίρωμαι καὶ ὑπὲρ τούτου τρὶς τὸν Κύριον παρεκάλεσα ἵνα ἀποστῇ ἀπʼ ἐμοῦ καὶ εἴρηκέν μοι ἀρκεῖ σοι χάρις μου γὰρ δύναμις μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται τελεῖται ἥδιστα οὖν μᾶλλον καυχήσομαι ἐν ταῖς ἀσθενείαις μου ἵνα ἐπισκηνώσῃ ἐπʼ ἐμὲ δύναμις τοῦ Χριστοῦ διὸ εὐδοκῶ ἐν ἀσθενείαις ἐν ὕβρεσιν καὶ ἐν ἀνάγκαις ἐν διωγμοῖς καὶ ἐν στενοχωρίαις ὑπὲρ Χριστοῦ ὅταν γὰρ ἀσθενῶ τότε δυνατός εἰμι γέγονα ἄφρων καυχώμενος ὑμεῖς με ἠναγκάσατε ἀναγκάζετε ἐγὼ γὰρ ὤφειλον ὑφʼ ἡμῶν ὑμῶν συνίστασθαι οὐδὲν γὰρ τι ὑστέρησα ὑστέρηκα τῶν ὑπερλίαν ἀποστόλων εἰ καὶ οὐδέν εἰμι τὰ μὲν σημεῖα τοῦ ἀποστόλου κατειργάσθη ἐν ὑμῖν ἐν πάσῃ ὑπομονῇ ἐν σημείοις τε καὶ τέρασιν καὶ δυνάμεσιν τί γάρ ἐστιν ἡσσώθητε ἡττήθητε ὑπὲρ τὰς λοιπὰς ἐκκλησίας εἰ μὴ ὅτι αὐτὸς ἐγὼ οὐ κατενάρκησα ὑμῶν χαρίσασθέ μοι τὴν ἀδικίαν ταύτην ἰδοὺ τρίτον τοῦτο ἑτοίμως ἔχω ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς καὶ οὐ καταναρκήσω ὑμῶν οὐ γὰρ ζητῶ τὰ ὑμῶν ἀλλὰ ὑμᾶς οὐ γὰρ ὀφείλει τὰ τέκνα θησαυρίζειν τοῖς γονεῦσιν θησαυρίζειν ἀλλὰ οἱ γονεῖς τοῖς τέκνοις ἐγὼ δὲ ἥδιστα δαπανήσω καὶ ἐκδαπανηθήσομαι ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν εἰ καὶ περισσοτέρως ὑμᾶς ἀγαπῶν ἀγαπῶ ἧσσον ἧττον ἀγαπῶμαι ἔστω δέ ἐγὼ οὐ κατενάρκησα ἐβάρησα κατεβάρησα ὑμᾶς ὑμῶν ἀλλὰ ὑπάρχων πανοῦργος δόλῳ ὑμᾶς ἔλαβον μή τινα ὧν ἀπέσταλκα πρὸς ὑμᾶς διʼ αὐτοῦ ἐπλεονέκτησα ὑμᾶς παρεκάλεσα Τίτον καὶ συναπέστειλα τὸν ἀδελφόν μήτι ἐπλεονέκτησεν ὑμᾶς Τίτος οὐ τῷ αὐτῷ πνεύματι περιεπατήσαμεν οὐ τοῖς αὐτοῖς ἴχνεσιν οὔ πάλαι πάλιν δοκεῖτε ὅτι ὑμῖν ἀπολογούμεθα κατέναντι κατενώπιον τοῦ Θεοῦ ἐν Χριστῷ λαλοῦμεν τὰ δὲ πάντα ἀγαπητοί ὑπὲρ τῆς ὑμῶν οἰκοδομῆς φοβοῦμαι γὰρ μή πως ἐλθὼν οὐχ οἵους θέλω εὕρω ὑμᾶς κἀγὼ εὑρεθῶ ὑμῖν οἷον οὐ θέλετε μή πως ἔρις ζῆλος ζῆλοι θυμοί ἐριθεῖαι καταλαλιαί ψιθυρισμοί φυσιώσεις ἀκαταστασίαι μὴ πάλιν ἐλθόντα ἐλθόντος με μου ταπεινώσῃ ταπεινώσει με Θεός μου πρὸς ὑμᾶς καὶ πενθήσω πολλοὺς τῶν προημαρτηκότων καὶ μὴ μετανοησάντων ἐπὶ τῇ ἀκαθαρσίᾳ καὶ πορνείᾳ καὶ ἀσελγείᾳ ἔπραξαν ἰδοὺ τρίτον τοῦτο ἑτοίμως ἔχω ἔρχομαι ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς ἵνα ἐπὶ στόματος δύο μαρτύρων καὶ τριῶν σταθήσεται πᾶν ῥῆμα προείρηκα καὶ προλέγω ὡς παρὼν τὸ δεύτερον καὶ ἀπὼν νῦν γράφω τοῖς προημαρτηκόσιν καὶ τοῖς λοιποῖς πᾶσιν ὅτι ἐὰν ἔλθω εἰς τὸ πάλιν οὐ φείσομαι ἐπεὶ ἐπὶ δοκιμὴν ζητεῖτε τοῦ ἐν ἐμοὶ λαλοῦντος Χριστοῦ ὃς οὐκ εἰς ὑμᾶς οὐκ ἀσθενεῖ ἀλλὰ δυνατεῖ ἐν ὑμῖν καὶ γὰρ εἰ ἐσταυρώθη ἐξ ἀσθενείας ἀλλὰ ζῇ ἐκ δυνάμεως Θεοῦ καὶ γὰρ ἡμεῖς ἀσθενοῦμεν σὺν ἐν αὐτῷ ἀλλὰ ζησόμεθα ζῶμεν ζήσομεν ἐν σὺν αὐτῷ ἐκ δυνάμεως Θεοῦ εἰς ὑμᾶς ἑαυτοὺς πειράζετε εἰ ἐστὲ ἐν τῇ πίστει ἑαυτοὺς δοκιμάζετε οὐκ ἐπιγινώσκετε ἑαυτοὺς ὅτι Χριστὸς Ἰησοῦς Χριστὸς ἐν ὑμῖν ἐστίν εἰ μήτι ἀδόκιμοί ἐστε ἐλπίζω δὲ ὅτι γνώσεσθε ὅτι ἡμεῖς οὐκ ἐσμὲν ἀδόκιμοι εὔχομαι εὐχόμεθα δὲ πρὸς τὸν Θεὸν μὴ ποιῆσαι ὑμᾶς κακὸν μηδέν οὐχ ἵνα ἡμεῖς δόκιμοι φανῶμεν ἀλλʼ ἵνα ἡμεῖς ὑμεῖς τὸ καλὸν ποιῆτε ἡμεῖς δὲ ὡς ἀδόκιμοι ὦμεν οὐ γὰρ δυνάμεθά τι κατὰ τῆς ἀληθείας ἀλλʼ ὑπὲρ τῆς ἀληθείας χαίρομεν γὰρ ὅταν ἡμεῖς ἀσθενῶμεν ὑμεῖς δὲ δυνατοὶ ἦτε τοῦτο δὲ καὶ εὐχόμεθα τὴν ὑμῶν κατάρτισιν διὰ τοῦτο ταῦτα ἀπὼν ταῦτα γράφω ἵνα παρὼν μὴ ἀποτόμως χρήσωμαι κατὰ τὴν ἐξουσίαν ἣν ἔδωκέν μοι Κύριος ἔδωκέν μοι εἰς οἰκοδομὴν καὶ οὐκ εἰς καθαίρεσιν λοιπόν ἀδελφοί χαίρετε καὶ καταρτίζεσθε παρακαλεῖσθε τὸ αὐτὸ φρονεῖτε εἰρηνεύετε καὶ Θεὸς τῆς ἀγάπης καὶ εἰρήνης ἔσται μεθʼ ὑμῶν ἀσπάσασθε ἀλλήλους ἐν ἁγίῳ φιλήματι ἁγίῳ ἀσπάζονται ὑμᾶς οἱ ἅγιοι πάντες χάρις τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μετὰ πάντων ὑμῶν ἀμήν Παῦλος ἀπόστολος οὐκ ἀπʼ ἀνθρώπων οὐδὲ διʼ ἀνθρώπου ἀλλὰ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ Θεοῦ Πατρὸς τοῦ ἐγείραντος αὐτὸν αὐτῶν ἐκ νεκρῶν καὶ οἱ σὺν ἐμοὶ πάντες ἀδελφοί ταῖς ἐκκλησίαις τῆς Γαλατίας χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ Πατρὸς ἡμῶν καὶ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ δόντος αὑτόν ἑαυτὸν περὶ ὑπὲρ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν ὅπως ἐξέληται ἡμᾶς ἐκ τοῦ ἐνεστῶτος αἰῶνος τοῦ ἐνεστῶτος πονηροῦ κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρὸς ἡμῶν εστιν δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων ἀμήν θαυμάζω ὅτι οὕτως ταχέως μετατίθεσθε ἀπὸ τοῦ καλέσαντος ἡμᾶς ὑμᾶς ἐν χάριτι Χριστοῦ εἰς ἕτερον εὐαγγέλιον οὐκ ἔστιν ἄλλο εἰ μή τινές εἰσιν οἱ ταράσσοντες ὑμᾶς καὶ θέλοντες μεταστρέψαι τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ ἀλλὰ κᾂν καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ ὑμῖν εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρʼ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν ἀνάθεμα ἔστω ὡς προειρήκαμεν προείρηκα καὶ ἄρτι πάλιν λέγω εἴ τις ὑμᾶς εὐαγγελίζεται παρʼ ἐλάβετε παρελάβετε ἀνάθεμα ἔστω ἄρτι γὰρ ἀνθρώπους πείθω τὸν Θεόν ζητῶ ἀνθρώποις ἀρέσκειν εἰ γὰρ ἔτι ἀνθρώποις ἤρεσκον Χριστοῦ δοῦλος οὐκ ἂν ἤμην γνωρίζω γὰρ δὲ ὑμῖν ἀδελφοί τὸ εὐαγγέλιον τὸ εὐαγγελισθὲν ὅθεν ὑπʼ ἐμοῦ ὅτι οὐκ ἔστιν κατὰ ἄνθρωπον οὐδὲ γὰρ ἐγὼ παρὰ ἀνθρώπου παρέλαβον αὐτό οὐδὲ οὔτε ἐδιδάχθην ἀλλὰ διʼ ἀποκαλύψεως Ἰησοῦ Χριστοῦ ἠκούσατε γὰρ τὴν ἐμὴν ἀναστροφήν ποτε ἐν τῷ Ἰουδαϊσμῷ ὅτι καθʼ ὑπερβολὴν ἐδίωκον τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπόρθουν αὐτήν καὶ προέκοπτον ἐν τῷ Ἰουδαϊσμῷ ὑπὲρ πολλοὺς συνηλικιώτας ἐν τῷ γένει μου περισσοτέρως περισσότερον ὡς ζηλωτὴς ὑπάρχων τῶν πατρικῶν μου παραδόσεων διδασκαλιῶν ὅτε δὲ εὐδόκησεν ηὐδόκησεν Θεὸς ἀφορίσας με ἐκ κοιλίας μητρός μου καὶ καλέσας διὰ τῆς χάριτος αὐτοῦ ἀποκαλύψαι τὸν Υἱὸν αὐτοῦ ἐν ἐμοὶ ἵνα εὐαγγελίζωμαι αὐτὸν ἐν τοῖς ἔθνεσιν εὐθέως οὐ προσανεθέμην σαρκὶ καὶ αἵματι οὐδὲ ἀπῆλθον ἦλθον ἀνῆλθον εἰς Ἱεροσόλυμα πρὸς τοὺς πρὸ ἐμοῦ ἀποστόλους ἀλλὰ ἀπῆλθον ἀπῆλθα εἰς Ἀραβίαν καὶ πάλιν ὑπέστρεψα εἰς Δαμασκόν ἔπειτα μετὰ ἔτη τρία ἔτη ἀνῆλθον εἰς τὸ Ἱεροσόλυμα ἱστορῆσαι Κηφᾶν Πέτρον καὶ ἔμεινα ἐπέμεινα πρὸς αὐτὸν ἡμέρας δεκαπέντε ἕτερον δὲ τῶν ἀποστόλων οὐκ εἶδον οὐδένα εἰ μὴ Ἰάκωβον τὸν ἀδελφὸν τοῦ Κυρίου δὲ γράφω ὑμῖν ἰδοὺ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ὅτι οὐ ψεύδομαι ἔπειτα ἦλθον εἰς τὰ κλίματα τῆς Συρίας καὶ τῆς Κιλικίας ἤμην δὲ ἀγνοούμενος τῷ προσώπῳ ταῖς ταῖς ἐκκλησίαις ἐκκλησίας τῆς Ἰουδαίας ταῖς ἐν Χριστῷ μόνον δὲ ἀκούοντες ἦσαν ὅτι διώκων ἡμᾶς ποτε νῦν εὐαγγελίζεται τὴν πίστιν ἥν ποτε ἐπόρθει καὶ ἐδόξαζον ἐν ἐμοὶ τὸν Θεόν ἔπειτα διὰ δεκατεσσάρων ἐτῶν πάλιν ἀνῆλθον ἀνέβην εἰς Ἱεροσόλυμα μετὰ Βαρναβᾶ Βαρναβᾶς συμπαραλαβὼν καὶ Τίτον ἀνέβην δὲ κατὰ ἀποκάλυψιν καὶ ἀνεθέμην αὐτοῖς τὸ εὐαγγέλιον κηρύσσω ἐν τοῖς ἔθνεσιν κατʼ ἰδίαν δὲ τοῖς δοκοῦσιν μή πως εἰς κενὸν τρέχω ἔδραμον ἀλλʼ οὐδὲ Τίτος σὺν ἐμοί Ἕλλην ὤν ἠναγκάσθη περιτμηθῆναι διὰ δὲ τοὺς παρεισάκτους ψευδαδέλφους οἵτινες παρεισῆλθον κατασκοπῆσαι τὴν ἐλευθερίαν ἡμῶν ἣν ἔχομεν ἐν τῷ Χριστῷ Ἰησοῦ ἵνα ἡμᾶς καταδουλώσουσιν καταδουλώσωνται οἷς οὐδὲ πρὸς ὥραν εἴξαμεν τῇ ὑποταγῇ ἵνα ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ εὐαγγελίου διαμείνῃ διαμένῃ πρὸς ὑμᾶς ἀπὸ δὲ τῶν δοκούντων εἶναί τι ὁποῖοί ποτε ἦσαν οὐδέν μοι διαφέρει πρόσωπον Θεὸς ἀνθρώπου οὐ λαμβάνει ἐμοὶ γὰρ οἱ δοκοῦντες οὐδὲν προσανέθεντο ἀλλὰ τοὐναντίον εἰδότες ἰδόντες ὅτι πεπίστευμαι τὸ εὐαγγέλιον τῆς ἀκροβυστίας καθὼς Πέτρος τῆς περιτομῆς γὰρ ἐνεργήσας Πέτρῳ εἰς ἀποστολὴν τῆς περιτομῆς ἐνήργησεν κἀμοὶ καὶ ἐμοὶ εἰς τὰ ἔθνη καὶ γνόντες τὴν χάριν τὴν δοθεῖσάν μοι Ἰάκωβος καὶ Πέτρος Κηφᾶς καὶ Ἰωάννης οἱ δοκοῦντες στῦλοι εἶναι δεξιὰς ἔδωκαν ἐμοὶ καὶ Βαρναβᾷ κοινωνίας ἵνα ἡμεῖς μὲν εἰς τὰ ἔθνη αὐτοὶ δὲ εἰς τὴν περιτομήν μόνον τῶν πτωχῶν ἵνα μνημονεύωμεν καὶ ἐσπούδασα αὐτὸ τοῦτο ποιῆσαι ὅτε δὲ ἦλθεν Κηφᾶς Πέτρος εἰς Ἀντιόχειαν κατὰ πρόσωπον αὐτῷ ἀντέστην ὅτι κατεγνωσμένος ἦν πρὸ τοῦ γὰρ ἐλθεῖν τινας τινα ἀπὸ Ἰακώβου μετὰ τῶν ἐθνῶν συνήσθιεν συνήσθιον ὅτε δὲ ἦλθον ἦλθεν ὑπέστελλεν καὶ ἀφώριζεν ἑαυτόν φοβούμενος τοὺς ἐκ περιτομῆς καὶ συνυπεκρίθησαν αὐτῷ καὶ οἱ λοιποὶ Ἰουδαῖοι πάντες ὥστε καὶ Βαρναβᾶς ἀπήχθη συναπήχθη αὐτῶν τῇ ὑποκρίσει ἀλλʼ ὅτε εἶδον ὅτι οὐκ ὀρθοποδοῦσιν πρὸς τὴν ἀλήθειαν τοῦ εὐαγγελίου εἶπον τῷ Κηφᾷ Πέτρῳ ἔμπροσθεν πάντων εἰ σὺ Ἰουδαῖος ὑπάρχων ἐθνικῶς ζῇς καὶ οὐχι οὐκ Ἰουδαϊκῶς ζῇς πῶς τί τὰ ἔθνη ἀναγκάζεις Ἰουδαΐζειν ἡμεῖς φύσει Ἰουδαῖοι ὄντες καὶ οὐκ ἐξ ἐθνῶν ἁμαρτωλοί εἰδότες δὲ ὅτι οὐ δικαιοῦται ἄνθρωπος ἐξ ἔργων νόμου ἐὰν μὴ διὰ πίστεως Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡμεῖς εἰς Χριστὸν Ἰησοῦν Χριστὸν ἐπιστεύσαμεν ἵνα δικαιωθῶμεν ἐκ πίστεως Χριστοῦ καὶ οὐκ ἐξ ἔργων νόμου ὅτι διότι οὐ δικαιωθήσεται ἐξ ἔργων νόμου οὐ δικαιωθήσεται πᾶσα σάρξ εἰ δὲ ζητοῦντες δικαιωθῆναι ἐν Χριστῷ εὑρέθημεν εὑρεθῶμεν καὶ αὐτοὶ ἁμαρτωλοί ἆρα Χριστὸς ἁμαρτίας διάκονος μὴ γένοιτο εἰ γὰρ κατέλυσα ταῦτα πάλιν οἰκοδομῶ παραβάτην ἐμαυτὸν συνίστημι συνιστάνω ἐγὼ γὰρ διὰ νόμου νόμῳ ἀπέθανον ἵνα Θεῷ ζήσω Χριστῷ συνεσταύρωμαι ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός δὲ νῦν ζῶ ἐν σαρκί ἐν πίστει ζῶ τῇ τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ καὶ Χριστοῦ τοῦ ἀγαπήσαντός με καὶ παραδόντος ἑαυτὸν ὑπὲρ ἐμοῦ οὐκ ἀθετῶ τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ εἰ γὰρ διὰ νόμου δικαιοσύνη ἄρα Χριστὸς δωρεὰν ἀπέθανεν ἀνόητοι Γαλάται τίς ὑμᾶς ἐβάσκανεν τῇ ἀληθείᾳ μὴ πείθεσθαι οἷς κατʼ ὀφθαλμοὺς Ἰησοῦς Χριστὸς προεγράφη ἐν ὑμῖν ἐσταυρωμένος τοῦτο μόνον θέλω μαθεῖν ἀφʼ ὑμῶν ἐξ ἔργων ὁμοῦ νόμου τὸ Πνεῦμα ἐλάβετε ἐξ ἀκοῆς πίστεως οὕτως ἀνόητοί ἐστε ἐναρξάμενοι Πνεύματι νῦν σαρκὶ ἐπιτελεῖσθε ἐπιτελεῖσθαι τοσαῦτα ἐπάθετε εἰκῇ εἴ γε καὶ εἰκῇ οὖν ἐπιχορηγῶν ὑμῖν τὸ Πνεῦμα καὶ ἐνεργῶν δυνάμεις ἐν ὑμῖν ἐξ ἔργων νόμου τὸ πνεῦμα ἐλάβετε ἐξ ἀκοῆς πίστεως καθὼς Ἀβραὰμ ἐπίστευσεν τῷ Θεῷ καὶ ἐλογίσθη αὐτῷ εἰς δικαιοσύνην γινώσκετε γινώσκεται ἄρα ὅτι οἱ ἐκ πίστεως οὗτοι εἰσιν υἱοί εἰσιν Ἀβραάμ προϊδοῦσα δὲ Γραφὴ ὅτι ἐκ πίστεως δικαιοῖ τὰ ἔθνη δικαιοῖ Θεὸς προευηγγελίσατο τῷ Ἀβραὰμ ὅτι ἐνευλογηθήσονται ἐν σοὶ πάντα τὰ ἔθνη ὥστε οἱ ἐκ πίστεως εὐλογοῦνται σὺν τῷ πιστῷ Ἀβραάμ ὅσοι γὰρ ἐξ ἔργων νόμου εἰσὶν ὑπὸ κατάραν εἰσίν γέγραπται γὰρ τί ὅτι ἐπικατάρατος πᾶς ὃς οὐκ ἐμμένει ἐν πᾶσιν τοῖς ἐγγεγραμμένοις γεγραμμένοις ἐν τῷ βίβλῳ βιβλίῳ τοῦ νόμου τοῦ ποιῆσαι αὐτά ὅτι δὲ ἐν νόμῳ οὐδεὶς δικαιοῦται παρὰ τῷ Θεῷ δῆλον ὅτι δίκαιος ἐκ πίστεως ζήσεται δὲ νόμος οὐκ ἔστιν ἐκ πίστεως ἀλλʼ ποιήσας αὐτὰ ἄνθρωπος ζήσεται ἐν αὐτοῖς Χριστὸς ἡμᾶς ἐξηγόρασεν ἐκ τῆς κατάρας τοῦ νόμου γενόμενος ὑπὲρ ἡμῶν κατάρα ὅτι γέγραπται γὰρ ἐπικατάρατος πᾶς κρεμάμενος ἐπὶ ξύλου ἵνα εἰς τὰ ἔθνη εὐλογία τοῦ Ἀβραὰμ γένηται ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ Χριστῷ Χριστοῦ ἵνα τὴν εὐλογίαν ἐπαγγελίαν τοῦ Πνεύματος λάβωμεν διὰ τῆς πίστεως ἀδελφοί κατὰ ἄνθρωπον λέγω ἀδελφοί ὅμως ἀνθρώπου προκεκυρωμένην κεκυρωμένην διαθήκην οὐδεὶς ἀθετεῖ ἐπιδιατάσσεται τῷ δὲ Ἀβραὰμ ἐρρέθησαν αἱ ἐπαγγελίαι καὶ τῷ σπέρματι αὐτοῦ οὐ λέγει καὶ τοῖς σπέρμασιν ὡς ἐπὶ πολλῶν ἀλλʼ ὡς ἐφʼ ἑνός καὶ τῷ σπέρματί σου ὅς ἐστιν Χριστός τοῦτο δὲ λέγω διαθήκην προκεκυρωμένην ὑπὸ τοῦ Θεοῦ εἰς Χριστὸν μετὰ ἔτη τετρακόσια καὶ τριάκοντα ἔτη γεγονὼς νόμος οὐκ ἀκυροῖ εἰς τὸ καταργῆσαι τὴν ἐπαγγελίαν εἰ γὰρ διὰ ἐκ νόμου κληρονομία οὐκέτι ἐξ ἐπαγγελίας τῷ δὲ Ἀβραὰμ διʼ ἐπαγγελίας κεχάρισται Θεός τί οὖν νόμος τῶν παραβάσεων πράξεων χάριν προσετέθη ἄχρις ἂν οὗ ἔλθῃ τὸ σπέρμα ἐπήγγελται διαταγεὶς διʼ ἀγγέλων ἀγγέλου ἐν χειρὶ μεσίτου δὲ μεσίτης ἑνὸς οὐκ ἔστιν δὲ Θεὸς εἷς ἐστιν οὖν νόμος κατὰ τῶν ἐπαγγελιῶν τοῦ Θεοῦ μὴ γένοιτο εἰ γὰρ ἐδόθη νόμος δύναμος δυνάμενος ζῳοποιῆσαι ζῳοποιηθήσεται ὄντως ἂν ἐκ ἐν νόμου νόμῳ ἂν ἦν ἂν δικαιοσύνη ἀλλὰ συνέκλεισεν Γραφὴ τὰ πάντα ὑπὸ ἁμαρτίαν ἵνα ἐπαγγελία ἐκ πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ δοθῇ τοῖς πιστεύουσιν πρὸ τοῦ δὲ ἐλθεῖν τὴν πίστιν ὑπὸ νόμον ἐφρουρούμεθα συγκεκλεισμένοι συγκλειόμενοι εἰς τὴν μέλλουσαν πίστιν ἀποκαλυφθῆναι ὥστε νόμος παιδαγωγὸς ἡμῶν γέγονεν ἐγένετο εἰς Χριστόν ἵνα ἐκ πίστεως δικαιωθῶμεν ἐλθούσης δὲ τῆς πίστεως οὐκέτι ὑπὸ παιδαγωγόν ἐσμεν πάντες γὰρ υἱοὶ οἱ Θεοῦ ἐστε διὰ τῆς πίστεως ἐν Χριστῷ Χριστοῦ Ἰησοῦ ὅσοι γὰρ εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε ἐβαπτίσθημεν Χριστὸν ἐνεδύσασθε οὐκ οὐκέτι ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην οὐκέτι οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος οὐκ ἔνι ἄρσεν ἀρρεν καὶ θῆλυ ἅπαντες πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Χριστοῦ Ἰησοῦ εἰ δὲ ὑμεῖς Χριστοῦ ἄρα τοῦ Ἀβραὰμ σπέρμα σπέρματος ἐστέ καὶ κατʼ ἐπαγγελίαν κληρονόμοι λέγω δέ ἐφʼ ὅσον χρόνον κληρονόμος νήπιός ἐστιν οὐδὲν διαφέρει δούλου κύριος πάντων ὤν ἀλλὰ ὑπὸ ἐπιτρόπους ἐστὶν καὶ οἰκονόμους ἄχρι τῆς προθεσμίας τῆς τοῦ πατρός οὕτως καὶ ἡμεῖς ὅτε ἦμεν νήπιοι ὑπὸ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου ἦμεν ἤμεθα δεδουλωμένοι ὅτε δὲ ἦλθεν τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου ἐξαπέστειλεν Θεὸς τὸν Υἱὸν αὐτοῦ γενόμενον ἐκ γυναικός γενόμενον ὑπὸ νόμον ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν ὅτι δέ ἐστε υἱοί ἐξαπέστειλεν Θεὸς τὸ Πνεῦμα τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ εἰς τὰς καρδίας ἡμῶν ὑμῶν κρᾶζον Ἀββά Πατήρ ὥστε οὐκέτι εἶ δοῦλος ἀλλὰ υἱός εἰ δὲ υἱός καὶ κληρονόμος Θεοῦ διὰ Θεοῦ Χριστοῦ ἀλλὰ τότε μὲν οὐκ εἰδότες Θεὸν ἐδουλεύσατε τοῖς μὴ φύσει μὴ οὖσι θεοῖς νῦν δὲ γνόντες Θεόν μᾶλλον δὲ γνωσθέντες ὑπὸ Θεοῦ πῶς ἐπιστρέφετε πάλιν ἐπὶ τὰ ἀσθενῆ καὶ πτωχείᾳ πτωχὰ στοιχεῖα οἷς πάλιν ἄνωθεν δουλεύειν δουλεῦσαι θέλετε ἡμέρας παρατηρεῖσθε παρατηροῦντες καὶ μῆνας καὶ καιροὺς καὶ ἐνιαυτούς φοβοῦμαι ὑμᾶς μή πως εἰκῇ κεκοπίακα ἐκοπίασα εἰς ὑμᾶς γίνεσθε ὡς ἐγώ ὅτι κἀγὼ ὡς ὑμεῖς ἀδελφοί δέομαι ὑμῶν οὐδέν με ἠδικήσατε οἴδατε δὲ ὅτι διʼ ἀσθένειαν τῆς σαρκὸς εὐηγγελισάμην ὑμῖν τὸ πρότερον καὶ τὸν πειρασμὸν ὑμῶν μου τὸν ἐν τῇ σαρκί μου οὐκ ἐξουθενήσατε οὐδὲ ἐξεπτύσατε ἀλλʼ ὡς ἄγγελον Θεοῦ ἐδέξασθέ με ὡς Χριστὸν Ἰησοῦν τίς ποῦ οὖν ἧν μακαρισμὸς ὑμῶν μαρτυρῶ γὰρ ὑμῖν ὅτι εἰ δυνατὸν τοὺς ὀφθαλμοὺς ὑμῶν ἐξορύξαντες ἐξὀρύξατε ἂν ἐδώκατέ μοι ὥστε ἐχθρὸς ὑμῶν γέγονα ἀληθεύων ὑμῖν ζηλοῦσιν ὑμᾶς οὐ καλῶς ἀλλὰ ἐκκλεῖσαι ὑμᾶς θέλουσιν ἵνα αὐτοὺς ζηλοῦτε καλὸν δὲ τὸ ζηλοῦσθαι ζηλοῦσθε ἐν καλῷ πάντοτε καὶ μὴ μόνον ἐν τῷ παρεῖναί με πρὸς ὑμᾶς τέκνα τεκνία μου οὓς πάλιν ὠδίνω μέχρις ἄχρις οὗ μορφωθῇ Χριστὸς ἐν ὑμῖν ἤθελον δὲ παρεῖναι πρὸς ὑμᾶς ἄρτι καὶ ἀλλάξαι τὴν φωνήν μου ὅτι ἀποροῦμαι ἐν ὑμῖν λέγετέ μοι οἱ ὑπὸ νόμον λέγοντες θέλοντες εἶναι τὸν νόμον οὐκ ἀκούετε γέγραπται γὰρ ὅτι Ἀβραὰμ δύο υἱοὺς ἔσχεν ἕνα ἐκ τῆς παιδίσκης καὶ ἕνα ἐκ τῆς ἐλευθέρας ἀλλʼ μὲν ἐκ τῆς παιδίσκης κατὰ σάρκα γεγέννηται γεγένηται δὲ ἐκ τῆς ἐλευθερίας ἐλευθέρας διʼ τῆς ἐπαγγελίας ἅτινά ἐστιν ἀλληγορούμενα αὗται γάρ εἰσιν αἱ δύο διαθῆκαι μία μὲν ἀπὸ Ὄρους Σινᾶ εἰς δουλείαν γεννῶσα ἥτις ἐστὶν Ἁγάρ τὸ δὲ γὰρ Ἁγὰρ Σινᾶ Ὄρος ἐστὶν ὃν ἐν τῇ Ἀραβίᾳ συστοιχεῖ δὲ τῇ νῦν Ἰερουσαλήμ δουλεύει γὰρ δὲ μετὰ τῶν τέκνων αὐτῆς δὲ ἄνω Ἰερουσαλὴμ ἐλευθέρα ἐστίν ἥτις ἐστὶν μήτηρ πάντων ἡμῶν γέγραπται γάρ εὐφράνθητι στεῖρα οὐ τίκτουσα ῥῆξον καὶ βόησον οὐκ ὠδίνουσα ὅτι πολλὰ τὰ τέκνα τῆς ἐρήμου μᾶλλον τῆς ἐχούσης τὸν ἄνδρα ὑμεῖς ἡμεῖς δέ ἀδελφοί κατὰ Ἰσαὰκ ἐπαγγελίας τέκνα ἐσμέν ἐστέ ἀλλʼ ὥσπερ τότε κατὰ σάρκα γεννηθεὶς ἐδίωκε τὸν κατὰ Πνεῦμα οὕτως καὶ νῦν ἀλλὰ τί λέγει Γραφή ἔκβαλε τὴν παιδίσκην ταύτην καὶ τὸν υἱὸν αὐτῆς οὐ γὰρ μὴ κληρονομήσει κληρονομήσῃ υἱὸς τῆς παιδίσκης μετὰ τοῦ υἱοῦ τῆς ἐλευθέρας ἡμεῖς δὲ διό ἄρα ἀδελφοί οὐκ ἐσμὲν παιδίσκης τέκνα ἀλλὰ τῆς ἐλευθέρας τῇ ἐλευθερίᾳ οὖν Χριστὸς ἡμᾶς Χριστὸς ἠλευθέρωσεν στήκετε οὖν καὶ μὴ πάλιν ζυγῷ δουλείας ἐνέχεσθε ἴδε ἐγὼ Παῦλος λέγω ὑμῖν ὅτι ἐὰν περιτέμνησθε Χριστὸς ὑμᾶς οὐδὲν ὠφελήσει μαρτύρομαι δὲ πάλιν παντὶ ἀνθρώπῳ περιτεμνομένῳ ὅτι ὀφειλέτης ἐστὶν ὅλον τὸν νόμον ποιῆσαι κατηργήθητε ἀπὸ τοῦ Χριστοῦ οἵτινες ἐν νόμῳ δικαιοῦσθε τῆς χάριτος ἐξεπέσατε ἡμεῖς γὰρ Πνεύματι ἐκ πίστεως ἐλπίδα δικαιοσύνης ἐκδεχόμεθα ἀπεκδεχόμεθα ἐν γὰρ Χριστῷ Ἰησοῦ οὔτε περιτομή τι ἰσχύει οὔτε ἀκροβυστία ἀλλὰ πίστις διʼ ἀγάπης ἐνεργουμένη ἐνεργουμένης ἐτρέχετε καλῶς τίς ὑμᾶς ἐνέκοψεν ἀνέκοψε τῇ ἀληθείᾳ μὴ πείθεσθαι πείθεσθε πεισμονὴ οὐκ ἐκ τοῦ καλοῦντος καλοῦντας ὑμᾶς μικρὰ ζύμη ὅλον τὸ φύραμα ζυμοῖ ἐγὼ δὲ πέποιθα εἰς ὑμᾶς ἐν Κυρίῳ ὅτι οὐδὲν ἄλλο φρονήσετε δὲ ταράσσων ὑμᾶς βαστάσει τὸ κρίμα ὅστις ἐὰν ἂν ἐγὼ δέ ἀδελφοί εἰ περιτομὴν ἔτι εἴτε κηρύσσω τί ἔτι διώκομαι ἄρα κατήργηται τὸ σκάνδαλον τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ ἄρα ὄφελον καὶ ἀποκόψονται ἀποκόψωνται οἱ ἀναστατοῦντες ὑμᾶς ὑμεῖς γὰρ ἐπʼ ἐλευθερίᾳ ἐκλήθητε ἀδελφοί μόνον μὴ τὴν ἐλευθερίαν εἰς ἀφορμὴν τῇ σαρκί ἀλλὰ διὰ τῆς ἀγάπης δουλεύετε ἀλλήλοις γὰρ πᾶς νόμος ἐν ἑνὶ λόγῳ πεπλήρωται πληροῦται ἐν τῷ ἀγαπήσεις ἀγαπῆσαι τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν ἑαυτόν εἰ δὲ ἀλλήλους δάκνετε καὶ κατεσθίετε βλέπετε μὴ ὑπʼ ἀλλήλων ἀναλωθῆτε λέγω δέ Πνεύματι περιπατεῖτε περιπατεῖσθε καὶ ἐπιθυμίαν σαρκὸς οὐ μὴ τελέσητε γὰρ σὰρξ ἐπιθυμεῖ κατὰ τοῦ Πνεύματος τὸ δὲ τὸ Πνεῦμα κατὰ τῆς σαρκός ταῦτα γὰρ δὲ ἀντίκειται ἀλλήλοις ἀντίκειται ἵνα μὴ ἐὰν ἂν θέλητε ταῦτα ποιῆτε εἰ δὲ Πνεύματι ἄγεσθε οὐκέτι οὐκ ἐστὲ ἔσται ὑπὸ νόμον φανερὰ δέ ἐστιν τὰ ἔργα τῆς σαρκός ἅτινά ἐστιν μοιχεία πορνεία ἀκαθαρσία ἀσέλγεια εἰδωλολατρία φαρμακεία ἔχθραι ἔρις ζῆλοι ζῆλος θυμοί ἐριθεῖαι διχοστασίαι αἱρέσεις φθόνοι φόνοι μέθαι κῶμοι κῶμαι καὶ τὰ ὅμοια τούτοις προλέγω ὑμῖν καθὼς καὶ προεῖπον εἶπον ὅτι οἱ τὰ τοιαῦτα πράσσοντες Βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσιν δὲ καρπὸς τοῦ Πνεύματός ἐστιν ἀγάπη χαρά εἰρήνη μακροθυμία χρηστότης ἀγαθωσύνη πίστις πραΰτης πρᾳότης ἐγκράτεια κατὰ τῶν τοιούτων οὐκ ἔστιν νόμος οἱ δὲ τοῦ Κυρίου Χριστοῦ Ἰησοῦ τὴν σάρκα ἐσταύρωσαν σὺν τοῖς παθήμασιν καὶ ταῖς ἐπιθυμίαις εἰ ζῶμεν Πνεύματι Πνεύματι καὶ στοιχῶμεν μὴ γινώμεθα κενόδοξοι ἀλλήλους προκαλούμενοι ἀλλήλοις ἀλλήλους φθονοῦντες ἀδελφοί ἐὰν καὶ προλημφθῇ ἄνθρωπος ἔν τινι παραπτώματι ὑμεῖς οἱ πνευματικοὶ καταρτίζετε τὸν τοιοῦτον ἐν πνεύματι πραΰτητος πρᾳότητος σκοπῶν σεαυτόν μὴ καὶ σὺ πειρασθῇς ἀλλήλων τὰ βάρη βαστάζετε καὶ οὕτως ἀναπληρώσετε ἀποπληρώσετε ἀναπληρώσατε τὸν νόμον τοῦ Χριστοῦ εἰ εἴπερ γὰρ δοκεῖ τις εἶναί τι μηδὲν ὤν ἑαυτὸν φρεναπατᾷ ἑαυτόν τὸ δὲ ἔργον ἑαυτοῦ δοκιμαζέτω ἕκαστος καὶ τότε εἰς αὑτόν ἑαυτὸν μόνον τὸ καύχημα ἕξει καὶ οὐκ εἰς τὸν ἕτερον ἕκαστος γὰρ τὸ ἴδιον φορτίον βαστάσει κοινωνείτω δὲ κατηχούμενος τὸν λόγον τῷ κατηχοῦντι ἐν πᾶσιν ἀγαθοῖς μὴ πλανᾶσθε Θεὸς οὐ μυκτηρίζεται γὰρ ἂν ἐὰν σπείρῃ ἄνθρωπος τοῦτο ταῦτα καὶ θερίσει ὅτι σπείρων εἰς τὴν σάρκα ἑαυτοῦ ἐκ τῆς σαρκὸς θερίσει φθοράν δὲ σπείρων εἰς τὸ Πνεῦμα ἐκ τοῦ Πνεύματος θερίσει ζωὴν αἰώνιον τὸ δὲ καλὸν ποιοῦντες μὴ ἐγκακῶμεν ἐκκακῶμεν καιρῷ γὰρ ἰδίῳ θερίσομεν θερίσωμεν μὴ ἐκλυόμενοι ἄρα οὖν ὡς καιρὸν ἔχομεν ἔχωμεν ἐργαζώμεθα ἐργαζόμεθα τὸ ἀγαθὸν πρὸς πάντας μάλιστα δὲ πρὸς τοὺς οἰκείους τῆς πίστεως ἴδετε ἡλίκοις πηλίκοις ὑμῖν γράμμασιν ἔγραψα τῇ ἐμῇ χειρί ὅσοι θέλουσιν εὐπροσωπῆσαι ἐν σαρκί οὗτοι ἀναγκάζουσιν ὑμᾶς περιτέμνεσθαι μόνον ἵνα μὴ τῷ σταυρῷ τοῦ Χριστοῦ Ἰησοῦ μὴ διώκωνται διώκονται οὔτε οὐδὲ γὰρ οἱ περιτεμνόμενοι περιτετμημένοι αὐτοὶ νόμον φυλάσσουσιν ἀλλὰ βούλονται θέλουσιν ὑμᾶς περιτέμνεσθαι ἵνα ἐν τῇ ὑμετέρᾳ σαρκὶ καυχήσωνται ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο με καυχᾶσθαι καυχήσασθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ διʼ οὗ ἐμοὶ κόσμος ἐσταύρωται κἀγὼ τῷ κόσμῳ ἐν γὰρ Χριστῷ Ἰησοῦ οὔτε γὰρ περιτομή τί ἐστιν ἰσχύει οὔτε ἀκροβυστία ἀλλὰ καινὴ κτίσις καὶ ὅσοι τῷ κανόνι τούτῳ στοιχήσουσιν στοιχοῦσιν στοιχήσωσιν εἰρήνη ἐπʼ αὐτοὺς καὶ ἔλεος καὶ ἐπὶ τὸν Ἰσραὴλ τοῦ Θεοῦ τοῦ λοιποῦ κόπους μοι μηδεὶς παρεχέτω ἐγὼ γὰρ τὰ στίγματα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐν τῷ σώματί μου βαστάζω χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μετὰ τοῦ πνεύματος ὑμῶν ἀδελφοί ἀμήν Παῦλος ἀπόστολος Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ διὰ θελήματος Θεοῦ τοῖς ἁγίοις πᾶσιν τοῖς οὖσιν ἐν Ἐφέσῳ καὶ πιστοῖς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ Πατρὸς ἡμῶν καὶ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ εὐλογητὸς Θεὸς καὶ Πατὴρ τοῦ Κυρίου καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ εὐλογήσας ἡμᾶς ἐν πάσῃ εὐλογίᾳ πνευματικῇ ἐν τοῖς ἐπουρανίοις ἐν Χριστῷ καθὼς ἐξελέξατο ἡμᾶς ἐν αὐτῷ πρὸ καταβολῆς κόσμου εἶναι ἡμᾶς ἁγίους καὶ ἀμώμους κατενώπιον αὐτοῦ ἐν ἀγάπῃ προορίσας ἡμᾶς εἰς υἱοθεσίαν διὰ Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς αὐτόν κατὰ τὴν εὐδοκίαν τοῦ θελήματος αὐτοῦ εἰς ἔπαινον δόξης τῆς χάριτος αὐτοῦ ἐν ἧς ἐχαρίτωσεν ἡμᾶς ἐν τῷ ἠγαπημένῳ ἐν ἔχομεν ἔσχομεν τὴν ἀπολύτρωσιν διὰ τοῦ αἵματος αὐτοῦ τὴν ἄφεσιν τῶν παραπτωμάτων κατὰ τὸ τὸν πλοῦτος πλοῦτον τῆς χρηστότητος χάριτος αὐτοῦ ἧς ἐπερίσσευσεν εἰς ἡμᾶς ἐν πάσῃ σοφίᾳ καὶ φρονήσει γνωρίσας ἡμῖν τὸ μυστήριον τοῦ θελήματος αὐτοῦ εἰς τὸ εἶναι ἡμᾶς εἰς ἔπαινον τῆς δόξης κατὰ τὴν εὐδοκίαν αὐτοῦ ἣν προέθετο ἐν αὐτῷ κατὰ εἰς τὴν οἰκονομίαν τοῦ πληρώματος τῶν καιρῶν ἀνακεφαλαιώσασθαι τὰ πάντα ἐν τῷ Χριστῷ τὰ τε ἐν ἐπὶ τοῖς οὐρανοῖς καὶ τὰ ἐπὶ τῆς γῆς ἐν αὐτῷ ἐν καὶ ἐκληρώθημεν προορισθέντες κατὰ πρόθεσιν τοῦ τὰ πάντα ἐνεργοῦντος κατὰ τὴν βουλὴν τοῦ θελήματος αὐτοῦ εἰς τὸ εἶναι ἡμᾶς εἰς ἔπαινον τῆς δόξης αὐτοῦ τοὺς προηλπικότας ἐν τῷ Χριστῷ ἐν καὶ ἡμεῖς ὑμεῖς ἀκούσαντες τὸν λόγον τῆς ἀληθείας τὸ εὐαγγέλιον τῆς σωτηρίας ὑμῶν ἐν καὶ πιστεύσαντες ἐσφραγίσθητε ἐσφραγίσθη τῷ Πνεύματι τῆς ἐπαγγελίας τῷ Ἁγίῳ ὅς ἐστιν ἀρραβὼν τῆς κληρονομίας ἡμῶν εἰς ἀπολύτρωσιν τῆς περιποιήσεως εἰς ἔπαινον τῆς δόξης αὐτοῦ διὰ τοῦτο κἀγώ ἀκούσας τὴν καθʼ ὑμᾶς πίστιν ἐν τῷ Κυρίῳ ἡμῶν Ἰησοῦ καὶ τὴν ἀγάπην τὴν εἰς πάντας τοὺς ἁγίους οὐ παύομαι εὐχαριστῶν ὑπὲρ ὑμῶν μνείαν ὑμῶν ποιούμενος ἐπὶ τῶν προσευχῶν μου ἵνα Θεὸς τοῦ Κυρίου ἡμῶν Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ Πατὴρ τῆς δόξης δῴη δῷ ὑμῖν πνεῦμα σοφίας καὶ ἀποκαλύψεως ἐν ἐπιγνώσει αὐτοῦ πεφωτισμένους τοὺς ὀφθαλμοὺς τῆς καρδίας διανοίας ὑμῶν εἰς τὸ εἰδέναι ἡμᾶς ὑμᾶς τίς ἐστιν ἐλπὶς τῆς κλήσεως αὐτοῦ καὶ τίς πλοῦτος τῆς δόξης τῆς κληρονομίας τῆς δόξης αὐτοῦ ἐν τοῖς ἁγίοις καὶ τί τὸ ὑπερβάλλον πλοῦτος μέγεθος τῆς δυνάμεως αὐτοῦ εἰς ἡμᾶς τοὺς πιστεύοντας κατὰ τὴν ἐνέργειαν τοῦ κράτους τῆς ἰσχύος αὐτοῦ ἣν ἐνήργησεν ἐνήργηκεν ἐν τῷ Χριστῷ ἐγείρας αὐτὸν ἐκ τῶν νεκρῶν καὶ ἐκάθισεν καθίσας αὑτόν ἐν ἐκ δεξιᾷ δεξιῶν αὐτοῦ ἐν τοῖς οὐρανοῖς ἐπουρανίοις ὑπεράνω πάσης ἀρχῆς ἐξουσίας καὶ ἐξουσίας ἀρχῆς καὶ δυνάμεως καὶ κυριότητος καὶ παντὸς ὀνόματος ὀνομαζομένου οὐ μόνον ἐν τῷ αἰῶνι τούτῳ ἀλλὰ καὶ ἐν τῷ μέλλοντι καὶ πάντα ὑπέταξεν ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ καὶ αὐτὸν ἔδωκεν κεφαλὴν ὑπὲρ πάντα τῇ ἐκκλησίᾳ ἥτις ἐστὶν τὸ σῶμα αὐτοῦ τὸ πλήρωμα τοῦ τὰ πάντα ἐν πᾶσιν πληρουμένου καὶ ὑμᾶς ὄντας νεκροὺς τοῖς παραπτώμασιν ὑμῶν καὶ ταῖς ἁμαρτίαις ἐπιθυμίαις ἑαυτῶν αὐτῶν ὑμῶν ἐν αἷς ποτε περιεπατήσατε κατὰ τὸν αἰῶνα τοῦ κόσμου τούτου κατὰ τὸν ἄρχοντα τῆς ἐξουσίας τοῦ ἀέρος τοῦ πνεύματος τοῦ νῦν ἐργοῦντος ἐνεργοῦντος ἐν τοῖς υἱοῖς τῆς ἀπειθείας ἐν οἷς καὶ ὑμεῖς ἡμεῖς πάντες ἀνεστράφημέν ποτε ἐν ταῖς ἐπιθυμίαις ἐπιθυμίας τῆς σαρκὸς ἡμῶν ποιοῦντες τὰ θελήματα τῆς σαρκὸς καὶ τῶν διανοιῶν καὶ ἦμεν ἤμεθα τέκνα φύσει τέκνα ὀργῆς ὡς καὶ οἱ λοιποί δὲ Θεὸς πλούσιος ὢν ἐν ἐλέει διὰ τὴν πολλὴν ἀγάπην αὐτοῦ ἣν ἠγάπησεν ἠλέησεν ἡμᾶς καὶ ὄντας ἡμᾶς νεκροὺς ἐν τοῖς σώμασιν παραπτώμασιν καὶ ταῖς ἐπιθυμίαις συνεζωοποίησεν ἐν τῷ Χριστῷ χάριτί ἐστε σεσῳσμένοι καὶ συνήγειρεν καὶ συνεκάθισεν ἐν τοῖς ἐπουρανίοις ἐν τῷ Χριστῷ Ἰησοῦ ἵνα ἐνδείξηται ἐν τοῖς αἰῶσιν τοῖς ἐπερχομένοις τὸ τὸν ὑπερβάλλον ὑπερβάλλοντα πλοῦτος πλοῦτον τῆς χάριτος αὐτοῦ ἐν χρηστότητι ἐφʼ ἡμᾶς ἐν τῷ Χριστῷ Ἰησοῦ τῇ γὰρ χάριτί ἐστε σεσῳσμένοι διὰ τῆς πίστεως καὶ τοῦτο οὐκ ἐξ ὑμῶν Θεοῦ τὸ δῶρον οὐκ ἐξ ἔργων ἵνα μή τις καυχήσηται Θεοῦ αὐτοῦ γάρ ἐσμεν ποίημα κτισθέντες ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ἐπὶ ἔργοις ἀγαθοῖς οἷς προητοίμασεν Θεὸς ἵνα ἐν αὐτοῖς περιπατήσωμεν διὸ μνημονεύετε μνημονεύεται ὅτι ὑμεῖς ποτὲ ὑμεῖς τὰ ἔθνη ἐν σαρκί οἱ λεγόμενοι ἀκροβυστία ὑπὸ τῆς λεγομένης περιτομῆς ἐν σαρκὶ χειροποιήτου ὅτι ἦτε ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ χωρὶς Χριστοῦ ἀπηλλοτριωμένοι τῆς πολιτείας τοῦ Ἰσραὴλ καὶ ξένοι τῶν διαθηκῶν τῆς ἐπαγγελίας ἐλπίδα μὴ ἔχοντες καὶ ἄθεοι ἐν τῷ κόσμῳ νυνὶ δὲ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ὑμεῖς οἵ ποτε ὄντες μακρὰν ἐγγὺς ἐγενήθητε ἐγγὺς ἐν τῷ αἵματι τοῦ Χριστοῦ αὐτὸς γάρ ἐστιν εἰρήνη ἡμῶν ποιήσας τὰ ἀμφότερα ἓν καὶ τὸ μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ λύσας τὴν ἔχθραν ἐν τῇ σαρκὶ αὐτοῦ τὸν νόμον τῶν ἐντολῶν ἐν δόγμασιν καταργήσας ἵνα τοὺς δύο κτίσῃ ἐν αὑτῷ ἑαυτῷ εἰς ἕνα κοινόν καινὸν ἄνθρωπον ποιῶν εἰρήνην καὶ καὶ ἀποκαταλλάξῃ τοὺς ἀμφοτέρους ἐν ἑνὶ σώματι τῷ Θεῷ διὰ τοῦ σταυροῦ ἀποκτείνας τὴν ἔχθραν ἐν αὐτῷ καὶ ἐλθὼν εὐηγγελίσατο εἰρήνην ὑμῖν τοῖς μακρὰν καὶ εἰρήνην τοῖς ἐγγύς ὅτι διʼ αὐτοῦ οἱ ἀμφότεροι ἐν ἑνί ἔχομεν ἔσχομεν τὴν προσαγωγὴν οἱ ἀμφότεροι ἐν ἑνὶ Πνεύματι πρὸς τὸν Πατέρα ἄρα οὖν οὐκέτι ἐστὲ ξένοι καὶ πάροικοι ἀλλὰ ἐστὲ συμπολῖται τῶν ἁγίων καὶ οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ ἐποικοδομηθέντες ἐπὶ τῷ θεμελίῳ τῶν ἀποστόλων καὶ προφητῶν ὄντος ἀκρογωνιαίου τοῦ αὐτοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ Ἰησοῦ ἐν πᾶσα οἰκοδομὴ συναρμολογουμένη αὔξει εἰς ναὸν ἅγιον ἐν Κυρίῳ ἐν καὶ ὑμεῖς συνοικοδομεῖσθε εἰς κατοικητήριον τοῦ Χριστοῦ Θεοῦ ἐν Πνεύματι τούτου τοῦτο χάριν ἐγὼ Παῦλος δέσμιος τοῦ Χριστοῦ Ἰησοῦ ὑπὲρ ὑμῶν τῶν ἐθνῶν εἴ γε ἠκούσατε τὴν οἰκονομίαν τῆς χάριτος αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ τῆς δοθείσης μοι εἰς ὑμᾶς ὅτι κατὰ ἀποκάλυψιν ἐγνώρισέν ἐγνωρίσθη μοι τὸ μυστήριον καθὼς προέγραψα προέγραψεν ἐν ὀλίγῳ πρὸς δύνασθε ἀναγινώσκοντες νοῆσαι τὴν σύνεσίν μου ἐν τῷ μυστηρίῳ τοῦ Χριστοῦ ἐν ἑτέραις γενεαῖς οὐκ ἐγνωρίσθη τοῖς υἱοῖς τῶν ἀνθρώπων ὡς νῦν ἀπεκαλύφθη τοῖς ἁγίοις ἀποστόλοις αὐτοῦ καὶ προφήταις ἐν Πνεύματι εἶναι τὰ ἔθνη συγκληρονόμα καὶ σύσσωμα καὶ συμμέτοχα τῆς ἐπαγγελίας αὐτοῦ ἐν τῷ Χριστῷ Ἰησοῦ διὰ τοῦ εὐαγγελίου οὗ ἐγενόμην ἐγενήθην διάκονος κατὰ τὴν δωρεὰν τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ τῆς τὴν δοθείσης δοθεῖσάν μοι κατὰ τὴν ἐνέργειαν τῆς δυνάμεως αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ ἐμοὶ τῷ ἐλαχιστοτέρῳ πάντων τῶν ἁγίων ἐδόθη χάρις αὕτη ἐν τοῖς ἔθνεσιν εὐαγγελίσασθαι τὸ τὸν ἀνεξιχνίαστον πλοῦτον πλοῦτος τοῦ Χριστοῦ καὶ φωτίσαι πάντας τίς οἰκονομία κοινωνία τοῦ μυστηρίου τοῦ ἀποκεκρυμμένου ἀπὸ τῶν αἰώνων ἐν τῷ Θεῷ τῷ τὰ πάντα κτίσαντι διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἵνα γνωρισθῇ νῦν ταῖς ἀρχαῖς καὶ ταῖς ἐξουσίαις ἐν τοῖς ἐπουρανίοις διὰ τῆς ἐκκλησίας πολυποίκιλος σοφία τοῦ Θεοῦ κατὰ πρόθεσιν τῶν αἰώνων ἣν ἐποίησεν ἐν τῷ Κυρίῳ Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν ἐν ἔχομεν τὴν παρρησίαν καὶ τὴν προσαγωγὴν ἐν πεποιθήσει διὰ τῆς πίστεως αὐτοῦ διὸ αἰτοῦμαι μὴ ἐγκακεῖν ἐκκακεῖν ἐν ταῖς θλίψεσίν μου ὑπὲρ ἡμῶν ὑμῶν ἥτις ἐστὶν δόξα ἡμῶν ὑμῶν τούτου χάριν κάμπτω τὰ γόνατά μου πρὸς τὸν Πατέρα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐξ οὗ πᾶσα πατριὰ ἐν οὐρανοῖς καὶ ἐπὶ γῆς ὀνομάζεται ἵνα δῴη δῷ ὑμῖν κατὰ τὸ τὸν πλοῦτος πλοῦτον τῆς δόξης αὐτοῦ δυνάμει κραταιωθῆναι διὰ τοῦ Πνεύματος αὐτοῦ εἰς τὸν ἔσω ἄνθρωπον κατοικῆσαι τὸν Χριστὸν διὰ τῆς πίστεως ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν ἐν ἀγάπῃ ἐρριζωμένοι καὶ τεθεμελιωμένοι ἵνα ἐξισχύσητε καταλαβέσθαι καταλαμβάνεσθαι σὺν πᾶσιν τοῖς ἁγίοις τί τὸ πλάτος καὶ μῆκος καὶ ὕψος βάθος καὶ βάθος ὕψος γνῶναί τε τὴν ὑπερβάλλουσαν ἀγάπην τῆς γνώσεως ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ ἵνα πληρωθῆτε πληρωθῇ εἰς πᾶν τὸ πλήρωμα τοῦ Θεοῦ τῷ δὲ δυναμένῳ ὑπὲρ πάντα ποιῆσαι ὑπερεκπερισσοῦ ὧν αἰτούμεθα νοοῦμεν κατὰ τὴν δύναμιν τὴν ἐνεργουμένην ἐν ὑμῖν ἡμῖν αὐτῷ δόξα ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ καὶ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ εἰς πάσας τὰς γενεὰς τοῦ αἰῶνος τῶν αἰώνων ἀμήν παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς ἐγὼ δέσμιος ἐν Κυρίῳ Χριστῷ ἀξίως περιπατῆσαι τῆς κλήσεως ἧς ἐκλήθητε μετὰ πάσης ταπεινοφροσύνης καὶ πραΰτητος πρᾳότητος μετὰ μακροθυμίας ἀνεχόμενοι ἀλλήλων ἐν ἀγάπῃ σπουδάζοντες τηρεῖν τὴν ἑνότητα τοῦ Πνεύματος ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης ἓν σῶμα καὶ ἓν Πνεῦμα καθὼς καὶ ἐκλήθητε ἐκλήθη ἐν μιᾷ ἐλπίδι τῆς κλήσεως ὑμῶν εἷς Κύριος μία πίστις ἓν βάπτισμα εἷς Θεὸς καὶ Πατὴρ πάντων ἐπὶ πάντων καὶ διὰ πάντων καὶ ἐν πᾶσιν ἡμῖν ὑμῖν ἑνὶ δὲ ἑκάστῳ ὑμῶν ἡμῶν ἐδόθη χάρις κατὰ τὸ μέτρον τῆς δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ διὸ λέγει ἀναβὰς εἰς ὕψος ᾐχμαλώτευσεν ᾐχμαλώτευσας αἰχμαλωσίαν καὶ ἔδωκεν δόματα δόμα τοῖς ἀνθρώποις τὸ δὲ ἀνέβη τί ἐστιν εἰ μὴ ὄντι ὅτι καὶ κατέβη πρῶτον εἰς τὰ κατώτερα μέρη τῆς γῆς καταβὰς αὐτός ἐστιν καὶ ἀναβὰς ὑπεράνω πάντων τῶν οὐρανῶν ἵνα πληρώσῃ τὰ πάντα καὶ αὐτὸς ἔδωκεν δέδωκεν τοὺς μὲν ἀποστόλους τοὺς δὲ προφήτας τοὺς δὲ εὐαγγελιστάς τοὺς δὲ ποιμένας καὶ διδασκάλους πρὸς τὸν καταρτισμὸν τῶν ἁγίων εἰς ἔργον διακονίας εἰς οἰκοδομὴν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ μέχρι καταντήσωμεν οἱ πάντες εἰς τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως καὶ τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ εἰς ἄνδρα τέλειον εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ ἵνα μηκέτι ὦμεν ἤπιοι νήπιοι κλυδωνιζόμενοι καὶ περιφερόμενοι παντὶ ἐμῷ ἀνέμῳ τῆς διδασκαλίας ἐν τῇ κυβείᾳ τῶν ἀνθρώπων ἐν πανουργίᾳ πρὸς τὴν τῇ τὰς μεθοδείαν μεθοδείας τῆς πλάνης τοῦ διαβόλου ἀληθεύοντες δὲ ἐν ἀγάπῃ αὐξήσωμεν εἰς αὐτὸν τὰ πάντα ὅς ἐστιν κεφαλή τοῦ Χριστός Χριστοῦ ἐξ οὗ πᾶν τὸ σῶμα συναρμολογούμενον καὶ συμβιβαζόμενον διὰ πάσης ἁφῆς τῆς ἐπιχορηγίας καὶ κατʼ ἐνέργειαν ἐνεργείας ἐν μέτρῳ ἑνὸς ἑκάστου μέλους μέρους τὴν αὔξησιν τοῦ σώματος ποιεῖται εἰς οἰκοδομὴν αὐτοῦ ἑαυτοῦ ἐν ἀγάπῃ τοῦτο οὖν λέγω καὶ μαρτύρομαι ἐν Κυρίῳ μηκέτι ὑμᾶς περιπατεῖν καθὼς καὶ τὰ λοιπὰ ἔθνη περιπατεῖ ἐν ματαιότητι τοῦ νοὸς αὐτῶν ἐσκοτωμένοι ἐσκοτισμένοι τῇ διανοίᾳ ὄντες ἀπηλλοτριωμένοι τῆς ζωῆς τοῦ Θεοῦ διὰ τὴν ἄγνοιαν τὴν οὖσαν ἐν αὐτοῖς διὰ τὴν πώρωσιν τῆς καρδίας αὐτῶν οἵτινες ἀπηλγηκότες ἑαυτοὺς παρέδωκαν τῇ ἀσελγείᾳ εἰς ἐργασίαν ἀκαθαρσίαν ἀκαθαρσίας πάσης ἐν πλεονεξίᾳ ὑμεῖς δὲ οὐχ οὕτως ἐμάθετε τὸν Χριστόν εἴ γε αὐτὸν ἠκούσατε καὶ ἐν αὐτῷ ἐδιδάχθητε καθώς ἐστιν ἀλήθεια ἐν τῷ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀποθέσθαι ὄθεσθαι ὑμᾶς κατὰ τὴν προτέραν ἀναστροφὴν τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον τὸν φθειρόμενον κατὰ τὰς ἐπιθυμίας τῆς ἀπάτης ἀνανεοῦσθαι ἀνανεοῦσθε δὲ ἐν τῷ πνεύματι τοῦ νοὸς ὑμῶν καὶ ἐνδύσασθαι ἐνδύσασθε τὸν καινὸν ἄνθρωπον τὸν κατὰ Θεὸν κτισθέντα ἐν δικαιοσύνῃ ὁσιότητι καὶ ὁσιότητι δικαιοσύνη τῆς ἀληθείας διὸ ἀποθέμενοι τὸ ψεῦδος λαλεῖτε ἀλήθειαν ἕκαστος ἀλήθειαν μετὰ πρός τοῦ τὸν πλησίον αὐτοῦ ὅτι μέλη ἐσμὲν ἀλλήλων ἀλλήλοιν μέλη ὀργίζεσθε καὶ μὴ ἁμαρτάνετε ἥλιος μὴ ἐπιδυέτω ἐπὶ τῷ παροργισμῷ ὑμῶν μήτε μηδὲ δίδοτε τόπον τῷ διαβόλῳ κλέπτων μηκέτι κλεπτέτω μᾶλλον δὲ κοπιάτω ἐργαζόμενος τὸ ἀγαθὸν ταῖς ἰδίαις χερσὶν τὸ ἀγαθόν ἵνα ἔχῃ ἔχηται μεταδιδόναι τῷ χρείαν ἔχοντι πᾶς λόγος σαπρὸς ἐκ τοῦ στόματος ὑμῶν μὴ ἐκπορευέσθω ἀλλʼ εἴ τις ἀγαθὸς πρὸς οἰκοδομὴν τῆς χρείας ἵνα δῷ χάριν τοῖς ἀκούουσιν καὶ μὴ λυπεῖτε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον τοῦ Θεοῦ ἐν ἐσφραγίσθητε εἰς ἡμέραν ἀπολυτρώσεως πᾶσα πικρία καὶ θυμὸς καὶ ὀργὴ καὶ κραυγὴ καὶ βλασφημία ἀρθήτω ἀρθῇ τῶν ἀφʼ ὑμῶν σὺν πάσῃ κακίᾳ γίνεσθε δὲ εἰς ἀλλήλους χρηστοί εὔσπλαγχνοι χαριζόμενοι ἑαυτοῖς καθὼς καὶ Θεὸς ἐν Χριστῷ ἐχαρίσατο ἡμῖν ὑμῖν γίνεσθε οὖν μιμηταὶ τοῦ Θεοῦ ὡς τέκνα ἀγαπητά καὶ περιπατεῖτε ἐν ἀγάπῃ καθὼς καὶ Χριστὸς ἠγάπησεν ὑμᾶς ἡμᾶς καὶ παρέδωκεν ἑαυτὸν ὑπὲρ ὑμῶν ἡμῶν προσφορὰν θυσίαν καὶ ὀσμὴν θυσίαν προσφορὰν τῷ Θεῷ εἰς ὀσμὴν εὐωδίας πορνεία δὲ καὶ πᾶσα ἀκαθαρσία πᾶσα πλεονεξία μηδὲ ὀνομαζέσθω ἐν ὑμῖν καθὼς πρέπει ἁγίοις καὶ αἰσχρότης καὶ μωρολογία καὶ εὐτραπελία τὰ οὐκ ἀνήκοντα ἀνῆκεν ἀλλὰ μᾶλλον εὐχαριστία τοῦτο γὰρ ἴστε ἐστε γινώσκοντες ὅτι πᾶς πόρνος ἀκάθαρτος πλεονέκτης ὅς ἐστιν εἰδωλολάτρης οὐκ ἔχει κληρονομίαν κληρονομία ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Χριστοῦ καὶ Θεοῦ μηδεὶς ὑμᾶς ἀπατάτω καινοῖς κενοῖς λόγοις διὰ ταῦτα γὰρ ἔρχεται ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπιστίας ἀπειθείας μὴ οὖν γίνεσθε συμμέτοχοι αὐτῶν ἦτε γάρ ποτε σκότος νῦν δὲ φῶς ἐν Κυρίῳ ὡς τέκνα φωτὸς περιπατεῖτε γὰρ καρπὸς τοῦ φωτὸς πνεύματος ἐν πάσῃ ἀγαθωσύνῃ καὶ δικαιοσύνῃ καὶ ἀληθείᾳ δοκιμάζοντες τί ἐστιν εὐάρεστον τῷ Κυρίῳ καὶ μὴ συγκοινωνεῖτε τοῖς ἔργοις τοῖς ἀκάρποις τοῦ σκότους μᾶλλον δὲ καὶ ἐλέγχετε τὰ γὰρ κρυβῆ κρυφῇ γινόμενα ὑπʼ αὐτῶν αἰσχρόν ἐστιν καὶ λέγειν τὰ δὲ πάντα ἐλεγχόμενα ὑπὸ τοῦ φωτὸς φανεροῦται πᾶν γὰρ τὸ φανερούμενον φῶς ἐστιν διὸ λέγει ἔγειρε ἔγειραι καθεύδων καὶ ἀνάστα ἐκ τῶν νεκρῶν καὶ ἐπιφαύσει σοι Χριστός βλέπετε οὖν ἀδελφοί πῶς ἀκριβῶς πῶς περιπατεῖτε μὴ ὡς ἄσοφοι ἀλλʼ ὡς σοφοί ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσιν διὰ τοῦτο μὴ γίνεσθε ἄφρονες ἀλλὰ συνιέντες συνίετε τί τὸ φρόνημα θέλημα τοῦ Θεοῦ Χριστοῦ Κυρίου ἡμῶν καὶ μὴ μεθύσκεσθε μεθύσκεσθαι οἴνῳ ἐν ἐστιν ἀσωτία ἀλλὰ πληροῦσθε πληροῦσθαι ἐν Πνεύματι λαλοῦντες ἑαυτοῖς ἐν ψαλμοῖς καὶ ὕμνοις καὶ ᾠδαῖς καὶ πνευματικαῖς ἐν χάριτι ᾄδοντες καὶ ψάλλοντες ἐν τῇ ταῖς καρδίᾳ καρδίαις ὑμῶν τῷ Κυρίῳ εὐχαριστοῦντες πάντοτε ὑπὲρ πάντων ἐν ὀνόματι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τῷ Θεῷ Πατρί καὶ Πατρί Θεῷ ὑποτασσόμενοι ἀλλήλοις ἐν φόβῳ Χριστοῦ Θεοῦ αἱ γυναῖκες τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν ὑποτάσσεσθε ὑποτασσέσθωσαν ὡς τῷ Κυρίῳ ὅτι ἀνήρ ἐστιν κεφαλὴ εστιν τῆς γυναικὸς ὡς καὶ Χριστὸς κεφαλὴ τῆς ἐκκλησίας καὶ αὐτὸς ἐστιν Σωτὴρ τοῦ σώματος ἀλλʼ ὅτι ὡς ὥςπερ ἐκκλησία ὑποτάσσεται τῷ Χριστῷ οὕτως καὶ αἱ γυναῖκες τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν ἐν παντί οἱ ἄνδρες ἀγαπᾶτε τὰς γυναῖκας ἑαυτῶν καθὼς καὶ Χριστὸς ἠγάπησεν τὴν ἐκκλησίαν καὶ ἑαυτὸν παρέδωκεν ὑπὲρ αὐτῆς ἵνα αὐτὴν ἁγιάσῃ καθαρίσας τῷ λουτρῷ τοῦ ὕδατος ἐν ῥήματι ἵνα παραστήσῃ αὐτὸς αὐτὴν ἑαυτῷ αὐτῷ ἔνδοξον τὴν ἐκκλησίαν μὴ ἔχουσαν ἔχουσα σπίλον ῥυτίδα τι τῶν τοιούτων ἀλλʼ ἵνα ἁγία καὶ ἄμωμος οὕτως ὀφείλουσιν καὶ οἱ ἄνδρες ὀφείλουσιν ἀγαπᾶν τὰς ἑαυτῶν γυναῖκας ὡς τὰ ἑαυτῶν τέκνα σώματα ἀγαπῶν τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἑαυτὸν ἀγαπᾷ οὐδεὶς γάρ ποτε τὴν ἑαυτοῦ σάρκα αὐτοῦ ἐμίσησεν ἀλλὰ ἐκτρέφει καὶ θάλπει αὐτήν καθὼς καὶ Χριστὸς Κύριος τὴν ἐκκλησίαν ὅτι μέλη ἐσμὲν τοῦ σώματος αὐτοῦ ἐκ τῆς σαρκὸς αὐτοῦ καὶ ἐκ τῶν ὀστέων αὐτοῦ ἀντὶ τούτου καταλείψει ἄνθρωπος τὸν πατέρα αὑτοῦ καὶ τὴν μητέρα καὶ προσκολληθήσεται πρὸς τῇ τὴν γυναικὶ γυναῖκα αὐτοῦ καὶ ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα σάρκαν μίαν τὸ μυστήριον τοῦτο μέγα ἐστίν ἐγὼ δὲ λέγω εἰς Χριστὸν καὶ εἰς τὴν ἐκκλησίαν πλὴν καὶ ὑμεῖς οἱ καθʼ ἕνα ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα οὕτως ἀγαπάτω ὡς ἑαυτόν δὲ γυνὴ ἵνα φοβῆται τὸν ἄνδρα τὰ τέκνα ὑπακούετε τοῖς γονεῦσιν ὑμῶν ἐν Κυρίῳ τοῦτο γάρ ἐστιν δίκαιον τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα ἥτις ἐστὶν ἐντολὴ πρώτη ἐν ἐπαγγελίᾳ ἵνα εὖ σοι γένηται καὶ ἔσῃ μακροχρόνιος ἐπὶ τῆς γῆς καὶ οἱ πατέρες μὴ παροργίζετε τὰ τέκνα ὑμῶν ἀλλὰ ἐκτρέφετε αὐτὰ ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου οἱ δοῦλοι ὑπακούετε τοῖς κυρίοις κατὰ σάρκα κυρίοις μετὰ φόβου καὶ τρόμου ἐν ἁπλότητι τῆς καρδίας ὑμῶν ὡς τῷ Κυρίῳ Χριστῷ μὴ κατʼ ὀφθαλμοδουλείαν ὡς ἀνθρωπάρεσκοι ἀλλʼ ὡς δοῦλοι τοῦ Χριστοῦ ποιοῦντες τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ ἐκ ψυχῆς μετʼ εὐνοίας δουλεύοντες ὡς τῷ Κυρίῳ καὶ οὐκ ἀνθρώποις ἀνθρώπῳ εἰδότες ὅτι ἕκαστος ἂν ἐάν τι ἕκαστος ποιήσῃ ποιῇ ἕκαστος ἀγαθόν τοῦτο κομιεῖται κομίσεται παρὰ τοῦ Κυρίου εἴτε δοῦλος εἴτε ἐλεύθερος καὶ οἱ κύριοι τὰ αὐτὰ ποιεῖτε πρὸς αὐτούς ἀνιέντες τὴν ἀπειλήν εἰδότες ὅτι καὶ ὑμῶν αὐτῶν ἑαυτῶν καὶ ὑμῶν Κύριός ἐστιν ἐν οὐρανοῖς οὐρανῷ καὶ προσωπολημψία οὐκ ἔστιν παρʼ αὐτῷ τὸ τοῦ λοιπὸν λοιποῦ ἀδελφοί μου ἐνδυναμοῦσθε δυναμοῦσθε ἀδελφοί ἐν τῷ Κυρίῳ καὶ ἐν τῷ κράτει τῆς ἰσχύος αὐτοῦ ἐνδύσασθε τὴν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸ δύνασθαι ὑμᾶς στῆναι πρὸς τὰς μεθοδείας τοῦ διαβόλου ὅτι οὐκ ἔστιν ὑμῖν ἡμῖν πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα ἀλλὰ πρὸς τὰς μεθοδείας ἀρχάς πρὸς τὰς ἐξουσίας πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις διὰ τοῦτο ἀναλάβετε τὴν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ ἵνα δυνηθῆτε δυνῆτε ἀντιστῆναι ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ πονηρᾷ καὶ ἅπαντα κατεργασάμενοι κατεργασμένοι στῆναι στῆτε οὖν περιζωσάμενοι τὴν ὀσφὺν ὑμῶν ἐν ἀληθείᾳ καὶ ἐνδυσάμενοι τὸν θώρακα τῆς δικαιοσύνης καὶ ὑποδησάμενοι τοὺς πόδας ἐν ἑτοιμασίᾳ τοῦ εὐαγγελίου τῆς εἰρήνης ἐν ἐπὶ πᾶσιν ἀναλαβόντες τὸν θυραῖον θυρεὸν τῆς πίστεως ἐν δυνήσεσθε πάντα τὰ βέλη τοῦ πονηροῦ τὰ πεπυρωμένα σβέσαι καὶ τὴν περικεφαλαίαν τοῦ σωτηρίου δέξασθε δέξασθαι καὶ τὴν μάχαιραν τοῦ Πνεύματος ἐστιν ῥῆμα Θεοῦ διὰ πάσης προσευχῆς καὶ δεήσεως προσευχόμενοι ἐν παντὶ καιρῷ ἐν Πνεύματι καὶ εἰς αὐτὸ τοῦτο ἀγρυπνοῦντες ἐν πάσῃ προσκαρτερήσει καὶ δεήσει περὶ πάντων τῶν ἁγίων καὶ ὑπὲρ ἐμοῦ ἵνα μοι δοθῇ δοθείη μοι λόγος ἐν ἀνοίξει τοῦ στόματός μου ἐν παρρησίᾳ γνωρίσαι τὸ μυστήριον τοῦ εὐαγγελίου ὑπὲρ οὗ πρεσβεύω ἐν ἁλύσει ἵνα ἐν αὐτῷ αὐτό παρρησιάσωμαι ἐν αὐτῷ ὡς δεῖ με λαλῆσαι ἵνα δὲ εἰδῆτε καὶ ὑμεῖς ἴδητε εἰδῆτε τὰ κατʼ ἐμέ τί πράσσω πάντα ὑμῖν γνωρίσει ὑμῖν Τυχικὸς ἀγαπητὸς ἀδελφὸς καὶ πιστὸς διάκονος εἰς ἐν Κυρίῳ ὃν ἔπεμψα πρὸς ὑμᾶς εἰς αὐτὸ τοῦτο ἵνα γνῶτε τὰ περὶ ἡμῶν καὶ παρακαλέσῃ τὰς καρδίας ἡμῶν ὑμῶν εἰρήνη τοῖς ἁγίοις ἀδελφοῖς καὶ ἔλεος ἀγάπη μετὰ πίστεως ἀπὸ Θεοῦ Πατρὸς καὶ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ χάρις μετὰ πάντων τῶν ἀγαπώντων τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν ἐν ἀφθαρσίᾳ ἀμήν Παῦλος καὶ Τιμόθεος δοῦλοι Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ πᾶσιν τοῖς ἁγίοις ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τοῖς οὖσιν ἐν Φιλίπποις σὺν ἐπισκόποις καὶ διακόνοις χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ Πατρὸς ἡμῶν καὶ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ εὐχαριστῶ τῷ Θεῷ μου ἐπὶ πάσῃ τῇ μνείᾳ ὑμῶν πάντοτε ἐν πάσῃ τῇ δεήσει μου ὑπὲρ πάντων ὑμῶν μετὰ χαρᾶς τὴν δέησιν ποιούμενος ἐπὶ τῇ κοινωνίᾳ ὑμῶν εἰς τὸ εὐαγγέλιον ἀπὸ τῆς πρώτης ἡμέρας ἄχρι τοῦ νῦν πεποιθὼς αὐτὸ τοῦτο ὅτι ἐναρξάμενος ἐν ὑμῖν ἔργον ἀγαθὸν ἐπιτελέσει ἄχρι ἧς ἡμέρας Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καθώς ἐστιν δίκαιον ἐμοὶ τοῦ τοῦτο φρονεῖν ὑπὲρ πάντων ὑμῶν διὰ τὸ ἔχειν με ἐν τῇ καρδίᾳ ὑμᾶς ἔν τε τοῖς δεσμοῖς μου καὶ ἐν τῇ ἀπολογίᾳ καὶ βεβαιώσει τοῦ εὐαγγελίου καὶ κοινωνοὺς συγκοινωνούς μου τῆς χάριτος πάντας ὑμᾶς ὄντας None μάρτυς γάρ μου μοι ἐστιν Θεός ὡς ἐπιποθῶ πάντας ὑμᾶς ἐν σπλάγχνοις Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦτο προσεύχομαι ἵνα ἀγάπη ὑμῶν ἔτι μᾶλλον καὶ μᾶλλον περισσεύῃ περισσεύσῃ ἐν ἐπιγνώσει καὶ πάσῃ αἰσθήσει εἰς τὸ δοκιμάζειν ὑμᾶς τὰ διαφέροντα ἵνα ἦτε εἰλικρινεῖς καὶ ἀπρόσκοποι εἰς τὴν ἡμέραν Χριστοῦ πεπληρωμένοι καρπὸν καρπῶν δικαιοσύνης τῶν τὸν διὰ Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς δόξαν Θεοῦ καὶ ἔπαινον ἐμοί Θεοῦ γινώσκειν δὲ ὑμᾶς βούλομαι ἀδελφοί ὅτι τὰ κατʼ ἐμὲ μᾶλλον εἰς προκοπὴν τοῦ εὐαγγελίου ἐλήλυθεν ὥστε τοὺς δεσμούς μου φανεροῦσθαι φανεροὺς ἐν τῷ Χριστῷ γενέσθαι γεγονέναι ἐν ὅλῳ τῷ πραιτωρίῳ καὶ τοῖς λοιποῖς πᾶσιν καὶ τοὺς πλείονας τῶν ἀδελφῶν ἐν Κυρίῳ πεποιθότας τοῖς δεσμοῖς μου περισσοτέρως τολμᾶν ἀφόβως τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ λαλεῖν τινὲς μὲν δὲ καὶ διὰ φθόνον καὶ ἔριν τινὲς δὲ καὶ διʼ εὐδοκίαν τὸν Χριστὸν None κηρύσσουσιν κηρύσσειν οἱ δὲ μὲν ἐξ ἐριθείας τὸν Χριστὸν καταγγέλλουσιν οὐχ ἁγνῶς οἰόμενοι θλῖψιν ἐγείρειν ἐπιφέρειν τοῖς δεσμοῖς μου οἱ μὲν δὲ ἐξ ἀγάπης εἰδότες ὅτι εἰς ἀπολογίαν τοῦ εὐαγγελίου κεῖμαι τί γάρ πλὴν ὅτι παντὶ τρόπῳ εἰ εἴτε προφάσει εἴτε ἀληθείᾳ Χριστὸς καταγγέλλεται ἀλλὰ καὶ ἐν τούτῳ χαίρω ἀλλὰ καὶ χαρήσομαι οἶδα δὲ γὰρ ὅτι τοῦτό μοι ἀποβήσεται εἰς σωτηρίαν διὰ τῆς ὑμῶν δεήσεως καὶ ἐπιχορηγίας τοῦ Πνεύματος Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ κατὰ τὴν ἀποκαραδοκίαν καὶ ἐλπίδα μου ὅτι ἐν οὐδενὶ αἰσχυνθήσομαι ἀλλʼ ἐν πάσῃ παρρησίᾳ ὡς πάντοτε καὶ νῦν μεγαλυνθήσεται Χριστὸς ἐν τῷ σώματί μου εἴτε διὰ ζωῆς εἴτε διὰ θανάτου ἐμοὶ γὰρ τὸ ζῆν Χριστὸς καὶ τὸ ἀποθανεῖν κέρδος εἴτε εἰ δὲ τὸ ζῆν ἐν σαρκί τοῦτό μοι καρπὸς ἔργου καὶ τί αἱρήσομαι αἱρήσωμαι οὐ γνωρίζω συνέχομαι δὲ γὰρ ἐκ τῶν δύο τὴν ἐπιθυμίαν ἔχων εἰς ἐν Χριστῷ τὸ ἀναλῦσαι καὶ σὺν Χριστῷ εἶναι πολλῷ γὰρ μᾶλλον κρεῖσσον τὸ δὲ ἐπιμένειν ἐπιμεῖναι ἐν τῇ σαρκὶ ἀναγκαιότερον διʼ ὑμᾶς καὶ τοῦτο πεποιθὼς οἶδα ὅτι μενῶ καὶ παραμενῶ συμπαραμενῶ πᾶσιν ὑμῖν εἰς τὴν ὑμῶν προκοπὴν καὶ χαρὰν τῆς πίστεως ὑμῶν ἵνα τὸ καύχημα ὑμῶν περισσεύῃ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ἐν ἐμοὶ διὰ τῆς ἐμῆς παρουσίας πάλιν πρὸς ὑμᾶς μόνον ἀξίως τοῦ εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ πολιτεύεσθε ἵνα εἴτε ἐλθὼν καὶ ἰδὼν ὑμᾶς εἴτε ἀπὼν ἀκούσω ἀκούω τὰ περὶ ὑμῶν ὅτι στήκετε ἐν ἑνὶ πνεύματι μιᾷ ψυχῇ συναθλοῦντες τῇ πίστει τοῦ εὐαγγελίου καὶ μὴ πτυρόμενοι ἐν μηδενὶ ὑπὸ τῶν ἀντικειμένων ἥτις αὐτοῖς μέν ἐστὶν αὐτοῖς ἔνδειξις ἀπωλείας ἡμῖν ὑμῖν ὑμῶν δὲ σωτηρίας καὶ τοῦτο ἀπὸ Θεοῦ ὅτι ἡμῖν ὑμῖν ἐχαρίσθη τὸ ὑπὲρ Χριστοῦ οὐ μόνον τὸ εἰς αὐτὸν πιστεύειν ἀλλὰ καὶ τὸ ὑπὲρ αὐτοῦ πάσχειν τὸν αὐτὸν ἀγῶνα ἔχοντες ἔχον οἷον εἴδετε καὶ ἐν ἐμοὶ καὶ νῦν ἀκούετε ἐν ἐμοί εἴ τις οὖν παράκλησις ἐν Χριστῷ εἴ τι παραμύθιον ἀγάπης εἴ τις κοινωνία Πνεύματος εἴ τις τινα σπλάγχνα καὶ οἰκτιρμοί πληρώσατέ μου τὴν χαρὰν ἵνα τὸ αὐτὸ φρονῆτε τὴν αὐτὴν ἀγάπην ἔχοντες σύμψυχοι τὸ αὐτό ἓν φρονοῦντες μηδὲν κατʼ ἐριθείαν μηδὲ κατὰ κενοδοξίαν ἀλλὰ τῇ ταπεινοφροσύνῃ ἀλλήλους ἡγούμενοι προηγούμενοι τοὺς ὑπερέχοντας ἑαυτῶν μὴ τὰ ἑαυτῶν ἑαυτῷ ἕκαστος ἕκαστοι σκοπεῖτε σκοποῦντες ἀλλὰ καὶ τὰ ἑτέρων ἕκαστος ἕκαστοι τοῦτο γὰρ φρονείσθω φρονεῖτε ἐν ἡμῖν ὑμῖν καὶ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ὃς ἐν μορφῇ Θεοῦ ὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμὸν ἡγήσατο τὸ εἶναι ἴσα Θεῷ ἀλλὰ ἑαυτὸν ἐκένωσεν μορφὴν δούλου λαβών ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων ἀνθρώπου γενόμενος καὶ σχήματι εὑρεθεὶς ὡς ἄνθρωπος ἄνθρωποις ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου θανάτου δὲ τοῦ σταυροῦ διὸ καὶ Θεὸς αὐτὸν ὑπερύψωσεν καὶ ἐχαρίσατο αὐτῷ τὸ ὄνομα τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσηται ἐξομολογήσεται ὅτι Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς Κύριος εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός ὥστε ἀδελφοί ἀγαπητοί μου καθὼς πάντοτε ὑπηκούσατε μὴ ὡς ἐν τῇ παρουσίᾳ μου μόνον ἀλλὰ νῦν πολλῷ μᾶλλον ἐν τῇ ἀπουσίᾳ μου μετὰ φόβου καὶ τρόμου τὴν ἑαυτῶν σωτηρίαν κατεργάζεσθε κατεργάζεσθαι Θεὸς γάρ ἐστιν ἐνεργῶν δυνάμεις ἐν ὑμῖν καὶ τὸ θέλειν καὶ τὸ ἐνεργεῖν ὑπὲρ τῆς εὐδοκίας αὐτοῦ πάντα ποιεῖτε χωρὶς γογγυσμῶν καὶ διαλογισμῶν ἵνα ἦτε γένησθε ἄμεμπτοι καὶ ἀκέραιοι τέκνα Θεοῦ ἄμωμα ἀμώμητα ἐν μέσῳ μέσον γενεᾶς σκολιᾶς καὶ διεστραμμένης ἐν οἷς φαίνεσθε ὡς φωστῆρες ἐν κόσμῳ λόγον ζωῆς ἔχοντες ἐπέχοντες εἰς καύχημα ἐμοὶ εἰς ἡμέραν Χριστοῦ ὅτι οὐκ εἰς κενὸν ἔδραμον οὐδεὶς οὐδὲ εἰς κενὸν ἐκοπίασα ἀλλʼ εἰ καὶ σπένδομαι ἐπὶ τῇ θυσίᾳ καὶ λειτουργίᾳ τῆς πίστεως ὑμῶν χαίρω καὶ συγχαίρω πᾶσιν ὑμῖν τὸ δὲ αὐτὸ καὶ ὑμεῖς χαίρετε καὶ συγχαίρετέ μοι ἐλπίζω δὲ ἐν Κυρίῳ Χριστῷ Ἰησοῦ Τιμόθεον ταχέως πέμψαι ὑμῖν ἵνα κἀγὼ ἐκψύχω εὐψυχῶ γνοὺς τὰ περὶ ὑμῶν οὐδένα γὰρ ἔχω ἰσόψυχον ὅστις γνησίως τὰ περὶ ὑμῶν μεριμνήσει οἱ πάντες γὰρ τὰ ἑαυτῶν ζητοῦσιν οὐ τὰ τοῦ Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τὴν δὲ δοκιμὴν αὐτοῦ οἴδατε γινώσκετε ὅτι ὡς πατρὶ τέκνον σὺν ἐμοὶ ἐδούλευσεν εἰς ἐν τοῖς δεσμοῖς τὸ τοῦ εὐαγγέλιον εὐαγγελίου τοῦτον τοῦτο μὲν οὖν ἐλπίζω πέμψαι ὡς ἂν ἀφίδω τὰ περὶ ἐμὲ ἐξαυτῆς πέποιθα δὲ ἐν Κυρίῳ ὅτι καὶ αὐτὸς ἐγὼ ταχέως ἐλεύσομαι πρός ὑμᾶς ἀναγκαῖον δὲ ἡγησάμην Ἐπαφρόδιτον τὸν ἀδελφὸν καὶ συνεργὸν καὶ συστρατιώτην μου ὑμῶν δὲ ἀπόστολον ἀπόστολος καὶ λειτουργὸν τῆς χρείας μου πέμψαι πρὸς ὑμᾶς ἐπειδὴ ἐπιποθῶν ἦν πέμψαι πρός πάντας ὑμᾶς πάντας ἰδεῖν καὶ ἀδημονῶν διότι ἠκούσατε ὅτι ἠσθένησεν καὶ γὰρ ἠσθένησεν παραπλήσιον θανάτῳ θανάτου ἀλλὰ Θεὸς αὐτὸν ἠλέησεν αὐτόν οὐκ αὐτὸν δὲ μόνον ἀλλὰ καὶ ἐμέ ἵνα μὴ λύπην ἐπὶ λύπην λύπῃ σχῶ σπουδαιοτέρως οὖν ἔπεμψα αὐτὸν ἵνα ἰδόντες αὐτὸν πάλιν χαρῆτε κἀγὼ ἀλυπότερος προσδέχεσθε προσδέξασθε οὖν αὐτὸν ἐν Κυρίῳ μετὰ πάσης χαρᾶς καὶ τοὺς τοιούτους ἐντίμους ἔχετε ὅτι διὰ τὸ ἔργον τοῦ Χριστοῦ Κυρίου μέχρι θανάτου ἤγγισεν παραβολευσάμενος παραβουλευσάμενος τῇ ψυχῇ ἵνα πληρώσῃ ἀναπληρώσῃ ἀναπληρώσει τὸ ὑμῶν ὑστέρημα τῆς πρός με ἐμέ λειτουργίας τὸ λοιπόν ἀδελφοί μου χαίρετε ἐν Κυρίῳ ταῦτα τὰ αὐτὰ γράφειν ὑμῖν ἐμοὶ μὲν οὐκ ὀκνηρόν ὑμῖν δὲ ἀσφαλές βλέπετε τοὺς κύνας βλέπετε τοὺς κακοὺς ἐργάτας βλέπετε τὴν κατατομήν ἡμεῖς γάρ ἐσμεν περιτομή οἱ ἐν Πνεύματι Θεοῦ Θεῷ λατρεύοντες καὶ καυχώμενοι ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ καὶ οὐκ ἐν σαρκὶ πεποιθότες καίπερ ἐγὼ ἔχων πεποίθησιν καὶ ἐν σαρκί εἴ τις δοκεῖ ἄλλος πεποιθέναι ἐν σαρκί περιτομῇ ἐγὼ μᾶλλον περιτομῇ περιτομῆς ὀκταήμερος ἐκ γένους Ἰσραήλ φυλῆς Βενιαμίν Ἑβραῖος ἐξ Ἑβραίων κατὰ νόμον Φαρισαῖος κατὰ ζῆλον ζῆλος διώκων τὴν ἐκκλησίαν κατὰ δικαιοσύνην τὴν ἐν νόμῳ γενόμενος ἄμεμπτος ἀλλὰ ἅτινα ἦν μοι ἦν κέρδη ταῦτα ἥγημαι διὰ τὸν Χριστὸν ζημίαν ἀλλὰ μενοῦνγε μὲνοὖν καὶ ἡγοῦμαι πάντα ζημίαν εἶναι διὰ τὸ ὑπερέχον τῆς γνώσεως τοῦ Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου μου ἡμῶν διʼ ὃν τὰ πάντα ἐζημιώθην καὶ ἡγοῦμαι σκύβαλα εἶναι ἵνα Χριστὸν κερδήσω καὶ εὑρεθῶ ἐν αὐτῷ μὴ ἔχων ἐμὴν δικαιοσύνην ἐμὴν τὴν ἐκ νόμου ἀλλὰ τὴν διὰ πίστεως Χριστοῦ τὴν ἐκ Θεοῦ δικαιοσύνην ἐπὶ τῇ πίστει τοῦ γνῶναι αὐτὸν καὶ τὴν δύναμιν τῆς γνώσεως ἀναστάσεως αὐτοῦ καὶ τὴν κοινωνίαν τῶν παθημάτων αὐτοῦ συμμορφιζόμενος συμμορφούμενος τῷ θανάτῳ αὐτοῦ εἴ πως καταντήσω εἰς τὴν ἐξανάστασιν τῶν τὴν ἐκ νεκρῶν οὐχ ὅτι ἤδη ἔλαβον ἤδη δεδικαίωμαι ἤδη τετελείωμαι διώκω δὲ εἰ καὶ καταλάβω ἐφʼ εἰ καὶ κατελήμφθην ὑπὸ τοῦ Χριστοῦ Ἰησοῦ ἀδελφοί ἐγὼ ἐμαυτὸν οὔπω οὐ λογίζομαι ἐμαυτὸν κατειληφέναι ἓν δέ τὰ μὲν ὀπίσω ἐπιλανθανόμενος τοῖς δὲ ἔμπροσθεν ἐπεκτεινόμενος κατασκοπῶν κατὰ σκοπὸν διώκω εἰς ἐπὶ τὸ βραβεῖον τῆς ἄνω κλήσεως τοῦ Θεοῦ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ Χριστῷ ὅσοι οὖν τέλειοι τοῦτο οὖν φρονῶμεν φρονοῦμεν καὶ εἴ τι ἑτέρως φρονεῖτε καὶ τοῦτο Θεὸς ὑμῖν ἀποκαλύψει πλὴν εἰς ἐφθάσαμεν ἐφθάσατε τῷ αὐτῷ αὐτῷ στοιχεῖν κανόνι τὸ ἀυτὸ φρονεῖν συμμιμηταί μου γίνεσθε ἀδελφοί καὶ σκοπεῖτε τοὺς οὕτω περιπατοῦντας καθὼς καὶ ἔχετε τύπον ἡμᾶς πολλοὶ γὰρ περιπατοῦσιν οὓς πολλάκις ἔλεγον ὑμῖν νῦν δὲ καὶ κλαίων λέγω βλέπετε τοὺς ἐχθροὺς ἐκχθροὺς τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ ὧν τὸ τέλος ἀπώλεια ὧν Θεὸς κοιλία καὶ δόξα ἐν τῇ αἰσχύνῃ αὐτῶν οἱ τὰ ἐπίγεια φρονοῦντες ἡμῶν γὰρ τὸ πολίτευμα ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει ἐξ οὗ καὶ Σωτῆρα ἀπεκδεχόμεθα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν ὃς μετασχηματίσει τὸ σῶμα τῆς ταπεινώσεως ἡμῶν εἰς τὸ γενέσθαι αὐτὸ σύμμορφον τῷ σώματι τῆς δόξης αὐτοῦ κατὰ τὴν ἐνέργειαν τοῦ δύνασθαι αὐτὸν καὶ ὑποτάξαι αὑτῷ ἑαυτῷ τὰ πάντα ὥστε ἀδελφοί μου καὶ ἀγαπητοὶ καὶ ἐπιπόθητοι χαρὰ καὶ στέφανός μου οὕτως στήκετε ἐν Κυρίῳ ἀγαπητοί μου Εὐοδίαν παρακαλῶ καὶ Συντύχην παρακαλῶ τὸ αὐτὸ φρονεῖν φρονεῖτε ἐν Κυρίῳ ναὶ καὶ ἐρωτῶ καὶ σέ σύζυγε γνήσιε σύζυγε συλλαμβάνου αὐταῖς αἵτινες ἐν τῷ εὐαγγελίῳ συνήθλησάν μοι μετὰ καὶ Κλήμεντος καὶ τῶν λοιπῶν συνεργῶν μου καὶ τῶν λοιπῶν ὧν τὰ ὀνόματα ἐν βίβλῳ βύβλῳ ζωῆς χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε πάλιν ἐρῶ χαίρετε τὸ ἐπιεικὲς ὑμῶν γνωσθήτω πᾶσιν τοῖς ἀνθρώποις Κύριος ἐγγύς μηδὲν μεριμνᾶτε ἀλλʼ ἐν παντὶ τῇ προσευχῇ καὶ τῇ δεήσει μετὰ εὐχαριστίας μετὰ εὐχαριστίας τὰ αἰτήματα ὑμῶν γνωριζέσθω πρὸς τὸν Θεόν καὶ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ Χριστοῦ ὑπερέχουσα πάντα νῦν νοῦν φρουρήσει τὰς καρδίας ὑμῶν καὶ τὰ νοήματα καὶ τὰ σώματα ὑμῶν ἐν Κυρίῳ Χριστῷ Ἰησοῦ τὸ λοιπόν ἀδελφοί ὅσα ἐστὶν ἀληθῆ ὅσα σεμνά ὅσα δίκαια ὅσα ἁγνά ὅσα προσφιλῆ ὅσα εὔφημα εἴ τις ἀρετὴ καὶ εἴ τις ἔπαινος ταῦτα λογίζεσθε καὶ ἐμάθετε καὶ παρελάβετε καὶ ἠκούσατε καὶ εἴδετε ἐν ἐμοί ταῦτα πράσσετε καὶ Θεὸς τῆς εἰρήνης ἔσται μεθʼ ὑμῶν ἐχάρην δὲ ἐν Κυρίῳ μεγάλως ὅτι ἤδη ποτὲ ἀνεθάλετε τὸ ὑπὲρ ἐμοῦ φρονεῖν ἐφʼ καὶ ἐφρονεῖτε ἠκαιρεῖσθε δέ οὐχ ὅτι καθʼ ὑστέρησιν λέγω ἐγὼ γὰρ ἔμαθον ἐν οἷς εἰμι αὐτάρκης εἶναι οἶδα δὲ καὶ ταπεινοῦσθαι οἶδα καὶ περισσεύειν ἐν παντὶ καὶ ἐν πᾶσιν μεμύημαι καὶ χορτάζεσθαι καὶ πεινᾶν καὶ περισσεύειν καὶ ὑστερεῖσθαι πάντα ἰσχύω ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντί με Χριστῷ πλὴν καλῶς ἐποιήσατε συγκοινωνήσαντές μου τῇ θλίψει οἴδατε δὲ καὶ ὑμεῖς Φιλιππήσιοι ὅτι ἐν ἀρχῇ τοῦ εὐαγγελίου ὅτε ἐξῆλθον ἀπὸ Μακεδονίας οὐδεμία μοι ἐκκλησία ἐκοινώνησεν εἰς λόγον δόσεως καὶ λήμψεως εἰ μὴ ὑμεῖς μόνοι μόνον ὅτι καὶ ἐν Θεσσαλονίκῃ καὶ ἅπαξ καὶ δὶς εἰς τὴν χρείαν μοι ἐπέμψατε οὐχ ὅτι ἐπιζητῶ τὸ δόμα ἀλλὰ ἐπιζητῶ τὸν καρπὸν τὸν πλεονάζοντα εἰς λόγον ὑμῶν ἀπέχω δὲ πάντα καὶ περισσεύω πεπλήρωμαι δὲ δεξάμενος ἀπὸ παρὰ Ἐπαφροδίτου τὰ παρʼ ὑμῶν ὀσμὴν ὀσμὴ εὐωδίας θυσίαν δεκτήν εὐάρεστον τῷ Θεῷ δὲ Θεός μου πληρώσει πᾶσαν χρείαν ὑμῶν κατὰ τὸ τὸν πλοῦτος πλοῦτον αὐτοῦ ἐν δόξῃ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ δὲ Θεῷ καὶ Πατρὶ ἡμῶν δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων ἀμήν ἀσπάσασθε πάντα ἅγιον ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ἀσπάζονται ὑμᾶς οἱ σὺν ἐμοὶ ἀδελφοί ἀσπάζονται ὑμᾶς πάντες οἱ ἅγιοι μάλιστα δὲ οἱ ἀπὸ ἐκ τῆς Καίσαρος οἰκίας χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μετὰ τοῦ πνεύματος πάντων ὑμῶν ἀμήν Παῦλος ἀπόστολος Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ διὰ θελήματος Θεοῦ καὶ Τιμόθεος ἀδελφὸς τοῖς ἐν Κολοσσαῖς Κολασσαῖς ἁγίοις καὶ πιστοῖς ἀδελφοῖς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ Πατρὸς ἡμῶν καὶ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ εὐχαριστοῦμεν τῷ Θεῷ καὶ Πατρὶ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ πάντοτε ὑπὲρ περὶ ὑμῶν προσευχόμενοι ἀκούσαντες τὴν πίστιν ὑμῶν ἐν Κυρίῳ Χριστῷ Ἰησοῦ καὶ τὴν ἀγάπην τὴν ἣν ἔχετε εἰς πάντας τοὺς ἁγίους διὰ τὴν ἐλπίδα τὴν ἀποκειμένην ὑμῖν ἐν τοῖς οὐρανοῖς ἣν προηκούσατε ἐν τῷ λόγῳ τῆς ἀληθείας τοῦ εὐαγγελίου τοῦ παρόντος εἰς ὑμᾶς καθὼς καὶ ἐν παντὶ τῷ κόσμῳ καὶ ἐστὶν καρποφορούμενον καὶ αὐξανόμενον καθὼς καὶ ἐν ὑμῖν ἀφʼ ἧς ἡμέρας ἠκούσατε καὶ ἐπέγνωτε τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ ἐν ἀληθείᾳ καθὼς καὶ ἐμάθετε ἀπὸ Ἐπαφρᾶ τοῦ ἀγαπητοῦ συνδούλου ἡμῶν ὅς ἐστιν πιστὸς ὑπὲρ ἡμῶν ὑμῶν διάκονος τοῦ Χριστοῦ καὶ δηλώσας ἡμῖν τὴν ὑμῶν ἀγάπην ἐν Πνεύματι διὰ τοῦτο καὶ ἡμεῖς ἀφʼ ἧς ἡμέρας ἠκούσαμεν οὐ παυόμεθα ὑπὲρ ὑμῶν προσευχόμενοι καὶ αἰτούμενοι ἵνα πληρωθῆτε τὴν ἐπίγνωσιν τοῦ θελήματος αὐτοῦ ἐν πάσῃ σοφίᾳ καὶ συνέσει πνευματικῇ περιπατῆσαι ὑμᾶς ἀξίως τοῦ Κυρίου εἰς πᾶσαν ἀρεσκείαν ἐν παντὶ ἔργῳ ἀγαθῷ καρποφοροῦντες καὶ αὐξανόμενοι εἰς τῇ τὴν ἐπιγνώσει ἐπίγνωσιν τοῦ Θεοῦ ἐν πάσῃ δυνάμει δυναμούμενοι κατὰ τὸ κράτος τῆς δόξης αὐτοῦ εἰς πᾶσαν ὑπομονὴν καὶ μακροθυμίαν μετὰ χαρᾶς καὶ εὐχαριστοῦντες ἅμα τῷ Θεῷ Πατρὶ τῷ καλέσαντι καὶ ἱκανώσαντι ὑμᾶς ἡμᾶς εἰς τὴν μερίδα τοῦ κλήρου τῶν ἁγίων ἐν τῷ φωτί ὃς ἐρρύσατο ἡμᾶς ἐκ τῆς ἐξουσίας τοῦ σκότους καὶ μετέστησεν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Υἱοῦ τῆς ἀγάπης αὐτοῦ ἐν ἔχομεν ἔσχομεν τὴν ἀπολύτρωσιν διὰ τοῦ αἵματος αὐτοῦ τὴν ἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν ὅς ἐστιν εἰκὼν τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀοράτου Θεοῦ πρωτότοκος πάσης κτίσεως ὅτι ἐν αὐτῷ ἐκτίσθη τὰ πάντα τὰ τε ἐν τοῖς οὐρανοῖς καὶ τὰ ἐπὶ τῆς γῆς τὰ ὁρατὰ καὶ τὰ ἀόρατα εἴτε θρόνοι εἴτε κυριότητες εἴτε ἀρχαὶ εἴτε ἐξουσίαι ὅτι τὰ τὰ πάντα πάντα πάντα διʼ αὐτοῦ καὶ εἰς αὐτὸν ἔκτισται ἐκτῖσαι καὶ αὐτός ἐστιν πρὸ πάντων καὶ τὰ πάντα ἐν αὐτῷ συνέστηκεν καὶ αὐτός ἐστιν κεφαλὴ τοῦ σώματος τῆς ἐκκλησίας ὅς ἐστιν ἀρχή πρωτότοκος ἐκ τῶν νεκρῶν ἵνα γένηται ἐν πᾶσιν αὐτὸς πρωτεύων ὅτι ἐν αὐτῷ ἐδόκησεν εὐδόκησεν ηὐδόκησεν πᾶν τὸ πλήρωμα κατοικῆσαι καὶ διʼ αὐτοῦ ἀποκαταλλάξαι ἀποκαταλλάξῃ τὰ πάντα εἰς αὐτόν εἰρηνοποιήσας διὰ τοῦ αἵματος τοῦ σταυροῦ αὐτοῦ διʼ αὐτοῦ τοῦ εἴτε τὰ ἐπὶ τῆς γῆς εἴτε τὰ ἐπὶ ἐν τοῖς οὐρανοῖς καὶ ὑμᾶς ποτε ὄντας ἀπηλλοτριωμένους καὶ ἐχθροὺς τῇ διανοίᾳ ἐν τοῖς ἔργοις τοῖς πονηροῖς νυνὶ νῦν δὲ ἀποκατήλλαξεν ἀποκατηλλάγητε ἐν τῷ σώματι τῆς σαρκὸς αὐτοῦ διὰ τοῦ θανάτου αὐτοῦ παραστῆσαι ὑμᾶς ἁγίους καὶ ἀμώμους καὶ ἀνεγκλήτους κατενώπιον αὐτοῦ εἴ γε ἐπιμένετε τῇ πίστει τεθεμελιωμένοι καὶ ἑδραῖοι καὶ μὴ μετακινούμενοι μετακινητόι ἀπὸ τῆς ἐλπίδος τοῦ εὐαγγελίου οὗ ἠκούσατε τοῦ κηρυχθέντος ἐν πάσῃ τῇ κτίσει τῇ ὑπὸ τὸν οὐρανόν οὗ ἐγενόμην ἐγὼ Παῦλος κῆρυξ καὶ ἀπόστολος καὶ διάκονος ὅς νῦν χαίρω ἐν τοῖς παθήμασιν μου ὑπὲρ ὑμῶν καὶ ἀνταναπληρῶ ἀνταναπληρῶν τὰ ὑστερήματα τῶν θλίψεων τοῦ Χριστοῦ ἐν τῇ σαρκί μου ὑπὲρ τοῦ σώματος αὐτοῦ ὃς ἐστιν ἐκκλησία ἧς ἐγενόμην ἐγὼ Παῦλος διάκονος κατὰ τὴν οἰκονομίαν τοῦ Θεοῦ τὴν δοθεῖσάν μοι εἰς ὑμᾶς πληρῶσαι τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ τὸ μυστήριον τὸ ἀποκεκρυμμένον ἀπὸ τῶν αἰώνων καὶ ἀπὸ τῶν γενεῶν νῦν νυνὶ δὲ ἐφανερώθη τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ οἷς ἠθέλησεν Θεὸς γνωρίσαι τί τίς τὸ πλοῦτος πλοῦτος τῆς δόξης τοῦ μυστηρίου τοῦ τούτου ἐν τοῖς ἔθνεσιν ὅς ἐστιν Χριστὸς ἐν ὑμῖν ἐλπὶς τῆς δόξης ὃν ἡμεῖς καταγγέλλομεν καταγγέλλοντες νουθετοῦντες πάντα ἄνθρωπον καὶ διδάσκοντες πάντα ἄνθρωπον ἐν πάσῃ σοφίᾳ ἵνα παραστήσωμεν πάντα ἄνθρωπον τέλειον ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ εἰς καὶ κοπιῶ ἀγωνιζόμενος κατὰ τὴν ἐνέργειαν αὐτοῦ τὴν ἐνεργουμένην ἐν ἐμοὶ ἐν δυνάμει θέλω γὰρ ὑμᾶς εἰδέναι εἶδένα ἡλίκον ἀγῶνα ἔχω ὑπὲρ περὶ ὑμῶν καὶ τῶν ἐν Λαοδικείᾳ καὶ ὅσοι οὐχ ἑωράκασιν ἑόρακαν μου τὸ πρόσωπόν μου ἐν σαρκί ἵνα παρακληθῶσιν αἱ καρδίαι αὐτῶν συμβιβασθέντων συμβιβασθέντες ἐν ἀγάπῃ καὶ εἰς πάντα πᾶν τὸ πλοῦτος πλοῦτον τῆς πληροφορίας τῆς συνέσεως εἰς ἐπίγνωσιν τοῦ μυστηρίου τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρὸς καὶ τοῦ Χριστοῦ ἐν εἰσιν πάντες οἱ θησαυροὶ τῆς σοφίας καὶ τῆς γνώσεως ἀπόκρυφοι τοῦτο δὲ λέγω ἵνα μηδεὶς μή τις ὑμᾶς ἡμᾶς παραλογίζηται ἐν πιθανολογίᾳ εἰ γὰρ καὶ τῇ σαρκὶ ἄπειμι ἀλλὰ τῷ πνεύματι σὺν ὑμῖν εἰμι χαίρων καὶ βλέπων ὑμῶν τὴν τάξιν καὶ τὸ στερέωμα τῆς εἰς Χριστὸν πίστεως ὑμῶν ὡς οὖν παρελάβετε τὸν Χριστὸν Ἰησοῦν τὸν Κύριον ἐν αὐτῷ περιπατεῖτε ἐρριζωμένοι καὶ ἐποικοδομούμενοι ἐν αὐτῷ καὶ βεβαιούμενοι ἐν τῇ πίστει καθὼς ἐδιδάχθητε περισσεύοντες ἐν αὐτῇ ἐν εὐχαριστίᾳ βλέπετε μή τις ὑμᾶς ἔσται ὑμᾶς συλαγωγῶν συλαγῶν διὰ τῆς φιλοσοφίας καὶ καινῆς κενῆς ἀπάτης κατὰ τὴν παράδοσιν τῶν ἀνθρώπων κατὰ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου καὶ οὐ κατὰ Χριστόν ὅτι ἐν αὐτῷ κατοικεῖ πᾶν τὸ πλήρωμα τῆς Θεότητος σωματικῶς καὶ ἐστὲ ἐν αὐτῷ πεπληρωμένοι ὅς ἐστιν κεφαλὴ πάσης τῆς ἀρχῆς καὶ ἐξουσίας ἐκκλησίας ἐν καὶ περιετμήθητε περιτομῇ ἀχειροποιήτῳ ἐν τῇ ἀπεκδύσει τοῦ σώματος τῶν ἁμαρτιῶν τῆς σαρκός ἐν τῇ περιτομῇ τοῦ Χριστοῦ συνταφέντες αὐτῷ ἐν τῷ βαπτισμῷ βαπτίσματι ἐν καὶ συνηγέρθητε συνηγέρθημεν διὰ τῆς πίστεως τῆς ἐνεργείας τοῦ Θεοῦ τοῦ ἐγείραντος αὐτὸν ἐκ τῶν νεκρῶν καὶ ὑμᾶς νεκροὺς ὄντας ἐν τοῖς παραπτώμασιν καὶ τῇ ἀκροβυστίᾳ τῆς σαρκὸς ὑμῶν συνεζωοποίησεν ἡμᾶς ὑμᾶς σὺν ἐν αὐτῷ χαρισάμενος ἡμῖν ὑμῖν πάντα τὰ παραπτώματα πάντα ἐξαλείψας τὸ καθʼ ἡμῶν ἡμῖν χειρόγραφον τοῖς δόγμασιν ἦν ὑπεναντίον ἡμῖν ἡμῶν καὶ αὐτὸ ἦρκεν ἐκ τοῦ μέσου προσηλώσας αὐτὸ τῷ σταυρῷ ἀπεκδυσάμενος τὰς ἀρχὰς καὶ τὰς ἐξουσίας καὶ ἐδειγμάτισεν ἐν παρρησίᾳ θριαμβεύσας αὐτοὺς ἐν αὐτῷ μὴ οὖν τις τι ὑμᾶς κρινέτω ἐν βρώσει καὶ ἐν πόσει ἐν μέρει ἑορτῆς νουμηνίας νεομηνίας Σαββάτων ἐστιν σκιὰ τῶν μελλόντων τὸ δὲ σῶμα τοῦ Χριστοῦ μηδεὶς ὑμᾶς καταβραβευέτω θέλων ἐν ταπεινοφροσύνῃ καὶ θρησκείᾳ τῶν μελλόντων ἀγγέλων μὴ ἑόρακεν ἐμβατεύων εἰκῇ φυσιούμενος ὑπὸ τοῦ νοὸς τῆς σαρκὸς αὐτοῦ αὐτῶν καὶ οὐ κρατῶν τὴν κεφαλήν ἐξ οὗ πᾶν τὸ σῶμα διὰ τῶν ἁφῶν καὶ συνδέσμων ἐπιχορηγούμενον καὶ συμβιβαζόμενον αὔξει αὔξῃ τὴν αὔξησιν τοῦ Θεοῦ εἰ οὖν ἀπεθάνετε οὖν σὺν τῷ Χριστῷ ἀπὸ τῶν στοιχείων τοῦ κόσμου τί ὡς ζῶντες ἐν κόσμῳ δογματίζεσθε μὴ ἅψῃ μηδὲ γεύσῃ μηδὲ θίγῃς ἐστιν πάντα None εἰς φθορὰν τῇ ἀποχρήσει κατὰ τὰ ἐντάλματα καὶ διδασκαλίας τῶν ἀνθρώπων ἅτινά ἐστιν λόγον μὲν ἔχοντα σοφίας ἐν ἐθελοθρησκίᾳ καὶ ταπεινοφροσύνῃ καὶ ἀφειδίᾳ σώματος οὐκ ἐν τιμῇ τινι πρὸς πλησμονὴν τῆς σαρκός εἰ οὖν συνηγέρθητε ἐν τῷ Χριστῷ τὰ ἄνω ζητεῖτε οὗ Θεός Χριστός ἐστιν ἐν δεξιᾷ τοῦ Θεοῦ καθήμενος τὰ ἄνω φρονεῖτε μὴ τὰ ἐπὶ τῆς γῆς ἀπεθάνετε γάρ καὶ ζωὴ ὑμῶν κέκρυπται σὺν τῷ Χριστῷ ἐν τῷ Θεῷ ὅταν Χριστὸς φανερωθῇ ζωὴ ὑμῶν ἡμῶν τότε καὶ ὑμεῖς σὺν αὐτῷ φανερωθήσεσθε φανερωθήσεσθαι ἐν δόξῃ νεκρώσατε οὖν τὰ μέλη ὑμῶν τὰ ἐπὶ τῆς γῆς πορνείαν ἀκαθαρσίαν πάθος ἐπιθυμίαν κακήν καὶ τὴν πλεονεξίαν ἥτις ἐστὶν εἰδωλολατρία διʼ ταῦτα γάρ ἔρχεται ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπειθείας ἐν οἷς καὶ ὑμεῖς περιεπατήσατέ ποτε ὅτε ἐζῆτε ἐν τούτοις αὐτοῖς νυνὶ δὲ ἀπόθεσθε καὶ ὑμεῖς τὰ πάντα ὀργήν θυμόν κακίαν βλασφημίαν αἰσχρολογίαν ἐκ τοῦ στόματος ὑμῶν μὴ ψεύδεσθε ψεύδεσθαι εἰς ἀλλήλους ἀπεκδυσάμενοι τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον σὺν ταῖς πράξεσιν αὐτοῦ καὶ ἐπενδυσάμενοι ἐνδυσάμενοι τὸν νέον τὸν ἀνακαινούμενον εἰς ἐπίγνωσιν κατʼ εἰκόνα τοῦ κτίσαντος αὐτόν ὅπου οὐκ ἔνι Ἕλλην καὶ Ἰουδαῖος περιτομὴ καὶ ἀκροβυστία βάρβαρος Σκύθης δοῦλος καὶ ἐλεύθερος ἀλλὰ τὰ πάντα πάντα καὶ ἐν πᾶσιν Χριστός ἐνδύσασθε οὖν ὡς ἐκλεκτοὶ τοῦ Θεοῦ ἅγιοι καὶ ἠγαπημένοι σπλάγχνα οἰκτιρμοῦ οἰκτιρμῶν χρηστότητα ταπεινοφροσύνην πραΰτητα πρᾳότητα μακροθυμίαν ἀνεχόμενοι ἀλλήλων καὶ χαριζόμενοι ἑαυτοῖς ἐάν τις πρός τινα ἔχῃ μορφὴν μομφήν καθὼς καὶ Θεός Κύριος Χριστὸς ἐχαρίσατο ὑμῖν οὕτως καὶ ὑμεῖς ἐπὶ πᾶσιν δὲ τούτοις τὴν ἀγάπην ὃς ἥτις ἐστιν σύνδεσμος τῆς τελειότητος καὶ εἰρήνη τοῦ Χριστοῦ Θεοῦ βραβευέτω ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν εἰς ἣν καὶ ἐκλήθητε ἐν ἑνὶ σώματι καὶ εὐχάριστοι γίνεσθε λόγος τοῦ Θεοῦ Κυρίου Χριστοῦ οἰκείτω ἐνοικείτω ἐν ὑμῖν πλουσίως ἐν πάσῃ σοφίᾳ διδάσκοντες καὶ νουθετοῦντες ἑαυτοὺς ψαλμοῖς καὶ ὕμνοις καὶ ᾠδαῖς πνευματικαῖς πνευματικοῖς ἐν τῇ χάριτι ᾄδοντες ἐν ταῖς τῇ καρδίαις καρδίᾳ ὑμῶν τῷ Θεῷ Κυρίῳ καὶ πᾶν τι ἐὰν ἂν ποιῆτε ἐν λόγῳ ἐν ἔργῳ πάντα ἐν τῷ ὀνόματι Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ εὐχαριστοῦντες τῷ Θεῷ καὶ Πατρὶ διʼ αὐτοῦ αἱ γυναῖκες ὑποτάσσεσθε τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν ὡς ἀνῆκεν ἐν Κυρίῳ οἱ ἄνδρες ἀγαπᾶτε τὰς γυναῖκας καὶ μὴ πικραίνεσθε πρὸς αὐτάς αὐταῖς τὰ τέκνα ὑπακούετε τοῖς γονεῦσιν κατὰ πάντα τοῦτο γὰρ ἐστιν εὐάρεστόν ἐστιν ἐν τῷ Κυρίῳ οἱ πατέρες μὴ παρὀργίζετε ἐρεθίζετε τὰ τέκνα ὑμῶν ἵνα μὴ ἀθυμῶσιν οἱ δοῦλοι ὑπακούετε κατὰ πάντα τοῖς κατὰ σάρκα κυρίοις μὴ ὡς ἐν ὀφθαλμοδουλείαις ὀφθαλμοδουλείᾳ ὡς ἀνθρωπάρεσκοι ἀλλʼ ἐν ἁπλότητι καρδίας φοβούμενοι τὸν Κύριον Θεόν καὶ πᾶν τι ἐὰν ἂν ποιῆτε ἐκ ψυχῆς ἐργάζεσθε ἐργάζεσθαι ὡς τῷ Κυρίῳ δουλεύοντες καὶ οὐκ ἀνθρώποις εἰδότες ὅτι ἀπὸ τοῦ Κυρίου λήψεσθε ἀπολήμψεσθε τὴν ἀνταπόδοσιν τῆς κληρονομίας τῷ γὰρ Κυρίῳ Χριστῷ δουλεύετε γὰρ δὲ ἀδικῶν κομιεῖται κομίσεται ἠδίκησεν καὶ οὐκ ἔστιν προσωπολημψία οἱ κύριοι τὸ δίκαιον καὶ τὴν ἰσότητα τοῖς δούλοις παρέχεσθε παρέχετε εἰδότες ὅτι καὶ ὑμεῖς ἔχετε ἔχε Κύριον ἐν οὐρανῷ οὐρανοῖς τῇ προσευχῇ προσκαρτερεῖτε γρηγοροῦντες ἐν αὐτῇ ἐν εὐχαριστίᾳ προσευχόμενοι ἵνα ἅμα καὶ περὶ ἡμῶν ἵνα Θεὸς ἀνοίξει ἀνοίξῃ ἡμῖν θύραν τοῦ λόγου ἐν παρρησίᾳ λαλῆσαι τὸ μυστήριον τοῦ Θεοῦ Χριστοῦ διʼ ὃν καὶ δέδεμαι ἵνα φανερώσω αὐτὸ ὡς δεῖ με λαλῆσαι ἐν σοφίᾳ περιπατεῖτε πρὸς τοὺς ἔξω τὸν καιρὸν ἐξαγοραζόμενοι λόγος ὑμῶν πάντοτε ἐν χάριτι ἅλατι ἠρτυμένος εἰδέναι πῶς δεῖ ὑμᾶς ἑνὶ ἑκάστῳ ἀποκρίνεσθαι τὰ δὲ κατʼ ἐμὲ πάντα γνωρίσει ὑμῖν Τυχικὸς ἀγαπητὸς ἀδελφὸς καὶ πιστὸς διάκονος καὶ σύνδουλος ἐν Κυρίῳ ὃν ἔπεμψα πρὸς ὑμᾶς εἰς αὐτὸ τοῦτο ἵνα γνῷ γνῶτε τὰ περὶ ἡμῶν ὑμῶν καὶ παρακαλέσῃ τὰς καρδίας ὑμῶν σὺν Ὀνησίμῳ τῷ πιστῷ καὶ ἀγαπητῷ ἀδελφῷ ὅς ἐστιν ἐξ ὑμῶν πάντα ὑμῖν γνωρίσουσιν γνωριοῦσιν τὰ ὧδε ἀσπάζεται ὑμᾶς Ἀρίσταρχος συναιχμάλωτός μου καὶ Μᾶρκος ἀνεψιὸς Βαρναβᾶ περὶ οὗ ἐλάβετε ἐντολάς ἐὰν ἔλθῃ πρὸς ὑμᾶς δέξασθε δέξασθαι αὐτόν καὶ Ἰησοῦς λεγόμενος Ἰοῦστος οἱ ὄντες ἐκ τῆς περιτομῆς οὗτοι μόνοι συνεργοὶ εἰς τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ οἵτινες ἐγενήθησάν μοι ἐμοί παρηγορία ἀσπάζεται ὑμᾶς Ἐπαφρᾶς ἐξ ὑμῶν δοῦλος Χριστοῦ Ἰησοῦ πάντοτε ἀγωνιζόμενος ὑπὲρ ἡμῶν ὑμῶν ἐν ταῖς προσευχαῖς ἵνα σταθῆτε στῆτε τέλειοι καὶ πεπληροφορημένοι πεπληρωμένοι ἐν παντὶ θελήματι τοῦ Θεοῦ μαρτυρῶ γὰρ αὐτῷ ὅτι ἔχει ζῆλον πολὺν πόνον ὑπὲρ ὑμῶν καὶ τῶν ἐν Λαοδικείᾳ καὶ τῶν ἐν Ἱεραπόλει ἀσπάζεται ὑμᾶς Λουκᾶς ἰατρὸς ἀγαπητὸς καὶ Δημᾶς ἀσπάσασθε τοὺς ἐν Λαοδικείᾳ ἀδελφοὺς καὶ Νύμφαν καὶ τὴν κατʼ οἶκον αὐτοῦ αὐτῶν αὐτῆς ἐκκλησίαν καὶ ὅταν ἀναγνωσθῇ παρʼ ὑμῖν ἐπιστολή ποιήσατε ἵνα καὶ ἐν τῇ Λαοδικέων ἐκκλησίᾳ ἀναγνωσθῇ καὶ τὴν ἐκ Λαοδικείας ἵνα καὶ ὑμεῖς ἀναγνῶτε καὶ εἴπατε Ἀρχίππῳ βλέπε τὴν διακονίαν ἣν παρέλαβες ἐν Κυρίῳ ἵνα αὐτὴν πληροῖς ἀσπασμὸς τῇ ἐμῇ χειρὶ Παύλου μνημονεύετέ μου τῶν δεσμῶν χάρις μεθʼ ὑμῶν ἀμήν Παῦλος καὶ Σιλουανὸς καὶ Τιμόθεος τῇ ἐκκλησίᾳ Θεσσαλονικέων ἐν Θεῷ Πατρὶ ἡμῶν καὶ Κυρίῳ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστῷ Χριστοῦ χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ πατρὸς ἡμῶν καὶ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ εὐχαριστοῦμεν τῷ Θεῷ πάντοτε περὶ περιπαρεῖ πάντων ὑμῶν μνείαν ὑμῶν ποιούμενοι ποιούμενος ἐπὶ τῶν προσευχῶν ὑμῶν ἡμῶν ἀδιαλείπτως μνημονεύοντες ὑμῶν τοῦ ἔργου τῆς πίστεως καὶ τοῦ κόπου τῆς ἀγάπης καὶ τῆς ὑπομονῆς τῆς ἐλπίδος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἔμπροσθεν τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρὸς ἡμῶν εἰδότες ἀδελφοὶ ἠγαπημένοι ὑπὸ τοῦ Θεοῦ τὴν ἐκλογὴν ὑμῶν ὅτι τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Θεοῦ ἡμῶν οὐκ ἐγενήθη πρός εἰς ὑμᾶς ἐν λόγῳ μόνον ἀλλὰ καὶ ἐν δυνάμει καὶ ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ καὶ ἐν πληροφορίᾳ πολλῇ καθὼς οἴδατε οἷοι ἐγενήθημεν ἐν ὑμῖν διʼ ὑμᾶς καὶ ὑμεῖς μιμηταὶ ἡμῶν ἐγενήθητε καὶ τοῦ Θεοῦ Κυρίου δεξάμενοι τὸν λόγον ἐν θλίψει πολλῇ μετὰ χαρᾶς καὶ Πνεύματος Ἁγίου ὥστε γενέσθαι ὑμᾶς τύπους τύπον πᾶσιν τοῖς πιστεύουσιν ἐν τῇ Μακεδονίᾳ καὶ ἐν τῇ Ἀχαΐᾳ ἀφʼ ὑμῶν γὰρ ἐξήχηται λόγος τοῦ Θεοῦ Κυρίου οὐ μόνον ἐν τῇ Μακεδονίᾳ καὶ ἐν τῇ Ἀχαΐᾳ ἀλλʼ καὶ ἐν παντὶ τόπῳ πίστις ὑμῶν πρὸς τὸν Θεὸν ἐξελήλυθεν ὥστε μὴ χρείαν ἡμᾶς ἔχειν ὑμᾶς ἡμᾶς πάλιν λαλεῖν τι αὐτοὶ γὰρ περὶ ὑμῶν ἡμῶν ἀπαγγέλλουσιν ὁποίαν εἴσοδον ἔσχομεν ἔχομεν πρὸς ὑμᾶς καὶ πῶς ἐπεστρέψατε πρὸς τὸν Θεὸν ἀπὸ τῶν εἰδώλων δουλεύειν Θεῷ ζῶντι καὶ ἀληθινῷ καὶ ὑπομένειν ἀναμένειν τὸν Υἱὸν αὐτοῦ ἐκ τῶν οὐρανῶν ὃν ἤγειρεν ἐκ τῶν νεκρῶν Ἰησοῦν τὸν ῥυόμενον ἡμᾶς ἐκ ἀπὸ τῆς ὀργῆς τῆς ἐρχομένης αὐτοὶ γὰρ οἴδατε ἀδελφοί τὴν εἴσοδον ἡμῶν τὴν πρὸς ὑμᾶς ὅτι οὐ κενὴ γέγονεν ἀλλὰ καὶ προπαθόντες καὶ ὑβρισθέντες καθὼς οἴδατε ἐν Φιλίπποις ἐπαρρησιασάμεθα ἐν τῷ Θεῷ ἡμῶν λαλῆσαι πρὸς ὑμᾶς τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Θεοῦ ἐν πολλῷ ἀγῶνι γὰρ παράκλησις ἡμῶν οὐκ ἐκ πλάνης οὐδὲ ἐξ ἀκαθαρσίας οὐδὲ οὐτὲ ἐν δόλῳ ἀλλὰ καθὼς δεδοκιμάσμεθα ὑπὸ τοῦ Θεοῦ πιστευθῆναι τὸ εὐαγγέλιον οὕτως λαλοῦμεν οὐχ ὡς ἀνθρώποις ἀρέσκοντες ἀλλὰ τῷ Θεῷ τῷ δοκιμάζοντι τὰς καρδίας ἡμῶν οὔτε γάρ ποτε ἐν λόγῳ κολακείας ἐγενήθημεν καθὼς οἴδατε οὔτε ἐν προφάσει πλεονεξίας Θεὸς μάρτυς οὔτε ζητοῦντες ἐξ ἀνθρώπων δόξαν οὔτε ἀφʼ ἡμῶν ὑμῶν οὔτε ἀπʼ ἄλλων τινων δυνάμενοι ἐν βάρει εἶναι ὡς Χριστοῦ ἀπόστολοι ἀλλὰ ἐγενήθημεν νήπιοι ἤπιοι ἐν μέσῳ ὑμῶν ὡς ἐὰν ἂν τροφὸς θάλπῃ τὰ ἑαυτῆς τέκνα οὕτως ὁμειρόμενοι ἱμειρόμενοι ὑμῶν εὐδοκοῦμεν ηὐδοκοῦμεν μεταδοῦναι ὑμῖν οὐ μόνον τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Θεοῦ ἀλλὰ καὶ τὰς ἑαυτῶν ψυχάς διότι ἀγαπητοὶ ἡμῖν γεγένησθε ἐγενήθητε μνημονεύετε γάρ ἀδελφοί τὸν κόπον ἡμῶν καὶ τὸν μόχθον νυκτὸς γὰρ καὶ ἡμέρας ἐργαζόμενοι πρὸς τὸ μὴ ἐπιβαρῆσαί τινα ὑμῶν ἐκηρύξαμεν εἰς ὑμᾶς ὑμῖν τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Θεοῦ ὑμεῖς μάρτυρες καὶ Θεός ὡς ὁσίως καὶ δικαίως καὶ ἀμέμπτως ὑμῖν τοῖς πιστεύουσιν πιστεύσασιν ἐγενήθημεν καθάπερ οἴδατε ὡς ἕνα ἕκαστον ὑμῶν ὡς πατὴρ τέκνα ἑαυτοῦ παρακαλοῦντες ὑμᾶς καὶ παραμυθούμενοι καὶ μαρτυρόμενοι εἰς τὸ περιπατῆσαι περιπατεῖν ὑμᾶς ἀξίως τοῦ Θεοῦ τοῦ καλοῦντος καλέσαντος ὑμᾶς εἰς τὴν ἑαυτοῦ βασιλείαν καὶ δόξαν καὶ διὰ τοῦτο καὶ ἡμεῖς εὐχαριστοῦμεν τῷ Θεῷ ἀδιαλείπτως ὅτι παραλαβόντες λόγον ἀκοῆς παρʼ ἡμῶν τοῦ Θεοῦ ἐδέξασθε οὐ λόγον ἀνθρώπων ἀλλὰ καθὼς ἀληθῶς ἐστὶν ἀληθῶς λόγον Θεοῦ ὃς καὶ ἐνεργεῖται ἐν ἡμῖν ὑμῖν τοῖς πιστεύουσιν ὑμεῖς γὰρ μιμηταὶ μιμήθητε ἐγενήθητε ἀδελφοί τῶν ἐκκλησιῶν τοῦ Θεοῦ τῶν οὐσῶν ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ὅτι ταὐτὰ τὰ αὐτὰ ἐπάθετε καὶ ὑμεῖς ὑπὸ τῶν ἰδίων συμφυλετῶν καθὼς καὶ αὐτοὶ ὑπὸ τῶν Ἰουδαίων τῶν καὶ τὸν Κύριον ἀποκτεινάντων Ἰησοῦν καὶ τοὺς ἰδίους προφήτας καὶ ὑμᾶς ἡμᾶς ἐκδιωξάντων καὶ Θεῷ μὴ ἀρεσκόντων καὶ πᾶσιν ἀνθρώποις ἐναντίων κωλυόντων ἡμᾶς τοῖς ἔθνεσιν λαλῆσαι ἵνα σωθῶσιν εἰς τὸ ἀναπληρῶσαι αὐτῶν τὰς ἁμαρτίας πάντοτε ἔφθασεν ἔφθακεν δὲ ἐπʼ αὐτοὺς ὀργὴ ἐπʼ αὑτούς εἰς τέλος ἡμεῖς δέ ἀδελφοί ἀπορφανισθέντες ἀφʼ ὑμῶν πρὸς καιρὸν ὥρας προσώπῳ οὐ καρδίᾳ περισσοτέρως ἐσπουδάσαμεν τὸ πρόσωπον ὑμῶν ἰδεῖν ἐν πολλῇ ἐπιθυμίᾳ διότι διὸ ἠθελήσαμεν ἐλθεῖν πρὸς ἡμᾶς ὑμᾶς ἐγὼ μὲν Παῦλος καὶ ἅπαξ καὶ δίς καὶ ἐνέκοψεν ἡμᾶς Σατανᾶς τίς γὰρ ἡμῶν ἐλπὶς χαρὰ στέφανος ἀγαλλιάσεως καυχήσεως οὐχὶ καὶ ὑμεῖς ἔμπροσθεν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐν τῇ αὐτοῦ παρουσίᾳ ὑμεῖς γάρ ἐστε δόξα ἡμῶν καὶ χαρά διότι διὸ μηκέτι στέγοντες ηὐδοκήσαμεν εὐδοκήσαμεν καταλειφθῆναι ἐν Ἀθήναις μόνοι καὶ ἐπέμψαμεν Τιμόθεον τὸν ἀδελφὸν ἡμῶν καὶ διάκονον συνεργὸν τοῦ Θεοῦ καὶ συνεργὸν ἡμῶν ἐν τῷ εὐαγγελίῳ τοῦ Χριστοῦ εἰς τὸ στηρίξαι ὑμᾶς καὶ παρακαλέσαι ὑμᾶς ὑπὲρ περὶ τῆς πίστεως ὑμῶν τὸ τῷ μηδένα σαίνεσθαι ἐν ταῖς θλίψεσιν ταύταις αὐτοὶ γὰρ οἴδατε ὅτι εἰς τοῦτο κείμεθα καὶ γὰρ ὅτε πρὸς ὑμᾶς ἦμεν προελέγομεν ὑμῖν ὅτι μέλλομεν θλίβεσθαι καθὼς καὶ ἐγένετο καὶ οἴδατε διὰ τοῦτο κἀγὼ μηκέτι στέγων ἔπεμψα εἰς τὸ γνῶναι τὴν πίστιν ὑμῶν πίστιν μή πως ἐπείρασεν ὑμᾶς πειράζων καὶ εἰς κενὸν γένηται κόπος ἡμῶν ἄρτι δὲ ἐλθόντος Τιμοθέου πρὸς ἡμᾶς ἀφʼ ὑμῶν καὶ εὐαγγελισαμένου ἡμῖν ὑμῖν τὴν ὑμῶν πίστιν καὶ τὴν ἀγάπην ὑμῶν καὶ ὅτι ἔχετε μνείαν ἡμῶν ἀγαθὴν πάντοτε ἐπιποθοῦντες ἡμᾶς ἰδεῖν καθάπερ καὶ ἡμεῖς ὑμᾶς διὰ τοῦτο παρεκλήθημεν παρακεκλήμεθα ἀδελφοί ἐφʼ ὑμῖν ἐπὶ πάσῃ τῇ θλίψει ἀνάγκῃ καὶ θλίψει ἀνάγκῃ ἡμῶν ὑμῶν καὶ διὰ τῆς ὑμῶν πίστεως ὑμῶν ὅτι νῦν ζῶμεν ἐὰν ὑμεῖς στήκετε στήκητε ἐν Κυρίῳ τίνα γὰρ εὐχαριστίαν δυνάμεθα τῷ Κυρίῳ Θεῷ ἀνταποδοῦναι περὶ ἡμῶν ὑμῶν ἐπὶ πάσῃ τῇ χαρᾷ χαίρομεν διʼ ὑμᾶς ἔμπροσθεν τοῦ Κυρίου Θεοῦ ἡμῶν νυκτὸς καὶ ἡμέρας ὑπερεκπερισσοῦ δεόμενοι εἰς τὸ ἰδεῖν ὑμῶν τὸ πρόσωπον καὶ καταρτίσαι τὰ ὑστερήματα τῆς πίστεως ὑμῶν αὐτὸς δὲ Θεὸς καὶ Πατὴρ ἡμῶν καὶ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς κατευθύναι τὴν ὁδὸν ὑμῶν ἡμῶν πρὸς ὑμᾶς ὑμᾶς δὲ Θεός Κύριος πλεονάσαι καὶ περισσεύσαι τῇ ἀγάπῃ εἰς ἀλλήλους καὶ εἰς πάντας καθάπερ καὶ ἡμεῖς εἰς ὑμᾶς εἰς τὸ στηρίξαι ὑμῶν τὰς καρδίας ἀμέμπτως ἀμέμπτους ἐν δικαιοσύνη ἁγιωσύνῃ ἔμπροσθεν τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρὸς ἡμῶν ἐν τῇ παρουσίᾳ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μετὰ πάντων τῶν ἁγίων αὐτοῦ ἀμήν τὸ λοιπὸν οὖν ἀδελφοί ἐρωτῶμεν ὑμᾶς καὶ παρακαλοῦμεν ἐν τῷ Κυρίῳ Ἰησοῦ ἵνα καθὼς παρελάβετε παρʼ ἡμῶν τὸ πῶς δεῖ ὑμᾶς περιπατεῖν καὶ ἀρέσκειν Θεῷ καθὼς καὶ περιπατεῖτε ἵνα περισσεύητε περισσεύσητε μᾶλλον οἴδατε γὰρ τίνας παραγγελίας ἐδώκαμεν δεδώκαμεν ὑμῖν διὰ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ τοῦτο γάρ ἐστιν τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ ἁγιασμὸς ὑμῶν ἀπέχεσθαι ὑμᾶς ἀπὸ τῆς πορνείας εἰδέναι ἕκαστον ἕκαστος ὑμῶν τὸ ἑαυτοῦ σκεῦος κτᾶσθαι ἐν ἁγιασμῷ καὶ ἐν τιμῇ μὴ ἐν πάθει ἐπιθυμίας καθάπερ καὶ τὰ ἔθνη τὰ μὴ εἰδότα τὸν Θεόν τὸ μὴ ὑπερβαίνειν καὶ πλεονεκτεῖν ἐν τῷ πράγματι τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ διότι ἔκδικος Κύριος περὶ πάντων τούτων καθὼς καὶ προείπαμεν προείπομεν ὑμῖν καὶ διεμαρτυράμεθα οὐ γὰρ ἐκάλεσεν ἡμᾶς Θεὸς ἐπὶ ἀκαθαρσίᾳ ἀλλʼ ἐν ἁγιασμῷ τοιγαροῦν ἀθετῶν οὐκ ἄνθρωπον ἀθετεῖ ἀλλὰ τὸν Θεὸν τὸν καὶ διδόντα δόντα αὐτοῦ τὸ Πνεῦμα αὐτοῦ τὸ Ἅγιον εἰς ὑμᾶς ἡμᾶς περὶ δὲ τῆς φιλαδελφίας οὐ χρείαν ἔχετε εἴχομεν γράφειν ὑμῖν αὐτοὶ γὰρ ὑμεῖς θεοδίδακτοί ἐστε εἰς τὸ ἀγαπᾶν ἀλλήλους καὶ γὰρ ποιεῖτε αὐτὸ καὶ εἰς πάντας τοὺς ἀδελφοὺς ὑμῶν τοὺς ἐν ὅλῃ τῇ Μακεδονίᾳ παρακαλοῦμεν δὲ ὑμᾶς ἀγαπητοί ἀδελφοί περισσεύειν μᾶλλον καὶ φιλοτιμεῖσθαι φιλοτιμεῖσθε ἡσυχάζειν καὶ πράσσειν τὰ ἴδια καὶ ἐργάζεσθαι ταῖς ἰδίαις χερσὶν ὑμῶν καθὼς ὑμῖν παρηγγείλαμεν ὑμῖν ἵνα περιπατῆτε εὐσχημόνως πρὸς τοὺς ἔξω καὶ μηδενὸς χρείαν ἔχητε οὐ θέλομεν θέλω δὲ ὑμᾶς ἀγνοεῖν ἀδελφοί περὶ τῶν κοιμωμένων κεκοιμημένων ἵνα μὴ λυπῆσθε καθὼς καὶ οἱ λοιποὶ οἱ μὴ ἔχοντες ἐλπίδα εἰ γὰρ πιστεύομεν ἐπιστεύομεν ὅτι Ἰησοῦς ἀπέθανεν καὶ ἀνέστη οὕτως καὶ Θεὸς καὶ τοὺς κοιμηθέντας διὰ τοῦ Ἰησοῦ ἄξει σὺν αὐτῷ τοῦτο γὰρ ὑμῖν λέγομεν ἐν λόγῳ Κυρίου ὅτι ἡμεῖς οἱ ζῶντες οἱ περιλειπόμενοι εἰς τὴν παρουσίαν τοῦ Ἰησοῦ Κυρίου οὐ μὴ φθάσωμεν τοὺς κοιμηθέντας ὅτι αὐτὸς Κύριος ἐν κελεύσματι ἐν φωνῇ ἀρχαγγέλου καὶ ἐν σάλπιγγι Θεοῦ καταβήσεται ἀπʼ οὐρανοῦ καὶ οἱ νεκροὶ ἐν Χριστῷ ἀναστήσονται πρῶτον ἔπειτα ἡμεῖς οἱ ζῶντες οἱ περιλειπόμενοι περιλελειμμένοι ἅμα σὺν αὐτοῖς ἁρπαγησόμεθα ἐν νεφέλαις εἰς ἀπάντησιν τοῦ Κυρίου εἰς ἀέρα καὶ οὕτως πάντοτε ἐν σὺν Κυρίῳ ἐσόμεθα ὥστε παρακαλεῖτε ἀλλήλους ἐν τοῖς λόγοις τούτοις περὶ δὲ τῶν χρόνων καὶ τῶν καιρῶν ἀδελφοί οὐ χρείαν ἔχετε τοῦ ὑμῖν γράφεσθαι ὑμῖν αὐτοὶ γὰρ ἀκριβῶς οἴδατε ὅτι ἡμέρα Κυρίου ὡς κλέπτης ἐν νυκτὶ οὕτως ἔρχεται ὅταν δὲ γὰρ λέγωσιν εἰρήνη καὶ ἀσφάλεια τότε αἰφνίδιος αὐτοῖς ἐπίσταται ἐφίσταται αὐτοῖς ὄλεθρος ὥσπερ ὠδὶν τῇ ἐν γαστρὶ ἐχούσῃ καὶ οὐ μὴ ἐκφύγωσιν ὑμεῖς δέ ἀδελφοί οὐκ ἐστὲ ἐν σκότει ἵνα ὑμᾶς ἡμέρα ὑμᾶς ὡς κλέπτης κλέπτας καταλάβῃ πάντες γὰρ ὑμεῖς υἱοὶ φωτός ἐστε καὶ υἱοὶ ἡμέρας οὐκ ἐσμὲν νυκτὸς οὐδὲ σκότους ἄρα οὖν μὴ καθεύδωμεν ὡς καὶ οἱ λοιποί ἀλλὰ γρηγορῶμεν καὶ νήφωμεν νήψωμεν οἱ γὰρ καθεύδοντες νυκτὸς καθεύδουσιν καὶ οἱ μεθύοντες μεθυσκόμενοι νυκτὸς μεθύουσιν ἡμεῖς δὲ ἡμέρας ὄντες νήφωμεν ἐνδυσάμενοι θώρακα πίστεως καὶ ἀγάπης καὶ περικεφαλαίαν ἐλπίδα σωτηρίας ὅτι οὐκ ἔθετο ἡμᾶς Θεὸς ἡμᾶς εἰς ὀργὴν ἀλλὰ εἰς περιποίησιν σωτηρίας διὰ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ ἀποθανόντος περὶ ὑπὲρ ἡμῶν πάντων ἵνα εἴτε γρηγορῶμεν εἴτε καθεύδωμεν ἅμα σὺν αὐτῷ ζήσωμεν ζήσομεν διὸ παρακαλεῖτε ἀλλήλους καὶ οἰκοδομεῖτε εἷς τὸν αἰῶνα ἕνα καθὼς καὶ ποιεῖτε ἐρωτῶμεν δὲ ὑμᾶς ἀδελφοί εἰδέναι τοὺς κοπιῶντας ἐν ὑμῖν καὶ προϊσταμένους προϊστανομένους ὑμῶν ἐν Κυρίῳ καὶ νουθετοῦντας νουθετοῦντες ὑμᾶς καὶ ἡγεῖσθαι ἡγεῖσθε αὐτοὺς ἐκπερισσοῦ ὑπερεκπερισσῶς ὑπερεκπερισσοῦ ἐν ἀγάπῃ διὰ τὸ ἔργον αὐτῶν καὶ εἰρηνεύετε ἐν αὐτοῖς ἑαυτοῖς παρακαλοῦμεν δὲ ὑμᾶς ἀδελφοί νουθετεῖτε τοὺς ἀτάκτους παραμυθεῖσθε τοὺς ὀλιγοψύχους ἀντέχεσθε τῶν ἀσθενῶν ἐν ὑμῖν μακροθυμεῖτε πρὸς πάντας ὁρᾶτε μή τις κακὸν ἀντὶ κακοῦ τινι ἀποδῷ ἀποδοῖ ἀλλὰ πάντοτε τὸ ἀγαθὸν διώκετε καὶ εἰς ἀλλήλους καὶ εἰς πάντας πάντοτε χαίρετε ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε ἐν παντὶ εὐχαριστεῖτε τοῦτο γὰρ εστιν θέλημα τοῦ Θεοῦ εἰς ὑμᾶς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ εἰς ὑμᾶς τὸ Πνεῦμα μὴ σβέννυτε προφητείας μὴ ἐξουθενεῖτε πάντα δὲ δοκιμάζετε τὸ καλὸν κατέχετε ἀπὸ παντὸς εἴδους πονηροῦ ἀπέχεσθε ἀπέχεσθαι αὐτὸς δὲ Θεὸς τῆς εἰρήνης ἁγιάσαι ὑμᾶς ὁλοτελεῖς καὶ ὁλόκληρον ὑμῶν τὸ πνεῦμα καὶ ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα ἀμέμπτως ἐν τῇ παρουσίᾳ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ τηρηθείη πιστὸς καλῶν ἡμᾶς ὑμᾶς ὃς καὶ ποιήσει ἀδελφοί προσεύχεσθε καὶ περὶ ἡμῶν ἀσπάσασθε τοὺς ἀδελφοὺς πάντας ἐν φιλήματι ἁγίῳ ἐνορκίζω ὀρκίζω ὑμᾶς τὸν Κύριον ἀναγνωσθῆναι τὴν ἐπιστολὴν πᾶσιν τοῖς ἁγίοις ἀδελφοῖς τοῖς ἁγίοις χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μεθʼ ὑμῶν ἀμήν Παῦλος καὶ Σιλουανὸς καὶ Τιμόθεος τῇ ἐκκλησίᾳ Θεσσαλονικέων ἐν Θεῷ καὶ Πατρὶ ἡμῶν καὶ Κυρίῳ Ἰησοῦ Χριστῷ χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ Πατρὸς ἡμῶν καὶ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ εὐχαριστεῖν ὀφείλομεν τῷ Θεῷ πάντοτε περὶ ὑμῶν ἀδελφοί καθὼς ἄξιόν ἐστιν ὅτι ὑπεραυξάνει πίστις ὑμῶν καὶ πλεονάζει ἀγάπη ἑνὸς ἑκάστου πάντων ὑμῶν εἰς ἀλλήλους ὥστε ἡμᾶς αὐτοὺς ἡμᾶς ἐν ὑμῖν ἐγκαυχᾶσθαι καυχᾶσθαι ἐν ταῖς ἐκκλησίαις τοῦ Θεοῦ ὑπὲρ τῆς ὑπομονῆς ὑμῶν καὶ πίστεως ἐν πᾶσιν τοῖς διωγμοῖς ὑμῶν καὶ ταῖς θλίψεσιν αἷς ἐνέχεσθε ἀνέχεσθε ἔνδειγμα τῆς δικαίας κρίσεως τοῦ Θεοῦ εἰς τὸ καταξιωθῆναι ὑμᾶς τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ ὑπὲρ ἧς καὶ πάσχετε εἴπερ δίκαιον παρὰ τῷ Θεῷ ἀνταποδοῦναι τοῖς θλίβουσιν ὑμᾶς θλῖψιν καὶ ὑμῖν τοῖς θλιβομένοις ἄνεσιν μεθʼ ὑμῶν ἡμῶν ἐν τῇ ἀποκαλύψει τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ἀπʼ οὐρανοῦ μετʼ ἀγγέλων δυνάμεως αὐτοῦ ἐν πυρὶ φλογός φλογὶ πυρός διδόντος ἐκδίκησιν τοῖς μὴ εἰδόσι Θεὸν καὶ τοῖς μὴ ὑπακούουσιν τῷ εὐαγγελίῳ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ οἵτινες δίκην τίσουσιν ὀλέθριον ὄλεθρον αἰώνιον ἀπὸ προσώπου τοῦ Κυρίου καὶ ἀπὸ τῆς δόξης τῆς ἰσχύος αὐτοῦ ὅταν ἔλθῃ ἐνδοξασθῆναι ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ καὶ θαυμασθῆναι ἐν πᾶσιν τοῖς πιστεύσασιν πιστεύουσιν ὅτι ἐπιστεύθη τὸ μαρτύριον ἡμῶν ἐφʼ ὑμᾶς ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ εἰς καὶ προσευχόμεθα πάντοτε περὶ ὑμῶν ἵνα ὑμᾶς ἀξιώσῃ τῆς κλήσεως Θεὸς ἡμῶν καὶ πληρώσῃ πληρώσει πᾶσαν εὐδοκίαν ἀγαθωσύνης καὶ ἔργον πίστεως ἐν δυνάμει ὅπως ἐνδοξασθῇ τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐν ὑμῖν καὶ ἡμεῖς ὑμεῖς ἐν αὐτῷ κατὰ τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ ἡμῶν καὶ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐρωτῶμεν δὲ ὑμᾶς ἀδελφοί ὑπὲρ τῆς παρουσίας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡμῶν ἐπισυναγωγῆς ἐπʼ αὐτόν εἰς τὸ μὴ ταχέως σαλευθῆναι ὑμᾶς ἀπὸ τοῦ νοὸς μηδὲ μήτε θροεῖσθαι θροεῖσθε μήτε διὰ πνεύματος μήτε διὰ λόγου μήτε διʼ ἐπιστολῆς ὡς διʼ ἡμῶν ὡς ὅτι ἐνέστηκεν ἡμέρα τοῦ Κυρίου Χριστοῦ μή τις ὑμᾶς ἐξαπατήσῃ κατὰ μηδένα τρόπον ὅτι ἐὰν μὴ ἔλθῃ ἀποστασία πρῶτον καὶ ἀποκαλυφθῇ ἄνθρωπος τῆς ἀνομίας ἁμαρτίας υἱὸς τῆς ἀπωλείας ἀντικείμενος καὶ ὑπεραιρόμενος ὑπεράμενος ἐπὶ πάντα λεγόμενον θεὸν σέβασμα ὥστε αὐτὸν εἰς τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ ὡς Θεὸν καθίσαι ἀποδεικνύντα ἑαυτὸν ὅτι ἔστιν Θεός οὐ μνημονεύετε μνημονεύεται ὅτι ἔτι ὢν πρὸς ὑμᾶς ταῦτα ἔλεγον ὑμῖν καὶ νῦν τὸ κατέχον οἴδατε εἰς τὸ ἀποκαλυφθῆναι αὐτὸν ἐν τῷ αὐτοῦ ἑαυτοῦ καιρῷ τὸ γὰρ μυστήριον ἤδη γάρ ἐνεργεῖται τῆς ἀνομίας μόνον κατέχων ἄρτι ἕως ἐκ μέσου γένηται καὶ τότε ἀποκαλυφθήσεται ἄνομος ὃν Κύριος Ἰησοῦς ἀνελεῖ ἀναλώσει ἀναλοῖ τῷ πνεύματι τοῦ στόματος αὐτοῦ καὶ καταργήσει τῇ ἐπιφανείᾳ τῆς παρουσίας αὐτοῦ οὗ ἐστιν παρουσία κατʼ ἐνέργειαν τοῦ Σατανᾶ ἐν πάσῃ δυνάμει καὶ σημείοις καὶ τέρασιν ψεύδους καὶ ἐν πάσῃ ἀπάτῃ τῆς ἀδικίας ἐν τοῖς ἀπολλυμένοις ἀνθʼ ὧν τὴν ἀγάπην τῆς ἀληθείας οὐκ ἐδέξαντο εἰς τὸ σωθῆναι αὐτούς καὶ διὰ τοῦτο πέμψει πέμπει αὐτοῖς Θεὸς ἐνέργειαν πλάνης εἰς τὸ πιστεῦσαι αὐτοὺς τῷ ψεύδει ἵνα κριθῶσιν ἅπαντες πάντες οἱ μὴ πιστεύσαντες τῇ ἀληθείᾳ ἀλλὰ εὐδοκήσαντες ἐν τῇ ἀδικίᾳ ἡμεῖς δὲ ὀφείλομεν εὐχαριστεῖν τῷ Θεῷ πάντοτε περὶ ὑμῶν ἀδελφοὶ ἠγαπημένοι ὑπὸ τοῦ Κυρίου ὅτι εἵλατο εἵλετο ἡμᾶς ὑμᾶς Θεὸς ἀπαρχὴν ἀπʼ ἀρχῆς εἰς σωτηρίαν ἐν ἁγιασμῷ Πνεύματος καὶ πίστει ἀληθείας εἰς καὶ ἐκάλεσεν ἡμᾶς ὑμᾶς διὰ τοῦ εὐαγγελίου ὑμῶν ἡμῶν εἰς περιποίησιν δόξης τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἄρα οὖν ἀδελφοί στήκετε καὶ κρατεῖτε τὰς παραδόσεις ἃς ἐδιδάχθητε εἴτε διὰ λόγου εἴτε διʼ ἐπιστολῆς ἡμῶν αὐτὸς δὲ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς Ἰησοῦς καὶ Θεὸς καὶ Πατὴρ ἡμῶν ἀγαπήσας ἡμᾶς καὶ δοὺς παράκλησιν αἰωνίαν καὶ ἐλπίδα ἀγαθὴν ἐν χάριτι παρακαλέσαι ὑμῶν τὰς καρδίας ὑμῶν καὶ στηρίξαι ὑμᾶς ἐν παντὶ λόγῳ ἔργῳ καὶ λόγῳ ἔργῳ ἀγαθῷ τὸ λοιπὸν προσεύχεσθε ἀδελφοί περὶ ἡμῶν ἵνα λόγος τοῦ Κυρίου τρέχῃ καὶ δοξάζηται καθὼς καὶ πρὸς ὑμᾶς καὶ ἵνα ῥυσθῶμεν ἀπὸ τῶν ἀτόπων καὶ πονηρῶν ἀνθρώπων οὐ γὰρ πάντων πίστις πιστὸς δέ ἐστιν Θεός Κύριος εστιν ὃς καὶ στηρίξει στηρίσει ὑμᾶς καὶ φυλάξει ἀπὸ τοῦ πονηροῦ πεποίθαμεν δὲ ἐν Κυρίῳ ἐφʼ ὑμᾶς ὅτι παραγγέλλομεν ὑμῖν καὶ ἐποιήσατε καὶ ποιεῖτε καὶ ποιήσετε δὲ Κύριος κατευθύναι ὑμῶν τὰς καρδίας εἰς τὴν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ καὶ εἰς τὴν ὑπομονὴν τοῦ Χριστοῦ παραγγέλλομεν δὲ ὑμῖν ἀδελφοί ἐν ὀνόματι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ στέλλεσθαι ὑμᾶς ἀπὸ παντὸς ἀδελφοῦ ἀτάκτως περιπατοῦντος καὶ μὴ κατὰ τὴν παράδοσιν ἣν παρέλαβε παρέλαβον παρελάβετε παρελάβοσαν ἀφʼ παρʼ ἡμῶν αὐτοὶ γὰρ οἴδατε πῶς δεῖ μιμεῖσθαι ἡμᾶς ὅτι οὐκ ἠτακτήσαμεν ἐν ὑμῖν οὐδὲ δωρεὰν ἄρτον ἐφάγομεν παρά τινος ἀλλʼ ἐν κόπῳ καὶ μόχθῳ νυκτὸς νύκτα καὶ ἡμέρας ἡμέραν ἐργαζόμενοι πρὸς τὸ μὴ ἐπιβαρῆσαί τινα ὑμῶν οὐχ ὅτι οὐκ ἔχομεν ἐξουσίαν ἀλλʼ ἵνα ἑαυτοὺς τύπον δῶμεν ὑμῖν εἰς τὸ μιμεῖσθαι ἡμᾶς καὶ γὰρ ὅτε ἦμεν πρὸς ὑμᾶς τοῦτο παρηγγέλλομεν ὑμῖν ὅτι εἴ τις οὐ θέλει ἐργάζεσθαι μηδὲ ἐσθιέτω ἀκούομεν γάρ τινας περιπατοῦντας ἐν ὑμῖν ἀτάκτως μηδὲν ἐργαζομένους ἀλλὰ περιεργαζομένους τοῖς δὲ τοιούτοις παραγγέλλομεν καὶ παρακαλοῦμεν ἐν διὰ τοῦ Κυρίῳ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Ἰησοῦ Χριστῷ Χριστοῦ ἵνα μετὰ ἡσυχίας ἐργαζόμενοι τὸν ἑαυτῶν ἄρτον ἐσθίωσιν ὑμεῖς δέ ἀδελφοί μὴ ἐγκακήσητε ἐκκακήσητε καλοποιοῦντες εἰ δέ τις οὐχ ὑπακούει τῷ λόγῳ ὑμῶν ἡμῶν διὰ τῆς ἐπιστολῆς τοῦτον σημειοῦσθε καὶ μὴ συναναμίγνυσθαι συναναμίγνυσθε αὐτῷ ἵνα ἐντραπῇ καὶ μὴ ὡς ἐχθρὸν ἡγεῖσθε ἀλλὰ νουθετεῖτε ὡς ἀδελφόν αὐτὸς δὲ Κύριος τῆς εἰρήνης δῴη ὑμῖν τὴν εἰρήνην διὰ παντὸς ἐν παντὶ τόπῳ τρόπῳ Κύριος μετὰ πάντων ὑμῶν ἀσπασμὸς τῇ ἐμῇ χειρὶ Παύλου ἐστιν σημεῖον ἐν πάσῃ ἐπιστολῇ οὕτως γράφω χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μετὰ πάντων ὑμῶν ἀμήν Παῦλος ἀπόστολος Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ κατʼ ἐπαγγελίαν ἐπιταγὴν Θεοῦ Σωτῆρος ἡμῶν καὶ Κυρίου Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τῆς ἐλπίδος ἡμῶν Τιμοθέῳ γνησίῳ τέκνῳ ἐν πίστει χάρις ἔλεος εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ Πατρὸς ἡμῶν καὶ Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν καθὼς παρεκάλεσά σε προσμεῖναι ἐν Ἐφέσῳ πορευόμενος εἰς Μακεδονίαν ἵνα παραγγείλῃς τισὶν μὴ ἑτεροδιδασκαλεῖν μηδὲ προσέχειν μύθοις καὶ γενεαλογίαις ἀπεράντοις αἵτινες ἐκζητήσεις ζητήσεις παρέχουσι μᾶλλον οἰκονομίαν Θεοῦ τὴν ἐν πίστει τὸ δὲ τέλος τῆς παραγγελίας ἐστὶν ἀγάπη ἐκ καθαρᾶς καρδίας καὶ συνειδήσεως ἀγαθῆς καὶ πίστεως ἀνυποκρίτου ὧν τινες ἀστοχήσαντες ἐξετράπησαν εἰς ματαιολογίαν θέλοντες εἶναι νομοδιδάσκαλοι μὴ νοοῦντες μήτε λέγουσιν μήτε περὶ τίνων διαβεβαιοῦνται οἴδαμεν δὲ ὅτι καλὸς νόμος ἐάν τις αὐτῷ νομίμως χρῆται χρήσηται εἰδὼς τοῦτο ὅτι δικαίῳ νόμος οὐ κεῖται ἀνόμοις δὲ καὶ ἀνυποτάκτοις ἀσεβέσι καὶ ἁμαρτωλοῖς ἀνοσίοις καὶ βεβήλοις πατρολῴαις πατραλῴαις καὶ μητρολῴαις μητραλῴαις ἀνδροφόνοις πόρνοις ἀρσενοκοίταις ἀνδραποδισταῖς ψεύσταις ἐπιόρκοις καὶ εἴ τι ἕτερον τῇ ὑγιαινούσῃ διδασκαλίᾳ διδασκαλεῖται ἀντίκειται κατὰ τὸ εὐαγγέλιον τῆς δόξης τοῦ μακαρίου Θεοῦ ἐπιστεύθην ἐγώ καὶ χάριν ἔχω τῷ ἐνδυναμώσαντί ἐνδυναμοῦντί με Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν ὅτι πιστόν με ἡγήσατο θέμενος εἰς διακονίαν τὸ τὸν πρότερον ὄντα με βλάσφημον καὶ διώκτην καὶ ὑβριστήν ἀλλὰ ἠλεήθην ὅτι ἀγνοῶν ἐποίησα ἐν ἀπιστίᾳ ὑπερεπλεόνασεν δὲ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν μετὰ πίστεως καὶ ἀγάπης τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ πιστὸς λόγος καὶ πάσης ἀποδοχῆς ἄξιος ὅτι Χριστὸς Ἰησοῦς ἦλθεν εἰς τὸν κόσμον ἁμαρτωλοὺς σῶσαι ὧν πρῶτός εἰμι ἐγώ ἀλλὰ διὰ τοῦτο ἠλεήθην ἵνα ἐν ἐμοὶ πρώτῳ ἐνδείξηται Χριστὸς Ἰησοῦς Χριστὸς τὴν ἅπασαν πᾶσαν μακροθυμίαν πρὸς ὑποτύπωσιν τῶν μελλόντων ἀγαθῶν πιστεύειν ἐπʼ αὐτῷ εἰς ζωὴν αἰώνιον τῷ δὲ Βασιλεῖ τῶν αἰώνων ἀφθάρτῳ ἀοράτῳ μόνῳ σοφῷ Θεῷ τιμὴ καὶ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων ἀμήν ταύτην τὴν παραγγελίαν παρατίθεμαί σοι τέκνον Τιμόθεε κατὰ τὰς προαγούσας ἐπὶ σὲ προφητείας ἵνα στρατεύῃ στρατεύσῃ ἐν αὐταῖς τὴν καλὴν στρατείαν ἔχων πίστιν καὶ ἀγαθὴν συνείδησιν ἥν τινες ἀπωσάμενοι περὶ τὴν πίστιν ἐναυάγησαν ὧν ἐστιν Ὑμέναιος καὶ Ἀλέξανδρος οὓς παρέδωκα τῷ Σατανᾷ ἵνα παιδευθῶσι μὴ βλασφημεῖν παρακαλῶ οὖν πρῶτον πάντων ποιεῖσθαι δεήσεις προσευχάς ἐντεύξεις εὐχαριστίας ὑπὲρ πάντων ἀνθρώπων ὑπὲρ βασιλέων καὶ πάντων τῶν ἐν ὑπεροχῇ ὄντων ἵνα ἤρεμον καὶ ἡσύχιον βίον διάγωμεν ἐν πάσῃ εὐσεβείᾳ καὶ σεμνότητι τοῦτο γὰρ καλὸν καὶ ἀπόδεκτον ἐνώπιον τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Θεοῦ ὃς πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν εἷς γὰρ Θεός εἷς καὶ μεσίτης Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων ἄνθρωπος Χριστὸς Ἰησοῦς δοὺς ἑαυτὸν ἀντίλυτρον ὑπὲρ πάντων καὶ τὸ μαρτύριον καιροῖς ἰδίοις εἰς ἐπιστεύθην ἐτέθην ἐγὼ κῆρυξ καὶ ἀπόστολος ἀλήθειαν λέγω ἐν Χριστῷ οὐ ψεύδομαι διδάσκαλος ἐθνῶν ἐν πνεύματι γνώσει πίστει καὶ ἀληθείᾳ βούλομαι οὖν προσεύχεσθαι τοὺς ἄνδρας ἐν παντὶ τόπῳ ἐπαίροντας ὁσίους χεῖρας χωρὶς ὀργῆς καὶ διαλογισμοῦ διαλογισμῶν ὡσαύτως καὶ τὰς γυναῖκας ἐν καταστολῇ κοσμίῳ μετὰ αἰδοῦς καὶ σωφροσύνης κοσμεῖν ἑαυτάς μὴ ἐν καταπλέγμασιν πλέγμασιν καὶ χρυσίῳ χρυσῷ μαργαρίταις ἱματισμῷ πολυτελεῖ ἀλλʼ πρέπει γυναιξὶν ἐπαγγελλομέναις θεοσέβειαν διʼ ἔργων ἀγαθῶν γυνὴ ἐν ἡσυχίᾳ μανθανέτω ἐν πάσῃ ὑποταγῇ διδάσκειν γυναικὶ δὲ γυναικὶ διδάσκειν οὐκ ἐπιτρέπω οὐδὲ αὐθεντεῖν ἀνδρός ἀλλʼ εἶναι ἐν ἡσυχίᾳ Ἀδὰμ γὰρ πρῶτος ἐπλάσθη εἶτα Εὕα καὶ Ἀδὰμ οὐκ ἠπατήθη δὲ γυνὴ ἐξαπατηθεῖσα ἀπατηθεῖσα ἐν παραβάσει γέγονεν σωθήσεται δὲ διὰ τῆς τεκνογονίας ἐὰν μείνωσιν ἐν πίστει καὶ ἀγάπῃ καὶ ἁγιασμῷ μετὰ σωφροσύνης πιστὸς λόγος εἴ τις ἐπισκοπῆς ὀρέγεται καλοῦ ἔργου ἐπιθυμεῖ διʼ δεῖ οὖν τὸν ἐπίσκοπον ἀνεπίλημπτον εἶναι μιᾶς γυναικὸς ἄνδρα νηφάλιον νηφάλεον σώφρονα κόσμιον φιλόξενον διδακτικόν μὴ πάροινον μὴ πλήκτην μὴ αἰσχροκερδῆ ἀλλὰ ἐπιεικῆ ἄμαχον ἀφιλάργυρον τοῦ ἰδίου οἴκου καλῶς προϊστάμενον προϊστανόμενον τέκνα ἔχοντα ἐν ὑποταγῇ μετὰ πάσης σεμνότητος εἰ δέ τις τοῦ ἰδίου οἴκου προστῆναι οὐκ οἶδεν πῶς ἐκκλησίας Θεοῦ ἐπιμελήσεται μὴ νεόφυτον ἵνα μὴ τυφωθεὶς εἰς κρίμα ἐμπέσῃ τοῦ διαβόλου δεῖ δὲ αὐτὸν καὶ μαρτυρίαν καλὴν ἔχειν ἀπὸ τῶν ἔξωθεν ἵνα μὴ εἰς ὀνειδισμὸν ἐμπέσῃ καὶ παγίδα τοῦ διαβόλου διακόνους ὡσαύτως σεμνούς μὴ διλόγους μὴ οἴνῳ πολλῷ προσέχοντας μὴ αἰσχροκερδεῖς ἔχοντας τὸ μυστήριον τῆς πίστεως καὶ ἐν καθαρᾷ καθαρᾶς συνειδήσει συνειδήσεως καὶ οὗτοι δὲ δοκιμαζέσθωσαν πρῶτον εἶτα διακονείτωσαν ἀνέγκλητοι ὄντες γυναῖκας ὡσαύτως σεμνάς σεμνούς μὴ διαβόλους νηφαλίους νηφαλέους πιστὰς ἐν πᾶσιν διάκονοι ἔστωσαν μιᾶς γυναικὸς ἄνδρες τέκνων καλῶς προϊστάμενοι καὶ τῶν ἰδίων οἴκων οἱ γὰρ καλῶς διακονήσαντες βαθμὸν ἑαυτοῖς καλὸν περιποιοῦνται καὶ πολλὴν παρρησίαν ἐν πίστει τῇ τὴν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ταῦτά σοι γράφω ἐλπίζων ἐλθεῖν πρὸς σὲ ἐν τάχει τάχιον ἐὰν δὲ βραδύνω ἵνα εἰδῇς πῶς δεῖ ἐν οἴκῳ Θεοῦ ἀναστρέφεσθαι ἥτις εἱ τις ἐστὶν ἐκκλησία Θεοῦ ζῶντος στῦλος καὶ ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας καὶ ὁμολογουμένως μέγα ἐστὶν τὸ τῆς εὐσεβείας μυστήριον ὃς Θεὸς ἐφανερώθη ἐν σαρκί ἐδικαιώθη ἐν Πνεύματι ὤφθη ἀγγέλοις ἐκηρύχθη ἐν ἔθνεσιν ἐπιστεύθη ἐν κόσμῳ ἀνελήμφθη ἐν δόξῃ τὸ δὲ Πνεῦμα ῥητῶς λέγει ὅτι ἐν ὑστέροις καιροῖς ἀποστήσονταί τινες τῆς πίστεως προσέχοντες πνεύμασι πλάνοις καὶ διδασκαλίαις διδασκαλίας δαιμονίων ἐν ὑποκρίσει ψευδολόγων κεκαυστηριασμένων κεκαυτηριασμένων τὴν ἰδίαν συνείδησιν κωλυόντων γαμεῖν ἀπέχεσθαι βρωμάτων Θεὸς ἔκτισεν εἰς μετάλημψιν μετὰ εὐχαριστίας τοῖς πιστοῖς καὶ ἐπεγνωκόσι τὴν ἀλήθειαν ὅτι πᾶν κτίσμα Θεοῦ καλόν καὶ οὐδὲν ἀπόβλητον μετὰ εὐχαριστίας λαμβανόμενον ἁγιάζεται γὰρ διὰ λόγου Θεοῦ καὶ ἐντεύξεως ταῦτα ὑποτιθέμενος τοῖς ἀδελφοῖς καλὸς ἔσῃ διάκονος Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐντρεφόμενος τοῖς λόγοις τῆς πίστεως καὶ τῆς καλῆς διδασκαλίας ἧς παρηκολούθηκας παρηκολούθησας τοὺς δὲ βεβήλους καὶ γραώδεις θυμούς μύθους παραιτοῦ γύμναζε δὲ σεαυτὸν πρὸς εὐσέβειαν γὰρ σωματικὴ γυμνασία πρὸς ὀλίγον ἐστὶν ὠφέλιμος ὠφελίμου δὲ εὐσέβεια πρὸς πάντα ὠφέλιμός ἐστιν ἐπαγγελίαν ἔχουσα ζωῆς τῆς νῦν καὶ τῆς μελλούσης πιστὸς λόγος καὶ πάσης ἀποδοχῆς ἄξιος εἰς τοῦτο γὰρ καὶ κοπιῶμεν καὶ ἀγωνιζόμεθα ὀνειδιζόμεθα ὅτι ἠλπίκαμεν ἐπὶ Θεῷ ζῶντι ὅς ἐστιν Σωτὴρ πάντων ἀνθρώπων μάλιστα πιστῶν παράγγελλε ταῦτα καὶ δίδασκε μηδείς σου τῆς νεότητος καταφρονείτω ἀλλὰ τύπος γίνου τῶν πιστῶν ἐν λόγῳ ἐν ἀναστροφῇ ἐν ἀγάπῃ ἐν πνεύματι ἐν πίστει ἐν ἁγνείᾳ ἕως ἔρχομαι πρόσεχε τῇ ἀναγνώσει τῇ παρακλήσει τῇ διδασκαλίᾳ μὴ ἀμέλει τοῦ ἐν σοὶ χαρίσματος ἐδόθη σοι διὰ προφητείας μετὰ ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν τοῦ πρεσβυτέρου πρεσβυτερίου ταῦτα μελέτα ἐν τούτοις ἴσθι ἵνα σου προκοπὴ φανερὰ ἐν πᾶσιν ἔπεχε σεαυτῷ καὶ τῇ διδασκαλίᾳ ἐπίμενε αὐτοῖς τοῦτο γὰρ ποιῶν καὶ σεαυτὸν σώσεις καὶ τοὺς ἀκούοντάς σου πρεσβυτέρῳ μὴ ἐπιπλήξῃς ἀλλὰ παρακάλει ὡς πατέρα νεωτέρους ὡς ἀδελφούς πρεσβυτέρας ὡς μητέρας νεωτέρας ὡς ἀδελφὰς ἐν πάσῃ ἁγνείᾳ χήρας τίμα τὰς ὄντως χήρας εἰ δέ τις χήρα τέκνα ἔκγονα ἔχει μανθανέτωσαν πρῶτον τὸν ἴδιον οἶκον εὐσεβεῖν καὶ ἀμοιβὰς ἀποδιδόναι τοῖς προγόνοις τοῦτο γάρ ἐστιν καλὸν καὶ ἀπόδεκτον ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ δὲ ὄντως χήρα καὶ μεμονωμένη ἤλπικεν ἐπὶ τὸν Θεὸν Κύριον καὶ προσμένει ταῖς δεήσεσιν καὶ ταῖς προσευχαῖς νυκτὸς καὶ ἡμέρας ἡμέραις δὲ σπαταλῶσα ζῶσα τέθνηκεν καὶ ταῦτα παράγγελλε ἵνα ἀνεπίλημπτοι ὦσιν εἰ δέ τις τῶν ἰδίων καὶ μάλιστα τῶν οἰκείων οὐ προνοεῖ προνοεῖται τὴν πίστιν ἤρνηται καὶ ἔστιν ἀπίστου χείρων χήρα καταλεγέσθω μὴ ἔλαττον ἐτῶν ἑξήκοντα γεγονυῖα ἑνὸς ἀνδρὸς γυνή ἐν ἔργοις καλοῖς μαρτυρουμένη εἰ ἐτεκνοτρόφησεν εἰ ἐξενοδόχησεν εἰ ἁγίων πόδας ἔνιψεν εἰ θλιβομένοις ἐπήρκεσεν εἰ παντὶ ἔργῳ ἀγαθῷ ἐπηκολούθησεν νεωτέρας δὲ χήρας παραιτοῦ ὅταν γὰρ καταστρηνιάσωσιν καταστρηνιάσουσιν τοῦ Χριστοῦ γαμεῖν θέλουσιν ἔχουσαι κρίμα ὅτι τὴν πρώτην πίστιν ἠθέτησαν ἅμα δὲ καὶ ἀργαὶ μανθάνουσιν περιερχόμεναι ἐρχόμεναι τὰς οἰκίας οὐ μόνον δὲ ἀργαὶ ἀλλὰ καὶ φλύαροι καὶ περίεργοι λαλοῦσαι τὰ μὴ δέοντα βούλομαι οὖν νεωτέρας γαμεῖν τεκνογονεῖν οἰκοδεσποτεῖν μηδεμίαν ἀφορμὴν διδόναι τῷ ἀντικειμένῳ λοιδορίας χάριν ἤδη γάρ τινες ἐξετράπησαν τινες ὀπίσω τοῦ Σατανᾶ εἴ τις πιστὸς πιστὴ ἔχει χήρας ἐπαρκείτω ἐπαρκείσθω αὐταῖς καὶ μὴ βαρείσθω ἐκκλησία ἵνα ταῖς ὄντως χήραις ἐπαρκέσῃ οἱ καλῶς προεστῶτες πρεσβύτεροι διπλῆς τιμῆς ἀξιούσθωσαν μάλιστα οἱ κοπιῶντες ἐν λόγῳ καὶ διδασκαλίᾳ λέγει γὰρ Γραφή βοῦν ἀλοῶντα οὐ φιμώσεις βοῦν ἀλοῶντα καί ἄξιος ἐργάτης τοῦ τῆς μισθοῦ τροφῆς αὐτοῦ κατὰ πρεσβυτέρου κατηγορίαν μὴ παραδέχου ἐκτὸς εἰ μὴ ἐπὶ δύο τριῶν μαρτύρων τοὺς δὲ ἁμαρτάνοντας ἐνώπιον πάντων ἔλεγχε ἵνα καὶ οἱ λοιποὶ φόβον ἔχωσιν διαμαρτύρομαι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ Κυρίου Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν ἐκλεκτῶν ἀγγέλων ἵνα ταῦτα φυλάξῃς χωρὶς προκρίματος μηδὲν ποιῶν κατὰ πρόσκλισιν χεῖρας ταχέως μηδενὶ ἐπιτίθει μηδὲ κοινώνει ἁμαρτίαις ἀλλοτρίαις σεαυτὸν ἁγνὸν τήρει μηκέτι ὑδροπότει ἀλλὰ οἴνῳ ὀλίγῳ χρῶ διὰ τὸν τὸ στόμαχον σου καὶ τὰς πυκνάς σου ἀσθενείας τινῶν ἀνθρώπων αἱ ἁμαρτίαι πρόδηλοί εἰσιν προάγουσαι εἰς κρίσιν τισὶν δὲ καὶ ἐπακολουθοῦσιν ὡσαύτως δὲ καὶ τὰ καλὰ ἔργα τὰ καλὰ πρόδηλα ἐστιν καὶ τὰ ἄλλως ἔχοντα κρυβῆναι οὐ δύνανται δύναται ὅσοι εἰσὶν ὑπὸ ζυγὸν δοῦλοι πάσης τοὺς ἰδίους δεσπότας πάσης τιμῆς ἀξίους ἡγείσθωσαν ἵνα μὴ τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ καὶ διδασκαλία βλασφημῆται οἱ δὲ πιστοὺς ἔχοντες ἔχοντας δεσπότας μὴ καταφρονείτωσαν ὅτι ἀδελφοί εἰσιν ἀλλὰ μᾶλλον δουλευέτωσαν ὅτι πιστοί εἰσιν καὶ ἀγαπητοὶ οἱ τῆς εὐεργεσίας ἀντιλαμβανόμενοι ταῦτα δίδασκε καὶ παρακάλει εἴ τις ἑτεροδιδασκαλεῖ καὶ μὴ προσέχετε προσέρχεται ὑγιαίνουσι λόγοις τοῖς τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τῇ κατʼ εὐσέβειαν διδασκαλίᾳ τετύφωται μηδὲν ἐπιστάμενος ἀλλὰ νοσῶν περὶ ζητήσεις καὶ λογομαχίας ἐξ ὧν γίνεται φθόνος ἔρις βλασφημίαι ὑπόνοιαι πονηραί διαπαρατριβαὶ παραδιατριβαὶ διεφθαρμένων ἀνθρώπων τὸν νοῦν καὶ ἀπεστερημένων τῆς ἀληθείας νομιζόντων πορισμὸν εἶναι τὴν εὐσέβειαν ἀφίστασο ἀπὸ τῶν τοιούτων ἔστιν δὲ πορισμὸς μέγας εὐσέβεια μετὰ αὐταρκείας οὐδὲν γὰρ εἰσηνέγκαμεν εἰς τὸν κόσμον δῆλον ὅτι οὐδὲ ἐξενεγκεῖν τι δυνάμεθα ἔχοντες δὲ διατροφὰς καὶ σκεπάσματα τούτοις ἀρκεσθησόμεθα οἱ δὲ βουλόμενοι πλουτεῖν ἐμπίπτουσιν εἰς πειρασμὸν καὶ παγίδα καὶ ἐπιθυμίας πολλὰς ἀνοήτους καὶ βλαβεράς αἵτινες βυθίζουσι τοὺς ἀνθρώπους εἰς ὄλεθρον καὶ ἀπώλειαν ῥίζα γὰρ πάντων τῶν κακῶν ἐστιν φιλαργυρία ἧς τινες ὀρεγόμενοι ἀπεπλανήθησαν ἀπὸ τῆς πίστεως καὶ ἑαυτοὺς περιέπειραν ὀδύναις ποικίλαις πολλαῖς σὺ δέ ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ ταῦτα φεῦγε δίωκε δὲ δικαιοσύνην εὐσέβειαν πίστιν ἀγάπην ὑπομονήν πραϋπαθίαν πρᾳότητα ἀγωνίζου τὸν καλὸν ἀγῶνα τῆς πίστεως ἐπιλαβοῦ τῆς αἰωνίου ζωῆς εἰς ἣν καὶ ἐκλήθης καὶ ὡμολόγησας τὴν καλὴν ὁμολογίαν ἐνώπιον πολλῶν μαρτύρων παραγγέλλω σοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ τοῦ ζωογονοῦντος ζῳοποιοῦντος τὰ πάντα καὶ Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ μαρτυρήσαντος ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου τὴν καλὴν ὁμολογίαν τηρῆσαί σε τὴν ἐντολὴν ἄσπιλον ἀνεπίλημπτον μέχρι τῆς ἐπιφανείας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἣν καιροῖς ἰδίοις δείξει μακάριος καὶ μόνος Δυνάστης Βασιλεὺς τῶν βασιλευόντων καὶ Κύριος τῶν κυριευόντων μόνος ἔχων ἀθανασίαν φῶς οἰκῶν ἀπρόσιτον ὃν εἶδεν ἀνθρώπων οὐδεὶς ἀνθρώπων οὐδὲ ἰδεῖν δύναται τιμὴ καὶ τὸ κράτος αἰώνιον ἀμήν τοῖς πλουσίοις ἐν τῷ νῦν καιρῷ αἰῶνι παράγγελλε μὴ ὑψηλοφρονεῖν ὑψηλαφρονεῖν μηδὲ ἠλπικέναι ἐπὶ πλούτου ἀδηλότητι ἀλλʼ ἐπὶ ἐν τῷ Θεῷ τῷ ζῶντι τῷ παρέχοντι ἡμῖν πλουσίως τὰ πάντα πάντα πλουσίως εἰς ἀπόλαυσιν ἀγαθοεργεῖν πλουτεῖν ἐν ἔργοις καλοῖς εὐμεταδότους εἶναι κοινωνικούς ἀποθησαυρίζοντας ἑαυτοῖς θεμέλιον καλὸν εἰς τὸ μέλλον ἵνα ἐπιλάβωνται τῆς ὄντως αἰωνίου ζωῆς Τιμόθεε τὴν παρακαταθήκην παραθήκην φύλαξον ἐκτρεπόμενος τὰς βεβήλους κενοφωνίας καὶ ἀντιθέσεις τῆς ψευδωνύμου γνώσεως ἥν τινες ἐπαγγελλόμενοι περὶ τὴν πίστιν ἠστόχησαν χάρις μεθʼ σοῦ ὑμῶν ἀμήν Παῦλος ἀπόστολος Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ διὰ θελήματος Θεοῦ κατʼ ἐπαγγελίαν ἐπαγγελίας ζωῆς τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ Τιμοθέῳ ἀγαπητῷ τέκνῳ χάρις ἔλεος εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ Πατρὸς καὶ Κυρίου Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν χάριν ἔχω τῷ Θεῷ λατρεύω λατρεύων ἀπὸ προγόνων ἐν καθαρᾷ συνειδήσει ὡς ἀδιάλειπτον ἔχω τὴν περὶ σοῦ μνείαν ἐν ταῖς δεήσεσίν μου νυκτὸς καὶ ἡμέρας ἐπιποθῶν σε ἰδεῖν μεμνημένος σου τῶν δακρύων ἵνα χαρᾶς πληρωθῶ ὑπόμνησιν λαβὼν λαμβάνων τῆς ἐν σοὶ ἀνυποκρίτου πίστεως ἥτις ἐνῴκησεν πρῶτον ἐν τῇ μάμμῃ σου Λωΐδι καὶ τῇ μητρί σου Εὐνίκῃ πέπεισμαι δὲ ὅτι καὶ ἐν σοί διʼ ἣν αἰτίαν ἀναμιμνῄσκω σε ἀναζωπυρεῖν τὸ θέλημά χάρισμα τοῦ Θεοῦ Χριστοῦ ἐστιν ἐν σοὶ διὰ τῆς ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν μου οὐ γὰρ ἔδωκεν ἡμῖν Θεὸς πνεῦμα δειλίας ἀλλὰ δυνάμεως καὶ ἀγάπης καὶ σωφρονισμοῦ μὴ οὖν ἐπαισχυνθῇς τὸ μαρτύριον τοῦ Κυρίου ἡμῶν μηδὲ ἐμὲ τὸν δέσμιον αὐτοῦ ἀλλὰ συγκακοπάθησον τῷ εὐαγγελίῳ κατὰ δύναμιν Θεοῦ τοῦ σώσαντος ἡμᾶς καὶ καλέσαντος κλήσει ἁγίᾳ οὐ κατὰ τὰ ἔργα ἡμῶν ἀλλὰ κατὰ ἰδίαν πρόθεσιν καὶ χάριν τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ πρὸ χρόνων αἰωνίων αἰωνίαν φανερωθεῖσαν δὲ νῦν διὰ τῆς ἐπιφανείας τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καταργήσαντος μὲν τὸν θάνατον φωτίσαντος δὲ ζωὴν καὶ ἀφθαρσίαν διὰ τοῦ εὐαγγελίου εἰς ἐτέθην ἐγὼ κηρύξαι κῆρυξ καὶ ἀπόστολος καὶ διδάσκαλος ἐθνῶν διʼ ἣν αἰτίαν καὶ ταῦτα πάσχω ἀλλʼ οὐκ ἐπαισχύνομαι οἶδα γὰρ πεπίστευκα καὶ πέπεισμαι ὅτι δυνατός ἐστιν τὴν παραθήκην μου φυλάξαι εἰς ἐκείνην τὴν ἡμέραν ὑποτύπωσιν ἔχε ὑγιαινόντων λόγων ὧν παρʼ ἐμοῦ ἤκουσας ἐν πίστει καὶ ἀγάπῃ τῇ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τὴν καλὴν παρακαταθήκην παραθήκην φύλαξον διὰ Πνεύματος Ἁγίου τοῦ ἐνοικοῦντος ἐν ἡμῖν οἶδας τοῦτο ταῦτα ὅτι ἀπεστράφησάν με πάντες οἱ ἐν τῇ Ἀσίᾳ ὧν ἐστιν Φύγελος καὶ Ἑρμογένης δῴη ἔλεος Κύριος τῷ Ὀνησιφόρου Ὀνησιφόρῳ οἴκῳ ὅτι πολλάκις με ἀνέψυξεν καὶ τὴν ἅλυσίν μου οὐκ ἐπαισχύνθη ἐπησχύνθη ἀλλὰ γενόμενος ἐν Ῥώμῃ σπουδαίως σπουδαιότερον σπουδαιοτέρως ἐνεζήτησέν ἐζήτησέν με καὶ εὗρεν δῴη αὐτῷ Κύριος εὑρεῖν ἔλεος παρὰ Κυρίου ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ καὶ ὅσα ἐν Ἐφέσῳ διηκόνησεν μοι βέλτιον σὺ γινώσκεις σὺ οὖν τέκνον μου ἐνδυναμοῦ ἐν τῇ χάριτι τῇ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ καὶ ἤκουσας παρʼ ἐμοῦ διὰ πολλῶν μαρτύρων ταῦτα παράθου πιστοῖς ἀνθρώποις οἵτινες ἱκανοὶ ἔσονται καὶ ἑτέρους διδάξαι σὺ οὖν κακοπάθησον συγκακοπάθησον ὡς καλὸς στρατιώτης Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ οὐδεὶς στρατευόμενος ἐμπλέκεται ταῖς τοῦ βίου πραγματείαις ἵνα τῷ στρατολογήσαντι ἀρέσῃ ἐὰν δὲ καὶ ἀθλῇ τις οὐ στεφανοῦται ἐὰν μὴ νομίμως ἀθλήσῃ τὸν κοπιῶντα γεωργὸν δεῖ πρότερον πρῶτον τῶν καρπῶν μεταλαμβάνειν νόει λέγω δῴη δώσει γάρ σοι Κύριος σύνεσιν ἐν πᾶσιν μνημόνευε Ἰησοῦν Χριστὸν ἐγηγερμένον ἐκ νεκρῶν ἐκ σπέρματος Δαυίδ κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου ἐν κακοπαθῶ μέχρι δεσμῶν ὡς κακοῦργος ἀλλὰ λόγος τοῦ Θεοῦ οὐ δέδεται διὰ τοῦτο πάντα ὑπομένω διὰ τοὺς ἐκλεκτούς ἵνα καὶ αὐτοὶ σωτηρίας τύχωσιν τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ μετὰ δόξης αἰωνίου πιστὸς λόγος εἰ γὰρ συναπεθάνομεν καὶ συζήσομεν εἰ ὑπομένομεν καὶ συμβασιλεύσομεν συμβασιλεύσωμεν εἰ ἀρνησόμεθα ἀρνούμεθα κἀκεῖνος ἀρνήσεται ἡμᾶς εἰ ἀπιστοῦμεν ἐκεῖνος πιστὸς μένει ἀρνήσασθαι γὰρ ἑαυτὸν οὐ δύναται ταῦτα ὑπομίμνῃσκε διαμαρτυρόμενος διαμαρτυρούμενος ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ Κυρίου μὴ λογομαχεῖν λογομαχεῖ ἐπʼ εἰς οὐδὲν χρήσιμον ἐπὶ καταστροφῇ τῶν ἀκουόντων σπούδασον σεαυτὸν δόκιμον παραστῆσαι τῷ Χριστῷ Θεῷ ἐργάτην ἀνεπαίσχυντον ὀρθοτομοῦντα τὸν λόγον τῆς ἀληθείας τὰς δὲ βεβήλους κενοφωνίας περιΐστασο ἐπὶ πλεῖον γὰρ προκόψουσιν ἀσεβείας καὶ λόγος αὐτῶν ὡς γάγγραινα νομὴν ἕξει ὧν ἐστιν Ὑμέναιος καὶ Φίλητος οἵτινες περὶ τὴν ἀλήθειαν ἠστόχησαν λέγοντες τὴν ἀνάστασιν ἤδη γεγονέναι καὶ ἀνατρέπουσιν τήν τινων πίστιν τὴν τινων μέντοι μέν τοῖς στερεὸς στερεοῖς θεμέλιος τοῦ Κυρίου Θεοῦ ἕστηκεν ἔχων τὴν σφραγῖδα ταύτην ἔγνω Κύριος πάντας τοὺς ὄντας αὐτοῦ καί ἀποστήτω ἀπὸ ἀδικίας πᾶς ὀνομάζων τὸ ὄνομα Κυρίου Χριστοῦ ἐν μεγάλῃ δὲ οἵᾳ οἰκίᾳ οὐκ ἔστιν μόνον σκεύη χρυσᾶ καὶ ἀργυρᾶ ἀλλὰ καὶ ξύλινα καὶ ὀστράκινα καὶ μὲν εἰς τιμὴν δὲ εἰς ἀτιμίαν ἐὰν οὖν τις ἐκκαθάρῃ ἑαυτὸν ἀπὸ τούτων ἔσται σκεῦος εἰς τιμήν ἡγιασμένον καὶ εὔχρηστον τῷ Δεσπότῃ εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἡτοιμασμένον τὰς δὲ νεωτερικὰς ἐπιθυμίας φεῦγε δίκαι δίωκε δὲ δικαιοσύνην πίστιν ἀγάπην εἰρήνην μετὰ πάντων τῶν ἀγαπώντων ἐπικαλουμένων τὸν Κύριον ἐκ καθαρᾶς καρδίας τὰς δὲ μωρὰς καὶ ἀπαιδεύτους ζητήσεις παραιτοῦ εἰδὼς ὅτι γεννῶσι μάχας δοῦλον δὲ Κυρίου οὐ δεῖ μάχεσθαι ἀλλὰ ἤπιον εἶναι πρὸς πάντας διδακτικόν ἀνεξίκακον ἐν πραΰτητι πρᾳότητι παιδεύοντα τοὺς ἀντιδιατιθεμένους ἀντιδιαθεμένους μήποτε δῷ δῴη αὐτοῖς Θεὸς μετάνοιαν εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν καὶ ἀνανήψωσιν ἀνανήψουσιν ἐκ τῆς τοῦ διαβόλου παγίδος ἐζωγρημένοι ὑπʼ αὐτοῦ εἰς τὸ ἐκείνου θέλημα τοῦτο δὲ γίνωσκε γινώσκετε ὅτι ἐν ἐσχάταις ἡμέραις ἐνστήσονται καιροὶ χαλεποί ἔσονται γὰρ οἱ ἄνθρωποι φίλαυτοι φιλάργυροι ἀλαζόνες ὑπερήφανοι βλάσφημοι γονεῦσιν ἀπειθεῖς ἀχριστόι ἀχάριστοι ἀνόσιοι ἄστοργοι ἄσπονδοι διάβολοι ἀκρατεῖς ἀνήμεροι φιλάγαθοι ἀφιλάγαθοι προδόται προπετεῖς τετυφωμένοι τε τύφω νοῖ φιλήδονοι μᾶλλον φιλόθεοι ἔχοντες μόρφωσιν εὐσεβείας τὴν δὲ δύναμιν αὐτῆς ἠρνημένοι καὶ τούτους ἀποτρέπου ἐκ τούτων γάρ εἰσιν ἕσιν οἱ ἐνδύνοντες εἰς τὰς οἰκίας καὶ αἰχμαλωτίζοντες αἰχμαλωτεύοντες τὰ γυναικάρια σεσωρευμένα ἁμαρτίαις ἁμαρτίας ἀγόμενα ἐπιθυμίαις καὶ ἡδοναῖς ποικίλαις πάντοτε μανθάνοντα καὶ μηδέποτε εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν δυνάμενα ὃν τρόπον δὲ Ἰωάννης Ἰάννης καὶ Ἰαμβρῆς ἀντέστησαν Μωϋσεῖ οὕτως καὶ οὗτοι ἀνθίστανται τῇ ἀληθείᾳ ἄνθρωποι κατεφθαρμένοι τὸν νοῦν ἀδόκιμοι περὶ τὴν πίστιν ἀλλʼ οὐ προκόψουσιν ἐπὶ πλεῖον γὰρ διανοίᾳ ἄνοια αὐτῶν ἔκδηλος ἔσται πᾶσιν ὡς καὶ ἐκείνων ἐγένετο σὺ δὲ παρηκολούθηκάς παρηκολούθησάς μου τῇ διδασκαλίᾳ τῇ ἀγωγῇ τῇ προθέσει τῇ πίστει τῇ μακροθυμίᾳ τῇ ἀγάπῃ τῇ ὑπομονῇ τοῖς διωγμοῖς τοῖς παθήμασιν οἷά μοι ἐγένετο ἐγένοντο ἐν Ἀντιοχείᾳ ἐν Ἰκονίῳ ἐν Λύστροις οἵους διωγμοὺς ὑπήνεγκα καὶ ἐκ πάντων με ἐρρύσατο Κύριος καὶ πάντες δὲ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν εὐσεβῶς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται πονηροὶ δὲ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον πλανῶντες καὶ πλανώμενοι σὺ δὲ μένε ἐν οἷς ἔμαθες καὶ ἐπιστώθης εἰδὼς παρὰ τίνος τίνων ἔμαθες καὶ ὅτι ἀπὸ βρέφους τὰ ἱερὰ γράμματα οἶδας τὰ δυνάμενά σε σοφίσαι εἰς σωτηρίαν διὰ πίστεως τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ πᾶσα Γραφὴ θεόπνευστος καὶ ὠφέλιμος πρὸς διδασκαλίαν πρὸς ἔλεγχον ἐλεγμόν πρὸς ἐπανόρθωσιν πρὸς παιδείαν τὴν ἐν δικαιοσύνῃ ἵνα ἄρτιος τοῦ Θεοῦ ἄνθρωπος πρὸς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἐξηρτισμένος διαμαρτύρομαι οὖν ἐγὼ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ Κυρίου Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ μέλλοντος κρίναι κρίνειν ζῶντας καὶ νεκρούς καὶ κατὰ τὴν ἐπιφάνειαν αὐτοῦ καὶ τὴν βασιλείαν αὐτοῦ κήρυξον τὸν λόγον ἐπίστηθι εὐκαίρως ἀκαίρως εὐκαίρως ἔλεγξον ἐπιτίμησον παρακάλεσον ἐπιτίμησον ἐν πάσῃ μακροθυμίᾳ καὶ διδαχῇ ἔσται γὰρ καιρὸς ὅτε τῆς ὑγιαινούσης διδασκαλίας οὐκ ἐνέξονται ἀνέξονται ἀλλὰ κατὰ τὰς ἐπιθυμίας τὰς ἰδίας ἐπιθυμίας ἑαυτοῖς ἐπισωρεύσουσιν διδασκάλους κνηθόμενοι τὴν ἀκοήν καὶ ἀπὸ μὲν τῆς ἀληθείας τὴν ἀκοὴν ἐπιστρέψουσιν ἀποστρέψουσιν ἐπὶ δὲ τοὺς μύθους ἐκτραπήσονται σὺ δὲ νῆφε ἐν πᾶσιν κακοπάθησον ὡς καλὸς στρατιώτης Χριστοῦ Ἰησοῦ ἔργον ποίησον εὐαγγελιστοῦ τὴν διακονίαν σου πληροφόρησον ἐγὼ γὰρ ἤδη σπένδομαι καὶ καιρὸς τῆς ἐμῆς ἀναλύσεώς μου ἐφέστηκεν τὸν ἀγῶνα τὸν καλὸν ἀγῶνα ἠγώνισμαι τὸν δρόμον τετέλεκα τὴν πίστιν τετήρηκα λοιπὸν ἀπόκειταί μοι τῆς δικαιοσύνης στέφανος ὃν ἀποδώσει μοι Κύριος ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ δίκαιος κριτής οὐ μόνον δὲ ἐμοὶ ἀλλὰ καὶ πᾶσιν τοῖς ἠγαπηκόσι τὴν ἐπιφάνειαν αὐτοῦ σπούδασον ἐλθεῖν πρός με ταχέως Δημᾶς γάρ με ἐγκατέλιπεν ἐγκατέλειπεν ἀγαπήσας τὸν νῦν αἰῶνα καὶ ἐπορεύθη εἰς Θεσσαλονίκην Κρήσκης εἰς Γαλλίαν Γαλατίαν Τίτος εἰς Δαλματίαν Λουκᾶς ἐστιν μόνος μετʼ ἐμοῦ Μᾶρκον ἀναλαβὼν ἄγε ἄγαγε μετὰ σεαυτοῦ ἔστιν γάρ μοι εὔχρηστος εἰς διακονίαν Τυχικὸν δὲ ἀπέστειλα εἰς Ἔφεσον τὸν φελόνην ὃν ἀπέλιπον ἐν Τρῳάδι παρὰ Κάρπῳ ἐρχόμενος φέρε καὶ τὰ βιβλία μάλιστα τὰς μεμβράνας Ἀλέξανδρος χαλκεὺς πολλά μοι κακὰ ἐνεδείξατο ἀποδῴη ἀποδώσει αὐτῷ Κύριος κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ ὃν καὶ σὺ φυλάσσου λίαν γὰρ ἀνθέστηκεν ἀντέστη τοῖς ἡμετέροις λόγοις ἐν τῇ πρώτῃ μου ἀπολογίᾳ οὐδείς μοι παρεγένετο συμπαρεγένετο ἀλλὰ πάντες με ἐγκατέλιπον μὴ αὐτοῖς λογισθείη δὲ Κύριός μοι παρέστη καὶ ἐνεδυνάμωσέν με ἵνα διʼ ἐμοῦ τὸ κήρυγμα πληροφορηθῇ καὶ ἀκούσῃ ἀκούσωσιν πάντα τὰ ἔθνη καὶ ἐρρύσθην ἐκ στόματος λέοντος καὶ ῥύσεταί με Κύριος ἀπὸ παντὸς ἔργου πονηροῦ καὶ σώσει εἰς τὴν βασιλείαν αὐτοῦ τὴν ἐπουράνιον αὐτῷ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων ἀμήν ἄσπασαι Πρίσκαν καὶ Ἀκύλαν καὶ τὸν Ὀνησιφόρου οἶκον Ἔραστος ἔμεινεν ἐν Κορίνθῳ Τρόφιμον δὲ ἀπέλιπον ἐν Μιλήτῳ ἀσθενοῦντα σπούδασον πρὸ χειμῶνος ἐλθεῖν ἀσπάζεταί σε Εὔβουλος καὶ Πούδης καὶ Λίνος καὶ Κλαυδία καὶ οἱ ἀδελφοὶ πάντες Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς μετὰ τοῦ πνεύματός σου χάρις μεθʼ ὑμῶν ἀμήν Παῦλος δοῦλος Θεοῦ ἀπόστολος δὲ Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ κατὰ πίστιν ἐκλεκτῶν Θεοῦ καὶ ἐπίγνωσιν ἀληθείας τῆς κατʼ εὐσέβειαν ἐπʼ ἐλπίδι ζωῆς αἰωνίου ἣν ἐπηγγείλατο ἀψευδὴς Θεὸς πρὸ χρόνων αἰωνίων ἐφανέρωσεν δὲ καιροῖς ἰδίοις τὸν λόγον αὐτοῦ ἐν κηρύγματι ἐπιστεύθην ἐγὼ κατʼ ἐπιταγὴν τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Θεοῦ Τίτῳ γνησίῳ τέκνῳ κατὰ κοινὴν πίστιν χάρις καὶ ἔλεος εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ Πατρὸς καὶ Κυρίου Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν τούτου χάριν ἀπέλιπόν κατέλιπόν σε ἐν Κρήτῃ ἵνα τὰ λείποντα ἐπιδιορθώσῃ ἐπιδιορθώσης καὶ καταστήσῃς κατὰ πόλιν πρεσβυτέρους ὡς ἐγώ σοι διεταξάμην εἴ τίς ἐστιν ἀνέγκλητος μιᾶς γυναικὸς ἀνήρ τέκνα ἔχων πιστά μὴ ἐν κατηγορίᾳ ἀσωτίας ἀνυπότακτα δεῖ γὰρ τὸν ἐπίσκοπον ἀνέγκλητον εἶναι ὡς Θεοῦ οἰκονόμον μὴ αὐθάδη μὴ ὀργίλον μὴ πάροινον μὴ πλήκτην μὴ αἰσχροκερδῆ ἀλλὰ φιλόξενον φιλάγαθον σώφρονα δίκαιον ὅσιον ἐγκρατῆ ἀντεχόμενον τοῦ κατὰ τὴν διδαχὴν πιστοῦ λόγου ἵνα δυνατὸς καὶ παρακαλεῖν τοὺς ἐν πάσῃ θλίψει τῇ διδασκαλίᾳ τῇ ὑγιαινούσῃ καὶ τοὺς ἀντιλέγοντας ἐλέγχειν εἰσὶν γὰρ πολλοὶ καὶ ἀνυπότακτοι ματαιολόγοι καὶ φρεναπάται μάλιστα δὲ οἱ ἐκ τῆς περιτομῆς οὓς δεῖ ἐπιστομίζειν οἵτινες ὅλους οἴκους ἀνατρέπουσιν διδάσκοντες μὴ δεῖ διʼ αἰσχροῦ κέρδους χάριν εἶπέν δὲ τις ἐξ αὐτῶν ἴδιος αὐτῶν προφήτης Κρῆτες ἀεὶ ψεῦσται κακὰ θηρία γαστέρες ἀργαί μαρτυρία αὕτη ἐστὶν ἀληθής διʼ ἣν αἰτίαν ἔλεγχε αὐτοὺς ἀποτόμως ἵνα ὑγιαίνωσιν ἐν τῇ πίστει μὴ προσέχοντες Ἰουδαϊκοῖς μύθοις καὶ ἐντολαῖς ἀνθρώπων ἀποστρεφομένων τὴν ἀλήθειαν πάντα μὲν καθαρὰ τοῖς καθαροῖς καθάριοις τοῖς δὲ μεμιαμμένοις μεμιασμένοις καὶ ἀπίστοις οὐδὲν καθαρόν ἀλλὰ μεμίανται αὐτῶν καὶ νοῦς καὶ συνείδησις Θεὸν ὁμολογοῦσιν εἰδέναι τοῖς δὲ ἔργοις ἀρνοῦνται βδελυκτοὶ ὄντες καὶ ἀπειθεῖς καὶ πρὸς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἀδόκιμοι σὺ δὲ λάλει πρέπει τῇ ὑγιαινούσῃ διδασκαλίᾳ πρεσβύτας νηφαλίους νηφαλέους εἶναι σεμνούς σώφρονας ὑγιαίνοντας τῇ πίστει τῇ ἀγάπῃ τῇ ὑπομονῇ πρεσβύτιδας ὡσαύτως ἐν καταστήματι ἱεροπρεπεῖς ἱεροπρέπει μὴ διαβόλους μηδὲ μὴ οἴνῳ πολλῷ δεδουλωμένας καλοδιδασκάλους ἵνα σωφρονίζωσι σωφρονίζουσιν τὰς νέας φιλάνδρους εἶναι φιλοτέκνους σώφρονας ἁγνάς οἰκουργούς οἰκουρούς ἀγαθάς ὑποτασσομένας ὑποτασσόμεναι τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν ἵνα μὴ λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ διδασκαλία βλασφημῆται τοὺς νεωτέρους ὡσαύτως παρακάλει σωφρονεῖν περὶ πάντα σεαυτὸν τύπον παρεχόμενος τύπον καλῶν ἔργων ἐν τῇ διδασκαλίᾳ ἀφθονίαν ἀφθορίαν ἀδιαφθορίαν ἁγνείαν σεμνότητα ἀφθαρσίαν λόγον ὑγιῆ ἀκατάγνωστον ἵνα ἐξ ἐναντίας ἐντραπῇ μηδὲν ἔχων ἔχω λέγειν περὶ ἡμῶν ὑμῶν λέγειν φαῦλον δούλους ἰδίοις δεσπόταις ἰδίοις ὑποτάσσεσθαι ἐν πᾶσιν εὐαρέστους εἶναι μὴ ἀντιλέγοντας μὴ νοσφιζομένους ἀλλὰ πίστιν πᾶσαν πίστιν ἐνδεικνυμένους ἀγαθήν ἵνα τὴν διδασκαλίαν τὴν τοῦ Σωτῆρος ὑμῶν ἡμῶν Θεοῦ κοσμῶσιν ἐν πᾶσιν ἐπεφάνη γὰρ χάρις τοῦ Θεοῦ σωτήριος Σωτῆρος πᾶσιν ἀνθρώποις None παιδεύουσα παιδεύσα ἡμᾶς ἵνα ἀρνησάμενοι τὴν ἀσέβειαν καὶ τὰς κοσμικὰς ἐπιθυμίας σωφρόνως καὶ δικαίως καὶ εὐσεβῶς ζήσωμεν ἐν τῷ νῦν αἰῶνι προσδεχόμενοι τὴν μακαρίαν ἐλπίδα καὶ ἐπιφάνειαν τῆς δόξης τοῦ μεγάλου Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὃς ἔδωκεν αὐτόν ἑαυτὸν ὑπὲρ ἡμῶν ἵνα λυτρώσηται ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἀνομίας καὶ καθαρίσῃ ἑαυτῷ λαὸν περιούσιον ζηλωτὴν καλῶν ἔργων ταῦτα δίδασκε λάλει καὶ παρακάλει καὶ ἔλεγχε μετὰ πάσης ἐπιταγῆς μηδείς σου περιφρονείτω ὑπομίμνῃσκε δὲ αὐτοὺς ἀρχαῖς καὶ ἐξουσίαις ὑποτάσσεσθαι πειθαρχεῖν καὶ πρὸς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἀγαθούς ἑτοίμους εἶναι μηδένα βλασφημεῖν ἀμάχους εἶναι ἐπιεικεῖς πᾶσαν ἐνδεικνυμένους ἐνδείκνυσθαι πραΰτητα πρᾳότητα σπουδὴν τὰ πρὸς πάντας ἀνθρώπους ἦμεν γάρ ποτε καὶ ἡμεῖς ἀνόητοι ἀπειθεῖς πλανώμενοι δουλεύοντες ἐν ἐπιθυμίαις καὶ ἡδοναῖς ποικίλαις ἐν κακίᾳ καὶ φθόνῳ διάγοντες στυγητοί μισοῦντες ἀλλήλους ὅτε δὲ χρηστότης καὶ φιλανθρωπία ἐπεφάνη τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Θεοῦ οὐκ ἐξ ἔργων τῶν ἐν δικαιοσύνῃ ὧν ἐποιήσαμεν ἡμεῖς ἀλλὰ κατὰ τὸ τὸν αὐτοῦ ἔλεος ἔλεον ἔσωσεν ἡμᾶς διὰ τοῦ λουτροῦ παλιγγενεσίας καὶ ἀνακαινώσεως Πνεύματος Ἁγίου οὗ ἐξέχεεν ἐφʼ ἡμᾶς πλουσίως διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν ἵνα δικαιωθέντες δικαιωθέντος τῇ ἐκείνου χάριτι κληρονόμοι γενώμεθα γενηθῶμεν κατʼ ἐλπίδα ζωῆς αἰωνίου πιστὸς λόγος καὶ περὶ τούτων βούλομαί σε διαβεβαιοῦσθαι ἵνα φροντίζωσιν καλῶν ἔργων προΐστασθαι οἱ πεπιστευκότες τῷ Θεῷ ταῦτά ἐστιν τὰ καλὰ καὶ ὠφέλιμα τοῖς ἀνθρώποις μωρὰς δὲ ζητήσεις καὶ γενεαλογίας καὶ ἔρεις ἔριν καὶ μάχας νομικὰς περιΐστασο εἰσὶν γὰρ ἀνωφελεῖς καὶ μάταιοι αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ εἰδὼς ὅτι ἐξέστραπται τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὢν αὐτοκατάκριτος ὅταν πέμψω Ἀρτεμᾶν πρὸς σὲ Τυχικόν σπούδασον ἐλθεῖν πρός με εἰς Νικόπολιν ἐκεῖ γὰρ κέκρικα παραχειμάσαι Ζηνᾶν τὸν νομικὸν καὶ Ἀπολλῶν Ἀπολλὼ σπουδαίως πρόπεμψον ἵνα μηδὲν αὐτοῖς λείπῃ μανθανέτωσαν δὲ καὶ οἱ ἡμέτεροι καλῶν ἔργων προΐστασθαι εἰς τὰς ἀναγκαίας χρείας ἵνα μὴ ὦσιν ἄκαρποι ἀσπάζονταί σε οἱ μετʼ ἐμοῦ πάντες ἄσπασαι ἀσπάσασθε τοὺς φιλοῦντας ἡμᾶς ἐν πίστει χάρις μετὰ πάντων ὑμῶν ἀμήν Παῦλος δέσμιος Χριστοῦ Ἰησοῦ καὶ Τιμόθεος ἀδελφὸς Φιλήμονι τῷ ἀγαπητῷ καὶ συνεργῷ ἡμῶν καὶ Ἀπφίᾳ τῇ ἀδελφῇ ἀγαπητῇ καὶ Ἀρχίππῳ τῷ συστρατιώτῃ ἡμῶν καὶ τῇ κατʼ οἶκόν σου ἐκκλησίᾳ χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ Πατρὸς ἡμῶν καὶ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ εὐχαριστῶ τῷ Θεῷ μου πάντοτε μνείαν σου ποιούμενος ἐπὶ τῶν προσευχῶν μου ἀκούων σου τὴν ἀγάπην καὶ τὴν πίστιν ἣν ἔχεις εἰς πρὸς τὸν Κύριον Ἰησοῦν καὶ εἰς πάντας τοὺς ἁγίους ὅπως κοινωνία τῆς πίστεώς σου ἐνεργὴς γένηται ἐν ἐπιγνώσει παντὸς ἀγαθοῦ τοῦ ἐν ἡμῖν ὑμῖν εἰς Χριστόν Ἰησοῦν χάριν χαρὰν γὰρ ἔχομεν πολλὴν ἔσχον καὶ παράκλησιν ἐπὶ τῇ ἀγάπῃ σου ὅτι τὰ σπλάγχνα τῶν ἁγίων ἀναπέπαυται διὰ σοῦ ἀδελφέ διό πολλὴν ἐν Χριστῷ παρρησίαν ἔχων ἐπιτάσσειν σοι τὸ ἀνῆκον διὰ τὴν ἀνάγκην ἀγάπην μᾶλλον παρακαλῶ τοιοῦτος ὢν ὡς Παῦλος πρεσβύτης νυνὶ νῦν δὲ καὶ δέσμιος Χριστοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ παρακαλῶ σε περὶ τοῦ ἐμοῦ τέκνου ὃν ἐγὼ ἐγέννησα ἐν τοῖς δεσμοῖς μου Ὀνήσιμον τόν ποτέ σοι ἄχρηστον νυνὶ δὲ καὶ σοὶ καὶ ἐμοὶ εὔχρηστον ὃν ἀνέπεμψά σὺ σοι δὲ αὐτόν τοῦτʼ ἔστιν τὰ ἐμὰ σπλάγχνα προσλαβοῦ ὃν ἐγὼ ἐβουλόμην ἠβουλόμην πρὸς ἐμαυτὸν κατέχειν ἵνα ὑπὲρ σοῦ μοι διακονῇ μοι ἐν τοῖς δεσμοῖς τοῦ εὐαγγελίου χωρὶς δὲ τῆς σῆς γνώμης οὐδὲν ἠθέλησα ποιῆσαι ἵνα μὴ ὡς κατὰ ἀνάγκην τὸ ἀγαθόν σου ἀλλὰ κατὰ ἑκούσιον τάχα γὰρ διὰ τοῦτο ἐχωρίσθη πρὸς ὥραν ἵνα αἰώνιον αὐτὸν ἀπέχῃς οὐκέτι ὡς δοῦλον ἀλλʼ ὑπὲρ δοῦλον ἀδελφὸν ἀγαπητόν μάλιστα ἐμοί πόσῳ δὲ μᾶλλον σοὶ καὶ ἐν σαρκὶ καὶ ἐν Κυρίῳ εἰ οὖν με ἐμέ ἔχεις κοινωνόν προσλαβοῦ αὐτὸν ὡς ἐμέ με εἰ δέ τι ἠδίκησέν σε ὀφείλει ὀφείλετο τοῦτο ἐμοὶ ἐλλόγει ἐλλόγα ἐγὼ Παῦλος ἔγραψα τῇ ἐμῇ χειρί ἐγὼ ἀποτίσω ἵνα μὴ λέγω σοι ὅτι καὶ σεαυτόν ἑαυτόν αὐτόν μοι προσοφείλεις ναί ἀδελφέ ἐγώ σου ὀναίμην ἐν Κυρίῳ ἀνάπαυσόν μου τὰ σπλάγχνα ἐν Χριστῷ Κυρίῳ πεποιθὼς τῇ ὑπακοῇ σου ἔγραψά σοι εἰδὼς ὅτι καὶ ὑπὲρ λέγω ποιήσεις ἅμα δὲ καὶ ἑτοίμαζέ μοι ξενίαν ἐλπίζω γὰρ ὅτι διὰ τῶν προσευχῶν ὑμῶν χαρισθήσομαι ὑμῖν ἀσπάζεταί ἀσπάζονταί σε Ἐπαφρᾶς συναιχμάλωτός μου ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ Μᾶρκος Ἀρίσταρχος Δημᾶς Λουκᾶς οἱ συνεργοί μου χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μετὰ τοῦ πνεύματος ὑμῶν ἀμήν πολυμερῶς καὶ πολυτρόπως πάλαι Θεὸς λαλήσας τοῖς πατράσιν ἡμῶν ἐν τοῖς προφήταις ἐπʼ ἐσχάτου ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τούτων ἐλάλησεν ἡμῖν ἐν Υἱῷ ὃν ἔθηκεν κληρονόμον πάντων διʼ οὗ καὶ ἐποίησεν τοὺς αἰῶνας ἐποίησεν ὃς ὢν ἀπαύγασμα τῆς δόξης καὶ χαρακτὴρ τῆς ὑποστάσεως αὐτοῦ φέρων φανερῶν τε τὰ πάντα τῷ ῥήματι τῆς δυνάμεως αὐτοῦ διʼ αὑτοῦ ἑαυτοῦ καθαρισμὸν ποιησάμενος τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν ποιησάμενος ἐκάθισεν ἐν δεξιᾷ τῆς Μεγαλωσύνης ἐν ὑψηλοῖς τοσούτῳ τοσούτων κρείττων γενόμενος τῶν ἀγγέλων ὅσῳ διαφορώτερον παρʼ αὐτοὺς κεκληρονόμηκεν ὄνομα τίνι γὰρ εἶπέν ποτε τῶν ἀγγέλων Υἱός μου εἶ σύ ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε καὶ πάλιν ἐγὼ ἔσομαι αὐτῷ εἰς Πατέρα καὶ αὐτὸς ἔσται μοι εἰς Υἱόν ὅταν δὲ πάλιν ἀγάγῃ εἰσαγάγῃ τὸν πρωτότοκον εἰς τὴν οἰκουμένην λέγει καὶ προσκυνησάτωσαν αὐτῷ πάντες ἄγγελοι Θεοῦ καὶ πρὸς μὲν τοὺς ἀγγέλους λέγει ποιῶν τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ πνεύματα καὶ τοὺς λειτουργοὺς αὐτοῦ πυρὸς φλόγα πρὸς δὲ τὸν Υἱόν θρόνος σου Θεὸς εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος καὶ ῥάβδος τῆς εὐθύτητος ῥάβδος τῆς βασιλείας αὐτοῦ σου ἠγάπησας δικαιοσύνην καὶ ἐμίσησας ἀδικίαν ἀνομίαν διὰ τοῦτο ἔχρισέν σε Θεός σου Θεός σου ἔλαιον ἀγαλλιάσεως παρὰ τοὺς μετόχους σου καί σὺ κατʼ ἀρχάς Κύριε τὴν γῆν ἐθεμελίωσας καὶ ἔργα τῶν χειρῶν σού εἰσιν οἱ οὐρανοί αὐτοὶ ἀπολοῦνται σὺ δὲ διαμένεις καὶ πάντες ὡς ἱμάτιον παλαιωθήσονται καὶ ὡσεὶ περιβόλαιον ἀλλάξεις ἑλίξεις αὐτούς ὡς ἱμάτιον καὶ ἀλλαγήσονται σὺ δὲ καὶ αὐτὸς εἶ καὶ τὰ ἔτη σου οὐκ ἐκλείψουσιν πρὸς τίνα δὲ τῶν ἀγγέλων εἴρηκέν ποτε κάθου ἐκ δεξιῶν μου ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου οὐχὶ πάντες εἰσὶν λειτουργικὰ πνεύματα εἰς διακονίαν διακονίας ἀποστελλόμενα διὰ τοὺς μέλλοντας κληρονομεῖν σωτηρίαν διὰ τοῦτο δεῖ περισσοτέρως δεῖ ἡμᾶς προσέχειν ἡμᾶς τοῖς ἀκουσθεῖσιν μήποτε παραρρυῶμεν εἰ γὰρ διʼ ἀγγέλων λαληθεὶς λόγος ἐγένετο βέβαιος καὶ πᾶσα παράβασις καὶ παρακοὴ ἔλαβεν ἔνδικον μισθαποδοσίαν πῶς ἡμεῖς ἐκφευξόμεθα ἐκφευξώμεθα τηλικαύτης ἀμελήσαντες σωτηρίας ἥτις ἀρχὴν λαβοῦσα λαλεῖσθαι διὰ τοῦ Κυρίου ὑπὸ τῶν ἀκουσάντων εἰς ἡμᾶς ἐβεβαιώθη συμμαρτυροῦντος συνεπιμαρτυροῦντος συνεπιμαρτυροῦντες τοῦ Θεοῦ σημείοις τε καὶ τέρασιν καὶ ποικίλαις δυνάμεσιν καὶ Πνεύματος Ἁγίου μερισμοῖς θερισμοῖς κατὰ τὴν αὐτοῦ θέλησιν οὐ γὰρ ἀγγέλοις ὑπέταξεν Θεός τὴν οἰκουμένην τὴν μέλλουσαν περὶ ἧς λαλοῦμεν διεμαρτύρατο δέ πού τις λέγων τί τίς ἐστιν ἄνθρωπος ὅτι μιμνῄσκῃ αὐτοῦ υἱὸς ἀνθρώπου ὅτι ἐπισκέπτῃ αὐτόν ἠλάττωσας αὐτὸν βραχύ τι τις παρʼ ἀγγέλους δόξῃ καὶ τιμῇ ἐστεφάνωσας αὐτόν καὶ κατέστησας αὐτὸν ἐπὶ τὰ ἔργα τῶν χειρῶν σου πάντα ὑπέταξας ὑπέταξα ὑποκάτω τῶν ποδῶν αὐτοῦ ἐν τῷ γὰρ τῷ ὑποτάξαι αὐτῷ τὰ πάντα οὐδὲν ἀφῆκεν αὐτῷ ἀφῆκεν ἀνυπότακτον νῦν δὲ οὔπω ὁρῶμεν αὐτῷ τὰ πάντα ὑποτεταγμένα τὸν δὲ βραχύ τι παρʼ ἀγγέλους ἠλαττωμένον βλέπομεν Ἰησοῦν διὰ τὸ πάθημα τοῦ θανάτου δόξῃ καὶ τιμῇ ἐστεφανωμένον ὅπως χωρὶς χάριτι Θεοῦ ὑπὲρ παντὸς γεύσηται θανάτου ἔπρεπεν γὰρ αὐτῷ διʼ ὃν τὰ πάντα καὶ διʼ οὗ τὰ πάντα πολλοὺς υἱοὺς εἰς δόξαν ἀγαγόντα τὸν ἀρχηγὸν τῆς σωτηρίας αὐτῶν διὰ παθημάτων τελειῶσαι τε γὰρ ἁγιάζων καὶ οἱ ἁγιαζόμενοι ἐξ ἑνὸς πάντες διʼ ἣν αἰτίαν οὐκ ἐπαισχύνεται ἀδελφοὺς αὐτοὺς καλεῖν λέγων ἀπαγγελῶ τὸ ὄνομά σου τοῖς ἀδελφοῖς μου ἐν μέσῳ ἐκκλησίας ὑμνήσω σε καὶ πάλιν ἐγὼ ἔσομαι πεποιθὼς ἐπʼ αὐτῷ καὶ πάλιν ἰδοὺ ἐγὼ καὶ τὰ παιδία μοι ἔδω ἔδωκεν Θεός ἐπεὶ οὖν τὰ παιδία κεκοινώνηκεν αἵματος σαρκὸς καὶ σαρκός αἵματος καὶ αὐτὸς παραπλησίως μετέσχεν τῶν αὐτῶν ἵνα διὰ τοῦ θανάτου καταργήσῃ τὸν τὸ κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου τοῦτʼ ἔστιν τὸν διάβολον καὶ ἀποκαταλλάξῃ ἀπαλλάξῃ τούτους ὅσοι φόβῳ θανάτου διὰ παντὸς τοῦ ζῆν ἔνοχοι ἦσαν δουλείας οὐ γὰρ δήπου ἀγγέλων ἐπιλαμβάνεται ἀλλὰ σπέρματος Ἀβραὰμ ἐπιλαμβάνεται ὅθεν ὤφειλεν κατὰ πάντα τοῖς ἀδελφοῖς ὁμοιωθῆναι ἵνα ἐλεήμων γένηται καὶ πιστὸς ἀρχιερεὺς τὰ πρὸς τὸν Θεόν εἰς τὸ ἱλάσκεσθαι τὰς ταῖς ἁμαρτίας ἁμαρτίαις τοῦ λαοῦ ἐν γὰρ πέπονθεν αὐτὸς πειρασθείς δύναται τοῖς πειραζομένοις βοηθῆσαι ὅθεν ἀδελφοὶ ἅγιοι κλήσεως ἐπουρανίου μέτοχοι κατανοήσατε τὸν ἀπόστολον καὶ ἀρχιερέα ἀρχιερέαν τῆς ὁμολογίας ἡμῶν Χριστὸν Ἰησοῦν Χριστόν πιστὸν ὄντα τῷ ποιήσαντι αὐτὸν ὡς καὶ Μωϋσῆς ἐν ὅλῳ τῷ οἴκῳ αὐτοῦ πλείονος γὰρ δόξης οὗτος δόξης παρὰ Μωϋσῆν ἠξίωται καθʼ ὅσον πλείονα πλείονα τιμὴν τιμῇ ἔχει τοῦ οἴκου ἔχει κατασκευάσας αὐτόν πᾶς γὰρ οἶκος κατασκευάζεται ὑπό τινος δὲ τὰ πάντα πάντα Θεός κατασκευάσας Θεός πάντα καὶ Μωϋσῆς μὲν πιστὸς ἐν ὅλῳ τῷ οἴκῳ αὐτοῦ ὡς θεράπων εἰς μαρτύριον τῶν λαληθησομένων Χριστὸς δὲ ὡς Υἱὸς ἐπὶ τὸν οἶκον αὐτοῦ οὗ ὅς οἶκός μὲν ἐσμεν ἡμεῖς κᾂν ἐὰν ἐάνπερ τὴν παρρησίαν καὶ τὸ καύχημα τῆς ἐλπίδος μέχρι τέλους βεβαίαν κατάσχωμεν διό καθὼς λέγει τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον σήμερον ἐὰν τῆς φωνῆς μου αὐτοῦ ἀκούσητε μὴ σκληρύνητε τὰς καρδίας ὑμῶν ὡς ἐν τῷ πειρασμῷ παραπικρασμῷ κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ πειρασμοῦ ἐν τῇ ἐρήμῳ οὗ ἐπείρασαν με οἱ πατέρες ἡμῶν ὑμῶν ἐν δοκιμασίᾳ ἐδοκίμασάν με καὶ εἶδον τὰ ἔργα μου τεσσεράκοντα ἔτη διὸ προσώχθισα τῇ γενεᾷ ταύτῃ ἐκείνῃ καὶ εἶπον εἶπα ἀεὶ πλανῶνται ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῶν αὐτοὶ διό δὲ οὐκ ἔγνωσαν τὰς ὁδούς μου ὡς ὤμοσα ἐν τῇ ὀργῇ μου εἰ εἰσελεύσονται εἰς τὴν κατάπαυσίν μου βλέπετε ἀδελφοί μήποτε ἔσται ἔν τινι ὑμῶν καρδία πονηρὰ ἀπιστίας ἐν τῷ ἀποστῆναι ἀπὸ Θεοῦ ζῶντος ἀλλὰ παρακαλεῖτε παρακαλέσατε ἑαυτοὺς καθʼ ἑκάστην ἡμέραν ἄχρις οὗ τὸ σήμερον καλεῖται ἵνα μὴ σκληρυνθῇ τις ἐξ ὑμῶν τις ἀπάτῃ τῆς τῇ ἁμαρτίας ἁμαρτίᾳ μέτοχοι γὰρ γεγόναμεν τοῦ Χριστοῦ γεγόναμεν ἐάνπερ τὴν ἀρχὴν τῆς ὑποστάσεως αὐτοῦ μέχρι τέλους βεβαίαν κατάσχωμεν ἐν τῷ λέγεσθαι σήμερον ἐὰν τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούσητε μὴ σκληρύνητε τὰς καρδίας ὑμῶν ὡς ἐν τῷ παραπικρασμῷ τίνες γὰρ ἀκούσαντες παρεπίκραναν ἀλλʼ οὐ πάντες οἱ ἐξελθόντες ἐξ Αἰγύπτου διὰ Μωϋσέως τίσιν δὲ καὶ προσώχθισεν τεσσεράκοντα ἔτη οὐχὶ τοῖς ἀπειθήσασίν ἁμαρτήσασιν ὧν τὰ κῶλα ἔπεσεν ἐν τῇ ἐρήμῳ τίσιν δὲ ὤμοσεν μὴ εἰσελεύσεσθαι εἰς τὴν κατάπαυσιν αὐτοῦ εἰ μὴ τοῖς ἀπιστήσασιν ἀπειθήσασιν καὶ βλέπομεν ὅτι οὐκ ἠδυνήθησαν ἠδυνάσθησαν εἰσελθεῖν διʼ ἀπιστίαν φοβηθῶμεν οὖν μήποτε καταλειπομένης ἐπαγγελίας εἰσελθεῖν εἰς τὴν κατάπαυσιν αὐτοῦ δοκῇ τις ἐξ ὑμῶν ὑστερηκέναι καὶ πάρεσμεν γάρ ἐσμεν εὐηγγελισμένοι καθάπερ κἀκεῖνοι ἀλλʼ οὐκ ὠφέλησεν λόγος τῆς ἀκοῆς ἐκείνους μὴ συγκεκερασμένους συγκεκραμένους συγκεκερασμένος συγκεκραμένος τῇ πίστει τοῖς ἀκούσασιν εἰσερχόμεθα εἰσερχώμεθα οὖν γὰρ εἰς τὴν κατάπαυσιν οἱ πιστεύσαντες καθὼς εἴρηκεν ὡς ὤμοσα ἐν τῇ ὀργῇ μου εἰ εἰσελεύσονται εἰς τὴν κατάπαυσίν μου καίτοι τῶν ἔργων ἀπὸ καταβολῆς κόσμου γενηθέντων εἴρηκεν γάρ που περὶ τῆς ἑβδόμης οὕτως καὶ κατέπαυσεν Θεὸς ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ ἀπὸ πάντων τῶν ἔργων αὐτοῦ καὶ ἐν τούτῳ πάλιν εἰ εἰσελεύσονται εἰς τὴν κατάπαυσίν μου ἐπεὶ οὖν ἀπολείπεται τινὰς εἰσελθεῖν εἰς αὐτήν καὶ οἱ πρότερον εὐαγγελισθέντες οὐκ εἰσῆλθον διʼ ἀπιστίαν ἀπείθειαν πάλιν τινὰ ὁρίζει τινα ἡμέραν σήμερον ἐν Δαυὶδ λέγων μετὰ τοσοῦτον χρόνον καθὼς προείρηται προείρηκεν εἴρηται σήμερον ἐὰν τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούσητε μὴ σκληρύνητε τὰς καρδίας ὑμῶν εἰ γὰρ αὐτοὺς Ἰησοῦς κατέπαυσεν οὐκ ἄρα ἂν περὶ ἄλλης ἐλάλει μετὰ αὐτά ταῦτα ἡμέρας ἄρα ἀπολεῖται ἀπολείπεται σαββατισμὸς τῷ λαῷ τοῦ Θεοῦ γὰρ εἰσελθὼν εἰς τὴν κατάπαυσιν αὐτοῦ καὶ αὐτὸς κατέπαυσεν ἀπὸ τῶν ἔργων αὐτοῦ ὥσπερ ἀπὸ τῶν ἰδίων Θεός σπουδάσωμεν οὖν εἰσελθεῖν εἰς ἐκείνην τὴν κατάπαυσιν ἵνα μὴ ἐν τῷ αὐτῷ τις ὑποδείγματι πέσῃ τῆς ἀπιστίας ἀπειθείας ζῶν ζῶ γὰρ λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ ἐνεργὴς καὶ τομώτερος ὑπὲρ πᾶσαν μάχαιραν δίστομον καὶ διϊκνούμενος ἄχρι μερισμοῦ ψυχῆς τε καὶ πνεύματος ἁρμῶν τε καὶ μυελῶν καὶ κριτικὸς ἐνθυμήσεων ἐνθυμήσεως καὶ ἐννοιῶν καρδίας καὶ οὐκ ἔστιν κτίσις ἀφανὴς ἐνώπιον αὐτοῦ πάντα δὲ γυμνὰ καὶ τετραχηλισμένα τοῖς ὀφθαλμοῖς αὐτοῦ πρὸς ὃν ἡμῖν λόγος ἔχοντες οὖν ἀρχιερέα μέγαν μέγα διεληλυθότα διελήλυθα τοὺς οὐρανούς Ἰησοῦν τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας οὐ γὰρ ἔχομεν ἀρχιερέα μὴ δυνάμενον συμπαθῆσαι ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν πεπειρασμένον πεπειραμένον δὲ κατὰ πάντα καθʼ ὁμοιότητα χωρὶς ἁμαρτίας προσερχώμεθα οὖν μετὰ παρρησίας τῷ θρόνῳ τῆς χάριτος ἵνα λάβωμεν ἔλεον ἔλεος καὶ χάριν εὕρωμεν εἰς εὔκαιρον βοήθειαν πᾶς γὰρ ἀρχιερεὺς ἐξ ἀνθρώπων λαμβανόμενος ὑπὲρ ἀνθρώπων καθίσταται τὰ πρὸς τὸν Θεόν ἵνα προσφέρῃ δῶρά τε καὶ θυσίας περὶ ὑπὲρ ἁμαρτιῶν μετριοπαθεῖν δυνάμενος τοῖς ἀγνοοῦσι καὶ πλανωμένοις ἐπεὶ καὶ αὐτὸς περίκειται ἀσθένειαν καὶ διʼ αὐτὴν ταύτην ὀφείλει καθὼς περὶ τοῦ λαοῦ οὕτως καὶ περὶ αὑτοῦ ἑαυτοῦ προσφέρειν προσφέρει περὶ ὑπὲρ ἁμαρτιῶν καὶ οὐχ ἑαυτῷ τις λαμβάνει τὴν τιμήν ἀλλὰ καλούμενος ὑπὸ τοῦ Θεοῦ καθώσπερ καθώς καθάπερ καὶ Ἀαρών οὕτως καὶ Χριστὸς οὐχ ἑαυτὸν ἐδόξασεν γενηθῆναι γενέσθαι ἀρχιερέα ἀλλʼ λαλήσας πρὸς αὐτόν Υἱός μου εἶ σύ ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε καθὼς καὶ ἐν ἑτέρῳ λέγει σὺ εἰ ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα κατὰ τὴν τάξιν Μελχισέδεκ ὃς ἐν ταῖς ἡμέραις τῆς σαρκὸς αὐτοῦ δεήσεις τε καὶ ἱκετηρίας πρὸς τὸν δυνάμενον σῴζειν αὐτὸν ἐκ θανάτου μετὰ κραυγῆς ἰσχυρᾶς καὶ δακρύων προσενέγκας καὶ εἰσακουσθεὶς ἀπὸ τῆς εὐλαβείας καίπερ ὢν υἱός ἔμαθεν ἀφʼ ὧν ἔπαθεν τὴν ὑπακοήν καὶ τελειωθεὶς ἐγένετο πᾶσιν τοῖς ὑπακούουσιν αὐτῷ πᾶσιν αἴτιος σωτηρίας αἰωνίου προσαγορευθεὶς ὑπὸ τοῦ Θεοῦ σὺ εἰ ἀρχιερεὺς κατὰ τὴν τάξιν Μελχισέδεκ περὶ οὗ πολὺς ἡμῖν λόγος καὶ δυσερμήνευτος λέγειν ἐπεὶ νωθροὶ γεγόνατε ταῖς ἀκοαῖς καὶ γὰρ ὀφείλοντες εἶναι διδάσκαλοι διὰ τὸν χρόνον πάλιν χρείαν ἔχετε τοῦ διδάσκειν ὑμᾶς τινὰ τὰ στοιχεῖα τῆς ἀρχῆς τῶν λογίων τοῦ Θεοῦ καὶ γεγόνατε χρείαν ἔχοντες γάλακτος καὶ οὐ στερεᾶς τροφῆς πᾶς γὰρ μετέχων γάλακτος ἄπειρος λόγου δικαιοσύνης νήπιος γάρ ἐστιν τελείων δέ ἐστιν στερεὰ τροφή τῶν διὰ τὴν ἕξιν τὰ αἰσθητήρια γεγυμνασμένα ἐχόντων πρὸς διάκρισιν καλοῦ τε καὶ κακοῦ διὸ ἀφέντες τὸν τῆς ἀρχῆς τοῦ Χριστοῦ λόγον ἐπὶ τὴν τελειότητα φερώμεθα μὴ πάλιν θεμέλιον καταβαλλόμενοι μετανοίας ἀπὸ νεκρῶν ἔργων καὶ πίστεως ἐπὶ Θεόν βαπτισμῶν διδαχῆς διδαχὴν ἐπιθέσεώς τε χειρῶν ἀναστάσεώς τε νεκρῶν καὶ κρίματος αἰωνίου καὶ τοῦτο ποιήσομεν ποιήσωμεν ἐάνπερ ἐπιτρέπῃ Θεός ἀδύνατον γὰρ τοὺς ἅπαξ φωτισθέντας γευσαμένους τε τῆς δωρεᾶς τῆς ἐπουρανίου καὶ μετόχους γενηθέντας γεννηθέντας Πνεύματος Ἁγίου καὶ καλὸν γευσαμένους Θεοῦ ῥῆμα ῥήματος δυνάμεις τε μέλλοντος αἰῶνος καὶ παραπεσόντας πάλιν ἀνακαινίζειν εἰς μετάνοιαν ἀνασταυροῦντας ἀνασταυροῦντες ἑαυτοῖς ἑαυτοὺς τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ καὶ παραδειγματίζοντας γῆ γὰρ πιοῦσα πολλάκις τὸν ἐπʼ αὐτῆς πολλάκις ἐρχόμενον πολλάκις ὑετόν καὶ τίκτουσα βοτάνην εὔθετον ἐκείνοις ἐκείνοις δίοις διʼ οὓς καὶ γεωργεῖται μεταλαμβάνει εὐλογίας ἀπὸ τοῦ Θεοῦ ἐκφέρουσα δὲ ἀκάνθας καὶ τριβόλους ἀδόκιμος καὶ κατάρας ἐγγύς ἧς τὸ τέλος εἰς καῦσιν πεπείσμεθα δὲ περὶ ὑμῶν ἀδελφοί ἀγαπητοί τὰ κρείσσονα κρείττονα καὶ ἐχόμενα σωτηρίας εἰ καὶ οὕτως ἐλάβομεν λαλοῦμεν οὐ γὰρ ἄδικος Θεὸς ἐπιλαθέσθαι τοῦ ἔργου ὑμῶν καὶ τοῦ κόπου τῆς ἀγάπης ἧς ἥν ἐνεδείξασθε εἰς τὸ ὄνομα αὐτοῦ διακονήσαντες τοῖς ἁγίοις καὶ διακονοῦντες ἐπιθυμοῦμεν δὲ ἕκαστον ὑμῶν τὴν αὐτὴν δείκνυσθαι ἐνδείκνυσθαι σπουδὴν πρὸς τὴν πληροφορίαν τῆς ἐλπίδος ἄχρι τέλους ἵνα μὴ νωθροὶ γένησθε μιμηταὶ δὲ τῶν διὰ πίστεως καὶ μακροθυμίας κληρονομούντων τὰς ἐπαγγελίας τῷ γὰρ Ἀβραὰμ ἐπαγγειλάμενος Θεός ἐπεὶ κατʼ οὐδενὸς εἶχεν μείζονος ὀμόσαι ὤμοσεν καθʼ ἑαυτοῦ λέγων εἰ μὴν εὐλογῶν εὐλογήσω σε καὶ πληθύνων πληθυνῶ σε καὶ οὕτως μακροθυμήσας ἐπέτυχεν τῆς ἐπαγγελίας ἄνθρωποι μὲν γὰρ κατὰ τοῦ μείζονος ὀμνύουσιν καὶ πάσης αὐτοῖς ἀντιλογίας αὐτοῖς πέρας εἰς βεβαίωσιν ὅρκος ἐν περισσότερον περισσοτέρως βουλόμενος Θεὸς βουλόμενός ἐπιδεῖξαι ἐπιδείξασθαι τοῖς κληρονόμοις τῆς ἐπαγγελίας τὸ ἀμετάθετον τῆς βουλῆς αὐτοῦ ἐμεσίτευσεν ὅρκῳ ἵνα διὰ δύο πραγμάτων ἀμεταθέτων ἐν οἷς ἀδύνατον ψεύσασθαι τὸν Θεόν ἰσχυρὰν παράκλησιν ἔχωμεν σχῶμεν οἱ καταφυγόντες κρατῆσαι τῆς προκειμένης ἐλπίδος ἣν ὡς ἄγκυραν ἔχομεν τῆς ψυχῆς ἀσφαλῆ ἀσφαλῆν τε καὶ βεβαίαν καὶ ἐρχομένην εἰσερχομένην εἰς τὸ ἐσώτερον τοῦ καταπετάσματος ὅπου πρόδρομος ὑπὲρ ἡμῶν εἰσῆλθεν Ἰησοῦς κατὰ τὴν τάξιν Μελχισέδεκ ἀρχιερεὺς γενόμενος εἰς τὸν αἰῶνα οὗτος γὰρ Μελχισέδεκ βασιλεὺς Σαμουὴλ Σαλήμ ἱερεὺς τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου ὃς συναντήσας τῷ Ἀβραὰμ ὑποστρέφοντι ἀπὸ τῆς κοπῆς τῶν βασιλέων καὶ εὐλογήσας αὐτόν καὶ δεκάτην ἐμέρισεν ἀπὸ πάντων παντὸς αὐτῷ ἐμέρισεν Ἀβραάμ πρῶτον μὲν ἑρμηνευόμενος βασιλεὺς δικαιοσύνης ἔπειτα δὲ καὶ βασιλεὺς Σαμουὴλ Σαλήμ ὃς ἐστιν βασιλεὺς εἰρήνης ἀπάτωρ ἀμήτωρ ἀγενεαλόγητος μήτε ἀρχὴν ἡμερῶν μήτε ζωῆς τέλος ἔχων ἀφωμοιωμένος δὲ τῷ Υἱῷ τοῦ Θεοῦ μένει ἱερεὺς εἰς τὸ διηνεκές θεωρεῖτε δὲ πηλίκος οὗτος καὶ δεκάτην Ἀβραὰμ ἔδωκεν Ἀβραάμ ἐκ τῶν ἀκροθινίων πατριάρχης καὶ οἱ μὲν ἐκ τῶν υἱῶν Λευὶ τὴν ἱερατείαν λαμβάνοντες ἐντολὴν ἔχουσιν ἀποδεκατοῦν ἀποδεκατοῖν τὸν λαὸν κατὰ τὸν νόμον τοῦτʼ ἔστιν τοὺς ἀδελφοὺς αὐτῶν καίπερ ἐξεληλυθότας ἐκ τῆς ὀσφύος Ἀβραάμ δὲ μὴ γενεαλογούμενος ἐξ αὐτῶν δεδεκάτωκεν τὸν Ἀβραάμ καὶ τὸν ἔχοντα τὰς ἐπαγγελίας εὐλόγηκεν ηὐλόγησεν εὐλόγησεν χωρὶς δὲ πάσης ἀντιλογίας τὸ ἔλαττον ὑπὸ τοῦ κρείττονος εὐλογεῖται καὶ ὧδε μὲν δεκάτας ἀποθνῄσκοντες ἄνθρωποι λαμβάνουσιν ἐκεῖ δὲ μαρτυρούμενος ὅτι ζῇ καὶ ὡς ἔπος εἰπεῖν εἶπεν διʼ Ἀβραὰμ καὶ Λευῒ Λευεὶς δεκάτας λαμβάνων δεδεκάτωται ἔτι γὰρ ἐν τῇ ὀσφύϊ τοῦ πατρὸς ἦν ὅτε συνήντησεν αὐτῷ Μελχισέδεκ εἰ μὲν οὖν τελείωσις διὰ τῆς Λευιτικῆς ἱερωσύνης ἦν λαὸς γὰρ ἐπʼ αὐτῆς αὐτῇ νενομοθέτητο νενομοθέτηται τίς ἔτι χρεία κατὰ τὴν τάξιν Μελχισέδεκ ἕτερον ἀνίστασθαι ἱερέα καὶ οὐ κατὰ τὴν τάξιν Ἀαρὼν λέγεσθαι μετατιθεμένης γὰρ τῆς ἱερωσύνης ἐξ ἀνάγκης καὶ νόμου μετάθεσις μετάθεσιν γίνεται γίνεσθαι ἐφʼ ὃν γὰρ λέγεται ταῦτα φυλῆς ἑτέρας μετέσχηκεν μετέσχεν ἀφʼ ἧς οὐδεὶς προσέσχηκεν προσέσχεν τῷ θυσιαστηρίῳ πρόδηλον γὰρ ὅτι ἐξ Ἰούδα ἀνατέταλκεν Κύριος ἡμῶν εἰς ἣν φυλὴν οὐδὲν περὶ ἱερέων ἱερωσύνης οὐδὲν Μωϋσῆς οὐδὲν ἐλάλησεν καὶ περισσότερον ἔτι κατάδηλόν ἐστιν εἰ κατὰ τὴν ὁμοιότητα Μελχισέδεκ ἀνίσταται ἀνίστασθαι ἱερεὺς ἕτερος ὃς οὐ κατὰ νόμον ἐντολῆς ἐντολή σαρκίνης σαρκικῆς γέγονεν ἀλλὰ κατὰ δύναμιν ζωῆς ἀκαταλύτου μαρτυρεῖ μαρτυρεῖται γὰρ ὅτι σὺ εἰ ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα κατὰ τὴν τάξιν Μελχισέδεκ ἀθέτησις μὲν γὰρ γίνεται προαγούσης ἐντολῆς διὰ τὸ αὐτῆς ἀσθενὲς καὶ ἀνωφελές οὔ οὐδὲν γὰρ ἐτελείωσεν νόμος ἐπεισαγωγὴ δὲ κρείττονος ἐλπίδος διʼ ἧς ἐγγίζομεν ἐγγίζωμεν τῷ Θεῷ καὶ καθʼ ὅσον οὐ χωρὶς ὁρκωμοσίας εἰσιν ἱερεῖς οἱ μὲν γὰρ χωρὶς ὁρκωμοσίας εἰσὶν ἱερεῖς γεγονότες δὲ μετὰ ὁρκωμοσίας διὰ τοῦ λέγοντος πρὸς αὐτόν ὤμοσεν Κύριος καὶ οὐ μεταμεληθήσεται μεταμελήσεται σὺ εἰ ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ κατὰ τοσοῦτο τοσοῦτον καὶ κρείττονος διαθήκης γέγονεν ἔγγυος Ἰησοῦς καὶ οἱ μὲν πλείονές εἰσιν γεγονότες ἱερεῖς γεγονότες διὰ τὸ θανάτῳ κωλύεσθαι παραμένειν δὲ διὰ τὸ μένειν αὐτὸν εἰς τὸν αἰῶνα ἀπαράβατον ἔχει τὴν ἱερωσύνην ὅθεν καὶ σῴζειν σῴζει εἰς τὸ παντελὲς δύναται τοὺς προσερχομένους διʼ αὐτοῦ τῷ Θεῷ πάντοτε ζῶν εἰς τὸ ἐντυγχάνειν ὑπὲρ αὐτῶν τοιοῦτος γὰρ ἡμῖν καὶ ἔπρεπεν ἀρχιερεύς ὅσιος ἄκακος καὶ ἀμίαντος κεχωρισμένος ἀπὸ τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ ὑψηλότερος τῶν οὐρανῶν γενόμενος ὃς οὐκ ἔχει καθʼ ἡμέραν ἀνάγκην ὥσπερ οἱ ἀρχιερεῖς πρότερον ὑπὲρ τῶν ἰδίων ἁμαρτιῶν θυσίας ἀναφέρειν ἔπειτα τῶν τοῦ λαοῦ τοῦτο γὰρ ἐποίησεν ἅπαξ ἐφάπαξ ἑαυτὸν προσενέγκας ἀνενέγκας νόμος γὰρ ἀνθρώπους καθίστησιν ἀνθρώπους ἱερεῖς ἀρχιερεῖς ἔχοντας ἀσθένειαν λόγος δὲ τῆς ὁρκωμοσίας τῆς μετὰ τὸν νόμον Υἱόν εἰς τὸν αἰῶνα τετελειωμένον κεφάλαιον δὲ ἐν ἐπὶ τοῖς λεγομένοις τοιοῦτον ἔχομεν ἀρχιερέα ὃς ἐκάθισεν ἐν δεξιᾷ τοῦ θρόνου τῆς Μεγαλωσύνης ἐν τοῖς οὐρανοῖς τῶν ἁγίων λειτουργὸς γάρ καὶ τῆς σκηνῆς τῆς ἀληθινῆς ἣν ἔπηξεν Κύριος καὶ οὐκ ἄνθρωπος ἀνθρώποις πᾶς γὰρ ἀρχιερεὺς εἰς τὸ προσφέρειν δῶρά τε καὶ θυσίας καθίσταται ὅθεν ἀναγκαῖον ἔχειν τι καὶ τοῦτον προσενέγκῃ εἰ μὲν οὖν γὰρ ἦν ἐπὶ γῆς οὐδʼ ἂν ἦν ἱερεύς ὄντων τῶν ἱερέων τῶν προσφερόντων κατὰ τὸν νόμον τὰ δῶρα οἵτινες ὑποδείγματι καὶ σκιᾷ λατρεύουσιν τῶν ἐπουρανίων καθὼς κεχρημάτισται Μωϋσῆς Μωϋσῇ μέλλων ἐπιτελεῖν τὴν σκηνήν ὅρα γραφῇσι γάρ φησίν ποιήσεις ποιήσῃς πάντα κατὰ τὸν τύπον τὸν δειχθέντα σοι ἐν τῷ ὄρει νυνὶ νῦν δὲ διαφορωτέρας τέτυχεν τέτευχεν λειτουργίας ὅσῳ καὶ κρείττονός ἐστιν διαθήκης εστιν μεσίτης ἥτις ἐπὶ κρείττοσιν ἐπαγγελίαις νενομοθέτηται εἰ γὰρ πρώτη ἐκείνη ἦν ἄμεμπτος οὐκ ἂν ἑτέρας δευτέρας ἐζητεῖτο τόπος μεμφόμενος γὰρ αὐτοῖς αὐτοὺς λέγει ἰδοὺ ἡμέραι ἔρχονται λέγει Κύριος καὶ συντελέσω ἐπὶ τὸν οἶκον Ἰσραὴλ καὶ ἐπὶ τὸν οἶκον Ἰούδα διαθήκην καινήν καὶ οὐ κατὰ τὴν διαθήκην ἣν ἐποίησα τοῖς πατράσιν αὐτῶν ἐν ἡμέρᾳ ἡμέραις ἐπιλαβομένου μου τῆς χειρὸς αὐτῶν ἐξαγαγεῖν αὐτοὺς ἐκ γῆς Αἰγύπτου ὅτι αὐτοὶ οὐκ ἐνέμειναν ἐν τῇ διαθήκῃ μου κἀγὼ ἠμέλησα αὐτῶν λέγει Κύριος ὅτι αὕτη διαθήκη μου ἣν διαθήσομαι τῷ οἴκῳ Ἰσραὴλ μετὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας λέγει Κύριος διδοὺς νόμους μου εἰς τὴν διάνοιαν αὐτῶν καὶ ἐπὶ καρδίας καρδίᾳ καρδίαν ἑαυτῶν αὐτῶν γράψω ἐπιγράψω αὐτούς καὶ ἔσομαι αὐτοῖς εἰς Θεόν καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι μου εἰς λαόν καὶ οὐ μὴ διδάξωσιν διδάξῃ ἕτερος ἕκαστος τὸν πολίτην πλησίον αὐτοῦ καὶ ἕκαστος τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ λέγων γνῶθι ἔγνω αὑτόν τὸν Κύριον ὅτι πάντες εἰδήσουσίν ἰδοῦσιν με ἀπὸ μικροῦ αὐτῶν ἕως μεγάλου αὐτῶν ὅτι ἵλεως ἔσομαι ταῖς ἀδικίαις αὐτῶν καὶ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν καὶ τῶν ἀνομιῶν αὐτῶν οὐ μὴ μνησθῶ ἔτι ἐν τῷ λέγειν καινὴν πεπαλαίωκεν τὴν πρώτην τὸ δὲ παλαιούμενον καὶ γηράσκον ἐγγὺς ἀφανισμοῦ εἶχε μὲν οὖν καὶ πρώτη πρώτη σκηνὴ δικαιώματα λατρείας τό τε ἅγιον κοσμικόν σκηνὴ γὰρ κατεσκευάσθη πρώτη ἐν τε λυχνία καὶ τράπεζα καὶ Πρόθεσις τῶν ἄρτων καὶ τὸ χρυσοῦν θυμιατήριον ἥτις λέγεται τὰ Ἅγια Ἅγια ἁγίων μετὰ δὲ τὸ δεύτερον καταπέτασμα σκηνὴ λεγομένη τὰ Ἅγια Ἀνὰ τῶν Ἁγίων χρυσοῦν ἔχουσα θυμιατήριον καὶ τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης περικεκαλυμμένην πάντοθεν χρυσίῳ ἐν στάμνος χρυσῆ ἔχουσα τὸ μάννα καὶ ῥάβδος Ἀαρὼν βλαστήσασα καὶ αἱ πλάκες τῆς διαθήκης ὑπεράνω δὲ αὐτῆς Χερουβὶν δόξης κατασκευάζον κατασκιάζοντα κατασκιάζον τὸ ἱλαστήριον περὶ ὧν οὐκ ἔστιν ἔνεστιν νῦν λέγειν κατὰ μέρος τούτων δὲ οὕτως κατεσκευασμένων εἰς μὲν τὴν πρώτην σκηνὴν διὰ παντὸς ἴσασιν εἰσίασιν οἱ ἱερεῖς τὰς λατρείας ἐπιτελοῦντες εἰς δὲ τὴν δευτέραν ἅπαξ τοῦ ἐνιαυτοῦ μόνος ἀρχιερεύς οὐ χωρὶς αἵματος προσφέρει ὑπὲρ αὐτοῦ ἑαυτοῦ καὶ τῶν τοῦ λαοῦ ἀγνοημάτων τοῦτο δηλοῦντος τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου μήπω μὴ πῶς πεφανερῶσθαι τὴν τῶν ἁγίων ὁδὸν ὅτι ἔτι τῆς πρώτης σκηνῆς ἐχούσης στάσιν ἥτις παραβολὴ εἰς τὸν καιρὸν τὸν ἐνεστηκότα καθʼ ὃν ἣν δῶρά τε καὶ θυσίαι προσφέρονται μὴ δυνάμεναι κατὰ συνείδησιν τελειῶσαι τὸν λατρεύοντα μόνον ἐπὶ βρώμασιν καὶ πόμασιν καὶ διαφόροις βαπτισμοῖς καὶ δικαιώματα δικαιώμασιν σαρκὸς μέχρι καιροῦ διορθώσεως ἐπικείμενα Χριστὸς δὲ παραγενόμενος ἀρχιερεὺς τῶν γενομένων μελλόντων ἀγαθῶν διὰ τῆς μείζονος καὶ τελειοτέρας σκηνῆς οὐ χειροποιήτου τοῦτʼ ἔστιν οὐ ταύτης τῆς κτίσεως οὐδὲ διʼ αἵματος τράγων καὶ μόσχων διὰ δὲ τοῦ ἰδίου αἵματος εἰσῆλθεν εἰς τὰ ἁγία ἐφάπαξ εἰς τὰ ἅγια αἰωνίαν αἰώνια λύτρωσιν εὑράμενος εἰ γὰρ τὸ αἷμα τράγων ταύρων καὶ ταύρων τράγων καὶ σποδὸς δαμάλεως ῥαντίζουσα τοὺς κεκοινωμένους ἁγιάζει πρὸς τὴν τῆς σαρκὸς καθαρότητα πολλῷ πόσῳ μᾶλλον τὸ πνεῦμα αἷμα τοῦ Χριστοῦ ὃς διὰ Πνεύματος αἰωνίου ἑαυτὸν προσήνεγκεν ἄμωμον τῷ Θεῷ καθαριεῖ τὴν συνείδησιν ἡμῶν ὑμῶν ἀπὸ νεκρῶν ἔργων εἰς τὸ λατρεύειν Θεῷ τῷ ζῶντι καὶ ἀληθινῷ καὶ διὰ τοῦτο τούτου διαθήκης καινῆς μεσίτης ἐστίν ὅπως θανάτου γενομένου εἰς ἀπολύτρωσιν τῶν ἐπὶ τῇ πρώτῃ διαθήκῃ παραβάσεων τὴν ἐπαγγελίαν λάβωσιν οἱ κεκλημένοι τῆς αἰωνίου κληρονομίας αἰωνίου ὅπου γὰρ διαθήκη θάνατον ἀνάγκη φέρεσθαι τοῦ διαθεμένου διαθήκη γὰρ ἐπὶ νεκροῖς βεβαία ἐπεὶ μήποτε μὴ τότε ἰσχύει ὅτε ζῇ διαθέμενος ὅθεν οὗθʼ οὐδὲ πρώτη χωρὶς αἵματος ἐγκεκαίνισται λαληθείσης γὰρ πάσης τῆς ἐντολῆς κατὰ τὸν νόμον ὑπὸ Μωϋσέως παντὶ τῷ λαῷ λαβὼν τὸ αἷμα τῶν μόσχων καὶ τῶν τράγων μετὰ ὕδατος καὶ ἐρίου κοκκίνου καὶ ὑσσώπου αὐτό δὲ τε τὸ βιβλίον καὶ πάντα τὸν λαὸν ἐρράντισεν λέγων τοῦτο τὸ αἷμα τῆς διαθήκης ἧς διέθετο ἐνετείλατο πρὸς ὑμᾶς Θεός καὶ τὴν σκηνὴν τε δὲ καὶ πάντα τὰ σκεύη τῆς λειτουργίας τῷ αἵματι ὁμοίως ἐρράντισεν καὶ σχεδὸν ἐν αἵματι νεκρῷ πάντα καθαρίζεται κατὰ τὸν νόμον καὶ σχεδὸν χωρὶς αἱματεκχυσίας αἵματος ἐκ χυσίας οὐ γίνεται ἄφεσις ἀνάγκη οὖν τὰ μὲν ὑποδείγματα τῶν ἐν τοῖς οὐρανοῖς τούτοις καθαρίζεσθαι αὐτὰ δὲ τὰ ἐπουράνια κρείττοσι θυσίαις παρὰ ταύτας ταύταις οὐ γὰρ εἰς χειροποίητα ἅγια εἰσῆλθεν ἅγια Χριστός ἀντίτυπα τῶν ἀληθινῶν ἀλλʼ εἰς αὐτὸν τὸν οὐρανόν νῦν ἐμφανισθῆναι τῷ προσώπῳ προσώπου τοῦ Θεοῦ ὑπὲρ ἡμῶν ὑμῶν οὐδʼ ἵνα πολλάκις προσφέρῃ αὐτὸς ἑαυτόν ὥσπερ ἀρχιερεὺς εἰσέρχεται εἰς τὰ ἅγια κατʼ ἐνιαυτὸν ἐν αἵματι ἀλλοτρίῳ ἐπεὶ ἔδει αὐτὸν πολλάκις παθεῖν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου νυνὶ νῦν δὲ ἅπαξ ἐπὶ συντελείᾳ τῶν αἰώνων εἰς ἀθέτησιν τῆς ἁμαρτίας διὰ τῆς θυσίας αὐτοῦ πεφανέρωται καὶ καθʼ ὅσον ἀπόκειται τοῖς ἀνθρώποις ἅπαξ ἀποθανεῖν μετὰ δὲ τοῦτο κρίσις οὕτως καὶ Χριστός ἅπαξ προσενεχθεὶς εἰς τὸ πολλῶν ἀνενεγκεῖν ἁμαρτίας ἐκ δευτέρου χωρὶς ἁμαρτίας ὀφθήσεται τοῖς αὐτὸν ἀπεκδεχομένοις ἀπεκδεχόμενοι εἰς σωτηρίαν διὰ πίστεως σκιὰν γὰρ ἔχων νόμος τῶν μελλόντων ἀγαθῶν καὶ οὐκ αὐτὴν τὴν εἰκόνα τῶν πραγμάτων κατʼ ἐνιαυτὸν ταῖς αὐταῖς θυσίαις αὐτῶν ἃς προσφέρουσιν εἰς τὸ διηνεκὲς αἱ οὐδέποτε δύναται δύνανται τοὺς προσερχομένους τελειῶσαι ἐπεὶ οὐκ ἂν κᾂν ἐπαύσαντο προσφερόμεναι διὰ τὸ μηδεμίαν ἔχειν ἔτι συνείδησιν ἁμαρτιῶν τοὺς λατρεύοντας ἅπαξ κεκαθαρισμένους κεκαθαρμένους ἀλλʼ ἐν αὐταῖς ἀνάμνησις ἁμαρτιῶν κατʼ ἐνιαυτόν ἀδύνατον γὰρ αἷμα ταύρων τράγων καὶ τράγων ταύρων ἀφαιρεῖν ἀφελεῖν ἁμαρτίας διὸ εἰσερχόμενος εἰς τὸν κόσμον λέγει θυσίαν καὶ προσφορὰν οὐκ ἠθέλησας σῶμα δὲ κατηρτίσω μοι ὁλοκαυτώματα ὁλοκαύτωμα καὶ περὶ ἁμαρτίας οὐκ εὐδόκησας ηὐδόκησας τότε εἶπον ἰδοὺ ἥκω ἐν κεφαλίδι βιβλίου γέγραπται γάρ περὶ ἐμοῦ τοῦ ποιῆσαι Θεός τὸ θέλημά οὖ σου ἀνώτερον λέγων ὅτι θυσίαν θυσίας καὶ προσφορὰν προσφορὰς καὶ ὁλοκαυτώματα καὶ περὶ ἁμαρτίας οὐκ ἠθέλησας οὐδὲ εὐδόκησας ηὐδόκησας αἵτινες κατὰ τόν νόμον προσφέρονται τότε εἴρηκεν ἰδοὺ ἥκω τοῦ ποιῆσαι Θεὸς τὸ θέλημά σου ἀναιρεῖ τὸ πρῶτον ἵνα τὸ δεύτερον στήσῃ ἐν θελήματι ἡγιασμένοι ἐσμὲν οἱ διὰ τῆς προσφορᾶς πρός τοῦ σώματος τοῦ Ἰησοῦ Ἰησοῦς Χριστοῦ Χριστός ἐφάπαξ καὶ πᾶς μὲν ἀρχιερεύς ἱερεὺς ἕστηκεν λειτουργῶν καθʼ ἡμέραν λειτουργῶν καὶ τὰς αὐτὰς πολλάκις προσφέρων θυσίας αἵτινες οὐδέποτε δύνανται περιελεῖν ἁμαρτίας ἁμαρτίαν οὗτος αὐτὸς δὲ μίαν ὑπὲρ ἁμαρτιῶν προσενέγκας θυσίαν εἰς τὸ διηνεκὲς ἐκάθισεν ἐν ἐκ δεξιᾷ δεξιῶν τοῦ Θεοῦ τὸ λοιπὸν ἐκδεχόμενος ἕως τεθῶσιν οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ ὑποπόδιον τῶν ποδῶν ποδιῶν αὐτοῦ μιᾷ γὰρ προσφορᾷ τετελείωκεν εἰς τὸ διηνεκὲς τοὺς ἀνασῳζομένους ἁγιαζομένους μαρτυρεῖ δὲ ἡμῖν καὶ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον μετὰ γὰρ τὸ εἰρηκέναι προειρηκέναι αὕτη δὲ διαθήκη ἣν διαθήσομαι πρὸς αὐτοὺς μετὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας λέγει Κύριος διδοὺς νόμους μου ἐπὶ καρδίας αὐτῶν καὶ ἐπὶ τὴν τῶν διάνοιαν διανοιῶν αὐτῶν ἐπιγράψω αὐτούς καὶ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν καὶ τῶν ἀνομιῶν αὐτῶν οὐ μὴ μνησθήσομαι μιμνησθήσομαι μνησθῶ ἔτι ὅπου δὲ ἀφεὶς ἄφεσις τούτων οὐκέτι προσφορὰ περὶ ἁμαρτίας ἁμαρτίαις ἔχοντες οὖν ἀδελφοί παρρησίαν εἰς τὴν εἴσοδον τῶν ἁγίων ἐν τῷ αἵματι Ἰησοῦ ἣν ἐνεκαίνισεν ἡμῖν ὁδὸν πρόσφατον καὶ ζῶσαν διὰ τοῦ καταπετάσματος τοῦτʼ ἔστιν τῆς σαρκὸς αὐτοῦ καὶ ἱερέα μέγαν ἐπὶ τὸν οἶκον τοῦ Θεοῦ προσερχώμεθα προσερχόμεθα γάρ μετὰ ἀληθείας ἀληθινῆς καρδίας ἐν πληροφορίᾳ πίστεως ῥεραντισμένοι ἐρραντισμένοι τὰς καρδίας ἀπὸ συνειδήσεως πονηρᾶς καὶ λελουμένοι λελουσμένοι τὸ σῶμα ὕδατι καθαρῷ κατέχωμεν τὴν ὁμολογίαν τῆς ἐλπίδος ἡμῶν ἀκλινῆ πιστὸς γὰρ ἐπαγγειλάμενος καὶ κατανοῶμεν κατανοήσωμεν ἀλλήλους ἐκ εἰς παροξυσμὸν παροξυσμοῦ ἀγάπης καὶ καλῶν ἔργων μὴ καταλείποντες ἐγκαταλείποντες τὴν συναγωγὴν ἐπισυναγωγὴν αὐτῶν ἑαυτῶν καθὼς ἔθος τισίν τι ἀλλὰ παρακαλοῦντες καὶ τοσούτῳ μᾶλλον ὅσῳ ὅσον βλέπετε ἐγγίζουσαν τὴν ἡμέραν ἑκουσίως γὰρ ἁμαρτανόντων ἁμαρτόντων ἡμῶν μετὰ τὸ λαβεῖν τὴν τῆς ἐπίγνωσιν τῆς ἀληθείας οὐκέτι περὶ ἁμαρτιῶν ἁμαρτίας ἀπολείπεται καταλείπεται θυσία φοβερὰ δέ τις ἐκδοχὴ κρίσεως καὶ πυρὸς ζῆλος ἐσθίειν μέλλοντος τοὺς ὑπεναντίους ἀθετήσας τις νόμον Μωϋσέως χωρὶς οἰκτιρμῶν ἐπὶ δυσὶν τρισὶν μάρτυσιν ἀποθνῄσκει πόσῳ δοκεῖτε δοκεῖται χείρονος καταξιωθήσεται ἀξιωθήσεται τιμωρίας τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ καταπατήσας καὶ τὸ αἷμα τῆς διαθήκης κοινὸν ἡγησάμενος ἐν ἡγιάσθη καὶ τὸ Πνεῦμα τῆς χάριτος ἐνυβρίσας οἴδαμεν γὰρ τὸν εἰπόντα ἐμοὶ ἐκδίκησις ἐγὼ ἀνταποδώσω λέγει Κύριος καὶ πάλιν Κύριος κρινεῖ Κύριος τὸν λαὸν αὐτοῦ φοβερὸν τὸ ἐμπεσεῖν εἰς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος ἀναμιμνῄσκεσθε δὲ τὰς πρότερον ἁμαρτίας ἡμέρας ὑμῶν ἐν αἷς φωτισθέντες πολλὴν ἄθλησιν ὑπεμείνατε παθημάτων τοῦτο μὲν ὀνειδισμοῖς τε καὶ θλίψεσιν θεατριζόμενοι τοῦτο δὲ κοινωνοὶ τῶν οὕτως ἀναστρεφομένων γενηθέντες καὶ γὰρ τοῖς δεσμίοις δεσμοῖς μου συνεπαθήσατε καὶ τὴν ἁρπαγὴν τῶν ὑπαρχόντων ἡμῶν ὑμῶν μετὰ χαρᾶς προσεδέξασθε προσδέξασθε γινώσκοντες γίνωσκον ἔχειν ἐν ἑαυτοῖς ἑαυτοὺς κρείττονα κρείσσονα ὕπαρξιν ἐν οὐρανοῖς καὶ μένουσαν μὴ ἀποβάλητε οὖν τὴν παρρησίαν ἡμῶν ὑμῶν ἥτις ἔχει μισθαποδοσίαν μεγάλην μισθαποδοσίαν ὑπομονῆς ὑπομονήν γὰρ ἔχετε χρείαν ἔχετε ἵνα τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ ποιήσαντες κομίσησθε κομίσασθαι τὴν ἐπαγγελίαν ἔτι γὰρ μικρὸν ὅσον ὅσον ἐρχόμενος ἥξει καὶ οὐ χρονιεῖ χρονίσει δὲ δίκαιός μου ἐκ πίστεως ζήσεται κᾂν καὶ ἐὰν ὑποστείληται οὐκ εὐδοκεῖ μου ψυχή μου ἐν αὐτῷ ἡμεῖς δὲ οὐκ ἐσμὲν ὑποστολῆς εἰς ἀπώλειαν ἀπωλείας ἀλλὰ πίστεως εἰς περιποίησιν ψυχῆς ἔστιν δὲ πίστις ἐλπιζομένων ὑπόστασις πραγμάτων ἀπόστασις ἔλεγχος οὐ βουλομένων βλεπομένων ἐν αὑτῇ ταύτῃ γὰρ ἐμαρτυρήθησαν οἱ πρεσβύτεροι πίστει νοοῦμεν κατηρτίσθαι τοὺς αἰῶνας ῥήματι Θεοῦ εἰς τὸ μὴ ἐκ φαινομένων τὸ τὰ βλεπόμενον βλεπόμενα γεγονέναι πίστει πλείονα θυσίαν Ἅβελ παρὰ Κάϊν προσήνεγκεν τῷ Θεῷ διʼ ἧς ἐμαρτυρήθη εἶναι δίκαιος μαρτυροῦντος ἐπὶ τοῖς δώροις αὐτοῦ αὐτῷ τοῦ τῷ Θεοῦ Θεῷ καὶ διʼ αὐτῆς ἀποθανὼν ἔτι λαλεῖται λαλεῖ πίστει Ἑνὼχ μετετέθη τοῦ μὴ ἰδεῖν θάνατον καὶ οὐχ ηὑρίσκετο εὑρίσκετο ὅτι διότι μετέθηκεν μετετέθηκεν αὐτὸν Θεός πρὸ γὰρ τῆς μεταθέσεως αὐτοῦ μεμαρτύρηται εὐηρεστηκέναι εὐαρεστηκέναι τῷ Θεῷ χωρὶς δὲ πίστεως ἀδύνατον εὐαρεστῆσαι πιστεῦσαι γὰρ δεῖ τὸν προσερχόμενον τῷ Θεῷ ὅτι ἔστιν καὶ τοῖς ζητοῦσιν ἐκζητοῦσιν αὐτὸν μισθαποδότης γίνεται πίστει χρηματισθεὶς Νῶε περὶ τῶν μηδέπω βλεπομένων εὐλαβηθεὶς κατεσκεύασεν κιβωτὸν εἰς σωτηρίαν τοῦ οἴκου αὐτοῦ διʼ ἧς κατέκρινεν τὸν κόσμον καὶ τῆς κατὰ πίστιν δικαιοσύνης ἐγένετο κληρονόμος πίστει καλούμενος Ἀβραὰμ ὑπήκουσεν ἐξελθεῖν εἰς τὸν τόπον ὃν ἤμελλεν λαμβάνειν εἰς κληρονομίαν λαμβάνειν καὶ ἐξῆλθεν μὴ ἐπιστάμενος ποῦ ἔρχεται πίστει παρῴκησεν εἰς τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας ὡς ἀλλοτρίαν ἐν σκηναῖς κατοικήσας μετὰ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ τῶν συγκληρονόμων τῆς αὐτῆς ἐπαγγελίας τῆς αὐτῆς ἐξεδέχετο γὰρ τὴν τοὺς θεμελίους ἔχουσαν πόλιν ἧς τεχνίτης καὶ δημιουργὸς Θεός πίστει καὶ αὐτὴ Σάρρᾳ στεῖρα δύναμιν εἰς καταβολὴν σπέρματος ἔλαβεν καὶ παρὰ καιρὸν ἡλικίας ἔτεκεν ἐπεὶ ἐπὶ πιστὸν ἡγήσατο τὸν ἐπαγγειλάμενον διὸ καὶ ἀφʼ ἑνὸς ἐγενήθησαν ἐγεννήθησαν καὶ ταῦτα νενεκρωμένου καθὼς τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ τῷ πλήθει καὶ ὡσεὶ ὡς ἄμμος παρὰ τὸ χεῖλος τῆς θαλάσσης ἀναρίθμητος κατὰ πίστιν ἀπέθανον οὗτοι πάντες μὴ προσδεξάμενοι κομισάμενοι λαβόντες τὰς ἐπαγγελίας ἀλλὰ πόρρωθεν ταύτας αὐτὰς ἰδόντες καὶ πεισθέντες καὶ ἀσπασάμενοι καὶ ὁμολογήσαντες ὅτι ξένοι καὶ παρεπίδημοί εἰσιν ἐπὶ τῆς γῆς οἱ γὰρ τὰ τοιαῦτα τοιαῦτα λέγοντες ἐμφανίζουσιν ὅτι πατρίδα ζητοῦσιν ἐπιζητοῦσιν καὶ εἰ μὲν ἐκείνης ἐμνημόνευον μνημονεύουσιν ἀφʼ ἧς ἐξέβησαν ἐξῆλθον εἶχον εἶχαν ἂν καιρὸν ἀνακάμψαι νῦν νυνὶ δὲ κρείττονος ὀρέγονται τοῦτʼ ἔστιν ἐπουρανίου διὸ οὐκ ἐπαισχύνεται αὐτοὺς Θεὸς Θεὸς ἐπικαλεῖσθαι αὐτῶν ἡτοίμασεν γὰρ αὐτοῖς πόλιν πίστει προσενήνοχεν Ἀβραὰμ τὸν Ἰσαὰκ πειραζόμενος καὶ τὸν μονογενῆ προσέφερεν τὰς ἐπαγγελίας ἀναδεξάμενος πρὸς ὃν ἐλαλήθη ὅτι ἐν Ἰσαὰκ κληθήσεταί σοι σπέρμα λογισάμενος ὅτι καὶ ἐκ νεκρῶν ἐγείρειν ἔγειρε δυνατὸς δύναται Θεός ὅθεν αὐτὸν καὶ ἐν παραβολῇ ἐκομίσατο πίστει καὶ περὶ μελλόντων εὐλόγησεν ηὐλόγησεν Ἰσαὰκ τὸν Ἰακὼβ καὶ τὸν Ἠσαῦ πίστει Ἰακὼβ ἀποθνῄσκων ἕκαστον τῶν υἱῶν αὐτοῦ Ἰωσὴφ εὐλόγησεν ηὐλόγησεν καὶ προσεκύνησεν ἐπὶ τὸ ἄκρον τῆς ῥάβδου αὐτοῦ πίστει Ἰωσὴφ τελευτῶν καὶ περὶ τῆς ἐξόδου τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ ἐμνημόνευσεν καὶ περὶ τῶν ὀστέων ὀστῶν αὐτοῦ ἐνετείλατο πίστει Μωϋσῆς γεννηθεὶς ἐκρύβη τρίμηνον τρίμηνος ὑπὸ τῶν πατέρων ἑαυτοῦ αὐτοῦ διότι εἶδον ἀστεῖον τὸ παιδίον καὶ οὐκ ἐφοβήθησαν τὸ διάταγμα τοῦ βασιλέως πίστει Μωϋσῆς μέγας γενόμενος ἠρνήσατο λέγεσθαι υἱὸς θυγατρὸς Φαραώ μᾶλλον ἑλόμενος συγκακουχεῖσθαι τῷ λαῷ τοῦ Θεοῦ πρόσκαιρον ἔχειν ἁμαρτίας ἀπόλαυσιν μείζονα πλοῦτον ἡγησάμενος τῶν ἐν Αἰγύπτῳ Αἰγύπτου θησαυρῶν τὸν ὀνειδισμὸν τοῦ Χριστοῦ ἀπέβλεπεν γὰρ εἰς τὴν μισθαποδοσίαν πίστει κατέλιπεν κατέλειπεν Αἴγυπτον μὴ φοβηθεὶς τὸν θυμὸν τοῦ βασιλέως τὸν γὰρ ἀόρατον ὡς ὁρῶν ἐκαρτέρησεν πίστει πεποίηκεν τὸ Πάσχα καὶ τὴν πρόσχυσιν τοῦ αἵματος ἵνα μὴ ὀλοθρεύων ὀλεθρεύων τὰ πρωτότοκα θίγῃ αὐτῶν πίστει διέβησαν τὴν Ἐρυθρὰν Θάλασσαν ὡς διὰ ξηρᾶς γῆς ἧς πεῖραν λαβόντες οἱ Αἰγύπτιοι κατεπόθησαν πίστει τὰ τείχη Ἰεριχὼ ἔπεσαν ἔπεσεν κυκλόθεν κυκλωθέντα ἐπὶ ἑπτὰ ἡμέρας πίστει Ῥαὰβ ἐπιλεγομένη πόρνη οὐ συναπώλετο τοῖς ἀπειθήσασιν ἀπιστήσασιν δεξαμένη τοὺς κατασκόπους μετʼ εἰρήνης καὶ τί ἔτι λέγω ἐπιλείψει με γὰρ με διηγούμενον χρόνος περὶ Γεδεών Βαράκ τε καὶ Σαμψών Σαμψώ καὶ Ἰεφθάε Δαυίδ τε καὶ Σαμουὴλ καὶ τῶν προφητῶν οἳ διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας βασιλεῖς εἰργάσαντο δικαιοσύνην ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν ἔφραξαν στόματα λεόντων ἔσβεσαν δύναμιν πυρός ἔφυγον στόματα μαχαίρας μαχαίρης ἐδυναμώθησαν ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἐπὶ ἀσθενείας ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων ἔλαβον γυναῖκες γυναῖκας ἐξ ἀναστάσεως τοὺς νεκροὺς αὐτῶν ἄλλοι δὲ ἐτυμπανίσθησαν οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπόλυσιν ἀπολύτρωσιν ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς φυλακαῖς ἐλιθάσθησαν ἐπειράσθησαν ἐπρίσθησαν ἐπειράσθησαν ἐν φόνῳ μαχαίρας μαχαίρης ἀπέθανον περιῆλθον ἐν μηλωταῖς ἐν αἰγείοις δέρμασιν ὑστερούμενοι θλιβόμενοι κακουχούμενοι ὧν οὐκ ἦν ἄξιος κόσμος ἐπὶ ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσιν καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς καὶ οὗτοι πάντες μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως οὐκ ἐκομίσαντο τὴν τὰς ἐπαγγελίαν ἐπαγγελίας τοῦ Θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν τι προσβλεψαμένοι προβλεψαμένου ἵνα μὴ χωρὶς ἡμῶν τελειωθῶσιν τοιγάρ τοιγαροῦν καὶ ἡμεῖς τηλικοῦτον τοσοῦτον ἔχοντες περικείμενον ἡμῖν νέφος μαρτύρων ὄγκον ὀγκῶν ἀποθέμενοι πάντα καὶ τὴν εὐπερίσπαστον εὐπερίστατον ἁμαρτίαν διʼ ὑπομονῆς τρέχωμεν τὸν τὸ προκείμενον προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν Ἰησοῦν ὃς ἀντὶ τῆς προκειμένης αὐτῷ χαρᾶς ὑπέμεινεν τὸν σταυρὸν αἰσχύνης καταφρονήσας ἐν δεξιᾷ ἐκάθισεν τε τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ κεκάθικεν ἐκάθισεν ἀναλογίσασθε γὰρ τὸν τοιαύτην ὑπομεμενηκότα ὑπὸ τῶν ἁμαρτωλῶν εἰς ἑαυτὸν ἑαυτοὺς αὑτὸν αὑτούς ἀντιλογίαν ἵνα μὴ κάμητε ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν ἐκλυόμενοι ἐκλελυμένοι ὅπου οὔπω μέχρις αἵματος ἀντικατέστητε ἀντικατέστηκεν πρὸς τὴν ἁμαρτίαν ἀγωνιζόμενοι ἀνταγωνιζόμενοι καὶ ἐκλέλησθε τῆς παρακλήσεως ἥτις ὑμῖν ὡς υἱοῖς υἱούς διαλέγεται υἱέ μου μὴ ὀλιγώρει παιδείας παιδεία Κυρίου καὶ μὴ μηδὲ ἐκλύου ὑπʼ αὐτοῦ ἐλεγχόμενος ὃν γὰρ ἀγαπᾷ Κύριος παιδεύει μαστιγοῖ δὲ πάντα υἱὸν ὃν παραδέχεται εἰς εἰ παιδείαν ὑπομένετε ὡς υἱοῖς ὑμῖν προσφέρεται Θεός τίς γὰρ ἐστιν υἱὸς ὃν οὐ παιδεύει πατήρ εἰ δὲ χωρίς ἐστε παιδείας ἧς οἷς μέτοχοι γεγόνασι πάντες ἄρα νόθοι ἐστὲ καὶ οὐχ υἱοί ἐστε εἶτα τοὺς μὲν τῆς σαρκὸς ἡμῶν πατέρας εἴχομεν εἴχαμεν παιδευτὰς καὶ ἐνετρεπόμεθα οὐ πολλῷ πολὺ δὲ μᾶλλον ὑποταγησόμεθα τῷ Πατρὶ τῶν πνευμάτων καὶ ζήσομεν οἱ μὲν γὰρ πρὸς ὀλίγας ἡμέρας κατὰ τὸ δοκοῦν ἑαυτοῖς αὐτοῖς ἐπαίδευον δὲ ἐπὶ τὸ συμφέρον συμφέρων εἰς τὸ μεταλαβεῖν μεταβαλεῖν τῆς ἁγιότητος ἁγιωτάτης αὐτοῦ πᾶσα δὲ μὲν παιδεία πρὸ πρὸς μὲν τὸ παρὸν οὐ δοκεῖ χαρᾶς εἶναι ἀλλὰ λύπης ὕστερον δὲ καρπὸν εἰρηνικὸν τοῖς διʼ αὐτῆς αὐτοῖς γεγυμνασμένοις ἀποδίδωσιν δικαιοσύνης διὸ τὰς παρειμένας χεῖρας καὶ τὰ παραλελυμένα γόνατα ἀνορθώσατε καὶ τροχιὰς ὀρθὰς ποιήσατε ποιεῖτε τοῖς ποσὶν ὑμῶν ἵνα μὴ τὸ χωλὸν ἐκτραπῇ ἰαθῇ δὲ μᾶλλον εἰρήνην διώκετε μετὰ πάντων καὶ τὸν ἁγιασμόν οὗ χωρὶς οὐδεὶς οὐδʼ εἰ ὄψεται τὸν Κύριον Κύριος ἐπισκοποῦντες ἐπισκοποῦντας μή τις ὑστερῶν ἀπὸ τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ μή τις ῥίζα πικρίας ἄνω φύουσα ἐνοχλῇ καὶ διʼ αὐτῆς ταύτης μιανθῶσιν οἱ πολλοί μή τις πόρνος βέβηλος ὡς Ἠσαῦ ὃς ἀντὶ βρώσεως μιᾶς ἀπέδετο ἀπέδοτο τὰ τὰς πρωτοτόκια πρωτοτόκιας ἑαυτοῦ αὑτοῦ ἴστε γὰρ ὅτι καὶ μετέπειτα θέλων κληρονομῆσαι τὴν εὐλογίαν ἀπεδοκιμάσθη μετανοίας γὰρ τόπον γάρ οὐχ εὗρεν καίτοι καίπερ μετὰ δακρύων ἐκζητήσας αὐτήν οὐ γὰρ προσεληλύθατε ψηλαφωμένῳ ὄρει καὶ κεκαυμένῳ πυρὶ καὶ γνόφῳ καὶ ζόφῳ σκότῳ σκότει καὶ θυέλλῃ καὶ σάλπιγγος ἤχῳ καὶ φωνῇ φωνὴν ῥημάτων ἧς οἱ ἀκούσαντες παρῃτήσαντο παρῄτησαν μὴ προστεθῆναι προσθεῖναι αὐτοῖς λόγον οὐκ ἔφερον γὰρ τὸ διαστελλόμενον κἂν θηρίον θίγῃ τοῦ ὄρους λιθοβοληθήσεται βολίδι κατατοξευθήσεται καί οὕτω φοβερὸν ἦν τὸ φανταζόμενον Μωϋσῆς εἶπεν ἔκφοβός εἰμι καὶ ἔκτρομος ἔντρομος οὖ γάρ ἀλλὰ προσεληλύθατε Σιὼν Ὄρει καὶ πόλει Θεοῦ ζῶντος Ἰερουσαλὴμ ἐπουρανίῳ ἐπουρανίων καὶ μυριάσιν ἀγγέλων πανηγύρει καὶ ἐκκλησίᾳ πρωτοτόκων ἀπογεγραμμένων ἐν οὐρανοῖς ἀπογεγραμμένων καὶ κριτῇ Θεῷ πάντων καὶ πνεύμασι δικαίων τελείων τετελειωμένων δεδικαιωμένοις καὶ διαθήκης νέας μεσίτῃ Ἰησοῦ Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ αἵματι ῥαντισμοῦ κρεῖττον κρείττονα λαλοῦντι παρὰ τὸν τὸ Ἅβελ Ἅβελ βλέπετε μὴ παραιτήσησθε τὸν λαλοῦντα εἰ γὰρ ἐκεῖνοι οὐκ ἐξέφυγον ἔφυγον τὸν ἐπὶ τῆς γῆς παραιτησάμενοι τὸν χρηματίζοντα πολλῷ πολὺ μᾶλλον ἡμεῖς ὑμεῖς οἱ τὸν ἀπʼ οὐρανῶν ἀποστρεφόμενοι ἀποστρεφόμενον εἰ οὗ φωνὴ τὴν γῆν ἐσάλευσεν τότε νῦν δὲ ἐπήγγελται λέγων ἔτι ἅπαξ ἐγὼ σείω σείσω οὐ μόνον τὴν γῆν ἀλλὰ καὶ τὸν οὐρανόν τὸ δὲ ἔτι ἅπαξ δηλοῖ τὴν τῶν σαλευομένων τὴν μετάθεσιν ὡς πεποιημένων ἵνα μείνῃ τὰ μὴ σαλευόμενα διὸ βασιλείαν ἀσάλευτον παραλαμβάνοντες ἔχωμεν ἔχομεν χάριν διʼ ἧς λατρεύωμεν λατρεύομεν λατρεύσωμεν εὐαρέστως τῷ Θεῷ μετὰ εὐλαβείας αἰδοῦς καὶ δέους εὐλαβείας καὶ γὰρ Θεὸς ἡμῶν πῦρ καταναλίσκον φιλαδελφία μενέτω τῆς τὴν φιλοξενίας φιλοξενίαν μὴ ἐπιλανθάνεσθε ἐπιλανθάνεσθαι διὰ ταύτης γὰρ ἔλαθόν τινες ξενίσαντες ἀγγέλους μιμνῄσκεσθε τῶν δεσμίων ὡς συνδεδεμένοι τῶν κακουχουμένων ὡς καὶ αὐτοὶ ὄντες ἐν σώματι τίμιος γάμος ἐν πᾶσιν καὶ κοίτη ἀμίαντος πόρνους γὰρ δὲ καὶ μοιχοὺς κρινεῖ Θεός Θεόυ ἀφιλάργυρος τρόπος ἀρκούμενοι ἀρκούμενος τοῖς παροῦσιν αὐτὸς γὰρ εἴρηκεν οὐ μή σε ἀνῶ οὐδʼ οὐ μή σε ἐγκαταλίπω ὥστε θαρροῦντας θαρροῦντες ἡμᾶς λέγειν λέγει Κύριος ἐμοὶ βοηθός καὶ οὐ φοβηθήσομαι τί ποιήσει μοι ἄνθρωπος μνημονεύετε τῶν ἡγουμένων ὑμῶν οἵτινες ἐλάλησαν ὑμῖν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ ὡς ὧν ἀναθεωροῦντες τὴν ἔκβασιν τῆς ἀναστροφῆς μιμεῖσθε μιμεῖσθαι τὴν πίστιν Ἰησοῦς Χριστὸς ἐχθὲς χθὲς καὶ σήμερον αὐτός καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας διδαχαῖς ποικίλαις καὶ ξέναις μὴ παραφέρεσθε περιφέρεσθε καλὸν γὰρ χάριτι βεβαιοῦσθαι τὴν καρδίαν οὐ βρώμασιν ἐν οἷς οὐκ ὠφελήθησαν οἱ περιπατοῦντες περιπατήσαντες ἔχομεν θυσιαστήριον ἐξ οὗ φαγεῖν οὐκ ἔχουσιν ἐξουσίαν οἱ τῇ σκηνῇ λατρεύοντες ὧν γὰρ εἰσφέρεται ζῴων τὸ αἷμα περὶ ἁμαρτίας εἰς τὰ ἅγια περὶ ἁμαρτίας διὰ τοῦ ἀρχιερέως τούτων τὰ σώματα καίεται κατακαίεται ἔξω τῆς παρεμβολῆς διὸ καὶ Ἰησοῦς ἵνα ἁγιάσῃ διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος τὸν λαόν ἔξω τῆς πύλης τῆς παρεμβολῆς ἔπαθεν τοίνυν ἐξερχώμεθα πρὸς αὐτὸν ἔξω τῆς παρεμβολῆς τὸν ὀνειδισμὸν αὐτοῦ φέροντες οὐ γὰρ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν ἀλλὰ τὴν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν διʼ αὐτοῦ οὖν ἀναφέρωμεν θυσίαν θυσίας αἰνέσεως διὰ παντὸς τῷ Θεῷ τοῦτʼ ἔστιν καρπὸν χειλέων ὁμολογούντων τῷ ὀνόματι αὐτοῦ τῆς τε δὲ εὐποιΐας καὶ τῆς κοινωνίας μὴ ἐπιλανθάνεσθε ἐπιλανθάνεσθαι τοιαύταις γὰρ θυσίαις εὐαρεστεῖται Θεός πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καὶ ὑπείκετε αὐτοὶ γὰρ ἀγρυπνοῦσιν ὡς λόγον ἀποδώσοντες ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν ὡς λόγον ἀποδώσοντες ἀποδώσοντας ἵνα μετὰ χαρᾶς τοῦτο ποιῶσιν καὶ μὴ στενάζοντες ἀλυσιτελὲς γὰρ ὑμῖν τοῦτο προσεύχεσθε περὶ ἡμῶν ὅτι καλὴν πειθόμεθα πεποίθαμεν γὰρ ὅτι καλὴν συνείδησιν ἔχομεν ἐν πᾶσιν καλῶς θέλοντες ἀναστρέφεσθαι περισσοτέρως δὲ παρακαλῶ τοῦτο ποιῆσαι ἵνα τάχιον ἀποκατασταθῶ ὑμῖν δὲ Θεὸς τῆς εἰρήνης ἀναγαγὼν ἐκ νεκρῶν τὸν Ποιμένα τῶν προβάτων τὸν μέγαν ἐν αἵματι διαθήκης αἰωνίου τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν καταρτίσαι ὑμᾶς ἐν παντὶ ἔργῳ καὶ λόγῳ τῷ ἀγαθῷ ἀγαθῷ ἀγαθῷ εἰς τὸ ποιῆσαι τὸ θέλημα αὐτοῦ αὐτό αὐτῷ ποιῶν ἐν ἡμῖν ὑμῖν τὸ εὐάρεστον ἐνώπιον αὐτοῦ διὰ Ἰησοῦ Ἰησοῦς Χριστοῦ Χριστός δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων αἰῶνας ἀμήν παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς ἀδελφοί ἀνέχεσθε τοῦ λόγου τῆς παρακλήσεως καὶ γὰρ διὰ βραχέων ἀπέστειλα ἐπέστειλα ὑμῖν γινώσκετε τὸν ἀδελφὸν ἡμῶν Τιμόθεον ἀπολελυμένον μεθʼ οὗ ἐὰν τάχιον ἔρχηται ἔρχησθε ὄψομαι ὑμᾶς ἀσπάσασθε πάντας τοὺς ἡγουμένους ὑμῶν καὶ πάντας τοὺς ἁγίους ἀσπάζονται ὑμᾶς οἱ ἀπὸ τῆς Ἰταλίας χάρις μετὰ πάντων ὑμῶν ἀμήν Ἰάκωβος Θεοῦ καὶ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ δοῦλος ταῖς δώδεκα φυλαῖς ταῖς ἐν τῇ διασπορᾷ χαίρειν πᾶσαν χαρὰν ἡγήσασθε ἀδελφοί μου ὅταν πειρασμοῖς περιπέσητε ποικίλοις ποικίλαις γινώσκοντες ὅτι τὸ δοκίμιον ὑμῶν τῆς πίστεως κατεργάζεται ὑπομονήν δὲ ὑπομονὴ ἔργον τέλειον ἐχέτω ἵνα ἦτε τέλειοι καὶ ὁλόκληροι ἐν μηδενὶ λειπόμενοι εἰ δέ τις ὑμῶν λείπεται σοφίας αἰτείτω παρὰ τοῦ Θεοῦ τοῦ διδόντος Θεοῦ πᾶσιν ἁπλῶς καὶ οὐκ μὴ ὀνειδίζοντος καὶ δοθήσεται αὐτῷ αἰτείτω δὲ ἐν πίστει μηδὲν διακρινόμενος γὰρ διακρινόμενος ἔοικεν κλύδωνι θαλάσσης ἀνεμιζομένῳ καὶ ῥιπιζομένῳ μὴ γὰρ οἰέσθω ἄνθρωπος ἐκεῖνος ὅτι λήμψεταί τι παρὰ τοῦ Θεοῦ Κυρίου ἀνὴρ δίψυχος ἀκατάστατος ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ καυχάσθω δὲ ἀδελφὸς ταπεινὸς ἐν τῷ ὕψει αὐτοῦ δὲ πλούσιος ἐν τῇ ταπεινοῦσι ταπεινώσει αὐτοῦ ὅτι ὡς ἄνθος χόρτου παρελεύσεται ἀνέτειλεν γὰρ ἥλιος σὺν τῷ καύσωνι καὶ ἐξήρανεν τὸν χόρτον καὶ τὸ ἄνθος αὐτοῦ ἐξέπεσεν καὶ εὐπρέπεια τοῦ προσώπου αὐτοῦ ἀπώλετο οὕτως καὶ πλούσιος ἐν ταῖς πορείαις ἑαυτοῦ αὐτοῦ μαρανθήσεται μακάριος ἄνθρωπος ἀνὴρ ὃς ὑπομένει ὑπομένειν πειρασμόν ὅτι δόκιμος γενόμενος λήμψεται τὸν στέφανον τῆς ζωῆς ὃν ἐπηγγείλατο Κύριος τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν μηδεὶς πειραζόμενος λεγέτω ὅτι ἀπὸ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ πειράζομαι γὰρ Θεὸς ἀπείραστός ἐστιν κακῶν πειράζει δὲ αὐτὸς οὐδένα ἕκαστος δὲ πειράζεται ὑπὸ τῆς ἰδίας ἐπιθυμίας ἐξελκόμενος καὶ δελεαζόμενος εἶτα ἐπιθυμία συλλαβοῦσα τίκτει ἁμαρτίαν δὲ ἁμαρτία ἀποτελεσθεῖσα ἀποκύει θάνατον μὴ πλανᾶσθε ἀδελφοί μου ἀγαπητοί πᾶσα δόσις ἀγαθὴ καὶ πᾶν δώρημα τέλειον ἄνωθέν ἐστιν καταβαῖνον καταβαῖνων ἀπὸ τοῦ Πατρὸς τῶν φώτων παρʼ οὐκ εστιν ἔνι παραλλαγὴ παραλλαγῆς τροπῆς ἀποσκίασμα ἀποσκιάσματος βουληθεὶς ἀπεκύησεν ἡμᾶς λόγῳ ἀληθείας εἰς τὸ εἶναι ἡμᾶς ἀπαρχήν τινα τῶν ἑαυτοῦ αὐτοῦ κτισμάτων ἴστε ἴστω ὥςτε δὲ ἀδελφοί μου ἀγαπητοί καὶ ἑστὼς ἔστω δὲ πᾶς ἄνθρωπος ταχὺς εἰς τὸ ἀκοῦσαι βραδὺς εἰς τὸ λαλῆσαι βραδὺς εἰς ὀργήν ὀργὴ γὰρ ἀνδρὸς δικαιοσύνην Θεοῦ οὐκ ἐργάζεται κατεργάζεται διὸ ἀποθέμενοι πᾶσαν ῥυπαρίαν καὶ περίσσευμα περισσείαν κακίας ἐν πραΰτητι δέξασθε δέξασθαι τὸν ἔμφυτον λόγον τὸν δυνάμενον σῶσαι τὰς ψυχὰς ὑμῶν γίνεσθε δὲ ποιηταὶ λόγου καὶ μὴ μόνον ἀκροαταὶ μόνον παραλογιζόμενοι ἑαυτούς ὅτι εἴ τις ἀκροατὴς λόγου ἐστὶν καὶ οὐ ποιητής οὗτος ἔοικεν ἀνδρὶ κατανοοῦντι κατανοοῦντες τὸ πρόσωπον τῆς γενέσεως αὐτοῦ ἐν ἐσόπτρῳ κατενόησεν γὰρ ἑαυτὸν καὶ ἀπελήλυθεν καὶ εὐθέως ἐπελάθετο ὁποῖος ἦν δὲ παρακύψας εἰς νόμον τέλειον τὸν τῆς ἐλευθερίας καὶ παραμείνας οὗτος οὐκ ἀκροατὴς ἐπιλησμονῆς γενόμενος ἀλλὰ ποιητὴς ἔργου οὗτος μακάριος ἐν τῇ ποιήσει αὐτοῦ ἔσται εἴ δὲ τις δοκεῖ θρησκὸς εἶναι ἐν ὑμῖν μὴ χαλιναγωγῶν χαλιναγῶν χαλινῶν γλῶσσαν ἑαυτοῦ αὐτοῦ ἀλλὰ ἀπατῶν καρδίαν ἑαυτοῦ αὐτοῦ τοῦ τούτου μάταιος θρησκεία θρησκεία γάρ καθαρὰ καὶ ἀμίαντος παρὰ τῷ Θεῷ καὶ τῷ Πατρὶ αὕτη ἐστίν ἐπισκέπτεσθαι ὀρφανοὺς καὶ χήρας ἐν τῇ θλίψει αὐτῶν ἄσπιλον σεαυτόν ἑαυτὸν τηρεῖν ἐκ ἀπὸ τοῦ κόσμου ἀδελφοί μου μὴ ἐν προσωπολημψίαις ἔχετε τὴν πίστιν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ τῆς δόξης ἐὰν γὰρ εἰσέλθῃ εἰς τὴν συναγωγὴν ὑμῶν ἀνὴρ χρυσοδακτύλιος ἐν ἐσθῆτι λαμπρᾷ εἰσέλθῃ δὲ καὶ πτωχὸς ἐν ῥυπαρᾷ ἐσθῆτι καὶ ἐπιβλέψητε δὲ ἐπὶ τὸν φοροῦντα τὴν ἐσθῆτα τὴν λαμπρὰν καὶ εἴπητε αὐτῷ σὺ κάθου ὧδε καλῶς καὶ τῷ πτωχῷ εἴπητε σὺ στῆθι ἐκεῖ καὶ κάθου ἐκεῖ ὧδε ὑπὸ τὸ ὑποπόδιόν τῶν ποδῶν σου μου καὶ οὐ διεκρίθητε ἐν ἑαυτοῖς καὶ ἐγένεσθε κριταὶ διαλογισμῶν πονηρῶν ἀκούσατε ἀδελφοί μου ἀγαπητοί οὐχ Θεὸς ἐξελέξατο τοὺς πτωχοὺς τῷ τοῦ κόσμῳ κόσμου τούτου πλουσίους ἐν πίστει καὶ κληρονόμους τῆς ἐπαγγελίας βασιλείας ἧς ἐπηγγείλατο τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν ὑμεῖς δὲ ἠτιμάσατε τὸν πτωχόν οὐχι οὐχ οἱ πλούσιοι καταδυναστεύουσιν ὑμῶν ὑμᾶς καὶ αὐτοὶ ἕλκουσιν ὑμᾶς εἰς κριτήρια καὶ οὐκ αὐτοὶ βλασφημοῦσιν τὸ καλὸν ὄνομα τὸ ἐπικληθὲν ἐφʼ ὑμᾶς εἰ μέντοι νόμον τελεῖτε βασιλικὸν τελεῖτε κατὰ τὴν Γραφήν ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν σαυτόν καλῶς ποιεῖτε εἰ δὲ προσωπολημπτεῖτε ἁμαρτίαν ἐργάζεσθε ἐλεγχόμενοι ὑπὸ τοῦ νόμου ὡς παραβάται ὅστις ὃς γὰρ ὅλον τὸν νόμον ὅλον τηρήσῃ τηρήσει πληρώσει πταίσῃ πταίσει δὲ ἐν ἑνί γέγονεν πάντων ἔνοχος γὰρ εἰπών εἴπας μὴ φονεύσῃς μοιχεύσῃς μοιχεύσεις εἶπεν καί μὴ μοιχεύσῃς φονεύσῃς φονεύσεις εἰ δὲ οὐ μοιχεύεις μοιχεύσεις φονεύεις φονεύσεις δέ γέγονας ἐγένου ἀποστάτης παραβάτης νόμου οὕτως λαλεῖτε καὶ οὕτως ποιεῖτε ὡς διὰ νόμου ἐλευθερίας μέλλοντες κρίνεσθαι γὰρ κρίσις ἀνέλεος ἀνίλεως τῷ μὴ ποιήσαντι ἔλεος καὶ κατακαυχᾶται κατακαυχᾶσθω δὲ ἔλεον ἔλεος κρίσεως τί τὸ ὄφελος ἀδελφοί μου ἐὰν πίστιν λέγῃ τις λέγῃ ἔχειν ἔργα δὲ μὴ ἔρχῃ ἔχῃ μὴ δύναται πίστις σῶσαι αὐτόν ἐὰν δὲ ἀδελφὸς ἀδελφὴ γυμνοὶ ὑπάρχωσιν καὶ λειπόμενοι ὦσιν τῆς ἐφημέρου τροφῆς καὶ εἴπῃ εἰπὲ δέ τις τι αὐτοῖς ἐξ ὑμῶν ὑπάγετε ὕπαγε ἐν εἰρήνῃ θερμαίνεσθε θερμαίνεσθαι καὶ χορτάζεσθε χορτάζεσθαι μὴ δῶτε δὲ αὐτοῖς τὰ ἐπιτήδεια τοῦ σώματος τί τὸ ὄφελος οὕτως καὶ πίστις ἐὰν μὴ ἔχῃ ἔργα ἔχῃ νεκρά ἐστιν καθʼ ἑαυτήν ἀλλʼ ἐρεῖ τις σὺ πίστιν πίστις ἔχεις κἀγὼ ἔργα ἔχω δεῖξόν εἶξον μοι τὴν πίστιν σου χωρὶς ἐκ τῶν ἔργων σου κἀγώ δείξω σοι δείξω ἐκ τῶν ἔργων μου τὴν πίστιν μου σὺ πιστεύεις ὅτι Θεὸς εἷς ἐστιν Θεός ἔστιν καλῶς ποιεῖς καὶ τὰ δαιμόνια πιστεύουσιν καὶ φρίσσουσιν φρίζουσιν θέλεις δὲ γνῶναι ἄνθρωπε κενέ ὅτι πίστις χωρὶς τῶν ἔργων ἀργή νεκρά ἐστιν Ἀβραὰμ πατὴρ ἡμῶν οὐκ ἐξ ἔργων ἐδικαιώθη ἀνενέγκας Ἰσαὰκ τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον βλέπεις ὅτι πίστις συνήργει συνεργεῖ τοῖς ἔργοις αὐτοῦ καὶ ἐκ τῶν ἔργων πίστις ἐτελειώθη καὶ ἐπληρώθη Γραφὴ λέγουσα ἐπίστευσεν δὲ Ἀβραὰμ τῷ Θεῷ καὶ ἐλογίσθη αὐτῷ εἰς δικαιοσύνην καὶ φίλος Θεοῦ ἐκλήθη ὁρᾶτε ὁρᾶται τοίνυν ὅτι ἐξ ἔργων δικαιοῦται ἄνθρωπος καὶ οὐκ ἐκ πίστεως μόνον οὕτως ὁμοίως δὲ καὶ Ῥαὰβ πόρνη οὐκ ἐξ ἔργων ἐδικαιώθη ὑποδεξαμένη τοὺς κατασκόπους ἀγγέλους καὶ ἑτέρᾳ ὁδῷ ἐκβαλοῦσα ὥσπερ γὰρ τὸ σῶμα χωρὶς πνεύματος νεκρόν ἐστιν οὕτως καὶ πίστις χωρὶς τῶν ἔργων νεκρά ἐστιν μὴ πολλοὶ διδάσκαλοι γίνεσθε ἀδελφοί μου εἰδότες ὅτι μεῖζον κρίμα λημψόμεθα πολλὰ γὰρ πταίομεν ἅπαντες εἴ τις ἐν λόγῳ οὐ πταίει οὗτος τέλειος ἀνήρ δυνάμενος δυνατὸς χαλιναγωγῆσαι καὶ ὅλον τὸ σῶμα ἴδε ἰδοὺ εἰ δὲ γάρ τῶν ἵππων τοὺς χαλινοὺς εἰς τὰ τὸ στόματα στόμα βάλλομεν εἰς πρὸς τὸ πείθεσθαι αὐτοὺς ἡμῖν αὑτούς καὶ ὅλον τὸ σῶμα αὐτῶν μετάγομεν αὐτῶν ἰδοὺ καὶ τὰ πλοῖα τὰ τηλικαῦτα ὄντα καὶ ὑπὸ σκληρῶν ἀνέμων σκληρῶν ἐλαυνόμενα μετάγεται ὑπὸ ἐλαχίστου πηδαλίου ὅπου ἂν ὁρμὴ τοῦ εὐθύνοντος βούλεται βούληται ὡσαύτως οὕτως καὶ γλῶσσα μικρὸν μέλος ἐστὶν καὶ μεγαλαυχεῖ μεγάλα αὐχεῖ ἰδοὺ ἡλίκον ὀλίγον πῦρ ἡλίκην ὕλην ἀνάπτει καὶ γλῶσσα πῦρ κόσμος τῆς ἀδικίας οὕτως γλῶσσα καθίσταται καθίσται ἐν τοῖς μέλεσιν ἡμῶν καὶ σπιλοῦσα ὅλον τὸ σῶμα καὶ φλογίζουσα τὸν τροχὸν τῆς γενέσεως ἡμῶν καὶ φλογιζομένη ὑπὸ τῆς Γεέννης πᾶσα γὰρ φύσις θηρίων τε καὶ πετεινῶν ἑρπετῶν τε καὶ ἐναλίων δαμάζεται δεδάμασται καὶ δεδάμασται δαμάζεται τῇ φύσει τῇ ἀνθρωπίνῃ ἀνθρωπίνων τὴν δὲ γλῶσσαν οὐδεὶς δαμάσαι δύναται δαμάσαι ἀνθρώπων δαμάσαι ἀκατάσχετον ἀκατάστατον κακόν μεστὴ ἰοῦ θανατηφόρου ἐν αὐτῇ εὐλογοῦμεν τὸν Κύριον Θεὸν καὶ Πατέρα καὶ ἐν αὐτῇ καταρώμεθα τοὺς ἀνθρώπους τοὺς καθʼ ὁμοίωσιν Θεοῦ γεγονότας γεγενημένους ἐκ τοῦ αὐτοῦ στόματος ἐξέρχεται εὐλογία καὶ κατάρα οὐ χρή ἀδελφοί μου ταῦτα οὕτως γίνεσθαι μήτι πη πηγὴ ἐκ τῆς αὐτῆς ὀπῆς βρύει τὸ γλυκὺ καὶ τὸ πικρόν μὴ δύναται ἀδελφοί μου συκῆ ἐλέας ἐλαίας ποιῆσαι ἄμπελος σῦκα οὕτως οὔτε οὐδὲ οὐδεμία πηγὴ ἁλυκὸν καὶ γλυκὺ ποιῆσαι ὕδωρ τίς σοφὸς καὶ ἐπιστήμων ἐν ὑμῖν δειξάτω ἐκ τῆς καλῆς ἀναστροφῆς τὰ ἔργα αὐτοῦ ἐν πραΰτητι σοφίας εἰ δὲ ἄρα ζῆλον πικρὸν ἔχετε καὶ ἐριθείαν ἐν τῇ ταῖς καρδίᾳ καρδίαις ὑμῶν μὴ καυχᾶσθε κατακαυχᾶσθε καὶ ψεύδεσθε κατὰ τῆς ἀληθείας καὶ ψεύδεσθαι οὐκ ἔστιν αὕτη σοφία αὕτη ἄνωθεν κατερχομένη ἀλλὰ ἐπίγειος ψυχική δαιμονιώδης ὅπου γὰρ ζῆλος καὶ ἐριθεία ἔρις ἐκεῖ καὶ ἀκαταστασία καὶ πᾶν φαῦλον πρᾶγμα δὲ ἄνωθεν σοφία πρῶτον μὲν ἁγνή ἐστιν ἔπειτα εἰρηνική ἐπιεικής εὐπειθής μεστὴ ἐλέους καὶ καρπῶν ἔργων ἀγαθῶν ἀδιάκριτος καὶ ἀνυπόκριτος καρπὸς δὲ τῆς δικαιοσύνης ἐν εἰρήνῃ σπείρεται τοῖς ποιοῦσιν εἰρήνην πόθεν πόλεμοι ἐν ὑμῖν καὶ πόθεν μάχαι ἐν ὑμῖν οὐκ ἐντεῦθεν ἐκ τῶν ἡδονῶν ὑμῶν τῶν στρατευομένων ἐν τοῖς μέλεσιν ὑμῶν ἐπιθυμεῖτε καὶ οὐκ ἔχετε φονεύετε καὶ ζηλοῦτε καὶ οὐ δύνασθε ἐπιτυχεῖν μάχεσθε καὶ πολεμεῖτε καὶ οὐκ ἔχετε δὲ διὰ τὸ μὴ αἰτεῖσθαι ὑμᾶς αἰτεῖτε καὶ οὐ λαμβάνετε διότι κακῶς αἰτεῖσθε αἰτεῖτε ἵνα ἐν ταῖς ἡδοναῖς ὑμῶν καταδαπανήσητε δαπανήσητε μοιχοὶ καὶ μοιχαλίδες οὐκ οἴδατε ὅτι φιλία τοῦ κόσμου τούτου ἔχθρα εστιν τοῦ τῷ Θεοῦ θεῷ ἐστιν ὃς ἐὰν ἂν οὖν βουληθῇ φίλος εἶναι τοῦ κόσμου ἔχθρα ἐχθρὸς τοῦ Θεοῦ καθίσταται δοκεῖτε ὅτι καινῶς κενῶς Γραφὴ λέγει πρὸς φθόνον ἐπιποθεῖ τὸ Πνεῦμα κατῴκισεν κατῴκησεν ἐν ἡμῖν μείζονα δὲ δίδωσιν χάριν διὸ λέγει Θεὸς ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται ταπεινοῖς δὲ δίδωσιν χάριν ὑποτάγητε οὖν τῷ Θεῷ ἀντίστητε δὲ τῷ διαβόλῳ καὶ φεύξεται ἀφʼ ὑμῶν ἐγγίσατε τῷ Θεῷ καὶ ἐγγιεῖ ἐγγίσει ὑμῖν καθαρίσατε χεῖρας ἁμαρτωλοί καὶ ἁγνίσατε καρδίας δίψυχοι ταλαιπωρήσατε καὶ πενθήσατε καὶ κλαύσατε γέλως ὑμῶν εἰς πένθος μετατραπήτω μεταστραφήτω καὶ χαρὰ εἰς κατήφειαν ταπεινώθητε οὖν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου καὶ ὑψώσει ὑμᾶς μὴ καταλαλεῖτε ἀλλήλων ἀδελφοί μου ἀλλήλων καταλαλῶν ἀδελφοῦ καὶ κρίνων τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ καταλαλεῖ νόμου καὶ κρίνει νόμον εἰ δὲ νόμον κρίνεις οὐκ εἶ ποιητὴς νόμου ἀλλὰ κριτής εἷς ἐστιν νομοθέτης καὶ κριτής δυνάμενος σῶσαι καὶ ἀπολέσαι σὺ δὲ τίς εἶ ὃς κρίνεις κρίνων τὸν πλησίον ἕτερον ἄγε νῦν οἱ λέγοντες σήμερον καὶ αὔριον πορευσόμεθα πορευσώμεθα εἰς τήνδε τὴν πόλιν καὶ ποιήσομεν ποιήσωμεν ἐκεῖ ἐνιαυτὸν ἕνα καὶ ἐμπορευσόμεθα ἐμπορευσώμεθα καὶ κερδήσομεν κερδήσωμεν οἵτινες οὐκ ἐπίστασθε τὸ τὰ τῆς αὔριον ποία γὰρ ζωὴ ὑμῶν ἀτμὶς γάρ ἐστε ἔσται ἐστιν πρὸς ὀλίγον φαινομένη ἔπειτα δὲ καὶ ἀφανιζομένη ἀντὶ τοῦ λέγειν ὑμᾶς ἐὰν Κύριος θελήσῃ θέλῃ καὶ ζήσομεν ζήσωμεν καὶ ποιήσομεν ποιήσωμεν τοῦτο ἐκεῖνο κεῖνο νῦν δὲ καυχᾶσθε κατακαυχᾶσθε ἐν ταῖς ἀλαζονείαις ὑμῶν ἅπᾶσα πᾶσα καύχησις τοιαύτη πονηρά ἐστιν εἰδότι οὖν καλὸν ποιεῖν ποιῆσαι καὶ μὴ ποιοῦντι ἁμαρτία αὐτῷ ἐστιν ἄγε νῦν οἱ λέγοντες πλούσιοι κλαύσατε ὀλολύζοντες ἐπὶ ταῖς ταλαιπωρίαις ὑμῶν ταῖς ἐπερχομέναις ὑμῖν πλοῦτος ὑμῶν σέσηπεν καὶ τὰ ἱμάτια ὑμῶν σητόβρωτα γέγονεν χρυσὸς ὑμῶν κατίωται καὶ ἄργυρος κατίωται καὶ ἰὸς αὐτῶν εἰς μαρτύριον ὑμῖν ἔσται καὶ φαίνετε φάγεται τὰς σάρκας ὑμῶν ἰὸς ὡς πῦρ ἐθησαυρίσατε ἐν ἐσχάταις ἡμέραις ἐσχάταις ἰδοὺ μισθὸς τῶν ἐργατῶν τῶν ἀμησάντων τὰς χώρας ὑμῶν ἀφυστερημένος ἀπεστερημένος ἀφʼ ὑμῶν κράζει καὶ αἱ βοαὶ τῶν θερισάντων εἰς τὰ ὦτα Κυρίου Σαβαὼθ εἰσεληλύθασιν εἰσελήλυθαν εἰσελήλυθεν ἐτρυφήσατε ἐνί ἐπὶ τῆς γῆς καὶ ἐσπαταλήσατε ἐθρέψατε τὰς καρδίας ὑμῶν ὡς ἐν ἡμέρᾳ ἡμέραις σφαγῆς κατεδικάσατε ἐφονεύσατε τὸν δίκαιον οὐκ ἀντιτάσσεται ὑμῖν μακροθυμήσατε οὖν ἀδελφοί ἕως τῆς παρουσίας τοῦ Κυρίου ἰδοὺ γεωργὸς ἐκδέχεται τὸν τίμιον καρπὸν τῆς γῆς μακροθυμῶν ἐπʼ αὐτόν αὐτῷ ἕως ἂν λάβῃ καρπὸν ὑετὸν τὸν πρόϊμον καὶ ὄψιμον μακροθυμήσατε οὖν καὶ ὑμεῖς στηρίξατε τὰς καρδίας ὑμῶν ὅτι παρουσία τοῦ Κυρίου ἤγγικεν μὴ στενάζετε ἀδελφοί μου κατʼ ἀλλήλων ἀδελφοὶ ἵνα μὴ κριθῆτε κατακριθῆτε ἰδοὺ κριτὴς πρὸ τῶν θυρῶν ἕστηκεν ὑπόδειγμα λάβετε ἀδελφοί μου τῆς καλοκἀγαθίας κακοπαθείας ἀδελφοί μου καὶ τῆς μακροθυμίας ἔχετε τοὺς προφήτας οἳ ἐλάλησαν ἐν τῷ ὀνόματι Κυρίου ἰδοὺ μακαρίζομεν τοὺς ὑπομείναντας ὑπομένοντας τὴν ὑπομονὴν Ἰὼβ ἠκούσατε καὶ τὸ τέλος Κυρίου εἴδετε ὅτι πολύσπλαγχνός ἐστιν Κύριος καὶ οἰκτίρμων πρὸ πάντων οὖν δέ ἀδελφοί μου μὴ ὀμνύετε μήτε τὸν οὐρανὸν μήτε τὴν γῆν μήτε ἄλλον τινὰ ὅρκον τινα ἤτω δὲ λόγος ὑμῶν τὸ ναὶ ναὶ καὶ τὸ οὒ οὔ ἵνα μὴ εἰς ὑπὸ κρίσιν πέσητε κακοπαθεῖ τις ἐν ὑμῖν προσευχέσθω εὐθυμεῖ τις ἐν ὑμῖν ψαλλέτω ἀσθενεῖ τις τίσας ἐν ὑμῖν προσκαλεσάσθω τοὺς πρεσβυτέρους τῆς ἐκκλησίας καὶ προσευξάσθωσαν ἐπʼ αὐτὸν αὑτούς ἀλείψαντες αὐτὸν ἐλαίῳ ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Κυρίου καὶ εὐχὴ τῆς πίστεως σώσει τὸν κάμνοντα καὶ ἐγερεῖ αὐτὸν Κύριος κἂν ἁμαρτίας πεποιηκώς ἀφεθήσεται αὐτῷ ἐξομολογεῖσθε οὖν ἀλλήλοις τὰς τὰ ἁμαρτίας παραπτώματα καὶ προσεύχεσθε εὔχεσθε ὑπὲρ ἀλλήλων ὅπως ἰαθῆτε πολὺ ἰσχύει δέησις δικαίου ἐνεργουμένη Ἠλίας ἄνθρωπος ἦν ὁμοιοπαθὴς ἡμῖν καὶ προσευχῇ προσηύξατο τοῦ μὴ βρέξαι καὶ οὐκ ἔβρεξεν ἐπὶ τῆς γῆς ἐνιαυτοὺς ἐνιαυτοῦ τρεῖς καὶ μῆνας ἕξ καὶ πάλιν προσηύξατο καὶ οὐρανὸς ὑετὸν ἔδωκεν τὸν ὑετόν καὶ γῆ ἐβλάστησεν τὸν καρπὸν αὐτῆς ἀδελφοί μου ἐάν τις ἐν ὑμῖν πλανηθῇ ἀπὸ τῆς ὁδοῦ τῆς ἀληθείας καὶ ἐπιστρέψῃ τις αὐτόν γινωσκέτω γιγνωσκέτω γινώσκετε ὅτι ἐπιστρέψας ἁμαρτωλὸν ἐκ πλάνης ὁδοῦ αὐτοῦ σώσει τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἐκ θανάτου αὐτοῦ καὶ καλύψει πλῆθος ἁμαρτιῶν Πέτρος ἀπόστολος Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐκλεκτοῖς καὶ παρεπιδήμοις διασπορᾶς Πόντου Γαλατίας Καππαδοκίας Ἀσίας καὶ Βιθυνίας κατὰ πρόγνωσιν Θεοῦ Πατρός ἐν ἁγιασμῷ Πνεύματος εἰς ὑπακοὴν καὶ ῥαντισμὸν αἵματος Ἰησοῦ Χριστοῦ χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη πληθυνθείη εὐλογητὸς Θεὸς καὶ Πατὴρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ κατὰ τὸ πολὺ αὐτοῦ ἔλεος αὐτοῦ ἀναγεννήσας ἡμᾶς εἰς ἐλπίδα ἐλπίδαν ζῶσαν διʼ ἀναστάσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐκ νεκρῶν εἰς κληρονομίαν ἄφθαρτον καὶ ἀμίαντον ἀμάραντον καὶ ἀμάραντον ἀμίαντον τετηρημένην τετηρημένον ἐν οὐρανοῖς οὐρανῷ εἰς ἡμᾶς ὑμᾶς τοὺς ἐν δυνάμει Θεοῦ φρουρουμένους διὰ πίστεως εἰς σωτηρίαν ἑτοίμως ἑτοίμην ἀποκαλυφθῆναι ἐν καιρῷ ἐσχάτῳ ἐν ἀγαλλιᾶσθε αγαλλιάσαντες ὀλίγον ἄρτι εἰ δέον ἐστὶν λυπηθέντες λυπηθέντας ἐν πολλοῖς ποικίλοις ποικίλαις πειρασμοῖς ἵνα τὸ δοκίμιον δόκιμον ὑμῶν τῆς πίστεως ὑμῶν πολυτιμότερον πολυτιμιώτερον χρυσοῦ χρυσίου τοῦ ἀπολλυμένου καὶ διὰ πυρὸς δὲ δοκιμαζομένου εὑρεθῇ εἰς ἔπαινον καὶ τιμὴν δόξαν καὶ εἰς δόξαν τιμὴν ἐν ἀποκαλύψει Ἰησοῦ Χριστοῦ ὃν οὐκ εἰδότες ἰδόντες ἀγαπᾶτε εἰ εἰς ὃν ἄρτι μὴ ὁρῶντες πιστεύοντες δὲ ἀγαλλιᾶσθε ἀγαλλιᾶτε χαρᾷ ἀνεκλαλήτῳ καὶ δεδοξασμένῃ κομιζόμενοι τὸ τέλος τῆς πίστεως ὑμῶν σωτηρίαν ψυχῶν περὶ ἧς σωτηρίας ἐξεζήτησαν καὶ ἐξηραύνησαν προφῆται οἱ περὶ τῆς εἰς ὑμᾶς χάριτος προφητεύσαντες ἐραυνῶντες εἰς τίνα ποῖον καιρὸν ἐδήλου τὸ ἐν αὐτοῖς Πνεῦμα Χριστοῦ προμαρτυρόμενον προμαρτυρούμενον τὰ εἰς Χριστὸν παθήματα καὶ τὰς μετὰ ταῦτα ταύτας δόξας οἷς ἀπεκαλύφθη ὅτι οὐχ ἑαυτοῖς ὑμῖν ἡμῖν δὲ διηκόνουν αὐτά νῦν ἀνηγγέλη ὑμῖν διὰ τῶν εὐαγγελισαμένων ὑμᾶς ὑμῖν ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ ἀποσταλέντι ἀπʼ οὐρανοῦ εἰς ἐπιθυμοῦσιν ἄγγελοι παρακύψαι διὸ ἀναζωσάμενοι τὰς ὀσφύας τῆς διανοίας ὑμῶν νήφοντες τελείως ἐλπίσατε ἐπὶ τὴν φερομένην ὑμῖν χάριν ἐν ἀποκαλύψει Ἰησοῦ Χριστοῦ ὡς τέκνα ὑπακοῆς μὴ συσχηματιζόμενοι ταῖς πρότερον ἐν τῇ ἀγνοίᾳ ὑμῶν ἐπιθυμίαις ἀλλὰ κατὰ τὸν καλέσαντα ὑμᾶς ἅγιον καὶ αὐτοὶ ἅγιοι ἐν πάσῃ ἀναστροφῇ γενήθητε διό διότι γέγραπται ὅτι ἅγιοι ἔσεσθε γένεσθε γίνεσθε ὅτι διότι ἐγὼ ἅγιος εἰμι καὶ εἰ Πατέρα ἐπικαλεῖσθε καλεῖτε τὸν ἀπροσωπολήμπτως κρίνοντα κρινοῦντα κατὰ τὸ ἑκάστου ἔργον ἐν φόβῳ οὖν τὸν τῆς παροικίας ὑμῶν χρόνον ἀναστράφητε ἀναστρεφόμενοι εἰδότες ὅτι οὐ φθαρτοῖς φθαρτοῦ ἀργυρίῳ ἀργυρίου χρυσίῳ ἐλυτρώθητε ἐκ τῆς ματαίας ὑμῶν ἀναστροφῆς πατροπαραδότου ἀναστροφῆς ἀλλὰ τῷ τιμίῳ αἵματι ὡς ἀμνοῦ ἀμώμου καὶ ἀσπίλου Χριστοῦ ἀνεγνωσμένου προεγνωσμένου προσεγνωσμένου μὲν πρὸ καταβολῆς κόσμου φανερωθέντος δὲ ἐπʼ ἐσχάτου ἐσχάτων τῶν τοῦ χρόνων χρόνου διʼ ἡμᾶς ὑμᾶς τοὺς διʼ αὐτοῦ πιστοὺς πιστεύοντας εἰς Θεὸν τὸν ἐγείραντα ἐγείροντα αὐτὸν ἐκ νεκρῶν καὶ δόξαν αὐτῷ δόντα ὥστε τὴν πίστιν ὑμῶν καὶ τὴν ἐλπίδα εἶναι εἰς Θεόν τὰς ψυχὰς ὑμῶν ἡγνικότες ἐν τῇ ὑπακοῇ τῆς ἀληθείας διὰ Πνεύματος εἰς φιλαδελφίαν ἀνυπόκριτον ἐκ καθαρᾶς καρδίας ἀλλήλους ἀγαπήσατε ἐκτενῶς ὡς ἀναγεγεννημένοι οὐκ ἐκ φθορᾶς σπορᾶς φθαρτῆς ἀλλὰ ἀφθάρτου διὰ λόγου ζῶντος Θεοῦ καὶ μένοντος εἰς τὸν αἰῶνα ὅτι διότι πᾶσα σὰρξ ὡσει ὡς χόρτος καὶ πᾶσα δόξα αὐτῆς αὐτοῦ ἀνθρώπου ὡς ἄνθος χόρτου ἐξηράνθη χόρτος καὶ τὸ ἄνθος αὐτοῦ ἐξέπεσεν τὸ δὲ ῥῆμα Κυρίου μένει εἰς τὸν αἰῶνα τοῦτο δέ ἐστιν τὸ ῥῆμα τὸ εὐαγγελισθὲν εἰς ὑμᾶς εὐαγγελισθὲν ἀποθέμενοι οὖν πᾶσαν κακίαν καὶ πάντα πᾶν δόλον καὶ ὑποκρίσεις ὑπόκρισιν καὶ φόνους φθόνους καὶ πάσας πᾶσαν καταλαλιάς καταλαλιάν συνκαταλαλιάς ὡς ἀρτιγέννητα βρέφη τὸ λογικὸν ἄδολον γάλα ἐπιποθήσατε ἵνα ἐν αὐτῷ αὐτῶν αὐξηθῆτε εἰ εἰς σωτηρίαν εἰ εἴπερ ἐγεύσασθε ἐπιστεύσατε ὅτι Χριστὸς χρηστὸς Κύριος πρὸς ὃν προσερχόμενοι λίθον ζῶντα ἀπὸ ὑπὸ ἀνθρώπων μὲν ἀποδεδοκιμασμένον παρὰ δὲ Θεῷ ἐκλεκτὸν ἔντιμον καὶ αὐτοὶ ὡς λίθοι λίθος ζῶντες ὄντες οἰκοδομεῖσθε ἐποικοδομεῖσθαι ἐποικοδομεῖσθε οἶκος πνευματικὸς πνεύματος εἰς ἱεράτευμα ἅγιον ἀνενέγκαι ἀνενέγκας πνευματικὰς θυσίας εὐπροσδέκτους τῷ Θεῷ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ διότι διὸ καὶ περιέχει ἐν τῇ Γραφῇ ἰδοὺ τίθημι ἐν Σιὼν Σιῷ λίθον ἀκρογωνιαῖον ἐκλεκτὸν ἀκρογωνιαῖον ἔντιμον καὶ πιστεύων ἐπʼ αὐτῷ αὑτόν οὐ μὴ καταισχυνθῇ ἡμῖν ὑμῖν οὖν τιμὴ τοῖς πιστεύουσιν ἀπιστοῦσιν ἀπειθοῦσιν δὲ λίθον λίθος ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλὴν γωνίας καὶ λίθος προσκόμματος καὶ με πέτρα πέτραν σκανδάλου ὃσοι οἳ προσκόπτουσιν τῷ λόγῳ ἀπιστοῦντες ἀπειθοῦντες εἰς καὶ ἐτέθησαν ὑμεῖς δὲ γένος ἐκλεκτόν βασίλειον ἱεράτευμα ἔθνος ἅγιον λαὸς εἰς περιποίησιν ὅπως τὰς ἀρετὰς ἐξαγγείλητε τοῦ ἐκ σκότους ὑμᾶς καλέσαντος εἰς τὸ θαυμαστὸν αὐτοῦ φῶς οἵ ποτε οὐ λαὸς μου νῦν δὲ λαὸς Θεοῦ οἱ οὐκ ἠλεημένοι νῦν δὲ ἐλεηθέντες ἀγαπητοί παρακαλῶ ὡς παροίκους καὶ παρεπιδήμους ἀπέχεσθαι ἀπέχεσθε ἀπὸ τῶν σαρκικῶν ἐπιθυμιῶν αἵτινες στρατεύονται κατὰ τῆς ψυχῆς τὴν ἀναστροφὴν ὑμῶν ὑμῖν ἔχοντες καλὴν ἐν τοῖς ἔθνεσιν ἔχοντες καλήν ἔχοντες ἵνα ἐν καταλαλοῦσιν ὑμῶν ὡς κακοποιῶν ἐκ τῶν καλῶν ἔργων ἐποπτεύοντες ἐποπτεύσαντες δοξάσωσι δόξα σου ὑμῶν τρέμουσιν τὸν Θεὸν ἐν ἡμέρᾳ ἐπισκοπῆς ὑποτάγητε οὖν πάσῃ φύσει ἀνθρωπίνῃ κτίσει διὰ τὸν Κύριον εἴτε βασιλεῖ ὡς ὑπερέχοντι εἴτε ἡγεμόσιν ὡς διʼ αὐτοῦ πεμπομένοις εἰς ἐκδίκησιν μὲν κακοποιῶν ἔπαινον δὲ ἀγαθοποιῶν ὅτι οὕτως ἐστὶν τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ ἀγαθοποιοῦντας ἀγαθοποιοῦντες ὑμᾶς φιμοῦν φιμοῖν τὴν τῶν ἀφρόνων ἀνθρώπων ἄγνοιαν ἀγνωσίαν ὡς ἐλεύθεροι καὶ μὴ ὡς ἐπικάλυμμα ἔχοντες τῆς τὴν κακίας τὴν ἐλευθερίαν ἀλλʼ ὡς δοῦλοι Θεοῦ δοῦλοι πάντας πάντες τιμήσατε τὴν ἀδελφότητα ἀγαπᾶτε ἀγαπήσατε τὸν δὲ Θεὸν φοβεῖσθε τὸν βασιλέα τιμᾶτε οἱ οἰκέται ὑποτασσόμενοι ἐν παντὶ φόβῳ ὑποτασσόμενοι τοῖς δεσπόταις ὑμῶν οὐ μόνον τοῖς ἀγαθοῖς καὶ ἐπιεικέσιν ἀλλὰ καὶ τοῖς σκολιοῖς τοῦτο γὰρ χάρις παρὰ τῷ Θεῷ εἰ διὰ ἰδία συνείδησιν ἀγαθὴν Θεοῦ ἀγαθὴν ὑποφέρει τις λύπας πάσχων ἀδίκως ποῖον γὰρ κλέος εἰ ἁμαρτάνοντες καὶ κολαφιζόμενοι κολαζόμενοι ὑπομενεῖτε ὑπομένετε ἀλλʼ εἰ ἀγαθοποιοῦντες καὶ πάσχοντες ὑπομενεῖτε ὑπομένετε τοῦτο γάρ χάρις παρὰ τῷ Θεῷ εἰς τὸ τοῦτο γὰρ καὶ ἐκλήθητε ὅτι καὶ Χριστὸς ἀπέθανεν ἔπαθεν περὶ ὑπὲρ ὑμῶν ἡμῶν ὑμῖν ἡμῖν ὑπολιμπάνων ἀπολιμπάνων ὑπογραμμὸν ἵνα ἐπακολουθήσητε τοῖς ἴχνεσιν αὐτοῦ ὃς ἁμαρτίαν οὐκ ἐποίησεν οὐδὲ εὑρέθη ηὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ οἱ ὃς λοιδορούμενος οὐκ ἐλοιδόρει ἀντελοιδόρει πάσχων οὐκ ἠπείλει παρεδίδου τε δὲ τὸν τόπον τῷ κρίνοντι δικαίως ὃς τὰς ἁμαρτίας ὑμῶν ἡμῶν αὐτὸς ἀνήνεγκεν εἰς ἐν τῷ σώματι αὐτοῦ ἐπὶ τὸ ξύλον ἵνα ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν ἀπογενόμενοι τῇ δικαιοσύνῃ συζήσωμεν ζήσωμεν οὗ τῷ μώλωπι αὐτοῦ ἰάθητε ἦτε γὰρ ὡς πρόβατα πλανώμενα πλανώμενοι ἀλλʼ ἐπεστράφητε ἐπιστράφητε ἐπεστρέψατε νῦν ἐπὶ τὸν ποιμένα καὶ ἐπίσκοπον τῶν ψυχῶν ὑμῶν ὁμοίως αἱ γυναῖκες ὑποτασσόμεναι τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν ἵνα καὶ εἴ καὶ τινες ἀπειθοῦσιν τῷ λόγῳ διὰ τῆς τῶν γυναικῶν ἀναστροφῆς ἄνευ λόγου κερδηθήσονται κερδηθήσωνται ἐποπτεύσαντες ἐποπτεύοντες τὴν ἐν φόβῳ ἁγνὴν ἀναστροφὴν ὑμῶν ὧν ἔστω οὐχ ἔξωθεν ἐμπλοκῆς τριχῶν καὶ περιθέσεως χρυσίων ἐνδύσεως ἱματίων κόσμος ἀλλʼ κρυπτὸς τῆς καρδίας ἄνθρωπος ἐν τῷ ἀφθάρτῳ φθαρτῷ τοῦ πρᾳέος ἡσυχίου καὶ ἡσυχίου ἡσυχίους πραέως πνεύματος ἐστιν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ πολυτελές οὕτως γάρ ποτε καὶ αἱ ἅγιαι γυναῖκες ἐκόσμουν ἑαυτάς αἱ ἐλπίζουσαι εἰς ἐπὶ τὸν Θεὸν ἐκόσμουν ἑαυτάς ὑποτασσόμεναι τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν ὡς Σάρρα ὑπήκουσεν ὑπήκουεν τῷ Ἀβραάμ ὑπήκουσεν κύριον αὐτὸν καλοῦσα ἧς ἐγενήθητε ἐγεννήθητε τέκνα ἀγαθοποιοῦσαι καὶ μὴ φοβούμεναι μηδεμίαν πτόησιν οἱ ἄνδρες ὁμοίως συνομιλοῦντες συνοικοῦντες κατὰ γνῶσιν ὡς ἀσθενεστέρῳ ἀσθενεστέρως σκεύει τῷ γυναικείῳ ἀπονέμοντες τιμήν ἀπονέμοντες ὡς καὶ συγκληρονόμοι συγκληρονόμοις συγκληρονόμους ποικίλης χάριτος ζωῆς αἰωνίου εἰς τὸ μὴ ἐγκόπτεσθαι ἐκκόπτεσθαι τὰς ταῖς προσευχὰς προσευχαῖς ὑμῶν τὸ δὲ τέλος πάντες ὁμόφρονες συμπαθεῖς φιλάδελφοι εὔσπλαγχνοι ταπεινόφρονες φιλόφρονες μὴ ἀποδιδόντες κακὸν ἀντὶ κακοῦ λοιδορίαν ἀντὶ λοιδορίας τοὐναντίον δὲ εὐλογοῦντες εἰδότες ὅτι εἰς τοῦτο ἐκλήθητε ἵνα εὐλογίαν κληρονομήσητε γὰρ θέλων ζωὴν ἀγαπᾶν καὶ ἰδεῖν ἡμέρας ἰδεῖν ἀγαθὰς παυσάτω παύσασθαι τὴν τῇ γλῶσσαν αὑτοῦ ἀπὸ κακοῦ καὶ τὰ χείλη αὑτοῦ τοῦ μὴ λαλῆσαι λαλεῖν δόλον ἐκκλινάτω δὲ ἀπὸ κακοῦ καὶ ποιησάτω ἀγαθόν ζητησάτω εἰρήνην καὶ διωξάτω αὐτήν ὅτι οἱ ὀφθαλμοὶ Κυρίου ἐπὶ δικαίους καὶ ὦτα αὐτοῦ εἰς τὴν δέησιν αὐτῶν πρόσωπον δὲ Κυρίου ἐπὶ ποιοῦντας κακά καὶ τίς κακώσων ὑμᾶς εἰ ἐὰν τοῦ ἀγαθοῦ ζηλωταὶ μιμηταὶ γένησθε γένεσθε γένοισθε ἀλλʼ εἰ δὲ καὶ πάσχοιτε διὰ δικαιοσύνην μακάριοι ἐστε τὸν δὲ φόβον αὐτῶν μὴ φοβηθῆτε μηδὲ ταραχθῆτε Κύριον δὲ τὸν Χριστὸν Θεὸν ἁγιάσατε ἐν ταῖς καρδίαις καρδίαι ὑμῶν ἕτοιμοι δὲ ἀεὶ πρὸς ἀπολογίαν παντὶ τῷ ἀπαιτοῦντι αἰτοῦντι ὑμᾶς λόγον περὶ τῆς ἐν ὑμῖν ἐλπίδος ἀλλὰ μετὰ πραΰτητος καὶ φόβου συνείδησιν ἔχοντες ἀγαθήν ἵνα ἐν καταλαλεῖσθε καταλαλοῦσιν καταλαλῶσιν ὑμῶν ὡς κακοποιῶν καταισχυνθῶσιν αἰσχυνθῶσιν οἱ ἐπηρεάζοντες ὑμῶν τὴν ἀγαθὴν ἐν εἰς Χριστῷ Χριστόν ἁγνὴν ἀγαθὴν ἀναστροφήν κρεῖττον γὰρ ἀγαθοποιοῦντας ἀγαθοποιοῦντες εἰ θέλοι θέλει τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ πάσχειν εἰ κακοποιοῦντας κακοποιοῦντες ὅτι καὶ Χριστὸς ἅπαξ περὶ τῶν ἁμαρτιῶν ὑπὲρ ἡμῶν ὑμῶν ἀπέθανεν ἔπαθεν δίκαιος ὑπὲρ ἀδίκων ἵνα ὑμᾶς ἡμᾶς προσαγάγῃ τῷ Θεῷ θανατωθεὶς μὲν σαρκὶ ζῳοποιηθεὶς δὲ ἐν τῷ Πνεύματι ἐν καὶ τοῖς ἐν φυλακῇ κατακεκλεισμένοις πνεύμασιν πνεύματι πορευθεὶς ἐκήρυξεν ἀπειθήσασίν ποτε ὅτε ἅπαξ ἀπεξεδέχετο ἐξεδέχετο τὴν τοῦ Θεοῦ μακροθυμία μακροθυμίαν ἐν ἡμέραις Νῶε κατασκευαζομένης κιβωτοῦ εἰς ἣν ὀλίγοι ὀλίγαι τοῦτʼ ἔστιν ὀκτὼ ψυχαί διεσώθησαν διʼ ὕδατος καὶ ἡμᾶς ὑμᾶς νῦν ἀντίτυπον νῦν καὶ ἡμᾶς σῴζει βάπτισμα οὐ σαρκὸς ἀπόθεσις ῥύπου ἀλλὰ συνειδήσεως ἀγαθῆς ἐπερώτημα εἰς Θεόν διʼ ἀναστάσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ ὅς οὖ ἐστιν ἐν δεξιᾷ τοῦ Θεοῦ πορευθεὶς εἰς οὐρανὸν ὑποταγέντων αὐτῷ ἀγγέλων καὶ ἐξουσιῶν καὶ δυνάμεων Χριστοῦ οὖν ἀποθανόντος παθόντος ὑπὲρ ὑμῶν ἡμῶν σαρκὶ καὶ ὑμεῖς τὴν αὐτὴν ἔννοιαν ὁπλίσασθε ὅτι παθὼν ἐν σαρκὶ πέπαυται ἁμαρτίας ἁμαρτίαις εἰς τὸ μηκέτι ἀνθρώπων ἄνθρωπον ἐπιθυμίαις ἀνθρώπων ἀλλὰ θελήματι ἀνθρώπου Θεοῦ τὸν ἐπίλοιπον ἐν σαρκὶ σῶσαι βιῶσαι χρόνον ἀρκετὸς γὰρ ὑμῖν ἡμῖν παρεληλυθὼς χρόνος τοῦ βίου τὸ βούλημα θέλημα τῶν ἐθνῶν κατεργάσασθαι κατειργάσθαι πεπορευμένους πορευομένους ἐν ἀσελγείαις ἐπιθυμίαις οἰνοφλυγίαις κώμοις πότοις καὶ ἀθεμίτοις εἰδωλολατρίαις ἐν ξενίζονται μὴ συντρεχόντων ὑμῶν εἰς τὴν αὐτὴν τῆς ἀσωτίας ἀνάχυσιν καὶ βλασφημοῦντες βλασφημοῦσιν οἳ ἀποδώσουσιν λόγον τῷ ἑτοίμῳ ἑτοίμως ἔχοντι κρῖναι κρίνοντι ζῶντας καὶ νεκρούς εἰς τοῦτο γὰρ καὶ νεκροῖς εὐηγγελίσθη ἵνα κριθῶσι μὲν ἐν κατὰ ἀνθρώπους σαρκὶ ζώσει ζῶσι δὲ κατὰ Θεὸν πνεύματι πάντων δὲ τὸ τέλος ἤγγικεν σωφρονήσατε οὖν καὶ νήψατε εἰς τὰς προσευχάς πρὸ πάντων δὲ τὴν εἰς αὑτούς ἑαυτοὺς ἀγάπην ἐκτενῆ ἔχοντες ὅτι ἀγάπη καλύψει καλύπτει πλῆθος ἁμαρτιῶν φιλόξενοι εἰς ἀλλήλους ἄνευ γογγυσμῶν γογγυσμοῦ ἕκαστος καθὼς ἔλαβεν χάρισμα εἰς ἑαυτοὺς αὐτὸ διακονοῦντες ὡς καλοὶ οἰκονόμοι ποικίλης χάριτος Θεοῦ εἴ τις λαλεῖ ὡς λόγια Θεοῦ εἴ τις διακονεῖ ὡς ἐξ ἰσχύος ὡς ἧς χορηγεῖ Θεός ἵνα ἐν πᾶσιν δοξάζηται Θεὸς διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὡς ἐστιν δόξα καὶ τὸ κράτος εἰ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων ἀμήν ἀγαπητοί μὴ ξενίζεσθε ἐπεὶ τῇ ἐν ὑμῖν πυρώσει πρὸς πειρασμὸν ὑμῖν γινομένῃ ὡς ξένου ὑμῖν συμβαίνοντος ἀλλὰ καθὸ κοινωνεῖτε τοῖς τοῦ Χριστοῦ παθήμασιν χαίρετε ἵνα καὶ ἐν τῇ ἀποκαλύψει τῆς δόξης αὐτοῦ χαρῆτε ἀγαλλιώμενοι εἰ ὀνειδίζεσθε ἐν ὀνόματι Χριστοῦ μακάριοι ὅτι τὸ τῆς δόξης καὶ τῆς δυνάμεως αὐτοῦ καὶ τὸ τοῦ Θεοῦ Πνεῦμα ἐφʼ ὑμᾶς ἐπαναπαύεται ἐπαναπέπαυται ἀναπαύεται κατὰ μὲν αὐτοὺς βλασφημεῖται κατὰ δὲ ὑμᾶς δοξάζεται μὴ γάρ τις ὑμῶν πασχέτω ὡς φονεὺς ὡς κλέπτης ὡς κακοποιὸς ὡς ἀλλοτριεπίσκοπος ἀλλοτριοεπίσκοπος ἀλλότριος ἀλλοτρίοις ἐπίσκοπος εἰ δὲ ὡς Χριστιανός μὴ αἰσχυνέσθω δοξαζέτω δὲ τὸν Θεὸν ἐν τῷ ὀνόματι μέρει τούτῳ ὅτι καιρὸς τοῦ ἄρξασθαι τὸ κρίμα ἀπὸ τοῦ οἴκου τοῦ Θεοῦ εἰ δὲ πρῶτον ἀφʼ ὑμῶν ἡμῶν τί τὸ τέλος τῶν ἀπειθούντων τῷ λόγῳ τοῦ Θεοῦ εὐαγγελίῳ καὶ εἰ μὲν δίκαιος μόλις σῴζεται δὲ ἀσεβὴς καὶ ἁμαρτωλὸς καὶ ἀσεβὴς ποῦ φανεῖται ὥστε καὶ οἱ πάσχοντες κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ ὡς πιστῷ Κτίστῃ παρατιθέσθωσαν τὰς ψυχὰς ἑαυτῶν αὐτῶν ἐν ἀγαθοποιΐᾳ ἀγαθοποιΐαις πρεσβυτέρους οὖν τοὺς ἐν ὑμῖν παρακαλῶ συμπρεσβύτερος καὶ μάρτυς τῶν τοῦ Θεοῦ Χριστοῦ παθημάτων καὶ τῆς μελλούσης ἀποκαλύπτεσθαι τῆς δόξης ἀποκαλύπτεσθαι κοινωνός ποιμάνατε τὸ ἐν ὑμῖν ποίμνιον τοῦ Θεοῦ ἐπισκοποῦντες μὴ ἀναγκαστῶς ἀλλὰ ἑκουσίως κατὰ Θεόν μὴ μηδὲ αἰσχροκερδῶς ἀλλὰ προθύμως μηδʼ ὡς κατακυριεύοντες τῶν κλήρων ἀλλὰ τύποι γινόμενοι τοῦ ποιμνίου καὶ φανερωθέντος τοῦ ἀρχιποίμενος κομιεῖσθε τὸν ἀμαράντινον τῆς δόξης στέφανον ὁμοίως δὲ νεώτεροι ὑποτάγητε τοῖς πρεσβυτέροις πάντες δὲ ἐν ἀλλήλοις ὑποτασσόμενοι τὴν ταπεινοφροσύνην ἐγκομβώσασθε ὅτι Θεὸς ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται ταπεινοῖς δὲ δίδωσιν χάριν ταπεινώθητε οὖν ὑπὸ τὴν κραταιὰν χεῖρα χεῖραν τοῦ Θεοῦ ἵνα ὑμᾶς ὑψώσῃ ἐν καιρῷ ἐπισκοπῆς πᾶσαν τὴν μέριμναν ὑμῶν ἀπορίψαντες ἐπιρίψαντες ἐπιρίψατε ἐπʼ αὐτόν ὅτι αὐτῷ μέλει περὶ ἡμῶν ὑμῶν νήψατε γρηγορήσατε ὅτι ἀντίδικος ὑμῶν διάβολος ὡς ἐλεῶν λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τινα καταπιεῖν καταπίῃ ἀντίστητε ἑδραῖοι στερεοὶ τῇ πίστει εἰδότες ὅτι τὰ αὐτὰ τῶν παθημάτων τῇ τὴν ἐν τῷ κόσμῳ ὑμῶν ἀδελφότητι ἐπιτελεῖσθαι ἐπιτελεῖσθε ἐπιτελεῖται δὲ Θεὸς πάσης χάριτος καλέσας ὑμᾶς ἡμᾶς εἰς τὴν αἰώνιον αὐτοῦ δόξαν ἐν τῷ Χριστῷ Ἰησοῦ ὀλίγον παθόντας αὐτὸς καταρτίσει καταρτίσαι ὑμᾶς στηρίξει στηρίξαι σθενώσει σθενώσαι θεμελιώσει θεμελιώσῃ θεμελιώσαι αὐτῷ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων ἀμήν διὰ Σιλουανοῦ Σιλβανόυ ὑμῖν τοῦ πιστοῦ ἀδελφοῦ ὡς λογίζομαι διʼ βραχέων ὀλίγων ἔγραψα παρακαλῶν καὶ ἐπιμαρτυρῶν καὶ ταύτην εἶναι ἀληθῆ χάριν τοῦ Θεοῦ εἰς ἣν ἑστήκατε στῆτε ἀσπάζεται ὑμᾶς ἐν Βαβυλῶνι ἐκκλησία συνεκλεκτὴ καὶ Μᾶρκος υἱός μου ἀσπάσασθε ἀλλήλους ἐν φιλήματι ἀγάπης εἰρήνη εἰρήνης ὑμῖν πᾶσιν τοῖς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ἀμήν Σίμων Συμεὼν Πέτρος δοῦλος καὶ ἀπόστολος Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῖς ἰσότιμον ἡμῖν λαχοῦσιν πίστιν εἰς ἐν δικαιοσύνῃ δικαιοσύνην τοῦ Κυρίου Θεοῦ ἡμῶν καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη πληθυνθείη ἐν ἐπιγνώσει τοῦ Θεοῦ καὶ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν ὡς τὰ πάντα πάντα ἡμῖν τῆς θείας δυνάμεως αὐτοῦ τὰ πρὸς τὸν Θεον καὶ ζωὴν καὶ εὐσέβειαν δεδωρημένης διὰ τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ καλέσαντος ἡμᾶς ἰδίᾳ διὰ δόξῃ δόξης καὶ ἀρετῇ ἀρετῆς διʼ ὧν τὰ τίμια μέγιστα ἡμῖν καὶ μέγιστα τίμια ἡμῖν ὑμῖν ἐπαγγέλματα ἡμῖν δεδώρηται ἵνα διὰ τούτων γένησθε θείας κοινωνοὶ φύσεως κοινωνοὶ ἀποφυγόντες τῆς τὴν ἐν τῷ κόσμῳ ἐν ἐπιθυμίᾳ ἐπιθυμίαν ἐπιθυμίας καὶ φθορᾶς φθοράν καὶ αὐτὸ αὑτοί τοῦτο δὲ τοῦτο σπουδὴν πᾶσαν παρεισενέγκαντες ἐπιχορηγήσατε χορηγήσατε ἐν τῇ πίστει ὑμῶν τὴν ἀρετήν ἐν δὲ τῇ ἀρετῇ τὴν γνῶσιν ἐν δὲ τῇ γνώσει τὴν ἐγκράτειαν ἐν δὲ τῇ ἐγκρατείᾳ τὴν ὑπομονήν ἐν δὲ τῇ ὑπομονῇ τὴν εὐσέβειαν ἐν δὲ τῇ τὴν εὐσεβείᾳ τὴν φιλαδελφίαν ἐν δὲ τῇ φιλαδελφίᾳ τὴν ἀγάπην ταῦτα γὰρ ὑμῖν παρόντα ὑπάρχοντα καὶ πλεονάζοντα οὐκ ἀργοὺς οὐδὲ ἀκάρπους οὐδʼ καθίστησιν εἰς τὴν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπίγνωσιν γὰρ μὴ πάρεστιν ταῦτα τυφλός ἐστιν μυωπάζων λήθην λαβὼν τοῦ καθαρισμοῦ τῶν πάλαι αὐτοῦ ἁμαρτημάτων ἁμαρτιῶν διὸ μᾶλλον ἀδελφοί σπουδάσατε ἵνα διὰ τῶν καλῶν ὑμῶν ἔργων βεβαίαν ὑμῶν τὴν παράκλησιν κλῆσιν καὶ ἐκλογὴν ποιεῖσθαι ποιεῖσθε ταῦτα γὰρ ποιοῦντες οὐ μὴ πταίσητέ ποτε οὕτως γὰρ πλουσίως ἐπιχορηγηθήσεται ὑμῖν εἴσοδος εἰς τὴν αἰώνιον αἰωνίαν βασιλείαν τοῦ Κυρίου ἡμῶν καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ διὸ δεῖ οὐκ μελλήσω ἀμελήσω ὑμᾶς ἀεὶ ὑμᾶς ὑπομιμνῄσκειν περὶ τούτων ὑπομιμνῄσκειν ὑμᾶς καὶ καίπερ εἰδότας καὶ ἐστηριγμένους ἐν τῇ παρούσῃ ἀληθείᾳ δίκαιον δὲ ἡγοῦμαι ἐφʼ ὅσον εἰμὶ ἐν τούτῳ τῷ σκηνώματι διεγείρειν ὑμᾶς ἐν τῇ ὑπομνήσει εἰδὼς ὅτι ταχινή ἐστιν ἀπόθεσις τοῦ τούτου σκηνώματός μου καθὼς καὶ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς ἐδήλωσέν μοι σπουδάσω δὲ καὶ ἑκάστοτε ἔχειν ὑμᾶς μετὰ τὴν ἐμὴν ἔξοδον τὴν τούτων μνήμην ποιεῖσθαι οὐ γὰρ σεσοφισμένοις μύθοις ἐξακολουθήσαντες ἐγνωρίσαμεν ὑμῖν τὴν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ δύναμιν καὶ παρουσίαν ἀλλʼ ἐπόπται γενηθέντες γεννηθέντες τῆς ἐκείνου μεγαλειότητος λαβὼν γὰρ παρὰ τοῦ Θεοῦ Πατρὸς τιμὴν καὶ δόξαν φωνῆς ἐνεχθείσης αὐτῷ τοιᾶσδε αὐτῷ ὑπὸ τῆς Μεγαλοπρεποῦς Δόξης οὗτός ἐστιν Υἱός μου ἀγαπητός μου οὗτός ἐστιν εἰς ὃν ἐγὼ εὐδόκησα ηὐδόκησα καὶ ταύτην τὴν φωνὴν ἡμεῖς ἠκούσαμεν ἐξ τοῦ οὐρανοῦ ἐνεχθεῖσαν οὖν σὺν αὐτῷ ὄντες ἐν τῷ ὄρει τῷ ἁγίῳ ὄρει καὶ ἔχομεν βεβαιότερον τὸν προφητικὸν λόγον καλῶς ποιεῖτε προσέχοντες ὡς λύχνῳ φαίνοντι ἐν αὐχμηρῷ τόπῳ ἕως οὗ ἡμέρα διαυγάσῃ καὶ φωσφόρος ἀνατείλῃ ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν τοῦτο πρῶτον γινώσκοντες ὅτι πᾶσα προφητεία καὶ Γραφῆς γραφή ἰδίας ἐπιλύσεως οὐ γίνεται οὐ γὰρ θελήματι ἀνθρώπου ἠνέχθη ποτὲ προφητεία ποτέ ἀλλὰ ὑπὸ Πνεύματος Ἁγίου φερόμενοι ἐλάλησαν οἱ ἅγιοι ἀπὸ τοῦ Θεοῦ ἅγιοι ἄνθρωποι ἐγένοντο δὲ καὶ ψευδοπροφῆται ἐν τῷ λαῷ ὡς καὶ ἐν ὑμῖν ἔσονται ψευδοδιδάσκαλοι οἵτινες παρεισάξουσιν αἱρέσεις ἀπωλείας καὶ τὸν ἀγοράσαντα αὐτοὺς Δεσπότην ἀρνούμενοι ἐπάγοντες αὐτοῖς ἑαυτοῖς ταχινὴν ἀπώλειαν καὶ πολλοὶ ἐξακολουθήσουσιν αὐτῶν ταῖς ἀσελγείαις ἀπωλείαις διʼ οὓς δόξα ὁδὸς τῆς ἀληθείας βλασφημηθήσεται καὶ ἐν πλεονεξίᾳ πλαστοῖς λόγοις ὑμᾶς ἐκπορεύσονται ἐμπορεύσονται οἷς εἰς τὸ τὸ κρίμα κρίμα ἔκπαλαι οὐκ ἀργεῖ καὶ ἀπώλεια αὐτῶν οὐ νυστάζει νυστάξει εἰ γὰρ Θεὸς ἀγγέλων ἁμαρτησάντων οὐκ ἐφείσατο ἀλλὰ σειροῖς σειραῖς ζόφου ζόφοις ταρταρώσας παρέδωκεν εἰς κρίσιν τηρουμένους τετηρημένους κολαζομένους τηρεῖν καὶ ἀρχαίου κόσμου οὐκ ἐφείσατο ἀλλὰ ὄγδοον Νῶε δικαιοσύνης κήρυκα ἐφύλαξεν κατακλυσμὸν κόσμῳ κόσμον ἀσεβῶν ἐπάξας καὶ πόλεις Σοδόμων καὶ Γομόρρας κατέπρησεν τεφρώσας καταστροφῇ κατέκρινεν ὑπόδειγμα οἷς τὸ δεῖγμα μελλόντων ἀσεβεῖν ἀσεβέσιν τεθεικώς καὶ δίκαιον Λὼτ καταπονούμενον καταπονουμένων ὑπὸ τῆς τῶν ἀθέσμων ἐν ἀσελγείᾳ ἀναστροφῆς ἀναστροφῇ ἐρρύσατο βλέμματι γὰρ καὶ ἀκοῇ δίκαιος ἐγκατοικῶν ἐν αὐτοῖς ἡμέραν ἐξ ἡμέρας ψυχὴν δικαίαν ἀνόμοις ἔργοις ἐβασάνιζεν οἶδεν Κύριος εὐσεβεῖς ἐκ πειρασμοῦ πειρασμῶν ῥύεσθαι ῥύσασθαι ἀδίκους δὲ πεφυλακισμένους εἰσῄραν εἰς ἡμέραν κρίσεως κολαζομένους τηρεῖν μάλιστα δὲ τοὺς ὀπίσω σαρκὸς ἐν ἐπιθυμίᾳ ἐπιθυμίας σαρκὸς μιασμοῦ πορευομένους καὶ κυριότητος καταφρονοῦντας καταφρονοῦντες τολμηταὶ αὐθάδεις δόξας δόξης οὐ τρέμουσιν βλασφημοῦντες ὅπου ἄγγελοι ἰσχύϊ καὶ δυνάμει δυνάμεις μείζονες ὄντες οὐ φέρουσιν κατʼ αὐτῶν παρὰ Κυρίῳ Κυρίου βλάσφημον κρίσιν οὗτοι αὑτοί δέ ὡς ἄλογα ζῷα φυσικὰ γεγεννημένα γεγενημένα φυσικὰ εἰς ἅλωσιν καὶ φθοράν ἐν οἷς ἀγνοοῦσιν ἀγνοοῦντες βλασφημοῦντες βλασφημοῦσιν ἐν τῇ φθορᾷ αὐτῶν καὶ καὶ φθαρήσονται καταφθαρήσονται ἀδικούμενοι κομιούμενοι μισθὸν ἀδικίας ἡδονὴν ἡδονῇ ἡγούμενοι τὴν τὴν ἐν ἡμέρᾳ τρυφήν τρυφῆς σπίλοι καὶ μῶμοι ἐντρυφῶντες ἐν ταῖς ἀγάπαις ἀπάταις αὐτῶν σπιλάδες συνευωχούμενοι ὑμῖν ὀφθαλμοὺς ἔχοντες μεστοὺς μοιχαλίδος μοιχαλίας καὶ ἀκαταπαύστους ἁμαρτίας ἁμαρτίαις δελεάζοντες ψυχὰς ἀστηρίκτους καρδίαν γεγυμνασμένην πλεονεξίας πλεονεξίαις ἔχοντες κατάρας τέκνα καταλιπόντες τὴν εὐθεῖαν ὁδὸν ἐπλανήθησαν ἐξακολουθήσαντες τῇ ὁδῷ τοῦ Βαλαὰμ τοῦ Βοσὸρ Βεὼρ ὃς μισθὸν ἀδικίας ἠγάπησεν ἠγάπησαν ἔλεγξιν δὲ ἔσχεν ἰδίας παρανομίας ὑποζύγιον ἄφωνον ἐν ἀνθρώποις ἀνθρώπου φωνῇ φθεγξάμενον ἐκώλυσεν τὴν τοῦ προφήτου παραφρονίαν οὗτοί εἰσιν πηγαὶ ἄνυδροι καὶ ὁμίχλαι νεφέλαι ὑπὸ λαίλαπος ἐλαυνόμεναι οἷς ζόφος τοῦ σκότους εἰς αἰῶνα τετήρηται ὑπέρογκα γὰρ ματαιότητος ματαιότης φθεγγόμενοι δελεάζουσιν ἐν ἐπιθυμίαις σαρκὸς ἀσελγείαις τοὺς τοῦ ὀλίγως ὄντως ἀποφεύγοντας ἀποφυγόντας αποφθέγγοντας τοὺς ἐν πλάνῃ ἀναστρεφομένους ἐλευθερίαν ἐλευθερίαν αὐτοῖς ἐπαγγελλόμενοι αὐτοὶ δοῦλοι ὄντες ὑπάρχοντες τῆς φθορᾶς γάρ τις ἥττηται τούτῳ καὶ δεδούλωται εἰ γὰρ ἀποφυγόντες τὰ μιάσματα τοῦ κόσμου ἐν ἐπιγνώσει τοῦ Κυρίου ἡμῶν καὶ Σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ τούτοις δὲ πάλιν ἐμπλακέντες ἡττῶνται γέγονεν αὐτοῖς τὰ ἔσχατα ἔσχα χείρονα τῶν πρώτων κρεῖττον κρεῖσσον γὰρ ἦν αὐτοῖς ἦν μὴ ἐγνωκέναι ἐπεγνωκέναι τὴν ὁδὸν τῆς δικαιοσύνης ἐπιγνοῦσιν εἰς τὰ ὀπίσω ἀνακάμψαι ὑποστρέψαι ἐπιστρέψαι ἀπὸ ἐκ τῆς παραδοθείσης αὐτοῖς ἁγίας ἐντολῆς συμβέβηκεν δὲ αὐτοῖς τὸ τῆς ἀληθοῦς ἀληθοῦ παροιμίας κύων ἐπιστρέψας ἐπὶ τὸ ἴδιον ἐξέραμα καί ὗς λουσαμένη εἰς κυλισμὸν κύλισμα βορβόρου ταύτην ἤδη ἀγαπητοί δευτέραν ὑμῖν γράφω ἐπιστολήν ἐν αἷς διεγείρω ὑμῶν ὑμῖν ἐν ὑπομνήσει τὴν εἰλικρινῆ διάνοιαν μνησθῆναι τῶν προειρημένων ῥημάτων ὑπὸ τῶν ἁγίων προφητῶν καὶ τῆς τῶν ἀποστόλων ὑμῶν ἡμῶν ἐντολῆς τοῦ Κυρίου καὶ Σωτῆρος τοῦτο πρῶτον προγινώσκοντες γινώσκοντες γιγνώσκοντες ὅτι ἐλεύσονται ἐπʼ ἐσχάτων ἐσχάτῳ ἐσχάτου τῶν ἡμερῶν ἐν ἐμπαιγμονῇ ἐμπαῖκται κατὰ τὰς ἰδίας αὑτῶν ἐπιθυμίας αὐτῶν πορευόμενοι καὶ λέγοντες ποῦ ἐστιν ἐπαγγελία τῆς παρουσίας αὐτοῦ ἀφʼ ἧς γὰρ οἱ πατέρες ἐκοιμήθησαν πάντα οὕτως διαμένει ἀπʼ ἀρχῆς κτίσεως λανθάνει γὰρ αὐτοὺς τοῦτο θέλοντας ὅτι οὐρανοὶ ἦσαν ἔκπαλαι καὶ γῆ ἐξ ὕδατος καὶ διʼ ὕδατος συνεστῶσα συνεστώσης συνεστῶτα τῷ τοῦ Θεοῦ λόγῳ διʼ ὧν ὃν τότε κόσμος ὕδατι κατακλυσθεὶς ἀπώλετο οἱ δὲ νῦν οὐρανοὶ καὶ γῆ τῷ αὐτοῦ αὐτῷ λόγῳ τεθησαυρισμένοι εἰσὶν ἐν πυρὶ τηρούμενοι εἰς ἡμέραν κρίσεως καὶ ἀσεβείας ἀπωλείας τῶν ἀσεβῶν ἀνθρώπων ἓν δὲ τοῦτο μὴ λανθανέτω ἡμᾶς ὑμᾶς ἀγαπητοί ὅτι μία ἡμέρα παρὰ Κυρίῳ Κυρίου ὡς χίλια ἔτη καὶ χίλια ἔτη ὡς ἡμέρα μία οὐ βραδύνει Κύριος τῆς ἐπαγγελίας ὥς τινες βραδύτητα ἡγοῦνται ἀλλὰ μακροθυμεῖ διʼ εἰς ὑμᾶς ἡμᾶς μὴ βουλόμενός νᾶς τινας ἀπολέσθαι ἀλλὰ πάντας πάντες εἰς μετάνοιαν χωρῆσαι ἥξει δὲ ἡμέρα Κυρίου ὡς κλέπτης ἐν νυκτὶ ἐν οἱ οὐρανοὶ μὲν ῥοιζηδὸν παρελεύσονται στοιχεῖα δὲ καυσούμενα λυθήσεται λυθήσονται καὶ γῆ καὶ τὰ ἐν αὐτῇ ἔργα οὐχ εὑρεθήσεται αφανισθήσονται κατακαήσεται λυόμενα τούτων δὲ οὕτως οὖν πάντων πάντως λυομένων ποταποὺς δεῖ ὑπάρχειν ὑμᾶς ἡμᾶς ὑμᾶς ἐν ἁγίαις ἀναστροφαῖς καὶ εὐσεβείαις προσδοκῶντας καὶ σπεύδοντας τὴν παρουσίαν τῆς τοῦ Θεοῦ Κυρίου ἡμέρας διʼ ἣν οὐρανοὶ πυρούμενοι λυθήσονται καὶ στοιχεῖα καυσούμενα τήκεται τακησεται κενούς καινοὺς δὲ οὐρανοὺς καὶ κενήν γῆν κενήν καινὴν καὶ κατὰ τὸ τὰ ἐπάγγελμα ἐπαγγέλματα αὐτοῦ προσδοκῶμεν ἐν οἷς δικαιοσύνη ἐνοικεῖ κατοικεῖ διό ἀγαπητοί ταῦτα προσδοκῶντες σπουδάσατε σπουδάσεται ἄσπιλοι καὶ ἄμωμοί ἀμώμητοι αὐτῷ εὑρεθῆναι ἐν εἰρήνῃ καὶ τὴν τοῦ Κυρίου ἡμῶν μακροθυμίαν σωτηρίαν ἡγεῖσθε ἁγεῖσθαι καθὼς καὶ ἀγαπητὸς ἡμῶν ἀδελφὸς Παῦλος κατὰ τὴν αὐτῷ δοθεῖσαν αὐτῷ σοφίαν ἔγραψεν ὑμῖν ὡς καὶ ἐν πάσαις ταῖς ἐπιστολαῖς λαλῶν ἐν αὐταῖς αὐτοῖς περὶ τούτων ἐν αἷς οἷς ἐστιν εἰσιν δυσνόητά τινα οἱ ἀμαθεῖς καὶ ἀστήρικτοι στρεβλοῦσιν στρεβλώσουσιν ὡς καὶ τὰς λοιπὰς Γραφὰς πρὸς τὴν ἰδίαν ἑαυτῶν αὐτῶν ἀπώλειαν ὑμεῖς οὖν ἀγαπητοί προγινώσκοντες προγιγνώσκοντες ἀγαπητοί φυλάσσεσθε ἵνα μὴ τῇ τῶν ἀθέσμων πλάνῃ πλάνης συναπαχθέντες ἐκπέσητε τοῦ ἰδίου στηριγμοῦ αὐξάνετε αὐξάνεσθε δὲ ἐν χάριτι καὶ γνώσει τοῦ Κυρίου ἡμῶν καὶ Σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ αὐτῷ δόξα καὶ νῦν καὶ εἰς ἡμέραν αἰῶνος ἀμήν ἦν ἀπʼ ἀρχῆς ἀκηκόαμεν ἑωράκαμεν τοῖς ὀφθαλμοῖς ἡμῶν ἐθεασάμεθα καὶ αἱ χεῖρες ἡμῶν ἐψηλάφησαν περὶ τοῦ λόγου τῆς ζωῆς καὶ ζωὴ ἐφανερώθη καὶ ἑωράκαμεν καὶ μαρτυροῦμεν καὶ ἀπαγγέλλομεν ὑμῖν τὴν ζωὴν τὴν αἰώνιον ἥτις ἦν πρὸς τὸν Πατέρα καὶ ἐφανερώθη ἡμῖν ἀκηκόαμεν ἑωράκαμεν καὶ ἀκηκόαμεν ἑωράκαμεν καὶ ἀπαγγέλλομεν εἰ καὶ ὑμῖν ἵνα καὶ ὑμεῖς κοινωνίαν ἔχητε μεθʼ ἡμῶν καὶ κοινωνία δὲ ἡμετέρα ὑμῶν μετὰ τοῦ Πατρὸς καὶ μετὰ τοῦ Υἱοῦ αὐτοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ταῦτα γράφομεν ἡμεῖς ὑμῖν ἵνα χαρὰ ἡμῶν ὑμῶν πεπληρωμένη καὶ αὕτη ἔστιν αὕτη ἀγάπη τῆς ἐπαγγελία ἐπαγγελίας ἀπαγγελίας ἀγγελία ἣν ἀκηκόαμεν ἀπʼ αὐτοῦ καὶ ἀναγγέλλομεν ἐν ὑμῖν ὅτι Θεὸς φῶς ἐστιν καὶ σκοτία ἐν αὐτῷ οὐκ ἔστιν ἐν αὐτῷ οὐδεμία ἐὰν γάρ εἴπωμεν ὅτι κοινωνίαν ἔχομεν μετʼ αὐτοῦ καὶ ἐν τῷ σκότει περιπατῶμεν ψευδόμεθα καὶ οὐ ποιοῦμεν ποιῶμεν τὴν ἀλήθειαν ἐὰν δὲ ἐν τῷ φωτὶ περιπατῶμεν ὡς αὐτός ἐστιν ἐν τῷ φωτί κοινωνίαν ἔχομεν μετʼ ἀλλήλων καὶ τὸ αἷμα Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Υἱοῦ αὐτοῦ καθαρίζει ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἁμαρτίας ἐὰν εἴπωμεν ὅτι ἁμαρτίαν οὐκ ἔχομεν ἑαυτοὺς ἑαυτοῖς πλανῶμεν καὶ ἀλήθεια οὐκ ἔστιν ἐν ἡμῖν οὐκ εστιν ἐὰν ὁμολογῶμεν τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν πιστός ἐστιν καὶ δίκαιος ἵνα ἀφῇ ἡμῖν τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν καὶ καθαρίσῃ καθαρίσει ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἀδικίας ἐὰν εἴπωμεν ὅτι οὐχ ἡμαρτήκαμεν ψεύστην ποιοῦμεν αὐτὸν καὶ λόγος αὐτοῦ οὐκ ἔστιν ἐν ἡμῖν τεκνία μου ταῦτα γράφω ὑμῖν ἵνα μὴ ἁμάρτητε καὶ ἐάν τις ἁμάρτῃ Παράκλητον ἔχομεν πρὸς τὸν Πατέρα Ἰησοῦν Χριστὸν δίκαιον καὶ αὐτὸς ἱλασμός ἐστιν ἱλασμός περὶ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν οὐ περὶ τῶν ἡμετέρων δὲ μονῶν μόνον ἀλλὰ καὶ περὶ ὅλου τοῦ κόσμου καὶ ἐν τούτῳ γινώσκομεν γινώσκωμεν ὅτι ἐγνώκαμεν αὐτόν ἐὰν τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ φυλάξωμεν τηρῶμεν λέγων ὅτι ἔγνωκα αὐτὸν καὶ τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ μὴ τηρῶν ψεύστης ἐστίν καὶ ἐν τούτῳ ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔστιν ὃς δʼ ἂν τηρῇ αὐτοῦ τὸν λόγον ἀληθῶς ἐν τούτῳ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ τετελείωται ἐν τούτῳ γινώσκομεν ὅτι ἐν αὐτῷ ἐσμεν λέγων ἐν αὐτῷ μένειν ὀφείλει καθὼς ἐκεῖνος περιεπάτησεν καὶ αὐτὸς οὕτως περιπατεῖν ἀγαπητοί ἀδελφοὶ οὐκ ἐντολὴν καινὴν γράφω ὑμῖν ἀλλʼ ἐντολὴν παλαιὰν ἣν εἴχετε ἀπʼ ἀρχῆς ἐντολὴ παλαιά ἐστιν λόγος ὃν ἠκούσατε ἀπʼ ἀρχῆς πάλιν ἐντολὴν καινὴν γράφω ὑμῖν ἐστιν ἀληθὲς καὶ ἐν αὐτῷ ἀληθὲς καὶ ἐν ὑμῖν ἡμῖν ὅτι σκία σκοτία παράγεται καὶ τὸ φῶς τὸ τὸν ἀληθινὸν ἤδη φαίνει λέγων ἐν τῷ φωτὶ εἶναι καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ μισῶν ψεύστης εστιν καὶ ἐν τῇ σκοτίᾳ ἐστὶν ἕως ἄρτι ἀγαπῶν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ἐν τῷ φωτὶ μένει καὶ σκάνδαλον ἐν αὐτῷ οὐκ ἔστιν ἐν αὐτῷ δὲ μισῶν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ἐν τῇ σκοτίᾳ ἐστὶν καὶ ἐν τῇ σκοτίᾳ περιπατεῖ καὶ οὐκ οἶδεν ποῦ ὑπάγει ὅτι σκοτία ἐτύφλωσεν τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ καί γράφω ὑμῖν τεκνία ὅτι ἀφέωνται ἀφέονται ὑμῖν αἱ ἁμαρτίαι διὰ τὸ ὄνομα αὐτοῦ γράφω ὑμῖν πατέρες ὅτι ἐγνώκατε τὸν ἀπʼ ἀρχῆς γράφω ὑμῖν νεανίσκοι ὅτι νενικήκατε τὸν τὸ πονηρόν πονηρόν γράφω ἔγραψα ὑμῖν παιδία ὅτι ἐγνώκατε τὸν Πατέρα ἔγραψα ὑμῖν πατέρες ὅτι ἐγνώκατε τὸν τὸ ἀπʼ ἀρχῆς ἔγραψα ὑμῖν νεανίσκοι ὅτι ἰσχυροί ἐστε καὶ λόγος τοῦ Θεοῦ ἐν ὑμῖν μένει καὶ νενικήκατε τὸν πονηρόν μὴ ἀγαπᾶτε τὸν κόσμον μηδὲ τὰ ἐν τῷ κόσμῳ ἐάν τις ἀγαπᾷ τὸν κόσμον οὐκ ἔστιν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ Πατρὸς ἐν αὐτῷ ὅτι πᾶν τὸ ἐν τῷ κόσμῳ ἐπιθυμία τῆς σαρκὸς καὶ ἐπιθυμία τῶν ὀφθαλμῶν καὶ ἀλαζονεία τοῦ βίου οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ Πατρός ἀλλʼ ἐκ τοῦ κόσμου ἐστίν καὶ κόσμος παράγεται καὶ ἐπιθυμία αὐτοῦ δὲ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ μένει εἰς τὸν αἰῶνα παιδία ἐσχάτη ἐσχάτῃ τῇ ὥρα ὥρᾳ ἐστίν καὶ καθὼς ἠκούσατε ὅτι ἀντίχριστος ἔρχεται καὶ νῦν ἀντίχριστοι πολλοὶ γεγόνασιν ὅθεν γινώσκομεν γινώσκωμεν ὅτι ἐσχάτη ὥρα ἐστίν ἐξ ἡμῶν ἐξῆλθαν ἐξῆλθον ἀλλʼ οὐκ ἦσαν ἐξ ἡμῶν εἰ γὰρ ἦσαν ἐξ ἡμῶν ἦσαν μεμενήκεισαν ἂν μεθʼ ἡμῶν ἀλλʼ ἵνα φανερωθῶσιν ὅτι οὐκ εἰσὶν πάντες ἐξ ἡμῶν καὶ ὑμεῖς χρῖσμα ἔχετε ἀπὸ τοῦ Ἁγίου καὶ οἴδατε πάντα πάντες οὐκ ἔγραψα ὑμῖν ὅτι οὐκ οἴδατε τὴν ἀλήθειαν ἀλλʼ ὅτι οἴδατε αὐτήν καὶ ὅτι πᾶν ψεῦδος ἐκ τῆς ἀληθείας οὐκ ἔστιν τίς ἐστιν ψεύστης εἰ μὴ ἀρνούμενος ὅτι Ἰησοῦς οὐκ ἔστιν Ἰησοῦς Χριστός οὗτός ἐστιν ἀντίχριστος ἀρνούμενος καὶ τὸν Πατέρα καὶ τὸν Υἱόν πᾶς ἀρνούμενος τὸν Υἱὸν οὐδὲ τὸν Πατέρα ἔχει ὁμολογῶν τὸν Υἱὸν καὶ τὸν Πατέρα ἔχει ὑμεῖς οὖν ἠκούσατε ἀκηκόατε ἀπʼ ἀρχῆς ἐν ὑμῖν μενέτω ἐὰν ἐν ὑμῖν μείνῃ ἀκηκόατε ἀπʼ ἀρχῆς ἠκούσατε καὶ ὑμεῖς ἐν τῷ πατρὶ Υἱῷ καὶ ἐν τῷ ὑιῷ Πατρὶ μενεῖτε καὶ αὕτη ἐστὶν ἐπαγγελία ἣν αὐτὸς ἐπηγγείλατο ὑμῖν ἡμῖν τὴν ζωὴν τὴν αἰώνιον αἰωνίαν ταῦτα δὲ ἔγραψα ὑμῖν περὶ τῶν πλανώντων ὑμᾶς καὶ ὑμεῖς τὸ χάρισμα χρῖσμα ἐλάβετε ἀπʼ αὐτοῦ μένει ἐν ἡμῖν ὑμῖν μένει καὶ οὐ χρείαν ἔχετε ἵνα τις διδάσκῃ διδάσκει ὑμᾶς ἀλλʼ ὡς τὸ αὐτὸ αὐτοῦ πνεῦμα χρῖσμα διδάσκει ὑμᾶς περὶ πάντων καὶ ἀληθές ἀληθής ἐστιν καὶ οὐκ ἔστιν ψεῦδος ψευδές καὶ καθὼς ἐδίδαξεν ὑμᾶς μένετε μενεῖτε ἐν αὐτῷ καὶ νῦν τεκνία μένετε ἐν αὐτῷ ἵνα ἐὰν ὅταν φανερωθῇ σχῶμεν ἔχωμεν παρρησίαν καὶ μὴ αἰσχυνθῶμεν ἀπʼ αὐτοῦ ἐν τῇ παρουσίᾳ αὐτοῦ ἀπʼ αὐτοῦ ἐὰν ἴδητε εἰδῆτε ὅτι δίκαιός ἐστιν γινώσκετε ὅτι καὶ πᾶς ποιῶν τὴν δικαιοσύνην ἐξ αὐτοῦ γεγέννηται γεγένηται ἴδετε ποταπὴν ἀγάπην δέδωκεν ἔδωκεν ὑμῖν ἡμῖν Πατὴρ ἵνα τέκνα Θεοῦ κληθῶμεν καὶ ἐσμέν διὰ τοῦτο κόσμος οὐ γινώσκει ὑμᾶς ἡμᾶς ὅτι οὐκ ἔγνω αὐτόν ἀγαπητοί νῦν τέκνα Θεοῦ ἐσμεν καὶ οὔπω ἐφανερώθη τί ἐσόμεθα οἴδαμεν δὲ ὅτι ἐὰν φανερωθῇ ὅμοιοι αὐτῷ ἐσόμεθα ὅτι ὀψόμεθα αὐτὸν καθώς ἐστιν καὶ πᾶς ἔχων τὴν ἐλπίδα ταύτην ἐπʼ αὐτῷ ἁγνίζει ἑαυτὸν καθὼς ἐκεῖνος ἁγνός ἐστιν πᾶς ποιῶν τὴν ἁμαρτίαν καὶ τὴν ἀνομίαν ποιεῖ καὶ ἁμαρτία ἐστὶν καὶ ἀνομία καὶ οἴδατε οἴδαμεν ὅτι ἐκεῖνος ἐφανερώθη ἵνα τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν ἄρῃ καὶ ἁμαρτία ἐν αὐτῷ οὐκ ἔστιν ἐν αὐτῷ πᾶς ἐν αὐτῷ μένων οὐχ ἁμαρτάνει πᾶς ἁμαρτάνων οὐχ ἑώρακεν αὐτὸν οὐδὲ ἔγνωκεν αὐτόν παιδία τεκνία μηδεὶς μὴ τις πλανάτω ὑμᾶς ποιῶν τὴν δικαιοσύνην δίκαιός ἐστιν καθὼς ἐκεῖνος δίκαιός ἐστιν δὲ ποιῶν τὴν ἁμαρτίαν ἐκ τοῦ διαβόλου ἐστίν ὅτι ἀπʼ ἀρχῆς διάβολος ἁμαρτάνει εἰς τοῦτο ἐφανερώθη Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἵνα λύσῃ τὰ ἔργα τοῦ διαβόλου πᾶς γεγεννημένος ἐκ τοῦ Θεοῦ ἁμαρτίαν οὐ ποιεῖ ὅτι σπέρμα αὐτοῦ ἐν αὐτῷ μένει καὶ οὐ δύναται ἁμαρτάνειν ὅτι ἐκ τοῦ Θεοῦ γεγέννηται ἐν τούτῳ φανερά ἐστιν τὰ τέκνα τοῦ Θεοῦ καὶ τὰ τέκνα τοῦ διαβόλου καὶ πᾶς μὴ ποιῶν τὴν δικαιοσύνην οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ Θεοῦ καὶ μὴ ἀγαπῶν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ὅτι αὕτη ἐστὶν ἐπαγγελία ἀγγελία ἣν ἠκούσατε ἀπʼ ἀρχῆς ἵνα ἀγαπῶμεν ἀλλήλους οὐ καθὼς Κάϊν ἐκ τοῦ πονηροῦ ἦν καὶ ἔσφαξεν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ καὶ χάριν τίνος ἔσφαξεν αὐτόν ὅτι τὰ ἔργα αὐτοῦ πονηρὰ ἦν τὰ δὲ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ δίκαια καὶ μὴ θαυμάζετε ἀδελφοί μου εἰ μισεῖ ὑμᾶς κόσμος ἡμεῖς οἴδαμεν ὅτι μεταβεβήκαμεν μεταβέβηκεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν ὅτι ἀγαπῶμεν τοὺς ἀδελφούς ἡμῶν μὴ ἀγαπῶν τὸν ἀδελφὸν μένει ἐν τῷ θανάτῳ πᾶς μισῶν τὸν ἀδελφὸν ἑαυτοῦ αὐτοῦ ἀνθρωποκτόνος ἐστίν καὶ οἴδατε ὅτι πᾶς ἀνθρωποκτόνος οὐκ ἔχει ζωὴν αἰώνιον ἐν ἑαυτῷ αὐτῷ μένουσαν ἐν τούτῳ ἐγνώκαμεν τὴν ἀγάπην ὅτι ἐκεῖνος ὑπὲρ ἡμῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἔθηκεν καὶ ἡμεῖς ὀφείλομεν ὑπὲρ τῶν ἀδελφῶν τὰς ψυχὰς θεῖναι τιθέναι ὃς δʼ ἂν ἔχῃ τὸν βίον τοῦ κόσμου καὶ θεωρῇ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ χρείαν ἔχοντα καὶ κλείσῃ τὰ σπλάγχνα αὐτοῦ ἀπʼ αὐτοῦ πῶς ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μένει ἐν αὐτῷ τεκνία μου μὴ ἀγαπῶμεν λόγῳ καὶ μηδὲ τῇ γλώσσῃ ἀλλὰ ἐν ἔργῳ καὶ ἀληθείᾳ καὶ ἐν τούτῳ γινώσκομεν γνωσόμεθα ὅτι ἐκ τῆς ἀληθείας ἐσμέν καὶ ἔκπροσθεν ἔμπροσθεν αὐτοῦ πείσομεν τὰς τὴν καρδίας καρδίαν ἡμῶν ὅτι ἂν ἐὰν καταγινώσκῃ καταγιγνώσκῃ ἡμῶν καρδία ὅτι μείζων ἐστὶν Κύριος Θεὸς τῆς καρδίας ἡμῶν καὶ γινώσκει πάντα καὶ ἡμεῖς ἀγαπητοί ἀδελφοί ἂν ἐὰν καρδία ἡμῶν μὴ καταγινώσκῃ καταγινώσκει καταγινώσκω ἡμῶν παρρησίαν ἔχομεν ἔχει πρὸς τὸν Θεόν καὶ ἂν ἐὰν αἰτῶμεν αἰτώμεθα λαμβάνομεν λαμβάνωμεν ἀπʼ παρʼ αὐτοῦ ὅτι τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ τηροῦμεν τηρῶμεν καὶ τὰ ἀρεστὰ ἐνώπιον αὐτοῦ ποιοῦμεν καὶ αὕτη ἐστὶν ἐντολὴ αὐτοῦ ἵνα πιστεύσωμεν πιστεύωμεν τῷ ὀνόματι τοῦ Υἱοῦ αὐτοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ Χριστῷ καὶ ἀγαπῶμεν ἀλλήλους καθὼς ἔδωκεν ἐντολὴν ἡμῖν καὶ τηρῶν τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ ἐν αὐτῷ μένει καὶ αὐτὸς ἐν αὐτῷ καὶ ἐν τούτῳ γινώσκομεν ὅτι μένει ἐν ἡμῖν ἐκ τοῦ Πνεύματος οὗ ἡμῖν ἔδωκεν ἡμῖν ἡμεῖς ἀδελφοί ἀγαπητοί μὴ παντὶ πνεύματι πιστεύετε πιστεύετε ἀλλὰ δοκιμάζετε τὰ πνεύματα εἰ ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστιν ὅτι πολλοὶ ψευδοπροφῆται ἐξεληλύθασιν εἰς τὸν κόσμον ἐν τούτῳ γινώσκετε γινώσκεται γινώσκομεν τὸ τὸ Πνεῦμα Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ τὰ τῆς πλάνης πᾶν πνεῦμα ὁμολογεῖ Χριστὸν Ἰησοῦν Χριστὸν ἐν σαρκὶ ἐληλυθότα ἐληλυθέναι ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστιν καὶ πᾶν πνεῦμα μὴ ὁμολογεῖ τὸν Ἰησοῦν κύριον Χριστὸν ἐν σαρκὶ ἐληλυθότα ἐκ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔστιν καὶ τοῦτό ἐστιν τὸ τοῦ ἀντιχρίστου ὅτι ἀκηκόατε ἀκηκόαμεν ὅτι ἔρχεται καὶ νῦν ἐν τῷ κόσμῳ ἐστὶν ἤδη ὑμεῖς ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστε τεκνία καὶ νενικήκατε αὐτούς ὅτι μείζων ἐστὶν ἐν ὑμῖν ἐν τῷ κόσμῳ αὐτοὶ ἐκ τοῦ κόσμου εἰσίν διὰ τοῦτο ἐκ τοῦ κόσμου λαλοῦσιν καὶ κόσμος αὐτῶν ἀκούει ἡμεῖς ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐσμεν γινώσκων τὸν Θεὸν ἀκούει ἡμῶν ὃς οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἀκούει ἡμῶν ἐκ ἐν τούτου τούτῳ γινώσκομεν τὸ πνεῦμα τῆς ἀληθείας καὶ τὸ πνεῦμα τῆς πλάνης ἀγαπητοί ἀγαπῶμεν ἀλλήλους ὅτι ἀγάπη ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστιν καὶ πᾶς ἀγαπῶν τὸν Θεον ἐκ τοῦ Θεοῦ γεγέννηται καὶ γινώσκει γιγνώσκει τὸν Θεόν μὴ ἀγαπῶν οὐκ ἔγνω γινώσκει τὸν Θεόν ὅτι Θεὸς ἀγάπη ἐστίν ἐν τούτῳ ἐφανερώθη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἐν ἡμῖν ὅτι τὸν Υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἀπέσταλκεν Θεὸς εἰς τὸν κόσμον ἵνα ζήσωμεν ζῶμεν διʼ αὐτοῦ ἐν τούτῳ ἐστὶν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ οὐχ ὅτι ἡμεῖς ἠγαπήκαμεν ἠγαπήσαμεν ἠγάπησεν τὸν Θεόν ἀλλʼ ὅτι ἐκεῖνος αὐτὸς ἠγάπησεν ἡμᾶς καὶ ἀπέστειλεν ἀπέσταλκεν τὸν Υἱὸν αὐτοῦ ἱλασμὸν περὶ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν ἀγαπητοί εἰ οὕτως Θεὸς ἠγάπησεν ἡμᾶς καὶ ἡμεῖς ὀφείλομεν ἀλλήλους ἀγαπᾶν Θεὸν οὐδεὶς πώποτε τεθέαται τὸν Θεον ἐὰν ἀγαπῶμεν ἀλλήλους Θεὸς ἐν ἡμῖν μένει καὶ ἀγάπη αὐτοῦ τετελειωμένη ἐστὶν ἐν ἡμῖν τετελειωμένη ἐστίν ἐν τούτῳ γινώσκομεν ὅτι ἐν αὐτῷ μένομεν καὶ αὐτὸς ἐν ἡμῖν ὅτι ἐκ τοῦ Πνεύματος αὐτοῦ δέδωκεν ἔδωκεν ἡμῖν καὶ ἡμεῖς τεθεάμεθα ἐθεασάμεθα καὶ μαρτυροῦμεν ὅτι Πατὴρ ἀπέσταλκεν τὸν Υἱὸν Σωτῆρα τοῦ κόσμου ὃς ἐὰν ἂν ὁμολογήσῃ ὁμολογῇ ὅτι Ἰησοῦς Χριστός ἐστιν Υἱὸς τοῦ Θεοῦ Θεὸς ἐν αὐτῷ μένει καὶ αὐτὸς ἐν αὐτῷ τῷ Θεῷ εστιν καὶ ἡμεῖς ἐγνώκαμεν καὶ πεπιστεύκαμεν πιστεύομεν τὴν ἀγάπην ἣν ἔχει Χριστὸς Θεὸς ἐν ἡμῖν Θεὸς ἀγάπη ἐστίν καὶ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῷ Θεῷ μένει καὶ Θεὸς ἐν αὐτῷ μένει ἐν τούτῳ τετελείωται ἀγάπη μεθʼ ἡμῶν ἐν ἡμῖν ἵνα παρρησίαν ἔχωμεν ἔχομεν ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἀγαπῇ τῆς κρίσεως ὅτι καθὼς ἐκεῖνός ἐστιν καὶ ἡμεῖς ἐσμεν ἐσόμεθα ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ φόβος οὐκ ἔστιν ἐν τῇ ἀγάπῃ ἀλλʼ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλει τὸν φόβον ὅτι φόβος κόλασιν ἔχει δὲ φοβούμενος οὐ τετελείωται ἐν τῇ ἀγάπῃ ἡμεῖς οὖν ἀγαπῶμεν αὐτὸν τὸν Θεον ὅτι Θεός αὐτὸς πρῶτος ἠγάπησεν ἡμᾶς ἐάν τις εἴπῃ ὅτι ἀγαπῶ τὸν Θεόν καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ μισῇ ψεύστης ἐστίν γὰρ μὴ ἀγαπῶν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ὃν ἑώρακεν τὸν Θεὸν ὃν οὐχ ἑώρακεν οὐ πῶς δύναται ἀγαπᾶν καὶ ταύτην τὴν ἐντολὴν ἔχομεν ἀπʼ αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ ἵνα ἀγαπῶν τὸν Θεὸν ἀγαπᾷ καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ πᾶς πιστεύων ὅτι Ἰησοῦς ἐστιν Χριστὸς ἐκ τοῦ Θεοῦ γεγέννηται καὶ πᾶς ἀγαπῶν τὸν γεννήσαντα ἀγαπᾷ καὶ τὸν τὸ γεγεννημένον ἐξ αὐτοῦ ἐν τούτῳ γινώσκομεν ὅτι ἀγαπῶμεν τὰ τέκνα τοῦ Θεοῦ ὅταν τὸν Θεὸν ἀγαπῶμεν καὶ τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ ποιῶμεν τηρῶμεν αὕτη γάρ ἐστιν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἵνα τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ τηρῶμεν καὶ αἱ ἐντολαὶ αὐτοῦ βαρεῖαι οὐκ εἰσίν ὅτι πᾶν τὸ γεγεννημένον ἐκ τοῦ Θεοῦ νικᾷ τὸν κόσμον καὶ αὐτῆς αὕτη ἐστὶν νίκη νικήσασα τὸν κόσμον πίστις ἡμῶν τίς ἐστιν δὲ ἐστιν νικῶν τὸν κόσμον εἰ μὴ πιστεύων ὅτι Ἰησοῦς ἐστιν Υἱὸς τοῦ Θεοῦ οὗτός ἐστιν ἐλθὼν διʼ ὕδατος καὶ αἵματος καὶ πνεύματος Ἰησοῦς Χριστός οὐκ ἐν τῷ ὕδατι μόνῳ μόνον ἀλλʼ ἐν τῷ ὕδατι καὶ ἐν τῷ αἵματι πνεύματι καὶ τὸ Πνεῦμά ἐστιν τὸ μαρτυροῦν ὅτι τὸ Πνεῦμά ἐστιν ἀλήθεια ὅτι οἱ τρεῖς εἰσιν οἱ μαρτυροῦντες ἐν τῷ οὐρανῷ πατὴρ λόγος καὶ τὸ ἅγιον Πνεῦμα καὶ οὗτοι οἱ τρεῖς ἕν εἰσι καὶ τρεῖς εἰσιν οἱ μαρτυροῦντες ἐν τῇ γῇ τὸ Πνεῦμα καὶ τὸ ὕδωρ καὶ τὸ αἷμα καὶ οἱ τρεῖς εἰς τὸ ἕν εἰσιν εἰ τὴν μαρτυρίαν τῶν τοῦ ἀνθρώπων Θεοῦ λαμβάνομεν μαρτυρία τοῦ Θεοῦ μείζων ἐστίν ὅτι αὕτη ἐστὶν μαρτυρία τοῦ Θεοῦ ὅτι ἣν μεμαρτύρηκεν περὶ τοῦ Υἱοῦ αὐτοῦ πιστεύων εἰς τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ ἔχει τὴν μαρτυρίαν τοῦ Θεοῦ ἐν αὑτῷ ἑαυτῷ μὴ πιστεύων τῷ Ὑιῷ Θεῷ ψεύστην πεποίηκεν αὐτόν ὅτι οὐ πεπίστευκεν ἐπίστευσεν εἰς τὴν μαρτυρίαν ἣν μεμαρτύρηκεν Θεὸς περὶ τοῦ Υἱοῦ αὐτοῦ καὶ αὕτη ἐστὶν μαρτυρία ὅτι ζωὴν αἰώνιον ἔδωκεν ἡμῖν Θεὸς ἡμῖν καὶ αὕτη εστιν ζωὴ ἐν τῷ Υἱῷ αὐτοῦ ἐστιν ἔχων τὸν Υἱὸν ἔχει τὴν ζωήν μὴ ἔχων τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ τὴν ζωὴν οὐκ ἔχει ταῦτα ἔγραψα ὑμῖν ἵνα εἰδῆτε ὅτι ζωὴν ἔχετε αἰώνιον ἔχετε τοῖς οἱ πιστεύουσιν πιστεύοντες εἰς τὸ ὄνομα τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ ἵνα εἰδῆτε ὅτι ζωὴν αἰώνιον ἔχετε αἰώνιον καὶ ἵνα πιστεύητε εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ καὶ αὕτη ἐστὶν παρρησία ἣν ἔχομεν ἔχωμεν πρὸς αὐτόν ὅτι ἂν ἐάν τι αἰτώμεθα κατὰ τὸ ὄνομα θέλημα αὐτοῦ ἀκούει ὑμῶν ἡμῶν καὶ ἂν ἐὰν οἴδαμεν ὅτι ἀκούει ἡμῶν ἐὰν ἂν αἰτώμεθα οἴδαμεν ὅτι ἐάν ἔχομεν ἔχωμεν τὰ αἰτήματα ᾐτήκαμεν ἀπʼ παρʼ αὐτοῦ ἐάν τις ἴδῃ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ἁμαρτάνοντα ἁμαρτίαν μὴ πρὸς θάνατον αἰτήσει αἴτησις καὶ δώσει δώσεις αὐτῷ ζωήν τοῖς μὴ ἁμαρτάνουσιν ἁμαρτίαν μὴ πρὸς θάνατον ἔστιν ἁμαρτία πρὸς θάνατον οὐ περὶ ἐκείνης λέγω ἵνα ἐρωτήσῃ πᾶσα ἀδικία ἁμαρτία ἐστίν καὶ ἔστιν ἁμαρτία οὐ πρὸς θάνατον οἴδαμεν ὅτι πᾶς γεγεννημένος ἐκ τοῦ Θεοῦ οὐχ ἁμαρτάνει ἀλλʼ γεννηθεὶς ἐκ τοῦ Θεοῦ τηρεῖ αὐτόν ἑαυτὸν καὶ πονηρὸς οὐχ ἅπτεται αὐτοῦ οἴδαμεν ὅτι ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐσμεν καὶ κόσμος ὅλος ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται καὶ οἴδαμεν δὲ ὅτι Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἥκει καὶ δέδωκεν ἔδωκεν ἡμῖν διάνοιαν ἵνα γινώσκωμεν γινώσκομεν τὸν τὸ Ἀληθινόν ἀληθινόν Θεον καὶ ἐσμὲν ἐν τῷ Ἀληθινῷ ἐν τῷ Υἱῷ αὐτοῦ Ἰησοῦ Ἰησοῦ Χριστῷ Χριστοῦ οὗτός ἐστιν ἀληθινὸς Θεὸς καὶ ζωὴ αἰώνιος τεκνία φυλάξατε ἑαυτὰ ἑαυτοὺς ἀπὸ τῶν εἰδώλων ἀμήν πρεσβύτερος ἐκλεκτῇ κυρίᾳ καὶ τοῖς τέκνοις αὐτῆς οὓς ἐγὼ ἀγαπῶ ἐν ἀληθείᾳ καὶ οὐκ ἐγὼ δὲ μόνος ἀλλὰ καὶ πάντες οἱ ἐγνωκότες τὴν ἀλήθειαν διὰ τὴν ἀλήθειαν τὴν μένουσαν ἐνοικοῦσαν ἐν ἡμῖν καὶ μεθʼ ἡμῶν ἔσται εἰς τὸν αἰῶνα ἔσται μεθʼ ἡμῶν ὑμῶν χάρις ἔλεος εἰρήνη ἀπὸ παρὰ Θεοῦ Πατρός καὶ παρὰ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Υἱοῦ αὐτοῦ τοῦ Πατρός ἐν ἀληθείᾳ καὶ ἀγάπῃ ἐχάρην λίαν ὅτι εὕρηκα εὗρον ἐκ τῶν τέκνων σου περιπατοῦντας ἐν ἀληθείᾳ καθὼς ἐντολὴν ἐλάβομεν ἔλαβον ἀπὸ παρὰ τοῦ Πατρός καὶ νῦν ἐρωτῶ σε κυρία οὐχ ὡς ἐντολὴν καινὴν γράφων γράφω σοι καινὴν ἀλλὰ ἐντολήν ἣν εἴχομεν εἴχαμεν ἀπʼ ἀρχῆς ἵνα ἀγαπῶμεν ἀλλήλους καὶ αὕτη ἐστὶν ἀγάπη ἵνα περιπατῶμεν κατὰ τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ ἵνα καθὼς αὕτη ἐστὶν ἐντολή ἕντο ἐστιν αὐτοῦ ἵνα καθὼς ἠκούσατε ἀπʼ ἀρχῆς ἵνα ἐν αὐτῇ περιπατῆτε περιπατησῆτε ὅτι πολλοὶ πλάνοι ἐξῆλθον ἐξῆλθαν εἰσῆλθον εἰς τὸν κόσμον οἱ μὴ ὁμολογοῦντες Ἰησοῦν Χριστὸν ἐρχόμενον ἐν σαρκί οὗτός ἐστιν πλάνος καὶ ἀντίχριστος βλέπετε αὑτούς ἑαυτούς ἵνα μὴ ἀπολέσητε ἀπολέσωμεν ἀπόλησθε εἰργασάμεθα ειργάσασθε ἀλλὰ μισθὸν πλήρη ἀπολάβητε ἀπολάβωμεν πᾶς προάγων παραβαίνων καὶ μὴ μένων καὶ μὴ ἐν τῇ διδαχῇ τοῦ Κυρίου Χριστοῦ Θεὸν οὐκ ἔχει μένων ἐν τῇ διδαχῇ τοῦ Χριστοῦ οὗτος καὶ τὸν Υἱὸν Πατέρα καὶ τὸν Πατέρα Υἱὸν ἔχει εἴ τις ἔρχεται πρὸς ὑμᾶς καὶ ταύτην τὴν ἐν διδαχὴν οὐ φέρει μὴ λαμβάνετε αὐτὸν εἰς οἰκίαν καὶ χαίρειν αὐτῷ μὴ λέγετε λέγων γὰρ λέγων αὐτῷ χαίρειν κοινωνεῖ τοῖς ἔργοις αὐτοῦ τοῖς πονηροῖς πολλὰ ἔχων ἔχω ὑμῖν γράφειν γράψαι οὐκ ἐβουλήθην ἠβουλήθην διὰ χάρτου καὶ μέλανος ἀλλὰ ἐλπίζω γάρ γενέσθαι ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς καὶ στόμα στόματι πρὸ πρὸς στόμα λαλῆσαι ἵνα χαρὰ ὑμῶν ἡμῶν πεπληρωμένη ἦν ἀσπάζεταί σε τὰ τέκνα τῆς ἀδελφῆς σου τῆς ἐκλεκτῆς ἀμήν πρεσβύτερος Γαΐῳ τῷ ἀγαπητῷ ὃν ἐγὼ ἀγαπῶ ἐν ἀληθείᾳ ἀγαπητέ περὶ πάντων εὔχομαί σε εὐοδοῦσθαι καὶ ὑγιαίνειν καθὼς εὐοδοῦταί σου ψυχή ἐχάρην γὰρ λίαν ἐρχομένων ἀδελφῶν καὶ μαρτυρούντων μαρτυροῦν σου τῇ ἀληθείᾳ καθὼς σὺ ἐν ἀληθείᾳ περιπατεῖς μειζοτέραν τούτων χαράν οὐκ ἔχω ἔχων χάριν χαράν ἵνα ἀκούω τὰ ἐμὰ τέκνα ἐν τῇ ἀληθείᾳ περιπατοῦντα ἀγαπητέ πιστὸν ποιεῖς ἐὰν ἐργάσῃ εἰς τοὺς ἀδελφοὺς καὶ εἰς τοὺς τοῦτο ξένους οἳ ἐμαρτύρησάν σου τῇ ἀγάπῃ ἐνώπιον ἐκκλησίας οὓς οὕ καλῶς ποιήσεις ποιήσας προπέμψας προπέμψεις ἀξίως τοῦ Θεοῦ ὑπὲρ γὰρ τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ ἐξῆλθον ἐξῆλθαν μηδὲν λαμβάνοντες ἀπὸ τῶν ἐθνικῶν ἐθνῶν ἡμεῖς οὖν ὀφείλομεν ὑπολαμβάνειν ἀπολαμβάνειν τοὺς τοιούτους ἵνα συνεργοὶ γινώμεθα γινόμεθα τῇ ἐκκλησία ἀληθείᾳ ἔγραψά ἔγραψας τι τῇ ἐκκλησίᾳ ἀλλʼ φιλοπρωτεύων αὐτῶν Διοτρέφης οὐκ ἐπιδέχεται ἡμᾶς διὰ τοῦτο ἂν ἐὰν ἔλθω ὑπομνήσω αὐτοῦ τὰ ἔργα ποιεῖ λόγοις πονηροῖς φλυαρῶν εἰς ἡμᾶς καὶ μὴ ἀρκούμενος ἐπὶ τούτοις οὔτε αὐτὸς ἐπιδέχεται τοὺς ἀδελφοὺς καὶ τοὺς επιδεχομένους βουλομένους κωλύει καὶ ἐκ τῆς ἐκκλησίας ἐκβάλλει ἀγαπητέ μὴ μιμοῦ τὸ κακὸν ἀλλὰ τὸ ἀγαθόν ἀγαθοποιῶν ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστιν δὲ κακοποιῶν οὐχ ἑώρακεν τὸν Θεόν Δημητρίῳ μεμαρτύρηται ὑπὸ πάντων καὶ ὑπὸ αὐτῆς τῆς ἐκκλησίας καὶ τῆς ἀληθείας καὶ ἡμεῖς δὲ μαρτυροῦμεν καὶ οἴδατε οἶδας ὅτι ἀληθής ἡμῶν εστιν μαρτυρία ἡμῶν ἀληθής ἐστιν πολλὰ εἶχον γράφειν γράψαι σοι ἀλλʼ οὐ ἐβουλήθην θέλω διὰ μέλανος καὶ καλάμου σοι γράψαι γράφειν σοι ἐλπίζω δὲ εὐθέως ἰδεῖν σε ἰδεῖν καὶ στόμα πρὸ πρὸς στόμα λαλήσομεν εἰρήνη σοι ἀσπάζονταί σε οἱ ἀδελφοί φίλοι ἀσπάζου ἄσπασαι τοὺς φίλους κατʼ ὄνομα Ἰούδας Ἰησοῦ Χριστοῦ δοῦλος ἀδελφὸς δὲ Ἰακώβου τοῖς ἐν Θεῷ Πατρὶ ἠγαπημένοις ἡγιασμένοις καὶ Ἰησοῦ Ἰησοῦ Χριστῷ Χριστοῦ τετηρημένοις κλητοῖς ἔλεος ὑμῖν καὶ εἰρήνη καὶ ἀγάπη πληθυνθείη ἀγαπητοί πᾶσαν σπουδὴν ποιούμενος ποιησάμενος τοῦ γράφειν ὑμῖν περὶ τῆς κοινῆς ἡμῶν σωτηρίας καὶ ζωῆς ἀνάγκην ἔσχον γράψαι γράφειν ὑμῖν παρακαλῶν ἐπαγωνίζεσθαι ἐπαγωνίζεσθε τῇ ἅπαξ παραδοθείσῃ πίστει τοῖς ἁγίοις πίστει παρεισέδυσαν παρεισεδύησαν γάρ τινες ἄνθρωποι οἱ καὶ πάλαι προγεγραμμένοι εἰς τοῦτο τὸ κρίμα ἀσεβεῖς τὴν τῇ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν χάριν χάριτα μετατιθέντες εἰς ἀσέλγειαν καὶ τὸν νόμον μόνον ἡμῶν Δεσπότην Θεὸν καὶ Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν ἡμῶν ἀρνούμενοι ὑπομνήσει ὑπομνῆσαι οὖν δὲ ὑμᾶς βούλομαι ἀδελφοί εἰδότας ὑμᾶς ἅπαξ πάντα πάντας τοῦτο ὅτι Κύριος Θεός Ἰησοῦς Χριστὸς ἅπαξ λαὸν ἐκ γῆς Αἰγύπτου σώσας τὸ δεύτερον τοὺς μὴ πιστεύσαντας ἀπώλεσεν ἀγγέλους δὲ τε τοὺς μὴ τηρήσαντας τὴν ἑαυτῶν ἀρχὴν ἀλλὰ ἀπολιπόντας τὸ ἴδιον οἰκητήριον εἰς κρίσιν μεγάλης ἡμέρας δεσμοῖς ἀϊδίοις ὑπὸ ζόφον τετήρηκεν ὡς Σόδομα καὶ Γόμορρα καὶ αἱ περὶ αὐτὰς πόλεις τὸν ὅμοιον τούτοις τρόπον τούτοις ἐκπορνεύσασαι ἐκπορνεύσασθαι καὶ ἀπελθοῦσαι ὀπίσω σαρκὸς ἑτέρας πρόκεινται πρόσκεινται δὲ δεῖγμα πυρὸς αἰωνίου δίκην οὐκ ὑπέχουσαι ἐπέχουσαι ὑπερέχουσαι ἔχουσιν ὁμοίως ὅμως μέντοι καὶ αὑτοί οὗτοι ἐνυπνιαζόμενοι σάρκα μὲν μιαίνουσιν κυριότητα κυριότητας δὲ ἀθετοῦσιν δόξας δόξαν δὲ βλασφημοῦσιν ὅτε δὲ Μιχαὴλ Μιχαὴς ἀρχάγγελος τότε ὅτε τῷ διαβόλῳ διακρινόμενος διελέγετο περὶ τοῦ Μωϋσέως σώματος οὐκ ἐτόλμησεν κρίσιν ἐπενεγκεῖν βλασφημίας ἀλλὰ εἶπεν ἐπιτιμήσαι ἐν σοι Θεός Κύριος οὗτοι δὲ ὅσα μὲν οὐκ οἴδασιν βλασφημοῦσιν ὅσα δὲ φυσικῶς ὡς τὰ ἄλογα ζῷα ἐπίστανται ἐν τούτοις φθείρονται οὐαὶ αὐτοῖς αὑτοί ὅτι τῇ ὁδῷ τοῦ Κάϊν ἐπορεύθησαν καὶ τῇ πλάνῃ τοῦ Βαλὰκ Βαλαὰμ μισθοῦ ἐξεχύθησαν καὶ τῇ ἀντιλογίᾳ τοῦ Κόρε ἀπώλοντο οὗτοί εἰσιν οἱ γογγυσταί μεμψίμοιροι καὶ τὰς ἐπιθυμίας αὐτῶν πορευόμενοι ἐν ταῖς ἀγάπαις ἀπάταις ὑμῶν αὐτῶν σπιλάδες συνευχόμενοι συνευωχούμενοι ὑμῖν ἀφόβως αὑτούς ἑαυτοὺς ποιμαίνοντες νεφέλαι ἄνυδροι παντὶ ὑπὸ ἀνέμων ἀνέμῳ παραφερόμεναι παραφερόμενοι περιφερόμεναι δένδρα φθινοπωρικὰ φθινοπωρινὰ ἄκαρπα δὶς ἀποθανόντα ἐκριζωθέντα ἄγρια κύματα ἄγρια ἁγία θαλάσσης ἀπαφρίζοντα ἐπαφρίζοντα τὰς ἑαυτῶν αἰσχύνας ἀστέρες πλανῆται πλάνητες οἷς ζόφος τοῦ σκότους εἰς τὸν αἰῶνα τετήρηται προεπροφήτευσεν προεφήτευσεν ἐπροφήτευσεν δὲ καὶ τούτοις ἕβδομος ἀπὸ Ἀδὰμ Ἑνὼχ λέγων ἰδοὺ ἦλθεν Κύριος ἐν ἁγίαις ἁγίων ἀγγέλων μυριάσιν ἁγίαις ἁγίων ἀγγέλων αὐτοῦ ποιῆσαι κρίσιν κατὰ πάντων καὶ ἐξελέγξαι ἐλέγξαι πᾶσαν πάντας ψυχὴν τοὺς ἀσεβεῖς αὐτῶν περὶ πάντων τῶν ἔργων ἀσεβείας αὐτῶν ὧν ἠσέβησαν καὶ περὶ πάντων τῶν σκληρῶν σκληρῶν λόγων ὧν ἐλάλησαν κατʼ αὐτοῦ ἁμαρτωλοὶ ἀσεβεῖς οὗτοί εἰσιν γογγυσταί μεμψίμοιροι κατὰ τὰς ἐπιθυμίας ἑαυτῶν ἑαυτῷ αὐτῶν πορευόμενοι καὶ τὸ στόμα αὐτῶν αὐτῷ λαλεῖ ὑπέρογκα θαυμάζοντες πρόσωπα ὠφελείας χάριν ὑμεῖς δέ ἀγαπητοί ἀγαπητοῖς μνήσθητε τῶν ῥημάτων τῶν προειρημένων ῥημάτων ὑπὸ τῶν ἀποστόλων τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ὅτι ἔλεγον ὑμῖν ὅτι ἐπʼ ἐν ἐσχάτου ἐσχάτῳ τοῦ χρόνου χρόνῳ ἐλεύσονται ἔσονται ἐμπαῖκται κατὰ τὰς ἑαυτῶν ἑαυτῷ ἐπιθυμίας αὐτῶν πορευόμενοι τῶν ἀσεβειῶν οὗτοί εἰσιν οἱ ἀποδιορίζοντες ἑαυτούς ψυχικοί Πνεῦμα μὴ ἔχοντες ὑμεῖς ἡμεῖς δέ ἀγαπητοί ἐποικοδομοῦντες ἑαυτοὺς τῇ ἑαυτῶν ἁγιότητι ἁγιωτάτῃ ἡμῶν ὑμῶν πίστει ἐποικοδομοῦντες ἀνοικοδομεῖσθαι ἑαυτοὺς ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ προσευχόμενοι προσεχόμενοι ἑαυτοῖς ἑαυτοὺς ἐν ἀγάπῃ Θεοῦ τηρήσατε τηρήσωμεν προσδεχόμενοι τὸ ἔλεος τοῦ Κυρίου εἰς ζωήν ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς ζωὴν αἰώνιον καὶ οὓς μὲν ἐλεᾶτε ἐλεεῖτε ἐλέγχετε ἐκ πυρός ἁρπάσατε διακρινόμενοι διακρινομένους οὓς δὲ ἐν φόβῳ σῴζετε ἐκ τοῦ πυρὸς ἁρπάζοντες οὓς δὲ ἐλεᾶτε ἐλεεῖτε ἐν φόβῳ μισοῦντες καὶ τὸν ἀπὸ τῆς σαρκὸς ἐσπιλωμένον ἐσπιλωμένοι χιτῶνα τῷ δὲ δυναμένῳ στηρίξαι φυλάξαι ὑμᾶς ἡμᾶς αὐτοὺς ἀπταίστους καὶ ἄσπιλους ἀμώμους αγνευομένους στῆσαι κατενώπιον ἐνώπιον ἀπέναντι τῆς δόξης αὐτοῦ ἀμέμπτους ἀμώμους ἐν ἀγαλλιάσει μόνῳ σοφῷ Θεῷ Σωτῆρι ἡμῶν αὐτῷ δόξα κράτος τίμη διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν αὐτῷ δόξα καὶ μεγαλωσύνη κράτος καὶ ἐξουσία πρὸ παντὸς τοῦ αἰῶνος καὶ νῦν καὶ εἰς πάντας τοὺς πάντας αἰῶνας ἀμήν ἀποκάλυψις Ἰησοῦ Χριστοῦ ἣν ἔδωκεν αὐτῷ Θεὸς δεῖξαι τοῖς ἁγίοις δούλοις αὐτοῦ δεῖ γενέσθαι ἐν τάχει καὶ ἐσήμανεν ἀποστείλας διὰ τοῦ ἀγγέλου αὐτοῦ τῷ τοῦ δούλῳ δούλου αὐτοῦ Ἰωάννῃ ὃς ἐμαρτύρησεν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν μαρτυρίαν Ἰησοῦ Χριστοῦ ὅσα τε εἶδεν μακάριος ἀναγινώσκων καὶ οἱ ἀκούοντες τοὺς τὸν λόγους λόγον τούτους τῆς προφητείας καὶ τηροῦντες τὰ ἐν αὐτῇ γεγραμμένα γὰρ καιρὸς ἐγγύς Ἰωάννης ταῖς ἑπτὰ ἐκκλησίαις ταῖς ἐν τῇ Ἀσίᾳ χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ τοῦ ὢν καὶ ἦν καὶ ἐρχόμενος καὶ ἀπὸ τῶν ἑπτὰ πνευμάτων τῶν ἐστιν ἐνώπιον τοῦ θρόνου αὐτοῦ καὶ ἀπὸ Ἰησοῦ Χριστοῦ μάρτυς πιστός πρωτότοκος ἐκ τῶν νεκρῶν καὶ ἄρχων τῶν βασιλειῶν βασιλέων τῆς γῆς τῷ ἀγαπῶντι ἀγαπήσαντι ἡμᾶς καὶ λύσαντι λούσαντι ἡμᾶς ἐκ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν ἐν τῷ αἵματι αὐτοῦ καὶ ἐποίησεν ἡμᾶς ἡμῶν ἡμῖν βασιλείαν βασιλεῖς καὶ ἱερεῖς τῷ τοῦ Θεῷ Θεοῦ καὶ Πατρὶ αὐτοῦ αὐτῷ τὸ δόξα κράτος καὶ τὸ κράτος δόξα εἰς τοὺς τὸν αἰῶνας αἰῶνα τῶν αἰώνων ἀμήν ἰδοὺ ἔρχεται ἐπὶ μετὰ τῶν νεφελῶν καὶ ὄψεται ὄψονται αὐτὸν παρʼ πᾶς ὀφθαλμὸς καὶ οἵτινες αὐτὸν ἐξεκέντησαν καὶ κόψονται ἐπʼ αὐτὸν πᾶσαι αἱ φυλαὶ τῆς γῆς ναί ἀμήν ἐγώ εἰμι τὸ Ἄλφα Α καὶ ἐγὼ καὶ τὸ ἀρχὴ καὶ τέλος λέγει Κύριος Θεός ὢν καὶ ἦν καὶ ἐρχόμενος Παντοκράτωρ ἐγὼ Ἰωάννης καὶ ἀδελφὸς ὑμῶν καὶ συγκοινωνὸς κοινωνὸς ἐν τῇ θλίψει καὶ ἐν τῇ βασιλείᾳ καὶ ὑπομονῇ ἐν ἐνί Χριστῷ Ἰησοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐγενόμην ἐν τῇ τῇ σῷ νήσῳ τῇ καλουμένῃ Πάτμῳ διὰ καὶ τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ διὰ τὴν μαρτυρίαν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐγὼ ἐγενόμην ἐν Πνεύματι ἐν τῇ Κυριακῇ ἡμέρᾳ καὶ ἤκουσα φωνὴν ὀπίσω μου φωνὴν μεγάλην ὄπισθεν μου ὡς σάλπιγγος λεγούσης ἐγώ εἰμι τὸ Α Ἄλφα καὶ τὸ Ω πρῶτος καὶ ἔσχατος καὶ βλέπεις βλέψεις γράψον εἰς τὸ βιβλίον καὶ πέμψον ταῖς ἑπτὰ ἐκκλησίαις ταῖς ἐν Ἀσίᾳ εἰς Ἔφεσον καὶ εἰς Σμύρναν Μύρναν καὶ εἰς Πέργαμον καὶ εἰς Θυάτειρα Θυάτειραν καὶ εἰς Σμύρναν Σάρδεις καὶ εἰς Φιλαδέλφειαν καὶ εἰς Λαοδίκειαν καὶ ἐκεῖ ἐπέστρεψα βλέπειν τὴν φωνὴν ἥτις ἐλάλει λάλει ἐλάλησε μετʼ ἐμοῦ καὶ ἐπιστρέψας εἶδον ἑπτὰ λυχνίας χρυσᾶς καὶ ἐν μέσῳ μέσον τῶν ἑπτὰ λυχνιῶν ὁμοίωμα ὅμοιον ὑιῷ υἱὸν Ἀνθρώπου ἐνδεδυμένον ποδήρη ποδήρην καὶ περιεζωσμένον πρὸς τοῖς μαστοῖς μαζοῖς ζώνην χρυσᾶν χρυσῆν καὶ δὲ κεφαλὴ αὐτοῦ καὶ αἱ τρίχες λευκαὶ ὡσει ὡς ἔριον λευκόν ὡς χιών καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ ὡς φλὸξ πυρός καὶ οἱ πόδες αὐτοῦ ὅμοιοι χαλκολιβάνῳ ὡς ἐν καμίνῳ πεπυρωμένης πεπυρωμένοι πεπυρωμένῳ καὶ φωνὴ αὐτοῦ ὡς φωνὴ ὑδάτων πολλῶν καὶ ἔχων εἴχεν ἐν τῇ δεξιᾷ αὑτοῦ χειρὶ αὐτοῦ ἀστέρας ἑπτά καὶ ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ ῥομφαία δίστομος ὀξεῖα ἐκπορευομένη καὶ ὄψις αὐτοῦ φαίνει ὡς ἥλιος φαίνει ἐν τῇ δυνάμει αὐτοῦ καὶ ὅτε εἶδον αὐτόν ἔπεσα εἰς πρὸς τοὺς πόδας αὐτοῦ ὡς ὡσει νεκρός καὶ ἔθηκεν ἐπέθηκε τὴν δεξιὰν αὐτοῦ χεῖρα ἐπʼ ἐμὲ λέγων μοι μὴ φοβοῦ ἐγώ εἰμι πρωτότοκος πρῶτος καὶ ἔσχατος καὶ ζῶν καὶ ἐγενόμην νεκρὸς καὶ ἰδοὺ ζῶν εἰμι εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων ἀμήν καὶ ἔχω τὰς κλεῖς τοῦ θανάτου ᾍδου καὶ τοῦ ᾍδου θανάτου γράψον οὖν εἶδες καὶ εἰσὶν καὶ δεῖ μέλλει μέλλειν γενέσθαι γίνεσθαι μετὰ ταῦτα τὸ μυστήριον τῶν ἑπτὰ ἀστέρων ὧν οὓς εἶδες ἐπὶ ἐν τῆς τῇ δεξιᾶς δεξιᾷ μου καὶ τὰς ἑπτὰ λυχνίας τὰς χρυσᾶς οἱ ἑπτὰ ἀστέρες ἄγγελοι τῶν ἑπτὰ ἐκκλησιῶν εἰσίν καὶ αἱ ἑπτὰ λυχνίαι αἱ ἑπτὰ ἃς εἶδες ἑπτὰ ἐκκλησίαι εἰσίν τῶν ἑπτὰ ἐκκλησιῶν τῷ ἀγγέλῳ τῆς τῷ ἐν Ἐφέσῳ Ἐφεσίνης ἐκκλησίας γράψον τάδε λέγει κρατῶν τοὺς ἑπτὰ ἀστέρας ἐν τῇ δεξιᾷ αὐτοῦ χειρὶ περιπατῶν ἐν μέσῳ τῶν ἑπτὰ λυχνιῶν τῶν χρυσῶν χρυσέων οἶδα τὰ ἔργα σου καὶ τὸν κόπον σου καὶ τὴν ὑπομονήν σου καὶ ὅτι οὐ δύνῃ βαστάσαι κακούς καὶ ἐπείρασας ἐπειράσω τοὺς φάσκοντας λέγοντας ἑαυτοὺς εἶναι ἀποστόλους εἶναι καὶ οὐκ εἰσίν καὶ εὗρες αὐτοὺς ψευδεῖς καὶ ἐβάστασας καὶ ὑπομονὴν ἔχεις καὶ θλῖψεις πάσας καὶ ἐβάστασας διὰ τὸ ὄνομά μου κεκοπίακας καὶ οὐ ἐκοπίασας κεκοπίακες κέκμηκας ἀλλʼ ἔχω κατὰ σοῦ ὅτι τὴν ἀγάπην σου τὴν πρώτην σου ἀγάπην ἀφῆκες ἀφῆκας μνημόνευε οὖν πόθεν πέπτωκας πέπτωκες ἐκπέπτωκας καὶ μετανόησον καὶ τὰ πρῶτα ἔργα ποίησον εἰ δὲ μή ἔρχομαί σοι τάχει ταχύ καὶ κινήσω τὴν λυχνίαν σου ἐκ τοῦ τόπου αὐτῆς ἐὰν μὴ μετανοήσῃς ἀλλὰ τοῦτο ὀχεῖς ἔχεις ὅτι μισεῖς τὰ ἔργα τῶν Νικολαϊτῶν κἀγὼ μισῶ ἔχων οὖς ἀκουσάτω τί τὸ Πνεῦμα λέγει ταῖς ἑπτὰ ἐκκλησίαις ταῖς ἑπτὰ τῷ νικῶντι νικοῦντί δώσω αὐτῷ φαγεῖν ἐκ τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς ἐστιν ἐν μέσῳ τῷ τοῦ Παραδείσῳ παραδείσου τοῦ Θεοῦ μου καὶ τῷ ἀγγέλῳ τῷ τῆς ἐν Σμύρνῃ Σμύρνης ἐκκλησίας Σμυρναίων γράψον τάδε λέγει πρωτότοκος πρῶτος καὶ ἔσχατος ὃς ἐγένετο νεκρὸς καὶ ἔζησεν οἶδά σου τὰ ἔργα καὶ τὴν θλῖψιν καὶ τὴν πτωχείαν ἀλλὰ πλούσιος δὲ εἶ καὶ τὴν βλασφημίαν τὴν ἐκ τῶν λεγόντων Ἰουδαίους Ἰουδαίων εἶναι ἑαυτούς καὶ οὐκ εἰσίν ἀλλὰ συναγωγὴ τοῦ Σατανᾶ μὴ μηδὲν φοβοῦ μέλλεις παθεῖν πάσχειν ἰδοὺ δή μέλλει βάλλειν βαλεῖν διάβολος ἐξ ὑμῶν διάβολος εἰς φυλακὴν ἵνα πειρασθῆτε καὶ ἕξετε ἔχητε ἔχετε θλῖψιν ἡμερῶν δέκα γίνου πιστὸς ἄχρι θανάτου καὶ δώσω σοι τὸν στέφανον τῆς ζωῆς ἔχων οὖς ἀκουσάτω τί τὸ Πνεῦμα λέγει ταῖς ἐκκλησίαις νικῶν οὐ μὴ ἀδικηθῇ ἐκ τοῦ θανάτου τοῦ δευτέρου καὶ τῷ ἀγγέλῳ τῆς ἐν Περγάμῳ ἐκκλησίας γράψον τάδε λέγει ἔχων τὴν ῥομφαίαν τὴν δίστομον τὴν ὀξεῖαν οἶδα τὰ ἔργα σου καὶ ποῦ κατοικεῖς ὅπου θρόνος τοῦ Σατανᾶ καὶ κρατεῖς τὸ ὄνομά σου μου καὶ οὐκ ἠρνήσω τὴν πίστιν μου καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις ἐν αἷς ταῖς Ἀντιπᾶς μάρτυς μου πιστός μου ὃς ἀπεκτάνθη παρʼ ὑμῖν ὅπου κατοικεῖ Σατανᾶς κατοικεῖ ἀλλʼ ἔχω κατὰ σοῦ ὀλίγα ὅτι ἔχεις ἔχει ἐκεῖ κρατοῦντας τὴν διδαχὴν Βαλαάμ ὃς ἐδίδαξεν ἐδίδασκεν ἐν τῷ τὸν Βαλὰκ Βαλὰκ βασιλεῖ βαλεῖν σκάνδαλον ἐνώπιον τῶν υἱῶν Ἰσραήλ καὶ φαγεῖν εἰδωλόθυτα καὶ πορνεῦσαι οὕτως ἔχεις καὶ σὺ κρατοῦντας τὴν διδαχὴν τῶν Νικολαϊτῶν ὁμοίως μισῶ μετανόησον οὖν εἰ δὲ μή ἔρχομαί σοι σὺ ταχύ καὶ πολεμήσω μετʼ αὐτῶν ἐν τῇ ῥομφαίᾳ τοῦ στόματός μου ἔχων οὖς ἀκουσάτω τί τὸ Πνεῦμα λέγει ταῖς ἐκκλησίαις τῷ νικῶντι νικοῦντί δώσω αὐτῷ φαγεῖν ἀπὸ ἐκ τοῦ μάννα τοῦ κεκρυμμένου καὶ δώσω αὐτῷ ψῆφον λευκήν καὶ ἐπὶ τὴν ψῆφον ὄνομα καινὸν γεγραμμένον οὐδεὶς οἶδεν ἔγνω εἰ μὴ λαμβάνων καὶ τῷ ἀγγέλῳ τῆς τῷ ἐν Θυατείροις ἐκκλησίας γράψον τάδε λέγει Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἔχων τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ ὡς φλόγα φλὸξ πυρός καὶ οἱ πόδες αὐτοῦ ὅμοιοι χαλκολιβάνῳ οἶδά σου τὰ ἔργα καὶ τὴν ἀγάπην καὶ τὴν πίστιν διακονίαν καὶ τὴν διακονίαν πίστιν καὶ τὴν ὑπομονήν σου καὶ τὰ ἔργα σου καὶ τὰ ἔσχατα πλείονα τῶν πρώτων ἀλλʼ ἔχω κατὰ σοῦ πολὺ ὀλίγα ὅτι ἀφεῖς ἐᾷς τὴν γυναῖκα σου τὴν Ἰεζάβελ τὴν λέγει λέγουσα λέγουσαν ἑαυτὴν αὐτήν προφητείαν προφῆτιν εἶναι καὶ διδάσκει διδάσκειν καὶ πλανᾷ πλανᾶσθαι τοὺς ἐμοὺς δούλους πορνεῦσαι καὶ φαγεῖν εἰδωλόθυτα φαγεῖν καὶ ἔδωκα αὐτῇ χρόνον ἵνα μετανοήσῃ καὶ οὐ θέλει ἤθελησεν μετανοῆσαι ἐκ τῆς πορνείας ταύτης αὐτῆς καὶ οὐ μετενόησεν ἰδοὺ ἐγὼ βάλλω καλῷ αὐτὴν εἰς φυλακὴν κλίνην καὶ τοὺς μοιχεύοντας μετʼ αὐτῆς εἰς θλῖψιν μεγάλην ἐὰν μὴ μετανοήσωσιν μετανοήσουσιν ἐκ τῶν ἔργων αὐτῆς αὑτῶν καὶ τὰ τέκνα αὐτῆς ἀποκτενῶ ἐν θανάτῳ καὶ γνώσονται πᾶσαι αἱ ἐκκλησίαι ὅτι ἐγώ εἰμι ἐραυνῶν νεφροὺς καὶ καρδίας καὶ δώσω ὑμῖν ἑκάστῳ κατὰ τὰ ἔργα ὑμῶν ὑμῖν δὲ λέγω καὶ τοῖς ἐν λοιποῖς τοῖς ἐν Θυατείροις ὅσοι οὐκ ἔχουσιν τὴν διδαχὴν ταύτην καὶ οἵτινες οὐκ ἔγνωσαν τὰ βαθέα βάθη τοῦ Σατανᾶ ὡς λέγουσιν οὐ βάλλω βάλω ἐφʼ ὑμᾶς ἄλλο βάρος πλὴν ἔχετε κρατήσατε ἕως ἄχρι οὗ ἂν ἥξω καὶ νικῶν καὶ τηρῶν ἄχρι τέλους τὰ ἔργα μου δώσω αὐτῷ ἐξουσίαν ἐπὶ τῶν ἐθνῶν καὶ ποιμανεῖ αὐτοὺς ἐν ῥάβδῳ σιδηρᾷ ὡς τὰ σκεύη τὰ κεραμικὰ συντρίβεται συντριβήσεται αὑτούς ὡς κἀγὼ εἴληφα παρὰ τοῦ πατρός μου καὶ δώσω αὐτῷ τὸν ἀστέρα τὸν πρωϊνόν ἔχων οὖς ἀκουσάτω τί τὸ Πνεῦμα λέγει ταῖς ἐκκλησίαις καὶ τῷ ἀγγέλῳ τῆς ἐν Σάρδεσιν ἐκκλησίας ἐκκλησίαις γράψον τάδε λέγει ἔχων τὰ ἑπτὰ πνεύματα τοῦ Θεοῦ καὶ τοὺς ἑπτὰ ἀστέρας οἶδά σου τὰ ἔργα ὅτι τὸ ὄνομα ἔχεις ὅτι ζῇς καὶ νεκρὸς εἶ γίνου γρηγορῶν καὶ στήρισον στήριξον τὰ λοιπὰ ἔμελλες ἔμελλον μέλλει ἀποβάλλειν ἀποθανεῖν οὐ γὰρ εὕρηκά σου τὰ ἔργα πεπληρωμένα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ μου μνημόνευε οὖν πῶς εἴληφας καὶ ἤκουσας καὶ τήρει καὶ μετανόησον ἐν ἐὰν οὖν μὴ γρηγορήσῃς μετανοήσῃς ἥξω ἐπί σε ὡς κλέπτης καὶ οὐ μὴ γνῷς γνώσῃ οἵαν ποίαν ὥραν ἥξω ἐπὶ σέ ἀλλὰ ἔχεις ὀλίγα ἔχεις ὀνόματα καὶ ἐν Σάρδεσιν οὐκ ἐμόλυναν τὰ ἱμάτια ἑαυτῶν αὐτῶν καὶ περιπατήσουσιν περιπατῇ σου μετʼ ἐμοῦ ἐν λευκοῖς ὅτι ἄξιοί εἰσιν νικῶν οὕτως οὗτος περιβαλεῖται περιβάλλεται ἐν ἱματίοις λευκοῖς καὶ οὐ μὴ ἐξαλείψω τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐκ τῆς βίβλου τῆς ζωῆς καὶ ἐξομολογήσομαι ὁμολογήσω τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἔμπροσθεν ἐνώπιον τοῦ Πατρός μου καὶ ἐνώπιον τῶν ἀγγέλων αὐτοῦ ἔχων οὖς ἀκουσάτω τί τὸ Πνεῦμα λέγει ταῖς ἐκκλησίαις καὶ τῷ ἀγγέλῳ τῆς ἐν Φιλαδελφείᾳ Φιλαδελφείας ἐκκλησίας ἐκκλησίαις γράψον τάδε λέγει Ἅγιος Ἀληθινός Ἅγιος ἔχων τὴν κλεῖν κλεῖδα τοῦ Δαυίδ καὶ ἀνοίγων καὶ οὐδεὶς κλείσει κλείει αὐτήν εἰ μὴ καὶ ἀνοίγων κλείει κλείων καὶ οὐδεὶς οὐδέ εἷς ἀνοίγει ἀνοίξει οἶδά σου τὰ ἔργα σου ἰδοὺ δέδωκα ἐνώπιόν σου θύραν ἀνεῳγμένην ἠνεῳγμένην ἣν καὶ οὐδεὶς οὐδέ εἷς δύναται κλεῖσαι αὐτήν ὅτι μικρὰν ἔχεις δύναμιν καὶ ἐτήρησάς τηρήσας μου τὸν λόγον καὶ οὐκ ἠρνήσω τὸ ὄνομά μου ἰδοὺ δίδωμι δέδωκα διδῶ ἐκ τῆς συναγωγῆς τοῦ Σατανᾶ τῶν λεγόντων ἑαυτοὺς Ἰουδαίους εἶναι καὶ οὐκ εἰσὶν ἀλλὰ ψεύδονται ἰδοὺ ποιήσω αὐτοὺς ἵνα ἥξωσιν ἥξουσιν καὶ προσκυνήσωσιν προσκυνήσουσιν ἐνώπιον τῶν ποδῶν σου καὶ γνῶσιν γνώσῃ ὅτι ἐγὼ ἠγάπησά σε καὶ ὅτι ἐπῆρας ἐτήρησας τὸν λόγον τῆς ὑπομονῆς μου κἀγώ σε τηρήσω ἐκ τῆς ὥρας τοῦ πειρασμοῦ τῆς μελλούσης ἔρχεσθαι ἐπὶ τῆς οἰκουμένης ὅλης πειράσαι τοὺς κατοικοῦντας ἐπὶ τῆς γῆς ἰδοὺ ἔρχομαι ταχύ κράτει ἔχεις ἵνα μηδεὶς λάβῃ τὸν στέφανόν σου νικῶν ποιήσω αὐτὸν αὐτῷ στῦλον ἐν τῷ ναῷ ναοῦ τοῦ Θεοῦ μου καὶ ἔξω οὐ μὴ ἐξέλθῃ ἔτι καὶ γράψω ἐπʼ αὐτὸν τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ μου καὶ τὸ ὄνομα τῆς πόλεως τοῦ Θεοῦ μου τῆς καινῆς Ἰερουσαλήμ καταβαίνει καταβαίνουσα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἀπὸ τοῦ Θεοῦ μου καὶ τὸ ὄνομά μου τὸ καινόν ἔχων οὖς ἀκουσάτω τί τὸ Πνεῦμα λέγει ταῖς ἐκκλησίαις καὶ τῷ ἀγγέλῳ τῆς ἐν Λαοδικείᾳ ἐκκλησίας Λαοδικέων γράψον τάδε λέγει Ἀμήν καὶ μάρτυς πιστὸς καὶ ἀληθινός καὶ ἀρχὴ τῆς ἐκκλησίας κτίσεως τοῦ Θεοῦ οἶδά σου τὰ ἔργα ὅτι οὔτε ψυχρὸς εἶ οὔτε ζεστός ὄφελος ὄφελον ψυχρὸς ἦς εἴης ζεστός οὕτως ὅτι οὕτως χλιαρὸς εἶ καὶ οὔτε οὐ ζεστὸς ψυχρὸς οὔτε ψυχρός ζεστὸς εἶ παῦσε μέλλω σε ἐμέσαι ἐκ τοῦ στόματός σου μου ὅτι λέγεις ὅτι πλούσιός εἰμι καὶ πεπλούτηκα καὶ οὐδενὸς οὐδὲν χρείαν ἔχω καὶ οὐκ οἶδας ὅτι σὺ εἶ ταλαίπωρος εἶ καὶ ἐλεεινὸς καὶ πτωχὸς καὶ τυφλὸς καὶ γυμνός συμβουλεύω σοι ἀγοράσαι χρυσίον παρʼ ἐμοῦ χρυσίον πεπυρωμένον ἐκ πυρὸς ἵνα πλουτήσῃς καὶ ἱμάτια λευκὰ ἵνα περιβάλῃ καὶ μὴ φανερωθῇ αἰσχύνη τῆς γυμνότητός σου καὶ κολλούριον κολλύριον ἵνα ἐγχρῖσαι ἐγχρίσῃ ἐγχρῖσον τοὺς ὀφθαλμούς σου ἵνα βλέπῃς ἐγὼ ὅσους ἂν ἐὰν φιλῶ ἐλέγχω καὶ παιδεύω ζήλωσον ζήλευε οὖν καὶ μετανόησον ἰδοὺ ἕστηκα ἐπὶ τὴν θύραν καὶ κρούω ἐάν τις ἀκούσῃ τῆς φωνῆς μου καὶ ἀνοίξῃ ἀνοίξω τὴν θύραν καὶ εἰσελεύσομαι πρὸς αὐτὸν καὶ δειπνήσω μετʼ αὐτοῦ καὶ αὐτὸς μετʼ ἐμοῦ νικῶν δώσω αὐτῷ καθίσαι μετʼ ἐμοῦ ἐν τῷ θρόνῳ μου ὡς κἀγὼ ἐνίκησα νενίκηκα καὶ ἐκάθισα μετὰ τοῦ Πατρός μου ἐν τῷ θρόνῳ αὐτοῦ ἔχων οὖς ἀκουσάτω τί τὸ Πνεῦμα λέγει ταῖς ἐκκλησίαις μετὰ ταῦτα εἶδον καὶ ἰδοὺ θύρα ἠνεῳγμένη ἀνεῳγμένη ἐν τῷ οὐρανῷ καὶ ἰδοὺ φωνὴ πρώτη ἣν ἤκουσα ὡς σάλπιγγος λαλούσης λαλοῦσαν μετʼ ἐμοῦ λέγων λέγουσα ἀνάβα ἀνάβηθι ὧδε καὶ δείξω σοι ὃσα δεῖ γενέσθαι μετὰ ταῦτα καὶ εὐθέως ἐγενόμην ἐν Πνεύματι καὶ ἰδοὺ θρόνος ἔκειτο ἐν τῷ οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τὸν τοῦ θρόνον θρόνου καθήμενος καθήμενον καὶ καθήμενος ἐπὶ τὸν θρόνον ἦν ὅμοιος ὁράσει λίθῳ ἰάσπιδι καὶ σαρδίῳ σαρδίνῳ καὶ ἱερεῖς ἶρις κυκλόθεν τοῦ θρόνου ὁμοίως ὅμοιος ὅρασις ὁράσει σμαραγδίνῳ σμαραγδίνων καὶ κυκλόθεν τοῦ θρόνου θρόνοι θρόνους εἴκοσι καὶ τέσσαρες καὶ ἐπὶ τοὺς θρόνους εἴδον τοὺς εἴκοσι καὶ τέσσαρας θρόνους πρεσβυτέρους καθημένους περιβεβλημένους ἐν ἱματίοις λευκοῖς καὶ ἔσχον ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὐτῶν στεφάνους χρυσοῦς χρυσέους καὶ ἐκ τοῦ θρόνου ἐκπορεύονται ἀστραπαὶ καὶ βρονταὶ φωναὶ καὶ βρονταί φωναὶ καὶ ἑπτὰ λαμπάδες πυρὸς καιόμεναι ἐνώπιον τοῦ θρόνου αὐτοῦ αἵ εἰσιν εστιν τὰ ἑπτὰ πνεύματα τοῦ Θεοῦ καὶ ἐνώπιον τοῦ θρόνου ὡς θάλασσα ὑαλίνη ὁμοία κρυστάλλῳ καὶ ἐν μέσῳ τοῦ θρόνου καὶ κύκλῳ τοῦ θρόνου τέσσαρα ζῷα γέμοντα ὀφθαλμῶν ἔμπροσθεν καὶ ὄπισθεν καὶ τὸ ζῷον τὸ πρῶτον ὅμοιον λέοντι καὶ τὸ δεύτερον ζῷον ὅμοιον μόσχῳ καὶ τὸ τρίτον ζῷον ἔχων ἔχον τὸ πρόσωπον ὡς ὅμοιον ἀνθρώπου ἀνθρώπῳ ἄνθρωπος καὶ τὸ τέταρτον ζῷον ὅμοιον ἀετῷ πετομένῳ καὶ τὰ τέσσαρα ζῷα ἓν ἕκαστον καθʼ ἓν αὐτῶν ἑαυτὸ ἔχων ἔχον εἴχον ἀνὰ πτέρυγας ἕξ κυκλόθεν καὶ ἔσωθεν γέμουσιν γέμοντα ὀφθαλμῶν καὶ ἀνάπαυσιν οὐκ ἔχουσιν ἡμέρας καὶ νυκτὸς λέγοντες λέγοντα Ἅγιος Ἅγιος Ἅγιος Ἅγιος Ἅγιος Ἅγιος Ἅγιος Ἅγιος Κύριος Θεός Παντοκράτωρ ἦν καὶ ὢν καὶ ἐρχόμενος καὶ ὅταν δῶσιν δώσωσιν δώσουσιν τὰ ζῷα δόξαν καὶ τιμὴν καὶ εὐχαριστίαν εὐχαριστίας τῷ καθημένῳ ἐπὶ τοῦ τῷ θρόνου θρόνῳ τῷ ζῶντι εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων ἀμήν καὶ πεσοῦνται οἱ εἴκοσι καὶ τέσσαρες πρεσβύτεροι ἐνώπιον τοῦ καθημένου ἐπὶ τοῦ θρόνου καὶ προσκυνήσουσιν προσκυνοῦσι τῷ ζῶντι εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων ἀμήν καὶ βαλοῦσιν βαλλοῦσιν τοὺς στεφάνους αὐτῶν ἐνώπιον τοῦ θρόνου λέγοντες ἄξιος εἶ Κύριε Κύριος καὶ Θεὸς ἡμῶν Ἅγιος λαβεῖν τὴν δόξαν καὶ τὴν τιμὴν καὶ τὴν δύναμιν ὅτι σὺ ἔκτισας τὰ πάντα καὶ διὰ τὸ θέλημά θελήματι σου ἦσαν εἰσὶ καὶ ἐκτίσθησαν καὶ εἶδον εἴτι ἐπὶ τὴν δεξιὰν τοῦ καθημένου ἐπὶ τοῦ θρόνου βιβλίον γεγραμμένον ἔσωθεν ἔμπροσθεν καὶ ἔξωθεν ὄπισθεν κατεσφραγισμένον σφραγῖσιν ἑπτά καὶ εἶδον ἄγγελον ἰσχυρὸν κηρύσσοντα ἰσχυρὸν ἐν φωνῇ μεγάλῃ τίς ἐστιν ἄξιος ἐστιν ἀνοῖξαι τὸ βιβλίον καὶ λῦσαι τὰς σφραγῖδας αὐτοῦ καὶ οὐδεὶς ἐδύνατο ἠδύνατο ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω οὔτε οὐδὲ ἐπὶ τῆς γῆς οὔτε οὐδὲ ὑποκάτω τῆς γῆς ἀνοῖξαι τὸ βιβλίον οὔτε οὐδὲ βλέπειν αὐτό καὶ ἐγὼ ἔκλαιον πολὺ πολλὰ ὅτι οὐδεὶς ἄξιος εὑρέθη εὑρεθήσεται ἀνοῖξαι καὶ ἀναγνῶναι τὸ βιβλίον οὔτε βλέπειν αὐτό καὶ εἷς ἐκ τῶν πρεσβυτέρων λέγει μοι μὴ κλαῖε ἰδοὺ ἐνίκησεν λέων ὢν ἐκ τῆς φυλῆς Ἰούδα ῥίζα Δαυίδ ἀνοῖξαι ἀνοίγων τὸ βιβλίον καὶ λῦσαι τὰς ἑπτὰ σφραγῖδας αὐτοῦ καὶ εἶδον ἰδοὺ καὶ εἶδον ἰδοὺ ἐν μέσῳ τοῦ θρόνου καὶ τῶν τεσσάρων ζῴων καὶ ἐν μέσῳ τῶν πρεσβυτέρων Ἀρνίον ἑστηκὸς ὡς ἐσφαγμένον ἔχων ἔχον κέρατα ἑπτὰ καὶ ὀφθαλμοὺς ἑπτά οἵ εἰσιν τὰ ἑπτὰ πνεύματα τοῦ Θεοῦ πνεύματα τὰ ἀπεσταλμένα ἀποστελλόμενα ἀπεσταλμένοι εἰς πᾶσαν τὴν γῆν καὶ ἦλθεν καὶ εἴληφεν τὸ βιβλίον ἐκ τῆς δεξιᾶς τοῦ τῆς καθημένου ἐπὶ τοῦ θρόνου καὶ ὅτε ἔλαβεν τὸ βιβλίον τὰ τέσσαρα ζῷα καὶ οἱ εἴκοσι τέσσαρες πρεσβύτεροι ἔπεσαν ἔπεσον ἐνώπιον τοῦ Ἀρνίου ἔχοντες ἕκαστος ἔχοντες κιθάραν κιθάρας καὶ φιάλας χρυσᾶς χρυσέας γεμούσας θυμιαμάτων αἵ εἰσιν αἱ προσευχαὶ τῶν ἁγίων καὶ ᾄδουσιν ᾁδωσιν ᾠδὴν καινὴν λέγοντες ἄξιος εἶ λαβεῖν τὸ βιβλίον καὶ ἀνοῖξαι τὰς σφραγῖδας αὐτοῦ ὅτι ἐσφάγης καὶ ἠγόρασας τῷ Θεῷ ἡμᾶς ἐν τῷ αἵματί σου ἐκ πάσης φυλῆς καὶ γλώσσης καὶ λαοῦ καὶ ἔθνους καὶ ἐποίησας αὐτοὺς ἡμᾶς τῷ Θεῷ ἡμῶν βασιλείαν βασιλεῖς καὶ ἱερατείαν ἱερεῖς καὶ βασιλεύουσιν βασιλεύσουσιν βασιλεύσομεν ἐπὶ τῆς γῆς καὶ εἶδον καὶ ἤκουσα ὡς φωνὴν ἀγγέλων πολλῶν κυκλόθεν κύκλῳ τοῦ θρόνου καὶ τῶν ζῴων καὶ τῶν πρεσβυτέρων καὶ ἦν ἀριθμὸς αὐτῶν μυριάδες μυριάδων καὶ χιλιάδες χιλιάδων λέγοντες φωνῇ μεγάλῃ ἄξιόν ἄξιος ἐστιν τὸ Ἀρνίον τὸ ἐσφαγμένον λαβεῖν τὴν δύναμιν καὶ τὸν πλοῦτον καὶ σοφίαν καὶ ἰσχὺν καὶ τιμὴν καὶ δόξαν καὶ εὐλογίαν καὶ πᾶν κτίσμα τὸ ἐστιν ἐν τῷ οὐρανῷ καὶ ἐπὶ εν τῆς τῇ γῆς γῇ καὶ ὑποκάτω τῆς γῆς καὶ τὰ ἐπὶ ἐν τῆς τῇ θαλάσσης θαλάσσῃ ἐστιν καὶ τὰ ἐν αὐτοῖς πάντα πάντας καὶ ἤκουσα λέγοντας λέγοντα τῷ καθημένῳ ἐπὶ τοῦ τῷ θρόνου θρόνῳ καὶ τῷ Ἀρνίῳ εὐλογία καὶ τιμὴ καὶ δόξα παντοκράτορος καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων ἀμήν καὶ τὰ τέσσαρα ζῷα ἔλεγον λέγοντα τὸ ἀμήν καὶ οἱ εἰκοσι τέσσαρες πρεσβύτεροι ἔπεσαν ἔπεσον καὶ προσεκύνησαν ζῶντι εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων καὶ εἶδον ὅτι ὅτε ἤνοιξεν τὸ Ἀρνίον μίαν ἐκ τῶν ἑπτὰ σφραγίδων καὶ ἤκουσα ἑνὸς ἐκ τῶν τεσσάρων ζῴων λέγοντος λεγόντων ὡς φωνῇ φωνὴν φωνῆς βροντῆς λέγοντος ἔρχου καὶ ἴδε βλέπε καὶ εἶδον καὶ ἰδοὺ ἵππος λευκός καὶ καθήμενος ἐπʼ αὐτὸν αὐτῷ ἔχων τόξον καὶ ἐδόθη αὐτῷ στέφανος καὶ ἐξῆλθεν νικῶν καὶ ἵνα νικήσῃ ἐνίκησεν καὶ ὅτε ἤνοιξεν τὴν δευτέραν σφραγῖδα τὴν δευτέραν ἤκουσα τοῦ δευτέρου ζῴου λέγοντος ἔρχου καὶ βλέπε ἴδε καὶ εἶδον καὶ ἰδοὺ ἐξῆλθεν ἄλλος ἵππος πυρός πυρρός καὶ ἐν τῷ καθημένῳ ἐπʼ αὐτὸν αὐτῷ ἐδόθη αὐτῷ λαβεῖν τὴν εἰρήνην ἐκ ἀπὸ τῆς γῆς καὶ ἵνα ἀλλήλους σφάξωσιν σφάξουσιν καὶ ἐδόθη αὐτῷ μάχαιρα μεγάλη μάχαιρα καὶ ὅτε ἤνοιξεν τὴν τρίτην σφραγῖδα τὴν τρίτην ἤκουσα τοῦ τρίτου ζῴου λέγοντος ἔρχου καὶ βλέπε ἴδε καὶ εἶδον καὶ ἰδοὺ ἵππος μέλας μέθας καὶ καθήμενος ἐπʼ αὐτὸν αὐτῷ ἔχων ζυγὸν ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ καὶ ἤκουσα ὡς φωνὴν ἐν μέσῳ τῶν τεσσάρων ζῴων λέγουσαν χοῖνιξ σίτου δηναρίου καὶ τρεῖς χοίνικες κριθῆς κριθῶν τοῦ δηναρίου καὶ τὸ ἔλεον ἔλαιον καὶ τὸν οἶνον μὴ ἀδικήσῃς καὶ ὅτε ἤνοιξεν ἠνέῳξέν τὴν σφραγῖδα τὴν τετάρτην ἤκουσα φωνὴν τοῦ τὸ τετάρτου τέταρτον ζῴου ζῷον λέγοντος λέγουσαν ἔρχου καὶ βλέπε ἴδε καὶ εἶδον καὶ ἰδοὺ ἵππος χλωρός καὶ καθήμενος ἐπάνω αὐτοῦ ὄνομα αὐτῷ Ἀθάνατος Θάνατος καὶ ᾍδης ἠκολούθει ἀκολούθει μετʼ αὐτοῦ αὐτῷ καὶ ἐδόθη αὐτοῖς αὐτῷ ἐξουσία ἀποκτεῖναι ἐπὶ τὸ τέταρτον τῆς γῆς ἀποκτεῖναι ἐν ῥομφαίᾳ καὶ ἐν λιμῷ καὶ ἐν θανάτῳ καὶ τὸ τέταρτον ὑπὸ τῶν θηρίων τῆς γῆς καὶ ὅτε ἤνοιξεν τὴν πέμπτην σφραγῖδα σφραγῖδαν τὴν εἶδον καὶ ὑποκάτω τοῦ θυσιαστηρίου τὰς ψυχὰς τῶν ἀνθρώπων τῶν ἐσφαγμένων διὰ τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ διὰ τὴν μαρτυρίαν τοῦ Ἀρνίου καὶ διὰ τὴν μαρτυρίαν ἣν εἶχον ἔσχον καὶ ἔκραξαν ἔκραζον φωνῇ μεγάλῃ λέγοντες ἕως πότε Δεσπότης ἅγιος καὶ ἀληθινός οὐ κρίνεις καὶ ἐκδικεῖς ἐκδικησεῖς τὸ αἷμα ἡμῶν ἀπὸ ἐκ τῶν κατοικούντων ἐπὶ τῆς γῆς καὶ ἐδόθη ἐδόθησαν αὐτοῖς ἑκάστῳ ἑκάστοις στολὴ στολαὶ λευκή λευκαὶ καὶ ἐρρέθη αὐτοῖς ἵνα ἀναπαύσωνται ἀναπαύσονται ἔτι ἐπὶ χρόνον ἔτι μικρόν ἕως ἕως οὗ πληρωθῶσιν πληρώσωσιν πληρώσονται καὶ οἱ σύνδουλοι αὐτῶν καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτῶν καὶ οἱ μέλλοντες ἀποκτέννεσθαι ἀποκτείνεσθαι ὑπὸ αὐτῶν ὡς καὶ αὐτοί καὶ εἶδον ὅτε ἔνυξεν ἤνοιξεν τὴν σφραγῖδα τὴν ἕκτην καὶ ἰδοὺ σεισμὸς μέγας ἐγένετο μέγας καὶ ἥλιος ἐγένετο μέλας ἐγένετο ὡς σάκκος τρίχινος καὶ σελήνη ὅλη ἐγένετο ὡς αἷμα καὶ οἱ ἀστέρες τοῦ Θεοῦ οὐρανοῦ ἔπεσαν ἔπεσον ἐπὶ εἰς τὴν γῆν ὡς συκῆ βαλοῦσα βάλλουσα βάλλει τοὺς ὀλύνθους αὐτῆς ἀπὸ ὑπὸ μεγάλου ἀνέμου με μεγάλου σαλευομένη σειομένη καὶ οὐρανὸς ἀπεχωρίσθη ὡς βιβλίον ἑλισσόμενον εἱλισσόμενον ἑλισσόμενος καὶ πᾶν ὄρος καὶ βουνὸς νῆσος ἐκ τῶν τόπων αὐτῶν ἀπεκίνησαν ἐκινήθησαν ἐκίνησαν καὶ οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς καὶ οἱ μεγιστᾶνες καὶ οἱ χιλίαρχοι πλούσιοι καὶ οἱ πλούσιοι χιλίαρχοι καὶ οἱ ἰσχυροὶ δυνατοὶ καὶ πᾶς δοῦλος καὶ πᾶς ἐλεύθερος ἔκρυψαν ἑαυτοὺς εἰς τὰ σπήλαια καὶ εἰς τὰς πέτρας τῶν ὀρέων καὶ λέγουσιν τοῖς ὄρεσιν καὶ ταῖς πέτραις πέσετε πέσατε ἐφʼ ἡμᾶς καὶ κρύψατε ἡμᾶς ἀπὸ προσώπου τοῦ καθημένου ἐπὶ τοῦ τῷ θρόνου θρόνῳ καὶ ἐπὶ ἀπὸ τῆς ὀργῆς τοῦ Ἀρνίου ὅτι ἦλθεν ἡμέρα μεγάλη τῆς ὀργῆς αὐτοῦ αὐτῶν καὶ τίς δύναται σταθῆναι καὶ μετὰ τοῦτο ταῦτα εἶδον τέσσαρας ἀγγέλους ἑστῶτας ἐπὶ τὰς τέσσαρας γωνίας τῆς γῆς κρατοῦντας τοὺς τέσσαρας ἀνέμους τῆς γῆς ἵνα μὴ πνέῃ πνεύσῃ ἄνεμος ἐπὶ τῆς γῆς μήτε ἐπὶ τῆς θαλάσσης μὴ μήτε ἐπὶ τι πᾶν δένδρον δένδρου καὶ εἶδον ἄλλον ἄγγελον ἀναβαίνοντα ἀναβάντα ἀπὸ ἀνατολῆς ἀνατολῶν ἡλίου ἔχοντα σφαγίδα σφραγῖδα Θεοῦ ζῶντος καὶ ἔκραξεν ἔκραζεν φωνῇ μεγάλῃ τοῖς τέσσαρσιν τέσσαρες ἀγγέλοις οἷς ἐδόθη αὐτοῖς ἀδικῆσαι τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν λέγων μὴ ἀδικήσητε ἀδικήσετε ἀδικήσατε τὴν γῆν καὶ μηδὲ μήτε τὴν θάλασσαν μηδὲ μήτε τὰ δένδρα ἄχρι ἄχρι οὗ σφραγίσωμεν τοὺς δούλους τοῦ Θεοῦ ἡμῶν ἐπὶ τῶν μετώπων αὐτῶν καὶ ἤκουσα ἤκουσαν τὸν ἀριθμὸν τῶν ἐσφραγισμένων ἑκατὸν καὶ τεσσεράκοντα τέσσαρες χιλιάδες ἐσφραγισμένων ἐσφραγισμένοι ἐκ πάσης φυλῆς υἱῶν Ἰσραήλ ἐκ φυλῆς Ἰούδα δώδεκα χιλιάδες ἐσφραγισμένοι ἐσφραγισμέναι ἐκ φυλῆς Ῥουβὴν δώδεκα χιλιάδες ἐσφραγισμένοι ἐκ φυλῆς Γὰδ δώδεκα χιλιάδες ἐσφραγισμένοι ἐκ φυλῆς Ἀσὴρ δώδεκα χιλιάδες ἐσφραγισμένοι ἐκ φυλῆς Νεφθαλὶμ δώδεκα χιλιάδες ἐσφραγισμένοι ἐκ φυλῆς Μανασσῆ Μανασσῆν δώδεκα χιλιάδες ἐσφραγισμένοι ἐκ φυλῆς Συμεὼν δώδεκα χιλιάδες ἐσφραγισμένοι ἐκ φυλῆς Λευὶ δώδεκα χιλιάδες ἐσφραγισμένοι ἐκ φυλῆς Ἰσσαχὰρ δώδεκα χιλιάδες ἐσφραγισμένοι ἐκ φυλῆς Ζαβουλὼν δώδεκα χιλιάδες ἐσφραγισμένοι ἐκ φυλῆς Ἰωσὴφ Βενιαμὶν δώδεκα χιλιάδες ἐσφραγισμένοι ἐκ φυλῆς Βενιαμὶν Ἰωσὴφ δώδεκα χιλιάδες ἐσφραγισμένοι ἐσφραγισμέναι μετὰ ταῦτα εἶδον καὶ ἰδοὺ ὄχλος ὄχλον πολύς πολὺν καὶ ὃν ὃς ἀριθμῆσαι αὐτὸν οὐδεὶς ἐδύνατο ἠδύνατο ἐκ παντὸς ἔθνους καὶ φυλῶν καὶ λαῶν καὶ γλωσσῶν ἑστῶτες ἑστῶτας ἑστώτων ἐνώπιον ἐπὶ τοῦ θρόνου καὶ ἐνώπιον τοῦ Ἀρνίου περιβεβλημένους περιβεβλημένοι στολὰς λευκάς καὶ φοίνικες φοίνικας ἐν ταῖς χερσὶν αὐτῶν καὶ κράζουσιν κράζοντες φωνῇ μεγάλῃ λέγοντες σωτηρία τῷ τοῦ Θεῷ Θεοῦ ἡμῶν τῷ καθημένῳ ἐπὶ τῷ τοῦ θρόνῳ θρόνου τοῦ Θεοῦ ἡμῶν καὶ τῷ Ἀρνίῳ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων ἀμήν καὶ πάντες οἱ ἄγγελοι εἱστήκεισαν ἑστήκεσαν κύκλῳ τοῦ θρόνου καὶ τῶν πρεσβυτέρων καὶ τῶν τεσσάρων ζῴων καὶ ἔπεσαν ἔπεσον ἐνώπιον τοῦ θρόνου ἐπὶ τὰ πρόσωπα πρόσωπον αὐτῶν καὶ προσεκύνησαν τῷ Θεῷ λέγοντες ἀμήν εὐλογία καὶ δόξα καὶ σοφία καὶ εὐχαριστία καὶ τιμὴ καὶ δύναμις καὶ ἰσχὺς τῷ Θεῷ ἡμῶν εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων ἀμήν καὶ ἀπεκρίθη εἷς ἐκ τῶν πρεσβυτέρων λέγων μοι οὗτοι οἱ περιβεβλημένοι προβεβλημένοι τὰς στολὰς τὰς λευκὰς τίνες εἰσὶν καὶ πόθεν ἦλθον καὶ εἴρηκα εἶπον αὐτῷ κύριέ μου σὺ σοι οἶδας καὶ εἶπέν μοι οὗτοί εἰσιν οἱ ἐρχόμενοι ἀπὸ ἐκ τῆς θλίψεως τῆς μεγάλης καὶ ἔπλυναν τὰς στολὰς αὐτῶν καὶ ἐλεύκαναν στολὰς αὐτὰς αὑτῶν ἐν τῷ αἵματι τοῦ Ἀρνίου διὰ τοῦτό εἰσιν ἐνώπιον τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ καὶ λατρεύουσιν αὐτῷ ἡμέρας καὶ νυκτὸς ἐν τῷ ναῷ αὐτοῦ καὶ καθήμενος ἐπὶ τῷ τοῦ θρόνῳ θρόνου γινώσκει σκηνώσει ἐπʼ αὐτούς οὐ πεινάσουσιν ἔτι οὐδὲ μὴ διψήσουσιν ἔτι οὐδὲ οὐ μὴ πέσῃ ἐπʼ αὐτοὺς ἥλιος ἔτι οὐδὲ πᾶν καῦμα ὅτι τὸ Ἀρνίον τὸ ἀνὰ μέσον τοῦ θρόνου ποιμανεῖ ποιμαίνει αὐτούς καὶ ὁδηγεῖ ὁδηγήσει αὐτοὺς ἐπὶ ζωῆς ζώσας πηγὰς ὑδάτων καὶ ἐξαλείψει Θεὸς πᾶν δάκρυον ἐκ ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν καὶ ὅταν ὅτε ἤνοιξεν τὴν σφραγῖδα τὴν ἑβδόμην ἐγένετο σιγὴ ἐν τῷ οὐρανῷ ὡς ἡμιώριον ἡμίωρον καὶ εἶδον τοὺς ἑπτὰ ἀγγέλους οἳ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ἑστήκασιν καὶ ἐδόθησαν ἐδόθη αὐτοῖς ἑπτὰ σάλπιγγες καὶ ἄλλος ἄγγελος ἦλθεν καὶ ἐστάθη ἐπὶ τοῦ τὸ θυσιαστηρίου θυσιαστήριον ἔχων λιβανωτὸν λίβανον τὸ χρυσοῦν χρυσοῦν καὶ ἐδόθη αὐτῷ θυμιάματα πολλὰ ἵνα δώσει δώσῃ ταῖς προσευχαῖς τῶν ἁγίων πάντων ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον τὸ χρυσοῦν τὸ ἐνώπιον τοῦ θρόνου καὶ ἀνέβη ἀναβῇ καπνὸς τῶν θυμιαμάτων ταῖς προσευχαῖς τῶν ἁγίων ἐκ χειρὸς τοῦ ἀγγέλου ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ εἴληφεν ἄγγελος τὸν τὸ λιβανωτόν καὶ ἐγέμισεν αὐτὸν αὐτὸ ἐκ τοῦ πυρὸς τοῦ θυσιαστηρίου καὶ ἔλαβον ἔβαλεν εἰς τὴν γῆν καὶ ἐγένοντο φωναὶ βρονταὶ καὶ φωναὶ βρονταὶ ἀστραπαὶ καὶ ἀστραπαὶ φωναὶ καὶ σεισμός καὶ οἱ ἑπτὰ ἄγγελοι οἱ ἔχοντες τὰς ἑπτὰ σάλπιγγας ἡτοίμασαν αὑτοὺς ἑαυτοὺς ἵνα σαλπίσωσιν καὶ πρῶτος ἄγγελος ἐσάλπισεν καὶ ἐγένετο χάλαζα καὶ πῦρ μεμιγμένα μεμιγμένον ἐν αἵματι καὶ ἐβλήθη εἰς τὴν γῆν καὶ τὸ τρίτον τῆς γῆς κατεκάη καὶ τὸ τρίτον τῶν δένδρων κατεκάη καὶ πᾶς χόρτος χλωρὸς κατεκάη καὶ δεύτερος ἄγγελος ἐσάλπισεν καὶ ὡς ὄρος μέγα πυρὶ καιόμενον ἐβλήθη εἰς τὴν θάλασσαν καὶ ἐγένετο ἐγενήθη τὸ τρίτον τῆς θαλάσσης αἷμα καὶ ἀπέθανε τὸ τρίτον τρίτον μέρος τῶν κτισμάτων τῶν ἐν τῇ θαλάσσῃ τὰ ἔχοντα ψυχάς ψυχὴν καὶ τὸ τρίτον τῶν πλοίων διεφθάρη διεφθάρησαν καὶ τρίτος ἄγγελος ἐσάλπισεν καὶ ἔπεσεν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἀστὴρ μέγας καιόμενος ὡς λαμπάς καὶ ἔπεσεν ἐπὶ τὸ τρίτον τῶν ποταμῶν καὶ ἐπὶ τὰς πηγὰς τῶν ὑδάτων καὶ τὸ ὄνομα τοῦ ἀστέρος λέγεται Ἄψινθος Ἄψίνθιον καὶ λέγεται καὶ ἐγένετο γίνεται τὸ τρίτον τῶν ὑδάτων εἰς ἄψινθον ἀψίνθιον καὶ πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων ἀπέθανον ἐπὶ ἐκ τῶν ὑδάτων ὅτι ἐπικράνθησαν καὶ τέταρτος ἄγγελος ἐσάλπισεν καὶ ἐπλήγη τὸ τρίτον τοῦ ἡλίου καὶ τὸ τρίτον τῆς σελήνης καὶ τὸ τρίτον τῶν ἀστέρων ἵνα σκοτισθῇ τὸ τρίτον αὐτῶν καὶ ἡμέρα τὸ τρίτον αὐτῆς μὴ φάνῃ φαίνῃ τὸ τρίτον τέταρτον αὐτῆς ἡμέρα καὶ νὺξ ὁμοίως καὶ εἶδον καὶ ἤκουσα ἑνὸς ἀετοῦ ἀγγέλου πετομένου ἐν μεσουρανήματι λέγοντος φωνῇ μεγάλῃ οὐαὶ οὐαὶ οὐαὶ τοῖς τοὺς κατοικοῦσιν κατοικοῦντας ἐπὶ τῆς γῆς ἐκ τῶν λοιπῶν φωνῶν τῆς σάλπιγγος τῶν τριῶν ἀγγέλων τῶν μελλόντων σαλπίζειν καὶ πέμπτος ἄγγελος ἐσάλπισεν καὶ εἶδον ἀστέρα ἀστέρας ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεπτωκότα πεπτωκότας εἰς τὴν γῆν καὶ ἐδόθη αὐτῷ κλεὶς τοῦ φρέατος τῆς Ἀβύσσου καὶ ἤνοιξεν τὸ φρέαρ τῆς Ἀβύσσου καὶ ἀνέβη καπνὸς ἐπὶ ἐκ τοῦ φρέατος ὡς καπνὸς κάμινος καμίνου καιομένης μεγάλης καὶ ἐσκοτώθη ἐσκοτίσθη ἥλιος καὶ ἀὴρ ἐκ τοῦ καπνοῦ τοῦ φρέατος καὶ ἐκ τοῦ καπνοῦ ἐξῆλθον ἀκρίδες εἰς τὴν γῆν καὶ ἐδόθη αὐταῖς αὐτοῖς ἐξουσία ὡς ἔχουσιν ἐξουσίαν οἱ σκορπίοι τῆς γῆς καὶ ἐρρέθη αὐταῖς αὐτοῖς ἵνα μὴ ἀδικήσωσιν ἀδικήσουσιν τὸν χόρτον τῆς γῆς μηδὲ οὐδὲ πᾶν χλωρὸν οὐδὲ πᾶν δένδρον εἰ μὴ τοὺς ἀνθρώπους μόνους οἵτινες οὐκ ἔχουσι τὴν σφραγῖδα σφραγῖδαν τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τῶν μετώπων αὑτῶν καὶ ἐδόθη αὐταῖς αὐτοῖς ἵνα μὴ ἀποκτείνωσιν αὐτούς ἀλλʼ ἵνα βασανισθῶσιν βασανισθήσονται μῆνας πέντε καὶ βασανισμὸς αὐτῶν ὡς βασανισμὸς σκορπίου ὅταν πέσῃ παίσῃ ἄνθρωπον καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ζητήσουσιν ζητοῦσιν οἱ ἄνθρωποι τὸν θάνατον οἱ ἄνθρωποι καὶ οὐ μὴ εὑρήσουσιν εὕρωσιν αὐτόν καὶ ἐπιθυμήσουσιν ἀποθανεῖν καὶ φυγὴ φεύξεται φεύγει ἀπʼ αὐτῶν θάνατος ἀπʼ αὐτῶν καὶ τὰ ὁμοιώματα τῶν ἀκρίδων ὁμοιώματα ὅμοια ὅμοιοι ἵπποις ἡτοιμασμένοις εἰς πόλεμον καὶ ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὐτῶν ὡς στέφανοι ὅμοιοι χρυσοῖ χρυσῷ καὶ τὰ πρόσωπα αὐτῶν ὡς πρόσωπα ἀνθρώπων καὶ εἶχον εἶχαν τρίχας ὡς τρίχας γυναικῶν καὶ οἱ ὀδόντες αὐτῶν ὡς λεόντων ἦσαν καὶ εἶχον εἶχαν θώρακας ὡς θώρακας σιδηροῦς καὶ φωνὴ τῶν πτερύγων αὐτῶν ὡς φωνὴ ἁρμάτων ἵππων πολλῶν τρεχόντων εἰς πόλεμον καὶ ἔχουσιν οὐρὰς ὁμοίας ὁμοίοις σκορπίοις καὶ κέντρα ἦν καὶ ἐν ταῖς οὐραῖς αὐτῶν καὶ ἐξουσία ἐξουσίαν ἔχουσιν τοῦ αὐτῶν ἀδικῆσαι τοὺς ἀνθρώπους μῆνας πέντε καὶ ἔχουσαι ἔχουσιν βασιλέα ἐπʼ αὐτῶν ἑαυτῶν τὸν βασιλέα τὸν ἄρχοντα ἄγγελον τῆς Ἀβύσσου τὸν ἄγγελον ὄνομα αὐτῷ Ἑβραϊστὶ Ἀβαδδών καὶ ἐν δὲ τῇ Ἑλληνίδι Ἑλληνικῇ ὄνομα ἔχει ὄνομα Ἀπολλύων οὐαὶ μία ἀπῆλθεν ἰδοὺ ἔρχεται ἔρχονται ἔτι δύο οὐαὶ μετὰ δὲ ταῦτα καὶ ἕκτος ἄγγελος ἐσάλπισεν καὶ ἤκουσα φωνὴν μίαν ἐκ τῶν τεσσάρων κεράτων τοῦ θυσιαστηρίου τοῦ χρυσοῦ τοῦ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ λέγουσαν λέγοντα τῷ ἕκτῳ ἀγγέλῳ ὃς ἔχων εἴχε τὴν σάλπιγγα σάλπιγγαν λῦσον τοὺς τέσσαρας ἀγγέλους τοὺς δεδεμένους ἐπὶ τῷ τοῦ ποταμῷ ποταμοῦ τῷ τοῦ μεγάλῳ μεγάλου Εὐφράτῃ Εὐφράτου καὶ ἐλυπήθησαν ἐλύθησαν οἱ τέσσαρες ἄγγελοι οἱ ἡτοιμασμένοι εἰς τὴν ὥραν καὶ εἰς τὴν ἡμέραν καὶ μῆνα καὶ ἐνιαυτόν ἵνα μὴ ἀποκτείνωσιν τὸ τρίτον τῶν ἀνθρώπων καὶ ἀριθμὸς τῶν στρατευμάτων τοῦ ἵππου ἱππικοῦ δὶς δύο δύο μυριάδες μυριάδων μυριάδας καὶ ἤκουσα τὸν ἀριθμὸν αὐτῶν καὶ οὕτως εἶδον τοὺς ἵππους ἐν τῇ ὁράσει καὶ τοὺς καθημένους ἐπάνω ἐπʼ αὐτῶν ἔχοντας θώρακας πυρίνους καὶ ὑακινθίνους καὶ θυώδεις θειώδεις καὶ αἱ κεφαλαὶ τῶν ἵππων ὡς κεφαλαὶ λεόντων καὶ ἐκ τῶν στομάτων αὐτῶν ἐκπορεύεται πῦρ καὶ καπνὸς καὶ θεῖον ὑπὸ ἀπὸ τῶν τριῶν πληγῶν τούτων ἀπεκτάνθησαν ἀπεκτάνθη τὸ τρίτον τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ ἐκ τοῦ πυρὸς καὶ ἐκ τοῦ καπνοῦ καὶ ἐκ τοῦ θείου τοῦ ἐκπορευομένου ἐκ τῶν στομάτων αὐτῶν ἦν αἱ γὰρ ἐξουσία ἐξουσίαι τῶν αὐτῶν ἵππων τόπων ἐν ἐκ τῷ τοῦ στόματι στόματος αὐτῶν ἐστιν εἰσιν καὶ ἐν ταῖς οὐραῖς αὐτῶν αἱ γὰρ οὐραὶ αὐτῶν ὅμοιαι ὄφεων ὄφεσιν ἔχουσαι ἐχούσας ἔχουσιν κεφαλάς καὶ ἐν αὐταῖς ἀδικοῦσιν καὶ οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων οἳ οὐκ ἀπεκτάνθησαν ἐν ταῖς πληγαῖς αὐτῶν ταύταις οὔτε οὐδὲ οὐ μετενόησαν ἐκ τῶν ἔργων τῶν χειρῶν αὐτῶν ἵνα μὴ προσκυνήσωσιν προσκυνήσουσιν τὰ δαιμόνια καὶ τὰ εἴδωλα τὰ χρυσᾶ χρυσέᾶ καὶ τὰ ἀργυρᾶ ἀργυρέᾶ καὶ τὰ χαλκᾶ χαλκέα καὶ τὰ ξύλινα λίθινα καὶ τὰ λίθινα ξύλινα οὔτε βλέπειν δύνανται δύναται οὔτε ἀκούειν οὔτε περιπατεῖν καὶ οὐ μετενόησαν ἐκ τῶν φωνῶν φόνων αὐτῶν οὔτε ἐκ τῶν φαρμάκων φαρμακειῶν αὐτῶν οὔτε ἐκ τῆς πονηρίας πορνείας αὐτῶν οὔτε ἐκ τῶν κλεμμάτων αὐτῶν καὶ εἶδον ἄλλον ἄγγελον ἰσχυρὸν καταβαίνοντα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ περιβεβλημένον νεφέλην καὶ θρὶξ ἶρις ἐπὶ τῆς τὴν κεφαλῆς κεφαλὴν αὐτοῦ αὐτοῖς καὶ τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ὡς ἥλιος καὶ οἱ πόδες αὐτοῦ ὡς στῦλοι τύλοι πυρός καὶ ἔχων εἴχεν ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ βιβλίον βιβλαρίδιον βιβλιδάριον ἠνεῳγμένον ἀνεῳγμένον καὶ ἔθηκεν τὸν πόδα αὐτοῦ τὸν δεξιὸν ἐπὶ τῆς τὴν θαλάσσης θάλασσαν τὸν δὲ εὐώνυμον ἐπὶ τῆς τὴν γῆς γῆν καὶ ἔκραξεν φωνῇ μεγάλῃ ὥσπερ λέων μυκᾶται καὶ ὅτε ἔκραξεν ὡς ἐλάλησαν αἱ ἑπτὰ φωναὶ βρονταὶ τὰς ταῖς ἑαυτῶν φωνάς φωναῖς καὶ ἤκουσα ὃσα ὅτε ἐλάλησαν αἱ ἑπτὰ βρονταί τὰς φωνὰς ἑαυτῶν καὶ ἤμελλον ἔμελλον αὐτά γράφειν καὶ ἤκουσα φωνὴν φωνῆς ἐκ τοῦ οὐρανοῦ λέγουσαν λεγούσης μοι σφράγισον ὃσα ἐλάλησαν αἱ ἑπτὰ βρονταί καὶ μὴ ταῦτα αὐτὰ γράψῃς καὶ ἄγγελος ὃν εἶδον ἑστῶτα ἐπὶ τῆς θαλάσσης καὶ ἐπὶ τῆς γῆς ἦρεν τὴν χεῖρα χεῖραν αὐτοῦ τὴν δεξιὰν εἰς τὸν οὐρανόν καὶ ὤμοσεν ἐν τῷ ζῶντι εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων ὃς ἔκτισεν τὸν οὐρανὸν καὶ τὰ ἐν αὐτῷ καὶ τὴν γῆν καὶ τὰ ἐν αὐτῇ καὶ τὴν θάλασσαν καὶ τὰ ἐν αὐτῇ ὅτι χρόνος οὐκ οὐκέτι ἔσται εστιν ἔτι ἀλλʼ ἐν ταῖς ἡμέραις τῆς φωνῆς τοῦ ἑβδόμου ἀγγέλου τοῦ ἑβδόμου ὅταν μέλλῃ μέλλει σαλπίζειν καὶ ἐτελέσθη τελεσθῇ τὸ μυστήριον τοῦ Θεοῦ ὡς εὐηγγέλισεν τοὺς τοῖς ἑαυτοῦ δούλους δούλοις αὐτοῦ καὶ τοὺς τοῖς προφήτας προφήταις καὶ φωνὴ ἣν ἤκουσα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πάλιν λαλοῦσαν λαλοῦσα μετʼ ἐμοῦ καὶ λέγουσαν λέγουσα ὕπαγε λάβε τὸ βιβλίον βιβλαρίδιον βιβλιδάριον τὸ ἠνεῳγμένον ἀνεῳγμένον ἐν τῇ χειρὶ τοῦ ἀγγέλου τοῦ ἑστῶτος ἐπὶ τῆς θαλάσσης καὶ ἐπὶ τῆς γῆς καὶ ἀπῆλθα ἀπῆλθον πρὸς τὸν ἄγγελον λέγων αὐτῷ δοῦναί δός μοι τὸ βιβλίον βιβλαρίδιον βιβλιδάριον βιβλάριον καὶ λέγει μοι λάβε αὐτό καὶ κατάφαγε αὐτό καὶ πικρανεῖ σου τὴν καρδίαν κοιλίαν ἀλλʼ ἐν τῷ στόματί σου ἔσται γλυκὺ ὡς μέλι καὶ ἔλαβον τὸ βιβλίον βιβλαρίδιον βιβλίδιον ἐκ τῆς χειρὸς τοῦ ἀγγέλου καὶ κατέφαγον αὐτό καὶ ἦν ἐν τῷ στόματί μου γλυκύ ὡς μέλι γλυκύ καὶ ὅτε ἔφαγον αὐτό ἐγεμίσθη ἐπικράνθη κοιλία μου καὶ λέγουσίν λέγει μοι δεῖ σε πάλιν προφητεῦσαι ἐπὶ λαοῖς καὶ ἐπὶ ἔθνεσιν καὶ γλώσσαις καὶ βασιλεῦσιν βασιλεύσεις πολλοῖς πολλοῖς καὶ ἐδόθη μοι κάλαμος ὅμοιος ῥάβδῳ καὶ ἄγγελος εἰστήκει λέγων λέγει ἔγειρε ἔγειραι καὶ μέτρησον τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ καὶ τὸ θυσιαστήριον καὶ τοὺς προσκυνοῦντας ἐν αὐτῷ καὶ τὴν τῆς αὐλὴν αὐλῆς τὴν τῆς ἔσωθεν ἔξωθεν τοῦ ναοῦ λαοῦ καὶ ἔκβαλε ἔσω ἔξωθεν ἔξω καὶ μὴ αὐτὴν μετρήσῃς ὅτι ἐδόθη καὶ τοῖς ἔθνεσιν καὶ τὴν πόλιν τὴν ἁγίαν πατήσουσιν μετρήσουσιν μῆνας ἕξ τεσσεράκοντα καὶ δύο καὶ δώσω τοῖς δυσὶν μάρτυσίν μου καὶ προφητεύσουσιν ἡμέρας χιλίας διακοσίας ἑξήκοντα περιβεβλημένοι περιβεβλημένους σάκκους οὗτοί εἰσιν αἱ οἱ δύο ἐλαῖαι αὐλαῖαι καὶ αἱ δύο λυχνίαι αἱ ἐνώπιον τοῦ Κυρίου Θεοῦ τῆς γῆς ἑστῶσαι ἑστῶτες καὶ εἴ τις θέλει αὐτοὺς θέλει θέλῃ θελήσει ἀδικῆσαι πῦρ ἐκπορεύεται ἐκ τοῦ στόματος αὐτῶν καὶ κατεσθίει τοὺς ἐχθροὺς αὐτῶν καὶ εἴ τις αὐτοὺς θέλῃ θέλει θελήσῃ θελήσει αὐτοὺς ἀδικῆσαι αὑτούς οὕτως δεῖ διʼ αὐτὸν ἀποκτανθῆναι οὗτοι ἔχουσιν τὴν ἐξουσίαν κλεῖσαι τὸν οὐρανόν ἐξουσίαν κλεῖσαι ἵνα μὴ ὑετὸς βρέχῃ ὑετὸς ἐν τὰς ἡμέρας ἡμέραις αὐτῶν τῆς προφητείας αὐτῶν καὶ ἐξουσίαν ἔχουσιν ἔχωσιν ἐξουσίαν ἐπὶ τῶν ὑδάτων στρέφειν αὐτὰ εἰς αἷμα καὶ πατάξαι τὴν γῆν ἐν πάσῃ πάσᾳ πληγῇ ὁσάκις ἂν ἐὰν θελήσωσιν θέλωσιν θελήσουσιν ἐν πάσῃ πληγῇ καὶ ὅταν τελέσωσιν τελῶσιν τὴν μαρτυρίαν αὐτῶν τότε τὸ θηρίον τότε τὸ τέταρτον τὸ ἀναβαῖνον ἀναβαῖνων ἐκ τῆς Ἀβύσσου ποιήσει πόλεμον μετʼ αὐτῶν πόλεμον καὶ νικήσει νικήσῃ αὐτοὺς καὶ ἀποκτενεῖ αὐτούς καὶ τὸ τὰ πτῶμα πτώματα αὐτῶν ἐπὶ τῆς πλατείας τῆς πόλεως τῆς μεγάλης ἥτις καλεῖται πνευματικῶς Σόδομα καὶ Αἴγυπτος ὅπου καὶ Κύριος αὐτῶν ἡμῶν ἐσταυρώθη καὶ βλέπουσιν βλέψουσιν ἐκ τῶν λαῶν φυλῶν καὶ λαῶν φυλῶν καὶ γλωσσῶν καὶ ἐθνῶν καὶ τὸ τὰ πτῶμα πτώματα αὐτῶν ἡμέρας τρεῖς καὶ ἥμισυ ἡμίσου καὶ τὰ πτώματα αὐτῶν οὐκ ἀφίουσιν ἀφήσουσιν τεθῆναι εἰς μνημεῖον μνῆμα μνῆματα καὶ οἱ κατοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς χαίρουσιν χάρουσιν ἐπʼ αὐτοῖς καὶ εὐφραίνονται εὐφρανθήσονται καὶ δῶρα δώσουσιν πέμψουσιν πέμπουσιν ἀλλήλοις ἀλλήλους ὅτι οὗτοι οἱ δύο προφῆται οἱ δύο δώδεκα ἐβασάνισαν τοὺς αὑτούς κατοικοῦντας ἐπὶ τῆς γῆς καὶ μετὰ τὰς τρεῖς ἡμέρας καὶ τὸ ἥμισυ ἡμίσου πνεῦμα ζωῆς εἰσῆλθεν ἐκ τοῦ Θεοῦ εἰσῆλθεν εἰς ἐν ἐπʼ αὐτούς αὐτοῖς καὶ ἔστησαν ἐπὶ τοὺς πόδας αὐτῶν καὶ φόβος μέγας ἐπέπεσεν ἔπεσεν ἐπὶ τοὺς τῶν θεωροῦντας θεωρούντων αὐτούς καὶ ἤκουσαν ἤκουσα φωνὴν φωνῆς μεγάλην μεγάλης ἐκ τοῦ οὐρανοῦ λέγουσαν λεγούσης αὐτοῖς ἀνάβητε ἀνάβατε ὧδε καὶ ἀνέβησαν εἰς τὸν οὐρανὸν ἐν τῇ νεφέλῃ καὶ ἐμέτρησαν ἐθεώρησαν αὐτοὺς οἱ ἐχθροὶ αὐτῶν καὶ ἐν αὑτῇ ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ὥρᾳ ἐγένετο σεισμὸς μέγας ὥςτε καὶ τὸ δέκατον τῆς πόλεως ἔπεσεν καὶ ἀπεκτάνθησαν ἐν τῷ σεισμῷ ὀνόματα ἀνθρώπων χιλιάδες ἑπτά καὶ οἱ λοιποὶ ἐν φόβῳ ἔμφοβοι ἐγένοντο καὶ ἔδωκαν δόξαν τῷ Θεῷ τοῦ οὐρανοῦ οὐαὶ δευτέρα παρῆλθεν ἀπῆλθεν ἰδοὺ ἔρχεται οὐαὶ τρίτη ἰδού ἔρχεται ταχύ καὶ ἑπτὰ ἕβδομος ἄγγελος ἐσάλπισεν καὶ ἐγένοντο ἐγένετο φωναὶ μεγάλαι ἐν τῷ οὐρανῷ λέγουσαι λέγοντες ἐγένετο ἐγένοντο αἱ βασιλεία βασιλεῖαι τοῦ κόσμου τοῦ Κυρίου ἡμῶν καὶ τοῦ Χριστοῦ αὐτοῦ καὶ βασιλεύσει εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων ἀμήν καὶ οἱ εἴκοσι καὶ τέσσαρες πρεσβύτεροι οἱ ἐνώπιον τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ οἱ καθήμενοι κάθηνται ἐπὶ τοὺς θρόνους αὐτῶν καὶ ἔπεσαν ἔπεσον ἐπὶ τὰ πρόσωπα αὐτῶν καὶ προσεκύνησαν τῷ Θεῷ λέγοντες εὐχαριστοῦμέν σοι Κύριε Κύριος Θεός Θεός Θεός Παντοκράτωρ ὢν καὶ ἦν καὶ ἐρχόμενος ὅτι εἴληφας εἴληφες τὴν δύναμίν σου τὴν μένουσαν μεγάλην καὶ ἐβασίλευσας καὶ τὰ ἔθνη ὠργίσθησαν ὠργίσθη καὶ ἦλθεν ὀργή σου καὶ κλῆρος καιρὸς τῶν νεκρῶν κριθῆναι καὶ δοῦναι τὸν μισθὸν τοῖς δούλοις σου καὶ τοῖς προφήταις καὶ τοῖς τοὺς ἁγίοις ἁγίους καὶ τοῖς τοὺς φοβουμένοις φοβουμένους τὸ ὄνομά σου τοὺς τοῖς μικροὺς μικροῖς καὶ τοῖς τοὺς μεγάλοις μεγάλους καὶ διαφθεῖραι τοὺς διαφθείροντας διαφθείραντας τὴν γῆν καὶ ἠνοίγη ναὸς τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω καὶ ἐδόθη ὤφθη κιβωτὸς τῆς διαθήκης αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ Κυρίου ἐν τῷ ναῷ αὐτοῦ καὶ ἐγένοντο ἐγένετο ἀστραπαὶ φωναὶ καὶ φωναὶ ἀστραπαὶ καὶ βρονταὶ καὶ σεισμὸς καὶ χάλαζα μεγάλη καὶ σημεῖον μέγα ὤφθη ἐν τῷ οὐρανῷ γυνὴ περιβλεπομένη περιβεβλημένη τὸν ἥλιον καὶ τὴν σελήνη σελήνην ὑποκάτω τῶν ποδῶν αὐτῆς καὶ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτῆς στέφανος ἀστέρων δώδεκα καὶ ἐν γαστρὶ ἔχουσα ἔχουσαν κράζει καὶ κράζει ἔκραζεν ὠδίνουσα καὶ βασανιζομένη τεκεῖν καὶ ὤφθη ἄλλο σημεῖον ἐν τῷ οὐρανῷ καὶ ἰδοὺ δράκων μέγας πυρρὸς πυρὸς μέγας ἔχων κεφαλὰς ἑπτὰ καὶ κέρατα δέκα καὶ ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὐτοῦ αὐτῶν ἑπτὰ διαδήματα ἑπτὰ καὶ οὐρὰ αὐτοῦ σύρει τὸ τρίτον τῶν ἄστρων ἀστέρων τὸ τρίτον τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἔβαλεν ἔβαλλεν αὐτοὺς εἰς τὴν γῆν καὶ δράκων ἕστηκεν ἑστήκει εἱστήκει ἐνώπιον τῆς γυναικὸς τῆς μελλούσης τεκεῖν ἵνα ὅταν τέκῃ τὸ τέκνον αὐτῆς καταφάγῃ καὶ ἔτεκεν υἱόν ἄρσεν ἄῤῥενα ὃς μέλλει ποιμαίνειν πάντα τὰ ἔθνη ἐν ῥάβδῳ σιδηρᾷ καὶ ἡρπάσθη ἡρπάγη τὸ τέκνον αὐτῆς πρὸς τὸν Θεὸν καὶ πρὸς τὸν θρόνον αὐτοῦ καὶ γυνὴ ἔφυγεν εἰς τὴν ἔρημον ὅπου ἔχει ἐκεῖ τόπον ἡτοιμασμένον ὑπὸ ἀπὸ τοῦ Θεοῦ ἵνα ἐκεῖ ἐκτρέφωσιν τρέφωσιν τρέφουσιν αὐτὴν αὑτόν ἡμέρας χιλίας διακοσίας ἑξήκοντα καὶ ἐγένετο πόλεμος ἐν τῷ οὐρανῷ τε Μιχαὴλ καὶ οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ τοῦ πολεμῆσαι ἐπολέμησαν μετὰ κατὰ τοῦ δράκοντος καὶ δράκων ἐπολέμησεν καὶ οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ καὶ οὐκ ἴσχυσεν ἴσχυσαν πρός αὑτόν οὐδὲ οὐτὲ τόπος τότε αὐτῶν εὑρέθη αὐτῶν αὐτῷ ἔτι ἐν τῷ οὐρανῷ καὶ ἐβλήθη δράκων μέγας ὄφις μέγας ἀρχαῖος καλούμενος Διάβολος καὶ Σατανᾶς πλανῶν τὴν οἰκουμένην ὅλην ἐβλήθη εἰς τὴν γῆν καὶ οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ μετʼ αὐτοῦ ἐβλήθησαν καὶ ἤκουσα φωνὴν μεγάλην λέγουσαν ἐν τῷ οὐρανῷ λέγουσαν ἄρτι ἐγένετο σωτηρία καὶ δύναμις καὶ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἡμῶν καὶ σωτηρία ἐξουσία τοῦ Χριστοῦ Κυρίου αὐτοῦ ὅτι ἐβλήθη κατεβλήθη κατήγορος κατήγωρ τῶν ἀδελφῶν ἡμῶν κατηγορῶν αὐτῶν αὐτοὺς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ἡμῶν ἡμέρας καὶ νυκτός καὶ οὗτοι αὐτοὶ ἐνίκησαν αὐτὸν διὰ τὸ αἷμα τοῦ Ἀρνίου καὶ διὰ τὸν λόγον τῆς τὴν μαρτυρίας μαρτυρίαν αὐτῶν καὶ οὐκ ἠγάπησαν τὴν ψυχὴν αὐτῶν ἄχρι θανάτου διὰ τοῦτο εὐφραίνεσθε οἱ οὐρανοὶ καὶ οἱ κατοικοῦντες ἐν αὐτοῖς κατασκηνοῦντες σκηνοῦντες οὐαὶ τοῖς κατοικοῦσι εἰς τὴν τῇ γῆν γῇ ἀγάπην καὶ τὴν τῇ θάλασσαν θαλάσσῃ ὅτι κατέβη διάβολος πρὸς ὑμᾶς ἔχων θυμὸν μέγαν εἰδὼς ὅτι ὀλίγον καιρὸν ἔχει καὶ ὅτε εἶδεν δράκων ὅτι ἐβλήθη εἰς τὴν γῆν ἀπῆλθεν ἐδίωξεν ἔδωκεν ἐκδιῶξαι τὴν γυναῖκα γυναῖκαν ἥτις ἔτεκεν τὸν ἄρσενα ἄῤῥενα ἄρσεναν καὶ ἐδόθησαν ἐδόθη τῇ γυναικὶ αἱ δύο δύο πτέρυγες πτέρυγας τοῦ ἀετοῦ τοῦ μεγάλου ἵνα πέτηται εἰς τὴν ἔρημον εἰς τὸν τόπον αὐτῆς ὅπως ὅπου τρέφεται τρέφηται ἐκεῖ καιρὸν καὶ καιροὺς καὶ ἥμισυ ἡμίσου καιροῦ ἀπὸ προσώπου τοῦ ὄφεως καὶ ἔλαβεν ἔβαλεν ὄφις ὀπίσω τῆς γυναικὸς ἐκ ἀπὸ τοῦ στόματος αὐτοῦ ὀπίσω τῆς γυναικὸς ὕδωρ ὡς ποταμόν ἵνα ποιήσῃ αὐτὴν ταύτην ποταμοφόρητον ποιήσῃ καὶ ἐβοήθησεν γῆ τῇ τὴν γυναικί καὶ ἤνοιξεν γῆ τὸ στόμα αὐτῆς τῆς καὶ κατέπιεν τὸν τὸ ποταμὸν ὕδωρ ὃν ἔβαλεν δράκων ἀπὸ ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ καὶ ὠργίσθη δράκων ἐπὶ τῇ γυναικί καὶ ἀπῆλθεν ποιῆσαι πόλεμον ποιῆσαι μετὰ τῶν ἐπιλοίπων λοιπῶν τοῦ σπέρματος αὐτῆς τῶν τηρούντων τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ καὶ ἐχόντων τὴν μαρτυρίαν τοῦ Θεοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἐστάθη ἐστάθην ἐπὶ τὴν ἄμμον τῆς θαλάσσης καὶ εἶδον ἐκ τῆς θαλάσσης θηρίον ἀναβαῖνον ἔχον κεφαλὰς ἑπτὰ καὶ κέρατα δέκα καὶ κεφαλὰς ἑπτά καὶ ἐπὶ τῶν κεράτων αὐτοῦ αὐτῶν δέκα διαδήματα δέκα καὶ ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὐτοῦ ὀνόματα ὀνόμα βλασφημίας καὶ τὸ θηρίον εἶδον ἦν ὅμοιον παρδάλει καὶ οἱ πόδες αὐτοῦ ὡς ἄρκου ἄρκτου καὶ τὸ στόμα αὐτοῦ ὡς στόμα λέοντος λεόντων καὶ ἔδωκεν αὐτῷ δράκων τὴν δύναμιν αὐτοῦ καὶ τὸν θρόνον αὐτοῦ καὶ ἐξουσίαν μεγάλην ἔδωκεν αὐτῷ καὶ εἶδον μίαν ἐκ τῶν κεφαλῶν αὐτοῦ ὡσεὶ ὡς ἐσφαγμένην εἰς θάνατον καὶ πληγὴ τοῦ θανάτου θανάτου αὐτοῦ ἐθεραπεύθη καὶ ἐθαύμασεν ἐθαυμάσθη ἐθαυμαστώθη ἐν ὅλη τῇ γῆ γῇ ὀπίσω τοῦ θηρίου καὶ προσεκύνησαν προσεκύνησεν τῷ τὸν δράκοντι δράκοντα ὅτι τῷ ὃς ἔδωκεν δεδωκότι τὴν ἐξουσίαν τῷ θηρίῳ καὶ προσεκύνησαν τῷ τὸ θηρίῳ θηρίον λέγοντες τίς ὅμοιος τῷ θηρίῳ καὶ τίς δυνατὸς δύναται πολεμῆσαι μετʼ αὐτοῦ καὶ ἐδόθη αὐτῷ στόμα λαλοῦν λαλοῦντα μεγάλα καὶ βλάσφημα βλασφημίαν βλασφημίας καὶ ἐδόθη αὐτῷ ἐξουσία πόλεμον ποιῆσαι θέλει μῆνας τεσσεράκοντα καὶ δύο καὶ ἤνοιξε τὸ στόμα αὐτοῦ εἰς βλασφημίαν βλασφημίας βλασφημῆσαι πρὸς τὸν Θεόν βλασφημῆσαι τὸ ὄνομα αὐτοῦ αὑτόν καὶ τὴν σκηνὴν αὐτοῦ καὶ τοὺς ἐν τῷ οὐρανῷ σκηνοῦντας σκηνοῦντες καὶ ἐδόθη αὐτῷ ποιῆσαι πόλεμον ποιῆσαι μετὰ τῶν ἁγίων καὶ νικῆσαι αὐτούς καὶ ἐδόθη αὐτῷ ἐξουσία ἐξουσίαν ἐπὶ πᾶσαν φυλὴν καὶ λαὸν λαούς καὶ γλῶσσαν καὶ ἔθνος καὶ προσκυνήσουσιν αὐτῷ αὐτὸν πάντες οἱ κατοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς οὐαὶ οὗ ὧν οὐ γέγραπται τὸ τὰ ὄνομα ὄνοματα αὐτοῦ αὐτῶν ἐν τῷ τῇ βιβλίῳ βίβλῳ τῆς ζωῆς τοῦ Ἀρνίου τοῦ ἐσφαγμένου ἀπὸ καταβολῆς κόσμου ἥτις εἴ τις ἔχει οὖς ἀκουσάτω ἥτις εἴ τις εἰς αἰχμαλωσίαν συνάγει εἰς ἔχει αἰχμαλωσίαν ὑπάγει ἥτις εἴ τις ἐν μαχαίρᾳ μαχαίρῃ ἀποκτενεῖ ἀποκτείνει ἀποκτανθῆναι δεῖ αὐτὸν ἐν μαχαίρᾳ μαχαίρῃ ἀποκτανθῆναι ὧδέ ἐστιν ὑπομονὴ καὶ ὕῃ πίστις τῶν ἁγίων καὶ εἶδον ἄλλο θηρίον ἀναβαῖνον ἀναβαῖνων ἐκ τῆς γῆς καὶ εἶχεν κέρατα δύο ὄνομα ὅμοια ὁμοίῳ ἀρνίῳ καὶ ἐλάλει λάλει ὡς δράκων καὶ τὴν ἐξουσίαν τοῦ πρώτου θηρίου πᾶσαν ποιεῖ ἐνώπιον αὐτοῦ καὶ ποιεῖ ἐποίει τὴν γῆν καὶ τοὺς κατοικοῦντας ἐν αὐτῇ κατοικοῦντας ἵνα προσκυνήσωσιν προσκυνεῖν προσκυνήσουσιν τὸ θηρίον τὸ πρῶτον οὗ ἐθεραπεύθη πληγὴ τοῦ θανάτου αὐτοῦ καὶ ποιεῖ σημεῖα μεγάλα ἵνα καὶ πῦρ πυρὶ ἵνα πη ποιῇ ποιήσῃ καταβαίνειν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβαίνειν καταβαίνῃ καταβῆναι ἐπὶ εἰς τὴν γῆν ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων καὶ πλανᾷ τοὺς ἐμοὺς τοὺς κατοικοῦντας ἐπὶ τῆς γῆς διὰ τὰ σημεῖα ἐδόθη αὐτῷ ποιῆσαι ἐνώπιον τοῦ θηρίου λέγων τοῖς κατοικοῦσιν ἐπὶ τῆς γῆς καὶ ποιῆσαι εἰκόνα εἰκόναν τῷ θηρίῳ ὃς ἔχει εἶχεν τὴν πληγὴν πληγῆς καὶ ἔζησεν ἀπὸ τῆς μαχαίρας μαχαίρης καὶ ἔζησεν ζήσας καὶ ἐδόθη αὐτῷ αὐτῇ δοῦναι πνεῦμα δοῦναι τῇ εἰκόνι τοῦ θηρίου ἵνα καὶ λαλήσῃ εἰκὼν τοῦ θηρίου καὶ ποιήσῃ ποιήσει ποιῆσαι ἵνα ὅσοι ἐὰν ἂν μὴ προσκυνήσωσιν προσκυνήσουσιν τῇ τὴν εἰκόνι εἰκόνα τοῦ θηρίου ἵνα ἀποκτανθῶσιν καὶ ποιεῖ πάντας τοὺς μικροὺς καὶ τοὺς μεγάλους καὶ τοὺς πτωχούς πλουσίους καὶ τοὺς πλουσίους πτωχούς καὶ τοὺς ἐλευθέρους καὶ τοὺς δούλους ἵνα δώσωσιν δῶσιν δώσῃ αὐτοῖς αὐτῷ χαράγματα χάραγμα ἐπὶ τῆς χειρὸς αὐτῶν τῆς δεξιᾶς ἐπὶ τὸ τῶν τοῦ μέτωπον μετώπων μετώπου αὐτῶν καὶ ἵνα μή τις δύνηται δύναται ἀγοράσαι πωλῆσαι εἰ μὴ μήτʼ ἔχων τὸ χάραγμα τοῦ θηρίου τὸ τοῦ ὄνομα ὀνόματος αὐτοῦ τοῦ θηρίου τὸν ἀριθμὸν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ ὧδε σοφία ἐστίν ἔχων τὸν νοῦν οὖν οὓς φεισάτω ψηφισάτω τὸν ἀριθμὸν τοῦ θηρίου ἀριθμὸς γὰρ ἀνθρώπου ἐστίν καὶ ἀριθμὸς αὐτοῦ ἐστὶν δὲ ἑξακόσιοι ἑξακόσια ἑξακόσιαι δέκα ἑξήκοντα ἕξ καὶ εἶδον καὶ ἰδοὺ τὸ Ἀρνίον ἑστηκὸς ἑστὸς ἐπὶ τὸ Ὄρος Σιών καὶ μετʼ αὐτοῦ ἀριθμὸς ἑκατὸν τεσσεράκοντα τέσσαρες χιλιάδες ἔχουσαι τὸ ὄνομα τοῦ αὐτοῦ καὶ τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς αὐτοῦ τὸ γεγραμμένον ἐπὶ τῶν μετώπων αὐτῶν αὐτῷ καὶ ἤκουσα φωνὴν ὡς ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ὡς φωνὴν ὑδάτων πολλῶν καὶ ὡς φωνὴν βροντῆς μεγάλης καὶ φωνὴ φωνὴν ἣν ἤκουσα ὡς φωνὴν κιθαρῳδῶν κιθαριζόντων ἐν ταῖς κιθάραις αὐτῶν καὶ ᾄδουσιν ᾁδωσιν ὡς ᾠδὴν καινὴν καὶ ἦν ἐνώπιον τοῦ θρόνου καὶ ἐνώπιον τῶν τεσσάρων ζῴων καὶ ἐνώπιον τῶν πρεσβυτέρων καὶ οὐδεὶς ἐδύνατο ἠδύνατο μαθεῖν τὴν ᾠδὴν εἰ μὴ αἱ ἑκατὸν τεσσεράκοντα μίαν τέσσαρες χιλιάδες οἱ ἠγορασμένοι ἀπὸ τῆς γῆς οὗτοί εἰσιν οἳ μὴ μετὰ γυναικῶν οὐκ ἐμολύνθησαν παρθένοι γάρ εἰσιν οὗτοι εἰσιν οἱ ἀκολουθοῦντες τῷ Ἀρνίῳ ὅπου ἂν ὑπάγῃ ὑπάγει οὗτοι ὑπὸ Ἰησοῦ ἠγοράσθησαν ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων ἀπαρχὴ ἀπʼ ἀρχῆς τῷ Θεῷ καὶ ἐν τῷ Ἀρνίῳ καὶ οὐχ εὑρέθη ἐν τῷ στόματι αὐτῶν οὐχ εὑρέθη ψεῦδος δόλος ἄμωμοί γάρ εἰσιν ἐνώπιον τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ καὶ ἄλλον εἶδον ἄλλον ἄγγελον πετόμενον ἐν μεσουρανήματι ἔχοντα εὐαγγέλιον αἰώνιον εὐαγγελίσαι εὐαγγελίσασθαι ἐπὶ τοὺς καθημένους κατοικοῦντας ἐπὶ τῆς γῆς καὶ ἐπὶ πᾶν ἔθνος καὶ φυλὴν φυλῶν καὶ γλῶσσαν γλωσσῶν καὶ λαόν λέγων λέγοντα ἐν φωνῇ μεγάλῃ φοβήθητε τὸν Κύριον Θεὸν καὶ δοξάσατε δότε αὑτόν αὐτῷ δόξαν ὅτι ἦλθεν ὥρα τῆς κρίσεως αὐτοῦ καὶ προσκυνήσατε προσκυνήσαντι αὐτὸν τὸν τῷ πατρὶ ποιήσαντι ποιήσαντα τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν θαλάσσας καὶ πηγὰς ὑδάτων καὶ ἄλλος δεύτερος ἄγγελος δεύτερος δεύτερον ἠκολούθησεν ἠκολούθει λέγων ἔπεσεν ἔπεσεν Βαβυλὼν πόλις μεγάλη ὅτι ἐκ τοῦ οἴνου τοῦ θυμοῦ τῆς πορνείας αὐτῆς πέπτωκαν πεπότικεν πάντα τὰ ἔθνη καὶ ἄλλος τρίτος ἄγγελος τρίτος ἠκολούθησεν αὐτοῖς αὐτῷ λέγων ἐν φωνῇ μεγάλῃ ἥτις εἴ τις προσκυνεῖ προκυνεῖ τὸ τῷ θηρίον θυσιαστήριον θηρίῳ προσκυνεῖ καὶ τὴν εἰκόνα αὐτοῦ αὐτῶν καὶ λαμβάνει χάραγμα ἐπὶ τοῦ τῷ μετώπου μετώπῳ αὐτοῦ ἐπὶ τὴν τῆς χεῖρα χειρὸς αὐτοῦ καὶ αὐτὸς πίεται ἐκ τοῦ οἴνου τοῦ θυμοῦ τοῦ Θεοῦ μου τοῦ κεκερασμένου ἀκράτου ἐν ἐκ τῷ τοῦ ποτηρίῳ ποτηρίου τῆς τὴν ὀργῆς ὀργὴν αὐτοῦ καὶ βασανισθήσεται βασανισθήσονται ἐν πυρὶ καὶ θείῳ ἐνώπιον τῶν ἁγίων ἀγγέλων ἁγίων καὶ ἐνώπιον τοῦ Ἀρνίου καὶ καπνὸς τοῦ βασανισμοῦ αὐτῶν ἀναβαίνει εἰς αἰῶνας αἰῶνα τῶν αἰώνων αἰῶνος ἀναβαίνει καὶ οὐκ ἔχουσιν ἀνάπαυσιν ἡμέρας καὶ νυκτός οἱ προσκυνοῦντες προσκυνοῦντας τὸ θηρίον καὶ τὴν εἰκόνα αὐτοῦ καὶ ἥτις εἴ τις λαμβάνει τὸ χάραγμα τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ ὧδε εστιν ὑπομονὴ τῶν ἁγίων ἐστίν ὧδε οἱ τῶν τηροῦντες τηρούντων τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν πίστιν Ἰησοῦ καὶ ἤκουσα φωνῆς λεγούσης ἐκ τοῦ οὐρανοῦ λεγούσης λεγούσῃ μοι γράψον μακάριοι οἱ νεκροὶ οἱ ἐν Κυρίῳ Χριστῷ ἀποθνῄσκοντες ἀπʼ ἄρτι ναί λέγει ναὶ τὸ Πνεῦμα ὅτι ἵνα ἀναπαήσονται ἀναπαύσωνται ἐκ τῶν κόπων αὐτῶν τὰ γὰρ δὲ ἔργα αὐτῶν ἀκολουθεῖ μετʼ αὐτῶν καὶ εἶδον καὶ ἰδοὺ νεφέλη λευκή καὶ ἐπὶ τὴν νεφέλην καθήμενον καθήμενος ὅμοιον ὅμοιος υἱῷ υἱὸν Ἀνθρώπου ἔχων ἔχοντα ἐπὶ τῆς τὴν κεφαλῆς κεφαλὴν αὐτοῦ στέφανον χρυσοῦν καὶ ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ δρέπανον ὀξύ καὶ ἄλλος ἄγγελος ἐξῆλθεν κράζων ἐκ τοῦ ναοῦ αὐτοῦ κράζων ἀνακράζων ἐν μεγάλῃ φωνῇ μεγάλῃ τῷ καθημένῳ ἐπὶ τῆς νεφέλης πέμψον τὸ δρέπανόν σου καὶ θέρισον ὅτι ἦλθεν ἐξῆλθεν σοι ὥρα τοῦ τοῦ θερίσαι θερισμοῦ θερισμὸς ὅτι ἐξηράνθη θερισμὸς τῆς γῆς καὶ ἔβαλεν καθήμενος ἐπὶ τὴν τῆς νεφέλην νεφέλης τὸ δρέπανον αὐτοῦ ἐπὶ τὴν γῆν καὶ ἐθερίσθη γῆ καὶ ἄλλος ἄγγελος ἐξῆλθεν ἐκ τοῦ ναοῦ αὐτοῦ τοῦ ἐν τῷ οὐρανῷ ἔχων καὶ αὐτὸς δρέπανον ὀξύ καὶ ἄλλος ἄγγελος ἐξῆλθεν ἐκ τοῦ θυσιαστηρίου ἔχων ἐξουσίαν ἐπὶ τοῦ πυρός καὶ ἐφώνησεν φωνῇ κραυγῇ μεγάλῃ τῷ ἔχοντι τὸ δρέπανον τὸ ὀξὺ λέγων λέγω πέμψον σου τὸ δρέπανον σου τὸ ὀξὺ καὶ τρύγησον τοὺς βότρυας τῆς ἀμπέλου τῆς γῆς ὅτι ἤκμασαν αἱ σταφυλαὶ αὐτῆς καὶ ἔβαλεν ἄγγελος τὸ δρέπανον αὐτοῦ εἰς ἐπὶ τὴν τῆς γῆν γῆς καὶ ἐτρύγησεν τὴν ἄμπελον τῆς γῆς καὶ ἔβαλεν εἰς τὴν ληνὸν ἅλωναν τοῦ θυμοῦ σου τοῦ Θεοῦ τὸν τὴν τοῦ μέγαν μέγα μεγάλην μεγάλου καὶ αἱ ἐπατήθη ληνὸς ἔξω ἔξωθεν τῆς πόλεως καὶ ἐξῆλθεν αἷμα ἐκ τῆς ληνοῦ ἄχρι μέχρι τῶν χαλινῶν τῶν ἵππων ἀπὸ σταδίων χιλίων διακοσίων ἑξακοσίων καὶ εἶδον ἄλλο σημεῖον ἐν τῷ οὐρανῷ μέγα καὶ θαυμαστόν ἀγγέλους ἑπτὰ ἔχοντας πληγὰς ἑπτὰ τὰς ἐσχάτας ὅτι ἐτελέσθη ἐν αὐταῖς ἐτελέσθη θυμὸς τοῦ Θεοῦ καὶ εἶδον ὡς θάλασσαν ὑαλίνην μεμιγμένην πυρί καὶ τοὺς νικῶντας ἐκ τοῦ θηρίου καὶ ἐκ τῆς εἰκόνος αὐτοῦ καὶ ἐκ τοῦ χαράγματος αὐτοῦ ἐκ τοῦ ἀριθμοῦ τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ ἑστῶτας ἐπὶ τὴν θάλασσαν τὴν ὑαλίνην ἔχοντας κιθάρας Κυρίου τοῦ Θεοῦ καὶ ᾄδουσιν ᾁδωσιν ᾄδοντας τὴν ᾠδὴν Μωϋσέως τοῦ δούλου τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ᾠδὴν τοῦ Ἀρνίου λέγοντες μεγάλα καὶ θαυμαστὰ τὰ ἔργα σου Κύριε Θεός Παντοκράτωρ δίκαιαι καὶ ἀληθιναὶ αἱ ὁδοί σου Βασιλεὺς βασιλεῦ τῶν αἰώνων ἐθνῶν ἁγίων τίς σε οὐ μὴ φοβηθῇ σε Κύριε καὶ δοξάσει δοξάσῃ τὸ ὄνομά σου ὅτι μόνος σὺ ἅγιος ὅσιος ὅτι πάντα τὰ ἔθνη ἥξουσιν καὶ προσκυνήσουσιν ἐνώπιόν σου Κύριε ὅτι τὰ δικαιώματά ἐνώπιον σου ἐφανερώθησαν ἐφανερώθη καὶ μετὰ αὐτά ταῦτα εἶδον καὶ ἰδοὺ ἠνοίγη ναὸς τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου ἐν τῷ οὐρανῷ καὶ ἐξῆλθον ἐξῆλθαν ἐξῆλθεν οἱ ἑπτὰ ἄγγελοι οἱ ἔχοντες τὰς ἑπτὰ πληγὰς ἐκ τοῦ ναοῦ οἳ ἦσαν ἐνδεδυμένοι λινοῦν λίθον λίνον καθαρὸν καθαρούς λινοῦς καὶ λαμπρὸν λαμπρούς καὶ περιεζωσμένοι περιεζωσμένη περὶ τὰ στήθη ζώνας χρυσᾶς καὶ ἓν ἐκ τῶν τεσσάρων ζῴων ἔδωκεν ἔδωκαν τοῖς ἑπτὰ ἀγγέλοις ἑπτὰ φιάλας χρυσᾶς γεμούσας τοῦ θυμοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων ἀμήν καὶ ἐγεμίσθη ναὸς ἐκ τοῦ καπνοῦ ἐκ τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ καὶ ἐκ τῆς δυνάμεως αὐτοῦ καὶ οὐδεὶς ἐδύνατο ἠδύνατο εἰσελθεῖν εἰς τὸν ναὸν εἰσελθεῖν ἄχρι οὐ τελεσθῶσιν αἱ ἑπτὰ πληγαὶ τῶν ἑπτὰ ἀγγέλων καὶ ἤκουσα φωνῆς μεγάλης φωνῆς ἐκ τοῦ ναοῦ λεγούσης τοῖς ἑπτὰ ἀγγέλοις ὑπάγετε καὶ ἐκχέετε ἐκχέατε τὰς ἑπτὰ φιάλας τοῦ θυμοῦ τοῦ Θεοῦ εἰς τὴν γῆν καὶ ἀπῆλθεν πρῶτος καὶ ἐξέχεεν τὴν φιάλην αὐτοῦ εἰς ἐπὶ τὴν γῆν καὶ ἐγένετο ἕλκος ἕλκον κακὸν πονηρὸν καὶ κακόν πονηρὸν ἐπὶ εἰς τοὺς ἀνθρώπους τοὺς ἔχοντας τὸ χάραγμα τοῦ θηρίου καὶ τοὺς προσκυνοῦντας τῇ τὴν εἰκόνι εἰκόνα αὐτοῦ προσκυνοῦντας καὶ δεύτερος δεύτερος ἄγγελος ἐξέχεεν εἰς τὴν φιάλην φιλίαν αὐτοῦ εἰς τὴν θάλασσαν καὶ ἐγένετο αἷμα ὡσει ὡς νεκροῦ καὶ πᾶσα ψυχὴ ψυχῆς ζωῆς ζῶσα ἀπέθανεν ἀπέθανον τὰ ἐν ἐπὶ τῇ τῆς θαλάσσῃ θαλάσσης καὶ τρίτος τρίτος ἄγγελος ἐξέχεεν τὴν φιάλην αὐτοῦ εἰς ἐπὶ τοὺς ποταμοὺς καὶ εἰς ἐπὶ τὰς πηγὰς τῶν ὑδάτων καὶ ἐγένετο ἐγένοντο αἷμα καὶ ἤκουσα τοῦ τῶν ἀγγέλου τῶν ὑδάτων λέγοντος δίκαιος Κύριε εἶ ὢν καὶ ὃς ἦν καὶ ὅσιος ἐσόμενος ὅτι ταῦτα ἔκρινας ὅτι αἷμα αἵματα ἁγίων ἅγιον καὶ προφητῶν ἐξέχεαν καὶ αἷμα αὐτοῖς δέδωκας ἔδωκας αὐτοῖς πιεῖν πεῖν ὁπέρ ἄξιοί γάρ εἰσιν καὶ ἤκουσα ἄλλου ἐκ τοῦ θυσιαστηρίου λέγοντος ναί Κύριε Θεός Παντοκράτωρ ἀληθιναὶ καὶ δίκαιαι αἱ κρίσεις σου καὶ τέταρτος τέταρτος ἄγγελος ἐξέχεεν τὴν φιάλην αὐτοῦ ἐπὶ τὸν ἥλιον καὶ ἐδόθη αὐτῷ καυματίσαι τοὺς ἀνθρώπους ἐν πυρί τοὺς ἀνθρώπους καὶ ἐκαυματίσθησαν οἱ ἄνθρωποι καῦμα μέγα καὶ ἐβλασφήμησαν οἱ ἄνθρωποι τὸ ὄνομα ἐνώπιον τοῦ τὸ None Θεοῦ τοῦ ἔχοντος τὴν ἐξουσίαν ἐπὶ τὰς πληγὰς ταύτας καὶ οὐχι οὐ μετενόησαν δοῦναι αὐτῷ δόξαν καὶ πέμπτος πέμπτος ἄγγελος ἐξέχεεν τὴν φιάλην αὐτοῦ ἐπὶ τὸν θρόνον τοῦ θηρίου καὶ ἐγένετο βασιλεία αὐτοῦ ἐσκοτωμένη ἐσκοτωμένην καὶ ἐμασῶντο τὰς γλώσσας αὐτῶν ἀπὸ ἐκ τοῦ πόνου καὶ ἐβλασφήμησαν ἐβλασφήμουν τὸν Θεὸν τοῦ οὐρανοῦ ἐκ τῶν πόνων αὐτῶν καὶ ἐκ τῶν ἑλκῶν αὐτῶν καὶ οὐ μετενόησαν ἐκ τῶν ἔργων αὐτῶν καὶ ἕκτος ἕκτος ἄγγελος ἐξέχεεν τὴν φιάλην αὐτοῦ ἐπὶ τὸν ποταμὸν τὸν μέγαν τὸν Εὐφράτην καὶ ἐξηράνθη τὸ ὕδωρ αὐτοῦ ἵνα ἑτοιμασθῇ ὁδὸς τῶν βασιλέων τῶν ἀπὸ ἀνατολῆς ἀνατολῶν ἡλίου καὶ εἶδον ἐκ τοῦ στόματος τοῦ δράκοντος καὶ ἐκ τοῦ στόματος τοῦ θηρίου καὶ ἐδόθη ἐκ τοῦ στόματος τοῦ ψευδοπροφήτου πνεύματα τρία ἀκάθαρτα τρία εἰ ὡς ὡσει ὁμοία βάτραχοι βατράχους βατράχοις εἰσὶν γὰρ πνεύματα δαιμονίων δαιμόνων ποιοῦντα σημεῖα ἐκπορεύεται ἐκπορεύεσθαι εἰς ἐπὶ τοὺς βασιλεῖς τῆς γῆς καὶ τῆς οἰκουμένης ὅλης συναγαγεῖν αὐτοὺς εἰς τὸν πόλεμον τῆς ἡμέρας ἐκείνης τῆς μεγάλης ἡμέρας τοῦ Θεοῦ τοῦ Παντοκράτορος ἰδοὺ ἔρχομαι ἔρχεται ὡς κλέπτης μακάριος τε γρηγορῶν καὶ τηρῶν τὰ ἱμάτια αὐτοῦ ἵνα μὴ γυμνὸς περιπατῇ καὶ βλέπωσιν βλέπουσιν τὴν ἀσχημοσύνην αὐτοῦ καὶ συνήγαγεν συνήγαγον αὐτοὺς εἰς τὸν ποταμὸν τόπον τὸν καλούμενον Ἑβραϊστὶ Ἁρμαγεδών καὶ ὅτε ἕβδομος ἕβδομος ἄγγελος ἐξέχεεν τὴν φιάλην αὐτοῦ ἐπὶ εἰς τὸν ἀέρα καὶ ἐξῆλθεν φωνὴ μεγάλη ἐκ ἀπὸ τοῦ ναοῦ τοῦ οὐρανοῦ ἀπὸ τοῦ θρόνου Θεοῦ λέγουσα γέγονεν καὶ ἐγένοντο βρονταί καὶ ἀστραπαὶ καὶ φωναὶ καὶ βρονταί καὶ φωναί ἀστραπαὶ καὶ σεισμὸς ἐγένετο μέγας οἷς οἷος οὐκ ἐγένετο ἐγένοντο ἀφʼ οὗ οἱ ἄνθρωποι ἄνθρωπος ἐγένοντο ἐγένετο ἐπὶ τῆς γῆς τηλικοῦτος σεισμὸς οὕτω μέγας καὶ ἐγένετο πόλις μεγάλη εἰς τρία μέρη καὶ αἱ πόλεις πόλις αἱ τῶν ἐθνῶν ἔπεσαν ἔπεσον ἔπεσεν καὶ Βαβυλὼν μεγάλη ἐμνήσθη ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ τοῦ δοῦναι αὐτῇ τὸ ποτήριον τοῦ οἴνου τοῦ θυμοῦ τῆς ὀργῆς αὐτοῦ καὶ πᾶσα νῆσος ἔφυγεν καὶ ὄρη οὐχ εὑρέθησαν εὑρεθῇ καὶ χάλαζα μεγάλη ὡς ταλαντιαία καταβαίνει ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἐπὶ τοὺς ἀνθρώπους καὶ ἐβλασφήμησαν οἱ ἄνθρωποι τὸν Θεὸν ἐκ τῆς πληγῆς τῆς χαλάζης ὅτι μεγάλη ἐστὶν πληγὴ αὐτῆς σφόδρα καὶ ἐξῆλθεν ἦλθεν εἷς ἐκ τῶν ἑπτὰ ἀγγέλων τῶν ἐχόντων τὰς ἑπτὰ φιάλας καὶ ἐλάλησεν μετʼ ἐμοῦ λέγων μοι δεῦρο δείξω σοι τὸ κρίμα τῆς πόρνης τῆς μεγάλης τῆς καθημένης ἐπὶ τῶν ὑδάτων τῶν πολλῶν μεθʼ ἧς ἐπόρνευσαν ἐποίησαν πορνείαν οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς καὶ ἐμεθύσθησαν οἱ κατοικοῦντες τὴν γῆν ἐκ τοῦ οἴνου οἴκου τῆς πορνείας αὐτῆς οἱ κατοικοῦντες τὴν γῆν καὶ ἀπήνεγκέν με εἰς ἔρημον ἐν Πνεύματι καὶ εἶδον εἶδα γυναῖκα καθημένην ἐπὶ θηρίον κόκκινον γέμον γέμοντα ὀνόματα ὀνομάτων βλασφημίας ἔχων ἔχον ἔχοντα κεφαλὰς ἑπτὰ καὶ κέρατα δέκα καὶ γυνὴ ἦν περιβεβλημένη πορφυροῦν πορφύρᾳ καὶ κόκκινον κόκκινῳ καὶ κεχρυσωμένη χρυσίῳ χρυσῷ καὶ λίθῳ τιμίῳ καὶ μαργαρίταις ἔχουσα χρυσοῦν ποτήριον χρυσοῦν ἐν τῇ χειρὶ αὐτῆς γέμον γέμων βδελυγμάτων καὶ τὰ ἀκάθαρτα ἀκαθάρτητος τῆς πορνείας αὐτῆς καὶ τῆς γῆς καὶ ἐπὶ τὸ μέτωπον αὐτῆς ὄνομα γεγραμμένον Μυστήριον Βαβυλὼν Μεγάλη μήτηρ τῶν πορνῶν καὶ τῶν βδελυγμάτων τῆς γῆς καὶ εἶδον εἶδα τὴν γυναῖκα μεθύουσαν ἐκ τοῦ τῷ αἵματος αἵματι τῶν ἁγίων καὶ ἐκ τοῦ αἵματος τῶν μαρτυριῶν μαρτύρων Ἰησοῦ καὶ ἐθαύμασα ἰδὼν αὐτὴν θαῦμα μέγα ἰδὼν αὐτήν καὶ εἶπέν μοι ἄγγελος διὰ τί ἐθαύμασας ἐγὼ σοι ἐρῶ σοι τὸ μυστήριον τῆς γυναικὸς καὶ τοῦ θηρίου τοῦ βαστάζοντος αὐτήν τοῦ ἔχοντος τὰς ἑπτὰ κεφαλὰς καὶ τὰ δέκα κέρατα τὸ θηρίον εἶδες ἦν καὶ οὐκ ἔστιν καὶ μέλλει ἀναβαίνειν ἐκ τῆς Ἀβύσσου καὶ εἰς ἀπώλειαν ὑπάγει ὑπάγειν καὶ θαυμασθήσονται θαυμάσονται οἱ κατοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς ὧν οὐ γέγραπται τὰ τὸ ὀνόματα ὄνομα ἐπὶ τὸ βιβλίον τῆς ζωῆς ἀπὸ καταβολῆς κόσμου βλεπόντων βλέποντες τὸ θηρίον ὅτι ἦν τὸ θηρίον καὶ οὐκ ἔστιν καὶ καίπέρ πάλιν παρέσται ἐστιν ὧδε νοῦς ἔχων σοφίαν αἱ ἑπτὰ κεφαλαὶ ἑπτὰ ὄρη εἰσίν ἑπτὰ ὅπου γυνὴ κάθηται ἐπʼ αὐτῶν καὶ ἑπτὰ βασιλεῖς ἑπτά εἰσιν ἕσιν ἑπτά οἱ πέντε ἔπεσαν ἔπεσον καὶ εἷς ἔστιν ἄλλος οὔπω ἦλθεν καὶ ὅταν ἔλθῃ ὀλίγον δεῖ αὐτὸν δεῖ μεῖναι ζεῖ καὶ τὸ θηρίον ἦν καὶ οὐκ ἔστιν καὶ αὐτὸς οὗτος ὄγδοός ἐστιν καὶ ἐκ τῶν ἑπτά ἐστιν καὶ εἰς ἀπώλειαν ὑπάγει καὶ τὰ δέκα κέρατα εἶδες δέκα βασιλεῖς εἰσιν οἵτινες βασιλείαν οὐκ οὕτω οὔπω ἔλαβον ἀλλὰ ἐξουσίαν ἕξουσιν ὡς βασιλεῖς μίαν ὥραν λαμβάνουσιν μετὰ τοῦ θηρίου οὗτοι μίαν γνώμην ἔχουσιν γνώμην καὶ τὴν δύναμιν καὶ τὴν ἐξουσίαν ἑαυτῶν αὐτῶν τῷ θηρίῳ διδόασιν διαδιδώσουσιν οὗτοι μετὰ τοῦ Ἀρνίου πολεμήσουσιν καὶ τὸ Ἀρνίον νικήσει αὐτούς ὅτι Κύριος κυρίων ἐστὶν καὶ Βασιλεὺς βασιλέων καὶ οἱ μετʼ αὐτοῦ κλητοὶ καὶ ἐκλεκτοὶ καὶ πιστοί καὶ λέγει εἶπεν μοι ταῦτα τὰ ὕδατα εἶδες εἶδε οὗ πόρνη κάθηται καὶ λαοὶ καὶ ὄχλοι εἰσὶν καὶ ἔθνη καὶ γλῶσσαι καὶ τὰ δέκα κέρατα εἶδες καὶ ἐπὶ τὸ τὸ θηρίον θηρίον οὗτοι μισήσουσιν τὴν πόρνην καὶ ἠρημωμένην ποιήσουσιν αὐτὴν καὶ γυμνήν ποιήσουσιν αὐτήν καὶ τὰς σάρκας αὐτῆς φάγονται καὶ αὐτὴν κατακαύσουσιν ἐν πυρί γὰρ Θεὸς ἔδωκεν εἰς τὰς καρδίας αὐτῶν αὐτοῦ ποιῆσαι τὴν γνώμην αὐτοῦ καὶ ποιῆσαι μίαν γνώμην μίαν καὶ δοῦναι τὴν βασιλείαν αὐτῶν αὐτῷ τῷ θηρίῳ ἄχρι τελεσθῶσιν τελεσθῇ τελεσθήσονται οἱ τὰ λόγοι ῥήματα τοῦ Θεοῦ καὶ γυνὴ ἣν εἶδες ἔστιν πόλις μεγάλη ἔχουσα βασιλείαν ἐπὶ τῶν βασιλειῶν βασιλέων τῆς γῆς καὶ μετὰ ταῦτα εἶδον ἄλλον ἄγγελον καταβαίνοντα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἔχοντα ἐξουσίαν μεγάλην καὶ γῆ ἐφωτίσθη ἐκ τῆς δόξης αὐτοῦ καὶ ἔκραξεν ἐκέκραξεν ἐν ἰσχύϊ ἰσχυρᾷ φωνῇ μεγάλῃ λέγων ἔπεσεν ἔπεσεν Βαβυλὼν μεγάλη καὶ ἐγένετο κατοικητήριον δαιμόνων δαιμονίων καὶ φυλακὴ παντὸς πνεύματος ἀκαθάρτου καὶ μεμισημένου φυλακὴ παντὸς ὀρνέου ἀκαθάρτου καὶ φυλακὴ παντὸς θηρίου ἀκαθάρτου καὶ μεμισημένου ὅτι ἐκ τοῦ οἴνου τῆς πορνείας τοῦ θυμοῦ τῆς πορνείας αὐτῆς πεπτώκασιν πέπτωκαν πέπωκαν πέπωκε πάντα τὰ ἔθνη καὶ οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς μετʼ αὐτῆς ἐπόρνευσαν καὶ οἱ ἔμποροι τῆς γῆς μετὰ αὐτῆς τῆς ἐπόρνευσαν ἐκ τῆς δυνάμεως τοῦ στρήνους στρήνου αὐτῆς ἐπλούτησαν καὶ ἤκουσα ἄλλην ἄλλῃς φωνὴν φωνῆς ἐκ τοῦ οὐρανοῦ λέγουσαν ἔξελθε ἐξέλθατε ἐξέλθετε ἐξ αὐτῆς λαός μου ἐξ αὐτῆς ἵνα μὴ συγκοινωνήσητε ταῖς ἁμαρτίαις αὐτῆς καὶ ἵνα μὴ λάβητε ἐκ τῶν πληγῶν αὐτῆς ἵνα μὴ λάβητε ὅτι ἠκολούθησαν ἐκολλήθησαν αὐτῆς αἱ ἁμαρτίαι ἄχρι τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἐμνημόνευσεν Θεὸς τὰ ἀδικήματα αὐτῆς ἀπόδοτε αὐτῇ αὐτήν ὡς καὶ αὐτὴ ἀπέδωκεν ὑμῖν καὶ διπλώσατε τὰ αὐτῇ διπλᾶ κατὰ τὰ ἔργα αὐτῆς ἐν τῷ ποτηρίῳ αὐτῆς ἐκέρασεν κεράσατε αὐτῇ διπλοῦν ὅσα ἐδόξασεν αὑτὴν ἑαυτὴν καὶ ἐστρηνίασεν τοσοῦτον δότε αὐτῇ βάσανον βασανισμὸν καὶ πένθος ὅτι ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῆς λέγει ὅτι κάθημαι βασιλεύουσα βασίλισσα καὶ χήρα οὐκ εἰμί καὶ πένθος οὐ μὴ εἰδῶ ἴδω διὰ τοῦτο ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ ἥξουσιν αἱ πληγαὶ αὐτῆς θάνατος καὶ πένθος καὶ λιμός καὶ ἐν πυρὶ κατακαυθήσεται ὅτι ἰσχυρὸς Κύριος Θεὸς Κύριος κρίνας κρίνων αὐτήν καὶ κλαύσουσιν κλαύσονται αὐτὴν καὶ κόψονται ἐπʼ αὐτὴν αὐτῇ οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς οἱ μετʼ αὐτῆς πορνεύσαντες καὶ στρηνιάσαντες ὅταν ἴδωσιν βλέπωσιν τὸν καπνὸν τῆς πτώσεως πυρώσεως αὐτῆς ἀπὸ μακρόθεν ἑστηκότες διὰ τὸν φόβον τοῦ βασανισμοῦ αὐτῆς λέγοντες οὐαὶ οὐαί πόλις μεγάλη Βαβυλὼν πόλις ἰσχυρά ὅτι ἐν μιᾷ μίαν ὥρᾳ ὥραν ἦλθεν κρίσις σου καὶ οἱ ἔμποροι τῆς γῆς σου κλαίουσιν κλαύσουσιν καὶ πενθοῦσιν πενθήσουσιν ἐπʼ ἐν αὐτήν αὐτῇ ὅτι τὸν γόμον αὐτῶν οὐδεὶς ἀγοράζει οὐκέτι γόμον χρυσοῦ χρυσοῦν καὶ ἀργύρου ἀργυροῦν καὶ λίθου λίθους τιμίου τιμίους καὶ μαργαρίτου μαργαριτῶν μαργαρίτας μαργαρίταις καὶ βυσσίνου βυσσίνων βύσσου καὶ πορφύρας πορφυροῦ καὶ σιρικοῦ καὶ κοκκίνου καὶ πᾶν σκεῦος ξύλον θύϊνον καὶ πᾶν σκεῦος ἐλεφάντινον καὶ πᾶν σκεῦος ἐκ λίθου ξύλου τιμιωτάτου καὶ χαλκοῦ καὶ σιδήρου καὶ μαρμάρου καὶ κιννάμωμον κινναμώμου καὶ ἄμωμον καὶ θυμιάματα καὶ μύρον καὶ λίβανον καὶ οἶνον καὶ ἔλαιον καὶ σεμίδαλιν καὶ σῖτον καὶ κτήνη πρόβατα καὶ πρόβατα κτήνη καὶ ἵππων καὶ ῥεδῶν καὶ σωμάτων καὶ ψυχὰς ἀνθρώπων καὶ ὀπώρα σου τῆς ἐπιθυμίας τῆς ψυχῆς σου ἀπῆλθεν ἀπὸ σοῦ καὶ πάντα τὰ λιπαρὰ καὶ τὰ λαμπρὰ ἀπώλετο ἀπώλοντο ἀπῆλθεν ἀπὸ σοῦ καὶ οὐκέτι αὐτὰ οὐ μὴ εὕρῃς εὑρήσῃς εὑρήσεις αὐτὰ εὑρήσουσιν οἱ ἔμποροι τούτων οἱ πλουτήσαντες ἀπʼ αὐτῆς ἀπὸ μακρόθεν στήσονται διὰ τὸν φόβον τοῦ βασανισμοῦ αὐτῆς κλαίοντες καὶ πενθοῦντες καὶ λέγοντες οὐαὶ οὐαί πόλις μεγάλη περιβεβλημένη μένῃ βύσσινον κόκκινον καὶ πορφυροῦν καὶ βύσσινον κόκκινον καὶ κεχρυσωμένη κεχρυσωμένον ἐν χρυσίῳ χρυσῷ καὶ λίθῳ τιμίῳ καὶ μαργαρίταις μαργαρίτῃ ὅτι μιᾷ ὥρᾳ ἠρημώθη τοσοῦτος πλοῦτος καὶ πᾶς κυβερνήτης καὶ πᾶς ἐπὶ τὸν τῶν τόπον πλοίων πλέων ὅμιλος καὶ ναῦται καὶ ὅσοι τὴν θάλασσαν ἐργάζονται ἀπὸ μακρόθεν ἔστησαν καὶ ἔκραζον ἔκραξαν βλέποντες λέγοντες ὁρῶντες τὸν τόπον καπνὸν τῆς πυρώσεως αὐτῆς λέγοντες τίς ὁμοία τῇ πόλει ταύτῃ τῇ μεγάλῃ καὶ ἔβαλον ἐπέβαλον ἔβαλαν χοῦν ἐπὶ τὰς τῆς κεφαλὰς κεφαλῆς ἑαυτῶν αὐτῶν καὶ ἔκραζον ἔκραξαν κλαίοντες καὶ πενθοῦντες καὶ λέγοντες οὐαὶ οὐαί πόλις μεγάλη ἐν ἐπλούτησαν πάντες οἱ ἔχοντες τὰ πλοῖα ἐν τῇ θαλάσσῃ ἐκ τῆς τιμιότητος αὐτῆς ἑαυτῆς ὅτι μιᾷ ὥρᾳ ἠρημώθη εὐφραίνου ἐπʼ ἐν αὐτῇ αὐτὴν οὐρανέ καὶ οἱ ἅγιοι καὶ οἱ ἀπόστολοι καὶ οἱ προφῆται ὅτι ἔκρινεν Θεὸς τὸ κρίμα ὑμῶν ἐξ αὐτῆς καὶ ἦρεν εἷς ἄγγελος ἰσχυρὸς λίθον ἰσχυρὸν ὡς μυλικόν λίθον μύλινον μύλον μέγαν καὶ ἔβαλεν εἰς τὴν θάλασσαν λέγων ὅτι οὕτως ὁρμήματι βληθήσεται Βαβυλὼν μεγάλη πόλις καὶ οὐ μὴ εὑρεθῇ ἔτι ἐν αὑτῇ καὶ φωνὴ κιθαρῳδῶν καὶ μουσικῶν καὶ αὐλητῶν καὶ σαλπίγγων σαλπιστῶν οὐ μὴ ἀκουσθῇ ἐν σοὶ ἔτι καὶ πᾶς τεχνίτης πάσης τέχνης οὐ μὴ εὑρεθῇ ἐν σοὶ ἔτι καὶ φωνὴ μύθου μύλου οὐ μὴ ἀκουσθῇ ἐν σοὶ ἔτι καὶ φῶς λύχνου οὐ μὴ φάνῃ ἐν σοὶ ἔτι καὶ φωνὴ φωνὴν νυμφίου καὶ φωνὴ νύμφης οὐ μὴ ἀκουσθῇ ἐν σοὶ ἔτι ὅτι οἱ ἔμποροί σου ἦσαν οἱ μεγιστᾶνες τῆς γῆς ὅτι ἐν τῇ φαρμακείᾳ σου ἐπλανήθησαν πάντα τὰ ἔθνη καὶ ἐν αὐτῇ αἵματα αἷμα προφητῶν καὶ ἁγίων εὑρέθη καὶ πάντων τῶν ἐσφαγμένων ἐπὶ τῆς γῆς καὶ μετὰ ταῦτα ἤκουσα ὡς φωνὴν μεγάλην ὄχλου πολλοῦ μεγάλην ἐν τῷ οὐρανῷ λεγόντων λέγοντος ἁλληλουϊά σωτηρία καὶ δόξα δύναμις καὶ τιμὴ καὶ δύναμις δόξα Κυρίῳ τοῦ τῷ Θεοῦ Θεῷ ἡμῶν ὅτι ἀληθιναὶ καὶ δίκαιαι αἱ κρίσεις αὐτοῦ ὅτι ἔκρινεν τὴν πόρνην τὴν μεγάλην ἥτις ἔφθειρεν ἔκρινεν διέφθειρεν τὴν γῆν ἐν τῇ πορνείᾳ αὐτῆς καὶ ἐξεδίκησεν τὸ αἷμα τῶν δούλων αὐτοῦ αὐτῆς ἐκ τῆς χειρὸς αὐτῆς καὶ δεύτερον εἴρηκαν εἴρηκεν εἶπαν ἁλληλουϊά καὶ καπνὸς αὐτῆς ἀναβαίνει εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων καὶ ἔπεσαν ἔπεσον οἱ πρεσβύτεροι οἱ εἴκοσι καὶ τέσσαρες πρεσβύτεροι καὶ τὰ τέσσαρα ζῷα καὶ προσεκύνησαν τῷ Θεῷ τῷ καθημένῳ ἐπὶ τοῦ τῷ θρόνου θρόνῳ λέγοντες ἀμήν ἁλληλουϊά καὶ φωνὴ φωναὶ ἐξῆλθον ἐκ ἀπὸ τοῦ θρόνου ἐξῆλθεν λέγουσα λέγουσαι αἰνεῖτε τῷ τὸν Θεῷ Θεὸν ἡμῶν πάντες οἱ δοῦλοι αὐτοῦ καὶ οἱ φοβούμενοι αὐτόν καὶ οἱ μικροὶ καὶ οἱ μεγάλοι καὶ ἤκουσα ὡς φωνὴν ὄχλου πολλοῦ καὶ ὡς φωνὴν ὑδάτων πολλῶν καὶ ὡς φωνὴν βροντῶν ἰσχυρῶν λέγοντας λέγοντες λεγουσῶν λεγόντων ἁλληλουϊά ὅτι ἐβασίλευσεν Κύριος Θεὸς Κύριος ἡμῶν Παντοκράτωρ χαίρωμεν καὶ ἀγαλλιώμεθα ἀγαλλιῶμεν καὶ δῶμεν δώσωμεν δώσομεν τὴν δόξαν αὐτῷ αὐτῶν ὅτι ἦλθεν γάμος τοῦ Ἀρνίου καὶ γυνὴ αὐτοῦ ἡτοίμασεν ἑαυτήν καὶ ἐδόθη αὐτῇ ἵνα περιβάληται βύσσινον λαμπρὸν καθαρὸν καὶ καθαρόν λαμπρὸν τὸ γὰρ βύσσινον τὰ δικαιώματα ἐστι τῶν ἁγίων ἐστίν καὶ λέγει μοι γράψον μακάριοι οἱ εἰς τὸ δεῖπνον τοῦ γάμου τοῦ Ἀρνίου κεκλημένοι καὶ λέγει μοι οὗτοι οἱ λόγοι μου οἱ ἀληθινοὶ εἰσιν τοῦ Θεοῦ εἰσιν καὶ ἔπεσα ἔπεσον ἔμπροσθεν τῶν ποδῶν αὐτοῦ προσκυνῆσαι αὐτῷ καὶ λέγει μοι ὅρα μή σύνδουλός σού εἰμι καὶ τῶν ἀδελφῶν σου τῶν ἐχόντων τὴν μαρτυρίαν τοῦ Ἰησοῦ τῷ Θεῷ προσκύνησον γὰρ μαρτυρία τοῦ Ἰησοῦ ἐστιν τὸ πνεῦμα τῆς προφητείας καὶ εἶδον τὸν οὐρανὸν ἠνεῳγμένον ἀνεῳγμένον καὶ ἰδοὺ ἵππος λευκός καὶ καθήμενος ἐπʼ αὐτὸν καλούμενος Πιστὸς καλούμενος καὶ Ἀληθινός καὶ ἐν δικαιοσύνῃ κρίνει καὶ πολεμεῖ οἱ δὲ οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ ὡς φλὸξ πυρός καὶ ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ διαδήματα πολλά ἔχων ὀνόματα γεγραμμένα καὶ ὄνομα γεγραμμένον οὐδεὶς οἶδεν εἰ μὴ αὐτός καὶ περιβεβλημένος ἱμάτιον περιρεραμμένον ῤεραντισμένον βεβαμμένον αἵματι καὶ κέκληται καλεῖται κέκλητο τὸ ὄνομα αὐτοῦ Λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ τὰ στρατεύματα τὰ ἐν τῷ οὐρανῷ ἠκολούθει αὐτῷ ἐφʼ ἵπποις λευκοῖς ἐνδεδυμένοι ἐνδεδυμένοις βύσσινον λευκὸν βύσσινον καὶ καθαρόν καὶ ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ ἐκπορεύεται ῥομφαία δίστομος ὀξεῖα ἵνα ἐν αὐτῇ πατάξῃ πατάξει πατάσσῃ τὰ ἔθνη καὶ αὐτὸς ποιμανεῖ αὐτοὺς ἐν ῥάβδῳ σιδηρᾷ καὶ αὐτὸς πατεῖ τὴν ληνὸν τοῦ οἴνου τῆς ὀργῆς τοῦ θυμοῦ καὶ τῆς ὀργῆς τοῦ Θεοῦ τοῦ Παντοκράτορος καὶ ἔχει ἐπὶ τὸ ἱμάτιον καὶ ἐπὶ τὸν μηρὸν αὐτοῦ τὸ ὄνομα γεγραμμένον Βασιλεὺς βασιλέων καὶ Κύριος κυρίων καὶ εἶδον ἄλλον ἕνα ἄγγελον ἑστῶτα ἐν τῷ ἡλίῳ καὶ ἔκραξεν ἐν φωνῇ μεγάλῃ λέγων πᾶσι τοῖς ὀρνέοις τοῖς πετομένοις ἐν μεσουρανήματι δεῦτε καὶ συνάχθητε συνάγεσθε εἰς τὸ δεῖπνον τὸ τοῦ μεγάλου μέγα τοῦ Θεοῦ ἵνα φάγητε σάρκας βασιλέων καὶ σάρκας χιλιάρχων καὶ σάρκας ἰσχυρῶν καὶ σάρκας ἵππων καὶ τῶν καθημένων ἐπʼ αὐτῶν αὐτοῖς αὐτούς καὶ σάρκας πάντων ἐλευθέρων τε καὶ δούλων καὶ μικρῶν τε καὶ τῶν μεγάλων καὶ εἶδον τὸ θηρίον καὶ τοὺς βασιλεῖς τῆς γῆς καὶ κατὰ τὰ στρατεύματα αὐτῶν αὐτοῦ συνηγμένα ποιῆσαι τὸν πόλεμον μετὰ τοῦ καθημένου ἐπὶ τοῦ ἵππου καὶ μετὰ τοῦ στρατεύματος αὐτοῦ καὶ ἐπιάσθη τὸ θηρίον καὶ οἱ μετʼ αὐτοῦ τούτου ψευδοπροφήτης ποιήσας τὰ σημεῖα ἐνώπιον αὐτοῦ ἐν οἷς ἐπλάνησεν τοὺς λαβόντας τὸ χάραγμα τοῦ θηρίου καὶ τοὺς προσκυνοῦντας τῇ τὴν εἰκόνι εἰκόνα αὐτοῦ ζῶντες ἐβλήθησαν οἱ δύο εἰς τὴν λίμνην τοῦ πυρὸς τὴν τῆς καιομένην καιομένης ἐν τῷ θείῳ καὶ οἱ λοιποὶ ἀπεκτάνθησαν ἐν τῇ ῥομφαίᾳ τοῦ καθημένου ἐπὶ τοῦ ἵππου τῇ ἐξελθούσῃ ἐκπορευομένῃ ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ καὶ πάντα τὰ ὄρνεα ἐχορτάσθησαν ἐκ τῶν σαρκῶν αὐτῶν καὶ εἶδον ἄγγελον καταβαίνοντα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἔχοντα τὴν κλεῖν κλεῖδα τῆς Ἀβύσσου καὶ ἅλυσιν ἁλύσεσιν μεγάλην ἐν ἐπὶ τὴν τῇ χεῖρα χειρὶ αὐτοῦ καὶ ἐκράτησεν τὸν δράκοντα τὸν ὄφιν ὄφις τὸν ἀρχαῖον ἀρχαῖος ὅς ἐστιν Διάβολος καὶ Σατανᾶς πλανῶν τὴν οἰκουμένην ὅλην καὶ ἔδησεν αὐτὸν χίλια ἔτη καὶ ἔβαλεν αὐτὸν εἰς τὴν Ἄβυσσον καὶ ἔκλεισεν αὐτὸν καὶ ἐσφράγισεν ἐπάνω ἐμμενῶς αὐτοῦ αὑτόν ἵνα μὴ πλανᾷ πλανήσῃ πλανήσει ἔτι τὰ ἔθνη ἔτι ἄχρι τελεσθῇ τὰ χίλια ἔτη καὶ μετὰ ταῦτα δεῖ διʼ αὐτὸν λυθῆναι αὐτὸν μικρὸν χρόνον καὶ εἶδον θρόνους καὶ ἐκάθισαν ἐπʼ αὐτούς καὶ κρίμα ἐδόθη αὐτοῖς καὶ τὰς ψυχὰς τῶν πεπολεμημένων πεπελεκισμένων διὰ τὴν μαρτυρίαν Ἰησοῦ καὶ διὰ τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ εἰ οἵτινες τινες οὖν οὐ προσεκύνησαν τὸ τῷ θηρίον θηρίῳ οὐδὲ οὔτε τὴν εἰκόνα αὐτοῦ καὶ οὐκ ἔλαβον τὸ χάραγμα ἐπὶ τὸ μέτωπον αὑτῶν καὶ ἐπὶ τὴν χεῖρα αὐτῶν καὶ ἔζησαν καὶ ἐβασίλευσαν μετὰ τοῦ Χριστοῦ τὰ χίλια ἔτη καὶ οἱ δὲ λοιποὶ τῶν νεκρῶν οὐκ ἔζησαν ἀνέζησαν ἄχρι ἕως τελεσθῇ τὰ χίλια ἔτη αὕτη ἀνάστασις πρώτη μακάριος καὶ ἅγιος ἔχων μέρος ἐν τῇ ἀναστάσει τῇ πρώτῃ ἐπὶ τούτων δεύτερος θάνατος δεύτερος οὐκ ἔχει ἐξουσίαν ἀλλʼ ἔσονται ἱερεῖς καὶ τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ Χριστοῦ καὶ βασιλεύσουσιν βασιλεύουσιν μετʼ αὐτοῦ τὰ χίλια ἔτη καὶ ὅταν τελεσθήσεται τελεσθῇ τὰ χίλια ἔτη λυθήσεται Σατανᾶς ἐκ τῆς φυλακῆς αὐτοῦ καὶ ἐξελεύσεται πλανῆσαι πάντα τὰ ἔθνη τὰ ἐν ταῖς τέσσαρσιν τέτρασι γωνίαις τῆς γῆς τὸν Γὼγ καὶ τὸν Μαγώγ καὶ συναγαγεῖν αὐτοὺς εἰς τὸν πόλεμον ὧν ἀριθμὸς αὐτῶν ὡς ἄμμος τῆς θαλάσσης καὶ ἀνέβησαν ἐπὶ τὸ πλάτος τῆς γῆς καὶ ἐκύκλευσαν ἐκύκλωσαν τὴν παρεμβολὴν τῶν ἁγίων καὶ τὴν πόλιν τὴν ἠγαπημένην καὶ κατέβη πῦρ ἀπὸ τοῦ Θεοῦ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἀπὸ τοῦ Θεοῦ καὶ κατέφαγεν αὐτούς καὶ διάβολος πλανῶν αὐτοὺς ἐβλήθη εἰς τὴν λίμνην τοῦ πυρὸς καὶ τοῦ θείου ὅπου καὶ τὸ θηρίον καὶ ὅπου ψευδοπροφήτης καὶ βασανισθήσονται ἡμέρας καὶ νυκτὸς εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων καὶ εἶδον θρόνον μέγαν λευκὸν μέγαν καὶ τὸν καθήμενον ἐπάνω ἐπʼ αὐτοῦ αὐτόν οὗ ἀπὸ τοῦ προσώπου ἔφυγεν γῆ καὶ οὐρανός καὶ τόπος οὐχ εὑρέθη αὐτοῖς καὶ εἶδον τοὺς νεκρούς καὶ τοὺς μεγάλους μικροὺς καὶ τοὺς μικρούς μεγάλους ἑστῶτας ἐπὶ ἐνώπιον τοῦ θρόνου Θεοῦ καὶ βιβλία ἠνοίχθησαν ἠνεῴχθησαν καὶ ἄλλο βιβλίον ἄλλο ἠνοίχθη ἠνεῴχθη ἐστιν τῆς ζωῆς καὶ ἐκρίθησαν οἱ νεκροὶ ἐκ τῶν γεγραμμένων ἐν τοῖς ταῖς βιβλίοις βίβλοις κατὰ τὰ ἔργα αὐτῶν καὶ ἔδωκεν θάλασσα τοὺς νεκροὺς τοὺς ἐν αὐτῇ νεκροὺς καὶ ὄντα θάνατος καὶ ᾍδης ἔδωκαν ἔδωκεν τοὺς νεκροὺς τοὺς ἐν αὐτοῖς νεκρούς καὶ κατεκρίθησαν ἐκρίθησαν ἕκαστος κατὰ τὰ ἔργα αὐτῶν καὶ θάνατος καὶ ᾍδης ἐβλήθησαν εἰς τὴν λίμνην τοῦ πυρός καὶ οὗτος θάνατος ἐστιν δεύτερός θάνατος ἐστιν λίμνη τοῦ πυρός καὶ εἴ τις οὐχ εὑρέθη εὑρεθήσεται ἐν τῇ τῷ βιβλίῳ βίβλῳ τῆς ζωῆς γεγραμμένος ἐβλήθη εἰς τὴν λίμνην τοῦ πυρός καὶ εἶδον οὐρανὸν καινὸν κενὸν καὶ γῆν καινήν κενήν γὰρ πρῶτος οὐρανὸς καὶ πρώτη γῆ ἀπῆλθαν ἀπῆλθον παρῆλθε καὶ τὴν θάλασσα θάλασσαν οὐκ εἶδον ἔστιν ἔτι καὶ ἐγὼ Ἰωάννης εἶδον τὴν πόλιν τὴν ἁγίαν Ἰερουσαλὴμ καινὴν εἶδον καταβαίνουσαν ἀπὸ τοῦ Θεοῦ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἀπὸ τοῦ Θεοῦ ἡτοιμασμένην ὡς νύμφην κεκοσμημένην τῷ ἀνδρὶ αὐτῆς καὶ ἤκουσα φωνῆς φωνῇ μεγάλης μεγάλῃ ἐκ τοῦ θρόνου οὐρανοῦ λεγούσης λέγουσα ἰδοὺ σκηνὴ τοῦ Θεοῦ μετὰ τῶν ἀνθρώπων καὶ σκηνώσει ἐσκήνωσεν μετʼ αὐτῶν καὶ αὐτοὶ λαὸς λαοὶ αὐτοῦ ἔσονται καὶ αὐτὸς Θεὸς ἔσται μετʼ αὐτῶν ἔσται Θεὸς αὐτῶν Θεός καὶ ἐξαλείψει Θεὸς πᾶν δάκρυον ἐκ ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν καὶ θάνατος οὐκ ἔσται ἔτι οὔτε πένθος οὔτε κραυγὴ οὔτε πένθος πόνος οὐκ ἔσται ἔτι ὅτι τὰ πρῶτα πρόβατα ἀπῆλθαν ἀπῆλθον ἀπῆλθεν καὶ εἶπεν καθήμενος ἐπὶ τῷ τοῦ θρόνῳ θρόνου καὶ ἰδοὺ πάντα καινὰ πάντα ποιῶ πάντα καὶ λέγει μοι γράψον ὅτι οὗτοι οἱ λόγοι ἀληθινοὶ πιστοὶ καὶ ἀληθινοί πιστοὶ εἰσιν καὶ εἶπέν λέγει μοι γέγοναν γέγονε γέγονα ἐγὼ εἰμι τὸ Ἄλφα Α καὶ τὸ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος ἐγὼ τῷ διψῶντι δώσω ἐκ τῆς πηγῆς τοῦ ὕδατος τῆς ζωῆς δωρεᾶς δωρεάν νικῶν κληρονομήσει ταῦτα πάντα καὶ ἔσομαι αὐτῷ αὐτῶν Θεὸς καὶ αὐτὸς ἔσται μοι μου υἱός τοῖς δειλοῖς δὲ ὡς δειλοῖς καὶ ἀπίστοις καὶ ἁμαρτωλοῖς καὶ ἐβδελυγμένοις καὶ φονεῦσι καὶ πόρνοις καὶ φαρμακεῦσι φαρμάκοις καὶ εἰδωλολάτραις καὶ πᾶσι τοῖς ψεύσταις ψευδέσιν τὸ μέρος αὐτῶν ἐν τῇ λίμνῃ τῇ καιομένῃ πυρὶ καὶ θείῳ ἐστιν δεύτερος θάνατος δεύτερος καὶ ἦλθεν πρός με εἷς ἐκ τῶν ἑπτὰ ἀγγέλων τῶν ἐχόντων τὰς ἑπτὰ φιάλας τῶν τὰς γεμόντων γεμούσας τῶν ἑπτὰ πληγῶν τῶν ἐσχάτων καὶ ἐλάλησεν μετʼ ἐμοῦ λέγων δεῦρο δείξω σοι τὴν γυναῖκα τὴν νύμφην τὴν γυναῖκα τοῦ Ἀρνίου τὴν γυναῖκα καὶ ἀπήνεγκέν με ἐν Πνεύματι ἐπὶ ὄρος μέγα καὶ ὑψηλόν καὶ ἔδειξέν μοι τὴν πόλιν τὴν μεγάλην τὴν ἁγίαν Ἰερουσαλὴμ καταβαίνουσαν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἀπὸ τοῦ Θεοῦ ἔχουσαν τὴν δόξαν ἀπὸ τοῦ Θεοῦ καὶ φωστὴρ αὐτῆς ὅμοιος λίθῳ τιμιωτάτῳ ὡς λίθῳ ἰάσπιδι κρυσταλλίζοντι ἔχουσα ἔχουσαν ἔχοντι τε τεῖχος μέγα καὶ ὑψηλόν ἔχουσα ἔχουσαν ἔχοντας πυλῶνας δώδεκα καὶ ἐπὶ τοῖς τοὺς πυλῶσιν πυλῶνας ἀγγέλους δώδεκα καὶ ὀνόματα αὐτῶν γεγραμμένα ἐπιγεγραμμένα ἐστιν τὰ ὀνόματα τῶν δώδεκα φυλῶν τῶν υἱῶν Ἰσραήλ ἀπὸ ἀνατολῶν ἀνατολῆς πυλῶνες τρεῖς καὶ ἀπὸ βορρᾶ πυλῶνες τρεῖς καὶ ἀπὸ δυσμῶν βορρᾶ πυλῶνες τρεῖς καὶ ἀπὸ νότου πυλῶνες τρεῖς καὶ ἀπὸ δυσμῶν πυλῶνες τρεῖς καὶ τὸ τεῖχος τῆς πόλεως ἔχων ἔχον θεμελίους δώδεκα καὶ ἐπʼ ἐν αὐτῶν αὐτοῖς δώδεκα ὀνόματα τῶν δώδεκα ἀποστόλων τοῦ Ἀρνίου καὶ λαλῶν μετʼ ἐμοῦ εἶχεν μέτρον κάλαμον χρυσοῦν ἵνα μετρήσῃ τὴν πόλιν καὶ τοὺς πυλῶνας αὐτῆς καὶ τὸ τεῖχος αὐτῆς καὶ πόλις αὐτῆς τετράγωνος κεῖται καὶ τὸ μῆκος αὐτῆς τοσοῦτόν ἐστιν ὅσον καὶ τὸ πλάτος καὶ ἐμέτρησεν τὴν πόλιν τῷ καλάμῳ ἐπὶ σταδίους σταδίων δώδεκα χιλιάδων δώδεκα τὸ μῆκος καὶ τὸ πλάτος καὶ τὸ ὕψος αὐτῆς ἴσα ἐστίν καὶ ἐμέτρησεν τὸ χεῖλος τεῖχος αὐτῆς τεσσάρων καὶ ἑκατὸν τεσσεράκοντα τεσσάρων πηχῶν πηχέων μέτρον ἀνθρώπου ἐστιν ἀγγέλου καὶ ἦν ἐν ἐνδώμησις δώμασι τοῦ τείχους αὐτῆς ἴασπις καὶ πόλις χρυσίον καθαρὸν ὅμοιον ὅμοια ὑάλῳ καθαρῷ καὶ οἱ θεμέλιοι τοῦ τείχους τῆς πόλεως παντὶ λίθῳ τιμίῳ κεκοσμημένοι θεμέλιος εἷς πρῶτος ἴασπις καὶ δεύτερος σάπφειρος καὶ τρίτος χαλκηδών τέταρτος σμάραγδος πέμπτος σαρδόνυξ σαρδιόνυξ ἕκτος σάρδιος σάρδιον ἕβδομος χρυσόλιθος ὄγδοος βήρυλλος ἔνατος τοπάζιον δέκατος χρυσόπρασος χρυσόπρασον ἑνδέκατος ὑάκινθος δωδέκατος ἀμεθύστινος ἀμέθυστος ἀμέθυσος καὶ οἱ δώδεκα πυλῶνες δώδεκα μαργαρῖται ἵνα ἀνὰ εἷς ἕκαστος τῶν πυλώνων ὧν ἦν ἐξ ἑνὸς μαργαρίτου καὶ πλατεῖα τῆς πόλεως χρυσίον καθαρὸν ὡς ὕαλος διʼ διαυγής διαφανής αὐτῆς καὶ ναὸν οὐκ εἶδον ἐν αὐτῇ ὅτι γὰρ Κύριος Θεός Παντοκράτωρ ναὸς αὐτῆς ἐστιν καὶ τὸ Ἀρνίον καὶ πόλις οὐ χρείαν ἔχει τοῦ ἡλίου οὐδὲ τῆς σελήνης ἵνα φαίνωσιν ἐν αὐτῇ γὰρ δόξα τοῦ Θεοῦ ἐφώτισεν αὐτήν καὶ λύχνος αὐτῆς τὸ Ἀρνίον καὶ περιπατήσουσιν δʼ τὰ ἔθνη τῶν σωζομένων ἐν διὰ τῷ τοῦ φωτὸς φωτὶ αὐτῆς περιπατήσουσι καὶ οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς φέρουσιν αὐτῷ τὴν δόξαν καὶ τὴν τιμὴν τῶν ἐθνῶν αὐτῶν εἰς αὐτήν καὶ οἱ πυλῶνες αὐτῆς οὐ μὴ κλεισθῶσιν ἡμέρας ἡμέρᾳ νὺξ γὰρ οὐκ ἔσται ἐκεῖ καὶ οἴσουσιν τὴν δόξαν καὶ τὴν τιμὴν τῶν ἐθνῶν εἰς αὐτήν καὶ οὐ μὴ εἰσέλθῃ εἰσέλθωσιν εἰς αὐτὴν πᾶν κοινὸν κοινοῦν καὶ ποιῶσι ποιῶν ποιοῦν βδέλυγμα καὶ ψεῦδος εἰ μὴ οἱ γεγραμμένοι ἐν τῷ βιβλίῳ τῆς ζωῆς τοῦ Ἀρνίου οὐρανοῦ καὶ ἔδειξέν μοι καθαρὸν ποταμὸν καθαρὸν ὕδατος ζωῆς λαμπρὸν ὡς κρύσταλλον ἐκπορευόμενον ἐκ τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ Ἀρνίου ἐν μέσῳ τῆς πλατείας αὐτῆς καὶ τοῦ ποταμοῦ ἔνθεν ἐντεῦθεν καὶ ἐντεῦθεν ἐκεῖθεν ξύλον ζωῆς ποιοῦν ποιῶν καρποὺς δώδεκα κατὰ μῆνα μηνᾶν ἕνα ἕκαστον ἀποδιδοὺς ἀποδιδοῦν τὸν τοὺς καρπὸν καρποὺς αὐτοῦ καὶ τὰ φύλλα τοῦ τῶν ξύλου ξύλων εἰς θεραπείαν τῶν ἐθνῶν καὶ πᾶν κατάθεμα κάταγμα κατανάθεμα οὐκ ἔσται ἔτι καὶ θρόνος τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ Ἀρνίου ἐν αὐτῇ ἔσται καὶ οἱ δοῦλοι αὐτοῦ λατρεύσουσιν αὐτῷ καὶ ὄψονται τὸ πρόσωπον αὐτοῦ καὶ τὸ ὄνομα αὐτοῦ καὶ ἐπὶ τῶν μετώπων αὐτῶν καὶ νὺξ οὐκ ἔσται ἔτι ἐκεῖ καὶ χρείαν οὐκ ἔχουσιν ἕξουσιν χρείαν φωτὸς λύχνου καὶ φωτὸς φῶς ἡλίου ὅτι Κύριος Θεὸς φωτιεῖ φωτίσει ἐπʼ αὐτούς καὶ βασιλεύσουσιν εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων καὶ λέγει εἶπέν μοι οὗτοι οἱ λόγοι πιστοὶ καὶ ἀληθινοί καὶ Κύριος Θεὸς τῶν πνευμάτων ἁγίων τῶν προφητῶν ἀπέστειλεν με τὸν ἄγγελον αὐτοῦ δεῖξαι τοῖς δούλοις αὐτοῦ δεῖ γενέσθαι ἐν τάχει καὶ ἰδοὺ ἔρχομαι ταχύ μακάριος τηρῶν τοὺς λόγους τῆς προφητείας προφήτας τοῦ βιβλίου τούτου κἀγὼ καὶ ἐγὼ Ἰωάννης ἀκούων βλέπων ταῦτα καὶ βλέπων ἀκούων ταῦτα καὶ ὅτε ἤκουσα καὶ ἔβλεψα ἔβλεπον ἔπεσα ἔπεσον προσκυνῆσαι πρὸ ἔμπροσθεν τῶν ποδῶν τοῦ ἀγγέλου τοῦ δεικνύοντός μοι ταῦτα καὶ λέγει μοι ὅρα μή σύνδουλός σού γάρ εἰμι καὶ τῶν ἀδελφῶν σου τῶν προφητῶν καὶ τῶν τηρούντων τοὺς λόγους τοῦ βιβλίου τούτου τῷ Θεῷ προσκύνησον καὶ λέγει μοι μὴ σφραγίσῃς τοὺς λόγους τούτους τῆς προφητείας τοῦ βιβλίου τούτου ὅτι καιρὸς γὰρ ἐγγύς ἐστιν ἀδικῶν ἀδικησάτω ἔτι καὶ ῥυπῶν ῥυπαρὸς ῥυπανθήτω ῥυπαρευθήτω ῥυπωσάτω ἔτι καὶ δίκαιος δικαιοσύνην ποιησάτω δικαιωθήτω ἔτι καὶ ἅγιος ἁγιασθήτω ἔτι καὶ ἰδοὺ ἔρχομαι ταχύ καὶ μισθός μου μετʼ ἐμοῦ ἀποδοῦναι ἀποδοθῆναι ἑκάστῳ ὡς τὸ ἔργον αὐτοῦ ἔσται ἐστὶν αὐτοῦ ἐγὼ εἰμι τὸ Ἄλφα Α καὶ τὸ ἀρχὴ καὶ τέλος πρῶτος καὶ ἔσχατος ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος μακάριοι οἱ πλύνοντες ποιοῦντες τὰς στολὰς ἐντολὰς αὐτοῦ αὐτῶν ἵνα ἔσται ἐξουσία αὐτῶν ὡς δὲ ἐξουσία ἐπὶ τὸ ξύλον τῆς ζωῆς καὶ τοῖς πυλῶσιν εἰσέλθωσιν εἰς τὴν πόλιν ἔξω δὲ οἱ κύνες καὶ οἱ φάρμακοι καὶ οἱ πόρνοι καὶ οἱ φονεῖς καὶ οἱ εἰδωλολάτραι καὶ πᾶς φιλῶν ποιῶν καὶ ποιῶν φιλῶν ψεῦδος ἐγὼ Ἰησοῦς ἔπεμψα τὸν ἄγγελόν μου μαρτυρῆσαι ὑμῖν ταῦτα ἐν ἐπὶ ταῖς ἐκκλησίαις ἐγώ εἰμι ῥίζα καὶ τὸ γένος τοῦ Δαυίδ ἀστὴρ λαμπρός καὶ πρωϊνός ὀρθρινός καὶ τὸ Πνεῦμα καὶ νύμφη λέγουσιν ἔρχου ἐλθέ καὶ ἀκούων εἰπάτω ἔρχου ἐλθέ καὶ διψῶν ἐρχέσθω ἐλθέτω καὶ θέλων λαβέτω λαμβανέτω τὸ ὕδωρ ζωῆς δωρεάν μαρτυρῶ συμμαρτυροῦμαι ἐγὼ γὰρ παντὶ τῷ ἀκούοντι τοὺς λόγους τῆς προφητείας τοῦ βιβλίου τούτου ἐάν τις ἐπιθῇ ἐπιτιθῇ ἐπʼ πρὸς αὐτά ταῦτα ἐπιθήσει ἐπιθήσαι Θεὸς ἐπʼ αὐτὸν αὐτῷ Θεὸς τὰς πληγὰς τὰς γεγραμμένας ἐν τῷ βιβλίῳ τούτῳ καὶ ἂν ἐάν τις ἀφέλῃ ἀφαιρῇ ἀπὸ τῶν λόγων τούτων τοῦ βιβλίου βίβλου τῆς προφητείας ταύτης ἀφελεῖ ἀφέλοι ἀφαιρήσει Θεὸς τὸ μέρος αὐτοῦ ἀπὸ τοῦ ξύλου βίβλου τῆς ζωῆς καὶ ἐκ τῆς πόλεως τῆς ἁγίας καὶ τῶν γεγραμμένων ἐν τῷ βιβλίῳ τούτῳ λέγει μαρτυρῶν ταῦτα εἶναι ναί ἔρχομαι ταχύ ἀμήν ναὶ ἔρχου Κύριε Ἰησοῦ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μετὰ πάντων τῶν ἁγίων ὑμῶν ἀμήν